Ans april site by Algemeen Nijmeegs Studentenblad (ANS)

ANS PROEFT Algemeen Nijmeegs Studentenblad / april 2015

Vooraf Tekst: Redactie P. 2

commentaar Het is rustig op kantoor. Het koffiezetapparaat in de hoek pruttelt en op tafel staat een half opgegeten Refter-maaltijd. Hoewel we ons commentaar op de universiteitskantine meestal snel klaar hebben, moet er toch gegeten worden en friet komt je na een week wel de neus uit. Chef-kok Pierre Wind beslecht deze maand het eeuwenoude ANS-vraagstuk. Serveert de Refter kwaliteitsvoedsel en moeten we niet meer zeiken of zijn onze opmerkingen terecht? We wrijven in onze vermoeide ogen en gaan aan de slag. Die ANS moet toch een keer naar de drukker. We schrijven, maken ruzie over welke muziek er gedraaid moet worden, drinken de inmiddels koude koffie en schrijven wat meer. De verwarming gaat op tien. De lentezon is nog niet sterk genoeg om onze stilzittende lijven te verhitten en wij doen niet mee met de groene trend. Een doodzonde. Want hoewel smaken verschillen, mag je niet tegen duurzaamheid zijn. Men koopt tegenwoordig zijn geweten af met ‘goede’ koffie en lunches in hippe biologische tenten, om vervolgens vrolijk de Primark binnen te lopen en thuis een uur onder de douche te staan. We willen proeven van het groene leven, maar onze luxe behouden. Goedkoop en smakelijk voedsel, maar wél duurzaam. Misschien moeten we onszelf afvragen hoe haalbaar dit is. De Refter waagt in ieder geval een poging, soms met succes. Pierre Wind blijkt overigens geen fan van het eten van de mensa.

06 Met een vingerknip In hypnoseshows brengt de hypnotiseur vrijwilligers uit het publiek met een simpel handgebaar in trance en laat ze bizarre dingen uitvoeren. Hoe werkt hypnose eigenlijk? Een ANS-redacteur liet zich hypnostiseren en besprak de gebeurtenissen met hypnotiseurs en wetenschappers. 12 Hollandse kost Pierre Wind staat bekend als hyperactieve kok en presentator. Hij is inmiddels al bijna een jaar Kok des Vaderlands en zet zich in die hoedanigheid in voor gezond voedsel. Wind sprak met ANS over zijn baan en liet ook even een professionele blik over een Refter-maaltijd schijnen. 18 Het is groen en populair ‘Groen’ bezig zijn is de hype van deze tijd, maar schiet het milieu er ondertussen wel iets mee op? Elk bedrijf is, als de consument het mag geloven, duurzaam bezig. Hoeveel waarde moeten we hier nog aan hechten? ANS zocht het uit. 22 ‘De huidige media zijn kleurloos’ Website De Correspondent poogt ander nieuws te brengen ‘tegen de waan van de dag’. Wars van nieuwstrends brengen zij artikelen gekoppeld aan verschillende correspondenten. ANS sprak oprichter Rob Wijnberg over de trends in journalistiek en de toekomst van de media. 04 05 11 16 21 15 26 28 30 31 32

Maar goed, over smaak valt niet te twisten.

De hoofdredactie

deze ANS

Niet weer dezelfde steen Binnenstebuiten Het Laatste Oordeel Middenpagina De Graadmeter Gonzo Enerzijds Anderzijds Stamgasten Colofon Crypto Gevonden Voorwerp

Tekst: Redactie/ Illustratie: RensWijnhoven van Vliet ANS-Online.nl Tekst: Redactie/ Illustratie: Sascha ANS-Online.nl P. 03 P. 3

niet Weer een week Bij het horen van de komst van een heuse Happiness Week op deze campus, krabden wij ons toch even achter de oren. Waarom moet iedereen zijn aspiraties, al is het nu wereldvrede, het plannen van je toekomst of het verduurzamen van je leven, in één week zien te proppen? Een Groene Week, Career Week, Raboud Beyond Borders Week, ISON Week, Wil Ondernemen Week, je moet beschikken over een flink staaltje agendamanagement wil je dit bij kunnen houden. Begrijp ons niet verkeerd, de inhoud van de weken is helemaal zo verkeerd niet. Beetje jammer echter dat het er zo veel zijn. Als ze dan ook nog gaan overlappen, nemen wij liever een weekje vakantie.

ans Een opengebroken bestuurskamer en een Red-de-UvA-10punten-plan: de Amsterdamse studenten blijven standhouden in hun strijd voor meer inspraak op universiteitsbeleid. De bezetting van het Maagdenhuis en de discussie over democratie op universiteiten is tekenend voor de afgelopen maand. Democratie is daarnaast niet alleen een issue op universiteiten: om een positie binnen de Provinciale Staten te bemachtigen, voerden de verschillende partijen een felle verkiezingsstrijd. Gelukkig gebeurde er nog meer in maart: na drie voorrondes werden de finalisten van de studentenbandwedstrijd Kaf en Koren bekend, kon je kaarten krijgen voor optredens in poppodium Doornroosje door enkel je fiets te parkeren en bezochten De Verleiders de RU om de misstanden in de financiële bankenwereld aan te kaarten. Welke artikelen zijn het teruglezen waard en wat mag je in april van ANSOnline verwachten? De Vrije Student De Vrije Student, de nieuwe studentenpartij die is opgericht door de JOVD, maakte haar lijsttrekker bekend. ANS interviewde de kersverse leider Caspar Safarlou en vroeg hem naar de plannen van De Vrije Student, de wenselijkheid van politieke partijen in de Universitaire Studentenraad (USR) en zijn verwachtingen van de verkiezingen in mei. ‘Wat moet een politieke partij in de USR doen? Pleiten voor een bepaald standpunt over de Israël en Palestina-kwestie?’

Groen bier Alfa bier is verre van duurzaam. Althans, als we de website Rank a Brand, die een rol speelde in de ‘groene reportage’ mogen geloven. De site checkt of merken hun groene feiten wel op een rijtje hebben en die ook laat zien aan de klanten. Alfa scoorde niet best, er was dan ook geen druppel informatie te vinden op de site. Het merk is naar eigen zeggen namelijk super duurzaam, maar waarom zou je een show-off zijn en dit even vermelden? De reportage was nog geen 2 minuten klaar of de bierbrouwerij stuurde ons een zojuist getypt rapport én beloofde ons een aanpassing op de site voor 1 april. We zijn niet van de geheime milieupolitie hoor Alfa, maar toch bedankt.

Stop de tijd Om de twintigste verjaardag van Cultuur op de Campus en de vijftiende verjaardag van Stukafest te vieren, organiseren de cultuurfans hun eigen festival: Tijdgeest 20/15. ANS bezoekt 15 april het cultureel walhalla in Brebl, waar zowel muziek, theater, film literatuur en expositie een podium krijgen en geeft een sfeerimpressie. Gaatjesvullers ANS-Online komt met een nieuwe rubriek: iedere maand wordt een medewerker van de RU uitgelicht die ongemerkt het leven van de student een stuk rooskleuriger maakt, maar die we nauwelijks zien. Wie haalt bijvoorbeeld de boeken die je hebt gereserveerd bij de UB uit de kast op de bovenste verdieping? Op de hoogte blijven van al het studentennieuws? Check dan www.ans-online.nl, volg ons op Twitter (twitter.com/ANS_Online) of like de ANS-pagina op Facebook (facebook.com/ANSnijmegen).

Tips voor RU-verbouwplannen Tekst: Auke van der Veen en Bas van Woerkum/ Illustratie: Rens van Vliet P. 4

Niet weer dezelfde steen Met de nieuwe verbouwingen op de campus in het vooruitzicht heeft de RU de mogelijkheid om studenten in al hun wensen tegemoet te komen. ANS zet de misstappen van voorgaande bouwprojecten op een rij en geeft advies, zodat de RU zich niet twee keer aan dezelfde steen stoot. De RU heeft flink wat bouwplannen op tafel liggen. Gedeeltelijk in 2016 en twee jaar later in zijn geheel, moet de HAN vertrekken uit het Gymnasion om plaats te maken voor de Faculteit der Managementwetenschappen (FdM). Om te voorkomen dat het te knus wordt in het gebouw, breidt de universiteit de noordvleugel uit. Zodra de faculteit is verhuisd, gaan de gebouwen 2 tot en met 5 in de Thomas van Aquinostraat (TvA) tegen de vlakte. De nieuwbouw ter plaatse van deze gebouwen – ook wel ‘Spinoza 2.0’ genoemd – wordt het nieuwe onderkomen van de Faculteit der Sociale Wetenschappen. Van ‘de nieuwe TvA’ moet in 2020 op volle toeren gebruik worden gemaakt. De laatste jaren is er ook al behoorlijk gebouwd. In 2007 realiseerde de RU het Huygensgebouw, waaraan achteraf een aantal mankementen bleken te zitten. Afgelopen jaar werd het Grotiusgebouw opgeleverd en daarbij maakte de RU enkele van dezelfde misstappen. Daarnaast zijn er in de TvA-gebouwen enkele problemen die gemakkelijk hadden kunnen worden voorkomen. Met de aankomende verbouwingen in het vooruitzicht, moet de universiteit waken voor dezelfde fouten. Met het rechtzetten van die problemen zijn soms miljoenen euro’s gemoeid. ANS geeft drie tips voor de toekomstige verbouwingen. Regel het klimaat RU, zorg voor een goed klimaat. Veel glas en grote, open ruimtes resulteren in een mooi gebouw om te zien, problemen met de warmteregeling zijn echter het gevolg. Het Grotius bestaat voor een groot deel uit glas en heeft enorm hoge plafonds. Het gebouw staat er echter pas een jaar en heeft nog geen strenge winters en hete zomers meegemaakt, dus de klimaattest moet nog worden doorstaan. Het Huygensgebouw is een soortgelijke glasbak en daar bleek de warmtehuishouding ver onder de maat. Noud van der Velden, hoofd Interne- en Huisvestingszaken, vertelt: ‘Uit een belevingsonderzoek van een aantal jaren geleden, is gebleken dat er structurele

problemen zijn met het klimaat.’ Op veel plekken, in het bijzonder onderwijsruimtes, was het te koud of te warm, zowel in de zomer als de winter, laat hij weten. Een oorzaak daarvan was een hoger dan verwacht aantal gebruikers. De enorme hoeveelheid ramen, de hoge plafonds en de grote ruimtes lijken het probleem van de warmteregeling daarbovenop te vermoeilijken. Een eerste, effectief verbeterproject heeft al plaatsgevonden en in 2016 gaat de RU beginnen met een tweede klimaatplan. In de TvA-gebouwen is het ook koukleumen door de slechte isolatie. De gebouwen in deze straat zijn al oud, dus zo verrassend is dit niet. Ongeacht de reden zou het klimaat voor elk gebouw goed geregeld moeten zijn. Gericht op overzicht Overzichtelijke gebouwen zijn meer dan welkom. In het rapport van de Enquête Huisvesting FdM die in 2014 werd gehouden onder 534 managementstudenten, staat dat de studenten een overzichtelijker gebouw willen met veel ruimte en licht. De TvA-gebouwen waar de managementfaculteit zich momenteel huisvest, bieden dit niet. De ruimte wordt nu niet goed benut, terwijl deze wel nodig is voor alle studenten en medewerkers van de faculteit. Zelfs wanneer je een fervente TvA-ganger bent, stuit je eerst op twintig andere lokalen voor je het juiste gevonden hebt. Enkele studenten klagen in de enquête dan ook over de onoverzichtelijkheid van de gangen. Nu TvA in zijn geheel wordt gesloopt, kan de RU met de nieuwbouw ervoor zorgen dat iedereen wel op tijd zijn colleges haalt. Om het gebouw af te maken, kan een likje verf deze keer geen kwaad. Een groot deel van de studenten laat weten dat de betonnen muren van de huidige TvA-gebouwen niet bepaald opbeurend zijn. Stroomvoorzieningen en werkplekken In de nieuwe gebouwen zijn meer stopcontacten en vaste computers wenselijk, een tekort aan beiden gaat niet samen. Je kunt er als universiteit niet vanuit gaan dat

