Χορτιάτης 570

www.hortiatis570.gr, e_mail: info@hortiatis570.gr, nanakoudis@yahoo.gr

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΕΥΡΥΤΕΡΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΟΥ ΧΟΡΤΙΑΤΗ • ÅÔÏÓ ÉÄÑÕÓÇÓ 1990

• ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 165 •ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2015 - ΓΕΝΑΡΗΣ 2016• ΤΙΜΗ € 0,01

Στα κινήματα και στις λαϊκές εξεγέρσεις, η ελπίδα μας να αλλάξει ο κόσμος...

. . . α ι ν ό ρ χ 5 2

ς α μ ά ρ ι ε ν ο α τ ... επιβάτες σ Η θωριά μας Ξεκινήσαμε – πάνε 25 χρόνια – χωρίς φοβιά. Με θράσος. Ορμήσαμε εμπρός και καβαλικέψαμε στις ελπίδες, να δαμάσουμε το βόλεμα και τον ωχαδελφισμό, που στην καμπή της ιστορίας – αρχή του ’90 – ξεπρόβαλε το κουρέλι του ατομισμού φτιασιδωμένο, νικηφόρο. Πήραμε την ανάσα των ανθρώπων του μόχθου, την κάναμε γραφίδα. Πήραμε το μητρικό το χάδι, να κανακέψουμε τα όνειρά μας. Πήραμε τη φωνή, βουή να γενεί, απ’ άκρο σ’ άκρο ν’ ακουστεί. Προγκίξαμε τον πόλεμο, που μες την γειτονιά μας, κούρσευε και πάλι τις ζωές. Μπολιάσαμε τους πόθους με το μεράκι, στ’ απλά, τα καθημερνά. Σ’ αυτά που βρήκαμε, αυθεντικά κι ατόφια να τα δώσουμε. Τις θύμισες, τα ιερά και τ’ άγια, τα κειμήλια, την παράδοση. Μποδίσαμε ότι στο διάβα μας μπορού-

σαμε να μποδίσουμε. Κι αντέξαμε στα δύσκολα. Στην πίεση, την φθορά, την απουσία. Τότε μας γνέψατε να σας δούμε. Πως κι άλλοι τραβούν ανηφοριές. Μη λάχει και κιοτέψουμε. Και βάλατε πλάτη, να μη λυγίσουμε. Και μας φιλέψατε την λαχτάρα σας, στην πληθώρα των κειμένων σας, των γραπτών σας, γι’ αυτόν τον κόσμο τον όμορφο, που όλο λέμε νάρθει.

25 χρόνια στον Χορτιάτη μια μαρμαρυγή. 25 χρόνια είναι λίγα στην σμίλη της ιστορίας, μα πολλά στο μπόι των ανθρώπων. Χαράχτηκε η περπατησιά, τα χνάρια. Δεν έσβησαν στον κουρνιαχτό που σήκωσαν ουτιδανοί, μίζεροι οσφυοκάμπτες, δεν χάθηκαν. Κι όσο γυρνάμε πίσω το κεφάλι να ιδούμε αυτά π’ αφήσαμε, περήφανα, λεβέντικα προβάλλει η θωριά μας.

;ÜÞàÖÎàÔß Xορτιατησ 570 / ßÒØÖÑÎ 2 σΕΛΙΔΑ 2 Επί του πιεστηρίου! Ακόμη μία g‫ף‬qt Û toi to} lÑ βράβευση ÛtÛ‫ס‬snqpzt Û m ÛlpÑ Û|g Û toÛzsk‫}ף‬g t Μία τιμητική εκδήλωση στον Τάσο του 3ου Γυμνασίου Χορτιάτη Ψαρρά από το Λύκειο Χορτιάτη nÝ~tÓ~nÝ upÝ~ljׄ|upÝkn~ uprju‫ ׇ‬Ý~lÝ nÝ p~{|Órq nÝ Ý r‫׆‬tqtÝh{‫׆‬Ý uÝoׄth ‫׆‬Ý up

«Η ιστορία του σχολείου μου»

Στο τυπογραφείο μας βρήκε η πολύ ωραία εκδήλωση βρά-

×āýõíöê ÙíýĀë- íĂíõýéÿñõþ ÿñ Ĉÿí é÷ñïñ ØõĀĈĀóĀí öíõ ÿíĂê- ÿí÷ûùëöó öíõ Āûù lĀñùñöé øíăí÷èx ÿĀóù Æùą βευσης για τοñùðõèøñÿí ÿĀèðõí Āóþ ÷ûïûĀñăùõöêþ ðûöõøíÿëκαλλιτεχνικό – πνευματικό έργο του σπουδαίου ûā Āûā làû ýû÷ĈĆ ùñõí ÿñ ÿüèùõí ÿāùĉüíýúó ØĈïûþ êüõûþ ăąÝĈ÷ó Ĉüûā ïñùùêôóöñ öíõ éïýíĄñ Āí üýĊĀí íþ ßñ íĂêùñõ Āóù ñùĀĉüąÿó ĈĀõ Χορτιατιó ÷ûïûσκηνοθέτη – δημιουργού Τάσουøñ Ψαρρά. Του δικού μας Ήταν το θέμα του διαγωνισμού που διοργάνωσε το Υπουργείο -η δημιουργία του ντοκιμαντέρ για το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη νού παιδικού φίλου Τάσου… ýëþ ñúèýÿñõþ ÷ñüĀĈþ öíõ üýûÿñïøéùûþ ÜĉĀñ Āûā του Āýíïûĉðõí líù καιðñõþ Āñăùõöê Āûā ü÷óýĈĀóĀí ñëùíõ íüûĀé÷ñÿøí Āóþ Παιδείας σε συνεργασίαÿĀíøèĀóÿñ ðąx ßāïïñμε την ΕΡΤ και στον οποίο ένα από τα βρα- αλλά και ενός δεύτερου για τα μνημεία Χορτιάτη lĀû και τοüñýõÿĀñýèöõx φυσικό Την πρωτοβουλία και Āûā την άρτια από κάθε πλευρά Āû üíýíøõöýĈ üýĈăñõýû ê öýíāïí÷éû ÿĀûù ĉüùû ÿûā ñýóøõèx løó øûā ôāøĊùñõþ øûāÿõöêþ üíõðñëíþ Øéþ öíõ û διοργάνωÿāùôéĀóþ βεία πήρε το 3ο Γυμνάσιοùñëþ öíõ Ăë÷ûõ ÿõïûĀýíΧορτιάτη. περιβάλλον του δάσους, ση της εκδήλωσης, που έγινε στην κατάμεστη αίθουσα «Ι. ΜαΟ διαγωνισμός υλοποιήθηκε κατά το προηγούμενο σχολικό×èĀą έτος καιíüĈ τα Āó ðóøĈÿõí -το σποτάκι για τηνñùĈþ προώθηση ελληνικών προϊόντων, ïûāðĊùĀíþ Āû Āýíïûĉðõ ñõöĈùí íù- των øèĀõí øûāx öíõ è÷÷í Āóþ øñ÷ąðëíþ ñĀûëøíÿñ Āû ÿāùôéĀó Āûā ÷Ĉïûā νωλεδάκη», είχε και μπράβο τους , το Λύκειο Χορτιάτη και ιδιαί-η εκπόνηση πολιτιστικού προγράμματος εκπαίδευσης τοπικών σχολεία έλαβαν μέρος με Āûā lû ûāýíùĈþ Ăñĉïñõ τη δημιουργία βίντεο (διάρκειας ôýĊüûā έως 5λεπτών). ÿāùñÿĀí÷øéùûā öíõ øûùíăõöûĉ üûā Þñí÷õÿĀêþ öíõ ûýíøíĀõÿĀêþ ÿāïăýĈùąþ Î÷÷è ûĉĀñ íāĀĈ ñëùíõ üíýèðûúû ÐõíĀë Ĉüąþ τερα ο Διευθυντής Παρασκευόπουλος και οα κ. Καραβάρης. Οι μαθητές του 3ου îíýĉþ üèùą íüĈ Āó òąê Γυμνασίου Χορτιάτη ΣτεφανίαĂíëùûùĀíù Αναστασιάδη, ξεναγών μέσω του οποίου επισκέφθηκαν τον τόπο μας, ξεναγήθηκαν øñ÷íïăû÷õöĈþ Ĉüąþ öõ ó øûāÿõ- îëąùñ øñ éùĀíÿó öíõ üýûÿąüõöê îèÿíùû íāĀê ïýèĂñõ û ñüëÿóþ öí÷Ĉþ Āûā Ăë÷ûþ íñëøùóÿĀûþ Δυστυχώς η έλλειψη χώρου, δεν μας επιτρέπει σε μεγαλύΕβίτα Μαρματάκη, Θωμάς Χαριζάνης, ΑναστασίαĀû Τολούδη, Παναγιώκαι έμαθαν την ιστορία του –αρχαία και μέχρι την τραγική νεότερηøûāx ÿāùûðñĉûāù öê Āûā öýĉîûùĀíù Āûù éöýāîñ ñüõøñ÷Ċþ û Āó ðõü÷ê ñú ûýõÿøûĉ íùĀõĂíĀõöê õðõĈĀóĀí àû τερη αναφορά ãýëÿĀûþ àÿû÷èöóþ l Çùíþ ñëùíõ û ùûāþ öíõ στην πράγματι θαυμάσια τιμητική αυτή εκδήλωση της Πατρικίου, Βασίλης Συντούδης και Χρήστος Χατζής (στην τεχνική πάνω από 8000 μαθητές από την ευρύτερη περιοχή της ΘεσσαλονίßĀíĉýû ×ûāïõûāøĀòê ÿĀû Āíúëðõ Āûā ïõí Āó ïñõ- ëðõûþ éùíþ èùôýąüûþ øñ îíôĉ ÿĀûăíÿøĈ øñ øíýĀāýûĉù öèüûõí íüûÿüèÿøíĀí íüĈ Āû ÿāïøõè ó üíõðñëí üûā ñĀûõøèòñõ Āûù öí÷÷õñýïóκαι ιδιαίτερα στους συντελεστές – μαθητές. βοήθεια) με τη βοήθεια των καθηγητών τους κκ. Εμμ. Νειλούδη (δι- κης αλλά και γκρουπ ενηλίκων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, Āûùõè Āąù íïïé÷ąù ñāíõÿôóÿëñþ üûā üýûÿüíôûĉÿñ ùí øó úñăñõïýíĂõöĈ Āûā éýïû øéùû èùôýąüû Āûù èùôýąüû øñ Āûù îíôĉ η Και πάλι τα εύσημα στο Λύκειο Χορτιάτη.

-η παρέλαση την 25 Μαρτίου με τις σημαίες της Επανάστασης, ευθυντή του Γυμνασίου) και Λ. Πλακίδου (υποδ/ντριας), με τις πολύÑéöí ăýĈùõí ăąýëþ Āû øñïè÷û øûāÿõöĈ ÷ëÿûāù øó ĀāăĈù öíõ üíýíîõèÿñõ Āí íāÿĀóýè l ãýĈùõí ĀĊýí üûùĀèýûāøñ ÿñ øõí öûĉĂõí ÿĀûăíÿøĈ Āûù ăíýíöĀêýí Āû êôûþ Āóù ñāτιμες γνώσεις της φιλολόγου και φίλης (πια) του σχολείου κας Αθ. που δίνει μια βιωματική διάσταση στην ιστορία, ðóøõûāýïĈ ÎüĊù û ëðõûþ üíýĈùĀí Ĉøąþ Āí Ĉýõí Āóþ ÿñøùĈĀóĀíþ ñëăñ ôéÿñõ R ëðõûþ íõÿõûðûúëí öíõ ÿñ ăèýĀõùí ûýèøíĀí Çùí öõĀþ íõÿôóÿëí ßĀû îèôûþ øõè ñëùíõ ó Āéăùó øĈùû Τσαρή και τις φωτογραφίες από το αρχείο του Μπ. Νανακούδη και -η üûā πρόσκληση προσωπικοτήτων όπως ο Μανώλης Γλέζος, ο δηĀýíïûĉðõí Āûā ÓąùĀíùè 570» öíõ αλλά íöøíëí éăûāù ïõí Āûù ñíāĀĈ Āûā íü÷ĊùñĀíõ ÿñ Ĉ÷ñþ Āõþ ñöĂèùÿñõþ Āóþ òąêþ üûā ñöðó÷ĊùñĀíõ ñðĊ øñ Āûù ÷Ĉïû ñöñë øñ της εφημερίδας «Χορτιάτης και από παλιά λευκώματα που μοσιογράφος Δημήτρης Παπαχρήστος, οι πανεπιστημιακοί Στράτος παραχώρησαν σχολείο των παιδιών ένα Δορδανάς καιøñïí÷ûÿĉùó Θανάσης Φωτίου να μιλήσουν στους μαθητές για ïëùñõ ü÷éûù στο öĀêøí ñùĈþ γονείς û÷Ĉö÷óýûā ÷íûĉ δημιούργησαν àíüñõùĈĂýąù øéÿí ÿĀó Āûā για øíþ Ô öíĀíùè÷ąÿó ïõí Āóù öíĀíùè÷ąÿó Āû Āûù ăýąÿĀêýí í÷÷ûĉ øñ Āó ÿøë÷ó í÷÷ûĉ øñ 4λεπτο με την ιστορία Āóþ του πέτρινου σχολείου του Χορτιάτη. θέματα της νεότερης ιστορίας, üûā ÿñ φιλμάκι üû÷÷éþ ÿĀõïøéþ öíôóøñýõùêþ øñïí÷ĈĄāăûþ íüû÷ĉĀąþ íùñúëöíöûþ öíõ ñüõöíõùûĉýïõû ïõí Āû öíõùûĉýïõû Ðëùíøñ āüóýé- Āû Āýíïûĉðõx σημειώσουμε πως από τη Θεσσαλονίκη -η συμμετοχήĀûā του σχολείου στις εκδηλώσεις του Ολοκαυτώματος, Āûā Να òąêþ ÿĀõïøéþ ăíýèþ ê ÷ĉüóþ úñùûõí-βραβεύθηκαν ñõöêþ øñ δύο Āûāþ ÿāùíùôýĊüûāþ ăíøó÷Ċù Āñþ Āóþ Āñăùû÷ûïëíþ öíõ Āąù üýûĆĈùĀąù Āóþ ÎāĀĈþ êĀíù û èùôýąüûþ û ÿāùôéĀóþ û σχολεία ένα εκ των οποίων ήταν το Γυμνάσιο του Χορτιάτη.

-η συμμετοχή του στις βραδιές ωραίων λέξεων (με απαγγελίες ÿõèþ ê üñýõÿā÷÷ûïêþ Āí Ăéýùñõ ÿí îè÷ÿíøû ĀĈùąù í÷÷è āĄó÷ûĀèĀûā êôûāþ íðõíĂûýûĉÿñ Ïíðëòûāøñ ÿñ øõí ĀāĂ÷ê ÷ñąĂĈýû ãąýëþ ÿóÿāïïýíĂéíþ ßĀíĉýûþ ×ûāïõûāøĀòêþ Èôûþ Η βράβευση του Σχολείου είναι συνέχεια μιας σειράς καινοτόμων αλλά και το αφιέρωμα στον Μανόλη Αναγνωστάκη), Είναι γνωστήÿñøùĈĀóĀí λίγο πολύ η δράση του Ελληνογερμανικού Ąāăêþ ÿĀí ăñë÷ó Āûā ăąýëþ øè÷õÿĀí üû÷÷éþ öíõ ÿèýöíòñ Āí ÿāøîíĀõöè öíõ ñüõĀóðñāøéùí øèùÿñõþ ăąýëþ üõùíöëðñþ ßĀóù üýûÿüèôñõè íúõûüýéüñõí ßāùíëÿôóøí Ταμείου öíõ üëδράσεων που υλοποιούνται τα τελευταία χρόνια, όπως: -η υποστήριξη της κινηματογραφικής λέσχης Χορτιάτη με τη δηγιαĀõ τοñëùíõ μέλλον αλλά και η íùôýĊüõùñþ θέση του Δικτύου Μαρτυρικών Πόλεων Ăûýéþ ùí ïùąýëòñõ üąþ íāĀĈþ āüêýúñ û ðóÿéîûùĀíù öíõ ñöĀõøûĉÿñ Āí íāôñùĀõöè öíõ ñõ÷õøíþ ïõí öí÷ĉĀñýó òąê úñăèÿíøñ ó ÿĀó ÿĀõþ íúëñþ ãíýíöĀêýíþ öíõ -η συμμετοχή στον Πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης όπου το Σχο- μιουργία αφισών και τον σχολιασμό ταινιών από τους μαθητές κα. όπως και του Εθνικού Συμβουλίου για την διεκδίκηση των ΓερμανιøõûāýïĈþ Āûāþ öýõùê Òöûĉÿõí üíýíõĀóøéùûþ íüĈ öèôñĀõ ñüõòąê ßõïè ÿõïè ïëùíøñ íü÷ûë ôñíĀéþ Āóþ ëðõíþ ðóøõûāýïĈþ üýĈÿąüû öíõ ÿāùôéĀóþ ÿñ íüĈλείο πήρε το πρώτο βραβείο, κών οφειλών απέναντι σ αυτό. Õíýýñëþ öõ û ăýĈùûþ üûā íùñ÷éóĀûþ úñ- ðñõöĀõöĈ ñüé÷ñúñ ÿāùñõðóĀè ùí ñüõöûõùąùê- øíþ Āóþ òąêþ ×íõ Ĉ÷í íāĀè ÿĀû Ĉùûøí øõíþ ÷āĀó ĀíĉĀõÿó ×íôýéĂĀóþ û éùíþ Āûā è÷÷ûā Το πρώτο λοιπόν, χρηματοδοτείτε από το γερμανικό υπουργείο ôąýõèòñõ Āí üèùĀí íĂêùñõ íùéïïõăĀí Āí Āýí- ÿñõ øéÿą Āąù ĀýíïûāðõĊù Āûā øñ Āõþ øñïè÷ñþ øüèÿĀíýðóþ ÷éúóþ Ĉüąþ Āóù íüûöí÷ñë û ÑāĈ ÷Ĉïõí Ĉøąþ ûĂñë÷ûāøñ öíõ ïõí Āó Εξωτερικών ...., για να οργανώνει διάφορες δράσεις σε μαρτυïûĉðõí Āûā ×ûāïõûāøĀòê ÎāĀê ó íùĀûăê ÿĀû í÷÷è ÿõąüó÷éþ ü÷ñõûĄóĂëñþ íùĀë ùí öû÷íöé- ßĀýíîëùÿöõ ÿĀóù lÝûõóĀõöêx Āûā ρικές Āóþ πόλεις ÷éúóþ καιÿĉòāïĈ Āûā από Îõøõ÷ëí àó ατόμων løûĉÿíx üûā χωριά μέσα ομάδες και Āûā με στόχο, ăýĈùû ñëùíõ ó üõû íöýõîûðëöíõó íüûĀëøóÿó üûā Ąñõ Āõþ ôûýāîĊðñõþ ü÷óù Ĉøąþ íĂûÿõąøéùñþ lüýĈûðûþxx ÿñ üû÷÷éþ Āõþ ñüõ÷ûïéþ όπως ισχυρίζεται,Āûù την ûðêïóÿñ ανάπτυξη σχέσεων φιλίαςíüĈ ανάμεσα στους δύο íāÿĀóýĈþ öýõĀêþ Āąù üèùĀąù øñ Āû ðõöĈ Āûā ÿĀûù Ενεργών ñíāĀĈ Πολιτών” Āûāþ öíõ Δήμου øĈùû Πυλαίας øñõûĄóĂëñþ Ùõè ξεκίνησεÙéýûþ Āûā ÿāïïýíĂõöûĉ éýïûā και ñëùíõ το .... Āûā áüêýúñ û öí÷Ĉþ Āûā ÿĉùĀýûĂûþ û èùξεπέρασμα του παρελθόντος. Από την άλλη στην Με πρωτοβουλία της δημοτικής παράταξης “Δίκτυο -Χορτιάτη, μια προσπάθεια διεκδί- Āûā λαούς Ελλάδα το Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και στο Εθνικό Συμβούλιο í÷èôóĀû öýõĀêýõû íüûùéøñõ û íü÷Ĉþ ÷íĈþ ÿĀû ÿĀèÿó òąêþ öíõ ðóøõûāýïëíþ øñ îíýĉ öĈÿĀûþ Āí ðñöèðñþ ïýèĄñõ ôýąüûþ øñ Āûù ûüûëû øûõýèÿĀóöñ lñú íðõκησης απο το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, έκτασης ικανής να καλύψει της ανάγκες τις τοπικής κοινωνίας öíõ σε έργα υποδομής üûõêøíĀí (αθλητικό üûā éăñõ πιστεύουν ότι αυτό αποτελείÿĀóù τον ...Δούρειο Ίππο Γερμανικής øñïè÷û ÿāùôéĀó ïõí Āóù íùñöĀëøóĀó üýûÿĂûýè öíõ σχολεία üû÷÷éþ ôāÿëñþ Ïíôõè Ăõ÷ûÿûĂóøéùûþ íýöñĀè íüĈ Āí ûüûëí íüûĀñ÷ûĉù Āûāþ ÿĀëăûāþ íõýéĀûāx öāýõû÷ñúëí Āó της òąê Āûā øñ κέντρο, χώρος πολιτισμού-ιστορικό πάρκο, κοιμητήρια, κ.λ.π.). Η προσπάθεια βρίσκεται σε μια ικανοποιητική πορεία επαφών. Κυβέρνησης απέναντι διεκδίκηση Γερμανικών αποζημιώΗ έκταση αυτή βρίσκεται στην περιοχή ΠΑΡΑΓΚΕΣ.íùíòóĀûĉÿñ Āóù íùĀíøûõîê ÿĀóù Ąāăê Āûā öíõ Στην περιοχή όπως είναι γνωστό, την δεκαετία τοĀýíïûāðõĊù íüĈ Āí üõĈ ïùąÿĀè üûā û ëðõûþ øñ1968 απαλλοτριώθηκαν 1800 Āûā ÿĀû ÷íĆöĈ øíþ üû÷õĀõÿøĈ Ĉ÷ñþ στην Āõþ öí÷éþ öíõ των Āõþ öíöéþ ÿĀõïøéþ Āóþ στρέμματα γης εκ των οποίων 600 ιδιοκτησίας της τότε Κοινότητας Χορτιάτη, για στρατιωτικές ανάγκες. ÷ûüûëóÿñ ßĀû ûüõÿôĈĂā÷÷û Āûā σεων. Στα πλαίσιο λοιπόν όλων των παραπάνω, τον Οκτώβριο ένα àĉăó íïíôê éĂñýñ Āí îêøíĀè øíþ ùí ÿāùíĈăõ ÿĀóù öýíāïèòûāÿí íùíïùĊýõÿó øéÿí íüĈ îõî÷ëûā Āûā ÒúíõýñĀõöê ÿĉòāïûþ öíõ ÷íøüýê øóĀéýí ïõí Να τονίσουμε οτι η προσπάθεια αυτή της δημοτικής παράταξης δεν έρχεται σε καμία σύγκρουση ή αντιπαράθεση με τις πιθανές παρόμοιο πρόγραμμα προσπάθησαν να προωθήσουν και στον ΧορùĀóôûĉù öíõ ùí Āûù ïùąýëÿą íüĈ öûùĀè íĂĈĀõþ ðóøĈÿõñþ ÿăéÿñõþ íðõíĂûýĊùĀíþ ïõí Āûāþ lßĀí ðõĊýûĂí éøñùíù ûõ ĈøûýĂñþx ïýèĂñõ û Āõþ ðĉû ôāïíĀéýñþ Āûāþ Êüąþ öõ û ëðõûþ διεκδικήσεις πρώην ιδιοκτητών. τιάτη προσφέροντας ψυχοθεραπεία μέσω της τέχνης στους κατοίĀûā ñüéÿĀýñĄñ Õñÿÿí÷ûùëöó ðóøĈÿõûāþ ñüíëùûāþ όλων öíõ των Āõþ φορέων öû÷íöñëñþ ×íõ ×ûāïõûāøĀòêþ l àí ðõóïêøíĀí íāĀè Āí éïýíêĀíù ÿĀûýïõöĈþ üíĀéýíþ ĀýāĂñýĈþ ÿĉΣτόχος της ÿĀó πρωτοβουλίας αυτής Āû ειναι η συντονισμένη απροσπάθεια του χωριού, της δημοτικής αρχής και των κους. Οι θύτες δηλαδή χρηματοδοτούσαν την ψυχική θεραπεία των πολιτών ώστε να επιτύχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα για τον τόπο μας, ενωμένοιĀûĉ όλοιíüûùéøûùĀíù μαζί μπορούμε ναĄí τα καταφέρουμε. Ùñ Āëøóÿñ øñ Āó Ăõ÷ëí Āûā ïñĉĀóöí Āû ùéöĀíý ĈüûĀñ üèùĀûĀñ ðõöíëąþ

Ĉüąþ ïýèĂą Āí Āýíïûĉðõí øûā øñ øõè òāïûþ öíõ öí÷Ĉþ ûõöûïñùñõèýăóþ ÎüĈ Āûù θυμάτων..... Την Κυριακή 10 Ιανουαρίου στης 11 π.μ στην Δημοτική Ι. Μανωλεδάκης τη δράση μας, σεùí συγκέντρωση για ÷ëïí ÷Ĉïõí ÎāĀĈ úíĂùõöĈ ôèùíĀû Āûā ßĀíĉýûā ×ûāïõûāøĀòê Āóþ ÿûĂëíþ Āûā ôíĉøíÿí Āóù ñāüýéüñõí Āûā éøûõíòñ αίθουσα ùí ùõĊôñõ èîû÷í öíõ οργανώνουμε ÿĀñùĈăąýí Ü ðõèôñÿó ñöĂýíÿĀĊ øñ Ο σύλλογος οικογενειών θυμάτων ολοκαυτώματος και όλοι ενημέρωση όσο αφορά τα βήματα που έχουν γίνει, παρουσίαση της πρότασης προς το Υπουργείο και συζήτηση για συντονισμένη δράση ăíýíöĀêýí Āûā öíõ ïûóĀñĉĀóöí íüĈ Āóù üíõ- ëðõûþ ïýèĂñõ ðñù ñëùíõ ñĉöû÷û ïõí øéùí Ĉøąþ ñëùíõ òêĀóøí εμείς που χρόνιαöíõ øñĀè ó Îõøõ÷ëí Āõøè Āó øùêøó öíõ Āû éýïû ασχολούμαστε με το θέμα εναντιωθήκαμε στο όλων, Δημοτικής Αρχής, φορέων , Δημοτικών παρατάξεων και πολιτών. πρόγραμμα. Προσπαθήσαμε να ενημερώσουμε τους κατοίκους για ðñëí Āûā Ùõí üíõðñëí ü÷êýó öíõ û÷Ĉü÷ñāýó

l Òëùíõ í÷êôñõí üąþ ïõí Āí Āýíïûĉðõí øûā íõÿôóĀõöêþ ßĀí Āýíïûĉðõí øûā ðñù āüêýúí Āûā ÿāòĉïûā Āóþ øñ øõè āüûðñõïøíĀõöê íúõΝα διατρανώσουμε τη θέληση μας ώστε να προχωρήσει και να τελεσφορίσει αυτή η προσπάθεια, που είναι εξαιρετικά σημαντική τις προθέσεις αυτών που κρύβονται πίσω από τους διοργανωτές, üûā Āõþ ðñ ÿĀèôóöí ÿĀûýïõöĈþ üíĀéýíþ Ññù Āí āüûléúāüùûþx ÿāùôéĀóþ Ññù úèĂùõíÿí öíõ ðñù ûüýéüñõí öíõ éùíù ÿüèùõû ÿñîíÿøĈ éĀÿõ για íùéðāñ το μέλλονøõí τουĄāăê τόπουíÿöóøéùó μας και γιαÿñ τηνĈ÷ñþ ικανοποίηση των αναγκών όλων των πολιτών. δημοσιοποιήσαμε το θέμα σε μέσα éöíùñ μαζικής ñöñëùûþ ενημέρωσης τελικά ΤοĀóþ θέμαĀéăùóþ αφορά όλους μας ÿāïăûýðëñþ και η συνεισφορά καθένας απο μας είναι απαραίτητη σ΄ αυτή την προσπάθεια. øûýĂéþ ÎüĈ Āõþ öíõ τουÿĀêýõúí Ññù Āí üýûĊôóÿí àí èĂóÿí ÿăñðĈù ñùĀāüąÿëíÿí Ô ëðõí ðõèôñÿó ðõíüùéñõ öõ íöýõîĊþ Ĉüąþ ñù και òąê öíõ το πρόγραμμα δεν βρήκε τρόπο να υλοποιηθεί. Πράγμα που δυστυĀóù íýøûùëí Āóþ øûāÿõöêþ Ċþ Āóù èöýó Āóþ íîûêôóĀí È ôí Āí îïè÷ûāù üéýí øĈùí Āûāþ íāĀè Āí ðõóïêøíĀíx Ĉüąþ ôí ñüõôāøûĉÿñ ùí Āû öèùñõ ó ûõöûïéΓια τη Δημοτική κίνηση “ΔΙΚΤΥΟ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ” χώς δεν συνέβη στην Θεσσαλονίκη για παρόμοιες εκδηλώσεις που ïýíĂëðíþ øñ Āóù ûüûëí éïýíĄñ ÷ûïûĀñăùëí öíõ é÷ñïí ê ôí üñôèùûāù ÝèùĀąþ öè÷üõöí ðñù Æ÷÷ûĀñ íõÿõĈðûúûþ öíõ è÷÷ûĀñ Āõþ üõû ùñõè Āûā ĈĀíù ñöñëùûþ ôí léĂñāïñx Απόστολος Αντωνούδης – Δημοτικός Σύμβουλος υλοποιήθηκαν. ÿøë÷ñĄñ Āûāþ ÿĀëăûāþ üû÷÷Ċù íüĈ Āí Āýíïûĉ- Āí êôñ÷í ÜĉĀñ öíõ øñ ðñöíùëöõí x üû÷÷éþ Ăûýéþ ÿāùñĂõíÿøéùûþ ÿĀõþ ĈøûýΕμείς λοιπόν οι Έλληνες ζητάμε, η Γερμανία να υπογράψει ðõí Āûā Øëïûõ ïùąýëòûāù üąþ û ßĀíĉýûþ ×ûā- Ăñþ öûāîéùĀñþ üûā öèùíøñ ñüíùí÷íøîè×í÷é øíþ Ăë÷ñ ßĀíĉýû επιτέλους συνθήκη ειρήνης με την Ελλάδα και να αναλάβει τις ευÝëÿą íüĈ Āí ÿāøîíĀõöè öíõ øè÷÷ûù èöûø- ïõûāøĀòêþ āüêýúñ öíõ ÿāïïýíĂéíþ Îúëòñõ ùí ùûùĀíþ Āûù âõûùĀĈý Ùõăíê÷ûîõĀþ é÷ñïñ ló Òöñë üûā îýëÿöñÿíõ ĀĊýí ôíď ÿíõ üûā÷èöõ θύνες της για τις καταστροφές που προκάλεσε στη χώρα μας στη Ąí ïāí÷õè Āûā öíõ Āóù üýĊĀó ñùĀĉüąÿó ïõí Āû ðõíîèÿñõ öíùñëþ Āí îõî÷ëí Āûā àí ðĉû íāĀû- ûøûýĂõè ôí ÿĊÿñõ Āûù öĈÿøûx öíõ ĉĄąùñ Āó ñ÷ñĉôñýû ùí üñĀèþ öíõ ùí ăíëýñÿíõ Āõþ ăíýéþ διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Είναι θέμα πρωτίστως ηθικής αποκατάστασης. Μετά συζητάμε βεβαίως και το…μέλλον. ÿĀāĂĈ Āûā ĉĂûþ ÿñ üñýëøñùñ Č ñĂĈÿûù îéîíõí îõûïýíĂõöè lÎùûõăĀè üíýèôāýí øñ ö÷ñõÿĀè Ăąùê Āûā üýèïøí ÿüèùõû ïõď íāĀĈù

