De Leuvense schrijversgroep
stelt voor:
Dauwtrappen
Op vrijdagavond 9 september 2015 kwamen we samen met de FNWP* en schreven we over dauwtrappen De schrijfopdracht: Schrijf je eigen dauwtrapverhaal
* Wil je meer weten over de FNWP, kijk dan op onze website: http://fnwp.weebly.com of onze facebookpagina: https://www.facebook.com/pages/FNWP/1515544358689074?fref=ts ŠFNWP 2015
Zij denkt de parels aan haar hals en danst ermee, om drie uur ’s nachts alleen de kroegen in Zo zoekt zij hem Ken jij hem? Let dan goed op Maar ben jij hem? Stem gewoon toe Knik altijd ja en smacht naar haar Het geeft niet wie en hoe Regel1: Wijs haar nooit af Regel 2: Reik haar iets aan dat onderhuids blijft branden Het moet niet echt bestaan En brak jij Regel 1, jij zondaar? Dat kost je zweet en tranen dan als dagdauw op het gras De parels die zij om haar hals verzamelt Dus: Brak jij Regel 1, jij zondaar? Sterf stil, zonder geluid Zij wringt je lichaam leeg van tranen En lacht je daarna uit Sandrine Lambert
Dauwtranen Lyne Uytterhoeven Ze streek met een penseeltje over zijn wangen en liet de druppels in een glazen bokaaltje vallen. ‘Ik verzamel tranen,’ zei Ayusé. Hij voelde zich meteen een beetje beter, alsof ze met zijn tranen ook zijn verdriet had gestreeld. ‘Sinds wanneer?’ ‘Oh…’ Ze legde een vinger tegen haar lippen en leek heel diep na te denken. Haar ogen fonkelden. ‘Sinds het begin der tijden. Ik begon met Eva’s tranen toen haar man haar uit de tuin leidde, Kaïns tranen toen hij zijn broer dood aan zijn voeten zag liggen, Noahs tranen toen hij zijn volk zag zinken. Vele tranen heb ik verzameld. Jakobs tranen toen zijn zoons logen om het verraad tegen hun broer. Jozefs tranen toen hij zijn broers vergaf, Jochebeds tranen toen ze haar zoontje in een wiegje op het water legde. Toen ik haar zoon terug naar Egypte zond, verzachtte ik de tranen van dat koppige volk. Toen was mijn bokaaltje voor het eerst vol…’ Hij keek naar het bokaaltje. Er lag enkel een bodem van tranen. ‘Wat deed je er dan mee?’ ‘Moses’ volk verhongerde in de woestijn. Ik nam het bokaaltje en strooide de tranen uit over het dorre land. 40 dagen en 40 nachten konden zij zich voeden.’ Hij dacht aan al het verdriet in de wereld en zuchtte. ‘Je hebt nog veel tranen te verzamelen.’ Ayusé knikte enthousiast. ‘Niet alle tranen zijn uit verdriet en pijn. Elke traan van vreugde maakt het vocht in dit bokaaltje een bron van kracht.’ Hij keek met een nieuwe blik in het bokaaltje. De inhoud weerkaatste het stralende licht dat erop viel. ‘Wat doe je daar dan mee?’ ‘Ik verzamel nu elke dag tranen, en elke ochtend, vlak voor de zon opkomt, strooi ik ze uit over de Aarde. Druppels van vrede worden ze.’ Haar ogen glinsterden en blonken bij de gedachte aan haar werk. En traag, heel traag gleed er een druppel over haar gezicht. Hij nam het penseeltje uit haar hand en streek ermee over haar wang. (Dit stukje is gebaseerd op de personages Mack en Sarayu uit ‘The Shack’ van W.P. Young)
Een deuk en soms een hoek Marijke L.J. Declercq Hij legde het uitvoerig uit, op welvoeglijke wijze. Ik voelde me werkelijk helemaal op mijn gemak…, want je moet weten dat ik het plan om naar hem toe te gaan behoorlijk eng vond. Hij zag er ook heel gentleman uit, netjes in zijn vlekkeloze, witte schort, met daaronder een witte bloes en overtrek met V-hals. Hij keek me heel rustig aan, wat hem geloofwaardig maakte. Met één bil zat hij op zijn bureau, zijn terlenka broek gaf geen krimp. Zo converseerde hij, hoewel het eigenlijk een monoloog was. Hij sprak minutenlang en ik luisterde geboeid. ‘Over de oorzaken weet men niets, maar dat zal in de toekomst ongetwijfeld veranderen. Er wordt immers volop onderzoek gedaan, naar de oorzaak, de gevoeligheid, de erfelijkheid, het verloop van de aandoening… Wat dat laatste betreft, daar is wat discussie over… We zien namelijk heel verschillende symptomen, in het ene geval – de lichte vorm – zien we een deuk, in zwaardere gevallen is het werkelijk een hoek… En dan zijn er nog de variaties daartussen. De behandeling is een ander paar mouwen. Qua medicatie is er keuze te over, maar of het werkt, dat is erg persoonlijk.’ Hij kon wel een tiental verschillende pillen voorschrijven, maar over het effect was hij onzeker, bovendien waren er veel bijwerkingen, van lichte tot zeer onaangename. Maar therapie bestond ook, al was het resultaat moeilijk te voorspellen. Sommige patiënten hadden baat bij een intensieve therapie, anderen bij een extensieve therapie…, meestal in het bos of in een schrijnwerkerij… al naargelang de preferenties van de patiënt. De alternatieve route was nog een optie: van koud water stortbaden en onderdompeling tot heet water stortbaden en onderdompeling… Maar het gemakkelijkst en het meest aangewezen vond hij toch ‘dauwtrappen’. Hij keek plots onbeschaamd naar mijn boezem en vroeg: ‘Wist u dat van dauwtrappen een koe zoveel meer melk in de uiers heeft…?’
Een sterretje danst in het gras Laetitia Van Geirt Simon is nog maar net terug uit Zwitserland. Zijn chemokuur slaat niet aan. Het is geen blij weerzien met zijn familie en vriendjes… En tegelijk toch weer wel. Slecht nieuws brengen is altijd moeilijk. Zeker als je moet vertellen dat een jongen van negen procentueel gezien meer kans maakt om in september een sterretje aan de hemel te zijn dan een van de leerlingen van het vierde leerjaar. Een ster zijn. Simon heeft er al vaak over gedroomd. Dan is hij de ster van het voetbalveld of zelfs een filmster of een popster aan wie jonge pubers zich vergapen. Dan prijkt zijn hoofd op honderden posters die menig tienerkamer opfleuren, niet op een kartonnen gebedsprentje op een nachtkastje of bureau. ‘Hij slaapt veel de laatste dagen’, vertelt zijn moeder tegen de dokter, ‘en hij droomt ook heel verward... Meisjesdromen eigenlijk, over feeën met bloemenkransen in hun haren en pastelroze jurken aan. Ze dansen blootvoets in het gras tot de zon opkomt en de dauwdruppels haar licht weerkaatsen om vervolgens te verdwijnen tot de volgende dag aanbreekt... Die droom keert steeds terug.’ Dokter Santens kijkt bedenkelijk naar Simon, die net met een glimlach om de lippen uit zijn droom ontwaakt: ‘Vannacht danste ik met fee Aurora over het natte gras.’