Ans4kleinsite

HET TABOE VAN EENZAAMHEID ONDER STUDENTEN

EEN KIJKJE STRAFPLEITER WIM IN DE WETENSCHAPPE- ANKER, MAN VAN LIJKE KEUKEN PRINCIPES

‘Wij moeten blaffen.’

ANS PLEIT Algemeen Nijmeegs Studentenblad / jaargang 30, nummer 4

HET ONGELIKTE THEATER VAN DE WARME WINKEL

Vooraf Tekst: Redactie P. 2

commentaar Edelachtbare lezer, 2015 was een turbulent jaar. Met uw goedkeuring zouden wij er graag met u kort op willen terugblikken: U ziet een tsunami van vreemdelingen uw land binnenstromen, die uw taal niet spreekt en uw gewoonten niet kent. De hartslag versnelt.

U leest over een gek die ontucht pleegde op een kind dat nog nauwelijks kon lopen. Speeksel trekt weg uit de mond en zweet parelt over uw koude lichaam.

U hoort over bivakmutsbarbaren die dood en verderf zaaien in de naam van een god die niet de uwe is. De ademhaling verhoogt, het bloed trekt weg uit uw gezicht en uw spieren spannen zich aan.

Overal dreigt gevaar. Wat gaat u doen? Vechten of vluchten?

U stopt de vreemdelingen in groten getale in kampen, ver weg van uw vrienden en familie. U maakt jacht op iedereen die ook maar iets te maken heeft met de gekken en viezeriken. U vindt dat zij langer en harder moeten worden gestraft. U bombardeert het land van de barbaren. U komt in verzet.

Wat verwacht u dat uw vijanden nu zullen doen? Hetzelfde als u: vechten of vluchten.

De vreemdelingen keren zich af van de maatschappij. Gekken en viezeriken vervreemden nog verder in hun opgelegde isolatie. De zonen van de barbaren besluiten tot de dood te zullen vechten tegen de landen van de overvliegende vliegtuigen.

Volgens ons, edelachtbare, ontspringt de grootste misdadiger de dans: Angst. Zij maakt ons het slachtoffer van haat, intolerantie en onbegrip en ze is medeplichtig aan overhaast handelen.

Vluchten en vechten zijn niet de middelen om recidive bij Angst te voorkomen. Ze is immers ontoerekeningsvatbaar. Het is beter haar te resocialiseren. Hoe kunnen we Angst het beste laten gedijen in onze maatschappij, vraagt u?

Confronteer haar. Volgens studentenpastor Froukien Smit zouden studenten zichzelf vaker met hun angst om alleen te zijn moeten confronteren.

Probeer haar te begrijpen. Advocaat Wim Anker wil zelfs de verdachten van de meest angstaanjagende misdaden zo goed mogelijk begrijpen, zodat ze niet een slachtoffer worden van een oordeel dat gebaseerd is op angst.

Lach haar weg. Een jongen met schizofrenie weet zijn ziekte en de vooroordelen erover met humor te bestrijden. ‘Op deze manier wordt mijn ziekte een kans en lach ik mijn angsten weg.’ Edelachtbare. Angst is de moordenaar van het verstand. Wij hopen dat u voornemens bent om in 2016 elk mens in principe straffeloos te stellen en in plaats daarvan Angst te veroordelen.

De hoofdredactie

ans

Online Ook de laatste maanden van 2015 was er op ANS-Online genoeg te beleven. De sterspelers van de nieuwe Star Wars-film werden beoordeeld en we namen een kijkje in het dierenlab van het Radboudumc. Tommy Wieringa nam ons mee op reis met zijn nieuwe boek en Twan Peeters, opkomend filmmaker in de Waalstad, verschafte een kijkje in het hoofd van een cinematograaf. Tot slot stond ANS stil bij de plannen voor de metamorfose van de Campus.

Goede voornemens ANS duikt met frisse moed het nieuwe jaar in om onderzoek te doen. Onder andere de verengelsing van de Radboud Universiteit (RU), het verdwijnen van de geesteswetenschappen en de bouwplannen van de RU zullen in januari onder de loep worden genomen.

Onwetendheid over de RU is geschiedenis De Geschiedenis Studenten Vereniging Excalibur zal ANS-Online dit jaar verrijken met een eigen rubriek.

In deze rubriek doen de historici in spe een boekje open over de rijke geschiedenis van de RU en het Nijmeegse studentenleven. De eerste editie zal gaan over de stichting van de RU. De eerste katholieke universiteit in Nederland kwam namelijk niet zonder slag of stoot tot stand.

Je dag kan niet meer Stukafest Op 2 februari gaat voor de zestiende keer Stukafest van start. In twintig studentenkamers in Nijmegen zullen intieme optredens plaatsvinden. Tijdens de drie kamerrondes kan je genieten van muziek, theater, film, dans en literatuur. Net als voorgaande jaren zal ANS een kijkje nemen en verslag doen van dit evenement. ANS

Op de hoogte blijven van al het studentennieuws?

Check dan www.ans-online.nl, volg ons op Twitter (twitter.com/ANS_Online) of like de ANS-pagina op Facebook (facebook.com/ANSnijmegen).

deze ANS

Tekst: Redactie Deze ANS P. 3

04 Eenzaamheid: je bent niet alleen Eenzaamheid is niet enkel een bejaardenkwaal, ook veel studenten kampen met eenzaamheidsgevoelens. Erover praten gebeurt alleen niet. Hoog tijd om dat taboe te doorbreken.

08 Bakken met je brein 04

Sommige dingen gaan slecht samen, maar de combinatie wetenschap en koken hoort daar niet bij. Nieuwe smaaksensaties worden ontdekt, spannendere gerechten gecreëerd en duurzamere oplossingen voor grondstoftekorten ontwikkeld. De uitkomtsten zijn spectaculair. ‘De aroma’s die typisch zijn voor zeevruchten bleken terug te komen in kiwi’s.’

13 ‘In onze stukken zit geen verhaal en geen boodschap’ Theatergroep De Warme Winkel wijkt in haar stukken ver van de gebaande paden. Absurdisme, posterpoepen en podiumorgies worden door de groep, die in maart op Nijmeegse planken staat, niet geschuwd. ANS sprak Vincent Rietveld van De Warme Winkel en coproducent Marien Jongewaard over de voorstelling.

08

22 Waakhond van de wet Wim Anker werd in 2015 uitgeroepen tot meest gewaardeerde advocaat van Nederland. Anker nam zaken aan die andere advocaten links lieten liggen.

Onder andere kindermisbruiker Robert M. kon hij tot zijn cliënten rekenen.

‘Wij weigeren geen enkele aangeklaagde die bij ons aanklopt.’

13

21

05

Kroegtheoloog

07

Het Laatste Oordeel

16

Middenpagina

18

Verhaal van ANS

21

De Graadmeter

25

De Marsman

26

ANS geeft raad

28

Stamgasten

30

Deze ANS niet / Colofon / Kutkunst

31

Crypto

Openingsartikel Tekst: Tijs Sikma en Bas van Woerkum/ Illustratie: Carmen Groenefelt P. 4

Eenzaamheid bent niet alleen Eenzaamheid is een veelvoorkomend probleem onder studenten, maar iets waar liever niet over wordt gepraat. Hoog tijd om dit taboe te doorbreken.

Het is donderdagavond en alles is klote. Eigenlijk zou je moeten beginnen met het leren voor tentamens, maar in plaats daarvan zit je op Facebook. Traag kruipen foto’s van feestende en wereldreizende Facebookvrienden omhoog over je scherm. Iedereen heeft plezier, waarom voel jij je zo kut? Hoe langer je staart naar je tentamenstof, hoe zekerder je wordt dat deze studie niet is wat je wilt. Wat wil je eigenlijk? Wie zijn je vrienden, wie is de persoon waarmee je de rest van je leven wil delen en wat wil je later worden? Sinds je uit huis woont, heb je steeds meer het gevoel dat je ouders je problemen niet begrijpen. Ook de vrienden van de vereniging zitten niet op je gezeur te wachten en de maten van de middelbare school hebben inmiddels een nieuwe vriendenkring gevonden. Je hebt het gevoel dat je er helemaal alleen voor staat.

Veel studenten zullen een soortgelijke situatie wel eens hebben meegemaakt. Gevoelens van eenzaamheid zijn niet erg. Als je ze echter vaak hebt, is er sprake van een probleem. In 2010 bleek uit een landelijk onderzoek van het ITS in samenwerking met universiteitsblad Vox, dat een op de vijf studenten zich regelmatig eenzaam voelt. In 2015 waarschuwden de studentenkerk en de studentpsychologen dat studenten steeds vaker bij hen aankloppen met klachten over eenzaamheid.

Toch wordt er onder hen nauwelijks over gesproken.

Om het eenzaamheidstaboe te doorbreken, is het belangrijk de oorzaken ervan te begrijpen. Uiteindelijk is de enige oplossing om het simpelweg met elkaar te bespreken. Dus medestudenten, doorbreek dit taboe!

It’s lonely at the top Studentpastor Froukien Smit spreekt vaak studenten die naar haar toekomen met klachten die duiden op eenzaamheid. Zij merkt dat prestatiegerichtheid hier vaak een oorzaak van is. ‘Vanuit de maatschappij heerst een heel sterke druk om autonoom te zijn, veel te bereiken en je leven zelf vorm te geven. De afgelopen jaren is dit sterk toegenomen. Bovendien vinden veel mensen het tegenwoordig belangrijk

om een sterk imago te hebben. Als je hier niet goed in mee kan gaan, kan dat zorgen voor gevoelens van eenzaamheid.’

Als studenten op zichzelf gaan wonen, hebben ze vaak het gevoel dat ze van alles moeten bereiken tijdens hun studententijd: veel vrienden krijgen, leuke ervaringen opdoen en ook nog goed presteren op de universiteit.

Onderwijsmaatregelen zoals het leenstelsel hebben deze druk om snel te presteren alleen maar verder aangewakkerd. Als het lastig wordt om aan al die verwachtingen te voldoen, kan dat leiden tot gevoelens van eenzaamheid. Dit zorgt voor het gevoel dat je helemaal alleen staat in het waarmaken van al deze verwachtingen. Het idee dat we alles zelf moeten doen, moeten we loslaten.

Angst voor eenzaamheid Alex Buiks, studentenpsycholoog bij de RU, denkt dat studenten alleen-zijn tegenwoordig moeilijker kunnen verdragen. Ze associëren het al snel met eenzaamheid, merkt hij. ‘Studenten zijn vandaag de dag niet gewend om met gevoelens van alleen-zijn om te gaan, omdat je tegenwoordig overal in contact staat met mensen.’

Onder studenten heerst het gevoel dat alleen-zijn niet hoort, waardoor ze het vaak krampachtig uit de weg

d; je alleen gaan. Dit houdt het taboe in stand. Als je worstelt met dit probleem kun je altijd bij een studentenpsycholoog aankloppen.

In plaats van te denken dat gevoelens van eenzaamheid erbij horen, zijn studenten geneigd eenzaamheid als iets raars te zien. Een avond in je eentje bankhangen is niet cool, waardoor sommigen dwangmatig iedere avond volplannen. Ook dit is een teken van onverdraagzaamheid tegenover alleen-zijn. Iemand die bang is om eenzaam te zijn, probeert het alleen-zijn uit de weg te gaan. We moeten leren omgaan met alleen-zijn en niet meteen denken dat er iets mis is als je de hele week nog niet uit bent geweest.

A-sociale media Sociale media dragen bij aan het eenzaamheidstaboe.

