เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก กลิ่นเอื้อง เลขมาตรฐานสากลประจำ�หนังสือ ISBN 978-616-7764-13-9 พิมพ์ครั้งที่ 1 : สิงหาคม 2556 ราคา 230 บาท สำ�นักพิมพ์ เดซี่ บริษัท ลา วีเซ่ จำ�กัด 559/28 ซอยรัชดา 36 ถนนรัชดาภิเษก แขวงจันทรเกษม เขตจตุจักร กทม. 10900 โทรศัพท์ 0-2140-0358-9 โทรสาร 0-2939-1177 www.daisy-book.com daisybook@daisy-book.com พิมพ์ที่ บริษัท ฐานการพิมพ์ จำ�กัด 9/11 หมู่ 9 ซอยสวนชิดลม เทศบาลสงเคราะห์ แขวงลาดยาว เขตจตุจักร กทม. 10900 โทรศัพท์ 0-2954-2799 โทรสาร 0-2954-2800-2 จัดจำ�หน่าย บริษัท โอเชี่ยน บุ๊ค มาร์ท จำ�กัด เลขที่ 20,22 ซอยเอกมัย 65 ถนนเอกชัย แขวงบางบอน เขตบางบอน กทม. 10150 โทรศัพท์ 0-2417-1133, 0-2898-1900 โทรสาร 0-2898-0505
คำ�นำ�
ส�ำหรับผลงาน ‘เล่หร์ า้ ย คุณชายทีร่ กั ’ เป็นผลงานในล�ำดับทีส่ องของกลิน่ เอือ้ ง หรือจะเรียกชือ่ เล่นตามทีม่ ารดาดิฉนั ตัง้ ให้วา่ พอมแพมก็ได้คะ่ นิยายเรือ่ งนีม้ ธี มี หลักอยู่ ในบริษทั ทีส่ รวลเสเฮฮากันได้ทกุ วัน เพนต์เฮาส์สดุ หรูของพระเอกทีแ่ อ๊บมาดนิง่ ไม่มใี คร เกิน และร้านกาแฟอันเป็นแหล่งรวมความบันเทิงของเหล่าผองเพือ่ นนางเอก แน่นอนค่ะว่านิยายเรือ่ งนีเ้ ป็นนิยายโรแมนติก แต่ถา้ จะโรแมนติกตบจูบหวาน เลีย่ นอย่างเดียวมันคงไม่ใช่แนวของกลิน่ เอือ้ ง ดังนัน้ สิง่ ทีน่ อกเหนือจากการทีน่ างเอกของ เราจะต้องมาอยูก่ บั พระเอกแล้ว ปมปริศนามากมายอันเป็นเบือ้ งหลังของทัง้ คูย่ งั ชักน�ำให้ ปัญหาวุน่ วายตามมา (พร้อมเสียงเฮ) อย่างไม่หยุดหย่อนอีกด้วย ดิฉนั มีความยินดีเป็น อย่างยิง่ ทีจ่ ะบอกว่า ระหว่างทีด่ ฉิ นั เขียนนิยายเรือ่ งนีอ้ ยูน่ นั้ บางฉากดิฉนั เขียนไปด้วย อาการกลัน้ หัวเราะ ในขณะทีบ่ างฉากดิฉนั เขียนทัง้ น�ำ้ ตาและใช้เวลานานมากกว่าจะออก มาเป็นตอนตอนหนึง่ ได้ ก่อนอืน่ ต้องขอขอบคุณส�ำนักพิมพ์เดซีท่ ใี่ ห้โอกาสกับดิฉนั ขอบคุณทีเ่ ล็งเห็น บางสิง่ ในนิยายเรือ่ งนีต้ งั้ แต่ดฉิ นั ลงในเว็บไซต์เด็กดีได้ไม่กตี่ อน ขอบคุณนักอ่านหลายๆ ท่านทีค่ อยทวงและท้วงในขณะทีฉ่ นั ลงนิยายเรือ่ งนี้ ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ทคี่ อยถามไถ่ ความเป็นไปของผลงานตลอดเวลา ขอบคุณเพือ่ นๆ หลายๆ คนทีค่ อยให้คำ� ปรึกษาและ ออกไอเดียประหลาดๆ ให้แก่งานของดิฉนั ขอบคุณจริงๆ ค่ะ นิยายเรือ่ งนีจ้ ะประสบ ความส�ำเร็จไม่ได้เลยถ้าขาดพวกคุณคนใดคนหนึง่ ไป
กลิน่ เอือ้ ง
กลิ่นเอื้อง
บทนำ�
แสงแดดยามสายไล้เลียไปตามตึกปูนสีอ่อน สะท้อนกับกระจกเป็นแผงบน ตัวตึกจนแสบตา มหานครกรุงเทพยังคงร้อนแรงไม่เปลีย่ นแปลงตามกาลเวลา ผูค้ นเดิน ขวักไขว่สวนกันไปมาเบือ้ งล่าง เสียงบีบแตรดังสนัน่ ควันจากแผงลอยขายหมูปง้ิ และ... สาวออฟฟิศทีว่ งิ่ กระหืดกระหอบมาตอกบัตรทุกวันจันทร์ ตึกสูงใหญ่ใจกลางเมืองเป็นทีต่ งั้ ของเพกซ์ตนั -ชิปเปอร์ คอร์เปอเรชัน่ บริษทั รับส่งพัสดุเอกชนรายใหญ่ของโลก... ทีต่ งั้ อยูใ่ นกรุงเทพฯนัน้ เป็นตึกหนึง่ ในหกสาขาของ ทวีปเอเชีย พี-เอสสามารถตีตลาดไทยได้ภายในเวลาเพียงไม่กปี่ ี ด้วยการบริการทีแ่ ม่นย�ำ รวดเร็ว พัสดุไม่มแี ตกหัก จดหมายไม่เคยเปียกน�ำ้ รับส่งตัง้ แต่ลกู อมห่อเล็กๆ ไปจนถึง กล่องของขวัญขนาดเท่าคน (และมีคนอยูข่ า้ งใน) คอลเซ็นเตอร์เปิดรับสายทุกๆ วัน ไม่เว้นวันหยุดราชการ และรางวัลพนักงานดีเด่นอันเป็นทีแ่ ย่งชิงของคนในบริษทั ตัง้ แต่ แม่บา้ น ไปจนถึงผูบ้ ริหาร... แต่คงจะยกเว้นไว้คนหนึง่ “โอ๊ย! จะสายแล้ว...” เสียงหวานใสร้องเคล้าอาการกระหืดกระหอบ หล่อนพุง่ พรวดลงมาจากรถเมล์ โกโรโกโสเป็นคนแรกๆ ตัง้ แต่รถยังไม่ทนั จอดสนิททีป่ า้ ย นัยน์ตาสีนลิ เหลือบมองนาฬิกา ทุกๆ สิบวินาที ซอยส้นสูงสีดำ� ดังตึกๆ กระทบลานหินอ่อนหน้าบริษทั เพือ่ ไปยังห้องล็อกเกอร์ ให้เร็วทีส่ ดุ มือข้างหนึง่ ก�ำแฟ้มอันใหญ่แน่น อีกข้างก�ำบัตรพนักงานเอาไว้ วิง่ กวดเท่าที่ กระโปรงพนักงานทรงเอของหล่อนจะอ�ำนวย “อีกสองนาที ตายๆ สายคราวนีต้ อ้ งถูกตัดเงินเดือนแน่ๆ” เจ้าของร่างระหงบ่นงึมง�ำ การทีห่ ล่อนวิง่ กระหืดกระหอบเข้ามาในบริษทั ราวกับ ถูกหมาไล่กวด กลายเป็นเรือ่ งชินตาของคนทีน่ ไี่ ปเสียแล้ว เหล่าพนักงานทีร่ จู้ กั ได้แต่ชว่ ย ลุน้ อยูใ่ นใจให้หล่อนไปตอกบัตรได้เร็วๆ ก่อนจะถูกหัวหน้าแผนกเอ็ดเอาเป็นครัง้ ทีส่ าม ของเดือน บ้างก็เริม่ ลงขันเสีย่ งทาย ว่าคราวนีใ้ ครจะเป็นฝ่ายโชคดี ระหว่างหัวหน้าแผนก วัยทอง กับแม่สาวสุดฮอตของบริษทั อณิษฐา เอือ้ วิรณ ุ ฤทธิ์ น�ำมือขาวๆ ของหล่อนปาดบัตรลงบนเครือ่ งแสกนได้ ทันเวลาเฉียดฉิว หญิงสาวถอนหายใจอย่างโล่งอก นรกเถอะ! วันนีห้ ล่อนตกรถเมล์ถงึ สองรอบ โชคช่างไม่เข้าข้างคนสวยเอาเสียเลย เจ้าของร่างบอบบางเดินเข้าไปยังห้องล็อกเกอร์ ภายใน นีเ่ ป็นหนึง่ ในนโยบายของบริษทั ทีใ่ ห้พนักงานมีทเี่ ก็บของส่วนตัวนอกเหนือจาก
ตัวอย่าง
7
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
โต๊ะท�ำงานข้างบนตึก... และนโยบายนีก้ ใ็ ช้ได้ดที เี ดียว ทว่าพอหล่อนไขตูล้ อ็ กเกอร์เปิด ออกมา จดหมายกองโตก็ไหลลงมาราวเขือ่ นแตก อณิษฐากลอกตาขึน้ เพดานอย่างเหนือ่ ยหน่าย “แหม แม่สาวเสน่หแ์ รง! เช้าวันนีย้ งั เหมือนเดิมนะยะ” เสียงโห่แซวขึน้ ด้านหลัง เกตุแก้วละสายตาจากถุงน่องและรองเท้าส้นสูงในล็อกเกอร์ของหล่อนเพื่อเดินเข้ามาดู สาวฮอตแห่งพี-เอสให้ชดั ๆ ถนัดตา “วันนีก้ ฉี่ บับล่ะเนีย่ ให้พชี่ ว่ ยนับให้ไหม?” “พอเลยพีเ่ กตุ ท�ำเหมือนทุกวันนัน่ แหละ ไม่รจู้ ะส่งอะไรกันนักหนา ไม่รกู้ นั รึไงนะ ว่าโลกมันร้อนขึน้ ทุกวันๆ เพราะเอากระดาษไปท�ำจดหมายบ้าๆ นี”่ อณิษฐาบ่นพลางลาก ซองใส่ถุงด�ำออกมาจากส่วนลึกของล็อกเกอร์ท่ียังไม่ถูกกลืนกินโดยกองจดหมายรัก จัดการคลีถ่ งุ และโกยขยะ (ในสายตาหล่อน) เข้าอย่างว่องไว โดยมีเกตุแก้วเดินเข้ามา ช่วยอีกแรง “เยอะขึน้ ทุกวันๆ แฮะ นีเ่ ธอท�ำงานทีน่ มี่ าครึง่ ปีแล้วนะ พวกผูช้ ายหนุม่ ๆ นีย่ งั ไง กันน้า ไม่เข็ดสักที” “อัยย์กจ็ นใจทีจ่ ะพูดแล้ว เหมือนสีซอให้ควายมันฟัง! ด่ากราดไป วันต่อมา พวกเขาก็โผล่หน้ามาพร้อมช่อดอกไม้ทกุ ที” “เพราะเธอสวยไง” เกตุแก้วเงยหน้าขึน้ จากกองจดหมาย เพ่งพิศดวงหน้าหวานใส ของรุน่ น้องวัยยีส่ บิ สีป่ ี ไม่แปลกเลยทีอ่ ณิษฐาจะเป็นทีร่ กั และหมายปองของใครๆ ใน บริษทั หล่อนทัง้ น่ารัก อ่อนหวาน รูปร่างหน้าตาราวกับออกมาจากหนังสือแฟชัน่ เล่ม ล่าสุดของรัยเวย์ ผมสีดำ� ถูกดัดให้เป็นลอนน้อยๆ ตามสมัยนิยม รับกับเครือ่ งหน้าจิม้ ลิม้ และนัยน์ตาหวานซึง้ แม้ผวิ จะขาวผุดผ่อง แต่ดมู มุ ไหนก็ไม่ใช่ไทยแท้ คล้ายเป็นลูกเสีย้ ว โซนยุโรป และเรือนร่างที่สูงเกินมาตรฐานหญิงไทยเกือบสิบเซนติเมตรท�ำให้หล่อนดู เตีย้ ไปถนัดตาเมือ่ ยืนกับอณิษฐา “ทีส่ ำ� คัญ เธอโสด!” “ไม่ได้ตงั้ ใจโสดนีน่ า แต่มนั โสดของมันเอง” อณิษฐาพูดเหมือนทุกครัง้ ทีห่ ลายๆ คนบอกว่าหล่อนควรจะหาแฟนเป็นตัวเป็นตนสักทีเพือ่ ยุตปิ ญ ั หาข้อนี้ โชคดีทใี่ นบริษทั ไม่มหี นุม่ คนไหนแต่งงานไปแล้วจะเจ้าชูช้ กี อ มีแต่พนักงานหนุม่ ๆ เท่านัน้ ทีต่ ามเทียวไล้ เทียวขือ่ อณิษฐาไม่เว้นแต่ละวัน ปริมาณจดหมายนีเ่ ป็นข้อยืนยันได้ดี จนผูร้ บั เริม่ เบือ่ เต็มทน แต่หล่อนท�ำอะไรไม่ได้ นอกจากใส่ถงุ ด�ำแล้วลากไปช่างกิโลขาย “พีว่ า่ น่าอิจฉาออก อยากมีผชู้ ายมาส่งจดหมายให้แบบนีบ้ า้ งจัง ตัง้ แต่เกิดมา ขนาดวันวาเลนไทน์ยงั ไม่เคยได้ชอ่ ดอกไม้เลย” เกตุแก้วหยิบจดหมายฉบับสุดท้ายขึน้ มาจากพืน้ อ่านออกเสียงหน้าซองดังๆ “ถึงคุณอัยย์ ยอดดวงใจของผม... โอ๊ย เจ๊ขนลุก” 8
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
“ทิ้งๆ ไปเหอะพี่เกตุ อัยย์ไม่คิดจะอ่านมันหรอก เคยลองเปิดอ่านครั้งหนึ่ง นอนไม่หลับไปสามวัน เหมือนก�ำลังอ่านบทละครน�้ำเน่ายังไงยังงั้น ผู้ชายบริษัทเรานี่ เพ้อฝันได้ขนาดนีเ้ ลยเหรอ” “มันเป็นเทรนด์ลบั ๆ” เกตุแก้วจุปาก “พีเ่ คยได้ยนิ พวกผูช้ ายเขาพูดกัน ใครจีบ เธอได้สำ� เร็จ คนนัน้ ทานข้าวเทีย่ งฟรีไปเลยสามเดือน ผูช้ ายทัง้ บริษทั ยินดีจะจ่ายให้แทน ค�ำยินดี” “บ้า! บ้าไปแล้ว” อณิษฐากุมขมับอย่างเหนือ่ ยใจ ในบริษทั มักจะเป็นอย่างนี้ เสมอ เฮฮาปาจิงโกะ หล่อนเข้ามาท�ำงานในแผนกครีเอทีฟ คอยประสานกับหน่วยโฆษก ของบริษทั ในการท�ำโฆษณาโปรโมต และโฆษณาตัวใหม่กด็ ำ� เนินไปได้ดว้ ยดีพอๆ กับ ยอดขาย พวกผูช้ ายจึงพากันเห่อหล่อนมากขึน้ แต่ใครจะรู้ สาวฮอตแบบหล่อน ตัง้ แต่เกิดมายังไม่เคยมีแฟน และจะยังมีตอนนีไ้ ม่ได้ดว้ ย!
ตัวอย่าง
9
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
1
“นีๆ่ ยัยอัยย์ แกคิดว่าลูกค้าคนนัน้ หล่อไหม” ลิลติ ชีช้ วนให้อณิษฐาดูผชู้ าย คนหนึง่ ซึง่ นัง่ อยูใ่ นมุมของร้านขายเครือ่ งดืม่ ทีอ่ ณิษฐาท�ำงานอยู.่ .. จากมุมทีย่ นื หญิงสาว เห็นอะไรไม่คอ่ ยถนัดนัก หล่อนจึงท�ำเป็นไม่สนใจไปเสีย “รีบท�ำงานเถอะน่าปิง๊ เขาจะหล่อเป็นเทพบุตรตกสวรรค์ลงมาจากโลกไหนมันก็ เรือ่ งของเขา ไม่เกีย่ วกับชีวติ เราสักหน่อย” “โธ่ แกไม่เคยได้ยนิ หรืออัยย์...” “...ผูช้ ายหล่อคืออาหารตา” อณิษฐาตบมือลงบนโต๊ะ ยิม้ ล้อดักคอเพือ่ นอย่าง รูท้ นั “ฉันได้ยนิ แกพูดค�ำนีม้ าตัง้ แต่ประถมยันจบมหา’ลัย เมือ่ ไรจะเลิกสักทีฮึ นิสยั แบบนี้ ไม่สงสารไอ้ชนิ รึไง หรือทีจ่ ริงแกหลอกให้มนั คบแก เพราะแกจะได้สบู เลือดสูบเนือ้ สูบเงิน ค่ากาแฟ สูบ...” “โอ๊ย พอๆ หยุด! ฉันไม่ใช่ปลิงนะแก จะกล่าวหากันไปถึงไหน” ลิลติ ถูโต๊ะแรงขึน้ พร้อมสีหน้าบูดบึง้ ก่อนจะสะบัดสะบิง้ หนีอณิษฐาไปอีกทางอย่างมีจริต อณิษฐาถอนหายใจเฮือกใหญ่ให้กับความปัญญาอ่อนของเพื่อนรักที่คบกันมา เนิน่ นาน พลางก้มหน้าก้มตาเก็บโต๊ะกาแฟต่อไป อยากรูใ้ ช่ไหมท�ำไมหล่อนถึงยังไม่เคยมีแฟน เหตุผลง่ายๆ แค่นเี้ อง ดูแก้วกาแฟ ที่กองล้นมือหล่อนสิ แล้วดูลูกค้าที่นั่งเต็มร้านเล็กๆ ที่ตกแต่งได้บรรยากาศอบอุ่นนี่สิ ตัง้ แต่ตนื่ ยันหลับ หล่อนต้องหายใจเข้าออกเป็นเงิน งาน เงิน งาน แล้วจะเอาเวลาทีไ่ หน ไปมองผูช้ าย! “เหนือ่ ยก็เพลาๆ ก่อนก็ได้อยั ย์ วันนีล้ กู ค้าไม่เยอะเท่าไร แถมพนักงานมากัน ครบ เราไม่ตอ้ งไปแย่งงานเขาขนาดนัน้ ก็ได้” เสียงทุม้ นุม่ ดังขึน้ จากด้านหลัง ชยุตม์ถอื ผ้ากันเปือ้ นผืนใหญ่เดินออกมาจากหลังเคาน์เตอร์ทใี่ ช้ชงกาแฟ เป็นสัญญาณว่ามุมขาย เครือ่ งดืม่ อีกโซนจะเปิดในไม่ชา้ นี้ ร้าน Hello! Drinker เป็นร้านขายเครื่องดื่มขนาดเล็กๆ เพียงสามคูหา ตัง้ อยูใ่ จกลางย่านธุรกิจ หลักๆ ประกอบไปด้วยสองชัน้ ชัน้ แรกถูกตกแต่งด้วยสไตล์ เมอดิเตอร์เรเนียนผสม ผนังฉาบด้วยสีสม้ อมเหลืองสดใสราวกับทานตะวันในฤดูรอ้ น มีเก้าอี้ โซฟา และโต๊ะไว้คอยรองรับลูกค้าได้เกือบยีส่ บิ โต๊ะ ในยามกลางวันมักจะมีผคู้ น แวะเวียนมาจิบกาแฟขึน้ ชือ่ ฝีมอื ชยุตม์ซงึ่ เป็นเจ้าของร้านอยูเ่ สมอๆ 10
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
ส่วนในชัน้ ทีส่ องถูกชายหนุม่ ดัดแปลงให้เป็นบาร์เหล้าสุดหรูขนาดกลางทีจ่ ะเริม่ เปิดในเวลาย�ำ่ ค�ำ่ ไปจนเกือบตีสอง การผสานแนวคิดนีเ้ กิดจากเรือ่ งธรรมดาๆ เช่นว่า ‘ผม อยากลองเป็นบาร์เทนเดอร์’ ของชยุตม์ผขู้ ยัน แต่สดุ ท้ายเขาก็มอบหน้าทีน่ ใี้ ห้คนอืน่ ไป เนือ่ งจากร้านในเวลากลางคืนนัน้ คึกคักจนรับออร์เดอร์ไม่ทนั กลับมาทีอ่ ณิษฐา หญิงสาวเพียงยิม้ ตอบเพือ่ นรักทีร่ จู้ กั กันสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ส่ายหน้าเป็นเชิงบอกว่าไม่เป็นไร “ยังจะดือ้ อีก” ชยุตม์ดุ “ถ้าแกเป็นอะไรไป แล้วใครจะดูแลลูกค้าพิเศษทีโ่ ทรมา จองล่วงหน้าตัง้ สามวันในคืนนีล้ ะ่ ไป ไปหลังร้านเลย เปลีย่ นเสือ้ ผ้าซะ แล้วทานข้าว ทานปลาก่อนทีจ่ ะเป็นลมตาย” “ตกลงนีแ่ กห่วงฉันหรือห่วงอะไรเนีย่ ” อณิษฐาหัวเราะร่า ยามถูกเพือ่ นรักรุนหลัง ให้เดินไปยังทิศทางที่เขาต้องการ หลังจากรู้ว่าต่อต้านไม่ไปก็ไม่มีประโยชน์ หญิงสาว จึงยอมแต่โดยดี อณิษฐาขอเพื่อนรักเข้าท�ำงานที่นี่ในฐานะเด็กเสิร์ฟ อาจจะฟังแลดูต�่ำต้อยใน สายตาของคนทัว่ ไป แต่คนทัว่ ไปนัน่ แหละทีไ่ ม่รวู้ า่ อาชีพนีท้ ำ� เงินได้เยอะแค่ไหน แม้ชยุตม์ จะเฝ้าเพียรคัดค้าน ลิลติ จะคอยหว่านล้อมให้หยุดท�ำ แต่อณิษฐาก็ไม่สะทกสะท้าน ร้านนีไ้ ม่มกี ฎแต่อย่างใดว่าลูกค้าต้องทิปเงินให้แก่พนักงาน แต่เป็นทีร่ ๆู้ กันอยู่ ในวงการธุรกิจว่าหากจะหาร้านทีส่ ามารถพูดคุยกันเป็นส่วนตัว มีเพลงเพราะๆ ให้คคู่ า้ ฟัง มีเหล้ารสเลิศแล้วล่ะก็ Hello! Drinker จัดเป็นหนึง่ ในตัวเลือกทีเ่ ยีย่ มยอดทีส่ ดุ ดังนัน้ การบริการระดับไฮคลาสจึงเริม่ ต้นขึน้ พร้อมๆ กับการให้ทปิ มาตรฐานอินเตอร์ คือขัน้ ต�ำ่ สิบเปอร์เซ็นต์ จะมากกว่านัน้ ก็ไม่มใี ครว่า พนักงานซะอีกทีย่ มิ้ แก้มปริ หล่อนอยากจะหาเงินใช้หนีด้ ว้ ยตัวหล่อนเอง มากกว่าจะยืมเงินของคนอืน่ “แกจะขยันไปไหนเนีย่ อัยย์ พนักงานแถวนัน้ ยัว้ เยีย้ เต็มไปหมด” ลิลติ บ่นเบาๆ หลังจากอณิษฐาเดินตัวปลิวน�ำออร์เดอร์มาส่งหน้าครัวเป็นครัง้ ทีย่ สี่ บิ จนผูจ้ ดั การทีด่ แู ลอยู่ ทนไม่ไหวเดินมาบอกให้หญิงสาวนัง่ พักเสียบ้างหลังจากเทียวไปเทียวมาหลายต่อหลายรอบ วันนีล้ กู ค้าไม่เยอะนัก อณิษฐาจึงยอมนัง่ ลงหลังเคาน์เตอร์แต่โดยดีพลางปาดเหงือ่ ออก จากใบหน้าเนียนใสทีแ่ ต่งแต้มด้วยเครือ่ งส�ำอางบางเบา ชุดแส็กสีดำ� ยาวคลุมเข่าส่งผล ให้เรือนร่างทีม่ ผี วิ ขาวอมชมพูเพราะไอร้อนนัน้ น่ามองยิง่ “มันอดไม่ได้นนี่ าปิง๊ แกก็รู้ ฉันอยูเ่ ฉยๆ เป็นซะทีไ่ หนล่ะ” อณิษฐาท�ำหน้างอง�ำ้ แต่กน็ กึ ดีใจทีไ่ ด้พกั หลังจากต้องคอยรับลูกค้ากระเป๋าหนักหัวงูในบริเวณบาร์ “แล้วไหน
