Τεύχος 802 by Dyo Deka S.A.

15.02.2024

ΛΑ

ΧΕ

ΙΑ

ΑΔ

2024 Ο ΠΑΝΕΛ

Λ Ε Σ Τ Ι Σ Η ΛΙ Κ ΙΑ ΕΟ Κ

ΓΟΡΙΕΣ • ΣΤΟΙ

BARI • ΕΒΔΟΜ

ΤΥΠ

ΤΗ ΚΑ

ΕΝ

ΔΙ

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ! ΔΩΡΕΑΝ ΟΔΗΓΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ

FREE PRESS

ΙΟ

Νο •Σ

802 C FO

ΙΑ

Η ΦΑΣΗ ΤΩΡΑ

LiFO

15.02.24

8 ΣΤΗΛΕΣ

index802

βασιλική σιουτη

πολιτικο επταημερο γιάννησ πανταζόπουλοσ

talking points

γιάννησ παντελάκησ

akροβατωντασ

νικολασ σεβαστακησ

ασκησεισ αναπνοησ άννα φραγκουδάκη

επικαιρα, αλλοτινα και μελλουμενα

www.lifo.gr ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. ΒOΥΛΗΣ 22, 105 63 ΑΘΗΝΑ T 210 3254 290 F 210 3249 785 info@lifo.gr

εκδοτης/διευθυντησ

Στάθης Τσαγκαρουσιάνος chief executive officer Μιχάλης Μιχαήλ chief operating officer/commercial director Θανάσης Χαραμής σύμβουλος σχεδιασμού Γιάννης Καρλόπουλος editor in chief Αλέξανδρος Διακοσάββας

Η ΦΑΣΗ ΤΩΡΑ

διευθυντής εντυπου Τάσος Μπρεκουλάκης διευθυντής συνταξης εντυπου Γιάννης Πανταζόπουλος διευθυντής mikropragmata.lifo.gr Άρης Δημοκίδης διευθυντής ενημερωσησ Μάκης Πολλάτος διευθυνση newsroom και social media Χριστίνα Γαλανοπούλου υπευθυνη πολιτικου ρεπορταζ - ερευνασ Βασιλική Σιούτη αρχισυνταξία Ζωή Παρασίδη αρχισυνταξία podcasts Μερόπη Κοκκίνη συντονισμοσ υλησ Νινέττα Γιακιντζή

––––––

MIXAΛΗΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ

ε μ π ο ρ ι κ ο τμ η μ α advertising director Ξένια Στασινοπούλου direct sales director Κώστας Μαντάς senior advertising manager Άννα Λαπαρδάγια direct sales Γιώργος Λυκουργιώτης, Ευθύμης Παχής advertising manager Δημήτρης Βουκελάτος (dvoukelatos@lifo.gr) advertising coordinator Κατερίνα Κουρμούζη (kkourmouzi@lifo.gr)

head of creative Βασίλης Καψάσκης branded content manager Φιλιώ Ράγκου digital campaign manager Γιώργος Γιαννή advertising executive Χριστίνα Καλλή

στο βιβλιοπωλείο Hyper Hypo. Φωτο: Λίλα Εφραιμίδου

στο εξωφύλλο: Η Βασιλεία Κάγκα στη βραδιά ανάγνωσης, τραγουδιού και ποίησης «Queers Read Out Loud»

––––––

H ΠΗΝΕΛΌΠΗ ΓΕΡΑΣΊΜΟΥ ΕΙΝΑΙ H ΑΘΗΝΑΙA ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

ψηφιακή ανάπτυξη/προγραμματισμός lifo.gr Άγγελος Παπαστεργίου –––––– σ υντα ξ η Θοδωρής Αντωνόπουλος, Λουίζα Αρκουμανέα, Γιάννης Βασιλείου, Ίωνaς Καλλιμάνης, Ντίνα Καράτζιου, Βάνα Κράβαρη, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Τίνα Μανδηλαρά, Νίκος Μπακουνάκης, Γλυκερία Μπασδέκη, Αργυρώ Μποζώνη, Σταυρούλα Παπασπύρου, Μαρία Παππά, Χρήστος Παρίδης, Δημήτρης Πολιτάκης, Νικόλας Σεβαστάκης, Φώτης Σεργουλόπουλος, Δέσποινα Τριβόλη, Γιώργος Τσαγκόζης, Κορίνα Φαρμακόρη ne ws r o om αρχισυνταξια Ρούλα Βλασσοπούλου, Σόφη Ζιώγου συντακτικη ομαδα Σωτήρης Βαλάρης, Κυριάκος Κουζούμης, Πέννυ Μαστοράκου social media Ιωάννα Ζέρβα, Τατιάνα Τζινιώλη ––––––

67 ΛΕΠΤΑ ΜΕ

16 ΤΟΝ TOQUEL ΑΦΙΈΡΩΜΑ

BRUNCH

ατελιέ αrt director Βανέσσα Φερλέ, Μαργαρίτα Καμαριώτη αssistant art director Μπιάνκα Σαμαρά φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Πάρις Ταβιτιάν, Freddie F., Γιώργος Ξανθινάκης, Νίκος Κατσαρός διαμόρφωση ψηφιακής εκδοσης Μαρούσα Θωμά, Ελπισία Σπαθάρη επιμελεια κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου, Μυρτώ Αθανασοπούλου –––––– λογιστηριο οικονομική διεύθυνση Δημήτρης Τασιόπουλος λογιστήριο Βασίλης Κοτρωνάκης, Άκης Ιωάννου, Έφη Ηλιοπούλου

41 31

γραμματεία Βιβίκα Ανδριανάτου –––––– κωδικος εντυπου 7639 –––––– μετοχος/νομιμοσ εκπροσωποσ Ευστάθιος Τσαγκαρουσιάνος

παρακαλουμε

ανακυκλωστε

LiFO 15.02.24

Feedback

«Δεν ξέρουμε πού βρίσκεται το σώμα του Αλέξανδρου, όμως ο τάφος του είναι σίγουρα στην Αλεξάνδρεια»

ΟΠΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑ

Το τέλος της (μουσικο) κριτικής;

ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

Το World X11 είναι ένα μπεργκεράδικο που δεν μοιάζει με κανένα άλλο στην πόλη. Ετοιμάζει ολόσωστο smash burger και κλασικές τηγανητές πατάτες, ενώ, μπαίνοντας, δεν βλέπουμε κανέναν που θα μπορούσε να πάρει την παραγγελία μας. Έχει και arcade παιχνίδια για να παίξουμε όσο θέλουμε. Έχουμε δει σε αυτή την πόλη μπεργκεράδικα τα οποία σερβίρουν μέσα σε διάφορα και διαφορετικά interiors, κάποια από τα οποία μπορεί να αφηγούνται και μια ιστορία ή να θυμίζουν αμερικάνικο diner. Τώρα κάποιοι φαντάστηκαν ένα τεράστιο (και πιο παιχνιδιάρικο από τα συνηθισμένα) ATM που, αντί για μετρητά, βγάζει μπέργκερ και πατάτες τηγανητές. Θα μου πείτε, το design κάνει το φαγητό καλό; Όχι, αλλά εκτός του ότι είναι εντυπωσιακό, πρωτότυπο για την Αθήνα και απόλυτα ινσταγκραμικό, από το συγκεκριμένο μηχάνημα κάνουμε ανάληψη και ένα πολύ δυνατό street food.

LiFO

LiFO.gr

Στο Παγκράτι έστησαν ένα ATM που, αντί για μετρητά, βγάζει φοβερά μπέργκερ

— Πότε ξεκινά η ανασκαφική σας δραστηριότητα στην Αλεξάνδρεια; Είναι μεγάλη ιστορία, θα σας πω απλώς ότι το 1996 έλαβα μέρος σε ένα συνέδριο που έγινε στην Αλεξάνδρεια με τίτλο «Αλέξανδρος και Αλεξάνδρεια» και αυτό ήταν το έναυσμα για να εγκατασταθώ μόνιμα σε αυτή την πόλη και να εργαστώ εδώ στο εξής. Στα πλαίσιο αυτό δημιούργησα το 2000 το Ελληνικό Ινστιτούτο-Ίδρυμα Αλεξανδρινού Πολιτισμού (HRIAC) μαζί με Έλληνες της ομογένειας και άλλες προσωπικότητες. Το 1998 ξεκίνησα τις πρώτες ανασκαφές σε μια τοποθεσία που λέγεται Terra Sancta γύρω από τον Τάφο του Αλαβάστρου, ένα σχετικά άγνωστο ελληνιστικό μνημείο – πρόκειται για προθάλαμο μακεδονικού τάφου κατασκευασμένου εξ ολοκλήρου από αλάβαστρο. Ακολούθησε μια έρευνα στο Εβραϊκό Νεκροταφείο της πόλης, όπου όμως, για ευνόητους λόγους, δεν μπορούσε να γίνει ανασκαφή. Στο πάρκο Σαλαλάτ, το οποίο εμφανίζεται και στο ντοκιμαντέρ για τον Αλέξανδρο, σκάβω από το 2007. Εκεί βρήκαμε το 2009 το άγαλμα του Αλέξανδρου, σε μια χρονιά που λόγω των ταραχών που ξέσπασαν τότε στην Αίγυπτο με την Αραβική Άνοιξη είχαν διακοπεί για ένα διάστημα και οι εργασίες μας. — Ποια είναι η ιδιαιτερότητα αυτής της θέσης; Η περιοχή αυτή στην ελληνιστική Αλεξάνδρεια ανήκε στο λεγόμενο βασιλικό τετράγωνο, τη βασιλική συνοικία. Εκεί βρίσκονταν τα ανάκτορα των Πτολεμαίων και ορισμένα σημαντικά δημόσια κτίρια, όπως αναφέρουν αρχαίοι συγγραφείς και ιδιαίτερα ο Στράβωνας. Ανάμεσά τους η περίφημη Βιβλιοθήκη, ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, το Αρσινόειο, ένας ναός αφιερωμένος στην Ίσιδα, οι βασιλικοί τάφοι και το Μουσείο – μη φανταστείτε ένα μουσείο με τη σημερινή έννοια, επρόκειτο για ένα οιονεί πανεπιστήμιο που, όπως λέει και η ονομασία του, καλλιεργούσε τις μούσες, δηλαδή τις τέχνες και τα γράμματα, και ήταν άμεσα συνδεδεμένο με τη Βιβλιοθήκη, από την οποία δυστυχώς δεν έχει βρεθεί κανένα ίχνος. Στην Αλεξάνδρεια, ξέρετε, οι ανασκαφές σπάνια φτάνουν ως το στρώμα της ελληνιστικής εποχής που βρίσκεται κάτω από τα δέκα μέτρα από την επιφάνεια, γιατί συναντούν τον υδροφόρο ορίζοντα – το έχουμε και στο Σαλαλάτ αυτό το πρόβλημα και το αντιμετωπίζουμε με συνεχείς αντλήσεις νερού. — Τα σπουδαιότερα ως τώρα ευρήματα; Το σημαντικότερο είναι αναμφίβολα το μαρμάρινο άγαλμα του Αλέξανδρου που προανέφερα. Είναι πρώιμο ελληνιστικό, αρκετά κοντά στον καιρό που ζούσε ο Αλέξανδρος, και θεωρώ ότι αναπαριστά την πραγματική μορφή του, όχι κάποια εξιδανικευμένη, όπως αυτές που φιλοτεχνήθηκαν αργότερα, στα ρωμαϊκά χρόνια. Παρότι, λοιπόν, δεν μπορούμε να είμαστε απολύτως βέβαιοι, καθώς δεν φέρει υπογραφή ή κάποιο άλλο σημείο αναγνώρισης, η μορφή ταιριάζει πολύ στον αυθεντικό Αλέξανδρο όπως τον βλέπουμε στη ζωγραφική αναπαράσταση της Βεργίνας και σε άλλα έργα της ίδια εποχής. Τον Μάιο του ’22 διοργάνωσα στην Αλεξάνδρεια ένα συνέδριο με αντικείμενο αυτό ακριβώς το άγαλμα και οι περισσότεροι επιστήμονες που παρευρέθηκαν βρήκαν εξαιρετικά πιθανή αυτή την εκδοχή – σήμερα εκτίθεται στο Ελληνορωμαϊκό Μουσείο της πόλης.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ O Βόλος μετά τις πλημμύρες Η κακοκαιρία Daniel, που σάρωσε και τον Βόλο στη Μαγνησία, δημιούργησε για τους κατοίκους της πόλης μια νέα, δύσκολη πραγματικότητα. Πέντε μήνες μετά, η επιστροφή στην κανονικότητα είναι εν πολλοίς ανέφικτη. ΤΗΣ ΝΤΙΝΑΣ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ

Η καθημερινότητα στον Βόλο είναι πολύ διαφορετική μετά τον Daniel, την ακραία κακοκαιρία που έπληξε τη Μαγνησία τον περασμένο Σεπτέμβρη. Τα προβλήματα είναι πολλά και οι καταγγελίες γι’ αυτά που γίνονται και γι’ αυτά που έπρεπε να γίνουν είναι εξίσου πολλές και πολύ σοβαρές. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του Βόλου είναι η ποιότητα του πόσιμου νερού. Το νερό είναι βεβαίως κατάλληλο για χρήση, αλλά έχασε την πηγαία τροφοδότησή του από το Πήλιο. Η πόλη, μετά τον Daniel, υδροδοτείται μόνο από γεωτρήσεις γιατί έχουν καταστραφεί όλα τα σημεία υδροληψίας από τις πηγές του Πηλίου. Για χρόνια το νερό αυτών των πηγών αναβάθμιζε την ποιότητα του πόσιμου νερού στο πολεοδομικό συγκρότημα του Βόλου. Σήμερα, όμως, δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Υποτίθεται ότι η υδροδότηση του Βόλου θα γινόταν μέσω του ταμιευτήρα της λίμνης Κάρλα. Ο ταμιευτήρας είναι με απλά λόγια μια τεχνητή λίμνη, η κατασκευή της οποίας άργησε… 60 χρόνια. Και όταν κατασκευάστηκε, ποτέ δεν έδωσε νερό στον Βόλο. Μετά ήρθαν οι πλημμύρες του Σεπτεμβρίου και σήμερα η κάποτε αποξηραμένη λίμνη Κάρλα έχει ξαναπάρει τη φυσική της μορφή.

pageviews

ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ

ti δ ι α β α σ α με αυ τη την εβ δομ α δ α σ το

ΓΕΥ ΣΗ

podcasts που αξίζει να ακούσετε

Η Καλλιόπη Λημναίου-Παπακώστα, διευθύντρια του Ελληνικού ΙνστιτούτουΙδρύματος Αλεξανδρινού Πολιτισμού που σκάβει στην Αλεξάνδρεια από το 1998, μιλά για τις ανασκαφές που πραγματοποιεί εκεί, για τα μέχρι στιγμής ευρήματα, τον Μεγαλέξανδρο, τη σχέση του με την Αίγυπτο και το πολυσυζητημένο ντοκιμαντέρ του Netflix, στο οποίο συμμετείχε.

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΟΛΙΤΑΚΗ

Τα μαντάτα ήταν δυσοίωνα για τις προοπτικές της μουσικοκριτικής (αλλά και της κριτικής γενικότερα) στο σύγχρονο σύμπαν των αλγορίθμων, των πλατφορμών, της αέναης ανακύκλωσης και της αδιάκριτης κατανάλωσης της μουσικής, πολύ πριν σκάσει η είδηση του «τελειώματος» του Pitchfork, του πιο γνωστού μέσου παρουσίασης και κριτικής νέων κυκλοφοριών στο σύμπαν της σύγχρονης μουσικής. Πολλά γράφτηκαν με αφορμή την είδηση σχετικά με το εξαιρετικά αβέβαιο μέλλον της μουσικοκριτικής, αλλά μπορεί να ξεχωρίσει κανείς τα πρόσφατα κείμενα δύο εκ των πιο επιφανών μουσικοκριτικών.

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Ακολουθήστε τα podcasts της LiFO στην Apple, στο Spotify ή στην Google.

«Saltburn»: H ταινία που έγινε φαινόμενο μέσω του TikTok «THE REVIEW» ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

«Απολαμβάνω τα βιβλία μαγειρικής και ιδιαιτέρως το Vefa’s Kitchen» «THE BOOK LOVERS» ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗ

Χρύσα, τι δουλειά έχεις στο Τσίλι Καφενείο; «ΡΩΤΑ ΜΕ Ο,ΤΙ ΘΕΣ» ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΙΩΡΓΟ ΤΣΑΓΚΟΖΗ ΚΑΙ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

Πώς θα ψηφίσουμε στις Ευρωεκλογές: Η επιστολική ψήφος και το αδιάβλητο της διαδικασίας «LIFO POLITICS» ΜΕ ΤΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ

Η ερωτική ζωή ενός νεαρού γκέι ναυτικού «SEX DIARIES UNCENSORED» ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞ ΜΑΝΟ

15.02.24

LiFO 15.02.24

Ζήστε τη νέα εποχή ΔΕΗ με δέκα καινούργια καταστήματα σε όλη την Ελλάδα Με εντατικούς ρυθμούς συνεχίζεται ο μετασχηματισμός του δικτύου καταστημάτων της ΔΕΗ σε όλη την Ελλάδα.

ε την ενέργεια στο επίκεντρο της καθημερινότητας τόσο των πολιτών όσο και των επιχειρήσεων, η ανάγκη για απευθείας επαφή με τον πάροχο για γρήγορη και αποτελεσματική εξυπηρέτηση καθίσταται σήμερα πιο ουσιώδης παρά ποτέ. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τους τελευταίους μήνες η ΔΕΗ ενισχύει το δίκτυο καταστημάτων της σε όλη την Ελλάδα, προκειμένου να παρέχει μια μοναδική εμπειρία πελάτη στη νέα, ψηφιακή εποχή μέσα από υψηλού επιπέδου υπηρεσίες και εξειδικευμένες λύσεις.

ΔΕΚΑ ΝΕΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ ΔΕΗ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Συγκεκριμένα, το τελευταίο διάστημα έχουν ανοίξει τις πόρτες τους για το κοινό 8 νέα καταστήματα σε Κηφισιά, Αιγάλεω, Πετρούπολη, Ελευσίνα Αττικής, καθώς και σε Πρέβεζα, Πτολεμαΐδα, Κατερίνη, Λάρισα, ενώ πολύ σύντομα ανοίγουν ακόμα δύο καταστήματα σε Πάτρα και Παγκράτι, με τα νέα, πλήρως ανασχεδιασμένα καταστήματα και

LiFO

pop-up σημεία της ΔΕΗ να ξεπερνούν πλέον τα 20 και τον μετασχηματισμό του δικτύου να συνεχίζει δυναμικά σε όλη την Ελλάδα. Τα νέα καταστήματα της ΔΕΗ, ανακαινισμένα αλλά και καινούργια, ξεχωρίζουν για τον μοντέρνο σχεδιασμό που ενσωματώνει τις πιο σύγχρονες αρχιτεκτονικές τάσεις με ανοιχτούς, φιλόξενους χώρους και ειδικά σχεδιασμένο φωτισμό, ωστόσο οι καινοτομίες δεν σταματούν στον σχεδιασμό, αφού όλα διαθέτουν επίσης διευρυμένο ωράριο λειτουργίας καθημερινά από τις 7:30 έως τις 20:00 αλλά και όλο το 24ωρο για πληρωμές λογαριασμών μέσω του myΔΕΗ 24/7. Κι επειδή η ΔΕΗ βάζει πάντα την εξυπηρέτηση των πελατών της σε προτεραιότητα, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα είναι πως πλέον προσφέρεται σε τρεις ζώνες: τη ζώνη γρήγορης εξυπηρέτησης, τη ζώνη εξυπηρέτησης από εξειδικευμένους συμβούλους ενέργειας και, τέλος, τη ζώνη ηλεκτρονικής εξυπηρέτησης myΔΕΗ ServicePoint, όπου, μεταξύ άλλων, μπορούμε να εξοφλούμε λογαριασμούς, να υποβάλλουμε αιτήματα, να εξυπηρετούμαστε ηλεκτρονικά ή να προγραμματίζουμε το ραντεβού μας σε ημέρα και ώρα της επιλογής μας.

15.02.24

ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΜΕ ΚΑΙΝΟΤΟΜΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΪΟΝΤΑ Οι επισκέπτες των νέων καταστημάτων μπορούν να βρουν όλα τα νέα προϊόντα ενέργειας, όπως το ΔΕΗ myHome 4All, το νέο οικιακό κυμαινόμενο προϊόν που δίνει τη δυνατότητα σε νέους και υφιστάμενους πελάτες να μειώσουν το ενεργειακό τους αποτύπωμα, ενώ τους ανταμείβει σε περίπτωση εξοικονόμησης. Άλλωστε, κεντρικός στόχος της ΔΕΗ είναι οι ικανοποιημένοι καταναλωτές σε όλα τα επίπεδα, οπότε φροντίζει πάντα να προσφέρει τα πιο ανταγωνιστικά πακέτα ενέργειας όχι μόνο σε οικιακούς πελάτες αλλά και επαγγελματίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΔΕΗ myBusiness 4All για επιχειρήσεις με κατανάλωση έως 10 MWh τον χρόνο και το ΔΕΗ myBusiness 4All+ για επιχειρήσεις με κατανάλωση μεγαλύτερη από 10 MWh τον χρόνο. Η καινοτομία, μάλιστα, εδώ είναι πως η επιλογή του προϊόντος γίνεται για πρώτη φορά με βάση την πραγματική κατανάλωση της επιχείρησης και όχι τον τύπο μετρητή, προσφέροντας παράλληλα εξειδικευμένη εξυπηρέτηση καθώς και πρόγραμμα επιβράβευσης για την επιχείρηση. Επιπλέον, οικιακοί και εταιρικοί πελάτες μπορούν να ενεργοποιήσουν πρόσθετες υπηρεσίες, όπως το GreenPass, που εγγυάται πως όση ποσότητα ενέργειας καταναλώνεται τόση παράγεται και δεσμεύεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ή το FixIt, την πρόσθετη υπηρεσία άμεσης τεχνικής βοήθειας στον χώρο. Τέλος, οι επισκέπτες μπορούν να ενημερωθούν για όλες τις ενεργειακές λύσεις ΔΕΗ σχετικά με φωτοβολταϊκά συστήματα και αντλίες θερμότητας, ενώ στον ειδικό χώρο τεχνολογίας βρίσκουν έξυπνες συσκευές και λύσεις smart living για να αυτοματοποιήσουν και να βελτιστοποιήσουν την ποιότητα ζωής τους.

NΕΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ FRANCHISE «ΜΕ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ» Στο πλαίσιο του μετασχηματισμού του δικτύου καταστημάτων της, η ΔΕΗ δίνει επίσης τη δυνατότητα σε ιδιώτες να γίνουν κομμάτι αυτής της νέας εποχής ενέργειας, αποκτώντας δικό τους κατάστημα με τη μέθοδο franchise και να γίνουν κομμάτι της νέας πελατοκεντρικής φιλοσοφίας της μέσω του προγράμματος «ΔΕΗ myStore». Το ΔΕΗ myStore είναι ένα μοντέλο επιχειρηματικής ανάπτυξης ιδιαίτερα ελκυστικό και προσοδοφόρο για τον συνεργάτη-franchisee, το οποίο περιλαμβάνει ανταγωνιστική και ανταποδοτική εμπορική πολιτική, πλήρη υποστήριξη σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας του καταστήματος και εξυπηρέτησης των πελατών, συνεχή εκπαίδευση του συνεργάτη-franchisee και του προσωπικού του, συμβουλευτική από εξειδικευμένη ομάδα, εγχειρίδια λειτουργίας και διαφημιστική επικοινωνία εστιασμένη στα καταστήματα ΔΕΗ. Ειδικά για την τρέχουσα περίοδο και μέχρι τις 29 Φεβρουαρίου, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να συμπληρώσουν τα στοιχεία τους στη σχετική φόρμα για τα καταστήματα ΔΕΗ Χαϊδαρίου, Ν. Ερυθραίας, Πειραιά, Ν. Σμύρνης, Ν. Ηρακλείου και Βριλησσίων. #νέα #καταστήματα #ΔΕΗ #νεαεποχη

LiFO 15.02.24

talkofthetown

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ

«Λελογισμένες οι κινητοποιήσεις των αγροτών» λέει ο πρωθυπουργός, αλλά δεν θα τους δώσει άλλα «Δεν έχουμε άλλα περιθώρια», λέει το Μέγαρο Μαξίμου στους αγρότες, οι οποίοι αποφασίζουν αυτές τις μέρες αν θα παραμείνουν στα μπλόκα.

15—21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024 Νο 802

Ουκρανία – Ρωσία: Ένας ξεχασμένος πόλεμος p Ταπεινώνοντας τους άλλους… p Xορηγοί του κοινωνικού συντηρητισμού p Κινδυνεύουν τα θεμέλια του κράτους p

LiFO

απ ό τh βασιλ ικη σιουτη

«Ό,τι δώσαμε, δώσαμε», λένε στο Μέγαρο Μαξίμου μετά τη συνάντηση του πρωθυπουργού την Τρίτη με την αντιπροσωπεία των αγροτών, ενώ εκείνοι λένε ότι μπορεί να πήραν κάτι, αλλά δεν έχει ικανοποιηθεί το σύνολο των αιτημάτων τους. Τα μπλόκα παραμένουν στους δρόμους, αλλά αυτήν τη φορά οι επικεφαλής των κινητοποιήσεων φρόντισαν να μη δημιουργηθούν σοβαρά προβλήματα στις εθνικές οδούς, για να μην ενεργοποιηθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός εναντίον του αγώνα τους. Οι αγρότες ήθελαν την κοινωνία μαζί τους και μέχρι τώρα αυτό σε μεγάλο βαθμό το έχουν πετύχει. Ούτε με την κυβέρνηση επιδίωξαν σύγκρουση όμως, μόνο άσκησαν πίεση για να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. Ο αντιπρόεδρος του Πανσερραϊκού Αγροτικού Συλλόγου, Γιάννης Παναγής, υποστήριξε ότι «για πρώτη φορά σε μια τέτοιου είδους διεκδίκηση η κοινωνία σύσσωμη αντιστέκεται σε ένα βάναυσο σύστημα το οποίο εξοντώνει και την πρωτογενή

15.02.24

LiFO 15.02.24

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ

talkofthetown

α πό τh βα σι λι κη σ ιου τη

LiFO

παραγωγή, αλλά φυσικά και μια κοινωνία καταναλωτών», επισημαίνοντας ότι επιδίωξαν τη διαπραγμάτευση με τον ίδιο τον πρωθυπουργό ως επιστέγασμα των κινητοποιήσεων. Αυτό τους το αναγνώρισε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, λέγοντάς τους ότι οι κινητοποιήσεις τους «ήταν λελογισμένες, αρκετές όμως για να ευαισθητοποιηθεί η πολιτική ηγεσία» σε σχέση με τα ζητήματά τους. «Γνωρίζω ότι είστε αντιμέτωποι με αυξημένο κόστος παραγωγής», επεσήμανε πριν ανακοινώσει τις νέες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση, που έχει πολλά μέτωπα ανοιχτά τελευταία, αυτήν τη φορά ήρθε αντιμέτωπη με το κοινωνικό στρώμα των αγροτών, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους είναι ψηφοφόροι της και αυτό αποδεικνύεται πλεονέκτημα αλλά και μειονέκτημα για εκείνους. Πλεονέκτημα επειδή η κυβέρνηση δεν θέλει να τους δυσαρεστήσει ούτε να συγκρουστεί μαζί τους, γι’ αυτό και τους δέχθηκε ο πρωθυπουργός στο Μέγαρο Μαξίμου, κάτι που δεν είναι καθόλου δεδομένο για άλλες κατηγορίες. Αλλά είναι και μειονέκτημα, διότι, θεωρώντας τους «δικούς τους», πιστεύουν ότι μπορούν να συνεννοηθούν μαζί τους, χωρίς να φτάσουν στα άκρα.

τη συνάντηση που είχε μαζί τους ο πρωθυπουργός τούς ανακοίνωσε το φθηνότερο ρεύμα για τα επόμενα χρόνια και την προκαταβολή της επιστροφής του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο, αλλά, παρά τη μερική ικανοποίηση που εξέφρασαν οι αγρότες γι’ αυτά τα μέτρα, δήλωσαν ότι δεν αρκούν. Το μέλος της Πανελλήνιας Επιτροπής Μπλόκων και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας, Ρίζος Μαρούδας, δήλωσε ότι ο αγώνας τους πρέπει να συνεχιστεί, να δυναμώσουν κι άλλο τα μπλόκα για να ικανοποιηθούν στον μέγιστο δυνατό βαθμό τα αιτήματα του αγροτικού κινήματος. Από την πλευρά της κυβέρνησης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προτού ανακοινώσει τα νέα μέτρα, τους είπε ότι γνωρίζει πως είναι αντιμέτωποι με αυξημένο κόστος παραγωγής, αλλά συνεργάτες του πρωθυπουργού αναφέρουν τώρα ότι δεν υπάρχουν πλέον «δημοσιονομικά περιθώρια για άλλες παροχές στους αγρότες» και ότι τα όρια για το πόσα μπορούσαν να τους δώσουν τα έχουν εξαντλήσει. Σοβαρά τραυματισμένος πολιτικά από την κινητοποίηση των αγροτών βγαίνει ο αρμόδιος υπουργός Λευτέρης Αυγενάκης, ο οποίος δύσκολα θα περάσει τη βάση στη βαθμολογία του πρωθυπουργού, αν ο τελευταίος δεν είναι ιδιαίτερα επιεικής μαζί του. Ο κ. Αυγενάκης όχι μόνο καθυστέρησε να δώσει στους αγρότες τα χρήματα που έπρεπε να τους έχει καταβάλει μέχρι τα Χριστούγεννα αλλά τους αντιμετώπισε και προκλητικά όταν διεκδίκησαν τα αιτήματά τους, χαρακτηρίζοντάς τους πολιτικά υποκινούμενους. Αυτήν τη στιγμή ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης είναι κόκκινο πανί για τους αγρότες, καθώς έχει καταφέρει να εξοργίσει ακόμα και τους αγροτοσυνδικαλιστές της Νέας Δημοκρατίας. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που επέμεναν να συνομιλήσουν απευθείας με τον πρωθυπουργό, καθώς έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στον κ. Αυγενάκη, δεν τον θεωρούν αξιόπιστο. Στο Μέγαρο Μαξίμου, που έχουν πλέον εικόνα της αποτυχίας του υπουργού, αντιλήφθηκαν ότι αν δεν ικανοποιούσαν το αίτημα για συνάντηση με τον πρωθυπουργό, δεν θα υποχωρούσαν. Πολλοί από τους εκπροσώπους των αγροτών δηλώνουν ότι ήταν εποικοδομητικός ο διάλογος που έγινε με τον πρωθυπουργό, αλλά θα πρέπει να συζητηθούν και οι διαχρονικές παθογένειες του κλάδου, όχι μόνο τα προβλήματα που έχουν προκύψει αυτή την περίοδο. «Το νέο πακέτο στήριξης εκτείνεται σε βάθος δεκαετίας και απαντά στο αίτημα των αγροτών για μείωση του κόστους της ενέργειας, καθώς τους εξασφαλίζει πολύ χαμηλές τιμές στο αγροτικό ρεύμα», απαντά το Μαξίμου. Εκείνοι ζητούν ακόμα χαμηλότερες τιμές καθώς και αφορολόγητο αγροτικό πετρέλαιο, αίτημα για το οποίο η κυβέρνηση τους έχει απαντήσει ότι το βλέπει καταρχάς θετικά, αρκεί να υπάρξει ένα σύστημα ελέγχου που θα εξασφαλίζει ότι πρόκειται για πραγματική αγροτική κατανάλωση και όχι για πρόσχημα. Για την ανυπαρξία του συστήματος ελέγχου, όμως, δεν ευθύνονται οι αγρότες αλλά η κυβέρνηση, ωστόσο αυτοί υφίστανται τις συνέπειες. Τις επόμενες μέρες αναμένεται να συνεχιστούν οι διεργασίες στο αγροτικό κίνημα, με την κυβέρνηση να ελπίζει στην αποκλιμάκωση. Απ’ ό,τι φαίνεται, σε κάποια μπλόκα θα αποχωρήσουν και σε κάποια όχι, ανάλογα με τις πολιτικές δυνάμεις που υπερισχύουν στο καθένα. Οι αγροτοσυνδικαλιστές της Νέας Δημοκρατίας αναμένεται να φύγουν από τα δικά τους, ενώ του ΚΚΕ, που διαθέτει ισχυρές δυνάμεις, θα επιχειρήσουν να δώσουν συνέχεια.

TALKING POINTS

ΜΑΡΙΑ ΓΑΒΟΥΝΕΛΗ Ουκρανία – Ρωσία: Ένας ξεχασμένος πόλεμος α π ό τ ο ν γ ι ά ν ν η π α ν τα ζ ό π ουλο

Πολλοί από τους εκπροσώπους των αγροτών δηλώνουν ότι ήταν εποικοδομητικός ο διάλογος που έγινε με τον πρωθυπουργό, αλλά θα πρέπει να συζητηθούν και οι διαχρονικές παθογένειες του κλάδου, όχι μόνο τα προβλήματα που έχουν προκύψει αυτή την περίοδο.

Δύο χρόνια μετά τη ρωσική εισβολή, μιλά στη LiFO η καθηγήτρια στη Νομική Σχολή του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και γενική διευθύντρια του ΕΛΙΑΜΕΠ Μαρία Γαβουνέλη. Γιατί έχουμε ξεχάσει τον πόλεμο στην Ουκρανία; Δεν είμαι σίγουρη ότι τον έχουμε ξεχάσει. Απλώς, όπως συνήθως γίνεται, ο νεότερος πόλεμος, στη Γάζα, έδιωξε από τα πρωτοσέλιδα την παλαιότερη είδηση. Όσο η κατάσταση παραμένει ως έχει, σιγοβράζοντας σε χαμηλή φωτιά, η προσοχή μας στρέφεται αλλού. Αν συμβεί οποιαδήποτε αλλαγή, νίκη ή ήττα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το θέμα θα αναδυθεί και πάλι. Δύο χρόνια μετά, ποιο θα λέγατε ότι είναι το αποτύπωμα αυτής της σύγκρουσης; Συμφωνείτε ή όχι με την άποψη ότι οι δυτικές βεβαιότητες έχουν διαψευσθεί παταγωδώς; Όχι, δεν συμφωνώ. Ο φόβος στην αρχή της σύγκρουσης αυτής ήταν ότι ο ρωσικός στρατός θα προέλαυνε περίπου χωρίς αντίσταση και θα έφθασε στο Κίεβο εντός ημερών. Αυτό δεν συμβαίνει. Δύο χρόνια αργότερα δεν υπάρχει ούτε συντριπτική ήττα ούτε συντριπτική νίκη. Παρακολουθούμε έναν παραδοσιακό πόλεμο χαρακωμάτων στην πρώτη γραμμή, που συμπληρώνεται με πολλά νεωτεριστικά στοιχεία, όπως η χρήση drones όχι μόνο στην ξηρά αλλά και στη θάλασσα. Δύο χρόνια πριν κανείς δεν περίμενε ότι οι ευρωπαϊκές χώρες θα ήταν σε θέση να συνδράμουν αποφασιστικά στην πολεμική προσπάθεια: δεν υπήρχαν διαδικασίες, δεν υπήρχαν όπλα και κυρίως δεν υπήρχε πολιτική βούληση. Και όμως, η Ευρώπη για άλλη μία φορά μας εξέπληξε με τον δικό της αργό, περίπλοκο τρόπο. Οι ευρωπαϊκές χώρες έλαβαν σαφή θέση υπέρ της Ουκρανίας και κατά της Ρωσίας, επιβάλλοντας κυρώσεις και ενισχύοντας την πολεμική προσπάθεια με χρήματα και όπλα. Στην πορεία δημιουργούν, αργά αλλά σταθερά, μια ενιαία ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία, ενισχύοντας τον ευρωπαϊκό πυλώνα του ΝΑΤΟ, και μάλιστα εν όψει της πιθανότητας να δούμε τις ΗΠΑ να αποσύρονται από την πρώτη γραμμή άμυνας της Δύσης. Ποια μηνύματα θέλησε να στείλει ο Πούτιν μέσω της τηλεοπτικής του συνέντευξης; Πολύ απλά ότι είναι ακόμη εδώ. Φαίνεται ότι τα πράγματα πάνε λιγότερο άσχημα για τη ρωσική πλευρά αυτήν τη δεύτερη επέτειο της έναρξης του πολέμου και θεώρησε σκόπιμο να υπενθυμίσει τη στρατηγική σημασία της χώρας του, η οποία παραδοσιακά έχει πολλούς ανθρώπους να στείλει στο μέτωπο και ποτέ δεν νοιάζεται αν θα επιβιώσουν ή όχι. Το γεγονός ότι η αμερικανική προεκλογική σκηνή βρίσκεται σε οργασμό, με σοβαρή προοπτική την επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, έπαιξε επίσης τον ρόλο του. Σε μια ορθολογική διαδικασία, η χωρίς αντίλογο παρέμβασή του θα μπορούσε να έχει και το αντίστροφο αποτέλεσμα, κανείς όμως δεν θεώρησε την παρούσα αμερικανική πολιτική διαπάλη ορθολογική. Πιστεύετε ότι έχουν αλλάξει οι προτεραιότητες της Δύσης; Όχι. Η επίθεση στη Ρωσία συνιστά επίθεση στη διεθνή τάξη πραγμάτων, στο διεθνές δίκαιο και στον rules-based world που φτιάξαμε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα οποία, με όλα τους τα προβλήματα, εξασφαλίζουν ειρήνη και ανάπτυξη για όλο τον κόσμο εδώ και 75 χρόνια. Αυτός ήταν ο βασικός λόγος που η Δύση κινήθηκε τόσο γρήγορα, απομονώνοντας τη Ρωσία και τραβώντας έντονες διαχωριστικές γραμμές. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι ευρωπαϊκές χώρες θα συνεχίσουν να ενισχύουν με κάθε τρόπο την Ουκρανία, ακόμη και αν τελικώς αποσυρθούν από την προσπάθεια αυτή οι ΗΠΑ. Αυτό ασφαλώς δεν σημαίνει ότι καθώς ο καιρός περνά δεν θα πρέπει να γίνει προσπάθεια για την ειρηνική επίλυση της κρίσης.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο lifo.gr.

15.02.24

LiFO 15.02.24

Τι κάνει επιτυχημένο ένα εργασιακό περιβάλλον; Εργαζόμενοι της Παπαστράτος εξηγούν γιατί αποτελούν την κινητήρια δύναμη της μακράς και επιτυχημένης πορείας της εταιρείας.

από τον γιάννη πανταζόπουλο. φωτο: παρισ ταβιτιαν

Μάκης Σουριάς & Γεωργία Σουριά

LiFO

ούμε σε μια ρευστή εποχή όπου επαγγελματικά κυριαρχούν η «μεγάλη» και «σιωπηλή παραίτηση», η μειωμένη εργασιακή ικανοποίηση, η απουσία αναγνώρισης των επιπέδων αφοσίωσης των εργαζομένων και η τάση του να δουλεύεις «τόσο όσο», θεωρώντας ανώφελο τον «υπερβάλλοντα ζήλο». Ναι, αυτή η τάση περιγράφει τον κοινό κανόνα. Υπάρχουν, όμως, και οι εξαιρέσεις. Και αναρωτιέμαι: Ποια είναι τα οφέλη που αποκομίζει μια εταιρεία όταν τοποθετεί διαχρονικά στον πυρήνα της τους ανθρώπους της; Τι κάνει ένα εργασιακό περιβάλλον ιδεατό και θελκτικό; Ποια είναι εκείνα τα συστατικά επιτυχίας που συνθέτουν τη στρατηγική ενός ελκυστικού εργοδότη; Και πώς μπορείς να εμπνεύσεις το ανθρώπινο δυναμικό σου, ώστε να είναι ικανοποιημένο και αφοσιωμένο; Αυτές τις σκέψεις έχω στο μυαλό μου καθώς πηγαίνω προς το εργοστάσιο της Παπαστράτος, της μεγαλύτερης εταιρείας παραγωγής προϊόντων καπνού στην Ελλάδα και θυγατρικής της Philip Morris International, που αποτελεί ένα θετικό επιχειρηματικό αφήγημα στην ελληνική αγορά, δίνοντας προτεραιότητα στον παράγοντα του employer branding. Τα κεντρικά γραφεία της Παπαστράτος στον Ασπρόπυργο εντυπωσιάζουν με την πρώτη ματιά. Αμέτρητα γραφεία, μεσογειακά φυτά, αχανείς διάδρομοι και cozy χώροι για διαλείμματα (όπου οι εργαζόμενοι μπορούν να χαλαρώσουν, να φάνε το γεύμα τους ή να συζητήσουν) σκιαγραφούν τη σύγχρονη αντίληψη της εταιρείας για τους εργασιακούς χώρους. Σε αυτή μου την επίσκεψη αναζητώ τις αιτίες αυτής της δυναμικής επιχειρηματικής αναπτυξιακής πορείας η οποία στη βάση της έχει το ανθρώπινο δυναμικό, σε μια περίοδο που είμαι βέβαιος ότι η καχυποψία ή η δυσπιστία επικρατεί στο μυαλό αρκετών που δεν μπορούν εύκολα να πιστέψουν ότι υπάρχουν και μερικά φωτεινά παραδείγματα εργοδοτών. Κι όμως, απ’ τη στιγμή που περνώ το κατώφλι των εγκαταστάσεων στον Ασπρόπυργο αντιλαμβάνομαι αμέσως γιατί η Παπαστράτος έχει δημιουργήσει μια ισχυρή εταιρική επωνυμία, προσφέροντας στους υπαλλήλους ιδανικές εργασιακές συνθήκες. Άραγε, ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας; Ότι όχι μόνο επιβραβεύει τους μακροχρόνια εργαζομένους αλλά επενδύει στην επαγγελματική τους κατάρτιση, στις δυνατότητες εξέλιξης και σταδιοδρομίας, στην ανάδειξη ταλέντων, στην αναζήτηση ικανών επαγγελματιών καθώς και στους ανταγωνιστικούς μισθούς και παροχές. Σε όλα εκείνα δηλαδή που καλλιεργούν τα δομικά στοιχεία της εργασιακής κουλτούρας. Στη συνέχεια συναντώ κάποιους εργαζομένους που δουλεύουν περισσότερο από τριάντα χρόνια στην εταιρεία αλλά και παιδιά αυτών τα οποία βραβεύτηκαν ως επιτυχόντες στις πανελλήνιες εξετάσεις. Ουσιαστικά, έχω μπροστά μου πρόσωπα με διαφορετικές καταβολές, θέσεις και ιδιότητες. Ξεχωριστές ιστορίες που συγκλίνουν, όμως, σ’ ένα κοινό σημείο: την Παπαστράτος. Ο Μάκης Σουριάς έχει συμπληρώσει 31 χρόνια εργασίας στο εργοστάσιο. Προσλήφθηκε στο μηχανουργείο του παλιού εργοστασίου στον Πειραιά ως εκπαιδευόμενος, προκειμένου να αποκτήσει πρακτική εμπειρία. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κερατσίνι και όταν

15.02.24

Σπύρος Κολέβρης

ξεκίνησε στην εταιρεία ήταν μόλις 22 ετών. «Δεν έχω καταλάβει ότι εργάζομαι τόσα χρόνια γιατί η επαγγελματική μου ζωή έχει περάσει από πολλές αλλαγές, μετασχηματίζεται. Παραμένω ακμαίος, αφήνοντας πίσω μου κάθε δυσκολία και πρόκληση. Έχω ζήσει, άλλωστε, τους δύο καθοριστικούς σταθμούς στην ιστορία της εταιρείας: τη μετεγκατάσταση του εργοστασίου από τον Πειραιά στον Ασπρόπυργο αλλά και την ημέρα που η εταιρεία άφησε την παραγωγή τσιγάρων οριστικά στο παρελθόν, προχωρώντας στην παραγωγή θερμαινόμενων ράβδων καπνού. Είναι αλήθεια ότι απολαμβάνω τη δουλειά μου, και νιώθω σαν να προσλήφθηκα χθες. Επίσης, έχω βραβευτεί πολλές φορές απ’ την εταιρεία και αυτό με γεμίζει χαρά και ικανοποίηση. Ξέρετε, οι άνθρωποι της εταιρείας όχι μόνο ακούνε αλλά ανταποκρίνονται άμεσα στις ανάγκες των εργαζομένων. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί το μέλλον μιας εταιρείας είναι οι άνθρωποί της», αφηγείται. Για τον κ. Μάκη Σουριά η εμπειρία δεν εξαγοράζεται. Πριν τον αποχαιρετήσω, τον ρωτώ ποιες τρεις λέξεις θα έβαζε δίπλα στο όνομα «Παπαστράτος». Χωρίς δεύτερες σκέψεις απαντά: «Καινοτομία - Αλλαγή - Προσφορά». Λίγα λεπτά αργότερα συνομιλώ με τη Γεωργία, την κόρη του, η οποία είναι φοιτήτρια πλέον στο Τμήμα Φυτικής Παραγωγής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου και βραβεύθηκε απ’ την εταιρεία για την είσοδό της στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μαζί με άλλα δέκα παιδιά συναδέλφων που πέτυχαν επίσης στις πανελλήνιες εξετάσεις. «Εκτός από το δώρο, το laptop, υπάρχει και η ηθική ανταμοιβή. Μάλιστα, αυτό που μου αρέσει είναι ότι αισθάνεσαι μέρος μιας μεγάλης οικογένειας. Χαίρομαι πολύ γιατί, ακόμα και σε δύσκολες εποχές, νιώθαμε ως οικογένεια ασφάλεια που ο πατέρας μου εργάζεται στην Παπαστράτος. Το σημαντικότερο είναι ωστόσο πως έχει χτιστεί μια σχέση εμπιστοσύνης. Είναι πολύ ωραίο να τον βλέπω να εξελίσσεται, να είναι υπερήφανος γι’ αυτό που κάνει και ταυτόχρονα να μας κάνει και μας συμμέτοχους σ’ αυτό το φιλικό περιβάλλον της εταιρείας. Επομένως, είμαι κι εγώ κατά κάποιον τρόπο μέρος της Παπαστράτος. Και δεν σας κρύβω ότι μου αρέσει πολύ να έρχομαι στις εκθέσεις βιβλίου που διοργανώνει η εταιρεία, στις γιορτές για τα Χριστούγεννα, στις επετείους της εταιρείας ή στην κοπή της πίτας. Όμορφες πρωτοβουλίες που φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά». Στο διπλανό κτίριο οι μηχανές δουλεύουν σε εντατικό ρυθμό για την παραγωγή προϊόντων θέρμανσης καπνού. Τα μέτρα ασφαλείας είναι αυστηρά και καθώς φορώ τις ωτοασπίδες μου διακρίνω ότι παντού υπάρχουν επιγραφές με το μότο της εταιρείας: «#prostokalytero». Ο Σπύρος Κολέβρης συμπλήρωσε φέτος 40 χρόνια αδιάκοπης υπηρεσίας στην εταιρεία. Το αξιομνημόνευτο είναι ότι στην ίδια εταιρεία εργαζόταν η γιαγιά του και μετέπειτα η μητέρα του. Καθώς περπατάμε, μου λέει ότι την πρώτη φορά που μπήκε στο εργοστάσιο ήταν 15 ετών. Μια ολόκληρη ζωή, του απαντώ. «Μεγάλωσα στον Πειραιά, στη συνοικία της Αγίας Σοφίας. Θυμάμαι πάντα με αγάπη τον Τάσο Παπαστράτο, τον τελευταίο από τους απογόνους των τεσσάρων αδελφών που έφερε το βαρύ όνομα. Ήταν ένας άνθρωπος που σε έκανε πάντα να αισθάνεσαι ότι βρίσκε-

σαι σπίτι σου. Είμαι τυχερός γιατί απέκτησα γνώσεις, δεξιότητες και επαγγελματικά εφόδια. Είναι μεγάλη ευτυχία να πηγαίνεις στη δουλειά σου και να είσαι χαρούμενος. Από την άλλη, η εξαγορά από την Philip Morris έδωσε νέα πνοή στις επόμενες γενιές, που ταυτόχρονα έμειναν πιστές σ’ έναν ισχυρό κώδικα αξιών. Πολλά χρόνια λοιπόν με χαρές, λύπες αλλά και αντιξοότητες. Συγχρόνως, έχουμε το προνόμιο των γενναιόδωρων μπόνους, την επιβράβευση της αποδοτικότητας, το τεράστιο κοινωνικό έργο μέσω της ιδιωτικής ιατροφαρμακευτικής ασφάλειας για όλους και τις οικογένειές μας, το έξτρα συνταξιοδοτικό πρόγραμμα, το επίδομα για παιδικό σταθμό και άλλα πολλά ακόμη που αποδεικνύουν γιατί οι άνθρωποι αποτελούν την κινητήρια δύναμη της μακράς, επιτυχημένης πορείας μας». Όσον αφορά τις τρεις λέξεις που κατά τη γνώμη του είναι αντιπροσωπευτικές της Παπαστράτος, με ένα χαμόγελο ικανοποίησης να διαγράφεται στο πρόσωπό του, θα μου πει: «Καινοτομία - Ευκαιρία - Οικογένεια». Από την πλευρά του ο Θάνος Κουρκούτας, ο οποίος έχει κλείσει τα 35 χρόνια ως χειριστής μηχανών και βραβεύτηκε από την εταιρεία για την πολύχρονη προσφορά του, ανήκει επίσης στα πρόσωπα που τα μισά χρόνια της επαγγελματικής τους διαδρομής τα έζησαν στο παλιό εργοστάσιο του Πειραιά και τα υπόλοιπα στο νέο εργοστάσιο στον Ασπρόπυργο. Πώς θα περιέγραφε τη σχέση του με την εταιρεία; Χωρίς δισταγμό, εξηγεί: «Αγάπη για την εταιρεία, νοσταλγία για τα

Άραγε, ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας; Ότι όχι μόνο επιβραβεύει τους μακροχρόνια εργαζομένους αλλά επενδύει στην επαγγελματική τους κατάρτιση, στις δυνατότητες εξέλιξης και σταδιοδρομίας, στην ανάδειξη ταλέντων, στην αναζήτηση ικανών επαγγελματιών καθώς και στους ανταγωνιστικούς μισθούς και παροχές.

