"JE SUIS, JE SUIS: LE BOUSCARLE DE CETTI" r
Herwig Blockx Het begon met ... Ik heb iets met hutjes. Dat zit namelijk zo: je bent op weg naar een verre vakantie bestemming en je arriveert na een rit van ettelijke honderden kilometers afgepeigerd "ergens onderweg". Ondertussen is het al flink donker geworden; een goede kampeer plaats vinden is niet zo gemakkelijk en feitelijk ben je al te moe om daar nog serieus werk van te maken. Gelukkig kan daar dankzij verschillende Europese
natuur
beschermingsorganisaties op heel wat plaatsen een mouw aangepast worden. Op weg naar Scandinavië gestrand in Mecklenburg ? Of Zuid-Frankrijk ? De DBV of de LPO hebben aan U gedacht: op strategische afstanden van huis zijn ruime schuilhutten voorzien. Met wat terreinkennis en ervaring kan je feilloos afsturen op dé ideale overnachtingsplaats. Üit de wind en de regen is ze dikwijls dankzij de houten constructie ook nog redelijk geïsoleerd van onaangename buitentemperaturen. Een schuilhut, een waarnemingshut, noem het zoals je wilt; als je niet staat op een super-malse matras en een ochtendlijke douche is dit een onovertroffen alternatief voor een inderhaast •
opgetrokken tent op een plek waarvan je pas 's morgens ziet dat ze nu niet bepaald geniet van een schitterend vergezicht .... Het feit dat je 's morgens bij dag en dauw letterlijk van in je slaapzak geconfronteerd wordt met de lokale avifauna is voor een vogelkijker natuurlijk een onschatbare bonus. Het is trouwens aan te raden om vroeg uit je nest te kruipen om 's morgens niet door een lokale birdwatcher onderschept te worden in je laatste dromen.
Ik ben vannacht gearriveerd in de Brenne, pal in het midden van Frankrijk. Het hutje aan het natuurreservaat "La Chérine" staat er gelukkig nog. Vooral in Frankrijk worden zulke onderkomens nogal eens in de fik gestoken door louche randfiguren uit de jagers wereld. Niets van dat alles dus. Mijn laatste dromen na een al te korte nacht worden nu geïnfiltreerd door een vogelconcert waarvan ik in Vlaanderen alleen maar kan dromen.
47