ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ 2ου ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΓΡΕΒΕΝΩΝ - ΕΤΟΣ Β΄ - 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012 - ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ: 20 - ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ: 1 €
βιβλιο θήκη
ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ
Απόψεων
Οικονομική κρίση: αλήθεια ή μύθος; Δεν μ’ ενδιαφέρει πια!
Παναγιώτης Ανθιμίδης 16 χρόνια μετά από την κρίση των Ιμίων
σελίδα 2
Χρυσούλα Μήλιου Καταπολέμηση της πειρατείας ή φίμωση και έλεγχος; Θανάσης Κωτσιόπουλος Αργοπεθαίνοντας από το 1995
Όταν τα πράγματα πάνε στραβά, χαμογέλασε στραβά! Όμως ποτέ μη χάνεις το χαμόγελό σου!
σελίδα 4
σελίδα 3
Απλή σκέψη του λέ(γ)οντος σελίδα 8
Η οδήγηση είναι χαρά, όχι πόλεμος! Η Αναπληρωτής Διοικητής της Τροχαίας Γρεβενών Αστυνόμος Α κα. Ευαγγελίδη Αγγελική απαντά στις ερωτήσεις παιδιών που παρακολουθούν το project με θέμα “Τα τροχαία ατυχήματα ως κοινωνικό πρόβλημα”. σελίδα 6
Όλα εξαρτιώνται από ένα χαρτί προσεγμένο, με σφραγίδα και υπογραφή που βάζει στις ζωές μας φραγμούς όσον αφορά τα όνειρά μας και περιορισμούς στα θέλω και στα ταλέντα μας. σελίδα 5
Στην κατάψυξη όλος ο νομός εδώ και πολλές μέρες, με το θερμόμετρο κάθε πρωί σταθερά (πολύ) κάτω από το μηδέν και τα καλοριφέρ στο σχολείο να σβήνουν στις 11! Όταν στην Αθήνα τα σχολεία κλείνουν γιατί πέφτει ένας πόντος χιόνι, εμείς εδώ και δύο μήνες πηγαίνουμε για μάθημα με -5 βαθμούς (στην καλύτερη περίπτωση), ενώ το χιόνι πέφτει ακατάπαυστα! Και με χιόνι λοιπόν και με κρύο, εμείς πάμε στο σχολείο! Κι όποιος αντέξει!
σελίδα 6
σελίδα 5
σελίδα 8
Η πολύχρωμη τέχνη του δρόμου
ΕΤΣΙ ΤΑ ΛΕΩ ΕΓΩ σελίδα 3
Κάποτε τα καταδίκαζαν, τώρα τα θαυμάζουν. Είναι μια τέχνη χωρίς σύνορα, βρίσκεται παντού, βρίσκεται γύρω μας. Ο λόγος για τα graffiti. Μάθετε την ιστορία τους και δείτε μερικά από τα πιο όμορφα που υπάρχουν στην πόλη μας. σελίδα 7
σελίδα 3
Μαθητοφρένεια ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΕΛΙΔΑ
ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ
2
Οικονομική κρίση: αλήθεια ή μύθος;
Δεν μ’ ενδιαφέρει πια!
Εβελίνα Πιπέργια Αρχισυντάκτρια
Δ
εν αντέχω άλλο να ακούω για οικονομική κρίση. Το χρήμα είναι δημιούργημα του ανθρώπου και επινοήθηκε ώστε να κάνει την ζωή μας πιο εύκολη, όχι πιο δύσκολη. Αλλά έτσι λειτουργεί το χρήμα, όταν το βάζεις πάνω από τον εαυτό σου, τα όνειρά σου, τους συνανθρώπους σου, πάνω από αξίες που σε διαχωρίζουν από τα ζώα, σε διαφθείρει και σε ξεγελά. Δεν αντέχω άλλο να ακούω τους πάντες να βρίζουν τους πολιτικούς λες και αυτοί είναι οι μόνοι που φταίνε για τα δεινά που περνάμε. Εμείς ψηφίζουμε τους πολιτικούς μας καλώς ή κακώς, τις δικές μας αποφάσεις αντιπροσωπεύουν. Γι’ αυτό καλά θα κάνουν όσοι ψηφίζουν ή όσοι πρόκειται να ψηφίσουν να το ξανασκεφτούν πριν εμπιστευτούν κάποιον στον οποίο μετά θα πετάνε ντομάτες και θα τον βρίζουν υποβιβάζοντας στην ουσία τον ίδιο τους τον εαυτό! Ναι, το ξέρω πως η εξουσία είναι γλυκιά, και ναι, το ξέρω ότι οι πολιτικοί δεν είναι ούτε Μεσσίες, ούτε αγγελικά πλασμένες υπάρξεις που δεν θα καταχραστούν την εξουσία. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι η εξουσία τους δόθηκε από εμάς και το δικαίωμα να εξαπατήσουν δεν τους το έδωσε κανένας άλλος παρά εμείς. Δεν αντέχω άλλο να ακούω για ανθρώπους που υποσιτίζονται, που δεν έχουν σπίτι, ρούχα, φαγητό, νερό. Όλες οι απάνθρωπες εικόνες που με περιτριγυρίζουν καθημερινά με κάνουν να αμφισβητώ το γεγονός ότι βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα. Και εμείς; Τι κάνουμε εμείς; Περιμένουμε πάλι κάποια κυβέρνηση, κάποιον πολιτικό-άγγελο να σώσει αυτούς τους ανθρώπους, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε το καλό που μπορούμε πρώτα εμείς να προσφέρουμε.
ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ 2ου ΛΥΚΕΙΟΥ ΓΡΕΒΕΝΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΕΚΔΟΣΗΣ
Δημήτρης Γουσόπουλος Φιλόλογος Δήμητρα Κωσταρέλλου Φιλόλογος
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ
Γιώργος Δημητριάδης Πληροφορικός
ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ
Εβελίνα Πιπέργια Ελένη Χατζηλίου Αλεξάνδρα Παπανίκου
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ
ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΕΙΔΙΚΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
Αθηνά Πηλιτζίδου Ρένια Τσίπη Ανδρέας Λιάμπας Χριστίνα Παπανικολάου Αναστασία Παπανικολάου Αναστασία Κώττα Μαρία Μπέλτσιου Μαρία Μπέλλου Όλγα Μήττου Θωμαή Φιλιοπούλου Κων/νος - Δημ. Τσιουμέλας Κωνσταντίνα Μωυσιάδου Εύα Πλιάκου Εύη Νερκίζογλου Μάχη Χατζή
Αλλά βέβαια ποιος από εμάς θα θυσίαζε ακόμη και τον καφέ του για να βοηθήσει έστω και ελάχιστα τον συνάνθρωπό του; Δεν αντέχω άλλο να βλέπω αυτό το κουτί που σπέρνει την απαισιοδοξία μέσω ανεπίδεκτων και ατάλαντων δημοσιογράφων και απαράδεκτων εκπομπών. Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΑΣ ΚΡΙΣΗ ΔΕΝ ΜΕ ΕΧΕΙ ΠΕΙΣΕΙ. Με έχει όμως σίγουρα πείσει η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, και σίγουρα μας έχει «χτυπήσει» όλους! Η κρίση που έχει «χτυπήσει» τα μυαλά είναι σίγουρα σοβαρότερη από την κρίση που «χτύπησε» την Ελλάδα. Δεν αντέχω άλλη κοροϊδία και υποκρισία από εμάς τους ίδιους. Με κάνουν να σιχαίνομαι τα ανέκδοτα που σατιρίζουν την όλη κατάσταση και σε κάνουν να γελάσεις με τα χάλια σου. Σκεφτείτε, πόσες «γελοιογραφίες» έχετε συναντήσει τελευταία που προσπαθούν να μας κάνουν να νιώσουμε καλύτερα με την κατάντια μας. Ξυπνήστε! Δεν μας φταίει καμία Μέρκελ αν ως Έλληνες δεν μπορούμε ή αδιαφορούμε να εκλέξουμε κάποιον πολιτικό ισάξιό της, που να επιδιώκει το καλύτερο για την χώρα του. Σταματήστε επιτέλους να κατηγορείτε αυτήν για τα χάλια μας. Και μην πάρετε το ύφος της βρεγμένης γάτας, όταν ξανακούσετε το όνομα της. Τέλος, δεν αντέχω άλλη έλλειψη σεβασμού, άλλη μιζέρια, ηττοπάθεια και πνευματικό μαρασμό. Δεν ξέρω αν η οικονομική κρίση υπάρχει στ’ αλήθεια ή είναι ένα ακόμη παιχνίδι που προσπαθεί απλά να μας απομονώσει και να μας εκτροχιάσει από τον κύριο στόχο μας: τη ζωή. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι τα μυαλά μας έχουν προσκολληθεί σε αυτή την «κρίση» και αυτό σίγουρα δεν το αντέχω άλλο! Η Μαθητοφρένεια είναι σχολική εφημερίδα των μαθητών και των μαθητριών του 2ου Γενικού Λυκείου Γρεβενών. Ο χαρακτήρας της είναι μη κερδοσκοπικός. Τα έξοδα της εφημερίδας καλύπτονται από χορηγίες και διαφημίσεις προϊόντων, επιχειρήσεων ή προσώπων, για τα οποία δεν υπάρχει κάποιο κώλυμα προβολής σύμφωνα με την κείμενη ελληνική νομοθεσία. Κάθε παιδί έχει το απόλυτο δικαίωμα να δημοσιεύσει οτιδήποτε επιθυμεί χωρίς διάκριση και χωρίς λογοκρισία. Δικαίωμα δημοσίευσης έχουν και όλοι οι καθηγητές του σχολείου μας αλλά και μέλη της ευρύτερης εκπαιδευτικής κοινότητας. Οι τυχόν επεμβάσεις στα υπό δημοσίευση κείμενα θα αφορούν την έκτασή τους και μόνο, ανάλογα με το διαθέσιμο χώρο, χωρίς ωστόσο να αλλοιώνεται κατ’ ελάχιστο το ύφος και το περιεχόμενο του κειμένου. Αποκλείονται κείμενα προπαγανδιστικού, υβριστικού ή συκοφαντικού περιεχομένου ή κείμενα που κατά την κρίση της συντακτικής ομάδας δεν τηρούν τους στοιχειώδεις κανόνες ευπρέπειας. Τα άρθρα και τα ρεπορτάζ που δημοσιεύονται στη Μαθητοφρένεια απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και μόνο, και σε καμιά περίπτωση δε συνεπάγεται ότι αυτή είναι και η θέση της συντακτικής ομάδας της εφημερίδας ή του επιβλέποντος καθηγητή ή της Διεύθυνσης του σχολείου.
