Echomovemag Artistic magazine 07 by Echo Move

artistic magazine Διμηνιαία Έκδοση Τεύχος: 7 2012 ΕΚΔΟΤΗΣ/ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αλέξανδρος Γερασίμου ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ: Κατερίνα Χατζή ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΞΙΑ: Γιάννης Βοζίκης ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ: Η ομάδα του καφέ σκύλου ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ/ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ: Αλέξανδρος Γερασίμου, Κατερίνα Κυρμιζή, Σπύρος Ανδρεόπουλος, Κωνσταντίνα Γεωργίου, Στέφανος Γούναρης, Γιάννης Βοζίκης, Λεωνίδας Δανέζος, Julie Loi, Κατερίνα Χατζή, Κωνσταντίνος Χιώτης, Η ομάδα του καφέ σκύλου, Μαρία Τριζέλλη, Ασπασία Μπακογιάννη, Νίκος Πάλλης, Αλεξάνδρα Κανάκη, Η ομάδα του Athens Video Art Festival, Νεφέλη Καριοφύλλη, Βαγγελιώ Χρηστίδου, Γιώργος Σταυρακέλλης, Παναγιώτης Βέτσικας, Μιχάλης Μειμάρογλου, Κατερίνα Γούναρη, Μανώλης Λαγουτάρης, Κική Μουρατίδου, Γιάννης Κόσυβας,Τάσος Βαμβακάς, Έφη Πολίτη, Τάκης Νικολόπουλος, Ζωή Μπαλίκου, Δημήτρης Καρβουντζής, Μάντη Λυκερίδου, Φιλιώ Λούβαρη, Στράτος Γιάνναρος, Δημήτρης Επικούρης, Μαρία Καστανή, Θεόφιλος Μπαγιάστας, Δροσιά Καραπιπέρη, Ανδρέας Βιολάρης, Άρτεμις Αντωνοπούλου, Η ομάδα του Medasset, Κατερίνα Σπύρου, Μυρτώ Φοίφα, Εύα Χιλαδάκη ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Αλέξανδρος Γερασίμου, Alcalica, Μανώλης Λαγουτάρης, Μαρία Τριζέλλη, Κική Μουρατίδου, Η ομάδα του καφέ σκύλου, Νίκος Πάλλης, Στέφανος Γούναρης, Η ομάδα του Athens Video Art Festival, Γιάννης Κόσυβας, Τάσος Βαμβακάς, Έφη Πολίτη, Τάκης Νικολόπουλος, Ζωή Μπαλίκου, Δημήτρης Καρβουντζής, Μάντη Λυκερίδου, Κατερίνα Γούναρη, Μυρτώ Φοίφα ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ/ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Ασπασία Μπακογιάννη (aspampako@yahoo.gr) ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Κική Μουρατίδου ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Serius Graphics ΦΛΑΣ ΜΠΑΚ: Εύα Χιλαδάκη ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ: Καφέ σκύλος productions (kafeskylosproductions@gmail.com) ΤΥΠΟΣ: Καφέ σκύλος productions ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ/ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΥΛΗΣ/ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Η ομάδα του καφέ σκύλου WEB: www.echomove.gr, www.facebook.com/pages/echomove-artisticmagazine, myspace.com/echomove, issuu.com/echomove ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: echomovemag@gmail.com, tel (+30) 6956610300 Το περιοδικό echomove κυκλοφορεί κάθε δίμηνο από τον αστικό μη κερδοσκοπικό σύλλογο Αστικές Δράσεις. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή μερική ή ολική του περιεχομένου του περιοδικού με οποιονδήποτε τρόπο μόνο με τη προηγούμενη έγκριση του εκδότη.

7 2012

Kείμενο: Αλέξανδρος Γερασίμου

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΚΑΝΕΙ ΒΟΛΤΕΣ ΣΤΗ ΛΙΑΚΑΔΑ… ίχα σκοπό να γράψω αυτή τη φορά για μόνο αισιόδοξα πράγματα και σημεία που σημειολογικά θα μας έκαναν να χαμογελάσουμε και πάλι έστω και για λίγο έστω σε μερικές λέξεις, σε κάποιες γραμμές κάποιου περιοδικού. Είχα βρει μάλιστα και το τραγούδι που θα άρχιζα να ψιθυρίζω στην αρχή και να σφυρίζω στη συνέχεια αλλά πολύ φοβάμαι πως θα αργήσει όχι ένα τεύχος αλλά πολύ περισσότερα για να πάρει μπρος αυτός ο σκοπός. Αλλωστε ο μόνος σκοπός που ακούστηκε τώρα –έτσι σε στυλ για να μην ξεχνιόμαστε- σαν χαλασμένη κονσέρβα είναι αυτός που θυμίζει το σοφό στίχο των Μουσικών Ταξιαρχιών «Εκλογές, κόμματα με φρου φρου και αρώματα…» Δεν ξέρω καν και ποια είναι τα ενθαρρυντικά μηνύματα που θα μπορούσα να λάβω ώστε να μπω σε μια τέτοια διαδικασία… Αλλωστε τα ερεθίσματα μοιάζουν σαν έναν τεράστιο κύκλο ή σαν μια μεγάλη αλυσίδα που δεν μας κρατάει σφιχτά αλλά μας ενώνει και μας ελευθερώνει για να πετάξουμε μακριά… Μόνο που δεν μιλάει να μας πει και εμάς τον τρόπο πώς να καθήσουμε σε

Editorial?

αυτή τη χώρα να παλέψουμε για καλύτερες μέρες…☺☺ Δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να απογοητευτώ για αυτή τη φτιαχτή κατάσταση στην οποία μας έχουν σύρει δεμένους από τα μαλλιά, την καρδιά και το μυαλό… μια κατάσταση που θα μπορούσαμε αν θέλαμε να την οδηγήσουμε από ένα κακό φτιαχτό πράγμα σε ένα άλλο διαφορετικό φιάσκο και στην ελευθερία που λέγαμε… Αλλά δεν θέλουμε. Απλά δεν θέλουμε. Ολοι μας. Αυτό είναι το πιο τραγικό. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κοιτάμε να τη σκαπουλάρουμε χωρίς καν να έχουμε παλέψει για τα δικά μας δίκια και δικαιώματα –αν εξαιρέσεις ίσως κάποια φωτεινά μυαλά που όμως μοιάζουν κουκίδα στο χάρτη μπροστά στους υπόλοιπους– για πράγματα που μας στερούν;… Εδώ θέλει ερωτηματικό ή πολλά ερωτηματικά αλλά και ερωτήματα που εγείρει μια απόφαση που παίρνουμε αναίτια για τον εαυτό μας: Αραγε μας τα στερούν, τα στερούμε από φόβο από το χαμένο μας υστέρημα, υστερούμε κάπου σαν λαός ή ύστερα μας πιάνει υστερία υστερώντας ξανά; Ο Εφιάλτης κάνει βόλτες στη λιακάδα από τη «Γραικυλία» των Ελελεύ (στίχοι-μουσική: Βαγγέλης Βέκιος, cd: Ελελευ, 2007, Hitch Hyke). Η παραπάνω φωτογραφία είναι καρέ της ταινίας "Le dernier vol" (2009) του Karim Dridi.

2012 7

Περιεχόμενα Παίρνοντας θέση Ομάδα χορού "Κι όμΩς κινείται" Hard Bop, Soul Jazz ΚΑΛΕΝΤΟΥΛΑ (Μέρος πρώτο) Spring KOSMOS 93,6 History Yoga TOTO LA MOMPOSINA Διασκευών το ανάγνωσμα (μέρος δεύτερο) ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ 3 Επαρχιακή φιλαρμονία: Ιστορική Αναδρομή ΑVAF Chapter #7 Σοβιετικός επαναστατικός κινηματογράφος (μέρος 4ο …)

7 2012

8 10 15 18 20 26 28 32 38 40 48 51 57

Ευγένιος Δερμιτάσογλου ΡΕΙΚΙ BARUTI Αθανασία Κανελλοπούλου ELENI TSAP PUTUMAJO WORLD CAFE Αγρόκτημα Φυσικής Καλλιέργειας Φοίφα ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ Το ακονίζειν εστί αδιαφορείν

64 69 72 82 86 92 94 100 104

Εκθεση κούκλας από τις κρατούμενες 106 των φυλακών Θήβας ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΟ ΚΑΙ ΜΠΛΟΥΖ Ένας μικρός Τιτανικός... ΠΑΡΕ ΜΕΡΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΙΣΕΣ

120 126 132

Κείμενο: Γιάννης Βοζίκης

Παίρνοντας θέση Κάθε μέρα που ξημερώνει είναι και πιο δύσκολη. Με αφορμή την οικονομική κρίση, με δικαιολογίες του στυλ «ανταγωνιστικότητα», με υποσχέσεις για «ανάκαμψη» και «ανάπτυξη», βιώνουμε σήμερα μια επίθεση σε κάθε δικαίωμα και κεκτημένο που κατακτήθηκε με αγώνες τα τελευταία τριάντα χρόνια. Περικοπές μισθών, ανεργία, κατάργηση κάθε έννοιας δωρεάν Υγείας και Παιδείας, και με τον φασιστικό λόγο να έχει μπει για τα καλά στην καθημερινότητα της κοινωνική ζωής, ο καιρός περνάει υποσχόμενος πιο δύσκολες μέρες. Ποιες θα ήταν λοιπόν καλύτερες συνθήκες για να βρουν πάτημα οι κάθε είδους καλοθελητές για να παραστήσουν τους σωτήρες του έθνους και του λαού; Προς μεγάλη ευχαρίστηση των κυβερνώντων - και μέχρι πρόσφατα- ακλόνητων αστικών κομμάτων και των αφεντικών τους βιομήχανων, εφοπλιστών και τραπεζιτών, ξεφύτρωσε αυτούς τους τελευταίους μήνες ένας σωρός «αντιμνημονιακών» λόγων, που βρήκε αμέσως την - έστω και χλιαρή- υποστήριξη ενός πλήθους κόσμου, βασιζόμενοι στην αγανάκτηση και την πικρία που αυτός βιώνει. «Να λοιπόν η ευκαιρία να διασώσουμε το σύστημα και τα κέρδη μας», σκέφτηκαν αμέσως, ξεφύσηξαν ανακουφισμένοι και στρώθηκαν ξανά στη δουλειά. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, είναι τρομακτική αυτή η ευελιξία του καπιταλισμού. Βγήκαν στην φόρα τόσες «αντιμνημονιακές» λογικές που είναι αρκετές για κάθε γούστο και κάθε διαστροφή, γεμίζοντας σχεδόν όλο το πολιτικό φάσμα, από την «αριστερούτσικη» φλυαρία μέχρι το ακροδεξιό ξυλοκόπημα, όλες εντέχνως φτιαγμένες για να χάνουν τον στόχο και να διασφαλίζουν την εξουσία όπως την ξέρουμε. Κι όπως ήταν φυσικό βγήκαν και οι καλλιτέχνες ( ευτυχώς όχι όλοι), και σαν πολιτι-

7 2012

στικοί μπροστάρηδες του έθνους, πήραν κι αυτοί θέση στα γεγονότα, μην τυχόν και μείνουν απ’ έξω και κατηγορηθούν αργότερα πως σκέφτονται μόνο τον εαυτούλη τους, την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι καταστρέφονταν. Απ’ αυτούς λίγοι ήταν εκείνοι που είχαν το θάρρος να πάρουν μια ξεκάθαρη θέση, να ταχθούν με έναν απ’ αυτούς τους αντιμνημονιακούς λόγους, ο οποίος να «στεγάζεται» σε κάποιο από τα προσφάτως ιδρυθέντα κόμματα. Οι περισσότεροι τάχθηκαν με ηθικολογικές απόψεις που συνοψίζονται σε προτάσεις του στυλ «η οικονομική κρίση μας αποκάλυψε μια γενικότερη κρίση του ήθους της ελληνικής κοινωνίας, της συμπεριφοράς μας, της κρίσης του πολιτισμού», και σε άλλα τέτοια εύπεπτα συμπεράσματα, κατά βάση απολίτικα, που αφήνουν στο απυρόβλητο κάθε υπεύθυνο της σημερινής κατάστασης και δεν είναι μακριά από το «μαζί τα φάγαμε». Δηλαδή ή με τις δικλείδες ασφαλείας και τα αναχώματα του συστήματος ή εντελώς έξω από την πραγματικότητα και μέσα σε μια ηθικολογική ρητορεία. Πόσο τραγικό και πόσο απελπιστικό να το ακούς αυτό για ανθρώπους που τους βάζεις καθημερινά στο σπίτι σου, με τη φωνή απ’ τα τραγούδια τους, τα μάτια απ’ τις εικόνες και τις ταινίες τους και τα λόγια από τα κείμενα τους. Ευτυχώς όμως, υπάρχουν κι εξαιρέσεις, άνθρωποι που δεν φοβούνται να πάρουν ξεκάθαρη θέση στο πλάι του λαού κι απέναντι στην εξουσία, που δεν προδίδουν την τέχνη τους, την επαφή που δημιούργησαν όλα αυτά τα χρόνια με τον κόσμο και την έμπνευση ή την ψυχαγωγία που του προσέφεραν. Βέβαια αυτοί δεν ακούγονται/ προβάλλονται πουθενά. Ας ψάξουμε λοιπόν να τους βρούμε.

Κείμενο: Σπύρος Ανδρεόπουλος

ΟΜΑΔΑ ΧΟΡΟΥ «Κι όμΩς κινείται» αφορμή το χώρο La Nada, η στήλη συνάντησε τον Camilo Bentancor από την ομάδα “Κι όμΩς κινείται”. Μιλήσαμε μεταξύ άλλων για τη φιλοσοφία του La Nada, το Medet (η τελευταία δημιουργία της ομάδας) και τη Μέρα Δρόμου.

- La Νada La Nada είναι να ξεκινάς από το μηδέν. Και εγώ περιμένω να δω ποιό θα είναι το έργο που θα αναζητήσει το La Nada, πέρα από το τι έχω εγώ στο κεφάλι μου. Μπορείς να ξεκινήσεις πραγματικά από το μηδέν; Όπως έλεγε κι ένας ζωγράφος, έχεις ένα χώρο, έναν καμβά, βάζεις μία οριζόντια γραμμή κι έχεις ένα επίπεδο, μία κάθετη κι έχεις μία παρουσία, μία διαγώνιο και έχεις μία σχέση. Μπορείς να ξεκινήσεις έτσι; Από το τίποτα; Πέρα από το τι κουβαλάς. Γιατί, τώρα είναι δεδομένα πια τα πράγματα, εγώ θα κάνω τον ακροβάτη, εσύ θα κάνεις ξυλοπόδαρα, ο άλλος είναι χορευτής και έρχεται τότε ο σκηνοθέτης και λέει ωραία ο καθένας θα κάνει αυτό που είναι. Σαν να έχεις ήδη γεμίσει τα κουτάκια από την αρχή, οπότε τι μένει να κάνεις; Κι αυτό το λέω σε σχέση με την προσωπική εμπειρία που βιώνεις δουλεύοντας για κάτι, όχι σε σχέση με το τι θα καταλάβει ο θεατής. Για να δημιουργήσεις ένα έργο ξεκινάς με μία ανάγκη. Λέμε πολλές φορές πως είναι ανάγκη για έκφραση. Όχι, για μένα είναι η ανάγκη του να συναντήσεις τον άλλο. Γιατί υπάρχει κάτι που δεν αλλάζει με τίποτα. Υπάρχει πομπός, δέκτης και μήνυμα. Από που ξεκινάει η διαδικασία; Από το μήνυμα, από τον πομπό, από το δέκτη; Το σίγουρο είναι πως χωρίς τα δύο άκρα δεν μπορεί να υπάρξει η επι-

7 2012

κοινωνία. Το βασικό σημείο εκκίνησης είναι η συνάντηση δύο άκρων. Αυτά είναι τα δύο πρώτα όρια που πρέπει να βάλεις, το ένα απέναντι στο άλλο. Όπως λέει κι ο Πήτερ Μπρουκ, όταν φτιάξεις έναν χώρο και κάποιος κοιτάει προς τα εκεί αυτό δημιουργεί μια ένταση. Η ένταση δημιουργεί προσοχή, η προσοχή κάνει κάθε λεπτομέρεια να μεγαλώνει, να γίνεται ένα μήνυμα. Η διαδικασία λειτουργεί σαν μεγεθυντικός φακός. Αν το σκέφτεσαι έτσι, τότε ξεκινάς με την ιδέα πως θα βάλεις κάτι κάτω από αυτό το φακό, ουσιαστικά τον εαυτό σου, τη συνάντησή σου με κάποιον άλλο.