ตัวอย่าง
11
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
ล่ะลูกค้าพิเศษทีช่ นิ ว่า ไม่เห็นจะโผล่มาเลย เขาลงชือ่ ไว้กโี่ มงน่ะ” “เกือบเทีย่ งคืนอ่ะแก” ลิลติ ก้มลงดูใบจองในสมุดบนเคาน์เตอร์ ทัดผมทีร่ กเกะกะ เข้ากับใบหู หล่อนเป็นหญิงสาวร่างสูงโปร่งคล่องแคล่วทีม่ หี น้าตาจิม้ ลิม้ แบบลูกครึง่ จีน หากดวงตากลมหวานกระเดียดไปทางมารดาทีบ่ รรพบุรษุ มีสญ ั ชาติไทยมากกว่าอณิษฐา ไม่แปลกใจเลยว่าท�ำไมชยุตม์ถงึ ได้หลงแฟนนักหนา บ้านของทัง้ สองรวยทัง้ คูจ่ งึ ไม่มใี คร คัดค้านทัง้ การคบกัน และหุน้ อย่างจริงจังเพือ่ เปิดร้านนีใ้ ห้เป็นสินสมรสในวันข้างหน้า ลึกๆ แล้ว อณิษฐาก็แอบอิจฉาเพือ่ นรักของตัวเองเหมือนกันทีม่ คี นคอยประคับประคองอยูเ่ คียงข้างกาย ไม่ตอ้ งกลัวทีจ่ ะหกล้ม ไม่ตอ้ งกลัวทีจ่ ะสะดุดอะไร “งัน้ ฉันไปท�ำงานต่อนะ” “เฮ้ยๆ หยุดเลย นัง่ ลงเดีย๋ วนี”้ ลิลติ สัง่ ในมือวุน่ กับบิลค่าอาหารไปด้วย “พีป่ ุ๊ บอกให้แกพักสิบห้านาที ไม่ใช่สามนาที ถ้าแกลุกไปไหนล่ะก็ ฉันจะตัดเงินเดือนแก!” “แกจะบ้ารึไง ฉันมาท�ำงานนะ ไม่ได้มานัง่ เล่น” อณิษฐาโวย แต่เพือ่ นสนิทของ หล่อนกลับยิม้ ยิงฟันขาวเป็นระเบียบให้ “แกก็ทำ� งานอยูน่ ไี่ ง ให้ความบันเทิงแก่นายจ้าง ถือเป็นงานของแกอย่างหนึง่ หุบปาก แล้วนัง่ ไป!” “คุณชายครับ” “ฉันบอกแกกีท่ แี ล้วว่าอย่าเรียกฉันว่าคุณชาย” “ขออภัยครับ... ท่านปริตต์ครับ จะไม่ให้ผมตามท่านเข้าไปจริงๆ หรือครับ” “เออ” ปริตต์ เพกซ์ตนั ตอบอย่างเฉือ่ ยชา ทว่าแววตาของเขาทีส่ ง่ ไปตอกย�ำ้ ผูช้ ว่ ยคนสนิทนัน้ เย็นลึกถึงขัว้ หัวใจ “รออยูห่ น้านีแ่ หละ หยุดเซ้าซีฉ้ นั ได้แล้วริค” “แต่วา่ ...” ริชาร์ดอึกอัก ก้มหน้าไม่กล้าสบตา “ท่านประธานสัง่ ให้ผมดูแลคุณ นะครับ ถ้าเกิดคุณเป็นอะไรไป... หรือมีอะไรเกิดขึน้ ผมจะท�ำยังไงครับ” ทว่าไม่มคี ำ� ตอบจากผูท้ บี่ อดีก้ าร์ดหนุม่ ก�ำลังห้าม ปริตต์เดินเข้าไปใน Hello! Drinker เสียแล้ว ทิง้ ให้เขายืนเก้อๆ อยูค่ นเดียวข้างโรลส์-รอยซ์สขี าวคันหรู “คิดจะไปก็ไป ท่านปริตต์จะเอาแต่ใจไปไหนเนีย่ ” ริชาร์ดถอนหายใจแผ่วเบา “นูน่ ... ดูนนู่ สิ ลูกค้าคนพิเศษของเราเดินมาทางนูน้ แล้ว ตืน่ เต้นไหมแก” ลิลติ หันมาถามอณิษฐาด้วยท่าทีทหี่ ล่อนแอบลงความเห็นในใจเงียบๆ ว่าเจ้าหล่อนออกจะดู ประสาทหน่อยๆ 12
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
รึเปล่า”
“ตืน่ เต้นอะไรนักหนา ก็แค่นกั ธุรกิจธรรมดาๆ ไม่ใช่เหรอยัยปิง๊ แกเวอร์ไป
“ใครว่า นัน่ คุณปริตต์ นักธุกจิ หนุม่ ไฟแรงทีม่ ชี อื่ ติดอันดับนิตยสารระดับโลก เชียวนะยะ ทัง้ หล่อ รวย เนือ้ หอม เสน่หแ์ รง แถมยังเก่งอีกด้วย ทีส่ ำ� คัญทีส่ ดุ เขาโสด อยูน่ ะยะ สาวงีต้ ดิ ตรึม ทัง้ นางแบบ ดารา ไฮโซ หูยยย...” “พอๆ หยุดเลย ผูช้ ายแบบนัน้ มีแต่ในนิยายเท่านัน้ แหละยัยเพือ่ นเวอร์” “ไม่ได้เวอร์นะยะ” ลิลติ เถียงด้วยน�ำ้ เสียงแง่งอน “ถ้าแกไม่เชือ่ เชิญดูกบั ตาตัวเอง เถอะ นูน่ ... พนักงานต้อนรับพาเขาไปนัง่ ทีโ่ ต๊ะแล้ว ต่อไปก็หน้าทีแ่ ก ท�ำให้ดลี ะ่ รับรอง คืนนีท้ ปิ อือ้ ซ่าแน่แกเอ๊ย!” อณิษฐากลอกตา ก่อนจะคว้าเมนูขึ้นมาและก้าวปราดไปยังทิศทางที่ ‘ลูกค้า คนส�ำคัญ’ นัง่ อยู่ ในระหว่างทางเดิน หญิงสาวพยายามจัดเสือ้ ผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย แส็กทีด่ ู เรียบร้อยตัวนีไ้ ม่ได้ทำ� ให้ความมัน่ ใจของหล่อนเพิม่ ขึน้ เลย อณิษฐานึกแปลกใจน้อยๆ... หล่อนก�ำลังประหม่าหรือนี?่ “โอ๊ย... คิดมากไปท�ำไมนะ ก็แค่ตอ้ นรับเขาเหมือนทีท่ ำ� กับลูกค้าคนอืน่ ” หญิงสาว พยายามเรียกความมัน่ ใจคืนมาเบาๆ ท่ามกลางแสงไฟสลัว โซฟาริมหน้าต่างทีเ่ ขานัง่ ท�ำให้ ชายหนุม่ สามารถเป็นจุดเด่นได้อย่างไม่ยากเย็น ชายหนุม่ นัง่ เบนสายตาออกไปนอกหน้าต่างด้วยอารมณ์สนุ ทรียเ์ ต็มที่ แขนหนา ภายใต้สูทเนื้อดีพาดอยู่บนพนักโซฟาด้วยมาดคลับคล้ายเจ้าพ่อมากกว่านักธุรกิจผู้ ปราดเปรื่อง เสี้ยวหน้าครึ่งหนึ่งซ่อนอยู่ในเงาไฟสีส้มอมเทา จากมุมนี้หญิงสาวเห็น หน้าเขาไม่ชัดนัก จนกระทั่งเขาหันกลับมาสบตากับหล่อนด้วยนัยน์ตาที่ทรงเสน่ห์และ เย็นชาอย่างร้ายกาจ อณิษฐาแทบจะหยุดหายใจอยูต่ รงนัน้ “เชิญนัง่ ลงก่อนครับคุณอณิษฐา” เขาเอ่ยด้วยน�ำ้ เสียงทุม้ สบาย แม้แววตาจะไม่ แปรเปลีย่ นจากเดิม อณิษฐาขยับตัวอย่างอึดอัด “คุณลูกค้าคะ ฉันเป็นพนักงานเสิรฟ์ ค่ะ ไม่ใช่เด็กนัง่ ดริง๊ ก์ ดูทา่ คุณจะเข้าใจ อะไรผิด...” “ไม่ผิดหรอก ผมมาหาคุณนั่นแหละ ไม่ต้องห่วง ผมแจ้งคนของคุณเอาไว้ แล้วเป็นกรณีพเิ ศษ เชิญนัง่ ครับ” ค�ำสุดท้ายชายหนุม่ ย�ำ้ เสียงหนักแน่น หญิงสาวช่างใจ อยูช่ วั่ ครู่ มองซ้ายมองขวา เมือ่ ไม่เห็นมีใครตะโกนท้วงมาประมาณว่า ‘หมอนีม่ นั โกหก
ตัวอย่าง
13
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
อย่าไปเชือ่ มัน!’ ก็ยอมนัง่ ลงโดยดีบนเบาะตรงข้ามเขา นัยน์ตาจับจ้องและส�ำรวจตรวจตรา คนตรงหน้าอย่างถีถ่ ว้ น ในตอนนีเ้ อง หล่อนเริม่ เข้าใจแล้วว่าท�ำไมนิตยสารระดับโลกถึงได้มชี อื่ ชายคนนี้ ติดโผเข้าชิงอันดับด้วย ริมฝีปากหยักและนัยน์ตาคูค่ มดูฉลาดปราดเปรือ่ งทอแสงเรืองรอง ในความมืดสลัวรับกับเครือ่ งหน้าทีถ่ กู พระเจ้าเสกสรรปัน้ แต่งมาอย่างล�ำเอียง จมูกโด่ง คิว้ หนา แต่ดยู งั ไงก็ไม่ใช่คนไทย เพราะคนไทยผิวไม่ขาวจัดและหุน่ น่าฟัดเช่นนี.้ .. ไม่รวม ถึงเสน่ห์ประหลาดที่แผ่ออกมาจากตัวเขาราวกับเปลวไฟล่อแมลงเม่าที่มีช่ือว่าผู้หญิง อณิษฐาเชือ่ ว่าเพียงแค่เขากระดิกนิว้ ผูห้ ญิงร้อยทัง้ ร้อยจะต้องยอมเปลือ้ งผ้าเพือ่ ขึน้ เตียง กับเขาแน่ๆ! หญิงสาวรู้สึกขัดเขินขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก หล่อนไม่เคยนั่งจ้องหน้ากับผู้ชาย ในระยะแค่นมี้ าก่อน หรือถ้าจะเคย ผูช้ ายคนนัน้ คงไม่ได้มองหล่อนด้วยสายตาเยียบเย็น แต่แฝงด้วยความร้อนทุกอณูเช่นนี้ “ไม่ทราบว่าจะรับอะไรดีคะ” ปริตต์หลุดหัวเราะหึๆ ออกมานิดหนึง่ เจ้าหล่อนเป็นผูห้ ญิงทีเ่ อาจริงเอาจังใน หน้าทีก่ ารงาน ผิดกับข่าวทีเ่ ขาได้ยนิ มามากโขทีเดียว “นีค่ ณ ุ ข�ำอะไรคะ ฉันก็แค่...” “เหล้าอะไรก็ได้ เอามาเถอะ ผมมีเวลาไม่มาก แล้วคุณนัง่ อยูต่ รงนีแ้ หละ ผม มีเรือ่ งต้องคุยกับคุณ” อณิษฐาถึงกับเหวอไป หล่อนเหล่ผา่ นไหล่ของปริตต์ไปทางด้านหลัง เห็นเพือ่ นรัก ยืนโบกไม้โบกมืออยูเ่ ป็นท�ำนองว่าฉันไม่รเู้ รือ่ งนะ ‘ยัยปิง๊ ฝากไว้กอ่ นเถอะ ท�ำหน้าซือ่ ตาใสแบบนัน้ เป็นเพือ่ นกันมากีป่ ที ำ� ไมจะ ไม่รยู้ ะ...’ ไม่นานนักเหล้าชัน้ ดีทชี่ ายหนุม่ สัง่ ก็มาวางอยูต่ รงหน้า หลังจากพนักงานคล้อยหลัง ไปแล้ว ทัง้ คูก่ เ็ งียบไปชัว่ อึดใจ... จนชายหนุม่ เอ่ยเตือนด้วยน�ำ้ เสียงราบเรียบ “ชงเหล้าสิครับ นัน่ หน้าทีค่ ณ ุ ไม่ใช่หรือ” อณิษฐารู้สึกมึนงงกับท่าทีแปลกประหลาดของแขกตรงหน้า หล่อนเริ่มลงมือ ชงเหล้าให้เขาอย่างเสียไม่ได้ ความรูส้ กึ หนึง่ ผุดขึน้ ในใจ นีม่ นั ต่างจากเด็กนัง่ ดริง๊ ก์ตรงไหนกัน “ไม่ตอ้ งเข้มมากนะ คืนนีผ้ มต้องขับรถ” ชายหนุม่ กล่าวด้วยใบหน้านิง่ เช่นเดิม หญิงสาวพยักหน้าน้อยๆ “อ้อ แล้วไม่ตอ้ งใส่นำ�้ แข็งเยอะด้วย ผมไม่ชอบ” 14
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
‘เรือ่ งมาก...’ อณิษฐาคิดในใจ หล่อนยืน่ แก้วเหล้าให้เขา ชายหนุม่ รับมันอย่าง อ้อยอิง่ ยกขึน้ จิบ แม้สายตาคมปลาบจะจับจ้องอยูบ่ นใบหน้าหล่อน คล้ายก�ำลังประเมิน สินค้าอะไรสักอย่าง... หลังจากเพลงทีบ่ รรเลงคลออยูใ่ นร้านเพลงทีส่ ามจบลง หญิงสาวก็หมดความ อดทน “จะจ้องฉันอีกนานไหมคะคุณ” หล่อนท�ำลายความเงียบอันน่าอึดอัดขึน้ มาก่อน นักธุรกิจหนุม่ วางแก้วเหล้าทีพ่ ร่องไปเกินครึง่ ท�ำหน้าตาเป็นเชิงว่าให้เติมอีก ไม่ยอมพูด อะไร ‘อีตานีก่ วนประสาทเป็นบ้า’ อณิษฐาข่มใจนับหนึ่งถึงสิบ ก่อนจะผุดยิ้มพรายออกมาอย่างยากเย็นยาม กระแทกน�ำ้ แข็งก้อนใหม่ลงในแก้ว เทเหล้า น�ำ้ และในจังหวะทีจ่ ะส่งมันให้เขานัน้ เอง ชายหนุม่ ก็กล่าวขึน้ มา “คุณนีแ่ ปลกดีนะ ต่างจากทีผ่ มได้ยนิ มาลิบลับ” “แหล่งข่าวของคุณอาจจะมีขอ้ บกพร่องตรงไหนสักทีละ่ มัง้ คะ” คราวนีอ้ ณิษฐา เปลีย่ นเป็นยิม้ เย็นไม่ตา่ งจากแววตาของเขา “ค�ำว่าได้ยนิ ของคุณ... สืบเรือ่ งของคนอืน่ แบบนี้ มันไม่เป็นการรุกล�ำ้ ความเป็นส่วนตัวมากไปหน่อยหรือคะ” “ไม่เลย” ปริตต์สา่ ยหน้าน้อยๆ “ผมไม่เห็นว่าการให้คนสืบเรือ่ งเล็กๆ น้อยๆ ของ ภรรยาตัวเองจะผิดตรงไหน เรือ่ งแบบนีศ้ าลไม่รบั ฟ้องหรอก แค่เรือ่ งประเภท...” ปริตต์ เอีย้ วตัวไปข้างหน้า นัยน์ตาคมกริบประสานกับนัยน์ตาของอณิษฐา “ผัวเมีย... ละเหีย่ ใจ” อณิษฐารูส้ กึ เหมือนถูกสาดด้วยน�ำ้ เย็นจัด แก้วเหล้าถูกวางดังกริก๊ ลงบนโต๊ะโดย ร่างบาง สายตาของหญิงสาวจับจ้องอยูท่ ผี่ สู้ นทนา แววตาเป็นเครือ่ งหมายค�ำถามเสียจน ชายหนุม่ พ่นเสียงหัวเราะหึๆ ออกมาจากล�ำคอ แต่เขาไม่ได้ยมิ้ “ล้อเล่นน่ะคุณ อย่าท�ำหน้าอย่างนัน้ สิ” ปริตต์เอนตัวกลับไป แววตาทีจ่ บั จ้อง อณิษฐาเปลีย่ นไปแล้ว ท่ามกลางบรรยากาศคุกรุน่ หญิงสาวเค้นเสียงลอดไรฟันออกมา จนชายหนุม่ นึกชืน่ ชม “ฉันจ�ำไม่ได้วา่ ตัวเองไปเป็นภรรยาของคุณตอนไหน” หล่อนเป็นคนทีเ่ ก็บอารมณ์ได้ดี “อาจจะเป็นคืนทีค่ ณ ุ เมา” “ฉันไม่เคยเมา!”
ตัวอย่าง
15
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
“งัน้ ก็ด”ี ปริตต์ไล่สายตาผ่านชุดแส็กสีดำ� ของหล่อนด้วยแววตาอ่านยาก อนึง่ เขาเองก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไรว่าหล่อนไม่เคยเป็นภรรยาของใคร แต่พูดไปคงเสียมารยาท แถมหล่อนจะเคยเป็นอะไรกับใคร มันก็ไม่ใช่เรือ่ งของเขา “แต่จากนีต้ อ่ ไปคุณคือภรรยา ของผม” และจากนีต้ อ่ ไป... ทัง้ หมดของหล่อน จะกลายเป็นเรือ่ งของเขา หลังสิ้นค�ำ อณิษฐานิ่งไปเนิ่นนานเสียจนชายหนุ่มเริ่มทบทวนกับตัวเองว่าเขา พูดอะไรพลาดไปตรงไหนหรือไม่เพราะความรีบร้อน และแล้วเขาก็รสู้ กึ ถึงความเย็นจัด บริเวณใบหน้า ไหลไปตามล�ำคอ และซึมเข้าไปในสูทหรูของเขาจนทัว่ บัดซบ หล่อนสาดเหล้าใส่เขา! ร่างระหงยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้านั้น ในมือมีแก้วเหล้าที่ว่างเปล่าอยู่ สีหน้าของ หล่อนโกรธจัด เขาเห็นมือทีก่ ำ� แก้วราคาแพงนัน่ สัน่ น้อยๆ เพราะโทสะ อณิษฐาคงจะยก ถังน�ำ้ แข็งทุม่ หัวเขาไปแล้วหากไม่เห็นว่าเขาเป็นลูกค้า ปริตต์ไม่ได้โวยวาย เขาเพียงยกมือขึ้นปาดเหล้าที่ส่งกลิ่นคละคลุ้งออกจาก ใบหน้า เสยผมทีเ่ ปียกชืน้ ขึน้ และยกมือห้ามบอดีก้ าร์ดทีว่ งิ่ พุง่ เข้ามาทันทีทไี่ ด้ยนิ เสียง สาดเหล้า “คุณมันบ้า!” หญิงสาวเอ่ยด้วยน�ำ้ เสียงกราดเกรียว “ถึงฉันจะจน ถึงฉันจะเป็น หนี้ ถึงฉันจะท�ำงานหนัก แต่ฉนั ก็มศี กั ดิศ์ รี! ฉันไม่มวี นั ขายตัวแน่! จ�ำใส่สมองเน่าๆ ของคุณไว้เลย อณิษฐา เอือ้ วิรณ ุ ฤทธิ์ ไม่เคยงอมืองอเท้าขอเงินใครเขากิน! ไสหัวไปซะ ก่อนทีฉ่ นั จะยกขวดเหล้านีฟ่ าดหน้าคุณ!” หลังจากนั้นอณิษฐาไม่รับรู้อะไรอีกนอกจากแรงยึดเหนี่ยวของเพื่อนพนักงาน หลายคนทีเ่ ข้ามาจับร่างของหล่อนไว้ เสียงก่นด่าและขอโทษขอโพยของผูจ้ ดั การ หล่อน โกรธผูช้ ายตรงหน้าจนหน้ามืด... บ้าจริง เขายังคงความสงบเยือกเย็นเอาไว้ได้พอๆ กับ น�ำ้ เย็นจัดทีเ่ ปียกชุม่ อยูบ่ นเสือ้ เขา และไม่ทกุ ข์รอ้ นเมือ่ ผูจ้ ดั การขอโทษเขาซ�ำ้ แล้วซ�ำ้ เล่า หล่อนอยากจะกระโจนเข้าไปข่วนหน้าไอ้ขวั้ โลกเหนือตรงหน้า เตะเปรีย้ งเข้าตรง หน้าแข้งสักทีสองที กล้าดีอย่างไรมาพูดกับหล่อนแบบนี้ หล่อนไม่ใช่อตี วั ทีจ่ ะหากินกับ ผูช้ าย ไม่ใช่ผหู้ ญิงทีจ่ ะซือ้ ได้งา่ ยๆ ด้วยเงินไม่กสี่ บิ ล้าน! หรือต่อให้มเี ป็นพันล้านมากองแทบเท้า หล่อนก็ไม่ขาย!!! ปริตต์เดินออกมาหยุดอยูร่ มิ ถนน ชายหนุม่ รับผ้าเช็ดหน้ามาจากลูกน้องคนสนิท ไม่สนใจสายตาทีม่ องมาราวกับจะตัง้ ค�ำถามของคนอืน่ ทีเ่ ดินผ่านไปมา 16
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
“จะเอายังไงครับคุณชาย ให้ผมไปจัดการกับเธอดีไหม” “ไม่ตอ้ ง” ปริตต์วา่ เสียงเฉียบ “ปล่อยเธอไปก่อน ฉันอาจจะใจร้อนเกินไปทีม่ า ทีน่ ใี่ นวันนี้ แล้วหยุดเรียกฉันว่าคุณชายได้แล้ว ฉันเตือนนายกีค่ รัง้ แล้ว” “ขอโทษครับ” ลูกน้องในชุดสูทสีขาวก้มขอโทษขอโพยเขา ปริตต์ไม่แม้แต่จะ เหลือบตามอง เขายังเดินต่อไปราวกับว่าทางเดินปูกระเบือ้ งตรงหน้านัน่ ช่างเป็นสถานที่ ทีร่ นื่ รมย์เหลือเกิน ไม่มีใครรู้ว่าคุณชายแห่งเพกซ์ตันคิดอะไรอยู่ ยามมาปรากฏกายขึ้นที่นี่ก่อน ก�ำหนด แม้กระทัง่ ลูกน้องคนสนิทของเขา ภายใต้ใบหน้าราบเรียบ ไม่เคยมีใครเห็น ปริตต์ยมิ้ ... นอกจากยิม้ ทีถ่ กู ปัน้ แต่งขึน้ มาเพือ่ การค้าเท่านัน้ ไอ้คนยิม้ ยากทีอ่ ณิษฐาแอบตัง้ ฉายาให้ในใจไปเรียบร้อยว่าเขาคือขัว้ โลกเหนือ!