Γρεβενά, η πόλη όχι του μανιταριού αλλά του παράδοξου. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί στα Γρεβενά κλείνουν τα σχολεία όταν δεν έχει χιόνι και τα ανοίγουν όταν χιονίζει! Είμαστε πολύ μπροστά, τελικά!
τι θέλει να πει ... ο ποιητής; Ο Κωστίκας κάθεται στην αυλή του σπιτιού του και πίνει καφέ. Περνάει το σκουπιδιάρικο, σταματάει και οι υπάλληλοι τον ρωτάνε: - Έχετε σκουπίδια; - Μισό λεπτό να ρωτήσω, λέει ο Κωστίκας. Μπαίνει στο σπίτι και ρωτάει τη γυναίκα του: - Ρε γυναίκα, σκουπίδια έχουμε; - Έχουμε, έχουμε, του απαντά. Βγαίνει ο Κωστίκας πάλι έξω και κάνει νόημα στο σκουπιδιάρικο. - Δεν θέλουμε σκουπίδια. Έχουμε! - Πως λέγεται το διαζύγιο στα αραβικά; - Τάχα Αλλαταχάλασα! Ένας μεθυσμένος σταματάει ένα ταξί: - Ελεύθερος; - Ναι . . . - Χορεύουμε;
Οικονομική ενίσχυση υποσχέθηκε ο Δήμαρχος σε όποιο σχολείο έχει την καλύτερη συμμετοχή στην επερχόμενη Ανακατωσιά. Έχει κανείς αμφιβολία ότι θα είναι το δικό μας;;;
Αυγά σου καθαρίζουν; Ρωτάμε κάποιον που γελάει πολύ χωρίς λόγο. Ένα ρητό που χρωστάει τις ρίζες του στους Ρωμαίους, οι οποίοι μία φορά το χρόνο γιόρταζαν την Αφροδίτη και το Διόνυσο με τον πιο παράξενο τρόπο: κάθε 15 Μαΐου ο κόσμος γέμιζε τις πλατείες και έπαιζε πετροπόλεμο ... με αυγά μελάτα! Αυτό έκανε το πλήθος να γελάει πολύ για ολόκληρες εβδομάδες, ακόμη δηλαδή κι όταν ο ... αυγοπόλεμος είχε τελειώσει. Έτσι φαινόντουσαν να γελάνε δίχως λόγο. Από τη γιορτή αυτή έλειπαν οι ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι, οι στρατηγοί, οι άρχοντες, οι αυτοκράτορες, οι δεσποινίδες αλλά και πολίτες κατωτέρων στρωμάτων. Μάλιστα, αυτό το έθιμο υπάρχει ακόμα στις μέρες μας σε κάποια χωριά της Μεγάλης Βρετανίας, όπου συνηθίζεται κατά την περίοδο των δικών τους Αποκριών.
Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες:Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω. Νίκος Καζαντζάκης Ασκητική
Αυτός που δεν κάνει λάθη, συνήθως δεν κάνει τίποτα. Edward John Phelps
ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΜΠΟΜΠΙΡΑΣ
Δεν μισώ κανέναν εκτός από τον Χίτλερ. Και αυτόν για επαγγελματικούς λόγους. Winston Churchill
Μαθητοφρένεια ΠΑΙΔΙΚΗ ΜΑΤΙΑ
3
της Ελένης Χατζηλίου
Αναστασία Κώττα
Ομορφάντρα μου, σε κόβω χωρίς δουλειά!
Ναι, βρισκόμαστε σε εποχές κρίσης. Και ναι, βιώνουμε στιγμές που μας κυνηγά η αβεβαιότητα για το μέλλον της χώρας μας και καθημερινά μας φθείρει ψυχολογικά. Όμως υπάρχει και η άλλη
πλευρά του νομίσματος που κανείς δε βλέπει. Αντιθέτως, όλοι απελπίζονται, αγχώνονται προκαλώντας το τέλος πριν καν να αρχίσει. Έτσι είναι οι άνθρωποι, στο άσπρο βλέπουν πάντα μαύρο. Σίγουρα, ο καθένας έχει παρατηρήσει τις διαφορές που επέφερε η κρίση στη ζωή του σε όλους τους τομείς. Η ζωή έγινε πιο λιτή κι απλή, ταυτοχρόνως όμως, πιο ανθρώπινη. Πιο αληθινή! Τι κι αν δεν μπορούμε να βγαίνουμε κάθε μέρα έξω, να πηγαίνουμε τις εκδρομές που παλιά πηγαίναμε, να κάνουμε τα ψώνια που μέχρι τώρα κάναμε; Περιττές απολαύσεις, στιγμές εφήμερης ευτυχίας. Τι μπορεί να μας προσφέρει μια στιγμιαία ανούσια χαρά; Δυστυχώς, κανείς δεν εντοπίζει τη θετική συμβολή (όσο απίθανο κι αν φαντάζει) της κρίσης στη ζωή μας. Ο άνθρωπος πλέον, έμαθε να ζει με τα λίγα, αλλα τα απαραίτητα. Άρχισε να κατανοεί την αξία των μικρών κι απλών
πραγμάτων που κάνουν όμως τη διαφορά. Ανακάλυψε την κρυμμένη ομορφιά που ως τώρα πολλοί δεν είχαν αντικρίσει. Πλέον, η συνάντηση με τους φίλους αποκτά το νόημα που μέχρι τώρα παραμελούσε ο καθένας μας. Γιατί, όταν έχεις δίπλα σου ανθρώπους που αγαπάς, τίποτα δεν μπορεί να σε πτοήσει. Στο κάτω κάτω, τι παραπάνω αξίζει μια έξοδος σε ακριβό μαγαζί από μια συγκέντρωση με
ταινία και πίτσα στο σπίτι ενός φίλου; Και στις δύο περιπτώσεις είσαι με αγαπημένα σου πρόσωπα. Εξάλλου, κάθε επιτυχημένη κατάσταση οφείλεται στα άτομα που την απαρτίζουν. Με το να γκρινιάζεις και να αφήνεις τη δεδομένη κατάσταση να σε καταβάλλει, δείχνεις πως είσαι εξαρτημένος από τις
ανέσεις που σου προσφέρει η οικονομική ευχέρεια. Δείχνεις πως δεν είσαι ικανός να ανταπεξέλθεις στις δυσκολίες της ζωής χωρίς αυτή. Κι είναι τόσο πολλές για να παραιτείσαι από τώρα. Όλα κρίνονται από εμάς τους ίδιους. Αν ο άνθρωπος αποφασίσει να μην ηττηθεί, θα είναι επάξια νικητής. Όποια κρίση κι αν εισέλθει αιφνιδιαστικά στη ζωή μας, μπορούμε ενωμένοι να την νικήσουμε.
"Όταν τα πράγματα πάνε στραβά, χαμογέλασε στραβά". Όμως, ποτέ μη χάνεις το χαμόγελό σου. Ίσως είναι το μόνο όπλο που σου απέμεινε και που ποτέ δεν αδειάζει, αν δεν το επιτρέψεις εσύ και αν το χειριστείς σωστά!