Facebook is volgens Marcel Becker, hoogleraar Filosofie aan de RU, voornamelijk een “narcistisch exhibitiepodium”. Becker heeft onderzoek gedaan naar de digitalisering van onze levens. ‘Het hele design van Facebook is erop gericht om jezelf op je best te laten zien. Je post je mooiste foto’s en zet je favoriete films en muziek erop. Dat is niet de manier waarop mensen doorgaans communiceren.’ Een gevolg van overmatig gebruik van sociale media is dat je geen representatief beeld krijgt van het leven van anderen. Een overenthousiaste foto die met de camera in de TweeKeerBellen is gemaakt, kan een saaie avond de beste ooit laten lijken.

Bij sociale media zijn mensen vaak meer met zichzelf bezig en minder met anderen. Dat is iets waar we ons bewuster van moeten worden, want oprechte interesse in een ander persoon kan er namelijk juist voor zorgen dat deze makkelijker durft te praten over het feit dat hij of zij eenzaam is.

Samen eenzaam Eenzaamheid is onder studenten een taboe. Alleen wijzelf kunnen dit taboe doorbreken. We moeten leren omgaan met alleen-zijn – en niet meteen denken dat er iets mis is als je de hele week nog niet uit bent geweest. Daarnaast moeten we het idee dat we alles zelf moeten doen loslaten en in plaats van ons achter sociale media te verbergen, zouden we meer moeten investeren in eerlijke en serieuze contacten. Eenzame studenten moeten weten dat ze niet de enigen zijn die met deze gevoelens worstelen. Eenzame studenten in Nijmegen, verenigt u! Jullie zijn niet alleen. ANS

Column Joanne Vrijhof P. 5

KroegTHEOLOOG ‘Als je alleen maar de regels volgt en niet geniet, doe je het geschenk van het leven geen eer aan.’ Theologiestudente Joanne denkt na over de balans tussen geloven en plezier maken en beschrijft het studentenleven met een zakbijbel in haar hand.

Zondagmorgen, de wekker gaat. Ik snooze een keer en drink een half flesje water leeg. Met moeite prop ik snel een boterham naar binnen en vlak voordat ik mijn koffie opdrink, kijk ik verlangend naar mijn bed. Tien minuten later zit ik op de fiets en heb ik wind tegen. Bezweet kom ik aan. Ik hang mijn jas op en zoek een plaatsje. Daar zit ik weer, op zondagochtend in de kerk. Ik lijk wel gek.

Zaterdagnacht in de kroeg, de hele vriendengroep bijeen, de band gaat uit zijn dak en wij ook. Shotjes en biertjes vloeien rijkelijk. Ik kijk op mijn horloge en baal. Nog één laatste sigaret en ik laat de gezelligheid achter me. Wie verzint het ook, zondag om half tien al een kerkdienst. Waarom doe ik dit eigenlijk?

Zodra de eerste orgelklanken klinken, merk ik dat de frustratie uit me wegvloeit. Voor mij is de zondagmorgen in de kerk een moment dat ik kan pakken om de week door te nemen.

Een ritueel is een moment om je hoofd leeg te maken. Ik formatteer als het ware mijn harde schijf, zodat er weer ruimte is voor nieuwe dingen. Ik denk na over wat ik zou kunnen doen om een beter mens te worden. Maar elke zondag bij het gaan van de wekker, vraag ik me af waarom het zo vroeg moet zijn. En of ik deze week niet gewoon vanuit mijn bed kan nadenken.

Dat vind ik zo interessant aan rituelen. Het zijn handelingen die je doet met een reden die groter is dan de handeling zelf. Het is niet alleen maar een persoonlijk ‘Dit was het nieuws’-momentje dat ik op zondag pak, want dan zou ik het ook vanuit mijn bed kunnen doen. Er zit ook een bepaald gevoel bij. Ik noem dat hét gevoel, want het is moeilijk te beschrijven.

Hét gevoel. Als je gaat studeren, ruim je eerst je bureau leeg. Je kan makkelijk in de rommel studeren, maar pas na het opruimen, voel je je klaar om te studeren. Hét gevoel. De tentamenweek is pas écht over als je met je medestudenten erop geproost hebt in het CultuurCafé. Hét gevoel. Je weet al lang dat je geslaagd bent, en je kan je diploma ook bij de balie ophalen, maar pas na de diploma-uitreiking, voel je je pas écht geslaagd.

Na de kerkdienst stap ik op mijn fiets en zoef ik naar huis. Ik heb wind mee. En ik ben weer klaar voor de week. Nog even niet denken aan volgende week zondag, wanneer ik mijn ‘Ik ben toch niet gek’-momentje weer mag beleven.

Adverteren? Kijk op ANS-Online.nl P. 6

ansjes Een Ansje mag maximaal 35 woorden bevatten en kost 5 euro voor studenten en 10 euro voor externen. De waarde van de aangeboden goederen mag de 900 euro niet te boven gaan. Mail naar: stichtingmultimedia@gmail.com Zangles? Professionele en enthousiaste zangdocente met ruime lespraktijk heeft nog wat plaatsen vrij. Leer op een leuke en goede manier beter en mooier zingen! Van beginners tot (ver) gevorderden. Voor info en proeflessen: 06-17072245 / zangpraktijknijmegen@hotmail.com

Tekst: Dennis van der Pligt/ Foto: Laura Visser Het Laatste Oordeel Leef, woon, werk, feest... met ANS P. 7 P. 7

het laatste oordeel Duffe opsommingen of ultiem entertainment?

ANS verschanst zich in de collegebanken om een genadeloos oordeel te vellen over het onderwijs aan de RU. Studie: Religiestudies

Eindcijfer:

College Hindoeïsme, 3 december, 9.45-10.30, E3.04 Docent: prof. dr. P.J.C.L. van der Velde Uitstraling: Profaan Profeet Publiek: Gezocht: meer publiek (m/v) Inhoud: Mysterieuze reis door Zuid-Azië

Alsof ze in stilte mediteren, staan de studenten al 10 minuten voor aanvang te wachten voor het lokaal. In de collegezaal begint Van der Velde met zijn pakkende maar rustige intonatie over de manier waarop hindoes omgaan met hun goden en tegen hen aankijken. ‘Voor de hindoes zijn de beelden die ze vereren de daadwerkelijke goden.

Ze zien deze beelden bewegen en dromen over de goden.’ Als dat voor de westerse geest moeilijk voor is te stellen, bieden Van der Veldes verhalen uit eigen ervaring uitkomst. De pelgrimsoorden en rituelen waarover het eerste deel van het college gaat, deed hij veelal zelf aan.

‘Bij sommige rituelen scheren hindoes al hun haar af. Dan lijkt het net of je op zo’n skinheadfestival bent’, grapt de docent. Terwijl Van der Velde vertelt, maken zijn handen rustige, opheffende bewegingen. Soms lijkt het net of hij de Indische godenwereld daadwerkelijk tot leven wekt.

De ervaringen van Van der Velde houden niet op bij die van toeschouwer. Een aantal keer nam hij zelf deel aan een ritueel. ‘Bijna ben ik verpletterd door een enorm wiel van een juggernaut. Dat is een wagen die de god Vishnu verbeeldt en wegrennende mensen verplettert. Gelovigen vinden het een grote eer om zo te sterven.’ Bij een ander ritueel kreeg de globetrotter een verdovend middel toegediend. ‘Toen ik wakker werd, was een priester van Brahma niet ver van mij vandaan “bezig” met een vrouw uit de laagste kaste, bij wijze van ritueel. Dat was vrij heftig.’ Van der Velde voegt toe dat deze anekdotes niet specifiek terugkomen op het tentamen, ook al beslaan ze een groot gedeelte van het college. Desalniettemin zijn het juist deze verhalen die de hoofdzaken interessant maken, een kleurrijk beeld geven van het hindoeïsme en het eigen aardse lijden even doen vergeten.

Tijdens de tweede helft van de bijeenkomst wordt een moeilijker onderwerp aangesneden: hindoeïstische filosofie en wereldbeelden. ‘Het hindoeïsme kent handgebaren om onder meer de wereld en de vier windrichtingen uit te beelden.’ Uit zijn handen ontvouwt zich een voorstelling van een berg met vier hoekpunten, die in de vier windrichtingen wijzen. Doordat Van der Velde verhalen kan putten uit eigen doos voorkomt hij dat het een droog college is. Bovendien wordt zodoende een powerpointpresentatie overbodig, en die is er dan ook niet. Wie er helaas ook bijna niet zijn, zijn studenten. Slechts een dozijn toehoorders telt dit college. De uitverkoren aanwezigen luisteren aandachtig, zoals een klein groepje gefascineerde kinderen naar een alwetende opa of profeet.

j Het Laatste Oordeel der Studenten De reacties van de studenten zijn bijna uitsluitend positief.

‘Hij neemt je echt mee naar plekken waar hij is geweest’, volgens een van hen. Voor een enkeling is het gebrek aan een PowerPoint-presentatie een probleem, een ander noemt dat en Van der Veldes hele voorkomen ‘authentiek’.

De persoonlijke belevingen worden zeer gewaardeerd.

Als de gedachtes van studenten al afdwalen, is dat meestal naar India. Ook wordt hij beschreven als ‘straight outta Asia’ en, misschien wel het belangrijkste, ‘mijn favoriete docent’. ANS

Scheikundig Koken Tekst: Vera Crienen en Noor de Kort/ Foto’s: Noor de Kort/ Illustratie: Jeroen Wintraecken P. 9

Bakken met je brein

Bloemkool met cacaopoeder, sferische ravioli en aromamoleculen; dit klinkt als absurde culinaire hocus pocus, maar ook jij kan je studentenhap pimpen met scheikundige slimmigheden. ANS nam een kijkje in de wetenschappelijke keuken.

Als je denkt aan wetenschap op je bord, is het eerste beeld dat in je opkomt waarschijnlijk een gekke professor die – omringt door groene rook – stofjes combineert tot jouw avondmaal. Koken heeft echter alles met chemie te maken. Terwijl je nietsvermoedend een tosti staat te bakken, vinden in je plak kaas allerlei heftige reacties plaats.

Wetenschap in de keuken is meer dan het veranderen van de moleculen in je eten. Voedingstechnologen ontdekken bijvoorbeeld allerlei spannende smaakcombinaties in het lab. Met deze kennis proberen chef-koks de gerechten in het restaurantwezen te perfectioneren.

Daarnaast wordt de wetenschap ingezet om op een duurzamere manier voedsel te produceren. Hoewel dit laatste voor de gemiddelde student een ver-van-mijn-bed-show lijkt, kan je ook zelf wetenschap in de keuken toepassen.

ANS duikt de wereld van het scheikundig koken in.

Een neus voor smaak De voedingstechnologen van het Belgische bedrijf Foodpairing analyseren de aromamoleculen van ingrediënten om nieuwe combinaties van producten te ontdekken. Aromamoleculen zorgen voor de specifieke geur en smaak van een ingrediënt. Bernard Lahousse, voedingstechnoloog bij Foodpairing, vertelt dat het idee om met aroma’s aan de slag te gaan, ontstond toen een chef-kok met een opmerkelijke vraag naar hen toe kwam: ‘Als ik aan een kiwi ruik, ruik ik ook de zee, klopt dat?’ Lahousse vervolgt dat de voedingswetenschappers van Foodpairing toen de aroma’s van een kiwi en die van zeevruchten hebben geanalyseerd. ‘De aromamoleculen die typisch zijn voor zeevruchten bleken ook terug te komen in kiwi’s. Wij ont-

dekten dat ingrediënten vaak in combinatie goed smaken als aromatische elementen overeenkomen.’