ตัวอย่าง
17
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
2
“พ่อคะ หนูกลับมาแล้ว” เสียงหวานใสดังขึน้ ในกลางดึกสงัด ณ ชานเมืองที่ เต็มไปด้วยแสงสี มีบ้านหลังเล็กๆ หลังหนึ่งซ่อนตัวอยู่ในซอยลึก มันเป็นบ้านเช่าที่ อณิษฐาได้นำ� บิดาของหล่อนมาพักอาศัยหลังจากสิน้ เนือ้ ประดาตัว หญิงสาวผลักประตูรวั้ ทีส่ เี ริม่ จะลอกเป็นแผ่นๆ ให้เปิดออก หันกลับมาลงกลอน และเดินตัดสนามหญ้าขนาดเล็กหน้าบ้านเพือ่ มุง่ ไปสูบ่ า้ นกลางเก่ากลางใหม่ขนาดสองชัน้ พื้นที่ของมันไม่กว้างมากนัก เนื่องจากหญิงสาวไม่เห็นประโยชน์หรือความจ�ำเป็นอะไร ในการอยูอ่ าศัยกันแค่สองสามคน ซ�ำ้ ยังเปลืองพืน้ ทีไ่ ปเปล่าๆ ปลีๆ้ ด้วย “พ่อคะ” หญิงสาวร้องเรียกอีกครัง้ เมือ่ เดินเข้ามาในตัวบ้าน ปกติบดิ าของหล่อน จะยังไม่เข้านอน แต่วนั นีไ้ ฟกลับปิดจนมืด มีเพียงแสงสว่างรางๆ ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามา เพราะเสาไฟตรงข้ามถนนหน้าบ้าน หรือว่า... จะเกิดอะไรขึน้ เมือ่ คิดได้ดงั นัน้ อณิษฐารีบพรวดพราดไปยังสวิตช์ไฟอย่างรวดเร็ว หญิงสาว จ�ำไม่ได้ดว้ ยซ�ำ้ ว่าโยนกระเป๋าถือไปไว้ตรงไหน พอรูต้ วั อีกที ห้องก็สว่างขึน้ พร้อมบุคคล ทีห่ ล่อนร้องเรียกเมือ่ กีน้ อนหลับอยูบ่ นเก้าอีห้ วาย “โธ่... พ่อล่ะก็ ชอบให้อยั ย์ตกใจอยูเ่ รือ่ ย” หล่อนบ่นกระปอดกระแปด พา ร่างอ้อนแอ้นของตัวเองในชุดวอร์มไปคุกเข่าลงข้างๆ บิดา เขย่าร่างชายวัยกลางคนเบาๆ ให้ลกุ ขึน้ เพือ่ ไปอาบน�ำ้ อาบท่า “พ่อคะ... พ่อ” “อ้าว กลับมาแล้วหรืออัยย์” ภวิศปรือตาขึน้ มามองลูกสาวสุดทีร่ กั เขานัง่ อยูต่ รงนี้ เนิน่ นานจนเผลอหลับไปตัง้ แต่เมือ่ ใดไม่ทราบ ชายวัยกลางคนยกมือขึน้ ลูบใบหน้าของ เขาเบาๆ ถอนหายใจหนักๆ ออกมา “กีโ่ มงแล้วลูก” “ห้าทุม่ ค่ะ” “เพิง่ ถึงบ้านหรือ” เขาถามอย่างห่วงใย ยกมือขึน้ ลูบศีรษะลูกสาวอย่างเอ็นดู แต่ อณิษฐารู.้ .. เขาก�ำลังรูส้ กึ ผิดมากกว่าทีเ่ ป็นสาเหตุให้หล่อนกลับบ้านค�ำ่ ๆ มืดๆ แบบนี้ หญิงสาวจึงเฉไฉไปเรือ่ งอืน่ แทน พร้อมรอยยิม้ มีพลังเหลือล้นประดับอยูบ่ นใบหน้า “พ่อทานข้าวรึยงั คะ นี่ อัยย์ซอื้ ขนมทีต่ ลาดโต้รงุ่ หน้าปากซอยมาฝากพ่อด้วยนะ ของโปรดพ่อทัง้ นัน้ เลย มีลอดช่อง สาคูไส้หมู แล้วก็...” 18
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
ภวิศมีแววตาอ่อนลงเมือ่ ลูกสาวพูดเสียงเจือ้ ยแจ้วราวกับเด็กน้อย เขายอมให้ หล่อนจูงมือไปยังห้องครัว และนั่งเงียบๆ รอคอยให้หญิงสาวเทขนมใส่ถ้วยมาให้เขา พลันนึกไปถึงภรรยาทีเ่ คยเป็นคนท�ำหน้าทีน่ ใี้ ห้ น�ำ้ ตาก็รนื้ ขึน้ มา “พ่อ! พ่อร้องไห้ทำ� ไมคะ” อณิษฐาร้องอย่างตกใจเมือ่ หันกลับมาเห็นบุพการีผู้ เคารพรักมีนำ�้ ตานองหน้า ภวิศรูส้ กึ ตัว เขาปาดน�ำ้ ตาออก ส่งยิม้ ให้หล่อนเหมือนไม่มี อะไรเกิดขึน้ “เปล่าลูก ผงมันเข้าตา” ช่างเป็นค�ำแก้ตวั ทีไ่ ม่เข้าท่าส�ำหรับผูท้ รี่ จู้ กั ภวิศมาทัง้ ชีวติ อณิษฐาหรีต่ าลงส�ำรวจ บิดา ในอดีตชายวัยกลางคนเคยเป็นนักธุรกิจไฟแรงและหล่อเหลา มีสาวๆ มาติดพัน มากมาย จนกระทัง่ ได้มาเจอกับมารดาของหล่อน เขายอมทุกสิง่ เพือ่ ให้ได้ใช้ชวี ติ ร่วมกัน สยบทุกอย่างจนเพือ่ นๆ ในวงการพากันหัวเราะเยาะว่าภวิศนัน้ เป็นเสือสิน้ ลาย แต่ภวิศ ไม่สนใจ เขาทุม่ เทชีวติ เพือ่ ลูกเพือ่ เมีย จนกระทัง่ วันหนึง่ ... วันนัน้ เป็นวันทีฝ่ นตกหนัก และอณิษฐาอายุครบยีส่ บิ ปีพอดิบพอดี หญิงสาวยังจ�ำได้ตดิ ตา ภาพของมารดาหล่อนทีเ่ ปือ้ นเลือดเกรอะกรังถูกงัดออก มาจากรถราคาแพงระยับ โดยมีบดิ าของหล่อนนัง่ สติหลุดลอยอยูข่ า้ งๆ ทัง้ คูอ่ อกจากบ้าน ไปเพือ่ ซือ้ ของขวัญวันเกิดให้หล่อน แต่แล้วอุบตั เิ หตุทไี่ ม่คาดฝันก็เกิดขึน้ ภวิศปลอดภัย ไม่มสี ว่ นใดบุบสลาย ตรงกันข้ามกับมารดาของหล่อนทีล่ าลับไปอยูใ่ นปรโลกตัง้ แต่วนิ าที แรกทีร่ ถพุง่ ชนเสาไฟฟ้า เหตุการณ์นที้ ำ� ให้อณิษฐารูว้ า่ ต่อให้รถราคาแพงแค่ไหน... ก็ไม่อาจรัง้ ชีวติ คนให้ อยูย่ นื ยาวต่อไปได้อยูด่ ี เหตุเกิดจากรถบรรทุกหลับในขับข้ามเลนมา ท�ำให้ภวิศหักหลบอย่างกระชัน้ ชิด อณิษฐามาถึงทีเ่ กิดเหตุหลังจากนัน้ ไม่นาน เสียงหวอทีด่ งั ระงมไปทัว่ ท�ำให้จติ ใจของสาว ใสซือ่ คล้ายถูกกระชากออกเป็นชิน้ ๆ ทว่าเมือ่ เห็นสภาพของบิดา หล่อนรูใ้ นวินาทีนนั้ เอง ว่าต่อไปหล่อนจะต้องเป็นหลักให้บพุ การีผใู้ จสลายยึดเหนีย่ ว ไม่วา่ จะเกิดอะไรขึน้ ก็ตาม หลังจากนั้นไม่นาน คล้ายซวยซ�้ำซวยซ้อนที่ถาโถมเข้ามาในชีวิตภวิศ เมื่อ หุน้ ส่วนทีอ่ ยูร่ ว่ มกันมาอย่างยาวนานเกิดทรยศเขาขึน้ มาเสียดือ้ ๆ บริษทั ยักษ์ใหญ่ดา้ น โทรคมนาคมจึงล้มไม่เป็นท่า ก่อนที่ตึกของบริษัทจะถูกขายทอดตลาด และซื้อต่อไป โดยเพกซ์ตนั -ชิปเปอร์ คอร์เปอเรชัน่ ซึง่ ก�ำลังมองหาท�ำเลใหม่ในการผงาดขึน้ สูว่ งการ ขนส่งในภาคพืน้ เอเชีย
ตัวอย่าง
19
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
ใบแจ้งหนีส้ นิ มากมายถูกส่งมาทีบ่ า้ น ภวิศถูกฟ้องเป็นบุคคลล้มละลายในไม่กวี่ นั โชคดีทเี่ ขาชิงขายบ้าน ขายรถ ขายทุกสิง่ แล้วโอนเป็นชือ่ ของอณิษฐา หญิงสาวจึงน�ำเงิน เกือบทัง้ หมดไปใช้หนี้ แต่มนั ก็ไม่พออยูด่ ี หล่อนน�ำเงินบางส่วนมาลงทุนซือ้ บ้านหลังเล็กๆ และเริม่ ท�ำงานทันทีทเี่ รียนจบ โดยมีภวิศผูต้ รอมใจจากการตายของภรรยาคอยให้กำ� ลังใจ อยูเ่ งียบๆ เขารูส้ กึ ผิดเกินกว่าทีจ่ ะหยิบจับท�ำงานได้ นอกจากงานบ้านเล็กๆ น้อยๆ เท่านัน้ นอกจากนีภ้ วิศรูต้ วั ว่าเขาคงอยูก่ บั ลูกสาวได้อกี ไม่นาน “รีบทานเข้าสิลกู ประเดีย๋ วน�ำ้ แข็งก็ละลายหมดหรอก” เสียงหนึง่ ดังเข้ามาใน โสตประสาท อณิษฐาจึงยิม้ รับและก้มหน้าก้มตาทานลอดช่องต่อไป พลางชวนบิดาคุย เรือ่ งสัพเพเหระ และเล่าเรือ่ งงานต่างๆ ในวันนีใ้ ห้ฟงั ยกเว้นไว้เรือ่ งหนึง่ ... เรือ่ งผูช้ าย บ้าๆ ทีห่ ล่อนเจอในร้านอาหารนัน่ หลังจากรับประทานเสร็จ อณิษฐาเริม่ เก็บกวาดถ้วยชามบนโต๊ะอาหาร โดยมี ผู้เป็นบิดามองตามด้วยแววตาหนักอึ้งในใจ จนกระทั่งอณิษฐาหมุนตัวออกมาจากอ่าง ล้างจาน และร้องเรียกบิดาทีม่ สี หี น้าไม่สดู้ นี กั “พ่อคะ... มีอะไรหรือเปล่า” ภวิศสะดุง้ “อ้อ เปล่า... บางทีพอ่ ก็แค่คดิ ถึงแม่ขนึ้ มา” แววตาของคนทั้งคู่หม่นหมองลง หากบุรุษวัยกลางคนกลับเจือไปด้วยความ ไม่สบายใจ มือสองข้างกุมเข้าหากันแน่น พยายามคิดหาถ้อยค�ำเพือ่ จะอธิบายเรือ่ งราว บางอย่างให้แก่ลกู สาวสุดทีร่ กั แต่เขาท�ำไม่ได้... เขาท�ำไม่ได้จริงๆ อณิษฐาเลือ่ นประตูหอ้ งนอนของตัวเองให้ปดิ ลง หญิงสาวน�ำกระเป๋าไปวางไว้บน ปลายเตียง ก่อนจะทิง้ ตัวลงข้างๆ กระเป๋าใบนัน้ อย่างเหนือ่ ยอ่อนหลังจากท�ำงานมาทัง้ วัน งานทีห่ ล่อนท�ำไม่ได้หนักหนาอะไรมากเมือ่ เทียบกับงานอืน่ ๆ ของคนอืน่ ๆ หล่อน รูส้ กึ โชคดีดว้ ยซ�ำ้ ทีม่ เี พือ่ นร่วมงานดีๆ รุน่ พีด่ ๆี ทีค่ อยช่วยเหลือและแนะน�ำหล่อน ไม่อย่าง นัน้ อณิษฐาคงต้องถอดใจตัง้ แต่วนั แรกทีเ่ ข้าท�ำงาน ไม่มใี ครรูว้ า่ หล่อนดีใจแค่ไหนเมือ่ ได้ กลับไปท�ำงานในตึกเก่าทีห่ ล่อนคุน้ เคยอีกครัง้ อณิษฐาวิง่ เล่นในนัน้ ตัง้ แต่เด็กๆ แม้จะมี บางส่วนทีถ่ กู ปรับปรุงให้ทนั สมัยขึน้ หลังจากเจ้าของคนใหม่ซอื้ ไป แต่หล่อนก็ยงั รูส้ กึ คุน้ เคย และผูกพันกับมันอยูด่ ี งานก็ดี เพือ่ นก็ดี ครอบครัวก็พอใช้ได้ หนีส้ นิ ก็เหลืออีกไม่กแี่ สน สิง่ เดียวที่ หล่อนขาดในตอนนีค้ งจะเป็นเรือ่ งแฟน... ใช่วา่ อณิษฐาไม่เคยชอบใคร ในอดีตหล่อนเอง 20
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
ก็พอมีปั๊ปปี้เลิฟกับเขาบ้างเหมือนกัน แต่ไม่ได้จริงจังนัก เนื่องจากหล่อนทุ่มเทให้กับ การเรียนมากกว่า แม้จะสวย เปรีย้ ว และเฉีย่ วเพียงใด แต่พอรูต้ วั อีกที ผูช้ ายรอบๆ ตัวหล่อนก็หดหายจนเหลือแค่เพือ่ นสนิทกลุม่ ใหญ่ๆ เท่านัน้ ผูช้ ายทีเ่ คยแอบชอบหล่อน ตอนนีบ้ างคนก็แต่งงานไป มีแฟนใหม่ ไม่ก.็ .. ชอบไม้ปา่ เดียวกัน... พอนึกถึงตรงนี้ อณิษฐาแทบจะหัวเราะออกมาด้วยความท้อแท้ในโชคชะตาชีวติ หล่อนสัมผัสความเหงา จนชินชา บางเวลาก็นกึ สงสัยเหมือนกันว่าการส่งเมสเซจให้แฟนก่อนนอน หรือการโทรคุย กันทุกคืนพร้อมความรูส้ กึ ดีๆ มันเป็นอย่างไร แต่คดิ ไปก็เท่านัน้ ถ้าเรือ่ งพวกนีม้ นั มีผลกับเรือ่ งงานล่ะก็ หล่อนขออยูเ่ ป็นโสด ตลอดไปดีกว่า จะได้ไม่มใี ครมาเบียดเบียนเวลาดูแลพ่อของหล่อนด้วย จริงไหม? เช้าวันต่อมา อณิษฐามาท�ำงานด้วยใจทีส่ งบลงเล็กน้อยจากเมือ่ วาน แม้จะยัง กรุน่ โกรธผูช้ ายบ้าๆ ทีท่ ำ� ให้หล่อนนอนไม่หลับแทบทัง้ คืน แต่กน็ กึ ขอบคุณเขา ทีว่ นั นี้ หล่อนไม่ตอ้ งตืน่ มาพร้อมกับการกระวีกระวาดไปท�ำงาน... ขอบคุณ นิดเดียวจริงๆ นะ ไม่ใช่วา่ หล่อนไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนีม้ าก่อน ความสวยเด่นนัน้ เป็นทีส่ ะดุดตา แมวมองหลายส�ำนักมาตัง้ แต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ท�ำให้มคี นมาทาบทามหล่อนไปเป็น ดารามากมาย แต่หญิงสาวไม่สนใจ ดังนั้นไม่ต้องพูดถึงตาเฒ่าหัวงูทั้งหลายในร้าน อาหารเลย แต่หล่อนรูว้ า่ พวกนัน้ แค่หยอกเล่นๆ ไม่ได้มานัง่ คุยจริงจังเป็นการเป็นงาน เหมือนอีตานี่ “โอ๊ย หยุดคิดได้แล้วอณิษฐา” หญิงสาวบ่นอย่างปวดเศียรเวียนเกล้า ในวันนี้บริษัทดูคึกคักจนผิดปกติ ผู้คนมายืนออกันอยู่บริเวณโถงใหญ่อย่าง อุน่ หนาฝาคัง่ แต่หญิงสาวไม่สนใจ ความหงุดหงิดจากเมือ่ วานท�ำให้หล่อนเดินตัวปลิว ขึน้ ไปชัน้ บนก่อนทีเ่ พือ่ นร่วมงานทัง้ หลายจะทันได้รงั้ ตัวไว้ ในสมองพยายามคิดจดจ่อถึง งานชิน้ ใหม่ทวี่ างกองอยูบ่ นโต๊ะท�ำงานของหล่อน เอาล่ะอณิษฐา อย่าให้เรือ่ งแค่นมี้ ารบกวนการท�ำงานของหล่อนอย่างเด็ดขาด! “หล่อระเบิดระเบ้อเลยล่ะหล่อน ผูช้ ายอะไรไม่รู้ น่ากัด น่าฟัด ว้ายยย...” “จริงด้วยๆ ตัวก็ซงู้ สูง แถมหน้าตายังลูกครึง่ อินเตอร์อกี เห็นแว่วๆ มาว่าโสด ด้วยนะ” “ต๊าย งัน้ ฉันก็มโี อกาสน่ะสิยะ!” “เขาเอะอะอะไรกันน่ะพี่เกตุ” อณิษฐาถามเมื่อได้ยินเสียงเม้าท์เจี๊ยวจ๊าวของ พนักงานในบริษทั เมือ่ หล่อนลงมาทานอาหารเทีย่ งในโรงอาหารของพนักงานทีจ่ ดั ไว้ใน
ตัวอย่าง
21
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
ส่วนหลังของบริษทั เกตุแก้วทีเ่ ดินตามหลังหล่อนมายิม้ อย่างเหนือ่ ยใจ “จะใครซะอีก ก็ท่านกรรมการผู้จัดการคนใหม่ของสาขาเราไง เห็นว่าจะลุย ตลาดเอเชียกัน ท่านประธานเลยส่งเขามาดูแลสาขาเมืองไทย นี่เพิ่งมาถึงเมื่อเช้านี่เอง ท่านประธานก็มาด้วยนะ” “มินา่ ” อณิษฐาพยักหน้ารับน้อยๆ กวาดสายตามองหาโต๊ะว่าง “นีห่ ล่อขนาดนัน้ เชียวเหรอพีเ่ กตุ” “แน่นอน หล่อ ล�ำ่ แถมยังเนีย้ บทุกกระเบียดนิว้ ถ้าไม่ใช่นกั ธุรกิจล่ะก็ พีน่ กึ ว่าเขาเป็นคุณชายหลุดออกมาจากวังทีไ่ หน โอ๊ย... พูดแล้วน�ำ้ ลายจะไหล คนอะไรน่ากิน!” “พีเ่ กตุ พูดจาน่าเกลียด” อณิษฐาหัวเราะคิกให้กบั เกตุแก้วทีส่ ะบัดค้อนใส่หล่อน ก่อนจะเดินน�ำเจ้าหล่อนไปยังโต๊ะที่เพื่อนร่วมงานบางคนในแผนกโบกมือให้ กระนั้น หลังจากซือ้ อาหารแล้ว หัวข้อสนทนาของสาวๆ ในโต๊ะยังคงไม่พ้นเรือ่ งท่านกรรมการ ผูจ้ ดั การคนใหม่อยูด่ ี อณิษฐาสนใจเล็กน้อย ก่อนจะคิดเลยไปถึงเรือ่ งอืน่ เมือ่ จิตใจมุง่ เข้าสูเ่ รือ่ งงาน ในตอนบ่าย “คุณอณิษฐา ท่านประธานเรียกให้คณ ุ เข้าพบ” คล้ายสายฟ้าฟาดเปรี้ยงลงกลางแผนกออกแบบ ผู้คนที่เคยคุยกันเสียงดัง พลันเงียบลงราวกับอยูใ่ นป่าช้าเมือ่ ประโยดนัน้ ดังขึน้ เหนือโต๊ะท�ำงานของอณิษฐา หญิงสาว มีสหี น้าเหลอหลา ชีไ้ ปทีต่ นเอง “ฉันหรือคะ?” “ครับ คุณนัน่ แหละ” ชายในชุดสูทสีขาวตอบ ก้มศีรษะลงเล็กน้อย อณิษฐา รีบลุกขึน้ อย่างว่องไว ปัดกระโปรงสีดำ� ให้เรียบ นึกในใจท่านประธานมีอะไรถึงได้เรียกหา หล่อน หล่อนหันไปยังเกตุแก้วที่ส่งสายตาคล้ายจะเป็นท�ำนองขอให้โชคดีมีชัยให้แก่ หล่อน เพือ่ นร่วมงานอีกหลายคนหันกลับไปท�ำหน้าทีข่ องตนเองต่อราวกับไม่มอี ะไรเกิดขึน้ แต่หล่อนเชือ่ แน่วา่ พวกเขาต้องกรูกนั เข้ามาหลังจากหล่อนกลับมา อณิษฐาเดินตามชายในชุดสูทขึ้นลิฟต์ที่จัดไว้เฉพาะบุคคลพิเศษเพื่อขึ้นไปยัง ชัน้ สูงสุดของตึกนี้ ในระหว่างทาง หญิงสาวพยายามจัดเครือ่ งแต่งกายให้เรียบร้อยทีส่ ดุ กระดุมแขนเสือ้ ทีไ่ ม่เคยติดนัน้ ถูกกลัดอย่างไม่คอ่ ยเต็มใจนัก ทับด้วยเสือ้ สูทสีเทา อันเป็น สีประจ�ำของแผนกหล่อน จากกระจกลิฟต์ หล่อนเห็นผมเผ้าของตัวเองยุง่ เหยิงเนือ่ งจาก 22
