czerwiec 2015
muzyka
Prefuse 73, „Rivington Não Rio” Temporary Residence Ltd
Fusy Guillermo Scott Herren lepiej znany jako Prefuse 73 to – do spółki z Taddem Mullinixem ukrywającym się pod aliasem Dabrye – najmniej doceniony ojciec bitowej rewolucji, która kilka lat temu wstrząsnęła posadami muzyki rozrywkowej. Dzieciaki w koszulkach „J Dilla Saved My Life” wykupują dziś bilety nawet na podwójne występy Flying Lotusa, El-P przeżywa drugą młodość w projekcie Run the Jewels, a twórca tak ważnych płyt jak „Vocal Studies + Uprock Narratives” czy „One Word Extinguisher” pozostaje oblubieńcem nisz. Z tego może właśnie powodu amator zwichniętego tempa, samplingowej dekonstrukcji i onirycznego klimatu przez ostatnie cztery lata zajął się innymi przedsięwzięciami. Okres ten w dźwiękowej historii ludzkości jest ledwie paproszkiem, ale jeśli zawęzimy jej dzieje tylko do czasów współczesnych, to rozciągnie się do miar świetlnych. Od rytmicznej równowagi uciekają aktualnie nawet popowe
gwiazdki, a destrukcyjne zapędy, które zawsze przejawiał wobec melodii Scott Herren, kolejne pokolenie producentów i didżejów wprowadziło na główne sceny festiwali i wysokie miejsca list sprzedaży. Guillermo w tym czasie nie ruszył się jednak nawet o milimetr. Umościwszy sobie gniazdo popsutymi, pozytywkowymi harmoniami, mokrymi perkusjami i strunowymi akordami, okopał się w swojej charakterystycznej, acz od lat niezmiennej stylistyce. Z wypracowaną przez blisko dwie dekady gracją i precyzją znajduje balans pomiędzy pędem i spokojem, głośnością i ciszą, rozbiórką i ładem. Żadnego wyższego celu nie słychać w tym niestety ni tonu. Nie są to już studia nad materią, narrację jakąkolwiek też trudno w tym wychwycić. Ładna i miła to podróż, ale niestety prowadzi ona przez elementy znane, sprawdzone i stałe – jak zresztą uprzedza nazwa towarzyszącej premierze albumu EP-ki „Travels in Constants”. [Filip Kalinowski]
Holly Herndon „Platform” 4AD
Ona W kontekście muzyki Holly Herndon często pojawia się przymiotnik „eksperymentalna”. Ten nadużywany epitet
wydaje się jednak w tym wypadku wyjątkowo trafny. Młoda Amerykanka nie tylko z wyglądu przypomina laborantkę w ośrodku badawczym zajmującym się zaawansowaną inżynierią. Naukowe nastawienie do dźwięków manifestuje się także w jej muzyce – pełnej pociętych wokalnych sampli i strumieni syntetycznych dźwięków mieszance IDM-u, wokalnej awangardy spod znaku Laurie Anderson oraz eterycznego, gęstego popu w stylu Björk. Na swojej drugiej płycie producentka z San Francisco posługuje się kompozycyjnym skalpelem jeszcze bieglej, zaskakując równocześnie stylistyczną rozpiętością nowego materiału, który pozostaje mimo to niezwykle spójny i intryguje liczbą frapujących zabiegów formalnych. Największą siłą jest jednak wyraźna płciowa tożsamość, którą Herndon nadała swojej muzyce. Elektronika w jej wykonaniu jest kobietą. [Cyryl Rozwadowski]
Materiał promocyjny
muzyka
M59
52-59 _mashup_A189.indd 59
27.05.2015 21:12