Column Manu Compen P. 5

Binnenstebuiten Het leven van een bèta gaat niet altijd over rozen. Natuurkundestudent Manu trekt over het hobbelige pad van het Huygensgebouw naar de rest van de wereld. Hieronder zijn verslag. Het is pauze. Met de vaste groep zakken we in een hoekje op ons vaste stekje boven de kantine in het Huygensgebouw. Nog enigszins wazig van een stoffig hoorcollege, pak ik een mandarijn uit m´n tas. Om mij heen gaan Tupperware-bakken open waar wel tien mandarijntjes in passen. De afgelopen maanden zijn het er exponentieel meer geworden. Meestal gevuld met rijst, macaroni en hompen kip. Snel moet het geheel erin getakeld worden voordat het in de sportschool weer verbrand wordt. De laatste happen desnoods met geweld. elke student een laptop heeft die de hele dag meegaat. Steeds meer mensen zitten met hun laptop of tablet in college en de RU wil dit ook stimuleren onder het motto Bring your own device. Bij een motto houdt het echter niet op, de uitvoering is minstens zo belangrijk. Uit de enquête van de FdM bleek dat er te weinig stopcontacten aanwezig zijn in de TvA-gebouwen: 40 tot 60 procent van de zitplekken zou ervan moeten worden voorzien. Volgens Teun Bens, assessor bij de Faculteit der Rechtsgeleerdheid, is het gebrek aan stopcontacten ook een van de meest gehoorde klachten in het Grotiusgebouw, samen met een tekort aan werkplekken met vaste computers. Michel ter Berg, adjunctdirecteur van het Universitair Vastgoed Bedrijf, zegt dat het een bewuste keuze van het faculteitsbestuur is geweest om de werkruimtes met boekenrekken en studiewerkplekken te vullen. ‘De rechtenfaculteit hecht nog veel waarde aan het tastbare boek’, aldus Ter Berg. Een gevolg hiervan is dat er nauwelijks ruimte voor werkplekken met computers overblijft. De managementstudenten klaagden ook al dat er te weinig vaste computerwerkplekken zijn. Het is mogelijk te wachten tot de techniek zover is dat accu’s langer meegaan om kosten te besparen, maar het feit is dat studenten hier niet op kunnen wachten en ondertussen wel last ondervinden. Beste RU, zet ons alsjeblieft niet weer in een glasbak zonder stopcontacten, zorg dat we niet verdwalen, voldoende werkplekken hebben en voorkom depressies door de charme van de gebouwen wat op te krikken. Dan is iedereen dik tevreden. ANS

Ik gooide mijn brood vroeger altijd weg. Stiekem, uit het zicht van mijn ouders, voerde ik wanneer ik terug kwam van school al mijn boterhammen aan de kippen. Soms werd ik betrapt en kreeg ik op m´n kop. Die gewoonte hield stand totdat er te weinig kippen waren om alles snel genoeg op te eten. Tegen die tijd hadden mijn ouders het opgegeven en ging ik zonder brood naar school. Soms nam ik voor de vorm een appel of een banaan mee, maar die bleven dan meestal een paar weken in het voorvakje logeren. Nog steeds komt er niet meer dan een verdwaald mandarijntje in mijn tas. En dat steekt lelijk af tegen de plastic bakken met eiwitten en vezels, waar vroeg voor opgestaan wordt om het klaar te maken. Niet omdat het lekker is, maar omdat het op de planning staat. Ik had gedacht dat het sportscholen aan het Huygens voorbij zou gaan, dat het een veilige haven zou zijn voor een volk dat om andere middelen wordt begeerd dan haar biceps. Maar ook hier gaat het er uiteindelijk om wie de grootste heeft. Gelukkig maar. Ik zou er zelf nooit aan beginnen. Liften, met tegenzin eten, gains maken, vragen hoeveel iemand drukt. Maar nu ik er mee geconfronteerd word, knaagt het. Is dat mandarijntje een metafoor voor mijn gebrek aan mannelijkheid? Tot de tijd dat mijn weerbarstigheid het verliest van de drang om te liften, zal ik andere manieren moeten vinden om duidelijk te maken dat ík de grootste heb. Bij dezen alvast: de mijne is 11 meter lang.

Met een vingerknip?

Hypnotiseren Tekst: Marit Willemsen/ Illustratie: Eva Bernsen P. 7 Leef, woon, werk, feest... met ANS P. 7

Je kijkt naar de man met het heen-en-weer zwaaiende horloge en bent in trance, of toch niet? Is ons beeld van hypnose vervormd en bestaat er bewijs voor het fenomeen? Een ANS-redacteur ging onder hypnose en besprak haar ervaringen met hypnotiseurs en wetenschappers. ‘Wil je nog een deken over je heen?’ Ik lig onderuit in een zwarte leren stoel en wacht tot hypnotherapeut Eline de Man, een psycholoog die hypnose toepast in haar behandelingen, gaat zitten. Over een paar minuten word ik onder hypnose gebracht. Hypnose kennen de meeste mensen alleen maar van shows, waar een Hans Klok-achtig type vrijwilligers een citroen laat eten, omdat ze deze aanzien voor een zoete sinaasappel, waarna hij ze aanzet tot het imiteren van een kip. Met een simpele vingerknip worden de gehypnotiseerden vervolgens uit hun trance gehaald. De Man gebruikt hypnose echter voor praktische doeleinden. Het zou helpen bij fobieën, trauma’s, ziekten als het prikkelbare darmsyndroom en kan zelfs verdoving bij operaties vervangen. Is hypnose meer dan gewoon een goede truc? Bestaat er een wetenschappelijke basis voor het fenomeen? ANS onderging een hypnosesessie en besprak de belevenissen met wetenschappers en hypnotiseurs.

Hypnose kan zelfs de verdoving bij operaties vervangen. Staat van bewustzijn ‘Doe je ogen maar dicht, zo kun je alles makkelijker laten voor wat het is’ Hypnotherapeut De Man vertelt me op rustige toon wat ik moet doen. Van tevoren waarschuwt ze dat ik waarschijnlijk geen diepe trance zal ervaren, hypnose vergt namelijk training. ‘Stel je voor dat je voeten in een warm bad zitten, ontspan ze.’ Zo gaat ze elk deel van mijn lichaam af. ‘Je zou je kunnen voorstellen, met al je droomkracht, dat wanneer je aan het slapen bent, je in die slaap droomt en in die droom fantaseert dat je net doet of je slaapt.’ Ik raak de draad behoorlijk kwijt. ‘Je hoeft dit niet te snappen, jouw onderbewuste weet wat nodig is. Je kunt je wel een wonderlijke omgeving voorstellen, je hoort in de verte een waterval.’ Ik moet in mijn gedachte naar het water toe en eronder stappen, om al mijn zorgen weg te laten spoelen. Als ik mijn ogen open mag doen, ben ik enigszins teleurgesteld. Was dit het nu? Had ik iets speciaals moeten voelen? ‘Bij hypnose bevind je je in een trance, een andere staat van bewustzijn. Je slaapt niet, maar bent ook niet helemaal wakker’, vertelt hypnotiseur Jos Claus, die onder andere elk jaar de introductielopers bij Psychologie aan de RU vermaakt met zijn hypnoseshow. Deze zogeheten

trance valt volgens Claus goed te vergelijken met een situatie waarin je je omgeving even vergeet, tijdens het lezen van een boek of kijken van een film bijvoorbeeld. ‘Tijdens de trance gebruik je het onderbewuste van je brein, dat is heel creatief. Bovendien sta je meer open voor suggesties’, aldus de hypnotiseur.

‘Dat ik je uit het raam kan laten springen, is een indianenverhaal.’ De Man omschrijft een trance als de ‘staat waarom de deur naar het onderbewuste wat meer openstaat’ en vindt het niet gek dat ik dit niet meteen ervaar: ‘Hypnose is net als fietsen, iedereen kan het, maar je moet het wel even leren.’ Mijn teleurstellende ervaring kan ook aan iets anders liggen, meent Rick van Baaren, hoogleraar Gedragsbeïnvloeding aan de RU. ‘De kern van hypnose is volgens mij hoe gevoelig je ervoor bent. Jos Claus kijkt tijdens een hypnoseshow rond in de zaal wie er meedoet met bepaalde bewegingen als hij dat vraagt’, vertelt hij. ‘De mensen die meedoen zijn hoog gevoelig ofwel susceptible en die haalt hij naar voren.’ De gevoeligheid is volgens Matthijs van Leeuwen, universitair docent Sociale Beïnvloeding een persoonlijkheidstrek. ‘In welke mate je luistert naar suggesties van anderen en in hoeverre je opgaat in een verhaal zijn indicaties van hoe gevoelig je voor hypnose bent.’ Sociale druk Hoe zit het dan met de mensen die in shows na enkele minuten kakelend het podium over gaan? Tijdens mijn sessie heb ik continu het gevoel dat ik ermee kan stoppen. ‘Dat ik je uit het raam kan laten springen, is gewoon een indianenverhaal’, aldus Claus. ‘Als je het heel realistisch bekijkt, is er geen mens die een ander mens kan hypnotiseren. Ik ben in wezen alleen maar de instructeur. Ik zeg wat je moet doen en als je de bereid bent om te volgen, dan kom je in die andere bewustzijnstoestand.’ Dit sluit deels aan bij wat Van Baaren en Van Leeuwen vertellen. Hypnose bestaat volgens hen uit inductie en het gevolg daarvan, de trance. Van Baaren: Inductie is het stapsgewijs overdragen van de macht. Je doet de hele tijd wat de hypnotiseur zegt, maar tegelijkertijd zegt deze wat er al gebeurt: “Je zakt weg in je stoel”, wat je toch al doet.

