Penseelstreek77

De Penseelstreek Wijkkrant Hoogkamp * Sterrenberg * Gulden Bodem Arnhem

JULI 201 6 | NR. 77 | S TRAKKE PAKKEN

E x t ra d ik zo m e r nu m m e r

2 DE PENSEELSTREEK Nummer 77

Colofon

redactioneel

‘De Penseelstreek’ is de wijkkrant van wijkvereniging ‘De Penseelstreek’.

Verspreiding: 4x per jaar huis aan huis in de buurten Hoogkamp, Sterrenberg en Gulden Bodem te Arnhem. Oplage: 1950 ex.

Verspreiding:

Redactieleden:

Arno Vonk Mesdaglaan 36 06 81462782

Redactieadres:

E-mail:

Mesdaglaan 27 6813 GL Arnhem 026 4437663 redactie@penseelstreek.nl

Artwin Nuhn Maartje van den Berg Judith Klaasse Vincent Muller Reinier Zweers Valeri Berns Bert Krikke

Vormgeving: Nannieke Swart www.summit-web.nl Druk: GLD Grafimedia Advertenties: Christiaan van der Sanden 026 3708877 / 06 14477799 advertentie@penseelstreek.nl De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken in te korten of, in overleg met het bestuur, niet te plaatsen.

Bestuur wijkvereniging:

Secretariaat:

Paul Breuning (vzt) Mariette van Vlerken (secr) Hans Alink (penn.m) Frank Jibben Jeannine Witteveen Mark Elbers Bosboomstraat 17 6813 KB Arnhem bestuur@penseelstreek.nl 026 4435265

Lidmaatschap 2016: € 12,50 per gezin Donateur: minimaal € 12,50 per jaar Girorek.: NL67 INGB 0007 8197 30 Bankrek.: NL44 RABO 0303 9960 99 t.n.v. Wijkvereniging ‘De Penseelstreek’ te Arnhem

Door Artwin Nuhn, redactie

Strakke pakken Regelmatig zit ik bij Trix op het terras, zeker in de zomermaanden. Ik verbaas me dan telkens weer over wat er in pakweg een uurtje allemaal voorbij komt.

Horden wielrenners (opvallend vaak in roze trouwens), massa’s hardlopers (waar zijn de nordic walkers gebleven?), erg veel struise wandelkoppeltjes met bergschoenen en een half gevouwen kaart in de hand, fietsers van het type 60+ en het type campinggast, en colonnes veel te luidruchtige motorrijders die op 'mijn' terras neerstrijken voor appeltaart met slagroom en Icetea (en daar overigens net zo luidruchtig zijn als hun motoren). Mijn oma zou zeggen: "Tjonge, wat heeft Onze Lieve Heer toch een vreemde kostgangers".

Want mijn punt is dit: verreweg het meeste volk dat druk bewegend voorbij trekt doet dat niet uit louter recreatief oogpunt. Er wordt opzichtig bewogen.

Want zo tegen de zomer moet het vet eraf, worden de spieren strak getraind en de benen geschoren. Niet alleen de benen van vrouwen trouwens, ook die van wielrenners. Over dat laatste heb ik me altijd ontzettend verbaasd.

Maar daarover gaat het nu niet. Misschien moet iemand me daar later nog maar eens het nut van proberen uit te leggen. Hoe dan ook: in de zomer - zo zeiden we in de redactie tegen elkaar - werkt menigeen zich in het zweet om een appetijtelijk uithangbord van zichzelf te worden. Dat roept bij een weldenkend mens al snel vragen op. Waarom doen mensen dat überhaupt?

Waar komt die hang naar uiterlijk fysiek vertoon vandaan? Uit de tijd van berenvellen? Waarom doen zovéél mensen daaraan mee? Groepsgevoel? De behoefte aan zelfvertrouwen? Verkapte voortplantingsdrang? En welke rol speelt onmiskenbare uniformering van kleding daarin?

Deze en andere vragen inspireerden ons tot dit speciale zomernummer.

Een zomernummer dat nagenoeg helemaal is opgebouwd langs de lijn van het thema "Strakke Pakken" en breed is uitgewerkt. U leest over diepere onvermoede drijfveren in onszelf, over uniformen, over turnen onder de 12, over motorgekken, wielerfanaten, en de cosmetisering van de tandheelkunde.

En over nog veel meer. Misschien leuk om daarover op NextDoor eens een goed gesprek op te zetten...

We wensen u veel leesplezier. Oh, en natuurlijk een strakke zomer.

Redactie website: Noud van Zuijlen en Mariette van Vlerken E-mail webredactie: redactie@penseelstreek.nl

Bij de voorpagina

Website: www.penseelstreek.nl

‘Strakke pakken’ is het thema van dit nummer. En daarin mogen de fraai in pak uitgelijnde sporters natuurlijk niet ontbreken. Dus deden we een rondje velden en zalen en hadden keus te over. Dit is onze selectie: tennisster Floortje Pijl uit de Breitnerstraat (linksboven), ontzettend enthousiaste hockeyster Noemi Nieveen uit de Mesdaglaan (rechtsboven), Pjotr Hoeve uit de Nicolaas Maesstraat die op Aikido zit en al aardig wat bewegingen onder de knie heeft (linksonder), en SML-voetballer Kik Rademaker uit de Van Ruisdaelstraat die dol is op de bal (rechtsonder). Dank allemaal!

INLEVEREN KOPIJ Inleveren kopij uiterlijk vr. 30 sept. 2016.

Verspreiding volgende wijkkrant: 14 t/m 21 oktober 2016.

Het schema voor 2016 is op de website onder het menu wijkkrant te vinden.

Aanleveren kopij bij voorkeur per e-mail, anders op cd-rom, op Mesdaglaan 27.

Teksten graag in Word/Pages, digitale foto’s in een zo hoog mogelijke resolutie (300 dpi).

(Foto’s: Axel Nuhn )

Nummer 77 DE PENSEELSTREEK 3

van de bestuurstafel Door Paul Breuning, voorzitter wijkvereniging

Samenstelling bestuur

koop, weg te geven of een vakman geKandidaat-bestuursleden in rijen voor zocht? Zet een berichtje op NextDoor.

We hadden al “Hoogkamp Deelt” en de deur! Drommen jonge buurtbewoners die hun steentje willen bijdragen De Buurtpreventie, maar je krijgt de indruk dat NextDoor echt aanslaat. aan het woon- en leefgenot in onze Zo goed, dat je mailbox volloopt met wijk. Keuze te over in capabele bestuurders, penningmeesters enzovoort. berichtjes. Daar is wat aan te doen, door de vijver waarin je vist wat te beMis. Zo’n oproep in de Penseelstreek werkt dus niet. Wat wel werkt is men- perken, of door de mailtjes één keer per dag als een lijst op je scherm te sen persoonlijk vragen. Via via zijn krijgen. Nu kan het zijn dat u best we getipt op Mark Elbers en hij vond het leuk om ons bestuur te komen ver- wat hulp kunt gebruiken met het veranderen van die instellingen. Dat u sterken. Gezien zijn werkervaring en sowieso wat meer zou willen weten activiteiten in het verleden in de gevan de sociale media. Hoe je daarmeentepolitiek zal hij zich vooral bemee omgaat, wat je er wel maar vooral zighouden met de Wijkactieplannen en verdere contacten met de gemeente. niet aan moet toevertrouwen. Bij volWij zullen de jaarvergadering voorstel- doende belangstelling wil de wijkvereniging daarvoor een cursus van één len Mark te benoemen als vice-voorof twee avonden organiseren. Hebt zitter. Wij zijn nu heel blij met Marks toetreding, maar we hebben meer ver- u belangstelling, geeft u zich dan op sterking nodig. Hans Alink heeft meer bij Mariette van Vlerken, de secredan 20 jaar voortreffelijk werk gedaan taris van het bestuur: telefoon: 026 4435265, e-mail: bestuur@penseelals penningmeester en het wordt tijd streek.nl. dat hij eens afgelost wordt. Wij gaan dus door met zoeken. Als u iemand weet die wat u betreft goede kwalitei- Het Palet ten heeft en die wellicht over te halen Onlangs werd bekend gemaakt, dat is om een paar jaar in ons bestuur mee de Gemeente Arnhem een princite draaien, tip ons dan even. peovereenkomst heeft bereikt met Woningbouwvereniging Het Portaal.

Voor zover nu bekend ligt het in de Next Door bedoeling het gebouw zodanig te reDeze uiterst praktische site heeft zich noveren dat twintig wooneenheden uitgebreid als een olievlek. Iets te

voor éénpersoons huishoudens kunnen worden gerealiseerd. Zeven eenheden zouden zijn bestemd voor zogenaamde statushouders, dat wil zeggen vluchtelingen/asielzoekers met een erkende verblijfsvergunning. Portaal is gewezen op de wens die in de wijk leeft om het gebouw ook voor andere doeleinden te gebruiken.

Wijkactiviteiten

11 september: Penseelstreek Classic, oldtimer evenement 24 september: Excursie naar Museum Deelen Zie verder onze website.

Namens het bestuur van de Penseelstreek wens ik u een fijne zomervakantie.

Wijkexcursie naar Vliegveld Deelen en omgeving Op 25 september organiseert de wijkvereniging een excursie naar het gebied ten noorden van de Koningsweg in Arnhem; voor veel Arnhemmers onbekend gebied. Dit stukje onbekend Arnhem willen we bij onze wijkbewoners graag wat beter bekendmaken.

Ooit wilden de Duitsers hier het grootste vliegveld van Europa bouwen, althans buiten Duitsland. En dat is ook voor een aanzienlijk deel gerealiseerd. In het gebied zijn nog veel gebouwen uit die tijd aanwezig, die nu grotendeels de status Rijksmonument hebben. Daarmee is dit de grootste verzameling van Rijksmonumenten van Nederland. Over een deel van het terrein - De Buitenplaats - las u in de vorige Penseelstreek al.

Op 25 september gaan we museum Deelen bezoeken waar u alles verteld wordt over de vliegbasis en waar veel materiaal uit het oorlogsverleden te zien is. We rijden met een oude stadsbus langs verschillende rijksmonumenten in het gebied en ook over de start/landingsbanen van het vliegveld. Ook is er een rondleiding over de Buitenplaats waarbij u een aantal monumenten van binnen kunt bekijken en waar u van alles te horen krijgt over de ontwikkelingsvisie voor dit gebied. Zoals u van ons kunt verwachten wordt ook de inwendige mens niet vergeten. We zorgen voor koffie, thee en voor een goede lunch.

Wanneer: 25 september van 10:30 uur tot 16:30 uur Waar: Start bij De Buitenplaats, Koningsweg Kosten: € 20,- p.p. Voor kinderen onder 18 jaar € 10,- p.p.

Opgave via bestuur@penseelstreek.nl. Let op: geeft u zich zo snel mogelijk op, er kunnen maximaal 85 personen mee. Wie het eerst komt, wie het eerst maalt! De excursie kent geen activiteiten specifiek voor kinderen, maar wanneer kinderen erg geïnteresseerd zijn in de oorlog en de geschiedenis van het gebied zijn ze natuurlijk van harte welkom.

Mariette van Vlerken (secretaris wijkvereniging)

4 DE PENSEELSTREEK Nummer 77

LEKKER STRAK DE Tekst: Artwin Nuhn

De mens is een kuddedier. En dat is best lekker. Samen buiten sportend bewegen we kleurrijk de zomer in.

Maar let op: benadruk wel je pluspunten en verdoezel je onzekerheden.

“Mensen laten zich bewust en onbewust leiden door anderen. Vaak beïnvloedt een kleine minderheid van 5% goeddeels wat de rest doet. Dat blijkt uit onderzoek aan de universiteit van Leeds. Dit gedrag vertoont sterke overeenkomsten met kuddevorming bij dieren.” (Ellis Lalieu) “Voorbeelden genoeg. Neem 9-11. Nadat gekaapte vliegtuigen het WTC-gebouw in New York doorboorden, besloot een deel van de werknemers in de torens naar boven te lopen omdat lager veel rook stond. Ongelooflijk veel mensen volgden, terwijl ze met dit besluit absoluut geen overlevingskans hadden. Dat heeft te maken met irrationele overlevingsdrang. Als een massa begint te hollen, lijk je wel gek als je als enige stil blijft staan. Bovendien loop je de kans verstoten te worden door de groep als je een afwijkende beslissing neemt.’ (Bioloog Patrick van Veen) “Dat conformeren aan anderen gebeurt ook in één-opéén-gesprekken. Daar is veel onderzoek naar gedaan. Als je gesprekspartner tegenover je bijvoorbeeld zijn ene been over het andere legt, is de kans groot dat jij dat ook doet.

Dit komt door spiegelneuronen in onze hersenen.” (Henk de Vos, emeritus universitair hoofddocent sociologie aan de Rijksuniversiteit Groningen) “Je ziet zulk imitatiegedrag ook terug in hoe wij ons kleden.

Mode is een dictator. Zij maakt zijn aanhangers tot willigen die allemaal dezelfde kant op marcheren.” (Rebekka Reinhard, Duitse filosofe) “Maar het beste zie je dat kuddegedrag misschien nog wel terug in onze hang naar een perfect lichaam.” (infoyo) “In de huidige gezondheidscultuur functioneert dat bijna als afgod. We aanbidden het massaal. Je kunt tegenwoordig bijna geen weg meer berijden of op het (fiets-)pad ernaast loopt een persoon van willekeurig welke leeftijd druk te joggen. Lijkt me heel gezond zo langs die weg, liters fijnstof naar binnen zuigen ;). En reclames doen ons geloven dat het lid zijn van een sportschool een noodzakelijkheid is voor het leven.” (slothouber.worldpress.com) “Dat leidt tot vervelende neveneffecten. Ongeveer de helft van de vrouwen is momenteel niet erg te spreken over hun uiterlijk; 15% is zelfs ronduit ontevreden. Dat komt door de maatschappelijke norm die voorschrijft dat dun zijn een

voorwaarde is voor geluk en succes.” (Consumentenonderzoek in opdracht van Dove onder 639 Nederlandse en Belgische vrouwen tussen 20-30 jaar) “Het kan ook anders. Ondergoedmerk Aerie, dat bekend staat vanwege het actief promoten van een positief lichaamsbeeld door het gebruiken van zwaardere modellen en het afzweren van photoshop, bracht onlangs een filmpje uit voor een nieuwe ondergoedlijn. De boodschap is duidelijk: bied verzet tegen de commerciële verafgoding van het lichaam. Sexy ben je als je je sexy voelt.” (brekend.nl) “Bovendien zijn mensen met aparte trekjes aantrekkelijker en hebben bij daten een flinke voorsprong op anderen. Dat blijkt uit onderzoek, gepubliceerd in Personality and Social Psychology Bulletin. Wees vooral jezelf, zeggen de onderzoekers, en slijp je persoonlijkheid niet bij omdat je dan meer op anderen lijkt.” (sante.nl) “Maar mensen die plastische chirurgie ondergaan, hebben na de behandeling wel veel meer plezier in het leven en meer zelfvertrouwen..” (GGZnieuws) "Het voelt ontzettend goed als je een lichaam, dat door ziekte of een ongeluk is aangetast, weer mooi en goed functionerend krijgt. Dat kan een borstprothese zijn, maar ook het herstellen van een gezicht waar huidtumoren hebben toegeslagen." (Buurtgenoot en plastisch chirug Flip van Alphen in De Gelderlander) “Om medische doeleinden: oké. Maar voor puur cosmetische? Moet je dat wel willen: een witgejaste wonderdokter die onze dikke dijen kritisch monstert, ze aanduidt als 'zadeltassen' en er niet voor terugdeinst om daar grote naalden in te steken en er een paar liter vet uit te zuigen… Waar eindigt het snijden en prikken met als doel het modelleren van het onwillige lichaam?” (Eveline Brandt, Trouw) “Wat mij betreft loopt onze drang naar een perfect uiterlijk tegenwoordig uit de hand. We zijn niet meer in staat om ons eigen lichaam te ervaren zonder te oordelen. We gaan te veel op elkaar lijken." (Regisseur Marcus Azzini van Oostpool) “Absoluut. Ik zeg altijd: we moeten gewoon meer genieten van ons lijf. En dan het liefste in bewegende toestand. Daar is het voor gemaakt. Dat vergeten we te vaak.

