2 χρόνια 2 βραβεία καλύτερης εφημερίδας
Δ Ε Κ Α ΠΕ ΝΘΗΜ ΕΡ Η ΕΦΗ ΜΕΡΙ Δ Α ΤΟΥ 2 ο υ Γ ΕΝΙ ΚΟΥ ΛΥ ΚΕ ΙΟΥ ΓΡΕ Β ΕΝΩ Ν - Ε ΤΟΣ Γ΄ - 1 ΟΚ ΤΩ ΒΡ ΙΟΥ 2012 - ΑΡΙΘ ΜΟ Σ ΦΥΛΛΟ Υ: 27 - ΤΙ Μ Η ΦΥΛΛΟ Υ: 1 €
ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ Πάει πια το “τι να γίνω, όταν μεγαλώσω”. Τώρα λέμε “τι θα απογίνω, όταν μεγαλώσω”. σελίδα 2
ΑΣΚΑΡΔΑΜΥΚΤΙ Ας τους δώσουμε το χώρο να μας δείξουν την αγάπη τους σελίδα 3
ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟΣ Ο ΦΕΤΙΝΟΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ
100 χρΟνια ελεΥθερα Γρεβενα!
Βιβλιοθήκη
Απόψεων
Κων/νος - Δημ. Τσιουμέλας Ιτς δι εντ οφ δε γουόρλντ ας γούι νόου ιτ! (παρτ 1) Εβελίνα Βαΐου Ψάξε στην ψυχή, μη μένεις στην εικόνα Δήμητρα Λαζαρίδη Και πάλι απ’ την αρχή
σελίδα 3
σελίδα 4
ΝΕΕΣ ΣΤΗΛΕΣ
Και μη ξεχνάτε: η Μαθητοφρένεια τώρα και στην Βικιπαίδεια. Ψάξτε μας και μάθετε τα πάντα για μας!
Εκατό χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη μέρα που υψώθηκε η γαλανόλευκη στην περιοχή των Γρεβενών μετά από πολυετή τουρκική κατοχή. Διαβάστε ένα ιστορικό αφιέρωμα, δείτε φωτογραφίες εποχής και πληροφορηθείτε για το πρόγραμμα των εορταστικών εκδηλώσεων.
lol* της Έλλης Τζατζάνη σελίδα 8
διαβάστε | σελίδες 6 - 7
της Θέλιας Παναγιωτίδου σελίδα 3
της Άννας Ελευθερίου σελίδα 8
Εδώ και δεκαεπτά χρόνια το “Χαμόγελο του Παιδιού” προασπίζει τα δικαιώματα των παιδιών, υλοποιώντας το όραμα του μικρού Ανδρέα. Μάθετε τα πάντα για το έργο του Συλλόγου και δείτε πώς μπορείτε κι εσείς να βοηθήσετε. Γιατί όλοι μαζί μπορούμε! διαβάστε | σελίδα 5
της Ιωάννας Τσιάλτα σελίδα 5
Μαθητοφρένεια
ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ
2
Η απορία γίνεται απόγνωση: τί θα απογίνω, όταν μεγαλώσω;
Αλεξάνδρα Παπανίκου Αρχισυντάκτρια
Χ
ρόνια τώρα το ερώτημα που απασχολεί τους εφήβους είναι: τι να γίνω, όταν μεγαλώσω; Η επιλογή του επαγγέλματος είναι ένα ζήτημα το οποίο μας προβληματίζει ιδιαίτερα, αφού αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά και καίρια θέματα που αφορούν το μέλλον μας. Καλούμαστε από την ηλικία των 1718 ετών να επιλέξουμε κάτι με το οποίο θ’ ασχοληθούμε σχεδόν σε όλη την υπόλοιπη ζωή μας. Είμαστε σε θέση να το κάνουμε αυτό; Γνωρίζουμε τι πραγματικά θέλουμε ν’ ακολουθήσουμε; Γιατί η επιλογή καριέρας πρέπει να συσχετίζεται με τα ενδιαφέροντα και τις ικανότητες που έχουμε. Πολλές φορές επιλέγουμε να ασχοληθούμε επαγγελματικά με κάτι που μας αρέσει στην προσωπική μας ζωή, χωρίς όμως να γνωρίζουμε στην πραγματικότητα ποιες είναι οι απαιτήσεις της συγκεκριμένης εργασίας. Και τέλος άσχετα με το τι προοπτική θα έχει το επάγγελμα το οποίο θα επιλέξουμε, το βασικό κριτήριο είναι να θέλουμε πραγματικά ν’ ασχοληθούμε μ’ ό,τι εμείς σπουδάσουμε. Γιατί αν κάνουμε αυτό που πραγματικά αγαπάμε, μόνο τότε θα είμαστε ευτυχισμένοι. Η εύρεση εργασίας λοιπόν αποτελούσε από παλιά ένα από τα βασικά ζητήματα. Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα, με ανύπαρκτη βιομηχανία και μοναδική σίγουρη διέξοδο το Δημόσιο. Οι περισσότεροι είχαν (αλλά και έχουν) ως όνειρο να μπουν στο Δημόσιο και να γίνουν δάσκαλοι ή καθηγητές ή να πιάσουν μια καρέκλα σε μια Δημόσια Υπηρεσία. Πόσους όμως να χωρέσει το Δημόσιο; Με το πέρασμα του χρόνου οι “χρυσές” θέ-
σεις άρχιζαν να περιορίζονται. Κανείς ωστόσο δε σκέφτηκε να στραφεί σε άλλες επαγγελματικές δυνατότητες. Δημόσιο και πάλι Δημόσιο. Κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Ήρθε το Μνημόνιο και ξαφνικά Δημόσιο τέλος. Που να στραφούμε τώρα; Η βαθύτατη οικονομική κρίση εκτός απ’ όλα όσα έχει επιφέρει ως τώρα, έχει κάνει την επιλογή καριέρας ακόμη πιο δύσκολη. Τα διλήμματα και οι σκέψεις είναι αρκετές. Αρκετοί από τους νέους σήμερα δεν διαλέγουν αυτό που πραγματικά τους αρέσει ν’ ασχοληθούν στο μέλλον τους, αλλά κάτι το οποίο θα έχει επαγγελματική αποκατάσταση. Όμως κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποιο είναι το επάγγελμα που θα προσφέρει σίγουρη αποκατάσταση. Πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται μήπως όλοι αυτοί οι κόποι, το διάβασμα, τα έξοδα και τα φροντιστήρια στο τέλος πάνε χαμένα. Ποιο πτυχίο πλέον μπορεί να σου δώσει μια κάποια σιγουριά; Πλέον σπουδάζουμε για τη γνώση μας και μόνο. Και είναι αλήθεια ότι η γνώση δεν θα σ’ εγκαταλείψει ποτέ. Θέλω να είμαι αισιόδοξη. Ακόμη κι αν δεν μπορείς να εργαστείς πάνω σ’ αυτό που έχεις σπουδάσει, αργά ή γρήγορα θα καταφέρεις να βρεις το δρόμο σου. Γιατί αν υπάρχει η γνώση και η θέληση, παρά τις δυσκολίες όλα μπορούν να επιτευχθούν. Δεν παραβλέπω ωστόσο ότι τα πράγματα έχουν γίνει πια απελπιστικά ζόρικα. Κάποτε απλά σκεφτόσουν τι να γίνεις, όταν μεγαλώσεις. Τώρα δε ξέρω αν έχουμε και πολλές επιλογές. Η απορία δίνει τη θέση της στην απόγνωση: τι θα απογίνω, όταν μεγαλώσω;
ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ 2ου ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΓΡΕΒΕΝΩΝ
ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΕΚΔΟΣΗΣ
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ
ΕΙΔΙΚΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
Δημήτρης Γουσόπουλος Φιλόλογος Δήμητρα Κωσταρέλλου Φιλόλογος Ματίνα Κυραλέου Πληροφορικός Εβελίνα Πιπέργια Αλεξάνδρα Παπανίκου Χριστίνα Παπανικολάου Ελένη Χατζηλίου Αθηνά Πηλιτζίδου Έλλη Τζατζάνη Έλενα Δασκαλοπούλου Άννα Ελευθερίου Θέλια Παναγιωτίδου Ιωάννα Τσιάλτα Χρυσάνθη Παπανίκου Κατερίνα Σιούμπουρα Κων/νος - Δημ. Τσιουμέλας Ρένια Τσίπη Σοφία Καλιαμπάκα Εύη Νερκίζογλου Μαρία Παπαχαραλάμπους
Η Μαθητοφρένεια είναι σχολική εφημερίδα των μαθητών και των μαθητριών του 2ου Γενικού Λυκείου Γρεβενών. Ο χαρακτήρας της είναι μη κερδοσκοπικός. Τα έξοδα της εφημερίδας καλύπτονται από χορηγίες και διαφημίσεις προϊόντων, επιχειρήσεων ή προσώπων, για τα οποία δεν υπάρχει κάποιο κώλυμα προβολής σύμφωνα με την κείμενη ελληνική νομοθεσία. Κάθε παιδί έχει το απόλυτο δικαίωμα να δημοσιεύσει οτιδήποτε επιθυμεί χωρίς διάκριση και χωρίς λογοκρισία. Δικαίωμα δημοσίευσης έχουν και όλοι οι καθηγητές του σχολείου μας αλλά και μέλη της ευρύτερης εκπαιδευτικής κοινότητας. Οι τυχόν επεμβάσεις στα υπό δημοσίευση κείμενα θα αφορούν την έκτασή τους και μόνο, ανάλογα με το διαθέσιμο χώρο, χωρίς ωστόσο να αλλοιώνεται κατ’ ελάχιστο το ύφος και το περιεχόμενο του κειμένου. Αποκλείονται κείμενα προπαγανδιστικού, υβριστικού ή συκοφαντικού περιεχομένου ή κείμενα που κατά την κρίση της Συντακτικής Ομάδας δεν τηρούν τους στοιχειώδεις κανόνες ευπρέπειας. Τα άρθρα και τα ρεπορτάζ που δημοσιεύονται στη Μαθητοφρένεια απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και μόνο, και σε καμιά περίπτωση δε συνεπάγεται ότι αυτή είναι και η θέση της Συντακτικής Ομάδας της εφημερίδας ή του επιβλέποντος καθηγητή ή της Διεύθυνσης του σχολείου.
