Photographers Φωτογράφοι
Panos Arvanitakis Dareos Khalili Manos Chrisovergis Sakis Dazanis Dimitra Hatzipavlou Michalis Kalaitzakis Maria Kappatou Thanasis Karatzas Vasilis Karkatselis Nikos Kotzampasakis Efthimis Mouratidis Eleni Onassoglou Georgia Panakia Andreas Paradise Ariadni Pediotaki Thanassis Raptis Panagiotis Skalkotos Dimitris Symeonidis Loukas Vassilikos Christos Vatalachos Lily Zoumpouli
6
Jacob Aue Sobol
Πάνος Αρβανιτάκης Δαρείος Χαλίλι Μάνος Χρυσοβέργης Σάκης Δαζάνης Δήμητρα Χατζηπαύλου Μιχάλης Καλαϊτζάκης Μαρία Καππάτου Θανάσης Καρατζάς Βασίλης Καρκατσέλης Νίκος Κοτζαμπασάκης Ευθύμης Μουρατίδης Ελένη Ονάσογλου Γεωργία Πανάκια Ανδρέας Παραδεισόπουλος Αριάδνη Πεδιωτάκη Θανάσης Ράπτης Παναγιώτης Σκαλκώτος Δημήτρης Συμεωνίδης Λουκάς Βασιλικός Χρήστος Βαταλάχος Λίλη Ζουμπούλη
Home is a place of memories. It is where we have our roots. It is a place we keep returning to. If we want to learn more about ourselves and the world we live in, this is where we look – in our own backyard. The place where our personality is shaped and dreams are build. Two years ago I began my own Home project. I found two pictures that inspired me. The first taken three years ago of my twin brother putting his hand on my grandmothers forehead as she was dying, and the other of Sabine’s sister giving birth in Greenland back in 2002. For me the obvious existential character of these two images started off this project called Home. And so, since April 2011 I have been photographing friends, partners and acquaintances, but also encounters with strangers that I felt a connection with, and who invited me inside their apartments or houses. In my workshop in Lafkos I gave the artist the same assignment or inspiration. Photograph your Home in a village you don’t know and where you have never been before. Show me what Home means to you. Not how it looks like but how it feels. The project turned out amazing. In the process the artists did not only use their camera to take pictures, but also as an instrument to create intimacy and closeness in a poetic and direct way. In spite of photography’s seemingly concrete form they exposed layers in people that are not immediately visible, but nonetheless shape who we are and give meaning to our lives. This is their Home.
To ‘σπίτι’ είναι ένας τόπος με μνήμες, εκεί όπου έχουμε τις ρίζες μας. Είναι ο τόπος στον οποίο συνεχίζουμε να επιστρέφουμε. Εάν θέλουμε να μάθουμε περισσότερα σχετικά με τον εαυτό μας και τον κόσμο στον οποίο ζούμε, εκεί ψάχνουμε, στην πίσω αυλή μας. Ο τόπος όπου διαμορφώνεται η προσωπικότητά μας και είναι χτισμένα τα όνειρά μας. Πριν δύο χρόνια ξεκίνησα το δικό μου project ‘σπίτι’. Ανακάλυψα δύο φωτογραφίες που με ενέπνευσαν. Η πρώτη, τραβηγμένη τρία χρόνια πριν, με το δίδυμο αδελφό μου να βάζει το χέρι του στο μέτωπο της γιαγιάς μας καθώς πέθαινε, και η άλλη με την γέννα της αδελφής της Sabine στην Γροιλανδία, πίσω στο 2002. Για μένα ο εμφανής υπαρξιακός χαρακτήρας αυτών των δύο εικόνων σήμανε την αφετηρία για αυτό το project που ονομάστηκε ‘σπίτι’. Έτσι, από τον Απρίλιο του 2011 φωτογραφίζω φίλους, συνεργάτες και γνωστούς, καθώς επίσης και συναντήσεις με ξένους με τους οποίους ένιωσα να συνδέομαι και οι οποίοι με προσκάλεσαν μέσα στα σπίτια τους. Στο εργαστήρι μου στο Λαύκο, έδωσα την ίδια ανάθεση ή έμπνευση. Φωτογράφησε το ‘σπίτι’ σου σε ένα χωριό που δεν γνωρίζεις και όπου δεν έχεις βρεθεί ποτέ. Δείξε μου τι σημαίνει ‘σπίτι’ για σένα. Όχι πως σου μοιάζει, αλλά πως το νοιώθεις. Το project πρόκυψε εκπληκτικό. Κατά την διαδικασία, οι καλλιτέχνες δεν χρησιμοποίησαν την φωτογραφική τους μηχανή μόνο για να τραβήξουν φωτογραφίες αλλά και ως ένα μέσο οικειότητας και εγγύτητας με ένα ποιητικό, άμεσο τρόπο. Παρά την φαινομενικά συγκεκριμένη φόρμα, αποκάλυψαν πτυχές που δεν είναι άμεσα ορατές αλλά παρ΄όλα αυτά καθορίζουν ποιοι είμαστε και δίνουν νόημα στη ζωή μας. Αυτό είναι το δικό τους ‘σπίτι’
7