198
บทเทศน์ปี C
คริสตชนยุคต้นจดจำพระดำรัสสำคัญๆ ของพระเยซูเจ้าได้จน ขึ้นใจ และนำมาไตร่ตรอง และคิดถึงด้วยความรัก พระวาจาของพระเยซูเจ้าเป็นต้นกำเนิดของชีวิต และแรงบันดาลใจได้เสมอ ความเศร้ า เสี ย ใจเป็ น ประสบการณ์ ที่ เ ราทุ ก คนต้ อ งเคย ประสบ แต่ไม่ได้หมายความว่าเมื่อเราเศร้าใจหัวใจของเราต้องตายไป ด้วย ชาวตะวันออกมีสุภาษิตที่กล่าวว่า เราไม่สามารถห้ามนกแห่งความ เศร้าบินข้ามศีรษะเรา แต่เราสามารถป้องกันไม่ให้มันเข้ามาสร้างรังใน ผมของเรา เมื่อเราสูญเสียบุคคลที่เรารัก เราจะถูกดึงเข้าไปหาความเศร้า เพราะเมื่อคนที่เรารักจากเราไป ส่วนหนึ่งของหัวใจของเราก็จากไปด้วย เราเศร้าใจทีเ่ ราขาดคนทีเ่ รารักไปชัว่ คราว หรือบางครัง้ เราเสียใจกับความ ล้มเหลว จนกลัวที่จะเริ่มต้นใหม่ หรือเมื่อเราเคยถูกทรยศอย่างเจ็บปวด เราจะไว้ใจใครได้อีกหรือ บางครั้ง ความละอายใจหรือความรู้สึกผิดที่ ฝังลึกนั่นเองที่ดึงเราให้ลงไปสู่กลางคืนที่ไม่มีวันจบสิ้น เมื่อตัวตนภายใน ของเรารู้สึกว่าเราถูกส่งลงไปอยู่ในหลุมศพ เมื่อนั้นเราจำเป็นต้องได้ยิน เสียงขององค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสสั่งอีกครั้งหนึ่งแก่จิตที่ไม่มีวันชราของ เราว่า “โอ้ วิญญาณแห่งวัยเยาว์ เราบอกเจ้าว่า จงลุกขึ้นเถิด” บทสดุดีกล่าวไว้อย่างไพเราะว่า “แม้แต่ความมืดก็ไม่มืดสำหรับ พระองค์ และกลางคืนก็สว่างดังกลางวัน” ถ้าอาณาจักรแห่งความตายอัน มืดมิดไม่ถูกขับไล่ไปด้วยอำนาจปลุกชีวิตของพระเจ้า เมื่อนั้น ส่วนเล็กๆ ที่มืดในชีวิตก็ไม่ถูกขับไล่ไปเช่นกัน พันธกิจของพระเยซูเจ้าคือยกคนที่ ล้มให้ลุกขึ้น คืนความกล้าหาญให้แก่หัวใจที่อ่อนกำลัง และเสนอโอกาส ฟื้นฟูชีวิต ในชีวิตนี้ ไม่มีการล้มครั้งใดที่เด็ดขาดจนเกินอำนาจของพระเยซูเจ้าที่จะทำให้ผู้ที่ล้มลุกขึ้นมาเริ่มต้นใหม่ ไม่มีสภาวะบาปใดที่หนัก จนเกินเอื้อมของพระหัตถ์อันบริสุทธิ์ และเมตตาของพระองค์ และไม่มี คำว่า “หมดหวัง” สำหรับผู้ที่เชื่อในพระเยซูคริสตเจ้า