Echomove artistic magazine 11 by Echo Move

artistic magazine Διμηνιαία Έκδοση Τεύχος: 11 2012 ΕΚΔΟΤΗΣ/ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αλέξανδρος Γερασίμου ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Κατερίνα Χατζή ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ: Κων/νος Χιώτης ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ: Η ομάδα του καφέ σκύλου ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ/ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ: Αλέξανδρος Γερασίμου, Κατερίνα Κυρμιζή, Σπύρος Ανδρεόπουλος, Κωνσταντίνα Γεωργίου, Στέφανος Γούναρης, Λεωνίδας Δανέζος, Julie Loi, Κατερίνα Χατζή, Κωνσταντίνος Χιώτης, Η ομάδα του καφέ σκύλου, Μαρία Τριζέλλη, Ασπασία Μπακογιάννη, Νίκος Πάλλης, Αλεξάνδρα Κανάκη, Η ομάδα του Athens Video Art Festival, Νεφέλη Καριοφύλλη, Βαγγελιώ Χρηστίδου, Γιώργος Σταυρακέλλης, Μιχάλης Μειμάρογλου, Κατερίνα Γούναρη, Μανώλης Λαγουτάρης, Κική Μουρατίδου, Γιάννης Κόσυβας,Τάσος Βαμβακάς, Έφη Πολίτη, Τάκης Νικολόπουλος, Ζωή Μπαλίκου, Δημήτρης Καρβουντζής, Μάντη Λυκερίδου, Φιλιώ Λούβαρη, Στράτος Γιάνναρος, Δημήτρης Επικούρης, Δροσιά Καραπιπέρη, Ανδρέας Βιολάρης, Άρτεμις Αντωνοπούλου, Η ομάδα του Medasset, Κατερίνα Σπύρου, Μυρτώ Φοίφα, Κάλλια Δρόσου, Μάγδα Κανδυλιάρη, Γιάννης Αποστολόπουλος, Lamia Bedioui, Baildsa ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Αλέξανδρος Γερασίμου, Alcalica, Μανώλης Λαγουτάρης, Μαρία Τριζέλλη, Κική Μουρατίδου, Η ομάδα του καφέ σκύλου, Νίκος Πάλλης, Στέφανος Γούναρης, Η ομάδα του Athens Video Art Festival, Γιάννης Κόσυβας, Τάσος Βαμβακάς, Έφη Πολίτη, Τάκης Νικολόπουλος, Ζωή Μπαλίκου, Δημήτρης Καρβουντζής, Μάντη Λυκερίδου, Κατερίνα Γούναρη, Μυρτώ Φοίφα, Μάγδα Κανδυλιάρη ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ/ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Ασπασία Μπακογιάννη (aspampako@yahoo.gr) ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Χριστίνα Τσακίρη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Κάλλια Δρόσου ΦΛΑΣ ΜΠΑΚ: Baildsa ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ: Καφέ σκύλος productions (kafeskylosproductions@gmail.com) ΤΥΠΟΣ: Καφέ σκύλος productions ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ/ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΥΛΗΣ/ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Η ομάδα του καφέ σκύλου WEB: www.echomove.gr, www.facebook.com/pages/echomove-artisticmagazine, myspace.com/echomove, issuu.com/echomove ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: echomovemag@gmail.com, tel (+30) 6956610300 Το περιοδικό echomove κυκλοφορεί κάθε δίμηνο από τον αστικό μη κερδοσκοπικό σύλλογο Αστικές Δράσεις. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή μερική ή ολική του περιεχομένου του περιοδικού με οποιονδήποτε τρόπο μόνο με τη προηγούμενη έγκριση του εκδότη.

11 2013

Kείμενο: Αλέξανδρος Γερασίμου

Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΡΦΙΤΣΑ ΠΟΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΤΗ ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΣΤΟΛΗ… εν ξέρω τι έβλεπε η Λένα Πλάτωνος το 1985 όταν έγραφε το «Γκάλοπ» ή πιο σωστά όταν το κυκλοφορούσε σίγουρα προσπαθούσε να καταχωρίσει όλο αυτό που συνέβαινε τότε. 28 χρόνια μετά βγαίνουν άλλα πράγματα, άλλοι καλλιτέχνες αλλά το πράγμα συνεχίζει να βρωμάει σαν το ψάρι. Αρα κάτι δεν πάει καλά σε αυτόν τον τόπο; Προφανώς. Δεν ξέρω αν θα μπορέσουμε ποτέ να εισέλθουμε σε μια άλλη ψυχική διάσταση και επιτέλους να ζωγραφίσουμε την ιστορία με ξυλομπογιές, πινέλα, μαρκαδόρους ή ότι άλλο θέλετε. Ισως ακόμα και με τραγούδια που δεν θα μιλάνε για όλο αυτό το αρρωστημένο πολιτικό και κοινωνικό κλίμα αλλά για κάτι πιο ουσιώδες, πιο γήινο αλλά και πιο ελεύθερο να πετάξει στον ουρανό και να φύγει μακριά. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να αλλάξει και όχι να ανακυκλωθεί ο αέρας σε αυτό τον τόπο και κυρίως ο ουσιαστικός αέρας αυτός που κουβαλάμε κάθε μέρα και τον σέρνουμε σε κάθε μας βήμα δηλαδή ο εσωτερικός που είτε τον έχεις είτε δεν τον έχεις. Τόσο απλά. Αν τον έχεις όλα πάνε καλά και ίσως και καλύτερα. Αν δεν τον έχεις μάλλον ψάχνεις νωχελικά το επόμενο βήμα της …ανακύκλωσης που λέγαμε πριν. Από την άλλη μεριά –για να στρέψουμε το βλέμμα μας στη μουσική -πάντα έβγαιναν συγκροτήματα και δημιουργοί που έσκυβαν σε αυτό το χώμα, έπαιρναν στοιχεία από την δική μας παράδοση και εξέλισσαν έτσι το όλο πράγμα, έψαχναν και έσπαγαν πολλές φορές τους ρυθμούς, τα χρώματα της μουσικής, τους παραδοσιακούς χορούς πολλές φορές. Βέβαια αυτό γινόταν γιατί οι άνθρωποι που τα έφτιαχναν και έφερναν αυτά τα τρα-

Editorial?

γούδια, τα μοτίβα, τα θέματα όπως θέλετε πείτε τα, έσπαγαν και άλλα πράγματα όχι μόνο αυτά που προαναφέραμε. Εσπαγαν τον ίδιο τον κόσμο, την ίδια την εσωτερική διάθεση, τη ψυχική ηρεμία, αυτό το mood που λένε στα ελληνικά όπως σωστά άκουσα πολύ πρόσφατα στο ραδιόφωνο… Από την άλλη είναι λίγο ύποπτο αυτό το κομμάτι με όλο αυτό το …διαφορετικό πανηγύρι που στήνεται στο …πτώμα του πολιτισμού που λειτουργεί ίσως σαν πλυντήριο και αυτός για τη μπουγάδα ορισμένων. Και πολιτισμός δεν είναι μόνο η τέχνη αφού δεν μιλάμε για ψευτοκουλτούρα εδώ ούτε για θολοκουλτούρα αλλά για την ίδια τη ζωή που καλώς η κακώς (κακώς για κάποιους βέβαια) δεν είναι ούτε ψεύτικη ούτε θολή. Είναι αυτό που πηγάζει από μια παλιά δεξαμενή και ποτίζει με τη σειρά του το καινούργιο που θα έρθει. Κάπως έτσι μαζέψαμε τα θέματα που συμπυκνώθηκαν στην καινούργια συλλογή του περιοδικού με τίτλο “Urban folk, Post rebet and …other traditional stories…”. Κάπως έτσι θα μαζέψουν και άλλοι ωραίες μουσικές που θα ανθίσουν σαν ένα λουλούδι, σαν και αυτά που ξετρυπώνουν στους βρώμικους δρόμους της Αθήνας και προσπαθούν να ανασάνουν και συνήθως βρίσκουν τον τρόπο να τα καταφέρουν όπως τα πουλιά που πάντα βρίσκουν τον τρόπο να επιζήσουν όταν βρεθούν σε άγνωστο και εχθρικό για αυτά περιβάλλον. Τι νέα ψιψίνα ρωτάει η Λένα Πλάτωνος εδώ από τότε που έκανε το δικό της γκάλοπ για την πραγματικότητα. Ε δε βλέπεις; Η κόκκινη καρφίτσα που σύντομα θα σπάσει του σύμπαντος τη πλαστική στολή από το «Τι νέα ψιψίνα;» της Λένας Πλάτωνος (στίχοι μουσική: Λένα Πλάτωνος, cd: Γκάλοπ, 1985, Lyra). Η παραπάνω φωτογραφία είναι καρέ της ταινίας “Serendipity” (2001) του Peter Chelsom.

2013 11

Περιεχόμενα

Είμαστε αυτό που ακούμε;

8 10 15 18 20 26 28 32 38

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΗΣΘΟΔΩΡΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

ΤΖΟΥΤΖΕΔΕΣ Ο,τι μας πονάει, ό,τι μας αγγίζει… FΙΝ΄AMOR ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΑ Η ΟΡΙΓΑΝΟΝ Genova ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΦΕΝΤΖΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ και ΓΙΟΓΚΑ ΜΑΡΘΑ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ ΤΡΙΟ

Ο «Παρεξηγημένος» Διόνυσος (Μέρος 2ο)

48 AVAF Chapter# 11 52 Sundayman 64 Greekadelia και … χωρίς μικρόφωνα! 69 6

11 2013

ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

72 ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ 82 ANUKITES 86 RESTLESS WIND 92 Κομποστοποιητές εν δράσει… 94 Baildsa 100 ΕΛΑ ΣΥΥΡΟΣ, ΕΛΑ ΛΟΥΚΟΥΜΙΙΙ 104 ΠΑΛΙΑ ΠΟΛΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ 108 URBAN FOLK, POST REBET AND OTHER TRADITIONAL STORIES… ΦΟΒΟΣ Μια ιστορία δύναμης … Γένους θηλυκού (Μέρος 3ο)

113 120

ANU

126 132

Με έμπνευση από το θαλάσσιο περιβάλλον

136

ΤΖΟΥΤΖΕΔΕΣ Στίχοι-Μουσική: Βαγγέλης Βέκιος

Kαλοί μου φίλοι χαβαλέδες, καραγκιοζάκια και τζουτζέδες του αρχηγού σας γλύφτε το πιάτο, να πάει η ζωή πιο κάτω του αρχηγού σας γλύφτε το πιάτο, να πάει η ζωή πιο κάτω Μαύρη ζωή μια κατηφόρα, τελειώνει σε μια νεκροφόρα κι'εσείς καρδαμωμένα κτήνη, κοιτάξτε πίσω τι έχει μείνει κι'εσείς καρδαμωμένα κτήνη, κοιτάξτε πίσω τι έχει μείνει Συντρίμμια θρύψαλα και βρώμα που κάθε χρόνο αλλάζει χρώμα τσαλαπατήστε την αλήθεια φτιάχνοντας ξένα παραμύθια τσαλαπατήστε την αλήθεια φτιάχνοντας ξένα παραμύθια Καλοί μου φίλοι χαβαλέδες και της σφαλιάρας ντενεκέδες δειπνήστε με τους αυλικούς σας, το πτώμα του νεκρού εαυτού σας δειπνήστε με τους αυλικούς σας, το πτώμα του νεκρού εαυτού σας Τραγούδι: Mαρία Πανοσιάν, Μπουζούκι: Xρήστος Καψαλάκης, Ηλεκτρική κιθάρα: Στάθης Ιωάννου, Τύμπανα: Bαγγέλης Βέκιος. Extra κιθάρα: Μανώλης Αγγελάκης Ηχοληψία-μίξη: Παναγιώτης Χούντας To τραγούδι "Τζουτζέδες¨ είναι η τελευταία ηχογράφηση του συγκροτήματος Ελελεύ. Η εισαγωγή του κομματιού είναι εμπνευσμένη από το το τραγούδι "τα ματόκλαδα σου λάμπουν" του Μάρκου Βαμβακάρη. Δίσκος: Urban folk, Post rebet and other traditional stories…(2012) Εκδόσεις: Echomove artistic magazine

11 2013

Κείμενο: Σπύρος Ανδρεόπουλος

«Ό,τι μας πονάει, ό,τι μας αγγίζει…»

υστυχώς ο τίτλος του άρθρου δεν εμπεριέχει κανένα απολύτως, συναισθηματικό υπονοούμενο. Αναφέρεται σε μία απλή γενική παραδοχή. Ζούμε σε έναν κόσμο, όπου η επιστήμη κάνει ολοένα και μεγαλύτερα άλματα και παράλληλα η τεχνολογική ανάπτυξη καθορίζει και διαμορφώνει όλο και περισσότερο τις κοινωνικές δομές (μαζική παραγωγή προιόντων, δικτύωση κάθε είδους, ταχύτατη μετάδοση πληροφοριών κ.λ.π.). Αν λοιπόν κοιτάξουμε τη ‘μεγάλη εικόνα’ της εξέλιξης της ανθρωπότητας αντιλαμβανόμαστε πως αυτή βασίζεται στην επιστημονική παρατήρηση και την καταγραφή εμπειριών μέσω πειράματων. Αν εξετάσουμε τους ανθρώπους όμως, ως μονάδες - μέλη μικρότερων κοινωνικών συνόλων βλέπουμε πως εκεί λειτουργούν με εντελώς παράδοξο τρόπο.

11 2013

Ας πάρουμε για παράδειγμα τους σύγχρονους Έλληνες. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία, η μοναδική περίπτωση στην οποία θα ανατρέξουν και θα επικαλεστούν την εμπειρία παρουσιάζεται όταν βρίσκονται (ή προσπαθούν να βρεθούν) σε θέση ισχύος. Ο γονιός θα συμβουλεύσει το παιδί να μη βάλει το δάχτυλο στην πρίζα. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα πως ο ίδιος έχει πάθει στο παρελθόν ηλεκτροπληξία, μεταφέρει απλώς συσσωρευμένη εμπειρία που τον προστατεύει από το να επαναλάβει ‘λάθος’ επιλογές του παρελθόντος. Αντιστοίχως, ο δάσκαλος υποδεικνύει στους μαθητές τον τρόπο διαβάσματος. Τα παραδείγματα χιλιάδες. Το παράδοξο έγκειται στο γεγονός ότι όταν χρειάζεται να ανακαλέσουν τη πανανθρώπινη βιωμένη εμπειρία για να αποτρέψουν θεμελιώδη λάθη του παρελθόντος σε κοινω-

νικό επίπεδο, οι ίδιοι άνθρωποι επιλέγουν να την παραγνωρίζουν ακόμη κι αν αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στην ίδια τους τη επιβίωση. Προφανώς και είναι προτιμότερο να θεωρείς τον εαυτό σου σε θέση ισχύος, γιατί με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο μπορείς να κάνεις κήρυγμα με την πρώτη ευκαιρία, αλλά κυρίως γιατί βοηθάει στο να αποστασιοποιηθείς από την γενικότερη κοινωνική κατάσταση που σε περιβάλλει. Οι σύγχρονοι Έλληνες στην πλειοψηφία τους επιμένουν ακόμη να τροφοδοτούν αυτήν την ψευδαίσθηση ‘διαφορετικότητας’. Θέλουν ακόμα να πιστεύουν πως είναι ‘υπεράνω‘ όσων διαδραματίζονται γύρω τους και εθελοτυφλούν. Μοιάζει σαν το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού αυτής της χώρας να ζει στη δική του ‘ουτοπία’, έχοντας όμως αφαιρέσει κάθε τι θετικό από τη έννοια. Εκείνος που αρνείται πεισματικά να ανατρέξει στη συλλογική εμπειρία και να αποδεχθεί πως στην

παρούσα φάση όχι μόνο δε βρίσκεται σε θέση ισχύος αλλά κινδυνεύει να χάσει άμεσα το δικαίωμα στο να υπάρχει και να ζει αξιοπρεπώς, αυτόματα καταδικάζει τον ίδιο του τον εαυτό. Εώς ότου να σταματήσει να ανακαλεί αυτήν την παγκόσμια εμπειρία επιλεκτικά και όπου δεν τον ξεβολεύει, δεν θα δημιουργήσει ποτέ τις συνθήκες εκείνες που θα τον κάνουν ουσιαστικά ισχυρό. Όταν κάποιος είναι σε θέση να κάνει τις σωστές συνδέσεις μεταξύ γεγονότων και πληροφοριών δεν μπορεί παρά να καταλάβει πως όλα τον αφορούν και όλα τον εμπλέκουν. Έχουμε αναφέρει ξανά πως η έννοια του Δημόσιου χώρου δεν εξαντλείται στις πλατείες, τα πάρκα και τους δρόμους. Αφορά σε κάθε χώρο που πρεσβεύει την ελευθερία της έκφρασης. Δεν είναι είναι καθόλου τυχαία λοιπόν, η πρόσφατη επιλογή των αρχών να ξεκινήσει προσπάθειες κλεισίματος των ελληνικών

2013 11

καταλήψεων. Δεν είναι επίσης τυχαίο το πως αποσιωπούνται επιμελώς οι όποιες κοινωνικές προεκτάσεις και οι σχέσεις των καταλήψεων με την εκάστοτε γειτονιά, ως χώροι κοινωνικής συνεύρεσης. Σήμερα το προαναφερθέν μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων καλείται να ανοίξει διάπλατα τα μάτια και να δει πως η ιστορία επαναλαμβάνεται και πως ο μόνος τρόπος για να σπάσει ο κύκλος είναι μέσα από την καθαρή ανάγνωση των όσων συμβαίνουν και την όξυνση των κριτηρίων βάσει των οποίων παίρνουμε θέση απέναντι στα πράγματα. Χρειάζεται πια ο καθένας να είναι σε θέση να μπορεί να βλέπει πίσω από τα πρωτοσέλιδα και τα παράθυρα της τηλεόρασης. Εκεί που του ταίζουν εκβιαστικά εικόνες από ‘καταλήψεις - γιάφκες τρομοκρατών’ να βλέπει χώρους συλλογικότητας που υπερασπίζονται έναν άλλο τρόπο λειτουργίας. Όταν προσπαθούν να τον ντοπάρουν μιλώντας για ‘αντικαθεστωτικούς’ χώρους να αναγνωρίζει τον όρο ως τιμητικό, γιατί στις μέρες μας φαντάζει παράλογο κάποιος να τάσσεται υπέρ ενός καθεστώτος που έχει βάλει στόχο να

αφαιρέσει κάθε δικαίωμα από τους πολίτες. Ξεπερνώντας τις ιδεολογικές ‘ταμπέλες’ πρέπει να παραδεχθούμε την ανάγκη ύπαρξής των Δημόσιων χώρων σε κάθε μορφή και να ξαναανακαλύψουμε αυτό που η εμπειρία έχει διδάξει. Να καταλάβουμε πως εδώ δεν βάλλεται απλώς μία ιδεολογική τάση. Όταν ένα καθεστώς επιδιώκει να εγκλωβίσει τους πολίτες, πέρα από τη χρήση της οικονομικής τρομοκρατίας, φροντίζει να καταργεί με κάθε ευκαιρία και τις ελευθερίες τους. Να παρουσιάζεται ως τιμωρός των ‘κακών’ και προστάτης των φιλήσυχων και υπάκουων. Και κάπου εδώ φτάνουμε στη δύσκολη επιλογή. Επιλέγουμε να συνταχθούμε με τους μακάριους φιλήσυχους και σύντομα σκλάβους ή με εκείνους τους ‘κακούς’ και μελλοντικά ελεύθερους; Με αυτούς που η εμπειρία του παρελθόντος τους επιβάλλει το να προσπαθούν να αποφύγουν τα ίδια λάθη ή με εκείνους που αν δεν βάλουν πρώτα οι ίδιοι το δάχτυλο στην πρίζα για να πονέσουν, δεν πρόκειται να παραδεχθούν πως η κατάσταση είναι ήδη αρκετά ηλεκτρισμένη…;

2013 11

Κείμενο: Lamia Bedioui

Fin’ amor

ρώτα και κύρια ήθελα να κάνω αυτή τη δουλειά με ενδιέφεραν εξαρχής δυο πράγματα: Φωνή-κρουστά. Είναι δυο όργανα που χρησιμοποιήθηκαν ή για να το πω πιο σωστά που συνόδεψαν τον άνθρωπο. Η φωνή σαν πρωτογενές όργανο και τα κρουστά που είναι από τα πρώτα που χρησιμοποιήθηκαν αν πας πίσω, στα βάθη του χρόνου. Δεύτερον είναι ότι όταν δεν έχεις μουσικά όργανα – ακουστικά όργανα ας πούμε- και έχεις μόνο τη φωνή με τα κρουστά αυτά σου αφήνουν το περιθώριο να πειραματιστείς. Κάτι που με τα μουσικά όργανα δεν μπορείς να το κάνεις τόσο ελεύθερα γιατί σε εγκλωβίζουν κατά κάποιο τρόπο. Βέβαια αυτός ο δίσκος είχε και αυτοσχεδιαστικά στοιχεία αλλά ήταν πιο πολύ τραγούδια απλά εγώ προσπάθησα να κάνω μια “εξερεύνηση” της φωνής μου, αλλάζοντας τις φωνές ας πούμε με βάση το κρουστό. Αυτό με ενδιέφερε δηλαδή γιατί ήταν η πρώτη δουλειά που έκανα ήταν σαν ένα πρώτο στάδιο που μετά αυτό θα με πήγαινε σε κάτι άλλο πιο ψαγμένο. Το τρίτο πράγμα επειδή είμαστε σε μια εποχή που ο άνθρωπος όπως ζει κτλ, δεν κατέχει τον εαυτό του αυτό είχε σαν αποτέλεσμα εμένα να με απασχολήσει πολύ το ζήτημα της ολότητας του ανθρώπου. Με την έννοια αυτή η φωνή σαν όργανο είναι το πρώτο δείγμα που μας δείχνει κατά πόσο ο άνθρωπος είναι ελεύθερος ή δεν είναι ελεύθερος. Οι άνθρωποι παλιά τραγουδού-

σαν και η φωνή ήταν διαφορετική υπήρχε κάτι διαφορετικό. Μπορούσαν να εκφραστούν πιο εύκολα παλιότερα από ότι τώρα. Είναι ένα σημαντικό δείγμα κατά πόσο ο άνθρωπος κατέχει τον εαυτό του ή δεν τον κατέχει τον εαυτό του… Και το πρώτο πράγμα με το οποίο ο άνθρωπος δείχνει αν είναι καλά ή αν δεν είναι καλά είναι η φωνή του. Αν είσαι κουρασμένος θα φανεί πιστεύω. Αν πάλι είσαι καλά θα φανεί στη φωνή σου… επίσης η ελευθερία που έχει ένας άνθρωπος περνάει στη φωνή του. Αν πάλι παρατηρήσει κανείς τα θέατρα στην αρχαία Ελλάδα τα είχαν στήσει με ένα τέτοιο τρόπο που ο άνθρωπος όταν μιλούσε ακουγότανε. Υπήρχε όμως τότε η δυνατότητα στον άνθρωπο –δεν ξέρω αν ήταν μέσα από μια τεχνική ή όχι – να έχει μια ελεύθερη φωνή. Τώρα λόγω του τρόπου ζωής μας, του ότι υπάρχουν τα μικρόφωνα η φωνή όλο και “μαζεύεται” δεν είναι όπως παλιά. Ο δίσκος προέκυψε απλά γιατί ήξερα από παλιά τον Σόλη και του λέω κάποια στιγμή να κάνουμε ένα πρόγραμμα με φωνή και κρουστά, δεν είχα σκοπό δηλαδή να κάνω δίσκο. Εψαξα τα κομμάτια που έπρεπε να ταιριάξουμε στη φωνή μου, στα κρουστά αλλά και σε αυτό που θέλαμε να κάνουμε. Ετσι μάζεψα ένα υλικό που περιείχε και μεσογειακά θέματα μιας και δούλευα εγώ πάνω σε αυτά από πριν. Ο τίτλος βγήκε στο τέλος. Μετά αφού ολοκληρώθηκαν οι ηχογραφήσεις στο στού-

2013 11

ντιο είχα βάλει εγώ το τελευταίο τραγούδι το “Bele Doette” που είναι ένα Γαλλικό τραγούδι ανώνυμου τροβαδούρου του 13ου αιώνα. Αυτό είναι ένα ερωτικό τραγούδι που εξιστορεί για μια κοπέλα που περίμενε τον αγαπημένο της να έρθει από τον πόλεμο, μετά αυτός πεθαίνει και κάτι δεν ολοκληρώνεται. Μετά από αυτό εγώ σκέφτηκα ότι η τέχνη είναι κάτι που δεν έχει τέλος, δεν ολοκληρώνεται, είναι κάτι σαν χαμένος παράδεισος. Ετσι μου βγήκε το «Fin’ amor». «Fin’ amor» είναι μια έκφραση μεσαιωνική που σημαίνει “Ο ιδανικός έρωτας”. Γιατί η

τέχνη είναι ένα ιδανικό άπιαστο πράγμα που δεν σταματάει ποτέ. Πάντως πρέπει να πω ότι με ενδιαφέρει ακόμα το στοιχείο της εξερεύνησης. Μπορεί να έχω κάνει μέχρι τώρα δουλειές που ήταν σε φόρμα κατά κάποιο τρόπο αλλά έχω πάντα τη σκέψη να κάνω κάτι που θα ξεπεράσει αυτή τη φόρμα. Δηλαδή να πάρεις ένα τραγούδι και να οδηγήσεις εσύ με τη φωνή σου το τραγούδι εκεί που θέλεις να το πας και όχι να συμβεί το ανάποδο. Υπάρχουν εργασίες τέτοιου είδους, εγώ δεν το έχω κάνει ακόμα αυτό το πράγμα αλλά θα το ήθελα πολύ.

Η Lamia Bedioui γεννήθηκε στην Τυνησία, όπου σπούδασε οικονομικά και παράλληλα ασχολήθηκε με το τραγούδι. Συμμετείχε σε χορωδία κλασικού τυνησιακού τραγουδιού. Ζει στην Ελλάδα από το 1992. Συνεργάστηκε με αξιόλογους Έλληνες καλλιτέχνες στο χώρο της "Έθνικ" και παραδοσιακής μουσικής (Σαββίνα Γιαννάτου, Νίκος Γράψας, Solis Barki κ.α.). Συνεργάζεται με τη Σαββίνα Γιαννάτου από το 1997 με εμφανίσεις και περιοδείες σ' όλη την Ελλάδα. Ερμηνεύει τραγούδια από διάφορες παραδόσεις της Μεσογείου, αναζητώντας την κοινή ρίζα ανάμεσα στις μουσικές αυτές. Επίσης ασχολείται με το γαλλικό τραγούδι της περιόδου 1930-1970. Συμμετείχε σε διάφορους δίσκους (Τραγούδια της Μεσογείου, Terra Nostra, In Gedeonis Area, Κρόταλα, Συγκρότημα Λαμπράκη: Basse Classe και Ρηχά Νερά). Το 2006 κυκλοφόρησε η πρώτη δισκογραφική της δουλειά: Fin’ Amor σε συνεργασία με τον Σόλη Μπαρκή στα κρουστά, απ’ τις εκδόσεις Libra Music, μία δουλειά βασισμένη στην αρχέγονη σχέση της φωνής με τα κρουστά. Από το 2002 συμμετέχει στο Εργαστήρι Φωνητικής Τέχνης του Σπύρου Σακκά. Έχει λάβει μέρος σε πολλά φεστιβάλ της Ελλάδας, σε συναυλίες φιλανθρωπικής και κοινωνικής υποστήριξης (Γυναίκες του Αφγανιστάν, Άστεγοι πρόσφυγες κ.α.) και σε διεθνή φεστιβάλ στο εξωτερικό (Βέλγιο, Γερμανία, Ιταλία, Τυνησία). Έχει εμφανιστεί αρκετές φορές στην τηλεόραση, στις εκπομπές «Τελευταία Σελίδα», «Συν και Πλήν», «Ελληνομανία» κ.τλ., καθώς και στο ραδιόφωνο (Δεύτερο Πρόγραμμα, Τρίτο Πρόγραμμα, Ράδιο της Φιλίας). 16

11 2013

Κείμενο, φωτογραφία: Κατερίνα Γούναρη

ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΑ Η ΟΡΙΓΑΝΟΝ

πάρχουν πολλά είδη μαντζουράνας. Το

φαρμακευτικές και θεραπευτικές ιδιότητες

φυτό είναι πλούσιο (το ποσοστό ποικί-

(ιδιαίτερα το αιθέριο έλαιο της). Είναι απο-

λει ανάλογα) σε φλαβονονικά και πτητικά

χρεμπτική, απολυμαντική, τονωτική και

έλαια, κυρίως καρβακρόλη και θυμόλη, τα

αντισπασμωδική. Ανοίγει την όρεξη, ανα-

οποία έχουν θεραπευτικές ιδιότητες.

κουφίζει από τους τυμπανισμούς και τους

Χρησιμοποιείται ευρέως στη μαγειρική

στομαχικούς πόνους. Δρα ευεργετικά κατά

(αποτελεί ένα από τα βασικότερα βότανα

των πονοκεφάλων και της αϋπνίας. Έχει

της μεσογειακής κουζίνας) αλλά και στη

αναλγητικές, ηρεμιστικές και σπασμολυτι-

φαρμακοποιία. Η μαντζουράνα έχει πολλές

κές ιδιότητες. Το κατάπλασμα των φύλλων

11 2013

της και οι επαλείψεις με το αιθέριο έ¬λαιο

και επιταχύνει την πέψη, διεγείροντας την

της ανακουφίζουν από τους ρευματικούς

έκκριση των στομαχικών υγρών. Εξαλείφει

και αρθριτικούς πόνους, ενώ το όμορφο

τον λόξυγκα, ενώ όπως έγραψε ο Κούλπε-

άρωμα της απομακρύνει την κακή διάθεση,

περ στο δημοφιλέστερο βιβλίο βοτανολο-

την κατάθλιψη και το στρες. Είναι επίσης

γίας το 1653 «σπάνια μπορεί να βρεθεί βό-

πολύ αποτελεσματική κατά των αναπνευ-

τανο που να θεραπεύει καλύτερα τις ξινί-

στικών παθήσεων (άσθμα, βρογχίτιδα), της

λες του στομάχου». Έχει διουρητικές και

δυσμηνόρροιας, της δυσκοιλιότητας, των

εφιδρωτικές ιδιότητες. Σημαντική είναι η

εγκεφαλικών παθήσεων, των κολικών, του

ηρεμιστική και αντισπασμωδική του δράση

ίλιγγου, της επιληψίας, του κρυολογήματος

και συνδυάζεται άριστα με το μελισσοβό-

και των στοματικών ελκών. Βοηθά στη

τανο σε ένα θαυμάσιο ρόφημα για την αντι-

γρήγορη επούλωση τραυμάτων και πλη-

μετώπιση της αϋπνίας.

