De oversteek: Op weg naar huis Het Engels kanaal
52
Week 52 23 juni — 29 juni Onderweg naar huis—Het Engels Kanaal De laatste dagen op de oceaan zijn voor ons aangebroken. De reis komt aan zijn eind en we hebben eigenlijk nog lang niet genoeg gehad . Of toch wel? Met enig gevoel van weemoed varen we onze laatste mijlen op de oceaan. We hebben het zo goed gehad, zeker ook op de oceaan! Anderzijds zien we binnenkort weer onze familie en vrienden en dat is natuurlijk enorm veel waard. Onze gesprekken met de kinderen en met elkaar gaan veel over thuis. De tijd van landen bezoeken zit er op. Op de Azoren was de ambitie om wat te zien al niet erg hoog en nu zijn we ook echt op thuisreis. Tijd voor allerlei laatste dingen. We hebben nog twee heel leuke dagen in Falmouth en zien daar ook het Flying Circus nog even. Het is een bliksembezoek, want zij vertrekken de dag erop alweer. Maakt niet uit, het is goed zo! De Engelse kust lijkt ons een geweldige vakantiebestemming!
Zondag 23 juni Logboek Tijd: 20.00 UTC Positie:46째18 N en 16째40 W Afgelegde afstand: 716 mijl Nog te gaan: 525 mijl (Falmouth) De avond en nacht zijn heel onrustig. De wind is met ons aan het spelen. Hij is ontzettend veranderlijk. We proberen zo optimaal mogelijk te zeilen, maar het is bijna ondoenlijk om de zeilen goed te zetten. Staan de zeilen goed, dan verandert de wind weer. Als we de zeilen dan weer bijgesteld hebben op de wind, dan verandert de wind weer. Zo gaat dat de hele avond en nacht door. Het is vermoeiend en het is niet leuk! Daar komt nog bij dat we aardig heen en weer geslingerd worden. Ook vanmorgen gaat het kat en muis spel verder. Het ene moment hebben we 10 knopen wind en het andere moment hebben we er 20. Dit verschil is zo groot dat je daar je zeilvoering op wil aanpassen, maar het kan niet omdat het zo snel gaat. Rond half negen is de wind dan echt op. We moeten nog 590 mijl naar Falmouth. We zetten de motor aan, want met de juiste snelheid hebben we morgen en overmorgen nog wat wind en dat scheelt weer diesel die we voor woensdag en donderdag hard nodig hebben. Wat een tocht is dit toch! Het lijkt wel een moeilijke schaakpartij. We moeten het weer iedere keer een stap voor zien te blijven! Dat gaat tot nu toe goed, maar het zeilt niet lekker. Het is ook erg koud buiten.
De meiden en ik zitten binnen in onze pyjama. De kachel brandt lekker. Frederique en ik dammen, Liedewij kijkt naar Winnie en Lijn speelt op de piano. Ze vindt het leuk en wil als we thuis zijn graag gitaarles van Koen. Liedewij zegt zomaar uit het niets dat ze Mayra mist. "Dat is mijn grote nicht he?". Ze wordt door Frederique verbeterd "Onze grote nicht". Bas ligt lekker te slapen. Ik haal Bas nog een keer uit bed om te kijken of de cruising chute wil blijven staan. We hijsen hem, maar het zet geen zoden aan de dijk. Dus weer naar beneden en het grootzeil en de genua weer op en de motor bij. We varen nu gemiddeld 5.5 knopen. Bas gaat verder slapen en ik speel met de meiden. Rond enen komt Bas eruit en luisteren we het netje uit. De schepen voor ons hebben het echt heel pittig gehad. Heftig om te horen allemaal. Het zonnetje komt ook langzaam door en het begint lekker te worden. De kleur van het water is de afgelopen dagen veranderd. Het is nu groener in plaats van diep blauw. Apart om te zien. We hebben gisterenavond gefantaseerd over een broodje gezond. Dus die gaan we maken. We hebben een heerlijk meergranenbroodje gebakken. We snijden wat rauwkost en iedereen maakt er een eigen kunstwerkje van. Ze smaken goed. 's Middags ga ik slapen en Bas begint aan het onderhoud van de watermaker. Ik lig nog maar even en dan hoor ik hard roepen dat ik moet komen. Ik schiet naar boven en hoor Bas zeggen dat de cruising chute in het water ligt. Euhhhh wat is dit nu weer? Hij ligt echt helemaal in het water. Gelukkig ligt hij met een touw vast aan de railing, anders zouden we hem echt kwijt zijn geweest. Het is een taai werkje, maar samen klaren we de klus. Hij is gelukkig nog heel, maar wel kletsnat en uit de slurf! We laten hem maar even uit de slurf en maken hem klaar om zo te hijsen. Daarna ga ik nog even terug liggen. Als ik wakker word hoor ik de meiden spelen en blijkt het grootzeil gerepareerd te zijn.
