Τεύχος 806

index 806

ΣΤΗΛΕΣ

βασιλική σιουτη

πολιτικο επταημερο

γιάννησ πανταζόπουλοσ talking points

γιάννησ παντελάκησ akροβατωντασ

ερωφιλη κοκκαλη πο(ρ)νογραφια

δημήτρης πολιτάκησ shortcut

www.lifo.gr

ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ

T 210 3254 290

F 210 3249 785 info@lifo.gr

εκδοτης/διευθυντησ Στάθης Τσαγκαρουσιάνος chief executive officer Μιχάλης Μιχαήλ chief operating officer/commercial director Θανάσης Χαραμής

σύμβουλος σχεδιασμού

Γιάννης Καρλόπουλος

editor in chief

Αλέξανδρος Διακοσάββας διευθυντής εντυπου

Τάσος Μπρεκουλάκης διευθυντής συνταξης εντυπου Γιάννης Πανταζόπουλος διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης

26

ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΤΗΣ ΜΑΡΘΑΣ

Ο ΜΑΝΏΛΗΣ

ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗΣ

Ε Ί ΝΑ Ί Ο

ΑΘΗΝΑ ΊΟΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

71 ΛΕΠΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΊΚΤΕΣ

16

ΤΟΥ ΕΛΛΗΝ Ί ΚΟΥ ΙCE HOCKEY

διευθυντής ενημερωσησ Μάκης Πολλάτος υπευθυνη πολιτικου ρεπορταζ - ερευνασ Βασιλική Σιούτη αρχισυνταξία Ζωή Παρασίδη αρχισυνταξία podcasts Μερόπη Κοκκίνη συντονισμοσ υλησ

Νινέττα Γιακιντζή εμπορικο τμημα advertising director Ξένια Στασινοπούλου

direct sales director Κώστας Μαντάς

senior advertising manager Άννα Λαπαρδάγια direct sales Γιώργος Λυκουργιώτης, Ευθύμης Παχής

advertising manager Δημήτρης Βουκελάτος (dvoukelatos@lifo.gr)

advertising coordinator Κατερίνα Κουρμούζη (kkourmouzi@lifo.gr)

head of creative Βασίλης Καψάσκης

branded content manager Φιλιώ Ράγκου

digital campaign manager Γιώργος Γιαννή

advertising executive Χριστίνα Καλλή

ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Άγγελος Παπαστεργίου

συνταξη

Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα, Γιάννης Βασιλείου, Μιχάλης Γελασάκης, Χάρης Καλαϊτζίδης, Ίωνaς

Καλλιμάνης, Ντίνα Καράτζιου, Ερωφίλη Κόκκαλη, Βάνα Κράβαρη, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Τίνα Μανδηλαρά, Νίκος Μπακουνάκης, Γλυκερία Μπασδέκη, Αργυρώ Μποζώνη, Γιάννης Παντελάκης, Σταυρούλα Παπασπύρου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Δημήτρης Πολιτάκης, Νικόλας Σεβαστάκης, Φώτης Σεργουλόπουλος, Δέσποινα Τριβόλη, Γιώργος Τσαγκόζης, Κορίνα Φαρμακόρη newsroom συντακτικη ομαδα

Σωτήρης Βαλάρης, Αγάπη Βαρούνη, Κλειώ Καζάνα, Πέτρος Κράνιας, Πέννυ Μαστοράκου, Μιλτός Τσεκούρας social media

Ιωάννα Ζέρβα, Τατιάνα Τζινιώλη

ατελιε αrt director

Βανέσσα Φερλέ, Μαργαρίτα Καμαριώτη αssistant art director Μπιάνκα Σαμαρά φωτογράφοι

Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie F., Γιώργος Ξανθινάκης, Νίκος Κατσαρός διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Μαρούσα Θωμά, Ελπισία Σπαθάρη επιμελεια κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μυρτώ Αθανασοπούλου

λογιστηριο οικονομική

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ θοδωρής μπαργιώτας: «θεογονία»

Γκαλερί Άλμα

Στη νέα εικαστική μυθοπλασία του

καλλιτέχνη τα πρόσωπα των έργων, κωμικά

ορισμένες φορές στην όψη και στην έκφραση της αγωνίας τους, πασχίζουν να απαλύνουν την τραγωδία της ανυπαρξίας

του Θεού, επινοώντας τον δικό τους και

κατασκευάζοντάς τον με όποια υλικά

μπορούν ή αναζητώντας τον στα πιο απίθανα μέρη, εξωθώντας στα άκρα την

ανάγκη τους με μια άτσαλη ειδωλολατρική

πρακτική. Το σύνολο των ζωγραφικών έργων

της «Θεογονίας» μπορεί να διαβαστεί ως

ένα εικονογραφικό πρόγραμμα κάποιου

ξεχασμένου ναού μιας παλιάς, αλλόκοτης

θρησκείας, ενός μακρινού παρελθόντος ή ενός μετα-μεταμοντέρνου ναού μιας new age θρησκείας ενός όχι-και-τόσο-μακρινού μέλλοντος· μάλλον το δεύτερο, καθώς οι χώροι όπου κινούνται οι νέοι και οι νέες του Μπαργιώτα σε αναζήτηση των θεών τους παραπέμπουν σε post-apocalyptic σκηνικά μιας απροσδιόριστης καταστροφής που προηγήθηκε.

Επιμελητής: Γιάννης Κουκουλάς Γκαλερί Άλμα, Υψηλάντου 24, Κολωνάκι 21 Μαρτίου-13 Απριλίου

i Love Athens

thodoris bargiotas, «bayou betrothal ( la sposa dell' alligatore)», oil on canvas, 230 x 174cm, 2024

talk of the town

14—20

ΜΑΡΤΙΟΥ 2024

Νο 806

p «Γιατί έχουμε την ανάγκη να ποστάρουμε την άποψή μας για τα πάντα;»

p Ένα γαρίφαλο που μαραίνεται…

p Μικρά διλήμματα

για μεγάλα παιδιά

p Σταύρωση και αποκαθήλωση στη Σαλονίκη

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ Το ηθικό δίλημμα

της υπόθεσης Μπελέρη

Γιατί η υπόθεση Μπελέρη εξελίσσεται σε ηθικό δίλημμα για την ελληνική κυβέρνηση.

Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις τα τελευταία χρόνια ήταν σχετικά καλές, κυρίως λόγω της προσπάθειας που έκαναν οι ελληνικές κυβερνήσεις για να τις διατηρούν σε ένα καλό επίπεδο, κάνοντας συχνά τα στραβά μάτια σε δηλώσεις και ενέργειες της άλλης πλευράς, όπως αυτές του Έντι Ράμα, που θα μπορούσαν να παρεξηγηθούν. Θα περίμενε κανείς από την αλβανική κυβέρνηση να επιδιώκει μια στενή σχέση συνεργασίας με την Ελλάδα, καθώς θέλει να ενταχθεί στην Ε.Ε. και η ενταξιακή της πορεία εξαρτάται σε έναν βαθμό (όσο

από τον

δημήτρη πολιτάκη

SHORTCUT

Σταύρωση και αποκαθήλωση

στη Σαλονίκη

Μοιάζει με πεδίο δοκιμής αντοχών απέναντι στην επέλαση της μισαλλοδοξίας και του σκοταδισμού

τις τελευταίες μέρες η Θεσσαλονίκη, και μάλιστα εν μέσω Φεστιβάλ.

ΔΣε μια ήπειρο όπου θα πίστευε κανείς ίσως ότι κάποια

πράγματα είναι δεδομένα, ενώ όχι μόνο δεν είναι αλλά μοιάζουμε να ολισθαίνουμε

όλο και πιο γοργά προς τα πίσω.

εν χρειάζεται να τονίσω κι εγώ πόσο ευφυής και υποδειγματική σε κάθε επίπεδο –γλωσσικό, πολιτικό, θεσμικό, πολιτισμικό– υπήρξε η απάντηση της γενικής διευθύντριας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Ελίζ Ζαλαντό, προς τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Φιλόθεο, ο οποίος πάντως υπήρξε μάλλον κόσμιος στο αίτημά του να αποσυρθεί από την κοινή θέα η αφίσα του ντοκιμαντέρ Αδέσποτα Κορμιά (όχι ότι του έπεφτε λόγος, φυσικά) συγκριτικά με τις άναρθρες κραυγές

που έχουμε συνηθίσει από επιφανείς ομοιόβαθμούς

του στην ιεραρχία της Εκκλησίας.

Μοιάζει με πεδίο δοκιμής αντοχών απέναντι στην επέλαση της μισαλλοδοξίας και του σκοταδισμού τις τελευταίες μέρες η Θεσσαλονίκη, αλλά τελικά δεν κλιμακώθηκε αγρίως η χθεσινή ένταση στην πλατεία Αριστοτέλους έξω από την αίθουσα όπου προβαλλόταν η ταινία με την «επίμαχη» αφίσα. Προς λύπη ίσως των τηλεοπτικών καναλιών που στα απογευματινά και βραδινά τους δελτία όχι μόνο οσφραίνονταν μπαρούτι στην ατμόσφαιρα αλλά είχαν φροντίσει να υποδαυλίσουν το εκρηκτικό κλίμα, παραχωρώντας το μικρόφωνο σε διάφορους «απλούς πολίτες» της πόλης που δήλωναν έξαλλοι, σοκαρισμένοι και αγανακτισμένοι

από τη «βέβηλη» εικόνα μιας εγκύου (της Παναγίας ίσως, όπως τους είχαν πει) στον σταυρό. Χωρίς, φυσικά, να έχει κάνει κανείς τον κόπο να τους εξηγήσει, έστω και στοιχειωδώς, το πλαίσιο του ντοκιμαντέρ, το οποίο είχε ακριβώς να κάνει με την καθημερινή

σταύρωση Ευρωπαίων γυναικών που διεκδικούν το

δικαίωμα στη σωματική αυτοδιάθεση, στην άμβλωση, στην εξωσωματική γονιμοποίηση και στην ευθανασία – σε μια ήπειρο όπου θα πίστευε κανείς ίσως ότι κάποια

πράγματα είναι δεδομένα, ενώ όχι μόνο δεν είναι αλλά μοιάζουμε να ολισθαίνουμε όλο και πιο γοργά προς τα πίσω.

Αναπόφευκτα ίσως, όποτε προκύπτει ζήτημα με «αμφιλεγόμενες» αναπαραστάσεις εσταυρωμένων που προσβάλλουν υποτίθεται τα χρηστά ήθη και το κοινό περί του θείου αίσθημα, το μυαλό πάει στην πιο διάσημη μάλλον και σίγουρα πιο διαβόητη εικόνα του είδους, το έργο του Αμερικανού εικαστικού Αντρές Σεράνο «Immerse» (εμβάπτιση ή εμβύθιση) του

1987, πιο γνωστό ως «Piss Christ». Πρόκειται για μια

εντυπωσιακή και πνιγμένη στις κόκκινες αποχρώσεις φωτογραφία η οποία απεικονίζει έναν μικρό πλαστικό

εσταυρωμένο βυθισμένο σ’ ένα γυάλινο δοχείο γεμάτο από τα ούρα του Σεράνο. Είχα, μάλιστα, την ευκαιρία να το δω από κοντά το έργο –εντελώς κατά τύχη–όταν συμπεριλήφθηκε σ’ ένα τμήμα της Μπιενάλε

του Μουσείου Whitney της Νέας Υόρκης όπου είχα

βρεθεί το 2006. Ήταν (είναι) πάνω απ’ όλα μια πολύ ωραία φωτογραφία, αλλά φυσικά η έκθεσή της έχει

προκαλέσει κατά καιρούς τον κακό χαμό, ασχέτως του αν ο δημιουργός έχει επανειλημμένως δηλώσει ότι η πρόθεσή του κάθε άλλο παρά βέβηλη ήταν και ότι ο ίδιος είναι χριστιανός.

Η αφίσα της ταινίας που προβλήθηκε χθες στη Θεσσαλονίκη δεν είναι τόσο εικαστικά καλαίσθητη και αφηρημένη όσο το «Piss Christ», όμως ο ρόλος της δεν ήταν εικαστικός αλλά λειτουργικός: να συμπυκνώσει το πνεύμα μιας ταινίας τεκμηρίωσης που πιθανότατα δεν θα είχαν πρόβλημα να παρακολουθήσουν και πολλοί απ’ όσους πίστεψαν ότι η αφίσα μιας ταινίας δημιουργήθηκε για να σπιλώσει τους ίδιους προσωπικά και να βεβηλώσει τα θρησκευτικά τους αισθήματα.

71'

με τους παίκτες του ελληνικού

Ιce Hockey

συνεντευξη: mina καλογερα φωτογραφιεσ: παρισ ταβιτιαν

Μια καλά οργανωμένη ερασιτεχνική λίγκα που αγαπάει και προωθεί τα χειμερινά σπορ.

Δύο νέα

βιβλία από τις εκδόσεις της Lifo.

Βρασίδας

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΡΟΜΠΕΡΤ

Καραλής &

ΕΠΙΣΤΟΛ Ε Σ ΠΡΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΝ

Η

ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ ΤΙΣ ΩΡΑΙΟΤΕΡΕΣ ΜΑΣΚΕΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ.

ΤΗΣ ΜΑΡΘΑΣ

το υπέροχο και φωτεινό σπίτι της δεκαετίας του ’30 στο Κουκάκι με τα

μωσαϊκά και τα ψηλά ταβάνια με περίμενε καφές και εκπληκτικά χιώτικα γλυκά. Η νέα γυναίκα που με υποδέχτηκε και που γνώριζα μέχρι εκείνη τη στιγμή μόνο από

προγράμματα και φυσικά από τη δουλειά της

ανήκει στους αθέατους συντελεστές του θεά-

τρου και μεγάλωσε στη Χίο. Η Μάρθα Φωκά

ξεκίνησε στα γυμνασιακά της χρόνια να συμμετέχει στην ερασιτεχνική ομάδα του ΔΗΠΕ-

ΘΕ Χίου, υπό την καθοδήγηση του ηθοποιού

Γιώργου Μπινιάρη, κι όταν έφτασε η ώρα να

επιλέξει τι να σπουδάσει, πάντρεψε τις εικαστικές της ανησυχίες με την αγάπη της για το

θέατρο, δηλώνοντας το Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ με κατεύθυνση Σκηνογραφία - Ενδυματολογία.

Οι θεατρόφιλοι την έχουν ταυτίσει κυρίως

με τις παραστάσεις του Σίμου Κακάλα και την

έρευνά του στη χρήση της μάσκας. Ωστόσο

εδώ και χρόνια η δραστηριότητά της έχει επεκταθεί σε διάφορες κατηγορίες θεάτρου και χορού, έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες της παλιότερης και της νεότερης γενιάς, ενώ η ξεχωριστή δουλειά της και το εντυπωσιακό της αποτέλεσμα την έχουν αναγάγει ίσως στην πιο γνωστή σχεδιάστρια και κατασκευάστρια μασκών του ελληνικού θεάτρου. Αν και η ίδια, κρίνοντας από τη συζήτηση που ακολούθησε, θα έλεγα ότι θα προτιμούσε να τη χαρακτηρίζουν γλύπτρια μασκών. Και ίσως θα ήταν δίκαιο, αν κρίνει κανείς από δουλειές όπως οι Μίμοι του Ηρώνδα της Άννας

Κοκκίνου, ο Οιδίποδας του περασμένου καλοκαιριού σε σκηνοθεσία του Σίμου Κακάλα με τον Γιάννη Στάνκογλου, οι Όρνιθες του ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα λίγο παλιότερα. Αναφέρομαι ενδεικτικά σε μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες και πετυχημένες δουλειές της, που «πρωταγωνίστησαν» στις πολυσήμαντες αυτές παραστάσεις.