παλιά και πολύ καλές οικονομικές απολαβές. Ως εκ τούτου, όλα αυτά τα χρόνια έχω αντιληφθεί πλήρως γιατί η Παπαστράτος έχει λάβει πλήθος βραβείων για το εργασιακό της περιβάλλον καθώς και για τα προγράμματα ανάπτυξης εργαζομένων. Δεν υπάρχουν διακρίσεις, τα στερεότυπα δεν έχουν χώρο και, φυσικά, υπάρχει καθολική κουλτούρα ίσων ευκαιριών». Φεύγοντας από το υπερσύγχρονο εργοστάσιο της Παπαστράτος στον Ασπρόπυργο, σκέφτομαι ότι σε μια εργασιακή πραγματικότητα υψηλών απαιτήσεων που επαναπροσδιορίζεται, μπορείς τελικά να οικοδομήσεις μια υγιή σχέση εργοδότη - εργαζομένου. Με ποιον τρόπο; Ξεκινώντας από το πιο σημαντικό: να επιβραβεύεις και να επενδύεις στους πιστούς εργαζόμενους.

Θάνος Κουρκούτας

LiFO 15.02.24

AKΡΟΒΑΤΩΝΤΑΣ

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ

Ταπεινώνοντας τους άλλους…

Xορηγοί του κοινωνικού συντηρητισμού

Αδύναμοι ανθρωποι σε δημόσιο θέαμα χάριν εμπορικότητας.

α πό τον γ ι άν ν η πα ν τελάκη

talkofthetown

Στην περίπτωση του 42χρονου youtuber υπήρχαν τουλάχιστον 22.000 συνδρομητές οι οποίοι πλήρωναν μέχρι και 150 ευρώ για να βλέπουν το αποκρουστικό θέαμα.

LiFO

Πωλητές ηθικολογικών εξορκισμών και ιδιοκτήτες της εθνικής αυθεντικότητας.

νας youtuber συνελήφθη πριν από λίγες ημέρες επειδή εκμεταλλευόταν νοητικώς αδύναμα άτομα, τα οποία με κάποιον τρόπο βασάνιζε και καλούσε τους ακολούθους του να βλέπουν το αποκρουστικό θέαμα, έναντι αμοιβής πάντα. Ο youtuber είναι μόλις 35 χρόνων και έχει σημασία αυτό, πρόκειται για άνθρωπο που έχει διαμορφώσει ήδη έναν αξιακό κώδικα, βασισμένο όχι μόνο σε προσωπικά βιώματα αλλά και σε κοινωνικές αναφορές. Τα μέσα ενημέρωσης, καταγράφοντας την περίπτωσή του, επικαλέστηκαν την επίσημη ανακοίνωση της αστυνομίας που έλεγε πως κατηγορείται για «εμπορία ανθρώπων και σωματική βλάβη ΑμεΑ με την επιβαρυντική περίσταση του άρθρου περί εγκλημάτων με ρατσιστικά χαρακτηριστικά λόγω αναπηρίας». Η δράση του είχε ξεκινήσει τουλάχιστον από τον Ιανουάριο του 2023, δηλαδή είχε συμπληρώσει περισσότερο από έναν χρόνο. Αυτό που δεν έλεγε η αστυνομική ανακοίνωση, αλλά κατέγραψαν τα ρεπορτάζ είναι ότι ο 35χρονος ήταν συνεργάτης ενός 42χρονου ο οποίος είχε συλληφθεί λίγους μήνες πριν (6 Νοεμβρίου 2023) στο Κερατσίνι για ανάλογες δραστηριότητες. Βασάνιζε και αυτός σε ζωντανή μετάδοση μέσω του διαδικτύου ΑμεΑ έναντι αμοιβής. Ο 42χρονος είχε προφυλακιστεί ισχυριζόμενος περίπου ό,τι και ο πρώτος, ότι τα άτομα που συμμετείχαν δεν ήταν ΑμεΑ και το έκαναν με τη συναίνεσή τους. Τα ίδια ρεπορτάζ έλεγαν και κάτι επιπλέον, που έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Και οι δυο είχαν χιλιάδες ακολούθους, δηλαδή ανθρώπους που πλήρωναν για να παρακολουθούν ηδονικά κάποιους αδύναμους να βασανίζονται σε δημόσια θέα. Στην περίπτωση του 42χρονου youtuber υπήρχαν τουλάχιστον 22.000 συνδρομητές οι οποίοι πλήρωναν μέχρι και 150 ευρώ για να βλέπουν το αποκρουστικό θέαμα· αυτόματα αυτό σημαίνει ότι δεν ήταν αποκρουστικό για όλους ή ότι ήταν κάτι διαφορετικό, ότι δηλαδή το γεγονός πως ήταν αποκρουστικό ήταν ελκυστικό για πολλούς. Όποια εκδοχή και αν επιλέξει κάποιος, το συμπέρασμα είναι ότι χιλιάδες άνθρωποι έβρισκαν ενδιαφέρον (sic) το να βλέπουν τα θύματα των ιστοριών αυτών να υποφέρουν, να ταπεινώνονται, να εξευτελίζονται. «Αρρωστημένοι συνδρομητές», έγραψαν πολλοί. Όταν αποκαλύφθηκαν οι δυο ιστορίες, ακούστηκαν πάλι πολλά αναθέματα για τους youtubers που έκαναν κάτι αποκρουστικό. Ακούστηκαν και φωνές ανθρώπων που δήλωναν αιφνιδιασμένοι και ανύποπτοι. Χιλιάδες μάλιστα έτρεξαν στις ιστοσελίδες με ικανοποίηση (η ικανοποίηση των προσοδοφόρων κλικ) να δουν τα βίντεο με τους βασανισμούς των αδύναμων. Υπάρχει κάτι που λέγεται «κοντή μνήμη» και είναι βασικό χαρακτηριστικό στη χώρα αυτή. Δεν θυμόμαστε, προσποιούμαστε ότι δεν θυμόμαστε, επιλέγουμε να αποβάλουμε από τη μνήμη μας τα αρνητικά που θέλουμε εμείς. Ένα από αυτά είναι ότι ξεχάσαμε πως ο δημόσιος εξευτελισμός ανήμπορων να προστατεύσουν τον εαυτό τους ανθρώπων έχει παρελθόν και ιστορία στη χώρα μας – δεν είναι πολύ τίμιο να προσποιούμαστε τους αφελείς. Στην ιδιωτική τηλεόραση υπήρξαν (και ενδεχομένως υπάρχουν) εκπομπές με τεράστια τηλεθέαση, οι οποίες μετέτρεπαν αδύναμους ανθρώπους σε δημόσιο θέαμα χάριν εμπορικότητας, για να πουλήσουν. Άνθρωποι με εμφανή νοητικά ζητήματα, εντελώς απροστάτευτοι και σε βάρος κάθε κώδικα ηθικής γίνονταν βορά παρουσιαστών/-στριών εκπομπών, οι οποίοι τους απαξίωναν, τους ανάγκαζαν να ταπεινώνονται. Ανήμποροι να αντισταθούν, έβγαιναν στο γυαλί και χωρίς να το συνειδητοποιούν εξευτελίζονταν. Αυτό που άλλοτε συνέβαινε σε μικρές κοινωνίες με τον «τρελό του χωριού» είχε αποκτήσει χαρακτηριστικά ενός μαζικού δημόσιου θεάματος. Οι youtuber της εποχής μας είναι οι τηλεπαρουσιαστές/τηλεπαρουσιάστριες της δεκαετίας του ’90 και του 2000. Τα μέσα άλλαξαν, η ουσία όχι. Ένα θέαμα που ταπεινώνει τους άλλους είναι ελκυστικό για πολλούς· ίσως οι ειδικοί να έλεγαν πως αυτό συμβαίνει επειδή άνθρωποι γεμάτοι ανασφάλειες βλέπουν στην ταπείνωση των άλλων ένα είδος αυτοδικαίωσης. Δεν είναι οι ίδιοι τα θύματα, τουλάχιστον όχι αυτήν τη φορά, πρόκειται για κάποιους άλλους, υποδεέστερους. Ίσως να έχουμε ανάγκη από υποδεέστερους για να νιώσουμε δικαίωση για την ύπαρξή μας, να αισθανθούμε κι εμείς επιτέλους ότι είμαστε κάτι πιο σημαντικό από τους άλλους. Ενδεχομένως πρόκειται για την ανάγκη να απομακρυνθούμε από τη θυματοποίηση, να διώξουμε τους φόβους μας, να νιώσουμε ανώτεροι. Και θα το κάνουμε, έστω κι αν χρειαστεί να πληρώσουμε μερικές δεκάδες ευρώ για να δούμε το θέαμα. Πληρώνουμε για να διώξουμε τις ανασφάλειές μας. Όμως, ας αφήσουμε τους ειδικούς να πούνε περισσότερα γι’ αυτά, άλλωστε το ζητούμενο δεν είναι μόνο αυτό αλλά και η στάση των θεσμικών οργάνων απέναντι σε τέτοια θεάματα. Οι τηλεοπτικές εκπομπές που πρόβαλλαν τον δημόσιο εξευτελισμό ως θέαμα δεν είχαν (έχουν;) απλώς πολλές χιλιάδες αποδέκτες αλλά και κανενός είδους απαγορεύσεις από εκείνους που όφειλαν να προστατεύουν τους αδύναμους. Το θέαμα αυτό θεωρούνταν σχεδόν αποδεκτό.

απ ό τ ο ν ν ι κόλ α σεβαστάκη

Απόψεις που με τον δοκησίσοφο χρυσαυγιτισμό του καθιέρωσε πριν από χρόνια ο Νότης Σφακιανάκης εξαπολύονται από χίλιους παράδρομους στη δημοσιότητα.

θοποιοί, τραγουδιστές, μικρομεσαία ή και ανώτερα μεγέθη της show biz εμφανίζονται στη σκηνή ως ευλαβείς πιστοί. Αποκαλύπτουν τη σχέση τους με τον πνευματικό τους και, εσχάτως, ανησυχούν για την τύχη της ελληνικής οικογένειας που απειλείται με «κατεδάφιση». Κάτω από τις αναρτήσεις με τα βαθυστόχαστα λόγια τους, χιλιάδες επευφημίες από μεγάλο κοινό. Είμαι βέβαιος, αν και κάποια πράγματα δεν τεκμηριώνονται εύκολα, πως αυτός ο κόσμος που φωνάζει «μπράβο» και δείχνει ενθουσιασμό με τους νεο-ευσεβείς της δημοφιλούς κουλτούρας είναι πιο λαϊκός από το κοινό των άλλων καλλιτεχνών, εκείνων με αναρχικές ή αριστερές ιδέες. Νομίζω ότι μπορούμε να μιλήσουμε για έναν δεξιό λαϊκισμό στον ευρύ καλλιτεχνικό χώρο, στάση που έχει το δικό της παρελθόν στη χώρα μας. Για παράδειγμα, μεγάλο μέρος της ελαφρολαϊκής και ποπ σκηνής του ’60 και του ’70 είχε καλλιεργήσει εξαιρετικές σχέσεις με τους ιθύνοντες της δικτατορίας, λειτουργώντας συχνά σαν τη μοντέρνα, ευρωπαϊκή πτέρυγα της εθνικοφροσύνης (η άλλη πτέρυγα εκπροσωπήθηκε από τα τσάμικα και τη φουστανέλα). Στις μεταπολιτευτικές δεκαετίες αυτός ο δεξιός λαϊκισμός είχε τις εμμονές του, όπως μια δουλική λατρεία για τους μεγιστάνες του πλούτου, τον συνδυασμό της Θεομήτορος με Ferrari και γιοτ, το πέρασμα από το τάμα στον Άγιο στις πριβέ βραδιές για εμίρηδες ή Ρώσους ολιγάρχες. Στον χώρο του θεάτρου, αυτές οι στάσεις καταπιέστηκαν για δεκαετίες από τον ισχυρότερο αριστερό προοδευτισμό, αν και υπήρχε πάντα η επιθεώρηση και άλλες εκδοχές που φιλοξένησαν ένα λαϊκο-δεξιό χιούμορ (με ομοφυλόφιλους, μετανάστες κ.λπ). Τα τελευταία χρόνια, το ρεύμα με τους «πνευματικούς» και τον αγιορειτισμό έχει πάρει και άλλες διαστάσεις. Συχνά τα μίντια το ωραιοποίησαν και ως αναζήτηση πνευματικότητας από καλλιτέχνες που έκαναν κάποια στροφή λέγοντας ότι επανορθώνουν την προηγούμενη, «άστατη» και ζοφερή ζωή τους. Για κάποιους, το να δηλώνουν ένθερμοι πιστοί έγινε σημαντικό κομμάτι της δημοσιότητας. Εκείνη η περιλάλητη «ανώτερη δύναμη», την οποία επικαλούνταν συνήθως οι αδιάφοροι περί τη θρησκεία, έχει δώσει τη θέση της σε πιο απενοχοποιημένες χριστιανο-ορθόδοξες αναφορές. Η σχετική τάση βρήκε εύφορο έδαφος στον χώρο των κοσμικών και των διασημοτήτων αλλά και σε μεμονωμένους καλλιτέχνες που αποκηρύσσουν τα πανηγύρια της ματαιοδοξίας, υιοθετώντας την ορθοδοξία ως εναλλακτικό τρόπο ζωής (περίπου όπως άλλοι τη σαϊεντολογία ή τον βουδισμό). Με διαφόρους τρόπους, ωστόσο, αυτή η σκηνή των θαυμάτων επανέρχεται και επικυρώνει τις πιο παραδοσιακές συντηρητικές και αντιδραστικές θέσεις: ότι βάλλεται η οικογένεια, ότι τα παιδιά μας κινδυνεύουν, ότι το έθνος είναι η κιβωτός της ψυχής μας και οι αξίες μας εκποιούνται. Απόψεις που με τον δοκησίσοφο χρυσαυγιτισμό του καθιέρωσε πριν από χρόνια ο Νότης Σφακιανάκης εξαπολύονται από χίλιους παράδρομους στη δημοσιότητα. Ξανασυναντούμε ιδίως το μοτίβο του «ανθρώπου της αμαρτίας» που ανακαλύπτει το φως στην εκδοχή του μετανοημένου κοσμικού που κάποια στιγμή βρίσκει τον εξομολόγο του και νιώθει ότι πρέπει πια να μεταγγίσει την αλήθεια του στον λαό. Με εξαιρέσεις, κάθε αναγεννημένος χριστιανός της καλλιτεχνίας εμφανίζεται ως κήρυκας των παραδοσιακών αξιών, εκπέμποντας απόψεις που τις χειρίζονται πολιτικά ο Βελόπουλος, ο Νατσιός και οι άλλοι του γνωστού χώρου. Η αναφορά, ας πούμε, σε μια εξιδανικευμένη ελληνική οικογένεια αποκτά άλλο βάρος στο στόμα δημοφιλών τραγουδιστών και ηθοποιών απ’ ό,τι σε κλασικούς ακροδεξιούς πολιτικούς και παραεκκλησιαστικούς παράγοντες. Οι πολιτισμικοί ινφλουένσερ αναπαράγουν ερμηνείες τις οποίες όταν τις ακούει κάποιος από φθαρμένα πολιτικά στελέχη της άκρας δεξιάς είτε απωθούν είτε μοιάζουν γραφικές. Ο καλλιτεχνικός χαριεντισμός με τις αντιδραστικές ιδέες τις παρουσιάζει ως αυτονόητη ελληνική σοφία και λαϊκή πεποίθηση. Το θυμόσοφο, το γραφικό και το παλαιοσυντηρητικό ενοποιούνται πάνω στους κροκί και ροζ καναπέδες της ψυχαγωγικής τηλεόρασης, σε ποσταρίσματα και συνεντεύξεις. Πώς στέκεται κανείς μπροστά σε αυτό το φαινόμενο; Για κάποιους προέχουν η διακωμώδηση και η περιφρόνηση, για άλλους μια επιθετική απάντηση με βάση τις προοδευτικές αξίες της χειραφέτησης. Όποια όμως και αν είναι η απάντηση, χρειάζεται, νομίζω, να διακρίνουμε ανάμεσα στις αντιδραστικές ιδέες και στη θρησκευτική πίστη κάποιων προσώπων. Ο καθένας μπορεί να διεκδικεί και να απολαμβάνει την επιστροφή του στον δρόμο του Θεού. Θα κρίνεται όμως πολύ αυστηρά όταν πάει να γίνει πωλητής ηθικολογικών εξορκισμών και ιδιοκτήτης της εθνικής αυθεντικότητας. Από τη στιγμή που άνθρωποι της ποπ δημοσιότητας αγορεύουν περί αξιών, οικογένειας, φυσιολογικής ζωής ή κοινωνικών προτύπων, δεν θα καταδικάζονται για την τυχόν ευλάβειά τους αλλά για τις δημόσιες αντιλήψεις τους και το δηλητηριώδες κοινωνικό τους μήνυμα.

15.02.24

ΕΠΙΚΑΙΡΑ, ΑΛΛΟΤΙΝΑ ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΥΜΕΝΑ

Κινδυνεύουν τα θεμέλια του κράτους Τι μας μαθαίνει ο Άμος Οζ για τον πόλεμο στη Γάζα;

α πό την ά ν να φραγκουδάκη

Στο διαδίκτυο είναι συχνές οι κάθε είδους αναρτήσεις, από άρθρα και πολιτικά κείμενα έως λογοτεχνικά και κινηματογραφικά έργα, που μεταφέρουν μηνύματα ότι το Ισραήλ βαδίζει προς τον γκρεμό. Δεν είναι μόνο πρόσφατα αυτά τα μηνύματα, μερικά πρωτοεμφανίστηκαν έως και καμιά δεκαριά χρόνια πριν.

Η Άννα Φραγκουδάκη είναι ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών και συγγραφέας.

ίναι συχνές τους τελευταίους μήνες, και μαζικές, οι διαμαρτυρίες στο Ισραήλ ενάντια στην πολιτική του Βενιαμίν Νετανιάχου στη Γάζα. Δεν μεταδίδουν μόνο εναντίωση και οργή, μοιάζει συγχρόνως να ζητάνε εγρήγορση από τους ομοίους τους συμπολίτες Ισραηλινούς Εβραίους. Πράγματι, υπάρχουν πλήθος ενδείξεις ότι μέρος, πάντως όχι μικρό, αυτών των πολιτών διαβλέπει ότι η ασκούμενη πολιτική υποθηκεύει θεμελιώδεις αξίες του κράτους, όπως η δημοκρατική δομή και η εφαρμογή των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Αντιδρά βίαια η κυβέρνηση καταγγέλλοντάς τους ως συμπαθούντες τη Χαμάς. Στο διαδίκτυο, όμως, είναι συχνές οι κάθε είδους αναρτήσεις, από άρθρα και πολιτικά κείμενα έως λογοτεχνικά και κινηματογραφικά έργα, που μεταφέρουν μηνύματα ότι το Ισραήλ βαδίζει προς τον γκρεμό. Δεν είναι μόνο πρόσφατα αυτά τα μηνύματα, μερικά πρωτοεμφανίστηκαν έως και καμιά δεκαριά χρόνια πριν. Αποκαλυπτικό είναι ότι η ισραηλινή εφημερίδα «Χααρέτς» δημοσιεύει συχνά (εβραϊκά και αγγλικά) άρθρα καταδικαστικά της πολιτικής Νετανιάχου. Με βάση τα γενόμενα, οι επιλογές αρθρογράφων της εμφανίζονται ως άμυνα απέναντι στις απειλές ότι όποιος κατακρίνει την κυβέρνηση είναι οπαδός της τρομοκρατίας. Η εφημερίδα αξιοποιεί ονόματα ιδρυτών του κράτους, διπλωματών, μελών της Βουλής κ.ά., δηλαδή ατόμων «υπεράνω πάσης υποψίας» για αποδοχή της τρομοκρατίας. Ένα από τα ονόματα που εμφανίστηκαν πιο πρόσφατα στη «Χααρέτς» είναι αυτό του Αλόν Πίνκας, πρώην συμβούλου σε κυβερνήσεις με προσανατολισμό την επίλυση της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης και πρώην πρόξενου του Ισραήλ στη Νέα Υόρκη. Ασκεί οξύτατη κριτική στην κυβερνητική πολιτική στη Γάζα. Θεωρεί τον Νετανιάχου υπεύθυνο γιατί νομιμοποιεί τον «θρησκευτικό φανατισμό», προβάλλοντας έτσι την εβραϊκή «υπεροχή», υποθάλποντας μια βαθιά αντιδραστική τάση της ισραηλινής κοινωνίας και καλλιεργώντας μια επικίνδυνη αλαζονεία που πλήττει τη δημοκρατική δομή και ιδεολογία και απομακρύνει κάθε ενδεχόμενο διαλόγου και συνύπαρξης δύο κρατών. Η «εγρήγορση» που μοιάζει να ζητάνε οι Ισραηλινοί Εβραίοι από τους ομοίους τους για να σταματήσει η πορεία του Ισραήλ προς τον γκρεμό εντοπίζεται σε πλήθος παραδείγματα δημιουργών. Θα παραπέμψω σε ένα μόνο βιβλίο, τη μοναδική συλλογή διηγημάτων του Άμος Οζ, Εικόνες από τη ζωή στο χωριό. Στο διήγημα «Σκαφτιάδες» ο ήρωας είναι ένας γερασμένος σιωνιστής που μετανάστευσε από τη Ρωσία στο Ισραήλ για να κάνει πολιτική πράξη το όραμα της ίδρυσης του κράτους του στα εδάφη των προγόνων του. Νιώθει ιδρυτής του Ισραήλ, δίνει στον εαυτό του αυτό το δικαίωμα. Ζει απομονωμένος, καμπουριασμένος από την αγωνία, στο σπίτι του μαζί με τη μεσήλικη κόρη του. Τη βομβαρδίζει λέγοντάς της ότι κάθε νύχτα ακούει να σκάβουν και να καταστρέφουν τα πέτρινα θεμέλια του γερού σπιτιού του. Εκείνη απαντάει συνήθως ότι δεν υπάρχουν σκαφτιάδες. Μία φορά μόνο προσθέτει αδιάφορα τη φράση, «εκτός κι αν ακούς τη συνείδησή σου». Η φράση φτιάχνει αυτόματα το έμμεσο μήνυμα ότι ο ήρωας βασανίζεται από την αμφιβολία για την ευθύνη του ίδιου και των ομοίων του, δηλαδή εάν φέρει και κατά πόσο φέρει ευθύνη που κάθε νύχτα στο γερό, με τα στιβαρά θεμέλια σπίτι του, κρυμμένοι υπονομευτές τα καταστρέφουν, με στόχο ένα ξημέρωμα να χαθεί. Αποκαλυπτική λεπτομέρεια είναι ότι, κατά τον Οζ, το χωριό του οποίου κάποιοι υπονομεύουν τα θεμέλια βρίσκεται «κοντά στο Τελ Αβίβ», αλλά τέτοιο χωριό δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, είναι επινόηση του συγγραφέα. Το κλίμα της αναμενόμενης απειλής κυριαρχεί σε όλα τα διηγήματα. Εκεί που το λανθάνον αυτό μήνυμα γίνεται ξεκάθαρος συμβολισμός της επερχόμενης καταστροφής είναι το τελευταίο διήγημα με τίτλο «Τραγουδώντας». Σε μια ατμόσφαιρα όπου λανθάνει η αξία του καθήκοντος, η υποχρέωση να υπερασπίζεται την πατρίδα κάθε πολίτης, και μάλιστα νέος στην ηλικία, το χωριό πενθεί και έχει την ανάγκη να ξορκίσει την αυτοκτονία ενός εικοσάχρονου νέου (που έμμεσα μοιάζει με άρνηση του πατριωτικού καθήκοντος)· γι’ αυτό τραγουδάνε όλοι μαζί «παλιά συναισθηματικά, εβραϊκά και ρωσικά τραγούδια». Δηλαδή τραγούδια όπως εκείνα που τραγουδούσαν οι μετανάστες από τη Ρωσία στους «Σκαφτιάδες», ο γέρος σιωνιστής που δίνει στον εαυτό του (σε σύγκριση με τους Παλαιστίνιους) το δικαίωμα να νιώθει ιδρυτής του ισραηλινού κράτους. Μια μικρή λεπτομέρεια στο τέλος παράγει το έμμεσο, αλλά πολύ ισχυρό μήνυμα ότι αυτό το δικαίωμα οδηγεί το κράτος του Ισραήλ στον γκρεμό που επιφυλάσσει ο μονόδρομος της εξαφάνισης του πληθυσμού της Γάζας. Καθώς τραγουδάνε, οι φωνές των πενθούντων αρχίζουν να δυναμώνουν όλο και πιο πολύ. Στο μη υπαρκτό, αλλά επινοημένο χωριό δίπλα στο Τελ Αβίβ οι φωνές προσπαθούν να καλύψουν το κροτάλισμα βομβαρδιστικών αεροπλάνων που πλησιάζουν!

LiFO 15.02.24

67' με τoν

Toquel συνεντευξη: m. hulot φωτογραφιεσ: νικολας κοντουδακης

talkofthetown

Από το «Karolina» μέχρι τη σαρωτική επιτυχία του «1111» ο Toquel έχει αλλάξει πολύ ως καλλιτέχνης, ως άνθρωπος, όμως, είναι πάντα ίδιος, το παιδί που είχε φιλοδοξία να κάνει καλά τη μάνα του και να κατακτήσει την κορυφή. Στο ΟΑΚΑ γιορτάζει την επιτυχία του με ένα σόου που δεν έχει ξαναδεί το ελληνικό ραπ.

LiFO

Το άλμπουμ «1111» όπως και τα «777» και «Beverly Hills» κυκλοφορούν από τη Minos EMI / Universal σε όλες τις πλατφόρμες. Παρ. 16/2, Toquel Live at Oaka - 1111 Athens, Κηφισίας 37, Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ OAKA Μαρούσι, Αττική, 20:00, €25 (sold out)

15.02.24

«Ναι, μπορεί η μουσική να σε επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό αν δεν έχεις χαρακτήρα, αν δεν σε έχουν μάθει και δεν σε έχουν θωρακίσει. Γιατί αν ξέρεις ποιος είσαι, ξέρεις τι ακούς και γιατί το ακούς και δεν σε επηρεάζει ως προσωπικότητα».

στο εξώφυλλο του τελευταίου, πρόσφατου άλμπουμ του που έχει τον τίτλο «1111» ο Toquel είναι παιδί στην αγκαλιά της μητέρας του, μια διαφορετική εικόνα από αυτή που είχε συνηθίσει μέχρι τώρα το κοινό του. Το «1111» είναι ένα άλμπουμ που τον βρίσκει στην καλύτερη φάση του δημιουργικά, με μερικά από τα καλύτερα κομμάτια που έχει γράψει (ο δίσκος ήταν από τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2023 γενικά) και την παραγωγή των Beyond να τα απογειώνει μελωδικά – με λίγα λόγια ήταν σαρωτική επιτυχία. Όλα τα κομμάτια μπήκαν κατευθείαν στις πρώτες θέσεις του ελληνικού Spotify, με το «3.15» να φτάνει στην κορυφή του chart και το ρεφρέν του τραγουδιού να γίνεται το μεγαλύτερο TikTok viral των τελευταίων μηνών. Είναι το τρίτο άλμπουμ του Toquel στη σειρά που βγάζει «διαμαντένιες» και «πολυπλατινένιες» επιτυχίες – τα «777» και «Beverly Hills» είναι δύο από τις εμπορικότερες και δημοφιλέστερες ελληνικές κυκλοφορίες των τελευταίων χρόνων. Την Παρασκευή 16 του μήνα ο Toquel θα παρουσιάσει το «1111» αλλά και όλα τα iconic hits της προηγούμενης πενταετίας σε ένα 360 live show χωρίς προηγούμενο στις κλειστές εγκαταστάσεις του ΟΑΚΑ. Στο στούντιο όπου μας υποδέχεται επικρατεί ένας δημιουργικός πυρετός, είναι σε φάση πανικού από τις προετοιμασίες και ενθουσιασμένος από το αποτέλεσμα όσων έχει ετοιμάσει, που έχει εκπλήξεις («easter eggs» τις λέει) και μια παραγωγή που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα. Μέχρι τη στιγμή που έγινε η κουβέντα είχαν πουληθεί πάνω από 12.000 εισιτήρια, κάτι πρωτοφανές για καλλιτέχνη του νέου ραπ. Ο Toquel δεν είναι τράπερ, είναι ένας ράπερ που εξελίχθηκε και πάντα ήταν μπροστά, ακολουθώντας τον νέο ήχο. «Είμαι και παλιός, είμαι στην κουλτούρα του ραπ, πριν ακόμα βγει το τραπ», λέει, «άκουγα Capone-N-Noreaga και Bone Thugs-n-Harmony, ήμουν πάντα ένας ράπερ». Η πορεία του είναι εντυπωσιακή, γιατί από τη στιγμή που έκανε comeback στο ελληνικό rap game με το «Karolina» είχε μια δημιουργική έκρηξη με σερί κομματιών που γνώρισαν τεράστια επιτυχία. Ο Toquel που είχα συναντήσει στην προηγούμενη συνέντευξη και ο σημερινός είναι διαφορετικά μεγέθη. Στο μεταξύ, ήρθαν σαρωτικά χιτ, λεφτά, δόξα, καλλιτεχνική και προσωπική καταξίωση, πέτυχε τους στόχους του. «Δεν έκανα ποτέ κατάχρηση της δόξας, δεν έκανα κατάχρηση της οικονομικής μου κατάστασης, δεν έκανα κατάχρηση της εξουσίας που μπορείς να έχεις ως καλλιτέχνης στον χώρο σου», λέει, «λειτούργησα με πολύ ισορροπημένο τρόπο στα πάντα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να έχω καλούς συνεργάτες που θέλουν να δουλέψουν μαζί μου. Γιατί σε πολλές δουλειές μπορεί να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που δεν το κάνουν για τα λεφτά, το κάνουν για την ψυχή. Θέλουν να συνεργαστούν μαζί σου γιατί ξέρουν ότι θα ζήσουν όμορφα τη στιγμή μέσα στο process. Αυτόν τον δρόμο έχω πάρει από το “777” και μετά. Είμαι ο εαυτός μου, ο ίδιος άνθρωπος, απλώς έχω περισσότερα όπλα που τα χρησιμοποιώ για καλά πράγματα. Και αυτό έχει αποδώσει». Τον ρωτάω γιατί αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει ένα άλμπουμ για τη μάνα του. «Γιατί νιώθω ότι τα οφείλω όλα στη μάνα μου», λέει. «Κάνω μουσική από πολύ μικρός. Ήδη ήταν άρρωστη και δεν είχαμε τα λεφτά που χρειάζονταν για να κάνει την εγχείρηση που έπρεπε, που λέγεται deep brain stimulation και κόστιζε 30.000 ευρώ. Είχε Πάρκινσον, μια αρρώστια που όσο εξελίσσεται δεν την πιάνουν τα χάπια, οπότε ή θα έχεις υπερκινησία ή θα είσαι μουδιασμένος. Ήταν περίπτωση που έπαιρνε εγχείρηση, όμως δεν είχαμε τα λεφτά που χρειάζονταν. Αυτό το είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, το ένιωθα σαν καθήκον, έτσι, μετά το “777” μάζεψα το ποσό και έγινε η επέμβαση. Πέρασε μια περιπέτεια, αλλά τώρα είναι καλά. Η δίψα μου για επιτυχία οφείλεται κατά πολύ στην επιθυμία μου να κάνω καλά τη μάνα μου. Έχω φτάσει σε ένα σημείο που έχω κατασταλάξει ως άνθρωπος, έχω αράξει και βλέπω τη ζωή μου ως τώρα, έτσι ήθελα το concept αυτού του δίσκου να είναι η μάνα μου, ο άνθρωπος που με έκανε να είμαι πετυχημένος. Την αγαπάω πολύ και της το χρωστάω, ήταν φιλοδοξία μου να την κάνω καλά – έχω κάνει ό,τι ήθελε, από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο.

— Τι δεν μπορούν να αγοράσουν τα λεφτά; Τα λεφτά μπορούν να αγοράσουν τα πάντα αλλά και τίποτα. Δεν μπορείς να αγοράσεις αγάπη, όσα λεφτά και να έχεις. — Σε έχει κάνει καχύποπτο η επιτυχία; Πώς αισθάνεσαι όταν σε πλησιάζει κάποιος, μια κοπέλα ας πούμε; Γενικά θα σου πω, όχι μόνο για το

ερωτικό της υπόθεσης. Αισθάνομαι στην αρχή καχύποπτος, και στο φιλικό και στο επαγγελματικό, γιατί ο κόσμος είναι περίεργος και έχω δει πάρα πολλά πράγματα στη ζωή μου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είμαι απόλυτος και δεν αφήνω κανέναν να περάσει. Τους αφήνω μέχρι ένα σημείο και, αν είναι καλοί, μπαίνουν μέσα, αν δεν είναι, κλείνω την πόρτα. Συνήθως τα βλέπω όλα από την καλή πλευρά, είμαι πολύ ανοιχτός, μέχρι να μου αποδείξεις το αντίθετο. Και σπανίως δίνω δεύτερη ευκαιρία. — Το «1111» ήταν από τα καλύτερα άλμπουμ του 2024, ένας δίσκος άψογος που πέρασε και σε ένα κοινό που δεν ακούει ραπ. Αυτό θέλεις να το σχολιάσεις; Έχει μεγάλη αξία για μένα όταν κάποιος που ξέρει από μουσική και δεν ακούει μόνο ραπ λέει ότι ο δίσκος μου είναι καλή μουσική. Γιατί τελικά αυτό κάνουμε, μουσική, κι ας ακούμε πολλά τα τελευταία χρόνια από ανθρώπους που δεν ξέρουν τι κάνουμε. Είναι σαν αυτό που έλεγαν κάποιοι άνθρωποι «Αλβανός ίσον βρομιάρης, κωλοαλβανός». Υπάρχει και καλή μουσική μέσα στην τραπ, απλώς κάποιοι εστιάζουν στα κακά και θέλουν να τα παρουσιάζουν όλα ίδια. Πολύς κόσμος μπήκε στη φάση λόγω του οικονομικού, πολλοί λόγω του ότι ήταν χοτ, επειδή συζητιούνται παντού οι ράπερ, οι τράπερ, ποιος έπαιξε ξύλο με ποιον… Κανείς δεν είναι απόλυτος, και όσο μεγαλώνουμε μαθαίνουμε, δεν τα ξέρει κανείς όλα. Όσον αφορά το αν επηρεάζει η μουσική τον ακροατή, το έχω σκεφτεί πάρα πολλές φορές, βγάζω συμπεράσματα, μετά τα παίρνω πίσω και λέω μάλλον όχι, το σκέφτομαι ξανά, και ξέρεις πού καταλήγω; Ότι, ναι, μπορεί η μουσική να σε επηρεάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό αν δεν έχεις χαρακτήρα, αν δεν σε έχουν μάθει και δεν σε έχουν θωρακίσει. Γιατί αν ξέρεις ποιος είσαι, ξέρεις τι ακούς και γιατί το ακούς και δεν σε επηρεάζει ως προσωπικότητα. Αν ένας έφηβος δεν έχει χτίσει χαρακτήρα, μπορεί να τον επηρεάσουν όσα ακούει από έναν καλλιτέχνη, αλλά ένα παιδί που έχει μεγαλώσει σωστά, δεν πάει να ακούσει οτιδήποτε, ξέρει τι είναι σωστό και τι λάθος. Βέβαια, είναι 2024, μεγαλώνοντας κάποιος με το ίντερνετ μαθαίνει πράγματα μόνος του, δεν χρειάζεται να τα πάρει όλα από τους γονείς του, από τους δικούς του ανθρώπους, παίρνει ένα boost από αυτά που βλέπει και μαθαίνει από όσα συμβαίνουν στον πλανήτη, είναι υποψιασμένος. Γι’ αυτό οι νέες γενιές είναι πιο συνειδητοποιημένες και πιο θωρακισμένες, γιατί έχουν δει πολύ σκληρά πράγματα και ξέρουν τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο. Σκέψου πόσο είχαν σοκάρει οι «Sopranos» όταν πρωτοβγήκαν και τι αντιδράσεις προκαλούν σήμερα – δεν σοκάρουν κανέναν. Αυτό έχει γίνει με το ραπ, τα ίδια κομμάτια, όσο περνάει ο καιρός, δεν προκαλούν τις ίδιες αντιδράσεις. Με μένα ήταν διαφορετική περίπτωση γιατί η οικογένειά μου ήταν κατεστραμμένη. Δεν έμαθα πράγματα από εκεί, μπορεί να είδα κάποια πράγματα και να έβγαλα μόνος μου τα συμπεράσματά μου. Ο πατέρας μου δεν μου έδωσε μαθήματα, αλλά τα πήρα μόνος μου: βλέποντάς τον να γίνεται αυτό που έγινε, έμαθα ότι δεν πρέπει να γίνω έτσι. Η μάνα μου ήταν άρρωστη απ’ όταν γεννήθηκα σχεδόν, οπότε είχε ανάγκη από προστασία, δεν είχε τη φυσική δύναμη να μου δώσει συμβουλές. Συμβουλές έχω πάρει από τον αδελφό μου τον μεγάλο, που τον έχω χάσει, ή από τον αδελφό μου τον Μιχάλη, αλλά κι εκείνοι ήταν παιδιά, ήταν κατεστραμμένη η φάση. Αν έχω γίνει αυτό που είμαι σήμερα και έχω αυτό το ποιόν, ξέρω τι είναι ο σεβασμός, τι είναι η αγάπη, τι σημαίνει καλή συμπεριφορά, δεν το χρωστάω στην οικογένεια. Τα έφτιαξα μόνος μου. Μπορείς να πεις ότι είμαι εξαίρεση. — Τι θα δούμε στο ΟΑΚΑ; Είναι το δεύτερο 360 live που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα, μετά τους U2, και το πρώτο 360 live που έχει γίνει στην Ελλάδα από ελληνική παραγωγή. Το 360 από μόνο του είναι πολύ εντυπωσιακό, είναι ιδιαίτερο πάρα πολύ, η σκηνή είναι στη μέση, έχουμε 8 τσαμπιά γύρω γύρω, δύο σε κάθε γωνία, ώστε να έχουμε ολόκληρο κύκλο. Και είναι όλο οργανωμένο με χειρουργική ακρίβεια, τα πάντα είναι πολύ προσεγμένα, ξεκινώντας από τους μηχανικούς στο στάδιο και φτάνοντας μέχρι το στήσιμο του ήχου και των φώτων. Το πρόγραμμα του σόου που θα δούμε το έχω επιμεληθεί 100% μόνος μου. Έχουμε πολλά easter eggs τα οποία δεν μπορώ να τα αποκαλύψω για να είναι έκπληξη. Νομίζω ότι είναι κάτι ανεπανάληπτο που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα και αυτό οφείλεται και σε μένα και στους καλλιτέχνες που θα έρθουν ως guests, άτομα που σέβομαι, εκτιμάω και θαυμάζω. Πέρα από το ότι η Lila, ο Rack και ο Fly Lο είναι φίλοι μου, είναι και καλοί στη δουλειά που κάνουν. — Τόκελ ή Τοκέλ; Στην Κρήτη με έλεγαν Τόκελ, τώρα όλοι με λένε Τοκέλ και το προτιμώ… Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο lifo.gr.

LiFO 15.02.24

ΠΟΛΗ

Η ΦΑΣΗ

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ Η ΑΘΗΝΑ ΕΧΕΙ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΟΠΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ. Η ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ LIFO ΔΙΑΛΕΓΕΙ 100 ΜΠΑΡ, ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ, ΠΑΡΤΙ, ΧΩΡΟΥΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΜΑΤΑ ΜΕ ΚΟΣΜΟ.

baby disco © sofia pappa

ΑΠΟ ΤΗ LIFO TEAM

LiFO

15.02.24

LiFO

ΤΩΡΑ

15.02.24

ΠΟΛΗ

ΠΑΡΤΙ ΚΑΙ LIVE ΠΟΥ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΑΣΦΥΚΤΙΚΑ

ΤΕΧΝΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ «Κάν’ το όπως οι Breeder»: Θα την ακούσεις συχνά αυτήν τη φράση σε συζητήσεις για νέους χώρους που μαζεύουν όλη την καλλιτεχνική σκηνή σε εγκαίνια, περφόρμανς, ομαδικές ή ατομικές εκθέσεις. Η γκαλερί της οδού Ιάσονος που πλημμυρίζει κόσμο και ανανεώνει διαρκώς το κοινό της έχει καταφέρει να είναι πάντα μέσα στα πράγματα και μπροστά από αυτό που συμβαίνει, ένα παράδειγμα που ακολουθούν νέοι και ενδιαφέροντες χώροι οι οποίοι δεν λέγονται συνήθως γκαλερί αλλά project spaces. Μια νέα κατάσταση δημιουργείται, στην οποία συμβάλλει η κινητικότητα του ΕΜΣΤ (Λεωφ. Καλλιρρόης και Αμβρ. Φραντζή) που μπήκε στον χώρο και με το πρόγραμμα και τις εκδηλώσεις του απέκτησε τη δημοφιλία που δεν είχε ποτέ και μια κινητικότητα που αναπτύσσεται διαρκώς. Εκεί κοντά η Callirrhoë, που άνοιξε το 2020 και λειτουργεί υπό τη διεύθυνση της Ολυμπίας Τζώρτζη, ένας ανεξάρτητος χώρος τέχνης, μια πλατφόρμα για καλλιτέχνες και συζητήσεις που αφορούν τρέχοντα θέματα, κατάφερε να γίνει θέμα συζήτησης με ενδιαφέρουσες εκθέσεις και τώρα μετακομίζει πιο κεντρικά, στη Σίνα 9. Στα Πετράλωνα, η Alkinois Project Space (Αλκινόης 6) που ίδρυσε πριν από μερικά χρόνια η Alix Janta-Polczynski σε συνεργασία με τον Romain Bitton ανοίγει περιοδικά με ατομικές ή ομαδικές εκθέσεις. Έχει κάνει μια έκθεση εκτός χώρου, σε ένα διαμέρισμα στο Φάληρο, με τρομερή επιτυχία και ανοίγει μια επόμενη σε ένα διαμέρισμα στου Φιλoπάππου. Με το βλέμμα στις νέες φωνές, το MISC (Τούσα Μπότσαρη 20) που ίδρυσε το 2021 η Σύλβια Σαχίνη, ένας ανεξάρτητος χώρος τέχνης στο Κουκάκι, επιδιώκει να συνεισφέρει σε οριζόντιες σχέσεις που γεφυρώνουν ανθρώπους και δίκτυα μεταξύ φύλων, εθνοτήτων, τάξεων και ενδιαφερόντων. Στο Tavros (Αναξαγόρα 33), τη μετεξέλιξη του locus athens, η Μαρία-Θάλεια Kαρρά καταφέρνει από το 2019 να γίνεται θέμα συζήτησης με τις εκθέσεις που οργανώνει με καλλιτέχνες διαφορετικών καταβολών, δημιουργώντας χώρους για ανήκουστες, απειλούμενες ή περιθωριοποιημένες φωνές. Queer και μια τέχνη που είναι οπτικά και πνευματικά διεγερτική, αλλά λειτουργεί και ως χώρος επανεξέτασης της πολιτικής της δημιουργίας εκθέσεων παρουσιάζει στην Κυψέλη το P.E.T. Projects (Κερκύρας 87) του Άγγελου Πλέσσα, ο οποίος δεν σταματά να δημιουργεί ενδιαφέρουσες συνθήκες, ενώ στη συζήτηση έχει μπει και το ΚΥΑΝ (Εμμανουήλ Μπενάκη 60) της Κυβέλης Ζώη που έχει ξεκινήσει δυναμικά στον ανεξάρτητο χώρο της στα Εξάρχεια. Σταθερά συγκεντρώνει όλη τη σκηνή το Haus N στην οδό Καΐρη που «τρέχει» η εικαστικός Αμαλία Βεκρή και το θέμα της για το 2024 είναι «Τεκτονικές Μετατοπίσεις».