ïõí ùí Āûā üíýíðñëÿûā ÐõíĀë ĀĈď ÷ñïñþ lêôñ÷í ùèď τους «ΣΑΝΑΤΟΡΙΟ ΑΣΒΕΣΤΟΧΩΡΙΟΥ Ούτε μια αναπνοή χαμένη», Ήταν επτά καλοκαιρινές μέρες διαφορετικές από τις συνηθισμένες. üñýùûĉÿñþ Āõþ ñúñĀèÿñõþ íüĈ Āû éùÿĀõöĀĈ Āûā üíùĀòûĉýõíx öíõ lãýĈùõí ÿíù îýûăêx àû öèùñõ üõû üñõÿĀõöê Āóù íõÿõĈðûúó üýĈî÷ñĄó øûāùí üûā÷ë ùèď øûāù ăñ÷õðûùèöõx Òøñõþ ûõ Ήταν επτά θαυμάσιες νύχτες πολιτισμού από αυτές που κάνουν πε- που οι ίδιοι συντελεστές αποδεικνύουν πως για να δημιουργήσεις ΜΑΡΙΑ ΓΚΟΥΡΑΜΑΝΗ øñ Āû ûüûëû lòĉïõòñx Āûāþ íùôýĊüûāþ éùíþ ĀýëĀû lßĀí ðõĊýûĂí éøñùíù ûõ ĈøûýĂñþx íøéÿąþ øñĀè Ĉøąþ Ąõôĉýõòñ øñ öèüûõí üëöýí Ăë÷ûõ ÿûā ßĀíĉýû ñëøíÿĀñ îéîíõûõ üąþ öíõ Πολιτισμό χρειάζεσαι ελάχιστα μέσα, αλλά ΠΟΛΛΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗ, ΠΟΛΥ ρήφανους τους συντελεστές τους και ομορφαίνουν την ζωή όλων μας. Δημοτική Σύμβουλος èùôýąüûþ üû÷ĉ ï÷āöĈþ ομάδα öíõ ĀýāĂñýĈþ üñýõéăñõ øõöýè ðõóïêøíĀí l ñöĀĈþ ñèù ó ΑΛΗΘΕΙΑ!!!! íÿăêøõí öíĀíÿĀýéĄñõ Āóù öñõ üèùą üûā íùíüíĉñĀíõ ó Ąāăûĉ÷í ÿûā ôí ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΠΟΛΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ,ÎüĈ ΠΟΛΥ ΜΕΡΑΚΙ και ΠΟΛΛΗ Η θαυμάσια θεατρική «ΛΗΝΟΣ», üûā των εργαζομένων στοíāĀûĀñ÷ê ĈĀíù íüûĂèÿõòñ ùí ÿûā øõ÷êÿñõ ôíĉøíòñþ Āó Āõþ ÿñ÷ëðñþ Āûāþ Ĉüûā ăąýëþ ùí Āû ñüõðõĊöñõ ûøûýĂõèx ρίγη και δάκρυα συγκίΜε αυτά τα υλικά κατάφεραν να σκορπίσουν Νοσοκομείο Παπανικολάου, ενισχυμένη και από «εξωυπηρεσιακά» ΧΟΡΤΙΑΤΗΣïýèĂñõþ öíõ üè÷õ ûāýèùõí Āýíïûĉðõí ė 570: Δημοσιεύουμε την επιστολή που μας απέ÷õĀĈĀóĀí Āóù ñõ÷õöýëùñõí ñāôāöýõÿëí íāĀûíüûöí÷ĉüĀñĀíõ ó συγκλονισμένους íùôýąüõè Ü ευτυχείς ÷ûïûĀéăùóþ ßĀíĉýûþ σε όλους τους και θεατές όλων των ×ûāïõûāøĀòêþ στελέχη, καθοδηγούμενη απόöíõ τηνĀóù εμπνευσμένη σκηνοθέτιδα κ.Βού- νησηςíùíðĉûùĀíõ στηλε ο κ. Αλέξανδρος Μιχαήλ υπεύθυνος του προγράμματος χώρους Μαρτυρίου, ( την οικία λα Γεωργιάδου, σε κείμενο-ντοκουμέντο κ.Χαρούλας παραστάσεων στον έναν από τους δύο ÿĀû ÷Ĉïû Āûā βασισμένη ÎöýõîĊþ Ĉüąþ ÿĀí Āýíïûĉðõí της öíõ ó îíôĉĀíĀó öûõùąùõöĈĀóĀí Āûā ÿāïïýíĂéí øûõèòñõ ùí éĂĀíÿñ ÿĀóù ąýõøĈĀóĀí Āó ÷ûïûĀñÐõĊýïûþ Øāÿíýëðóþ που ήταν να γίνει στο Χορτιάτη. Νταμπούδη), τα επτά φθινοπωρινά βράδια τουăąýëþ Σεπτέμβρη του 2015.ùí éăñõ ðõíùĉÿñõ Āí Αποστολίδου, για μια ακόμη φορά, μας δίδαξε ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ!!!! Āûā ðñù ñëăñþ ĀëüûĀñ ùí üýûÿôéÿñõþ ûĉĀñ ùí öíôĊþ öíõ ó íïèüó ïõí Āûù ĀĈüû Āûā Āó Õñÿăùõöê ÿĀû øñĀíúĉ ÙèýĀõûþ

Ελληνογερμανικό ταμείο για το μέλλον και η δράση στον Χορτιάτη

ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΕΚΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΕΡΓΑ ΥΠΟΔΟΜΗΣ ΣΤΟΝ ΧΟΡΤΙΑΤΗ

Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

Ήταν η δεύτερη φορά,μετά το επίσης θεατρικό αριστούργημά

Το θεατρικό έργο «Το κάψιμο του Χορτιάτη, στον ουρανό πηδούν φωτιές», σύντομα ξεπέρασε σε φήμη τα στενά τοπικά όρια, ήδη ταξιδεύει σε όλα τα ελληνικά «ολοκαυτώματα», και υπάρχουν αμέτρητες προτάσεις από σχολεία κάθε βαθμίδας, σε όλη την επικράτεια, για επανάληψη των παραστάσεων. Διδαχτήκαμε ΑΛΗΘΕΙΕΣ, που δεν γράφονται στα βιβλία Ιστορίας, γι’ αυτό είναι απαραίτητo, νομίζω, να μπει σε όλα τα σχολεία, μήπως και ανοίξουν οι ορίζοντες των παιδιών μας. Μας έδειξαν την άλλη όψη του χωριού μας. Αλήθεια Κύριε Δήμαρχε, πόσο δύσκολο είναι να αγοραστούν μεÚí ăíøûïñ÷èĀñ Č ïõíĀë ρικές εκατοντάδες τεύχη από το θαυμάσιο λεύκωμα που εκδόθηκε Çùí ăíøĈïñ÷û ðñù ÿĀûõăëòñõ ĀëüûĀñ öõ Ĉøąþ ñëùíõ επ’ ευκαιρία της θεατρικής παράστασης και να δοθούν στα σχολεία üû÷ĉĀõøû όλου του Καλλικρατικού Δήμου, προσφέροντας αληθινή ζωντανή Ý÷ûāĀëòñõ ñöñëùûù üûā Āû ðéăñĀíõ ăąýëþ ùí ĂĀąăíëùñõ Ιστορία του τόπου μας στα παιδιά μας; Δεν αξίζει να επενδύσουμε λίγα Euroñöñëùûù üûā Āû ðëùñõ στον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ και στην ΓΝΩΣΗ;;;; Τέλος, αξίζειüíýè νομίζωøûùèăí ν’ αναφερθούν και í÷÷è οι υπόλοιποι συντελεÑñù íýöñë øõí ÿĀõïøê ó íùèøùóÿê στές της θαυμάσιας αυτής προσπάθειας: Āûā ñëùíõ öíøõè Ăûýè íõĊùõí Ηθοποιοί: Çùí ăíøĈïñ÷û íùíüíĉñõ Āûù öûāýíÿøéùû ðëùñõ ôèýýûþ Σταύρος Μπαρτζόκας ÿĀûù íüûïûóĀñāøéùû üíýóïûýñë Āûù ÷āüóøéùû Κλαίρη Κώστογλου Βαγγέλης Μίχος Āóù íõÿõûðûúëí öíõ ðóøõûāýïñë Āóù íùíüĀñýĊùñõ Λουκάς Δαγδηλέλης ñāĀāăëí ÿĀû ÿüëĀõ Γεράσιμος Μπαμίχας ×õ Ĉøąþ ðñù ðíùñëòñĀíõ ðñù ö÷éîñĀíõ ðñù íïûýèòñĀíõ Κατερίνα Φωτιάδου ðñù üíëýùñĀíõ ñöîõíÿĀõöè ïõíĀë ñëùíõ öèĀõ üûā éăñõ Σκηνικά – Κοστούμια: íúëí ĈĀíù ðëùñĀíõ Λουκάς Δαγδηλέλης-Σοφία Σκουλίδη ×õ íù öíøõè Ăûýè ÿāùíùĀêÿñĀñ öèüûõûù èùôýąüû üûā Μουσική:Μιχάλης Τραχαλιός Φωτισμοί:Σταύρος Μπαρτζόκας ðñù ÿíþ ăíýëòñõ Āû ăíøĈïñ÷û üûā íúëòñĀñ ĂíùñëĀñ Βοηθός Σκηνοθέτη:Έφη Καλαϊτζίδου ïñùùíõĈðąýûõ öíõ íùĊĀñýûõ èùôýąüûõ öíõ ðĊÿĀñ Āûā Επιμέλεια video:Βαγγέλης Μίχος

ΧΑΜΟΓΕΛΟ

ÒĂóøñýëðí Āóþ ñāýĉĀñýóþ üñýõûăêþ Εφημερίδα της ευρύτερης περιοχής Āûā ãÜÞàÖÎàÔ του ΧΟΡΤΙΑΤΗ ÖðõûöĀêĀóþ Ιδιοκτήτης: ÎÿĀõöê Ùó ×ñýðûÿöûüõöê ÒĀíõýëí ãûýĀõèĀóþ "Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία Χορτιάτης 570" Ñõñĉôāùÿó ãûýĀõèĀóþ à × ãûýĀõèĀóþ Διεύθυνση: Χορτιάτης 570, Τ.Κ. 57010 Χορτιάτης Õñÿÿí÷ûùëöó Θεσσαλονίκη áüñĉôāùûþ éöðûÿóþ Ùüèøüóþ Úíùíöûĉðóþ ÙíýĀĉýąù íþ Υπεύθυνος έκδοσης: Μπάμπης Νανακούδης, Μαρτύρων 2ας ßñüĀñøîýëûā Σεπτεμβρίου 57 ãÜÞàÖÎàÔß Ė àó÷ )D[ ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ • Τηλ. - Fax: 2310/349.500

ZZZ KRUWLDWLV JU www.hortiatis 570.gr

( 0$,/ QDQDNRXGLV#\DKRR JU E-MAIL: nanakoudis@yahoo.gr info@hortiatis570.gr àí ñùāüĈïýíĂí èýôýí ñöĂýèòûāù Āõþ üýûÿąüõöéþ Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις

íüĈĄñõþ Āąù ÿāùĀíöĀĊù των συντακτών ßñ÷õðûüûëóÿó &WS ÒöĀĉüąÿó *5$),6 Σελιδοποίηση - Ctp - Εκτύπωση: "ΛΙΘΟΓΡΑΦΙΑ" Ė Úéí ÞíõðñÿĀĈþ Ė Õñÿÿí÷ûùëöó Ė à × Ι. Αντωνιάδης - Θ. Ψαρράς • Νέα Ραιδεστός • Θεσσαλονίκη • àó÷ Ė )D[ Τ.Κ. 570 01 Τηλ. 2310.466.776 • Fax: 2310.466.699 Ðõí ÿāùðýûøéþ öíõ ñùõÿăĉÿñõþ Για συνδρομές και ενισχύσεις: Îý Øûïíýõíÿøûĉ Òôùõöê àýèüñòí Αρ. Λογαριασμού Εθνική Τράπεζα: 212/39255520 Āó÷ τηλ. 2310.349.500

ñÿñëþ Āû ðõöĈ ÿíþ ïõíĀë öíùéùíþ ðñù Āû éăñõ ĀĈÿó íùèïöó Ĉÿû ñöñëùûþ üûā ðñù øüûýñë ùí Āû ðĊÿñõ Τους ευχαριστούμε και τους ευγνωμονούμε όλους.

Ôõèòàïõæ ðêëðîðíêëÝ õð lØðòõêÝõè w äêâ îâ ôöîæøàôðöíæ õèî ñòðôñÝéæêÝ íâó Στηρίξτε οικονομικά το «Χορτιάτη 570» για να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας

Αγαπητέ κύριε Νανακούδη Το Σεπτέμβριο είχαμε έρθει σε ηλεκτρονική επικοινωνία μαζί σας ζητώντας να προωθήσετε σε κατοίκους του Χορτιάτη την πρόσκλησή μας σχετικά με μια καλλιτεχνική δράση που γράφει ο Μενέλαος Λαγός σκοπεύαμε να υλοποιήσουμε. Είχατε απαντήσει πως διαφωνείτε με την πηγή της χρηματοδότησης μας. Σεβόμενοι τη θέση σας δε σας ξαναενοχλήσαμε για αυτό το σκοπό αλλά όπως είχαμε γράψει τότε, μας ενδιέφερε να συναντηθούμε μαζί σας και να συζητήσουμε. Φαντάζομαι πως θα ενημερωθήκατε ότι είχαμε μια ãûýĀõèĀó éùíþ ôýĉ÷ûþ ôí øñëùñõþ ïõí øíþ τηλεφωνική επικοινωνία με τη σύζυγο σας. Οι αντιδράσεις που øñ Āõþ ÿöõñýéþ öíÿĀíùõéþ ÿûā προκάλεσε στο μεταξύ η πρόσκλησή μας στην κοινότητα του Χορøñ Āõþ öýāÿĀí÷÷éùõñþ ðýûÿèĀñþ ÿûā üóïéþ τιάτη μας πρόλαβαν και μας απέτρεψαν από το να προβούμε σε οποιαδήποτε άλλη ενέργεια και για αυτό τελικώς δεν επιδιώξαμε øñ Āõþ ðāû ăõûùõÿøéùñþ öûýĂéþ ÿûā μιαÎïíüĊ Āó òąê Āûā ãûýĀõèĀó συνάντηση μαζί σας. Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι διακόπτουμε την καλĀûā ûýñõîèĀó Āó øĈùó ăíýè λιτεχνική δράση που είχαμε τότε προτείνει γιατί θεωρούμε πως Āí üāöùè öíõ ąýíëí ðèÿó στο κλίμα που έχει ήδη δημιουργηθεί αφενός δεν έχει νόημα να üûā ÿöûýüëòûāù üíùĀûĉ ûøûýĂõè συνεχίσουμε και αφετέρου δε θα θέλαμε να διχάσουμε περισσότερο την κοινότητα των κατοίκων του Χορτιάτη. ßĀû ãûýĀõèĀó āüèýăñõ ó òûĉïö÷í Σας επισυνάπτουμε την απάντησή μας στα σχετικά δημοσιüûā Ăą÷õèòûāù ûõ ÷ĉöûõ ñöñë εύματα στον τοπικό τύπο (Βήμα Press Και AlterThess), Παρότι í÷ñüûĉðñþ öíõ èïýõí ïûāýûĉùõí øñþ Āóù üýèÿõùó öíõ διαφωνούμε σε κομβικά σημεία με τα εν λόγω δημοσιεύματα και éýóøó ïó παρότι κάποια από αυτά ευθέως μας προσβάλλουν, δεν είναι àû øûùûüèĀõí ÿûā éăą üñýüíĀêÿñõ σκοπός μας να δημιουργήσουμε οποιαδήποτε αντιπαράθεση. Με την απάντησή μας εξηγούμε ειρηνικά τη θέση μας και τις προíüĈ øõöýĈþ ĈĀíù êøûāù üíõðë θέσεις μας. ïõ íāĀĈ éăą öí÷éþ íùíøùêÿñõþ Θα το εκτιμούσαμε ιδιαιτέρως εάν δεχόσασταν να δημοσιεύĀóù èùûõúó ĈĀíù û öûĉöûþ ÷í÷ñë σετε την απάντησή μας στην εφημερίδα σας Χορτιάτης 570 και να κοινοποιήσετε την επιστολή μας στα μέλη του συλλόγου.

ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ

Με εκτίμηση Αλέξανδρος Μιχαήλ

Xορτιατησ 570 /

σΕΛΙΔΑ 3

25 χρόνια επιβάτες στα όνειρά μας ... και συνεχίζουμε, “...γιατί εμείς δεν αποδεχθήκαμε την ήττα μας...” Τέλη του 1990, αρχές του 1991 ήταν, όταν επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο του χρόνου. 25 χρόνια πριν. Χειμώνας. Παγωνιά. Έχοντας όμως στις αποσκευές μας πλούσια εφόδια και κύρια τη φλόγα της ελπίδας να μας ζεσταίνει, ξεκινήσαμε το όμορφο ταξίδι μας και κινήσαμε ν’ ανηφορίσουμε για τους ανθώνες των ονείρων μας. Αρχικοί επιβάτες ο Σταύρος, η Μαρία, οι δύο Θόδωροι, ο Θανάσης, ο Χρήστος, ο Λευτέρης και ο Μπάμπης. Σ’ όλα αυτά τα χρόνια παραμείναμε ανυπάκουοι και ανυπότακτοι, Δεν χαϊδέψαμε αυτιά. Βγάλαμε γλώσσα στη μιζέρια. Δεν βολευτήκαμε στα σαλόνια των διαφόρων ισχυρών. Δεν γινήκαμε παλλακίδες καμιάς εξουσίας. Στα 25 χρόνια δώσαμε μάχες πολλές. Άλλες τις χάσαμε, άλλες τις κερδίσαμε. Έτσι κι αλλιώς σ’ έναν ιδιότυπο διαρκή πόλεμο είμαστε. Σίγουρα όμως κερδίσαμε συνειδήσεις. Κι ανάψαμε το φυτίλι στις καρδιές αυτών που θέλησαν να μετρήσουν το μπόϊ τους με την βαρβαρότητα που φαντάζει ανίκητη. Ερχόμαστε σήμερα λοιπόν σε τούτο το σημείωμα, να δούμε τι καταφέραμε και τι όχι σ’ όλα αυτά τα χρόνια. Αφιερώματα – Προτάσεις – Εκδόσεις Από την αρχή, προσπαθώντας να αναδείξουμε τη σημαντική ιστορική διαδρομή του Χορτιάτη και της ευρύτερης περιοχής του, καθώς επίσης και τα ζωντανά πειστήρια τούτης της πλούσιας διαδρομής, προχωρήσαμε σε συνεργασία με ιστορικούς – αρχαιολόγους ανάλογα αφιερώματα. Ο Νίκος Νικονάνος, ο Σωτήρης Κίσσας, η Ξανθή Σαββοπούλου, ο Πάνος Θεοδωρίδης, η Ελένη Χαρατσή και στη συνέχεια ο φοιτητής τότε, καθηγητής Αρχαιολογίας στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδας σήμερα, Μανόλης Μανωλεδάκης, ο πολυτιμότερος ίσως συνεργάτης μας όλα αυτά τα χρόνια, συνέδραμαν με τον καλύτερο τρόπο να κάνουμε γνωστή την ιστορία και τα μνημεία της ευρύτερης περιοχής μας, αλλά και τα σοβαρά προβλήματα που αυτά αντιμετώπιζαν και δυστυχώς συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν. Δεν μείναμε μόνον στα γραφόμενά μας. Διοργανώσαμε και ανάλογες εκδηλώσεις – ημερίδες με σημαντικούς ομιλητές, αλλά προχωρήσαμε και σε δύο μικρές εκδόσεις. Η πρώτη, που επιμελήθηκε η Ελένη Χαρατσή, με τίτλο « Οδηγός των ιστορικών Μνημείων του Χορτιάτη». Η δεύτερ,η πιο ολοκληρωμένη, με τίτλο «Τα Μνημεία του Χορτιάτη και η ανάγκη για την προστασία τους» με κείμενα του Μανώλη Μανωλεδάκη. Σε τούτη την έκδοση υπήρχε και μια ιδιαίτερα σημαντική και ολοκληρωμένη πρόταση της αρχιτέκτων Λίας Σκλαβενίτη, για τη δημιουργία ενός ανοιχτού θεάτρου, κατά τα αρχαία πρότυπα, στη νότια πλευρά του Ρωμαϊκού Υδραγωγείου, αλλά και την ανάπλαση –

ανάδειξη του περιβάλλοντα χώρου. Η όλη πρόταση περιελάμβανε και τη δημιουργία ενός Οικολογικού – Πολιτιστικού Μονοπατιού, με αφετηρία το Ρωμαϊκό Υδραγωγείο και τερματισμό το Φράγμα της Θέρμης. Η πρόταση για το μονοπάτι έγινε δεκτή και υλοποιήθηκε από τους τότε Δήμους Θέρμης και Πανοράματος, όχι όμως και από τον τότε Δήμο Χορτιάτη……Δυστυχώς. Αναδείξαμε την σημαντική πρόταση του Μανόλη Μανωλεδάκη, για τη δημιουργία μιας Ιστορικής – Βυζαντινής Συλλογής στο Χορτιάτη, που θα περιλαμβάνει τα ευρήματα στο αρχαίο κάστρο του Κισσού και τα σπουδαία βυζαντινά εκκλησιαστικά κειμήλια του ναού του Αγίου Γεωργίου (φορητές εικόνες, χειρόγραφοι κώδικες, εκκλησιαστικά σκεύη κ.α.) και που δυστυχώς σήμερα κάποια απ’ αυτά, τα πιο σημαντικά μάλιστα, φεύγουν (!) για άλλες συλλογές. Ενέργεια απαράδεκτη. Δημιουργήσαμε ένα πλούσιο φωτογραφικό αρχείο και έτσι διασώσαμε «εικόνες» και πρόσωπα από τον Χορτιάτη που έφυγε για πάντα. Αλλά και μια πλούσια Βιβλιογραφία, που αφορά την ευρύτερη περιοχή του ορεινού όγκου Χορτιάτη από την αρχαιότητα μέχρι τα σήμερα πάλι με την μεγάλη συμβολή του Μανόλη. Το αρχείο αυτό βοήθησε πολλούς μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές του Α.Π.Θ. και όχι μόνον στην έρευνά τους, αλλά στήριξε και πολλές εκδόσεις τρίτων με στοιχεία και – κυρίως – με φωτογραφικό υλικό. Και που δυστυχώς κάποιοι – κυρίως η δημοτική μας αρχή – το υποβαθμίζουν ή δεν το αναγνωρίζουν….. Με μεγάλα αφιερώματα γνωρίσαμε την ιστορική διαδρομή και όχι μόνον, όλων των οικισμών πέριξ του Χορτιάτη. Άγιος Βασίλειος, Αρδαμέρι, Περιστερά, Θέρμη, Πυλαία, Πανόραμα, Εξοχή, Πεύκα, Ασβεστοχώρι, Φίλυρο. Αφιερώματα μεγάλα για το Προσκοπικό Κέντρο του Χορτιάτη, για τον Σ.Ε.Ο, το «Παπάφειο». Το Μοναστήρι μας. Για την ιστορία κα τη σημαντική προσφορά στο Χορτιάτη του σπουδαίου γάλλου μηχανικού – πολεοδόμου Ζοζέ Πλεμπέρ. Για την ιστορία του Δελασάλ στα Πεύκα. Για τα περίφημα ασβεστοκάμινα και τα λατομεία του Ασβεστοχωρίου, αλλά και για το ξεχασμένο απ’ όλους Γεφύρι του. Για την ιστορική Πύλη του Σανατόριου, την σωτηρία και την ανακήρυξή της ως νεώτερο ιστορικό μνημείο (το καταφέραμε…..) γράψαμε πολλά. Για τα Qanat του Χορτιάτη. Με τα γραφόμενα του πολύτιμου συνεργάτη μας Θόδωρου Βαλαχά, μάθαμε και διαδώσαμε τα πλούσια λαογραφικά και όχι μόνον στοιχεία του προπολεμικού Χορτιάτη. Παλιά επαγγέλματα, παιχνίδια της εποχής, παλιές γειτονιές. Όλα αυτά έγιναν η καλαίσθητη έκδοση « Ο Χορτιάτης στις παλιές ιστορίες ». Από κοντά και η …..διάσημη πλέον αφίσα με το θρυλικό λεωφορείο της οικογένειας Μπαντάτσιου της δεκαετίας του ΄20, που υπέροχα επιχρωμάτισε – επιμελήθηκε ο Σταύρος Υφαντής, σημαντικός συνεργάτης και αυτός όλα αυτά τα χρόνια. Δημοσιεύσαμε πολλές αναμνήσεις – αφηγήσεις πολλών Χορτιατινών και κυρίως του πολύ καλού μας φίλου Μένιου Λαγού. Αλλά και ….σκαπανείς γίναμε, κυρίως ο Λευτέρης και ο Γιώργος και αποκαλύψαμε το περίφημο Γεφύρι, λίγο πιο κάτω από το Ρωμαϊκό Υδραγωγείο. Που πάλι δυστυχώς επιχωματώθηκε…. Αφιερώματά μας οδήγησαν στην ανακήρυξη των δύο ανεμόμυλων του Χορτιάτη σε ιστορικά διατηρητέα μνημεία. Και βέβαια θεωρούμε σημαντική την συμβολή μας με τα συνεχή γραφόμενα, τις ανάλογες καταγγελίες, τις προτάσεις και τις εκδόσεις μας, για τις μεγάλες σωστικές εργασίες που έγιναν πρόσφατα στο Ρωμαϊκό Υδραγωγείο. Ελπίζουμε πως

και οι πολύχρονες πολύμορφες δράσεις μας για την σωτηρία και ανάδειξη της Βυζαντινής Εκκλησίας θα φέρουν καρπούς. Το ολοκαύτωμα Το δραματικότερο γεγονός της νεώτερης ιστορίας του Χορτιάτη, το Ολοκαύτωμα στις 2 Σεπτέμβρη 1944, αποτέλεσε κεντρικό θέμα. Έρευνες σε αρχεία, καταγραφή μαρτυριών επιζώντων, αλλά και του 18χρονου τότε Επονίτη Γιώργου Φαρσακίδη, βιβλιογραφία, αρθρογραφίες εποχής, φωτογραφικά ντοκουμέντα είδαν για πρώτη φορά το φώς της δημοσιότητας. Και όταν μας προσφέρθηκε από τον Γιώργο Κυρκιμτζή, τον «Καπετάν Χορτιάτη» της Εθνικής Αντίστασης, το εξαιρετικά σημαντικό και ανέκδοτο αρχείο του, με πάνω από 200 έγγραφα του Ε.Λ.Α.Σ., ημερολόγια κλπ, (πολύτιμο στολίδι στο αρχείο μας), τότε προχωρήσαμε στην μόνη ολοκληρωμένη έκδοση για την ιστορία του Ολοκαυτώματος: « Ό,τι απόμεινε από τη μέρα εκείνη, η μνήμη είναι ». Την πολύτιμη – επίπονη έρευνα και συγγραφή έκανε και πάλι ο Θόδωρος Βαλαχάς. Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει και τον βίο του διαβόητου εγκληματία πολέμου, του «ψητά» του Χορτιάτη, Φρίτς Σούμπερτ. Την έρευνα έκανε η Δάφνη Θεοχάρη, καλή μας φίλη έκτοτε. Με πρότασή μας, και με σημαντική για τα μέτρα μας οικονομική ενίσχυση, δύο σπουδαίοι Θεσσαλονικείς σκηνοθέτες, ο Άκης Κερσανίδης και η Χρύσα Τζελέπη, δημιούργησαν το πρώτο ολοκληρωμένο ντοκιμαντέρ για το Ολοκαύτωμα: “Το χρονικό μιας καταστροφής», που έκανε πρεμιέρα στο 15ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2013 και στη συνέχεια προβλήθηκε και προβάλλεται σε πολλά φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά και στην ΕΤ3 και σε πολλές ανάλογες εκδηλώσεις. Και που δυστυχώς δεν υποστηρίχτηκε από τη δημοτική μας αρχή, παρά τις ομόφωνες αποφάσεις (τρεις στον αριθμό….) δημοτικών συμβουλίων. Τα σχόλια δικά σας για την ευαισθησία των «αρχόντων» μας στην καταγραφή της ιστορίας του Ολοκαυτώματος…. Με πρότασή μας, η θεατρική συγγραφέας Χαρούλα Αποστολίδου, δημιούργησε το σπουδαίο θεατρικό έργο « Το κάψιμο του Χορτιάτη. Στον ουρανό πηδούν φωτιές», που ανέλαβε να το κάνει πράξη και το έκανε με τον καλύτερο τρόπο στις φετινές εκδηλώσεις μνήμης η θεατρική ομάδα «Ληνός», των εργαζομένων στο Νοσοκομείο Παπανικολάου σε σκηνοθεσία Βούλας Γεωργιάδου. Και στην περίπτωση του θεατρικού έργου, ανάλογη , μέχρι στιγμής, με το ντοκιμαντέρ η ….βοήθεια της δημοτικής μας αρχής….. Αξίζει να αναφέρουμε και την έκδοση του πολυσέλιδου και με πλούσιο υλικό Λευκώματος, που αποτέλεσε οργανικό στοιχείο – στολίδι της θεατρικής παράστασης. Ο σπουδαίος εικαστικός Τάκης Τσεντεμαϊδης, δημιούργησε, μετά από πρόταση-παραγγελία μας, το περίφημο χαρακτικό έργο «ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ 2.9.1944» σε 50 ατνίγραφα, που κοσμεί ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό και πρώτα το Προεδρικό Μέγαρο στην Αθήνα. Απλόχερα προσφέραμε υλικό από το αρχείο μας, αλλά και την προσωπική μας βοήθεια σε όσους μας τη ζήτησαν για να «γυρίσουν» ανάλογα ντοκιμαντέρ (Κούλογλου, Βασιλόπουλος, Ασλανίδης, Γυμνάσιο Χορτιάτη κ.α), όπως και για την συγγραφή ανάλογων εκδόσεων (Δήμος Χορτιάτη, ΕΛ.ΤΑ., Φαρσακίδης κ.α.). Με μεγάλα αφιερώματα γνωρίσαμε τα περισσότερα Ελληνικά Ολοκαυτώματα. Και βέβαια χρόνια τώρα διοργανώσαμε και δεκάδες εκδηλώσεις λόγου με σημαντικούς καλεσμένους από την Ελλάδα κυρίως αλλά και το εξωτερικό, «στολισμένες» με μουσικοθεατρικά δρώμενα. Ενώ τα δύο τελευταία χρόνια διοργανώνουμε στα τέλη Σεπτέμβρη ένα Τριήμερο Ιστορικού Ντοκιμαντέρ. Στόχος μας, να γίνει Διαγωνιστικό Φεστιβάλ Ιστορικού Ντοκιμαντέρ, όταν οι υλικοί και όχι μόνον όροι το επιτρέψουν. Και τέλος, χρόνια τώρα προβάλλουμε την ανάγκη και την υποχρέωσή μας να δημιουργήσουμε το Μουσείο Ολοκαυτώματος. Και φαίνεται πως τούτη η πολύχρονη προσπάθειά μας έχει μπει στο δρόμο της υλοποίησης από την δημοτική μας αρχή. Αμήν και πότε. Το περιβάλλον Τα οικολογικά – περιβαλλοντικά προβλήμα-

