244
บทเทศน์ปี C
พระองค์ทรงตั้งพระทัยแน่วแน่จะเสด็จไปกรุงเยรูซาเล็ม “ตั้งพระทัยแน่วแน่” แสดงออกถึงการกระทำบางอย่างที่ต้องใช้ ความกล้าหาญ ... อาจกล่าวได้วา่ พระเยซูเจ้าทรงกัดฟันเริม่ ต้นเดินทางไป ยังเมืองทีพ่ ระองค์จะต้องไปสิน้ พระชนม์ ... น้อยครัง้ ทีพ่ ระวรสารบรรยาย สภาพวิญญาณของพระเยซูเจ้า ดังนั้น จึงเป็นเรื่องแปลกที่เราได้เห็นว่าใน วันนั้น ในฐานะที่เป็นมนุษย์คนหนึ่ง พระองค์ทรงต้องเอาชนะความกลัว และรวบรวมความกล้าหาญทั้งหมดของพระองค์อย่างไร... เราต้องใช้เวลาสักครู่พิจารณาปัญหาที่เราประสบอยู่ในปัจจุบัน ร่วมกับพระเยซูเจ้า ไม่ว่าจะเป็นการสอบตก ความว้าเหว่ในหัวใจ ความ ขัดแย้งในชีวิตสมรส ความไม่มั่นคงของอาชีพ ทางตันที่ดูเหมือนไม่มีทาง ทะลุผ่านไปได้ การป่วยที่รักษาไม่ได้ หรือเมื่อเราเพิ่งจะสูญเสียคนที่เรา รัก เป็นต้น... แทนที่จะปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความผิดหวัง ทำไมเราจึงไม่ “ตั้งใจแน่วแน่” พร้อมกับพระเยซูเจ้า ว่าเราจะยืนหยัดต่อไปไม่ว่าจะเกิด อะไรขึ้น เหมือนกับผู้รับใช้พระเจ้า ผู้กล่าวว่า “พระเจ้าทรงช่วยเหลือ ข้าพเจ้า ... ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงเชิดหน้าเหมือนหินเหล็กไฟ และข้าพเจ้ารู้ว่า ข้าพเจ้าจะไม่ได้รับความอับอาย” (อสย 50:7)... กรุงเยรูซาเล็มเป็นสถานที่ที่ไม่มีที่ใดเหมือนในโลก มีเนินเขาซึ่ง เป็นที่ตั้งของกางเขน ... มีคูหาฝังศพซึ่งความตายต้องพ่ายแพ้ ... สถานที่ ซึ่งพระเจ้าทรงร้องตะโกนว่าพระองค์กระหาย และทรงยินยอมให้น้ำแห่ง ชีวิตไหลออกจากสีข้างที่ถูกเปิดของพระองค์ ... ชีวิตคริสตชนคือ “การ เดินทางขึ้นไปยังกรุงเยรูซาเล็ม”... ทรงส่งผู้นำสารไปล่วงหน้า คนเหล่านี้ออกเดินทาง และเข้าไปใน หมู่บ้านแห่งหนึ่งของชาวสะมาเรียเพื่อเตรียมรับเสด็จพระองค์ แต่ ประชาชนที่นั่นไม่ยอมรับเสด็จ เพราะพระองค์กำลังเสด็จไปกรุง เยรูซาเล็ม