Hypnotiseren P. 8

Langzaam aan denk je dan: “Ik doe het niet, hij doet het.”’ Geen fouten maken bij de inductie is cruciaal. ‘Je wilt niet dat de hypnotiseur zegt dat je het zand onder je voeten voelt, terwijl je schoenen aanhebt. Dan ben je eruit’, aldus Van Leeuwen. Voor de inductie gebruikt De Man verschillende methoden, het ingewikkelde verhaal over dromen was er een van. ‘Hierdoor geef je je gedachten makkelijker over omdat je denkt: “Laat maar, ik snap het toch niet”’, aldus De Man. De twee wetenschappers noemen de inductie ook wel een stappenplan dat iemand in een heel sterk sociaal contract duwt. ‘Als je eerst hebt gehoorzaamd bij kleine dingen, zoals het sluiten van de ogen en het optillen van de armen, wordt het heel moeilijk uit de hypnose stappen. Dan moet je voor jezelf toegeven dat je eigenlijk de hele tijd bewust hebt meegedaan’, lacht Van Baaren. Dat merk ik ook tijdens mijn hypnose. Ik kan gewoon opstaan en weglopen als ik dat wil, maar doe dat niet. Tijdens een handlevitatie, het laten ‘zweven’ van de hand, moet ik mij concentreren op mijn handen en schokkend komen mijn vingers omhoog. Ze voelen stijf en gespannen en het lijkt alsof ik het niet zelf omhoog beweeg, al kan ik mijn hand wel gewoon stil houden als ik echt wil. De Man benoemt steeds welke vingers bewegen, maar of zij noemt wat al is gebeurd of dat het andersom plaatsvindt, weet ik niet meer. ‘Het moeilijke aan hypnose is dat de hypnotiseur zal zeggen dat je niet onder hypnose was als je wegloopt. Als je achteraf zegt dat je gewoon op had kunnen staan, stelt de hypnotiseur dat je dat enkel dacht’, aldus Van Leeuwen. Koud kunstje? Het lijkt erop of hypnose gewoon een truc is, maar dat is zelfs volgens de wetenschappers wat kort door de bocht. ‘Die deur naar het onderbewuste kun je wat mij betreft in de prullenbak flikkeren’, aldus Van Baaren. ‘Een andere staat van bewustzijn dekt denk ik wel de lading. Op een EEG-meting zijn er verschillen te zien tussen het brein onder hypnose en het brein in “gewone” staat. Op andere momenten, waarin je op vakantie met een biertje voor je tent zit, kun je die state of mind ook bereiken. Die EEG bewijst alleen dat de trance bestaat, niet dat het magisch is of dat je daardoor rare dingen op commando gaat uitvoeren.’

‘Uit de hypnose stappen, is toegeven dat je de hele tijd bewust hebt meegedaan.’ Daar zijn de hypnotiseurs het zelf ook over eens. ‘Hypnose is geen tovermiddel, maar een hulpmiddel’, meent Claus. Wetenschappelijk onderzoek wijst, hoewel er absoluut geen consensus is, soms op positieve effecten van hypnose in bijvoorbeeld therapie, bij darmklachten

of ter vervanging van anesthesie tijdens operaties. ‘Pijn zit immers in het brein. Waarschijnlijk is het een soort placebo-effect en wordt de pijn door zelfsuggestie onderdrukt’, legt Van Baaren uit. Een onderzoek uit 2012, keek naar de effecten van hypnotherapie onder 208 mensen met darmproblemen. Bijna de helft van de onderzochten bleek gevoelig voor hypnose, waarvan 75 procent verbeteringen voelde, ook na langdurige therapie over een periode van vier jaar. ‘Natuurlijk kan hypnose werken’, zegt Van Leeuwen stellig. ‘Maar dat geeft geen antwoord op de vraag hóe het nu precies werkt.’

‘Het woord hypnose is zo verkracht, dat je er waanzinnige ideeën over hebt gekregen.’ Verdomhoekje Het grote probleem met hypnose blijft het gebrek aan hard bewijs. Van Baaren: ‘Je kunt niet in iemands belevingswereld kijken. Door hersengolven te meten, weet je nog niet wat iemand meemaakt. Hypnose kan effecten sorteren, maar dat wil niet zeggen dat dat per se aan die behandeling ligt.’ Het eerder genoemde onderzoek heeft bijvoorbeeld geen gebruik gemaakt van een controlegroep. Of het verminderen van darmklachten inderdaad aan hypnotherapie is toe te schrijven, blijft dus de vraag. Hypnose bevindt zich mede door het karige bewijs in het verdomhoekje van de medische wereld. Toch verwijzen sommige huisartsen door naar hypnotherapeuten. Het zweverige is er ook een beetje af als je weet dat De Man voor het eerst in aanraking kwam met hypnotiseren, toen ze een vak hypnose volgde tijdens haar studie Psychologie aan de Universiteit van Amsterdam. Wetenschappers durven volgens Van Baaren de vingers niet echt te branden aan het publiceren over hypnose. ‘Dat is wetenschappelijke zelfmoord. Het helpt niet echt dat hypnose vaak in zo’n magisch sfeertje wordt gebracht.’ Ook Claus ziet een afbreuk aan de goede naam door ‘goochelhypnose’. ‘Het woord hypnose is zo beladen en verkracht dat je daar de meest waanzinnige ideeën over hebt gekregen, maar het is iets heel gewoons. Ik kan een lichaam helemaal stijf maken door iemand te hypnotiseren en vervolgens de schouders en voeten op stoel leggen. Trek je één stoel weg dan is dat geen hypnose, maar een magic act. Als ik een show geef, is dat geen goocheltruc en ik gebruik de gelegenheid om zowel aan het begin als het eind kort wat uit te leggen.’ Claus vertelt trots: ‘Het leuke aan hypnose is dat ook mensen komen kijken die het allemaal maar flauwekul vinden. Dat zal je bij een concert van Marco Borsato niet snel zien.’ ANS

Adverteren? Kijk op ANS-Online.nl P. 9

Adverteren? Kijk op ANS-Online.nl Leef, P. 10 woon, werk, feest... met ANS P. 10

ansjes Een Ansje mag maximaal 35 woorden bevatten en kost 5 euro voor studenten en 10 euro voor externen. De waarde van de aangeboden goederen mag de 900 euro niet te boven gaan. Mail naar: stichtingmultimedia@gmail.com Gitaarles. Ook vooropleiding conservatorium. 1e graads gitaardocent. Studenten 50% korting. 06 2919 7554

De Stichting Ontspanning en Recreatie Nijmegen zoekt (in het bijzonder mannelijke) vrijwilligers voor het begeleiden van kinderkampen voor kinderen die een extra week vakantie goed kunnen gebruiken. Interesse? Mail (martijn.goudbeek@gmail.com) of bel (06-43873745) met Martijn. De Batavierenrace is op zoek naar medewerkers die willen meehelpen tijdens de race in het weekend van 25 april 2015. Wil jij ook naar het Beneluxâ&#x20AC;&#x2122;s grootste studentenfeest? Schrijf je dan in als medewerker via www.batavierenrace.nl.

Tekst: Annemarie Verschragen/ Foto: Simone Both Laatste Oordeel Leef, woon, werk, feest... met ANS P. 11 P. 11

het laat ste oor deel

Studie: Sociologie College: Leefstijlen: Over Seksualiteit, Cultuur en Media, 3 maart, 13.45 - 15.30, CC 2 Docent: Dr. M. De Lange Uitstraling: Onzekere mus Publiek: Tinderende vrouwen en een eenzame man Inhoud: Open deuren Eindcijfer: 6

Duffe opsommingen of ultiem entertainment? Iedere maand verschanst ANS zich in de collegebanken om een genadeloos oordeel te vellen over het onderwijs aan de RU.

‘Hij is echt super gay’, klinkt het giechelend vanuit de collegebanken. Terwijl Marloes de Lange probeert te beginnen met haar college, blijkt Tinder toch interessanter. Met een PowerPoint die het onderwerp ‘Seksualiteit en relatievorming’ aangeeft, lijkt de jonge docent uiteindelijk de strijd te winnen. Door technische problemen zit beginnen er echter niet in: de dia’s knipperen een half uur lang om de paar seconden aan en uit, waardoor docent en studenten zijn afgeleid. Ondanks de technische ongemakken geeft De Lange een gestructureerd college. Op voorhand is het duidelijk waar ze het over zal hebben en ze vat de eerdere stof overzichtelijk samen. Het college is hierdoor goed te volgen. Hoewel de meeste tweedejaars geïnteresseerd luisteren, resulteert de oppervlakkigheid in veel open deuren. Zo wordt uitgelegd dat objectief wetenschappelijk onderzoek belangrijk is. Ook blijken sociale groepen de leefstijl van mensen te bepalen: ‘Als je in een groep golfers zit, dan golf jij ook beter.’ De Lange is onnodig onzeker en komt daardoor weinig enthousiast over. Dit maakt het lastig de aandacht lang vast te houden, zeker omdat ze met weinig tempo de stof doorloopt. De voornaamste suffe bezigheid van de studenten is dan ook het overschrijven van de dia’s, waar bijna alle informatie opstaat. Na de pauze gaat het college door over de trends op het gebied van seksualiteit. De docent bespreekt uitgebreid grafieken met titels als ‘tongzoenen en geslachtsgemeenschap naar opleidingsniveau’. De Lange lijkt ondertussen warm gedraaid: ze oogt losser en beantwoordt de gestelde vragen zonder problemen. Meer open deuren volgen, zoals het feit dat mensen steeds jonger aan seks beginnen door minder invloed van de kerk en meer anticonceptie. Desondanks houdt het onderwerp de gemoederen bezig. ‘Wat is de beste leeftijd om zwanger te worden?’, vraagt een van de weinig aanwezige jongens die blijkbaar plannen heeft. Het antwoord, 29 jaar, hoeft de docent niet schuldig te blijven. Als De Lange vraagt naar de verklaring voor de invloed van etniciteit op porno kijken, volgt een anticlimax. Na een stilte klinkt onzeker: ‘Ik weet het zelf eigenlijk ook niet hoor’. Al met al heeft De Lange voor haar college een onderwerp waar veel leuks mee gedaan kan worden. Het college mist echter diepgang en daardoor hoogtepunten. Het langzame tempo en de onterechte onzekerheid van De Lange maken dat haar kennis en kunde niet uit de verf komen. Het Laatste Oordeel der Studenten De studenten zijn het over het college van De Lange opvallend vaak met elkaar eens. ‘Interessant onderwerp, maar een beetje tempo zou leuk zijn’, ‘lieve vrouw die wat enthousiasme tekort komt’ en ‘kundig maar bescheiden’, zijn omschrijvingen die over de docent en het college gegeven worden. Hoewel de leerstof interessant wordt gevonden, vindt niet iedereen het even relevant: ‘De stof is te gemakkelijk en voorspelbaar, met algemene kennis kom je ver genoeg’, zegt een student. Als tips geven de studenten mee dat De Lange wat zekerder in haar schoenen kan staan en wat tekst op de dia’s achterwege moet laten. De gedachten dwalen nu af naar ‘het bestellen van een nieuwe telefoon’ en ‘de Tinder-avonturen van de buurvrouw’. ANS

Interview Pierre Wind Tekst: Dennis van der Pligt en Saskia Verheijden/ Foto’s: Alix van Lanen P. 12

