สะใภ้รับจ้าง

สะใภ้รับจ้าง อิ่มอุ่น

เลขมาตรฐานสากลประจำ�หนังสือ ISBN 978-616-91316-2-5 พิมพ์ครั้งที่ 1 : สิงหาคม 2555 ราคา 235 บาท สำ�นักพิมพ์ เดซี่ บริษัท ลา วีเซ่ จำ�กัด 559/28 ซอยรัชดา 36 ถนนรัชดาภิเษก แขวงจันทรเกษม เขตจตุจักร กทม. 10900 โทรศัพท์ 0-2140-0358-9 โทรสาร 0-2939-1177 www.daisy-book.com daisybook@daisy-book.com พิมพ์ที่ บริษัท ฐานการพิมพ์ จำ�กัด 9/11 หมู่ 9 ซอยสวนชิดลม เทศบาลสงเคราะห์ แขวงลาดยาว เขตจตุจักร กทม. 10900 โทรศัพท์ 0-2954-2799 โทรสาร 0-2954-2800-2 จัดจำ�หน่าย บริษัท ธนบรรณ ปิ่นเกล้า จำ�กัด 3/19 ซอยบรมราชชนนี 11 ถนนบรมราชชนนี แขวงอรุณอมรินทร์ เขตบางกอกน้อย กทม. 10700 โทรศัพท์ 02-434-8270-1 โทรสาร 02-424-8512

ฉบับพพิเาศะ ษ เฉ

e-book

คำ�นำ� ความรักเป็นสิ่งเดียวที่เราก�ำหนดไม่ได้ว่าจะมาเยือนชีวิตของเราในเวลาไหน คงเหมือนกับกิ่งฟ้าที่เธอวิ่งหนีความรักจากที่หนึ่งและมาตกหลุมรักอย่างถอนตัวไม่ขึ้น กับผู้ชายที่ชื่อว่าปกรณ์ ปกรณ์เองก็คงไม่คดิ ว่าผูห้ ญิงหน้าตาธรรมดาแบบบ้านๆ คนหนึง่ จะมัดหัวใจ เขาเอาไว้เสียอยู่หมัด และที่ส�ำคัญเขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่เมื่อไรไม่อาจรู้ได้ รู้ตัวอีกที ก็ตอนที่รักเธอไปแล้วนั่นเอง เราไม่มวี นั รูไ้ ด้เลยว่าคูแ่ ท้ของเราคือคนไหน แต่เราสามารถเลือกคูช่ วี ติ ของเรา ได้จากการกระท�ำที่เขาแสดงออก ขอให้หลายๆ คนโชคดีกับการเลือกคู่ชีวิตของคุณ เช่นเดียวกับความรักของปกรณ์และกิ่งฟ้า และหวังว่าเรือ่ งราวความรักของชายหนุม่ และหญิงสาวทัง้ คูจ่ ะถ่ายถอดความรัก ความห่วงใย และแง่คิดดีๆ ของการเลือกคู่ให้กับผู้อ่านไม่มากก็น้อย ขอให้ความรัก ของทั้งกิ่งฟ้า ปกรณ์ วิกันดา และฉัตรชัย เป็นตัวแทนมุมมองความรักในการเลือกคู่ ให้กับทุกคนด้วยค่ะ อิม่ อุน่ ขอขอบคุณส�ำนักพิมพ์เดซี่ ทีใ่ ห้โอกาสนิยายเรือ่ งนีไ้ ด้ตพี มิ พ์เป็นรูปเล่ม ขอบคุณเพือ่ นๆ ในเว็บนิยายทีต่ ามอ่านและโพสต์ให้กำ� ลังใจกันอย่างล้นหลาม ขอบคุณ ทุกคนในครอบครัวที่ให้เวลากับการเขียนนิยายเรื่องนี้ และขอบคุณส�ำหรับนามปากกากิบ๊ เก๋ อิม่ อุน่ ทีต่ งั้ ขึน้ มาด้วยเหตุผลเพือ่ อยากให้ นักอ่านทุกท่านทีไ่ ด้อา่ นงานของอิม่ อุน่ แล้วรูส้ กึ อิม่ ไปกับความรักในหลากหลายรูปแบบ อบอุ่นไปด้วยความสุขที่เกิดขึ้นในหัวใจ ตลอดเวลาที่หยิบนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาอ่าน ขอฝากผลงานเรื่องแรก ‘สะใภ้รับจ้าง’ ในนามปากกา ‘อิ่มอุ่น’ ด้วยนะคะ หวังเป็นอย่างยิ่งว่านิยายทุกเรื่องจากปลายปากกาของอิ่มอุ่น จะท�ำให้ทุกคนรู้สึกอิ่มใจ ทุกครั้งที่ได้อ่าน และอบอุ่นกับความรักทุกรูปแบบบนโลกใบนี้นะคะ

ความรักอยู่รอบตัวเราทุกแห่งบนโลกใบนี้ค่ะ อิ่มอุ่น

อิ่มอุ่น

1

ขบวนแห่แตรวงดังสนัน่ ลัน่ ทุง่ มาแต่ไกล กิง่ ฟ้า ธ�ำรงรักษ์ วัย 23 ปี ลูกสาว คนเดียวของก�ำนันทอง ต้องสะดุง้ ตืน่ กลางคันเพราะเสียงแตรวงทีด่ งั รบกวนการนอน อันแสนสุขของเธอ ดูเหมือนว่าตอนนีแ้ ตรวงจะเคลือ่ นขบวนมาบรรเลงอยูท่ หี่ น้าบ้าน ของเธอในเวลานี้ กิ่งฟ้ารีบลุกขึ้นไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น มีงานบุญในละแวกบ้านของ เธอหรือ แตรวงมาหยุดที่หน้าบ้านของก�ำนันทอง ธ�ำรงรักษ์ วัย 53 ปี ก�ำนันดีเด่น สามปีซอ้ นแห่งต�ำบลบ้านทุง่ ต�ำบลเล็กๆ ในจังหวัดอุดรธานี ชายวัยกลางคนกึง่ เดิน กึง่ วิง่ หน้าตาตืน่ พร้อมกับจันทาเมียสาว สองสามีภรรยาชะโงกหน้าออกมาทีช่ านพัก หน้าบ้าน มีแตรวงก�ำลังบรรเลงอย่างเมามันที่หน้าบ้านจริงๆ และไม่มีทีท่าว่าจะ เคลื่อนขบวนไปไหน ก�ำนันทองตะโกนแข่งกับเสียงแตรวงลงมา “นี่มันอะไรกันโว้ย ไอ้ชาติชาย เอ็งเอาแตรวงมาแห่อะไรแถวนี้” ในฐานะ ก�ำนันวันนีไ้ ม่มงี านบุญทีไ่ หนนีน่ า แล้วท�ำไมชาติชายลูกชายก�ำนันชิตแห่งทุง่ บ้านขาม จึงมีขบวนแห่แตรวงครบชุดจัดเต็มมาซะขนาดนี้ ที่ส�ำคัญชาติชายมาท�ำอะไรที่ หน้าบ้านในตอนนี้ หรือว่า...

9

“เปล่าหรอกจ้ะ อาก�ำนัน ฉันแค่เอาแตรวงมาตีรับขวัญว่าที่เมีย เอ๊ย! มา รับขวัญการกลับสู่บ้านเกิดของนางสาวกิ่งฟ้า ธ�ำรงรักษ์ ว่าที่ศรีภรรยาของฉันใน อนาคตเท่านั้นเอง” ชาติชายส่งสัญญาณให้แตรวงบรรเลงต่อไป พร้อมกับคณะ นางร�ำที่ต่างก็ฟ้อนกันอย่างไม่มีที่ท่าว่าจะเหน็ดเหนื่อยกันเลยแม้แต่น้อย ก�ำนันทองสบตาจันทาด้วยความวิตก ก�ำนันดีเด่นถอนหายใจออกมาเบาๆ ด้วยความหนักใจ แล้วกระซิบถามเมียรัก “นังจัน เอ็งว่า นังกิ่งมันจะยอมไหม” นางจันทาไม่ตอบค�ำถาม แต่ชะโงก หน้าลงดูแตรวงที่ก�ำลังโหมตีกันอย่างครึกครื้นข้างล่าง “ฉันว่าพี่ก�ำนันรีบให้ไอ้ชาติมันกลับไปก่อนเถอะจ้ะ ก่อนที่หนูกิ่งจะออก มาเล่นงานพวกมันให้กระเจิงกันไปหมด” ก�ำนันพยักหน้าเห็นด้วย ชายวัยกลางคน ชะโงกหน้าออกไปอีกครัง้ แล้วท�ำสัญญาณมือให้แตรวงหยุดบรรเลงชัว่ คราว ดูเหมือน ไม่มใี ครสนใจก�ำนันทองเลยแม้แต่นอ้ ย ทุกคนต่างก�ำลังสนุกสนานในขณะทีแ่ ตรวง ก็บรรเลงอย่างเมามันไม่ยอมหยุดเช่นกัน “เฮ้ย! พวกเอ็งหยุดกันซักทีได้ไหม ฟังข้าบ้าง” ก�ำนันทองพยายามตะโกนแข่ง กับพวกแตรวง แต่กไ็ ม่มใี ครสนใจเลยสักคน ทุกคนยังสนุกสนานกันต่อ โดยเฉพาะ คนเป็นโต้โผงานนี้อย่างชาติชาย ที่ก�ำลังลอยหน้าลอยตาเต้นไปตามจังหวะเพลง อย่างสนุกสนาน ก�ำนันทองดูแล้วว่าคงจะไม่มีใครสนใจตนเองเป็นแน่ จึงตัดสินใจสาดน�้ำ ลงไปที่โต้โผคนน�ำแตรวงมาบรรเลง ชาติชายสะดุ้งด้วยความตกใจ ผมที่อุตส่าห์ เซทมาเป็นอย่างดีกับเสื้อผ้าลายดอกชุดใหม่ที่อุตส่าห์ไปซื้อมาเพื่อรับขวัญหญิง อันเป็นทีร่ กั โดยเฉพาะต้องเลอะเทอะเปรอะเปือ้ นไปหมด เพียงเพราะน�ำ้ ทีส่ าดลงมา จากข้างบนด้วยฝีมอื ก�ำนันทอง เสียงบรรเลงหยุดชะงักลงชัว่ คราว ตามมาด้วยเสียง โอดครวญราวกับจะขาดใจของชาติชาย “โอ๊ย! อาก�ำนัน ท�ำอะไรของอาน่ะ ดูซเิ นีย่ ! เสือ้ ผ้าหน้าผมของฉันหมดกัน ฉันอุตส่าห์จดั เต็มมาเพือ่ น้องกิง่ ฟ้าในวันนีน้ ะ” สภาพของชายหนุม่ แห่งทุง่ บ้านขาม ในตอนนี้ไม่ต่างจากสภาพลูกหมาตกน�้ำที่เปียกมะลอกมะแลกเท่าไรนัก ก�ำนันบ้านทุ่งตะโกนตอบลงไปด้วยเสียงดังฟังชัด “ก็พวกเอ็งไม่มใี ครสนใจทีข่ า้ เลยซักคน มันก็เลยต้องเจอแบบนีไ้ ง” ชาติชาย 10

อิ่มอุ่น

ส่ายหน้าเล็กน้อย ถ้าไม่ใช่ว่าที่พ่อตาของหญิงที่เขาหมายปองแล้วล่ะก็ มีหวัง ก�ำนันทองไม่ได้ยืนตะโกนข้ามหัวเขาแบบนี้แน่ “โธ่! อาก�ำนัน น่าจะเห็นใจความรักของฉันที่มีต่อน้องกิ่งฟ้าลูกสาวของ อาบ้าง อาท�ำแบบนี้ แล้วฉันจะเอาหน้าที่ไหนไปพบน้องกิ่งได้ล่ะจ้ะ” ชาติชายอยาก จะบ้าตาย ชายหนุม่ ไม่มที างจะไปพบแม่ยอดดอกฟ้าว่าทีศ่ รีภรรยาในสภาพแบบนี้ แน่นอน ก่อนที่ชาติชายจะโอดครวญอะไรไปมากกว่านี้ ก�ำนันทองก็ตะโกนลงมา อีกว่า “ไอ้ชาติ! เอ็งพาแตรวงกับพวกของเอ็งกลับไปเลยนะ ก่อนที่นังกิ่งมันจะ ลุกขึ้นมาแหกอกพวกเอ็งแทนข้า” ก�ำนันสั่งเด็ดขาด “แต่วา่ อาจ๋า ฉันอุตส่าห์ไปหาแตรวงมารับขวัญน้องกิง่ ฟ้า จะไม่ให้ฉนั ได้มี โอกาสพบหน้าน้องนางคนสวยของฉันสักกะติ๊ดเลยเหรอจ๊ะ” ชายหนุ่มพยายาม ชะโงกหน้าขึ้นไปมองบนเรือน เผื่อว่าจะได้เห็นนางในฝันของเขาบ้างแม้เล็กน้อย ก็ยังดี “หนูกิ่งเพิ่งกลับมาจากรุงเทพฯเมื่อคืนนี้ ให้พักซะหน่อยเถอะนะไอ้ชาติ แล้วเดีย๋ วค่อยว่ากัน” นางจันทาตัดบทสัน้ ๆ ก�ำนันทองรีบพยักหน้าสนับสนุนความ คิดของเมียรักทันที “เออ ใช่ เอ็งกลับไปก่อนเถอะไอ้ชาติ ตอนนี้นังกิ่งมันไม่ออกมาหาเอ็ง หรอก ไว้ให้มันพร้อมแล้วข้าจะนัดเอ็งมาอีกที” ก�ำนันทองพยายามไล่ให้ชาติชาย ไปให้พ้นในเวลานี้ ขออย่าให้ลูกสาวคนสวยของเขาออกมาในเวลานี้เลย สีหน้าของชาติชายผิดหวังเล็กน้อยที่ไม่ได้พบหน้ากิ่งฟ้า หญิงที่เขาเฝ้า ใฝ่ฝันมาเป็นแรมปี แต่เมื่อคิดทบทวนอีกที ตอนนี้เขาก็ไม่มีหน้าจะไปพบกิ่งฟ้าใน สภาพแบบนี้ได้ ชาติชายจึงคล้อยตามสิ่งที่ก�ำนันทองบอก ชายหนุ่มตัดสินใจบอก กับแตรวงและนางร�ำกิตติมศักดิ์ทั้งหลาย “อ้าวพวกเรา ให้น้องกิ่งฟ้าของฉันได้พักผ่อนวันนี้อีกวัน แล้วพรุ่งนี้เรา ค่อยมาใหม่ แต่ว่าไหนๆ วันนี้ก็มาแล้ว เรามาบรรเลงขับกล่อมเพื่อต้อนรับ น้องกิง่ ฟ้าทีเ่ พิง่ ส�ำเร็จการศึกษาจากกรุงเทพฯหมาดๆ กันเถอะจ้า” สิน้ เสียงชายหนุม่ คณะแตรวงและนางร�ำทั้งหลายก็เริ่มบรรเลงกันอีกครั้ง คราวนี้ชาติชายเป็นฝ่าย 11

เดินน�ำหน้าแตรวงและคณะฟ้อน ร�ำวนไปรอบๆ บ้านสามรอบ ก่อนจะค่อยๆ เดิน ลัดทุ่งกลับไป ก�ำนันทองกับนางจันทาต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ที่คณะแตรวง ของชาติชายยอมกลับไปแต่โดยดี แต่แล้วก�ำนันทองก็ต้องมารับศึกหนักจาก ลูกสาวคนสวยกิ่งฟ้า ธ�ำรงรักษ์ ที่ก�ำลังรอค�ำตอบจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ ด้วยสีหน้าเอาเรื่องไม่ใช่เล่น “นี่มันอะไรกันจ้ะพ่อ ไอ้บ้าชาติชายนั้นเอาแตรวงมาท�ำไม แล้วที่มันพูด หมายความว่าไง” กิ่งฟ้าคาดคั้นถามบิดารัวเป็นชุด ก�ำนันทองอึกอักไม่รู้ว่าจะตอบ บุตรสาวอย่างไรดี นางจันทาผู้มีศักดิ์เป็นน้าสาวแท้ๆ ของกิ่งฟ้าและปัจจุบันเป็น ภรรยาคูท่ กุ ข์คยู่ ากของก�ำนันทองแทนมารดาผูล้ ว่ งลับไปของหญิงสาว จึงเป็นผูต้ อบ ค�ำถามนี้เสียเอง “หนูกิ่งอย่าเพิ่งถามอะไรพ่อเขาตอนนี้เลยนะจ๊ะ ไปกินข้าวกินปลาให้อิ่ม เสียก่อนแล้วค่อยคุยกันนะ น้าท�ำกับข้าวที่หนูชอบไว้เต็มเลย ไปๆ ลูก ไปกินข้าว กันเถอะ” จันทาเบนความสนใจของกิ่งฟ้าชั่วคราว โดยการพาหญิงสาวไปกินข้าว กินปลาให้อิ่ม เพื่อถ่วงเวลาให้ก�ำนันทองคิดว่าจะตอบกิ่งฟ้าเรื่องชาติชายอย่างไรดี

“อะไรนะจ๊ะพ่อ พ่อเอาฉันไปเป็นเดิมพันเรือ่ งปลูกข้าวเหรอ” กิง่ ฟ้าลุก ขึ้นยืนด้วยความตกใจ หลังจากที่ก�ำนันทองพูดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ให้ฟังคร่าวๆ “นั่งลงๆ นังกิ่ง ร้องซะตกอกตกใจไปได้” ก�ำนันท�ำเสียงดุใส่แต่ไม่กล้า สบตากับกิ่งฟ้า หญิงสาวนั่งลงตามที่บิดาบอก ในใจของเธอเต็มไปด้วยค�ำถาม มากมาย หนึ่งในนั้นก็คือ พ่อคิดได้อย่างไรเรื่องเอาเธอไปเป็นของตอบแทน “พ่อ นี่พ่อเล่นตลกอะไรกับฉันเนี่ย ฉันงงไปหมดแล้ว” จันทารีบมานั่ง ข้างๆ แล้วปลอบใจ “ฟังพ่อเขาเล่าก่อน หนูกงิ่ ” กิง่ ฟ้าจึงนัง่ ฟังเรือ่ งราวทัง้ หมดโดยละเอียดอีก ครั้งจากปากของก�ำนันทอง “ว่าไงนะพ่อ พ่อเอาฉันไปเป็นเดิมพันเรือ่ งปลูกข้าวเหรอ อะไรกัน! ฉันไม่รู้ เรื่องด้วยเลยนะ” กิ่งฟ้ามองพ่อด้วยสายตาต�ำหนิเล็กน้อย ก�ำนันทองรีบอธิบายว่า 12

อิ่มอุ่น

“เอ็งจะให้พ่อท�ำอย่างไร ปีนั้นมันแล้งจริงๆ นี่หว่า ทางการเขาก็ไม่ได้ช่วย เรามากเท่าไร ชาวบ้านจะอดตายกันอยู่แล้ว แต่ว่าทุ่งบ้านขามเขาปลูกข้าวขึ้นเอาๆ แล้วเอ็งจะให้ข้าท�ำอย่างไร ให้ข้าดูลูกบ้านไปเป็นหนี้กันหมดตัวหรือหนีหายเข้าไป ในกรุงทิ้งบ้านไว้กับคนแก่และเด็กเหรอ นังกิ่ง” “แต่วา่ พ่อก็ไม่เห็นต้องเอาฉันไปเป็นเดิมพันนีน่ า” กิง่ ฟ้ารับไม่ได้กบั เหตุผล ของพ่อ “บ๊ะ! เอ็งนี่ ก็ทางโน้นเขาบอกข้าว่า ถ้าช่วยให้ต�ำบลเราปลูกข้าวขึ้นได้ เขา ไม่ขออะไรแค่ขอให้เอ็งยอมแต่งงานกับลูกชายเขาเท่านัน้ ข้าก็เห็นว่าไอ้ชาติมนั ก็เป็น คนดีไม่ได้ชวั่ ร้ายอะไร อีกอย่าง มันก็อกี ตัง้ นานกว่าเอ็งจะเรียนจบกลับมา ข้าก็เลย ตกลงรับปากทางโน้นเขาไปก่อน” กิง่ ฟ้าส่ายหน้าท่าเดียว เธอรับไม่ได้กบั การเดิมพันนี”้

“แล้วตอนนี้ชาวบ้านปลูกข้าวได้เหมือนเดิมหรือเปล่าจ๊ะ” กิ่งฟ้ายังมีแก่ใจ ห่วงความเป็นอยู่ของลูกบ้าน “ปีนนั้ เราผ่านไปได้เพราะเอาเรือ่ งการแต่งงานมาเป็นข้อแลกเปลีย่ น ปีถดั มา ก็มีโครงการฝนหลวงเอย โครงการชลประทานเอย โอ๊ย! อีกหลายโครงการเข้า มาช่วย จนตอนนีเ้ ราไม่ตอ้ งให้ทงุ่ บ้านขามเข้ามาช่วยแล้วจ้ะ” นางจันทารีบตอบแทน ก�ำนันทอง “ถ้าอย่างนัน้ เรือ่ งแต่งงานเพราะเดิมพันปลูกข้าวของหนูยกเลิกไปได้ใช่ไหม พ่อ” กิ่งฟ้าถาม ก�ำนันทองก้มหน้าแล้วพูดไม่เต็มเสียง “ไอ้เรื่องนี้ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้ชาติชายมันยังจะตกลงเหมือนเดิมอยู่ ไหม แต่ที่แน่ๆ พรุ่งนี้มันต้องมาอีกแน่ เอ็งเตรียมตัวไว้ให้ดีเถอะนังกิ่ง” กิ่งฟ้า ท�ำหน้าราวกับโลกจะถล่มลงมาทั้งใบตอนนี้ หญิงสาวไม่อยากนึกเลยว่า ถ้าต้อง แต่งงานกับชาติชายลูกชายก�ำนันชิตแห่งทุง่ บ้านขามแล้วอะไรจะเกิดขึน้ กับชีวติ เธอ

เสียงอึกทึกครึกโครมดังขึ้นพร้อมกับจังหวะดนตรีมันๆ ที่ท�ำให้เหล่า นักท่องราตรีทั้งหลายที่ก�ำลังวาดลวดลายอยู่กลางฟลอร์อย่างเมามัน ปกรณ์ วงค์บริบูรณ์ นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงวัย 25 ปี ที่มาติดต่อธุรกิจ ในจังหวัดอุดรธานีก�ำลังนั่งชมบรรยากาศของแสงสียามราตรีของเมืองนี้อยู่กับ เพื่อนร่วมโต๊ะ ที่ล้วนแต่เป็นพ่อค้านักธุรกิจระดับแนวหน้าของจังหวัด 13

“ตกลงคุณปกรณ์จะกลับคืนนี้เลยเหรอครับ” นักธุรกิจที่เป็นคู่ค้าของ ชายหนุ่มคนหนึ่งถามขึ้น “ครับ ว่าจะกลับคืนนี้เลย” ปกรณ์ตอบยิ้มๆ พลางโบกมือให้สาวน้อย คนหนึง่ ทีส่ ง่ สายตาหวานเยิม้ มาให้ตน ชายหนุม่ ยกแก้วน�ำ้ สีอำ� พันขึน้ เป็นการทักทาย ก่อนจะกระดกเข้าปากทีเดียวหมดแก้ว ชายหนุ่มวางแก้วลงแล้วพูดคุยกับเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอีกสองสามค�ำแล้วก็ลุกขึ้นเดินออกไป แสงสีเมืองอุดรธานียามค�่ำคืน ก็พอจะแก้ขัดกับการห่างจากเมืองศิวิไล จากกรุงเทพฯมาเกือบสัปดาห์ได้ แต่ถ้าถามว่าชอบไหม ส�ำหรับหนุ่มเพลย์บอย นักท่องราตรีอย่างเขา คงจะไม่ถงึ ใจเป็นแน่ ทีน่ ไี่ ม่มอี ะไรทีน่ า่ ดูนา่ ชมเท่ากรุงเทพฯ ซักเท่าไร แต่อย่างน้อยสถานทีใ่ นค�ำ่ คืนนีก้ เ็ รียกความสุนทรียจ์ ากเขาได้พอสมควร ปกรณ์เปิดประตูรถแล้วนึกถึงสาวน้อยหน้าหวานที่ส่งสายตาเชื้อเชิญเขา เมื่อครู่นี้ ถ้าเป็นถิ่นเขาในกรุงเทพฯล่ะก็... ชายหนุ่มอมยิ้มนิดๆ เมื่อคิดถึงสิ่งที่จะ เกิดขึ้นตามมา ก่อนจะสตาร์ทรถขับออกไป คืนนี้มันไม่ได้มีอะไรดึงดูดใจให้เขา อยากสนุกสักเท่าไรนัก ขอไปนอนเอาแรงที่โรงแรมเสียยังดีกว่า ปกรณ์ขับรถมุ่ง หน้าไปโรงแรมห้าดาวของจังหวัดที่เป็นที่พักของตนในค�่ำคืนนี้ เมือ่ กลับเข้าห้องพักของโรงแรมแล้ว ชายหนุม่ จัดแจงอาบน�ำ้ เปลีย่ นเสือ้ ผ้า ให้สบายเนื้อสบายตัวเตรียมเข้านอน เขานั่งลงบนโซฟาแล้วเปิดโทรทัศน์หาช่องที่ ตนเองชอบจากเคเบิลของโรงแรม เอนกายมองดูรายการจากหน้าจออย่างสบาย อารมณ์ เสียงโทรศัพท์ดังขัดจังหวะความส�ำราญในการพักผ่อน ปกรณ์หยิบ โทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วรีบกดรับสาย “พ่อมีอะไรครับ” ชายหนุม่ ขยับตัวขึน้ มาเล็กน้อยเพือ่ เตรียมสนทนา เผือ่ ว่า จะเป็นเรื่องงานที่เขามาเจรจาแทนบิดาในครั้งนี้ “เป็นไงมั่งเจ้ากรณ์ เรียบร้อยไหม” คุณบวรถาม “ไม่น่าจะมีปัญหานะครับพ่อ เพราะว่าผมท�ำตามที่พ่อสั่งทุกอย่าง” “ดี แล้วแกจะกลับวันไหน” “ตอนแรกผมว่าจะกลับคืนนี้ แต่เปลี่ยนใจแล้วครับ ผมว่าพรุ่งนี้ผมค่อย ขับรถกลับตอนเช้าดีกว่า” 14

อิ่มอุ่น

“ถ้างั้นดีเลย แกไปท�ำธุระอีกที่ให้พ่อได้ไหม” “ธุระอะไรครับพ่อ” ปกรณ์ถามอย่างสงสัย สายตายังจับจ้องกับภาพ เคลื่อนไหวในโทรทัศน์อย่างสนใจ “ไปเยี่ยมเพื่อนให้พ่อหน่อย” “เพื่อนพ่อคนไหนครับ” “ก�ำนันทอง เพื่อนเก่าที่รู้จักกันมานานแล้วแต่ไม่ได้เจอหลายปี ได้ข่าวว่า ตอนนีไ้ ด้เป็นก�ำนันดีเด่นสามปีซอ้ น แกแวะไปเยีย่ มให้พอ่ หน่อย บอกว่าพ่อคิดถึง ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกได้” “เพื่อนพ่ออยู่ที่ไหนครับ...ได้ครับ ผมจัดการให้ แล้วพรุ่งนี้เจอกันครับ พ่อ” ปกรณ์วางโทรศัพท์ลงอย่างสบายใจ แล้วหันมาสนใจกับรายการทีวีต่อ เสียงแตรวงดังมาแต่ไกล เช้านี้อุตส่าห์ตั้งใจว่าจะนอนให้มีความสุข สักหน่อย ไอ้แตรวงบ้านี้มาจากไหนอีกแล้ว ช่างมาขัดความสุขของคนจะนอนได้ ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห เมื่อวานก็ทีแล้วเพราะไอ้แตรวงบ้าของชาติชายที่ท�ำให้กิ่งฟ้าต้อง ลุกขึ้นจากที่นอน หญิงสาวลืมตาขึ้นอย่างขัดใจ รีบลุกขึ้นจากที่นอนออกมาดูให้เห็นกับตา ว่าแตรวงก�ำลังจะไปที่ไหน ถ้าเป็นแตรวงของคณะเดิมล่ะก็ กิ่งฟ้าพอมีวิธีจัดการ แตรวงคณะเดิมมาหยุดอยูท่ หี่ น้าบ้านของหญิงสาว คนทีน่ ำ� มาก็เป็นคนเดิม ต่างกันที่วันนี้ทุกคนแต่งตัวดูดีด้วยเสื้อผ้าสีสันสวยงามราวกับว่าก�ำลังจะไปงาน อะไรซักอย่าง “โอ๊ย นีม่ นั อะไรกัน ท�ำไมแห่อะไรกันแต่เช้า” เสียงนางจันทาโวยวายดังขึน้ ก่อนเห็นตัว “นี่พ่อคุณ มาท�ำอะไรกันแต่เช้า จะไปงานบุญที่ไหนเหรอถึงได้แต่งตัวซะ หล่อซะสวยขนาดนี้” ก�ำนันทองถามอย่างสงสัย “ไม่ได้ไปไหนหรอกจ้ะ อาก�ำนัน วันนี้ฉันพาพ่อมาขอน้องกิ่งฟ้าโฉมยง คนสวยของฉันน่ะจ้ะ” ชาติชายตอบด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข ก�ำนันทองกับนางจันทามองหน้ากันอย่างงงๆ

15

ใครนะ”

“เอ็งว่าอะไรนะไอ้ชาติ พูดใหม่อีกทีซิ ข้าได้ยินไม่ถนัด เอ็งว่าเอ็งจะมาขอ

ก�ำนันทองถามอีกครั้ง ชาติชายกระแอมลูกคอเบาๆ แล้วขยับคอเสื้อ เล็กน้อย “ฉันพาพ่อมาขอน้องกิ่งฟ้า ลูกสาวอาก�ำนันยังไงล่ะจ้ะ” สิ้นเสียงชาติชาย แตรวงก็เริ่มบรรเลงเพลงอีกครั้ง คราวนี้ก�ำนันทองและทุกคนบนเรือนต่างก็ได้ยินชัดเจน กิ่งฟ้ารีบกวักมือ เรียกก�ำนันทองเข้ามาหาตน แล้วกระซิบกระซาบเบาๆ “พ่อ ฉันไม่เอาด้วยนะ ไอ้เดิมพันปลูกข้าวอะไรของพ่อนั่นน่ะ อย่าเอา ฉันไปเกีย่ ว ไม่งนั้ ฉันจะหนีไปให้ไกล ไม่กลับมาให้พอ่ เห็นหน้าอีกตลอดชีวติ เลยนะ” กิง่ ฟ้าขู่ ก�ำนันทองรูด้ วี า่ ลูกสาวของตนเป็นคนอย่างไร พูดค�ำไหนก็คอื ค�ำนัน้ หน้าที่ ของก�ำนันทองตอนนี้คือหาทางออกเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด ชายวัยกลางคนเดินลงไปข้างล่างด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่าปกติเล็กน้อย เขาเอามือจับบ่าของชาติชายเบาๆ แล้วพูดตะล่อม “เอ็งกลับไปก่อนนะ พาแตรวงเอ็งกลับไปด้วย เดี๋ยวให้ข้าคุยกับนังกิ่งมัน ก่อน ว่ามันจะเอายังไงแล้วข้าจะบอกเอ็งทีหลัง” ก�ำนันทองเอาน�้ำเย็นเข้าลูบ ชายชาติยิ้มรับในสิ่งที่ว่าที่พ่อตาพูด แต่ยังมุ่งมั่นที่จะอยู่ต่อ “แต่พ่อให้ฉันมาวันนี้จ้ะ และเดี๋ยวพ่อก็ก�ำลังจะตามมาด้วย อาก�ำนันรีบ ไปคุยกับน้องกิ่งเถอะว่าจะเรียกค่าสินสอดฉันเท่าไร ฉันก็ไม่อั้นทุ่มสุดตัวเลยจ้ะ งานนี้” คนอยากมีเมียพูดอย่างมีความสุข ในขณะที่ก�ำนันทองแทบล้มทั้งยืน ก�ำนันทองเดินกลับขึ้นมาบนเรือนเพื่อปรึกษาหารือกับแม่จันทาอีกครั้งว่า จะเอาอย่างไรกับเรื่องนี้ดี “พี่ก�ำนันก็บอกมันไปเลยซิ ว่าหนูกิ่งไม่อยากแต่งกับไอ้ชาติ มันจะได้เลิก ท�ำแบบนี้ซักที ฉันล่ะร�ำคาญเต็มทีแล้ว” คนเป็นเมียพูดอย่างง่ายๆ “ไม่ได้นะ...” ก�ำนันร้องเสียงหลง “เอ็งก็รไู้ ม่ใช่เหรอ ว่าเพราะอะไรแม่จนั ทา” ก�ำนันทองปราม แม่จนั ทาค้อน ขวับเข้าให้อย่างระอา แล้วย้อนถามสามีตัวเองกลับไปบ้าง “แล้วพี่มีวิธีรับมือไอ้ชาติมันไหม ท่าทางวันนี้มันเอาจริงแน่ๆ” จันทา 16

อิ่มอุ่น

วิเคราะห์จากสถานการณ์ ก�ำนันทองคิดตามที่จันทาแนะน�ำ เขาตัดสินใจเดิน ลงจากเรือนไปหาชาติชายอีกครั้ง แล้วพูดด้วยน�้ำเสียงหนักแน่น “เอาล่ะ ไอ้ชาติ วันนีเ้ อ็งพาแตรวงของเอ็งกลับไปก่อน แล้วพรุง่ นีต้ อนเช้าเอ็ง ค่อยมาเอาค�ำตอบเรือ่ งนังกิง่ จากข้า แต่วา่ ไม่ตอ้ งเอาแตรวงอะไรของเอ็งมาด้วยนะ มาแค่ตัวเอ็งก็พอแล้ว ข้าไม่อยากฟังเสียงแตรวงของเอ็ง ฟังแล้วมันร�ำคาญหู” ก�ำนันทองคิดว่าวิธีนี้คงเอาอยู่ ได้ผล ชาติชายยอมฟังค�ำขอของก�ำนันทองแต่โดยดี แต่ทว่า... “งัน้ ให้ฉนั ได้เห็นหน้าน้องกิง่ ฟ้าสุดทีร่ กั ของฉันสักหน่อยเถอะนะจ้ะ อาก�ำนัน ให้สมกับที่ฉันคิดถึงมาหลายปี” ชายหนุ่มอยากจะเห็นหน้ากิ่งฟ้าใจจะขาดแล้ว ชาติชายท�ำท่าจะบุกขึน้ เรือนก�ำนันทองไปดูหน้ากิง่ ฟ้าจริงๆ โดยไม่ทนั ให้กำ� นันทอง ตัง้ ตัวก่อน เพราะไม่คดิ ว่าชายหนุม่ จะมามุกนี้ แต่ยงั ไม่ทนั จะก้าวขึน้ บนเรือน ชาติชาย ก็ต้องร้องออกมาด้วยความโมโหว่า “เฮ้ย! ใครท�ำอะไรกูวะ ไม่รหู้ รือไงว่ากูเป็นลูกใคร” ชาติชายตะโกนถามด้วย ความโกรธจัด เพราะมีสายน�ำ้ ลึกลับสาดเข้าเต็มเปาทีใ่ บหน้าของชายหนุม่ เสือ้ ผ้าหน้าผม ที่ว่าแต่งมาดีแล้วหมดกันล่ะงานนี้ “เออ ไม่รู้โว้ยว่าลูกใคร แต่ที่แน่ๆ รีบไปเลยนะ แล้วเอาแตรวงไปด้วย คนจะหลับจะนอนมาตีมาร้องกันอยู่ได้” เสียงกิง่ ฟ้าตะโกนกลับมา เพียงแค่ได้ยนิ เสียงของกิง่ ฟ้าเท่านัน้ ความโกรธ ที่มีเมื่อครู่ก็หมดลงไปทันที ชาติชายกลายเป็นแมวน้อยเชื่องๆ ทันที “โถๆ น้องกิ่งเหรอจ๊ะ ไม่บอกพี่ก่อนว่าจะราดน�้ำลงมา พี่จะได้หลบได้ทัน ไม่เปียกปอนเป็นลูกหมาตกน�้ำแบบนี้” ชาติชายท�ำเสียงออดอ้อน แต่กิ่งฟ้าไม่อ้อน ด้วย หญิงสาวท�ำสีหน้าถมึงทึงใส่ชายหนุ่ม “กลับไปตอนนี้เลยนะ ไม่งั้นล่ะก็ทุกอย่างที่พูดไว้กับพ่อถือเป็นโมฆะ ทั้งสิ้น” กิ่งฟ้าประกาศด้วยน�้ำเสียงจริงจัง ชาติชายชะงักเล็กน้อยยิง่ ได้เห็นสีหน้าของหญิงสาว ชายหนุม่ พอจะเดาออก ได้วา่ สถานการณ์ตอนนี้ การถอยเห็นจะเป็นเรือ่ งดีทสี่ ดุ ชายหนุม่ ก้าวลงจากเรือน อย่างรวดเร็วพร้อมกับบอกคณะแตรวงและผูต้ ดิ ตามว่าให้กลับตามค�ำสัง่ ของหญิงสาว ก่อนจะกลับไปชายหนุ่มหันมาก�ำชับก�ำนันทอง 17

“อาอย่าลืมนะจ๊ะ พรุง่ นีฉ้ นั จะมาใหม่” ชาติชายพูดอย่างมีความหวัง ก�ำนันทอง พยักหน้าอย่างขอไปที ก่อนจะยืนมองตามคณะของชาติชายที่ทยอยเดินกลับ ออกไปด้วยความหนักใจ กิ่งฟ้ามองตามคณะชาติชายที่เพิ่งเดินกลับไปเมื่อครู่นี้ หญิงสาวอึดอัดใจ อย่างที่สุด พ่อนะพ่อ จะท�ำอะไรก็ไม่บอกกันก่อนซักค�ำ ยิ่งคิดกิ่งฟ้าก็ยิ่งโมโหพ่อ บังเกิดเกล้าของตนเอง หญิงสาวเดินวนไปวนมาอยู่บนบ้านด้วยความหงุดหงิด พยายามคิดหาทางออกว่าจะท�ำอย่างไรดี นางจันทาเองก็หนักใจเรื่องนี้ไม่น้อย นางรักกิ่งฟ้าราวกับลูกสาวในไส้ นับตัง้ แต่ทจี่ นั ทร์แรมพีส่ าวของตนซึง่ เป็นมารดาผูใ้ ห้กำ� เนิดของกิง่ ฟ้าสิน้ บุญไปก่อน เวลาอันควรนั้น นางเป็นคนประคบประหงมเลี้ยงดูกิ่งฟ้าอย่างดีราวกับลูกแท้ๆ ก็ไม่ปาน ยิ่งเห็นหลานน่ารักเพียงใดนางยิ่งไม่อยากให้หลานมีปมหากว่าพี่เขย จะแต่งงานใหม่ เมือ่ ผูใ้ หญ่ทงั้ สองฝ่ายเห็นสมควรว่าจะให้ทงั้ สองลงเอยกันเพือ่ ผลดีจะได้ ตกกับกิง่ ฟ้าโดยตรงนัน้ จันทาจึงไม่ปฏิเสธหน�ำซ�ำ้ ยังท�ำหน้าทีท่ งั้ เมียและแม่ได้ดใี น เวลาเดียวกันด้วย เวลานีเ้ ห็นทัง้ พ่อทัง้ ลูกต่างมีทา่ ทีทขี่ ดั เคืองใจกันด้วยเรือ่ งไม่เป็น เรื่องเช่นนี้ คนกลางอย่างจันทาก็พลอยรู้สึกอึดอัดไปด้วยเช่นกัน ก�ำนันทองเดินกลับขึ้นมาบนเรือนอีกครั้ง เขาเห็นบุตรสาวก�ำลังเดิน เหมือนเสือติดจั่น หน้าตาบอกให้รู้ยี่ห้อเลยว่าก�ำลังขบคิดหาทางออกเรื่องนี้อยู่ ก�ำนันจึงตัดสินใจพูดกับบุตรสาว “นังกิ่ง เอ็งจะเอายังไงวะ ตกลงเอ็งจะแต่งหรือไม่แต่ง” ชายวัยกลางคน ทรุดตัวลงนั่งบนตั่งที่จันทานั่งอยู่ก่อนแล้ว “พ่อมาถามอะไรแบบนี้ พ่อก็น่าจะรู้ค�ำตอบของฉันอยู่แล้ว” หญิงสาวเดิน มานั่งตรงข้าม แล้วพูดอย่างจริงจัง “เรื่องอะไรฉันจะแต่งกับไอ้ชาติ พ่อดูมันสิ มันยังไม่รู้จักฉันเลย แล้วพ่อ ยังจะให้ฉันแต่งกับมันอีกเหรอ” กิ่งฟ้าย้อนถาม ก�ำนันทองส่ายหน้าแล้วตัดบท ง่ายๆ ว่า

18

อิ่มอุ่น

“ก็มันไม่ได้เห็นเอ็งมานานมากก็เลยอาจจะจ�ำเอ็งไม่ได้ เอ็งก็อย่าเรื่องมาก นักเลย ไอ้ชาติมันรักเอ็งขนาดไหน ดูที่มันท�ำก็พอจะรู้ ขี้คร้านแต่งไปเอ็งจะรักมัน เอง” ก�ำนันตะล่อม “พ่อ...” กิ่งฟ้าท�ำเสียงสูง “พ่อพูดแบบนีก้ แ็ ต่งเองซิ ฉันไม่เอาด้วยหรอก พ่ออุตส่าห์สง่ ให้ฉนั ไปเรียน กรุงเทพฯจนกลับมา งานการก็ยงั ไม่ได้ทำ� สักอย่าง อยูด่ ๆี จะให้แต่งงานกับไอ้ชาติ ฉันไม่แต่งหรอกพ่อ ถ้าพ่ออยากแต่งพ่อก็แต่งไปคนเดียวแล้วกัน” กิ่งฟ้าประชด ก�ำนันทองได้ยินค�ำตอบจากลูกสาวเช่นนี้ก็หงุดหงิดไม่แพ้กัน แต่ท�ำอะไร มากไม่ได้เพราะมีสายตาของแม่จันทาคอยปรามไว้ “พีก่ ำ� นันจะโทษลูกก็ไม่ถกู นะ เรือ่ งแบบนีต้ อ้ งปลูกเรือนตามใจผูอ้ ยูป่ ลูกอู่ ตามใจผู้นอน” จันทาเข้าข้างกิ่งฟ้าเต็มที่ “อีกอย่าง เรื่องนี้มันก็หลายปีแล้ว ถ้ายังไงพี่ลองเจรจากับก�ำนันชิตดูสิจ๊ะ บางทีแกอาจจะยอมฟังเหตุผลของหนูกงิ่ ก็ได้นะ” จันทาช่วยสามีหาทางออกเรือ่ งนี้ ก�ำนันทองส่ายหน้าอย่างหงุดหงิด จะให้เขาเจรจาเรื่องนี้เพื่อยืดเวลาไป อีกซักระยะคงจะไม่ง่าย เพราะดูท่าว่าชาติชายคงไม่ยอมแน่ มันเฝ้ารอวันที่ จะได้แต่งงานกับกิง่ ฟ้า ผูห้ ญิงทีห่ ลงรักมาตัง้ แต่วยั เด็ก ทางออกทีก่ ำ� นันทองเห็นว่า ง่ายทีส่ ดุ คือ หาทางเกลีย้ กล่อมให้กงิ่ ฟ้าอ่อนลงมาบ้างน่าจะดีกว่า อย่างน้อยหากทิง้ ระยะไปสักหน่อย สถานการณ์ต่างๆ อาจจะดีขึ้นก็ได้ เสียงตะโกนเรียกก�ำนันทองก็ดังขัดจังหวะขึ้นที่หน้าเรือน “ก�ำนัน ก�ำนันทอง มีคนมาหา” ลูกบ้านคนหนึ่งตะโกนดังขึ้น ก�ำนันทอง ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นเดินลงจากเรือนไป เจ้าเวกลูกบ้านทีอ่ ยูใ่ กล้ๆ ก�ำลังรอก�ำนันอยูท่ หี่ น้าบ้าน พร้อมกับชายหนุม่ หน้าตาดีคนหนึ่ง “อะไรวะไอ้เวก มาหาข้ามีธุระอะไร” ก�ำนันทองถามก่อนตัวจะไปถึง “คุณคนนี้เขามาหาก�ำนัน เขาบอกว่ามีธุระจะพบก�ำนัน ฉันเลยพามาจ้ะ” เวกรายงานแล้วเดินเลี่ยงออกไป 19

ก�ำนันทองมองหน้าชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าตน ดูท่าทางไม่ใช่คนแถวนี้ รูปร่างลักษณะผิวพรรณไม่ใช่คนขี้ริ้วขี้เหร่อะไร “มีธุระอะไร” ปกรณ์ยกมือขึ้นท�ำความเคารพก�ำนันทองอย่างนอบน้อม “สวัสดีครับ อาก�ำนัน ผมปกรณ์ลูกพ่อบวร อาก�ำนันจ�ำได้ไหม” ชายหนุ่ม เท้าความเล็กน้อย ก�ำนันทองคิดสักครูแ่ ล้วนึกขึน้ มาได้ จึงต้อนรับขับสูผ้ มู้ าเยือนอย่างเป็นมิตร พร้อมทั้งเชื้อเชิญให้ขึ้นไปนั่งคุยข้างบนบ้าน “อ๋อ ข้าจ�ำได้แล้ว คุณบวรอดีตชลประทานทีเ่ คยมาทีห่ มูบ่ า้ นเมือ่ หลายปีกอ่ น จ�ำได้แล้ว แหม! นี่คงเป็นลูกชายซินะ ไม่ได้เห็นหลายปี เป็นหนุ่มจนจ�ำไม่ได้แล้ว” ก�ำนันทองชวนคุย ปกรณ์ยิ้มแล้วเดินตามขึ้นไปนั่งบนเรือน จันทารีบหาน�้ำมารับรองแขก ก่อนจะหายกลับเข้าไปในครัวเพื่อเตรียม กับข้าวมื้อกลางวันต่อไป หนุ่มต่างวัยทั้งสองสนทนากันสักพัก จนในที่สุดปกรณ์ ก็ขอตัวลากลับ เพราะจะเดินทางกลับกรุงเทพฯในบ่ายนี้ “ผมลาล่ะครับ อาก�ำนัน” ปกรณ์ยกมือไหว้ลา “เดี๋ยวก่อนซิพ่อคุณ ไม่อยู่กินข้าวกินปลาด้วยกันก่อนหรือ” ก�ำนันทอง ชวน ปกรณ์ยิ้มรับแล้วบอกว่า “ไม่เป็นไรครับ ผมกลับไปทานที่โรงแรมง่ายกว่าจะได้เช็คเอ้าท์ออกเลย ไปถึงกรุงเทพฯจะได้ไม่ค�่ำมาก” ชายหนุ่มลงจากเรือนไปแล้ว จันทาเตรียมตั้งส�ำรับกลางวันให้ทุกคนใน บ้านตามปกติ นางถามสามีด้วยความอยากรู้ว่า “คุณเขามาท�ำอะไรหรือจ๊ะพี่ก�ำนัน” ถามพลางจัดส�ำรับไปพลาง กิ่งฟ้า เดินออกมาจากห้องส่วนตัวเข้ามาช่วยแม่เลี้ยงจัดส�ำรับกับข้าวอย่างคล่องแคล่ว ก�ำนันทองเล่าอย่างไม่คิดอะไร “เขาเป็นลูกชายคุณบวร ที่เคยเป็นชลประทานที่นี่เมื่อหลายปีก่อนไง ลูกชายเขามาธุระที่จังหวัดคุณบวรเลยให้แวะมาเยี่ยมข้า” “อ๋อ จ�ำได้แล้ว ชลประทานที่เคยมาขอความช่วยเหลือพี่น่ะเหรอจ้ะ” “ใช่ เขาสั่งลูกชายมาว่าถ้าเราเดือดร้อนหรือมีอะไรให้เขาช่วยก็บอกเขา เขายินดีจะช่วยเรา” ก�ำนันทองเล่าต่อ แล้วเปรยอย่างข�ำขันออกมาว่า 20

อิ่มอุ่น

“ไอ้เรารึ ก็รบั ปากไปส่งๆ เพราะไม่รวู้ า่ จะให้เขาช่วยอะไร” พูดแล้วก็หวั เราะ อย่างอารมณ์ดี กิง่ ฟ้าได้ยนิ การสนทนาระหว่างพ่อกับแม่เลีย้ งอย่างชัดเจน ตอนแรกหญิงสาว ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก แต่พอได้ยินประโยคหลังที่ก�ำนันทองเปรยออกมาอย่าง ขบขันนั้น ท�ำให้หญิงสาวนึกอะไรออกขึ้นมาทันที “พ่อ ใครว่าเราไม่มเี รือ่ งให้ชว่ ย” กิง่ ฟ้าหันมาถามพ่อทันที ก�ำนันทองท�ำหน้า งุนงงก่อนจะถามว่า “เอ็งพูดเรือ่ งอะไรของเอ็งนังกิง่ ข้าไม่เข้าใจ” ก�ำนันทองตักข้าวเข้าปากตาม ปกติ ไม่สนใจค�ำพูดของบุตรสาวตอนนี้เท่าไรนัก “ก็เรือ่ งทีค่ ณ ุ ชลประทานอะไรของพ่อ เขายินดีให้ความช่วยเหลือเราไงจ๊ะ” กิ่งฟ้าเท้าความ “อืม แล้วยังไง ก็ข้าไม่มีเรื่องอะไรจะให้เขาช่วยนี่หว่า” ก�ำนันทองซดน�้ำ แกงต่อ “มีสิจ๊ะ ก็เรื่องฉันนี่ไง พ่อ ให้เขาฝากงานให้ฉันที่กรุงเทพฯได้ไหม ฉันจะ ได้ไม่ต้องแต่งงานกับไอ้ชาติ” กิ่ ง ฟ้ า หาทางออกได้ แ ล้ ว ก� ำ นั น ทองแทบจะท� ำ ช้ อ นหลุ ด จากมื อ เมื่ อ ได้ยินสิ่งที่ลูกสาวพูด แม่จันทารีบแก้ไขถามว่า “หนูกิ่งจะไปท�ำงานอะไรลูก เพิ่งเรียบจบกลับมาจากกรุงเทพฯ จะกลับไป อีกแล้วเหรอ” “จ้ะ หนูจะไปท�ำงานซักสองสามปี ถ้าไอ้ชาติมันรอหนูได้ไม่มีเมียไปเสีย ก่อน หนูก็จะกลับมาแต่งงานกับมัน” กิ่งฟ้าพูดหน้าตาเฉย แล้วหันไปคาดคั้น ก�ำนันทอง “พ่อตอบตกลงเรื่องที่เขาจะให้ความช่วยเหลือเราไปเลยนะ ฉันจะเข้า กรุงเทพฯไปท�ำงานกับเขา พ่อเขียนหนังสือบอกให้เขาฝากงานให้ฉันด้วย” กิ่งฟ้า คาดคั้นก�ำนันทองทางสายตา ก�ำนันทองท�ำท่าอิดออดไม่ยอมท�ำตามที่ลูกสาวขอร้อง กิ่งฟ้าจึงใช้ไม้ตาย ขั้นเด็ดขาดกับก�ำนันทอง “ถ้าพ่อไม่ท�ำตามที่ฉันขอ ฉันจะหนีเข้ากรุงเทพฯไม่กลับมาให้พ่อเห็นหน้า 21