Ξεκίνησε ως βοηθός της δασκάλας της, γλύπτριας Τίνας Παραλή, στον Απόκοπο του Μπεργαδή, μία από τις πρώτες δουλειές του Σίμου Κακάλα και της εταιρείας θεάτρου Χώ-

Φορώντας μάσκα, ο ηθοποιός αποκτά μια τελείως διαφορετική υπόσταση και φεύγει από τα στεγανά

ευκολίες

ρος, και αμέσως μετά υπέγραψε τις δύο επόμενες εκδοχές της πολυκύμαντης Γκόλφως, οι οποίες αποτέλεσαν και την πτυχιακή της εργασία. Η εμμονή του νεαρού σκηνοθέτη τότε να

διερευνήσει τις δυνατότητες της μάσκας όχι μόνο στο αρχαίο δράμα αλλά και σε έργα εποχής έδωσε στη Μάρθα την ευκαιρία να αφοσιωθεί στο αντικείμενο, να το εξελίξει και να το κατακτήσει πλήρως. Έτσι, το 2008 ακολούθησε την ομάδα και τον σκηνοθέτη της στην Αθήνα για το Λιωμένο Βούτυρο του Σάκη Σερέφα στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θέατρου, παράσταση που η κριτική αποθέωσε, αναγνωρίζοντας την ομάδα από τη Θεσσαλονίκη ως μια νέα, σημαντική θεατρική δύναμη. Η Μάρθα αποτελούσε πια αναπόσπαστο μέλος της, με ειδικό ενδιαφέρον για τη χρήση της μάσκας, ένα από τα βασικά σκηνοθετικά εργαλεία του Κακάλα. Θέλοντας να εμπλουτίσει τις γνώσεις της, ταξίδεψε το 2009 στην Πάδοβα της Ιταλίας και παρακολούθησε σεμινάριο κατασκευής δερμάτινης μάσκας ενός θρυλικού καλλιτέχνη, του Donato Sartori.

Μου εξηγεί σχετικά: «Οι Ιταλοί έχουν την κομέντια ντελ άρτε, με πολύ αυστηρούς κανόνες και συγκεκριμένες αναφορές, γεγονός που έχει κάνει πολλές ομάδες να εγκλωβιστούν στο παραδοσιακό τους θέατρο. Εμείς, επειδή κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς γινόταν στην αρχαιότητα, μπορούμε να πάρουμε έναν άλλο δρόμο, δεν μας λέει κανένας τι πρέπει να κάνουμε. Δεν υπάρχουν καθαροί κανόνες. Οπότε και αυτός ο πειραματισμός, η έρευνα επάνω στο κομμάτι της μάσκας, δεν βασίστηκε σε συγκεκριμένα καλούπια, ξεκινήσαμε ενστικτωδώς. Είναι ένας συνδυασμός της ιστορίας της μάσκας και του πώς δουλεύω, αλλά το ότι δεν είχαμε κανέναν περιορισμό για το πώς πρέπει να γίνει άνοιξε νέους ορίζοντες. Κάτι που εγώ αγαπώ πάρα πολύ είναι οι πιο ρεαλιστικές μάσκες, που για τους Ιταλούς είναι εντελώς απορριπτέες. Η μάσκα γι’

αυτούς πρέπει να είναι κωμική ή σχηματική, όχι φλύαρη. Προτίμησα να πάω όπου με πήγε το ένστικτό μου».

Η μάσκα έγινε το σήμα κατατεθέν του Κακάλα και εκείνη αποτελεί έκτοτε τη βασική του συνεργάτιδα σε αυτό το κομμάτι. Γιατί νομίζει, ρωτάω, ότι επιμένει σε αυτό; «Νομίζω ότι η εμπλοκή του Σίμου με τη μάσκα ξεκίνησε για πιο πρακτικούς λόγους, ίσως όπως και στην αρχαιότητα, επειδή έχεις λίγους ηθοποιούς και πολλούς ρόλους – ένας από αυτούς τους λόγους.

Νομίζω ότι φορώντας μάσκα ο ηθοποιός αποκτά μια τελείως διαφορετική υπόσταση και φεύγει από τα στεγανά και τις ευκολίες του. Η μάσκα, θέλοντας και μη, στρέφει τον ηθοποιό σε κατευθύνσεις στις οποίες δεν θα πήγαινε χωρίς αυτήν. Αυτό έχει μια φοβερή γοητεία, το ότι μπορεί να οδηγήσει τον ηθοποιό και τη σκηνοθεσία σε πολλά πράγματα. Χωρίς τη μάσκα πρόκειται για ένα άλλο θέατρο. Με τον Σίμο ωριμάσαμε καλλιτεχνικά μαζί και αν δεν ήταν και η δική

του επιμονή σε αυτό που είχε στον νου του να πετύχει, ούτε εγώ θα είχα κάνει κάποια βήματα. Αν δεν έχεις το κίνητρο και κάποιον να σε σπρώχνει να γίνεις καλύτερος, θα επαναπαυθείς.

Θα πεις, εφόσον βγήκε μία φορά, όπως όταν πέτυχε με το Λιωμένο Βούτυρο, το κρατάμε και το μετατρέπουμε σε φασόν. Αλλά έχουμε προχωρήσει πολύ έκτοτε. Όπως σε όλα τα επαγγέλματα, εμπειρικά αλλάζουν τα πράγματα, αναγκαστικά γίνεσαι καλύτερος».

Σκέφτομαι ότι σε μια εποχή που γίνεται μια ολόκληρη συζήτηση περί φύλου, η μάσκα παίζει με όλα τα φύλα. Μου απαντάει: «Η μάσκα παίρνει συνήθως το φύλο του ανθρώπου και του σώματος που τη φοράει. Η ίδια μάσκα σε άλλο σώμα είναι άλλος χαρακτήρας, άλλο φύλο, κάτι άλλο γενικά, αλλάζει πάρα πολύ. Η κύρια έμπνευση για μένα είναι οι άνθρωποι. Φυσικά και η γλυπτική, πάρα πολύ και η ζωγραφική και η φωτογραφία και τα πορτρέτα. Επειδή οι μάσκες είναι κεντραρισμένες πάνω στον χαρακτήρα, αυτό που θα με συγκινήσει πρέπει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να συνδέεται με την ανθρώπινη φιγούρα. Πολλές φορές βγαίνουν πράγματα επάνω στη δουλειά τα οποία κάπου έχεις δει, έχεις ακούσει. Χωρίς να το θυμάσαι και σε ανύποπτη στιγμή θα συνειδητοποιήσεις ότι ήταν από μια εικόνα που είχες δει χρόνια πριν. Φιλτράρονται τα πράγματα και βγαίνουν την ώρα που πρέπει».

Χρειάστηκε να διορθώσεις ή να ξαναφτιάξεις κάτι γιατί δεν λειτούργησε στην παράσταση; «Συνήθως αυτό γίνεται στις πρόβες. Νομίζω ότι το έχω δει από μόνη μου και πριν. Γι' αυτά που μετανιώνεις και χτυπιέσαι μόνο εσύ και ο σκηνοθέτης τα έχετε καταλάβει, κανένας άλλος, και λες “θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς”. Υπάρχουν και δουλειές που αν δεν σε έχει εμπνεύσει το ίδιο το πρότζεκτ, ο σκηνοθέτης, οι συντελεστές, θα κάνεις αυτό που μπορείς, αλλά θα φτάσεις μέχρι ένα σημείο, δεν θα πας παρακάτω δεν τρελαίνομαι όταν συμβαίνει αυτό». Δικαιολογημένα, εφόσον πρόκειται για μια πολύ πιο απαιτητική και χρονοβόρα διεργασία απ’ όσο νομίζουμε. Μου εξηγεί: «Με τα χρόνια, όσο εξοικειώνεται το χέρι μου στη γλυπτική, συντομεύουν οι χρόνοι που χρειάζομαι για να φτιάξω το γλυπτό στον πηλό. Η σειρά που ακολουθείται είναι πηλός, μετά γύψινο καλούπι, και μέσα στο καλούπι το τελικό υλικό της μάσκας. Συνήθως είναι γάζα, πανί με κόλλα και στοκάρισμα, χρώμα. Ένας μέσος χρόνος είναι 30 ώρες».

Παρατηρώ στον απέναντι τοίχο τη φωτογραφία μιας ηθοποιού με μια ιδιαίτερα εκφραστική μάσκα με σκληρά χαρακτηριστικά, που με κάνει να αναρωτηθώ αν πρόκειται για μακιγιάζ. Ρωτάω τη Μάρθα από ποια παράσταση είναι. «Μη μου το θυμίζεις, κλαίω όποτε το θυμάμαι. Είναι η αγαπημένη μου δουλειά, η παράσταση που κάναμε με τον Σίμο στο φουαγέ του Κρατικού στη Θεσσαλονίκη με τίτλο Εδώ Ουρανός, από το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Αγλαΐα Βετεράνι, μιας Ρουμάνας συγγραφέα που μεγάλωσε στην Ελβετία και αυτοκτόνησε πολύ νέα. Έγιναν δύο παραστάσεις και μετά κατέβηκε εξαιτίας του πρώτου λοκντάουν. Νομίζω ότι με αυτή την παράσταση έκανα ένα βήμα μπροστά στη δουλειά μου. Ήταν η πρώτη φορά που πήγα τόσο πολύ προς το ρεαλιστικό. Οκτώ μάσκες από τις πιο δυνατές που έχω κάνει». Κι αν δεν έχει κάνει ρεαλιστικές μάσκες έκτοτε, όπως στο πρόσφατο Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα του Κωνσταντίνου Ντέλλα στο Θεσσαλικό Θέατρο. Για το Θεσσαλικό έχει παλιότερα υπογράψει τα κοστούμια στις παραστάσεις Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν και Ο Επιθεωρητής της Κυριακής Σπανού, αλλά και τα σκηνικά στον Βόιτσεκ του Θανάση Χαλκιά. «Το κοστούμι το αγαπώ γιατί έχει να κάνει με τον χαρακτήρα. Με τον ίδιο τρόπο που θα προσεγγίσω τον χαρακτήρα στη μάσκα θέλω να κάνω και το κοστούμι. Θα ήταν τέλειος ο συνδυασμός των δύο, αλλά θέλει περισσότερο χρόνο αυτό. Οι ενδυματολόγοι πάντα πιάνουν την εικόνα σφαιρικά, από τα μαλλιά μέχρι τα πάντα».

Ωστόσο οι μάσκες αποτελούν αναμφισβήτητα την προσωπική της ειδίκευση. Εκτός από τον Σίμο Κακάλα, έχει συνεργαστεί με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό στο Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας, με την Ελένη Ευθυμίου σε ένα μουσικό έργο του Λευτέρη Βενιάτη, το Land Tirol της Αυστρίας, με τον Άγγελο Φραντζή στην ταινία Σύμπτωμα, ενώ έχει δουλέψει ακόμα και σε βιντεοκλίπ του Δημήτρη Σαμόλη. Δεν βλέπω μάσκες γύρω μας όσο μιλάμε, αλλά παρατηρώ δύο πήλινα

εκμαγεία σαν νεκρικά προσωπεία. Πρόκειται

για προπλάσματα, μου εξηγεί, που τα έφτιαχνε παλιότερα, όταν χρειαζόταν να πάρει το καλούπι ενός ηθοποιού από το πρόσωπό του. Λόγω πείρας, αρκεί μια φωτογραφία πια. Οι φίλοι της τής ζητάνε μάσκες καρναβαλιού; Γελάει και μου απαντάει: «Ευτυχώς, όχι! Όταν είναι η δουλειά σου, δεν μπορεί να είναι και η διασκέδασή σου. Νιώθω ότι θα το υποτιμήσω αν το κάνω. Η μάσκα στο καρναβάλι έχει την ανάποδη λειτουργία από εκείνη

του θεάτρου. Αποκρύπτουμε την ταυτότητά

μας, φορώντας κάτι ξένο. Η λειτουργία της θεατρικής μάσκας έχει να κάνει με το πώς

αναδεικνύεις έναν χαρακτήρα, όχι με το πώς τον κρύβεις. Δεν το υποτιμώ το καρναβάλι, είναι και αυτό μέσα στην ιστορία της μάσκας, αλλά θέλει μια άλλη προσέγγιση. Θα έψαχνα άλλους τρόπους». Τη ρωτάω αν έχει ζηλέψει μάσκες άλλων. «Του Ιταλού δάσκαλού μου, αλλά η χειρονομία του ήταν συγκλονιστική.

Επηρεάστηκα πάρα πολύ. Μετά, σιγά-σιγά, βρήκα δικό μου τρόπο στη γλυπτική. Γλύπτες έχω ζηλέψει», μου απαντάει.

«Η μάσκα παίρνει συνήθως

το φύλο του ανθρώπου και του σώματος που τη φοράει.

Η ίδια μάσκα σε άλλο σώμα είναι άλλος χαρακτήρας, άλλο φύλο, κάτι άλλο γενικά, αλλάζει πάρα πολύ».

θεσσαλονικη Στη Θεσσαλονίκη τρως τέλεια, ισχύει, είναι ο ιδανικός τριήμερος προορισμός για τον επισκέπτη, αλλά σε λίγα μαγαζιά. Έχει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, δεν είναι ένα χωριό στο οποίο πηγαίνεις κι έχει δέκα ταβέρνες ή δέκα εστιατόρια, επομένως θα ’πρεπε να έχει πολύ περισσότερα καλά μαγαζιά. Θεωρώ ότι έχει δημιουργηθεί μια ρομαντική ψευδαίσθηση για την πόλη.

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

«Futuranna»: Έκθεση αφιερωμένη στην Anna Esposito στην γκαλερί Gramma Epsilon

Τριάντα έργα της ρηξικέλευθης Ιταλίδας εικαστικού Anna Esposito, τα οποία χρονολογούνται από τη δεκαετία του ’60 μέχρι και την πρώτη δεκαετία του 2000, παρουσιάζονται σε επιμέλεια των Paolo Cortese και Francesco Romano Petillo. Στα έργα αυτά η καλλιτέχνιδα επικεντρώνει την κριτική της ματιά στον καταναλωτισμό και την κουλτούρα

της σπατάλης, όπως υποδηλώνει και ο τίτλος της έκθεσης που παραπέμπει στο «Futurama», τη διάσημη έκθεση της Νέας Υόρκης από το 1939.

14/3-15/6, Gramma Epsilon, Αγάθωνος 6, Αθήνα, Τρ.-Σάβ. 11:00-19:00

30 THE WEEK Όσα ξεκινάνε αυτή την εβδομάδα

32

ΣΙΝΕΜΑ Οι νέες ταινίες της εβδομάδας

34

ΜΟΥΣΙΚΗ Η χρυσή «απόδραση» της Raye

36

ΜΟΥΣΙΚΗ Ο Vassilikos ετοιμάζει καινούργιο άλμπουμ, κάνει live με τον Γιώργο Τριαντάφυλλου, επανενώνεται με τους Raining Pleasure αυτό το καλοκαίρι και δεν θέλει πια να δουλεύει μόνος

38

BIBΛΙΟ «Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

40

BIBΛΙΟ Η Θήβα που δεν ξέρουμε

anna esposito, the zebras no. 1, 2001, collage on paper, 56,5 x 66,5 cm

the week

1 ΘΕΑΤΡΟ

Ο «Καταποντισμός» στο Εθνικό Θέατρο

Οι ήρωες του Βασίλη Βηλαρά επισκέπτονται την γκέι Ελλάδα της Μεταπολίτευσης και μεταφέρουν τις επιθυμίες, τις σκέψεις και τις αγωνίες των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων εκείνης της περιόδου όπως τις αποτύπωσαν

τα ίδια, σε πρώτο πρόσωπο, μέσα από τις επιστολές

που έστελναν στο επαναστατικό περιοδικό «Αμφί».

Οι παλιές ιστορίες αναμειγνύονται με τις αντίστοιχες

εμπειρίες των ατόμων επί σκηνής, διεκδικώντας την

ορατότητα και μια ειλικρινή στάση ζωής. Η παράσταση απευθύνεται σε θεατές άνω των 18 ετών.

21/3-28/4, Εθνικό Θέατρο - Θέατρο Rex - Σκηνή «Κατίνα Παξινού», Πανεπιστημίου 48, Πέμ.-Κυρ. 21:00, είσοδος: 5-13 ευρώ

2 ΠΑΡΤΙ

ΚΨΜ ΠΑΡΤΙ ΜΑΣΚΕ

Το γνωστό πάρτι επιστρέφει, αυτήν τη φορά μασκέ και με live μπάντα με frontman τον Τάσο Λάζαρη. Ακολουθεί ένα πολύωρο DJ set από τους Mits Mann και Άρη Θανασούλα, δύο εκ των πιο εκλεκτών μελών του ΚΨΜ από τις πρώτες μέρες του. Ο σκληρός ήχος έχει την τιμητική του.