Tv-kok Pierre Wind is vorig jaar uitgeroepen tot de eerste Kok des Vaderlands. Wat moet er in de toekomst op het bord van de Nederlanders liggen? ANS vroeg hem naar zijn missie en schotelde hem een Refter-maaltijd voor. ‘Ik heb echt medelijden met jullie.’ Pierre Wind begroet ANS met een enthousiaste handdruk. Zijn hond, Meneer Teun, waggelt enthousiast rond zijn voeten. ‘Als het even kan, gaat hij overal mee naartoe’, lacht Wind. Zoals het een echte kok betaamt, begint hij direct over eten. ‘‘s Middags delen we altijd truffelsalami, daar is hij gek op.’ Terwijl hij zijn pijp stopt met vanilletabak, legt hij uit dat truffel en vanille lustopwekkende stoffen zijn. ‘Vrouwen worden er helemaal wild van. Daarom verbaast het me dat het niet in parfum zit.’ Wind is een chef-kok die beroemdheid vergaarde door zijn drukke manier van presenteren in kookprogramma’s als De Eetfabriek en een vaste maandelijkse kookrubriek voor de kinderzender ZappLive op NPO 3. Op de Technische Hogeschool voor Consumptieve Techniek kwam Wind in aanraking met scheikunde. ‘Door de chemie ben ik anders naar eten gaan kijken en ben ik meer experimenteel gaan koken.’ Hij heeft veel aan deze chemische kennis gehad, vertelt de kok enthousiast: ‘Op de koksschool heb ik geleerd dat sommige producten niet bij elkaar kunnen, zoals aardbeien en melk, dat gaat klonteren. Met mijn scheikundige kennis zoek ik uit hoe het wel mogelijk is.’ Als eerste Kok des Vaderlands is het zijn doel om mensen te stimuleren gezonder en milieuvriendelijker te eten. ANS ondervraagt de Haagse chef over gezond eten en is benieuwd naar zijn mening over de studentenmaaltijden van de Refter.

‘Mijn hond en ik delen ‘s middags truffelsalami. Hij is er gek op.’ Reftervoer Wind wordt met regelmaat omschreven als een hyperactieve kok en presentator met ADHD. Tijdens het interview is hier weinig van te merken. ‘Eigenlijk ben ik heel rustig. Vroeger kon ik me heel erg boos maken wanneer iemand zei dat ik ADHD heb. Mijn drukte is puur enthousiasme. De laatste tijd heb ik steeds meer last van al die energie, het vreet aan me. Als ik bijvoorbeeld drie uur radio heb gemaakt, ben ik daarna echt kapot. Vroeger was ik soms extra druk omdat ik in drie minuten een verhaal van een half uur wilde vertellen. Nu ben ik wijzer geworden en vertel ik wat ik kan vertellen, de rest komt later wel.’ De drukke kant van deze sterrenkok komt naar boven wanneer de meegebrachte Refter-maaltijd tevoorschijn

wordt gehaald. De gezonde keuze, gele rijst met een omelet en groenten, wordt met afschuw bekeken. ‘Het lijkt wel of ik gekotst heb.’ Dat deze kost van de avond daarvoor is en een twee uur durende treinreis heeft doorstaan, maakt volgens de kok niet uit. Als een ware chef begint hij met zijn handen in de maaltijd te wroeten en aan het ei te pulken. Zonder te proeven velt hij een oordeel. ‘Je ruikt al geen smaak. Het ei scheurt, dat is gewoon overleden en veel te lang gebakken. Zelfs Meneer Teun eet dit niet op. Het enige positieve punt is dat er wel voldoende groenten op het bord liggen, maar ik vraag me af of je dit wel naar binnen zou krijgen.’ De prijs van 4,50 euro schiet hem ook in het verkeerde keelgat: ‘Dat is 3,50 euro te veel! Ik heb echt medelijden met jullie.’

Wind zou graag zien dat je in de Refter zelf je diner kunt samenstellen. Wind heeft niet alleen commentaar, maar geeft ook tips voor de Refter. Door deze een huiskamer te noemen in plaats van een kantine zal deze volgens Wind nog populairder worden. De Refter doet al een poging het gezelliger te maken door banken en een pooltafel neer te zetten, maar het eten laat nog steeds te wensen over. ‘Een kantine moet nu ander eten aanbieden dan vijf jaar geleden. Je moet zien dat het wordt klaargemaakt, het moet vers zijn en er moet een verhaal aan vastzitten’, legt Wind uit. De Refter-maaltijden bestaan nu uit drie vaste onderdelen. Wind zou graag zien dat je zelf je diner kunt samenstellen: ‘Ik geloof dat keuze belangrijk is. Het is leuker om uit verschillende kleinere porties in bakjes te kunnen kiezen, zodat je zelf kunt bepalen wat je eet. Een soort rijsttafel is voor de cateraar zeer haalbaar en de student wordt er een stuk gelukkiger van.’ Groenten des Vaderlands Hoewel de Refter voldoende groenten serveert, is dit niet overal het geval: ‘Slechts 5 procent van alle Nederlanders eet genoeg groenten, maar ik geloof er heilig in dat we dit over vijf of tien jaar meer op ons bord hebben, althans dat probeer ik te stimuleren.’ Dit is een van Winds doelen als Kok des Vaderlands. Volgens hem wordt het eten van groenvoer steeds aantrekkelijker door de verschillende multiculturele wijzen van bereiden. ‘Vroeger werd alles

Interview Roy Santiago Tekst: Tijs Sikma/ Fotoâ&#x20AC;&#x2122;s: Simone Both P. 13

Hollandse kost

Interview Pierre Wind P. 14

gewoon gekookt in een pan. Als je een huis binnenkwam, rook je direct een ranzige spruiten- of bloemkoollucht. Het wokken van groenten is tegenwoordig gelukkig gemeengoed geworden.’ Wind pleit voor een soort strippenkaart waarmee jongeren korting krijgen op verse producten. ‘Als je op jonge leeftijd de kans krijgt om goedkoper verse producten te eten, ga je later ook gezonder eten. Daarom ben ik bezig met het opzetten van smaaklessen op basis- en middelbare scholen.’

‘Biologisch eten en superfoods zijn kwakzalverij.’ Daar houdt Winds streven echter niet op: ‘Ik wil kunnen zien waar mijn vlees vandaan komt, of er hormonen in zitten en wat de koe heeft gegeten. Van mijn groenten wil ik bijvoorbeeld weten waar het is geteeld, door welke boer en of er bestrijdingsmiddelen zijn gebruikt. In plaats van al die formules en E-nummers die je toch niet snapt op de achterkant, wil ik een lijstje met informatie’, vertelt Wind enthousiast. ‘Ik vind namelijk dat we als consument veel te weinig worden beschermd. Als je bijvoorbeeld 200 gram gehakt koopt

bij de supermarkt, houd je 140 gram over, want de rest is allemaal vocht. Als de mens ergens mee wordt genaaid, dan is het wel hiermee. Zo zijn superfoods echt de grootste kwakzalverij.’ Dit geldt volgens Wind ook voor biologisch eten. Hij is van mening dat dit een stuk goedkoper kan. ‘Ik ben er van overtuigd dat supermarkten de prijzen expres hoog houden, terwijl dat in werkelijkheid niet hoeft. Ik hoor van boeren vaak dat zij veel minder voor hun biologische producten krijgen, dan de prijs in de supermarkt doet vermoeden. De overheid zou daar eens een onderzoek naar moeten starten.’ Nieuwe plof Naast meer groenten verwacht Wind op korte termijn ook andere trends. ‘We hebben het espressotijdperk gehad. Filterkoffie is weer in opkomst, maar vooral thee doet het goed. Dit heeft tegenwoordig een hele andere status dan vroeger, het begint namelijk steeds hipper te worden en er komen steeds meer verschillende smaken. Binnenkort komt er denk ik een soort Starbucks voor thee.’ De kok ziet niet alleen veranderingen op het gebied van smaak. ‘Het uiterlijk van eten wordt steeds belangrijker, net als het eten van biologische producten.’ Dat dit te duur zou zijn voor studenten vindt Wind echter onzin: ‘Ik vind dat studenten niet moeten klagen. Ze

Lotte Coenen Leef, woon,Column werk, feest... met ANS P. P.1515

zeggen vaak dat ze geen geld hebben, maar in de kroeg hebben ze ineens geld genoeg.’ De goedkope, maar minder milieuvriendelijke producten, zoals de plofkip, doen het goed onder studenten. Deze zullen volgens de kok nooit verdwijnen. ‘Als de plofkip verdwijnt, komt er wel weer een andere plof; een goedkoop, populair product dat snel moet worden geproduceerd. Ik hoop dat er in de toekomst een andere, wat meer diervriendelijke plof voor de kip in de plaats komt, de plofwitlof bijvoorbeeld.’ Gouden tips Ten slotte geeft Wind nog een aantal tips voor de student: ‘Kook je groenten eens in bouillon of voeg een andere smaak toe aan het water. Als je iets enkel in water kookt, smaakt het nergens naar.’ De perfecte maaltijd bestaat volgens de kok uit drie componenten plus een sausje. ‘De saus zie ik als transporteur. Door te dippen is je eten makkelijk weg te malen.’ Koken kan snel en simpel. Wind geeft hiervan een bizar voorbeeld: ‘Slechts een waterkoker als kookgerei is al voldoende, hier kun je heel makkelijk in koken. Gooi er pasta of broccoli in en water met een beetje smaak en zet de waterkoker uit zodra het water kookt. Eet dit met wat sla, tomaat, peper, zout en wat olie en je hebt een heerlijke gezonde maaltijd. Waarom zou je dan nog dit soort meuk eten?’, zegt Wind lachend terwijl hij naar de Refter-maaltijd wijst. ANS

Gonzo ‘Objectiviteit is een mythe’, aldus de grondlegger van de Gonzojournalistiek. Een ieder die een verhaal schrijft neemt bagage aan kennis en ervaringen met zich mee. Lotte Coenen laat de objectiviteit varen en beschrijft het alledaagse leven op haar manier. Vol goede moed stap ik op mijn fiets. De stromende regen zorgt ervoor dat mijn jas als een tweede huid om mijn armen kleeft. Nadat ik mijn fiets heb geparkeerd in de oudste straat van Nijmegen, zoek ik bevend het bordje ‘algemeen’ tussen de talloze naambordjes schuin naast de deur. De deurbel gaat en een vriendelijke jongen opent glimlachend de deur. Hij gaat voor, een lange gang door, naar de keuken. Tenminste dat vermoed ik. Ik vraag de goedlachse jongen of ik eerst gebruik mag maken van het toilet. De muren in het kleine stinkende hokje zijn van boven tot onder beplakt met opmerkelijke krantenknipsels, sinterklaasgedichten en vage quotes. Mijn oog valt op een artikel van Ed H. Deze kalende man is een vrijwillige spermadonor en vader van 82 kinderen. Via het internet plaatsen zoekende stellen vanuit de hele wereld wanhopige bericht en noodkreten op zijn profiel met de vraag of hij ze datgeen kan geven dat ze zichzelf niet kunnen geven. Indien Ed geraakt is door het bericht, nodigt hij ze uit in zijn eigen huiskamer. Terwijl ik mij verwonder over het artikel, wordt er op de deur geklopt. ‘Lotte, ben je er nog?’ wordt er geroepen vanuit de keuken. ‘Ja’, antwoord ik met een schorre stem. Ik spoel snel de wc door en haast me naar de keuken. Ik mag plaatsnemen aan het hoofd van de geleefde turquoise tafel. De flesjes bier verraden het verloop van de avond. ‘Zenuwachtig?’, vraagt het meisje rechts van me. ‘Het valt wel mee’, stotter ik. Een zee van vragen golven mij tegemoet. Op een gegeven moment bulderen mijn tafelgenoten van het lachen. ‘Dit heeft niets met jou te maken hoor’, knipoogt het blonde meisje schuin tegenover me. Toch wil ik stiekem weg sluipen van het tafereel waar je in tien minuten zoveel van jezelf moet laten zien, dat je op een gegeven moment zelf niet meer weet wie je nu echt bent. Tijdens een discussie over wie voor het afval gaat zorgen, als huisgenoot X vertrekt, dwaal ik af naar de zoekende stelletjes van Ed H. Ook zij moeten zich ongemakkelijk hebben gevoeld; schuivend op een houten stoel, braaf glimlachen en gewoon het spelletje meespelen. Om vervolgens na de zenuwslopende avond te hopen dat je bent verkozen tot de geschikte kandidaat.