γών, ενώ ανακουφίζει και α¬πό τους πόνους στο αυτί. Τα χρήσιμα μέρη της μαντζουράνας εί-

Συνδυασμός μαντζουράνας, χαμομηλιού και δυόσμου έχουν καλά αποτελέσματα σε φλεγμονές των ούλων και της γλώσσας.

ναι τα φύλλα της, από τα οποία φτιάχνουμε

Για την κατάθλιψη και το άγχος συν-

αφέψημα με ηρεμιστικές, αντι-σπασμωδι-

δυάζεται καλά με το μποράγκο και το με-

κές και εφιδρωτικές ιδιότητες. Τα φύλλα,

λισσοβότανο. Στο κρυολόγημα έχει παρό-

τοποθετημένα πάνω σε μώλωπες ή σε ση-

μοια θεραπευτική δράση με την ρίγανη. Σε

μεία όπου έχουν τσιμπήσει τα έντομα, εί-

υψηλές δόσεις η μαντζουράνα μπορεί να

ναι πολύ μαλακτικά. Ο χυμός τους, μαζί με

προκαλέσει ζαλάδες και παραισθήσεις.

οινόπνευμα, χρησιμοποιείται για εντριβές

Κατά συνέπεια τα πολλά ροφήματα δεν

σε άτομα που υποφέρουν από νευραλγίες.

ωφελούν. Η μαντζουράνα επίσης είναι χρή-

Τα φύλλα ωμά κάνουν πολύ καλό στο συ-

σιμη σε μορφή ζεστών καταπλασμάτων

κώτι και ευνοούν τη σωστή κυκλοφορία

στη θεραπεία πληγών και σε πρηξίματα

του αίματος. Για να μην χάνονται οι πολύ-

που οφείλονται σε εξαρθρώσεις, σε στρα-

τιμες ουσίες του φυτού, όταν το καλλιερ-

μπουλήγματα και σε μυαλγίες. Το έλαιο

γούμε σε γλάστρα, πρέπει το χώμα να είναι

του φυτού χρησιμοποιείται για επαλείψεις

αφράτο και πλούσιο σε λιπάσματα.

στις πονεμένες αρθρώσεις και στους ρευ-

Η μαντζουράνα με τις πτητικές, στυπτικές και πικρές ουσίες που περιέχει βοηθά

ματισμούς. Τέλος ο χυμός του φυτού, σταματά τον πόνο και το βούισμα στα αυτιά.

Φωτογραφία: Alcalica

Genova

11 2013

2013 11

11 2013

2013 11

11 2013

Συνέντευξη, : Αλέξανδρος Γερασίμου, φωτ: Μιχάλης Τσολής

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΦΕΝΤΖΗ: Μια ξεχωριστή μουσική άποψη στα ερτζιανά… Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Πότε ξεκίνησες να κάνεις ραδιόφωνο; To 1989 στο ραδιόφωνο της ΕΡΑ-4 νυν ΕΡΑ Σπορ. Από Δευτέρα-Παρασκευή 10-12 το πρωί στον «Εν Λευκώ 87,7» οι μουσικές σου επιλογές ντύνουν την εκπομπή του Κωνσταντίνου Τζούμα. Πως θα περιέγραφες το μουσικό στίγμα αυτών των επιλογών και πως αυτές έρχονται να ταιριάξουν με τον ούτως ή άλλως ιδιαίτερο λόγο του Κ/νου Τζούμα; Από την άλλη ποιές είναι οι πηγές έμπνευσης, τα ερεθίσματα όταν περνάς την πόρτα του στούντιο; Δεν υπάρχουν όρια στον τρόπο επιλογής παρά μόνο αυτά που βάζω εγώ στον εαυτό μου. Με άλλα λόγια είναι μέρες και στιγμές που λόγω διάθεσης θέλω να βυθίσω όλη την εκπομπή στα μουσικά τάρταρα και αντίστοιχα κάποιες άλλες που δε θα μ’ενοχλούσε να γκρατζουνάει μια μονόχορδη ηλεκτρική κιθάρα ή να ακουστούν φολκλορικά τραγούδια από την Τρανσυλβανια με την υπογραφή του Bela Bartok. ...Αλλα δεν κάνω τίποτα απ’ όλα αυτά… Ή μάλλον φροντίζω ν’ανακαλύπτω τις πιο ραδιοφωνικές εκτελέσεις όλων των παραπάνω και να τις διανθίζω με απολύτως γνωστά κομμάτια… Κατα τ’αλλα μεταφράζω τις λέξεις του Κων/νου σε στίχους και τίτλους τραγουδιών. Τελικά τι είναι το ραδιόφωνο; Μια μορφή επικοινωνίας, φαινόμενο που μπορεί 26

11 2013

να λειτουργήσει πολιτισμικά και παράπλευρα ή κάτι που έχουμε περισσότερο ανάγκη ο καθένας από εμάς αλλά και συνολικά σαν κοινωνία; Δεν είμαι ο καταλληλότερος άνθρωπος ν’απαντήσει σε αυτή την ερώτηση. Ειναι πολύ βαρύ φορτίο οι λέξεις επικοινωνία ,πολιτισμός, κοινωνία και ενίοτε παραφράζονται ή χρησιμοποιούνται με βαρύγδουπο τρόπο. Επίσης δεν μπορώ να κουμπώσω τη λέξη ανάγκη επάνω στο ραδιόφωνο γιατί εγώ έχω ανάγκη, ή πιο σωστά, χρειάζομαι τους αγαπημένους μου ανθρώπους. Ολα τα υπόλοιπα έπονται και προκύπτουν. Πιστεύεις ότι εξυπηρετεί κάτι και έχει νόημα ένα εξειδικευμένο ραδιόφωνο στις μέρες μας ή μια πιο ελεύθερη και ανοιχτή διάθεση από πλευράς διευθυντών προγραμμάτων και παραγωγών έχει να προσφέρει περισσότερα στο κοινό; Βρίσκω νόημα σε οποιαδήποτε προσπάθεια, είτε προσελκύει έναν ή 101 ακροατές. Λόγω χαρακτήρα, όμως, προτιμώ εκείνες τις ομαδικές προσπάθειες που δεν καπελώνει ο ένας τον άλλον, ή ο ένας, όλους τους υπόλοιπους. Αλλά είναι γνωστό πως όταν επιλέγεις να εκτεθείς μπορείς πολύ εύκολα να μπερδέψεις το κοινό σου με το κενό σου. Τι μουσικές ακούει η Κατερίνα Καφεντζή; Ποιά άλμπουμ άκουσες πρόσφατα και σου άρεσαν; Ακούω και μοιράζομαι μουσική κάθε μέρα.

Δεν έχει σημασία να δώσω σήμερα μια λίστα γιατί αύριο το πρωί θα εκνευριστώ για τους δίσκους που άφησα έξω. Με τι άλλο ασχολείσαι πέραν του ραδιοφώνου στην καθημερινότητα σου; Με τα παιδιά. Υπάρχουν πολιτισμικές και αισθητικές διαφορές στο σημερινό ραδιόφωνο; Ανέκαθεν υπήρχαν και θα υπάρχουν πολιτισμικές και αισθητικές διαφορές αλλά εδώ και πολλά χρόνια δε θέλω να μιλάω για όσα δεν καταλαβαίνω. Προτιμώ να κάνω κάτι για όλα εκείνα που εγώ θεωρώ σημαντικά. Πως βλέπεις γενικότερα το χώρο της μουσικής όπως αυτός διαμορφώνεται -και αλλάζει σταδιακά- στην Ελλάδα εν μέσω οικονομικής κρίσης; Ανθίζει τελικά η τέχνη μέσα σε δύσκολες εποχές;

Σε δύσκολες ή ‘εύκολες’ εποχές όποιος έχει κάτι να πει θα το κάνει. Και δεν τίθεται θέμα γεωγραφικών συνόρων. Δεν είναι το μέσα ή το έξω από τη χώρα. Αν δεν είσαι καλά στο εδώ- και- τώρα ,υπάρχει σοβαρή περίπτωση να το μετακομίσεις στο εκεί που θα πας. Πως βλέπεις το μέλλον του ραδιοφώνου; Αν τίθεται θέμα επιβίωσης για το ραδιόφωνο που εγώ ξέρω θα πρέπει να προσαρμοστεί ή να καμουφλαριστεί μέχρι να περάσει η μπόρα. Τα επόμενα σχέδια της Κατερίνας Καφεντζή είναι… ...μέσα στο μυαλό της… ΛΙΝΚ http://enlefko.fm/ H Κατερίνα Καφεντζή (aka Kafka) είναι διευθύντρια προγράμματος του Εν Λευκώ 87,7 και μουσική επιμελήτρια της καθημερινής εκπομπής «Cafe Society» του Κωνσταντίνου Τζούμα.

2013 11

Κείμενο: Αλεξάνδρα Κανάκη

ΔΙΑΤΡΟΦΗ και ΓΙΟΓΚΑ

ι γιορτές περάσανε και, παρ’ όλο που νοιώθουμε την οικονομική κρίση να πιέζει, προσπαθήσαμε, λίγο ή πολύ, να νοιώσουμε την θαλπωρή της γιορτινής ατμόσφαιρας. Έτσι, η εντρύφηση στους μεζέδες, τις δίπλες, τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες είχε την τιμητική της. Σαν ολοκληρωμένο σύστημα ζωής, η γιόγκα έχει και διατροφικές προτάσεις για ισορροπία και αρμονία στον οργανισμό μας. Οι τροφές στο σύστημα της γιόγκα χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Σύμφωνα με την κατηγοριοποίηση αυτή, οι ποιότητες που επηρεάζουν την τροφή είναι:

11 2013

Tamas (τάμας - αδράνεια): είναι η ποιότητα της αδράνειας της ακινησίας, της στασιμότητας της ύλης, νωθρότητα στο σώμα και νου. Τροφές τέτοιες είναι: κονσέρβες, επεξεργασμένες τροφές ή fast food, μπαγιάτικες τροφές, ναρκωτικά, οινόπνευμα. Rajas (ράτζας - δράση): είναι η ποιότητα της δράσης της κίνησης, της επιθετικότητας, της ενέργειας, αλλά με σπατάλη. Τροφές τέτοιες, που δίνουν ενέργεια, αλλά όχι και την ικανότητα ελέγχου της, είναι: κρέατα, ψάρια, πουλερικά, αλάτι, αυγά, μπαχαρικά. Sattwas (σάτβας - αρμονία): είναι η ποιότητα της αρμονίας του ρυθμού της ισορροπίας, της

ανώτερης συνειδητότητας με ισορροπημένο μυαλό και σώμα: Τέτοιες τροφές είναι: φρούτα-λαχανικά, μέλι, ξηροί καρποί, σαλάτες, όσπρια, δημητριακά και γενικά τροφές που δεν χρειάζονται προετοιμασία (μαγείρεμα). Από την κατάσταση σάτβικ ακολουθεί το επόμενο σκαλί στο δρόμο της εξέλιξης, όταν πια το άτομο έχει ανάγκη για ελάχιστη ή καθόλου τροφή και προετοιμάζεται για την αυτοπραγμάτωση.

στον έλεγχο του σωματικού βάρους και ξυπνά τον μεταβολισμό, άρα είναι πολύτιμος βοηθός για όσους θέλουν να αδυνατίσουν. Η κατανάλωση πράσινου τσαγιού σχετίζεται με την προστασία έναντι της εκδήλωσης διαβήτη τύπου ΙΙ και τα χαμηλότερα επίπεδα χοληστερόλης και τριγλυκεριδίων. Οι Ιάπωνες, που πίνουν φανατικά πράσινο τσάι, κινδυνεύουν λιγότερο από αγγειοπάθειες και εγκεφαλικά επεισόδια.

Προστατευτικές τροφές Φρούτα και λαχανικά: Έχουν βιταμίνες και φυτικές ίνες. Παρ’ ότι τα τελευταία χρόνια καλλιεργούνται κάτω από άσχημες και αμφίβολες συνθήκες, τα ενδογενή συστατικά τους παραμένουν στον καρπό και επηρεάζουν θετικά την υγεία μας. Για την γιόγκα έχουν μεγάλη αξία, διότι τα περισσότερα καταναλώνονται ωμά και φρέσκα, οπότε κρατάνε αναλλοίωτες τις ωφέλιμες για τον οργανισμό βιταμίνες τους. Δημητριακά: Σιτάρι-κριθάρι-σίκαληβρώμη-καλαμπόκι και Όσπρια, σόγια, ψάρια: Τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες, προσφέρουν στον οργανισμό ενέργεια. Η κατανάλωση όλων των παραπάνω προστατεύει και ισχυροποιεί τον οργανισμό μας απέναντι στις εκφυλιστικές ασθένειες. Τσάι – Πράσινο Τσάι: Το πράσινο τσάι προφυλάσσει από τις καρδιοπάθειες και παρατείνει την ζωή. Το πράσινο τσάι περιέχει περισσότερες πολυφαινόλες από το μαύρο. Οι πολυφαινόλες έχουν αντιοξειδωτική δράση και έτσι το πράσινο τσάι συμβάλλει

Μελέτες σε πειραματόζωα υποδεικνύουν πως μια άλλη ουσία που περιέχει το πράσινο τσάι, οι κατεχίνες, μπορεί να συρρικνώσει καρκινικούς όγκους. Τόσο το μαύρο όσο και το πράσινο τσάι περιέχουν αντιοξειδωτικά που δεσμεύουν τις ελεύθερες ρίζες που δημιουργούνται από την υπερβολική έκθεση στον ήλιο. Μελέτες έδειξαν ότι οι πολυφαινόλες που περιέχει μπορούν να προστατέψουν την επιδερμίδα από την έκθεση στον ήλιο. Το κόκκινο τσάι, με εκχύλισμα φραγκόσυκου, εμποδίζει την πρόσληψη λίπους από τις τροφές και, κατά συνέπεια, την επανασυσσώρευσή του, λόγω της ιδιότητας των πολυσακχαριτών, που περιέχει, να προσροφούν λίπη και σάκχαρα. Παρατηρούμε ότι οι διατροφικές προτάσεις του συστήματος της γιόγκα δεν αντιτίθενται με την άποψη της παραδοσιακής μεσογειακής διατροφής, σύμφωνα με την οποία προτείνεται καθημερινή κατανάλωση φρούτων, λαχανικών, ελαιόλαδου, δημητριακών (κατά προτίμηση ολικής αλέσεως) και γαλακτοκομικών, μια φορά την εβδομάδα ψάρια, πουλερικά, ελιές, όσπρια, ξηρούς καρπούς, πατάτες, αυγά και

2013 11

Σχήμα 1: Πυραμίδα Μεσογειακής Διατροφής μόνο μια φορά τον μήνα κόκκινο κρέας και γλυκά. Επίσης συστήνεται καθημερινή άσκηση και κατανάλωση μέτριας ποσότητας (1-2 ποτήρια) κόκκινου κρασιού. Η μέτρια κατανάλωση μπύρας μας δίνει καλή διάθεση και δε μας παχαίνει ιδιαίτερα αφού 100 ml μπίρας έχουν μόνο 41 cal. Η μπύρα περιέχει δυο εξαιρετικά συστατικά, την τυροσόλη και την ρεσβερατρόλη, που πρόσφατα ανακαλύφθηκε ότι έχουν αντιθρομβωτική δράση. Επίσης περιέχει πυρίτιο, το οποίο βοηθά στη καλή υγεία των οστών. Ελάχιστη κατανάλωση κρέατος: Υπάρχουν σοβαροί λόγοι για τους οποίους είναι προτιμότερο να μην τρώμε κρέας, όχι λόγοι ευαισθησίας ή συναισθηματισμού αλλά πειστικοί, επιστημονικοί λόγοι που, αν προταθούν προσεκτικά, πολύς κόσμος θα επιλέξει να δοκιμάσει την φυτοφαγία. Η αύξηση κρουσμάτων καρκίνου, υπέρτασης, καρδιοπαθειών και άλλων ασθενειών συνδέονται με την κρεοφαγία. Τα νεφρά των κρεοφάγων λειτουργούν περισσό-

11 2013

τερο από των φυτοφάγων. Το μεγαλύτερο ποσοστό αιωνόβιων τρώνε λίγο ή καθόλου κρέας. Όλα τα κύτταρα του σώματος συντηρούνται από την τροφή που τρώμε. Αν τρώμε σάρκες, κυριαρχούν τα ένστικτα και το μυαλό επηρεάζεται ανάλογα (‘είμαστε αυτό που τρώμε’). Από τα αρχαία χρόνια ήδη, επιφανείς προσωπικότητες της ανθρωπότητας (Ιπποκράτης, Πυθαγόρας, Διογένης, Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης, Βούδας, Λ. Ντα Βίντσι, ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, Βολταίρος, Ισαάκ Νεύτων, Σαρλότ Μπροντέ, λόρδος Βύρων, Αβραάμ Λίνκολν, Τζ. Μπερνάρ Σω, Φραντς Κάφκα, Μαχάτμα Γκάντι, Ζαν- Ζακ Ρουσώ, Γ. Κλαίυ Φορντ, Νικόλα Τέσλα, Α. Σβάϊτσερ, Ντίζυ Γκιλέσπι, Α. Γκαουντί, Α. Αϊνστάιν κ.ά.) υποστήριζαν την ακρεοφαγία και ήταν χορτοφάγοι. Η χορτοφαγία συμβάλλει στην ανάπτυξη του νου. Σύμφωνα με αυτά, καταλήγουμε στον εξής δεκάλογο της σωστής και ισορροπημένης διατροφής:

1. Μέτρια ποσότητα θερμίδων απ’ όλες τις τροφές 2. Όχι υπερκατανάλωση στο κρέας 3. Να παίρνουμε όλα τα απαραίτητα συστατικά 4. Σωστοί συνδυασμοί τροφών 5. Κατανάλωση περισσοτέρων ωμών τροφών 6. Ξεκούραση πεπτικού συστήματος (νηστεία) 7. Σταθερό βάρος – όχι στις δίαιτες 8. Μασάμε αργά και συνειδητά 9. Τρώμε ήρεμα και δεν τρώμε παραπάνω απ’ όσο χρειαζόμαστε. Προτιμάμε πολλά μικρά γεύματα και, προαιρετικά, 10. Τακτική εφαρμογή τεχνικών καθαρισμού. Νηστεία: Η νηστεία έχει μακρά ιστορία, προτείνεται σχεδόν από κάθε θρησκεία της γης, για μικρά ή μεγάλα χρονικά διαστήματα. Επιγραμματικά αναφέρονται μερικά από τα οφέλη της νηστείας: α) Δίνουμε στο στομάχι και στο πεπτικό σύστημα περίοδο ανάπαυσης για χαλάρωση και ενδυνάμωση. β) Δίνουμε χρόνο στα περίσσια, άχρηστα προϊόντα (τοξίνες κ.λπ.) να σπάνε και να αποβάλλονται (ισχυρός παράγων για αυτοθεραπεία). γ) Ο νους είναι λιγότερο προσκολλημένος στις επιθυμίες που προκαλούν συγκινησιακές δυσκολίες. δ) Ο νους έχει περισσότερη διαύγεια όταν το σώμα δεν είναι επιβαρυμένο με μεγάλες ποσότητες φαγητού.

Πρόταση: Η νηστεία των 24 ωρών σε εβδομαδιαία βάση, για ξεκούραση και ανανέωση του πεπτικού, μας δίνει ενέργεια και ζωντάνια. Συνίσταται από ένα καλό πρωινό, για μεσημέρι ένα φρούτο της αρεσκείας μας, για βράδυ πράσινο τσάι και την άλλη μέρα κανονικά το πρωινό μας. Ή, το μεσημέρι κατανάλωση κανονικής μερίδας και την άλλη μέρα το πρωί ένα φρούτο. Προσοχή στη Ζάχαρη (άσπρος καταστροφέας): Σύμφωνα με μελέτες η άσπρη ζάχαρη φαίνεται να: 1) Αλλάζει την αναλογία ασβεστίου-φωσφόρου στο σώμα με συνέπειες οστεοπόρωσης και καταστροφής των δοντιών. 2) Στερείται παντελώς θρεπτικής ουσίας, επιπλέον για να μεταβολιστεί αποσύρει βιταμίνες και ιχνοστοιχεία από το σώμα. 3) Σχετίζεται με καρδιακές παθήσεις. 4) Έχει συνδεθεί αιτιολογικά με ασθένειες όπως χολολιθίαση, αρτηριοσκλήρωση, αρθρίτιδα, δυσκοιλιότητα, αλλεργίες, άσθμα, διαβήτη, κάποιες μορφές καρκίνου, ψυχολογικά προβλήματα, εγκληματικότητα. H σκούρα (ακατέργαστη ή μαύρη) ζάχαρη περιέχει μελάσα και μέταλλα όπως κάλιο και μαγνήσιο. Είναι προτιμότερη η φειδωλή κατανάλωση της από την άσπρη. Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε ότι η διατροφή που προτείνεται από το σύστημα της γιόγκα, προσφέρει πλήρη διατροφική γκάμα, αλλά και την δυνατότητα να συμμετέχει και η τροφή στην αναζήτηση και επίτευξη της εσωτερικής αρμονίας και ισορροπίας.

2013 11

Συνέντευξη: Κατερίνα Χατζή

ΜΑΡΘΑ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ ΤΡΙΟ: Ανοίγοντας το «Πορτάκι» της παράδοσης και του αυτοσχεδιασμού… Πότε ήταν η πρώτη φορά που ήρθες σε επαφή με αυτό που ονομάζουμε μουσική; Μουσική έπαιζε ο πατέρας μου, κι έτσι στο σπίτι που μεγάλωσα άκουγα είτε αυτόν είτε τους δίσκους που έβαζε στο πικάπ. Επέστρεψες στην δισκογραφία με μια καινούργια εργασία, το «Πορτάκι» που περιέχει 12 συνθέσεις. Πες μου κάποια πράγ-

11 2013

ματα για το υλικό αυτής της δουλειάς. Το Πορτάκι βγήκε πρίν από ένα χρόνο από την WE SAW Productions. Είναι μια εξερεύνηση του τί μπορεί να απλώνεται έξω από τον κήπο που έχουμε μεγαλώσει. Γράφω στο φυλλάδιο του δίσκου: «Μεγαλώνεις μέσα σε μια παράδοση, κωπηλατώντας μέσα σε ένα συνωστισμό νοημάτων, και μια στιγμή αρχίζεις και συλλαβίζεις κάτι ακατανόητο». Από πλευράς

μουσικής, δηλαδή, είναι μία πτήση πάνω από άγνωστο έδαφος. Από πλευράς ενορχήστρωσης είναι πολύ λιτό, τρία όργανα μόνο, λάφτα, κοντραμπάσο, τύμπανα. Αυτό έγινε καταρχήν γιατί έτυχε εκείνη την περίοδο να έχουμε ταιριάξει μουσικά με τον Γιώργο Βεντουρή (κοντραμπάσο) και τον Γιάννη Αγγελόπουλο (τύμπανα). Φάνηκε όμως ότι ένα τέτοιο μικρό σχήμα έχει μεγάλη δυναμική, αφήνει ελευθερία και χώρο στους μουσικούς να αναλάβουν πολλούς ρόλους ταυτόχρονα. Πως θα χαρακτήριζες τη μουσική σου και σε ποιό “ράφι” θα την τοποθετούσες; Από την άλλη υπάρχουν διαφορές πάνω στον ήχο μεταξύ του πρώτου και του δεύ-

τερου δίσκου; Όπως λέει και ο Ian Anderson (ο αρχισυντάκτης του μουσικού περιοδικού fRoots και ο άνθρωπος που επινόησε τον όρο “world music”) η world music δεν υπάρχει, είναι μία ταμπέλα για να τακτοποιούν οι δισκοπώλες τα ράφια τους. Πώς να περιγράψω την μουσική μου; «νέα βαλκανική»; «σύγχρονη παραδοσιακή»; Είναι καινούρια μουσική, που έχει έντονο του στοιχείο του αυτοσχεδιασμού, και χρωστάει πολλά στις παραδόσεις των Βαλκανίων και της Ανατολής. Όσο για τους δύο δίσκους, έχουν όντως διαφορετικό ήχο. Ο «Κήπος του Ρίλα» έχει αναφορές σε συγκεκριμένα ιδιώματα της Βαλκανικής μουσικής, και είναι

2013 11

πλούσιο ενορχηστρωτικά, ενώ το «Πορτάκι» παρόλο που αντλεί στοιχεία από την παραδοσιακή μουσική, είναι περισσότερο ιδιοσυγκρασιακό. Τι εμπνέει τη Μάρθα Μαυροειδή όταν γράφει μουσική; Δεν υπάρχει ένας δρόμος, που να τον περιδιαβαίνω και να γράφω μουσική. Κάθε φορά είναι διαφορετικά. Το σίγουρο είναι οτί για να γράψεις πρέπει πρώτα να έχεις ακούσει πολύ. Θα γράψω μουσική επειδή το συνονθύλευμα αυτών που έχω ακούσει έχει μετασχηματιστεί στο μυαλό μου σε κάτι καινούριο. Κι επίσης θα γράψω μουσική επειδή θέλω να παίξω με κάποιον, για να δώσω δηλαδή την αφορμή για μια μουσική σύμπραξη. Παίζεις ιδιαίτερα ασυνήθιστα όργανα πόσο μάλλον για γυναίκα εκτελεστή (στην προκειμένη περίπτωση και δημιουργό). Τι σε ώθησε στο να καταπιαστείς με αυτά και εν τέλει να επιμείνεις σε αυτά; Για όλα φταίει ο Περικλής! Ο δάσκαλός μου στο σάζι, ο Περικλής Παπαπετρόπουλος, με την βαθειά του αγάπη για τη μουσική και την ιδιόμορφη μουσική του ευφυία, με έκανε να θέλω να αφιερωθώ κι εγώ σε αυτά τα όργανα και σε αυτό το είδος μουσικής. Τώρα γιατί επιμένω, δεν ξέρω. Πως βλέπεις το μέλλον της ελληνικής δισκογραφίας και ποιός πιστεύεις ότι θα είναι ο επόμενος τρόπος διανομής της μουσικής; Δεν έχω το χάρισμα της πρόβλεψης, μπορώ να σου μιλήσω για τον τωρινό τρόπο διανομής: ίντερνετ και χέρι με χέρι. 34

11 2013

Ποιές οι κυκλοφορίες που άκουσες τελευταία και σου άρεσαν; Συνήθως οι μουσικές ‘ανακαλύψεις’ έρχονται ετεροχρονισμένα, μπορεί δηλαδή να πρωτοακούσω ένα τρομερό δίσκο πολλά χρόνια μετά την κυκλοφορία του. Όπως μου αρέσει να βουτάω σε αρχεία μουσικής από το Αζερμπαϊτζάν ή την Τουρκία, πολύ καιρό ξεχασμένα σε σκληρούς δίσκους, και να ανακαλύπτω ανεκτίμητα διαμάντια. Από πρόσφατες κυκλοφορίες άκουσα το “Hearts wide open” του κιθαρίστα Gilad Hekselman, και το ‘”Contextual” του μπασίστα Πέτρου Κλαμπάνη, και μου άρεσαν πολύ. Άκουσα επίσης μερικά tracks από τον νέο δίσκο των Farmers Market, ένα συγκρότημα από τη Νορβηγία που συνδυάζουν Βαλκανική μουσική, jazz και bluegrass με απίστευτο χιούμορ. Από ελληνικές παραγωγές άκουσα τον δίσκο του τρομερού συγκροτήματος ‘Λωξάντρα’ από τη Θεσσαλονίκη. Διαδικτυακοί κόμβοι και μουσική. Τελικά είναι ζευγάρι αυτά τα δυο; Έτσι μοιάζει, μέχρι να βρεθεί κάτι άλλο να αντικαταστήσει το διαδίκτυο. Προς το παρόν πάντως το ίντερνετ είναι απαραίτητο για τους μουσικούς. Εν μέσω οικονομικής κρίσης θεωρείς ότι τώρα βγαίνουν προς τα έξω δουλειές, καλλιτεχνικές απόψεις έστω και με low badget παραγωγές; Μέσα στα δύσκολα η τέχνη δίνει το παρών “δείχνοντας” την δυναμική, το χαρακτήρα που εκ φύσεως διαθέτει; Και στα εύκολα και στα δύσκολα η τέχνη συνεχίζει. Βεβαίως ωραία θα ήτανε να είχαμε

κάποιον να μας πληρώνει τα στούντιο, αλλά αν κοιτάξεις και πίσω στις χρυσές δεκαετίες του ’80 και του ’90, αυτοί που κρατάγαν το τιμόνι δεν ήταν οι δημιουργοί. Ήταν καλύτερα τα μεροκάματα, αλλά αυτό δεν σήμαινε οτί υπήρχε και ελευθερία στην δημιουργία. Η ανάποδη πλευρά του οτί δεν υπάρχουν χρήματα για την παραγωγή μουσικής, είναι οτί δεν υπάρχει και ο ελεγκτής αυτού του κεφαλαίου. Ο καθένας από εμάς, με την βοήθεια των φίλων, κάνει αυτό ακριβώς που τον εκφράζει, και καμμιά άνωθεν πίεση δεν δηλητηριάζει τους στίχους και τη μουσική. Τα επόμενα σχέδια της Μάρθας Μαυρο-

ειδή είναι… Τον Μάρτη θα ηχογραφήσουμε έναν –ίσως και δύο- δίσκους με έναν συνθέτη που αγαπάω κι εκτιμάω πολύ, τον Αντώνη Απέργη. Στο μεταξύ κάνουμε διάφορες εμφανίσεις με το τρίο, πότε με τον Κώστα Αναστασιάδη στα τύμπανα και πότε με τον Κώστα Μερετάκη στα κρουστά, τρομεροί μουσικοί και οι δύο! Το καλοκαίρι ελπίζω να οργανώσω το καινούριο υλικό και να μπούμε στο στούντιο για τον επόμενο δίσκο. ΛΙΝΚ http://www.myspace.com/marthamavroidi