δημοτική αγορά κυψέλης

modern.love opening © dimitris tzamtzis

LiFO

eden

Αν κάτι έχει ανέβει τελευταία, είναι τα events σε διάφορες Αγορές της Αθήνας, που πλέον είναι τάση, όπως όλα δείχνουν. Ένα από τα πιο busy μέρη μετά την πανδημία, και την ανακαίνισή της, είναι η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης (Φωκίωνος Νέγρη 42) που διοργανώνει διάφορες pop-up εκδηλώσεις που άλλοτε καλύπτουν όλο το Σαββατοκύριακο και άλλοτε διαρκούν ολόκληρη την εβδομάδα, από νωρίς το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα. Από vegan και κοκτέιλ φεστιβάλ μέχρι παζάρια δίσκων και χορευτικά πάρτι, όπως το Κυψέλη Beat, όλο και κάτι γίνεται αν περάσεις μια βόλτα. Πιο μαζικά σε μέγεθος είναι τα πάρτι που γίνονται στη Βαρβάκειο Αγορά (Αθηνάς 45)· μαζεύουν χιλιάδες κόσμο που επενδύει σε μια νέου τύπου διασκέδαση σαν αυτή που προσφέρει η ομάδα Street Oudoors ή το Symposio Festival, ένα event που συνδυάζει φαγητό και ποτό με DJ sets και live περφόρμανς σε λογικές ώρες –ξεκινάει από τη μία το μεσημέρι και διαρκεί μέχρι τις εντεκάμισι–, μία φορά τον μήνα, προσελκύοντας κοινό κάθε ηλικίας, που αλλάζει ανάλογα με την ώρα: νωρίς οικογένειες και τις βραδινές ώρες, που η ένταση της μουσικής ανεβαίνει, πιο νεανικό κοινό. Επίσης, ανανεωμένο έρχεται και το Ωδείο Αθηνών (Βασ. Γεωργίου B 17-19) που έχει κάνει την έκπληξη με τα κυριακάτικα απογευματινά πάρτι του Eden, του side project του Plisskën Festival, που έχουν γίνει θεσμός. Για τις πιο βραδινές ώρες η φάση μεταφέρεται στο Oddity (Ηρακλειδών 61), το στέκι της ομάδας Blend, της οποίας η πορεία στην αθηναϊκή νύχτα μετράει πάνω από δυο δεκαετίες. Το Oddity βρίσκεται ανάμεσα στο Γκάζι και το Θησείο και κάθε Παρασκευοσάββατο φιλοξενεί μεγάλα ονόματα της διεθνούς χορευτικής σκηνής. Όταν τα ονόματα είναι πολύ μεγάλα και η προσέλευση του κοινού μαζική, τα πάρτι του Blend μεταφέρονται σε μεγαλύτερους συναυλιακούς χώρους, όπως το Faliro Sports Pavilion (Λεωφ. Ποσειδώνος 860, Παλαιό Φάληρο) στο Ολυμπιακό Συγκρότημα Φαλήρου. Στον αντίποδα, ένα από τα πιο «ζεστά» σημεία της Αθήνας είναι το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων (Κύπρου 91Α, Κυψέλη) που την τελευταία διετία έχει γίνει το επίκεντρο μικρότερων και πιο πειραματικών συναυλιών, προσελκύοντας ένα διεθνές κοινό αλλά και ξένους καλλιτέχνες που κάνουν ένα πέρασμα στην Ελλάδα και θέλουν να παίξουν κάπου. Και μια και η κουβέντα ήρθε στα live, έχουν τα ελληνικά γκρουπ κόσμο όταν κάνουν συναυλίες; H απάντηση είναι καταφατική. Το μεγαλύτερο φαινόμενο είναι οι Frenzee, το hardcore πανκ τρίο από την Κρήτη που έχει κατακτήσει την πρωτεύουσα. Άλλα πανκ συγκροτήματα για τα οποία γίνεται ντόρος τελευταία είναι οι Τσιμέντο, με ένα καταπληκτικό περσινό άλμπουμ, το «45° Υπό Σκιά», οι ανερχόμενοι Tiffany αλλά και οι πιο «παλιοί» Κροταλίας. Πιστό κοινό που τους ακολουθεί όπου και αν παίξουν, από τον χώρο του doom metal, έχουν οι Sadhus και Okwaho, αλλά και οι Khirki και οι Πεθαίνουν στο Τέλος, από το alternative metal, με πιο σκληρό ροκ ήχο όμως. Για πιο ηλεκτρονικούς ήχους, σταθερή αξία είναι ο Φωνόπτικον και οι πιο electro-pop Νεκροτσουλήθρα που γίνεται χαμός όπου παίζουν. Το χιπ χοπ του Σκιάχτρο γέμισε το An (Σολωμού 13), ενώ η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν το live των Κοινών Θνητών στην Τεχνόπολη (Πειραιώς 100) τον Ιούλιο που μας πέρασε. Από τότε, κάθε εμφάνισή τους στην Αθήνα είναι sold-out. Τέλος, δεν υπάρχει περίπτωση να μη γεμίσει κόσμο κάθε εκδήλωση που διοργανώνει το Schoolwave Festival, με τη Σολωμού και το An Club να γεμίζει από πιτσιρίκια που κάνουν σαν να βλέπουν τους Metallica.

15.02.24

ΜΙΚΡΕΣ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΣΚΗΝΕΣ ΜΕ ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΑ SOLD-OUT ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

κομπραι © παρισ ταβιτιαν

πλυφα

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΣΕ HOT SPOTS

ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟ Σε μια Αθήνα που αλλάζει διαρκώς φυσιογνωμία, είναι πολύ ωραίο το ότι όμορφα σημεία συνάντησης έχουν επαναφέρει την αγάπη για το βιβλίο στις γειτονιές. Πρόκειται για δημιουργικά concepts, με στυλ και ταυτότητα. Συγκεντρώνουν παρέες ανθρώπων που θέλουν να διαβάσουν, να ανακαλύψουν κάτι που τους ενδιαφέρει ή να αναζητήσουν λίγη ηρεμία από την αγχωτική καθημερινότητα. Ελκυστικοί και πολύχρωμοι χώροι που η επιτυχία τους οφείλεται, κυρίως, στον αυθεντικό χαρακτήρα τους. Είναι πρωτότυπα, ατμοσφαιρικά και μοντέρνα, έχοντας αποκτήσει το δικό τους κοινό. Ας ξεκινήσουμε με το Ζάτοπεκ (Π. Τσαλδάρη 209), το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στον ηλεκτρικό σταθμό της Καλλιθέας. Με το που θα μπεις σ’ αυτό το βιβλιοπωλείο-καφέ εισπράττεις διαφορετικά vibes. Θα δεις φοιτητές που επιθυμούν ένα ήσυχο μέρος για να κάνουν τις εργασίες τους αλλά και ανθρώπους που χάρη στη ζεστή ατμόσφαιρα αποφασίζουν να βάλουν το βιβλίο στη ζωή τους. Ένα άλλο όμορφο στέκι το οποίο βρίσκεται στην καρδιά του εμπορικού τριγώνου είναι το βιβλιοπωλείο Hyper Hypo (Βορέου 10), που επικεντρώνει στη σύγχρονη εικαστική κουλτούρα. Ένας στυλίστας κι ένας γραφίστας, ο Αντρέας Κόκκινος και ο Στάθης Μητρόπουλος, έχουν φτιάξει έναν σύγχρονο και πολύχρωμο χώρο γεμάτο βιβλία και εκδόσεις για την τέχνη, το σχέδιο, τη φωτογραφία, την αρχιτεκτονική, τη μόδα, τη γραφιστική, τον κινηματογράφο και την ποπ κουλτούρα. Στα Εξάρχεια θα συναντήσεις και το Κομπραί (Διδότου 34) που ξεχωρίζει για την urban αισθητική του, με τη γυάλινη πρόσοψη και τις ψηλές βιβλιοθήκες. Ένα βιβλιοπωλείο που έχει εξελιχθεί σε αγαπημένο στέκι της GenZ, ειδικά τα Σάββατα, που νέοι άνθρωποι το επισκέπτονται από νωρίς, καθισμένοι μπροστά στο laptop τους ή αναζητώντας το επόμενο ανάγνωσμα. Τέλος, μια νέα προσθήκη ήρθε στην Κυψέλη (Η Γεωγραφία είναι Πολύ Κουλ), συμπληρώνοντας το παζλ μιας ευρύτερης κοινότητας ανθρώπων που μοιράζονται μια κοινή φιλοσοφία. Το φαινόμενο του ελληνικού ίντερνετ άνοιξε το πρώτο του «φυσικό βιβλιοπωλείο γνώσεων» στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης, φιλοδοξώντας να αποτελέσει μια νέα συνήθεια. Φιλόξενες νησίδες πολιτισμού που συνδυάζουν την αγάπη για τα βιβλία, την κοινωνική συναναστροφή και την εξωστρέφεια.

LiFO

η γεωγραφία είναι πολυ κουλ

zapotek

Ας το παραδεχτούμε: τα θέατρα με καλλιτεχνική διεύθυνση, ορισμένο ρεπερτόριο, σταθερές συνεργασίες με δημιουργούς και ηθοποιούς, γενικά το μοντέλο των ’90s δύσκολα θα υπάρξει ξανά· αυτό χρειάζεται και προσωπικό χρήμα, και αφοσίωση, και γενναίες, σταθερές επιχορηγήσεις, και πολυετή προγράμματα, που επίσης δεν υπάρχουν. Εκεί όπου γίνονται οι ζυμώσεις και η παρουσίαση ενός πολυσυλλεκτικού μοντέλου είναι οι χώροι. Ας μιλήσουμε αρχικά για έναν χώρο θεσμικό, την Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου (Ρεξ, Πανεπιστημίου 48), που παρουσιάζει πρώτες δουλειές νέων καλλιτεχνών, αλλά φέτος σημειώνει τρομερή επιτυχία και στις συζητήσεις που οργανώνει και έχουν εντυπωσιακή προσέλευση – είναι ο μόνος χώρος όπου συμβαίνει αυτό. Αντίστοιχα, η μικρή σκηνή Ωμέγα στο Δημοτικό Πειραιά (Λεωφ. Ηρ. Πολυτεχνείου 32) αποδείχτηκε μια καλή ιδέα που έχει αποφέρει καρπούς και πολλές από τις παραστάσεις που έχει προτείνει συνεχίζουν την πορεία τους σε άλλες σκηνές. Ο χώρος που ακούγεται φέτος περισσότερο και όλοι θα περάσουν έστω μία φορά από αυτόν είναι το ΠΛΥΦΑ (Κορυτσάς 39) που λειτουργεί ως ευέλικτη πλατφόρμα για την καλλιτεχνική έκφραση, στον χώρο των πρώην Πλεκτηρίων Υφαντηρίων Αθηνών στον Βοτανικό. Θέατρο, χορός, περφόρμανς, ό,τι προτείνει καταφέρνει να προσελκύει τον κόσμο χάρη στο σταθερά καλό του πρόγραμμα που πολλές φορές είναι πειραματικό και έχει μπει πλέον στον χάρτη της αχανούς θεατρικά Αθήνας. Το Θησείον (Τουρναβίτου 7), που διαχειρίζονται η Ιώ Βουλγαράκη και ο Αργύρης Ξάφης, φέτος παρουσιάζει δέκα θεατρικές παραγωγές που σκηνοθετούν γυναίκες. Πρόκειται για ένα ρεπερτόριο διαφορετικών αναγνώσεων και προσεγγίσεων, για το οποίο το κοινό δείχνει ενδιαφέρον – μάλιστα η προσέλευση είναι πάντα σταθερή. Κάθε Τετάρτη είναι αφιερωμένη στον χορό και στη δουλειά των σύγχρονων Ελλήνων χορογράφων, ενώ οι συναυλίες του γίνονται sold-out μόλις ανακοινώνονται. Στο θέατρο Σταθμός (Βίκτωρος Ουγκώ 55) ο Μάνος Καρατζογιάννης έχει δημιουργήσει έναν δικό του θύλακα, φιλόξενο, όπου επίμονα επανασυστήνει παλιά, αλλά ανεβάζει και καινούργια έργα, κάποια από τα οποία συζητιούνται πολύ. Και εδώ φιλοξενούνται ομαδικές δουλειές, δίνεται βήμα στους Έλληνες συγγραφείς, ενώ δεν λείπουν και οι συζητήσεις και τα αφιερώματα σε προσωπικότητες του ελληνικού θεάτρου. Το πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα του Vault (Μελενίκου 26) του Δημήτρη Καραντζιά και ο σταθερός προγραμματισμός του έχουν κερδίσει πολλούς φίλους του θεάτρου. Το θέατρο έχει αποκτήσει ένα κοινό που γίνεται όλο και πιο νεανικό και προτείνει πληθώρα παραστάσεων, συγκεντρώνοντας ένα κοινό με εντελώς διαφορετικά γούστα και αναζητήσεις. Το επί χρόνια ανενεργό θέατρο Μπέλλος στην Πλάκα μπήκε ξανά στον χάρτη χάρη στην επιμονή της Αικατερίνης Παπαγεωργίου και της ομάδας της Young Quills. Εδώ φιλοξενούνται ομάδες που έχουν συμβάλει τα μάλα στο να αποκτήσει το θέατρο ταυτότητα και προσανατολισμό και η γεμάτη Κέκροπος, κάθε φορά λίγο πριν σηκωθεί η αυλαία, δείχνει ότι το στοίχημα κερδίζεται.

15.02.24

ΠΟΛΗ

ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΣ ΤΗΣ GENZ

ΑΠΟ ΤΑ WINE BARS ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΩΝΑ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗ

Η Αθήνα πλέον διαβάζει ή δουλεύει έξω, όλοι το ξέρουν αυτό. Σε παρέες ή και μόνοι μπλεκόμαστε με τους ψηφιακούς νομάδες της πόλης και γεμίζουμε τα τραπεζάκια των καφέ με λάπτοπ, βιβλία, τετράδια και κούπες με –συχνά υπερτιμημένους– flat white. Πρώτη στάση το Τιγρέ (Μαυρομιχάλη 98), το οποίο άνοιξε κάτι παραπάνω από έναν χρόνο πριν και στο οποίο σήμερα σχεδόν πρέπει να κάνεις κράτηση για να βρεις άδειο τραπέζι, κάθε μέρα, όλη μέρα. Αν καταφέρετε να βρείτε να κάτσετε, είναι μέρος στο οποίο θα περάσετε heteroclito ολόκληρη την ημέρα σας μετακινούμενοι στα τραπέζια, ακολουθώντας τους δείκτες του ρολογιού, διαβάζοντας, συναντώντας φίλους, τσιμπώντας τίποτα ή κάνοντας ακόμη και επαγγελματικά ραντεβού. Oι πιο θαρραλέοι τα δοκιμάζουν όλα αυτά και στο bauhaus καφέ της πλατείας Εξαρχείων, Behold Theman (Ιδεοχώρος, Στουρνάρη 6), το οποίο φιλοξενεί ένα πάντα ετερόκλητο κοινό. Και παρά την ενοχλητικά δυνατή μουσική είναι από τα λίγα μέρη του κέντρου με πραγματικά καλό καφέ και απεριόριστο ήλιο, οπότε τις καλές μέρες που σας πνίγουν όλες οι ανήλιαγες γωνιές της Αθήνας, κατηφορίστε εκεί, δεν θα σας απογοητεύσει. Δεν γίνεται να μη μιλήσουμε και για το Foyer Εspresso Bar (Βρυάξιδος 2) στο Παγκράτι, το οποίο, μαζί με το Morning Bar, είναι σχεδόν απαραίτητη στάση για story. Όχι (μόνο) επειδή είμαστε «ρηχοί και εντελώς εξαρτημένοι από τα κοινωνικά δίκτυα», αλλά γιατί είναι δυο χώροι που ξεφεύγουν από την Αθήνα του τώρα και διαθέτουν μια μοναδική αισθητική που σε στέλνει, έστω νοερά, σε κάποιο hip μέρος στην Κοπεγχάγη ή στη Νορβηγία. Το πραγματικό παιχνίδι, βέβαια, παίζεται στα αναγνωστήρια και τις βιβλιοθήκες, μέρη τα οποία αποτελούν στην ουσία τα νέα πάρκα για στρέιτ ή και γκέι. Από το Φοιτητικό Αναγνωστήριο του ΕΚΠΑ (Ιπποκράτους 15) ως το ΚΠΙΣΝ, και τις βιβλιοθήκες του Γαλλικού Ινστιτούτου (Σίνα 31), ως το Goethe-Institut Athen (Ομήρου 14-16), κανείς πλέον δεν μένει σπίτι του και στα σκαλάκια και τις γωνιές όπου ο κόσμος καπνίζει, τηλέφωνα, αριθμοί και Instagram περνάνε από το ένα χέρι στο άλλο και τα διερευνητικά βλέμματα κόβουν σαν σαΐτες την εκκλησιαστική σιωπή ενός χώρου όπου υποτίθεται πως όλοι διαβάζουν. Πέρα από χίπστερ ρομπότ με λάπτοπ, μερικές μέρες οι Αθηναίοι γίνονται πολύ όμορφοι άνθρωποι, βάζουν στρας, γκλίτερ, χρωματιστά μπλουζάκια, δικτυωτά καλσόν και χορεύουν ως το πρωί. Οι πιο κουλ ανάμεσά τους τα κάνουν αυτά είτε στο ΕΟΝ (Εμμανουήλ Παππά 13, Αιγάλεω) είτε, με λίγο λιγότερα ρούχα και συχνά λιγάκι πιο καυλωμένοι, στο SMUT (Βατσαξή 4). Τα μέρη αυτά είναι μάλλον και οι καλύτερες προσπάθειες που έχει να επιδείξει η ελληνική νύχτα στην προσπάθειά της να πλησιάσει την ευρωπαϊκή techno σκηνή. Δεν ξέρω πόσο καλά τα καταφέρνει, αλλά να πάτε, θα περάσετε σίγουρα πολύ όμορφα. Για τους ερωτευμένους, προτείνω να κινηθούν στο τρίγωνο Rue De Marseille (Μασσαλίας 11) - Ρομάντσο (Αναξαγόρα 3-5) Santarosa (Ασκληπιού 69). Ξεκινάτε το βράδυ στο ατμοσφαιρικό υπόγειο της Μασσαλίας για τα πρώτα ποτά, την πίτσα που θα σας κεράσει η κυρία πίσω από την μπάρα, το πρώτο ζάλισμα και με λίγη τύχη το πρώτο φιλί. Μετά, κατηφορίζετε προς ένα οποιοδήποτε τυχαίο πάρτι στο Ρομάντσο, έναν από τους λίγους πραγματικά ασφαλείς χώρους της πόλης. Και, τέλος, επιστρέφοντας στο σπίτι, παραπατώντας ελαφρώς, το τελευταίο ποτό απαρεγκλίτως στο Santarosa, λίγο πριν κλείσει, όταν ο άσχετος τιγρε κόσμος που πήγε για τη φάση έχει πάει για ύπνο και έχουν μείνει μόνο βλέμματα που σε ενδιαφέρουν. Ωραία πράγματα γίνονται και σε διάφορες άλλες γωνιές της πόλης. Στην Κυψέλη και στου Γκύζη οι ανταποκρίσεις για το Έπρεπε Bar (Αγίας Ζώνης 1) και το Mellem (Φαιδριάδων 76) αντίστοιχα είναι πολύ θετικές· έμπιστα στόματα μεταφέρουν μάλιστα πως το πρώτο σερβίρει την καλύτερη μαργαρίτα της πόλης. Και θα παραδεχτώ πως στο Ela Na Sou Po (Οδυσσέως 8) στο Μεταξουργείο έχω φτάσει μονάχα μια φορά, κι αυτήν αρκετά ζαλισμένος, αλλά ρίξτε μια ματιά στα social του, γιατί διοργανώνει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.

επρεπε

LiFO

ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

Tα πιο χοτ μπαρ της Αθήνας αυτήν τη στιγμή είναι αδιαμφισβήτητα αυτά που είναι αφιερωμένα στο κρασί. Και αυτό μάλλον συμβαίνει επειδή πια η μουσική που επιλέγει το καθένα έχει χαρακτήρα και δεν είναι απλώς ένα χαλί, επειδή σερβίρουν το κάτι παραπάνω σε φαγητό από ένα πλατό, επειδή δεν είναι τυπικά, ούτε σφιγμένα, ούτε μας κάνουν να νιώθουμε ότι πρέπει να ξέρουμε τα πάντα γύρω από το κρασί. Zούμε την εποχή που τα wine bars εμπνέονται από τα βολιώτικα τσιπουράδικα για τα πιάτα τους, σερβίρουν βουτυράτη μακαρονάδα με τριμμένο αυγοτάραχο, βγάζουν pinsa ή πίτσα, παίζουν disco ή Πάνο Γαβαλά, και τα περισσότερα από αυτά φιλοξενούν φυσικά κρασιά. Στο Wine is Fine του κέντρου (Βύσσης 6) και στο κοντινό του Heteroclito (Φωκίωνος 2), που είναι και το πιο παλιό της λίστας, στο Junior Does Wine των Ιλισίων (Μαιάνδρου 5), στο Gamay (Ζωοδόχου Πηγής 42) και στο Τανίνη Αγάπη Μου των Εξαρχείων (Ιπποκράτους 91), στους Επτά Μάρτυρες του Νέου Κόσμου (Μεναίχμου 3Β) γίνεται λαϊκό προσκύνημα. Και αν κάποιοι ανοίγουν συνέχεια φιάλες και δοκιμάζουν διαφορετικά κρασιά, αυτό δεν σημαίνει πως δεν δίνουν ραντεβού και στα καφενεία για οικονομικές μπίρες και μεζέδες. Στον Λούη και στο Καμπεθόν του Κεραμεικού, στο Ραφίκι του Βοτανικού, στο Αλλιώς της Κυψέλης, στο Λέσβιον, που παίζει το ψάρι στα δάχτυλα και κάνει και τέλεια κεφτεδάκια, στο Καστέλλο της πλατείας Κουμουνδούρου, που στήνει καρπαθιώτικα γλέντια κάθε Σάββατο βράδυ μαζεύονται όλοι και συμβαίνουν όλα.

ΣΤΑ ΜΠΑΡ, ΣΤΑ ΠΙΟ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

ρανταρ

Τα πιο παλιά ποτάδικα της πόλης, το Galaxy (Σταδίου 10, Σύνταγμα), το Au Revoir (Πατησίων 136, Κυψέλη), το Jazz in Jazz (Δεινοκράτους 4, Κολωνάκι), το Duende (Τζιραίων 2, Ακρόπολη), γεμίζουν καθημερινά και έχουν πια νέους θαμώνες. Όλη η hip Αθήνα περνάει από αυτά, οι θεατρόφιλοι, οι σινεφίλ, οι δημιουργικοί και επιδραστικοί, όλοι εκείνοι που θέλουν κάτι το μποέμ από τη νύχτα τους και έχουν απορρίψει τα κοκτεϊλάδικα. Στα Εξάρχεια η φάση είναι παντού, και όσοι αντέχουν να στριμωχτούν πάνε Ασκληπιού, στη Φάλαινα στον αριθμό 39, στη Στέπα στον αριθμό 61α, στo Santarosa στον αριθμό 69, που είναι το πιο σκοτεινό place to be για όσους κινούνται προς τα εκεί. Πιο φωτεινό, με κόσμο που μαζεύεται για τα DJ sets του αλλά και για εκείνους που απολαμβάνουν το μποτεγιόν που στήνεται απ’ έξω, είναι το Lulu της Ιπποκράτους, στον αριθμό 57. Χαμηλά στα Εξάρχεια, στην πλατεία Κάνιγγος, γεννήθηκε μια νέα πιάτσα χάρη στο Ham on Rye (Κλεισόβης 12), που είναι ένα αυθεντικό ποτάδικο νέας γενιάς, και το 1982 (Κάνιγγος 27), που έχει πιο party διάθεση την Παρασκευή και το Σάββατο, ενώ κρύβει και μια γκαλερί στο υπόγειό του. Την Παρασκευή και το Σάββατο χορεύουν πολύ και σε ηλεκτρονικούς ρυθμούς στο Kobra (Ναυαρίνου 11). Στα Πετράλωνα παρτάρουν στο Rudu (Ηρακλειδών 70), στον Νέο Κόσμο βγαίνουν στο Tέρας (Θεοδώρητου Βρεσθένης 45), κάποιοι κατεβαίνουν μέχρι την Ηλιούπολη για να βγουν στο Ραντάρ (Κοτζιά 22), στην Κυψέλη πάνε όσοι θέλουν να δουν κόσμο, αλλά θέλουν πιο χαλαρές καταστάσεις – κατευθύνονται προς το Έπρεπε (Αγίας Ζώνης 1) και το Iznogood & Nephew (Αγίας Ζώνης 28). Και όσοι ψάχνονται ακόμα με τα κοκτέιλ πάνε προς Παγκράτι, στο Abstract (Αρκτίνου 10).

15.02.24

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΡΑΠΕΖΙ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

ΟΤΑΝ Η ΦΑΣΗ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ TIKTOK

ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ

Ατέρμονο μεταμεσονύχτιο σκρολάρισμα στο TikTok και τα μάτια γυρνάνε από πάρτι σε πάρτι. Η επιδραστική πλατφόρμα που καθορίζει τα aesthetics, που ορίζει το τι είναι vibe τη σήμερον ημέρα, μας βοηθάει να κάνουμε ένα club hopping και να εξερευνήσουμε πολύ άμεσα κατά πού κινείται η φάση, πού μαζεύεται ο νεαρόκοσμος, πού θα ακούσεις τέκνο, ρεγκετόν, τραπ, ραπ. Γύρω στα Χριστούγεννα τρία στα δέκα βίντεο που θα πετύχαινε κάποιος σκρολάροντας θα ήταν με τον Έκπτωτο Άγγελο του Οικονομόπουλου και τον DJ που κατέβαινε με φτερά Αγγέλου. Οk, αυτή η τάση έδυσε στην ανατολή του 2024. Ευτυχώς, ο αλγόριθμος έχει έρθει στα συγκαλά του και πουσάρει πράγματα όπως τα ολόφρεσκα events του @DieversParty, εκεί όπου όλη η queer νεολαία της πόλης μαζεύεται για να χορέψει χωρίς έλεος. Τα πάρτι αυτής της νεοσύστατης ομάδας αλλάζουν locations, τα events τους (τα οποία γίνονται sold out) ανακοινώνονται μέσω Instagram και, απ’ ό,τι έχουμε δει, γίνεται ένας όμορφος χαμός. Στη mobile queer party κατηγορία, αλλά με περισσότερα χρόνια στην πλάτη τους, κινούνται και τα events των @straponunicorns. Δύο κορίτσια, η Γκέλυ και η Ειρήνη, διοργανώνουν ξεσηκωτικά και πολύχρωμα πάρτι στην πόλη. Σημείωση: Ένα πολύ ξεχωριστό που είδαμε στο Instagram και μας φάνηκε πραγματικά ζηλευτό ήταν το Νatürlich Party. Ήταν τέκνο, θεότρελο, με φοβερά σκηνικά και ο κόσμος φορούσε κοστούμια· αυτό που μου έμεινε στην καρδιά ήταν ένα αγόρι ντυμένο μελιτζάνα. Επιστρέφουμε στο TikTok για να μιλήσουμε για πάρτι ηλεκτρονικής μουσικής από την ομάδα του Tropical Party Athens. Στα σόσιαλ athens-ghetto θα τους βρεις ως @tropical_ofc. Συνεχίζουμε με τους @Deerilnd_OFC, μια κολεκτίβα από DJ που παίζουν με ένα βαν που μοιάζει με καντίνα. Ταξιδεύουν με αυτό σε όλη την Ελλάδα και στήνουν χορευτικά street parties. Τι να μαρκάρω στον party hard χάρτη μου; Το Juicy Team, που εδώ και πέντε χρόνια σερβίρει τρομερά aesthetics ήχους και vibes όπου και αν πάει. Το επόμενο event τους θα είναι στο Diego (ig: @ diego.athens, Αδριανού 1) και θεωρείται ψιλοάχαστο. Οι @ghettotalesath παίζουν τις Τετάρτες στο ΕΚΕΙ (ig: ekei. lekka23, Λέκκα 23). Studio24 (ig: @babydisco24, Δεκαλέων 26): Κάθε Παρασκευή παίζουν οι @Athens Ghetto_24 χιπ χοπ, τραπ, ραπ, RnB. Το Σάββατο έχει Episode και κάθε Κυριακή Afrospiti. Blast Athens (ig: @blast.nightclub Ευμολπιδών 11): Εδώ η φάση ξεκινάει από νωρίς. Οι Πέμπτες γίνονται κατακόκκινες στα πάρτι που διοργανώνει η ομάδα του @RedRoom_night. Παρασκευές γίνεται της μουρλής με τα @Togetherathens – χορός και περισσότεροι ηλεκτρονικοί ήχοι. Τα Σάββατα γίνεται ο χαμός ο ίδιος. Τέλος, τα πάρτι του Baddies Only (@b.b.o.Sundays) είναι μεγάλα και ικανά να σκοτώσουν την «κυριακίλα» με ήχους της χιπ χοπ και RnB.

LiFO

Yπάρχουν κάποια νέα εστιατόρια σε αυτήν την πόλη που κάνεις έναν μήνα να βρεις τραπέζι, και αποτελούν θέμα συζήτησης ακόμα και τις ώρες που δεν βρισκόμαστε σε αυτά. «Πήγες Ταβέρνα των Φίλων; Και; Πώς είναι;»: αυτή είναι μια ερώτηση που παίζει τελευταία στα πηγαδάκια όσων παρακολουθούν τι ανοίγει στην Αθήνα. Στο περί ου ο λόγος μέρος, την Ταβέρνα των Φίλων (Άργους 66, Κολωνός, 210 5127506), ο Γιάννης Μούσιος από τις Σεϋχέλλες και ο Γιώργος Κοντορίζος, που έχει κάνει σομελιέ στη Σπονδή και στο VeriTable, πήραν μια παλιά ταβέρνα και την ανανέωσαν διακριτικά. Κάτω από γιασεμιά προσφέρουν μια κουζίνα γαστροκαφενείου και προσιτά ελληνικά κρασιά, ενώ από τα ηχεία τους θυμάμαι την τελευταία φορά να ακούγεται η «Μπαλάντα του Ούρι». Την Παρασκευή που μας πέρασε πέτυχα δυο γνωστούς εκεί, σε διαφορετικές παρέες, έφαγα τον πιο ωραίο κοκκινιστό κόκορα που θυμάμαι να έχω δοκιμάσει –τον παρέλαβαν από την Κίμωλο, τον έκαναν με φιδέ και ξινοτύρι– και ζήλεψα πολύ το κατσικάκι γάλακτος στο ταψί με το πιλάφι και τα συκωτάκια που πήρε κάποιος άλλος στο τραπέζι. Οι 30something μπορούν να πουν ότι έχουν πια τη δική τους ταβέρνα. Οι Σεϋχέλλες (Κεραμεικού 49, Μεταξουργείο, 211 1834789) φρεσκαρίστηκαν από τον Φώτη Φωτεινόγλου του Φίτα, τον Κλεομένη Ζουρνατζή του Γκαστόνε και τον Γιάννη Μαρκαδάκη του Stellar Gastro Cinema, παραμένοντας όμως αυτό που ήταν, ένα μαγαζί που έχει αγαπηθεί όσο λίγα τα τελευταία δέκα χρόνια στην Αθήνα για το γνώριμο φαγητό και το χαλαρό του περιβάλλον. Το μαγαζί παραμένει λαϊκό, «είναι για όλους, είτε κάποιος σκοπεύει να ξοδέψει τριάντα ευρώ είτε διακόσια», όπως λέει και ο Κλεομένης. Το μενού του έχει πολλές και ενδιαφέρουσες προσθήκες, οι λαοφιλείς παπαρδέλες με τον καβουρμά δεν έχουν φύγει από αυτό, έχουν αναβαθμιστεί όμως. Μην ψάξετε μια μέρα πριν για τραπέζι, κάντε τα κουμάντα σας λίγο νωρίτερα. Λίγο πριν φύγει το ’23, το εστιατόριο που περιμέναμε πώς και πώς να ανοίξει ήταν το Ex Machina (Εμπεδοκλέους 34, Παγκράτι, 210 7560362) του Άνταμ Κοντοβά. Παίζει σε διαφορετικό τερέν από τα δύο παραπάνω, σε αυτό του fusion, όσον αφορά το φαγητό, και της τζαζ, της γαλλικής και βρετανικής ραπ και της grunge όσον αφορά τη μουσική. Στο πρώτο του προσωπικό βήμα ο ταλαντούχος σεφ σερβίρει τις out of the box μαγειρικές του ιδέες, γεύσεις που παντρεύουν την Αίγυπτο και τις ασιaκρα ατικές του επιρροές με όσα έχει γευτεί και αγαπήσει σε ταβέρνες ανά την Ελλάδα – η πρώτη ύλη του είναι ντόπια, από μικρούς παραγωγούς. Η zero waste μακαρονάδα με ψάρι είναι ίσως η πιο συζητημένη των τελευταίων μηνών, παρότι έχουν εμφανιστεί πολλά ιταλικά πρόσφατα. Υπάρχουν δύο εστιατόρια στα οποία θέλουν να φάνε όλοι· άλλοι λένε πως δεν έχουν προσπαθήσει να τα επισκεφθούν ακόμα γιατί πάνε όλοι – συμβαίνει αυτό, hype λέγεται. Όσες νέες αφίξεις κι αν ακολούθησαν, το Pharaoh (Σολωμού 54, Εξάρχεια, 210 3808412) και τα Άκρα (Αμύντα 12, Παγκράτι, 210 7251116) δεν φεύγουν από την κουβέντα, και δικαίως. Στο εστιατόριο των Εξαρχείων βρίσκουμε μια εκτενέστατη λίστα από φυσικά κρασιά, ακούμε eclectic μουσική από βινύλια, τρώμε τα πιάτα του Μανώλη Παπουτσάκη που έφερε την κουζίνα του χωριού στην πόλη, απογειώνοντάς την, μαγειρεύοντας στη φωτιά. Τα δικά του κάστανα στιφάδο έχουν μετατραπεί σε ένα από τα πιο iconic πιάτα της πόλης απ’ όταν εμφανίστηκαν, το 2022. Και εκτός του ότι μπαίνουμε στο Ιnstagram του εστιατορίου για να δούμε το DJ set που έχει κανονιστεί για τη μέρα της κράτησής μας, περιμένουμε να ανακοινωθούν και οι επόμενοι μισελενάτοι σεφ του εξωτερικού που θα κάνουν take over στην κουζίνα του. Στο εστιατόριο του Παγκρατίου, στα Άκρα του Γιάννη Λουκάκη και του Σπύρου Πεδιαδιτάκη, ζούμε μια kitschen σύμπραξη που είναι one for the books. O πρώτος είναι λες και κατέβασε τη δική του Μούργα της Θεσσαλονίκης στην Αθήνα και την πήγε πολλά βήματα παραπέρα με πιάτα σαν το ταρτάρ από κατσικάκι με αυγό μελάτο και αρακά και την κατσικομακαρονάδα με χλωρή Κιμώλου, o δεύτερος βγάζει γλυκά που μας κάνουν να ξεχνάμε όσα φάγαμε πριν – και είναι δύσκολο αυτό. Και εκεί ποντάρουν στη μαγειρική, στη φωτιά και στα φυσικά κρασιά – κάνουν και ένα πρωινό που θα ετοίμαζαν οι γιαγιάδες μας αν ήξεραν από τεχνικές. Ένα ημιυπόγειο, πολύ προσιτό εστιατόριο που μοιάζει με σπίτι, το Χατίρι (Ριζάρη 28, Παγκράτι, 210 7232333), λειτουργεί αθόρυβα από το 2012 και σε ένα τεσσάρι τραπέζι του μια παρέα μπορεί να μοιραστεί κορεάτικη-ρώσικη πικάντικη καροτοσαλάτα, μια πίτσα με ψαγμένα υλικά, entrecôte και παστίτσιο ταυτόχρονα, στρέφοντας την προσοχή πάνω του λες και άνοιξε πρόσφατα. Γιατί όλοι νιώθουν άνετα εκεί, τρώνε ωραία και πληρώνουν λίγα. Πιο καινούργιο, δημοφιλές και με budget φαγητό είναι το Ρίνι (Ρεθύμνου 8, 210 8836781), το new age μπιστρό δίπλα στο Μουσείο που τα κάνει όλα απλά και κατανοητά, σερβίρει μια κουζίνα ελληνική και φρέσκια, π.χ. σιγομαγειρεύει το κατσικάκι και το βγάζει με κουσκούς και αρσενικό του Μπαμπούνη από τη Νάξο· έχει και ένα σύντομο κατάλογο με spritz και ωραία κρασιά. Ολοκαίνουργιο εστιατόριο που έχει τραβήξει τα βλέμματα πάνω του είναι το Ντύλαν της Κυψέλης. Έχοντας μια πορεία που χτίστηκε σε αστεράτα εστιατόρια της Αθήνας, ο Βαγγέλης Βέης πήρε μαζί του όσα του έμαθε το fine dining για να σερβίρει τις δικές του ιδέες με comfort τρόπο σε ένα μέρος μαζεμένο και χαλαρό, που αν δεν είχε κουζίνα, θα μπορούσε να είναι και ροκόμπαρο (Αγίας Ζώνης 38, 210 8668899). Πολύ κοντά του, η Lisa είναι η πιτσαρία που άνοιξε για να πει κάτι καινούργιο: ξεφουρνίζει πίτσα με marmite και μια πίτσα-φόρο τιμής στην «ελληνική» ζαμπόν-μπέικον-μανιτάρια. Και επειδή δεν κάνουν delivery, έχουν προκαλέσει FOMO σε κόσμο που ψάχνει να παρκάρει στην Κυψέλη για να τη δοκιμάσει και δεν βρίσκει. Στα ασιατικά, όλοι μιλάνε για το Kitschen (Κανάρη 5, 211 7351205), το dim sum bar του Πειραιά, που σερβίρει μικρά πιάτα και κλασικά κοκτέιλ με twists, είναι μικρό σε τετραγωνικά, αλλά μεγάλο σε γεύση, φοβερά value for money και αποτελεί την επιτομή του κουλ. Γεμάτο και με ουρές απέξω, είναι παραδοσιακά το Tuk Tuk του Κουκακίου, το ταϊλανδέζικο που αποτελεί σταθερή αξία για τους πιο ψαγμένους foodies, ενώ, πιο downtown, όλοι έχουν περάσει και έχουν άποψη για το Tanpopo, το ραμενάδικο-ντιζαϊνάτη καντίνα όπου τρώμε γρήγορα στην μπάρα και ακούμε old school hip-hop.

15.02.24

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

LiFO

15.02.24

ΣΑΡΑΝΤΗΣ AΛΗΣ

Ο ΜΙΧΆΛΗΣ ΣΑΡΆΝΤΗΣ ΑΓΑΠΆΕΙ ΤΙΣ ΜΕΓΆΛΕΣ, ΡΟΜΑΝΤΙΚΈΣ ΙΣΤΟΡΊΕΣ. ΣΕ ΈΝΑΝ ΚΌΣΜΟ ΠΟΥ ΚΥΝΗΓΆΕΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΌΤΗΤΑ,Ο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΉΣ ΤΟΥ «ΣΙΡΑΝΌ» ΨΆΧΝΕΙ ΤΗΝ ΠΟΊΗΣΗ ΜΈΣΑ ΣΤΙΣ ΛΈΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΊ ΠΟΥ ΥΠΆΡΧΕΙ ΜΈΣΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΠΕΝΘΥΜΊΖΕΙ ΌΤΙ ΌΛΑ ΕΊΝΑΙ ΕΦΉΜΕΡΑ. ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΏ ΜΠΟΖΏΝΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΣΤΆΘΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΆΝΟΣ

LiFO 15.02.24

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

<< Λ

οιπόν, θα σου πω τι συνέβη χθες», μου λέει ο Μιχάλης Σαράντης που τον συναντώ μετά από μια διπλή παράσταση του Σιρανό – μου έκανε εντύπωση πόσο προσεκτικά άκουγε ο κόσμος την ιστορία σε ένα ανέβασμα χωρίς εφέ, σε μια σκηνή σχεδόν άδεια. « Ήρθαν στην παράσταση πέντε τυφλοί και αυτό με τάραξε, με ανανέωσε και ξανασκέφτηκα πόση δύναμη έχει αυτή η καταπληκτική ιστορία και πόση δύναμη ο λόγος. Ήταν μια υπενθύμιση ότι κάνουμε ένα θέατρο λόγου και κάθε μέρα ο σκηνικός κόσμος είμαι εγώ ο ίδιος, το σώμα μου και οι φωνές», λέει.

