Eenmaal op de boot ben je weer thuis…
Het zit in de identiteit van het eiland om zich aan te passen
Gemeenteambtenaren, mensen die werken bij het NIOZ of Ecomare komen vaak van de wal. Mensen werkzaam in het toerisme vormen een gemengde groep van gelukzoekers en Texelaars. De echte Texelaar wil dat zijn kinderen op Texel geboren worden (niet in Den Helder). Afhankelijk van uit welk dorp je komt heb je een eigen naam:
toch worden afgehaald. Het is twijfelachtig of dit ooit echt is gebeurd. Maar het gruwelijke verhaal doet het nu eenmaal goed en is daarom veel doorverteld.
Inwoners van Oosterend (Texels: Strenders) werden Gortbukers genoemd. Mogelijk omdat ze veel gort aten, maar dat is niet zeker. Inwoners van DeKoog (Kòògers) werden soms Fingerbieters (vingerbijters) genoemd omdat de jutters onder hen aan lijkroof zouden hebben gedaan. Aangespoelde verdronken zeelui hadden soms een kostbare gouden ring aan een of meerdere vingers. Maar die was er niet af te krijgen omdat het lijk en dus de vingers na dagenlang ronddrijven waren gezwollen. Door de vinger af te bijten kon de ring er
Inwoners van Den Hoorn (Hoornders) werden en worden S tienepikkers (stenengooiers) genoemd omdat ze zich agressief opstelden tegenover andere inwoners van Texel, vooral als het jongens waren die hun oog op een Hoornder meisje hadden laten vallen. Deze jongens werden met een regen van stenen onthaald en kozen dan meestal het hazenpad. Inwoners van Den Burg (Burgers) werden wel Burger Stoepeskijters genoemd. De reden is onduidelijk. Het is in ieder geval niet aannemelijk dat de inwoners van Texels residentie hun behoefte op de stoep deden. Het zal algemeen smalend zijn bedoeld om jaloezie of afkeer te laten blijken jegens de bewoners van Den Burg onder wie zich naar verhouding veel chique notabelen bevonden, waar gewone Texelaars zich niet verbonden mee voelden. 21