Medet Το Medet είναι ανατολίτικη έκφραση που τη συναντάς στους αμανέδες. Είναι σαν να απευθύνεται στο θεό και θα μπορούσε να αποδοθεί ως ‘βοήθησε την κατάσταση και συ λιγάκι’, που λέμε… Από κει ξεκινήσαμε, από τη σκέψη του τι σημαίνει βοήθεια, πως μπορείς να βοηθήσεις. Βασιστήκαμε και σε άλλα κείμενα φιλοσοφικά. Η βασική ιδέα λέει πως η επανάσταση έχει γίνει, απλά δεν έγινε όπως τη θέλαμε. Όλα έχουν γίνει, μα δεν είναι αυτό που περιμέναμε. Δεν μπορεί να μην καταλαβαίνουμε πια τι γίνεται, απλά δε μας αρέσει. Και αυτό προέκυψε και μέσα από τη διαδικασία, τη συλλογική δουλειά. Πως μέσα σε μία δική μου ιδέα μπορείς να έρθεις κι εσύ και να συνδιαμορφώσουμε κάτι νέο. Αγγίζει τη θρησκεία, την πολιτική. Αξίζει να είσαι μόνος σου και να μας δείχνεις τις ικανότητές σου ή μήπως αξίζει να συνυπάρξουμε και να δημιουργήσουμε. Και μέσα από τον καθένα, βγήκε και το έργο, από ένα σόλο σε κάτι ομαδικό, μετά πάλι

ένα σόλο και πάλι στο ομαδικό, ποιός είναι ο καθένας και πως συνυπάρχουμε. Μεγάλο πάλι σε μέγεθος έργο, άλλα αυτό έβγαλε η συνάντηση. Και η διαδικασία της συνάντησης φαίνεται στην παράσταση. Δε λέω πως κάποιος θα δει την πρόβα, αλλά θα καταλάβει πως έχουν φτάσει μέχρι εκεί αυτοί οι άνθρωποι. Από εκεί και πέρα οι λεπτομέρειες της παράστασης μιλάνε από μόνες τους. Αν ήταν να τα αναλύσουμε όλα θα γράφαμε καλύτερα ένα βιβλίο. Σαν ομάδα έχουμε ασχοληθεί και με συγκεκριμένα έργα και με δικές μας συνθέσεις βάσει μίας ιδέας πιο ανοιχτής. Κάποιες φορές επιλέγω να δουλέψω με κάτι πιο χειροπιαστό αντί να χάνομαι μέσα στο σύμπαν. Γιατί η αλήθεια είναι πως δεν πιστεύω πως έχω κάτι να πω. Είναι πολύ μικρή η ύπαρξή μου για να πιστεύω κάτι τέτοιο. Και δεν πιστεύω καν πως υπάρχει κάτι που θα πω πως το κάνω πολύ καλά. Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να κάνει κάτι πολύ καλά, μετά αρχίζει και προσπαθεί να αναδείξει την ικανότητά του αυτή καθ’ αυτή. Σαν τους ακροβάτες που ισορροπούν ο ένας στα χέρια του άλλου. Πόσο θα μου το δείξεις αυτό; Για δέκα λεπτά; Ωραία, τι έχεις να πεις; Το μόνο που έχεις να πεις είναι το πόσες ώρες έχεις κουραστεί για να το πετύχεις. Αν παρακολουθήσει κάτι ο θεατής και τον αγγίξει θα καταλάβει πως η ύπαρξή μου από μόνη της μιλάει, όπως και η δική του. Δεν είμαι καλύτερος εγώ επειδή αποφάσισα να βρίσκομαι στη σκηνή. Αλλά είναι κι αυτό σημάδι των ημερών. Στα μάτια του κόσμου ο καλλιτέχνης εκφράζει την ανθρώπινη ουτοπία. Οι βασιλιάδες του σήμερα είναι οι σταρ, που φαίνονται πάντα καλοντυμένοι με ανθρώπους γύρω τους να τους θαυμάζουν ως άλλη αυλή. Γι’ αυτό λέω, ξαναγυρνώντας στη φιλοσοφία του La Nada, μπορείς να ξεκινήσεις από το μηδέν, από το τίποτα. Και αυτό το λέω εγώ, που έχω ανάγκη να κάνω

ακροβατικά, να κρεμιέμαι κ.τ.λ. Μπορείς να φτάσεις στα ίδια πράγματα από άλλη αφετηρία. Ξαναλέω πως δεν έχω ανάγκη να εκφραστώ, έχω ανάγκη να συναντάω πράγματα, να ανακαλύψω ποιός είναι ο Ομάρ Καγιάν, ποιός είναι ο Δάντης, το έργο είναι μια αφορμή για να ανακαλύπτω και συναντάω και άλλους. Όλα ξεκινάνε από μία συνάντηση, λέμε ‘να κάνουμε κάτι;’. Πότε και που; Και συναντιόμαστε. Και το έργο μεγαλώνει μέχρι τη στιγμή που εμείς είμαστε έτοιμοι να συναντήσουμε κι εσάς. Αλλά δε φτάνεις σ’αυτή τη στιγμή αν δεν έχει γίνει κάτι στην πρώτη συνάντηση. Για να γίνει η συνάντηση με τον κόσμο πρέπει να δοκιμάσεις. Στο δρόμο αν πεις πως κάνεις μία παράσταση και φτιάχνεις εσύ από πριν τον κύκλο είναι σαν να με κοροιδεύεις. Ο κύκλος φτιάχνεται από μόνος του. Σαν τα κουνούπια γύρω από το φως μαζευόμαστε για να δουλέψουμε. Κάτι μας τραβάει κι αυτό θα τραβήξει και το θεατή. Αυτό που είναι ωραίο με το “Κι όμΩς κινείται” είναι πως έχουμε φτιάξει το κοινό μας. Ο κόσμος ξέρει τι κάνουμε και πως το κάνουμε. Ίσως αυτοί που μας ξέρουν μπορει να μην έρχονται πια σε κάθε δουλειά, αλλά ξέρουν πως υπάρχει. Μου έκαναν ένα ωραίο κομπλιμέντο στο Medet. Μου είπε κάποιος “είχα ξεχάσει πόσο μου άρεσες…”. Είναι από τα πιο ωραία πράγματα που έχω ακούσει, γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν ανακάλυψε κάτι καινούριο, αλλά θυμήθηκε κάτι που του άρεσε και το είχε ξεχάσει.

- Μέρα Δρόμου Για τη Μέρα Δρόμου, επιμένω στην ίδια πάντα θέση. Μπορούμε να κοιτάξουμε λίγο και την ιστορία αυτού του είδους στην Ελλάδα. Γιατί εισαγωγή από τη Γαλλία, εντάξει το καταλαβαίνω, όμως εδώ τι γίνεται, ποιοί είμαστε, τι ιστορία έχουμε; Γιατί κοιτάτε πάντα προς τα έξω, το μπουλούκι γιατί δεν το συζητάμε, υπάρχει κι εδώ

2012 7

μια ιστορία; Αν θες να κάνεις κάτι με ευρωπαϊκά πρότυπα τελικά κάνεις πάλι ένα φεστιβάλ σαν αυτό του Ν. Χατζηπαπά. Γιατί ποιά είναι η διαφορά όταν και η Μέρα Δρόμου τα ορίζει όλα; Και πάλι χτυπάω το ίδιο κουδούνι, νομίζεις πως έχεις κάτι να πείς, την πάτησες. Τον εγωισμό σου προσπαθείς να ικανοποιήσεις. Κι εγώ θα μπορούσα να είμαι αυτός που ήρθε απ‘ έξω κι έφερε τα ακροβατικά. Και το θέλετε να με βάλετε σ’αυτη τη θέση. Αλλά με ενδιαφέρουν πιο βασικά πράγματα. Θα μου ήταν εύκολο επειδή είμαι ξένος, να δουλεύω μόνο με ξένους. Αλλά θα ήμουν γκέτο. Προτιμώ να ‘χάνω χρόνο’. Περνάνε τα χρόνια, που λέμε, και δεν γίνεται τίποτα… Ε, το τίποτα είναι, γιατί να γίνεται κάτι; Γιατί να προσπαθώ να πείσω κάποιον να κάνει, για παράδειγμα, προβολή σ’εναν ωραίο τοίχο, ή να κρεμιέται από τον τοίχο. Τέλεια ιδέα, την έχεις δει και στη Γαλλία, μα εδώ ποιός έχει ουσιαστική ανάγκη να κρεμιέται από έναν τοίχο. Ούτε έχετε την ανάγκη να είσαστε μαζί, είναι ψέματα. Αγαπώ κάθε έναν ξεχωριστά και μπορώ να βρίσκομαι με όλους, μα δεν υπάρχει αληθινή ανάγκη για συλλογική συνεύρεση. Η Μέρα Δρόμου μοιάζει με τη σχολική γιορτή για κάποια επέτειο, τη θυμούνται μία μέρα πριν και μία μέρα μετά την έχουν ξεχάσει. Και τι σημαίνει παγκόσμια Μέρα Δρόμου, είναι σαν το Διεθνές Φεστιβάλ Δρόμου. Εδώ δεν έχεις τοπικό φεστιβάλ και κάνεις διεθνές; Ποιά είναι η Μέρα Δρόμου εδώ, γιατί οι Γάλλοι για κάποιο λόγο την κάνουν τότε που την κάνουν, εμείς γιατί πρέπει να την κάνουμε τον Οκτώβρη; Γιατί για να γίνει κάτι συλλογικά πρέπει να υπάρχει ήδη η ανάγκη, δεν μπορείς να την δημιουργήσεις εσύ στον άλλο. Και δεν υπάρχει καν η ανάγκη να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο, είτε λέγεται ανεξάρτητο θέατρο ή θέατρο δρόμου.

υπάρχει κοινή ανάγκη συμβαίνει ότι συνέβει και με τους Αγανακτισμένους. Αντιδρούμε σε ένα ερέθισμα, αν αυτό δεν υπάρχει τότε κάνει ο καθένας τα δικά του. Όπως όταν μου λένε ‘θες καμιά βοήθεια;’, λέω ‘όχι, συντροφικότητα θέλω...’. Την βοήθεια ξέρω πως θα την χρωστάω. Εγώ στα δικά μου, δε θα έρθω να σου πω ‘έλα να με βοηθήσεις’ αλλά ‘έλα να κάνουμε κάτι μαζί’. Δε χρειάζομαι τέτοια βοήθεια. Για αυτό Medet. Λέγαμε στην παράσταση πως μία ουτοπία γεννιέται από τη στιγμή που την πιστεύουν πάνω από δύο. Έτσι δημιουργήθηκε η θρησκεία, το κράτος, οτιδήποτε συλλογικό. Πιστεύουν, υπάρχει Θεός. Δεν πιστεύουν, δεν υπάρχει. Μόνο με πίστη γίνεται μία ιδέα δυνατή. Και καταλαβαίνω γιατί δεν πιστεύουν. Όλοι έχουν και κάπου αλλού να είναι. Πως να μείνουν σε ένα σημείο και να επιμείνουν, σε έναν κοινό χώρο. Μας νικήσανε. Χωρίζουν για να κυβερνάνε. Κι αυτό βέβαια σώζεται, όταν δε θα υπάρχουν πια βολεμένοι άνθρωποι. Και μιλάω τώρα για μένα που δεν είμαι από εδώ, από κει που ήρθα έχουν γίνει όλα αυτά που συζητάμε. Κι εκεί είμαι πια κι από τους ‘παλιούς’. Δεν μπορώ να κάνω όμως τώρα, τίποτα άλλο απ’ το να συνεχίζω το “Κι όμΩς κινείται”. Είναι μια βάση, έχει χρόνια δουλειάς πίσω, καλό κακό υπάρχει. Θα μπορούσες καλύτερα; Ναι, αλλά τώρα αυτό είναι και υπάρχει. Και η Μέρα Δρόμου, σωστά στραβά, γίνεται κάθε χρόνο; Ας γίνεται. Αν είσαι εκεί κι επιμένεις κάτι θα γίνει. Κι όποιος είναι να μείνει θα μείνει, όποιος είναι να φύγει θα φύγει. Και θα ‘ρθει πάλι η άνοιξη με τα καινούρια λουλούδια του δέντρου… και θα δείξει…

Μία συσπείρωση υπήρξε όταν έγινε η επιστολή στο Φεστιβάλ Δρόμου και πάλι ήταν λάθος. Αν δεν

Πληροφορίες για την ομάδα: www.kiomoskineitai.gr

La Nada - Open space for art and social interaction Πιερίας 9, Ακ. Πλάτωνος, 10441 - Αθήνα

2012 7

Κείμενο: Παναγιώτης Βέτσικας

Hard Bop – Η «σκληρή» πλευρά του bop Soul jazz – H «ψυχή» της jazz

ην εποχή που η cool jazz κυριαρχούσε στη δυτική Ακτή, οι μουσικοί της jazz από το Ντητρόιτ, τη Φιλαδέλφεια και τη Νέα Υόρκη, άρχισαν να αγκαλιάζουν μια πιό

“σκληρή” μορφή της bebop που ονομάστηκε Hard Bop. Aν και ήταν στενά συνδεδεμένη με το παραδοσιακό bebop, στην ενέργεια και τις τεχνικές απαιτήσεις, η hard bop της δεκαετίας του

2012 7

‘50 και του ‘60 στηριζόταν λιγότερο σε καθιερωμένες φόρμες τραγουδιών και εστίαζε περισσότερο σε στοιχεία των blues και στο ρυθμό του κάθε τραγουδιού. Τα σόλο και οι αυτοσχεδιασμοί, μαζί με μια ισχυρή δόση αρμονίας, παρέμειναν τα κύρια στοιχεία για τους πνευστούς ενώ στο ρυθμικό τμήμα, τα ντραμς βγήκαν στο προσκήνιο και το πιάνο και το μπάσο πήραν μια πιό “ελεύθερη” μορφή. Το 1955 ο ντράμερ Art Blakey και ο πιανίστας Horace Silver σχημάτισαν τους Jazz Messengers, το πιό αντιπροσωπευτικό συγκρότημα του hard bop. Ένα επταμελές συνήθως σχήμα που κράτησε μέχρι τη δεκαετία του ‘80, με πολλές βέβαια αλλαγές στις γραμμές του. Από τους Jazz Messengers παρέλασαν πολλοί από τους κορυφαίους μουσικούς του hard bop, όπως οι σαξοφωνίστες Hank Mobley, Wayne Shorter, Johnny Griffin και Branford Marsalis και οι τρομπετίστες Donald Byrd, Woody Shaw, Wynton Marsalis και Lee Morgan. To “Sidewinder” του Lee Morgan, που ηχογραφήθηκε το 1963, θεωρείται από τα πιό αντιπροσωπευτικά δείγματα τoυ hard bop. Στενός συγγενής της hard bop, η Soul Jazz, ένας όρος που περιγράφει τα μικρά σχήματα με πυρήνα το αρμόνιο, που δημιουργήθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του ‘50. Με ρίζες στα blues και τη gospel, η μουσική αναδείκνυε μια ΑφροΑμερικάνικη πνευματικότητα. Oι περισσότεροι μεγάλοι οργανίστες της jazz αγκάλιασαν τη Soul Jazz, όπως οι Jimmy McGriff, Charles Earland, Les McCann, Jack McDuff και Johnny Hammond Smith. Όλοι τους είχαν δικά τους σχήματα (συνήθως τριο)

στη δεκαετία του ‘60. Η παρουσία του τενόρου σαξόφωνου πολλές φορές ήταν σε εξέχουσα θέση, προσθέτοντας μια χροιά gospel στο όλο σχήμα. Σημαντικότεροι σαξοφωνίστες αυτής της σχολής, ηταν οι : Gene Ammons, Eddie Harris, Stanley Turrentine, Eddie “Lockjaw“ Davis και Houston Person. Επίσης ο Hank Crawford και ο David “Fathead“ Newman (σαξοφωνίστες και οι δύο του Ray Charles), θεωρείται ότι ανήκουν στη σχολή αυτή, πολλοί δε συγκαταλέγουν και ορισμένες συνθέσεις του Charles Mingus στη soul jazz. Όπως και το hard bop, η soul jazz βρισκόταν στην αντίθετη όχθη από τη cool jazz. Από τη μια μουσική που δημιουργούσε ένταση και μια ισχυρή αίσθηση επικοινωνίας και από την άλλη η αποστασιοποίηση και η συναισθηματική ‘ψυχρότητα” της cool jazz. Oι απλές μελωδίες της soul jazz, μαζί με τα επαναλαμβανόμενα ρυθμικά μοτίβα και η προβολή του μπάσου στη πρώτη γραμμή, έκαναν τη μουσική προσιτή σε πολλούς ακροατές. Κυριότερες επιτυχίες της σχολής αυτή το “In The Crowd” του πιανίστα Ramsey Lewis (1965) και το “Compared To What” του Les McCann (1969). Bέβαια, δεν πρέπει να συνχέεται η soul jazz με αυτό που έγινε γνωστό ως “soul music“. Αν και οι δύο μορφές έχουν έντονα επηρεαστεί από τη gospel μουσική, η soul jazz ξεκίνησε από το bebop, ενώ η μουσική soul από το rhythm & blues. “H μουσική ξεπλένει τη σκόνη της καθημερινότητας” Αrt Blakey

Κείμενo, Φωτογραφία: Κατερίνα Γούναρη

Καλέντουλα (Μέρος πρώτο) alendula Officinalis, Καλέντουλα η φαρμακευτική, αποτελεί το πιο διαδεδομένο είδος της ανήκει στην οικογένεια των σύνθετων (Compositae) είναι απ’ τα κοινότερα ζιζάνια των αγρών και χαρακτηρίζεται φυτό της νότιας Ευρώπης .

