St George (Bermuda) De oversteek: Onderweg naar Europa
48
Week 48 26 mei—1 juni St. George — De oversteek: onderweg naar Europa Bermuda ligt vanaf Puerto Rico, de Bahama’s en Amerika mooi op de route en het is ook een bijzondere bestemming. Deze archipel willem wok wel even aandoen. Wij vinden het erg Engels en dan in de korte broek ofwel Bermuda. Alles ziet er hier schattig uit. De huizen hebben allemaal een kleurtje en het landschap is groen en glooiend. We krijgen deze week een goed beeld van Bermuda. Wij zijn ook druk met de boot weer na te lopen en onderhoud. De oversteek naar Europa komt eraan. Dus dan willen we tip top in orde zijn. Donderdag vertrekken we en de eerste dagen van deze oversteek zijn heerlijk. We hebben een prima ritme, niemand ziek en de stemming is opperbest. Aan het einde van de week hebben we al bijna 300 mijl afgelegd.
Zondag 26 mei Het mag dan wel zondag zijn, dat maakt ons niks uit! De schoolspullen worden bijeengepakt en dapper gaan we beginnen. Het gaat lekker soepel. De meiden hebben er zin in en het is leuk om les te geven vandaag. Als ik mijn hoofd uit het raam steek zie ik de Annalena bij het customsdock liggen. Yes, ze zijn er. Fijn. Ik ben blij dat ze er zijn. Altijd fijn om te weten dat ze weer veilig aangekomen zijn. Bas haalt Gerard en Rommy op voor de koffie en we bakken een eitje met spek voor ze. Dat hebben ze wel verdiend na zo’n oversteek. Even ervaringen uitwisselen…… Als ik vraag hoe hun tocht is geweest dan hebben ze het heerlijk gehad! Euhhhh klopt het, zijn wij alle twee, een uur na elkaar uit Fort Lauderdale vertrokken? Eigenlijk wel. We krijgen het advies van ze om minder hard te varen, eerder te reven en er gewoon wat langer over te doen! Ik zie Bas denken wat een onzin! Al zou hij willen, hij kan het volgens mij niet eens! Na school ga ik de kant even op om een weerbericht binnen te halen en wat mails te checken. Het internet is hier zo traag, echt bizar. Dus fijn om alle mails gezien te hebben. Terug op de boot blijkt Liedewij erg boos te zijn geworden om niks. Bas heeft zijn handen vol gehad aan haar. Sneu voor haar en voor hem. Ze heeft dus straf en mag niet mee als ik met de meiden en de Mero ga lopen. We gaan richting een van de vele forten en wel het fort op het meest noordelijke puntje, Fort St. Catherine. De omgeving is prachtig.
Alles is groen het landschap is glooiend. Het is hier werkelijk waar schitterend. Het is lekker lopen. Het buiten zijn is fijn en ook het strekken van de benen. Helaas is het fort dicht, maar er zijn nog twee andere Duitse zeilers en samen met hun gaan we iets drinken op het strand. Het uitzicht is hier zeker niet minder dan in de Carieb. Wat een plaatje. Jasmin is ook Duitse dus er wordt in het Duits gepraat. Ik versta het allemaal en ik kan ook een gesprek voeren in het Duits, maar ik vind het altijd wel erg inspannend. Het ene gezin is al zes jaar onder weg en het andere gezin (de Mango) al drie jaar. En als ze dan vragen aan mij hoe lang wij al onderweg zijn, dan voel ik mij toch wel echt een groentje met onze kleine 11 maanden of ruim 10. Het ene stel heeft de wereld rond gezeild en het andere stel is naar de Galapagos geweest en weer terug door het Panamakanaal. We hebben er weer een optie bij! Gisteren hadden we het met Coen en Jasmin nog over hoe veilig het is en hoe weinig hinder we van wat dan ook hebben ervaren deze reis en nu blijkt dat een van deze twee gezinnen afgelopen november slachtoffer is geweest van een gewapende overval in Panama. Wat verschrikkelijk is dat. Te erg lijkt me dat. Haar zoontje komt eraan lopen, dus we veranderen van onderwerp. Na een uurtje lopen we terug naar het stadje. We kijken nog even bij Tobacco Bay hoe mooi het is. Wat een rotsen, want ontzettend mooi. In het stadje is een toeristenmarktje. Het stelt niet veel voor, maar we kuieren er even overheen. Ik roep Bas op op de marifoon en vraag hem hoe het gaat. Hij is samen met Liedje lekker aan het klussen. Liedewij heeft Bas goed geholpen en ze heeft zelf gekit.
