De oversteek: onderweg naar Europa Horta (Fajal Azoren)
50
Week 50 9 juni—15 juni Ondeweg naar Europa—Horta Europa nadert snel. Het einde van de reis is nabij! Onderweg praten we veel over wat we hebben gezien en wat we hebben meegemaakt. Wat hebben we veel gezien en genoten. Het is onvoorstelbaar, zelfs als je het zelf hebt meegemaakt. Onze blik is ook weer gericht op de toekomst. Hoe gaat ons leven er uit zien als we weer thuis zijn. Het is spannend om richting huis te varen. We merken dat we de koude golfstroom invaren. Voornamelijk zodra de zon onder is. Wanneer het donker is daalt de temperatuur naar de watertemperatuur en dat is erg koud. Het water is ondertussen nog maar een graad of 14. Onze lichamen zijn deze bittere kou niet meer gewend. Het is tijd voor de dikke kleren. We komen ook aan in Horta. De eerste kennismaking weer met Europa. We kunnen weer met Euro’s betalen. Bijna tuis.
Zondag 9 Juni Tijd:21.00 UTC Positie:37째49 N en 044째02 W Afgelegde afstand: 1392 mijl Nog te gaan: 489 mijl
Ik heb de eerste wacht. Bas is met de meiden achter gaan slapen en ik lig in de kajuit Criminal minds te kijken. Voordat ik er echt erg in heb is het twee uur en ga ik Bas wekken. Hij neemt het van mij over en als ik goed en wel lig te slapen komt hij mij wekken. Hij wil de bulletalie op het grootzeil zetten (dan zetten we met een touw de giek vast, zodat de giek niet alle kanten opgaat) en de spinnakerboom in de genua. Ik kom niet goed in slaap. De boot beweegt ook alweer meer en ik moet me soms schrap zetten. De meiden hebben er gelukkig geen last van. De dag begint grauw en grijs. De zee is al een beetje in de war, want de golven komen nu van meerdere kanten en ze zijn aan het opbouwen. Er zitten witte koppen op het water. Ook regent soms een beetje. Voor het eerst sinds weet ik hoe lang hebben we lange broeken aan en ook overdag een sweater. Gisteren was het nog zo lekker! Wat een ommezwaai. De wind komt pal van achteren en we varen als een melkmeisje. Zo noemen ze het als je de Genua over bakboord hebt staan en het grootzeil over stuurboord of andersom. Het waait 15 knopen en wij lopen gemiddeld 6 knopen. Prima snelheid. We hebben het al een paar dagen over nagellakken. Dus dat moet er vandaag maar eens van komen. We doen het maar meteen eerste werk, want nu kan het nog. Na het nagellakken beginnen we met school.
Het is een rommelig in de klas. Dat komt niet alleen door de kinderen. De juf en de meester hebben ook een korter lontje dan gebruikelijk. We zijn een beetje moe. Bas bakt ook nog een brood, maar dit slaagt allerminst. Deze gaat over de railing en je hoort hem in het water plonsen. Daarna bakken we een nieuw brood. Van een deel maken we bolletjes en van het andere deel maken we rozijnenbrood. Deze smaken allemaal heel lekker. Bas heeft contact met Coen over het weer en ik luister om 13utc naar het weernetje met de Vrijheid, Gaia en de Muyava. Het ziet er naar uit dat Andrea maandag overkomt. Alle vier varen we rond de 37N. Voor nu is dat een goede uitgangspositie. Bas gaat even liggen en wij meiden luisteren een luistercd en lezen een boek. We spelen een spelletje en zo is de middag ook weer om. Daarna ga ik een boek lezen en komen er drie feeĂŤn de boot op gevlogen. Het zijn de feeĂŤn Rosetje (L), Rosalinda (F) en Antonio (K). We eten een maaltijdsoep met brood en als toetje eten we Plarine vla. Althans, zo noemt Kathelijn het bewust. Zo noemde ze het ook op de oversteek naar de Carieb. Toen wist ze niet hoe je het uitsprak. Nu wel en we hebben er vandaag heel veel plezier om gehad. Het zijn nog Franse blikken. Komt de bodem van onze Appie dan eindelijk in zicht?
