Gas ez-konbentzionalaren azterketa: erreserbak eta errentagarritasuna Roberto Bermejo GĂłmez de Segura*
Erregai fosilen amaieraren aroa da hau, gabezia orokorra baitago, bereziki, kalitate handiko erregaiena. Hala ere, herrialde ezberdinetan sarritan agertzen dira hobi berriak; halakoetan, enpresa ustiatzaileek edota gobernuek horien balioa handiesten dute eta, era berean, jende gehienak jarraitzen dituen komunikabideek gizarteari albiste on gisa azaltzen diete. Gauza da, enpresek inbertsioak erakartzeko helburuarekin hobi hauen garrantzia goraipatzen dutela eta gobernuek albistea politikoki errentagarri bihurtzen dute. Gainera, teknologia berriez ari garenez, hobiak ustiatzen dituzten enpresek ikuspegi baikorra zabaltzeko ahalegina egiten dute nola edo hala, kanpaina masiboak eginez: AEBetako arbel gasen kasuan, Gasaren aldeko Aliantza Nazionalak, adibidez, “100 urterako gas naturala� eslogana behin eta berriz errepikatzen du. Aldi berean, ikuspegi berdina ez duten ikerketen kontra borrokatzen
28
dira, baita ingurumenaren babeserako erakunde publikoek egindakoak ere. Denborarekin, aldiz, aurrez puztutako apustu horiek hustu egiten dira. Eusko Jaurlaritzak aditzera eman duenez, Araban Euskadi 60 urtean zehar hornitzeko adina gas omen dago. Erregai fosilekin egin izan dira antzeko aurreikuspen itxaropentsuak. Bere garaian Burgoseko Lora del RĂo-ko petrolioarekiko eta La Gaviota gas hobiarekin egin zen bezala. Ikatz gasarekin (metanoa) ere gauza bera gertatu zen, 90eko hamarkadan AEB ikatz erreserba handienaren jabe zelarik egundoko etorkizun oparoa aurreikusi baitzitzaion. Gauzak horrela, arbel gasaren ustiapenak ziur jarraituko duela, batik bat ingurumen legedirik ezartzen ez den eskualdeetan. Baina bere benetako garrantzia gobernuek eta enpresek ematen diotena baino txikiagoa izango da eta, gainera, ez du gaur egungo gabezia arintzeko gaitasun nahikorik izango. Adibidez,