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
นิสยั ส่วนตัวทีช่ อบม้วนปอยผมเล่นขณะนัง่ คิดงาน หญิงสาวจัดมันให้เข้าที่ ก่อนจะเชิด หน้าขึน้ เมือ่ ประตูลฟิ ต์เปิดออก และทางเดินเงียบสงัดก็ปรากฏสูส่ ายตา พรมสีแดงเข้มดูคนุ้ ตาท�ำให้หล่อนถูกกระชากเข้าไปในห้วงแห่งความทรงจ�ำอีกครัง้ หล่อนจ�ำได้วา่ มารดาของหล่อนมักจะเดินไล่เดินกวดหล่อนเพือ่ ป้อนข้าวในตอนเย็นหลัง กลับจากโรงเรียนอนุบาล เพราะบิดาของหล่อนมักจะท�ำงานดึกเสมอ และหล่อนชอบงอแง ทีจ่ ะกลับบ้านพร้อมกัน ความคิดนัน้ ถูกท�ำลายเมือ่ หญิงสาวได้ยนิ เสียงประตูเปิด หล่อนกลับมาสูค่ วาม เป็นจริงอีกครัง้ และรวบรวมความกล้าเพือ่ ทีจ่ ะก้าวเข้าไปพบบุคคลในห้อง เมือ่ ชายใน ชุดสูทนัน้ ส่งหล่อนเพียงแค่หน้าประตูเท่านัน้ “เชิญครับ ท่านประธานรอพบคุณอยูข่ า้ งใน” อณิษฐากล่าวขอบคุณแผ่วเบาแล้วก้าวเข้าไป ภายในห้องท�ำงานนัน้ ไม่แตกต่าง จากความทรงจ�ำในวัยเยาว์มากนัก จากมุมที่หญิงสาวยืนอยู่ หล่อนสามารถมองเห็น ทัศนียภาพของกรุงเทพฯได้ชดั ถนัดตาจากตึกสูงห้าสิบชัน้ กระจกถูกติดไว้เป็นแนวยาว ครึง่ ห้องท�ำงาน และเหนือไปกว่านัน้ เมือ่ เงยหน้าขึน้ ไปบนชัน้ ลอยทีถ่ กู ยกให้เป็นชัน้ สอง กลายๆ หล่อนก็พบบุคคลทีเ่ รียกหล่อนเข้าพบยืนรออยู่ เวียส เพกซ์ตนั เป็นบุรษุ วัยชราทีย่ งั คงแววตาแจ่มใสเอาไว้อย่างดีเยีย่ ม เขา ส่งยิม้ ให้หล่อนผ่านสูทสากลทีถ่ กู ตัดอย่างประณีต หยิบไม้เท้าทีว่ างพิงไว้กบั ราวระเบียง อย่างกระฉับกระเฉง “แขกของเรามาเสียที ปู่นึกว่าต้องรอเงกจนถึงเย็นเสียแล้ว” ภาษาอังกฤษ ส�ำเนียงอเมริกันถูกส่งมาทักทายผู้มาเยือน แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาส�ำหรับอณิษฐา ผู้ที่มี เชื้อสายลูกเสี้ยวเป็นคนอเมริกันดั้งเดิม หญิงสาวยิ้มรับอย่างไม่รู้จะกล่าวอะไรตอบไป ในใจตุม้ ๆ ต่อมๆ จนกระทัง่ ชายชราเดินลงมาจากชัน้ ลอย และผายมือให้หล่อนไปนัง่ บนโซฟาแบบเข้ามุมสีเรียบทีเ่ ข้ากันได้ดกี บั พืน้ ห้องปูไม้ปาร์เกต์ “คงจะสงสัยว่าคนแก่อย่างฉันมีธรุ ะอะไรล่ะสิ” เวียสเปรยถามอย่างรูด้ ี แววตา คมปลาบไม่สมวัยแสดงถึงความเจนจัดจากสนามธุรกิจ แค่นหี้ รือจะดูคนตรงหน้าไม่ออก “ค่ะ” อณิษฐารับค�ำเสียงแผ่ว คนตรงหน้าหล่อนดูเคร่งครึมจริงจังและน่าเกรงขาม ไม่แปลกใจเลยทีเ่ ขาสามารถครองธุรกิจมูลค่านับแสนๆ ล้านทัว่ โลกไว้ได้ในก�ำมือ จนกระทัง่ เขาหลุดหัวเราะพรืดออกมา “ไม่ต้องท�ำหน้าจริงจังขนาดนั้นก็ได้อีหนู ปู่แค่เรียกมาคุยธุระเล็กๆ น้อยๆ เดีย๋ วก็ปล่อยลงไปท�ำงานแล้ว” ภาษาพ่อของหญิงสาวถูกส่งออกมาราวกับชายชรานัน้ เป็น
ตัวอย่าง
23
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
คนไทยแท้โดยก�ำเนิด ทัง้ ๆ ทีห่ น้าตาออกจะ ‘ฝรัง่ ’ เต็มที่ หญิงสาวถึงกับหลุดเหวอกับ ค�ำว่าอีหนู นัน่ มันไม่ใช่คำ� เรียกผูห้ ญิงทีส่ ภุ าพเท่าไรเลย ใครสัง่ ใครสอนคุณปูม่ าคะ เวียส เพกซ์ตนั หลุดหัวเราะก๊ากอย่างหยุดไม่อยูก่ บั สีหน้าของอณิษฐา “เอ่อ.. คุณเวียสคะ” อณิษฐาไม่แน่ใจกับท่าทีของเขานัก แต่หล่อนก็มมี ารยาท มากพอทีจ่ ะรอให้เวียสหัวเราะจนเสร็จเสียก่อน ชายชราหอบน้อยๆ มองหน้าหล่อนด้วย แววตาแจ่มใส “เหมือน... เหมือนอเมเลียไม่มผี ดิ ” “คะ?” “ไม่มอี ะไรหรอก ก็แค่คำ� บ่นงึมง�ำของคนแก่ อย่าสนใจเลย” เวียสคลีย่ มิ้ ให้แก่ หญิงสาว อณิษฐาเก็บความสงสัยไว้ในใจ... อเมเลีย ชือ่ นีห้ ล่อนคุน้ เคยอย่างบอกไม่ถกู แต่จำ� ไม่ได้วา่ เคยได้ยนิ ทีไ่ หนมาก่อน อาจจะตามนิตยสารดารา หรืออะไรสักอย่าง แต่ ก่อนทีห่ ล่อนจะทันได้ถาม ชายชราตรงหน้าก็รอ้ งดังก้องห้องท�ำงานขนาดใหญ่ “เอ้า ไอ้ไปป์ แกจะอยูบ่ นนัน้ อีกนานไหม ลงมารับแขกได้แล้ว นีม่ นั หน้าทีข่ องแก ไม่ใช่ฉนั !”
24
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
3
เมือ่ อณิษฐาหันหลังไป หล่อนก็พบกับนัยน์ตาคูค่ มกริบทีถ่ อดแบบปูข่ องเขามา ไม่ผดิ เพีย้ น ปริตต์เดินลงบันไดมาอย่างไม่คอ่ ยจะเต็มใจเท่าใดนัก ดูจากสีหน้าแล้ว หญิงสาว คิดว่าเขาคงยินดีจะอยูเ่ ฉยๆ ด้านบนมากกว่า ทว่า... “คุณ!!!” หล่อนลุกชีห้ น้าเขาอย่างรวดเร็ว หลังจากสมองประมวลผลช้าไปเกือบครึง่ นาที สิน้ แล้วมารยาทและความเกรงใจใดๆ ชายหนุม่ มีสหี น้าเอือมระอา เห็นเค้าลางความยุง่ ยาก อยูร่ ำ� ไร “อ้าว รูจ้ กั กันแล้วหรือ ดีๆ เรือ่ งจะได้งา่ ยๆ หน่อย” เวียสกล่าวอย่างยินดี มอง ปริตต์ที่เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงสแล็กส์สีเทาด้วยมาดผู้ดี ก�ำลังยืนพิงผนังห้องอย่าง เงียบๆ สลับกับอณิษฐาที่ยืนจ้องชายหนุ่มด้วยสีหน้าจะกินเลือดกินเนื้อ... น่าสนใจ น่าสนใจ “เปล่าค่ะ หนูไม่รจู้ กั เขา” อณิษฐาปฏิเสธ จ้องหน้าบุรษุ ผูท้ เี่ วลานีเ้ ป็นทีร่ ำ�่ ลือ ในบริษทั อย่างท้าทาย ปริตต์เพียงแค่เลิกคิว้ ขึน้ จ้องหล่อนกลับด้วยสายตายียวนทัง้ ที่ ก�ำลังตีหน้านิง่ เวียสเห็นไฟฟ้าทีแ่ ล่นเปรีย๊ ะอยูร่ ะหว่างคนทัง้ สองก็ตอ้ งคลีย่ มิ้ มุมปาก “งัน้ ขอแนะน�ำอีกครัง้ นีค่ อื ปริตต์ เพกซ์ตนั กรรมการผูจ้ ดั การคนใหม่ทจี่ ะมา คุมสาขานี้ เรียกมันว่าไอ้ไปป์เฉยๆ ก็ได้ อีกหน่อยก็ตอ้ งอยูบ่ า้ นเดียวกันแล้ว...” “เดีย๋ ว... อะไรนะคะ? ใครอยูบ่ า้ นเดียวกัน หนูไม่เห็นเข้าใจ?” อณิษฐาท้วง ถามชายชราอย่างทันท่วงที เขาเพียงแค่ยมิ้ น้อยๆ และเริม่ กล่าวประโยคทีจ่ ะฝังแน่นอยู่ ในสมองหล่อนไปชัว่ ชีวติ “เราบังเอิญรูม้ าว่าหนูมหี นีส้ นิ อยูห่ ลายล้าน...” “ขอโทษนะคะ ตอนนีม้ นั เหลืออยูแ่ ค่หกแสนค่ะ” หญิงสาวขัดขึน้ อย่างไม่เกรง หน้าอินทร์หน้าพรหม กระนั้นชายชรากลับไม่ได้ติดใจเอาความ เขายังคงพูดต่อแบบ เนิบๆ ทว่าเป็นการเป็นงาน “แน่ใจหรือว่าหกแสน เท่าทีป่ สู่ บื มา มันมีมากกว่านัน้ หลายเท่า ไม่รสู้ กึ แปลกใจ บ้างเลยหรือทีช่ ว่ งก่อนหน้าหนูจะจบมหาวิทยาลัย หนีส้ นิ มันลดลงอย่างรวดเร็ว” คราวนีอ้ ณิษฐาถึงกับตัวชาวาบ บิดาของหล่อนบอกว่ายังพอมีเงินจากธุรกิจอืน่
ตัวอย่าง
25
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
ทีเ่ ขาท�ำไว้และพอจะขายได้ ในตอนแรกหล่อนไม่เชือ่ จนกระทัง่ เห็นเอกสารเกีย่ วกับการเงิน และเงินทีโ่ อนเข้ามาในบัญชีหล่อนเป็นจ�ำนวนหลายหลัก แต่ถา้ ไม่ได้ทำ� ธุรกิจอืน่ แล้ว บิดาหล่อนไปหาเงินมาจากทีไ่ หน? “มาเฟียใต้ดิน” ค�ำพูดของชายชราท�ำให้ความคิดของอณิษฐากระจ่างชัด เขา หยิบเอกสารบนโต๊ะส่งให้หล่อน ส�ำเนาตัวเลขแปดหลักต้นๆ ท�ำให้หญิงสาวแทบลมจับ ดวงหน้าหวานซีดเผือด “เราจึงอยากช่วยหนู” เวียสมองอย่างเห็นใจ เขาเอ่ยต่อไปด้วยท่าทีสงบเสียจน อณิษฐาเริม่ รูส้ กึ กระดาก หล่อนพึมพ�ำเสียงแผ่ว “ท�ำไมถึงอยากช่วยหนูละ่ คะ” “คุณยายของหนู... อเมเลีย... ฉันติดหนีบ้ ญ ุ คุณเขาไว้มาก ถ้าไม่มเี ขา คงไม่มี เพกซ์ตนั ในวันนี้ ให้โอกาสฉันได้ตอบแทนเถอะนะ อย่างน้อยฉันได้มหี น้าไปบอกอเมเลีย บนสวรรค์ได้วา่ ได้ชว่ ยลูกหลานของเขาแล้ว...” เวียสกล่าวด้วยดวงตาแดงก�ำ่ อณิษฐายืน ชัง่ ใจอยูร่ ะหว่างชายทัง้ สอง มองเอกสารในมือราวกับมันเป็นแผ่นกระดาษทีอ่ า่ นยากทีส่ ดุ ในโลก หล่อนไม่เคยรูเ้ รือ่ งราวเกีย่ วกับยายของหล่อนและผูช้ ายทีช่ อื่ เวียสมาก่อน สมัย เด็กๆ มารดาของหล่อนเล่าให้ฟงั แค่วา่ คุณยายของหล่อนอาศัยอยูใ่ นสหรัฐอเมริกา เป็น แม่บา้ นธรรมดาๆ เท่านัน้ และหล่อนเองก็ไม่เคยเห็นหน้าค่าตาคุณยายของหล่อนมาก่อน เพราะบิดามารดาไม่สะดวกใจทีจ่ ะเอ่ยถึงนางนักด้วยเหตุผลบางอย่าง ด้านหลังของหล่อน ปริตต์ยนื กุมขมับอยู่ เขาอยูก่ บั ปูม่ าตัง้ หลายปี แค่นรี้ จึ ะดู ไม่ออกว่าก�ำลังแสดงละคร! “แต่นนั่ ... ไม่ใช่ เอ่อ... เหตุผลทีห่ นูตอ้ งอยูก่ นิ กับเขา” อณิษฐาหันไปมองหน้า ปริตต์อย่างว้าวุน่ ใจ ชายหนุม่ ไม่ได้มองมาทีห่ ล่อนด้วยซ�ำ้ เขาท�ำแค่เหม่อออกไปนอก กระจก ชืน่ ชมกับทัศนียภาพแสนสวยของเมืองกรุงในฤดูรอ้ น “เราแค่อยากให้หนูจดทะเบียนสมรสกับเขา หนึง่ ปีเท่านัน้ จะไม่มกี ารล่วงเกิน ใดๆ เกิดขึน้ ถ้าหนูไม่เต็มใจ” ชายชรากล่าว เรียกสายตาของหญิงสาวอีกครัง้ หล่อนมอง อย่างข้องใจในข้อเสนอสุดแสนพิสดารทีค่ ดิ ว่ามีแต่ในละครเท่านัน้ “ท�ำไมต้องท�ำอย่างนัน้ คะ” “กฎงีเ่ ง่า” เสียงทุม้ ของปริตต์ดงั ขึน้ เป็นครัง้ แรก เขาจ้องหน้าเวียสอย่างไม่สบ อารมณ์ “ผูท้ า้ ชิงต�ำแหน่งประธานบริษทั คนต่อไปของเพกซ์ตนั จ�ำเป็นต้องมีภรรยา” “แล้วแกจะยอมแพ้ในเกมนีร้ ไึ งล่ะ” “ไม่มที าง” ปริตต์วา่ เสียงแข็ง ก่อนจะหันไปมองหน้าอณิษฐา “แต่งงานกับฉันซะ” 26
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
ค�ำพูดทีค่ ล้ายเป็นค�ำสัง่ กลายๆ นัน่ ท�ำให้อณิษฐาหน้าเหวอ มีผชู้ ายสติดที ไี่ หน ขอผูห้ ญิงแต่งงานแบบนีบ้ า้ ง! “ถ้าฉันบอกว่าไม่ละ่ ” หล่อนย้อนปริตต์กลับ จ�ำได้วา่ เมือ่ คืนตัวเองประกาศกร้าว ไปแล้วถึงจุดยืน และหล่อนจะไม่มวี นั ให้เขามาสัน่ คลอนมันแม้หล่อนจะล�ำบากเพียงใด ชายหนุม่ เพียงแค่ยกั ไหล่ ก่อนจะเอ่ยอย่างเป็นต่อ “ก็ไม่เป็นไร แค่คณ ุ ไม่ได้ใช้หนีภ้ ายในวันสองวันนี้ พ่อคุณคงไม่ตายหรอกมัง้ อาจจะไตหายไปข้าง ไม่ก.็ ..” “ปริตต์!” เวียสปรามหลานชายด้วยน�ำ้ เสียงทีท่ ำ� ให้ชายหนุม่ เงียบเสียงลง เขา ท�ำเสียงจิจ๊ ะ๊ อย่างร�ำคาญในล�ำคอ ก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่างเช่นเดิม ความคิดนัน้ ปัน่ ป่วนอยูใ่ นอกราวกับฝนฟ้าคะนอง อณิษฐาคิดทบทวนถึงความ เป็นไปได้ทหี่ ล่อนจะหาเงินเกือบสิบล้านมาใช้หนี้ หลังจากค�ำนวณดูแล้ว หล่อนต้องใช้ เวลาถึงยีส่ บิ เอ็ดปีกบั สีเ่ ดือน ถึงจะเพียงพอถ้าคิดกับเงินเดือนทัง้ หมด และนัน่ ยังไม่ตดั ค่าใช้จา่ ยต่างๆ ออกไป หรือเลือกข้อเสนอนีซ้ ะ แค่ภรรยาในนาม ไม่ใช่ภรรยาจริงๆ เสียหน่อย “อาจจะยากเกินไปส�ำหรับการตัดสินใจในตอนนี้” เวียสเอ่ยเนิบนาบ ยามส่ง สายตาเห็นใจให้แก่อณิษฐา “อันทีจ่ ริง... เรามีเวลาให้หนูคดิ อีกสองสามวัน แล้วค่อยมา ให้คำ� ตอบกับพวกเราก็ได้” หญิงสาวคนเดียวในห้องขยับตัวอย่างอึดอัด ท�ำไมหล่อนจะไม่เห็นสายตาแห่ง ความปรารถนาดีทสี่ ง่ มาให้จากชายชราตรงหน้า แต่สงิ่ ทีค่ า้ งคาอยูใ่ นใจหล่อนไม่ใช่เรือ่ ง แต่งงาน หากเป็นคุณยาย... ทีช่ อื่ อเมเลีย แม่บา้ นธรรมดาๆ จะไปเกีย่ วข้องกับนักธุรกิจระดับโลกได้อย่างไรกัน? วันนีอ้ ณิษฐากลับบ้านเร็วกว่าปกติ ปัญหาทีห่ นักอึง้ ในใจท�ำให้หล่อนเชือ่ ว่าหล่อน ต้องไม่สามารถท�ำงานได้เต็มประสิทธิภาพอยางที่ตั้งใจไว้แน่ ดังนัน้ หล่อนจึงเลือกที่จะ ลางานในช่วงเย็นแทน พร้อมเสียงสรรเสริญของเพือ่ นสนิท ลิลติ แทบจะร�ำ่ ไห้ตอนได้รบั โทรศัพท์ ทีใ่ นทีส่ ดุ อณิษฐาก็ยอมหยุดพักกับเขาสักทีหลังจากท�ำงานเป็นบ้าเป็นหลังมา เป็นปี มินอิ อสตินสีแดงรุน่ โบราณเก่ากึก้ แล่นมาจอดหน้าบ้านพร้อมเสียงครางกระหึม่ ของเครือ่ งยนต์ นีเ่ ป็นสมบัตชิ นิ้ เดียวทีภ่ วิศไม่ยอมให้อณิษฐาขายมันเด็ดขาด หลังจาก การโต้เถียงหลายครัง้ ทัง้ คูจ่ งึ ได้ขอ้ สรุปว่ารถยนต์ทมี่ ารดาของหล่อนซือ้ ให้เป็นของขวัญ
ตัวอย่าง
27
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