2013 11

Κείμενο: Γιώργος Σταυρακέλλης, Φωτογραφία:Κική Μουρατίδου

Είμαστε αυτό που ακούμε; (Μέρος δεύτερο…)

Και ύστερα ήρθαν οι καλές μέρες... Τα πράγματα άλλαξαν, τα ζόρια τα παλιά έμοιαζαν με κακό όνειρο η μεσαία τάξη εδραιώθηκε και εμφανίστηκε η κατηγορία των νεόπλουτων, τα κόμματα ταχτοποιούσαν κόσμο σωρηδόν και το όλο κλίμα άλλαξε «Μές το κόλπο είσαι χωμένος και γλιτώνεις παρά τρίχα, τώρα είσαι βολεμένος και σου κόψανε το βήχα» η πένα του Κώστα Τριπολίτη περιγράφει απόλυτα την εποχή στο τραγούδι “Η Νταλίκα” που τραγουδάει η Σωτηρία Μπέλλου αλλά ποιός τον ακούει... Αυτό το καιρό κανείς δεν είχε όρεξη για φιλοσοφία ζωής και παραπάνω ζόρισμα του μυαλού και αυτό πέρασε ακόμα και στο χώρο του τραγουδιού. Οι ορχήστρες έφυγαν από τις λαικές ταβέρνες και

11 2013

μεταστεγαστήκανε στα κέντρα διασκεδάσεως-αναψυκτήρια και μαζί με όλα αυτά άλλαξε όλος ο τρόπος διασκέδασης. Πίστες, πιάτα σπασμένα, ποτά να χρησιμοποιούνται ως οινόπνευμα για εφέ, λουλούδια, υπερκατανάλωση, ακριβά συνολάκια. Κανείς δεν πήγαινε για να ακούσει παρά μόνο για να κάνει το κομμάτι του και έτσι σιγά σιγά το μάτι υπερίσχυσε του αφτιού. Οι μεγάλοι συνθέτες επηρεάστηκαν από την εποχή και είτε σταματήσανε να γράφουνε οι πιο ζόρικοι ή αναγκαστήκανε να αλλάξουνε το ύφος τους ανάλογα με τις προσταγές των εταιριών που τους είχαν δεμένους με τα συμβόλαια. Απο δω και πέρα γράφουν ο,τι πουλάει και όταν δεν έχεις άλλα προβλήματα στην ζωή ασχολείσαι με την σαχλοκαψούρα... Το λαικό τραγούδι πλέον όσο και να μην θέλουμε να το παραδεχτούμε είναι το σκυλάδικο και αρκεί να δει κάποιος τα στατιστικά των πωλήσεων δίσκων από το 75 μέχρι σήμερα. Οι μουσικοί πέρασαν σε δεύτερη μοίρα, οι τραγουδιστές βγήκαν μπροστά και μετά από λίγο τα μοντέλα... Τραγούδια του ενός χρόνου, εύπεπτα στιχάκια, κάκιστες και πρόχειρες αντιγραφές ξένων μοτίβων τα οποία με την υπερπροβολή από ραδιόφωνο και τηλεόραση έκαναν ονόματα ανθρώπους που δεν ήταν καν τραγουδιστές και ξεφυτρώνανε σαν ξεβράκωτα μανιτάρια. Απέναντι στο χαζοχαρούμενο στυλάκι πολλοί αξιόλογοι καλλιτέχνες αντισταθήκανε, δημιούργησαν και κατόρθωσαν με μηδενική προβολή και σπρώξιμο από τα κυκλώματα να συγκεντρώσουν ένα μικρό αλλά φανατικό κοινό. Αναρωτιέμαι σε 10-20 χρόνια που θα έχουν φύγει όλοι οι εναπομείναντες μεγάλοι σε ποιόν θα κάνουμε αφιερώματα... Δεν θέλω καν να το φανταστώ. Μας ήρθαν ζόρια και οι συνήθειες δεν θέλουν πολύ να αλλάξουν. Όταν πια θα βγαίνεις μια στη φέξη έξω θα σκεφτείς που θα σκάσεις τα ευρουλάκια σου και εκεί είναι που αρχίζεις να σκέφτεσαι κάποια πράγματα και να αντιδράς. Αλλος αέρας φυσάει πια και νοιώθουμε σιγά σιγά κάτι. Η τεχνολογια μαζί με το διαδίκτυο αλλάξανε την μοιρασιά. Το παιχνίδι φεύγει απο τα Μ.Μ.Ε και τις δισκογραφικές και το έχουνε καταλάβει πολύ καλά. Η επανάσταση στη μουσική βιομηχανία έχει έρθει και το βλέπω κάθε μέρα που ανοίγω τον υπολογιστή μου.

Βλέπω παιδιά που παρουσιάζουν πράγματα από το σπίτι τους, από το καφενεδάκι που παίζουν, από μικρές μουσικές σκηνές που δεν υπήρχε περίπτωση να τους έβλεπα άλλοτε. Ενα demo το 1995 για να το ακούγανε 100 άτομα εκτός από τους φίλους σου έπρεπε να κάνεις τάμα στο θεό η να πουλήσεις ψυχή και κορμί στο κάθε ένα παραγωγό, ένα upload τώρα και είσαι έτοιμος  Οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ουσιαστικά κάνουν το δικό τους πρόγραμμα και ανταλλάζουν γούστα και ήχους κάθε μέρα και ότι είναι καλό και αρέσει διαδίδεται.Τα ονόματα σε λίγο καιρό θα γίνονται από τον κόσμο (όπως παλιά) και όχι από τα μέσα. Παλιότερες δημιουργίες ανακαλύπτονται ξανά και τους δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία που ποτέ δεν είχανε. Είμαστε λοιπόν ότι ακούμε??? Πολύ δύσκολη η απάντηση στην κρίση και την άποψη του καθένα.Την εποχή που οι άνθρωποι πάσχιζαν και δεν τα βρίσκανε έτοιμα παρουσίασαν πολλές δημιουργίες και πρωτοπορίες και πολύ καλά ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ.Ο καιρός θα δείξει τι θα ξημερώσει αύριο... Και ύστερα ήρθαν οι καλές μέρες... Τα πράγματα άλλαξαν, τα ζόρια τα παλιά έμοιαζαν με κακό όνειρο η μεσαία τάξη εδραιώθηκε και εμφανίστηκε η κατηγορία των νεόπλουτων, τα κόμματα ταχτοποιούσαν κόσμο σωρηδόν και το όλο κλίμα άλλαξε «Μές το κόλπο είσαι χωμένος και γλιτώνεις παρά τρίχα, τώρα είσαι βολεμένος και σου κόψανε το βήχα» η πένα του Κώστα Τριπολίτη περιγράφει απόλυτα την εποχή στο τραγούδι “Η Νταλίκα” που τραγουδάει η Σωτηρία Μπέλλου αλλά ποιός τον ακούει... Αυτό το καιρό κανείς δεν είχε όρεξη για φιλοσοφία ζωής και παραπάνω ζόρισμα του μυαλού και αυτό πέρασε ακόμα και στο χώρο του τραγουδιού. Οι ορχήστρες έφυγαν από τις λαικές ταβέρνες και μεταστεγαστήκανε στα κέντρα διασκεδάσεως-αναψυκτήρια και μαζί με όλα αυτά άλλαξε όλος ο τρόπος διασκέδασης. Πίστες, πιάτα σπασμένα, ποτά να χρησιμοποιούνται ως οινόπνευμα για εφέ, λουλούδια, υπερκατανάλωση, ακριβά συνολάκια. Κανείς δεν πήγαινε για να ακούσει παρά μόνο για να κάνει το κομμάτι του και έτσι σιγά σιγά το μάτι υπερίσχυσε του αφτιού. Οι μεγάλοι συνθέτες επηρεάστηκαν από την εποχή και είτε σταματήσανε να γράφουνε οι πιο ζόρικοι ή αναγκαστήκανε να αλλάξουνε το ύφος τους ανάλογα με τις προσταγές των εταιριών που τους είχαν δεμένους με τα συμβόλαια. Απο δω και πέρα γράφουν ο,τι πουλάει και όταν δεν έχεις άλλα προβλήματα στην ζωή ασχολείσαι με την σαχλοκαψούρα... Το λαικό τραγούδι πλέον όσο και να μην θέλουμε να

το παραδεχτούμε είναι το σκυλάδικο και αρκεί να δει κάποιος τα στατιστικά των πωλήσεων δίσκων από το 75 μέχρι σήμερα. Οι μουσικοί πέρασαν σε δεύτερη μοίρα, οι τραγουδιστές βγήκαν μπροστά και μετά από λίγο τα μοντέλα... Τραγούδια του ενός χρόνου, εύπεπτα στιχάκια, κάκιστες και πρόχειρες αντιγραφές ξένων μοτίβων τα οποία με την υπερπροβολή από ραδιόφωνο και τηλεόραση έκαναν ονόματα ανθρώπους που δεν ήταν καν τραγουδιστές και ξεφυτρώνανε σαν ξεβράκωτα μανιτάρια. Απέναντι στο χαζοχαρούμενο στυλάκι πολλοί αξιόλογοι καλλιτέχνες αντισταθήκανε, δημιούργησαν και κατόρθωσαν με μηδενική προβολή και σπρώξιμο από τα κυκλώματα να συγκεντρώσουν ένα μικρό αλλά φανατικό κοινό. Αναρωτιέμαι σε 10-20 χρόνια που θα έχουν φύγει όλοι οι εναπομείναντες μεγάλοι σε ποιόν θα κάνουμε αφιερώματα... Δεν θέλω καν να το φανταστώ. Μας ήρθαν ζόρια και οι συνήθειες δεν θέλουν πολύ να αλλάξουν. Όταν πια θα βγαίνεις μια στη φέξη έξω θα σκεφτείς που θα σκάσεις τα ευρουλάκια σου και εκεί είναι που αρχίζεις να σκέφτεσαι κάποια πράγματα και να αντιδράς. Αλλος αέρας φυσάει πια και νοιώθουμε σιγά σιγά κάτι. Η τεχνολογια μαζί με το διαδίκτυο αλλάξανε την μοιρασιά. Το παιχνίδι φεύγει απο τα Μ.Μ.Ε και τις δισκογραφικές και το έχουνε καταλάβει πολύ καλά. Η επανάσταση στη μουσική βιομηχανία έχει έρθει και το βλέπω κάθε μέρα που ανοίγω τον υπολογιστή μου. Βλέπω παιδιά που παρουσιάζουν πράγματα από το σπίτι τους, από το καφενεδάκι που παίζουν, από μικρές μουσικές σκηνές που δεν υπήρχε περίπτωση να τους έβλεπα άλλοτε. Ενα demo το 1995 για να το ακούγανε 100 άτομα εκτός από τους φίλους σου έπρεπε να κάνεις τάμα στο θεό η να πουλήσεις ψυχή και κορμί στο κάθε ένα παραγωγό, ένα upload τώρα και είσαι έτοιμος. Οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ουσιαστικά κάνουν το δικό τους πρόγραμμα και ανταλλάζουν γούστα και ήχους κάθε μέρα και ότι είναι καλό και αρέσει διαδίδεται. Τα ονόματα σε λίγο καιρό θα γίνονται από τον κόσμο (όπως παλιά) και όχι από τα μέσα. Παλιότερες δημιουργίες ανακαλύπτονται ξανά και τους δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία που ποτέ δεν είχανε. Είμαστε λοιπόν ότι ακούμε??? Πολύ δύσκολη η απάντηση στην κρίση και την άποψη του καθένα. Την εποχή που οι άνθρωποι πάσχιζαν και δεν τα βρίσκανε έτοιμα παρουσίασαν πολλές δημιουργίες και πρωτοπορίες και πολύ καλά ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. Ο καιρός θα δείξει τι θα ξημερώσει αύριο...

2011 2

Φωτογραφία: Μανώλης Λαγουτάρης

Δημήτρης Μυστακίδης, Θοδώρα Αθανασίου

11 2013

De Nuevo Ετος: 2012 Σκηνοθέτης: Χρήστος Καρτέρης Διάρκεια: 7΄ Περιγραφή: Το πιo άψυχο αντικείμενο στο σπίτι εισβάλει στο μυαλό σου... The most inamimate object in your house, take's over your mind... Συντελεστές: Σενάριο - Σκηνοθεσία: Χρήστος Καρτέρης Διεύθυνση Φωτογραφίας: Θάνος Τσαβλής Ήχος - Sound Design: Ανδρέας Κουλούρης Μοντάζ: Θεοδώρα Κατριμπούζα Μουσική: Project - C Μακιγιάζ: Φαίη Αναστασοπούλου Βοηθός Σκηνοθέτη - Σκριπτ: Νικόλ Δρόσου Βοηθός Κάμερας: Θανάσης Μαλεβίτης Νοηματική Γλώσσα: Έρση Γερέκονγλου Σκίτσο Αφίσας: Βαγγέλης Σκουλίδας Δημιουργία Αφίσας: Κάλλια Δρόσου (kdgraphics.gr) Διεύθυνση Παραγωγής: Ιάκωβος Βρούτσης, Αλίκη Ματσούκα Οργάνωση - Εκτέλεση - Παραγωγή: Mayambush Wave

Χορηγοί: Enzzo de Cuba, Mind the Cup, Echomove Artistic Magazine, Urban Style Magazine

2013 11

Think Kites Ετος: 2011 Σκηνοθέτης: Ηλέκτρα Ποϊράζογλου Διάρκεια: 7΄ To Think Kites είναι η πρώτη stopmotion ταινία μικρού μήκους της Ηλέκτρας Ποϊράζογλου, βασισμένη στο 20λεπτο κομμάτι Kites του Ηλία Παντολέων. Ο κόσμος μέσα από τα μάτια του ήρωα αλλάζει, γίνεται συναρπαστικός, διασκεδαστικός, βρίσκεται στον αέρα σαν χαρταετός. Το Think Kites είναι εξ ολοκλήρου φτιαγμένο στο χέρι με ξυλομπογιές, χαρτόνια, μαρκαδόρους και μια στάλα πλαστελίνη. Εως τώρα έχει συμμετάσχει στο φεστιβάλ animation Animasyros 5.0, και βρίσκεται σε αναμονή για το πού αλλού θα μπορέσει να ταξιδέψει. Είναι διαθέσιμο στο YouTube (http://www.youtube.com/watch?v=0CSlqlGpe8s) και στο Vimeo (http://vimeo.com/43965580) για προβολή, ακρόαση και τα σχόλιά σας.

11 2013

Κείμενο, φωτογραφία: Στέφανος Γούναρης

Ο «Παρεξηγημένος» Διόνυσος (Μέρος δεύτερο...) ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟ: ΜΙΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

γενική άποψη που επικρατεί για τις λαϊκές γιορτές των μεταμφιεσμένων του Δωδεκαημέρου, τις θέλει να ανάγονται σε κάποιες αόριστες αρχαίες τελετές, ίσως διονυσιακού χαρακτήρα, ίσως ορφικού, ταυτιζόμενες αυθαίρετα με τις διονυσιακές τελετές λατρείας ή και τα λεγόμενα Ορφικά μυστήρια. Με αυτό τον

11 2013

τρόπο πιστεύεται ότι επιβεβαιώνεται η αρχαία καταγωγή των ελληνικών πολιτιστικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων και διατηρείται, θολά όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, το εθνικιστικό φρόνημα ενός ξεχωριστού, ιδιαίτερου, απομονωμένου λαού που οι επιρροές που δέχτηκε ανά τους αιώνες από άλλους λαούς δεν επηρέ-

ασαν τόσο πολύ την ιδιαιτερότητα του. Έτσι όμως αγνοείται, ίσως και επιτηδευμένα, ότι για πολλούς επίσης αιώνες αυτός ο λαός βρισκόταν υπό τον ζυγό, ή ισχυρή επίδραση, άλλων λαών πολύ διαφορετικών και ότι δέχτηκε επιρροές που είναι αδύνατον να μην επηρέασαν βαθιά την πολιτιστική του κατάσταση, και όχι μόνο, καθώς και ότι δέχτηκε την επίδραση πολύ διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων, κάτι που επέδρασε εξίσου στην πολιτιστική του ταυτότητα. Οι γιορτές του Δωδεκαημέρου, που μπορεί να συνεχίζονται και μέχρι τις μέρες των λεγόμενων καρναβαλιών σε ορισμένες περιοχές, δεν είναι επισήμως αποδεκτές από την Ελληνική Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία αλλά ούτε και κατακριτέες καθώς συνταυτίζονται με τις δοξασίες των καλικαντζάρων και κάθε είδους διαβολικών πλασμάτων που εξαφανίζονται μετά τον αγιασμό των υδάτων στις 6 Ιανουαρίου κάθε νέου έτους. Αυτή η πεποίθηση έχει επηρεάσει και το λαικό φρόνημα που έχει ενσωματώσει στους θιάσους αυτούς που εμφανίζουν μια “παράσταση” και ένα χριστιανό ιερέα, μια κωμική φιγούρα, τον “παπά”, που τελεί έναν γάμο-παρωδία όπου είναι και το κεντρικό θέμα σε μερικές από αυτές τις γιορτές. Κυρίαρχο στοιχείο είναι η μεταμφίεση των συμμετεχόντων με δέρματα ή προβιές

ζώων και οι ζωόμορφες μάσκες τρομακτικού χαρακτήρα ή το βάψιμο του προσώπου με φούμο ή κάρβουνο καθώς και το ζώσιμο, συγκεκριμένης τονικότητας, κουδουνιών ζώων με προσεκτικό τρόπο έτσι ώστε ο ήχος που θα παράγεται να είναι αρμονικός. Αλλού αντί για κουδούνια ζώνονται με πολλές σειρές φλουριών ή μεταλλικών αντικειμένων σχημάτων φλουριού και η κίνηση τους παράγει ήχο. Αυτές οι μορφές παίρνουν μέρος σε ένα είδους τελετουργικό χορό με έντονη κίνηση προκαλώντας όσο το δυνατόν περισσότερο θόρυβο και στην κυριολεξία ένα πανδαιμόνιο ήχου σε συνδυασμό με την αμφίεση που τους κάνει να φαίνονται ακόμη πιο τρομακτικοί χαρακτήρες. Σε πολλές περιπτώσεις φέρουν σακουλάκια με στάχτη σαν εξαγνιστικό σύμβολο. Την καθαρτική ιδιότητα της στάχτης την γνώριζαν οι άνθρωποι, που την χρησιμοποιούσαν, πριν την εμφάνιση των βιομηχανικών απορρυπαντικών για το πλύσιμο των ρούχων και την κατασκευή χειροποίητων σαπουνιών. Αλλού οι χαρακτήρες φέρουν ρόπαλα, ξύλινα ή μεταλλικά σπαθιά, μαγγούρες κ.α. Τους θιάσους συμπληρώνουν μια νύφη, ένας γαμπρός, ένας παπάς, ένας γιατρός, ένας αστυνόμος, μια μαμμή, ένας γέρος, μια γριά κ.α. Το να αρνηθούμε ότι υπάρχει σχέση με κάποιες από τις τελετές εξαγνισμού του

2013 11

ανθρώπου, που βρίσκονται σε όλους τους λαούς, αναγέννησης του και αναγέννησης της γης, λαμβανομένου υπόψιν και την εποχή που διαδραματίζονται, χειμώνα προς άνοιξη, είναι άδικο ίσως και αβάσιμο. Επίσης όμως δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι υπάρχει και ταύτιση ή συνέχεια με συγκεκριμένες τελετές, για τις οποίες αυτή τη στιγμή η επιστημονική κοινότητα αγνοεί ίσως ακόμη και το γενικό περιεχόμενο τους, πόσο μάλλον τις ακριβείς διαδικασίες που λάμβαναν χώρα μέσα σε αυτές. Η συνηθισμένη προσέγγιση που έχει να κάνει με τον Διόνυσο και τις τελετές που λάμβαναν μέρος οι πιστοί του ίσως μπορεί να εξηγήσει μερικώς και αποσπασματικά κάποια στοιχεία αυτών των σύγχρονων τελετών. Αλλά όχι και την ακριβή λειτουργία τους. Η μεταμφίεση ίσως παραπέμπει στις μεταμφιέσεις των πιστών του Διονύσου κατά τις τελετές προς τιμή του, όμως δεν είναι ξεκάθαρο ότι ντύνονταν οι πιστοί με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο, είναι όμως αρκετά γνωστό ότι οι συμμετέχοντες ήταν κατά το πλείστον γυναίκες ενώ στα σημερινά δρώμενα μόνο άνδρες συμμετέχουν και μάλιστα ενσαρκώνουν και τους γυναικείους ρόλους. Ο Διόνυσος επέλεγε γυναίκες που “έκρουε”, που εμφυσούσε μέσα τους την θεϊκή “μανία”, τις τρέλαινε και τις οδηγούσε ακόμη και σε πράξεις “σπα-

11 2013

ραγμού” συγγενικών τους προσώπων. Νύξη ξεκάθαρη ανθρωποκτονίας και ίσως ανθρωποφαγίας αρχικά και ζωοκτονίαςζωοφαγίας αργότερα. Δοξασίες παγκόσμιες που ανάγονται σε πρακτικές προιστορικών κοινοτήτων της πίστης της εγκόλπωσης κάποιων συγκεκριμένων δυνάμεων και ιδιοτήτων των ζώων ή ανθρώπων που θα διαμελίζονταν και θα τρώγονταν. Ο ήχος των κουδουνιών και το πανδαιμόνιο που δημιουργούν αυτές οι μορφές θα μπορούσαν να έχουν βάση στο μύθο των Κουρητών ή Σατύρων ακολούθων του Διονύσου, αλλά τίποτα από αυτά δεν μπορεί να αποδειχθεί και να υποστηριχθεί με βεβαιότητα. Το σίγουρο είναι πως η παγκόσμια αγωνία για το φόβο και για τη πάλη του θανάτου, την ανάσταση της γης την άνοιξη, κάτι που έχει περάσει σαν κύριο θέμα σε όλες τις θρησκείες και τη χριστιανική, είναι μια πίστη που εμπεριέχει την ελπίδα για τον άνθρωπο από τις πρώτες τελετές που εφαρμόζονταν στα προιστορικά χρόνια της ύπαρξης του. Δεν είναι προνόμιο κανενός συγκεκριμένου λαού και δείχνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο την κοινή καταγωγή των ανθρώπων της γής, που μοιράζονταν την ίδιες αγωνίες πέρα και ξεχωριστά από κάθε είδους σύγχρονες προσπάθειες διαχωρισμού τους με διάφορους τρόπους.

Athens Video Art Festival from the inside!

Chapter #11

LPM – LIVE PERFORMERS MEETING Η ΙΔΕΑ To LPM – LIVE PERFORMERS MEETING αποτελεί μία διεθνή συνάντηση για live video performers, visual artists και vjs από ολόκληρο τον κόσμο. Από το 2004 έως σήμερα έχουν παρουσιαστεί 11 εκδόσεις του, μεταξύ των οποίων 9 στη Ρώμη, μία στο Μεξικό (2008) και μία στη Λευκορωσία (2011). Στο πλαίσιο αυτών των διοργανώσεων έχουν φιλοξενηθεί 2.212 καλλιτέχνες από 51 χώρες, περισσότερες από 1.500 performances, έχουν παραχθεί 4.464 ώρες οπτικοακουστικού υλικού ενώ το πρόγραμμά του έχει παρακολουθηθεί από περισσότερους από 250.000 ανθρώπους. Από το 2011 το LPM υποστηρίζεται από το Πρόγραμμα Culture της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μία αναγνώριση που υπογραμμίζει την εγκυρότητα του

11 2013

Κείμενο, φωτογραφία: Η ομάδα του Athens Video Art Festival

project ως φορέα διεθνούς καλλιτεχνικής κινητικότητας εντός κι εκτός Ευρώπης, μέσω της μίξης διαφορετικών μορφών έκφρασης καθώς και της αλληλεπίδρασης ποικίλων τεχνικών και τεχνολογιών. Είναι μέρος ενός δικτύου περισσότερων από 150 ακαδημαϊκών και καλλιτεχνικών οργανισμών, των οποίων αντικείμενο είναι η βελτίωση και η προώθηση της κουλτούρας του VJing μέσω της παρουσίασης events ανά την υφήλιο. Η ΙΣΤΟΡΙΑ Το LPM δημιουργήθηκε το 2004 από 18.000 VJs και video artists μέσω της διαδικτυακής κοινότητας FLxER όπου ένωναν το πάθος τους για το live video. Η κοινότητα γεννήθηκε λόγω του ομώνυμου λογισμικού το οποίο υπήρξε το πρώτο δωρεάν διαθέσιμο πρόγραμμα video mixing στον κόσμο και βασιζόταν στην ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας. Αυτές οι προϋποθέσεις διαμόρφωσαν την αρχική μορφή του project το οποίο μετεξελίχθηκε στη διεθνή συνάντηση των ημερών μας.

Athens Video Art Festival from the inside!

Η διοργάνωση αποτέλεσε την πρώτη offline συνάντηση της καλλιτεχνικής κοινότητας στη Ρώμη συνεχίζοντας μέχρι σήμερα και επεκτείνοντας τα σημεία συνάντησης συνεχώς, σε διαφορετικά μήκη και πλάτη. Παράλληλα, παρέχει τη δυνατότητα στους εκτός κοινότητας φίλους των ψηφιακών τεχνών και τεχνολογιών να έρθουν σε αμεσότερη επαφή με το αντικείμενο των live video performances μέσω του ετήσιου προγράμματός του το οποίο περιλαμβάνει performances, workshops, διαλέξεις, καθώς και παρουσιάσεις διαφόρων projects και προϊόντων.

εξ’ ορισμού ακολουθεί το Live Performers Meeting, οι διήμερες εκδηλώσεις αποσκοπούν στο να προωθήσουν τον διάλογο μεταξύ ανθρώπων από διαφορετικές χώρες και με διαφορετικές καταβολές, καθώς και στο να υπογραμμίσουν τη σημασία του ανοιχτού περιεχομένου. Επιπρόσθετα το πρόγραμμα θα αναδείξει Έλληνες καλλιτέχνες που δραστηριοποιούνται στο πεδίο των ψηφιακών τεχνών μέσω της παρουσίασης καινοτόμων ιδεών.

ATHENS SHOWCASE

Οι οπτικοακουστικές performances αποτελούν την καρδιά της συνάντησης και την πλέον ενδιαφέρουσα ευκαιρία διαλόγου μεταξύ των καλλιτεχνών. Από το video theater έως το video dance, από ζωντανές cine performances έως την LGBT κουλτούρα, από την παραγωγή μουσικής και visuals έως τo live coding, μέχρι τα τελευταία parties, απεικονισμένα από διεθνείς DJs και VJs· το πρόγραμμα παρέχει δράσεις οι οποίες χρησιμοποιούν διαφορετι-

Για δεύτερη συνεχή χρονιά, με μεγάλη χαρά το Athens Video Art Festival έχει αναλάβει τη διοργάνωση της παρουσίασης του LPM – Live Performers Meeting (XIII – XIV Editions) στην Αθήνα, που θα πραγματοποιηθεί στις 22 και 23 Μαρτίου 2013 στον πειραματικό χώρο ΑΝΑΜΕΣΑ. Υπηρετώντας πιστά τις αρχές της συνεργασίας και της ελεύθερης διακίνησης της γνώσης, τις οποίες

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ & ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ AV PERFORMANCES

2013 11

Athens Video Art Festival from the inside!

κές τεχνικές, ακολουθώντας ωστόσο ένα κοινό μονοπάτι που εξελίσσεται κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων. Ως προς αυτό το κομμάτι, η Αθηναϊκή διοργάνωση χωρίζεται σε δύο διαφορετικού χαρακτήρα events. Η πρώτη βραδιά θα είναι αφιερωμένη στην ελληνική καλλιτεχνική σκηνή. Οι performers θα διαγωνιστούν μπροστά στο κοινό, με έπαθλο του νικητή την εκπροσώπηση της ελληνικής κοινότητας στην κεντρική διοργάνωση της Ρώμης. Η δεύτερη βραδιά θα περιλαμβάνει performances διαφορετικού χαρακτήρα, όπως παρουσιάσεις της δουλειάς των εργαστηρίων και προσκεκλημένους performers από το εξωτερικό. Η βραδιά αλλά και το διήμερο θα κλείσει με την ενδιαφέρουσα συνάντηση της κρητικής μουσικής παράδοσης με τους ηλεκτρονικούς ήχους και το live video. WORKSHOPS Τα εργαστήρια αποτελούν σημεία ανταλλαγής γνώσης κι απόψεων, όπου κοινό στοιχείο αποτελεί η

11 2013

διάδοση της live video κουλτούρας. Οι συμμετέχοντες εξερευνούν θεωρίες παραγωγής περιεχομένου κι ανάπτυξης οπτικού υλικού, μελετούν και πειραματίζονται με νέες τεχνολογίες, συζητούν αναφορικά με την κουλτούρα της ελεύθερης διακίνησης δεδομένων, ενώ μαθαίνουν να χειρίζονται σύγχρονα λογισμικά κι εξοπλισμούς. Πιο συγκεκριμένα, θα πραγματοποιηθούν τρία εργαστήρια διάρκειας δύο ημερών το καθένα. Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες – εκπαιδευτές θα προσφέρουν την τεχνογνωσία τους πάνω σε τρεις διαφορετικούς θεματικούς άξονες. Οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να μελετήσουν τεχνολογίες που βρίσκουν πολλαπλές εφαρμογές στο πεδίο των ψηφιακών τεχνών, κι αποσκοπώντας είτε στην εξοικείωση των συμμετεχόντων με νέες τεχνικές και μέσα, είτε στη διεύρυνση των γνώσεών τους. Oι τέσσερις θεματικές ενότητες είναι: • Software for beginners • Software for advanced users • Hardware and Sound technology

Athens Video Art Festival from the inside!