τα της ευρύτερης περιοχής του ορεινού όγκου του Χορτιάτη μας απασχόλησαν από την αρχή. Η προστασία και ανάδειξη του υπέροχου δάσους, η δημιουργία του οικισμού «Κισσός» στο Ισενλή, το κυνήγι, η λίμνη Κορώνεια, ο βιολογικός σταθμός Χορτιάτη, τα λατομεία και τα πισσάδικα, οι παράνομες χωματερές, το μπάζωμα ρεμάτων, η περιοχή «Παράγγες», η τσιμεντοποίηση- μεζονετοποίηση και βέβαια το πρόβλημα των προβλημάτων. Το έγκλημα του «πάρκου κεραιών», που δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι τα σήμερα και με την «αριστερή» συγκυβέρνηση. Για όλα τα παραπάνω και όχι μόνον, δεν αρκεστήκαμε μόνον στα γραφόμενά μας. Πρωτοστατήσαμε και σε ανάλογες εκδηλώσεις και ακτιβισμούς με αρκετά «μπλεξίματα» με τη δικαιοσύνη…… Κλείνοντας το κεφάλαιο Περιβάλλον, αξίζει να αναφέρουμε και δύο ολοκληρωμένες προτάσεις μας. Για τη δημιουργία ενός Μουσείου Περιαστικής Φύσης, κοινή πρόταση με το περιοδικό «ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ» που δυστυχώς σταμάτησε την έκδοσή της, και τη δημιουργία Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Προτείναμε μάλιστα και ως χώρο λειτουργίας του, το πανέμορφο αλλά πλήρως εγκαταλλημμένο χρόνια τώρα κτήριο του «Παπάφειου» (πρώην βίλα Καμπίτογλου), έργο του Ζοζέ Πλεμπέρ, όπως και οι βίλες Πανέτσου (το «Αρχονταρίκι» σήμερα του Μοναστηριού μας), Ρόζη, Τσιτσικλή κ.α. Δικό του έργο και το Σχέδιο Πόλης (1932) του παλιού εξοχικού οικισμού του Χορτιάτη. Θα είναι και μια ελάχιστη , οφειλόμενη τιμή στον σπουδαίο γάλλο πολεοδόμο, που τόσο αγάπησε και τόσα πρόσφερε στο Χορτιάτη. Για όλα αυτά όμως οι δημοτικοί μας «άρχοντες» δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν, αν και τους έχουμε ενημερώσει και με …επιτόπιες επισκέψεις. Σημαντικές συνεργασίες…… Στα 25 αυτά χρόνια τα γραφόμενά μας δεν αφορούσαν μόνον την ευρύτερη περιοχή μας. Και τα μεγάλα ζητήματα που αφορούσαν τη χώρα και τον κόσμο ολάκερο ήταν πάντα στα άμεσα ενδιαφέροντά μας με αρθογραφίες σημαντικών ανθρώπων. Για τις γερμανικές οφειλές – αποζημιώσεις. Για τον ρατσισμό, τον εθνικισμό, τον νεοναζισμό και την ξενοφοβία. Τις πολεμικές συρράξεις στη Μέση Ανατολή και το μεταναστευτικό – προσφυγικό ζήτημα. Για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Για τον νεοφιλελευθερισμό και τη δικτατορία των αγορών. Για τις έμφυλες διακρίσεις και την ομοφοβία. Για τη λεηλασία του περιβάλλοντος και τη νεοφιλελεύθερη αρπακτικότητα. Για έναν άλλο κόσμο εν τέλει, που είναι αναγκαίος. Μανώλης Γλέζος, Τάσος Ψαρράς, Στέλιος Κούλογλου, Γιώργος Φαρσακίδης, Γιώργος Τσιάκαλος, Νικόλας Βουλέλης, Δημήτρης Ψαρράς, Τάκης Λαζαρίδης, Τάσος Κωστόπουλος, Γιώργος Μαργαρίτης, Αντώνης Μανιτάκης, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, Απόστολος Λυκεσάς, Κλέαρχος Τσαουσίδης, Παύλος Νεράντζης, Μαρία Βασιλάκου, Κώστας Σταμάτης, Αντώνης Καρκαγιάννης, Σταύρος Τζήμας, Νίκος Παρασκευόπουλος, Στράτος Δορδανάς, Αριστομένης Συγγελάκης, Γιώργος Λυσσαρίδης, Γιάννης Μυλόπουλος, Κώστας Χρυσόγονος, Θανάσης Τριαρίδης, Νίκος Γιώτης, Ελένη Καρασαββίδου, Ρίκα Μπενβενίστε, Γιώργος Χουρμουζιάδης, Κώστας Λαχάς, Περικλής Κοροβέσης, Γιώργος Δελαστίκ, Μητροπολίτης Βαρνάβας, Αλπέρτος Νάρ, Γιάννης Σταμούλης, Πάνος Θεοδωρίδης, Μενέλαος Χαραλαμπίδης, Λάμπρος Φλιτούρης, Μιχάλης Τρεμόπουλος, Νίκος Γιαννόπουλος, Κώστας Βεργόπουλος και πολλές άλλλες υπογραφές «στόλισαν» ανάλογα άρθρα που γράφτηκαν για τον «ΧΟΡΤΙΑΤΗ 570». Και βέβαια για χρόνια πολλά, ο σπουδαίος πανεπιστημιακός δάσκαλος – ακαδημαϊκός, ο αείμνηστος Γιάννης Μανωλεδάκης, υπήρξε από τους στενότερους συνεργάτες μας. Με σημαντικά άρθρα αλλά και με καίριες συμβουλές, ήταν για μας από τα πολυτιμότερα στηρίγματά μας. Ως ελάχιστη οφειλή μας η έκδοση «ΚΕΙΜΕΝΑ- ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΩΛΕΔΑΚΗΣ», με όλα του τα άρθρα στην εφημερίδα μας, αλλά και άρθρα που γράφτηκαν μετά τον θάνατό του από σημαντικούς ανθρώπους. Στους ξεχωριστούς και τακτικούς συνεργάτες μας ο καθηγητής Κοινωνιολογίας και σπουδαίος διανοητής Ζήσης Παπαδημητρίου, που έφυγε πρίν 3 μήνες για πάντα από κοντά μας. Το τελευταίο του άρθρο συνέχεια στη 4η σελίδα

Στηρίξτε οικονομικά το «Χορτιάτη 570» για να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας

Xορτιατησ 570 /

σΕΛΙΔΑ 4

συνέχεια από 3η σελίδα το δημοσιεύσαμε στο προηγούμενο τεύχος μας, όταν ξεκινούσε για το μεγάλο ταξίδι…….. Τέλος, πολλές ευχαριστίες οφείλουμε στους μόνιμους συνεργάτες μας χρόνια τώρα. Στον Στράτο Κερσανίδη, στον Γιάννη Βρεττό, στη Χαρούλα Αποστολίδου, στην Εύη Πάτκου, τη Ρούλα Γκόλιου. Και βέβαια στους …..αρχαιότερους όλων: τον Θόδωρο Βαλαχά και τον Μανόλη Μανωλεδάκη που η βοήθειά τους ήταν και εξακολουθεί να είναι πολύπλευρη και πολυτιμότατη.

φορείου. Και στις αποσκευές μας κουβαλάμε τα ίδια όνειρα, τις ίδιες ελπίδες, τον έρωτά μας για μια καλύτερη ζωή, στον τόπο μας, στον κόσμο ολάκερο. Και συνεχίζουμε. Γιατί το μέλλον έχει πολλή ξηρασία! Στις επόμενες;ÜÞàÖÎàÔß σελίδες δημοσιεύουμε κείμενα ßÒØÖÑÎ 4 που γράψανε για τα 25χρονα του ΧΟΡΤΙΑΤΗ 570. Για την εκδοτική ομάδα: Μπάμπης Νανακούδης.

- 2/1/2016 Τέλη Δεκέμβρη του 2015

Σαν επίλογος…. Στα 25 αυτά χρόνια, ο «ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ 570» προσπάθησε να αναδείξει την 26 αιώνων πλούσια ιστορία του τόπου μας. Να αναδείξει τις ομορφιές του, μα και τα σοβαρά προβλήματά του. Να προτείνει λύσεις. Κέρδισε στοιχήματα, μα έχασε και πολλά. Έκανε λάθη σίγουρα. Θύμωσε και πλήγωσε ίσως ανθρώπους με την αυστηρή ή και άδικη κάποιες φορές κριτική του. Ποτέ όμως δεν χτύπησε κάτω από τη….ζώνη. Πάντα στο φως έδρασε. Δεν χαρίστηκε ποτέ και με τίποτα στην όποια εξουσία. Συγκρούστηκε μαζί της, όπως και με τα μεγάλα οικονομικά-πολιτικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή μας. Πρόσφερε την βοήθειά του όπου του ζητήθηκε. Ποτέ και με κανένα αντάλλαγμα δεν εξαργύρωσε την όποια δράση του. Το αντίθετο μάλιστα. Στα 25 χρόνια, εντέλει, προσπαθήσαμε να ταρακουνήσουμε τα λιμνάζοντα νερά της συλλογικής αφασίας στην ευρύτερη περιοχή μας. Το αν καταφέραμε να συμβάλλουμε σε όλα αυτά, εσείς θα το κρίνετε. Εσείς θα δώσετε απάντηση. Σε μια εποχή που όλα τα «σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά» των μνημονίων, δεξιών και αριστερών, εμείς αντιστεκόμαστε. Βλέπουμε μπροστά και προχωράμε. Κι όταν γυρνάμε το κεφάλι μας πίσω, περήφανοι νοιώθουμε. Τούτο τον τόπο δεν τον βρωμίσαμε. Δεν τον μαγαρίσαμε. Παραμένουμε επιβάτες του ίδου λεω-

Το αποκούμπι μας είστε εσείς!

ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ Κισσέως 13 Τηλ. 2310.348.333

... Ζωντανοί μουσικοί τα Σάββατα του Γενάρη

Ètq ‫ ס‬m Û4QAIKÛ2TMÛ Û^ÛÀsg Ûzt{‫ף‬Û|tz g |‫ ע‬Ûg{{‫ס‬ÛozÕqt Απόστολος Δημητρακόπουλος (κιθάρα, φωνή) Νατάσα Χρηστίδου (φωνή, κρουστά)

Στα 25 χρόνια συνεχούς παρουσία μας, εσείς û íïĊùíþ í÷÷è éðąÿíù öí í÷÷è öíõ Āóù ñāăíýëÿĀóÿó òąïýíĂõÿøéùó ÿĀí ÷íÿüąøéùí ïõí ...ένα μυστικό ταξίδι στο κόσμο ήσασταν που μας στηρίξατε ηθικά και υλικά. Ποτέ øñýõöûĉþ üýĈÿąüè Āûāþ üýĊĀûþ ĀñýøèĀõÿñ û Ýíÿăè÷óþ Î÷é- ăíýíöĀêýí Āûā Ýõû ÿāïöñ δεν υπήρξε η παραμικρή χρηματοδότηση από δηúíùðýûþ øñ ăýĈùû üýíïøíĀûüûõĊùĀíþ üû÷ĉ ðāùíĀê Øíøüýõùëðó üûā ñëăñ Āóù ñā μοτικούς ή κρατικούς φορείς. Δεν διανοηθήκαμε - 9-1-2016 öûĉýÿí øñ ðñĉĀñýû Āûù ãíĀòó÷èøüýûā ÕñûðĈÿó íüĈ Āûù ãûý- Āóù ûøèðí Āûā üûā Āûù ÿ μια τέτοια … «βοήθεια», αν και έγιναν αρκετές ĀõèĀó øñ ăýĈùû ñùĊ ÿĀóù ĀýëĀó ôéÿó íöû÷ûĉôóÿñ û øíĀñëíþ ñëăñ ó ÕñíùĊ ×í Στέλλα Χριστοφορίδου (φωνή, κρουστά) απόπειρες για προσφορά… «αγάπης». Τη γραφή ßĀýíïè÷óþ ßĀíĉýûþ øñ ăýĈùû

ăýûùûøéĀýóÿó íùé÷íîñ û Ñ Κώστας Γρούσκος (Ακορντεόν, φωνή) μας λεύθερη και ανυπάκουη γι΄αυτό κρατήσαμε. Ô ÒÝÜÙÒÎ Òüë÷ñöĀó Ô ðõûýïèùąÿó ÿăñðëíÿñ öíõ ā÷ûüûëóÿñ øõí ðõíðýûøê Ĉÿû Το μόνο αντίδωρο για μας, ήταν πάντα ο δικός Õñÿÿí÷ûùëöóþ êĀíù íāĀûë Āû ðāùíĀĈù îûāùëÿõí íúõûüûõĊùĀíþ èïùąÿĀí öíõ ïùąÿĀè øûùû...από την παράδοση, στο λαϊκό και το...έντεχνο σας οβολός, Και έτσι στηρίχτηκαν οικονομικά τα üèĀõí Āûā îûāùûĉ ĊÿĀñ ùí üýûÿĂéýñõ Āû öí÷ĉĀñýû ðāùíĀĈ ÿñ íô÷óĀĊù öíõ Āóù üñýëôí÷Ą 165 τεύχη του «ΧΟΡΤΙΑΤΗ 570», αλλά κα όλες οι éùíù íüĈ Āûāþ ðāÿöû÷ĈĀñýûāþ í÷÷è öíõ ûøûýĂĈĀñýûāþ løõ- ñāăíýõÿĀûĉøñ ôñýøè Ïíÿ - 16/1/2016 εκδόσεις του, το χαρακτικό έργο, το ντοκιμαντέρ ôñõí êĀíù Āû ×ûõùûĀõöĈ Ñõí öýûĉþx íïĊùñþ Āûā ñëðûāþ Āûā ÿĀóù Ò÷÷èðí για το Ολοκαύτωμα καιÇö÷ñõÿñ ïõí üéøüĀó ăýûùõè ó íā÷íëí Āûā üýĊĀûā ïõí Āû οι δεκάδες εκδηλώσεις και Γιώργος ΑετόπουλοςÒāăíýõÿĀûĉøñ (κιθάρα - Ĉ÷ûāþ φωνή)Āûāþ íô÷óĀéþ ïõí Āûù ÿñîíÿøĈ üûā øíþ ā÷õöûĀñăùõöê āüûðûøê δράσεις του στα 25 αυτά χρόνια. íïĊùí îûāùûĉ ÿĀûù ãûýĀõèĀó Āóþ Õñÿÿí÷ûùëöóþ àóù üýĈñðýû ö ÐõĊýïû Ùñùñú ...Από το λαϊκό στοéðñõúíù ÿĀû ĈøûýĂû îûāùĈ éùí îûāùĈ üûā ñöĀĈþ íüĈ Āû üèýöû έντεχνο Τελευταία μειώσαμε τις εκδόσεις για ÿāïöñùĀýĊôóöíù να üýĊĀó ×āýõíöê Āûā μας, ÙèýĀó ÿĀóù ïýíøøê öñýíõĊù öíõ Āûāþ öāùóïûĉþ Āñ÷ñāĀíëí îè÷ñĀíõ íüû Āóù èùíýăó îûóôûĉù Āí øéïõÿĀí Ĉüąþ μπορέσουμε να σταθούμε όρθιοι στους φοβερά ñööëùóÿóþ ðýûøñëþ øéÿí ÿñ îýûăñýĈ öíõýĈ ÿ΄éùíù öíĀè ā÷ûĀĈøóÿó öèĀõ üûā îèòñõ Āóù õÿûýýûüëí Āûā ãûýĀõèĀó ÿñ öëùðā- ÙíĀíüè ÿĀûù ãûýĀõèĀó ×û χαλεπούς καιρούςïñùõöê ûøû÷ûïëí ñüõĀāăóøéùû íïĊùí üûā ñëăñ Ĉ÷í Āí ăíýíτων μνημονίων, δεξιών και «αριùû Òëùíõ éùí îûāùĈ üûā íöĈøó íùĀéăñõ öíõ øíþ ðëùñõ Āóù ðāùíàûüõöûë ñüõăñõýóøíĀëñþ 23-01-2016 στερών». Το παλεύουμε όσο μπορούμε. Για τούτο öĀóýõÿĀõöè ñùĈþ iÿö÷óýûĉi íïĊùí îûāùûĉ øñ üýąĀûÿĀèĀñþ Āû ñÿĀõíĀ Ελένη Κοκάλα (ούτι, μπουζούκι, φωνή) κάνουμε έκκληση να συνεχίσετε την βοήθεια σας, Îô÷óĀéþ íüĈ Ĉ÷ó Āóù Ò÷÷èðí íïąùëÿĀóöíù ÿĀí øûùûüèĀõí ÿāùñăĈøñùó ăýûùõè øñ Āóù Μιναχείλης (κανονάκι, μπουζούκι, φωνή) για να μπορέουμεĀąù και εμείς να συνεχίσουμε… lüíïûüûõĊùx øéÿí ÿĀû lýéøí Āûā Γιώργος Øíïûĉx üûā ĂéĀûþ ðõíĀýûĂõöéþ íùèïöñþ ĀĈÿû Γιατί το μέλλον όλων μας έχει πολλή ξηρασία ñëăñ üû÷ĉ ùñýĈ ÿĀû løûùûüèĀõ Āóþ Îýöûĉðíþx ÿĀõþ íùóĂĈöíõ ĂéĀûþ íüéÿüíÿñ Āí öí ...ένα ταξίδι από τη Σμύρνη και την Πόλη, μέχρι το ρεμπέτικο και ο «ΧΟΡΤΙΑΤΗΣýñþ 570» να παραμείνει μιαÜùûøíÿëñþ öíõ üñýõûăéþ üûā øñ μπορεί Āí löĈööõùí ăĊøíĀíx öĊù ×èýøñù ïõí Āó ăûýóï και το λαϊκό. σταλαγματιά ελπίδας… ñùĀāüąÿëíÿíù Āûāþ íïąùõòĈøñùûāþ öíõ ïùĊýõÿíù ÿĀûù öèôñ ñùíù íô÷óĀê Āû öíĀèÿĀóø Ευχαριστούμεíô÷óĀê Āõþ üñýõûăéþ üûā òûāù íïýõûïûĉýûāùí òíýöèðõí ÷íïûë για τη βοήθειά τους: ïñõíöê öè÷āĄó Āąù íô÷óĀĊ öíõ öèôñ ÷ûïêþ øõöýĈĀñýí òĊí øéÿí ÿñ üíùĉĄó÷í ðèÿó íüĈ ā÷õöè ïõí Āûù ÿĀíôøĈ öíõ Āû Παπαθανασίου Γιώργος, Τζήμα Σταύρο, Λα30-01-2016 üñĉöí é÷íĀí ûúõéþ ïöûĉx ïõí Āí Ąąøõè üûā γού Αικατερίνη, Καλύβα Στάθη, öíÿĀíùõéþ Λαγό Μένιο, Πι- øĈ÷õþ ă÷ø íüĈ Āû öéùĀýû Βασίλης Στόλης (μπουζούκι - φωνή) Āóþ Õñÿÿí÷ûùëöóþ àû ÿāùíýüíÿĀõöĈ ðñ ăñõøąùõèĀõöû ÿöóùõöĈ Óíăíýûü÷íÿĀõöêþ Ðñąýïí πίδη Βασίλη, Ελευθεριάδη Κώστα, Προυσαλίδη Μιχάλης Κατσαρός (κιθάρα - φωνή) øñ üû÷÷è ùñýè öíõ ÿñ øñýõöéþ üñýõüĀĊÿñõþ íüëÿĀñāĀó ÷èÿüó

àûù íô÷óĀõöĈ ăĊýû! Γιάννη, το Μοναστήρι μας και τον Τάσο Ψαρρά. éðąÿíù öíõ Āû íüíýíëĀóĀû ií÷íĀûüëüñýûi ÿĀûù íïĊùí Āê íĄëðí Āóþ ñööëùóÿóþ Āñ ...αφιέρωμα στο λαϊκό τραγούδι àû üýąë Āóþ ×āýõíöêþ ÙíýĀëûā û ßĀā÷õíùĈþ ×íõèĂíþ ĀñăùõöĈþ ðõñāôāùĀêþ Āûā íïĊùí éðąÿñ Āóù ñööëùóÿó ÿñ ... Ζωντανοί μουσικοί (κάθε 8-01-2016 íô÷óĀéþ öíõ íô÷êĀýõñþ Ýíýè Āû îíýĉ Āñýíëù üýĊĀûþ ÿĀûù Σάββατο), Εικαστικές εκθέσεις, ĀñýøíĀõÿøĈ éĂĀíÿñ û üû÷ĉ ðāùíĀĈþ öíõ ĂéĀûþ íô÷óĀêþ Î÷éĀĈĀóĀí ñüõĀýéüñõ ùí öõùóôûĉøñ üèùą Āûā öíõ ùí íüû÷íĉÿûāøñ Επειδή κάποιοι Χορτιατινοί, άγνωστοι σε μας, χρησιμοποίησαν το όνομα της «Κίνησης Πολιτών» σε Βιβλιοπαρουσίαση Āõþ ûøûýĂõéþ Āûā öíõ íāĀĈ üýéüñõ ùí Āû ðõíĂā÷èúûāøñ Βιβλιοπαρουσιάσεις, Κινηματομια καταγγελία – αναφορά προς τον Δήμαρχο, που αφορά μια διένεξη úíùðýûþ âąĀõèðóþ øñ ăýĈùû àûù íöû÷ûĉôóÿñ Āñýανάμεσα σε ιδιώτες, έχουμε να “Theû ×í÷íøüûĉöíþ party” ΕκδόσειςÝû÷ĉ øñïè÷ó êĀíù ó ÿāùñõÿĂûýè Āûā ß Ñ á Õñÿÿí÷ûùëöóþ Ενεκεν øíĀëòûùĀíþ øñ øõöýê μας ðõíĂûýè øñĀíúĉ Āûāþ δηλώσουμε ότι οι όποιες διενέξεις ανάμεσα σε ιδιώτες είναι δική τους υπόθεση και ουδόλως αφορά. γραφικές προβολές και... ãèýóþ øñ ăýĈùû öíĀíöĀĊùĀíþ Āó ðñĉĀñýó ôéÿó öíõ üûā ÿĀñ÷éăąÿñ øñ øé÷ó Āûā Āûù ÿĀíôøĈ ĀýûĂûðûÿëíþ Āûā íïĊτου Ζαχαρία Στουφή Η χρησιμοποίηση λοιπόν της υπογραφής της «Κίνησης Πολιτών Χορτιάτη» είναι πέρα για πέρα προβοκαíöû÷ûĉôóÿíù ĀñýøíĀëòûùĀíþ øíòë ÿĀóù ĀýëĀó ôéÿó ûõ Úûĉ÷íþ ùí ăèýó ÿĀóù üýûÿĂûýè Āąù ûüûëąù Ĉăõ øĈùûù ā÷ûüûõêôóöñ τόρικη πράξη. Τελεία και παύλα. Òāèïïñ÷ûþ öíõ Ýíýøèöóþ Ùõăè÷óþ øñ ăýĈùû

Ô üýĊĀó öāýëí Āûā íïĊùí &(.26.$ .$7$5=,1$ $11$ éĂĀíÿñ ÿĀûù ĀñýøíĀõÿøĈ üýíïøíĀûüûõĊùĀíþ ñùĀāüąÿõíöê ñøĂèùõÿó ÿüèòûùĀíþ Āû ýñöĈý íïĊùí ÿĀõþ ïāùíëöñþ øñ ăýĈùû Και θανατηφόρα ατυχήματα έγιναν, αλλά δυστυχώς χρόνια τώρα το πρόβλημα παραμένει στον κεΕικόνα ντροπής παρουσιάζει ο χώρος μπροστά από το Ρωμαϊκό Υδραγωγείο του Χορτιάτη, του αρχαιότερου

ýñöĈý üûā öýíĀûĉÿñ íüĈ Āóù üýĊĀó ðõûýïèùąÿó ó ντρικό δρόμο στην είσοδο του Χορτιάτη, αμέσως μετά τη γέφυρα στο Ρωμαϊκό Υδραγωγείο, όπου με την μνημείου (1ος αιώνας μ.Χ.) στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Πυλαίας- Χορτιάτη. Δυστυχώς, η αρχαιολογική Ïëöā ×íýüûĉòí øñ ăýĈùû Āóù íöû÷ûĉôóÿñ ó Ùüûπρώτη νεροποντή μετατρέπεται ο δρόμος σε χείμαρρο, αφού τα νερά δεν έχουν διέξοδο. Και ενώ τον υπηρεσία μα κυρίως η Δημοτική μας αρχή δεν πράττουν απολύτως τίποτα γιαïõíĀòê ãýõÿĀëùí øñ ăýĈùû öíĀíöĀĊùĀíþ Āóù ðñĉĀñýó την αναβάθμιση του περιβάλλοντα περασμένο μήνα η Περιφέρεια έκανε κάποιες βελτιωτικές εργασίες στο εν λόγω σημείο του δρόμου, χώρου του μνημείου, που μόνον θλίψη και οργή μας προκαλεί. Επιτέλους! Αφήστε γιαĀóù λίγοíöû÷ûĉôóÿñ τις δημόσιες σχέσεις ôéÿó øñ øõöýê ðõíĂûýè ó Ðñąýïûüûĉ÷ûā δυστυχώς οι τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου μας δεν συνεργάστηκαν και δεν υπέδειξαν το παραπάνω και τις εκδηλώσεις «βιτρίνας» και ασχοληθείτε ουσιαστικά με τα σημαντικά ιστορικά μνημεία και τον πολιτισμό. ÏõöĀąýëí øñ ăýĈùû öíĀíöĀĊùĀíþ Āóù ĀýëĀó ôéÿó πρόβλημα ώστε επιτέλους να υπάρξει λύση. Και έτσι ο σοβαρότατος κίνδυνος – και λόγω επερχόμενου Και μια και μιλάμε για μνημεία. Επειδή ο δήμαρχος κ. Καϊτετζίδης δήλωσε άγνοια για την ύπαρξη του Êøąþ öíõ ûõ ùñûĂĊĀõÿĀûõ ÿĀûù ăĊýû ðûöõøèòûùĀíþ Āõþ ðāχειμώνα αυξάνεται- εξακολουθεί να απειλεί τη ζωή μας. Ανάλογο, εξίσου σοβαρότατο πρόβλημα χρόνια γεφυριού (17ος αιώνας περίπου) στο Χορτιάτη, και πάλι είμαστε στη διάθεσή του για να τον ξεναγήσουμε ùèøñõþ Āûāþ ðõñöðëöóÿíù Āóù ùëöó ïõí Āóù îíôøû÷ûïëí Āûā üýąτώρα, υπάρχει και στο σημείο του επαρχιακού δρόμου προς Εξοχή, λίγο πριν το βενζινάδικο προς το ( όπως το έχουμε ξανακάνει…..) για να το γνωρίσει και επιτέλους να κινηθούν όλες οι αναγκαίες ενέργειĀíô÷êøíĀûþ ùéąù éąþ ñĀĊù üûā ðõûýïíùĊùñõ öíõ ĂéĀûþ ó ανενεργό «Νίκη», όπου με την πρώτη νεροποντή ο δρόμος μετατρέπεται σε λίμνη γεμάτη με ες για να αναδειχθεί. Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και για το θαυμάσιο γεφύρι του Ασβεστοχωρίου…..

Salomon àñ÷ñõĊùûùĀíþ Āûù íïĊùí øñ ñøĂíùê λατομείο Āóù öûĉýíÿó χαλίκια. Αλήθεια κύριοι της δημοτικής μας αρχής, πόσα ατυχήματα – αλίμονο και θανατηφόρα – πρέπει να συμβούν ακόμη, ώστε να ασχοληθείτε σοβαρά με τα προβλήματα αυτά;

Προβοκατόρικη πράξη

Ρωμαϊκό Υδραγωγείο: Eικόνα ντροπής!

Οι κίνδυνοι παραμονεύουν στους δρόμους μας…..

Τα εύσημα στο Γιώργο Μενεξέ!