วันเกิดตอนอายุสบิ แปดปีนนั้ จะยังอยูต่ อ่ ไป หญิงสาวก้าวลงจากรถอย่างเงียบงัน ไฟในบ้านทุกดวงเปิดสว่างโร่... ด้วยนิสยั ของบิดาหล่อน เขาเป็นคนรอบคอบและประหยัดจนไม่นา่ เป็นไปได้ทจี่ ะเปิดไฟทิง้ ไว้... เกิดอะไรขึน้ อณิษฐาก้าวปราดผ่านรัว้ บ้านเข้าไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ทนั เห็นรถตูส้ ดี ำ� สามสีค่ นั ที่จอดอยู่ตรงหัวมุมถนน เมื่อก้าวผ่านธรณีประตูเข้าไป สิ่งที่หล่อนเห็นคือสภาพบ้าน ทีค่ ล้ายจะผ่านสงครามโลกครัง้ ที่ 3 มา ข้าวของทีล่ ม้ ระเนระนาด พรมยูย่ ี่ เบาะเก้าอีพ้ งั ยับ แจกันแตกกระจายบนพืน้ ยังไม่นา่ ตกใจเท่าบิดาหล่อนทีน่ งั่ คุกเข่าอยูก่ ลางพืน้ ห้องในสภาพโชกเลือด อณิษฐาใจสัน่ ด้วยความหวาดกลัวเมือ่ เห็นบุรษุ ในชุดด�ำเกือบสิบคนทีย่ นื คุมอยูร่ อบบ้านราวกับพัศดีใน เรือนจ�ำ บิดาของหล่อนก้มหน้านิง่ จนหล่อนเริม่ ไม่แน่ใจว่าเขายังมีชวี ติ อยูห่ รือไม่ “พ่อคะ!!!” “อัยย์ อย่าเข้ามาลูก” ภวิศเงยหน้าขึน้ ทันทีทไี่ ด้ยนิ เสียงบุตรสาวสุดทีร่ กั เขาเห็น หล่อนโยนกระเป๋าไปข้างๆ ชนศีรษะชายทีย่ นื คุมอยูต่ รงประตูเข้าเต็มเปา ชายอีกคนหนึง่ เข้ารวบตัวหญิงสาวไว้อย่างทันท่วงทีเมือ่ เห็นว่าหล่อนก�ำลังจะพุง่ เข้าหาบิดา ท่ามกลางความสับสน หล่อนทัง้ เตะ ข่วน ต่อยอย่างบ้าคลัง่ จนชายคนนัน้ สบถเป็นภาษาอังกฤษ พร้อมร้องเรียกพรรคพวกให้เข้ามาช่วยเหลือ รูต้ วั อีกที ร่างของ หญิงสาวก็กลิง้ ไปบนเก้าอีต้ วั ทีย่ งั ไม่ถกู ท�ำลาย พร้อมสภาพทีถ่ กู พันธนาการเท้าและแขน ไว้อย่างสมบูรณ์ หล่อนจ้องเหล่าชายในชุดด�ำเขม็ง ส่วนใหญ่จะหน้าตากระเดียดไปทางยุโรป มากกว่าจะเป็นคนเอเชีย มีหลายคนทีร่ า่ งสูงใหญ่จนเดาได้วา่ ไม่ใช่ชาวไทย “พวก... พวกแกต้องการอะไร” ไม่มใี ครตอบค�ำถามหล่อน ทัง้ หมดเดินไปหยุดรอบๆ ร่างภวิศตามเดิม และ แน่นงิ่ ไปคล้ายหุน่ ยนต์ทถี่ กู ปิดเครือ่ ง หญิงสาวมองตามอย่างไม่เข้าใจ แม้กระทัง่ บิดา ก็กม้ หน้าลงไปดังเดิม คล้ายรออะไรบางอย่าง ภวิศก�ำมือแน่น แม้เชือกทีม่ ดั ข้อมือเขา ไว้บาดลึกเข้าไปจนปวดแสบปวดร้อน แต่เขาก็ดใี จทีท่ กุ สิง่ เป็นไปตามแผนทีว่ างไว้ เสียงกุกกักดังมาจากชั้นบนของบ้านเรียกสายตาของอณิษฐาได้ไม่ยาก ส้นสูง ปราด้าหนังสีแดงกระทบพื้นไม้ขัดมันจนเกิดเสียงดังก้องยามที่หญิงมีอายุนางหนึ่งเดิน นวยนาดลงบันไดมาด้วยมาดนางพญา หล่อนมีผมสีนำ�้ ตาลอ่อนและนัยน์ตาคมกริบ และ บางสิง่ บางอย่างในตัวหล่อน... ท�ำให้อณิษฐานึกถึงแม่ 28
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
ชายทัง้ หมดในห้องนัน้ โค้งค�ำนับให้รไู้ ด้ในทันทีวา่ ใครใหญ่ทสี่ ดุ ในห้องนี้ สิง่ แรก ทีห่ ล่อนท�ำหลังจากเดินลงบันไดมาคือปรายตามองไปยังอณิษฐาพร้อมส่งยิม้ อ่อนโยนให้ ทว่ามีอะไรบางอย่างในยิม้ นัน้ ทีท่ ำ� ให้หญิงสาวขนลุกชันไปถึงต้นคอ “คุณ... คุณเป็นใคร” “ฉันจะตอบค�ำถามเธอเมือ่ ฉันคุยกับพ่อของเธอเสร็จแล้วเท่านัน้ สาวน้อย ดังนัน้ ถ้าอยากรูว้ า่ ฉันเป็นใคร ได้โปรดอยูเ่ งียบๆ สักสองสามนาที” หล่อนถอดถุงมือผ้ามัสลิน สีขาวออก พลางก้าวยาวๆ ไปทางภวิศทีน่ งั่ นิง่ อยูแ่ ล้วตบหน้าเขาฉาดใหญ่! อณิษฐาดิน้ ขลุกขลักอย่างอดรนทนไม่ได้ เลือดสีแดงฉานจากมุมปากภวิศหยด แหมะลงบนพืน้ “หยุดนะ! คุณท�ำบ้าอะไรน่ะ!” หญิงสาวร้องลัน่ แต่คนทัง้ หมดหาได้สนใจไม่ หญิงมีอายุเพียงแค่ปรายตามอง ก่อนจะฟาดเข้าตรงท้องภวิศจนเขาตัวงอล้มลงไปบนพืน้ “พ่อ!!” “อัยย์ เงียบ!” ภวิศสัง่ ด้วยน�ำ้ เสียงสัน่ พร่าและเฉียบขาดแบบทีอ่ ณิษฐาไม่เคย ได้ยนิ มาก่อน หญิงสาวตะลึงงันพร้อมน�ำ้ ตาทีเ่ อ่อล้นขึน้ มาคลอนัยน์ตาคูง่ าม “ฉันให้เวลาแกมากีป่ แี ล้ว” หญิงมีอายุกดั ฟันพูดพร้อมกับเตะซ�ำ้ ทีเ่ ดิมอีกครัง้ อย่างไม่ปรานี หล่อนรูว้ า่ อณิษฐาดูอยู่ “ฉันล่ะเบือ่ กับความไม่ได้เรือ่ งของแกจริงๆ เบือ่ เบือ่ จนไม่อยากเห็นหน้าแกอยูบ่ นโลกใบนีอ้ ย่างสบายใจแล้ว” เสียงเนือ้ ถูกกระทบกับของแข็งท�ำให้อณิษฐาเบือนหน้าหนีอย่างเจ็บปวด หล่อน พยายามดิน้ รนจนรวดร้าวไปทัง้ กาย ชายทีย่ นื ใกล้ๆ เคลือ่ นกายเข้ามายึดตัวหล่อนไว้ ภวิศไม่รอ้ งสักแอะ เขาเงยหน้าขึน้ มองผูท้ ก่ี ำ� ลังตบตีเขาด้วยความแค้น หล่อนก�ำลังเตะเขา ทัง้ น�ำ้ ตานองหน้า “ไอ้คนไม่ได้เรือ่ งเอ๊ย! ไอ้ผชู้ ายเฮงซวย ไอ้ออ่ นแอ ไอ้...” หล่อนหอบน้อยๆ เมือ่ ถอยห่างออกมา ก่อนจะร้องสัง่ คนรอบข้าง “เอามันออกไปให้พน้ หน้าฉัน!” “ผมจะไม่ไปไหนทัง้ นัน้ !” ภวิศตะโกนกลบเสียงหล่อน ความเจ็บปวดสะเทือน จากปอดไปถึงซีโ่ ครง หากไม่เท่ากับทีใ่ จ “คุณจะเอาลูกสาวผมไปไหนไม่ได้ ผมไม่ยอม ไม่มวี นั !” “แกไม่มสี ทิ ธิใ์ นตัวหล่อนอีกแล้ว” หญิงมีอายุกรีดร้องลัน่ อย่างโมโห “แก... แก กล้าดียงั ไงถึงได้มาทวงสิทธิเ์ อาในตอนทีแ่ กปล่อยให้หล่อนท�ำงานงกๆ หาเลีย้ งคนอ่อนแอ แบบแกอย่างไม่ลมื หูลมื ตา!” “แต่เธอเป็นลูกสาวผม!”
ตัวอย่าง
29
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
“แต่เธอเป็นหลานของฉัน! ได้ยนิ ไหม! และฉันจะไม่ยอมให้หลานของแม่อเมเลีย ผูย้ งิ่ ใหญ่ตอ้ งมาท�ำงานงกๆ หาเช้ากินค�ำ่ แบบนีเ้ ด็ดขาด!” สิน้ ประโยค ความเงียบเข้าครอบคลุมห้องนัง่ เล่นเล็กๆ อย่างห้ามไม่ได้ อณิษฐา มองแผ่นหลังของหญิงมีอายุอย่างไม่เข้าใจ “นีม่ นั เรือ่ งบ้าอะไรกัน” หญิงสาวพึมพ�ำเสียงแผ่วทว่ากังวานชัด “พ่อคะ... พ่อ ตอบหนูได้ไหม นีม่ นั เรือ่ งอะไรกันแน่” “ไม่มอี ะไรหรอกอัยย์... แค่เพือ่ นเก่าพ่อ” “จนป่านนีแ้ กยังจะปิดบังหล่อนอีกเหรอ!” หญิงมีอายุถามอย่างสิน้ ความอดทน นัยน์ตาวาวโรจน์บาดลึกลงไปในใจของภวิศ เขาหลบสายตาหล่อน ข่มความเจ็บปวด ไม่ให้ฉายในน�ำ้ เสียง “ผม...” เสียงของภวิศหายเข้าไปในล�ำคอเมือ่ เขาหมดสติลม้ ลงตรงนัน้ “อ้าว ตายซะแล้ว...” หล่อนว่า พลางสะบัดหน้าไปทางอณิษฐาทีน่ งั่ ช็อกค้างอยู่ บนเก้าอี้ “ตกลงยังอยากรูอ้ ยูไ่ หมว่าฉันเป็นใคร” “เจ๊แกเล่นแรงไปหน่อยนะนี”่ เสียงบอดีก้ าร์ดในชุดด�ำพึมพ�ำเบาๆ เมือ่ หอบร่าง ไม่ได้สติ (แบบปลอมๆ) ของภวิศออกมานอกบ้าน “คุณภวิศไหวไหมครับ อยากให้ พวกผมพาไปส่งทีโ่ รงพยาบาลไหม” “ไม่ตอ้ งๆ โดนผูห้ ญิงเตะสองสามทีผมไม่ถงึ ตายหรอก” ภวิศว่า พลางครางออกมา เบาๆ “แม่คณ ุ ก็เล่นไม่ออมแรงเลย... สงสัยเก็บกดมานาน” กลุม่ คนทัง้ หมดพากันหัวเราะเบาๆ ราวกับเรือ่ งนองเลือดเมือ่ ครูไ่ ม่เคยเกิดขึน้ ก่อนความเงียบจะปกคลุมบริเวณบ้างอีกครัง้ พร้อมๆ กับไฟทีด่ บั มืดลง ภวิศเงยหน้าขึน้ มองท้องฟ้าทีไ่ ร้เดือน และแสงดาวก็รบิ หรีเ่ ต็มที ไม่ตา่ งอะไรจากแววตาของเขา “ถ้าไม่อยากโดนกระสุนกรอกหัวล่ะก็นั่งนิ่งๆ ตรงนั้นล่ะ” โรซาเรียสั่งด้วย น�ำ้ เสียงเยียบเย็นเมือ่ เห็นว่าอณิษฐาพร้อมจะกระโจนเข้ามาหักคอหล่อนได้ทกุ เมือ่ หล่อน มองขึน้ ลงไปตามเรือนร่างระหง ผ่านชุดท�ำงานทีอ่ อกจะเปรีย้ วเกินพอดีเล็กน้อย แล้วยิม้ ออกมาอย่างถูกอกถูกใจ “ใช้ได้ ใช้ได้...” “คุณมันบ้าไปแล้ว” อณิษฐากระถดตัวหนีเมือ่ เห็นสายตานัน่ แม้จะน่าแปลกที่ เธอสัมผัสถึงเจตนาทีม่ งุ่ ร้ายไม่ได้เลย แต่เธอก็ไม่ไว้ใจหล่อนอยูด่ ี “พูดจาไม่เพราะเลย” โรซาเรียนิว่ หน้า ต่อว่าอย่างไม่จริงจังนัก 30
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
อณิษฐาแทบลมจับเพราะความโกรธ “จะให้ฉนั พูดดีๆ กับคนทีจ่ ๆู่ ก็บกุ เข้าบ้าน มาจับฉันมัดไว้! ท�ำร้ายพ่อฉัน! ท�ำข้าวของในบ้านฉันพังอย่างนัน้ หรือคะ!? ฝันไปเถอะ! ถ้าฉันรอดไปได้ เรือ่ งนีถ้ งึ ต�ำรวจแน่ๆ!” คราวนีโ้ รซาเรียหัวเราะลัน่ หล่อนรับถุงมือจากบอดีก้ าร์ดข้างๆ มาสวมไว้ดงั เดิม ก่อนจะกวาดตาไปรอบๆ ห้องนัง่ เล่นทีพ่ งั ยับและมีสาวงามนัง่ อยูต่ รงกลาง หัวฟูยงุ่ เหยิง และมองหล่อนตาขวางราวกับแมวป่า “พรุ่งนี้ต�ำรวจจะท�ำอะไรฉันไม่ได้หรอก กว่าพวกมันจะรู้ตัว ฉันคงออกนอก ประเทศไปไกลลิบ... ไปพร้อมๆ กับตัวหล่อนนัน่ แหละ” “คุณมันอาชญากร!” “นีๆ่ กล่าวหาป้าของตัวเองอย่างนัน้ ได้ยงั ไง” โรซาเรียย่อกายลงตรงหน้าหล่อน จนสายตาประสานในระดับเดียวกัน ยิม้ พรายยัว่ ยวนให้อณิษฐาเลือดขึน้ หน้า “ถ้าฉันเป็น อาชญากร เธอมันก็ลกู หลานอาชญากรน่ะซี” “ฉันไม่เคยรูจ้ กั คุณ” อณิษฐาโต้กลับอย่างกราดเกรีย้ ว เธออยากจะลุกขึน้ ผลักผูห้ ญิงตรงหน้าตัง้ แต่ ตอนทีห่ ล่อนสัง่ ให้คนของหล่อนหิว้ พ่อเธอออกไป เธออยากจะวิง่ ตามพ่อเธอออกไปและ พาไปโรงพยาบาลให้เร็วทีส่ ดุ ... แต่... แต่ยยั ผูห้ ญิงทีอ่ า้ งตัวว่าเป็นป้าของเธอตรงหน้านี่ กลับขัดขวางเธอได้อย่างไม่ตอ้ งใช้ความพยายามใดๆ เลย อณิษฐานึกเจ็บใจในอ�ำนาจและก�ำลังของตัวเองขึน้ มา น�ำ้ ตาทีแ่ ห้งเหือดไปนาน รืน้ ขึน้ มาอีกครัง้ โรซาเรียกุมขมับอย่างเหนือ่ ยใจ หล่อนลุกขึน้ ยืนเต็มความสูง (เท่าทีป่ ราด้าสูง สีน่ วิ้ ครึง่ จะท�ำให้หล่อนสูงได้) ตะโกนออกไปนอกบ้านด้วยเสียงเจือหัวเราะ “วิท ฉันรูว้ า่ แกอยูต่ รงนัน้ !... ลูกสาวแกร้องไห้แล้ว เข้ามาปลอบหน่อยเร็ว เดีย๋ ว ฉันจะโดนหาว่าเป็นผูใ้ หญ่รงั แกเด็ก!” อณิษฐาเงยหน้าขึน้ อย่างงุนงง และหล่อนแน่ใจว่าต้องเป็นเพราะสีหน้าของหล่อน แน่ๆ ทีท่ ำ� ให้โรซาเรียหัวเราะหนักเข้าไปอีก ภวิศกระวีกระวาดเข้ามาในบ้านด้วยท่าทีนา่ ขัน เลือดปลอมทีต่ ดิ อยูต่ ามตัวเริม่ แห้งและเปลีย่ นเป็นสีเข้มขึน้ โรซาเรียหันมายิม้ อย่างจริงใจให้อณิษฐา “ยินดีทไี่ ด้รจู้ กั ... ฉันชือ่ โรซาเรีย ลินเบิรต์ เป็นพีส่ าวของแม่เธอ” “เป็นการพบกันที่น่าประทับใจดีนะว่าไหม” ภวิศพูดด้วยน�้ำเสียงแช่มชื่น ท่ามกลางหญิงงามทั้งสอง ท่ามกลางห้องนั่งเล่นที่มีเศษนุ่นฟุ้งกระจุยกระจายและมี
ตัวอย่าง
31
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
บอดีก้ าร์ดตัวด�ำๆ ยืนเป็นแบ็กกราวนด์อยูด่ า้ นหลัง “ลูกคิดว่าการแสดงของพ่อเป็นยังไงบ้าง พอจะไปเป็นดาราได้ไหม” “ถ้าคุณพ่อเล่นแบบนีอ้ กี หนูจะขอให้เขาเอาลูกโลกทองค�ำฟาดใส่คณ ุ พ่อตอน ขึน้ เวที” อณิษฐาขูฟ่ อ่ อย่างไม่คอ่ ยพอใจนัก ก่อนจะหันไปยังโรซาเรียด้วยท่าทีสงสัยใคร่รู้ “คุณแม่หนูไม่เคยพูดถึงคุณ” บุคคลสูงวัยทัง้ คูม่ แี ววตาหม่นแสงลง “มันเป็นเรือ่ งก่อนทีห่ นูจะเกิด” ภวิศเอ่ยเสียงเบา “พ่อ... พ่อเป็นคนทีท่ ำ� ให้แม่ รูส้ กึ ล�ำบากใจทุกครัง้ ทีพ่ ดู ถึงครอบครัวของเธอเอง” “นัน่ ไม่ใช่ประเด็นทีจ่ ะบอกอัยย์ในตอนนี้ วิท” โรซาเรียปรามเสียงสัน่ “ทีส่ ำ� คัญ คือแม่อเมเลียอยากให้อณิษฐาไปอยูก่ บั เธอทีน่ นู่ ” ภวิศกุมมือเข้าหากันแน่น ฝืนคลีย่ มิ้ ออกมาจนอณิษฐารูส้ กึ ได้ “เดีย๋ วก่อน นีม่ นั อะไรกันคะ พวกพ่อพูดเหมือนหนูเป็นเด็กอายุสบิ หน้าทีจ่ ะจับ โยนไปไหนมาไหนก็ได้” อณิษฐาท้วงขึน้ มา มองหน้าคนนูน้ คนนีส้ ลับกัน “หนูไม่ยอม หรอกนะคะ บ้านของหนู เพือ่ นของหนู ครอบครัวของหนูอยูท่ น่ี ี่ หนูจะไม่ไปไหนทัง้ นัน้ !” “ลูกต้องไป อัยย์ อย่างทีโ่ รสว่า... พ่อให้ลกู ทนล�ำบากมามากพอแล้ว” “แล้วพ่อล่ะคะ! พ่อจะไปกับหนูดว้ ยรึเปล่า” ภวิศนิง่ เงียบ มองไปอีกทางอย่างไม่ตอ้ งการตอบ ทว่าอณิษฐารูไ้ ด้ในทันที “หนูจะไม่ไปจากไทย! ถ้าคุณพ่อไม่ไปด้วย! แล้วหนีล้ ะ่ คะ ใครจะจัดการให้ คุณพ่อ งานของหนูอกี ถ้าหนูทงิ้ มันไปตอนนี.้ ..” “เรือ่ งนัน้ แม่อเมเลียสัง่ ให้ปา้ จัดการให้หมดแล้ว” โรซาเรียขัดขึน้ เรียบๆ หันไปมอง ภวิศ “หนีท้ งั้ หมดทีพ่ อ่ หนูมี ทนายของลินเบิรต์ เพิง่ ตรวจสอบและท�ำเรือ่ งจ่ายไปเมือ่ เช้านี้ เอง ทัง้ พวกใต้ดนิ มาเฟีย ธนาคาร นัน่ เป็นสาเหตุทที่ ำ� ให้หนูตอ้ งไปอยูก่ บั เรา” คราวนี้ หญิงมีอายุเอ่ยเสียงเข้มขึน้ “มันคือข้อแลกเปลีย่ นทีเ่ ท่าเทียม” พ่อขายหล่อน... “หนูไม่ไป” อณิษฐาเม้มริมฝีปากแน่น ทัง้ ชีวติ นี้ บุคคลทีห่ ล่อนห่วงหามากทีส่ ดุ ก็คอื บิดา “ต่อให้คณ ุ จะฉุดกระชากลากถูหนูไป หนูกจ็ ะหนีกลับมาทีน่ อี่ ยูด่ ”ี โรซาเรียนิว่ หน้า “เธอไม่มเี หตุผลต้องท�ำถึงขนาดนัน้ คุณพ่อเธอจะอยูส่ ขุ สบายดี เรามีเงินให้เขา มีบา้ นทีด่ กี ว่านี”้ “ในบัน้ ปลายชีวติ ทีไ่ ม่เหลือใครเลยน่ะหรือคะ” อณิษฐาถามด้วยน�ำ้ เสียงกึง่ จะ เสียดสี “ยังไงหนูกไ็ ม่ยอม ถ้าจะพรากหนูกบั พ่อล่ะก็... หนูจะหาเงินมาใช้คนื พวกคุณเอง” 32
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