DISCUSSION PANELS Με αφορμή καινοτόμα σχεδία και προϊόντα, όπως νέα λογισμικά, νέες τεχνολογίες και νέες τεχνικές εφαρμογές στον χώρο του video performance, ακαδημαϊκοί φορείς, καλλιτέχνες, ειδικοί και κοινό συμμετέχουν σε ανοιχτές συζητήσεις. Αυτές αποσκοπούν στη διάδοση των ψηφιακών ελευθεριών, των ανοιχτών λογισμικών κι άλλων καινοτόμων ιδεών κι στην εξέλιξη του live video. Κεντρική θεματική της παρουσίασης στην Αθήνα θα είναι το crowdsourcing κι η ελεύθερη διακίνηση οπτικοακουστικού υλικού. Σε αυτό το πνεύμα, προσκεκλημένοι της διοργάνωσης θα παρουσιάσουν το πώς δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο χώρο, δίνοντας το έναυσμα για μια ανοιχτή συζήτηση γύρω από τις εξελίξεις του και το ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει στη σημερινή πραγματικότητα. ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ Βασικός στόχος του Live Performers Meeting είναι να δώσει στους συμμετέχοντες τη δυνατότητα του διαλόγου και της ανταλλαγής απόψεων μέσω ενός προγράμματος υψηλού επιπέδου, το οποίο συνδυάζει νέες και διαφορετικές μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης σε έναν χώρο όπου ποικίλες τεχνικές και τεχνολογίες ενώνονται μεταξύ τους. Πέρα από αυτό, έχει ήδη εδραιωθεί ως μία διορ-

γάνωση διεθνούς απήχησης για τους καλλιτέχνες που δραστηριοποιούνται στον χώρο των live video performances. Στις επιδιώξεις του είναι να επεκταθεί και στις πέντε ηπείρους, προσεγγίζοντας τον αριθμό των 20.000 συμμετεχόντων καλλιτεχνών και περιλαμβάνοντας όλο και περισσότερες χώρες και συνεργαζόμενους οργανισμούς. Το LPM στοχεύει επίσης στη δημιουργία ευρύτερων συνεργασιών και δεσμών. Έτσι, χάρις στις προηγούμενες διοργανώσεις και το πειραματικό FLxER project έχει αναπτύξει μια ξεχωριστή σχέση μεταξύ επαγγελματιών και βιομηχανίας την οποία θέλει να ενδυναμώνει συνεχώς. Για το λόγο αυτό, χρησιμοποιεί τη γλώσσα του live video ως νέο μέσο επικοινωνίας το οποίο υπάρχει και έξω από τα όρια του καλλιτεχνικού τομέα, προσεγγίζοντας έτσι τα αντίστοιχα στρατηγικά μέσα διαφόρων επιχειρήσεων. Στο ίδιο πνεύμα και μέσω των εργαστηρίων, των ανοικτών συζητήσεων, των παρουσιάσεων και διαλέξεων δημιουργεί τις προϋποθέσεις έτσι ώστε η ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά και καλλιτεχνικά – ερευνητικά κέντρα να μελετήσουν τη σημασία και την αξία αυτής της νέας μορφής έκφρασης. Τέλος, με σημείο αναφοράς την πόλη, διευκολύνει το διάλογο μέσω άμεσων εφαρμογών εντός του αστικού περιβάλλοντος όπως είναι το αρχιτεκτονικό mapping, παρέχοντας στους πολίτες σύγχρονους τρόπους θέασης αυτού.

ΜΑΡΘΑ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ ΤΡΙΟ – ΠΟΡΤΑΚΙ ΕΙΔΟΣ: OTHER LABEL: ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ

Και από τον «κήπο της Ρίλα» όπου Ρίλα είναι το ψηλότερο βουνό της Βαλκανικής χερσονήσου η Μάρθα Μαυροειδή βρίσκει εδώ τον τρόπο να ανοίγει το «πορτάκι» μιας μουσικής παράδοσης που κρύβεται καλά στους δρόμους αυτής της χώρας εκεί όπου συναντιέται δηλαδή με τον αυτοσχεδιασμό. Περίπου 2 χρόνια μετά επιστρέφει με ένα διαφορετικό σχήμα, πιο σκληροπυρηνικό αυτή τη φορά, ένα τρίο ικανό να πάρει τη μουσική παράδοση των Βαλκανίων και να ανέβει στο πιο ψηλό βουνό (Balkan άλλωστε σημαίνει βουνό). Πραγματικά η νεαρή μουσικός εδώ δείχνει πως έχει μέσα της όλη τη μουσική παιδεία και αντίληψη (προέρχεται άλλωστε από μουσική οικογένεια) ώστε να πάει και στις πιο απάτητες μουσικές κορφές. Το φθινόπωρο που μας πέρασε έλαβε μέρος στο WOMEX FESTIVAL που πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη ενώ στο τρέχον τεύχος του σημαντικού περιοδικού «FROOTS» είναι πολύ απλά στο …εξώφυλλο. Όπως απλά ήταν στο εξώφυλλο του ίδιου περιοδικού (του πιο έγκυρου παγκοσμίως για τέτοιου είδους δισκογραφικές εργασίες) η Κρίστη Στασινοπούλου και ο Στάθης Καλυβιώτης με τον δίσκο τους «Greekadelia», όπως πολύ απλά αύριο μεθαύριο μπορεί να είναι και κάποιος άλλος έλληνας μουσικός. Αρα η προσοχή και η στήριξη έρχεται απέξω; Χμμ είναι ένα θέμα αυτό και δεν έχει να κάνει με την εθνικότητα αλλά με τη …μουσικότητα του κάθε έθνους κάτι που αναγνωρίζεται και στηρίζεται με πολύ απλό τρόπο στο εξωτερικό. Αρα δεν είναι ότι πηγαίνουμε εμείς το υλικό μας έξω απλά αυτό γυρνάει σε εμάς από το …εξωτερικό!! Λίγο παράξενο αλλά είναι μια βοήθεια δεν νομίζετε; Από την άλλη μεριά η ίδια η Μάρθα δείχνει μια σπουδαία συνέπεια και προσήλωση κάτι που φανερώνει την ίδια της την σπουδαιότητα της έκφρασης που διοχετεύεται τόσο στο συνθετικό όσο και στο εκτελεστικό κομμάτι (εξαιρετική μουσικός συν τοις άλλοις). Επίσης ο τρόπος με τον οποίο εξελίσσει και εξελίσσεται δείχνει ξεκάθαρα πως θέλει να πάει το πράγμα ακόμα παραπέρα σε τέτοιο βαθμό που να μην ξέρεις ποιό θα είναι το επόμενο καλλιτεχνικό και δισκογραφικό της βήμα. Εδώ για την ώρα μας δίνει συνθέσεις σαν τον «Αμπώς», τη «Φοινικιά», έναν «Μπάλλο» που έσκασε μύτη εδώ με διαφορετική προσέγγιση, το «Flow River», τη «Βροχή» αλλά και το ομώνυμο «Πορτάκι». Το εκπληκτικό τρίο που λειτουργεί σαν ένα όχημα (και σαν μπάντα με όλη τη σημασία της λέξης) που σμιλεύει μουσικότητες, τονικότητες, ρυθμούς και αυτοσχεδιαστικές καλοδουλεμένες μουσικές απόψεις αποτελούν οι εξαιρετικοί μουσικοί: Μάρθα Μαυροειδή (ηλεκτρική λάφτα, σάζι, φωνή), Γιώργος Βεντουρής (κοντραμπάσο) και Κώστας Αναστασιάδης (τύμπανα). Το ότι δουλεύουν εδώ και μερικά χρόνια μαζί σταθερά αποτυπώνεται με το καλύτερο τρόπο εδώ σε ένα σπουδαίο υλικό που ισορροπεί μοναδικά ανάμεσα στη παράδοση και στον αυτοσχεδιασμό. Αλλωστε είναι γνωστό πως η μουσική αν θέλει να βγει θα βγει με κάθε τρόπο όπου και αν αυτή ανήκει. Η Μάρθα Μαυροειδή έχει σπουδάσει μουσικολογία στην Αθήνα, εθνομουσικολογία στην Αγγλία και την Αμερική και σύγχρονη μουσική στην Ολλανδία. Έχει σπουδάσει σάζι με τον Περικλή Παπαπετρόπουλο, βυζαντινή μουσική με τον Γιάννη Αρβανίτη, βουλγάρικο τραγούδι με την Tzvetanka Varimezova και φωνητική με τον Γιώργο Σαμαρτζή. Έχει συνεργαστεί με τους συνθέτες Merlijn Twaalfhoven, Γιώργο Χατζημιχελάκη, Γιώργο Κουμεντάκη και ήταν μέλος της UCLA Bulgarian Choir. Στην Ελλάδα συνεργάζεται με τους Χειμερινούς Κολυμβητές, την Σαβίνα Γιαννάτου, τον Αντώνη Απέργη, τον Κώστα Θεοδώρου και έχει συμπράξει με τους Mode Plagal, την Λιζέτα Καλημέρη, την Δόμνα Σαμίου και τον Ross Daly. Έχει συνθέσει μουσική για τις ταινίες Princess’ Taste, Pink River, Ο ξεναγός και τις παραστάσεις χοροθεάτρου Μ και Παπαγάλος. Περισσότερα στο πάλαι ποτέ πολύβουο και γεμάτα ωραίες μουσικές myspace (www.myspace.com/marthamavroidi). Κατερίνα Χατζή

2013 11

URBAN FOLK, POST REBET AND OTHER TRADITIONAL STORIES ΕΙΔΟΣ: WORLD MUSIC LABEL: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ECHOMOVE ARTISTIC MAGAZINE

Πρόκειται για μια διπλή συλλογή που περιλαμβάνει 24 μουσικά θέματα από όλη την Ελλάδα από γνωστούς καλλιτέχνες και μουσικούς (αλλά και δίνοντας βήμα σε νεότερους μουσικούς που δουλεύουν ενδιαφέροντα project στα δικά τους home studio) με κύριο άξονα τη παραδοσιακή μουσική, το ρεμπέτικο τραγούδι όπως αυτό ορίζεται σήμερα, τη σύγχρονη ελληνική τραγουδοποιία με ελληνικούς ρυθμούς καθώς και πιο πειραματικές μορφές τέχνης όπως αυτές εκφράζονται στον ελληνικό μουσικό χάρτη. Χωρίζεται σε δυο "πλευρές" γεμάτες ρυθμούς και αντιθέσεις. http://echomovemag.blogspot.gr/p/kyklofories.html https://soundcloud.com/echomovemagazine/sets/urban-folk-post-rebet-side1 https://soundcloud.com/echomovemagazine/sets/urban-folk-post-rebet-side2 Κατερίνα Χατζή

11 2013

NEFELI WALKING UNDERCOVER - ΤΑ ΜΟΛΥΒΙΑ – ΚΟΜΑΝΤΟΣ ΕΙΔΟΣ: EXPERIMENTAL / FOLK LABEL: ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ «Και εκεί που καθότανε, τι του πέρασε από το μυαλό; Ένα βλήμα νάααα…». Έτσι κι εγώ… Εκεί που καθόμουν ήσυχα, minding my own business, και άκουγα τις προς παρουσίαση νέες κυκλοφορίες, ένα βλήμα, τι βλήμα δηλαδή, ολόκληρος διηπειρωτικός πύραυλος, και μάλιστα με δέκα οπλισμένες πυρηνικές κεφαλές, ονόματι ΝΕΦΕΛΗ WALKING UNDERCOVER “ Τα μολύβια – κομάντος”, εισέβαλε στον χώρο μεταξύ των αυτιών μου και εξερράγη στον πυρήνα μου και έγιναν όλα σούπα, παρελθόν, παρόν και μέλλον, και τα ιδεολογικά μου, που τα πνίγω με ουζάκι στου Απότσου το μπαράκι, για να ασκήσω λίγη χρηστική ποίηση, και έγιναν όλα μπάχαλο, και ανακάλυψα γιατί στον ύπνο μου είμαι δοξάρι και χορδές, ενώ όταν ξυπνάω έχω κουμπάκια και ραφές, και συνειδητοποίησα ότι ακούω τα μολύβια κομάντος να ζωγραφίζουν πεταλούδες, όπου βρίσκουν σκιές, στο μυαλό και την ψυχή μου, και συνειδητοποίησα ότι ακούω ένα έργο που, ανάμεσα στους “Υφαντόκοσμους” και στα “μυστικά των βράχων” των Greekadelicών Κρίστη και Στάθη, τους Στέρεο Νόβα, τους Défilé des âmes, το “Σαμποτάζ” της Πλάτωνος και το “acid free” των Σημίτα, Μελάκη, Ντάλλα, Ρέλλου, Μαυρίδη, «Μπαχ» και Μπενετάτου, ανάμεσα στο “666” των Παιδιών της Αφροδίτης και το ”the Dragon” του Βαγγέλη Παπαθανασίου, ανάμεσα στο “Precious” των Astralon και του «Αντάρτικου πόλεων» του Socos, εκεί, μαζί με τις “Μεταστάσεις” του Ιάννη Ξενάκη, τους Viridian Green και την Ορχήστρα του 5ου Γαλαξία… έϊ, τελικά, ανάμεσα σε όλα τα έργα της σύγχρονης ελληνικής σκηνής που με κάνουν εκστατικό ακροατή, χαρούμενο που μπορώ ακόμα να επιλέξω το μαρτύριο της ακουστικής απόλαυσης, την εμβάθυνση στους στίχους, την γλυκιά οδύνη της ουτοπίας, την αναζήτηση και το μουσικό lateral thinking, εις πείσμα των επιταγών μαζικοποίησης των αισθήσεων και των παραισθήσεων. Η ίδια η καλλιτέχνις, κατά κόσμον Νεφέλη Λιούτα, (undercover exposed), κοινωνικά ευαισθητοποιημένη και ατομικά περίεργη, χρησιμοποιεί το καταιγιστικό, αυθάδες τουπέ των 23 Μα`ί`ων της, για να οδηγήσει την ομάδα της σε άλλη μια παραμυθένια εκδοχή των αγωνιών τους, με έναν τέτοιο ελεύθερο, αθώο, άμεσο και αβίαστο τρόπο, που περιγράφεται επακριβώς από την φράση “You’re so natural - religiously unkind” (David Bowie, “Rock ‘n Roll Suicide”). Παρομοίου ύφους και η αφιέρωση των δημιουργών στο εξώφυλλο του CD που λέει: Λεπτομέρειες του στυλ « η παραγωγή είναι έτσι κι έτσι και αλλιώς» ή «ο ήχος είναι (ή δεν είναι) ροκ, μοκ, προκ ή μπαρόκ» δεν ενδιαφέρουν εδώ κα-θό-λου (αν και υποψιάζομαι ότι οι δημιουργοί διαφωνούν μαζί μου, αλλά ο.k., τους καταλαβαίνω, βλέπουν τα πράγματα από πολύυυ κοντά, έτσι χρειάζονται κάποιες γνώριμες σταθερές, π.χ. ‘το εργαλείο μου’, ‘το παιχνίδι μου’, ‘το στολίδι μου’ και τέτοια), όλα αυτά εξυπηρετούν το γήτεμα μεν, αλλά η φουλ μαγεία βρίσκεται στην ρίζα, στον πυρήνα, στη ψυχή και στην καρδιά της έμπνευσης, οπότε τα μέσα είναι, απλά, μέσα, τι μας νοιάζει: Λεπτομέρειες για τον βίο και την πολιτεία των μελών των Nefeli walking undercover θα βρείτε σε σχετικά sites, λεπτομέρειες για τα credits του CD στο, ομολογουμένως ιδιαίτερου στυλ artwork (επίσης επιμελημένου από την πολυπράγμονα Νεφέλη),την ανέλιξη στην ανώτερη ψυχοακουστική οκτάβα, όμως, θα την επιτύχετε αν αφεθείτε στην σαρωτική μαγεία των “μολυβιών – κομάντος”. Όσο για μένα, ε, τι να κάνω, έριξα όλες τις κλισέ και ρουτινιάρικες δυνάμεις μου στην μάχη και… ηττήθηκα κατά κράτος, τα μολύβια – κομάντος με σαρώσανε… Ευχαριστώ , ω Μούσες. !!! Νίκος Πάλλης

2013 11

ANU – KITES ΕΙΔΟΣ: ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ LABEL: ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ

Κάμποσοι μουσικοί, χειροτέχνες και πάσης φύσεως καλλιτέχνες, τέχνες και … θετικές ενέργειες μαζεύτηκαν εδώ για να παραδώσουν κάτι μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα τουλάχιστον: Ένα ξύλινο κουτί που αν σηκώσεις το καπάκι είναι σαν να σηκώνεις …στο καπάκι όλες τις μορφές έκφρασης και έκφανσης. Περιέχει ότι μπορείτε να φανταστείτε, πρώτα και κύρια τις συνθέσεις των ANU ενός όχι απλά σπουδαίου αλλά αριστουργηματικού συγκροτήματος που όμοιο του δεν έχουν δει οι πειραματισμοί στα εγχώρια περιβάλλοντα. Μια σπουδαία αντίληψη που υποστηρίζεται και κουβαλά μέσα του μια τεράστια φιλοσοφία και την ανεμίζει (για όποιον θέλει να την αντιληφθεί) σαν χαρταετό ή μάλλον σαν χαρταετάκια (εξου και το “Kites” να αποτελεί το εμβληματικό στοιχείο του κόνσεπτ). Επίσης σημαντικό το γεγονός πως ούτε ο δίσκος θα κυκλοφορήσει ποτέ μετά την εξάντληση των …πωλήσεων της κυκλοφορίας του ούτε και το γκρουπ θα υπάρξει ποτέ σε αυτή του τη μορφή (δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε κάποιο δεύτερο δισκογραφικό βήμα δηλαδή). Σπεύσατε για …αναζητήσεις☺ ☺ “Δισκογραφικό ντεμπούτο του συνθέτη Ηλία Παντολέων με ηχογραφήσεις έργων του εως και το 2009, ερμηνευμένες σε Αθήνα και Νέα Υόρκη, με εστίαση στον στυλιστικό πλουραλισμό και στην ουσία της μουσικής δημιουργίας ως μέσο έκφρασης. Η κυκλοφορία γίνεται υπό την ονομασία “ANU”, και το album τιτλοφορείται “Kites”. Ρυμουλκώντας αντιφάσεις, o Ηλίας Παντολέων αναζητά εκείνες τις οργανικές αλληλεπιδράσεις, που θα μεταφέρουν όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά την επικοινωνιακή του πρόθεση στον ακροατή. Έτσι, στο δίσκο συστεγάζονται μακροσκελή αλλά και σύντομα σε διάρκεια έργα που συνδυάζουν από ορχήστρα δωματίου με ηλεκτρικά όργανα, field recordings με ισοκράτες ηλεκτρικού μπάσου, μέχρι soundscaping με Waltz. Οι ερμηνευτές στο δίσκο προέρχονται από την Ιταλία, την Βουλγαρία, τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την Ελλάδα, άλλοι με σημαντικό δισκογραφικό και συναυλιακό έργο ήδη, άλλοι που μόλις ξεκίνησαν, επαγγελματίες μουσικοί Εβραϊκών γάμων, ενεργά μέλη στη new music, πειραματική, αυτοσχεδιαστική και avant garde κοινότητα της Νέας Υόρκης, και είναι οι: Μαμπρέ Κασαρτζιάν - Mπάσο, Francesco Alessi - Τύμπανα, Cory Bracken - Βιμπράφωνο, Stanislav Nikolov - Βιολιά, Michael Hanf - Mαρίμπα, Kenneth Advocat - κλαρινέτα, William Lang - Τρομπόνια, Andrew Kozar - Τρομπέτες, και Ηλίας Παντολέων - Κιθάρες, φωνές και κρουστά. Για τις ανάγκες της παραγωγής της κυκλοφορίας τόσο στην άυλη όσο και στην υλική της μορφή, ο συνθέτης συνεργάστηκε στενά με τον Παναγιώτη Δεληνικόλα, μέσω του Spork Studio (www.sporkstudio.com) και της Foon Records (www.foonrecords.com). Ο Πέτρος Χριστούλιας (www.christoulias.com) ανέλαβε να δημιουργήσει το comic “kites” εμπνευσμένο από το ομότιτλο κομμάτι, ενώ το design του album και του logo ανέλαβε ο Δημήτρης Δεληνικόλας (www.emptyfilm.com), με το artwork να υπογράφει ο Ηλίας Παντολέων. H Ηλέκτρα Ποϊράζογλου (www.wix.com/FilmsInABag/Lek) δημιούργησε τη stop motion ταινία της “Think Kites”, η οποία βασίστηκε στο κομμάτι “kites”, ενώ ο Ευθύμης Κόσεμουντ Σανίδης (www.kinemafilms.com) υπογράφει τη σκηνοθεσία του βίντεο για το κομμάτι “rebicycling” τα οποία φιλοξενούνται στην ιστοσελίδα www.anukites.com/videos-2. Μία ακόμη συνεργασία στα πλαίσια αυτής της κυκλοφορίας, με τις Μιρέλλα Μαντά (Futuristic Silence) και Ιόλη Μιχαλοπούλου (Ioli - I2) να φιλοτεχνούν φορέματα εμπνευσμένα από το κομμάτι του δίσκου “kites”, έλαβε χώρα το Σάββατο, 2 Ιουνίου στα πλαίσια του C.D.F. Concept June Installment, στο ατελιέ τους. Ο δίσκος κυκλοφορεί σε βινύλιο παράλληλα με 250 συλλεκτικά boxsets www.anukites.com/vinyl/gallery) που είναι διαθέσιμα τόσο μέσα από την ιστοσελίδα www.anukites.com/buy όσο και σε δισκοπωλεία στην Αθήνα (vinyl microstore, junk records, κτλ.) και σύντομα σε άλλες περιοχές. Tα αριθμημένα boxsets περιλαμβάνουν τον δίσκο (12” διαφανές βινύλιο) με gatefold cover, έγχρωμη εκτύπωση του comic του Πέτρου Χριστούλια, “kites” σε πολύπτυχο των 6 καρρέ (www.anukites.com/the-comic), χειροποίητο χαρταετάκι φιλοτεχνημένο από την Ηλέκτρα Ποϊράζογλου, και download card με ατομικό κωδικό για την ανέξοδη απόκτηση της μουσικής σε μορφή Mp3 από το διαδίκτυο. Το ξύλινο κουτί σχεδιάστηκε για τις ανάγκες της κυκλοφορίας και φέρει στο καπάκι το logo με πυρογραφία. Ο δίσκος επίσης διατίθεται σε ψηφιακή μορφή από τα iTunes, Amazon, CDbaby, κ.α.” Αλέξανδρος Γερασίμου

11 2013

SUNDAYMAN – RETRONOME ΕΙΔΟΣ: ELECTRONICA LABEL: RESTLESS WIND

Στο δελτίο τύπου της δισκογραφικής «Restless Wind» διαβάζουμε: “Ο συνθέτης και παραγωγός Κυριάκος Μουστάκας (κατά κόσμον Sundayman), γεννήθηκε στην Αθήνα το 1974. Στην ηλικία των 6 ξεκίνησε τις σπουδές του στο πιάνο και στη θεωρία της μουσικής. Οι πρώτες μουσικές του επιρροές προήλθαν από το οικογενειακό του περιβάλλον, όπου ήταν «εκτεθειμένος» στους ήχους των Kraftwerk, Vangelis και Jean Michelle Jarre. Γοητευμένος από αυτού του είδους τη μουσική, ο Κυριάκος σε πολύ νεαρή ηλικία άρχισε να ενδιαφέρεται για τη μουσική τεχνολογία και να γράφει δική του μουσική. Το 1999 εκδίδει τις πρώτες του συνθέσεις στη εταιρεία M-beat, που εδρεύει στο Los Angeles. Από τότε κι έπειτα συμμετέχει σταθερά, με διάφορα ψευδώνυμα (Dom Dolphin, Kyroy, Sundayman), με τις συνθέσεις του σε πολλές συλλογές, που εκδίδονται σε Ελλάδα και Αμερική. Στις μέρες μας, ο Sundayman, έχει δικό του ανεξάρτητο label παραγωγής, το Inhousemusic, το οποίο εδρεύει στην Αθήνα. Πολλές μουσικές δουλειές του έχουν χρησιμοποιηθεί σε τηλεοπτικές διαφημίσεις σε Ελλάδα κι Ευρώπη.” Δεν ξέρω ποιές είναι οι εικόνες που έχει στο μυαλό του ο Sundayman όταν αποφασίζει να γράψει μουσική και πως αυτή ξεχύνεται στα ηχητικά περιβάλλοντα που τον περιβάλλουν μέσα και έξω. Σίγουρα στη συγκεκριμένη δουλειά έχει μια μεγάλη ατμόσφαιρα από τις πρώτες εικόνες του φθινοπώρου ήτοι ένας δίσκος περισσότερο μελαγχολικός, εσωστρεφής, απόμακρος αλλά ουσιώδης ως προς τη μουσικότητα που τον περιτριγυρίζει… και ας έχει μελαγχολικό mood δεν πειράζει. Απόμακρος έγραψα; Μπα ίσως μόνο για αυτούς που δεν θα μπουν ποτέ στο κλίμα του δίσκου. Και πράγματι εδώ ο δημιουργός σε βάζει πραγματικά στο δικό του κλίμα που έστησε στο μυαλό και στην καρδιά του στούντιο όπου εξερευνά τους ήχους. Ηχοι που αναπτύσσονται εδώ σε εννέα θέματα συνολικά τα οποία γράφτηκαν μεταξύ του καλοκαιριού του 2010 και του Μάρτη του 2012 και κυκλοφόρησαν επίσημα στις 6 Ιουνίου 2012. Με τον τίτλο του δίσκου «Retronome» να έρχεται ως καταλύτης για να δέσει σε μια μορφή όλη τη μουσικότητα του παρελθόντος που κουβαλάει έτσι και αλλιώς στο κεφάλι του, ο Sundayman ανοίγει τα κιτάπια του χρόνου και την ατμόσφαιρα που γεννούν ηχοχρώματα άλλων εποχών. Vangelis, Brian Eno, Krafwerk, Cluster, JM Jarre, Daniel Lanois, Pink Floyd, Depeche Mode, Aphex Twin, Tangerine Dream, Neuronium, Laurie Anderson και άλλες εμβληματικές φυσιογνωμίες εμφανίζονται για λίγο εδώ “πίνουν καφέ και συνομιλούν” με τον εμπνευστή και εκτελεστή αυτής της ωραίας κυκλοφορίας. Τέλος να αναφέρουμε πως όλοι οι στίχοι είναι από τον Γιώργο Μανωλούδη, ο οποίος συμμετέχει και ως main vocalist σε 5 κομμάτια ενώ στα φωνητικά συναντάμε τους Δημήτρη Αρώνη, Νατάσσα Τσίρου και Marie D.

Αλέξανδρος Γερασίμου

2013 11

Συνέντευξη: Αλέξανδρος Γερασίμου

SUNDAYMAN: Επιστροφή στο παρελθόν μέσα από το παρόν…

Πότε ήταν η πρώτη φορά που ήρθες σε επαφή με αυτό που ονομάζουμε μουσική; Σχεδόν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μεγάλωσα σ’ ένα μουσικόφιλο περιβάλλον, αφού από την οικογένεια μου είχα συνεχώς πολλά μουσικά ερεθίσματα, όχι μόνο γύρω από τον ηλεκτρονικό ήχο (Brian Eno, kraftwerk, Vangelis , JM Jarre), αλλά και από άλλους δημιουργούς, όπως για παράδειγμα Pink Floyd , Philip Glass, Keith Jarrett, Beethoven , Bach, Louis Armstrong, Miles Davis, Elvis Presley, Rolling Stones και Doors. Στην πορεία όμως, με κέρδισε ο χώρος της ηλεκτρονικής μουσικής. Όλα τα υπόλοιπα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της εν γένει αισθητικής μου. Επέστρεψες στην δισκογραφία με μια καινούργια εργασία, το «Retronome» που

11 2013

περιέχει 9 συνθέσεις. Πες μας κάποια πράγματα για το υλικό αυτής της δουλειάς και το πώς προέκυψε η ονομασία του δίσκου. Επειδή όπως σου προείπα με συνεπήρε ο ηλεκτρονικός ήχος από μικρό παιδί, ένιωσα την ανάγκη να επικοινωνήσω τις επιρροές μου από τον ηλεκτρονικό ήχο των 70’s και των 80’s μέσα από τους προσωπικούς μου πειραματισμούς και τα δικά μου φίλτρα . Στην αρχή το είχα δει ως απωθημένο. Αργότερα συνειδητοποίησα πως απλά είχα κορεσθεί από την σχεδόν δεκάχρονη ενασχόληση μου με τον digital περιβάλλον ενός studio, γράφοντας μουσική μ’ έναν H/Y και ένα mouse στο χέρι, λειτουργώντας έτσι ως ένας καλός χειριστής της τεχνολογίας, αλλά όχι ως μουσικός. Όταν μπόρεσα να έχω στο studio μου αναλογικό και αρκετά θα έλεγα πρωτόγονο εξοπλισμό (70’s synthesizers και studio equip-

ments) άρχισα να συμπεριφέρομαι, να δουλεύω και να λειτουργώ με τον τρόπο που έγραφαν οι πρώτοι συνθέτες ηλεκτρονικής μουσικής την δεκαετία του εβδομήντα, δηλαδή παίζοντας μουσική με τα χέρια πάνω στα πλήκτρα, τους διακόπτες, και τα καλώδια των Synthesizers. Απλή μαγεία δηλαδή για τους μυημένους του χώρου! Αυτό για εμένα είναι το Retronome. Επιστροφή στο παρελθόν μέσα από το παρόν.

Το περιβάλλον! Δεν μιλάω μόνο για την φύση που μας περιβάλει και που από μόνη της, μέσα από το μεγαλείο που κρύβει μας δίνει ερεθίσματα και έμπνευση για δημιουργία, αλλά και από τις συναισθηματικές φορτίσεις που νιώθω καθημερινά από την συναναστροφή μου με το ανθρώπινο περιβάλλον. Μέσα από τα βιώματα και τα συναισθήματα μια δύσκολης μέρας ή μιας χαρούμενης μέρας.