Steeds meer mensen hebben grote delen van de dag zittend werk. Dat is ontzettend ongezond. Zitten is het nieuwe roken.” (Professor Frank Backx, hoogleraar sportgeneeskunde aan het UMC Utrecht) “Bovendien zitten veel van die mensen in een slechte houding. Die krijgen dan de gevreesde klokkenluider-van-deNotre Dame-look!” (bootcamp.nl) “Dat bewegen kun je het beste in de buitenlucht doen. Brits onderzoek toont aan dat lichaamsbeweging in de natuur leidt tot meer gevoelens van revitalisering, meer energie en positieve betrokkenheid. Spanningen, verwarring, boosheid en depressies worden juist tegengegaan.” (Website Healthy lives) “Of je dat buiten sporten dan in van die fancy kleren moet

Nummer 77 DE PENSEELSTREEK 5

zomer in

doen, is voor mij nog de vraag. Ik vind het meeste helemaal niet mooi. Het is veel te duur, veel te popi-jopi en meestal zit het niet eens lekker of is het niet functioneel. Vind het dus onzin .” (Bromfiets op bokt.nl) “Maar op internet wordt wel erg veel gezocht op de trefwoorden ‘flatterende sportkleding’. Dat wordt dus belangrijk gevonden.” (www.run-waygirls.nl) “Logisch. Want laten we eerlijk zijn: als je tot het uiterste gaat en je met een rood hoofd en bezweet lichaam rondloopt zie je er niet op je Paasbest uit! Om de schade wat te beperken hebben wij hier een aantal tips. 1. Zorg voor een goede sport-BH. 2. Heb je lang haar, steek het op of doe het in een staart. Kort haar? Denk eens aan een haarband.

Natuurlijk afgestemd op je sportsetje! 3. Kies de juiste pasvorm. Benadruk je pluspunten en verdoezel je onzekerheden! 4. En gebruik de juiste beauty producten, je kan er dan tijdens het sporten ook mooi en verzorgd uitzien. Ja, ook op hogere leeftijd.” (www.sportoutfit.nl) “Want vitaliteit heeft niets te maken met het vermogen tot bewegen. Mensen die krachtig in de lens kijken én kunnen lopen, noemen we doorgaans vitaal. Maar ik zeg: mensen die krachtig in de lens kijken zijn vitaal, of ze nou kunnen lopen of niet. Ook met een falend lijf kun je een prachtig leven hebben. Tegelijkertijd weten we dat van een vooropgezet, biologisch plan waarin staat op welk tijdstip een einde aan het leven moet komen, geen sprake is. Daarom ben ik een groot voorstander van het vertragen van lichamelijk verval. Blijven bewegen helpt. In de toekomst zelfs nog meer dan nu. Ik denk dat de eerste vrouw die 135 jaar wordt al is geboren.’ (Prof. dr. Rudi G.J. Westendorp)

Cosmetisch cadeautje

Het vakgebied van de cosmetische geneeskunde roept vaak extreme reacties op. Als ik op een feestje vertel dat ik cosmetisch arts ben, ontstaan er vrijwel direct twee kampen. Kamp ‘tegen’ is sceptisch, vindt het onnatuurlijk, geldklopperij, eng of volstrekt onnodig.

Wat is er mis met natuurlijk oud worden? Kamp ‘voor’ daarentegen is enthousiast en hangt aan mijn lippen voor meer informatie. Na een paar wijntjes laten ze me in een hoekje van de kamer snel hun ergste rimpels zien. “Of ik daar iets mee kan?”

Dat kamp ‘voor’ groeiende is, blijkt wel uit de hoeveelheid klinieken voor esthetische geneeskunde die links en rechts de grond uit schieten. Het is een booming business. Maar het gebeurt over het algemeen wel stiekem. Waar wij al decennia lang out in the open onze grijze haren verven, wenkbrauwen harsen en lichaamsharen laseren, houden we ons bezoekje aan de cosmetisch arts liever voor onszelf. Mijn cliënten hebben de mooiste verklaringen voor een eventuele blauwe plek na een behandeling tegenover vrienden, collega’s en tegenover het thuisfront. Soms zelfs wordt er contant afgerekend na een behandeling, zodat de ingreep niet te traceren is op het bankafschrift.

Gelukkig komt hier langzaam verandering in. Toen ik tien jaar geleden in New York woonde, renden mijn Amerikaanse vriendinnen aan het einde van een lunch al gehaast het restaurant uit to get their Botox.

Zonder blikken of blozen. Nu groeit hier, in Nederland, langzamerhand de acceptatie dat we de strijd aangaan met moedertje natuur en gunnen we onszelf een cosmetisch cadeautje.

En waarom ook niet... Als je naar een goede kliniek gaat is het veilig, heeft het een natuurlijk resultaat en hoeft het niet meer te kosten dan die paar kleurbehandelingen bij de kapper. Door alle ontwikkelingen worden ingrepen steeds minder invasief. Vroeger werd er vaak gesneden, terwijl er tegenwoordig met behulp van injectables heel mooie en duurzame resultaten te behalen zijn. Als je er goed uitziet, voel je je ook goed en straal je dit uit. Je hebt meer zelfvertrouwen en zit lekker in je vel. Je uiterlijk en innerlijk zijn weer in harmonie!

Leonie Hoogwater- de Noo www.bodyclinic.nl

6 DE PENSEELSTREEK Nummer 77

Ouders en kinderen leggen elkaar langs de eigentijdse strakke-pakkenlat

Mijn stijl, jouw stijl Tekst: Maartje van den Berg

De ene mens is de andere niet. Dat geldt voor kleding evenzeer. Of misschien juist nog wel meer. Daarom vroegen we twee tienerdochters om hun vader of moeder langs de strakke meetlat van de modepolitie te leggen. Oeioeioei…

Saskia (49) en Liesje (12) van de Jozef Israëlslaan

Zijn stijl en kleding voor jullie belangrijk?

Liesje: “Ja. Ik vind het fijn als je er verzorgd uitziet. En als je in kleren loopt waar je je lekker in voelt.”

Saskia: “Heel belangrijk. Het is een stukje uitstraling, ook op mijn werk. Je komt professioneler over als je er aandacht aan besteed hebt om goed voor de dag te komen.”

Mag het ook geld kosten?

Liesje: “Ik heb geen kleedgeld, want ik vind het wel fijn om met mijn moeder te gaan winkelen. Ik koop bijna nooit iets alleen. Kleedgeld is één bedrag en daar kun je dan niet overheen. En nu krijg ik denk ik meer en ook iets duurdere dingen.”

Saskia: “Ikzelf koop geen dure kleding, eerder goedkoop, en bij heel verschillende winkels. Ik vind het leuk om voor weinig geld iets moois te hebben, dan geniet ik er extra van. Maar ik denk dat ik er toch wel aardig wat aan besteed.”

Is de kleding die jullie nu aan hebben vrij typisch?

Liesje: “Ja, dit had ze vandaag ook aan naar haar werk.”

Saskia: “Ja.” Hoe vinden jullie elkaars kledingstijl?

Liesje over Saskia: “Soms ziet ze er heel erg hip uit, bijvoorbeeld in het weekeind. Dan kleedt ze zich wat comfortabeler, bijvoorbeeld met een spijkerbroek en gympen.

Maar als ze naar haar werk gaat dan is het altijd wat netter en dat vind ik ook heel mooi. Jurkjes of soms een rok, met hakken. Ze steekt haar haar altijd een beetje op, en mooie make-up. En ze heeft altijd een sjaal om, dat is echt niet te missen bij mama. Er is hier een la helemaal vol sjaals van mama. En dan koopt ze wéér een sjaal en dan zeggen wij: ‘Mam! je hebt al een hele la vol!’ Ik vind wat ze aan heeft eigenlijk altijd leuk, en het past ook bij haar. Maar héél soms heeft ze iets aan en dan denk ik: ‘Dat is toch niet helemaal mama’. Dan is het bijvoorbeeld iets wat echt meer voor jongeren is. Dat ik het eerder aan heb of zo. Naar een feestje trekt ze meestal een strak zwart jurkje aan met een panty en hakken. Dan kleedt ze zich een beetje sexy maar ook wel weer een beetje netjes.”

Saskia:”‘Merken interesseren me niet. Er zijn zoveel mensen die wel heel dure merken dragen en er niet uitzien. Maar ik heb dan wel weer bij elke kleur schoenen een bijpassende tas. Dat vind ik belangrijk. Trouwens, kleding moet ook niet té belangrijk zijn. Het is natuurlijk veel belangrijker hoe iemand is - het innerlijk. Je mag mensen niet op hun uiterlijk beoordelen. Maar het is wel fijn om te zien als mensen er moeite voor doen om er verzorgd uit

Nummer 77 DE PENSEELSTREEK 7

te zien. Kleding maakt wel de man - of de vrouw - of het meisje.”

Saskia over Liesje: “Ik vind dat Liesje een heel mooie kledingstijl heeft. Best stijlvol al voor haar leeftijd. Soms een beetje kakkerig, maar dat bedoel ik niet negatief, daar houd ik wel van. Niet ordinair - dat is misschien een betere omschrijving. Ze komt eigenlijk altijd wel thuis met dingen die ik ook mooi vind. Leuke shirts, spijkerbroek, gympen.

Korte jasjes vind ik ook heel erg leuk staan. Simpel maar stijlvol. En dat past ook bij haar. In het weekeind heeft ze wel eens een joggingbroek aan, maar daar zou ze écht niet in naar school gaan! En naar een feestje... naar de meeste feestjes met vriendinnen draagt ze eigenlijk een beetje hetzelfde als normaal. Alleen misschien iets meer opgemaakt.

Maar laatst naar het gala van school ging ze wel echt in een jurk, die was ze met haar vader gaan shoppen. Een zwarte jurk met zilveren glitters, een zwart tasje, en naar de kapper geweest, nagels gedaan, make-up...”

Liesje: “Soms heb ik dingen die zij niet zo leuk vindt, maar dan weet ik dat het in de mode is, dus dan wil ik het toch graag en dan krijg ik het meestal ook wel. Ik moet het dragen en niet mijn moeder. Maar echt ordinaire dingen, daar houd ik niet van zoals van die heel lange oorbellen of volle eyeliner of zo. En naar feestjes doe ik hoogstens wat meer mascara op.”

Hoe zou je er later uitzien? Hoe zag je er vroeger uit?

Liesje: “Als ik ongeveer even oud ben als mijn moeder...

Dat ligt eraan wat dan hip is. Ik zal dan nog wel steeds de mode volgen denk ik.”

Saskia: “Toen ik 12 was deed ik ook al graag mee aan bepaalde merken en wat in de mode was. Ik herinner me Trader broeken - dat waren een soort ribfluwelen broeken, die werden na een tijdje heel lelijk. En dan had je daar van die Timberland-achtige schoenen bij. En twee polo´s over elkaar. Bloktruien, bloksokken, college schoenen, dat soort dingen. In ieder geval vond ik het wel toen al heel belangrijk. Dat is niet veranderd.”

Wat vind je het leukst staan?

Liesje: “Het leukst vind ik mijn moeder eruitzien als ze in het weekeind lekker met een spijkerbroek rondloopt. Dan voelt ze zich ook lekker en comfortabel.”

Saskia: “Het allerleukst bij Liesje vind ik toch een kort broekje met zo’n Ibiza-achtig bloesje en gympen. Lekker pittig.”

Is er iets wat je zou willen veranderen?

Liesje: “Soms heb ik wel een beetje bij tijgerprint dat ik denk... hmm. Ik vind tijgerprint gewoon echt lelijk. Maar daar trekt ze zich niks van aan. Ik zou verder eigenlijk niks willen veranderen, want ik ben het wel eens met wat zij leuk vindt.’

Saskia: “Ze kan nog wel eens een ongestreken shirt aantrekken, dat vind ik dan een beetje armoedig. En heel af en toe had je nog wel eens van die crop tops, dat vind ik wat minder. Maar die waren toen in de mode denk ik, en die heb je nu nooit meer aan. Eigenlijk zou ik niets weten wat ik aan haar kleding wil veranderen. Ik vind het helemaal prima.”

Willem (52) en Mette (14) van de Van Ruisdaelstraat

Zijn stijl en kleding belangrijk voor jullie?

Mette: “Ja! Ik trek niet zomaar wat aan.”

Willem: “Ik vind kleding ook belangrijk, ik wil er wel een beetje leuk uitzien. Maar ik denk er wat minder lang over na. En ik doe ook wel eens de volgende dag gewoon weer hetzelfde aan. Dat zou Mette echt nooit doen.”

Mag het geld kosten?

Mette: “Ja. Mijn kleedgeld is altijd op. Maar een deel daarvan gaat ook naar mijn telefoon. En ik maak mijn kleedgeld tegenwoordig altijd expres meteen op, want anders ga ik er toch alleen maar eten van kopen. Dus ik ga best vaak even de stad in om iets te kopen. Ik bestel ook regelmatig dingen op internet. Er is ook een app, daar like je kleding die je mooi vindt, en dat kan je dan heel vaak alleen op internet kopen.”

Willem: “Tja, wat is veel? Volgens mij valt het wel mee. Ik ga denk ik drie keer per jaar naar de stad om te winkelen, maar dan kom ik ook wel meteen met zes tassen thuis. Ik heb een paar vaste adressen. Soms neem ik ook gewoon meteen de hele set van een paspop, haha. Maar ik bestel echt nooit iets op internet; ik wil kleding kunnen passen en in de spiegel kunnen kijken. En dan geen gedoe met weer inpakken en terugsturen.”

Is de kleding die jullie nu aan hebben vrij typisch?

Willem: “Ja, zo ken ik Mette wel.”

