Następstwa drugiej wojny
Przez wiele miesięcy oddziały Sprzymierzonych starały się odnaleźć zdradzieckich orków, którzy ukryli się po upadku Mrocznego Portalu. Klany Blackrock, Dragonmaw i Black Tooth Grin zostały pojmane i zapędzone do wydzielonych obozów – więzień. Podczas gdy dowódcy Sprzymierzonych kłócili się o to, co z nimi zrobić, Orgrim Doomhammer, wódz w armii Hordy, został umieszczony w areszcie jako więzień honorowy króla Terenasa z Lordaeronu. Niektórzy spośród Sprzymierzonych twierdzili, że orkowie powinni być zgładzeni jak zwierzęta, podczas gdy inni optowali za wyrokiem dożywotniego więzienia. Omówiwszy z Doomhammerem oczywiste korzyści z układu pokojowego, król Terenas żarliwie wierzył, iż orkowie zostali wystarczająco spacyfikowani, aby utracić swą żądzę walki i współzawodnictwa. Thoras Trollbane ze Stormgarde i Genn Greymane z Gilneas sprzeciwili się stanowczo Terenasowi, twierdząc, że orkowie są zbyt potężni, aby pozostawiać ich przy życiu. Po miesiącach debat i frustracji obaj władcy wycofali poparcie swych narodów dla oddziałów Sprzymierzonych. Osamotniony Azeroth pozostał zaangażowany w siły Sprzymierzonych. Jednak nawet pomimo młodego i dynamicznego Variena Wrynna na tronie, odległość między księstwami Azeroth i Lordaeron spowodowała, że unia stała się tylko pustym słowem. Pośród sporów i kłótni, które prowadziły do powolnego rozpadu Sprzymierzonych, pozostało faktem, że wielka Horda została zdziesiątkowana. Klany Twighlight’s Hammer i Stormreaver zostały zdziesiątkowane w wojnach domowych, które wybuchły w czasie wielkiej wojny. Klan Burning Blade został rozgromiony i całkowicie zniszczony przez oddziały pod dowództwem Uthera Lightbringera podczas Ostatecznej Bitwy u podnóża Portalu. Tylko klan Bleeding Hollow pozostał nie rozliczony dzięki przebiegłości Killroga Deadeye'a, któremu udało się uniknąć schwytania, pomimo wszelkich wysiłków sił Sprzymierzonych. Jedenastu zwiadowców zostało wysłanych na ciągły patrol na Black Morass w celu odnalezienia jakiegokolwiek śladu zdrajców z Bleeding Hollow. *** Złowieszczo zawieszona ponad Black Morass na firmamencie rzeczywistości jest jak bezcielesne oko obserwujące ruiny Mrocznego Portalu. Ta szczelina to pozostałość oryginalnego Portalu czarownika Medivha, prowadzącego na Draenor – ciemny, czerwony świat, z którego orkowie przybyli na Azeroth. Kirin Tor z Dalaranu, obejrzawszy ruiny, wybudował tam Cytadelę Nethergarde, by służyła jako strażnica, gdyby szczelina kiedykolwiek otworzyła się ponownie... Na wiosnę roku 606 dziwna ciemność zapadła na Black Morass. Wszystkie usilne próby magów mające na celu zbadanie ciemności okazały się daremne, lecz mogli wyczuć, że szczelina rośnie ponownie. Wtem jak we śnie usłyszeli odgłosy maszerującej armii. Rozległ się dźwięk setek zbroi i mieczy armii przemieszczającej się przez zburzony portal, lecz raptem wszystko ucichło. Potężne ryki smoków wyjących do niebios przemknęły ponad głowami, a następnie raptownie ucichły i zniknęły w ciemnościach. Jadowity szept niedobitków, ledwie słyszalny poprzez stuki metalu, wydawał się wracać echem mówiącym: „Powrócimy...“. Kiedy podniosła się kurtyna ciemności, ponownie można było zobaczyć portal. Oświetlał ruiny jak niegdyś, ale dziwne światło zdawało się bawić cieniami. Dopiero po dokładniejszej inspekcji okazało się, że podeptane błoto było czymś więcej niż tylko iluzją, był to znak wyjścia klanu Bleeding Hollow z Azeroth. *** Bleeding Hollow przybył na Draenor i ponownie połączył się ze „starymi klanami“, które nie widziały jeszcze ziemi Azeroth. Co więcej, wojownicy z klanu Bleeding Hollow zostali uznani za wielkich bohaterów z tego powodu, że żyli przez ponad trzydzieści lat na ziemi ludzi. Killrog spotkał się ze starszym szamanem, Ner’zhulem, który miał pod kontrolą wszystkie klany na
Draenorze. Szaman rozkazał, aby nowo przybyli rycerze śmierci, trolle i smoki, zostały użyte przez wszystkie klany do przeszkolenia. Ner’zhul poinformował także Killroga o swoich planach zdobycia kilku przedmiotów z Azeroth, aby otworzyć szczelinę do innego świata i przeprowadzić hordę orków do wielkiego zwycięstwa...