Όσοι από σας επισκεφτήκατε τελευταία την ιστοσελίδα της ΜΦ, θα διαπιστώσατε προφανώς ότι δεν λειτουργεί. Μέσα στο καλοκαίρι, όχι μία, όχι δύο αλλά πέντε φορές έπεσε θύμα χάκερς, και μάλιστα από τα πιο απίθανα μέρη, όπως η Ιορδανία και η Συρία! Συμπέρασμα; Η φήμη μας απλώθηκε παντού!
Γιάννης Αντωνιάδης
γελάστε ελεύθερα! Και ο θεός έφτιαξε την μέρα και είπε: - Χμμ, ωραία. Και θεός έφτιαξε το φως και είπε: - Χμμ, ωραία. Και ο θεός έφτιαξε την γη και είπε: - Χμμ, ωραία. Και ο θεός έφτιαξε τον άνδρα και είπε: - Χμμ, ωραία. Και ο θεός έφτιαξε την γυναίκα και είπε: - Χμμμ, καλά, άστο δεν πειράζει, αυτή θα βάφεται ... Ποιος είναι ο πιο μισητός Άγιος τον ξανθιών; - Ο I.Q. - Φίλε, το λέει και η
ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΜΠΟΜΠΙΡΑΣ
ΣΥΝΘΗΜΑ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ
1 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Χρήστος Ζούρτος
θρησκεία, για μια γυναίκα αξίζει να καταστραφείς. - Που το λέει; - Στο κάτω κάτω της Γραφής! -Καλημέρα σας, μήπως έχετε απο αυτές τις κάρτες που γράφουν "Για τη μοναδική μου αγάπη"; -Βεβαίως -Δως μου οκτώ, ρε φιλαράκι! Ο σύζυγος στη γυναίκα του: Μωρό μου, δεν αντέχω άλλο να σε βλέπω να τυραννιέσαι έτσι όλη μέρα στην κουζίνα. Κλείσε την πόρτα! Κάτι ακούγεται για ομάδες δράσης καθηγητών και μαθητών. Θέατρο, χορός, χορωδία, ποδόσφαιρο, μπάσκετ κτλ. Πολύ, μα πάρα πολύ καλή ιδέα. Αρκεί μόνο μη μείνουμε με την όρεξη ...
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΣΕ:
228 ΗΜΕΡΕΣ ΡΗΣΕΙΣ ΣΟΦΩΝ Το ναι και το όχι, αν και είναι οι πιο σύντομες από όλες τις λέξεις δια να τις προφέρει κανείς , ωστόσο χρειάζεται να σκεφθεί πολύ προηγουμένως, πριν το κάνει. ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ
Μαθητοφρένεια
3
ΑΣΚΑΡΔΑΜΥΚΤΙ
Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις
της Χριστίνας Παπανικολάου
Ο ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΙ. Δύο όντα τόσο ίδια αλλά και τόσο διαφορετικά. Πόσο δύσκολο είναι να είσαι γονιός; Και πόσο δύσκολο να είσαι έφηβος; Γιατί άραγε γονείς και έφηβοι να συγκρούονται τόσο συχνά; Γιατί οι γονείς να είναι τόσο αυστηροί με τα παιδιά τους και γιατί οι έφηβοι να μην τους εμπιστεύονται; *** ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΩ από τους γονείς. Υπάρχουν πολλές κατηγορίες γονέων αλλά παρά τις διαφορές ανάμεσά τους έχουν και πολλές κοινές συμπεριφορές. Οι περισσότεροι γονείς είναι αυστηροί, απόλυτοι, και αυταρχικοί. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να προσεγγίσουν τα παιδιά τους, να επιβάλουν την άποψή τους και να περάσουν τους δικούς τους κανόνες χρησιμοποιώντας τρόπους που πολλές φορές αντί να προσεγγίσουν τους έφηβους, τους απομακρύνουν περισσότερο. Μερικές φορές νομίζει κανείς πως αυτοί οι γονείς δεν ήταν ποτέ έφηβοι, δεν είχαν ποτέ προβλήματα και πως δεν γνωρίζουν τι είναι εφηβεία! *** ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ οι έφηβοι. Αμφισβητούν τα πάντα, δεν ακούν κανέναν και τίποτα ενώ πιστεύουν ότι γνωρίζουν τα πάντα! Δεν ακούν πάντα τις συμβουλές των γονιών τους, αντιδρούν και συχνά στρέφονται εναντίον τους. Εν ολίγοις προβάλλουν την δική τους αντίσταση σε μία απρόσωπη και αποξενωμένη κοινωνία. Αναζητούν την ταυτότητά τους και προσπαθούν να διαμορφώσουν τον χαρακτήρα τους. Κλείνονται στον εαυτό τους και προσπαθούν να πείσουν, ακόμη και τους ίδιους, ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο γύρω τους. *** ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΜΩΣ με τη συνύπαρξη γονέων και εφήβων; Η παράταξη των μεγάλων και των σχεδόν μεγάλων συγκρούονται αρκετά συχνά. Οι συγκρούσεις αυτές οφείλονται και στις δύο πλευρές. Οι γονείς δεν μπορούν να δεχθούν ότι το μικρό και χαριτωμένο τους παιδάκι σιγά σιγά γίνεται ενήλικας, με αποτέλεσμα να γίνονται παράλογοι, υπερπροστατευτικοί και χωρίς κατανόηση προς τους έφηβους. Οι έφηβοι από την άλλη , προσπαθώντας να επιβάλλουν και αυτοί με τη σειρά τους τα «θέλω» και τα «πιστεύω» τους , αντιδρούν και δεν αποδέχονται τις συμβουλές-υποδείξεις των μεγάλων. *** Η ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΥΜΒΙΩΣΗ μπορεί να επιτευχτεί με την οπισθοχώρηση και των δύο παρατάξεων. Οι έφηβοι θα πρέπει να αποδεχθούν την γνώση και την εμπειρία των μεγάλων! Να εμπιστεύονται και να συζητούν με τους γονείς τους αποκομίζοντας από αυτούς όσα περισσότερα μπορούν. Οι γονείς θα πρέπει να κατανοήσουν ότι τα παιδιά τους μεγαλώνουν, να μάθουν να ακούν τους προβληματισμούς και τις απόψεις τους, χωρίς να τους κρίνουν και να κάνουν επίδειξη γνώσεων. *** ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ, θα ήθελα να υπενθυμίσω στον κάθε έφηβο ξεχωριστά ότι η οικογένειά μας είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε. Δεν θα πάψουν ποτέ να μας αγαπούν ό,τι κι αν γίνει και θα είναι αυτοί που θα μας στηρίζουν σε κάθε μας απόφαση. Ας ηρεμήσουμε λοιπόν λίγο κι ας τους δώσουμε τον χώρο να μας δείξουν πόσο πολύ μας αγαπούν!
ικονομική κρίση. Μνημόνιο. Χαράτσια. Ανεργία. Ό,τι έχει να επιδείξει η Ελλάδα τα δύο τελευταία έτη. Για ορισμένους υπερβολικό αλλά για την πλειονότητα του ελληνικού λαού η δεινή πραγματικότητα σε άμεση επιρροή της καθημερινότητας τους. Είναι περιττό να τονιστούν οι επιδράσεις της οικονομικής ύφεσης στις ζωές των μεγάλων. Βλέπουμε και ακούμε για αυτές καθημερινά τόσο από τους γύρω μας όσο από την τηλεόραση, η οποία ανάμεσα στα τούρκικα σίριαλ και τις διαφημίσεις, φροντίζει να μας βομβαρδίζει με τα σενάρια πιθανής εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη αλλά και για τις κυβερνητικές αποφάσεις σε συμφωνία πάντα με την Τρόικα.