Mette: “Ja, dit klopt bij papa ook wel ongeveer.”

8 DE PENSEELSTREEK Nummer 77

Hoe vinden jullie elkaars kledingstijl?

Mette over Willem: “Saai. Hij durft niet veel andere dingen te dragen, een leuk kleurtje of zo, het is altijd maar een spijkerbroek en een shirt. Hij zou ook gewoon als hij een leuke broek ziet er twee dezelfde van kopen. Het past wel bij hem. Maar dat is ook omdat ik hem eigenlijk nog nooit anders heb gezien. Ik zou het anders doen; iets meer kleur zou ook best goed bij hem kunnen passen. Naar zijn werk gaat hij in uniform. En naar een feestje heeft hij echt al jaren hetzelfde aan: een spijkerbroek, een donkerblauw colbertje, een shirt, en slangenleren laarzen. Die had hij ook al toen ik nog op de basisschool zat! Die feest-look vind ik er echt niet uitzien. Ik vind het ook niet hip, want hij draagt het al drie jaar lang.”

Willem: “Ja, ik heb wel veel blauwe dingen, dat klopt, ik houd nu eenmaal van blauw. En ik ben piloot, dus naar mijn werk moet ik wel in uniform. Maar ik zou niet exact dezelfde dingen dubbel kopen hoor, dan neem ik wel hetzelfde shirt in drie verschillende kleuren. En wat betreft feestjes… ik houd wel van een simpele look. En ik ga nooit naar feestjes waar ik bijvoorbeeld in smoking moet. Als ik dat zou moeten, zou ik heus wel een smoking huren. Maar ik zal iets meer kleur als een tip meenemen voor als ik weer eens ga winkelen.”

Willem over Mette: “Ze is stoer, Mette is niet van de jurkjes met pofmouwtjes en zo. Het is meer streetwear. Sneakers, broek met scheuren, leren jack. Ze kan zo van een poppodium af stappen. Al haar vriendinnen zien er ook zo uit.

Ook allemaal broeken met scheuren. Ze zijn er wel heel erg mee bezig trouwens, ik kan me niet herinneren dat dit vroeger zo was. Ik vind de kleding van Mette wel bij haar passen, hoewel ze minder stoer is dan haar kleding soms doet vermoeden. Ze ziet er stoer uit maar ze is toch wel echt een meisjemeisje. En ze heeft wel een eigen stijl - ze heeft er ook wel gevoel voor. Ze laat zich leiden door wat in de mode is, maar dan gecombineerd met eigen dingen, ze maakt soms verrassende combinaties. Ik bemoei me er nooit mee, en dat heb ik ook nooit gedaan toen ze klein waren. Dat resulteerde toen ook al wel eens in wonderlijke combinaties – jij hebt bijvoorbeeld wel eens een korte broek over een lange broek aangetrokken naar school. Maar dat kon mij niet zoveel schelen.”

Mette: “Nou ja! Mijn vriendinnen hebben ook wel broeken met gaten, maar die zijn heel anders! In groep 8 droeg ik wel nog veel jurkjes en schattige dingen trouwens. Maar dat is op de middelbare school veranderd. Ik heb ook vaak verschillende stijlen aan. Net waar ik zin in heb. Ik kijk veel om me heen, hoe mensen er bij lopen. Maar als ik iets leuks zie zou ik niet exact hetzelfde kopen of combineren maar net anders. En ik kleed me niet drie keer per dag om. Ik ga gewoon met deze kleding aan naar een feestje.”

Hoe zou je er later uitzien? Hoe zag je er vroeger uit?

Mette: “Later heb ik misschien wel een andere stijl. Bijvoorbeeld geen gaten meer in mijn broek. Zoiets als dit zou ik misschien niet meer dragen als ik 52 ben.”

Willem: “Dat vind ik ook. Ik loop ook niet meer in broeken met scheuren.

Trouwens, toen ik 14 was, was ik echt helemaal niet bezig met stijl. Ik had natuurlijk gebreide truien en broeken met wijde pijpen, dat was toen de mode, maar zelf gaf ik daar niks om. Als je die foto’s van vroeger ziet…”

Wat vind je het leukst staan?

Willem: “Ik vind Mette misschien wel het leukst in haar hockey outfit. Maar dat is natuurlijk omdat ik het heel leuk vind om haar te zien hockeyen. Ik vind het ook heel leuk als ze laat zien wat ze voor nieuws heeft gekocht in de stad.”

Mette: “Polo’s staan mijn vader heel leuk. En hij heeft ook een donkerblauwe trui met lange mouwen die ik heel leuk vind.”

Schaam je je wel eens?

Mette: “Ik schaam me niet echt voor mijn vader behalve misschien als hij die slangenleren laarzen aan heeft.”

Willem: “Ik schaam me nooit voor Mette! Maar ik zou haar niet meenemen naar de winkel met een onesie aan.”

Hesjesterreur Voor dit ’strakke-pakkennummer' lieten wij ons makkelijk strikken voor een columnpje met als thema ‘de Terreur van de Stropdas’. Al gauw zagen wij echter onze onbezonnenheid afgestraft; ervoeren gewetensnood en ondergingen, voor het eerst in onze glansrijke schrijverscarrière, volmaakte ongeïnspireerdheid.

Want hoewel wij ze zelden nog dragen, vinden wij dassen prima. Zolang ze van echte zijde zijn en beslist geen stropdas heten. Mannen met stropdassen dragen die doorgaans bij een ‘net kostuum’. Of onder een colbertje, op een pantalon. Het goeie goed wordt dan graag gecompleteerd met een goudkleurige dasklem. Zo sleept de stropdas mooi niet meer door de tomatensoep! Chique en handig tegelijk.

Maar waarom noemt men een broek niet gewoon broek, een pak een pak en een das… Enfin, dat klinkt en draagt toch een stuk gezelliger?

Nee, qua terreur loopt het met die das wel los.

Pas enkele stressvolle weken voorbij de deadline beseften we wat ons echt dwarszit: geen strakke knoop om onze nek maar Hesjes. Van die blaartrekkend gele of oranje, en ook broeken, winterjassen, laarzen, petten en godbetert vast ook ondergoed, waarin autoriteits- en humorloze mannen en (erger nog) vrouwen zich hijsen, om jou er met veel chagrijn en behoud van uitkering aan te herinneren dat ze toevallig wel effe aan een wereldreddende missie bezig zijn hè?! Is het niet de meteropnemer (wiens gevaarlijkste taak bestaat uit het uitstappen uit zijn Prius) dan wel de Snor die het parkeren van de IKEA-uitverkoop (nooit heen!) alleen maar verder ontregelt. Of al die BHV’ers of BOA’s of wanneer de NS weer eens bussen inzet. Of als De Toppers komen en er rond de stad niets met méér dan twee wielen nog voor- of achteruit kan…

Zou er nou echt geen beleidsmaker (dasdragend of niet) meer bestaan die beseft dat zoveel fluorescerends op straat levensgevaarlijk is?

Statler & Waldorf

Nummer 77 DE PENSEELSTREEK 9

(Nog niet zo) strak in het pak De Olympische Spelen zijn in zicht. En dus stijgt de medaillekoorts met Epke Sonderland op het netvlies in de moeder van alle sporten. Over strak in het pak gesproken… Toch is turnen geen volksport. Dat kan de turners van het Baken, die les krijgen van Ellen Leidekker, niets schelen. Voor hen is slingeren aan de ringen, lopen op de evenwichtbalk, en hangen aan de rekstokken gewoon hartstikke leuk. Toch Fiene Vervaart, Marion van Schooten, Zosha Lebbink, Iza Lebbink, Kiki Kooij, Digna Wigchert, Lara Wolter, Zoë Zsirai, Thomas Pavel, Laura Noothoven van Goor, Hélène Engberts, Tianda ten Hoedt?

10 DE PENSEELSTREEK Nummer 77

VAN DROMEN NAAR DOEN!

PLANNEN OM TE (VER)BOUWEN?

We helpen je graag je dromen te realiseren!

0617454312 info@buroBois.nl www.buroBois.nl

Bois architec tuur

Uitbouw woning te Velp

Wil je meer informatie of advies?

Neem dan voor een vrijblijvend gesprek contact met ons op;

Van der Staaij Ambachtelijke Restauratie

Uw bent bij ons aan het juiste adres voor: Glas in lood Glas in lood tussen isolatieglas Monumentale beglazing Isolatieglas voor stalen kozijnen Isolatieglas HR++

Dun isolatieglas 10 mm dik voor monumenten Spiegels - geslepen glas Douchewanden Nieuwe authentieke ramen Beschermende voorzetbeglazing

U vindt ons in het Oosterbeekse Koningsdal.

Het adres is Utrechtseweg 172a (achter Glaskunstgalerie De Glorie), Oosterbeek.

www.vanderstaaij.nl

Onafhankelijk erkend a.p.k. keuringstation kornmann personen auto ’ s

/ campers benzine / diesel

bestel

/

Eduard van beinumlaan 2 Openingstijden: 6815 GD Arnhem ma. t/m vr. 8.00-17.30 uur tel. 026 442 51 03 Fax 026 370 25 68

H K

M

Hans Mini Klus

Geen klus te klein om belangrijk te zijn Voorrijtarief incl. eerste kwartier werk € 13,11 incl. BTW Werktijd wordt per kwartier berekend € 6,76 (€27,05,- p/u).

Huidige prijspijl zijn incl. BTW, excl. materiaal en toeslag voor: spoed/vies/gevaarlijk/extreem zwaar werk.

Hans Streng v. Lawick v. Pabststraat 119 6814 HD Arnhem telefoon: 06 - 22011961 internet: www.hansminiklus.nl

Nummer 77 DE PENSEELSTREEK 11

S92 80919798 adv240x335_001

21.01.2013 13:07:50

Pdf_Hein

Uw huis verdient het mooiste bord!

Sjiek en Sjiek Van Eckstraat 68 6814 HZ Arnhem 026-3514293

In de burgemeesterswijk in Arnhem vindt u deze gezellige winkel met prachtige Kledingcollecties van o.a. Tramontana, By-Bar en Yaya - sieraden van Jules Bean en Biba - Biologische doucheproducten - Djeco speelgoed De ‘Light of Being’-Yoga Het woord yoga betekent in verbinding zijn, samenzijn met dat wat je wezenlijk bent.

De ‘Light of Being’-Yoga is een sensitieve en meditatieve yogavorm die steeds weer uitnodigt om met je wezen in verbinding te zijn, waardoor de levensenergie weer vrij door het lichaam kan stromen.

Informatie : Willemijn de Wit 026-3704464 E mail : dewit.willemijn46@gmail.com

12 DE PENSEELSTREEK Nummer 77

Fietsen bindt buurtgenoten in Bike High Six

“Op de top hergroeperen we”

Tekst: Dinant Wansink

Als ik dit verhaal tik, regent het buiten. Ik denk aan de racefietsers die ik anderhalf uur geleden geïnterviewd heb. Ze zullen nog wel kromgebogen over het stuur liggen. In ieder geval hebben ze de route over de Posbank niet genomen, want het was eerder op de dag ook al buiig en op een nat wegdek kun je niet adequaat remmen. De keuze zal zijn gevallen op één van drie vlakke alternatieven richting Ede. In ieder geval zullen ze het weer gezellig hebben, de mannen van Bike High Six. Vanmiddag had iemand het initiatief genomen en op de WhatsApp aangekondigd dat hij wel zin had in een oefenritje. “Om 20.00 uur verzamelen op de hoek van de Hobbema- en de Van Ruisdaelstraat. Wie gaat er mee?” Een vijftal clubleden had bevestigend gereageerd. Allemaal mensen uit onze buurt. Meestal vaders, maar niet allemaal van dezelfde buurtschool. Anders dan normaal zijn het niet de kinderen - de vriendjes en vriendinnetjes van - die deze papa’s bij elkaar brachten, maar het plezier

in het samen fietsen. Ja, samen. Want het motto luidt 'Samen uit en samen thuis'. Het contact met de clubgenoten is belangrijk, “alhoewel het gezellig is maar niet voor de gezelligheid”, zegt Menno Loos uit de Albert Cuypstraat.

Een enkele keer, waar het goed kan, worden de spieren getest. Wie is er het eerste boven, wie is er twee? Maar na de top wordt er gehergroepeerd. En aan het eind, na twee uur, is het ook fijn om te voelen dat je lekker actief bent geweest.

van start voor een tocht door de bossen, ergens tussen Renkum en Rheden. Zij gaan in de winter door; dat is zelfs extra leuk als het heeft gevroren of gesneeuwd. Ze maken minder kilometers, maar zijn vanwege de moeilijker condities langer onderweg. En helemaal langer in de weer, omdat de karretjes nog schoongespoten moeten worden ook. Dit om te voorkomen dat de pedalen zich de volgende zondag niet meer laten rondtrappen vanwege een roestige ketting.

Roger Brüggemann uit de Van Ruisdaelstraat vertelt over de start van de wielerclub. Drie jaar geleden is het allemaal begonnen. Toen besloten drie wijkgenoten zich gezamenlijk voor te bereiden op de Alpe d’Huzes. Al snel meldden zich meer sportievelingen en telde het gezelschap zes fietsers, vandaar die naam. Inmiddels staan er meer dan 20 telefoonnummers in de WhatsApp-groep. Er zijn zelfs twee bestanden: één voor de racefietsers en één voor de mountainbikers. De MTB’ers gaan zondags om 09.00 uur

Het blijft niet bij het rondje in de buurt. Wie wil gaat mee naar bijzondere evenementen. Met je wijkgenoten de Girotour van 120 of 180 km afleggen. Of - zoals over drie weken - twee dagen op de Mountainbike rond Maastricht. Vijf uur op de fiets en dan ’s avonds lekker op stap, althans als de batterij dan nog niet leeg is. Een andere keer wordt er een nachtrit verreden: lampjes aan en dan de bossen in. De regels worden (verder) in het algemeen gerespecteerd. Daar hoort ook de vergunning bij die voor € 15 bij

Nummer 77 DE PENSEELSTREEK 13

Leuk en gezellig

Beetje oppassen dus

Bike High Six is niet de enige sportgroep die buurtgenoten sportief bindt. Er zijn er veel van in de wijk. WhatsAppjes brengen menig hardloper, racefietser, golfer of tennisser in onze wijk bij elkaar. Gezellig en sportief. “Iedereen mag aanhaken”. Als je ook nog kan aanpikken heb je er een leuke tijdsbesteding bij.

Superleuk, samen fietsen. Maar dat rollend geluk heeft een keerzijde. In de media krijgen ze ruim baan: de hondenbezitters, recreatieve fietsers en argeloze wandelaars die zich groen en geel ergeren aan de arrogant voortjakkerende wielrenners die niets en niemand ontzien en zich vaak in groepen de koning van de weg wanen. De agressie rond het fietspad neemt daardoor toe. Net als de druk op het asfalt. Want onder invloed van de successen van Steven Kruijswijk en Tom Dumoulin neemt het wielrennen en mountainbiken in populariteit astronomische vormen aan. De clubs worden overspoeld door aanmeldingen. Ze kunnen de nieuwelingen nauwelijks nog aan. Of een stukje trappen nog wel veilig is? De afgelopen 4 jaar verdubbelde het aantal ongelukken. Een paar cijfers uit het letselinformatiesysteem: • 24.000 blessures per jaar onder amateurwielrenners.