Als ik vraag of ik haar moet halen, dan is dat niet nodig, want ik ben met papa bezig. Aan haar stemmetje hoor ik dat ze geniet. Coen stelt voor om te barbecueĂŤn, want het is zo lekker weer. We halen nog wat spullen in de supermarkt. Gerard en Rommy hebben daar ook vast zin in. Dus rond 18.30u verzamelen we op de Mero en hebben we een heel gezellige avond. Mattias en Ulrike van de Bella uit Keulen komen ook nog langs. Eigenlijk is dat mijn verdienste, want ik dacht dat het Freek en Willeke waren dus iedereen riep de dinghy na en vroeg of ze wat kwamen drinken, maar dat waren dus niet Freek en Willeke en zo zaten we met vreemden in de kuip, wel leuk geweest. Ik ben de meiden naar bed gaan brengen en ben op de boot gebleven. Het was prima zo. Bas heeft op de Mero nog een fles Beerenburger soldaat gemaakt. Die heeft vast als een blok geslapen!
Maandag 27 mei De meiden zijn nog moe als ze wakker worden. Ze hebben wel lekker uitgeslapen, maar veel zin om iets te gaan doen hebben ze toch niet. We zijn echt bezig met de laatste schoolloodjes en voordat we hier weggaan, wil ik alle toetsen gemaakt hebben. Dus we zetten nog even dapper door. Ondertussen dat ik alvast begin met school gaat Bas vers brood halen. Hij haalt een heerlijk vers bruin brood, gewoon net al thuis! Dat is wel heel lekker en erg lang geleden dat we dat gegeten hebben. Ook de melk hier smaakt zoals melk hoort te smaken. Bas drinkt er dan ook graag twee glazen van. We ontbijten en doen school tegelijk. Bas gaat daarna bezig met zijn klusjes en de meiden en ik werken verder. Het gaat maar moeizaam. Voor het lezen van Kathelijn haal ik een Zwijsen boekje uit de kast. Ze leest daar zelfstandig nu echte verhaaltjes uit. Ik sta met mijn oren te klapperen. Wat kan ze al goed lezen. Wat knap. Bas komt ook even luisteren en hij weet ook niet wat hij hoort. We geven haar heel veel complimentjes, maar ze lijkt het niet goed te horen. Weet je wel hoe knap dit is Lijnemijn? Onze kleine meid wordt groot. Met Frederique ga ik de laatste rekenlessen van dit jaar doen. Het zijn eigenlijk zelfstandige werklessen, maar we doen ze voor een keer samen. Het gaat over geld, gepast betalen, munten wisselen en nog wat van die dingen. We hebben plezier samen. De andere twee dames zijn ondertussen achter aan het spelen. Zij zijn al klaar met school. Bas is met de gasfles op pad en komt terug met de mededeling dat deze vanmiddag gevuld is. Fijn! Dan hebben we weer meer dan voldoende gas tot thuis. Ook hij gaat verder met zijn kluslijstje. Op de boot blijft gewoon altijd werk. Of je nu wil of niet. Het is hier in de baai een komen (het gaan wat minder) van boten die allemaal onderweg zijn. De een wat langer dan de ander en ook de bestemmingen zijn anders. Er liggen hier ook heel veel andere Nederlandse schepen die wij nog niet gezien hebben. Er hangen dan ook vaak dinghy’s bij ons aan de boot voor een korte kennismaking. Iedereen heeft weer mooie verhalen. Bijzonder sfeertje hoor hier! Na school ruim ik de boot op, ik was af en bak een cake. Lekker een beetje muikelen zoals ze dat op zijn Brabants zeggen. De meiden kijken een filmpje. Verder hebben ze geen ambitie om iets te gaan doen. Ik laat ze maar even. Mats en Jule komen ook gezellig en de kinderen hebben het prima naar hun zin.
Bas gaat bij ons de mast nog in en wordt door Coen omhoog gehesen. Daarna gaat hij bij de Mero en de Annalena ook nog even omhoog. Zo met het blote oog zijn er geen bijzonderheden. Altijd fijn om te weten aan de vooravond van een oversteek. Ik krijg het toch wel op mijn heupen en wil graag gaan lopen. Gelukkig komt Gerard langszij en zegt dat Rommy daar ook zin in heeft. Dus na nog een kopje thee op de Mero ga ik met Rommy op pad. Er loopt hier op Bermuda, van oost naar west, een heel lang Railway trail. Delen daarvan zijn beloopbaar. Wij kiezen een stuk van het trail St. George station. Zonder kaart van de trail gaan we op pad. Het is lekker lopen. Het is super om een wandelmaatje te hebben en het is heerlijk om een lekker tempo te kunnen lopen en het eens over andere onderwerpen te hebben dan bootjes. We hebben een heerlijk gesprek en Rommy heeft me vandaag weer veel geleerd! Thankx! Rommy heeft nog wat boodschappen nodig en die halen we in het kleine supermarktje. Het is er weliswaar klein, maar ze hebben wel een uitgebreid assortiment. De prijzen zijn hier vergelijkbaar met de Bahama’s. Als je in de US iets kunt kopen voor 1 dollar dan betaal je er hier 3 dollar voor. Wij liggen gelukkig helemaal afgeladen vol en hebben weinig nodig. We drinken nog een drankje op de Annalena en gaan dan lekker naar de boot. De meiden hebben ook honger gekregen en we gaan pizza maken. Zij een pizza en wij een pizza. Als toetje eten we de cake die ik vanmiddag heb gemaakt. Deze smaakt ook goed. Daarna wordt het al snel rustig op de boot en gaat iedereen lekker slapen.
