Peygamberlik ve Son Peygamber Hz. Muhammed
YAZALIM Peygamberlerin sıfatlarından anladıklarınızı tabloda boş bırakılan yerlere yazınız. Peygamberlerin Ortak Nitelikleri
NE ANLIYORUZ
Doğru olmak (Sıdk)
Peygamberler doğru sözlü ve dürüst insanlardır.
Güvenilir olmak (Emanet)
...........................................................................
Akıllı ve zeki olmak (Fetanet)
...........................................................................
Allah’tan aldıkları bilgileri insanlara ........................................................................... iletmek (Tebliğ) Günahtan korunmuş olmak (İsmet)
...........................................................................
5. Tevhidin Son Elçisi Hz. Muhammed İlk insan ve ilk peygamber Hz. Âdem’den son peygamber Hz Muhammed’e kadar çok sayıda peygamber gönderilmiştir. Hz. Muhammed’in son peygamber olduğu bir ayette şöyle bildirilmiştir: “… O (Hz. Muhammed) Allah’ın resulü ve nebîlerin sonuncusudur. Allah her şeyi bilendir.”1 Kur’an-ı Kerim’de her insan topluluğuna peygamber gönderildiği bildirilmektedir.2 Bütün peygamberler insanları Allah’ın varlığına ve birliğine inanmaya (tevhide) çağırmışlardır.
“Muhammed ancak bir peygamberdir ondan önce de peygamberler gelip geçmiştir. Şimdi o ölür ya da öldürülürse, gerisin geriye (eski dininize) mi döneceksiniz?...” Âl-i İmrân suresi, 144. ayet. Yukarıdaki ayet mealini Hz. Peygamberin insan ve elçi olması açısından yorumlayınız.
Bütün peygamberler aynı inanç esaslarını tebliğ etmişlerdir. Getirdikleri ilkeler doğrultusunda insanlara örnek olmuşlardır. Bizler de peygamberlerin Allah tarafından seçildiğine ve tebliğ ettikleri esasların aynı olduğuna inanırız. Bu hususu Allah Kur’an-ı Kerim’de şöyle ifade eder: “De ki: Biz Allah’a, bize indirilene, İbrahim, İsmail, İshak, Yakup ve torunlarına indirilene, Musa, İsa ve diğer peygamberlere Rableri tarafından verilenlere iman ettik. Onları birbirinden ayırt etmeyiz. Biz ancak ona teslim oluruz.”3 1 Ahzâb suresi, 40. ayet. 2 Nahl suresi, 36. ayet. 3 Âl-i İmrân suresi, 84. ayet. 127