• 5.100 behandelingen op de spoedeisende hulp waarvan 25% uitmondend in een ziekenhuisopname.

• Gemiddelde kosten: € 2.900,- per behandeling. Ter vergelijk: voelbal € 900,-, hockey € 800,-, volleybal € 1.100,- en paardrijden € 1.600,-.

• Populairste verwondingen: 15% hoofd, 20% arm en hand, 30% schouder.

• Gevaarlijkste categorie: 30-55 jaar. Gevorderde heren: opletten dus!

Staatsbosbeheer te koop is en waarmee je over al die bospaden mag fietsen.

En dan een uniform... Nee, de ambitie om daarin rond te rijden bestaat niet. Iedereen heeft wel z’n spullen mooi voor elkaar. De één natuurlijk met lichter materiaal dan de ander of zelfs met super-de-luxe Cadillac veringen die de veerkracht van de eigen spieren overnemen. Wie het leuk vindt, publiceert zijn prestaties op 'Strava'. Onbekend terrein wordt verkend met een GPS navigator en om het eigen lichaam te peilen, dragen enkelen een hartslagmeter. Bij afwijkende uitslagen geldt: het blijft een wijkgebeuren dus een cardioloog fietst al snel mee. De andere wielrennende doktoren en specialisten hebben nog niet in hoeven springen. Gelukkig is deze wielerclub de in de krant veelvuldig beschreven akelige valpartijen bespaard gebleven.

Bike High Six kent de verhalen over asociaal gedrag van wielrengroepen, maar is daar heel duidelijk over. “Wij respecteren de medeweggebruikers. Nimmer zijn we agressief in het verkeer of lokken agressie uit bij anderen”, aldus Roger.

14 DE PENSEELSTREEK Nummer 77

Toptrainer Honoré Hoedt:

“Het boek van een atleet wordt iedere dag weer geschreven” Looptrainer Honoré Hoedt (Bakenbergseweg) besteedt op het moment zijn meeste tijd aan Olympische troef Sifan Hassan. Maar even belangrijk vindt hij bewegende kinderen. En lopers uit de buurt. “Lichtvoetig, tak tak tak, daar gaat het om.” Een interview. En een aanbieding!

Tekst en fotografie: Axel Nuhn

Er komen twee balletjes op tafel.

“Weet je wat de kern van het hardlopen is? Dat is het grondcontact.”

Honoré houdt het eerste balletje een halve meter in de lucht en laat het los.

Het komt met een doffe plof op tafel terecht en blijft meteen liggen. “Kijk, een slechte hardloper komt nauwelijks van de grond. Dit is een beginner met veel overgewicht.” Het tweede balletje (een pingpongballetje) volgt hetzelfde traject maar blijft stuiteren. “En dit is een echte hardloper: lichtvoetig en je hoort hem echt contact met de grond maken, tak, tak, tak. Hier draait het om.”

Honoré Hoedt is halverwege de vijftig, gediplomeerd looptrainer, begonnen bij Ciko ’66, heeft gewerkt met bekende topatleten als Bram Som en is veertien jaar bondscoach bij de Atletiekunie voor midden- en lange afstand geweest. Hij is onder andere coach-houder van 17 Nederlandse records, zes Europese titels en één wereldtitel, was coach bij vijf Olympische Spelen namens NOC/NSF en inmiddels 36 jaar werkzaam in het vak. Op het moment gaat de meeste tijd zitten

in de begeleiding van Sifan Hassan, Nederlands grootste troef voor Olympisch goud op de 1500 meter.

Hoedt is ook de man van de uitspraken. ‘Op de atletiekbaan heb ik mijn gezin bij elkaar’, ‘de grootste talenten zitten niet bij een vereniging’ en ‘naast je benen moet ook je hoofd over de finish’ zeggen meer dan een interview van drie pagina’s. Hij volgt zijn eigen weg.

“Mijn vak is een ervaringsvak. Olympisch goud haal je niet uit de boeken.

Ik heb geleerd dat je terug moet naar de kern. Vroeger als jonge trainer had ik wel honderd verschillende trainingsvormen. Ik stopte dat allemaal in een bomvol trainingsprogramma. Ik weet nu dat vaak een stuk of vier trainingsvormen zeker 98% van de uiteindelijke prestatie bepalen. De kunst is om die bij een atleet te vinden. Maar ook om de rest weg te laten. Die paar essentiële dingen doe je echt goed.

Vaak zie je dat als trainers en atleten het niet meer weten de methoden steeds ‘wolliger’ worden. Dan dwaal je

af. Een goede beslissing kan nooit heel ingewikkeld zijn. Trainen naar de kern is mijn methode.”

“Ik zie vaak joggers uit de buurt lopen met verkrampte schouders en de armen wijd naast het lichaam, net als Lucky Luke die wil gaan schieten”

Nummer 77 DE PENSEELSTREEK 15

de natuur van Landgoed Warnsborn trainen. Soms zeer intensief. Honoré: “Sifan zegt wel eens met een knipoog tegen mij ‘Waarom ben je zo streng?’

Dan vraag ik haar of ze een coach wil die haar zegt dat ze het zo goed doet of een coach die haar de prikkel geeft die nodig is om nog beter te presteren. Je huurt mij toch in voor het resultaat. ”

“Daarnaast is iedereen anders en train ik ook iedereen anders. Dat maakt mijn vak zo leuk. Of je nu Sifan heet of Axel, als goede coach moet je iedereen vooruit kunnen helpen. Uitgangspunt van goed coachen is kijken wat iemand vandaag kan en vervolgens waar je morgen wilt staan. Je gaat van A naar Beter. Het boek van een atleet wordt iedere dag weer geschreven. Ik heb wel een toekomstvisie, maar je moet vooral niet teveel naar dat eindpunt kijken.

Het is geen rechte lijn naar je doel maar een slalomrace. Iedere dag kom je dingen tegen waar je om heen moet.

En voor iedereen zijn dat weer andere hindernissen die genomen moeten worden.”

Een half jaar geleden heeft Wilfried de Jong voor de VPRO een prachtig portret van Sifan Hassan gemaakt. Daar is onder andere te zien dat Honoré, Sifan en andere talentvolle atleten in

Honoré is een gedreven perfectionist.

“Ik zie vaak joggers uit onze omgeving lopen met verkrampte schouders en de armen wijd naast het lichaam net als Lucky Luke die wil gaan schieten.

Dat ergert mij dan zo dat ik ze wil aanspreken. Ik kan die mensen in één minuut zoveel verder helpen. Toen dacht ik, mede omdat ik een warme band heb met deze stad en de mensen uit de buurt: als het zo simpel is, waarom gaan we dan niet de mensen in de omgeving die dat willen in een uur even screenen op hoe ze het beste zouden kunnen hardlopen? Ik noem dat de APK Hardloopscreening. Eigenlijk is het een persoonlijk advies over de gebruiksaanwijzing van je benen. Ik doe dat één maal per maand vanaf het watermuseum. Het lijkt mij ontzettend leuk om dat een keer voor de lezers van de Penseelstreek te doen.” (zie kader) Een ander kindje van Honoré is ‘Loopland Gelderland’. Vanuit zijn passie voor bewegen wil hij 20 duizend kinderen uit Arnhem en omstreken beter laten bewegen. “Het is erg belangrijk, omdat kinderen steeds minder motorisch actief zijn. Via scholen doen kinderen speciale oefeningen in de gymles waardoor ze technisch goed gaan lopen. Dat bieden we nu ook aan sportclubs en trainers aan. Het is de basis voor een leven lang sportplezier zonder blessures.”

APK Hardloopscreening voor Penseelstreeklezers 720 duizend hardloopblessures per jaar, de helft door overbelasting. Onnodig! Vraag jij jezelf als beginnende of meer gevorderde hardloper wel eens af: doe ik het eigenlijk wel goed? Loop ik niet te snel? Grijp nu je kans. Toptrainer Honoré Hoedt geeft jou de gebruiksaanwijzing bij jouw benen, en ontspanning in de schouders en armen. Er wordt aandacht besteed aan het ervaren van je individuele loopsnelheid, je looptechniek, running core stability (oefeningen ter versteviging van essentiële spiergroepen rond je heup en romp) en blessurepreventie. Wanneer? Zondag 9 oktober van 10.00 tot 11.30 uur. Start bij het Watermuseum. Honoré biedt deze sessie gratis aan voor buurtgenoten! Geef je nu op want er zijn beperkt plaatsen beschikbaar. Aanmelden kan via info@looplandgelderland. nl o.v.v. “penseelstreek”. En knip deze bon uit en neem hem 9 oktober mee.

Nooit meer afvallen Onder deze column staat een pseudoniem. Daarom durf ik het hardop te zeggen: ik ben niet zo groot en 85 kilo. Daar heb ik in de winter niet zo’n last van. Maar na Pasen krijg ik het benauwd bij het idee dat de lente voor de deur staat. Daarna komt immers de zomer. Die vervloekte zonovergoten zomer vol te kleine bikini’s, luchtige hemdjes en fladderende rokjes ruim boven de knie. “Meid”, zeggen mijn vriendinnen (mijn man houdt angstvallig zijn mond, al lag er laatst wel een folder van XL-lingerie op bed!), ”je bent geen 20 meer, dan mag je een extra pondje vasthouden hoor”. Dat is lief van ze. Maar 85 kilo… ik heb geen zwemband nodig om te blijven drijven, zeg maar. Diëten heb ik zat geprobeerd, meer dan ik vingers heb.

Maar wat ik kwijt raak, is er zo weer bij. Moet ik me neerleggen bij mijn gewicht en vol voor het genieten gaan?

Liever een vrolijke olifant dan een depressieve hinde? Ik zou willen dat ik het kon. Maar er is teveel druk in de samenleving. Afvallen is een dogma geworden. En voor dikkig zijn bestaat geen enkele genade, want daar kun je wat aan doen. MAAR IK HEB DIE DISCIPLINE NIET, JA!!!!! En net toen ik dacht ‘ik ben hopeloos zwak en gooi 't bijltje erbij neer’ zie ik Shirma Rouse weer eens op de tv. Zingen kan ze niet maar ze staat er en heeft overduidelijk lak aan de wereld. Die zonnige nonchalance van overzee… Ik kan dat niet. Zo ben ik niet. Maar misschien wel als ik naar Suriname emigreer.

Of de Antillen. Daar worden vrouwen met massa en een wipkont aanbeden.

Met mijn blanke huid sta ik dan dubbele punten voor. Misschien een mooi alternatief voor die eeuwige nudistencamping in de Dordogne omdat de rest van het gezin het zo heerlijk vindt om lekker bloot te lopen. Ja, zij zitten strak in het eigen pak en zijn na een uurtje of twee zon probleemloos bruin.

Ik kijk nog eens naar Shirma. Ik doe het gewoon, kan mij het schelen. En ik zeg tegen mijn man terwijl ik nog maar eens een kersenbonbon tussen mijn tanden doormidden breek: “Wat dacht je ervan om dit jaar eens te gaan vliegen?”

Erica

16 DE PENSEELSTREEK Nummer 77

Strak in 't motorpak Zomerweer is motorweer.

Lekker bochtjes draaien op de dijk en de Posbank. Of op je gemakje door Europa.

Als maar niets hoeft.

Drie strak en minder strak ingepakte motorgekken over hun liefde op twee wielen.

Tekst: en fotografie: Anjo de Bos

“Motorrijden is als dansen” Naam: Hugo Tijssen Straat: Van Goghstraat Motor: BMW 1200 GS Hugo Tijssen, in het dagelijks leven kunstzinnig therapeut, valt zoals hij zegt niet als motorrijder te classificeren. Eigenlijk houdt hij niet van snelheid. Dat was vroeger anders. Na zijn brommertje kwamen de snellere motoren. Pas bij zijn vierde motor, een BMW R69S, heeft hij leren motorrijden: rustig toeren op binnenweggetjes, het besef van vrijheid en de wind voelen.

Hugo vertelt vol passie, enthousiasme en humor over de motortoer van vijf weken die hij samen met z’n vrienden Hans en Chris in 2014 ondernam. Een rit van Denemarken naar Noorwegen, via Zweden en Finland naar Estland, Letland en Litouwen. Om van daar uit verder te rijden naar Polen, de Oekraïense grens, Tsjechië en Duitsland. Hij laat prachtige foto’s zien van ruige landschappen, elanden en eindeloze uitzichten. In het noorden van Zweden reden ze de Wildernisweg. In de omschrijving stond: ‘Hier heeft u een verhoogde kans op ontmoetingen met wolven en beren’.

Hugo noemt zich een ‘heropstapper’: tussen z’n 24 en 41ste heeft hij geen motor gehad. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en nu is hij de trotse bezitter van twee motoren. Bij de BMW 1200 GS voelde het alsof hij een maatpak kocht: alles paste perfect.

Hij omschrijft motorrijden als volgt: “Motorrijden is dansen, bochtjes maken en lekker hangen. Wat ik soms op de motor voel is niet alleen het gevoel van vrijheid, je voelt veel meer het landschap waarin je rijdt. Je voelt zelfs of de lucht vochtig of droger is, je bent meer in het landschap met je aandacht en je zintuigen. Je bent kwetsbaar op je motor waardoor je heel wakker en alert moet zijn”.

Voor Hugo was de reis van 2014 een droomreis, maar een motortoer door Kazachstan en Kirgizië op lichte motoren zou een tweede droomreis kunnen worden.

Nummer 77 DE PENSEELSTREEK 17

“Ik kan me een leven zonder niet voorstellen” Naam: Ruud Teunissen Straat: Van Goghstraat Motor: Triumph Speed Triple Op bezoek bij mijn leuke buurman Ruud Teunissen zal ik horen waar zijn passie voor motorrijden vandaan komt. Ruud werkt bij Combine-IT en woont samen met Myrna Bosman, wiens familie zijn passie voor motorrijden heeft gevoed.

Zijn eerste motorrijles kreeg hij cadeau en was meteen verkocht. Net voor het afrijden kocht Ruud zijn eerste motor.

Nadat hij en Myrna ieder hun eigen motor hadden, zijn ze nu overgestapt naar één motor: de Triumph Speed Triple. Een motor waar Myrna lekker lang achterop kan zitten en die ook voldoet aan de wensen van Ruud. Een motor waar ze samen met plezier op rijden. Ruud kan zich een leven zonder motorrijden niet voorstellen, het past helemaal bij hem: lekker in de natuur, gevoel van vrijheid, bij een file rustig kunnen doorrijden, lekker bochtjes rijden en samen met motorvrienden op pad gaan. Zijn routes zoekt hij op internet, vindt hij in reisverhalen of hij gaat met een groepje rijders van een motorclub uit Groessen een paar dagen op pad.