Πρόκειται για φυτό ετήσιο, χαμηλό (η καλέντουλα των αργών φτάνει τα 0.30μ) με χνουδωτά κλάδια και φύλλα ακέραια, λογχοειδή. Οι διακλαδώσεις των μίσχων του καλύπτονται με απλά, εναλλασσόμενα φύλλα και το καλοκαίρι παράγουν μεγάλα λουλούδια σε διάφορες αποχρώσεις του κίτρινου και του πορτοκαλί. Τα φυτά της καλέντουλας αναπτύσσονται πολύ εύκολα. Το κύριο είδος της, η Calendula officinalis, έχει φύλλα με ανοιχτό πράσινο χρώμα και κοντούς μίσχους, όπου αναπτύσσονται μονά ή διπλά άνθη με χρώμα πορτοκαλί, κίτρινο και διάμετρο 5 με 7 εκατοστά. Μεταξύ άλλων περιέχει συστατικά όπως σαπωνίνες, καροτενοειδή, στερόλες, φλαβονοειδή και αιθέριο έλαιο. Καλλιεργείται σε όλα τα κλίματα, ως ετήσιο φυτό, κατά τη διάρκεια της θερμής περιόδου κάθε περιοχής. Ευδοκιμεί και αναπτύσσεται άριστα σε θερμοκρασίες πάνω από 18ο C, αλλά αντέχει και στις υψηλές θερμοκρασίες καύσωνος του καλοκαιριού, όταν το έδαφος έχει επαρκή υγρασία. Αποδίδει καλύτερα σε πλήρη ηλιοφάνεια. Άριστο pH εδάφους είναι οι τιμές 6,0-7,0. Προτιμά αμμοπηλώδη εδάφη, καλά στραγγιζόμενα. Η καλέντουλα πολλαπλασιάζεται με σπόρο, που είναι αρκετά μεγά18

7 2012

λος, περίπου 50-60 σπόροι ανα gr. Η καλέντουλα έχει καλλιεργηθεί και σαν φυτό κήπου για πολλά χρόνια σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Η εποχή της άνθησης και της συλλογής είναι Μάιος - Οκτώβριος και χρησιμοποιούμενα μέρη τα άνθη του φυτού (Flores Caledulae), που όταν ξεραθούν γίνονται ελαφρά, εύθραυστα, χωρίς μυρωδιά και με γεύση ελαφρά πικρή.Τα άνθη τα οποία οι Ευρωπαίοι βοτανοπωλητές τα νοθεύουν με άνθη του κρόκου, είναι καλύτερο να χρησιμοποιούνται φρέσκα, γιατί αλλιώς χάνουν μεγάλο μέρος των θεραπευτικών ιδιοτήτων τους. Το όνομα αυτού του φυτού προέρχεται από τους αρχαίους Ρωμαίους, που πρόσεξαν ότι τα λουλούδια του φυτού ήταν ανθισμένα την πρώτη μέρα στις καλένδες (ή calends) κάθε μήνα και έτσι το θεώρησαν ένα χρήσιμο ίαμα για τις ανωμαλίες της εμμηνόρροιας. Η καλέντουλα θεωρήθηκε φυτό με μαγικές δυνάμεις, που επιτρέπει στους ανθρώπους να δουν τις νεράιδες και στις γυναίκες να επιλέξουν τον κατάλληλο σύντροφο. Οι πρώτοι Χριστιανοί αποκαλούσαν την καλέντουλα «χρυσάφι της Μαρίας» τοποθετώντας την δίπλα στα αγάλματα της Παρθένου Μαρίας. Αποτέλεσε επίσης ένα από τα πιο ιερά λουλούδια της αρχαίας Ινδίας. Σχημάτιζαν γιρλάντες δένοντας με σπάγγο μίσχους καλέντουλας και κεφάλια λουλουδιών και τα τοποθετούσαν γύρω από το λαιμό των ιερών αγαλμάτων. Το λουλούδι της καλέντουλας

στρέφει το κεφάλι προς τον ήλιο ακολουθώντας την πορεία του, γι' αυτό μερικές φορές αποκαλείται "νύφη του καλοκαιριού". Στη γλώσσα των λουλουδιών, το λουλούδι της καλέντουλας συμβολίζει τη λαμπρότητα της νίκης. Στην αρχαιότητα έφτιαχναν ένα ποτό, αναμειγνύοντας άνθη καλέντουλας μέσα σε κρασί, που το χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία της δυσπεψίας. Τα πέταλα της καλέντουλας χρησιμοποιήθηκαν συχνά για την παρασκευή αλοιφών που θεράπευαν ερεθισμούς του δέρ-

ματος, ίκτερο, πόνους στα μάτια και πονόδοντους. Έχει χρησιμοποιηθεί επίσης για να θεραπεύσει κράμπες, βήχα και δαγκώματα από φίδια. Εφαρμογές της καλέντουλας συναντάμε και στη μαγειρική. Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν μείγμα καλέντουλας με ξίδι για να καρυκέψουν κρεατικά και σαλάτες. Τα πέταλα με την ελαφριά αρωματική και κάπως πικρή γεύση τους, νοστιμίζουν σούπες ψαριών και κρεατικών, πιάτα με ρύζι, σαλάτες και δίνουν κίτρινο χρώμα σε τυριά και βούτυρα. Ολόκληρο το λουλούδι χρησιμοποιήθηκε σαν γαρνιτούρα σε πιάτα της μεσαιωνικής εποχής.

2012 7

Φωτογραφία: Alcalica

Spring

7 2012

2012 7

7 2012

2012 7

7 2012

Επιμέλεια: Η ομάδα του καφέ σκύλου

KOSMOS 93,6…

α χρώματα της μουσικής ή αλλιώς οι μουσικές του κόσμου –πραγματικά- πως βλέπεις να περνάνε μέσα από τα μάτια σου ή για να ακριβολογούμε μέσααπό τα αφτιά σου σε μια συχνότητα…Σαν ένα μεγάλο τρένο που επιβιβάζει κάθε μουσικό που νιώθει πολίτης αυτού του κόσμου ή κάθε πολίτη που ίσως και να νιώθει μουσικός αυτού του κόσμου… Βέβαια για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους στην χώρα μας ίσως και να μοιάζει κάπως περίεργο το να υπάρχει ένας σταθμός που να υποστηρίζει τις μουσικές που βγαίνουν από κάθε γωνιά της γης από κάθε μεγάλο ή μικρό κέντρο όπου υπάρχουν δημιουργοί έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν τα όργανα της χώρας τους και να δημιουργήσουν μοναδικά και ιδιαίτερα ηχοχρώματα…Μοιάζει περίεργο όχι γιατί δεν υπάρχουν ακροατές που να υποστηρίζουν και να αντιλαμβάνονται τέτοια εγχειρήματα αλλά γιατί με τις βλακείες που βομβαρδίζουν καθημερινά το κεφάλι μας μέσα από λάιφστάιλ περιοδικά αλλά και εκπομπές ανάλογους ύφους τέτοιες πρωτοβουλίες μοιάζουν κυριολεκτικά όαση στην έρημο…Πόσο μάλλον όταν στα ερτζιανά οι καλές εκπομπές λόγου και μουσικής γίνονται ολοένα και πιο λίγες ελλείψει γνώσεων, προγράμματος και κυρίως ειδικά το τελευταίο διάστημα -και- ελλείψει χρημάτων. Το τελευταίο μοιάζει και το πιο καθοριστικό στην πραγματικότητα όμως αυτό φαντάζει περισσότερο σαν πρόσχημα μιας και ο πιο σοβαρός λόγος είναι ότι τα καλά ραδιόφωνα στην Ελλάδα αποτελούσαν πάντα την εξαίρεση που επιβεβαίωνε τον κανόνα.Απλώς το –σταθερό- κοινό που άκουγε πάντα καλές και προσεγμένες μουσικές, διάβαζε καλές εκδόσεις ή παρακολουθούσε σοβαρές θεατρικές και

7 2012

κινηματογραφικές παραγωγές έπαιξε και παίζει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση των αντανακλαστικών των εκπομπών που σχετιζόταν με τις παραπάνω θεματολογίες όπως βεβαίως σημαντικότατο ρόλο έπαιξαν και οι παραγωγοί.Σε αυτό το τελευταίο κομμάτι –των παραγωγών- ο KOSMOS 93,6 έχει κατοχυρώσει την αξιοπιστία του και το λόγο ύπαρξης του μιας και χωρίς παραγωγούς ένα ραδιόφωνο ακυρώνει την ίδια του την έννοια, την ίδια του την υπόσταση.Αντι για ...κονσερβόφωνο λοιπόν πράγματι στους 93,6 των Αθηναικών μεγακυκλων έχουμε ραδιόφωνο που παρόλο τον κρατικό του χαρακτήρα που "επικαλέστηκαν" και χρησιμοποίησαν αναίτια με θράσος αλλά κυρίως με άγνοια οι κάθε λογής εντολοδόχοι των κυβερνήσεων για πολιτικά παιχνίδια και σκοπιμότητες κράτησε όρθιο το καράβι παρόλο που το ύφος του σταθμού βολόδερνε ανάλογα με τις ...ορέξεις των προαναφερθέντων.Δεν είναι τυχαίο πως τόσο οι προτάσεις του σταθμού γύρω από το βιβλίο, τα cd, το σινεμά κ.α όσο και οι δικές του εκδόσεις (με πιο σημαντική τη διπλή συλλογή "τα χρώματα της μουσικής",χρώματα που μύριζαν μουσικές από όλες τις ηπείρους) ήταν το λιγότερο ενδιαφέρουσες. Ετσι λοιπόν υπάρχουν πολλοί παραγωγοί που τα τελευταία δέκα χρόνια μπαινοβγαίνουν στο στούντιο του σταθμού ακόμα και τα σαββατοκύριακα προσφέροντας εκλεκτές μουσικές φρέσκιες και σύγχρονες παραγωγές, μουσικές παλιές χαμένες στη λήθη του χρόνου, μουσικές που βγαίνουν από το Πράσινο Ακρωτήρι, το Νεπάλ, την Αυστραλία, από τα δάση του Περού, τη Βραζιλία, τη Μοζαμβίκη, τη Μεσόγειο αλλά και εγχώριες προτάσεις ικανές να αποτυπώσουν συναισθήματα καρδιάς και ψυχής και να κάνουν το γύρο του κόσμου μέσα από ένα μικρόφωνο...

Κείμενο: Αλεξάνδρα Κανάκη

History Yoga Χριστός Ανέστη – Αληθώς Ανέστη! Μακάρι η Ανάσταση να εκδηλωθεί, για όλους μας, σαν μια εσωτερική βαθύτερη ανάταση ψυχής, σαν μια αφύπνιση της συνείδησης που μας αποκαλύπτει την αιώνια Ύπαρξη μέσα μας. Σε αυτό το τεύχος ας ρίξουμε μια ματιά στο υπόβαθρο της γιόγκα, την ιστορία της και τη φιλοσοφία της. Οι ρίζες της γιόγκα χάνονται στα βάθη του χρόνου, μπορεί και πεντέμισι χιλιάδες χρόνια πριν. Η πιο παλιά αρχαιολογική μαρτυρία της ύπαρξής της είναι κάποιες πέτρινες σφραγίδες με γιόγκικες στάσεις το 3000π.Χ. Η πρώτη γραπτή αναφορά στη γιόγκα γίνεται στις βεδικές γραφές (Vedas). Βέδας είναι τα αρχαιότερα, και τα ιερότερα, κείμενα της Ινδίας που γράφτηκαν από το 2500π.Χ. μέχρι το 700π.Χ. Το περιεχόμενό τους θεωρείται πως περιέχει την εξ αποκαλύψεως Αλή-

7 2012

θεια. Το θεμέλιο της γιόγκικης διδασκαλίας τίθεται στις Ουπανισάδες (Upanisads, μεταγενέστερο τμήμα των Βέδας), γύρω στα 800-500π.Χ. Το 400200π.Χ. εμφανίζεται το μεγάλο επικό ποίημα ‘Μαχαμπαράτα’ (Mahabharata), το οποίο περιλαμβάνει την ‘Μπαγκαβάτ Γκίτα’ (Bhagavad Gita), στην οποία ο Θεός, με τη μορφή του Κρίσνα (Krishna), εκπαιδεύει τον πολεμιστή Αρτζούνα (Arjuna) στη γιόγκα. Ο Patanjali, το 200π.Χ, γράφει τις ‘Γιόγκα Σούτρας’ (Yoga Sutras, το αρχαιότερο σωζόμενο εγχειρίδιο της γιόγκα), από όπου προέρχεται και ο σκελετός της Ράτζα Γιόγκα (Raja Yoga), του τέταρτου από τους τέσσερις δρόμους που, σύμφωνα με τον κλασσικό Ινδουισμό (200π.Χ.- 400μ.Χ.), οδηγούν στην απελευθέρωση από την ύλη και στην ένωση με τον Ανώτερο Εαυτό και το Θείο (Atman - Brahman). Συνήθως, όταν μιλάμε για γιόγκα γενικά, στην ουσία αναφερόμαστε στη Ράτζα Γιόγκα.

Στην περίοδο του κλασσικού Ινδουισμού εμφανίζονται στην Ινδία έξι φιλοσοφικά συστήματα, τα οποία στηρίζουν την διδασκαλία τους στις βεδικές γραφές. Και τα έξι συστήματα (Mimamsa, Vedanta, Samkhya, Yoga, Vaisesika, Nyaya), ξεχωριστά, έχουν την δική τους προσέγγιση στη Γνώση. Το τέταρτο φιλοσοφικό σύστημα είναι η Γιόγκα, μια μέθοδος που καθοδηγεί προς την άμεση βίωση της Πραγματικότητας. και συμπορεύεται με τη Σαμκίγια. Γιόγκα, στα σανσκριτικά, σημαίνει ‘ζεύξη’, δηλαδή ένωση του ανθρώπου με το θείο στοιχείο που ενυπάρχει σ’ αυτόν και, συνεπώς, με την Υπερβατική Πραγματικότητα. Κατά τον Πατάντζαλι, είναι ένα ολοκληρωμένο φιλοσοφικό σύστημα, ένα επιστημονικό σύστημα και μια πρακτική μέθοδος, που αποσκοπεί στην κυριαρχία του Εαυτού στην ύλη, στην απελευθέρωση του Εαυτού από την ύλη, στην κυριαρχία του Εαυτού στον νου και, τελικά, στην απελευθέρωση του Εαυτού από τα δεσμά της Συμπαντικής Παραίσθησης, της ‘Mάγια’ (maya). Σύμφωνα με τον καθηγητή Ernest Wood, της Αμερικανικής Ακαδημίας Ασιατικών Σπουδών, η γιόγκα είναι «ένα σύστημα Πνευματικής και Φυσικής καλλιέργειας, που εφαρμόζεται στην Ινδία από την αρχαιότητα και εκφράζει την Θρησκεία, την Φιλοσοφία, την Ψυχολογία και την Φυσική Αγωγή, όλες συνδυασμένες σε μια ολοκληρωμένη επιστήμη και τέχνη». Κατά τον James McCartney, συγγραφέα του βιβλίου ‘ΓΙΟΓΚΑ, ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ’, το γιόγκικο ιδεώδες θα μπορούσε να οριστεί σαν «το να έχεις ένα ζωντανό και υγιές σώμα, γερό σε όλα του τα μέρη, κάτω από τον έλεγχο ενός ενημερωμένου και καλλιεργημένου νου». Στον κώδικα ηθικής δεοντολογίας εκπαιδευτών γιόγκα του ‘Συλλόγου Γιόγκα Ελλάδας’, σημειώνεται ότι «η (Ράτζα ή Χάθα) Γιόγκα αποσκοπεί, μέσω των αναπνευστικών, κινητικών και διαλογιστικών ασκήσεων και γνώσεων, στην ανάπτυξη ισορροπίας και αρμονίας στις σωματικές, ψυχικές και πνευματικές δυνάμεις των ασκούμενων, προκειμένου να επιτύχουν μια κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας».

Η γιόγκα δεν είναι θρησκεία, δεν είναι ασύμβατη με τον Χριστιανισμό ούτε κάτι αποκλειστικά Ινδικό, δεν είναι επικίνδυνη για τους δυτικούς, δεν είναι απομόνωση, παραίτηση, στέρηση, πολύπλοκη και δύσκολη άσκηση, δεν είναι μόνο για λίγους, δεν είναι αναζήτηση σε υπερφυσικές δυνάμεις, και, οπωσδήποτε, δεν σε κάνει φυτό ☺. Αντίθετα, η γιόγκα είναι: – Σύστημα Αρμονίας (εναρμόνιση του ατόμου με τον εαυτό του, το περιβάλλον του και τη φύση του) – Επιστήμη της Ύλης, της Ενέργειας και του Νου (παρατηρεί, αναλύει, ελέγχει με τεχνικές, χρησιμοποιεί, υπερβαίνει) – Σύστημα Αυτοπραγμάτωσης και Εξέλιξης (ενεργοποιεί κρυμμένα δυναμικά, βελτιώνει) – Σύστημα Φιλοσοφίας (το τέταρτο από τα έξι φιλοσοφικά συστήματα στον κλασσικό Ινδουισμό) – Σύστημα Αυτογνωσίας (καλλιεργεί την διάκριση, την θέληση, την συγκέντρωση και την κατανόηση) – Θεο-λογία (ο λόγος για τον Θεό, διαδικασία κατανόησης του Υπέρτατου από τον μέσο άνθρωπο). Η Γιόγκα, σαν φιλοσοφικό σύστημα, οδηγεί τον ασκούμενο στην αντίληψη της Υπερβατικής Πραγματικότητας μέσω τεσσάρων κυρίων δρόμων: α) Bhakti Yoga: Είναι ο γιόγκα [ο γιόγκα (αρσενικό) = ο δρόμος της γιόγκα] της θρησκευτικής λατρείας που οδηγεί βαθμιαία στην αγάπη και την ένωση με τον Θεό. Ο δρόμος του Μπάκτι Γιόγκα διδάσκει τον τρόπο της καλλιέργειας και της βαθμιαίας ανάπτυξης της αγάπης προς τον Θεό, έτσι, ώστε ο λάτρης να ανυψώνεται, σιγάσιγά, προς Αυτόν και να ταυτίζεται, όλο και πιο πολύ, μαζί του. β) Karma Yoga: Είναι ο γιόγκα των έργων που καθιστά ικανό τον άνθρωπο να φτάσει στην τελική Απελευθέρωση δια της προσφοράς έργου. Σύμφωνα με αυτό τον δρόμο, σκοπός είναι να

2012 7

αποσπαστεί η επιθυμία από το αποτέλεσμα, που σημαίνει να εκτελεί κανείς την εργασία με κάθε επιμέλεια και φροντίδα, χωρίς να αναμένει, ή να τον αφορά, το αποτέλεσμα. γ) Jnana Yoga : Ο Γνιάνα Γιόγκα είναι ο δρόμος της Γνώσης, δηλαδή η απόκτηση της υπερβατικής αντίληψης ότι ο εσώτερος εαυτός και ο Θεός (Άτμαν και Μπράχμαν) είναι ένα και το αυτό, μέσω της μελέτης και της συγκέντρωσης γνώσεων. Είναι η επίτευξη της άμεσης υπερσυνειδησιακής εμπειρίας της Τελικής Πραγματικότητας. Ο Θεός και ο Άνθρωπος, ο δημιουργός και το δημιούργημα, δεν είναι παρά διαφορετικές όψεις μιας συμπαντικής πραγματικότητας. Είναι ο πιο δύσκολος από τους τέσσερις δρόμους, διότι πρέπει ο ασκούμενος να είναι καλά πειθαρχημένος και πάντα πρόθυμος να απαρνηθεί οτιδήποτε δεν τον βοηθά στην απόκτηση γνώσης. δ) Raja Yoga : Είναι ό τέταρτος από τους δρόμους της γιόγκα, η βασιλική γιόγκα. Αντικειμενικός σκοπός του είναι η απελευθέρωση του ενσαρκωμένου νου από τα δεσμά της ύλης. Επικεντρώνεται στο δάμασμα του νου. Χρησιμοποιώντας συγκεκριμένες σωματικές ασκήσεις και τεχνικές διαλογισμού, απελευθερώνει τον ασκούμενο από την άγνοια. Ιδρυτής ήταν ο Πατάντζαλι, το 300-200π.Χ. Οι σανσκριτικές λέξεις σημαίνουν: yoga = ένωση, raja = βασιλιάς, βασιλικός ή άριστος στο είδος του, ο Ανώτατος. Η Hatha Yoga (Χάθα Γιόγκα) είναι το πιο διαδεδομένο σύστημα στη Δύση, την ονομάζουν ‘δυτική γιόγκα’. Το όνομα αποτελείται από δυο σανσκριτικές λέξεις, ha = ήλιος, tha = σελήνη. Συμβολίζουν την ισορροπία που επέρχεται στον άνθρωπο που εξασκείται στις τεχνικές της. Πρακτικά, είναι ο έλεγχος του φυσικού σώματος, μέσω των ασκήσεων, των αναπνοών και των τεχνικών αφύπνισης και καθαρισμού της πνευματικής ενέργειας. Όπως είπαμε και παραπάνω, όταν αναφερόμαστε στην γιόγκα γενικά, εννοούμε την Ράτζα Γιόγκα, από όπου προέρχονται και οι ασκήσεις και οι τεχνικές της Χάθα Γιόγκα.