De lus waarmee het grootzeil in de mast opgerold wordt is doorgesleten en dan krijg je het zeil niet fatsoenlijk opgerold. Als we het al geen geslaagde dag vonden, dan wordt het bij deze bevestigd. Nog maar 525 mijl. We eten gebakken aardappeltjes met een gehaktbal en met rode bietjes. De rode bietjes komen niet door de jury en die mogen we thuis nooit meer maken. We eten vanillevla als toetje. Daarna krijgen we nog 3 Mega Mindy's aan boord. Energie voor tien die meiden. Iedere avond is het dan ook een feest om ze naar bed te laten gaan. Ze slapen vaak pas laat in en zijn dan toch weer vroeg wakker. We gaan ze dadelijk toch maar eens naar bed brengen. Wij gaan dan nog maar even een weerbericht binnenhalen en daarna ook lekker op tijd niks doen.
Maandag 24 juni Logboek Tijd:18.45 Positie:47°23 N en 13°57 W Afgelegde afstand: 845 mijl Nog te gaan:396 mijl (Falmouth) We hebben gisterenavond de laatste afleveringen van Criminal Minds gekeken. Verder is het rustig gebleven en zijn we op de motor verder gekacheld. Vanmorgen om 7u is Cruising Chute opgegaan en we hebben tot nu toe gelukkig lekker kunnen zeilen. De wind zakt nu wel helemaal weg, jammer, maar het maakt niks meer uit. We hebben genoeg diesel om Falmouth te halen. De voorspellingen zijn ook zo dat we de motor hard nodig hebben de komende drie dagen. Vanmorgen konden we nog 50 tinten grijs onderscheiden in het wolkendek. Nu is het er slechts nog een en is het zelfs erg mistig. Ons tentje slaat aan en we voelen dat we Noord Europa naderen. (Ik ga even eten….) Na het avondeten is de mist opgetrokken en de wind weer lekker terug. Dus nog niks geen motor. We lopen nu met 6.5 knopen de goede kant op. Fijn! We hebben een rustig dagje aan boord. Ik word voor het eerst in dagen redelijk fit wakker. Ik heb in ieder geval geen barstende hoofdpijn. Bas en ik drinken buiten een kop thee en ik plak een nieuwe zeeziektepleister. Ik krijg alweer snel hoofdpijn en heb het idee dat ik niet scherp meer kan kijken. Ik vraag me af of het van de pleister komt. Voor de zekerheid haal ik hem weg. Eens zien of dat helpt. In de loop van de ochtend verdwijnt de hoofdpijn, weliswaar met een paracetamol, maar toch! Kathelijn is erg verkouden en ook Bas is aardig aan het snotteren. Niemand aan boord is topfit!
We hebben gelukkig wel een leuke dag aan boord. Bas slaapt 's morgens en ik speel een spelletje met de meiden. Ben Kathelijn de gebruikelijke trucjes van vier op een rij aan het leren. Leuk om te zien hoe ze die oppikt. Op de achtergrond hoor ik Kinderen voor Kinderen zingen. Frederique is er helemaal fan van aan het worden. Liedewij danst er lustig op los. Zo grappig hoe ze dat doet terwijl de boot op een oor ligt. Ze zet haar beentjes iets uit elkaar, kontje naar achteren en beweegt gewoon in het ritme van de bewegingen van de boot. Zo ontzettend leuk. We lunchen stevige kippensoep. Bas vraagt zich af hoe gevuld een niet stevige kippensoep is! Na de lunch bakken we een groene chocolade cake. We moeten nog vieren dat we over de helft zijn! Ondertussen zit er al 2/3de op. De cake smaakt heerlijk. Samen met de meiden sla ik aan het knutselen. We hebben van alles bedacht en heel de tafel ligt vol. Leuk om zo samen bezig te zijn. De middag vliegt voorbij. Bas en ik zetten de cruising chute nog een keer om, want de wind komt van de andere kant binnen. Nu hij uit zijn toeter is, is het een gehannes. Gelukkig heeft Bas bij Raoul gezien hoe je het makkelijk kan doen en we klaren samen het klusje, ware het niet dat er een slag in zit en we het zeil dus nog een keer naar beneden moeten halen. Wat een kracht staat er toch op. Wat een lekker zeil om mee te zeilen. Na een kwartier staat hij weer en staan wij te bibberen van de kou. Het is echt koud. We gaan lekker snel naar binnen. We hebben happy hour. Ik speel een spelletje op de Ipad. Van Gerard heb ik de tip van Unblock gekregen en dit is wel een lekker tijdverdrijf. De meiden kijken een filmpje en Bas stuurt een paar mailtjes.