17/3, 21:00, Arch Club, Κωνσταντινουπόλεως 111, Βοτανικός, είσοδος: 10-12 ευρώ

3 ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ «The

Last Five Years»

Το δημοφιλές και βραβευμένο μιούζικαλ The last five years σε κείμενο, μουσική και στίχους του σπουδαίου Αμερικανού συνθέτη Τζέισον Ρόμπερτ Μπράουν,

ένα από τα δημοφιλέστερα οff-Broadway μιούζικαλ, επιστρέφει στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ με μια νεοϋορκέζικη ιστορία ενός ασυνήθιστου έρωτα. Για εννιά μόνο παραστάσεις.

20, 22-24, 26-27, 29-31/3, 20:30 (Κυρ. 19:30), Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής ΣκηνήςΚΠΙΣΝ, λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 364, Καλλιθέα, είσοδος: 10-20 ευρώ

4 ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ

Τι είναι αυτό που με κάνει αγόρι; Η περφόρμανς της Life After Death Theatre Company σε συνεργασία με την Gender Alliance Initiative και με

την υποστήριξη του υπουργείου Πολιτισμού επιχειρεί

να θέσει ερωτήματα όπως τι είναι αυτό που μας κάνει

αγόρια, άντρες, αρρενωπότητες, επαναπροσδιορίζοντας όρους, συμπεριφορές και μοτίβα που συμβαί-

νουν γύρω και μέσα μας, συνειδητά ή ασυνείδητα, και ορίζουν τη ζωή μας. Σε σκηνοθεσία της Βίκυς Αδάμου και κείμενο του Γιώργου Νικολαΐδη.

Από 16/3, H.ug, Μελιταίων 14, Αθήνα, Σάβ. 21:00, Κυρ. 20.00, είσοδος: 10-15 ευρώ

5 ΘΕΑΤΡΟ

Το «Ονειρόδραμα» του Στρίντμπεργκ

ιστορία της κόρης του Θεού Αγνής από τη στιγμή που κατεβαίνει από τον ουρανό για να επισκεφθεί τη γη, προκειμένου να γνωρίσει την ανθρώπινη φύση και όσα βιώνει το άγνωστο για εκείνη είδος. Η Γεωργία Μαυραγάνη σκηνοθετεί το έργο ως μια χορική αφήγηση, ένα χειροποίητο θέατρο μεγάλης κλίμακας. 20/3-19/5, Εθνικό Θέατρο - Κτίριο Τσίλερ - Κεντρική Σκηνή, Αγίου Κωνσταντίνου 22-24, Τετ., Κυρ. 19:00, Πέμ.-Σάβ. 20:30, είσοδος: 10-25 ευρώ

6 ΜΟΥΣΙΚΗ

Η Patti Smith για δύο βραδιές στη Στέγη

STOP THE PRESS

ΠΑΡΤΙ

Hideout Events: A Night in Venice

To γνωστό θεματικό πάρτι που διοργανώνεται την Αποκριά με τους 101 Jellyfish, Kim Mav, Miss Lefki, Nick Matthew κ.ά. Το dress code είναι υποχρεωτικό.

16/3, 21:00, Ξενοδοχείο Μπάγκειον, πλ. Ομόνοιας 18, Αθήνα, είσοδος: από 12 ευρώ

Ένα διαρκώς εξελισσόμενο πρότζεκτ είναι το Correspondences που μετράει πλέον πάνω από δέκα χρόνια ζωής. Βασίζεται σε μια συνεργασία μεταξύ του ιδρυτή της Soundwalk Collective, Stephan Crasneanscki, και της Πάτι Σμιθ, οι οποίοι προσπαθούν να αποτυπώσουν επί σκηνής μια ηχητική μνήμη που αποκαλύπτει ίχνη του παρελθόντος αλλά και τρέχουσες ιστορίες του κόσμου στον οποίο ζούμε. Η ποίηση της Σμιθ ντύνει τα μακρινά ταξιδιωτικά πλάνα σαν σάουντρακ μιας αόρατης πόλης και τα σκηνοθετεί ο Crasneanscki. Συμμετέχουν ο Simone Merli της Soundwalk Collective και ειδικοί καλεσμένοι. Τα visuals της παράστασης είναι από τον Pedro Maia.

14-15/3, 20:30, Κεντρική Σκηνή, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, λεωφ. Ανδρέα Συγγρού 107, είσοδος: 5-50 ευρώ

7 ΘΕΑΤΡΟ

Το «Φαγητό» της Μαρίας Λαϊνά στο ΠΛΥΦΑ

Ένας ανοιχτός διάλογος για το τι ορίζουμε ως φαγητό. Το φαγητό στο θέατρο συνήθως δεν επιτρέπεται. Πέρα από την καθαρά βιολογική, η ανθρώπινη ανάγκη για τροφή αποκαλύπτει και παραπέμπει σε περισσότερες από μία μορφές πείνας. Το ιδιότυπο κείμενο της Μαρίας Λαϊνά μετά ανεβαίνει ξανά σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιόλιου για έξι παραστάσεις.

15, 17, 22, 23, 29-30/3, 21:15, ΠΛΥΦΑ, Κορυτσάς 39, Βοτανικός, είσοδος: 10-15 ευρώ

8 ΠΑΡΤΙ

Carnival X Rave: Double Stage Party

στο Ρομάντσο

Το ΤxR επιστρέφει σε καρναβαλικούς ρυθμούς. Στο ισόγειο θα παίζει αγαπημένα guilty pleasure hits των ’90s, ’00s και ’10s, ενώ παράλληλα στο υπόγειο θα παίζει ένα μεγάλο rave πάρτι μέχρι το ξημέρωμα της Κυριακής. Με τους Maaantz , Fiyahkidd, PJ Mugiwara και Carnival Queen.

16/3, 23:30, Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3-5, Ομόνοια, είσοδος: 6-8 ευρώ

EKΔΗΛΩΣΕΙΣ

9 ΜΟΥΣΙΚΗ

Beduin Records 10 Years Anniversary

ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ

WALKING IN LIGHT

Μια πολυμεσική sitespecific performance σε σκηνοθεσία της Έλενας Ζερβοπούλου

και παραγωγή της Diversity United, υπό την αιγίδα και με τη στήριξη

του υπουργείου Πολιτισμού, εμπνευσμένη από μαρτυρίες νέων προσφύγων, που συνδυάζεται με βιντεο-προβολή και ζωντανή μουσική

και αποκαλύπτει το εσωτερικό τους ταξίδι, αναδεικνύοντας την ανθεκτικότητά τους.

17/3, 19:00, ΠΛΥΦΑ, Κορυτσάς 39, Βοτανικός, είσοδος ελεύθερη

Ένα label showcase με αφορμή τα δέκα χρόνια λειτουργίας της δισκογραφικής εταιρείας (2014-2024).

Η Bedouin Records ιδρύθηκε από τον καλλιτέχνη Salem Rashid Skourlis στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και, περνώντας από το Βερολίνο, η έδρα της σήμερα βρίσκεται στο Τόκιο. Από τότε μετράει πάνω από 50 άλμπουμ από καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, δοκιμάζοντας συνεχώς τα όρια του ήχου και της ηλεκτρονικής μουσικής. Στο event θα εμφανιστούν οι fatalism, Mira, Constantine Skourlis και Katharos Chalkos.

15/3, 20:00, Temple Athens, Ιάκχου 17, Γκάζι, είσοδος: 15-20 ευρώ

10 ΘΕΑΤΡΟ «Rayman, ούρλιαξε»

Ο θεωρητικός φυσικός Rayman ετοιμάζεται να παραλάβει το βραβείο που, έστω και με καθυστέρηση, αποφάσισε να του απονείμει η Ακαδημία Επιστημών ως αναγνώριση για το έργο του. Ο Rayman, ζώντας πια αποκομμένος από την ακαδημαϊκή κοινότητα, διχάζεται: να υποταχθεί στην εξουσία της επιτροπής για να καρπωθεί τα προνόμια της διάκρισης ή να αρνηθεί το βραβείο; Τρεις ηθοποιοί και μια λυρική τραγουδίστρια σε μια παράσταση που συμφιλιώνει το μεγάλο άγνωστο με το γνώριμο και το οικείο.

15/3-28/4, Θέατρο Σφενδόνη, Μακρή 4, Αθήνα (Μακρυγιάννη), Παρ.-Σάβ. 21:00, Κυρ. 20:00, είσοδος: 14-18 ευρώ

11 ΘΕΑΤΡΟ «Girls & Boys»

Μια αναπάντεχη συνάντηση στο αεροδρόμιο οδηγεί σε μια έντονη, παθιασμένη σχέση. Γάμος, παιδιά, καριέρα, μια φυσιολογική οικογένεια. Οι ισορροπίες όμως διαταράσσονται και η καθημερινότητα θα πάρει μια εφιαλτική πορεία. Ένα σκληρό έργο του Dennis Kelly σε σκηνοθεσία και ερμηνεία της Μυρτώς Κουλουρίδη.

18/3-28/4, Το Πάνω Σπίτι, λεωφ. Αλεξάνδρας 37, Δευτ.-Τρ. 21:15, είσοδος: 10 ευρώ

the week

Μπαρδόν

Γεύσεις ελληνικής κουζίνας με κρητικό άρωμα σε ένα ελληνικό bistro.

ΠΑΡΤΙ

ΚΥΨΕΛΗ

ΒΕΑΤ Carnival Weekend

Η Δημοτική Αγορά της

Κυψέλης υποδέχεται

ένα μεγάλο διήμερο καρναβαλικό event με ελεύθερη είσοδο, το οποίο

συνδυάζει μουσική, φαγητό, aperitivi, δίσκους βινυλίου, βιβλία και καλή

διάθεση. Τη μουσική

αναλαμβάνουν οι Chevy & Christian Disko, Express Skopelitis, Diggin’ Deeper, Stivako, Adamantios (Teranga Beat), Palov, DJ MC Theo και Papaioannou (_&Beyond).

16-17/3, 13:00-23:30, Δημοτική Αγορά Κυψέλης, Φωκίωνος Νέγρη 42, Αθήνα

Hold-school έκφραση «με το μπαρδόν» γίνεται έμπνευση για ένα νέο all-day μπιστρό με ελληνικό χαρακτήρα και την υπογραφή της ομάδας του Geppetto. Το Μπαρδόν ήρθε να προστεθεί στον γευστικό χάρτη του Παγκρατίου που έτσι κι αλλιώς αποτελεί σταθερή αξία όταν θέλεις να απολαύσεις καφέ, ποτό, φαγητό ή ένα νόστιμο brunch.

Το Μπαρδόν σε υποδέχεται σε μια ατμόσφαιρα με παραδοσιακό χαρακτήρα, όπου τα βλέμματα κλέβει ο εντυπωσιακός χειροποίητος πολυέλαιος που θυμίζει άλλες εποχές. Το ίδιο συμβαίνει και με τα πιάτα που θα βρεις στο μενού, αφού θυμίζουν την αυθεντική ελληνική κουζίνα με αρκετές κρητικές αναφορές και με όλη την αγνότητα της σπιτικής μαγειρικής.

Το brunch, ή κολατσιό επί το ελληνικότερον, σερβίρεται 9:00-14:30, διατηρώντας την ταυτότητα του late breakfast, και περιλαμβάνει κυρίως πιάτα με αυγά που αποδεικνύουν ότι στην πραγματικότητα δεν χρειάζεσαι τίποτε άλλο για να ξεκινήσεις τη μέρα σου. Τα αυγά μάτια τηγανίζονται σε στακοβούτυρο και μπαίνουν πάνω σε ένα κομμάτι παραδοσιακή μαραθόπιτα με κρέμα γαλομυζήθρας και ντομάτα καρέ. Το Croque Madame είναι μια ελληνική εκδοχή με αυγόφετες, γραβιέρα, απάκι και κρέμα καλαμποκιού και ο καγιανάς γίνεται ένα πεντανόστιμο μαμαδίστικο γεύμα που σου δίνει ενέργεια για όλη την ημέρα. Ακόμα και το τοστ είναι μια περιποιημένη version του αγαπημένου σνακ, που εδώ φτιάχνεται με παραδοσιακό ψωμί, γραβιέρα και κασέρι, παστουρμά και στακοβούτυρο – αν το φας, δύσκολα γυρνάς σε αυτό που ήξερες.

Η κουζίνα του Μπαρδόν, μετά το brunch, συνεχίζει να σερβίρει μεζέδες που μπαίνουν στη μέση, όπως χοιρινό κότσι, σεφταλιά ή συκώτι ψητό με βότανα και ψητή πατάτα, που συνοδεύονται από κρασί, ούζο ή παλαιωμένο τσίπουρο για τους μερακλήδες foodies. Μην αντισταθείς ούτε στα γλυκά, όπως η σφακιανή πίτα με μέλι, γιατί σε αυτό το νέο στέκι αξίζει να κάνεις μια μικρή γευσιγνωσία που, με το μπαρδόν, τα σπάει!

Πλ. Βαρνάβα 9 Social: metompardon

απο toν

Εγώ, καπετάνιος

Η αισιόδοξη, λαμπερή τραγωδία του Ματέο Γκαρόνε για την οδύσσεια δύο νεαρών Σενεγαλέζων.

ΣΥΝΟΨΗ: Η σύγχρονη οδύσσεια δύο εφήβων από τη Σενεγάλη, που εγκαταλείπουν τους δικούς τους, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο στην Ευρώπη.

Μαέστρος στην αποτύπωση της ταραχώδους εφηβείας, ο Ματέο Γκαρόνε του Γκομόρα και του Dogman υιοθετεί τη γλυκύτητα ενός Τορνατόρε, γιατί το Εγώ, Καπετάνιος, που έκανε

παγκόσμια πρεμιέρα στο περσινό Φεστιβάλ Βενετίας και απέσπασε πολλά βραβεία, ανάμεσα στα οποία και τον Αργυρό Λέοντα Σκηνοθεσίας, βασίζεται περισσότερο στις ανθρώπινες αξίες και την ελπίδα παρά στη συντριβή και τον κυνισμό στον οποίο μας είχε συνηθίσει

μέχρι τώρα ο Ιταλός δημιουργός. Πρωταγωνιστής είναι ο Σεϊντού, ένα καλό παιδί από τη Σενεγάλη, ευχάριστο και ευγενικό. Ορφανός

μής του, γιατί δεν βρήκε ποτέ την ευκαιρία να

δοκιμάσει τα όριά του, το μακρινό ταξίδι μοιά-

ζει με εξωτική οδύσσεια, γυρισμένη βασικά στο Ντακάρ, στα περίχωρα της πρωτεύουσας της Σενεγάλης και στο Μαρόκο – ο Γκαρόνε το

μοντάρει σαν αναμενόμενο οδοιπορικό, κόβοντας τις περισσότερες σκηνές απαλά, με πολλά ντιζόλβ και κάποια βολέ, αντί να κάνει απότομα κοψίματα και τραχιά εικόνα. Στη διαδρομή

INFO IO, CAPITANO

Ματέο Γκαρόνε ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟYΝ: Σεϊντού Σαρ, Μουσταφά Φολ, Ισάκα Σαουαντόγκο

του New Mexico, γνωρίζει τη Λου, μια ιδιοκτήτρια γυμναστηρίου . Οι δυο τους ερωτεύονται, μια εξέλιξη που θα προκαλέσει έναν ανεξέλεγκτο κύκλο βίας.

