บทเทศน์ปี C
175
ความขมขื่นในใจเป็นความมืดบอดที่ทำให้เราล้มลุกคลุกคลาน ตามทาง เอ็ตตี้ ฮิลซัม ผู้ที่เรากล่าวถึงเมื่อสัปดาห์ก่อน ได้ตั้งข้อสังเกต อย่างชาญฉลาดว่า ทุกอะตอมของความเกลียดชังที่เราเพิ่มลงไปให้โลกนี้ ทำให้โลกน่าอยู่น้อยลง บทเทศน์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นทางเลือก หนึ่งที่เราจะใช้มองชีวิต ตามแผนการเดิมของพระเจ้า พระองค์ทรง ต้องการให้มนุษย์ดำรงชีวิตตามภาพลักษณ์ของพระเจ้า อุดมคติของ พระเยซูเจ้าท้าทายเราให้ย้อนกลับมาสู่ความรักอันปราศจากเงื่อนไขของ พระบิดา ใครเป็นผู้ครอบครองส่วนลึกสุดของหัวใจ ถ้าพระคริสตเจ้า และ ความรักของพระองค์ เป็นบ่อน้ำที่เราตักน้ำขึ้นมาได้ เมื่อนั้น การตัดสิน และคำสนทนาของเราจะเต็มไปด้วยแสงสว่างของพระองค์ “คนดีย่อม นำสิ่งดีออกจากขุมทรัพย์ที่ดีในใจของตน ส่วนคนเลวย่อมนำสิ่งที่เลว ออกมาจากขุมทรัพย์ที่เลวของตน เพราะปากย่อมกล่าวสิ่งที่อัดอั้นอยู่ใน ใจออกมา”
ข้อรำพึงที่สอง เปโตรระลึกถึงเหตุการณ์ ข้าพเจ้าขอพูดบางสิ่งบางอย่างในแง่ดีเกี่ยวกับตนเองบ้าง ใครๆ ก็รู้ว่าข้าพเจ้าเป็นคนอารมณ์ร้อน และข้าพเจ้าก็ยอมรับ แต่ข้าพเจ้าก็พูด ได้ว่าข้าพเจ้าโกรธง่ายหายเร็ว และข้าพเจ้าไม่เคยเก็บความแค้นไว้ในใจ เป็นเวลานาน พระเยซู เ จ้ า ทรงรู้ ดี ว่ า จะทำให้ ข้ า พเจ้ า อารมณ์ ดี ไ ด้ อ ย่ า งไร พระองค์คงได้เห็นความหงุดหงิด และความโกรธทีส่ ะสมอยูใ่ นตัวข้าพเจ้า หงุ ด หงิ ด เพราะข้ า พเจ้ า อยากจะออกไป และทำอะไรบางอย่ า งเพื่ อ พระองค์ อะไรก็ได้ที่จะพิสูจน์ว่าข้าพเจ้าเหมาะสมกับตำแหน่งอัครสาวก ที่เพิ่งได้รับแต่งตั้งนี้ แต่ความโกรธค่อยๆ ผุดขึ้นมา ขณะที่ข้าพเจ้าฟัง