Om nieuwe combinaties te bepalen, worden door Foodpairing aromaprofielen gemaakt. Dit zijn schema’s die laten zien welke geuren een product bevat. Om deze profielen te maken, worden aromamoleculen door een lange, dunne buis geleid waar deze van elkaar worden gescheiden. Aan het einde van de buis worden de moleculen kapot geschoten en zo kunnen de voedingswetenschappers bepalen welke aroma’s het product bevat.

Vervolgens worden met de gegevens mogelijke smaakvolle combinaties berekend.

Bloemkool en cacao Het onderzoek naar aromacombinaties dat door Foodpairing wordt gedaan, wekt interesse op in de restaurantwereld. Topchefs over de hele wereld zijn geïnteresseerd in deze techniek. Lahousse vertelt dat Foodpairing samenwerkt met koks die producten gebruiken die nog niemand kent. ‘Peruaanse koks ontdekken soms nieuw fruit uit de Amazone en vragen zich dan af wat ze daar in hemelsnaam mee moeten. We werken ook samen met chefs uit Amerika die ingrediënten gebruiken van de oude indianenstammen. Voor deze chefs is het heel efficiënt om samen te werken met Foodpairing voor mogelijke combinaties.’

De kennis van Foodpairing is niet alleen nuttig voor de echte keukenprinsen en -prinsessen. Ook mensen die thuis meer variatie in het menu willen brengen, kunnen deze informatie gebruiken. ‘Voor beginnende vegetariërs kan het bijvoorbeeld een grote stap zijn om creatief aan

Scheikundig kokenfeest... met ANS Leef, woon, werk, P. 10 10 P.

de slag te gaan zonder vlees. Je kan immers niet elke dag kikkererwten eten’, lacht Lahousse. Hij vervolgt dat mensen die bepaalde groenten niet lusten, ook kunnen profiteren van de kennis. ‘Wij combineren die groenten dan met producten die deze mensen wel lusten. Bloemkool gaat bijvoorbeeld heel goed samen met chocolade of cacaopoeder.’

‘Bloemkool gaat heel goed samen met chocolade of cacaopoeder.’

Lekker duurzaam Foodpairing kan ook bijdragen aan een duurzamere voedselproductie. Volgens Lahousse gaat in België 50 procent van de visvangst weer overboord, omdat er soorten bij zitten die niet verkocht worden op de veiling.

De steenbolk is hier een voorbeeld van. ‘Deze vissoort is heel lekker, maar nog erg onbekend. Foodpairing heeft deze geanalyseerd en op basis daarvan zagen chefs welke combinaties ze met de vis konden maken. Vervolgens werden er meer recepten ontwikkeld voor deze soort en hierdoor kwam er ook meer vraag van consumenten. De bijvangst hoeft nu niet meer te worden weggegooid, maar kan worden verkocht.’

Een ander voorbeeld van een duurzame toepassing van Foodpairing is het hergebruik van afval van hopscheuten.

De resten van deze in België veel gegeten plant kregen door Foodpairing een tweede leven. ‘We hebben dat afval onderzocht en kwamen erachter dat dit goed gebruikt kan worden bij het maken van kaas. Hierdoor kan dit afval toch op de markt worden verkocht.’

Grootschalige oplossingen Ook in Nederland is de duurzame productie van voedsel een steeds belangrijker onderzoeksthema. Erik van der Linden, hoogleraar Fysica en Fysische Chemie van Levensmiddelen aan de Wageningen Universiteit, vertelt dat de voedingstechnologie hierin een grote rol kan gaan spelen. ‘De wereld wordt geconfronteerd met tekorten aan bepaalde typen grondstoffen zoals dierlijke eiwitten.

We moeten op een meer duurzame manier, met minder energie en water, voedsel produceren. Dit moet ook nog smakelijk zijn.’

In Wageningen wordt al jaren onderzoek gedaan naar de fysische chemie van voedsel. Met de kennis die daar wordt opgedaan, kan worden bepaald in hoeverre een kleine aanpassing van een ingrediënt invloed heeft op de smaakbeleving van het voedselproduct. Met de huidige globale uitdagingen zal dit onderzoeksveld steeds be-

langrijker worden. ‘Als je aan het begin van de productieketen gaat sleutelen om deze duurzamer te maken, is het maar afwachten hoe het voedsel uiteindelijk smaakt’, verklaart Van der Linden.

Verrassingseffect Het onderzoek van voedseltechnologen heeft geleid tot een aantal interessante innovaties in het restaurantwezen.

Deze hebben volgens Van der Linden bijgedragen aan nieuwe belevingen van eten. Een chef die deze innovaties toepast in zijn keuken is Marcel Vermeulen, chef-kok bij restaurant Rozenhof in Heilig Landstichting. ‘Met behulp van dit soort technieken kan ik een verrassingseffect toevoegen aan een gerecht’, vertelt hij. Een van de gerechten waarbij chemie om de hoek komt kijken, is de sferische ravioli: een geleibolletje met vloeistof erin. ‘Als we een bord met allemaal ronde structuren bouwen met bijvoorbeeld een bolletje ijs en een bolletje meloen, ziet het er leuk uit als er een sferische ravioli bij ligt’, zegt hij.

Vermeulen laat in zijn restaurantkeuken zien hoe deze ravioli wordt gemaakt. Op het aanrecht staat een grote verzameling met zogenaamde texturas: ‘poedertjes die je toevoegt aan ingrediënten, om het lomp te zeggen’, lacht Vermeulen. Voor het maken van de sferische ravioli gebruikt hij alginaat, een soort bindmiddel dat een gel kan vormen als het in aanraking komt met calcium. ‘Allereerst voegen we alginaat toe aan mangosap, dat moet een nachtje staan. We maken daarna een waterbadje met kalkzout. Als je het mangosap hierin druppelt, ontstaat er een reactie tussen de alginaat en het kalkzout. Hierdoor geleert de buitenkant van de druppels en wordt een vlies gevormd om de vloeibare binnenkant. Je krijgt dan een

‘Voor de perfecte tosti kun je verschillende kazen vergelijken op pH-waarde.’ bolletje dat van binnen nog steeds vloeibaar is, maar dat je wel op het bord kan leggen. In de mond spat dit open, waardoor er een smaakexplosie plaatsvindt.’

Een andere techniek, sous-vide garen, zorgt volgens Vermeulen ook voor een intensere smaakbeleving. ‘Bij sousvide garen wordt het vlees gegaard in een heet waterbad.

Nadat je het vlees vacuüm hebt verpakt met kruiden, leg je dit in het waterbad. Dit bad kun je tot op de tiende graad nauwkeurig instellen.’ Omdat het bad constant dezelfde temperatuur heeft, weet Vermeulen precies hoe lang bijvoorbeeld een sukadelapje moet liggen voor een perfecte garing. Het vacuüm verpakken zorgt ervoor dat het vlees meer smaak heeft. ‘Het sap blijft in het product,

Scheikundig koken Leef, woon, werk, feest... met ANS P. 11

in plaats van dat je het eruit bakt’, aldus Vermeulen. De constante lage temperatuur zorgt er namelijk voor dat de cellen in het vlees intact blijven, in tegenstelling tot garen op hoge temperaturen. Het vocht in de cellen kan dus niet ontsnappen en dit zorgt voor een sappig stukje vlees.

Fabeltjes Kennis van scheikundige processen bij het koken is niet alleen handig voor in restaurantkeukens. Ook thuiskoks kunnen met behulp van wetenschappelijke kennis hun dagelijkse kost beter bereiden. Zo kun je voor de perfecte tosti bijvoorbeeld verschillende kazen vergelijken op pH-waarde. Hoe lager deze waarde, hoe sneller de eiwitmoleculen breken en hoe beter de kaas smelt.

Eke Mariën, foodstylist en auteur van Koken met Kennis, vertelt dat met behulp van scheikundige kennis al veel fabeltjes over kooktechnieken zijn ontkracht. Een goed voorbeeld hiervan is het voorkomen van plakkende pasta door olie toe te voegen aan het kookwater. ‘Olie zorgt voor een laagje aan de buitenkant van je pasta, waardoor de saus zich niet meer hecht. Dat is jammer, want zodra de pasta is gekookt, is het zetmeel nog niet helemaal verzadigd en zou dus nog veel meer vocht op kunnen nemen. Als je pasta meteen door de saus roert, zoals het in Italië gebeurt, wordt deze nog wel opgenomen.’

Een andere mythe die volgens Mariën hardnekkig stand houdt in de keuken is het toevoegen van zout bij het opkloppen van eiwit. ‘Dit kan geen kwaad, maar het is zeker niet bevorderend. Eiwitmoleculen zijn lange, opgerolde strengen en door het kloppen rol je ze uit, wat denatureren heet. Als je hard klopt, gaan de moleculen verbindingen met elkaar aan waar lucht in komt. Bij het toevoegen van zout verandert de elektrische lading op de uiteinden van de moleculen, waardoor deze elkaar gaan afstoten en het eiwit minder stijf wordt. Een beetje citroenzuur toevoegen helpt wel, want dan gaan de uiteinden van moleculen makkelijker aan elkaar plakken. Hierdoor wordt het eiwit stijver en stabieler.’ Je zelfgemaakte chocolademousse of merengueschuimpjes veranderen plots van een slappe boel in een stevige lekkernij.

Hoger niveau Wetenschap in de keuken zorgt voor innovaties op verschillende gebieden. Voedingswetenschappers in Wageningen streven ernaar oplossingen te vinden voor problemen op wereldniveau, zoals grondstoftekorten. Het onderzoek kan daarnaast nieuwe kennis over smaken, geuren en texturen opleveren. Deze inzichten worden in de praktijk gebracht door koks in de restaurantwereld.

Ook thuis kan kennis van scheikundige reacties in de pan nuttig zijn. Door meer te weten over de producten en processen tijdens het koken, kan die pasta of tosti ineens naar een hoger niveau worden getild. ANS

Interview Roy Santiago Tekst: Tijs Sikma/ Foto’s: Simone Both P. 12

Universitaire Studentenraad Website: www.numedezeggenschap.nl Twitter: @NUMedezeggensch Facebook: www.facebook.com/NUmedezeggenschap E-mail: usr@student.ru.nl

Ook de 19e Universitaire Studentenraad (USR) mocht tijdens de kerstvakantie twee weken bijkomen van alle drukte. Daarmee ligt de decembercyclus ondertussen alweer achter ons. In deze cyclus zijn onder andere de begroting en de bestuurlijke agenda 2016 aan de orde gekomen. Uit de begroting kwam naar voren dat de inkomsten nauwkeuriger begroot zijn en dat meer geld wordt doorgegeven aan de faculteiten, voornamelijk ter verbetering van de onderwijskwaliteit. Daarnaast heeft de Gezamenlijke Vergadering (GV) besloten om een ad-hoc commissie aan te stellen die de Radboud Honours Academy (RHA) grondig gaat bekijken. Het doel van deze commissie is om helder te krijgen welke richting de RHA op zou moeten gaan. Enkele leden van USR zullen plaatsnemen in deze commissie.

Dag van de Medezeggenschap Donderdag 11 december organiseerde de medezeggenschap de Dag van de Medezeggenschap. Deze dag werd georganiseerd door de USR, de FSR’en en de OLC’s. Het doel was om input te verzamelen van zo veel mogelijk studenten over hun opleiding, de faculteit en de universiteit in het algemeen. Hieruit kwamen verbeterpunten naar voren waar iedere laag van de medezeggenschap op haar beurt mee aan de slag is gegaan. Op alle faculteiten (met uitzondering van Medische Wetenschappen) werd er ’s ochtends en tijdens de middagpauze warme chocolademelk en pepernoten uitgedeeld door alle medezeggenschapslagen.