Dinsdag 28 mei Om half zeven klim ik het bed uit. Ik heb niet heel lekker geslapen. We waren nog laat naar grib-files aan kijken en we hadden bedacht om op donderdag te vertrekken. Er zijn nog een paar dringende klussen en die wil ik vandaag af hebben, dan kunnen we morgen Hamilton bekijken. Ik begin met een afvoerpijpje van dek. Op weg naar Bermuda zagen we dat hij verstopt was. Het zal toch niet een vliegende vis zijn. Dat hebben we eerder gehad en dat stonk afschuwelijk. Ik pruts wat met een lasdraadje van een meter en na wat gepluk haal ik er een eindje touw uit. Gelukkig dat is snel klaar. De steunen van de zonnepanelen zijn afgebroken. Met een paar slangklemmen moet ik ze wel weer aan elkaar kunnen maken. Daar ben ik een tijdje mee bezig en dan zit het weer aan elkaar. Op het moment dat ik de zonnepanelen omhoog wil draaien, geeft het wat mee en zakt het zonnepaneel weer. Jammer, dat moet maar op zee dan. Ik plaats nog een klein latje tegen de reling om jerrycans aan vast te knopen. Ik wil de buitenboordmotor in de bakskist leggen als we op zee zijn. Dat ding is zo onwijs zwaar en dat vindt de hekstoel ook. Kathelijn is ondertussen ook wakker geworden en komt me helpen. De rest ligt nog lekker te slapen. Ik zet het latje vast en dat is dan dat. Dan is de verstaging aan de beurt. Ik wil de hele boel na spannen. Het is een klein beetje losser geworden tijdens de trip hier naar toe, maar ik houd er wel van als de verstaging goed straks staat. Kathelijn helpt me om de splitpennen los te krijgen. Alle stagen krijgen een paar slagen en zo komt de mast weer mooi te staan. Ondertussen is iedereen nu wakker aan boord. Kathelijn gaat weer naar binnen en ik borg de stagen weer. Marieke geeft me wat boterhammen aan en we kijken samen naar de grib-files. Marieke gaat binnen bezig met school en als de kinderen aan het werk zijn gaat ze kijken hoeveel eten we hebben en wat we nodig hebben. Dat zetten we dan weer klaar in de punt tijdens de reis zodat we niet onder de vloer hoeven zoeken onderweg. Vrijdag ziet er beter uit om te vertrekken en dan hebben we nog een dag over om wat rond te kijken en uit te rusten. Heel fit zijn we nog niet. Nu ik niet meer over dek hoef te lopen kan ik gaan kitten. Twee dagen geleden heb ik wat slechte naden uitgesneden. Zeker de kitnaden tegen de opbouw en de luiken aan waren nogal nat.
Nu is alles droog en kan ik aan de gang. Ongelofelijk hoe ik mijn handen altijd onder de kit kan krijgen. Gelukkig blijft de boot schoon en een uur later staat alles in de kit. Ik ruim mijn spullen op en besteed het volgende half uur aan mijn handen schoon maken. Dan drinken we thee met cake uit eigen oven. De kinderen versieren de cake met slagroom en chocolasnippers en suiker. Na de thee ruimen Marieke en ik verder op. Het eten staat klaar voor de reis en we hebben nog wat over. De komende weken gaan we zeker niet verhongeren. De cruising chute gaat weer naar dek. Volgens de berichten gaan we de eerste week licht weer krijgen. Ik ben benieuwd of we dit zeil gaan gebruiken. Dan is er nog een klusje over. De provisorische aardplaat even controleren. Ik spring het water in, brrrr het water is hier een stuk kouder dan de vorige keer dat ik de aardplaat vastmaakte. De aardplaat zit nog, deze wel, dus ik ben tevreden. Dan ga ik naar de Annalena, want die hebben nog wat van Gerards vislijn in de schroef. Rommy heeft het meeste er al uit gehaald en er resten nog een paar stukjes die nogal vast zitten. Met een tangetje zijn ze er snel uit. Ik ga weer terug naar onze boot, ik heb het nogal koud gekregen. Snel wat warmere kleren aan en na een half uur ben ik weer op temperatuur. Ik verplaats met Marieke nog wat spullen zodat we op de reis in de punt meer spullen kwijt kunnen. Dan is het etenstijd. Mats is na school aan boord komen spelen en eet een soepje mee.