— Αυτή η εκδοχή που παρουσιάζετε είναι λιτή, με τα βασικά εργαλεία του ηθοποιού, το σώμα και τη φωνή, και καθόλου αυτοσχεδιαστική. Υπάρχει παρτιτούρα, μέθοδος. Πόσο δύσκολο είναι να πειθαρχήσεις και να σε σκηνοθετήσουν σε αυτό; Εμείς ξεκινήσαμε από τη βασική αρχή ότι κάνουμε θέατρο λόγου. Εκεί στηρίχτηκε ο Γιώργος (σ.σ. Νανούρης). Με πέντε καρέκλες και φώτα έχει φτιάξει ένα σύμπαν κι αυτό δείχνει πως έχει μεγάλη εμπιστοσύνη και αγάπη στον ηθοποιό με τον οποίο κάνει αυτό το ταξίδι. — Ο «Σιρανό» του Νίκου Καραθάνου ήταν από τις πρώτες παραστάσεις που έχεις παίξει. Τι θυμάσαι; Θυμάμαι να χαζεύω τον Νίκο να παίζει αυτόν τον ρόλο, έχοντας δημιουργήσει ο ίδιος την παράσταση. Οπότε, για μένα, υπάρχει μια μυθολογία γύρω από αυτό το πρόσωπο. Έχω ελάχιστες μνήμες βέβαια, πιο πολύ συναισθηματικά είναι τα μεγέθη που έχουν μείνει από εκείνη την παράσταση παρά πρακτικά· κυρίως θαυμάζω τον άνθρωπο που είναι ο «θεατρικός μου μπαμπάς». — Μια και μιλάμε για τη θεατρική σου καταγωγή, μπορείς να πιάσεις το νήμα από την αρχή; Είναι ο Θωμάς (Μοσχόπουλος), ο Νίκος (Καραθάνος), ο Βασίλης (Παπαβασιλείου), η Λυδία (Κονιόρδου), ο Δημήτρης (Καραντζάς), ο Αιμίλιος (Χειλάκης), ο Άρης (Σερβετάλης), η Έφη (Μπίρμπα), και τώρα ο Γιώργος (Νανούρης). Εγώ βγήκα από τη σχολή του Τέχνης όταν υπήρχαν δυο πολύ μεγάλοι πυρήνες, το Αμόρε και η Πειραματική. Είχαν αρχίσει να τελειώνουν τα σίριαλ, μπαίναμε στην κρίση. Αλλά εμείς ήμασταν ψωμωμένα παιδιά, βλέπαμε Αμόρε, Βογιατζή, Λιβαθινό και κάπως το όνειρό μας ήταν πώς θα μπούμε σε αυτούς τους πυρήνες. Το λέω αυτό γιατί έχει αλλάξει η εποχή εντελώς, παρόλο που δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια. Σήμερα οι πυρήνες έχουν χαθεί, είμαστε όλοι σκόρπιοι, έχουμε μοναχική πορεία, αλλά σκεφτόμαστε πώς θα μπορούσαμε να είμαστε όλοι μαζί – όχι όλοι βέβαια, δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους–, πώς θα μπορούσαμε να ανταμώσουμε. — Ήταν μια επιλογή να βρεθείς σε έναν τέτοιο πυρήνα ή έπαιξε ρόλο και η τύχη; Και η τύχη είναι πολύ μεγάλο πράγμα, και η επιλογή. Δηλαδή, όταν τέλειωσα τη σχολή, γινόταν μια πολύ μεγάλη οντισιόν από την Ξένια και τον Θωμά για το Παραμυθίσιμο και μια από τις ελάχιστες ακροάσεις για σίριαλ. Εγώ επέλεξα να πω «ναι» στον Θωμά, πολύ συνειδητά, χωρίς να σημαίνει ότι σνόμπαρα το άλλο. Δηλαδή, έβλεπα τον Ξάφη, τον Λούλη, τον Καρδώνη, τον Περλέγκα, μεγαλύτερούς μου ηθοποιούς, και έλεγα «εκεί θέλω κι εγώ να είμαι». Έτσι γαλουχήθηκα, σε πολύ μεγάλες παρέες, και πολύ ωραίες. Σήμερα νιώθω ότι πρακτικά έχω φτάσει σε μια «ενηλικίωση», έχουν

LiFO

περάσει δεκαέξι χρόνια και δεν είναι τυχαίο ότι δουλεύω με έναν άνθρωπο όπως ο Γιώργος, που είναι κι αυτός ηθοποιός και μου έχει απόλυτη εμπιστοσύνη, όπως του έχω κι εγώ, στο πώς δημιουργεί εικόνες και κόσμους. Μου δίνει την ελευθερία που χρειάζομαι για να αναπτύξω αυτό που θέλω όσον αφορά την ερμηνεία και είναι παρών για να με φρενάρει, να με εμπνεύσει, να με στρέψει κάπου με μια κουβέντα, με ένα τραγούδι. Ο Γιώργος είναι τέτοιο παιδί, γι’ αυτό μου αρέσει να δουλεύω μαζί του. — Πώς την παλεύεις, όλη μέρα γυρίσματα και το βράδυ θέατρο; Σε πιάνει γκρίνια; Δυσφορείς; Επί της αρχής, είμαι θετικό παιδί. Δεν είναι ότι δεν γκρινιάζω, απλώς λειτουργώ σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης όταν γκρινιάζουν όλοι, με έχουν κουράσει οι εντάσεις. Η ένταση –και δεν μιλάω μόνο για τους ηθοποιούς– ξεκινάει από την ώρα που ξυπνάμε και υπάρχει και όταν κοιμόμαστε, σφίγγουμε τα δόντια μας. Κοιμόμαστε νομίζεις; Πιστεύω πως δεν ξεκουραζόμαστε ποτέ, είναι τόση η πληροφορία, το άγχος, η ταραχή που μας διακατέχουν, είμαστε διαρκώς online, πολίτες του κόσμου, μαθαίνουμε τι γίνεται σε κάθε άκρη της γης, υπάρχει και μια ατζέντα γεμάτη με αρνητικές ειδήσεις. Έχω καταλήξει ότι είμαστε σαν βαμπίρ, εμμονικοί με τα αρνητικά, θέλουμε να ακούμε κακά νέα για να νιώθουμε καλύτερα, ότι εμείς έχουμε να φάμε, δεν πεθαίνουμε από την πείνα. Κανείς δεν στέκεται στην ποίηση, στη φύση, έχει παρέλθει αυτό. Εμένα αυτό ακριβώς μου λείπει. — Απορώ, Μιχάλη, τι περίσσευμα υπάρχει για να στήσει κάποιος έναν ρόλο μεγάλο, με πρόγραμμα τόσο πιεστικό; Από το περίσσευμα γίνεται, αλλά πού δεν συμβαίνει αυτό; Όλοι δεν είμαστε έτσι; Θα σου το πω και πρακτικά: όταν συμφωνήσαμε να κάνουμε αυτή την παράσταση πριν από δύο χρόνια, άρχισα να διαβάζω. Μπήκα στην πρόβα ξέροντας όλα μου τα λόγια, έτοιμος, έχοντας διαβάσει έργα του Ροστάν, τον Σιρανό, με τον Στρατή (Πασχάλη), ήμουν σε άμεση επαφή με τον Γιώργο επίσης· κάναμε πρόβες τρεις μήνες, αλλά διάβαζα γι’ αυτήν επί δύο χρόνια. Όπως έκανα και για τα Βατράχια. Δυστυχώς, δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου και αυτή την πίεση τη βλέπω στο σώμα μου, στα γόνατά μου. Είμαι έναν μήνα με αντιβίωση, τα Χριστούγεννα «κοκάλωσα». Αλλά, από την άλλη, κάπως έτσι μας μάθανε. Δεν ξέρω αν είναι σωστό τελικά να είμαστε σκληραγωγημένοι, αλλά έτσι ήταν από την αρχή, τουλάχιστον για τη δική μου γενιά. Στο Τέχνης στήναμε το σκηνικό και παίζαμε, από αυτήν τη λάντζα έχουμε περάσει όλοι και δεν σου κρύβω ότι αποφάσισα να κάνω δυο πολύ μεγάλα πράγματα, τον Σιρανό και τους Πανθέους, ξέροντας ότι κατά τα Χριστούγεννα θα κλατάρω. Γι’ αυτό κιόλας δεν θέλω να ξαναμπώ σε πρόβα για μεγάλο διάστημα. — Αυτό που λες μου φαίνεται δύσκολο. Δεν υπάρχει ο φόβος μη χάσεις μια δουλειά; Η επισφάλεια του επαγγέλματος έρχεται και τα κάνει όλα σκόνη. Ξέρεις τι γίνεται; Γνωριζόμαστε όλοι μέσα στα χρόνια και έρχεται η ώρα, που, μετά από δυσκολίες, ομορφιές και ασχήμιες, δεν έχεις την κάψα να αποδείξεις ότι αξίζεις. Ξέρεις ότι το μόνο που έχεις να αποδείξεις σε έναν θεατή ή σε κάποιον που σε ξέρει από είκοσι χρονών είναι μια συνέπεια, αυτό αξίζει περισσότερο από ένα μπράβο. Δεν μπορεί να ζήσεις αποδεικνύοντας συνεχώς ότι είσαι καλός, είσαι όσο καλός μπορείς να είσαι, το έχεις δείξει πέντε-δέκα φορές και άλλες τόσες έχεις φάει τα μούτρα σου. Σε όλο το φάσμα της παιδείας συμβαίνει αυτό: σου λένε να είσαι ο πρώτος, ενώ αν σκεφτείς ψύχραιμα και με λίγο χιούμορ, λες «γιατί πρέπει να πουσάρω τόσο τον εαυτό μου; Σε σχέση με ποιον; Με τον Ευρωπαίο, τον Αμερικάνο, τον συνομήλικο;». — Υπάρχει και η απόλαυση. Υπάρχει αυτή η λέξη ή την ξεχνάμε; Πλησιάζω τα σαράντα και έρχονται αγκαζέ τα χρόνια με μια κρίση. Όταν, μικρότερος, άκουγα τη λέξη, έλεγα «τι σαχλαμάρες είναι αυτές;». Όχι μόνο σε πιάνει η κρίση, αλλά αρχίζει να καταλαμβάνει χώρο μέσα σου αυτό το μεγαλειώδες ερώτημα: ποιος είσαι, τι αποτύπωμα θες να αφήσεις και κυρίως τι σχέση θες να έχεις με τον εαυτό σου. Θες να είσαι κακοποιητικός ή θες, κάποια στιγμή, να του πεις «χαλάρωσε, ηρέμησε, σε αγαπάνε και αγαπάς, δεν χρειάζεται να σπάσεις τα πόδια σου για να αποδείξεις ότι αξίζεις, μπορείς και πιο ήρεμα; Είχα μπει σε αυτό το τριπάκι για πολλά χρόνια, σήμερα δεν είμαι πια, κουράστηκα… — Επειδή έκανες παιδί; Ε, ναι, βλέπω την αθωότητα μπροστά μου, το κέντρο μου μετατοπίστηκε. Και όταν δεν είμαι το κέντρο εγώ, όλη αυτή η μυθολογία με τους πυρήνες και τους ανθρώπους που κάνουν αυτήν τη δουλειά που την κάνω κι εγώ και είμαι ευγνώμων μπαίνει σε άλλη βάση. Μπορώ να απολαμβάνω τη δουλειά μου, και ας κάνω και δύο παραστάσεις, και ας ξέρω ότι μετά θα πάω στη Μαίρη (Μηνά) να με αγκαλιάσει για να ηρεμήσω ή για φυσιοθεραπεία. Θα τα κάνω όλα αυτά, αλλά μου έχει φύγει το βάρος πια να αποδείξω ότι αξίζω. Υπάρχει χώρος για όλους. Και το λέω επειδή ακούμε γκρίνια για τα πολλά θέατρα· είμαι πάντα υπέρμαχος της δημιουργίας και του δικαιώματος να μπορεί να δημιουργήσει κάποιος, εφόσον θέλει, ακόμα και σε μια τρύπα. — Έχουμε δει πολλά θαύματα στις τρύπες και τα πατάρια… Και

15.02.24

ΣΑΡΑΝΤΗ

«Σιρανό» του Εντμόν Ροστάν Μετάφραση - Διασκευή: Στρατής Πασχάλης Σκηνοθεσία: Γιώργος Νανούρης Πρωταγωνιστούν: Μιχάλης Σαράντης, Λένα Παπαληγούρα, Ιάσονας Παπαματθαίου, Νικόλας Χανακούλας, Κωνσταντίνος Γιουρνάς, Κωνσταντίνος Γεωργαλής, Χρήστος Πούλος Ρένεσης, Γιώργος Φασουλάς

MIXAΛΗΣ

σκηνοθέτες και ηθοποιούς. Μην ξεχνάς ότι ο Αίαντας ξεκίνησε με πενήντα θεατές και πήγε για δύο χρόνια. Και τώρα, αν δω τον άλλο και είναι τα μάτια του καυλωμένα, θα πω «πάμε και τζάμπα, τώρα». Η δουλειά αυτή δεν είναι ό,τι κάνουμε και ό,τι αρπάξουμε. Λεφτά δεν βγάζεις από το θέατρο, το ξέρουμε, οπότε αυτό φεύγει από τη μέση. Αν θέλει να γίνει κάποιος πλούσιος, δεν κάνει αυτήν τη δουλειά. Το θέμα μας είναι τώρα πώς έρχεται αυτή η βιομηχανία του θεάματος, η μικρή, η δική μας, και σε βάζει σε ένα τριπ πρωταθλητισμού. Κάποια στιγμή πρέπει να βάλεις όριο, να επανασυστηθείς και να περάσεις χρόνο με τον εαυτό σου. — Τη φοβάσαι αυτή την απόφαση; Πολύ. Τρέμω όχι μη με ξεχάσουν αλλά μην έρθω αντιμέτωπος με την πραγματική μοναξιά μου. Έμαθα η σκηνή να είναι το καταφύγιό μου, το σπίτι μου. Νιώθω οικεία με τον τρόμο της σκηνής και την αμηχανία, είμαι πιο ασφαλής εκεί πάνω απ’ ό,τι κάτω, με τους θεατές, δεν ξέρω αν ακούγεται περίεργο, αλλά έτσι έμαθα. Όπως έμαθα ότι η παράσταση ποτέ δεν πετυχαίνει γιατί πάντα κυνηγάς το άπιαστο. Όλα τα άλλα είναι ξεπερασμένες μεγαλομανίες. Αν κάνεις μια παταγώδη επιτυχία ή αποτυχία, αν κατέβει η παράσταση, τι έγινε; Αντιμετωπίζω κάθε μέρα αυτό το ερώτημα, «τι θα γίνει αν φας τα μούτρα σου;». Τα ’χω φάει τα μούτρα μου, εμένα με αφορά να συνεννοηθούμε και να είμαστε συνένοχοι σε μια τρέλα που ζούμε και μέσα σε ένα έλλειμμα ομορφιάς. — Ζούμε σε μια άσχημη πόλη που μας επηρεάζει, αυτό μου λες… Δεν είμαστε στη Ρώμη, όπου υπάρχει ομορφιά και συνέχεια, εδώ έγινε ένα gap 400 χρόνια και το πληρώνουμε ακόμα. Ζούμε σε μια πόλη που έχει μια Διονυσίου Αρεοπαγίτου και μια Αποστόλου Παύλου όμορφες και τέλος. Αυτή είναι η Αθήνα. Αν σκεφτούμε με πόση πίεση ζούμε και σε ποιες συνθήκες, και πάλι καλά να λέμε. Η πίεση που μας ασκεί η πόλη είναι αδιανόητη και ομολογώ πως δεν την αντέχω. Δηλαδή στα δέκα επόμενα χρόνια η Αθήνα θα γίνει όπως δεν έγινε τα πενήντα προηγούμενα – αυτό σκέφτομαι και με πιάνει τρόμος. — Μίλα μου λίγο για την τηλεόραση. Κοίταξε, εγώ είμαι πολύ υπερήφανος γιατί δουλεύω με πολύ καλούς ηθοποιούς από διαφορετικές γενιές. Η τηλεόραση μού δίνει την ευκαιρία να παίζω με την Κάτια (Δανδουλάκη) για παράδειγμα. Αλλά και ανεξάρτητα από αυτό, εμένα μου αρέσει να έχω επαφή με τους μεγαλύτερούς μου, την Ξένια (Καλογεροπούλου), τον Γιάννη Βογιατζή. Τους παίρνω τηλέφωνο, θέλω να ξέρω τι είναι αυτό που μας ενώνει, με αφορά, για να καταλαβαίνω κι εγώ από πού έρχομαι. Τώρα, τα παιδιά που βγαίνουν από τις σχολές δεν ξέρουν ούτε το Αμόρε, ούτε έχουν δει τον Λευτέρη Βογιατζή. Δεν έχουν το παράδειγμα, γιατί δεν περιγράφονται αυτά, είναι βιώματα. Οπότε κυριαρχούν η ευτέλεια και η προχειρότητα και μια εποχή που σου ζητάει να είσαι money maker, αλλιώς δεν αξίζεις. — Ωστόσο, μέσα σε αυτή την καπιταλιστική κοινωνία, ο κόσμος εξακολουθεί να αγαπά το θέατρο, το παραμύθι του και το βλέπουμε διαρκώς. Μέσα στον καπιταλισμό ζούμε, που μεγαλώνει όπως μεγαλώνουμε κι εμείς, δείχνει τα δόντια του και μας επηρεάζει. Το σύστημα δεν είναι ίδιο όπως πριν από είκοσι χρόνια, και είναι δημιούργημά μας. Το θέμα είναι τι σημαίνει αυτό για το θέατρο. Βλέπεις ότι ο κόσμος έχει αλλάξει. Δεν θα πάει να πιει απλώς ένα ποτό, θα βγει να φάει και μετά θα πάει για ποτό – έχει σημασία αυτό; Φυσικά. Εμείς πηγαίναμε στα μπαρ να πιούμε. Πλέον στην πόλη έχεις ωραίο φαγητό, κι αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος έχει γίνει επιλεκτικός. Έτσι και στο θέατρο, εκπαιδεύεται, καταλαβαίνει την προχειρότητα και την ευτέλεια, δεν τις υιοθετεί, μέσα σε όλη την ταραχή ακόμα κόβει το μάτι του. Και το «από στόμα σε στόμα», ακόμα και τώρα που είναι όλα πρόμο και χορηγούμενα στο Ίνσταγκραμ, λειτουργεί. Υπάρχει και η παραπλάνηση –έχει γίνει επάγγελμα πια–, που σε βάζει μέσα σε μια αίθουσα. Αλλά είναι πιο ψυλλιασμένος ο κόσμος πια. — Μου περιγράφεις τώρα μια μάχη εικόνας και λόγου. Γενικώς, δεν προτιμούμε τις ρομαντικές ιστορίες, αλλά έβλεπα και τον κόσμο που του άρεσε το παραμύθι που άκουγε στον «Σιρανό». Ο Σιρανό είναι μια ιστορία ρομαντική, όπως ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα. Πρόκειται για μεγάλα μεγέθη, δεν θα τα ζήσουμε ποτέ. Αν σκρολάρεις στα σόσιαλ, βλέπεις τέρατα, την κακία, όλα τα ταπεινά ένστικτα, και έρχεται το θέατρο, που σου δίνει την ελπίδα του πιο υψηλού, και νιώθεις μαγεμένος. Θα σου πω και κάτι άλλο: εμένα δεν με γοητεύει ακόμα το ρεαλιστικό θέατρο. Θέλω να το δω, αλλά δεν έχω κάψα να παίξω σύγχρονα έργα, δεν με τσιγκλάει. Γιατί μια ευκαιρία έχω σε αυτήν τη ζωούλα –και δεν θα την έχω πάντα– να κάνω μια υπέρβαση, να έρθω σε επαφή με κάτι άπιαστο και να γίνω κοινωνός και μέσο μιας τέτοιας ιστορίας. Το ξέρω πολύ καλά. Ξέρω τι δουλειά κάνω και ξέρω ότι εκ των πραγμάτων δεν θα έχω την ευκαιρία να κάνω πολλά τέτοια πράγματα. Έτσι λέω «γιατί να μην το ζήσω;». Θέλω στα 70 μου να λέω στο παιδί μου ή στο εγγόνι μου ότι έχω παίξει αυτόν τον ρόλο, καλά, κακά, δεν ξέρω. Μπήκα σε αυτόν τον κυκεώνα λέξεων και ήρθες εσύ και κάποιες κυρίες και κάποιοι μανιώδεις θεατρόφιλοι και με είδατε. Μου αρέσει αυτή η κοινότητα που θέλει να πάει να κλειστεί στο θέατρο δυο ώρες για να ακούσει μια ιστορία, μου αρέσει ο κόσμος που το δέχεται το παραμύθι, είμαι αυτής της σχολής. Στο σινεμά με συγκινούν ο Κεν Λόουτς και ο Καουρισμάκι, είναι ρεαλισμός, αλλά είναι και ποίηση. Οποιαδήποτε μίμηση της ζωής επάνω στη σκηνή χωρίς ποίηση δεν με αφορά, τουλάχιστον όχι αυτήν τη στιγμή – και δεν το λέω υποτιμητικά. — Όλα αυτά που κάνεις για να είσαι κοντά με τους άλλους δεν γίνονται; Εννοείται, αυτό που με κινεί είναι το «μαζί». Κανένας δεν αντέχει τη μοναξιά, εγώ είχα το παράδειγμα από τους γονείς μου, να αγαπώ και να αγαπιέμαι. Δεν θέλω να μεγαλώσω μόνος μου, είτε στη ζωή είτε στη δουλειά. Ξέρεις, βλέπω το παιδί μου και σκέφτομαι ότι αλλού είναι το στοίχημα, να μη χάσουμε την παιδικότητά μας, το παιδί μέσα μας. Αυτό για μένα είναι το κρίσιμο. Η κοινωνία σε οδηγεί σε μια σοβαροφάνεια για να σου περάσει το «σκούρο» μήνυμα. Το παιδί μέσα σου είναι η μεγάλη αντίσταση και το μέτρο ώστε να μη χάσεις τον εαυτό σου, να μην πιστέψεις ότι αν δεν βγάλεις λεφτά ή αν δεν είσαι online, δεν υπάρχεις. Σου λέει η κοινωνία: πώς αντέχεις να μην είσαι τέλειος; Ε, λοιπόν, μόνο το παιδί μέσα σου θα σε σώσει από αυτά τα στοιχήματα. Γιατί, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν.

ΤΡΈΜΩ ΌΧΙ ΜΗ ΜΕ ΞΕΧΆΣΟΥΝ ΑΛΛΆ ΜΗΝ ΈΡΘΩ ΑΝΤΙΜΈΤΩΠΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΉ ΜΟΝΑΞΙΆ ΜΟΥ. ΈΜΑΘΑ Η ΣΚΗΝΉ ΝΑ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤΑΦΎΓΙΌ ΜΟΥ, ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΜΟΥ. ΝΙΏΘΩ ΟΙΚΕΊΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΌΜΟ ΤΗΣ ΣΚΗΝΉΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΜΗΧΑΝΊΑ, ΕΊΜΑΙ ΠΙΟ ΑΣΦΑΛΉΣ ΕΚΕΊ ΠΆΝΩ ΑΠ’ Ό,ΤΙ ΚΆΤΩ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΘΕΑΤΈΣ, ΔΕΝ ΞΈΡΩ ΑΝ ΑΚΟΎΓΕΤΑΙ ΠΕΡΊΕΡΓΟ, ΑΛΛΆ ΈΤΣΙ ΈΜΑΘΑ.

Θέατρο Αλκυονίς (Ιουλιανού 42, 210 8828100) Τετ. 19:00, Πέμ. 20:00, Παρ. 21:00, Σάβ. 18:00 & 21:00, Κυρ. 18:00 «Οι Πανθέοι» κάθε Πέμπτη στις 21:00 στον ΣΚΑΪ

LiFO 15.02.24

στην παιδική μου ηλικία. Θυμάμαι τάπερ με καρπούζι και πεπόνι στην παραλία, θυμάμαι τον αδελφό μου και τους γονείς μου μαυρισμένους όλο τον χρόνο. Εγώ ήμουν το παιδί που διαρκώς ρωτούσε «γιατί;» και παραείχε άποψη για τα ρούχα του.

q Δεν την έχεις για όμορφη πόλη επειδή δεν ξέρεις να τη ζήσεις, δεν είναι ότι με ένα πέρασμα από εκεί θα την καταλάβεις. Παίζει πολύ ποδήλατο, γυμναστική και κολυμβητήριο, μπάνια με φίλους, από αυτά που κανονίζετε δεκαπέντε άτομα και στήνετε πέντε ομπρέλες. Οι γονείς μου είχαν καφετέρια, έπηξαν όμως οι άνθρωποι μετά από τριάντα χρόνια να έχουν εκεί τον νου τους από τις οκτώ το πρωί μέχρι τις τρεις το βράδυ, αλλά δεν ήταν και για να βγουν στη σύνταξη. Τα τελευταία χρόνια τρέχουν ένα vintage shop, έριξα εγώ την ιδέα και πήγε καλά. Τώρα πια έχουν μάθει και κάνουν μόνοι τους τη διαλογή των ρούχων, ακόμα και ο μπαμπάς μου, που δεν ήξερε από αυτά, έχει γίνει εξπέρ. Το καλοκαίρι γίνεται χαμός στο μαγαζί, έτσι, όταν επιστρέφω εκεί, το απόγευμα πουλάω ρούχα και το βράδυ πάω για τσίπουρα. Προφανώς στα χρόνια του Λυκείου ζορίστηκα, με περιόριζε η μικρή κοινωνία. Τώρα τη χαίρομαι την Πρέβεζα, περνάω φοβερά πια όταν επιστρέφω εκεί, το ζω. Φοράω όλα αυτά τα ρούχα που δεν θα βάλω ποτέ εδώ, ντύνομαι πολύ κυριλέ και βγαίνω με τους δικούς μου.

q Κάπου στα δέκα μου χρόνια μού πήραν μια κάμερα μίας χρήσης απ’ το περίπτερο και έπειτα ζήτησα ακόμα μία γιατί είχε κύματα η θάλασσα τη μέρα εκείνη και ήθελα να τα φωτογραφίσω όλα. Ζήτησα κι άλλες, μέχρι που μου αγόρασαν μια κάμερα κανονική. Μετά έλεγα συνέχεια «μαμά, χρειάζομαι λεφτά για φιλμ», από τα δέκα μέχρι τα είκοσι τέσσερά μου αυτή η ατάκα είχε έντονη παρουσία στη ζωή μας. Η οικογένειά μου δεν είχε κάποια σχέση με την τέχνη, οι γονείς μου ήταν όμως πάντα πολύ καλοί στο να δημιουργούν χώρο για τον αδελφό μου και μένα ώστε να τον γεμίζουμε ανεπηρέαστοι από τις δικές τους προβολές. Δεν είναι ότι έβγαινα στα βουνά και στα λαγκάδια να φωτογραφίζω, αλλά φαινόταν ότι θα ασχοληθώ με τη φωτογραφία. Κυρίως τράβαγα τους φίλους μου, από τότε με ενδιέφερε το ανθρώπινο στοιχείο, ήταν πάντα παρόν στις φωτογραφίες μου. Και έτσι έχουμε μέχρι σήμερα άπειρο υλικό από την παρέα μας.

q Έδωσα για να περάσω Αρχιτεκτονική, αλλά δεν διάβασα καθόλου, έγραψα έκθεση δεκαεννιά μισό, μαθηματικά και φυσική τέσσερα. Πήγα σε μια ιδιωτική σχολή για φωτογραφία, αλλά την άφησα τον τελευταίο χρόνο – δεν είχε νόημα. Αφού την παράτησα, βρέθηκα στα Γιάννενα, έμενε εκεί μια πολύ καλή μου φίλη και ήθελε να συγκατοικήσουμε. Έπιασα δουλειά σε ένα τοπικό περιοδικό και εκεί έκανα τα πάντα, φωτογράφιζα τυριά, έβγαζα πορτρέτα, κάλυπτα και συναυλίες. Είχε έρθει λοιπόν ο Φίλιππος Πλιάτσικας στην πόλη, τον είχα βγάλει μερικές φωτογραφίες και με πήρε τηλέφωνο η βοηθός του να μου προτείνει να ακολουθήσω τους Πυξ Λαξ στην περιοδεία τους. Αυτή η ιστορία κράτησε δύο χρόνια, και ήταν πολύ έντονη. Μουσικά δεν ήταν η φάση μου, το ότι ξέρω όλα τα κομμάτια απ’ έξω, βέβαια, είναι μια άλλη ιστορία. Όμως η ένταση της δουλειάς, οι τριάντα χιλιάδες στο ΟΑΚΑ, το ότι τρέχαμε συνέχεια, το ότι η περιοδεία ταξίδεψε μέχρι την Αμερική, όλα αυτά είναι η φάση μου. Ήταν κάπως μεγάλο πράγμα να το διαχειρίζομαι όλο αυτό στα είκοσι ένα μου, έτσι έγινα τσακάλι στη δουλειά πολύ άμεσα, πολύ γρήγορα.

Φωτογράφος. Μεγάλωσε στην Πρέβεζα, ζει στην Κυψέλη.

ΠΗΝΕΛΌΠΗ ΓΕΡΑΣΊΜΟΥ

q Μεγάλωσα στην Πρέβεζα, σε ένα περιβάλλον κοινωνικό, μονίμως καλοκαιρινό. Θαρρείς και δεν είχε ποτέ χειμώνα

q Ήρθα στην Αθήνα με αφορμή την περιοδεία και όταν αυτή τελείωσε ξεκίνησα να δουλεύω για το clubber.gr. Μετά ξεκίνησα να φωτογραφίζω για το six d.o.g.s και έμεινα εκεί για πολλά χρόνια. Κάποια στιγμή έγινε και το popaganda. gr, οπότε δούλευα πρωί-βράδυ. Αλλά ήμουν πιτσιρίκα τότε, φάνταζε τέλειο στο κεφάλι μου ότι μπαίνω στον χώρο, ότι γνωρίζω κόσμο, δεν έβαζα όρια στο πόσες ώρες δουλεύω και για πόσα, ήταν ένα πολύ θολό τοπίο. Υπήρξε λοιπόν ένα διάστημα μεγάλο, γύρω στα τρία χρόνια, που μόνο δούλευα, πρωί-βράδυ, μόνο αυτό ήθελα να κάνω. Και κάηκα φυσικά.

q Βρέθηκα στο International Centre of Photography το 2015. Αντιμετωπίζουμε τη Νέα Υόρκη ως κάτι φοβερό – όχι πως δεν είναι, δεν έχει όμως την ίδια επίδραση σε όλους. Στην περίπτωσή μου, «όλα τα κτίρια αυτά μ’ αγαπάνε», που λέει ο LEX. Κράτησα και δύο πολύ καλούς φίλους από εκεί. Γύρισα πριν να τελειώσω μαζί της. Πάνω που είχα αρχίσει να κινούμαι παράλληλα με την πόλη, έπρεπε να φύγω. Είχα στενοχωρηθεί πολύ, μου πήρε καιρό να συνέλθω. Τώρα καταλαβαίνω ότι ίσως είναι καλύτερα κάποιες εμπειρίες να μένουν ανεκπλήρωτες.

q Υπάρχει ένα δέσιμο πολύ αυτονόητο μεταξύ της φωτογραφίας που κάνω και της μουσικής. Έτσι ξεκίνησα, από συναυλίες και πάρτι, και έτσι συνεχίζω. Γι’ αυτό ζούμε το απόλυτο με την ομάδα του STAGES Α/LIVE της Στέγης και τα παιδιά του Stegi.Radio. Η μουσική είναι ο πρωταρχικός λόγος που όλοι εμείς υπάρχουμε μαζί. Άρα το στυλ μου, όπως το αποκαλείς, είναι μέρος μιας μουσικής κουλτούρας που ζει μέσα μου. Χαίρομαι πάρα πολύ που πια φτιάχνω και playlists για το Stegi.Radio –ήταν κάτι που έκανα έτσι και αλλιώς για μένα–, για τις ώρες που επεξεργάζομαι τις φωτογραφίες μου. Έχει πλάκα, αυτή η διαδικασία μου δίνει αυτό που μου έδινε η φωτογραφία πριν γίνω επαγγελματίας, την ελευθερία που έχουν τα πράγματα όταν δεν τα ξέρεις πολύ καλά. Δοκίμασε να κάνεις κάτι στο οποίο είσαι αρχάριος.

q Δεν έχω γνωρίσει ποτέ καμία γυναίκα σε κανέναν χώρο που δεν έχει βιώσει κάποιου είδους σεξισμό. Πλέον

ΟΙAΘΗΝΑΊΟΙ

όμως τα δικά μου περιβάλλοντα είναι καθαρά από τέτοιες αγριότητες, πιο πολύ σεβασμό βιώνω παρά οτιδήποτε άβολο και αμήχανο σε σχέση με το φύλο μου. Παρ’ όλα αυτά, το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει.

LiFO

q «Πιτσιρίκα ομορφούλα στη νύχτα», αυτή ήταν η δυσκολία που είχα να αντιμετωπίσω στην αρχή – τα γνωστά δηλαδή. Δεν μπορώ να πω βέβαια ότι έχω να διηγηθώ πολλά και πολύ ζόρικα περιστατικά, γιατί αν συμβεί κάτι δεν το αφήνω να περάσει, δεν καταπίνω αυτού του είδους τις συμπεριφορές, δεν έχω πει «άσε τώρα, πού να τρέχεις». Έναν που θυμάμαι να κάνει κίνηση και να με παρενοχλεί, έφυγε αμέσως σηκωτός από το μαγαζί.

φωτογραφια

q Οι δουλειές που πια δεν κάνω είναι οι χλιαρές και αναποφάσιστες, αυτές που σε παίρνουν τηλέφωνο και δεν ξέρουν τι ακριβώς θέλουν, που το σκέφτονται ακόμα, που δεν σέβονται τον χρόνο σου και, ενώ σε έχουν καλέσει δύο μέρες πριν, απαιτούν από εσένα να είσαι εκεί μεθαύριο και να έχεις σκεφτεί και το concept. Όλα αυτά είναι λίγο ασόβαρα, και έχω καταφέρει να είμαι σε θέση να μην τα επιλέγω πια.

q Το πιο απροσδόκητο μέρος που έχω βρεθεί με τη δουλειά μου ήταν η Δήλος, για το «Tomorrow comes the harvest» με τον Jeff Mills και τους Prabhu Edouard και Jean-Phi Dary, που προβλήθηκε στο κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση στο YouTube. Πόσο συχνά έχεις την ευκαιρία να παραμείνεις σε έναν αρχαιολογικό χώρο για τρεις μέρες σερί, για δέκα ώρες κάθε μέρα, από το πρωί μέχρι το ηλιοβασίλεμα, αν δεν είσαι αρχαιολόγος; Υπήρχαν στιγμές που δεν το πίστευα αυτό που συνέβαινε εκείνο το τριήμερο. Η μουσική, οι εικόνες, ο αέρας, οι μυρωδιές, το να δουλεύουμε μαζί με τους δικούς μου ανθρώπους – «natural high» λέγεται αυτό για μένα. Έχω φλασμπάκ ακόμα από εκείνες τις μέρες, ονειροπολώ ακόμα συχνά-πυκνά, ήταν για μένα μια εμπειρία ζωής. Τα πιο ακατάλληλα μέρη για να φωτογραφίσω είναι όσα έχουν σχέση με πολιτική, ένα συνέδριο κόμματος δεν είναι το περιβάλλον που μου ταιριάζει, διακρίνω μια χυδαία ενέργεια και δεν μπορώ να χτίσω τείχος απέναντι σε αυτή. Ένιωθα ότι δεν πρέπει να είμαι εκεί, έφευγα πολύ κουρασμένη από κάτι τέτοια περιβάλλοντα και δεν πρόκειται να ασχοληθώ ποτέ ξανά με αυτά στη ζωή μου.

q Η παρορμητική μου φύση ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για το είδος της φωτογραφίας που δεν είναι

απο τη ζωη παρασιδη φωτογραφιeσ: παρισ ταβιτιαν

Πιστεύω ότι αυτή η δουλειά σε τριάντα χρόνια από τώρα μπορεί και να έχει τελειώσει, μπορεί να την έχει καταπιεί η τεχνολογία. Τις προάλλες συζητούσαμε ότι υπάρχει πιθανότητα η κλιματική αλλαγή να είναι τόσο έντονη που να μην μπορείς να βγεις έξω τη μέρα, πόσο μάλλον να φωτογραφίσεις.

15.02.24

LiFO 15.02.24

q Τα social media βοηθούν τους φωτογράφους. Δεν είμαι τόσο σίγουρη για τους ανθρώπους. q Δεν αρκεί να είναι καλές οι εικόνες. Πρέπει να εμφανίζεσαι σε κάθε δουλειά στην ώρα σου, να παραδίδεις το υλικό και να απαντάς στα μέιλ στην ώρα σου, οφείλεις ως επαγγελματίας να είσαι ο άνθρωπος που δεν θα σε κυνηγάει μια παραγωγή, που δεν θα σε ψάχνει στα τηλέφωνα για να ετοιμάσεις αυτό που σου έχει ζητηθεί. Δεν είναι λοιπόν μια αμιγώς καλλιτεχνική δουλειά, δεν είναι τόσο ρομαντικά όσο ακούγονται τα πράγματα. Βλέπω τους φίλους μου που είναι γλύπτες· τι νομίζεις, ότι δεν στέλνουν μέιλ και δεν σηκώνουν τα τηλέφωνα; Κάνοντας μόνο τέχνη δεν μπορείς να κρατήσεις σπίτι, δεν μπορείς να μεγαλώσεις ένα γατί αν δεν είσαι λίγο πρακτικός. Και τι είναι η τέχνη, έτσι απλά κάνεις ένα «πουφ» και γίνεται μαγικά; Πρέπει να έχεις οργάνωση στη ζωή. Αλλιώς δεν βγαίνει.

q Πιστεύω ότι αυτή η δουλειά σε τριάντα χρόνια από τώρα μπορεί και να έχει τελειώσει, μπορεί να την έχει καταπιεί η τεχνολογία. Τις προάλλες συζητούσαμε ότι υπάρχει πιθανότητα η κλιματική αλλαγή να είναι τόσο έντονη που να μην μπορείς να βγεις έξω τη μέρα, πόσο μάλλον να φωτογραφίσεις.

q Δεν παίρνω τηλέφωνα πια όταν βλέπω να χρησιμοποιούν κάποια φωτογραφία μου χωρίς να αναφέρεται το όνομά μου, κάποτε έστελνα μήνυμα «credits, please», πλέον βαρέθηκα. Ωστόσο, οι φωτογραφίες δεν τραβιούνται μόνες τους. Έχει σημασία να μπαίνει το όνομά μας, τι να κάνουμε; Είναι σημαντικό για εμάς, όπως και για σένα, αυτό είναι το portfolio μας.

q Υπάρχει το κοινό που ακολουθεί και παρακολουθεί τις εκθέσεις φωτογραφίας. Οι Αθηναίοι ασχολούνται εμμονικά με την τέχνη, τουλάχιστον εκείνοι που γνωρίζω εγώ, και το λέω για καλό. Ειδικά φέτος έχω δει εκθέσεις «ζωντανές», που σπαρταράνε, όπως την « Έξω φρενών από ευχαρίστηση» σε επιμέλεια της Νάντιας Αργυροπούλου, τη «Μυστήριο 151: A rave down below» σε επιμέλεια του Πάνου Γιαννικόπουλου, τη «Μυστήριο 8: Με το βλέμμα στην Ιαπωνία» του Αντώνη Θεοδωρίδη, τη «Shifting» σε επιμέλεια του Florent Frizet, την «Bad brain blood» του Χρήστου Χατζή. Αυτές οι εκθέσεις δεν ήταν ούτε απρόσιτες ούτε αποστειρωμένες, και υπήρχε λόγος για το εννοιολογικό ταξίδι που έκαναν.

q Ο κόσμος της Αθήνας παλεύει τη μέρα να δημιουργήσει κάτι που να έχει νόημα για τους ίδιους και τους γύρω τους και

ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ Πηνελόπη Γερασίμου

στημένο, χωρίς να θέλω να πω κάτι κακό γι’ αυτό το στυλ, απλώς δεν είναι ο δικός μου τρόπος να βλέπω τα πράγματα. Η καλλιτεχνική μου πρακτική είναι κάπως αντιφατική. Υπάρχει η ήσυχη πλευρά μου, εικόνες που είναι σχεδόν παρατηρητικές. Και υπάρχει και η άλλη, η πιο θρασεία πλευρά, όταν η παρουσία μου οριακά παρεμβαίνει στη στιγμή. Το πιο όμορφο πράγμα που έχω ακούσει για τη δουλειά μου είναι πως προσφέρει ένα διάλειμμα από την ασχήμια. Και αν δεν το είχα πάρει χαμπάρι μέχρι τότε, μου έγινε σαφές ότι είναι ακριβώς αυτό που κυνηγάω για μένα και για όσους ενδιαφέρονται για τις εικόνες μου.

το βράδυ παλεύει να διασκεδάσει με όποιον τρόπο τού προσφέρεται, ο οποίος είναι προς συζήτηση. Βρίσκω τη νύχτα της πόλης κάπως βαριά, υπερβολικά σκοτεινή. Σίγουρα έχουμε μεγαλώσει και εμείς, αλλά δεν φταίει μόνο αυτό, αλλού στην Ευρώπη μπορώ να παρτάρω πραγματικά, εκεί που συμβαίνουν πιο funky πράγματα, στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη, στο Άμστερνταμ, ακόμα και στο Βερολίνο που είναι εντελώς σκοτεινό μπορείς να βρεις πάρτι που να ξεκινάνε πιο νωρίς, που να μην παίζουν βαριά, που δεν είναι απαραίτητο ότι θα δεις κόσμο μόνο του σε μια γωνία να κοιτάει τον τοίχο. Εμένα πια αυτή η κατάσταση με στεναχωρεί, με στενοχωρούν εκείνοι που βγαίνουν να παρτάρουν και καταλήγουν απομονωμένοι και απρόσιτοι. Κάπως λείπει το fun στοιχείο από τη νύχτα μας και πια το βρίσκεις μόνο σε σπιτικά πάρτι, σε αυτά που κάνουμε μόνοι μας στα στούντιό μας. Λυπάμαι, αλλά η νύχτα της Αθήνας δεν είναι σέξι, βγαίνεις και δεν υπάρχει φλερτ τριγύρω. Η διασκέδαση πρέπει να στραφεί προς το φως, βαρεθήκαμε να κλεινόμαστε στα υπόγεια και να ακούμε απρόσιτη τέκνο. Οι Αθηναίοι χρειαζόμαστε μια ατμόσφαιρα πιο γλυκιά και ουσιαστική, πάλιωσε αυτό το «πιείτε να τυφλωθείτε».

q Ρώτα και κανέναν εικοσάχρονο Αθηναίο να μας πει πώς βλέπει τα πράγματα, γιατί υπάρχουν κάποια πάρτι στα οποία δεν χωράμε, δεν γνωρίζω πού και πότε γίνονται, ξέρω όμως ότι παίζει μια σκηνή από την οποία είμαστε εντελώς εκτός, και δεν θα τη μάθουμε, γιατί δεν θέλουν να την ξέρουμε, είμαστε γραφικές φάτσες για εκεί και είναι λογικό, μας βλέπουν δηλαδή και λένε «αυτή από τη Στέγη / αυτή από τη LiFO / δεν τις θέλουμε εδώ / εδώ είμαστε underground».

q Πώς αλλιώς διασκεδάζω; Διοργανώνουμε πολλά βραδινά τραπέζια σε σπίτια, στήνουμε καραόκε στα στούντιό μας, πάμε εκδρομές με τα αυτοκίνητα, τρώμε σε ταβέρνες. Τα λεφτά για το φαγητό έξω δεν τα λυπάμαι, για τα ποτά όμως τα λυπάμαι πλέον, για τα άκυρα ποτά δηλαδή, γι’ αυτά που έχεις βγει μια Τετάρτη στις επτά και καταλήγεις σπίτι σου στις τρεις μετά από πέντε τζιν χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Μια χαρά είναι και τα δύο και τα τρία, δεν χρειάζονται πέντε.

q Σε οποιαδήποτε κοινωνία οι «φυλές» είναι ζωτικής σημασίας, η ανάγκη τού να νιώθεις ότι ανήκεις σε μια κοινότητα θα πάψει να υπάρχει μόνο όταν πάψουν να υπάρχουν άνθρωποι. Φυσικά και υπάρχουν φυλές στην Αθήνα –πάλι καλά δηλαδή– και τις κινεί ακόμα η μουσική. Μπορεί να μην ξέρουμε τι γίνεται στα μπουζούκια, αλλά αυτή είναι μια φυλή της πόλης, παίζει μια φασούλα εκεί. Υπάρχουν ακόμα τυπάκια που ακούνε μόνο μέταλ και πάνε μόνο σε τέτοια λάιβ και άλλα που είναι πολύ μέσα στη χιπ-χοπ. Υπάρχουμε και εμείς που δεν ξέρω τι μας λες, χίπστερ; Δεν ξέρω τι είμαστε, πάντως οι φυλές είναι ζωντανές.

q Συμφωνώ με όλη αυτή την κουβέντα που έχει ανοίξει ότι πια όλα τα μαγαζιά της Αθήνας είναι ίδια. Πήγα τις προάλλες να πάρω καφέ στο Κουκάκι, κοίταξα γύρω μου και για λίγο δεν ξεχώριζα αν είμαι στο μαγαζί απ’ το οποίο συνηθίζω να προμηθεύομαι καφέ στην Κυψέλη ή σε άλλη γειτονιά.

q Τι μου δίνει ελπίδα ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα; Επιλογή είναι το να ελπίζεις. Χρειάζεται όμως και το απαραίτητο περιβάλλον που ταΐζει αυτή την αισιοδοξία παρά τον ευρύτερο ζόφο.

q Με εκνευρίζει που αναγκαστικά έχω χάσει την πίστη μου στη Δικαιοσύνη. Και την αισθητική μου την προσβάλλει η αστυνομία που είναι πανταχού παρούσα.

q Μου αρέσουν οι λόφοι της Αθήνας, αυτοί οι τραχιοί όγκοι γης που καταλαμβάνουν τόσο χώρο μες στην

ΙNFO

Μπορείτε να παρακολουθήστε τη δουλειά της Πηνελόπης Γερασίμου στο pinelopigerasimou. com και στο gerasimoupinelopi.com. Μπορείτε να ακούσετε τις playlists που φτιάχνει στο stegi.radio.

LiFO

πόλη, που αναγκάζουν τις πολυκατοικίες να κάνουν άκρη ώστε να υπάρξουν. Δεν αντέχω που η Αθήνα δεν είναι σχεδιασμένη για άτομα με αναπηρία, που είναι ακατάλληλη για πεζούς και ποδηλάτες. Είχα σπάσει το πόδι μου και δεν μπορούσα να βγω από το σπίτι, και όπως κατευθυνόμουν προς την πλατεία Αγίου Γεωργίου έφυγε η πατερίτσα μου μέσα σε μια τρύπα στο πεζοδρόμιο – αν δεν ήταν εκεί μια φίλη να με σώσει θα είχα σπάσει και το άλλο πόδι. Δεν περπατιέται με τίποτα αυτή η πόλη και το περπάτημα είναι σημαντικό για μένα και για τη φωτογραφία.

Λυπάμαι, αλλά η νύχτα της Αθήνας δεν είναι σέξι, βγαίνεις και δεν υπάρχει φλερτ τριγύρω. Η διασκέδαση πρέπει να στραφεί προς το φως, βαρεθήκαμε να κλεινόμαστε στα υπόγεια και να ακούμε απρόσιτη τέκνο.

q Παρ’ όλα αυτά, έχει και πολλή πλάκα αυτή η πόλη. Ας πούμε, το περπάτημα στην Κοπεγχάγη, όπου όλα είναι δομημένα, καθαρά, σωστά και όπως πρέπει, δεν έχει να σου δώσει τόσο οπτικό υλικό. Ενώ εδώ κυριολεκτικά στρίβεις στην επόμενη γωνία και συμβαίνει κάτι τρομερά παράδοξο, μπορεί να τρώνε σουβλάκια και να πίνουν τσίπουρα σε ένα τραπέζι στο πεζοδρόμιο χωρίς να υπάρχει καν μαγαζί τριγύρω. Κάτι τέτοια σκηνικά είναι οι καραμελίτσες που σε κερνάει η Αθήνα. Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο lifo.gr.

15.02.24

802

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Out of the box _ Fearless Η ατομική έκθεση της Σοφίας Φωτιάδου διερευνά ανθρώπινα θέματα που αποδίδονται με μια άλλη πρωτότυπη ζωγραφική γλώσσα: την επιλογή μεταξύ (του «φαίνεσθαι» και του «είναι») ορθολογισμού και παράλογου, τα ζητήματα της αλήθειας και της επιθυμίας αλλά και την τιθάσευσή της, και κυρίως την πνευματική ποιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. 16/2-16/3, Sianti Gallery, Βασ. Αλεξάνδρου 2 & Νηρηίδων 18, περιοχή Χϊλτον Τρ., Πέμ. & Παρ. 10:00-20:00, Τετ. 10:00-15:00, Σάβ. 10:00-16:00

THE WEEK Όσα ξεκινάνε αυτή την εβδομάδα

ΣΙΝΕΜΑ Οι νέες ταινίες της εβδομάδας

ΒΙΒΛΙΟ Οι Ιρλανδοί κατακτούν (ξανά) τη λογοτεχνία

ΒΙΒΛΙΟ

φωτιαδου σοφια, to the point, 90x90cm, λάδι σε καμβά

Αποχωρητήριο / Αναχωρητήριο / Εφαλτήριο

ΜΟΥΣΙΚΗ H country Beyoncé και οι άλλοι

ΘΕΑΤΡΟ Στον λαβύρινθο της τρέλας

LiFO 15.02.24

the week

θάνατο του γνωστού συγγραφέα, χωρίς τίτλο αρχικά – στην πορεία πήρε το όνομα του κεντρικού ήρωα. Η άφιξη του Πλατόνοφ αναστατώνει τη θερινή ραστώνη των καλεσμένων της χήρας Άννας Πετρόβνα, ξυπνώντας απαγορευμένα πάθη αλλά και το υπαρξιακό ρίγος για το μάταιο και το φευγαλέο της ζωής. Σε σκηνοθεσία του Ρώσου σκηνοθέτη Adolf Shapiro. 21/2-24/4, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Οδός Ηρώων Πολυτεχνείου πλησίον πλατείας Κοραή, Τετ., Κυρ. 19:00, Πέμ.-Παρ. 21:00, Σάβ. 17:30 & 21:00, είσοδος: 15-35 ευρώ

6 ΘΕΑΤΡΟ «Εσύ, η ζωώδης μηχανή», από την ομάδα Νοσταλγία

STOEP TH S PR ES

ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ

15 - 21 φ εβρ ου αρ ιου 20 24

Η ομάδα Νοσταλγία κάνει μια βουτιά στο πληθωρικό σύμπαν της Ελένης Σικελιανός, της Αμερικανίδας ποιήτριας (και δισέγγονης του Άγγελου Σικελιανού και της Εύας Πάλμερ), με μια θεατρική μεταφορά του Εσύ, η ζωώδης μηχανή. Ένας εξαμελής θίασος αλλάζει πρόσωπα πάνω στην σκηνή που μοιάζει με ψυχεδελικό τριπ. 16/2-21/4, Θέατρο Rabbithole, Γερμανικού 20, Αθήνα, Παρ.-Σάβ. 21:00, Κυρ. 20:00, είσοδος: 8-15 ευρώ

Nightstalker

1 ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ Η Τάμτα live στο SMUT

φέρθηκαν από τη Θεσσαλονίκη 46.061 Εβραίοι στα στρατόπεδα, όπου, στην πλειοψηφία τους, βρήκαν μαρτυρικό θάνατο.

Η Τάμτα πρωτοπορεί για άλλη μια φορά και παρουσιάζει ένα οπτικοακουστικό show στο underground queer club Smut. Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ «Identity Crisis», που σηματοδότησε μια πιο ηλεκτρονική και εσωστρεφή πλευρά της ποπ καλλιτέχνιδας, έρχεται μια σειρά από περφόρμανς όπου η Τάμτα και η μπάντα της θα παρουσιάσουν το άλμπουμ και θα κάνουν μια αναδρομή στη δισκογραφία της με νέες ενορχηστρώσεις στο ίδιο ύφος. Στα decks θα βρεθούν οι Die Arkitekt, Ponk.Wav και DJ Problems.

15/2-19/5, Μουσείο Μπενάκη - Κτίριο της οδού Πειραιώς, Πειραιώς 138 & Ανδρονίκου, Πέμ., Κυρ. 10:00-18:00, Παρ.-Σάβ. 10:00-22:00, είσοδος: 5-8 ευρώ

4 ΘΕΑΤΡΟ «ΑΤΙΤΛΟΝ»

Λίγο πριν η μπάντα μπει στο στούντιο για την ηχογράφηση του νέου της άλμπουμ, οι Nightstalker θα κάνουν ένα μεγάλο live κλείνοντας τον κύκλο του «Great Hallucinations». Mε special guests τους Πεθαίνουν στο Τέλος.