Πως θα χαρακτήριζες τη μουσική σου και σε ποιό “ράφι” θα την τοποθετούσες;

Πως βλέπεις το μέλλον της ελληνικής δισκογραφίας και ποιός πιστεύεις ότι θα είναι ο επόμενος τρόπος διανομής της μουσικής;

Δεν μπορώ να σου πω πως μου αρέσουν τέτοιου είδους χαρακτηρισμοί ή πλαίσια και επομένως θα αρκεστώ στο ότι ίσως η μουσική μου έχει κάποια στοιχεία άλλες φορές πιο Ποπ και άλλες φορές πιο μινιμαλιστικά ή ακόμα και ψυχεδελικά, δεν ξέρω ακριβώς. Σίγουρα όμως μου αρέσει να κυριαρχούν οι μελωδικές γραμμές και στο φως και στο σκοτάδι. Τι εμπνέει τον Sundayman όταν γράφει μουσική;

Γίνονται ωραία πράγματα τα τελευταία χρόνια, απλά δεν προβάλλονται! O κόσμος νομίζω πως έχει αρχίσει να την ψάχνει όλο και περισσότερο γύρω από τα εικαστικά δρώμενα σε όλους τους τομείς της τέχνης, άρα και με την, αν θες, πιο ποιοτική ελληνική μουσική. Η ποιοτική όμως μουσική δεν θα γίνει ποτέ εύκολα μόδα. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Αν τώρα μου μιλάς για πωλήσεις δίσκων ( CDs ), εντάξει,

2013 11

απλά δεν υπάρχουν. Σίγουρα η νόμιμη digital διαδικτυακή διανομή αποτελεί τον σύγχρονο τρόπο άμεσης πρόσβασης στην μουσική. Αλλά έχει ακόμα πολλά προβλήματα να λύσει . Δεν βλέπω κάτι άλλο στον ορίζοντα τουλάχιστον πολύ άμεσα. ίσως ένα ρομαντικό come back του βινύλιου, αλλά σε δύσκολες οικονομικά εποχές. Ποιές οι κυκλοφορίες τελευταία και σου άρεσαν;

που

άκουσες

Μου άρεσε πολύ το τελευταίο Album των Baby Guru . Ίσως το καλύτερο Album για το 2012 κατά την ταπεινή μου άποψη. Μου άρεσε και το Album της Όλγας της Κουκλάκη. Επίσης ενδιαφέρον έχει ο ήχος των Keep Shelly in Athens και των Plastic Flowers. Δεν αναφέρομαι σε ένα συγκεκριμένο Album αλλά γενικότερα. Διαδικτυακοί κόμβοι και μουσική. Τελικά είναι ζευγάρι αυτά τα δυο; Νομίζω πως πλέον είναι απόλυτα ένα δυνατό

11 2013

ζευγάρι, που όπως σχεδόν όλα τα πράγματα στην ζωή, έτσι και αυτό, έχει την καλή και την κακή του πλευρά. Σίγουρα στα θετικά είναι η άμεση επικοινωνία του δημιουργού – μουσικού με το μουσικόφιλο κοινό, καθώς και η απόλυτη ελευθερία έκφρασης. Στα αρνητικά νιώθω ότι είναι η υπερβολική πληροφορία σε μουσική, που πολλές φορές προκαλεί κάψιμο στον εγκέφαλο. Βρίσκεις δηλαδή πολλά σκουπίδια που μπορεί να σε κουράσουν ή να σε αποπροσανατολίσουν κάνοντας searching στο διαδίκτυο. Εν μέσω οικονομικής κρίσης θεωρείς ότι τώρα βγαίνουν προς τα έξω δουλειές, καλλιτεχνικές απόψεις έστω και με low budget παραγωγές; Μέσα στα δύσκολα η τέχνη δίνει το παρών “δείχνοντας” την δυναμική, το χαρακτήρα που εκ φύσεως διαθέτει; Σ’ αυτό ελπίζω μόνο! Στο να εκμεταλλευτούμε τις τόσο δύσκολες για την ζωή μας οικονομικές συγκυρίες και να αναδείξουμε ότι καλό έχουμε να

εκφράσουμε μέσα από την τέχνη, αλλά και γενικότερα θα έλεγα, μέσα από μια διάθεση για αυτοκριτική. Ίσως το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο να είναι η τέχνη της αυτοκριτικής. Στις εποχές του απόλυτου υλισμού και των εξευτελισμένων αξιών, επηρεάστηκε αρνητικά και η αισθητική των ανθρώπων. Άρα μιλάμε για πολιτιστική παρακμή. Τώρα αναμένω και ελπίζω να γίνει το αντίθετο σε όλα τα επίπεδα. Αυτό ίσως επιτευχθεί μέσω της αυτοκριτικής που πρέπει να κάνουμε για τον τρόπο που εγωκεντρικά αντιλαμβανόμασταν τα πράγματα στην καθημερινότητα μας, η οποία ευελπιστώ να φέρει κάποιου είδους ανάταση και στην έκφραση της τέχνης, άρα και της μουσικής. Σε αυτό πρέπει πλέον να βοηθήσουν και οι άνθρωποι που δουλεύουν στα media, οι οποίοι έχουν την δύναμη να βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση, προβάλλοντας πιο έντονα όλες τις καλές

προσπάθειες. Οι low budget παραγωγές, που έχουν όμως αισθητική, μου αρέσουν πολλές φορές περισσότερο από τις ακριβές παραγωγές. Τα επόμενα σχέδια του Sundayman είναι… Έχω είδη δειλά δειλά ξεκινήσει, μαζί με τον Γιώργο τον Μανωλούδη , να δουλεύω νέο υλικό. Αλλά ακόμα είναι πολύ νωρίς για να πω πως έχω κάτι καλό στα χέρια μου για να το εκδώσω σύντομα. Παράλληλα δουλεύω με τον Δημήτρη τον Άρώνη, το 2ο Album των Yellow Slots. Αυτό θα κυκλοφορήσει σίγουρα πιο άμεσα. Τέλος, πολύ σύντομα θα κυκλοφορήσουν από την Restless Wind σε συνεργασία με την Inhousemusic Records όλα τα Remixes του Retronome, τα οποία επιμελήθηκαν πολλοί καλοί δημιουργοί του χώρου, όπως για παράδειγμα ο Nteibint, o Dimi Phaze, ο Simon Bloom και ο Yosebu.

2013 11

Κείμενο: Αλέξανδρος Γερασίμου, Φωτ: Γεωργία Ζώη

Greekadelia και χωρίς μικρόφωνα!!! λοιπόν είναι από τις ελάχιστες φορές που έχω γράψει κείμενο για ένα live που λίγες ώρες πριν δεν ήξερα καν ότι θα …γινόταν. Μάλιστα είναι από τις λίγες φορές που το live με κάλυψε σε τέτοιο βαθμό που πραγματικά όσες λέξεις και να γραφτούν παρακάτω δεν θα «χωρέσουν» πλήρως τη σημασία του γεγονότος. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ένα… Ότι είναι από εκείνα τα γεγονότα που δύσκολα φεύγουν από τη μνήμη γιατί γίνονται με έναν τέτοιο τρόπο μαγικό που σε καθηλώνουν και σου δημιουργούν μόνο ευχάριστες εικόνες οι οποίες σε συντροφεύουν για την συνέχεια. Αναφέρομαι σε αυτή τη διπλή εκδήλωση που έλαβε χώρα στο Θησείο αφενός με την παρουσίαση ενός βιβλίου και αφετέρου με ένα live αναπάντεχο που κράτησε περίπου 4,5-5 ώρες!!. Φυσικά με κάποιες παύσεις και ένα

σχετικά μεγάλο διάλειμμα αλλά τόσο κράτησε και αυτό σε κάθε περίπτωση το κρατάμε. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το πρόπερασμενο Σάββατο 10/12 ξεκίνησε μια σειρά εκδηλώσεων στο βιβλιοπωλείο “Λεμόνι” στην Ηρακλειδών με παρουσιάσεις βιβλίων και θεματικές ενότητες με ελεύθερη είσοδο όπου ο κόσμος είχε την ευκαιρία να δει από κοντά αυτό το εγχείρημα με τον τίτλο «Συναντήσεις του Σαββάτου» όπου πράγματι συναντήθηκε αρκετός κόσμος. Είναι άλλωστε μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε μέσω facebook από την ομάδα #Book_rebels_GR και όπως αναφέρουν και γνωστοποιούν οι ιθύνοντες αυτής της προσπάθειας Ρίτσα Μασούρα και Ελένη Καλογερίνη: “Μετά από αρκετό καιρό φεϊσμπουκικής εσωστρέφειας, επιθυμούμε να γνωριστούμε μεταξύ μας, να συζητήσουμε

2013 11

γύρω από το βιβλίο και να μπούμε στη λογική της πραγματικής προσέγγισης”. Έτσι ξεκίνησε λοιπόν η πρώτη αυτή θεματική με αφορμή το βιβλίο «Η Κυρία με τα Μαύρα» της ερευνήτριας-ιστορικού Μίτσης Πικραμένου, ένα βιβλίο γραμμένο για την Πηνελόπη Δέλτα (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ¨Τετράγωνο”). Γύρω στις 12.30-13.00 το μεσημέρι τα μέλη της ομάδας που συναντήθηκαν στο ζεστό χώρο του βιβλιοπωλείου, αφού απόλαυσαν πρώτα τα ζεστά ροφήματα –προσφορά του δημοφιλούς καταστήματος για τσάι- «Δρόμοι του Τσαγιού» μεταφέρθηκαν ακριβώς απέναντι στον καινούργιο χώρο ονόματι «Ρίζα» (οι εκπλήξεις σε ….προσφορές δεν έλειψαν αφού οι θαμώνες είχαν στη διάθεση τους καφέ, βουτήματα και κέικ –ευγενική προσφορά του ζαχαροπλαστείου «Σκέτη Γλύκα»). Η αφορμή ή μάλλον οι αφορμές; Αφενός η παρουσίαση του βιβλίου που αναφέραμε παραπάνω αφετέρου ένα live με δυο σημαντικούς μουσικούς που καταπιάνονται με την δική μας παραδοσιακή μουσική, που την παραδίνουν και πηγαίνει παρακάτω. H συγκεκριμένη μουσική των δυο καταξιωμένων δημιουργών πάντως ταξιδεύει χρόνια τώρα στο εξωτερικό σε μικρούς και μεγάλους χώρους. Αυτό το τελευταίο δεν έχει και τόσο σημασία. Σημασία έχει ότι ταξιδεύει παντού όπως ταξίδεψε με προορισμό τη «Ρίζα» για τη παρουσίαση (σε ένα ακουστικό σετ με λιγοστά όργανα και …καθόλου μικρόφωνα!!) του καινούργιου δίσκου της Στασινοπούλου και του Καλυβιώτη ονόματι «Greekadelia». Ενας δίσκος που μεταξύ άλλων διακρίσεων και εγκωμιαστικών σχολίων κατέλαβε για το μήνα Σεπτέμβριο την πρώτη θέση στα World Music Charts και για το σύνολο των δίσκων της φετινής χρονιάς για αυτήν την κατηγορία μια θέση στα 10 καλύτερα άλμπουμ. Εμείς εκείνη τη μέρα καταλάβαμε τα τραπέζια και γίναμε κοινωνοί του όλου πράγματος. Σιγά σιγά τα όργανα άρχισαν να κουρδίζουν, οι θαμώνες αλλά και οι υπεύθυνοι του μαγαζιού είχαν ήδη πάρει θέσεις, και αφού πέρασε κάποια

11 2013

ώρα με χαλαρή διάθεση και κουβέντα μεταξύ των μουσικών και των θαμώνων αλλά και των θαμώνων μεταξύ τους άρχισαν οι πρώτοι ήχοι να χύνονται σαν φως στην ατμόσφαιρα του χώρου και το αλισβερίσι μεταξύ μουσικής και ανθρώπων που είχαν αρχίσει πια να συντονίζονται μεταξύ τους ήταν γεγονός. Ακούσαμε όλη τη καινούργια δουλειά των δυο μουσικών, μια δισκογραφική κατάθεση που κάλλιστα μπαίνει στην κατηγορία μουσικής που ορίζει τη World Music όπως την αντιλαμβάνονται οι ξένοι αλλά όχι πάντα οι Έλληνες ακροατές… Είναι λίγο παράδοξο αυτό να αγνοούμε τις ρίζες μας ευτυχώς όμως στη «Ρίζα» δεν συνέβη κάτι τέτοιο το αντίθετο μάλιστα. Τραγούδια που γράφτηκαν κάποτε από ανθρώπους που τα μοιραζόντουσαν τότε με άλλους ανθρώπους ξανάσμιξαν με τη νεότερη γενιά. Έτσι γινόταν κάποτε υπήρχε κοινωνία και τα πράγματα ότι και αν ήταν αυτά κοινωνούνταν. Ε προκειμένου να μη γκρινιάζουμε και εμείς χωρίς λόγο έτσι έγινε και τώρα…. Ακούσαμε τα 13 θέματα του δίσκου που άπλωναν τα κλαδιά τους σε όλη την ελλαδική γη από την Ήπειρο, την Μακεδονία, τη Θράκη, τα νησιά του Αιγαίου… Ανάμεσα στα κομμάτια που ακούσαμε ζωντανά ήταν το «Ανάμεσα Νισύρου», «Μες του Αιγαίου τα νερά», «Χαλασιά μου», το εκπληκτικό «Νεραντζούλα φουντωμένη» ένα κράμα ελληνικότητας και ψυχεδέλειας … ένα παραδοσιακό θέμα που πραγματικά όσες εκτελέσεις και αν έχω ακούσει δεν βρίσκω καλύτερη από αυτή που άκουσα στις δυο του μορφές: μια στο στούντιο για την κυκλοφορία του «Greekadelia» και μια στο live όπου το λαούτο του Καλυβιώτη έδινε το έναυσμα για μια ξεχωριστή εκτέλεση. Η Κρίστη στο Ινδικό αρμόνιο που είναι το δικό της συναξάρι ήχων χρόνια τώρα αλλά και με το μπεντίρ να δίνει το ρυθμό, και ο Στάθης στο λαούτο αλλά και στους πειραγμένους ήχους που έβγαιναν και έσκαγαν εδώ και εκεί από το sampler, μάγεψαν το κοινό από την αρχή μέχρι το τέλος ….και αφού ήδη ακούσαμε ένα

όμορφο και δυνατό live (από ένα σημείο και μετά δεν σε ένοιαζε που δεν υπήρχαν μικρόφωνα μιας και ένιωθες κυριολεκτικά λες και ήσουν στο σαλόνι του σπιτιού σου) ακούσαμε και ένα …. δεύτερο αφού το event πραγματοποιήθηκε σε δυο ... δόσεις (η Κρίστη και ο Στάθης μετά από ένα διάλειμμα και χωρίς να υπάρχει κάτι τέτοιο στο πρόγραμμα ξανάπιασαν τα όργανα τους και την ιστορία του ...Greekadelia ξανά και ξανά από την αρχή ξετυλίγοντας το κουβάρι των αναμνήσεων της παράδοσης). Το ποιό εντυπωσιακό είναι ότι έπιασαν άλλα χώματα, άλλες εγχώριες πατρίδες, άλλα ηχοχρώματα. Εξαιρετική η εκτέλεση στο «Αμοργιανό μου πέραμα» μεταξύ άλλων, μια διασκευή που μπορεί να μην τη βρείτε στο Greekadelia μιας και το είχανε δουλέψει παλιότερα θα τη πετύχετε όμως σίγουρα σε κάποια ζωντανή εμφάνιση των δυο τραγουδοποιών.

Τέλος πρέπει να κάνουμε ειδική μνεία στον πολύ όμορφο χώρο «ΡΙΖΑ» απέναντι ακριβώς από το Λεμόνι στην Ηρακλειδών στο Θησείο με την υπέροχη φιλοξενία του μουσικού παραγωγού Γιάννη Λώλου… Ένας «ζεστός» και οικείος χώρος, ένα bistro όπου μπορείτε να δοκιμάσετε εκλεκτούς «μερακλίδικους» μεζέδες, διάφορα πιάτα, τσίπουρο, κρασί, και όλα αυτά σε πραγματικά χαμηλές και οικείες τιμές… Όπως οικείος είναι ο χώρος και οι άνθρωποι της καινούργιας αυτής» φωλιάς» στην καρδιά του Θησείου. Εμείς χωρίς να γνωρίζουμε τίποτα για όλα τα παραπάνω τα «καταχωρίσαμε» σαν μια όμορφη εμπειρία από όλες τις απόψεις οπότε σπεύσατε στις επόμενες βιβλιοπαρουσιάσεις, συναυλιοπαρουσιάσεις και όχι μόνο... Πηγή: http://jazzbluesrock.gr/

2013 11

Συνέντευξη: Αλέξανδρος Γερασίμου

Πειραματική Σκηνή Καλαμάτας Τις ερωτήσεις απαντά η Λέττα Πετρουλάκη, υπεύθυνη Πειραματικής Σκηνής Καλαμάτας Πότε ξεκίνησε η προσπάθεια που ακούει στο όνομα Πειραματική Σκηνή Καλαμάτας; Η Πειραματική Σκηνή Καλαμάτας γεννήθηκε το 1990 μετά από μια παράσταση που ανέβασα με τους μαθητές μου στο 3ο Γυμνάσιο Καλαμάτας, όπου υπηρετούσα σαν καθηγήτρια Γαλλικών. Την προηγούμενη χρονιά είχαμε αποφασίσει με τα παιδιά να παρουσιάσουμε στο 1ο μαθητικό φεστιβάλ θεάτρου του ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας το έργο του Μολιέρου «Ο κατά φαντασίαν ασθενής», απόσπασμα του οποίου είχανε διδαχθεί στα γαλλικά. Η επιτυχία της παράστασης, ο ενθουσιασμός και η αγάπη με τα οποία αγκάλιασαν αυτήν την προσπάθεια και τα συναισθήματα που γέννησε η θεατρική διαδικασία, ώθησε όλους μας να δημιουργήσουμε ένα φορέα, στον οποίο οι έφηβοι όλης της πόλης θα διδάσκονταν σε μόνιμη βάση θεατρική παιδεία, κάτι που έλειπε από τα σχολεία

11 2013

μας. Ονομάστηκε Πειραματική Σκηνή με το σκεφτικό ότι θα γίνει ένας χώρος πειραματισμού και δημιουργίας των νέων, μέσα από τη θεατρική διαδικασία και δράση. Ποιά φιλοσοφία διέπει το σωματείο; Η Πειραματική Σκηνή είναι ένας θεατρικός χώρος δημιουργίας στον οποίο τα παιδιά διδάσκονται τη θεατρική διαδικασία, φέρνοντάς τα σε άμεση επαφή με το θέατρο όχι μόνο σαν θεατές, αλλά και σαν δημιουργούς όπου οι προβληματισμοί της ερμηνείας και της συλλογικής προσπάθειας τα βοηθάει να ανακαλύψουν καινούργιους τρόπους έκφρασης, τα ψυχαγωγεί και τα καλλιεργεί πνευματικά. Οι ενήλικες όμως, που συμμετέχουν ως μέλη του Δ.Σ., ή ως απλά μέλη και φίλοι του συλλόγου προσφέρουν και εργάζονται αφιλοκερδώς σαν εθελοντές με αγάπη και καλή διάθεση, βάζοντας σε πρώτη προτεραιότητα τη σωστή λειτουργία του συλλόγου και των θεατρικών ομάδων και την άρτια οργάνωση των διαφόρων θεατρικών

και άλλων πολιτιστικών εκδηλώσεων. Ποιοι απαρτίζουν την ομάδα του; Ένα επταμελές Διοικητικό Συμβούλιο, που εκλέγεται κάθε δύο χρόνια την Άνοιξη. Διοικεί, εποπτεύει και οργανώνει όλες τις δράσεις, αφιλοκερδώς. Η εξελεγκτική επιτροπή, που εκλέγεται μαζί με το Δ.Σ. και ελέγχει τα οικονομικά του συλλόγου. Η επιτροπή ρεπερτορίου που προτείνει θεατρικά έργα για να ανεβάσει η θεατρική ομάδα των νέων. Η ομάδα κουκλοθέατρου που ετοιμάζει το κείμενο, τις κούκλες και παίζει στις παραστάσεις, χωρίς να αμείβεται. Η εικαστική ομάδα, η οποία ετοιμάζει και φιλοτεχνεί εικαστικές κατασκευές για εκθέσεις, αντικείμενα θεατρικού φροντιστηρίου για τις παραστάσεις ή κουκλοκατασκευές για τις παραστάσεις κουκλοθέατρου. Η επιτροπή δημοσίων σχέσεων που αναζητεί μικρούς ή μεγάλους χορηγούς για τις δράσεις του συλλόγου. Τέλος, οι θεατρικές ομάδες των νέων, στις οποίες έχουν δικαίωμα να γραφτούν μέλη όλοι όσοι είναι μαθητές από 1η Γυμνασίου μέχρι 3η Λυκείου και φοιτητές που φοιτούν στο Πανεπιστήμιο και στο ΤΕΙ της περιοχής μας. Η εγγραφή τους στη θεατρική ομάδα κοστίζει ένα μικρό οικονομικό ποσό για όλο το χρόνο. Η παρακολούθηση των μαθημάτων , των προβών και η συμμετοχή τους στις παραστάσεις είναι δωρεάν. Η μόνη υποχρέωσή τους είναι να είναι συνεπείς και πειθαρχημένοι στα μαθήματα και στις πρόβες. Όλο το κόστος των παραστάσεων επιβαρύνει το σύλλογο.

1. Την 1η Δεκεμβρίου 2012 παρουσιάσαμε δωρεάν για τα παιδικά χωριά SOS τη μουσικοθεατρική παράσταση «Ένας γάτος μια φορά…» της Τατιάνας Ζωγράφου, με 24 παιδιά από το τμήμα θεατρικού παιχνιδιού. 2. Στις 2 έως 6 Ιανουαρίου 2013 ανεβάσαμε την παράσταση με το έργο του Ευγένιου Τριβιζά «Ο Χιονάνθρωπος και το κορίτσι» σε σκηνοθεσία του Γιώργου Πασσάκου, μουσική Νίκου Κυπουργού και κοστούμια από το βεστιάριο του ΔΗΠΕΘΕΚ και της Πειραματικής Σκηνής. Πήραν μέρος 40 έφηβοι. 3. Αυτές τις μέρες, ολοκληρώνουμε τις πρόβες για μια παράσταση θεάτρου κούκλας με το έργο

Πόσα μέλη αριθμεί αυτή τη στιγμή η Πειραματική και πως μπορεί κάποιος να γίνει μέλος της; Αυτή τη στιγμή ο σύλλογος αριθμεί περίπου 230 μέλη. Οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει μέλος κάνοντας μία αίτηση προς το Δ.Σ. με 5 ευρώ και με πληρώνοντας συνδρομή 15 ευρώ το χρόνο. Πείτε μας κάποια πράγματα για τις παραστάσεις που ετοιμάζετε για φέτος… Η θεατρική χρονιά για μας ξεκινάει κάθε Σεπτέμβριο και ολοκληρώνεται το επόμενο Αύγουστο. Φέτος λοιπόν παρουσιάσαμε μέχρι τώρα και ετοιμάζουμε ακόμα τις εξής παραστάσεις:

2013 11

«Οι περιπέτειες του Οδυσσέα», που θα παρουσιάσουμε σε μαθητές Νηπιαγωγείων και Δημοτικών από το τέλος Φεβρουαρίου μέχρι το Μάιο 2013. Τη σκηνοθεσία επιμελείται ο Γιώργος Πασσάκος, τη διασκευή του κειμένου και τις κουκλοκατασκευές έκανε η Λέττα Πετρουλάκη και η μουσική είναι του Χρήστου Λεοντή από την παράσταση του Θεάτρου Τέχνης «Παρωδύσσεια». Κουκλοπαίκτες είναι οι: Γιώργος Πασσάκος, Φανή Αλεξανδρίδη, Τζένη Μητσούλα, Λέττα Πετρουλάκη, Ελένη Χριστοπούλου, Σταυρούλα Γκόνου, Ελίνα Εγγλέζου και Ελένη Σιγαλού. 4. Έχουμε ξεκινήσει από τον Οκτώβριο 2012 πρόβες με τη θεατρική ομάδα των νέων για να ανεβάσουμε φέτος το καλοκαίρι τη «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη. Η σκηνοθεσία –χορογραφία είναι του Γιώργου Πασσάκου, η μουσική του Χρήστου Λεοντή και τα σκηνικά-κοστούμια της Κατερίνας Μηλιαρέση. Παίρνουν μέρος 50 έφηβοι. Πως βλέπετε την εξέλιξη του κουκλοθέατρου στη χώρα μας; Τα τελευταία 15-20 χρόνια το κουκλοθέατρο έχει πολύ μεγάλη εξέλιξη στην Ελλάδα. Δημιουργήθηκαν καταπληκτικές ομάδες κουκλοθέατρου. Εξαιρετικοί κουκλοπαίκτες εκπαιδεύτηκαν στο εξωτερικό και παρουσίασαν καινούργιες πρωτοποριακές τεχνικές κατασκευής και εμψύχωσης θε-

11 2013

ατρικής κούκλας. Το θετικό είναι ότι βρήκε μεγάλη ανταπόκριση στο παιδικό κοινό και στους γονείς. Τουλάχιστον στην Καλαμάτα, παρόλο που στην Πειραματική Σκηνή θεωρούμε τους εαυτούς μας ερασιτέχνες κουκλοπαίκτες και όχι επαγγελματίες όπως είναι στην Αθήνα οι αντίστοιχες ομάδες, διαπιστώνουμε μεγάλη αγάπη και ανταπόκριση από τους μικρούς μας φίλους και τους εκπαιδευτικούς. Γι’ αυτό φροντίζουμε να ενημερωνόμαστε, να συμμετέχουμε σε διάφορα σεμινάρια και να προχωράμε την τέχνη του κουκλοθέατρου δυο βήματα παρά πέρα, τόσο στην κατασκευή της θεατρικής κούκλας όσο και στην παρουσίαση και εμψύχωσή της. Στο φετινό μας έργο εμπνευστήκαμε πάρα πολύ από την παράσταση «ULISSES» (Οδυσσέας), μιας καταπληκτικής ισπανικής ομάδας κουκλοθέατρου της Βαλένθια που ονομάζεται Bambalina. Η αμοιβή μας είναι η χαρά που νοιώθουμε όταν βλέπουμε τα παιδικά προσωπάκια ενθουσιασμένα να παρακολουθούν τις παραστάσεις μας. Η ικανοποίηση που αισθανόμαστε δεν εξαργυρώνεται με κανένα οικονομικό όφελος. Συγκριτικά με θιάσους και αντίστοιχες ομάδες του εξωτερικού θεωρείτε ότι έχουμε εξίσου αξιόλογες ομάδες και παραγωγές; Το κουκλοθέατρο στο εξωτερικό έχει γράψει μια καταπληκτική ιστορία πολλά χρόνια πριν από

μας. Όμως πιστεύω και θεωρώ πως κάποιες ομάδες και κάποιες παραγωγές ελληνικές είναι εξίσου αξιόλογες με τις ομάδες του εξωτερικού. Αν όχι όλοι, οι περισσότεροι κάνουν αξιόλογες προσπάθειες βελτίωσης. Σε αυτούς κατατάσσουμε και τους εαυτούς μας, και τους ονομάζουμε «ερασιτέχνες κουκλοπαίκτες, ες αεί μαθητευόμενους» H κρίση μπορεί να βαθαίνει όμως σε πείσμα των καιρών η τέχνη του κουκλοθέατρου αλλά και κάθε μορφή τέχνης δείχνει να εμβαθύνει στο κομμάτι που «οφείλει» να δώσει βάρος και να το πάει παραπέρα. Που οφείλεται αυτή η εκ διαμέτρου αντίθετη κατάσταση που συμβαίνει στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες που έχουν πληγεί σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο; Πιστεύω πως σε εποχές κρίσης ο προβληματισμός, η έμπνευση, η πολιτιστική δημιουργία, οι τέχνες και ότι όμορφο υπάρχει στη ζωή μας ανθίζουν. Ζωντανεύουν επανέρχονται από την αγρανάπαυση της εποχής της αφθονίας και της κρίσης αξιών και στόχων. Ο άνθρωπος ξυπνάει από το λήθαργο της όμορφης εικόνας και του περιτυλίγματος των πραγμάτων στη ζωή μας και αναζητάει την ουσία που είχε χάσει . Μετά το πρώτο σοκ αρχίζει και αναζητάει αυτά που είχε παρατήσει πίσω του. Όμορφες μικρές στιγμές με τους φίλους και όσους αγαπάει. Παύει να καμαρώνει μόνο τον εαυτό του και στρέφεται και στο διπλανό του. Αναζητάει συναισθήματα που είχε ξεχάσει όπως τη χαρά της δημιουργίας, της προσφοράς, της αλληλεγγύης. Όλα αυτά δημιουργούν τη μαγιά για να πάμε τη ζωή μας παρά πέρα. Όλα αυτά μας βοηθάνε να κατανοήσουμε, ότι στην κρίση η άμυνά μας πρέπει να είναι η επιθετική αύξηση της δράσης μας και της δημιουργικότητάς μας. Δεν είναι τυχαίο ότι παρόλα τα οικονομικά προβλήματα που έχουν αγγίξει όλους μας, η Πειραματική Σκηνή έχει αυξήσει τις παραγωγές της και τη πολιτιστική δράση της. Δεν είναι τυχαίο ότι όποια παράσταση παρουσίασε φέτος συνάντησε τεράστια επιτυχία, περισσότερη από άλλες χρονιές. Δεν είναι τυχαίο, ότι όλος ο κόσμος παρόλα τα οικονομικά του προβλήματα, μας αγκάλιασε με την παρουσία του γεμίζοντας ασφυ-

κτικά ,σε όλες μας τις παραστάσεις, το Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας. Είμαι αισιόδοξη ότι θα βρούμε ξανά το δρόμο μας αργά, αλλά σταθερά. Το οφείλουμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας, άλλωστε η δικιά μας παλιότερη γενιά έχει σοβαρές ευθύνες για τα χάλια μας και έχουμε υποχρέωση να τα διορθώσουμε, έστω κι αν είμαστε μειοψηφία. Τα επόμενα βήματα της Πειραματικής Σκηνής Καλαμάτας είναι….. Να ολοκληρώσουμε με επιτυχία τις παραστάσεις του κουκλοθέατρου και της «Λυσιστράτης». Να χαρούν τα παιδιά μας το θεατρικό ταξίδι μέσα από το κείμενο του Αριστοφάνη και να διδαχθούν από τα μηνύματα και τις αλήθειες που θα ανακαλύψουν μέσα του. Να γευτούν το καλοκαίρι τη μαγεία του χώρου της Αρχαίας Μεσσήνης όπου θα παρουσιάσουν τη «Λυσιστράτη» στο 1ο Διεθνές φεστιβάλ νέων Αρχαίου Δράματος». Τον επόμενο μήνα θα παρουσιάσουμε ένα μουσικό CD με τη μουσική της «Παρωδύσσειας» του Χρήστου Λεοντή, του οποίου είμαστε παραγωγοί μαζί με το Μετρονόμο. Μια κίνηση ευγνωμοσύνης από τη μεριά μας προς τον άνθρωπο, φίλο και μουσικό Χ. Λεοντή, ο οποίος μας χαρίζει αφιλοκερδώς τις υπέροχες μουσικές του. ΛΙΝΚ http://peiramatikiskinikalamatas.com/Peiramat ikiSkiniKalamatas/home.html

2013 11

|Βερόνικα Σαμαρά, Γιώργος Κορμάς, Η φάρμα του Διαδικτύου, τιμή 14.00 €, Σελίδες: 128

Το βιβλίο αυτό έχει ως στόχο να μυήσει τα παιδιά στους βασικούς κανόνες χρήσης του Διαδικτύου από μικρή ηλικία. Μέσα από πέντε χαρούμενες ιστορίες που διαδραματίζονται σε μια φάρμα ζώων με ήρωες το Νικόλα και τη Νίκη, τη σοφή κουκουβάγια και τον πιστό φίλο Ηρακλή, τα παιδιά έρχονται σε επαφή με πολύ σημαντικά θέματα ασφάλειας στο Διαδίκτυο: ► αποφυγή επικοινωνίας με αγνώστους ► προστασία των προσωπικών δεδομένων ► ανάπτυξη της κριτικής σκέψης γύρω από την αξιοπιστία των διαδικτυακών πληροφοριών ► σεβασμός στην ιδιωτική ζωή τρίτων ► παρενόχληση και γελοιοποίηση στο Διαδίκτυο ► ηθική και υπεύθυνη χρήση του Διαδικτύου

Λουί Ζουαζουά, Ο Μπορίς το μικρό λυκάκι, Μετάφραση Αθηνά Σοκόλη, τιμή 10.00 €, Σελίδες: 30 Ένα τρυφερό βιβλίο που διηγείται τη φιλία της Ούμα, ενός μικρού κοριτσιού, με ένα ντροπαλό λυκάκι, τον Μπορίς, που τη σώζει από μια αγέλη άγριων λύκων. Η Ούμα θέλει να πάρει τον Μπορίς για να ζήσει κοντά της. Ένας λύκος όμως είναι φτιαγμένος να ζει ελεύθερος στο δάσος μαζί με τα άλλα άγρια ζώα. Θα έρχεται, ωστόσο, να τη βλέπει, και η φιλία τους θα είναι το μεγάλο τους μυστικό.

