252
บทเทศน์ปี C
บทรำพึงที่ 1 ข้อรำพึงที่หนึ่ง วิถีชีวิตของธรรมทูต คำสั่งสอนที่พระเยซูเจ้าประทานแก่ศิษย์ 72 คนนี้เกี่ยวข้องกับวิถี ชีวิตมากกว่าสาระที่พวกเขาต้องเทศน์สอน คริสตชนต้องนำคำสั่งสอน ของพระคริสตเจ้ามาใช้เป็นหลักในการดำเนินชีวิตก่อนจะนำไปเทศน์ สอน ผู้อื่นจะเห็นคำสั่งสอนของคริสตศาสนาได้จากวิถีชีวิตของคริสตชน พวกศิษย์ถูกส่งออกไปเป็นคู่ๆ เพื่อว่าการแบ่งปันและเกื้อกูลกัน ระหว่างพวกเขา จะเป็นพยานยืนยันถึงความรักเมตตาตั้งแต่ก่อนที่เขาจะ เทศน์สอนเรื่องความรักเมตตา พวกเขาต้องไปพร้อมกับความอ่อนโยน และไร้เดียงสาของลูกแกะ มากกว่าทำตัวลับๆ ล่อๆ และใช้ความรุนแรง เหมือนสุนัขป่า คำทักทายของเขาจะต้องเป็นคำอวยพรให้เกิดสันติสุข ปริมาณข้าวที่จะต้องเก็บเกี่ยวมีมากจนพันธกิจนี้กลายเป็นเรื่องเร่งด่วน และทำให้พวกเขาไม่สามารถเสียเวลาทักทายผูใ้ ดตามทาง และเขาไม่ควร รีรอเมื่อประชาชนในที่ใดไม่ยอมรับเขา เขาควรรีบออกจากที่นั่นและ เดินทางไปยังสถานที่อื่นต่อไป เขาต้องแสดงความวางใจในพระเจ้าก่อนจะกล่าวถึงพระองค์ ดังนั้น เขาต้องเดินทางโดยไม่มีถุงเงิน หรือย่าม หรือรองเท้า และวางใจ อย่างสิ้นเชิงว่าพระเจ้า และคนน้ำใจดีทั้งหลาย จะมอบปัจจัยที่จำเป็นแก่ ชีวิตให้เขา ชีวิตในทุกระดับของเขาควรประกาศถึงพระเจ้า ผู้ทรงตอบสนองความต้องการของเราได้อย่างเพียงพอ ผู้ที่เราสามารถไว้วางใจให้ จัดหาสิง่ จำเป็นสำหรับเรา และผูท้ ม่ี คี วามรักอันแท้จริงและเร่งด่วนต่อเรา