Το πρώτο τετράμηνο έληξε και ακόμα δεν μάθαμε αν τελικά θα οριστικοποιηθούν οι αλλαγές στο νέο εκπαιδευτικό σύστημα. Μα καλά είναι κράτος αυτό; Βρισκόμαστε στην α΄λυκείου, μια τάξη σταθμός για τη μελλοντική επαγγελματική μας αποκατάσταση, και ακόμα δεν ξέρει η ίδια η υπουργός τι σκοπεύει να αλλάξει! Απλά μας έκανε μία ενημέρωση, μέσω εντύπων που το ένα αναιρεί το άλλο για να δείξει ότι επέφερε έργο στο πέρασμά της ... (ΜΟΥΡΕΣ). Όλοι σκεφτόμαστε να γίνουμε κάτι καλό και κάτι που να «μετράει», όπως λέμε, (και όπου ακούς μετράει σημαίνει σου αποφέρει χρήματα ... πράγμα που μοιάζει με ανέκδοτο στην Ελλάδα του σήμερα πιο σύντομο και από αυτά με τον Τσακ Νόρις). Τελικά όλα τα επαγΚέλλυ Κωνσταντινίδου γέλματα σήμερα ακόμα και το πιο φανταχτερά είναι με μια φράση «πολύς κόπος για το τίποτα». Ας δούμε μερικά από αυτά και τις προοπτικές που σου δίνουν στην Ελλάδα του 2012. Αρχικά το να γίνεις ιατρός είναι κάτι πρωτοκλασάτο και υψηλών προδιαγραφών, αλλά ταυτόχρονα και πολύ επίπονο και κουραστικό. Πόσο εύκολο είναι δηλαδή να σπουδάζεις από 6-9 χρόνια, έπειτα να μη βρίσκεις εύκολα δουλειά, να τραβάς τα πάθη του Χριστού για να ανοίξεις το δικό σου ιατρείο (έτσι δεν έχεις έσοδα στην αρχή αλλά μόνο έξοδα) και στο τέλος να σου βγαίνει στα κανάλια ο Υπουργός Υγείας και στην απλή Ελληνική να σου λέει « Ήθελες να γίνεις γιατρός; Περαστικά σου! Θα έχεις χρήματα όσο ένας ανειδίκευτος εργάτης, γιατί εμείς για το καλό της χώρας αποφασίσαμε να τινάξουμε το σύστημα υγείας στον αέρα». Τώρα αν εσύ σε όλο αυτό τον πανικό βρεις άνθρωπο να σου πληρώσει επίσκεψη, μπράβο σου, όχι πραγματικά μπράβο σου! Δικηγόρος; Ποιος δεν θα ήθελε να γίνει ένας αξιόλογος δικηγόρος που ακόμα και για μία απλή συμβουλή θα τα «παίρνει» χοντρά; Η χρέωση της νομικής συμβουλής ήταν ακριβότερη και από κάθε άλλη ευχάριστη επίσκεψη. Εμ σαμπουάν! Εμ κοντίσιονερ που λέμε! Μόνο που η επίσκεψη σε
ΕΓΩ
ένα δικηγόρο μόνο για καλό δεν είναι. Επίσης πόσο εύκολο είναι για κάποιον να υπερασπίζεται έναν άνθρωπο ο οποίος είτε έχει σκοτώσει κάποιον συνάνθρωπο του είτε έχει βιάσει κάποιο ανήλικο παιδί; Και εκτός αυτών ποιος θα τρέχει σήμερα στους δικηγόρους όταν το 1/3 του ελληνικού πληθυσμού δε μπορεί να αγοράσει τα απαραίτητα για να ζήσει η οικογένειά του; Ένα ακόμα επάγγελμα που κάθε έφηβος θα πρέπει να αποφύγει είναι αυτό του καθηγητή και ΕΙΔΙΚΑ φιλολογικών μαθημάτων. Δε νομίζω να χρειάζεται εξήγηση και σε αυτό. Απλά αναλογιστείτε το πόσα σέρνουμε σε αρκετούς καθηγητές μόλις εξέλθουν από την αίθουσα. Επίσης και οι μισθοί τους δεν είναι και ό,τι καλύτερο (εδώ που τα λέμε χάλια είναι ... Απαπαπαπα! Μακριά παιδιά). Πολιτικός Μηχανικός ίσως; Ή αρχιτέκτονας; Τώρα θα μου πεις τι να χτίσεις; Θα το δεχτώ. Αλλά πώς σου φαίνεται η ιδέα να χτίσεις τους πολιτικούς που κατέστρεψαν τις ζωές μας σε τσιμεντοκολόνες. Δε ξέρω, τι λες; Πάντως δεν είναι κακή ιδέα. Και σταματώ κάπου εδώ γιατί δεν έχει νόημα. Ό,τι και να κάνεις στην Ελλάδα λεφτά δεν πρόκειται να δεις γι’ αυτό παιδιά να έχουμε όλοι στο μυαλό μας ότι τα επαγγέλματα είναι πολλά και αν αυτό που διαλέξεις να ακολουθήσεις στη ζωή σου το κάνεις σωστά και ορεξάτα, όλα μπορούν να γίνουν πρωτοκλασάτα και αξιοζήλευτα. Δεν έχει σημασία το τι κάνεις, αλλά η αγάπη και ο αγώνας που προσφέρεις για να το αναπτύξεις και να το προσαρμόσεις στις ανάγκες και τα μέτρα σου. Όσο και αν οι καταστάσεις όπως βλέπουμε και ακούμε καθημερινά δεν είναι ευνοϊκές, τόσο για εμάς όσο και για τις επόμενες γενιές, ακόμα και αν και τα πιο ακριβοπληρωμένα και επαγγέλματα έχουν αρχίσει και βυθίζονται στο ανελέητο χάος που μας βαραίνει καθημερινά, ακόμα και αν μισθοί μειώνονται σημαντικά και οι τιμές των απαραίτητων αγαθών αυξάνονται συνάμα κανείς δε μπορεί να μας στερήσει τα όνειρα και το μέλλον μας.
Παρατηρείται έντονα το φαινόμενο οι νέοι και οι έφηβοι ενώ πηγαίνουν πανεπιστήμιο ή σχολείο να εργάζονται ταυτόχρονα σε ένα bar, σε ένα εστιατόριο ή και στο παραδίπλα μαγαζί. Στην glamorous εποχή που ζούμε οι νέοι έχουν την τάση να μιμούνται παθητικά πρότυπα και είδωλα (είναι πχ. μουράτο να δουλεύεις σε μπαρ). Μπορεί να θεωρείται η εργασία σ’ ένα μπαρ διασκέδαση και ίσως ένα παραπάνω χαρτζιλίκι, ή μπορεί απλά μπορεί το να δουλεύεις στο bar που άνοιξε την προηγούμενη εβδομάδα και δουλεύει εκεί ο πιο κούκλος barman να είναι πρόκληση. Επίσης, τα να έχεις την δυνατότητα να μην παραμένεις εξαρτημένος οικονομικά από την οικογένειά σου μπορεί για κάποιον να αποτελεί στόχο ή επιθυμία! Όμως ακούγοντας κάποιος ότι κάθε φορά που η Τρόικα επισκέπτεται την χώρα μας επιβάλλοται νέα μέτρα λιτότητας με αποτέλεσμα ο γονιός, το αφεντικό και ο καταναλωτής να τρομάζουν, ο νέος σκέφτεται πολύ σοβαρά ότι πρέπει να εργαστεί. Οι γονείς πλέον όχι μόνο δε διαθέτουν χρήματα να στείλουν στο παιδί αλλά περιμένουν να πληρωθούν για να αγοράσουν φαγητό. Ο έφηβος που νοιάζεται για τους δικούς του και θέλει να διώξει την κρίση από το σπίτι του, από νωρίς συλλογίζεται και αποφασίζει να δουλέψει. Κι ας πηγαίνει ακόμη στο σχολείο. Η σκέψη για επαγγελματική αποκατάσταση γεμίζει με άγχος του σημερινούς νέους. Η αυξανόμενη ανεργία τους τρομοκρατεί και έτσι πάλι οδηγούνται στο να κάνουν οποιαδήποτε δουλεία. Δημιουργούνται ανασφάλειες και ψυχολογικές καταρρακώσεις εξαιτίας του άγχους του βιοπορισμού τους. Έτσι το πρόγραμμά τους γίνεται καταπιεστικό. Ο έφηβος αποκτά ακόμα ένα πρόβλημα στη ζωή του. Όχι μόνο πηγαίνει σχολείο και έχει μελέτη και υποχρεώσεις, αλλά τώρα πλέον εργάζεται. Όλο αυτό προκαλεί σύγχυση στην προσωπική του ζωή και στην υγεία του. Δεν έχει χρόνο να διασκεδάσει με τα δικά του πρόσωπα, επειδή είναι στο πόδι όλη μέρα. Η εργασία πλέον δεν είναι θέμα επιλογής, είναι ο νέος εφιάλτης.
Μαθητοφρένεια ΑΠΟΨΕΙΣ
4
● ● ● ● ● ● ● Βιβλιοθήκη
Απόψεων ● ● ● ● ● ● ●
16 χρόνια μετά την κρίση των Ιμίων
Καταπολέμηση της πειρατείας ή φίμωση και έλεγχος;
του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΝΘΙΜΙΔΗ
της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΜΗΛΙΟΥ Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ
Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ
Κ
ρίση των Ιμίων ονομάζεται η ελληνοτουρική αντιπαράθεση τον Ιανουάριο του 1996 με αφορμή την εδαφική κυριαρχία των Ιμίων. Τα Ίμια είναι δύο ακατοίκητες βραχονησίδες στο νομό Δωδεκανήσου και συγκεκριμένα στο δήμο Καλύμνου. Ας εξετάσουμε όμως τα γεγονότα με τη σειρά. Ο τότε δήμαρχος Καλύμνου κ.Δημήτρης Διακομιχάλης θορυβημένος από τις τουρκικές βλέψεις για τις βραχονησίδες υψώνει την ελληνική σημαία στην ανατολική νήσο Ίμια. Στις 27 Ιανουαρίου δύο τούρκοι δημοσιογράφοι μεταβαίνουν με ελικόπτερο στα Ίμια και βιντεοσκοπούν την υποστολή της ελληνικής σημαίας και υψώνουν την τουρκική. Βεβαίως η κίνηση αυτή προκαλεί σάλο στην κοινή γνώμη. Την επόμενη μέρα περιπολικό του πολεμικού ναυτικού επαναφέρει την ελληνική σημαία στην ανατολική βραχονησίδα και κατεβάζει την τουρκική. Το ίδιο βράδυ Έλληνες βατραχάνθρωποι αποβιβάζονται στην ανατολική Ίμια χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τους Τούρκους. Στις 30 Ιανουαρίου ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας κ. Σημίτης ενημερώνει τον πρόεδρο των Η.Π.Α. Bill Clinton ότι δεν επιθυμεί ένταση στην περιοχή αλλά σε οποιαδήποτε ενέργεια τουρκική η Ελλάδα θα αντιδράσει δυναμικά. Την ίδια νύχτα με εντολή του τότε αρχηγού ΓΕΕΘΑ (Γενικό Επιτελείο Εθνικής
Π
΄Αμυνας) ναύαρχου Λυμπέρη σπεύδουν στα Ίμια ελληνικά πολεμικά πλοία τη στιγμή που και οι Τούρκοι συγκεντώνουν το στόλο τους στην περιοχή. Την επόμενη νύχτα 31 Ιανουαρίου αποβιβάζονται Τούρκοι κομμάντο στη δυτική Ίμια. Ο ναύαρχος Λυμπέρης ενημερώνει τον κ. Σημίτη ότι μπορεί να επιφέρει καίριο πλήγμα στους Τούρκους και ζητάει άδεια εμπλοκής, όμως λαμβάνει αρνητική απάντηση. Έτσι στις 5:30 της ίδιας νύχτας ελικόπτερο του πολεμικού ναυτικού που απεστάλη στην δυτική Ίμια για να διαπιστώσει την παρουσία Τούρκων κατέπεσε και οι τρεις ήρωες που ήταν τα μέλη του πληρώματος ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βραχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός σκοτώθηκαν. Ηεπίσημη αιτία πτώσης του ελικοπτέρου είναι λόγω κακοκαιρίας αν και το πιθανότερο σενάριο είναι ότι το ελικόπτερο καταρρίφθηκε από πυρά Τούρκων που βρισκόταν πάνω στη βραχονησίδα. Η κρίση αυτή έδωσε αφορμή στο Τουρκικό κράτος να αμφισβητεί την ελληνικότητα των νησιών, να θέσει ζήτημα γκρίζων ζωνών και να έχει βλέψεις περιδιχοτόμησης του Αιγαίου. Τέλος, αυτή η κρίση φανέρωσε την αδυναμία της πολιτικής ηγεσίας να διαχειριστεί τέτοιου είδους καταστάσεις και κυρίως να χρησιμοποιήσει ορθά τις ένοπλες δυνάμεις.