We verbazen ons iedere keer weer hoe snel de dagen op de boot voorbij gaan. Voor we het weten is het alweer tijd om te koken. We eten rijst met babi pangang, worteltjes en bonensalade. Niemand heeft veel honger, maar het vanillevlatoetje lusten ze altijd! Kathelijn komt nog even bij mij knuffelen. Zo gezellig als ze bij je komt zitten. We kletsen wat. Zo lekker knus mijn meisje bij mij. Verder zijn de meiden erg druk en zal het goed voor ze zijn als ze weer vaste grond onder de voeten hebben! Wij halen nog een weerbericht binnen en maken dan de boot klaar voor de nacht.
Dinsdag 25 juni Logboek Tijd: 21.05 Positie: 48째35 N en 10째35 W Afgelegde afstand: 998 mijl Nog te gaan: 243 mijl (Falmouth) Na het eten, het weerbericht en de kinderen te bed, halen we toch maar de cruising chute binnen. De wind wordt sterker en de hoek ongunstiger. Normaal trekken we een slurf over het zeil heen en dat is hij meteen ontwapend, mar de slurf is er af en we gaan het ouderwets doen. Marieke viert de val en ik trek het zeil aan een lijk naar binnen. Wat een kracht heeft die lap. Het waait een goede 20 knopen en dan moet je goed opletten. Voor je het weet trekt het zeil je overboord. Met vereende krachten hebben we het zeil snel binnen. Even de boel vastzetten aan dek en opruimen en dan zijn we klaar en nat. Gelukkig hangen de zeilpakken lekker droog in de kast. Die hebben minder te lijden dan wij. Hierna kijken Marieke en ik nog samen een film. Als de film afgelopen is slaapt Marieke en ik houd de wacht. Tussen de hazenslaapjes door moet ik de boel gaan reven. Het is half twee en het waait zomaar 25 knopen. Vol tuig is dan wat veel van het goede. Marieke vraagt of ze kan helpen, maar het is niet nodig. Voordat ze aangekleed is heb ik alles al weer klein. We kletsen even in de kuip. We schieten goed op, als dat zo maar mag blijven gaan. Het is weer steenkoud in de kuip. Ik rits de hele tent maar dicht. Dat scheelt een slok op een borrel. Ik kruip weer onder mijn slaapzak en houd de wacht. De dag breekt weer grauw en grijs aan. Het heeft vannacht ook geregend. De lucht gaat ook weer naadloos over in de zee. Het blijft wennen. De kinderen zijn op hun eigen tijd uit bed. Het lijkt er op dat ze eindelijk het tijdsverschil van Amerika naar de Azoren geslecht hebben. Ze waren hierdoor helemaal het besef van de dag kwijt. Is het ochtend of middag? Dat soort dingen.