“ท�ำอย่างนัน้ ไม่ได้” ภวิศร้องท้วงพร้อมๆ กับโรซาเรีย “ท�ำไมจะไม่ได้คะ” อณิษฐาย้อน พลางสูดลมหายใจเข้าลึก หล่อนเลือกแล้วทีจ่ ะ ทิง้ ไพ่ตายใบสุดท้ายออกมา “อีกอย่าง... สามีของหนูอยูท่ นี่ ี่ หนูคงทนไม่ได้แน่ถา้ ต้อง อยูห่ า่ งจากเขา” ปฏิกริ ยิ าจากคนทัง้ คูเ่ หนือกว่าทีอ่ ณิษฐาคาดเดาไว้มากมายนัก โรซาเรียนัง่ เงียบ ในขณะทีภ่ วิศหงายเงิบ สักพัก... ป้าโรสของหญิงสาวก็ลุกขึ้นอยากรวดเร็วพร้อมร้องหาโทรศัพท์จาก บอดีก้ าร์ด ความมืดก�ำลังโรยตัวตัดกับแสงวับวาวของตึกขนาดใหญ่ใจกลางมหานคร ปริตต์ เพกซ์ตนั เดินออกมาจากห้องน�ำ้ หรูภายในเพนต์เฮาส์เหนือพืน้ ดินสีส่ บิ ห้าชัน้ พอดีกบั เสียง โทรศัพท์ของเขาทีก่ รีดร้องขึน้ มาอย่างบ้าคลัง่ ชายหนุม่ ขมวดคิว้ มุน่ นึกไม่ออกว่าเวลาแบบนีใ้ ครหน้าไหนมันกล้าโทรมารบกวน ร่างสูงพาดผ้าเช็ดตัวผืนเล็กไปกับไหล่ ปัดปอยผมทีเ่ ปียกชืน้ ให้พน้ จากใบหน้า ก่อนจะ กดรับโทรศัพท์พร้อมกับเปิดล�ำโพงแทนทีจ่ ะเอาแนบหู “มีอะไร” “ไหนคุณบอกว่ายายฉันเสียไปแล้วไง นีม่ นั อะไรกันปริตต์!” ปริตต์ถึงกับหูออื้ ไปในวินาทีแรกกับเสียงแปดหลอดของว่าทีภ่ รรยาเขา โชคดี แค่ไหนทีเ่ ขาไม่ยกมันขึน้ แนบหูแบบทีเ่ คยท�ำประจ�ำ ชายหนุม่ เดินถอยออกมาจากโทรศัพท์ ทีว่ างอยูบ่ นเคาน์เตอร์หนิ อ่อน พยายามจับใจความทีห่ ญิงสาวกล่าวหา “ใครบอกคุณ” “ป้าของฉันมาทีน่ ี่ พยายามจะบังคับให้ฉนั ไปอยูก่ บั ท่านและยาย! โอ๊ย... เรือ่ ง มันวุน่ วายไปหมด ฉันบอกท่านไปแล้วด้วยว่าฉันไม่ไป ฉันจะอยูท่ นี่ กี่ บั ... เอ่อ... สามี” ท้ายเสียงของอณิษฐาแผ่วลงจนปริตต์ตอ้ งขยับกายเข้าไปใกล้โทรศัพท์ดงั เดิม “หืม” ปริตต์อทุ านเบาๆ อย่างสนใจ สมองนักธุรกิจหนุม่ หมุนเร็วจีเ๋ มือ่ คิดถึง ความเป็นไปได้ทแี่ ผนของเขาและปูจ่ ะล่มกลางคัน “คุณอยูท่ ไี่ หน บ้านใช่ไหม” “ใช่... เอ๊ย ไม่! นีฉ่ นั ไม่ได้ขอให้คณ ุ มานะ แค่โทรมาตกลงกับคุณเฉยๆ ตกลง คุณจะแต่งงานกับฉันจริงๆ ใช่ไหม ถ้าอย่างนัน้ ช่วยแสดงตัวเป็นสามีทดี่ ใี ห้หน่อยนะเวลา คุณป้าของฉันโทรไปหา ฉันไม่อยากให้ทา่ นจับได้ ตกลงนะ”
ตัวอย่าง
33
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
“ผมจะไปทีบ่ า้ นคุณภายในครึง่ ชัว่ โมง” ปริตต์กล่าวเสียงเรียบและตัดสายทิง้ ใน ทันที บุคคลปลายสายแทบจะกรี๊ดออกมาถ้าไม่ติดว่าหล่อนแอบเลี่ยงออกมาโทรศัพท์ หลังบ้านโดยไม่ให้ใครเห็น ให้ตายเถอะ หล่อนต้องคิดผิดแน่ๆ ทีโ่ ทรหาเขา “เราติดต่อนายแม่ไม่ได้เลยครับ ท่านอยู่ในระหว่างการบินจากจีนกลับ สหรัฐอเมริกา คาดว่าอีกราวๆ ชัว่ โมงถึงจะสามารถติดต่อได้” เสียงบอดีก้ าร์ดคนหนึง่ กระซิบเป็นภาษาอังกฤษเร็วปร๋อข้างหูของโรซาเรียด้วยสีหน้าเรียบนิ่งทว่าแฝงความไม่ สบายใจอย่างยิ่งยวด แววตาของหล่อนแปรเปลี่ยนไปครู่หนึ่งตามเนื้อข่าวที่ได้รับก่อน จะกลับมานิง่ สงบดังเดิม “หาทางติดต่อท่านให้เร็วทีส่ ดุ ดูทา่ จะมีคนเล่นตลกกับเราเสียแล้ว ทัง้ ทีเ่ ฝ้าตามติด หลานสาวฉันขนาดนัน้ แล้วไอ้สามีทวี่ า่ นีม่ นั เล็ดลอดสายตาไปได้ยงั ไง!” “ขออภัยครับ ผมจะจัดการเรือ่ งนีใ้ ห้เร็วทีส่ ดุ ” “แล้วช่วยจัดการไอ้อากาศร้อนๆ บ้าๆ น่าอึดอัดตรงนีด้ ว้ ย ฉันไม่ชอบประเทศนี้ ก็ตรงนีแ้ หละ หายใจยากชะมัด” “ครับนายหญิง” ชายในชุดด�ำรับค�ำหนักแน่น ก่อนจะถอยหลังและหายไปจาก ตรงนัน้ อย่างรวดเร็ว อณิษฐายืนจ้องโทรศัพท์มือถือในมือตัวเองอย่างวิตกจริต หลังจากบอกคน ทัง้ สองว่าตนขอเวลามาเข้าห้องน�ำ้ สักครู่ หญิงสาวขมวดคิว้ มุน่ นึกหาเหตุผลว่าอะไรดลใจ ให้ตนเองพูดออกไปแบบนัน้ ทัง้ กับเขา บิดา และป้าทีไ่ ม่เคยเห็นหน้ามาก่อน “ตานัน่ ไม่หวั เราะเยาะใส่กบ็ ญ ุ เท่าไรแล้วยัยอัยย์เอ๊ย” หล่อนพึมพ�ำเบาๆ อย่างน้อย ก็ยงั ดีทเี่ ขายอมช่วยเหลือ ท�ำไมหล่อนจะดูไม่ออกว่าผูห้ ญิงคนนัน้ จงเกลียดจงชังบิดาหล่อนมากขนาดไหน แม้หล่อนจะไม่รวู้ า่ เป็นเพราะอะไร หากแต่ทงั้ ชีวติ นีห้ ล่อนเหลือบิดาเพียงแค่คนเดียว ท่าน เป็นทัง้ ทีพ่ งึ่ ทางใจ ทางกาย และเป็นแรงขับเคลือ่ นในชีวติ ... หล่อนห่วงพ่อ หากต้องพรากจากกันโดยทันทีแบบนี้ หล่อนเองก็นกึ ภาพไม่ออก เหมือนกันว่าหล่อนและท่านจะอยูอ่ ย่างไร เพราะหล่อนเองก็เชือ่ ว่าท่านอยูโ่ ดยปราศจาก หล่อนไม่ได้ คงไม่แคล้วเมาหัวราน�ำ้ เทีย่ วยืมเงินมาเฟียใต้ดนิ อีก... 34
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
ปริตต์ เพกซ์ตนั ลงจากรถสปอร์ตคันหรูดว้ ยท่าทีสบายๆ เขาสวมเสือ้ เชิต้ แขนยาว เนือ้ ดีกบั กางเกงสแล็กส์สเี ข้าคูก่ นั ผมทีเ่ คยเปียกปอนเมือ่ ครึง่ ชัว่ โมงก่อนถูกเซตเป็นทรง ทีใ่ ช้ประจ�ำยามท�ำงาน สีหน้าของเจ้าตัวไม่บง่ บอกอารมณ์ยามมองบอดีก้ าร์ดในชุดด�ำทัง้ หลายทีย่ นื เฝ้า อยูห่ น้าบ้านหลีกทางให้ ทว่านัยน์ตาคูค่ มเข้มเต้นระริกขึน้ มาชัว่ ครูเ่ มือ่ เห็นเสีย้ วร่างกาย ส่วนหนึง่ ของอณิษฐาทีน่ งั่ อยูใ่ นห้องนัง่ เล่นหน้าบ้าน “ขอโทษทีม่ าช้าครับ” ชายหนุม่ กล่าวอย่างสุภาพยามสาวเท้าเข้ามาในห้องนัง่ เล่น ขนาดกะทัดรัดทีก่ ระจุยกระจายจนน่าแปลกใจ ออกจะเป็นการเสียมารยาทไปสักหน่อยที่ จะเอ่ยปากถาม ชายหนุม่ จึงได้แต่ปดิ ปากเงียบและไม่แสดงออกทางแววตา และนัน่ ย่อมเป็นกิรยิ าทีผ่ ดิ สังเกตแน่นอนส�ำหรับโรซาเรีย “เชิญนั่ง” หล่อนกล่าวด้วยน�้ำเสียงวางอ�ำนาจ ปริตต์จึงถือวิสาสะนั่งลงข้าง อณิษฐา ทีบ่ ดั นีน้ งั่ อยูฝ่ ง่ั ตรงข้ามผูใ้ หญ่ทงั้ สอง กลายเป็นคนสองคูท่ ตี่ อ้ งนัง่ เผชิญหน้ากัน อย่างเลีย่ งไม่ได้ อณิษฐาสาบานได้วา่ หล่อนไม่ได้มเี จตนาพิศวาสเขาแม้แต่นอ้ ย หากแต่กลิน่ สบู่ จางๆ จากร่างสูงลอยมากระทบจมูก นัน่ ยังไม่เท่ากับการทีเ่ ขาหันมาแล้วส่งยิม้ ให้หล่อน ดูจะเป็นการฉีกยิ้มมุมปากเสียมากกว่า ยิ้มแบบที่หล่อนต้องแอบค่อนแขะในใจว่ายิ้ม เพือ่ การค้า ปริตต์ละสายตาจากดวงหน้างามเพือ่ สบตาโรซาเรียทีน่ งั่ ไขว่หา้ ง กอดอก และจ้อง อย่างพินจิ พิเคราะห์อยูก่ อ่ นแล้ว “ผมกับอัยย์ตอ้ งขอโทษจริงๆ ทีไ่ ม่ได้บอกพวกคุณก่อนหน้านีเ้ รือ่ งทีเ่ ราคบหากัน” ชายหนุม่ เริม่ ชีแ้ จงขึน้ ด้วยสุม้ เสียงราบเรียบตามแบบฉบับของเขา “มันกะทันหันมากจน พวกเราเองก็ตงั้ ตัวไม่ทนั ” “แล้วพวกเธอสองคนไปรู้จักกันตอนไหน” ภวิศซักอย่างพิศวง เขามั่นใจว่า ลูกสาวของเขาไม่ใช่คนทีจ่ ะมีความลับอะไรกับเขาได้นาน หล่อนมักจะบอกเขาและภรรยา เป็นคนแรกๆ เสมอเมือ่ มีเรือ่ งน่ายินดีหรือไม่สบายใจ “คือ... คืนนัน้ ผมเมามาก แล้ว... แล้วผม เอ่อ... สิง่ ทีผ่ มท�ำลงไป ผมต้องการ รับผิดชอบ” อณิษฐาหันไปมองหน้าเขาอย่างไม่อยากจะเชือ่ หู เขาคิดจะท�ำอะไร! ค�ำว่าต้องการ ‘รับผิดชอบ’ ออกจากปากชายหนุม่ นัน้ ดูเด็ดเดีย่ วจนน่าใจหาย ภวิศถึงกับอึง้ และไปต่อไม่ถกู
ตัวอย่าง
35
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
“ถึงผมจะเป็นลูกครึ่งและถูกเลี้ยงดูมาแบบฝรั่ง แต่ผมก็พอเข้าใจว่าส�ำหรับ วัฒนธรรมของไทย เรือ่ งนีเ้ ป็นเรือ่ งค่อนข้างส�ำคัญมาก” ปริตต์พดู ต่อโดยไม่สนใจร่างอรชร ทีข่ ยับยุกยิกอย่างเรียกร้องความสนใจอยูข่ า้ งตัว นัยน์ตาคูค่ มตวัดไปมองอย่างไม่แยแสนัก หากเป็นการปรามให้หล่อนอยูน่ งิ่ ๆ และอย่าขัด โรซาเรียหรีต่ าลง “แล้วไง ฉันไม่เห็นว่าเรือ่ งแค่นมี้ นั จะส�ำคัญตรงไหน สาวอเมริกนั ส่วนใหญ่ไม่ แคร์เรือ่ งพวกนีเ้ ลย แล้วหล่อนก�ำลังจะไปอยูใ่ นสังคมทีไ่ ม่มใี ครแคร์เรือ่ งพวกนีอ้ ยูแ่ ล้ว นัน่ ไม่เป็นปัญหาสักหน่อย” “อ้อ แน่นอนครับ คุณต้องแคร์ แม้คณ ุ จะเป็นอเมริกนั ” ปริตต์คว้าเอวอณิษฐาไว้ และดึงเข้ามาแนบชิด “เพราะเธอจะอยูท่ นี่ กี่ บั ผม ไม่ใช่กบั คุณ” “ช่างเป็นเด็กหนุ่มที่ตรงไปตรงมา และก้าวร้าวจนเกินพอดี” โรซาเรียเผยยิ้ม ออกมาอย่างถูกใจ “แต่เสียใจ ฉันยอมแบบนัน้ ไม่ได้ อัยย์เป็นคนส�ำคัญของเรา เราจะเสีย เธอไปไม่ได้” นัยน์ตาประสานกันนิง่ อย่างไม่มใี ครยอมใคร อณิษฐาอึดอัดกับแขนแกร่งทีเ่ ต็ม ไปด้วยกล้ามเนือ้ ของเขาแต่ไม่กล้าพูดอะไรออกมา ความรูส้ กึ วูบโหวงในช่องท้องขัดกับ บรรยากาศภายนอกโดยสิ้นเชิง ทว่าจิตใจหล่อนก�ำลังว้าวุ่น และเมื่อเห็นแววตาที่เต็ม ไปด้วยความสับสนและห่วงใยของบิดา หล่อนก็พดู ออกไปเบาๆ “หนูจะอยูก่ บั เขา” “แต่เธอจะเป็นอันตราย” โรซาเรียท้วง “เธอเจอฉันแล้ว และฉันไม่ได้ปดิ บังตัวตน ในการมาพบเธอแม้แต่นอ้ ย ทีนลี้ ะ่ พอใครๆ รูเ้ ข้า เธอจะต้องล�ำบาก... เธอมัน่ ใจหรือว่า สามีของเธอจะสามารถปกป้องเธอได้” “จากอะไรล่ะคะ” ปัง! “จากอะไรแบบนีไ้ ง” สิน้ เสียง เกิดความโกลาหลขึน้ ด้านนอกทันทีเมือ่ รถตูส้ ขี าวปลอดสามคันแล่นเข้ามา พร้อมกับเสียงล้อบดกับถนนสนัน่ หวัน่ ไหว ลูกปืดนัดแรกถูกส่งเข้ามากระทบหลอดไฟ หน้าบ้านจนแตกกระจายในพริบตา ปริตต์กดศีรษะอณิษฐาลงกับโซฟาทันทีพร้อมกับกวาดสายตาไปทัว่ บอดีก้ าร์ด คนหนึ่งโยนถุงน�้ำแข็งของโรซาเรียที่อยู่ในมือของเขาออกไปนอกบ้านและเริ่มภารกิจ ปกป้องนายหญิง 36
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
“บังกระสุนไว้ อย่าให้นายหญิงเป็นอะไรเด็ดขาด!” เสียงคนตะโกนสั่งงานรัวเร็วเป็นภาษาอังกฤษ บ้างเป็นศัพท์แสลงจนอณิษฐา จับใจความไม่ได้ หล่อนรู้อย่างเดียวคือข้างนอกนั่นมีคนที่คิดจะฆ่าหล่อนและป้าของ หล่อน! น่าแปลกทีป่ ริตต์ไม่หวัน่ ไหวแม้แต่นอ้ ยในสถานการณ์แบบนี้
ตัวอย่าง
37
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
4
เสียงปืนและกระจกแตกยังดังสนัน่ ต่อเนือ่ งเกือบห้านาที ตอนนีไ้ ม่มอี กี แล้วแสงไฟ ทีจ่ ะช่วยให้ความสว่างแก่บา้ นหลังน้อยทัง้ หลัง ความมืดแผ่ไปทัว่ คล้ายเป็นสัญญาณเตือน ถึงอันตรายทีก่ ำ� ลังจะเกิด “นีค่ ณ ุ ...” เสียงแหบห้าวของภวิศดังขึน้ เบาๆ ข้างกายปริตต์ ชายหนุม่ เงยหน้าขึน้ มองใบหน้าของว่าทีพ่ อ่ ตาทีอ่ ยูใ่ นสภาพสะบักสะบอมไม่นอ้ ย (จากการทักทายในครัง้ แรก ของโรซาเรีย) “ครับ” “คุณแน่ใจนะว่าจะปกป้องลูกสาวผมได้” “ผมยืนยันด้วยเกียรติของลูกผูช้ าย” เขารับค�ำเสียงหนักแน่น “มีทางออกหลังบ้าน” ภวิศกระซิบเสียงแผ่ว พยายามไม่ให้โรซาเรียได้ยนิ ซึง่ นัน่ แทบจะไม่ตอ้ งพยายามยามเลย เสียงปืนและเสียงเอ็ดตะโรข้างนอกนัน่ ก็มากพอทีจ่ ะ กลืนทุกสิง่ ได้มดิ อยูแ่ ล้ว “พาอัยย์หนีไป อย่าให้ใครเจอเธอจนกว่าโรสจะกลับประเทศ ผมเชือ่ ว่าคุณท�ำได้” “ผมจะพยายาม... แต่คณ ุ ล่ะครับ” “ไม่ตอ้ งห่วงผม ผมมันพวกกระดูกเหล็ก ไม่เป็นอะไรไปง่ายๆ หรอก ไปเร็ว ซี อยากให้โดนจับได้รไึ ง” ชายหนุม่ รับค�ำ พร้อมกระตุกแขนอณิษฐาให้ลกุ ขึน้ มา หล่อนมองเขาและบิดา อย่างไม่เข้าใจ “อะไรคะ” “หนี” ปริตต์ตอบสัน้ ๆ แข่งกับเสียงปืน “เดีย๋ วนีเ้ ลย ไม่มเี วลาแล้ว” “เดีย๋ วก่อน ผมจะติดต่อคุณกับอัยย์ได้ยงั ไง” ภวิศร้องถาม เมือ่ เห็นเขาก�ำลัง จะฉุดร่างอณิษฐาไปยังทิศทางทีเ่ ขาชี้ “ผมชือ่ ปริตต์ เพกซ์ตนั คุณสามารถขอสายผมจากสาขาของเพกซ์ตนั ทีไ่ หนก็ได้ ในไทย” ชายหนุม่ ตอบเสียงเรียบ และลากหญิงสาวทีร่ อ้ งโวยวายออกไปทันที “ฉิบแล้ว” ภวิศอุทานเสียงแผ่ว
38
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
“นีค่ ณ ุ ปล่อยฉันเดีย๋ วนีน้ ะ บอกให้ปล่อย หูตงึ รึไง!” อณิษฐาโวยวายเมือ่ ทัง้ คู่ พังรั้วหลังบ้านหนีในสภาพทุลักทุเลเต็มที่ เสียงรองเท้าสองคู่ดังกระทบกับพื้นถนนจน ปริตต์ชกั ใจเสีย เขาจับมือของหญิงสาวไว้แน่น “พอพ้นเรือ่ งนีไ้ ป” เขาขบกรามแน่น “ผมจะหาทางติดต่อพ่อคุณให้เอง ตอนนี้ ช่วยเงียบก่อนเถอะ” “แต่วา่ ...” “กลับไปก็ไม่ทนั แล้ว คุณรูด้ ไี ม่ใช่รไึ ง” อณิษฐาเงียบลงทันทีอย่างยอมจ�ำนน หล่อนมองปริตต์ที่ควักโทรศัพท์มือถือ ออกมาจากกระเป๋ากางเกงเพือ่ โทรหาคนสนิท เขากรอกค�ำพูดสองสามประโยคลงไปก่อน จะวางสาย บึม้ ! เสียงระเบิดดังขึน้ จากทิศทางทีพ่ วกเขาเพิง่ จากมา อณิษฐาหันกลับไปมองอย่าง ตกตะลึง แสงไฟและขีเ้ ถ้าพวยพุง่ ขึน้ บนท้องฟ้าราวกับเศษผ้าคลุมเปือ้ นฝุน่ ของมัจจุราช “พ่อ!!!” คนของปริตต์มาถึงทีน่ นั่ ห้านาทีให้หลัง ชายหนุม่ อุม้ ร่างบางทีห่ มดสติไปตัง้ แต่ นาทีแรกที่เห็นระเบิดขึ้นรถ แววตาของเขาเคร่งเครียดเสียจนคนสนิทไม่กล้าเอ่ยปาก ถามอะไร “ริค ตอนทีแ่ กขับตามฉันมาแล้วจอดรออยูห่ น้าปากซอย แกเห็นอะไรบ้าง” ปริตต์ ถามขึน้ มาเมือ่ รถออกตัวผ่านไปได้เกือบห้านาที ริชาร์ดสบตากับปริตต์ผา่ นกระจกมองหลัง ตอบด้วยน�ำ้ เสียงอ้อมแอ้ม “ทุกอย่างเลยครับ แต่ผมเตือนท่านไม่ทนั ” “แกคิดว่าพวกไหน” “ผมคิดว่าน่าจะเป็นพวกท่านแอนเดอสัน หรือไม่กท็ า่ นลอเรนซ์...” “ลอเรนซ์ไม่มกี ำ� ลังพอทีจ่ ะท�ำอย่างนี้ เว้นเสียจากโดนหนุนหลัง” ปริตต์ถกด้วย น�ำ้ เสียงเคร่งเครียด “แต่ทแี่ น่ๆ มันจงใจจะประกาศสงครามกับลินเบิรต์ ” “จะให้ผมหาข้อมูลคนไข้ทแี่ อดมิตเข้าโรงพยาบาลในคืนนีใ้ ห้ไหมครับ” “ได้ก็ดี” ปริตต์ก้มหน้าลงมองร่างบางที่สลบไสลอยู่บนตักของเขาอย่างเห็นใจ มือหนาเอือ้ มจะไปปัดผมออกจากดวงหน้านวลทีเ่ ปรอะเปือ้ นไปด้วยคราบฝุน่ ทว่าเขาต้อง ชะงักอยูอ่ ย่างนัน้ เมือ่ รูต้ วั ว่าก�ำลังจะท�ำอะไร
ตัวอย่าง
39