Regeling FONDS De regeling FONDS staat voor Financiële Ondersteuning Studenten. Als student kan je een beroep doen op deze regeling als je bijvoorbeeld door ziekte of bijzondere omstandigheden studievertraging dreigt op te lopen. De regeling bestaat als vangnet voor studenten die buiten hun schuld studievertraging oplopen. Denk daarbij ook aan toptalenten in de kunst en in de sport.

Daarnaast zijn ook de bestuursbeurzen, de compensatie voor (te verwachte) studievertraging als gevolg van het bestuurswerk, in deze regeling opgenomen.

Om de twee jaar wordt de regeling FONDS opnieuw vastgesteld door het College van Bestuur met instemming van de USR. Een aparte werkgroep is binnen de USR ingesteld om de regeling grondig door te nemen.

Deze werkgroep is hard aan het werk en is op dit moment onze regeling aan het vergelijken met de profileringsfondsen van andere universiteiten met het oog op eventuele verbeterpunten.

NU!Medezeggenschap Ben jij benieuwd wat er allemaal in het nieuwe jaar gaat gebeuren? Houd dan NU!Medezeggenschap in de gaten! Like ons op Facebook, volg ons op Twitter en neem eens een kijkje op onze website.

Heb je tips of opmerkingen? Loop gerust even langs bij de USR kamer (TvA 3) of stuur een mail naar usr@student.ru.nl.

(Advertentie)

‘IN ONZE STUKKEN ZIT GEEN VERHAAL EN GEEN BOODSCHAP’

Interview De Warme Winkel Tekst: Pim ten Broeke en Bas van Woerkum/ Foto’s: Ted van Aanholt P. 14

Theatergroep De Warme Winkel zet zich af tegen de traditionele toneelwereld. Podiumorgies en posterpoepen zijn onderdeel van het repertoire. Op 10 maart staat de groep met hun voorstelling Amadeus in de Nijmeegse Schouwburg. Wat kan je verwachten van dit gezelschap?

Vincent Rietveld, theatermaker bij De Warme Winkel, schuift een stapel boeken opzij en neemt plaats aan een lange tafel.

Aan de muur hangen rode, roze en gele post-its met abstracte krabbels erop als ‘revolutie avant-garde politiek’, ‘de tas’, ‘sex filosofie’, ‘Mozart medley’ en ‘conferentie Parijs’. Stuk voor stuk leveren ze een bijdrage aan het nieuwe stuk Amadeus.

ANS sprak Rietveld en coproducent Marien Jongewaard (van theatergroep Nieuw West) over de eigenzinnige theaterstijl van De Warme Winkel en over hun nieuwe voorstelling.

Supercool en lekker gek?

Verwacht van dit toneelstuk geen rechtlijnig verhaal: alles wat De Warme Winkel doet, bedenkt de groep zelf. ‘Verhalen vertellen is niet onze stijl. We creëren zelf ideeën rondom een thema. We houden van het zoeken, niet van het gelikte’, vertelt Rietveld. Het ongelikte karakter van de Warme Winkel krijgt op bizarre manieren vorm. Een orgie op het podium en

een vrouw die een poster los scheurt van de muur om erop te poepen: wie de theatergroep opzoekt op het internet krijgt een absurd beeld van het gezelschap. Het is volgens Rietveld echter niet een doel op zich om absurdistisch te zijn of de grenzen van het toneel op te zoeken. ‘Ik maak theater, omdat ik vind dat het zo zou moeten worden gemaakt’, vertelt hij overtuigd. Coproducent Jongewaard keurt het absurdisme om het absurdisme af: ‘Ik vind niet dat je daar op uit moet zijn; daar moet altijd een bepaalde visie aan ten grondslag liggen, zoals de wens om iets nieuws te creëren.’ Publiek dat naar de voorstellingen van De Warme Winkel gaat om een groep gekke absurdisten te zien, hebben ze liever niet. Rietveld lacht al bij het idee: ‘Soms hoor ik over onze voorstellingen: “Supercool, lekker gek!”. Dan denk ik: “Pff.” Dat is niet wat we zoeken.’

Terrein winnen op Nijntje ‘In onze stukken zit geen verhaal en geen boodschap’, vertelt Rietveld stellig. Het theater is volgens hem bovenal een plek voor een persoonlijke zoektocht en niet een plek voor commercie. ‘In veel Stadsschouwburgen is alleen nog maar commercieel aanbod, zoals Nijntje: de musical en de meest imbeciele gezinsvoorstellingen’, gaat hij geagiteerd verder.

‘Wij willen terrein winnen op Nijntje. Wat dat betreft ben ik een missionaris van de podiumkunsten. Op het toneel presenteert een stel mensen een schouwspel dat toeschouwers juist tot nieuwe inzichten en gedachtes moet brengen.’

Werk aan de Winkel Rietveld vergelijkt de theatervorm van De Warme Winkel met het lezen van een boek. ‘Als je een goed boek hebt gelezen en iemand vraagt je waar het over gaat, vertel je de verhaallijn. Die samenvatting is ontzettend mager; het lezen van het boek was de echte ervaring. Je ging er helemaal in op en liet je gedachten over de verschillende thema’s losgaan. Ik vind een theatervoorstelling dan ook perfect als de toeschouwer na afloop naar buiten loopt en niet kan navertellen waar het stuk over ging, maar tijdens die voorstelling wel volledig gegrepen werd en meedacht over de thema’s.’

De Warme Winkel maakt om deze reden meestal geen gebruik van een script. Ze kaderen bepaalde scènes in en proberen binnen die kaders zo goed mogelijk te presteren.

De dialogen lopen daardoor elke keer net iets anders, waardoor elke opvoering verschilt. Hierdoor krijg je geen - zoals Rietveld het verwoordt - slap aftreksel te zien van wat twee maanden geleden tijdens de generale repetitie is gebeurd.

Interview Warme Winkel Leef, woon, werk,De feest... met ANS 15 P.P.15

Amadeus zonder Mozart Eind januari gaat het stuk Amadeus in première. Deze voorstelling is geïnspireerd op het beroemde verhaal van Wolfgang Amadeus Mozart en Antonio Salieri. De hardwerkende pianist Salieri zou Mozart de dood in hebben gejaagd omdat hij jaloers was op het jonge natuurtalent. Rietveld zal Mozart spelen en Jongewaard gaat de rol van Salieri vertolken. Wat voor stuk het precies wordt, weten ze nog niet, maar een theatervariant van de gelijknamige film zal het niet worden.

‘We proberen nog steeds aan die film te ontkomen, die ligt als een zware last op onze schouders’, vertelt Jongewaard bloedserieus. ‘Zoals het er nu voorstaat, houden we alleen de twee namen over.’

Dat Mozarts muziek geen grote rol zal spelen, maken de heren meteen duidelijk. ‘Laat ik het voorzichtig zeggen: het zou kunnen dat er een paar klanken inzitten die aan Mozart doen denken’, vertelt Rietveld lacherig. ‘We hebben ons enorm van Mozarts muziek gedistantieerd, want in zijn tijd had je geen geïmproviseerde jazz.’ Hij kijkt gitarist Jasper Staphouders, die op een stoeltje enkele meters verderop zit, hoopvol aan.

‘Verder weg van Mozart is bijna onmogelijk, toch?’ Stadhouders neemt elke twijfel weg. ‘Ik houd helemaal niet van Mozarts muziek’, lacht hij.

Requiem voor een tas Voor Mozarts muziek moeten mensen maar naar een concert gaan en ook liefhebbers van de film kunnen beter thuis blijven. Wat houdt het gezelschap nog van Mozart over? Hier komen de persoonlijke associaties die Jongewaard en Rietveld maken duidelijk naar voren. ‘Jaloezie is een belangrijk

thema’, zegt Rietveld. ‘Op welke manier kan jaloezie iemand motiveren? Met wie wil je je meten? Durf je te verliezen als dat niet lukt?’ Deze thema’s gaan volgens de toneelspelers heel duidelijk terugkomen.

‘Salieri was dertig keer zo succesvol, maar hij had ook door dat Mozart muzikaal gezien veel groter was dan hij. Het spanningsveld tussen die twee personen vind ik mooi’, vertelt Rietveld. Met grootse handgebaren en dichtgeknepen ogen voegt Jongewaard toe: ‘Je zoekt iedere dag in de actualiteiten en probeert de dingen die in de wereld gebeuren te verwerken. Wat gebeurde er tijdens die aanslag in Parijs? Is daar jaloezie te bespeuren?’ De groep gaat dus op zoek naar de oorzaken van jaloezie in de wereld en probeert zo de relatie tussen Salieri en Mozart te begrijpen.

Rietveld draait zich om en wijst naar de roze post-it aan de muur waar de tekst ‘de tas’ op staat. ‘Ik heb bijvoorbeeld geprobeerd een monoloog te schrijven over de tas van Salieri. Ik focuste me heel lang op een treurige, nietszeggende, mislukte tas om dat uit te drukken. Daarin probeerde ik dan toch iets van requiem in te laten doorklinken – iets dat met ondergang en verdriet te maken heeft.’

In maart moet je dus geen groep gekke absurdisten verwachten op de planken. Volgens de eigenzinnige tegenspelers van Nijntje staat in ieder geval een ding vast: heilige boontjes zullen twee keer moeten nadenken over een bezoek aan Amadeus. ‘Bij ons allerbraafste toneelstuk liepen na 10 seconden al acht vrouwen weg. Het bleken nonnen te zijn die direct doorhadden dat het niet hun avond zou worden’, concludeert Rietveld met een scheve grijns. ANS

Lelijk Nijmegen

www.ans-online.nl.

Tekst: van De redactie / colofon plek van Nijmegen. Met deze opdracht in gedachMaak een mooie foto de lelijkste P. 16 ten legde Ted van Aanholt dit gebouw aan de Campusbaan vast. Deze vaalgekleurde wachttoren, genesteld tussen de drollen van het meest grauwe hondenuitlaatveldje van het universum, maakt de troosteloze fietstocht van het station naar de universiteit op de maandagochtend nog net iets deprimerender. Kijk op ANS-Online voor nog meer mooie foto’s van lelijk Nijmegen.

Ans deze maand P. 17

Het verhaal van ANS Tekst: Emma Kustermans P. 18

HET VERHAAL VAN ANS Dit jaar bestaat ANS dertig jaar. Iedere maand levert ee n andere schrijver een bijdrage aan dit fictieve doorloopverhaal, geïnspireerd op de geschiedenis van ANS. Deze keer: van krant naar tijdschrift.

Nijmegen, 1998 Job Het is akelig stil in het kantoor. Slechts de geluiden van een pruttelend koffiezetapparaat en aarzelend tikkende vingers op een toetsenbord vullen de ruimte. Ik kom tot de conclusie dat ik al twee uur bezig ben geweest met een technisch probleem met de computer, zonder een kop koffie te halen. Veel te lang, denk ik terwijl ik mezelf ongegeneerd uitrek en een gaap probeer te onderdrukken. Ik heb duidelijk een flinke shot cafeïne nodig.

Terwijl ik wat programma’s afsluit, bedenk ik me dat Olaf, onze hoofdredacteur, in die twee uur ook al lang terug had kunnen zijn. Vanochtend vertrok hij al vroeg naar een vergadering over de toekomst van ANS. Hoe langer hij wegblijft, hoe meer ik vrees voor slecht nieuws. Zouden de drukkosten toch te hoog zijn?

Ik pak een stel boterhammen uit mijn tas en roep heel hard ‘Pauze!’, waarna de drie andere redactieleden in het kantoor dankbaar hun bureaustoelen richting de grote tafel rollen.