อีกเลย” กิง่ ฟ้ายืน่ ค�ำขาดกับพ่อ ก�ำนันทองหน้าจ๋อยพูดอะไรไม่ออก ได้แต่มองหน้า กับจันทาตาปริบๆ หน้าโรงแรมห้าดาวของจังหวัดอุดรธานี กิ่งฟ้าเหมารถสองแถวให้มาส่งเธอที่หน้าโรงแรมแห่งนี้ ก�ำนันทองบอกว่า ปกรณ์พักอยู่ที่โรงแรมนี้ และก�ำลังจะเช็กเอ้าท์ออกบ่ายวันนี้ หลังจากที่ก�ำนันทองไม่มีทางเลือกใดๆ ทั้งสิ้น นอกจากต้องยอมท�ำตาม ค�ำขอแกมบังคับของกิ่งฟ้า เรื่องที่จะให้ขอความช่วยหลือจากคุณบวรให้ฝากงาน ให้กิ่งฟ้าท�ำในกรุงเทพฯ เพื่อหนีการแต่งงานจากชาติชายลูกชายก�ำนันชิต ท�ำให้กำ� นันทองต้องยอมเขียนจดหมายฝากไปถึงคุณบวรเรือ่ งกิง่ ฟ้า หญิงสาว ใช้เวลาไม่ถึงสิบห้านาทีเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าและข้าวของจ�ำเป็นแล้วรีบเดินทางมาหา ชายหนุ่ม กิ่งฟ้าเดินเข้าไปที่ประชาสัมพันธ์ของโรงแรมแล้วแจ้งความประสงค์จะ ขอพบกับคนที่เธอต้องการ ประชาสัมพันธ์สาวจึงอ�ำนวยความสะดวกโดยการต่อ โทรศัพท์เข้าไปแจ้งให้ปกรณ์ได้ทราบ “มีคนมาขอพบคุณปกรณ์ค่ะ” “เอ๊ะ ไม่ทราบว่าใครครับ ผมไม่ได้นัดใครไว้แล้วนี่นา” เขางงเล็กน้อย “เธอบอกว่า เธอคือลูกสาวของคนที่คุณไปหาเมื่อครู่นี้ค่ะ” ประชาสัมพันธ์ คนเดิมตอบ “ครับ ให้รออยู่ตรงนั้น ผมจะออกไปพบเดี๋ยวนี้” ปกรณ์วางสายลงแล้ว รีบเดินออกจากห้องไป หน้าล๊อบบีข้ องโรงแรม ปกรณ์เดินมาแล้วพยายามมองหาว่าใครกันหนอ ที่มาหาเขาถึงที่ในเวลานี้ แต่มองหาเท่าไรชายหนุ่มไม่พบว่าจะมีใครที่ตนเอง คุ้นเคยหรือรู้จักเลยแม้แต่น้อย เขาเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์แล้วถามว่า “ไม่ทราบว่าใครครับที่มาขอพบผม” ประชาสัมพันธ์สาวชี้มือไปที่เก้าอี้ที่อยู่เยื้องไปเล็กน้อย เขาเห็นหญิงสาว 22

อิ่มอุ่น

ท่าทางไม่คุ้นตานั่งหันหลังอยู่ ชายหนุ่มพยักหน้าแล้วกล่าวค�ำขอบคุณก่อนจะเดิน เข้าไปแล้วทักทาย “คุณมาหาผมเหรอครับ” กิ่งฟ้ารีบวางหนังสือพิมพ์ที่ถืออยู่ในมือลง แล้วรีบหันหน้าตอบเสียงดัง ฟังชัด “ใช่ค่ะ” เธอเพิ่งพบหน้าของปกรณ์เป็นครั้งแรก ส่วนปกรณ์ก็เพิ่งจะได้เห็นหน้า ของกิง่ ฟ้าเป็นครัง้ แรกเช่นกัน เขาสะดุดดวงตาคูโ่ ตและแก้มเนียนใสไร้เครือ่ งส�ำอาง ตลอดจนริมฝีปากอิ่มที่เชิดเล็กน้อยบ่งบอกให้รู้ว่าท่าทางจะรั้นน่าดู ชายหนุ่ม ยอมรับว่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้มีอะไรน่าสนใจมากกว่าสาวน้อย หน้าหวานที่เขาเจอเมื่อคืนนี้เสียอีก “คุณมาหาผม มีธุระอะไร” ปกรณ์ถามอย่างสุภาพ กิ่งฟ้าก้มหน้าไม่กล้าสบตาชายหนุ่ม เธอรู้สึกว่าใบหน้าที่คมสมชายชาตรี ดวงตาเข้มคู่สวยนี้ที่ก�ำลังสบตากับเธอช่างมีอิทธิพลให้มองได้อย่างไม่น่าเบื่อเสีย เหลือเกิน กิ่งฟ้ายอมรับเลยว่าปกรณ์หล่อกว่าพระเอกบางคนเสียอีก ที่หญิงสาว ไม่กล้าสบตากับชายหนุ่ม ไม่ใช่เพราะความเขินอายอย่างสาวรุ่นทั่วๆ ไป หากแต่ เป็นเพราะกิ่งฟ้าไม่อยากให้ชายหนุ่มรู้ต่างหาก ว่าเธอก�ำ ลังคิดว่าชายหนุ่มดูดี เกินคาดกว่าที่คิดไว้แต่แรก “คุณมีธุระอะไรกับผม” ปกรณ์ถามย�้ำอีกครั้ง กิ่งฟ้าสะดุ้งเล็กน้อยแล้ว รีบตอบว่า “ฉันเป็นลูกสาวก�ำนันทอง ที่คุณไปหาเมื่อตอนสายวันนี้” กิ่งฟ้าแนะน�ำ ตนเอง “พ่อให้ฉันมาหาคุณ และบอกคุณว่าให้คุณพาฉันไปพบคุณบวร...” กิ่งฟ้า ก�ำลังจะพูดต่อ ปกรณ์สวนขึ้นมา “คุณจะไปพบคุณบวรท�ำไม” “พ่อบอกว่า คุณบวรจะฝากงานให้ฉันได้” กิ่งฟ้าตอบตามที่คิด ปกรณ์ท�ำ หน้างงเล็กน้อยแล้วถามกลับไป 23

“เธอเนีย่ นะ จะไปท�ำงานทีก่ รุงเทพฯกับคุณบวร” ปกรณ์ถามย�ำ้ อีกครัง้ เพือ่ ความแน่ใจ หญิงสาวพยักหน้ายืนยัน ปกรณ์มองหน้าสาวน้อยที่ยืนตรงหน้าเขาตอนนี้ หน้าตาท่าทางน่ารักดี ไม่เหมือนสาวชาวบ้านทัว่ ไป แต่จๆู่ คิดจะไปท�ำงานทีก่ รุงเทพฯเพือ่ อะไร ก�ำนันทอง คงไม่ได้ล�ำบากยากแค้นถึงขนาดต้องให้ลูกสาวไปหางานท�ำที่กรุงเทพฯเพื่อส่งเงิน มาเลีย้ งครอบครัว แล้วเพราะเหตุผลใดท�ำไมสาวน้อยคนนีจ้ งึ อยากไปกรุงเทพฯนัก “ก�ำนันทองบังคับคุณหรือไง” กิ่งฟ้าส่ายหน้า “พ่อไม่ได้บงั คับฉัน ฉันอยากไปเอง คุณอย่าถามมากได้ไหม แค่คณ ุ พาฉัน ไปหาคุณบวรเท่านั้น เรื่องอื่นคุณอย่าถามได้ไหม” กิ่งฟ้าสะบัดเสียงอย่างหงุดหงิด ใส่ชายหนุ่ม ปกรณ์หรี่ตามองสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้าแล้วกวนกลับไปบ้าง “ผมจะรู้ได้ไง ว่าคุณเป็นลูกสาวก�ำนันทองจริงๆ” กิ่งฟ้าท�ำเสียงจิ๊จ๊ะเบาๆ หยิบกระดาษออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วส่งให้กับชายหนุ่ม “หวังว่าคุณคงจ�ำจดหมายของคุณได้นะ” เธอย้อนเขาเบาๆ ปกรณ์คลี่จดหมายอ่าน เป็นจดหมายที่เขาเขียนแทนบิดาส่งให้ก�ำนันทอง เมื่อเช้าจริงๆ ด้านล่างของจดหมายมีเนื้อความเป็นลายมือขยุกขยุยของก�ำนันทอง เขียนมาสั้นๆ “ฝากกิ่งฟ้า ลูกสาวคนเดียวของผมเข้าท�ำงานกับท่านด้วยครับ นังกิ่งเพิ่ง เรียนจบมา ขอฝากท่านด้วย” ลงท้ายชื่อว่าก�ำนันทอง ปกรณ์ยักไหล่เล็กน้อยแล้วถามต่อ “พ่อเธอบอกว่าเพิ่งเรียนจบมา จบอะไรมาเหรอ ปวช. ปวส. หรือจบ พาณิชย์” “ไปพบคุณบวรแล้ว ฉันค่อยเรียนท่านเองว่าจบอะไรมา คุณไม่ได้เป็น คนจ้างฉันสักหน่อย ฉันไม่จ�ำเป็นต้องบอก” กิ่งฟ้าเชิดหน้าเล็กน้อย “ก็ได้ เดี๋ยวไปถึงก็รู้ บอกไว้ก่อนเลยนะถ้าจบแค่ที่พูดมา เงินเดือนอย่าง มากก็ไม่กี่พัน อยู่ท�ำงานที่นี่ไม่ดีกว่าเหรอ” ปกรณ์พูดด้วยความหวังดี แต่กิ่งฟ้า เข้าใจว่าชายหนุ่มดูถูกตนจึงตอบกลับไป 24

อิ่มอุ่น

“ฉันรับรองว่า ฉันสามารถท�ำงานให้คณ ุ ได้แน่ๆ ไม่ตอ้ งเป็นห่วง” หญิงสาว เน้นประโยคสุดท้ายชัดเจน “ตกลงจะไปหรือยัง เดี๋ยวมันจะค�่ำมืดซะก่อน” ปกรณ์ถอนหายใจเล็กน้อยแล้วพูดตัดบทสั้นๆ “รอตรงนี้ เดีย๋ วไปจัดการเรือ่ งห้องพักก่อน” แล้วชายหนุม่ ก็เดินหันหลังไป ปล่อยให้กิ่งฟ้ายืนรออยู่ตรงที่เดิม พลางคิดเล่นๆ ในใจคนเดียว ‘อยากรูน้ กั มีความรูแ้ ค่ไหน ท�ำเป็นปากดีนักเชียว คอยดูเถอะพ่อจะแกล้ง ซะให้เข็ด’ ปกรณ์ อ มยิ้ ม กั บ ความคิ ด ของตน แล้ ว รี บ ไปจั ด การเรื่ อ งห้ อ งพั ก ให้ เรียบร้อยก่อนที่จะขนข้าวของขึ้นรถ และพากิ่งฟ้ากลับไปกรุงเทพฯด้วยกัน กิ่งฟ้ารู้สึกหวิวๆ ในใจเล็กน้อย ที่ต้องเดินทางร่วมทางกับชายหนุ่มที่ตน เพิ่งเคยเห็นหน้ายังไม่ทันถึงชั่วโมงด้วยซ�้ำ แต่หญิงสาวก็เลือกที่จะเดินทางต่อไป ดีกว่าอยู่ที่นี่ แล้วต้องถูกยัดเยียดให้แต่งงานเพราะเดิมพันบ้าๆ ของก�ำนันทอง

25

2

เสียงรถยนตร์เคลื่อนเข้ามาจอดที่หน้าตึกใหญ่ แม่บ้านและสาวใช้ต่าง ก็ออกมายืนรอรับการกลับมาของบุตรชายคนเดียวของคุณบวร อดีตข้าราชการ กรมชลประทานผู้ซื่อสัตย์ ที่ปัจจุบันเกษียณอายุราชการออกมาก่อนก�ำหนด เพื่อ มาบริหารธุรกิจส่วนตัวของครอบครัวด้านอสังหาริมทรัพย์ โดยปัจจุบันมีปกรณ์ เป็นผู้บริหารงานอยู่ ปกรณ์ลงมาจากรถเป็นคนแรก เขาหันมาเรียกหญิงสาวทีน่ งั่ มาด้วยให้ตาม ลงมา เพื่อจะพาขึ้นไปพบกับบิดาที่รออยู่ที่ห้องท�ำงาน “อ้าวเธอ ถึงแล้วลงมาซิ จะมาพบคุณบวรไม่ใช่เหรอ” ปกรณ์ถามอย่าง หมัน่ ไส้ จะไม่ให้เขารูส้ กึ แบบนัน้ ได้อย่างไร ในเมือ่ ตลอดทางทีข่ บั รถมานัน้ แม่สาวเจ้า เล่นไม่พูดไม่คุยอะไรเลยแม้แต่สักค�ำเดียว แถมยังท�ำท่าราวกับจะขย�้ำชายหนุ่ม ทุกครั้งที่ถามถึงเรื่องส่วนตัวของเธอ ปกรณ์ไม่เคยรู้สึกว่ามีผู้หญิงคนไหนที่ขี้ระแวงเช่นกิ่งฟ้ามาก่อนเลย เธอ เป็นผูห้ ญิงคนแรกทีท่ ำ� ให้เขารูส้ กึ ว่า ช่างหวงเนือ้ หวงตัวและหวงเรือ่ งราวชีวติ ส่วนตัว เสียเหลือเกิน ใครก็ตามที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของปกรณ์นั้น ทุกคนล้วนแต่อยาก 26

อิ่มอุ่น

จะเปิดใจเปิดกายให้ชายหนุ่มได้รู้จักไม่มากก็น้อย แต่แม่กิ่งฟ้าคนนี้ช่างแตกต่าง จากผู้หญิงอื่นๆ ที่เขาเคยพบพานมาในชีวิต ท่าทางว่าเจ้าหล่อนจะไม่ใช่ผู้หญิง ธรรมดาเสียแล้ว กิง่ ฟ้าค่อยๆ เปิดประตูรถตามปกรณ์เดินเข้าไปในตึก ท่ามกลางสายตาของ แม่บ้านและสาวใช้ที่ซุบซิบกันเบาๆ เมื่อเห็นหญิงสาวเดินลงมาจากรถคันเดียวกับ เจ้านายหนุ่มของตน แต่กิ่งฟ้าไม่สนใจอะไรใครทั้งสิ้น เธอเดินตามชายหนุ่มเข้าไป พบคุณบวรที่รออยู่ในห้องท�ำงาน “เดี๋ยวก่อน...” ปกรณ์ยื่นมือมาขวางทางหญิงสาวที่ท�ำท่าจะตามเข้าไปใน ห้องท�ำงาน กิ่งฟ้าชะงักตัวเล็กน้อย “อะไรอีกล่ะคุณ” กิ่งฟ้ามองหน้าผู้ชายเจ้าปัญหา ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งเคยเจอ คนที่มากเรื่องที่สุดก็ผู้ชายคนนี้ ช่างถามช่างซอกแซกอยากรู้โน่นอยากรู้นี้ไปหมด “จะอะไรล่ะ รออยูต่ รงนีก้ อ่ น ให้ผมคุยกับพ่อก่อนซิ แล้วคุณค่อยเข้าไป” เขาเปิดประตูห้องเข้าไปโดยไม่สนใจกิ่งฟ้าแม้แต่น้อย หญิงสาวจ�ำต้องยืนรออยู่ หน้าห้องตามที่เขาสั่ง คุณบวรอยู่ที่ห้องท�ำงานจริงๆ ชายวัยกลางคนก�ำลังง่วนกับการเตรียม เอกสารบางอย่างอยู่บนโต๊ะ เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูจึงเงยหน้าขึ้น เห็นลูกชาย เดินยิ้มเข้ามาหาอย่างอารมณ์ดี “ว่าไงเจ้ากรณ์ กลับมาแล้วเหรอ” ปกรณ์ท�ำความเคารพบิดาก่อนจะทรุด ตัวลงนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม “เรียบร้อยทุกอย่างครับพ่อ หน้าไซต์งานของเราไม่มีปัญหา ผมจัดการ ตามที่พ่อสั่งทุกอย่าง” ปกรณ์รายงาน คุณบวรยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ทางลูกค้าเราล่ะ มีปํญหาอะไรไหม” “ไม่ครับพ่อ ทุกอย่างเรียบร้อยดี ผู้รับเหมาของเราก็ไม่มีปัญหา” คุณบวร ยื่นเอกสารที่อยู่ตรงหน้าให้บุตรชายดู “นี่เป็นงานใหม่ที่เราจะประมูลวันจันทร์นี้ ลูกลองเอาไปอ่านดูก่อน ถ้าไม่ เข้าใจอะไรก็ถามพ่อก่อนจะได้ไม่มีปัญหา” ปกรณ์รับมาอ่านดูคร่าวๆ แล้วเก็บ เอกสารไว้ในซองตามเดิม สองคนพ่อลูกนั่งคุยกันอยู่สักพัก จนปกรณ์นึกได้ว่า ลืมอะไรไป ชายหนุ่มจึงเล่าเรื่องประหลาดให้บิดาฟัง 27

“พ่อครับ ผมลืมบอกไปว่าขากลับมานี่ ผมมีคนติดรถมาด้วย” ปกรณ์พูด ยิ้มๆ คุณบวรมีสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย “ใคร...” “นี่ครับ” ปกรณ์ยื่นกระดาษแผ่นน้อยให้บิดาอ่าน เพื่อรอว่าบิดาจะท�ำ อย่างไรต่อไป คุณบวรรับกระดาษแผ่นนัน้ จากลูกชายมาอ่าน แล้วจับใจความในจดหมาย ได้วา่ เป็นจดหมายฝากงานของลูกสาวก�ำนันทอง เมือ่ อ่านจบแล้วคุณบวรจึงถามว่า “เด็กอายุเท่าไร เรียนจบอะไรมา” ปกรณ์ส่ายหน้าแทนค�ำตอบ “ไม่ทราบครับ ถามอะไรก็ไม่พูด บอกว่าจะพูดกับคุณบวรเท่านั้น” ปกรณ์ พูดอย่างระอา ตลอดทางเขาถามอะไรเธอก็ไม่พูด ตอบเป็นค�ำเดียวว่าจะพูดกับ คุณบวรเท่านั้น “แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน” “หน้าห้องครับ” เสียงประตูห้องท�ำงานเปิดดังขึ้นอีกครั้ง กิ่งฟ้ายืนรออยู่ ผวาเข้าไปที่หน้า ประตูทันที ปกรณ์ยื่นหน้ามาหาแล้วพูดกับหญิงสาวสั้นๆ “พ่อเรียกเธอ” ปกรณ์เปิดประตูแล้วหลีกทางให้ กิง่ ฟ้าเชิดหน้าใส่ชายหนุม่ แล้วเดินเข้าไปพบคุณบวรในห้องท�ำงาน คุณบวรสังเกตอากัปกิริยาของกิ่งฟ้า ตั้งแต่ที่เดินเข้ามาจากประตูห้อง ท�ำงานแล้ว ชายวัยกลางคนดูออกว่าบุตรสาวก�ำนันทองคนนี้ท่าทางไม่เหมือนสาว ชาวบ้านทั่วไปสักเท่าไร แววตาท่าทางฉลาดเหมือนคนได้รับการศึกษามาอย่างดี เมื่อได้เห็นใกล้ๆ คุณบวรก็ยิ่งมั่นใจว่าตนเองคิดไม่ผิด กิ่งฟ้ายกมือขึ้นท�ำความเคารพคุณบวร หญิงสาวรู้สึกถูกชะตากับผู้อาวุโส เหลือเกิน เพราะลักษณะของคุณบวรนั้นเป็นคนอัธยาศัยดีและที่ส�ำคัญท่าทาง จะใจดีเหมือนพ่อก�ำนันทองของเธอ “หนูเป็นลูกสาวก�ำนันทองเหรอ” คุณบวรถามอย่างเมตตา “ค่ะ หนูชื่อกิ่งฟ้า เป็นลูกสาวก�ำนันทองค่ะ” กิ่งฟ้ารายงานตัวด้วยน�้ำเสียง ฉะฉาน คุณบวรยิ้มเล็กน้อยก่อนจะถามต่อ “ก�ำนันทองขอร้องให้ฉันหางานให้หนูท�ำ แล้วหนูเรียนจบอะไรมาล่ะ” 28

อิ่มอุ่น

“หนูจบบริหารด้าน...มาจาก...” กิ่งฟ้าเอ่ยชื่อสถาบันการศึกษาที่มีชื่ออันดับต้นๆ ของเมืองไทย หญิงสาวเล่าประวัตสิ ว่ นตัวของตนย่อๆ และยืน่ ผลการเรียนทัง้ หมด ให้กับคุณบวรดู คุณบวรเปิดเอกสารการเรียนของกิ่งฟ้าดูแล้ว ชายวัยกลางคนพยักหน้า อย่างชอบใจ เขาดูคนไม่ผดิ จริงๆ เด็กผูห้ ญิงคนนีไ้ ม่ใช่สาวบ้านนาธรรมดาๆ อย่าง ที่เขาคิด ก�ำนันทองเลี้ยงลูกได้ดีจริงๆ คุณบวรเงยหน้าขึ้นจากประวัติผลการเรียน ของหญิงสาว “แล้วหนูอยากท�ำงานอะไรล่ะ” “งานอะไรก็ได้คะ่ ” เธอตอบ คุณบวรหรีต่ าลงเล็กน้อยเหมือนจะถามอะไร บางอย่างจากหญิงสาว “เรียนจบแล้ว ท�ำไมถึงไม่อยากกลับไปท�ำงานทีบ่ า้ น” คุณบวรพิงพนักเก้าอี้ เพื่อรอฟังค�ำตอบ “หนูแค่อยากหาประสบการณ์การท�ำงานก่อน แล้วค่อยกลับไปช่วยพ่อ” กิ่งฟ้าตอบเสียงดังฟังชัด ปกรณ์ที่ยืนฟังอยู่ด้านหลังของหญิงสาว ใช้ความคิด วิเคราะห์ค�ำพูดของกิ่งฟ้าก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาบิดา คุณบวรอมยิ้มเล็กน้อย “ตอนนี้ที่บริษัทยังไม่มีต�ำแหน่งว่างส�ำหรับหนู อีกอย่างผลการเรียนดีๆ อย่างนี้ ท�ำไมไม่ไปสมัครงานกับบริษทั ใหญ่ๆ มาท�ำงานกับฉันจะเป็นการปิดโอกาส ส�ำหรับหนูหรือเปล่า” คุณบวรถาม “ไม่ค่ะ พ่อบอกว่าท่านเป็นคนดี หนูจึงอยากเริ่มท�ำงานกับท่าน” คุณบวรยิ้มอย่างถูกใจ ก่อนจะตัดสินใจพูดขึ้นมาว่า “เอาอย่างนี้แล้วกัน ตอนนี้ที่บริษัทยังไม่มีต�ำแหน่งว่างอย่างที่บอก ฉันจะ ให้หนูไปเป็นเลขาส่วนตัวเจ้ากรณ์มัน คอยศึกษาดูงานกับลูกชายฉันไปก่อน ถ้ามี ต�ำแหน่งอะไรที่ว่างและเหมาะสมกับหนู ฉันจะบอกอีกที” คุณบวรสรุปสั้นๆ ปกรณ์ท�ำหน้าเหมือนจะค้านออกมา แต่พอเห็นสายตาของบิดาแล้วก็ต้อง สงบปากสงบค�ำไว้ก่อน ส่วนกิ่งฟ้านั้นเพียงแค่คุณบวรรับปากว่าจะให้ท�ำงานด้วย หญิงสาวก็ดีใจอย่างที่สุด แม้ว่าจะต้องท�ำงานกับคนที่ไม่ค่อยชอบหน้าเท่าไรนัก ก็ตาม คุณบวรเรียกคุณลอรเข้ามาพบในห้องท�ำงาน แล้วสั่งก�ำชับว่า 29

“จัดห้องให้หนูกงิ่ ด้วย เธอเป็นลูกสาวของเพือ่ นรักฉัน จะมาเป็นเลขาของ เจ้ากรณ์” แล้วให้แม่บ้านพากิ่งฟ้าไปพักผ่อนก่อน “พ่อให้ยัยกิ่งฟ้า ดอกฟ้าอะไรนั่น มาเป็นเลขาผมท�ำไม ผมไม่ต้องการ เลขา พ่อก็รู้” ปกรณ์โวยเสียงดัง คุณบวรมองหน้าบุตรชายแล้วอดจะอมยิ้มไม่ได้ แต่ไหนแต่ไรปกรณ์ ปฏิเสธที่จะมีเลขาส่วนตัวทุกครั้งไป เพราะชายหนุ่มไม่ชอบท�ำงานร่วมกับผู้หญิง ด้วยเหตุผลสั้นๆว่า ‘ผู้หญิงเรื่องมาก’ บิดาถอดแว่นสายตาออกมาพักสายตา ก่อนจะหลับตาลงเบาๆ แล้วอธิบายว่า “ให้หนูกงิ่ มาเป็นเลขาแกน่ะดีแล้ว แม่แกจะได้เลิกวุน่ วายกับแกเรือ่ งจะหา เมียให้ซักที” คุณบวรให้เหตุผล “ผมไม่เห็นว่ามันจะเกี่ยวกันซักหน่อยเลยนี่ครับ เรื่องของแม่ก็ส่วนของ แม่ เรื่องเลขาก็ส่วนเลขา พ่อเอามาปนกันท�ำไม” ชายหนุ่มบ่นเป็นหมีกินผึ้งอยู่คน เดียว “นีแ่ กไม่รจู้ ริงๆ หรือว่าแกลืมเจ้ากรณ์ ว่าแม่แกก�ำลังพยายามหาเมียให้อยู่ ถ้าแกไม่มีหนูกิ่งมาคอยกันท่าให้ รับรองว่าบรรดาคุณหนูทั้งหลายที่แม่แกคัดสรร มาให้น่ะ เข้าถึงตัวแกได้ง่ายๆ อย่างแน่นอน” คุณบวรอธิบายต่อไปว่า “เรื่องงานพ่อไม่ห่วงว่าหนูกิ่งจะท�ำไม่ได้ เพราะดูจากผลการเรียนและ หน่วยก้านแล้ว พ่อว่าหนูกิ่งท�ำงานกับแกได้แน่ๆ แต่ที่พ่อคิดต่อไปก็คืออยากให้ หนูกิ่งมาคอยเป็นกันชนให้แกเรื่องที่แม่เขาจะหาเมียให้ ซึ่งพ่อว่าหนูกิ่งน่าจะท�ำ หน้าที่นี้ได้ดีไม่แพ้กัน” “ไม่รู้ว่าจะมาเป็นกันชนหรือเป็นคนชนน่ะสิครับพ่อ” ชายหนุ่มร�ำพึงกับ ตัวเองเบาๆ “เอาล่ะ เรื่องนี้พ่อจะคุยกับหนูกิ่งเอง แกไปพักก่อนเถอะเพิ่งกลับมา เหนื่อยๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องรับศึกแม่แกอีก” คุณบวรตัดบทสั้นๆ ชายหนุ่มรับค�ำ แล้วเดินกลับไปพักผ่อน กิง่ ฟ้าล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหนือ่ ยล้า ไม่คดิ มาก่อนเลยว่าในชีวติ นี้ จะมีโอกาสได้มานอนบนเตียงนุม่ ๆ ห้องนอนหรูหราขนาดนี้ และยิง่ ไม่คาดคิดเลย 30

อิ่มอุ่น

ว่าคุณบวรเพือ่ นของก�ำนันทองบิดาของตนนัน้ จะใจดีขนาดนี้ ทัง้ ให้ทอี่ ยูอ่ าศัยและ ให้งานท�ำ แต่พอคิดถึงงานที่จะต้องท�ำร่วมกับคนที่นั่งรถมาด้วยตลอดทั้งวันแล้ว กิ่งฟ้าก็เบะหน้าเล็กน้อยเมื่อคิดถึงใบหน้าของปกรณ์ ‘ผูช้ ายอะไรหน้าตาก็ดี แต่นสิ ยั อย่างกับผูห้ ญิง ช่างซักช่างถามกวนประสาท เป็นบ้า’ คิดถึงปกรณ์แล้วพานให้กิ่งฟ้าไม่อาจจะข่มตาหลับลงได้ ยังไม่ทันจะได้ ท�ำงานร่วมกันหญิงสาวก็เหม็นเบื่อเจ้านายของตนเองซะแล้ว เช้ามืดตีหา้ กว่าๆ กิง่ ฟ้าตืน่ ขึน้ มาแต่เช้า การเดินทางไกลจากบ้านเกิดท�ำให้ หญิงสาวสลบไหลแต่หวั ค�ำ่ รวดเดียว แล้วมารูส้ กึ เอาตอนเช้ามืดของวันนี้ หญิงสาว ลืมตาขึ้นก็ประหลาดใจกับตนเองว่าก�ำลังนอนอยู่ที่ไหน แต่พอนึกทบทวนอีกที ถึงบางอ้อ ว่าตอนนี้ตนก�ำลังอาศัยอยู่ใต้ชายคาบ้านของคุณบวร เพื่อนรักผู้มี พระคุณของบิดานั่นเอง หญิงสาวอาบน�ำ้ อาบท่าแต่เช้าแล้วค่อยๆ เดินออกจากห้องพักลงไปส�ำรวจ บริเวณบ้าน เดินไปเดินมากิง่ ฟ้าเห็นมีแสงไฟสว่างวาบมาจากห้องด้านหลังตึกใหญ่ หญิงสาวจึงก้าวเท้าเดินอย่างรวดเร็วไปที่นั่น แสงไฟสว่างวาบที่กิ่งฟ้าเห็นนั้นมาจากห้องครัวนั่นเอง ตอนนี้เกือบ หกโมงเช้าแล้วบรรดาสาวใช้ในบ้านทัง้ หลายต่างก็ขมีขมันช่วยกันคนละไม้คนละมือ ท�ำอาหารเช้าเพื่อล�ำเลียงขึ้นโต๊ะตอนเจ็ดโมง “ก�ำลังท�ำอะไรกันอยู่คะ ให้กิ่งช่วยไหม” กิ่งฟ้าถามก่อนจะเขยิบตัวเข้าไป ยืนที่หน้าห้องครัว ป้าลอรแม่บา้ นคนทีร่ บั ค�ำสัง่ คุณบวรให้ดแู ลเรือ่ งทีพ่ กั ให้กงิ่ ฟ้า จ�ำหญิงสาว ได้วา่ เป็นเพือ่ นของเจ้านายตนดังนัน้ จึงเท่ากับเป็นแขกของทีน่ ี่ นางจึงแนะน�ำให้ทกุ คน ได้รู้จักกับกิ่งฟ้าอย่างเป็นทางการ “อุย๊ คุณนัน่ เอง ตืน่ แล้วเหรอคะ ท�ำไมตืน่ แต่เช้าเชียว” ป้าลอรทักหญิงสาว กิ่งฟ้ายิ้มนิดๆ ไม่ตอบอะไร หญิงสาวก้าวเข้ามายืนมองว่าก�ำลังท�ำอะไรกันอยู่ นางลอรจึงแนะน�ำให้ทุกคนรู้จัก “นี่คุณกิ่งฟ้า เป็นลูกสาวของเพื่อนคุณท่าน จะมาพักที่บ้านเราและมาเป็น เลขาส่วนตัวของคุณกรณ์” 31

สมาชิกในครัวเมื่อรู้ว่ากิ่งฟ้าเป็นใครแล้ว ต่างก็ยิ้มแย้มฝากเนื้อฝากตัว อย่างเป็นมิตรกับหญิงสาว กิ่งฟ้าอาศัยความช่างพูดช่างคุยซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของ ตนเอง ใช้เวลาไม่นานในการท�ำความรู้จักกับสมาชิกในครัวทุกคนก่อนจะตบท้าย อย่างเป็นมิตร “อย่าคิดว่าเป็นเจ้านายอะไรเลยนะ คิดซะว่าเราเป็นคนบ้านเดียวกัน จริงไหมคะลุงตุ๋ย” กิ่งฟ้าหันไปหาคนสวนที่มีพื้นเพเดียวมาจากจังหวัดเดียวกัน กับเธอ และบรรดาสาวใช้ตลอดทัง้ คนสวนเลยไปถึงคนขับรถก็ลว้ นมาจากทีร่ าบลุม่ ดินแดนแห่งแม่นำ�้ โขงทัง้ สิน้ จึงไม่นา่ แปลกใจเลยว่าท�ำไมกิง่ ฟ้าจึงใช้เวลาเพียงไม่นาน ผูกมิตรกับคนทั้งครัวได้เป็นอย่างดี ใกล้เวลาเกือบเจ็ดโมงเช้า ถึงเวลาอาหารเช้าตามปกติแล้ว วันนี้ป้าลอรท�ำ ข้าวต้มทรงเครือ่ ง นางตักข้าวต้มใส่ชามแล้วค่อยๆ ให้คนอืน่ ทยอยยกขึน้ ไปตัง้ บน โต๊ะใหญ่ ก่อนจะหันมาถามกิ่งฟ้า “คุณกิ่งจะทานบนตึกกับคุณท่านด้วยไหมคะ” กิ่งฟ้าส่ายหน้าแล้วตอบว่า “ไม่ค่ะ ขอทานในครัวดีกว่า” ป้าลอรจัดการให้ตามที่กิ่งฟ้าขอ เช้านี้บนโต๊ะอาหารมีเพียงคุณบวรและปกรณ์ลูกชายเท่านั้น คุณหญิง มุกดามารดาสุดที่รักของปกรณ์ไม่อยู่ เนื่องจากเดินทางไปจังหวัดเชียงใหม่เพื่อไป ร่วมงานสาธารณกุศลและก�ำลังจะเดินทางกลับในวันพรุ่งนี้ คุณบวรถามลอรว่า “อ้าว หนูกิ่งไปไหนซะล่ะ ไม่มาทานข้าวด้วยกัน” “คงยังไม่ตื่นมั้งครับพ่อ อาจจะไม่เคยนอนที่นอนนุ่มๆ ก็เลยนอนเพลิน” ปกรณ์ชิงตอบเสียก่อน นางลอรยิ้มนิดๆ แล้วเรียนให้ทุกคนทราบ “คุณกิ่งเธอตื่นแต่เช้ามืดแล้วค่ะ ตอนนี้เธอก�ำลังทานข้าวต้มอยู่ในครัว” “อ้าว ท�ำไมไม่มากินด้วยกันซะที่นี่ล่ะ” คุณบวรเอ่ยถาม ปกรณ์ท�ำหน้าไม่ ค่อยสนใจสักเท่าไรแต่ก็แอบเงี่ยหูฟังเล็กน้อย “คุณกิ่งเธอขอทานในครัวค่ะ เห็นว่าไม่อยากรบกวนคุณท่าน” คุณบวรพยักหน้ารับทราบ ก่อนจะสั่งลอร “เดี๋ยวให้กิ่งฟ้าไปพบฉันที่ห้องท�ำงานนะ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” 32

อิ่มอุ่น

“ค่ะ คุณท่าน” นางลอรรับค�ำแล้วเดินเข้าไปแจ้งข่าวให้เจ้าตัวทราบ กิง่ ฟ้าเดินมาเคาะประตูหอ้ งท�ำงานของคุณบวรเบาๆ ก่อนจะได้รบั ค�ำอนุญาต ให้เข้าไปในห้องท�ำงานได้ หญิงสาวเดินเข้าไปนัง่ เก้าอีท้ หี่ น้าโต๊ะท�ำงานของคุณบวร อย่างนอบน้อม “ท�ำไมไปทานข้าวในครัวล่ะ ต่อไปนีใ้ ห้ขนึ้ มาทานบนโต๊ะพร้อมกันนะ เวลา อาหารเช้าตอนเจ็ดโมงและเวลาอาหารค�ำ่ ทุม่ ตรง” คุณบวรบอกอย่างนุม่ นวล กิง่ ฟ้า ยิ้มรับและพนมมือไหว้อย่างนอบน้อม “ไม่เป็นไรค่ะ กิ่งทานในครัวก็ได้ พวกพี่ๆ เขาใจดีกันทุกคน” คุณบวรอมยิ้มอย่างเอ็นดูในตัวหญิงสาว ก่อนจะวกกลับมาเข้าเรื่องงาน ทันที “ตกลงฉันจะให้หนูมาท�ำงานเป็นเลขาส่วนตัวให้เจ้ากรณ์นะ” คุณบวร ทบทวนการจ้าง กิ่งฟ้าพยักหน้ารับทราบ “ทีนี้หนูทราบหรือยังว่า หน้าที่เลขาส่วนตัวของเจ้ากรณ์ต้องท�ำอะไรบ้าง” คุณบวรถาม กิ่งฟ้าท�ำหน้าตาใสๆ แล้วส่ายหน้า รอให้คุณบวรอธิบายต่อ “หน้าที่คือไปกับเจ้ากรณ์ทุกที่ตลอดเวลา เป็นเหมือนเงาตามตัว คอย ดูแลว่าจะมีใครมาพบเจ้ากรณ์ไหม แล้วอยู่ที่ดุลพินิจของหนูว่าจะให้พบหรือไม่ให้ ควบคุมดูแลการรับจ่ายเงินของเจ้ากรณ์ทงั้ เงินบริษทั และเงินส่วนตัว ดูแลมันตัง้ แต่ เช้าจนกระทั่งเข้านอน หนูท�ำได้ไหม...” คุณบวรถาม “ต้องไปทุกที่ทุกเวลา ตั้งแต่เช้าจนเข้านอนเลยเหรอคะ” กิ่งฟ้าทวนค�ำสั่ง อย่างช้าๆ คุณบวรพยักหน้าเป็นค�ำตอบว่าหญิงสาวเข้าใจถูกต้อง กิง่ ฟ้านิง่ ไปสักครู่ ก่อนจะถามอย่างสงสัย “ท�ำไมหนูต้องดูแลคุณกรณ์ขนาดนั้นด้วยคะ เท่าที่เห็นท่าทางเธอเหมือน ไม่อยากจะอยู่ใกล้หนูสักเท่าไร ถ้าเราต้องอยู่ด้วยกันขนาดนี้จะดีเหรอคะ คุณลุง เปลี่ยนให้หนูท�ำอย่างอื่นดีไหม” กิ่งฟ้าท�ำท่าขยาดเมื่อถึงถึงชายหนุ่ม “ตอนนี้ลุงก็ไม่มีต�ำแหน่งไหนจะให้หนูท�ำแล้ว ถ้าหนูไม่ถนัดหรือไม่อยาก ท�ำ ลุงก็ไม่บังคับ ถ้าหนูไม่สนใจงานนี้ลุงจะให้ปกรณ์จองตั๋วเครื่องบินส่งหนูกลับ บ้านบ่ายนี้เลยนะ” คุณบวรท�ำท่าจะหยิบโทรศัพท์สั่งการทันที 33

กิง่ ฟ้าเห็นว่าไม่มที างเลือกอืน่ ใดแล้วทีต่ นเองจะปฏิเสธได้ หากว่าปฏิเสธงาน ที่คุณบวรยื่นข้อเสนอให้ ก็เท่ากับว่าความหวังที่จะหนีการแต่งงานเป็นอันต้อง ล้มเลิกไป หญิงสาวคงต้องกลับไปแต่งงานอย่างไม่ทีทางเลี่ยงได้ และเมื่อนั้นชีวิต ของกิ่งฟ้าคงจะหมดความสุขเป็นแน่ “หนูตกลงท�ำค่ะ” กิง่ ฟ้าตอบโดยไม่คดิ อะไรทัง้ สิน้ ให้อยูก่ บั คนไม่ชอบหน้า อย่างปกรณ์ ยังดีกว่าต้องแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จักอย่างชาติชาย คุณบวรอมยิ้มอย่างถูกใจ ชายวัยกลางคนเลื่อนเอกสารมาตรงหน้า หญิงสาว “เอ้า ถ้าตกลงท�ำงานกับลุงก็เซ็นเอกสารนีซ่ ะ ถือเป็นสัญญาว่าจ้างระหว่างเรา”

กิ่งฟ้ารับเอกสารมาอ่านคร่าวๆ รายละเอียดทุกอย่างถูกต้องตามหลัก กฎหมายทั้งสิ้น หญิงสาวต้องตกใจกับตัวเลขของเงินเดือนที่คุณบวรใส่ไว้ให้ “โห...คุณลุงให้ตั้งห้าหมื่นเลยเหรอคะ มันไม่มากไปเหรอ เผื่อว่าหนูท�ำไม่ ได้” กิ่งฟ้ากังวลเมื่อเห็นตัวเลขเงินเดือนของเธอ คุณบวรหัวเราะชอบใจเสียเหลือเกิน ชายวัยกลางคนนึกเอ็นดูกิ่งฟ้าขึ้นมา ทันที หายากนักคนที่จะซื่อสัตย์เช่นนี้ “ไม่มากหรอกหนูกิ่ง แค่นี้ยังน้อยไปกับงานของหนูเลย” “ขอบพระคุณมากค่ะ” กิง่ ฟ้าพนมมืออย่างอ่อนช้อยในความเมตตาของคุณ บวร หญิงสาวเห็นว่าช่องต�ำแหน่งงานว่างไว้จึงถามด้วยความอยากรู้ว่า “แล้วต�ำแหน่งล่ะคะ จะให้หนูเขียนไว้เลยไหมว่าเป็นเลขาส่วนตัว” กิ่งฟ้า ถาม “ไม่ต้อง เดี๋ยวลุงจัดการเอง” คุณบวรตัดบทสั้นๆ กิง่ ฟ้าเซ็นชือ่ แล้วรีบคืนเอกสารให้กบั คุณบวร หญิงสาวถามต่อด้วยท่าทาง กระตือรือร้น “แล้วจะให้หนูเริ่มงานได้เมื่อไรคะ” “ตอนนี้ได้เลย” คุณบวรตอบชัดเจน ก่อนจะก้มลงจรดปากกาเขียนอะไร บางอย่างเพิ่มเติมลงบนสัญญาฉบับนั้น กิ่งฟ้าท�ำหน้างงเล็กน้อย ก่อนจะถามย�้ำ อีกที “ตอนนี้เลยเหรอคะ” 34

อิ่มอุ่น

คุณบวรพยักหน้าตอบ “เอ้า สัญญาจ้างของเรา ถือไว้คนละฉบับถ้าใครผิดสัญญาก่อนก็ตอ้ งชดใช้ ความผิดตามสัญญานะ หนูจะอ่านดูก่อนไหม” คุณบวรยื่นเอกสารวางตรงหน้ากิ่ง ฟ้าอีกครั้ง หญิงสาวหยิบสัญญาฉบับเดิมขึน้ มาอ่านอีกครัง้ ข้อความทุกอย่างในสัญญา เหมือนเดิมทุกประการ แต่มสี งิ่ หนึง่ ทีก่ งิ่ ฟ้าต้องกะพริบตาอ่านอีกครัง้ เพือ่ ให้แน่ใจว่า ตนเองตาไม่ฝาดก็คอื ช่องต�ำแหน่งทีค่ ณ ุ บวรว่างเว้นไว้นนั้ ตอนนีม้ ตี ำ� แหน่งเกิดขึน้ มาแล้ว หากแต่ต�ำแหน่งนั้นท�ำให้กิ่งฟ้าแทบจะเป็นลม “คุณลุงเขียนผิดหรือเปล่าคะ ต�ำแหน่งสะใภ้ จริงๆ ต้องเขียนว่า...” กิ่งฟ้า พูดไม่ทันจบ คุณบวรก็แทรกขึ้นมา “ไม่ผิดหรอก ต�ำแหน่งนั้นถูกต้องแล้ว ลุงจ้างหนูมาเป็นเมียในนามของ เจ้ากรณ์ มีหน้าที่ดูแลมันเหมือนที่ลุงบอกแต่แรกนั้นแหละ” คุณบวรตอบ กิ่งฟ้าหมดแรงทันที หญิงสาวเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจพยายามจะส่ง ยิ้มให้คุณบวร แล้วพูดช้าๆ “คุณลุงล้อเล่นใช่ไหมคะ กิง่ ว่า เราเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า” กิง่ ฟ้าพยายาม จะอธิบาย คุณบวรโบกมือให้รู้ว่าหญิงสาวไม่ได้เข้าใจผิด แล้วอธิบายให้กิ่งฟ้าฟังว่า “จริงๆ ลุงก็ไม่อยากท�ำแบบนีห้ รอก แต่เพราะว่าลุงต้องการให้เจ้ากรณ์มนั มี ผูช้ ว่ ย แล้วสวรรค์กส็ ง่ หนูกงิ่ มาให้ลงุ พอดี ตอนนีเ้ จ้ากรณ์มนั ก�ำลังมีปญ ั หา คุณหญิง มุกดาภรรยาของลุงน่ะ เขาก�ำลังต้องการจะจับคู่ให้เจ้ากรณ์กับลูกเพื่อนเขา ไอ้เจ้าลูกชายลุงมันไม่เล่นด้วยทางโน้นเข้าก็ตื๊อไม่เลิก คุณหญิงมุกดาเขาอยากได้ ลูกเพือ่ นมาเป็นสะใภ้ หนูกน็ า่ จะรูน้ ะว่าปลูกเรือนต้องตามใจผูอ้ ยู่ ปลูกอูต่ อ้ งตามใจ ผู้นอน ลุงก็เห็นว่าเจ้ากรณ์มันไม่ได้รักไม่ได้ชอบ ก็เลยสงสารไม่อยากให้มันโดน แม่คลุมถุงชน” คุณบวรเล่ารายละเอียดต่อ “หนูไม่ต้องห่วง จะไม่มีการผูกมัดใดๆ ทางกฎหมายทั้งสิ้น หนูไม่ต้อง จดทะเบียนกับเจ้ากรณ์หรือมีรูปแต่งงานใดๆ และไม่มีการล่วงเกินอะไรหนูทั้งสิ้น ขอเพียงแค่ให้หนูคอยจัดการผูห้ ญิงทีเ่ ข้ามาหาเจ้ากรณ์ให้ลงุ เท่านัน้ ในสัญญาระบุวา่ งานของหนูจะเสร็จสิ้นต่อเมื่อเจ้ากรณ์แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาเท่านั้น” 35

กิ่งฟ้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสิ่งที่เธอได้ยินเมื่อครู่นี้เป็นเรื่องจริง ต�ำแหน่ง เลขาส่วนตัวที่เพิ่มงานสะใภ้ปลอมๆ เข้ามา โอ้แม่เจ้า ถ้าไม่ได้ยินกับหูคงไม่อยาก จะเชื่อแน่ๆ เลยว่า ยังมีเรื่องตลกแบบนี้เกิดขึ้นบนโลกในยุคสองพันนี้ด้วย ผู้ชาย ที่หนีการแต่งงานจนต้องมาหาผู้หญิงคนหนึ่งให้เป็นไม้กันหมาให้ โอ๊ย! ตลกสิ้นดี “หนูลองอ่านสัญญาข้างล่างหรือยัง” เสียงคุณบวรแว่วเข้ามาในโสตประสาทของหญิงสาว ท�ำให้กงิ่ ฟ้าสะดุง้ จาก ภวังค์เรื่องน�้ำเน่าที่ได้ฟังมา หญิงสาวก้มลงอ่านสัญญาข้างล่างตามที่คุณบวรบอก ก่อนจะตาเหลือกขึ้นอีกครั้ง “อะไรกันคะคุณลุง ถ้าหนูท�ำงานไม่เสร็จตามเป้าหมาย หนูต้องชดใช้ค่า เสียเวลาให้คุณลุงตามจ�ำนวนเงินที่คุณลุงส�ำรองจ่ายให้หนูก่อนเหรอคะ” กิ่งฟ้า ขมวดคิ้วแล้วถามต่อทันที “เงินเดือนห้าหมืน่ สิบสองเดือนเป็นจ�ำนวนหกแสน ค่าเสือ้ ผ้าเครือ่ งแต่งกาย สิบสองเดือนเป็นเงินห้าแสนบาท ค่าอาหารค่าที่พักเป็นเงินทั้งหมดล้านห้า โอ๊ย...” กิ่งฟ้าท�ำท่าจะเป็นลมจริงๆ หญิงสาวเงยหน้ามองคุณบวรด้วยความมึนงง “ตกลงว่าหนูเป็นหนีค้ ณ ุ ลุงหรือคะ แล้วนีเ่ ป็นสัญญาจ้างผูกมัดสะใภ้รบั จ้าง อย่างหนูใช่ไหม” คุณบวรหัวเราะเบาๆ ในล�ำคอเมื่อเห็นท่าทีตกใจของหญิงสาว ก่อนจะ พูดปลอบใจ “อย่าพูดว่าเป็นการจ้างสะใภ้เลยหนูกิ่ง ถือซะว่าเป็นการท�ำงานระหว่างเรา แล้วกัน หนูก็จะได้ตามเจ้ากรณ์ไปท�ำงานทุกที่ นี่ก็ถือว่าเป็นงานและยังได้ช่วยลุง จัดการกับผู้หญิงของเจ้ากรณ์อีกด้วย” “ผู้หญิงของคุณกรณ์” กิ่งฟ้าทวนประโยคค�ำหลัง ‘โอ้แม่เจ้า จู่ๆ ชีวิตของฉันต้องมาเป็นไม้กันหมาจากบรรดาผู้หญิงของ ตาบ้านี’่ กิง่ ฟ้าคิดทบทวนในใจ หญิงสาวพยายามนึกภาพตัวอย่างจากในละครต่างๆ ที่เคยดูมา สาวๆ ที่จะมาตบดีกันเพราะแย่งผู้ชายคนเดียว สิ้นคิดสิ้นดี! “ใช่ ผู้หญิงของเจ้ากรณ์” คุณบวรส�ำทับหนักแน่น ‘นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย’ กิ่งฟ้าครวญอีกครั้ง “ตอนนี้เจ้ากรณ์มันไปสนิทสนมกับนางแบบคนหนึ่ง ลุงรู้สึกว่าเขาอาจจะ 36

อิ่มอุ่น

มาหลอกแต่เจ้ากรณ์มันไม่เชื่อ คุณหญิงมุกดาภรรยาของลุงน่ะ เขาก็ไม่ชอบแม่ นางแบบอะไรคนนี้ ลุงถึงอยากได้ใครสักคนมาเป็นกันชนให้เจ้ากรณ์ ซึ่งก็คือหนู” คุณบวรพูด ‘ตาบ๊ อ งนี่ ก� ำ ลั ง จะโดนดาราหลอก โอ๊ ย ! เสน่ ห ์ แ รงจริ ง ๆ พ่ อ คู ้ ณ ’ หญิงสาวค่อนแคะในใจคนเดียว “แต่ในสัญญาบอกว่ากิง่ จะท�ำงานเสร็จต่อเมือ่ คุณกรณ์แต่งงานเป็นฝัง่ เป็นฝา ไม่ใช่เหรอคะ แล้วถ้าเป็นอย่างนี้คุณกรณ์จะแต่งงานเมื่อไร แบบนี้หนูไม่ต้องติด กับเขาไปอย่างนี้อีกนานเหรอคะ” กิ่งฟ้าท้วง คุณบวรยิ้มอย่างอารมณ์ดี “ลุงมองผู้หญิงคนหนึ่งไว้ให้เจ้ากรณ์แล้ว ตอนนี้รอแค่ให้เจ้ากรณ์เคลียร์ ตัวเองให้ได้เสียก่อน แล้วลุงค่อยจัดการเรือ่ งผูห้ ญิงคนนัน้ เอง หนูกงิ่ ท�ำหน้าทีเ่ พียง แค่ท�ำอย่างไรก็ได้ให้เจ้ากรณ์เลิกยุ่งกับแม่คนนั้น และกันไม่ให้ผู้หญิงทุกคนที่ คุณหญิงมุกดาภรรยาของลุงหามาให้เลือกเข้าใกล้เจ้ากรณ์ได้ แค่นี้แหละ” “คุณกรณ์มีคนรักอยู่แล้ว แถมยังมีโอกาสที่จะได้เลือกผู้หญิงที่แม่หามา ให้ดว้ ย มันน่าจะดีสำ� หรับคุณกรณ์นะคะ แล้วท�ำไมต้องให้หนูทำ� งานนีใ้ นต�ำแหน่ง นี้ด้วยล่ะคะ ให้หนูเป็นเลขาส่วนตัวธรรมดาก็ได้” กิ่งฟ้าเสนอทางออกให้ตนเอง “ไม่ได้หรอก เพราะแม่เจ้ากรณ์จะไม่ยอมรามือง่ายๆ แน่ หนูเตรียมรับมือ ให้ดแี ล้วกัน เพราะถ้าเขารูว้ า่ จูๆ่ เจ้ากรณ์กม็ หี นูโผล่มาในฐานะเมีย เขาต้องหาทาง ท�ำอะไรซักอย่างโดยเพ่งมาทีห่ นูแค่นนั้ และทีนบี้ รรดาผูห้ ญิงทีเ่ ขาเลือกมาให้เจ้ากรณ์ ก็จะหายไปเอง” คุณบวรคาดการณ์ล่วงหน้า “แต่ว่า...” กิ่งฟ้าท�ำท่าจะแย้งอีกครั้ง คุณบวรยกมือขึ้นห้ามแล้วตัดบท “เอาล่ะ เริ่มงานได้แล้ว หนูกับเจ้ากรณ์มีเวลาแค่สองวันก่อนที่คุณหญิง มุกดาจะกลับมา ต้องท�ำให้แนบเนียนทีส่ ดุ ว่ารักกันมากและไม่ยอมให้เจ้ากรณ์มคี น อื่น อ้อ อีกอย่าง อย่าให้คุณหญิงมุกดารู้เด็ดขาดว่าหนูเป็นใครมาจากไหน ส่วน คนในบ้านลุงจะจัดการเอง” คุณบวรย�้ำอีกครั้ง กิ่งฟ้าอยากจะร้องตะโกนออกมาดังๆ ว่า สิ่งที่เธอก�ำลังเจออยู่ตอนนี้เป็น เรื่องไม่จริง ตอนนี้เธอก�ำลังอยู่ที่บ้านก�ำนันทองก�ำลังหาทางออกเรื่องการแต่งงาน หญิงสาวหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อนแอบภาวนาในใจว่า ลืมตามาขอให้เธอได้เห็น 37