Dat zijn leuke dagen. Soms rijdt hij met de snellere jongens mee, dan weer met toerrijders. En aan het einde van de dag is het fijn om samen wat te drinken en te eten. Het leuke van het tegenwoordige navigatiesysteem is dat je je soort wegen kunt uitzoeken. Wil je alleen kronkelwegen, of een route zonder snelwegen? Alles is mogelijk.

Als je wilt motorrijden moet je niet bang zijn en... je moet soepel zijn in je heupen. Zoals de rijschoolhouder tegen Ruud zei: ”Jij kunt ook wel een paar lesjes Salsa gebruiken!” Ruud zou nog wel eens op een robuuste motor willen toeren door ZuidAmerika of Afrika. Maar ook Route 66 trekt hem wel aan. En omdat ie van racen houdt, is de Isle of Man TT ook nog een optie.

“In één keer geslaagd ondanks rood” Naam: Albert den Hartog Straat: Nicolaas Maesstraat Motor: Heinkel motorscooter Albert den Hartog, gepensioneerd VMBO-docent en nu als olieslager werkzaam bij het Openluchtmuseum, komt langs met zijn prachtige rode Heinkel-motorscooter. Het is een voorloper van de bromscootertjes uit de jaren 60. Zijn scooter haalt een maximum van 85 km per uur. Hij mag er mee op de snelweg, maar het rijdt toch veiliger op weggetjes binnendoor. In het verleden heeft hij z’n Heinkel wel eens op een aanhanger naar Zuid-Frankrijk gebracht om daar te rijden.

Dat gaf veel bekijks.

Nadat Albert zijn motorrijbewijs had gehaald, heeft hij eerst een tijdje motor gereden. Hij vertelt dat hij in één keer is geslaagd, ondanks dat hij door rood licht reed. Maar omdat de andere onderdelen voldoende waren, kreeg hij z’n rijbewijs.

De eerste Heinkel-scooter kreeg hij van zijn broer Emil. Ook heeft Albert nog een Heinkel Cabine gehad, zo’n overdekte scooter met twee wielen voor en één achter. Albert is lid van Heinkel club De Kwakel. Dat is een landelijke vereniging van bezitters van Heinkel-voertuigen. Deze scooters, dwergauto’s en bromfietsen werden in de vijftiger en zestiger jaren door de firma Heinkel gemaakt. Van april t/m oktober organiseert De Kwakel op de eerste zondag van de maand een toer in Nederland. De leden komen van heinde en verre. Sommigen toeren dan al zaterdag in de buurt van de overnachtingplaats en zondag gaan ze met z’n allen op pad.

De club heeft in het hele land servicestations. Albert beheert het station voor Oost-Nederland. Onderdelen zijn nog steeds leverbaar. Die komen meestal uit Duitsland.

Albert noemt zichzelf een autodidact. Hij heeft veel interesse in techniek en heeft veel geleerd door te kijken en te doen.

Waar hij vroeger nog elk motoronderdeel in aparte bakjes legde, doet hij nu alles in één doos. Van daar uit bouwt hij de motor weer op.

18 DE PENSEELSTREEK Nummer 77

NWWI

201 4

MAKELAARS

WID BM

MAKELAARS

#trots

DE MEER VOOR MINDER MAKELAAR BEL ONS NIET ALS U EEN TRADITIONELE MAKELAAR ZOEKT! VELPERPLEIN 11 (NAAST DE MEDIAMARKT) 6811 AG ARNHEM 026 - 750 2 750

NIEUWE TIJDEN

INFO@OPENMAKELAARS.NL WWW.OPENMAKELAARS.NL

Sleutel & Slotenservice

NWWI

MAKELAARS

Inbraak beveiliging

Inbraakwerende veiligheidssloten met SKG keurmerk voor deuren, schuifpuien, ramen en dakvensters.

Cilindertrekken, de nieuwe inbraakmethode!

Vervang uw cilinders voor de nieuwe serie, vanaf € 38,- p.st.

Buitenverlichting, met schemerschakelaar of bewegingsmelder.

NIEUWE MORAAL

NIEUWE GEWOONTES

Garage cranevelt • • • • •

onderhoud en reparatie van alle merken auto’s laswerk grote en kleine beurten rep. van schade-auto’s apk

eduard van beinumlaan 2 6815 gd arnhem tel 026 - 4458214/4425103 fax 026-3702568

Alarmsystemen met automatische doormelding naar bijvoorbeeld uw mobiele telefoon.

Lengtes inkorten v.a. € 8.50, Rits vervangen v.a. € 10,Tailleren v.a. € 12,50, Mouwen inkorten v.a. €12,50

Muller Techniek Arnhem

Inbreng en verkoop van 2e hands damesmode

Al meer dan 30 jaar beveiligingsspecialist Gratis vrijblijvende offerte

Bakenbergseweg 11-1 6814 MA Arnhem Telefoon (026) 351 06 31 Email info@mtabeveiliging.nl

Dinsdag gebracht, donderdag ophalen Donderdag gebracht, dinsdag ophalen Contact: (naast Mantel) Tel: 026-3794415 www.madebyestrella.nl info@madebyestrella.nl

van Lawick van Pabststraat 97

Nummer 77 DE PENSEELSTREEK 19

BEZOEKADRES

Mercatorweg 18 6827 DC Arnhem

T F

+31 (0)26 384 01 84 +31 (0)26 384 01 80

POSTADRES

postbus 5235 6802 EE Arnhem

E I

info@gldgrafimedia.nl www.gldgrafimedia.nl

Met Valorcoaching beter in balans Inspiratie Energie Stresspreventie Privé en op werk drs. Else van Hensbergen Callunastraat 46 Arnhem 06 174 954 51 elsevanhensbergen@valorcoaching.nl

ELKE DAG EEN BELEVENIS KDV Wiplala - Van Lawick van Pabststraat 69

KDV Petteflet & BSO Zaza - Colenbranderstraat 15

dagopvang buitenschoolse opvang 0 tot 12 jaar uitdagende binnen- en buitenruimten afwisselende activiteiten professionele medewerkers 0900 - 235 75 27 skar.nl

20 DE PENSEELSTREEK Nummer 77

Cosmetische tandheelkunde neemt grote vlucht

“Er goed uit willen zien zit diep geworteld”

Tekst: Jeanne Ram | fotografie: Fred Swart

Het ideaal: een stralend wit gebit met alle 32 strak in het gelid. Dus is een beugel anno 2016 eerder regel dan uitzondering. Maar is die cosmetisering van de tandheelkunde wel zo nodig? Drie tandartsen uit onze wijk zetten een tandje bij over bleken, beugelen en het belang van onderhoud.

Voor mij staat een groepje uitgelaten pubers. Het zestal wil op de foto en ik ben als passant even de fotograaf. ‘Say cheese!’, roep ik en iedereen lacht zijn tanden bloot. Bij het bekijken van de beelden klinken kreten als: ‘Wauw, mijn beugel staat er cool op, supergaaf!’

Vroeger zou een dergelijke reactie niet voor de hand hebben gelegen. Je hield destijds je kaken op elkaar, het liefst wilde je de beugel achter het behang plakken. De laatste decennia is er veel veranderd in de cosmetische tandheelkunde. Gebitsverfraaiing is gewoongoed geworden. Wie kijkt er nog op van kronen, porseleinen vullingen, facings, implantaten en het bleken van tanden? Het lijkt allemaal vanzelfsprekend. Maar de tijd van massaal tandbederf en kunstgebitten ligt niet eens zo ver achter ons.

Margreet Free zit al bijna 25 jaar in het vak en houdt praktijk aan de Bakenbergseweg. “Noem mij maar een huis- tuin- en keukentandarts”, relativeert ze met een smile. Daarbij vallen haar prachtige tanden op, mooi van vorm en kleur en toch niet over de top. Ze werkt vooral als 'family dentist' en menig gezin heeft ze al jaren onder haar hoede. “Ik vind het leuk om mee te groeien met de ontwikkeling van de patiënten. Zo bouw je een bepaalde band met ze op.” Naast halfjaarlijkse gebitscontroles houdt zij zich bezig met vullingen, kronen of bruggen maar hamert op preventie, want ze wil die vulling graag voorkomen.

Ben Derksen is 38 jaar tandarts met differentiaties gnathologie (kaakgewricht) en implantologie. Daarnaast is hij ook restauratief tandarts. In tandartspraktijk Rijnzigt aan de Klingelbeekseweg buigt hij zich over ingewikkelde restauraties van gebitten. “In de restauratieve tandheelkunde wordt gebruik gemaakt van alle disciplines uit het vak. Het is de lust van mijn leven”, zegt hij gedreven.

Sjoerd Aukes studeerde in 1975 af aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Tien jaar later promoveerde hij met zijn proefschrift Kauwen zonder kiezen. In 1996 volgde hij een opleiding orthodontie. Binnenkort gaat hij met pensioen en zullen zijn patiënten in Mondzorgpraktijk De Laar Arnhem het zonder hem moeten stellen. “Ik heb een geweldige tijd gehad, het is een boeiend vak en er is in relatief korte tijd enorme vooruitgang geboekt. Ook in de orthodontie doen zich voortdurend nieuwe ontwikkelingen voor.”

Nummer 77 DE PENSEELSTREEK 21

Er wordt in de samenleving steeds meer nadruk gelegd op het uiterlijk. Vanuit Amerika is ons de Hollywood-smile ‘opgelegd’. Iedereen gaat voor rechte en witte tanden. Een wit gebit is onderdeel van het schoonheidsideaal. Hoe gaan jullie om met patiënten die min of meer doorschieten in hun wensen als het gaat om bleken?

Margreet: “Als ze van zichzelf al witte tanden hebben, adviseer ik er nog eens goed over na te denken. Degenen die jonger zijn dan 18 jaar behandel ik sowieso niet, want ik wil geen schade toebrengen. Soms moet je mensen tegen zichzelf beschermen.”

Ben: “Je kunt je afvragen waarom iemand wittere tanden wil terwijl het eigenlijk niet nodig is. Daar kunnen persoonlijke verhalen onder liggen. In het algemeen is bleken voor veel mensen een uitkomst en kom je eraan tegemoet.

Maar je moet als tandarts wel tegenwicht blijven bieden als de situatie erom vraagt.”

Sjoerd: “Ik was eerst niet zo happig op bleken. Soms zei ik tegen patiënten: ‘Als je wilt bleken, ga dan eerst naar de psycholoog. Mocht daarna blijken dat je nog steeds zo ongelukkig bent, kijk ik alsnog wat we doen’. Ik heb het over het prille begin van bleaching, nu reageer ik anders. Er is meestal niets mis met bleken. Maar de kleur moet wel passen bij de huidskleur en leeftijd. Het ideaalplaatje van een mooi gebit heeft te maken met symmetrie, harmonie, grootte, vorm en kleur.”

Margreet: “Het is goed dat er via Europese wetgeving per 1 november 2012 duidelijke regels zijn gekomen voor het bleken van tanden. Daar ontbrak het voorheen aan, vooral bleekstudio’s gingen over grenzen heen. Er werden hoge concentraties waterstofperoxide gebruikt met als gevolg pijnlijke tanden en tandvlees en soms ook brandwonden.

Sinds de Europese wetgeving moeten bleekstudio’s bij bepaalde behandelingen een tandarts in dienst nemen.”

“Na een boterham met hagelslag kun je het beste meteen een stukje kaas eten. En niet andersom”

Foto's van boven naar onder: Margreet Free, Sjoerd Aukes en Ben Derksen

Wereldwijd zijn er verschillen in schoonheidsidealen. In Japan is het hebben van scheve tanden trendy, vooral bij meisjes. De imperfectie wordt gezien als schattig. Bij ons wil men rechte tanden. Een beugel lijkt intussen wel een statussymbool. Is orthodontie eerder luxe dan noodzaak?

Margreet: “Er kunnen diverse tandheelkundige redenen zijn voor een beugel zoals een slechte kauwfunctie, kaakgewrichtsklachten of een diepe beet waarbij de ondertanden in het gehemelte bijten en het gebit op lange termijn

schade op kan lopen. Dan is een behandeling noodzakelijk.

Als men om esthetische redenen een beugel wil, zou ik het niet meteen luxe willen noemen. Ik vind het logisch dat iedereen er goed uit wil zien.”

Sjoerd: “Vaak kan een kleine afwijking op jonge leeftijd later leiden tot een veel grotere afwijking als er niet tijdig wordt ingegrepen. Orthodontie is dan een geweldige uitkomst. Orthodontie is zo ingeburgerd dat ik het lastig vind onderscheid te maken tussen luxe of noodzaak.”

Ben: “Een belangrijke reden is toch veelal de esthetiek van het gebit. Vooruitstekende tanden met een overbeet,

22 DE PENSEELSTREEK Nummer 77

spleetjes tussen de tanden of scheefstand ten gevolge van ruimtegebrek komen vaak voor. Je kunt bij wijze van spreken honderd jaar worden met scheve tanden. In die zin is het natuurlijk wel een luxe aangelegenheid.”

De essentie van mondverzorging is het zorgvuldig schoonhouden van het eigen gebit. Hoe is het daarmee gesteld in samenhang met de overdaad aan suikerhoudende en zure voedingsmiddelen in onze welvaartsmaatschappij?

Ben: “Een belangrijke omslag op het gebied van mondverzorging is de introductie van de preventieassistente.

In korte tijd zijn ze er in groten getale gekomen. Daarnaast moeten we de mondhygiënisten niet vergeten. Het begint natuurlijk bij de eigen verantwoordelijkheid het gebit goed schoon te houden. De enorme toename aan suiker- en zuurhoudende producten maakt het er niet gemakkelijker op. Neem nou alleen frisdranken en snoep.

Ze zijn volop voorhanden, vooral in benzinestations en supermarkten. Het is bizar welke producten, ook voor de jongste consumenten, worden bedacht. Ik zag bij een benzinestation een kinderspeeltje in de vorm van een neus waaraan met enige regelmaat een mierzoete druppel komt te hangen. Dat vindt een kind natuurlijk leuk en lekker maar de tanderosie slaat onmiddellijk toe.”

Margreet: “Mijn praktijkervaring wijst uit dat er eigenlijk niet zoveel veranderd is in de mate van cariës ofwel gaatjes. Er is denk ik eerder sprake van enige afname.

Het heeft er misschien mee te maken dat ik een familiepraktijk heb en de mensen al lange tijd begeleid. De manier van mondverzorging wordt dan weer doorgegeven aan de volgende generatie.”

“Het allerergste vind ik de zuigflescariës, jonge kinderen die een flesje mee naar bed krijgen. De meeste ouders weten dat het slecht is, desalniettemin gebeurt het regelmatig.’”

Sjoerd: “Bij een andere leeftijdscategorie, bij pubers, zie je dat de mondverzorging in de puberale fase hollend achteruit kan gaan ondanks alle adviezen die wij ze meegeven. Voor iedere leeftijdscategorie geldt: neem niet iedere keer een snoepje of een drankje binnen een kort tijdsbestek. Het speeksel heeft ongeveer 3,5 uur nodig om de schade die suiker en zoetigheid aanrichten teniet te doen. Daar moet je rekening mee houden, dat is belangrijk.”