Τι γίνεται όμως, όταν αυτές οι αποφάσεις ορίζουν το μέλλον των νέων μιας ολόκληρης χώρας; Και κυρίως, υπάρχει μέλλον σε μια χώρα όπου τα πάντα μένουν στάσιμα εκτός από τους μισθούς των εργαζομένων που βρίσκονται σε συνεχή πτώση; Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ελλάδα 2000 - 2010: Η χώρα της ευημερίας, των ένδοξων Ολυμπιακών αγώνων (2004), των μεγάλων έργων. Εκεί, όπου το χρήμα ρέει άφθονο για πολλούς, η ανεργία κυμαίνεται σε υποφερτά επίπεδα και μια μέση οικογένεια μεγαλώνει τα παιδιά της με σχετική άνεση. Παιδιά υπερήφανα για το έθνος τους ακόμα κι αν ορισμένοι δεν γνωρίζουν τι ακριβώς πρεσβεύει. Ελλάδα 2010 - 2012: Η
της Έλενας Δασκαλοπούλου
χώρα του μνημονίου, μια μαριονέτα στα χέρια των ισχυρών της Ευρώπης και ο διασυρμός της στο εξωτερικό δεν έχει τέλος. Χρέη που πρέπει να πληρωθούν από τους πολίτες που δεν είναι άλλοι παρά οι γονείς πολλών παιδιών που βλέπουν τους δικούς τους είτε να χάνουν τις δουλειές τους είτε να μειώνονται όλο και περισσότερο οι αμοιβές τους. Το γεγονός αυτό σαφώς επηρεάζει την ψυχολογία των νέων που έρχονται αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα πρωτόγνωρη για αυτούς που από νωρίς τους αναγκάζει να συμβιβάσουν τα θέλω τους σύμφωνα με τις ανάγκες της εποχής. Ενδεικτικό είναι ότι πολλοί απόφοιτοι Λυκείου επιλέγουν είτε το αντικείμενο των σπουδών τους είτε την πόλη στην
οποία θα φοιτήσουν με βάση την οικονομική κατάσταση της οικογένειάς τους. Ας μη γελιόμαστε, οι νέοι αυτής της χώρας έχουμε έρθει καταρχάς αντιμέτωποι με τους ίδιους μας τους εαυτούς. Αυτούς οι οποίοι μεγάλωσαν κάτω από διαφορετικές συνθήκες και τώρα περιορίζονται. Και πράγματι, όσο το χαρτζιλίκι μειώνεται τόσο οι έξοδοι περιορίζονται σε συνδυασμό με άλλες ‘’ακριβές’’ συνήθειες των νέων. Ο καθένας ζει την οικονομική κρίση στο δικό του βαθμό ή αλλιώς στο βαθμό που του επιτρέπεται. Υπάρχει όμως ελπίδα! Ας μην ξεχνάμε εμείς οι νέοι ότι η σκυτάλη δεν αργεί να περάσει στα χέρια μας. Ας ανασκουμπωθούμε! Πρέπει το μέλλον να μας βρει ετοιμοπόλεμους.
ΣΚΕΨΟΥ ΕΞΥΠΝΑ! Σύμφωνα με την Greenpeace μόνο το 10% της ενέργειας που καταναλώνουν οι λάμπες πυρακτώσεως χρησιμοποιείται για φωτισμό. Το υπόλοιπο 90% γίνεται θερμότητα και χάνεται. Αντικαταστήστε τις κοινές λάμπες με λαμπτήρες νέας τεχνολογίας, δηλαδή τους συμπαγείς λαμπτήρες φωτισμού χαμηλής κατανάλωσης που καταναλώνουν τέσσερις έως πέντε φορές λιγότερη ενέργεια και διαρκούν οκτώ έως δεκαπέντε φορές περισσότερο. Αν αντικαταστήσετε μια κοινή λάμπα των 100 Watt από μια αντίστοιχης απόδοσης και χαμηλής κατανάλωσης 20 Watt εξοικονομείτε μέχρι και 56 ευρώ ενώ αποσοβείται η έκλυση 800 κιλών διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
της Θέλιας Παναγιωτίδου
ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΓΝΩΣΤΟ σε όλους πλέον ότι ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας. Η τηλεόραση το κινητό ακόμα και ο υπολογιστής είναι είδη πρώτης ανάγκης και όχι είδη πολυτελείας. Όλοι έχουμε στο σπίτι τουλάχιστον έναν ηλεκρονικό υπολογιστή ή ένα λάπτοπ ή κουβαλάμε ένα smart phone. Το ερώτημα είναι: Δυστυχώς ή ευτυχώς; ΈΧΟΝΤΑΣ ΖΗΣΕΙ τα πρώτα χρόνια της ζωής μου περιπλανούμενη σε αλάνες και πάρκα, αυτό είναι κάτι που με απασχολεί σχεδόν καθημερινά. Έχουν χαθεί όλα πίσω από μια τυποποιημένη του facebook σελίδα. Παγωμένα και απρόσωπα χρόνια πίσω από μια οθόνη του υπολογιστή. ΣΥΓΚΡΙΝΟΝΤΑΣ την τότε ζωή των παιδιών με την ζωή του σήμερα, παρατηρεί κανείς πλήθος διαφορών.
Οι μπάλες, τα σχισμένα αθλητικά παπούτσια, τα λερωμένα από χώματα ρούχα, ακόμα και αυτές οι γρατσουνιές στα γόνατα που σε πονούσαν απίστευτα αλλά δεν έλεγες τίποτα μόνο και μόνο για να μη σε μαλώσουν. ΌΛΑ ΑΥΤΑ έχουν αντικατασταθεί από μια μηχανή αναζήτησης, από ένα πληκτρολόγιο, από μια οθόνη. Τα γέλια, από ένα σταλμένο «χαχαχα» στο παράθυρο του υπολογιστή. Φυσικά και η ζωή πίσω από μια οθόνη είναι εύκολη. Το δυσκολότερο πλέον πράγμα είναι να νικήσεις όσες περισσότερες μάχες μπορείς στη Dota. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ η ζωή περνά και γρήγορα. Ζήσε την κάθε στιγμή με πάθος, και, αν πέσεις και πουθενά, ε μωρέ, δεν έγινε και τίποτα! Μια γρατσουνιά θα’ναι μόνο!
Μαθητοφρένεια
4
Βιβλιοθήκη
Απόψεων
Je ne suis pas d’accord avec ce que vous dites, mais je me battrai jusqu’à la mort pour que vous ayez le droit de le dire
2
Ιτς δι εντ οφ δε γουορλντ ας γούι νόου ιτ! (παρτ 1)
Ψάξε στη ψυχή, μη μένεις στην εικόνα
του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ - ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΙΟΥΜΕΛΑ
της ΕΒΕΛΙΝΑΣ ΒΑΪΟΥ
012! Χρονιά κατά την οποία θα καταστραφεί ο πλανήτης. Λίγες μέρες πριν την 21η του Δεκέμβρη (ακριβής ημέρα καταστροφής) η κα. σκατζοχοιρίνα γεννάει τα αυγά της στο δάσος. Υπάρχει συγκίνηση γιατί είναι η πρώτη φορά που γίνεται μητέρα. Και το όλο σκηνικό συνοδεύεται από το «Φθινόπωρο» του Βιβάλντι, από τις τέσσερις εποχές. Όχι, βλακείες λέω! 2012 λοιπόν. Τι ακριβώς θα γίνει; Πρέπει να περιμένουμε μέχρι το Δεκέμβριο για να το διαπιστώσουμε. Έχουν ειπωθεί διάφορες θεωρίες όπως ότι θα «τσατιστεί» η γη (βλ. ταινία 2012), ότι θα πέσει κομήτης, ότι έρχονται εξωγήινοι να καταλάβουν τη γη (βλ. Ρώσους αστρονόμους), ότι θα έρθει στην επιφάνεια η Ατλαντίδα. Πού βασίζονται όλα τα παραπάνω; Κυρίως στο ημερολόγιο των Μάγια! Αλλά και σε υποτιθέμενους κρυμμένους επιστημονικούς υπολογισμούς. Αυτό όμως που μου κέντρισε το ενδιαφέρον είναι η ανάδυση της Ατλαντίδος. Ή καλύτερα της Χαμένης Ατλαντίδος. Τα στοιχεία που έχουμε γι’ αυτήν τα αναφέρει ο Πλάτωνας. Είχα λοιπόν μ’ έναν φίλο μου Αλβανό (θα καταλάβετε γιατί το λέω έτσι) μια συζήτηση για την Ατλαντίδα. Του είπα την ιστορία του Πλάτωνα που του την είπαν οι Αιγύπτιοι και τι έκαναν οι Άτλαντες. Μόλις τελειώνω μου λέει: ναι, με όλα αυτά και όποιος βρει την Ατλαντίδα θα έχει φήμη και χρήματα και ευτυχία, λένε. Συγγνώμη αλλά ποιος το λέει; Μήπως, ρωτάω εγώ, ως μαθητής, το διάβασε στο Internet ή το είδε σε κάποια ταινία; Και όμως ο φίλος μου σίγουρα πιστεύω ότι πιστεύει στο «Αμερικανικό όνειρο»… Άλλωστε γιατί όχι; Οι Η.Π.Α. δείχνουν ιδιαίτερη αγάπη για την Αλβανία. Η Ελλάδα τους πρόδωσε (έκανε συμφωνίες με τη Ρωσία αντί γι’ αυτούς) και τώρα την πληρώνει. Η Αλβανία όμως; Μόλις ηρέμησαν(;) τα Βαλκάνια από τους πολέμους πώς θα διατηρήσουν τα συμφέροντά τους οι Αμερικάνοι; Με την Ελλάδα κατεστραμμένη και τη Σερβία σταθερά φιλική προς τη Ρωσία έπρεπε να βρει ένα άλλο … προτεκτοράτο. Και να
Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ
το! Με τη δημιουργία του Κοσσόβου, η Αλβανία δε συνορεύει άλλο με τη Σερβία. Στα Σκόπια, στα οποία γινόταν η δημιουργία ενός στρατοπέδου που θα φιλοξενούσε μόνιμο στρατό, τα έργα σταμάτησαν. Πιο δυτικά φαίνεται ότι έχει περισσότερη ασφάλεια και απομόνωση και ας υπάρχει η κρύα Αδριατική. Και όλα αυτά ενώ η κατάσταση με το Ιράν μυρίζει ουράνιο … Και μέσα σ’ όλα αυτά η Ελλαδίτσα μας. Μπορεί να φαίνεται ότι δεν υποκύπτει στις πιέσεις των ισχυρών αλλά είναι έτσι; Μπορεί να μην είναι τυπικά προτεκτοράτο καμιάς μεγάλης δύναμης αλλά υπάρχουν και άλλες μορφές υποταγής. Οικονομική, ιδεολογική, πολιτιστική κτλ. Γιατί δυστυχώς η Ελλάδα μας είναι έρμαιο στις ορέξεις των μεγάλων. Παντού είναι υποχρεωμένη να κάνει ό,τι της λένε. Από σημαντικά (π.χ. αποπληρωμή δανείων, νομοθετικές ρυθμίσεις κτλ) μέχρι ασήμαντα. Και για να μην σας κουράσω με τα βαριά, ας πιαστώ μ’ ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, απ’ τα ασήμαντα. Μιλάω για την Eurovision. Υποψήφιοι για την Ελληνική εκπροσώπηση ήταν καλλιτέχνες είτε από talent show είτε από την έκρηξη του Internet και είχαν ξενόγλωσσο στίχο. Κορυφαίοι δε της βραδιάς οι Velvet Fire (ο Lou Reed με τη Nico αλλά … από Ελλάδα μεριά;) στους οποίους ο κιθαρίστας έπαιζε κιθάρα χωρίς να ακουμπάει τις χορδές! Άμα δεν είναι αυτή φανερή επιρροή από την ανεπτυγμένη Δύση, ποια είναι; Δε μας αφήνουν να πάμε με Ελληνική μουσική (μπουζούκι, κλαρίνο κτλ) γιατί δεν ταιριάζει με την ιδέα της Eurovision. Το είδαμε άλλωστε με τις εμφανίσεις της Σερβίας το 2009 και το 2010 κατά τις οποίες δεν πέρασαν καν στον τελικό ενώ πέρυσι με το ξενόγλωσσο τραγούδι (τύπου Αμερική ’60, Motown) πέρασε. Ας πάρουν τότε αυτοί της EBU τα … μουσικά όργανα της Ελλάδας του χρόνου παρά να στέλνουμε τέτοια πράγματα ενώ ο λαός υποφέρει. Την πείνα την αντέχουμε αλλά μη χάσουμε και την αξιοπρέπειά μας.