De kinderen hebben weinig ambitie om mee te aan lopen. Marieke gaat met Rommy een eind lopen, Liedewij speelt met Jule op de Mero en ik ga met Frederique, Kathelijn en Mats naar de kant. Dan kunnen zij mooi op het pleintje rennen en hebben ze ook even de ruimte gehad. Ondertussen kan ik nog wat schoolspullen van de Mero kopiĂŤren. Rond vijf uur gaan we terug naar de boot. De borrel is bij ons en ik wil nog even de boot klaar maken voor iedereen komt. Als ik de boot opgeruimd heb roepen Marieke en Rommy mij op om hen op te halen. Even later komen de Mero en de Annalena aan boord. En nog wat later komen Freek en Willeke aan boord. De echte deze keer. Voor de kinderen ga ik pannenkoeken bakken en daarna lusten de volwassenen eigenlijk ook wel pannenkoeken. Dus we bakken nog een keer rond. Ondertussen heeft Coen contact met de Marmira Fenna. Victor en Dorette zijn de kant op geweest en ze komen er achter dat hun opstapper van boord is gestapt en naar huis is gevlogen. Bij hen aan boord ontbreekt gelukkig niets, maar ze zijn wel even uit het lood geslagen hierdoor. Ze drinken uit pure schrik een biertje mee en zo zit onze kuip knap vol. Erg gezellig. Tegen een uur of tien gaat iedereen naar het eigen schip. Gerard en Rommy blijven gezellig nog even. Kunnen we nog even als vanouds samen een borreltje pakken.
Woensdag 29 mei Rond acht uur komen we het bed uit. Frederique, Kathelijn en Mats liggen in het vooronder te kletsen en Liedewij ligt nog op een oor. Zodra ze wakker is loopt ze een beetje schuchter naar voren. Ze wil er ook graag bij zijn. De kinderen willen gaan spelen, maar wij houden dat tegen. We willen naar Hamilton met onze meiden en graag op tijd op pad. Als we ontbeten hebben breng ik Mats naar de Mero terug. Met Coen en Jasmin hebben we het over vanavond en met zijn allen eten. Gerard zou misschien nasi maken, maar dat was allemaal nog in de idee-fase. Met Coen vaar ik even een rondje om te kijken wat iedereen wil en we besluiten dat we het liever wat uitstellen. Ik breng Coen weer terug en dan gaan we met ons vijven naar de kant. Eerst kopen we nog buskaarten in het postkantoor en als we bij de bushalte staan komt meteen de bus. Met de bus zie je meteen wat van het eiland. Dat is mooi meegenomen. Het lijkt wel of er geen ‘buiten de bebouwde kom’ is. overal langs de weg staan huizen. Het ziet er allemaal even mooi uit. We stoppen bij de zoo. Ook het aquarium is hier en daar beginnen we de excursie. We zien vooral vissen die we de afgelopen maanden in het wild hebben gezien, op een octopus en murene na. De kinderen vinden het heel leuk. Daarna komen we buiten waar de ‘grote’ dieren zijn. Er lopen heel oude schildpadden rond en ze hebben flamingo’s, een reuze varaan en rode ibissen. En wie komen we ook tegen in de dierentuin, Gerard en Rommy. Die mensen volgen ons ook overal. Wel heel grappig. We praten even en we gaan weer verder. Als we door de zoo heen zijn stappen we op de bus. We kunnen hem net pakken dus we zijn weer erg efficiënt. We stappen uit op het busstation in Hamilton. We zijn even op zoek naar de goede weg, we hebben namelijk nog geen stadsplattegrond. Juist als we een mall binnen willen lopen komen we Freek en Willeke tegen. Het is een kleine wereld en zeker op Bermuda.