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
“พวกเพกซ์ตนั ... ตระกูลโสมมเอ๊ย” ชายหนุม่ สบถเบาๆ พร้อมกับเงยหน้าขึน้ พิงเบาะหนัง ปล่อยความคิดให้ลอ่ งลอยไปกับทิวทัศน์ของกรุงเทพมหานครยามค�ำ่ คืน อณิษฐาค่อยๆ ลืมตาขึน้ เมือ่ รูส้ กึ ได้ถงึ แสงสว่างทีล่ อดผ่านผ้าม่านสีขาวสะอาด เข้ามา หญิงสาวเหยียดกายไล่ความเมือ่ ยขบตามเนือ้ ตัวอย่างช้าๆ ก่อนจะนึกได้วา่ ตนเอง นัน้ ก�ำลังนอนอยูบ่ นเตียงขนาดคิงไซส์ทไี่ ม่มวี นั เข้ามาอยูใ่ นบ้านของหล่อนแน่ ทีน่ ที่ ไี่ หน... แล้วก่อนทีห่ ล่อนจะหมดสติไป... เกิดอะไรขึน้ ปริตต์เงยหน้าขึน้ จากนาฬิกาโรเล็กซ์ทปี่ ระดับอยูบ่ นข้อมือเมือ่ ได้ยนิ เสียงตึงตัง จากชั้นสอง อันประกอบไปด้วยสองห้องนอน สองห้องน�้ำ และหนึ่งห้องนั่งเล่นใน เพนต์เฮาส์สดุ หรูของเขา ในมือชายหนุม่ มีกระเป๋าเอกสาร และเขาก็สวมสูทพร้อมไปท�ำงาน “นีค่ ณ ุ !” หญิงสาวถลาเข้าหาเขาทีย่ นื อยูห่ น้าประตูหอ้ ง ปริตต์เลิกคิว้ เป็นเชิงถาม “เมือ่ คืน... ตอนทีฉ่ นั สลบไป แล้วจากนัน้ ล่ะเกิดอะไรขึน้ คุณได้ยอ้ นไปดูทบี่ า้ นฉันไหม แล้ว...” “ผมลางานให้คณ ุ แล้ว วันนีค้ ณ ุ พักผ่อนอยูท่ นี่ แี่ หละ” ปริตต์ตดั บทเสียงเรียบ ทว่าแววตาขบขันถูกส่งไปยังหญิงสาวทีว่ งิ่ หัวกระเซิงออกมาจากห้องนอน “มีอะไรก็ชว่ ยๆ ตัวเองแล้วกัน แม่บา้ นของผมยังไม่มา” “นีค่ ณ ุ ช่วยตอบค�ำถาม...” “เผือ่ คุณยังไม่เห็น ผมก�ำลังจะไปท�ำงาน ตอนเทีย่ งผมจะให้คนซือ้ อะไรเข้ามา ให้คณ ุ ตกลงไหม?” อณิษฐาอ้าปากค้างเมือ่ เขาปิดประตูโครมใส่หน้าโดยไม่รอค�ำตอบ “อธิบายอะไรสักนิดก่อนออกไป มันยากนักรึไงยะ!” หญิงสาวยกมือขึน้ เสยผม อย่างหงุดหงิด หมุนตัวกลับมาในห้องก่อนจะช็อกหนักกว่าเดิม ทุกตารางนิว้ บนพืน้ ห้องกลับถูกบดบังด้วย... ขยะ และทีท่ หี่ ล่อนวิง่ ผ่านมาเมือ่ กี้ นัน่ ก็... กองเสือ้ ผ้า “พระเจ้า! นีห่ อ้ งหรือรังหนูยะ!” เป็นครัง้ แรกในชีวติ ของ ปริตต์ เพกซ์ตนั ทีเ่ ขาไม่มสี มาธิในการท�ำงาน ชายหนุม่ เพ่งสายตาไปยังเอกสารเกีย่ วกับสัญญาสัมปทานเส้นทางเดินรถอีกครัง้ ก่อนจะพบว่าตนเอง อ่านบรรทัดเดิมซ�ำ้ เป็นครัง้ ทีส่ าม เมือ่ คืนเขาอุม้ อณิษฐากลับมาทัง้ ชุดเก่าของเจ้าตัว แต่ไม่มปี ญ ั ญาจะเปลีย่ นให้ 40
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
เขาท�ำได้เพียงแค่นำ� ผ้าชุบน�ำ้ เช็ดคราบเหงือ่ และฝุน่ ออกจากใบหน้าของหล่อนเท่านัน้ เอง จะไปเคาะประตูหอ้ งใครหรือขอให้แม่บา้ นคนไหนช่วยก็ไม่ได้เพราะดึกมากแล้ว ภาพระเบิดเมือ่ วานฉายชัดเข้ามาในสมองอีกครัง้ “ผมแนะน�ำให้คณ ุ ชายน�ำเอกสารทัง้ หมดกลับไปอ่านทีบ่ า้ นนะครับ ผมเช็กตาราง ดูแล้ว วันนีย้ งั ไม่มนี ดั กับลูกค้าทีไ่ หน” ริชาร์ดเสนอขึน้ เบาๆ หลังจากสังเกตอาการปริตต์ มาเกือบสามชั่วโมง หากแต่ชายหนุ่มตวัดสายตาคู่คมขึ้นมองในทันทีจนผู้ช่วยคนเก่ง กลืนน�ำ้ ลายดังเอือ๊ ก “ผมแค่เสนอแนะ...” “ฉันก็ไม่ได้บอกว่าไม่เห็นด้วย” ปริตต์วา่ “ผู้เล่นในเกมของเราครบแล้ว” เสียงแหบห้าวแบบที่ฟังดูก็รู้ในทันทีว่ามาจาก เครือ่ งดัดเสียงดังขึน้ อย่างสงบเหนือห้องทีด่ ำ� มืด ทีวดี จิ ติ อลสามจอส่องแสงสีฟา้ เจิดจ้า ส่วนอีกจอนัน้ กลับไม่มวี แี่ ววของผูท้ ถี่ กู กล่าวว่าเป็น ‘ผูเ้ ล่น’ คนสุดท้าย เวียส เพกซ์ตนั นัง่ อยูเ่ หนือหน้าจอทัง้ สีน่ นั้ คลีย่ มิ้ ลึกลับทีบ่ คุ คลทัง้ หมดจะไม่ มีวนั ได้เห็น “แล้วเขาไปไหนเสียล่ะ อย่าบอกนะว่าหลงเมียจนถอนตัวไปแล้ว” อีกเสียงหนึง่ ถามอย่างร้อนรน บ่งบอกถึงนิสยั ของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดี “ปริตต์ยงั จัดการธุระอยู่ เขาพร้อมจะเจอพวกคุณในวันมีตติง้ เดือนหน้า ไม่ตอ้ ง ห่วง มันไม่หนีไปไหนแน่” เวียสตอบแทนชายหนุม่ ผูย้ งั มาไม่ถงึ เสียงครางฮืออย่างไม่คอ่ ยพอใจเท่าใดนัก ดังขึ้น กระนั้นผู้มีอ�ำนาจสูงสุดกลับขยับกายในท่าที่สบายยิ่ง ละเลียดบรั่นดีรสเลิศ เคล้าบรรยากาศมืดครึม้ จับจ้องไปยังหน้าจอราวกับว่าภาพทีแ่ สดงตรงหน้านัน่ เป็นภาพยนตร์ ทีส่ นุกสนานเสียเต็มประดา... ทัง้ ทีใ่ นใจหนักอึง้ อณิษฐาใช้เวลาทัง้ เช้าในการเก็บกวาดห้องทีว่ นิ าศสันตะโรของว่าทีส่ ามีของหล่อน (หรืออาจจะกลายเป็นสามีไปแล้ว หล่อนคิด) เริม่ ตัง้ แต่เสือ้ ผ้าทีก่ ระจัดกระจาย ซาก เอกสาร ถุงขนม แก้วกาแฟ และอีกสารพัดทีไ่ ม่อยากจะเอ่ยถึง “ถ้าปล่อยไว้แบบนีอ้ กี สักสองสามวันจะมีงเู ลือ้ ยเข้ามาฉกฉันไหมเนีย่ ” หญิงสาว บ่นพึมพ�ำทัง้ สีหน้าปลาบปลืม้ ใจทีง่ านแรกในวันนีส้ ำ� เร็จไปด้วยดี ความกังวลต่างๆ นานา ถูกลืมไปพักใหญ่เมือ่ ได้ลงแรงหนักๆ จนไม่มเี วลามาคิดจุกจิก “ผมคิดว่าไม่มงั้ นีช่ นั้ ทีส่ สี่ บิ ห้าเชียวนะคุณ” เสียงทุม้ ดังขึน้ จากด้านหลังหล่อน
ตัวอย่าง
41
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
และคราวนีม้ นั เจือด้วยน�ำ้ เสียงขบขันจนหล่อนรูส้ กึ ได้ และเขาก็ชงิ ถามขึน้ มาก่อนทีห่ ล่อน จะทันอ้าปากถามอะไร “หิวรึยงั ” อณิษฐาเพิง่ รูส้ กึ ตัวว่าหล่อนหิวอย่างจริงๆ จังๆ เมือ่ ตอนนัน้ เอง แต่นนั่ ไม่ใช่ ประเด็น “ฉันขอติดต่อพ่อก่อนได้ไหมคะ” “เสียใจ ผมให้คณ ุ ท�ำแบบนัน้ ไม่ได้” “นี!่ คุณไม่มสี ทิ ธิม์ ากีดกัดฉันจากใครหรืออะไรนะคะ” อณิษฐายอกย้อนอย่าง เหลืออด เขาดูไม่ทกุ ข์รอ้ นกับความเป็นอยูข่ องหล่อนเลยแม้แต่นอ้ ย ซึง่ ชายหนุม่ ก็พอ เข้าใจในเรือ่ งทีห่ ล่อนหัวเสียนี้ “ผมรับปากกับพ่อคุณไว้แล้วว่าจะปกป้องคุณให้ดีที่สุด และนี่ก็เป็นเหตุผล อย่างหนึง่ ทีผ่ มยังให้คณ ุ ติดต่อพ่อคุณไม่ได้... ช่วยไปอาบน�ำ้ ก่อนได้ไหมอณิษฐา แล้วเรา ค่อยมาเคลียร์กนั ” “ไม่! ฉันไม่มเี สือ้ ผ้าสักชุด แล้วจะให้ฉนั ไปอาบน�ำ้ ได้ยงั ไง” “ใส่ของผมก็ได้ ผมไม่ถอื ” “แต่ฉนั ถือ!” ปริตต์รสู้ กึ แปลกใจตัวเองไม่นอ้ ยทีย่ อมเสียเวลามายืนต่อล้อต่อเถียงกับสาวเจ้า ประโยคจากปากเขาในสองวันทีผ่ า่ นมานีม้ ากกว่าทีเ่ ขาพูดเดือนทีแ่ ล้วทัง้ เดือนเสียอีก สงครามประสาทของคนทั้งคู่จบลงด้วยการปรากฏตัวของริชาร์ดและถุงหกใบ ขนาดย่อม “ท�ำอะไรกันอยูห่ รือครับ” ผูช้ ว่ ยหนุม่ ถามคนสองคนทีย่ นื จ้องหน้ากันอย่างไม่มี ใครยอมใครอย่างงงๆ อณิษฐาเดินกระฟัดกระเฟียดกลับมายังห้องเก่าทีห่ ล่อนนอนเมือ่ เช้านี้ หลังจาก ท�ำความสะอาดเพนต์เฮาส์ครัง้ ยิง่ ใหญ่จนรูแ้ ปลนแบบทะลุปรุโปร่ง ยกเว้นมันจะมีหอ้ งลับ ตัง้ ไว้กลางบ้านทีห่ ล่อนไม่รู้ เพนต์เฮาส์หรูระดับอัลติเมต ลักซูรีติดริมแม่เจ้าพระยาแห่งนี้ แม้ไม่ได้เป็น คนทีค่ ลุกคลีอยูใ่ นวงการอสังหาริมทรัพย์ ก็ตอ้ งเคยได้ยนิ ชือ่ มันมาบ้าง เนือ่ งด้วยราคาแพง ติดอันดับต้นๆ ของเมืองไทย และมูลค่าในตลาดของมันทีท่ ำ� ให้เกิดการแก่งแย่งถึงขัน้ ประมูลของเศรษฐีชนั้ บน หล่อนทราบว่ามันถูกขายไปเมือ่ ไม่นานมานี้ เป็นข่าวครึกโครม ใหญ่โต แต่ไม่คดิ ว่าจะเป็นเขา 42
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
ภายในห้องถูกตกแต่งด้วยสไตล์กึ่งโมเดิร์น นั่นหมายถึงหน้าต่างกระจกแบบ ทีส่ ามารถมองเห็นแม่นำ�้ เจ้าพระยาและตัวเมืองฝัง่ ธนได้ราวๆ ร้อยองศา หากแต่เครือ่ งเรือน กลับเน้นสไตล์ยโุ รปแบบหรูหรา จ�ำพวกทีต่ อ้ งซูดปากเวลาท�ำกาแฟหกใส่เพราะค่าส่งซัก แพงลิว่ แต่นนั่ ไม่ใช่เรือ่ งของหล่อน หญิงสาวช�ำระร่างกายด้วยความเคร่งเครียด แม้จะปฏิเสธไม่ได้วา่ ความสะดวกสบายจนเกินพอดีนอี้ อกจะเป็นอะไรทีน่ า่ พอใจ แต่สงิ่ ทีก่ วนกันจนเป็นตะกอนขุน่ ในใจ เกีย่ วกับเรือ่ งบิดานัน้ มีมากเสียจนท�ำอะไรไม่สนุกไปเสียทุกอย่าง “จากการรายงานของริชาร์ดเมือ่ คืน ไม่มโี รงพยาบาลไหนในกรุงเทพฯหรือเขต รอบนอกทีร่ บั ผูป้ ว่ ยบาดเจ็บจากการถูกกระสุน...” เสียงปริตต์วา่ เนิบนาบเมือ่ ได้ยนิ เสียง ประตูหอ้ งน�ำ้ เปิด “คุณอยากจะดูเอกสารรายงานไหม” “นี่คุณเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไงน่ะ!” หญิงสาวที่ก�ำลังเปิดประตูห้องน�้ำออกมา ร้องลัน่ ด้วยความตกใจ แม้หล่อนจะแต่งตัวเสร็จตัง้ แต่อยูใ่ นห้องน�ำ้ แล้ว หากแต่ยงั เหม่อ จนไม่ได้ยนิ เสียงเขาเปิดประตูเข้ามา “ท�ำไมจะเข้ามาไม่ได้ ก็นหี่ อ้ งผม” ปริตต์เงยหน้าขึน้ จากเอกสาร ก่อนจะมอง หญิงสาวหัวจรดเท้าด้วยสายตานิง่ ขรึมอันเป็นเอกลักษณ์ “พอดีรเึ ปล่า ผมกะๆ ขนาดเอา” จากทีห่ น้าขึน้ สีจดั เพราะตกใจ คราวนีอ้ ณิษฐาหน้าแดงกว่าเก่า ไม่อยากจะบอก ว่า... พอดี... ทุกชิน้ ชายหนุ่มก้มลงอ่านเอกสารต่อราวกับค�ำถามเมื่อกี้ไม่เคยหลุดออกจากปาก อณิษฐามองเขาทีย่ นื ใส่สทู เด่นเต็มยศอยูก่ ลางห้องอย่างไม่ไว้ใจ สองมือก�ำผ้าเช็ดผมไว้ แน่น หล่อนไม่เข้าใจว่าเขาเป็นคนอย่างไรกันแน่ ประเดีย๋ วดี ประเดีย๋ วร้าย ปริตต์เงยหน้าที่หล่อเหลาราวกับเทพบุตรขึ้นมาสบตากับหล่อน พร้อบกับเย้า ทัง้ สีหน้านิง่ ๆ “ผมให้คนเตรียมอาหารไว้ในห้องครัว คุณจะออกไปเดียวนี.้ .. หรือ...” ชายหนุม่ พยักพเยิดหน้าไปทางตูเ้ สือ้ ผ้า “...จะรอให้ผมเปลีย่ นเสือ้ ผ้าเสร็จก่อนค่อยไปพร้อมกัน” “ใครจะไปรอ!” หญิงสาวกระแทกเสียงตอบด้วยความเขินจัด จบค�ำก็เดิน ก้มหน้างุดผ่านเขาไปโดยไม่สบตา ปริตต์ไม่สนใจด้วยซ�ำ้ ตอนทีห่ ล่อนกระแทกประตูตามหลังดังโครมใหญ่
ตัวอย่าง
43
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
“ไม่อยากจะเชือ่ เลยว่าชีวติ มันจะวุน่ วายขนาดนี”้ อณิษฐาบ่นพึมพ�ำเบาๆ หลังจาก รับประทานอาหารเสร็จ หล่อนยังไม่เห็นวีแ่ ววของปริตต์แม้แต่นอ้ ย หญิงสาวเก็บจาน กระเบือ้ งทัง้ หมดไปล้างโดยปฏิเสธความช่วยเหลือจากริชาร์ด “นีม่ นั หน้าทีข่ องผูห้ ญิง นายอยูน่ งิ่ ๆ ไปเถอะ” เท่านัน้ เอง ผูช้ ว่ ยหนุม่ วัยสามสิบปีของปริตต์กต็ อ้ งมองนายหญิงของเขาใหม่ดว้ ย แววตาเลือ่ มใสมากขึน้ “ถ้ามีอะไรให้ผมช่วยก็เรียกใช้ได้ตลอดเวลาเลยนะครับ” “อย่าล�ำบากเลยค่ะ แค่ชว่ ยงานตานัน่ ก็เหนือ่ ยจะตายอยูแ่ ล้ว ยังต้องมาดูแลฉัน อีก” อณิษฐาส่งยิม้ อย่างมีไมตรีให้รชิ าร์ด หล่อนวางจานใบสุดท้ายลงบนทีเ่ ก็บ ก่อนจะ เดินเลีย่ งออกมาจากห้องครัว “ผมอาจจะถูกต�ำหนิเอาได้หากดูแลคุณผูห้ ญิงไม่ด”ี ผูช้ ว่ ยหนุม่ ไม่วายโอดครวญ ตามหลัง “ผมพร้อมจะช่วยจริงๆ นะครับ” “ฉันทราบแล้วค่ะ” อณิษฐาตอบด้วยน�ำ้ เสียงเจือหัวเราะกับความซือ่ สัตย์อย่าง ทีส่ ดุ ของริชาร์ด เธอนิง่ ไปครูห่ นึง่ เพือ่ ครุน่ คิดบางสิง่ “ถ้าอย่างนัน้ ช่วยอธิบายเรือ่ งเมือ่ คืน หน่อยได้ไหมคะ... หลังจากทีฉ่ นั สลบไปแล้วเกิดอะไรขึน้ บ้าง” “เอ่อ...” คราวนีผ้ ชู้ ว่ ยหนุม่ กลับอ�ำ้ อึง้ เขาไม่แน่ใจว่าปริตต์อยากจะพูดเรือ่ งนี้ ด้วยตนเองหรือไม่ “ไม่ได้หรือคะ...” อณิษฐาส่งยิม้ หวานจนริชาร์ดชักหวัน่ ๆ จวบจนกระทัง่ เขาเห็น ว่าใครเดินมา “ถ้าอยากรูม้ ากขนาดนัน้ ไปนัง่ รอผมตรงโซฟา ส่วนแก ริค มีอะไรก็ไปท�ำ” เสียงเข้มของปริตต์ดงั ขึน้ จากด้านหลังของอณิษฐา หญิงสาวหันไปมองหน้าเขาอย่างไม่คอ่ ย พอใจเท่าใดนัก แน่ล่ะ เขาปล่อยให้หล่อนรออยู่ตั้งนานสองนาน แล้วยังมาถ่วงเวลา ไปเรือ่ ยๆ อีก น่าหมัน่ ไส้จริงเชียว แต่หล่อนเองก็ทำ� อะไรไม่ได้ ปริตต์ทิ้งตัวลงบนโซฟาหนานุ่มโดยไม่สนใจร่างบาง เขาอยู่ในชุดล�ำลองแบบ สบายๆ ด้วยเสื้อโปโลสีด�ำและกางเกงผ้ายืดส�ำหรับใส่นอนเล่นอยู่บ้าน หากแต่รัศมี บางอย่างกลับแผ่ออกมาจากตัวท�ำให้ดูไม่ธรรมดาเหมือนผู้ชายทั่วไป อาจจะเพราะ ชายหนุม่ ขาวกว่ามาตรฐานชายไทย อณิษฐาส�ำรวจเขาอย่างถีถ่ ว้ นอีกครัง้ ก็ตอ้ งอดชืน่ ชมความหล่อเหลาและร่างกายที่ 44
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
