บทเทศน์ปี C
247
ขณะที่พระเยซูเจ้าไม่ได้รับการต้อนรับตามทางที่เสด็จไปยังกรุง เยรูซาเล็ม มีใครคนหนึ่งเสนอตัวรับใช้พระองค์อย่างใจกว้างและปราศจากเงื่อนไข เราคงคาดหมายว่าพระเยซูเจ้าจะยอมรับข้อเสนอของเขา ทันที แต่แทนที่จะแสดงความกระตือรือร้นกับกระแสเรียกของบุคคลนี้ พระเยซูเจ้าทรงชี้ให้เขาเห็นความยากลำบากต่างๆ พระองค์ทรงกระทำ ตรงกันข้ามกับนักโฆษณาในยุคของเราที่โฆษณาผลิตภัณฑ์ของตนจนถึง กับปิดบังข้อบกพร่องของผลิตภัณฑ์นั้นๆ ... พระเยซูเจ้าไม่ทรงพยายาม แสวงหาศิษย์ด้วยวิธีการใดๆ ... ตรงกันข้าม พระองค์ทรงเน้นเรื่องความ ยากลำบากที่ผู้ติดตามพระองค์จะต้องเผชิญกับการขาดความสะดวก สบาย กับความยากไร้ และขาดความมั่นคง ข้อความนี้เผยให้เห็นว่าพระเยซูเจ้าทรงกำลังคิดอะไรขณะทรง เดินทางไปยังกรุงเยรูซาเล็ม พระองค์กำลังเสด็จไปรับชะตากรรมอันน่า เศร้า ผู้ใดติดตามพระองค์ก็ควรคาดหมายว่าจะถูกปฏิเสธเช่นเดียวกัน ... เราอาจรำพึงภาวนากับชีวิตเร่ร่อนไร้ความมั่นคงของพระเยซูเจ้า “คน พเนจร” ที่ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง ไม่มีอาหารรออยู่ข้างหน้า! ชีวิต มนุษย์จะยากลำบากมากถ้าเขาไม่มีที่พักอาศัย หรือมีที่นอนให้เขานอน หลับพักผ่อน ในบางคืน หลังจากเหนื่อยมาแล้วทั้งวัน สภาพเช่นนี้คง บั่นทอนจิตใจของพระเยซูเจ้ามาก พระองค์ถึงกับตรัสว่าแม้แต่สัตว์ป่า ยังมีที่พักพิงที่ทำให้มันรู้สึกอบอุ่นปลอดภัย... พระเจ้าข้า โปรดประทานความกล้าหาญแก่ข้าพเจ้าในยามที่ ข้าพเจ้าเผชิญกับความเหนื่อยล้าทางกาย หรือทางใจ “ข้าพเจ้าจะติดตามพระองค์ไปทุกแห่งที่พระองค์จะเสด็จ” ... ชายคนนี้ ก ล่ า วถ้ อ ยคำนี้ โ ดยไม่ รู้ ว่ า ทางเดิ น ของพระเยซู เ จ้ า กำลั ง นำ พระองค์ไปยังเนินเขากลโกธา – แต่เรารู้... เรารู้ด้วยว่า “อาศัยพระทรมาน และไม้กางเขน เราจะไปถึงสิริรุ่งโรจน์แห่งการกลับคืนชีพได้” ... เยรูซาเล็มเป็นแสงสว่างที่ส่องลงมา บนความทุกข์ยากของเรา...