Het is vandaag rustig. We hebben niks spectaculairs gezien. We zijn ook eigenlijk nauwelijks buiten geweest. Het was te koud. Binnen is het veel comfortabeler. Aan het einde van de middag hebben Bas en ik de genua en het grootzeil nog gewisseld. Dit scheelt in rollen, want de golven komen uit het noordwesten en uit het westen. We hebben dus twee golfsystemen. Zoals de zeilen nu staan wordt de boot meer op een oor gedrukt en dat is een stuk fijner dan heen en weer geslingerd te worden. De voorbode van Andrea verloopt tot nu toe milder dan verwacht. We zien wel dat de zee nog steeds aan het opbouwen is. Nou ja, Bas ziet dat. Ik zou nog niet weten hoe ik dat kan zien. We hebben 20 knopen wind, maar zeker uit de goede hoek. De gribs geven minder wind op voor de komende 48h dan gisteren. Als je niks zou weten (en ik geen knoop in mijn maag zou hebben, omdat ik het spannend vind) dan hebben we een hele lekkere zeildag. Andrea ligt morgen recht boven ons. Als Andrea voorbij is, gaan we weer richting de Azoren sturen, want als we op deze noorderbreedte blijven, dan varen we rechtstreeks naar Vila Real in Portugal. Kunnen we nog even op de koffie bij Henk en Jet! Als we tijd zouden hebben‌‌ Ik ga Herb uitluisteren (voor zover ik er iets van kan maken en me daarna melden op het radionetje. Op moment van schrijven moeten we nog 489 mijl naar de Azoren. We zijn er bijna!
De Flessenpost
Maandag 10 juni Tijd:19.30 UTC Positie:37°11 N en 036° W Afgelegde afstand: 1520 mijl Nog te gaan:361 mijl Scheepsjournaal Op de woelige baren, bij storm en bij wind denk ik aan… Zowel Herb als Chris Parker als de weerkaarten en andere officiële clubjes gaven gisterenavond een stormwaarschuwing en voor vandaag officieel storm. De wind zou aantrekken tot 25-30 knopen en ook de golven zouden 3-4 m hoog worden (significant). Ik heb er echt een knoop van in mijn maag. Het is zo’n ding geworden. Komt ook door het label tropische storm en de waarschuwingen die afgegeven zijn. Dit weertype is ons zeker niet vreemd en niet extreem. Die knoop is dus nergens voor nodig. Wij krijgen (en zoeken) veel informatie over het weer. Misschien wel teveel, ik weet het niet! De meiden kwamen maar niet in slaap. We moeten de klok tussen Bermuda en de Azoren 4 uur terugzetten. We hebben er al twee gedaan en gaan het vannacht nog een keer doen. Om 21u liggen de meiden nog steeds klaarwakker in bed. Wij zijn niet moe! Voor hun ritme is het dan ook pas 19u. Hoe lang zal het duren voordat het ze weer dat ritme hebben? We varen met de genua over bakboord en het grootzeil over stuurboord de nacht in. In het grootzeil zetten we een rif. Deze tuigage kan voor onze boot en deze bemanning met dit weer makkelijk. Daar komt bij dat we graag voortgang houden met deze voorspellingen. We hebben een prima en relaxte nacht.
Als je daar tenminste niet meerekent dat we twee keer de zeilen andersom moeten zetten en Bas dus uit de kuip moet om de bulletalie te verzetten en de boom uit de genua te halen. De dag begint…. Frederique komt nog even bij mij op de kajuitbank liggen lezen en Liedje en Lijn zijn alweer samen aan het spelen. Wat een genot om naar te kijken. Liedewij is hele gesprekken aan het voeren en als ze mij opmerkt zegt ze: “Maaaam, we spelen maar”. Zo’n heerlijk gezicht. Wat voor weer we vandaag hebben? Het waait tussen de 20-25 knopen en de golven komen recht van achteren. De boot loopt ruim zes knopen. In de loop van de dag neemt de wind nog een paar knopen toe en de golven ook. De boot is beweeglijk, maar het is (nog) niet onoverkomelijk. Je hoort de spullen in de kastjes op en neer vliegen en als we dingen los laten liggen vliegen ze door de boot. Kastjes maak ik vandaag heel voorzichtig open, omdat er van alles uit kan vallen. De laptop waar de meiden filmpjes op kijken hebben we aan de tafel gefixeerd met een touwtje. Vandaag hebben we een dagje niks! Dat nemen we alle vijf redelijk letterlijk, want we doen echt niet meer dan filmpjes kijken en boeken lezen. Ook wel eens een keer lekker, helemaal niks. Het is er ook echt weer voor. Er is niemand ziek en dat is erg lekker. We eten chili en gaan dadelijk, zoals iedere avond hebben we dadelijk weer contact met andere boten. Zo gaat er weer een dagje voorbij van deze Noord Atlantische oversteek!