หน้าพ่อก�ำนันทองกับน้าจันทาอีกครั้งเถิด สิ่งที่กิ่งฟ้าคิดเป็นความฝัน เรื่องจริงคือตอนนี้เธออยู่ที่บ้านวงค์บริบูรณ์ บ้านของคุณบวร คนที่เมื่อวานเธอคิดว่าจะเป็นทางออกเรื่องการแต่งงานของเธอ ได้ เปล่าเลยความฝันของกิง่ ฟ้าพังทลายลง เพราะเพิง่ จะถูกมัดมือชกท�ำสัญญาเป็น สะใภ้รบั จ้าง เพือ่ กันผูห้ ญิงทุกคนให้ออกจากชีวติ ของนายปกรณ์ นายน่าเบือ่ คนนัน้ กิง่ ฟ้าค่อยๆ ลืมตาขึน้ มาอีกครัง้ พร้อมกับสูดลมหายใจเขาอย่างช้าๆ แล้วถามด้วย น�้ำเสียงชัดถ้อยชัดค�ำ “หนูต้องท�ำอะไรบ้างคะ” ปกรณ์สงสัยทีเ่ ห็นบิดาเรียกกิง่ ฟ้าเข้าไปคุยในห้องท�ำงานอยูน่ านสองนาน เมื่อเห็นหญิงสาวเปิดประตูห้องออกมาอย่างซังกะตาย ยิ่งพอเห็นหน้าของตนด้วย แล้วหญิงสาวยิ่งเมินหน้าใส่ราวกับว่าเบื่อขี้หน้าเขาเต็มทนแล้ว ปกรณ์ไม่สนใจว่า กิง่ ฟ้าจะท�ำหน้าเหม็นเบือ่ เขาขนาดไหน ชายหนุม่ เดินสวนเข้าไปในห้องท�ำงานทันที “พ่อคุยอะไรกับเด็กนั้นครับ ท�ำไมนานจัง” ชายหนุ่มเดินเข้ามานั่งแทนที่ กิ่งฟ้าเมื่อครู่นี้ “คุยเรื่องงานนิดหน่อย” คุณบวรตอบ ปกรณ์ท�ำหน้าสงสัยแต่ก็ไม่ถามอะไรต่อ คุณบวรวางเอกสารตรงหน้าให้ ชายหนุ่ม “เจ้ากรณ์เซ็นเอกสารให้พ่อหน่อย” ปกรณ์ก้มลงเซ็นเอกสารโดยไม่ได้คิดอะไร เพราะคิดว่าเป็นเอกสารเรื่อง งานที่บิดาให้เขาเซ็นเป็นประจ�ำอยู่แล้ว ชายหนุ่มยื่นเอกสารคืนให้บิดาทันที่ที่จรด ปลายปากกาเรียบร้อยแล้ว คุณบวรรับเอกสารคืนแล้วก้มลงเขียนอะไรบางอย่าง ลงบนกระดาษแผ่นเดิมก่อนจะส่งกระดาษแผ่นนั้นคืนให้บุตรชาย “อะไรครับพ่อ” ปกรณ์รับมาอ่านอย่างงงๆ ก่อนจะตาเหลือกกับข้อความ ในกระดาษที่เขาเซ็นต์เมื่อครู่นี้ “นี่อะไรครับ ให้ผมดูแล กิ่งฟ้า ธ�ำรงรักษ์ ในฐานะภรรยาเป็นเวลาหนึ่ง ปี โดยห้ามผมล่วงเกินเธอ ถ้าผมผิดสัญญาจะไม่ได้รับส่วนแบ่งในกองมรดกและ ทรัพย์สินของพ่อแม้แต่น้อย” 38

อิ่มอุ่น

“พ่อท�ำอะไรครับ ผมงงไปหมดแล้ว” ชายหนุ่มถามอย่างงงๆ “พ่อหากันชนให้แกได้แล้วไง แต่วา่ แกต้องดูแลหนูกงิ่ เขาให้ดอี ย่าให้ผหู้ ญิง ของแกมาระรานหนูกงิ่ เขาได้ และทีส่ ำ� คัญแกห้ามล่วงเกินเขาแม้เต่นดิ เดียว” คุณบวร ทวนเนื้อความในกระดาษ “นี่พ่อเล่นอะไรครับ ผมงงไปหมดแล้ว ก็ไหนพ่อบอกว่าจะให้ยัยกิ่งฟ้า มาเป็นเลขาส่วนตัวของผมไง แล้วท�ำไมวันนี้...” ชายหนุ่มพูดไม่ออก “ตอนแรกพ่อคิดจะหนูกงิ่ มาเป็นเลขา แต่วา่ เมือ่ คืนพอรับโทรศัพท์จากแม่ แกแล้วพ่อก็ต้องเปลี่ยนใจ” “เปลี่ยนใจเรื่องอะไร คุณแม่ท�ำไมเหรอครับ” “ก็แม่แกเขาบอกว่า กลับมาคราวนี้จะพาลูกสาวเพื่อนมาให้แกดูตัว และ ท่าทางจะชอบเอามากๆ ถึงขนาดว่าเอาดวงไปดูฤกษ์อะไรเรียบร้อยแล้ว พ่อเห็น ว่าแกปฏิเสธเรื่องนี้มาตลอด จึงขอร้องให้หนูกิ่งมาช่วยเพื่อรับมือสาวๆ ของแก” ปกรณ์ส่ายหน้าอย่างระอา ชายหนุ่มถอนหายใจอีกครั้ง “พ่อครับ ผมว่าเรือ่ งนีใ้ ห้ผมจัดการเองดีกว่า ผมคิดว่าผมมีวธิ รี บั มือคุณแม่ ได้ อีกอย่างตอนนี้ผมก็ก�ำลังดูๆ กับแคทอยู่ ผมว่าเรื่องนี้ไม่ต้องให้เด็กนั่นมายุ่ง ดีกว่า” ปกรณ์พูดเสียงเครียด มิน่าล่ะ เมื่อกี้พอเห็นหน้าเขาเท่านั้นแหละท�ำอย่างกับว่าเบื่อเสียเหลือเกิน ชายหนุ่มพอจะเข้าใจเหตุผลที่หญิงสาวแสดงอาการเมื่อครู่ใส่เขาแล้ว “เรื่องผู้หญิงที่ชื่อแคทอะไรนั่นอีก แกก็รู้นิสัยแม่แกว่าเขาไม่ชอบผู้หญิง เต้นกินร�ำกินแบบนั้น แล้วเขาก็ประกาศออกชัดแจ้งว่าไม่ยอมรับ แล้วแกจะไปฝืน เขาท�ำไม ที่ทุกวันนี้แม่แกพยายามหาผู้หญิงมาให้แกดูตัวก็เพราะแบบนี้ แกเองก็รู้ ไม่ใช่เหรอ เจ้ากรณ์” คุณบวรถามลูกชายตรงๆ “ก็ใช่ครับ แต่ผมคิดว่าเวลาจะท�ำให้ทุกอย่างดีขึ้น แค่ให้เวลาแคทเขาได้ พิสูจน์ตัวเองกับบ้านเรา ผมว่าถ้าพ่อกับแม่ได้รู้จักแคทจริงๆ ผมว่าพ่อกับแม่ต้อง ชอบแคทแน่ๆ” ปกรณ์พยายามอธิบายให้บิดาฟัง “แกรักแม่แคทแน่แล้วเหรอ เจ้ากรณ์” คุณบวรถามบุตรชายไปตรงๆ ปกรณ์องึ้ ท�ำไมเขาไม่เคยถามตัวเองแบบนีม้ าก่อนเลย เขาชอบทีแ่ คทเป็น ตัวของตัวเอง อยู่ด้วยแล้วมีความสุขสนุกสนาน ที่ส�ำคัญเขาภูมิใจมากที่ได้ชื่อว่า 39

เป็นคนสนิทที่สุดของนางแบบสาวแถวหน้าของเมืองไทย “เอ่อ...คือ ผม...” ปกรณ์อ�้ำอึ้ง ไม่รู้จะตอบค�ำถามนี้อย่างไรดี คุณบวร มองหน้าบุตรชายที่เหมือนพยายามจะนึกหาค�ำตอบในสิ่งที่ตนถามไป คนเป็นพ่อ จึงตัดสินใจพูดออกไป “พ่อเพิ่งท�ำหนังสือสัญญาจ้างหนูกิ่งมาเป็นเลขาส่วนตัวและพ่วงด้วย ต�ำแหน่งสะใภ้ชวั่ คราวของบ้านวงค์บริบรู ณ์ของเราไปแล้ว สัญญาของหนังสือฉบับนี้ เป็นเวลาหนึ่งปี ถ้าในหนึ่งปีนี้แกสามารถหาเหตุผลที่จะแต่งงานกับแคทหรือท�ำให้ แม่แกยอมรับได้ แกก็ไม่ต้องห่วงเรื่องกิ่งฟ้า พ่อจะจัดการเอง” “แล้วยัยเด็กนั่นยอมแล้วเหรอครับ” เขาถามอย่างสงสัย “ยอมสิ พ่อจ้างหนูกงิ่ มาเป็นเลขาส่วนตัวของแกและขอให้ชว่ ยรับมือกับบรรดา สาวๆ ทีแ่ ม่แกหามาให้ดว้ ยในฐานะเมียในนามของแก” คุณบวรบอกต�ำแหน่งกิง่ ฟ้า ชัดเจน “นี่ถึงขนาดต้องจ้างเลยเหรอครับ” ลูกชายย้อนถามเสียงสูง “ใช่ ลงทุนจ้างกิง่ ฟ้ามาเพือ่ แกโดยเฉพาะ” คุณบวรตอบหน้าตาเฉยราวกับ เป็นเรื่องธรรมดา “หา อะไรนะครับ พ่อจ้างยัยเด็กนั่นมาเป็นสะใภ้ชั่วคราวของพ่อเป็นเมีย ในนามผม หมายความว่าทีพ่ อ่ เขียนในกระดาษนีเ้ ป็นเรือ่ งจริง ผมคิดว่าพ่อปรึกษา ผมก่อนแล้วค่อยไปคุยกับเด็กนั่น” ปกรณ์หยิบกระดาษขึ้นมาอ่านอีกครั้ง “ใช่ เป็นเรื่องจริง” คุณบวรยืนยัน “โอ้ย พ่อครับ พ่อท�ำแบบนี้ก็เท่ากับว่าพ่อปิดอนาคตของผมเลยนะครับ แล้วอย่างนี้ผมจะแต่งงานกับคนที่ผมรักได้ยังไงล่ะครับ” ลูกชายโอดครวญ “ก็ในสัญญาบอกแล้วไง ว่าไม่มพี นั ธะทางกฎหมายแต่แกต้องรักษาสัญญา ลูกผู้ชาย ห้ามล่วงเกินหนูกิ่งโดยเด็ดขาด” คุณบวรไม่ทุกข์ไม่ร้อน “พ่อ ครับ...” ปกรณ์คราง “เอาล่ะเจ้ากรณ์ ก่อนที่แกจะมาโอดครวญเรื่องที่พ่อจัดการไปแล้วและที่ ส�ำคัญแกก็รับรู้แล้วด้วย แกรีบไปตกลงกับหนูกิ่งเพื่อหาทางรับมือกับแม่แกดีกว่า แกมีเวลาอีกแค่วันเดียวเท่านั้น ถ้าแม่แกกลับมาแล้วสามารถจัดการหนูกิ่งให้พ้น ทางไปได้ รับรองว่าแกได้แต่งงานกับผู้หญิงที่แม่แกเลือกให้แน่” บิดาตัดบทสั้นๆ 40

อิ่มอุ่น

“ตกลงอะไรครับพ่อ” ลูกชายถามอย่างมึนงง “ก็ตกลงสร้างความสนิทสนมกับเมียแกนะซิ ท�ำอย่างไรก็ได้ให้แกกับหนูกงิ่ ดูรักกันราวกับว่าไม่อยากจะแยกจากกัน ให้แม่แกไม่กล้าวุ่นวายหาผู้หญิงมาให้ แกอีก” บิดาส�ำทับ โอ๊ย! นี่เขาก�ำลังเจองานเข้าอะไรกันแน่ บิดากับมารดาก�ำลัง เล่นตลกอะไรกับเขา แล้วท�ำไมเขาต้องมาเจอเรือ่ งบ้าๆ พวกนีด้ ว้ ย และทีแ่ ย่ไปกว่านัน้ ก็คือต้องสนิทสนมกับยัยกิ่งฟ้าผู้แสนจะเย่อหยิ่งคนนี้อีก ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว ปกรณ์เดินอย่างหมดแรงออกมาจากห้องท�ำงานของบิดาอย่างช้าๆ ชายหนุม่ เดินกลับไปทีต่ กึ เล็กด้านหลังทีเ่ ป็นทีพ่ กั ส่วนตัวของปกรณ์ เขาขอบิดาสร้างบ้านพัก ส่วนตัวนี้ขึ้นมาเพราะว่าต้องการความสงบสันโดษเพียงล�ำพัง ชายหนุ่มก�ำลังจะถึงตึกเล็กของเขาแล้ว มีความโกลาหลบางอย่างเกิดขึ้น บริเวณที่อยู่ของเขา สาวใช้สองคนก�ำลังหัวหมุนกับคุณลอรที่ก�ำลังควบคุมการ ท�ำงานด้วยตนเองอย่างขะมักเขม้น “คุณลอร ท�ำอะไรเหรอครับ” ปกรณ์ถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นสาวใช้ก�ำลัง วุ่นวายกับข้าวของในห้องนอนของเขา “จัดห้องให้คุณกรณ์ใหม่ไงคะ แหม ไม่บอกลอรเลยนะคะ ว่าคุณกิ่งเป็น ใคร ปล่อยให้ลอรปล่อยไก่อยูไ่ ด้” แม่บา้ นวัยกลางคนแซวชายหนุม่ อย่างอารมณ์ดี ปกรณ์ท�ำหน้างงเล็กน้อย “คุณลอรพูดเรื่องอะไรครับ ผมงงไปหมดแล้ว” ชายหนุ่มสงสัย คุณลอร เอามือปิดปากหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพูดเสียงกระซิบกับชายหนุ่ม “แหม ไม่ต้องเขินลอรหรอกค่ะ ท�ำไมไม่บอกลอรซักค�ำคะว่าคุณกิ่งเธอ เป็นตัวจริงของคุณกรณ์” คุณลอรท�ำหน้าล้อชายหนุ่มอีกครั้ง ปกรณ์ยกมือขึ้นตบ หน้าผากตนเองเบาๆ ราวกับเตือนสติตนเองอีกหนว่ากระดาษทีเ่ ขาเซ็นต์ให้บดิ าไป เมื่อครู่นี้คือเรื่องอะไร ชายหนุ่มไม่โต้ตอบใดๆ กับคุณแม่บ้านอีก “แล้วจัดห้องใหม่ให้ผมท�ำไมเหรอครับ” ปกรณ์ถามเสียงเนือยๆ “อ้าว แหม ก็จดั ห้องหอให้คณ ุ กรณ์กบั คุณกิง่ ไงคะ คุณท่านนีช่ า่ งเป็นคุณ พ่อทีด่ จี ริงๆ นะคะ ลูกรักใครก็รกั คนนัน้ ด้วย ว่าแต่คณ ุ กรณ์ไม่คดิ จะจัดงานจริงๆ เหรอคะ ป้าว่า...” คุณลอรพูดไม่ทันจบ ปกรณ์ก็ถามแทรกขึ้นมาว่า

41

“จัดห้องให้ผมกับเด็กนัน่ ” ปกรณ์ทวนค�ำอย่างตกใจ คุณลอรยิม้ แล้วพยัก หน้าแทนค�ำตอบ เขาอยากจะบ้าตายจริงๆ นีม่ นั อะไรกันหนักหนา จูๆ่ พ่อก็ลกุ ขึน้ มาวุน่ วาย กับเรื่องส่วนตัวของเขา ทั้งๆ ที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ถ้าเป็นมารดาของเขาล่ะก็ไม่ใช่ เรือ่ งประหลาด เพราะคุณหญิงมุกดามารดาของเขานัน้ พยายามจะจับคูช่ ายหนุม่ กับ บรรดาลูกสาวเพื่อนชาวไฮโซทั้งหลายอยู่แล้ว

42

อิ่มอุ่น

3

ปกรณ์หนั หลังเดินกลับ เขาไม่ไปทีต่ กึ เล็กแล้ว ช่างเถอะ อยากจะท�ำอะไร กันก็ทำ� ไป ตอนนีเ้ ขาคงจะขัดอะไรบิดาไม่ได้แล้ว ลองถ้ามีการเปลีย่ นแปลงรวดเร็ว ขนาดนี้ เขาคงจะยับยั้งมันไม่ได้แล้ว ต้องปล่อยเลยตามเลยไป สิ่งที่ปกรณ์คิดในตอนนี้คือ การที่พ่อจ้างกิ่งฟ้ามาเป็นกันชนในฐานะ ภรรยาของเขาก็อาจจะดีเหมือนกัน เพราะอย่างน้อยมารดาของเขาคงจะวุน่ วายเรือ่ ง การจับคูเ่ ขาน้อยลง และเขาคงจะมีเวลาทีจ่ ะให้ตวั จริงของเขาพิสจู น์ให้ทบี่ า้ นเห็นได้ ว่า เธอเหมาะจะมาเป็นคู่ชีวิตของเขาจริงๆ ปกรณ์เดินถือกระดาษแผ่นนัน้ ในมือแน่น เขาก�ำลังเดินตามหากิง่ ฟ้า อยาก รู้นักว่าตอนนี้หญิงสาวคิดอย่างไรกับเรื่องที่บิดาจัดการเมื่อครู่นี้ ปกรณ์เดินไปถึง สวนด้านหลัง ชายหนุ่มเห็นกิ่งฟ้านั่งอ่านบางอย่างในมืออย่างตั้งอกตั้งใจ ปกรณ์ ส่งเสียงกระแอมให้อีกฝ่ายรู้ตัว “อ่านอะไรอยูเ่ หรอ” ชายหนุม่ ทรุดตัวลงนัง่ ตรงข้ามกับหญิงสาว กิง่ ฟ้าเงย หน้าขึ้นจากกระดาษแผ่นนั้นแล้วมองหน้าชายหนุ่มอย่างไม่ยินดียินร้าย “อ่านสัญญาจ้างน่ะสิ” ตอบแบบมะนาวไม่มีน�้ำ 43

“อ่านแล้วท�ำได้หรือเปล่า” เขาถาม กิง่ ฟ้าจ้องหน้าชายหนุม่ แล้วพูดด้วยน�ำ้ เสียงประชดเล็กๆ “ท�ำไม่ได้ก็ต้องท�ำให้ได้ ไม่งั้นอยู่ดีๆ ก็ต้องเป็นหนี้ล้านห้า” ปกรณ์ชะงัก เล็กน้อย เขาเอื้อมมือไปหยิบกระดาษในมือของหญิงสาวมาอ่าน “นี่พ่อก็ผูกมัดเธอเหมือนกันเหรอ” กิ่งฟ้าไม่ตอบแต่พูดขึ้นมาลอยๆ “ไม่รู้เพราะใคร ท�ำให้ฉันต้องมาเป็นแบบนี้” หญิงสาวสะบัดเสียงใส่ด้วย ความโมโห ปกรณ์เงยหน้าขึ้นจากกระดาษแล้วย้อนกลับไป “ก็เธอเองไม่ใช่เหรอ ที่อยากจะมาหาพ่อฉันเพื่อขอท�ำงาน นี่ก็เป็นงาน แล้วไง เธอเองเซ็นสัญญาจ้างเรียบร้อยแล้ว เพราะฉะนั้นต่อไปนี้ห้ามมาบ่นหรือ กระแนะกระแหนฉันอีกเด็ดขาด เข้าใจไหม” เขาพูดแกมสั่ง กิง่ ฟ้านิง่ ไม่ตอบโต้ชายหนุม่ หญิงสาวเม้มปากเป็นเส้นตรงนับหนึง่ ถึงร้อย ในใจ ระงับใจไม่ให้ตอบโต้กับนายจ้างจอมยียวนคนนี้ เขาคืนกระดาษให้ แล้ว เริ่มสั่งงานทันที “ก่อนอืน่ เธอต้องรูว้ า่ เธอมีสองหน้าทีค่ อื หนึง่ เป็นเลขาส่วนตัวของฉัน ดังนัน้ เธอต้องรู้ว่าฉันชอบอะไรไม่ชอบอะไรมีรสนิยมแบบไหน เวลาฉันท�ำงานห้ามคน มากวนใจห้ามคนมาเสียงดังใกล้ๆ ต้องรู้ว่าฉันแต่งตัวสไตล์ไหน ต้องรู้ว่าฉัน...” ปกรณ์อธิบายยังไม่ทันจบหญิงสาวก็สอดขึ้นมา “นีค่ ณ ุ ฉันเพิง่ รูจ้ กั คุณยังไม่ครบยีส่ บิ สีช่ วั่ โมงเลย คุณจะให้ฉนั รูจ้ กั อะไร คุณหนักหนา รอเดี๋ยว” กิ่งฟ้าลุกขึ้นจากโต๊ะอย่างรวดเร็ว “จะไปไหน ฉันยังไม่พูดไม่จบเลย” ชายหนุ่มท�ำเสียงขึงขัง “ไปหากระดาษมาจด ฉันไม่จำ� หรอกว่าคุณชอบอะไรไม่ชอบอะไร เพราะไม่ใช่ เรื่องที่ฉันต้องจ�ำ รออยู่ตรงนี้แหละ เดี๋ยวมา” พูดจบ ก็เดินดุ่มๆ ออกไปโดย ไม่สนใจว่าปกรณ์นั่งอยู่ตรงนั้น อีกสิบนาทีกิ่งฟ้าก็เดินกลับมาที่เดิม โดยในมือของหญิงสาวถือสมุดโน้ต เล่มพอเหมาะมือกับปากกาอีกสองสามด้ามติดมือมาด้วย หญิงสาวทรุดตัวลงนั่ง ที่เดิม แล้วถามโดยไม่มองหน้าคนที่นั่งอยู่ตรงข้าม “เอ้าว่ามา มีอะไรที่ฉันต้องรู้เกี่ยวกับคุณบ้าง” หญิงสาวเปิดสมุดหน้าแรก เตรียมพร้อมจด 44

อิ่มอุ่น

“ไหนว่าจบเกียรตินิยมมาไง แค่นี้ก็จ�ำไม่ได้เหรอว่าฉันชอบอะไรไม่ชอบ อะไร” ชายหนุ่มท�ำเสียงดูแคลนเล็กน้อย กิ่งฟ้าเชิดหน้าเล็กน้อยแล้วตอบโต้ให้อีก ฝ่ายต้องหน้าชา “ฉันจะจ�ำในเรื่องที่ควรจ�ำ เรื่องไหนที่ฉันไม่จ�ำเพราะไม่อยากสนใจ แต่ที่ ฉันต้องจดเพราะคุณมันคนเรือ่ งเยอะ” กิง่ ฟ้าเน้นประโยคสุดท้ายชัดเจน แล้วพูดต่อ

“ว่ามา อย่าเสียเวลาฉันมีอย่างอื่นต้องท�ำอีก” เธอเริ่มต้นท�ำงานทันที ปกรณ์นกึ ภาพไม่ออกว่าระหว่างเขากับกิง่ ฟ้านัน้ จากนีไ้ ปหนึง่ ปีชวี ติ เขาจะ เป็นอย่างไร เมือ่ มีผหู้ ญิงคนนีเ้ ป็นเงาตามตัว นีเ่ ป็นเพียงแค่การเริม่ ต้นก็ไม่สวยงาม เท่าไรแล้ว ในสัญญาเขาต้องอยู่กับหญิงสาวไปถึงหนึ่งปี ไม่อยากคิดเลยว่าเขากับ เธอจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากันแค่ไหน กิง่ ฟ้าจดรายละเอียดส่วนตัวของชายหนุม่ ในเรือ่ งงานและเรือ่ งส่วนตัวบาง อย่างได้เกือบครบเรียบร้อยตามค�ำบอกเล่าของชายหนุ่ม หญิงสาวจดไปจ�ำไปจน พอจะเดานิสัยและรสนิยมบางอย่างของปกรณ์ได้บ้างว่า ชายหนุ่มไม่เรื่องมาก อย่างที่คิดแต่ชอบความเรียบง่ายและดูดีตามความเหมาะสม มาถึงตรงนี้กิ่งฟ้าคิด ว่าการเป็นเลขาส่วนตัวของชายหนุ่มไม่น่าเป็นเรื่องยากส�ำหรับตนเอง แต่เรื่องที่จะ ยากส�ำหรับเธอคือ “ตอนนี้คุณพ่อให้คนจัดบ้านให้เราอยู่แล้ว เธอรู้ไหม” ปกรณ์ถาม “จัดบ้าน” กิ่งฟ้าทวนค�ำด้วยความตกใจ มีเรื่องอะไรที่ท�ำให้เธอตกใจ อีกแล้วหรือ “ฉันพักอยูท่ ตี่ กึ เล็กด้านหลังตึกใหญ่ เดีย๋ วฉันจะพาเธอไปดู ตอนนีค้ ณ ุ พ่อ ให้คุณลอรจัดเป็นเรือนหอชั่วคราวให้อยู่” “มีห้องนอนกี่ห้องคะ” กิ่งฟ้าถามสวนขึ้นมาทันที เรื่องส�ำคัญมากส�ำหรับเธอ เรื่องอะไรจะต้อง มานอนร่วมห้องกับปกรณ์ดว้ ย แค่นหี้ ญิงสาวก็ยงั ไม่รชู้ ะตากรรมเลยว่าจะต้องเจอ กับอะไรบ้าง “ห้องเดียว” “ห้องเดียว แล้วจะอยู่กันยังไง” แค่คดิ ก็ไม่อยากจะจินตนาการต่อ ว่าการต้องอยูใ่ นห้องนอนกันสองต่อสอง 45

กับชายหนุม่ ทีเ่ ธอไม่ชอบขีห้ น้าคนนีเ้ ป็นเวลาถึงหนึง่ ปี ความสุขของเธอจะมีเกิดขึน้ ไหม จ�ำได้วา่ สมัยเรียนมหาวิทยาลัย หญิงสาวมักจะเคยชินกับการอยูห่ อพักคนเดียว โดยไม่มีเพื่อนร่วมห้อง เพราะสะดวกกับการใช้ชีวิตส่วนตัวและการอ่านหนังสือ ในยามสอบของเธอ “ก็ใครจะไปรู้ล่วงหน้าล่ะ ว่าเธอจะต้องมาอยู่กับฉันถึงหนึ่งปี แต่รับรอง ว่าเธอปลอดภัยแน่นอน เพราะฉันคงไม่หน้ามืดไปปล�้ำเธอหรอก ข้อนี้เธอไม่ต้อง ห่วง แต่ที่ฉันอยากรู้ก็คือว่า เธอกรนหรือเปล่า” ชายหนุ่มถามตามตรง กิ่งฟ้าหน้าแดงด้วยความอายที่ชายหนุ่มพูดออกมาซะตรงขนาดนี้ “บ้า ฉันไม่ใช่คนนอนกรนซะหน่อย ว่าแต่คุณเถอะ คุณกรนหรือเปล่า” เธอย้อนเขาให้บ้าง “ไม่รู้สิ อันนี้เธอต้องพิสูจน์เวลาฉันหลับแล้วล่ะ” ปกรณ์พูดยิ้มๆ เมื่อเห็น กิ่งฟ้าหน้าแดงขึ้นมาอีกครั้ง “เอาล่ะ ทีนี้เรื่องที่นอนพักไว้ก่อน ไว้ถึงเวลาจริงๆ ค่อยว่ากัน แต่ตอนนี้ เธอไปกับฉันก่อน” ชายหนุ่มลุกขึ้นจากโต๊ะ “ไปไหน” หญิงสาวยังนั่งไม่ยอมขยับไปไหน “ลุกขึ้น พ่อให้ฉันเอาเธอไปโมดิฟาย” ชายหนุ่มสั่งให้หญิงสาวลุกขึ้นตาม กิง่ ฟ้าอิดออดไม่อยากจะออกไปกับชายหนุม่ หญิงสาวคิดว่าตนควรจะอยู่ ใกล้ชิดกับชายหนุ่มเฉพาะในเวลางานเท่านั้น ถ้านอกเหนือจากเวลางานแล้วกิ่งฟ้า คิดว่า ปกรณ์ไม่ใช่คนที่เธออยากอยู่ใกล้ซักเท่าไรนัก ปกรณ์เห็นกิ่งฟ้ายังอิดออดไม่ลุกขึ้นตามที่เขาสั่ง ชายหนุ่มก้าวเพียง ก้าวเดียวก็ไปถึงตัวหญิงสาวแล้ว เขาใช้มือทั้งสองข้างจับบ่าให้เธอลุกขึ้นก่อนจะ บังคับกลายๆ “ไปจัดการตัวเธอให้เรียบร้อย อีกไม่กวี่ นั แม่ฉนั ก็จะกลับมา อย่างน้อยให้ ท่านเห็นหน่อยว่าเธอก็มีคุณสมบัติพอที่ฉันจะเผลอไปชอบเธอได้” กิง่ ฟ้าขืนตัวไว้เล็กน้อยไม่ยอมเดินตามชายหนุม่ ไป ปกรณ์หนั มาแล้วคว้า ข้อมือของหญิงสาวหมับก่อนจะออกแรงดึงเพียงเล็กน้อย ตัวเธอก็เซเข้ามาในอ้อมแขน อันแข็งแรงของเขาแล้ว ชายหนุม่ รวบตัวหญิงสาวไว้หลวมๆ ก่อนจะพาเดินไปทีร่ ถ จับเธอนั่งให้เรียบร้อยก่อนจะรีบอ้อมไปด้านคนขับแล้วขับรถออกไปทันที 46

อิ่มอุ่น

ปกรณ์ใช้เวลาประมาณครึง่ ชัว่ โมงก็มาถึงยังสถานทีท่ ชี่ ายหนุม่ ต้องการ ค�ำสัง่ แรกของบิดาคือการท�ำความรู้จักกับกิ่งฟ้า ข้อแรกนั้นเขาท�ำไปเรียบร้อยแล้วโดย การบอกนิสัยใจคอความชอบและรสนิยมให้กับหญิงสาวได้รู้ ค�ำสั่งที่สองของบิดา คือการจัดการแปลงโฉมกิง่ ฟ้าให้เป็นสาวสมัยใหม่ทคี่ ล่องตัว และทีส่ ำ� คัญให้เหมาะสม กับต�ำแหน่งสะใภ้ชั่วคราวของบ้านวงค์บริบูรณ์ กิ่งฟ้าลงจากรถตามค�ำสั่งของปกรณ์อย่างงงๆ หญิงสาวไม่เข้าใจว่าท�ำไม ชายหนุ่มจึงต้องพาตนมาที่นี่ด้วย เธอมองเข้าไปในร้านที่เป็นตึกแถวที่อยู่ตรงหน้า ร้านนี้เป็นสถานเสริมความงามที่มีชื่อพอสมควร กิ่งฟ้ามองหน้าปกรณ์แล้วถามว่า “คุณมาฉันมาที่นี่ท�ำไม” ปกรณ์ไม่ตอบ แต่เดินน�ำหน้าเข้าไปในร้าน ทันทีที่เปิดประตูร้านเข้าไป หญิงสาวท่าทางใจดีคนหนึ่งก็ออกมาต้อนรับ “สวัสดีค่ะ คุณปกรณ์ใช่ไหมคะ” “ครับ ที่นัดคุณปราณีไว้ เอ่อ...ไม่ทราบว่าคุณปราณีอยู่ไหมครับ” ปกรณ์ ถามอย่างสุภาพ หญิงคนเดิมยิ้มอย่างเป็นมิตรแล้วตอบว่า “ดิฉันนี่แหละค่ะ ปราณี ไม่ทราบว่าคุณปกรณ์มีอะไรให้รับใช้ค่ะ” ปรานี เจ้าของร้านแสดงตัว “อ๋อ ครับ ผมอยากให้คุณปราณีช่วยจัดการ เอ่อ...” ปกรณ์หันหน้ามาหา กิง่ ฟ้าทีย่ นื หลบอยูข่ า้ งหลังเขา ชายหนุม่ ใช้มอื ข้างหนึง่ ดันหลังของหญิงสาวออกมา เบาๆ ให้ปราณีได้เห็นหน้าค่าตาของกิ่งฟ้าอย่างชัดๆ “คือ ผมอยากให้คุณปราณีช่วยจัดการโมดิฟายผู้หญิงคนนี้ให้หน่อยครับ เอาแบบ เอ่อ...” ปกรณ์ท�ำท่าคิดก่อนจะพูดต่อ “ผมว่าเสื้อผ้าหน้าผมดูธรรมดาไปหน่อย อยากให้คุณปราณีท�ำอย่างไร ก็ได้ให้ออกมาดู...” “ดูให้เหมาะสมกับผมน่ะครับ เพราะเธอจะมาเป็นเลขาส่วนตัวของผม ถ้าดู เชยๆ ธรรมดาแบบนี้ ผมว่ามันไม่คอ่ ยเข้ากับผมเท่าไรนัก” ปกรณ์ยดื อกนิดๆ เมือ่ เห็นปราณียิ้มให้กิ่งฟ้า ชายหนุ่มเข้าใจว่าปราณีคงจะเห็นด้วยกับความคิดของตน ‘แหวะ อย่างกับตัวเองเป็นเจ้าชายเลยนะ ตาบ้า’ กิง่ ฟ้าแอบหมัน่ ไส้ชายหนุม่ ในใจ 47

“ได้ค่ะ เดี๋ยวปราณีจัดการให้ ว่าแต่คุณปกรณ์จะนั่งรอด้วยไหมคะ” “ไม่ครับ เสร็จเมือ่ ไรก็โทรเรียกผมได้เลย พอดีผมจะแวะไปท�ำธุระนิดหน่อย” ปกรณ์รีบชิ่ง ชายหนุ่มเดินมากระซิบกิ่งฟ้าเบาๆ “เธออยู่นี่แหละ เดี๋ยวคุณปราณีจะจัดการกับเธอ อย่าดื้อล่ะเสร็จแล้วฉัน จะมารับ เร็วๆ ด้วย เรามีอย่างอื่นต้องท�ำอีก” พูดจบชายหนุ่มก็เดินออกจากร้าน ไปหน้าตาเฉยปล่อยให้กิ่งฟ้ายืนงงอยู่ตรงนั้นกับคุณปราณีต่อไป ปกรณ์ขับรถออกจากสถาบันเสริมความงานที่ส่งกิ่งฟ้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดไปหาปลายสายอย่างอารมณ์ดี “แคทเหรอ อยู่ไหนจ๊ะ ผมก�ำลังจะไปหา” ปกรณ์ยิ้มหวานเมื่อปลายสาย รับโทรศัพท์ “ได้จ้ะ อีกสิบนาทีเจอกัน” ชายหนุ่มวางสายลงแล้วรีบขับรถไปตามที่ นัดหมายทันที คนทีป่ กรณ์กำ� ลังเดินทางไปหาเป็นถึงนางแบบระดับแถวหน้าของเมืองไทย แคทลียา วิชิตพงค์ นางแบบสาวดาวรุ่งมาแรงวัย 25 ปี ทั้งคู่รู้จักกันมาได้เกือบปี แล้ว ปกรณ์พบกับแคทลียาครั้งแรกที่งานเลี้ยงของบริษัทตอนต้นปี หลังจากนั้นทั้งคู่ก็มีโอกาสได้สานสัมพันธ์กันมาเรื่อยๆ แต่เพราะความที่ ปกรณ์เป็นคนบ้างานท�ำให้ทั้งคู่ไม่ค่อยได้มีโอกาสพบปะสังสรรค์กันบ่อยนัก จะมี ก็แต่เมื่อหญิงสาวว่างแล้วไปพบชายหนุ่มที่ท�ำงานหรือนัดพบกันที่คอนโดของ หญิงสาว แคทลียาไม่อยากให้เรื่องการคบหากันของทั้งคู่เป็นข่าวซุบซิบตามหน้า หนังสือพิมพ์เท่าไรนัก เพราะหญิงสาวมีภาพลักษณ์ที่ดีในวงการบันเทิงมาตลอด อีกทั้งแคทลียารู้สึกไม่มั่นใจในตัวของปกรณ์เท่าไรนัก หญิงสาวพอรู้มาว่ามารดา ของชายหนุม่ ก�ำลังเล่นเกมส์จบั คูห่ าคนดีๆ ทีต่ นพอใจมาให้บตุ รชายคบหาอยูต่ ลอด เวลา และปกรณ์เองก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะแสดงออกกับเธออย่างชัดเจนว่ารู้สึกกับเธอ มากน้อยแค่ไหน แต่ที่ส�ำคัญกว่านั้นก็คือแคทลียารู้ตัวดีว่าคุณหญิงมุกดามารดา ของชายหนุ่มนั้น ไม่ค่อยปลื้มตนสักเท่าไร 48

อิ่มอุ่น

อีกสิบนาทีต่อมาปกรณ์ก็ขับรถมาจอดที่หน้าคอนโดหรูย่านใจกลางเมือง คอนโดแห่งนี้ค่อนข้างเป็นส่วนตัวพอสมควร เพราะมีทั้งนักธุรกิจและผู้มีชื่อเสียง ที่ต้องการความเป็นส่วนตัวเป็นเจ้าของห้องราคาแพงของคอนโดหรู ปกรณ์กดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นเป้าหมาย ก่อนจะไปหยุดอยู่หน้าห้องแล้วกด กริง่ ให้เจ้าของห้องรูต้ วั ว่าเขามาแล้ว เพียงแค่เสียงประตูเปิดออกมาเล็กน้อย ชายหนุม่ ก็ผลักประตูห้องเปิดเข้าไปอย่างคุ้นเคย ชายหนุ่มยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อมีร่างนุ่ม ของเจ้าของห้องโผเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว “แหม กรณ์ หายไปเลยนะคะ ปล่อยให้แคทคิดถึงนานเหลือเกิน” แคทลียา โผเข้าหาชายหนุ่มด้วยความคิดถึง ก่อนจะออดอ้อนต่อไปอีก “นึกว่าลืมกันซะแล้ว” แคทลียาทวงสัญญาแห่งความคิดถึงจากชายหนุ่ม หญิงสาวหอมแก้มชายหนุ่มเบาๆ หนึ่งทีเป็นการทักทาย “ใครบอกว่าลืม ผมคิดถึงแคทตลอดเวลา รู้ไหม” ปกรณ์หยอดค�ำหวาน ใส่บา้ ง เขายิม้ ให้เธออย่างอ่อนโยน ยามนีเ้ ขามีหญิงสาวเป็นเพือ่ นหญิงทีส่ นิททีส่ ดุ ก็ว่าได้ แต่เรื่องที่จะคบหากันต่อไปอย่างไรนั้น ปกรณ์ขอเวลาดูเธออีกซักนิด “ก็กรณ์เล่นหายไปเลยนี่นา แคทก็คิดว่าคุณลืมแคทซะแล้ว” หญิงสาว ออดอ้อนพลางซุกหน้าลงบนแผงอกกว้างของชายหนุ่ม ปกรณ์หัวเราะเบาๆ อย่างอารมณ์ดี แคทลียาเหมือนลูกแมวขี้อ้อนเวลาที่ อยู่กับเขาเพียงล�ำพังแบบนี้ทุกครั้ง เธอท�ำให้เขารู้สึกเพลิดเพลินยามที่ได้มองเธอ กรีดกรายอยู่บนแคทวอล์กหรือแม้แต่กลายเป็นลูกแมวน้อยในเวลาที่อยู่กันตาม ล�ำพังแบบนี้ “ผมไปธุระแทนคุณพ่อที่อุดรธานีมา เพิ่งกลับมาเมื่อวานนี้ พอว่างก็รีบ มาหาคุณก่อนเลย” ปกรณ์นั่งลงบนโซฟาหรูของหญิงสาว ก่อนจะบีบจมูกของ แคทลียาเบาๆ เป็นการหยอกล้อ “แน้ กรณ์น่ะ” แคทเบี่ยงตัวออกมาเล็กน้อย หญิงสาวเอามือน้อยๆ บีบ จมูกโด่งของชายหนุ่มเบาๆ เป็นการหยอกเย้ากลับ “เป็นไงบ้างคะ ทุกอย่างเรียบร้อยไหม กรณ์ไปเจอสาวเมืองทีร่ าบสูงสวยๆ บ้างไหมคะ” 49

“เรียบร้อยดีจะ้ ไม่มปี ญ ั หา” ปกรณ์ตอบสัน้ ๆ แล้วถามด้วยความแปลกใจ “แล้ววันนี้คุณไม่มีงานเหรอ” แคทลียายิ้ม “มีคะ่ อีกสักพักก็จะไปแล้ว แต่กรณ์โทร.มาก่อนแคทเลยอยูร่ อ” แคทลียา โผเข้ากอดชายหนุ่มอีกครั้ง “คิดถึงคุณ อยากเจอก่อนจะได้มีแรงท�ำงาน” แคทหยอดค�ำหวาน ได้ผล ปกรณ์หวั เราะเบาๆ อย่างอารมณ์ดี เขาจะไม่อารมณ์ดอี ย่างนีไ้ ด้อย่างไรเล่า ในเมือ่ เขาเป็นผู้โชคดีที่ได้มีโอกาสใกล้ชิดนางแบบสาวคนดังขนาดนี้ “ผมก็คิดถึงคุณ คิดถึงจะตายอยู่แล้วรู้ไหม” ชายหนุ่มจรดหน้าผาก ชนกับหน้าผากเนียนสวยของหญิงสาว “ผมมีเรื่องตลกจะเล่าให้คุณฟัง ฟังแล้วช่วยวิเคราะห์ด้วยนะว่าควรท�ำ ไง” ปกรณ์ตั้งท่าจะเล่าเรื่องราวของเขาที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหันในช่วงหลายวันที่ ผ่านมาให้หญิงสาวฟัง “เรื่องอะไรคะ แคทช่วยคุณได้หรือเปล่า” “ช่วยได้สิ ช่วยเป็นก�ำลังใจให้ผมไง” “มีเรือ่ งอะไรทีก่ รณ์อยากให้แคทรูเ้ หรอคะ” หญิงสาวผละออกจากอ้อมกอด ของชายหนุ่มมาเป็นอิงแอบข้างๆ ล�ำตัวของชายหนุ่มแทน พร้อมกับกุมมือของ ชายหนุ่มไว้อย่างแนบแน่น รอฟังเรื่องที่ปกรณ์ก�ำลังจะเล่า “คุณพ่อกลัวว่าจะผมจะโดนคุณแม่บังคับให้แต่งงานกับสาวๆ ของท่าน เลยจัดการหาคนมาเป็นกันชนให้ผม โดยเขียนเป็นหนังสือสัญญาจ้าง ให้มาเป็น เลขาส่วนตัวของผมและท�ำหน้าที่เป็นกันชนให้ผมจากสาวๆ ของคุณแม่ แต่ มีข้อแม้ว่าต้องอยู่ในฐานะภรรยาในนามของผมหนึ่งปีและท�ำงานในต�ำแหน่งเป็น สะใภ้รบั จ้างของคุณพ่อ” ปกรณ์เล่าอย่างขบขัน เมือ่ เห็นว่าแคทลียายังไม่มที า่ ทีอะไร จึงพูดต่อไป “คุณพ่อเขียนสัญญาขึ้นมาว่า ถ้าผมล่วงเกินเขานั่นคือผมผิดสัญญา ผม จะไม่ได้รับส่วนแบ่งในมรดกใดๆ ของครอบครัวแม้แต่น้อย คุณว่าเป็นเรื่องตลก ไหมล่ะ” แคทลียาไม่ตอบใดๆ ทั้งสิ้น หญิงสาวเขยิบตัวเข้าใกล้ๆ ชายหนุ่มมากขึ้น แล้วถามด้วยน�้ำเสียงเบาๆ 50

อิ่มอุ่น

“แล้วกรณ์คดิ ยังไงกับเรือ่ งนีค้ ะ คุณคิดว่าจะท�ำตามทีค่ ณ ุ พ่อบอกหรือเปล่า”

“ก็ต้องท�ำตามสิ เพราะท่านเล่นมัดมือชกผมให้ท�ำสัญญากับท่านด้วย ผมก็ไม่เข้าใจนะว่าท�ำไมกับผมที่เป็นลูกยังต้องท�ำสัญญาด้วย” ปกรณ์บ่นเบาๆ “ถ้าคุณพ่อแค่อยากให้มีใครมาเป็นกันชนเรื่องผู้หญิงให้คุณ นั่นหมายถึง กันแคทด้วยหรือเปล่า แล้วทีท่ า่ นจ้างมาในต�ำแหน่งสะใภ้หมายถึง...เอ่อ” แคทลียา อึกอักที่จะพูดต่อไป “เอ่อ อะไรแคท” “กรณ์จะแต่งงานเหรอคะ” แคทถามเสียงเชิงน้อยใจ ปกรณ์ตกใจในค�ำถาม ของหญิงสาว ชายหนุ่มรีบกอดเธอไว้แน่นแล้วพูดปลอบใจ “ไม่ใช่อย่างนัน้ ซะหน่อย มันเป็นแค่ตำ� แหน่งปลอมๆ ไม่ใช่ของจริงซักหน่อย พ่อสั่งห้ามไม่ให้ผมล่วงเกินเขา แล้วมันจะเป็นอย่างที่แคทคิดได้ยังไงจ๊ะ” ปกรณ์ เห็นสีหน้าไม่สู้ดีของแคทลียาแล้ว ชายหนุ่มก็ใจคอไม่ดี “ผมบอกพ่อว่า อยากใช้เวลาดูคุณให้นานกว่านี้ ให้คุณแม่ยอมรับคุณให้ ได้” ปกรณ์เชยคางมนสวยของหญิงสาวขึ้นมาแล้วพูดอย่างอ่อนโยน “แคท ผมว่าดีนะที่คุณพ่อท�ำแบบนี้ เพราะอย่างน้อยถ้ากิ่งฟ้ากันผู้หญิง ทุกคนที่จะเข้ามาหาผมผ่านทางคุณแม่ได้ ผมจะได้มีโอกาสพาคุณเข้าหาท่านได้ มากกว่านี้ และผมเชื่อว่าท่านต้องชอบคุณเหมือนที่ผมคิดแน่ๆ” “คุณแม่ของคุณท่านไม่ชอบแคท และยังพยายามหาลูกสาวชาวไฮโซต่างๆ มาให้คุณเลือกอีก ท่านไม่มองแคทแล้วล่ะคะ” แคทลียาพูดด้วยน�ำ้ เสียงปลงนิดๆ หญิงสาวยังไม่เห็นหนทางทีจ่ ะได้ลงเอย กับปกรณ์ในตอนนี้ แม้ว่าจะมีผู้ช่วยก็ตาม แคทลียาเคยได้พบกับคุณหญิงมุกดาครั้งหนึ่ง ในงานเลี้ยงตอนกลางคืน ที่เธอไปเป็นนางแบบให้กับงานนั้น แคทลียาคิดว่าคุณหญิงจะปลื้มในความสวยที่ แสนจะมีเสน่ห์ของเธอ แต่เปล่าเลย คุณหญิงมุกดาประกาศชัดเจนว่า ท่านไม่ได้ อยากได้สะใภ้ที่เต้นกินร�ำกิน และยังคาดหวังว่าจะได้สะใภ้ที่ตนเองเลือกมากับ มืออีกด้วย จากเหตุการณ์ครั้งนั้นท�ำให้แคทลียาเริ่มมั่นใจแล้วว่า หากเธอกับปกรณ์ ได้ลงเอยกันจริงๆ เห็นที่ว่างานนี้จะต้องมีศึกอันใหญ่หลวงระหว่างสะใภ้กับแม่ผัว 51