Θέλοντας να αναβαθμιστεί – χρησιμοποιηθεί ο ισόγειος- ημιυπόγειος χώρος της πάλαι ποτέ κοινότητας Χορτιάτη, ο πρόεδρος της Δημοτικής κοινότητας κ. Μενεξές, με την σημαντικότατη βοήθεια ενός θαυμάσιου 5μηνου τεχνίτη, ανακάλυψε έναν «θησαυρό». Αποκαλύφθηκαν τα πέτρινα θεμέλια του καμένου στο Ολοκαύτωμα Κοινοτικού Καταστήματος! και χωρίς δεύτερη σκέψη, προχώρησαν στην αποκάλυψη ολόκληρης της πέτρινης τοιχοποιϊας και στο αρμολόγημά της. Το αποτέλεσμα: ένα μικρό θαύμα! Οι λεπτές εργασίες συνεχίζονται. Εντωμεταξύ βρέθηκε και ο κτιστός φούρνος (;) ή το τζάκι (;) απ’ το - κατά πάσα πιθανότητα - κοινοτικό Χάνι που υπήρχε μαζί με το κοινοτικό γραφείο. Εμείς να συγχαρούμε τον Γιώργο Μενεξέ για την ευαισθησία που έδειξε και δεν … τσιμέντωσε τη μνήμη! Και βέβαια χρειάζεται η βοήθεια της δημοτικής αρχής και πρώτα απ’ όλα να βρεθεί τρόπος να συνεχίσει τις λεπτές χειρουργικές εργασίες ο πολύ καλός τεχνίτης (ασβεστοχωρινός….), αφού η πεντάμηνη σύμβασή του έληξε αυτές τις μέρες. Πάντα τέτοια ωραία να γράφουμε……

Στηρίξτε οικονομικά το «Χορτιάτη 570» Ôõèòàïõæ ðêëðîðíêëÝ õð lØðòõêÝõè w äêâ îâ ôöîæøàôðöíæ õèî ñòðôñÝéæêÝ íâó για να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας

Xορτιατησ 570 /

Ιγνάτιος Καϊτεζίδης*: «25 χρόνια αγώνες για το Χορτιάτη» Eίκοσι πέντε χρόνια ζωής συμπληρώνει αυτές τις ημέρες η εφημερίδα «Χορτιάτης 570» και αυτή η μεγάλη εκδοτική αντοχή αποτελεί ένα καλό παράδειγμα για το πως ο τοπικός τύπος μπορεί σήμερα να κερδίζει τις μάχες με το χρόνο. Εσείς τα καταφέρατε. Εκεί που για πολλές άλλες εφημερίδες (μικρές και μεγάλες) οι δύσκολες για την πατρίδα μας εποχές έφεραν «τίτλους τέλους». Οταν το 1990 κυκλοφορούσε το πρώτο φύλο της εφημερίδας σας κανείς δεν μπορούσε να φαντασθεί πως θα ήταν η χώρα, ο δήμος, ο Χορτιάτης, αλλά και ο κάθε πολίτης ξεχωριστά ύστερα από ένα τέταρτο αιώνα. Τα μίντια και ιδιαίτερα η ιδιωτική τηλεόραση ξεκινούσαν τότε μια μεγάλη διαδρομή με πολλές ελπίδες, η χώρα προσπαθούσε να βρει το ευρωπαϊκό της βηματισμό και η κοινότητα του Χορτιάτη να αποκοπεί από την απομόνωσή της στα βόρεια της Θεσσαλονίκης. Σε όλη αυτήν την πορεία ο Χορτιάτης άλλαξε πρόσωπο. Χάρη και στις μεγάλες προσπάθειες που έκαναν οι δημοτικές διοικήσεις από το 1990 μέχρι σήμερα. Αυτήν την περίοδο εντάχθηκε με νομοθετική ρύθμιση στη ζώνη ευθύνη της ΕΥΑΘ, λειτούργησε ο βιολογικός καθαρισμός, εξασφαλίστηκε η επάρκεια νερού με την αξιοποίηση των πηγών της Αγίας Παρασκευής, ξεκίνησαν να λειτουργούν το νέο Λύκειο και το δημοτικό του Χορτιάτη, καθώς και ένα επιπλέον γήπεδο ποδοσφαίρου 8Χ8. Μεριμνήσαμε για την ανάδειξη ιστορικών μνημείων του Χορτιάτη, όπως το Ρωμαϊκό υδραγωγείο και ο Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και μεγαλώσαμε το δίκτυο πολιτισμού της περιοχής, με την λειτουργία του πολυχώρου εκδηλώσεων που λειτουργεί στην αίθουσα «Ιωάννης Μανωλεδάκης». Ταυτόχρονα ο δήμος ήταν συμπαραστάτης στους αγώνες των δημοτών του, όπως για τη δια-

σπορά και απομάκρυνση του «Πάρκου Κεραιών», ενώ δώσαμε πανελλαδικό χαρακτήρα στις εκδηλώσεις μνήμης για το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη, που αποτελούν πια ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός τόσο για την Θεσσαλονίκη όσο και για ολόκληρη την Ελλάδα. Σε αυτήν την 25ετία ο Χορτιάτης μεγάλωσε και από κοινότητα έγινε το 1998 (μάλλον βιαστικά και χωρίς προετοιμασία) δήμος και στη συνέχεια το 2010 εντάχθηκε (και πάλι χωρίς σχεδιασμό) στον ενιαίο δήμο Πυλαίας-Χορτιάτη. Ολα αυτά τα χρόνια παρακολουθούσα από κοντά την εφημερίδα σας. Οσο ήμουν δήμαρχος Πανοράματος ως ένας γείτονας αναγνώστης, από το 2011 και από τότε που ανέλαβα δήμαρχος Πυλαίας-Χορτιάτη ως ένα θεσμικά εκλεγμένο δημόσιο πρόσωπο. Γιατί η εφημερίδα ήταν πάντα ένα βήμα ενημέρωσης του πολίτη και αγωνιστικής κριτικής, διακρίνεται για τη μαχητικότητά της σε ότι αφορά στα τοπικά θέματα, αλλά και ένα βήμα αυστηρής κριτικής για τα πεπραγμένα της πολιτείας, αλλά και της δημοτικής αρχής. Γίναμε καλύτεροι λοιπόν και εμείς αλλά και εσείς σε αυτήν την πορεία. Με τις παρατηρήσεις σας, με τις διαπιστώσεις σας, αλλά και με τις πολλές φορές αυστηρές κριτικές που καταγράφηκαν στην εφημερίδα σας. Γιατί όλοι κρινόμαστε. Και το γεγονός ότι τόσο η δημοτική αρχή όσο και η εφημερίδα σας αποδείχτηκαν τόσο ανθεκτικές στο χρόνο κάτι δείχνει! Εύχομαι στον «Χορτιάτη 570» να σβήσει στο μέλλον πολλά κεράκια και να συνεχίσει να δίνει έγκυρα και μαχητικά δίπλα στους πολίτες τον αγώνα της ενημέρωσης. *Δήμαρχος Πυλαίας - Χοτιάτη

Μιχάλης Γεράνης*: «...Ελεύθερη, αυτόνομη και ανεξάρτητη φωνή” 25 χρόνια συμπληρώνει ο «Χορτιάτης 570» από την κυκλοφορία του πρώτου φύλλου. Από τότε που ξεκίνησε την πορεία του, αποτελώντας σημείο αναφοράς στην ενημέρωση των κατοίκων του Χορτιάτη και όχι μόνο. Πέρα από την προσωπική άποψη και κρίση που ο καθένας μας μπορεί να έχει για τα γραφόμενα όλα αυτά τα χρόνια, ένα είναι σίγουρο: δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει την ουσιαστική και δυναμική συμβολή και παρέμβασή στην κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική ζωή του τόπου, γιατί αυτό, μετά από τόσα χρόνια λειτουργίας, το έχει κρίνει, ήδη, η κοινωνία και η ιστορία.

25 χρόνια καταγραφής της καθημερινότητας του πολίτη με ταυτόχρονη κριτική και σχολιασμό των γεγονότων. Ο ρόλος της ενημέρωσης -που δεν έχει και δεν γνωρίζει όρια- είναι καθοριστικός για την ουσιαστική και άμεση επικοινωνία των πολιτών και απαιτεί αγώνα. Πρέπει να παραδεχτώ ότι ως Δήμαρχος Χορτιάτη για οκτώ χρόνια, αλλά και ως αιρετός που με εμπιστεύονται οι συνδημότες μας συνεχόμενα τα τελευταία 17 χρόνια έζησα στο πετσί μου την αιχμηρή πένα που χαρακτηρίζει τον «Χορτιάτη 570».

Καταλήγω σήμερα ότι στο τέλος προσωπικά αλλά και για τον τόπο μας η αυστηρή κριτική που ασκείται από την εφημερίδα έκανε καλό. Γιατί η σύγχρονη κοινωνία έχει ανάγκη από άλλες αναπνοές και άλλες ανοχές. Τα χρόνια περνούν. Οι καταστάσεις έρχονται και παρέρχονται. Τα πρόσωπα αλλάζουν. Αλλά οι εφημερίδες που δεν μεταβάλλονται σε “όργανα”, μένουν. Και το μόνο που δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τους υπευθύνους έκδοσης όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι μεροληπτούσαν απέναντι σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Όποιος και αν ήταν στην διοίκηση του τόπου αισθανόταν και αισθάνεται την αυστηρή κριτική. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο κατά την γνώμη μου άντεξε μέχρι σήμερα σε δύσκολες εποχές για όλα τα έντυπα, πολύ περισσότερο δε για τα τοπικά και ελπίζουμε να είναι παρόν στη ζωή του τόπου μας και στο μέλλον, γιατί ο Χορτιάτης έχει ανάγκη από κάθε φωνή που είναι ελεύθερη, αυτόνομη και ανεξάρτητη. *Πρόεδρος Δημοτ. Συμβουλίου Πυλαίας - Χορτιάτη Πρόεδρος ΦΟ.Δ.Σ.Α.

σΕΛΙΔΑ 5

Θεόδωρος Παπαδόπουλος*: “... Καταφέρατε να έχετε τη δική σας φωνή” Είκοσι πέντε χρόνια κλείνει ο Χορτιάτης 570 και έχει κάθε λόγο να τα γιορτάζει. Γιατί; Εδώ και εικοσιπέντε χρόνια, είναι η εφημερίδα που ενημερώνει, ευαισθητοποιεί, δίνει βήμα σε άλλες φωνές και απόψεις. Έχει καταφέρει να έχει τη δική του «φωνή», να ενεργοποιεί, και κινητοποιεί όχι μόνο τους κατοίκους του Χορτιάτη, αλλά και της ευρύτερης περιοχής να συμμετέχουν σε πρωτοβουλίες που αφορούν το περιβάλλον, τον πολιτισμό και την κοινωνία, αλλά και σε κοινούς αγώνες που έχουν δικαιωθεί, πολλές φορές μέσα σε απολύτως αντίξοες συνθήκες. Πιστεύω στη συμμετοχή και τη δυναμική παρέμβαση των πολιτών στα κοινά. Η εφημερίδα Χορτιάτης 570 και οι λίγοι άνθρωποι που εργάζονται γι’ αυτή, με ανιδιοτέλεια και ζέση, προσφέρουν χώρο για γόνιμο διάλογο με τους πολίτες,

που τόσο ανάγκη έχουν οι τοπικές κοινωνίες. Οι άνθρωποί του Χορτιάτη 570 έχουν αναλάβει και προωθήσει πρωτοβουλίες, έχουν ασκήσει κριτική και από την άλλη έχουν στηρίξει εμάς στην Τοπική Αυτοδιοίκηση στην υλοποίηση κάθε δημιουργικής ιδέας και δράσης. Το κενό ενημέρωσης σε τοπικές δράσεις και προβλήματα έρχονται να συμπληρώσουν εφημερίδες όπως ο Χορτιάτης 570. Για όλους, αυτούς τους λόγους, λοιπόν εύχομαι να τα εκατοστήσει ο Χορτιάτης 570, που με ανεξαρτησία και ανθρωπιά θέτει ζητήματα, εκφράζει άποψη και λειτουργεί ως καταλύτης δράσης και κινητοποίησης και τις οποίες η τοπική αυτοδιοίκηση οφείλει να στηρίξει. *Δήμαρχος Θέρμης

Απόστολος Αντωνούδης*: “Καταλύτης κινητοποίησης των κατοίκων” Η συμπλήρωση 25 χρόνων αδιάληπτης παρουσίας στα κοινά μέσω της έκδοσης μιας εφημερίδας και μάλιστα τοπικής αποτυπώνει την θέληση, την υπομονή, την επιμονή και το μεράκι των ανθρώπων που ασχολούνται με την έκδοσή της. Ανάλογες προσπάθειες στη χώρα μας δεν είναι λίγες, στις περισσότερες περιπτώσεις όμως μετά από λίγα τεύχη σταματούν. Ο χρόνος και οι αδυναμίες των ανθρώπων πάντα υπονομεύουν τέτοιου είδους εγχειρήματα. Στην εποχή της υπερπληροφόρησης όλοι καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολο είναι να βρει χώρο μια τοπική εφημερίδα, αναρωτιούνται πολλοί τι περισσότερο έχει να δώσει, τι κενό έρχεται να καλύψει. Σήμερα που τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης πολλές φορές υπηρετούν συμφέροντα, πολιτικούς φορείς, πολιτικές απόψεις, που διεκδικούν συμμετοχή στην εξουσία, που είναι φορείς εμπορευ-

ματικών μηνυμάτων, που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, η αναγκαιότητα ύπαρξης ανεξάρτητων, αντικειμενικών, πολυφωνικών μέσων είναι απαραίτητη. Όταν μάλιστα δεν υπηρετούν προσωπικές φιλοδοξίες, ρόλους καταξίωσης στην κοινωνία, παραγοντισμούς σε τοπικό επίπεδο, λειτουργούν με ανιδιοτέλεια, συμβάλουν ουσιαστικά στην ενημέρωση και τη Δημοκρατία σε τοπικό επίπεδο. Το ελεύθερο βήμα στους πολίτες πρέπει να είναι δεδομένο, η φωνή των Δημοτών στα προβλήματα των περιοχών, οι διαφορετικές προσεγγίσεις στα ζητήματα που αφορούν την κοινωνία. Είμαι βέβαιος ότι θα συνεχίσει να λειτουργεί ως καταλύτης κινητοποίησης των κατοίκων για πολλά χρόνια ακόμη συμβάλλοντας στην ενημέρωση και στον γόνιμο διάλογο της κοινωνίας των πολιτών. *Δημοτικός Σύμβουλος

Νίκος Νυφούδης*: “Να γίνουν 125...” Χρόνια πολλά «Χορτιάτη 570». Χρόνια Πολλά στο Δήμο μας. Η τοπική εφημερίδα έκλεισε αισίως τα 25 της χρόνια. Στην καλύτερη ηλικία. Μετά το πέρασμα της εφηβίας, στην ώρα των αποφάσεων, χτίζοντας βήμα - βήμα το μέλλον της. Ο τοπικός τύπος είναι μία από τις κολώνες της δημοκρατικότητας μιας κοινωνίας. Της συνέχειας των πραγμάτων σε μια ταχύτατα εξελισσόμενη κοινωνία που περιστρέφεται γύρω της το διαδίκτυο. Ουσιαστικά καλλιεργεί και διαμορφώνει σχέσεις επικοινωνίας μακριά από το «εμπόριο της είδησης». Αυτό είναι το λειτούργημά του. Δεν είναι όμως μόνο ο σεβασμός στον αναγνώστη και η ουσιαστική ειδησεογραφία που προσέφερε τόσα χρόνια ο «Χορτιάτης 570». Δεν είναι μόνο το απαραίτητο βήμα έκφρασης της κοινής γνώμης, οι δεκάδες απόψεις που φιλοξενήθηκαν, τα δεκάδες προβλήματα που επιση-

μάνθηκαν, οι παραλείψεις των διοικούντων που διορθώθηκαν. Οι παραλείψεις των διοικούντων που διορθώθηκαν, επαναλαμβάνω. Η παρέμβασή του στην πολιτιστική κληρονομιά του τόπου μας ήταν η σφραγίδα στην 25ετή πορεία του. Ο μαρτυρικός Χορτιάτης επανήλθε στις μνήμες όλων, όπως ακριβώς του άρμοζε. Από τις εκδηλώσεις λήθης, στις εκδηλώσεις της Μνήμης. Τεράστια συνεισφορά στον τόπο μας. Εύχομαι η εφημερίδα μας να συνεχίζει στο διηνεκές να διαδραματίζει τον υπεύθυνο ρόλο της με σοβαρότητα και συνέπεια. Με ύφος και με ήθος. Να γίνει ένα με τη νέα γενιά που έρχεται. Το λεωφορείο να συνεχίσει το ταξίδι του με επιβάτες ...τα παιδιά μας. Εγώ προσωπικά θα είμαι εδώ να τη στηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις. *Δημοτικός Σύμβουλος

Τάσος Ψαρράς*: “Τα 25χρονα της Εφημερίδας μας. Μια οικογενειακή υπόθεση ” Λοιπόν, η εφημερίδα μας γιορτάζει. Πέρασαν κιόλας 25 χρόνια θα πουν κάποιοι. Βρε βρε, τι γρήγορα περνάει ο καιρός; θα αναρωτηθούν άλλοι. Λες και ήταν χθες, θα τραγουδήσουν μερικοί ακόμα. Συγχαρητήρια, μπράβο μπράβο, και θα αναμασήσουν τα γνωστά κλισέ: «Πολύ καλή έκδοση, καλό χαρτί, αγωνιστική, ναι ναι πάντα ενημερωμένη... Πως τα λέει, πως τα λέει...» Κάποιοι πάλι ενδελεχείς θα μιλήσουν για τις γραμματοσειρές, για το κασέ, θα ανακατώσουν ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές κεραίες, κάτι οικολογικά, κάτι αιμοδοσίες, κάτι για το νερό κάτι για τους δρόμους, είτε για ημιτελείς είτε για ολοκληρωμένες έρευνες και η σεμνή τελετή θα κλείσει, όπως συνηθίζεται, μ’ ένα κέρασμα. Τι μπορεί να κεράσει μια εφημερίδα όταν γιορτάζει; Φοντάν, (καραφοντάν που έλεγε κι ο ρέκτης παλιόφιλος Καραϊσάς, καλή του ώρα όπου κι αν βρίσκεται), σοκολατάκια, πτι-φουρ,

λικέρ; Άπαπα... Τα κεράσματα της εφημερίδας δεν είναι τέτοια. Είναι κάποιο άρθρο, μια έρευνα, ένα σχόλιο, κάποια ρουμπρίκα και πολλές σκόρπιες ιδέες. Με άλλες συμφωνείς και τις ασπάζεσαι και μ’ όσες διαφωνείς τις αφήνεις να τις καταπιεί η ανακύκλωση μαζί με το χαρτί. Κι οι αναγνώστες τι δώρα να της κάνουν της δόλιας; Έξι ή οκτώ πάστες σύμφωνα με μια παλιά μικροαστική συνήθεια ή ένα μπουκάλι κρασί; Άσε καλύτερα ανέβηκε κι ο φιπιάς στα κρασιά, δεν είναι καιρός για έξοδα. Το καλύτερο δώρο σε μια εφημερίδα και ιδίως σαν τη 570 (5 μέτρα πάνω 5 κάτω στο μέτρημα δεν χάθηκε ο κόσμος) θαρρώ πως πρέπει να είναι η αγάπη μας. Και ξέρετε γιατί; Γιατί η εφημερίδα μας ενώνει. Είναι μια γέφυρα ανάμεσα μας. Ανάμεσα στο βουνό, στο χωριό, στις πόλεις, στον κόσμο, που σκορπίσαμε. Νιώθουμε μέλη μιας μεγάλης οικογένειας. Κοιτάμε ο ένας τον άλλο στα μάτια

και όλοι μαζί τον τόπο μας. Αλλά κι αυτοί που τη βγάζουν είναι κι αυτοί μια οικογένεια. Μια μικρή οικογένεια. Πολύ μικρή. Ένας, δυο, τρεις; Το πολύ. Απορώ πως τα καταφέρνουν. Είναι πολύ δύσκολη δουλειά. Θέλει αρετή και τόλμη, η εφημερίδα, που θα ’λεγε κι ο Κάλβος. Παλιότερα όταν είχα το χρόνο κι έκανα παρέα με φίλους δημοσιογράφους, (ακόμα περπατώντας στη Τσιμισκή ελπίζω πως θα συναντήσω τον Γουσίδη), άκουγα την κατάταξη της δημοσιογραφικής αξιοσύνης ως εξής: Εφημεριδάδες, ραδιοφωνάδες, τηλεορασάκηδες. Τα συνάφια, λαϊκότερο εσνάφια που λέει και το λεξικό της Ακαδημίας, ξέρουν να κρίνουν καλύτερα τους ανθρώπους της συντεχνίας. Στην πρώτη γραμμή λοιπόν οι άνθρωποι των εφημερίδων. Και με το δίκιο τους. Με τις εφημερίδες συνεργάστηκαν και επέβαλαν στο βαθμό που μπορούσαν τις αισθητικές τους απόψεις δεκάδες λογοτέχνες από τον Παπαδιαμά-

ντη, τον Νιρβάνα, τον Βουτυρά, τον Παπαντωνίου, μέχρι τον Βενέζη τον Τερζάκη τον Αργυρίου. Το ίδιο και οι δικοί μας, οι ντόπιοι, οι Θεσσαλονικείς. Μεταξύ άλλων ο Ιωάννου, ο Χριστιαννόπουλος, ο Ζαφείρης κι ο Σκαμπαρδώνης. Πρόσφατα είδα τον Τσιτσάνη του. Μα είναι αίθουσες αυτά τα κουτιά, πολυσινεμά τα λεν, που προβάλλονται πλέον οι ταινίες; Καλά είπε μια μέρα ο 6 χρονος και κάτι γιός μου ο Στέλιος. «Μας πήγε η μαμά και είδαμε ένα έργο σε μια μεγάλη τηλεόραση». Για να συμπληρώσει η Νιόβη, η δίδυμη αδελφή του «Κι έκανε μια φασαρία...». Τυχαία έπεσε στο γραπτό μου το βλέμμα της γυναίκας μου. Σχολίασε απορώντας. «Σου ζήτησαν να γράψεις κάτι για την εφημερίδα, για την οικογένεια μιλάς;» «Μα αγάπη μου, η εφημερίδα είναι μια οικογενειακή υπόθεση». *Σκηνοθέτης και...Χορτιατινός

Στηρίξτε οικονομικά το «Χορτιάτη 570» για να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας

Xορτιατησ 570 /

σΕΛΙΔΑ 6

Μανόλης Μανωλεδάκης*: “...25 χρόνια αδιάκοπης μαχητικής δημοσιογραφίας και σημαντικής προσφοράς” Μπορεί να μας φαίνεται εντυπωσιακό, αλλά η ζωή της εφημερίδας «Χορτιάτης 570» συμπλήρωσε κιόλας ένα τέταρτο του αιώνα και 165 φύλλα. Η εφημερίδα του Χορτάτη κλείνει 25 χρόνια αδιάκοπης μαχητικής δημοσιογραφίας και σημαντικής προσφοράς στον τόπο και τους πολίτες του. Αποτέλεσε την πρώτη εφημερίδα στην ευρύτερη περιοχή του Χορτιάτη που επιχείρησε να ασχοληθεί με τα περισσότερο ή λιγότερο σημαντικά ζητήματα του χωριού αρχικά και της ευρύτερης περιοχής στη συνέχεια, να εντοπίσει τα προβλήματα, να προτείνει λύσεις, να ελέγξει τις αρχές, να δώσει βήμα στους πολίτες να εκφράσουν τις ανησυχίες και τις απόψεις τους, αλλά και στους ασκούντες τη διοίκηση να απαντήσουν ή να παρουσιάσουν τα προγράμματά τους. Στενά συνυφασμένη με την παρόμοιας μαχητικότητας και προσφοράς στον τόπο μας Κίνηση Πολιτών Χορτιάτη, η εφημερίδα «Χορτιάτης 570» ξεκίνησε δυναμικά την πορεία της προβάλλοντας φλέγοντα ζητήματα όπως το πάρκο κεραιών, η καταστροφή του περιβάλλοντος, η εγκατάλειψη των μνημείων και άλλα, και με τον καιρό αναδείχθηκε σε κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή εφημερίδα ενός χωριού: ανέπτυξε σημαντική εκδοτική δραστηριότητα, επιδόθηκε στη διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων, εκδηλώσεων μνήμης του Ολοκαυτώματος, εκδηλώσεων λόγου, φεστιβάλ ντοκιμαντέρ, αλλά και σε καμπάνιες αλληλεγγύης προς μετανάστες και άλλους συνανθρώπους μας σε ανάγκη. Τα τελευταία χρόνια, ο «Χορτιάτης 570» προσαρμόστηκε απόλυτα στην τεχνολογική εποχή των ΜΜΕ και δημιούργησε μια αξιόλογη ιστοσελίδα που πολλές μεγάλες εφημερίδες θα ζήλευαν, πολύ εύχρηστη και καλαίσθητη, με πλούσιο

και πολύτιμο υλικό για την ιστορία, τη λαογραφία και το περιβάλλον του Χορτιάτη, αφιερώματα και χρήσιμους συνδέσμους. Η εφημερίδα του Χορτιάτη δεν έχει αποκλίνει ούτε μία στιγμή στην εικοσιπεντάχρονη πορεία της από τις βασικές της αρχές, που είναι η αγωνιστικότητα, το πάθος για τον Χορτιάτη και τα στοιχειώδη δικαιώματα των πολιτών του, ο έλεγχος στην εξουσία χωρίς αναστολές, η προσωπική ανιδιοτέλεια των συντακτών της, αλλά και η ευπρέπεια στην εκφορά του λόγου. Δεν χάιδεψε ποτά τα αφτιά κανενός, δεν συμβιβάστηκε, δεν έκανε εκπτώσεις στην ποιότητά της και δεν προσπάθησε να παραλείψει σκόπιμα κανένα σημαντικό ζήτημα του τόπου μας. Στόχος της υπήρξε πάντοτε να δημιουργήσει ενεργούς και προβληματιζόμενους πολίτες και να τους παρακινήσει να ενδιαφερθούν ενεργά για τη δική τους κοινωνία και ζωή. Μακάρι η συντακτική της ομάδα να εμπλουτιστεί με περισσότερους ανθρώπους, κυρίως νέους, που θα εμπνευστούν από το πάθος του εκδότη του «Χορτιάτης 570» και θα κρατήσουν όρθια την εφημερίδα για πολλές εικοσιπενταετίες ακόμα. Στη φετινή επέτειο της εφημερίδας δεν βρίσκω καλύτερη ευχή να της απευθύνω από εκείνη που της έδωσε είκοσι χρόνια πριν ο Γιάννης Μανωλεδάκης, στα πέμπτα της γενέθλια: «Απλά, συνεχίστε έτσι. Δεν αρκεί τα χρόνια της εφημερίδας σας να είναι πολλά. Πρέπει να είναι και καλά, όπως ακριβώς αυτά που πέρασαν. Το δρόμο τον ξέρετε πια. Συνεχίστε να τον ακολουθείτε». *Επίκουρος Καθηγητής Αρχαιολογίας στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδας

Χρήστος Γκουραμάνης*: “...Μία εφημερίδα, μια ζωή...”” Επέμενε το ξαδελφάκι μου ο Μπάμπης να γράψω κάτι για την επέτειο της εφημερίδας. Δεν ήθελα, δεν μπορούσα, δεν μου ερχόταν. Τι να γράψεις για κάτι ξένο αφού είσαι αλλού ? Την εφημερίδα δεν την διαβάζω συστηματικά. Όταν πέφτει στα χέρια μου παθαίνω κάτι σαν σκωτσέζικο ντούζ. Μέ ζεσταίνει η οικειότητα των αναμνήσεων, της ιστορίας,των ανθρώπων του χωριού. Αυτά πού έχουμε κοινά. Με παγώνει όπου προσπαθεί να πείσει για εκτιμήσεις,θέσεις, απόψεις πολιτικές γι΄αυτά πού μας διαιρούν. Πέρασε πολύ καιρός από τότε πού προσπαθούσα να πείσω άλλους για κάτι. Τώρα θέλω να εξομολογηθώ –γίνεται εξομολόγηση κατά παραγγελία ? Η εφημερίδα μού είναι ξένη. Όπως ξένος μού είναι ο εαυτός μου πρίν από 40,30,20 χρόνια. Ξένες είναι και οι καταστάσεις πού ζούμε σήμερα με εκείνες του ΄80,του ΄90, του 2000.Τότε ο μισός πλανήτης ήταν κόκκινος κι΄ο υπόλοιπος βρισκόταν σε αναμονή περίμενε τη σειρά του. Τότε μας συνέπαιρναν οράματα αλλαγής μετά αναπαυόμασταν σε ένα αίσθημα πραγματικής ή αναμενόμενης ευμάρειας. Τότε προσδοκούσαμε το μέλλον με ανυπομονησία,σήμερα το φοβόμαστε. Όλα αυτά τά ξένα μεταξύ τους όμως είναι η ζωή μας. Μόνο πού δεν έχουμε εξοικειωθεί με εκείνο το ωραίο «μιά ζωή δυό – και περισσότερες- ζωές » Μάθαμε να την βλέπουμε σαν μία ενιαία,ομοούσια και αδιαίρετη. Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τά ίδια μένουν .Ομως η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δικιά μας μελαγχολία. Δεν τά πάμε καλά με την αναγνώριση και την προσαρμογή μας στην πραγματικότητα πού αλλάζει γρηγορότερα από ποτέ. Επιμένουμε να βλέπουμε όχι αυτό πού συμβαίνει αλλά αυτό πού

βιδώθηκε στο κεφάλι μας μετά από μακροχρόνια υποκειμενικότητα για να μη αμφισβητήσουμε τις επιλογές μας δηλ. τόν εαυτό μας. Αλλά την πραγματικότητα πώς να την αλλάξεις πώς να τη βελτιώσεις αν αρνείσαι να τη δείς? Αυτή η έλλειψη αναγνώρισης και προσαρμογής στην πραγματικότητα –πού την κακολογούμε σαν ασυνέπεια ή καιροσκοπική αλλαγή πεποιθήσεων- είναι πού κάνει ξένη στα μάτια μου την εφημερίδα. Κουβαλά πάνω της χιλιάδες ώρες δουλειάς,αφοσίωσης, άγχους, πείσματος, υπομονής,επιμονής και θέλησης. Είναι έργο ζωής ενός ανθρώπου. Συγκέντρωσε πολυτιμότατο υλικό πού αφορά τον Χορτιάτη πού θα χανόταν. Νομίζω όμως ότι στοχεύει λάθος. Ο ρόλος του οδηγητή αυτού πού κρατά τιμόνι και ξέρει τον προορισμό πού τον διάλεξε κάποτε σαν γή της επαγγελίας και πείστηκε τόσο πολύ για την ορθότητά του και πού αρνείται έκτοτε να τον ξανατσεκάρει αποδείχτηκε άχρηστος και επικίνδυνος. Σήμερα έχουμε ανάγκη από ατζαμήδες από εκείνους πού αισθάνονται ανασφαλείς με όσα «ξέρουν» και σκύβοντας με επιμέλεια πάνω στους χάρτες ψάχνουν για προορισμό, διαδρομές και μέσα. Χάσαμε χρόνο και ενέργεια πολύ προσπαθώντας να οικοδομήσουμε σαν κοινωνία ισχυρές,αποτελεσματικές και γεμάτες πίστη συλλογικότητες και αδιαφορήσαμε να ψαχτούμε και να ασχοληθούμε με το πώς χτίζονται τά υποκείμενα δηλαδή οι ελεύθερες αυτόνομες δημιουργικές και υπεύθυνες ατομικότητες. Τά άλλα έρχονται μόνα τους. Χρόνια πολλά λοιπόν στην εφημερίδα και καλά κουράγια για να συνεχίσει και κυρίως για να αλλάξει. *Απ΄τους πρωτεργάτες. Ναξιώτης τα τελευταία χρόνια...

