Fotoğrafçılığın 'Karar Anı' Genellikle Eksik Bir Görünümünü Nasıl Betimler?
Gerçekliğin
Fabienne Cherisma'nın Ölümü, Haiti serisinden, 2010, © Nathan Weber/NBW Photo.
Fred Ritchin, Ocak 2015, Çeviri: Cenk 'Mirat' PEKCANATTI Eski bir foto muhabir olan Simon Norfolk'un dediği gibi “foto muhabirlik, tıpkı boks eldiveni giyerken, Rachmaninoff çalmaya çalışmak gibidir.” Fotoğrafçı dramatik, simgeleşmiş, evrensel olanın peşine düşer ve bunu yaparken izleyicinin ne göreceğini açıklamaya yardımcı olabilecek belli bir kaynaktan ıraklaşarak, durumu genellikle basitleştirir. Tıpkı yukarıdaki fotoğrafta olduğu gibi Uluslararası basın bir cesedin başına akbabalar gibi üşüşür... Ama bu kişinin ölümüne sebep olan nedir? Acaba neler görmezden gelinmiştir? Bu muhabirlerin kalbi nasırlaşmış mıdır? Ve izleyici bu görüntüyü kuşatan (ama söylenmeyen) koşullar hakkında neleri bilmelidir? Foto muhabirlerin akbabalara benzediğine dair eleştiriler zaten hepimizin malumu.. 1993'te Pulitzer Ödülü'nü kazanan Kevin Carter, Sudan'da bir akbabanın tehdidi altında beslenme istasyonuna ulaşmaya çalışan küçük bir kıza yardım etmediği için, 'akbaba' olarak yaftalanmıştı. Carter kendisine yapılan eleştirileri; Bir foto muhabir olarak görevinin, olaya şahitlik etmek olduğu şeklinde yanıtlamıştır. Şayet yardım etmek için orada olması söz konusu olsaydı, ortamda sıkıntı çeken birçok çocuk olduğundan, fotoğraf çekmesinin imkansız olacağını eklemiştir. Birçok kişi, Carter'ın bu fotoğrafının Sudanlıların içinde bulundukları tehlikeyi kamuoyuna duyurmakta etkili olduğunu, hükümetler ve STK'ların yardımcı olabilme olasılığına vesile olduğunu niha-