เป็นแน่ เพราะหญิงสาวรู้ดีว่า แม่สามีเช่นคุณหญิงมุกดาก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน ปกรณ์พอจะรู้เรื่องที่แคทลียามีปัญหากับมารดาของตน ชายหนุ่มเองก็ ไม่รู้ว่าจะแก้ไขปัญหาอย่างไร นอกจากปล่อยให้เวลาผ่านไปซักระยะ เขาหวังว่า ถ้ามารดาเห็นความน่ารักในตัวของแคทลียาเหมือนที่เขาเห็น สักวันมารดาอาจจะ ใจอ่อนยอมรับหญิงสาวมากกว่านี้ก็ได้ “แล้วแคทไม่อยากจะพิสูจน์ให้คุณแม่เห็นเหรอว่า คุณน่ารักขนาดไหน บางทีท่านอาจจะใจอ่อนมากกว่านี้ก็ได้” แคทไม่ตอบค�ำถามของชายหนุ่ม แต่หญิงสาวถามชายหนุ่มกลับไปว่า “ผู้หญิงที่มาเป็นกันชนให้คุณ เธอสวยไหมคะ” ปกรณ์นงิ่ ไม่ตอบ ค�ำถามของแคทลียาท�ำให้เขาต้องนึกถึงหน้าตาของกิง่ ฟ้า ขึ้นมาทันที ชายหนุ่มจินตนาการใบหน้าของหญิงสาว ตาโตกลมใส แก้มเนียน ไร้เครื่องส�ำอาง คิ้วเรียวรับกับใบหน้า ปากบางสีชมพูระเรื่อๆ เชิดเล็กน้อยบอก ให้รู้ว่ารั้นเป็นที่สุด ใบหน้าเรียวรับกับทุกอย่างบนใบหน้า ถ้าไม่นึกว่ากิ่งฟ้ายียวน กวนประสาทเขาเท่าไรนัก ปกรณ์เพิง่ รูว้ า่ หญิงสาวก็เป็นคนสวยใช้ได้คนหนึง่ ทีเดียว แคทลียาเห็นว่าปกรณ์ใช้เวลานานในการตอบค�ำถามนี้ของตน หญิงสาว จึงค่อนข้างมั่นใจในสัญชาตญาณของตนเองว่า ผู้หญิงที่ปกรณ์พูดถึงคนนี้คงสวย ไม่ใช่เล่น ถึงท�ำให้ปกรณ์ตอบเธอไม่ได้ว่าสวยหรือไม่ ความหวงของแคทลียาเก็บ ไว้ภายในอย่างมิดชิด หญิงสาวท�ำเสียงสั่นเล็กน้อยแล้วพูดด้วยน�้ำเสียงหมดแรง “แคทกลัวจัง กลัวว่ากรณ์จะเผลอชอบเธอแล้วลืมแคท” หญิงสาวท�ำเสียง สั่นนิดๆ แล้วโผเข้าซุกอกของชายหนุ่ม “กรณ์สัญญากับแคทได้ไหมคะ ว่ากรณ์จะไม่เผลอใจไปชอบผู้หญิงคน นั้น กรณ์ต้องอยู่ห่างๆ เธอไว้นะ แคทคงอยู่ไม่ได้ถ้าต้องเสียกรณ์ให้ผู้หญิงคนนั้น ไป” ค�ำพูดของแคท ท�ำให้ใจของปกรณ์เกิดความรู้สึกบางอย่าง ค�ำถามที่ตามมา จากค�ำพูดของหญิงสาวในอ้อมกอดตอนนีค้ อื คนอย่างเขาน่ะหรือ จะไปชอบผูห้ ญิง กวนประสาทอย่างกิ่งฟ้า ปกรณ์ขบั รถออกจากคอนโดของแคทลียาในเวลาต่อมา หลังจากทีพ่ ดู คุยกัน จนเป็นทีเ่ ข้าใจเรือ่ งกิง่ ฟ้าแล้ว ก็มโี ทรศัพท์ตามตัวหญิงสาวไปท�ำงาน ท�ำให้ทงั้ สอง ต้องแยกย้ายกันไปท�ำหน้าทีข่ องตนต่อไป แคทลียาแต่งตัวไปท�ำงานเดินแบบของเธอ 52

อิ่มอุ่น

ในขณะที่ปกรณ์กลับไปรับตัวกิ่งฟ้าที่สถาบันเสริมความงามที่เดิม ค�ำพูดของแคทลียายังก้องอยูใ่ นหัวของของชายหนุม่ ‘แคทกลัวจัง กลัวว่า กรณ์จะเผลอชอบเธอ’ ปกรณ์หวั เราะกับตัวเองเบาๆ ชายหนุม่ บอกกับตัวเองได้เลยว่า ต่อให้โลกถล่มลงตรงหน้าก็คงไม่ทางซะหรอกทีเ่ ขาจะเผลอใจไปชอบกิง่ ฟ้า ผูห้ ญิง ที่กวนประสาทเขาที่สุด ปกรณ์จอดรถที่หน้าสถาบันเสริมความงาม เขาก้มมองดูนาฬิกาผ่านไป เกือบสองชั่วโมงแล้ว หวังว่าคุณปราณีคงโมดิฟายยัยกิ่งฟ้าให้เป็น ‘นิวกิ่งฟ้า’ ที่ เหมาะสมกับเขาได้ตามที่ชายหนุ่มขอไป ปกรณ์เปิดประตูเข้าไป เห็นคุณปราณีเดินยิ้มออกมาพอดี “เรียบร้อยไหมครับ หรือว่ายังไม่เสร็จ” ปกรณ์ถาม “เรียบร้อยค่ะ จริงๆ เสร็จตั้งแต่ชั่วโมงที่แล้ว แต่คุณกิ่งเธอบอกว่าไม่ ต้องโทร.ตามคุณกรณ์ เดี๋ยวถ้าคุณเสร็จธุระแล้วคุณคงมารับเอง” ปราณีรายงาน ปกรณ์พยักหน้า “ค่าใช้จ่ายทั้งหมดเท่าไรครับ” ชายหนุ่มควักกระเป๋าสตางค์ออกมา ปราณี ส่งรายละเอียดทั้งหมดให้ชายหนุ่ม ปกรณ์รับมาอ่านแล้วท�ำหน้างง ก่อนจะถามย�้ำ เพื่อให้แน่ว่า “แค่นเี้ องเหรอครับ ทัง้ หมดสองพันบาทเองเหรอครับ” ปราณีพยักหน้ารับ เป็นการยืนยันว่าแค่นี้จริงๆ ปกรณ์สงสัยในราคาที่ปราณีคิดออกมา จึงถามด้วยความสงสัย “ไม่ทราบว่าคุณปราณีท�ำอะไรกับกิ่งฟ้าบ้างครับ ท�ำไมมันแค่นี้เอง” เพราะเท่าที่ชายหนุ่มเคยตามแคทลียาไปตามสถาบันความงามที่หญิงสาว เคยไปใช้บริการนั้น เวลาสองชั่วโมงส�ำหรับสถาบันเสริมความงามนั้นค่าเสียเวลา เกือบหมื่น แต่นี่สองพันบาท แล้วมันจะได้เรื่องไหมเนี่ย ปกรณ์คิดในใจคนเดียว ปราณีเห็นว่าปกรณ์สงสัยในราคานัก จึงอธิบายกับชายหนุ่ม “ดิฉันตัดผมทรงใหม่ให้คุณกิ่งและลองให้เธอปรับเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย นิดหน่อย เพื่อให้ดูเป็นผู้หญิงมากขึ้นแค่นี้เธอก็ดูดีแล้วนะคะ ดิฉันยังว่าเธอสวย ของเธอตามธรรมชาติด้วย ไม่ต้องแต่งหรือเสริมอะไรมากมายเลย” 53

หลังจากที่ปกรณ์ทิ้งกิ่งฟ้าไว้กับปราณีแล้ว หญิงสาวจึงได้พิจารณากิ่งฟ้า ใกล้ๆ แล้วสรุปได้วา่ ไม่ตอ้ งท�ำอะไรกับตัวของกิง่ ฟ้ามากเลย เพียงแค่ตดั ผมให้เข้า ทีเ่ ข้าทางและลองหาเสือ้ ผ้าทีเ่ หมาะสมกับเธอทัง้ ในการท�ำงานและการใช้ชวี ติ ส่วนตัว แค่นี้กิ่งฟ้าก็ดูเป็นสาวสดใสน่ารักและมีเสน่ห์ ยิ่งได้พดู คุยกับหญิงสาวแล้ว ปราณี จึงรูว้ า่ กิง่ ฟ้าเคยใช้ชวี ติ เมืองหลวงไม่ใช่สาวชาวบ้านตามทีป่ กรณ์ให้ขอ้ มูลมา เพราะ ฉะนั้นปราณีจึงแทบไม่ต้องท�ำอะไรมากมายกับกิ่งฟ้าเลย “งั้นแสดงว่าที่คุณปราณีท�ำให้กิ่งฟ้า โอเคที่สุดแล้วใช่ไหมครับ” ชายหนุ่ม ถามย�้ำ “ใช่ค่ะ และดิฉันคิดว่าคุณปกรณ์น่าจะชอบด้วย ถ้ายังไงลองพบคุณกิ่งดู อีกสักครั้งนะคะว่าคุณปกรณ์ชอบไหม ตอนนี้ดิฉันลองให้เธอลองชุดราตรีดู เผื่อ ว่าจะต้องใส่ออกงานกับคุณ” ปราณีไปตามหญิงสาวออกมาพบชายหนุ่ม ปกรณ์นั่งรอบนโซฟา ปล่อยให้ปราณีไปพาตัวกิ่งฟ้ามาให้เขาดู ชายหนุ่ม ก�ำลังคิดว่าอาจจะต้องเปลี่ยนสถานที่โมดิฟายกิ่งฟ้า และงานนี้อาจจะต้องขอ ความช่วยเหลือจากแคทลียาซะแล้ว ชายหนุม่ หยิบแมกกาซีนขึน้ มาเปิดอ่านเป็นการ ฆ่าเวลา ดูไปเรื่อยๆ ก็ยังนึกภาพกิ่งฟ้าไม่ออก ชายหนุ่มชักไม่แน่ใจแล้วว่าเขาพา กิ่งฟ้ามาถูกที่หรือเปล่า “มาแล้วค่ะ” คุณปราณีส่งเสียง ปกรณ์เงยหน้ามองตามเสียงที่ได้ยิน เห็นคุณปราณีเดินน�ำออกมาและ ติดตามด้วยกิ่งฟ้า ‘อุ๊แม่เจ้า นี่เขาตาฝาดไปหรือเปล่า หรือว่าเขาคิดถึงแคทมากไปท�ำให้เห็น คนอื่นสวยเหมือนแคทไปหมด เผลอๆ คนที่ก�ำลังเดินเข้ามาอาจจะสวยกว่า แคทก็ได้’ ปกรณ์ต้องแอบหยิกขาตนเองเบาๆ เพื่อให้แน่ใจว่าสิ่งที่เขาเห็นตรงหน้า เป็นความจริง กิง่ ฟ้าก�ำลังเดินเข้ามาหาเขา หญิงสาวสวมชุดราตรีสั้นเกาะอกสีชมพู หวาน ผมยาวที่เคยมัดไว้ลวกๆ ถูกจัดแต่งให้เข้าที่เข้าทางเหมาะสมกับใบหน้า ของหญิงสาว คุณปราณีพูดถูกแค่ตัดผมใหม่กับใส่เสื้อผ้าให้เป็นผู้หญิงอีกนิด แค่นี้กิ่งฟ้าก็เป็นนางฟ้าน้อยๆ ไปเสียแล้ว 54

อิ่มอุ่น

สวย เขายอมรับว่ากิ่งฟ้าเป็นคนสวย และไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแคทลียา จะพูดถูกว่า กิ่งฟ้าเป็นคนสวย ค�ำพูดของแคทลียาเริ่มดังก้องหูเขาอีกครั้ง ‘กรณ์ สัญญากับแคทได้ไหมคะ ว่ากรณ์จะไม่เผลอใจไปชอบผู้หญิงคนนั้น กรณ์ต้องอยู่ ห่างๆ เธอไว้นะ แคทคงอยู่ไม่ได้ถ้าต้องเสียกรณ์ให้ผู้หญิงคนนั้นไป’ เขาน่ะเหรอ จะเผลอใจ ไม่มีทาง ปกรณ์ไม่พูดอะไรทั้งสิ้น นอกจากจ่ายค่าเสียเวลาให้กับปราณีพร้อมทั้ง ถามย�้ำเพื่อความแน่ใจ “พรุ่งนี้ ชุดที่เธอต้องใช้จะส่งไปที่บ้านใช่ไหมครับ” “ค่ะ” ปราณีรับค�ำสั้นๆ เป็นอันว่าค�ำสั่งที่สองของคุณบวรเสร็จเรียบร้อยแล้ว งานโมดิฟายแม่ เลขาส่วนตัวของเขาส�ำเร็จเรียบร้อยแล้ว ถ้าบิดาเขาได้เห็นคงจะพอใจไม่น้อย ทีเดียว เพราะกิ่งฟ้าดูแปลกตาไปจริงๆ จนเขาต้องแอบช�ำเลืองมองเธอบ่อยๆ แต่ ไม่พูดอะไรสักค�ำ ปกรณ์ออกรถเรียบร้อยแล้ว กิ่งฟ้าจึงถามชายหนุ่ม “เราจะกลับบ้านเลยหรือเปล่า” หญิงสาวถามเสียงห้วน ปกรณ์ชำ� เลืองมอง หญิงสาวแวบหนึ่งแล้วพูดลอยๆ ขึ้นมา “เลขาพูดกับเจ้านายเสียงห้วนอย่างนีเ้ หรอ ถ้าหน้าตาเสือ้ ผ้ามันดูดแี ต่เวลา พูดออกมาทีห้วนขนาดนี้ ต่อให้โมดิฟายยังไงก็คงแก้ไขไม่ได้แล้ว” ชายหนุ่มแขวะ เบาๆ ยังไม่ยอมตอบค�ำถามของกิ่งฟ้า กิ่งฟ้านับหนึ่งถึงสิบในใจ ค�ำพูดของปกรณ์ท�ำให้หญิงสาวหน้าชาเล็กน้อย เธอไม่ใช่คนพูดจาห้วนขนาดนี้และไม่ใช่คนที่ชอบต่อปากต่อค�ำกับใครแบบนี้ แต่ เพราะความไม่ชอบเป็นการส่วนตัวท�ำให้กงิ่ ฟ้าแสดงกิรยิ าเช่นนีก้ บั เขา และเป็นกับ เขาคนเดียวเท่านั้นด้วย ไม่มกี ารสนทนาใดๆ เกิดขึน้ หลังจากค�ำแขวะของปกรณ์ กิง่ ฟ้าไม่พดู อะไร เลยตลอดทาง หญิงสาวนั่งเงียบและมองออกไปนอกหน้าต่างรถตลอดเวลา คนที่ ทนไม่ได้เสียเองคือชายหนุ่ม ปกรณ์ลอบมองหญิงสาวทางหางตาของตน เมื่อเห็น ว่ากิ่งฟ้าไม่ยอมโต้ตอบอะไรทั้งสิ้น ชายหนุ่มจึงเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาซะเอง 55

“หิวไหม ถ้าหิวจะพาหาอะไรรองท้องก่อน” ชายหนุ่มถามเสียงอ่อนลง เล็กน้อย กิ่งฟ้าสั่นหัว “ไม่หิว... ค่ะ” หญิงสาวหันมองออกนอกหน้าต่างรถ ปกรณ์ลอบยิม้ บนใบหน้าเมือ่ ได้ยนิ ค�ำว่าค่ะเป็นค�ำแรกจากปากของหญิงสาว ‘นึกว่าจะพูดไม่เป็นเสียแล้ว’ ชายหนุ่มแอบคิดคนเดียวในใจ “แต่ผมหิว แวะไปแมคโดนัลด์ก่อนแล้วกัน” ปกรณ์เลี้ยวรถเข้าห้าง สรรพสินค้าใหญ่ “เราก�ำลังจะไปไหนคะ” กิ่งฟ้าหันมาถามต่อ เมื่อเห็นชายหนุ่มเลี้ยวรถเข้า ห้างสรรพสินค้าชื่อดัง “ไปซื้อมือถือ ซื้อของใช้นิดหน่อยให้เธอ” ปกรณ์จอดรถแล้วพูดว่า “ไปหาอะไรรองท้องที่แมคโดนัลด์ก่อนแล้วค่อยไปต่อ เผื่อว่าถ้าเย็นมาก เธอจะได้ไม่หิวข้าว” ชายหนุ่มปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วเดินลงจากรถน�ำหน้าไป กิ่งฟ้าเดินตามชายหนุ่มไปอย่างเงียบๆ วันนี้ทั้งวันหญิงสาวแทบไม่เป็น ตัวของตัวเองเลยแม้แต่นอ้ ย ตัง้ แต่สถาบันเสริมความงามจนมาถึงห้างสรรพสินค้าอีก จะมีอะไรที่หญิงสาวจะเจออีกไหมเนี่ย ปกรณ์ เ ดิ น น� ำ หญิ ง สาวเข้ า ไปที่ ร ้ า นแมคโดนั ล ด์ แ ล้ ว หาที่ นั่ ง ในที่ ไ ม่ พลุกพล่านมากนัก “เอาอะไรจะได้ซื้อถูก” ปกรณ์ถามเมื่อนั่งลงเรียบร้อย “ฉันจัดการเองค่ะ คุณนั่งเฉยๆ แล้วกัน” พูดจบ หญิงสาวก็ลุกขึ้นไปที่ หน้าเคาน์เตอร์ก่อนจะจัดการสั่งอาหารที่คิดว่าชายหนุ่มน่าจะชอบมาให้ กิ่งฟ้าจ�ำ ได้จากข้อมูลที่ชายหนุ่มให้เมื่อเช้าว่าเขากินอะไรไม่กินอะไรบ้าง อาหารวางลงบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว กิ่งฟ้าจัดแจงหยิบออกวางลงตรงหน้า ชายหนุ่มแล้วพูดว่า “คุณบอกว่าคุณไม่ทานเนื้อกับไก่ เพราะย่อยยากและไม่อยากเป็นเก๊าต์ แต่คณ ุ ก็ไม่ชอบหมูเพราะทานมากๆ ไขมันมันเยอะ ฉันเลยเอาปลามาให้คณ ุ เพราะ คิดว่าคุณน่าจะทานได้ แล้วนี่ซอสมะเขือเทศเพราะคุณบอกว่าคุณไม่ชอบน�้ำจิ้มที่ หวานเลีย่ นๆ ส่วนนีพ่ ายข้าวโพดไม่หวานมาก เอ้านี่ น�ำ้ เปล่า น�ำ้ แร่เชียวนะ” กิง่ ฟ้า วางทุกอย่างลงตรงหน้าชายหนุ่ม 56

อิ่มอุ่น

ปกรณ์อึ้งกับอาหารมื้อแรกที่กิ่งฟ้าจัดมาให้เขา ไม่น่าเชื่อว่าเพียงแค่เขา บอกรายละเอียดส่วนตัวเพียงเล็กน้อยให้หญิงสาวฟังเมื่อเช้านี้ หญิงสาวสามารถ จัดอาหารได้ถูกใจตามที่เขาชอบและรับประทานเป็นประจ�ำ กิ่งฟ้าเลื่อนอาหาร ทุกอย่างมาวางตรงหน้าเขาเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็วางทิชชู่ให้เขาไว้เช็ดมืออย่าง เรียบร้อย ก่อนจะจัดการกับอาหารของตนเองอย่างง่ายๆ อาหารใกล้หมดแล้ว กิ่งฟ้าจึงถามชายหนุ่มว่า “ท�ำไมต้องมาซื้อมือถือใหม่ด้วยคะ ฉันก็มีของฉันมันก็ยังใช้ได้อยู่” “เธอต้องไฮเทคโนโลยีหน่อย เพราะงานของฉันบางทีต้องใช้ความไฮเทค ของเทคโนโลยีสมัยใหม่ เอาน่า พ่อซือ้ ให้เธอ เธอก็เลือกทีเ่ ธอชอบแล้วกัน” ปกรณ์ บอกสั้นๆ แล้วลุกขึ้นเดินน�ำหญิงสาวไปจัดการตามค�ำสั่งล�ำดับที่สามของบิดาให้ เสร็จเรียบร้อย กว่าทีป่ กรณ์และกิง่ ฟ้าจะจัดการกับการซือ้ ข้าวของจ�ำเป็นในห้างสรรพสินค้า เสร็จเรียบร้อยนั้น ก็ปาเข้าไปเกือบสองทุ่ม เพราะปกรณ์เล่นเห็นอะไรที่เหมาะสม กับหญิงสาวแล้วชายหนุม่ เป็นอันซือ้ ข้าวของเหล่านัน้ ให้กงิ่ ฟ้า โดยไม่ฟงั ค�ำทัดทาน ของกิ่งฟ้าแม้แต่น้อย ค�ำพูดสั้นๆ ที่เป็นเหตุผลที่กิ่งฟ้าเถียงไม่ออกคือ ‘นี่เป็น ค�ำสั่งพ่อ’ ท�ำให้หญิงสาวต้องเงียบ แม้แต่โทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่นี่ก็เช่นกัน ปกรณ์เลือกรุ่นที่ใหม่ล่าสุด และราคาแพงที่สุด ที่ส�ำคัญคือเป็นรุ่นเดียวกับเขาด้วยเหตุผลสั้นๆ คือ ‘จะได้ใช้ ที่ชาร์จแบตอันเดียวกัน ถ้าต้องไปไหนฉันจะได้ไม่ต้องเอาไป’ กิ่งฟ้าจึงท�ำได้แค่รับ เป็นเจ้าของเมื่อชายหนุ่มจ่ายเงินเรียบร้อย ทั้งสองกลับเข้าบ้านวงค์บริบูรณ์อีกครั้งในเวลาสองทุ่มกว่า ป้าลอรยัง ไม่นอนนางยังรอปกรณ์และกิง่ ฟ้ากลับมาตามค�ำสัง่ ของคุณบวร เมือ่ รถเลือ่ นเข้าไป จอดที่หน้าตึก สาวใช้ที่ยืนรอข้างๆ คุณลอรรีบมารับของที่ปกรณ์และกิ่งฟ้าซื้อมา ใหม่ โดยปกรณ์ก�ำชับว่าพรุ่งนี้จะมีเสื้อผ้าและของใช้อีกบางส่วนของกิ่งฟ้าส่งมา เพิ่มเติม “คุณท่านไม่อยู่ไปงานแต่งงาน ส่วนตึกเล็กของคุณกรณ์ป้าจัดเรียบร้อย ให้เด็กยกของคุณกิ่งไปไว้ที่เรือนแล้วนะคะ” คุณลอรบอกยิ้มๆ 57

กิ่งฟ้าแทบจะเป็นลมเมื่อได้ยินสิ่งที่คุณลอรบอก ดีที่หญิงสาวตั้งสติไว้ทัน ไม่แสดงอาการอะไรออกมา เหลือบมองดูหน้าปกรณ์เห็นว่าชายหนุม่ ไม่มอี าการใดๆ ทัง้ สิน้ หญิงสาวจึงนิง่ ไม่มปี ฎิกริยาใดๆ ทัง้ สิน้ ปกรณ์พยักหน้ารับทราบก่อนจะพา กิ่งฟ้าเดินกลับไปที่ตึกเล็กทันที “ถ้าพรุ่งนี้ตื่นมาตอนเช้า เธอจะเห็นดอกไม้สวยๆ ที่ฉันให้ลุงตุ๋ยปลูกไว้” ปกรณ์พูดขึ้นท�ำลายความเงียบระหว่างที่เดินไปตึกเล็ก มาถึงตึกเล็กแล้ว ลมเย็นพัดโชยมาเบาๆ ท�ำให้บรรยากาศตอนนีเ้ ย็นสบาย มีคนมาเปิดไฟหน้าตึกไว้ให้เรียบร้อย กิง่ ฟ้าสังเกตว่าตึกนีเ้ ป็นกึง่ ปูนกึง่ ไม้ หญิงสาว คิดว่าปกรณ์คงจะเป็นคนออกเเบบบ้านพักหลังนี้เอง แต่เพราะเป็นเวลาค�่ำท�ำให้ หญิงสาวไม่สามารถมองเห็นบรรยากาศโดยรอบได้ชัดเจน ปกรณ์เปิดประตูตึกเล็กให้กิ่งฟ้าเข้าไปข้างใน หญิงสาวใจหายที่จะต้อง เดินเข้าไปบ้านหลังนี้ กิง่ ฟ้าคิดในใจว่า หากเธอเดินเข้าไปในตึกเล็กของปกรณ์แล้ว นับตั้งแต่วันนี้ชีวิตของเธอจะเปลี่ยนไปอย่างไร หญิงสาวรู้สึกสับสนขึ้นเล็กน้อย พลางคิดถึงก�ำนันทองขึ้นมาทันที การเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นนี้ถ้าก�ำนันทอง รู้เข้า จะเกิดอะไรขึ้น ปกรณ์เดินน�ำหน้าเข้าห้องไปตามปกติ ชายหนุม่ เห็นหญิงสาวไม่ยอมเดินตาม เข้ามาซักที เขาชะโงกหน้าออกมาดูเห็นว่ากิ่งฟ้ายังยืนอยู่ที่เดิมไม่ยอมขยับไปไหน “เป็นอะไรไป ตะคริวกินขาเหรอ” “เปล่าค่ะ ฉันร้อนเลยอยากยืนรับลมก่อน” กิ่งฟ้าเลี่ยงที่จะตอบค�ำถาม ของชายหนุ่ม “ข้างในนีก้ เ็ ปิดแอร์ แต่ถา้ เธอไม่เข้ามาตอนนี้ คืนนีย้ งุ มันจะมาหามเราสอง คนแน่ๆ ตกลงจะเข้าไหม” กิ่งฟ้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเดินเข้าไปในตึกเล็ก เมื่อชายหนุ่ม ปิดประตูห้องลงกิ่งฟ้าก็สะดุ้งเฮือก หญิงสาวหันขวับมามองประตูทันที ชายหนุ่ม ไม่ได้สังเกตอากัปกิริยาของหญิงสาว ปกรณ์ท�ำตามปกติคือปลดกระดุมเสื้อออก แล้วพาดไว้กับโต๊ะท�ำงานของเขา ชายหนุ่มก�ำลังจะถอดเสื้อกล้ามกับกางเกงยีนส์ ให้เหลือเพียงเพียงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว กิ่งฟ้าหันหน้าหนี หญิงสาวไม่อยากมองว่า ชายหนุ่มจะท�ำอะไรต่อ 58

อิ่มอุ่น

ปกรณ์นึกได้ว่าตอนนี้ตนเองไม่ได้อยู่เพียงล�ำพังเหมือนเคย ชายหนุ่มจึง หยุดความเคยชินไว้แค่นั้น แล้วหันมาเจรจากับหญิงสาว “ที่นี่มีห้องแค่นี้ มุมนี้เป็นมุมท�ำงานของฉัน ส่วนมุมนี้เป็นมุมพักผ่อน” “นั่นห้องน�้ำ ส่วนนี่ที่บอกว่ามีห้องเดียว ห้องนอน” ชายหนุ่มเปิดประตูให้ หญิงสาวดู ปกรณ์เดินส�ำรวจห้องใหม่อีกครั้ง “คุณลอรย้ายของเธอมาแล้วอยูใ่ นตูเ้ สือ้ ผ้า ถ้าพรุง่ นีเ้ สือ้ ผ้าทีซ่ อื้ วันนีม้ าแล้ว เธอก็เก็บของเธอไว้ในกระเป๋าก่อน ใส่ของที่ซื้อวันนี้ไปก่อน” “แล้วทีน่ อนล่ะคะ” กิง่ ฟ้าถามด้วยความอยากรู้ ชายหนุม่ ถอนหายใจออกมา ดังๆ “คืนนีก้ น็ อนเตียงเดียวกันไปก่อน ไว้พรุง่ นีฉ้ นั จะไปซือ้ ถุงนอนมา แล้วฉัน ค่อยลงมานอนข้างล่างก็ได้” “เอาอย่างนีด้ ไี หมคะ ฉันมานอนทีโ่ ซฟาก็ได้สว่ นคุณก็นอนบนเตียงคุณไป ฉันไม่รบกวนคุณก็ได้” หญิงสาวหาทางออกที่ดีที่สุดส�ำหรับตนเอง “พ่อไม่ได้บอกเธอเหรอ ว่าอย่าท�ำอะไรให้คุณแม่ฉันจับได้ว่าเราสองคน ไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ” ชายหนุ่มย้อนถามเบาๆ กิ่งฟ้าถอนหายใจ “คุณลุงบอกแค่ว่าให้เตรียมรับมือกับคุณแม่ของคุณให้ดีเท่านั้นเอง” เท่า นัน้ จริงๆ ค�ำว่ารับมือหมายถึงท�ำอย่างไรก็ได้ทคี่ ณ ุ หญิงมุกดาจะไม่มที างเขีย่ สะใภ้ รับจ้าง อย่างเธอออกไปนอกบ้านได้ “ถ้าเธอเข้าใจตามที่พ่อบอก เราก็ต้องนอนห้องเดียวกันและอาจจะต้อง เล่นละครบางฉากให้คุณแม่เห็นว่า เธอกับฉันเรารักกันจริงๆ” “เอาน่า ฉันรับรองว่าอาจจะไม่ถึงปีก็ได้ ถ้าเธอสามารถท�ำให้คุณแม่ยอม เลิกราไม่หาผู้หญิงมาให้ฉันดูตัวอีก และคุณพ่อยอมรับแคทแฟนฉัน ถึงตอนนั้น ทุกอย่างจะง่ายขึ้น” ชายหนุ่มสรุป กิ่งฟ้าสะดุดหูกับชื่อใหม่ที่เพิ่งได้ยิน แคท สงสัยจะเป็นคนที่คุณลุงพูด ถึงแน่ๆ “พ่อบอกว่าถ้าเธอท�ำงานดี ท่านจะจ้างเธอเป็นเลขาฉันต่อ แต่ไม่ต้องท�ำ หน้าที่เป็นสะใภ้ชั่วคราวแบบนี้แล้ว เพราะตอนนั้นฉันคงแต่งสะใภ้ตัวจริงเข้าบ้าน เรียบร้อยแล้ว เธอก็จะได้ท�ำงานที่นี่ไปอีกนานจนกว่าเธอต้องการ และก�ำนันทอง 59

พ่อของเธอคงจะดีใจไม่นอ้ ยทีล่ กู สาวได้ทำ� งานบริษทั ใหญ่ขนาดนี”้ ปกรณ์สรุปสัน้ ๆ ชายหนุม่ เห็นว่าหญิงสาวยังมีทา่ ทีกงั วลบางอย่างอยู่ ซึง่ ปกรณ์เดาว่าคงจะเป็นเรือ่ งนี้ “เธอไม่ต้องกลัว ฉันรับรองด้วยเกียรติว่า ฉันจะไม่ล่วงเกินหรือท�ำให้ เธอเสื่อมเสียแน่นอน เรื่องการเป็นสะใภ้รับจ้างของเธอจะมีแค่ฉันกับพ่อที่รู้ ส่วน เรื่องการเป็นสะใภ้ชั่วคราวของครอบครัวรับรองว่าเรื่องนี้จะเป็นความลับของเธอ อย่างแน่นอน ถ้าวันนั้นมาถึงสัญญาทุกอย่างเป็นโมฆะแล้ว เธอจะออกจากที่นี่ไป อย่างเดิมไม่มีอะไรบุบสลายแน่นอน ฉันสัญญาด้วยเกียรติของฉัน” ปกรณ์กล่าว ย�้ำอย่างหนักแน่น ค�ำพูดที่เป็นเหมือนสัญญาจากใจของชายหนุ่ม ท�ำให้กิ่งฟ้ารู้สึกสบายใจ ขึ้นมาบ้าง เมื่อมันด�ำเนินเรื่องมาขนาดนี้แล้ว งานของเธอก�ำลังจะเริ่มในอีกไม่กี่วัน หญิงสาวคงต้องปรับใจและปรับตัวกับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ อย่างน้อยก็ดีกว่าที่ จะต้องกลับไปแต่งงานกับชาติชาย เพราะเดิมพันของก�ำนันทองและที่ส�ำคัญเธอ ไม่คิดว่าเธอจะรักชาติชายได้เฉกเช่นสามีภรรยา ค�ำพูดที่ปกรณ์กล่าวออกมานั้น ล้วนมาจากความตั้งใจจริงของชายหนุ่ม ทัง้ สิน้ เขาจะไม่มวี นั ทรยศต่อความรักทีม่ ตี อ่ แคท และจะไม่มวี นั ท�ำตัวเป็นสมภาร กินไก่วัดอย่างแน่นอน หากแต่ใครจะรู้อนาคตว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างสองคนนี้

60

อิ่มอุ่น

4

กิง่ ฟ้าแง้มประตูหอ้ งน�ำ้ ออกมาอย่างช้าๆ หญิงสาวส�ำรวจตัวเองอีกครัง้ ก่อน จะออกจากห้องน�้ำ เสื้อผ้าที่ใส่นอนคืนนี้รัดกุมพอที่จะปกป้องเธอจากปกรณ์ได้ ‘คุณอาบน�้ำก่อนก็ได้’ ปกรณ์บอกกิ่งฟ้า หลังจากที่ทั้งคู่ตกลงกันเรื่อง ทีน่ อนได้แล้ว คืนนีก้ งิ่ ฟ้าจะนอนบนเตียงใหญ่ และเพือ่ ความสบายใจของหญิงสาว ชายหนุ่มจะเป็นคนไปนอนที่โซฟาเอง ‘ไม่เป็นไร คุณอาบก่อนเถอะ คุณจะได้ไปนอนก่อน วันนี้คุณคงเหนื่อย มากแล้วที่ต้องพาฉันไปท�ำโน่นท�ำนี่’ กิ่งฟ้าหวังดี แต่จริงๆ แล้วหญิงสาวอยากให้ ชายหนุ่มอาบน�้ำให้เรียบร้อยแล้วเข้านอนไปก่อนเพื่อเธอจะได้สบายใจ เปิดประตูห้องน�้ำออกมาแล้ว หญิงสาวกวาดสายตามองไปรอบห้องเพื่อ ให้แน่ใจว่า ปกรณ์ไม่ได้หลบอยูท่ มี่ มุ ไหนของห้องนอนนี้ หญิงสาวรีบวิง่ ไปทีป่ ระตู ห้องแล้วรีบกดล็อกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก ‘คืนนี้ต้องนอนที่นี่และจะต้องนอนไปอีกหนึ่งปีเต็มๆ เอาน่า...ไหนๆ ก็ ไหนๆ แล้ว มาถึงขนาดนีแ้ ล้ว ยังไงก็ตอ้ งสูก้ นั ต่อไปล่ะ’ กิง่ ฟ้าปลอบใจตัวเองเบาๆ ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียงหนานุ่มแล้วเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ 61

เสียงเคาะประตูหอ้ งรัวดังเป็นจังหวะ ตามมาด้วยเสียงตะโกนจากด้านนอก กิ่งฟ้ารู้สึกตัวบ้างเล็กน้อย หญิงสาวเงี่ยหูฟังว่าเสียงที่ได้ยินเป็นเสียงของใคร “นี่เธอ เปิดประตูหน่อย เร็วๆ เข้า ฉันจะเข้าห้องน�้ำ” เสียงตะโกนจาก ด้านนอก กิง่ ฟ้าลุกขึน้ พรวดทันที ใช่แล้วเมือ่ คืนก่อนนอนเธอล็อกประตูหอ้ งนอนไว้ เพราะกลัวว่ากลางคืนชายหนุ่มจะแอบเข้ามาในห้องตอนที่หญิงสาวหลับสนิท กิ่งฟ้าเหลียวมองดูนาฬิกาที่หัวเตียง บอกเวลาตอนนี้ว่าหกโมงกว่าแล้ว เสียงเคาะ ประตูยังดังไม่เลิก หญิงสาวรีบลุกขึ้นแล้วไปเปิดประตูทันที “ใครใช้ให้เธอล็อกประตู” ปกรณ์ถามค�ำแรก ชายหนุม่ ยืนจังก้าทีห่ น้าประตู ด้วยสีหน้าเอาเรื่องอย่างเห็นได้ชัด “เธอจะล็อกประตูท�ำไม” น�้ำเสียงเขาหงุดหงิดมาก “เอ่อ... เอ่อ...” กิ่งฟ้าติดอ่างชั่วคราว หญิงสาวท�ำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ยอม ตอบค�ำถามของชายหนุ่ม ปกรณ์ส่ายหน้าแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน�้ำ สักพักชายหนุ่มเปิดประตู ห้องน�้ำออกมาแล้วตรงมาที่วางพาดผ้าเช็ดตัวไว้ หายกลับเข้าไปในห้องน�้ำอีกครั้ง กิง่ ฟ้าไม่เคยชินกับการทีม่ ใี ครมาท�ำธุระส่วนตัวเช่นนีใ้ นห้องนอนของตน หญิงสาว จึงเลี่ยงเดินออกมาเก็บหมอนและผ้าห่มที่โซฟาที่ปกรณ์นอนเมื่อคืนนี้ “ให้เวลา 10 นาที อาบน�ำ้ แต่งตัวให้เรียบร้อย เรามีเรือ่ งต้องคุยกัน” ปกรณ์ เอ่ยลอยๆ หลังจากที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว สิบนาทีผา่ นไป กิง่ ฟ้ารีบท�ำธุระส่วนตัวในห้องน�ำ้ ของตนเองจนเสร็จ หญิง สาวเดินออกมาแวะทีโ่ ต๊ะเครือ่ งแป้งเล็กน้อยเพือ่ ส�ำรวจความเรียบร้อย ก่อนจะออก มาพบกับปกรณ์ที่ก�ำลังนั่งดูรายการโทรทัศน์รอเธอ “เรามีเรื่องต้องตกลงกันนะ กิ่งฟ้า” ปกรณ์เริ่ม เมื่อเห็นหญิงสาวออกมา จากห้องนอนเรียบร้อยแล้ว “เรื่องอะไรคะ” กิ่งฟ้าถาม ‘ช่างมีเรื่องเยอะจริงๆ พ่อคนนี้’ “เรือ่ งแรก เวลานอนเธอไม่ตอ้ งล็อกประตู เพราะว่าตัง้ แต่คนื นีฉ้ นั จะเข้าไป นอนในห้อง” 62

อิ่มอุ่น

ข้อแรกของชายหนุ่ม กิ่งฟ้าพยักหน้านิดๆ เป็นการแสดงว่ารับรู้ในสิ่งที่ ชายหนุ่มบอก “ข้อสอง ตัง้ แต่นเี้ ป็นต้นไป เธอต้องแต่งตัวด้วยเสือ้ ผ้าเครือ่ งประดับของใช้ ที่เราไปซื้อกันมาเมื่อวานนี้ และอาจจะต้องซื้อเพิ่มถ้าจ�ำเป็น” ชายหนุ่มมองมาที่ เสื้อผ้าที่หญิงสาวก�ำลังสวมใส่ในตอนนี้ “ไปเปลี่ยนซะ” ปกรณ์ชี้มือมาที่ตัวของหญิงสาว กิ่งฟ้าก้มลงมองดูเสื้อผ้าที่ตนเองก�ำลังสวมใส่อยู่ในตอนนี้ เธอเห็นว่า เสื้อผ้าที่ก�ำลังสวมใส่ในตอนนี้ไม่ได้ผิดปกติแต่อย่างใด “ท�ำไมต้องเปลีย่ นด้วยคะ เสือ้ ผ้าพวกนีก้ ใ็ ส่ได้นนี่ า ไม่เห็นว่าจะน่าเกลียด ตรงไหน” หญิงสาวก้มมองดูอีกครั้ง ปกรณ์ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วก็ตรงรี่เข้ามาที่หญิงสาวทันที “มันไม่ได้นา่ เกลียด แต่มนั ไม่เหมาะกับการทีจ่ ะเป็นแฟนของฉัน เพราะฉะนัน้ เธอต้องไปเปลีย่ นหรือว่าจะให้ฉนั เปลีย่ นให้” ปกรณ์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ หญิงสาว กิ่งฟ้าผงะเล็กน้อยก่อนจะรีบพูดว่า “เปลี่ยนก็ได้ค่ะ” พูดจบหญิงสาวก็หายเข้าไปในห้องน�้ำพักใหญ่ ก่อนจะ ออกมาใหม่อีกครั้งในชุดแส็กกระโปรงสั้นสีโอลด์โรสที่เพิ่งจะซื้อมาเมื่อวานนี้ “ได้หรือยังคะ” กิ่งฟ้าถามเสียงใส หญิงสาวปรากฏตัวอีกครั้งในชุดใหม่ ตามที่ชายหนุ่มต้องการ กิ่งฟ้ารวบผมมวยขึ้นมาหลวมๆ ปล่อยปลายผมให้รุ่ยร่าย เล็กน้อย ดูเป็นสาวเก๋ไปอีกแบบ ปกรณ์เงยหน้าขึ้นมองกิ่งฟ้าที่ก�ำลังยืนอยู่ในชุดใหม่ตรงหน้า ชายหนุ่ม เผลอยิ้มออกมาอย่างพอใจเล็กน้อย ก่อนจะรีบปรับสีหน้าเป็นเรียบเฉยแล้วพูด สั้นๆ “ดีแล้ว ต่อไปให้แต่งตัวแบบนีแ้ หละ ให้สมกับเป็นแฟนฉันหน่อย” พูดจบ ก็ลุกขึ้นแล้วเดินน�ำกิ่งฟ้าออกไป หญิงสาวรีบเดินตามชายหนุ่มไปอย่างเงียบๆ “นีไ่ ง สวนทีฉ่ นั ให้ลงุ ตุย๋ ปลูกไว้” ปกรณ์ชไี้ ปทีก่ อดอกไม้นานาพันธ์ กิง่ ฟ้า มองตามที่เขาชี้ให้เธอดู หญิงสาวต้องยอมรับว่า ลุงตุ๋ยเป็นคนสวนที่มีรสนิยมดีเหลือเกิน เพราะ ช่างเลือกช่างสรรหาดอกไม้ต่างพันธ์ให้มาอยู่รวมกันได้อย่างลงตัว เมื่อมีแสงสว่าง 63

ท�ำให้กิ่งฟ้าเห็นความงดงามของตึกเล็กที่ตนต้องอยู่ที่นี่ถึงหนึ่งปีเต็มด้วย ปกรณ์กบั กิง่ ฟ้าเดินมาถึงตึกใหญ่ เช้านีค้ ณ ุ บวรลงมารอทัง้ คูอ่ ยูโ่ ต๊ะอาหาร ก่อนแล้ว ชายวัยกลางคนเห็นหนุ่มสาวทั้งคู่เดินเข้ามาจึงทักว่า “เป็นไง เมือ่ วานทุกอย่างเรียบร้อยไหม” คุณบวรถามอย่างอารมณ์ดี พลาง จิบกาแฟไปอ่านหนังสือพิมพ์ไป “เรียบร้อยดีครับ/ค่ะ” ทั้งคู่ตอบ คุณบวรพยักหน้ารับทราบ “ไม่คนื นีก้ พ็ รุง่ นีแ้ หละทีแ่ ม่แกจะมา ถ้าอย่างไรก็เตรียมตัวไว้ดว้ ย หนูกงิ่ ล่ะ ไปอยู่ตึกเล็กมีปัญหาอะไรไหม” “ไม่มีค่ะ” กิ่งฟ้าตอบสั้นๆ อยากจะบอกเหลือเกินว่า หนูน่ะไม่มีปัญหาแต่ คนที่ปัญหาเยอะ คือลูกชายคุณลุงเอง หลังจากอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว คุณบวรพูดกับบุตรชายว่า “แม่แกก�ำลังจะกลับมา มีเวลาอีกไม่มากถ้าวันนี้ไม่ต้องไปหาซื้ออะไรแล้ว น่าจะท�ำความรูจ้ กั กันไว้ให้มากๆ จะได้ไม่มพี ริ ธุ ให้แม่แกจับได้” บิดาหวังดี ปกรณ์ พยักหน้ารับก่อนจะท�ำหน้าเนือยๆ เดินกลับไปที่ตึกเล็กอีกครั้ง ปกรณ์และกิ่งฟ้ากลับมาที่ตึกเล็กอีกครั้ง ชายหนุ่มนั่งลงที่โต๊ะท�ำงานของ ตนแล้วเปิดคอมพิวเตอร์เริ่มลงมือท�ำงานอีกครั้ง โดยไม่สนใจกิ่งฟ้าแม้แต่นิดว่า อีกฝ่ายจะท�ำอะไร หญิงสาวหันรีหันขวางแล้วไม่เห็นว่ามีอะไรท�ำ จึงเดินเลี่ยงไป นั่งที่โซฟาแล้วเปิดโทรทัศน์ดูรายการสารคดีต่างๆ โดยไม่สนใจชายหนุ่มเช่นกัน เมือ่ ไม่มใี ครสนใจใครหรือคิดทีจ่ ะท�ำความรูจ้ กั กันตามทีค่ ณ ุ บวรบอกทัง้ สอง ในทีส่ ดุ สิง่ ทีค่ ณ ุ บวรเป็นกังวลก็เกิดขึน้ จริง เมือ่ จูๆ่ สาวใช้นางหนึง่ กระหืดกระหอบ วิ่งมาที่ตึกเล็ก พร้อมกับพูดด้วยน�้ำเสียงตื่นเต้น “คุณกรณ์ คุณผู้หญิงกลับมาแล้ว ตอนนี้รอพบคุณกรณ์อยู่ที่ตึกใหญ่ค่ะ” สาวใช้หน้าแฉล้มรีบส่งข่าว ก่อนจะรีบกลับไปท�ำงานตามหน้าที่ของตน ปกรณ์ลุกขึ้นพรวดราวกับมีเรื่องคอขาดบาดตายเสียเหลือเกิน ชายหนุ่ม ตั้งสติก่อนจะเดินมาหากิ่งฟ้าที่โซฟา “ไปเร็ว คุณแม่มาแล้ว” ชายหนุม่ บอกด้วยน�ำ้ เสียงตืน่ เต้นเล็กน้อย แววตา 64

อิ่มอุ่น

ของปกรณ์มีความกังวลบางอย่าง ชายหนุ่มเอามือวางบนบ่าบางของกิ่งฟ้า แล้ว พูดสั้นๆ “ถ้าตอบอะไรไม่ได้ ให้เงียบไว้ฉนั จะเป็นคนอธิบายเอง” ชายหนุม่ สัง่ กิง่ ฟ้า พยักหน้ารับค�ำสั่ง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นแล้วสบตากับชายหนุ่ม แววตาของปกรณ์มีความวิตก บางอย่าง ท่าทางว่าเรื่องนี้จะไม่ง่ายอย่างที่คิดเสียแล้ว กิ่งฟ้าเดินตามชายหนุ่มไป ก็แอบคิดว่า จะหาทางรับมือกับคุณหญิงมุกดาอย่างไรดี ถึงจะท�ำให้เธอท�ำงานนี้ ได้ส�ำเร็จ ระหว่างทางที่เดินมาตึกใหญ่นั้น ไม่มีใครพูดอะไรทั้งสิ้นต่างคนต่างเดิน และต่างคนต่างใช้ความคิด ปกรณ์ก�ำลังคิดว่ามารดาผู้มีสายตาอันแหลมคมของ เขาจะรู้เท่าทันแผนการณ์ที่บิดาจะช่วยเขาหรือไม่ และภรรยาในนามของเขาคนนี้ จะเล่นได้สมบทสมบาทแค่ไหน ที่ส�ำคัญแม่ของเขาจะท�ำหน้าอย่างไรเมื่อรู้ว่า จู่ๆ ก็มีสะใภ้ไม่ได้รับเชิญเข้ามาอยู่ในชายคาบ้านอีกคน ส่วนกิง่ ฟ้าก�ำลังขบคิดว่า ตนเองจะท�ำอย่างไรเมือ่ ต้องพบกับคุณหญิงมุกดา เป็นครั้งแรก ฟังจากกิติศัพท์อันเล่าลือมาจากทั้งในครัวและจากคุณบวรตลอดจน จากปากของบุตรชายของคุณหญิงเองแล้ว ท�ำให้กิ่งฟ้าหนักใจไม่ใช่น้อย เพราะ ความทีห่ ญิงสาวไม่ใช่คนมีนสิ ยั ก้าวร้าวมาแต่เดิม ถ้าหากว่าวันนีเ้ พราะหน้าทีส่ ะใภ้ รับจ้างปลอมๆ ของเธอ ท�ำให้ต้องก้าวร้าวผู้หลักผู้ใหญ่ล่ะก็ เห็นทีว่างานนี้กิ่งฟ้า คงท�ำใจล�ำบากเสียแล้ว บนตึกใหญ่เงียบเชียบราวกับว่าไม่มคี นอยู่ ยิง่ เงียบเท่าไรใจของกิง่ ฟ้าก็ยงิ่ เต้นแรงมากขึ้นเท่านั้น แต่ละก้าวที่ก้าวเดินเข้าไปในห้องรับแขกนั้น หญิงสาวบอก กับตนเองว่า ‘ใจเย็นๆ เดี๋ยวก็ดีเอง’ ท่องไปอย่างนั้นในใจ เพื่อปลอบใจตนเอง ไม่ให้กลัวกับสถานการณ์ที่ก�ำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า กิ่งฟ้าโผล่หน้าเข้าไปในห้องรับแขก หญิงสาวเห็นหญิงวัยกลางคนที่ยังคง เค้าความงามไว้ได้เป็นอย่างดี นั่งเด่นเป็นประธานอยู่กลางห้องรับแขก ตรงนั้น ไม่มีใครอยู่เลยแม้แต่คนเดียวนอกจากคุณหญิงมุกดา ปกรณ์เดินยิ้มหน้าบาน เข้าไปกอดหอมแก้มมารดาอย่างรักใคร่ตามปกติ และออดอ้อนด้วยการก้มศีรษะ 65

ลงคลอเคลียอยู่บนตักของมารดา “แม่ครับ ไปซะหลายวัน ผมคิดถึงจะแย่” ปกรณ์หยอดค�ำหวานใส่ คุณหญิงมุกดา คุณหญิงมุกดาเอามือลูบศีรษะบุตรชายอย่างรักใคร่ พร้อมกับก้มลง หอมแก้มบุตรชายฟอดใหญ่ด้วยความคิดถึง หญิงวัยกลางคนรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น ในขณะที่ตนเองไม่อยู่บ้านในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา “แหม ขอบใจนะจ๊ะ ที่ยังอุตส่าห์คิดถึงแม่แก่ๆ คนนี้” คุณหญิงหยอกเบาๆ พลางมองเลยไปทีป่ ระตูทางเข้าเห็นกิง่ ฟ้ายืนลับๆ ล่อๆ อยูต่ รงนัน้ กิง่ ฟ้ายืนรอจังหวะเวลาทีจ่ ะเดินเข้าไปหาคุณหญิงมุกดาเพือ่ แนะน�ำตนเอง อย่างเป็นทางการ คุณหญิงมุกดาเห็นกิง่ ฟ้าแล้วก็นกึ ประหลาดใจบางอย่าง ‘ท�ำไมคุณพีถ่ งึ เลือก เด็กหน้าตาใสซื่อมาท�ำงานแบบนี้ได้’ แต่คุณหญิงก็เก็บความสงสัยนี้ไว้ในใจเพียง ล�ำพังโดยไม่บอกใคร แต่หันมาพูดคุยกับบุตรชายของตนแทน “แล้วลูกล่ะ ไปท�ำงานให้คณ ุ พ่อเป็นไงบ้าง” มารดาถาม พลางปรายตามอง กิ่งฟ้าว่าจะท�ำอย่างไรต่อ ถ้าเธอไม่มีทีท่าว่าจะสนใจหญิงสาว “ก็เรียบร้อยดีครับ ทุกอย่างโอเค” ปกรณ์ตอบ ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งข้างๆ คุณหญิงมุกดา แล้วเริ่มเรื่องทันที “ผมลืมแนะน�ำให้แม่รจู้ กั คนพิเศษของผม” ปกรณ์พดู ยิม้ ๆ ก่อนจะหันมาหา กิ่งฟ้าแล้วเรียกหญิงสาวเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วย “นี่กิ่งฟ้า แฟนผมครับแม่” ปกรณ์แนะน�ำกิ่งฟ้าให้คุณหญิงมุกดารู้จัก กิ่งฟ้าอย่างเป็นทางการครั้งแรก กิ่งฟ้าเดินเข้ามาใกล้ๆ แล้วคุกเข่าย่อตัวลงท�ำความเคารพคุณหญิงมุกดา อย่างนอบน้อม ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ข้างๆ ชายหนุ่ม คุณหญิงมุกดารับไหว้ หญิงสาวตามมารยาท แล้วจึงเริ่มท�ำการสอบประวัติหญิงสาวทันที “ชื่ออะไรจ้ะ เป็นลูกเต้าเหล่าใคร แล้วพ่อแม่ไม่ว่าหรือไงที่มายู่ที่นี่ แล้ว เธอกับตากรณ์คบกันมานานแค่ไหน แล้วต่อไปจะเป็นอย่างไรต่อ...” และอีกหลาย ค�ำถามที่คุณหญิงมุกดาเปิดประเด็นเตรียมซักฟอกหญิงสาว 66