7 ΠΑΡΤΙ Amnesia

17/2, 21:00, Gagarin205, Λιοσίων 205, είσοδος: 15-18 ευρώ

17/2, 21:00, ξενοδοχείο Μπάγκειον, πλ. Ομόνοιας 18, Αθήνα, είσοδος: από 10 ευρώ

Το μεγάλο χορευτικό event που διοργανώνεται στην Κεφαλονιά κάθε καλοκαίρι εδώ και 15 χρόνια έρχεται στην Αθήνα για μια μεγάλη βραδιά στο Μπάγκειον. Συμμετέχουν οι Μs. Lefki, Mosfet, Steph A., Kovel, Mania κ.ά.

8 ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ Follakzoid

16/2, 22:00, Smut Athens, Βατσαξή 4, Αθήνα, είσοδος: από 20 ευρώ

2 ΤΖΑΖ BlackBox Jazz Music Festival Το δεύτερο μέρος του BlackBox Jazz Music Festival με εμφανίσεις του Στάθη Άννινου, που θα παίξει πάνω από την κλασική ταινία The Lodger: A story of the London fog του Άλφρεντ Χίτσκοκ, του Λάκη Τζίμκα, των Spiral Trio και Γιώργου Τσώλη και του Kostas Patsiotis Quartet. 16-18/2, 19:30, Φιλολογικός Σύλλογος «Παρνασσός», πλ. Αγίου Γεωργίου Καρύτση 8, Αθήνα, είσοδος: 8-20 ευρώ

3 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ «Tehom» της Ρενέ Ρεβάχ απο τη μαρια παππα

LiFO

Η έκθεση, σε επιμέλεια Κωστή Αντωνιάδη, ακολουθεί τα βήματα της διαδρομής των μελών της οικογένειας Ρεβάχ από τη Θεσσαλονίκη στο Άουσβιτς. Από τον Μάρτιο μέχρι τον Αύγουστο του 1943 μετα-

Η χορογράφος Αντωνία Οικονόμου παρουσιάζει το «Άτιτλον», μια χοροθεατρική περφόρμανς με θέμα έναν πίνακα που παίρνει τρισδιάστατη μορφή και απαθανατίζεται σε λευκό καμβά. Καθώς ένα αόρατο χέρι ζωγραφίζει, η φαντασία και τα φαντάσματα του δημιουργού παίρνουν σάρκα και οστά. Για τρεις μόνο παραστάσεις. 16-18/2, 21:00, Πολυχώρος Άννα & Μαρία Καλουτά - Δήμου Αθηναίων, Τιμοκρέοντος 6 Α, Νέος Κόσμος, είσοδος: 10-12 ευρώ

5 ΘΕΑΤΡΟ «Platonov» του Άντον Τσέχοφ Ένα πρώιμο έργο που βρέθηκε λίγα χρόνια μετά τον

Το συγκρότημα από τη Χιλή φέρνει τους ψυχεδελικούς krautrock ήχους του στην Αθήνα σε μια μεγάλη συναυλία μαζί με τους Mechanimal. Τα φώτα θα πέσουν σε απόλυτο βαθμό στην εκκεντρική περσόνα που ακούει στο όνομα Domingae. 17/2, 21:00, Piraeus Academy Club, Πειραιώς 105, Αθήνα, είσοδος: 16-20 ευρώ

9 ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ DOTS - Carbon Based Lifeforms Μετά τις sold-out συναυλίες τους στο Tαλίν, τη Ρίγα, τη Βιέννη, το Βερολίνο, τη Στοκχόλμη κ.ά., το σουηδικό ηλεκτρονικό δίδυμο των Johannes Hedberg και Daniel Vadestrid θα παρουσιάσει τα μοναδικά ηχοτοπία και τη μουσική του ζωντανά και στην Αθήνα.

15.02.24

Μαζί τους οι Sync 24, Miktek και AES Dana. 17/2, 21:30, Gazarte, Βουτάδων 34, Γκάζι, είσοδος: 14-20 ευρώ

10 ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ «Εν Αιθρία 11» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

ΤΖΑΖ

Ένα αφιέρωμα στον George Gershwin To τζαζ κουαρτέτο των Κατερίνας Αδαμοπούλου (φωνή), Δημήτρη Καλαντζή (πιάνο), Γιώργου Γεωργιάδη (κοντραμπάσο) και Αναστάση Γούλιαρη (τύμπανα) συμπράττει για πρώτη φορά στη σκηνή σε διασκευές των τραγουδιών του σπουδαίου τζαζ συνθέτη George Gershwin με μια πιο μοντέρνα πινελιά. 16/2, 21:45, Afrikana, Ιεροφαντών 13, Γκάζι, είσοδος: 7-8 ευρώ

the week

EKΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΜΟΜΕΝΤ

ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΜΠΝΕΥΣΜΈΝΟ ΑΠΌ ΤΟ ΒΙΒΛΊΟ ΤΟΥ ALAN LIGHTMAN «ΤΑ ΌΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΑΪΝΣΤΆΙΝ». Το διεθνές best seller του Alan Lightman «ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΑΪΝΣΤΑΪΝ» έρχεται στο Θέατρο ΕΛΕΡΕλένη Ερήμου στις 22 Φεβρουαρίου από την ομάδα ΕΑΝ.

Στην ενδέκατη διοργάνωσή της, που συμπίπτει με τα 20 χρόνια από την ίδρυσή της, η μακροβιότερη έκθεση comics και εικονογράφησης στη χώρα παρουσιάζει αδημοσίευτα έργα 56 Ελλήνων δημιουργών. Μια πρωτοβουλία του ζωγράφου και δημιουργού comics Γαβριήλ Τομπαλίδη που συνδυάζει σε έναν χώρο έργα γνωστών ονομάτων της εγχώριας σκηνής των comics και της εικονογράφησης με εκείνα νέων, πρωτοεμφανιζόμενων ταλέντων. 15-20/2, καθημερινά 18:00-22:00, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206 (ύψος Χαμοστέρνας), είσοδος ελεύθερη

11 ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ VLCT w/ 999999999 x Lee Ann Roberts

ΘΕΑΤΡΟ Ρούντολφ Νουρέγιεφ: Άλμα προς την ελευθερία!

Το hot ντουέτο των 999999999 επιστρέφει στην Αθήνα για ένα αξέχαστο live. Έχουν στο βιογραφικό τους εμφανίσεις σε κάποια από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ αλλά και στα πιο underground parties, όπως το Possession στη Γαλλία, το Intercell στην Ολλανδία, το EXHALE της Amelie Lens και το ΚΝΤΧΤ της Charlotte De Witte. Τους πλαισιώνουν η Lee Ann Roberts και η Cirkle, Salin & Até. 17/2, 23:30, dbi Industrial Area, Λεωφ. Κηφισού 87, Αιγάλεω, είσοδος: από 40 ευρώ

12 ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ Toquel

Είχε έναν από τους καλύτερους ελληνικούς δίσκους της χρονιάς και τώρα ο Toquel παρουσιάζει ζωντανά τo «1111» αλλά και όλα τα χιτ της προηγούμενης πενταετίας σε ένα άχαστο 360 live show δίχως προηγούμενο στις κλειστές εγκαταστάσεις του ΟΑΚΑ, που πάει για sold-out.

Στο πλαίσιο της πανευρωπαϊκής της περιοδείας έρχεται η παράσταση για τη ζωή του Rudolf Nureyev. Περιγράφει πραγματικά περιστατικά από τη ζωή του μεγάλου χορευτή που βασίζονται σε σημειώσεις του ίδιου, βιβλία και ζωντανές διηγήσεις των φίλων και συναδέλφων του, ξεδιπλώνοντας διαφορετικές πτυχές της ζωής του. 19-20/2, Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», Πειραιώς 254, Δευτ. 20:30, Τρ. 16:30 & 20:30, είσοδος: 1568 ευρώ

Διασκευή– Σκηνοθεσία: Ειρήνη Αναγνωστοπούλου Σύμβουλος δραματουργίας: Γεωργία Αγγουριδάκη Κίνηση: Πέπη Ζαχαροπούλου Σκηνικά - Κοστούμια: Δάφνη Αηδόνη Μουσική: Theodore Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα Παίζουν: Ηλίας Βογιατζηδάκης, Χριστέλα Γκιζέλη, Λάμπρος Παπαγεωργίου, Γιάννης Πλιάκης, Ειρήνη Αναγνωστοπούλου Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Πέμ.-Παρ. 21:00. Από 22 Φεβρουαρίου. Extra παραστάσεις: 23/3 & 30/3 Θέατρο ΕΛΕΡ Φρυνίχου 10, Αθήνα, 211 7353928

ια παράσταση για τη φύση του χρόνου με κεντρικό ήρωα τον Άλμπερτ, έναν νεαρό επιστήμονα που βλέπει ασταμάτητα όνειρα για τον χρόνο. «Τα όνειρα κυρίευσαν το μυαλό του, τον εξάντλησαν τόσο ώστε κάποιες στιγμές δεν ήξερε αν ήταν ξύπνιος ή αν κοιμόταν». Οι κόσμοι των ονείρων μάς αποκαλύπτουν διαφορετικές εκδοχές του χρόνου, φέρνοντάς μας μπροστά σε γνώριμες πτυχές της ζωής μας αλλά και σε μια αναπόδραστη αλήθεια: όπως κι αν ο χρόνος ξεδιπλώνεται και αναδιπλώνεται στο πιο περίπλοκο επιστημονικό μοντέλο, αν εμείς οι ίδιοι δεν ζήσουμε το παρόν μας, δεν ζούμε στ’ αλήθεια τίποτα. Το ΜΟΜΕΝΤ είναι ένα σύγχρονο θεατρικό έργο, μια ιστορία για τον άνθρωπο που στέκει απέναντι στον χρόνο γεμάτος ερωτήματα: τι θα συνέβαινε αν ήξερες ότι ο χρόνος τελειώνει αύριο; Ή ότι δεν τελειώνει ποτέ; Αν μπορούσες να μείνεις για πάντα νέος; Αν η ζωή επαναλαμβανόταν στο άπειρο ή δεν υπήρχε παρελθόν; Κι αν μπορούσες να πιάσεις τον χρόνο; Να τον σταματήσεις έστω για μια στιγμή; Ποια θα ήταν αυτή;

16/2, 21:00, Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ OAKA, Κηφισίας 37, Μαρούσι, είσοδος: 25 ευρώ

LiFO 15.02.24

Σινεμά

απο toν θοδωρη κουτσογιαννοπουλο

Άγνωστοι μεταξύ μας Η πιο συγκινητική ιστορία coming out που έχουμε δει. ΣΥΝΟΨΗ: Μια νύχτα σε έναν σχεδόν άδειο ουρανο-

ξύστη στο σύγχρονο Λονδίνο ο Άνταμ συναντά τυχαία έναν μυστηριώδη γείτονα, τον Χάρι, και η καθημερινότητά του αλλάζει. Καθώς η σχέση μεταξύ τους εξελίσσεται, ο Άνταμ κατακλύζεται από μνήμες του παρελθόντος και επιστρέφει στην επαρχιακή πόλη όπου μεγάλωσε και στο σπίτι της παιδικής του ηλικίας.

Αριστούργημα Πολύ Καλό Καλό Ικανοποιητικό Μέτριο Κακό

LiFO

πόλυτα συνεπής με το ύφος και τη θεματική του, ο Άντριου Χέιγκ συνδυάζει το γκέι ρομάντσο του Weekend με την υπερβατική αντίληψη του χρόνου στα 45 Χρόνια, απογειώνοντας το σινεμά του σε δυσθεώρητα ύψη: το Άγνωστοι μεταξύ μας δεν είναι μόνο μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, αλλά ίσως η πληρέστερη, πιο επινοητική και σίγουρα πιο συγκινητική ιστορία coming out που έχουμε δει, ένα δράμα σπαρακτικής τρυφερότητας και αξιοθαύμαστης κινηματογραφικής δεξιοτεχνίας. Ξεκινά με τη συνάντηση ενός σεναριογράφου με τον γείτονά του, τους μοναδικούς ενοίκους ενός μοντέρνου λονδρέζικου κτιρίου – μια γυάλινη, έρημη φυλακή. Ο Άνταμ αρχικά αποφεύγει ευγενικά τη συντροφιά του Χάρι. Μπορεί να νιώθει μοναξιά, αλλά κάτι μέσα του μοιάζει παγωμένο και αρνητικό. Η αμηχανία του κόβεται με το μαχαίρι, είναι ένας ξένος στην εποχή του. Η σχέση τους εξελίσσεται παράλληλα με την απόφασή του να ξεκολλήσει το τελματωμένο του σενάριο, επιστρέφοντας στο παρελθόν του με τον πιο παράδοξο τρόπο – όλο και συχνότερα επισκέπτεται το πατρικό του στο Κρόιντον. Οι γονείς του σκοτώθηκαν σε αυτοκινητικό

δυστύχημά όταν εκείνος ήταν ακόμα μικρός, ωστόσο τους ξαναζωντανεύει, τους μιλά και τους ακούει σαν να είναι αναλλοίωτοι, νέοι και υγιείς, σωματοποιημένοι χαρακτήρες της ταινίας της ζωής του, σταματώντας το ρολόι σε κάθε επίσκεψη στην ευτυχισμένη παιδική του ηλικία. Η απωθημένη του επιθυμία είναι να μοιραστεί μαζί τους τη ζωή που δεν έζησαν σαν οικογένεια, να αναστρέψει τη βίαιη ματαίωση και κυρίως να τους αποκαλύψει τον εαυτό του, τον άνθρωπο στον οποίο εξελίχθηκε, τον γκέι άνδρα που δεν γνώρισαν ποτέ. Όσο κι αν οι διάλογοι ανάμεσά τους είναι αποκύημα της φαντασίας του Άνταμ, σαν τη δημιουργική προβολή μιας ευαίσθητης και πληγωμένης ψυχής, οι αντιδράσεις τους τον εκπλήσσουν. Αυτό είναι το θαύμα του Άγνωστοι μεταξύ μας: η ταινία αναπτύσσεται δραματουργικά μεταξύ της ονειρικής αναπαράστασης ενός ευσεβούς πόθου και της ρεαλιστικής μιζέριας ενός δυστυχισμένου άνδρα, εγκλωβισμένου στις τραυματικές του μνήμες και αδύναμου να εκφραστεί, ώσπου ο έρωτας τού χτυπά την πόρτα. Η φαντασιακή παρένθεση και ο δεσμός του Άνταμ με τον Χάρι συγχέονται και συμπίπτουν. Δυο ζευγάρια, οι γονείς (Τζέιμι Μπελ και Κλερ Φόι, υπέροχοι) και οι εραστές, ευθυγραμμίζονται στον χρόνο και συνδιαλέγονται. Διασκευάζοντας το μυθιστόρημα Ξένοι του Τάιτσι Γιαμάντα και γυρίζοντας τις οικογενειακές σκηνές στο πραγματικό του πατρικό στο Κρόιντον, αφού πρώτα πήρε την άδεια των τωρινών ιδιοκτητών, σταδιακά δημιουργώντας αίσθημα ασφάλειας και οικειότητας

INFO ALL OF US STRANGERS ΣΚΗΝΟΘΕΣIΑ:

Άντριου Χέιγκ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟYΝ:

Άντριου Σκοτ, Πολ Μέσκαλ, Κλερ Φόι, Τζέιμι Μπελ

στους απορημένους με την επιλογή συντελεστές της ταινίας (σύμφωνα και με δηλώσεις του πρωταγωνιστή), ο Άντριου Χέιγκ κερδίζει θριαμβευτικά το στοίχημα της διασταύρωσης μιας θρυμματισμένης ψυχής με τους δαίμονες και το πιο αγνό κομμάτι της ψυχής του. Είναι πολύ δύσκολο, κι όμως συμβαίνει τόσο αρμονικά, καθηλωτικά και εγκάρδια που αφοπλίζει, σαν τη δύναμη της αγάπης που υμνεί και καταφέρνει μαγικά να κυλά στις φλέβες της ταινίας. Με συμπαραστάτη τον Πολ Μέσκαλ, ο Άντριου Σκοτ συγκεντρώνει όλες τις θεατρικές αρετές και την ενσυναίσθηση που έχει επιδείξει μπροστά στην κάμερα, από τους κακούς που συνήθως ενσαρκώνει ως τον ιερέα του «Fleabag», σε έναν ρόλο ζωής με μια σπαρακτική προσμονή που υπονοεί ελπίδα στην άκρη του αξέχαστα θλιμμένου χαμόγελού του. Η πλήρης απουσία της ταινίας στις υποψηφιότητες των φετινών Όσκαρ είναι τουλάχιστον αξιοσημείωτη. VILLAGE RENTI 16—VILLAGE MALL 6—VILLAGE PAGRATI 2—WEST CITY 2,4—OPTIONS ILION 6—OPTIONS GLYFADA 2—ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX 1—NANA CINEMAX 3,5— ΑΕΛΛΩ CINEMAX 4—ΑΙΓΛΗ 4—ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ EUROPA— ΑΤΛΑΝΤΙΣ 1—ΒΑΡΚΙΖΑ 1—ΔΑΝΑΟΣ 1—ΔΙΑΝΑ—ΕΛΛΗ— ΖΕΑ

Ο διάβολος δεν υπάρχει EVIL DOES NOT EXIST

ΣΚΗΝΟΘΕΣIΑ: Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Χιτόσι Ομίκα, Ρίο Νισικάουα,

Αγιάκα Σιμπουτάνι ΣΥΝΟΨΗ: Βαθιά στο δάσος του μικρού αγροτικού χω-

ριού Χαρασάουα, ο Τακούμι ζει με τη μικρή του κόρη και φροντίζει τις δύσκολες δουλειές για τους ντόπιους, κόβοντας ξύλα και μεταφέροντας παρθένο νερό από τα χιόνια που λιώνουν.

15.02.24

ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΒΟΛΗ Μια ήσυχη παραβολή για το περιβάλλον απογειώνεται αδιανόητα και ο σπουδαίος Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι κερδίζει το Μεγάλο Βραβείο της επιτροπής στο 80ό Φεστιβάλ Βενετίας. Ήταν η καλύτερη ταινία μετά το Poor Things του Γιώργου «Golden Lion King» Λάνθιμου. H επιστροφή του Ριουσούκε Χαμαγκούτσι, δύο χρόνια μετά το εκπληκτικό διπλό του «χτύπημα», που τον έφερε στο προσκήνιο με φεστιβαλικές διακρίσεις κι ένα Όσκαρ για το Drive my car, με το Evil does not exist, μια ταινία-έκπληξη που ανακοινώθηκε στο πρόγραμμα της Βενετίας χωρίς κανείς να γνωρίζει τι έχει κάνει ο σύγχρονος Ιάπωνας μάστερ. Η ταινία ξεκινά με επάλληλα πλάνα κλαδιών από δένδρα σε ένα ειδυλλιακό δάσος, μουσική που λιώνει ατονικούς ήχους και απουσία διαλόγου στο πρώτο δεκάλεπτο. Ένα κοριτσάκι περιδιαβαίνει ανέμελο στο χιόνι, ο πατέρας του κόβει ξύλα, ένας φίλος του τον βοηθά να μαζέψει νερό από την πηγή και του υπενθυμίζει πως πρέπει να παρευρεθούν στην τοπική συγκέντρωση, όπου θα εξηγήσουν δυο απεσταλμένοι μιας μεγάλης εταιρείας από το Τόκιο τις συνέπειες που θα έχει ένα σημαντικό project Glamping στο χωριό. Οι δύο ευγενικοί, αλλά άσχετοι εκπρόσωποι αναλύουν τις λεπτομέρειες στα μέλη της κοινότητας και προκαλούν αντιδράσεις που κυμαίνονται από την πολιτισμένη διαφωνία ως την οργισμένη επιτίμηση. Γίνεται σαφές ότι ο φυσικός παράδεισος απειλείται άμεσα από τον προαποφασισμένο συρμό του glamorous camping, ένα «φρούτο» που δεν αφορά μόνο την Ιαπωνία αλλά διαδίδεται τάχιστα σε όλον τον κόσμο – ένα πραγματικό οξύμωρο, αφού παρεμβαίνει ανενδοίαστα στις τελευταίες άσπιλες εκτάσεις, ειδικά σε εκείνες που ατυχώς βρίσκονται σχετικά κοντά σε αστικά κέντρα. Κι εκεί που ο Χαμαγκούτσι βάζει στη θέση της παρατήρησης της φυσικής ρουτίνας μια μακροσκελή ανταλλαγή διαλόγων, όπως συνηθίζει στις ταινίες του, στο δεύτερο μέρος αναδεικνύεται ο σκηνοθέτης μέσα του και φέρνει την ταινία σε ένα απροσδόκητο φινάλε, μυστηριώδες στην εξήγησή του, υποδόρια ανατρεπτικό, με το twist να συνορεύει με κάτι αδιόρατα θριλερικό, ανοιχτό όσο και ο διφορούμενος τίτλος: αν και το ότι το «κακό δεν υπάρχει» ακούγεται ως απόλυτη ρήση, κανείς δε μπορεί να είναι σίγουρος αν ο Χαμαγκούτσι την εννοεί μεταφορικά ή κυριολεκτικά και, το κυριότερο, για ποιον την προορίζει. Για την 8χρονη κόρη, τον υπομονετικό πατέρα, τον υπάλληλο ή για όλους εμάς; Η σταδιακή μεταστροφή των υπαλλήλων, ειδικά του άνδρα, σε μια φάση κατανόησης των αληθινών προβλημάτων των κατοίκων του χωριού και των συνεπειών που υποψιάζεται βάσιμα πως θα προκληθούν αλλάζει προσωρινά τον τόνο σε χιουμοριστική παρένθεση, κάτι σαν αμοιβαίο δούλεμα των de facto αντιπάλων στρατοπέδων, πάντα κρατώντας τους τύπους, αν και ο κακός οιωνός, όπως μαρτυρά ο κίνδυνος που πάντα κρύβει, μυθιστορηματικά και κινηματογραφικά, ένα δάσος, καταλήγει σε ένα ήρεμο σοκ, μια κάθαρση που αναφέρεται στην παλιά ρήση για ένα ελάφι λαβωμένο από σφαίρα κυνηγού. Δεν συγκρίνεται με το άλμα προς το εξωπραγματικό που δοκίμασε ο Βερεσεθάκουλ στο Memoria, αλλά μεταφέρει τον προβληματισμό πέρα από την ηθική και τη διαδικασία

σε ένα μεταφυσικό πεδίο ενοχλητικό μέσα στην απλότητά του, αφομοιωμένο δραματικά από έναν σκηνοθέτη που συνδυάζει μοναδικά θεατρική δομή με ποιητικούς ρυθμούς και απέριττη κινηματογράφηση – ο πιο στιλπνός σε οπτικό ύφος Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν είναι ένας ακόμη που το κάνει, αν και η επίμονη εκζήτηση του λόγου του καταδιώκει τις τελευταίες ταινίες του. Το απολαυστικό, γεμάτο αυτοπεποίθηση αφηγηματικό ρίσκο του Ρούι (για τους φίλους του) Χαμαγκούτσι απέδωσε και η κριτική επιτροπή, με πρόεδρο τον Ντέμιαν Σαζέλ, τον έχρισε δεύτερο καλύτερο, τιμώντας τον με το Μεγάλο Βραβείο και τον Αργυρό Λέοντα. Μαζί με το Poor Things –μακράν οι δύο πιο απολαυστικές ταινίες του 80ού Φεστιβάλ Βενετίας– αποτιμήθηκαν ως κορυφαίες σε μια διοργάνωση με μεγάλα ονόματα, αν και όχι απαραίτητα αυστηρό κριτήριο επιλογής στις ταινίες του διαγωνιστικού τμήματος.

Play it Again Sam ΤΟΥ WOODY ALLEN

Το θεατρικό έργο του Woody Allen ανεβαίνει για 14 παραστάσεις στο θέατρο Faust.

ΑΣΤΥ

Νέα ήπειρος ΣΚΗΝΟΘΕΣIΑ: Παντελής Παγουλάτος ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Χάρης Φραγκούλης, Μαρία Αρ-

ζόγλου, Θεοδώρα Τζήμου ΣΥΝΟΨΗ: Ο Φάνης και η Μαρία μένουν στο βρόμικο

κέντρο της Αθήνας. Κινούνται στον κόσμο των κομπαρσάδικων και των escape rooms. Προσπαθούν να «πιάσουν την καλή» με κάθε μέσο. Είκοσι και πλέον χρόνια μετά το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με τα Όνειρα Γλυκά, ο Παντελής Παγουλάτος επιστρέφει με τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία, Νέα Ήπειρος (είχε προηγηθεί η μεσαίου Ιωάννα, σ’ αγαπώ, ένα ερωτικό τρίγωνο εμφατικού και αναπόδραστου πάθους με τη Βαλέρια Χριστοδουλίδου και τον Δημοσθένη Παπαδόπουλο), που έκανε πρεμιέρα στο 64ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το love story ανάμεσα σε δυο περιθωριακούς, τον Φάνη και τη Μαρία, με φόντο το κέντρο της Αθήνας και κινητήρια δύναμη την ασθμαίνουσα ανάγκη τους για αναβάθμιση σε μια κοινωνική πίστα πολύ υψηλότερη από την απερίσκεπτη φιλοδοξία τους. Αυτός διακινεί κλεμμένες συσκευές κι εκείνη ψάχνει δεξιά κι αριστερά έναν «ρόλο» ως κομπάρσος, αλλά και πιο κυριολεκτικά, στη ζωή της. Σαν το ζευγάρι του A bout de souffle, χωρίς ωστόσο ίχνος τρυφερότητας, κινούνται στα όρια της ανομίας, ώσπου ο Φάνης (νομίζει πως) πιάνει την καλή μετά την πίεση της εμμονικής μαζί του μάνατζερ Μίνας (Θεοδώρα Τζήμου) και στήνει μια δουλειά με πορνό ταινίες σε ένα escape. Η λούμπεν ατμόσφαιρα ασφυκτιά από τη σκηνοθετική υπερβολή, ενώ ο Χάρης Φραγκούλης, πλάθοντας έναν μονίμως θυμωμένο και κάθετα επιθετικό Φάνη, βγάζει περισσότερο νόημα στις αντιδράσεις του, ειδικά απέναντι στον προστατευόμενό του Λουκά – εξαιρετικός ο Νίκος Αντωνακόπουλος.

ο έργο του Γούντι Άλεν, Play it again Sam ανεβαίνει στο θέατρο Faust σε σκηνοθεσία και μετάφραση Γιώργου Ζαχαράκη. Πρόκειται για το δεύτερο θεατρικό έργο του διάσημου σκηνοθέτη και σεναριογράφου, που υπήρξε και θεατρικός συγγραφέας, το οποίο ανέβηκε στο Broadway με πρωταγωνιστή τον ίδιο και την Νταϊάν Kίτον, αποσπώντας 3 βραβεία TONY. Το έργο διαδραματίζεται στη Νέα Υόρκη, το 1969. Ο νευρωτικός, παράξενος και αδέξιος κριτικός κινηματογράφου Άλαν Φέλιξ, προσπαθώντας να ξεπεράσει το πρόφατο διαζύγιό του, φαντάζεται τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ να ζωντανεύει μέσα από τα πόστερ της ταινίας Καζαμπλάνκα και να τον συμβουλεύει. Καταφεύγει στο φιλικό του ζευγάρι, τον Ντικ και τη Λίντα, οι οποίοι τον βοηθούν, κανονίζοντάς του ραντεβού με διάφορες γυναίκες. Οι απανωτές αποτυχημένες προσπάθειες τον κάνουν να φαντασιώνεται διάφορα ερωτικά σενάρια, ακόμα και με τη γυναίκα του καλύτερού του φίλου. Η προσέγγιση του Γιώργου Ζαχαράκη βασίζεται στον αμερικανικό ρεαλισμό που εκφράζεται τόσο στη σκηνοθεσία όσο και στις ερμηνείες των ηθοποιών. Όπως λέει ο ίδιος: «Προσπάθησα να διηγηθώ την ιστορία μέσα από τη συνεργασία και τις ερμηνείες των ηθοποιών. Στόχος μου ήταν να αναδείξω έναν πολύχρωμο καμβά διαφορετικών χαρακτήρων και καταστάσεων έτσι ώστε να μπορεί το Play it again Sam να αποδοθεί τόσο ως κλασική αλλά και ως σύγχρονη κωμωδία». Η σκηνοθεσία όσο και η μετάφραση διατηρεί τον γρήγορο ρυθμό του κειμένου και το ύφος της εποχής, αλλά ταυτόχρονα το έργο παραμένει έντονα κωμικό. Η τηλεοπτική μεταφορά του έργου έχει γίνει γνωστή στην Ελλάδα με τον τίτλο «Ωραίος και σέξι».

Κείμενο: Γούντι Άλεν Σκηνοθεσία - Μετάφραση: Γιώργος Ζαχαράκης Πρωταγωνιστούν: Νικόλας Βασιλειάδης, Θάνος Δεσποτόπουλος, Νόνη Ζαννή, Λίνα Καλπαζίδου, Σοφία Κικιλίντζια, Παναγιώτης Λέκκας Φιλική συμμετοχή: Άρης Δημοκίδης

ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ

Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετ.-Πέμ. 20:00 FAUST Bar-Theatre-Arts, Καλαμιώτου 11 & Αθηναΐδος 12, 210 3234095

LiFO 15.02.24

Βιβλίο

Οι Ιρλανδοί κατακτούν (ξανά) τη λογοτεχνία

απο την τινα μανδηλαρα

αν ένραϊτ Ηθοποιός

(υπό έκδοση) Εκδόσεις Καστανιώτη

κολμ τόϊμπιν Ο Μάγος

Μτφρ.: Αθηνά Δημητριάδου Εκδόσεις Ίκαρος

άνα μπερνς Ο Γαλατάς

Μτφρ.: Μαρία Αγγελίδου Εκδόσεις Gutenberg

όντρεϊ μαγκί Η Αποικία

Μτφρ.: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης Εκδόσεις Διόπτρα

λουίζ κένεντι Υπερβάσεις

Μτφρ.: Δέσποινα Δρακάκη Εκδόσεις Ψυχογιός

Το νέο λογοτεχνικό κύμα θέλει τους Ιρλανδούς συγγραφείς να δεσπόζουν στις λίστες, να σαρώνουν τα βραβεία και να μεταφράζονται μαζικά και στη χώρα μας. Η επικείμενη κυκλοφορία του περσινού Μπούκερ, «Το τραγούδι του προφήτη» του Πολ Λιντς, από τις εκδόσεις Gutenberg είναι η αφορμή για να προσεγγίσουμε το φαινόμενο της μαζικής επέλασης των Ιρλανδών στη λογοτεχνία.

ίτε πρόκειται για την τρομερή κομητεία Μάγιο, που εμπνέει κέλτικους μύθους και παραμύθια, είτε για τα στενά σοκάκια του Δουβλίνου ή τα σκοτεινά μέρη του λιμανιού στο Μπέλφαστ, το σίγουρο είναι ότι η Ιρλανδία δεν έχει σταματήσει ποτέ να τροφοδοτεί τους συγγραφείς της με αμέτρητες ιστορίες. Από τον Όσκαρ Γουάιλντ, τον Τζέιμς Τζόις και τον Σάμιουελ Μπέκετ έως την Αν Ένραϊτ (το τελευταίο βιβλίο της Ηθοποιός αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα από τον Καστανιώτη), τον Κολμ Τόιμπιν και τον Σεμπάστιαν Μπάρι, υπάρχει μια λογοτεχνική συνέχεια που αποδεικνύει ότι η Ιρλανδία είναι το μέρος που παράγει την περισσότερη καλή λογοτεχνία από οποιοδήποτε άλλο, σε σχέση πάντα με τη μικρή της έκταση. Έξι βραβεία Μπούκερ και τρία Νόμπελ είναι αρκετά για έναν πληθυσμό 5.000.000 κατοίκων, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι η λογοτεχνία είναι αναπόσπαστο μέρος της ταυτότητάς της. Ειδικά τα τελευταία χρόνια που η σύγχρονη τάση επιτρέπει στις μειονοτικές φωνές και στις πολιτικές αλληγορίες να ακούγονται πιο έντονα σε σχέση με το παρελθόν, οι Ιρλανδοί όχι μόνο επανήλθαν στο προσκήνιο κάνοντας θόρυβο αλλά δεσπόζουν σταθερά στις περισσότερες υποψηφιότητες των διεθνών βραβείων και μεταφράζονται μαζικά, και στη χώρα μας. Μόνο στη μακρά λίστα του περσινού βραβείου Μπούκερ, που τελικά δόθηκε σε Ιρλανδό, τον Πολ Λιντς, για το Τραγούδι του προφήτη, «στριμώχτηκαν», εκτός από τον νικητή, άλλοι τρεις Ιρλανδοί συγγραφείς: η Έλεν Φίνι με το How to build a boat, ο Πολ Μάρι με το The bee sting και ο Σεμπάστιαν Μπάρι με τον Καιρό του Θεού (σύντομα από τον Ίκαρο)· και αυτό συμβαίνει σχεδόν σταθερά τα τελευταία χρόνια στις περισσότερες λίστες περίοπτων λογοτεχνικών βρα-

βείων. Πρόσφατα, σε μια συζήτηση που είχαμε διά ζώσης με τον σπουδαίο Ιρλανδό συγγραφέα Κολμ Τόιμπιν (το τελευταίο του βιβλίο, ο Μάγος, μια διαφορετική βιογραφία του Τόμας Μαν, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος σε μετάφραση Αθηνάς Δημητριάδου), ρωτώντας τον αν τελικά ο τόπος του τον στοιχειώνει, μας επισήμανε ότι ακόμα και όταν δεν κατονομάζεται, διαπερνά τα πάντα. Η Ιρλανδία είναι, καθώς φαίνεται, ευλογία και κατάρα για κάθε συγγραφέα που κατάγεται από τα θρυλικά μέρη των Κελτών. Αυτό είναι εμφανές πρωτίστως στον συγκλονιστικό Γαλατά της Άνα Μπερνς (μτφρ. Μαρία Αγγελίδου, Gutenberg), που μπορεί να μην κατονόμαζε τον τόπο καταγωγής της αλλά αυτός φαινόταν σε κάθε πτυχή της βίας, σε κάθε συμβολική μετατόπιση της φαντασίας, στην τρομερή ισορροπία που κρατούν οι Ιρλανδοί ανάμεσα στην καταιγιστική φαντασία, τον πιο ακραίο ρεαλισμό και το ιδιότυπο χιούμορ. Η Άνα Μπερνς ήταν, άλλωστε, αυτή που άνοιξε εκ νέου τον δρόμο ώστε οι Ιρλανδοί να περάσουν μαζικά στα λογοτεχνικά σαλόνια. Μάλιστα, η επισήμανση της κριτικής επιτροπής που της απένειμε το βραβείο Μπούκερ το 2018 ότι η ηρωίδα της είναι ένα «εγγράμματο άτομο σε ένα περιβάλλον αγραμμάτων», όσο ρατσιστική και αν ακούστηκε, έδειχνε πολλά για την ανάγκη των Ιρλανδών να ισορροπούν ψυχικά με τις λέξεις σε ένα εξαιρετικά βίαιο και ευμετάβλητο περιβάλλον. Επομένως, δεν είναι τυχαίο ότι, διαθέτοντας μια τεράστια λογοτεχνική παράδοση και ένα σκληρό περιβάλλον που δίνει αφορμές για διαφορετικού είδους εξιστόρηση, η Ιρλανδία είναι αυτή που διαμορφώνει το σύγχρονο εκδοτικό τοπίο με νέους συγγραφείς που έρχονται να συμπληρώσουν τη λίστα των ήδη καταξιωμένων. Σημαντικό ρόλο φαίνεται να διαδραμάτισε στο σημείο αυτό, εκτός από το γενικότερο κλίμα, ο Ντέκλαν Μιντ που, εκτός από εκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού «The stinging fly»

σάλι ρούνεϊ

Συζητήσεις με φίλους Μτφρ.: Μαρία Φακίνου Εκδόσεις Πατάκη

κλερ κίγκαν

Μικρά πράγματα σαν κι αυτά Μτφρ.: Μαρτίνα Ασκητοπούλου Εκδόσεις Μεταίχμιο

κλερ κίγκαν Τα τρία φώτα

Μτφρ.: Μαρτίνα Ασκητοπούλου Εκδόσεις Μεταίχμιο

όσιν φέϊγκαν Νόμπερ

Μτφρ.: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου Εκδόσεις Δώμα

πολ λιντς

Το τραγούδι του προφήτη Μτφρ.: Άγγελος Αγγελίδης και Μαρία Αγγελίδη Εκδόσεις Gutenberg

(το αντίστοιχο «Granta» της Ιρλανδίας) τα τελευταία 25 χρόνια, είναι εκείνος που έχει βρει όλα τα νέα ονόματα που αυτήν τη στιγμή βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, λειτουργώντας κατά κάποιο τρόπο ως σκάουτερ. Όπως δήλωσε ο ίδιος σε σχετικό αφιέρωμα που του έκανε η εφημερίδα «Le Monde»: «Ενθαρρύνω όσους θέλουν να γράψουν, παρέχοντάς τους την υποστήριξη που χρειάζονται. Δεν ξέρω αν θα παραγάγουν μεγάλη λογοτεχνία αλλά τους βοηθάω, όσο μπορώ, να γράψουν το καλύτερο δυνατό κείμενο». Η αλήθεια είναι ότι το κάνουν: πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διόπτρα το πολύ δυνατό βιβλίο της Όντρεϊ Μαγκί, Η Αποικία (μτφρ. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης), όπου η βιαιότητα ξεσπά χωρίς ιδιαίτερο λόγο ανάμεσα στον Άγγλο ζωγράφο, κύριο Λόιντ, που θέλγεται από την απόκοσμη ομορφιά του νησιού, και τον Γάλλο γλωσσολόγο Μασόν, ο οποίος έχει πάει για να μελετήσει γαελικά (που ανήκουν στην ομάδα των κέλτικων γλωσσών), οι οποίοι όχι μόνο εμπλέκονται σε έναν άτυπο διαξιφισμό αλλά έχουν απέναντί τους και όλες τις εμπλεκόμενες σε αυτό το άσκοπο γαϊτανάκι της αέναης σύγκρουσης ομάδες. Παράλληλα με την αφήγηση της κεντρικής ιστορίας στις σελίδες παρεμβάλλονται εμβόλιμα διάφορα αποσπάσματα από πραγματικά ντοκουμέντα από την εποχή των περίφημων «Troubles», όπως αποκαλούν οι Ιρλανδοί την εποχή των αιματηρών συγκρούσεων ανάμεσα στον IRA και τον βρετανικό στρατό. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα το οποίο σφύζει από την αλήθεια της πραγματικότητας και τη δύναμη της αφήγησης που φαίνεται να διαθέτουν σχεδόν γονιδιακά οι Ιρλανδοί. Ξεχωριστό είναι και το βιβλίο της πρωτοεμφανιζόμενης Λουίζ Κένεντι, Υπερβάσεις (μτφρ. Δέσποινα Δρακάκη, Ψυχογιός), η οποία, παρότι δεν είχε γράψει άλλο βιβλίο προηγουμένως και εμφανίστηκε στα λογοτεχνικά πράγματα σε σχετικά μεγάλη ηλικία, κατάφερε να προσφέρει ένα μεστό αφήγημα με πρωταγωνίστρια μια νεαρή δασκάλα, την Κούσλα, η οποία εργάζεται σε ένα σχολείο στο Μπέλφαστ, ζει μια ασφυκτική ζωή και παρασύρεται τελικά όχι από κάποια εμπόλεμη σύγκρουση αλλά από τον έρωτα που συναντά στο πρόσωπο του δικηγόρου Μάικλ. Ενδεχομένως, μόνο μια Ιρλανδή σαν την Κένεντι μπορεί να αντιληφθεί ότι καμία παράνοια δεν μπορεί τελικά να μη μετατραπεί σε αφορμή για μια σπουδαία αφήγηση. Εκτός από τη μικρή

Λουίζ Κένεντι Κολμ Τόιμπιν

Σάλι Ρούνεϊ Αν Ένραϊτ Όντρεϊ Μαγκί

Άνα Μπερνς Κλερ Κίγκαν

LiFO

15.02.24

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ λίστα του Women’s Prize for Fiction, οι Υπερβάσεις ψηφίστηκαν ως βιβλίο της χρονιάς από την εφημερίδα «Washington Post». Μαζική απήχηση, βέβαια, έχουν σε ένα ευρύ κοινό και ειδικά στη νεολαία, που φαίνεται να βρήκε τη δική της συγγραφέα, τα βιβλία της τριαντάχρονης πλέον Σάλι Ρούνεϊ, η οποία γράφει απομονωμένη στο εξοχικό της στο Κάσλμπαρ στη βορειοδυτική Ιρλανδία για την τρελή εποχή του ιδεολογικού αποπροσανατολισμού και των social media. Ειδικά το Συζητήσεις με φίλους είναι μια ακριβής ανατομία της γενιάς της (μτφρ. Μαρία Φακίνου, από τις εκδόσεις Πατάκη, όπως και όλα τα βιβλία της). Το παράδειγμά της ακολούθησαν διάφορες Ιρλανδές συγγραφείς, ενώ άλλες έμειναν πιστές στην πολιτική αλληγορία και στον πειραματισμό, με τις διάφορες μορφές αφήγησης να συνδέουν μοναδικά τον πειραματισμό με τη βαριά αρματωμένη ιρλανδική παράδοση. Ξεχωριστή είναι η περίπτωση της Κλερ Κίγκαν που άφησε τη δική της σφραγίδα με την πρώτη της συγγραφική απόπειρα Μικρά πράγματα σαν κι αυτά (μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου, Μεταίχμιο), όπου μέσα σε ελάχιστες σελίδες κατάφερε να ξεδιπλώσει το μεγάλο δράμα του Μπιλ Φέρλογκ, μπλέκοντας τα εσωτερικά αδιέξοδα με το μυθολογικό σύμπαν. Το βιβλίο της βρέθηκε στη μικρή λίστα του Μπούκερ και της άνοιξε τον δρόμο ώστε να επανέλθει δυναμικά με τα Τρία φώτα (Μεταίχμιο, μτφρ. Μαρτίνα Ασκητοπούλου), καταφέρνοντας να αποδείξει ότι η καλή λογοτεχνία δεν χρειάζεται πολλές σελίδες για να δείξει τη δύναμή της: μέσα σε εκατό σελίδες η συγγραφέας στήνει ένα ξεχωριστό Βildungsroman με πρωταγωνίστρια ένα ανώνυμο κορίτσι που αναζητά τη θαλπωρή και την αναγνώριση σε μια οικογένεια που τη φιλοξενεί, μετά τον πρόωρο χαμό του παιδιού τους, για ένα διάστημα στο σπίτι τους. Όταν εκείνη επιστρέφει στην πραγματική της οικογένεια, τα πάντα θα έχουν αλλάξει δραματικά. Αυτή η σύντομη, αλλά πολύ δυνατή αφηγηματικά νουβέλα μεταφέρθηκε στο κινηματογράφο από τον Κόλουμ Μπερέιντ με τον τίτλο Το ήσυχο κορίτσι. Πολλοί είναι και οι πρωτοεμφανιζόμενοι Ιρλανδοί που κλέβουν τις εντυπώσεις, όπως ο Όσιν Φέιγκαν, ο οποίος δεν φοβήθηκε να επιστρέψει στον μεσαιωνικό κόσμο και να στήσει ένα απόκοσμο σκηνικό γεμάτο κοράκια και αποφορά, με την πανώλη να απειλεί να ξεπαστρέψει την ανθρωπότητα, μέχρι που εμφανίζεται ο 17χρονος σερ Όσπρεϊ ντε Φλουνκλ, μαζί με την τριμελή του ακολουθία, στον ρόλο ενός αλλόκοτου Δον Κιχώτη, ο οποίος, κατευθυνόμενος προς το χωριό Νόμπερ, προσδοκά

να αγοράσει φτηνά τη γη, εκμεταλλευόμενος τις καταστάσεις. Το σκηνικό με τους εγκαταλελειμμένους δρόμους και το στοιχειωμένο τοπίο που περιγράφει ο Φέιγκαν εύκολα παραπέμπει στην πρόσφατη περίοδο του κορωνοϊου, παρότι το βιβλίο γράφτηκε πολύ πριν, και είναι δοσμένο με το ιδιότυπο ιρλανδικό χιούμορ που κάνει το αφήγημα πραγματικά διασκεδαστικό. Δεν είναι τυχαίο ότι το Νόμπερ (μτφρ. Μαργαρίτα Ζαχαριάδου) ήταν υποψήφιο για το Desmond Elliott Prize και το Bollinger Everyman Wodehouse Prize. Αναμφίβολα, όμως, το βιβλίο που περιμένει το αναγνωστικό κοινό με αγωνία είναι το Τραγούδι του προφήτη (μτφρ. Άγγελος Αγγελίδης και Μαρία Αγγελίδη) του περσινού νικητή του βραβείου Μπούκερ, Πολ Λιντς. Μέσα από τα μάτια μιας μητέρας ανατέμνει το πολιτικό σώμα όχι μόνο της χώρας του αλλά οποιουδήποτε καθεστώτος παραδίδεται στις ακρότητες και στην τυραννία. Όλα συμβαίνουν με φόντο το ακραίο σκηνικό σε ένα δυστοπικό μέλλον στην Ιρλανδία, όπου στην εξουσία βρίσκεται μια ακροδεξιά κυβέρνηση, δίνοντας απόλυτη εξουσία στην αστυνομία και τους δικαστές, απαγορεύοντας τις συγκεντρώσεις, την πολιτική αντίσταση και τις ατομικές ελευθερίες. Όσοι εξεγείρονται θεωρούνται εκ προοιμίου εχθροί, όπως ο δάσκαλος και επικεφαλής συνδικαλιστικής οργάνωσης Λάρι Στακ, ο οποίος τελικά συλλαμβάνεται. Πίσω του αφήνει τη σύζυγό του Άλις, η οποία αναλαμβάνει όχι μόνο να προασπιστεί τα δικαιώματα του συζύγου της αλλά και να κρατήσει ενωμένη την οικογένεια, τα τέσσερα παιδιά της και τον πατέρα της που πάσχει από άνοια, εν μέσω ενός εμφυλίου. «Πρόκειται για ένα λογοτεχνικό μανιφέστο που στόχο έχει να μας κάνει να αναλογιστούμε τι σημαίνει ενσυναίσθηση γι’ αυτούς που υποφέρουν», έγραψε στην ενθουσιώδη κριτική του ο «Observer» – αντίστοιχη υποδοχή επιφύλαξαν στο Τραγούδι του προφήτη και τα υπόλοιπα μέσα. Όσο για τον ίδιο τον νικητή του βραβείου, σε συνέντευξή του στη σελίδα του βραβείου Μπούκερ έλεγε πως «δεν έγραψα αυτό το βιβλίο ως προειδοποίηση αλλά για να μεταφέρω το μήνυμα ότι τα πράγματα που συμβαίνουν στην ιστορία συμβαίνουν διαχρονικά ανά τους αιώνες και ίσως κάποια στιγμή πρέπει να αντιμετωπίσουμε σοβαρά αυτήν τη βία». Ίσως να είναι το πιο επίκαιρο απ’ όλα τα βιβλία που κυκλοφόρησαν τελευταία, μια «συγκινητική αφήγηση, συναρπαστική και τολμηρή, που αποτυπώνει τις ανησυχίες του σήμερα», όπως τόνισε σχετικά η κριτική επιτροπή του Μπούκερ.