Natuurlijk even praten en dan gaan we ieder onze weg weer. We gaan op zoek naar een supermarkt want het is lunchtijd en we hebben honger. De stad op zich doet ons eerlijk gezegd weinig. Het meest grappige zijn de mannen in pak met een bermuda aan, hoge kniekousen en lakschoenen. Verder is de stad behoorlijk saai. We vinden een mooie supermarkt waar we onze lunch bij elkaar zoeken. Dan gaan we via de kathedraal, waar we Gerard en Rommy weer zien, naar de ferry. Die brengt ons naar de Naval Dockyard. Hier komen de cruiseschepen en heel verassend, er is een shopping mall, er zijn restaurantjes en andere activiteiten voor de cruisepassagiers. Vroeger was het hier een echte marinebasis. De gebouwen die er nog staan zien er ook zo uit en zijn wel heel mooi om te zien. Er is ook een jachtwerfje, wat weer op belangstelling van ons kan rekenen. Er staat een mooi ‘project’ op de kant. Een Amerikaans jacht wat voor ons gevoel erg goedkoop wordt aangeboden. De fantasie gaat met ons op de loop, maar we komen weer snel bij onze positieven. We willen met de kinderen gaan Fungolfen. Als we vragen wat het kost merken we dat hier ook met de Bermuda-slag gerekend wordt. Laat maar. We gaan maar een pilsje drinken in een voormalige kantine van de marine. Het is een heel mooi pand en ze verkopen er eigen gebrouwen bier. We zitten even lekker en we snoepen wat frietjes en de kinderen drinken lekker cola. Marieke en ik pakken een pilsje. Dan vinden we het mooi geweest en gaan we naar de ferry. We pakken de ferry direct naar St George, dan zijn we ineens bij de boot. Bij de ferry komen we Freek en Willeke weer tegen. Samen gaan we terug. Op de ferry zijn de kinderen helemaal wild van de wind over het dek helemaal boven op. Ze springen en dansen, maar onder hen is de brug. Met enige moeite krijg ik hen tot bedaren. De ferry gaat keihard en het schiet lekker op naar St George. Eenmaal daar lopen we de Mero en de Marmira Fenna tegen het lijf.
Tenminste spreekwoordelijk, want zij zitten op een terras aan de koffie. Even praten natuurlijk, maar dan lopen we weer verder, want we moeten nog boodschappen doen voor vanavond. Terug op de boot kijken we even naar de gribfiles. Het ziet er naar uit dat morgen een goede dag is om te vertrekken. We bedenken of het een goede tactiek is, want er zit nog zeker 24 uur windstilte in de voorspelling. We gaan even kijken wat de Faia Lobi van het weer vindt. Zij zijn ook behoorlijk ervaren en het is wel fijn om even te vergelijken met hun ideeĂŤn. Ik vaar er heen met de dinghy en even later zit ik bij Theo en Michelle aan een lekker koud pilsje. Het grote voordeel van overleg rond borreltijd. Zij willen op zondag en hopen dat dat gunstiger is. Onze redenatie kunnen ze wel volgen, maar zij hebben meer tijd waardoor het makkelijker is om nog even te wachten. We maken een soort halve afspraak over een netje en dan ga ik weer terug. Nadat ik gegeten heb ga ik op de Mero vertellen dat we morgen vertrekken. Ook zij hebben zondag in gedachten, dus we gaan niet samen terug. Jammer, maar het zij zo. Dan ga ik nog even langs de Annalena om hetzelfde te vertellen. Ik drink aan boord nog een whisky en we praten nog even. Dan ga ik weer terug naar onze boot. Vanavond maar op tijd naar bed. Morgen varen we weer uit.
Donderdag 30 mei Tijd:22.50 UTC Positie:32°43 N en 064°17 W Afgelegde afstand: 29 mijl Nog te gaan: 1852 mijl
Mop van de meiden Wat is het verschil tussen een bakker en een mat? ….. Een bakker moet vroeg opstaan en een mat mag blijven liggen Scheepsjournaal Het is zover. We gaan Bermuda verlaten en gaan koers zetten richting Europa. Bas en ik slapen alle twee tot laat en daardoor krijg ik het idee dat ik moet haasten, want ik wil nog een was draaien, we moeten nog boodschappen doen, even olie bij de motor, de jerrycans vastzetten, de grabbag pakken, de buitenboordmotor moet naar binnen en nog veel meer van dit soort klusjes. Ook komen Gerard en Rommy straks nog even op de koffie. Dus we hebben alweer een dagprogramma voordat we vertrekken. Na de koffie ga ik op weg. Eerst de was bij de wasserette in de machines doen en ondertussen dat die draait ga ik boodschappen doen. We hebben niet veel nodig, want we hebben hele goede inkopen gedaan in Fort Lauderdale. Daar ben ik hier wel weer blij mee, want om een idee bij duur te hebben. Een halve liter yoghurt kost $ 10.-, een pak houdbare melk $ 5.- en bananen kosten ook meer dan $ 5.- per kilo. Mijn boodschappenkarretje hoeft gelukkig niet vol! In de supermarkt kom ik Coen en Mette nog tegen en ik geef ze het kaartje van de wasserette. Ook Rommy komt de supermarkt in en zegt mij dat zij misschien ook vandaag weggaan. Ze moet nog even overleggen met Gerard. Wat zou dat gezellig zijn. Mijn boodschappen worden ondertussen ingepakt en ik geef mijn laatste penny’s aan de mevrouw die dat heel nauwgezet doet.