อิ่มอุ่น

แม้นำ�้ เสียงจะดูไม่ดรุ า้ ยอย่างทีค่ ดิ และท่าทางของคุณหญิงมุกดาก็ดจู ะใจดี กว่าทีก่ งิ่ ฟ้าจินตนาการไว้มาก ตลอดจนสายตาทีห่ ญิงสาวพอจะมองออกว่า ทีค่ ณ ุ หญิง ต้องถามเช่นนี้เป็นเพราะความรักที่มีต่อตัวบุตรชายนั้นเอง กิ่งฟ้ายิ้มอย่างใจเย็น ก่อนจะเริ่มแนะน�ำตนเองว่า “หนูชื่อกิ่งฟ้า ธ�ำรงรักษ์ค่ะ เรียกหนูว่ากิ่งสั้นๆ ก็ได้ หนูเพิ่งเรียบจบและ มาเป็นเลขาส่วนตัวของคุณกรณ์ ส่วนเรื่องมาอยู่ที่นี่พ่อหนูทราบเรื่องที่หนูมาพักที่ นี่ค่ะ” กิ่งฟ้าตอบทุกอย่างตามความจริง “แล้วเธอคบกับตากรณ์มานานเท่าไรแล้วจ้ะ” คุณหญิงมุกดาถามด้วยความ อยากรู้ หญิงวัยกลางคนแอบช�ำเลืองมองดูบตุ รชายว่าจะจัดการอย่างไรกับค�ำถามนี้ “เอ่อ...คือ” กิ่งฟ้าก�ำลังคิดหาทางออกส�ำหรับค�ำตอบนี้ว่าจะตอบอย่างไร ให้ดูสมจริงที่สุด ปกรณ์เห็นท่าไม่ดีว่ากิ่งฟ้าคงจะตอบค�ำถามนี้ได้ล�ำบาก ชายหนุ่มจึง กระเถิบเข้าไปนั่งๆ ข้างกิ่งฟ้า ยกมือขึ้นโอบไหล่หญิงสาวไว้หลวมๆ แล้วเอามือ อีกข้างกุมมือไว้ ปกรณ์พยายามแสดงให้คุณหญิงมุกดาเห็นว่าเขาทั้งสองเป็นคู่รัก กันจริงๆ “แหม คุณแม่ ถามแบบนี้สาวน้อยของผมก็อายแย่ซิครับ เอาเป็นว่าเรา เพิ่งคบกันไม่นานนี้เอง แต่ว่าน้องเขาถูกใจผมหมดทุกอย่าง เราก็เลยตกลงคบ กันและผมก็เลยพากิ่งมาอยู่บ้านเราครับ” ปกรณ์จัดการเสียเอง กิ่งฟ้าได้แต่นิ่ง ยิ้มเพียงอย่างเดียว ตอนนี้หญิงสาวก�ำลังรู้สึกอึดอัดกับการถูกโอบกอดเพื่อแสดง ละครของชายหนุ่ม คุณหญิงมุกดามองหน้าบุตรชายแล้วอมยิม้ ก่อนจะพูดด้วยน�ำ้ เสียงเหน็บแนม เล็กๆ “ช่วยปล่อยมือออกจากสาวน้อยของลูกก่อนได้ไหม เพราะถ้าใครมาเห็น เข้ามันจะไม่งาม” คุณหญิงเมินหน้าไปที่อื่น ปกรณ์ลดมือลงตามค�ำของมารดาก่อนจะหยอดค�ำหวานต่อไปอีก “แหม คุณแม่ก็ ผมกับกิ่งเป็นแฟนกัน เป็นธรรมดาที่เราจะแสดงออกกัน แบบนี้” ปกรณ์ท�ำท่าจะโอบไหล่อีกครั้ง แต่คุณหญิงมุกดาตัดบทขึ้นมา 67

“นี่ตากรณ์ แม่ขอคุยอะไรกับหนูกิ่งเขาสักหน่อยได้ไหม ลูกกลับไปที่ตึก เล็กก่อนนะ ถ้าเสร็จธุระแล้วแม่จะให้หนูกิ่งตามลูกกลับไป” คุณหญิงไล่บุตรชาย เรื่องใหญ่ซะแล้ว เพราะไม่มีการเตี๊ยมกันก่อนว่าจะต้องท�ำอย่างไรถ้าต้อง ถูกเรียก ซ้อมค้าง เพียงล�ำพังเช่นนี้ ปกรณ์มองหน้ากับกิ่งฟ้าด้วยความหนักใจ ชายหนุ่มรู้สึกวิตกกังวลเป็นอย่างมาก เพราะไม่รู้ว่ากิ่งฟ้าจะรู้จักวิธีซ้อมค้างของ มารดาเขาหรือไม่ กิง่ ฟ้าใจหายลงไปถึงตาตุม่ หญิงสาวคิดอย่างเดียวว่า ตนเองคงไม่สามารถ รอดพ้นจากการถูกซักถามของคุณหญิงมุกดาเป็นแน่ เพียงแค่สนทนากันไม่กี่ ประโยค กิง่ ฟ้าก็เดาออกได้วา่ คุณหญิงมุกดาเป็นคนฉลาด และทีส่ ำ� คัญเธออาจจะ มองออกก็ได้ว่า เรื่องระหว่างเธอกับปกรณ์เป็นเพียงละครตบตาเท่านั้น เมื่อไม่มีทางเลือกเพราะรู้ดีว่า ถ้ายิ่งดึงดันไปอีกมารดาของเขาคงจะสงสัย เป็นแน่ ปกรณ์จึงจ�ำเป็นต้องปล่อยให้กิ่งฟ้าอยู่กับคุณหญิงมุกดาเพียงล�ำพังตามที่ คุณหญิงขอ แต่ชายหนุ่มขอไปนั่งรอที่ด้านนอกของห้องรับแขก แทนที่จะกลับไป รอที่ตึกเล็กตามที่คุณหญิงบอกในตอนแรก ปกรณ์ออกไปแล้ว ตอนนีเ้ หลือเพียงกิง่ ฟ้าและคุณหญิงมุกดาเพียงสองคน เท่านั้น คุณหญิงมุกดาเรียกกิ่งฟ้าให้เขยิบมานั่งใกล้ๆ “ตามสบายนะหนู ตอนนี้ตากรณ์ไม่อยู่แล้ว ตามสบายได้เลย” คุณหญิง มุกดาพูดด้วยน�้ำเสียงปรานี กิง่ ฟ้าประหลาดใจเล็กน้อยกับท่าทีทเี่ ปลีย่ นไปของคุณหญิงมุกดา เมือ่ ครูน่ ี้ คุณหญิงท�ำท่าราวกับจะจับผิดเรื่องราวระหว่างเธอกับบุตรชายของท่าน แต่ตอนนี้ เมื่อไม่มีใครอยู่แล้วท่าทีที่เปลี่ยนไปของคุณหญิง ท�ำให้กิ่งฟ้าวางตัวไม่ถูกเพราะ ไม่รู้ว่าจะต้องท�ำตัวอย่างไรกันแน่ “ฉันรู้เรื่องจากคุณบวรหมดแล้ว” คุณหญิงมุกดามองหน้ากิ่งฟ้าแล้วพูด ต่อว่า “เรื่องที่เธอยอมตอบตกลงมาเป็นสะใภ้รับจ้างแต่ในนาม เพื่อช่วยกัน ผู้หญิงคนนั้นออกไปจากตากรณ์ แต่...” คุณหญิงเว้นแล้วพูดต่อว่า “ถ้าเธอกันผู้หญิงคนนั้นหรือคนอื่นๆ ออกไปจากตากรณ์ได้ ฉันขอให้เธอ เปิดทางให้หนูวิกันดาของฉันเพียงคนเดียวได้ไหม” 68

อิ่มอุ่น

“หน้าที่ของเธอคือท�ำตามที่คุณบวรบอกทุกอย่าง แต่ฉันจะจ้างเธอพิเศษ ให้เธอหาทางให้หนูวิกันดาของฉันลงเอยกับตากรณ์ให้ได้ ส่วนเรื่องค่าจ้างฉันให้ เธอมากกว่าสองเท่าที่คุณบวรให้ สนใจไหม” คุณหญิงเสนอ กิ่งฟ้าตะลึงงันมากไปกว่าเดิม นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ท�ำไมพ่อแม่ของนาย ปกรณ์จะต้องมาจ้างเธอให้ท�ำเรื่องประหลาดๆ พวกนี้ด้วย คนหนึ่งจ้างให้กัน ผู้หญิงที่ตนไม่ชอบให้ออกไปไกลจากชีวิตบุตรชาย ส่วนอีกคนมาจ้างให้เปิดทาง ให้บุตรชายของตนได้สานสัมพันธ์กับผู้หญิงที่ตนเลือกมาให้บุตรชาย โอ๊ย! เรื่อง แบบนี้มีในโลกด้วยเหรอ กิ่งฟ้าตั้งสติเล็กน้อยก่อนจะถามคุณหญิงมุกดาออกไป “หมายความว่าคุณหญิงจะให้กิ่งคอยหาทางให้คุณกรณ์ได้สานสัมพันธ์ กับคนทีค่ ณ ุ หญิงเลือกมาให้ใช่ไหมคะ แล้วก็ให้กงิ่ หาทางกันไม่ให้คณ ุ กรณ์ไปสาน สัมพันธ์กับผู้หญิงที่ชื่อแคทนั่น” กิ่งฟ้าเริ่มเข้าใจคุณหญิงมุกดาแล้ว “รู้เรื่องไวดีนี่” คุณหญิงมุกดาชอบใจ แล้วพูดต่อว่า “ใช่ ต�ำแหน่งทีค่ ณ ุ บวรจ้างเธอไว้นะ่ ให้เธอท�ำตามหน้าทีต่ อ่ ไป แต่มหี น้าที่ ส�ำคัญกว่าก็คือ เธอต้องหาโอกาสให้เจ้ากรณ์กับหนูวิกันดาได้เจอะเจอกันบ่อยๆ ก็เท่านั้นเอง” “สรุปก็คอื จะจ้างหนูมาให้เป็นเลขาส่วนตัวเพือ่ ท�ำหน้าทีจ่ ดั การให้คณ ุ กรณ์ ลงเอยกับผู้หญิงที่คุณหญิงเลือกมา และจะให้หนูเป็นกันชนกับผู้หญิงที่ชื่อแคท โดยให้เขาเข้าใจว่าหนูเป็นภรรยาของคุณกรณ์” กิ่งฟ้าล�ำดับหน้าที่อีกครั้ง “ใช่ ถูกต้องจ้ะ แต่เป็นภรรยาในนามเท่านั้นนะ เธอเป็นสะใภ้ในนามของ เราชั่วคราว เมื่อตากรณ์ลงเอยกับหนูวิกันดาเมื่อไร หน้าที่ของเธอก็สิ้นสุดลง ส่วน เรื่องค่าจ้างฉันจะจ่ายให้เธอสองเท่าจากคุณบวร ตกลงตามนี้นะ” คุณหญิงมุกดา สรุป ‘โอ๊ย เรื่องบ้าๆ แบบนี้ เกิดขึ้นจริงหรือนี่ ครอบครัววงค์บริบูรณ์เป็นอะไร กันไปหมด ท�ำไมกับอีแค่เรื่องลูกชายจะมีเมียกับเขาสักคน มันช่างยุ่งยากวุ่นวาย ขนาดนี้ อยากรูจ้ ริงๆ ว่านายปกรณ์นมี่ อี ะไรดี ท�ำให้ใครๆ ถึงอยากได้กนั นัก’ กิง่ ฟ้า คิดในใจ 69

‘นี่ตกลงฉันมาท�ำงานเป็นเลขาส่วนตัว หรือมาเป็นกันชนกันแน่ บ้าจริงๆ ยัยกิ่งถ้ารับงานนี้อีก เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ หนีจากเรื่องแต่งงานของตัวเอง มาเจอเรื่องแต่งงานของคนอื่น โธ่เอ๊ย กิ่งฟ้าเอ๋ย ท�ำไมโชคร้ายอย่างนี้นะเรา’ หญิงสาวโอดครวญในใจ “ว่าไงล่ะ เป็นอันว่าตกลงนะ แล้วเรื่องนี้เธอก็ห้ามไปบอกให้ตากรณ์รู้โดย เด็ดขาด ให้เขาเข้าใจไปเองว่า สิง่ ทีเ่ ธอกับลูกชายฉันตกลงไปกับพ่อเขาน่ะ ฉันไม่รู้ เรื่อง และให้ถือว่าเรื่องนี้เราไม่เคยคุยกัน ถ้ามีอะไรที่ฉันจะให้เธอท�ำเป็นพิเศษ เดี๋ยวฉันจะบอกเธอเอง” คุณหญิงมุกดาสรุปสั้นๆ แล้วรอฟังค�ำตอบจากหญิงสาว ในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว หญิงสาวคงไม่อาจจะปฏิเสธอะไรได้ สรุป แล้วก็คอื หน้าทีข่ องเธอ คือกันผูห้ ญิงทุกคนไม่ให้มาเข้าใกล้นายปกรณ์ และตอนนี้ ต้องท�ำหน้าทีแ่ ม่สอื่ แม่ชกั ให้กบั ผูห้ ญิงทีช่ อื่ วิกนั ดา ทีค่ ณ ุ หญิงมุกดาหามาให้บตุ รชาย อีกคน ‘โอ๊ย เนื้อก็ไม่ได้กิน หนังก็ไม่ได้รองนั่ง ยังจะเอากระดูกมาแขวนคออีกนะ ยัยกิ่ง’ “ค่ะ กิ่งคงไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว นอกจากต้องรับงานสะใภ้รับจ้างให้เต็ม ตัว” กิง่ ฟ้าตอบด้วยน�ำ้ เสียงปลงเล็กน้อย เธอเลือกเอง เลือกทีจ่ ะตามชายหนุม่ มาหา คุณบวร เลือกที่จะท�ำงานกับคุณบวรเพื่อหนีการแต่งงาน ทุกอย่างเธอเป็นผู้เลือก เองหมด เมื่อเลือกแล้วคนอย่างกิ่งฟ้า ธ�ำรงรักษ์ ต้องท�ำให้ส�ำเร็จ “ดีกมากจ้ะ เอาล่ะ เธอไปได้แล้ว ถ้าตากรณ์ถามว่าเราคุยอะไรกัน ให้บอก ว่าฉันซักประวัตเิ ธอนิดหน่อย แค่นนั้ ไม่มอี ะไรน่าเป็นห่วง อย่าลืมนะ อย่าให้ตากรณ์ รู้เป็นเด็ดขาดว่า เธอก�ำลังท�ำอะไรให้ฉันอยู่” คุณหญิงมุกดาก�ำชับหญิงสาว กิ่งฟ้าพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะขอตัวเดินกลับที่ตึกเล็กด้วยอาการมึนงง เล็กน้อย หญิงสาวพนมมือไหว้ลาคุณหญิงมุกดาออกไป จึงเห็นปกรณ์นั่งรออยู่ ด้านนอกตามที่ชายหนุ่มบอก เมื่อเห็นกิ่งฟ้าเดินอย่างอ่อนระโหยโรยแรงออกมาจากห้องรับแขก ปกรณ์ เข้าใจว่ากิ่งฟ้าคงจะเหนื่อยที่ต้องรับมือกับมารดาของเขา ชายหนุ่มแอบเห็นมารดา ลุกขึ้นเดินตามหลังมาติดๆ จึงรีบเข้าไปประคองหญิงสาว เพื่อแสดงให้คุณหญิง มุกดาเข้าใจว่า กิ่งฟ้าเป็นแฟนของเขาจริงๆ 70

อิ่มอุ่น

“คุณแม่มองเราอยู”่ ปกรณ์กระซิบข้างๆ หูกงิ่ ฟ้าเบาๆ ก่อนจะโอบประคอง หญิงสาวพาเดินกลับไปที่ตึกเล็ก กิ่งฟ้าขืนตัวเล็กน้อยไม่ให้ชายหนุ่มโดนเนื้อตัว ของเธอ แต่ปกรณ์เข้าใจว่ากิ่งฟ้าขัดขืนเขาเพราะคิดว่าคุณหญิงมุกดาไม่ได้เดิน ตามมา ชายหนุม่ จึงโอบเอวหญิงสาวไว้แนบกับตัวแน่นกว่าเดิม ก่อนจะรีบประคอง พาเดินออกไป คุณหญิงมุกดามองเห็นปฎิกริยาท่าทีที่บุตรชายกระท�ำในตอนนี้ หญิง วัยกลางคนก็ลอบถอนหายใจออกมา ถ้าต้องให้เลือกที่จะได้ยัยแคทลียามาเป็น ศรีสะใภ้ คุณหญิงยอมเลือกแม่กงิ่ ฟ้าลูกสาวก�ำนันทองคนนีย้ งั จะดีกว่า แต่ถา้ จะให้ดี ทีส่ ดุ ก็ตอ้ งเป็นหนูวกิ นั ดาลูกสาวเพือ่ นทีส่ มาคมด้วยกัน ทีค่ ณ ุ หญิงมุกดามองแล้ว ว่าเหมาะสมกับบุตรชายตนเองที่สุด เพราะปกรณ์เป็นสุภาพบุรุษและคนเฉยๆ ชอบท�ำแต่งาน ไม่ค่อยประสา เรื่องผู้หญิงเมื่อจะมีแฟนทั้งที คุณหญิงมุกดาจึงอยากได้ศรีสะใภ้ที่ถูกใจตนที่สุด แต่พอรู้ว่าบุตรชายของตนไปติดพันอยู่กับนางแบบสาวเจ้าเสน่ห์ ความไม่ชอบ เพราะเห็นว่าแคทลียามีอาชีพเต้นกินร�ำกิน ต้องใช้เรือนร่างในการท�ำงานหาเลีย้ งชีพ อีกทั้งฐานะหรือชาติตระกูลของแคทลียาก็ไม่ได้ช่วยให้การงานของปกรณ์เจริญ ก้าวหน้าขึ้นมาได้ อคติในใจของคุณหญิงมุกดาและคุณบวรที่เห็นตรงกันเรื่องแคทลียานั้น คือ กลัวว่าลูกชายของตนจะหลงนางแบบสาวอย่างหัวปักหัวป�ำ และกลัวว่าจะโดน ผู้หญิงหลอกเพราะความเป็นคนดีของปกรณ์นี่เอง เมื่อคุณบวรยื่นข้อเสนอให้กิ่งฟ้ามารับงานนี้ คุณหญิงมุกดาจึงไม่ปฏิเสธ เพราะอย่างน้อยก็คงจะดี หากว่าจะมีใครสักคนมาเป็นกันชนหรือคอยเป็นหูเป็น ตาแทนให้ อย่างน้อยแม่กิ่งฟ้าคนนี้ก็คงจะไว้ใจได้อยู่ ปกรณ์ประคองกิง่ ฟ้าเข้ามาถึงห้องนัง่ เล่นในตึกเล็กเรียบร้อยแล้ว ชายหนุม่ รีบพาหญิงสาวมานั่งพักที่โซฟาก่อนจะกระวีกระวาดหาน�้ำเย็นๆ มาให้ดื่ม กิ่งฟ้า รับแก้วน�้ำที่ชายหนุ่มส่งมาให้แล้วรีบดื่มลงคออย่างรวดเร็ว น�้ำเย็นๆ ชื่นใจพอจะ ท�ำให้กิ่งฟ้ารู้สึกดีขึ้นมาบ้าง 71

“คุณแม่คยุ อะไรกับเธอ ท่านดุเธอหรือเปล่า” ปกรณ์ถามด้วยความเป็นห่วง ชายหนุ่มรออยู่ข้างนอกตามค�ำสั่งของมารดา ไม่กล้าแม้แต่จะเยี่ยมหน้าเข้าไปมอง เพราะเกรงว่ามารดาอาจจะสงสัยได้ “ไม่ค่ะ คุณหญิงท่านเมตตามาก ท่านแค่ถามประวัติฉันเล็กน้อยและก็ ก�ำชับให้ฉันท�ำงานให้คุณดีๆ แค่นั้นเอง” กิ่งฟ้าพูดตามที่คุณหญิงมุกดาสั่งไว้ ปกรณ์โล่งอก อย่างน้อยการพบกันครั้งแรกของกิ่งฟ้ากับคุณหญิงมุกดา ก็ผ่านไปได้ด้วยดีเกินความคาดหมาย นับต่อจากนี้ไปเขาคาดหวังว่ามารดาคงจะ ไม่มาวุน่ วายกับความรักระหว่างเขากับแคทลียาอีกแล้ว เพราะมีกงิ่ ฟ้ามาเป็นตัวช่วย นั่นเอง ไม่รวู้ า่ ปกรณ์คดิ ผิดหรือคิดถูกกันแน่ เรือ่ งทีว่ างใจว่าคุณหญิงมุกดาจะไม่ มาวุ่นวายเรื่องผู้หญิงของเขาอีก เพราะหลังจากที่ปกรณ์และกิ่งฟ้ากลับไปที่ตึกเล็ก แล้วนั้น คุณหญิงก็ด�ำเนินแผนการขั้นต่อไปของตนเองทันที คุณหญิงมุกดาต่อโทรศัพท์ไปหาหญิงที่ตนเองหมายตาเอาไว้ว่าจะมาเป็น ศรีสะใภ้ วิกันดา ราชพฤกษ์ หรืออาจารย์วิกันดา อาจารย์ประจ�ำคณะบริหาร มหาวิทยาลัยมีชอื่ อันดับต้นๆ ของเมืองไทย ลูกสาวของคุณหญิงสมศรี ราชพฤกษ์ เพือ่ นสนิทในสมาคมทีค่ ณ ุ หญิงมุกดาช่วยงานการกุศลอยู่ คุณหญิงมุกดาหาทางที่ จะจับคู่ให้วิกันดากับปกรณ์บุตรชายของตนได้ลงเอยกัน “หนูวิเหรอลูก ป้าเองจ้ะ” คุณหญิงมุกดาทักทาย “สวัสดีค่ะ คุณหญิงป้า กลับมาแล้วเหรอคะ เป็นไงบ้างคะ สนุกไหม” วิกันดาส่งเสียงทักทายกลับมาบ้าง “สนุกจ้ะ เสียดายที่คุณแม่หนูไม่ได้ไปด้วย ไม่งั้นจะยิ่งสนุกมากกว่านี้” “คุณแม่ก็บ่นอยู่เหมือนกันค่ะว่า ไม่น่าเป็นหวัดเสียก่อน อดไปเที่ยวกับ คุณหญิงป้าเลย” “เหรอจ้ะ ไม่เป็นไรจ้ะ ไว้คราวหน้าถ้าทางสมาคมมีงานอีก เดี๋ยวป้าชวน คุณแม่ของหนูไปด้วย ชวนหนูวิเลยด้วยดีไหมจ้ะ ไปด้วยกันหลายๆ คนสนุกดี” คุณหญิงมุกดาหาโอกาสที่จะให้วิกันดาได้สนิทสนมกับบุตรชายทุกครั้งไป 72

อิ่มอุ่น

“ค่ะ ถ้าวิว่าง วิจะไปนะคะ ว่าแต่คุณหญิงป้าโทร.มามีอะไรหรือเปล่าค่ะ หรือว่าจะคุยกับคุณแม่” “อ๋อ เปล่าจ้ะ ป้าแค่จะโทร.มาชวนหนูมาทานข้าวที่บ้านตอนเย็นวันพรุ่งนี้ เท่านั้นเองจ้ะ หนูวิว่างไหมเอ่ย” คุณหญิงมุกดาวกเข้าเรื่องส�ำคัญ “พรุง่ นีเ้ ย็นหนูมปี ระชุมทีค่ ณะค่ะ ไว้โอกาสหน้านะคะคุณหญิงป้า” วิกนั ดา ตอบเสียงใส พรุ่งนี้เย็นเธอต้องเข้าประชุมกับท่านคณบดีกว่าจะเลิกก็คงมืดค�่ำ ไม่สะดวกที่จะไปไหนต่อแล้ว “เหรอจ้ะ น่าเสียดายจัง” คุณหญิงมุกดาท�ำเสียงผิดหวังเล็กน้อย “ไว้คราวหน้าก็ได้ หนูวิท�ำงานเถอะจ้ะ งั้นป้าไม่กวนแล้ว ไว้คราวหน้าป้า จะโทร.มานัดหนูใหม่นะจ้ะ” คุณหญิงท�ำเสียงกระชุ่มกระชวยขึ้นมาทันที คราวนี้ ยังไม่ว่างก็ไม่เป็นไร แต่คราวหน้าต้องมีโอกาสอีกสิ “ได้ค่ะคุณป้า ถ้าวิว่าง วิจะไปกราบคุณป้าที่บ้านนะคะ” วิกันดาให้สัญญา ค�ำ่ ๆ หลังจากทีป่ กรณ์กลับมาจากการออกไปธุระข้างนอก ชายหนุม่ แวะ ไปซื้อถุงนอนส�ำหรับที่จะใช้นอนข้างเตียงในห้อง คืนนี้จะเป็นคืนแรกที่ต้องใช้ ห้องนอนและทุกอย่างในตึกเล็กร่วมกับกิง่ ฟ้า ปกรณ์เดินผ่านหน้าตึกใหญ่เห็นเงียบ ดูท่าคงไม่มีใครอยู่อีกแน่ ชายหนุ่มเห็นสาวใช้นางหนึ่งก�ำลังเดินลงมาจากตัวตึก จึงถามว่า “คุณพ่อคุณแม่ไม่อยู่เหรอ ท�ำไมตึกเงียบจัง” “คุณท่านกับคุณผู้หญิงไปงานเลี้ยงรุ่นค่ะ คุณกรณ์จะให้ตั้งโต๊ะที่ตึกใหญ่ หรือตึกเล็กดีคะ” สาวใช้คนเดิมถาม “ไม่มีใครอยู่ก็จัดที่ตึกเล็กแล้วกัน ฉันจะได้ไม่ต้องเดินมา” ชายหนุ่มตอบ แล้วเดินกลับเข้าไปที่บ้านของตนอีกครั้ง เป็นเรือ่ งธรรมดาปกติมากส�ำหรับการทีบ่ ดิ ามารดาของเขาจะไม่อยูบ่ า้ นแบบ นี้ เพราะว่าคุณบวรบิดาของเขานั้นเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ที่เป็นที่เคารพ และยัง เป็นนักธุรกิจทีป่ ระสบความส�ำเร็จในอาชีพอีกด้วย จึงไม่ใช่เรือ่ งแปลกทีท่ า่ นมักจะ ได้รับเชิญให้ไปเป็นเกียรติในงานต่างๆ 73

ปกรณ์เปิดประตูบ้านเข้าไป ชายหนุ่มไม่เห็นกิ่งฟ้าอยู่ที่โซฟาอย่างที่คิด ท�ำให้อดสงสัยไม่ได้ว่าหญิงสาวไปอยู่ที่ไหน ชายหนุ่มเปิดประตูห้องนอนเข้าไปดู ก็ไม่พบว่าหญิงสาวอยู่ในห้องนั้นเช่นกัน กิง่ ฟ้าไม่ได้หายไปไหนไกลเลย หลังจากทีป่ กรณ์ออกไปธุระข้างนอก หญิงสาว ก็อยู่ว่างๆ ไม่มีอะไรจะท�ำ จึงออกมาเดินเล่นแก้เซ็ง และเดินเลยไปถึงห้องครัวที่ หญิงสาวเคยมาแล้วครั้งหนึ่ง กิ่งฟ้าก�ำลังพูดคุยอย่างสนุกสนานกับทุกคนในห้องครัว สาวใช้คนหนึ่ง ก็เดินหน้าตาตื่นเข้ามาแล้วบอกกับกิ่งฟ้าว่า “คุณกิง่ คะ คุณกรณ์กลับมาแล้วตอนนีก้ ำ� ลังเดินกลับไปทีต่ กึ เล็กค่ะ” สาวใช้ ส่งข่าว กิ่งฟ้าขยับตัวเล็กน้อยแล้วท�ำจมูกย่น “เจ้านายกิง่ มาแล้ว กิง่ ต้องกลับก่อนนะคะ ไว้วนั หลังจะแวะมาคุยด้วยใหม่” กิ่งฟ้าหันมาบอกทุกคน “คุณกิง่ รีบไปเถอะค่ะ เดีย๋ วคุณกรณ์เธอจะรอนาน” คุณลอรบอกกับกิง่ ฟ้า หญิงสาวท�ำหน้าเซ็งก่อนจะหันหลังเดินกลับไปที่ตึกเล็ก หญิงสาวเปิดประตูเข้าไปพบว่าปกรณ์ก�ำลังนั่งท�ำงานอยู่ที่โต๊ะท�ำงานด้วย สีหน้าบอกบุญไม่รับ หญิงสาวท�ำเป็นเมินมองไม่เห็นว่าชายหนุ่มก�ำลังมองตนเอง อยู่ทุกฝีก้าว “ไปไหนมา” ชายหนุ่มถามเสียงห้วน กิ่งฟ้าไม่ตอบ หญิงสาวท�ำท่าจะเดิน เข้าห้องท�ำงาน แต่แล้วกิ่งฟ้าก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงของปกรณ์ถามย�้ำอีกครั้ง “ฉันถามว่าเธอไปไหนมา” เสียงดังขึ้นกว่าครั้งแรก กิ่งฟ้าชะงักแต่ก็เดินเข้าห้องนอนไปไม่สนใจค�ำถามที่ปกรณ์ถาม คราวนี้ ปกรณ์ลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างรวดเร็วแล้วเดินมาดักหน้าหญิงสาว ชายตัวโตกว่ายืน ขวางทางหญิงตัวเล็ก เหมือนยักษ์ตัวใหญ่ขวางทางเดินของมดตัวเล็ก สีหน้าของ ปกรณ์แสดงอาหารหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด ชายหนุ่มถามกิ่งฟ้าย�้ำอีกครั้ง “เธอไปไหนมา ฉันกลับมาไม่เห็นเธออยู่ในห้อง เธอไปอยู่ที่ไหนมา” น�้ำเสียงคาดคั้นอยากรู้ให้ได้ “ฉันเบื่อก็เลยออกไปเดินเล่น แล้วเลยไปคุยกับคุณลอรและคนอื่นๆ ในครัว” หญิงสาวตอบห้วนๆ ปกรณ์ค่อยรู้สึกเย็นลงเมื่อรู้ว่าหญิงสาวไปไหนมา 74

อิ่มอุ่น

“ไม่เห็นจะน่าเบื่อเลย ในห้องฉันก็มีทุกอย่าง เธออยากจะดูทีวี ฟังเพลง เล่นเกมหรือออกก�ำลัง ทุกอย่างในห้องนีม้ หี มด ไม่เห็นว่าจะต้องออกไปข้างนอกเลย ทีหลังถ้าฉันไม่อยู่ เธออย่าออกไปไหนโดยพลการนะ” ปกรณ์สงั่ หญิงสาว ชายหนุม่ เดินกลับไปนัง่ ทีโ่ ต๊ะท�ำงานและลงมือท�ำงานต่อ กิง่ ฟ้าหันหน้าขวับไปจ้องหน้าชายหนุม่ ทันทีที่ได้ยินค�ำสั่งที่รับไม่ได้จากปกรณ์ “นายจะบ้าหรือเปล่า จะให้ฉันอยู่แต่ในห้องไม่ให้ออกไปเห็นเดือน เห็นตะวันเลยหรือไง” หญิงสาวถามอย่างเอาเรื่อง ปกรณ์เงยหน้าจากหน้าจอ คอมพิวเตอร์แล้วพูดว่า “เธออยากไปไหนก็บอกฉันซิ ฉันจะพาไป แต่อย่าไปไหนคนเดียวโดย ไม่มีฉัน เพราะฉันขี้เกียจไปตามหาเด็กหลงทาง” ชายหนุ่มพูดหน้าตาเฉย แล้ว ก้มหน้าท�ำงานต่อ “นาย...” กิ่งฟ้าเริ่มเดือด “พูดแบบนีห้ มายความว่าไง นายว่าฉันโง่เหรอ” กิง่ ฟ้าไม่ยอม ปกรณ์ไม่ตอบ ชายหนุม่ ก้มหน้าท�ำงานต่อไม่ยอมตอบค�ำถามของหญิงสาว กิง่ ฟ้าเริม่ โมโห หญิงสาว เดินก้าวยาวๆ เข้าไปหาชายหนุ่มที่โต๊ะท�ำงานแล้วตะโกนใส่หน้าชายหนุ่ม “ฉันมาเป็นเลขาส่วนตัวเพื่อช่วยคุณ ไม่ได้มาเป็นภาระอย่างที่คุณคิด กรุงเทพฯกับฉันรู้จักกันดี คุณไม่ต้องกลัวว่าฉันจะหลงทางหรือปล่อยไก่” กิ่งฟ้า จ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง ปกรณ์เงยหน้ามองหญิงสาว หน้าตาของกิง่ ฟ้าตอนนีเ้ อาเรือ่ งไม่เบา ปากบาง เชิดขึ้นเล็กน้อยบอกให้รู้ว่าตอนนี้เจ้าของปากสวยนั้นก�ำลังเริ่มจะมีอารมณ์โกรธ นิดๆ ปกรณ์ยักไหล่เบาๆ ก่อนจะพูดสั้นๆ “ให้มนั จริงเถอะ อย่าให้ฉนั ต้องคอยตามหาเด็กหลงทางหรือเก็บไก่เข้าเล้า ให้เธอแล้วกัน” พูดจบก็หวั เราะเบาๆ ในล�ำคอพร้อมกับท�ำสีหน้ายียวนกวนประสาท ใส่หญิงสาว กิ่งฟ้านับหนึ่งถึงร้อยในใจเพื่อให้ความโกรธลดน้อยลง หญิงสาวอยากจะ ตะโกนใส่หน้าหล่อของปกรณ์จริงๆ ว่าใครกันแน่ทเี่ ป็นเด็กหลงทาง ทีต่ อ้ งให้พอ่ แม่ จ้างเธอมาคอยดูแลไม่ให้มีใครมาหลอกได้ง่ายๆ ‘ตาบ้าเอ๊ย’ 75

ก่อนที่กิ่งฟ้าจะอารมณ์พุ่งปรี๊ดขึ้นอีกครั้ง เพราะเสียงหัวเราะของปกรณ์ที่ ดังขึ้นมาอีกครั้ง ประตูตึกเล็กก็มีเสียงเคาะขึ้นเบาๆ พร้อมกับเสียงตะโกนเข้ามา “อาหารเย็นมาส่งแล้วค่ะคุณกรณ์” เสียงระฆังมาช่วยแยกคนทั้งคู่ให้ออก จากกัน ท�ำให้กิ่งฟ้าต้องปรับสีหน้าและอารมณ์ให้เป็นปกติ ก่อนจะหันมาท�ำหน้าที่ ดูแลเรื่องอาหารเย็นอีกครั้ง

76

อิ่มอุ่น

5

เช้าทีส่ องของการท�ำหน้าทีส่ ะใภ้ วันนีเ้ ป็นวันแรกของการท�ำงานอย่างเต็มตัว ของกิง่ ฟ้า เมือ่ คืนหลังจากทีร่ บั ประทานอาหารเย็นแล้ว ปกรณ์สง่ ไดอารีเ่ ล่มหนึง่ มา ให้หญิงสาว แล้วบอกว่า ‘ไดอารีเ่ ตรียมการท�ำงานของเธอ อย่าท�ำหายซะล่ะ เพราะ ต่อไปนี้ฉันจะไม่จ�ำอะไรอีกแล้ว’ พูดจบก็ยักคิ้วเดินหายเข้าไปในห้องน�้ำ กิ่งฟ้าค่อยๆ เปิดไดอารี่ดูก็พบว่า เป็นตารางการท�ำงานของปกรณ์ในช่วง หนึ่งเดือนต่อจากนี้ ซึ่งสิ่งที่ชายหนุ่มพูดเมื่อครู่นี้ หมายถึงว่าต่อไปนี้กิ่งฟ้าต้องท�ำ หน้าที่เลขาจัดการทุกอย่างแทนปกรณ์เสียแล้ว หญิงสาวค่อยๆ ไล่วันที่ตลอดจน โปรแกรมงานของชายหนุม่ จึงท�ำให้หญิงสาวรูว้ า่ วันพรุง่ นีป้ กรณ์มงี านใหญ่ทตี่ อ้ ง ท�ำคือการไปประมูลงานส�ำคัญชิ้นหนึ่งในตอนบ่าย เช้านี้กิ่งฟ้าตื่นขึ้นมาแต่เช้า หญิงสาวโผล่หน้าลงไปข้างๆ เตียง เห็นว่า ปกรณ์ยังนอนหลับอุตุอย่างมีความสุขในถุงนอนใบใหญ่ที่ชายหนุ่มไปหาซื้อมา เมื่อวานนี้ หญิงสาวจึงค่อยๆ ย่องลงจากเตียงเบาๆ แล้วรีบหายเข้าไปจัดการธุระ ส่วนตัวในห้องน�้ำ 77

สักพักใหญ่ กิง่ ฟ้าแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวจึงเดินมาปลุกให้ปกรณ์ตนื่

“คุณๆ ตื่นได้แล้ว สายแล้ว” ชายหนุ่มนอนขี้เซาเหลือเกินเรียกเท่าไรก็ไม่ยอมลืมตาตื่นเสียที กิ่งฟ้า ไม่รู้จะท�ำอย่างไรดีจึงใช้วิธี “คุณๆ ตืน่ ได้แล้ว คุณหญิงมุกดาแม่คณ ุ มารออยูท่ หี่ น้าตึก” ได้ผล ปกรณ์ ลืมตาขึน้ ทันทีราวกับได้ยนิ เรือ่ งรีบร้อนอะไรซักอย่าง ชายหนุม่ รีบออกจากถุงนอน แล้วลนลานเก็บถุงนอนไว้ใต้เตียง ก่อนจะหันมาถามกิ่งฟ้า “คุณแม่อยู่ไหน เธอไปบอกคุณแม่ก่อนว่าฉันอาบน�้ำ เดี๋ยวอีกสิบนาที จะไปหา” ชายหนุม่ แจ้นเข้าห้องน�ำ้ โดยไม่ทนั ได้สงั เกตว่า กิง่ ฟ้าท�ำหน้ากลัน้ หัวเราะ ชายหนุ่มแทบแย่ อีกสิบนาทีตอ่ มา ปกรณ์นงุ่ ผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน�ำ้ อย่างลวกๆ ชายหนุม่ ร้องตะโกนถามกิ่งฟ้าว่า “วันนีผ้ มต้องไปประมูลงาน เห็นสูทสีนำ�้ ตาลไหม จัดให้ดว้ ย” ปกรณ์แต่ง ตัวลวกๆ อย่างรีบร้อน กิ่งฟ้าเห็นท่าทางรีบร้อนของชายหนุ่มแล้วก็อดจะข�ำไม่ได้ หญิงสาวจึงบอกความจริงกับชายหนุ่ม “คุณ ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ ไม่มีใครมาทั้งนั้น ฉันอ�ำคุณเล่น” กิ่งฟ้า กลั้นยิ้ม อยากจะหัวเราะออกมาดังๆ แต่ก็ไม่อยากท�ำ กลัวชายหนุ่มว่า ปกรณ์ชะงักเล็กน้อย ชายหนุม่ หยุดการกระท�ำทุกอย่างลงทันทีแล้วหันมา ถามหญิงสาว “เธอเล่นอะไรเนี่ย ฉันรีบแทบตาย พอใกล้จะเสร็จมาบอกว่าไม่มีใครมา คุณแม่ไม่ได้เรียก” ปกรณ์พดู ด้วยน�ำ้ เสียงโมโห กิง่ ฟ้ากลัน้ เสียงหัวเราะไม่ให้ออกมา ก่อนจะอธิบาย “ฉันเห็นคุณไม่ตนื่ ซักที ก็เลยลองบอกว่าแม่คณ ุ มา ฉันไม่คดิ ว่าคุณจะตืน่ ทันทีนนี่ า” กิง่ ฟ้าแก้ตวั น�ำ้ ขุน่ ๆ หากแต่ในแววตาของหญิงสาวดูสนุกเหลือเกินทีไ่ ด้ เห็นปกรณ์ลนลานเช่นนี้ “เธอ...” ปกรณ์นับหนึ่งถึงร้อยในใจ แล้วพูดต่อ “กฎข้อสามของเรา เธอไม่ตอ้ งสนใจเวลานอนเวลาตืน่ ของฉัน ฉันเข้านอน และตื่นนอนเองได้” ปกรณ์สั่งอีกแล้ว 78

อิ่มอุ่น

กิ่งฟ้าพยักหน้าอย่างเข้าใจและเริ่มจดบันทึกลงในสมุดเล่มเดิมของเธอ ระหว่างทีห่ ญิงสาวเขียนบันทึกอยูน่ นั้ ปกรณ์หนั มาเห็นว่าหญิงสาวก�ำลังเขียนอะไร ลงสมุด ชายหนุ่มจึงถามด้วยความสงสัย “เธอจดอะไร” ชายหนุ่มท�ำท่าอยากรู้ “จดค�ำสั่งคุณไง” หญิงสาวตอบโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง “แล้วอย่าลืม จดค�ำสั่งเมื่อวานของฉันด้วยล่ะ” หลังจากทีร่ บั ประทานอาหารตอนเช้าเรียบร้อยแล้ว คุณบวรก็นดั หมายกับ ปกรณ์ “เดี๋ยวแกเข้าบริษัท แล้วอย่าลืมแนะน�ำหนูกิ่งให้ทุกคนในบริษัทรู้ด้วยล่ะ ว่าหนูกิ่งมาท�ำงานในต�ำแหน่งเลขาส่วนตัวของแก” คุณบวรย�้ำอีกครั้ง “แล้วต้องให้จัดโต๊ะท�ำงานที่ไหนครับ” บุตรชายถามพลางจิบกาแฟค�ำ สุดท้าย “ให้นั่งท�ำงานในห้องแกนั่นแหละ” ปกรณ์ส�ำลักกาแฟ “พ่อครับ นัง่ ท�ำงานในห้องผม โอ๊ย... ไม่ไหวล่ะ ถ้าต้องเจอยัยนี่ 24 ชัว่ โมง แบบนี้” ปกรณ์ครวญ ‘กลับบ้านก็เจอ ไปท�ำงานยังต้องท�ำงานห้องเดียวกันอีกเห รอ ไม่ไหวล่ะมั้ง’ คุณบวรไม่ตอบ ลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารแล้วเดินกลับไปที่ห้องท�ำงานทันที ส่วนคุณหญิงมุกดาท�ำหน้าไม่รไู้ ม่ชี้ ไม่ขดั ในค�ำสัง่ ของคุณบวรผูเ้ ป็นสามีแม้แต่นอ้ ย กิง่ ฟ้าก้มหน้าเล็กน้อย หญิงสาวเองก็แอบคิดในใจว่า ‘ใครอยากเห็นหน้าคุณ แค่นี้ ฉันก็จะบ้าตายอยู่แล้ว’ จะไหวหรือไม่ไหวไม่มรี ู้ แต่ทแี่ น่ๆ ประมาณเก้าโมงเช้า ปกรณ์เรียกประชุม ทุกแผนกก่อนจะชี้แจงเรื่องงานต่างๆ พร้อมกับแนะน�ำกิ่งฟ้าให้ทุกคนรู้จักอย่าง เป็นทางการ “นี่คุณกิ่งฟ้า จะมาเป็นเลขาส่วนตัวของผม ต่อไปนี้ใครมีอะไรก็ให้ผ่าน คุณกิ่งฟ้าได้เลย” ปกรณ์แนะน�ำสั้นๆ ชายหนุ่มอยากจะบ้าตาย บิดาของเขาก�ำลัง คิดอะไร ถึงได้ให้แม่นี่ตามติดเขาตลอดเวลาขนาดนี้ แบบนี้เขาจะปลีกเวลาไปท�ำ อะไรตามใจตนเองได้อย่างไร 79

กิ่งฟ้าลุกขึ้นแนะน�ำตนเองกับทุกๆ คน พร้อมกับฝากเนื้อฝากตัวในการ ท�ำงานครั้งนี้ด้วย “สวัสดีค่ะ ชื่อกิ่งฟ้านะคะ ถ้ามีอะไรก็แนะน�ำกิ่งได้นะคะ” กิ่งฟ้ายิ้มให้ทุก คนอย่างเป็นมิตร ท่ามกลางรอยยิ้มและเสียงวิพากษ์วิจารณ์เรื่องเลขาส่วนตัวของ ปกรณ์คนนี้ ปกรณ์เริ่มต้นการท�ำงานของเขาตามปกติ ในขณะที่กิ่งฟ้าก็เริ่มต้นการ ท�ำงานของตนเองตามหน้าที่ ชายหนุม่ ให้ผจู้ ดั การฝ่ายบุคคลมาสอนงานกิง่ ฟ้าเล็กน้อย ในเรื่องการประสานงานกับบุคคลต่างๆ ในบริษัท โต๊ะท�ำงานของกิ่งฟ้าถูกจัดวาง อยู่ใกล้ๆ กับโต๊ะท�ำงานของปกรณ์ในห้อง อุปกรณ์เครื่องใช้ส�ำนักงานทุกอย่าง ถูกจัดการภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมง กิ่งฟ้าพร้อมที่จะเริ่มงานแล้ว งานแรกของกิ่งฟ้าคือการตามปกรณ์เข้าไปในห้องประชุม เพื่อซักซ้อม การพรีเซนต์งานให้กบั ลูกค้าทีจ่ ะต้องร่วมประมูลงานในบ่ายวันนี้ ดูเหมือนว่ากิง่ ฟ้า จะเป็นที่จับตามองของพนักงานทั้งหลายที่เข้าร่วมประชุมในครั้งนี้ ฉัตรชัย รักษ์สถิตย์ สถาปนิกนักออกแบบหนึง่ ในทีมงานของบริษทั ก�ำลัง นัง่ ฟังการบรรยายของพนักงานอืน่ ทีข่ นึ้ ไปพูดพรีเซ้นต์งานก่อนเขา ชายหนุม่ หันมา มองคนที่นั่งข้างๆ ในตอนนี้ กิ่งฟ้าเลขาส่วนตัวของคุณกรณ์นี่เอง ท�ำไมมานั่งตรง นี้ได้ กิ่งฟ้าหันมาเจอสายตาของฉัตรชัยพอดี หญิงสาวส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ชายหนุ่มยิ้มตอบอย่างมีไมตรีเช่นกัน การสนทนาของทั้งสองจึงเริ่มขึ้นอย่างเป็น กันเอง “คุณกิ่ง ท�ำไมมานั่งตรงนี้ล่ะครับ” ฉัตรชัยถามเสียงเบา เพราะกลัวว่าจะ รบกวนการฟังของคนอื่น กิ่งฟ้ายิ้มแล้วกระซิบบอกชายหนุ่มเบาๆ กลับไป “กิ่งไม่รู้เรื่องอะไรเลย เลยแอบมานั่งข้างหลังเผื่อว่าจะถามใครได้บ้าง” ฉัตรชัยพยักถามกลับด้วยความหวังดีว่า “ไม่เข้าใจตรงไหนครับ ถามผมก็ได้ถา้ ผมรู้ ผมจะอธิบายให้ฟงั ” ชายหนุม่ เสนอตัว กิ่งฟ้ายิ้มท�ำหน้าเลิ่กลั่กแล้วตอบสั้นๆ “ไม่เข้าใจตั้งแต่ต้นค่ะ ไม่รู้ว่าก�ำลังพูดเรื่องอะไรกัน” ได้ผล ฉัตรชัยมอง หน้าหญิงสาวอย่างงง ‘อะไรกัน เป็นเลขาคุณกรณ์แต่ไม่รวู้ า่ บริษทั คุณกรณ์ทำ� อะไร’ 80

อิ่มอุ่น

กิ่งฟ้ายิ้มแหยๆ ให้ชายหนุ่ม หญิงสาวก้มหน้าก้มตาจดทุกประโยคที่คนพูดก�ำลัง อธิบาย ฉัตรชัยดูเวลาแล้วเห็นว่า พอจะมีเวลาที่จะอธิบายให้กิ่งฟ้าเข้าใจถึงงานที่ พวกเขาก�ำลังท�ำอยู่ ชายหนุ่มจึงกวักมือเรียกให้หญิงสาวตามเขาออกมาด้านนอก เพือ่ จะอธิบายได้อย่างสะดวกมากขึน้ กิง่ ฟ้าเหลือบมองดูปกรณ์ เมือ่ เห็นว่าชายหนุม่ ไม่ได้สนใจว่าตนเองอยู่ที่ไหนในตอนนี้ จึงค่อยๆ ลุกขึ้นเดินตามฉัตรชัยออกไป เมื่อออกมาอยู่นอกห้องประชุมแล้ว ฉัตรชัยจึงถามกิ่งฟ้าด้วยความสงสัย “คุณกรณ์ไม่ได้บอกคุณกิง่ เหรอครับ ว่าบริษทั เราท�ำเกีย่ วกับอะไร” กิง่ ฟ้า ส่ายหน้านิดๆ แล้วตอบสั้นๆ ว่า “เปล่าค่ะ กิง่ ได้งานฉุกเฉินเลยไม่ทราบว่าบริษทั เราท�ำอะไรบ้าง” หญิงสาว พูดตามจริง ปกรณ์ไม่เคยบอกว่าเขาท�ำอะไร บอกแต่เพียงค�ำสั่งร้อยแปดที่ออก ตามใจตนเองเท่านั้น ฉัตรชัยจึงอธิบายคร่าวๆ ให้หญิงสาวฟัง “บริษัทเราเป็นบริษัทรับเหมาก่อสร้างอันดับต้นๆ ของเมืองไทย คุณ ปกรณ์เรียนจบวิศวะโยธามา ตอนนี้มีต�ำแหน่งเป็นผู้บริหารที่รับอ�ำนาจมาจาก คุณบวร มีหน้าทีใ่ นการดูแลเกีย่ วกับทุกอย่างในบริษทั ทีต่ อนนีเ้ ราก�ำลังประชุมกันอยู่ ในห้องก็มีการซ้อมพรีเซนต์งานให้ลูกค้า” “ซ้อมการพรีเซนต์งาน ต้องซ้อมด้วยเหรอคะ” กิง่ ฟ้าถามอย่างสงสัย ฉัตรชัย พยักหน้ารับแล้วอธิบาย “ต้องซ้อมครับ เพราะงานนี้ส�ำคัญมากเป็นงานที่เราก�ำลังไปประมูลตอน บ่ายนี้ เป็นการสร้างอาคารของรัฐบาลซึ่งวันนี้จะเป็นการตัดสิน เราต้องพรีเซนต์ ให้ลูกค้าเห็นว่าบริษัทเราออกแบบอาคารรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร ท�ำการก่อสร้าง ด้วยวัสดุอุปกรณ์อะไร ใช้เวลากี่วัน เป็นต้น” กิง่ ฟ้าถึงบางอ้อทันที บริษทั รับเหมาก่อสร้างก็ไม่นา่ จะมีปญ ั หาอะไร แค่รวู้ า่ ท�ำเกีย่ วกับอะไรแค่นหี้ ญิงสาวก็สามารถสานต่อได้อย่างง่ายดายแล้ว กิง่ ฟ้าขอบคุณ ฉัตรชัยทีช่ ว่ ยอธิบายสิง่ ต่างๆ ทีเ่ ธอไม่เข้าใจได้อย่างมาก ตอนนีก้ งิ่ ฟ้าเริม่ มัน่ ใจแล้ว ว่าเธอสามารถท�ำงานเลขาให้กับปกรณ์ได้อย่างแน่นอน ก่อนจะกลับเข้าไปในห้องประชุม หญิงสาวหันมาถามชื่อของชายหนุ่ม 81