7 2012

Ράτζα (Raja), ή Αστάνγκα (Αshtanga) Γιόγκα Η Ράτζα, ή Αστάνγκα Γιόγκα (η οκταμελής γιόγκα, σανσκρ. ashtanga = ‘ο έχων οκτώ μέλη’) είναι ο δρόμος της γιόγκα που στοχεύει στο δάμασμα του νου. Είναι γνωστό, ότι το 90% του δυναμικού του ανθρώπινου εγκέφαλου είναι σε λανθάνουσα κατάσταση και παραμένει αναξιοποίητο. Η Ράτζα Γιόγκα βοηθά να ενεργοποιηθεί αυτό το κρυμμένο δυναμικό του ανθρώπινου νου. Παράλληλα, οι ενεργοποιήσεις βοηθιούνται από συγκεκριμένες στάσεις του σώματος. Σαν ολοκληρωμένο σύστημα, εκπαιδεύει τον ασκούμενο στο να χρησιμοποιεί πνεύμα και σώμα, προκειμένου να οδηγηθεί στη ‘ζεύξη’, την ένωση με τον Ανώτερο Εαυτό (Άτμαν- Μπράχμαν). Ο δημιουργός της, ο Πατάντζαλι, χωρίζει τη δραστηριότητα του ασκούμενου σε οκτώ κύριες περιοχές: ΥΑΜΑ: Αυτοκυριαρχία – Αποχές – Περιορισμοί – Ηθικές εντολές NIYAMA: Τήρηση κανόνων – Θετικές ιδιότητες – Ηθικές εντολές ASANA: Στάσεις - Ασκήσεις PRANAYAMA: Αναπνευστικές ασκήσεις – Ρύθμιση ή έλεγχος της αναπνοής – Έλεγχος της βιοενέργειας PRATYAHARA: Αποτράβηγμα των αισθήσεων DHARANA: Συγκέντρωση, ή προσπάθεια για συγκέντρωση του νου DHYANA: Προσήλωση, ή πετυχημένη συγκέντρωση του νου SAMADHI: Έκσταση – Υπερσυνειδησιακή κατάσταση – Φώτιση – Άμεση αντίληψη της πραγματικότητας. Η κάθε μια από τις παραπάνω ενότητες θα αναλυθεί στα επόμενα τεύχη, είναι πραγματικά ενδιαφέρον να δούμε πως οργάνωσε ο Πατάντζαλι, τόσο φιλοσοφικά. όσο και πρακτικά, την απελευθέρωση του ενσαρκωμένου νου από τους περιορισμούς της Μάγια - Ύλης. Να είστε πάντα καλά.

Κείμενο, μτφρ: Κατερίνα Χατζή

Τραγουδώντας "La Candela Viva" από τη Κολομβία σε όλο τον κόσμο... H Sonia Bazanta Vides, πιο γνωστή ως Toto La Momposina, είναι μια Kολομβιανή τραγουδίστρια της αφρο-κολομβιανής μουσικής και των Ιθαγενών κατοίκων της χώρας της. Γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1948 στη βόρεια πόλη της Κολομβίας Talaigua Nuevo Mompox κοντά στο Τμήμα Μπολίβαρ. Η καριέρα της είναι αρκετά παράξενη και ασυνήθιστη θα λέγαμε καθώς ενώ ασχολείται χρόνια με τη μουσική έκφραση και έκφανση της χώρας της εντούτοις η πρώτη της δισκογραφική κατάθεση έρχεται μόλις το 1993 με το άλμπουμ "La Candela Viva".Βεβαια σε αυτό καταλυτικό ρόλο έπαιξε ο μεγάλος Πίτερ Γκάμπριελ "αφεντικό" της παγκοσμίου φήμης δισκογραφικής Real World. Οι καλλιτεχνικές μετοχές της Momposina μετά από αυτήν την εργασία ανέβηκαν κατακόρυφα στο χρηματιστήριο του παγκόσμιου μουσικού στερεώματος.Αλλωστε αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της συνέχειας της μουσικής παράδοσης της Κολομβίας περιέχοντας και το εξαιρετικό ομώνυμο κομμάτι (ίσως το πιο γνωστό μουσικό θέμα της Toto La Momposina) και η ίδια μια από τις σύγχρονες εκπροσώπους της στο διεθνές επίπεδο που ορίζει τη μουσική ως τη μια και μοναδική γλώσσα, σημείο επα-

φής και προσέγγισης των λαών και της πολιτισμικής κουλτούρας που κουβαλά ο κάθε μουσικός όταν αποφασίζει να πιάσει ένα όργανο και να "ταξιδέψει" με αυτό σε ολόκληρο τον κόσμο. Η Toto La Momposina θα βγάλει μέχρι και σήμερα και άλλες εξαιρετικές δουλειές, βαθιά κρυμμένες και ριζωμένες στα βράχια που τα χτυπάει η θάλασσα της οικουμενικής και global μουσικής.Ενα ιδίωμα world music που μπορεί να προέρχεται από την Κολομβία αλλά πάει παντού με τα υπέροχα και σπάνια φωνητικά της να αποτελούν -μεταξύ άλλων- σημειολογικά και σημείο εξερεύνησης σε μουσικολογικό επίπεδο της παγκόσμιας μουσικής κλίμακας άρα να έχουν τη σημασία τους.Η τελευταία "δειγματίζεται" και εκπροσωπείται επάξια και από το WOMAD Festival τον θεσμό που "θέσπισε" και καθιέρωσε ο Πίτερ Γκάμπριελ.Μια φωτεινή χαραμάδα όπου χωράνε όλες οι traditional δυναμικές που προκύπτουν στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη διαμορφώνοντας και καθορίζοντας την πορεία και την εξέλιξη της παραδοσης των λαών όταν αυτοί ανεβαίνουν επί σκηνής.Στη σκηνή του WOMAD πάντως η Toto La Momposina ανεβαίνει έχοντας μαζί της στο γκρουπ τα παιδιά και τα εγγόνια της...

2012 7

Text, translation: Katerina Xatzis

Singing "La Candela Viva" from Colombia around the world ... Sonia Bazanta Vides, better known as

point of contact and re-aproachment be-

Toto La Momposina, is a Kolombian

tween peoples and cultures that every

singer of Afro-Colombian music and the

musician has within him, when he de-

natives of her country. Born on January

cides to pick up an instrument and

15, 1948 in the northern city of Talaigua

"travel " around the world.

Nuevo Mompox, near the Bolivar Department.

Toto La Momposina has recorded, up to our days, other great albums, deep-

Her career is quite strange and un-

rooted and hidden inside the rocks hit by

usual. While involved for years with the

the sea of world music. A world music

musical expression and manifestation of

genre that although comes from Colom-

her country's music, her first album "La

bia can go everywhere, with her won-

Candela Viva" was recorded in 1993. Pe-

derful and rare voice being a startpoint

ter Gabriel, the owner of the world fa-

for the musicological exploration of

mous record label Real World played a

global musical scales.

catalytic role in the recording of this album.

She is also "sampled" and worthly represented by the WOMAD Festival,

Momposina's artistic shares went up

established by Peter Gabriel . A bright

sharply in the stock market of world mu-

crevice where all the traditional dynam-

sic after this album. The album imprints

ics arising in the global music map fit,

the continuity of Colombiaa's traditional

creating and setting the course and de-

music, containing the excellent title track

velopment of the people's traditions

(probably Toto La Momposina's most fa-

when they go on stage. On WOMAD's

mous composition). She herself is an in-

stage, however, Toto La Momposina ap-

ternational level modern representative

pears with her children and grandchil-

that defines music as a unique language,

dren in the band...

2012 7

Κείμενο: Γιώργος Σταυρακέλλης

«Διασκευών το ανάγνωσμα» (Μέρος δεύτερο...) ν το αποτέλεσμα είναι δυναμικό και ακουστεί η δουλειά σου το πιο πιθανό είναι ο ακροατής να μάθει μερικά στοιχεία τα οποία αγνοούσε για τον συνθέτη και να προσπαθήσει να ακούσει την πρώτη μορφή του τραγουδιού και πολλοί μετά από αυτό κολλήσανε ακόμα και στο είδος.Επίσης λόγω καλών διασκευών μερικά κομμάτια βγήκανε από την αφάνεια κοντά 40 χρόνια και βάλε από την δημιουργία τους και θα είχαμε χάσει απίστευτα δημιουργήματα αν δεν τα ξανακούγαμε κάπως αλλιώς.

Τώρα όσον αφορά τι κάνει κακό στο ρεμπέτικο τραγούδι επιτρέψτε μου να εκφέρω την άποψη που σε πολλούς ίσως δεν αρέσει.Δεν μπορούν μερικοί “ρεμπετοπατέρες” να κατηγορούν νέους μουσικούς που στον πειραματισμό και στην εξέλιξη τους μπλέκουν ρυθμικές αγωγές και άλλα μουσικά όργανα με το αρχικό κομμάτι (κατ αρχήν για το κέφι τους) ,οτι δεν σέβονται και κατακρεουργούν τα τραγούδια. Την ζημιά δεν την έχει κάνει ο πιτσιρικάς που θα σου κάνει την «Φραγκοσυριανή» Reggae ούτε ο άλλος που το «Μες της πόλης στο χαμάμ» θα το παίξει funk, την ζημιά την κάνανε μεγάλα 38

7 2012

ονόματα (λέμε τώρα) τα οποία την δεκαετία 50-60 άρχισαν να επανεκτελούν αριστουργήματα του ρεμπέτικου με τον καινούργιο ηλεκτρικό ήχο του μπουζουκιού, με τα drums και τα αγαπημένα μας πλήκτρα (ακόμα και συνθέτες των αυθεντικών) . Το αποτέλεσμα διφορούμενο, μπορεί μεν κάποια κομμάτια να έγιναν δημοφιλή από την μία αλλά από την άλλη δεν άλλαξε μόνο ο ήχος αλλά και το περιεχόμενο…Χασαποσέρβικα έγιναν χασάπικα-ζειμπέκικα, εισαγωγές αλλάξανε, στίχοι εμπλουτίστηκαν με ο,τι νά ναι και κατά τ άλλα ήταν επανεκτελέσεις. Λάθος κύριοι δεν ήταν επανεκτελέσεις ήταν ΔΙΑΣΚΕΥΕΣ και μάλιστα άσχημες και κακοπαιγμένες .Παρ όλα αυτά δεν έχω ακούσει κανέναν να κράζει αυτούς παρά μόνο τα πιτσιρίκια οπου δεν θα τους πει κανείς τίποτα, έτσι είναι.... Αμα τολμάς κράξε κομμάτι που είπε ο Μπιθικώτσης, ο Καζαντζίδης, ο Ζαγοραίος,ο Κόκκοτας κτλ ....... Η συνέχεια γνωστή, καμία σχέση με την πρώτη μορφή και άντε εσύ μετά να εξηγείς τα ανεξήγητα, στο υποσυνείδητο του κόσμου η πρώτη μορφή των κομματιών είναι αυτή (πολλοί αγνοούν

παντελώς την ύπαρξη πρώτης εκτέλεσης...) γι αυτό και ο τυπάς φρίκαρε με την «Φραγκοσυριανή» και μας την είπε κιόλας. Ο σωστός καλλιτέχνης δημιουργεί και προσθέτει το δικό του στοιχείο σε οτιδήποτε παίζει, αλλιώς δεν είναι καλλιτέχνης αλλά αναπαραγωγός τραγουδιών ή μίμος. Η μουσική είναι έκφραση, επικοινωνία, αυτοσχεδιασμός, δημιουργία.Η διασκευή είναι ένα μέρος από αυτά και μακάρι κάθε μουσικός που ασχολείται με αυτό να περάσει και στο δεύτερο βήμα : την σύνθεση.

Αυτά για την ώρα... βάζω να ακούσω και εγώ μια διασκευή από τους Δάρνακες… Elenaki-schism. ΥΓ : Υπάρχουν ακροατές οι οποίοι είναι ακραία αντίθετοι με οποιαδήποτε διασκευή σε όλους τους τομείς του κομματιού (μέχρι και σε ψυχωτικό σημείο όπου δεν θέλουν ούτε αλλαγή της τονικής…!!).Αυτοί είναι οι υπέρμαχοι της αυθεντικότητας οπου καλύτερα να καθόντουσαν σπίτι τους να βάλουν κανα 45 αρι να αράξουν γιατί Ρούκουνας και Μάρκος γεννήθηκαν μια φορά ή ας πάρουν κανά μουσικό μίμο μπας και γουστάρουν.

2011 2

Φωτογραφία: Μανώλης Λαγουτάρης

Γιάννης Αγγελάκας 3 (Μέρος πρώτο…)

7 2012

Κείμενο: Γιάννης Βοζίκης

Shame Ετος : 2011 Σκηνοθέτης : Steve McQueen Διάρκεια : 101’ Ο Μπράντον είναι ένας τριαντάρης κάτοικος της Νέας Υόρκης, εθισμένος στο σεξ. Έχει όμως καταφέρει να κρύβει αυτό του τον εθισμό πολύ καλά μέσα στην προστατευμένη από «τα μάτια του κόσμου» ιδιωτική ζωή του, όπου αφήνεται να βυθίζεται στην προσωπική του κόλαση που είναι μαζί και παράδεισος. Ώσπου τον επισκέπτεται η αδερφή του ξαφνικά και απροειδοποίητα,και εισβάλει στον προσωπικό του χώρο, βγάζοντας τον εκτός ελέγχου. Η ταινία ασχολείται μ’ ένα ομολογουμένως «δύσκολο» θέμα και που πρώτη φορά συναντάμε σε κινηματογραφική παραγωγή, από τη συγκεκριμένη τουλάχιστον οπτική γωνία η οποία όμως, παρά την πρωτοτυπία της αναλώνεται σε μια απλή περιγραφή γεγονότων και καταστάσεων, χωρίς να μπορεί να εμβαθύνει περισσότερο σε αυτές. Παρ’ όλα αυτά η υποκριτική δεινότητα των πρωταγωνιστών είναι ένας καλός λόγος για να τη δει κανείς.

Jane Eyre Ετος : 2011 Σκηνοθέτης : Cary Fukunaga Διάρκεια : 120’ Η Τζέην Έυρ είναι μια νεαρή γυναίκα που έχει περάσει τα πάνδεινα σαν παιδί, με φόντο την βρετανική επαρχία κάποιου περασμένου αιώνα για να καταλήξει τελικά γκουβερνάντα της κόρης ενός πλούσιου επιχειρηματία, για να καταλήξει παράφορα ερωτευμένη μαζί του. Η ατμόσφαιρα της ταινίας είναι εκπληκτική. Κάθε πλάνο σε βυθίζει μέσα στον κόσμο των πρωταγωνιστών, με φωτισμό που καθηλώνει και κοστούμια που θα ζήλευαν πολλές ακριβότερες παραγωγές. Έτσι αν και υπολείπεται από σεναριακής απόψεως μιας και σε πολλά σημεία φλυαρεί άσκοπα χωρίς να έχει κάτι να πει (ή χωρίς αυτό που έχει να πει να γίνεται φανερό), αξίζει οπωσδήποτε δυο ώρες από τον χρόνο μας.

2012 7

Ένας χωρισμός Ετος : 2011 Σκηνοθέτης : Asghar Farhadi Διάρκεια : 123’ Με αφορμή τον χωρισμό ενός ζευγαριού, ο σκηνοθέτης «ρίχνει» μια ματιά σε όλο το σύγχρονο κοινωνικό οικοδόμημα του Ιράν. Αλλόκοτο (για έναν Δυτικό), τραγελαφικό πολλές φορές, πολύβουο και τρομακτικό κάποιες άλλες, διχασμένο ανάμεσα στο καλό και το κακό, χωρίς ενδιάμεση συμβιβαστική λύση. Η κριτική γίνεται υπόγεια, αφήνεται περισσότερο να γίνει αντιληπτή από τον θεατή, παρά αναδεικνύεται σε καταφανή στόχο του δημιουργού. Κι αν κάποιος πιστεύει πως δεν ενδιαφέρεται για την ιρανική κοινωνία, ας μη βιαστεί να απορρίψει την ταινία μιας και καταφέρνει μ’ έναν τρόπο- κι εδώ έγκειται ίσως και η αξία της- να βγει και έξω από τα εθνικά σύνορα και να μιλήσει στον κάθε σύγχρονο άνθρωπο ξεχωριστά, για αξίες, αντιλήψεις και συμπεριφορές που συναντάει κανείς παντού. Βραβεύτηκε με το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.