Αριστούργημα

Καλό

Ικανοποιητικό Μέτριο

από πατέρα, λατρεύει τόσο τη μητέρα του που όταν της λέει πως σκέπτεται να φύγει στην Ευρώπη, να γίνει μουσικός και να βοηθήσει τις μικρότερες αδελφές του, και τη βλέπει να συγχύζεται, την καθησυχάζει τύπου «πλάκα σου έκανα, μάνα», και υπαναχωρεί, κυριευμένος από αμφιβολίες, δεύτερες σκέψεις – είναι ένας έφηβος που δεν ντρέπεται να ομολογήσει πως φοβάται και αγαπά. Ωστόσο, δεν εγκαταλείπει το σχέδιο της μεγάλης απόδρασης με τον ξάδελφο και κολλητό του, τον Μούσα, και, ξεπερνώντας τους πολλούς δισταγμούς, ξεκινά μαζί του από το Ντακάρ με τελικό προορισμό τη γνώριμη πλέον ευρωπαϊκή ουτοπία μιας καλύτερης ζωής για τόσους απελπισμένους από τη μαύρη ήπειρο, δηλαδή μια ακτή της Μεσογείου, αν βέβαια η τύχη τούς χαμογελάσει. Με κυβερνήτη έναν νέο άνδρα που δεν έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος της δύνα-

διακόπτει τον ειρμό της αγωνίας με ελαφρώς ποιητικές πινελιές και μόνο προς το φινάλε σφίγγει την ένταση. Πάει καιρός που είχαμε να δούμε μια τόσο αισιόδοξη, σχεδόν λαμπερή τραγωδία, ραμμένη στα γούστα της πάλαι ποτέ τάσης της Ακαδημίας να επιβραβεύει θλιβερές, αλλά ανθρώπινες και «καθαρές» ιστορίες από το μακρινό εξωτερικό της ένδειας και της προσφυγιάς. Απ’ ό,τι φαίνεται από τη φετινή υποψηφιότητα του Εγώ, Καπετάνιος στην κατηγορία της Διεθνούς Παραγωγής, το γούστο μιας μερίδας ψηφοφόρων των Όσκαρ δεν μετακινήθηκε. Ξεχωρίζει ο πρωταγωνιστής, ο αφοπλιστικός Σεϊντού Σαρ, με το άφθονο, αυθεντικό συναίσθημα.

ΑΙΓΛΗ 4—ΑΝΔΟΡΑ—ΑΣΤΟΡ—ΑΤΛΑΝΤΙΣ 2— ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΛΑΪΣ 1—ΤΡΙΑΝΟΝ —ΖΕΑ

Ματωμένος δεσμός

LOVE LIES BLEEDING

ΣΚΗΝΟΘΕΣIΑ:

Δεν είναι σίγουρο αν η ερμηνεία της Κρίστεν Στιούαρτ στον Ματωμένο Δεσμό, που έκανε διπλή πρεμιέρα στα φεστιβάλ του Σάντανς και του Βερολίνου, όπως πέρσι οι Περασμένες Ζωές, είναι η καλύτερή της (έχει αποσπάσει υποψηφιότητα για Όσκαρ α’ γυναικείου ρόλου για το Σπένσερ, προσκαλώντας μας σε μια άλλη όψη της ψυχής της Νταϊάνα), αλλά στο σκληρό ρομάντσο της Ρόουζ Γκλας τα δίνει όλα, σχεδόν αδιαφορώντας για το μέτρο, τις συνέπειες, ακόμα και την αληθοφάνεια. Συνάδει πλήρως με την ταινία, την ’80s κινηματογραφική αισθητική της αλλά και με τα όρια της αληθοφάνειας που ηθελημένα υπονομεύει. Υποδύεται τη Λου που είναι λεσβία, κλειστή ως άνθρωπος και απογοητευμένη μάνατζερ γυμναστηρίου στο New Mexico, το οποίο μαθαίνουμε αργότερα πως ανήκει στον γκάνγκστερ πατέρα της (στον ρόλο ο Εντ Χάρις, σπαρταριστός). Στο σιδεράδικο όπου συνήθως αποφεύγει τους ενοχλητικούς, διώχνοντάς τους όπως όπως για να επιστρέψει στη μοναξιά της, διασταυρώνεται με την Τζάκι (Κέιτι Ο’Μπράιαν), μια εντυπωσιακά γραμμωμένη συνομήλική της σε αναζήτηση στοιχειώδους μπάτζετ καθ’ οδόν προς το Λας Βέγκας, όπου ονειρεύεται να λάμψει σε διαγωνισμό bodybuilding. Την ερωτεύεται άμεσα και άνευ ορίων και έχει την όχι και τόσο φαεινή ιδέα να την προμηθεύει με ενέσιμα αναβολικά – από αγάπη… Οι τεταμένες συμπεριφορές χτυπάνε κόκκινο όσο οι άτυχες, μνημειωδώς δυσάρεστες περιστάσεις πυκνώνουν σ’ αυτή την ευδιάκριτη αμερικανική εσχατιά του 1989. Μπλεγμένες σε μια σειρά από φόνους, οι δύο γκέι Θέλμα και Λουίζ βλέπουν τα περιθώρια να στενεύουν, η καθεμιά από τη δική της οπτική. Το παρασκήνιο της

INFO

Η Raye πρόσφατα κυκλοφόρησε μια συμφωνική εκδοχή του «My 21st Century Blues».

Instagram: @raye

A«Η χρυσή «απόδραση» της Raye

Το success story της 26χρονης Βρετανής ποπ σταρ που η Polydor αρνήθηκε να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο άλμπουμ της.

little context, if you care to listen / I find myself in a shit position / The man that I love sat me down last night / And he told me that it’s over, dumb decision» («Μια ενημέρωση, για όποιον ενδιαφέρεται / Βρίσκομαι σε άσχημη κατάσταση / Ο άντρας που αγαπώ με έπιασε χθες το βράδυ / Και μου είπε τελειώσαμε, ανόητη απόφαση»), τραγουδά η Raye και δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι όποτε ανοίγω το ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο, μάλλον όποτε ανοίγει αυτόματα μόνο του, πέφτω πάνω σε αυτούς τους στίχους.

Το «Escapism» στο οποίο συμμετέχει η ράπερ 070 είναι από αυτά τα κομμάτια που τα ακούς κυριολεκτικά παντού, όπου κι αν βρεθείς και σταθείς, μέχρι να τα σιχαθείς.

Κυκλοφόρησε το 2022, έγινε τεράστιο χιτ, τρελό viral στο TikTok, κατέκτησε άνετα την κορυφή των βρετανικών τσαρτ και σάρωσε στην κατηγορία του καλύτερου τραγουδιού διεθνώς, σε όλα τα σημαντικά βραβεία.

Το ίδιο συνέβη πρόσφατα και στα Brit Awards, τα πιο σημαντικά μουσικά βραβεία

της Βρετανίας. H Raye είχε 7 υποψηφιότητες και κατάφερε να κερδίσει τις 6, τις περισσότερες που έχει πάρει ποτέ ένας καλλιτέχνης, σπάζοντας το ρεκόρ των 4 που έχουν μαζέψει στο παρελθόν ο Harry Styles, η Adele και οι Blur. Η 26χρονη πήγε σπίτι της με ασημένια αγαλματάκια για τις κατηγορίες καλύτερου άλμπουμ, τραγουδιού, συνθέτη και νέου καλλιτέχνη της χρονιάς, εκτός των άλλων. Μεγάλη τιμή και δικαίωση για μια δημιουργό που παραλίγο να μην κάνει καριέρα εξαιτίας κάποιων στενοκέφαλων.

Η κατά κόσμον Rachel Agatha Keen γεννήθηκε σε ένα προάστιο του Λονδίνου το 1997. Έχει μητέρα Ελβετίδα με καταγωγή από την Γκάνα και πατέρα Βρετανό. Raye είναι το όνομα της γιαγιάς της που ήταν μαζί της πάνω στη σκηνή στα Brit Awards και την αγκάλιαζε από συγκίνηση όταν έγραφε

ιστορία σε μία από τις πιο τρυφερές στιγμές

που έχουμε δει σε τελετή. Από μικρή μάθαινε να γράφει τραγούδια μαζί με την αδελφή της, που είναι επίσης μουσικός. Στα 17 της είχε κυκλοφορήσει ήδη το πρώτο της EP. Γρήγορα ήρθε ένα συμβόλαιο με την Polydor, ενώ προτού εκτοξευτεί η σόλο καριέρα της έγραφε τραγούδια για σούπερ-σταρ όπως οι Beyoncé, Little Mix, Rihanna, David Guetta, John Legend και Ellie Goulding. Ταυτόχρονα, έβγαλε μια σειρά από μικρά χιτ, χτίζοντας το κοινό της και περιοδεύοντας σόλο.

Όμως, μετά από επτά χρόνια αξιοπρεπούς πορείας και σκληρής δουλειάς, το ενδεχόμενο να κάνει ντεμπούτο-άλμπουμ δεν υπήρχε, τουλάχιστον όχι στα σχέδια της δισκογραφικής της. Σε μια κίνηση απόγνωσης, γνωστοποίησε την κατάσταση στα social media.

Τουίταρε το 2021: «Έχω συμβόλαιο για τέσσερα άλμπουμ από το 2014 και δεν μου επιτρέπουν να κυκλοφορήσω ούτε ένα! Το μόνο

που με νοιάζει είναι η μουσική. Βαρέθηκα να το σκέφτομαι συνέχεια και βαρέθηκα να στενοχωριέμαι γι’ αυτό. Για μένα δεν είναι μόνο μια δουλειά, είναι κάτι προσωπικό».

Μέχρι σήμερα είναι ανεξήγητο γιατί η Polydor δεν θεωρούσε ότι ήταν έτοιμη να κυκλοφορήσει προσωπικό δίσκο. Όπως είπε σε μια συνέντευξή της, μια εξήγηση ήταν ότι δεν είχε κάνει ακόμα Τοp10 hit, έστω κι αν έκανε νούμερα στο streaming. Αν έκαναν λίγη υπομονή, βέβαια, θα τους διέψευδε πανηγυρικά.

Την ίδια κατάσταση βιώνουν αρκετές νεαρές δημιουργοί που παλεύουν να βγάλουν δίσκο, και δεν έχει σχέση με το πόσο διάσημος είναι κάποιος. Καταξιωμένα ονόματα όπως η Dua Lipa πέρασαν πάνω-κάτω κάτι ανάλογο. Και, ναι, η μουσική βιομηχανία λειτουργεί περίεργα, σκληρά και καθόλου δίκαια.

Τουλάχιστον, η Raye κατάφερε να σώσει την καριέρα της – ο τίτλος του μεγαλύτερου hit της δεν θα μπορούσε να είναι πιο ιδανικός. Αποδεσμεύτηκε γρήγορα από το συμβόλαιό της και πήρε το αίμα της πίσω χωρίς να έχει καμιά πολυεθνική στο πλευρό της, που να της υπαγορεύει τι να κάνει. Το ντεμπούτο της «My 21st century blues» κυκλοφόρησε πέρσι από τη Human Re Sources, μια μικρή, ανεξάρτητη εταιρεία, και τα υπόλοιπα είναι γνωστά.

Η βράβευσή της, πάντως, δεν πρέπει να

προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη. Δεν λέμε ότι δεν το αξίζει, αλλά ήρθε σε μια μεταβατική περίοδο για τα Brit Awards που για χρόνια προτιμούσαν άνδρες καλλιτέχνες και σνόμπαραν γυναικεία ονόματα – ακόμα και ο Harry Styles τους ξεμπρόστιασε πέρσι. Όταν παρέλαβε το βραβείο καλύτερου καλλιτέχνη για το 2023, κατά τη διάρκεια της ευχαριστήριας ομιλίας του, παραδέχτηκε, δυσφορώντας, ότι είχε προνομιακή μεταχείριση λόγω του φύλου του. Έτσι, στη φετινή απονομή κυριάρχησαν οι γυναίκες και τα non-binary άτομα, που πήραν το 70% των βραβείων. Τέλος καλόόλα καλά για όλους, ειδικά για τη Raye. Η πορεία της θυμίζει τις παλιές καλές εποχές της συγχωρεμένης Amy Winehouse στο πιο υγιές – της μοιάζει λίγο κιόλας εμφανισιακά. Στα τραγούδια της, μάλιστα, συχνά αναφέρεται στα προβλήματα που αντιμετώπισε λόγω καταχρήσεων, μισογυνισμού, ανασφάλειας, σωματικής δυσμορφίας, ή στη σεξουαλική επίθεση που είχε δεχτεί πιτσιρίκα, όταν πρωτοξεκινούσε, από έναν μουσικό παραγωγό. Για να κλείσουμε, όμως, όσον αφορά τα Brit Awards, οι επόμενες χρονιές θα δείξουν αν αυτή η αλλαγή θα έχει κάποια γενικότερη επίδραση στο μουσικό στερέωμα. Και μπορεί σε ορισμένους να φαίνεται περίεργο ή υπερβολικό, μια και υπάρχουν τόσες γυναίκες μουσικοί όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ας αναλογιστεί κανείς πόσες από αυτές είναι στ’ αλήθεια τόσο δημοφιλείς που θα μπορούσαν να ρισκάρουν να τις φέρουν στην Ελλάδα σόλο για live.

φωτο:

sebastian

Unedo BOUTIQUE HOTEL

Ηαπόδραση στο μικρό γραφικό χωριό του Παλαιού Παντελεήμονα Πιερίας είναι μια εμπειρία που μοιάζει με παραμύθι. Η πανέμορφη πανοραμική θέα του Θερμαϊκού Κόλπου που μπορείς να απολαύσεις από τις σχεδόν πάντα χιονισμένες πλαγιές του μεγαλύτερου βουνού της Ελλάδας σε

κάνει να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα από τα πιο όμορφα μέρη του κόσμου. Εκεί, ανάμεσα στα μακεδονίτικα αρχοντικά, τα γραφικά πλακόστρωτα καλντερίμια και το καταπράσινο τοπίο με θέα το Αιγαίο, θα συναντήσεις το Unedo Boutique Hotel.

Ένας επίγειος παράδεισος, που φιλοξενεί όλο τον χρόνο στιγμές αληθινής χαλάρωσης. Ο συνδυασμός ξύλου και πέτρας, το γαλήνιο περιβάλλον και ο συνδυασμός παράδοσης και σύγχρονων ανέσεων δημιουργεί μια μοναδική εμπειρία hospitality. Τα τέσσερα πέτρινα, διώροφα κτίρια βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τη μαγεία του ειδυλλιακού τοπίου, προσφέροντας δωμάτια για ρομαντικές εκδρομές ή για οικογενειακές διακοπές που μένουν αξέχαστες. Η προσεγμένη διακόσμηση, το τζάκι που προσφέρει τη δική του ιδιαίτερη συντροφιά τα χειμωνιάτικα βράδια αλλά και οι luxury ανέσεις του τζακούζι θα σε κάνουν

Παλαιός

Παντελεήμονας

Πιερίας 2351 800303 unedohotel.gr

Social: unedo_ allseasons_ boutiquehotel

Η απόδραση

στη φύση της Πιερίας γίνεται μια εμπειρία φιλοξενίας που μένει αξέχαστη

να ξεχάσεις την καθημερινότητα στην πόλη και να απολαύσεις κάθε στιγμή εδώ. Τις ανοιξιάτικες ή καλοκαιρινές μέρες η αυλή με την πέργκολα γίνεται το σημείο που θα λατρέψεις, καθώς σε παρασύρει η ηρεμία του τοπίου, ενώ για τη βραδινή ψύχρα οι παρέες μαζεύονται γύρω από την αναμμένη εστία εξωτερικού χώρου.

Αν, πάλι, η άθληση είναι κομμάτι της ζωής σου, θα βρεις ένα πλήρως εξοπλισμένο γυμναστήριο για τις καθημερινές σου προπονήσεις. Η εντυπωσιακή κάβα και οι διαφορετικοί εξωτερικοί χώροι, που σε φέρνουν σε άμεση επαφή με τη φύση, συμπληρώνουν την εμπειρία φιλοξενίας του Unedo Boutique Hotel.

Από μια τέτοια εμπειρία δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει η γευστική πλευρά της παράδοσης. Στο Koumaro, το μικρό γαστρονομικό alter ego του Unedo, θα απολαύσεις νοστιμιές του τόπου φτιαγμένες με αγνά προϊόντα της μακεδονίτικης γης. Γεύση και φύση συναντιούνται στο τραπέζι σου με πιάτα που θυμίζουν την αξία της ελληνικής παραδοσιακής κουζίνας και ξυπνούν αναμνήσεις ή γεννούν νέες μέσα από το χαμόγελο των

ανθρώπων, τα ζεστά βλέμματα και την αγάπη που κρύβεται πίσω από κάθε συνταγή. Στο μενού θα βρεις και vegan επιλογές, αλλά κυρίως θα βρεις την έννοια του μοιράσματος, που κάνει κάθε γεύμα μοναδικό.