Dinsdag 11 juni ijd:18.30
UTC
Positie:37°44 N en 033°05 W Afgelegde afstand: 1663 mijl Nog te gaan:218 mijl
Gisterenavond hebben we de Genua ingerold. Het grootzeil hebben we tegen het schommelen laten staan. Jammer dat de wind helemaal weggezakt is. De motor gaat aan en we tuffen, met veel tegenstroom, naar Horta. Bas gaat samen met de meiden slapen en ik lees een lekker boek. Dat is toch wel lekker tijdens die oversteken, dat we weer tijd hebben om te lezen. Om 22.30u is Bas weer wakker en ik ben ook nog klaar wakker. Zal wel komen, omdat ik ’s middags lekker heb liggen slapen. We kijken dus nog maar een paar afleveringen van Criminal Minds. Het blijft heel rustig en voor we het weten komt de zon alweer op. We pakken school weer op. Frederique is nog erg moe, want ze komt ’s avonds pas laat in slaap. Ze gaat achter nog lekker een dutje doen. Ik ben bezig met de flessenpost en Bas gaat even bij Frederique liggen. Kathelijn maakt mooie slingers. Liedje danst lekker op K3. Op het liedje: Daar zijn de meiden van den Brand weer! We hebben een relaxte dag zo. We lunchen panini’s. Ze smaken heerlijk. Er wordt ook een brownie gebakken, want onze laatste volle dag op de oceaan is toch wel een feestje waard. Door het spelen vergeten we de brownie echter te eten! Het is weer heerlijk weer, dus we douchen lekker in de kuip. Ik hoop maar dat het lekkere weer ons achtervolgt en dat we tot het einde van de zomer in korte broek en op slippers kunnen blijven lopen. Met lekker weer is de dag al goed voordat deze begonnen is.
Tijdens borreltijd kaarten we wat. We pesten en wat vinden ze het toch leuk om mama te pesten, maar oh oh als ze zelf gepest worden. We eten vanavond een wortelstamppotje met filetlaplapjes. Klinkt goed. We eten lekker buiten. Het is lekker aan boord. We zitten buiten in de kuip en genieten van het weer en een muziekje op de achtergrond. Lekker! Zijn we er echt al bijna?
Woensdag 12 juni Tijd:19.10 UTC Positie:38°16 N en 030°21 W Afgelegde afstand: 1796 mijl Nog te gaan:85 mijl
Gisterenavond hebben we de Genua ingerold. Het grootzeil hebbe we tegen het schommelen laten staan. Jammer dat de wind helemaal weggezakt is. De motor gaat aan en we tuffen, met veel tegenstroom, naar Horta. Bas gaat samen met de meiden slapen en ik lees een lekker boek. Dat is toch wel lekker tijdens die oversteken, dat we weer tijd hebben om te lezen. Om 22.30u is Bas weer wakker en ik ben ook nog klaar wakker. Zal wel komen, omdat ik ’s middags lekker heb liggen slapen. We kijken dus nog maar een paar afleveringen van Criminal Minds. Het blijft heel rustig en voor we het weten komt de zon alweer op. We pakken school weer op. Frederique is nog erg moe, want ze komt ’s avonds pas laat in slaap. Ze gaat achter nog lekker een dutje doen. Ik ben bezig met de flessenpost en Bas gaat even bij Frederique liggen. Kathelijn maakt mooie slingers. Liedje danst lekker op K3. Op het liedje: Daar zijn de meiden van den Brand weer! We hebben een relaxte dag zo. We lunchen panini’s. Ze smaken heerlijk. Er wordt ook een brownie gebakken, want onze laatste volle dag op de oceaan is toch wel een feestje waard. Door het spelen vergeten we de brownie echter te eten! Het is weer heerlijk weer, dus we douchen lekker in de kuip. Ik hoop maar dat het lekkere weer ons achtervolgt en dat we tot het einde van de zomer in korte broek en op slippers kunnen blijven lopen. Met lekker weer is de dag al goed voordat deze begonnen is.