Είναι σημάδι ότι ήρθε το τέλος του κόσμου όμως και από την κατάσταση στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, μια από τις ιστορικότερες ομάδες. Πριν από τέσσερα έγινε μια ογκώδης διαδήλωση για να διώξει τον τότε μεγαλομέτοχο, Γιάννη Βαρδινογιάννη. Ήρθε μετά η πολυμετοχικότητα και το χάος! Σήμερα ο ένας ρίχνει ευθύνες στον άλλο με αποτέλεσμα να απειλείται η ίδια η ύπαρξη της ομάδας. Όλοι κατηγορούσαν και κατηγορούν ακόμα τον Βαρδινογιάννη αλλά τα πράγματα χειροτερεύουν. Και εγώ δεν έχω καταλάβει ακόμα γιατί αυτές οι κατηγορίες; Επειδή «χαρίστηκαν» εκατομμύρια στον Ολυμπιακό επί εποχής Κοσκωτά για να φτάσει τον Παναθηναϊκό, που είχε κάνει τεράστιο η οικογένεια Βαρδινογιάννη; Ή για το χαμένο πρωτάθλημα το 2003 στον τελευταίο αγώνα; Ας μου απαντήσει κάποιος. Και όλα αυτά συμβαίνουν μαρτυρώντας ότι έχουμε και επίσημα περάσει στην “εποχή του φελλού”. Είτε πρόκειται για τα αποτελέσματα των εκλογών είτε για την απλή καθημερινότητά μας, ξαναέρχεται το ερώτημα: γιατί πάντα επικρατούν οι άχρηστοι, γιατί πάντα οι φελλοί βρίσκουν τον δρόμο τους και που κρύβονται οι άξιοι; Και ανέφερα τα εκλογικά αποτελέσματα γιατί αποτελούν φανερότατη απόδειξη της παραπάνω σκέψης μου. 20 τρελά αγόρια «για να κάνουμε λάθος και στον προφορικό λόγο» και 2 μεγάλα κόμματα που επανεκλεγήκανε έπειτα από όλα όσα έχουν γίνει στη χώρα μας. People have the δημοκρατία εντέλει; Ψυχολογία του όχλου, λέει ο ένας, κραυγή απόγνωσης και διαμαρτυρίας, λέει ο άλλος. Εγώ ένα ξέρω: σε περιπτώσεις δύσκολες πρέπει να αναλαμβάνουν δράση οι ικανοί και όχι οι φελλοί. Στην πράξη όμως συμβαίνει αυτό που λέει ο θυμόσοφος λαός: στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται! Αν δεν είναι αυτά σημάδια της καταστροφής του κόσμου τότε … περιμένετε, άπιστοι, για το άρθρο sequel. Εκεί θα σας λυθούν όλες οι απορίες. Αρκεί βέβαια να προλάβω να το δημοσιεύσω.
Π
Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ
έρασε λοιπόν κι αυτό το καλοκαίρι και το σχολείο μάς υποδέχτηκε για άλλη μια χρονιά, από φέτος ως μαθητές λυκείου πλέον και οι περισσότεροι από μας αρχίζουμε να ενδιαφερόμαστε περισσότερο για τις επιδόσεις μας, την πρόοδό μας και φυσικά για την εντύπωση που θα κάνουμε στους καινούριους μας καθηγητές. Και είναι αλήθεια πως η πρώτη εντύπωση που θα δώσουμε στους γύρω μας απασχολεί τους περισσότερους απο μας, είτε εν γνώση μας, είτε υποσυνείδητα. Πρέπει να ντυθούμε κατάλληλα, να φερθούμε και να μιλήσουμε κατάλληλα, έτσι ώστε οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν να σχηματίσουν την καλύτερη δυνατή εικόνα για το άτομό μας. Αν φορέσουμε και κάποιο από τη συλλογή χαμογέλων που υπάρχει στη γκαρνταρόμπα μας, η επιτυχία του σκοπού μας θα είναι σίγουρη! Η ερώτηση είναι: Υπάρχουν άραγε άνθρωποι με τη θέληση και την ικανότητα να εμβαθύνουν στην ψυχή των άλλων, έτσι ώστε να μπορέσουν να τους κρίνουν στηρι-
ζόμενοι στο ήθος τους και όχι στην εικόνα που επιλέγουν να δείξουν; Γιατί το χρώμα, η θρησκεία, η κουλτούρα και η εμφάνιση είναι σκλάβοι σπουδαιότερων αξιών, όπως η καλοσύνη και η ανθρωπιά, που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από καμία κοινωνία και δεν αλλάζουν μαζί με τις κυβερνήσεις. Τέτοιες αξίες πρέπει να έχει στο μυαλό του ο καθένας από μας, στην προσπάθειά να καταλάβει και τελικά να κρίνει τον άνθρωπο απέναντι του. Όλα τ' άλλα μπορούν να είναι αποτέλεσμα συνεχούς προσποίησης. Πώς μπορείς να ξέρεις ότι ο καλοντυμένος μεσήλικας που βλέπεις στο δρόμο δεν ανήκει στον κόσμο της διαφθοράς; Πώς μπορεις να ξέρεις ότι δεν είναι χαμογελαστός, επειδή κατάφερε να κλέψει την περιουσία ανθρώπων σαν αυτόν που βλέπεις να ψάχνει τα σκουπίδια, και τον αποκαλείς αλήτη; Και πώς μπορείς να γνωρίζεις ότι ο νέος που θεωρείς τρελό δεν είναι απλώς μια βασανισμένη ψυχή, που βρήκε το δικό της τρόπο να ξεφύγει από το παιχνίδι της κοινωνίας; Ψάξε το "είναι" πίσω από το "φαίνεσθαι"!
Και πάλι απ’ την αρχή της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗ Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ
Λ
ύκειο. Έχω ακούσει πολλές ιστορίες. Για παιδιά που έχουν μπλέξει με ναρκωτικά, με κακές παρέες, παιδιά που βρίσκονται σε απόγνωση και δεν ξέρουν τι να κάνουν με τα θέματα που τα απασχολούν, σημαντικά ή ασήμαντα. Καμία σχέση με την πραγματικότητα. Πρώτη λυκείου. Από την κορυφή που βρίσκεσαι στο Γυμνάσιο ως παιδί της Γ’ και συνεπώς είσαι ο μεγάλος του σχολείου, έρχεται μια βόμβα που λέγεται Λύκειο και πάλι από την αρχή. Πολλές οι διαφορές με το γυμνάσιο. Κάποιες είναι ευχάριστες και κάποιες πάλι όχι. Κάποιοι περίμεναν να τελειώσει το καλοκαίρι και να ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά για να δούνε και οι ίδιοι πώς είναι να είσαι παιδί του λυκείου. Είναι ωραίο το συναίσθημα
μεγαλώνω αλλά και συγχρόνως τρομακτικό. Φρικάρεις στην ιδέα ότι πρέπει να αρχίσεις να σκέφτεσαι σοβαρά για το μέλλον σου. Κάθε μέρα ερωτήσεις όπως << τι κατεύθυνση ή τι σχολή θα ήθελες να ακολουθήσεις >> σου δημιουργούν άγχος και ειδικά στην περίπτωση που δεν έχεις αποφασίσει. Κανένας δεν γεννήθηκε και είπε κατευθείαν θέλω να γίνω γιατρός ή φιλόλογος. Η πρώτη λυκείου είναι η βάση γιατί σου δίνει όλα τα εφόδια που θα χρειαστείς στο λύκειο. Σε αυτήν την τάξη θα καταλάβεις ποια μαθήματα σου αρέσουν και ποια όχι. Δεν ξέρω αν το λύκειο θα εξελιχθεί σαν τα αμερικάνικα σίριαλ (ελπίζω όχι) αλλά εγώ πάντα το φανταζόμουν υπέροχο. Αν και ξέρω ότι τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, μήπως μαζί έρχονται και τα καλύτερα;.
