KWARTAAL MAGAZINE VAN HET IKAZIA ZIEKENHUIS ROTTERDAM
IKAZIA NIEUWS
Gastredacteur: gynaecoloog Bas Torrenga Meet & Greet met chirurg Van Well
Zomer 2017
Voor en na een hartoperatie
Voorwoord 01
Voorwoord In de afgelopen maanden is hard gewerkt aan de afronding van het jaar 2016. Vanuit de overheid zijn we als gezondheidszorgorganisatie verplicht om voor 1 juni onze financiële cijfers bekend te maken. Een jaarrekening met zwarte cijfers. Daarnaast realiseer je je op zo`n moment ook altijd weer dat er veel gepasseerd is. Om enkele voorbeelden te noemen: het verlengen van ons kwaliteitskeurmerk in de vorm van het behalen van de NIAZ accreditatie, het starten van ons nieuw- en verbouwtraject en de voorbereidingen van de overstap naar ons nieuwe Ziekenhuis Informatie Systeem, tezamen met de andere ziekenhuizen in onze regio (Het Van Weel Bethesda Ziekenhuis, Maasstad Ziekenhuis en Spijkenisse Medisch Centrum). Een majeur traject, waarvan de livegang 6 oktober 2017 zal zijn. Gekozen is voor een multibedrijven oplossing, waar vier verschillende organisaties, gezamenlijk met één database, softwarematig gescheiden in vier segmenten, beschikken over een op dezelfde manier ingericht elektronisch patiëntendossier.
”Ik nodig u graag uit om ons digitale jaarverslag te bekijken waarin we met tekst, foto’s en filmpjes terugkijken op 2016. Ga naar www.ikazia.nl/ jaarverslag”
Alleen als de individuele patiënt daarvoor toestemming geeft, kunnen gegevens uitgewisseld worden en kan er een gezamenlijk dossier ontstaan. Die toestemming moet omdat er vier verschillende organisaties zijn. Bij overdracht van gegevens moet de patiënt juist dat expliciet toestaan. Het op deze manier uitwisselen van gegevens kan de kwaliteit en beschikbaarheid van informatie over de patiënt verhogen en kan zeker een bijdrage leveren in het voorkomen van inefficiënte handelingen. Het overgaan naar een nieuw systeem vergt heel veel tijd en inspanning van onze medewerkers. Toch, gezien de voortgang en de uitkomsten van de tussentijdse testen, hebben we er alle vertrouwen in dat we op een zorgvuldige en veilige manier begin oktober de overstap kunnen maken. Naast de jaarrekening hebben we over 2016 ook een digitaal jaarverslag gemaakt, waarin zowel met tekst als filmpjes teruggekeken wordt op het jaar. Ik nodig u graag uit om het verslagjaar te bekijken via www.ikazia.nl/jaarverslag. Het is zeker de moeite waard! Met vriendelijke groet, Mr. R.P.D. Kievit, arts Algemeen directeur
02 Gedicht
Eenvoudig Wij worden eenvoudig geboren en gaan eenvoudig dood. Veelvoudig gaat eenvoud verloren. Maar wie haar kan behouden die wordt eenvoudig groot. Hein Stufkens (uit: ‘een woord in de wind’, Ankh-Hermes, Utrecht, 2007)
14
26
28
Inhoudsopgave VOORWOORD GEDICHT PASTORALE
INTERVIEW - In gesprek met Bas Torrenga, gastredacteur - Vriendschap - Gastredacteur in gesprek met fotograaf Wim Boon - Voor en na een hartoperatie MEET & GREET - Met een chirurg
DAG VAN - Karin Roest, operatie-assistent
01 02 17
05 12
STICHTING TOT STEUN
34
NIEUWS EN INFORMATIE
11
BOUWNIEUWS
25
OP BEZOEK
14
MAAK KENNIS MET…
19
WACHTKAMERVRAAG
22
COLUMN - Carla Breedveld
33
28 30 20
26
Gastredactie 05
In gesprek met gynaecoloog Bas Torrenga Vanaf nu geven we in iedere editie van Ikazia Nieuws een specialist de mogelijkheid om gastredacteur te zijn. In deze editie is Gynaecoloog Bas Torrenga gastredacteur. Bas Torrenga is sinds 2015 gynaecoloog in Ikazia. Hij is geboren in Groningen, woonde van zijn 11e tot 16e jaar op de Antillen en groeide daarna verder op in Amsterdam waar hij ook zijn artsenstudie aan de VU heeft gevolgd. Voordat hij in Rotterdam kwam werken, kende hij de stad nog niet. Maar als stadspersoon is hij inmiddels ook van Rotterdam gaan houden. Bas komt uit een medisch gezin. Zijn oom en opa waren alle twee gynaecoloog in Groningen. Ook Bas riep van jongs af aan dat hij dokter wilde worden. Zijn liefde voor gynaecologie ontdekte hij echter pas tijdens zijn coschappen. “De dagen zijn zo divers. Het ene moment ben je met acute geneeskunde bezig, het andere moment sta je te opereren op de operatiekamer (OK). En je begeleidt jonge meisjes, maar ook oudere dames, van menstruatieklachten tot verloskunde en voortplanting”.
“Ik werk iedere dag met veel voldoening” Ook onderwijs en trainingen vindt hij erg leuk. Tijdens zijn studie was hij al betrokken bij onderwijs en trainingen en als specialist heeft hij dit doorgezet. “De huisarts bij wie ik coschappen liep, zei ooit dat ik huisarts moest worden; ‘echt iets voor mij’ vond hij. Ik vind het vak van de huisarts zeker mooi, maar wat ik wel zou missen is de interactie met anderen. In het ziekenhuis heb je met zoveel verschillende mensen te maken: patiënten, mantelzorgers, directe collega’s, maar ook met collega’s van ondersteunende diensten en het bestuur. Ik werk iedere dag met veel voldoening met hen samen en zie het als een mooie uitdaging om het ziekenhuis en de manier waarop wij zorg verlenen samen steeds weer een beetje beter te maken. Een dag opereren is heerlijk, maar dat ‘sociale spel’ in een ziekenhuis, gecombineerd met de diversiteit van de gynaecologie maakt dat dit vak zo goed bij mij past.”
“Iets opzetten om de zorg nog beter te maken vind ik écht leuk” Implementatie van de Myosure-behandeling in Ikazia Bas Torrenga: “In Ikazia is een speciaal menstruatiespreekuur voor vrouwen met bloedings- en menstruatieklachten. Vaak is er sprake van een disbalans in de hormonale cyclus, maar de bloedingsklachten kunnen ook een uiting zijn van een infectie, soms een kwaadaardigheid of er kan een vleesboom of poliep in de holte van de baarmoeder zitten. Voorheen konden we een poliep of vleesboom alleen chirurgisch
verwijderen op de operatiekamer (OK). De patiënt moest hiervoor onder narcose worden gebracht met een ziekenhuisopname en eventuele nasleep van de narcose tot gevolg. Met de ‘Myosure’ kunnen we veel vleesbomen of poliepen verwijderen zonder in de baarmoeder te snijden, waardoor we de weefselverwijderingsbehandeling wanneer mogelijk en gewenst poliklinisch kunnen aanbieden.
Gastredactie 07
Toen dr. Jeroen Kaijser en ik hier in 2015 kwamen, leek het ons een enorme uitdaging om deze nieuwe techniek onder de knie te krijgen en te implementeren. De techniek is een aanvulling op het doen van hysteroscopie, wat letterlijk ‘in de baarmoeder kijken’ betekent. Met de Myosurebehandeling kijken we ook in de baarmoeder, maar met een andere camera waar een ander instrument in kan. Het was voor ons zaak om te leren hoe je het nieuwe apparaat letterlijk en figuurlijk in de hand neemt. Hiervoor zijn we op training geweest in Engeland. Onze trainer, professor Francis Gardner (Consultant Gynaecoloog in het Queen Alexandra Hospital in Portsmouth), is later ook nog bij ons in het ziekenhuis geweest om de behandeling in onze lokale setting te kunnen laten zien. Inmiddels doen we drie Myosurebehandelingen per week op de polikliniek
Gynaecologie. Na de zomer willen we dat gaan uitbreiden naar vier behandelingen per week. Omdat er in poliepen en vleesbomen geen zenuwweefsel zit, voel je vrijwel niets van de behandeling. Het kan alleen pijnlijk zijn om de baarmoedermond te passeren, dat kunnen we eventueel verdoven. De behandeling is snel en de patiënt hoeft niet onder narcose te worden gebracht, waardoor een dagopname niet nodig is. Ook scheelt het OK-capaciteit. Alle patiënten die wij hier kunnen helpen, hoeven niet naar de OK.” Mevrouw Veenman (57) is één van de patiënten die een poliep heeft laten verwijderen met deze nieuwe techniek. “Toen ik bloedingsklachten kreeg ben ik naar de huisarts gegaan. De huisarts maakte een uitstrijkje en verwees mij door naar de gynaecoloog. Ik vond het hartstikke spannend. Als je dergelijke klachten hebt, denk je al snel dat het mis is. Uiteindelijk bleek ik een poliep in mijn baarmoeder te hebben. De poliep was gemakkelijk te verwijderen en ik kon hiervoor een afspraak maken op de polikliniek. Er zat slechts een week tussen constatering en behandeling. Dat is fijn. Ik werd plaatselijk verdoofd. Dit voelde als een speldenprikje. Van de behandeling zelf merkte ik niets. Ook al zie je altijd een beetje op tegen dit soort behandelingen: het behandelteam helpt je er doorheen, waardoor het voorbij is voordat je er erg in hebt. Na een week had ik helemaal geen klachten meer. En het uitstrijkje dat bij de huisarts was gemaakt, bleek ook helemaal in orde te zijn. Fijn dat ik zo goed geholpen ben.”
