132
บทเทศน์ปี C
บทรำพึงที่ 1 ข้อรำพึงที่หนึ่ง สำนึกในบาป หลังจากได้รับการต้อนรับอย่างไม่เป็นมิตรจากประชาชนในเมือง นาซาเร็ธ พระเยซูเจ้าทรงเริ่มต้นพันธกิจเทศน์สอน และรักษาโรคตาม เมืองและหมู่บ้านที่ตั้งอยู่ตามชายฝั่งทะเลสาบ พระองค์ทรงได้รับการ ต้อนรับอย่างดี คนจำนวนมากพากันมาหาพระองค์ ถึงเวลาแล้วที่จะ ต้องเรียกบางคนให้มาเป็นศิษย์ในระดับใกล้ชิดมากขึ้น เพื่อคนเหล่านี้จะ สานต่องานของพระองค์เมื่อถึงเวลา ลูกามักบอกเล่าเหตุการณ์หนึ่งด้วย การเน้นที่ประสบการณ์อันลึกซึ้งของบุคคลหนึ่ง ในที่นี้ คือ ซีโมน เปโตร พวกเขาออกเรือหาปลามาแล้วตลอดคืนแต่จับปลาไม่ได้เลย แต่เมื่อพระเยซูเจ้าทรงขอร้อง พวกเขาก็หย่อนอวนลงจับปลาอีกครั้ง หนึ่ง และจับปลาได้จำนวนมาก สำหรับซีโมน เปโตร การได้เห็นแวบ หนึ่งของความยิ่งใหญ่ขององค์พระผู้เป็นเจ้า เป็นประสบการณ์ที่เขาแทบ จะรับไม่ไหว และทำให้เราคิดถึงประสบการณ์ของอิสยาห์ ที่ใช้เป็นบท อ่ า นที่ ห นึ่ ง ของวั น อาทิ ต ย์ นี้ อิ ส ยาห์ ไ ด้ สั ม ผั ส กั บ ความศั ก ดิ์ สิ ท ธิ์ ที่ ไ ม่ เหมือนใครของพระเจ้า และสัมผัสนี้ทำให้รู้สึกว่าตนเองเลวทรามและมี มลทิน ปฏิกิริยาของซีโมน เปโตร คือกราบลงที่พระชานุ (เข่า) ของ พระเยซูเจ้า และยอมรับว่าเขาไม่สมควรอยู่ใกล้พระองค์ “โปรดไปจาก ข้าพเจ้าเสียเถิด พระเจ้าข้า เพราะข้าพเจ้าเป็นคนบาป” บาปคือปัญหาสำหรับยุคปัจจุบัน ปัญหาที่ว่านี้คือคนส่วนใหญ่ ไม่ คิ ด ว่ า บาปเป็ น ปั ญ หา พระสงฆ์ ที่ ฟั ง แก้ บ าปจะนึ ก สงสั ย ว่ า มนุ ษ ย์