Όσιν Φέιγκαν

Πολ Λιντς

LiFO 15.02.24

ΔΟΚΊΜΙΟ

Βιβλίο

Αποχωρητήριο / Αναχωρητήριο / Εφαλτήριο Ο Πέτερ Χάντκε μας οδηγεί στην ησυχία του πιο αποσιωπημένου τόπου της καθημερινής μας ζωής για να μας εκτοξεύσει στη συνέχεια στην επικράτεια της γλώσσας και της τύρβης των ανθρώπων.

λέξη «αποχωρητήριο» εμφανίζεται στη γλώσσα μας γύρω στο 1888, για να δηλώσει τον τόπο όπου γίνεται η αφόδευση και η ούρηση. Συνώνυμά της είναι οι λέξεις τουαλέτα, μέρος, αφοδευτήριο, καμπινές, απόπατος, βεσέ, χέστρα. Το «αποχωρητήριο» είναι επίσης ένας χώρος αποχώρησης, αποτραβήγματος. Στα ελληνικά αγροτικά σπίτια ήταν κάπου εκτός, πρόχειρες κατασκευές πάνω από αυλάκια ή πάνω από κατώγια, όπου σωρεύονταν οι κοπριές των ζώων. Τέτοια αποχωρητήρια τα έβρισκε κανείς παντού στην αγροτική Ευρώπη. Η Ανί Ερνό γράφει, σε κάποιο από τα βιβλία της, γι’ αυτόν τον τόπο, στο πατρικό της, στη βόρεια Γαλλία· έξω από το σπίτι, σαν κρεμασμένο πάνω από ένα ρυάκι. Και ο απόπατος στο αγροτόσπιτο του παππού του Πέτερ Χάντκε στη νότια Καρινθία, στην Αυστρία, ήταν πάνω από τον στάβλο με τα ζώα. Το κάθετο φρέατιό του οδηγούσε από την τρύπα όπου καθόσουν για την ανάγκη σου κάτω, στον σωρό της κοπριάς. Κομμάτια εφημερίδας, περασμένα σε σπάγκο, που κρέμονταν από ένα καρφί στον ξύλινο τοίχο, χρησίμευαν για τη στοιχειώδη καθαριότητα. Ήταν κυρίως κομμάτια από εφημερίδα στα σλοβενικά, καθώς ο εκ μητρός παππούς του Χάντκε ανήκε στη σλοβενική μειονότητα της Καρινθίας. Στο Δοκίμιο για το αποχωρητήριο (Versuch über den Stillen Ort), που κυκλοφόρησε το 2012, ο Χάντκε δεν ασχολείται με το αποχωρητήριο ως αφοδευτήριο. Ούτε τον ενδιαφέρει η εθνολογία και η ανθρωπολογία του μέρους. Τον

απο toν niko μπακουνακη

LiFO

ενδιαφέρει ως χώρος στιγμιαίας απόσυρσης, αυτό το «επιτέλους μόνος», ως χώρος προσωρινής παραίτησης και σιωπής, που θα του επιτρέψει σε λίγο να ξαναβγεί στον κόσμο, να ξαναβρεί με νέο σθένος τη γλώσσα και τη λαλιά. «Εμπρός, σήκω, γύρισε στους άλλους, πολυσύλλαβος, έμπλεος ευγλωττίας», όπως γράφει ο Χάντκε, κλείνοντας με τη φράση αυτή το δοκίμιό του. Είναι πολύ ωραίο και πολύ εύστοχο κάτι που είχε γράψει η Ελβετίδα κριτικός λογοτεχνίας Πία Ράιναχερ το 2012, όταν εκδόθηκε το δοκίμιο στα γερμανικά: «Ο ήσυχος τόπος, η μπανάλ τουαλέτα χρησιμεύει ως τραμπολίνο, με το οποίο (ο συγγραφέας) εκτοξεύεται από την ανούσια πραγματικότητα σε άλλους κόσμους. Τι ιδιόρρυθμη και ειρωνική ιδέα!». Πραγματικά είναι ιδιόρρυθμο και εκκεντρικό αυτό που κάνει ο Χάντκε. Φτιάχνει μια προσωπική γεωγραφία από τουαλέτα σε τουαλέτα ή από απόπατο σε απόπατο. Τον βλέπουμε, πριν απ’ όλα, αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην τουαλέτα του σπιτιού του στο Ανατολικό Βερολίνο, όπου μεγαλώνει με τη μητέρα του και τον πατριό του, Μπρούνο Χάντκε. Ο Χάντκε είχε πάρει το επώνυμο του πατριού του και όχι του βιολογικού πατέρα του, που τον συνάντησε για πρώτη φορά όταν ο ίδιος ήταν πλέον ενήλικας. Ο επόμενος σταθμός είναι ο απόπατος του αγροτόσπιτου του παππού του. Μετά, στις αρχές της δεκαετίας του 1950, το καθολικό οικοτροφείο. Ύστερα, το δημόσιο λύκειο του Κλάγκενφουρτ, της πρωτεύουσας της Καρινθίας. Μετά, ένας

πέτερ χάντκε Δοκίμιο για το αποχωρητήριο Μτφρ.: Σπύρος Μοσκόβου Εκδόσεις Βιβλιοπωλείου της Εστίας Σελ.: 75

σιδηροδρομικός σταθμός στη διάρκεια της πρώτης του απόδρασης. Κατόπιν, το Πανεπιστήμιο του Γκρατς, όπου άρχισε να σπουδάζει, χωρίς να τελειώσει ποτέ τις σπουδές του όμως. Ακολούθησε το αποχωρητήριο ενός ναού στη Νάρα της Ιαπωνίας, την πρώην έδρα των αυτοκρατόρων, που τον οδήγησε στην ανάγνωση του έργου του Τανιζάκι Το εγκώμιο της σκιάς, με τις περιγραφές ιαπωνικών αποπάτων σε ναούς. Γράφει ο Χάντκε: «Για πρώτη φορά εκείνο το πρωί, μπαίνοντας στην τουαλέτα του ναού στη Νάρα, η Ιαπωνία μού έγινε οικεία (…) Στο εγκώμιο των αποπάτων των γιαπωνέζικων ναών ο Τανιζάκι εξαίρει τους τοίχους με την ντελικάτη υφή του ξύλου και κυρίως τη συρόμενη πόρτα, το ξύλινο κιγκλίδωμα της οποίας, επικαλυμμένο με ανοιχτόχρωμο χαρτί που αναπνέει, αφήνει να μπει απ’ έξω μόνο μια θαμπή αντανάκλαση». Μέσα σ’ αυτήν τη θαμπάδα, το «μέρος» του ναού ήταν για τον Χάντκε όχι μόνο καταφύγιο και άσυλο αλλά και τόπος απελευθέρωσης. Σε αυτό το μισοσκόταδο του αποχωρητηρίου στον ναό της Νάρα, ο Χάντκε έφερε στον νου του τις τουαλέτες των αεροπλάνων ή καλύτερα μια συγκεκριμένη τουαλέτα που είχε φινιστρίνι. Ήταν ένα σοβιετικό Ιλιούσιν που έκανε το δρομολόγιο από τη Μόσχα στο Ανατολικό Βερολίνο. Από το φινιστρίνι της τουαλέτας, ακριβώς από πάνω του, μπορούσε να δει το φεγγάρι και μερικά αστέρια να ατενίζουν τη γη. «Μια εικόνα που κοιτούσα από τον καμπινέ για πολλή ώρα κατά την πτήση με το μικρότερο από τα επιβατηγά αεροπλάνα Ιλιούσιν». Η αναζήτηση της ησυχίας του αποχωρητηρίου –το γράψαμε κιόλας– δεν είναι, για τον Χάντκε, μια τάση φυγής από την κοινωνία· ξαναγυρίζει σε αυτήν. «Σχεδόν κάθε φορά, εκεί, στα απόμερα αποχωρητήρια, ο θόρυβος, τα γέλια, οι φωνές, μετατρέπονταν, μόλις διαπερνούσαν τα ντουβάρια, τους τοίχους και τις πόρτες, αν όχι σε κάτι το εύηχο, τουλάχιστον σε κάτι οικείο στ’ αυτιά μου, κι αυτό με τραβούσε πάλι πίσω στους άλλους, τους δικούς μου, έστω κι αν δεν ήταν καν οι δικοί μου, στους θορύβους, τον σαματά, την ασίγαστη βουή των χώρων». Ο Χάντκε άρχισε να γράφει αυτό το δοκίμιο στη Γαλλία, αλλά σε μια ενδιάμεση ζώνη, ανάμεσα στο Παρίσι και τη Νορμανδία, ανάμεσα στη μεγαλούπολη και τη θάλασσα. Από μια άποψη, το αποχωρητήριο είναι επίσης ένας ενδιάμεσος χώρος, ένα ουτοπικό καταφύγιο. Για τον Χάντκε –ξέροντας τη βιογραφία του και τη διαρκή μετακίνησή του– θα μπορούσε επίσης να λειτουργήσει ως μεταφορά για την έλλειψη στέγης και τη διαρκή αναζήτηση μιας πατρίδας. Η μετάφραση του Σπύρου Μοσκόβου μεταφέρει τέλεια στη γλώσσα μας τη γλώσσα του Χάντκε, που κινείται μεταξύ του δοκιμίου και της περιγραφής. ΥΓ.: Το «Δοκίμιο για το αποχωρητήριο» είναι ένα από τα πέντε δοκίμια με τα οποία ο συγγραφέας δείχνει στον εαυτό του και στους αναγνώστες του τον κόσμο. Τον δείχνει μέσα από έναν έκκεντρο και εκκεντρικό τρόπο, που μερικούς μπορεί να τους εκνευρίζει. Δεν παύει να είναι όμως γοητευτικός και «πολυσύλλαβος». Όσοι αγαπήσουν το «Αποχωρητήριο», μπορούν να αναζητήσουν και τα «Δοκίμιο για το τζουκμπόξ», «Δοκίμιο για τον μανιταρομανή» (και τα δύο σε μετάφραση Σπύρου Μοσκόβου, Βιβλιοπωλείον της Εστίας), «Περί επιτυχημένης μέρας» και «Περί Κοπώσεως» (και τα δύο σε μετάφραση Μαρίας Αγγελίδου, Καστανιώτης).

15.02.24

NEEΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ

Μουσική

H country Beyoncé και οι άλλοι Η Beyoncé κυκλοφόρησε δυο νέα κομμάτια κατά τη διάρκεια του Superbowl και έκλεψε την παράσταση.

country αναγέννηση της Beyoncé ήταν η μεγαλύτερη ίσως έκπληξη του φετινού Superbowl. Μπορεί να μην παρουσίασε το Half-Time Show, με τον τρόπο της όμως κατάφερε να κλέψει την παράσταση από τον Usher, που μάλλον μάταια έχυνε τόνους ιδρώτα στο γρασίδι του γηπέδου. Στο διαφημιστικό σποτ της Verizon (γνωστής αμερικανικής εταιρείας τηλεφωνίας), στο οποίο πρωταγωνιστούσε, «απείλησε» ότι θα κυκλοφόρησει δύο καινούργια κομμάτια που θα έριχναν το ίντερνετ. Και το έκανε στο καπάκι. Tα «Texas hold ’em» και «16 Carriages» έσκασαν από το πουθενά κατά τη διάρκεια του μεγαλύτερου αθλητικού γεγονότος στην Αμερική που διεξήχθη στο Allegiant Stadium στο Λας Βέγκας. Ήταν εκεί μαζί με τον Jay-Z και τις δύο κόρες τoυς. Επίσης, ανακοίνωσε ότι το νέο της άλμπουμ θα κυκλοφορήσει στις 29 Μαρτίου. Πρόκειται για το Act II του «Renaissance». Υπάρχει και Act III. Είναι ένα πρότζεκτ που ετοίμαζε εδώ και χρόνια. Αυτή η στροφή της προς την country, αν και δεν ήταν αναμενόμενη, δεν ήταν εντελώς ουρανοκατέβατη. Yπήρχαν μικρές ενδείξεις: εμφανίστηκε πάνω σε φανταχτερό γυάλινο άλογο στο εξώφυλλο του «Renaissance», αλλού φορούσε καουμπόικο καπέλο. Στα Γκράμι, φέτος, πήγε με ένα λευκό Stetson, ντυμένη σαν καουμπόισσα από τη συλλογή του Pharrell Williams για τον οίκο Louis Vitton – και εντελώς κακόγουστα, κατά την άποψή μου. Σαν καρακιτσαριό εμφανίζεται και στα visuals του «Texas hold’em» φορώντας μόνο καπέλο, μαύρο καλσόν και δερμάτινη καζάκα ή στο εξώφυλλο του άλμπουμ, με τα γιγαντιαία σκουλαρίκια και το ανύπαρκτο βρακί σε σχήμα ασημένιας καρδούλας – Beyoncé, σύνελθε, σε παρακαλώ! Αντίθετα, στο «16 Carriages» είναι μια κούκλα. Βέβαια, η ξανθιά περούκα του νέου λουκ που έχει υιοθετήσει ήταν αρκετή για να ξεστομίσει η Azealia Banks την απόλυτη κακία, λέγοντάς της ότι γελοιοποιείται. Η Banks μπορεί να έχει καταντήσει γραφική, αλλά εδώ δεν μπορείς να

κρατηθείς από τα γέλια. Κάποιος άλλος κακότροπος έγραψε στο X το αξεπέραστο ότι κάνει cosplaying την Dolly Parton με αυτό το μαλλί. Αρκετοί υποστηρίζουν ότι τα κάνει όλα αυτά για να κερδίσει επιτέλους το βραβείο για καλύτερο άλμπουμ στα Γκράμι που τόσο ποθεί, λες και το έχει ανάγκη – το λογύδριο του Jay-Ζ στη φετινή τελετή τους επιβεβαιώνει. Ορισμένοι πιο συνωμοσιολόγοι ισχυρίζονται ότι ανταγωνίζεται την Taylor Swift στη μάχη για την απόλυτη κυριαρχία στην ποπ και ότι πρόκειται για στρατηγική προκειμένου να φέρει την country σε επαφή με τις μαύρες ρίζες της, όπως έκανε με τη house. Ποιος ξέρει; Για να γυρίσουμε στη μουσική, το «Texas hold’em» και το «16 Carriages» αγγίζουν την τελειότητα και είναι με διαφορά καλύτερα από οποιοδήποτε country κομμάτι βρίσκεται αυτήν τη στιγμή στα τσαρτ του Spotify ή αλλού. Το πρώτο χάρη στον πιο δυνατό, ποπ και χορευτικό ρυθμό του και το δεύτερο ως πιο γήινα μελωδικό, με την ερμηνεία της Beyoncé να ξεχωρίζει. Και, ναι, σίγουρα η Beyoncé έχει κάθε δικαίωμα να πειραματιστεί με όποιο μουσικό είδος θέλει. Με την country το είχε ξαναεπιχειρήσει το 2016, μέσω του «Daddy Lessons» από το «Lemonade». Το μόνο πρόβλημα είναι ότι σήμερα αυτή της η προσπάθεια ακούγεται εντελώς επιφανειακή. Ειδικά, από τη στιγμή που υπάρχουν ένα σωρό μαύροι country καλλιτέχνες που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Δεν νομίζω ότι περιμένουν την Beyoncé να τους «σώσει». Και επειδή μουσική δεν είναι μόνο η Beyoncé, ακολουθούν πέντε νέα τραγούδια που μας τράβηξαν το ενδιαφέρον πρόσφατα:

ARIANA GRANDE YES, AND? Η Grande επιστρέφει με ένα από τα καλύτερα ποπ κομμάτια του 2024. Με αναφορές στη Madonna και το «Vogue», είναι μια προσωπική κατάθεση, δηλώνει πού βρίσκεται τα τελευταία χρόνια.

«I’m so done with caring what you think», λέει σε ένα σημείο και μπαίνει αυτόματα στο repeat.

BURIAL – DREAMFEAR Ο Burial είναι σαν το παλιό καλό κρασί. Όσο ωριμάζει, όχι μόνο δεν χάνει την αξία του αλλά γίνεται ακόμη καλύτερος. Το «Dreamfear» από το νέο του EP ανοίγει με μια κραυγή από το «Assassin’s Creed: Valhalla», «I am the high one / I am the lord of ecstasy», και από κει ξεκινάει ένα απίθανο 12λεπτο rave trip που ενώνει το παρελθόν με το μέλλον.

¥$, KANYE WEST, TY DOLLA $IGN CARNIVAL (FEAT. PLAYBOI CARTI & RICH THE KID) Ο Kanye West μπορεί να είναι άθλιος σαν άνθρωπος, αλλά δεν μπορείς να πεις τίποτα για τη μουσική του. Τo «Carnival» είναι ένα σκοτεινό αριστούργημα, ίσως το καλύτερο κομμάτι του «Vultures I», και ας προκαλεί πάλι την Taylor Swift με τις πιο σκληρές ρίμες που έχει γράψει τελευταία.

HELADO NEGRO BEST FOR YOU AND ME Ένα από τα πιο όμορφα άλμπουμ της καριέρας του κυκλοφόρησε ο Helado Negro στην αρχή της χρονιάς με το «Phasor», το όγδοο άλμπουμ του. Αρκετά χαμηλών τόνων ως δημιουργός, το ίδιο μπορείς να πεις και για τα τραγούδια του που διακατέχονται από μια ηρεμία και μια ζεστασιά που πλέον σπάνια συναντάς.

LAVA, ROPEX BALKAN DISCO Ακομπλεξάριστο και queer, είναι από τώρα φαβορί για καλύτερο ελληνικό κομμάτι της χρονιάς. «Πάλι μείνε μόνη σου / Μόνη σου στο σαλόνι σου / Το καινούργιο αγόρι σου τσεκάρει τα stories μου». Ατελείωτο fun, fun fun.

από th maρια παππα

LiFO 15.02.24

ΚΡΙΤΙΚΉ φωτο: φίλιππος πανούλης

Θέατρο

Στον λαβύρινθο της τρέλας Ο Χάρης Φραγκούλης σκηνοθετεί και ο Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης δίνει μια υποδειγματική ερμηνεία επάνω στο δύσκολο είδος του μονολόγου με αφορμή τη «Σκέψη» του Λεονίντ Αντρέγιεφ, στο θέατρο Σφενδόνη.

Τ INFO «Η Σκέψη» του Λεονίντ Αντρέγιεφ Σκηνοθεσία δραματουργία: Χάρης Φραγκούλης Ερμηνεία: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Μάρω Γκόρτσου, Κατερίνα Γκιβάλου ΘΕΑΤΡΟ ΣΦΕΝΔΟΝΗ Μακρή 4 Παρ.-Σάβ. 21:00, Κυρ. 20:00

απο τη λουιζα αρκουμανεα

LiFO

ι ήταν αυτό που οδήγησε τον γιατρό Κερζέντσεφ στο έγκλημα; Τι τον ώθησε να λιώσει το κρανίο του παιδικού του φίλου, Αλεξέι Σαβιέλοφ, μ’ ένα πρες παπιέ; Μήπως επιθυμούσε να ανταποδώσει το χτύπημα που είχε υποστεί προ πενταετίας από τη σύζυγο του θύματος, Τατιάνα, όταν η τελευταία, ανύπανδρη ακόμη τότε, είχε απορρίψει μετά χλεύης την πρόταση γάμου του Κερζέντσεφ; Μήπως επειδή ο Σαβιέλοφ εισέπραττε υμνητικές κριτικές για το λογοτεχνικό του έργο, ενώ ο Κερζέντσεφ το έκρινε απλώς «φτηνό κι ασήμαντο»; Μήπως επειδή ο πρώτος ήταν αδύναμος και ασθενικός, με άσχημα μάτια, «χωρίς φλόγα κι ενέργεια»; Μήπως, απλούστατα, επειδή ο γιατρός ήταν τρελός; Έγκλειστος πλέον στο Ελισαβετιανό Ψυχιατρείο, ο ήρωας θα ξετυλίξει ενώπιόν μας το νήμα της σκέψης του. Θα μιλήσει για όλα. Για το πότε εμφανίστηκε αθόρυβα στο μυαλό του η ιδέα του φόνου και πόσο οικεία αισθάνθηκε μαζί της από την πρώτη στιγμή. Για τη μοναξιά που τον τύλιγε παντού και για την απόσταση που κρατούσε από τους ανθρώπους. Για το πώς αποφάσισε να αξιοποιήσει την κλίση του στην υποκριτική –θεωρούσε εαυτόν εξόχως ταλαντούχο–, σκηνοθετώντας ψεύτικες εκρήξεις παράνοιας που έπεισαν τον περίγυρό του ότι είναι ψυχασθενής. Για τη θλίψη που του προκαλεί η ανάμνηση του διαλυμένου κρανίου του θύματος αλλά και για την απόλυτη αδυναμία του να αισθανθεί οποιαδήποτε μετάνοια έκτοτε. Για τον πατέρα του, λαμπρό δικηγόρο και μέγα μέθυσο, που δεν τον κατάλαβε ποτέ, και για την αδελφή του που ήταν επιληπτική. Για τις ατελείωτες ώρες που περνούσε μόνος συντροφιά με τη σκέψη του, την πιο αφοσιωμένη φίλη, σκλάβα κι ερωμένη του. Για τον τρόμο που εισέβαλε στην ψυχή του τη βραδιά του φόνου, όταν, επιστρέφοντας σπίτι με τα νεύρα του τεντωμένα, αναρωτήθηκε για πρώτη φορά μήπως είχε ξεπεράσει τα όρια. Κι αν αυτό που φοβόταν είχε συμβεί πράγματι; Κι

αν, ενώ πίστευε ότι προσποιούνταν, είχε γίνει όντως τρελός; «“Είσαι μικρός, είσαι κακός, είσαι χαζός, είσαι ο γιατρός Κερζέντσεφ!”. Έτσι φώναζε η σκέψη μου κι εγώ δεν ήξερα από που βγαίνει αυτή η τερατώδης φωνή», γράφει στην απολογία του. Ένα μεθυσμένο φίδι γίνεται χίλια φίδια που δαγκώνουν το ίδιο τους το σώμα: «Δεν μπορώ να εκφράσω σε ανθρώπινη γλώσσα τη φρίκη που μέσα της συνέχεια ζούσα». Μετά τη διάπραξη του εγκλήματος, σε κάθε στροφή, η σκέψη του, η αλλοτινή θεά του, άρχισε να του στήνει διαρκώς παγίδες. «Τι είμαι, κύριοι ειδικοί, είμαι τρελός ή όχι;» ρωτά με πάθος έναν μήνα μετά το συμβάν, αναζητώντας μάταια μια καθησυχαστική επιβεβαίωση. Μάταια, καθώς το ερώτημα αυτό δεν απαντάται ποτέ... «Όταν σας αποδεικνύω ότι είμαι τρελός, εσάς σας φαίνεται ότι δεν είμαι, και όταν σας αποδεικνύω ότι δεν είμαι, εσείς ακούτε έναν τρελό». Η folie du doute δεν εξαφανίζεται ποτέ, ούτε με τη λήψη των πιο δραστικών μέτρων ούτε καν με τη διάπραξη ενός φόνου. Ίσως επειδή δεν υπάρχει σαφής διαχωριστική γραμμή μεταξύ «κανονικής» και «τρελής» σκέψης. «Τα γράμματα, οι λέξεις και οι γλώσσες είναι οι ίδιες τρελές. Όπως τα συμπτώματα της μελαγχολίας, έτσι κι αυτές φέρουν μια πληθώρα σημασιών, ένα πλεόνασμα ερμηνειών, εξαλείφοντας τη διαφορά μεταξύ γλώσσας και τρέλας – παρόλο που, φαινομενικά, η πρώτη καθυποτάσσει τη δεύτερη» (A. Findlay). Αυτό, νομίζω, είναι και το ζητούμενο όσον αφορά τον θεατή, παρακολουθώντας τη Σκέψη του Αντρέγιεφ, τη σκέψη του Κερζέντσεφ, τη σκέψη του ηθοποιού που τον ενσαρκώνει αλλά και του σκηνοθέτη που τον καθοδηγεί ώστε να παρασυρθεί σε έναν ανεμοστρόβιλο γόνιμων αμφιβολιών, να εντοπίσει συνδέσεις και να δημιουργήσει προσοικειώσεις που διαρρηγνύουν την επίπλαστη ενότητα ενός κανονικού «εγώ». «Ας μη φανταστεί ποτέ κανείς ότι μπορούμε να συναντήσουμε την πραγματική τρέλα, ούτε

ότι είμαστε όντως υγιείς πνευματικά», τόνιζε ο Laing δεκαετίες μετά τον Αντρέγιεφ. Υπό μία παραπλήσια έννοια, «ίσως μια μέρα να μην ξέρουμε τι ήταν τρέλα», ανακοίνωνε με τη σειρά του ο Φουκό. Ο Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης υιοθετεί και αναδεικνύει την αμφισημία της συνθήκης με δαιμόνια μαεστρία, δουλεμένη στρατηγική, αμείωτη προσήλωση, φρενήρη θέρμη. Αρνείται να «κάνει» τον τρελό, αλλά αρνείται και να μην τον κάνει. Τον παρακολουθούμε με ενδιαφέρον, γοητευμένοι, περίεργοι, ανήσυχοι, αναμένοντας τη στιγμή της «απόδειξης», τη στιγμή που μια γκροτέσκα σύσπαση του προσώπου, μια παράφορη ανατάραξη του σώματος, μια αδιανόητη χειρονομία, θα διαλύσουν το μυστήριο, θα προδώσουν την «αλήθεια» της πνευματικής κατάστασης του ήρωα. Όμως ο ηθοποιός αποφεύγει να μας διευκολύνει ως προς τη διεξαγωγή γρήγορων, βολικών συμπερασμάτων που θα ενισχύσουν εκ νέου τους αγαπημένους μας δυϊσμούς. Αντιθέτως, δοκιμάζει τα όρια και τις διαχωριστικές γραμμές: παίζει «κανονικά» ή παίζει ότι «παίζει»; Στην αρχή στέκεται μαζεμένος πίσω από το ξύλινο εδώλιο, με το βλέμμα καρφωμένο στα χαρτιά του, και μας διαβάζει την απολογία του. Η φωνή του είναι ελαφρώς βραχνή. Βήχει, διακόπτει, πίνει λίγο γάλα, συνεχίζει. Μας κοιτάζει ήρεμος. Σιγά σιγά «ξεθαρρεύει», ανοίγεται. Βάζει λευκή πούδρα στο πρόσωπό του, σαν βετεράνος ηθοποιός του πάλαι ποτέ, και αρχίζει να αναπαριστά την ιστορία του χρησιμοποιώντας κούκλες-ομοιώματα∙ μετά τρέμει, δονείται, βάζει «καλάθια» με τις πέρλες που ξεχύθηκαν από το τελευταίο συρτάρι του εδωλίου, χύνει το γάλα που του έφερε η νοσοκόμα, κατεβάζει τα παντελόνια του, στροβιλίζεται, θωπεύει το είδωλό του στον καθρέφτη, δραπετεύει προς το φουαγέ του θεάτρου, ξαναγυρνά, στέκεται πάλι στο εδώλιο, αγορεύει με ψυχραιμία τη μια στιγμή, βρίζει το κοινό την επόμενη, επιτίθεται στην ψευτο-υγεία μας, γίνεται θεατής της υποκρισίας μας, μας χειροκροτεί, σιωπά, βυθίζεται στο σκοτάδι απ’ το οποίο εξαρχής ξεπήδησε. Συναρπαστικές εναλλαγές ρυθμού και ύφους, σμίλεμα κάθε φράσης, κάθε λέξης, ερωτοτροπία με την πολλαπλότητα των νοημάτων, γραμμές περάσματος και γραμμές φραγμού, ποικίλες βαθμίδες ειρωνείας, αλλεπάλληλοι αμλετικοί απόηχοι, παθιασμένη αίσθηση ακροβασίας, μια ηλεκτρισμένη παρουσία που υλοποιεί το παράδοξο της τέχνης του ηθοποιού, κάνοντάς μας ν’ αναφωνήσουμε, μαζί με τον Πολώνιο: «Μα, υπάρχει μέθοδος σε αυτή την τρέλα»! Ο Χάρης Φραγκούλης δεν πλοήγησε απλώς τον ηθοποιό του μέσα από τα μανιασμένα κύματα αλλά μας παρέδωσε, επίσης, μια υποδειγματική εργασία επάνω στο δύσκολο είδος του μονολόγου. « Έσπασε» αβίαστα το κείμενο, το μοίρασε σε επεισόδια, φώτισε διαφορετικά τον χαρακτήρα κάθε κομματιού, τα διαπότισε με χιούμορ και σασπένς, άναψε πολλές μικρές εστίες, συνέθεσε μια πολλαπλότητα, ένα μαγικό κουτί, το θέατρο μέσα στο θέατρο, την ερμηνεία μέσα στην ερμηνεία∙ πήρε τους ομόκεντρους κύκλους που απλώνονται γύρω από ένα ταραγμένο μυαλό και τους έδωσε σχήμα, χρώμα, ένταση, προσανατολισμό (μοναδική παραφωνία, το «κοριτσάκι» με την κόκκινη κορδέλα στο τέλος). Η μουσική του Κορνήλιου Σελαμσή, εύστοχο σχόλιο στην έννοια της θεατρικότητας, παρασύρει τον θεατή σε μια ηδονική τσουλήθρα απρόβλεπτων μετατοπίσεων.

15.02.24

the

g ood LIF O

30 + 1 αγαπημένα μέρη που ξέρουν πώς να τιμούν μία από τις πιο αγαπημένες γαστρονομικές συνήθειες των Αθηναίων.

802 PERSONAL SHOPPER ΈΧΕΙΣ ΓΟΎΣΤΟ

Από τη Λίνα Ιντζεγιάννη Φωτό: Θάλεια Ιωάννου & Γιώργος Ξανθινάκης

ΑΦΙΈΡΩΜΑ

BRUNCH

LiFO 15.02.24

BRUNCH

Deos

Γεύσεις και ατμόσφαιρα που προκαλούν δέος.

η λέξη «δέος» είναι γεμάτη ένταση και συναισθήματα και όντως είναι η πιο κατάλληλη για να περιγράψει αυτό που σε περιμένει στους δύο τελευταίους ορόφους του Πύργου Απόλλωνα. Το Deos είναι μια ολόκληρη εμπειρία με φόντο την Αθήνα –έτσι όπως δεν τη βλέπεις συχνά– που συμπληρώνεται από μια luxury ατμόσφαιρα χωρίς καμιά επιτήδευση αλλά με την ειλικρίνεια της υψηλής αισθητικής. Οι στιγμές στον 24ο όροφο και το rooftop του Deos είναι μια αποκάλυψη φιλοξενίας που ξεκινάει από νωρίς το πρωί με πιάτα brunch και γεύσεις που συνεχίζονται μέχρι αργά. Ο ταλαντούχος σεφ Κωνσταντίνος Άκουρος δημιουργεί ένα μενού βασισμένο στην ελληνική κουζίνα, διαλέγοντας εκλεκτές πρώτες ύλες από εγχώριους παραγωγούς, τις οποίες μετατρέπει σε δημιουργικές προτάσεις. Τα scrambled eggs με bagel παντζαριού, απάκι κοτόπουλο, κρέμα τυρί και avocado cream αλλά και η ομελέτα με παστράμι γαλοπούλας και cottage είναι από τα πρώτα που πρέπει να δοκιμάσεις. Το πιάτο Deos Garden τιμά το όνομά του και περιλαμβάνει duxelle μανιταριών, αυγά ποσέ, πίκλα σιμέτζι, ayoli και king oyster, ενώ το Smoked Salmon Wrap με τορτίγια παντζαριού, αγγούρι, τομάτα, sour cream και mix σαλατικών είναι μια healthy επιλογή που μπορείς να συνοδεύσεις είτε με τον καφέ σου είτε με ένα ποτήρι κρασί. Οι λάτρεις του γλυκού θα απολαύσουν τα pancakes με πραλίνα φουντουκιού, λευκή σοκολάτα, σιρόπι καραμέλας και φράουλα. Το brunch του Deos σερβίρεται καθημερινά μέχρι τις 14:00, ακολουθώντας την core φιλοσοφία αυτού του γεύματος που λατρεύουν οι late sleepers αλλά και όσοι αναζητούν ένα μεσημεριανό διάλειμμα σε έναν από τους πιο όμορφους χώρους της Αθήνας που συνδυάζει την άψογη εξυπηρέτηση με το χαμόγελο των ανθρώπων του για να προσφέρει μια εντυπωσιακή εμπειρία.

Πύργος Αθηνών, Λουίζης Ριανκούρ 64 216 0045685 Social: deosathens

Janet Craig

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ένας προσεγμένος χώρος που φτιάχτηκε για να σε χαλαρώνει.

LiFO

αν ασχολείσαι με τα φυτά εσωτερικού χώρου, θα ξέρεις την τροπική δράκαινα με καταγωγή από την Αφρική, που το επίσημο όνομά της είναι Janet Craig. Εκείνο που ίσως δεν ξέρεις είναι η μεταφορική της σημασία που αντιπροσωπεύει μια γυναικεία οντότητα με έντονο ψυχισμό και πάθος για ζωή. Αυτή η περσόνα δεσπόζει στον τοίχο του Janet Craig με το graffitti από τον Van Βoik που τραβάει αμέσως τα βλέμματα και έχει φωτογραφηθεί άπειρες φορές. Αυτός ο χώρος με την ιδιαίτερη αισθητική έχει γίνει γνωστό meeting point όχι μόνο για τις γεύσεις του αλλά και για την αίσθηση οικειότητας και άνεσης που σε κάνουν να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα γνώριμο μέρος. Εδώ συναντιούνται οι παρέες για ποτό ή καφέ, οι λάτρεις του brunch για να απολαύσουν το αγαπημένο τους γεύμα αλλά και οι remote workers για να δουλέψουν σε ένα work place που έχει όλα όσα χρειάζεσαι. Με μια pet friendly αλλά και οικολογική φιλοσοφία το Janet Craig σού προσφέρει specialty καφέ, healthy χυμούς και πιάτα φτιαγμένα με έμπνευση και ποιοτικά υλικά. Πρέπει να δοκιμάσεις το BLT με αυγοφέτες, χειροποίητη μαγιονέζα, crispy bacon, iceberg και ντομάτα ψητή, αλλά και το ιδιαίτερο Chicken Sando με φιλέτο κοτόπουλο πανέ που μαρινάρεται και πανάρεται in house και μπαίνει στο αφράτο milky bread μαζί με coleslaw, πράσινο μήλο και mayo lime. Μπορείς να συνοδεύσεις με ένα signature cocktail ή με τον αγαπημένο σου καφέ που σερβίρεται σε χειροποίητες κεραμικές κούπες. Μάλιστα, αν θέλεις, μπορείς να τις αγοράσεις για το σπίτι ώστε να απολαμβάνεις και στον χώρο σου κάτι από την αισθητική του Janet Craig. Προορισμός για early drinks, δροσερές σπιτικές λεμονάδες που σε αποσυμπιέζουν μετά τη δουλειά αλλά και για μια κυριακάτικη βόλτα με αγαπημένους φίλους σε έναν χώρο που έχει φτιαχτεί για αυθεντικές στιγμές.

28ης Oκτωβρίου 5, Μαρούσι 210 8051840 Social: janet_craig_athens

15.02.24

Εξαιρετικός καφές και νόστιμα πιάτα είναι η ουσία του brunch.

BRUNCH

25ης Μαρτίου 113, Πετρούπολη 210 5065969 Facebook: Sapid The Shop Instagram: sapid_theshop

υπάρχουν εκείνοι που για να ξυπνήσουν θέλουν έναν καλό καφέ, εκείνοι που πρέπει οπωσδήποτε να φάνε ένα νόστιμο πρωινό και κάποιοι –ίσως οι περισσότεροι– που τα θέλουν και τα δύο. Είναι πλέον γνωστό ότι το Sapid the Shop σου προσφέρει αυτόν τον συνδυασμό αλλά και πολλά ακόμα, αφού ο all-day χώρος σερβίρει καλοφτιαγμένα πιάτα και κοκτέιλ μέχρι αργά. Επειδή, όμως, όλα εξαρτώνται από το ξεκίνημα της ημέρας, είναι σίγουρο ότι εδώ θα πιεις έναν από τους καλύτερους καφέδες για τον οποίο φροντίζει η Sapid Coffee Roasting Co. Μονοποικιλιακοί κόκκοι από διαφορετικά σημεία του κόσμου φτάνουν στους μύλους και δημιουργούν μια εμπειρία με εξαιρετικό γευστικό προφίλ που κάθε τόσο εναλλάσσεται, προσφέροντας έναν ροής και τρεις single origin για να διαλέξεις και –αξίζει να το σημειώσεις αυτό– χωρίς έξτρα κόστος. Εκτός από τον espresso που είναι must, εδώ πρέπει να δοκιμάσεις και τον καφέ φίλτρου που η ομάδα ξέρει να απογειώνει σε γεύση. Ένα τέτοιο φλιτζάνι αξίζει να συνοδεύεται μόνο με το καλύτερο brunch και ο σεφ Γιάννης Βαϊλακάκης φροντίζει γι’ αυτό μέσα από ένα νέο μενού που μόλις δημιουργήθηκε. Ανάμεσα στις προτάσεις που πρέπει να δοκιμάσεις είναι το mushroom bun με γεμιστά portobello, ρατατούι λαχανικών και τυρί κρέμα σε ψωμάκι μπριός, αλλά και τα αυγά ποσέ σε μπριός με flakes προσούτο και κρέμα φέτας. Το Sapid the Shop ετοιμάζει και εξαιρετικά sandos. Οι veggies θα βρουν τη δική τους εκπληκτική συνταγή, ενώ οι meat lovers θα πρέπει να γευτούν αυτό με τη σιγομαγειρεμένη πανσέτα που συνδυάζεται με τυρί, ντοματίνια confit, baby σπανάκι και bbq mayo. Οι βάφλες και τα pancakes βγαίνουν σε αλμυρές και γλυκές εκδοχές που καλύπτουν κάθε επιθυμία (must try η αλμυρή βάφλα με κοτόπουλο πανέ, τσένταρ, μπέικον και bbq mayo, αλλά και η γλυκιά red velvet με λευκή πραλίνα κρέμα λεμόνι και φρούτα του δάσους). Όσο προχωράει η μέρα, η κουζίνα του Sapid σερβίρει comfort πιάτα που μπορείς να συνοδεύσεις με το κρασί σου ή ένα απογευματινό ποτό. Δροσερές σαλάτες, πίτσα, pasta και bao buns γίνονται νόστιμο lunch break ή συνοδεύουν τα φοβερά απεριτίβο που φτιάχνονται στο μπαρ. Το στέκι της Πετρούπολης εδώ και τρία χρόνια γράφει τη δική του ιστορία στη hype σκηνή της πόλης και έχει γίνει σταθερός προορισμός που φροντίζει να μη βαριέσαι ποτέ!

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Sapid the Shop

LiFO 15.02.24

BRUNCH

Picky

Μια αυλή που σου προσφέρει υγιεινές γεύσεις από θρεπτικά υλικά.

παρόλο που κάθε βράδυ ορκίζεσαι πως από το επόμενο πρωί θα προσέξεις τη διατροφή σου, οι γρήγοροι ρυθμοί σπανίως σου επιτρέπουν να ετοιμάσεις κάτι πραγματικά υγιεινό. Το Picky, με τον ανοιχτό σχεδιασμό, αναλαμβάνει ακριβώς αυτό και μάλιστα το κάνει πολύ καλά, ώστε να βρίσκεις καθημερινά γεύσεις υγιεινές, γεμάτες από θρεπτικά συστατικά. Συνταγές βασισμένες σε βιολογικά υλικά της ελληνικής φύσης, που τιμούν τον πλούτο της μεσογειακής διατροφής, γίνονται προτάσεις πρωινού, brunch ή ενός μεσημεριανού lunch break που έχει φτιαχτεί για θρέψη και τέρψη. Λαχταριστά wraps με συνδυασμούς φρέσκων εκλεκτών υλικών, πιάτα με αυγά, φρεσκοψημένα κουλούρια με γέμιση αλλά και μια σειρά από συνταγές για κάθε στιγμή, όρεξη και διατροφική επιθυμία συνδυάζονται με specialty καφέδες και ευεργετικά τσάγια. Στο juice bar θα βρεις φρεσκοστυμμένους χυμούς με φρούτα και λαχανικά σε μελετημένους συνδυασμούς για να παίρνεις όλη την ενέργεια που έχουν να σου προσφέρουν οι καρποί της φύσης. Καρότο, πορτοκάλι, πράσινο μήλο και λεμόνι ή πορτοκάλι, καρότο και τζίντζερ είναι κάποιες από τις ωμοφαγικές συνταγές που γίνονται υγιεινό γεύμα. Το ίδιο θρεπτικά είναι και τα super smoothies όπως το Be strong που κάνει αυτό που υπόσχεται με τον συνδυασμό από γάλα αμυγδάλου, κακάο, μάτσα, μπανάνα και λάδι καρύδας. Αν, πάλι, προτιμάς ένα γεύμα που θα φας με το κουτάλι, το Health Bar του Picky έχει μια σειρά από υγιεινά bowls που θα σε εκπλήξουν με τη γεύση αλλά και με τον τρόπο που σε τονώνουν – να δοκιμάσεις το Chocolate Protein που σερβίρεται με γκρανόλα. Το Picky έχει επιλογές για όλους, από χορταστικές σαλάτες μέχρι προσεγμένα club sanwiches και πιάτα όπως το εκπληκτικό ταρτάρ σολομού με σπαράγγια. Οι προτάσεις είναι πολλές και είτε διαλέξεις μια vegan εκδοχή είτε μια συνταγή με κρέας αυτή η αυλή στο κέντρο της πόλης σε κάνει να θυμάσαι την αξία της αληθινής τροφής.

Χριστοκοπίδου 14 & Ναύαρχου Αποστόλη 211 4116339 thepicky.gr Instagram: thepicky.gr

Ρεσιτάλ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Γλυκά πρωινού, πιάτα brunch και ολίγον από νοσταλγία.

LiFO

το αγαπημένο ζαχαροπλαστείο που ήρθε κι έδωσε ρεσιτάλ με τα γλυκά του έχει μπει για τα καλά στον χάρτη με τα καλύτερα μπραντσάδικα της πόλης και όχι αδίκως. Λάτρεις του αλμυρού και του γλυκού συναντιούνται στα τραπεζάκια της οδού Αναπαύσεως για να γευθούν τα comfort πιάτα που ετοιμάζει ο Μάνος Σαρρής στην κουζίνα του μεγάλου αδελφού του ΚΑΪΝ αλλά και λαχταριστές χειροποίητες δημιουργίες από τους ζαχαροπλάστες που δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό στο ανοιχτό εργαστήρι του Ρεσιτάλ. Σε αυτό το σκηνικό με τις ρετρό αναφορές –τα παραδοσιακά γλυκά γίνονται cult όταν σερβίρονται στα μεταλλικά δισκάκια αλά παλαιά– η μέρα ξεκινάει με specialty καφέ από τα έμπειρα χεράκια των baristi και συνεχίζεται με πιάτα που συνοδεύουν μέχρι αργά το απόγευμα τη βόλτα σου στην πανέμορφη γειτονιά του Μετς. Εννοείται ότι πρέπει να δοκιμάσεις τι σημαίνει «γλυκά πρωινού», ένα concept που αυτό το new age ζαχαροπλαστείο μάς σύστησε πρώτο, με προτάσεις όπως το βάσκικο τσίζκεϊκ, η τάρτα φλαν με μπίτερ σοκολάτα ή το ρολό γαλακτομπούρεκο που έρχεται από τα βάθη της μικρασιάτικης παράδοσης. Τα γλυκά του καταλόγου διαδέχονται οι αλμυρές επιλογές του, όπως η περίφημη ζαμπονοτυρόπιτα με χειροποίητο φύλλο και σάλτσα ντομάτας ή το αβοκάντο τοστ που εδώ σερβίρεται με προζυμένιο ψωμί, αυγά μάτια και λάιμ. Το κροκ μαντάμ στην πιο ελληνική παραλλαγή του συνδυάζει τη γραβιέρα με το ζαμπόν Θράκης, ενώ τα σνακ που μπορείς να απολαύσεις μέχρι αργά περιλαμβάνουν και ένα μπέργκερ με χειροποίητο μπριός, διπλό μπιφτέκι, τσένταρ και μπέικον. Όλα φτιαγμένα με φρέσκα υλικά και μπόλικη αγάπη η οποία ξεχειλίζει σε αυτό χαριτωμένο στέκι που συστήθηκε με τα γλυκά του και συνεχίζει να εκπλήσσει με όλες τις γευστικές του προτάσεις.

Αναπαύσεως 15, Μετς 210 9234160 Social: recital_mets

15.02.24

Το στέκι-φαινόμενο που μας έμαθε να τρώμε brunch.