“Alle patiënten die wij hier kunnen helpen, hoeven niet naar de OK” Bas Torrenga: “Dr. Jeroen Kaijser en ik doen de ingreep niet alleen. Het succes gaat en staat met de manier waarop de doktersassistentes deze nieuwe techniek oppakken. Zij zijn er ter ondersteuning van ons, maar ook ter ondersteuning van de patiënt. Ook zij zijn hiervoor op training geweest. Onze doktersassistentes hebben het super snel en soepel opgepakt. Als dit niet zo was gegaan, hadden we niet zo snel en gemakkelijk met de Myosure kunnen gaan werken in Ikazia.”
“Iedereen moet elkaars taal spreken” Calamiteitentrainingen en reanimatietrainingen met de hele keten Bas Torrenga: “Het Moeder en Kind Centrum (MKC) is het kloppende hart van onze praktijk. Het is dé plek waar iedereen uit de keten elkaar tegenkomt. Van gynaecologen, tot opleidingsassistenten, arts-assistenten, klinisch verloskundigen, kraamverzorgenden en (obstetrie)verpleegkundigen; iedereen moet elkaars taal spreken, ook in het geval van een calamiteit. Natuurlijk is de beste calamiteit een calamiteit die je hebt vermeden, maar als het op je pad komt, is het fijn dat een patiënt zegt: ‘ik voelde me veilig’.
Calamiteiten zijn te trainen. Daarom worden er in het MKC jaarlijks trainingen georganiseerd met de hele keten. Het MKC heeft hiervoor zijn eigen trainingscommissie, bestaande uit een aantal gynaecologen, klinisch verloskundigen en obstetrieverpleegkundigen. Eén keer per jaar maakt de commissie een calamiteitencasus. Deze casus wordt zoveel mogelijk afgestemd op wat we in de dagelijkse praktijk tegenkomen. Vervolgens wordt deze
Gastredactie 09
Ook kijken we de beelden met elkaar terug. Super confronterend, maar wel heel leerzaam en leuk. De trainingen creëren mede hierdoor een open sfeer. Ook omdat je ziet dat in alle gelederen dingen goed gaan en ook wel dingen beter kunnen. Wat ik mooi vind om te zien bij deze trainingen is dat een verpleegkundige die al 25 jaar in dienst is en precies weet wat ze moet doen, een jonge arts aan de hand mee kan nemen om de casus tot een goed einde te brengen.
“De uitvoering ervan wordt op beeld opgenomen” Een calamiteit heeft een enorme impact op een patiënt. Als je dan naderhand hoort dat de patiënt het heel naar vond om de calamiteit mee te maken, maar dat ze voelde dat ze een team aan haar bed had staan dat wist wat het moest doen – ondanks alle onzekerheid en angst die zij tegelijkertijd voelde – dán hebben we pas écht goede zorg geleverd.”
calamiteit geoefend tijdens een calamiteitentraining. De uitvoering ervan wordt op beeld opgenomen. Bij een calamiteitentraining trainen we altijd met zogenoemde lotus-patiënten. Dat zijn mensen die speciaal zijn opgeleid om de patiënt én partner die in de casus voorkomen, zo realistisch mogelijk te spelen. Zij kennen de casus en weten precies wat ze moeten doen. Na afloop bespreken we de casus na. Zowel de personen die getraind zijn als de observatoren – en in sommige gevallen zelfs de lotus-patiënten – noemen twee punten die zij goed vonden gaan. Vervolgens noemen alle partijen ook twee punten die zij de volgende keer anders zouden doen.
Voorbeeldscenario: Een verpleegkundige krijgt te horen dat ze zorgt voor mevrouw De Vries. Mevrouw De Vries is aan het bevallen en wordt ingeleid vanwege een hoge bloeddruk. Vervolgens gaat de verpleegkundige de kraamsuite van mevrouw De Vries binnen om voor haar te zorgen. De casus gaat lopen en in chronologische volgorde treden er gebeurtenissen op die leiden tot een calamiteit. Op basis van deze gebeurtenissen wordt de keten van (obstetrie)verpleegkundige, kraamverzorgende, klinisch verloskundige, arts-assistent en gynaecoloog stap voor stap betrokken. Uiteindelijk is de calamiteit opgelost.
10 Gastredactie
“Dat is mede de kracht van onze groep” Wekelijkse bespreking voor kennisdeling, onderwijs en ontwikkeling Bas Torrenga: “Iedere dinsdagochtend is er een onderwijsbespreking met alle gynaecologen, arts-assistenten en co-assistenten en zoveel mogelijk klinisch verloskundigen. Het eerste half uur zijn ook de kinderartsen bij de bespreking aanwezig. ‘Hoe gaat het met onze kinderen?’ is altijd een belangrijke vraag. Ook wordt besproken bij welke patiënten wij verwachten dat de kinderarts nodig is. Tijdens de onderwijsbesprekingen is ook gelegenheid om ‘complexe’ patiënten met elkaar te bespreken. Waar loop je tegenaan bij deze patiënt? Waar heb je advies bij nodig? Het laatste half uur van de bespreking wordt er een presentatie gegeven door een co-assistent, artsassistent of gynaecoloog aan de hand van een vraagstuk. Een vraag kan bijvoorbeeld zijn: Wat is beter in het geval van bloedingsklachten, medicamenteus of operatief?
Voor dit vraagstuk wordt dan literatuuronderzoek gedaan en de uitkomsten hiervan worden gepresenteerd tijdens de bijeenkomst. Ook belangrijke publicaties en richtlijnen passeren de revue.
“Er is ook gelegenheid om ‘complexe’ patiënten met elkaar te bespreken” Wie je waarom behandelt is de vraag van de dagelijkse praktijk en is ook continu in beweging. Natuurlijk ga je naar congressen om jezelf up to date te houden, maar dit soort besprekingen zijn minstens zo belangrijk! Dat is mede de kracht van onze groep!”
Nieuws en informatie 11
Nieuw en modern onderkomen voor Vaatlaboratorium Ikazia Het Vaatlaboratorium is verhuisd naar een nieuwe plek. Méér en grotere kamers, beter toegankelijk en vlakbij de polikliniek Chirurgie. De vaatlaboranten zijn er blij mee: “We kunnen onze patiënten nóg beter van dienst zijn.” Karin Goederaad en Leonie van Eijk werken als vaatlaborant in Ikazia en vertellen ons meer over de voordelen van hun nieuwe onderkomen.
Wat is een Vaatlaboratorium?
Bij het Vaatlaboratorium van Ikazia doen we onderzoek naar het functioneren van de bloedvaten. Met ultrageluidapparatuur worden bloedvaten in beeld gebracht en beoordeeld. “Dit zijn de zogeheten ‘non-invasieve vaatonderzoeken’”, legt Karin uit. “Er wordt dus niet in de bloedvaten geprikt. Onderzoek van de bloedvaten is nodig bij mensen met spataderen, etalagebenen, een diabetische voet of na een TIA.”
We kunnen onze patiënten nóg beter van dienst zijn” Meer kamers, en dichtbij de polikliniek Chirurgie
Het nieuwe Vaatlaboratorium op de begane grond heeft vier ruime onderzoekskamers: twee duplexkamers en twee dopplerkamers. Hier worden onder andere de looptesten en de drukmeting van de bloedvaten gedaan. Leonie: “Dankzij de brede deuren zijn alle kamers goed toegankelijk voor rolstoelen en ziekenhuisbedden. Ook hebben we een eigen wachtkamer en zitten we vlakbij de polikliniek Chirurgie, waar toch de meeste van onze patiënten vandaan komen. Voor hen is dit wel zo makkelijk.”
