S -INFO
Wanneer we het centrum voor visuele revalidatie en low vision van het UZ Gent binnenstappen, worden we vriendelijk de weg gewezen door een jonge vrouw. Niets doet vermoeden hoe slecht haar zicht is. Dat krijgen we pas te horen als ze mee aan tafel schuift voor het gesprek.
SUPERTOOLS DOEN HET LICHT ZIEN Meteen een eyeopener: zichtverlies bestaat in veel verschillende vormen. Coördinator van het revalidatiecentrum Ludwine Wouters zet ons prompt een vreemde bril op. Ons hele gezichtsveld valt weg, met uitzondering van een klein gaatje in het midden, een speldenkop groot. “Zo voelt het om te functioneren met tunnelzicht. Het omgekeerde bestaat ook: je ziet je omgeving, maar niet wat er vlak voor je is. En zo heeft elke visuele handicap eigen kenmerken”, verduidelijkt Ludwine.
NIEUWE HOOP Niemand aan de tafel ontkent dat het een zware dobber is wanneer je zicht
26
achteruit gaat of zelfs volledig verdwijnt. Patiënte Katrien: “Dat is nu net zo positief aan het revalidatiecentrum. Hier bekijken ze exact wat jouw diagnose en vooruitzichten zijn, om daarna hulpmiddelen op maat voor te stellen. Als je ontdekt welke hulpmiddelen er bestaan, krijg je opnieuw hoop. Er kan wél nog van alles, en even goed als voorheen. Je wint je vrijheid voor een stuk terug. Ook het contact met lotgenoten is enorm waardevol.”
AL DIE HULPMIDDELEN GEVEN ONS HOOP EN VRIJHEID