ριν λίγες μέρες το Κογκρέσο αποφάσισε να συσκεφτεί για να ψηφίσει νόμο με στόχο να σταματήσει την πειρατεία μέσω διαδικτύου και την κλοπή των πνευματικών δικαιωμάτων. Πρόκειται για τα γνωστά σε όλους νομοσχέδια SOPA (Stop Online Piracy Act) και PIPA (Protect IP Act). Αν, λέμε τώρα ΑΝ, περάσει αυτός ο νόμος τότε άμεση συνέπεια θα είναι να κλείσουν αγαπημένες μας ιστοσελίδες, όπως: youtube, google, bing, Wikipedia, facebook, twitter κ.α. Με τον νόμο αυτό οι εμπνευστές του προφασίζονται ότι γίνεται ουσιαστική προσπάθεια για να μειωθεί η απροκάλυπτη και αναίσχυντη κλοπή πολλές φορές της πνευματικής ιδιοκτησίας τόσο Στον καλλιτεχνικό κόσμο όσο και των απλών ανθρώπων. Αυτός είναι και ο λόγος που η Wikipedia στις 18/01/2012 έκανε απεργία. Ο τίτλος της απεργίας της ήταν: «Φανταστείτε έναν κόσμο χωρίς ελεύθερη γνώση». Αμέσως μετά από την ανακοίνωση αυτή στο twitter και σε blogs επικράτησε σάλος με χιλιάδες ανθρώπους να απαιτούν την μη θέσπιση του νόμου και να μπει τέλος στην πειρατεία, αλλά όχι στην ελευθερία. Ακόμη πολλά site απείλησαν να κάνουν το ίδιο. Ο πρόεδρος των Η.Π.Α. Μπάρακ Ομπαμα δήλωσε ότι είναι ενάντια σε αυτόν τον νόμο καθώς δεν υπάρχει τίποτα που να ωφελεί εάν επικρατήσει.
Η άποψή μας πάντως, όπως και των περισσότερων ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη είναι ότι ο νόμος αυτός δεν αποκομίζει κάποιο πραγματικό συμφέρον. Σίγουρα η πειρατεία αποτελεί ένα σημαντικό διαδικτυακό πρόβλημα όμως υπάρχουν χιλιάδες άλλοι τρόποι να καταπολεμηθεί χωρίς να στερήσει από όλους εμάς το δικαίωμα τόσο σε ψυχαγωγία όσο και σε αποτελεσματική και γρήγορη γνώση. Κάποια site τα οποία όντως πρέπει να κλείσουν παραμένουν ανοικτά ενώ κάποια που προωθούν τους τομείς της επιστήμης απειλούνται. Από την άλλη πλευρά οι απώλειες εάν τελικά εφαρμοστεί ο νόμος θα είναι τεράστιες και σε υλικό κόστος και σε πνευματικό. Χιλιάδες άνθρωποι θα χάσουν τις δουλειές τους με αποτέλεσμα ισχυρό πλήγμα στην οικονομία ενώ σχεδόν ολόκληρος ο πλανήτης θα χάσει το δικαίωμα σε ένα κοινό βήμα λόγου, σε μια ελεύθερη έκφραση των προβλημάτων και του διαλόγου ευρύτερα. Πάντως, φαίνεται ότι κατάλαβαν ότι το μέτρο αυτό δεν συμφέρει σχεδόν κανένα καθώς μετά από 2 μέρες ανακοίνωσαν πως τελικά η απόφαση θα ληφθεί με τέτοιο τρόπο ώστε κανένα site από τα παραπάνω να μην κλείσει και να καταπολεμηθεί η πειρατεία. Φαίνεται πως τελικά δεν νίκησαν μόνο το σαιτ εδώ αλλά και όλος ο πλανήτης!
Αργοπεθαίνοντας από το 1995 του ΘΑΝΑΣΗ ΚΩΤΣΙΟΠΟΥΛΟΥ Γ΄ ΛΥΚΕΙΟΥ
Ξ
έρεις κάτι; Η Ελλάδα πεθαίνει. Πεθαίνουμε σα λαός. Κάναμε τον κύκλο μας, δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια, ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα. Και πεθαίνουμε ... Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα. Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο ...». Τα παραπάνω λόγια ειπώθηκαν από τον Θανάση Βέγγο σε μια ταινία του πρόσφατα αποθανόντος σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου το 1995. Το θέμα όμως είναι γιατί δεν άλλαξε κάτι από τότε. Γιατί μέσα σε 17 χρόνια, αντί να εξομαλυνθεί η κατάσταση, ο ελληνικός λαός βρίσκεται απροστάτευτος μέσα σε μια οικονομική και πολιτική κόλαση; Η απάντηση κρύβεται στην ιδιοσυγκρασία μας. Όλα αυτά τα χρόνια η μόνη έγνοια μας ήταν η καλή ζωή και η απόκτηση περισσότερων χρημάτων. Νοιαζόταν ο Έλληνας όλα αυτά τα χρόνια, πού έβρισκε το κράτος και έδινε τόσες μεγάλες αυξήσεις στου μισθούς; Ασκούσε κριτική στους πολιτικούς για το έργο τους ή επαναπαυόταν σε ό,τι του έδιναν, σαν το μικρό παιδί που
μόλις πάρει ένα καινούριο δώρο ξεχνά τα προηγούμενα; Αν κρίνουμε από τη δήλωση του κ. Χρυσοχοίδη ότι δεν διάβασε το μνημόνιο και το υπέγραψε εν λευκώ, καταλαβαίνουμε ότι κριτική και έλεγχος όλα αυτά τα χρόνια δεν ασκούνταν ποτέ! Ας περάσουμε τώρα στην αφοπλιστική απάντηση του κ. Χρυσοχοίδη <<δεν διάβασα το μνημόνιο>>. Αληθής; Σίγουρα. Κατακριτέα; Αναμφισβήτητα! Πως γίνεται, κύριε βουλευτά, να μην διαβάσατε ένα νομοσχέδιο που υποθηκεύει το μέλλον των Ελλήνων; Θεωρείτε πιο σημαντικό την οργάνωση της πυροσβεστικής και της αστυνομίας, όπως είπατε στην συνέντευξη που παραχωρήσατε; Ήταν ένα πολυσέλιδο έγγραφο και βαρεθήκατε να το διαβάσετε; Κύριε Χρυσοχοΐδη, δουλειά σας είναι να διαφυλάσσετε το μέλλον και το κύρος των Ελλήνων, και όχι να διακατέχεστε από τυχόν ατονίες και βαριεστημάρα! Όταν πρόκειται να βάλετε την υπογραφή σας σε κάποιο συμβόλαιο που έχει να κάνει με δικές σας αγοραπωλησίες το διαβάζετε ή λέτε δεν πειράζει ας υπογράψω, δεν έχω να χάσω τίποτα;
Γιατί η Ελλάδα σήμερα χάνει! Χάνει τη μάχη με τη ζωή, δεν αναπτύσσεται, λοιδορείται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Οι δανειστές πιέζουν για νέα μέτρα, όταν το 22% των Ελλήνων ζουν στα όρια της φτώχειας. Ζητούν την κατάργηση του κατώτατου μισθού, πράγμα που αν συμβεί ίσως να πορευόμαστε με μισθούς Ρουμανίας και Βουλγαρίας! Οι αγρότες δίνουν τα προϊόντα τους χωρίς κανένα αντάλλαγμα και οι πολίτες σχηματίζουν ουρές στην πλατεία Συντάγματος για να τα πάρουν μιας και δεν έχουν να ταΐσουν τις οικογένειές τους! Αυτές είναι μερικές από τις συνέπειες της ολιγωρίας σας, αλλά και άλλων βουλευτών όλων των κομμάτων, γιατί δεν γίνεται μόνο ένας να μην το έχει διαβάσει. Εσείς καταφέρατε και το είπατε, άλλοι όμως όχι. Δεν δύναμαι να φανταστώ ποια θα είναι κατάληξή μας, αλλά όλα δείχνουν ότι θα είναι τραγική! Αυτό γιατί στην Πορτογαλία - όπου το πρόγραμμα λιτότητας εκπόνησαν τα ίδια άτομα που εκπόνησαν και το δικό μας - ενώ λαμβάνουν συγχαρητήρια από το ΔΝΤ για την τέλεια εφαρμογή του προγράμμα-
τος, οδεύουν ολοταχώς προς ένα δεύτερο πακέτο βοήθειας! Και αυτό είναι που πρέπει να μας οδηγήσει σε δεύτερες σκέψεις. Θέλουν όντως οι Ευρωπαίοι να μας βοηθήσουν να ξεφύγουμε από το τέλμα που έχουμε περιέλθει ή θέλουν να μας βυθίζουν και άλλο στην οικονομική κρίση ώστε να μας ελέγχουν εις τους αιώνας των αιώνων; Φανταστείτε λίγο πόσο ωραία θα αισθάνονταν οι Αγορές, τα Κεφάλαια, οι Δανειστές μας, αν υπήρχε μια χώρα με φθηνά εργατικά χέρια, με πολύ ωραία λιμάνια και πολύ ήλιο, που να ήταν το σταυροδρόμι όλων των ηπείρων. Εκεί δεν θα αναπτύσσατε κι εσείς τις επιχειρήσεις σας; Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω την ανάγκη για αλλαγή πορείας της πολιτικής μας. Ας γίνουμε περισσότερο πιεστικοί προς αυτούς, έχοντας ως γνώμονα τα τεκταινόμενα στην Πορτογαλία! Αν συνεχίσουμε έτσι ο δρόμος θα είναι μακρύς και επίπονος και η αγωνία θα είναι μεγάλη … και όσο πιο μεγάλη είναι η αγωνία τόσο πιο πολύ <<θόρυβο>> κάνει.