Net wanneer we een kleine 20 minuten later opstaan, wordt de deur met veel kracht opengegooid. Het is Olaf, met in zijn armen folders en papieren en op zijn gezicht een gehaaste, enthousiaste blik. ‘Het is er door!’, roept hij terwijl hij zijn bagage uitstort op zijn bureau.

Ik kijk hem vragend aan. ‘Wat? Wat is er door?’

‘Het nieuwe uiterlijk, joh!’ Zijn gezicht straalt van opgetogenheid.

‘Een kleinere, dikkere ANS met dat gladde papier, weet je wel.

Zoals een echt tijdschrift. Geen lastig krantje meer!’

Achter mij klinkt wat gejuich en een subtiel applaus. Olaf laat een blik vallen op de lege koffiekan waarna ik hem mijn volle mok aangeef. Gretig en dankbaar drinkt hij deze leeg.

‘Maar, hoe zit het nu dan?’, vraagt Maaike even later. ‘We schrijven gewoon onze stukken af, flikkeren het in een document en sturen het hele zootje naar de drukker?’. Ze kijkt bedenkelijk en trekt haar wenkbrauwen op. Olaf schudt zijn hoofd. ‘Oh, nee. Zelf hoeven we alleen om te kijken naar de teksten. Die sturen we later naar Koen. Hij zorgt voor de vormgeving en lay-out en stuurt het dan naar de drukkerij.’

Olaf grijnst. ‘Goed geregeld, niet?’

Koen An error occured. Please try again later.

Godverdomme, wat is dit nu weer. Gefrustreerd ram ik op wat willekeurige toetsen en klik de foutmelding weg.

An error occured. Please try again later.

Jezus Christus, zeg. Met net iets te veel kracht klap ik mijn laptop dicht en kijk op mijn wekker. De roodverlichte cijfers geven bijna half drie ‘s nachts aan. Ik schrik ervan.

Vermoeid sjok ik naar de badkamer om een glas water te halen. De vloer is koud aan mijn voeten en de spiegel confronteert mij met het nachtelijk tijdstip. Diepe wallen tot aan mijn kin en bloeddoorlopen ogen waar menig monster jaloers op zou zijn.

Terug op mijn kamer besluit ik Simon te bellen. Hij heeft zoveel ervaring met dit programma en met de vormgeving van ANS, dat hij ook op dit tijdstip vast nog een oplossing kan bedenken.

Ik toets zijn nummer in en stort me op bed. Het duurt even voordat er wordt opgenomen.

‘Ja?’, klinkt het suf aan de andere kant van de lijn.

‘Ja, Simon. Met Koen. Ik heb weer problemen met de lay-out. Ik krijg steeds een vage foutmelding. Weet jij wat dat kan zijn?’

‘Jezus, Koen. Idioot. Ik schrik me rot, man. Hoe laat is het? Drie uur ofzo?’

Het verhaal van ANS P. 19

‘Half drie’, antwoord ik.

‘Man, ga toch slapen. Wat doe jij nog zo laat aan dat project?’

Ik vertel hem het verloop van mijn extreem productieve avond.

Over hoe mooi het nieuwe logo met dikke blokletters wel niet wordt en hoe frustrerend het is dat juist het laatste punt dat ik deze avond af wilde werken mislukt.

‘Maar, nu je toch wakker bent. Het programma geeft steeds een error als ik teksten wil invoegen, waar kan dat aan liggen?’, voeg ik eraan toe.

‘Er volgt een theatrale geeuw. Ik begrijp de hint.’

Er klinkt wat bedenkelijk gezucht en gekreun door de telefoon. ‘Weet ik veel. Had je Olaf al gemaild dat ze de teksten moesten inkorten?’

De meeste teksten zijn inderdaad al herschreven en steeds ongeveer honderd woorden lichter geworden, maar dat is volgens Simon veel te weinig.

‘Ze moeten nog korter, misschien dat ze zelfs een derde van hun tekst kunnen schrappen. Het is geen krant meer, weet je.

Artikelen moeten nu binnen het tekstkader van een tijdschrift passen.’

Er volgt een theatrale geeuw. Ik begrijp de hint. Na een dankwoord beloof dat ik nooit meer zo laat zal bellen en hang snel op.

Ik kijk weer op mijn wekker. Er is in de tussentijd een kwartier verstreken. Ik besluit dat er nog tijd is om Olaf een mailtje te sturen en kruip weer achter mijn computer.

Olaf Lichtelijk gestrest loop ik doelloos heen en weer over de lege gangen. Verdorie, de drukker had een uur geleden de dozen al afgeleverd moeten hebben. Ik neem een gulzige slok koffie, maar deze is natuurlijk nog veel te heet. Verdomme. Ook dat nog. Terwijl ik vloekend de spetters van mijn kin veeg, hoor ik mijn naam galmen door de ruimte. Het hoofd van Maaike hangt uit de deur van ons kantoor.

‘Olaf? Wat doe je? De drukker belde net. De nieuwe nummers komen er nu aan, er waren wat problemen.’

Snel ga ik met mijn mouw langs mijn mond en sprint het kantoor in. ‘Dat zal tijd worden’.

Een klein kwartier later worden een voor een de kartonnen dozen onze ruimte ingeschoven. Ik zet wat krabbeltjes op een paar formulieren van de bezorger, stuur hem groetend de deur uit en haast me naar de pakketten. De rest van de redactie is intussen al bezig om de tape ongeduldig van de dozen af te pulken.

‘Hij is prachtig. Dat formaat is echt veel praktischer. Kijk die kleuren!’, roept Maaike wanneer ze een exemplaar heeft bemachtigd . ‘En hij heeft nietjes!’

Ik neem ook een nummer uit de doos, aai erover en glimlach ernaar. Glad. Stevig. Geen ruwe randjes meer.

Met een plof beland ik in mijn bureaustoel, leg mijn voeten op het bureau en begin te lezen. Ik ben pas bij het voorwoord als Job zijn keel schraapt.

‘Jongens. Alleen de voorkant moest toch een geel vlak hebben?’, vraagt hij weifelend terwijl hij de omslag omhoog houdt.

Alle achterkantjes van de nieuwe nummers, waar eigenlijk een zwarte advertentie had moeten staan, zijn bezaaid met gele vlekken.

Ineens begrijp ik wat de drukker met die ‘problemen’ bedoelde. Ik geef Rens een knikje, forceer een ernstig gezicht en sprint naar buiten in de hoop dat de bezorger nog niet is vertrokken. ANS

Tekst: Tom Plaum/ Foto’s: Redactie/ Illustraties: Joost Dekkers De Graadmeter P. 21

De graadmeter In De Graadmeter zijn de mogelijkheden niet te overzien. Waar kun je het beste wildkamperen, wat is het hipste kapsel en hoe scoor je het snelst een bedpartner? In De Graadmeter onderzoekt ANS de opties.

Deze keer: Poepen zonder pleepapier

Wat: Toiletborstel Kontcomfort: Te grote veger Overblijfselen: Open poepwond

Wat: Een ANS

Kontcomfort: Schrale kringspier Overblijfselen: Geen schone AN(u)S

Wat: Wc-rolletje Kontcomfort: Comfortabel karton Overblijfselen: Klonten kak

De toiletborstel is je beste vriend als het gaat om het verwijderen van remsporen in de pot.

Deze wc-accessoire doet in ieder hoekje en gaatje zijn werk.

De grote boodschap is gedaan en je pakt de borstel in de hand.

Hoe dit met bacteriën besmeurde ding jouw aarsopening grondig schoon gaat maken, is echter een raadsel. De infecties liggen door de besmettelijke micro-organismen op de loer. Met de nodige moeite wordt de borstel tegen de anus gedrukt, maar veel uitwerpselen worden niet verwijderd. De haren van het te grote schoonmaakmateriaal zijn erg stug, waardoor je langzaamaan je kont openkrabt. Aan dit avontuur met de toiletreiniger in de bruine invoegstrook kan je beter geen woorden vuil maken.

Iemand die zijn hele leven al een hekel aan de papieren ANS heeft gehad, kan deze gebruiken om er letterlijk zijn gat mee af te vegen. Na het bouten haal je de middenpagina uit het tijdschrift en scheur je deze doormidden.

Hierdoor is het gevaar van de nietjes geweken. Om makkelijker te wrijven, vouw je de bladzijden dubbel en schuif je deze naar je achterste toe. Al snel blijkt dat de pagina’s bijna niks opruimen bij je bilnaad. Veel poep blijft niet aan het milieuvriendelijke papier hangen, waardoor het schuren eigenlijk alleen maar een schrale anus oplevert. De middenpagina brandt flink en beschadigt de huid rondom het poepgat. Gebruik ANS dus zoals het is bedoeld: als leesvoer tijdens het doen van een grote boodschap.

De rol waar het wcpapier omheen is gewikkeld, zit er niet voor niks. Als je hebt gefaxt met Darmstad is het kartonnetje een prima alternatief om je derrière schoon te maken. Voor voldoende veegmateriaal rol je de cilinder helemaal uit en scheur je deze in twee stukken. Het karton is niet zo zacht als de vacht van de Page-hond, maar de verwachte, schurende pijn rond de anus blijft uit. De gescheurde rol voelt als een stevig kussentje, waardoor het nog vrij comfortabel is voor het achterwerk.

Hiermee wordt gelukkig niks opengereten. Grote klonten schijt zal je er niet mee wegvegen, maar het geïmproviseerde toiletpapier is niet voor een gat gevangen. ANS

Benieuwd naar meer manieren om dit vuile werk op te knappen? Kijk op ANS-Online.nl

Waakhond van de wet

In 2015 werd Wim Anker verkozen tot meest gewaardeerde advocaat van Nederland. Van moordenaar Ferdi E. tot kindermisbruiker Robert M.: de strafpleiter verdedigde omstreden misdadigers die andere advocaten links lieten liggen. ‘Strafrechtadvocaten zijn harder nodig dan ooit.’

Tekst: Auke van der Veen/ Foto’s: Melis Ulubas Interview Wim Anker P. 23

Aan de Ossekop 11, hartje Leeuwarden, bevindt zich het statige kantoor van Anker & Anker Strafrechtadvocaten.

In een grijs verleden werd hier Saskia van Uylenburgh, de vrouw van Rembrandt, geboren. Wim Anker vindt die geschiedenis maar onderbelicht. Daarom hangen twee portretten van deze schilder in de strak ingerichte vergaderruimte. Even verderop siert een schilderij van Wim zelf de muur. ‘Mijn broeder Hans is echt minder mooi hoor, ik ben het model’, grapt de advocaat met zijn karakteristieke Friese tongval.

De eeneiige Anker-tweeling kan niet zonder elkaar. Wim spreekt dan ook constant in de ‘wij’-vorm. ‘De koning doet hetzelfde’, verklaart hij droogjes. Dat we meer van de eerstgeborene zien, komt alleen doordat Wim de ‘man van buiten’ is en Hans binnen het kantoor een grote rol heeft.

Geïnspireerd door een lerares Recht op de middelbare school kozen ze allebei voor de studie Rechten en woonden ze samen regelmatig rechtzittingen bij. Het was de broers meteen duidelijk dat ze later advocaat zouden worden. ‘Het is heerlijk om te knokken voor één persoon, dat zit in ons bloed.’

Sinds 1980 pleiten de broers voor mensen die de verschrikkelijkste misdrijven hebben begaan. Als gevolg daarvan kregen ze vele dreigmails en werden er zelfs stenen door de ruiten van hun kantoor gegooid. Met gebalde vuist geeft Anker een pleidooi over zijn vijf principes, de mens achter de misdadiger en over de verharde samenleving, waarin advocaten als waakhonden de wet moeten beschermen.