Le dernier Vol Ετος : 2009 Σκηνοθέτης : Karim Dridi Διάρκεια : 98’ Στην αποικιοκρατούμενη γαλλική έρημο της Σαχάρα, ένας στρατιωτικός και μια αεροπόρος, ξεκινούν ένα ταξίδι που φαίνεται να μην έχει γυρισμό, αναζητώντας έναν άγγλο πιλότο και τη λύτρωση για τις «αμαρτίες» του παρελθόντος. Μια φιλόδοξη παραγωγή που όμως δεν ικανοποιεί με το τελικό αποτέλεσμα. Με σεναριακά άλματα και βαθυστόχαστους διαλόγους που μερικές φορές κάνουν ίσως τον θεατή να χαμογελάει συγκαταβατικά, πλαισιώνεται από μέτριες ερμηνείες για να μας αποζημιώσει βέβαια εν μέρει με τα υπέροχα πλάνα της απέραντης ερήμου, η οποία είναι από μόνη της ικανή να συμπληρώσει τα συναισθήματα εκείνα που λείπουν από τη δομή της ιστορίας.

7 2012

Κείμενο, φωτογραφία: Στέφανος Γούναρης

Επαρχιακή Φιλαρμονία Μέρος δεύτερο: Ιστορική Αναδρομή το πρώτο μέρος αυτού του άρθρου είχε γίνει μια προσπάθεια παρουσίασης όχι ολικής βέβαια αυτό θα απαιτούσε τόμους όχι 2,5 σελίδες, του τεράστιου ζητήματος της γενικής παιδείας, της παιδείας που λαμβάνουν οι άνθρωποι. Ξεκινήσαμε με ένα πιο αόριστο και θεωρητικό τμήμα, μια αναδρομή για τον τρόπο δημιουργίας της παιδείας και προχωρώντας στο πιο ειδικό αλλά καθόλου πιο υποβαθμισμένο κομμάτι της μουσικής παιδείας, σαν ένα απαραίτητο συστατικό της διαμόρφωσης του ανθρώπου, της συγκρότησης του σαν οντότητα, πολιτική και κοι-

7 2012

νωνική, μέσα σε ένα σύνολο και συστατικό της δημιουργίας αλληλεπίδρασης με άλλους ανθρώπους. Αν και ο αρχικός σχεδιασμός του άρθρου ήταν να διαρθρωθεί σε δύο μέρη, η επιτακτική ανάγκη της αφήγησης της ιστορικής πορείας των μουσικών συνόλων που δημιούργησαν αυτό που αποκαλούμε σήμερα φιλαρμονική μπάντα ξεπέρασε κατά πολύ την επιθυμία του αρθρογράφου. Οπότε αυτό το τμήμα θα αποτελέσει το δεύτερο κομμάτι της –ελπίζω- τριλογίας που έχει τον γενικό τίτλο Επαρχιακή Φιλαρμονία.

Η μουσική παιδεία απαιτεί σήμερα και ανάλογα «σχολεία», όπου θα αποκτηθούν οι βασικές, αρχικά, γνώσεις περί μουσικής θεωρίας και απαραιτήτως οργανοπαιξίας. Μια κατηγορία αυτών των «σχολείων» είναι και οι ανά την Ελλάδα, πραγματικά πολυάριθμες και διάσπαρτες δημοτικές κυρίως φιλαρμονικές. Τα μουσικά αυτά σύνολα θα μπορούσαμε να τα διαχωρίσουμε σε δυο κατηγορίες: αυτά που αποτελούνται από επαγγελματίες μουσικούς και εντοπίζονται κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα και εκείνα που μπορεί να βρίσκονται σε επαρχιακές περιοχές και κυρίως σε μικρές κωμοπόλεις και χωριά. Ο πρόγονος όλων αυτών των μουσικών συνόλων που καλούμε σήμερα φιλαρμονικές ή μπάντες είναι η αρμονική συνύπαρξη πολλών οργάνων με εορταστικό κυρίως ύφος που χρησιμοποιούνταν για την ανακοίνωση ενός γεγονότος στον λαό ή εορτασμού του γεγονότος αυτού, θρησκευτικού χαρακτήρα ή μιας μεγάλης νίκης στο πεδίο της μάχης. Η γνωστή μας εικόνα των τρομπετιστών με τα μεταλλικά όργανα, χωρίς κλειδιά και των μεγάλων ταμπούρων και μεταλλικών κυμβάλων, κυρίως από ταινίες του Χόλυγουντ, που προκαλούσαν μια φοβερή βοή θέλοντας να παρουσιάσουν έναν αυτοκράτορα της Ρώμης ή να εορταστεί μια νίκη με τους γνωστούς «Θριάμβους» των Ρωμαίων ή να ανακοινωθεί η έναρξη κάποιων αγώνων εορτάζοντας μια θρησκευτική τελετή ίσως απέχουν κάπως από την πραγματικότητα, όσον αφορά την ορθότητα της παρουσίασης, δεδομένης της μεγαλομανίας του κινηματογράφου, αλλά σίγουρα αποδίδουν πιστά το ύφος και το δέος που προκαλούσαν αυτά τα σύνολά στον λαό. Μέσω της ρωμαϊκής κατάκτησης και επέκτασης σε όλο τον μέχρι τότε γνωστό κόσμο, τα σύνολα αυτά έγιναν γνωστά σε όλη την δυτική Ευ-

ρώπη αλλά και στον ανατολικό κόσμο, ο οποίος είχε και τις δικές του καταβολές πάνω στο θέμα αυτό. Φυσικά συνεχιστής της παράδοσης της Ρώμης και σε αυτό το ζήτημα πρέπει να θεωρείται και το εναπομείναν κομμάτι της ανατολικής αυτοκρατορίας, το δικό μας Βυζάντιο, το οποίο συνέχισε αυτή την παράδοση πιστά. Από τη Ρώμη λοιπόν στην Ευρώπη του Μεσαίωνα, τα σύνολα αυτά (Φανφάρες) εξυπηρέτησαν σκοπούς τελετών ενθρόνισης βασιλιάδων μαζί με τα προϋπάρχοντα καθήκοντα τους από τη Ρώμη ακόμα. Τα όργανα άρχισαν να πληθαίνουν, δημιουργούνταν κατηγορίες χάλκινων, που άρχιζαν πλέον να αποκτούν κλειδιά και βρίσκονταν σε διάφορους τόνους και σχήματα, κρουστών μεμβρανοφώνων και μη, καθώς και ξύλινων πνευστών. Στην ανατολή, η Οθωμανική Αυτοκρατορία χρησιμοποιούσε συχνά τις μπάντες αυτές σε στρατιωτικές παρελάσεις σχηματισμών Γενιτσάρων κυρίως αλλά και κατά τη διάρκεια μαχών. Ο έντονος, βαρύς και πλούσιος ήχος τους είχε σαν στόχο τον λαό και σκοπό να του προκαλέσει μια έντονη συναισθηματική φόρτιση, ενθουσιάζοντας τον, προκαλώντας τον να πολεμήσει, να νιώσει φόβο ή δέος, ανάλογα με την περίσταση και φυσικά ανάλογα με την θέση που βρισκόταν ο λαός, κατακτητής ή κατακτημένος. Ο αλληλοεπηρεασμός όλων αυτών των μουσικών συνόλων, από ανατολή και δύση, οδήγησε στην δημιουργία των στρατιωτικών, κυρίως φιλαρμονικών ή μπάντων της Ευρώπης, πολυμελών συνόλων με πληθώρα παραλλαγών χάλκινων, κρουστών και ξύλινων οργάνων, με εμφάνιση άοπλου στρατιωτικού σχηματισμού, στοιχημένοι σε ζυγούς με πειθαρχία, με οργάνωση, με βηματισμό, το λεγόμενο μαρς (εμβατήριο), και με ρεπερτόριο, εμβατηριακού ύφους κομμάτια. Στόχος τους πάλι να αναδείξουν και να ενημερώσουν για κάποια εθνική ή θρησκευτική εορτή τον λαό προκαλώ-

2012 7

Χονδρικά μπορούμε να διακρίνουμε δυο πύλες εισόδου των φιλαρμονικών με την μορφή που περιγράψαμε παραπάνω στην Ελλάδα. Αρχικά από τα αγγλοκρατούμενα Ιόνια Νησιά και πιο συγκεκριμένα την Κέρκυρα, όπου οι αγγλικές φιλαρμονικές κυριαρχούσαν και συνόδευαν όλες τις επίσημες τελετές, όχι μόνο των αποικιοκρατών αλλά και των γηγενών. Όλες οι ορθόδοξες χριστιανικές τελετές, συνοδεύονταν από τις αγγλικές μπάντες με ανάλογου τύπου πένθιμα ή πανηγυρικά εμβατήρια, δίνοντας έτσι έναν ρυθμικό βηματισμό στο πλήθος που ακολουθούσε την πομπή. Το 1840 αποτελεί σταθμό λόγω της ίδρυσης της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κερκύρας, του πρώτου ελληνικού μη κερδοσκοπικού μουσικού οργανισμού ενός συνόλου όπου μπορούσαν δωρεάν να παρέχονται μαθήματα μουσικής, τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Ένα προϊόν αυτής της Εταιρείας ήταν και η μπάντα στα πρότυπα των αγγλικών στρατιωτικών μουσικών σχηματισμών. Από τα τέλη του 19ου αιώνα διάφορα αστικά κέντρα σε όλη την τότε ελλαδική επικράτεια αλλά και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία άρχισαν να δημιουργούν ανάλογες εταιρείες εμπλέκοντας πολλές φορές και το στοιχείο του μουσικοδραματικού συλλόγου, αν και οι Οθωμανοί διέθεταν ήδη παρόμοια σχήματα κυρίως καθαρά στρατιωτικού τύπου (μπάντες). Άλλη πύλη επηρεασμού ήταν η πρώτη στρατιωτική μπάντα που ιδρύθηκε το 1825 στο υπό διαμόρφωση πρώτο ελληνικό κράτος και ανήκε στον επίσης υπό συγκρότηση ελληνικό τακτικό στρατό. Σήμερα, τέτοιου είδους μπάντες διαθέτουν όλοι οι στρατιωτικοί σχηματισμοί και τα σώματα ασφαλείας, καθώς και όλοι οι δήμοι (δημοτικές φιλαρμονικές).

δεκαετία του ’20, όπου κατάπαυσε ή κατέρρευσε ουσιαστικά το ζήτημα της Μεγάλης Ιδέας όλες οι περιοχές όπου υπήρχε ελληνικό στοιχείο, είτε ανήκε είτε όχι επισήμως στο νεοελληνικό κράτος, δονούνταν από μια αίσθηση εθνικισμού ή ακραίου πατριωτισμού. Εκφραστής σε αυτές τις περιοχές του ενθουσιασμού για την ενοποίηση με την Ελλάδα και τονωτής του εθνικού αισθήματος ήταν οι μπάντες των σωμάτων ασφαλείας και στρατιωτικών σχηματισμών που είχαν εγκατασταθεί σε αυτές τις περιοχές, με τις παρελάσεις τους και τη συμμετοχή σε θρησκευτικού εθνικού τύπου εκδηλώσεις. Μιμούμενοι αυτή την πρακτική ξεκινώντας κυρίως από ιδιωτικές πρωτοβουλίες, δημιουργήθηκαν παρόμοια σύνολα ή τα ήδη υπάρχοντα δημιούργησαν και τμήματα φιλαρμονικών στρατιωτικού τύπου, με εμπλουτισμό όμως του ρεπερτορίου τους. Προτιμούνταν κομμάτια της Ευρωπαϊκής κλασικής μουσικής αλλά και παραλλαγές ελληνικών μουσικών θεμάτων σύγχρονων μουσουργών της εποχής αλλά και θέματα από την ελληνική παράδοση. Με την πάροδο του χρόνου οι δημοτικές αρχές έθεσαν υπό την αιγίδα τους αυτά τα σύνολα, περιορίζοντας εν μέρει τις στρατιωτικές μπάντες στα καθαρά στρατιωτικά τους καθήκοντα και αναλαμβάνοντας τον ρόλο οι νέες δημοτικές φιλαρμονικές των παρελάσεων κατά τη διάρκεια εθνικών και απελευθερωτικών εκδηλώσεων, των περιφορών κατά τη διάρκεια θρησκευτικών εορτών, αλλά και κάτι επιπρόσθετο : της ψυχαγωγίας των κατοίκων με εκτέλεση μη εμβατηριακού τύπου μουσικών θεμάτων σε εορτές αλλά και σε αργίες. Αυτές οι εκδηλώσεις σε κάποιες μικρές κωμοπόλεις ήταν μια από τις ελάχιστες ευκαιρίες ακρόασης κάτι του διαφορετικού εκτός από τα λαϊκά όργανα και τους εκάστοτε παραδοσιακούς σκοπούς κάθε περιοχής.

Από τις αρχές του 20ου αιώνα και μέχρι την

Συνεχίζεται…

ντας του ενθουσιασμό, σεβασμό ή φόβο.

Athens Video Art Festival from the inside!

Chapter #7 ΖΩΝΤΑΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ VISUALIZE ATHENS 18-20 Μαΐου | Ιστορικό Κέντρο (Στοά Κουρτάκη) Κολοκοτρώνη 57 -59 - Πλατεία Αγίας Ειρήνης ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ Η όγδοη διοργάνωση του Διεθνούς Φεστιβάλ Ψηφιακών Τεχνών και Νέων Μέσων της Ελλάδος, Athens Video Art Festival είναι γεγονός! Υπό το concept “Ζωντανεύοντας την Αθήνα | Visualise Athens”, η διοργάνωση σε προσκαλεί να ζήσεις τη μοναδική εμπειρία ενός ταξιδιού μέσα στον κόσμο του σύγχρονου πολιτισμού και των νέων τεχνολογιών. Εγκαινιάζουμε και αξιοποιούμε κτιριακά συγκροτήματα 5.000m² στην καρδιά του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας, καθώς και τους περιβάλλοντες δημόσιους χώρους (Στοά Κουρτάκη, Πλατεία Αγίας Ειρήνης, οδός Κολοκοτρώνη), πραγματοποιώντας μια οργανωμένη αστική ενέργεια, για πρώτη φορά με ελεύθερη είσοδο. Στηρίζουμε έμπρακτα την προσπάθεια για αναβάθμιση του Ιστορικού και Εμπορικού κέντρου της πόλης μας και αναλαμβάνουμε να «ζωντανέψουμε» τον αστικό ιστό, προσφέροντας τη δυνατότητα σε δημότες αλλά και επισκέπτες της πόλης μας, να παρακολουθήσουν ένα εντυπωσιακό και πολυδιάστατο πρόγραμμα. Μετά το φετινό κάλεσμα συμμετοχής, το οποίο ξεπέρασε κάθε προσδοκία, συγκεντρώνοντας πάνω από 2.000 έργα από 69 χώρες, το Athens Video Art Festival προσφέρει στο αθηναϊκό κοινό τη μεγαλύτερη γιορτή του σύγχρονου πολιτισμού και υπόσχεται 3 μέρες έντονων συγκινήσεων, από τις 11 το πρωί μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. SCREENINGS Το φετινό πρόγραμμα ξεπερνά σε διάρκεια τις 15 ώρες επιλεγμένων έργων, παρουσιάζοντας πολλές οπτικές της σύγχρονης δημιουργίας και εξετάζοντας θέματα επίκαιρα όπως η οικονομική κρίση και οι τεχνολογικές εξελίξεις, αλλά και διαχρονικά, όπως η σχέση των ανθρώπινων κοινωνιών και της φύσης. Τα screenings (προβολές) είναι μία από τις πέντε ενότητες του φεστιβάλ και αποτελείται από προβολές έργων Video Art, Animation, καθώς και επιλεγμένες συλλογές έργων από διεθνή Φεστιβάλ, προσφέρωντας στο κοινό την ευκαιρία να εξοικειωθούν

7 2012

Κείμενο, φωτογραφία: Η ομάδα του Athens Video Art Festival

με μια σειρά τεχνικών και τάσεων από ολόκληρο τον κόσμο. VIDEO ART Χρησιμοποιώντας συσκευές καταγραφής και επεξεργασίας, αλλά και υπολογιστή, ο καλλιτέχνης δημιουργεί μια σύνολο κινούμενων εικόνων και ήχου. Πάνω από 50 έργα από όλο τον κόσμο εμπλουτίζουν το φεστιβάλ μέσω της σύγκλισης παραδοσιακών τεχνικών και νέων μέσων, ενώ παράλληλα εξετάζονται θέματα που άπτονται της καθημερινότητας. BRITT RAES, ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΥΡΓΙΩΤΗΣ, ADRIANNO CIRULLI, BAGA DEFENTE, CAIRASCHI GERARD, ANGELES COSSIO, RUTH PAXTON, JEROME WALTER GUEGUEN, SAVIO LEITE, “SALLY ANNE KELLY & KEVIN GAFFNEY“, ΙΩΑΝΝΑ ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΥ, QNQ/AUJIK (STEFAN LARSSON), DAVINIA MARTINEZ, FRANCES YOUNG, JONATHAN SPENCER, ANSILTA GRIZAS, JULIA BURGARDT, REBECCA NAJDOWSKI, ZORAN DRAGELJ, CHARMAINE ORTIZ, ALEX ZAKKAS, ALESSANDRO AMBROSINI, KAI MIEDENDORP, BRIAN CAVANAUGH, “THOR RASMUSSEN & STEFAN MYLLEAGER”, CLAUDIA MATEUS, HELIN ANAHIT, VALERIA COZZARINI, DORIS SCHMID, “LUCAS SANDER & PAULA SANTOS”, JAKE DAVIDSON, “JULIA BURGARDT & NINA JURIC”, GABRIELE STELLBAUM, ΓΑΒΡΙΕΛΑ ΓΕΡΟΛΕΜΟΥ, GUADALUPE LABAKE CRISTOPH OERTLI, DENIS DIMOVSKI, EYH ΤΖΩΡΤΖΗ, REBECCA ANN TESS, SHAHAR MARCUS, LUCIA NIMCOVA, ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΣΑΡΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΩΡΑΙΤΗΣ, MONA MOHAGHEGHI, “DORA BUDOR & MAJA CULE”, AVI KRISPIN, EDGAR PERA, EMILY MARTINEZ CLARE BENSON, FRANCESCA AMATI, ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ, IGNACIO LAXALDE, LISI PRADA, ΝΥΣΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, RYOKO AKAMA, “MIHAI GRECU & THIBAULT GLEIZE”, KATHRYN SABATINI, ΕΥΘΙΜΗΣ KOSEMUND ΣΑΝΙΔΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΛΑΞΙΖΗΣ, ΕΡΗ ΣΚΥΡΓΙΑΝΝΗ, OZGUR KIZILDAG, ΜΑΝΟΣ ΓΕΡΑΝΗΣ, ELENA KOVALENKO, ΣΑΣΑ ΣΑΣΑΑ & ΦΩΤΗΣ ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ, ANDREA PREGL, PASQUALE POLIDORI, LIAT BERDUGO, FRANCISCO ESTEBAN