11 2013

Ένγκελς Φρίντριχ, Κοίτα φίλε, μετάφραση:Γιάννης Δ. Ιωαννίδης, επίμετρο: Θανάσης Γκιόκας, Έτος έκδοσης: 2008, Σελίδες: 109, ISBN: 978-960-6679-05-6 Σ' αυτή την ανέκδοτη μέχρι τώρα στην Ελλάδα "Σύνοψη του Κεφαλαίου", ο Ένγκελς παρουσιάζει εύγλωττα και με απλό τρόπο θεμελιώδεις έννοιες του έργου του Μαρξ. Παρόλο που συνοψίζει μόνο τα τέσσερα από τα έξι κεφάλαια του πρώτου βιβλίου του Κεφαλαίου, καταφέρνει να αποδώσει πιστά τόσο το πνεύμα του Μαρξ όσο και το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο αναφέρονταν η ανάλυση του, μέσα από χαρακτηριστικά παραδείγματα. Η διαχρονικότητα αυτής της σύνοψης έγκειται στην παρουσίαση των βασικών νόμων του πρώιμου καπιταλισμού και παρέχει τα απαραίτητα εργαλεία για την κατανόηση της σημερινής πολύπλοκης οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας.

Ελλύλ Ζακ, Το τεχνικό σύστημα, Έτος έκδοσης: 2012, Σχήμα: 17 Χ 24, Σελίδες: 448, ISBN: 978-960-87756-4-0 ...Μεταξύ ανθρώπου και Φύσης δεν μπορούν να υπάρξουν πλέον άλλου είδους σχέσεις. Το πολύπλοκο, εύθραυστο, ποιητικό, μαγικό, μυθικό και συμβολικό σύνολο δεσμών, που είχε υφάνει υπομονετικά ο άνθρωπος, εξαφανίζεται. Υπάρχει μόνο η τεχνική διαμεσολάβηση, η οποία επικρατεί απόλυτα και ολοκληρωτικά. Έτσι, η Τεχνική σχηματίζει από τη μια μεριά ένα άρρηκτο «κέλυφος» και από την άλλη έναν γενικευμένο τρόπο παρέμβασης. Είναι αυτή καθαυτή ένα μέσο αλλά κι ένα σύμπαν μέσων – σύμπαν με την έννοια του Universum: αποκλειστικό και ολοκληρωτικό. Στο Τεχνικό Σύστημα (1977), ξεκινώντας από έναν ευρύτατο διάλογο με μια πληθώρα σημαντικών στοχαστών −από τον Μάμφορντ, τον Μπωντριγιάρ και τον Λεφέβρ έως τον Αρόν, τον Μακλούαν και τον Ντεμπόρ−, ο Ελλύλ καταδεικνύει διεξοδικά ότι σήμερα η Τεχνική έχει αναπτυχθεί όχι μόνο ποσοτικά, αλλά και ποιοτικά. Δεν αποτελεί απλώς τον καθοριστικό παράγοντα της σύγχρονης κοινωνίας. Η Τεχνική, κυρίως μέσω της διασύνδεσης όλων των επιμέρους τεχνικών παραγόντων που επέτρεψε η πληροφορική, έχει μετασχηματιστεί σε Σύστημα. Οι συνέπειες αυτής της εξέλιξης για τον άνθρωπο είναι πολυάριθμες και ζωτικής σημασίας.

2013 11

ΜΑΪΚΛ ΧΕΡΤΣΦΕΛΝΤ, Η ποιητική του ανδρισμού, Ανταγωνισμός και ταυτότητα σε ένα ορεινό χωριό της Κρήτης, Μετάφραση: Μαρία Ν. Καστανάρα, Επιμέλεια: Νερίνα Κιοσέογλου, ISBN: 978-960-221-557-9, Διαστάσεις: 24X17, Σελίδες: 375 , Έκδοση: 2012, Τιμή: 28.00 € Ο Michael Herzfeld έκανε σπουδές αρχαιολογίας στο Καίμπριτζ, μεταπτυχιακά στο Μπέρμιγχαμ και διδακτορικό στην κοινωνική ανθρωπολογία στην Οξφόρδη. Δίδαξε στο Vassar College και στο πανεπιστήμιο της Ιντιάνα και συνεργάστηκε με τα πανεπιστήμια του Παρισιού (Ναντέρ), του Μάντσεστερ, της Πάδουα και την École des Hautes Études en Sciences Sociales (Παρίσι). Από το 1991 είναι καθηγητής ανθρωπολογίας στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ. Έχει διατελέσει πρόεδρος του Modern Greek Studies Association και της Society for the Anthropology of Europe, καθώς και διευθυντής του American Ethnologist την περίοδο 1994-1998. Το 1997 εξελέγη εταίρος της American Academy of Arts and Sciences. Έργα του είναι: Ours Once More. Folklore, Ideology, and the Making of Modern Greece (1982) [ελλ. έκδ.: Πάλι δικά μας. Λαογραφία, ιδεολογία και η διαμόρφωση της σύγχρονης Ελλάδας, Αλεξάνδρεια], The Poetics of Manhood. Contest and Indetity in a Cretan Mountain Village (1985), Anthropology Through the Looking-Glass. Critical Ethnography in the Margins of Europe (1987) [Η ανθρωπολογία μέσα από τον καθρέφτη. Κριτική εθνογραφία της Ελλάδας και της Ευρώπης, Αλεξάνδρεια], A Place in History. Social and Monumental time in a Cretan Town (1991), The Social Production of Indifference. Exploring the Symbolic Roots of Western Bureaucracy (1992), Cultural Intimacy. Social Poetics in the Nation-State (1997), Portrait of a Greek Imagination. An Ethnographic Biography of Andreas Nenedakis (1997), Anthropology. Theoretical Practice in Culture and Society (2001), The Body Impolitic: Artisans and Artifice in the Global Hierarchy of Value (2004), Evicted from Eternity: The Restructuring of Modern Rome (2009). Είναι επίσης κινηματογραφιστής και παραγωγός του Monti Moments: Men’s Memories in the Heart of Rome (2007). ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Σ. ΑΡΔΑΒΑΝΗΣ, Θραύσματα & θροΐσματα, ISBN: 978960-221-486-2, Διαστάσεις: 24Χ17, Σελίδες: 235, Έκδοση: 2010, Τιμή: 18,00 € Η μακρά άσκηση της Ογκολογίας σε δημόσιο αντικαρκινικό νοσοκομείο βρίσκεται στο υπέδαφος αυτού του ημερολογίου που αποτολμά να γίνει βιβλίο. Στις σελίδες του, σπαρακτικά βιωμένες αληθινές ιστορίες αναπλάθονται μαζί με διεισδυτικούς -ζοφερούς ή λυτρωτικούς- στοχασμούς πάνω στα αβέβαια σύνορα της ζωής και του θανάτου. «Όλοι ακολουθούν αλλότριους δρόμους και όλοι συγκλίνουν στην ίδια πόρτα, την πόρτα του ιατρείου ως προθάλαμου του τέλους· όπως στον λαιμό του μπουκαλιού πριν την έξοδο στο αφιλόξενο ή και φιλόξενο χάος... Εκεί παραφυλάω και τους περιμένω, όπως οι παπάδες μάς τη στήνουν στην Έξοδο - μοιάζουμε άλλωστε πολύ γιατροί και παπάδες, ακόμη και στα "διόδια". Το "εκεί" είναι το ιατρείο απ' όπου θα περάσουν όλοι, αλλιώς η έξοδος δεν επιτρέπεται. Τα δικά μου "διόδια" είναι η εμπειρία τους· από χρόνια συλλέγω το απόσταγμα των αφηγήσεων και το αποθηκεύω... Υποκλέπτω τα λόγια τους... Μαζεύω ό,τι απομένει από το παραλήρημα του έμβιου δρόμου καθενός... Βγήκα ξαφνικά και ανέτοιμος στην καταιγίδα· αυτήν του θαλασσοπαλέματος χέρι-χέρι με απεγνωσμένους. Όλοι ρωτάνε "πώς αντέχω", και λένε πως αυτοί στη θέση μου δε θ' άντεχαν. Δε φαντάζονται ότι εγώ την ευγνωμονώ. Μ' έβγαλε στ' ανοιχτά, στα κύματα τα πελώρια, μ' έμαθε την ήττα, το ναυάγιο και την αξία της μάχης απέναντι στους μύθους και τους ανίκητους Δαίμονες και Αγγέλους... Κάποια πράγματα πρέπει να βγαίνουν προς τα έξω, χωρίς ωραϊσμούς, μασημένα λόγια και συγκαλύψεις... Η λογοτεχνία είναι ίσως ένας τρόπος να κοιτάς τις κρυφές λεπτομέρειες της ζωής που ζαρώνουν σιωπηλές στο σκοτάδι...»

11 2013

Συνέντευξη: Αλέξανδος Γερασίμου

ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ: Ακροβατώντας στα εκφραστικά μέσα της υποκριτικής και του χορού… Τι σε ώθησε να ασχοληθείς τόσο με το χορό όσο και με την υποκριτική και πως ήταν το ξεκίνημα σου; Δε ξέρω τι με ώθησε να ασχοληθώ με το χορό γιατί ήμουν τεσσάρων χρονών, άλλα νομίζω πως δεν ήταν οι γονείς μου. Κάτι είδα, κάτι άκουσα ποιος ξέρει; Πάντως αποφάσισα σ’ εκείνη την ηλικία ότι στη ζωή μου θα είμαι χορεύτρια. Έμεινα πολλά χρόνια σταθερή σε αυτό το στόχο άλλα εκεί γύρω στα 20 κάτι μου έλειπε. Με κάλεσαν να κάνω τις χορογραφίες σε μια ερασιτεχνική ομάδα θεάτρου και τότε ανακαλύπτοντας το θέατρο κατάλαβα ότι δεν θέλω πια να εκφράζομαι μόνο με

11 2013

το σώμα μου, έχει κάτι το αόριστο. Θέλω και να μιλάω, να φωνάζω, να γελάω και να ξέρω πιο συνειδητά τι θα εκφράσω κάθε φορά και για ποιο λόγο. Φέτος εμφανίζεσαι στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» στην παράσταση«Love love love». Μίλησε μας για το ρόλο σου σε αυτή τη δουλειά αλλά και για τη παράσταση γενικότερα. Το συγγραφέα του έργου, Mike Bartlett, τον απασχολεί η γενιά του 60. Μια γενιά πολύ έντονη, πολυσυζητημένη, πολυαγαπημένη, καθώς επαναστάτησε για ένα νέο τρόπο ζωής πιο απελευθερωμένο από ηθικούς κανόνες, για την ισότητα και

την ελευθερία της έκφρασης στο σεξ και στη τέχνη. Πολλοί από αυτούς όμως καθώς ο χρόνος περνούσε απαρνήθηκαν τα πιστεύω τους χρησιμοποιώντας τη δύναμη που απέκτησαν συμφεροντολογικά. Ήταν αυτοί που υπήρξαν «παιδιά των λουλουδιών» περισσότερο λόγω μόδας παρά πολιτικών πεποιθήσεων. Ο ρόλος μου στο έργο είναι η κόρη δυο τέτοιων ανθρώπων που στο όνομα της ελευθερίας μεγάλωσαν τα παιδιά τους χωρίς όρια, τους έδωσαν περισσότερη ελευθερία από όση μπορούσαν ν’ αντέξουν, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν φοβισμένους και αδύναμους ανθρώπους. Το έργο βραβεύτηκε ως «Καλύτερο νέο έργο της χρονιάς 2011» στα Theatre Awards UK. Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Μαριάννα Κάλμπαρη που θεωρώ εξαιρετική και που ήθελα να δουλέψω μαζί της από τότε που την είχα δασκάλα στη σχολή. Ξεχώρισες στην μικρή οθόνη τόσο στη προσεγμένη σειρά του Πάνου Κοκκινόπουλου“3ος νόμος” όσο και στο “Steps” μια σειρά που συνδύασε το χορό με την υποκριτική. Έχω την εντύπωση όμως ότι το θέατρο είναι το καταφύγιο σου… Πρώτον, σ’ ευχαριστώ πολύ για το «ξεχώρισες». Κατά τ’ άλλα, το καταφύγιο μου νομίζω είναι η δουλειά μου γενικότερα σε οποιαδήποτε μορφή. Τελικά το θέατρο είναι ο χώρος όπου μπορεί ένας ηθοποιός να ξεδιπλώσει τα εκφραστικά στοιχεία που θέλει και να «δοκιμάσει» τις δυνατότητες του, τα δικά του όρια; Αν ένας ηθοποιός θέλει να το κάνει αυτό, θα το κάνει παντού. Απλώς στο θέατρο έχει συνήθως πολύ περισσότερο χρόνο και ηρεμία να το κάνει. Εκτός από το«Love love love», κρατάς πρωταγωνιστικό ρόλο και στο κλασσικό έργο του Κάρολου Ντίκενς «Όλιβερ Τουίστ» σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη. Πες μας κάποια

πράγματα για αυτή την παράσταση όπου επιμελείσαι και τις χορογραφίες… Εξαιρετικό το έργο, εξαιρετική η θεατρική διασκευή και η σκηνοθεσία του Κωστή Καπελώνη, και μια πολύ δυνατή και δεμένη ομάδα νέων ηθοποιών. Το Θέατρο Τέχνης με εμπιστεύθηκε για τις χορογραφίες και εγώ φυσικά έκανα ότι καλύτερο μπορούσα. Μου έδωσαν την ευκαιρία να κάνω κάτι που αγαπώ παρά πολύ. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να δίνονται τέτοιες ευκαιρίες στους νέους και το Θέατρο Τέχνης το κάνει αυτό. Ποιές οι διαφορές ενός παιδικού έργου από ένα έργο που αφορά μόνο ενήλικες; Πολλοί χαρακτηρίζουν τις παιδικές παραστάσεις πιο απαιτητικές και δύσκολες συγκριτικά με οτιδήποτε άλλο. Μια θεατρική παράσταση απαιτεί πάντα πολύ ενέργεια. Η διάφορα είναι ότι στο παιδικό θέατρο πρέπει να βρεις αυτή την ενέργεια νωρίς το πρωί,

2013 11

κάθε πρωί για ένα ξεχωριστό κοινό το οποίο είναι όντως πολύ δύσκολο. Και είναι δύσκολο γιατί την ώρα της παράστασης σου δείχνει ακριβώς τι αισθάνεται, αν βαριέται, αν κουράζεται, αν δεν ακούει η αν του αρέσει, αν ευχαριστιέται, τα πάντα. Οπότε πρέπει κάθε στιγμή να πηγαίνεις με τις ανάγκες του γιατί έχουν πάντα δίκιο εφόσον έρχονται με την καλύτερη και θετικότερη διάθεση να σε δουν. Σπούδασες υποκριτική αλλά και χορό και επαγγελματικά ασχολείσαι και με τα δυο. Προς τα πού γέρνει η …ζυγαριά, αν έπρεπε να διαλέξεις ένα από τα δυο ποιό θα ήταν αυτό; Σίγουρα το θέατρο. Ούτως η άλλως με το χορό δεν ασχολούμαι εκτός θεάτρου. Είμαι ηθοποιός

11 2013

που ξέρει να χορεύει, δεν είμαι χορεύτρια. Ο χορός είναι η πιο γοητευτική τέχνη και ευτυχώς υπάρχει στη ζωή μου με έναν πολύ ωραίο τρόπο. Το θέατρο είναι η ζωή μου, η καθημερινότητα μου. Από τις μέχρι τώρα δουλειές σου αλλά και τις συνεργασίες ποιές ξεχωρίζεις; Στη μια δουλειά ξεχωρίζεις τον σκηνοθέτη, στην άλλη το ρόλο, στην άλλη το έργο, στην άλλη την ομάδα, δεν συγκρίνονται εύκολα. Παρ’ όλα αυτά, από συνεργάτες ξεχωρίζω τον Κωστή Καπελώνη γιατί μου αρέσει πολύ η αισθητική του και ο τρόπος που δουλεύει με τους συνεργάτες του. Επίσης εμένα με γνωρίζει πολύ καλά σαν ηθοποιό και με χρησιμοποιεί στο έπακρο. Τον εμπιστεύομαι σαν σκηνοθέτη και τον εκτιμώ ιδιαιτέρως σαν άνθρωπο. Παρακολουθείς τις καινούργιες παραγωγές στο εγχώριο σινεμά, τους νέους σκηνοθέτες; Όχι όσο θα ήθελα ή όσο θα έπρεπε ενδεχομένως. Αλλά απ’ όσο βλέπω και ξέρω, κατανικώντας τρομερές δυσκολίες, κάνουν εξαιρετικές δουλειές. Ελπίζω δε, να παραμείνουν εγχώριοι. Εχεις λάβει μέρος σε μια ταινία μικρού μήκους το «Παραμύθι αληθινό» αλλά επίσης κρατούσες πρωταγωνιστικό ρόλο στην τελευταία ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Η άλλη θάλασσα» που δυστυχώς δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί. Τι μετράει για σένα ώστε να δουλέψεις σε κάποια κινηματογραφική παραγωγή; Το «Παραμύθι Αληθινό» ήταν μια εμπειρία για 24 ώρες. Είχε πλάκα και γνώρισα ταλαντούχα νέα παιδιά. Η «Άλλη Θάλασσα» ήταν εμπειρία ζωής. Δούλευα για δύο μήνες κάθε μέρα με το Θόδωρο Αγγελόπουλο. Προετοιμάστηκα ψυχολογικά πριν συνεργαστώ μαζί του γιατί είχα ακούσει ότι ήταν πολύ σκληρός με τους ηθοποιούς του. Τελικά ήταν όντως, και καλά έκανε γιατί ήθελε τα πάντα να είναι τέλεια. «Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο», συνήθιζε να λέει. Υπήρχαν πάντως και

στιγμές που ήταν γλυκύτατος και τότε έκανε και τα πιο δύσκολα γυρίσματα να φαίνονται εύκολα. Το να δουλέψω σε μια κινηματογραφική παράγωγη είναι μέρος της δουλειάς μου και αν τύχει ποτέ πάλι κάτι καλό θα το κάνω με μεγάλη χαρά. Εν μέσω οικονομικής κρίσης θεωρείς ότι τώρα βγαίνουν προς τα έξω δουλειές, καλλιτεχνικές απόψεις έστω και με low badget παραγωγές; Μέσα στα δύσκολα η τέχνη δίνει το παρών “δείχνοντας” την δυναμική, το χαρακτήρα που εκ φύσεως διαθέτει; Δε χρειάζεται budget για να πεις μέσα απ’ τη τέχνη την άποψη σου και αυτό το έχουν αποδείξει πολλοί καλλιτέχνες, όποτε σίγουρα γίνονται πράγματα. Τώρα κατά ποσό δυναμικά δίνει το παρών η τέχνη μέσα σε αυτή τη γενικότερη κρίση δε το ξέρω, νομίζω θα δείξει αργότερα από το τι από αυτά θα αντέξει τελικά στο χρόνο. Στον ελεύθερο χρόνο σου απ’ όσο γνωρίζω ασχολείσαι αρκετά με το ρεμπέτικο τραγούδι. Προέρχεσαι μάλιστα από μουσική οικογένεια… Ο πατέρας μου είναι ο Στράτος Στρατηγόπουλος, κιθαρίστας και τραγουδιστής της Οπισθοδρομικής κομπανίας. Το ρεμπέτικο τραγούδι είναι ένα πολύ μεγάλο και σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Δεν ασχολούμαι στον ελεύθερο χρόνο μου, ασχολούμαι όταν το έχω ανάγκη, όποτε μου λείπει. Τα επόμενα βήματα της Ειρήνης Στρατηγοπούλου είναι… Ποτέ δεν ξέρω τα επόμενα βήματα μου και αυτό μου αρέσει. Ονειρεύομαι άλλα δεν βάζω συγκεκριμένους στόχους, γιατί νομίζω ότι η ζωή μου φέρνει πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα απ’ ότι της ζητώ. ΛΙΝΚ http://www.theatro-technis.gr/

2013 11

Συνέντευξη: Νεφέλη Καριοφύλλη

ANUKITES: Βγάζοντας πρωτότυπες δημιουργίες από ένα σπάνιο ξύλινο κουτί… Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Αν κάποιος σηκώσει το καπάκι του κουτιού του “Kites” τι θα βρει μέσα; Εκτός από το βινύλιο του ‘Kites‘ θα βρεί το αντίστοιχο comic strip του Πέτρου Χριστούλια, ένα χειροποίητο χαρταετάκι πάνω στο καπάκι του κουτιού και μια download card με έναν μοναδικό κωδικό για να μπορεί να ‘κατεβάσει’ ψηφιακά τα κομμάτια του δίσκου. Φυσικά το κάθε κουτί είναι αριθμημένο σε αυτή τη συλλεκτική έκδοση και φέρει έναν αριθμό από το ένα εώς το τριακόσια στο εσωτερικό του. Αλήθεια πως προέκυψε αυτή η ιδέα και τι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για όλες αυτές τις πρωτότυπες δημιουργίες; Θέλαμε αυτή η κυκλοφορία να είναι φροντισμένη και αυτό να φαίνεται. Το γεγονός ότι ο Πέτρος ασχολήθηκε με τη δημιουργία αυτού του comic strip έχοντας ως έμπνευση τα κομμάτια του δίσκου και το ότι κάθε χαρταετάκι είναι φτιαγμένο στο χέρι από το μηδέν για κάθε κουτί δείχνει αυτή τη φροντίδα. Επίσης κάνει το κάθε κομμάτι μοναδικό και προσωπικό πέραν της συλλεκτικότητάς του λόγω του περιορισμένου αριθμού των κουτιών. Είναι η φύση της κυκλοφορίας τέτοια που δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά κατά τη γνώμη μου. Πόσος χρόνος χρειάστηκε για την υλοποίηση του; Τα κουτιά, το βινύλιο, το comic strip και οι

11 2013

download cards ήταν πράγματα τα οποία τα αποκτήσαμε μέσα από τις διαδικασίες παραγωγής του το καθένα κάποια στιγμή μέσα στο διάστημα τριών μηνών, οπότε περίμεναν υπομονετικά να ‘συναρμολογηθούν’. Τα χαρταετάκια από την άλλη, έπρεπε να μπουν σε μια υποτυπώδη γραμμή παραγωγής η οποία στήθηκε μέσα στο σπίτι. Θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά την παραγωγή να φτάνει τα 40 κομμάτια τη μέρα, χωρίς τις ουρές τους μέσα σε οχτώ ώρες περίπου δουλειάς. Τι υλικά χρησιμοποιήθηκαν κατασκευή του;

για

την

Το κουτί είναι ξύλινο με την πυρογραφία του λογότυπου του σχήματος ANU επάνω. Κλείνει με μια μικρή κουμπωτή ασφάλεια και το καπάκι του ανοίγει σε κλίση ενενήντα μοιρών με τη βοήθεια δυο μικρών μεντεσέδων και μιας αλυσιδίτσας. Το χαρταετάκι αποτελείται από έναν ξύλινο σταυρό, χαρτί γλασσέ, σπάγγο και χαρτί γκοφρέ για τα φιογκάκια της ουράς. Ηταν η πρώτη φορά που ασχολήθηκες με τη …χειροτεχνική επένδυση μιας μουσικής δουλειάς; Η πρώτη και ελπίζω όχι η τελευταία. Μου αρέσει πολύ να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου και ειδικά με τόσο απλά υλικά όπως το χαρτί, ο

σπάγγος, η χαρτοταινία. Έχουν κάτι το πολύ ειλικρινές αυτά τα υλικά νομίζω. Μέσα σε όλα τα άλλα δημιουργήσατε τη stop motion ταινία “Think Kites”, η οποία βασίστηκε στο κομμάτι “kites”. Πες μας κάποια πράγματα για αυτή. Το ‘Think Kites‘ είναι μια ταινία μικρού μήκους που δημιουργήθηκε εξ´ ολοκλήρου πάνω στο κομμάτι ‘Kites‘ του δίσκου. Είναι φτιαγμένη με την τεχνική του stop motion πάνω σε διαφορετικές μακέτες και χάρτινες φιγούρες. Ο ήρωας είναι ένας μικρούλης που με τη φαντασία του προσπαθεί να ‘πετάξει’ όμως όλο κάτι συμβαίνει και του κόβει τη φόρα. Μια ερώτηση για το τέλος… Που μπορεί να το προμηθευτεί κανείς; Μέσω του site της κυκλοφορίας στο ‘www. anukites.com/buy‘ μπορεί κανείς να προμηθευτεί είτε τη συλλεκτική είτε την απλή έκδοση του δίσκου. Η συλλεκτική έκδοση του δίσκου είναι διαθέσιμη αυτή τη στιγμή και από τα δισκοπωλεία Vinyl Microstore και Junk Records.

