De Leuvense schrijversgroep
stelt voor:
Beerlijke verhalen
Op vrijdagavond 4 december 2015 kwamen we samen met de FNWP* en schreven we Beerlijke verhalen
De schrijfopdracht: We kregen een postkaart met daarop twee beren getekend als enige inspiratiebron. De resultaten mogen er wezen
* Wil je meer weten over de FNWP, kijk dan op onze website: http://fnwp.weebly.com of onze facebookpagina: https://www.facebook.com/pages/FNWP/1515544358689074?fref=ts Š FNWP 2015
Hij had zijn zinnen gezet op vissen en ĂŠĂŠn heel specifiek een glimmend exemplaar water fonkelde als dauwparels op zijn vinnen zijn staart flapperend naar nattigheid de zon deed zijn vel roze en blauw stralen
Hij keek er nog even naar bewonderde het kleurenspel met een plotse beweging glibberde het beest in zijn geheel naar binnen, diep in de muil van de beer
Hij likte zijn natte snoet danste tot de waterval schuimde de open hemel kondigde sterren aan hij legde zijn vacht goed rolde tegen een rots tot bol en ronkte zich een winterslaap
Joke De Roeck
Bliksemse beren Marlies van Bouwel In de onherbergzame streek ten noorden van Bolzano wonen sinds kort opnieuw veel beren. De eerste beren werden twintig jaar geleden ingevoerd vanuit de Karpaten, maar import is niet meer nodig, want beren kweken als… konijnen. Daar in de valleien dollen de jonge beertjes in het gras. En algauw klinkt het dan: ‘Carino! Cattivo!’ Twee identieke exemplaren richten hun kop op en lopen naar mamabeer. ‘Mama, heb je al gedaan!’ klinkt het teleurgesteld uit beider monden. Mama mompelt van ja en neemt haar tweeling mee op sleeptouw. Zoals elke dag zingt ze hardop het ritme van de weg, de tweeling zingt haar na: ‘Voorbij de eerste rotspartij, voorbij de eerste rotspartij. Daar gaan we naar links. Daar gaan we naar links. Nog twee rijen beuken. Nog twee rijen beuken. En dan gaan we naar rechts. En dan gaan we naar rechts. Daar aangekomen. Daar aangekomen. Klauteren w’opzij. Klauteren w’opzij. Tot bij de dennenbomen. Tot bij de dennenbomen. Dan zijn we halfweg. Dan zijn we halfweg.’ Ze wandelen aan een fluks tempo de berg op, de twee jonge beren kennen het liedje dan ook van voren naar achteren en omgekeerd, maar vooralsnog huppelen ze vlot achter hun goedgemutste moeder aan. Uitgelaten blijft moeder echter niet als ze naar het uitspansel kijkt. De hemel betrekt snel en moeders gezicht wordt almaar somberder. Ze zou het liefst meteen na de dennenbomen verder lopen, zo snel mogelijk naar hun spelonk. De jongens eisen rust. ‘Maar mama, we zijn toch altijd heel braaf en lief geweest,’ zegt Carino en Cattivo vult hem aan: ‘We hebben niet eens met rotsjes gedribbeld of bevers de stuipen op het lijf gejaagd!’ Ze staan op hun achterpoten en stoten oerkreten uit. ‘Genoeg Tarzan gespeeld,’ foetert moeder. ‘We moeten opschieten, straks valt de eerste sneeuw.’ ‘Oké, moedertje, we gaan meteen vertrekken,’ zegt Carino en Cattivo: ‘Ach moedertje, als het erom spant, bescherm ik je met mijn hele lijf. Gggrrraaaauw.’ Moeder heeft nu geen zin in grapjes, de betrokken hemel baart haar zorgen: ‘Doe nu toch gewoon, jongens!’ De twee beren laten eindelijk hun voorpoten zakken en sjokken opnieuw achter hun moeder aan die telkens nerveus naar de hemel kijkt. Sinds papabeer twee jaar geleden werd neergebliksemd, is ze doodsbang voor vuur en donderweer. Maar ze houdt de moed erin door telkens weer een zin te zingen die de beertjes herhalen tot… ‘Kladderadatsch!’
… het uitspansel door vuur wordt gekliefd. Een schicht, een donderslag en dan een kanonnade van ballen bevroren water. Moeder weert ze af maar ze hameren hard in op haar zachte berenlijf. Carino heeft ondertussen haar rug vastgenomen en Cattivo is beschermend voor haar gaan staan. Even later draait hij zich om en trekt hij nu zijn moeder en broer achter zich aan. Als hij nou gewoon stap voor stap voorwaarts gaat? Dan komen ze er toch ook wel? Mama hijgt in zijn nek, kleine Carino dekt haar langs achteren en hij, de grootste en eerst geborene, zal hen naar hun warme nest leiden. En terwijl Carino de eerste vlokjes in zijn opengesperde muil opvangt, begint Cattino te zingen. ‘Nog twee bomenrijen.’ En ze vallen in: ‘Nog twee bomenrijen.’ ‘Dan is de berg kaal. Dan is de berg kaal. En vijftig stappen verder. En vijftig stappen verder. Dan zijn we er helemaal. Dan zijn we er helemaal.’ Cattivo rolt de grote steen weg en moeder stapt hun grot binnen. Carino volgt haar gauw, neemt een handdoek op het rekje naast de ingang en droogt moeder af. Ondertussen neemt Cattivo de steen op om hem voor de deur te leggen. Maar op dat moment opnieuw: kladderadatsch, knetter-knetter-knetter en Cattivo staat in brand. Hij rolt door de pas gevallen sneeuw. Hij weigert te brullen. Mamabeer houdt haar poten voor haar uitzinnige gezicht. Maar Carino springt gauw naar buiten met de handdoek en rolt Cattivo erin: ‘Kom, gauw. Kom gauw, moedige broer, kom maar gauw naar binnen.’
Onbeschreven blad uitgebleven inspiratie met beren heb ik niets apen, krokodillen en konijnen beroeren me trouwens ook niet
Toegegeven, die ene brengt me wel in een zekere staat van alertheid de goede brave beer in wiens onschuld iedereen trapt als vliegen in een lekkende pot kiwi confituur zien zij niet zijn ware aard?
Geef me dan maar de boze beer als ik dan toch kiezen moet die is tenminste ‘echt’ geen huichelende brok warmte die in plaats van zoetigheid je laatste greintje energie wegpikt
Onechte beren, onechte mensen Heb ik al verteld dat ik er niets mee heb?
Isabelle Laenen
Wie zag twee beren? Laetitia Van Geirt Mogen wij even uw aandacht voor volgend opsporingsbericht. In de nacht van 5 op 6 december verdwenen Good Bear en Bad Bear uit de Antwerpse Zoo Beroo, de bakker aan de Schelde. Broer Ugly Bear bleef alleen achter. Beide beren zijn te herkennen aan hun melkchocoladebruine pels en wittechocoladekleurig gebit. Hun ogen, oren en neus zijn zwart als roet, maar smaken heerlijk naar pure, bittere chocolade, noir intense, 70% cacao. Wie deze beren heeft gezien – al dan niet in het bezit van al hun ledematen – wordt vriendelijk verzocht Sinterklaas te contacteren. De goedheilig man gaat uit van een bearnapping. Beide beren zijn volstrekt ongevaarlijk voor de mens, maar niet voor de lijn. Laat u dus niet verleiden door hun zoete geur, want ook al smaken ze heerlijk met letterkoekjes of op de boterham, de wraak van Zwarte Piet zal nog zoeter zijn!