WIN TWEE KAARTEN VOOR DOWN THE RABBIT HOLE.

www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon P. 16

Ben jij een festivalkenner? Dan is dit je kans om je kunde om te zetten in een toffe prijs. Plaats de namen van de aankomende festivals in en om Nijmegen bij de juiste afbeelding en misschien zit jij deze juni wel in een tentje bij Down The Rabbit Hole in Beuningen! Moet je wel even je antwoorden voor 1 mei opsturen naar redactie@ans-online.nl.

Illustratie: Jurgen Tesselaar Ans deze maand P. 17

Met goed fatsoen groen Tekst: Anne van Veen/ Illustratie: Carmen Groenefelt P. 18

Het is groen Groene kledinglijnen, biologische biertjes en het aanleggen van je eigen moestuin. We worden tegenwoordig ondergedompeld in beloftes over duurzaamheid, maar hoeveel waarde moeten we hier nog aan hechten? Eind april is het weer tijd voor de jaarlijkse Groene Week op de campus. Deze week gaat vooraf aan de wereldwijde Earth Day, een dag waarop mensen worden aangespoord na te denken over hun consumentengedrag. De laatste jaren komt duurzaamheid steeds vaker naar voren. Waar vroeger het begrip werd gekoppeld aan tuinbroeken en geitenwollensokken, noemen tegenwoordig alle bedrijven hun producten duurzaam. Zo staat er op de website van Douwe Egberts dat het bedrijf zich wereldwijd inzet om de koffieproductie duurzamer te maken. Rank a Brand (RaB), een merkenvergelijkingssite, geeft het koffiemerk op dit gebied echter een slechte beoordeling. Wat kan de consument hieruit opmaken? Wat betekent het begrip duurzaamheid tegenwoordig en wat kunnen wereldverbeterende types doen om hieraan bij te dragen?

‘Politici moeten oppassen met de gedachte dat alles groen is en dat we dansend door de wei gaan.’ Wereldvrede Bas Eickhout is europarlementariër voor GroenLinks en door Trouw uitgeroepen tot nummer 1 van een lijst van 400 mensen die hebben bijgedragen aan een duurzamer Nederland. Hij vertelt dat de betekenis van het begrip duurzaamheid door de tijd heen aanzienlijk is veranderd: ‘Waar het twintig jaar geleden nog echt sciencefiction was, is duurzaamheid nu minder een onderwerp om over te dagdromen.’ Hij noemt de huidige vorm een levensstijl: ‘Ik ben blij dat duurzaamheid in tegenstelling tot vroeger niet alleen maar voor tuinbroekdragers is weggelegd, maar dat ook studenten veel te maken krijgen met dit begrip.’ Jan Jonker, hoogleraar Duurzaam Ondernemen, vertelt dat duurzaamheid als vraagstuk wel hetzelfde is gebleven, maar dat het milieuaspect naar de achtergrond is verdwenen: ‘Mensen zijn een beetje milieumoe en langzamerhand is het vraagstuk opgeschoven naar de organisatievormen van duurzaamheid.’ Hiermee bedoelt Jonker dat er tegenwoordig meer wordt geworsteld met de vraag

welke processen duurzaamheid bevorderen en hoe dit moet worden georganiseerd. Een duidelijke kanttekening die Eickhout maakt bij de veranderingen in het duurzaamheidsthema, is dat het tegenwoordig net zoiets als wereldvrede dreigt te worden: ‘Niemand is er tegen, iedereen wil het zijn en iedereen zegt het ook te zijn. Zo is Shell, als je ze moet geloven, heel duurzaam, maar hiermee wordt het vraagstuk van de politieke agenda gehaald. Het is goed dat duurzaamheid veel breder is geworden dan het dragen van geitenwollensokken, maar politici moeten oppassen met de gedachtes dat alles groen is en dat we dansend in bloemetjesjurken door de wei gaan. Ze moeten vooral niet vergeten dat er bij al die bedrijven een keiharde belangenstrijd speelt en dat de bedrijven niet zo duurzaam zijn als ze zichzelf noemen. Grolsch of Hertog Jan? Wat zou je als student kunnen doen om bij te dragen aan de duurzaamheid? Het kopen van zuinigere, biologische of groene producten zijn welbekende oplossingen, maar welke slogan kun je nog vertrouwen en hoe word je wijzer uit de brij van wereldreddende beloftes? Volgens RaB kunnen studenten bijvoorbeeld beter voor Grolsch dan Hertog Jan kiezen omdat het eerstgenoemde merk meer dan twee kilo CO2 minder produceert per hectoliter bier. Alfabiertjes kun je volgens de organisatie overigens beter laten staan. Zij krijgen een slechte beoordeling, omdat er geen informatie over het milieu- en klimaatbeleid is te vinden op hun website. Harry Meens, directeur van de Alfa Brouwerij, denkt dat de organisatie RaB geen zuivere koffie is: ‘Andere merken roepen van alles, maar wij zijn de meest energiezuinige middelgrote brouwerij van Nederland en daar heb ik een rapport van. RaB stelt alleen eisen aan de manieren hoe het op onze website moet staan en daar doe ik niet aan mee.’ Inmiddels heeft Meens besloten de informatie online te zetten. Het is nu wachten op de beoordeling van RaB. De organisatie RaB baseert de beoordelingen op informatie die te vinden is op de websites van de merken. Ze maken gebruik van onafhankelijke keurmerken en controleren dit bij de desbetreffende organisaties. Eickhout

ANS-Online.nl P. 19

en populair

is van mening dat RaB toch wel een duwtje in de goede richting kan geven. ‘Ondertussen bestaan er zoveel verschillende labels, dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Rank a Brand probeert hier helderheid aan te brengen en dient als leidraad voor de consumenten.’

Studenten kunnen moeilijk een significante bijdrage leveren aan duurzaamheid. Kort douchen is gepruts Eickhout vindt dat studenten kunnen bijdragen aan duurzaamheid door het beeld over dit begrip te kantelen. De europarlementariër heeft zelf Milieukunde aan de RU gestudeerd en was altijd al geïnteresseerd in duurzaamheid, maar droeg hier destijds niet zozeer aan bij: ‘Studenten zijn vooral bezig met het omdraaien

van hun centen en dat is hun grootste zorg, maar erover nadenken is al heel goed. Duurzaamheid moet de norm worden. Wij eten bijvoorbeeld echt teringveel vlees. Dat kan minder en dan heb je nog steeds prima eten.’ Jonker denkt dat veel studenten belangstelling hebben voor moderne duurzaamheid, dus vooral in de organisatorische kant waar ook de deeleconomie, een samenleving waarin mensen producten met elkaar delen, onder valt. ‘Studenten kunnen meedoen met de trend door een biologisch biertje te drinken, korter onder de douche te staan of wat vaker de fiets te pakken, maar dat is gepruts. ‘ Volgens Jonker kunnen studenten moeilijk een significante bijdrage leveren. De enige opties waar hij mee komt, zijn het ontwikkelen van een bedrijf dat inspeelt op de nieuwe trend van duurzaamheid of een systeem bedenken dat de huidige problemen in de maatschappij kan oplossen. Het is voor de meeste studenten met duurzame idealen dan toch net wat makkelijker om de verwarming gewoon een graadje lager te zetten. ANS

Interview Roy Santiago Tekst: Tijs Sikma/ Foto’s: Simone Both P. 20

Universitaire Studentenraad WZP Van 9 maart tot en met 13 maart organiseerde de USR samen met tientallen vrijwilligers de Wat-zijn-de-plannen-week (WZP). Middels collegepraatjes, stands op de campus, posters en het uitdelen van flyers wilde de USR aandacht vragen voor en informatie geven over de maatregelen in het hoger onderwijs. Ook verschafte zij zelf informatie over deze maatregelen en promootte zij de website van WZP die speciaal voor de informatieverschaffing over de maatregelen is opgezet. Ook benieuwd naar welke gevolgen deze maatregelen voor jou hebben? Kijk snel op www.watzijndeplannen.info om meer te weten te komen over het leenstelsel, collegegelden aan de RU, de bestuursbeurzenregeling en meer!

Notitie Actief Studentenleven Het afgelopen halfjaar is de Universitaire Studentenraad druk bezig geweest met een onderzoek naar het actieve studentenleven aan de Radboud Universiteit. De enquête die onder bestuurders en medezeggenschappers is gehouden en de gesprekken die met verschillende verenigingen zijn gevoerd hebben geresulteerd in een notitie waarin allerhande aanbevelingen worden gedaan aan het College van Bestuur (CvB) om het werk van deze studentbestuurders en medezeggenschappers te vergemakkelijken. Inmiddels is de Werkgroep Actief Studentenleven (WAS) met verschillende geledingen van de universiteit – denk hierbij bijvoorbeeld aan Dienst Studentenzaken (DSZ), de Stichting Nijmeegs Universiteitsfonds (SNUF) en het ICT Service Centrum (ISC) – in gesprek getreden om te bespreken op welke wijze de knelpunten kunnen worden opgelost. Veel punten zullen ook nog terugkomen in de Gezamenlijke Vergadering (GV) om die daar te bediscussiëren met het CvB en de Ondernemingsraad (OR). De WAS heeft zich daarnaast bezig gehouden met een enquête onder topsporters en culturele toptalenten die aan de RU studeren. De komende tijd zal ook naar aanleiding hiervan gekeken worden wat er eventueel te verbeteren is aan zaken als de communicatie over faciliteiten en financiering en zal ook daarover in gesprek treden met de Dienst Studentenzaken en andere betrokkenen.