Η πανοραμική θέα θα γίνει κομμάτι της γευστικής εμπειρίας και η φύση πρωταγωνιστεί κάθε στιγμή. Εξάλλου, το Unedo Boutique Hotel ανήκει στο πρόγραμμα Βιώσιμων Ταξιδιών, προωθώντας τη φιλοσοφία της εξερεύνησης του κόσμου με έναν τρόπο που ακολουθεί τις αρχές του sustainability. Σε πολύ κοντινή απόσταση μπορείς να επισκεφτείς αξιοθέατα που θα σε μαγέψουν, όπως το σημείο έναρξης της ανάβασης στον Όλυμπο, τα Πριόνια και το Κάστρο του Πλαταμώνα, αλλά και τις αιγαιοπελαγίτικες ακτές, όπως η παραλία του Αγίου Παντελεήμονα.

Στο Unedo Boutique Hotel η αίσθηση φιλοξενίας γίνεται μια οικεία υπόθεση που σε κάνει να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε έναν χώρο όπου οι οικοδεσπότες θέλουν να σε περιποιηθούν με κάθε τρόπο και το καταφέρνουν από την πρώτη στιγμή που περνάς την πόρτα του.

Ο Vassilikos ετοιμάζει καινούργιο άλμπουμ, κάνει live με τον Γιώργο Τριανταφύλλου, επανενώνεται με

τους Raining Pleasure

αυτό το καλοκαίρι

και δεν θέλει πια να

δουλεύει μόνος

Ο γνωστός μουσικός μιλά στη LiFO

για τα νέα του σχέδια.

ότι ένα διδακτορικό δεν χρειάζεται να είναι βαρετό. Ήταν πολύ καλός στο να σου δείχνει ποια πρέπει να είναι η δομή μιας εργασίας. Αυτό ήταν πολύ χρήσιμο για το διδακτορικό μου. Μια φορά τού είπα ότι σκεφτόμουν να ενταχθώ στο Βρετανικό Κομμουνιστικό Κόμμα για να βοηθήσω τους ευρωκομμουνιστές εναντίον των σταλινικών και εκείνος (που ήταν ακόμη στο Κομμουνιστικό Κόμμα) μου είπε: «Μη χάνεις τον χρόνο σου. Αυτό το κόμμα είναι άσχετο», αν και παρέμεινε μέλος του μέχρι το τέλος.

Το καλό είναι ότι καταφέρατε να επεκτείνετε τη θεωρητική και ιστορική αναζήτηση και μελέτη του Χομπσμπάουμ και να φτάσετε μέχρι τις μέρες μας, μιλώντας όχι μόνο για το Κομμουνιστικό Κόμμα αλλά και για τα σύγχρονα μορφώματα, όπως η σοσιαλδημοκρατία. Μάλιστα, έχετε μελετήσει και τα κόμματα στην Ελλάδα και στον Νότο, ενώ έχετε αναλύσει εκτενώς τα προβλήματα της σοσιαλδημοκρατίας, τις διάφορες αναθεωρητικές φάσεις και εκδοχές. Τι πιστεύετε ότι συνέβη τελικά και η σοσιαλδημοκρατία απουσιάζει σήμερα

από την Ευρώπη; Το πρόβλημα με τη σοσιαλδημοκρατία είναι ότι μόλις εγκατέλειψε, για ευνόητους λόγους, την ιδέα ότι ο καπιταλισμός είναι καταδικαστέος, οι διαφορές με άλλες πολιτικές δυνάμεις έγιναν λιγότερο εμφανείς. Επομένως, το μόνο που μπορούσε να κάνει όταν ανέκυψε ο κοινώς λεγόμενος νεοφιλελευθερισμός ήταν να υπερασπιστεί τα κεκτημένα της, άρα δεν ήταν ιδιαίτερα καινοτόμος, δεν ήταν πλέον σε θέση να κάνει ουσιαστικά νέες προτάσεις. Πάνω απ’ όλα, απέτυχε να εξετάσει τους λόγους της εκάστοτε ήττας της, κατηγορώντας συνήθως την αριστερή της εκδοχή ή, σπανιότερα, τη δεξιά.

Πώς βλέπετε τη σημερινή άνοδο της ακροδεξιάς και των διαφόρων αντίστοιχων μορφωμάτων σε όλη την Ευρώπη και σε ποιο βαθμό πιστεύετε ότι συνδέεται με τον λαϊκισμό, όσο προβληματικός και αν φαίνεται ο όρος; Θεωρώ ότι ο λαϊκισμός ως όρος είναι απλώς ένας γενικός τρόπος να λέμε «ακροδεξιά» και να αποφεύγουμε να αποκαλούμε τους πάντες φασίστες. Η άνοδος της δεξιάς

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

μιας ανθρώπινης δημιουργίας που αναμφισβήτητα ανήκει μεν στην υψηλή κουλτούρα αλλά έχει καταστεί εξαιρετικά δημοφιλής, με άλλα λόγια η σύνδεση «υψηλής» κουλτούρας

και λαϊκής κουλτούρας. Αρχικά, σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα κάποια κλασική μουσική η οποία είναι δημοφιλής ακόμη και ανάμεσα σε όσους δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον γι’ αυτήν, π.χ. την Πέμπτη Συμφωνία του Μπετόβεν, ή την Ένατη, ή τις «Τέσσερις Εποχές» του Βιβάλντι, αλλά στην πραγματικότητα οι άνθρωποι γνωρίζουν μόνο μερικά αποσπάσματα του Βιβάλντι και ίσως μόνο την αρχή της Πέμπτης ή τον «Ύμνο της Χαράς» από την Ένατη. Η τέχνη είναι διαφορετική. Όταν βρίσκεσαι στο Παρίσι, μπορείς απλώς να πεταχτείς στο Λούβρο, να «περάσεις» από τη Μόνα Λίζα και μετά είσαι ελεύθερος να πας να πιεις τον καφέ σου στον Πύργο του Άιφελ. Τότε είναι που αναρωτήθηκα «γιατί η Μόνα Λίζα είναι τόσο γνωστή;». Δεν υπάρχει ούτε σεξ ούτε βία, τα δύο στοιχεία που υποτίθεται ότι προσελκύουν τον κόσμο. Είναι απλώς μια άχαρη, πλήρως ντυμένη κυρία, που μόλις και μετά βίας χαμογελά, σε αντίθεση, ας πούμε, με την Αφροδίτη του Μποτιτσέλι. Έτσι, εγκατέλειψα προσωρινά το μεγάλο βιβλίο και

Καθήκον των ιστορικών είναι να απαλείψουν τον εξωραϊσμό, αναγνωρίζοντας παράλληλα ότι η λαϊκή ιστορία συμβάλλει στο ευρύτερο ενδιαφέρον τους για την Ιστορία.

συνδέεται προφανώς με τις αποτυχίες της αριστεράς, την αποτυχία της να προσαρμόσει τις στρατηγικές

της στις συνεχείς δημογραφικές αλλαγές.

Φυσικά, η αριστερά πλήρωσε το τίμημα για

το γεγονός ότι ήταν στην εξουσία και απέτυ-

χε να επιλύσει τα πιο πιεστικά προβλήματα.

Η ακροδεξιά, όμως, δεν έχει βρεθεί ακόμα στην εξουσία. Αν ποτέ φτάσει στην εξουσία, αναπόφευκτα θα μετριάσει την ισχύ της (τουλάχιστον στο οικονομικό μέτωπο) και θα αντιμετωπίσει τη δυσκολία τού να κυβερνήσει ένα έθνος-κράτος την εποχή της παγκοσμιοποίησης.

Για να προχωρήσουμε σε ένα άλλο ζήτημα με το οποίο έχετε ασχοληθεί και το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον, θέλετε να μας πείτε πώς προέκυψε το ενδιαφέρον σας για τη Μόνα Λίζα και τι είναι αυτό που κάνει αυτόν τον πίνακα τόσο συναρπαστικό; Δούλευα το μεγάλο μου βιβλίο για την πολιτιστική βιομηχανία, τον Πολιτισμό των Ευρωπαίων, όταν πάνω στη συζήτηση προέκυψε το θέμα

πέρασα έξι μήνες γράφοντας τη δική μου Μόνα Λίζα και προσπαθώντας να εξηγήσω γιατί οι άνθρωποι βρίσκουν τον πίνακα συναρπαστικό, με άλλα λόγια πώς φτιάχτηκε η φήμη του κα-

τά τη διάρκεια του 19ου και του 20ού αιώνα, πράγμα που δεν οφείλεται σε ένα μόνο γεγονός. Είναι ωραίο που με το «Μόνα Λίζα, η ιστορία του διασημότερου πίνακα στον κόσμο» συμβάλλετε κι

εσείς στην καίρια ανάδειξή της, όχι

μόνο με την έρευνα αλλά και με την όμορφη γλώσσα. Είναι σημαντικό

ότι το βιβλίο σας είναι γραμμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να διαβάζεται εξίσου από ιστορικούς και από το ευρύτερο κοινό, κάτι που πρέσβευε

σε μεγάλο βαθμό και ο Χομπσμπάουμ. Σε ποιο βαθμό πιστεύετε ότι η Ιστορία παραμένει ένας υπέροχος και άκρως γοητευτικός τρόπος αφήγησης; Η Ιστορία σήμερα είναι πιο δημοφιλής από ποτέ, αφού δεν χρειάζεται να είσαι επαγγελματίας ιστορικός για να παραγάγεις Ιστορία· οι δημοσιογράφοι το κάνουν, οι μυθιστοριογράφοι το χρησιμοποιούν, οι κινηματογραφιστές γυρίζουν ταινίες σχετικά και, φυσικά, η Ιστορία χρησιμοποιείται σε θεατρικά έργα και ποιήματα από την εποχή του Ομήρου, του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη, φτάνοντας μέχρι τον Σαίξπηρ, τον Μπρεχτ και πολλούς άλλους. Φυσικά, μεγάλο μέρος αυτής της ιστορίας είναι εξωραϊσμένο και επινοημένο. Καθήκον των ιστορικών είναι να απαλείψουν

τον εξωραϊσμό, αναγνωρίζοντας παράλληλα ότι η λαϊκή ιστορία συμβάλλει στο ευρύτερο ενδιαφέρον τους για την Ιστορία. Προσωπικά μιλώντας, άρχισα να ενδιαφέρομαι για την Ιστορία διαβάζοντας τα μυθιστορήματα του Αλέξανδρου Δουμά και του Γουόλτερ Σκοτ, για να ανακαλύψω, βέβαια, στη συνέχεια ότι η ιστορία τους ήταν αρκετά λανθασμένη, παρ’ όλα

ΧΑΛΑΝΔΡΙ

Enkelt

Σκανδιναβικό design σε έναν all-day χώρο που συνδυάζει τις γεύσεις με τη διασκέδαση .

enkelt είναι το απλό, αυτό που τελικά ξεχωρίζει μέσα στο πλήθος και

δημιουργεί νέες τάσεις. Το νέο eatery & drinkery του Χαλανδρίου είναι μια μοναδική μείξη καλού φαγητού, απολαυστικών κοκτέιλ, minimal σχεδιασμού και party ατμόσφαιρας.

Εμπνευσμένο από τη σουηδική κουλτούρα, αυτό το στέκι ολοκληρώνει τη φιλοσοφία του με τη φράση «No worry» και σε καλεί να ευχαριστηθείς κάθε στιγμή. Πρωινός καφές με επιλογές brunch, all-day γεύσεις και βραδινά ποτά διαδέχονται το ένα το άλλο, ενώ τα χαμόγελα στις παρέες αποδεικνύουν ότι μπορείς να είσαι χαρούμενος με όσα έχεις. Όπως γράφει ο λευκός τοίχος της αυλής, «Ι have what I have and I am happy».

Και πώς να μην είσαι χαρούμενος, όταν αυτά που σου προσφέρει το Enlekt είναι προσεγμένα σε κάθε λεπτομέρεια για να σου φτιάχνουν τη διάθεση; Το μενού που ετοιμάζει ο σεφ Πάνος Τσίγκας (με εμπειρία από το Noema στη Μύκονο αλλά και το δανέζικο Geranium στην Κοπεγχάγη) είναι μια non hierarchical υπόθεση γεύσης που μπαίνει στη μέση για να τη μοιραστούν όλοι.

Οι συνταγές έχουν ένα twist από σκανδιναβική γαστρονομία, αλλά τα φρέσκα, ποιοτικά υλικά είναι αυτά που πρωταγωνιστούν σε κάθε πιάτο. Στο brunch ξεχωρίζουν το grilled toast με λεπτοκομμένο προσούτο και καπνιστή μαρμελάδα τσίλι, καθώς και το Dutch pancake με καπνιστό maple syrup και τυρί ρικότα, ενώ στα πιάτα που συνοδεύουν τις μεσημεριανές ή βραδινές βόλτες θα βρεις ένα καταπληκτικό μοσχαρίσιο καρπάτσιο τυλιγμένο σε ρολό με αγκινάρες Ιερουσαλήμ, φουντούκια, μήλα Σμιθ και μαγιονέζα brown butter.

Το ίδιο δημιουργικά είναι και τα γλυκά (όπως το προφιτερόλ με μανιτάρια πορτσίνι!), ενώ τα κοκτέιλ, ευφάνταστα και δροσιστικά, έρχονται να συμπληρώσουν αυτό το γαστρονομικό ταξίδι. Κάθε Κυριακή θα πετύχεις μετά τις 20:00 το Greek party που συνδέει τον ελληνικό τρόπο διασκέδασης με το Scandinavian design και το αποτέλεσμα είναι μια εμπειρία που θέλεις να ζεις ξανά και ξανά.

Ανδρέα Παπανδρέου 9, Χαλάνδρι 210 6897105

Social: enlket.athens

Beer Academy

Χρόνια τώρα συνδέει τον ζύθο με τις εκλεκτές γεύσεις .

το beer academy στο χαλάνδρι μάς θυμίζει από το 1996 τι σημαίνει απολαυστικές στιγμές σε έναν καταπράσινο κήπο που ξυπνά αναμνήσεις από την αριστοκρατική Αθήνα των βορείων προαστίων.

Η all time classic μπιραρία προσφέρει εδώ και χρόνια το απόλυτο pairing ανάμεσα σε εκλεκτές μπίρες και τα κατάλληλα πιάτα για να τις συνοδεύσεις. Στον κατάλογο θα συναντήσεις πάνω από 80 εμφιαλωμένες ετικέτες, 6 βαρέλια από μικρές ζυθοποιίες της Ελλάδας αλλά και διεθνούς φήμης επιλογές από κάθε άκρη του κόσμου.

Οι μοναστηριακές μπίρες, φυσικά, παραμένουν μια πρόταση που σε μυεί στα ενδότερα της κατηγορίας –ειδικά αν είσαι λάτρης–, ενώ οι γεύσεις έρχονται να ολοκληρώσουν τη γευστική εμπειρία με συνταγές προσεγμένες που βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία με τον ζύθο της επιλογής σου.

Το αρχαιότερο ποτό του κόσμου αναδεικνύεται ακόμα περισσότερο με τις εκλεκτές κοπές, τα γερμανικά λουκάνικα αλλά και τα ζυμαρικά ή τις δροσερές σαλάτες – η Southern Coleslaw είναι σίγουρα στα must try. Εκτός από το εμβληματικό κότσι και το οσομπούκο που απολαμβάνεις στο repeat σε κάθε επίσκεψη στο Beer Academy, θα λατρέψεις τα κρέατα που σιγοψήνονται για 8-10 ώρες στο ειδικό barbeque smoker με ξύλα καπνίσματος Hickory, αναδεικνύοντας τα αρώματά τους. Mπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε χοιρινό pulled pork, μοσχαρίσια spare ribs, κοτόπουλο ή χειροποίητο λουκάνικο, αλλά, προσοχή, γιατί αυτές οι προτάσεις βγαίνουν σε limited ποσότητα και εξαφανίζονται αμέσως.