Μαθητοφρένεια ΘΕΜΑ
5
Πολικές θερμοκρασίες, χιόνι πυκνό και τα καλοριφέρ με ... δόσεις!
Η ζωή στο σχολείο
της Μαρίας Μπέλλου
κάτω από το μηδέν!
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Κωνσταντίνα Μωυσιάδου | ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Έλενα Δασκαλοπούλου - Εύη Νερκίζογλου Στην κατάψυξη όλος ο νομός εδώ και πολλές μέρες, με το θερμόμετρο κάθε πρωί σταθερά (πολύ) κάτω από το μηδέν και τα καλοριφέρ στο σχολείο να σβήνουν στις 11! Όταν στην Αθήνα τα σχολεία κλείνουν γιατί πέφτει ένας πόντος χιόνι, εμείς εδώ και δύο μήνες πηγαίνουμε για μάθημα με -5 βαθμούς (στην καλύτερη περίπτωση), ενώ το χιόνι πέφτει ακατάπαυστα! Και με χιόνι λοιπόν και με κρύο, εμείς πάμε στο σχολείο! Κι όποιος αντέξει! Και να που ο χειμώνας αποφάσισε να χτυπήσει για τα καλά! Βέβαια στα Γρεβενά είχε χειμωνιάσει για τα καλά από τον Νοέμβρη, αν θυμάμαι καλά, και μάλιστα για αρκετές μέρες ο υδράργυρος έδειχνε συνεχώς μείον με αγαπημένο το νούμερο -8C. Αυτό ήταν μόνο η αρχή. Τον Δεκέμβριο χτύπησε νέο κύμα κακοκαιρίας με πολύ κρύο και χιόνια πριν τα Χριστούγενα με θερμοκρασίες
που άγγιζαν βαθμούς πολύ κάτω από το μηδέν. Πάλι σε μια διαρκή κατάψυξη, ενώ βγαίνοντας στην αυλή του σχολείου μπορούσες να κάνεις ένα πολύ ωραίο πατινάζ. Έλα όμως που το καλό μας το φύλαγε για τον Ιανουάριο και όπως φαίνεται και για τον Φεβρουαριο! Οι θερμοκρασίες έφτασαν τους -15 και όμως τα σχολεία ήταν ανοιχτά, αν και το μάθημα ξεκινούσε με μία ώρα καθυστερηση. Και αν σκεφτεί κάνεις πως έρχονται και παιδιά από τα γύρω χωριά του Νομού μας, καταλαβαίνετε αμέσως ότι το κρύο που έχουν μαζέψει είναι για πολικές αρκούδες και όχι για παιδια. Κι όμως αυτά τα παιδιά ξυπνάν πολύ νωρίς το πρωί, κατά τις 6:30, περιμένοντας το λεωφορείο έξω στο ψοφόκρυο για να έρθουν σ’ ένα κρύο σχολείο, γιατί λίγο η οικονομική κρίση και η έλλειψη πετρελαίου λίγο και οι χαμηλές θερμοκρασίες, όπως καταλαβαίνετε, το κοκαλάκι μας δε ζεσταινόταν πουθενά. Κάποια στιγμή χιόνισε για
τα καλά, περίπου μισό μέτρο χιόνι, και όπως ήταν φυσικό τα σχολεία έκλεισαν πράγμα που χαροποίησε πολλούς μαθητες. Αλλά ΜΙΣΟ ΜΕΤΡΟ χιόνι (θα καταλάβετε σε λίγο γιατί το λέω αυτό). Όταν άνοιξαν πάλι είχαμε να αντιμετωπίσουμε και ένα ακόμη πρόβλημα εκτός των χαμηλών θερμοκρασιών. Μέχρι να φτάσουμε στο σχολείο γινόμασταν μούσκεμα από το χιόνι που παραμένει ως ντεκόρ στα πεζοδρόμια ή από το διερχόμενα αυτοκίνητα που πετούσαν όλο το νερό του δρόμου πάνω σου. Το σχολείο πάλι και η αυλή του ένα απέραντο παγοδρόμιο και η μετάβαση από και προς τις αίθουσες διδασκαλίας μετατράπηκε σε ένα ... πολύ επικίνδυνο σπορ! Ο βασικός λόγος όμως που ξεκίνησα να γραφώ είναι για να δείξω πως στο κράτος αυτό από κούνια δεν είμαστε όλοι ίσοι. Γιατί το λέω; Θα καταλάβεις αμέσως. Την ίδια εποχή που στα Γρεβενά είχε -15, για να
μην αναφέρω και τις υπόλοιπες περιοχές, όπως η Φλώρινα, που είχαν -20, και όμως εμείς συνεχίζαμε να πηγαίνουμε σχολείο, τα παιδιά στην Αθήνα μόλις είδαν να πέφτουν δυο νιφάδες χιόνι και η θερμοκρασία να φτάνει στο 0, άντε βαριά στους -2, τι επικράτησε; Ο απόλυτος πανικός στην πρωτεύουσα λοιπόν, με τα σχολεία να ανοίγουν στης 10 η ώρα για να μην κρυώσουν τα παιδιά (καλά, πλάκα μας κάνουν;) και στα βόρεια προάστια (για όποιον δεν κατάλαβε, εκεί όπου ζουν κάτι “φτωχούληδες”) με το που έπεσε ένας πόντος χιόνι έκλεισαν τα σχολεία! Βεβαια, αυτά τα παιδιά πώς να πάνε σχολείο! Άσε που το κρύο αγριεύει και το δέρμα! Πραγματικά κατανοούμε τα προβλήματά σας. Αλλά έλεος! Τα κάνετε που τα κάνετε, μην τα προβάλλετε με τόση έμφαση στα κανάλια, ειδικά όταν υπάρχουν περιοχές της πατρίδας μας με θερμοκρασίες κατάψυξης εδώ και πολλούς μήνες!
«Και την άσκηση 2 για το σπίτι και μην ξεχάσετε την Παρασκευή το διαγώνισμα παιδιά!» Και άλλη μία μέρα τελειώνει! Πρόσφερε κάτι; Κανείς δεν ξέρει. Μερικοί λένε ότι το σχολείο είναι προάγγελος του Πανεπιστημίου. Διαβάζω τώρα, σημαίνει ξεκουράζομαι στο Πανεπιστήμιο αφού περάσω. Ή μήπως όχι; Γενικά από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ως μαθήτρια έχουμε κάνει άπειρες φορές και σε αρκετά μαθήματα, από το Δημοτικό έως και τώρα, την κουβέντα της χρησιμότητας (όπου υπάρχει) και της αποτελεσματικότητας του εκπαιδευτικού συστήματος στη χώρα μας. Και πάντα ακούγονται ενδιαφέρουσες απόψεις, συγκρουόμενες, παραπλήσιες, μέτρα για να γίνει η παιδεία μας ενδιαφέρουσα και προσιτή στους μαθητές ταυτόχρονα. Όμως τα λεγόμενα δεν είναι πράξεις! Και οι τελευταίες είναι που μετράνε! Σήμερα το σχολείο προσφέρει στους μαθητές μια λόγχη (το στυλό) και μια ασπίδα (το βιβλίο) και τους ρίχνει στη μάχη. Ποια; Αυτή των βαθμών. Είκοσι σημαίνει αριστοκρατία, δεκαεννιά με δεκαοκτώ υψηλά στρώματα. Από δεκαεφτά και κάτω, επιβίωση. Αυτό που ξέχασε να μας δώσει όμως είναι πραγματικά εφόδια και ευκαιρίες, όπως αξιοποίηση των ταλέντων μας. Αλλά ποιος νοιάζεται εάν ο διπλανός μου ζωγραφίζει υπέροχα, εάν το κορίτσι πίσω μου έχει μελωδική και αξιοπρόσεχτη φωνή; Αν δεν κατέχουν καλή βαθμολογία σημαίνει ότι δεν προσπαθούν, ότι δεν διαβάζουν… Το σύστημα λοιπόν έχει μετατραπεί σε μία αδιάκοπη μάχη για βαθμούς. Η ζωή μας ως μαθητές έχει εγκλωβιστεί στην μόνιμη ιδέα του τι θα πάρω στο διαγώνισμα, γιατί ο διπλανός μου να πήρε πιο πάνω από εμένα .. άραγε θα βγάλω καλό γενικό; Όλα εξαρτιώνται από ένα χαρτί προσεγμένο, με σφραγίδα και υπογραφή που βάζει στις ζωές μας φραγμούς όσον αφορά τα όνειρά μας και περιορισμούς στα θέλω και στα ταλέντα μας. Οι χαρακτήρες μας δεν βρίσκουν παράθυρο να αναπτυχθούν. Τα παιδιά που δεν καταφέρνουν να ανεβούν στη κορυφή της πυραμίδας των βαθμών είναι και κακοί μαθητές αυτόματα, είναι και άσχημοι χαρακτήρες κατ’ επέκταση. Οι καλοί όμως, οι του είκοσι, αξίζουν σεβασμό! Δεν έχουμε όλοι όμως το ίδιο μυαλό. Δεν σκεφτόμαστε το ίδιο, δεν πράττουμε με συγκεκριμένο τρόπο. Ο καθένας μας συλλαμβάνει αλλιώς την πραγματικότητα γύρω του ... Με λίγα λόγια το βαθμοθηρικό σύστημα δεν αφήνει τις κλίσεις μας να ανθίσουν, τις προσωπικότητες μας να καλλιεργηθούν γιατί το μόνο που συμβαίνει είναι να «τρέχουμε» μαθητές και καθηγητές για να καλύψουμε την τεράστια ύλη και τις απαιτήσεις της. Ένας συνεχής μαραθώνιος που όμως οδηγεί στην εξάντληση των παιδιών και πολλές φορές στο μίσος τους και την απέχθεια για το σχολείο. Το σχολείο από την άλλη είναι το δεύτερο σπίτι μας. Αξίζει να το μισούμε έτσι; Ένα κτήριο που στεγάζει τα όνειρά μας, τα γέλια μας, τις απογοητεύσεις, τις επιθυμίες και τις αγωνίες μας. Και οι καθηγητές σαν δεύτεροι γονείς μας. Αυτοί που λατρεύουμε να μισούμε και που είτε ευτυχώς είτε δυστυχώς βλέπουμε καθημερινά περισσότερο και από τους ίδιους τους γονείς μας. Αξίζει; Εν κατακλείδι, όντως το σύστημα οφείλει να αλλάξει άρδην. Μήπως όμως με χαμόγελο και αισιοδοξία αντιμετωπιστεί καλύτερα η κατάσταση; Για να δω ένα! Έτσι μπράβο!