‘Wij weigeren geen enkele aangeklaagde die bij ons aanklopt.’

The big five De Ankers hebben glasheldere uitgangspunten waarvan ze nooit afwijken. Met ferme stem somt Wim ze alle vijf op.

‘Allereerst hebben wij een volstrekt eenzijdige taak: we houden ons alleen met de verdachte en zijn verdediging bezig.

Daarnaast weigeren we geen enkele aangeklaagde die bij ons aanklopt. Ten derde hebben wij de regie in handen en nimmer de cliënt; Hans en ik zijn geen marionetten waarbij de verdachte aan de touwtjes trekt. Ons vierde uitgangspunt is dat wij rustig wachten tot de cliënt naar ons toekomt.

Advocaten die dit niet doen, noemen wij cowboys, omdat ze als het ware met een lasso cliënten proberen te vangen.

Ons vijfde principe is dat wij nooit kijken naar inkomen of vermogen. Rijk of arm; iedereen kan ons inhuren. Op het kantoor wordt 50 procent van de zaken pro deo gedaan en zelf doe ik 90 procent van de processen op pro deo-basis. Je krijgt dan een vast, maar gering bedrag van de Staat.’ Op 22 februari verdedigt Anker deze uitgangspunten in de Stadsschouwburg in Nijmegen.

Bijna alle vijf principes zijn gebaseerd op artikel 18 van de Grondwet: ‘Eenieder heeft recht op een verdediging, ongeacht de aard van het misdrijf.’ Niet voor niets nam zijn kantoor in 2010 binnen 4 minuten het besluit Robert M., die ontucht had gepleegd met 82 kinderen tussen de nul en drie jaar, te verdedigen. Anker reageert fel als hem het wetsartikel wordt voorgelegd. ‘Daarin staat niet “behalve pedofielen”, hè? Ik heb het vanochtend nog opgezocht.

Iedereen heeft recht op rechtsbijstand en dat grondrecht geven Hans en ik duidelijk handen en voeten. Wij hadden de wet zelf kunnen maken.’

Advocaat van de duivel?

Anker is door zijn omstreden cliënten niet bepaald populair.

Vooral toen de Friese broers vijf jaar geleden de zaak van Robert M. op zich namen, kregen ze het zwaar te verduren. ‘Met grote bakstenen werden alle acht ruiten van het kantoor aan diggelen gegooid. De glaszetter kwam gelijk daarna, maar de volgende ochtend lagen alle ruiten er weer uit. We hebben er toen maar planken voorgespijkerd.’

Ze ontvingen ook een stortvloed aan negatieve e-mails.

‘Positieve berichten krijg je als advocaat vrijwel nooit, maar toen verdronken we in de beledigingen en bedreigingen’, verzucht Anker lichtelijk aangeslagen.

De strafpleiter stoot ook veel mensen tegen de borst, omdat hij een band probeert op te bouwen met zijn cliënten die soms allang zijn veroordeeld. Regelmatig gaat hij nog op bezoek bij een aantal van hen, dat voornamelijk binnen de muren van TBS-klinieken wonen. Ook verdachten wil hij zo goed mogelijk leren kennen. Op die manier ziet hij de mens achter de misdadiger. ‘Na twee à drie gesprekken zie ik de persoon niet meer als Jan V. maar als Jan Veenstra, een mens met een eigen aard en karakter. De nare foto’s uit het dossier van een verdachte staan dan niet meer op mijn netvlies.’

Anker benadrukt echter dat het van groot belang is dat er een beroepsmatige distantie bestaat tussen advocaat en cliënt. ‘Als professional mag je nooit te close worden met de verdachte. Dan ga je diegene zo graag gunnen dat zijn proces goed verloopt, dat je niet meer objectief kan oordelen over een zaak.’ Soms laat hij zich bij cliënten echter te veel door zijn emoties meeslepen en wordt dan door zijn broer gewaarschuwd. ‘Hans is een wijs man’, grapt de advocaat.

‘Met grote bakstenen werden alle acht ruiten van het kantoor aan diggelen gegooid.’

Knalhard Met gebalde, naar voren wijzende vuist betoogt advocaat Anker dat volgens hem iets faliekant mis is met de manier van straffen in de Nederlandse samenleving. ‘Het strafkli-

Interview Wim Anker P. 24

maat is tegenwoordig uitermate hard. Alle nieuwe wetten hebben vergelding en repressie tot doel. Slachtoffers en nabestaanden staan op dit moment te veel centraal, waardoor de belangen van de verdachte en de veroordeelde te weinig aandacht krijgen. De balans is weg.’ Hij betreurt dat resocialisatie - heropvoeding van de veroordeelde voor terugkeer in de samenleving - op de achtergrond is geraakt.

‘Toen Hans en ik begonnen als advocaten, lag de nadruk nog op deze maatregel. Niet alleen door de huidige wetgeving, maar ook dankzij bezuinigingen van staatssecretaris Teeven en minister Opstelten van Justitie worden veroordeelden nu na hun straf zonder resocialisatie de samenleving in gegooid.

Dit is kortetermijnpolitiek. Het is misschien prachtig dat de staatskas met miljoenen wordt gespekt, maar wie betaalt de nota? De samenleving.’

‘Het is inhumaan om mensen levenslang op te sluiten zonder toekomstperspectief.’

Dat levenslang steeds vaker wordt toegediend is volgens Anker een ontwikkeling die de verharding van de Nederlandse maatschappij perfect illustreert. ‘Waar in ieder ander Europees land de kans bestaat ooit weer op vrije voeten te komen, zit je in ons land vast tot de dood erop volgt.

Levenslang is knalhard. Het is ronduit inhumaan om mensen zo lang gevangen te houden en geen toekomstperspectief te bieden.’ Met gestrekte armen en vingers die op en neer bewegen alsof hij een een piano bespeelt, pleit Anker voor een alternatieve aanpak. ‘Na ongeveer twintig jaar zou een

onafhankelijk rechterlijk college moeten toetsen of iemand weer vrij mag komen. Helaas is de verharde politiek in ons land hier nog niet rijp voor.’

Net zoals een advocaat zich volgens Anker bij zijn cliënten niet door zijn emoties moet laten leiden, vindt Anker dat de maatschappij hetzelfde advies zou moeten opvolgen. ‘In de buitenwereld worden mijn cliënten gezien als beesten. In sommige kranten werd Robert M. “Het monster van Riga” genoemd. Door deze demonisering ontbrak dan ook enigzins de nuance rond het proces.’

Woef!

De Nederlandse wet is volgens de Friese advocaat in gevaar.

Teleurgesteld merkt hij op dat onder anderen politici zich bemoeien met lopende strafzaken, vooral bij de geruchtmakende zaak van Robert M. ‘Meneer Wilders riep bijvoorbeeld van alles over straffen die de verdachte zou moeten krijgen.

Mijn kantoorgenoot Tjalling van der Goot en ik hadden vrij snel door dat het onze taak was om ervoor te zorgen dat onze cliënt een eerlijk proces kreeg.’ Ook wijst Anker met een beschuldigende vinger naar de rechters in dit proces. ‘De zaak van Robert M. was zo groot en zo schokkend, dat zelfs rechters de wet niet meer toepasten. Van der Goot en ik kregen problemen met de rechtbank in Amsterdam, toen de voorzitter van de rechtbank de ouders van de jonge kinderen die waren misbruikt spreekrecht wilde geven.’ De Fries zet zijn halfvolle glas water hardhandig neer op tafel. ‘Toen heb ik zo goed als het kon aan hem duidelijk gemaakt dat ouders helemaal geen spreekrecht hebben. Alleen slachtoffers boven de 12 jaar mogen dit recht uitoefenen en die waren er bij deze zaak niet. De Amsterdamse rechtbank handelde dus niet volgens de wet.’

Alsof hij in de rechtzaal aan het pleiten is, staat Anker op.

Column Finn Roelofs P. 25

DE MARSMAN Hij werd geboren in het Nijmeegse Waterkwartier. Als eerste in zijn familie ging hij naar het Stedelijk Gymnasium. Terwijl hij koffie drinkt op het Erasmusplein, voelt hij zich zo nu en dan een Marsman.

Met zijn handen aan de tafel vervolgt hij zijn vurige verhaal. ‘De rechtbank was Mens Erger Je Niet aan het spelen. Dan loopt het ineens niet zoals de rechter het wil en vervolgens worden de regels tijdens het spel veranderd. Ik durfde het toen niet, maar ik had de drie rechters bijna gezegd dat ze geen zwarte jurk hadden moeten aantrekken. Een jurist moet altijd zijn rug recht houden. Voor het veranderen van wetten moet je maar in het parlement gaan zitten. In onze rechtstaat is de wetgevende macht gescheiden van de rechterlijke, een principe dat hier dus met voeten werd getreden.’

Door het lukraak omspringen met de wet raakt de rechtspraak uit balans, betoogt de strafpleiter. Juist hij en zijn beroepsgenoten kunnen volgens hem deze ontwikkeling het beste tegengaan, omdat pleitbezorgers er zijn om de Grondwet te handhaven door eenieder een eerlijk proces te geven. ‘Strafrechtadvocaten zijn meer dan ooit nodig. De maatschappij slaat helemaal door en daarom worden Hans en ik steeds feller. Wij moeten blaffen.’ ANS

Het is januari en het is koud en nat op de campus. Het CultuurcCafé is een warm, broeierig nest vol paradijsvogels, versufte dodo´s en kippen die van de leg zijn. Het is vrijdagmiddag en er wordt veel bier gedronken, want het is half vier geweest. De meeste studenten zijn in een uitgelaten bui, net als de docenten en een verdwaalde professor. Een docent grijpt een student aan om hem te introduceren bij een collega van een andere vakgroep. Het is een ongemakkelijk tafereel om te aanschouwen dat student en docent elkaar treffen in het informele.

Januari is ook de maand waarin er in Nederland flink wordt gedebatteerd over de ´flexibilisering´ van het onderwijs. Het idee is om studenten de mogelijkheid te geven om per studiepunt collegegeld te betalen in plaats van per jaar. Studenten die veel naast hun studie doen of om andere redenen langer over hun studie willen doen, betalen zo niet voor onderwijs dat ze niet ontvangen.

In een hoek van het café zitten twee meisjes iets te luid tegenover elkaar te klagen. De Marsman kon al opmaken dat ze in hun Masterfase zitten, dat de blonde hockeyt en dat de brunette haar eigen mueslirepen maakt. Ze hebben zojuist te horen gekregen dat ze volgende week een voorstel voor hun scriptie moeten inleveren. ´Het is echt super vervelend´, zegt de een geagiteerd. Ze vervolgt: ‘ik was al goed aan het nadenken over mijn onderwerp, maar nu wordt de druk opeens onnodig opgevoerd!’ Terwijl de Marsman geniet van deze geraffineerd gespeelde slachtofferrol, antwoordt de ander: ‘Op zich is een beetje druk wel goed als je wilt afstuderen komende zomer’.

Wanneer een student per studiepunt betaalt, zit er minder een financiële stok achter de deur die er voor zorgt dat hij of zij nominaal studeert. De keuze om een vak te gaan volgen wordt niet bekneld door de noodzaak om een bepaald quotum te halen. Een student mag eigenlijk steeds meer zelf bepalen bij flexibilisering. Hij wordt, met andere woorden, steeds meer zelf verantwoordelijk gesteld om vakken te behalen. De vraag is echter of iedereen daar blij van wordt. Meer keuzevrijheid kan paradoxaal genoeg ook als een plicht tot eigen verantwoordelijkheid ervaren worden.