Tijdens borreltijd kaarten we wat. We pesten en wat vinden ze het toch leuk om mama te pesten, maar oh oh als ze zelf gepest worden. We eten vanavond een wortelstamppotje met filetlaplapjes. Klinkt goed. We eten lekker buiten. Een groepje dolfijnen komt ons welkom heten in Europa! We horen ze heel goed piepen. Ze spelen met elkaar en met de boeg van de boot. Het blijft een mooi gezicht. Het is lekker aan boord. We zitten buiten in de kuip en genieten van het weer en een muziekje op de achtergrond! Zijn we er echt al bijna?
Donderdag 12 juni Het is een donkere nacht. We zijn bijna bij Faial en dat zie je aan de hoeveelheid schepen om ons heen. We motorzeilen de hele nacht bij gebrek aan wind. Als het licht begint te worden zie ik de contouren van Faial afsteken tegen het ochtendlicht. Het is prachtig. Recht vooruit zie ik de top van Pico, 2351 meter hoog. Net na zeven uur roept Erik van de Vrijheid ons op. Even op z’n Brabants even kletsen. We varen naast elkaar met een halve mijl afstand. Zij zeilen nog op deze wind, maar wij kiezen nu toch maar voor voortgang. Marieke komt ook buiten kijken en samen genieten we van het uitzicht. Als we de laatste kaap gerond hebben halen we de zeilen weg en we varen het laatste stuk naar binnen. Om acht uur liggen we vast bij het havenkantoor van Horta, de hoofdstad van Faial. Hèhè we zijn er. Ik ga inklaren en Marieke blijft bij de meiden. Ik moet eerst langs de havenmeester en dan langs de douane en immigratie. We krijgen een mooi plekje in de buurt van de andere Nederlandse boten. De Gaia, Dixbay, Waltzing Mathilda en de Jan van Gent liggen hier ook. De kinderen zijn heel blij, want dan zijn er kinderen. Als we op de nieuwe plek liggen gaan we eerst even ontbijten. Ondertussen komen Fien en Max al bij ons aan boord kijken.
De kinderen kunnen haast niet wachten om te spelen. Marieke en ik zijn redelijk af gedraaid door de tocht. Het is altijd typisch, zolang je vaart gaat het best, zodra je stil ligt, dan voel je de vermoeidheid. We ruimen de boot lekker op zodat we weer de hele ruimte kunnen benutten en de kinderen weer voorin kunnen slapen.ondertussen moeten we natuurlijk met iedereen koffie drinken en kletsen. Heel erg gezellig. In de middag probeer ik nog een beetje te gaan rusten en het lukt zelfs een beetje. De kinderen zien we de hele dag niet. Ze zijn op de steigers aan het spelen met hun vriendjes en spuiten elkaar nat met waterpistolen. Kortom, ze hebben het prima naar hun zin. Om 5 uur is er de borrel op de Waltzing. Het is lekker druk in de kuip en dus ook erg gezellig. Na de borrel gaan we gezamenlijk eten bij Cafe Peter Sport. Dit is echt een begrip in de zeilwereld. Als je op de Azoren komt, ga je naar Horta voor een pilsje bij Peter Sport. De kinderen krijgen een eigen tafel en de volwassenen dus ook. Het eerste getapte pilsje sinds tijden is heerlijk! Ook het eten mag er best wezen. In ieder geval gaan we met een goed gevulde maag weer naar boord. Eindelijk kunnen Marieke en ik weer een nacht in bed slapen in plaats van op de bank.