Μαθητοφρένεια ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
6
Η οδήγηση είναι χαρά, όχι πόλεμος! Αποσπάσματα συνέντευξης με την κα. Ευαγγελίδη Αγγελική, Αστυνόμο Α - Αναπληρωτή Διοικητή της Τροχαίας Γρεβενών στις μαθήτριες της Α΄ Λυκείου Δημηριάδου Εύα, Ζεμπίλη Ανθή, Καραγιάννη Κλεοπάτρα, Καραμήτρου Ανθή και Λιάκα Βούλα στις 19-12-2011, στο πλαίσιο της ερευνητικής εργασίας με θέμα: ¨Τα τροχαία ατυχήματα ως κοινωνικό πρόβλημα¨ και επιβλέποντα καθηγητή τον κ. Ευάγγελο Σιούμπουρα.
Η Χριστίνα και η Αναστασία Παπανικολάου (απλή συνωνυμία) συνομιλούν και σχολιάζουν.
Πήραμε λοιπόν και τους βαθμούς ... άλλο ένα κουραστικό τετράμηνο τελείωσε, μαζί του και οι απειλές. Εύχομαι τα αποτελέσματα να ήταν (για την πλειονότητα τουλάχιστον) ευχάριστα αντικειμενικά και δικαία ! Αποτελέσματα με τα οποία μερικοί μπορεί να αδικήθηκαν, ενώ κάποιοι άλλοι να υπερεκτιμήθηκαν.Ωστόσο με το τέλος του πρώτου τετραμήνου έρχεται η αρχή για το δεύτερο τετράμηνο, στο οποίο όλα μπορούν να ανατραπούν με την δική μας θέληση και προσπάθεια
- Κα Ευαγγελίδη, ποια είναι τα κυριότερα αίτια των τροχαίων ατυχημάτων; κ. Ε.Α. Τα κυριότερα αίτια που προκαλούν επικίνδυνα ατυχήματα είναι: η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, η υπερβολική ταχύτητα, το αντικανονικό προσπέρασμα και η κίνηση στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας που έχει ως αποτέλεσμα τη μετωπική σύγκρουση. - Η ζώνη ασφαλείας και το κράνος πώς μας προστατεύουν σε ένα ατύχημα; κ. Ε.Α. Η ζώνη ασφαλείας και το κράνος είναι τα πιο ουσιαστικά μέσα προστασίας των οδηγών και των επιβατών. Η ζώνη στη σύγκρουση ή στην ανατροπή κρατάει το άτομο σταθερό στο κάθισμα και δεν πετάγεται έξω από το παρμπρίζ ή αποφεύγει το χτύπημα από τις λαμαρίνες του αυτοκινήτου. Ακόμη και σε ελαφριά ατυχήματα αποφεύγεται η πρόσκρουση στο τιμόνι που έχει ως αποτέλεσμα το σπάσιμο πλευρών του οδη-
γού που μπορεί να του προκαλέσουν τραύματα στους πνεύμονες ή στην καρδιά με δυσάρεστες συνέπειες.
ματα, αλλά είναι συνήθως σοβαρά επειδή τα οχήματα κινούνται με μεγάλες ταχύτητες.
- Τα τελευταία χρόνια στα Γρεβενά έχουμε αύξηση ή μείωση των τροχαίων ατυχημάτων; κ. Ε.Α. Τα τελευταία χρόνια έχουμε μείωση των τροχαίων ατυχημάτων με εξαίρεση το τελευταίο εξάμηνο που παρατηρείται αύξηση των τροχαίων που οφείλονται στην κακή συντήρηση των οχημάτων λόγω της κρίσης ίσως, όπως επίσης και ατυχήματα με δίκυκλα όπου οι, νεαροί κυρίως, οδηγοί, δε φορούν κράνος και αυτό είναι ένα θέμα στο οποίο δίνουμε ιδιαίτερη βαρύτητα.
- Στην Ελλάδα γιατί λέγεται ότι οι παραβάτες έχουν λιγότερες πιθανότητες να τιμωρηθούν σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες; κ. Ε.Α. Δεν ισχύει αυτό. Εμείς βεβαιώνουμε κανονικά τις παραβάσεις απλώς στην χώρα μας γίνονται περισσότερες παραβάσεις πολλές από τις οποίες δεν θεωρούνται από τους οδηγούς αρκετά σοβαρές για να τιμωρηθούν.
- Σε ποια σημεία της περιοχής μας γίνονται τα περισσότερα ατυχήματα; κ. Ε.Α. Στην εθνική οδό Γρεβενών-Τρικάλων λόγω κακής κατάστασης του οδοστρώματος, καθώς είναι παλαιά οδός και έχει υποστεί φθορές από τα βαρέα οχήματα. Στην Εγνατία έχουμε λίγα ατυχή-
- Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνουμε για την πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων; κ. Ε.Α. Για μένα το πιο σημαντικό είναι αυτό που κάνετε αυτή τη στιγμή. Από μικρές ηλικίες πρέπει να μάθουμε να κυκλοφορούμε σαν οδηγοί και σαν πεζοί. Η Κυκλοφοριακή Αγωγή είναι πολύ σημαντική. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το κράνος σώζει ζωές. Στα Γρεβενά
έχουμε πολλά ατυχήματα με σοβαρούς τραυματισμούς ή με νεκρούς, ενώ αν φορούσαν κράνος δεν θα πάθαιναν τίποτε. Το ίδιο ισχύει και για τη ζώνη ασφαλείας ή την οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ. Το δεύτερο κομμάτι της πρόληψης αφορά την Πολιτεία που είναι υπεύθυνη για την κατασκευή σύγχρονων αυτοκινητόδρομων και την επισκευή των παλαιών δρόμων. Επίσης, για την αποφυγή ατυχημάτων που οφείλονται στις κακές καιρικές συνθήκες, πρέπει να υπάρχει μέριμνα για τον αποχιονισμό των δρόμων και την κατασκευή φρεατίων για τις βροχοπτώσεις. Στον τομέα της πρόληψης η Τροχαία συμβάλλει με τις συστάσεις προς τους πολίτες, με την ενημέρωση (όπως τη σημερινή) και με τη βεβαίωση παραβάσεων και εντοπισμό κυρίως αυτών που μπορούν να προκαλέσουν ατυχήματα και να πάρουν στον λαιμό τους αθώους. - Ευχαριστούμε πολύ. κ. Ε.Α. Κι εγώ. Και όποτε θέλετε είμαι στη διάθεσή σας.