De Marsman loopt de donkere Thomas van Aquinostraat in en overdenkt dat bij verregaande flexibilisering van het universitair onderwijs de student nog maar één vijand overhoudt: zichzelf.

ANS geeft raad Tekst: Pim ten Broeke en Auke van der Veen/ Illustratie: Jeroen Wintraecken P. 26

ANS GEEFT RAAD In ANS geeft raad bepalen studenten zelf de collegestof.

ANS schakelt wetenschappers in voor praktisch advies over alledaagse kwesties en maakt hieruit de balans op.

Deze keer geven een experimenteel psychofarmacoloog, een geheugenkampioen en een cognitief psycholoog antwoord op de vraag: hoe train ik mijn geheugen?

Wim Riedel, bijzonder hoogleraar Experimentele Psychofarmacologie aan de Universiteit Maastricht, gespecialiseerd in de biologische kant van het geheugen.

‘Pillen om je geheugen te verbeteren, zoals in de film Limitless, bestaan helaas niet. Het is ook niet reëel dat deze binnenkort zullen verschijnen, ondanks de grote hoeveelheid onderzoek naar die pillen. Wat je wel kan doen om je geheugen optimaal te benutten, is een middel innemen dat voorkomt dat je alertheid afzwakt. Modafinil en methylfenidaat, beter bekend onder de merknaam Ritalin, helpen bijvoorbeeld om tentamenstof beter te kunnen onthouden. Deze middelen zorgen namelijk voor minder vermoeidheid en voor verhoging van het geestelijk uithoudingsvermogen. Een sterke bak koffie is ook een goede optie, vooral om ’s ochtends op te starten of ’s avonds wanneer je vermoeid raakt. Pas echter op voor overmatig gebruik van middelen als koffie en Ritalin. Op korte termijn kun je hierdoor misschien dingen beter onthouden, maar ze verstoren bij veel gebruik het slaappatroon. Een vast slaappatroon is essentieel om zaken goed te kunnen onthouden en slaapverstoring heeft op de lange termijn een negatief effect op het geheugen.

‘Sporten kan een remedie zijn tegen slaapverstoring, omdat beweging ervoor zorgt dat je vermoeid raakt, waardoor je beter slaapt. Probeer stress te vermijden, want als je bijvoorbeeld strest voor een tentamen, slaap je slechter.

‘Alcohol heeft een heel slechte invloed op het geheugen.

Na een paar biertjes kun je misschien denken dat je een effectief slaapmiddel hebt gevonden, maar door de kater die je oploopt, presteert je geheugen juist minder goed. Je brein kan daarnaast niet goed uitrusten na het consumeren van alcohol.’

ANS geeft raad P. 27

Wessel Sandtke, Nederlands geheugenkampioen en derdejaarsstudent Psychologie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.

‘Visualisatie is van groot belang voor het onthouden van informatie. Als je zaken wilt onthouden, maak je daar gekke beelden van, zoals iets gewelddadigs of seksueels.

Die beelden plaats je in je hoofd op een bekende route en vervolgens loop je die route in je gedachten af. Je loopt bijvoorbeeld van je kamer naar de voordeur en onderweg kom je die gekke beelden tegen. Voor een geheugenkampioenschap leer ik op deze manier reeksen van zo veel mogelijk willekeurige woorden uit mijn hoofd. Dit kan ook werken voor een tentamen.

‘Wat je ook kunt doen om je geheugen te verbeteren, is een associatief bruggetje maken in je hoofd. Stel dat iemand Jan Bakker of Kees Broeke heet. Dan zet je hem in je hoofd een koksmuts op of visualiseer je hem zonder broek, waardoor je later bij zijn gezicht die associatie maakt en de naam erg makkelijk weer op kunt roepen. Als je diegene later ontmoet, weet je direct hoe hij heet.

‘Het belangrijkste bij het verbeteren van het geheugen is om er veel tijd aan te besteden. Wereldgeheugenkampioenen bij steken duizenden uren in het trainen van trucs.

Een fotografisch geheugen bestaat niet. Niemand kan alles wat hij ooit heeft gezien terughalen als een foto. Ik ben zelf bijvoorbeeld maar een gemiddelde student, dus iedereen zou met genoeg moeite Nederlandse geheugenkampioen kunnen worden.’

Gezinus Wolters, universitair hoofddocent Cognitieve Psychologie aan de Universiteit van Leiden en expert op het gebied van het geheugen.

‘Als je het geheugen wilt trainen om gebeurtenissen en ervaringen goed te onthouden, moet je deze in de eerste plaats zo snel mogelijk op papier zetten en regelmatig nalezen. Maak daarnaast foto’s van die gebeurtenissen om alles zo effectief mogelijk in je geheugen te plaatsen. Voor het onthouden van vakantiemomenten maken we niet voor niets overal kiekjes van.

‘Het geheugen train je anders bij het onthouden van zaken die niets met elkaar te maken hebben. Om deze informatie te memoriseren, kan je het best gebruik maken van “mnemonische technieken”. Dit zijn trucs waarbij je een verband creëert tussen willekeurige informatie of cijfers, zoals jaartallen of een boodschappenlijstje. Kaartentellers en geheugenkampioenen maken volop gebruik van deze technieken.

‘Wanneer je graag een hoog cijfer wilt halen voor een tentamen, moet je heel andere technieken toepassen. Het helpt als je zo veel mogelijk voorkennis hebt van het onderwerp dat je bestudeert. Wanneer je ergens van tevoren in geïnteresseerd bent, onthoud je het ook makkelijker en kun je daar beter nieuwe kennis aan verbinden. Als de voorkennis ontbreekt, kun je retrieval practice toepassen, waarbij je regelmatig herhaalt wat je denkt te hebben geleerd of er met anderen over praat. Geef jezelf hierbij ook feedback over wat je nog niet bleek te weten en herhaal dit “oefenen in ophalen” vaak.’ ANS

De balans van ANS 1. Herhaal je tentamenstof zo vaak mogelijk en deel de kennis met andere mensen.

Op deze manier oefen je met de stof en prent je deze in je geheugen.

2. Loop in je hoofd een bekende route af en plaats daarlangs de beelden die je wilt onthouden.

3. Maak een associatief bruggetje met de naam van de persoon die zich aan je voorstelt. Jan Bakker beeld je bijvoorbeeld af met een bakkersmuts op.

4. Drink een bak troost om ’s avonds vermoeidheid tegen te gaan en zaken beter te onthouden.

5. Zorg voor voldoende slaap en doe aan sport om vermoeid te raken. Je geheugen werkt het best als je goed uitgerust bent.

6. Drink niet te veel alcohol voordat je een afspraakje regelt met Klaas Vaak. Door de comsumptie van alcohol kan je brein niet goed uitrusten.

Heb jij ook een prangende vraag voor de wetenschap?

Mail deze naar redactie@ans-online.nl

Stamgasten Tekst: Noor de Kort/ Foto’s: Mike Ruth/ Illustratie: Josse Blase P. 28

Stamgasten Lallende disputen, vage figuren aan de bar of uitbundige dansers, elke kroeg heeft zijn eigen publiek. ANS duikt de vaste stek van een groep studenten in, velt haar oordeel over het café en test de kennis van de trouwe gasten. Deze keer: Damesdispuut Moira in het Bascafé.

Vlnr: Iris, Hannah

Vlnr: Claire, Irene, Iris, Hannah, Cathelijne

Vlnr: Lisette en Cathelijne

Het is de eerste dispuutsavond in het Bascafé voor damesdispuut Moira van studentenzeilvereniging De Loefbijter.

‘Eerst zaten we altijd in Stadscafé Jan. Het Bascafé is meer een studentencafé’, vertelt derdejaarsstudent Geneeskunde Hannah (20). ‘In Jan stonden we aan het einde van de avond vaak in ons eentje op de bar te dansen’, lacht eerstejaarsstudent Geneeskunde Claire (23). Ze vervolgt dat de nieuwe uitvalsbasis wel een minpunt heeft: ‘Hier hangen veel meer lampen boven de bar.’

Moira werd in 2013 opgericht en telt inmiddels twaalf leden en drie reünisten. ‘We waren een vriendengroep, maar wilden meer uit onze vriendschap halen. Dat is uitgegroeid tot iets moois’, vertelt Iris (23), voormalig student Pedagogische Wetenschappen. Moira organiseert regelmatig interne activiteiten en heeft daarnaast veel contact met andere leden van De Loefbijter, vertelt Cathelijne (22), derdejaarsstudent Psychologie. Het dispuut gaat bijvoorbeeld vaak mee op weekenden van de vereniging. Irene (23), masterstudent International Management, heeft de Café Race in Friesland van afgelopen jaar gewonnen. Bij deze race zeil je van kroeg naar kroeg. ‘De mensen die niet kunnen zeilen, maken onderweg altijd de borrelhapjes’, vertelt Lisette (23), vijfdejaarsstudent Bestuurskunde. In de kroegen krijg je een bonnetje als je een biertje hebt gedronken. De bedoeling is dat je zoveel mogelijk kilometers aflegt. ‘Irene heeft de hele dag brak in het vooronder gelegen en toch gewonnen’, lacht Hannah. Hoeveel kilometer de boot uiteindelijk heeft afgelegd, kan Irene dan ook niet vertellen. ‘Ik heb geen idee, want ik sliep. Laat ik zeggen dat we de wind goed in de zeilen hadden.’

Niet ieder dispuutslid zeilt dus even fanatiek. Toch deden drie leden afgelopen jaar mee aan het Nederlands Studenten Kampioenschap Zeilen. Hier was zeilen niet de enige lichamelijke activiteit. Een van de meiden vertelt dat een dispuutslid op dat zeilweekend na een thema-avond besloot om een ‘diepgaande discussie’ te voeren met een woest aantrekkelijke man. ‘De volgende ochtend werd ze wakker boven in een stapelbed, met negen mannen op de kamer.’ Nadat haar kledingstukken van beneden waren aangereikt, moest ze in de thema-outfit weer terug naar haar eigen slaapkamer. Van haar teamgenoten kreeg ze een warm onthaal met een medaille als beloning. ‘We hebben die dag niet gewonnen, maar we hadden wel een winnaar aan boord.’ ANS

Stamgasten P. 29

kroegpraat Het is gezellig druk in het Bascafé en alle tafeltjes zijn bezet door studenten. Barman Dennis voorkomt dat je droog staat en iets te eten krijg je er gratis en voor niets bij. De ongepelde pinda’s zijn altijd

binnen handbereik.

De bas doet de naam van het café eer aan en een dansje wagen op de iets te harde muziek is dus ook mogelijk. De kans is wel groot dat je dan tussen de pindaschillen staan te swingen.

De pubquiz Hoe lang is de raceafstand van de Volvo-Oceanrace? Jullie mogen er 5 procent naast zitten.

Lisette: ‘Ze varen een rondje om de wereld, maar niet precies over de evenaar.’

Hannah: ‘De evenaar is toch 36.000 kilometer, of 40.000?

Zullen we 41.000 doen?’

Claire: ‘Ik dacht dat het ruim 70.000 kilometer is.’

Lisette: ‘Dan is het dus twee keer de wereld?’

Irene: ‘Laten we 45.000 kilometer zeggen.’

Claires suggestie wordt in de wind geslagen en daardoor gaat het eerste biertje aan de dames voorbij. De totale raceafstand is namelijk 71.445 kilometer.

Hoe heette de boot waarmee Laura Dekker haar eerste wereldreis zeilde?