(Advertentie)

ICT in het onderwijs De afgelopen maanden is de universiteit druk bezig geweest met het onderwerp Digitalisering. Er is een notitie verschenen met een visie over dit onderwerp. In die visie wordt uitgelegd hoe digitale middelen ingezet kunnen worden om onderwijs te ondersteunen. Docenten krijgen alle vrijheid om zelf te kiezen welke middelen ze inzetten. Zo zijn weblectures al bij verschillende colleges terug te zien en dit project zal worden uitgebreid over de gehele campus. Een ander belangrijk onderwerp in de notitie is de nieuwe elektronische leeromgeving. Er wordt gekeken of er een vervanging gevonden kan worden voor het huidige Blackboard. Als vervolg op de weblectures kunnen docenten kennisclips opnemen. Een kennisclip is een kort filmpje waarin een onderwerp wordt uitgelegd.

Website: www.numedezeggenschap.nl, Twitter: @NUMedezeggensch, Facebook: www.facebook.com/NUmedezeggenschap, E-mail: usr@student.ru.nl.

(Advertentie)

Tekst: Bas van Woerkum/ Foto’s: Mike Ruth/ Illustraties: Joost Dekkers De Graadmeter P. 21

De graadmeter

In het studentenleven zijn de mogelijkheden niet te overzien. Waar kun je het beste wildkamperen, wat is het hipste kapsel en hoe scoor je het snelst een bedpartner? In De Graadmeter onderzoekt ANS elke maand de opties. Deze keer: Cafeïne voor in de treincabine

Waar: Starbucks Prijs: 2,35 euro Smaak: Behaaglijk bakkie Als je bij Starbucks een gewone zwarte koffie bestelt, krijg je lekkere, ouderwetse filterkoffie. Thuis zet je dit spotgoedkoop, terwijl je er bij Starbucks je avondeten voor moet overslaan. De kleinste kop is hier dan wel zo groot dat je er een olympisch zwembad mee kunt vullen. De speciale Starbucks Roast is volgens het bedrijf zelf ‘een filosofie die elke koffieboon helpt zijn maximale potentieel te bereiken’ en dat krijg je thuis niet voor elkaar. De koffie is niet heel intens, maar goed op smaak. Buitengewoon is deze verder niet te noemen: je proeft lichtelijk verbrande bonen, maar verder biedt dit bakkie je niet veel bijzonders. Het is gewoon simpele, smakelijke koffie. Op het menu ontbreekt wel een kleinere en goedkopere kop.

Waar: De Broodzaak Prijs: 2,10 euro Smaak: Welke smaak?

Waar: Julia’s Prijs: 2 euro Smaak: Optimaal gemalen

De koffie van De Broodzaak ziet er op het eerste gezicht niet onsmakelijk uit. Schijn bedriegt, dit kopje is absolute troep: slappe, waterige drab waarvan de smaak in de verste verte nog niet te ontdekken is. Je vraagt je af of er überhaupt koffiebonen in het spel zijn. De gevulde koek die erbij wordt aangeboden en waar je zelfs voor moet bijbetalen, is waarschijnlijk bedoeld om de smaak te verbloemen. Deze aankoop is simpelweg zonde van je twee euro en het is nog eerder aan te raden om je koffie te halen bij een automaat op de universiteit en die in een thermosfles mee te nemen. Vermijd deze rommel hoe dan ook. De andere zaken zijn vlakbij, je zult de 10 tot 20 extra meter niet betreuren.

Volgens de website is elke medewerker in deze tent getraind om heerlijke verse koffie te bereiden. De expertise van de barista wordt sterk benadrukt: koffiezetten is meer dan een knopje indrukken. Het gevolg is wel dat de vaart er niet echt in zit. Kwaliteit blijkt tijd te kosten, want over de verse smaak is geen woord gelogen. De koffie is sterk gezet en de opvallende, lichtzoete ondertoon is aangenaam. Het is een cliché om te zeggen dat je je even in Italië waant, maar het scheelt niet veel. Met dit aromatische drankje worden de smaakpapillen een groot plezier gedaan. Julia’s serveert duidelijk de heilige graal van Centraal. Je zou zelfs bijna de penetrante zweetlucht van haastende treinreizigers vergeten. ANS

Kijk voor koffie op Nijmegen Centraal op http://bit.ly/stationskoffie

‘De huidige media zijn kleurloos’

Tekst: Tom Plaum en Annemarie Verschragen/ Foto: Simone Both Interview Rob Wijnberg P. 23

Rob Wijnberg is filosoof en oud-hoofdredacteur van nrcnext. Als tegenhanger van de traditionele media, richtte hij onderzoeksjournalistiek platform De Correspondent op: ‘Bij ons weegt relevantie zwaarder dan actualiteit.’

‘Het medicijn tegen de waan van de dag’, zo omschrijft het journalistiek platform De Correspondent zichzelf. Wie de website bezoekt, stuit op uitgebreide artikelen met diepgaand onderzoek van verschillende correspondenten. De lezer kan kiezen wie hij wil volgen. Ieder schrijft over zijn eigen vakgebied, dat varieert van politiek tot buitenaards leven. Anderhalf jaar geleden zag de website het levenslicht, door middel van crowdfunding. Initiatiefnemer en hoofdredacteur Rob Wijnberg (32) is filosoof en begon als columnist voor De Telegraaf. Na zijn hoofdredacteurschap bij nrc-next schreef Wijnberg het manifest De Nieuwsfabriek als kritiek naar de traditionele media. Hij is van mening dat de huidige nieuwsorganen slechts de uitzonderingen op de regel laten zien: ‘Als je het nieuws volgt, weet je precies hoe de wereld niet werkt.’ Hij richtte De Correspondent op om meer perspectieven aan het Nederlandse publiek te bieden. Anderhalf jaar en 32 duizend leden later voelt ANS de jonge hoofdredacteur aan de tand op de redactie van de website aan de Amstel in Amsterdam. Is het echt zo slecht gesteld met de huidige media, is De Correspondent daadwerkelijk het medicijn en hoe ziet de toekomst van de journalistiek eruit? Wat is er mis met de traditionele journalistiek? ‘Dé journalistiek bestaat niet. Je hoort steeds vaker dat mensen het begrip media gebruiken als enkelvoud. Dat is ook niet raar, aangezien je de hele tijd wordt omringd door hetzelfde nieuws. De media praten elkaar na. Als het NOS Journaal actualiteit brengt, voelen de concurrenten zich gedwongen daar ook aandacht aan te besteden. Ten tweede is er nooit aandacht voor iets structureels. Het nieuws gaat vaak over uitzonderingen en is incidenteel. Als je het in een grafiek zet, lijkt dit op een hartslag: veel aandacht voor één ding, die snel verdwijnt. Dan komt er weer een nieuw onderwerp, dat op zijn beurt ook weer wordt vergeten.’ Is incidenteel nieuws zo’n probleem? ‘De belofte van de journalistiek is dat je weet wat er in de wereld speelt als je de actualiteit volgt. Uitzonderingen domineren het nieuws. Als nieuwsvolger weet je aan het einde van de dag precies hoe de wereld niet werkt. Neem de financiële crisis; hoe kan het dat de journalistiek die niet zag aankomen? Dat komt mede omdat we zo gericht zijn op dingen die vandaag gebeuren dat we de tragere ontwikkelingen niet zien. Je kunt nooit in het journaal zeggen dat het klimaat verandert, want dat is morgen en volgend jaar ook nog zo.’ Is de lezer niet op zoek naar het opmerkelijke nieuws? ‘Daar ben ik heel sceptisch over. Wat de lezer zoekt, wordt in hoge mate bepaald door het aanbod. Als je een kind alleen maar snoep aanbiedt, raakt het hier aan gewend en wil het alleen nog maar meer. Als je in plaats van snoep voedzaam fruit aanbiedt, dan gaat het kind dat op een gegeven moment ook waarderen. Met informatie werkt het net zo. Journalisten hebben een morele afweging: is het belangrijk om te weten of een soapster is gescheiden? Deze overweging hebben journalisten uitbesteed: zolang mensen een nieuwtje lezen, is dat wat ze willen. Wij horen mensen vaak zeggen dat niemand op lange stukken zit te wachten. Onze lange artikelen worden goed gelezen, dus daar kun je aan wennen. Het lijkt nu alsof NU.nl bepaalt wat lang is en dat de rest zich daaraan moeten aanpassen.’ Wat doet De Correspondent anders? ‘Dat wij, anders dan de meeste nieuwsmedia, relevantie zwaarder wegen dan actualiteit. Wij proberen in plaats van uitzonderingen, de

Interview Rob Wijnberg P. 24

context in beeld te brengen. Dat is wat wij bedoelen met het medicijn zijn tegen de waan van de dag. We willen zoveel mogelijk verschillende visies op de werkelijkheid bieden.’ In hoeverre zijn jullie anderhalf jaar later succesvol? ‘Dat ligt eraan wat je succes noemt. Wij zijn erin geslaagd om een medium niet alleen draaiende te houden, we krijgen er ongeveer veertig leden per dag bij. We willen dat lezers een bijdrage kunnen leveren aan de stukken door het geven van kritiek en het aanleveren van bronnen. Zij spelen voor ons een grote rol en we vragen dan ook regelmatig wat zij willen weten. Het is de bedoeling dat we ons nog meer gaan onderscheiden door lezers zelf ook dossiers te laten aanleggen en de mogelijkheid te geven elkaar te volgen. Zo kan een lid dat geïnteresseerd is in economie meehelpen met het onderzoek van een correspondent. Ook willen we het mogelijk maken om als beginnende lezer eerder in het artikel te beginnen dan iemand die al veel weet. Onze ambitie is om artikelen geschikt te maken voor meerdere soorten publiek door het aanbrengen van een soort kennisniveaulagen. Zo ver zijn we echter nog niet.’