BRUNCH

Αγίας Θέκλας 5, Ψυρρή 6972 536303 Facebook: 697 253 6303 Instagram: thebrunchers_ athens

το brunch έχει μπει στη ζωή μας και έχει κατακτήσει τη θέση που του αξίζει ως το καλύτερο ίσως γεύμα της ημέρας. Γι’ αυτήν τη γευστική συνήθεια που οι περισσότεροι λατρεύουμε πρέπει να ευχαριστήσουμε τους Άγγλους του προηγούμενου αιώνα και τους The Brunchers. Το όνομα που ήρθε στο κέντρο της Αθήνας πέρσι κατάφερε σε λιγότερο από έναν χρόνο να ταυτιστεί όχι μόνο με την έννοια του brunch αλλά και με μία από τις καλύτερες εκδοχές του. Δεν είναι τυχαίο το ότι στην πόρτα του The Brunchers φιγουράρει πλέον η διάκριση του ΤripAdvisor που το κατατάσσει στο top 10 των εστιατορίων globally. Όπως επίσης δεν είναι τυχαίο το ότι σε τόσο μικρό διάστημα αγαπήθηκε τόσο από τον κόσμο – και μάλιστα είναι οι κάτοικοι αυτής της πόλης που έχουν γίνει φανατικοί θαμώνες και όχι μόνο οι περαστικοί ή οι τουρίστες του Ψυρρή. Το The Brunchers υποσχέθηκε κάτι και το έκανε. Ανέδειξε το late breakfast σε ένα all-day γεύμα που μπορείς να απολαύσεις σε αυτό το μοντέρνο μπιστρό που ανοίγει το πρωί και κλείνει μετά τις 16:00, διατηρώντας αναλλοίωτη την ταυτότητά του. Ο σεφ Ιωσήφ Συκιανάκης, ακολουθώντας αυτήν τη φιλοσοφία, δημιούργησε ένα μενού εξαιρετικό, όπου θα βρεις τα δικά σου αγαπημένα. Από τα κλασικά Croque Madame και τη στραπατσάδα με πικάντικη φέτα μέχρι τις τηγανίτες με κρέμα φουντουκιού, κάσιους και σιρόπι σοκολάτας και από το vegan healthy bowl με γιαούρτι καρύδας, γκρανόλα χωρίς γλουτένη, φράουλες και νιφάδες καρύδας μέχρι το ζεστό muffin σοκολάτας με παγωτό, ο κατάλογος είναι μια σειρά από αλμυρές και γλυκές δημιουργίες με ποιοτικά υλικά που μπορείς να συνοδεύσεις είτε με τον καφέ, είτε με τον χυμό σου ή ακόμα και με ένα ποτήρι κρασί. Επειδή εδώ το brunch μπορεί να είναι εκείνο το lunch break από τη δουλειά ή η στάση στη βόλτα σου, οι προτάσεις δεν σταματούν να σε εκπλήσσουν με την comfort νοστιμιά τους που ταιριάζει σε κάθε περίσταση. Pasta και πίτσα, μπέργκερ και φρέσκιες σαλάτες συνδυάζονται σε μια εμπειρία που, πάνω απ’ όλα, ξεχωρίζει χάρη στην ικανότητα του team των Τhe Brunchers να εκφράζουν την ουσία της φιλοξενίας. Μάλιστα, πλέον μπορείς να απολαμβάνεις αυτήν τη φιλοξενία ακόμα πιο άνετα, αφού ο ισόγειος χώρος του Concierge Hotel, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι, έγινε πλέον ένας ακόμα χώρος που θα φιλοξενεί τους brunchers αυτής της πόλης καθημερινά 8:00-16:00 και Σαββατοκύριακα 08:00-17:00.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Τhe Brunchers

LiFO 15.02.24

BRUNCH

Lovely Days Παρεΐστικο, πολύχρωμο στέκι με lovely γεύσεις.

το lovely days είναι παρεΐστικο, χαρούμενο, φρέσκο και σερβίρει πολύ προσεγμένο καφέ και νόστιμα πιάτα για όλη την ημέρα. Δηλαδή, είναι πραγματικά lovely! Το στέκι του Περιστερίου έχει δημιουργήσει μια δική του ταυτότητα που συνδυάζει ρετρό αναφορές, ποπ αισθητική και σύγχρονη κουζίνα σε έναν χώρο που θα λατρέψεις από την πρώτη στιγμή. Ακόμα κι αν δεν είσαι από τη γειτονιά, αξίζει να φτάσεις μέχρι εκεί και να περάσεις την πόρτα του Lovely Days (και δεν το εννοούμε, αφού τα τραπεζάκια έξω είναι τέλεια επιλογή ακόμα και για τις ηλιόλουστες μέρες του χειμώνα). Ο καφές που θα απολαύσεις είναι ένα προσεγμένο χαρμάνι με ξεχωριστό γευστικό προφίλ που εύκολα γίνεται αγαπημένο σου. Το brunch έρχεται να προστεθεί στις πρωινές στιγμές του Lovely Days (για την ακρίβεια δεν είναι μόνο πρωινές, αφού το brunch σερβίρεται μέχρι τις 18:00). Φρέσκα αυγά τηγανητά, καγιανάς με ξινομυζήθρα, σχοινόπρασο και τσιαπάτα χαρουπιού αλλά και αυγά ιμάμ, τα οποία ως πρόταση περιλαμβάνουν: προζυμένιο ψωμί με μελιτζανοσάλατα, αυγά ποσέ, ντοματίνια, φέτα και κρέμα από πιπεριές φλωρίνης και είναι ένα πιάτο διαφορετικό που προσπαθεί να ενώσει την κλασική brunch επιλογή των αυγών ποσέ, με τις ελληνικές γεύσεις της μελιτζανοσαλάτας και της πιπεριάς. Δεν γίνεται να μη σταθείς στο Lovely Bowl (γιαούρτι, μέλι, ταχίνι και φρούτα εποχής) ή στο μοναδικό Lovely Τoast που, εκτός από τυρί και γαλοπούλα, κλείνει μέσα του ένα τηγανητό αυγό και συνοδεύεται από πατάτες ή πράσινη σαλάτα. Η βάφλα με σοκολάτα, μπανάνα, μπισκότο και σιρόπι σφενδάμου, η σοκολατόπιτα ή η τρομερή γαλατόπιτα με αλμυρή κρέμα καραμέλας είναι οι γλυκές προτάσεις που σου φτιάχνουν τη μέρα. Αν είσαι σε πιο μεσημεριανό mood, μπορείς να απολαύσεις κάποιο από τα street πιάτα –από pizza μέχρι hot dog ή το chicken burger– που θα απογειώσεις κρατώντας ένα από τα απεριτίφ ή τα κοκτέιλ της λίστας. Το ωραίο με το Lovely Days είναι ότι μπορείς να βρεις τη γεύση που θέλεις σε ένα περιβάλλον που βάζει λίγο χρώμα στη ζωή σου. Isn’t that lovely;

Σοφοκλή Βενιζέλου 42, Κολοκοτρώνη 35, Περιστέρι 210 5748048 Instagram: lovely.days.ath

Lot51

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ανανεώθηκε για να προσφέρει μια νέα εμπειρία brunch.

LiFO

το αγαπημένο lot51 ανανεώθηκε εκ των έσω για να προσφέρει μια διαφορετική εμπειρία brunch, και το έκανε πολύ καλά! Ξεκινώντας από την κουζίνα του –το inside νέο είναι ότι θα ακολουθήσει και ο υπόλοιπος χώρος–, έκανε τις απαραίτητες αλλαγές ώστε να δημιουργήσει ένα μενού με ιδιαίτερα πιάτα. Κάθε πρόταση είναι οικεία, αλλά η γεύση της σε εκπλήσσει ευχάριστα. Είναι οι σύνθετες παρασκευές –όλες γίνονται in house– αλλά και τα ποιοτικά υλικά που αλλάζουν την όλη εμπειρία σε κάτι πρωτόγνωρο. Με βάση αυτήν τη φιλοσοφία, ό,τι κι αν δοκιμάσεις έχει από πίσω μια διαδικασία μπελαλίδικη που όμως αξίζει τον κόπο. Τα αυγά Benedict σερβίρονται μέσα σε μια φωλιά από πατάτες («hash brown», αν θέλεις να ψαρώσεις κάποιον με την επίσημη ονομασία) που έχουν τεμαχιστεί σε μικρά κομμάτια και δημιουργούν μια ιδιαίτερη τηγανίτα. Το καμένο βούτυρο, η home made hollandaise και τα φύλλα μουστάρδας ολοκληρώνουν την εκδοχή του Lot51 σε ένα κλασικό πιάτο πρωινού. Επειδή όμως αυτό το στέκι κάθε άλλο παρά κλασικό θεωρείται, προτείνει στον κατάλογο του brunch μια συνταγή με λαζάνια που η γεύση τους ανεβάζει επίπεδο σε όσα γνώριζες. Ο κιμάς προέρχεται από μοσχάρι ξηρής ωρίμασης 40 ημέρων (που σημαίνει ότι χάνει την υγρασία του, διατηρώντας όμως μια πλούσια, έντονη γεύση), σιγομαγειρεύεται σε σπιτικό ζωμό από κοτόπουλο και ολοκληρώνεται με το καραμελωμένο κρεμμύδι και το σκόρδο κονφί. Το βάσκικο cheesecake, για το οποίο έχουμε βρεθεί δεκάδες φορές στα τραπεζάκια του Lot51 (αν δεν το έχεις δοκιμάσει, οφείλεις στον εαυτό σου αυτή την απόλαυση), παραμένει σταθερή αξία, απαραίτητη για την ολοκλήρωση της brunch εμπειρίας, ενώ, αν προτιμάς κάτι πιο υγιεινό, θα βρεις εναλλακτικές, όπως τα overnight oats, που θα σε χορτάσουν με τον πιο θρεπτικό τρόπο. Ο καφές της Area51 συμπληρώνει την ευχαρίστηση που νιώθεις στο Lot51, ένα στέκι που έχουμε συνδέσει με τη χαρά της βόλτας στη γειτονιά του Χίλτον.

Παπαδιαμαντοπούλου 24Β, Ιλίσια 6937 337066 Facebook: LOT51 Instagram: lot.51 lot51.gr

15.02.24

LiFO 15.02.24

BRUNCH

Beauty Killed The Beast Πιάτα brunch που εκφράζουν την ομορφιά της γεύσης.

λένε ότι τα μαγαζιά πρέπει να έχουν σύντομα ονόματα που να σου μένουν στο μυαλό. Το Beauty Killed The Beast δημιούργησε τους δικούς του κανόνες, αδιαφορώντας για τα δεδομένα, και κατάφερε να ξεχωρίσει και να μας κάνει να αγαπήσουμε αυτό το στέκι όπου η «ομορφιά πραγματικά νικάει το τέρας». Αν θέλεις να ξεκινήσεις τη μέρα σου με τις καλύτερες προοπτικές, το brunch στο στέκι του Κεραμεικού είναι σταθερή αξία. Το μενού είναι μια δημιουργική ματιά σε συνταγές που έχουν ρίζες στη διεθνή μαγειρική, αλλά διατηρούν κι ένα ελληνικό στοιχείο που σε κάνει να χαμογελάς περήφανα. Ο κατάλογος, ανανεωμένος και βασισμένος πάντα σε φρέσκα υλικά εποχής, προτείνει πιάτα όπως ο παραδοσιακός καγιανάς με κονφί ντομάτας, τα τηγανητά αυγά της γιαγιάς (Granny’s Greek Beakfast) με κατίκι Δομοκού και μοσχαρίσιο λουκάνικο, αλλά και ένα vegan scrambled από tofu, με κρέμα αβοκάντο, μανιτάρια και ντοματίνια. Επειδή το brunch πάντα θα θυμίζει την έννοια του ελληνικού κολατσιού, δεν γίνεται να αντισταθείς στην ανοιχτή σπανακοτυρόπιτα –τίποτα πιο ελληνικό από αυτό το δεκατιανό– ή στο new entry Waffle BLT που συνδυάζει τη γλυκιά φρεσκοψημένη βάφλα με μπέικον, iceberg, ντομάτα και τηγανητό αυγό. Όλα τα πιάτα συνοδεύονται τέλεια από τον αρωματικό καφέ ή από κάποιο από τα «Early Sinn Cocktails» όπως το Bloody Mary με kimchi, wasabi και οyster sauce ή το Cold Brew Martini με τον in house cold brew που αλλάζει την όλη εμπειρία. Αν, πάλι, θέλεις κάτι σε alcohol free, δoκίμασε το ice tea με κρύα εκχύλιση χαμομηλιού και αγαύη, το ευεργετικό matcha latte ή την brazilian lemonade με γάλα καρύδας, καστανή ζάχαρη και ολόκληρα lime. Στο Beauty Killed The Beast, το brunch εκφράζει την όμορφη πλευρά της ζωής!

Παραμυθίας 14, Κεραμεικός 210 5240117 Facebook: Beauty-Killed-theBeast Instagram: beauty_killed_the_ beast

Μ8

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Brunch με ευρωπαϊκό αέρα σε έναν χώρο που συνδέεται με το Κολωνάκι.

LiFO

ο πεζόδρομος της μηλιώνη στο κολωνάκι, που διατηρεί το κοσμοπολίτικο χρώμα του, είναι ο φυσικός χώρος του M8, που συνδέεται με αυτήν τη γειτονιά. Το all-day café restaurant με τον ευρωπαϊκό αέρα και τον elegant chic σχεδιασμό είναι ένα μυστικό του κέντρου που κάνει την καθημερινότητα πιο ενδιαφέρουσα, προσφέροντας κάθε στιγμή την κατάλληλη γεύση αλλά και μια ατμόσφαιρα που μπορεί να σε κάνει να ξεχαστείς από την τρέλα της Αθήνας. Προσεγμένο σε κάθε λεπτομέρεια, το M8 δεν θα μπορούσε παρά να προσφέρει ένα brunch άκρως γευστικό με αρκετές αναφορές στην ελληνική παραδοσιακή κουζίνα, που γίνεται ακόμα πιο νόστιμο χάρη στα εκλεκτά εποχικά υλικά. Για να καταλάβεις την ανωτερότητα των γεύσεων, ίσως πρέπει να ξεκινήσεις από το απλό πιάτο με τα αυγά τηγανητά που σερβίρονται με ψωμάκι και μπέικον –μία από αυτές τις απέριττες συνταγές που αποδεικνύουν ότι η νοστιμιά δεν χρειάζεται πολλά υλικά. Για μια πιο προχωρημένη εμπειρία, θα δοκιμάσεις την ομελέτα φούρνου με απάκι χοιρινό, γραβιέρα Κρήτης, ντοματίνια και ρόκα, ενώ οι αυγόφετες με παστράμι μόσχου, τσένταρ και σος γλυκιάς μαγιονέζας είναι ένα πιάτο πλούσιο σε ελληνικά αρώματα. Τα γλυκά pancakes και τα γλυκά ημέρας είναι must για να συνοδεύσεις τον καφέ σου και να πάρεις την ενέργεια που θέλεις για όλη την ημέρα. Στις πιο healthy επιλογές θα βρεις bowls με γιαούρτι που περιέχουν φρούτα και σπόρους με ιδιότητες superfoods, αν όμως αναζητάς μια εμπειρία πρωινού για 2, τότε μπορείς ν απολαύσεις το breakfast plateau που περιλαμβάνει χωριάτικο ψωμί, μαρμελάδες, μέλι, βούτυρο, καπνιστό ζαμπόν, γραβιέρα Κρήτης, αυγά, γιαούρτι και φυσικό χυμό. Το M8 μπορεί να φιλοξενήσει το διάλειμμα από τη βόλτα ή τη δουλειά με μια σειρά από comfort πιάτα που μπορείς να συνοδεύσεις με ένα ποτήρι κρασί ή ένα early drink, προσφέροντας στην καρδιά της πόλης ένα σημείο συνάντησης που δεν σε απογοητεύει ποτέ!

Μηλιώνη 8 210 3643388 Instagram: m8kolonaki

15.02.24

Η βόλτα στου Ψυρρή καταλήγει σε μια τροπική ατμόσφαιρα.

Ήβης 4, Ψυρρή 210 3213340 Social: ivis4restaurant

το brunch είναι το γεύμα που μπορείς να απολαύσεις χωρίς πολλή σκέψη, χωρίς να έχεις κάνει κουραστικές συνεννοήσεις ή να βιάζεσαι για να προλάβεις, πολύ απλά γιατί αυτή η συνήθεια αφορά τον αυθορμητισμό και την ελευθερία να μπορείς να διαλέξεις ό,τι τραβάει η όρεξή σου από νωρίς το πρωί μέχρι το απόγευμα. Αυτό ακριβώς το brunch θα βρεις στο Ivis4, το φωτεινό εστιατόριο του Ψυρρή που σε οδηγεί σε αυτά τα γραφικά σοκάκια, είτε ένα καθημερινό πρωινό ή για τη βόλτα του Σαββατοκύριακου. Πριν ή μετά τη δουλειά, στο διάλειμμα από τα ψώνια ή με αφορμή ένα επαγγελματικό ραντεβού, το Ivis4 γίνεται σημείο συνάντησης που προσφέρει εξαιρετικές επιλογές φαγητού και κοκτέιλ κάθε στιγμή της ημέρας, άψογο service και μουσικές επιλογές που ευνοούν την κουβέντα. Η ποικιλία Café Danesi Gold σου φτιάχνει τη μέρα και ακολουθούν οι επιλογές brunch όπως το εκπληκτικό Croque Madame με τη βελούδινη μπεσαμέλ, χορταστικές ομελέτες, αλλά και θρεπτικά energy bowls ή berry smoothie bowls. Σε πιο μεσημεριανές προτάσεις θα βρεις μια νόστιμη παραδοσιακή pinsa, το Cheese Steak Sub με στήθος κοτόπουλο πανέ αλλά και burger που παραμένει ψηλά στις επιλογές των foodies αυτού του κόσμου. Τα κοκτέιλ του μπαρ και οι ετικέτες της wine list συνοδεύουν αυτή την απόλαυση που, φυσικά, ολοκληρώνεται με το κατάλληλο γλυκό: γαλακτομπούρεκο με κρέμα μανταρίνι, crème brûlée σοκολάτας και πανακότα με άρωμα βασιλικού και κρέμα από ξινόμηλο ή μια μπάλα παγωτό Kayak, για να μην ξέρεις τι να (πρωτο)διαλέξεις. Ο τροπικός κήπος του Ivis4, o εσωτερικός χώρος που επίσης μοιάζει με αυλή χάρη στην τοιχογραφία του SimplG, το χαμόγελο των ανθρώπων του αλλά και η χαλαρή ατμόσφαιρα σε κάνουν σταθερό επισκέπτη σε αυτό το στέκι που φιλοξενεί τη βόλτα, το ποτό ή ακόμα και τη δουλειά σου σε ένα σκηνικό που σε εμπνέει.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ivis4

Wanna Flirt?

Ανανεώνει τις γεύσεις του και κρατάει αυτό το φλερτ ζωντανό!

BRUNCH

Μίκωνος 15 & Αισώπου 12 Social: wannaflirt_athens

το wanna flirt? ανανέωσε τον κατάλογό του και σε κάνει να θέλεις να ξεκινάς τη μέρα σου στο αγαπημένο σποτ του κέντρου με τη νεορομαντική ατμόσφαιρα. Άλλωστε, κάθε σχέση, για να παραμένει ζωντανή, πρέπει να ανανεώνεται κάθε τόσο ώστε να μην τη βαριέται κανείς. Ο Γιώργος Φουράκης φροντίζει να μη βαρεθούμε ποτέ το Wanna Flirt? που κλείνει 2 χρόνια στις 25 Φεβρουαρίου και ετοιμάζεται να το γιορτάσει με ένα μεγάλο πάρτι – αν είχες βρεθεί στα περσινά γενέθλια, ξέρεις τι να περιμένεις. Μέχρι τότε, η Νεφέλη, η ψυχή του all-day café, σε υποδέχεται με ένα μεγάλο χαμόγελο για να απολαύσεις έναν αρωματικό καφέ και τα πιάτα που ετοιμάζει η head chef Μαρία Σιάχου. Στις νέες προσθήκες θα βρεις το Tacos Breakfast με 3 tacos, scrambled eggs, sweet chilly μαγιονέζα, σπιτική μαρμελάδα ντομάτας, μπέικον και κόκκινη ρόκα, αλλά και ένα λαχταριστό πιάτο με αυγά ποσέ σε κρούστα από κρέμα τυριών, σπανάκι και φέτα που βουτάς το ψωμί και λιώνεις από νοστιμιά. Φυσικά, το Croque Madame παραμένει σταθερή αξία, ικανοποιώντας τα πλήθη των οπαδών αυτού του Lobster loaf με το τηγανητό αυγό, την τυρένια μπεσαμέλ και cheddar sauce. Το French toast στη γλυκιά εκδοχή του φτιάχνεται με αφράτο τσουρέκι αρωματισμένο με ζάχαρη και κανέλα, που περιχύνεται με σοκολάτα, συνοδεύεται από φρούτα του δάσους και βυθίζεται σε χειροποίητη κρέμα πατισερί. Αν είσαι από αυτούς που θέλουν να συνοδεύουν τον καφέ με ένα γλυκό, πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσεις το My Darling Banoffee –είναι τόσο λατρεμένο όσο ακούγεται– με τραγανή γκοφρέτα με πραλίνα φουντουκιού, μους καραμελωμένης μπανάνας, καραμέλα βουτύρου, σαντιγί και φρέσκια μπανάνα, αλλά και το ψητό New York Cheesecake με μύρτιλα που αποτελεί από μόνο του έναν καλό λόγο να θέλεις να φλερτάρεις με τη νοστιμιά. Το Wanna Flirt? θέτει μια ερώτηση που με φόρα απαντάμε «ναι!»

LiFO 15.02.24

BRUNCH

Tartufo

Το νέο εστιατόριο στου Ψυρρή δημιουργεί πιάτα πρωινού με άποψη.

το tartufo είναι το νέο ιταλικό στέκι που μόλις άνοιξε στο ισόγειο του ξενοδοχείου PAREA για να υποδέχεται τους φιλοξενούμενους αλλά και όλους τους περαστικούς από τη γειτονιά του Ψυρρή. Βέβαια, αν πας μία φορά στο Tartufo, θα γίνεις θαμώνας για να απολαμβάνεις ξανά και ξανά την προσεγμένη κουζίνα και τη φινετσάτη ατμόσφαιρά του. Στημένο ανάμεσα στα δρομάκια της Αγίας Θέκλας και Πιττάκη, το Tartufo έχει δύο εισόδους για να υποδέχεται από το πρωί τους ανήσυχους foodies που ψάχνουν μια πιο εστιατορική εκδοχή του brunch. Τα αυγά, που παραμένουν βάση για ένα πρωινό μενού, εδώ προσφέρονται σε μια φιλοσοφία που ξεπερνά τα συνηθισμένα brunch spots και οι κλασικές συνταγές παρουσιάζουν ένα έξτρα ενδιαφέρον και σίγουρα μια έξτρα νοστιμιά. Οι σεφ Αλέξανδρος Λαζούλης και Πίνο Σεκέρι ηγούνται αυτής της προσπάθειας. Τα αυγά ποσέ συνοδεύονται με γουακαμόλε και συνδυάζονται με γαρίδες, τα τηγανητά αυγά αρωματίζονται με φρέσκια τρούφα και αποκτούν μια spicy σπιρτάδα από το τσίλι, ενώ εντυπωσιακό είναι και το πιάτο με τον καπνιστό σολομό σε ψωμί μπριός με scrambled eggs. Στις must προτάσεις του brunch συγκαταλέγεται σίγουρα και το μοσχάρι black angus με ψωμί μπριός, σπαράγγια και hollandaise. Για εκείνους που ξυπνάνε μόνο αν συνδυάσουν τον καφέ τους με κάτι γλυκό, υπάρχουν φρεσκοψημένα κρουασάν (βουτύρου, σοκολάτας ή με φιστίκι) αλλά και τα pancakes με πραλίνα και καρύδια. Όλα αυτά σερβίρονται μέχρι τις 12 (άντε και λίγο παραπάνω) σε μια φωτεινή ατμόσφαιρα που κάνει τις ημέρες πιο όμορφες, οπότε το μενού του Tartufo με comfort πιάτα της μεσογειακής και ιταλικής κουζίνας μετατρέπεται σε lunch και dinner, όσο περνάει η μέρα. Η cocktail list, προσεγμένη ώστε να ταιριάζει με το όλο concept, είναι ανοιχτή από νωρίς για early drinks μαζί με το brunch ή το μεσημεριανό break. Το Tartufo μόλις ήρθε για να κάνει εντύπωση και τα καταφέρνει πολύ καλά!

Αγίας Θέκλας 9 & Πιττακή 8, Ψυρρή 210 3315458 Instagram: @tartufo.athens

Usurum

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Brunch and κοκτέιλ σε έναν χώρο που συνδέει τη σύγχρονη διατροφή με την ελληνική παράδοση.

LiFO

περνώντας έξω από το usurum, σου έρχονται ξαφνικά κύματα θετικής ενέργειας και δεν γίνεται να μη γυρίσεις να χαζέψεις τις παρέες που κάθονται στα τραπέζια της χαριτωμένης αυτής αυλής που μοιάζει σαν μια μικρή κάψουλα χαράς μέσα στο κέντρο της Αθήνας. Αυτός ο Brunch and Cocktails προορισμός του Ψυρρή προσφέρει από το πρωί μέχρι το βράδυ πιάτα φτιαγμένα με προσοχή και ποιοτικά υλικά που απολαμβάνεις ακόμα περισσότερο μέσα σε αυτήν τη happy ατμόσφαιρα. Το brunch, φυσικά, γίνεται μια εμπειρία γεμάτη χρώματα, αρώματα και νοστιμιά που συνδυάζονται σε πιάτα όπως το Quinoa Bowl με κέιλ, καρότο, τζίντζερ, αβοκάντο, γλυκοπατάτα και ρεβίθια, συνοψίζοντας την έννοια της μεσογειακής πολύτιμης διατροφής. Η ομελέτα με ασπράδια, ψητές ντομάτες, πέστο βασιλικού και πίκλες κρεμμυδιού, το sando club sandwich με φιλέτο κοτόπουλο, αλλά και το Croque Madame με αυγά ποσέ είναι κάποιες από τις γευστικές προτάσεις του Usurum για να ξεκινήσεις τη μέρα ή για να συνεχίσεις μετά από ένα χαλαρωτικό, γευστικό lunch break. Από το μενού δεν λείπουν οι γλυκές επιλογές, όπως τα pancakes με σοκολάτα, το croissant snickers ή το εκπληκτικό βάσκικο cheese cake. Στην άλλη πλευρά της διατροφής βρίσκονται οι υγιεινές επιλογές που προσφέρει το Usurum και μπορεί να σε κάνουν φανατικό μόλις τις δοκιμάσεις. Τα smoothies γίνονται ολοκληρωμένα γεύματα με θρεπτική αξία που αξίζει να δοκιμάσεις. Popeye με σπανάκι, σπιρουλίνα, μάκα, kiwi, πράσινο μήλο και λεμόνι, Hulk με πρωτεΐνη από ορό γάλακτος, φιστικοβούτυρο και γάλα βρόμης ή Mango Morning με μάνγκο, μπανάνα, γύρη και χυμό πορτοκάλι είναι μικρές βόμβες ενέργειας που σε κρατάνε σούπερ χορτάτο για ώρες. Το Usurum θα σου προσφέρει και φανταστικά κοκτέιλ που μπορείς να συνδυάσεις με τα πιάτα από νωρίς το πρωί μέχρι το βράδυ, κάνοντας βόλτα σε αυτή την εμβληματική γειτονιά της Αθήνας. Αυτό το στέκι ταιριάζει τέλεια στην ατμόσφαιρα του Ψυρρή, όπου η παράδοση συναντά τη σύγχρονη αισθητική της υγιεινής κουζίνας.

Λεπενιώτου 19 212 0002363 usurum.gr Social: usurum_psiri

15.02.24

Ο νέος που ήρθε να προστεθεί στα στέκια του καλού brunch.

BRUNCH

Πλ. Μεσολογγίου 5 210 7298038 Social: veniamin.ath

το βενιαμίν ήρθε πριν από έναν χρόνο στη γειτονιά του παγκρατίου και έφερε μαζί του μια ευχή που μας αφορά όλους: «Μay you stay forever young»! Το νέο day 'n' night cafe-bar προσπαθεί με κάθε τρόπο να σε κάνει να νιώσεις εκείνη την ανεμελιά του μικρού παιδιού που έχει την τόλμη να διεκδικεί όσα επιθυμεί. Είναι τα happy vibes του χώρου, οι γεύσεις που σου θυμίζουν ότι πάντα υπάρχει κάτι που δεν έχεις δοκιμάσει αλλά και οι χαμογελαστοί άνθρωποι που κάνουν τα πάντα για να σε περιποιηθούν μέσα σε μια εντελώς οικεία ατμόσφαιρα. Οι κόκκινες καρέκλες με τον μεταλλικό σκελετό, η ξύλινη επένδυση στους τοίχους και τα old school φυτά εσωτερικού χώρου θα σου θυμίσουν σπίτια από τη δεκαετία των ’60s, τότε που το χρώμα ήταν απαραίτητο στοιχείο κάθε διακόσμησης. Βέβαια, στο Βενιαμίν όλα αυτά συνδυάζονται με διαφορετικά στυλ (από τη σιδερένια τζαμαρία μέχρι τις φωτογραφίες του Helmut Newton), δημιουργώντας ένα πρωτότυπο mix and match που σου φτιάχνει κυριολεκτικά το κέφι. Σε αυτό το μακρόστενο στέκι που λούζεται στο πρωινό φως θα απολαύσεις γεύσεις brunch δίπλα στο εκπληκτικό Samba blend που συνδυάζει κόκκους από 4 χώρες και 2 διαφορετικά estates. Ένα τέτοιο χαρμάνι δεν θα μπορούσε παρά να συνδυάζεται με πιάτα εξίσου προσεγμένα που φτιάχνονται με εκλεκτά υλικά και συνταγές όπου πρωταγωνιστούν οι χειροποίητες παρασκευές. Κι όταν λέμε χειροποίητες, το εννοούμε κυριολεκτικά, αφού ακόμα και τα ψωμιά φτιάχνονται από προζύμι που «ταΐζει» καθημερινά η ομάδα της κουζίνας για να προσφέρει ένα άπαιχτο αποτέλεσμα. Τα αυγά –ολόφρεσκα κι αυτά– προσφέρονται σε διαφορετικές νόστιμες εκδοχές, από τα κλασικά μάτια μέχρι σπαστά με ντοματίνια κονφί και γραβιέρα Νάξου ή ποσέ με αβοκάντο και προζυμένιο ψωμί ολικής. Το Βενιαμίν, που στηρίζει με τον τρόπο του το δικό μας δεκατιανό ως την ελληνική ερμηνεία του brunch, φτιάχνει και πολύ νόστιμα σάντουιτς με πρωτότυπους συνδυασμούς, π.χ. με παλαμίδα κονφί, μαγιονέζα ταρτάρ, λεμόνι κονφί, πίκλα αγγούρι και φρέσκο κρεμμυδάκι ή σύγκλινο Καλαμάτας, ξινομυζήθρα και μαρμελάδα κολοκύθας που έρχεται από την οικογενειακή καλλιέργεια στην Αργολίδα. Οι γλυκές κρέπες παραμένουν δυνατό χαρτί που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσεις –με πραλίνα φουντουκιού, αμύγδαλο και κόκκινα φρούτα–, αλλά εκείνο που εντυπωσιάζει με την απλότητά του είναι το κέικ καρότου που συνοδεύεται από ένα ποτήρι γάλα. Σύντομα θα προστεθούν κι άλλα πιάτα που δεν συναντάς συχνά σε ένα brunch μενού, όπως τα συκωτάκια πουλιών έτσι όπως δεν τα έχεις ξαναδοκιμάσει. Το Βενιαμίν εκφράζει τον αυθορμητισμό της νεότητας μαζί με τη σοφία της αυθεντικής γευστικής απόλαυσης.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Βενιαμίν

LiFO 15.02.24

BRUNCH

Café Café

Ένα στέκι στο Περιστέρι γίνεται προορισμός για όλους.

το περιστέρι είναι μια γειτονιά ζωντανή που έχει τα δικά της στέκια και αν είσαι από εκεί, τα γνωρίζεις καλά. Αν, πάλι, δεν είσαι της περιοχής, πρέπει να μάθεις ότι το Café Café είναι από τα μαγαζιά που χρόνια τώρα μαζεύει παρέες για καφέ ή ποτό αλλά και πεινασμένους brunchers που ξέρουν ότι εδώ θα βρουν νόστιμα πιάτα πρωινού για να ξεκινήσουν την ημέρα όπως ακριβώς πρέπει, με αρωματικό espresso και συνταγές φτιαγμένες όπως στο σπίτι ενός φιλικού σπιτιού. Αν αναζητάς ένα γλυκό boost, πρέπει να δοκιμάσεις την αυγόφετα από τσουρέκι με πραλίνα φουντουκιού, butterscotch, μπανάνα και φουντούκι ή τα red velvet pancakes με κρέμα red velvet, φράουλες και σιρόπι. Αν πάλι είσαι από αυτούς –τους πολλούς– που θέλουν το πρωί να φάνε ένα γεύμα που θα τους κρατήσει όλη μέρα, τα αυγά scrambled καγιανά με ντομάτα, κρεμμύδι, ντοματίνια και τριμμένη φέτα είναι ένα πιάτο που έρχεται από την ελληνική παράδοση και συνεχίζει να ενθουσιάζει με τη γεύση του ακόμα και τους πιο ψαγμένους της γεύσης. Μη διστάσεις να βουτήξεις το ζυμωτό ψωμί που κάνει την απόλαυση αυθεντικά μοναδική. Το Café Café φτιάχνει και νόστιμα σάντουιτς, όπως το Οpen Αvocado με γουακαμόλε, αβοκάντο, τριμμένη φέτα και αυγό ποσέ, που παίρνει ένα ιδιαίτερο άρωμα από τον κόλιανδρο και ξεχωρίζει. Αυτό το στέκι γίνεται all-day προορισμός, αλλά ειδικά κάθε Παρασκευή και Σάββατο υποδέχεται μέχρι αργά τις βόλτες και τις εξόδους σας για ποτό ή κοκτέιλ. Κάθε Κυριακή μπορείς να διασκεδάσεις με τα θεματικά πάρτι που στήνονται στον χώρο, με μουσικές από τα ’80s και τα ’90s. Ενώ κάθε Café Café έχει πάντα να σου προσφέρει κάτι που θα σου αρέσει και εύκολα γίνεσαι σταθερός πελάτης ή μάλλον πιστός φίλος.

Αιμιλίου Βεάκη 60, Περιστέρι 210 572 0060 Social: Cafe.Cafe.Peristeri

Tailor’s House

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Γεύσεις brunch σε ένα εντυπωσιακό σκηνικό.

LiFO

το tailor’s είναι από εκείνα τα μαγαζιά που δεν γίνεται να μην προσέξεις. Η πληθωρική αισθητική του ήρθε στην πλατεία της Αγίας Ειρήνης κι έδωσε έναν άλλο αέρα σε αυτήν τη γειτονιά του κέντρου που συνεχώς μας εκπλήσσει ευχάριστα. Τα εντυπωσιακά murals, οι αριστοκρατικοί πολυέλαιοι και η vintage επίπλωση δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που μοιάζει με σκηνικό από ταινία. Εδώ η υπόθεση brunch είναι τόσο προσεγμένη όσο περιμένεις καθώς περνάς την πόρτα του Tailor’s: mainstream πιάτα που δεν γίνεται να αφήσουν κανέναν παραπονεμένο, αφού το μενού έχει απ’ όλα. Αυγά σε διάφορες εκδοχές –άλλωστε παραμένουν οι leaders του brunch–, από scrambled και Benedict μέχρι μαμαδίστικες αυγοφέτες τσουρεκιού με μαρμελάδα φράουλα και ροδάκινο, μπανάνα και λευκή σοκολάτα, pancakes σε λαχταριστές συνταγές –πρέπει να δοκιμάσεις αυτά με την κρέμα μπουγάτσας, κανέλα και λευκή σοκολάτα– αλλά και μια σειρά από πιάτα που γίνονται εξαιρετικό lunch break. Τα Greek style tacos είναι σίγουρα στα must try –σιγομαγειρεμένο χοιρινό, πίκλα κρεμμυδιού, τζατζίκι και ντομάτα– όπως και τα chicken bao buns με παναρισμένο κοτόπουλο και μαγιονέζα τρούφας. Η κουζίνα του Tailor’s δημιουργεί comfort πιάτα που μπορείς να απολαύσεις ακόμα και με ένα ποτήρι κρασί σε μια λογική all-day brunch. Εξαιρετικό ριζότο ή pasta, νιόκι με κοτόπουλο και πέστο βασιλικού ή πίτσα σε διαφορετικές εκδοχές –η Prosciutto με λάδι τρούφας είναι φανταστική–, ό,τι κι αν διαλέξεις θα σε ενθουσιάσει και στη γεύση αλλά και στην παρουσίαση. Άλλωστε, εδώ η υψηλή αισθητική γίνεται βάση για μια εμπειρία που αφορά όλες τις αισθήσεις και όχι μόνο τη γεύση. Κι αυτό είναι που κάνει το Tailor’s αγαπημένο στέκι που μπαίνει αμέσως στη λίστα με τα favourite του κέντρου.

Tailor’s House, πλ. Αγίας Ειρήνης 2, Μοναστηράκι 210 3235388 Social: tailorshouse_athens

15.02.24

Ήρθε στο Περιστέρι και κάνει το νόστιμο brunch να μοιάζει εύκολη υπόθεση.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Easy Peasy

στην ερώτηση «μπορώ να βρω ένα στέκι για να απολαμβάνω το brunch;» η απάντηση είναι «Εasy Ρeasy»! Το νέο spot του Περιστερίου ήρθε για να αποδείξει ότι είναι πανεύκολο να περάσεις καλά όταν βρίσκεσαι σε έναν χώρο που φτιάχτηκε για να σε κάνει να νιώθεις όμορφα και με όρεξη να δοκιμάσεις όσα έχει να προσφέρει. Ανάμεσα σε αυτά, τον εξαιρετικό καφέ Dimello THREE CONTINENTS, τη νέα σειρά χαρμανιών του Dimello με πιστοποίηση Rainforest Alliance: τρεις ήπειροι, τρία διαφορετικά χαρμάνια από κόκκους 100% Arabica, με τα καλύτερα χαρακτηριστικά από την καθεμία. Κάθε γουλιά θα σε ταξιδέψει σε έναν ξεχωριστό κόσμο του καφέ, σε μια αναζήτηση για την τέλεια εμπειρία καφέ. Το χαρμάνι AMERICAS, με αρώματα και γεύσεις από κόκκινα, κίτρινα και πυρηνόκαρπα φρούτα της Αμερικής, σοκολάτα και γλυκούς, ήπιους ξηρούς καρπούς, το ASIA, με μαύρη σοκολάτα, αρώματα καπνού και μπαχαρικών, και το AFRICA, με άρωμα από γιασεμί, πορτοκάλι και λεβάντα, κιτρικά φρούτα, ανανά και φράουλα, το καθένα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του αποτελεί από μόνο του έναν καλό λόγο για να ξεκινήσεις τη μέρα σου στο Easy Peasy. Συνταγές εμπνευσμένες από το σπιτικό πρωινό –άλλωστε στο Easy Peasy νιώθεις ότι είσαι σπίτι σου– είναι τα αυγά μελάτα με γραβιέρα και λουκάνικο και η παραδοσιακή σπανακόπιτα ταψιού ή στραπατσάδα με τριμμένη φέτα και ντομάτα. Στον δρόμο της παράδοσης κινούνται και οι τηγανίτες με κανέλα και σιρόπι σφένδαμου, που συνοδεύονται από παγωτό βανίλια, ενώ δεν λείπουν οι επιλογές υγιεινής διατροφής όπως το μούσλι με γάλα αμυγδάλου, βρόμη, κανέλα και φιστικοβούτυρο ή το γιαούρτι με γκρανόλα, μύρτιλα και μέλι. Όλα φτιαγμένα με εκλεκτά υλικά και σερβιρισμένα σε χάρτινες συσκευασίες για να μπορείς να τα απολαύσεις ακόμα και on the way, ώστε να νιώθεις ότι η υπόθεση brunch είναι easy peasy.

BRUNCH

Αιμιλίου Βεάκη 12, Περιστέρι 6978 949361 Social: easypeasy.ath

LiFO 15.02.24

BRUNCH

Kobra

Ανατρεπτικό στέκι με γεύσεις brunch που συνοδεύονται από special ροφήματα.

το ανατρεπτικό kobra παραμένει αγαπημένο για την όλη ατμόσφαιρα που τολμά να συνδυάζει την ποπ αισθητική με το ερώτημα που φιγουράρει με νέον στον τοίχο: «got Mozart?». Σε αυτό το ξεχωριστό στέκι το brunch γίνεται συνήθεια που σε κάνει να σηκώνεσαι από το κρεβάτι με χαμόγελο ή να περιμένεις με ανυπομονησία εκείνη τη στιγμή μέσα στην ημέρα που θα γευτείς τα πιάτα που ετοιμάζει ο σεφ Μάνος Σαρρής. Άλλωστε το Kobra ξέρει ότι μπορεί να θέλεις να κοιμηθείς λίγο παραπάνω, γι’ αυτό σερβίρει καθημερινά από τις 10:00 μέχρι τις 16:00 νοστιμιές αλμυρές και γλυκές που μπορείς να συνοδεύσεις είτε με έναν ιδιαίτερο καφέ είτε με κάποιο κοκτέιλ. Και στις δύο κατηγορίες θα βρεις κάτι να σε ενθουσιάσει. Ο Japanese cold brew, που εκχυλίζεται in house, το Ginger Cortado ή ένα αρωματικό Mantolatte με γάλα αμυγδάλου είναι κάποια από τα special ροφήματα που φυσικά ταιριάζουν με τα ιδιαίτερα πιάτα που δημιουργεί στην κουζίνα ο σεφ. Το γαλατόψωμο με scrambled αυγά, μπέικον και αβοκάντο και το σάντουιτς με κοτόπουλο και παρμεζάνα είναι στα must try, ενώ οι vegetarians θα λατρέψουν την ομελέτα με ασπράδια, κρέμα από μανούρι, σπανάκι και πράσινη σαλάτα. Οι αυγόφετες από μπριός με κρέμα βανίλια, μαρμελάδα φράουλα και πραλίνα από φιστίκι είναι μια γλυκιά λιχουδιά από εκείνες που σε κάνουν να θυμηθείς πώς είναι να γεύεσαι κάτι για πρώτη φορά. Η μπάρα του Kobra, πάντα ανοιχτή και έτοιμη να σε καταπλήξει με τα φανταστικά κοκτέιλ, σερβίρει από νωρίς μείξεις που ταιριάζουν με το brunch και γίνονται ιδανική επιλογή για το μεσημεριανό διάλειμμα. Αυτό το στέκι είναι καθημερινή στάση που σε παρασύρει στο σύμπαν του τόσο, που δεν θέλεις να επιστρέψεις στην καθημερινότητα της πόλης.

Ναυαρίνου 11, Εξάρχεια 210 3638134 Facebook: Kobra Instagram: kobra.est2020

Florú

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ένα νέο στέκι που καταργεί την έννοια της χωρητικότητας.

LiFO

όταν αγαπάς κάτι πάρα πολύ, θέλεις να δώσεις το όνομά του σε καθετί που δημιουργείς με την ίδια αγάπη. Το Flor πήρε το όνομα της σκυλίτσας που είχε η Κωνσταντίνα –και πρόσφατα έχασε–, διατηρώντας ζωντανή μια μεγάλη λατρεία που παίρνει τη μορφή της συμπερίληψης, της αποδοχής και της ισότητας σε ένα queer friendly στέκι, ανοιχτό σε όλους. Το Flor , αν και μικροσκοπικό, νιώθεις πράγματι ότι χωράει τους πάντες και τα πάντα. Ένα safe space που ανοίγει από νωρίς το πρωί, σερβίροντας ένα εκλεκτό χαρμάνι Ipanema από την kawacom και πιάτα που μπορείς να απολαύσεις όλη την ημέρα. Ακολουθώντας μια φιλοσοφία vegan και vegetarian, η ομάδα του Flor με σεφ τον Γιώργο Βαϊδάνη φτιάχνει καθημερινά στην κουζίνα meat free σάντουιτς και σαλάτες με φρέσκα υλικά, όπως το ομώνυμο sandwich με vegan mayo, μουστάρδα, φυτικό τυρί, iceberg, ντομάτα, αποξηραμένο κρεμμύδι και tofu, τις σαλάτες της ημέρας με λαχανικά, ζυμαρικά και meatless πρωτεΐνη που εναλλάσσονται κάθε τόσο και αποτελούν ένα πλήρες γεύμα αλλά και το εκπληκτικό Tostaki με κρατσανιστό ψωμάκι τοστ, βούτυρο, τυρί, αυγό και ντομάτα, το οποίο ψήνεται σε μαντεμένια πλάκα και αποκαλύπτει το μεγαλείο της νοστιμιάς που βρίσκεται στην απόλυτη απλότητα των υλικών. Αν πας στο Flor , δεν γίνεται να μη δοκιμάσεις τον κορμό που φτιάχνουν τα παιδιά με σοκολάτα και αλατισμένο φιστικοβούτυρο (συνδυασμός-αποκάλυψη) χωρίς προσθήκη ζάχαρης, αφού χρησιμοποιούν αγαύη, ενώ στα all-day κοκτέιλ πρωταγωνιστεί η Paloma που μπορεί να συνοδεύει από νωρίς τις αλμυρές γεύσεις. Ο χώρος που σχεδίασε η αρχιτέκτων Κονδυλία Σεφερλή-Φραντζή φιλοξενεί Παρασκευές και Κυριακές DJ sets και σύντομα θα παρουσιάζει events όπως stand up comedy shows. Κι αν με την πρώτη ματιά σού φαίνεται ότι όλα αυτά δεν χωράνε εδώ, το Flor αποδεικνύει πως όταν θέλεις, υπάρχει αρκετός χώρος για όλα τα άτομα.

Αιγίνης & Ύδρας 210 8813956 Social: floru.ath

15.02.24

Φρεσκοκαβουρδισμένος καφές και χειροποίητα πιάτα brunch.

Αιμιλίου Βεάκη 29, Περιστέρι 210 5776010 mindthecup.gr Social: mindthecup.co

το mind the cup δεν είναι απλώς ένα coffee bar. Είναι εκείνο το στέκι όπου η διαδρομή «from harvest to consume» ζωντανεύει, σκορπίζοντας το άρωμα του φρεσκοκαβουρδισμένου καφέ. Το καβουρδιστήρι που βρίσκεται στο πατάρι ψήνει καθημερινά τους πράσινους κόκκους που έρχονται από διαφορετικά μέρη της γης για να μπορείς να δοκιμάζεις πάντα ένα νέο γευστικό προφίλ. Μάλιστα, εκτός από τον καφέ ροής, μπορείς να βρεις κι άλλες προτάσεις που προκύπτουν από τις συνεχείς δοκιμές και τους πειραματισμούς της ομάδας του Mind the Cup. Εκείνο που παραμένει σταθερό είναι η specialty ταυτότητα των καφέδων από 100% Arabica κόκκους που μπορείς να προμηθευτείς και για το σπίτι από το retail corner του μαγαζιού. Κι επειδή ένας τόσο προσεγμένος καφές πρέπει να συνοδεύεται από αντίστοιχες γεύσεις, το brunch αποτελείται από πιάτα χειροποίητα, παρασκευές που γίνονται στην κουζίνα του Mind the Cup. Πρωταγωνιστής είναι το φρέσκο ζυμάρι 12ωρης ωρίμανσης που γίνεται βάση για τη λεπτή και τραγανή πίτσα αλλά και το πεϊνιρλί με διαφορετικούς συνδυασμούς. Στα must try και το μπέργκερ με τραγανό φιλέτο κοτόπουλο σε ψωμάκι μπριός, ενώ το πρωινό με τηγανητά αυγά, πατάτες τηγανητές και παρμεζάνα εκφράζει την πιο core πλευρά του πρωινού γεύματος. Στο Mind the Cup θα απολαύσεις και γλυκές προτάσεις που συνοδεύουν τέλεια τον καφέ. Ο χειροποίητος κορμός είναι κλασική αξία, αλλά και οι παραδοσιακές τηγανίτες με μέλι και κανέλα – αν θέλεις, μπορείς να τα συνδυάσεις με παγωτό καϊμάκι για μια ονειρεμένη εμπειρία. Ξεχωριστές προτάσεις η γλυκιά πίτσα με πραλίνα και λευκή σοκολάτα αλλά και η ιδιαίτερη εκδοχή της μπουγάτσας. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το spot έχει μπει στη λίστα του Buzzfeed με τα 25 top coffee shops που πρέπει να επισκεφτείς σε όλο τον κόσμο. Το καλό για εμάς είναι ότι αρκεί να πάμε μέχρι το Περιστέρι.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Mind the Cup

Jardin

A L L D A Y S T O R IES Ένας μυστικός κήπος μέσα σε ένα πάρκο γίνεται all-day στέκι.