Γιώργος Λυσαρίδης*: “...Συνεχίστε με τον ίδιο ζήλο, τον ίδιο ενθουσιασμό, την ίδια επιτυχία...” Το να κλείνει 25 χρόνια ζωής μιά εφημερίδα τοπικής εμβέλειας, όπως η εφημερίδα «Χορτιάτης 570», αποτελεί από μόνο του το πιό ισχυρό τεκμήριο της αξίας και της αποδοχής της από το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Όσοι εμπνεύστηκαν, υποστήριξαν και συνεχίζουν με συνέπεια την έκδοσή της, δικαιούνται να νιώθουν εξαιρετικά υπερήφανοι. Γιατί «η «δική τους εφημερίδα» άντεξε στο χρόνο, όταν παρόμοια εγχειρήματα ανά την επικράτεια αποδείχτηκαν θνησιγενή και εγκαταλείφθηκαν, παρότι οι συνθήκες για πολλά εξ αυτών ήσαν πολύ πιό ευνοϊκές. Το ίδιο υπερήφανη πρέπει να νιώθει και η τοπική κοινωνία του Χορτιάτη, καθώς και όσοι μη Χορτιατινοί είναι αναγνώστες και συνδρομητές της, γιατί προφανώς η δική τους αναγνώριση και στήριξη διατήρησε την εφημερίδα ζωντανή και ακμαία. Όντας και εγώ ένας από τους τακτικούς αναγνώστες της, θέλω να καταθέσω τον σεβασμό και την εκτίμηση σε όλους τους συντελεστές της έκδοσης που καταφέρνουν, με πενιχρά μέσα, αλλά με περίσιο μεράκι, να εκδίδουν επί 25 συναπτά χρόνια μιά τοπική εφημερίδα με τόσο πλούσια θεματολογία, που δεν περιορίζεται σε θέματα τοπικού και μόνο ενδιαφέροντος, αλλά τολμά να αγγίζει και θέματα που αφορούν στην ευρύτερη ελληνική κοινωνία, ακόμη και θέματα εθνικών διαστάσεων. Και το κάνει πάντοτε χωρίς το παραμικρό ίχνος μικρομεγαλισμού , όπως συμβαίνει συχνά όταν λείπει η αυτογνωσία και περισεύει η ψευδαίσθηση μεγαλείου. Με

εύστοχα σχόλια, άρθρα έγκριτων επιστημόνων, δυναμική τακτική αρθρογραφία, κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, ακόμη και εκείνου που δεν ανήκει στην κοινωνία του Χορτιάτη. Δεν είναι τυχαίο που διακεκριμένοι άνθρωποι του πολιτισμού, των γραμμάτων και των τεχνών, με δική τους επιλογή ή αποδεχόμενοι σχετική πρόταση, δημοσίευσαν κατά καιρούς ( κάποιοι, μάλιστα, κατ’ επανάληψη) απόψεις, θέσεις, σκέψεις τους, στις σελίδες της μικρής αυτής εφημερίδας. Αυτό μαρτυρεί την εγκυρότητα που τής αναγνωρίζουν. Και δεν περνά απαρατήρητο από τον προσεκτικό αναγνώστη ότι η εφημερίδα δεν χαρίζεται σε κανέναν, δεν μεροληπτεί και δεν χαϊδεύει αυτιά, τα δε σχόλια των συντακτών της διακρίνονται από ευθυκρισία, τόλμη, σεβασμό στην ιστορική μνήμη και στην παράδοση, επιμονή στην ανάδειξη και διεκδίκηση της επίλυσης θεμάτων που απασχολούν τους ανθρώπους του Χορτιάτη και των γύρω περιοχών. Έτσι, πέρα από ένα φιλόξενο βήμα για την έκφραση ιδεών και απόψεων, αποτελεί διαχρονικά και έναν παράγοντα διατήρησης της συλλογικότητας και της συνοχής του κοινωνικού ιστού στην κοινωνία του ιστορικού Χορτιάτη. Εύχομαι από την καρδιά μου στους ανθρώπους που, με ανιδιοτέλεια και από αίσθημα ευθύνης απέναντι στον τόπο και στους συντοπίτες τους, πρωτοστατούν στην αδιάλειπτη έκδοση της εφημερίδας, να συνεχίζουν με τον ίδιο ζήλο, τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια επιτυχία, το πολυτιμότατο έργο που επιτελούν.

Οδυσσέας - Τζαμάλ Μαάϊτα*: “Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης vs αντικειμενικότητα ...και μια ευχή για την εφημερίδα Χορτιάτης 570!” Πολλοί είναι αυτοί που, καλοπροαίρετα, διαμορφώνουν την άποψη που έχουν για τα γεγονότα, τις πολιτικές, τις ιδεολογίες, τα κόμματα και τις οργανώσεις κύρια, μέσα από το πως προβάλλονται στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αφού θεωρούν ότι αυτά τοποθετούνται αντικειμενικά και στοχεύουν στην πραγματική ενημέρωση. Ιδιαίτερα με το κλείσιμο της ΕΡΤ η συζήτηση για τον ρόλο των ΜΜΕ άνοιξε πλατιά. Πολλοί ήταν οι ειδήμονες που τοποθετήθηκαν ωραιοποιώντας καταστάσεις, προσεγγίζοντας με ιδεαλιστικό τρόπο και μεταφυσική μέθοδο το ίδιο το πρόβλημα των ΜΜΕ. Στην πραγματικότητα τα ΜΜΕ, στην κοινωνία που ζούμε, τοποθετούνται ταξικά. Αυτό σημαίνει ότι τα ΜΜΕ, ως μέσα, ανήκουν σε κάποιον (μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, κυβέρνηση κλπ…) και άρα τοποθετούνται και εκφράζονται με βάση τα ταξικά συμφέροντα αυτού που τα κατέχει. Έτσι, βλέπουμε στην μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ να αποσιωπώνται για παράδειγμα οι εργατικοί αγώνες ενώ ακόμα και η αναφορά σε αυτούς συνήθως έχει την μορφή: “…. προβλήματα δημιουργήθηκαν από τις πορείες….”. βλέπουμε τα εργατικά ατυχήματα να μην ακούγονται ποτέ. Βλέπουμε να προωθούνται ιδεολογικά σχήματα και ιδεολογήματα που αναπαράγουν την άρχουσα λογική, να διαστρεβλώνεται η ιστορική αλήθεια και άλλα μέσα από μια σειρά συζητήσεις, ντοκιμαντέρ και εκπομπές…. Ίδια είναι η κατάσταση και σε τοπικό επίπεδο. Για παράδειγμα το περιοδικό του δήμου Πυλαίας Χορτιάτη, το γνωστό “έχουμε νέα” λειτουργεί ως προπαγανδιστικό εργαλείο του δημάρχου κ. Καϊτεζίδη, αγγίζοντας ακόμα και το όριο του γραφικού όταν ο αριθμός των φωτογραφιών του δημάρχου στα περισσότερα τεύχη είναι περίπου ίσος με τις σελίδες- με κείμενο- του

Στηρίξτε οικονομικά το «Χορτιάτη 570» για να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας

περιοδικού. Η κατανόηση αυτής της πραγματικότητας είναι κλειδί για να βαθύνει κάποιος στο πώς θα μπορέσει να “διαβάζει” τα ΜΜΕ, να βλέπει κάτω από τις γραμμές, να αντιλαμβάνεται τις εξελίξεις. Από την άλλη όσοι έχουν ήδη αντιληφθεί “τι παίζεται” χρειάζεται με πιο αποφασιστικότητα να παλεύουμε για την ολόπλευρη ενημέρωση, διαφώτιση και άρα κινητοποίηση των εργαζόμενων, του λαού. Αυτό δεν γίνεται μόνο από τα ΜΜΕ, γίνεται κύρια μέσω της προσωπικής επαφής, της συζήτησης, του διαλόγου και της αντιπαράθεσης. Δεν είναι εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται όμως να μην το βάλουμε κάτω. Εμείς ως εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι με την Λαϊκή Συσπείρωση κάνουμε μεγάλη προσπάθεια ενημέρωσης για τα τεκταινόμενα στο δήμο Πυλαίας Χορτιάτη, για το τι συζητιέται στο Δημοτικό Συμβούλιο, τι θέματα έρχονται, τι πολιτικές αποφασίζονται, αλλά και για τις γενικότερες εξελίξεις στην κοινωνία, για την πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση μέσα από την καθημερινή επαφή με τον λαό του δήμου μας και μέσα από τις σελίδες του περιοδικού “Αιχμηρά” παίρνοντας και εμείς σαφή ταξική- πολιτική θέση, αυτή της υπεράσπισης των συμφερόντων του λαού. Στα 25 χρόνια από την ίδρυση της εφημερίδας σας, Χορτιάτη 570, σας εύχομαι καλή συνέχεια και να πορευτείτε με πυξίδα την αλήθεια, παίρνοντας καθαρή ταξική θέση υπέρ των συμφερόντων της εργατικής τάξης, των μικρών αυτοαπασχολούμενων, των άλλων λαϊκών στρωμάτων. *Δημοτικός Σύμβουλος

Xορτιατησ 570 /

Θόδωρος Βαλαχάς*: “Ωραίο ταξίδι χωρίς τέλος” Η έκδοση της εφημερίδας «Χορτιάτης 570» ξεκίνησε πριν από 25 χρόνια, από μία χούφτα νέους με όραμα, αισιοδοξία, μεράκι και αγάπη για την προκοπή της τότε μικρής ακόμα κοινωνίας του Χορτιάτη. Ήταν Γενάρης του 1991. Πρωταγωνιστές, μεταξύ άλλων, ήταν οι: Θεόδωρος Ψαρράς και Σταύρος Μαλακούδης, που με το τυπογραφείο που διέθεταν έμελλε να είναι οι στυλοβάτες της προσπάθειας από οικονομική κυρίως πλευρά. Ο Μπάμπης Νανακούδης θα γινόταν ο πρωταγωνιστής και η ψυχή στον δημοσιογραφικό κυρίως τομέα. Η Μαρία Γκουραμάνη, ο Λευτέρης Πιστοφίδης, ο Θανάσης Κυρκιμτζής, ο Χρήστος Γκουραμάνης και ο Θεοδώρος Παϊπάτης αποτέλεσαν την ομάδα κρούσης. Μία ομάδα με νεύρο και αποφασιστικότητα να αλλάξει τα λιμνάζοντα πολιτικά, κοινωνικά, πολιτιστικά δρώμενα του Χορτιάτη. Αν προσπαθήσει κανείς να μετρήσει τα επιτεύγματα της προσπάθειας, θα αποτύχει, διότι είναι τόσα πολλά. Η εφημερίδα μας «ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ 570» παρόλο τον τοπικό χαρακτήρα, ασχολήθηκε με πλείστα θέματα ευρύτερου ενδιαφέροντος. Έγραψαν σ’ αυτήν άρθρα επιστήμονες, καθηγητές, ποιητές, πεζογράφοι, πολιτικοί, ιστορικοί, οι κάτοικοι του χωριού ακόμη και των γειτονικών κοινοτήτων. Είναι τόσοι πολλοί που αν προσπαθήσει κανείς να τους κατονομάσει, θα αδικήσει πολλούς. Στο φύλλο της εφημερίδας με αριθμό 8 (Σεπτέμβριος 91) διαβάζουμε και τα δικά μου που τόσο άρεσαν στους παλιούς Χορτιατινούς, ώστε η εφημερίδα μας στο

Χαρούλα Αποστολίδου*: “...Όχι, ο τοπικός τύπος δε δίνει cd και dvd!!!”

τέλος τα μάζεψε όλα σε βιβλίο που εκδόθηκε με τίτλο: “Ο Χορτιάτης στις παλιές ιστορίες». Στο φύλλο με αρ.20 διαβάζουμε το λόγο του προέδρου της κοινότητας Θανάση Αγγελινούδη στην κηδεία του Γιώργου Λυγαρίτη. Στο φύλλο με αρ.29 (Δεκέμβριος 1993) διαβάζουμε την βιογραφία του Θωμά Βλαχούδη, το «μαύρο διαμάντι» του Χορτίατη. Έχει φουντώσει και ο αγώνας κατά των κεραιών. Τεύχος 71 (Μάρτης 99). Θάνατος του Θανάση Αγγελινούδη, επιστολή του Τάκη Λαζαρίδη. Τεύχος 72. Άφιξη στο Χορτιάτη του αρχιεπισκόπου κ.Χριστόδουλου. Τεύχος 73. Ο Οικουμενικός πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος επισκέπτεται το χωριό μας. Τεύχος 95 (Σεπτέμβριος ’92). Επίσκεψη για πρώτη φορά πρόεδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας στο χωριό μας κ. Στεφανόπουλου. Ο αριθμός 100, τεύχος επετειακό, κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2005 Στο τεύχος 129 επίσκεψη του κ.Τσίπρα στο χωριό κάτω από καταρρακτώδη βροχή. Τεύχος 176 καλοκαίρι του 2013 φεύγει από τη ζωή ο αγαπητός μας ποιητής και φίλος Τάκης Λαζαρίδης. Τεύχος 107 (Σεπτεμβρ.2004). Η εφημερίδα μας θυμάται τον ξακουστό πρακτικό γιατρό του χωριού μας μπαρμπα Κώστα Γλαρούδη. Τον Σεπτέμβρη του 2005 επισκέπτεται το χωριό μας ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Παπούλιας (τεύχος 113). Και το ωραίο ταξίδι συνεχίζεται. Παραδίδουμε τη σκυτάλη (εγώ τουλάχιστον) στους νεότερους με την ευχή να φτάσουν στα 50 χρόνια!

Μαρία Γκουραμάνη*: “25 χρόνια μετά. Η ιστορία της παρέας...” Ήταν ένα κρύος Χορτιατινός Γενάρης Καιρό πριν μας απασχολούσε η ιδέα της δημιουργίας μιας τοπικής εφημερίδας. Η ανάγκη έκφρασης, η ανάγκη ενημέρωσης για ότι συνέβαινε στην μικρή τοπική μας κοινωνία, ενός χωριού όπως ήταν ακόμη τότε ο Χορτιάτης, η ανάγκη να βοηθήσουμε στην πολιτιστική ανάπτυξη και τη διάσωση της λαογραφική και ιστορικής κληρονομιάς, μνημείων και μνήμης. Η ανάγκη να έρθουμε σε επαφή και να ενημερώσουμε τους συντοπίτες μας που βρίσκονταν εκτος χωριού σε άλλες πόλεις ή και εκτός Ελλάδας. Βρεθήκαμε λοιπόν ο Θανάσης Κιρκυμτζής, ο Θόδωρος Παϊπάτης , ο Θόδωρος Ψαρράς , ο Λευτέρης Πιστοφίδης, ο Μπάμπης Νανακούδης, ο Σταύρος Μαλακούδης , ο Χρήστος Γκουραμάνης και εγώ, ένα κρύο βράδυ του Γενάρη στην Ουτοπία και απλά το ξεκινήσαμε. Κάθε μήνα λοιπόν προσπαθούσαμε να ... βγαίνει η εφημερίδα μας. Την ονομάσαμε ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ 570, από το όνομα του χωριού μας και το υψόμετρό του που είναι 570 μέτρα. Η προσπάθεια δύσκολη, η απειρία μεγάλη αλλά και το κέφι επίσης. Όπως όλοι οι γονείς θέλαμε το καλύτερο γι αυτή ανάλογα με τις απόψεις του ο καθένας, με αποτέλεσμα πολλές φορές να διαφωνούμε ακόμη

και να μαλώνουμε. Πάντα όμως ο στόχος ήταν να κάνουμε όσο γίνεται πιο σωστά αυτό που αποφασίσαμε από κοινού. Δεν αποφύγαμε, όπως ήταν επόμενο τα λάθη, τις ατυχής δημοσιεύσεις , άστοχες κριτικές ή παρατηρήσεις , δεν είχαμε όμως κακές προθέσεις και ποτέ δεν εκθέσαμε ο ένας τον άλλο παρόλες τις διαφορετικές μας απόψεις και έτσι ανοίξαμε το δρόμο για μια μακρά πορεία αυτής της εφημερίδας που σήμερα γιορτάζει τα εικοσιπέντε της χρόνια. Με τον καιρό έπαψε να είναι η εφημεριδούλα του χωριού μας, άπλωσε τα φτερά της, αγκαλιάστηκε από τον κόσμο και έγινε μέρος του τοπικού τύπου όλης της περιοχή γράφοντας τη δική της ιστορία, με εκδότη πια τον Μπάμπη. Έχει αποδειχτεί η αναγκαιότητα της ύπαρξής της από όσα έχει προσφέρει αλλά και από την λαχτάρα με την οποία την περιμένουμε να εκδοθεί. Κυρίως όμως είναι απαραίτητη γιατί είναι ένα ανοιχτό και ελεύθερο βήμα έκφρασης για όποιον νοιώθει την ανάγκη να εκφραστεί, είτε είναι άτομο είτε συλλογικότητα, στην οποία τα άλλα τοπικά μέσα στερούν αυτή τη δυνατότητα. Να τα εκατοστίσει λοιπόν *Δημοτική Σύμβουλος

Ρούλια Γκόλιου*: “...Επικεντρώσου στο καλό, στο θετικό κι αυτό θα πολλαπλασιάζεται” Ο ρόλος του τοπικού τύπου είναι πολύ σημαντικός για τις μικρές κοινωνίες, καθώς τα ΜΜΕ, εφημερίδες και τηλεόραση, δεν ασχολούνται και δεν αναδεικνύουν, παρά σε πολύ ιδιαίτερες τρανταχτές περιπτώσεις, τα προβλήματα αλλά και τα κοινωνικά και τα πλούσια πολιτιστικά δρώμενα στις μικρές πόλεις και στα χωριά μας. Έτσι ο τοπικός τύπος αναδεικνύοντας όλα αυτά τα θέματα, αφ’ ενός καλύπτει αυτή την έλλειψη και αυτή την ανάγκη, αφ’ ετέρου έρχεται να παίξει κι έναν ενωτικό ρόλο, να επιτύχει την επικοινωνία μεταξύ των πολιτών, ιδιαίτερα σε έναν Δήμο όπως αυτός της Πυλαίας –Χορτιάτη, που ούτε η

σΕΛΙΔΑ 7

σύνθεσή του και η ανομοιογένεια, ούτε η έκταση και η γεωγραφία του δεν βοηθούν σε κάτι τέτοιο. Βέβαια ο άχαρος ρόλος του τύπου είναι πιο πολύ να επισημαίνει τα κακώς κείμενα και να γκρινιάζει. Αλλά, αγαπητέ Μπάμπη, που νοιάζεσαι και τρέχεις και μιλάς συνεχώς και ακούραστα για όλα αυτά τα πράγματα τόσα χρόνια - και μπράβο σου! -, κάποιο σοφοί της εποχής μας λένε: «επικεντρώσου στο καλό, στο θετικό κι αυτό θα πολλαπλασιάζεται.» Καλό κουράγιο λοιπόν σε εσένα και καλή συνέχεια στην εφημερίδα! *Εκπαιδευτικός

Όχι, ο Τοπικός τύπος δε δίνει cd και dvd !!!

- Πού θα διαβάσεις για τους κακοτράχαλους δρόμους της γειτονιάς ή του χωριού σου; - Πού θα διαβάσεις για τα σβηστά φώτα, με τις καμένες λάμπες, του κεντρικού δρόμου της περιοχής σου; - Πού θα διαμαρτυρηθείς για τα σκουπίδια που βρωμίζουν τους δρόμους καθημερινά; - Πού θα διαβάσεις για τις καταπατήσεις πάρκων και δημόσιων χώρων της περιοχής σου; - Πού θα φωνάξεις για την έλλειψη χώρων πολιτισμού, αθλητισμού, ψυχαγωγίας στην περιοχή σου; - Πού θα διαμαρτυρηθείς για την καταστροφή του δάσους που σε περιβάλλει; - Πού θα διεκδικήσεις σχολεία, ικανά να προσφέρουν στο παιδί σου; - Πού θα διαμαρτυρηθείς, όταν το νερό που πίνεις δεν είναι καθαρό ή επαρκές;

- Πού θα διαμαρτυρηθείς, όταν σε τοπικό επίπεδο σου λένε ψέματα και σε αποπροσανατολίζουν; - Πού θα ενημερωθείς για όσα αποφασίζει η Τοπική Αυτοδιοίκηση για την καθημερινότητά σου; - Πού θα μάθεις για τις ποικίλες εκδηλώσεις, που διοργανώνουν Συλλογικότητες του τόπου σου; - Πού θα μάθεις για τις τοπικές δράσεις Αλληλεγγύης, Αλληλοβοήθειας, Κοινωνικής προσφοράς; - Πού; Ή φαντάζεσαι πως ο μεγαλοεκδότης θα ασχοληθεί με τα θέματά σου; Ξέρεις πολύ καλά πως δεν « πουλάς» ως είδηση… Ο Τοπικός Τύπος, ο ανεξάρτητος, έχει δύναμη- και χωρίς dvd. Αρκεί να την αξιοποιήσουμε! *Δημοτική Σύμβουλος

Εμανουήλ Νειλούδης*: “...Πληροφορεί και αφυπνίζει τους πολίτες” Η εφημερίδα «Χορτιάτης 570» αποτελεί το μοναδικό έντυπο στον Χορτιάτη που προβάλλει τοπικά θέματα, μιλά για τα προβλήματα της περιοχής με κριτική και εποικοδομητική άποψη. Αποτελεί μια μαχητική φωνή των αιτημάτων της τοπικής κοινωνίας, πληροφορεί και αφυπνίζει τους πολίτες αλλά και τις τοπικές αρχές, δίνει βήμα διαλόγου σε όλες τις φωνές ανεξαρτήτως ιδεολογικής ή πολιτικής τοποθέτησης. Παράλληλα, η εφημερίδα «Χορτιάτης 570», με άρθρα και δημοσιεύσεις αλλά και μέσα από το πλούσιο και αξιόλογο φωτογραφικό υλικό της ιστοσελίδας της έχει συμβάλει αποφασιστικά στην ανάδειξη των μνημείων του Χορτιάτη, της φυσικής ομορφιάς του βουνού και του δάσους, στην καλλιέργεια του σεβασμό στον τόπο, στην ιστορία του, στο περιβάλλον. Επιπλέον διοργανώνει αλλά και αναδεικνύει τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα στο Χορτιάτη και στην ευρύτερη περιοχή με άρθρα, σχόλια, φωτογραφίες, συνεντεύξεις των συντελεστών κλπ. Ως διευθυντής του 3ου Γυμνασίου Χορτιάτη θα ήθελα να υπογραμμίσω την πολύ σημαντική αρωγή, που πρόσφερε προς το Σχολείο μας, το αρχείο της Εφημερίδας στη δημιουργία του ντοκιμαντέρ για το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη, αλλά και του ντοκιμαντέρ που εκπόνησε το Σχολείο μας για τα μνημεία και το φυσικό περιβάλλον του Χορτιάτη. Έτσι

το αρχείο της εφημερίδας αποτελεί παρακαταθήκη και πολύτιμο σύμβουλο και οδηγό για όποιον θέλει να ασχοληθεί με την τοπική ιστορία του Χορτιάτη. Πολύ σημαντική η βοήθεια που πρόσφερε η Εφημερίδα (και προσωπικά ο Μπάμπης Νανακούδης) στην υλοποίηση από μέρους του Σχολείου του προγράμματος εκπαίδευσης μαθητών μας ως τοπικών ξεναγών. Ένα πρόγραμμα που συνέβαλε αποφασιστικά στη γνώση της τοπικής μας Ιστορίας, αλλά και στην μεταλαμπάδευση αυτής της γνώσης σε 8.000 μαθητές που επισκέφτηκαν το Χορτιάτη τα τελευταία χρόνια. Τελειώνοντας να πω ότι η εφημερίδα «Χορτιάτης 570» έχει συμβάλει σημαντικά στην ανάδειξη των δράσεων του 3ου Γυμνασίου Χορτιάτη, των εκδηλώσεων, των παραστάσεων, των συναυλιών, βραβεύσεων μαθητών του κλπ. Ο «Χορτιάτης 570» αποτελεί, λοιπόν, μια δυναμική παρουσία και είναι παράγοντας πολιτισμού στον Χορτιάτη καλύπτοντας όλους τους τομείς της ζωής και των δραστηριοτήτων της τοπικής αλλά και ευρύτερης κοινωνίας. Ευχόμαστε να συνεχίσει τη δράση της η Εφημερίδα το ίδιο μαχητική και δημιουργική για πολλά πολλά χρόνια! *Διευθυντής 3ου Γυμνασίου Χορτιάτη

Αριστομένης Συγγελάκης*: “...Συνεχίστε αταλάντευτα το πολύτιμο έργο σας...” Το μόνο που μας έμεινε είν’ ένα τζάμι σπασμένο κολλημένο βιαστικά με τέσσερις λουρίδες μαχητικής αρθρογραφίας Άρης Αλεξάνδρου. Αγαπητοί φίλοι, η συμπλήρωση 25 χρόνων έκδοσης και συνεχούς κυκλοφορίας μιας εφημερίδας είναι, ούτως ή άλλως, ένα σημαντικό γεγονός, ιδίως στις μέρες μας, που ο τυφώνας της κρίσης και του μνημονίου σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Όταν μάλιστα πρόκειται για ένα περιφερειακό έντυπο μαχητικής δημοσιογραφίας και κοινωνικής παρέμβασης, που θέτει το δάκτυλο επί των τύπων των ήλων, μη αποφεύγοντας τη σύγκρουση με την πολιτική και οικονομική εξουσία προκειμένου να υπερασπισθεί τη δημοκρατία, όπως η εφημερίδα «Χορτιάτης 570», τότε η επέτειος αυτή αποκτά πρόσθετη σημασία: συνιστά ευθύνη προς τους συντελεστές της να συνεχίσουν αταλάντευτα το πολύτιμο έργο τους αλλά και προς τους πολίτες να τη στηρίξουν διασφαλίζοντας την ακώλυτη κυκλοφορία της. Επιτρέψτε μου να σταθώ ιδιαιτέρως σε μια πολύ σημαντική πτυχή της προσφοράς της εφημερίδας σας, που αποτελεί και παράδειγμα προς όλα τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά: αυτή της διάσω-

σης της μνήμης και της ανάδειξης της ιστορίας του τόπου μας. Το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη, ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αποτελεί ισχυρό σύμβολο της ανεκτίμητης Θυσίας του Λαού μας κατά τη διάρκεια της Κατοχής αλλά και μία απτή, συγκλονιστική απόδειξη της φρίκης του ναζισμού και του φασισμού. Συνιστά όμως και μία ιερή δέσμευση για όλους μας να μην επιτρέψουμε τη λήθη, να μη ανεχθούμε τον φασισμό, να μη δώσουμε χώρο στη βία και τη μισαλλοδοξία, να διεκδικήσουμε μέχρι την τελική μας δικαίωση τις γερμανικές οφειλές. Αγαπητέ κ. Νανακούδη, φίλε και συναγωνιστή Μπάμπη Μαζί με την εκτίμησή μου, σας αποστέλλω, προς όλους τους συντελεστές της εφημερίδας σας, τα πιο θερμά μου συγχαρητήρια και εύχομαι να τα εκατοστήσετε και να τα χιλιάσετε, παραμένοντας στο πλευρό του αδύναμου και του αδικημένου, υπερασπιζόμενοι τη Δημοκρατία, την Κοινωνική Δικαιοσύνη, την Ιστορία και τον Πολιτισμό μας. *Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου

Δεύτερη φορά «αριστερά»: Ξεπουλάνε αεροδρόμια, λιμάνια και νερά...

Xορτιατησ 570 /

σΕΛΙΔΑ 8

Απόστολος Λυκεσάς*: “...Όταν η χελώνα νικάει τον Αχιλλέα...” Οι καιροί μας είναι δύσκολοι αλλά μας θυμίζουν διαδικασίες ξεχασμένες το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Όπως τον αναστοχασμό. Κι αυτός με την σειρά του ξεκαθαρίζει την ήρα από το στάρι, σε κάνει να διαλογιστείς πάνω στις ματαιότητες από τη μία και τις δυνατότητες από την άλλη. Η εφημερίδα «Χορτιάτης 570» όχι μόνο δεν είναι μια ματαιότητα αλλά μας θυμίζει τις δυνατότητες που υπάρχουν για τον περιφερειακό τύπο, την ελεύθερη και ζωοποιό έκφραση των τοπικών κοινωνιών ενώ διατηρεί ρωμαλέο το όνειρο για ακηδεμόνευτη ενημέρωση, μέσω της αυτοοργάνωσης και βέβαια της κοπιώδους προσπάθειας. Εγχειρήματα σαν αυτό του Μπάμπη Νανακούδη και της Κίνησης Πολιτών Χορτιάτη αντιμετωπιζόταν τα προηγούμενα χρόνια με ένα κάποιο υπεροπτικό υφάκι, ένα επιδέξιο σήκωμα του φρυδιού ή μια περιφρονητική συγκατάβαση από τους επαγγελματίες του χώρου. Στην καλύτερη περίπτωση ως μια αγροτική εξτραβαγκάντσα που δεν μπορούσε να δρασκελίσει κάτω από το Πανόραμα ή το Ασβεστοχώρι. Λογικό, για εκείνα τα χρόνια αφού έρεε το παραδάκι από τις τράπεζες ενώ τώρα ρέει αίμα (χωρίς εισαγωγικά κύριε διορθωτή) και στρατιές άνεργων δημοσιογράφων παρακαλούν να βρουν μια θέση για μεροκάματο ως ταξιτζήδες. Τώρα η συζήτηση για αυτοδιαχειριζόμενες προσπάθειες είναι ουσιαστική και επί του πρακτέου και δεν είναι κρυφό ότι πολλοί δυσκολεύονται να συνηθίσουν στις νέες συνθήκες καθώς πρέπει να δημοσιογραφήσουν πέρα από τα δελτία τύπου τα οποία δημοσιεύονται αστραπιαία στο διαδίκτυο

μόλις κυκλοφορήσουν από τους εντελλόμενους γραφιάδες. Κάνω την υπόθεση ότι ο Μπάμπης θα είχε πολλά να πει, και κάποτε πρέπει να τα πει, εννοώ να τα διηγηθεί, δεν υπάρχει δα κανένα μεγάλο μυστικό, θέλει πολλή δουλειά και υπομονή, να αγγαρέψεις ανθρώπους να γράψουν, να ξεπεράσουν τις αναστολές, να τιθασέψουν επιθυμίες, να αντιπαρατεθούν κυρίως με τους φόβους και τις αναστολές. Δεν φτιάχνεις εύκολα ομάδα, κι αν την φτιάξεις δεν την κρατάς ενιαία για πολύ καιρό. Η εφημερίδα είναι κοινόβιο, πρέπει να συμβιβάζεσαι με όλες τις ιδιαιτερότητες και να καταπίνεις τις ξινίλες. Αν αυτό κάνεις χωρίς αμοιβή, μια αξία παραπάνω αυτό, η ιδιοτέλεια του μισθού φεύγει, οπότε απομένει μόνο αυτό που έχεις να υποστηρίξεις και τα επιχειρήματα που διαθέτεις. Μην τα πολυλογώ, η εφημερίδα που έστησε ο Μπάμπης και οι φίλοι του και την ταξίδεψε 25 χρονάκια είναι σαν το Jenga, αυτό το παιχνίδι στο οποίο πρέπει να είσαι πολύ προσεχτικός, πολύ ακριβής και ικανός, επιδέξιος και αποφασισμένος για να προσθαφαιρείς κομματάκια υλικού χωρίς να πέφτει ο πύργος. Τώρα μάλλον έχουμε να μάθουμε από τον Μπάμπη και όχι να πούμε καμιά εξυπνάδα για τον τοπικό τύπο. Εφημερίδες όπως ο «Χορτιάτης 570» είναι απόδειξη του παράδοξου που θέλει την χελώνα να νικάει τον Αχιλλέα. Λογαριασμός γίνεται όταν τραβάς την γραμμή. Ακούγεται εύκολο αλλά είναι αφάνταστα επώδυνο παράλληλα όμως και ηδονικό. *Δημοσιογράφος

Εύη Πάτκου*: “...Συνεχίστε τον κινηματικό και ριζοσπαστικό σας ρόλο...” Σε μια εποχή που η ζωή μας κατακλύζεται από πληροφορίες, μέσα από έντυπα, από τηλεόραση από διαδίκτυο, τι ρόλο θα μπορούσε να παίξει μια τοπική εφημερίδα; Και αναφέρομαι συγκεκριμένα στην δική μας τοπική εφημερίδα «Χορτιάτης 570» που πλέον έχει μεγαλώσει την απεύθυνσή της μέχρι την Πυλαία και τις άλλες δημοτικές ενότητες. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, ότι πράγματι, η εφημερίδα αυτή αποτελεί μια εναλλακτική πρόταση επικοινωνίας, γιατί οι αναγνώστες της δεν λειτουργούν ως απλοί παθητικοί δέκτες πληροφοριών, αλλά μπορούν να «βλέπουν» τον εαυτό τους ως ενεργό αξιολογητή και συνδιαμορφωτή της ύλης της . Πράγματι, είδαμε την εφημερίδα «Χορτιάτης 570» να προσφέρεται ως βήμα διαλόγου για οποιοδήποτε πολίτη ήθελε και για οποιοδήποτε θέμα, την είδαμε να αναδεικνύει με συστηματικό τρόπο προβλήματα που προκύπτουν στην τοπική αυτοδιοίκηση, πράγμα που αποτελεί ένα τρόπο κοινωνικού ελέγχου των πράξεων της τοπικής εξουσίας. Την είδαμε να συμβάλλει όταν χρειάζεται στην κινητοποίηση των πολιτών για σημαντικά θέματα παρέχοντάς τους την απαραίτητη πληροφόρηση. Την είδαμε να αναδεικνύει την ιστορία του τόπου και να καλλιεργεί τα ιδιαίτερα πολιτιστικά στοιχεία του και την παράδοση. Είδαμε, πολλοί αναγνώστες να περιμένουν την έκδοσή της, πράγμα που δείχνει την συναισθηματική διάσταση και σεβασμό τους για τον ενημερωτικό της ρόλο.

