บทเทศน์ปี C
187
ไม่ทำให้พระเยซูเจ้าต้องลำบากใจที่จะต้องเข้าไปภายในบ้านของคน ต่างชาติซึ่งชาวยิวถือว่ามีมลทิน ทัศนคติอันประเสริฐทั้งต่อพระเจ้าและ เพื่อนมนุษย์เช่นนี้จะพบได้ในตัวของบุคคลที่มองตนเองอย่างถ่อมตน เท่านั้น ถ้อยคำยอมรับความไม่สมควรของตนเองนี้ได้รับการยกย่อง อย่างสูงจากพระศาสนจักร จนถูกนำมาใช้ในพิธีกรรมขณะที่ผู้ร่วมพิธี มิ ส ซาเตรี ย มตั ว รั บ ศี ล มหาสนิ ท เราคงไม่ ส ามารถหาบทภาวนาใดที่ เหมาะสมไปกว่าบทภาวนาว่า “พระเจ้าข้า ข้าพเจ้าไม่สมควร ...” เรา ไม่ได้ต้อนรับองค์พระผู้เป็นเจ้าเพราะเราได้กระทำความดีจนสมควร ได้รับรางวัล ใครบ้างจะมีบุญจนถึงกับได้รับเอกสิทธิ์อันยิ่งใหญ่ในศีล มหาสนิทได้ เราเดินเข้าไปหาโต๊ะอาหารศักดิ์สิทธิ์นี้ในสภาพของคนที่อ่อนแอ เหนื่อยล้า และล้มลุกคลุกคลานระหว่างการเดินทางในชีวิต เพราะความ รัก องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงปรารถนาจะเป็นเพื่อนเดินทางของเรา และเพื่อน เดินทางก็หมายถึงบุคคลที่แบ่งปันอาหารของเขาให้เรากิน เพราะความขัดสนของเรา เราจึงมาขอรับอาหารและพละกำลัง ความรู้สึกว่าเราไม่สมควรต้อนรับพระองค์ไม่ได้ทำให้เราต้องการอยู่ ห่างพระองค์ เพราะเรามีความมั่นใจในพระวาจาของพระเยซูเจ้า “โปรด ตรัสเพียงพระวาจาเดียว แล้วจิตใจของข้าพเจ้าก็จะบริสุทธิ์” พิธีบูชา ขอบพระคุ ณ เป็ น การเฉลิ ม ฉลองพระวาจาของพระเจ้ า ที่ เ สด็ จ ลงมา อยู่ในชีวิตของเราเพื่อยกชีวิตของเราให้สูงขึ้น ด้วยการระลึกถึงการสิ้น พระชนม์และการกลับคืนชีพของพระเยซูคริสตเจ้า ใครสามารถได้รับ พระวาจาที่ชุบชู และรักษาเยียวยาวิญญาณเช่นนี้ได้ ... มีแต่คนที่เหมือน กับนายร้อยโรมันคนนี้เท่านั้น ... คนที่มีความมั่นใจเต็มเปี่ยม ประกอบ กับความเอือ้ อาทรอันละเอียดอ่อน และสำนึกอันลึกล้ำถึงความไม่สมควร ของตนเอง คุณสมบัติทั้งหมดนี้รวมกัน ... นั่นคือสิ่งที่พระเยซูเจ้าทรง เรียกว่าความเชื่อ ... และความเชื่อนี้ทำให้พระองค์ประหลาดใจ