Ik roep Bas ondertussen op en hij komt met de dinghy naar de kant om de spullen op te halen. Hij gaat de meiden onder de douche zetten en ik ga de was halen. Wat een verrassing, daar is Rommy ook, we kletsen wat en lopen uiteindelijk samen terug naar het dinghydock. We hebben het over Bermuda. Het is hier echt heel mooi, maar we delen de mening dat Bermuda wel boeit, maar niet bind! Het ligt misschien aan ons gemoed en het feit dat we met een been al bezig zijn met de oversteek, maar voor ons gevoel ontbreekt er iets. We kunnen er de vinger niet op leggen! De was wordt aan de waslijn opgehangen en de boot ziet er niet uit alsof we op het punt staan te vertrekken. Om ons heen wordt het langzamer leger. Er vertrekken vandaag veel schepen. De schepen die blijven, wachten tot zondag en pakken het volgende weergat. Ik krijg de kriebels van al die vertrekkende boten en wil zelf ook wel gaan. Ik ben er klaar voor. De meiden kijken een filmpje en wij ruimen op. Dan staan Gerard en Rommy op de boot en heb ik nog geen koffie klaar. Ik smeer rozijnenbrood met boter en bruine basterdsuiker. Dat smaakt erg lekker. Ik laat de koffie aan mij voorbij gaan. De meiden krijgen nog een cadeautje van Rommy. Zo ontzettend attent. Na de koffie doe ik de afwas en Bas is buiten in de weer. Hij wordt gek van mij, want ik vraag om de paar minuten, ben je al klaar? Moet je nog veel? Uiteindelijk roept hij dat ik hem aan het opjagen ben. Ik houd dan maar wijselijk mijn mond. Als we klaar zijn gaan we nog lekker douchen. Zo kunnen we fris op pad. Eerst even diesel en water tanken en helemaal vol gaan we uitklaren. Na de woorden “you are clear to leave the harbour and have a safe journey� van Radio Bermuda laten Bermuda met Blof (hier aan de kust) achter ons. Ik heb een brok in mijn keel. De koers is weer aan de wind. Het lijkt wel alsof wij er een abonnement op hebben.
De zee is gelukkig rustig en we glijden door het water. Het waait 12 knopen en we lopen rond de 5 knopen. Het is belangrijk om snelheid te houden, want we willen de wind die over twee dagen in het gebied boven ons ligt oppikken. We houden het goed in de gaten, want anders moet de motor aan. Dat willen we zo lang mogelijk uitstellen, want midden op de oceaan zit geen pompstation om bij te tanken. De weersvoorspellingen voor de komende week zijn rustig en we hopen dat we er goed mee vooruit te komen. Het is altijd maar weer afwachten. We doen vanmiddag niet zo veel. Ik heb vanmorgen een pleister geplakt en heb last van hoofdpijn en ben moe. Ik vraag me af of het door de pleister komt. Na een uurtje niks op de bank gaat het weer goed. Kathelijn (Mirabella) en Liedewij (Ken) hebben heel de boot overhoop gehaald en spelen met de knuffels en barbies. Ze gaan helemaal op in hun spel. Frederique leest een boek en Bas houdt de wacht. We krijgen een berichtje dat de Annalena door een vastzittend anker pas zondag uitvaart. Wat een balen, wat jammer dat we al weg zijn, want anders had Bas er met de duikset naartoe kunnen duiken. Hij heeft er de pest is. We roepen ze nog op op de marifoon, maar we zijn al te ver weg. Daarna melden we ons op radionetje en geven we onze positie door. We eten buiten in de kuip (macaroni met rode saus) met het zonnetje in de rug. Na het eten pikken we nog een mooie ronde fender uit water. Deze stond nog op het lijstje. De meiden gaan nog even verkleden en wij zitten buiten in de kuip. Zo gaan we de avond in op de Mare Liberum.
Vrijdag 31 mei Tijd:19.30 UTC Positie:33°57 N en 062°45 W Afgelegde afstand: 136 mijl Nog te gaan: 1745 mijl Mop van de meiden (Kathelijn) Twee aardappels lagen in de winkels. De ene zei: “hoe gaat het met je broer?”. Zegt de ander: “slecht, hij zit in de aardappelpuree. Gisterenavond had Bas het idee om de achtertent op te zetten. Het is in de kuip dan minder koud en het houdt de wind mooi buiten. Ik vroeg hem nog waarom hij dat zou doen, want het is niet echt sportief en ging vervolgens beneden lekker onder mijn dekbedje liggen! Hij moest erom lachen, want ik vond het niet sportief, maar kroop wel beneden onder mijn dekbedje. De achtertent stond er dus snel op en het heeft de kou echt weggehouden. Ook hebben we daarna onze eerste dolfijnen gezien. Het was al donker, dus we zagen alleen de schaduwen, maar we hoorden ze heel goed. Leuk. We hebben de serie Homeland gekeken. We hebben jammer genoeg alleen seizoen 1 bij ons. Dus straks maar eens op zoek naar een andere leuke serie. Bas heeft mij de hele nacht laten slapen. Ik denk dat hij lekker lag in de tent! Iedereen om mij heen was vanmorgen al wakker, de tent was er al af en het zonnetje scheen lekker in de kajuit.