NAVARETTE SITJA, CHLOE MAZLO, “DAN BOORD MARILYN MARLOFF & LUIS VALDOVINO”, TOPP & DUBIO, DANIEL NICOLAE DJAMO,SOREN DAHLGAARD

ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΠΟΘΗΤΟΣ, ΤΙΜΟΛΕΩΝ ΚΟΥΙΜΤΖΟΓΛΟΥ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΑΥΡΙΔΗΣ, ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΥΡΤΕΣΗΣ, ΕΛΕΝΗ ΜΙΛΤΣΗ, ΝΙΚΟΛΑΣ ΔΡΙΖΗΣ

ANIMATION Κινούμενα εικόνες και σχέδια, η ψευδαίσθηση της κίνησης. Η γρήγορη εναλλαγή κάνει το μυαλό να αντιλαμβάνεται τα ελαφρώς διαφοροποιημένα σχέδια ως ομοιογενές σύνολο. 34 έργα από 20 χώρες αποδεικνύουν τη μαγεία της κινούμενης εικόνας και τις αμέτρητες δυνατότητες της έκφρασης. Stop Motion, χειροποίητα σχέδια και πολλά ακόμα σε ένα πρόγραμμα επιμελημένο για τα μάτια σας μόνο! GALA BENT, LABBE BORIS, PINK TWINS, PABLO SERRANO, CHLOE MAZLO, DAVID DE ROOIJ,ERICK OH, MAX HATTLER, “THOR RASMUSSEN & STEFAN MYLLEAGER”, BETSY KOPMAR, “IGNASI PI SUNYER & SAM WATERSON” ,JANNEKE MEEKES, GRAPHSET, LIAT BERDUGO, MARIE JOSEE SAINT PIERRE, MARKO ZUBAK, NIKKISCHUSTER, NISHA DUGGAL, PAUL TOM, PEDRO PERREIRA, SIEGMUND SKALAR, GUADALUPE LABAKE, BARBARA MARCEL, DANIELA RISCH, STUART POUND, ΑΡΙΑΔΝΗ ΒΕΖΥΡΟΓΛΟΥ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΖΑΚΚΑΣ, NOMINT, ΒΑΣΙΛΗΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ,

FOREIGN FESTIVALS Το Athens Video Art Festival πάντα προσπαθεί να επεκτείνει το δίκτυο συνεργατών του, προσπαθώντας να έχει σχέσεις με φεστιβάλ, οργανισμούς και άλλους πολιτιστικούς θεσμούς από την Ελλάδα και το εξωτερικό, με σκοπό την συνεχή επέκταση των καλλιτεχνικών του οριζόντων. Στο πλαίσιο της ενότητας Screenings, θα δώσουν το παρόν 9 συνεργαζόμενοι οργανισμοί, οι οποίο συμμετέχουν με προβολή επιλεγμένων έργων αλλά και με νέες δημιουργίες, ειδικά για τη φετινή διοργάνωση. VIEW Fest | ARS Electronica | Cologne OFF | Instant videos | International Streaming Festival | VAU Fest | onedotzero_adventures in motion | GAMA – Collection of New Media Art | ELMUR Cologne OFF Αποτελεί διεθνές φεστιβάλ βίντεο τέχνης με έμφαση στον παγκόσμιο χαρακτήρα του και υλοποιείται στην Γερμανία. Στη φετινή διοργάνωση του Athens Video Art Festival παρουσιάζεται το αφιέρωμα της έβδομης έκδοσης του Cologne OFF με τίτλο Art and the City.

2012 7

Athens Video Art Festival from the inside!

Instants Vidéo Numériques et poétiques Αποτελεί διεθνές φεστιβάλ βίντεο τέχνης και νέων μέσων που πραγματοποιείται στην Γαλλία. Η 25η διοργάνωση που θα πραγματοποιηθεί το φθινόπωρο του έτους 2012 επιδιώκει να αποτελέσει ένα χώρο – χρονικό πεδίο όπου τα πεπρωμένα θα συναντηθούν και νέες χαρτογραφήσεις της δημιουργίας θα συνταχθούν σε καινούργιες κατευθύνσεις.

χνες παρουσιάζοντας αντισυμβατικό οπτικό-ακουστικό υλικό από όλον τον κόσμο. Στο φεστιβάλ εκθέτονται έργα βίντεο τέχνης και ήχου της μόνιμης συλλογής από το διαθέσιμο αρχείο της διοργάνωσης με καλλιτέχνες που έχουν προβληθεί σε προηγούμενες εκδόσεις του. Κάθε μήνα ένα διαφορετικό πρόγραμμα συντίθεται με έργα τέχνης από αυτή τη μόνιμη συλλογή και μεταδίδονται απευθείας στη σελίδα του φεστιβάλ.

VAU-Fest Είναι διεθνές φεστιβάλ βίντεο τέχνης και ταινιών μικρού μήκους που διοργανώνεται ετησίως σε επαρχιακή πόλη κοντά στο Κίεβο της Ουκρανίας. Στόχο του αποτελεί η παρουσίαση της εξελικτικής πορείας των πειραματικών βίντεο. Πρόκειται για μια ανοιχτή πλατφόρμα συζήτησης και ένα δημιουργικό εργαστήριο που αφορά επαγγελματίες και ερασιτέχνες σκηνοθέτες. Στον ετήσιο διαγωνισμό προτιμούνται έργα που κάνουν χρήση των σύγχρονων τεχνολογιών αναδεικνύοντας την ευρηματική σκηνοθεσία και την εφευρετικότητα στην κινηματογραφία και στην αρχική επεξεργασία.

Elmur.net Παρουσιάζει μια συλλογική ταινία που δομείται από ανεξάρτητες ιστορίες βιντεογραφικής μορφής και προβάλλεται σε δημόσιους χώρους ή στο πλαίσιο άλλων φεστιβάλ. Η κοινότητα αυτή δημιουργεί έναν απέραντο δημόσιο διαπολιτισμικό οπτικό διάλογο ο οποίος αυξάνεται συνεχώς με τα βίντεο που προστίθενται σε καθημερινή βάση. Η δράση της συλλογικής δημιουργικότητας οδηγεί αναπόφευκτα σε μια διαδικασία σκέψης όπου το οπτικό μέσο αποτελεί πλέον φορέα του λόγου.

Streaming Festival Αποτελεί εκδήλωση για ανεξάρτητους καλλιτέ-

2 2011

ARS Electronica Πραγματοποιείται ετησίως σύσκεψη στο Λιντς με πρόσκληση σε καλλιτέχνες, επιστήμονες και

ερευνητές από όλον τον κόσμο να αντιμετωπίσουν ένα συγκεκριμένο, διεπιστημονικό θέμα σε πλαίσιο ομιλιών, workshops, εκθέσεων και συμποσίων. Κάθε χρόνο το φεστιβάλ είναι αφιερωμένο σε διαφορετική θεματική και το γεγονός ότι οι ποικίλες μορφές των προσεγγίσεών της οφείλουν να είναι ξεχωριστές αποτελεί κανόνα απαραβίαστο. Η συγκεκριμένη παράμετρος στοχεύει στον πειραματισμό, στην αξιολόγηση και στην εκ νέου ανακάλυψη για μια αναζήτηση που προωθεί τη βελτίωση της ανθρώπινης κοινωνίας. VIEWFest - Digital Movie Festival Αποτελεί διεθνές ετήσιο φεστιβάλ που αφορά το 3D κινηματογράφο και animation. onedotzero_adventures in motion To Βρετανικό φεστιβάλ επιστρέφει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στη χώρα μας παρουσιάζοντας το animated πρόγραμμα Future Cities εμπνευσμένο από το μέλλον των σύγχρονων πόλεων. Για το αναλυτικό πρόγραμμα της διοργάνωσης και πολλά άλλα, μπορείτε να κατεβάσετε το επίσημο Mobile Application του φεστιβάλ από το site μας. ΧΟΡΗΓΟΙ: adidas Originals, LG, HEINEKEN, RED BULL ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ: ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ, ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ: ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΑΘΗΝΩΝ, ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ

ΧΟΡΗΓΟΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ: ΕΝΩΣΗ ΞΕΝΟΔΟΧΩΝ ΑΘΗΝΩΝ – ΑΤΤΙΚΗΣ Συνεργάζομενα Ξενοδοχεία: Athens Gate, Best Western Pythagorion, Pan, Marina, Titania, Best Western Museum, Electra Palace, Sofitel, Stanley, St. George Lycabettus, Evripidis, Hera, Dorian Inn, Hilton, Melia, Candia, Yes Hotels - New, Novotel ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ: MSPIRIT AUDIOVISUAL HOSTING: DIGITAL BOX ΣΥΝΕΡΓΑΤEΣ: BOOZE COOPERATIVA *Το Booze Cooperativa είναι ένας ζωντανός χώρος, μία ανοικτή λέσχη, ανταλλαγής ιδεών και συνάντησης ανθρώπων που μοιράζονται τις ίδιες καλλιτεχνικές φιλοσοφικές και πνευματικές ανησυχίες, δημιουργώντας ένα πλαίσιο συνεργασίας μα και δημιουργίας σε όλα τα πεδία της έκφρασης. ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: BOND ATHENS ΧΟΡΗΓΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: MEGA, MAD, CULTURE OUT, ATHENS NEWS, ATHENS VOICE, BREATHTAKING ATHENS, METROPOLIS, ΣΙΝΕΜΑ, CITY PRESS, FREE SUNDAY, +DESIGN, CLICKATLIFE, COSMO.GR, CULTURENOW, DEBOP, EUROCHANNEL, FORFREE, FUCTART, IN2LIFE.GR, AVOPOLIS.GR, MANGORADIO, MIXTAPE.GR, DOCTV, ARTMAG.GR, MONOPOLI.GR, NEOLAIA.GR, FMAG.GR, ECHOMOVE, MAD RADIO, KOSMOS RADIO, OFFRADIO, OTENET.GR, PEPPER 96.6, PHONOTET, TRALALA, ATHENA 98.4, ELCULTURE, INTERSONIK.NET

2012 7

Κείμενο: Γιάννης Βοζίκης

Σοβιετικός Επαναστατικός Κινηματογράφος (Μέρος τέταρτο…)

επόμενη ταινία του Eisensteinμ στην οποία υπογράφει και το σενάριο, και ίσως η σημαντικότερη από όσες γύρισε ήταν το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» (1925). Η ταινία αναφέρεται στην ανταρσία των ναυτών ενός θωρηκτού και γυρίστηκε προς τιμήν της επανάστασης του 1905, η οποία καταπνίγηκε από την τσαρική εξουσία. Ένα μικρό γεγονός μέσα στο πλοίο γίνεται η αφορμή για το επαναστατικό ξέσπασμα και τελικά την κατάληψη του πλοίου από τους ναύτες. Στην Οδησσό, ο λαός κατεβαίνει στην προκυμαία γεμάτος ενθουσιασμό εξαιτίας του περιστατικού αυτού. Ο τσαρικός στρατός όμως τους εξοντώνει όλους. Στην ταινία αυτή είναι εμφανείς οι τεχνικές του μοντάζ, για τις οποίες μίλησε ο Eisenstein στα θεωρητικά του κείμενα. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για να το κατανοήσουμε, είναι η σκηνή

όπου ο τσαρικός στρατός καταδιώκει το συγκεντρωμένο πλήθος. Η εναλλαγή των μακρινών πλάνων με κοντινά, που εστιάζουν σε τρομαγμένα μάτια και τρεμάμενα πόδια, η τάξη στην κάθοδο των στρατιωτών που εναλλάσσεται με την αταξία του πλήθους που υποχωρεί κ.α. δημιουργούν «συγκρούσεις» που εντείνουν την σύγχυση και τη δραματικότητα της σκηνής. Η ταινία τελειώνει με ένα ελπιδοφόρο μήνυμα όταν τα υπόλοιπα πλοία πλησιάζουν το «Ποτέμκιν» κι ενώ στην αρχή οι ναύτες του νομίζουν πως θα τους επιτεθούν, εκείνα ενώνονται μαζί τους. Οι αντιδράσεις που προκάλεσε η ταινία αυτή στο Κ.Κ.ΣΕ. ήταν ανάμεικτες, μετά την θετική αποδοχή της όμως από τον λαό τόσο στην Σοβιετική Ένωση όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, όλοι οι Σοβιετικοί αξιωματούχοι τελικά την υποστήριξαν.

2012 7

Ο «Οκτώβρης», η επόμενη ταινία του Eisenstein, έγινε για τον εορτασμό των δέκα χρόνων από την επανάσταση, και αναφέρεται με αρκετή λεπτομέρεια στις εξελίξεις που οδήγησαν στην επανάσταση αλλά και στα γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της. Η ταινία αυτή αποτελεί ίσως το πιο τολμηρό «πείραμα» του σοβιετικού κινηματογράφου και γι’ αυτό το λόγο αγαπήθηκε από τους διανοούμενους αλλά άφησε αδιάφορους τα μέλη του κόμματος και τον λαό. Η διαλεκτική αντίθεση των πλάνων φτάνει εδώ στο αποκορύφωμα της, όταν για παράδειγμα το πλάνο του πρωθυπουργού Kerensky ακολουθείται από το πλάνο ενός μηχανικού παγωνιού. Εξαιτίας της αρνητικής αίσθησης που δημιούργησε ο «Οκτώβρης» στα στελέχη του κόμματος, ο Eisenstein αποφάσισε στην επόμενη ταινία του «General Line» να προχωρήσει σε λιγότερους πειραματισμούς. Η ταινία αναφέρεται στην μετατροπή ενός φτωχού αγροτικού χωριού σε μια ευημερούσα κοινωνία. Εδώ σε αντίθεση με τις προηγούμενες ταινίες του χρησιμοποιεί ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ως πρωταγωνιστή, μια φτωχή αγρότισσα αντί για το πλήθος- πρωταγωνιστή. Ο Pudovkin σπούδασε Χημεία και Φυσική στην Μόσχα. Το 1922 όμως, γράφεται στην κινηματογραφική σχολή- όπου είχε καθηγητή τον Kuleshov- με σκοπό να γίνει ηθοποιός. Τελικά, μετά το τέλος των σπουδών του, αποφάσισε να ασχοληθεί με την σκηνοθεσία- αν και πολλές φορές έπαιζε και στις ταινίες του, καθώς και σε ταινίες άλλων όπως στον «Ivan the Terrible» του Eisenstein. Ο Pudovkin δεν ήταν τόσο ριζοσπαστικός στο σκηνοθετικό και θεωρητικό του έργο, όσο οι συνάδελφοι του Eisenstein και Vertov, και ακολούθησε μια πιο «παραδοσιακή» κατεύθυνση στις ταινίες του. Οι δυο πρώτες ταινίες του, τις οποίες ολοκλήρωσε όσο ακόμα σπούδαζε, («Chess of Fever» 1925, «Mechanics of the Brain» 1926) είναι ένας συνδυασμός ντοκιμαντερίστικων και μυθοπλαστικών στοιχείων.

7 2012

Οι επόμενες τρεις ταινίες που τον καθιέρωσαν ως μεγάλο δημιουργό του κινηματογράφου, έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό τα χολλυγουντιανά στοιχεία και τεχνικές, τα οποία, ο Pudovkin, προσπάθησε να εντάξει και «συμφιλιώσει», με την επαναστατική μαρξιστική θεωρεία που ο ίδιος ενστερνιζόταν. Επίσης πρέπει να αναφέρουμε ότι διαφέρει από τον Eisenstein ως προς τη δομή των σεναρίων, αφού οι δικές του ταινίες εξετάζουν τις αντιδράσεις, τις πράξεις, και την ιδεολογική μεταβολή συγκεκριμένων χαρακτήρων- πρωταγωνιστών και όχι ενός πλήθους- ήρωα. Η ταινία του «Mother» (1926) που βασίζεται στο μυθιστόρημα του Μαξίμ Γκόρκι, το οποίο αναφέρεται στην επανάσταση του 1905. Μια μάνα οδηγεί άθελα της το γιο της στην φυλακή όπου αυτός προσπαθώντας να διαφύγει, σκοτώνεται, ενώ κι εκείνη ποδοπατείται στο τέλος όταν ο τσαρικός στρατός επιτίθεται στους εξεγερμένους εργάτες. Εδώ ο Pudovkin καταφέρνει να συνδέσει τις ψυχολογικές μεταβολές των χαρακτήρων του με την επαναστατική θεωρία χωρίς να προωθεί όμως τη «σύγκρουση» που επιζητούσε ο Eisenstein, αλλά τη δημιουργία μιας αρμονικής σύνθεσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα που αναδεικνύει αυτή την επιδίωξη του Pudovkin, αποτελεί το σημείο όπου το πλάνο του γιου που είναι χαρούμενος, εξαιτίας κάποιων νέων που μαθαίνει, ακολουθείται από ένα ευχάριστο πλάνο ενός ποταμού μια ηλιόλουστη μέρα. Το «The End of St. Peterburg» (1927), η επόμενη ταινία του Pudovkin, έγινε με αφορμή τον εορτασμό των δεκάχρονων της Επανάστασης. Στην ταινία αυτή ο Pudovkin επιμένει πάλι στην απεικόνιση μιας συγκεκριμένης προσωπικότητας, ενός νέου χωρικού, η οποία επηρεάζεται και επηρεάζει τις εξελίξεις και τελικά τάσσεται με το μέρος της μαρξιστικής θεωρίας και της Επανάστασης. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η Τρίτη ταινία του Pudovkin, «Storm over Asia», όπου ένας Μογγόλος κυνηγός την περίοδο του εμφυλίου πολέμου και της ξένης εισβολής, εξαπατάται στις συναλλαγές του από έναν ξένο έμπορο.