Ons schip stampt door de golven. Het weer dat de gribs voorspellen klopt niet echt, echt niet. De weersystemen zijn danig in de war. Het moest nu rustiger zijn en halve wind. Deze trip kloppen de gribs veel minder dan tijdens de vorige. Balen. We maken even een ontbijt. Marieke wil niet veel, want ze heeft ontzettende hoofdpijn en buikpijn. Zou het nog van het griepje komen dat hier aan boord heerst? Aan de ene kant hoop ik het, dan is het niets moeilijks. Ik blijf het altijd listig vinden, klachten in de buikstreek. Het kan van alles zijn en meestal is het onschuldig. Eenmaal tijdens mijn werk aan boord had ik iemand met 'vage' klachten die zeker niet onschuldig waren. Dus probeer ik Marieke maar een beetje in de watten te leggen, onder een hoek van dertig graden met een boot die stuitert op de deining. De snelheid is steeds verder aan het terug lopen. We varen ondertussen hoog aan de wind, en de wind is wat afgenomen. Doordat de boot steeds met de neus in de golven duikt, lopen we nog maar 3,5 knopen. We zetten de motor aan. Dan kunnen we wat hoger sturen en lopen we ook nog wat sneller. Zeilend was het maar de vraag of we Falmouth ooit zouden halen. Op naar de barkrukken van de Chainlocker! Ik ga nog lekker even naar de kooi en Marieke heeft de wacht. Ik ben ondertussen best moe dus het slapen zal wel lukken. Als ik om twaalf uur weer uit bed kom ligt Marieke onder een slaapzak een serie te kijken. De buikpijn is niet minder geworden en ze voelt zich enorm beroerd. Wat sneu. Ik kan weinig meer doen dan Paracetamol geven en wat water. We zitten even samen in de kuip en dan ga ik brood maken, want dat is bijna op. Om een uur is er weer het ssb-netje en na het net ga ik nog even wat onderhoud doen aan de watermaker. Even smeren, even kijken hoe alles draait, dan kunnen we daarna weer lekker water maken. De motor draait toch, stroom genoeg. We maken een soepje en met wat vers brood. Het is ondertussen al weer drie uur. Niet te veel eten dus, anders lusten ze geen avondeten. We zitten nu bijna op het continentale plat. De waterdiepte loopt heel snel van 4000 meter naar 100 meter. Bijna zijn we in Noord-Europa. Vaak zijn er bij deze steile helling vissersschepen te vinden, want hier loopt ook oceaanstroming tegenaan en is er veel vis.
Met slecht weer is het hier ook vaak rommelig want de lange oceaandeining loopt hier ook stuk op het plotselinge gebrek aam waterdiepte. We eten Frederique haar lievelingskostje, pasta carbonara. Ze heeft zelfs mee geholpen met koken. Na het eten is het weer tijd voor alle meisjes om te gaan slapen. Marieke gaat de ziekenboeg in, figuurlijk !
Woensdag 26 juni Logboek Tijd: 16.50 UTC Positie: 49째19 N en 7째37 W Afgelegde afstand: 1126 mijl Nog te gaan: 115 mijl (Falmouth) Vandaag een voorlopig laatste bericht vanaf de oceaan! Dromen genoeg, dus we komen er zeker terug. In tegenstelling tot de laatste dagen is het vandaag lekker weer. Als ik om me heen kijk, zie ik een blauwe lucht. Ik zit in de kuip te genieten hoe het water tegen de boeg omkrult. Geen een golf is hetzelfde. Af en toe vliegt er een meeuw voorbij en op de AIS zie ik meerdere vissersschepen. Er is dus van alles te zien en ik hoef me niet te vervelen. Ik heb vannacht doorgeslapen en om 6.10u komt Kathelijn naast me staan. Ze is klaarwakker en kan niet meer slapen. Ze is snip verkouden en eigenlijk is het veel te vroeg voor haar. Ze komt bij mij op de bank liggen en na vijf minuten is zij vertrokken. Zij wel! Langzaam wurmt ze zich tegen mij aan de lage kant aan. Ze is altijd een echt kacheltje en na vijf minuten houd ik het voor gezien en ga ik Bas gezelschap houden. Against all odds lopen we nu 7.5 zonder motor. De wind komt uit de goede hoek. Onze boot loopt gewoon lekker op halve wind en 20 knopen wind. Met deze snelheid zijn we morgenvroeg al in Falmouth. Fijn dat we lekker lopen. Ik voel me nog steeds goed beroerd. Ik heb nog steeds een gigantische hoofdpijn en alles doet pijn. Baal echt als een stekker. Ik wil zo graag, maar het lukt me niet. Al twee dagen (als het er geen drie zijn) doet Bas bijna alles. Wat een kerel! Ik krijg een ibuprofen en Bas maakt mijn spieren los. Daarna ga ik onder een hele warme douche en langzaam begin ik op te knappen. Voel me in ieder geval al stukken beter dan een uur geleden. De meiden zijn wakker en Frederique wil graag een gebakken eitje. Dus al vroeg ruikt de boot heerlijk naar een gebakken eitje. Ze gaan knutselen. Ze hebben namelijk meegekregen dat het vandaag op school in Nederland juffendag is en dat willen zij ook.