Vrijdag 13 juni De dag begint rustig. Het is niet zo’n mooi weer en we starten dus langzaam op. We willen de muurschilderingen bekijken en wat door Horta gaan lopen. Als we op de kade stappen komen we Mathieu , Max en Fien tegen. Zij gaan naar het zwembad en ze vragen of we zin hebben om mee te gaan. Wij gaan eerst even de muurschilderingen bekijken want ik wil weten of de tekening van de Vigilate nog te vinden is. waarschijnlijk niet want het is 21 jaar geleden. We lopen langs heel veel schilderingen. Alles staat vol. Het is namelijk een traditie dat je hier een schildering op de muur achterlaat voor je naar zee vertrekt. Dat geeft namelijk geluk, of ongeluk als je het niet doet. We zien een aantal bekende boten uit voorgaande jaren, waaronder de Barbarossa, de Vasco, Luigi Presto, Brandaan en een heleboel andere boten. Bram heeft zijn naam met Heusden ook op de muur geschilderd waar de andere Heusdense zeilers staan. Leuk dat hij dat gedaan heeft. Hij heeft namelijk met School at Sea dit jaar een rondje Atlantic gemaakt. Wie weet vinden onze meiden dat later ook gaaf. Zou wel heel stoer zijn! Ook zien we schilderingen van boten die we dit jaar tegen gekomen zijn. Het is echt heel mooi om te zien, het zijn er zo veel. Sommige zijn echt kunstwerken en anderen zijn ook wel vrij simpel. Maar je ziet bij de meeste dat er veel tijd en moeite in gestoken wordt. Ook de routes van alle boten, de bemanning en hoe lang iedereen aan het zeilen is verschilt enorm. Zo staat er een solozeiler die al 12 jaar onderweg is en meer dan 35000 mijl op het log heeft staan. Marieke en ik zijn op zoek naar een plekje, dicht bij de Barbarossa. We zijn tenslotte familie. Er is geen plaats op de muur bij hun in de buurt. Het is namelijk not done om over een leesbare schildering heen te kwasten. Dat zouden we zelf ook niet leuk vinden. Dus wordt het de platte kant. We besluiten om boven de Barbarossa en de Vasco op de platte kant van de muur te schilderen. Op de platte kant blijft het regenwater vaak staan en daardoor vervagen de schilderingen veel sneller. Daarom staan er op t platte gedeelte niet veel.
Terwijl we teruglopen hebben we het over het ontwerp en hoe het er uit moet komen zien. Ik ga dadelijk alvast een vlak wit maken en Marieke gaat met de meiden naar het zwembad. Ik heb nog wat verf aan boord waarmee ik de witte laag kan gaan maken. Ik maak een mooi vlak eerst even schoon met een borstel en ammonia. Zo daar leeft niets meer op het beton. Dan plak ik het vlak af en ga aan het schilderen. Ik zorg dat er een stevige laag op zit want het beton is nogal grof. Als het klaar is ga ik terug naar de boot. ik ben nog maar net aan boord of de meiden komen terug van het zwembad. Ze hebben lekker lang gezwommen en zijn helemaal uitgelaten. Met Marieke ga ik aan de gang voor het ontwerp. We plakken A4-tjes aan elkaar op de afmetingen van het vlak wat ik geschilderd heb en bedenken samen hoe het er uit moet komen te zien. Daarna is het tijd voor een pilsje. Als we net zitten gaat Mathieu precies in het zicht zitten klussen aan zijn windgenerator. Erg vals eigenlijk want ik ben een slechte toeschouwer. Met een onderdeel waar hij naar wil kijken komt hij onze kant uit. Zo zitten we aan de borrel bij ons aan boord. De kinderen maken en eigen kinderborrel op de steiger en kaarten wat. Roos is nog met de schildering bezig en die komt dus wat later aan. We bedenken dat we pannenkoeken kunnen maken voor de kinderen en eigenlijk voor de volwassenen ook. Dus we maken een grote bak pannenkoekbeslag en we bakken er vrolijk op los. Als alle pannenkoeken op zijn wordt het tijd dat de kinderen naar bed toe gaan. Ze zitten met hun vijven voorin een gigantische herrie te maken dus het is mooi geweest voor vandaag.
