Europese boshabitats in het Dijleland Van alle habitattypen waarvoor de habitatrichtlijngebieden van het Dijleland aangemeld werden, zijn het vooral een aantal bosgemeenschappen die de aandacht trekken.
Op
V laamse schaal liggen in het Dijleland immers vrij aanzienlijke oppervlakten van goed ontwikkelde Eiken-Haagbeukenbossen {habitat 9160 - 'Eikenbossen van het type Stellaria Carpinetum') en beekbegeleidende bossen {habitat 91 EO - 'Overblijvende of relictbossen op alluviale grond Alno-Padion - Alnion glutinosae -Salicion Albae'). Deze bijdrage belicht kort het voorkomen, de voornaamste karakteristieken en de kenmerkende soorten van deze Europese boshabitats in het Dijleland.
Elken-Haagbeukenbossen (habitat 9160 - Eikenbossen van het type Stellaria Carplnetum) Dit habitattype is een bosgemeenschap van drogere gronden. Veruit de beste en grootste oppervlakte van dit type is te vinden in Heverleebos en Meerdaalwoud, maar er zijn ook goed ontwikkelde fragmenten van te vinden in het Rodebos {langs de Laanvallei), het Margijsbos en Stokkembos {langs de IJsevallei) en zeker ook in het Kastanjebos en Silsombos. Het explosief bloemrijke karakter van deze gemeenschap blijft in het D ijleland grotendeels achterwege. Immers, het natuurlijke areaal van Boshyacint raakt het Dijleland nog net aan de westzijde. Het is zeer markant om t e zien d a t deze diepblauwe tapijten vormende voorjaarsbloeier nog wel volop aanwezig is in het stroombekken van de Zenne maar in het Dijleland beperkt blijft tot een paar hectaren aan de westpunt van het Margijsbos. Hier. en daar zijn nog wat verloren gelopen populaties te vinden in een aantal holle wegen, maar dat kan evengoed gaan om de ingevoerde en vlot uit tuinen ontsnappende Spaanse boshyacint. Dat betekent niet dat er bij ons geen massa-aspecten van voorjaarsbloei te vinden zijn. Zeker in Meerdaalwoud zijn voor alsnog grote oppervlakten te vonden met massa's Bosanemoon, Gele dovenetel, voorjaarsganzerik, ... Uit recente studies bleek echter dat dit type volop aan het wegkwijnen is. Dat zou het gevolg zijn van "verbeuking" van de boomlaag en verzuring van de bodem. In het nieuwe beheersplan van de V laamse domeinbossen van de houtvesterij Leuven wordt getracht deze trend om te buigen.
Beekbegeleldende bossen (habitat 91 EO - Overblijvende of relictbossen op alluviale grond Alno-Padlon - Alnion glutinosae - Salicion Albae) Dit, in het kader van de Habitatrichtlijn prioritair, habitattype, is in feite een verzameling van een hele reeks bossen van vochtige tot natte standplaatsen. Dit is een verzameling bosgemeenschappen waarover een ronduit kakofonische spraakverwarring heerst in verband met de nomenclatuur van de verschillende vegetatietypen. Hier een poging tot verduidelijking.
137