Η Πούλια και ο αυγερινός
Πρέπει να τα βγάλω από τη μέση!
Μια φορά κι έναν καιρό σε έναν τόπο μακρινό η βασίλισσα πεθαίνει και νέα μητριά κακιά στο παλάτι μπαίνει
Τα παιδιά του βασιλιά φεύγουν για να γλιτώσουν απ’ την κακιά τη μητριά που βάζει να τα σκοτώσουν
Δε θα σ’ αφήσω ποτέ!
Στο δρόμο μαγικό νερό αρνί κάνει τ’ αγόρι και αγκαλιά το κουβαλά η αγαπημένη κόρη
Γυναίκα την παίρνει ο βασιλιάς μαζί με το αρνάκι και βάζει και το σφάζουνε και μένει κοκαλάκι
Το θάβει η κόρη στην αυλή με δάκρια το ποτίζει και μια λεμονιά θεόρατη αρχίζει να ανθίζει
Ανέβα κόρη στο κλαρί της λέει το λεμόνι. Και ξαφνικά υψώνεται θεριεύεται και ψηλώνει
Καλώς ορίσατε παιδιά τους λέει ο ουρανός αστέρια θα’ στε τώρα πια, η Πούλια και ο Αυγερινός