Όμως όλοι οι καθηγητές βάζουν τους βαθμούς χωρίς να σκέφτονται την ψυχολογία των παιδιών ... εκτός από την ευχαρίστηση που θα νιώσουν κάποιοι μαθητές, υπάρχουν και αυτοί που θα λυπηθούν! Εγώ πάλι νομίζω ότι ισχύει το αντίθετο. Θεωρώ πως η βαθμολογία θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική (κάτι που κατά την άποψή μου δεν συμβαίνει). Σωστός εκπαιδευτικός είναι αυτός που δείχνει στους μαθητές τις αδυναμίες τους και όχι αυτός που τις καλύπτει με υπερτιμημένους βαθμούς... γιατί ο πρώτος σε αντίθεση με τον δεύτερο συμβάλλει στην βελτίωση της επίδοσης του μαθητή και δεν τον αφήνει στάσιμο στο μαθησιακό τομέα και κατά συνέπεια αργότερα στη ζωή του. Ωστόσο καλώς ή κακώς στο σχολείο μας υπάρχουν και τα δύο αυτά είδη καθηγητών. Πηγαίνοντας την κατάσταση στο άλλο άκρο, δηλαδή αυτό των μαθητών, όπως και με τους καθηγητές, έτσι κι εδώ υπάρχουν και οι μαθητές πρότυπα. Την κατηγορία αυτή αποτελούν οι μαθητές που διαβάζουν ή τέλος πάντων ενδιαφέρονται (έστω και λίγο) για τα μαθήματα... Όσο αφορά τη δεύτερη κατηγορία, αναφέρομαι στους μαθητές-τουρίστες. Αυτή η κατηγορία αποτελεί μυστήριο για όλους ... καφές και τα μυαλά στα κάγκελα γενικότερα. Αυτός είναι ο στόχος του σημερινού αλλά και του εκάστοτε πολιτικού συστήματος και απ' ό,τι φαίνεται σημειώνει τεράστια επιτυχία! Δεν νομίζετε πως είναι καιρός πλέον να ξυπνήσουμε και από παθητικοί δέκτες της εκάστοτε κυβέρνησης να γίνουμε ενεργοί πολίτες; Ας δείξουμε σε όλους αυτούς που υποτιμούν την νοημοσύνη μας ότι η νέα γενιά έχει άποψη που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ... έχει φωνή που ακούγεται και κανένα σύστημα δεν μπορεί να την κάνει να σωπάσει ! Κι όμως η προσπάθειά τους αυτή πιάνει τόπο. Έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ασυνείδητους, τεμπέληδες και σιωπηλούς νέους ή μήπως όχι; Μην τους κάνουμε την χάρη για άλλη μια φορά. Ας μην είμαστε η γενιά που θα κατηγορηθεί για βαρεμάρα και ηλιθιότητα...! Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε τους συσχετισμούς!
Μαθητοφρένεια ΑΦΙΕΡΩΜΑ
Το graffiti είναι μια δοκιμασμένη μέθοδος σε “λερωμένους” δρόμους. Τοίχοι γεμάτοι με μπογιές και σχέδια. Τα graffiti είναι η τέχνη του δρόμου. Κραυγές αποτυπωμένες συνήθως με σπρέι από ομάδες νέων που επιθυμούν να δώσουν το στίγμα τους στην ανώνυμη μουντάδα της πόλης. Πολλοί είναι αυτοί που δεν τους αρέσουν και τα θεωρούν μουντζούρες ενώ άλλοι τα θαυμάζουν και τα βλέπουν ως έργα τέχνης. ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Εύα Πλιάκου
Το graffiti που σημαδεύει τις επιφάνειες της πόλης είναι ο απόγονος των συμβόλων και εικόνων που βρέθηκαν στις σπηλιές της προϊστορικής περιόδου και σα στόχο είχαν την υπενθύμιση της ανθρώπινης ύπαρξης στο χώρο αλλά και την επικοινωνία. Η εποχή είναι έντονη, η ζωή κινείται με γρήγορους ρυθμούς εξέλιξη σε αυτοματοποιημένα πλαίσια, ραγδαία και η έκφραση της τέχνης εκκεντρική. Νέα παιδιά και έφηβοι βρήκαν τον τρόπο: με έντονα χρώματα ομορφαίνουν τους τοίχους της κάθε πόλης, τα ξεχασμένα βαγόνια κι οτιδήποτε μπορεί να γίνει στο σκοτάδι. Αυτού του είδους η τέχνη όμως είναι παράνομη. Δεν υπάρχει πουθενά άδεια για graffiti και έτσι οι μισογκρεμισμένοι τοίχοι, οι απαίσιες μάντρες που κοσμούν τις πόλεις, είναι πόλος έλξης για τους εκφραστές της τέχνης αυτής. Η παράνομη πράξη, το σκοτάδι, το κρυφτό, ανεβάζουν την αδρεναλίνη και οι μικροί ανώνυμοι δημιουργούν. Τελευταία όμως το graffiti ξεφεύγει όλο και πιο συχνά
7
από τα σχολεία, τις γέφυρες και τα εγκαταλελειμμένα φορτηγά. Οι τοίχοι που παραδίδονται ‘’οικιοθελώς’’ στα ανελέητα σπρέι πληθαίνουν καθημερινά. Οι καλλιτέχνες των graffiti αποκαλύπτονται δειλά δειλά, καθώς η τέχνη τους χάνει αναγκαστικά ένα μέρος από τον απρόβλεπτο χαρακτήρα της. Το στοίχημα που τίθεται είναι αν το graffiti θα γίνει μόδα, μια τεχνοτροπία διακόσμησης ανάμεσα σε άλλες ή αν θα παραμείνει μια αντισυμβατική μορφή τέχνης που κάποιοι ούτε που την αναγνωρίζουν. Σε εμάς τους έφηβους και όχι μόνο, οι επιθυμίες εκπληρώνονται με φαντασία, αλλά τα όνειρα παίρνουν μορφή από το χαρτί στον τοίχο και γίνονται διαμαρτυρία και δημιουργία, σε έναν χώρο, μια πόλη, που στην ουσία κανείς δεν μας ρωτά αν μας αρέσει να ζήσουμε. Ο τοίχος είναι εκείνος ο ανοιχτός χώρος όπου μπορούμε να επικοινωνήσουμε και να εκφραστούμε. Σε χώρους, όπως π.χ. ένας τοίχος στο σχολείο, έχουμε την ευκαιρία να αποτυπώσουμε τα σχέδια για καινούρια graffiti. Πιστεύω ότι η τέχνη απέκτησε μεγαλύτερο στόμα από το αίσθημα. Πολλοί ζωγράφοι για παράδειγμα μιλούν περισσότερο παρά ζωγραφίζουν. Αφήστε λοιπόν κάποτε τα μάτια ανενόχλητα από τ’ αυτιά να δείτε τι θέλει να σας πει η νεολαία. Eμείς οι νέοι, αποτελούμε μικρογραφία των μεγάλων, έχουμε δικούς μας κώδικες αυτοέκφρασης κι επικοινωνίας. Οι μεγάλοι «ως γηράσκοντες αεί διδασκόμενοι» οφείλουν να ενημερώνονται, να μαθαίνουν, να προσεγγίζουν εμάς τους νέους με γνώμονα τον αμοιβαίο σεβασμό, χωρίς τη διάθεση των συνεχών συμβουλών και απαγορεύσεων.
Βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του 2ου Λυκείου Γρεβενών, μετά από σχετική άδεια του διευθυντή του σχολείου μας. Αφορμή η ανακήρυξη της πόλης των Γρεβενών ως πόλης των μανιταριών. Ο σχεδιασμός προσπαθεί να καταδείξει πως η πόλη μας βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από ένα πολυποίκιλο φυσικό περιβάλλον.
Η συμμορία των Μανιταριών. Λεπτομέρεια από γκράφιτι με αφορμή την ανακήρυξη της πόλης σε πόλη των μανιταριών.
Βρίσκεται στο χώρο του νοσοκομείου και έγινε στο πλαίσιο της 3ης Γιορτής Χρωμάτων! Μας δείχνει την αστική ζωή και το περιβάλλον της.Τα χρώματα που χρησιμοποιεί δηλώνουν την ασχήμια της καθημερινής ρουτίνας καθώς και το βρόμικο περιβάλλον της.
Μαθητοφρένεια ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΕΛΙΔΑ
Ω, τι κόσμος, μπαμπά!
Απλή σκέψη του λέ(γ)οντος
8
Υπολογιστές έχουμε, ξέρουμε όμως τι κάνουν;
Αθηνά Πηλιτζίδου
Γράφει η Όλγα Μήττου
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Ανδρέας Λιάμπας Δύο Βούλγαροι εξανάγκαζαν ηλικιωμένο ... ομοεθνή τους να επαιτεί,παραδίδοντάς τους τα χρήματα. Οι κατηγορούμενοι, εκμεταλλευόμενοι την ευάλωτη οικονομική κατάσταση και τη δυσχερή θέση του ηλικιωμένου, τον εξανάγκαζαν να επαιτεί σε σηματοδότες και να τους παραδίδει εξ ολοκλήρου τα χρηματικά ποσά που καθημερινά συγκέντρωνε. Όπως έγινε γνωστό μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιούσαν σε βάρος του σωματική βία. Τα πάνδεινα πέρασε ο κακομοίρης ο γεράκος στα χέρια τους! Και όλα αυτά για ένα καρβέλι ψωμί. Ένα δεκάχρονο κορίτσι με προβλήματα ακοής, που μεταφέρθηκε λαθραία στη Βρετανία ζούσε για μία ολόκληρη δεκαετία σαν όμηρος. Δεν την πλήρωναν αλλά η αμοιβή της ήταν φαγητό και διαμονή! Το τραγικό είναι, όμως, ότι το κοριτσάκι κοιμόταν στο πάτωμα στο κελάρι του σπιτιού του ζευγαριού. Την ανάγκαζαν να μαγειρεύει, να καθαρίζει, να πλένει και να σιδερώνει στο σπίτι του ζευγαριού αλλά και φίλων του. Τις νύχτες η πόρτα του κελαριού κλείδωνε για να μην μπορεί να βγει έξω. Εκεί που κοιμόταν δεν υπήρχε μπάνιο ή τουαλέτα κι έτσι αν χρειαζόταν, χτυπούσε την πόρτα με την ελπίδα κάποιος να την ακούσει και να της ανοίξει, σύμφωνα με τα λεγόμενα του συνηγόρου του κοριτσιού. Το παιδί δεν μπορούσε να διαβάσει ή να γράψει, δεν είχε πάει σχολείο στο Πακιστάν και δεν είχε οικογένεια ή φίλους στη Βρετανία. Μια 29χρονη κομμώτρια από την Κορνουάλη έτρωγε ένα σάντουιτς με σολομό όταν ξαφνικά κάτι σκληρό κόλλησε στα δόντια της. Αμέσως το έφτυσε και διαπίστωσε το απίστευτο! Ένα βρόμικο νύχι από ακρυλικό ήταν μέσα στο snack της. Φυσικά, η νεαρή γυναίκα σοκαρίστηκε! “Ένιωσα να αρρωσταίνω. Δεν ήταν ένα απλό νύχι, ήταν ξεθωριασμένο και βρόμικο”, δήλωσε η ίδια που πλέον εξετάζει την περίπτωση μήνυσης.