Cathelijne: ‘Ik weet alleen dat Laura 17 was en dat ze getrouwd terugkwam.’

Lisette: ‘Ik weet alleen dat haar ouders zijn vervolgd, omdat Laura geen onderwijs kreeg.’

Claire: ‘Was het niet Guppy of zoiets, zo’n vissennaam?’

Irene: ‘Dat vind ik te lief klinken. Kunnen we niet iets stoerders verzinnen?’

Claire: ‘Het was echt een vissennaam: Blubby denk ik.

Nee, het is toch echt Guppy.’

Het dispuut zou vaker naar Claire moeten luisteren, want dankzij deze dame is het eerste biertje binnen getikt.

Noem vijf spreekwoorden of gezegden die hun oorsprong in het zeilen vinden.

Lisette: ‘Die weet ik: Tussen wal en schip vallen, het gaat iemand voor de wind.’

Claire: ‘Buiten de boot vallen.’

Lisette: ‘Aan lager wal raken.’

Claire: ‘De wind in de zeilen hebben, overstag gaan.’

Moira heeft in ieder geval duidelijk de wind in de zeilen. De dames schudden zo zes gezegdes uit de mouw en verdienen hiermee hun tweede biertje.

Hoe werd de feestdag van de godin Moira in het oude Griekenland gevierd?

Irene: ‘Is dat toen de Grieken nog geld hadden?’

Hannah: ‘Misschien gingen ze allemaal breien of spinnen.’

Claire: ‘Die Grieken zijn gek hoor.’

Lisette: ‘Moira is de godin van het lot, dus het zal daar wel iets mee te maken hebben.’

Irene: ‘Laten we zeggen dat ze een staatslot kochten en hoopten dat hier de jackpot op zou vallen.’

De vondst is origineel, maar raakt kant noch wal. De Grieken moesten op de feestdag van Moira nadenken over wat ze goed en verkeerd deden in het leven en goede voornemens bedenken.

Wat is de naam van het grootste zeiljacht ter wereld?

Lisette: ‘Ik dacht dat er nu een catamaran wordt gebouwd, maar de naam daarvan weet ik niet.’

Cathelijne: ‘Ik weet dat de Groene Draak van ons koningshuis is.’

Irene: ‘We verzinnen gewoon iets: Giant, nee, Blue Giant.’

De naam van het grootste zeiljacht is niet Blue Giant, maar White Pearl. Dit jacht heeft een lengte van 140 meter, is 25 meter breed en de masten zijn 90 meter hoog.

De Afrekening

Met spreekwoorden en gezegdes weten de dames zich wel raad. In hun beschermgodin zouden de dispuutsleden zich meer mogen verdiepen, want anders zou het geluk zich wel eens tegen hen kunnen keren. De gezellige drukte in het Bascafé zorgt voor een bonusbiertje en daarmee is de eindstand drie biertjes.

Deze ANS niet/ Colofon/ Kutkunst Tekst: Redactie P. 30

DEZE ANS NIET ‘Excellente’ Honours-heren Het College van Bestuur (CvB) deed geheimzinnig over het op non-actief stellen van drie medewerkers van de Radboud Honours Academy. Nu is de aap uit de mouw. De oud-programmamaker wordt beschuldigd van drankmisbruik, seks met studenten en intimidatie. Lekker excellent!

Anders eten en bidden Twee Radboud-helden zullen niet veel langer op de campus te spotten zijn. Na 36 jaar Refterervaring, houdt Anton van Looijengoed het voor gezien bij de mensa. De Nijmeegse student zal het daarnaast vanaf maart zonder studentenpastor Theo Koster, moeten doen. Antoine Bodar, die adviseert over de benoeming van een nieuwe pastor, bekritiseerde

vorig jaar onder andere het inzegenen van homorelaties door Koster. Blijft de studentenkerk onder Jos Geelen een progressieve koers varen?

BSA-verhoging illegaal?

De Ondernemingsraad en de Universitaire Studentenraad stelden het niet op prijs dat het BSA opeens de lucht inschoot van 39-42 naar 42-45 studiepunten. De medezeggenschappers waren zo ontevreden over de verhoging door het CvB, dat ze een jurist vroegen of deze procedure wel netjes was verlopen. De USR had trouwens geen zin het advies openbaar te maken en het CvB reageert liever niet. Transparantie blijft een lastig dingetje.

30e jaargang Hoofdredactie Tijs Sikma en Bas van Woerkum Redactie Noor de Kort, Tom Plaum en Auke van der Veen Medewerkers Max Bosschaart, Pim ten Broeke, Vera Crienen, Emma Kustermans, Dennis van der Pligt en Annemarie Segeren Illustraties Joost Dekkers, Carmen Groenefelt, Josse Blasé en Jeroen Wintraecken Foto’s Ted van Aanholt, Loren Brouwer, Noor de Kort, Mike Ruth, Melis Ulubas en Laura Visser Voorpagina Melis Ulubus Columnisten Finn Roelofs en Joanne Vrijhof Eindredactie Evy van der Aa, Daan van Acht, Tim de Jongh, Kiki Kolman, Hanan Noij, Loes Tijssen, Saskia Verheijden, Felix Wagner, Jasper Wildenborg, Marit Willemsen en Miriam Zeroug Crypto Bas Dikmans Cartoon Anne van der Heijden Ontwerp Marloes de Laat en Roel Vaessen Lay-out Kiki Kolman, Marit Willemsen en Bas van Woerkum Dagelijks bestuur Loes Tijssen (secretaris), Dennis van der Pligt (penningmeester)

Druk MediaCenter Rotterdam

Uitgave, abonnementen en advertentie-acquisitie Stichting MultiMedia: stichtingmultimedia@gmail.com Redactieadres Heyendaalseweg 141 6525 AJ Nijmegen Tel: 06-36428931 Mail: redactie@ans-online.nl

Het Algemeen Nijmeegs Studentenblad is een onafhankelijk blad dat gratis in de binnenstad en op de Radboud Universiteit Nijmegen wordt verspreid. Het verschijnt 7 keer per jaar in de maanden september t/m juni. De uitgave van ANS wordt mede mogelijk gemaakt door:

z

CRYPTO

Crypto Tekst: Redactie/ Illustratie: Bas van Woerkum niet AnsDeze dezeANS maand P.31 31 P.P.31

Het is januari en buiten is het nat, winderig en koud. ANS geeft je groot gelijk dat je liever binnen blijft, je trainingsbroek en warmste sokken aandoet en languit op je bed een film gaat kijken. Wellicht ben je dit al een poosje aan het doen en dan is deze crypto voor jou een eitje! Dus pak een kopje warme chocolademelk en een pen en laat je hersens kraken op deze film- en seriepuzzel!

1

De winnaar van de crypto in de derde editie van ANS is Mireille Smets. De oplossingen vind je op www.ans-online.nl.

2 3

4

ANS mag dit keer twee kaartjes weggeven voor de film The Revenant in LUX. LUX staat elke week bomvol films, theater, dans, muziek en debatten. Kritische makers, bijzondere films en scherpe debatten geven je een nieuwe blik. Maandag is studentenavond bij LUX, je kunt dan voor slechts €5,- naar de film, alle andere dagen krijg je €2,- korting met je studentenpas. Kijk voor meer informatie op www.lux-nijmegen.nl/studenten.

Wil je kans maken op de twee kaarten?

Stuur dan voor 16 februari je oplossingen naar redactie@ans-online.nl

5 6

7

9

8

10

11 12

13

14

15

16

18

17

19

20 21

Horizontaal: 3. Deze Nederlandse acteur heeft een grootmoeder van Engels geslacht in Drenthe (11), 5. Het schouwspel aanbidden? (7), 7. Inclusief de saboteur? (7), 9. ‘No seen mail’ kreeg hij te zien toen hij zijn berichten terug las (10) ,10. DEZE hoer zegeviert altijd! (7), 12. Observeer eens wat intelligenter (8), 13. Het Nederlandse meisje bevindt zich in het centraal station (6), 15. Dit is het tijdperk van filmpjes maken (6), 17. Wat een knorrige paling in deze film, zeg! (6), 18. Wanneer men deze elegante vogel uitschakelt krijgt de bekende geleerde magische krachten (10), 20. De betaalkaart gokt ook maar wat (8), 21. Deze Duitser dolt ook maar wat in hogere oorden (9).

Verticaal: 1. “Jo Helmond!”, sprak hij verward uit (9), 2. Dit kinderspeelgoed heeft het boek uit (7), 4. Praat niet zo hard, acteur! (10), 6. Nou en of, deze bestekunie! (9), 8. Stop met belachelijk maken! (6), 11. Kroniek over een tedere dokter? (9), 13. In dit filmformaat heeft de Champions League een zinderend einde (6), 14. Wat een stugge en afkerige film! (8), 16. Lion King personage tussen de gecastreerde stier? (6), 19. De vader van meneer Lau gaat graag naar de bioscoop (5).

www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon P. 32

GEVONDEN VOORWERP Tekst: Max Bosschaart en Annemarie Segeren/ Foto: Loren Brouwer

Wie: Lerrie (28), masterstudent Sociologie Voorwerp: T-shirt

lijkheid op een verkeerde manier. Schizofrenie heeft niets te maken met een meervoudige persoonlijkheid, hoewel dit wel op mijn T-shirt. staat’

Waarom draag je dit T-shirt?

‘Nadat ik in 2009 en 2012 een psychose heb gehad, kreeg ik de diagnose schizofrenie. Rond mijn dertiende ontstond bij mij de kwetsbaarheid voor psychoses, waarschijnlijk door toeval. Die kwetsbaarheid in combinatie met stress die ik door mijn studie had, leidde uiteindelijk tot mijn schizofrene psychoses. Tijdens die psychoses kon ik normale dingen, zoals een lijnbus die opeens van nummer veranderde, niet meer logisch interpreteren. Functioneren in het dagelijks leven ging ook niet meer. Ik had bijvoorbeeld hulp nodig met eten en aankleden. Nu gebruik ik antipsychotica, ben ik arbeidsongeschikt verklaard en krijg een Wajong-uitkering. Studeren kan, maar wel op aangepast tempo.’

Toch heb je dit shirt aan.

‘Ik maak graag grappen over het stereotype beeld van schizofrenie, ik heb er nu al zo’n vijftig verzameld. In het begin was dat moeilijk, omdat ik niet gewend was om zo te denken. Toen ik daar eenmaal aan was gewend, heeft humor mijn kijk op de situatie veranderd. Op deze manier wordt de ziekte een kans en lach ik mijn angsten weg. Grappen maken is voor mij de ultieme verwerking van mijn psychoses. Hierdoor heb ik ook veel minder angst voor een eventuele terugval.’

Hoe reageren mensen op je diagnose?

‘Ik kan er met iedereen over praten. Dat had ik eerst niet door, omdat ik een slecht zelfbeeld had. Ik ontmoet regelmatig mensen die geïnteresseerd zijn en allerlei vragen hebben over schizofrenie. Mensen weten vaak niet precies wat het inhoudt. Tijdens een schizofrene psychose interpreteer je de werke-

Hoe groot is de kans op een volgende psychose?

‘Zonder medicijnen heb ik 80 procent kans om een volgende psychose te krijgen, met medicijnen maar 20 procent. Yoga verkleint die kans nog meer. Doordat ik nu al bijna drie jaar gemiddeld anderhalf uur per dag yoga beoefen, ga ik elke dag vooruit in gezondheid, geluk en welzijn. Ik voel me ontspannen en heb geen stress meer, waardoor de kans op een volgende psychose vermindert. De afgelopen zeven maanden voelde elke dag als de beste uit mijn leven.’ ANS