Προορισμός για παρέες αλλά και οικογένειες (το καταλαβαίνεις από την επιλογή Κid’s Μenu), το Beer Academy έχει έναν μικρό παιδότοπο και μάλιστα κάθε Κυριακή μεσημέρι εξειδικευμένος συνεργάτης απασχολεί δημιουργικά τους μικρούς όσο οι μεγάλοι χαίρονται το γεύμα τους. Όσο για τις παρεΐστικες βόλτες, τα εξαιρετικά πλατό γίνονται σημείο γευστικής συνάντησης και ο ζύθος αφορμή για διασκέδαση. Μια διασκέδαση που κρατάει σχεδόν 30 χρόνια κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο.

Καρελλά 45, Χαλάνδρι 210 681 7170

Facebook: Beer Academy

Instagram: beer_academy_ restaurant

14.03.24

Αγίου Γεωργίου 17, Χαλάνδρι 211 0125454

Social: @kokkini_svoura

Instagram: @svourabar

Κόκκινη Σβούρα

Γυρίζει για να δημιουργεί νέες γαστρονομικές εμπειρίες

η κόκκινη σβούρα απέκτησε άλλον αέρα και σε φέρνει στο κέντρο του Χαλανδρίου τώρα πια για φαγητό, και συγκεκριμένα για απολαυστικό casual dining και εμπνευσμένα κοκτέιλ.

Η chef Έλενα Καπέρδα υπογράφει με τη δημιουργικότητά της ένα μενού που θα αγαπήσεις και θα σε κάνει να βάλεις το αγαπημένο στέκι στη λίστα με τον γευστικό χάρτη των βορείων προαστίων αλλά και ολόκληρης της Αθήνας. Ο νέος κατάλογος είναι μια πρόταση απόλαυσης με γαστρονομικά πιάτα βασισμένα στις χειροποίητες παρασκευές και αποκλειστικά σε φρέσκα και ποιοτικά υλικά εποχής με influence από την ελληνική και τη διεθνή κουζίνα.

Η δροσερή σαλάτα με μοτσαρέλα και παντζάρια είναι μια πολύ καλή αρχή, ενώ, αν είσαι πιο sweet and sour lover, μπορείς να επιλέξεις το House Goat Cheese, ένα αφράτο, κρεμώδες, κατσικίσιο τυρί με τρούφα και σταφύλι. Το κουνέλι στιφάδο επανασυστήνει το παραδοσιακό πιάτο του ελληνικού τραπεζιού –το τρυφερό κρέας έχει την όψη κροκέτας– και οι επιλογές δεν σταματούν να σε εκπλήσσουν. Μάλιστα, μέσα από τη sharing φιλοσοφία που κυριαρχεί μπορείς να δοκιμάσεις όσα πιάτα θέλεις, και μάλλον θα θέλεις να τα δοκιμάσεις όλα. Το ίδιο ξεχωριστή είναι και η drinking εμπειρία με διαφορετικά off the book cocktails που θα σε ενθουσιάσουν. Οι bartenders της Κόκκινης Σβούρας ετοιμάζουν καθημερινά μείξεις που θα συνοδεύσουν το γεύμα σου ή θα απολαύσεις μόνα τους. Για όσους είναι πιο κλασικοί foodies, η οινική λίστα θα ικανοποιήσει εξαιρετικά το pairing φαγητού και κρασιού.

Το cozy gastro-cocktail bar συνδυάζει τη minimal αισθητική με τις ethnic πινελιές αλλά και τα vintage ακούσματα, αποκλειστικά από βινύλια που συνοδεύουν τις στιγμές σαν ένα background που φροντίζει να σου φτιάχνει τη διάθεση. Η Κόκκινη Σβούρα συνεχίζει να γυρίζει και μας παρασύρει στη νέα της ταυτότητα.

ΧΑΛΑΝΔΡΙ

Bored hub

Διακηρύσσει το μανιφέστο της αδράνειας και σερβίρει φανταστικά πιάτα και κοκτέιλ.

είναι ωραία η αίσθηση του να βαριέσαι. Κι επειδή έχουμε ξεχάσει πόσο σημαντικό είναι απλώς το να μην κάνεις τίποτα, το Bored ήρθε για να σηκώσει ψηλά τη σημαία της αληθινής ξεκούρασης, απομυθοποιώντας την έννοια του «χαμένου χρόνου». Κρατώντας μακριά τον προγραμματισμό της καθημερινότητας, αυτό το ιδιαίτερο στέκι υποστηρίζει την αδράνεια, και μάλιστα το κάνει μέσα σε ένα σκηνικό που μοιάζει σαν το νησί των καλοκαιρινών σου διακοπών.

Αν σε αυτή την ελευθερία προσθέσεις τις φανταστικές γεύσεις και τα προσεγμένα ποτά, τότε έχεις τον Παράδεισο που έψαχνες στα βόρεια προάστια. Το μενού ξεκινά από νωρίς με νόστιμο brunch που σε κάνει να αρχίζεις την ημέρα με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Αυγά σε διάφορες συνταγές, από παραδοσιακό καγιανά μέχρι Croque Madame με τρούφα, αλλά και πιάτα τύπου bites, όπως club-sandwich με χοιρινή πανσέτα ή λαγάνα με παστράμι και τυρί asagio, είναι κάποιες από τις δημιουργικές προτάσεις που συνοδεύουν τον καφέ ή το ρόφημά σου.

Τα tapas του Bored πηγαινοέρχονται όλη μέρα σε αυτή την αιγαιοπελαγίτικη αυλή για να συνοδεύσουν το ποτό ή το κρασί σου. Αλλά αν θέλεις πραγματικά να ζήσεις μια comfort γευστική εμπειρία, θα πρέπει να δοκιμάσεις το φανταστικό smashed burger, ένα από τα καλύτερα της πόλης, που παρότι λέγεται Bored δεν θα σε κάνει να βαρεθείς όσες φορές κι αν το παραγγείλεις.

Η λίστα κρασιών με επιλογές από μικρούς Έλληνες παραγωγούς που δεν βρίσκεις εύκολα δίνει μια ακόμα αίσθηση απόλαυσης, ενώ τα κοκτέιλ παίρνουν τη σκυτάλη στη βραδινή πλευρά του Bored και εντυπωσιάζουν με τις signature συνταγές που βασίζονται σε άκρως χειροποίητες παρασκευές.

Γεύσεις και ατμόσφαιρα συνδυάζονται για να σε πείσουν ότι το πιο σημαντικό είναι αυτό που θα δεις γραμμένο με neon γράμματα στην είσοδο: «Οne day at a time».

Cava Solera

Λεωφ. Πεντέλης 15, Χαλάνδρι 210 6816452 boredhub.gr

Social: bored.chalandri

Σε ξεναγεί στον μαγικό κόσμο του ουίσκι μέσα από μια σπάνια γευσιγνωσία

λένε ότι ο βασιλιάς των ποτών είναι το ουίσκι και όσοι είναι λάτρεις του είδους ξέρουν πολύ καλά γιατί. Αυτό το μοναδικό απόσταγμα με τη μεγάλη ιστορία τιμάται στην Cava Solera με έναν τρόπο πρωτότυπο που σε κάνει να γνωρίσεις το μεγαλείο του και να απολαύσεις σπάνιες ετικέτες που σε μεταφέρουν σε εμβληματικά αποστακτήρια σε όλο τον κόσμο.

Η κάβα του Χαλανδρίου που έχουμε αγαπήσει χάρη στη μοναδική in house Μαλαγουζιά και τη γενικότερη εξειδίκευση στον κόσμο του κρασιού παρουσιάζει με το νέο της concept μια σειρά από εκλεκτές ετικέτες ουίσκι οι οποίες παραμένουν ανοιχτές και σε καλούν να τις δοκιμάσεις. Περισσότερες από 60-70 φιάλες με καταγωγή από την Ιαπωνία, τη Σκωτία ή την Αμερική με τα περίφημα bourbon της σερβίρονται σε tasting ποσότητες (20 ml) για να μπορείς κάθε φορά να επιλέξεις όσα θέλεις (και αντέχεις, ανάλογα με την εξοικείωσή σου) σε αυτήν τη whiskey based γευσιγνωσία.

Δεν είναι όμως μόνο η εξαιρετική ποιότητα των αποσταγμάτων (μιλάμε για άκρως ψαγμένες προτάσεις) που δημιουργεί μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Είναι και τα συνοδευτικά που θα απογειώσουν τα χαρακτηριστικά του ουίσκι που επέλεξες. Από ένα σαλάμι σύκου μέχρι ένα γλυκό του κουταλιού, η ομάδα της Cava Solera θα συνοδεύσει το ποτό σου με το έδεσμα που ταιριάζει περισσότερο, ώστε να νιώσεις με όλες τις αισθήσεις σου αυτή την απόλαυση. Κι έπειτα είναι όλη η συζήτηση που γεννιέται με αφορμή κάθε ουίσκι, οι ιστορίες που θα ακούσεις γύρω από αυτό και οι άγνωστες λεπτομέρειες που θα σε μυήσουν ακόμα περισσότερο σε αυτόν τον κόσμο. Οι άνθρωποι της Cava Solera –γνώστες του είδους– θα σε ξεναγήσουν σε μια γευστική εμπειρία που, αν θέλεις, μπορείς να μεταφέρεις και στον χώρο σου,

Παράσχου 8, Χαλάνδρι 212 1211550

Social: frico_detroit_style_ pizza

Frico

Η τετράγωνη πίτσα από το Detroit μόλις ήρθε στην Ελλάδα.

το ολοκαίνουργιο frico μόλις ήρθε στο χαλάνδρι για να μας συστήσει μια άλλη όψη της κλασικής πίτσας που τόσο πολύ αγαπάμε. Όχι, δεν ήρθε από την Ιταλία αλλά από το μακρινό Μίσιγκαν των ΗΠΑ, αλλάζοντας την εικόνα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) του λατρεμένου street food.

Η Detroit Style Pizza είναι είτε τετράγωνη είτε παραλληλόγραμμη, όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι στρογγυλή(!). Τα ειδικά βιομηχανικά ταψιά από χάλυβα φροντίζουν για το τραγανό αποτέλεσμα των γεύσεων που θα απολαύσεις στο Frico.

Οι συνταγές που θα απολαύσεις στο 8 της Παράσχου έχουν ήδη ξεχωρίσει, με must try που θα λατρέψεις αμέσως. H Og Motocity, μια παραλλαγή της κλασικής μαργαρίτας, με σάλτσα ντομάτας, μοτσαρέλα, παρμεζάνα και βασιλικό, και η Cali με πλούσια σάλτσα BBQ, μοτσαρέλα, κοτόπουλο, κρεμμύδι κόκκινο και φρέσκο κόλιανδρο είναι στις basic επιλογές. Για όσους θέλουν να πειραματιστούν με κάτι εντελώς νέο, η καινούργια Big Bacon

In Little China είναι μια γευστική έκπληξη: κοτόπουλο, μπέικον, μοτσαρέλα, sweet chili sauce, φρέσκο κρεμμυδάκι και σουσάμι. Στο μενού θα βρεις και τη Vegeterian με σάλτσα ντομάτας, μοτσαρέλα, παρμεζάνα, μανιτάρια, πιπεριές καραμελωμένες, θυμάρι και ξύσμα λεμονιού για τους λάτρεις αυτής της διατροφής αλλά και για εκείνες τις στιγμές που θέλεις κάτι πιο ελαφρύ. Για να ανακαλύψεις τη νέα γαστρονομική πρόταση του Frico αρκεί να ακολουθήσεις τις πλούσιες μυρωδιές που θα σε οδηγήσουν στο ήσυχο στενάκι του Χαλανδρίου. Η street style αισθητική με κυρίαρχα χρώματα το κίτρινο και το κόκκινο θα σε κάνουν να καταλάβεις ότι είσαι στο σωστό σημείο.

Οι τετράγωνες crispy πίτσες, που μέσα παραμένουν αφράτες και ζουμερές, ήρθαν για να μείνουν. Αν θες να γευτείς κι εσύ το frico (καραμελωμένο τυρί που περιχύνεται περιμετρικά της πίτσας και της χαρίζει τη χρυσαφένια της όψη και την τραγανή αίσθηση), τώρα ξέρεις πού θα το βρεις.

Αγάπη

Το νέο μεζεδοπωλείο του Χαλανδρίου που θα αγαπήσεις με πάθος.

αν αγαπάς τους ελληνικούς μεζέδες, τη σπιτική κουζίνα και την αυθεντική φιλοξενία, μπορείς να αφήσεις αυτή την αγάπη να σε πλημμυρίσει με απόλαυση.

Η Αγάπη, το νέο παραδοσιακό μεζεδοπωλείο που στεγάζεται στην καρδιά του Χαλανδρίου, είναι όνομα και πράγμα. Με αύρα παλιάς εποχής, vintage διακόσμηση και ποιοτικές πρώτες ύλες, ήρθε στα βόρεια για να προσφέρει λαχταριστούς μεζέδες με μερακλίδικα πιάτα συνοδευόμενα με εκλεκτή ράκη, τσιπουράκι και κρασάκι, και κυρίως για να τα σερβίρει όλα αυτά με πολλή αγάπη.

Εδώ θα συναντήσεις μια ζεστή, cozy και friendly ατμόσφαιρα, ιδανική για οικογενειακές συγκεντρώσεις ή συναντήσεις με αγαπημένα πρόσωπα, κάθε φορά που λαχταράς τις πεντανόστιμες γεύσεις της ελληνικής μας παράδοσης.

Πλατεία

Ελευθερωτών 5

210 6819855

Social: agapichalandri

Όπως η αγάπη είναι καλό να μοιράζεται, έτσι και η Αγάπη δημιουργεί πιάτα που μπαίνουν στη μέση για να τα μοιραστεί όλη η παρέα. Μελιτζανοσαλάτα αγιορείτικη, φάβα Σαντορίνης με ζουμερά καραμελωμένα κρεμμύδια, σαγανάκι κεφαλοτύρι με απαλή μαρμελάδα από ντοματίνια είναι μια καλή αρχή, ενώ οι τηγανιές και κλασικά πιάτα όπως τα λατρεμένα κεφτεδάκια της παιδικής μας ηλικίας τιμούν την παραδοσιακή μας κουζίνα.

Από το μενού δεν λείπουν τα πιάτα της σχάρας –μπιφτεκάκια, μπριζολάκια ή κεμπάπ– αλλά και οι φρέσκες και δροσερές ελληνικές σαλάτες. Ένα παραδοσιακό γεύμα δεν γίνεται να μην ολοκληρωθεί με ένα αγαπημένο επιδόρπιο που έρχεται κατευθείαν από το παρελθόν και τα χεράκια της Ελληνίδας νοικοκυράς, όπως ο σιμιγδαλένιος χαλβάς.

Στη συνοδεία των πιάτων, τα αποστάγματα έχουν τον πρώτο λόγο –πρέπει να δοκιμάσεις την αυθεντική κρητική ρακή–, αλλά θα βρεις και τεράστια ποικιλία από μπίρες, κρασιά, ούζο και τσίπουρο. Η Αγάπη, με αυτό το τόσο όμορφο όνομα, σε γεμίζει με στιγμές που μιλούν στη γεύση και στην καρδιά σου.

Choureal

Έφερε στο Χαλάνδρι τη λατρεία για το προφιτερόλ à la minute .

όσοι αγαπάμε τα choux, αυτά τα ιδιαίτερα ζυμαρένια μπαλάκια που εσωτερικά έχουν αρκετό χώρο για να χωρέσουν την κρέμα ζαχαροπλαστικής και εξωτερικά παραμένουν χρυσαφένια και αφράτα, ενθουσιαστήκαμε με την ιδέα του Choureal που ήρθε το 2014 για να αποδείξει ότι η εξειδίκευση είναι μια υπόθεση που μπορεί να σε φέρει στην κορυφή.

Από τότε έχουμε δοκιμάσει δεκάδες συνταγές από αυτό το ιδιαίτερο ζαχαροπλαστείο, το μοναδικό που εξειδικεύεται στα choux, δημιουργώντας tailor made προτάσεις προφιτερόλ για κάθε γούστο. Το κατάστημα του Χαλανδρίου ξεκίνησε πριν από έναν χρόνο ως συνέχεια του πρώτου Choureal στο Σύνταγμα και παρέσυρε όλα τα βόρεια προάστια στην απόλαυση των γλυκών του.

