ZANIMLJIVOSTI
Smijeh širi jedra
Osobe koje pate od hronične opstruktivne bolesti pluća, po rezultatima istraživanja objavljenog u Sajens dejliju, ukoliko imaju smisla za humor, bolje će podnositi bolest. Međutim, smijeh se za njih baš i ne može smatrati lijekom. On opterećujuće djeluje na funkcionisanje pluća. 46 učesnika ove studije bilo je izloženo istraživanju u okviru kog je vrednovan njihov odgovor na terapiju u odnosu na to da li su duhoviti ili ne. Oni koji su imali izražen smisao za humor prijavili su manje simptoma depresije i anksioznosti i kod njih je ustanovljen bolji kvalitet života u odnosu na ostale pacijente. Takođe, ustanovljen je i manji broj respiratornih disfunkcionalnosti u odnosu na ostale. U okviru jednog dijela ovog istraživanja sproveden je opit koji je podrazumijevao tridesetominutni angažman učesnika u praćenju video komedije. Njegovi rezultati pokazali su da ipak treba biti uzdržan kada je smijeh u pitanju jer to može doprinijeti pojavi komplikacija bolesti. Hronična opstruktivna bolest pluća u stvari je progresivno oboljenje koje se karakteriše otežanim disanjem, a posebno izduvavanjem vazduha iz pluća.
Nargila trend veoma opasan
Veoma aktuelan trend u populaciji mladih konzumenata duvanskih proizvoda predstavlja pušenje nargile. Riječ je o vrsti istočnjačke lule kod koje se duvanski dim hladi prolazeći kroz gumenu cijev uronjenu u vodu. Posebnu čar ovog tipa uživanja duvana predstavlja voćna aroma.Voće zapravo sagorijeva na žaru koji se zajedno sa duvanom umeće u lulu. Pušači udišu rashlađeni dim. Istražujući efekte takvog pušenja, specijalisti prve pomoći medicinskog centra u Lesteru (Britanija) došli su do sasvim neočekivanog rezultata - štetni efekti jednočasovnog pušenja nargile mogu se izjednačiti sa efektima pušenja čak 200 cigareta standardne upotrebe. Tačnost ovih podataka potvrdila je i Svjetska zdravstvena organizacija. U okviru te objave navodi sa da pušenje nargile može da doprinese prenošenju infektivnih bolesti, među kojima i herpesa i tuberkuloze.
08
Čari regeneracije Misterija regeneracije tjelesnih organa kod pojedinih životinjskih vrsta oduvijek je privlačila pažnju radoznalaca. Nije baš mali broj mlađanih istraživača koji su nekada u djetinjstvu posegnuli da otkinu gušteru rep nadajući se da će ga za koji dan opet sresti i vidjeti kako mu izrasta novi. Gušteri, ipak, nijesu jedina vrsta kod koje je ovaj proces omogućen. Tim njemačkih istraživača sa Univerziteta u Konstancu posmatrao je, s ovim u vezi, ponašanje jedne riblje vrste - zebre. Oni su ustanovili da je za regeneraciju njenih peraja najzaslužnija retinoična kisjelina, koja nastaje posredstvom vitamina A. Naučnici su čak i opisali da je u toku prve faze regeneracije rana pokrivena sa nekoliko slojeva tkiva sastavljenog od ćelija koje gube identitet i formiraju masu nediferenciranih blastomera. Ribe, kako tvrde ovi istraživači, imaju poseban genetski mehanizam koji omogućava retinoičnoj kisjelini da prati formiranje blastomera od kojih će se kasnije razviti peraja. Što se ljudskog roda tiče, za sada je jedino utvrđeno da nedostatak vitamina A u organizmu majke može da se odrazi na nerazvijenost ploda.