Αν κάτι όμως χαρακτηρίζει ιδιαίτερα την εφημερίδα «Χορτιάτης 570» είναι το γεγονός πως είναι δισυπόστατος. Ενώ, δηλαδή , πρόκειται για έντυπο τοπικής προέλευσης και τοπικής αναφοράς, ποτέ δεν παύει το ενδιαφέρον του για το «καθολικό». Αντίθετα η έγνοιά του είναι να αξιοποιεί το τοπικό με «καθολικό» τρόπο» και να μιλάει για αυτά που απασχολούν το σύνολο της κοινωνίας μας ξεκινώντας από τοπικά ερεθίσματα . Και δεν αναφέρομαι μόνο στο γεγονός πως ανοίγει με εκκίνηση την «Μεγάλη Ιστορία» του χωριού της αντίστοιχες θεματικές για τα φλέγοντα ζητήματα της εποχής – ακόμα και τα «μικρά» αποτελούν διαρκή αφορμή. Γι αυτό και είναι τόσο συχνή η παρουσία σημαντικών πνευματικών ανθρώπων στις στήλες της. Ανοίγει δυνατότητες στο μέτρο, που ενώ αγαπάει πολύ τον τόπο, όπου ριζώνει , δεν υποκύπτει στον επαρχιωτισμό. Η δική μου εμπειρία από την συνεργασία με την εφημερίδα, είναι αυτή του ανθρώπου που βρίσκει διέξοδο επαφής με ένα ευρύτερο ακροατήριο για θέματα που κοινά μας απασχολούν. Γιατί η εφημερίδα, πέρα από ο,τιδήποτε άλλο, είναι και ένα κινηματικό και ριζοσπαστικό έντυπο. Από αυτά που δεν τους αρέσουν τα πράγματα όπως είναι και θέλουν να συμβάλλουν στην αλλαγή τους. Και γι’ αυτό είναι πάντα μεγάλη χαρά να βλέπεις τυπωμένο κείμενό σου σε αυτό. *Εκπαιδευτικός

Παύλος Νεράντζης*: “...Έχουμε ανάγκη τις τοπικές φωνές. Ο “Χορτιάτης 570” παραμένει αναγκαίος και όρθιος...”” Είκοσι πέντε χρόνια σ΄ένα έντυπο δεν είναι λίγα. Για αυτό τα γιορτάζεις, για να δηλώσεις τουλάχιστον «παρών». Για να δείξεις αν μη τι άλλο ότι σε μια εποχή που η είδηση, η πληροφόρηση δεν είναι απλώς ένα κοινωνικό αγαθό με στόχο την ενημέρωση και την ενεργοποίηση του πολίτη, αλλά κυρίως -δυστυχώς- ένα προϊόν με πολύ ακριβό κόστος, ο «Χορτιάτης» επιμένει στην κοινωνία των πολιτών, στην ανάδειξη των τοπικών φωνών, στην προβολή του τόπου όπου διακινείται. «Ο «Χορτιάτης 570» εντάσσεται στα έντυπα με διαφορετική φωνή. Διότι αναδεικνύει τα ιδιαίτερα πολιτισμικά, οικονομικά, κοινωνικά, ακόμη και οικολογικά στοιχεία της περιοχής… Ο «Χορτιάτης» είναι αναγκαίος. Και τα «βγάζει πέρα», χάρη σε μια χούφτα ανθρώπους» έγραφα πριν μερικά χρόνια με αφορμή μια άλλη επέτειο της εφημερίδας. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το χειρότερο και ο «Χορτιάτης» παραμένει αναγκαίος. Όπως η οικονομική κρίση είναι απόρροια λανθασμένων πολιτικών εδώ και δεκαετίες, έτσι και η κρίση στα μέσα ενημέρωσης είναι το αποτέλεσμα αλλαγών, που συντελούνται εδώ και χρόνια, τις οποίες, όμως, δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να αποκωδικοποιήσουν εκδότες και δημοσιογράφοι, όλοι εμείς. Ημίμετρα και στρουθοκαμηλισμοί ήταν η αντίδρασή μας στις υπόγειες διαδρομές που συνέδεαν την εκάστοτε κυβέρνηση με τους εκδότες,

παλαιούς και νεόκοπους. Ήρθε και το διαδίκτυο, με τη δημοσιογραφία των πολιτών και τις on line εκδόσεις, που παρείχαν δωρεάν ενημέρωση, αλλά όλοι πίστευαν ότι με τα dvd και τα δωράκια, θα τα βγάλουν πέρα. Σχεδόν κανείς δεν έπαιρνε υπόψη τα ανησυχητικά μηνύματα για τη ραγδαία πτώση των πωλήσεων εφημερίδων στο εξωτερικό, σε Ευρώπη και Αμερική. Η στρόφιγγα πλέον έχει κλείσει. Το ζεστό χρήμα στέρεψε και ο ευρύτερος δημόσιος τομέας, δηλαδή οι κατασκευαστικές και ναυτιλιακές εταιρίες των κυρίων, κυρίων εκδοτών βρέθηκαν στο κενό. Και άρχισαν να μη πληρώνουν. Να απειλούν με τους μπράβους τους. Να απολύουν συνάδελφους. Να κλείνουν εφημερίδες. Ο «Χορτιάτης 570» ήταν ανέκαθεν έξω από αυτό το κύκλωμα. Για αυτό και επιβιώνει, όπως κι άλλες ανάλογες εκδοτικές πρωτοβουλίες. Ούτε και επηρεάστηκε από τα social media. Από τον «Χορτιάτη» δεν θα ενημερωθούμε για την επικαιρότητα, αλλά θα διαβάσουμε θέματα που δεν φιλοξενούνται σ΄άλλα έντυπα και κυρίως θα ακούσουμε τον παλμό, τη φωνή της τοπικής κοινωνίας. Να γιατί πρέπει να τον ενισχύσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε. Να γιατί πρέπει να ευχηθούμε να τα ‘κατοστήσει. *Δημοσιογράφος

Θοδωρής Ζδούκος*: “...Συνεχίστε με την ίδια ζωντάνια, την φρεσκάδα, την πολύμορφη ευαισθησία σας...” Ο τοπικός τύπος αποτελεί ,στην σημερινή εποχή της κρίσης αλλά και του μιντιακού εξανδραποδισμού, ένα τελευταίο αποκούμπι ουσιαστικής πληροφόρησης πάνω σε ζητήματα που μπορεί αρχικά η και φαινομενικά να έχουν μόνο τοπικό ενδιαφέρον , αλλά στην πραγματικότητα και σε τελευταία ανάλυση, αγγίζουν πτυχές της ζωής για τον πληθυσμό όλης της επικράτειας. Καθώς π.χ. ένα οικολογικό πρόβλημα «περιορισμένης» χωρικά εμβέλειας (κεραίες, χρυσός κλπ) αποδεικνύεται ότι έχει πολύ ευρύτερες συνέπειες και προεκτάσεις , αλλά και η κινηματική αντιμετώπισή του από μαχόμενες μικρές συλλογικότητες, που όμως εύκολα συσπειρώνονται τοπικά, στέλνει μηνύματα και αποτελεί παράδειγμα για παρόμοιες προσεγγίσεις σε άλλες γωνιές της Ελλάδας. Το ίδιο ισχύει και με ιστορικά ζητήματα καθώς η διατήρηση μιας τοπικής συλλογικής μνήμης , αφορά την διαμόρφωση της στάσης των νεότερων γενεών σε πολύ κρίσιμα θέματα που επανέρχονται δραματικά (προσφυγικό, φασισμός κλπ).

Επειδή δε τα τοπικά έντυπα έχουν (λόγω κυρίως του χαμηλού κόστους) τη δυνατότητα να είναι απελευθερωμένα από ιδιοκτησιακές σχέσεις συναλλαγής με την πολιτική εξουσία και το κεφάλαιο σε όλες τους τις παραλλαγές , όταν δημιουργούνται με ριζοσπαστικό κίνητρο και όχι απλώς την διαφήμιση τοπικών παραγωγών και επαγγελματιών στην ντόπια πελατεία , ή προσωπική προβολή και δημόσιες σχέσεις , μπορούν να αποτελέσουν και πηγή έμπνευσης για εμπλοκή στον δημόσιο χώρο ανθρώπων που είχαν επιλέξει για μεγάλο διάστημα την ιδιώτευση. Ένα τέτοιο φωτεινό παράδειγμα τοπικής εφημερίδας , που αντέχει εδώ και 25 χρόνια χάρη στην ζωντάνια , την φρεσκάδα, την πολύμορφη ευαισθησία αλλά και το ανυπότακτο πνεύμα των δημιουργών της είναι και ο «Χορτιάτης -570». Σας εύχομαι παρόμοια συνέχεια για τουλάχιστον άλλα τόσα. *Δημοτικό Σύμβουλος Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσ/νίκης

Γιώργος Δαδούλης*: “Λες και ήταν χθες...” Ήταν 1990. Ήταν σαν χθες. Μια παρέα «ονειροπόλων-ρομαντικών», πήρε μια απόφαση …… αποκοτιάς: «Να βγάλουν μια εφημερίδα δική τους, να γράφουν τα σωστά, τις αλήθειες, να διεκδικούν δυναμικά το δίκιο τους, να ψέγουν τα άσχημα, να επαινούν όταν πρέπει, να μην περιμένουν απο άλλους να λύνουν τα προβλήματα τους αλλα να διεκδικούν τις λύσεις». Από τότε πέρασαν χρόνια πολλά, κύλησε πολύ νερό στον μύλο, έγιναν πάρα πολλά και γράφτηκαν άλλα τόσα. Όμως η αρχική απόφαση για μαχητικές διεκδικήσεις λύσεων στα τοπικά , και όχι μόνον , προβλήματα, για αναφορά , πάντοτε στην αλήθεια , συνεχίζονταν αμείωτα. Η διαδρομή δεν ήταν εύκολη, ούτε χωρίς σύννεφα. Οι συγκρούσεις, κατά καιρούς, με διάφορα συμφέροντα, άφηνε μερικές φορές γεύση πικρή, όμως μεγάλωνε το πείσμα των συντελεστών της εφημε-

Στηρίξτε οικονομικά το «Χορτιάτη 570» για να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας

ρίδας, επειδή κάτι τους έλεγε πως «ταράζουν τα νερά» και έτσι είναι στον σωστό δρόμο και σύμφωνοι με τους αρχικούς στόχους. Οι πολίτες βρήκαν, επιτέλους , ένα βήμα από όπου μπορούσαν να πουν τη γνώμη τους, να γράψουν τα παράπονά τους, να διεκδικήσουν το δίκιο τους, χωρίς περιορισμούς, χωρίς συμβιβασμούς. Η στήριξη των συμπολιτών μας ήταν τόσο συγκινητική , που έδινε δύναμη για συνέχιση της προσπάθειας στην ίδια ρότα. Περνώντας τα χρόνια , άλλαξε η αρχική παρέα , δεν άλλαξε όμως η «φιλοσοφία» της εφημερίδας. Φιλοξένησε και συνεχίζει να φιλοξενεί άρθρα και γνώμες σημαντικών συνανθρώπων μας, που πλουτίζουν τις γνώσεις και τα συναισθήματα όλων μας. Ευχόμαστε να συνεχίσει για Χρόνια Πολλά την διαδρομή της, υπηρετώντας το κοινό καλό και την αλήθεια, όπως έκανε τα πρώτα 25 χρόνια. Καλή Δύναμη. *Πρόεδρος «Κίνησης Πολιτών Χορτιάτη»

;ÜÞàÖÎàÔß ßÒØÖÑÎ

Xορτιατησ 570 /

àûā Ö÷ôß÷òø Îèôöäðâçê

Κάντε την οικονοµία να ουρλιάξει Õí êôñ÷í ùí ôāøóôûĉøñ üąþ ÿĀõþ Öíùûāíýëûā éïõùíù ÿĀóù Ò÷÷èðí ñö÷ûïéþ íüĈ Āõþ ûüûëñþ üýûéöāĄñ ùéí öāîéýùóÿó ×íõ øè÷õÿĀí øëí öāîéýùóÿó øñ îèÿó Āó ýõòûÿüíÿĀõöê íýõÿĀñýè ïõí üýĊĀó Ăûýè ÿĀóù ÒāýĊüó í÷÷è öíõ ÿñ û÷Ĉö÷óýû Āûù öĈÿøû Ô āüñùôĉøõÿó íāĀê éăñõ íüûðéöĀñþ üýûþ Ĉ÷ñþ Āõþ ü÷ñāýéþ ÝýĊĀí íüď Ĉ÷í üýûþ Āó ÚÑ ó ûüûëí ðñù üêýñ ăíøüèýõ üąþ éïõùíù ñö÷ûïéþ üąþ ó üû÷õĀõöê Āóþ íüûðûöõøèÿĀóöñ öíõ üąþ ó ăĊýí í÷÷èòñõ üûýñëí àû ëðõû õÿăĉñõ öíõ üýûþ Āûāþ ÿāùéĀíõýûāþ Āóþ Āû ÝÎßÜ× ðó÷íðê üûā ñùĊ éăñõ ñúíùñøõÿĀñë û íøñĀýûñüêþ öíõ ñïąöñùĀýõöĈþ íýăóïĈþ Āûā üýûÿüíôñë ùí üñëÿñõ ñíāĀĈù üąþ üíýíøéùñõ íāĀûöýèĀąý Îüñāôĉùûøíõ öíõ üýûþ Āóù ñõöûùû÷íĀýõöê óïñÿëí Āûā ××Ò ó ûüûëí ïõí øõí íöĈøó Ăûýè ñüé÷ñúñ ùí lî÷éüñõ Āí Āýéùí ùí üñýùûĉùx öíõ ùí øóù Āû÷øèñõ ùí üóðêúñõ ñüèùą Êÿû ïõí Āû øùóøûùõíöĈ ùñûĂõ÷ñ÷ñĉôñýû íüû÷ëĀõöû ÿāùûùôĉ÷ñāøí Āûā ÝûĀíøõûĉ öíôñëþ ñĂď ą ñĀèăôó Êøąþ íüñāôĉùûøíõ öíõ üýûþ Āóù öāîéýùóÿó ïõí ùí Āóþ ôāøëÿą üąþ öéýðõÿñ ÿĀõþ ñö÷ûïéþ üąþ öāîñýùè ü÷éûù öíõ öí÷è ôí öèùûāù Āí ÿĀñ÷éăó Āóþ ùí ÿāøüñýõĂéýûùĀíõ íùè÷ûïí ØõïĈĀñýí ÷Ĉïõí öíõ üñýõÿÿĈĀñýí éýïí ñùõíëí üû÷õĀõöê éöĂýíÿó öíõ ÿāùéüñõí Òëùíõ öāîéýùóÿó Āóþ ÎýõÿĀñýèþ ùí øóù Āû úñăùûĉù öíõ

ùí ÿāøüñýõĂéýûùĀíõ íùè÷ûïí ĀõøĊùĀíþ Āûāþ íïĊùñþ öíõ üýûüèùĀąù Āû êôûþ Āóþ ÎýõÿĀñýèþ ÎāĀè ñù ÿāùĀûøëí ąþ íýăê Êøąþ íāĀĈ üûā éăñõ õðõíëĀñýó ÿóøíÿëí ñëùíõ üąþ íāĀê Āó ÿĀõïøê íüĈ Āó ăĊýí øíþ úñöõùè øõí øñïè÷ó í÷÷íïê Óûĉøñ øõí õÿĀûýõöê üñýëûðû öíõ íüĈ Āóù ñúé÷õúó üûā ôí üèýûāù Āí üýèïøíĀí ôí ñúíýĀóôñë Āû øé÷÷ûù Āąù ñüĈøñùąù ïñùñĊù Úûøëòą üąþ íāĀĈ üýéüñõ ùí ïëùñõ íùĀõ÷óüĀĈ íüĈ Ĉ÷ûāþ öíõ ùí øóù íüíõĀûĉù ÷íïûĉþ öíõ üñĀýíăê÷õí íüĈ øõí öāîéýùóÿó ó ûüûëí îè÷÷ñĀíõ üíùĀíăĈôñù öíõ ó ûüûëí Číþ øóù úñăùèøñ ðñ ðõíôéĀñõ ûĉĀñ ĀéĀûõí ü÷ñõûĄóĂëí í÷÷è ûĉĀñ öíõ ñëùíõ íüûĀé÷ñÿøí ñüíùíÿĀíĀõöĊù ðõíðõöíÿõĊù ÎāĀĈ ïõí ùí Āñ÷ñõĊùûāøñ øñ Āõþ ðõèĂûýñþ ñüíùíÿĀíĀõöûĉýñþ öíõ ùí ðûĉøñ Āí üýèïøíĀí ÿĀóù üýíïøíĀõöê Āûāþ ðõèÿĀíÿó ÎāĀê Āó ÿĀõïøê ó öāîéýùóÿó øñ öûýøĈ Āûù ßáÞÖÓÎ éăñõ ùí ñüõĀñ÷éÿñõ éùí ĀñýèÿĀõû öíõ üû÷ĉ ðĉÿöû÷û éýïû Úí ÿāïöýûāÿĀñë øñ Āí ÿāøĂéýûùĀí öíõ ùí ûðóïêÿñõ Āó ăĊýí öíõ Āóù ÒāýĊüó ÿñ øõí ðõéúûðû íüĈ Āó ùñûĂõ÷ñ÷ñĉôñýó üû÷õĀõöê Ðõď íāĀĈ öíõ éăûāù üéÿñõ ñüèùą Āóþ ôñûë öíõ ðíëøûùñþ Ðõď íāĀĈ ûāý÷õèòñõ û Æðąùõþ Ðñąýïõèðóþ ïõď íāĀĈ ąýĉñĀíõ û ÎùĀĊùóþ ßíøíýèþ ïõď íāĀĈ öûāùè ðíÿöí÷ëÿĀõöí Āû ðèăĀā÷û û Òāèïïñ÷ûþ Ïñùõòé÷ûþ ïõď íāĀĈ íñýû÷ûïñë û ßĀíĉýûþ Õñûðąýèöóþ ×íõ ïõí Āûāþ ëðõûāþ

ÃËÎÑÆÑÔËÃ

του ΑΕΠ και ποτέ δεν άγγιξαν το μέσο Κοινοτικό όρο του 5%. Στην πενταετία των μνημονίων οι δημόσιες δαπάνες για την Παιδεία μειώθηκαν κατά 35,6%. Για É ñòÿõè õâëõêëß Ãêíðìèùàâ πρώτη φορά μετά από χρόνια, σε συνθήκες οικονομικού καταναγκασμού, οι εκπαιδευτικές δαπάνες σταθεροποιούνται στο 2,8% του ΑΕΠ, ενώ έπεφταν συνεχώς. äêâ õð ñðö åêðòäâîÿîæê 53 χρόνια από το «15%» το «βαθύ κράτος» της αμάθειας θα συνεχίσει να εγκλωβίζει το παρόν è ÕòÝñæçâ Ãàíâõðó ØðòõêÝõè και το μέλλον της κοινωνίας στην ημιμάθεια, αν δεν αποτινάξουμε το νεοφιλεύθερο ζουρλομανδύα που éâ äàîæê õèî Ìöòêâëß ÎâÂðö ýñúó πνίγει την Ευρώπη. ΜΗΤΑΦΙΔΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ ñÝîõâ ôõèî âàéðöôâ Ë ÎâîúìæåÝëè Βουλευτής

ÑõíõĀû÷Ĉïûþ ÑõíĀýûĂû÷Ĉïûþ 0VF ÎùôýĊüõùóþ ÑõíĀýûĂêþ øñ ñúñõðëöñāÿó ÿĀóù ×÷õùõöê ÑõíĀýûĂê

Μανώλης Γκουραμάνης*: “Ωφέλιμος και πάντα επίκαιρος” ÓąùĀíùê øûāÿõöê Āí ßèîîíĀí Āûā Îüýë÷ó

Μία μικρή αναδρομή στην εξέλιξη της πληρο- θυσμός του από 2.300 κατοίκους έφτασε τις 7.000, ÎüĈÿĀû÷ûþ ÑóøóĀýíöĈüûā÷ûþ öõôèýí ĂāÿíýøĈùõöí Ăąùê

φόρησης. τα μικρά σπιτάκια μας έγιναν πολυκατοικίες. Η ÚíĀèÿí ãýóÿĀëðûā Ăąùê öýûāÿĀè

Κάποτε η πληροφόρηση γινόταν από στόμα σε πληροφόρηση σήμερα γίνεται με πολλούς τρόπους ė éùí øûāÿõöĈ Āíúëðõ ÿĀûù öĈÿøû στόμα. Στις μικρές κλειστές κοινωνίες που μια απ’ πέρα από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση ήρθε και

αυτές ήταν και ο τόπος μας, όλα τα νέα τόσο τα το Internet, η επικοινωνία των ανθρώπων μπορεί να ßĀé÷÷í ãýõÿĀûĂûýëðûā Ăąùê öýûāÿĀè

τοπικά όσο και τα ευρύτερα τα μάθαινε ο κόσμος ή γίνει ακόμα και από την κρεβατοκάμαρα. Θα ήταν ×ĊÿĀíþ Ðýûĉÿöûþ íöûýùĀñĈù Ăąùê

διαβάζοντας τις εφημερίδες όπως η Μακεδονία, ο όμως μεγάλη παράληψη αν μέσα σε όλα αυτά που ėíüĈ Āóù üíýèðûÿó ÿĀû ÷íĆöĈ öíõ Āû éùĀñăùû Ελληνικός Βορράς, η Αυγή. Αλλά η Αυγή δεν διαβα- έγιναν στην διαδρομή του χρόνου να μην αναφέρω

ζόταν φανερά μόνο από χέρι σε χέρι, ο γραμματικός την συμβολή της εφημερίδας μας ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ 570 ÐõĊýïûþ Ùõùíăñë÷óþ öíùûùèöõ üûāòûĉöõ Ăąùê

του χωριού ή αυτός που ήξερε γράμματα στα καφε- που συγκαταλέγεται στα θετικά της εξέλιξης διότι Ò÷éùó ×ûöè÷í ûĉĀõ øüûāòûĉöõ Ăąùê

νεία τον χειμώνα γύρω από την ξυλόσομπα μαζευό- δεν είναι μόνο το καθαρά πληροφοριακό σκέλος ėéùí øûāÿõöĈ Āíúëðõ ÿĀó ßøĉýùó ÿĀóù ÝĈ÷ó öíõ ÿĀû ýñøüéĀõöû Āûā øñÿûüû÷éøûā ταν οι παππούδες και μαθαίνανε τα νέα της ημέρας αλλά οι παρεμβάσεις που κάνει διαχρονικά για πολ καιÒïöíëùõí éöôñÿóþ ĂąĀûïýíĂëíþ Āóþ ÎùĀąùëíþ Öąíùùëðûā τα μεταβίβαζαν και σε όσους δεν μπορούσαν να λά και σημαντικά προβλήματα. Χρόνια ολόκληρα μάχεται για την απομάκρυνση παρευρεθούν. Ñõèýöñõí éöôñÿóþ éąþ ÙíĆûā Όσον αφορά τα καθαρώς τοπικά προβλήματα των κεραιών, παρεμβαίνει σε όλες τις ανεύθυνες που δεν ήταν και τόσα πολλά όπως σήμερα π.χ. το ενέργειες είτε από την πλευρά της Δημοτικής αρ... Ζωντανή χής είτε μουσική κα από ανθρώπινες παρανομίες, επισηνερό το έπαιρνε ο καθένας από τη βρύση της γειτο(κάθεμαίνει Σάββατο) και προτείνει ιδέες για την αναβάθμιση του νιάς του, τηλέφωνο δεν υπήρχε, ΔΕΗ δεν χρειαζότόπου μας. ταν να πληρώνουμε διότι είχαμε γκαζόλαμπες, τέλη Εικαστικές εκθέσεις κυκλοφορίας δεν υπήρχαν διότι στους δρόμους του Επιμένω να λέω ότι όσο και να προχωρήσει η Βιβλιοπαρουσιάσεις χωριού μας μόνο μουλάρια, άλογα και γαϊδουράκια εξέλιξη της επικοινωνίας ο Χορτιάτης 570 πάντοεύχομαι αφού έκλεισε τα 25 κυκλοφορούσαν επομένως δεν χρειαζόταν τον Κινηματογραφικές χει- τε είναι επίκαιρος καιπροβολές μένα να ρίχνει αλάτι η κοινότητα διότι το ζώο δεν χρόνια ύπαρξης και στα επόμενα 25 για να υπάρχει και... γλιστρούσε. Οι εποχές αλλάζουν ραγδαία, η τεχνο- ελπίδα στον τόπο μας. Ευχές για συνέχεια. λογία προχωρά ασταμάτητα, μαζί της φέρνει πολλά ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ Κισσέως 13 Τηλ. 2310.348.333 θετικά αλλά και πολλά αρνητικά. Το βουνό μας την εποχή εκείνη έστελνε μόνο οξυγόνο σε ολόκληρη *Πρόεδρος Συλλόγου Οικογ. Θυμάτων Ολοκαυτώματος Χορτιάτη την περιοχή, τώρα εκπέμπει ραδιενέργεια λόγω κεραιών. Η εικόνα του χωριού μας αλλάζει, ο πλη-

www.koryfi-events.gr

«Προίκα στην «Τ Παιδεία ο Κάψιμο το15%!» υ Χορτιάτηον Ουρανό 53 χρόνιαστπριν και πηδομετά ύν φωτιές»

÷Ĉïûāþ āüûÿöèüĀûāù Āóù öāîéýùóÿó ó Ùéýöñ÷ û ßĈõøü÷ñ û ÚĀýèïöõ û ÚĀèõÿñùøü÷ûāø öíõ ûõ ðõèĂûýûõ è÷÷ûõ öíôĊþ üýéüñõ ùñûĂõ÷ñ÷ñĉôñýûõ öĉö÷ûõ Āóþ ôñíĀýõöê lØõùĈþx ðýíÿĀóýõûüûõñëĀíõ Μαζί με τις θερμότερες ευχές μου ηÔ εφημερίδα σαςÜøèðí – δημόσιο βήμα τηςüûā «άλλης Θεσσαλονίκης», της ÒāýĊüóþ Ðõď íāĀĈ Āû øõùĀõíöĈ ÿĉÿĀóøí - να τα ñðĊ öíõ ăýĈùõí ñāýĉĀñýó üñýõûăê ιστορική Āûā ãûýĀõèĀó μαρτυρικής και αντιστασιακής εκατοστήσει, θέλωÿĀóù να θυμίσω μια ξεχασμένη μάχη για το ĄñĉðñĀíõ íÿāÿĀĈ÷ąþ öíĀíÿöñāèÿāùñăëòñõ «15%» στηνöíõ Παιδεία στις αρχές της δεκαετίας τουĀóù ’60.üýûñĀûõøíÿëí Āûā éýïûā Āóþ ãíýûĉ÷íþ òñõ ñõðêÿñõþ ïõď íāĀĈ ûõ ðõèĂûýûõ ûëöûõ 7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1962:«Το τσαμπί ÎüûÿĀû÷ëðûā με τα πράσινα, κόκκινα και μπλε μπαλόνια απογειώθηκε από τα íúõû÷Ĉïóÿóþ éăûāù ÿöā÷õèÿñõ ïõď íāĀĈ προπύλαια του Πανεπιστημίου και πήρε αμέσως ύψος.làû ×èĄõøû Āûā ãûýĀõèĀó Ακουμπούσε ανάλαφρα –σαν σε «μαγικό χαλί»Āí øñïè÷í ÿāøĂéýûùĀí öíýíðûöûĉù ×íõ ÿĀûù ÜāýíùĈ üóðûĉù ĂąĀõéþx πάνω σε μια μεγάλη αφίσα που έγραφε: «Προίκα στην Παιδεία 15%». Τα μπαλόνια με την αφίσα έφυγαν ñùĊ Ĉ÷ûõ íāĀûë éăûāù îè÷ñõ ÿĀû ÿĀĈăû ÿñ ÿöóùûôñÿëí Ïûĉ÷íþ Ðñąýïõèðûā με κατεύθυνση προς τοñùĀĈþ υπουργείο Παιδείας, την Πλάκα, την Ακρόπολη...Η ειρηνική μάχη για την αναĀóù ñ÷÷óùõöê öāîéýùóÿó öèüûõûõ Ô üíýèÿĀíÿó ñĀûõøèòñĀíõ ÿñ ÿāùñýïíÿëí øñ Āóù ñĂóγέννηση της Παιδείας- άρχιζε από εκείνη τη στιγμή». (ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ, 8/12/1962). Āóþ ăĊýíþ üýûîûöèýûāù öíõ öèüûõûõ è÷÷ûõ îõèòûùĀíõ ùí Ăéýûāù Āûù öûøûāùõÿøĈ Λες και ήταν χθες! Μαθητές τότε,øñýëðí lãûýĀõèĀóþ x öíõ øñ Āóù üû÷ĉĀõøó îûêôñõí γράφαμε στη ζούλα –γιατί έπεφταν αποβολές- πάνω στα θρανία Āąù Ùüèøüó Úíùíöûĉðó öíõ Ùíýëíþ Ðöûāýíøèùó ÿñ øéýñþ ή στα τετράδιά μας το σύνθημα της εποχής: «Προίκα στην Παιδεία κι όχι στη Σοφία – 15% για την ΠαιÔ ôñíĀýõöê ûøèðí êðó îýëÿöñĀíõ ÿñ ñüõöûõùąùëí øñ Āû Úûøëòą üąþ üýéüñõ ùí ăí÷íýĊÿûāδεία», με την κρυφή ελπίδα να καθιερωθεί η Δωρεάν Παιδεία στα πανεπιστήμια, ώστε να «σπουδάζουν ðêøû Îùąïñëąù Āóù ×èùðíùû öíõ Āó Ïõèùùû ÿĀóù ×ýêøñ ùí ðûĉøñ Āóù öíĀèÿĀíÿó ÿĀóù üýíïκι οι φτωχοί», όπως έγραφαν στο πανώ τους οι μαθητές των νυχτερινών σχολείων. Γιατί η εγγραφή Āó üýûöñõøéùûā ó üíýèÿĀíÿó ùí øñĀíĂñýôñë öõ ñöñë στο øíĀõöê Āóþ ðõèÿĀíÿó öíõ ùí üýûíÿüëÿûāπανεπιστήμιο κόστιζε ακριβά για κάθε ÝýĈôñÿó έτος σπουδών, ενώ οιûøèðíþ φοιτητές/τριες αγόραζαν τα Āóþ κακοτυπωμένα ðñ Āóþ ñëùíõ ó üýñøõéýí üíýèøñ Āõþ Ĉüûõñþ í÷÷íïéþ üýûąôñë íāĀê συγγράμματα και τις πρόχειρες σημειώσεις των καθηγητών. Επιπλέον έπρεπε να πληρώνουν «εξέταÿĀíÿóþ ùí ðûôñë ÿĀû ü÷íëÿõû Āąù ñöðó÷Ċÿñąù Ùùêøóþ ó öāîéýùóÿó Ññù üýéüñõ ùí úñăùèøñ Āûā Ü÷ûöíāĀĊøíĀûþ Āûā ãûýĀõèĀó Āûù ñýăĈøñùû ßñστρα» ñöĀĈþ σε κάθεíüĈ καθηγητή, ώστε να τους εξετάσει στο μάθημά του. üąþ û íùĀëüí÷ûþ õÿăāýĈþ üĀéøîýõû Το κίνημα του «15%» δεν περιορίστηκε στις διαδηλώσεις. ñëùíõ öíõ íðëÿĀíöĀûþ ÎüĈ Āóù ñüûøéùó Οι íýăëÿñõ φοιτητές οργανώνουν για να ζητήσουν την υποστήριξη του κόσμου στη διεκδίκησή Āąù ñö÷ûïĊù éăñõ ùí ñúāĂíë- δημοψήφισμα ÒüõÿöñĂôñëĀñ Āóù õÿĀûÿñ÷ëðí ZZZ OXNGDJG ZL[ FRP ùñĀíõ éùí ÿăéðõû íùíĀýûüêþ àû üýĊĀû του και συγκεντρώνουν περίπου 2 εκατομμύρια υπογραφές. Στέλνουν μάλιστα και «πούλμαν της παιδείOLQRV ïõí ùí øèôñĀñ üñýõÿÿĈĀñýí ïõí Āóù ôñíĀýõöê ûøèüûā ôí üýûÿüíôêÿûāù ùí öèùûāù ñëùíõ ðí lØõùĈþx ας» στην επαρχία. ùí ðóøõûāýïêÿûāù íÿĂāúëí Τοûõöûùûøõöê κίνημα του 15% ήταν ταυτόχρονα ένα πολιτικό κίνημα για τις δημοκρατικές ελευθερίες. Αυτό ÿĀóù öāîéýùóÿó Ô ÿāùĀíïê ñëùíõ üí÷õè εκφράζει το σύνθημα «114»öíõ ðûöõøíÿøéùó l×èùĀñ Āóù ûõöûùûøëí το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος του 1952. Καθώς κυβέρνηση και κράτος καταπατούν τα δημοùí ûāý÷õèúñõx ñëăñ üñõ û üýĈñðýûþ Āąù κρατικά δικαιώματα, αναλαμβάνει την υπεράσπισή τους το αναπτυσσόμενο φοιτητικό κίνημα. ÔÝÎ ÞëĀÿíýùĀ Úëúûù ðñëăùûùĀíþ Āûù ðýĈøû ïõí Āóù íùíĀýûüê Āóþ öāîéýùóΗ κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου το 1964 καταργεί τις οικονομικές επιβαρύνσεις και στις τρεις ÿóþ Āûā ßí÷îíùĀĈý ÎïõéùĀñ ÿĀó ãõ÷ê βαθμίδες της Δημόσιας Εκπαίδευσης – «δωρεάν παιδεία» - και αυξάνει σημαντικά τις εκπαιδευτικές Ðõ íāĀĈ ùûøëòą üąþ Ĉ÷ûõ øíþ üýéüñõ ùí öèùûāøñ öèĀõ íü÷Ĉ Úí üýûíÿüëÿûāδαπάνες - ήταν ο θετικός αντίκτυπος των αγώνων που είχαν προηγηθεί. øñ Āó ÑóøûöýíĀëí Στα χρόνια της μεταπολίτευσης οι εκπαιδευτικές δαπάνες κυμάνθηκαν μεταξύ του 3,5% - 4,22%