Ze hebben het er al een paar dagen over. Ze hebben ook al uitgedokterd hoe het eruit ziet. We gaan blikgooien, koekhappen en andere spelletjes spelen. Als klap op de vuurpijl moeten er pannenkoeken geserveerd worden. Het idee is super. Ze zien dat de juf nog niet beter is en in goed overleg stellen we de juffendag een paar dagen uit. Ik was bang dat ze het heel erg zouden vinden, maar ze zien wel dat deze juf het vandaag echt niet kan. Vrijdag is ook een leuke dag, want dan kunnen we de zomervakantie inluiden! De zomervakantie! 6 weken zomervakantie en daarna gaan alle drie onze meiden naar school. Dan heb ik niemand meer thuis. Bas bracht dat gisteren ter sprake en ik moet bekennen dat ik dat nog maar een raar idee vind. Alle drie naar school na de zomervakantie! Frederique zelfs op vrijdagmiddag! Wat worden ze snel groot en wat zijn wij bofferds dat we dit jaar zo met onze meiden hebben kunnen optrekken! Je leert ze zo goed kennen. In de morgen knutselen de meiden wat. We lunchen voor het eerst weer buiten. Het is een kippensoep, maar Liedewij vindt er maar niks aan. Ze pakt een boterham en is er klaar mee. Van de lege soepblikken maken we met een draad een telefoon. Het is hilarisch. Een staat in de keuken en de andere in badkamer. Zo kletsen ze. Daarna maken ze van A4tjes telefoons. Daarna gaan de meiden achter spelen. Ze spelen dat ze bij de politie zijn. Kathelijn heeft de onzichtbare boef met een streepjestrui gezien‌ Ze zijn weer uren in de weer. Bas slaapt nog lekker, hij heeft het dik verdiend en ik heb de wacht! Rond half vijf wordt Bas wakker. We drinken samen iets in de kuip. Op de plotter zien we de Scilly eilanden al liggen als we de kaart op 72nm inzoomen. We komen dus echt dichterbij. De Mare Liberum loopt weer lekker. Ik denk dat ze de haven ruikt, en dat we stroom mee hebben, want met 7.7 knopen gaan we richting Falmouth! Moet bekennen dat we de motor hebben aangezet, omdat de koers niet bezeild is. Liedje is ondertussen op de bank in slaap gevallen en de meiden trekken voor het eerst een joggingbroek aan.
Ze hebben ze al bijna een jaar niet aan gehad. Nu zien we goed hoeveel ze gegroeid zijn. Ze komen tot de enkels. Kan makkelijk dus. We gaan dadelijk rijst met satĂŠ en boontjes eten. Denk dat we nog precies voor een keer een toetje hebben, dus dat komt goed uit! De voorraad van de Appie is goed geslonken. Morgen lekker fish and chips en een pint. Die hebben we wel verdiend!
Donderdag 27 juni Logboek Tijd: 02.00 uur Positie: ? Afgelegde afstand: 1251 mijl Nog te gaan: 0 mijl (Falmouth)
We zijn er! Vanmorgen vroeg was de hele boot al in rep en roer, want we hebben nog maar 30 mijl te gaan. De boot wordt van binnen nog even gepoetst en dan zijn wij er klaar voor! Dat is alleen een paar uur te vroeg. Het kan voor ons nu niet snel genoeg gaan. Als Bas nog een keer buiten kijkt roept hij: "Land in zicht"! Voor ons zien we dan eindelijk Engeland liggen! Het duurt dan eigenlijk nog wel een paar uur voordat we meer zien dan een paar contouren. Buiten is het, ondanks het zonnetje, erg koud. Iedereen heeft een lange broek en een trui aan.
We varen kort onder de kust en het is druk met andere boten. Ik ben helemaal verbaasd hoe mooi het hier is. Ik dacht dat we de laatste keer aankomen op een heel leuk en bijzonder plekje al hadden gehad, maar hier (ik had van Engeland eigenlijk geen voorstelling) is het ook wel mooi. Het is erg groen, er staan mooie Engelse (land-)huizen, kastelen en forten.