“เอ่อ ไม่ทราบว่า คุณ...ชื่ออะไรคะ กิ่งจะได้เรียกถูก” กิ่งฟ้าถาม “ผมฉัตรชัย เป็นสถาปนิกเขียนแบบครับ” ชายหนุม่ ตอบ กิง่ ฟ้ายิม้ ให้ฉตั รชัย อย่างอ่อนโยน ชายหนุ่มก้มศีรษะลงเล็กน้อยรับรอยยิ้มของหญิงสาว ก่อนที่ทั้งคู่ จะกลับเข้าไปในห้องประชุมอีกครั้ง ทัง้ คูก่ ลับไปนัง่ ทีเ่ ดิม คราวนีด้ เู หมือนว่ากิง่ ฟ้าจะเริม่ ฟังการพรีเซนต์รเู้ รือ่ ง มากขึ้นแล้ว หญิงสาวค่อยๆ จดโน๊ตในเนื้อหาที่ส�ำคัญบางส่วนไว้ เผื่อว่าปกรณ์จะ ต้องการข้อมูล โดยมีฉัตรชัยคอยอธิบายเสริมอยู่ข้างๆ ความสนิทสนมโดยมีเรื่องงานเป็นตัวกลางนั้น ท�ำให้ทั้งกิ่งฟ้าและฉัตรชัย สามารถพูดคุยเข้าขากันได้อย่างรวดเร็ว ปกรณ์ที่นั่งฟังการพรีเซนต์งานอยู่อย่าง เคร่งเครียด เหลียวหน้ามองหากิ่งฟ้าว่าตอนนี้หญิงสาวอยู่ที่ใด เพราะตั้งแต่เข้ามา ในห้องประชุมชายหนุ่มลืมไปเลยว่า หญิงสาวนั่งอยู่ตรงไหน ปกรณ์หันหลังไปมองหาด้านหลังก็ไม่เจอกิ่งฟ้า ชายหนุ่มจึงเพ่งมองไปที่ ด้านข้างของห้องประชุมเกือบจะท้ายๆ จึงเห็นว่ากิ่งฟ้านั่งอยู่ที่นั่น และเห็นด้วยว่า หญิงสาวก�ำลังสนทนาอย่างตั้งอกตั้งใจอยู่กับพนักงานของเขาคนหนึ่ง แวบแรกที่ เ ห็ น กิ่ ง ฟ้ า พู ด คุ ย ยิ้ ม แย้ ม กั บ พนั ก งานคนนั้ น ปกรณ์ รู ้ สึ ก หมัน่ ไส้ขนึ้ มาตงิดๆ ยิง่ หันไปเห็นกิง่ ฟ้าพูดคุยด้วยท่าทีทสี่ นิทสนมกับพนักงานของเขา มากเท่าไร ปกรณ์ก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเท่านั้น การพรีเซนต์กำ� ลังจะสิน้ สุดลง เมือ่ ฉัตรชัยจะเป็นผูพ้ รีเซนต์คนสุดท้ายถึง รูปแบบอาคารตามแบบทีไ่ ด้เสนอกับคณะกรรมการไป ชายหนุม่ อธิบายรายละเอียด ของรูปแบบอาคารอย่างช้าๆ เพือ่ ให้กงิ่ ฟ้าได้เข้าใจถึงลักษณะการท�ำงาน ซึง่ ใช้เวลา ไม่นานนัก การซ้อมพรีเซนต์งานจึงสิ้นสุดลง โดยทุกคนได้รับการนัดหมายว่า ผู้เกี่ยวข้องกับงานนี้จะพร้อมกันที่หน้าบริษัทตอนบ่ายโมงตรง เพื่อเดินทางไปร่วม การประมูลงานในครั้งนี้ ฉัตรชัยเดินกลับมาจากหน้าห้องประชุม ชายหนุม่ ถามกิง่ ฟ้าอย่างเป็นห่วง

“คุณกิง่ เข้าใจไหมครับ ทีผ่ มอธิบายเมือ่ ครู”่ ชายหนุม่ ถาม กิง่ ฟ้าพยักหน้า เล็กน้อยแล้วตอบ “เข้าใจมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ” กิ่งฟ้าชมชายหนุ่ม ฉัตรชัยยิ้มกว้าง เมื่อได้รับค�ำชมจากกิ่งฟ้า 82

อิ่มอุ่น

เมือ่ พนักงานทุกคนแยกย้ายกันไปท�ำงานตามทีไ่ ด้รบั มอบหมายแล้ว ฉัตรชัย จึงขอตัวกลับไปที่แผนกของตนโดยก�ำชับกับหญิงสาวว่า “ถ้าคุณกิ่งมีอะไรไม่เข้าใจเรื่องงาน ถามผมได้ตลอดเวลานะครับ” กิ่งฟ้า พยักหน้ายิ้มรับและก�ำลังจะอ้าปากเอ่ยขอบคุณชายหนุ่ม แต่ทว่ามีเสียงดังขัดขึ้น มาก่อน “ไม่เป็นไรครับคุณฉัตร เดี๋ยวผมอบรมเลขาเอง ท่าทางจะก่อเรื่องวุ่นให้ คุณฉัตรปวดหัวอีกแล้วแน่ๆ เลย” เสียงปกรณ์ดงั ขึน้ ตามหลังมา กิง่ ฟ้าและฉัตรชัย หันไปมองชายหนุ่มเป็นตาเดียว ปกรณ์ออกมาจากห้องประชุมแล้วมองหากิ่งฟ้า เพราะคิดว่าหญิงสาวจะ กลับมาเดินตามเขาเหมือนเดิม แต่รอเท่าไรก็ไม่เห็น จึงตัดสินใจเดินออกจากห้อง ประชุม ถึงรู้ว่ากิ่งฟ้าก�ำลังคุยอยู่กับฉัตรชัย สถาปนิกเขียนแบบฝีมือดีของบริษัท เมื่อเดินมาได้ยินค�ำสนทนาระหว่างทั้งคู่ ปกรณ์จึงขวางขึ้นมากลางล�ำ ฉัตรชัยก้มศีรษะให้กับปกรณ์ผู้มีศักดิ์เป็นเจ้านายของตนและเป็นเพื่อน สนิทที่จบมาจากมหาวิทยาลัยเดียวกัน ฉัตรชัยมาช่วยงานเพื่อนรักที่บริษัทนี้ด้วย ความเต็มใจตั้งแต่เรียนจบ คุณบวรเป็นคนเอ่ยปากชวนชายหนุ่มให้มาท�ำงานที่ บริษทั เพราะเห็นในฝีมอื การท�ำงาน และถูกชะตากับฉัตรชัยในฐานะเพือ่ นสนิทของ บุตรชาย แต่ฉตั รชัยก็รสู้ กึ แปลกใจทีจ่ ๆู่ เมือ่ เช้า ก็มขี า่ วประกาศออกมาว่า เจ้านาย ของเขามีเลขาส่วนตัวมาท�ำงานด้วย เพราะแต่ไหนแต่ไรมาชายหนุ่มรู้ว่าปกรณ์ ไม่นิยมการท�ำงานโดยมีผู้หญิงมาอยู่ใกล้ๆ แบบนี้ ด้วยเหตุผลที่เขามักจะได้ยิน ชายหนุม่ เอ่ยประจ�ำว่า ‘ผูห้ ญิงเรือ่ งมากท�ำงานด้วยแล้วน่าเบือ่ สาวๆ เหมาะจะเป็น คนคลายความเครียดให้เราต่างหาก’ เมือ่ ได้เจอหน้ากิง่ ฟ้าเป็นครัง้ แรกและได้พดู คุย กับหญิงสาว ฉัตรชัยคิดว่าเลขาคนนี้ท่าทางฉลาดและที่ส�ำคัญสวยเสียด้วย “ไม่เป็นไรคุณกรณ์ ผมแค่แนะน�ำบางอย่างให้คณ ุ กิง่ เธอรูเ้ ท่านัน้ เอง” ฉัตรชัย แก้ต่างให้หญิงสาว ปกรณ์ยิ้มเอื้อมมือตบบ่าเพื่อนอย่างสนิทสนม “มิได้ครับคุณฉัตร ผมไม่อยากให้คณ ุ ต้องมีภาระคอยตามหาเด็กหลงทาง อยู่เรื่อย” ปกรณ์ปรายตามองไปที่กิ่งฟ้า 83

ฉัตรชัยงงกับค�ำพูดแปลกๆ ของเพือ่ นรัก แต่กไ็ ม่ตดิ ใจอะไรมาก นอกจาก ขอตัวไปท�ำงานก่อนโดยไม่วายหันมายิ้มลากิ่งฟ้าอีกครั้ง “พูดอะไรของแก ฟังแล้วงง ไปก่อนนะครับคุณกิ่ง” กิง่ ฟ้าเดินกลับเข้าห้องท�ำงานมายังไม่ทนั จะนัง่ ลงท�ำงานต่อ ปกรณ์กช็ งิ ถาม ขึ้นมาก่อน “เธอคุยอะไรกับนายฉัตรนักหนา” “เรื่องงานไงคะ คุณฉัตรอธิบายเรื่องงานให้ฉันฟัง” กิ่งฟ้าเล่าเรื่องในห้อง ประชุมให้ชายหนุ่มฟัง “ไม่เข้าใจอะไร ท�ำไมไม่ถามฉัน” ปกรณ์ถามด้วยสีหน้าไม่พอใจนิดๆ กิง่ ฟ้า ไม่ถามเขา นั่นหมายความว่าอะไร “ก็คุณไม่มีเวลามาอธิบายนี่นา จู่ๆ ก็ให้ฉันเข้าห้องประชุมไปกับคุณ ทั้งๆ ที่ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลยซักอย่าง โชคดีมีคุณฉัตรมาช่วยไว้ ฉันเลยเข้าใจมากขึ้น” เพิ่งเจอกันไม่ถึงสองชั่วโมง สนิทกันถึงขั้นเรียกชื่อเล่นกันขนาดนี้ ท่าทาง ว่าเรื่องที่คุยกันคงจะไม่ใช่แค่เรื่องงานเรื่องเดียวแล้วกระมัง คงต้องมีเรื่องอื่นด้วย แน่ๆ หรือว่านายฉัตรจะสนใจยัยกิ่งฟ้านี่ “นี่สนิทถึงขั้นเรียกชื่อเล่นกันเลยเหรอ” ปกรณ์ท�ำเสียงประชดนิดๆ “ก็เรียกตามคุณไง” กิ่งฟ้าตอบโดยไม่ได้คิดอะไร จะเอาอย่างไรอีก เรียกชือ่ เล่นก็ไม่ได้ คุยกันก็ถกู ถามอย่างกับเป็นนักโทษ ตกลงว่านอกจากไม่ช่วยอะไรแล้ว ยังจะมาหาเรื่องกันอีกหรือไงนะ “ทีหลังไม่เข้าใจอะไรให้มาถามฉันอย่าไปถามคนอื่น และจ�ำไว้ด้วย เธอ อย่าอยู่ห่างฉันเกินครึ่งเมตร” ปกรณ์ตอกย�ำ้ ให้กงิ่ ฟ้ารูห้ น้าทีข่ องตนอีกครัง้ เรือ่ งอะไรจะให้ไปถามคนอืน่ ในเมื่อเธอเป็นเลขาของฉันเธอก็ต้องสนใจฉันคนเดียวสิ ยัยกิ่งฟ้า กิ่งฟ้านับหนึ่งถึงร้อยในใจอีกครั้ง นี่เพิ่งเริ่มท�ำงานวันแรกหญิงสาวก็เจอ ชายหนุ่มแผลงฤทธิ์เสียแล้ว “อย่าลืมจดด้วยล่ะว่า เธอห้ามอยู่ห่างฉันเกินครึ่งเมตร ไม่เช่นนั้นเธออาจ จะถูกท�ำโทษได้” เสียงปกรณ์ย�้ำหนักแน่น ก่อนจะก้มหน้าท�ำงานต่อเหมือนไม่มี อะไรเกิดขึ้น 84

อิ่มอุ่น

กิ่งฟ้านับหนึ่งถึงพัน แค่ครึ่งวันเช้าหญิงสาวก็แทบจะนับเลขในใจได้ เกือบหลักหมื่นแล้ว กว่าจะหมดในแต่ละวันรับรองว่ากิ่งฟ้าต้องนับเลขเก่งกว่า ใครแน่นอน หญิงสาวถอนหายใจเบาๆ แล้วนั่งลงท�ำงานตามเดิม พลางนึกในใจว่า อยากจะกลับไปฉีกสัญญาบ้าๆ นั่นทิ้งจริงๆ เชียว ปัญหาต่อมาระหว่างกิง่ ฟ้ากับปกรณ์กค็ อื เรือ่ งอาหารกลางวัน ตามปกติแล้ว ปกรณ์จะใช้เวลามื้อกลางวันไปทานข้าวกับแคทลียาแฟนสาวของตนอยู่บ่อยๆ แต่ วันนีไ้ ม่เหมือนทุกวัน ปกรณ์ทำ� งานจนเลยเวลาอาหารกลางวันมาครึง่ ชัว่ โมง ชายหนุม่ ก็ลุกขึ้นมาโวยวายด้วยความหิว “กลางวันฉันจะกินอะไรล่ะ” กิง่ ฟ้าเงยหน้าขึน้ ดูนาฬิกาเล็กน้อยแล้วตกใจ ว่าเลยเที่ยงมาครึ่งชั่งโมงแล้ว หญิงสาวจึงเปิดสมุดโน้ตของตนเองแล้วหันไปถาม ปกรณ์ “วันนี้คุณจะไปทานข้าวกับคุณแคทหรือเปล่า” “จะเอาเวลาไหนไปกิน เธอก็ช่างไม่ดูเวล�่ำเวลาซะเลย นี่มันเที่ยงกว่าแล้ว ถ้าฉันไปกินข้าวกับแคทก็ไปประมูลตอนบ่ายไม่ทันซิ” ปกรณ์โวยวาย กิ่งฟ้าสูด หายใจเข้ายาวๆ แล้วถามอย่างใจเย็น “แล้วคุณจะทานอะไร” “นี่ ช่วยพูดกับผมให้มีหางเสียงหน่อยได้ไหม ค่ะ คะ เป็นไหม” ปกรณ์ เริ่มกวนประสาทอีกแล้ว “ค่ะ คุณปกรณ์จะทานอะไรคะ” กิ่งฟ้าท�ำเสียงประชดในที “หน้าที่เลขาเธอก็จัดการซิ ในสมุดของเธอบอกอะไรไว้มั่งล่ะ ฉันจ�ำได้ว่า วันนัน้ บอกเธอไปเกือบทุกเรือ่ งแล้ว” ปกรณ์เริม่ ยอกย้อนอีกแล้ว ชายหนุม่ ท�ำหน้าที่ เพียงรอการบริการจากกิ่งฟ้าเท่านั้น “เอาง่ายๆ ผัดกะเพราข้างตึกนะ เดีย๋ วฉันให้แม่บา้ นไปซือ้ ให้ รอสักครูค่ ะ่ ” พูดจบ หญิงสาวก็เปิดประตูเดินออกไปหาแม่บ้านที่ดูแลเรื่องนี้ได้ หญิงสาวให้เงิน ไปซื้ออาหารมาให้เธอและปกรณ์โดยก�ำชับย�้ำว่า “จ�ำไว้นะจ๊ะ ของคุณปกรณ์ไม่เผ็ด” แม่บ้านรับค�ำ แล้วรีบลงไปจัดการให้ 85

อีกสิบนาทีต่อมา ข้าวผัดกะเพราร้อนๆ ก็มาวางเสิร์ฟที่โต๊ะท�ำงานของ ปกรณ์ ความหอมของกลิ่นกะเพราท�ำให้พยาธิในท้องร้องดังโครกคราก ชายหนุ่ม จัดแจงตักข้าวเข้าปากด้วยความหิวโหย “โอ๊ย ท�ำไมมันเผ็ดอย่างนี”้ ปกรณ์รอ้ งลัน่ กิง่ ฟ้าทีก่ ำ� ลังจะจัดการกับอาหาร ตรงหน้าต้องรีบเข้ามาดูชายหนุ่มทันที กิ่งฟ้าเห็นปกรณ์หน้าแดง ปากแดงซูดปาก เผ็ดตลอดเวลา ชายหนุ่มดื่มน�้ำเข้าไปครึ่งแก้วได้แล้ว “เผ็ดมาก เธอสัง่ อะไรไปน่ะ” หญิงสาวหยิบจานข้าวของชายหนุม่ มาดูใกล้ๆ ก็พบว่าเม็ดพริกละเอียดเต็มจาน ท่าทางคงจะเผ็ดอย่างที่ชายหนุ่มพูดจริงๆ กิ่งฟ้า จึงคิดว่าแม่บ้านคงจะฟังผิดหรือไม่คนผัดก็คงจะผัดผิดแน่ๆ หญิงสาวแก้ปัญหา เฉพาะหน้าด้วยการถามชายหนุ่ม “คุณทานของฉันได้ไหม ฉันสั่งข้าวผัด” ปกรณ์ส่ายหน้า แล้วซูดปากด้วย ความเผ็ดอีกครั้ง “แล้วเธอจะกินอะไร” แม้จะไม่คอ่ ยชอบกิง่ ฟ้าเท่าไรนัก แต่ปกรณ์กไ็ ม่คดิ จะเอาเปรียบหญิงสาว กิ่งฟ้าไม่คิดว่าปกรณ์จะเป็นห่วงเธอเช่นกัน “คุณรอก่อน เดี๋ยวฉันลองก่อนว่ากินได้ไหม” กิ่งฟ้าหยิบจานข้าวของ ปกรณ์ไปวางทีโ่ ต๊ะตัวเอง ก่อนจะลองตักข้าวผัดของตนผสมกับกะเพรารสเผ็ด เมือ่ ลองชิมดูแล้วพบว่ารสชาติไม่เผ็ดอย่างทีค่ ดิ ชายหนุม่ น่าจะทานได้ กิง่ ฟ้าจึงตักข้าว ทั้งสองจานคลุกเคล้าผสมกันจนกลืน แล้วจึงตักแบ่งใส่จานให้ชายหนุ่มลองชิมดู ก่อน “อืม ไม่เผ็ดเท่าไหร่” ปกรณ์บอกหญิงสาว กิ่งฟ้าพยักหน้าแล้วปล่อยให้ ชายหนุ่มทานอาหารไป ส่วนตัวเธอก็กลับมาจัดการกับอาหารของตนเช่นกัน มื้อเที่ยงผ่านไปอย่างทุกลักทุเล กิ่งฟ้าถือจานข้าวที่เหลือไปล้าง ก่อนจะ จัดการกับแม่บ้านคนดังกล่าว แล้วก�ำชับว่า ‘เดี๋ยวพรุ่งนี้ พากิ่งไปส�ำรวจหน่อย ว่าแถวนี้มีอะไรกินบ้าง ป้าไปกับกิ่งนะคะ’

บ่ายโมงตรงทุกคนพร้อมกันทีห่ น้าบริษทั เพือ่ เตรียมขึน้ รถตูไ้ ปงานประมูล ส�ำคัญ กิ่งฟ้ามีโอกาสได้พบกับฉัตรชัยอีกครั้ง ชายหนุ่มถามหญิงสาวเรื่องอาหาร กลางวัน พร้อมทั้งอาสาเป็นคนพากิ่งฟ้าไปดูร้านอาหารในวันพรุ่งนี้ 86

อิ่มอุ่น

การสนทนาของทั้งสองอยู่ในสายตาของปกรณ์ตลอดเวลา ชายหนุ่มเก็บ ความหมัน่ ไส้ใว้ในใจไม่แสดงออกมา แต่คอยช�ำเลืองมองดูหรือแอบฟังการสนทนา ตลอดเวลา เมื่อมาถึงสถานที่ประมูลงาน กิ่งฟ้าตื่นเต้นกับการมาสถานที่แห่งนี้เป็น ครั้งแรก หญิงสาวไม่เคยทราบมาก่อนเลยว่างานประมูลพื้นที่ก่อสร้างจะเป็นงาน ใหญ่โตเช่นนี้ “ตืน่ เต้นจังเลยค่ะคุณฉัตร” กิง่ ฟ้ากระซิบกับชายหนุม่ ฉัตรชัยหัวเราะเบาๆ ก่อนจะอธิบายว่า “เฉพาะงานนีแ้ หละครับทีใ่ หญ่ขนาดนี้ ถ้าเป็นงานอืน่ ก็แค่ยนื่ ซองแล้วก็กลับ ไม่ต้องยกโขยงมากันทั้งบริษัทขนาดนี้หรอก” ฉัตรชัยพูดตามจริง ถ้าเป็นงานอื่นส่วนมากปกรณ์จะส่งคนมายื่นซองประมูลทิ้งไว้ แล้วก็รอ การติดต่อกลับหรือถ้าบางงานส�ำคัญหน่อย ชายหนุ่มอาจจะมาพบผู้หลักผู้ใหญ่ ด้วยตนเอง เพื่อขอคะแนนหรือมาให้เห็นหน้าเพื่อจะได้งานนั้นๆ ไป แต่งานนีไ้ ม่ใช่ การประมูลวันนีจ้ ะชีข้ าดค�ำตัดสินว่าใครจะเป็นผูไ้ ด้รบั การ คัดเลือก ซึ่งนั่นหมายความว่าก่อนจะมีการตัดสิน จะมีการพรีเซนต์รายละเอียด ของงานอย่างที่กิ่งฟ้าได้เห็นการซักซ้อมในช่วงเช้าที่ผ่านมา ปกรณ์ยืนคุยกับกรรมการที่เป็นผู้ตัดสินงานในวันนี้ด้วยท่าทางสบายๆ ชายหนุม่ ไม่คดิ ว่าการประมูลวันนีจ้ ะมีปญ ั หาอะไร เพราะเท่าทีเ่ ขารูจ้ ากวงในมานัน้ บริษทั ของเขาท่าทางจะมีภาษีดกี ว่าคนอืน่ ทัง้ นีเ้ พราะบารมีของคุณบวรบิดาของเขา นั่นเอง ที่รู้จักคุ้นเคยกับผู้ใหญ่หลายๆ คนที่เกี่ยวข้องกับการประมูลครั้งนี้ ปกรณ์ช�ำเลืองมองฉัตรชัยกับกิ่งฟ้าที่ดูท่าทางจะสนิทสนมกันมากขึ้นกว่า แต่กอ่ น เพราะฉัตรชัยพากิง่ ฟ้าไปดูนทิ รรศกาลทีจ่ ดั ไว้และอธิบายสิง่ ต่างๆ ให้หญิง สาวเข้าใจ ยิง่ เห็นสองคนนีส้ นิทสนมกันเท่าไร ปกรณ์ยงิ่ รูส้ กึ หมัน่ ไส้โดยไม่มสี าเหตุ มากเท่านั้น สัญญาณการประมูลเริม่ ขึน้ แล้ว ทุกคนทีอ่ ยูใ่ นงานต่างก็เข้าประจ�ำทีข่ องตน คราแรกกิ่งฟ้าจะนั่งข้างๆ กับฉัตรชัยเพื่อคอยถามรายละเอียดต่างๆ เผื่อว่ามีเรื่อง ทีต่ นไม่เข้าใจ แต่ปกรณ์ออกค�ำสัง่ ให้ทมี ทุกคนไปนัง่ ด้านหน้า ส่วนตัวชายหนุม่ จะนัง่ 87

ด้านหลังโดยให้เหตุผลว่า ทุกคนจะได้ฟังการพรีเซนต์ของทีมอื่นได้ละเอียด และใช้สายตาบังคับให้กิ่งฟ้ามานั่งข้างตน หญิงสาวจึงจ�ำเป็นต้องนั่งข้างๆ กับปกรณ์ โดยที่ชายหนุ่มคอยก�ำกับอยู่ข้างๆ ว่าให้บันทึกตอนไหนและท�ำหน้าที่ อธิบายหญิงสาวแทนฉัตรชัยที่ตอนนี้ไปนั่งอยู่ด้านหน้า ทีมของบริษัทปกรณ์เป็นทีมสุดท้ายที่ขึ้นไปพรีเซนต์งาน จากรายละเอียด ที่ปกรณ์ฟังมาทั้งหมดจากทุกทีมแล้วนั้น ชายหนุ่มมั่นใจว่างานนี้บริษัทของตน ต้องชนะการประมูลอย่างแน่นอน และแล้วก็เป็นไปตามคาด เมื่อผลการประมูล ประกาศออกมาว่าบริษทั วงค์บริบรู ณ์เป็นผูช้ นะเลิศการประมูลในวันนี้ เสียงเฮดังลัน่ ตามด้วยเสียงปรบมือแสดงความยินดีอย่างกึกก้อง เพื่อเป็นการเลี้ยงฉลองความส�ำเร็จจากการประมูลงานในวันนี้ ตลอดจน เพื่อเป็นขวัญและก�ำลังใจให้แก่ทีมทุกคน ปกรณ์จึงเป็นเจ้ามือใหญ่เลี้ยงอาหาร ตอบแทนทุกคน โดยมอบหมายหน้าที่การจองร้านอาหารให้กับกิ่งฟ้า หญิงสาว จัดการเลือกร้านทีช่ ายหนุม่ ชอบตามทีไ่ ด้เคยบอกไว้ และจัดการเรือ่ งรายการอาหาร ได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ปกรณ์นำ� ความส�ำเร็จกลับไปรายงานให้คณ ุ บวรฟัง ภายหลังจากการทาน ข้าวเย็นกับพนักงานเสร็จสิ้นลง ชายหนุ่มกลับมาถึงบ้านเรียบร้อยแล้วก็ส่งกิ่งฟ้า กลับไปที่ตึกเล็ก ส่วนตนเองมาหาคุณบวรที่ตึกใหญ่ ชายหนุ่มเห็นบิดาก�ำลังนั่งดู รายการโทรทัศน์อย่างสบายใจ “พ่อยังไม่นอนเหรอครับ” ปกรณ์ทรุดตัวลงนั่งข้างๆ บิดา “ยังไม่ง่วง ว่าจะรอแม่แกด้วยเห็นโทร.มาบอกว่าก�ำลังจะกลับ” คุณบวร เอ่ยถึงเป็นภรรยาที่ก�ำลังเดินทางกลับจากงานเลี้ยงแห่งหนึ่ง “ตกลงเรื่องประมูลเรียบร้อยนะครับ งานนี้เราได้ท�ำ” ปกรณ์รายงาน คุณบวรพยักหน้าแล้วพูดอย่างเป็นห่วง “พ่อได้ขา่ วมาว่างานนีห้ นิ พอควร เพราะเราต้องไปขัดขากับพวกผูม้ อี ทิ ธิพล ในพื้นที่หลายคน ท่าทางว่างานนี้คงเหนื่อยหน่อยแล้ว” คุณบวรพูดด้วยน�้ำเสียง กังวลเล็กน้อย “ไม่เป็นไรครับพ่อ ก็ค่อยๆ ดูไป” บุตรชายปลอบ 88

อิ่มอุ่น

“วันนี้หนูกิ่งเป็นไงบ้าง ท�ำงานได้ไหม” บิดาเปลี่ยนเรื่องถาม “ก็ได้ครับ เพิ่งไปท�ำวันแรกก็ได้เพื่อนใหม่แล้ว” ปกรณ์ท�ำท่าจะฟ้อง แต่ คุณบวรเอ่ยแทรกขึ้นมาก่อน “ใคร...” บิดาเปิดช่อง “จะใคร ก็เจ้าฉัตรไงครับ ผมพาไปดูทีมซ้อมพรีเซนต์ หันมาอีกทีเห็นไป คุยกับเจ้าฉัตรเฉยเลย” ปกรณ์เบ้ปากเล็กน้อยเมื่อนึกถึงว่ากิ่งฟ้ามีท่าทีสนิสนมกับ เพื่อนสนิทของตน “ก็ไม่เป็นไรนี่ ฉัตรก็ไม่ได้เสียหายอะไร ยังโสดไม่มีลูกไม่มีเมีย ถ้าจะ จีบหนูกิ่งจริงก็ไม่เป็นไร แต่แกอย่าลืมสัญญาที่แกเขียนไว้กับพ่อนะ” คุณบวร ทวนสัญญา ปกรณ์พยักหน้าตอบรับ “เรือ่ งนัน้ พ่อไม่ตอ้ งห่วง ผมไม่หน้ามืดปล�ำ้ เด็กของพ่อหรอก ว่าแต่วนั ก่อน ยัยกิ่งเจอคุณแม่แล้ว คุณแม่พูดอะไรกับคุณพ่อหรือเปล่าครับ” ปกรณ์ถาม คุณบวรขยับตัวอย่างอึดอัดเล็กน้อย “ไม่นี่ บอกว่าท่าทางจะซื่อดีก็เท่านั้น” บิดาตอบสั้นๆ “แค่นั้นเหรอครับ ผมนึกว่าแม่จะลุกมาอาละวาดเสียอีก เรื่องที่ผมพา ผู้หญิงเข้ามาอยู่ในบ้าน” บุตรชายคาดคะเน ปกรณ์คาดไม่ผดิ หรอก เพราะตอนแรกทีค่ ณ ุ บวรเล่าเรือ่ งกิง่ ฟ้าให้ฟงั คุณหญิง มุกดาก็ตโี พยตีพายออกอาการเสียยกใหญ่ แต่พอได้ฟงั ค�ำอธิบายและเกลีย้ กล่อม นิดๆ ของคุณบวรแล้ว ท�ำให้คุณหญิงมุกดาเริ่มเห็นด้วยและยอมรับความคิด ของสามี เรื่องจะให้กิ่งฟ้ามาเป็นกันชนจากแคทลียาและผู้หญิงอื่นที่จะเข้ามาจับ ลูกชายตนเอง โดยคุณหญิงมุกดาวางแผนซ้อนไปอีกว่า ให้กิ่งฟ้ากีดกันทุกคน ยกเว้นแต่ผู้หญิงที่คุณหญิงเลือกมาเท่านั้น ชายหนุม่ คุยกับบิดาอีกสองสามค�ำ ก่อนจะขอตัวลากลับไปทีต่ กึ เล็ก ตอนนี้ เกือบห้าทุม่ แล้ว ปกรณ์เดินไปคิดไปเรือ่ งของกิง่ ฟ้ากับฉัตรชัยเพือ่ นรักของเขา ฉัตร ชัยเป็นคนดีหากว่ากิ่งฟ้าเป็นน้องสาวหรือญาติของเขาล่ะก็ ชายหนุ่มอยากจะเชียร์ ให้ทั้งสองได้ลงเอยกัน แต่ไม่รู้เพราะอะไรยิ่งคิดก็ยิ่งหมั่นไส้เมื่อเห็นทั้งคู่หัวเราะ หรือยิ้มให้กัน

89

ปกรณ์เปิดประตูเข้าไปเห็นกิ่งฟ้าก�ำลังนั่งท�ำงานอยู่ที่โซฟา ชายหนุ่มเห็น หญิงสาวก�ำลังท�ำเหมือนจะจดโน้ตอะไรซักอย่าง “ท�ำอะไรอีกล่ะ ดึกมากแล้วท�ำไมไม่นอนอีก” ปกรณ์ถาม ตัวเขาล่ะง่วง จนตาจะปิดแล้ว “ชอตโน้ตทีค่ ณ ุ ฉัตรสอนอยูค่ ะ่ พรุง่ นีต้ อนบ่ายจะได้ทำ� สรุปให้ทปี่ ระชุมฟัง”

คุณฉัตรอีกแล้ว อะไรๆ ก็คณ ุ ฉัตร ปกรณ์หรีต่ ามองกิง่ ฟ้า ชายหนุม่ อยาก จะรู้เหลือเกินว่าหญิงสาวคิดอย่างไรกับฉัตรชัย คนที่เพิ่งรู้จักได้วันเดียว “เป็นไงล่ะ ได้คยุ กับเจ้าฉัตรวันนีแ้ ล้วเป็นอย่างไรบ้าง” ปกรณ์หยัง่ เชิงถาม “ก็ดคี ะ่ คุณฉัตรท่าทางมีความรูม้ าก ดูใจดีดว้ ย” กิง่ ฟ้าก้มหน้าก้มตาเขียน จึงไม่เห็นว่าปกรณ์แอบเบ้หน้าเมื่อได้ยินกิ่งฟ้าเอ่ยชมเพื่อนของตนเอง “ไอ้ฉตั รมันยังโสด ไม่มคี รอบครัว ฐานะก็ดกี ารศึกษาก็ใช้ได้ นิสยั ก็โอเค” ปกรณ์เปรยออกมา “...” ไม่มีเสียงตอบกลับมา กิ่งฟ้ายังคงก้มหน้าก้มตาท�ำงานต่อไป ปกรณ์ ยักไหล่เล็กน้อยก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน�้ำ อีกสิบนาทีตอ่ มา ชายหนุม่ กลับออกมาจากห้องน�ำ้ คืนนีเ้ ขาเหนือ่ ยเหลือเกิน คิดถึงเตียงนอนนุ่มๆ ที่ตนเป็นเจ้าของ แต่บัดนี้ชายหนุ่มต้องระเห็จลงไปนอน ทีพ่ นื้ ปกรณ์ทรุดตัวลงนัง่ ทีพ่ นื้ เตียงก่อนจะล้มตัวลงนอน เมือ่ หลังแตะพืน้ เตียงนุม่ ที่คิดถึงมาหลายคืน ชายหนุ่มก็แทบอยากจะเข้าสู่นิทราทันที “คุณ ลุกขึน้ ” เสียงกิง่ ฟ้าปลุกเขาจากความสบาย ปกรณ์ลมื ตาขึน้ เล็กน้อย เมื่อเห็นว่าเป็นกิ่งฟ้า ชายหนุ่มจึงหลับตาลงอีกครั้ง แล้วพูดด้วยน�้ำเสียงร�ำคาญ “อะไรอีกล่ะ” ชายหนุ่มพลิกตัวตะแคงข้าง “ที่นอนของคุณข้างล่าง ลงมาสิ” กิ่งฟ้าดึงผ้าห่มออกจากตัวของชายหนุ่ม “คืนนี้เหนื่อย ขอนอนสบายๆ สักคืนได้ไหม ไว้พรุ่งนี้ค่อยลงไปนอนใน ถุงนอน” ปกรณ์งว่ งเต็มทีแล้ว เขาไม่อยากลุกจากทีน่ อนอันแสนนุม่ ทีเ่ ขาเป็นเจ้าของ ตัวจริงแล้ว “ไม่ได้ คุณผิดสัญญา” กิ่งฟ้าท้วง หญิงสาวก็ง่วงแทบจะลืมตาไม่ขึ้นแล้ว ปกรณ์พาลแล้ว ชายหนุ่มไม่ยอมลงจากเตียงแน่ๆ กิ่งฟ้าดึงผ้าห่มออก 90

อิ่มอุ่น

ทางปลายเท้าของชายหนุม่ หวังว่าความเย็นของแอร์จะท�ำให้ปกรณ์ลกุ ขึน้ ผิดคาด ปกรณ์ไม่ท�ำอย่างนั้น ชายหนุ่มออกแรงดึงผ้าห่มที่กิ่งฟ้าถือ แล้วกระชากกลับมา เบาๆ ท�ำให้กิ่งฟ้าเสียหลัก ล้มทับลงบนตัวของชายหนุ่ม หญิงสาวทั้งเจ็บและจุก ในคราวเดียวกัน หน�ำซ�้ำหน้าของเธอยังไปซบกับอกหนาของปกรณ์อีกด้วย กิ่งฟ้าใจเต้นรัว เมื่อรู้ตัวว่าก�ำลังทับอยู่บนตัวของชายหนุ่ม ปกรณ์เองก็ รู้สึกว่าก�ำลังมีร่างนุ่มนิ่มมาทับอยู่บนตัวเขาในตอนนี้ กลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวของ กิง่ ฟ้าโชยเข้ามาแตะจมูกของเขา ปกรณ์นอนนิง่ ราวกับไม่มอี ะไรเกิดขึน้ กิง่ ฟ้าพลิกตัว ลงมาอีกด้านของที่นอน ก่อนจะพูดด้วยความโมโห “แค่คืนนี้คืนเดียวนะ แล้วอย่าข้ามเขตมาด้วย” กิ่งฟ้าเอาหมอนข้างกั้น กลางไว้ พร้อมกับรีบเอาผ้าห่มมาห่มไว้แนบตัว ก่อนจะนอนหันหลังให้ชายหนุ่ม ปกรณ์นอนอมยิ้มอย่างเป็นสุข เมื่อไม่รู้สึกว่าอีกฝ่ายขยุกขยิกตัวแล้ว ชายหนุ่มพลิกตัวกลับมาเห็นหมอนข้างอันใหญ่ขวางทางระหว่างเขากับกิ่งฟ้าไว้ ก็ส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะนึกในใจว่า ‘กลัวฉันจะปล�้ำ จนถึงต้องเอาหมอนข้างมากั้น เลยเหรอ ยัยกิ่งฟ้าเอ๊ย’ ปกรณ์นอนอมยิ้มอีกครั้ง ก่อนจะหลับตาลงนอนอย่างเป็นสุข หมอนข้าง ใบใหญ่วันนี้ก�ำลังท�ำหน้าที่เป็นก�ำแพงขวางทางระหว่างปกรณ์กับกิ่งฟ้า แต่ว่า ก�ำแพงใจของทั้งสองก�ำลังค่อยๆ ทลายลงอย่างช้าๆ ต่อให้หมอนข้างอีกเป็นสิบ ก็ไม่อาจขวางสายใยบางๆ ที่ก�ำลังก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ ของคนทั้งคู่ได้

91

6

เช้าวันถัดมา กิง่ ฟ้าลืมตาตืน่ ตอนหกโมงเช้า หญิงสาวค่อยๆ ลุกขึน้ จาก ที่นอนเบาๆ เพื่อไม่ให้รบกวนการนอนของใครบางคน ปกรณ์หันหน้ามากอด หมอนข้างไว้แน่น สีหน้าของชายหนุ่มยามนอนดูไม่มีพิษไม่มีภัยและไม่น่าจะเป็น คนยียวนกวนประสาทได้เหมือนยามตื่นเลย กิ่งฟ้าหายเข้าไปท�ำธุระส่วนตัวในห้องน�้ำ ก่อนจะออกมาอีกครั้งในชุด พร้อมท�ำงาน หญิงสาวเห็นปกรณ์ยังนอนหลับอยู่บนเตียงเหมือนเดิม กิ่งฟ้านึกถึง ค�ำสั่งของชายหนุ่มเมื่อวาน ‘เธอไม่ตอ้ งสนใจเวลานอนเวลาตืน่ ของฉัน ฉันเข้านอนและตืน่ นอนเองได้’ กิ่งฟ้าจึงไม่ปลุกชายหนุ่ม แต่ไปท�ำหน้าที่อื่นเช่นเตรียมเสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย ตลอดจนเตรียมเอกสารการท�ำประชุมต่างๆ ของชายหนุ่ม เจ็ดโมงกว่าแล้ว เลยเวลาอาหารเช้ามาเกือบครึ่งชัวโมง ปกรณ์ยังไม่มี ทีทา่ ว่าจะลุกจากทีน่ อน กิง่ ฟ้านัง่ รอชายหนุม่ อยูท่ โี่ ซฟาดูตารางการท�ำงานของวันนี้ ปกรณ์มีประชุมที่บริษัทตอนเก้าโมงตรง ในที่สุดกิ่งฟ้าจึงตัดสินใจ 92

อิ่มอุ่น

“คุณๆ ตื่นได้แล้ว เช้านี้คุณมีประชุมนะ” กิ่งฟ้าเขย่าร่างใหญ่ที่นอนอุตุ อยู่บนเตียงอย่างมีความสุข เงียบ ไม่มีเสียงตอบใดๆ ทั้งสิ้น กิ่งฟ้าเขย่าแรงขึ้นอีก แต่ไม่มีเสียงตอบกลับ ในที่สุดหญิงสาวตัดสินใจปลุกชายหนุ่มด้วยการจับแขน ของชายหนุ่มยึดไว้ให้มั่นก่อนจะดึงตัวของปกรณ์ลุกขึ้นจากที่นอน ปกรณ์งัวเงียลืมตามองแล้วลุกขึ้นจากที่นอนมานั่งหลับตาต่อ กิ่งฟ้าจึง ออกแรงฉุดให้ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเตียงอีกครั้ง ได้ผล ปกรณ์ลืมตาและลุกขึ้นเอง โดยไม่ต้องให้กิ่งฟ้าดึง แต่เธอไม่ทันมองว่าชายหนุ่มรู้สึกตัวแล้ว ท�ำให้กิ่งฟ้า ออกแรงฉุดชายหนุ่มเต็มที่ สุดท้ายร่างบางของเธอก็ชนกับร่างหนาของปกรณ์ที่ลุก ขึ้นยืนอย่างจัง “ว้าย...” กิ่งฟ้าร้องเสียงหลง เมื่อตนเองหน้าคะม�ำเซลงไปที่ตัวของปกรณ์ ชายหนุ่มโอบร่างบางของกิ่งฟ้าไว้ไม่ให้ล้มลงไปที่พื้น “อรุณสวัสดิ”์ ปกรณ์ยกั คิว้ ยิม้ ให้อย่างอารมณ์ดี กิง่ ฟ้าเงยหน้าขึน้ เล็กน้อย ใบหน้าของเธออยู่ใกล้ชิดกับใบหน้าของชายหนุ่ม ยิ่งเห็นแววตาที่มองมาหญิงสาว ก็หน้าแดงระเรื่อขึ้นมาทันที รีบผละออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม แล้วมายืนอยู่ ห่างๆ “คุณตื่นสายนะ วันนี้มีประชุมเก้าโมง” กิ่งฟ้ามองที่พื้นห้องไม่มองหน้า ชายหนุ่ม “ฉันเตรียมทุกอย่างให้คณ ุ เรียบร้อยแล้ว คุณจัดการตัวเองไวๆ ฉันจะไปรอ ที่โซฟา” พูดจบก็รีบออกไปนั่งสงบสติอารมณ์ที่โซฟาอย่างรวดเร็ว ปกรณ์มองตามแล้วอมยิม้ อย่างอารมณ์ดี ชายหนุม่ ผิวปากฮัมเพลงเบาๆ เดินเข้าห้องน�ำ้ ไปอย่างมีความสุข เขาเห็นสิง่ ทีก่ งิ่ ฟ้าเตรียมไว้ให้อย่างพร้อมเพรียง แปรงสีฟนั ทีบ่ บี ยาสีฟนั ไว้อย่างเรียบร้อย ทีโ่ กนหนวดพร้อมอุปกรณ์อนื่ ผ้าเช็ดตัว ตลอดจนชุดชั้นในชายสีขาวที่วางไว้อย่างเรียบร้อย ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงอย่างกิ่งฟ้า จะเป็นแม่บ้านแม่เรือนได้เช่นนี้

ปกรณ์พร้อมออกจากบ้านแล้ว วันนีท้ งั้ สองเลยเวลาอาหารเช้ามามาก อีกทัง้ ถ้ามัวแต่ห่วงเรื่องอาหารเช้า ปกรณ์คงจะไม่ทันประชุมแน่ กิ่งฟ้าจึงขอให้ชายหนุ่ม แวะที่ร้านสะดวกซื้อซึ่งเป็นทางผ่านก่อนถึงบริษัท ก่อนจะลงไปซื้อของบางอย่าง ติดรถมา

93

“อะไรน่ะ” “ขนมปัง แยมแล้วก็พวกไส้กรอกนิดหน่อยค่ะ” “ในร้านแบบนี้มีขายด้วยเหรอ” “มีสิ เป็นห้างเล็กๆ นะคุณ เขาเอาใจลูกค้าทีม่ กี ำ� ลังซือ้ น้อยหรือพวกทีป่ ระ หยัดเวลาน่ะ สมัยเรียนฉันก็ใช้บริการบ่อยๆ” กิ่งฟ้าเล่าถึงอดีตของตน “สมัยเรียนเธอมาใช้บริการอะไรในนี”้ ปกรณ์ถามด้วยความอยากรู้ ชายหนุม่ ก�ำลังจะขับรถขึ้นทางด่วนไปบริษัท “ก็พวกมาม่าเวลาหิวตอนดึก หรือไม่ก็พวกไส้กรอกตอนเช้าก่อนไปเรียน บางทีไม่มีเวลาไปซื้อข้าวเพราะเรียนเช้าร้านข้าวยังไม่ขาย หรือบางทีฝึกงานแล้ว กลับดึก เหนื่อยแล้วไม่อยากไปไหน ก็ร้านพวกนี้แหละ” “แล้วนี่เธอซื้อไปท�ำไม” “เดี๋ยวคุณก็รู้” สิบห้านาทีก่อนการประชุม กิ่งฟ้าเข้ามาที่ห้องท�ำงานพร้อมกับชายหนุ่ม แต่หญิงสาวหายออกไปเกือบสิบนาที แล้วกลับมาพร้อมกับขนมปังปิ้งทาแยมกับ แซนด์วิชไส้กรอกเสิร์ฟพร้อมกับโอวัลตินร้อนๆ หนึ่งแก้ว หญิงสาววางลงบนโต๊ะ ท�ำงานของชายหนุ่ม “ทานซะก่อนเข้าห้องประชุม จะได้มีแรงท�ำงาน” ปกรณ์ละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ หันมามองอาหารที่ตั้งอยู่ตรง หน้าแล้วถามสั้นๆ ว่า “กินได้แน่นะ” ชายหนุม่ มองหน้ากิง่ ฟ้า หญิงสาวพยักหน้าตอบพร้อมกับหยิบจากจานของ ตนเองขึ้นมาถือ แล้วกัดค�ำแรกให้ชายหนุ่มดูเป็นตัวอย่าง ก่อนจะนั่งลงเตรียม เอกสารการประชุมต่อไป ปกรณ์หยิบแซนด์วิชมากัดเข้าปากเป็นค�ำแรก รสชาติอาหารแม้จะไม่ใช่ ของจากร้านอาหารขึ้นชื่อที่ชายหนุ่มเคยชิมมาก่อน แต่ฝีมือกิ่งฟ้าก็ไม่เป็นรองใคร เหมือนกัน โอวัลตินร้อนๆ ที่ไม่หวานมากเกินไปจนเลี่ยนกับขนมปังที่อยู่ในจาน หายวับเข้าปากลงสู่ท้องไปในพริบตา กิ่งฟ้าท�ำเรื่องประหลาดใจให้ปกรณ์เป็นครั้ง ที่สองอีกแล้วในวันนี้ 94

อิ่มอุ่น

การประชุมเสร็จสิ้นลงตอนใกล้เที่ยง บ่ายนี้ปกรณ์มีประชุมต่ออีกครั้ง ประมาณสองโมง กิง่ ฟ้าเตรียมจัดการกับอาหารมือ้ กลางวันให้ชายหนุม่ โดยหญิงสาว นัดหมายกับแม่บา้ นของบริษทั ไว้วา่ จะลงไปส�ำรวจว่าแถวนีม้ อี ะไรบ้าง ฉัตรชัยทีม่ า ร่วมการประชุมด้วยเดินเข้ามาหาหญิงสาวหลังจากที่เสร็จสิ้นการประชุม “คุณกิง่ จะลงไปเดินดูขา้ งล่างรอบๆ บริษทั ไหมครับ ว่ามีอะไรทานบ้าง ผม จะพาไป” ฉัตรชัยอาสา กิ่งฟ้าพยักหน้ายิ้มรับทันที “ไปค่ะ กิง่ นัดกับแม่บา้ นไว้แล้ว คุณฉัตรไปด้วยกันไหมค่ะ ไปหลายๆ คน สนุกดี” กิ่งฟ้าชวน ฉัตรชัยพยักหน้ารับทันที ชายหนุ่มอาสาไปช่วยหญิงสาวหิ้วของ ปกรณ์ ที่ก�ำลังยืนคุยเรื่องงานกับเจ้าหน้าที่อื่นอยู่ปรายตามองการสนทนาระหว่างกิ่งฟ้า กับฉัตรชัยเป็นระยะๆ เมื่อเห็นว่าทั้งสองท�ำท่าเหมือนกับนัดแนะอะไรกัน ปกรณ์ จึงขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เขารีบตามกิ่งฟ้ากลับเข้าไปในห้องท�ำงาน “เมื่อกี้เห็นคุยกับนายฉัตร คุยกันเรื่องอะไร” ปกรณ์ถามอย่างวางท่า “คุณฉัตรชวนไปดูว่าแถวนี้มีอะไรทานบ้าง ฉันว่าจะลงไปดูซักหน่อย เผื่อว่าจะเจอของที่คุณพอทานได้บ้าง” กิ่งฟ้าตอบพลางเก็บข้าวของเตรียมจะลงไป

“วันนี้คุณจะทานที่นี่หรือจะออกไปทานข้างนอกคะ” หญิงสาวหันมาถาม ปกรณ์อีกครั้ง “ก็ตอ้ งทานทีน่ สี่ ิ ผมจะออกไปไหนกับใครได้” ชายหนุม่ ตอบน�ำ้ เสียงห้วนๆ พลางจ้องหน้าคอมพิวเตอร์ไม่มองสบตาหญิงสาว กิ่งฟ้าจึงรีบพูดต่อ “งั้นคุณรอเดี๋ยว ฉันไปหาของให้คุณทานก่อน ไปนะคะเดี๋ยวคุณฉัตรรอ” กิ่งฟ้าท�ำท่าจะเดินออกจากโต๊ะ แต่จู่ๆ ประตูห้องท�ำงานก็เปิดออกทันที กิ่งฟ้าหันหน้าไปมองอย่างสงสัย หญิงสาวหน้าตาสวยรูปร่างดีคนหนึง่ ก�ำลังเดินยิม้ เข้ามาในห้องและก�ำลังจะตรงไป ที่โต๊ะท�ำงานของชายหนุ่ม โดยเดินผ่านหน้าของหญิงสาวไปเฉยๆ ราวกับว่ากิ่งฟ้า ไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้น “กรณ์คะ แคทนึกว่ามาไม่ทนั ซะแล้ว” แคทลียา นางแบบคนสวยทีป่ กรณ์ ก�ำลังคบอยูต่ อนนี้ ส่งเสียงทักทายขึน้ ชายหนุย่ เงยหน้ามองหาต้นเสียงแล้วยิม้ อย่าง 95

ดีใจ เมื่อเห็นแคทลียาเดินเข้ามาหา “แคท คุณมาได้ไง” ปกรณ์ถามอย่างประหลาดใจ เมื่อเห็นหญิงสาวเดิน เข้ามาหาตนถึงในห้องท�ำงาน และยิ่งประหลาดใจมากขึ้น เมื่อแคทก้มลงจุมพิต เบาๆ ที่แก้มก่อนจะโน้มตัวลงไปกอดชายหนุ่ม หญิงสาวจงใจแสดงความใกล้ชิด ของตนกับชายหนุ่มให้กับบุคคลที่สามที่อยู่ในห้องในเวลานี้ได้รับทราบ กิ่งฟ้ายืนนิ่งเล็กน้อยที่เห็นแคทก้มลงกอดปกรณ์ เธอไม่ได้เตรียมตัวมา ก่อนว่าถ้าเจอเหตุการณ์แบบนีค้ วรจะท�ำอย่างไร หญิงสาวก�ำลังชัง่ ใจว่าจะเดินออกไป ตอนนี้ดีหรืออย่างไร ปกรณ์ยิ้มให้แคทก่อนจะลุกขึ้นแล้วรีบแนะน�ำอย่างเป็น ทางการ “นี่แคท ส่วนนั่นกิ่งฟ้า คนที่ผมเล่าให้คุณฟัง” ปกรณ์แนะน�ำให้สองสาว รู้จักกันอย่างเป็นทางการ “สวัสดีค่ะ คุณแคท” กิ่งฟ้ายิ้มทักทายตามมารยาท แคทลียายิ้มให้แต่ ไม่พูดอะไร พลางให้สายตาของเธอวิเคราะห์กิ่งฟ้าทันที เมื่อได้รู้จักเธออย่างเป็น ทางการ ‘ท่าทางสวยเหมือนกันนะเนี่ย’ หญิงสาวหันมาหาชายหนุ่มแล้วพูดว่า “กรณ์ทานกลางวันหรือยังคะ ไปทานข้าวกับแคทนะ” แคทลียาจับแขน ชายหนุ่มอย่างเอาใจ ปกรณ์ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะมองไปที่กิ่งฟ้า เพราะเพิ่งจะคุยกับ หญิงสาวเรื่องมื้อกลางวันเมื่อครู่นี้ กิ่งฟ้าไม่ทันตั้งตัวเรื่องที่จะต้องเจอกับแคทลียา นางแบบสาวคนดังที่ คุณบวรให้ขอ้ มูลกับหญิงสาวมาว่า เธอตัง้ ใจจะมาหลอกนายปกรณ์บตุ รชายของท่าน และยิ่งนึกถึงข้อตกลงที่ให้ไว้กับคุณบวรและคุณหญิงมุกดาด้วยแล้ว ท�ำให้กิ่งฟ้า ยิ่งคิดหนักว่าจะรับมือกับแคทลียาอย่างไร แต่ในที่สุดกิ่งฟ้าก็ตัดสินใจพูดออกมา “คุณกรณ์ยังไม่ได้ทานค่ะ กิ่งก�ำลังจะไปหาซื้อให้ ถ้ายังไงคุณกรณ์มี ประชุมตอนบ่ายสองนะคะ รบกวนคุณแคทช่วยมาส่งด้วย” กิ่งฟ้าพูดขึ้นมาลอยๆ เธอยังไม่ทนั ได้เตรียมตัวทีจ่ ะต้องรับมือกับแคทลียา การทีจ่ ะต้องกันไม่ให้แคทลียา เข้าใกล้ปกรณ์นั้น กิ่งฟ้ายังไม่ได้คิด เพราะเธอเพิ่งจะเคยได้เห็นแคทลียาเป็น ครั้งแรกตัวเป็นๆ ก็วันนี้เอง “งั้นเหรอ งั้นกรณ์ไปกับแคทนะคะ เราไปทานอาหารญี่ปุ่นกันไหม ไม่ได้ ไปนานแล้วนะ” แคทลียากระตือรือร้นที่จะชวน หญิงสาวปรายตามองกิ่งฟ้าด้วย 96