Øñąùëðíþ Ýýûāÿí÷ëðóþ

ια πολλά Χρόν καλή χρο νιά

σΕΛΙΔΑ 9

ΠΕΜΠΤΗ-ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΛΗΡΕΣ ΜΕΝΟΥ 10 € ΚΑΤ’ΑΤΟΜΟ ΜΕ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟ ΧΥΜΑ ΚΡΑΣΙ –ΤΣΙΠΟΥΡΟ

ôõð ØðòõêÝõè É æñýíæîè éâ äàîæê ôõêó Ñëõúãòàðö

Σοφία Π. Ιγνατιάδου Χειρουργοσ Οδοντιατροσ

ΔΕΚΤΕΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Μεταμορφώσεως 1, τ.κ.57 010 (τέρμα λεοφωρείων ΟΑΣΘ) ΧΟΡΤΙΑΤΗΣ

Λ.ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ 98 ΠΕΥΚΑ-ΤΗΛ 2310675075 ΑΛΕΞ.ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ 159 ΧΑΡΙΛΑΟΥ-ΤΗΛ 2310308110

Τηλ.: 2310 267.366 Οικίας: 2311 222.729 e-mail: ignatiadousofia@gmail.com

Στηρίξτε οικονομικά το «Χορτιάτη 570» για να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας

Xορτιατησ 570 /

σΕΛΙΔΑ 10

Αφιέρωμα

Γιάννης Κουραντζής Ένας Ασβεστοχωρίτης γιατρός, «αλλά πρώτα απ’ όλα άνθρωπος». Όλοι μας νοιώθουμε αίσθημα ασφάλειας όταν έχουμε έναν γιατρό εμπιστοσύνης. Έναν γιατρό που θα κάνει καλή διάγνωση, θα μας δώσει την κατάλληλη αγωγή ή θα μας κατευθύνει σωστά, θα μας αποτρέψει από περιττές εξετάσεις, περιττά φάρμακα, περιττές επεμβάσεις, περιττή ταλαιπωρία. Έναν γιατρό που να είναι πρώτα απ’ όλα «άνθρωπος». Ένας τέτοιος γιατρός ήταν και είναι ο Γιάννης Κουρανζής. Από αυτή την εφημερίδα έχουμε παρουσιάσει το έργων σημαντικών ανθρώπων του τόπου μας, που με τη ζωή τους και το έργο τους έκαναν περήφανο τον τόπο μας. Καιρός να παρουσιάσουμε – και έχει μεγαλύτερη αξία - και τέτοιους ανθρώπους που είναι εν ζωή και προσφέρουν αθόρυβα στους συμπολίτες μας. Ο Γιάννης Κουραντζής είναι γιατρός παθολόγος, αιματολόγος. Γεννήθηκε στο Ασβεστοχώρι το οποίο και δεν εγκατέλειψε ποτέ, αλλά βρίσκεται εδώ καθημερινά και άοκνα δίπλα στους ανθρώπους, συμπάσχει στον πόνο και στην αρρώστια τους, ιδιαίτερα μάλιστα όταν πρόκειται για νέους ανθρώπους. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι όλα αυτά τα χρόνια ήταν ο οικογενειακός γιατρός του χωριού, ο άνθρωπος που ενέπνεε και εμπνέει εμπιστοσύνη, ο άνθρωπος που είναι δίπλα στον ασθενή ανά πάσα μέρα και ώρα. Ο γιατρός που του φιλάνε τα χέρια πολλοί ασθενείς του όταν τον συναντούν. Αν ρωτήσεις τους περισσότερους Ασβεστοχωρίτες για τον Γιάννη Κουραντζή, θα σου πουν: «καλός γιατρός αλλά πρώτα απ’ όλα άνθρωπος». Μου διηγήθηκε συγγενής μου το εξής περιστατικό. Όταν ήταν διευθυντής στο Αιματολογικό τμήμα του Νοσοκομείου Παπαγεωργίου, τον επισκέφτηκαν με τον άνδρα της στο γραφείο του. Επειδή άργησε λίγο να εμφανιστεί, ρώτησαν μια νοσοκόμα και εκείνη τους εξήγησε: «Τη βλέπετε αυτή την καρέκλα;» είπε. «Είναι του διευθυντή, αλλά διευθυντή δεν έχει δει αυτή η καρέκλα. Τώρα θα περάσει από όλους τους ασθενείς, θα τους μιλήσει με τα μικρά τους ονόματα, θα τους ρωτήσει πως πάει η υγεία τους και μετά, αφού σας έδωσε ραντεβού, θα έρθει.» Παρ’ ότι βγήκε στη σύνταξη, συνεχίζει να προσφέρει ανιδιοτελώς στο Κοινωνικό Ιατρείο του Ασβεστοχωρίου καθώς και στο Κοινωνικό Ιατρείο της Μητρόπολης στη Θεσσαλονίκη. Δέχτηκε με ευχαρίστηση να μιλήσουμε για τα παιδικά του χρόνια, τις σπουδές και την καριέρα του, τη ζωή του με τους ασθενείς αλλά και για θέματα που αφορούν το ιατρικό επάγγελμα σήμερα. Πες μου κ. Γιάννη πρώτα για τα παιδικά σου χρόνια. Γεννήθηκα το 1944 στο Ασβεστοχώρι. Ο πατέρας μου, Ιπποκράτης, ήταν εργάτης, δούλευε σε οικοδομικές εργασίες, επισκευές κλπ. Η μητέρα μου, Ευαγγελία, δεν εργαζόταν. Έχω άλλα δύο αδέρφια την Ελισάβετ και τον Γιώργο. Από μικρό, μου άρεσε το διάβασμα, αλλά δεν υπήρχε τότε μια βιβλιοθήκη για να διαβάσουμε έστω ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Ήταν δύσκολα, μεταπολεμικά χρόνια, δεν είχαμε πάντα δασκάλους στο δημοτικό, δεν είχαμε ούτε βιβλία. Τον περισσότερο χρόνο μας απασχολούσαν με μουσική. Ούτε παιχνίδια είχαμε όπως τώρα τα παιδιά. Παίζαμε πετροπόλεμο το πάνω με το κάτω χωριό. Μόνο τα καλοκαίρια που ερχόταν οι παραθεριστές βλέπαμε και καμιά φορά παίζαμε κι εμείς με τα επιτραπέζια παιχνίδια τους ή ανεβαίναμε κι εμείς λίγο στα ποδήλατά τους. Είχες τη φιλοδοξία από τότε να γίνεις γιατρός; Σαν παιδί, τους γιατρούς και τις νοσοκόμες τους φοβόμουν αλλά και τους θαύμαζα. Είχαμε γιατρούς στην οικογένειά μας και μάλιστα καλούς γιατρούς. Ο Σταύρος Κουραντζής, χειρούργος,

ήταν πρώτος ξάδερφος του πατέρα μου ενώ και ο πατέρας του Σταύρου και θείος μου, ο Αστέριος Κουραντζής ήταν γυναικολόγος. Η δε γυναίκα του Αστέριου Κουραντζή, η Φανή Γκίκα- Κοραντζή, ήταν από τα πρώτα ιδρυτικά μέλη της Φιλοπτώχου Αδελφότητας Γυναικών του Ασβεστοχωρίου. Έτσι όταν με ρωτούσε ο παππούς μου ως παιδί, τι θα γίνω όταν μεγαλώσω, απαντούσα: « γιατρός». Τελείωσα το Δημοτικό το 1956. Τότε δίναμε εξετάσεις για το Γυμνάσιο. Έτσι ανέλαβε ένας δάσκαλός μας, ο Ερμής Κωνταντινίδης, να μας κάνει προγύμναση για τις εξετάσεις και κάθε παιδί πλήρωσε τότε από 100 δραχμές. Περάσαμε οι περισσότεροι τις εξετάσεις. Στο γυμνάσιο πήγα και έμεινα με τη γιαγιά μου από τη μητέρα μου, που ζούσε στη Θεσσαλονίκη κι είχε ένα λαχανόκηπο στην περιοχή μεταξύ Φιξ και Παλιού Σιδηροδρομικού Σταθμού. Μέναμε μαζί σε ένα δωμάτιο και τη βοηθούσα στις δουλειές στο λαχανόκηπο. Δεκαπέντε χρονών πήγαινα το κάρο με τα λαχανικά στην παλιά Λαχαναγορά. Δύσκολα χρόνια…

Ο Γιάννης Κουραντζής, σε ομιλία του σε ογκολογική ημερίδα στο Grand Hotel Palace στη Θεσσαλονίκη.

με την ψηλάφηση … Και πάντα κάνεις σωστή διάγνωση κι αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Σπουδές και καριέρα Τελείωσα το 4ο Γυμνάσιο Αρρένων και μπήκα στην Ιατρική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, η οποία σχολή τότε έπαιρνε μόνο 300 φοιτητές κάθε χρόνο. Αλλά και οι σπουδές μέσα στη σχολή ήταν δύσκολες, οι καθηγητές αυστηροί και μερικοί φοιτητές έκαναν 3 και 4 χρόνια για να περάσουν τα μαθήματα ορισμένων πολύ αυστηρών καθηγητών. Στο δεύτερο έτος της ιατρικής πήρα και υποτροφία. Ύστερα έκανα το στρατιωτικό μου, δύο χρόνια. Υπηρέτησα, ως δόκιμος ανθυπίατρος στη Χίο, στην Νέα Σάντα του Κιλκίς και μετά στην Καλλιθέα Ελασσόνας όπου γνώρισα και τη γυναίκα μου, την Ανθούλα. Η καταγωγή της ήταν από τον Κοκκινοπηλό Ελασσόνας και τότε ήταν φοιτήτρια της αγγλικής φιλολογίας. Το 72 άρχισα την ειδικότητα της παθολογίας, αμισθί, στην Α΄ Παθολογική Κλινική, με καθηγητή τον Δημήτριο Βαλτή, πολύ καλό καθηγητή και άνθρωπο, δίπλα στον οποίο μάθαμε παθολογία. Τον Οκτώβριο του 75 τελείωσα και πήρα κατόπιν εξετάσεων την ειδικότητα του παθολόγου. Τότε είχε αρχίσει να λειτουργεί το Θεαγένειο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο και διορίστηκα εκεί ως παθολόγος στην Α΄ Παθολογική Κλινική με διευθύντρια την Βασιλεία Τσιγαλίδου. Εκεί, δύο - τρία άτομα, πήραμε την ειδικότητα της αιματολογίας και τιμής ένεκεν, χωρίς εξετάσεις, πήραμε και τον τίτλο του ογκολόγου παθολόγου. Αλλά όταν έγινε το ΕΣΥ έπρεπε να δηλώσουμε μια ειδικότητα και δήλωσα αυτήν του αιματολόγου. Το 1989 πήρα την διδακτορική μου διατριβή, με άριστα, με θέμα: «Μελέτη των υποδοχέων των κορτικοειδών σε καοήθη νοσήματα του αίματος και η ανταπόκριση στη θεραπεία». Από το 1991 ως το 1998 ανέλαβα τη διεύθυνση του Θεαγένειου Νοσοκομείου ως εντεταλμένος διευθυντής. Το 2000, όταν λειτούργησε το Νοσοκομείο Παπαγεωργίου, πήρα, με τον ΑΣΕΠ, τη θέση του συντονιστή διευθυντή του Αιματολογικού Τμήματος. Εκεί ήμουν από τους πρώτους που οργάνωσε την αιμοδοσία, το αιματολογικό εργαστήριο και τη βραχεία νοσηλεία της μιας μέρας για θεραπείες. Επειδή έχω ιδίαν πείρα, μπορώ να πω με σιγουριά ότι βοηθούσες και καθοδηγούσες με ιδιαίτερο ενδιαφέρον του συντοπίτες σου που νοσηλεύονταν εκεί, σε οποιαδήποτε πτέρυγα και για οποιοδήποτε πρόβλημα. Τι σημαίνει για σένα «καλός γιατρός»; Να είναι κοντά στον συνάνθρωπό του, να τον παρακολουθεί με ενδιαφέρον, να ακούει τα προβλήματα του ασθενή και να πράττει πάντα προς το συμφέρον του ασθενή αλλά και του κράτους, κι όχι των εταιρειών. Την ιατρική τη θεωρώ λειτούργημα και προσφορά κοινωνικού έργου. Εσύ εξακολουθείς να ξεκινάς τη διάγνωση

Εμείς μάθαμε να χρησιμοποιούμε την ψηλάφηση και την επίκρουση καθώς δεν υπήρχαν τότε τα σύγχρονα διαγνωστικά μέσα των εξετάσεων που υπάρχουν σήμερα. Ο γιατρός πρέπει να εξετάζει τον ασθενή συνολικά, σφαιρικά, να κάνει μια πλήρη και λεπτομερή ιατρική εξέταση, να διαθέτει χρόνο. Μπορεί να πονάει το γόνατο αλλά πρέπει να δούμε όλα τα όργανα. Τώρα η ιατρική έχει γίνει κομμάτια, με τις ειδικότητες. Κι εσύ ήσουν πάντα αυτός που κατηύθυνε σωστά τους ασθενείς πού να πάνε και πού να κατευθυνθούν. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για τους ασθενείς. Πάντα μου έκανε εντύπωση σ’ εσένα ότι είσαι από τους λίγους γιατρούς που παίρνεις εσύ τηλέφωνο και ρωτάς για την πορεία της υγείας των ασθενών σου και δεν περιμένεις να σε πάρουν αυτοί. Που σημαίνει, πέρα από τον ενδιαφέρον για τον ασθενή, ότι θέλεις να ξέρεις, να επιβεβαιώσεις, αν η αγωγή που έδωσες είχε αποτέλεσμα.

ένα χόμπι. Μ’ αρέσουν οι αγροτικές δουλειές, επειδή δούλευα στο λαχανόκηπο της γιαγιάς μου. Έχω ένα λαχανόκηπο εδώ στο Ασβεστοχώρι κι έχω και ωραίες τριανταφυλλιές που έρχομαι και τα περιποιούμαι. Είσαι και ευτυχισμένος παππούς…. Ναι, έχω δύο παιδιά. Ο γιος μου, ο Ιπποκράτης, είναι κι αυτός γιατρός, ογκολόγος. Η κόρη μου, η Ευαγγελία, είναι καθηγήτρια φιλόλογος κι από αυτήν έχω δύο εγγόνια δίδυμα, το Γιάννη και το Χρήστο. Σχεδόν κάθε φορά που πάω στην εκκλησία σε βλέπω εκεί. Παρ’ όλο που μένεις στη Θεσσαλονίκη, έρχεσαι εδώ στην εκκλησία. Και πάντα έχεις την υπομονή να μιλάς με τους ανθρώπους για τα προβλήματά τους. Ναι, κατά 80% έρχομαι στο Ασβεστοχώρι στην εκκλησία. Μ’ αρέσει. Έρχομαι για να δω και τους γνωστούς και φίλους. Από μικρός πήγαινα στην εκκλησία για να προσευχηθώ. Πιστεύω σε μια ανώτερη δύναμη. Πιστεύω ότι η ψυχή έχει συνέχεια. Η δύναμη της πίστης θεραπεύει;

Ναι, πολλές φορές μάλιστα περνάω και τους βλέπω ο ίδιος. Πρώτα - πρώτα ενδιαφέρομαι για τον ίδιο τον ασθενή, γιατί καταλαβαίνω την κατάσταση του, την αγωνία και την ταλαιπωρία του, αλλά ύστερα και για μένα τον ίδιο, θέλω να ξέρω αν η αγωγή είχε αποτέλεσμα ή χρειάζεται κάτι άλλο. Στο νοσοκομείο πάντα πήγαινα από τις 7 η ώρα το πρωί. Περνούσα να δω όλους τους αρρώστους πώς πέρασαν τη νύχτα. Να έχω προσωπική γνώμη. Στο Παπαγεωργίου περνούσαν 5000 ασθενείς το χρόνο από τα εξωτερικά ιατρεία. Ήμουν εκεί πρωί, βράδυ, Κυριακές…. Μου κάνει εντύπωση, όταν πάω σε νοσοκομείο, αυτή η πληθώρα των ανθρώπων που περιμένουν στους διαδρόμους ή στα εξωτερικά ιατρεία. Γιατί τόσοι άνθρωποι τρέχουν καθημερινά στα νοσοκομεία; Γιατί αρρωσταίνουμε τόσο πολύ; Οι περισσότεροι ασθενείς έχουν ψυχοσωματικά προβλήματα. Το 50% δεν έχουν σοβαρά προβλήματα, ούτε χρειάζονται φάρμακα. Εγώ είμαι κατά της πολυφαρμακίας. Ο ασθενής πρέπει να παίρνει μόνο τα απαραίτητα φάρμακα. Να κοιτάζει να κάνει υγιεινή διατροφή, να κάνει πρόληψη. Ύστερα, επειδή οι εξετάσεις γίνονται δωρεάν, πολλοί τρέχουν με το παραμικρό στο νοσοκομείο. Αυτό δεν συμβαίνει στο εξωτερικό. Πρέπει να υπάρχει μια πρωτοβάθμια περίθαλψη και στη συνέχεια ο ασθενής να κατευθύνεται στην κατάλληλη ειδικότητα ή στο νοσοκομείο, αν χρειαστεί. Όλα αυτά τα χρόνια είσαι αφοσιωμένος νύχτα και μέρα στους ασθενείς. Δεν έχεις προσωπικό χρόνο; Ένα χόμπι; Μ’ αρέσει αυτό που κάνω και ευτυχώς η γυναίκα μου μ’ έχει συμπαρασταθεί σ’ αυτό. Έχω

Ναι, πιστεύω ότι θεραπεύει. Πες μου τα μυστικά της μακροζωίας. Οι κυριότεροι παράγοντες που απειλούν την υγεία είναι πρώτα - πρώτα η στενοχώρια, μετά η κακή διατροφή, το κάπνισμα και οι επιβαρυντικοί παράγοντες του περιβάλλοντος. Σ’ ευχαριστώ πολύ και σου εύχομαι να ζήσεις πολλά χρόνια ακόμη, να χαίρεσαι τα παιδιά και τα εγγόνια σου και να συνεχίσεις να είσαι πάντα δίπλα στους ανθρώπους. Στο κοινωνικό ιατρείο του Ασβεστοχωρίου, το οποίο στεγάζεται πίσω από το ΚΑΠΗ, μπορούν να απευθυνθούν ασφαλισμένοι και μη. Ο Γιάννης Κουραντζής βρίσκεται εκεί κάθε Πέμπτη, στις 10 πμ με 12 μ.

Το Κοινωνικό Ιατρείο Άγιοι Ανάργυροι της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης στεγάζεται στην οδό Παπαγεωργίου 3, περιοχή Αγ. Σοφίας, τηλ. 2310283222 και λειτουργεί Δευτέρα με Παρασκευή πρωί 10 – 1 μ και απόγευμα 6 - 9 μμ. Εδώ μπορούν να απευθυνθούν μόνο ανασφάλιστοι και βρίσκει κανείς όλες τις ειδικότητες, καρδιολόγο , παιδίατρο, οδοντίατρο, ψυχολόγο, ενδοκρινολόγο κλπ. Επίσης με σφραγίδα του Κοινωνικού Ιατρείου μπορούν οι ανασφάλιστοι να κάνουν δωρεάν εξετάσεις σε νοσοκομείο. Ο Γιάννης Κουραντζής βρίσκεται εκεί κάθε Πέμπτη 6 – 8 μμ.

Xορτιατησ 570 /

σΕΛΙΔΑ 11

Η Φυγή στην Αίγυπτο Στην εφημερίδα Χορτιάτης 570 για την προσφορά της σ’ αυτόν τον κόσμο τον μικρό τον μέγα και για το καθάριο ανθρώπινο πρόσωπο που σμιλεύει. του Γιάννη Βρεττού