Gecombineerde afspraken
Het meest prettig voor patiënten vinden Karin en Leonie misschien wel dat nu vaker gecombineerde afspraken gepland kunnen worden. “Patiënten hebben dikwijls meerdere onderzoeken nodig. Bijvoorbeeld eerst twee onderzoeken bij het Vaatlaboratorium en daarna bij de specialist. Doordat we nu een extra kamer hebben, kunnen we meer combinatie-afspraken maken. Ideaal voor onze patiënten, want die hoeven niet extra terug te komen naar het ziekenhuis.”
“Het klikte goed tussen ons” Het begon met een cassettebandje… Toen Annette Benjert in 1989 als leerlingverpleegkundige tijdelijk twee weken op een andere verpleegafdeling ging werken, wist ze niet dat ze daar haar toekomstige man Theo zou ontmoeten. Dit jaar zijn ze 25 jaar getrouwd. “Onze band met Ikazia is heel bijzonder.” “In juli 1989 was ik vierdejaars leerlingverpleegkundige. Ik was bijna klaar met mijn opleiding en werkte in Ikazia”, vertelt Annette Benjert. “Vanwege de vakantietijd was het rustig op onze afdeling. Op de verpleegafdeling Chirurgie echter hadden ze tijdelijk te weinig personeel, dus ik werd daar twee weken ingezet. Op mijn eerste werkdag werd hier een jonge man binnengebracht. Hij was best ziek. Ik moest ieder uur zijn bloeddruk meten. Gaandeweg knapte hij op. Ik had vaak avonddienst, we kletsten veel met elkaar. Het klikte goed tussen ons.”
Dezelfde muzieksmaak
“We spraken dikwijls over muziek en bleken dezelfde smaak te hebben”, vult Theo Benjert aan. “Ik had veel CD’s en bood aan om thuis een cassettebandje voor Annette op te nemen. Na twee weken keerde Annette terug naar haar ‘eigen’ verpleegafdeling en ging ik naar huis. Natuurlijk nam ik het bandje op met haar favoriete muziek. Een collega van Annette gaf het af op haar afdeling, met een briefje van mij erbij. Annette had mij niet haar adres gegeven. Dat mocht ze als verpleegkundige natuurlijk niet doen.”
Vriendschap Voorwoord 13 01
Annette schreef een bedankbriefje en daar kwam weer een antwoord op terug. “We hebben een jaar met elkaar geschreven, over van alles en nog wat. Toen ik in september mijn diploma kreeg, vroeg ik Theo om op mijn feestje te komen. Dat deed hij en het was erg gezellig. Maar we deden het rustig aan, het ging eigenlijk allemaal heel gemoedelijk.”
Tot slot: heeft Annette het cassettebandje nog? “Zeker, en ook alle brieven!”
Vuurtje warm houden
Toen ze elkaar een jaar kenden, stelde Theo voor om dat te vieren. Hij nodigde Annette uit om naar Dordrecht te komen, de stad waar hij studeerde en woonde. “Ja, ik moest het vuurtje natuurlijk wel warm houden”, vertelt hij lachend. “Annette kende Dordrecht niet, ik heb haar de stad laten zien. Zo kregen we verkering. In augustus 1992 zijn we getrouwd.” “In de loop der jaren hebben we vijf kinderen gekregen, waarvan er drie in Ikazia geboren zijn,” zegt Annette. “Ik ben er ook altijd blijven werken, op dit moment parttime in Hartrevalidatiecentrum Rijnmond-Zuid. Onze band met dit ziekenhuis is dus heel bijzonder en dat zal altijd zo blijven.”
“Onze band met dit ziekenhuis is dus heel bijzonder en dat zal altijd zo blijven”
14 Op bezoek
Op bezoek Voor patiënten die opgenomen zijn spelen familie en naasten vaak een belangrijke rol. Tijdens ‘bezoekuur’ is het in Ikazia een komen en gaan. Wij gaven een aantal bezoekers een boeketje bloemen met de vraag: bij wie gaat u op bezoek?
Oma Mirthe en Lars Polinder gaan samen met hun papa op bezoek bij oma. Ze hebben er net een lange reis opzitten, ze komen helemaal van de Veluwe. “Onze oma was bij ons aan het logeren, maar werd niet lekker”, vertellen Mirthe en Lars.
“Ze bleek opnieuw last te hebben van lage HB bloedwaardes en moest worden opgenomen”, vult papa aan. “Mijn vrouw is nu bij haar, wij gaan zo naar oma toe. Vanavond logeert oma dus niet bij ons, maar logeren wij in het huis van oma in Ridderkerk.” Mirthe en Lars hopen dat oma snel weer kan komen logeren. Dan kunnen ze lekker patatjes eten met haar!
Op bezoek 15
Mevrouw Ca-Wai In de centrale hal van het ziekenhuis zien we twee jonge dames. Gaan ze bij iemand op bezoek? We vragen het hen. Wat blijkt: één van de dames, mevrouw Ca-Wai uit Rotterdam, is 36 weken zwanger en opgenomen in het Moeder en Kind Centrum van Ikazia. “Mijn vliezen zijn gebroken en mijn vruchtwater veranderde. Daarom ben ik opgenomen voor extra controle. We hebben net een wijziging in mijn patiëntgegevens doorgegeven bij de receptie. Nu gaan we weer terug naar mijn kraamsuite”. Eenmaal aangekomen op de kamer kletsen we verder. “Het is ons eerste kindje. Ik vind het wel even spannend, omdat ik natuurlijk eigenlijk pas over vier weken uitgerekend ben, maar ik ben in goede handen. Thuis waren we er gelukkig al klaar voor: het kamertje is klaar, de wasjes zijn gedraaid en de naam is gekozen. De roepnaam wordt Westers, maar ons meisje krijgt ook een Chinese naam.” De bos bloemen krijgt een mooie plek! Precies een week na ons bezoek is Mila geboren. Op de dag dat mevrouw Ca-Wai ingeleid zou worden, begon de bevalling spontaan. Ze beviel in een kraamsuite onder begeleiding van een verloskundige en verpleegkundige van het ziekenhuis. “De bevalling ging heel vlot. De nacht ervoor had ik al wat buikpijn, maar ik wist niet dat het al weeën waren. Op 11 mei om 12.17 uur is Mila geboren. Ik heb het hier heel fijn gehad. Iedereen is erg vriendelijk en het eten is erg goed met ruime keuze.” Extra leuk was dat de bevalling van mevrouw Ca-Wai de 1000e bevalling van 2017 in het Moeder en Kind Centrum van Ikazia was. Dat werd traditiegetrouw gevierd. Directeur patiëntenzorg Karl Foets kwam de stralende ouders persoonlijk feliciteren. Daarbij werden ze opnieuw verrast met een bos bloemen; een verse bos voor thuis! Ook kregen ze een roze knuffelkonijn en een speciaal bedrukt kinderstoeltje.
Pastorale 17
Heilig De reformator Maarten Luther*: er zijn dagen dat ik niet aan hem denk. Maar dit jaar vieren we het jubileum 500 jaar reformatie. Of ik het nu wil of niet: dit jaar kan ik niet om Luther heen. En niet alleen tijdens het maken van de preek of tijdens een pastoraal gesprek denk ik aan hem. Ik denk ook aan hem als ik een verpleegkundige met aandacht haar werk zie doen. Ik denk aan hem als ik een ingewikkelde vergadering meemaak. Ik denk zelfs aan hem als ik me verdiep in het nieuwe electronische patiëntendossier. Wat Luther mij leerde is nog altijd actueel. Voor Luther kan het hele leven heilig zijn. Het “gewone” leven is bij Luther niet zo gewoon. Het gewone werk is bij uitstek de plek om God te dienen. Je hoeft geen kloosterling te worden, priester of dominee om dichtbij God te komen. Integendeel. Ieder mens die in zijn of haar werk trouw en oprecht bezig is om het goede te doen, die maakt het leven heilig. In ieder beroep kun je door God geroepen zijn om je eigen unieke taak te vervullen. Doe je je werk met aandacht en liefde, dan gebeurt er iets bijzonders. Hoe bijzonder dat kan uitpakken begreep ik laatst van een patiënte die hier in Ikazia opgenomen was geweest. Ze was weer thuis, het ging goed en ze was blij. Tegelijk dacht ze ook vaak met een soort heimwee terug aan de tijd dat ze hier in Ikazia was opgenomen. Het had haar geraakt: iedereen was zo lief voor haar geweest, er was zo goed voor haar gezorgd en de gesprekken met de 3 andere patiënten op de zaal zou ze nooit vergeten. Het was “heel bijzonder” wat ze hier had meegemaakt. Zo zei ze het zelf. Ik dacht aan het woord “heilig”. En weer dacht ik aan Luther. Toch knap als je 500 jaar lang de mensen aan het denken weet te zetten! ds. Lida Tamminga, geestelijk verzorger in Ikazia
* Maarten Luther leefde van 1483 - 1546. In het jaar 1517 timmerde hij zijn 95 stellingen op de kerkdeur. Hoewel een kerkscheuring niet zijn bedoeling was werd zijn actie het begin van een revolutie in de westerse kerk en in de samenleving.