Παιχνίδι σε διπλό ταμπλό
Η επιστήμη της πληροφορικής έχει εισβάλει σχεδόν σε όλους τους τομείς της ζωής μας τις τελευταίες δεκαετίες. Ο χώρος της εκπαίδευσης βέβαια δεν θα μπορούσε αποτελεί εξαίρεση. Σταδιακά τα σχολεία εκσυγχρονίστηκαν και προσαρμόστηκαν στις επιταγές τις τεχνολογίας. Κατά πόσο όμως καθηγητές ‘μιας άλλης γενιάς’ εξοικειώθηκαν στην ιδέα ενός ψηφιακού σχολείου; Είναι κατάλληλες οι υποδομές των σχολείων μας ώστε να δεχθούν αυτές τις σημαντικές αλλαγές; Πέρα από το μάθημα της Πληροφορικής, το οποίο είναι υποχρεωτικό για τους μαθητές στο Γυμνάσιο και μάθημα Επιλογής στο Λύκειο, τα τελευταία χρόνια υποχρεωτική είναι και η γνώση Η/Υ από όλους τους εκπαιδευτικούς. Ωστόσο, ορισμένοι καθηγητές δεν έχουν καταφέρει να προσαρμοστούν κατάλληλα και έχουν πλήρη άγνοια αναφορικά με την χρήση των Η/Υ. Μια πιστοποίηση δε σημαίνει ότι παίζουν και το Word στα δάκτυλα. Από την άλλη, υπάρχουν και αρκετοί εκπαιδευτικοί οι οποίοι έχουν αξιοποιήσει τις γνώσεις τους που κατά καιρούς το Κράτος παρέχει μέσα από σεμινάρια, καταφέρνοντας έτσι να κάνουν το μάθημα τους πιο ευχάριστο και δημιουργικό, πιο σύγχρονο και ενδιαφέρον για τους μαθητές. Τα εργαστήρια Πληροφορικής που έχουμε στο σχολείο μας, αν και καταλλήλως εξοπλισμένα,
δεν θα τα χαρακτήριζε κανείς και ως τα πιο σύγχρονα. Ορισμένα μηχανήματα δεν λειτουργούν και μάλλον ήρθε η ώρα για την αντικατάστασή τους από νέα, πιο σύγχρονα. Τα εργαστήρια διαθέτουν και πρόσβαση στο διαδίκτυο- όχι πάντα βεβαίως βεβαίως. Μέσα λοιπόν σ’ αυτές τις συνθήκες (ούτε κακές, ούτε καλές) εμείς ερχόμαστε σε επαφή με το μάθημα της Πληροφορικής, το οποίο μας δίνει απαραίτητες γνώσεις και θα το χαρακτήριζε κανείς, αν όχι το πλέον χρήσιμο για τη σημερινή εποχή, τουλάχιστο κάτι άμεσα εφαρμόσιμο. Διότι η Πληροφορική έχει εισβάλει σε κάθε εργασιακό τομέα άρα η γνώση χρήσης Η/Υ αποτελεί αναμφισβήτητα πλεονέκτημα για έναν νέο στις μέρες μας. Ακόμα και στην προσωπική του ζωή και την καθημερινότητά του τού προσφέρει άπειρες δυνατότητες. Η Πληροφορική δεν έχει καταφέρει να αφομοιωθεί πλήρως στο τωρινό εκπαιδευτικό σύστημα, αν και τα τελευταία χρόνια γίνονται φιλότιμες προσπάθειες από μαθητές και καθηγητές. Μέχρι οι υποδομές των ελληνικών σχολειών να εκσυγχρονιστούν πλήρως και οι εκπαιδευτικοί να είναι άριστοι γνώστες του αντικειμένου. Η Πληροφορική στα σχολεία θα χωλαίνει όσο θα υπάρχουν εκπαιδευτικοί ηλεκτρονικά αναλφάβητοι και ελλείψεις στον εξοπλισμό.
Κάποιοι θέτουν ερεθίσματα κοινωνικού προβληματισμού. Κάποιοι μιλούν για κατάρρευση του συστήματος στην εκπαίδευση. Κάποιοι είναι βουτηγμένοι στην διαφθορά, αλλά ρίχνουν ευθύνες σε μας. Γιατί λοιπόν να συμβαίνει αυτό; Μήπως φταίμε κάπου και εμείς; Ναι, εμείς που τους επιτρέπουμε να μπουν στο σύστημα, αυτό που αυτοί κατέστρεψαν και μεις παλεύουμε (ή τουλάχιστο θέλουμε και ευχόμαστε) εδώ και χρόνια να σωθεί, να αναβαθμιστεί. Δεν υπάρχει εκπαιδευτικό σύστημα ... για μερικούς καθηγητές. Είναι σκέτο σύστημα. Είναι μια μόνιμη παροχή χρήματος. Τίποτε άλλο. Μια ακόμη θέση στο Δημόσιο. Κι όμως δεν αρκούνται σ’ αυτό. Δεν έχουν το ήθος και τις αρχές που αρμόζουν στο (πάλαι ποτέ) λειτούργημα που ασκούν. Διδάσκουν νόμους και αρετές και αυτοί είναι οι πρώτοι που ανθίστανται. Τι να μάθεις λοιπόν από αυτούς; Πώς να κλέβεις την Ελλάδα μας; Πώς να είσαι βολεψάκιας ή ότι ευθύνεσαι για όλα αυτά; Μπερδεύεται η σκέψη. Δεν είναι όλοι το ίδιο. Αυτό τουλάχιστον ελπίζω. Κάποιοι ίσως έχουν πραγματική ανάγκη και μη θέλοντας ξεχνούν ήθος και αρχές και καταφεύγουν σε ιδιαίτερα. Παράνομα μεν, κερδοφόρα δε. Και η ανάγκη είναι κυρίαρχο κριτήριο την σήμερον ημέρα. Άλλοι όμως που τολμούν και περηφανεύονται επειδή κλέβουν και τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, οι άπληστοι, οι αδίστακτοι, οι φιλοχρήματοι. Αυτοί είναι που βομβαρδίζουν το σύστημα και μετά ζητούν τα ρέστα, ταπεινώνοντας όλα εμάς τα μαθητούδια κάνοντάς μας να νοιώθουμε τύψεις. Τέτοια άτομα λοιπόν (που εύκολα μπορούμε να βρούμε σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δράσης και όχι μόνο στα σχολεία) είναι αυτά που μας έβαλαν μέσα. Αυτοί είναι υπαίτιοι των δυσχερειών της ζωής μας. Και αντί να αλλάξουν
δρόμο και να γίνουν πυξίδα για μας, μας στέλνουν στην κατάντια τους. Πρέπει να φύγουν, να σταματήσουν όλο αυτό το ... φαγοπότι. Άλλες οικογένειες πεινούν, άνθρωποι είναι γυμνοί στο αγιάζι. Μοιάζουν παλιάτσοι της κοινωνίας στα μάτια μερικών “προνομιούχων” καθηγητών. Δεν καταλαβαίνουν όμως ότι και αυτοί είναι αμόρφωτοι, κι ας έχουν πτυχία! Οι άνθρωποι του μεροκάματου, της τιμιότητας και του μόχθου δεν έχουν τίποτα λιγότερο από <<τους καθηγητές>> μας, παρά μόνο λιγότερο ψωμί, που οι τελευταίοι τρωνε μέσα απ’ τα χέρια των πρώτων! Είναι άδικο να γίνεται αυτό, να τσαλακώνεται το έθνος μας από τους ασυνείδητους! Απ’ αυτούς που βλέπουν τη δουλειά τους ως πηγή πλουτισμού και μόνο. Δεν φταίνε αυτοί. Κατά βάθος γεννήθηκαν εκμεταλλευτές, είναι θέμα προσωπικότητας και χαρακτήρα και όχι επαγγέλματος. Η κοινωνία φταίει που τους ανέχεται. Πρέπει να τους περιθωριοποιήσει και όμως δεν το κάνει. Είναι πολλοί μάλλον ή έχουν μάθει να κρύβονται καλά μέσα στο σύστημα. Και αποδεικνύεται με τα χάλια της Ελλάδας. Γιατί όπως προείπα, άνθρωποι εκμεταλλευτές και παρτάκηδες υπάρχουν παντού. Σαφώς και δεν είναι μόνο οι καθηγητές, σαφώς και δεν είναι όλοι οι καθηγητές. Αυτούς ωστόσο βλέπω κάθε μέρα, αυτούς σε πρώτη φάση κρίνω. Εύγε λοιπόν σε όσους έχουν ήθος και δεν τα κάνουν αυτά. Είναι παράδειγμα για μας. Ας θέσουμε στόχο στην ζωή μας να τους μοιάσουμε. Μπορεί το αύριο το δικό μας να λανθάνει σε μια έδρα. Μη γίνουμε το ίδιο. Ας έχουμε τους άξιους για πρότυπα. Όσο για τους άλλους, κλείστε τα μάτια σας. Μην τους βλέπετε. Μην τους δίνετε αξία. Σταματήστε να τους ταΐζετε τα λεφτά σας. Περιφρονήστε τους! Είναι το μόνο που αγγίζει!