NR. 2  2017

ALUMNIMAGAZINE VAN DE UNIVERSITEIT LEIDEN

Leidraad

35

de groep van

Frank van Roermund (56) Frank van Roermund, wat zien we op deze foto? ‘Mijn Quintus-dispuut MCP, tijdens het ­slotdiner van een van onze dispuutsweekends. De foto is gemaakt in ­februari 1984, bij onze huischinees Woo Ping. Het was een gezelligheidsdispuut, waar studenten van allerlei pluimage aansluiting vonden. We begonnen met veel bèta’s, maar zoals in Leiden gebruikelijk bestond de groep op den duur voor de helft uit juristen. Omdat het geen jaarclub was, kregen we ook steeds verversing.’

Dat waren dan memorabele etentjes. ‘We hadden de vreemde gewoonte om bij de Chinees ­veilingen te houden. Wat na een dispuutsweekend over was, ging per opbod weg. Van theezakjes tot wc-rollen. Potjes jam waren het populairst. Een aangebroken pot kon zo 30 gulden opleveren voor de dispuutskas. Gebruikte potten kwamen jaarlijks terug op de veiling en werden steeds waardevoller.’ U heeft later een verrassende route gekozen. ‘Ik ben ingetreden in het klooster, bij de ­Norbertijnen. Dat had niets te maken met een gebrek aan interesse in de natuurwetenschap. Ik heb met plezier gewerkt bij ­Fokker Space en probeer in mijn ­vakgebied, de sterrenkunde, een vinger aan de pols te houden. Ik ga elk jaar naar de Oort-­ lezingen. ­Vanaf 1990 ben ik

in de zomer­vakantie telkens een week naar een klooster gegaan. Ik las, wandelde, bad. Het gaf me energie en maakte in mijn hart iets los. Toen ik in 1996 bij de ­Norbertijnen was, voelde het zo vertrouwd, dat ik in 1998 besloot in te treden.’ Geloof en natuurwetenschap, gaat dat samen? ‘Jazeker! Natuurwetenschap is een andere manier van kijken, maar je kijkt naar dezelfde wereld. Nogmaals, mijn interesse in de natuurwetenschap is nog even groot als vroeger. Bij de Vereniging van Oud-Sterrewachters ontmoet ik ook nog jaarlijks de Leidse astronomen. De wetenschap stelt hoe-vragen, theologie stelt vragen over zingeving. Dat kan naast elkaar.’ Frank van Roermund, Sterrenkunde 1979-1987

TEKST: ERIC DE JAGER

Verschillende studies, nieuwe aanwas en toch een hechte band? ‘Een band voor het leven, want we zien elkaar nog steeds. Met Hans Tromp ­bijvoorbeeld, aan mijn rechterhand op de foto, ga ik naar klassieke concerten. We trokken dagelijks met elkaar op. Als je zo intensief met elkaar leeft, leer je elkaar door en door kennen. De tijd verschrompelt direct als we elkaar weer zien. Dat geldt niet alleen voor de dispuutsleden. Bij Woo Ping herkennen ze me ook nog.’