“Wij kijken terug op een geslaagde Roparun en willen u allen hartelijk bedanken voor uw steun. Wilt u ons blijven steunen zodat we volgend jaar weer mee kunnen doen aan de Roparun?” Steun team 58 via IBAN: NL10 INGB 0009 5910 06
Sjaak den Heijer, voorzitter Stichting tot Steun Ikazia Ziekenhuis
Maak kennis met 19
Nét dat beetje extra “Het Ikazia Ziekenhuis wil het verblijf van haar patiënten zo aangenaam mogelijk maken. Ideeën daarvoor zijn er genoeg, maar niet alle projecten kunnen uit het ziekenhuisbudget betaald worden. Daarom is er de Stichting tot Steun Ikazia Ziekenhuis. Deze stichting maakt het bijvoorbeeld mogelijk dat er een tweede predikant in Ikazia werkt, dat patiënten met elektrische wagens van de parkeergarage naar de ziekenhuisingang gebracht kunnen worden en dat een stilteruimte is ingericht. Het geld hiervoor is bijeengebracht via sponsoring door trouwe donateurs, die Ikazia een warm hart toedragen. Twee grote projecten op onze lijst zijn de extra patiëntvriendelijke aankleding van de Kinderafdeling en de afdeling Oncologie in de nieuwbouw. Met de nieuwbouw creëren we niet alleen extra bedden voor het groeiend aantal patiënten. We hebben ook de unieke kans extra patiëntvriendelijke faciliteiten te realiseren. Met relatief kleine aanpassingen in de inrichting kunnen we een groot verschil maken in het welbevinden en het verbeteren van het herstel van onze patiënten. Op de Kinderafdeling zou bijvoorbeeld een ruime speelkamer, professioneel ingericht met allerlei speelmogelijkheden, welkom zijn. Voor de tien behandelkamers van Oncologie willen we onder andere extra comfortabele behandelstoelen aanschaffen. Voor deze projecten vindt regelmatig overleg plaats tussen ons stichtingsbestuur en medewerkers van het ziekenhuis. Logisch: het betreft aanzienlijke bedragen, die we op een verantwoorde manier willen besteden. We gaan er ook gericht sponsoren voor benaderen. Niet alleen particulieren, maar ook bedrijven kunnen zo hun betrokkenheid bij Ikazia duidelijk maken. Die betrokkenheid is bij mij vanzelfsprekend. Het Ikazia Ziekenhuis heeft een eigen identiteit, een prettig karakter dat me bijzonder aanspreekt. Zorg en gastvrijheid zijn bovendien op topniveau, mensen zijn in goede handen en voelen zich er thuis. Het geeft mij veel voldoening dat ik daaraan een bijdrage mag leveren. Onze Stichting tot Steun geeft patiënten nèt dat beetje extra. Helpt u mee? Uw gift is welkom!” Voor meer informatie verwijzen we u naar: www.ikazia.nl/ststeun
Naam: Sjaak den Heijer Leeftijd: 51 jaar Beroep: Partner bij de Rhijnauwen Groep Nevenfuncties: Lid Raad van
Commissarissen Ikazia Ziekenhuis; toezichthouder bij evangelische hulpinstelling De Hoop; toezichthouder bij christelijke Zorggroep Charim Krijgt inspiratie van: “een goede preek, boeken of muziek” Kan niet zonder: “humor, dat relativeert enorm” Blijft in balans door: “regelmatig afstand te nemen en er lekker op uit te gaan” Zou ooit nog eens: “een wereldreis willen maken. Ik ben nieuwsgierig naar andere culturen en heb nog genoeg landen op mijn lijstje die ik wil bezoeken.” Levensmotto: “Je leeft niet alleen voor jezelf”
Meet & Greet 21
Dat opereren lijkt Laila wel wat! “Er zijn meer meisjes uit mijn klas die dokter willen worden, maar zij mogen niet met een chirurg praten”, zegt Laila Mampaeij (6) trots als ze kennismaakt met dokter Van Well. Laila kent het ziekenhuis al een beetje door haar moeder die als opleider in Ikazia werkt. Ook de tante van Laila heeft Laila enthousiast gemaakt voor het werk in een ziekenhuis. “Toen ik de oproep voor de Meet & Greet zag, wist ik direct dat dit iets voor Laila was. De tante van Laila is arts op Curaçao. Laila luistert altijd vol bewondering als haar tante vertelt over haar werk”, vertelt Nicolle, de moeder van Laila. “En dan denk je: dat zou ik ook wel willen leren!”, reageert dokter Van Well. “Zo ging het bij mij ook. Ik wist al vanaf mijn 13e dat ik dokter wilde worden. Toen ik moest kiezen wat voor soort dokter ik wilde worden, wist ik dat ik het leuk vond om te opereren en dingen weer heel te maken.” Dat opereren lijkt Laila ook wel wat. En dan op echte patiënten en niet op poppen zoals mama net liet zien in het skillslab, de trainingsruimte van het ziekenhuis. “Ik heb vandaag vier dingen gegeten”, vertelt Laila trots. “Water, melk een banaan en cruesli!” Een goede basis om aan het werk te gaan. Met een doktersjas én slippers aan gaat ze op pad; een echte zomerdokter! Het meest geïnteresseerd is Laila in gips. Want hoe maak je een arm eigenlijk weer recht als het gebroken is? En hoe doe je dan gips om de arm? En hoe haal je dat er weer af? Dat we een bezoekje gingen brengen aan de gipskamer stond vast. Maar er stond meer op het programma. “Wist je dat alle patiënten die in het ziekenhuis komen een patiëntsticker hebben?”, zegt Van Well. “Dan weten we precies wie ze zijn. Ik heb ook een patiëntsticker. Zullen we die uitdraaien bij de receptie?” Dat vindt Laila natuurlijk hartstikke leuk! En ze boft; er is nog geen foto gemaakt van dokter Van Well: “Gelukt, die kan dan mooi in het dossier van dokter Van Well”, zegt de receptioniste als Laila de foto heeft gemaakt. Met de patiëntsticker paraat brengen Laila en Van Well een bezoekje aan het nieuwe Vaatlaboratorium. “Hier worden de bloedvaten onderzocht”, zegt dokter Van Well. “Wil je eens zien hoe mijn bloedvaten eruit zien?” Dat wil Laila wel.
Het is maar goed dat dokter Van Well haar patiëntsticker bij zich heeft. Onder begeleiding van de dames van het Vaatlaboratorium mag Laila de Duplex gebruiken. Met een speciale gel en een taster kan Laila door de huid van dokter Van Well heen kijken om te zien en horen of ze last heeft van slagaderverkalking. Wat doet Laila dat goed; ze lijkt wel een echte dokter! Dan is er nog één kamer te gaan: de gipskamer. Wat spannend! Misschien kan er wel een gipsarmpje bij Laila worden gezet. Laila heeft geluk! Soms mogen kinderen een kleur gips uitkiezen in de gipskamer. Laila vandaag ook. Het wordt natuurlijk roze. Laila vindt roze een hele mooie kleur. De verpleegkundige legt uit hoe het gips roze komt. “Wat is het leuk hier”, zegt Laila. Het wordt nóg leuker als dokter Van Well haar gipsarmpje beschrijft met een mooie wens voor de toekomst: ‘Wat word jij een goede dokter!’ Dan is het tijd om Ikazia en dokter Van Well gedag te zeggen. Op de Spoed Eisende Hulp wordt haar gipsarmpje afgeknipt. “Goed bewaren voor later”, besluit mama!
22 Wachtkamervraag
De wachtkamervraag… Hoe bereiden onze patiënten zich voor op het bezoek aan het ziekenhuis? We vroegen het een aantal van hen.
Lysanne Tuchscherer uit Rotterdam-IJsselmonde: “Ik kom al jaren op de polikliniek Dermatologie. Ik heb genetische aanleg voor huidkanker. Vandaag is er voor de vijfde keer preventief een plekje verwijderd. Dit keer op mijn onderrug. De eerste keer was ik 8 jaar, toen maakte ik er natuurlijk nog
maar weinig van mee. De tweede keer was ik 17 jaar en was ik me wel heel erg bewust van wat er ging gebeuren. Gelukkig heb ik veel met mijn moeder kunnen praten om mij mentaal voor te bereiden op de ingreep. Die voorbereiding vond ik fijn!”