De motor is vannacht weer aangegaan, want we hebben bijna geen wind. Na het ontbijt hebben we weer een weerbericht binnengehaald en nu lijkt het erop alsof we wel heel weinig wind gaan krijgen. Laten we hopen dat het meevalt en we toch wat mijlen kunnen maken. Straks maar weer eens een weerbericht binnenhalen. Met deze wind (3-6 knopen die schuin van achteren binnenkomt) is het moeilijk om de zeilen goed zetten. Ze blijven niet vol. We zetten ze eerst alle twee over stuurboord, dan gaat de genua met een boom naar bakboord, dan weer zonder boom over stuurboord en zo staan ze nu nog. De genua klappert nog weleens. We hopen maar op wat meer wind en dat we snel de stroming oppikken, want de mijlen die je daarmee maakt krijg je cadeau! Op de AIS zien we de hele tijd andere boten. De Abel en de Spray liggen naast ons en de Bella ligt achter ons. We hebben ’s avonds altijd even contact met elkaar met de SSB. Er zijn bijna geen golven en dus de boot beweegt ook niet veel. We kunnen dus alles doen, dus ook school. Hier zijn we de hele ochtend mee bezig geweest en Bas is ondertussen nog even gaan slapen. Na de lunch spelen Kathelijn en Liedewij volop met de verkleedjurken, knuffels en barbies. Frederique leest een boek, Bas zit buiten en ik ben bezig om foto’s in de scheepsjournalen in te voegen. Het is gezellig aan boord. Hoog tijd om dadelijk samen even te borrelen.
Zaterdag 1 juni Tijd:22.20 UTC Positie:35째39 N en 060째25 W Afgelegde afstand: 288 mijl Nog te gaan: 1593 mijl Mop van de meiden (Liedewij) Drie koeien zaten in de wei en die papa en dat kindje vechten ennum enneee de papa zei het is overmorgen en het kindje zei het is morgen ennnnnnennnn toen kwam de moeder die zei niet ruziemaken en ook niet vechten ennnum. Scheepsjournaal Na het eten van gisteren zagen we op de windmeter dat de wind aan het toenemen was naar 6,7,8 en soms 9 knopen. Hoog tijd om te kijken of we met de cruising chute (dat is een heel groot vrijhangend zeil die met weinig wind toch voor de nodige snelheid kan zorgen. Eens zien wat er gebeurd. We zetten de cruising chute samen en kijken hoe hij staat. Hij blijft niet vol staan en we lopen dan toch maar een knoop of 4 soms een kleine 5. De wind is nog niet stabiel. Wij vinden dat voor nu te langzaam. We willen namelijk zo snel mogelijk dit windstille gebied uit. Dus starten we de motor weer. We krijgen nog wel een welgemeend advies dat we zuinig moeten zijn met onze diesel! Dat zijn we zeker wel, maar het oppikken van de wind die noord van ons ligt is toch ook wel heel belangrijk! Dus we gaan met de motor de avond in. De achtertent wordt weer opgezet en dat maakt het lekker aangenaam.
We hebben een rustige nacht gehad en met meer dan 6 knopen varen we omhoog. Rond een uur of 8 gaat dan toch eindelijk de cruising chute omhoog en hebben we genoeg wind om te kunnen zeilen. Het zeil staat goed en ondanks dat we maar heel weinig wind hebben, lopen we toch rond de 6 knopen. Daar tekenen wij voor. Als ontbijt eten Bas en de meiden een eitje. Ik sla over, want ik wil zuinig zijn met onze voorraad. Nu hebben we vast van alles genoeg, maar toch. Op de heenweg heb ik daar helemaal niet over nagedacht, maar nu houd ik er wel rekening mee. Denk dat het komt, omdat we niet weten hoe lang we over deze trip gaan doen. Na het lekkere ontbijtje heb ik met de meiden school gedaan en is Bas nog even een paar uurtjes gaan liggen. Voor ons een hele nieuwe ervaring om dat te kunnen doen. Meestal ligt de boot te schuin, schommelen we te veel of voelt iemand zich niet lekker. Liedewij wil ook graag lezen dus ik ga met haar lezen. Nou ja lezen, ze wil graag voorgelezen worden en wijst af en toe een letter aan. De andere twee werken veel zelfstandig. Als we klaar zijn met school gaan we een potje kaarten en ondernemen we een poging om Monopoly te gaan spelen. Ik heb dit vroeger zo ontzettend veel gespeeld, maar ben alle spelregels vergeten. Die uitleggen aan een 4,6, en 7, jarige blijkt iets te veel. Dan is Bas ook wakker en gaan we lunchen. Op Bermuda heb ik appelflappen uit de vriezer gekocht en we gaan eens zien of die lekker zijn. Ze zitten allemaal aan elkaar geplakt. Het losmaken is dan ook wel een werkje, maar ze smaken er niet minder om. Lijn en Lied spelen verder de hele middag met Lego Friends. Frederique is waar ze het liefste is, achter een boek aan het lezen. Bas en ik zijn ondertussen alleen nog maar met de wind, het weer en gribfiles bezig. Wat is nu een goede tactiek. We kijken regelmatig, zeg maar bijna de hele tijd, op de plotter. We zien dat we regelmatig boven de 6.5 lopen en dat we de stroom mee hebben.Fingers crossed voor de rest van de week/weken.