Ben: “De volgorde van wat je eet kan ook van invloed zijn op het gebit. Wanneer kinderen een boterham met hagelslag krijgen, kunnen ze daarna het beste meteen een stukje kaas eten. Het is fout om te zeggen: ‘Neem eerst een stukje kaas, dan mag je daarna een boterham met hagelslag’. Het eten van kaas na het consumeren van iets zoets of zuurs beschermt het tandglazuur door de bevordering van de uitwisseling van speeksel. Dit helpt voedingszuren te neutraliseren.’

Na deze zinvolle adviezen staan de koekjes en chocola bij het afscheid nog onaangeroerd op tafel. Tja, dat stukje kaas…

SPOOKBAJONET

Het bajonet was verroest. Geelbruin, korrelig, aangevreten door de tijd. Maar het stak desondanks ondubbelzinnig diep in de houten paal die het dak van de schuur in de ouderlijke achtertuin ondersteunde. Helemaal bovenin, bijna tegen het plafond. Het was er altijd een beetje schemerig. Griezelig schemerig. En het rook er naar hooi en nat beton, zoals in de Duitse bunker op Schiermonnikoog. Dat bajonet, zo vertelde mijn vader, was van Duitse makelij en verroest geraakt door het bloed van Canadese soldaten die in de achtertuin met het wapen waren omgebracht toen ze in september ’44 trachtten de Arnhemse burgerij van het Duitse juk te bevrijden. Hun lijken, zo verzekerde mijn vader ons, waren ontdekt en geborgen na de bevrijding. Hijzelf zat toen in Friesland, geëvacueerd na de Slag om Arnhem. Of hij die dode lichamen had aangeraakt, weet ik niet. Maar ik heb dat er in mijn hoofd wel van gemaakt. Ook de prullaria die we bij een verbouwing ontdekten in de kruipruimte onder het huis hadden er vast mee te maken. Verfrommelde sigarettenpakjes van Canadese makelij, patroonhulzen, oude Hollandse kranten… Als ik mijn ogen sloot, zag ik een jonge roodharige soldaat in uniform – sigaret op de lip – een pannetje bruine bonen met spek uit blik opwarmen.

Even later stortte hij murmelend ter aarde met het Duitse staal in zijn buik. En de aarde in de tuin kleurde donkerrood. Hoe dat bajonet daar boven in die paal kwam, was een mysterie. Mijn vader bezwoer ons dat hij het nooit in het hout had gestoken. Het hing daar al na de oorlog, toen hij terugkeerde uit ballingschap en met vriendjes de Hoogkamp in mist hulde met gestolen rookgranaten.

“De Duitser moet ook gedood zijn”, zei hij. “Dat kan niet anders. Maar zijn lijk lag er niet.” Dat wist hij zeker. En ik twijfelde niet. ’s Nachts was het in de naoorlogse jaren lange tijd onrustig in de achtertuin. Ondierlijk gescharrel, klaaglijk zuchten. Ik griezelde van die verhalen en haalde me de dolende geest van de Canadees in het hoofd, het bajonet nog steeds omklemmend en niet in staat rust te vinden na zo’n plotse wrede dood. Het ding hangt er niet meer. Opeens was het weg. Mijn vader kan ik het niet meer vragen. Maar hij zou het weten.

Artwin Nuhn

Nummer 77 DE PENSEELSTREEK 23

Tijger bij kaakchirurg

Wijkgenoot Machiel de Lange woont aan de Colenbranderstraat en is kaakchirurg in Ede en Tiel. En die ene dag ook in Arnhem. Want vrouwtjestijger Jarum van Burgers’ Zoo had een hardnekkige ontsteking aan de rechter hoektand en een fistel onder haar oog. Antibiotica hielpen onvoldoende.

Daarom riep dierentuinarts Henk Luten Machiel te hulp.

Voor een kaakchirurg is een wortelpuntbehandeling routinewerk. Maar niet bij een tijger. De hoektand is 20 tot 25 maal groter dan bij een mens. Ook het tandvlees is veel dikker en stugger.

Dat maakt de behandeling lastiger. Dus was de assistentie van Sandra en Georgina van de polikliniek in Ede meer dan welkom.

Machiel: “Vanaf het moment dat we hadden besloten Jarum te opereren ben ik twee weken bezig geweest om alle spullen te verzamelen die we nodig hadden. Dat waren vooral afgekeurde instrumenten die niet meer in het ziekenhuis gebruikt mochten worden. Daarnaast had Burgers’ Zoo spullen die we konden gebruiken. En als maatschap hadden we nog een oude boorunit staan die we hiervoor konden gebruiken. Wel nieuwe en scherpe boortjes gebruikt natuurlijk, en alles vooraf gesteriliseerd.”

De operatie ging goed. “Het was een heel mooie ervaring”, blikt Machiel terug. “Wie kan er nou van zo dichtbij een tijger aaien of met zijn handen in de bek zitten?” In het begin was het vooral spannend, veel camera’s en fototoestellen om hen heen. Zou de tijger wel blijven slapen? “Ik had Jarum twee weken voor de operatie al gezien in haar nachthok. Alleen het gebrul jaagt je al de stuipen op het lijf. Henk kon de tijger gelukkig goed in slaap houden, al werd het nog wel even spannend. Als eerste komen de slikreflex en beweging van de tong terug als het dier wakker wordt. Het duurt dan nog wel even voordat de tijger gevaarlijk kan worden. Maar toen we tijdens de behandeling de reflex zagen, heeft Henk meteen wat extra verdoving toegediend. Overigens stond net buiten de operatiekamer een hok. Daar kon Jarum met spoed in mocht ze toch onverwachts wakker worden.”

Artwin Nuhn Filmpje kijken? Check dan http://www.hartvannederland.nl/nederland/gelderland/2016/kaakchirurg-opereert-agressieve-patient

24 DEDE PENSEELSTREEK 7777 24 PENSEELSTREEK Nummer Nummer

) l e n s e t t e i n inpakken en ( wegwezen Tekst: Ar twin Nuhn

Google ‘Inpakken’ en iedereen lijkt te weten hoe je meer in je koffer krijgt. Geen probleem dus. Eh, nou… nee. Want je komt bij t inpakken altijd ruimte te kort. En bij thuiskomst blijkt steevast dat je teveel hebt meegenomen. En zeg niet dat dat niet waar is want het is wel waar. Dus vroegen we zo her en der mensen die het kunnen weten hoe je strakker kunt pakken. Daar gaan we dan...

Maak inpaklijstjes. Denk dus goed na voordat je gaat inpakken. Er zijn online zat inpaklijsten te vinden, zoals inpaklijst. nl en meenemen.nl. Bewaar je lijst ook voor volgende vakanties.

Handig, want na de eerste keer heb je de onzin eruit gefilterd en de lijst gemaakt die bij jou hoort. De inpak app 'GetPacked' is ook een aardige inpakassistent. Een leuke inpaklijst voor vrouwen vonden we bij beautygloss.nl.

Vouw niet maar rol. Handig: je kleding kreukt veel minder en je neemt er meer van mee omdat gerolde kleding minder ruimte inneemt. Oh, en voor de avontuurlijke reizigers: stop je shirtjes in de ene tas, je broeken in een andere en ondergoed in een volgende zak. Zo krijg je voor elk type kledingstuk een bepaalde tas en dit is vooral handig als je een backpack hebt.

Het zwaarste boven. Je zou het misschien niet zeggen, maar als je een backpack inpakt is het verstandig om zware dingen (zoals een zaklamp, tentstokken, water of je toilettas) bovenin te stoppen en lichtere dingen (zoals een slaapzak, groot vest of een jas) onderin. Je kleding kun je dan het best in het middenvak stoppen. Deze indeling schijnt voor het fijnste draaggemak te zorgen.

Vacuüm zakken. Daarmee kun je kleding luchtvrij inpakken. Dat scheelt zomaar 75% ruimte. Ook heel handig met ruimtevreters als slaapzakken.

Accessoires in plaats van kleding. Teveel gewicht in je koffer?

Selecteer de basisitems en kleed deze aan met leuke accessoires. Dit scheelt veel kledinggewicht in je koffer en je ziet er toch leuk uit.

Beperk cosmetica. Deze producten nemen veel ruimte in en zijn zwaar. Vul het liefst kleine flesjes en koop kleine verpakkingen.

Lekken. Stop je toilettas in een plastic zak voor het geval er iets gaat lekken. Must do!

Lezen. Bij vakantie hoort natuurlijk: boeken lezen. Maar boeken zijn gewichtige ruimtevreters. Selecteer ze dus weloverwogen.

Geef de voorkeur aan paperbacks als je niet zonder papier kunt.

Of gebruik een e-reader. Ook leuk: een boek in de vorm van een tijdschrift. Of een piepklein boekje. Die zijn er tegenwoordig.

Schoenen. Wees kritisch op schoenen. Want die nemen veel ruimte in en de meeste gebruik je toch niet. Leuke tip: stop sokken in je schoenen.

Controleer je koffer. Tja… En dan tot slot de op basis van uitvoerig onderzoek samengestelde top 10 van meest vergeten spullen (ook heel handig)…

1. Opladers voor elektronische apparatuur. 2. Verloopstekkers voor stopcontacten. 3. Zonnebrandcrème ( ja, echt). 4. Tandenborstel. 5. Zonnebril. 6. Schaartje. 7. Wc-papier. 8. Verbandtrommel. 9. Foto- en/of videocamera. 10. Geneesmiddelen.

Fijne vakantie!

Nummer 77 DE PENSEELSTREEK 25

Vijf buurtgenoten over werken in het strakke pak van hun beroepskleding

In uniform

Tekst en fotografie: Marie-Louise Markhorst

Mijn grote neef werkte vroeger als stuurman op de grote vaart. Als nuchtere Fries vond hij uniformen maar onzinnig. Tot hij in Brazilië in de haven een lading moest laten lossen. Het havenpersoneel lachte hem vierkant uit. Van zo’n melkmuiltje namen ze geen orders aan. Van arren moede schafte hij zichzelf een zwarte uniformjas aan met epauletten en strepen op de mouwen. Dezelfde havenarbeiders bogen nu als knipmessen. Dat effect heeft een uniform kennelijk op de buitenwereld. Toch? Of niet? Vijf buurtgenoten over zien en gezien worden in een strak pak.

Albert de Vries, lid van het trompettercorps van Mansour: “Het uniform is de omlijsting van ons optreden”

Albert de Vries uit de Bosboomstraat is werkzaam als coach ervarend leren in met name de gehandicaptenzorg. Daarnaast heeft hij een bijzondere hobby: hij is trompetter bij het Trompetterkorps te paard van Stal Mansour. Dat trompetterkorps is in Arnhem elk jaar te zien en te horen tijdens de Sinterklaasintocht en op Koningsdag. Daarnaast treedt het korps geregeld op bij andere optochten, bij evenementen of speciale gelegenheden. Albert begon pas op zijn 40ste met paardrijden, op aanraden van de fysiotherapeut. En dat was een jongensdroom die uitkwam. Het trompetterkorps bestond toen ook al. “Ik had destijds niet het idee dat zoiets voor mij was weggelegd. Drie jaar geleden trok ik de stoute schoenen aan en meldde me aan op een Open Avond. Ik kon direct meedoen.” Albert moest wel leren trompetspelen en dan ook nog tegelijk paardrijden. Dat vergt nogal wat discipline, want de ruiters moeten tijdens het trompetspelen ook nog figuren rijden. Ieder in het trompetterkorps heeft zijn eigen kostuum, bestaande uit een blauwe rijbroek, onderjas en overgooier. Hoed en witte handschoenen maken het geheel af. Een paar jaar geleden trad het trompetterkorps op met de Gele Rijders op de Hoge Veluwe. Dat was een bijzondere belevenis. Bij wijze van hoge uitzondering mocht het korps optreden in het uniform van de Gele Rijders. “De minister had daar toestemming voor gegeven. Er kwam iemand van het leger ons allemaal aankleden. Al die knoopjes die dicht moesten, en die tressen… En natuurlijk die hoge bontmuts… Het was heel bijzonder. Wij kwamen trompetspelend uit het bos gereden en op de laatste toon die wij bliezen plantte de verkenner van de Gele Rijders de vlag in het veld op de plaats waar het kanon moest komen te staan”. Het uniform dat het trompetterkorps draagt tijdens optredens vormt voor Albert de omlijsting van de show. “Voor mij is dat kostuum hetzelfde als de lijst om een schilderij. Het maakt het geheel af en haalt de kwaliteit naar boven.” Hij heeft nog een wens: een keer meedoen als trompetter tijdens een jacht.

26 DE PENSEELSTREEK Nummer 77

René Falke, wijkagent: “Dit pak werkt preventief” René Falke uit de Weissenbruchstraat is al sinds zijn 18e bij de politie. Hij heeft daarin diverse functies gehad. Tegenwoordig is hij wijkagent in Driebergen. Voor zijn werk loopt hij dagelijks in het politie-uniform. “Toen ik begon in de jaren ‘80 zag het uniform er heel anders uit. Een wit overhemd, een zwarte broek met blauwe bies en strakke vouw, een zwarte jas en een pet. Dat was best onpraktisch als je een verdachte moest achtervolgen. Of iemand moest reanimeren.

De uniformen die we nu hebben, zijn veel prettiger om in te werken. Die nette broek en jas doen we alleen nog aan bij speciale gelegenheden.” Het dagelijkse uniform bestaat uit een polo, een zwarte broek met verstevigingen op de knieën, een kogelvrij vest en de koppelriem. Alles bij elkaar zo’n vijf kilo zwaarder dan gewone kleding. René merkt wel een groot verschil wanneer hij in uniform loopt. “Het is natuurlijk een heel herkenbaar uniform. Er gaat een preventieve werking van uit. Mensen bedenken zich wel twee keer als ze iets van plan zijn wat niet mag en ze zien ons.” Maar het uniform kent ook nadelen. Er wordt veel meer op hem gelet. “Wanneer wij met een heel goede reden met 60 km/u door een straat rijden waar je 30 km/u mag, krijgen we meteen klachtenbrieven.

Mensen staan direct klaar met hun mobieltje om te fotograferen of te filmen wat we doen. We werken tegenwoordig veel meer in een glazen huis dan vroeger. Dat is niet erg, zolang we maar niet belemmerd worden in ons werk.”

Nummer 77 DE PENSEELSTREEK 27

Saskia Kock, stewardess in opleiding: “Het uniform geeft mensen een gevoel van veiligheid” Saskia Kock woonde tot haar 18e in de Mesdaglaan. Nu woont ze in het centrum van Arnhem.