Angèle Oranje uit Hoogvliet: “Ik geef me eigenlijk altijd over aan wat er te gebeuren staat. De artsen en het ziekenhuis hebben ons vertrouwen. We komen hier al jaren. In blijdschap en verdriet. Mijn schoondochter en zoon verloren hier hun eerste
kindje. Inmiddels zijn we trotse opa en oma van een tweeling. Hoe bijzonder is dat... Vandaag ben ik hier voor een longfunctietest. Ik ga helemaal door de molen vanwege hoestklachten die maar aan bleven houden.”
Mevrouw Maroof uit Ierland: ”Toen we met familie in Pakistan waren, werd mijn moeder ernstig ziek. Na onderzoek in het ziekenhuis, bleek dat mijn moeder een tumor had in haar maag. We zijn direct naar Nederland gegaan. Vandaag kregen we te horen dat de tumor operatief verwijderd kan
worden. Ik woon op dit moment met mijn gezin in Ierland, mijn moeder in Rotterdam-Zuid. Maar als het nodig is, kom ik voor langere tijd hier naartoe, om mijn moeder te kunnen ondersteunen. Wij halen dus vooral veel steun uit elkaar, ter voorbereiding op het ziekenhuisbezoek.“
In één dag 1000 artikelen verhuizen Aaf Giezen en Katinka Roos, stafmedewerkers Facilitaire Zaken in Ikazia, coördineren alle interne verhuizingen bij Ikazia. “We hebben zo’n driekwart van het ziekenhuis al verhuisd. Lastig? Welnee, juist heel leuk!” Martijn van den Brom, Hoofd Logistiek, vertelt over de verhuizing van het centraal magazijn. De afgelopen jaren zijn veel (verpleeg)afdelingen en poliklinieken in Ikazia verhuisd. Dat heeft alles te maken met de verbouwingen waarmee het ziekenhuis aan haar toekomst werkt. “Ja, we hebben inmiddels aardig wat ervaring,” zegt stafmedewerker Facilitaire Dienst Aaf Giezen. Samen met collega Katinka Roos coördineert ze alle interne verhuizingen. “Elke verhuizing is anders, de verhuizing van bijvoorbeeld een verpleegafdeling met patiënten vraagt een hele andere begeleiding dan het verhuizen van een kantoorafdeling. Dat maakt dit werk juist zo leuk.”
Aanspreekpunt
Bij elke klus is een goede voorbereiding het halve werk. Dus wordt voor de verhuizing met de verschillende betrokken afdelingen één of
meerdere keren verhuisoverleg gehouden. Wat moet er verhuisd worden, wie sluit wat aan, welke personen zijn aanwezig: alles wordt in kaart gebracht, besproken en in een checklist vastgelegd. Aaf: “We adviseren waar nodig en leveren bijtijds verhuismaterialen aan. Dan kunnen de medewerkers op de afdeling gaan inpakken, waarna de verhuizers de boel overbrengen. Op de verhuisdag coördineren we alle werkzaamheden en zijn we het centrale aanspreekpunt.” Katinka: “Soms lopen er twee verhuizers rond, maar dat kunnen er ook tien zijn. En hoe goed je het ook voorbereidt, er kàn altijd iets onverwachts gebeuren. Geen probleem, we lossen het altijd op. Soms verloopt een verhuizing vlekkeloos, zoals die van het centraal magazijn.”
Bouwnieuws 25
Compliment
“Ons magazijn werd compleet verbouwd en vernieuwd, wij moesten acht maanden op een andere locatie werken,” vertelt Hoofd Logistiek Martijn van den Brom. “Dat werd het leegstaande schoolgebouw van het Montfortcollege. Zo’n duizend artikelen moesten in twee dagen verhuisd worden, waarbij de dienstverlening gewoon moest doorgaan. Wekelijks zaten we aan tafel, overal werd aan gedacht. We hebben alle artikelen gestickerd, zodat ze volgens ons gebruikelijke opbergsysteem in tijdelijke huurstellingen konden worden opgeslagen. We hadden een inpak-, uitpak- en inruimploeg, in één dag waren alle meubels en voorraden overgebracht. Op die manier zijn we ook soepel terugverhuisd. Ik geef alle betrokkenen een groot compliment.”
“Soms lopen er twee verhuizers rond, soms zijn het er tien” Nazorg
Na een verhuizing leveren Katinka en Aaf ook ‘nazorg’. Aaf: “De dag na de verhuizing gaan we langs, om te vragen of de verhuizing naar wens verlopen is. Soms moet er nog een klusjesman of schoonmaker komen, dat regelen we dan.” Katinka tot slot: “Een verhuizing is teamwork van verschillende afdelingen. Dat is telkens weer een prestatie om samen trots op te zijn.”
26 De dag van
De dag van Karin Roest Karin Roest (37) werkt sinds 2015 als operatieassistent op de OK in Ikazia. Elke dag is anders, dat maakt haar werk extra leuk. “We werken hard, maar hebben het ook heel gezellig met elkaar.”
07.15 uur
“De dag begint in de kleedkamer, waar het OKteam zich omkleedt in werkkleding. Natuurlijk zijn de heren gescheiden van de dames. Dit is een leuk begin van de dag, waarbij we over van alles praten. Daarna lopen we naar de OK’s waar we zijn ingedeeld, Ikazia heeft er zes.”
07.30 uur
“In de OK maken we de werkruimte gereed voor het programma van die dag. Is de apparatuur in orde, zijn alle materialen en hulpmiddelen aanwezig? Daarna is er de ‘pre-time out’, waarbij chirurg, anesthesist, anesthesiemedewerker en operatie-assistenten de patiënten van die dag bespreken. Wat gaan we doen, zijn er bijzonderheden die we moeten weten? Geen dag is hetzelfde, dat maakt mijn vak zo aantrekkelijk.
“We hebben één doel: optimaal zorgen voor de patiënt” Operatie-assistenten werken op de operatiekamer: als ‘instrumenterende’ assisteer je de chirurg tijdens de operatie, je komt dan alleen met steriele materialen in aanraking. Of je bent de ‘omloop’, waarbij je in het zogeheten ‘on-steriele veld’ werkt. Er kan bijvoorbeeld iets gebeuren waardoor een nieuwe instrumentenset nodig is. Daar zorgt de omloop dan voor. De laatste check voor de start van de operatie is de ‘time out’, waarbij de patiëntgegevens opnieuw doorgenomen worden.”
10.30 uur
“Als de patiënt naar de OK komt, stel ik me altijd voor. Die aandacht maakt de behandeling toch iets persoonlijker. Vandaag opereren we zes patiënten, de man die nu binnenkomt is nummer drie. Bij deze patiënt ben ik de ‘instrumenterende’. Ik werk geconcentreerd. Dat is belangrijk in ons vak. Je moet vooruitdenken en snel reageren. Als er bijvoorbeeld onverwachts een bloeding ontstaat, heb ik voor de chirurg al een klem in mijn hand
om het bloedvat af te sluiten. We doen ons werk met volle aandacht, maar tussendoor is er ook tijd voor een praatje. We vormen een leuke groep hardwerkende mensen, die in een ontspannen sfeer goed weten wat ze doen. Als team hebben we één doel: optimaal zorgen voor de patiënt.”
16.00 uur
Operaties worden tot deze tijd gepland, maar dat lukt helaas niet iedere dag. Nu gelukkkig wel. Tijd om op te ruimen. We zorgen dat alle materialen worden aangevuld en laten de OK netjes achter. Er kan altijd een spoedgeval komen, de OK is 24/7 in gebruik. Ik heb regelmatig oproepdienst. Voor vandaag zit mijn werk erop. Ik kleed me om en ga naar huis. Morgen weer een nieuwe uitdagende dag.”
28 Gastredactie
Gastredacteur in gesprek met fotograaf Wim Boon Als gastredacteur van Ikazia Nieuws vroegen we gynaecoloog Bas Torrenga wie hij graag zou willen interviewen. Dat mocht iedereen zijn; van een collega tot iemand van buiten het ziekenhuis tot een vriend of familielid. Zijn antwoord was: Wim Boon. Wim Boon is Radiodiagnostisch laborant in het Ikazia Ziekenhuis en fotografeert in zijn vrije tijd. Bas kocht eerder een foto van Wim uit de collectie die in het ziekenhuis tentoongesteld is. Dat ging via een e-mailtje. Maar of de mannen elkaar verder kennen? Nee. Bas Torrenga was benieuwd naar de man en het verhaal achter deze prachtige fotocollectie!
