SOLIDARITEIT
KUNST
Zie ginds komt de Rotarysint… Koeken, snoep, chocomelk, geschenken en twee uur dolle pret. Dat zijn de ingrediënten
voor terugkrijgt, is fenomenaal. Zelf ben ik moeten groeien in mijn Pietenrol: vorig jaar beschouwde ik mijn optreden nog als een “kluchtje”, zoals ze bij ons zeggen. Maar ik merkte dat zowel de aanwezigen als ikzelf zich daar niet zo comfortabel bij voelden. Nu probeer ik de menselijke warmte te laten primeren. Zo gaat het stukken beter. Het is niet omdat mensen arm zijn, dat we ze niet ernstig moeten nemen.’
van het Sinterklaasfeest dat Rc Menen begin december voor de tiende keer organiseerde. 73 kinderen uit kansarme gezinnen werden © Luc Deleu
er in de watten gelegd door een enthousiast
‘Het Sinterklaasfeest is bij uitstek een activiteit op mensenmaat, die alle betrokkenen dichter bij mekaar brengt’, zegt Joost Devos. ‘Elk jaar polsen we in de club wie er wil meewerken, en telkens is de respons overweldigend. Ook nieuwe leden schakelen we graag zo snel mogelijk in, voor logistieke steun of als hulppiet. Voor de meesten wordt het al gauw een jaarlijkse afspraak die ze voor geen goud willen missen. Dit jaar werken er 16 clubleden en evenveel partners aan mee.’
– zij het nauwelijks herkenbaar – Rotaryteam.
tuums zijn trouwens eigenhandig door Hilde gemaakt. Het Rotarykoortje, bestaande uit een vijftal eega’s, oefent nog even een Sinterklaasliedje. In de keuken pruttelt de hutsepot die alle medewerkers na afloop volgens de traditie samen zullen verorberen.
Gangmakers van dit feest zijn clublid Freddy Loyson en zijn echtgenote Hilde. Via haar kwam Rc Menen in contact met vzw Welzijnsschakel-Grenslicht, een vereniging die mensen in armoede samenbrengt met een twintigtal vrijwilligers die hen op verscheidene vlakken kansen willen bieden. Dat gebeurt door huisbezoeken en gemeenschappelijke activiteiten, zoals kookavonden of culturele bezoeken, de verdeling van voedselpakketten of door samen te gaan praten met maatschappelijke diensten zoals ocmw’s, scholen, ziekenfondsen, huisdokter, enz.
In de zaal ontpoppen Joost Devos en Patrick Windels zich tot begenadigde animatoren. Wanneer alle 127 aanwezigen voorzien zijn van snoep, koeken en chocomelk wordt de zaal omgetoverd tot een Swingparadijs. Het Rotarykoor, begeleid door pianist Marc Decramer, brengt er meteen de sfeer in met klassiekers als Zie ginds komt de stoomboot en Sinterklaas kapoentje. De Pieten gooien snoepjes en schenken chocomelk. De kinderen joelen mee en kleuren ondertussen tekeningen voor de Sint.
Vaste partner ‘Voor het Sinterklaasfeest is Rotary onze vaste partner geworden’, zeggen Liliane Demasure en Det Vandemaele van Welzijnsschakel-Grenslicht. ‘De Rotariërs ontfermen zich over alles: van het klaarzetten en decoreren van de zaal, tot de animatie en de verdeling van allerlei lekkers. Ze zorgen er ook voor dat elk kind een mooi geschenk krijgt, aangepast aan leeftijd en geslacht. En het belangrijkste: elk jaar slagen ze erin om de goede Sint en zijn Pietenteam stipt op de afspraak te laten verschijnen.’ Uitvalsbasis voor Operatie Sint is huize Loyson, op zo’n kilometer van zaal Koekuit. Al enkele uren voor aanvang heerst er een gezellige drukte. De Sint – een rol voor clublid Jean-Pierre Lepoutre – en zijn tien Rotarypieten – onder leiding van hoofdpiet Freddy Loyson – worden er van het juiste kostuum en de gepaste kleur voorzien door enkele attente dames. Alle kos-
26
Gelukkig laat die niet te lang op zich wachten. Zodra de Sint op zijn troon is geïnstalleerd, mogen de kinderen één voor één bij hem komen voor een babbeltje en een geschenk. Ondertussen gaat het zingen voort en amuseren de kinderen zich met spelletjes als Pictionary, ballonblazen, stoelendans en muzikaal pak. Ook voor de ouders is het een moment om even hun zorgen achter zich te laten en te genieten van een gezellig samenzijn.