In de haven worden we welkom geheten en getoeterd door de bemanning van het Flying Circus en de Ostrea. Ik stap wat wankel de steiger op en Bas ook. Wat een gaaf weerzien. Zij hebben de kinderen beloofd om te gaan zwemmen en de onze mogen zo mee! Met Liedje erbij vind ik dat ik eigenlijk zelf ook meemoet. Dus zo geschiedt het dat ik anderhalf uur later alweer in een zwembad lig. Bas blijft lekker aan boord en gaat lekker slapen.
Tegen borreltijd zijn wij terug en gaan we naar de Chainlocker Inn. We zijn ondertussen wel heel erg benieuwd geworden naar deze pub! We vermaken ons prima. We eten er ook nog iets en de koffie met likeur drinken we bij ons aan boord. Tot slot ontkurken we een fles champagne. We proosten op weer een veilige aankomst!
Vrijdag 28 juni Ik houd het in bed tot 6 uur vol. Dan heb ik al een half uur liggen draaien. Welgeteld heb ik denk ik twee uur geslapen. Mijn nek en rug doen nog zo ontzettend veel pijn. Ik durf geen Ibuprofen te nemen, want ik heb gisterenavond wel iets gedronken. Niet veel, maar ik heb geen idee of zich dat verdraagt. Het zonnetje schijnt door een raampje naar binnen en ik bedenk me dat ik ga lopen. Nu ik hier toch ben, wil ik wel iets van de omgeving zien. De meiden zijn daar vandaag vast niet heel enthousiast voor, want die hebben weer vriendinnetjes en ze hebben al zo lang met ons op de oceaan gezeten. Dus hardloopschoenen aan en op pad. Ik doe mijn zeiljack aan, maar daar heb ik een uur later echt heel veel spijt van. Warm dat ik heb, echt ongelofelijk. Zwaar die jas. Ik dacht de enige te zijn rond dit tijdstip, maar dat valt meer dan reuze mee. Ik kom al best veel mensen tegen, ook wandelaars, en wordt allervriendelijkst begroet in het mooie Engels. Ik loop eerst voorbij het zwembad naar Pendennis Point. Ik loop langs het fort af aan de onderkant van de verdedigingsmuren. Er ligt een karrespoor. Voor me lopen een wat oudere dame en heer. Het lijkt wel alsof ik ze achtervolg. Hoop dat ze niet bang van mij zijn. Heb even overwogen om boe te roepen, maar vergeet die gedachte snel. Ik ben wel blij dat ze voor me lopen, want het is hier erg afgelegen! Het is lekker groen, ik hoor de vogels tjirpen en ruik de natuur. Ik zweet me het laplazerus, want met die jas is het wel heel warm. Hoop maar dat ik mijn griepje eruit zweet! Dat zou een mooie bijkomstigheid zijn. Als ik terug ben bij de haven, ga ik de andere kant van het stadje uit. Ik loop door de winkelstraat. Wat een leuke winkels allemaal. Wat Engels, wat leuk! Alles is nog dicht. Zelfs de bakker en ik had zo graag vers brood mee willen nemen. Ik zie een groenteboer zijn fruit buiten uitstallen en het water loopt me in de mond. Aardbeien, nectarines, druiven, drie soorten meloenen, bananen en zoveel meer.
Hier ga ik straks zeker een vitamineshot halen! Zo lekker! Zo gemist. Eerst maar terug naar de boot. Bas is ondertussen wakker en heeft een waterpompje verwisseld en nog andere dingen gedaan. We kletsen wat en dan ga ik weer terug. De bakker en groenteboer zullen nu wel open zijn. Met vier goed gevulde tassen kom ik terug bij de boot. De meiden worden ook langzaam wakker. Ze hebben gelukkig lekker uitgeslapen na het nachtwerk van gisteren. Ik heb scones meegebracht voor. Lekker traditioneel Engels. We hebben allemaal een slakkegangetje. Dan hoor ik Irma buiten roepen. Het Flying Circus is al helemaal klaar om te vertrekken. Nu al? Nu al. Ze gaan weer verder. Ze hebben ons binnengehaald en nu is het goed voor ze om verder te gaan. Het is inderdaad goed zo. Zo ontzettend leuk dat ze op ons gewacht hebben en ons hier binnengehaald hebben. Het was super om ze weer te zien! We zwaaien ze uit. Dag‌.Circus! Wij gaan daarna lekker ontbijten. Gekookt eitje en scones erbij! Hebben we allemaal wel verdiend! Het brood is ook zo lekker, zo lang geleden! We blijven hangen aan tafel. Iedereen is nog een beetje moe. We gaan vandaag naar het Maritiem Museum. We hebben gehoord dat het erg mooi moet zijn. Mooi is het zeker! We krijgen een rondleiding van de meiden van de Ostrea. Zij zijn hier deze week al geweest, maar de hele familie wilden nog wel een keer.