Ik liep iedere dag langs de fotocollectie in de gangen van Radiologie en ik vond de foto van het stadsgezicht van Rotterdam zo mooi. Ik zag onder de foto’s wel een naamplaatje hangen, maar ik had geen idee wie Wim Boon was. Totdat ik er eens met collega dr. Van der Avoort over sprak en ze vertelde dat Wim Boon gewoon een collega is! Ze gaf me jouw e-mailadres en zo deed ik mijn ‘bestelling’.
Ja, dr. Van der Avoort heeft eerder precies dezelfde foto gekocht als ik, hè?! Ze heeft hier haar radiator mee beplakt! Hoe zijn jouw foto’s hier eigenlijk terecht gekomen?
Ja, ik was wel verrast toen ik de e-mail ontving. Ik krijg wel vaker verzoeken van bedrijven om mijn foto’s te gebruiken, maar van collega’s of patiënten uit het ziekenhuis had ik het verzoek nog nooit gekregen. En nu zo kort achter elkaar van twee
Tijdens de verbouwing van Radiologie zocht het ziekenhuis naar aankleding voor de wachtruimtes en gangen van Radiologie. Toen kwamen mijn foto’s ter sprake. Samen met de collega’s die op deze gang werken,
gynaecologen. Het is voor mij puur een hobby. Toen je me vroeg wat de prijs voor de foto was, wist ik in eerste instantie ook niet zo goed wat ik ervoor moest vragen.
hebben we een selectie van foto’s gemaakt die we allemaal mooi vonden. Deze collectie heeft het ziekenhuis uiteindelijk aangeschaft.
Ja, want je werkt ook als Radiodiagnostisch laborant. Hoe bijzonder is dat, dan ben je vrij en ga je alsnog foto’s maken. Ja, en het grappige is dat ik ook echt pas begonnen ben met foto’s maken toen de digitale fotografie er was. Dat was begin 2004. Ik vind de technische kant van de fotografie juist heel leuk; dat je er na het maken ervan op beeld iets mee kunt doen. Daarvoor deed ik actief aan waterpolo. Op een gegeven moment kreeg ik een rug- en nekhernia. Toen kon ik geen contactsport meer doen en ben ik op zoek gegaan naar een andere sport.
Ben je toen een cursus gaan volgen? Nee, ik ben heel erg computerminded. Ik ben op internet gaan zoeken naar informatie over het fotograferen en ik heb tijdschriften en boeken gekocht.
Als ik je portfolio bekijk, kan ik geen lijn ontdekken. Eigenlijk fotografeer je alles behalve portretfotografie? Klopt dat? Ja dat klopt wel. Als ik portretfoto’s maak, is dat wel eens van collega’s voor het magazine Ikazia Nieuws. Ik vind het heerlijk om naar buiten te gaan. Ik woon bijvoorbeeld vlakbij Kinderdijk. Juist omdat ik zo dichtbij woon kan ik op de meest gekke momenten snel aanwezig zijn om bijzondere situaties in beeld te kunnen brengen. Ik sta weleens om 02.00 uur op om in Duitsland een bedauwde vlinder te fotograferen met zonsopkomst.
Op welke foto ben je het meest trots? Ik ben het meest trots op een foto die ik bij Kinderdijk heb gemaakt. Het had toen -18 gevroren, het was mistig, ik was er net voor zonsopkomst en toen heb ik de eerste schaatsers op het ijs in beeld gebracht. Dat was nog spannend, want het was best gevaarlijk om op die plek het ijs op te gaan.
En van de foto’s die je ooit voor Ikazia hebt gemaakt? Dat is toevallig een foto die met het Moeder en Kind Centrum te maken heeft! Ik was toen gevraagd foto’s te maken op de open dag van Ikazia. Toen heb ik een foto gemaakt van een kindje dat een luier aan het verschonen was van een pop. Die foto heb ik door de couveuse heen gemaakt. Dat soort fotografie is een beetje hetzelfde als in de natuur. Daar moet ik ook iets zien wat mijn aandacht trekt en wat ik in beeld wil brengen. Ik zit ook vaak genoeg in zo’n vogelhut; een uitkijkpost waar ze een hele setting hebben gecreëerd met vijver en al, waarbij de kans bestaat dat er een ijsvogel op afkomt. Als dat dan lukt, geeft het mij echt een kick. Ja, het gaat verder dan de hobbyist!
Mooi om de passie te zien waarmee je fotografeert! Wie weet wordt de ‘Wim Boon collectie’ ooit nog uitgebreid in huize Torrenga!
30 Voor en na de hartoperatie
Voor en na de hartoperatie
“Die extra begeleiding bij het sporten geeft een gerust gevoel” Steven Havermans Voor onze rubriek ‘Op bezoek’ spraken wij in december met Steven Havermans. Wij waren benieuwd hoe het na de operatie met hem is gegaan. Steven kwam naar Ikazia en vertelde zijn verhaal.
“Ik voelde een knoop in mijn schouder en borst alsof er een hete aardappel zat die je niet kan doorslikken. Ik had hevige transpiratie- en paniekaanvallen. Toen de huisarts een hartfilmpje maakte, belde hij meteen de ambulance. In Ikazia bleek dat ik in feite al een hartinfarct had. Ik ben toen met gillende sirenes naar het Erasmus Medisch Centrum (EMC) gebracht. Daar is een stent geplaatst en ’s avonds was ik weer terug in Ikazia. In het EMC was op dat moment geen plaats maar ik vond het prima terug in Ikazia te zijn.
Het is hier fantastisch geregeld, echt top. Ze hebben het beste met je voor. Alles voelde sowieso als een geoliede machine die dag.” Drie dagen later, op zijn verjaardag, was Steven Havermans weer thuis in Spijkenisse. “Het is wel een eng idee dat je na zo’n operatie alweer zo snel naar huis kan. Thuis ben je toch kwetsbaarder. Maar ik voelde me goed, eigenlijk beter dan daarvoor.” Na twee weken tot rust komen, begon de revalidatie bij Hartrevalidatiecentrum RijnmondZuid, een samenwerking tussen Ikazia en het Maasstad Ziekenhuis. “Dat is in de Jan Ligthartstraat, één straat verder”, wijst Steven uit het raam December nummer van Ikazia Nieuws
bij Ikazia. “Onder leiding van een gespecialiseerde verpleegkundige ga je lekker sporten. Na een warming-up ga je bijvoorbeeld badmintonnen of volleyballen. Vooraf wordt je bloeddruk en hartslag gecontroleerd. Die extra begeleiding geeft een gerust gevoel.
“Als ik de rust erin hou, voelt het prettiger”
Het is ook prettig met lotgenoten te kunnen sporten. Je wisselt ervaringen uit en dan merk je dat zij vaak hetzelfde voelen als jij. Het is een beetje praatgroep-achtig.” De hartrevalidatie duurt zes weken. “Twee keer per week. Dat is redelijk snel weer voorbij. Ik voelde mij er zo goed bij dat ik graag onder begeleiding wilde blijven sporten. In Spijkenisse vond ik een goede sportschool en daar sport ik nu één keer per week. Ik maak nu vaker een wandeling met mijn vrouw en wil het mountainbiken weer oppakken.”
Steven Havermans werkt inmiddels drie dagen per week. “Ik ben begonnen met twee uur per dag. Ik moet wel de rem erop houden. Mijn werk was onregelmatig en stressvol. Als ik de rust erin hou, voelt het prettiger. Hartproblemen zitten in de familie. Ik ben nog jong, 47 jaar, en slik nu zeven medicijnen per dag. Ik voel mij nu goed en ben fitter dan anderen. Dat wil ik zo houden. Ik ben gestopt met roken, let op met drinken en eet bewust. Ik hoop alleen nog voor de gezelligheid in Ikazia te komen.”
Beibel Carla Breedveld werkt al jaren als verpleegkundige op de CCU. Vanaf nu kunt u iedere editie van Ikazia Nieuws een column van haar lezen waarin ze haar ervaringen deelt. Middenin de nacht wordt ze vanuit haar bed in het verpleeghuis overgebracht naar het ziekenhuis in verband met ernstige benauwdheid. Op de spoedeisende hulp werkt men met man en macht om haar situatie te stabiliseren. En even later wordt ze omringd door haar bezorgde familie en in het laatste lege bed van de hartbewaking getild. Lopen kan ze al lang niet meer, beide benen zijn geamputeerd tot boven de knie. Haar stijve rechterarm wil door een herseninfarct ook niet meer. Ze weegt nog slechts 37 kilo en is van Arubaanse afkomst. Haar korte, sterk gekrulde haar is bruin geverfd en hier en daar komt het grijs er al weer flink doorheen. Na het uitwisselen van haar gegevens neemt de familie afscheid, haar kleinzoon omarmt oma als laatste, liefdevol buigt hij over haar heen en duwt zijn petje met de klep iets verder naar achteren. Een zware gouden schakelketting maakt samen met zijn snel aangeschoten joggingpak zijn outfit compleet. “Dág oma jij gaat snel opknappen mán” probeert hij haar gerust te stellen. Als ze weg zijn gebaart ze naar de big shopper met haar persoonlijke eigendommen. Ik grabbel verlegen in haar tas; snoepjes, een kam, twee pakjes halfopgerookte sigaretten en wat makkelijke kleding.