REBET AGAINST - REBET AGAINST ΕΙΔΟΣ : REBETIKO / OTHER LABEL : ABOYTZALIA STUDIO

Μια ξεχωριστή κυκλοφορία παραδίδουν στο κοινό οι Rebet Against που αν και έχουν σαν βάση την Αγιάσο της Λέσβου εντούτοις παραδίδουν και μαθήματα σύγχρονου αστικού ρεμπέτικου τραγουδιού.Ξεκινώντας σαν μπάντα που ονομάστηκε «Rebet against the machine» ένα όνομα-παράφραση των γνωστών και μη εξαιρετέων "Rage against the machine" έδειξαν από πολύ νωρίς καλά δείγματα γραφής που στην πορεία γιγάντωσαν μουσικά υποστηριζόμενοι και από την άποψη που έχουν γύρω από τη μουσική αλλά και τα κοινωνικά θέματα μιας και οι στίχοι τους σχετίζονται έντονα με αυτά. Ο πρώτος πυρήνας του γκρουπ δημιουργήθηκε το 2001 από τον Γιώργο Σταυρακέλλη, τη Γιάννα Μαιστρέλλη, τον Ισίδωρο Παπαγεωργίου και τον Κώστα Βύρα ενώ στην πορεία προστέθηκαν και άλλα μέλη μεγαλώνοντας την παρέα (και την πορεία) του σχήματος.Ενας πυρήνας που έβγαλε ένα ανεξάρτητο demo που μοιράστηκε και διαδικτυακά από τους Rebet και που περιείχε διασκευές ρεμπέτικων και παραδοσιακών τραγουδιών προσαρμοσμένες στα μέτρα και στο ύφος της μπάντας. Μια μπάντα που το καλοκαίρι του 2009 έπαιξε support στους Locomondo, απέσπασε τα καλά λόγια του μεγάλου γκρουπ και του κοινού αλλά δεν απέσπασε τους ίδιους από το πραγματικό τους ενδιαφέρον και τον πραγματικό τους σκοπό : Να δημιουργήσουν μελωδίες και στίχους που με αφετηρία το ρεμπέτικο τραγούδι θα τους οδηγούσαν σε καινούργιους μουσικούς δρόμους και τρόπους.Με λίγα λόγια δεν δίστασαν να χωρέσουν στις δημιουργίες τους –δεν θα πω να «παντρέψουν» αρκετά έχει φορεθεί αυτή η ονομασία καλύτερα να βρούμε άλλη - διάφορα είδη μουσικής. Ετσι στο επίσημο ντεμπούτο και ουσιαστικά πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του γκρουπ μέσα σε 10 συνθέσεις συναντάμε είδη μουσικής όπως το ρεμπέτικο, η ροκ, η ρέγγε με πολύ ιδιαίτερα φωνητικά που ξεχωρίζουν με το πρώτο άκουσμα. Το όγδοο τραγούδι του δίσκου «Nass Noss» προκαλεί εντύπωση …περιέργεια και μυστήριο με τον τίτλο του κάτι που λύνεται εύκολα τελικά αν παρεβρεθείς σε κάποιο λάιβ του γκρουπ όπου μας εξιστορούν την υπόθεση τα μέλη του : Ελληνας και Αλβανός σύμφωνα με τη μυθολογία και το σενάριο του θέματος και … «Nass Noss» από τα τελευταία τρία γράμματα των 2 λέξεων.Εκεί ξεχωρίζουν το βιολί της σπουδαίας μουσικού Γιάννας Μαιστρέλλη με το τσιγγάνικο ηχόχρωμα στο πρώτο μισό του τραγουδιού καθώς και τα υπέροχα ρέγγε φωνητικά στο δεύτερο μισό.

2012 7

Στη συνέχεια ακούμε την αμεσότητα και την καυστικότητα της στιχουργικής και στιχομυθίας των Rebet Against αλλά και ένα θέμα που πραγματικά χρήζει αναφοράς καθώς είναι σημαντικό και για μουσικό-λαογραφικούς λόγους και όρους.Είναι η διασκευή στο «No Woman No Cry» του Bob Marley όπου εδώ έγινε… «No Woman No Mlar», μια διασκευή που την καταλαβαίνουν μόνο οι ντόπιοι κάτοκοι του νησιού της Λέσβου –κυρίως αυτοί της Αγιάσου και του Πλωμαρίου– άντε και οι …φοιτητές! Οι δυο κωμοπόλεις του νησιού της Σαπφούς ανέκαθεν αποτελούσαν πλούσια πνευματικά και ιστορικά χωριά για τον τόπο αλλά οι υπόλοιποι κάτοικοι του νησιού αυτήν την ιδιαιτερότητα και άνθηση την έβλεπαν με μισό μάτι αλλά κυρίως έβλεπαν με μισό μάτι την συμπεριφορά των κατοίκων των δυο χωριών…Τώρα πως επικράτησε κάτι τέτοιο αυτό κρατάει από πολύ παλιά και έτσι βγήκε η γνωστή παροιμία «Απ τν Αγιάσου τσι απ του Πλουμάρ μήδε γναίκα μήδε Μλάρ» όπως την αποδίδουν με τη γνωστή και παράξενη ντοπιολαλιά τους οι Μυτιληνιοί αλλά και οι απανταχού Λέσβιοι. Ενας δίσκος που πάντως είναι σημαντική παρακαταθήκη τόσο για το μέλλον της ομάδας των Rebet Against όσο και γενικότερα για τη νέα γενιά μουσικών (και δη αυτή της επαρχίας).Αλλωστε για τη περαιτέρω πιστοποίηση της καλής και αυθεντικής δουλειάς τους χωρίς μανατζαρίσματα και άλλες τέτοιες παρελκόμενες βλακείες που ειπεσέρχονται στο χώρο της μουσικής έρχεται να προστεθεί το γεγονός ότι έπαιξαν στο Αρχοντικό Γεωργιάδη, στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης αλλά και στο διαγωνισμό νέων συγκροτημάτων που έγινε το περασμένο Δεκέμβριο στο Ghost House φυσικά χωρίς τυμπανοκρουσίες, χρηματικές αμοιβές και άλλες ματαιοδοξίες που ξέρουμε πόσο απαιτητικές και αρκούντως απαραίτητες γίνονται αυτές από άλλους ίσως γιατί είναι ο κανόνας της επιβίωσης τους στο «χώρο». Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στην Αγιάσο στο Aboytzalia studio (που πήρε το όνομα του από τη γνωστή και παλιά συνοικία της κωμόπολης της Λέσβου και έδρα του στούντιο ηχογραφήσεων και παραγωγής του γκρουπ) και οι Rebet Against είναι οι: Γιώργος Σταυρακέλλης (μπουζούκι-φωνητικά), Γιάννα Μαιστρέλλη (βιολί), Ισιδωρος Παπαγεωργίου (μπάσο-ακουστική κιθάρα), Θέμης Βασιλείου (ηλεκτρική κιθάρα), Στρατής Γιάνναρος (καχόν-ντράμς-φωνητικά).Τέλος να αναφέρουμε και το πολύ καλό artwork που απεικόνισε με τον καλύτερο τρόπο τους ήχους των Rebet διά χειρός Gre Damien & Peppito.Αξιοι!! Αλέξανδρος Γερασίμου

7 2012

DROG_A_TEK - HOMELAND ΕΙΔΟΣ : OTHER LABEL : INNER EAR

«Όταν ήμουνα μικρός, κυνηγούσα τα κοκόρια που με ξύπναγαν πρωί και μου φέρναν στενοχώρια» …έλεγε ένας από τους αγαπημένους ήρωες κόμικ της παιδικής μου ηλικίας, ο Μ.Φ. (Μαύρο Φάντασμα). Μου άρεσε ο χαρακτήρας του και συνέπασχα μαζί του, αν και ποτέ δεν μου άρεσε να ξυπνάω, γιατί ποτέ δεν μου άρεσε να κοιμάμαι, πράγμα που, μοιραία, με φέρνει τόσο κοντά στους drog_Α_tek, αφού και αυτοί επιλέγουν τη νύχτα για να στήσουν την δική τους φασαρία, την κεντημένη με περιπέτεια, αφαίρεση και διάθεση να την κοπανήσουν από το παράθυρο. Οι βελόνες είναι πολλές, από τρομπέτες και μελόντικες μέχρι διεισδυτικές ματιές στο μέσα, το έξω και το γύρω τους. Εδώ, στο Homeland, η μόνιμη κοπάνα τους, διασταυρώθηκε με την αναζήτηση της «Χώρας Προέλευσης», του σκηνοθέτη Σύλλα Τζουμέρκα και, προφανώς, ήταν τόσο λεπτομερείς στην επιλογή των κρυφών μονοπατιών, που κατάφεραν να ενσωματώσουν και τον σκηνοθέτη στο δυναμικό της κολεκτίβας τους για δυο χρόνια. Το καταλαβαίνω απόλυτα, ποιος μπορεί να ξεφύγει, ελαφρά τη καρδία, από το παραμύθι, όταν λουστεί στα νερά της παραμυθένιας Στυγός; Και, βέβαια, ποιοι θα ήταν οι καταλληλότεροι να στήσουν το ηχητικό περιβάλλον μιας ταινίας που έχει σαν σπονδυλική στήλη ένα τόσο εμπνευσμένο, και άγριο, ποίημα, τον «Ύμνο εις την Ελευθερία» από τους αέναους συνθέτες- παύλα- αποδομητές drog_Α_tek; Οι ίδιοι υποστηρίζουν πως «… ο ήχος μας είναι μετα-σάουντρακ. Μας αρέσει να δημιουργούμε ένα προσωρινό ηχητικό περιβάλλον, καταγράφοντας στιγμές που θα χαθούν για πάντα…» Για την ίδια την μουσική του Homeland, παρ’ ότι θα μπορούσα να γράψω πολλά, τελικά επιλέγω να αναφέρω, επιγραμματικά, ότι, για άλλη μια φορά, αξιοποιούν όλες τις τεχνολογικές δυνατότητες που προσφέρει ο 21ος αιώνας με κύριο άξονα τις γονιδιακές πληροφορίες του αρχαίου, πολυπρισματικού DNA τους. Ο διαθέσιμος καμβάς, το σενάριο, τους προσφέρει την απαραίτητη ελευθερία να εμπνευστούν και να δημιουργήσουν και, ευτυχώς, τα χρώματα τους είναι ακόμα εκφράσεις ενέργειας από την συμπαντική ροη ενέργειας που συγκρατεί το σύμπαν στην θέση του, δηλαδή στην αέναη αλλαγή. I (over)like! Νίκος Πάλλης

2012 7

THE BOY - ΗΛΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ & ΜΑΥΡΟ ΑΙΜΑ ΕΙΔΟΣ : OTHER LABEL : INNER EAR

Στη σελίδα της δισκογραφικής "Inner Ear" διαβάζουμε : Ο The Boy άρχισε γράφοντας τραγούδια και παίζοντας πιάνο στο συγκρότημα f(a39) απο το 1997 εώς το 2003. Οι f(a39) κυκλοφόρησαν το mini ep “World Waits”, καθώς επίσης ηχογράφησαν μουσική για δύο κινηματογραφικές ταινίες σκηνοθετημένες απο τον The Boy (Καλή τάπα καρφίτσα / Κλαίς;). Ο The Boy έπειτα έγινε μέλος του electro-trash συγκροτήματος Sportex(προσωπικό σχήμα του Felizol) με τους οποίους συνεργάζεται μέχρι και σήμερα. Το 2004 άρχισε να ηχογραφεί ως The Boy. Επίσης τότε σχημάτισε την piano-punk performance των Mary and The Boy. To 2007 o The Boy κυκλοφόρησε με το Μουσικό Κίνημα:(Μαύρες)Τρίχες δυο προσωπικά του άλμπουμ σε μορφή cd-r ( 50 God damned songs / BEAT. Ε παίρνοντας σαν οδηγό την ασυνήθιστη και άκρως δημιουργική γραφή και πορεία του The Boy λέω εδώ να ξεκινήσω κάπως ...παράδοξα αυτή τη φορά γράφοντας πως είναι από τις σπάνιες φορές που ένα cd συνοδεύει ένα βιβλίο ή ένα βιβλίο πάει παρέα με ένα δίσκο σε μια φροντισμένη παραγωγή λιτή μεν αλλά κομψή και με λόγο ύπαρξης δε.Είναι το λιγότερο ευχάριστο να βλέπεις σε περιόδους οικονομικής δυσπραγίας (και ομηρίας περισσότερο) δουλειές σαν και αυτή που καλύπτουν δυο μορφές τέχνης : η μια που πηγάζει καθαρά μέσα από το συγγραφικό γράψιμο και η άλλη από τη στιχομυθία και τις μουσικές -συνθετικές- νότες.Αλλά ας πάρουμε το πράγμα ...αλλιώς.Από την αρχή δηλαδή. Ενα χρόνο μετά το "κουστουμάκι" ο The Boy επιστρέφει δισκογραφικά στο label του Εξώστη με μια μουσική δουλειά άκρως σημαντική που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος.Ισως γιατί έχει -ξεκάθαρα- αρχή, μέση και τέλος.Προφανώς και ο δημιουργός έχει αποσαφηνίσει τη μουσική του κατεύθυνση και προς τα εκεί κινείται από το ξεκίνημα του.Μέσα σε ένα σκοτεινό σύμπαν "κάνει" ηλιοθεραπεία με συνθέσεις όπως το "Κόψε το χέρι", "Αυτί", "Παγωμένο"," Άνθρωπος", "Μακρηγορούμε". Το cd «Ηλιοθεραπεία» ηχογραφήθηκε τον χειμώνα του 2011 στα Soundflakes Studios από τον callmelazy. Διαρκεί 72 λεπτά και περιέχει 15 τραγούδια, όλα σε μουσική και στίχους του The Boy.Το μυθιστόρημα «Μαύρο Αίμα» με τη σειρά του είναι 108 σελίδων, γραφόταν ανά διαστήματα από το 2004 ως σήμερα.Ενα μικρό κομψοτέχνημα σκοτεινής και σιωπηλής δημιουργίας χωμένο σε ένα σακουλάκι που με την παρουσία του είναι ικανό να κάνει μικρούς θορύβους, να θριαμβολογήσει με την πλούσια ευφυία του και τέλος να πάρει ένα συνωμοτικό ύφος και να μας ψιθυρίσει ότι "γαμώτο, μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο". Κατερίνα Χατζή

7 2012

ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΔΕΡΜΙΤΑΣΟΓΛΟΥ - ΡΑΔΙΟ ΣΚΟΥΡΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΕΙΔΟΣ: ΕΝΤΕΧΝΟ LABEL: SONY MUSIC Δεν ξέρω τι είναι αυτό που ορίζει έναν καλλιτέχνη και με τη σειρά του δεν ξέρω τι μπορεί να ορίζει αυτός ως τέχνη και δημιουργία.Τα μέτρα και τα σταθμά του καθενός ποικίλουν, ξεχνιούνται και ξεχύνονται απρόσκοπτα και απροκάλυπτα στην κοινωνία μπερδεύοντας και αναστατώνοντας τον γενικό κανόνα -αν δεχτούμε ότι υπάρχει. Ωρες ώρες μοιάζουν όλες αυτές οι απόψεις σαν αυτούς τους μικροοργανισμούς που υπάρχουν στο περιβάλλον της θάλασσας που σουλατσάρουν με μαεστρία δεξιά αριστερά ισορροπώντας έτσι τις δικές τους ανάγκες στο τσουβάλι τους... Η ανάγκη του καλλιτέχνη να διαφοροποιηθεί από τη μάζα και να υπηρετήσει -και όχι να εξυπηρετήσει- τη δική του άποψη πάνω στη μουσική είναι αυτό που τελικά θα μείνει και ίσως αυτό να ξεπερνά ακόμα και τη μαγεία του λάιβ. Ένας από τους τραγουδοποιούς των τελευταίων χρόνων που κάνει αυτό επειδή ακριβώς το κάνει με το δικό του μοναδικό τρόπο είναι ο Ευγένιος Δερμιτάσογλου ο οποίος έχοντας σαν βάση τη Θεσσαλονίκη και με σταθερούς καλούς συνεργάτες δημιουργεί εξαιρετικές συνθέσεις με έντονο το κομμάτι της ελληνικής μουσικής, ξεθάβοντας και ανακαλύπτοντας σημεία και στοιχεία της λες και κατεβαίνει στο κελάρι του σπιτιού του για να διαλέξει ένα παλιό καλό μπουκάλι κρασί που η γεύση του στο πέρασμα των χρόνων γίνεται καλύτερη. Αυτή τη γεύση της ελληνικής μουσικής με ζειμπέκικο δείγμα, χάλκινα πνευστά, ροκ συνθέσεις φιλτραρισμένες στο δικό του ύφος και με προσεγμένα και πρωτότυπα φωνητικά χρησιμοποίησε και στους θαυμάσιους πρώτους του δίσκους (από τους καλύτερους από καταβολής της ελληνικής δισκογραφίας κατά τη γνώμη μου): Κρύσταλλα του νου (1997) και Βαρύ Φορτίο (2000). Ο δίσκος αυτός έρχεται σαν μια φυσική συνέχεια της συνολικής εργασίας του Δερμιτάσογλου.Μια εργασία που εδώ περιλαμβάνει επτά μουσικά θέματα, σκωπτικά, ερωτικά, κοινωνικά, καθημερινά, απλά και όχι απλοικά περασμένα πότε σε ακουστική και πότε σε πιο ροκ αισθητική εγείροντας έτσι τους προβληματισμούς του ακροατή. Μαζί του έπαιξε και ένα πλήθος από γνωστούς και άψογους μουσικούς της συμπρωτεύουσας, συνοδοιπόροι στο μοναχικό δρόμο του τραγουδοποιού που έχτισαν και αυτοί νότα νότα το ηχόχρωμα αυτού του δίσκου βασισμένοι στους στίχους των Ευγένιου Δερμιτάσογλου, Θανάση Πλαταμώνα, Γιώργου Κούκιου. Μεταξύ άλλων και οι: Παναγιώτης Μανουηλίδης (κιθάρες), Μπάμπης Παπαδόπουλος (κιθάρες), Τόλης Δεληγιάννης (μπάσο), Γιάννης Μήτσης (τύμπανα, φωνητικά), Θανάσης Καρυπίδης (βιολί), Θεόφιλος Ματθαίου (μπαγιάν), Σωτήρης Ζήσης (μπάσο), Αλέκος Σπανίδης (τύμπανα), Σωτήτης Νούκας (πλήκτρα, κιθάρες, παιδικό πιάνο), Φωτεινή (Σκοτεινούλα) Βελετσιώτου (φωνητικά). Σίγουρα έρχεται μια "Αλλη μέρα" ακούγοντας αυτήν την αναπάντεχη και οπωσδήποτε καλοδεχούμενη κατάθεση του Δερμιτάσογλου. Γιατί "Ράδιο Σκούρο Ανοιχτό" είναι οι διαφορετικές στιγμές που συντονίζονται μαζί μας για κάποιο λόγο και τις κουβαλάμε για πάντα. Είτε είναι "5 η ώρα και δεκαεφτά πρώτα λεπτά" είτε όταν μπορείς να "παραμένεις ασήμαντος και αθώος". Για περισσότερα και στο πάλαι ποτέ συνωστισμένο myspace (myspace.com/eugenedermitasoglou). Αλέξανδρος Γερασίμου