ΛΙΝΚ http://filmsinabag.wix.com/lek www.sporkstudio.com www.foonrecords.com www.christoulias.com www.emptylm.com www.kinemalms.com www.anukites.com/videos-2. www.anukites.com/vinyl/gallery

Συνέντευξη: Κωνσταντίνος Χιώτης

RESTLESS WIND: Ένα διαφορετικό Label στην εγχώρια μουσική κοινότητα…

Η Restless wind είναι μια εταιρεία που ενδιαφέρεται για τη μουσική. Αποτελείται από μια ομάδα ανθρώπων που έχουν κοινό σκοπό να βοηθήσουν μουσικούς και συγκροτήματα να προχωρήσουν, με το να κάνουν μουσικές παραγωγές, να εκδίδουν και να προωθούν τη μουσική τους. Πότε ξεκίνησε η προσπάθεια που ακούει στο όνομα «Restless Wind» και από πού πήρε το όνομα της; Η αρχή έγινε το 2011 όταν ο ιδρυτής της εταιρίας, Συμεών Νικολαίδης, αποφάσισε ότι ήταν καιρός να ασχοληθεί με κάτι που τον ενδιέφερε πολύ εκτός από την ηχοληψία: την προώθηση αγγλόφωνων καλλιτεχνών εδώ στην Ελλάδα. Ένιωθε ότι δεν υπάρχει αρκετή υποστήριξη σε αυτό το κομμάτι παρόλο που στις μέρες μας έχουν αυξηθεί σημαντικά οι ποιοτικές επιλογές αγγλόφωνης μουσικής από Έλληνες καλ-

11 2013

λιτέχνες. Βρέθηκε με κάποια άτομα που πίστεψε ότι θα μπορούσαν και θα ήθελαν να βοηθήσουν σε μια τέτοια προσπάθεια και μαζί συνεργάστηκαν για να καλύψουν τις ανάγκες μιας δισκογραφικής εταιρίας οι οποίες, όπως έμαθαν στην πορεία, είναι πολλές! Ποιά φιλοσοφία διέπει την εταιρεία; Πάνω απ’ όλα ψάχνουμε για πράγματα που μας αρέσουν .... Στόχος μας είναι να αναδείξουμε Έλληνες καλλιτέχνες με αξιόλογη μουσική. Προτεραιό-

τητα μας είναι η ποιότητα τόσο στη μουσική που επιλέγουμε όσο και σε κάθε δραστηριότητα μας για την ανάδειξη αυτής. Αυτό που επιδιώκουμε είναι να αναλαμβάνουμε ολοκληρωτικά ένα “project” και να συμμετέχουμε σε όλα τα επίπεδα που αφορούν τον καλλιτέχνη και τη δουλειά του. Προσπαθούμε έτσι, όχι μόνο να βοηθήσουμε τον μουσικό αλλά να προσφέρουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και να εξασφαλίσουμε μία ωραία μουσική εμπειρία στον κόσμο που τον ακολουθεί. Ποιοί καλλιτέχνες εντάσσονται στο δυναμικό της εταιρείας αυτή τη στιγμή; Αυτή τη στιγμή στο δυναμικό μας έχουμε τους παρακάτω καλλιτέχνες: • Gravitysays_i με το άλμπουμ “The Figures of Enormous Grey and the Patterns of Fraud” • The Liarbirds με το άλμπουμ “Allegedly” • Moa Bones με το άλμπουμ “Aquarelles” • Simon Bloom με το άλμπουμ “Hazy Moon” • Sundayman με το άλμπουμ “Retronome” • The Bet με το EP “In Motion” • Spectralfire με το ομώνυμο άλμπουμ, ενώ σύντομα θα καλοσωρίσουμε και ένα νέο μέλος στην παρέα: την Melentini (επίσημη κυκλοφορία στις 18 Φεβρουαρίου)! Δείχνετε μια σαφή προτίμηση σε μπάντες που εκφράζονται με αγγλικό στίχο. Είναι κάτι το οποίο είναι σταθερό για εσάς, σας ενδιαφέρει περισσότερο το κομμάτι της εγχώριας αγγλόφωνης σκηνής; Ναι, λόγω του τρόπου που μεγάλωσε ο Συμεών του είναι πιο εύκολο να ακούσει και να εκτιμήσει την ξένη μουσική γενικότερα. Επιπλέον, το ύφος της μουσικής που μας εκφράζει

και επιλέγουμε προέρχεται κυρίως από αγγλόφωνες μπάντες. Έτσι, αποφασίσαμε να επικεντρωθούμε στην αγγλόφωνη σκηνή στην Ελλάδα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν και αξιόλογες δουλειές με ελληνικό στίχο, ούτε αποκλείουμε την πιθανότητα κάποια στιγμή να εκπροσωπήσουμε ένα τέτοιο έργο. Πέραν της ηλεκτρονικής αγοράς σε μορφή mp3 αλλά και αυτής του cd οι εκδόσεις της «Restless Wind» περιλαμβάνουν και κυκλοφορίες βινυλίου. Μάλιστα το τελευταίο “φεύγει” πιο εύκολα από το cd παρά την κρίση… Μέσα στην κρίση, η ηλεκτρονική μορφή μουσικής σίγουρα αποτελεί μία οικονομική λύση, συνεπώς παρατηρείται μία στροφή της μουσικής βιομηχανίας στο ηλεκτρονικό εμπόριο. Με την ραγδαία τεχνολογική ανάπτυξη της εποχής μας εξάλλου δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά. Είναι αλήθεια πάντως ότι το βινύλιο έχει υποστηριχτές και φανατικούς οπαδούς και αυτό είναι ευχάριστο γιατί βλέπεις ότι ακόμα υπάρχουν μουσικόφιλοι που εκτιμούν τον πιο παραδοσιακό τρόπο... το να ακούς μουσική αναλογικά! Τα επόμενα βήματα της «Restless Wind» είναι… Να συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τους καλλιτέχνες μας και τη δουλειά τους αλλά και να προβάλλουμε καινούριες μουσικές. Το πιο άμεσο μας βήμα πάντως έχει να κάνει με... Explosions and something to do with the desert inside! (Στο Nixon Bar, 9 & 10 Μαρτίου). ΛΙΝΚ http://www.restlesswind.com/

2013 11

Κείμενο, Φωτ.: Μυρτώ Φοίφα

RE:THINK PROJECT: «Κομποστοποιητές εν δράσει» Ένα πρόγραμμα συνοικιακής κομποστοποίησης που υλοποιείται εδώ και 3 χρόνια στην Καλαμάτα. Η πώς μια ομάδα πολιτών στην Καλαμάτα σε συνεργασία με τον Δήμο Καλαμάτας δείχνει τον δρόμο για την οικολογική διαχείριση και αυτοδιαχείριση των οργανικών σκουπιδιών μας, με ιδιαίτερως χαμηλό κόστος και προς όφελος της κοινωνίας και μόνο!!!

ο καλοκαίρι του 2012 ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση του προγράμματος συνοικιακής κομποστοποίησης στην πόλη μας, από την ομάδα Re-Think project με την συνεργασία και υποστήριξη του Δήμου Καλαμάτας, και με την βοήθεια και συνεργασία ομάδων και φορέων της πόλης.

11 2013

Η Α΄ Φάση περιλάμβανε την κατασκευή, τοποθέτηση και αρχική επιμέλεια δέκα ξύλινων συνοικιακών κομποστοποιητών από ανακυκλωμένες παλέτες στον δήμο της Καλαμάτας, όπως επίσης και δωρεάν ενημερωτικά εργαστήρια πάνω στην οικιακή και συνοικιακή κομποστο-

ποίηση και δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης σε δημόσιους χώρους, σχολεία και εκπαιδευτικούς και κοινωνικούς φορείς. Κάθε συνοικιακός κομποστοποιητής “υιοθετήθηκε” από μια ομάδα πολιτών ή φορέα. Η ομάδα αυτή, σε συνεργασία με την ομάδα του Re-Think project, αναλάμβανε την επιμέλεια του κομποστοποιητή αλλά και την επικοινωνία του προγράμματος κομποστοποίησης στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Η ίδια ομάδα κατοίκων ή φορέας παίρνει το τελικό παραγόμενο προϊόν του κομποστοποιητή, δηλαδή πλούσιο οργανικό λίπασμα και το χρησιμοποιεί ανάλογα με τις ανάγκες της. Οι ξύλινοι κομποστοποιητές, χωρητικότητας ενός κυβικού μέτρου, τοποθετήθηκαν τόσο σε δημόσιους όσο και ιδιωτικούς χώρους πρασίνου, δημιουργώντας ένα πρωτότυπο δίκτυο συνοικιακής κομποστοποίησης στην πόλη μας. Το κόστος τους ήταν 60 ευρώ έκαστος και το ανέλαβε ο Δήμος Καλαμάτας, ως ο πλέον κατάλληλος για να στηρίξει μια τέτοια πρωτοβουλία. Αυτό το πρόγραμμα αγκαλιάστηκε από την τοπική κοινωνία και έφερε ήδη

ένα πρώτο πρακτικό αποτέλεσμα στους συμμετέχοντες, αφού ήδη στους πρώτους κομποστοποιητές δημιουργήθηκε πλούσιο οργανικό λίπασμα. Η Β´ φάση του προγράμματος περιλαμβάνει την τοποθέτηση αντίστοιχων ξύλινων κομποστοποιητών σε όλους τους χώρους πρασίνου της πόλης για την κομποστοποίηση των οργανικών υπολειμμάτων από τα πάρκα της πόλης. Παράλληλα, οι συγκεκριμένοι κομποστοποιητές επεκτείνουν και το υπάρχον δίκτυο συνοικιακής κομποστοποίησης, καθώς μπορούν να χρησιμοποιούνται και από τους κατοίκους των περιοχών περιμετρικά ή και εντός των πάρκων (ήδη έχει ολοκληρωθεί η τοποθέτηση κάδων κομποστοποίησης στο πάρκο ΟΣΕ Καλαμάτας και προχωράμε και σε άλλα πάρκα). Επιπλέον, ξύλινος κομποστοποιητής από το Re:Think έχει τοποθετηθεί πιλοτικά και στον Δήμο Δυτικής Μάνης, στην Καρδαμύλη. Τέλος, εργαστήρια πάνω στην οικιακή και συνοικιακή κομποστοποίηση, εργαστήρια ιδιοκατασκευών, καθώς και κατασκευή αυτοσχέδιων ξύλινων κομποστοποιητών, έχουν γίνει και σε άλλους νόμους

2013 11

και δήμους, κατά απαίτηση φορέων και σχολείων στην Αργολίδα (ΚΠΕ Ν. Κίου), Κυπαρισσία (9ο Δημοτικό), Μελιγαλά (Γυμνάσιο-Λύκειο). Στην πρωτοβουλία αυτή γνωρίζαμε από την αρχή ότι δεν φτάνει μόνο η τοποθέτηση των κάδων κομποστοποίησης, αλλά κύριας σημασίας είναι η εμπλοκή των κατοίκων της πόλης, η ευαισθητοποίηση και η εκπαίδευσή τους πάνω στην διαδικασία της κομποστοποίησης. Επιπλέον, πλαισιώσαμε τα εργαστήρια μας και με εργαστήρια πάνω στην δημιουργική ανακύκλωση, στην επανάχρηση και στις ιδιοκατασκευές δημιουργώντας έτσι μια πιο ολοκληρωμένη εκπαιδευτική πρακτική πάνω στην αυτοδιαχείριση των σκουπιδιών μας και την μείωση του οικολογικού μας αποτυπώματος. Γι’ αυτό και συνεργαστήκαμε με πλήθος φορέων της πόλης, ώστε το Re:Think να αποκτήσει μια κοινωνική δυναμική και βάση. Βασικοί μας συνεργάτες, 1. ο Δήμος Καλαμάτας 2. ο οργανισμός ΕΛΓΟ-Δήμητρα, ο οποίος και είναι βασικός συ-

11 2013

νεργάτης του εγχειρήματος με την αμέριστη επιστημονική υποστήριξη και πρακτική βοήθεια που προσφέρει 3. η ΠΕΕΚΠΕ (Πανελλήνια Ένωση Εκπαιδευτικών Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, παράρτημα Καλαμάτας), με την οποία στο πλαίσιο της δράσης “Σχολικοί κήποι” συνδιοργανώνουμε εργαστήρια κομποστοποίησης και κατασκευής αυτοσχέδιων κομποστοποιητών και ευρύτερα ιδιοκατασκευών και προχωρούμε και στον εξοπλισμό των σχολείων με ξύλινους κομποστοποιητές (σε συνεργασία με τον Δήμο Καλαμάτας), κοινωνικοί φορείς της πόλης, όπως 4.το Κέντρο Νέων Καλαμάτας και η ΚΑΝΕ, που βοηθούν στο όλο εγχείρημα με εθελοντές, ποικίλες συνεργασίες και την υιοθέτηση κομποστοποιητή στην πλατεία Όθωνος, 5.το ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ και 6.το Κ.Π.Ε Καλαμάτας με την υιοθέτηση κομποστοποιητών, 7.η Ομάδα Δράσης για τον Ταΰγετο 8. ο οργανισμός Plant your Roots in Greece 9.ο σύλλογος ΓΑΙΑ Δ. Μάνης, ευρύτερα επιχειρηματίες της πόλης που βοηθούν ανώνυμα και εθελο-

ντικά με υλικά και εργαλεία, και ομάδες κατοίκων της πόλης που έχουν υιοθετήσει κομποστοποιητή ή έχουν βοηθήσει ευρύτερα στο όλο εγχείρημα. Επιπλέον, το project Re:Think αποτελεί κομμάτι του προγράμματος “Καθημερινός Πολιτισμός”, του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου (με επιμ. της Ν. Σερεμετάκη), και έχει ενεργό δράση σε σχολεία της πόλης και συνεργασίες με συλλογικότητες της πόλης. Η ιδέα της κομποστοποίησης είναι μια παλιά πρακτική και στη χώρα μας, καθώς είναι κομμάτι του αγροτικού μας πολιτισμού. Η ιδέα της συνοικιακής κομποστοποίησης είναι μια από αυτές τις πρακτικές που αυτοσχέδια και κοινωνικά, εδώ και δεκαετίες, έχουν μεταδοθεί και σε άλλες χώρες του δυτικού κόσμου, ως ένα εναλλακτικό ρεύμα πάνω στην αυτοδιαχείριση των οργανικών μας σκουπιδιών. Η συγκεκριμένη ιδέα άρχισε να επικοινωνείται στην Καλαμάτα από τον Φεβρουάριο του 2010 μέσα από την τότε διαχειριστική ομάδα των Ποδηλατών Καλαμάτας και να παίρνει μορφή μέσα από το τότε αναδυόμενο δίκτυο δράσεων και αλληλεγγύης kalamatafreespace που δραστηριοποιείται σε περιβαλλοντικά προβλήματα της περιοχής. Ιδιαίτερα το δίκτυο είχε δραστηροποιηθεί στον αγώνα για το κλείσιμο της ανεξέλεγκτης χωματερής “Μαραθόλακκα” Ταυγέτου. Το project Re:Think ξεκίνησε το 2010 μέσα από το δίκτυο kalamatafreespace, αλλά πλέον είναι υπόθεση της πόλης, καθώς σε αυτό έχουν συνεισφέρει διάφοροι φορείς και ομάδες της πόλης. Επιπλέον έχει καταφέρει συλλογικά και με μικρά αλλά σταθερά βήματα να δημιουργήσει μια πρώτη δομή συνοικιακής κομποστοποίησης αλλά και να δημιουργηθεί ένα εμφανές πλέον ρεύμα στην πόλη, σε σχέση με την ανακύκλωση και επανάχρηση. Έχουμε καταφέρει πλέον συλλογικά με μικρά βήματα αλλά σταθερά να δημιουργηθεί μια πρώτη δομή συνοικιακής κομποστοποίησης από την ίδια την κοινωνία αλλά και να αναδυθεί ένα εμφανές πλέον ρεύμα στην πόλη σε σχέση με την ανακύκλωση και επανάχρηση. Και αυτό, αν μη τι άλλο, δίνει μια διέξοδο, ότι ακόμα και σε περιόδους οικονομικής δυσπραγίας και κοινωνικής

αστάθειας μπορούν να επιβιώνουν και να αναπτύσσονται τέτοιες προσπάθειες κοινωνικής συνοχής, περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης και εν τέλει πολιτισμικής ανάτασης. Καθώς μια τέτοια διαχείριση των απορριμμάτων μας με μηδενικό περιβαλλοντικό κόστος είναι από μόνη της πράξη πολιτισμού ξέρουμε ότι η κίνηση της συνοικιακής κομποστοποίησης είναι μια μερική λύση και δεν μπορεί να απαντήσει συνολικά στο πρόβλημα των σκουπιδιών στην πόλη. Παρόλα αυτά έχει ως στόχο να εκπαιδεύσει τους πολίτες στη σωστή διαδικασία της κομποστοποίησης και να προωθήσει προτάσεις διαχείρισης των απορριμμάτων φιλικές προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Για εμάς η διαχείριση των σκουπιδιών πρέπει να είναι κρατική και κοινοτική υπόθεση προς όφελος των πολιτών και ανταποδοτική προς αυτούς. Μέσα από το εγχείρημα αυτό προσπαθούμε να δώσουμε ένα μήνυμα ορθής και ανέξοδης διαχείρισης των οργανικών μας σκουπιδιών έτσι ώστε ο κόσμος να εκπαιδευτεί και να μπορεί να αποκτήσει όσο το δυνατόν πιο δίκαιη και ολοκληρωμένη άποψη για την ορθή διαχείριση των απορριμμάτων προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Θέλουμε να ενημερώσουμε ότι τυχόν νέες προτάσεις, που βελτιώνουν την όλη ιδέα της συνοικιακής κομποστοποίησης που ήδη υλοποιούμε μέσα από το Re:Think, εδώ και 2,5 χρόνια, χαρά μας είναι να τις επεξεργαστούμε και να συνεργαστούμε από τη στιγμή που είναι σεβαστή η συνισταμένη ότι όλο αυτό το εγχείρημα είναι κοινωνικό και όχι κερδοσκοπικό καθιστώντας έτσι σεβαστή την αμέριστη βοήθεια όλων αυτών των ανθρώπων οι οποίοι συμμετείχαν στην πορεία του Re:Think τα τελευταία 3 χρόνια. Σε αυτή τη διαδρομή για τη μετάβαση σε μια πόλη αειφόρο και φιλική προς τους πολίτες καλούμε όλο τον κόσμο να ενημερωθεί και να στηρίξει το εγχείρημα αυτό με την ενεργό συμμετοχή του. Σας ευχαριστούμε, Re:Think Project -Kalamatafreespace www.rethink-project.gr

2013 11

Κείμενο:Baildsa

Baildsa σης και βιοπορισμού. Το στοίχημα είναι δύσκολο και η πρόκληση μεγάλη. Όλα ξεκίνησαν το 2007, όπου μια παρέα, από τις πρώτες πρόβες, αρχίζει να μπλέκει ανατολίτικους, δυτικότροπους και ελληνικούς παραδοσιακούς ρυθμούς και κλίμακες. Την επόμενη χρονιά, το σχήμα (πιο ακουστικό τότε) κάνει τις πρώτες του εμφανίσεις, σε μικρές σκηνές και φεστιβάλ. Με τα χρόνια, δοκιμάστηκαν νέες ενορχηστρώσεις, διαφορετικά όργανα και ο ήχος σταίναι στιγμές, που σαν μουσικός – ή τε-

χνικός στην περίπτωση του γράφοντος

– ονειρεύεσαι μια μπάντα, η οποία θα καλύπτει τις ανάγκες σου σε όλα τα επίπεδα, καλλιτεχνικό, βιοποριστικό και πάνω απ’ όλα παρεΐστικο. Είναι, που στην κάθε επόμενη προσπάθεια, με την κάθε επόμενη μπάντα, δεν θέλεις να δεις λάθη που έχουν γίνει στο παρελθόν. Και έρχεται μια στιγμή, στον πρώτο καφέ

100

διακά, έγινε πιο ηλεκτρικός, για να καταλήξει στη σημερινή balkan gypsy-dέrty reggae-punk μορφή του. Οι επιρροές ήταν και συνεχίζουν να είναι πολλές, μιας και προέρχονται από διάφορα και διαφορετικά είδη. Αυτό συμβαίνει, φαντάζομαι, με τα περισσότερα σχήματα. Το ένα βράδυ μπορεί να χτυπιέται κανείς σε ένα μπαράκι ακούγοντας Manu ή Gogol Bordello και το επόμενο να νταλγκαδιάζει με Άκη Πάνου ή Tom Waits. Έτσι κι αλλιώς, ότι

γνωριμίας με την καινούργια σου μπάντα, που

έχουμε ακούσει και μας έχει αγγίξει, υπάρχει

νιώθεις ότι όλα αυτά μπορούν να γίνουν πραγ-

μέσα μας και θα κάνει την εμφάνισή του, αργά

ματικότητα.

ή γρήγορα. Στο στίχο, τα πράγματα είναι πιο

Οι Baildsa, είναι ένα σύνολο 8 ενηλίκων,

συγκεκριμένα. Περιγράφουμε καταστάσεις

που όλοι μαζί συνθέτουν έναν έφηβο, ρομα-

όπως τις βιώνουμε, άλλοτε καλές και άλλοτε

ντικό, ατίθασο και πεισματάρη. Ένα εγχείρημα

κακές. Τα προβλήματα γύρω μας παραμένουν,

να κρατηθούν ισορροπίες μεταξύ αυθόρμητου

με τη μόνη διαφορά ότι τελευταία οξύνονται

και οργανωμένου ή ακόμα και μεταξύ έκφρα-

απότομα. Το αντιρατσιστικό στοιχείο και η διά-

11 2013

θεση για αντίδραση, είναι τα κύρια χαρακτηρι-

στημένο ήχο, καφετιέρα και σταχτοδοχεία... δη-

στικά της μπάντας. Αυτό, πέρα από τα λόγια,

λαδή τα απαραίτητα (... γέλια). Συναντήσεις γί-

φαίνεται και στον τρόπο με τον οποίο στηρί-

νονται σχεδόν καθημερινά, για πρόβες, κουβέ-

ζουμε όλα τα αντιρατσιστικά φεστιβάλ, συναυ-

ντα και διάφορες εργασίες διεκπεραίωσης, οι

λίες διαμαρτυρίας και εκδηλώσεις σε πανεπι-

οποίες είναι πολλές, μιας και η μπάντα λειτουρ-

στήμια, στέκια μεταναστών, καταλήψεις κλπ.

γεί με το μοντέλο της αυτοδιαχείρισης. Είναι

Τον Οκτώβριο του 2011 κυκλοφόρησε το

από τα βασικά στοιχεία, που μας κάνει να νιώ-

πρώτο cd, με τίτλο U.S.B. (United States of

θουμε καλά, λόγω της απουσίας των γνωστών

Balkans), με το οποίο η μπάντα κάνει γνωστές

εξωτερικών πιέσεων από μάνατζερ και δισκο-

τις απόψεις της, μεταξύ άλλων, για τα «σύ-

γραφικές εταιρείες. Έτσι, χωρίς δέσμευση, προ-

νορα», την οικονομική μετανάστευση και τα

σπαθούμε να επιλέγουμε τους χώρους και τη

κοινά των κατοίκων της ευρύτερης γειτονιάς

συχνότητα εμφανίσεων, το πότε θα βγει το επό-

μας, δηλαδή των Βαλκανίων. Το cd, αποτέλεσε

μενο cd, πως θα διατεθεί κλπ. Αυτό δε σημαίνει

την πρώτη μεγάλη ώθηση και οι συναυλίες άρ-

οτι κινούμαστε αποκλειστικά μόνοι μας, απλά

χισαν να πληθαίνουν. Τον ίδιο χρόνο, η Ράνια

η τελική απόφαση και ευθύνη θέλουμε να είναι

Τσάκαλη μας δίνει την ευκαιρία να έρθουμε σε

δική μας.

επαφή με μεγαλύτερους χώρους, παίζοντας σαν

Στα εσωτερικά θέματα λειτουργούμε συλλο-

support band σε συναυλίες των Locomondo και

γικά. Η έλλειψη ιεραρχίας είναι αυτονόητη, ο

συμμετέχοντας σε μεγάλα φεστιβάλ (Άρδας,

καταμερισμός εργασιών γίνεται με βάση τη διά-

Νεστόριο κλπ.). Κάπως έτσι, οι Baildsa, μπήκαν

θεση του καθενός και φυσικά, έσοδα και έξοδα

στο βανάκι και άρχισαν τα ταξίδια. Η καλοκαι-

μοιράζονται δια οκτώ. Προσπαθούμε να λει-

ρινή σεζόν, έκλεισε με περισσότερες από 40 εμ-

τουργούμε παντού σαν ομάδα. Από τον τρόπο

φανίσεις σε όλη την Ελλάδα, Σκόπια και Κων-

που ταξιδεύουμε (στριμωγμένοι μέσα στο γνω-

σταντινούπολη και πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα,

στό βανάκι), τον τρόπο που παίρνουμε αποφά-

που ποτέ δεν είναι αρκετά (... γέλια).

σεις, μέχρι τον τρόπο που γράφονται τα τρα-

Από την μπάντα πέρασαν διάφοροι μουσικοί

γούδια. Κάποιος φέρνει μια ιδέα, ένα θέμα, ένα

και ο καθένας έβαλε το δικό του λιθαράκι. Σή-

ριφάκι, οτιδήποτε και πάνω εκεί χτίζεται σιγά-

μερα, οι Baildsa είναι οι: Γιάννης Βαμβακάς

σιγά το κομμάτι. Όταν και αν ολοκληρωθεί, κα-

(ακορντεόν), Θάνος Γκουντάνος (ηλεκτρική κι-

νείς δε θυμάται ποιανού ήταν η αρχική ιδέα και

θάρα και τραγούδι), Γιάννης Γκουντάνος (τύ-

το κομμάτι χρεώνεται στη μπάντα. Κάτι τέτοιο

μπανα), Πασχάλης Καρβουνάρης (τρομπέτα),

συμβαίνει συχνά και με το στίχο. Η συλλογική

Όθων Κόκκινος (ηχολήπτης), Βασίλης Μαλί-

δουλειά δεν είναι πάντα εύκολη αλλά δημιουρ-

γκος (οπτικό υλικό), Λουκάς Μεταξάς (μπάσο)

γεί σχέσεις που δύσκολα κλονίζονται. Κάτι

και Δημήτρης Χαυλίδης (τρομπέτα).

άλλο, που βοηθάει πολύ την εξέλιξή της μπά-

Η έδρα μας είναι στη Θεσσαλονίκη, όπου

ντας, είναι η προτεραιότητα που όλοι της δί-

βρίσκεται το στούντιο - προβάδικο με μόνιμα

νουμε. Ανεξάρτητα από τις παράπλευρες δου-

2013 11

101

στολές και δωρεάν διάθεση στο διαδίκτυο από τον επίσημο χώρο της μπάντας, www. baildsa.com. Η λογική, γι’ αυτή μας την απόφαση

είναι

απλή.

Όποιος δεν είναι διατεθειμένος να αγοράσει το cd, δε σημαίνει οτι δεν μπορεί να το ακούσει. Όσο για τις ατάκες του στυλ «υποβαθμίζετε τη δουλειά σας» ή «πώς θα ζήσει ο καλλιτέχνης αν δεν εισπράξει

δικαιώ-

ματα», πληροφοριακά και μόνο, αναφέρω ότι λειές του καθενός από μας, έχουμε καταφέρει (δεν ξέρω πώς... γέλια) να είναι η πρώτη μας προτεραιότητα. Αυτή την περίοδο, δουλεύουμε πάνω σε καινούργια κομμάτια, ηχογραφούμε όσα απ’ αυτά ολοκληρώνονται και ταυτόχρονα ετοιμάζουμε κάποια βίντεο. Στόχος είναι, να βγει το δεύτερο cd προς το τέλος της άνοιξης, πριν πυκνώσουν οι καλοκαιρινές συναυλίες, αφού απ’ ότι φαίνεται τελικά, η καταστροφή του κόσμου αναβλήθηκε. Το νέο cd, όπως και το προηγούμενο, θα ολοκληρωθεί στο “The Sonic Ark” studio (ηχογράφηση, editing, mastering), θα είναι πάλι δική μας παραγωγή και θα διατεθεί με το γνωστό

102

η πρώτη χιλιάδα του “U.S.B.” εξαντλήθηκε σε εννιά μήνες, παρ’ όλο που καθημερινά γίνονταν εκατοντάδες free downloads. Κάποιες από τις προγραμματισμένες χειμερινές εμφανίσεις είναι σε Αριδαία, Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη, Γρεβενά, Πτολεμαΐδα και αναμένονται κι άλλες. Στόχος μας είναι να μπορέσουμε να βρούμε συναυλιακό χώρο, μικρό ή μεγάλο, σε κάθε πόλη, και όνειρο μας (ο έφηβος είναι και ονειροπόλος, ξέχασα να αναφέρω), είναι να γίνει μια ολοκληρωμένη δουλειά κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης περιοδείας. Αμήν.

