geeft aan dat u zich met hart en ziel inzet. Onze opa heeft inderdaad een oorlogsgraf in Roden gekregen. We zijn u daar zeer erkentelijk voor”. “Bedankt voor uw reactie op mijn e-mail. Met name de informatie over het feit dat mijn opa jullie in 1960 berichtte over het lot van mijn oom is interessant. Ik wist dit namelijk nog niet en het voegt weer een klein stukje toe aan het verhaal van mijn oom”. “Hartelijk dank voor uw reactie. De boekjes van de Gravenserie in Zuid-West Pacific zijn een kostbaar bezit en geven de geschiedenis van de oprichting van de vele erevelden en welke instanties erbij betrokken waren. Ik heb zojuist de DVD’s van de OGS met veel aandacht en emotioneel bekeken. Het zijn voortreffelijke beelden, die ik volgend jaar ga gebruiken als we in de Oudheidkamer in Ridderkerk een tentoonstelling gaan inrichten ter gelegenheid van 70 jaar geleden begin Tweede Wereldoorlog”. “Lieve Opa, Maar 30 jaar geworden, en toch mijn opa. Een opa om trots op te zijn. Die indologie studeerde in Leiden. Die een grachtenpand wilde kopen in Amsterdam. Die zijn bruid meenam naar de mooiste plekken in Europa. Die tegen de regels in piano speelde met een inlander. Die liefdevol schreef over ‘kleine Puck’. Ria of Puck. Een dochter om trots op te zijn. Die ruim 40 jaar later weer thuis kwam, thuis in het Land van haar vader, thuis in de warmte met de geuren, die het woord ‘nakal’ nog kende, die als geen ander met de Indonesiërs kan opschieten. Die de allerliefste moeder is. En door de brieven weet ik van wie zij dit heeft.
Annemieke Jutte bij het verzamelbord met de naam van haar opa
Lieve Opa, Nu staan we hier met zijn allen, uw nageslacht. Wij zijn verdrietig dat u zo kort heeft geleefd. Maar tegelijker tijd trots dat u zo dapper tot het eind de bevolking beschermde. En blij dat u zorgde voor een familiegeschiedenis in dit mooie land. Liefs, uw kleindochter Annemieke”.
57