Beqir Berisha
gjeografike. Ky kapitull është një qasje sa koncize aq edhe konkrete dhe tërheqëse për mënyrën e trajtimit të problemeve të kohës. Helenizmi, në thelb, është simbiozë e filozofisë helene, që dominon edhe në këtë periudhë me atë romake, që si tërësi përbëjnë një filozofi të re që në historinë e filozofisë njihet si filozofia helenistike që praktikisht do të thotë përhapja e filozofisë helene ose helenizimi i një rajoni më të gjërë të Kulturës helene. Disa autorë të dya këto filozofi i trajtojnë bashkarisht, disa të tjerë i ndajnë në filozofi helene dhe në ate romake. Unë e kam trajtuar si filozofi të sintetizuar filozofinë helene dhe filozofinë romake në helenizëm. Këtë qasje e kam preferuar jo vetëm se shumë autorë të filozofisë e akceptojnë këtë ndarje por edhe për arsye se mënyra e qasjes së problematikës në këtë periudhë nuk është identike me ate të mëparshmen deri te Aristoteli. Duke elaboruar doktrinat kryesore të këtij kapitulli si epikuerizmin, cinizmin, stoicizmin, skepticizmin theksoj në mënyrë të veçantë thelbin e përbashkët të të gjitha këtyre doktrinave. Ky thelb qëndron në faktin se kjo filozofi synon pavarësimin e individit nga ndikimet e jashtme qofshin ato shoqërore apo natyrore duke synuar qetësinë dhe lumturinë e individit edhe sikur e tërë bota të digjet e shkatërrohet. Në fund të këtij kapitulli bëhet fjalë për Plotinin, të cilin e kam futur në periudhën helenistike, ndonëse disa analitikë të filozofisë e trajtojnë si filozof të Mesjetës. Unë e përfshina në filozofinë helenistike për arsye se edhe Plotini ka të njejtën qasje dhe të njejtin qëllim në refleksionin e tij filozofik si të filozofëve tjerë të kësaj filozofie, edhe pse mendimi i tij ka elemente të theksuara të filozofisë religjioze të Mesjetës. Filozofia nuk mësohet ; mësohet filozofimi ka theksuar Kanti. Filozofia studion atë që, disi, na duket e njohur ka thënë Hegeli. Në filozofi nuk është qenësorja ajo që e kuptojmë, por 6