De meiden zijn hyper en vinden het moeilijk om echt heel veel van het museum te zien. Wij moeten wel op onze gillende keukenmeiden letten, dus heel erg veel tijd wordt ons niet gegund. Jammer, maar maakt niet uit. Het is erg mooi en tussen het opletten door geven we onze ogen goed de kost! Er is ook een sectie die gaat over scheepsrampen. Wat een ellende kan je toch allemaal overkomen. Er is bijvoorbeeld een gezin dat 38 dagen in een dinghy heeft rondgezworven op de Pacific nadat ze door Orka’s zijn aangevallen! Er is een man die tijdens een wedstrijd rond de wereld ergens bij Antartica vier dagen in leven is gebleven. Helaas zijn er ook verhalen die niet goed aflopen, zoals het verhalen van een reddingsboot die naar een coaster in nood gaat en nadat een deel van de bemanning gered is, zelf vergaat! Het is maar goed dat we dit nu allemaal lezen. Na zoveel mijlen zeilen zijn we ons echt wel bewust van de gevaren op zee. Er is ook een mooi uitkijkpunt, waar je over de baai van Falmouth uitkijkt. Het museum is echt een aanrader. Als we een keer aan de Engelse kust vakantie gaan vieren, dan gaan we vast terug. Bas trakteert de meiden nog op een ijsje. De mannen gaan met de kinderen terug naar de boot en Sabien en ik gaan Falmouth in. Bas gaat de route naar Zierikzee er vast inzetten en ik wil nog wat kopen. Het is druk in het stadje. Erg levendig en leuk. Wat ik wil kopen lukt me niet. Dus dan maar de laatste kleine boodschappen. Je kunt hier ook weer goed boodschappen doen. Ik ben helemaal blij dat ze lekkere crackers hebben en yoghurt. Terug op de boot drinken we een borrel en daarna gaan we eten. Weer bij een of andere Fish and Chips tent. Deze heeft zelfs veel prijzen gewonnen. Het is er druk.
Ik ben eigenlijk op zoek naar iets onds, maar dat ontbreekt helaas. Dus een kleine fish en in plaats van friet kies ik salade. Fijn dat dat tot de mogelijkheden behoort. De kinderen hebben een eigen kindertafel en hebben het erg gezellig zo met z’n zessen. Leuk om te zien. We gaan op tijd naar de boot, maar natuurlijk veel te laat naar slapen. We willen nog even wat op de blog zetten, het logboek bijwerken, scheepsjournalen afmaken, kletsen en weet ik wat niet meer! Rond 00.00 uur gaat het licht dan toch echt uit op de Mare Liberum. Tijd om te gaan slapen. Morgen beginnen we aan onze laatste oversteek voorlopig!
Zaterdag 29 juni Om acht uur word ik wakker. De kinderen slapen nog gelukkig. Het is voor hen iedere avond weer laat, maar dat vinden ze niet erg. Ik ga even douchen en scheren voor we weg gaan. Als ik terug kom zijn net alle meisjes wakker en Marieke is al druk bezig met opruimen. Ik ga buiten alvast aan de gang. Kuiptent er af, water vullen en de stroomkabel opruimen. Ik informeer de buren over ons vertrek, zodat ze niet van boord zijn als we weg willen. Marieke gaat nog even de laatste boodschappen halen en ik loop even naar Pieter voor mailadressen. Zij gaan net even losgooien zodat de buurman tegen de steiger kan liggen en Pieter weg kan zonder dat de buurman aan boord hoeft te zijn. Die gaat namelijk een rugby wedstrijd in de kroeg kijken en is dadelijk van boord. Ik help even mee en even later liggen de boten weer vast. Als ik de adressen heb ga ik weer terug naar onze boot. Ik maak lekker ontbijt. Marieke is ondertussen ook terug en heeft lekker vers fruit en groenten meegenomen. De kinderen laten het verse brood goed smaken en de dagmelk vinden ze net zo lekker als de melk in Nederland. Ze zijn blij dat ze even geen long-life melk hoeven drinken. Na het ontbijt ruimen we verder op en dan is het ondertussen elf uur geworden. Tijd om te gaan. Eerst gaat de buurman los en dan kunnen wij weg. Als we vrij van de steiger zijn varen we een stukje naar het tankponton. We moeten even wachten want er is nog iemand aan het tanken. Daarna zijn we aan de beurt. Je krijgt hier rode diesel en je kan kiezen wat je er voor betaald. Voor verwarming kost een pond per liter en voor voortstuwing anderhalve pond per liter. Wij kiezen voor de voorstuwing, want je kan in Nederland en BelgiĂŤ een hoop gedoe krijgen met rode diesel. We krijgen ook een keurige bon waarop staat vermeld dat we de duurdere variant hebben gekocht, zodat we alle accijnzen en btw hebben betaald. De diesel is wel precies dezelfde. Als we klaar zijn met tanken komen de nog achtergebleven Nederlanders even afscheid nemen. Zij hebben nog veel meer tijd dan wij en gaan nog genieten van de Engelse zuidkust. Ook Pieter en Sabien nemen afscheid alhoewel we die dadelijk ook nog op het water zullen zien. Om kwart voor twaalf gooien we los. De laatste zeetocht van deze reis.