Μαθητοφρένεια
5
17 χρόνια προσφοράς από το “Χαμόγελο του Παιδιού”
ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Εθνική τηλεφωνική γραμμή για τα παιδιά SOS 1056 116000 Ευρωπαϊκή Γραμμή για τα εξαφανισμένα παιδιά Amber Alert Hellas Εθνικό Κέντρο για τα εξαφανισμένα και υπο εκμετάλλευση παιδιά Στήριξη παιδιών με προβλήματα διαβίωσης Στήριξη παιδιών με προβλήματα υγείας Δημιουργική απασχόληση στα Νοσοκομεία Παίδων Κινητές Ιατρικές Μονάδες Ενημέρωση γονέων παιδιών και εκπαιδευτικών Καταγγελίες για παιδιά θύματα κακοποίησης - παραμέλησης Συμβουλευτική και ψυχολογική υποστήριξη παιδιών και εφήβων Κοινωνική & συμβουλευτική υποστήριξη παιδιών & οικογένειας Κέντρο Νοτιοανατολικής Ευρώπης για την εξαφάνιση και εκμετάλλευση παιδιών ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ
Η επιθυμία ενός παιδιού έγινε θεσμός! Ήταν Δεκέμβριος του 1995, όταν χιλιάδες τηλεθεατές από όλη την Ελλάδα παρακολούθησαν την εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη «Κόκκινη Κάρτα». Μία εκπομπή - αναγγελία, μία εκπομπή πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα, με πρωταγωνιστή ένα δεκάχρονο αγόρι, τον Ανδρέα Γιαννόπουλο. Ένα παιδί που τους τελευταίους 18 μήνες έδινε τη δική του άνιση μάχη με τη ζωή, λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας. Δίπλα του η οικογένεια του και καλεσμένοι της εκπομπής οι αγαπημένοι του καλλιτέχνες. Ο Ανδρέας δε βρισκότανε στο studio της εκπομπής, για να μιλήσει για το δικό του πρόβλημα, όπως όλοι περίμεναν. Δε μίλησε για το πόσο πόναγε, για το πόσο προσπαθούσε. Βρισκότανε εκεί, για να παρουσιάσει το ημερολόγιο του, την επιθυμία του, το όραμά του. Με λόγια ώριμα και ουσιαστικά, έκφραση μοναδικής δύναμης και ευαισθησίας, ξάφνιασε και ταρακούνησε την ελληνική κοινωνία, ζητώντας την ίδρυση ενός Συλλόγου για τα παιδιά. Με μια χαρακτηριστική κίνηση ζωγράφισε ένα χαμόγελο στο δικό του πρόσωπο, ζητώντας όλα τα παιδιά του κόσμου να αποκτήσουν το δικαίωμα να χαμογελούν ευτυχισμένα. Αυτός ο Σύλλογος θα λέγεται «Το Χαμόγελο του Παιδιού» και αυτές οι σκέψεις θα γίνουν ο σκοπός της ύπαρξής του. Με λόγια αγνά και αληθινά
Όλοι ξέρουμε συζητάμε για κάτι παιδιά στους δρόμους που τους λείπει το χαμόγελο. Τους λείπει το χαμόγελο, γιατί δεν έχουν λεφτά, δεν έχουν παιχνίδια και δεν έχουν φαΐ και μερικά δεν έχουν καν γονείς. Σκεφτείτε λοιπόν και αφήστε τα λόγια. Ας ενωθούμε και ας δώσουμε ότι μπορούμε στα φτωχά αλβανάκια, άσπρα και μαύρα. Όλα παιδιά είναι και αξίζουν ένα χαμόγελο. Αυτός ο Σύλλογος θα λέγεται Το Χαμόγελο του Παιδιού. Ελάτε λοιπόν να βοηθήσουμε. Αν ενωθούμε όλοι, θα τα καταφέρουμε. Από το Ημερολόγιο του Ανδρέα (9/11/1995) μίλησε κατευθείαν στις καρδιές όλων μας. Μας ταρακούνησε ζητώντας μας κάτι απλό, ουσιαστικό, ανθρώπινο αλλά συγχρόνως πολύ δύσκολο. Μας ζήτησε να αφήσουμε τα λόγια, να κοιτάξουμε γύρω μας και να ανοίξουμε την αγκαλιά μας για «εκείνα» τα παιδιά που
έχουν την ανάγκη μας και που τους γυρνάμε την πλάτη παραμένοντας σιωπηλοί και άπραγοι. Ο Ανδρέας υπήρξε ένα παιδί ευτυχισμένο, ένα παιδί χαμογελαστό. Έφυγε με την αγνότητα, τον αυθορμητισμό και την ανιδιοτελή αγάπη που μόνο τα παιδιά νιώθουν και ξέρουν να προσφέρουν. Είχε την αγαπημένη του οικογένεια, τους φίλους του, τους συμμαθητές του, το δικό του σκυλάκι, που φρόντιζε και αγαπούσε. Είχε τα δικά του όνειρα, τα δικά του θέλω, όλη τη ζωή μπροστά του και την επιθυμία όλα τα παιδιά να είναι ευτυχισμένα. Και αυτή την επιθυμία, στα δέκα του χρόνια, τη μοιράστηκε με όλους εμάς και έγινε σκοπός και πράξη για πάρα πολλούς συνανθρώπους μας. Ο Ανδρέας έφυγε πολύ σύντομα από κοντά μας. Λίγες εβδομάδες μετά από την εκπομπή έχασε τη μάχη με τη ζωή. Εκείνος το γνώριζε, το ένιωθε, το περίμενε γι’ αυτό και βρήκε τον τρόπο, προσπάθησε και κατόρθωσε να μας καλέσει στο δικό του Σύλλογο. Να μας ενώσει και να μας δείξει πως τα όνειρα, όταν τα πιστεύεις, γίνονται πραγματικότητα. «Το Χαμόγελο του Παιδιού» ιδρύθηκε από ένα δεκάχρονο αγόρι. Το ημερολόγιο του είναι η κληρονομιά μας, το χαμόγελο που ζωγράφισε στο δικό του πρόσωπο, έγινε το χαμόγελο και η ελπίδα για εκατοντάδες παιδιά που κινδυνεύουν.
Μπορείς κι εσύ να βοηθήσεις: αγόρασε τα σχολικά σου είδη από το Χαμόγελο! Κάλεσε στο 14545 από σταθερό (χρέωση 2,28 € ανά κλήση) ή κινητό (χρέωση 2,46 € ανά κλήση) Κάλεσε από σταθερό ΟΤΕ 901 11 15 15 15 (χρέωση 3,68 € ανά κλήση) Στείλε μήνυμα στο 54020 τη λέξη ΧΑΜΟΓΕΛΟ ή XAMOGELO (χρέωση 2,46 € ανά SMS)
Το Χαμόγελο του Παιδιού δε βγαίνει ποτέ στο δρόμο, ούτε από πόρτα σε πόρτα για να κάνει έρανο. Οι χρηματικές δωρεές για την ενίσχυση των σκοπών του γίνονται μόνο με κατάθεση σε συγκεκριμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, στα γραφεία του ή στους χώρους του. Επισημαίνεται ότι για κάθε δωρεά, ανεξαρτήτως ποσού, εκδίδεται νόμιμη διάτρητη απόδειξη με το λογότυπο του Συλλόγου.