‘Journalistiek is een kunstvorm.’ Hoe belangrijk zijn de gewenste mogelijkheden, als deze er nog niet zijn? ‘Ze zijn heel belangrijk, maar we zijn maar met een klein team. Wikipedia begon als gewone encyclopedie, maar is inmiddels groter dan een encyclopedie ooit kan zijn. Dit geldt voor ons ook, innoveren doen we stap voor stap. Het is bijvoorbeeld onze ambitie over een aantal jaar ook internationaal te starten.’ Zouden andere media jullie visie moeten overnemen? ‘Absoluut niet, ik geloof niet dat er één goede manier is. Ik zou helemaal niet willen dat andere media onze journalistiek gaan bedrijven. Dan krijg je één pot nat. Hoe meer verschillende soorten journalistiek, hoe beter.’ Is de fout van de huidige media, dat zij slechts één visie hebben? ‘Nee, ik denk dat het probleem eerder is dat kranten en andere media geen visie hebben en dus kleurloos zijn. Ze hebben het idee dat zij hét nieuws brengen. Je kunt echter niet zonder perspectief naar de wereld kijken. Expliciet zijn over jouw vooronderstellingen is eerlijker dan objectiviteit veinzen. Objectiviteit bestaat helemaal niet. Achter de afstandelijke toon van nieuwsberichten zitten aannames. “Het is belangrijk dat we dit melden, we gebruiken deze woorden om het nieuws te brengen en we zetten het op deze plek in de krant.” Het is een geveinsde neutrale visie op de samenleving. De Telegraaf zou bijvoorbeeld zeggen: “Wij zijn voor de blik van de gewone man”, alsof Nederlanders wakker liggen als Rutte Samsom aanvalt in een debat. Dat is fundamenteel onzin. Het meeste nieuws in de wereld komt overigens maar van een paar bedrijven, enorme mediaconglomeraten, die allemaal verschillende kranten en omroepen hebben, maar ondertussen onder één vlag opereren. Mijn ideaal is

dat er heel veel ruimte is voor kleine, middelkleine en grote informatiebronnen.’ Maar is dat geen gevecht van David tegen Goliath? ‘Tegenwoordig juist niet meer. Iedereen kan met behulp van internet en crowdfunding een nieuwsmedium beginnen. Je hebt allerlei mogelijkheden om het onder de aandacht te brengen, je kunt stapje voor stapje groeien. Zo kun je binnen de kortste keren machtiger zijn dan de grootste kranten. De meeste bezoekers van De Correspondent komen van Facebook, daar zijn wij groter dan het NRC. We bestaan pas anderhalf jaar en we zijn qua bereik op sociale media groter dan een van de grootste kranten van Nederland.’ Hoewel Wijnberg ervan overtuigd is dat de papieren krant over een aantal jaren verleden tijd is, denkt hij dat de journalistiek niet wordt gemechaniseerd. Het concept papier is economisch niet haalbaar: ‘Je ziet nu al dat verschillende landelijke kranten niet meer overal worden bezorgd. Een vrachtwagen naar Nijmegen sturen is veel te duur, als je al het nieuws ook door middel van een druk op de knop op internet kan zetten.’ Desondanks is Wijnberg optimistisch over de toekomst: ‘Journalistiek is een kunstvorm. Je hebt altijd mensen nodig die verhalen vertellen, die creatief zijn, die invalshoeken verzinnen, die het op een bepaalde manier opschrijven, die een bepaalde stijl hebben, die jou kunnen enthousiasmeren.’ Dit zie je terug in hoe De Correspondent zijn artikelen presenteert. De mening van de journalisten zijn verweven in hun eigen stukken. Zo weet je wat je kunt verwachten als je correspondent Femke Halsema gaat volgen. Door deze persoonlijke tint noemt Wijnberg robots die nieuws brengen doemdenkerij. Moet de journalist in andere media ook belangrijker worden? ‘Vooral explicieter. Die rol heeft hij, maar we doen net alsof hij die rol niet heeft of we maken hem niet zichtbaar. Je moet laten zien dat nieuws een menselijk product is. De samenleving doet alsof een artikel een column wordt als je er een hoofd boven zet. Alsof het neutraal en objectief is als je dat niet doet. Als je tien mensen een teletekstpagina laat schrijven, krijg je tien verschillende berichten.’ De Correspondent krijgt vanwege de openlijke subjectiviteit kritiek te verduren. De grote nadruk op de correspondenten en het delen van visies zou de artikelen tot columns maken. Zo schreef Kustaw Bessems, hoofdredacteur van de Volkskrant-bijlage Vonk, begin maart op Twitter: ‘Ik heb af en toe de indruk dat De Correspondent een soort handel in een bepaald levensgevoel is’. Vindt u het erg dat mensen uw platform afdoen als het willen doordrukken van uw eigen visie? ‘De Volkskrant heeft niet de plicht om mijn mening interessant te vinden. Als ze daarmee echter impliceren dat ze zelf geen visie in hun stukken verweven, misleiden ze je. In alles dat de Volkskrant schrijft, zitten de keuzes en het perspectief van de schrijvers verborgen. Als de suggestie is dat wij opiniëren en de traditionele media niet, is dat onzin.’ ANS

Enerzijds Anderzijds Tekst: Tijs Sikma/ Illustraties: Anders Hoendervanger P. 26

enerzijds Steeds opnieuw dwaalt de blik van de docent af naar de mooie jonge vrouw op de eerste rij. Het is duidelijk dat ze elkaar zien zitten. Is het voor hen ethisch om aan hun gevoelens toe te geven? Onlangs verbood Harvard studenten en professoren een romantische of seksuele relatie met elkaar aan te gaan. In Nederland is dit op geen enkele universiteit verboden. In 2013 meldde het universiteitsbestuur van de RU dat docenten zich hebben te houden aan regels van goed werknemerschap, zoals vastgelegd in de wet. Een relatie tussen een student en een docent verbiedt de RU echter nergens expliciet. Is het kwalijk wanneer een docent en een student een relatie aangaan? Of mag niks hen hierbij in de weg staan?

Tim Houwen, universitair docent Bedrijfsethiek aan de RU ‘Een relatie tussen een docent en een student is niet per se verwerpelijk. Iedereen heeft de vrijheid zelf te bepalen met wie hij of zij een relatie aangaat. De voorwaarden zijn natuurlijk wel dat het een gelijkwaardige verhouding is en dat de student meerderjarig is. Docenten moeten er ook open over zijn, maar het is aan de betrokkenen zelf om te kijken hoe ze daarmee omgaan. Dit moet je niet gaan dichtspijkeren met regels. Voor de relatie tussen docent en student zijn er volgens mij voldoende mogelijkheden (studentenpsychologen, vertrouwenspersoon, klachtenprocedure voor seksuele intimidatie, agressie en geweld) om aan de bel te trekken indien er zich ontwikkelingen voordoen die duiden op machtsmisbruik. Als een student een relatie heeft met een docent, zou een andere docent ook de student of het vak bijvoorbeeld kunnen overnemen. Het is immers belangrijk dat de docent een zekere distantie van de student moet kunnen houden.

‘Mijn principiële punt is dat de vrijheid van een individu om zijn levensgeluk achterna te gaan, belangrijker is dan de functie die hij heeft in een organisatie. Als een student en docent beiden verliefd worden is daar niets op tegen. Of dit nou veel of weinig voorkomt, maakt in die zin ook niet uit. Ik vind dat universiteiten terughoudend zouden moeten zijn bij het opstellen van regels bij een privéaangelegenheid. ‘Het is ook niet per se verkeerd als een docent bijvoorbeeld probeert een student te versieren. Het is inherent aan een liefdesrelatie dat mensen elkaar proberen te verleiden. Ik vind niet dat de universiteit hierbij als zedenmeester moet optreden. ‘Een liefdesrelatie hoeft er niet per definitie voor te zorgen dat een werknemer minder goed gaat functioneren. Als een werknemer zijn werk niet goed uitoefent, heb je als werkgever een goed argument om maatregelen te treffen. Dit kan echter door verschillende redenen komen. Of een docent slecht functioneert staat los van de vraag of dit komt doordat hij een relatie met een student heeft.’

anderzijds De stelling van deze maand:

universitaire Docenten mogen relaties aangaan met studenten

Marin Terpstra, universitair docent Praktische Filosofie aan de RU ‘Een docent zou principieel geen relatie aan mogen gaan met een student. Natuurlijk zou je kunnen zeggen dat een specifieke student die een verhouding met zijn docent heeft, overgeplaatst kan worden. Ik vind echter dat een docent zich daar überhaupt niet mee bezig moet houden, net zoals hij niet overmatig gericht moet zijn op geld verdienen of media-aandacht. Dat corrumpeert. ‘Het problematische aan een liefdesrelatie is dat deze exclusief is. Dat tast de onafhankelijke status van de docent aan, doordat de docent extra aandacht geeft aan een student. Als ze openlijk zouden flirten bij een college of hand in hand over de campus zouden lopen, voelen we aan dat daar een grens wordt overschreden. Een universiteit moet erop kunnen vertrouwen dat studenten hetzelfde worden behandeld. ‘Als docenten met studenten een relatie aangaan,

levert dit voor de universiteit imagoschade op. De universiteit heeft er belang bij dat ze wordt gezien als een plek waar docenten en studenten een louter functionele relatie hebben. Ik denk ook dat een hoop ouders het niet prettig vinden als docenten en studenten openlijk een relatie aangaan. ‘Een docent verliest aan gezag als iedereen weet dat hij een relatie heeft met een student; dan wordt hij een gewoon mens. Gezag betekent dat je op een bepaalde manier niet benaderbaar bent. Een docent heeft binnen de universiteit niet de rol van zomaar een mens en kan zich ook niet zo gedragen. ‘Heftige emoties zijn niet goed voor het uitoefenen van je vak. Iedere docent moet beseffen dat als hij liefde voelt voor een student er iets problematisch aan de hand is, niet omdat die liefde problematisch is maar omdat die liefde zijn rol als docent problematisch maakt. Relaties tussen studenten en docenten gebeuren nooit openlijk. Dit bewijst al dat het eigenlijk niet de bedoeling is.’ ANS

ANS-Online.nl P. 27

Stamgasten Tekst: Eveline Knapen en Tijs Sikma/ Foto’s: Mike Ruth/ Illustratie: Josse Blase P. 28

Stamgasten Lallende disputen, vage figuren aan de bar of uitbundige dansers, elke kroeg heeft zijn eigen publiek. ANS duikt iedere maand de vaste stek van een groep studenten in, velt haar oordeel over het café en test de kennis van de trouwe gasten. Deze maand: biologen bij de Aesculaaf ‘Het begon allemaal toen ik werkte als student-assistent op de medische faculteit en ik de Aesculaaf ontdekte’, vertelt Bas (25), zevendejaarsstudent Biologie, nostalgisch. Inmiddels komt de groep ouderejaars biologen al vier jaar samen in de Aesculaaf, de kroeg van de Faculteit der Medische Wetenschappen. In het gebouw van de bèta’s is namelijk geen café waar speciaalbiertjes van de tap achterover kunnen worden getikt. Wanneer in hun WhatsApp-groep ‘laafje?’ verschijnt, weet iedereen waar ze die maandagmiddag moeten zijn. Achtstejaarsstudent Biologie Ruud (28) vertelt dat ze de wilde jaren achter zich hebben gelaten, maar dat er in hun eerste jaren wel behoorlijk veel bloed is gevloeid. Inge (24), zevendejaars biologiestudent, knikt instemmend. Ze zijn er dan ook van overtuigd dat zij niet passen in het stereotype van de saaie bèta. Door ramen lopen, door het dak zakken of bierdopjes inslikken, behoort allemaal tot het onstuimige verleden van deze vriendengroep. Desondanks klagen ze dat zowel bèta’s als alfa’s op biologen neerkijken. Ruud: ‘Bèta’s vinden dat we hip proberen te doen en alfa’s vinden ons suf. We staan onderaan in de voedselketen.’ Hoewel ze de geneeskundekroeg tot hun stamcafé hebben gebombardeerd, blijken de biologen niet bijzonder gecharmeerd van de aanwezige artsen in spe. ‘We weten inhoudelijk gewoon veel meer over het menselijk lichaam dan de mensen hier’, zegt Ruud zonder schaamte. Bas meent dat biologen meer in systemen denken en dat Geneeskunde meer stampwerk is. Dat levert mooie discussies op binnen de Aesculaaf volgens de groep. Het fenomeen ‘fecaalbraken’ was bijvoorbeeld ooit het onderwerp van een intens debat tussen de biologen en de geneeskundestudenten. ‘Poepkotsen!’, verklaart achtstejaarsstudent Biologie Jasper (28) enthousiast. De biologen gingen toen na of dat ook werkelijk kon door de aanwezige medici in het café hierover te ondervragen. Naast geneeskundestudenten blijken biologen ook graag hun eigen soortgenoten te classificeren. Volgens Bas staan groene biologen - natuurbiologen - vooral bekend om hun geitenwollensokkenimago en doen blauwe biologen – medische biologen – alsof ze ‘tof’ zijn. Zesdejaars biologiestudent Marloes (24) lacht, maar houdt zich verstandig genoeg afzijdig. Ondanks deze aanmerkingen eindigt Ruud met een positieve algemene conclusie over het leven van de biologiestudent: ‘Wij biologen, doen gewoon ons ding én we hebben de mooie vrouwen’. ANS

ANS-Online.nl P. 29

haalt hij ook het eerste biertje binnen. De leeuw paart tijdens de bronstijd soms om het kwartier.

kroegpraat

De kroeg mag zich dan bevinden op een universiteit, binnen waan je je in een bruin café vol aangeschoten artsen in spe. Elke maandag worden er in de Aesculaaf voor een schappelijke prijs speciaalbiertjes getapt. De toekomstig artsen en biologen zijn duidelijk niet de enige die hiervan op de hoogte zijn. Het is zelfs zo druk dat een goed

gesprek poepkotsen beter buiten kan worden gehouden.