Εδώ όλα ακολουθούν μια συγκεκριμένη ιεροτελεστία που ξεκινάει με τα φρεσκοψημένα σουδάκια –φουρνίζονται καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας για να είναι ολόφρεσκα – και συνεχίζεται με τη δική σου συμβολή. Μπορείς να διαλέξεις είτε την κρεμ πατισερί που μοσχοβολάει από την αυθεντική βανίλια Μαδαγασκάρης είτε το βελούδινο χειροποίητο παγωτό και να συνεχίσεις επιλέγοντας τη σοκολάτα που θα «ντύσει» τη δημιουργία σου. Όλες οι επιλογές είναι premium και θα βρεις από τις κλασικές bitter ή γάλακτος, λευκή, καραμέλα ή gianduja αλλά και πιο ιδιαίτερες, όπως η μόκα ή το φιστίκι Αιγίνης. Η γαρνιτούρα που θα επιλέξεις ολοκληρώνει το δικό σου προφιτερόλ που γίνεται la minute και ξεχωρίζει από την πρώτη μπουκιά. Στο Choureal τιμώνται δεόντως τα choux και τα eclairs (που βασίζονται στην ίδια ζύμη), τα οποία παρασκευάζονται καθημερινά για όσους τυχερούς τα προλάβουν –εξαφανίζονται πολύ γρήγορα–, αλλά και το χειροποίητο παγωτό. Όλα είναι φτιαγμένα με αγνές πρώτες ύλες όπου δεν έχει θέση κανένα έτοιμο ή κατεψυγμένο μείγμα. Άλλωστε, το Choureal έχει αποσπάσει ήδη πάνω από 25 βραβεία γεύσης κι αυτό κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι.

Solo Gelato

Αυθεντικό ιταλικό παγωτό στην καρδιά του Χαλανδρίου .

το solo gelato είναι ένα όνομα που χρόνια τώρα συνδέεται με τις πιο γλυκές γευστικές στιγμές μας. Από το 1951 αυτή η gelateria artigianale μάς ταξιδεύει στην Ιταλία, προσφέροντας τη γεύση του αυθεντικού gelato που φτιάχνεται από 100% φρέσκα, αγνά υλικά υψηλής ποιότητας, δημιουργώντας λαχταριστές προτάσεις, ανάμεσά τους και επιλογές vegan ή sugar και gluten free.

Οι συνταγές είναι πολλές και όλες φτιαγμένες με τον παραδοσιακό τρόπο που παραμένει σταθερή αξία μέχρι σήμερα. Ο Νίκος Χριστογιώργος, ως τρίτη γενιά, αναλαμβάνει να κρατήσει ζωντανή αυτή την κληρονομιά που ξεκίνησε ο παππούς της οικογένειας. Αρκεί να δοκιμάσεις κάποιες από τις ιδιαίτερες γεύσεις που θα βρεις μόνο εδώ για να καταλάβεις ότι το Solo Gelato συνεχίζει να γράφει τη δική του μοναδική ιστορία στη σκηνή του ιταλικού παγωτού.

Το Φιστίκι από 100% premium ξηρούς καρπούς της Σικελίας, αλλά και το Φουντούκι από 100% φουντούκι Piemonte είναι ανάμεσα σε εκείνα που μας κάνουν σταθερούς φαν του Solo Gelato. Η signature κρέμα sologelato με Αμαρέτο και αμύγδαλο συνδυάζεται με τη λευκή σοκολάτα με λεμόνι και την τριπλή σοκολάτα vogue noir, ενώ οι vegan θα απολαύσουν τις δροσερές γεύσεις σορμπέ από φρούτα εποχής που εναλλάσσονται κάθε τόσο. Αν θέλεις να θυμηθείς γεύσεις από μια άλλη εποχή, μπορείς να δοκιμάσεις τη βελούδινη λευκή σοκολάτα με άρωμα τριαντάφυλλου που ξυπνά αναμνήσεις από γλυκά του παρελθόντος.

Πίσω από το κατάστημα του Χαλανδρίου δεν κρύβεται απλώς ένα όνομα αλλά μια μεγάλη ιστορία, αφού εδώ χρησιμοποιήθηκε η πρώτη ηλεκτρική παγωτομηχανή. Από τότε αυτή η gelateria καταφέρνει να συνδυάσει τον ιταλικό τρόπο παραγωγής παγωτού με την ελληνική παράδοση. Κι αυτή την επιτυχία τη μοιράζεται σε 16 σημεία στην Αθήνα αλλά και σε όλη την Ελλάδα, για να μπορούν να χαίρονται όσο το δυνατό περισσότεροι αυτή την ιδιαίτερη εμπειρία που έχει βραβευτεί ως το καλύτερο παγωτό στην Ευρώπη.

Ιφικράτους 2, Χαλάνδρι

210 6839913

www.choureal.gr

Social: choureal.profiterole

Ανδρέα Παπανδρέου 44, Χαλάνδρι 21 06813622

www.sologelato.gr

Facebook: sologelato.gr

Instagram: solo_gelato

Αγία Παρασκευή, Πλάκα, Πεύκη, Γλυφάδα, Κυψέλη, Λαύριο, Σαντορίνη, Ρόδος (Φαληράκι), Κρήτη (Άγιος Νικόλαος), Κρήτη (Ηράκλειο), Πόρτο Χέλι, Γιάλοβα, Κέρκυρα, Νάουσα Πάρου

Καραολή

Δημητρίου 22, Χαλάνδρι 210 6814140

Social: picasso.athens

Picasso Athens

Μια πολύχρωμη αυλή γεμάτη από τσιρτσιριστές γεύσεις και δροσιστικά ποτά.

το picasso στο χαλάνδρι έκλεισε κιόλας έναν χρόνο (και επτά μήνες για να είμαστε ακριβείς) και μέσα σε αυτό το διάστημα απέδειξε ότι ήρθε από

τη Νάξο για να κατακτήσει την Αθήνα. Το μεξικάνικο που γράφει τη δική του ιστορία στο νησί του Αιγαίου από το 1997 δημιούργησε στο Χαλάνδρι μια φανταστική αυλή όπου καθημερινά στήνεται μια γιορτή γεύσης. Στο μενού, φυσικά, πρωταγωνιστούν τα tacos, τα burritos και οι enchiladas που συνοδεύονται με ρύζι και μαύρα φασόλια. Στο Picasso θα λατρέψεις τις fajitas που βγαίνουν σε συνδυασμούς για κάθε γούστο (από κοτόπουλο ή μοσχάρι μέχρι γαρίδες ή λαχανικά), ενώ στα new entries θα βρεις μια εκπληκτική χοιρινή tomahawk μαριναρισμένη σε μεξικάνικα μπαχαρικά που σιγομαγειρεύεται σε κενό αέρος για 12 ώρες και μεταφέρεται στη σχάρα για να ολοκληρωθεί το ψήσιμο. Ένα πιάτο που άνετα γίνεται to share, αφού ζυγίζει ένα κιλό, αλλά τελικά κανένας δεν θέλει να το μοιραστεί!

Ως αυθεντικό μεξικάνικο στέκι, το Picasso δεν θα μπορούσε να μην ειδικεύεται στην παγωμένη Mαργαρίτα και μάλιστα με τη δική του μοναδική υπογραφή που αλλάζει την όλη εμπειρία. Θα βρεις διαφορετικές εκδοχές αλλά και μια σειρά από signature cocktails που ταιριάζουν τέλεια με τα πιάτα. Για όσους προτιμούν την μπίρα ή το κρασί, η ομάδα του Picasso έχει ετοιμάσει μια λίστα με μπίρες αποκλειστικά από microbreweries της Ελλάδας, ανάμεσά τους το καταξιωμένο Anastasiou Brewery που βρίσκεται στο Χαλάνδρι, αλλά και μια επιλογή σε οινικές ετικέτες που δεν βρίσκεις εύκολα, από μικρούς παραγωγούς σε διάφορα σημεία της χώρας.

Αυθεντικές γεύσεις, εκλεκτές ετικέτες, δημιουργικά ποτά συνδυάζονται με τα vibes της αυλής του Picasso. Μάλιστα, ο χώρος είναι πλήρως προσβάσιμος σε ΑμεΑ, εκφράζοντας την ανοιχτοσύνη αυτού του πολιτισμού που έρχεται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Theory

BAR & MORE

Κάνει τη θεωρία πράξη στην all-day διασκέδαση.

σε λίγο καιρό κλείνει 11 χρόνια, μέσα στα οποία κάνει επιτυχημένα κάθε του θεωρία πράξη στη γειτονιά του Χαλανδρίου. Το Theory Bar & More ξεκίνησε ως ένα θεώρημα τριών καλών φίλων και κατέληξε να είναι σταθερό all-day στέκι, ένα από τα πρώτα που μας σύστησαν τη φιλοσοφία του φαγητού στο μπαρ.

Πλάτωνος 14, Χαλάνδρι 210 6801633

Social: @theory_athens

Old-school vibes και φιλική ατμόσφαιρα σε περιμένουν κάθε φορά, ειδικά τώρα που ανοίγει ο καιρός – η τροπική αυλή, γεμάτη δέντρα και πράσινο, είναι το κατάλληλο σημείο για να απολαύσεις τις ανοιξιάτικες ηλιόλουστες μέρες. Εδώ μπορείς να χαλαρώσεις με την παρέα ή την οικογένεια, να βρεις μια ήσυχη γωνιά για ένα επαγγελματικό ραντεβού ή να αράξεις στον εσωτερικό χώρο με τα πολύχρωμα πλακάκια και το τεράστιο, μοναστηριακού τύπου τραπέζι –ξεχωρίζει γιατί είναι handmade– για να απολαύσεις τον καφέ ή το ποτό σου, συνοδεύοντάς το με γεύσεις για κάθε ώρα της ημέρας. Ο σεφ Νίκος Κουτσούκος δημιουργεί ένα ανανεωμένο μενού που έχει τα πάντα, για κάθε γούστο και όρεξη. Το brunch είναι σίγουρα highlight με συνταγές που έχουν ελληνικές πινελιές ή international επιρροές, αλλά και με healthy bowls που μπορείς να συνοδεύσεις με ένα δροσερό ρόφημα ή με ένα εκλεκτό αρωματικό καφέ. Οι γεύσεις του μενού συνεχίζονται όλη μέρα με νόστιμα bites όπως η Pinsa Romana με μέλι τρούφας(!) ή το brioche bun με μοσχαρίσιο κιμά, mayo τρούφας, καραμελωμένο κρεμμύδι και πατάτες.

Όταν πέσει η νύχτα και τα πολύχρωμα λαμπάκια δώσουν μια παιχνιδιάρική όψη στην αυλή του Theory Bar & More, ο κατάλογος, γεμάτος κλασικά και signature cocktails, αλλά και η λίστα με τα κρασιά δημιουργούν μια συναρπαστική ή χαλαρή βραδιά, ανάλογα με το τι θέλεις. Τα tapas συνοδεύουν το ποτό όπως ακριβώς πρέπει και το μότο #notjustatheory γίνεται πράξη, αποδεικνύοντας ότι αυτό το στέκι έχει τη δική του θεωρία περί διασκέδασης.

ΧΑΛΑΝΔΡΙ

Bites & Pints

Μπίρα και μπέργκερ σε ένα στέκι που διαφέρει απ’ όσα γνωρίζεις.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

το bites & pints έκλεισε 10 χρόνια κι αυτός είναι ένας καλός λόγος για να θυμηθούμε όλα

εκείνα για τα οποία το έχουμε τοποθετήσει στη λίστα με τα food spots των βορείων προαστίων.

Μια μπιραρία διαφορετική, αφού εδώ το όλο concept είναι βασισμένο στην αγγλοσαξονική

φιλοσοφία και όχι τη γερμανική, όπως έχουμε συνηθίσει. Το Bites & Pints προσφέρει μια επιλογή

από μπίρες που παράγονται σε microbrewery με έμφαση στις πιο ιδιαίτερες ποικιλίες. Η λίστα

περιλαμβάνει περίπου 35 ετικέτες προσεκτικά επιλεγμένες αλλά και 6 βρύσες εξίσου εκλεκτές για τους λάτρεις της draught εκδοχής του ζύθου.

Στην Bites πλευρά θα βρεις american style πιάτα βασισμένα σε αγνά υλικά και χειροποίητες παρασκευές. Τα μπέργκερ έχουν τον πρώτο λόγο και μάλιστα στην πιο core μορφή τους με λίγα και ποιοτικά υλικά, τόσα όσα χρειάζεται για ένα λαχταριστό αποτέλεσμα. Αν σε αυτά προσθέσεις ότι το ζουμερό μπιφτέκι πλάθεται από 100% μοσχαρίσιο κιμά από τον χασάπη της γειτονιάς, μπορείς να καταλάβεις ότι η γευστική εμπειρία είναι μοναδική. Οι Αμερικανοί λένε ότι το cheeseburger είναι αυτό που κρίνει ένα καλό μπεργκεράδικο και στο Bites & Pints αυτό το πιάτο είναι best-seller. Για τους πιο τολμηρούς το Mexican Burger με πίκλες, jalapenos και χειροποίητη καυτερή σος είναι must, ενώ οι χειροποίητες μπουκίτσες από καθαρό φιλέτο κοτόπουλο και χειροποίητη BBQ sauce θα γίνουν αγαπημένο sharing πιάτο.

Για τις παρέες που θέλουν να συνοδεύσουν την μπίρα τους με ένα πιάτο στη μέση υπάρχει η ποικιλία με 7 διαφορετικά λουκάνικα, ελληνικά και γερμανικά, που σερβίρονται με φρέσκιες τηγανητές πατάτες, πίκλες λαχανικών ή πίτα και διάφορες σος.

Στο Bites & Pints είσαι ελεύθερος να απολαύσεις αυτό που θέλεις, φαγητό, ποτό ή και τα δύο σε συνδυασμό. Γιατί εκείνο που σίγουρα θα λατρέψεις σε αυτό το στέκι είναι πως μπορείς να χαίρεσαι κάθε στιγμή χωρίς κανένας να σου λέει πώς θα το κάνεις.

Χαϊμαντά 25, Χαλάνδρι

6986 574953

Social: bitesandpintchalandri

Facebook: bitesandpintschalandri

Instagram: bites_and_pints

THE  good LiFO 806

ΤΑ ΝΈΑ Έ ΣΤΙΑΤΌΡΙΑ

ΤΗΣ ΑΘ Η ΝΑΣ Κ Α Ν Ό ΥΝ

ΤΑ ΌΣΠΡΙΑ

Έ ΝΤΑΝΌΣΤΙΜΑ

Οι φασολάδες και οι φακές, οι γίγαντες και οι ρεβιθάδες, όλα αυτά που αρνούμασταν να φάμε ως παιδιά, είναι πια πιάτα που παραγγέλνουμε και ψάχνουμε στα δημοφιλή εστιατόρια της Αθήνας. Μάλιστα, κάποια από αυτά είναι και μεγάλ α σουξέ.

THE good LiFO

ΦΑΓΗΤ Ό

Στη χώρα μας, μεταξύ άλλων, απεβίωσε και η ελληνική κουζίνα. Το κακό άρχισε τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας – με τον χαρακτηρισμό “κακό” εννοώ την ξένη (κυρίως, γαλλική) κουζίνα. Δεν σνομπάρω την όντως μεγάλη γαλλική κουζίνα που στέκει ανέτως δίπλα στις άλλες μεγάλες κουζίνες: την κινέζικη, την ινδική, τη ρωμαϊκή και, εν συνεχεία, στις τοπικές κου-

ζίνες της Ιταλίας, την περσική, την οθωμανική, την ρούσικη. Συμβαίνει να μην πιστεύω τους νεοέλληνες, που οι μισοί λένε ότι δεν υπήρξε ποτέ κανενός είδους ελληνική κουζίνα και οι άλλοι μισοί ότι η λεγόμενη ελληνική κουζίνα είναι υποκατάστατο της τούρκικης κουζίνας. Οι δύο αυτές απόψεις δεν στηρίζονται πουθενά. Η ελληνική κουζίνα υπήρξε, αλλά ήταν αόρατη. Θέλω να πω ότι αναζητούν την ελληνική κουζίνα μέσα στις πομπώδεις σπεσιαλιτέ, μέσα στα ανύπαρκτα αρχοντικά της ανύπαρκτης αριστοκρατίας μας, μέσα στους νόθους οδηγούς μαγειρικής, μέσα στους παλιούς καταλόγους των καλών εστιατορίων. Οι λαογράφοι δεν έψαξαν ποτέ για να εντοπίσουν την αληθινή κουζίνα των γιαγιάδων μας… Θεωρώ τις λίστες των εστιατορίων σπουδαία πηγή πληροφοριών, εφάμιλλη των οδηγών μαγειρικής. Όμως τα εστιατόρια είχαν (και έχουν) μια κοινωνική - οικονομική κλιμάκωση. Υπήρχαν τα ακριβά ρεστοράν (τα παλαιότερα ανήκαν σε ομώνυμα ξενοδοχεία), τα μικροαστικά μαγειρεία (για υπαλλήλους, εργένηδες και φοιτηταριό) και οι λαϊκές λοκάντες.