Geen ‘kluchtje’ ‘Het belangrijkste is dat we er samen een geslaagd feest van maken’, zegt clubvoorzitter Peter Vandeputte, die voor de tweede keer van de partij is in Pietengedaante. ‘Voor ons is het geen eenvoudige evenwichtsoefening. We willen gezinnen aan de rand van onze samenleving bijstaan, maar niet op een paternalistische of betuttelende manier. Hier zijn we samen op voet van gelijkheid, met als enige doel de kinderen een leuke tijd te bezorgen. De dankbare genegenheid die je daar-
j a n v ier 2012 N ° 336
De Sint heeft voor elk kind een lief woord en een aangepast geschenk
na de passage van tien Pieten een heuse smeerboel is geworden. Maar dat vinden ze niet erg. Voor hen is dit feest echt een deel van hun leven. En dankzij hen is dat voor ons ook het geval.’
© Luc Deleu
Al een half uur voor de deuren opengaan, stellen de eerste gezinnen zich op bij zaal Koekuit. De sfeer is verwachtingsvol, uitgelaten zelfs. Voor sommigen is het Sinterklaasfeest een jaarlijkse traditie geworden – niet zelden bij gebrek aan een eigen ‘Sinterklaasbudget’.
© Luc Deleu
Het Sintteam van Rc Menen: klaar voor actie
Klein en groot worden verwend met koeken en chocolademelk
Wanneer alle geschenken zijn uitgedeeld, wuiven de kinderen de goedheilige man uit op de tonen van Dag Sinterklaasje. De laatste koeken en het overblijvende snoepgoed gaan in een zakje mee naar huis – niets gaat verloren. In een mum van tijd ruimen de Rotariërs de zaal op, alvorens weer af te zakken naar huize Loyson.
Smeerboel ‘De generositeit van Freddy en Hilde is gewoon onbegrensd’, zegt Jean-Pierre Lepoutre zodra hij zijn Sintgedaante heeft afgelegd. ‘Zij stellen hun huis open voor alle medewerkers, voorzien iedereen van eten en drank en stralen een aanstekelijk enthousiasme uit. Ik kan je verzekeren dat hun badkamer
j a nua ri 2012 N r 336
Na het eten wil Hilde nog één anekdote kwijt: ‘Bij een huisbezoek aan één van de aanwezige gezinnen, kwam de moeder schoorvoetend met een vraag: of haar dochtertje dit jaar misschien géén speelgoedauto kon krijgen. Wat bleek: de voorbije vier jaar had ze op de aanvraagfiche het geslacht van het kind verkeerd ingevuld, en de naam deed bij ons niet meteen een belletje rinkelen. Meteen werd ze op de vingers getikt door haar man: ‘Je moet blij zijn met wat je krijgt.’ Uiteraard hebben we dit jaar voor een passender cadeau gezorgd. Maar je begrijpt dat ik toen ik dit hoorde, wel eens heb moeten slikken. Ik ben er trouwens van overtuigd dat we nog maar een fractie van alle kansarmen bereiken. Velen zijn te trots om hun precaire situatie toe te geven. Daarom is een organisatie als Welzijnsschakels zo waardevol. Dat Rc Menen haar op deze manier steunt, toont dat de Rotariërs hier werkelijk een groot hart hebben.’ Steven Vermeylen
27