τρόπο• δηλαδή, πώληση στην τιμή κόστους

www.baildsa.com

στους χώρους συναυλιών, ταχυδρομικές απο-

www.facebook.com/baildsa

11 2013

Κείμενο, φωτογραφία: Νίκος Πάλλης

ΕΛΑ ΣΥΥΡΟΣ, ΕΛΑ ΛΟΥΚΟΥΜΙΙΙ…

κλασσική ατάκα του πλανόδιου μικροπωλητή, που ορμούσε μέσα στο πλοίο για να προλάβει να πουλήσει την πραμάτεια του, πριν προλάβει καλά-καλά να δέσει το καράβι στη Σύρο, εκτός από πολλές άλλες αναμνήσεις, μου θύμισε ότι για το μαγειρευτό (συνήθως κρέας) που

104

11 2013

έχει μαγειρευτεί σε σιγανή φωτιά λέμε «λουκούμι έγινε». Στην περίπτωσή μας ο όρος ‘λουκούμι’ αφορά ένα λαχταριστό κοκκινιστό, με τα αρώματά του να ξεχειλίζουν και να παραπέμπουν προς την πολίτικη κουζίνα. Τα υλικά που θα μας χρειαστούν είναι: 1 κιλό μοσχαρίσιο κρέας, τρανς

ή ελιά, κομμένο σε μεγάλες μπουκιές, 1 ξερό κρεμμύδι, ½ φλιτζάνι ελαιόλαδο ή φυτίνη, 1 φλιτζάνι κόκκινο κρασί για το σβήσιμο, 2 κουτιά κονκασέ με κρεμμύδι, 2 κουτ. γλυκού πελτέ ντομάτας ή ένα 1 κουτί ελαφρά συμπυκνωμένο χυμό ντομάτας, 2 ποτήρια νερό, 1 κουτ. γλυκού ζάχαρη, αλάτι, πιπέρι, μπαχαρικά της αρεσκείας μας (ολόκληρα πιπέρια, ξύλο κανέλας, γαρύφαλλα, μπαχάρι, δάφνη) και προαιρετικά λαχανικά της αρεσκείας μας όπως καρότο, πιπεριές, κολοκύθια, μελιτζάνες. Η πρότασή μας προτείνει, ως πρόταση, αρκετή ποσότητα κρέατος και σάλτσας για τουλάχιστον τρεις μέρες, διότι: την πρώτη μέρα μπορούμε να έχουμε πατάτες τηγανιτές, βαρελίσια φέτα και φρέσκο ψωμί για πολλές βουτιές στην κόκκινη σάλτσα, την δεύτερη, ζυμαρικά όπως σπαγγέτι, πέννες, κριθαράκι, χυλοπίτες και την τρίτη, είτε ένα ξεγυρισμένο πιλάφι με ρύζι, είτε με πουρέ. Η εκτέλεση του φαγητού μας είναι αρκετά βατή, αρκεί να θυμόμαστε τους βασικούς κανόνες. Κανόνας πρώτος: αλατοπιπερώνουμε και σωτάρουμε το κρέας με το λάδι ή την φυτίνη, που έχει προηγουμένως ζεσταθεί, απ’ όλες τις μεριές, χωρίς να βιάζουμε τα κομμάτια να ξεκολλήσουν από το πάτο της κατσαρόλας μας, τα αφήνουμε να πάρουν χρώμα

απαλά και μόνα τους, έτσι ώστε να κάνουν γύρω-γύρω κρούστα και να κρατήσουν εσωτερικά τους χυμούς τους, με τους οποίους θα βράσουν σιγά-σιγά στη συνέχεια. Κανόνας δεύτερος: Το ‘σίγασιγά’ είναι το φανερό μυστικό για αυτό ακριβώς που λέγεται ‘λουκούμι’. Δεν έχει σημασία αν μαγειρεύουμε σε κατσαρόλα, χύτρα, ή γάστρα στο φούρνο, αφού μπορούμε να επιλέξουμε την θερμοκρασία. Ξεκινάμε το σωτάρισμα με το κρεμμύδι ψιλοκομμένο και ρίχνουμε το κρέας. Αφού κάνει την κρούστα του γύρω-γύρω, ρίχνουμε το κρασί και το αφήνουμε να βράσει μέχρι να μυρίσει το αλκοόλ. Ρίχνουμε τις ντομάτες, αλατοπιπερώνουμε ξανά, και στην συνέχεια όλα τα υπόλοιπα υλικά ανακατεύουμε περιμένουμε να πάρει μια δυο βράσεις και καπακώνουμε ή σφραγίζουμε, αν πρόκειται για χύτρα. Αν υπολογίσουμε τον μεγαλύτερο χρόνο στην χαμηλότερη θερμοκρασία, θα πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μετά από 1,5 με 2 ώρες ανοίγουμε την κατσαρόλα και παρατηρούμε την σάλτσα. Αν είναι αραιή, έχουμε δυο επιλογές: ή μαγειρεύουμε για δέκα ακόμα λεπτά το φαγητό μας χωρίς καπάκι στην κατσαρόλα, σε δυνατή φωτιά, μέχρι να εξατμιστεί το πολύ νερό και να γίνει μια λαχταριστή πηχτή κόκκινη σάλτσα ή αφαιρούμε με μια κουτάλα το

2013 11

105

πολύ νερό και το φυλάμε για να φτιάξουμε τα ζυμαρικά ή το ρύζι της επόμενης μέρας. Η λουκούμεια πρότασή μας, λοιπόν, δημιουργεί ένα πιάτο ικανό να χορτάσει μια οικογένεια ή μια παρέα με τους πειναλέοντές της, αλλά και που, για τους αναζητητές της γεύσης, επιδέχεται και

106

11 2013

πιο εξειδικευμένα λεπτές παραλλαγές, όπως λ.χ. μόνο πράσινο ολόκληρο πιπέρι μέσα στη σάλτσα ή βράσιμο των ζυμαρικών σε ζωμό κρέατος κ.λπ. Απολαύστε το όπως νομίζετε, συνοδεύστε το με κρασάκι. Άντε, στην υγειά μας, φίλοι συνδαιτυμόνες ;)

Φωτογραφία: Μάγδα Κανδυλιάρη

Κείμενο: Δημήτρης Επικούρης

ΦΟΒΟΣ (Μέρος Δεύτερο…) ΕΥΤΥΧΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ίναι επίσης έμφυτο στον άνθρωπο να μην επιτρέπει σε μία και μόνο κάστα συνανθρώπων του να μονοπωλεί θέσεις και αξιώματα. Έτσι λοιπόν, η κάστα των ελέω θεού εξουσιαστών κάποια στιγμή αμφισβητείται από μία άλλη κάστα που επικαλείται μία επίσης εξ άνωθεν εντολή προς αυτούς να αντικαταστήσουν τους υπάρχοντες εξουσιαστές και να ασκήσουν αυτοί την εξουσία. Τότε ξεκινά μία άνευ προηγουμένου σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ δύο ή και περισσοτέρων πόλων εξουσίας. Δημιουργούνται αντίπαλα στρατόπεδα που σύντομα οδηγούνται σε σύρραξη με πολλές απώλειες εκ των οποίων ορισμένες είναι και παράπλευρες. Η δημιουργία πολλών πόλων εξουσίας είναι και η απαρχή της αμφισβήτησης θεσφάτων που οδηγεί αναμφίβολα σε μία μεγαλύτερης έκτασης αφυπνιστικής διαδικασίας που ωφελεί το μέσο άνθρωπο. Όταν οι οπαδοίπρόβατα λιγοστεύουν, τότε τρίζουν τα

120

11 2013

θεμέλια της κάθε άρχουσας τάξης. Και επειδή, τίποτα δεν είναι μονιμότερο του προσωρινού, ο μέσος άνθρωπος αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως είναι εξαιρετικά ωφέλιμο να μην υπάρχει μονοπώλιο της εξουσίας αλλά αυτή να διαμοιράζεται σε όσους περισσότερους πόλους γίνεται γιατί τότε αυξάνονται εξαιρετικά οι πιθανότητες κάποια στιγμή να ασκηθεί η εξουσία από τον ίδιο τον μέσο άνθρωπο και πολίτη πλέον με τη συνέργεια και την συμμετοχή των συμπολιτών του. Αυτό είναι και η απαρχή της δημοκρατίας και του δημοκρατικού θεσμού του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. ΤΟ ΚΑΡΤΕΛ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ Μπροστά λοιπόν στον κίνδυνο του διαμοιρασμού της εξουσίας και της τιμαριοποίησης των υπηκόων τους, οι δημιουργηθέντες πόλοι εξουσίας συχνά-πυκνά συμπράττουν και δημιουργούν ένα πανίσχυρο καρτέλ ενδεδυμένο πανέξυπνα με δημοκρατικό προσωπείο και φιλολαϊκή ρητορική. Αυτή ακριβώς είναι και η σημερινή κατά-

σταση. Κυβερνήσεις με παραποιημένο, διαστρεβλωμένο αλλά υφαρπαγμένο λαϊκό έρεισμα. Κυβερνήσεις που αποτελούνται από αδίστακτους πολιτικούς μαστροπούς, ιεράρχες που εκπορνεύουν αξίες και ιδανικά, τεχνοκράτες και μεγαλο-επιχειρηματίες που καταπατούν κάθε ανθρώπινο δικαίωμα στην εργασία και ελεγκτές-διαμορφωτές της κοινής γνώμης, όλοι μαζί συνθέτουν αυτό που προσωπικά θα αποκαλούσα, το «Ιερατείο του Φόβου». Με την προσφιλή μέθοδο του καρώτου και του μαστιγίου, προσεταιρίζονται τις αμόρφωτες λαϊκές μάζες ικανοποιώντας κατώτερες βιολογικές τους ανάγκες ενώ παράλληλα αποκεφαλίζουν και ευνουχίζουν κάθε γνήσια προσπάθεια για εξύψωση του ανθρώπου και των πραγματικών ανθρωπίνων αξιών. Οι μόνο κατ’ όνομα σημερινές δημοκρατίες δεν είναι τίποτα άλλο από μονάδες παραγωγής φόβου με ικανότητα να παράγουν αυτόν σε μεγάλες, πλέον ποσότητες. ΚΑΤΑ ΦΥΣΙΝ ΖΕΙΝ Για να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος τους εξουσιαστές του, πρέπει πρώτα να νοήσει τι σημαίνει να ζει κατά φύσιν. Για να το πράξει αυτό, θα πρέπει

να αντιληφθεί ότι είναι ένα αδιάσπαστο κομμάτι του σύμπαντος κόσμου που διέπεται και λειτουργεί χωρίς ανθρώπινες παρεμβάσεις γιατί πολύ απλά, προϋπήρχε του ανθρώπου. Δεχόμενος το κατά φύσιν ζειν, θα οδηγηθεί στο να κατανοήσει πως ο θάνατος είναι μία φυσική διαδικασία απαραίτητη για την συνέχιση της ζωής. Με αυτό το σκεπτικό ο άνθρωπος, αποβάλλει το φόβο του θανάτου και επικεντρώνεται στο πως θα ζήσει ενάρετα και σε πλήρη αρμονία με το περιβάλλον του. Συνειδητοποιώντας αυτό, επίσης θα κατανοήσει την αναγκαιότητα της συνύπαρξης με τους υπόλοιπους ανθρώπους με τους οποίους θα σχεδιάσει με αρμονικότερο τρόπο τη συμβίωσή του μαζί τους. Με άλλα λόγια, θα αντιληφθεί την τεράστια διαφορά του ζειν κατά φύσιν με το ζειν παρά φύσιν. Αυτό θα του είναι αρκετό για να αντιμετωπίσει τον θάνατο σαν μία αναγκαιότητα αλλά και προϋπόθεση της συνέχισης της ζωής . Αν ο φόβος του θανάτου απολεσθεί, τότε ο άνθρωπος θα οδηγηθεί σε πολύ υψηλότερα επίπεδα πνευματικής δημιουργίας που θα ωφελήσουν τις επερχόμενες γενιές μέσα από έναν απαλλαγμένο από το φόβο, τρόπο σκέψης και θεώρησης της ζωής.

2013 11

121

Κείμενο: Κατερίνα Κυρμιζή

Μια Ιστορία Δύναμης…Γένους Θηλυκού! (Μέρος τρίτο...) κιθάρα είναι γένους θηλυκού και

μάτια του παζλ του εαυτού μου. Είναι άσκηση

την αγαπώ σαν μάνα μου. Μου

ακρίβειας, θάρρους, αυτοκυριαρχίας και αυ-

στάθηκε πιο πολύ σαν μάνα απ’

τογνωσίας. Μου έρχονται εκλάμψεις συνει-

τη μάνα μου. Δεν με έκρινε τόσα χρόνια που

δητοποιήσεων, εκλάμψεις εξηγήσεων για όλα.

παίζω κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά

Είναι η βασιλική οδός για τη δική μου, ολο-

μαζί της, που δεν την είχα πάρει στα σοβαρά.

κληρωτική χειραφέτηση!

126

Σαν ηχώ μου επέστρεφε αυτό που της έδινα.

Θυμήθηκα κάτι σχετικό τώρα και θα σας το

Την αγαπώ γιατί κάθε ώρα μελέτης που γρά-

εξιστορήσω λίγο πριν πάω επιτέλους για φι-

φει στο κοντέρ, εγώ βρίσκω τα σκορπισμένα

νάλε, ξέρω ήταν πολύ φλύαρη η παρτιτούρα

από τις συγκυρίες της ζωής -πολύ νωρίς- κομ-

των σκέψεών μου. Όταν λοιπόν έκανα χορό

11 2013

είχα συναντήσει μια νέα, ανερχόμενη χορεύτρια. Την ρώτησα πως τα καταφέρνει και είναι τόσο δουλευταρού - όποτε και να πήγαινα για μάθημα την έβλεπα στη γωνία να δουλεύει, να αιθεροποιεί το σώμα της σε σύννεφο, να προεκτείνει την αραμπέσκ της στο άπειρο. Μου απάντησε και το κάρβουνο των ματιών της με ζάλισε με τη σκοτεινή του ομορφιά, το εξής : «Μπορώ γιατί είναι ζήτημα ζωής και θανάτου». Δεν περίμενα τέτοια απάντηση. Μου φάνηκε υπερβολική, λόγια διαταραγμένου μυαλού. Τώρα πια κι αφού τελείωσα με την ταραγμένη και παρατεταμένη εφηβεία μου μπορώ κι εγώ να σας διαβεβαιώσω πως το να παίζω πλέον κιθάρα είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Άσε που με κάνει να θέλω να τραγουδάω πιο συχνά… Η Κατερίνα Κυρμιζή, είναι μια ιδιάζουσα και ντροπαλή τραγουδίστρια/τραγουδοποιός. Έχει τρείς προσωπικούς δίσκους στο ενεργητικό της και έχει συμμετάσχει στους δίσκους του Νίκου Γρηγοριάδη. Αυτή την περίοδο μελετάει κιθάρα και κάνει pre-production στον καινούργιο της δίσκο.

Η Κιθάρα Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα Αρχίζει ο θρήνος της κιθάρας. Σπάνε οι κούπες της χαραυγής. Αρχίζει ο θρήνος της κιθάρας. Αδύνατο ‘ναι να την κάνεις να σωπάσει. Κλαίει μονότονα ως κλαίει το νερό, ως κλαίει ο άνεμος πάνω στο πεσμένο χιόνι. Αδύνατο ‘ναι να την κάνεις να σωπάσει. Κλαίει για πράματα μακρινά. Αμμουδιά από ζεστό νοτιά που πεθυμάει άσπρες καμέλιες. Κλαίει το βέλος δίχως στόχο, το βράδυ δίχως χαραυγή, και το πρώτο πεθαμένο πουλί πάνω στο κλαδί. Ώ κιθάρα! Καρδιά βαριοπληγωμένη από πέντε σπαθιά.

2013 11

127

Συνέντευξη: Αλέξανδρος Γερασίμου

ANU: KITE Πότε σχηματίστηκε το γκρουπ των Anu και από πού προέρχεται η – πολύ ιδιαίτερη- ονομασία του; To “Anu” προκύπτει από τη σύμπτυξη των λέξεων “Animal Nudity”, ονομασία που είχε προσδώσει προσφάτως εκλιπών αγαπημένος φίλος στη μουσική του περσόνα. Η αλήθεια είναι ότι το “Anu” δεν είναι κάποιο συγκεκριμένο σχήμα, αλλά ένα πολυεπίπεδο μουσικοκεντρικό εγχείρημα, για το οποίο εργαστήκαμε και συνεργαστήκαμε αρκετοί άνθρωποι από διαφορετικούς χώρους και χώρες. Η έναρξη των πρώτων δειλών συζητήσεων για την μορφοποίηση και υλοποίηση του project, ξεκίνησε με την επιστροφή μου από την Νέα Υόρκη το 2011, παρέα με τον Παναγιώτη Δεληνικόλα, ο οποίος υπογράφει τη μίξη και τη παραγωγή της μουσικής, και τον Μαμπρέ Κασαρτζιάν, εξαιρετικό μουσικό, με τον οποίο έχω την χαρά να συνεργάζομαι στενά και σε βάθος εδώ και αρκετά χρόνια.

132

11 2013

Πραγματοποιήσατε το ντεμπούτο σας στην δισκογραφία με μια εργασία που περιέχει τέσσερις συνθέσεις. Μιλήστε μας για το υλικό αυτής της δουλειάς. Όταν μια καλλιτεχνική διαδικασία έχει κλείσει το κύκλο της, είναι σημαντικό να αποφορτίζεται κανείς εγκαίρως από αυτή, προκειμένου να μπορέσει να αποστασιοποιηθεί σε ικανό βαθμό για να εξελίξει την τέχνη του. Για να επέλθει αυτή η απαγκίστρωση στη μουσική, επιβάλλεται η επικοινωνία του υλικού, είτε μέσω καταγραφής του, είτε μέσω ζωντανών παρουσιάσεων. Εν προκειμένω, επιλέχθηκε η καταγραφή για πάρα πολλούς, κυρίως πρακτικούς λόγους αρχικά, όπως η μονιμότητα που προσφέρει αλλά και για την αισθητική συνέπεια που εξασφαλίζεται από τις ελεγχόμενες συνθήκες μιας ανεξάρτητης παραγωγής. Το υλικό χρονολογικά είναι μια περίληψη της περιόδου από το 2007 εώς και το 2009. Τα κομμάτια “toothtag”, “rebicycling” και “cardiomo-

lecular debris” δημιουργήθηκαν στην Αθήνα μεταξύ 2007 - 2008, ενώ το “kites” στη Νέα Υόρκη το 2009. Η συστέγασή τους σε μία κοινή κυκλοφορία δεν είναι καθόλου τυχαία καθώς έρχεται να επικοινωνήσει αυτό που πλέον αντιλαμβάνομαι σαν τον “πρώτο κύκλο” στη σχέση μου με τη μουσική δημιουργία. Το “kites” είναι μια εικοσάλεπτη ορχηστρική πορεία περίπου 20 οργάνων (έγχορδα, πνευστά, κρουστά, ηλεκτρικά). Η δομή του είναι αφηγηματική (αρχή, μέση, τέλος), με βίαιες εναλλαγές θεμάτων. Ίσως κάπως σαν να παρακολουθείς μία ταινία με πολύ γρήγορο montage το οποίο θέλει να σε κάνει να γραπώσεις τα χερούλια της καρέκλας, χωρίς να σου επιτρέπει να χαλαρώσεις καθ’όλη τη διάρκειά της, ενώ την ίδια ώρα σου περιγράφει πτυχές της ίδιας ιστορίας. Το “toothtag” από την άλλη είναι μία μουσικά δοσμένη σπουδή για τα αδέσποτα σκυλιά και πώς αυτά εντάσσονται σε αστικά περιβάλλοντα. To “rebicycling” είναι μία καντάδα για τα απανταχού λευκά ποδήλατα που βρίσκει κανείς σε σημεία όπου έχει προηγηθεί θανατηφόρο ατύχημα με θύμα ποδηλάτη. Παρ’ολο που το “cardiomolecular debris” ξεκινάει σαν ένα εγκάρδιο βαλς ταβέρνας, σιγά σιγά μεταμορφώνεται σε κάτι πολύ

πιο εσωτερικό, με τέλος μια λιτή ευχή για ηρεμία. Πως θα χαρακτηρίζατε τη μουσική σας και σε ποιό “ράφι” θα την τοποθετούσατε; Υπάρχει τόσος κόσμος που σίγουρα είναι καταλληλότερος και πιο έμπειρος στο να δώσει μια απάντηση, ο οποίος κιόλας πληρώνεται για να χαρακτηρίζει έργα τρίτων και να τα βάζει στο κατάλληλο ράφι. Παρ’όλα αυτά διαβάζοντας κανείς την απάντηση στη προηγούμενη ερώτησή σας, πιθανόν να αντιλαμβάνεται ότι η μουσική του δίσκου στιλιστικά, μάλλον έχει από μόνη της αρκετά μεγάλες αποκλίσεις. Σίγουρα ένα συνεκτικό στοιχείο είναι ότι ο ηθικός αυτουργός και των τεσσάρων συνθέσεων είναι κοινός, αλλά δεν είναι αρκετό για να εναποθέσει κανείς αυτό το εγχείρημα σε ένα ράφι. Ίσως λοιπόν λόγω της πολυλαλίας να κούρνιαζε κάπου στα πειραματικά αλλά θα προτιμούσα κάποιο εμφανές ράφι, για να πουλήσει και κανένα κομμάτι! Τι εμπνέει τους Anu όταν γράφουν μουσική και ποιές οι επιρροές των μελών της μπάντας; Το τι λειτούργησε σαν πηγή έμπνευσης για το κάθε κομμάτι εξετάσθηκε εν τάχει στην δεύτερη

2013 11

133

ερώτηση θεωρώ. Θα αδράξω την ευκαιρία όμως να αναφέρω ονομαστικά όλους τους μουσικούς με τέτοιο τρόπο ώστε να απαντήσω στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης. • Mαμπρέ Κασαρτζιάν - Μπάσο, Ελλάδα • Francesco Alessi - Τύμπανα, Σικελία • Cory Bracken - Βιμπράφωνο, Αμερική • Stanislav Nikolov - Βιολί, Βουλγαρία • Κenny Advocat - Kλαρινέττο, Αμερική • Michael Hanf - Μαρίμπα, Αμερική • William Lang - Τρομπόνι, Αμερική • Αndrew Kozar - Τρομπέτα, Αμερική • Ηλίας Παντολέων - Κιθάρες, φωνές, κρουστά, Ελλάδα Οι επιρροές λοιπόν του καθένα από εμάς, φαντάζεστε πόσο μπορούν να αποκλίνουν από του άλλου, κάτι που προσωπικά δεν είναι απλά ευπρόσδεκτο αλλά αποτελεί και στόχο για την δημιουργία ενός δυναμικού μουσικού συνόλου. To «Kites» των Anu εκτός από την διαδικτυακή του μορφή κυκλοφορεί σε μια ξεχωριστή καλαίσθητη συλλεκτική συσκευασία βινυλίου υψηλής αισθητικής (250 αριθμημένα boxsets). Μια μοναδική έκδοση για τα ελληνικά δεδομένα τουλάχιστον. Περιγράψτε μας το τι περιλαμβάνει αυτό το …βινύλιο μιας είναι αρκετά πλούσιο και το κόνσεπτ του είναι αρκετά πρωτόγνωρο και …παράξενο αρκετά μακριά από τις εκδόσεις που έχουμε συνηθίσει. Tα αριθμημένα boxsets περιλαμβάνουν τον δίσκο (12” διαφανές βινύλιο) με gatefold cover σκηνοθετημένο από τον Δημήτρη Δεκινικόλα και δικό μου artwork, έγχρωμη εκτύπωση του comic του

134

11 2013

Πέτρου Χριστούλια, “kites” σε πολύπτυχο των 6 καρρέ, χειροποίητο χαρταετάκι φιλοτεχνημένο από την Ηλέκτρα Ποϊράζογλου, και download card με ατομικό κωδικό για την ανέξοδη απόκτηση της μουσικής σε μορφή Mp3 από το διαδίκτυο. Το ξύλινο κουτί σχεδιάστηκε για τις ανάγκες της κυκλοφορίας και φέρει στο καπάκι το logo με πυρογραφία σχεδιασμένο από τον Δημήτρη Δελινικόλα. Το συλλεκτικό box-set, αποτελεί την υλική εμψύχωση της μουσικής, και ως τέτοιο έχει γίνει με περίσσια αγάπη και δουλειά πολλών ανθρώπων και φίλων. Το κάθε ένα συντίθεται και αριθμείται όταν είναι να βρει το δρόμο του προς τον ενδιαφερόμενο, από εμάς τους ίδιους. Πως βλέπετε το μέλλον της ελληνικής δισκογραφίας και ποιός πιστεύετε ότι θα είναι ο επόμενος τρόπος διανομής της μουσικής; Εκτιμώ ότι πλέον δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε για τη δισκογραφία σε οποιοδήποτε εθνικό ή τοπικό επίπεδο. Εδώ και αρκετά χρόνια η οικονομία του CD, γύρω από το οποίο ήταν βασισμένη η πλειοψηφία της μουσικής βιομηχανίας, πνέει τα λοίσθια για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει με το ίδιο το αντικείμενο, το οποίο δε κατάφερε ποτέ να δημιουργήσει την σχέση μεταξύ του ακροατή και του καλλιτέχνη που είχε εδραιώσει το βινύλιο, ίσως και η κασέτα, και ο δεύτερος είναι φυσικά η εξελικτική κυριαρχία της διανομής της ψηφιακής μορφής της μουσικής, μέσα από το διαδίκτυο. Είναι απολύτως λογικό αυτό που συμβαίνει με τη μουσική και το διαδίκτυο, καθώς τα προβλήματα που πιθανόν να δημιουργεί είναι αμελητέα σε σχέση με τις λύσεις που προσφέρει και τα ευεργετήματά του. Δεν μπορώ να μιλήσω αυτή τη στιγμή για επόμενο τρόπο διανομής, μιας και

αδυνατώ να δω πέρα από την αυτοεξελισσόμενη δύναμη του διαδικτύου. Αυτό το καθορίζουν πλέον απευθείας οι τελικοί χρήστες της μουσικής, και όχι οι δισκογραφικές ή οι δημιουργοί. Νομίζω ότι πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε περισσότερο με τους σημερινούς έφηβους εάν θέλουμε να παρακολουθούμε τη πορεία αυτής της ιστορίας εν τη γενέσει της και όχι a posteriori. Σίγουρα πάντως, όταν ελαχιστοποιούνται οι μεσάζοντες μεταξύ του δημιουργού-παραγωγού και του τελικού χρήστη, η αλληλεπίδραση είναι πολύ πιο ουσιαστική, άμεση και αποδεσμευμένη από “corporate” παρωπίδες, κάτι το οποίο βοηθάει στο να φανεί και ο κάθε δημιουργός για αυτό που είναι στην πραγματικότητα και δυσκολεύει την παρασκευή καλλιτεχνών - “προϊόντων”. Βάσει αυτού του άξονα κινηθήκαμε και εμείς σε σχέση με το συγκεκριμένο project. Διαδικτυακοί κόμβοι και μουσική. Τελικά είναι ζευγάρι αυτά τα δυο; Όλα προς τα εκεί δείχνουν, και μάλιστα καθόλου άδικα. Η μουσική έχει περάσει πλέον στα χέρια των πολλών όπου και ανήκει. Από εδώ και πέρα είναι ευθύνη των δημιουργών να θέσουν τον πήχη, και του κοινού τους να τους προκαλέσει, να τους αμφισβητήσει, και πάνω από όλα να τους υποστηρίξει. Εν μέσω οικονομικής κρίσης θεωρείτε ότι τώρα βγαίνουν προς τα έξω δουλειές, καλλιτεχνικές απόψεις έστω και με low badget παραγωγές; Μέσα στα δύσκολα η τέχνη δίνει το παρών “δείχνοντας” την δυναμική, το χαρακτήρα που εκ φύσεως διαθέτει; Δεν πιστεύω ότι τίθεται θέμα θεώρησης. Αρκεί λίγο σκάψιμο στο διαδίκτυο και άλλο τόσο στα

σοκάκια της πόλης, για να αντιληφθεί κανείς ότι η καλλιτεχνική κοινότητα κοχλάζει και παφλάζει. Παράλληλα έχει αρχίσει σα συνέπεια της συνολικής κρίσης που βιώνουμε, η οποία εξελίσσεται γοργά σε κρίση ταυτότητας - εθνικής, ηθικής και πολιτισμικής - να γίνεται μια πρώτη διαλογή. Οι “αεριτζήδες” σιγά-σιγά φεύγουν από το προσκήνιο, δίνοντας χώρο σε νέες, πιο ικανές και ουσιαστικές φωνές, χώρο να εκτεθούν και να δοκιμαστούν. Ανεκτίμητη ευκαιρία για πολλούς, που δε πρέπει να υποτιμήσουμε. Τα επόμενα σχέδια των Anu είναι… Πρόκειται για τη πρώτη και τελευταία δουλειά υπό αυτή την ονομασία, οπότε τα σχέδια αυτού του project ορίζονται και εξαντλούνται στη κυκλοφορία που συζητάμε. Παρ’όλα αυτά, αυτή τη στιγμή έχουμε δημιουργήσει ένα ensemble το οποίο θα παρουσιάσει καινούριο υλικό πριν από το καλοκαίρι ζωντανά. Η μέχρι τώρα ενορχήστρωση αν και δημιουργεί τεχνικές δυσκολίες, με τη τριβή έχει αρχίσει και δείχνει τα δόντια της. Είμαι πολύ τυχερός που την μουσική αυτή έχουν πλαισιώσει, ερμηνεύουν, και θέλουν να στηρίξουν άρτιοι και ολοκληρωμένοι μουσικοί, οι οποίοι όλα δείχνουν ότι θα τη πάρουν από το χαρτί και θα την πάνε πολύ πιο ψηλά από ότι ήλπιζα. Παράλληλα έχουμε στη σύνθεση και συνεργάτες οι οποίοι έχουν αναλάβει τον σχεδιασμό του ήχου επί και εκτός σκηνής, κάτι το οποίο είναι εξ’ίσου σημαντικό με το να συνεργάζεσαι με καλούς μουσικούς. Στο άμεσο μέλλον και ευκαιρίας δοθείσης θα έχω περισσότερα να σας πω. ΛΙΝΚ http://www.anukites.com http://soundcloud.com/anu-kites/sets/anu...

2013 11

135

Κείμενο: Η ομάδα του MEDASSET

«Με Έμπνευση

από το Θαλάσσιο Περιβάλλον» Οι 25 αφίσες που διακρίθηκαν στο διαγωνισμό του MEDASSET παρουσιάζονται στο Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών (14/1 - 30/4/2013) Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών και το ΜΕDASSET (Μεσογειακός Σύνδεσμος για τη Σωτηρία των Θαλάσσιων Χελωνών) καλωσορίζουν τους ταξιδιώτες και τους επισκέπτες του αεροδρομίου στην έκθεση «Με Έμπνευση από το Θαλάσσιο Περιβάλλον», με αφορμή τη συμπλήρωση 25 ετών δράσης και λειτουργίας της οργάνωσης. Η έκθεση -τρίτη παρουσία του MEDASSET στο αεροδρόμιο- προσφέρει μια αφυπνιστική περιήγηση στη θαλάσσια ζωή, μέσα από τα μάτια νέων ταλαντούχων σπουδαστών γραφιστικής της σχολής ΑΚΤΟ. Οι 25 αφίσες της έκθεσης είναι καρπός του διαγωνισμού που διοργάνωσε ειδικά για το αεροδρόμιο της Αθήνας το MEDASSET με τον ΑΚΤΟ κατά το διάστημα Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου 2012, με ευρύτερο θέμα την ανάγκη προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος στη Μεσόγειο και σκοπό την ευαισθητοποίηση του κοινού. Τα 48 έργα που υπέβαλαν σπουδαστές και απόφοιτοι της σχολής, αξιολογήθηκαν από κριτική επιτροπή ειδικών, η οποία ξεχώρισε 25 αφίσες, εκ των οποίων οι 3 καλύτερες θα βραβευθούν στις 25 Ιανουαρίου σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στο αεροδρόμιο. Στην έκθεση περιλαμβάνονται επίσης φωτο-

136

11 2013

γραφίες από το πολυετές έργο του MEDASSET σε όλη τη Μεσόγειο, καθώς και οπτικό υλικό με θέμα την προστασία της θαλάσσιας χελώνας. Η έκθεση«Με Έμπνευση από το Θαλάσσιο Περιβάλλον»,θα είναι ανοικτή από τις 14 Ιανουαρίου έως τις 30 Απριλίου 2013, προσβάσιμη καθόλη τη διάρκεια του 24ώρου στο χώρο «Περιβάλλον και Πολιτισμός» του αεροδρομίου, στο επίπεδο Αναχωρήσεων (Είσοδος 3). Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα: http://www.medasset.gr/cms/index.php?option=c om_content&view=article&id=133%3Acontest3 &Itemid=141&lang=el Τα βραβεία για τις 3 καλύτερες αφίσες είναι προσφορά των εταιριών ΙDEAL και Panorama Bikes (Μαρούσι), COCO-MAT και Σκιαδόπουλος photographic equipment. Γραφείο Τύπου Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών: τηλ.: 210 3537227, φαξ: 210 3537838, e-mail: press_info@aia.gr, ιστοσελίδα: www.aia.gr ΜEDASSET: Τηλ/φαξ: 210 3613572 e-mail: medasset@medasset.gr ιστοσελίδα: www.medasset.gr

1ο Βραβείο: Take it Slow, Θαλασσινός Αναστασίου

2ο Βραβείο: My shell was not designed for this, Κατερίνα Αλιβιζάτου

3ο Βραβείο: CARE, Ιωάννης Φετάνης