In mijn hoofd ben ik constant aan het rekenen. Dat doe ik altijd als we aan het oversteken zijn. Hoeveel mijl moeten we nog? Hoeveel hebben we in welke tijd afgelegd, wanneer zijn we er dan? Hoeveel procent zit er al op? Het berekenen van percentages geeft inzicht. We hebben al meer dan 1/10 erop zitten. Als ik het morgen uitreken dan al meer dan 1/7. Kijk daar word ik vrolijk van. Rond vijf uur borrelen we buiten. We hebben als snack gebakken banaantjes. Bij Lijn komt er een banaantje vast in haar keel. Ze loopt rood aan en we moeten haar goed kloppen. Ze is er erg van geschrokken en kruipt even helemaal bij Bas weg. Om 17.30u hebben we via de SSB contact met een viertal boten om ons heen. Even horen hoe het hen vergaat. Ook luisteren we naar het Nederlands netje om 18u. We horen stemmen, maar kunnen er niks van maken. Wat ontzettend jammer. Zo balen dat de schroeven van de aardplaat afgebroken zijn en wij dus geen aardplaat meer hebben. Echt heel irritant. We doen het er maar mee. Op het diner staat vandaag zuurkoolstamppot met een Amerikaanse rookworst. Die rookworst smaakt eerder naar een Duitse grillworst. De zuurkool valt niet erg in de smaak. De appelmoes gelukkig wel. Liedewij weet ook nog even te melden dat de appelmoes gemaakt wordt van moes en appels. We eten een vanilletoetje. Ze zeggen unaniem dat ze dit lekkerder vinden dan chocoladetoetjes. Als ik dat geweten had. Waarom hebben jullie dat niet gezegd? Waarom heb jij dat niet gevraagd. Tsja‌. We gaan de avond in met de cruising chute op. Het weer is zo rustig dat we dat met dit weer wel durven. Gisteren hebben we hem in het donker ook naar beneden gehaald en dat ging ook moeiteloos. Dadelijk de meiden naar bed en dan kunnen wij weer een aflevering van Homeland kijken (nu hopelijk zonder in slaap te vallen). Nu eerst maar eens een weerbericht binnenhalen.
Tot slot: Cruising Chute We hebben het al eerder gehad over de zeilvoering. Een zeil wat door oms het minst gewaardeerd werd bij vertrek was onze spinnaker. In onze ogen een zeil wat bewerkelijk is en veel aandacht tijdens het zeilen nodig heeft. Onderweg hebben we met andere zeilers het over spinnakers en gennakers gehad. En zo leerden we gaandeweg dat we een cruising chute hebben. Met wat uitleg over hoe we het zeil konden gebruiken en natuurlijk Google konden we er mee aan de slag. Het is een zeil dat thuis hoort tussen de spinnaker, gennaker, asymetrische spinnaker en een halfwinder. Hoe meer we het zeil gebruiken, hoe meer we het gaan waarderen. We zeilen er mee van voor de wind tot halve wind (schijnbare wind zelfs tot 70°) en dan geeft dat zeil alleen meer voortstuwing dan de genua en het grootzeil. De schootvoering is deels zoals bij de spinnaker. Een schoot loopt buitenom naar het achterschip en de loefschoot komt via een blok op het boegbeslag. Hierdoor heeft het veel van een gennaker, maar wij hebben niet zo’n kek boegsprietje. Af en toe bij wind van achter zeilen we het zeil als een spinnaker, dus met de spinnaker boom aan loef en de schoot van het boegbeslag naar achter. Al met al is het een zeil met veel functionaliteiten en zeker tot windkracht 4 heel veel toegevoegde waarde. Bijzonder hoe je zo’n zeil wat je bij vertrek nauwelijks kende, nu niet meer thuis zou willen laten. Op het moment van schrijven lopen we 7 knopen met windkracht 3-4 halve wind. Gas er op.