Zaterdag 14 juni Iedereen slaapt nog als ik met de was de boot af sluip. Het is half acht en ik weet niet precies hoe laat de wasserij open gaat. Chris zei in ieder geval dat je op tijd moet zijn dus dat ben ik. Ruim voor achten sta ik te wachten. Om vijf over acht, stipt, is de mevrouw er die de boel beheert. Ik ben in ieder geval als eerste aan de beurt. Als de was draait ga ik lekker broodjes halen. Als ik aan boord kom wordt iedereen net een beetje wakker. Ik ga alvast mijn spullen bij elkaar pakken om met potlood alvast de lijnen op het witte vlak te zetten. Na het ontbijt ga ik eerst naar de wasserij voor de kleren. Ze moeten nog in de droger dus ik moet nog even geduld hebben. Ik loop nog een rondje langs alle schilderingen en wat denk je? Ik zie onder een andere schildering de contouren van mijn oude schildering zitten. Dat is toch niet te geloven. Ik kijk van wel tien verschillende kanten en ik weet het zeker, iemand heeft daar over mijn schildering heen geschilderd. Ik kan het aan de trapezium-vorm zien die net wat harder glanst dan de ondergrond. Ik ben blij aan de ene kant dat ik hem gevonden heb, maar ik baal van de vent die er een jaar of drie later over heen heeft geschilderd. In die tijd kon het nog niet zo slecht zijn. Ik ga terug en haal de was op en ga naar de boot. Daar pak ik mijn tekeningen en sjablonen en ga samen met Roos een auto reserveren. Nadat ik dat heb gedaan ga ik op zoek naar kleine potjes lak. Na vier zaken heb ik mijn spullen bij elkaar gekocht en kan ik aan de gang. Eerst met potlood en daarna met verf. Het valt niet mee om alles op de muur te tekenen met potlood want het is enorm oneffen. Als ik klaar ben met het potlood ga ik even terug naar de boot voor een broodje en nog wat spulletjes. Marieke is met de meiden knutselspulletjes halen in de stad en dus zij zijn ook lekker in touw. Ik ga meteen weer door want ik wil nog graag de boel zover mogelijk af hebben.
Als Marieke en de meiden komen kijken begint het net te regenen en we schuilen in een restaurantje bij de haven. Daar lunchen we ook maar meteen, want Marieke en de kinderen hadden nog niets op. Nadat het droog is en de borden leeg ga ik weer verder. Gelukkig blijft het de rest van de dag droog dus ik krijg alles er op, op het stuk wat de kinderen en Marieke en ik er nog op willen zetten na. Als ik terug kom aan boord zijn de kinderen weer spelen en Marieke is met Ank van de Gaia aan kletste in de kuip. Het is een uur of vijf, dus tijd voor een pilsje. Keimpe, Idris en Harold komen ook nog een pilsje doen, gevolgd door Mathieu. Na de borrel gaan wij ergens een pizza eten en na het eten lopen we nog een rondje langs de haven. Marieke wil nog even zien hoe onze schildering geworden is. Daarna gaan de meiskes naar bed en wij kijken nog een aflevering van onze lievelings serie.
Tot slot: Alles voor geluk Zeelieden zijn van nature erg bijgelovig. Op vrijdag de dertiende uitvaren is vragen om problemen evenals een paraplu openen aan boord van een schip. Hoe het komt dat mensen die op zee leven zo bijgelovig zijn komt denk ik doordat je afhankelijk bent van de elementen en op deze manier probeert je lot te kunnen sturen. Gelukkig hebben we geen zwarte katten op zee, maar iemand die knoeit met zout moet altijd een beetje zout over de linkerschouder gooien. Nog een voorbeeld is je scheren voordat je een zeestraat in vaart, gegarandeerd dat je slecht weer krijgt. Zo gaat het ook op de Bahama’s. Bij Warderick Wells hebben we een stukje drijfhout met onze scheepsnaam op de top van een heuvel achtergelaten. Dat was ook voor geluk. Nu in Horta schilderd iedereen en masse zijn naam op het beton, anders kan je Horta niet verlaten. Heb je daarna een goede oversteek komt het door de schildering, heb je een slechte oversteek, dan is het goed dat je geschilderd hebt anders was het vast nog slechter.