Column 33
Onderin de tas komt nog een groot bruinleren boek tevoorschijn, de band hangt uit elkaar, de hoeken staan krom en sommige bladzijden zitten er los tussen. Verbaasd houd ik de” Beibel “in het Papiaments in mijn handen. Haar ene, nog goedwerkende doorgerookte handje gebaart dat ik hem op het tafeltje naast haar bed moet leggen. Als ik het zware boek optil wappert er een losliggend blaadje uit. Als ik me buk om het op te rapen zie ik dat ze een gedeelte heeft onderstreept. “Pasobra nos sa ku si e tènt terenal, ku ta nos kas, wòrdu bashá abou, nos tin un edifisio di Dios, un kas no trahá ku man, etèrno den e shelunan. Het is 2 Korintiërs 5:1 1Want wij weten, dat, indien de aardse tent, waarin wij wonen, wordt afgebroken, wij een gebouw van God hebben, in de hemelen, niet met handen gemaakt, een eeuwig huis. Ontroerd leg ik het boek naast het glaasje water en het medicijncupje vol met pillen. Ze kijkt me dankbaar aan. Of de pillen nog gaan helpen voor haar “aardse tent” dat weet ik niet. Wat ik wel weet is dat er een prachtig huis klaarstaat, niet met handen gemaakt.
Carla Breedveld
34 Stichting tot Steun
Ikazia is gewoon vertrouwd Patiënt, Adri Veenstra-Slappendel Hoewel zij er zelf nooit is verpleegd, voelt Adri Veenstra-Slappendel uit Barendrecht zich verbonden met Ikazia. “Mijn jongste dochter is hier 40 jaar geleden geboren en als lid van de Nederlandse Patiëntenvereniging (NPV) ben ik hier vaak geweest om mensen te begeleiden naar bijvoorbeeld de polikliniek. Mijn man is wel enkele malen in Ikazia opgenomen geweest en wij zijn heel tevreden hoe dat is gegaan. Iedereen is heel vriendelijk, zowel het verplegend personeel als de huishoudelijke dienst. Verder is de protestants-christelijke achtergrond voor ons belangrijk. Wij vinden het mooi dat het bord met de tekst ‘Mijn tijden zijn in Uw Hand’ (Ps. 31: 16a) weer is teruggeplaatst in de hal.” Adri Veenstra vindt het ook fijn dat het ziekenhuis nog niet zo groot is. Om er lachend aan toe te voegen: “Dan verdwaal je niet zo snel. Nee echt, het totale plaatje van het ziekenhuis is voor ons goed. Ikazia is gewoon vertrouwd.”
“Het totale plaatje van het ziekenhuis is voor ons goed”
Onlangs besloten Adri Veenstra en haar man lid te worden van de Stichting tot Steun. “Wij overwogen dat al vaker want als we in het ziekenhuis zijn, lezen we altijd het Ikazia Nieuws of nemen het mee naar huis. Afgelopen herfst was mijn man erg ziek. Hij is toen met spoed naar de Intensive Care gebracht. Gelukkig is alles weer onder controle. Toen hij thuiskwam zeiden we tegen elkaar: nu twijfelen we niet langer en worden we meteen lid. Zo tevreden waren wij met de zorg die mijn man en ik op de Intensive Care en de afdeling kregen.”
Stichting tot Steun 35
Machtigingsformulier SEPA
Stichting tot Steun van het Ikazia Ziekenhuis Montessoriweg 1, 3083 AN Rotterdam, Nederland Incassant ID:
NL05ZZZ411264820000
Machtigingskenmerk: NL05ZZZ411264820000 + uw lidnummer Door ondertekening van dit formulier geeft u toestemming aan de Stichting tot Steun van het Ikazia Ziekenhuis om via uw bank jaarlijks of éénmalig een bedrag van uw rekening af te schrijven. € 12,50 per jaar, afschrijven in de maand …………………………..……………..…………..……………..…..……………..…..……………..…..……………….... Meer, namelijk € …………………………..………… per jaar, afschrijven in de maand
…………………………..……………..…………………..…………
Ik doe een gift en machtig het Ikazia Ziekenhuis om éénmalig af te schrijven € ………………..............…………..…………,
afschrijven in de maand …………………………..……………..……………....
Als u het niet eens bent met deze afschrijving kunt u deze laten terugboeken. Neem hiervoor binnen acht weken na afschrijving contact op met uw bank. Vraag uw bank naar de voorwaarden. Naam …………………………..……………..……………………..……………..……………....……………………..……………..……………....……………………..……………..…………………….... Adres …………………………..……………..……………………..……………..……………....……………………..……………..……………....……………………..……………..…………………….... Postcode …………………………..……………..……..……………...........………
Woonplaats …………………………..……………..……..…….............………...........………
Geboortedatum …………….……………..……………..……..………………
Land …………………………..……………..……..……..........………...........………
IBAN rekeningnummer ……………..……………..………......……………...........…
Plaats
…………………………..……………..............……..…….............………...........………
…………………………..…….......………...........………........................ Datum …………………………..…...........................................…....................................
Telefoonnummer
…………………………….......………...........………... Handtekening …………………………..……….......................................................…
U kunt deze machtiging opsturen naar de Stichting tot Steun van het Ikazia Ziekenhuis Antwoordnummer 80513, 3080 WB Rotterdam (een postzegel is niet nodig).
Puzzel 37
Sudoku
Een sudoku is een diagram van 9 bij 9 vakjes waarin de cijfers 1 tot en met 9 ingevuld moeten worden. Sudoku betekent in het Japans 'enkelvoudig 811 tot vakjes, totaal moeten dus 9 Een sudoku is eencijfer'. diagramHet van 9diagram bij 9 vakjesbestaat waarin de uit cijfers en metin 9 ingevuld rijen enSudoku 9 kolommen van elk ‘e9nkelvoudig vakjes.cijfer’ Het. Het diagram van 9uitx 81 9 vakjes, is nog worden. betekent in het Japans diagram bestaat eens onderverdeeld in blokken van elk 3 x 3 vakjes. In elk vakje in totaal dus 9 rijen en 9 kolommen van elk 9 vakjes. Het diagram van 9 x 9 is nog eens moet een cijfer van 1 tot en met de1lege onderverdeeld in blokken van elk 3 x93 ingevuld vakjes. In elkworden. vakje moetU eenmoet cijfer van tot envakjes met 9 ingevuld worden. U moet de lege vakjes zo invullen, dat in elke rij, elke kolom èn elk blok zo invullen, dat in elke rij, elke kolom èn elk blok de cijfers 1 totdeen cijfers91 slechts tot en metéén 9 slechts éénvoorkomen. keer voorkomen. met keer
1
7 4
8 5
9 4
1
6
9 1
7
4
8 7
3
7
5
1
9
6 3
8 6
5
De winnaar van de kruiswoordpuzzel van het lentenummer 2017 is M. Hooglander uit Papendrecht. De oplossing was: zorg met hart en handen. De winnaar heeft inmiddels de VVV bon thuis gekregen. De oplossing van de Sudoku van dit nummer kunt u tot 1 september 2017 inleveren of opsturen aan: Ikazia Ziekenhuis - t.a.v. het Patiënten Service Bureau Postbus 5009 - 3008 AA ROTTERDAM. U kunt uw oplossing ook mailen aan: in@ikazia.nl
Oplossing 2 T&O
5 2 8 6 3 4
1 3 6 7 9 8
7 4 9 2 1 5
9 5 7 4 6 1
3 6 4 8 7 2
8 1 2 3 5 9
2 7 5 1 4 3
4 8 1 9 2 6
6 9 3 5 8 7
Jan Ketelaar
Contact 39
Klacht en advies Goede zorg voor de hele mens. Dat staat voorop in ons ziekenhuis. Respectvol, oprecht geïnteresseerd en betrokken. Toch kan het gebeuren dat u niet tevreden bent over bijvoorbeeld de gegeven informatie, de zorg of de aandacht. Dat u vindt dat het beter kan. Het beste kunt u dit bespreken met de medewerker die uw onvrede heeft veroorzaakt. Als u dat liever niet doet, kunt u bij de klachtenfunctionaris terecht. Zij kan de klacht met u bespreken, u adviseren en ondersteunen. Ook kan zij bemiddelen tussen u en de medewerker.