Het voelt vreemd. Het voelt nog erg onwerkelijk. Gelukkig hebben we nog 350 mijl te gaan om te wennen aan deze werkelijkheid. We varen Falmouth uit en komen op een heel rustige zee terecht. De kinderen zijn binnen al lekker aan het spelen en Marieke en ik zitten lekker buiten. Als we goed en wel buitengaats zijn zeggen de kinderen dat ze honger hebben. We maken een schaal fruitsalade en nemen er yoghurt bij. Heerlijk, al dioe verse aardbeien, appels en druiven. Ondertussen komt de Ostrea voorbij en Frederique kan het niet laten om even een mopje over de marifoon te vertellen. Als alles op is gaan de meiden weer naar binnen en even later ga ik nog een dutje doen. Wat heb ik het toch goed he. Als ik na anderhalf uur weer uit bed kom ga ik buiten wat rommelen. De slurf van de cruising chute wil ik weer kunnen gebruiken dus daar ga ik eerst mee aan de slag. Met\een half uur zit de slurf weer over het zeil en kan ik het zeil gaan zetten. Op mijn dooie gemakje zet ik het zeil op, want we varen de wind zo goed als dood. Het is me ook niet om de snelheid te doen, maar om het zeil te drogen. Een uurtje later kunnen we het zeil weer weghalen, want het slaat om de voorstag heen en blijft niet meer vol. Ondertussen is het vijf uur geworden. Tijd om te gaan koken. Ik maak een grote pan nasi en knutsel er met pindakaas een saus bij. Als de toetjes op zijn en de afwas is gedaan bellen we met onze broer en zussen. We zijn nu echt op thuisreis. Er is geen ontkomen aan. Marieke neemt de eerste wacht op zich en ik ga nog even op de bank. Het duurt even voordat ik de slaap te pakken heb. Het zullen de zenuwen wel zijn.
Tot slot: oceanen, ongetemde natuur Meer dan een half jaar geleden vroegen we aan een medezeilster, met veel hele mooie mijlen achter de rug, wat het mooiste was dat ze onderweg had gezien. We kwamen aan de praat omdat ze zei dat ze na deze trip naar het bejaardentehuis zou gaan. De Middellandse Zee. Ik deelde die mening niet en nodigde haar uit voor een borreltje bij ons aan boord. Tijdens de borrel vroegen we dus wat het mooiste was van alles wat ze over de hele wereld had gezien. Het antwoord niet wat we verwachtten. Geen Tahita, Paaseilanden of Galapagos, maar de oceanen en de zeeĂŤn. Het klopt. Het gaan bezichtigen van landen is prachtig. Het ene land is nog mooier, indrukwekkender dan de andere. Het ene strand is nog witter dan de andere en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het mooie van de zee en de oceaan is, dat niemand er vat op heeft. De mens kan het water bij de kust wel een beetje opzij drukken, als er eenmaal ruimte is, is het water heer en meester. Iedere dag ziet de zee er weer anders uit. Het is altijd in beweging en het huist de mooiste dieren van de wereld. Het lijkt ook het enige element dat zich niet laat dwingen door de mens. Ontembaar.