Salih Salihu
Rexhep Qosja. Isha i kufizuar, nuk kisha autorizime sa do të vendosja që shfaqja të anulohet dhe të kthehemi në Prishtinë. Shumë u brengosa dhe pas një kohe përsëri shkova te arkëtarja dhe e pyeta si është puna me buleta ajo përsëri mu përgjigj shumë dobët, janë shitur edhe 2 ose gjithsej 8 buleta. Buletëshitësja më preferoi që të shkoj në Ndërmarrjen e Pastrimit “Çistota” të Beogradit dhe ta kërkoj kryetarin e Sindikatës, i cili kishte qenë shqiptar. Ajo këtë propozim ma ofroi, për shkak se në këtë ndërmarrje punonin mbi 300 shqiptarë, dhe se ndikimi i kryetarit të Sindikatës së ndërmarrjes së sipërpërmendur te ta është shumë i madh, prandaj ndoshta do të ketë të interesuar për të ardhur në shfaqje. U trondita edhe më shumë kur kuptova se shqiptarët janë pastrues të Beogradit, kryeqytet i Jugosllavisë dhe kjo është një pasqyrë e gjendjes së mjerueshme të kombit tonë. Dola jashtë dhe hyra në një restorant që gjendej aty afër teatrit dhe porosita një kafe. Isha shumë i mërzitur. Pas disa minutave dikush pas shpine m’i mbylli sytë me duart e tija dhe më pyeti: “Gjeje se kush jam?” Unë i brengosur i thashë se edhe 3 ditë me mi mbajt sytë mbyllur nuk jam në gjendje që të zbuloj se kush je dhe ai atëherë më përqafoi dhe mua më ndriçoi para vetes. U gëzova shumë që u takova me shokun tim të shkollës fillore Vebi Abdiramanin, i cili një kohë të gjatë punonte në Beograd dhe kishte ndërmarrjen e tij në të cilën punonin mbi 600 shqiptarë nga Maqedonia dhe Kosova. Kjo ndërmarrje kryente punë nëntokësore të infrastrukturës së lagjeve të ndërtuara me ndërtesa të reja banimi dhe objekte afariste. I tregova se kemi ardhur në Beograd për të shfaqur shfaqje të dramës shqipe “Sfinga e gjallë” të autorit Rexhep Qosja, e cila ka përmbajtje dhe porosi patriotike për popullin shqiptar. Po ashtu i tregova se shumë jam i mërzitur për shkak 130