Studeren met hindernissen
Hoe gastvrij is de VU voor mensen met een beperking? Met twee studenten – de een blind, de ander een rolstoelgebruiker – namen we de proef op de som. DOOR BRYCE BENDA FOTO’S ROB BÖMER
‘Wij hebben het recht hier te studeren’
Z
ou je je collegezaal kunnen vinden met je ogen dicht? Voor Stan Bronstring, tweedejaars rechten, is het dagelijkse realiteit. Hij is blind. Samen met Nienke Heijne Makkreel, derdejaars Law in Society, die in een rolstoel zit, doen we een rondje VU. Welke obstakels komen we tegen? We spreken ’s middags af in de centrale hal van het hoofdgebouw, waarna we naar het Nieuwe Universiteitsgebouw (NU-gebouw) lopen en rollen. Meteen stuiten we op het eerste obstakel: de draaideur. Nienke stuurt haar elektrische rolstoel soepeltjes de deuren door, maar voor Stan is het lastiger. “Die draaideuren zijn voor mij wel een dingetje, die doe ik eigenlijk nooit alleen. Gelukkig heb ik heel aardige medestudenten die mij vrijwel dagelijks helpen.”
Glazen barrière Vergezeld door het zachte geratel van Stans blindenstok gaan we naar het NU-gebouw, waar we hopelijk meer
14
geluk hebben. Via de ingang (alweer draaideuren) pakken we de lift naar de derde verdieping. Die is ruim genoeg – we passen er met z’n zessen in, inclusief rolstoel. So far, so good. Maar als we uitstappen doemt aan de linkerkant een zware, glazen deur met zwart-metalen frame op, die het liftgedeelte van de rest
van het gebouw scheidt. De handmatige deur, die naar binnen openslaat, vormt voor Nienke een haast onoverkomelijke barrière. Nadat ze de rolstoel vakkundig positioneert lukt het haar uiteindelijk om de deur met haar rechterhand te openen. Vervolgens duwt ze die met grote moeite verder open, om haar rolstoel haastig in
NR 5 — 15 JUNI 2022
