Ruimte en verbinding

Een bijdrage van: Miranda Beene, docent levensbeschouwing en leerlingcoördinator mavo, teacher leader identiteit en burgerschapsvorming.

Toelichting: vanuit haar rol in de werkgroep Identiteit en Burgerschap Bonhoeffer-breed heeft Miranda bij het kunstwerk een inspiratietekst geschreven.

Een paar maanden geleden liep ik in een straat waar ik een ‘huh?’-momentje kreeg. De straat was versierd met oranjevlaggetjes voor het WK voetbal en daarnaast was de kerstversiering met alle lichtjes ook rijkelijk aanwezig. Het flitste van alle kanten. Het kwam van alle kanten binnen. Ik had even een momentje nodig om de verbinding te leggen. De verbinding tussen verbondenheid vanwege het WK en een lichtpunt zijn voor de ander. En mijn ‘huh?’-moment veranderde in een moment van verwondering. Wat mooi dat dit zo bij elkaar komt, bedacht ik.

Het kleurrijke kunstwerk ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van Carmel hangt in onze school dicht bij het grote raam, waar het zonlicht verbinding zoekt met het kunstwerk en het glas in lood in de ramen. Ik kan daarbij ook de verbinding met onze school en mijn locatie maken. Het Bonhoeffer College locatie Van der Waalslaan staat voor leuke uitdagingen. Terwijl we bezig blijven met het ontwikkelen

Inspirerende verhalen en gesprekken uit Carmelscholen van het onderwijs, gaan we in de nabije toekomst ook beginnen met vernieuwbouw. Daarin staat de verbinding centraal. Verbinding met verschillende leerlagen en niveaus, verbinding met vakken, maar ook de verbinding met de buitenwereld, doordat er in het ontwerp veel aandacht is voor lichtinval en contact tussen binnen en buiten. Het ontwerp is gemaakt met de missie en visie van onze school in het achterhoofd. Ons motto is: ‘Ruimte om je eigen koers te bepalen’, met als ondertitel: ‘Geef aandacht’, groei naar wie je bent en geniet van je expeditie’. Die ruimte kan alleen ontstaan als we ons verbinden met elkaar. Soms gaat het goed, soms wat minder, soms past het, soms ook niet. Soms mopper je, soms denk je ‘huh?’, soms kom je in verwondering. Eigenlijk is het als kerstversiering tussen de oranjevlaggetjes.

Ruimte en verbinding vragen van ons als personeelsleden, als mensen, dat we de ander zien en dat de ander zich gezien voelt. Niets meer en niets minder. Dat zit voor mij in het kunstwerk. De zon laat het kunstwerk leven. Dat is de wisselwerking. Soms zijn wij de zon, soms zijn de leerlingen de zon. Dit merk ik ook als leerlingcoördinator. De verbinding met elkaar, collega’s, ouders en leerlingen kan ervoor zorgen dat ergens een ander licht op valt, waardoor we het anders gaan zien en een beweging kunnen maken. Naar elkaar toe, niet van elkaar af.

Tijdens de jubileumweek afgelopen jaar heb ik in mijn lessen levensbeschouwelijke vorming een relatie proberen te leggen tussen twee inspirerende theologen: Titus

Brandsma en Dietrich Bonhoeffer, de naamdrager van onze school. Tijdsverwanten van elkaar. Ieder inspirerend vanuit hun eigen wereld, bij hun eigen gedachtegoed blijvend door te kiezen voor de mens tegenover hen. Zelfs ten tijde van hun beider gevangenschap hebben zij de ruimte gevonden om er te zijn voor de ander, door in verbinding te blijven gaan. Daarom past het glaskunstwerk zo goed bij onze school.

Ik eindig met een bekend citaat van Bonhoeffer: ‘Es gibt kaum ein beglückenderes Gefühl, als zu spüren, dass man für andere Menschen etwas sein kann.’