Sinds 1 juni is Saskia werkzaam als trainee cabin attendant bij de KLM. Dagelijks gaat ze voor haar opleiding in het blauwe KLM-uniform met de trein naar Schiphol. Dat levert haar veel reacties op. “Op het station komen mensen naar me toe en vragen van welk perron hun trein vertrekt. Zo grappig, ik weet er net zoveel vanaf als zij. Maar kennelijk straal ik in het uniform van de KLM uit dat ik ook verstand heb van treinen.”

Haar uniform, ontworpen door Mart Visser, bestaat uit een rok, jasje, gilet, blouse en sjaal in de bekende blauwe kleur. Naar keuze kan ze er ook een broek bij aan. “Toen ik met de opleiding begon is de maat genomen en kreeg ik deze kleren. Schoenen mag ik zelf uitzoeken, zolang ze maar donkerblauw zijn en een bepaalde hakhoogte hebben. Ik heb 20 manieren geleerd hoe ik mijn sjaal kan knopen. Het gilet is niet verplicht, maar ik vind het netter staan als ik mijn jas uitdoe in de cabine.”

Wat haar betreft staat het uniform voor de familie die de KLM vormt. “Als ik op Schiphol zoekend om me heen kijk, komt er direct een collega hulp aanbieden. Iedereen is hier ontzettend aardig. Daarnaast straalt het uniform professionaliteit uit.” Voor de buitenwereld geeft het uniform volgens Saskia veiligheid en erkenning. “Mensen nemen in het vliegtuig eerder iets van je aan. Ik sta er dan niet als Saskia maar als lid van de crew.”

Jos Hekking, officier bij de luchtmacht: “Zo reizen mag ik niet”

Jos Hekking uit de Josef Israëlslaan is luitenant-kolonel bij de luchtmacht. Op zijn 19e ging hij in dienst en sindsdien loopt hij bijna dagelijks in een legeruniform. Tegenwoordig alleen nog op zijn werk, want om veiligheidsredenen mogen militairen niet meer in uniform reizen. Zijn standplaats op dit moment is Den Haag. Drie nachten per week slaapt hij daar. Hij kleedt zich dus telkens als hij naar huis gaat om in burgerkleding. “Ze zeggen wel eens dat je een militair in burger kunt herkennen aan zijn kleding. Die loopt altijd een paar jaar achter in de mode. Dat klopt ook wel, want ik slijt mijn burgerkleren nauwelijks”, zegt Jos. Voor de gelegenheid heeft hij zijn dagelijkse uniform in een tas mee naar Arnhem genomen. Het uniform betekent voor Jos meer dan alleen zijn werk.

Defensie zorgt goed voor zijn mensen, vindt hij. “Er wordt voor huisvesting gezorgd in Den Haag, als ik wil kan ik daar ook prima eten. Om nou te zeggen dat het mijn familie is, is teveel gezegd. Maar het leger bepaalt wel heel veel in mijn bestaan.” Een groot deel van zijn sociale leven speelt zich ook in uniform af. Hij draagt bij die gelegenheden het officiële tenue.

Aan zijn uniform kan je, naast zijn rang, ook aflezen waar hij allemaal uitgezonden is geweest. “Maar die onderscheidingen liggen in Den Haag.

Die heb ik nu niet meegenomen.” Uit zijn omgeving ervaart hij slechts positieve reacties op het legeruniform. “Vooral tijdens de vierdaagse in Nijmegen. Die loop ik graag in mijn uniform.”

28 DE PENSEELSTREEK Nummer 77

Spelen, stoeien en

vooral voetballen

op Spetterkamp SML

Tekst: Bert Krikke

Het is zaterdag 11 juni 2016. Ongeveer 200 kinderen van SML tussen 6 en 12 jaar hebben deze datum met viltstift op de kalender gezet en kijken er al weken reikhalzend naar uit. Het 47ste Spetterkamp gaat weer van start. Twee dagen voetballen, spelen en stoeien en lekker eten. Een onvergetelijke tijd samen met heel veel kinderen uit de buurt.

Het is half negen ‘s morgens. Vroeger dan in het programmaboekje staat aangegeven, melden de eerste kampslapers zich bij de organisatie.

Kampslapers, dat zijn de ongeveer 70 oudere voetballers die op het kamp blijven slapen in de tien legertenten.

De overige 130 kinderen melden zich iets later, waarna iedereen zijn indeling krijgt in het team en het uitdelen

van de traditionele Spetterkamp Tshirts kan beginnen. Ieder team zijn eigen kleur, een feestelijk gezicht.

Wim Gerrist, eindverantwoordelijk voor het kamp, slaat het tevreden gade. Het Spetterkamp is voor hem een evenement dat hij niet wil en kan missen. “Ik ben al vanaf het eerste Spetterkamp 47 jaar geleden betrokken. Eerst als hulpleider van een team. In die tijd was het een jeugdkamp en gingen we met ongeveer 60-70 kinderen naar een kampeerboerderij in Loenen. Na de eerste jaren zijn we van locatie veranderd en werd Papendal de plek voor het kamp. Daar zijn we gebleven totdat Vitesse er kwam in 1997 en sinds die tijd is het kamp op sportpark de Bakenberg.”

Gedurende twee dagen spelen de ongeveer 25 teams in twee leeftijdscategorieën een competitie, waarbij kinderen uit de verschillende SMLteams met elkaar worden gemengd.

Een prachtige manier om nieuwe vriendjes te krijgen. De teams worden begeleid door SML-spelers uit de hogere teams. “Ook tussen die jongens ontstaat een hele competitie en rivaliteit”, vertelt Wim. “Die jongens heb ik allemaal meegemaakt toen ze als kleintjes hier voor de eerste keer waren. Nu vinden ze het stoer en prachtig om zelf een team te begeleiden en de sfeer van hun kamp nog een keer te herbeleven.”

Niet alleen het voetbal is belangrijk, ook de verschillende spellen die op veld 3 zijn uitgestald: pannavelden, luchtkussen en waterglijbanen zorgen voor de nodige sensatie. Het is maar goed dat iedereen een droge set kleding heeft meegenomen. De begeleiding bij de spellen, van de teams, in de keuken en de kantine en bij de voetbalorganisatie is in handen van 130 vrijwilligers. “Ieder jaar doen we weer een beroep op de mensen en het valt ons steeds weer op hoe goed het lukt om alles rond te krijgen. Het zal

Nummer 77 DE PENSEELSTREEK 29

wel komen omdat veel ouders door hebben dat dit soort kampen niet alleen leuk zijn voor hun kinderen, maar ook enorm helpen in het contact tussen volwassenen die bijna allemaal in de wijken om het sportpark heen wonen.”

Volgens Wim heeft SML met het Spetterkamp ook een nieuw woord in de Nederlandse taal geïntroduceerd. “We hebben hier namelijk fruitmoeders.

Deze dames snijden gedurende 2 dagen tientallen kilo’s sinaasappels, banaan, meloen en ander fruit in stukjes voor de kinderen. Iedereen die zegt dat kinderen geen fruit meer eten, moet hier maar eens komen kijken.” Wim is blij met de sponsoren uit de buurt die een steentje bijdragen. Hierdoor blijft alles betaalbaar en gaan alle kinderen naar huis met een mooi Spetterkamp T-shirt, een foto en krijgen ze twee dagen gezond te eten.

Kampioen Plotseling ontstaat er eind van de zaterdag wat consternatie. Er komt een grote bus het parkeerterrein oprijden en niet veel later wordt er feest gevierd. De A1 van SML is teruggekomen en heeft haar promotiewedstrijd gewonnen, Ze promoveren naar de 3e divisie. Reden voor een onverwacht feestje op het Spetterkamp, voor de spelers van de A1 samen met alle 200 kinderen van het kamp.

Check ook https://www. facebook.com/smlarnhem/videos

De (on)kreukbare zakenreiziger De aankomsthal van het vliegveld van São Paulo is warm en benauwd. Ik heb een koffer én een veel te volle tas met handbagage én een laptop, ik ben moe, ik heb hoofdpijn, ik moet naar de WC en het zweet loopt me over de rug. Stapje voor stapje schuif ik dichter in de richting van de onvriendelijke geüniformeerden achter de loketjes.

In Arnhem was het, bij vertrek met de KLM-bus om half zeven op zondagochtend, vijf graden Celsius en vielen er dikke vlokken natte sneeuw. Weliswaar bracht mijn man me (onder mild protest vanwege het vroege uur) naar het station, maar toch, ik kon niet anders dan kiezen voor warme kleding. En met het vooruitzicht van twaalf uur in het vliegtuig ook makkelijke kleding – een sportieve broek, sneakers, en verder de laagjes-truc: T-shirt, vestje, opvouwbaar donsjasje, en een dunne maar grote sjaal. Alles bij elkaar vond ik dat ik er best nog aardig verzorgd uitzag. Ik was er zelfs in geslaagd om een shirt op te duikelen in dezelfde kleur als mijn sneakers.

Maar schuin achter mij in de lange rij voor de paspoortcontrole in São Paulo staat een dame. In het vliegtuig was ze al opgevallen vanwege een op vriendelijke toon doch uitermate duidelijk in haar voordeel beslecht dispuut met een stewardess. Ik schat haar tenminste tien jaar ouder dan ik (oftewel nog piepjong). Ze staat kaarsrecht, druk bellend, op lichtroze suède hoge hakken onder een keurige lichtroze jurk, en met een wit colbertje over haar arm gevouwen.

Haar schoenen hebben geen vlekken van de natte sneeuw, haar jurk is niet gekreukt door het lange hangen in de vliegtuigstoel, haar panty’s hebben geen ladders, haar mascara zit niet op haar wangen. Fris ogend, subtiel opgemaakt en met iedere blonde haar op de juiste plek lacht ze vriendelijk naar een patrouillerende bewaker met een heel groot geweer. Ze is een dinerafspraak aan het maken voor diezelfde avond.

Ik wil alleen maar naar mijn hotel, douchen en slapen.

Maartje van den Berg

30 DE PENSEELSTREEK Nummer 77

Boekentips van leesgrage buurtgenoten

v.l.n.r.: Valeri Berns, Marieke Wolthuis en Valerie Muller

Marijke Wolthuis, Mauvestraat In een vorig leven bibliothecaresse, nu nog werkzaam als vrijwilligster voor de bibliotheek. Ze brengt boeken naar mensen die niet meer naar de bibliotheek kunnen komen. Daarnaast is ze taalmaatje voor vluchtelingenhulp bij een Afghaanse familie.

1. Rodaan Al Galidi - Hoe ik talent voor het leven kreeg Een schrijnend, fascinerend en geestig boek. Het is een verslag van het leven van de schrijver in een asielzoekerscentrum, van 1998 tot 2007. In dat laatste jaar werd er een generaal pardon (sommige asielzoekers vroegen zich af wie die generaal Pardon wel niet was) afgekondigd. Voor die tijd was Al Galidi al uitgeprocedeerd, en kreeg hij regelmatig brieven met de aanzegging het land binnen 28 dagen te verlaten. Desalniettemin kon hij rustig in het AZC blijven ‘wonen’.

Met behulp van woorden- en kinderboeken leerde hij zichzelf Nederlands.

Hij ontving in 2011 de Literatuurprijs van de Europese Unie, kort daarna zakte hij voor zijn inburgeringtoets. Al Galidi publiceerde ook diverse dichtbundels. Hieronder het eerste gedicht, dat hij in onze taal schreef; Zonder hond, zonder kat, zonder fiets, loop ik alleen naar zee.

Ik groet een oude man en zijn hond antwoordt: “hij is doof” Ik loop en groet een hond, zijn baas antwoordt: “hij houdt niet van vreemden” Ik kijk door een raam, misschien zie ik iemand, maar ik zie alleen een kat naar me kijken, die roept, “wat een wereld” Ik doe mijn ogen dicht en ga verder.

Oh, wat moeilijk om in Harlingen te wonen, zonder hond, zonder kat, zonder fiets 2. Marlen Haushofer - De wand Een boekje dat beklijft en boeit. Het is het verhaal van een 40-jarige vrouw, die volkomen onverwacht volledig op zichzelf teruggeworpen wordt.

Het speelt in Oostenrijk, en door een onzichtbare maar wel voelbare wand is ze afgescheiden van de rest van de wereld. Voor zover zij kan zien is daar geen leven meer. Haar enige gezelschap zijn een hond, een koe en een kat; zij vormen haar familie en ze voelt zich er verantwoordelijk voor. Ze beschrijft haar leven, haar bezigheden en haar gedachten, met haar laatste potloodje op het laatste stukje papier dat ze kan vinden, en dan houdt het op… Toen ik het uit had, heeft het me

Foto: Marie-Louise Markhorst

nog dagen achtervolgd, met één prangende vraag; ‘hoe zou het toch met haar zijn’….

3. Kathrine Kressmann Taylor Adres onbekend Een boekje dat je niet vergeet, en dat je ademloos achterlaat. Het bevat een briefwisseling tussen een joodse Amerikaan en zijn voormalige vriend en zakenpartner die naar Duitsland is teruggekeerd. De brieven dateren van 1932 tot 1934. In de loop van het verhaal blijkt wat het geschreven woord teweeg kan brengen. Achteraf gezien maakt de verschijningsdatum het boekje helemaal bijzonder.

Valeri Berns, Van Ruisdaelstraat Studiekeuze-coach en druk met een vol leven. “Hoewel ik lezen hartstikke leuk vind, kom ik er alleen tijdens vakanties aan toe. Van vrijwel ieder boek weet ik nog op welke vakantie ik het gelezen heb. Dat maakt de herinnering vaak extra mooi!”

4. Hans Münstermann - Mischa Dit indrukwekkende boek las ik afgelopen winter op de achterbank van de auto op weg naar de wintersport in één ruk uit. Het gaat over moeder Rosa die te horen krijgt dat

Nummer 77 DE PENSEELSTREEK 31

haar volwassen zoon opgepakt wordt als verdachte van een ernstig misdrijf. Het beschrijft alle fases waar je dan als moeder doorheen gaat. Van ongeloof, naar boosheid, schaamte en totale ontreddering. Hoe je als moeder je kind door dik en dun blijft steunen en weigert te geloven dat jouw kind zo iets erg heeft gedaan. Een indrukwekkend verhaal waar je als ouder je helemaal in inleeft.

5. Kader Abdollah - Papagaai vloog over de IJssel Afgelopen mei heb ik dit boek op vakantie in Frankrijk gelezen. Het gaat over de komst van een grote groep vluchtelingen uit Iran en Irak in de jaren negentig. Het verhaal begint heel hoopvol. Nederlanders tolereren de nieuwkomers en grappige situaties worden beschreven door miscommunicatie en hun andere gewoontes.

In de loop van het boek (en de jaren) verandert de sfeer. Je voelt de verharding, de onmacht. Een enorm mooi en knap geschreven boek. Zeker in deze tijd de moeite van het lezen meer dan waard!