Οι λίστες αντανακλούν τις δύο πρώτες περιπτώσεις, αφού οι λοκάντες δεν ετύπωναν κατάλογο – εκεί ο πελάτης είτε επλησίαζε στην κουζίνα και έβλεπε ιδίοις όμμασι τα φαγητά είτε άκουγε το γκαρσόνι να τα απαγγέλλει απνευστί. Στα καλά ρεστοράν δεν υπήρχαν, πλέον, ελληνικά φαγητά. Η λέξη φασουλάδα (ή γιουβαρλάκια, ή κεφτέδες, ή σπανακόπιτα) ήτο πλέον απαγορευμένη.

Στις λοκάντες επιβίωνε θριαμβευτικώς η ελληνική κουζίνα. Στα μικροαστικά εστιατόρια εβασίλευε μια μπασταρδεμένη κατάσταση».

Στο άρθρο του «Η Εθνική Φασουλάδα» που πρωτοδημοσιεύτηκε στον «Σχολιαστή» τον Απρίλιο του 1990, ο Ηλίας Πετρόπουλος τα βάζει με

τους λαογράφους, με τους μαρξίζοντες κοινωνιολόγους από τους οποίους καταλαβαίνουμε ότι είχε ακούσει την έκφραση «η φασουλάδα είναι το φαΐ της φτωχολογιάς», μια έκφραση που χαρακτηρίζει «απαράδεκτη προχειρολογία». Αναφέρεται στον Νίκο Καρούζο – θαύμαζε πάντα την ποίησή του και τον λόγο του. Και τον παρακολουθούσε στις ταβέρνες να αρχίζει «τη μυσταγωγία της νύχτας με μια καυτή φασουλάδα».

Ως μελετητής του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού, ο Ηλίας Πετρόπουλος κατά καιρούς έχει καταπιαστεί με πολλά και ετερόκλητα που του κίνησαν το ενδιαφέρον, από τα ρεμπέτικα και τα καλιαρντά, τα παράθυρα, τις καρέκλες και τα σκαμνιά μέχρι το ταντούρι και το μαγκάλι. Μίλησε για «πολιτιστική κρίση» όταν φαγητά όπως η φασολάδα παραγκωνίστηκαν.

«Η φασουλάδα μοιάζει κάποιο γελοίο θέμα προς μελέτη, αλλά μέσα από το ασήμαντο βγάζεις το σημαντικό, και μέσα στο γελοίο βρίσκεις το σοβαρό», όπως σωστά είχε πει.

Σχεδόν 35 χρόνια μετά, αν ζούσε να δει τη γαστρονομική σκηνή της Αθήνας τώρα, ο Πετρόπουλος θα δικαιωνόταν γι’ αυτή του την απολαυστική μονογραφία και καταγραφή. «Φασουλάδες» δεν έχουν πια μόνο οι λοκάντες αλλά και τα πιο δημοφιλή εστιατόρια της πόλης, τα «καλά ρεστοράν» που σήμερα είναι κάτι διαφορετικό απ’ αυτά που γνώρισε εκείνος. Και μπορεί τα όσπρια να μην είναι ταυτισμένα με τα fine εστιατόριά μας, αλλά σε αυτά που δεν βρίσκουμε εύκολα τραπέζι, στα λεγόμενα fine comfort, μαγειρεύουν πια όλα αυτά που τρώγαμε με το ζόρι ως παιδιά, όμως τα αναζητάμε και τα απολαμβάνουμε ως μεγάλοι, λέγοντας κιόλας καμιά φορά στα τραπέζια «καλά, αν με έβλεπε η μάνα μου να τρώω φακές, θα έτριβε τα μάτια της». Σε ένα από τα πιο hot εστιατόρια της Αθήνας, στο Pharaoh (Σολωμού 54, Εξάρχεια, 210 3808412), που δεν φεύγει από τη συζήτηση των foodies, ο Μανώλης Παπουτσάκης σερβίρει μια κουζίνα χωριάτικη και μαγειρεμένη στα ξύλα, προμηθεύεται όσπρια από τις Πρέσπες και τη μαναβική του από το «Μποστάνι» του Παγκρατίου, βάζοντας έτσι στα μενού του πιάτα όπως τα φασόλια με χόρτα στη γάστρα. Γενικά, όπου διαβάσετε στον κατάλογο του Pharaoh πιάτο με χόρτα το παίρνετε, το μαγείρεμα στη φωτιά του ξύλου τούς χαρίζει άλλη νοστιμιά.

2, 210 3220300, Ψυρρή), ο Λουκάς Μάιλερ βγάζει φασόλια ή γίγαντες με παραπούλια ψητά. Στο νέο και πολυσυζητημένο μαγαζί της πόλης, στην Ταβέρνα των Φίλων (Άργους 66, Κολωνός, 210 5127506), που έχει αρχίσει να αποκτά το δικό της πιστό και φανατικό κοινό, πέτυχα τις προάλλες φοβερούς γίγαντες στον φούρνο με σπανάκι και γαλοτύρι. Το εστιατόριο που ταυτίστηκε με την προσιτή ψαροφαγία και έγινε γρήγορα κλασικό, το Φίτα (Ντουρμ 1, 211 4148624, Νέος Κόσμος) ανανεώθηκε πολύ πρόσφατα, χωρίς να χάσει τον χαρακτήρα του. Με έναν ακόμα μεγάλο

μάγειρα στην κουζίνα του, τον Δημήτρη Δημητριάδη, εκεί πια θα τρώμε περισσότερο φαγητό που βγαίνει από κατσαρόλα. Χρησιμοποιώντας ντόπια υλικά, εκείνος βάζει λίγη παραπάνω φαντασία στους γίγαντές του που είναι Φενεού: τους συνδυάζει με έναν ζωμό γραβιέρας Σύρου με βασιλικό και μανιτάρια πλευρώτους. Στην ίδια γειτονιά, σε ένα άλλο εστιατόριο-προορισμό στον Νέο Κόσμο, το Annie Fine Cooking (Μεναίχμου 4, 210 9213690), η ταλαντούχα νέα που κρατάει το τιμόνι της κουζίνας του, η Εβρίτισσα Κωνσταντίνα Κασπαρίδου, προσφέρει όσπρια πληθωρικά· για παράδειγμα, τη φασολάδα θα την κάνει με πεσκανδρίτσα ή σουπιά, με λάδι φράπας, λάδι τσίλι και λάδι σέλινου, με πίκλες καρότου, σελινόριζα, σκόνη ντομάτας και εσπεριδοειδών δική τους.

Στις Σεϋχέλλες του Μεταξουργείου (Κεραμεικού 49, 211 1834789), που επίσης ανανεώθηκαν και μας δίνουν περισσότερες επιλογές σε φαγητό, κάνουν μια σαλάτα με γίγαντες ελέφαντες, κυδώνια, κάστανα και κρεμμυδάκι στιφάδου. Αυτό είναι ένα πιάτο εμπνευσμένο από τις νηστίσιμες συνταγές της μεγάλης ερευνήτριας της παραδοσιακής μας κουζίνας, Εύης Βουτσινά. Προμηθεύονται και μικρόσπερμα ρεβίθια που τα κάνουν ρεβιθάδα σιφναίικη με σουπιές. Ρεβιθάδα πεντανόστιμη μαγειρεύει και η Μαρίνα Χρονά στο Ρίνι δίπλα στο Μουσείο (Ρεθύμνου 8, 210 8836781)

όταν βρίσκει καλό καλαμάρι για να της το προσθέσει και να τη βάλει στα πιάτα ημέρας. Κάνει και γίγαντες πλακί με τη συνταγή της μαμάς της με πολύ πλούσια σάλτσα και πάνω ρίχνει φύλλα μαϊντανού, εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο και πίκλα κρεμμύδι.

Στο καινούργιο κρητικό των Ιλισίων, που τα κάνει όλα παραδοσιακά, στον Αορίτη (Μαιάνδρου 15, 210 7255699) του Σφακιανού Σήφη Μανουσέλη, θα βρείτε στον κατάλογο ένα πιάτο που λέγεται «παλικάρια». Είναι

ουσιαστικά μια δροσερή σαλάτα, μια οσπριάδα που κάνουν στην Κρήτη, τα «ψαροκόλλυβα», όπως μπορεί να την ξέρετε. Τα λένε και φωτοκόλλυβα, μια και συνδέονται με τη νηστεία της παραμονής των Φώτων. Είναι μια συνταγή που βοηθούσε τα νοικοκυριά να μην πετάνε τίποτα, πριν αρχίσουμε καν να μιλάμε για zero waste προσπάθειες στο φαγητό, και στον Αορίτη την κάνουν με ξινόχοντρο, σιτάρι, κυδώνια και ανθό -

τυρο στα κάρβουνα. Στο new age καφενείο της Κυψέλης, το Αλλιώς (Κερκύρας 17-19, Κυψέλη, 6955 113063), η Μαρίνα Φαρασοπούλου κάνει τα

«Η φασουλάδα μοιάζει

κάποιο γελοίο θέμα προς

μελέτη, αλλά μέσα από το ασήμαντο βγάζεις το σημαντικό, και μέσα στο γελοίο βρίσκεις το σοβαρό», όπως σωστά είχε πει ο Ηλίας Πετρόπουλος.

όσπριά της εντελώς μαμαδίσια, έχει ρεβιθάδα, κάνει και γίγαντες, με τη σάλτσα που μένει στο πιάτο να είναι ό,τι πρέπει για παπάρα με το θεϊκό της σκορδόψωμο. Στο Dopios του κέντρου (Σκουλενίου 1, πλατεία Αγίων Θεοδώρων, 210 3310049), όπου την κατεύθυνση στην κουζίνα δίνει ο Χριστόφορος Πέσκιας που όλες τις συνταγές τις «πειράζει» λίγο, μπορείτε να βάλετε στη μέση του τραπεζιού γίγαντες από την Καστοριά, πλακί αλλά και σαν χούμους στο ίδιο πιάτο, καθώς και μια ρεβιθάδα με όσπρια Λήμνου κορυφαία από τον Σαλαμουσά και τυρί μανούρι.

«Αν κάνω έναν αγώνα, ο αγώνας αυτός αναφέρεται στις επιλογές. Είχαμε να επιλέξουμε πολλά καλά πράγματα από τις παραδόσεις μας Έπρεπε να επιλέξουμε ό,τι καλύτερο έχουν οι ξένοι λαοί. Η αγάπη προς το παρελθόν είναι θανάσιμη. Όμως η παρελθοντολογία μπορεί να χρησιμεύσει στη βελτίωση του τρόπου ζωής των νεοελλήνων... Βλέπω φοιτητές που ρουφάνε με ηδονή μια soupe à l’oignons (κρεμμυδόσουπα, διάβολε!), αλλά οι ίδιοι αυτοί φοιτητές ούτε άκουσαν κάτι για σκορδάρι ούτε το γεύτηκαν. Δεν φταίνε, εντελώς, οι φοιτητές μας. Κανείς δεν μπορεί να κατευθύνει έναν λαό. Ωστόσο, με την εκπαίδευση μπορείς κάπως να εξωθήσεις τον λαό προς κάποια υποκατάστατα των τυφλών του ορέξεων».

Το σκορδάρι που αναφέρει ο Ηλίας Πετρόπουλος μπορεί να μην παίζει (ακόμα) στην Αθήνα, αν όμως πέρναγε τώρα έξω από την Λόντζα της Γειτονιάς (Χαρ. Τρικούπη 76, 210 3612334) θα έβλεπε σε ένα πεζοδρόμιο των Εξαρχείων φοιτητές να χορταίνουν με λογιών-λογιών όσπρια – η Αγάπη Μιχελή φαίνεται να τα αγαπάει και τα σερβίρει με διάφορους τρόπους. Ανάλογα με τη μέρα εκεί βρίσκουμε μια φασολάδα με χειροποίητο λουκάνικο και μπούκοβο ή μια άλλη με σέλινο και τραχανά, μια ρεβιθάδα κλασική σιφναίικη, ή μια πικάντικη με απάκι και κολοκυθάκια, ενώ κάνει και ρεβιθάδα φρικασέ. Έχει κι άλλα: γίγαντες με σπανάκι και πράσα, φακές που θα πείσουν να τις δοκιμάσουν ακόμα και αυτοί που δεν έχουν ξεπεράσει την παιδική τους αντιπάθεια γι’ αυτές – τις φτιάχνει με ταχίνι και χόρτα ή με τραχανά και λαχανικά.

THE good LiFO

PERSONAL SHOPPER

ΦΑΟS

î

Lenovo

Lenovo tablet P11 PRO 2nd Gen με πενάκι. www.e-lenovo.gr ï

Χειροποίητα γυαλιά ηλίου, Made in Greece. www.faosconcept.com

ô

Ted Baker

Γυναικείο μπουφάν Sport And Fashion Freedom, 212 00 03710

ò

Plaisio

ñ

Lancome

Άρωμα La Vie Est Belle

Iris Absolu.

Σε επιλεγμένα καταστήματα καλλυντικών

ö

Missoni

Μακρύ γυναικείο

φόρεμα

Πολυθρόνα Sentio Tropical Mood. www.plaisio.gr

ô Kiko Milano

Παλέτα Days In Bloom

με bronzer, ρουζ, highlighter και πούδρα. www.kikocosmetics.gr

www.missoni.com ô

Vans

Knu Skool sneakers

www.vans.com/en-us

Στέφανος

Λέτσιτς

Σόφτσης

CREATOR

Ποιος είσαι και με τι ασχολείσαι; Είμαι ο Στέφανος Σόφτσης, είμαι 25 χρονών και κάνω βίντεο στο YouΤube απ’ όταν ήμουν 12 χρονών. Το 2018 ξεκίνησα ενα brand ρούχων, τη Hackney, που μέσα σε 5 χρόνια έχει γίνει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα ελληνικά clothing brands της νεολαίας. Μαζί με δύο πολύ καλούς φίλους και συνεργάτες, τον Hacky και τον Panez, δημιουργήσαμε το 2020 μια εταιρεία παραγωγής κουλτούρας, τη YAFKA CLIQUE, μέσα από την οποία σε δύο χρόνια κάναμε δεκάδες βιντεοκλίπ για τους μεγαλύτερους Έλληνες ράπερ.

Τι φοράς και πόσο κοστίζει; Ένα Heron Preston jacket που ήταν χορηγία από μεγάλο κατάστημα στην Ευρώπη με το οποίο συνεργάζομαι (€800), το φούτερ είναι Pierre-Louis (€100) – το συγκε-

κριμένο σχέδιο ήταν να βγει ως merch του άλμπουμ του Kanye West «Donda», κατάφερα να «τσιμπήσω» ένα, δεν νομίζω να κυκλοφορεί άλλο στην Ελλάδα αυτήν τη στιγμή. Φοράω επίσης το «Poem» jean, ένα Junya watanabe x Comme des Garçons x Levis του 2002, ένα κομμάτι που θα περάσει σίγουρα στα παιδιά μου και αυτήν τη

στιγμή κοστολογείται κοντά στα 1.000 ευρώ. Τα παπούτσια είναι Rick Owens Ramones και κοστίζουν 500 ευρώ.

Πού πας τώρα; Πάω στη φίλη μου τη Lily για σουσού και τσάι!

@softsis

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο lifo.gr.