Το “Χαμόγελο” υποδέχεται τη νέα σχολική χρονιά με μια μεγάλη συλλογή από μολύβια, γόμες, στυλό, μαρκαδόρους, ξυλομπογιές, τετράδια, μπλοκ ζωγραφικής και πολλά άλλα είδη ελληνικής κατασκευής και εξαιρετικής ποιότητας, φιλικά προς το περιβάλλον και ανακυκλώσιμα. Γράφοντας και ζωγραφί-
ζοντας με τα είδη του Συλλόγου συμμετέχετε ενεργά στην προσπάθεια που καταβάλλει για την εξεύρεση πόρων με στόχο τη λειτουργία δύο νέων σπιτιών για 60 παιδιά, σε Αίγιο και Αγρίνιο! Τα σχολικά είδη μπορείτε να τα προμηθευτείτε και μέσω του e-shop στην ηλεκτρονική διεύθυνση:
http://www.hamogelo-eshop.gr/shop/products
άλλη μια
της Ιωάννας Τσιάλτα ΌΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΥΧΝΟ είναι το φαινόμενο της μετανάστευσης των νέων σε άλλες χώρες. Η κύρια αιτία αυτού του φαινομένου είναι η δύσκολη οικονομική κατάσταση της χώρας μας τα τελευταία δύο χρόνια, η οποία οφείλεται στην λάθος οικονομική διαχείριση των πολιτικών οι οποίοι άφησαν τη χώρα μας να αιμορραγεί. ΠΟΛΛΟΙ ΝΕΟΙ είναι απογοητευμένοι και απελπισμένοι βλέποντας την ανεργία να αυξάνεται καθημερινά και τις ευκαιρίες τους να μειώνονται όλο και περισσότερο. Φοβούνται πως τα όνειρα και οι ελπίδες τους θα μείνουν ανεκπλήρωτα και πως όλη η σκληρή προσπάθεια για την είσοδό τους στο πανεπιστήμιο και οι πολύχρονες σπουδές δεν έχουν νόημα, αφού η επαγγελματική αποκατάσταση ειναι σχεδόν αδύνατη. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ και ο λόγος για τον οποίο αρκετοί αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον στο εξωτερικό. Ωστόσο υπάρχει ο προβληματισμός για το αν θα πρέπει να γυρίσουν πίσω. Απ’ τη μια μεριά στο εξωτερικό τα εφόδια που τους προσφέρονται είναι περισσότερα και οι συνθήκες εργασίας είναι πολύ διαφορετικές όσον αφορά την καθημερινή προσπάθεια και τις αποδοχές. ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΜΩΣ υπάρχει η αγάπη για την πατρίδα, την οικογένεια και τους φίλους. Οπότε εμφανίζεται το δίλημμα: Να μείνει κάποιος σε μια χώρα τεχνολογικά και πολιτιστικά προηγμένη ή να γυρίσει σε μια χώρα που παρακμάζει αλλά εκεί είναι οι ρίζες του; ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΝΕΟΙ που αποτελούν τα ενεργά μέλη μιας κοινωνίας να εγκαταλείπουν την πατρίδα τους σε μια στιγμή που τους έχει ανάγκη ή πρεπει να ακολουθήσουν τα όνειρά τους κάπου όπου υπάρχουν προοπτικές; Αυτό ειναι πολύ σημαντικό καθώς η Ελλάδα τείνει να γίνει (αν δεν έγινε ήδη) χώρα γερόντων όπου δε θα υπάρχει νεολαία. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΟΓΟ είναι σημαντικό να τους δοθούν κίνητρα για να μπορέσουν να μείνουν στην πατρίδα τους και να είναι ενεργοί πολίτες. Σ' αυτό βέβαια πρέπει να βοηθήσει και το κράτος το οποίο δυστυχώς βρίσκεται σε πλήρη διάλυση. ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΠΑΝΤΩΣ είναι ένα: διώχνοντας τους νέους, χάνεται και η τελευταία ελπίδα για ανάκαμψη.
Μαθητοφρένεια
100 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΓΡΕΒΕΝΑ
6
Εκατό χρόνια ελεύθερα Γρεβενά!
Ε
κατό χρόνια πέρασαν από την ημέρα που η περιοχή μας αποτίναξε τον τουρκικό ζυγό, στις 13 Οκτωβρίου 1912 και άνοιξε το δρόμο προς την ελευθερία. Εκατό χρόνια που στα Γρεβενά αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας υψώθηκε η γαλανόλευκη σημαία. Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα απο την αρχή. Η δολοφονία του Αιμιλιανού και οι Κρήτες βρακοφόροι
Τον Οκτώβριο του 1911 δολοφονήθηκε ο μάρτυρας Μητροπολίτης Γρεβενών Αιμιλιανός Λαζαρίδης από Νεότουρκους και Ρουμανόφιλους ως αντίποινα για τους Γρεβενιώτες που πήραν μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα. Το γεγονός αυτό συγκλόνισε τον Ελληνισμό και προκάλεσε οργή για τον άδικο θάνατό του. Εν τω μεταξύ τα ελληνικά στρατεύματα είχαν οργανωθεί και βρίσκονταν σε ετοιμότητα για τους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913). Κατά τη διάρκειά τους ο ελληνικός στρατός κατάφερε μετά από σκληρές μάχες να απελευθερώσει τα Σέρβια και την Κοζάνη στις 11 Οκτωβρίου 1912. Νωρίτερα στις 7 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε Ελληνική επίθεση στην Δεσκάτη η οποία στέφθηκε με επιτυχία. Τη γενική εποπτεία των επιχειρήσεων στις περιοχές αυτές είχε ο Συνταγματάρχης Μηχανικού Στέφανος Γεννάδης με δύο Τάγματα Ευζώνων (1ο και 4ο). Παράλληλα δρούσαν και διάφορα στρατιωτικά αποσπάσματα εθελοντών. Σταδιακά τα χωριά της νότιας περιοχής των Γρεβενών άρχισαν να απελευθερώνονται το ένα μετά το άλλο. Η δημιουργία μιας μικρής εστίας αντίστασης στην Πηγαδίτσα, από τους Τούρκους της περιοχής,
Ελάτε σεις οι ηρωϊκοί τση Κρήτης πολεμάρχοι τσ’ Ηπείρου οι σταυραετοί και Μακεδονομάχοι Ρούβα και Βάρδα και Κλειδή και Θύμιε του Καούδη, Κατσίγαρη και Πούλακα, Σκουντρή και Νικολούδη. Ψυχές μεγάλες με τιμή, σ’ αγώνες αγιασμένες τση Μάνας Κρήτης οι γενιές οι χιλιοδοξασμένες!
Ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος επιθεωρεί τα Ελληνικά στρατεύματα στο μέτωπο των επιχειρήσεων λίγο μετά την έναρξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου (1912).
κάμφθηκε με ευκολία από στρατιωτικό σώμα Κρητών οι οποίοι στην πλειονότητα κατάγονταν από την περιοχή των Χανίων. Η απελευθέρωση της πόλης των Γρεβενών Καθώς τα στρατεύματα εθελοντών κατευθύνονταν προς τα Γρεβενά, υπό την αρχηγία του Ανθυπολοχαγού Πεζικού Γεώργιου Κατεχάκη, πληροφορούνταν ότι η περιοχή είχε εγκατελειφθεί από τους πανικόβλητους εχθρούς. Στις 13 Οκτωβρίου 1912 έφθασαν μπροστά στην πόλη η οποία γέμισε από τις ζητωκραυγές των κατοίκων (χριστιανών και μουσουλμάνων) που γελούσαν, έχυναν δάκρυα χαράς και αγκάλιαζαν τους στρατιώτες.
Δυο μέρες μετά την άφιξη των εθελοντών, κατέφθασε στην πόλη ο συνταγματάρχης Γεννάδης με δύο τάγματα Ευζώνων. Ύστερα από αυτό η πόλη καταλήφθηκε επισήμως στο όνομα του Βασιλιά των Ελλήνων. Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γρεβενών Αιμιλιανός Β' (διάδοχος του δολοφονηθέντος) ευλόγησε τους άνδρες και τα όπλα τους γεμάτος συγκίνηση και περηφάνια. Κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος και απαγορεύθηκε στους κατοίκους να κυκλοφορούν ένοπλοι. Όλα τα αξιώματα καταργήθηκαν, ορίστηκε νέο δημοτικό συμβούλιο με πρώτο Δήμαρχο τον Νικόλαο Κουσίδη. Εν τω μεταξύ οι Κρήτες βρακοφόροι άρχισαν να απελευθερώνουν και τα γύρω χωριά. Σε κάθε χωριό μπαίνοντας οι
Ο αρχηγός των βρακοφόρων καπετάν Ρούβας Ο Γεώργιος Κατεχάκης ή Καπετάν Ρούβας γεννήθηκε το 1881 στο χωριό Πόμπια Ηρακλείου, γιος του καπετάν Αποστόλη Κατεχάκη, που διακρίθηκε στις πολλαπλές εξεγέρσεις της Κρήτης εναντίον του Τούρκου κατακτητή, και εγγονός του οπλαρχηγού του 1821 ΧατζήΜιχάλη Κατεχάκη. Το 1902 αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων και πρωτοστάτησε με τον αείμνηστο Ίωνα Δραγούμη και τον Παύλο Μελά για τη διατήρηση του Ελληνικού φρονήματος στη Μακεδονία και την προστασία των καταπιεζομένων αδελφών μας. Πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912- 13,
στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Τον Οκτώβριο του 1912 το υπό την αρχηγία του εκστρατευτικό σώμα, αποτελούμενο κυρίως από Κρήτες βρακοφόρους, πέρασε τα τότε ελληνοτουρκικά σύνορα απ’ το χωριό Αγιόφυλλο και μέσω των χωριών Φελλί και Ελευθεροχώρι έφτασε στην κεντρική πλατεία των Γρεβενών. Αποστρατεύτηκε το 1923 και πέθανε το 1939 Αντιστράτηγος, έχοντας προηγουμένως δωρίσει μεγάλο μέρος της πατρικής του περιουσίας για την ίδρυση διδασκαλείου.