แสนจะสมบูรณ์แบบนัน่ ไม่ได้ ไม่แปลกใจเลยทีพ่ นักงานในบริษทั จะพร�ำ่ เพ้อและคลัง่ เขา ขนาดหนัก คิว้ คมเข้ม เครือ่ งหน้าชัดเจน นัยน์ตาคมปลาบ และขนตาทีง่ อนยาวจนผูห้ ญิง ยังต้องอิจฉา ริมฝีปากสีชมพูอมแดงทีข่ ยับยามเขาเอือ้ นเอ่ยถ้อยค�ำออกมา “พ่อของคุณติดต่อมาแล้ว” “อะไรนะคะ!” อณิษฐาดึงตัวเองออกจากภวังค์ นีห่ ล่อนหลงชืน่ ชมผูช้ ายทีน่ า่ หมัน่ ไส้ทสี่ ดุ ในโลกไปได้อย่างไร “ผมไม่ชอบพูดซ�ำ้ ” ชายหนุม่ โยนโทรศัพท์มอื ถือให้หล่อน “เบอร์ลา่ สุด ถ้าจะโทร ก็รบี โทรตอนนี”้ หญิงสาวรับเครื่องมือสื่อสารนั้นมาด้วยมืออันสั่นเทาเล็กน้อย หล่อนใช้ความ พยายามไม่นานนักก็ได้ยนิ เสียงรอสายดังออกมาจากปลายทาง “ผมให้เวลาคุณไม่มาก” เสียงปริตต์แว่วมา “กรุณารีบพูดด้วย” หญิงสาวไม่มเี วลาจะค้อนใส่เขาด้วยซ�ำ้ เมือ่ บุคคลทีอ่ ยูป่ ลายทางรับสายอย่าง รวดเร็ว “ฮัลโหล... พ่อ... พ่อหรือคะ” “อัยย์ ไม่เป็นอะไรใช่ไหมลูก” เสียงแหบระโหยโรยแรงที่เปล่งมาตามสายแทบจะท�ำให้อณิษฐาร้องไห้ออกมา ตรงนัน้ หญิงสาวนัง่ อยูบ่ นโซฟาหนาตรงข้ามปริตต์ มือกุมพนักพิงไว้แน่น “อัยย์ไม่เป็นอะไรค่ะพ่อ พ่อบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่าคะ แล้วพ่ออยูท่ ไี่ หน” “พ่อไม่เป็นอะไรลูก...” เสียงของภวิศทิง้ ช่วงไปชัว่ ครู่ “...ไม่ตอ้ งห่วงพ่อ พ่ออยู่ ในทีป่ ลอดภัย และไม่วา่ จะเกิดอะไรขึน้ พ่อเชือ่ ว่าสามีของหนูจะปกป้องหนูได้ หนูตอ้ ง เชือ่ ฟังเขานะลูก หนักนิดเบาหน่อยอย่าถือสาพีเ่ ขา” อณิษฐารูส้ กึ ทะแม่งๆ ตรงประโยคสุดท้าย หล่อนท�ำได้เพียงตอบแบบแบ่งรับ แบ่งสู้ “หนูจะพยายามค่ะพ่อ” “ไม่ตอ้ งเครียดนะลูก ทางนีพ้ อ่ คุยกับโรซาเรียให้แล้ว ปริตต์จะอธิบายทุกอย่าง ให้ลกู ฟังเอง แค่นกี้ อ่ นนะ พ่อจะขึน้ เครือ่ งแล้ว” “เดีย๋ วค่ะพ่อ!” ภวิศตัดสายอย่างรวดเร็วพอๆ กับตอนทีร่ บั บุรษุ วัยกลางคนถอนหายใจออกมา เฮือกใหญ่โดยไม่สบตา โรซาเรีย ลินเบิรต์ “แกมันเป็นพ่อทีไ่ ม่ได้เรือ่ งทีส่ ดุ เท่าทีฉ่ นั เคยเห็นมาเลย” หล่อนวิพากษ์วจิ ารณ์อย่าง
ตัวอย่าง
45
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
ไม่พอใจ ในตอนนีค้ นทัง้ คูอ่ ยูบ่ นเครือ่ งบินส่วนตัวบนรันเวย์และก�ำลังรอให้เครือ่ งออก เดินทาง หลังจากผ่านคืนทีน่ า่ หวาดเสียวทีส่ ดุ อีกคืนหนึง่ ในชีวติ ภวิศและใครหลายๆ คน “ผมรู”้ ภวิศว่า “และผมก�ำลังจะท�ำตัวเป็นพ่อทีด่ นี ไี่ ง” “แกจะถ่วงเวลาท่านแม่ได้นานสักเท่าไรกันเชียว” โรซาเรียยักไหล่ หล่อนยกแก้ว น�้ำองุ่นขึ้นจิบแก้กระหายก่อนจะพูดต่อ “ไม่เกินสองสัปดาห์ เดี๋ยวแกก็ต้องโดนเด้ง กลับมาไทย ท่านแม่เกลียดขีห้ น้าแกจะตาย” “ไม่ลองไม่ร”ู้ “แต่แกรู้ว่าลินเบิร์ตกับเพกซ์ตันไม่มีวันมาบรรจบกันได้” โรซาเรียย�้ำเสียงเข้ม “พวกเราคือเงา เหมือนๆ กับทีเ่ พกซ์ตนั คือแสงสว่าง ไม่วา่ ความปรารถนาของแกจะคือ อะไร แต่ทา้ ยทีส่ ดุ แล้ว...” ภวิศนิง่ เงียบ “หนูอยั ย์ หลานของฉันจะต้องเจ็บปวด...” “เมือ่ คืนระเบิดนัน่ มาจากรถของผมเอง” ปริตต์เริม่ เล่าให้อณิษฐาฟัง หลังจาก หล่อนคืนโทรศัพท์ให้เขาแล้ว “พวกมันไม่กล้าเอาของหนักมาเล่นหรอกในซอยเล็กๆ แบบนัน้ แถมผลทีไ่ ด้ แทนทีผ่ มจะบาดเจ็บหรือตาย กลับเป็นพวกมันเจ็บกันระนาว พ่อกับป้า ของคุณเลยหนีออกมาได้” “คุณพูดเหมือนรูจ้ กั กับพวกมันดี” “แน่นอนสิ เพราะพวกนัน้ คือเพกซ์ตนั ” “เพกซ์ตนั พวกคุณน่ะหรือ!” อณิษฐาอุทานอย่างตกใจ “ไม่ใช่ ผมไม่ทำ� อะไรทีไ่ ร้สาระแบบนัน้ หรอก” ปริตต์มสี หี น้าเหนือ่ ยหน่ายขึน้ มา แวบหนึง่ “ลอบกัด จ้างนักเลง นีม่ นั การกระท�ำของไอ้พวกขีข้ ลาดทัง้ นัน้ ” “อ้าว... แล้ว...” “คุณจะต้องเจออะไรแบบนีอ้ กี เยอะอณิษฐา นีแ่ ค่เริม่ ต้น และไม่วา่ คุณจะเลือก เดินทางไหน นีค่ อื สิง่ ทีค่ ณ ุ ไม่มวี นั หนีพน้ ” ปริตต์บอกหล่อนอย่างแผ่วเบา หญิงสาวหน้า ซีดลงเล็กน้อย หล่อนไม่เข้าใจ “คุณช่วยอธิบายให้กระจ่างกว่านีไ้ ด้ไหมคะ” ปริตต์ถอนหายใจ “อย่างแรกเลย คุณคือลินเบิรต์ ทายาทหญิงสายตรงของผูน้ ำ� ธุรกิจใต้ดนิ ทีใ่ หญ่ทสี่ ดุ ในภาคพืน้ อเมริกาเหนือ ผมไม่ได้หมายถึงของเถือ่ น หรือพวก มาเฟีย แต่เป็นโรงแรมและคาสิโนทีใ่ หญ่ทสี่ ดุ ในลาสเวกัส” 46
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
“หา!” อณิษฐาอุทานเสียงสูงกับความจริงทีก่ ระแทกหล่อนเข้าอย่างจัง ปริตต์ ตีหน้าขรึมอธิบายต่อ “พวกเขาต้องการตัวคุณ หลังจากปล่อยให้คณ ุ โตทีเ่ มืองไทยมานาน... แม่ของคุณ คือลูกสาวคนเล็กของผูน้ ำ� ตระกูลลินเบิรต์ ... และมิสโรซาเรียก็ไม่มที ายาทสืบสกุล ดังนัน้ คุณจึงเป็นคนต่อไปทีจ่ ะต้องดูแลธุรกิจ” “เอ่อ... ถ้าเป็นอย่างนัน้ จริง แล้วคุณมาเกีย่ วอะไรกับฉันคะ” “มันเป็นค�ำสั่งของปู่ผม” ปริตต์ตอบอย่างไม่ค่อยชอบใจ เขาเกลียดการมี พันธะ “ทัง้ ตระกูลคุณและตระกูลผมต่างมีเรือ่ งราวทีเ่ กีย่ วพันกันมาตัง้ แต่อดีต เราไม่เคย เคียดแค้นหรือชิงชัง แต่เราก็ไม่ใช่มติ รทีด่ ตี อ่ กัน คุณอาจจะยังไม่เข้าใจในตอนนี”้ แน่ละ่ อณิษฐาไม่เข้าใจ “แต่ฉนั ไม่จำ� เป็นต้องแต่งงานกับคุณ” หล่อนแย้งขึน้ เมือ่ นึกถึงประเด็นส�ำคัญขึน้ มาได้ “ถ้าคุณไม่แต่งงานกับผม พวกนัน้ จะมาพาตัวคุณไปก่อนทีค่ ณ ุ จะทันได้กะพริบตา หรือแหกปากลัน่ และเด้งพ่อคุณกลับมาไทย” ปริตต์วา่ “ตอนนีพ้ อ่ คุณก�ำลังจะไปอเมริกา เขาจะอยูส่ ขุ สบาย กินครบสามมือ้ ใกล้มอื หมอ คนของลินเบิรต์ ไม่ใจร้ายนักหรอก ยิง่ เป็นลูกเขยของผูน้ ำ� ตระกูลยิง่ สบายใหญ่ หรือคุณไม่ตอ้ งการแบบนัน้ ” หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากัน เรือ่ งราวมันชักจะเลยเถิดไปจนหล่อนตัดสินใจ ไม่คอ่ ยทัน “...มีอะไรทีค่ ณ ุ อยากจะบอกฉันอีกไหมคะ” “ผมสัญญากับพ่อคุณไว้วา่ ผมจะปกป้องคุณ” ปริตต์สบนัยน์ตาคูห่ วานของหล่อน “และผมรู.้ .. ว่าคุณจะไม่หนี...” “ฉันไม่ใช่คนขีข้ ลาด!” หญิงสาวโต้กลับ บรรยากาศในห้องทวีความอึดอัดขึน้ เรือ่ ยๆ เมือ่ คนทัง้ คูจ่ อ้ งตากันอย่างไม่มใี คร ยอมใคร อณิษฐาพยายามคิดหาทางออกทีด่ ที สี่ ดุ ส�ำหรับเรือ่ งนี้ ส่วนปริตต์ เขาก�ำลังกังวล ว่าทุกสิง่ จะเป็นไปตามแผนหรือไม่ “ผมขอเวลาคุณแค่ปเี ดียว... ปีเดียวเท่านัน้ ” “ท�ำไมคุณถึงอยาก... เอ่อ แต่งงาน... กับฉันขนาดนัน้ คะ” อณิษฐาถามอย่าง กระดากปาก แน่นอนเธอพบว่า ปริตต์ เพกซ์ตนั มีสหี น้าไม่สบอารมณ์ “เกมงีเ่ ง่าของตาแก่เพกซ์ตนั ” เขาตอบด้วยน�ำ้ เสียงห้วนจัด “ทีว่ า่ ผูเ้ ช้าชิงต�ำแหน่ง ประธานบริษัทใหญ่ต้องมีภรรยา ตาแก่นั่นแค่ห่วงว่าคนที่ได้ต�ำแหน่งไปจะไม่มีทายาท ล่ะมัง้ ”
ตัวอย่าง
47
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
“อ้าว! แต่วา่ คุณบอกจะไม่ทำ� อะไรฉัน” “เพราะพวกเขาเห็นผมเป็นแค่ตัวสร้างสีสันของงานนี้” ปริตต์ขบกรามแน่น แววตาทอแสงกร้าวขึ้นมาวูบหนึ่งให้อณิษฐาเห็นชัดเจน “ตาแก่นั่นไม่แคร์หรอกว่าผม จะมีภรรยาเป็นใคร จะได้ตำ� แหน่งหรือไม่ แค่ปเี ดียวเท่านัน้ ทีค่ ณ ุ ต้องอยูก่ บั ผมพร้อมๆ กับทะเบียนสมรส ไม่มกี ารแต่งงาน ไม่มกี ารเดต ไม่มกี ารแนะน�ำให้เพือ่ นหรือใครรูจ้ กั ผมท�ำงาน คุณจะไปช้อปปิง้ ทีไ่ หนก็ตามแต่คณ ุ อาจจะเดินทางไปต่างประเทศบางครัง้ เพือ่ ประชุม ท�ำนองนัน้ ” อณิษฐาคิดว่าพวกเพกซ์ตนั ต้องบ้าไปแล้ว แต่อย่างไรก็ด.ี .. ทางเลือกของหล่อน น้อยเหลือเกิน “ถ้าอย่างนัน้ ... สัญญาได้ไหมคะ ว่าคุณจะไม่ลว่ งเกินฉัน” หล่อนโน้มตัวมาข้างหน้า และสบนัยน์ตาเขาราวกับผูท้ เี่ หนือกว่าและเร่งเร้าเอาค�ำตอบ ปริตต์มองหน้าหญิงสาวทีน่ งั่ อยูบ่ นโซฟาราคาแพงระยับ หล่อนเป็นผูห้ ญิงทีน่ า่ ขัน ที่สุดเท่าที่เขาเคยเจอมา ในชีวิตนี้เขานอนกับผู้หญิงมามาก... มากพอจนความรู้สึก หยิง่ ยโสและอวดดีแบบผูช้ ายซึมลึกเข้าไปถึงจิตใจทีห่ ยาบกระด้าง และเขาไม่คดิ มาก่อน ว่าจะมีผหู้ ญิงคนไหนกล้าปฏิเสธเขาหากเขาต้องการ... แต่หล่อนกลับเป็นผูห้ ญิงประเภทที่ ไม่กระโจนเข้าใส่เขา ก็ดี จะได้ไม่ตอ้ งมารับมือกับความหึงวุน่ วายหรือเรือ่ งรักๆ ใคร่ๆ ทีน่ า่ ร�ำคาญ แม้มโี ต๊ะขนาดเล็กคัน่ กลาง กระนัน้ เขาก็ยงั สามารถมองเธอได้ชดั เจน ใบหน้า นวลเนียนใต้แสงแดดยามบ่ายขับให้เธอสวยน่ามองขึ้น ทว่าแววตาที่จ้องเขาราวกับ แม่นางแมวป่ากลับท�ำให้ดวงหน้านัน้ ดูเอาจริงเอาจังและเคร่งเครียด หล่อนคงไม่รตู้ วั ว่า ก�ำลังเผยอปากออกน้อยๆ ริมฝีปากสีชมพูอวบอิม่ นัน่ ช่างสะกดสายตาเอาไว้อย่างเหลือร้าย เหลือคณา “โอเค ผมจะไม่ลว่ งเกินคุณ... ถ้าคุณไม่ตอ้ งการ” บัดซบ เขาก�ำลังคิดอะไร อยากจูบหล่อนงัน้ หรือ... ถ้าเขาบอกว่าจะไม่ลว่ งเกิน หล่อนล่ะก็ สิง่ แรกทีต่ อ้ งท�ำเลย... คืออยูห่ า่ งๆ หล่อนเข้าไว้! “งัน้ ก็ตกลง” ‘ไม่วา่ คุณจะเลือกเดินทางไหน นีค่ อื สิง่ ทีค่ ณ ุ ไม่มวี นั หนีพน้ ’ ใช่! อย่างแรกเลย คือตอนนีห้ ล่อนหนีเขาไม่พน้ หรืออาจจะเป็นหล่อนเองนัน่ แหละ ทีต่ กลงปลงใจยอมแต่งงานกับเขาทัง้ ๆ ทีเ่ ขาไม่ได้ออ้ นวอนขอเลยแม้แต่นอ้ ย นรกทีส่ ดุ ! หล่อนก�ำลังจะแต่งงานกับเจ้านายของหล่อนเอง! 48
ตัวอย่าง
กลิ่นเอื้อง
“เยีย่ ม ขอบคุณทีค่ ณ ุ เข้าใจผม” ชายหนุม่ ว่าเสียงเอือ่ ยตามสไตล์ของเขา ท่าที ดูผอ่ นคลายลงจนน่าหมัน่ ไส้ อณิษฐารูไ้ ด้ในทันทีวา่ หล่อนก�ำลังตัดสินใจผิด หมอนีม่ นั โคตรจะเจ้าเล่ห!์ ไอ้ทตี่ หี น้าเคร่งหน้าเศร้าเมือ่ ครู่ โกหกงัน้ สิ! แถมเขายังกล่าวประโยคทีต่ อกย�ำ้ สถานภาพของเธออย่างไม่นา่ ให้อภัย “ยินดีตอ้ นรับ... มิสซิสเพกซ์ตนั งัน้ เรามาเซ็นชือ่ ในทะเบียนสมรสกันดีกว่า” “ผมยังไม่ได้จดั ห้องให้คณ ุ ... เมือ่ คืนผมเลยให้คณ ุ ใช้หอ้ งนอนของผมไปก่อน” ปริตต์กล่าวด้วยน�ำ้ เสียงเรียบเรือ่ ย ยามพาภรรยาป้ายแดงของเขาเดินขึน้ มาบนชัน้ สอง อีกครัง้ ในตอนเย็น เขาสังเกตว่าหล่อนมีอาการละล้าละลังเล็กน้อย “ฉัน... เอ่อ... ฉันคงไม่ตอ้ งนอนห้องเดียวกันกับคุณใช่ไหมคืนนี”้ ปริตต์เกือบจะยิม้ ออกมาแล้ว “ถ้าผมบอกว่าใช่ละ่ ” “งัน้ ฉันก็จะนอนทีโ่ ซฟาข้างนอกนีล่ ะ่ ” หญิงสาวบุย้ ปากไปยังทิศทางทีห่ อ้ งนัง่ เล่น ตัง้ อยูด่ ว้ ยสีหน้าจริงจัง โซฟาสีขาวสะอาดมีหมอนสีแดงนุม่ ๆ วางเรียงรายนัน้ คงไม่เลวร้าย เท่าใดนัก “ผมคงไม่ใจร้ายใจด�ำให้ภรรยาตัวเองนอนบนโซฟาแข็งๆ หรอก” “นี!่ ใครภรรยาคุณ อย่ามาตีขลุมเอาเองคนเดียวนะ!” อณิษฐาโวยวายใส่เขา นัยน์ตาวาววับเอาเรื่อง หลังจากประโยคสุดแสนจะน่าเกลียดในความคิดหล่อนนั้น ออกมาจากปากหยักได้รปู หากแต่ปริตต์ไม่ได้สนใจค�ำพูดของหญิงสาว “ผมคิดว่ามีอกี ห้องทีน่ า่ จะใช้ได้ คุณลองมาดูแล้วกัน...” ชายหนุม่ ชะงักอยูเ่ บือ้ ง หน้า เขาหันกลับมาหาเธอ พูดด้วยน�ำ้ เสียงยียวน “เอ้า จะยืนบือ้ อยูต่ รงนัน้ อีกนานไหม” อณิษฐาก่นด่าเขาอยูใ่ นใจ ก้มหน้าเดินดุม่ ๆ ตามเขาไปอย่างรวดเร็ว แกล้งกันนีน่ า ชายหนุม่ โยกลูกบิดและเปิดประตูหอ้ งนอนเข้าไป เผยให้เห็นห้องสไตล์โมเดิรน์ แบบเรียบหรู เครือ่ งนอนสีเข้มเข้ากันได้ดกี บั ผนังปูนเปลือย เตียงขนาดคิงไซส์ตงั้ อยูก่ ลาง ห้อง มองเผินๆ แล้วเป็นห้องทีม่ อี ปุ กรณ์เครือ่ งใช้และห้องอาบน�ำ้ ในตัวแบบครบครัน “เอ้อ ใช่” ปริตต์รอ้ งอย่างนึกขึน้ ได้ “ห้องน�ำ้ ของคุณจะเป็นห้องทีใ่ ช่รว่ มกับผม นะ หรือคุณจะลงไปใช้หอ้ งน�ำ้ ใหญ่ขา้ งล่างก็ได้ แล้วเวลาเข้า กรุณาล็อกประตูฝง่ั ผมด้วย คุณคงไม่อยากให้ผมเปิดเข้าไปเห็น...” ชายหนุม่ เว้นวรรค พลางกวาดสายตาทัว่ เรือนร่าง
ตัวอย่าง
49
เล่ห์ร้าย คุณชายที่รัก
อรชรของอณิษฐา “อะไร... ทีม่ นั อุจาดตาใช่ไหม” “คุณปริตต์!!!” “หรือคุณมีดกี ว่านัน้ ” ชายหนุม่ กวาดสายตาขึน้ ๆ ลงๆ จนใจของหล่อนเต้นสัน่ รัว หญิงสาวยกแขน ขึน้ มากอดอกทันควัน ค้อนขวับใส่เขา “มีกแ็ ล้วกัน!” “งัน้ ท�ำไมไม่มผี ชู้ ายแล” “อย่ามามัว่ นะ ใครบอกว่าไม่ม!ี ฉันอาจจะเป็นผูห้ ญิงรักสนุกทีไ่ ม่จริงจังกับใคร ก็ได้นี่ คุยแล้วทิง้ คุยแล้วทิง้ มีความสุขจะตาย...” อณิษฐายิม้ พราย แต่ทำ� ไมเธอรูส้ กึ ว่า คิว้ ของชายหนุม่ คล้ายจะผูกเข้าหากันแน่นขึน้ นะ ทัง้ ทีเ่ ขายังตีหน้านิง่ อยูแ่ ท้ๆ “ถ้าอย่างนัน้ ... เข้าใจไว้ดว้ ยว่าตอนนีค้ ณ ุ จะท�ำอย่างนัน้ ไม่ได้แล้ว เพราะคุณเป็น ภรรยาทีถ่ กู ต้องตามกฎหมายของผม” ชายหนุม่ กล่าวเรียบๆ ขณะเดินเลยเธอเข้าไปในห้อง อณิษฐาหันตามเขาไปอย่างไม่เข้าใจ “ทัง้ ๆ ทีค่ ณ ุ ก็มผี หู้ ญิงรายล้อมตัวน่ะหรือ” “ผมจะไม่มใี คร” ปริตต์เงยหน้าขึน้ มา แววตาจริงจังเสียจนอณิษฐาเชือ่ ว่าเขา ไม่ได้ลอ้ เล่น “คุณควรจะเข้าใจในข้อนีเ้ อาไว้ดว้ ย ผมแต่งงานแล้ว และผมไม่คดิ จะมีใคร นอกจากภรรยาตนเอง” ล้อเล่นใช่ไหม... ประโยคนัน้ จะซึง้ มากถ้าผูพ้ ดู ไม่ตหี น้าตายแบบไม่มอี ารมณ์รว่ ม เช่นนี้ ปริตต์เดินออกห้องนอนไปโดยทิง้ ท้ายไว้ “จัดการส�ำรวจอะไรในห้องเสร็จแล้ว ตามไปเจอผมทีห่ อ้ งท�ำงานด้วย”
ติดตามตอนต่อไปได้ในหนังสื อ...
50
ตัวอย่าง