6. Griet op de Beeck – Vele hemels boven de zevende Dit boek heb ik vorig jaar op een stedentrip (Fez, Meknes) naar Marokko gelezen. Het wordt verteld vanuit het perspectief van vijf personen van heel verschillende leeftijden die allen op hun eigen manier op zoek zijn naar de zin van het leven. Zo’n beetje alle ingewikkelde levensthema’s komen er wel in voor. Het boek zette mij weer eens aan het denken hoe belangrijk het is hoe je in het leven staat. In hoeverre je dat zelf in de hand hebt en in hoeverre niet. Griet schrijft in prachtige, korte, vlotte, luchtige zinnen en in het Vlaams.

Valerie Muller, Jacob Marislaan Middelbare scholier en gek op hockeyen en lezen. “Ik kan uren achter elkaar ongestoord lezen. Het was dan ook moeilijk om voor dit artikeltje maar drie boeken(-series) te kiezen.

Maar het is me gelukt. Twee geweldige boeken en een magische serie die ik telkens opnieuw kan lezen.”

7. John Green - Paper Towns Paper Towns heb ik een paar weken geleden voor het eerst gelezen en ik was op slag verliefd. Het is mysterieus, spannend en meeslepend en

het belangrijkste: het heeft een erg pakkend begin. Het lijkt dat Quinten en Margo Roth Spiegelman totaal verschillend zijn. Aan de ene kant is dat ook wel, maar aan de andere kant zijn ze ook weer hetzelfde. Dat maakt het zo interessant. Elke keer dat Margo er vandoor gaat, laat ze een of meerdere aanwijzingen achter. Deze keer ook, maar alleen voor Quinten.

8. Jos Stirling - Soulmates: het verhaal van Phoenix Het verhaal van Phoenix is het tweede deel van de driedelige serie Soulmates. Het gaat over mensen met een soort zesde zintuig. Die mensen worden Savanten genoemd. Elke Savant heeft een Zielsverwant: zijn of haar wederzijde die voor altijd bij je zal blijven en je krachten sterker maakt. Alleen kan die persoon overal ter wereld zijn. Phoenix woont al haar hele leven in een soort gemeenschap met allemaal andere Savanten. Haar “baas” gebruikt haar speciale gaven om mensen te bestelen, ze ziet er slecht verzorgd uit, haar mentale kennis is beperkt, haar moeder is overleden toen ze nog jong was, haar vader is nog één groot vraagteken, haar Zielsverwant werkt ook niet mee en ga zo maar door. Dit spreekt mij aan omdat de hoofdpersonen in boeken meestal toch, ook al weten ze het zelf niet, redelijk perfect worden beschreven. Phoenix niet.

9. JK Rowling - Harry Potter En dan, last but not least heb ik gekozen voor de meest geweldige en magische serie in mijn boekenkast: Harry Potter. Ik heb alle Nederlandse boeken zo’n vier keer gelezen, en ben nu bezig met het laatste boek in het Engels. Ik denk dat ik met de serie ben begonnen toen ik ongeveer 10 was. Mijn vader heeft het eerste deel half voorgelezen maar ik vond dat het te langzaam ging en ben toen zelf gaan lezen. En daarna nog een keer. En nog een keer. En nog een keer... en daarna nog de Engelse boeken. Die zijn het best. Wat ik zo geweldig vind aan de Harry Potter in het Engels, is dat het de originele taal is en zo lekker Brits. Ik kan de stemmen uit de film gewoon horen als ik de boeken lees. Mijn twee favoriete boeken uit de zevendelige serie zijn Harry Potter and the Philosoper’s Stone (deel 1) en Harry Potter and the Order of the Phoenix (deel 5).

KORT EN KLEIN Geef inbrekers geen kans De zomer staat weer voor de deur. Voor inbrekers is het dan vaak nog makkelijker om een woning binnen te komen.

Bij mooi en warm weer laten we vaak de ramen en deuren open staan. Ook als we even een kind van school halen of een boodschapje gaan doen. Zonder dat we er bij stil staan geven we inbrekers de kans om onze woning makkelijk binnen te komen. Inbrekers hebben maar weinig tijd nodig. Voordat u het weet bent u uw kostbare en dierbare bezittingen kwijt. En heeft u er al aan gedacht wie er tijdens uw vakantie op uw huis past? Kijk voor meer informatie en tips op www.arnhem.nl/inbraakpreventie Aantrekkelijk geld lenen voor duurzaam wonen Arnhemse woningeigenaren en Verenigingen van Eigenaren kunnen vanaf 1 juli 2016 opnieuw een duurzaamheidslening aanvragen voor energiebesparende maatregelen en de aanschaf van zonnepanelen. Particuliere woningeigenaren kunnen minimaal € 2.500,- en maximaal € 25.000,- lenen tegen een aantrekkelijke rente. Deze is momenteel 1.6 %. Voor de lening is vanuit het programma New Energie made in [Arnhem] € 1.000.000,- extra beschikbaar. Met de regeling wil de gemeente energiebesparing en het opwekken van duurzame energie op daken stimuleren.

Meer info vind je op www.arnhem.nl/ energie. Daar zijn ook de aanvraagformulieren te downloaden. Bij het Energieloket van Rijn en IJssel Energie Coöperatie kun je terecht voor onafhankelijk advies over zonnepanelen en voor hulp bij het invullen van de aanvraag.

Ook BuurtZon Arnhem zet zich in voor energiebesparing. De relatief nieuwe vereniging stelt zich ten doel 40 duizend zonnepanelen op Arnhemse woningen te krijgen. Aanvankelijk hadden huurders van Volkshuisvesting een streepje voor, nu kunnen ook huiseigenaren meedoen. Budget Energie levert de panelen. Volgens oud-wethouder Willem Hoefnagels en voorzitter van BuurtZon maakt de vereniging slim gebruik van een nieuwe Rijksregeling van 15 jaar.

Meer info via www.buurtzonarnhem.nl of info@buurtzonarnhem.nl.

32 DE PENSEELSTREEK Nummer 77

Theo Hegeman Arnhem

Salvatorplein/Bakenbergseweg Z. Tel. 026 - 32 111 77 N. Tel. 026 - 44 33 876

PEDICOR

C Diabetische voetverzorging C Voetref lexzonetherapie C V erpleegkundige

Tooropstraat 31 • 6813 KS Arnhem• Tel. 026 - 445 89 16

Manuele therapie Handtherapie Oedeemtherapie CranioFaciaaltherapie Handspalken Dry Needling Medical taping Kaakfysiotherapie Rugscholing en -training Groepstraining(jong en oud) Begeleiding bij kanker Sportblessures

Nummer 77 DE PENSEELSTREEK 33

Schoonheidssalon

Carmen

Van Ruisdaelstraat 35, 6814 KV Arnhem, tel. 026 - 442 22 25

Specialisaties Diverse gezichts- en lichaamsbehandelingen Kuurbehandelingen: hydrolifting, minilift, speciale bindweefselmassage fruitzuurbehandeling, algo-maskers, acne-behandeling

Elektrisch ontharen Verwijdering fibromen Camouflage Couperose-behandeling Make-up

CARMEN SCHOONHEIDSSALON

SCHILDERSBEDRIJF • Onderhoud • Nieuwbouw BOUWK. ONDERHOUD • Renovatie • Betonreparatie Postbus 2050 • Isolerende beglazing 6802 CB Arnhem • Plafond- en wandafwerking Tel 026 - 44 325 50 • Gevelreiniging Fax 026 - 44 585 58 • Plaatsen ramen en deuren • Politie keurmerk hang- en sluitwerk • Kozijn renovatie

Speciale momenten verdienen speciale bloemen Oremusplein 4, 6815 DN Arnhem, T 026 3517148 bestel@flowbloemisten.nl Kijk ook eens op www.flowbloemisten.nl als u een mooi boeket wilt laten bezorgen

Wijnkoperij Henri Bloem Amsterdamseweg 126, 6814 GJ Arnhem Tel.: 026 – 4455220 E-mail: arnhem@henribloem.nl Zie voor aanbiedingen: www.henribloem.nl

34 DE PENSEELSTREEK Nummer 77

diep arnhem / ontwerpen is keuzes maken

ontwerp en communicatie// dieparnhem.nl diep arnhem kleine studio / groot werk mauvestraat 13 / buiten kantooruren sickeszplein 5 / tijdens kantooruren Info@dieparnhem.nl

Marcel te Brake en zijn team.

FRED MENSINK

Adv. Diep Arnhem goede 2016.indd 4

Machinale timmerwerkplaats ramen • deuren • kozijnen

24-06-16 14:27

Nummer 77 DE PENSEELSTREEK 35

KWASTJES Feestje????!!!!

DJ Matt

CURSUS STAP UIT JE HOOFD EN IN JE LEVEN!

Examenfeest, Verjaardag, Zomerfeest, Wijkfeest, Klassenfeest, Sweet 16, Sweet 18, Discofeestje, Preparty, Personeelsfeest, Housewarming, Afterparty, Benefietfeest, etc.

Kijk voor alle feestmogelijkheden op de website: www.djmatt.nl of bel met Matthijs: Tel. 06 36505516 Prijsindicatie: vanaf € 25,per uur

De cursus Mindfulness+, ACT en Compassie zet je letterlijk stil, geeft je een andere kijk op je leven en biedt je handvatten om dichter bij jezelf te komen.

De cursus is praktisch, met beide benen op de grond en gericht op het omgaan met de uitdagingen die het leven ons biedt.

De cursus van 6 bijeenkomsten vindt plaats in Arnhem, Mesdaglaan 34 en heeft diverse startdata en tijdstippen.

Kijk voor meer informatie op de website: www. yvonnelooijschelder.nl

PIANOBOEKEN Hebt u interesse in pianoboeken voor gevorderden?

Gratis afhalen na telefonische afspraak.

Tel. 026 4425788

TE KOOP ALTREX reformladder, aluminium, 2 x 12 treden, inclusief stabiliteitsbalk, weinig gebruikt.

Nieuwprijs € 190,-, nu € 100,Tel.: 026 4422755

MARIA ART Op zoek naar een schilderij?

Ik maak abstract werk en vrouwenportretten, Kom eens langs in mijn atelier.

Frans Halslaan 17.

Wel even bellen a.u.b.: Tel. 06 27016923 Maria van Hunnik

WANDELVAKANTIE Zin in een sportieve nazomerse week in de Zwitserse Alpen?

Meer weten over bloemen en andere natuur?

Wandel begin september mee met Frederike Bloemers in het Val d'Hérens?

Informatie opvraagbaar bij bergen@bloemers.net

PIANIST GEZOCHT Muziekensemble Athok zoekt een ervaren pianist.

We repeteren op dinsdagavond in Rozet o.l.v.

Wim Boerman.

Wil je de muziek zien of horen?

Contact via Henk Beekhuis Tel. 06 53589260

CURSUS LEREN LEREN Praktijkkompas biedt verschillende cursussen leren leren aan voor leerlingen uit groep 8 en leerlingen uit het voortgezet onderwijs.

Vaardigheden die aan bod komen zijn o.a. planning, snellezen en mindmapping.

Meer informatie: www. praktijkkompas.nl Tel: 026 3512959 Mobiel: 06 12212515 KINDER- EN JONGERENCOACHING Naast mijn werk als leerkracht (34 jaar basisonderwijs) start ik met veel enthousiasme mijn praktijk voor kinderen jongerencoaching JET aan Het Lage Erf in Arnhem.

Voor vrijblijvende informatie: Berna Offringa-Span bernaoffringa@hotmail. com Tel. 06 51102556 TE HUUR Gezellig familiechalet; Haute Nendaz, Wallis, Zwitserland.

Geschikt voor 6-7 personen.

Groot zonneterras met schitterend uitzicht.

Zomer: wandelen, mountain-bike, golf.

Winter: sneeuwzeker skigebied Quatre Vallées.

Info en foto’s: www.chaletlabuche.nl Fam. van der MeerNahuijsen Van Heemstralaan 24 tel. 026 3516596

Wilt u een kwastje plaatsen?

Voor slechts 1,50 euro per advertentie!

De tekst mag ca. 30 woorden bevatten en wordt zonder afbeeldingen/logo's geplaatst.

Commercieel getinte kwastjes (bijv. lessen/ te huur woning e.d.) kosten 10 euro.

Tekst graag mailen naar redactie@ penseelstreek.nl Het bijbehorende bedrag kunt u in een envelop inleveren op Bakenbergseweg 206, Arnhem. Ingeleverde kwastjes zonder het juiste bedrag worden niet geplaatst. Zie pag.

2 voor sluitingsdatum inleveren voor het volgende nummer.

Het Bericht De redactie van de Penseelstreek verwondert zich regelmatig over lokale berichten en annonces, bijvoorbeeld op het groeiende online burenplatform NextDoor of op het prikbord van de grootgrutter. Hier vindt u de wereld achter het bericht.

NextDoor van dichtbij Op NextDoor valt mijn oog op het bericht ´Oefenruimte gezocht voor nieuwe A capella zanggroep´.

Dat klinkt interessant, en dus maak ik een afspraak met Emmy, die op de Mesdaglaan woont en het bericht plaatste. Als ik op de afgesproken tijd verschijn, is het echter niet alleen Emmy die me ontvangt maar (bijna) de hele zanggroep.

Emmy, wat was het bericht en waarom?

Ongeveer twee maanden geleden zijn wij met een nieuwe kleine A capella zanggroep gestart. We zijn allemaal jonge dames – gemiddelde leeftijd 30 jaar - en we gaan moderne popmuziek brengen, is de bedoeling. We oefenen nu nog thuis, soms bij mij en soms bij één van de anderen. Maar dat is niet echt handig vanwege mogelijke overlast bij de buren. Dus we zoeken oefenruimte ergens in de buurt!

Moet het per se in de buurt zijn?

Ja, het liefst wel, want aangezien de zanggroep ook ontstaan is via een oproep op NextDoor komt eigenlijk iedereen uit de buurt! Hoogkamp, Gulden Bodem, Heijenoord... O ja en één uit Westervoort, maar die verhuist binnenkort naar Sint Marten. Dus we zijn ´gemixt lokaal´ zullen we maar zeggen.

Heeft de oproep al iets opgeleverd?

Ja, behoorlijk veel suggesties voor oefenruimte. Leuk dat er zoveel mensen met ons meedenken! We hebben alle opties bekeken en met verschillende locaties contact opgenomen. Er zal vast snel een goede ruimte uit voort komen. En ook hebben er weer dames gereageerd die graag mee willen zingen. Dat is natuurlijk super leuk, maar we moeten nog even bedenken hoe we daarmee willen omgaan, aangezien we het graag klein willen houden.

Acht tot maximaal tien dames, anders wordt het meer een koor. En tenslotte: een ondernemer in de buurt heeft gereageerd dat we bij hem mogen komen optreden! Daar zijn we heel enthousiast over, maar we moeten wel eerst nog een repertoire instuderen...

Willen jullie verder nog iets kwijt?

Ja, ons derde bericht op NextDoor zal een prijsvraag worden voor een naam voor onze zanggroep. Onze ‘werknaam’ is nu Acabella’s, maar wij staan open voor een andere spetterende naam. Wie de beste/leukste/mooiste naam verzint kan een huiskamerconcert tegemoet zien!

Maartje van den Berg