De pubquiz In welk jaar is het spelletje Snake uitgevonden? Ruud: ‘Ik speelde dit al toen ik nog heel klein was.’ Inge: ‘’87.’ Jasper: ‘1987 is mijn geboortejaar en sowieso een goed bouwjaar.’ Inge: ‘’87 is ons definitieve antwoord.’ 1987 mag dan een goed bouwjaar zijn, Snake is veel eerder uitgevonden. Het digitale slangetje slingerde al in 1976 zijn eerste rondje. Met dit antwoord overschrijden ze ruimschoots de foutmarge van 5 jaar. Welk dier paart vijftig keer per dag? Bas: ‘Een bonobo of een dolfijn misschien?’ Ruud: ‘Of een leeuw, die neukt binnen 2 seconden. Een bonobo kan ook, dus het moet een soort bonoboleeuwhybride zijn.’ Jasper: ‘Ik denk een leeuw. Wisten jullie trouwens dat alle leeuwen haakjes aan hun penis hebben? Dat hebben alle katachtigen. Bij het terugtrekken van hun penis stimuleert dat de eisprong.’ Met dit antwoord laat Jasper niet alleen zien dat hij geweldig interessante en nutteloze kennis bezit, maar

Wat is de lengte van de kleinste slang ter wereld? Ruud: ‘Misschien zo’n ringslang. Wat zijn die kleine dingen die je als huisdier kunt hebben?’ Inge: ‘Jasper? Jij werkt bij de Beekse Bergen.’ Jasper: ‘Ik weet niet hoe dat beest heet, maar hij is 10 centimeter lang.’ Goed genoeg. De Leptotyphlops Carlae heeft een lengte van 11 centimeter. De biologen mochten er 2 centimeter naast zitten en tikken dus hun tweede biertje binnen. Benoem drie leden van Monty Python. Marloes: ‘Ja, dat weet ik niet. Cleese, punt.’ Ruud: ‘Denk je dat wij dit weten omdat we nerds zijn? We gaan voor John Cleese.’ Helaas, hoewel John Cleese de bekendste Python is, bestaat de groep lolbroeken ook nog uit Graham Chapman, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones en Michael Palin. Welk dier is onsterfelijk? Bas: ‘Een kwal, omdat hij een poliepvorm heeft, waardoor hij zichzelf kan klonen.’ Ruud: ‘Schimmels zijn toch ook onsterfelijk?’ Bas: ‘Dat is weer zoiets wat ik op internet heb gelezen, maar misschien technisch niet helemaal klopt.’ Marloes: ‘Cnidaria is het antwoord!’ Bas: ‘De normale naam is: neteldieren.’ Cnidaria is niet de juiste Latijnse naam, deze is Turritopsis Nutricula. Neteldieren wordt echter ook goed gerekend. Dit diertje kan weer terug gaan naar het eerste stadium van zijn ontwikkeling als het geslachtsrijp is.

De Afrekening

Binnen hun eigen terrein weten de biologen genoeg. Minstens 6 jaar studeren zorgt voor een ‘survival of the fittest’. Aan algemene kennis ontbreekt het hier en daar nog wel. De gezellige drukte in de Aesculaaf levert ze wel een bonusbiertje op, dit resulteert in een eindstand van vier biertjes.

Colofon P. 30

29e jaargang Hoofdredactie Evy van der Aa en Marit Willemsen Redactie Daan van Acht, Tijs Sikma, Anne van Veen, Saskia Verheijden, Annemarie Verschragen, Bas van Woerkum Medewerkers Eveline Knapen, Tom Plaum, Dennis van der Pligt, Auke van der Veen Illustraties Eva Bernsen, Josse Blase, Joost Dekkers, Anders Hoendervanger, Carmen Groenefelt, Jurgen Tesselaar, Sascha Wijnhoven Fotoâ&#x20AC;&#x2122;s Simone Both, Alix van Lanen, Mike Ruth Voorpagina Alix van Lanen Columnisten Lotte Coenen en Manu Compen Eindredactie Pieter Hengst, Kiki Kolman, Noor de Kort, Hanan Noij, Ronald Peeters, Silke Spierings, Mickey Steijaert, Cecile Vermaas, Felix Wagner Crypto Cecile Vermaas Ontwerp Marloes de Laat en Roel Vaessen Lay-out Marit Willemsen Dagelijks bestuur Cecile Vermaas (voorzitter), Jules Hameleers (secretaris), Michiel van Lokven (penningmeester) Druk MediaCenter Rotterdam Uitgave, abonnementen en advertentie-acquisitie Stichting MultiMedia: stichtingmultimedia@gmail.com Redactieadres Heyendaalseweg 141 6525 AJ Nijmegen Tel 06-36428931 Mail redactie@ans-online.nl

Het Algemeen Nijmeegs Studentenblad is een onafhankelijk maandblad dat gratis in de binnenstad en op de Radboud Universiteit Nijmegen wordt verspreid. Het verschijnt 10 keer per jaar in de maanden september t/m juni. De uitgave van ANS wordt mede mogelijk gemaakt door:

CRYPTO

Ans deze maand Crypto P.P.31 31

Je durft natuurlijk niet toe te geven dat je een keukenmeid bent, maar je kennis is veel waard in deze huis-, tuin- en keukencrypto. 1

2 4 5 6

10 11

12 13

16 17 18

Verticaal: 2. engelsen zijn reeds voor (7) 3. slurp meer alternatieve sint (10) 4. ze raadden het alcoholpercentage (6) 7. in korte tijd de meest goede plek (6) 8. Haar klinkende Europese unie 10. na de pc (7) 12. Niet krom af (8) 15. de franse zee heeft zijn beginletter (5). Horizontaal: 1. ben al klaar (5) 4. de rots is neergeregend (9) 5. stenen schaap (7) 6. lettertype parkeert in los angeles (7) 9. om te plenzen (6) 11. Oh, een groepje (5) 13. polder mij ook (6) 14. Zijn laag geluid (5) 16. aardewerk verwelkt niet (8) 17. pak het vast! (4) 18.Â hallo noach (4).

ANTWOORDEN VAN DE maart-CRYPTO Horizontaal: 3. ierland, 8. natuur, 9. recyclen, 10. thee, 11. komkommer, 14. spinazie, 15. snijboon, 18. wiet, 19. container, 20. erwtensoep. Verticaal: 1. kermit, 2. struik, 4. shrek, 5. peer, 6. stoplicht, 7. zeewier, 12. munt, 13. gal, 16. barkie, 17. olijf, 18. weiland. De winnaar van de vorige crypto is het koffietafelteam van het Titus Brandsma Instituut. Deze maand maak je kans op een heerlijke lunch van conceptstore Make My Day, waar je naast eten ook kunt (vintage)winkelen, koffieleuten of je haren laten knippen. Wil jij kans maken op deze prijs? Mail dan voor 16 april je oplossingen naar redactie@ans-online.nl.

www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon P. 32

Tekst: Saskia Verheijden Foto: Simone Both

Wie: Alexander de Graaf (22), derdejaarsstudent Voorwerp: Slaapzak Wat doe je met een slaapzak op de RU? ‘Ik slaap regelmatig op de bètafaculteit. Door mijn huisbaas werd ik mijn kamer uitgezet en ik kreeg maar 3 weken de tijd om een andere kamer te vinden. Voor mij was het onmogelijk om in dat tijdsbestek iets te vinden dat ook nog betaalbaar is. Ik ben nu al meer dan 3 maanden aan het zoeken, maar ik heb nog steeds geen fatsoenlijke kamer kunnen bemachtigen en mijn eisen zijn niet eens zo hoog. Ik ben allang blij met een dak boven mijn hoofd.’ Waarom ga je niet terug naar je ouders of zoek je een slaapplaats bij vrienden? ‘De eerste paar weken heb ik inderdaad bij vrienden geslapen. Na een aantal keer voelde ik me bezwaard om het weer te moeten vragen. Mijn ouders wonen in Groningen, dat is te ver weg om iedere dag op en neer te reizen. Toen ik na een borrel in de Zuidkantine van het Huygensgebouw zoveel had gezopen dat ik op de bank in slaap viel, kwam ik op het idee om altijd op de faculteit te slapen.’ Hoe sluip je ’s nachts de universiteit binnen?

‘In het Huygensgebouw is een schuifdeur die makkelijk opengaat. Als je daar eenmaal doorheen bent, kun je in het gebouw op een bank slapen. Die banken liggen trouwens nog best lekker.’ Je durft wel. ‘Ja, eigenlijk is het gewoon inbreken. Ik kom pas na sluitingstijd als alle portiers weg zijn. In het begin zorgde ik ervoor dat ik weg was voordat de schoonmakers het gebouw in kwamen, tot ik ooit wakker ben geworden met het gezicht van een verbaasde schoonmaker boven mijn hoofd. Daar kwam geen gezeur van, dus blijf ik nu gewoon liggen tot mijn college begint. Niemand maakt er ooit een opmerking over. ‘Ik heb ooit zelfs een meisje meegenomen, dat was wel extra spannend. Het is een behoorlijk goede versiertruc. Wie wil dat nou niet, seks op de RU?’ Is dit niet een behoorlijk deprimerende situatie? ‘In het begin werd ik er inderdaad depressief van en voelde ik me net een zwerver. Nu kan ik er ook de positieve kanten van inzien. Ik hoef geen huur te betalen, heb geen problemen met de NS en kom nooit meer te laat bij colleges.’ ANS De naam is op verzoek van de geïnterviewde gefingeerd.