Κρήτες είχαν σαφείς εντολές, αν οι μουσουλμάνοι δεν αντιστέκονταν, να μάζευαν τα όπλα τους και στη συνέχεια να μην τους πείραζαν καθόλου. Αν όμως αντιστέκονταν θα άλλαζαν στάση απέναντί τους. Γενικά όμως όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα οι Τούρκοι δεν είχαν σκοπό να αντισταθούν στα περισσότερα χωριά αποδεχόμενοι τη νέα κατάσταση. Η μάχη στο Τσούρχλι Γενικότερα, στην ευρύτερη περιοχή των Γρεβενών δόθηκε κυρίως μία σημαντική μάχη, αυτή στο Τσούρχλι (σημερινός Άγιος Γεώργιος). Ογδόντα εθελοντές στάλθηκαν στο Τσούρχλι όπου υπήρχαν πληροφορίες ότι είχαν συγκεντρωθεί οι Τούρκοι στρατιώτες
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ Χρυσάνθη Παπανίκου Κατερίνα Σιούμπουρα ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ Αλέξανδρος Τζιόλας Ορόσημα (Γεγονότα και πρόσωπα στα Γρεβενά και τη Δυτική Μακεδονία - Εκδόσεις ΖΗΤΗ (2007) έχοντας επικεφαλής τον περίφημο Μπεκήρ Αγά που κατάγονταν από εκεί. Ο Μπεκήρ είχε φροντίσει να μοιράσει όπλα και πολεμοφόδια στα χωριά με μουσουλμανικό πληθυσμό στην περιοχή Γρεβενών. Με την άφιξη των εθελοντών, οι Έλληνες κάτοικοι του χωριού ξέσπασαν σε επευφημίες. Οι Τούρκοι περίμεναν τους Έλληνες κρυμμένοι ανάμεσα στα σπίτια και μόλις εκείνοι εισήλθαν στο χωριό, άνοιξαν πυρά. Τέσσερις Κρήτες χάθηκαν εκεί και δύο τραυματίστηκαν. Οι υπόλοιποι υποχώρησαν συντεταγμένα στον Κουντσικιώτη (Ελεύθερο). Μετά την οπισθοχώρηση των Ελληνικών στρατευμάτων οι άντρες του Μπεκήρ προχώρησαν σε αντίποινα στους Έλληνες κατοίκους του χωριού. Μαθαίνοντας τα νέα ο Κατεχάκης διέταξε οργανωμένη Ελληνική δύναμη εθελοντών να κατευθυνθεί προς το Τσούρχλι. Ο λόγος του Μητροπολίτη Αιμιλιανού Β' που είχε προηγηθεί είχε ατσαλώσει την θέλησή τους. Παράλληλα ο Συνταγματάρχης Γεννάδης αποφάσισε να επιτεθεί το ταχύτερο με όλες τις δυνάμεις του Αποσπάσματος και το πρωί της 17ης Οκτωβρίου έχοντας ένα τάγμα Ευζώνων και ένα σώμα εθελοντών Κρητών έφθασε στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου και ενώθηκε τους υπόλοιπους εθελοντές. Αμέσως ανέπτυξε τις δυνάμεις του και επιτέθηκε. Οι Τούρκοι, μόλις αντιλήφθηκαν την επιθετική διάταξη του Αποσπάσματος, εγκατέλειψαν τις θέσεις τους και υποχώρησαν εσπευσμένα προς τη Νεάπολη, όπου και εγκαταστάθηκαν αμυντικά. Μόνο το προπορευόμενο σώμα των Κρητών πρόλαβε να συγκρουσθεί μαζί τους και να
Ο Ανθυπολοχαγός Πεζικού Γεώργιος Κατεχάκης έφιππος
Μαθητοφρένεια σκοτώσει 12 από αυτούς. Στη συνέχεια το Απόσπασμα Γεννάδη προχώρησε και κατέλαβε το χωριό. Στις 18 Οκτωβρίου, το τάγμα του Αγίου Γεωργίου κινήθηκε για να καταλάβει τη Νεάπολη, εφόσον ο εχθρικός κίνδυνος από την περιφέρεια Γρεβενών είχε πλέον απομακρυνθεί. Στις 2 Νοεμβρίου 1912 ο Μπεκήρ με τους πιστούς του οπαδούς επέστρεψε στα Γρεβενά τη νύχτα της 3ης προς 4η Νοεμβρίου 1912. Τρόμος κατέλαβε τον ελληνικό πληθυσμό ο οποίος εγκατέλειψε την περιοχή φοβούμενος αντεκδίκηση και κατευθύνθηκε προς το Βελιμίστι και την Καλαμπάκα. Ο Μπεκήρ ανακατέλαβε την πόλη επιτιθέμενος νύχτα και εκμεταλλευόμενος την ασθενή της φύλαξη.
7
1 00 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΓΡΕΒΕΝΑ
Το σκήνωμα του δολοφονηθέντος Μητροπολίτη Αιμιλιανού εξέρχεται από τον Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου στο Βαρόσι. Ο θανών Μητροπολίτης τοποθετημένος στο κέντρο καθιστός κατά το αρχιερατικό έθιμο της εποχής.
Στέφανος Γεννάδης Μέραρχος (1858 - 1922) Ο Στέφανος Γεννάδης γεννήθηκε στη Χίο το 1858. Αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων ως ανθυπολοχαγός Μηχανικού το 1881. Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους πολέμησε με το βαθμό του συνταγματάρχη ως διοικητής αρχικά του ανεξαρτήτου Αποσπάσματος Ευζώνων και μετά της V Μεραρχίας. Στις 15 Οκτωβρίου 1912 εισήλθε στην πόλη των Γρεβενών υψώνοντας επίσημα την ελληνική σημαία.
Η μάχη της Σιάτιστας και η οριστική απελευθέρωση της ευρύτερης περιοχής των Γρεβενών Η ανακατάληψη των Γρεβενών από τους Τούρκους κράτησε για λίγο. Η Σιάτιστα που είχε οχυρωθεί από τον Αντισυνταγματάρχη Ηπίτη δεν έπεσε στα χέρια των Τούρκων που την πολιόρκησαν με τον Μεχμέτ Πασσά και τον Μπεκήρ-Αγά. Η αποτυχία κατάληψης της Σιάτιστας ανάγκασε τον Μπεκήρ οριστικά και αμετάκλητα να οπισθοχωρήσει μετά τις 4 Νοεμβρίου 1912 για να μην κυκλωθεί από τον ελληνικό στρατό. Στη συνέχεια οπισθοχώρησε στην Νεάπολη κι από κει στην Κόνιτσα όπου πολέμησε υπερασπίζοντάς την. Αργότερα το 1914 σκοτώθηκε στο Ρωσοτουρκικό πόλεμο στον Καύκασο. Έτσι η οριστική απελευθέρωση της περιοχής συντελείται μετά τη μάχη της Σιάτιστας η οποία ήταν καθοριστική για την απελευθέρωση των περιοχών Γρεβενών, Βοϊου και Καστοριάς.
Η μεγάλη έφοδος των Ευζώνων κατά την μάχη της Δεσκάτης (8 Οκτωβρίου 1912)
Νικόλαος Κουσίδης Πρώτος Δήμαρχος Γρεβενών
Η προσφορά των Κρητών ήταν τεράστια τόσο κατά τον Μακεδονικό Αγώνα (1904-1908) όσο και κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και την απελευθέρωση της Μακεδονίας.
Ανέλαβε δήμαρχος την επομένη της απελευθέρωσης (16.10.1912). Τον Ιανουάριο του 1913 διορίστηκε υποδιοικητής Βοΐου, με έδρα τη Σιάτιστα και τη θέση του δημάρχου Γρεβενών κατέλαβε ο αντιδήμαρχος Κωνσταντίνος Ζαρκοδήμος.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ 6 Οκτωβρίου 2012 (Σάββατο) 7: 30 μμ: Παρουσίαση Φωτογραφικού Λευκώματος του Βαγγέλη Νικόπουλου με τίτλο: «Γρεβενά 1895 – 1975 Ογδόντα Χρόνια Φωτογραφίες», στο Κέντρο Πολιτισμού. Η εκδήλωση θα συνοδεύεται από την εμπνευσμένη από αυτό παράσταση με τίτλο: «Αφανής Μνήμη-Memoria Obscura», μια παράσταση αλήθειας και λήθης, ορατού και αόρατου, πραγματικού και πλασματικού. 7 Οκτωβρίου 2012 (Κυριακή) 7: 30 μμ: Δεύτερη μέρα παρουσίασης των παραπάνω εκδηλώσεων, στο Κέντρο Πολιτισμού.
12 Οκτωβρίου 2012 : Άφιξη Μοτοσκυταλοδρόμων του ΜΟΓ, (προερχομένων από την Ελασσόνα με κατεύθυνση τη Θεσσαλονίκη). Τελετή παράδοσης της σκυτάλης στο Δήμαρχο.
γ) 10:30 π.μ. Εκκίνηση Ιππικής πορείας από το Αγιόφυλλο προς Γρεβενά (αναβίωση πορείας του ατάκτου Ελληνικού τμήματος που εισήλθε στα Γρεβενά στις 13-10-1912) με είσοδο την επομένη ημέρα και ώρα 11:30 στο χώρο της παρέλασης. 12 Οκτωβρίου 2012 – ημέρα Πα- δ) 8:00 μ.μ. Δεύτερη φιλολογική βραρασκευή (ΠΑΡΑΜΟΝΗ εορτασμού διά με ομιλία που θα γίνει στο Κέντρο της απελευθέρωσης): Πολιτισμού από τον υποστράτηγο ε.α. α) Γενικός σημαιοστολισμός από τις κ. Χρήστο Βήτο και θέμα : «Το χρονικό 08:00 το πρωί μέχρι και τη δύση του της απελευθέρωσης των Γρεβενών» ηλίου της επομένης. β) Φωταγώγηση όλων των Δημόσιων 13 Οκτωβρίου 2012 ημέρα ΣάβΚαταστημάτων, του Δημοτικού Κατα- βατο (ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΓΡΕΒΕστήματος και των Καταστημάτων ΝΩΝ): Ν.Π.Δ.Δ. και Τραπεζών τις βραδινές α) 9:30 Επαρση Ελληνικής Σημαίας σε ιστό 20 μέτρων στο λόφο των Αμπεώρες ( 12-13 Οκτωβρίου).