อิ่มอุ่น

หางตา ท�ำให้รู้ว่ากิ่งฟ้าก�ำลังจะเก็บของลงไปข้างล่าง “เอ่อ ผมมีประชุมตอนบ่าย แคท...” ปกรณ์ยังพูดไม่ทันจบ แคทลียาก็ แทรกขึ้นมา “ไม่เป็นไรมัง้ คะ คุณเป็นประธานเข้าช้าเข้าสายก็คงจะไม่มใี ครว่า อีกอย่าง เดีย๋ วนีค้ ณ ุ มีเลขาท�ำงานแทนแล้ว คงไม่นา่ ห่วงอะไร ใช่ไหมคุณเลขา” แคทลียาหัน มาพูดยิ้มๆ กับกิ่งฟ้าอย่างมีแผน กิ่งฟ้าไม่ตอบเธอลังเลว่าจะเดินออกไปดีหรือยืน รอฟังค�ำสั่งต่อ ฉัตรชัยและคนอื่นๆ คงจะไม่รอเธอแล้ว “หรือว่าเราจะทานกันทีน่ คี่ ะกรณ์ ให้คณ ุ เลขาไปหามาให้ดไี หม” แคทลียา ออกความคิดเห็น “แถวนีม้ อี ะไรทีห่ น้าตาดูดี พอกินได้แก้ขดั บ้างไหมคุณเลขา” แคทลียาหัน มาหากิ่งฟ้า หญิงสาววางท่าเป็นนางพญาที่ก�ำลังจะเรียกใช้คนรับใช้ “ก็ร้านที่ดูดีที่สุดก็คงใต้ตึกค่ะ” กิ่งฟ้าตอบสั้นๆ “โอเค ร้านนัน้ ก็พอทานได้ งัน้ คุณจัดการเรือ่ งอาหารขึน้ มาให้แคทกับกรณ์ ด้วย เราสองคนจะทานกลางวันกันที่นี่” แคทลียาเดินไปหาปกรณ์แล้วถามอย่าง เอาใจ “กรณ์อยากทานอะไรคะ เหมือนเดิมไหม” หญิงสาวหมายถึงเมนูที่ทั้งคู่ เคยไปนั่งทานด้วยกันบ่อยๆ ปกรณ์อึดอัดเล็กน้อยแต่ก็ไม่แสดงออกมาภายนอก เขาไม่อยากให้แคทลียาใช้กิ่งฟ้าเรื่องพวกนี้เลย “ผมว่าเราลงไปทานข้างล่างกันเองดีกว่า ปล่อยให้กงิ่ เขาไปทานของเขาเถอะ จะได้ไม่ต้องล�ำบากเขา” ปกรณ์หาทางออก “แหม ล�ำบากอะไรคะกรณ์ เรื่องพวกนี้เป็นหน้าที่เลขาที่ต้องดูแลเจ้านาย อยูแ่ ล้ว แค่ดแู ลเรือ่ งอาหารการกินคงไม่ลำ� บากหรอก ใช่ไหมคะคุณเลขา” แคทลียา เน้นถามเจาะจง “คุณกรณ์กับคุณแคทจะทานอะไรคะ กิ่งจะได้โทร.สั่งให้” กิ่งฟ้าท�ำหน้าที่ ของเธอตามปกติ เธอจะไล่แคทลียาได้อย่างไรในเมื่อวันนี้หญิงสาวมาถึงที่นี่แล้ว อีกทั้งปกรณ์ก็ยังไม่เอ่ยปากอะไรซักค�ำ “งั้นเอาเมนูเดิมของเรานะคะกรณ์” แคทลียาถามชายหนุ่มอีกครั้ง ปกรณ์ ไม่ตอบอะไร เขาปล่อยให้แคทลียาเป็นคนเลือกเมนู 97

“รายการตามนี้ค่ะ แล้วรบกวนอีกนิดได้ไหม ช่วยไปซื้อผลไม้สดให้แคท ทานหลังทานข้าวหน่อย แต่ไม่เอาทีป่ ลอกแล้วนะมันไม่สะอาด” แคทลียายืน่ รายการ อาหารให้ พร้อมกับสั่งต่อ “แคทอยากได้ฝรั่งกับแตงโม ช่วยไปหาให้ด้วย” นางแบบสาวยิ้มให้ แต่แววตาของเธอเหมือนคิดอะไรอยู่ กิง่ ฟ้ารับกระดาษมาถือไว้ในมือ รายการทีแ่ คทลียาสัง่ จากร้านอาหารไม่ใช่ เรื่องยาก แต่ที่สั่งให้กิ่งฟ้าไปหาผลไม้นี่สิ ยากกว่า เพราะนั่นหมายถึงกิ่งฟ้าต้องซื้อ มาเป็นกิโลแล้วหิวขึ้นมาปอกให้หญิงสาวทาน ที่ส�ำคัญต้องทันหลังจากที่เธอทาน ข้าวกลางวันเสร็จแล้วด้วย กิ่งฟ้าจัดการโทรศัพท์สั่งอาหารตามที่แคทลียาเขียนมาให้ทางร้านจัดขึ้น มาส่ง พร้อมทั้งรีบลงไปหาผลไม้ตามที่ต้องการ หญิงสาวเดินวนหาร้านผลไม้ใน ตลาดข้างๆ บริษัทจนเจอในที่สุด ระหว่างทีก่ งิ่ ฟ้าก�ำลังเลือกผลไม้อยูน่ นั้ ฉัตรชัยทีล่ งมาทานข้าวก็เจอหญิงสาว พอดี ชายหนุ่มตรงเข้ามาช่วยหญิงสาวซื้อผลไม้ “คุณกิ่งทานข้าวกลางวันหรือยังครับ แล้วนี่ซื้อไปให้ใครทานเอ่ย” “ยังค่ะ กิง่ ลงมาซือ้ ผลไม้ให้คณ ุ แคท เดีย๋ วรีบต้องรีบเอาขึน้ ไปให้แล้วค่อย ลงมาทานข้าวต่อ” กิ่งฟ้าจ่ายเงินแล้วรีบขึ้นไป หญิงสาวมองดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ แล้วคิดว่าป่านนี้คงทานอาหารกลางวันกันใกล้เสร็จเรียบร้อยแล้ว กิง่ ฟ้าเปิดประตูหอ้ งท�ำงานเข้าไปพร้อมกับฉัตรชัยทีช่ ว่ ยหญิงสาวหิว้ ถุงผลไม้ ขึน้ มาส่ง อาหารตัง้ อยูบ่ นโต๊ะเรียบร้อยแล้วแต่ทงั้ คูย่ งั ไม่ได้ลงมือทานกัน แคทลียา นั่งอยู่ที่โซฟา ส่วนปกรณ์ยังนั่งอยู่ที่โต๊ะท�ำงานเช่นเดียวกัน “อ้าว คุณเลขามาแล้วเหรอคะ ตายจริง แคทไม่มเี บอร์คณ ุ เลยโทรหาไม่ได้ ว่าจะบอกให้ชว่ ยซือ้ ขนมหวานเจ้าประจ�ำขึน้ มาให้หน่อย” แคทลียาพูดด้วยน�ำ้ เสียง ผิดหวังเล็กน้อย เธอมองกิ่งฟ้าที่ถือถุงฝรั่งสดขึ้นมาพร้อมกับฉัตรชัยที่ช่วยอุ้ม แตงโมขึ้นมาส่งหญิงสาว “แคทไม่อยากทานผลไม้แล้ว เก็บไว้ให้กรณ์ทานดีกว่า คุณเลขาช่วยลง ไปซื้อขนมหวานให้แคทอีกทีได้ไหมคะ นานๆ แคทจะมาซักที เจ้านี้อร่อยมาก” แคทลียาท�ำเป็นอยากกินจริงๆ ฉัตรชัยเห็นว่ากิง่ ฟ้ายังไม่ได้ทานข้าวกลางวัน ชายหนุม่ 98

อิ่มอุ่น

จึงอาสาว่าจะไปซื้อขนมหวานให้แทน แต่กิ่งฟ้าเกรงใจจึงรีบพูดขึ้นมา “ไม่เป็นไรค่ะคุณฉัตร คุณไปเตรียมตัวประชุม เดีย๋ วกิง่ ไปเอง รีบไปรีบมา ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่คุณแคทจะเอาอะไรอีกไหมคะ กิ่งจะได้ไปทีเดียว” กิ่งฟ้าถาม แคทลียาเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง “อ๋อ ไม่แล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ คุณเลขา” แคทลียายิ้มอย่างสบายใจ ที่ได้แกล้งกิ่งฟ้า ปกรณ์ไม่อยากให้กิ่งฟ้าต้องลงไปซื้อของข้างล่างอีก ชายหนุ่มจึง แทรกขึ้นมาว่า “แคท ถ้าคุณอยากทานขนมเดี๋ยวผมสั่งที่ร้านนี้ให้ก็ได้ ขนมเขาก็อร่อย เหมือนกัน ไม่ต้องให้กิ่งฟ้าลงไปอีกหรอก” “โธ่ กรณ์คะ แคทอยากทานจริงๆ นะ ติดใจที่แม่บ้านซื้อมาให้คราวก่อน แต่ไม่เป็นไรถ้าคุณไม่อยากให้ใช้เลขาคุณ แคทไม่ทานก็ได้” แคทลียาพูดด้วย น�้ำเสียงน้อยใจนิดๆ “ไม่เป็นไรค่ะ กิ่งลงไปจัดการให้ รอสักครู่นะ” กิ่งฟ้าตัดบท หญิงสาวพอ จะเดาออกว่าแคทลียาจงใจให้เธอต้องเดินลงไปอีกรอบ แต่คราวนีก้ งิ่ ฟ้าไม่รบี ร้อน หญิงสาวเดินไปสั่งร้านขนมแล้วหาอะไรทานให้อร่อย ก่อนจะขึ้นมาอีกครั้ง “ขนมหวานมาแล้วค่ะ” กิง่ ฟ้าพูดอย่างสบายอารมณ์ หญิงสาวเพิง่ จะทานข้าว เสร็จขึ้นมาแล้วแวะหิ้วถุงขนมติดมือขึ้นมาให้แคทลียา ปกรณ์และแคทลียายังไม่ได้ทานข้าว ตอนนี้บ่ายโมงกว่าแล้ว ปกรณ์หิว ข้าวเหลือเกินแต่ก็ยังไม่ได้ทานเพราะแคทลียาบอกว่าจะรอขนมจากกิ่งฟ้าก่อน “ขนมมาแล้ว คุณแคทจะทานเลยไหม กิ่งจะให้แม่บ้านจัดให้” กิ่งฟ้าถาม แคทลียาหิ้วท้องรอขนมหวานจนหิวแสบไส้ไปหมดแล้ว เธอตั้งใจจะให้ กิ่งฟ้าเดินขึ้นเดินลงซื้อของให้เธออีก แต่กิ่งฟ้ากลับฉลาดกว่าที่เธอคิด เลือกที่จะ ทานข้าวก่อนแล้วค่อยหิ้วขนมหวานกลับมาให้ตามที่เธอสั่ง “ยังไม่ตอ้ งตอนนีก้ ไ็ ด้ ผมหิวแล้วขอทานข้าวก่อนดีกว่า” ปกรณ์ตดั บทเอง เขาพอจะดูออกว่าแคทลียาก�ำลังแกล้งกิ่งฟ้า แต่ตอนนี้ไม่รู้ใครแกล้งใครกันแน่ เพราะทัง้ เขาและแคทลียาต้องหิว้ ท้องรอขนมหวานไปอีกกว่าครึง่ ชัว่ โมง กว่าทีก่ งิ่ ฟ้า จะกลับมา

99

กิ่งฟ้าหยิบผลไม้และขนมไปให้แม่บ้านจัดการให้เธอ ส่วนตัวเธอกลับมา เตรียมเอกสารทีจ่ ะประชุมในตอนบ่ายแทน อาหารกลางวันบนโต๊ะพร่องไปนิดเดียว เพราะแคทลียาทานไม่เยอะเนื่องจากเธอต้องดูแลรูปร่าง ส่วนปกรณ์ตามนิสัยแล้ว เขาทานแค่พออิ่มเท่านั้น ขนมหวานและผลไม้ถูกล�ำเลียงตามมา ปกรณ์หยิบกินแค่ชิ้นสองชิ้น ก่อนจะลุกขึ้นกลับไปท�ำงาน ชายหนุ่มเตรียมพร้อมที่จะประชุมในตอนบ่ายนี้ “แคททานต่อนะ ผมรีบแล้ว” ปกรณ์บอกสั้นๆ นิสัยเขางานต้องมาก่อน เสมอ แคทลียาจิ้มผลไม้ในจานเข้าปากอย่างละชิ้นสองชิ้น ส่วนขนมหวานนั้นเธอ แทบไม่แตะเลยซักค�ำ ปกรณ์และกิ่งฟ้าจะต้องรีบเข้าไปประชุมตอนบ่ายสอง แต่แคทลียาท้วง ชายหนุ่มขึ้นมาเมื่อรู้ว่าจะต้องถูกทิ้งในห้องท�ำงานคนเดียว “แล้วแคทจะนั่งท�ำอะไรคะ คุณก็ไปคนเดียวสิ ให้คุณเลขาอยู่เป็นเพื่อน แคทได้ไหม” แคทลียาพยายามดึงกิ่งฟ้าไว้อยู่กันตามล�ำพัง “แต่กิ่งฟ้าต้องไปประชุมกับผมนะแคท” ปกรณ์บอกเหตุผล ชายหนุ่ม รู้สึกว่าวันนี้ท�ำไมแคทลียาถึงมีท่าทีแปลกๆ กับเขา หญิงสาวไม่เคยก้าวก่ายเรื่อง งานเขาแบบนี้เลย “แหม ทีเมือ่ ก่อนไม่มคี ณ ุ เลขาคุณยังประชุมคนเดียวได้เลย ให้คณ ุ เลขาคุณ อยู่เป็นเพื่อนแคทนะคะ” แคทลียาอ้อน ปกรณ์ไม่อยากขัดใจหญิงสาว จึงหันมา บอกกิ่งฟ้าว่า “กิ่งอยู่เป็นเพื่อนแคทแล้วกัน เดี๋ยวในห้องประชุมผมจัดการเอง” พูดจบ ปกรณ์กเ็ ดินออกไปทันที แคทลียาแอบยิม้ เล็กน้อยทีเ่ ห็นกิง่ ฟ้าไม่ตอ้ งไปประชุมกับ ชายหนุ่ม “เลยล�ำบากคุณเลขาที่ต้องเฝ้าแคทไว้เลย กรณ์เขาก็อย่างนี้ กลัวแคทจะ มีอันตรายไปหมดทุกเรื่อง” แคทลียารีบอ้าง กิ่งฟ้าไม่สนใจแคทลียามากนัก ปล่อยให้เธอนั่งเฝ้าโต๊ะท�ำงานของปกรณ์ ต่อไป ส่วนตัวเธอก้มหน้าก้มตาท�ำงานของตัวเองต่อ แคทลียาเห็นกิ่งฟ้าไม่สนใจตนเท่าไรนัก จึงหาทางที่จะพูดข่มให้หญิงสาว ไม่กล้ายุ่งเกี่ยวกับปกรณ์มากนัก หรือไม่ก็เลิกยุ่งกับปกรณ์ไปเลยก็ยิ่งดี 100

อิ่มอุ่น

“เห็นกรณ์เล่าให้แคทฟังว่า เธอรับจ้างคุณพ่อมาเป็นกันชนเรื่องผู้หญิงให้ กรณ์เหรอ” แคทลียาถาม “...” กิง่ ฟ้าไม่ตอบ ไม่ใช่สงิ่ ทีเ่ ธอต้องตอบแคทลียา เพราะเป็นเรือ่ งระหว่าง คุณบวรกับตัวเธอ แต่หญิงสาวต้องจัดการชายหนุม่ เสียแล้วทีเ่ อาเรือ่ งสัญญาไปเล่า ให้คนนอกอย่างแคทลียาฟัง “เป็นกันชนเนี่ย ต้องท�ำอะไรบ้าง ไหนเล่าให้แคทฟังหน่อย ต้องเอาตัวเข้า ชนด้วยจริงๆ หรือเปล่า หรือว่าแค่เล่นละครเฉยๆ” แคทลียาถามต่อ น�้ำเสียงเริ่ม ดูแคลนหญิงสาวนิดๆ “คุณกรณ์บอกว่าอย่างไรก็อย่างนัน้ ล่ะค่ะ” กิง่ ฟ้าตอบสัน้ ๆ ไม่พดู อะไรมาก ท่าทางแคทลียาจะเริ่มออกอาการหวงปกรณ์นิดๆ เสียแล้วกระมัง และเห็นท่าว่า เธอจะต้องออกโรงจริงตามที่คุณบวรและคุณหญิงมุกดาสั่งเสียแล้ว “ไม่ส�ำคัญที่กรณ์ แต่ส�ำคัญที่เธอต่างหาก เธอนอนที่ไหนแล้วนอนกับ ใคร” แคทลียาอยากรู้ เรื่องนี้ส�ำคัญมากหญิงสาวต้องรู้ให้ได้ว่ากิ่งฟ้าอยู่อย่างไร ในบ้านวงค์บริบูรณ์ “ก็นอนบนเตียง” กิ่งฟ้าตอบสั้นๆ “กับใคร” แคทลียาถามทันควัน “ฉันมาเป็นสะใภ้จะให้นอนกับใครล่ะคะ” กิ่งฟ้าตอบอย่างระอา เธอไม่ อยากเล่นบทนี้สักเท่าไร แต่ก็ต้องท�ำเพราะแคทลียาเริ่มก่อน ถ้าหญิงสาวไม่เปิด ฉากรุกก่อน กิ่งฟ้าก็ไม่โต้ตอบแบบนี้ “เธอนอนกับกรณ์ด้วยเหรอ ไหนบอกว่าแค่เป็นเมียในนามไม่มีอะไรไง” แคทลียาเริ่มโวยวาย “คุณกรณ์บอกคุณอย่างนั้นเหรอ” หญิงสาวย้อนถาม “...” แคทลียาพูดไม่ออก หญิงสาวตัง้ สติใหม่ ถ้ากิง่ ฟ้าตอบมาแบบนี้ สงสัย ว่าเรื่องนี้เธอคงปล่อยไว้ไม่ได้แล้ว ต้องรีบจัดการอะไรซักอย่าง “แคทไม่ถือเรื่องกรณ์จะมีอะไรก่อนแต่งกับใคร แต่แคทแค่อยากให้รู้ว่า คนอย่างกรณ์เธอคงไม่รู้จักเขาดีพอ เขาชอบอะไรที่มีสีสันฉาบฉวย ไม่ชอบอะไร ที่ธรรมดา ดูเป็นของบ้านๆ ที่พอได้เห็นได้ชมแล้วก็เบื่อ” “แคทไม่ได้สนใจมากหรอก แค่อยากบอกให้คุณเตรียมตัวเตรียมใจไว้ 101

ก่อนว่า ตอนนีก้ รณ์อาจจะต้องตามใจคุณพ่อคุณแม่เขา แต่ถา้ เมือ่ ไรทีเ่ ขาขึน้ เป็นผู้ บริหารเต็มตัว กรณ์เขาคงไม่เอาของบ้านๆ ออกมาโชว์สื่อหรอก เขาคงต้องหาของ สวยๆ งามๆ ที่ไม่ธรรมดามาประดับข้างกายอยู่แล้ว” แคทลียายิ้มเยาะใส่หน้ากิ่ง ฟ้า “ก็คงต้องคอยดูตอนนั้นต่อไป” กิ่งฟ้าพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน “กรณ์เป็นของแคท คอยดูแคทบ้าง แคทจะเอากรณ์คืนไปให้ได้ ดูซิว่า คนอย่างเธอจะรั้งกรณ์ไว้ได้นานแค่ไหน ระวังนะจ๊ะไม่ถึงเดือนกรณ์เขาก็เขี่ยเธอ ทิ้งแล้ว” แคทลียาหัวเราะอย่างสะใจ “ถ้าคุณบอกว่าคุณกรณ์เป็นของคุณ ก็ช่วยเก็บรักษาไว้ดีๆ ด้วย เพราะ เท่าทีฉ่ นั รูข้ องบางอย่างทีเ่ ป็นของบ้านๆ กินเท่าไรก็ไม่รจู้ กั อิม่ ซักที แต่ของบางอย่าง ที่มันฉาบฉวยพอกินไปครั้งสองครั้ง มันก็น่าเบื่อไม่มีอะไรน่าสนใจ” กิ่งฟ้าตอบ ชัดเจน “แล้วบางครัง้ คนเราก็คงไม่กนิ ของฉาบฉวยทัง้ ชีวติ แน่ๆ เพราะไม่รวู้ า่ มัน สดมันใสจริงๆ หรือเปล่า แต่ของบ้านๆ ยังไงก็ต้องกลับมาตายรังอยู่ดี” กิ่งฟ้า เน้นทุกค�ำพูดที่พูดกับแคทลียา นางแบบสาวถึงกับอึง้ ในวาจาทีก่ งิ่ ฟ้าโต้ตอบกลับมา กิง่ ฟ้าคนนีไ้ ม่ธรรมดา เสียแล้ว แคทลียามองเห็นอนาคตว่าท่าทางเธอกับปกรณ์คงไม่สดใสเสียแล้ว นอกจากบิดาและมารดาของชายหนุ่มจะไม่ปลื้มเธอแล้ว วันนี้เธอยังมาเปิดศึกกับ กันชนของปกรณ์อีก ท่าทางว่าต่อไปกิ่งฟ้าคงไม่เป็นมิตรกับเธอแน่

หลังจากทีเ่ ลิกงานแล้ว ปกรณ์ให้รถบริษทั ไปส่งกิง่ ฟ้าทีบ่ า้ นตามทีช่ ายหนุม่ บอก โดยที่ตนเองไปทานข้าวเย็นกับลูกค้าต่อ ปกรณ์กลับถึงบ้านตอนสี่ทุ่มกว่าๆ กิง่ ฟ้าก�ำลังจะล้มตัวลงนอนได้ยนิ เสียงชายหนุม่ เปิดประตูเข้ามา หญิงสาวจึงรีบลุก ขึ้นแล้วออกไปดู “อ้าว ยังไม่นอนหรือคุณ” ปกรณ์หนั มาเห็นกิง่ ฟ้ายืนมองตนเองอยูท่ ปี่ ระตู ห้องนอน กิ่งฟ้าไม่ตอบ หญิงสาวเดินเข้ามาหาชายหนุ่มแล้วหยิบเสื้อนอกไปพาดไว้ กับเก้าอี้ให้ จากนั้นรีบไปผสมน�้ำอุ่นให้อาบก่อนจะรีบวิ่งออกมาดูชายหนุ่มอีกครั้ง 102

อิ่มอุ่น

ปกรณ์ลุกขึ้นเดินเข้าห้องน�้ำไป กิ่งฟ้ายังไม่เข้านอนเธอนั่งรอปกรณ์อยู่ที่เตียงเพื่อ รอจะพูดกับชายหนุ่มเรื่องแคทลียาวันนี้ “ท�ำไมยังไม่นอน” ปกรณ์ถาม เขาอ้าปากหาวด้วยความง่วง ลูกค้าชวนเขา คุยติดลมจนดึก “ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ” กิ่งฟ้าเปิดฉากทันที “เรื่องอะไรล่ะ” ปกรณ์หาวเป็นครั้งที่สอง ตาแทบจะปิดแล้ว วันนี้ทั้งวัน เขาเหนื่อยเหลือเกินเห็นเตียงแล้วอยากจะนอนใจจะขาด “เรื่องแฟนคุณ” กิ่งฟ้าเอ่ยเสียงเรียบ “ท�ำไม คุณไม่พอใจที่วันนี้แคทเขาใช้คุณไปซื้อของเหรอ” ปกรณ์เข้าใจ เป็นเรื่องนี้ เขาเองก็พอจะรู้ว่าแคทลียาแกล้งกิ่งฟ้า แต่เรื่องหยุมหยิมแบบนี้เขาไม่ อยากสนใจ เพราะแคทลียาคงจะหวงเขานั่นเอง “ไม่ใช่เรื่องนั้น” กิ่งฟ้าพูดต่อ “แต่เรื่องที่คุณเอาสัญญาของฉันกับคุณลุงไปเล่าให้เธอฟัง ท�ำให้เธอมา ถามฉันว่า หน้าที่กันชนต้องท�ำอะไรบ้างถามอะไรต่อมิอะไรมากมายไปหมด เรื่อง ถามฉันไม่ว่า แต่ที่ไม่ชอบคือคุณเอาเรื่องสัญญาไปเล่าท�ำไม” กิ่งฟ้าพูดจริงจัง น�้ำเสียงเอาเรื่อง ปกรณ์ไม่สนใจเรือ่ งทีก่ งิ่ ฟ้าพูดเท่าไรนัก เขาไม่คดิ ว่ามันจะเป็นปัญหาอะไร มากมาย เพราะคนทีร่ เู้ รือ่ งนีก้ ม็ เี พียงแคทลียาคนเดียวเท่านัน้ ทีเ่ ขาเล่าให้หญิงสาวฟัง

“เอาน่า ไม่มใี ครรูอ้ กี นอกจากแคท แล้วแคทก็คงไม่สนใจอะไรพวกนีห้ รอก ทีถ่ ามก็แค่อยากรูม้ งั้ ว่าท�ำไมคุณถึงรับงานนี้ คุณก็ตอบไปซิวา่ งานคุณคือเลขาแต่ที่ พ่อขอร้องคือเป็นกันชนเรื่องผู้หญิงอื่นให้ผม แค่นี้ก็จบแล้ว” ปกรณ์พูดง่ายๆ “นี่คุณ ฉันขอร้องล่ะ อย่าเอาเรื่องสัญญาไปพูดให้คนอื่นฟังได้ไหม ฉัน อยากให้มันเป็นความลับอยู่แค่นี้” กิ่งฟ้าขอร้อง ปกรณ์พยักหน้าอย่างขอไปที เขาง่วงจะตายอยู่แล้ว กิ่งฟ้าขออะไรเขาก็ให้ทั้งนั้น ปกรณ์ล้มตัวลงนอนบนที่นอนตามความเคยชิน แถมยังเอามือดึงผ้าห่ม จากตัวหญิงสาวอีกด้วย กิ่งฟ้าลุกขึ้นมานั่งบนเตียง แล้วพูดกับชายหนุ่มว่า “คุณ ที่คุณอยู่ข้างล่าง มานอนอะไรตรงนี้” กิ่งฟ้าเขย่าตัวชายหนุ่มเบาๆ แต่ปกรณ์ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ชายหนุ่มดึงผ้าห่มไปพันไว้กับตัวแล้วหลับตานอน 103

อย่างไม่มอี ะไรเกิดขึน้ กิง่ ฟ้าเขย่าตัวชายหนุม่ อีกครัง้ เพือ่ หวังว่าจะให้ปกรณ์ลกุ ขึน้ แล้วลงไปนอนในถุงนอนที่เตรียมไว้ให้ กิ่งฟ้าไม่รู้ว่าจะท�ำอย่างไรดี เพราะเขย่าเท่าไรปกรณ์ก็ไม่ทีท่าว่าจะลุกขึ้น แม้แต่น้อย หญิงสาวถอนหายใจเบาๆ ด้วยความเหนื่อยใจ ก่อนจะล้มตัวลงนอน ตะแคงข้างให้ชายหนุม่ หญิงสาวคงต้องยอมปล่อยให้ปกรณ์นอนบนเตียงนีไ้ ปอีกคืน เสียแล้ว ผ้าห่มถูกดึงไปอีกแล้ว กิง่ ฟ้าหนีบผ้าห่มเอาไว้กบั ตัวแน่น เพราะอากาศใน ห้องนอนตอนนี้เย็นพอสมควร หญิงสาวพยายามจะดึงกลับมาบ้าง เพราะตอนนี้ ผ้าห่มส่วนใหญ่อยู่กับปกรณ์ กิ่งฟ้าลุกขึ้นแล้วแกะผ้าห่มออกจากตัวของชายหนุ่ม อย่างช้าๆ เพือ่ จะดึงผ้าห่มมาห่มให้ตนเองอุน่ บ้าง แต่แล้วหญิงสาวก็ตอ้ งตกใจอีกครัง้ เมื่อมือที่ก�ำลังจะแกะผ้าห่มออกจากตัวของปกรณ์นั้น ถูกชายหนุ่มจับแน่นแล้ว กระชากเบาๆ ให้กิ่งฟ้าล้มลงไปในอ้อมแขนของเขา กิง่ ฟ้าดิน้ ขลุกขลักเบาๆ พยายามจะท�ำให้ตนเองหลุดจากอ้อมแขนอันแข็ง แรงของปกรณ์ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล เพราะยิ่งดิ้นปกรณ์ก็ยิ่งรัดแน่น กิ่งฟ้า ได้ยินเสียงชายหนุ่มพึมพ�ำเบาๆ ในล�ำคอ “อย่าดิน้ สิ ผ้าห่มจะได้ไม่หลุด” กิง่ ฟ้าชะงักเล็กน้อยในค�ำพูดของชายหนุม่ ปกรณ์หลับสนิทแล้ว กิง่ ฟ้าสังเกตจากลมหายใจทีส่ ม�ำ่ เสมอของชายหนุม่ หญิงสาว ค่อยๆ ยกแขนที่พาดล�ำตัวของตนออก ก่อนจะเขยิบตัวเบาๆ ออกจากอ้อมแขน ของปกรณ์ด้วยใจเต้นระทึก กิง่ ฟ้าค่อยๆ ลุกขึน้ แล้วยอมเป็นฝ่ายลงไปนอนในถุงนอนของชายหนุม่ แทน เพราะเธอคงนอนไม่หลับแน่ หากว่าคืนนี้มีปกรณ์นอนอยู่บนเตียงเดียวกับเธอ โดยไม่มีหมอนข้างกั้น

เช้าวันต่อมา กิง่ ฟ้าและปกรณ์ออกไปท�ำงานด้วยกันแต่เช้า วันนีช้ ายหนุม่ เป็นฝ่ายตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ และอาบน�้ำแต่งตัวก่อนกิ่งฟ้า ก่อนจะมานั่งท�ำงานรอ หญิงสาวแต่งตัวอยู่ที่โต๊ะท�ำงาน ตารางงานของปกรณ์วนั นีค้ อื ชายหนุม่ มีนดั กับลูกค้าทัง้ วันไม่ได้อยูบ่ ริษทั กิ่งฟ้าแต่งตัวเสร็จแล้วจึงออกมานั่งรอที่โซฟา 104

อิ่มอุ่น

“เดี๋ยวจะให้คนเอาโน้ตบุ๊กมาให้คุณไว้ใช้ท�ำงาน แล้ววันนี้ตอนเช้าคุณไป กับผม เราไปพบลูกค้าด้วยกัน” “แล้วบ่ายล่ะคะ” หญิงสาวถาม “ผมไปพบลูกค้าคนเดียวดีกว่า คุณกลับบริษทั แล้วเย็นๆ ผมจะไปรับกลับ บ้าน” ปกรณ์ตอบโดยไม่มองหน้า ชายหนุ่มท�ำงานต่ออีกสักพัก ก่อนจะขับรถ ออกไปท�ำงานตามปกติ ปกรณ์ไม่แวะบริษทั แต่แวะให้กงิ่ ฟ้าซือ้ ของทีร่ า้ นสะดวกซือ้ ตามทีห่ ญิงสาว ขอ อาหารเช้าง่ายๆ ส�ำหรับคนทัง้ สองมือ้ นีค้ อื ซาลาเปาไส้ครีมกับนมถัว่ เหลือง กิง่ ฟ้า เตรียมของวางไว้ที่ด้านข้างให้กับชายหนุ่ม พร้อมทั้งเจาะกล่องนมถั่วเหลืองให้ เรียบร้อย “ผมขับรถอยู่ กินไม่ถนัด ช่วยบิให้เป็นค�ำด้วย” ความหมายของปกรณ์ คือให้กงิ่ ฟ้าบิซาลาเปาออกเป็นค�ำๆ แล้วส่งเข้าปากชายหนุม่ นัน่ ก็คอื ให้กงิ่ ฟ้าป้อน เขานั่นเอง กิ่งฟ้าค้อนชายหนุ่มเล็กน้อย แต่ก็ยอมท�ำให้แต่โดยดี หญิงสาวค่อยๆ บิ ซาลาเปาออกเป็นค�ำๆ แบบพอดีค�ำ ก่อนจะค่อยๆ ป้อนเข้าปากชายหนุ่ม ตามที่ เขาต้องการ ปกรณ์รู้สึกฝืดคอเล็กน้อยจึงหันมาบอกกิ่งฟ้า “ฝืดคอ” หันกลับไปมองถนนต่อ กิ่งฟ้าหยิบกล่องนมถั่งเหลืองป้อนเข้า ปากชายหนุ่มต่อ แล้วจึงค่อยๆ บิซาลาเปาให้เหมือนเดิมจนหมดลูก ก่อนจะหยิบ กล่องนมถัว่ เหลืองป้อนเข้าปากอีกครัง้ ปกรณ์ทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย ชายหนุม่ รอให้หญิงสาวจัดการกับอาหารเช้าของตนเองเสียก่อน แล้วจึงพูดลอยๆ ขึ้นมาว่า “ยังไม่ได้เช็ดปาก ปากเลอะขนาดนีจ้ ะไปพบลูกค้าได้ไง” ปกรณ์อา้ งต่ออีก

กิ่งฟ้าจึงหันไปหยิบทิชชู่ที่อยู่หลังรถ แล้วพับให้เรียบร้อยก่อนจะค่อยๆ เช็ดปากให้กับชายหนุ่ม ปกรณ์ลอบมองสีหน้าของกิ่งฟ้าที่ตั้งอกตั้งใจท�ำให้เขาใน ขณะนี้ ชายหนุม่ ก็อดทีจ่ ะอมยิม้ ด้วยความพอใจไม่ได้ กิง่ ฟ้าเช็ดปากให้ปกรณ์เสร็จ เรียบร้อย หญิงสาวเห็นชายหนุ่มท�ำสีหน้าอมยิ้มเหมือนถูกใจอะไรซักอย่าง จึงอด ที่จะถามไม่ได้ “คุณยิ้มอะไร” 105

“เปล่า แล้วคุณรูไ้ ด้ไงว่าผมอมยิม้ คุณแอบมองผมเหรอ” ปกรณ์ยอ้ นถาม กลับบ้าง “บ้า ใครจะไปแอบมองคุณ” กิ่งฟ้าค้อนชายหนุ่มอีกครั้ง ก่อนจะท�ำเป็น หันมองไปที่นอกหน้าต่างรถ หญิงสาวจึงเห็นว่าคนขับรถข้างๆ ที่เป็นผู้หญิงส่งยิ้ม ให้เธอ เหมือนกับจะบอกว่าสิ่งที่ท�ำกับปกรณ์นั้น เป็นคู่รักที่เหมาะสมกับเหลือเกิน กิง่ ฟ้าเห็นสายตาของคนทีย่ มิ้ ข้ามมาให้แล้ว หญิงสาวพอจะมองออกว่าอีก ฝ่ายคิดอะไร กิง่ ฟ้าหน้าแดงนิดๆ ด้วยความเขิน จนปกรณ์หนั มาเห็นความผิดปกติ เมือ่ ชายหนุม่ มองออกไปนอกหน้าต่างก็เห็นรอยยิม้ ทีส่ ง่ มาให้ ปกรณ์จงึ เดาได้วา่ กิง่ ฟ้าเขินเรื่องอะไร “แหม คุณ จะเขินท�ำไม คนรักกันเขาก็ท�ำแบบนี้กันถมไป” ปกรณ์เอ่ยขึ้น มา ชายหนุ่มหยิบทิชชู่ขึ้นมาแล้วพร้อมกับหันหน้ามาเช็ดปากให้หญิงสาวบ้าง กิ่ ง ฟ้ า ตกใจกั บ การกระท� ำ ของปกรณ์ ยิ่ ง หั น ไปเห็ น สายตาล้ อ เลี ย น จากเจ้าของรถคันข้างๆ กิง่ ฟ้าจึงเอือ้ มมือไปบิดทีต่ น้ ขาของชายหนุม่ เบาๆ พร้อมกับ กระซิบด้วยน�้ำเสียงขู่ทีเล่นทีจริง “หยุดเล่นนะคุณกรณ์ ไม่งนั้ ฉันบิดคุณเนือ้ ขาดจริงๆ” กิง่ ฟ้าไม่ขแู่ ต่ทำ� จริง เพราะน�ำ้ หนักมือทีบ่ ดิ ลงมานัน้ ยิง่ แรงขึน้ ทุกที จนปกรณ์นวิ่ หน้าแล้วรีบหันกลับมา ที่พวงมาลัย ไฟเขียวพอดี “โอ๊ยคุณ จะหยิกให้มนั ขาดจากกันเลยหรือไง” ปกรณ์นวิ่ หน้าด้วยความเจ็บ กิ่งฟ้าอมยิ้มไม่ตอบโต้อะไร ชายหนุ่มจึงขับรถต่อไปยังที่นัดหมายกับลูกค้า

106

อิ่มอุ่น

7

ใกล้ๆ เที่ยง ปกรณ์กับกิ่งฟ้ากลับมาที่บริษัทอีกครั้ง ชายหนุ่มยังเจ็บที่ หน้าขาไม่หาย เมื่อนั่งลงที่โต๊ะท�ำงาน เขาจึงบ่นออกมาดังๆ “โอ๊ย เจ็บจริงๆ คุณนีม่ อื หนักไม่เบา” ปกรณ์ครวญ กิง่ ฟ้าวางกระเป๋าและ เอกสารลงที่โต๊ะ แล้วหันมาพูดเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ทีหลังคุณควรรู้บ้างว่าอะไรควรเล่น ไม่ควรเล่น” “คุณจะทานข้าวที่นี่ก่อนไปหรือจะไปทานข้างนอก” “ก็ทานที่นี่แหละ คุณจะให้ผมกินอะไรล่ะ” “งั้นฉันลงไปดูให้แล้วกันหรือคุณจะกินร้านเมื่อวาน” “อะไรก็ได้ ผมไม่เรื่องมาก” “แต่เรื่องเยอะ” กิ่งฟ้าพูดลอยๆ ก่อนจะเดินออกไป ปกรณ์ท�ำท่าเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันจะตอบโต้ แต่พอขยับตัวแล้วความปวด ที่หน้าขาแล่นขึ้นมาให้รู้สึก ชายหนุ่มก็หยุดทันที ‘ปล่อยไปก่อนซักครั้งเถอะ พ่อ จะเอาคืนให้สาสม’

107

กิ่งฟ้าหายไปซักพักใหญ่ ก่อนจะหอบหิ้วเอาของกินที่ชายหนุ่มชอบติดไม้ ติดมือขึ้นมา หญิงสาวเตรียมจัดใส่จานดูแลให้เรียบร้อย ปกรณ์ถามหญิงสาวว่า “แล้วคุณกินอะไร” “นี่ค่ะ ข้าวมันไก่” กิ่งฟ้าชูห่อข้าวของตนให้อีกฝ่ายดู “เหรอ คุณมากินกับผมก็ได้ ซื้อมาซะเยอะเชียว ผมกินคนเดียวไม่หมด หรอก” ปกรณ์ยกจานข้าวมาวางไว้ทโี่ ต๊ะกลางห้องก่อนจะจัดแจงยกทุกอย่างมาวาง ไว้ แล้วเดินไปหยิบจานข้าวของหญิงสาวมาวางไว้ที่โต๊ะเช่นกัน ก่อนจะจัดใส่จาน ให้เรียบร้อย “เร็วสิคุณ ผมหิวแล้ว เดี๋ยวผมต้องไปประชุมอีกนะ” ปกรณ์เร่งอีกครั้ง เมื่อเห็นหญิงสาวยังไม่ขยับเขยื้อนใดๆ ทั้งสิ้น กิ่งฟ้าลุกขึ้นมานั่งตรงข้ามกับชายหนุ่ม ก่อนจะลงมือทานอาหารกลางวัน กับปกรณ์ บรรยากาศของอาหารมือ้ กลางวันมือ้ นีค้ งเป็นมือ้ ทีส่ งบสุขทีส่ ดุ เท่าทีเ่ คย มีมา เพราะปกรณ์ไม่งี่เง่าหรือป่วนหญิงสาวแม้แต่น้อย หน�ำซ�้ำยังท�ำท่าพอใจเมื่อ เห็นหญิงสาวดูแลเขาเป็นอย่างดี แต่แล้วบรรยากาศก็เริ่มมาคุขึ้นอีกครั้ง เมื่อฉัตรชัยเปิดประตูห้องเข้ามา ทักกิ่งฟ้า “สวัสดีครับคุณกิ่ง ผมว่าจะชวนคุณกิ่งลงไปทานข้าวพอดี วันนี้ว่าจะพา ไปด้านหลังตึกซะหน่อย แถวนั้นมีร้านข้าวอร่อยหลายร้าน” “ต้องขอโทษทีค่ะ พอดีเมื่อเช้ากิ่งไปพบลูกค้ากับคุณปกรณ์ กลับมาใกล้ เที่ยงแล้วเลยลงไปซื้ออาหารให้คุณปกรณ์ก่อน เลยไม่ได้บอกคุณฉัตร” “ไม่เป็นไรครับ ไว้พรุ่งนี้หรือวันอื่นก็ได้ เดี๋ยวผมพาคุณกิ่งไปอีก งั้นตาม สบายผมไปทานข้าวก่อน ไปนะไอ้กรณ์” ฉัตรชัยเอ่ยลาหญิงสาว แล้วเลยไปทีเ่ พือ่ น ที่ก�ำลังนั่งกินข้าวไม่พูดไม่จากับใคร ปกรณ์ลอบมองสีหน้าของกิง่ ฟ้าทีพ่ ดู คุยกับฉัตรชัย ชายหนุม่ เห็นหญิงสาว มีทา่ ทีพดู ไปยิม้ ไปกับเพือ่ นรักของตน อดทีจ่ ะหงุดหงิดไม่ได้ จึงพูดเปรยๆ ออกมา

“อย่าลืมทีผ่ มบอก คุณห้ามอยูห่ า่ งผมเกินครึง่ เมตร เพราะฉะนัน้ ถ้าจะไปไหน กับใครก็ต้องมีผมไปด้วย” 108

อิ่มอุ่น

“แล้วถ้าคุณไม่วา่ งหรือไปประชุมอย่างบ่ายนีล้ ะ่ คะ จะถือว่าฉันผิดกฎบ้าๆ ของคุณด้วยไหม” กิ่งฟ้าย้อนถามด้วยน�้ำเสียงประชดนิดๆ “ถ้าผมไม่ว่างคุณก็ไม่ต้องไป ถ้าผมไปประชุมหรือพบกับลูกค้าข้างนอก คุณก็ต้องอยู่ในห้องนี้และถือว่าผมอยู่ในห้องนี้ด้วย” ชายหนุ่มพูดหน้าตาเฉย เขาจะอยู่หรือไม่อยู่เธอก็ห้ามไปกับคนอื่นเด็ดขาด “นี่คุณ...” กิ่งฟ้าท้วง “ใจคอคุณจะให้ฉันติดกับคุณตลอดเวลาหรือไง จะไม่ให้ได้มีเวลาเป็นส่วนตัวกันบ้างหรือ” “เวลาส่วนตัวของคุณก็คืออยู่กับผม เวลาท�ำงานของผมก็คือมีคุณด้วย” ปกรณ์รวบช้อนแล้วรีบดื่มน�้ำตามทันที เป็นการตัดบทไม่ให้กิ่งฟ้าถามอะไรต่อ ปกรณ์ก็เดินเข้ามาใกล้ๆ “ดูเนกไทให้หน่อยมันเบีย้ วหรือเปล่า เมือ่ เช้าผมก็ลมื ดู” ปกรณ์ถามพร้อม กับยืนให้หญิงสาวดู กิง่ ฟ้าไม่ทนั ระวังรีบหันหลังกลับไปหาชายหนุม่ เพือ่ จะดูเนกไท ให้ตามทีข่ อร้อง ปกรณ์ยนื ใกล้กบั กิง่ ฟ้าจนท�ำให้หญิงสาวหันหลังกลับไปแล้วปะทะ กับร่างสูงโปร่งทันที กิ่งฟ้าเขยิบเข้ามาใกล้มากขึ้นแล้วขยับเนกไทของชายหนุ่มให้เข้าที่ ก่อน จะจัดแจงเสือ้ สูทให้เข้าทีเ่ ข้าทางอีกเล็กน้อย พอได้อยูใ่ กล้ๆ ในระยะประชิดขนาดนี้ กิ่งฟ้ารู้สึกใจเต้นระทึกเหมือนเมื่อคืนที่ชายหนุ่มดึงตนเองเข้าไปในอ้อมกอด ปกรณ์ชอบการดูแลของกิ่งฟ้า เขาก็เป็นอะไรไม่รู้ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ทุกอย่างท�ำเองได้หมด แต่พอมีกงิ่ ฟ้าแล้ว เขากลับท�ำอะไรไม่เป็นต้องให้หญิงสาวดูแล เขาไปทุกเรื่อง และยิ่งชอบใจเมื่อเห็นเธอท�ำอะไรให้เขาหลายอย่างๆ นับตั้งแต่ที่ กิ่งฟ้ามารับหน้าที่เป็นสะใภ้รับจ้างให้เขา

กิง่ ฟ้านัง่ ท�ำงานอยูใ่ นห้องเพียงล�ำพังจนเย็น ตัง้ แต่ปกรณ์ออกไปพบลูกค้า หญิงสาวก็เป็นผู้ดูแลที่นี่แทนเขา ใกล้เวลาเลิกงานปกรณ์โทรศัพท์เข้ามาหากิ่งฟ้า ด้วยน�้ำเสียงร้อนรน “ฉันก�ำลังจะไปรับเธอกลับบ้าน ลงมารอที่หน้าตึกเลยนะ อีกสิบนาทีฉัน จะไปถึง” กิ่งฟ้ารีบเก็บข้าวของอย่างว่องไว ก่อนจะลงไปรอชายหนุ่มที่หน้าบริษัท ตามที่นัดหมาย 109

ปกรณ์ขบั รถเข้ามาจอดรับหญิงสาว แล้วรีบขับรถออกไปทันที โดยไม่แวะ เข้าบริษัทก่อน กิ่งฟ้าสังเกตว่าชายหนุ่มมีท่าทางเคร่งเครียดเล็กน้อย “ท�ำไมคุณท่าทางเครียดจัง มีอะไรหรือเปล่าคะ” กิ่งฟ้าถามเสียงเบา “ผมต้องไปต่างจังหวัดด่วนคืนนี้ คุณจะไปกับผมหรือเปล่า” ชายหนุม่ ถาม “ไปทีไ่ หนคะ ไปกีว่ นั ” มีการต้องไปต่างจังหวัดกับชายหนุม่ ด้วยเหรอ แล้ว จะไปกันกี่คนกี่วัน “ไปอยุธยา แต่ยังไม่รู้ว่าต้องไปกี่วัน” ชายหนุ่มพูดเสียงเครียด เขาก�ำลัง เครียดแน่นอน เพราะเพิ่งจะได้รับโทรศัพท์จากผู้ดูแลหน้างานหมาดๆ ว่างานของ บริษัทที่นั่นมีปัญหา บิดาอยากให้เขาเป็นผู้ไปจัดการเพราะเป็นเรื่องส�ำคัญ “แล้วถ้าฉันไม่ไป ถ้าอยู่ที่นี่ฉันต้องท�ำอะไรบ้างคะ” กิ่งฟ้าถาม “คุณก็อยูบ่ า้ นไป รอจนกว่าผมจะกลับแล้วค่อยไปท�ำงาน” ปกรณ์เลีย้ วรถ เข้ามาจอด แล้วรีบเดินลงจากรถขึ้นไปที่ตึกใหญ่เพื่อพบคุณบวร กิ่งฟ้ามองตาม ชายหนุ่มด้วยความสงสัย ท่าทางว่าจะเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ ปกรณ์ถึงได้มีท่าทาง รีบร้อนเช่นนี้ กิ่งฟ้าเดินกลับไปที่ตึกเล็กตามล�ำพัง หญิงสาวรีบจัดกระเป๋าเดินทางให้ ชายหนุม่ กิง่ ฟ้าเตรียมข้าวของส่วนตัวไปพลางๆ รอให้ชายหนุม่ กลับลงมาจากตึกใหญ่ แล้วค่อยว่ากันต่อ

ปกรณ์เดินกลับมาทีต่ กึ เล็ก ชายหนุม่ เห็นกิง่ ฟ้าก�ำลังจัดข้าวของลงกระเป๋า ให้เขา ชายหนุม่ จึงนัง่ ท�ำงานต่อ สักพักมีโทรศัพท์เข้ามาหาชายหนุม่ กิง่ ฟ้าเงีย่ หูฟงั การสนทนาพอจะจับใจความได้วา่ ทีห่ น้างานทีอ่ ยุธยามีการทุจริตเรือ่ งการก่อสร้าง และมีการพิพาทระหว่างบริษทั และชาวบ้านทีอ่ ยูใ่ นละแวกใกล้เคียง เรือ่ งราวท่าทาง จะซับซ้อนกว่าที่กิ่งฟ้าคิดเอาไว้ หญิงสาวตัดสินใจหยิบกระเป๋าเดินทางมาอีกใบ แล้วลงมือเก็บข้าวของจ�ำเป็นทันที กว่าปกรณ์จะปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ลงก็เป็นเวลาเกือบหนึง่ ทุม่ แล้ว ชายหนุม่ ลุกขึ้นจากโต๊ะท�ำงานแล้วหันมาหยิบข้าวของจ�ำเป็นส่วนตัวบางอย่างที่หัวเตียง หนึง่ ในนัน้ คือปืนพกขนาดเหมาะมือ กิง่ ฟ้ายืนอยูด่ า้ นหลังเห็นชายหนุม่ หยิบมันขึน้ มา ใส่ในกระเป๋าขนาดเล็ก ใจของหญิงสาวก็เต้นระทึกขึน้ มาอีกครัง้ ท่าทางการเดินทาง 110