BRUNCH

Ναυάρχου Βότση 1, Καλλιθέα 213 0323806 jardin_alldaystories

στο πάρκο σταύρος νιάρχος, που έτσι κι αλλιώς έχει οριοθετήσει μια ξεχωριστή γειτονιά, βρίσκεται ο μυστικός κήπος του Jardin all day stories που όντως γράφει τις δικές του καθημερινές ιστορίες, όπως ακριβώς λέει το όνομά του. Κι αυτές οι ιστορίες έχουν γεύση από το πλούσιο μενού, την ενημερωμένη λίστα κρασιών αλλά και τα κοκτέιλ που συνοδεύουν από νωρίς τη βόλτα σου σε αυτήν τη γωνιά του κέντρου. Το Jardin all day stories φιλοξενεί τους λάτρεις του brunch προσφέροντας πιάτα εύκολα που δεν γίνεται να μη λατρέψεις για την ιδιαίτερη νοστιμιά τους. Μάλιστα, στον κατάλογο που μόλις δημιούργησε ο σεφ Μιχάλης Σινγκ θα βρεις scrambled eggs με προζυμένιο ψωμί, αβοκάντο, ντοματίνια και σχοινόπρασο, αλμυρά pancakes με κοτόπουλο, μπέικον, αυγό και παρμεζάνα, αλλά και ένα αφράτο sando με παναρισμένο κοτόπουλο, coleslaw και crispy κρεμμύδι. Επειδή η περιοχή είναι προορισμός για τους λάτρεις του τρεξίματος ή όσους απολαμβάνουν το γρήγορο περπάτημα, το Jardin all day stories φροντίζει και για τη δική τους στάση ενέργειας με fit προτάσεις, όπως η ομελέτα με ασπράδια, μανιτάρια, σπανάκι και σχοινόπρασο. Για τις υπόλοιπες στιγμές που έχεις ανάγκη μια γλυκιά «αμαρτία», αξίζει να ενδώσεις στη γλυκιά pinsa με ανάμεικτη πραλίνα φουντουκιού, τριμμένο μπισκότο και oreo, που μάλλον θα μοιραστείς με κάποιον ακόμα, ή στα red velvet pancakes με κρέμα βανίλιας, φρέσκες φράουλες, λευκή σοκολάτα και oreo. Σε έναν χώρο που πραγματικά θυμίζει κήπο, ο Πέτρος και ο Κώστας έχουν δημιουργήσει ένα στέκι που μοιάζει σαν φυσική συνέχεια του πάρκου και φιλοξενεί καθημερινά χαρούμενες παρέες. Ή παρέες που παίρνουν κάτι από τη χαρά αυτού του πράσινου σκηνικού.

LiFO 15.02.24

BRUNCH

Mama’s Stories Το αγαπημένο στέκι στα Βριλήσσια φροντίζει να ξεκινάς τη μέρα με χαμόγελο.

το mama’s stories διηγείται καθημερινές ιστορίες φτιαγμένες με φρέσκα υλικά και μπόλικη φροντίδα για να δημιουργήσει το καλύτερο πρωινό που μπορείς να γευτείς για να ξεκινήσεις τη μέρα σου. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το στέκι στα Βριλήσσια έχει γίνει κλασικός προορισμός για brunch, που εύκολα γίνεται αγαπημένη συνήθεια. Εδώ νιώθεις ότι κάποιος σε φροντίζει πραγματικά, αφού η ομάδα του Mama’s είναι ταγμένη σε αυτό το task και το αποδεικνύει με τη χαρούμενη ατμόσφαιρα που σου φτιάχνει το κέφι από την πρώτη στιγμή και σου ανοίγει την όρεξη για τα φανταστικά πιάτα του brunch menu. Εδώ θα βρεις μια σειρά από συνταγές με αυγά –μεγάλοι πρωταγωνιστές στην κατηγορία– που επιβεβαιώνουν το σλόγκαν «mama loves you!» Το The Beast είναι η εκδοχή του avocado toast με χωριάτικο ψωμί ολικής, μπέικον, κρέμα αβοκάντο, αυγό τηγανητό, φέτα ΠΟΠ και sweet chilli sauce που δίνει μια άλλη διάσταση. Πολύ νόστιμες και οι ομελέτες σε διαφορετικές συνταγές –οι λάτρεις της τρούφας θα αγαπήσουν την αρωματική truffle–, ενώ οι πιο τολμηροί θα πρέπει να δοκιμάσουν τα αυγά Shakshuka, μια spicy ανατολίτικη συνταγή με κόκκινη σάλτσα αρωματισμένη με harissa, ras el hanut και φέτα που δροσίζει όσο πρέπει, ισορροπώντας την ένταση του πιάτου. Οι επιλογές περιλαμβάνουν φανταστικά αλμυρά pancakes αλλά και λαχταριστά γλυκά – τα Bueno pancakes έρχονται με ένα κομμάτι από την αγαπημένη λιχουδιά στην κορυφή. Το brunch του Mama’s σε περιμένει καθημερινά μέχρι τις 15:00, αλλά η κουζίνα δεν σταματά ποτέ να σε προκαλεί με all-day πιάτα όπως η περίφημη πίτσα ή τα χορταστικά μπέργκερ. Ένα στέκι που φροντίζει όλη μέρα να περνάς καλά και να τρως όλο το φαγητό σου!

Πλατεία Αναλήψεως - Εθνικής Αντιστάσεως, Βριλήσσια 211 4116363 Facebook: Mama’s Instagram: @mamas.stories

Folk.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Ένα παιχνίδι γεύσεων, όπου πρωταγωνιστείς πάντα εσύ.

LiFO

ποιος είπε ότι οι γωνίες έχουν κορυφή; Το Folk., που ανατρέπει τους κανόνες και είναι στημένο σε μια κυκλική γωνιά του κέντρου, εκεί όπου το 1841 ο Σπυρίδων Παυλίδης άνοιξε ένα από τα γνωστότερα στέκια της Αθήνας, το «Γλυκοποιείον Παυλίδη». Στη συμβολή των οδών Αιόλου και Βύσσης βρίσκεται αυτό το στέκι με την τελεία στο όνομα, που μοιράζει happy vibes όλη μέρα και γίνεται στάση για καφέ, ποτό ή φαγητό μέσα από ένα μενού που συνδυάζει τις κουζίνες της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Ο σεφ Γρηγόρης Κρητικός δημιουργεί σύγχρονα πιάτα που βασίζονται στις εξαιρετικές πρώτες ύλες και συνδυάζουν την κλασική αξία της μεσογειακής διατροφής με τη σύγχρονη μαγειρική τέχνη. Το brunch του Folk. είναι μια γευστική απόλαυση που έχει απ’ όλα. Γιαούρτι με γκρανόλα, φρούτα και μέλι, αυγά Benedict που μπορείς να εμπλουτίσεις με υλικά της αρεσκείας σου (από αβοκάντο και μπέικον μέχρι χοιρινή λούζα από την Τήνο ή καπνιστό σολομό) αλλά και γιαγιαδίστικη ομέλετα με λουκάνικο ή λαχανικά. H κατηγορία «sandwich» ξεχωρίζει με τους πρωτότυπους συνδυασμούς υλικών, ανεβάζοντας τον γευστικό πήχη σε όσα έχεις δοκιμάσει μέχρι τώρα. Το Banoffee επίσης «χτίζεται» με διαφορετικά υλικά για να γευτείς ακριβώς τη γεύση που θέλεις, ενώ οι vegan θα βρουν τις δικές τους χορταστικές προτάσεις, όπως το vegan burger με σπιτικό μπιφτέκι από καπνιστή μελιτζάνα και ρύζι. Οι γεύσεις του Folk. προσφέρονται μέχρι αργά, δημιουργώντας στιγμές που μπορείς να συνοδεύσεις με κάποιο κρασί από τη λίστα του ελληνικού αμπελώνα ή ένα κοκτέιλ από την μπάρα. Μην παραλείψεις με τίποτα τη φημισμένη Τσοκολατίνα του Παυλίδη, μια vegan συνταγή με βάση την bitter σοκολάτα που τιμά τον Σπυρίδωνα Παυλίδη. Το Folk. καταφέρνει όχι μόνο να σε κάνει να νιώσεις τη χαρά της απόλαυσης αλλά και να δημιουργεί ένα παιχνίδι αλληλεπίδρασης όπου πρωταγωνιστής είσαι πάντα εσύ και η παρέα σου. Τελεία.

Βύσσης 2, Αθήνα 210 3221219 Social: @folkathens

15.02.24

Γεύσεις ελληνικής κουζίνας με κρητικό άρωμα σε ένα ελληνικό bistro.

Πλ. Βαρνάβα 9 Social: metompardon

η old-school έκφραση «με το μπαρδόν» γίνεται έμπνευση για ένα νέο all-day μπιστρό με ελληνικό χαρακτήρα και την υπογραφή της ομάδας του Geppetto. Το Μπαρδόν ήρθε να προστεθεί στον γευστικό χάρτη του Παγκρατίου που έτσι κι αλλιώς αποτελεί σταθερή αξία όταν θέλεις να απολαύσεις καφέ, ποτό, φαγητό ή ένα νόστιμο brunch. Το Μπαρδόν σε υποδέχεται σε μια ατμόσφαιρα με παραδοσιακό χαρακτήρα, όπου τα βλέμματα κλέβει ο εντυπωσιακός χειροποίητος πολυέλαιος που θυμίζει άλλες εποχές. Το ίδιο συμβαίνει και με τα πιάτα που θα βρεις στο μενού, αφού θυμίζουν την αυθεντική ελληνική κουζίνα με αρκετές κρητικές αναφορές και με όλη την αγνότητα της σπιτικής μαγειρικής. Το brunch ή κολατσιό επί το ελληνικότερον, σερβίρεται 9:00-14:30, διατηρώντας την ταυτότητα του late breakfast, και περιλαμβάνει κυρίως πιάτα με αυγά που αποδεικνύουν ότι στην πραγματικότητα δεν χρειάζεσαι τίποτε άλλο για να ξεκινήσεις τη μέρα σου. Τα αυγά μάτια τηγανίζονται σε στακοβούτυρο και μπαίνουν πάνω σε ένα κομμάτι παραδοσιακή μαραθόπιτα με κρέμα γαλομυζήθρας και ντομάτα καρέ. Το Croque Madame είναι μια ελληνική εκδοχή με αυγόφετες, γραβιέρα, απάκι και κρέμα καλαμποκιού και ο καγιανάς γίνεται ένα πεντανόστιμο μαμαδίστικο γεύμα που σου δίνει ενέργεια για όλη την ημέρα. Ακόμα και το τοστ είναι μια περιποιημένη version του αγαπημένου σνακ, που εδώ φτιάχνεται με παραδοσιακό ψωμί, γραβιέρα και κασέρι, παστουρμά και στακοβούτυρο – αν το φας, δύσκολα γυρνάς σε αυτό που ήξερες. Η κουζίνα του Μπαρδόν, μετά το brunch, συνεχίζει να σερβίρει μεζέδες που μπαίνουν στη μέση, όπως χοιρινό κότσι, σεφταλιά ή συκώτι ψητό με βότανα και ψητή πατάτα, που συνοδεύονται από κρασί, ούζο ή παλαιωμένο τσίπουρο για τους μερακλήδες foodies. Μην αντισταθείς ούτε στα γλυκά, όπως η σφακιανή πίτα με μέλι, γιατί σε αυτό το νέο στέκι αξίζει να κάνεις μια μικρή γευσιγνωσία που, με το μπαρδόν, τα σπάει!

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Μπαρδόν

Geppetto the Bar

Παρεΐστικο στέκι για brunch και specialty καφέ.

BRUNCH

Στίλπωνος 2, Παγκράτι 210 7525665 Facebook: geppettothebar Instagram: geppetto_thebar

στο νούμερο 2 της πλατείας βαρνάβα, το Geppetto the bar συνεχίζει να μοιράζει στιγμές ξεγνοιασιάς, χαράς και γεύσεων σε έναν χώρο που από μόνος του σε γεμίζει θετική ενέργεια. Η μέρα ξεκινάει νωρίς στο νεοκλασικό κτίριο που έχει γίνει στέκι του Παγκρατίου με καφέ από ένα specialty blend ώστε να σε γεμίζει με απόλαυση. Μαζί με το αγαπημένο σου ρόφημα, θα βρεις γεύσεις brunch που δεν αφήνουν κανέναν παραπονεμένο. Είτε θέλεις κάτι γλυκό για να πάρεις ενέργεια, είτε μια αλμυρή νοστιμιά, είτε ακόμα και ένα υγιεινό γεύμα, η κουζίνα του Geppetto φροντίζει για όλα τα γούστα και τις προτιμήσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τραπεζάκια του είναι καθημερινά γεμάτα παρέες όπου καθένας ευχαριστιέται το αγαπημένο του πιάτο μέσα σε μια ατμόσφαιρα που φέρει την ιστορία του περασμένου αιώνα. Στα σούπερ αγαπημένα, τα pancakes, αλμυρά και γλυκά, αλλά και τα πιάτα με αυγά ή τα χειροποίητα γλυκά που εναλλάσσονται κάθε τόσο. Η ομελέτα με ασπράδια και ανθότυρο είναι νέο entry για όσους προσέχουν τη διατροφή τους, ενώ στα must try παραμένει το μπριός με κοτόπουλο που μπορείς να συνδυάσεις σε μια πιο μεσημεριανή βόλτα με ένα ποτήρι κρασί ή ένα απεριτίφ από εκείνα που φτιάχνει η ομάδα του Geppetto στο μπαρ. Άλλωστε, αυτό το στέκι είναι μια all-day σταθερή αξία για κάθε στιγμή της ημέρας κι αυτό σημαίνει ότι τα βραδινά ποτά εύκολα γίνονται early drinks που συνοδεύουν τις γεύσεις του brunch. Παρεΐστικο και φιλόξενο όπως ακριβώς αρμόζει σε ένα στέκι όπου μπορείς να πας ακόμα και μόνος σου, το Geppetto οδηγεί τα βήματά σου στην πλατεία Βαρνάβα χωρίς να χρειάζεται να το σκεφτείς και πολύ.

LiFO 15.02.24

BRUNCH

Λέντζος

Η αναβίωση του ιστορικού ονόματος θυμίζει την Αθήνα των ’90s.

στο άκουσμα αυτού του ονόματος μπορεί και να κυλήσει ένα δάκρυ συγκίνησης. Ο Λέντζος που έκανε τον φραπέ διεθνές μας ρόφημα αναβιώνει και πάλι στην πλατεία Παγκρατίου, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι πως ο καφές στην Αθήνα ήταν μια προχωρημένη υπόθεση πολύ πριν πάρει τα ηνία ο espresso. Ο Νίκος Δούλος, που βρίσκεται πίσω από το όλο concept, αποφάσισε να γράψει το κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας του θρυλικού καφενείου, προσφέροντας και πάλι έναν από τους καλύτερους καφέδες της Αθήνας, αυτήν τη φορά στην κατηγορία espresso. Εδώ, λοιπόν, θα βρεις 4 ποικιλίες specialty κόκκων –πρέπει να δοκιμάσεις το blend Υεμένης που είναι μια μοναδική εμπειρία– για να ξεκινάει η μέρα σου με την απόλυτη απόλαυση. Παντρεύοντας το παρόν με το παρελθόν, ο νέος Λέντζος προσφέρει παραδοσιακές νοστιμιές για ένα γευστικό πρωινό ή brunch, όπως χωριάτικες πίτες λογιών λογιών, σαντουιτσάκια με εκλεκτά υλικά σε διαφορετικούς συνδυασμούς, εποχικές σαλάτες για ένα ελαφρύ γεύμα αλλά και γλυκά που θυμίζουν την παλιά Αθήνα, όπως το κορνέ, το κοκ, το εκλέρ, το σαραγλί και οι πάστες ποντικάκι, αμυγδάλου και σεράνο. Ο Χρήστος Λέντζος, που πέθανε πρόσφατα, ήταν μια εμβληματική προσωπικότητα στον χώρο, που συνδέθηκε με τον φραπέ. Μάλιστα, πολλά έχουν ειπωθεί για τη μυστική συνταγή του, αλλά η αλήθεια είναι ότι η απίθανη κρέμα του είχε να κάνει με την ποσότητα των υλικών – η ζάχαρη ήταν απαραίτητο συστατικό. Το νέο στέκι του Παγκρατίου ξυπνά μνήμες από το παρελθόν και δημιουργεί μια νέα εποχή απόλαυσης, προσφέροντας και πάλι ποιοτικό καφέ αλλά και γεύσεις ελληνικής καταγωγής. Σε έναν χώρο σύγχρονο και ταυτόχρονα αυθεντικό μπορείς να γευτείς και πάλι τον περίφημο φραπέ που μεσουράνησε στα ’90s και να συγκινηθείς ελεύθερα.

Κρισήλα 1, Παγκράτι 211 4224284 Social: lentzos_pagkrati

Reception ATHENS

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Σε φιλοξενεί σε έναν χώρο φτιαγμένο για παρέες.

LiFO

το reception athens ξέρει πολύ καλά τι θα πει υποδοχή. Και όταν λέμε υποδοχή, εννοούμε την αίσθηση φιλοξενίας σε έναν χώρο άνετο, ξεκούραστο, που έχει φτιαχτεί για να προσφέρει χαλάρωση. Εκείνο που σίγουρα εντυπωσιάζει –γιατί δεν το βρίσκεις πλέον εύκολα στα μαγαζιά της Αθήνας– είναι ο «ανοιχτός» σχεδιασμός, αφού τα τραπέζια βρίσκονται σε αρκετή απόσταση ώστε να καταργείται η έννοια του crowded, αλλά ταυτόχρονα το μέγεθός τους ενθαρρύνει τις παρέες ή τους αγνώστους που γίνονται μια παρέα. Αυτός ο all-day χώρος με τις διαφορετικές γωνιές είναι στέκι από νωρίς το πρωί –οι πολύ πρωινοί τύποι μπορούν να ευχαριστηθούν τον καφέ τους από τις 8– μέχρι το βράδυ που τα πιάτα διαδέχονται το ένα το άλλο σε ένα εστιατορικό σκηνικό. Έτσι κι αλλιώς, οι γεύσεις είναι βασικό κομμάτι της ταυτότητας του Reception ATHENS που φροντίζει κάθε στιγμή να προσφέρει τις κατάλληλες προτάσεις. Το brunch που σερβίρεται μέχρι τις 5 το απόγευμα περιλαμβάνει κλασικές επιλογές που εκτελούνται με προσοχή και σπιτική φροντίδα. Ο παραδοσιακός καγιανάς συνοδεύεται από φρέσκο προζυμένιο ψωμί που έχει καψαλιστεί και είναι ιδανικό για να το βουτάς στην κόκκινη σάλτσα ντομάτας. Τα αλμυρά pancakes είναι στα best seller και όχι άδικα. Κοτόπουλο, τσένταρ, αυγό και καραμελωμένο κρεμμύδι συνδυάζονται σε μια άκρως χορταστική συνταγή, ενώ για τους πιο πεινασμένους brunchers το club είναι μια comfort κλασική επιλογή –ειδικά αυτή η εκδοχή δεν γίνεται να σε απογοητεύσει– που μπορείς, αν θέλεις, να συνοδεύσεις με ένα ποτήρι κρασί ή κάποιο κοκτέιλ. Μην ξεχάσεις να δοκιμάσεις τα γλυκά pancakes με πραλίνα, bueno και τριμμένο oreo που θα σε βοηθήσουν να ξεκινήσεις –ή να συνεχίσεις– τη μέρα με ένα χαμόγελο, εντάξει, και με λίγη σοκολάτα γύρω από το στόμα σου.

Παύλου Νιρβάνα 85 212 1053440 reception_athens

15.02.24

Το στέκι του Μετς που δημιουργεί στιγμές χαράς.

Αναπαύσεως 22, Αθήνα 210 9227616 Social: kainalldaybar

το όνομα κάϊν, που είναι συνδεδεμένο με την πιο evil περσόνα της βίβλου, έχει καταφέρει να σου προκαλεί μόνο συνειρμούς από ευχάριστες στιγμές, χάρη στο στέκι του Μετς που εδώ και εννιά χρόνια φιλοξενεί αμέτρητες παρέες στην οδό Αναπαύσεως. Με μια ταυτότητα αδιαμφισβήτητα μοναδική, αγαπήθηκε με πάθος για την τρέλα, την τόλμη και το σαρκαστικό ύφος του, και μάλιστα σε μια περιοχή που της έλειπε μια τέτοια ανατρεπτική προσέγγιση στην all-day διασκέδαση. Το ΚΑΪΝ γεμίζει κόσμο από το πρωί μέχρι το βράδυ για πολλούς λόγους, ένας-δυο όμως παραμένουν σταθεροί: η ποιότητα στις γεύσεις και η παρεΐστικη ατμόσφαιρα που σε κάνει να νιώθεις ότι αυτός ο χώρος φτιάχτηκε από φίλους για φίλους. Εδώ θα γευτείς ένα καταπληκτικό brunch διά χειρός του head-chef Μάνου Σαρρή που μπορείς να απολαμβάνεις μέχρι αργά (σερβίρεται καθημερινά 10:00-17:00), συνοδεύοντας τον καφέ σου, έναν χυμό ή ακόμα και ένα αλκοολούχο απεριτίφ από εκείνα που τόσο χρειάζεσαι κάποιες μέρες. Αυγά σκραμπλ σε χειροποίητο γαλατόψωμο, τάρτα με κολοκύθα, φέτα και γιαούρτι ή κασερόπιτα με κασέρι ΠΟΠ Ξάνθης και μπεσαμέλ –μια άλλη προσέγγιση στην παραδοσιακή συνταγή– είναι κάποια από τα πιάτα πρωινού που μας φτιάχνουν τη μέρα. Στις πιο μεσημεριανές βόλτες, οι επιλογές περιλαμβάνουν μια καταπληκτική σαλάτα του Καίσαρα με χειροποίητο dressing αλλά και μπρουσκέτες με δημιουργικούς συνδυασμούς υλικών, όπως αυτός με κρέμα κολοκύθας, τυρί κρέμα, καρύδια και ρόκα – ταιριάζει τέλεια με ένα ποτήρι κρασί ή ένα early cocktail από την μπάρα του ΚΑΪΝ. Για τη γλυκιά πλευρά του brunch φροντίζουν οι ζαχαροπλάστες του Ρεσιτάλ –αδελφάκι του ΚΑΪΝ– που δημιουργούν καθημερινά λαχταριστά breakfast desserts (να δοκιμάσεις οπωσδήποτε τη μηλόπιτα με κραμπλ κανέλας). Αυτό το στέκι, αντίθετα με όσα υπονοεί το όνομά του, έχει μόνο φίλους και μοιράζει στιγμές χαράς που θέλεις να ζεις ξανά και ξανά.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΚΑΪΝ

Frater & Soror Brunch σε μια αδελφότητα που σε καλεί να σπάσεις τους κανόνες.

BRUNCH

Αμύντα 6 210 7213720 www. fraterandsoror.gr Social: fraterandsoror

στο παγκράτι, αυτήν τη γειτονιά που σφύζει από ζωή μέρα και νύχτα, υπάρχει μια αδελφότητα ανοιχτή σε όλους όσοι εκτιμούν το καλό φαγητό. Το Frater & Soror (αδελφός και αδελφή στα λατινικά) είναι ένα all-day bistro με urban αισθητική που γνωρίζει καλά τα μυστικά του brunch, όπως άλλωστε και όλα τα μυστικά που κάνουν τους φίλους του να περνάνε καλά. Γιατί εδώ δεν νιώθεις επισκέπτης αλλά φίλος που έρχεται να γευθεί όλα όσα ετοιμάζει στην κουζίνα o σεφ Παναγιώτης Τσίκας, η νέα συνεργασία του Frater & Soror, που υπόσχεται μια ιδιαίτερη γευστική εμπειρία. Το μενού, που βασίζεται στη μεσογειακή παράδοση, περιλαμβάνει μια σειρά από πιάτα που καθένα έχει τη δική του δημιουργική τσαχπινιά για να μη θυμίζει όσα έχεις γευτεί μέχρι σήμερα στην κατηγορία brunch. Τα αυγά Μπένεντικτ με τραγανή πολέντα και πέστο λαχανίδας –μπορείς να συμπληρώσεις prosciutto cotto ή σολομό– είναι από τα καλύτερα που έχεις γευτεί. Εξαιρετικό και το Μπρέκφαστ μπολ με κινόα, ψητό μανούρι, ντοματίνια, σπανάκι, αυγό ποσέ και truffle dressing, αλλά και το Τσίκεν πάνκεϊκ με τραγανό κοτόπουλο, bbq στιφάδο σάλτσα και αρωματικό γιαούρτι με κύμινο. Για τους γλυκατζήδες που θέλουν να συνδυάσουν τον καφέ τους με μια λαχταριστή δημιουργία υπάρχει το Τσουρέκι με καραμελωμένα μήλα, φιστικοβούτυρο και παγωτό κανέλας, αλλά και τα σοκολατένια πάνκεϊκ με σμέουρα και μπανάνα. Συνταγές φτιαγμένες με εποχικά προϊόντα από μικρούς παραγωγούς σερβίρονται καθημερινά από τις 10:00 έως 14:00, το Σάββατο έως τις 15:00 και την Κυριακή έως τις 17:00, για να μπορείς να μείνεις στο κρεβάτι όσο θέλεις, χωρίς να αγχώνεσαι. Δίπλα τους ταιριάζουν ιδανικά τα κοκτέιλ του μπαρ, όπως το Peach Spritz, το Unusual Pornstar ή κάποιο από τα non alcoholic drinks. Το Frater & Soror είναι ένα στέκι που σπάει τους κανόνες και σε καλεί να κάνεις το ίδιο.

LiFO 15.02.24

PERSONAL SHOPPER

OFF-WHITE Snow goggles με κοκάλινο σκελετό. www.avramisoptics.gr

Karl Lagerfeld

Bomber jacket.

DESIGUAL

Sport And Fashion Freedom

Γυναικείο παλτό με geometrical print. www.notos.gr

Polaroid Φωτογραφική μηχανή Instant Now+ Generation 2. www.public.gr

Napapijri Μπορντό σκούφος. www.goldenhall.gr

SENTIO Κούπα Enamel Mountains Calling. www.plaisio.gr

Tod’s Γούνινο μποτάκι με faux fur. Tod’s boutique & www.tods.com

Kem Τσάντα σε συνθετικό υλικό Snooze. www.themallathens. gr

LiFO

15.02.24

ΈΧΕΙΣ ΓΟΎΣΤΟ Χαράλαμπος Πιατόπουλος Ασφαλιστής, creative mogul, founder του «Brown» Ποιος είσαι και με τι ασχολείσαι; Ονομάζομαι Χαράλαμπος και είμαι 24 ετών. Ζω μια διπλή ζωή μεταξύ business και δημιουργικής διαδικασίας, με στόχο να είμαι κυρίαρχος σε αυτούς τους δύο κόσμους. Πιο συγκεκριμένα, είμαι ασφαλιστής, director, manager και executive producer του MONDKID και ετοιμάζω το brand μου, την «Brown» Ρaper Βag. Η «Brown» βρίσκεται στη σφαίρα επιρροής της urban κουλτούρας με ό,τι αυτό περιλαμβάνει, την ένδυση, τη μουσική, την εικόνα και το video, με σκοπό τη δημιουργία μιας ξεχωριστής κοινότητας. Πώς διαλέγεις τα ρούχα σου; Οι περισσότεροι άνθρωποι θα σου πουν «ανάλογα με το πώς νιώθω ή τι είναι χοτ (δεν θα το παραδεχτούν)». Για μένα δεν υπάρχει αυτό. Δεν το πολυσκέφτομαι, είμαι ο εαυτός μου, σίγουρα θέλω να έχω πολλά layers. Ξεκινάω από τα παπούτσια ή το καπέλο και έχω ένα από τα δύο ως οδηγό. Το ίδιο ισχύει για τη γραβάτα, όταν φοράω κουστούμια. Με ποιον θα αντάλλασσες την ντουλάπα σου; Σίγουρα με κανέναν.

από τη μίνα καλογερά

φωτο: παρισ ταβιτιαν

Τι έχεις στις τσέπες σου; Τσιγάρα, αναπτήρα, κινητά, τα κλειδιά του αυτοκινήτου και έναν ελβετικό σουγιά. Τι φοράς και πόσο κοστίζει; Το σημερινό μου outfit έχει πολλά σημαντικά, για μένα, pieces. Αν και έχω πολλά καπέλα, αυτό το ξεχωρίζω, είναι ένα fitted cap της New Era (€80). Το puffer είναι από την Damaged, το brand του φίλου μου, του Κάββαλου (€195). Το jersey των Lakers είναι custom με τον αριθμό μου (14) και το επίθετό μου, από τα αγαπημένα μου κομμάτια (€110). Το δαχτυλίδι μου με τα αρχικά μου και το 14 (€150) δεν βγαίνει ποτέ από πάνω μου. Το jean είναι Corteiz (€150). Τέλος, τα παπούτσια είναι τα Jordan 4s Frozen Moments, από τα φιλαράκια μου στο Hype Resort (€500+). Πού πας τώρα; Στο στούντιο, να τελειώσουμε το album. @harrypiatopoulos @brownpaperbagworld

LiFO 15.02.24

ΔΙΔΥΜΟΣ [21.5/21.6] Πέντε πλανήτες θα

υπάρχουν πέντε πλανήτες στο ζώδιό σας: ο Ήλιος, ο Ερμής, η Αφροδίτη, που εισέρχεται στις 16/2, ο Άρης και ο Πλούτωνας. Ο Ήλιος, ο Άρης και ο Πλούτωνας θα σας κάνουν ενεργητικούς, δυναμικούς και αποφασισμένους να ακολουθήσετε αυτό που θέλετε. Ο Ερμής θα σας ενθαρρύνει να είστε επικοινωνιακοί και πειστικοί, ενώ η Αφροδίτη θα σας κάνει γοητευτικούς και διπλωματικούς – αυτόν τον δυνατό συνδυασμό πρέπει να τον αξιοποιήσετε. Εάν υπάρχει κάτι που θέλετε να επιτύχετε ή θέλετε να λειτουργήσει για εσάς, συνεχίστε το. Ιδιαίτερη προσοχή πώς θα εκφράσετε κάποιο παράπονο στις 17/2 που πραγματοποιείται το τετράγωνο Ερμή Ουρανού. Με ήπιο τρόπο μπορείτε να επιλύσετε θέματα που υπάρχουν με ένα μέλος της οικογένειας. Με την είσοδο του Ήλιου στους Ιχθύς στις 19/2 οικονομικά ζητήματα θα έχουν εύνοια και θα αυξήσετε το εισόδημά σας μέσω νέων συμφωνιών.

συναντηθούν στον τομέα της πνευματικής σας ανάπτυξης και θα θέλετε να διευρύνετε τους ορίζοντές σας. Στις 16/2 εισέρχεται η Αφροδίτη στον Υδροχόο για να συναντήσει τον Ήλιο, τον Άρη, τον Ερμή και τον Πλούτωνα: ιδανική εποχή για να κάνετε κάτι διαφορετικό. Γνωρίστε άτομα από διαφορετικά υπόβαθρα και άλλους πολιτισμούς καθώς μπορεί να προκύψει ένας έρωτας και να μετοικήσετε στο εξωτερικό. Στις 17/2, με το τετράγωνο Ερμή - Ουρανού, ιατρικά ζητήματα καθώς και νομικές υποθέσεις θα σας απασχολήσουν και θα επικεντρωθείτε εκεί. Ταυτόχρονα, η σύνοδος Αφροδίτης - Πλούτωνα δεν θα ευνοήσει τη λήψη αποφάσεων που θα αφορούν τη σταδιοδρομία σας επειδή θα αμφισβητήσετε τις ικανότητές σας. Από τις 19/2, που εισέρχεται ο Ήλιος στους Ιχθύς, επανέρχεστε γεμάτοι ενεργητικότητα στα επαγγελματικά σας σχέδια. Επαφές με πρόσωπα εξουσίας θα έχουν αίσια αποτελέσματα.

starfax

ΥΔΡΟΧΟΟΣ [20.1/19.2] Αυτή την εποχή

ΙΧΘΥΣ [20.2/20.3] Ένας δυνατός συνδυασμός πλανητών συμπληρώνεται με την είσοδο της Αφροδίτης στον Υδροχόο στις 16/2, που σημαίνει ότι όποια δουλειά κάνετε αθόρυβα, μπορεί να έχει μεγάλη επιτυχία. Μπορεί να κλείσετε σημαντικές μυστικές συμφωνίες ή να ξεκινήσει μια κρυφή ερωτική σχέση. Ο Ήλιος, ο Άρης κι ο Πλούτωνας ενεργοποιούν ο καθένας με τον τρόπο του τον τομέα του ψυχισμού σας και παρά το γεγονός ότι είστε αποστασιοποιημένοι, εσείς περνάτε καλά και είστε ενθουσιασμένοι με τις εξελίξεις. Μην ανακοινώνετε τα σχέδιά σας προτού ολοκληρωθούν. Στις 17/2 το τετράγωνο Ερμή - Ουρανού φέρνει αιφνίδιες αλλαγές και πρέπει να προσέξετε ώστε να αποφύγετε εσφαλμένες ενέργειες. Στις 19/2 εισέρχεται ο Ήλιος στο ζώδιό σας και ξεκινά η εποχή των γενεθλίων σας. Πλέον θα είστε γεμάτοι αισιοδοξία, θετική ενέργεια και όρεξη για νέα ξεκινήματα. Κυνηγήστε τα όνειρά σας με σθένος.

ΚΡΙΟΣ [21.3/20.4] Στις 16/2 η Αφροδίτη εισέρχεται στον Υδροχόο για να συναντήσει τον Ήλιο, τον Άρη, τον Ερμή και τον Πλούτωνα. Αυτή η συγκέντρωση πλανητών στον τομέα της κοινωνικής σας δικτύωσης σίγουρα θα τονώσει την επιθυμία σας να συναναστραφείτε φίλους και θα σας ενθαρρύνει να αλληλεπιδράτε με συλλόγους, ομάδες, οργανισμούς και συνέδρια. Ενδεχομένως να υπάρξει ένα συγκεκριμένο γεγονός που θα ενισχύσει τον ανταγωνιστικό σας χαρακτήρα και να κερδίσετε την εκτίμηση των εργοδοτών σας. Στις 17/2, ο Ερμής, σε τετράγωνο με τον Ουρανό, δείχνει πως θα υπάρξουν δυσκολίες που θα αφορούν τα οικονομικά, ωστόσο καλό θα είναι να μη δανειστείτε χρήματα από φίλους. Την ίδια ημέρα κάποιες αποκαλύψεις θα σας βάλουν σε διαδικασία αναθεώρησης των σχέσεών σας και με κάποια άτομα θα απογοητευτείτε. Από τις 19/2 που εισέρχεται ο Ήλιος στους Ιχθύς δεν θα είναι κατάλληλη εποχή για να αναλάβετε περαιτέρω ευθύνες.

από τη μα ρ ιβ ίκυ καλλέ ρ γ η (s tar f ax@ li f o. g r )

LiFO

ΖΥΓΟΣ [23.9/22.10] Η Αφροδίτη εισέρχεται στον Υδροχόο στις 16/2 και επειδή θα διανύει με αρκετούς πλανήτες τον τομέα της δημιουργικότητας η έμπνευσή σας θα είναι στα ύψη και θα κερδίσετε τις εντυπώσεις. Το γεγονός ότι υπάρχει συσσώρευση πλανητών σημαίνει ότι θα έχετε πολλές επαφές που θα σας ωφελήσουν ποικιλοτρόπως, το σημαντικότερο όμως είναι ότι θα ασκήσετε γοητεία σε πολλά άτομα και θα βρεθείτε σε δίλημμα. Ο πλανήτης του έρωτα σάς ενθαρρύνει να φλερτάρετε και να αξιοποιήσετε τις ευκαιρίες που θα σας δοθούν. Στις 17/2 το τετράγωνο Ερμή - Ουρανού φέρνει ανατροπές σε οικονομικές υποθέσεις και δεν θα ευνοηθούν οι επενδύσεις, ενώ η σύνοδος Αφροδίτης - Πλούτωνα θα εντείνει την κτητικότητά σας και θα δοκιμαστεί η σχέση σας. Από τις 19/2 που εισέρχεται ο Ήλιος στους Ιχθύς θα έχετε πολλή ενέργεια για να ασχοληθείτε με τα επαγγελματικά και τη φυσική σας κατάσταση. ΣΚΟΡΠΙΟΣ [23.10/22.11] Η Αφροδίτη, με

ΚΑΡΚΙΝΟΣ [22.6/22.7] Κοινοί πόροι θα είναι το βασικό σας μέλημα τις επόμενες μέρες κι αυτή η έκρηξη ενέργειας σημαίνει ότι θα υπάρξουν πιθανές διαφωνίες σχετικά με χρέη, ασφαλιστικά ζητήματα, κληρονομιές. Παρά την πιθανότητα διαφωνιών, η παρουσία πολλών πλανητών δείχνει ότι οι δυσκολίες πιθανότατα θα διευθετηθούν προς όφελός σας, καθώς στις 16/2 εισέρχεται η Αφροδίτη στον Υδροχόο για να φέρει ισορροπίες και αύξηση εσόδων. Ιδιαίτερη προσοχή στη διαχείριση των οικονομικών σας. Μπορεί να ξεφύγετε από τον προϋπολογισμό σας χωρίς να το καταλάβετε. Στις 17/2, με το τετράγωνο Ερμή – Ουρανού, δεν θα είναι καλή στιγμή για να επιλύσετε ερωτικά ζητήματα. Προσέξτε την εμπλοκή τρίτων και κυρίως φιλικών σας προσώπων στην προσωπική σας ζωή. Με την είσοδο του Ήλιου στους Ιχθύς στις 19/2 θα έρθουν καινούργιες ευκαιρίες για να διευρύνετε το δίκτυο των συνεργατών σας.

την είσοδό της στον Υδροχόο στις 16/2, φέρνει αρμονία στις σχέσεις σας και μέχρι τις 11/3 θα είναι ένα πολύ ευχάριστο διάστημα για εσάς. Πολλές θα είναι οι επισκέψεις στο σπίτι με τόσους πλανήτες που θα διανύουν τον τομέα της οικιακής σας ζωής και θα επανασυνδεθείτε με αγαπημένα πρόσωπα που ζουν μακριά. Αν σκοπεύετε να αξιοποιήσετε ένα ακίνητο, είναι ιδανική εποχή για να ξεκινήσετε τις απαραίτητες διαδικασίες. Τα έσοδά σας αυξάνονται μέσω κτηματομεσιτικών συναλλαγών. Ασυνεννοησία με τους γονείς θα προκαλέσει το τετράγωνο Ερμή - Ουρανού στις 17/1 και θα νιώσετε την ανάγκη να ανεξαρτητοποιηθείτε οι νέοι. Ταυτόχρονα, η σύνοδος Αφροδίτης - Πλούτωνα θα εντείνει την ανησυχία σας και τα συναισθήματα θα είναι συγκεχυμένα. Από τις 19/2, που εισέρχεται ο Ήλιος στους Ιχθύς, θα αφοσιωθείτε στα παιδιά και τον ερωτικό σας σύντροφο. Αν αξιοποιήσετε τα ταλέντα σας, θα βρείτε μια νέα πηγή εσόδων.

ΛΕΩΝ [23.7/23.8] Είναι ασυνήθιστο, αλλά αυ-

ΤΟΞΟΤΗΣ [23.11/21.12] Η Αφροδίτη, με την

τή την εποχή πέντε πλανήτες βρίσκονται απέναντι από το ζώδιό σας, που σημαίνει ότι τονίζεται ο τομέας των συνεργασιών και του γάμου. Προφανώς, η εστίασή σας σε στενούς φίλους και συνεργάτες θα είναι ισχυρή. Επειδή ο Άρης αυξάνει την ανταγωνιστικότητά σας μπορεί να προσελκύσετε κάποιον που να σας κάνει μια ενδιαφέρουσα πρόταση για συνεργασία. Με την είσοδο της Αφροδίτης στον Υδροχόο στις 16/2 θα μαλακώσουν τα πράγματα και ο Ερμής, η Αφροδίτη κι ο Ήλιος θα ενθαρρύνουν τη συζήτηση και τον συμβιβασμό. Ωστόσο, στις 17/7, με το τετράγωνο Ερμή - Ουρανού, θα πρέπει να προσέξετε για πιθανή σύγκρουση με ηλικιωμένους. Η συνεχής ενασχόληση με τα επαγγελματικά δημιουργεί κενά στις σχέσεις σας και θα ακούσετε παράπονα. Από τις 19/8 που ο κυβερνήτης σας Ήλιος εισέρχεται στους Ιχθύς θα επικεντρωθείτε στην οργάνωση των οικονομικών σας.

είσοδό της στον Υδροχόο στις 16/2, φέρνει ευχάριστες στιγμές με οικείους, ενώ διευκολύνει και την επικοινωνία για προώθηση υπηρεσιών. Μέχρι τις 11/3 θα έχετε συχνές μετακινήσεις για λόγους αναψυχής, εκδρομές με αγαπημένα πρόσωπα και θα κάνετε νέες γνωριμίες. Αγορές προϊόντων περιποίησης θα σας ωθήσουν σε υπερβολική σπατάλη χρημάτων και θα πρέπει να κρατήσετε ένα μέτρο. Στις 17/2, που πραγματοποιείται το τετράγωνο Ερμή - Ουρανού, δεν θα είναι καλή στιγμή για να δώσετε συνέντευξη προς εύρεση εργασίας ούτε για αποστολή βιογραφικών. Ταυτόχρονα, η σύνοδος Αφροδίτης - Πλούτωνα θα προκαλέσει μια δυσάρεστη κατάσταση με οικείους, αλλά θα είναι παροδική. Ο Ήλιος εισέρχεται στους Ιχθύς στις 19/2 και μέχρι τις 20/3 θα έχετε την απαραίτητη ενέργεια για να επικεντρωθείτε σε θέματα της οικιακής σας ζωής, περνώντας ποιοτικό χρόνο με τους αγαπημένους σας.

ΤΑΥΡΟΣ [21.4/20.5] Αυτή η εβδομάδα είναι

ΠΑΡΘΕΝΟΣ [24.8/22.9] Δεν θα δυσκο-

ασυνήθιστη γιατί έχετε πολλούς πλανήτες στην κορυφή του χάρτη σας. Η Αφροδίτη, που είναι δικός σας κυβερνήτης, εισέρχεται στον Υδροχόο στις 16/2 για να συμπληρώσει το σύνολο των πλανητών που διανύουν τον τομέα της καριέρας. Μέχρι τις 11/3 οι φιλοδοξίες σας θα αποτελούν προτεραιότητα και τίποτα δεν θα σας σταματά. Τα έσοδά σας θα αυξηθούν μέσω καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, ενώ θα υπάρξουν και θετικές εξελίξεις στα ερωτικά σας. Γενικά, διανύετε μια πολύ θετική φάση και πρέπει να την απολαύσετε. Στις 17/2, με το τετράγωνο Ερμή – Ουρανού, προσέχετε τι θα πείτε ή τι θα γράψετε. Μπορεί να παρεξηγηθείτε. Η σύνοδος Αφροδίτης - Πλούτωνα που πραγματοποιείται την ίδια ημέρα θα εντείνει την ανάγκη για ασφάλεια και θα είστε καχύποπτοι με το ταίρι σας. Ο Ήλιος φωτίζει τον τομέα της κοινωνικής σας ζωής από τις 19/2.

λευτείτε να ασχοληθείτε με τις επαγγελματικές σας υποχρεώσεις και με θέματα της καθημερινότητας, καθώς στις 16/2 εισέρχεται η Αφροδίτη στον Υδροχόο και μαζί με τον Ήλιο, τον Άρη, τον Ερμή και τον Πλούτωνα θα ενεργοποιήσει την επιθυμία σας να είστε παραγωγικοί. Μπορεί να είστε λίγο αυταρχικοί, ωστόσο οι άνθρωποι θα σας βοηθούν. Θα γίνουν συζητήσεις για τη δουλειά, καθώς και για θέματα υγείας, ακόμα και για το κατοικίδιό σας. Στις 17/2 το τετράγωνο Ερμή - Ουρανού θα προκαλέσει αστάθεια στα επαγγελματικά σας σχέδια και ίσως χρειαστεί να σκεφτείτε καλά αν θα πρέπει να προχωρήσετε στην εφαρμογή τους. Ταυτόχρονα, η σύνοδος Αφροδίτης - Πλούτωνα σας δημιουργεί την ανάγκη για αλλαγή πλεύσης, αλλά δεν είναι κατάλληλη εποχή για ανάληψη ρίσκου. Ο Ήλιος στους Ιχθύς από τις 19/2 αυξάνει τη δημιουργικότητά σας.

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ [22.12/19.1] Μια ευνοϊκή επο-

Sudoku No 802 5 2

6 7 9 6 4

3 7 9 5 1

6 2 4 3

8 9 8

4 2 9

8 1

Η λύση του προηγούμενου 2 4 8 6 3 1 5 7 9

1 6 9 5 4 7 2 8 3

3 5 7 2 8 9 6 4 1

6 3 4 9 7 8 1 5 2

9 2 1 4 6 5 7 3 8

7 8 5 3 1 2 9 6 4

8 1 3 7 9 6 4 2 5

5 9 6 8 2 4 3 1 7

4 7 2 1 5 3 8 9 6

χή ξεκινά για τα οικονομικά σας με την είσοδο της Αφροδίτης στον Υδροχόο και από τις 16/2 έως και τις 11/3 θα έχετε σημαντική αύξηση εσόδων αλλά και τάση για σπατάλη χρημάτων. Επίσης, θα γίνουν πολλές επαφές για διαπραγματεύσεις, καθώς έχουν συγκεντρωθεί πέντε πλανήτες στον οίκο των οικονομικών σας και θα βγείτε κερδισμένοι. Στις 17/2 κάποια νέα που φέρνει το τετράγωνο του Ερμή με τον Ουρανό δεν θα ικανοποιήσουν τις προσδοκίες σας κι ενδεχομένως να αναβάλετε ένα νέο εγχείρημα. Ωστόσο, θα βρείτε τον τρόπο στο εγγύς μέλλον να συνεχίσετε τα σχέδιά σας. Την ίδια ημέρα η σύνοδος Αφροδίτης - Πλούτωνα φέρνει κάποιες αλλαγές που θα σας κάνουν να αναθεωρήσετε τις προτεραιότητές σας. Νέες ιδέες και όρεξη για επικοινωνία φέρνει ο Ήλιος με την είσοδό του στους Ιχθύς στις 19/2.

15.02.24

LiFO 15.02.24