λιών ή του Κισλά, παρουσία του ΥΜΑΘ και άλλων αρχών. β) 10:30 Επίσημη Δοξολογία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Γρεβενών γ) Επιμνημόσυνη Δέηση, κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο του Εθνομάρτυρα Αιμιλιανού (κεντρική πλατεία), δ) 11:30 είσοδος των ιππέων ενδεδυμένων με παραδοσιακές στολές και στολές Κρητών βρακοφόρων, στο χώρο της παρέλασης. ε) 11:40 Στρατιωτική Παρέλαση καθ’ όλο το μήκος της Κ. Ταλιαδούρη με την εξέδρα στην Πλατεία Ελευθερίας και τη συμμετοχή στρατιωτικής μπάντας, μαθητών, στρατού και τη συμμετοχή τμήματος μελών του συλλόγου Κρητών Κοζάνης.
στ) Με το πέρας της παρελάσεως – Αναχώρηση Μοτοσκυταλοδρόμων του ΜΟΓ με παραλαβή της σκυτάλης από το Δήμαρχο και κατεύθυνση τη Σιάτιστα. ζ) 8:00μ.μ: Μουσικοχορευτική εκδήλωση με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Γρεβενών «ΠΙΝΔΟΣ» με τίτλο «Πατρίδες Ελλήνων» στο κέντρο Πολιτισμού. 24 Οκτωβρίου 2012 (ημέρα Τετάρτη): Εναρξη παρουσίασης του οπτικοακουστικού υλικού (Video – slide) του κ. Αποστόλου Πήχα με θέμα «τα Γρεβενά χθες και σήμερα» στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου.
Μαθητοφρένεια τελ ευ ταί α σ ελίδα
8 ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΜΠΑΡ. ΗΤΑΝ ΜΕΛΑΧΡΙΝΗ ΚΑΙ ΜΕΛΑΜΨΗ. ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ. ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΕΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ. ΤΗΣ ΨΙΘΥΡΙΖΩ: “ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!” ΚΙ ΑΥΤΗ ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΕ; ΕΝΑ ΕΥΡΩ! ΜΠΟΥΧΑΧΑΧΑ!
Ο Θεός έκανε τη χώρα και ο άνθρωπος έκανε την πόλη. Διάλεξε και πάρε!
lol*
Άννα Ελευθερίου
Έλλη Τζατζάνη © Beavis and Butt-head | Created and designed by Mike Judge
Τ
ην προηγούμενη εβδομάδα πήγα μαζί με τους γονείς μου στην Αθήνα για τα βαφτίσια της πρώτης μου ξαδέρφης. Το βράδυ αποφασίσαμε να βγούμε έξω. Και τότε συνειδητοποίησα πού υστερούν τα Γρεβενά σε σχέση με την Αθήνα. Καταρχήν ένα σαββατόβραδο οι Γρεβενιώτες περιορίζονται στον πεζόδρομο ενώ σε άλλες μεγάλες πόλεις έχεις περισσότερες επιλογές διασκέδασης. Όχι μόνο κάθομαι σε μια καρέκλα και σχολιάζω όσους περνάνε. Υπάρχουν κι άλλες δυνατότητες. Και μια απ’ τις πιο ωραίες είναι ο κινηματογράφος. Εντάξει, δε λέω, υπάρχει και στην πόλη μας αλλά δεν σε καλύπτει απόλυτα. Δεν είναι κλασικός χώρος κινηματογράφου και η επιλογή είναι μια ταινία και μόνο, σ’ αρέσει δεν σ’ αρέσει. Άσε που συνή-
θως καθυστερούν πολύ οι νέες ταινίες να έρθουν. Τις έχουν δει σ’ όλη την Ελλάδα και στα Γρεβενά φτάνουν μετά από τρεις μήνες. Όπως και να το κάνουμε, άλλο το συναίσθημα σε μια μεγάλη πόλη. Βγαίνεις έξω και συναναστρέφεσαι με άλλα και συγχρόνως περισσότερα άτομα. Βιώνεις την διαφορετικότητα, ακούς και αποκτάς μια πιο σφαιρική άποψη. Γενικά, βλέπεις κόσμο, πολύ κόσμο, αισθάνεσαι ότι ζεις! Σε μια μεγαλούπολη δεν αισθάνεσαι μόνος. Δηλαδή μια πόλη σαν την Αθήνα είναι πάντα γεμάτη από οχήματα, με κόσμο στα πεζοδρόμια και τα μαγαζιά οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας και έτσι νιώθεις πιο πολύ την ένταση της πόλης! Ήταν υπέροχα στην Αθήνα! Μήπως λοιπόν να ‘μενα για πάντα εκεί; Όοοοχι βέβαια!
Δεν απαρνιέμαι τόσο εύκολα τα Γρεβενά. Τώρα που το ξανασκέφτομαι σε μερικά πράγματα τα Γρεβενά δεν πιάνονται! Τι καλύτερο από το να ξυπνάς το πρωί και αντικρίζεις γύρω σου πράσινο και να αναπνέεις καθαρό, φρέσκο αέρα. Δεν νομίζω να υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση από αυτό (ε μπορεί και να υπάρχει αλλά μ’ αρέσει να υπερβάλλω!). Είναι καλύτερο δηλαδή να ξυπνάς και να ακούς τον εκκωφαντικό θόρυβο των οχημάτων και των εργοστασίων; Δεν νομίζω. Τι να πεις; Οι “μεγαλουπολάνθρωποι” δεν μπορούν να εκτιμήσουν τη γοητεία των πουλιών και λουλουδιών ή την ομορφιά της ημέρας-αυγής και το ηλιοβασίλεμα. Είναι γνωστό άλλωστε πως αρκετοί άνθρωποι μεγάλων πόλεων επισκέπτονται τακτικά το νομό μας είτε για να
χαρούν την μαγευτική Βασιλίτσα (το χειμώνα κυρίως) είτε για τα αξιοθαύμαστα γεφύρια και η λίστα δεν τελειώνει εδώ. Μπορεί σε μια μεγάλη πόλη να αισθάνεσαι ότι ζεις, εδώ όμως υπάρχει μεγαλύτερη συμπάθεια και στενή αλληλεξάρτηση μεταξύ των ανθρώπων. Εδώ έχεις φίλους, στην Αθήνα έχεις γνωστούς. Καλώς ή κακώς πάντα κάποια πράγματα θα διαφέρουν. Σε κάποιους αρέσει η φασαρία και η έντονη ζωή, σε άλλους η ηρεμία και η απόλαυση της φύσης. Ο Άγγλος ποιητής William Cowper έγραψε: «Ο Θεός έκανε τη χώρα και ο άνθρωπος έκανε την πόλη». Διάλεξε και πάρε! ΥΓ. Η Άννα στα δεξιά μου, βλέπω, είχε ίδια με μένα έμπνευση. Εντελώς τυχαίο. Σας βεβαιώ.
Ε ίναι φανερό πως πολλοί νέοι των μεγάλων πόλεων γεμίζουν τον ελεύθερό τους χρόνο με ποικιλία δραστηριοτήτων. Ο χρόνος τους περνάει πολύ γρήγορα, αφού μπορούν να ασχολήθουν με πολλά και διαφορετικά πράγματα χωρίς να βαρεθούν ούτε λεπτό. Τι συμβαίνει όμως με τα παιδιά που μένουν στις μικρές πόλεις ή στις επαρχίες; Σε μια μικρή πόλη όπως τα Γρεβενά, οι ευκαιρίες και τα θέλω σου είναι περιορισμένα. Ο κινηματογράφος που αρέσει σε όλους μας δεν είναι πάντα ανοιχτός. Για να απολαύσουμε από κοντά διάσημους τραγουδιστές και συγκροτήματα θα πρέπει να είμαστε πολύ τυχεροί. Οι αθλητικές εγκαταστάσεις χρειάζονται περισσότερη οργάνωση για να αποτελούν δημιουργικές εξόδους για τους νέους. Δεν θα ήταν καθόλου άσχημη ιδέα μια σχολή χορού ή η δημιουργία καλλιτεχνικών- θεατρικών εργαστηρίων. Ευτυχώς που βρίσκεται κοντά και το χιονοδρομικό κέντρο της Βασιλίτσας και έτσι μπορούμε να κάνουμε ski, snowboard ή ακόμα καλύτερα να απολαύσουμε ένα διασκεδαστικό χιονοπόλεμο. Βέβαια ναι μεν μπορούμε να αποδράσουμε στα χιονισμένα βουνά και στα γύρω χωριά του νομού μας, αλλά μέσα στην πόλη όλα είναι ίδια χωρίς κανένα ενδιαφέρον και πλήττουμε στη σχολική καθημερινότητά μας. Γενικά υπάρχουν στιγμές που πραγματικά βαριόμαστε και περιμένουμε πότε να περάσουν τα χρόνια για να φύγουμε απο τα Γρεβενά. Μήπως ήρθε η ώρα λοιπόν ο Δήμος να επενδύσει περισσότερο στους νέους για να μπορέσει να τους κρατήσει στον τόπο τους;