Βγήκε απ’ την αυλόπορτα του σχοευρώ.» λείου, και τράβηξε κατά την πλατεία. Η Ο Γιεσουά άκουγε προσπαθώντας να κατσάντα βαριά στην πλάτη του ,αλλά την ταλάβει . Κι ο Χρίστος κατέληξε . είχε συνηθίσει. Το κεφάλι με τ’ αχτένι«Στο τέλος θα τα μοιραστούμε.!» στα μαλλιά, σκυφτό. Τα πόδια σερνάμε«Καλά θα’ ρθω !» είπε συνεσταλμένα ο να μέσα στα μαύρα αθλητικά μποτάκια. Γιεσουά Τελευταία μέρα πριν τις διακοπές Χωρίστηκαν. Ο Χρίστος έκανε τον γύρο των Χριστουγέννων. Λίγο μάθημα και της πλατείας με αργό βήμα για να καθυστεπολλή φασαρία. Όλο το σχολείο ήταν ρήσει όσο το δυνατόν περισσότερο να φτάσει στο πόδι. Οι περισσότερες αίθουσες , στο σπίτι. Ο Γιεσουά έστριψε στη γωνία και γεμάτες από τα απομεινάρια του πάρτυ. χάθηκε. Σακούλες από τσιπς, άδεια κουτιά Ήταν από τις λίγες νύχτες που ο Χρίστος χυμών, πλαστικά μπουκάλια αναψυκτιανυπομονούσε να ξημερώσει. κών. Σκόνη, ανακατωσούρα, αναστάτωΒρέθηκε μπροστά στη βιτρίνα απ’ τις ενση. νιά παρά τέταρτο. Κρατούσε δύο τρίγωνα. Ο Όπως, τα προηγούμενα πέντε χρόΑϊ-Βασίλης συνέχιζε να ροχαλίζει. νια, έτσι και φέτος, αυτή η μέρα είχε τις Το τέταρτο πέρασε αργά. Έγινε εικοσάλειδιαιτερότητές της. πτο. Μετά, μισάωρο. Ο Γιεσουά πουθενά. ασε με ένα ακόμα βήμα. Η τάξη, γινόταν αταξία. Τα μάτια του Χρίστου έψαχναν με αγωνία την πλατεία. «Κι εμένα Χρίστο!» Μέσα σ’ ένα τέτοιο σκηνικό γινόταν οι συνεννοήσεις και Οι πρώτες παρέες των καλαντάρηδων έκαναν την εμφάνισή Το βλέμμα του Γιεσουά έπεσε στον μηχανικό Αϊ –Βασίλη κλείνονταν οι παρέες για τα Κάλαντα. τους. ;ÜÞàÖÎàÔß ßÒØÖÑÎ «Τι είναι ; Γιατί κοιμάται;» Αυτός όπως και πέρσι και πρόπερσι και παραπρόπερσι Ξαφνικά το ροχαλητό σταμάτησε. Ο Χρίστος έστρεψε στην Ο Χρίστος τον κοίταξε περίεργα. δεν κανόνισε τίποτα .Είχε φτάσει στην έκτη δημοτικού και δεν βιτρίνα το βλέμμα του. Και τότε το είδε! Ήταν ένα μικρό χαρτί «Ψεύτικος είναι !» είχε πει ποτέ τα κάλαντα. κολλημένο στο ύψος της χοντρής κοιλιάς της κοκκινοφορεμέ« Δεν έχω ξαναδεί !» Στο σπίτι το είχαν αποδεχτεί κι αυτά σαν μία παραξενιά νης κούκλας. «Αλήθεια; Από πού είσαι;» του μέσα στις τόσες άλλες. Πλησίασε σαν κάτι να τον έσπρωξε. Άπλωσε το χέρι ξε«Απ’ την Παλαιστίνη!» Ο καιρός δεν θύμιζε χειμώνα . Ομίχλη, υγρασία, μουντάδα, κόλλησε και διάβασε. Āí üíõðõè Îù êĀíù ùí ïëùñõ üíý- öèùñõ öèüûõûþ àóù üñýíÿøéùó ÿăû÷õöê ăýû- ĂĀõíïøéùí íüĈ üéĀýñþ ü÷ëùôûāþ ûùûøíòĈĀíù öĈýðñþ «Τότε ούτε τα κάλαντα θα τα ξέρεις» είπε ο Χρίστος. και «υψηλές» για την εποχή θερμοκρασίες όπως διατυμπάνι«Για τον Χρίστο .Δεν ×èôñ μπορώĀĈÿû .Είμαστε πρόσφυγες. üýéüñõ ùí éăûā- Μας àí ÿüëĀõí íāĀè íùĀõÿĀèôóöíù öõùïö ïõíĀë ăýóÿõøûüûõêôóöíù íāĀè ùõè øíôóĀéþ öíõ øíôêĀýõñþ Āóþ Ð öíõ ÷èÿüó ßĀýĊøíĀí íüĈ ăýĊøíĀí «Όχι! Τι είναι;» ζαν οιĀèúóþ Āûā ûā Ðāøùíÿëûā Ýā÷íëíþ μετεωρολόγοι. öíõ íÿîéÿĀó öíõ éùĀûùñþ ÷íðûøüû- ÿĀóù íùĀõüíýûăê ×íõ ñāĀāăĊþ ïõí- Āí íöýõîè ā÷õöè κυνηγούν. Φεύγουμε.»øñ Āû öûāýèïõû öíõ Āó ðĉùíøó ùí Ο Χρίστος δεν απάντησε. Στάθηκε στη βιτρίνα ενός πολυκαταστήματος και χάζευε Ο καιρός, δεν ήτανÿĀýéĂûāøñ Āí øèĀõí øíþ éùí ïĉýą χειμωνιάτικος. Στην πλατεία δεν χιόĀë íüûĀñ÷ûĉù øùóøñëí øõíþ ñüûăêþ ßöéĂĀûøíõ Öðûĉ û üû÷õĀõÿøĈþ íÿăû÷êôóöíù ÿĀû ü÷íëÿõû Āóþ üñ- ïõéþ ÿĀí úĉ÷õùí öûāĂĊøíĀí Āą ù øõ«Τα ελληνικά πως τα’ μαθες;» ÿĀûù ûýëòûùĀè øíþ Îù ÿĀûù ðõöĈ ×èüûõûõ íü÷ûë èùôýąüûõ Āí üýûÿĀè- øíþ έναν ýõîí÷÷ûùĀõöêþ ñöüíëðñāÿóþ øñ éùí ψεύτικο, κοιμισμένο, Αϊ-Βασίλη που öýĊù üíýíôĉýąù öíõ ĂñïïõĀĊù Āûāþ ροχάλιζε και ξεφυνιζε. «Η μαμά μου, μου τα’ μαθε. ! είναι Ελληνίδα ! Την λένε øíþ έπεφταν üû÷õĀõÿøĈ Āñāÿíù öíõ Āí üýûÿĀíĀñĉûāù íýùûĉ×íĀíÿüíĀè÷óÿó ΤοĀûā ôéøí üûā ĀëĀ÷û Āûā ñëăñ lÎùíöí- ðëùûāù øõí õðõíëĀñýó ïûóĀñëí σούσε μακάριος. χιόνιðóøĈÿõκι η παγωνιά σεĀû δύοî÷éøøí μικρέςøûõèòñõ καρδιές. Ο Μαρία» ÿĀíøíĀè ÿĀõþ íùĀéùñþ Āąù ĀóÿĀûù ăĊýû ùí àí ÿüëĀõí íāĀè üýûðëðûāù Āóù øñùûõ ùí Āí ïöýñøëÿûāù öíõ éĀÿõ ûā ăýêøíĀûþ íÿéîñõí ÷ĉüĀą ακούστηκε Āóù ïñõĀûùõè øéÿí íüĈ «Γεια» μιαøûā φωνή. Διαισθάνθηκε πως ο χαιρετιΑι-Βασίλης ξανάρχισε να ροχαλίζει. Σώπασαν. Το ροχαλητό του Αι-Βασίλη συνέχιζε ατάραχο . ;ÜÞàÖÎàÔß ßÒØÖÑÎ õÿĀûýëí Āóþ Ýā÷íëíþ Êüąþ ðõíîèÿāùñăëòûāù ùí øíþ āüñùôāøëòûāù íðõíĂûýëí íüĈ Āóù ðóøûĀõöê íýăê ÷ñûýèÿñąù üûā ðõíïýèĂûāù Āû σμόςĀû ĂíöĈ øõíþ öèøñýíþx Ýêýíøñ øñ απευθυνόταν σ’ αυτόν. Γύρισε. Είδε έναν συνομήλικό του «Θες να πούμε τα κάλαντα αύριο το πρωί;» ρώτησε ο Χρί-ĂĀíëñõ øĈùû ó ðóøûĀõöê èùą üñýëïýíøøí Āóþ üĈ÷óþ øíþ Āû ×íõ ðñù ÿíøñ ÿĀû ñúíõýñĀõöĈ îõî÷ëû Āóþ öíþ Āóù õÿĀûýëí íāĀûĉ Āûā ĀĈüûā ùí øíþ è÷÷í . Στεκόταν ÷Ĉïõí íüĈ øõí του ĂąĀûïýíĂõöê άγνωστο πίσω , στο σημείο που ένας τεράστιος στος. öèĀą ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ÷ñþ öíõ ăèùñĀíõ ÿñ èðó÷í âûāùĀûāöëðûā ñëăíù ăąøíĀéùõû ðëùûāù ïùĊÿó ïõí Āõþ ðýíÿĀóýõĈĀó- íýăê üûā ñüéĀýñĄñ ùí ïëùñõ üíý- ΚΑΛΑ øóăíùê öíõ Āýõïāýùûĉÿíøñ ÿĀõþ ïñõπροβολέας απ’ τη στέγη του κτηρίου έριχνε την εκτυφλωτική «Δεν ξέρω . Τι θα κάνουμε;» απάντησε ο Γιεσουά. îèôó ÎāĀĈþ û üû÷õĀõÿøĈþ ĂûîèĀíõ üèĀąøí Āûùõéþ Āóþ Ýā÷íëíþ ùí ĂąĀûïýíĂëΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ του λάμψη στο πεζοδρόμιο. Το άγνωστο αγόρι ήτανöíõ στοÿĀéïíòíù φως. Āûāþ öû÷÷ê- Āñþ öíõ Āó òąê Āąù íùôýĊüąù üûā öõùïö âĀíëùñ öíõ Ĉÿûõ Āû öíĀíüí«Δεν είναιéòóÿíù øéÿí öíõ éúą íüĈ íāĀè δύσκολο!. Ένα τραγούδι είναι. Θα στοĀûĉù éÿĀą öíõ íù ñüõĀýéüñĀíõ ×íõ μάθω! Να ùí ÿĀýéĂñõ Āû î÷éøøí Ąó÷è ïĉýą ê ÿûāøñ Ĉ Āõ øíþ éöíùñ ñùĀĉüąÿó ïûāþ Āąù ĀÿõĂ÷õöèðąù Āóþ ĀûāýΘαμπώθηκε. Το αγόρι σαν να το κατάλαβε, έκανε ένα βήμα συναντηθούμε αύριο το πρωί ÑñĉĀñýû Ýñýèÿíøñ öíõ íüĈ íù ó ăýêÿó Āûā íüĈ Ĉÿû ïùąýëòą ăíøó÷è ×íĀè îèÿó ĂûîèĀíõ ùí î÷é öûöýíĀûĉøñùóþ Ýā÷íëíþ àû ăąýõĈ μπροστά.Îùíöí÷ĉĄíøñ öíõ øèôíøñ üû÷÷è Δεν τον ήξερε, αλλά το βλέμμα του είχε μια τέτοια κατά τις εννιά εδώ μπροστά Āûù üñòĈðýûøû Āóþ ûðûĉ Ýíýí- ñüíùê÷ôñ ÿĀû ùí ñëùíõ øĈùû üñòĈ- üñõ öíõ íøñ÷ñë ùí üýûî÷éüñõ ïõíĀë üýèïøíĀí üûā üýûÿüñýùûĉøñ öèôñ Āóþ Ýā÷íëíþ Ĉüąþ ñëùíõ ïùąÿĀĈ Āí üíõðõè Îù êĀíù από ùí ïëùñõ üíýĈĀíù öĈýðñþ ζεστασιά που ένιωσε ότι τον γνώριζε χρόνια. «Γεια»öèùñõ öèüûõûþ απάστον Αϊ-Βασίλη. Θα πηγαίνουμε ĂñùĀëðûā ê üýĊóù ßăû÷ñëąù Ñë- ðýûøûþ ïõíĀë ðñù ÷íøîèùñĀíõ öè- ëÿąþ øĈùû íüûî÷éüñõ àí øõöýè øéýí ăąýëþ ùí ðëùûāøñ ÿóøíÿëí Õí ûýëÿĀóöñ íüĈ àûĉýöûāþ ĀÿõĂ÷õöè×èôñ ĀĈÿû üýéüñõ ùí éăûāÿüëĀõí íāĀè ντησε íùĀõÿĀèôóöíù σηκώνονταςöõùïö ïõíĀë ăýóÿõøûüûõêôóöíù íāĀè το κεφάλι. σε μαγαζιά και σε σπίτια. Θα ÿüõĀèöõí øè÷÷ûù Āāăíëí ï÷ĉĀąÿíù ü÷í ÿĀû ÝéĀýõùû ðó÷íðê Çùíù üûõí üýĈùûõí ÿĀíôĊ ÿñ ðĉû ÿāïöñöýõøéùí ðñþ öíõ ûõ ×íøüûāĀòóðõíùûë íùíĀí íöýõîè ā÷õöè Āû öûāýèïõû öíõ Āó ðĉùíøó ùí Āõüíýûăê ×íõ ñāĀāăĊþ ïõí«Με λένε Γιεσουά» είπε το άγνωστο παιδί. Και τον øñ πλησίθα μας ðýĈøû üûā δίνουν øñĀíøûýĂĊôóöñ ÿñ ×íõ üõû öèĀą íāĀĈ Āû ĀñýíĀûĉý- Āóù íùĀõüíýûăê ×íõ éĀÿõ ÿĊôóöíù ïöèÿĀóöíù ùí ïëùûāù τραγουδάμε öû÷÷êïûõ και ÝýĊĀû Îùèøñÿí ÿĀí ąýíëí ùñÿĀýéĂûāøñ Āí øèĀõí øíþ éùí ïĉýą ñ÷ûĉù øùóøñëí øõíþ ñüûăêþ

ßöéĂĀûøíõ Öðûĉ û üû÷õĀõÿøĈþ üñòĈðýûøû ĈöĀõÿĀí ê üõû üí÷õè ÿüëĀõí íùèøñ×èôñ ĀÿõĂ÷õöèþ Āûù øíăí÷è ÿĀûù ñëăñ ûýëòûùĀè øíþ Îù ÿĀûù ðõöĈ øñ ąýíëí ā÷õöè ÿĀóù ïóøí øüýûÿĀè ÿĀû üí÷õĈ ðóøíýăñëû öèüûõñþ øùêøñþ Ô öíĀíÿĀýûĂê Āûā íü÷ûë èùôýąüûõ Āí üýûÿĀèøíþ íýăê ×ñýíøõöè öíõ øèýøíýí öíõ Āóþ Ýā÷íëíþ Çùíþ Ĉïöûþ íüĈ øüñ- üñòĈðýûøûā öíõ ó ĀñýíĀĊðóþ öíĀíÿí ÿñ Ąó÷éþ ÿăñĀõöè üû÷āöíĀûõöëñþ øûõèòñõ öíõ Āí üýûÿĀíĀñĉûāù íýùûĉ×íĀíÿüíĀè÷óÿó Āûā Āûā ×íõ öèôñ øíăí÷èþ éüíõýùñ Āû ðóøĈÿõ- øíþ üû÷õĀõÿøĈ Āû î÷éøøí øñòûùéĀñþ āüèýăûāù Ĉùûøí Āûā ĀÿõĂ÷õöè Üõ øíăí÷èðñþ ĂíùûÿĀèĀñþ Āąù Āó- öíõ ü÷íöĈÿĀýąĀû øñ ĀĈù éùíþ ăĊýûþ èăýóÿĀûþ îýĊøõ- ÿöñāê øüýûÿĀè ÿĀû üýĊóù ðóøíýăýêøíĀûþ íÿéîñõí ÿĀûù ăĊýû ùí ÿĀíøíĀè ÿĀõþ íùĀéùñþ í Āí ïöýñøëÿûāù öíõ öíõ ąýíëñþ éĀÿõ ûā ąýíëñþ Āû üéĀýñþ Õí ÿĀûëăõÿñ üû÷ĉ öûþ ñïöíĀí÷ñõøøéùûþ Ññù øüûýĊ ăñëûā ñëùíõ líĈýíĀñþx ×íõ Ĉøąþ ÎøüĀûā÷è üûā ×íĀñøñýõöè lĀíüñõùèx öíõ ăíøó÷è ÿüë- Ĉüąþ ãí÷ê÷ ûāù ùí øíþ āüñùôāøëòûāù íðõíĂûýëí íüĈ Āóù ðóøûĀõöê íýăê ÷ñûýèÿñąù ðõíïýèĂûāù Î÷ê Üÿøèù ñĂéùĀó ö í ñëùíõ ÿöñĂĀĈøûāù ĈĀíù Āûù üýąĀûñëðí ùí öíĀí÷èîą øñ üõû ÿöñüĀõöĈ ÿăñðõ- íāĀè üûā øíþ üñýõîè÷÷ûāù öíõ øíþ Āõí üûā üýûÿüíôûĉù íùĀéúûāù èùą üñýëïýíøøí Āóþ üĈ÷óþ øíþ Āû ×íõ ðñù ùí ĂĀíëñõ øĈùû ó ýê ðóøûĀõöê ýëí íāĀûĉ Āûā ĀĈüûā ùí øíþ ðéöí üñýëüûā ăýĈùõí Êøąþ èÿĀóöñ éùí ĀéĀûõû üýèïøí Ùêüąþ ñùéăûāù ñëùíõ íāĀè üûā ðëùûāù ùĈóïùąÿĀûë ßñ öèôñ ÿĀûù ăýĈùû üíýĈ÷ñþ Āõþ Āýûüûüûõíýăê üûā ùí ïëùñõ öèĀą ÷ñþ öíõ øíăí÷è ăèùñĀíõ üýõù ÿñ èðó÷í ïùĊÿó ïõí Āõþ ðýíÿĀóýõĈĀóΣαςñüéĀýñĄñ ευχαριστούμε μέσαüíýαπ’íöĈøí την καρδιά μας, öû÷÷êïûõ Āąù ĀÿõĂ÷õöèðąù ÿĀñ- ûõ ĂíùûÿĀèĀñþ ñúíĂíùëÿĀóöíù Āí ïõí ùí ïëùñõ è÷÷ó øõí öíĀíÿüíĀè÷ó- øí ÿĀó òąê øíþ øíþ ñüõĀýéüûāù ùí êÿñõþ üûā éăûāù ÿāøîñë üèùą Āûāþ Āû ûõ öíĀíüíγιαöõùïö την αγάπη υποστήριξή σας και σας διαβεβαιώνουμε îèôó ÎāĀĈþ û üû÷õĀõÿøĈþ ĂûîèĀíõ âĀíëùñ και öíõ την Ĉÿûõ Āó òąê Āąù íùôýĊüąù üûā ότιĀûĉù éÿĀą öíõ íù ñüõĀýéüñĀíõ ×íõ θα συνεχίσουμε να είμαστε κοντά σας, με τις καλύτερες τιμές. ü÷íöèöõí éÿüíÿíùė Ýû÷÷è íùĀõ- ÿó ðóøĈÿõûā ăýêøíĀûþ Ùêüąþ ïõí- āüèýăûāøñ öíõ ùí ñïïýèĂñĀíõ û ÿñïíòĈĀíù ÿñ ÿüëĀõí õÿĈïñõí ăíøó÷è Êüąþ Āí î÷éüñõ öíùñëþ íü éúą Ăíùí ÿĀýéĂñõ Āû î÷éøøí Ąó÷è ïĉýą ê øéÿí öíõ éúą íüĈ íāĀè øñ ðëýýõăĀó ÿāùñăĈøñùó ÿĀéïó üûā öíĀíÿĀèôóöíù íüĈ öíöĈïûāÿĀû Āë éùí íü÷Ĉ üèýöû øñ ÷ëïí ðéùðýí îíÿøĈþ øíþ ÿĀûù ĀĈüû Āûā òûĉøñė ùĀèòñĀíõ ĈĀõ ûõ ăĊýûõ Āûāþ ôí ñëùíõ ĉĀñýû Ýñýèÿíøñ öíõ íüĈ íù ó ăýêÿó Āûā íüĈ Ĉÿû ïùąýëòą ăíøó÷è ×íĀè îèÿó ĂûîèĀíõ ùí î÷éΒΙΒΛΙΑ – ΣΧΟΛΙΚΑ –ÿöéüíòñ Ĉ÷ó Āó ÿñõýè Āąù ÿüõĀõĊù ΧΑΡΤΙΚΑ – ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΑ – èïíýøüû ĀÿõøéùĀû Æ÷÷í üíýíøé- öíõ øñýõöè üíïöèöõí ðñù íüûĀñ÷ñë Ýā÷íëí ÙèýĀõûþ ÿāùñăĈøñùûõ éĀÿõ ÿĀñùĈøíöýí üûā òĈðýûøû Āóþ ûðûĉ Ýíýí- ñüíùê÷ôñ ÿĀû ùí ñëùíõ øĈùû üñòĈ- üñõ öíõ íøñ÷ñë ùí üýûî÷éüñõ ïõíĀë ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΕΣ – ΕΙΔΗ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΔΩΡΑ – ΦΩΤΟΤΥΠΙΕΣ Òĉó ÝèĀöûā íāĀĊù üûā éüíõýùíù ĂĊþ íüĈ éùí øñïè÷û éýïû øñ Ĉ÷ûāþ Āûāþ üíýè÷ñëùíõ âíùñýĊùûāù øõí üû÷ĉ øñïèëÿąþ øĈùû íüûî÷éüñõ ùûāù ÿüíÿøéùí öíõ ûõ üéĀýñþ éĂāàí øõöýè ā ê üýĊóù ßăû÷ñëąù Ñëðýûøûþ ïõíĀë ðñù ÷íøîèùñĀíõ öè- – ÒöüíõðñāĀõöĈþ ÷ó÷ûāþ ÿāùñõýøûĉþ üûā øüûýñë ùí ÷ó ó÷õöëí ïõíĀë ĂíëùñĀíõ üąþ ñëùíõ øõöýĈ ĂñïïëĀó öíõ ăíýíöĀóýõÿĀõöè ïíù íüĈ Āó ôéÿó Āûāþ ×íõ ýąĀèùñ üûõí üýĈùûõí ÿüõĀèöõí øè÷÷ûù Āāăíëí ï÷ĉĀąÿíù û ÝéĀýõùû ðó÷íðê Çùíù ΚΕΝΤΡΙΚΟ: ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ 22-24 / ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - ΤΗΛ.: 2310.281.026 Āóù íùĀõüíýûăê ×íõ éĀÿõ ÿĊôóöíù üûā øñĀíøûýĂĊôóöñ ÿñ ×íõ üõû öèĀą íāĀĈ Āû ĀñýíĀûĉýΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑ: ΜΑΡΤΥΡΩΝ 2ΑΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΚΑΙ öèüûõñþ øùêøñþ Ô öíĀíÿĀýûĂê Āûā ûøû øñ ąýíëí ā÷õöè ÿĀóù ïóøí øüýûÿĀè ÿĀû üí÷õĈ ðóøíýăñëû ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΥ / ΧΟΡΤΙΑΤΗ - ΤΗΛ.: 2310.348.404 ×ñýíøõöè öíõ øèýøíýí öíõ Āóþ Ýā÷íëíþ Çùíþ Ĉïöûþ íüĈ øüñ- üñòĈðýûøûā öíõ ó ĀñýíĀĊðóþ öíĀíèĀñþ öíõ ü÷íöĈÿĀýąĀû øñ ĀĈù éùíþ ăĊýûþ èăýóÿĀûþ îýĊøõ- ÿöñāê øüýûÿĀè ÿĀû üýĊóù ðóøíýüéĀýñþ Õí ÿĀûëăõÿñ üû÷ĉ öûþ ñïöíĀí÷ñõøøéùûþ Ññù øüûýĊ ăñëûā ñëùíõ líĈýíĀñþx ×íõ Ĉøąþ øûāù ĈĀíù Āûù üýąĀûñëðí ùí öíĀí÷èîą øñ üõû ÿöñüĀõöĈ ÿăñðõ- íāĀè üûā øíþ üñýõîè÷÷ûāù öíõ øíþ éöí üñýëüûā ăýĈùõí Êøąþ èÿĀóöñ éùí ĀéĀûõû üýèïøí Ùêüąþ ñùéăûāù ñëùíõ íāĀè üûā ðëùûāù ùĈóΟ Ι Κ Οïõí ùí ïëùñõ è÷÷ó øõí öíĀíÿüíĀè÷óΝ Ο Μ Ο Λ Ο Γ Ο Σ - ΛΟΓΙΣΤΗΣ - ΦΟΡΟΤΕΧΝΙΚΟΣ øí ÿĀó òąê øíþ øíþ ñüõĀýéüûāù ùí ÿĀèĀñþ ñúíĂíùëÿĀóöíù Āí õí éÿüíÿíùė Ýû÷÷è íùĀõ- ÿó ðóøĈÿõûā ăýêøíĀûþ Ùêüąþ ïõí- āüèýăûāøñ öíõ ùí ñïïýèĂñĀíõ û ÿñîíÿøĈþ øíþ ÿĀûù ĀĈüû Āûā òûĉøñė Āë éùí íü÷Ĉ üèýöû øñ ÷ëïí ðéùðýí èôóöíù íüĈ öíöĈïûāÿĀû ΓΡΑΦΕΙΟ: Μ. ΜΠΟΤΣΑΡΗ 51 (1ος όροφος) û ĀÿõøéùĀû Æ÷÷í üíýíøé- öíõ øñýõöè üíïöèöõí ðñù íüûĀñ÷ñë Ýā÷íëí ÙèýĀõûþ ΤΗΛ.: 2310/832.890 FAX: 2310/850.204 Òĉó ÝèĀöûā üíÿøéùí öíõ ûõ üéĀýñþ éĂā- øñïè÷û éýïû øñ Ĉ÷ûāþ Āûāþ üíýè÷e-mail: kirkimtz@spark.net.gr ÒöüíõðñāĀõöĈþ üûā øüûýñë ùí Ĉ Āó ôéÿó Āûāþ ×íõ ýąĀèùñ ÷ó÷ûāþ ÿāùñõýøûĉþ

Οι κόρδες και ο πεζόδροµος της Πυλαίας

ο πεζόδροµος της Πυλαίας

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ:

ΣΠΑΝΙΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

ΚΥΡΚΥΜΤΖΗΣ Γ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

×áÞ×áÙàÓÔß Ð ÎÕÎÚÎßÖÜß Ü Ö × Ü Ú Ü Ù Ü Ø Ü Ð Ü ß ØÜÐÖßàÔß âÜÞÜàÒãÚÖ×Üß ÇÕÅÙÉÍÓ Ð ÐÔÓ×ÖÅÕË òõ ÿôòùòõ

×ËÏ )$; H PDLO NLUNLPW]#VSDUN QHW JU

Xορτιατησ 570 /

σΕΛΙΔΑ 12

του Στράτου Κερσανίδη

Ωραίος Τύπος! Από μικρό παιδί με γοήτευσε το τυπωμένο χαρτί. Τα μεσημέρια όταν ο πατέρας μου γυρνούσε στο σπίτι, πρώτος άρπαζα από τα χέρια του την εφημερίδα και τη ξεφύλλιζα διαβάζοντας τους τίτλους, βλέποντας τις φωτογραφίες και μετά γεμάτος ικανοποίηση έπλενα τα χέρια μου που είχαν μαυρίσει από το μελάνι. Στην τελευταία τάξη του δημοτικού, είχα σκαρώσει το δικό μου έντυπο (χειρόγραφο), ένα μείγμα εφημερίδας και παιδικού περιοδικού. Κι ύστερα στα δύο τελευταία γυμνασιακά μου χρόνια (εξατάξιο γυμνάσιο γαρ, εκείνη την εποχή), πήρα την πρωτοβουλία και μαζί με δυο φίλους συμμαθητές εκδώσαμε μια χειρόγραφη, χιουμοριστική, εφημερίδα, με περιεχόμενο σχολικό αλλά και πολιτικό η οποία έφερε τον στομφώδη τίτλο “Εθνικός βομβιστής”! Ανάλογες προσπάθειες ακολούθησαν και στα επόμενα χρόνια με μια εφημερίδα τοίχου στη φοιτητική εστία που έμενα στη Ρουμανία, με την έκδοση του περιοδικού “Επι Θέσεις”, με τους συμφοιτητές μου στη σχολή δημοσιογραφίας κι ύστερα ήρθε η όλη ενασχόληση μου με το χώρο του έντυπου και του ηλεκτρονικού Τύπου. Η παραπάνω, ενδεχομένως άνευ ουσίας και ενδιαφέροντος

Αρκούν οι όποιες ευχές ώστε να πάψει το Αιγαίο και η Μεσόγειος να είναι υγρός τάφος για χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες;

αυτοβιογραφική αναφορά, έγινε για να καταλήξω στο εξής συμπέρασμα: πως ο Τύπος ο οποίος αναφέρεται σε μικρές κοινότητες (Εθνικός Βομβιστής, εφημερίδα τοίχου), έχει μια ιδιαίτερη γοητεία, είναι, δηλαδή πολύ, μα πάρα πολύ ωραίος Τύπος! Για του λόγου του αληθές, αρκεί μια πρόχειρη έρευνα στις τοπικές εφημερίδες αλλά και στους τοπικούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. Τότε θα διαπιστώσετε πως λειτουργούν συνεκτικά για τις τοπικές κοινωνίες, αποτελούν έναν ιστό επικοινωνίας, έκφρασης και διεκδίκησης. Και την ίδια στιγμή που τα πανελλαδικής εμβέλειας ΜΜΕ αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα, τα τοπικά μοιάζουν σα να δείχνουν μεγαλύτερη αντοχή. Εξ ου συνάγεται το συμπέρασμα πως ο τοπικός Τύπος καλύπτει μια ανάγκη. Απόδειξη όλων αυτών η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας και στην οποία είχα την τιμή να φιλοξενηθώ αρκετές φορές. Ο “Χορτιάτης 570”, μέσα από την πολυετή εκδοτική του παρουσία έχει κατορθώσει να “ενσωματωθεί”¨στη ζωή της κοινότητας. Και το έχει κατορθώσει αφενός χάρις στην επιμονή και των αγώνα

των ανθρώπων αλλά και χάρις στη συνέπεια με την οποία υποστηρίζει θέσεις κι απόψεις. Δηλαδή, δεν πρόκειται για ένα άχρωμο κι άοσμο δελτίο παράθεσης τοπικών ειδήσεων, αλλά αποτελεί έναν πολιορκητικό κριό διεκδίκησης, που διαθέτει και χρώμα, και άρωμα και -με μία ευρύτερη έννοια- ιδεολογική αντίληψη. Επί πλέον, με τα κείμενα που φιλοξενεί, “ανοίγεται” και σε γενικότερα θέματα που απασχολούν την κοινωνία. Δεν περιορίζεται, δηλαδή, σε ένα στενό και στείρο τοπικιστικό πλαίσιο. Ο “Χορτιάτης 750” είναι, ας το πούμε με παλαιοκομμουνιστικούς όρους που μου αρέσουν, το όργανο της Κίνησης Πολιτών Χορτιάτη, μιας κίνησης με έντονη παρουσία που έχει προσφέρει και συνεχίζει να προσφέρει πολλά στους κατοίκους του μαρτυρικού χωριού και όχι μόνον. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία που ίσως μας απασχολήσει κάποια άλλη φορά. Προς το παρόν, μαζί με τις ευχαριστίες μου για τη φιλοξενία που παρέχει στην ταπεινότητά μου ο πανύψηλος (570 μέτρα γαρ) ο ωραίος χορτιατινός Τύπος, διαβιβάζω θερμότερες ευχές μου. Να τα χιλιάσετε (τα τεύχη και τα έτη) αδέλφια, καλή δύναμη! Βενσερέμος!

του Χρήστου Λάσκου

Απολογισμός για όσα (δεν) έγιναν Σε λίγες μέρες τελειώνει ένας χρόνος πλήρης γεγονότων, εκπλήξεων, πραξικοπημάτων και … καταθλίψεων. Και η πιο επιφανειακή σύγκριση της τωρινής ατμόσφαιρας με αυτήν της αρχής του φτάνει για να αποτιμήσει το 2015 ως μια χρονιά ακύρωσης προσδοκιών, εξόντωσης της ελπίδας εκατομμυρίων απλών ανθρώπων, πως γίνεται να αλλάξει η ζωή. Θα μπορούσαμε να πούμε πως το 2015, σαν τον Κρόνο, έφαγε τα παιδιά που γέννησε το ίδιο. Προσμονές και θετικά συναισθήματα εξατμίστηκαν με οδυνηρό τρόπο –και με κίνδυνο αυτή η εξέλιξη να είναι σχεδόν οριστική. Με δυό λόγια, το 2015 θα μείνει στην ιστορία ως η χρονιά της μεγάλης ματαίωσης. Ήταν μοιραίο κάτι τέτοιο; Ήταν οι καταραμένοι συσχετισμοί, που δεν επέτρεπαν τίποτε διαφορετικό; Αστόχησαν όσοι κι όσες ήλπισαν στην αρχή του πως «η ρήξη και η ανατροπή» ήταν εφικτό σχέδιο; Πάει να πει, έχουν δίκιο η κυβέρνηση και ό,τι έχει περισσέψει από τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που σε όλη τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης πρωταγωνίστησε στους αγώνες του λαού για αμφισβήτηση του νεοφιλελεύθερου ζουρλομανδύα, όταν σήμερα λένε πως «δεν υπήρχε άλλος δρόμος» από την καταστροφική και εξευτελιστική εξέλιξη του καλοκαιριού; Ε, λοιπόν, όχι. Υπήρχε και παραϋπήρχε άλλος δρόμος! Ποιος; Αυτός που διακηρύσσονταν επί πέντε χρόνια και ποτέ, στην πραγματικότητα, δεν δοκιμάστηκε. Για να θυμηθούμε λίγο. Η προγραμματική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ περιελάμβανε κάποια σημεία, τα οποία θεωρούταν πως αποτελούν τις θεμελιώδεις προϋποθέσεις υλοποίησης της αλλαγής που είχε –και συνεχίζει να έχει- απόλυτη ανάγκη η κοινωνία μας. Να ποια ήταν αυτά: Κατάργηση των μνημονιακών ρυθμίσεων, με πρώτη αυτή που έχει ρημάξει τις εργασιακές συνθήκες. Δημόσιος έλεγχος του τραπεζικού συστήματος, που ούτως ή άλλως μόνο σε κρατικά χρήματα στηρίζεται. Αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου υπέρ των φτωχότερων και σε βάρος όσων και μέσα στην κρίση δεν έπαψαν να κερδίζουν –και πολλά, μάλιστα. Αυτό σήμαινε την κατάθεση, από την

πρώτη στιγμή και ανεξάρτητα από τη διαπραγμάτευση, όπως ήταν η δέσμευση, τριών συγκεκριμένων νομοθετημάτων: Τον εργασιακό νόμο, που θα επανέφερε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τον κατώτατο μισθό, έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να μην είναι έρμαια των αφεντικών τους, μεγάλων και μικρών. Την αντικατάσταση των διοικήσεων των τραπεζών, ώστε αυτές να εκπροσωπούν το ελληνικό Δημόσιο και όχι τους γύπες και ανίκανους ταυτόχρονα «ιδιοκτήτες» τους. Έναν φορολογικό νόμο, που θα έβαζε επιτέλους χέρι στον συσσωρευμένο πλούτο, για τον οποίο τόσο εκκωφαντικά μιλούσαν οι δεκάδες λίστες εκατομμυριούχων φοροκλεπτών. Και μαζί μια μεγάλη δημοκρατική παρέμβαση με την καθιέρωση της απλής αναλογικής, ως πάγιου εκλογικού συστήματος. Τίποτε από αυτά δεν επιχειρήθηκε καν. Και γι’ αυτό είναι λάθος να λέγεται πως απέτυχε το σχέδιο. Το σχέδιο, πολύ απλά, εγκαταλείφθηκε. Ποτέ δεν εφαρμόστηκε, έστω στοιχειωδώς, ώστε να δοκιμαστεί. Εγκαταλείφθηκε πραξικοπηματικά και, δυστυχώς, … ησύχως. Θα μου πείτε … κάναμε διαπραγμάτευση, γι’ αυτό καθυστερήσαμε. Κολοκύθια, κάναμε. Στην πράξη, η κυβέρνηση απλώς έχανε τον χρόνο και το χρήμα μας, κάνοντας επικοινωνιακή διαχείριση του τίποτε. Απόδειξη; Αφού έδωσε πάνω από 10 πολυτιμότατα δισεκατομμύρια, ακόμα και από τα αποθεματικά των οργανισμών, χωρίς να πάρει τίποτε, έφθασε τον Ιούνιο με την πλάτη στον τοίχο να προτείνει μια καλύτερη εκδοχή μνημονίου η ίδια (οι περίφημες 47 σελίδες). Χωρίς να επιχειρήσει να αξιοποιήσει τίποτε από όσα προβλέπονταν και συμβούλευαν ακόμη και οι πιο μετριοπαθείς φιλικοί σοσιαλδημοκράτες: έλεγχο κεφαλαίων, στάση πληρωμών, παράλληλο νόμισμα. Κοινώς, η καταστροφική κατάληξη δεν ήταν παρά μια προδιαγεγραμμένη πορεία από το φιάσκο στον εφιάλτη. Υπάρχει, πλέον, ελπίδα; Ή, με αυτά και με αυτά, ενταφιάστηκε οριστικά; Δεν μπορεί να μην υπάρχει. Είναι τέτοια η καταστροφή, που δεν γίνεται να μην αμφισβητηθεί ξανά και ξανά. Δεν πρόκειται, πλέον, για πολιτικό σχέδιο μόνο. Πρόκειται για ηθική υποχρέωση απέναντι σε όλες τις γενιές που έρχονται.