อิ่มอุ่น

คราวนี้คงจะมีเรื่องราวมากมายและอาจจะมีอันตรายเกิดขึ้นตามมาด้วย “คุณอยูท่ บี่ า้ นไม่ตอ้ งไปท�ำงาน เดีย๋ วป้าลอรจะมาอยูเ่ ป็นเพือ่ น ผมจะกลับ เมื่อไรจะโทรบอกอีกที” พูดจบก็คว้ากระเป๋าที่กิ่งฟ้าจัดไว้ให้ เดินตัวปลิวออกไป ทันที “ฉันไปด้วยค่ะ คุณไปไหนฉันก็ไปด้วย” กิ่งฟ้าสวนขึ้นมา ปกรณ์ชะงัก เล็กน้อย ชายหนุ่มหันหน้ามาหาหญิงสาว ระยะห่างที่ทั้งสองยืนอยู่นั้นไม่ไกลกัน มากนัก “คุณไม่กลัวเหรอ เมือ่ กีก้ เ็ ห็นว่าผมเอาปืนไปด้วย อาจจะมีอนั ตรายเกิดขึน้ คุณยังจะไปอีกเหรอ” ชายหนุม่ หยุดยืนรอฟังค�ำตอบ เขาเองก็อยากรูเ้ หมือนกันว่า นางสาวกิ่งฟ้าคนนี้จะแน่สักแค่ไหน “ไม่กลัว ฉันมัน่ ใจว่าคุณคุม้ ครองฉันได้” กิง่ ฟ้าพูดด้วยน�ำ้ เสียงหนักแน่น สายตาของเธอที่ประสานกับชายหนุ่มบอกให้ปกรณ์รู้ได้เลยว่า กิ่งฟ้าพร้อมจะลุย กับเขาได้ทุกเมื่อ เมือ่ พร้อมแล้วทัง้ สองก็ออกเดินทางจากกรุงเทพฯมุง่ หน้าสูอ่ ยุธยา ปลายทาง ของทั้งคู่คืออ�ำเภอหนึ่งของอยุธยาที่เป็นรอยต่อของอีกจังหวัด ปกรณ์เล่าเรื่องราว ที่เกิดขึ้นคร่าวๆ ให้หญิงสาวฟังสั้นๆ ว่ามีการทุจริตเรื่องรายการวัสดุก่อสร้างและ อาจจะรวมไปถึงค่าแรงคนงาน ท�ำให้หน้างานนีเ้ ลยก�ำหนดส่งงานมาสองสัปดาห์แล้ว และที่ท�ำให้บริษัทต้องเสียค่าปรับเนื่องจากไม่สามารถส่งงานได้ตามก�ำหนด อีกทั้งมักจะเกิดข้อพิพาทระหว่างชาวบ้านที่อยู่ในพื้นที่แห่งนั้นเสมอ ตั้งแต่เริ่มมีการก่อสร้าง คุณบวรเห็นว่าเรื่องนี้มีความไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้น และ อาจจะท�ำให้ก่อปัญหาใหญ่ลุกลามตามมา บิดาจึงสั่งให้ชายหนุ่มไปจัดการเรื่องนี้ อย่างเงียบๆ ก่อนที่มันจะลุกลามใหญ่โต เมื่อเล่ามาถึงตรงนี้กิ่งฟ้าจึงถามชายหนุ่ม ขึ้นมา “แล้วมีคนอื่นตามเราไปไหมคะ หรือว่ามีแค่เราสองคน” “ถ้าไม่มีคุณมา ผมก็มาคนเดียว” ปกรณ์ตอบตามจริง “อะไรนะ ไม่มีคนตามคุณมา นี่คุณเป็นท่านประธานบริษัทหรือเป็นอะไร กันแน่ ไปไหนมาไหนถึงได้ไม่มีคนติดตามเนี่ย” กิ่งฟ้าพูดเสียงประชดเล็กน้อย ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ ในล�ำคอ 111

“ผมถามก่อนแล้วนะ ว่าคุณจะมาไหม คุณบอกเองนะว่าจะมากับผม แต่ ถ้าคุณกลัว ผมจอดรถให้คุณกลับบ้านก็ได้นะ” ปกรณ์แหย่ กิ่งฟ้าหันหน้ามาหา ชายหนุ่มทันทีแล้วพูดว่า “เรื่องอะไรฉันต้องกลัว ฉันแค่สงสัยว่าท�ำไมคุณไปไหนมาไหนหรือจะท�ำ อะไร ท�ำไมต้องท�ำด้วยตนเองซะทุกเรือ่ ง ไม่เห็นเหมือนบริษทั อืน่ ทีท่ า่ นประธานรับ รู้แค่ในที่ประชุมก็จบแล้ว” ปกรณ์หัวเราะอีกครั้งกับความคิดแบบในฝันของหญิงสาว “คุณพ่อท่านสอนผมว่า ท่านตั้งบริษัทนี้โดยเริ่มจากท่านคนเดียว ท�ำเอง ทุกอย่างในบริษัท ท่านจึงอยากให้ผมรู้ทุกอย่างในบริษัทเพื่อเราจะได้พัฒนาและ ป้องกันช่องโหว่ไปในเวลาเดียวกัน อีกอย่างการทีผ่ มเป็นประธานแล้วลงไปลุยงาน กับลูกน้อง คุณคิดว่าพวกเขาจะรู้สึกอย่างไร” ชายหนุ่มถาม กิ่งฟ้านิ่งคิดตามที่ ชายหนุ่มพูด “มันเป็นเทคนิคของขวัญและก�ำลังใจอย่างหนึ่งนะคุณ ถ้าคุณอยู่กับผม ไปเรื่อยๆ คุณก็จะเห็นเองแหละ” ชายหนุ่มเล่า กิ่งฟ้านั่งฟังปกรณ์พูดแล้วคิดตาม หญิงสาวไม่คิดมาก่อนว่าคุณบวรจะ ปลูกฝังให้ลกู ชายมีวธิ กี ารคิดในการท�ำงานแบบนี้ มินา่ เล่าตลอดเวลาทีผ่ า่ นมา หญิงสาว ถึงได้รู้สึกว่าพนักงานทุกคนในบริษัทให้ความเคารพและพร้อมใจกันท�ำงานอย่าง เต็มความสามารถ เป็นเพราะแบบนี้นี่เอง ใช้เวลาสองชัว่ โมง ปกรณ์และกิง่ ฟ้าก็มาถึงยังจุดหมายปลายทาง ชายหนุม่ ยังไม่เข้าพักทีโ่ รงแรมกลับขับรถพากิง่ ฟ้าไปยังหน้างาน โดยทีเ่ วลาในขณะนัน้ เกือบ สี่ทุ่มแล้ว “เราจะไปไหนกันคะ” กิ่งฟ้าถาม เพราะมองออกไปด้านนอกกระจกรถ ตอนนี้สองข้างทางมืดสนิท มีเพียงแสงไฟสาธารณะที่ส่องสว่างพอมองเห็น ปกรณ์ขับรถวนดูรอบๆ หน้าไซต์งานของบริษัทที่ก�ำลังมีปัญหา กิ่งฟ้า มองตามไปจึงรูว้ า่ ไซต์งานทีก่ ำ� ลังมีปญ ั หาตอนนีก้ ำ� ลังท�ำการก่อสร้างเป็นโรงพยาบาล ขนาดใหญ่ ดูเผินๆ แล้วก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร “เราจะลงไปไหมคะ” หญิงสาวถาม ปกรณ์ขบั รถเลยออกไปเล็กน้อย ก่อน จะจอดซุ่มดูอยู่สักพักแล้วตัดสินใจในที่สุด 112

อิ่มอุ่น

“กลับโรงแรมก่อนดีกว่า ผมว่าจะโทรคุยกับพ่อก่อน” พูดจบก็ขับรถวน ไปทางเดิมทีม่ า กิง่ ฟ้านัง่ นิง่ ไม่พดู อะไรทัง้ สิน้ หญิงสาวเพ่งมองออกไปนอกกระจกรถ ในระหว่างที่ชายหนุ่มขับรถผ่านหน้าไซต์งาน กิ่งฟ้าสะกิดให้ปกรณ์ดู “นั่นคุณ มีคนอยู่ในนั้นด้วย ตอนนี้ยังมีคนท�ำงานอีกเหรอ ดึกขนาดนี้ แล้ว” กิ่งฟ้าสงสัย ปกรณ์เพ่งมองตามที่หญิงสาวพูด ชายหนุ่มเห็นแสงไฟสลัวๆ จากด้านใน จึงขับรถเลยออกไปเล็กน้อย ก่อนจะดับเครื่องแล้วตัดสินใจลงจาก รถ ชายหนุ่มก�ำชับหญิงสาวว่า “รออยูใ่ นรถ ถ้าเห็นท่าไม่ดี ปืนอยูใ่ นกระเป๋าด้านข้างคุณ” พูดจบ ปกรณ์ ก็คอ่ ยๆ เปิดประตูรถลงไป ชายหนุม่ เดินลัดเลาะเข้าไปในไซต์งานอย่างระมัดระวัง เพราะไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นในตอนนี้ ปกรณ์ค่อยๆ ลัดเลาะเข้าไปจนใกล้กับที่มีแสงไฟ ชายหนุ่มเห็นคนงาน ประมาณสีห่ า้ คนก�ำลังเร่งมือกันขนอุปกรณ์กอ่ สร้างบางอย่างขึน้ รถกระบะทีจ่ อดรอ อยู่ ปกรณ์เห็นคนงานทีเ่ ขาคุน้ หน้าเป็นอย่างดีกำ� ลังยืนบงการให้คนงานทีเ่ หลือขนของ ขึ้นรถอย่างเร่งรีบ ชายหนุ่มแปลกใจเหลือเกิน ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหน้างานที่นี่ ท�ำไมถึงมีการ ก่อสร้างเกินเวลาทีก่ ำ� หนดและทีส่ ำ� คัญคนงานของทีน่ หี่ ายไปไหนหมด ท�ำไมจึงเหลือ คนงานเพียงเท่านี้ สิ่งที่ปกรณ์คิดได้ตอนนี้คือ เขาควรจะกลับไปหากิ่งฟ้าที่รถและกลับไป ที่พัก จากนั้นก็ควรจะรายงานสิ่งที่เขาเห็นในตอนนี้ให้คุณบวรฟัง เพื่อประเมิน สถานการณ์ที่เกิดขึ้นในขณะนี้เสียก่อน ปกรณ์ตัดสินใจเดินกลับไปที่รถเพื่อจะ กลับไปโรงแรมที่พัก กิ่งฟ้ารอชายหนุ่มอยู่ในรถตามค�ำสั่งอย่างกระวนกระวายใจ ปกรณ์หาย เข้าไปนานเหลือเกิน เกิดปัญหาอะไรกับชายหนุ่มหรือเปล่า กิ่งฟ้าพยายามคิด ในทางทีด่ ี หญิงสาวอดทนรอไม่ไหวจึงตัดสินใจเปิดประตูลงไป ตัง้ ใจว่าจะตามเข้า ไปดูวา่ เกิดเหตุกบั ปกรณ์หรือเปล่า แต่ยงั ไม่ทนั จะก้าวขาไปไหน ปกรณ์กเ็ ดินกลับมา อย่างเร่งรีบ “ขึ้นรถเร็ว พวกนั้นจะออกมาแล้ว อย่าให้เขารู้ว่าเราเป็นใคร” ปกรณ์สั่ง ชายหนุม่ รีบเดินไปเปิดประตูรถแล้วนัง่ ประจ�ำทีล่ อ๊ กรถให้เรียบร้อย แสงไฟ 113

จากด้านหลังส่องสว่างมาบอกให้รู้ว่ารถกระบะที่ชายหนุ่มเห็นเมื่อครู่นี้ก�ำลังแล่น เข้ามาใกล้ ปกรณ์มองจากกระจกด้านหลัง ชายหนุ่มจ�ำได้ว่าคนที่นั่งมาคู่คนขับนั้น เป็นคนงานที่เขาเคยเห็นหน้ามาก่อน ชายหนุ่มตัดสินใจหันหน้าไปหากิ่งฟ้า แล้วคว้าตัวหญิงสาวเข้ามากอดไว้ ชายหนุ่มท�ำท่าประหนึ่งว่าก�ำลังจูบกับกิ่งฟ้า เพื่อให้รถกระบะผ่านไปอย่างไม่สงสัย ได้ผลกระบะคันดังกล่าวส่องแสงไฟเข้ามาในรถเพือ่ ดูวา่ คนในรถก�ำลังท�ำ อะไร เมื่อเห็นว่าก�ำลังมีบทเข้าพระเข้านางเช่นนี้ รถคันดังกล่าวก็แล่นผ่านไปโดย ไม่สนใจอะไรทัง้ สิน้ มีเพียงเสียงผิวปากวีด้ วิว้ ของคนงานทีน่ งั่ อยูด่ า้ นหลังทีเ่ หมือน ได้เห็นหนังสดเท่านั้นเอง กิ่งฟ้าตกใจกับการกระท�ำของชายหนุ่ม ที่จู่ๆ ก็คว้าตัวเธอเข้ามากอด และยังท�ำท่าจะจูบเธอเสียด้วย แต่ปกรณ์แค่เอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ ลมหายใจที่รด กันระยะหน้าชิดหน้า ริมฝีปากที่ห่างกันเพียงแค่ปลายจมูก ท�ำให้กิ่งฟ้าได้กลิ่นน�้ำ หอมจางๆ จากอ้อมแขนทีก่ ระชับรัดร่างเธอยามทีแ่ สงไฟนัน้ ส่องเข้ามาในรถ ปกรณ์ กระซิบเบาๆ ข้างแก้มนวล “อย่าดิ้นนะ ให้พวกข้างนอกเข้าใจว่าเราก�ำลังจูบกัน” ท�ำให้กิ่งฟ้าต้องนิ่ง เพือ่ ให้ทกุ อย่างผ่านไปด้วยดี แต่หวั ใจของหญิงสาวเริม่ รูส้ กึ แปลกๆ เมือ่ ได้อยูใ่ กล้ ปกรณ์ในระยะประชิดตัวขนาดนี้ เธอรูส้ กึ เหมือนมีไฟฟ้ามาช็อตอยูท่ ขี่ วั้ หัวใจ หญิง สาวมือเย็นเฉียบเนื้อตัวแข็งไปหมด ไม่กล้ากระดุกกระดิกอะไรทั้งสิ้น รอจนรถกระบะผ่านไปสักพัก ปกรณ์จึงค่อยๆ คลายกอดจากกิ่งฟ้าที่ยัง อยูใ่ นอาการตกใจเล็กน้อย ชายหนุม่ ถอนหายใจอย่างโล่งอกทีส่ ถานการณ์ตนื่ เต้น เมื่อครู่ผ่านไปด้วยดี ชายหนุ่มบีบมือหญิงสาวเบาๆ จึงรู้ว่ามือของกิ่งฟ้าเย็นเฉียบ ราวกับน�้ำแข็ง ปกรณ์ตกใจถามเสียงดังลั่นรถ “กิง่ ฟ้า เธอเป็นอะไรหรือเปล่า” ชายหนุม่ จับมือของหญิงสาวไว้ทงั้ สองข้าง “ปะ...เปล่าค่ะ ไม่เป็นอะไร แค่ตกใจนิดหน่อย” กิ่งฟ้าตอบ หญิงสาว พยายามจะดึงมือทัง้ สองข้างออกจากการจับกุมของชายหนุม่ แต่ปกรณ์ไม่ยอมปล่อย ชายหนุ่มเอามือแตะเบาๆ ที่หน้าผากและข้างแก้มต่อมาด้วยล�ำคอเบาๆ 114

อิ่มอุ่น

“กลัวหรือเปล่า” ชายหนุม่ ถามด้วยน�ำ้ เสียงทีอ่ อ่ นโยนมากขึน้ กิง่ ฟ้าส่ายหน้า แทนค�ำตอบ “ถ้าอย่างนั้นเธอเป็นอะไร ท�ำไมมือเย็นเฉียบอย่างกับน�้ำแข็ง” ชายหนุ่ม สงสัย กิ่งฟ้าส่ายหน้าอีกครั้ง “พวกนัน้ เป็นใครคะ แล้วท�ำไมเมือ่ กีเ้ ราต้องหลอกพวกเขาด้วย” หญิงสาว สงสัย “ผมจ�ำได้วา่ คนทีน่ งั่ หน้าเป็นคนงานบริษทั เรา แต่ไม่รวู้ า่ พวกเขามาขนของ ไปท�ำอะไรหรือว่าพวกเขาทุจริตเรื่องอุปกรณ์จริงๆ อย่างที่รายงานมา แล้วที่ผม ต้องท�ำเป็นจูบคุณก็เพราะว่าพวกเขาอาจเรียกเราให้เปิดประตูแล้วอะไรจะเกิดขึ้น จากนัน้ ผมก็ไม่รู้ แต่ผมเคยเห็นว่ามีคนท�ำแบบนีก้ นั บ่อย” ปกรณ์อมยิม้ ชายหนุม่ เริม่ สตาร์ทรถอีกครั้ง “ท�ำอะไรคะ” เธอถามอย่างสงสัย “ก็จอดรถข้างทางแล้วบอกรักกันน่ะสิ แบบเมื่อกี้ที่เราท�ำกันไง หรือคุณ สงสัยว่าเขากันอย่างไร ให้ผมสาธิตอีกครั้งไหม คราวนี้ผมท�ำจริงไม่มีหลอกนะ จะบอกให้” ปกรณ์พูดยิ้มๆ ท�ำท่าจะหันมาหากิ่งฟ้า หญิงสาวขยับตัวหนีทันทีก่อน จะพูดเสียงเบาด้วยความเขิน “บ้า ใครจะยอมให้คณ ุ ท�ำแบบนัน้ ตาบ้า” กิง่ ฟ้าค้อนชายหนุม่ แล้วหันหน้า ออกนอกหน้าต่างรถ อดที่จะอมยิ้มนิดๆ ไม่ได้กับความทะเล้นของชายหนุ่ม ปกรณ์เลี้ยวรถเข้ามาจอดหน้าโรงแรมที่พักในตัวอ�ำเภอ ชายหนุ่มติดต่อ ขอเปิดห้องพักซึ่งตอนนี้เหลือเพียงห้องเดียว ชายหนุ่มเดินกลับมาบอกกิ่งฟ้า “เหลือห้องเดียว คุณคงไม่ว่านะ” ปกรณ์ถาม กิง่ ฟ้าส่ายหน้าแล้วเดินตามชายหนุม่ ไปอย่างว่าง่าย โรงแรมทีป่ กรณ์พามาพัก ไม่ใช่โรงแรมหรูหา้ ดาวอย่างในตัวอ�ำเภอเมือง เพราะอ�ำเภอทีม่ าพักนีเ้ ป็นเพียงอ�ำเภอ เล็กๆ ที่ไม่ได้มีความสะดวกสบายมากนัก เท่าที่เห็นที่นี่คงจะดีที่สุดในแถบนี้แล้ว กระมัง เด็กยกกระเป๋าพาทัง้ สองมาถึงห้องพักเรียบร้อยแล้ว ปกรณ์ให้กงิ่ ฟ้าอาบน�ำ้ อาบท่าให้เรียบร้อยก่อน ส่วนตัวเขาเปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์อีกครั้ง พร้อมทั้งต่อ สายโทรศัพท์ติดต่องานกับบิดาทันที กิ่งฟ้าเตรียมอุปกรณ์ในห้องน�้ำทั้งของตนเอง 115

และของปกรณ์ไว้ในห้องน�้ำแล้วรีบจัดการกับตนเองให้เร็วที่สุดก่อนจะมานั่งข้างๆ ชายหนุ่ม กิง่ ฟ้าจับใจความทีป่ กรณ์คยุ กับคุณบวรได้วา่ มีการยักยอกเอาวัสดุอปุ กรณ์ ไปขายจริง ดังนั้นสิ่งที่ทั้งสองเห็นเมื่อครู่นี้คงเป็นเรื่องจริงแน่นอน คุณบวรจึง แนะน�ำปกรณ์ว่าควรท�ำอย่างไรต่อไป ชายหนุ่มให้หญิงสาวต่อโทรศัพท์ถึงฉัตรชัย แล้วสั่งให้ขอข้อมูลตามหัวข้อที่เขาเขียนไว้ ก่อนที่ปกรณ์จะเป็นฝ่ายไปอาบน�้ำบ้าง ชายหนุ่มอาบน�้ำอาบท่าให้สบายเนื้อสบายตัวเรียบร้อยแล้ว ก็กลับมานั่ง ท�ำงานที่โต๊ะเช่นเดิม ปกรณ์ท�ำงานของตนเองไป แต่หูก็คอยแอบฟังว่ากิ่งฟ้าคุย อะไรกับฉัตรชัย สิ่งที่ชายหนุ่มได้ยินตอนนี้ก็คือทั้งสองก�ำลังคุยกันเรื่องงานตามที่ ปกรณ์สั่งไว้ แต่ตอ้ งมาก็สะดุดกับค�ำพูดของกิง่ ฟ้าทีส่ นทนากับฉัตรชัยเพือ่ นรักของตน “ทานแล้วค่ะ คุณฉัตรล่ะคะ... ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ... ได้ค่ะ ถ้าเจอกัน แล้วเราค่อยลงไปดูด้วยกันนะคะ... ค่ะ...” ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ ปกรณ์ก็แย่ง โทรศัพท์จากมือของกิ่งฟ้า แล้วพูดแทนหญิงสาวไป “โอเค นายฉัตร แค่นี้ก่อนนะ ข้าจะให้กิ่งฟ้าท�ำงานอื่นต่อ เออ... ข้ารีบ แค่นี้นะ ถ้าอยากได้อะไรจะบอกเอ็งอีกที บายว่ะ” ปกรณ์วางโทรศัพ์ลงหน้าตาเฉย กิ่งฟ้างงกับการกระท�ำของชายหนุ่มเหลือเกิน หญิงสาวยื่นกระดาษให้กับชายหนุ่ม “นี่ที่คุณให้ถาม มีอะไรให้ฉันช่วยอีกไหม” ปกรณ์รับมาจากมือหญิงสาว แล้วสั่งงานให้กิ่งฟ้าท�ำต่อทันที หญิงสาวช่วยงานปกรณ์ต่อจนดึก ห้าทุ่มกว่าแล้ว ปกรณ์ปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ของตนเองเรียบร้อย ชายหนุ่มจึงหันมาช่วยหญิง สาวท�ำงานที่ยังไม่เสร็จต่อ โดยปกรณ์ดูไปสอนไป ความใกล้ชดิ สนิทสนมของทัง้ คู่ ถ้าไม่นบั เรือ่ งทีป่ กรณ์อารมณ์ผเี ข้าผีออก แล้วล่ะก็ ความสัมพันธ์ของทัง้ คูไ่ ปด้วยกันได้เป็นอย่างดี เพราะปกรณ์กร็ สู้ กึ ชอบที่ กิ่งฟ้าท�ำงานเก่งและเป็นงานเร็ว อีกทั้งเรื่องการดูแลชายหนุ่มไม่มีขาดตกบกพร่อง ส่วนกิง่ ฟ้าเองก็ชนื่ ชมในความสามารถของชายหนุม่ หากแต่วา่ ยามอารมณ์ ของปกรณ์แปรปรวน หญิงสาวมักจะเบื่อหน่ายในความไม่มีเหตุผลของชายหนุ่ม เหลือเกิน

116

อิ่มอุ่น

“นอนเถอะ พรุ่งนี้ต้องลุยแต่เช้าอีก” ชายหนุ่มขยับหมอนให้เข้าที่ แล้วล้ม ตัวลงนอนบนที่นอนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “พรุ่งนี้เราจะไปไหนบ้างคะ” กิ่งฟ้าขยับตัวลุกขึ้นจากโต๊ะท�ำงาน หญิงสาว ก�ำลังคิดว่าจะหาที่นอนอย่างไรดี เพราะที่นี่ไม่มีหมอนข้างเหมือนทุกคืนที่ผ่านมา เขาไม่ตอบบอกเพียงแต่ว่า “คุณรีบนอนเอาแรงเถอะ พรุง่ นีเ้ รามีอะไรหลายอย่างต้องท�ำ” พูดจบชายหนุม่ ก็หลับตาลงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น กิ่งฟ้าได้แต่มองตาปริบๆ คืนนี้คงต้อง นอนร่วมเตียงกับชายหนุ่มอีกเป็นแน่ หญิงสาวไม่มที างเลือกอืน่ นอกจากต้องปล่อยเลยตามเลย กิง่ ฟ้าเลือกทีจ่ ะ ท�ำธุระในห้องน�้ำก่อนนอน ระหว่างที่ก�ำลังเช็ดมือเพื่อจะเปิดประตูนั้น ไฟห้องน�้ำ ดันท�ำท่าจะหรี่ลงติดๆ ดับๆ และในที่สุดก็ดับสนิท รอบตัวกิ่งฟ้าตอนนี้มีแต่ ความมืด หญิงสาวค่อยๆ คล�ำจนเจอประตูลกู บิดแล้วค่อยๆ เปิดประตูหอ้ งน�ำ้ ออกมา ด้านนอกก็มืดไฟดับเหมือนกันเหรอ กิ่งฟ้าคิดในใจ “คุณกรณ์ๆ อยู่ไหนคะ ไฟดับ คุณมีไฟฉายไหม ช่วยส่งให้กิ่งหน่อย กิง่ มองไม่เห็นทาง” กิง่ ฟ้าส่งเสียงเรียก ปกรณ์ลมื ตาตืน่ เพราะได้ยนิ เสียงกิง่ ฟ้าเรียก เขา ชายหนุ่มเพิ่งรู้ว่าไฟดับ เสียงกิ่งฟ้าดังแว่วๆ เรียกหา “กิง่ อยูไ่ หน ผมไม่มไี ฟฉาย อยูต่ รงไหนเดีย๋ วเดินไปรับ” ชายหนุม่ ตะโกน ถาม “ห้องน�้ำค่ะ คุณกรณ์ไม่มีไฟฉายเหรอ แล้วเราจะมองเห็นกันได้อย่างไร” กิง่ ฟ้าถาม ปกรณ์ไม่ตอบแต่ชายหนุม่ อาศัยความคล่องตัวกว่า เดินไม่กกี่ า้ วก็ถงึ ตัว กิ่งฟ้าที่ยืนรออยู่ในห้องน�้ำแล้ว ปกรณ์ช้อนตัวหญิงสาวขึ้นแล้วอุ้มตัวลอยเดินกลับมาเตียง กิ่งฟ้าตกใจไม่คิดว่าชายหนุ่มจะอุ้มเธอตัวลอยเช่นนี้ อารามเพราะความ ตกใจและกลัวตกเธอจึงกอดคอเขาไว้แน่น ปกรณ์วางกิ่งฟ้าลงบนเตียงเบาๆ ก่อน จะจัดการให้หญิงสาวเข้านอน ไฟยังไม่มา ห้องทั้งห้องยังมืดอยู่ “ท�ำไมไฟดับนานจัง” กิ่งฟ้าถาม

117

“แถวนี้ใกล้นิคม บางทีเขาปั่นไฟไม่ทันมันก็เลยดับ นอนเถอะอย่าคิดมาก เดี๋ยวไฟก็มา” ชายหนุ่มปลอบใจ กิ่งฟ้าก�ำลังจะเผยความลับบางอย่างให้ปกรณ์รู้ นั่นก็คือ เธอกลัวผีนั่นเอง หญิงสาวนอนกระสับกระส่ายพลิกตัวไปมาจนอีกฝ่าย รู้สึกได้ “เป็นอะไรนอนไม่หลับ” “...” ไม่มีเสียงตอบ ปกรณ์จึงถามย�้ำอีกที “เป็นอะไรหรือเปล่า ท�ำไมยังไม่นอนอีก” ชายหนุ่มสงสัย ทุกทีกิ่งฟ้า ไม่เป็นแบบนี้ หญิงสาวไม่เคยกระสับกระส่ายเช่นนี้มาก่อน ปกรณ์รู้สึกตัวได้ว่า หญิงสาวพลิกตัวไปมา “กิ่งฟ้า เธอกลัวอะไรหรือไม่สบายตรงไหน” “เอ่อ... คือ” หญิงสาวอ�้ำอึ้ง “มีอะไรบอกฉันได้” ชายหนุ่มถามซ�้ำ “ฉันกลัว...” หญิงสาวพูดเสียงเบา ปกรณ์รทู้ นั ทีวา่ กิง่ ฟ้าหมายถึงอะไร ชาย หนุ่มหัวเราะลั่นก่อนจะพูดว่า “ที่แท้ก็กลัวผีนี่เอง ฉันมาบ่อย ที่นี่ไม่มีอะไรหรอกแค่ดับบ่อยเท่านั้นเอง เอ้า มานี่ ถ้ากลัวก็มานี่” ปกรณ์ขยับตัวลุกขึน้ ชายหนุม่ ดึงกิง่ ฟ้าเข้ามานอนใกล้ๆ แล้วล้มตัวลงนอน ข้างๆ ลมหายใจอุ่นๆ ของชายหนุ่มรดต้นคอของหญิงสาวเบาๆ เป็นจังหวะ กิ่งฟ้า ขืนตัวไว้เล็กน้อยเพราะตอนนี้ปกรณ์ก�ำลังรวบตัวเธอเข้าไปกอด “มะ...ไม่เป็นไรก็ได้คะ่ เดีย๋ วไฟคงมา กิง่ รอไฟมาก็ได้ คุณกรณ์นอนเถอะ” กิ่งฟ้าพยายามขืนตัวออกมาจากอ้อมกอด “ไม่เป็นไรน่า เผือ่ ไฟมาแล้วดับอีกเธอจะได้ไม่ตอ้ งกลัวไง รับรองว่าฉันไม่ ปล�้ำเธอหรอก” ปกรณ์หัวเราะเบาๆ กิ่งฟ้าดิ้นขลุกขลักเบาๆ เพื่อให้หลุดจากอ้อม กอดของชายหนุ่ม “อย่าดิ้นน่า ฉันจะนอน มานี่” ปกรณ์รวบตัวหญิงสาวเข้ามาแนบกับตน ใบหน้าของกิ่งฟ้าซุกอยู่ที่แผงอกกว้างของชายหนุ่ม ปกรณ์ซบหน้าลงบนศีรษะเล็ก ของหญิงสาว แล้วลูบหัวปลอบใจเบาๆ “นอนซะ อยูก่ บั ฉันไม่ตอ้ งกลัว เธอบอกเองไม่ใช่เหรอว่าฉันคุม้ ครองเธอได้ หลับซะ กิ่งฟ้า” ค�ำปลอบโยนของปกรณ์สร้างความอบอุ่นใจอย่างประหลาดให้กับ 118

อิ่มอุ่น

หญิงสาว กิง่ ฟ้าม่อยหลับลงบนอกกว้างของปกรณ์อย่างไร้กงั วล ในขณะทีป่ กรณ์เอง ก็อมยิ้มจนหลับไปในที่สุดเช่นเดียวกัน

ลมหายใจทีเ่ ป่ารดหน้าผากเนียนของกิง่ ฟ้าท�ำให้หญิงสาวรูส้ กึ ตัวขึน้ มา ในตอนเช้า ไฟห้องนอนเปิดสว่างจ้า ไม่รู้ว่าเมื่อคืนนี้ไฟมาตอนไหน และไม่รู้ว่า ตนเองเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไร แต่ตอนนี้เมื่อรู้สึกตัวและรู้ว่าตกอยู่ในอ้อมกอด ของปกรณ์ทั้งคืน กิ่งฟ้าก็รู้สึกอายนิดๆ หญิงสาวพยายามขยับตัวออกอย่างช้าๆ และเบาๆ เพื่อไม่ให้รบกวนการนอนของชายหนุ่ม ปกรณ์ขยับตัวเล็กน้อยเปลี่ยน ท่านอนใหม่ หลังจากที่กิ่งฟ้าลุกขึ้น ทั้งสองเตรียมพร้อมในการท�ำงานวันนี้แล้ว ปกรณ์ขยับหัวไหล่บิดไปมา เบาๆ แล้วบ่นกระปอดกระแปดว่า “เมื่อยไหล่จัง เมื่อคืนใครมานอนทับก็ไม่รู้” กิ่งฟ้าหน้าแดงระเรื่อขึ้นมา เล็กน้อย เมื่อเห็นชายหนุ่มจ้องมองมาที่ตน กิ่งฟ้าแกล้งท�ำหน้างอ “ถ้าเมื่อยมากเดี๋ยวนวดให้ก็ได้ค่ะ ถือซะว่าชดใช้ที่เมื่อคืนรบกวน” กิ่งฟ้า ท�ำท่าจะเดินเข้าไปนวดจริง ปกรณ์ขยับหนี “ไม่ต้องๆ เอาเป็นว่าเธอติดหนี้ฉันอย่างหนึ่งแล้วกัน” “เดี๋ยวเราจะไปที่ไซต์งานต่อ ถ้าเราเจอพวกเมื่อคืน เธอท�ำเป็นไม่รู้ไม่เห็น อะไรทัง้ นัน้ นะ” ชายหนุม่ สัง่ หญิงสาวพยักหน้ารับ ปกรณ์ลกุ เดินน�ำหญิงสาวออกไป จากห้องพัก ครู่ใหญ่ ทั้งสองมาถึงหน้าไซต์งานเมื่อคืนนี้ หัวหน้างานที่รับผิดชอบดูแล มารอพบชายหนุม่ อยูแ่ ล้ว ปกรณ์แนะน�ำกิง่ ฟ้าให้รวู้ า่ เป็นเลขาส่วนตัว ก่อนทีป่ กรณ์ จะเดินตรวจรอบไซต์งานไปเรือ่ ยๆ ชายหนุม่ จ�ำได้วา่ มีคนงานบางคนทีเ่ ขาเห็นเมือ่ คืนนี้ แต่ไม่พบคนที่เป็นหัวหน้าขนของเมื่อคืน เมือ่ ปกรณ์สอบถามจึงรูว้ า่ ถูกไล่ออกไปเมือ่ หลายเดือนก่อน เพราะว่าเป็น โต้โผให้ชาวบ้านมาประท้วงเรือ่ งการสร้างบ่อบ�ำบัดน�ำ้ เสียของโรงพยาบาล และคนงาน ที่ชายหนุ่มเห็นว่ามาขนของเมื่อคืนนี้ท�ำหน้าที่เฝ้ายามการก่อสร้างที่นี่ ปกรณ์พอจะเดาเรือ่ งออกแล้วว่าเป็นเพราะอะไร ชายหนุม่ จึงถามไปถึงเรือ่ ง ของการประท้วงของชาวบ้านว่ามีสาเหตุมาจากอะไร 119

“เรื่องนี้ต้องมีคนในรู้เห็นเรื่องการทุจริตอุปกรณ์ก่อสร้าง ส่วนเรื่องที่ ชาวบ้านมาประท้วงเรื่องบ่อบ�ำบัดน�้ำเสีย ผมว่าเป็นเพราะว่ามีคนไปเป่าหูชาวบ้าน ให้เข้าใจผิดมากกว่า เรื่องนี้ผมจะจัดการเอง ส่วนเรื่องการทุจริตผมว่าเรื่องนี้เรา ต้องสอบส่วนก่อน” ชายหนุ่มสรุป “คุณปกรณ์จะท�ำอย่างไรครับ” หัวหน้าคนงานถามอย่างละเหี่ยใจ เขา ท�ำงานทีบ่ ริษทั ของบิดาชายหนุม่ มาก็หลายปี เพิง่ จะมีงานนีแ้ หละทีเ่ สียหายขนาดนี้ และที่ส�ำคัญเขาหาตัวคนผิดมาลงโทษไม่ได้เสียด้วย ปกรณ์จดั การไล่สบื ประวัตคิ นงานทุกคน จึงรูว้ า่ คนงานส่วนใหญ่เป็นคนงาน ที่ทางบริษัทจ้างงานในพื้นที่ ดังนั้นทุกคนจึงเป็นคนพื้นที่ ไม่มีใครเป็นคนของ บริษทั แม้แต่นอ้ ย ปกรณ์จงึ ใช้วธิ ตี รวจรายการสัง่ สินค้า โดยให้กงิ่ ฟ้าเป็นคนจัดการ ส่วนตัวเขาเองไปจัดการกับคนงานที่เหลือ ปกรณ์แนะน�ำตนเองให้คนงานรู้จัก และบอกถึงสาเหตุการมาของตน “เนื่องจากเราถูกปรับเพราะสร้างไม่ทันตามก�ำหนด และวัสดุของเราราคา แพงกว่าที่ผมค�ำนวณเอาไว้ และยังมีการเสียหายของวัสดุอีก ผมจึงอาจจ�ำเป็น ต้องลดคนงานลง แต่ผมจะลดส่วนไหนบ้างนั้นขอผมคิดดูก่อน” ปกรณ์พูดไปก็ ลอบสังเกตอาการของคนงานไป ชายหนุม่ เห็นว่ามีบางคนเท่านัน้ ทีไ่ ม่มที า่ ทีทกุ ข์รอ้ น กับค�ำพูดของชายหนุม่ สักเท่าไรนัก ปกรณ์จงึ ให้หวั หน้าคนงานไปจัดการกับคนงาน ดังกล่าว ซึ่งเป็นคนที่เขาเห็นหน้าเมื่อคืนนี้ทั้งหมด กิง่ ฟ้าตรวจสอบรายการสินค้ากับทางร้านค้าทีม่ าส่งวัสดุให้ทหี่ น้างาน และ เทียบกับรายการตามบิลทีเ่ บิก หญิงสาวพบว่ามีการลงราคาไม่ตรงกับยอดจริง ท�ำให้ จ�ำนวนของกับจ�ำนวนยอดไม่ตรงกัน นั่นหมายความว่าหัวหน้าคนงานคนก่อน ที่ถูกไล่ออกไป ท�ำการยักยอกวัสดุไปขายเพื่อเอาเงินเข้ากระเป๋าตนเอง และแอบ เปลี่ยนบิลที่มาจากร้านค้า เท่ากับว่าบริษทั ต้องรับภาระค่าใช้จา่ ยทัง้ หมด แต่ได้ของไม่เท่ากับเงินทีจ่ า่ ย ไป ซึ่งส่วนที่หายไปตรงนี้ถูกขโมยไปขายเอาเงินเข้ากระเป๋าคนบางกลุ่ม ท�ำให้หน้า งานมีวสั ดุไม่พอกับการใช้ หน�ำซ�ำ้ ยังมีปญ ั หากับชาวบ้าน ท�ำให้บางวันต้องหยุดการ ก่อสร้างไปโดยปริยาย 120

อิ่มอุ่น

8

ปกรณ์มีค�ำสั่งปลดคนงานบางคนออกจากงาน โดยคนงานส่วนใหญ่ที่ ปลดนั้นล้วนแต่เป็นบุคคลที่ชายหนุ่มจ�ำหน้าได้ทั้งสิ้น ชายหนุ่มมีค�ำสั่งให้คนงาน ทั้งหมดมารับเงินชดเชยพรุ่งนี้ตอนสาย ก่อนที่จะกลับออกไปอีกครั้งพร้อมกับ แผนการบางอย่างในใจ ชายหนุ่มไปพบกับผู้ใหญ่บ้านของท้องที่บริเวณนั้น ซึ่งชายหนุ่มเคยมา ท�ำความรูจ้ กั มาก่อน เมือ่ ครัง้ ทีเ่ ขามาดูงานก่อสร้างในตอนเริม่ ต้น ปกรณ์เล่าเรือ่ งราว ที่เกิดขึ้นให้กับผู้ใหญ่บ้านฟัง จนในที่สุดพอจะสรุปได้ว่า ชาวบ้านที่ไปประท้วง เพราะได้รับข้อมูลผิดๆ มาจากกลุ่มคนที่เสียผลประโยชน์บางคน ผู้ใหญ่บ้านรับหน้าที่เป็นกาวใจประสานงานให้ชาวบ้าน เมื่อได้รับฟัง ข้อมูลที่ชัดเจนและเป็นความจริงจากปกรณ์ โดยชายหนุ่มขอแรงผู้ใหญ่บ้านให้ ช่วยอธิบายให้ชาวบ้านฟังเรือ่ งของการก่อสร้างบ่อบ�ำบัดน�ำ้ เสีย ทีจ่ ะไม่สง่ ผลกระทบ ต่อนาข้าวของชาวบ้านที่อยู่ด้านหลังโรงพยาบาล ในระหว่างที่อธิบายนั้นก็มีชาวบ้านบางกลุ่มไม่ยอมรับค�ำชี้แจง ลุกขึ้นมา ประท้วงผู้ใหญ่บ้านของตน และท�ำท่าจะลุกฮือขึ้นมาท�ำร้ายปกรณ์ 121

ร้อนถึงกิ่งฟ้าต้องท�ำหน้าที่ลุกขึ้นมาช่วยผู้ใหญ่บ้านอธิบาย พร้อมทั้งรับ อาสาเป็นคนชี้แจงเรื่องราวทั้งหมดแทนผู้ใหญ่ โดยหญิงสาวสามารถเกลี้ยกล่อม ให้ชาวบ้านสงบลงได้ และยอมรับฟังในที่สุด ปกรณ์ไม่คิดมาก่อนว่ากิ่งฟ้าจะมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีกับชาวบ้านถึงขนาดนี้ ชายหนุ่มอดทึ่งกับท่าทางของการเป็นผู้ให้ค�ำชี้แจงด้วยหลักการและเหตุผลของ หญิงสาวไม่ได้ “ไม่น่าเชื่อ ว่าเธอจะท�ำให้ชาวบ้านเข้าใจได้ง่ายๆ” ปกรณ์เอ่ยชม ขณะที่ เดินกลับมาที่รถกับหญิงสาว กิ่งฟ้ายิ้มแล้วพูดสั้นๆ ว่า “ฉันยังมีอะไรที่ท�ำได้มากกว่านี้อีก คุณคอยดูแล้วกัน” ปกรณ์พยักหน้า รับฟัง และจะรอดูว่ากิ่งฟ้าจะมีความสามารถในการท�ำอะไรได้อีก ปกรณ์ขบั รถพากิง่ ฟ้ากลับออกมาจากบ้านผูใ้ หญ่บา้ น ชายหนุม่ ค่อยๆ ขับรถ วกไปวนมาอยู่ที่เดิม จนกิ่งฟ้าสังเกตความผิดปกตินี้ได้ “มีอะไรหรือเปล่าคะ ท�ำไมคุณขับรถวนไปวนมาที่เดิม” “เราก�ำลังถูกตาม คุณเห็นกระบะคันนัน้ ไหม” กิง่ ฟ้าท�ำท่าจะหันไปดูตามที่ ชายหนุ่มบอก แต่ปกรณ์ห้ามไว้เสียก่อน “เราจะกลับเข้าโรงแรมแล้วรีบไปเก็บของ ผมจะประสานให้ทางไซต์งานหา รถคันอื่นมารับเรา” ชายหนุ่มเลี้ยวรถกลับเข้าโรงแรม ก่อนจะเข้าห้องปกรณ์สั่งหน้าเคาน์เตอร์ ไว้ว่า เขาไม่พบใครทั้งสิ้นแล้วรีบเข้าห้องไปเตรียมตัวเก็บข้าวของ เป็นอย่างที่ปกรณ์คิดจริงๆ เพราะหลังจากนั้นประมาณครึ่งชั่วโมง ทาง ไซต์งานก็สง่ รถตูเ้ ฉพาะกิจมารับคนทัง้ คู่ กิง่ ฟ้าแอบเห็นว่ารถกระบะคันดังกล่าวมา จอดเทียบข้างกับรถของปกรณ์ หญิงสาวขนลุกซูเ่ มือ่ เห็นว่าคนทีน่ งั่ รออยูใ่ นรถเป็นใคร ปกรณ์เห็นสีหน้าของกิ่งฟ้าก็เดาได้ว่าหญิงสาวก�ำลังรู้สึกอย่างไรกับเหตุการณ์นี้ ปกรณ์บีบมือเธอเบาๆ เป็นการปลอบใจ

รถตูค้ นั ดังกล่าวมาส่งปกรณ์กบั กิง่ ฟ้าทีบ่ า้ นพักของหัวหน้าไซต์งาน ท�ำให้ กิง่ ฟ้ารูว้ า่ ทัง้ สองก�ำลังวางแผนจะจับโจรคืนนี้ เพราะชายหนุม่ พอจะรูแ้ ล้วว่าใครคือ หัวหน้าของเรื่องทั้งหมด และคาดเดาว่าคืนนี้พวกมันต้องท�ำอะไรซักอย่าง 122

อิ่มอุ่น

กิ่งฟ้านั่งฟังแผนการณ์ของปกรณ์และหัวหน้าคนงานแล้ว จึงรู้ว่าพวกเขา จะไปเฝ้าทีไ่ ซต์งานคืนนีแ้ ละคืนต่อๆ ไปจนกว่าจะสามารถจับตัวพวกมันได้คาหนัง คาเขา เพราะมั่นใจว่าพวกมันจะต้องกลับมาขนของอีกครั้งแน่ๆ ก่อนที่แผนการ จะเริ่มด�ำเนินงาน “คืนนี้รอผมอยู่ที่นี่ ไม่ต้องตามไป เพราะอาจจะมีอันตรายได้” ชายหนุ่ม หันมาสั่งหญิงสาว กิ่งฟ้าพยักหน้ารับค�ำอย่างว่าง่าย หัวหน้าไซต์พากิง่ ฟ้าและปกรณ์มาพักทีห่ อ้ ง ห้องพักทีบ่ า้ นของหัวหน้าไซต์ ไม่กว้างเหมือนโรงแรม แต่กะทัดรัดพออยู่ได้สองคนพอดี ปกรณ์โทรศัพท์รายงานคุณบวรและบอกถึงสิ่งที่เขาก�ำลังจะท�ำในคืนนี้ คุณบวรสั่งให้บุตรชายระวังตัวพร้อมทั้งก�ำชับให้ดูแลกิ่งฟ้าให้ดี “พ่อบอกให้ฉนั ดูแลเธอให้ดี เพราะฉะนัน้ คืนนีอ้ ยูท่ นี่ ี่ รอฉันกลับมา เข้าใจ ไหม” ปกรณ์ย�้ำค�ำสั่งคุณบวร หลังจากที่วางหูโทรศัทพ์ลง “รู้แล้วน่า ฉันไม่ใช่เด็ก” หญิงสาวเชิดหน้าเล็กน้อย ปกรณ์เห็นแล้วอดหัวเราะไม่ได้จึงแกล้งพูด ออกมา “นึกว่าเป็นเด็ก เพราะส่วนใหญ่เด็กจะกลัวผี” พูดจบก็หวั เราะออกมาเบาๆ อย่างสนุกสนาน กิง่ ฟ้าได้ฟงั แล้วอายทีป่ กรณ์พดู แซวตนเช่นนัน้ และยิง่ เห็นชายหนุม่ หัวเราะอย่างไม่มที ที า่ ว่าจะหยุด หน�ำซ�ำ้ ยังท�ำท่าทางล้อเลียนเธอด้วย กิง่ ฟ้าท�ำหน้ามุย่ ก่อนจะหันหน้าหนีด้วยความขัดใจ ปกรณ์เห็นหญิงสาวงอนที่ตนท�ำท่าทางล้อเลียนเมื่อคืนนี้ จึงลุกขึ้นมาง้อ โดยการยื่นนิ้วก้อยมาตรงหน้า พร้อมกับท�ำเสียงเล็กๆ เหมือนเด็ก “ดีกันนะครับพี่กิ่ง ผมไม่แซวก็ได้ รู้แล้วว่าพี่กลัวผี” สิ้นเสียงเด็ก กิ่งฟ้าลุกขึ้นแล้วหันมาทุบที่ต้นแขนของชายหนุ่มเบาๆ ก่อน จะหันหน้าหนีอีกครั้ง ปกรณ์หัวเราะชอบใจ ชายหนุ่มเดินเข้ามาหยุดอยู่ด้านหลัง หญิงสาว แล้วโน้มตัวลงมาเอาคางเกยอยู่ที่ไหล่ ส่งนิ้วก้อยยื่นมาที่ตรงหน้าของ หญิงสาวอีกครั้ง แล้วพูดช้าๆ ชัดๆ “ดีกนั นะ อย่างอนน่า ต่อไปจะไม่ลอ้ แล้ว” ปกรณ์กระซิบข้างๆ หู ชายหนุม่ เอื้อมมืออีกข้างมาจับมือของหญิงสาวยกขึ้น แล้วเอานิ้วก้อยของกิ่งฟ้ามาเกี่ยว 123

กับนิ้วก้อยของตนเบาๆ “ดีกันนะ” ปกรณ์เขย่ามือเล็กน้อย กิ่งฟ้านั่งอมยิ้มที่ปกรณ์มาง้อ แล้วก็อดใจเต้น ระทึกไม่ได้เมื่อได้ยินเสียงปกรณ์กระซิบที่ข้างหูเบาๆ “กฎข้อต่อไป ถ้ากลัวผี ห้ามให้ใครท�ำแบบนี้นอกจากฉันคนเดียว จ�ำไว้” กิ่งฟ้าไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอพยักหน้ากับกฎข้อใหม่ข้อนี้ตอนไหน รู้แต่ว่า ได้ยินเสียงปกรณ์พูดขึ้นมาลอยๆ คนเดียว “เธอรับปากแล้วนะ” ถึงไม่ต้องมีกฎข้อไหน กิ่งฟ้าก็คงไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาท�ำแบบนี้กับ เธอทั้งนั้น

สองทุม่ หลังจากทีอ่ าหารเย็นผ่านไปเรียบร้อยแล้ว ปกรณ์เตรียมตัวออกไป จับโจรตามที่ได้นัดหมายกับหัวหน้าไซต์ ชายหนุ่มอยู่ในห้องพักกับหญิงสาว ตามล�ำพัง ปกรณ์สำ� รวจความเรียบร้อยอีกครัง้ แล้วหยิบประเป๋าใบเล็กส่งให้กงิ่ ฟ้า

“เก็บไว้กับตัว เผื่อจ�ำเป็นต้องใช้” กิ่งฟ้ารับมาถือในมือ “แล้วคุณล่ะคะ คุณเก็บไว้ดีกว่าไหม เผื่อว่าคุณต้องใช้” กิ่งฟ้าเป็นห่วง ชายหนุ่มมากกว่า ปกรณ์ส่ายหน้าแล้วจับแขนทั้งสองข้างของหญิงสาวเบาๆ “ผมห่วงคุณมากกว่า เผื่อว่าพวกมันไม่ไปที่หน้าไซด์แต่ย้อนมาเล่นงาน หัวหน้าที่นี่ คุณจะได้มีไว้ป้องกันตัว เชื่อผม” กิ่งฟ้าพยักหน้ารับฟังอย่างเข้าใจ แต่ แววตาของเธอยังมีความวิตกกังวลกับสิ่งที่ชายหนุ่มก�ำลังจะไปเผชิญในค�่ำคืนนี้ ปกรณ์รู้ดีว่ากิ่งฟ้าเป็นห่วงเขา เพราะดูจากสีหน้าและแววตาของหญิงสาว ชายหนุ่มรู้ดีว่าแม้จะเข้มแข็งขนาดไหน แต่สถานการณ์ที่เกิดขึ้นก็ท�ำให้หญิงสาว อดห่วงไม่ได้ หัวหน้าไซต์มาเคาะประตูเรียกเมื่อถึงเวลาที่นัดหมายกันแล้ว กิง่ ฟ้าลุกขึน้ หยิบแจ็กเกตสีดำ� ส่งให้ชายหนุม่ พร้อมกับช่วยใส่ให้เรียบร้อย หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสบตาชายหนุ่มอีกครั้ง “ขอให้ราบรื่นและปลอดภัยนะคะ” กิ่งฟ้าอวยพรเสียงเบา ปกรณ์ยิ้มรับ ในค�ำอวยพรของหญิงสาว ชายหนุ่มเชยคางกิ่งฟ้าเบาๆ “ไม่ตอ้ งห่วงผม ดูแลตัวเองให้ดี ผมจะรีบกลับมา” ชายหนุม่ พยักหน้ายิม้ ให้หญิงสาว ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องไป 124