% 010 297 55 08
Tineke Schutrups-Duyvendak
“Heeft u opmerkingen of bent u niet tevreden, dan willen we dat graag weten” Contact Ikazia Ziekenhuis Montessoriweg 1, 3083 AN Rotterdam Tel. 010 29 75 000 Fax 010 29 75 400 Internet www.ikazia.nl E-mail post@ikazia.nl Postadres Postbus 5009 3008 AA Rotterdam Buitenpolikliniek Ikazia Carnisselande Middeldijkerplein 36 2993 DL Barendrecht Telefoon 0180 64 22 22 E-mail buitenpoli@ikazia.nl Buitenpolikliniek Ikazia Klaaswaal Kerkstraat 20 3286 AK Klaaswaal Telefoon 0186 57 11 11 E-mail klaaswaal@ikazia.nl
@ klachtenfunctionaris@ikazia.nl i i klachtenfunctionaris Ikazia Ziekenhuis
Antwoordnummer 80161 3080 VB Rotterdam
Klachtencommissie
Blijft de klacht bestaan dan kunt u uw klacht laten beoordelen door de onafhankelijke klachtencommissie. De directie wordt geïnformeerd over de uitspraak van de klachtencommissie. Ook worden aanbevelingen gedaan. Die zijn bedoeld om herhaling van het gebeurde in de toekomst te voorkomen. Zo wordt de kwaliteit van zorg verbeterd. U kunt via de klachtenfunctionaris in contact komen met de klachtencommissie.
Colofon
Zomer 2017
Redactie J. Aman • J.T.C. Bijl • S. van der Ent • R.R. van Noort A. Molendijk • M.C. Oosterwijk • C.D. Schutrups-Duyvendak • C. Sla Ds. Dr. J.A.P. Vlasblom • T.C. Vonk
Redactionele bijdrage S. Eikenboom • C. Sla • N. Veringmeier Gastredactie Bas Torrenga, gynaecoloog Fotografie W. Boon • R. Rollema • T. de Veer Redactie adres en/of adreswijzigingen Ikazia Ziekenhuis Directiesecretariaat • Montessoriweg 1 • 3083 AN ROTTERDAM Telefoon 010 297 50 00 • Internet www.ikazia.nl • E-mail post@ikazia.nl
Uitgeverij BC Uitgevers bv • Postbus 416 • 8600 AK Sneek Telefoon 0515 429 429 • Directie G. van Leeuwen
Opmaak Hannique de Jong • Telefoon: 0515 429 420 Bladmanager/Advertentieverkoop Barbara Verschoor Telefoon 06 455 766 70 • Digna Schoonen • Telefoon 06 442 099 10
Foto cover Myosure door team Gynaecologie Druk Scholma Druk B.V. • Bedum
40 Specialisten Anesthesiologie
C.R. Bello mw. K.T. Dahmen mw. M.W. van Dommelen L. Klompe M.L. Landman M.J.B. Los M. Magnussen (chef de clinique) mw. dr. M.C.O. van den Nieuwenhuyzen (opleider) C.J. van Oort dr. H.C. Rettig (waarnemer) F.A. Verhoeven
Apotheek
(chef de clinique) mw. B.J.C. van Ginderen mw. S.M.A. Groenen mw. A.D. van Heesewijk dr. J. Kaijser dr. J.W. de Leeuw (opleider) B. Torrenga
Intensive Care geneeskunde
mw. M. Muller mw. dr. F.J. Schoonderbeek mw. dr. A.F.C. Schut mw. S. Stads W. van den Tempel mw. H.F.E.M. Willems
mw. L. Kuiper Interne geneeskunde mw. L. Mitrov-Winkelmolen dr. M.P. Brugts D. Theunissen mw. R.A. Carels mw. dr. F. Croon-de Boer Cardiologie dr. A. Dees mw. dr. R. Djaberi dr. J.C. Drooger mw. M. Eefting-Kooper dr. F.E. de Jongh mw. dr. M.E. Emans mw. E.N.M. Overkleeft M.P. Freericks mw. M. Wabbijn Mw. A.G. van Ginkel mw. dr. A.A.M. dr. G.J. Nollen Zandbergen (opleider) dr. E.O. Udo mw. S.K. Zoet-Nugteren Kaakchirurgie dr. G.J. van Beek Chirurgie dr. dr. L.O.H. Dessau mw. dr. G. Cazander W.F. van Geel (chef de clinique) mw. dr. J.M. Kwakman mw. N.M. Hanneman F.R. Praal dr. P.T. den Hoed (opleider) dr. dr. D. Rink J. Nonner (chef de clinique) dr. A.N. Ringburg Kindergeneeskunde dr. C.J. van Steensel C. Aleman dr. B.R. Toorenvliet mw. J.J. Alink dr. W.J. Vles C.P. den Butter mw. A.M.E. van Well mw. S.H. Dijkstra mw. S.H.M. Gardeniers Dermatologie mw. K.A. Goud dr. H.J.H. Engelkens mw. B.C.C. Heinerman E.R. Lonnee mw. I. Heuts-van der Kragt mw. C.M. Messemaker Klinische Geriatrie mw. H.S. Paizano-Thijssen A.J. Arends mw. K.A. Schuitevoerder mw. M. Harkes
Gynaecologie
mw. dr. I.A.M. van der Avoort mw. L.M. Freeman
Klinische chemie dr. M.A. Fouraux dr. W. van Gelder
Klinische psychologie
mw. dr. J.E.W.M. van Dongen-Melman (opleider) mw. I. Spuesens-Hoefnagel
KNO-heelkunde J.W. Arendse mw. A.A.C. Aukema J.J. van Twisk
Longziekten
W. Kuis W. Schaasberg (chef de clinique)
Pathologie
dr. M.A. den Bakker dr. H. Beerman dr. L.M. Budel N.N.T. Goemaere mw. dr. K. Hamoen dr. M. Kliffen mw. dr. T.M. Teune
mw. M.K. Greefhorst mw. R. Heller-Baan Plastische Chirurgie F.A.H. Jacobs mw. C.W.H.M. Kroese-BovĂŠe D.J. van der Avoort (chef de clinique) dr. T.H.C. Damen Maag-, darm-
en leverartsen
dr. G. Bezemer dr. P.C.J. ter Borg dr. R.J.Th. Ouwendijk (opleider) mw. H.G. Vermeulen mw. C. Verveer
Medische Microbiologie
mw. E. Kraan (waarnemer) M.P.M. van der Linden (waarnemer) dr. M. van Rijn
Neurologie
P.A.T. Carbaat (waarnemer) mw. M.J. KoudstaalOverdijk (chef de clinique) L.J.M.M. Mulder D.M.H. Zuidgeest
Oogheelkunde
mw. J.A. de BeijerDominicus mw. E. van CampenMolenaar T. Hillenaar (waarnemer) mw. A.F.G. Jansen mw. dr. J.A.F.M. van Neerven mw. A.G.J.E. Niessen (waarnemer)
Orthopedie
M.M. Campo dr. C.H. Geerdink F.R.J. Groen
Psychiatrie
mw. S.K. Kalidien mw. P. KĂślling (waarnemer)
Radiologie
mw. C.I.B.F. Gouw J.A.J. Janssen (chef de clinique) L.C.W. de Jonge J.G.J. Jonkman J.W. Kuiper mw. dr. A. Preda J.W. van der Sluijs dr. ir. M.J. Stoutjesdijk MBA S.B.A. van der Valk (chef de clinique)
Revalidatiegeneeskunde
J.S. Groenewegen M.C.L. Mimpen mw. A.M. de Rooij
Reumatologie
mw. F. Bonte-Mineur dr. M.R. Kok
Sportgeneeskunde dr. B.A.G. Bulder
Urologie
R.P. Engel E. Kats mw. M. van Mierlo (chef de clinique) dr. J.E. Nienhuis
Wilt u uw geliefde, vriend(in), vader, moeder, zoon, dochter of misschien wel uw collega een hart onder de riem steken, feliciteren of zomaar een complimentje geven? Doe dan mee met de hartenactie van de Stichting tot Steun. Ga naar www.steunikazia.nl en verras iemand door een hartje te sturen met een persoonlijk bericht!
Door een hartje te sturen, bezorgt u niet alleen een glimlach op het gezicht van de ontvanger, u steunt tevens het werk van de Stichting tot Steun van het Ikazia Ziekenhuis. Op dit moment spaart de Stichting tot Steun onder andere voor nieuw meubilair in de centrale hal van het ziekenhuis en dapperheidscadeautjes voor de jongste patiĂŤnten. Samen maken we het bezoek aan Ikazia voor iedereen zo aangenaam mogelijk.