2012 7

Συνέντευξη: Αλέξανδρος Γερασίμου

ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΔΕΡΜΙΤΑΣΟΓΛΟΥ: Συντονισμένος σε «Ράδιο Σκούρο Ανοιχτό»…

Πότε ήταν η πρώτη φορά που ήρθες σε επαφή με αυτό που ονομάζουμε μουσική ; Ηρθα σε επαφή μέσα απο αρκετά πράγματα αλλά πρώτα στο μαγαζί του πατέρα μου στις Σέρρες.Είχε σχεδόν κάθε μέρα ζωντανή μουσική. Ε εγώ μικρός όταν οι άλλοι κοιμόντουσαν πείραζα ένα ένα τα όργανα… Επέστρεψες στη δισκογραφία με μια ιδιαίτερη δουλειά, με τον δίσκο «Ράδιο Σκούρο Ανοιχτό». Μίλησε μου για

7 2012

αυτή την κυκλοφορία. Εδω και χρόνια όλα αυτά τα τραγούδια αλλά και πολλά άλλα, παίζονταν ζωντανά σε πολλές μορφές με μεγάλη μπάντα, με μικρό σχήμα αλλα και με μια κιθάρα. Ετσι διαμορφώθηκαν. Στην ζωντάνια της κάθε περίπτωσης. Οπότε ήμουν έτοιμος για όλα. Ετσι κι αλλιώς η πρόκληση και η πολυπλοκότητα είναι δυο πρώτα ξαδέρφια που καταλήγουν αφαιρώντας η προσθέτοντας στο απλό και στην ουσία του τραγουδιού.

«Ράδιο Σκούρο Ανοιχτό» είναι… …να παραμένεις ασήμαντος κι αθώος, είναι πέντε η ώρα και δεκαεφτά πρώτα λεπτά όταν βλέπεις πρωί δυο γαλαξίες να κάνουν φασαρία μιλώντας μεταξύ τους την πρώτη μέρα στο σχολείο...τα ριγέ της μάγουλα , τα Θυμωμένα της αυτιά, μια έκρηξη στην έκρηξη κι οι στάχτες σου, μόλις βρίσκουν άλλες και κάνουν παρέα...Σκούρο ανοιχτό είναι το ότι δεν ξέρεις πού πας... έτσι κι αλλιώς... είναι το όχι – το δεν – το μη δεν – το τίποτα… αυτό είναι. Να είσαι ασήμαντος…τίποτα… να μπορείς να είσαι τίποτα… Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σένα όταν αποφασίζεις να γράψεις

μουσική ; Η ανάσα, ο έρωτας, ο φόβος, η αντίδραση σε κάτι, τα πάντα. La vie… Τελικά χρειαζόμαστε όλοι μας στις δύσκολες κοινωνικά και οικονομικά μέρες που διανύουμε «Μια άλλη μέρα» για να πιστέψουμε και να «σηκωθούμε» ξανά σαν λαός; Βεβαίως σαν όλους τους πολίτες πιστεύω σε αυτό. Απλά η μουσική και οι μουσικοί μπορούν να σε αφυπνίσουν, ένα τραγούδι να σου δώσει κουράγιο, να χαρείς, να λυπηθείς, να σκεφτείς αλλα και να «ξεχαστείς»… Δεν εμφανίζεσαι και τόσο συχνά στη

δισκογραφία σε προσωπικό επίπεδο ενώ είσαι αρκετά ενεργός σαν συνθέτης αλλά και μουσικός σε επίπεδο συναυλιών μιας και εκθέτεις το υλικό σου επί σκηνής… Θέματα εταιρειών ήταν παλιότερα αλλά και επιλογής για να υπάρχει κάποιος λόγος και να έρχονται τα τραγούδια εκεί που πρέπει να είναι… Μουσικό Καφωδείο… Πως προέκυψε η ιδέα και η πρόταση αυτής της καλλιτεχνικής “κυψέλης” ; Ήμασταν μαζί με τον Γιάννη τον Μήτση και είχαμε μείνει σχεδόν χωρίς δου-

7 2012

λειά. Και αντί να ξαναβγούμε στον δρόμο τριγυρνώντας, υπήρξε μια πρόταση από το ένα απ’ τα τρία αδέρφια και έναν φίλο τους που το έχουν, να δοκιμάσουμε να παίξουμε εκεί. Πιο παλιά 10 μισή με έντεκα τέλειωνε, νέκρωνε, όταν έφευγαν οι παππούδες για να πάνε στα σπίτια τους. Έτσι αναλάβαμε το «καλλιτεχνικό» μέρος και πήγαμε εκεί παίζοντας απλά και χωρίς ήχο στην αρχή και την νύχτα του την ονομάσαμε «Καφωδείο Ελληνικό» και την υπόλοιπη μέρα ήταν και είναι καφενείο ελληνικό… Προσπαθήσαμε να μην ενοχλήσουμε την μέρα και ξαφνικά έγινε ένας χώρος συ-

γκέντρωσης όπου μαζεύονταν όλοι. Τα γερόντια αγκαλιά με τους φοιτητές και όλοι οι άλλοι… Έγινε στέκι…και κατέληξε να έχει 6 μέρες την βδομάδα live. Ποια ήταν η κυκλοφορία που άκουσες πρόσφατα και τη χάρηκες ; Το “Friend And Foe” των Menomena. Διαδικτυακοί κόμβοι και μουσική. Τελικά είναι ζευγάρι αυτά τα δυο ; ……………………………… Πως βλέπεις το μέλλον της ελληνικής δισκογραφίας και ποιός πιστεύεις πως θα είναι ο επόμενος τρόπος διανομής της μουσικής ;

Πάμε τελικά εδώ και πολύ καιρό στον τρόπο του διαδικτύου και μόνο για τους τελευταίους ρομαντικούς θα υπάρχει το βινύλιο. Αυτό συμβαίνει πάρα πολλά χρόνια και το ξέρουμε όλοι… (απαντώντας και στην παραπάνω ερώτηση). Τα επόμενα σχέδια του Ευγένιου Δερμιτάσογλου είναι… Το (υπόλοιπο) επόμενο άλμπουμ όπως επίσης να κυκλοφορήσω μια συλλογή με τραγούδια και μουσική από την ενασχόληση μου στο Θέατρο. Και βέβαια εμφανίσεις… να παίζουμε κι όπου δεν μπορούμε ! www.dermitasoglou.gr

2012 7

Κείμενο: Κατερίνα Σπύρου

ΡΕΙΚΙ

o ρείκι αναπτύχτηκε το 1922

Το ρείκι είναι ιδιαίτερα αποτελε-

από τον ιάπωνα βουδιστή Μι-

σματικό στην περίπτωση αυτή, γιατί

κάο Ουσούι, από τότε έχει προσαρ-

πρώτα ενεργοποιεί και εξισορροπεί

μοστεί από διαφόρους δάσκαλους

το νοητικό και το συναισθηματικό

διαφόρων παραδόσεων. Μετά τη δε-

επίπεδο και μετά επιδρά στο σωμα-

καετία του 70 άρχισε να διδάσκεται

τικό.

στη Δύση και λόγω της αποτελεσμα-

Ο θεραπευτής ρείκι διοχετεύει

τικότητας του εξαπλώθηκε μέσα σε

ενέργεια στα άκρα , με αποτέλεσμα

σύντομο χρονικό διάστημα σε όλες

να ξεμπλοκάρονται και να αποκαθι-

τις χώρες.

στάται η ομαλή ροή της ενέργειας σε ολόκληρο το σώμα.

Σήμερα εξασκείται και διδάσκεται ευρύτερα και αποτελεί μια από τις δημοφιλέστερες εναλλακτικές θεραπευτικές τεχνικές. Το ρείκι βασίζεται

Οποιοδήποτε άτομο μπορεί να μάθει ρείκι. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες ικανότητες ή ταλέντο. Η εκμάθηση του ρείκι γίνετε σε τρία επίπεδα με τα

στην ομαλή ροή και ανταλλαγή της

οποία το άτομο αφυπνίζει την έμφυτη

ενέργειας που υπάρχει στο καθετί

ικανότητα του να μεταδίδει ενέργεια

που μας περιβάλλει και στο καθετί

στα χέρια του.

μέσα μας.

Το ρείκι αποτελεί έναν από τους

Δεδομένου λοιπόν ότι η ρίζα της

πιο εύκολους και αποτελεσματικούς

κάθε ενόχλησης ή ανησυχίας βρίσκε-

τρόπους για να επιτύχουμε την ενί-

ται μέσα στο μυαλό μας, η όποια θε-

σχυση και εξάσκηση της ικανότητας

ραπεία θα πρέπει να αναζητηθεί εκεί,

που διαθέτει το ανθρώπινο σώμα να

στο μυαλό μας.

αποθεραπεύεται.

2012 7

Συνέντευξη: Αλέξανδρος Γερασίμου

BARUTI THEATRE: Ενα κουκλοθέατρο δεμένο "στην άκρη μιας κλωστής"... Τις ερωτήσεις απαντά ο Francisco Brito μέλος του κουκλοθεάτρου «BARUTI στην άκρη της κλωστής». Πότε ξεκίνησε η προσπάθεια που ακούει στο όνομα «BARUTI στην άκρη της κλωστής» και από πού πήρε το όνομα της ; Η ομάδα ξεκίνησε το 1987. Το όνομα ήρθε μετα απο 2 χρονια ψαξίματος κάποια στιγμή που έπρεπε να φτιάξουμε μια αφίσα για την πρώτη παράσταση. Είχαμε μια λί-

2 2011

στα απο 20 διαφορετικά ονόματα, μεταξύ των οποίων το ‘Baruti’ και ’στην άκρη της κλωστής’. Πήρα τηλέφωνο μια φίλη να με βοηθήσει να διαλέξω και μου πρότεινε να συνδυάσουμε αυτά τα δυο ονόματα. Ετσι γεννήθηκε το ’Baruti στην άκρη της κλωστής’. Κρύβεται κάποια ιστορία πίσω από την ονομασία του κουκλοθεάτρου; Συμβολίζει κάτι το «BARUTI στην άκρη της κλωστής»;

Το όνομα Baruti σημαίνει για μας μια έκρηξη συναισθήματος από τον κουκλοπαίχτη εως την κούκλα διαμέσου των κλωστών. Ποιά φιλοσοφία διέπει το κουκλοθέατρο; Αυτή που είναι σε όλες τις τέχνες. Να συγκινήσεις τον θεατή, να τον κάνεις να αναρωτηθεί και να ονειρευτεί. Μιλήστε μας για την τελευταία σας παράσταση.

‘Το Μυστήριο της Ανατολής’. Μιλάει για την αγάπη, για την φροντίδα της φύσης και για την πραγματοποίηση των επιθυμιών και των ονείρων μας με οποιοδήποτε κόστος. Πως βλέπετε ως κουκλοπαίκτες τον κόσμο του παιδικού θεάτρου 25 χρόνια μετά το ξεκίνημα σας ; Υπάρχει μια μεγάλη εξέλιξη από τη στιγμή που υπάρχουν πάρα πολλές ομάδες που ασχολούνται συγκεκριμένα με το παιδικό θέατρο.

2012 7

Ανάμεσα στους σκοπούς και στις δράσεις του κουκλοθεάτρου συγκαταλέγεται και μια ιδιαίτερη τεχνική : «Μαριονέτες που μιμούνται με χάρη και φυσικότητα την ανθρώπινη κίνηση σε μια ατμόσφαιρα παραμυθιού» όπως πολύ σωστά τονίζετε.Μιλήστε μας για αυτό.

να είναι μετρημένες, ακριβείς, με ρυθμό και παύσεις χωρίς μουντζούρες.

Είναι πολύ σημαντικό για μας η κούκλα να κινείται με φυσικό τρόπο όπως θα έκανε και ένας άνθρωπος ώστε να μαγέψει τον θεατή και να τον κάνει να πιστέψει οτι αυτό που βλέπει ειναι αληθινό. Οι κινήσεις πρέπει

Η μεγάλη διαφορά είναι οτι στην Ευρώπη η συγκεκριμένη τέχνη είναι γνωστή εδώ και πάρα πολλά χρόνια ενω στην Ελλάδα έχει αρχίσει δυνατά τα τελευταία 15 χρόνια.Για παράδειγμα σε χώρες οπως Γαλλία, Τσεχία,

Εχετε λάβει μέρος σε διεθνή φεστιβάλ της Ευρώπης. Πως αντιμετωπίζουν εκεί τα κουκλοθέατρα και ποιές οι διαφορές με τα δικά μας εργαστήρια ;

2011 5

φανοτροφεία τα παιδιά εκτιμάνε περισσότερο αυτό που βλέπουν επειδή δεν έχουν την ευκαιρία να δούνε παραστάσεις. Ποιές είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σήμερα τα κουκλοθέατρα στην Ελλάδα; Μια βασική δυσκολία είναι οτι ο κόσμος έχει συνδέσει το κουκλοθέατρο με κάτι πολύ παιδικό σαν κάτι που απευθύνεται σε ηλικίες μεταξύ 4-7, πράγμα που δεν ισχύει γιατί υπάρχουν και παραστάσεις και εδώ και στο εξωτερικό μόνο για ενήλικες.

Βουλγαρία υπάρχουν πανεπιστημιακές σχολές κουκλοθεάτρου. Εχετε δώσει αρκετές παραστάσεις σε ιδρύματα, νοσοκομεία, ορφανοτροφεία, σχολεία και παιδικές κατασκηνώσεις συλλόγων.Πείτε μας για αυτήν την ιδιαίτερη εμπειρία μιας και οι παραστάσεις γίνονται μακριά από το συνηθισμένο σκηνικό του κουκλοθεατρικού κόσμου και μπροστά σε ένα άλλο ξεχωριστό και πολλές φορές πιο υποψιασμένο κοινό… Ειδικά σε ιδρύματα, νοσοκομεία και ορ-

7 2012

Το γεγονός ότι παρά τις αντίξοες οικονομικά και κοινωνικά συνθήκες γιορτάστηκε πρόσφατα σε πολλές πόλεις της Ελλάδας η παγκόσμια μέρα κουκλοθεάτρου πιστεύετε ότι είναι ένα θετικό βήμα για τη διάδοση και την εξέλιξη του στη χώρα μας ; Γίνονται τελικά βήματα μπρος τα μπρος έστω και χωρίς τη στήριξη της Πολιτείας; Ναι είναι θετικό βήμα γιατί δεν μπορείς από κανέναν να σου ανοίξει το δρόμο. Με όσες δυνατότητες έχουμε, εστω και μικρές, βήμα βήμα φτιάχνουμε εμείς το δρόμο. Τα επόμενα βήματα του κουκλοθεάτρου είναι… Διεθνές φεστιβάλ στην Αθήνα για να πάρουμε ερεθίσματα και να εξελιχθούμε ακόμα πιο πολύ. Link: http://www.baruti.gr/

ΚΩΣΤΗΣ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑΣ, Η Λόλα, ISBN: 978-960-979-500-5, Σελίδες: 104 Ο ήρωας της ιστορίας ερωτεύεται τη Λόλα, ένα κορίτσι διαφορετικό από τα άλλα, φευγάτο, που δεν του αρέσουν οι δεσμεύσεις. Τους παρακολουθούμε στο ταξίδι τους προς το Καστελόριζο όπου ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου αναγγέλλει ότι η χώρα θα καταφύγει στο ΔΝΤ. Το λαβ στόρι μπλέκεται με την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα, το φανταστικό με το πραγματικό. Η Λόλα όπως δηλώνει ο ίδιος ο καλλιτέχνης είναι ένα σύμβολο αισιοδοξίας, ομορφιάς και αγάπης μέσα σε μια ιδιαίτερη πραγματικότητα. Το βιβλίο συνοδεύεται από Cd με τη νέα δουλειά του Κωστή Μαραβέγια.

ΜΑΡΙΑ ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ, Η τρίτη μάγισσα, Εικονογράφος: Κατερίνα Βερούτσου, ISBN: 978-960-501-744-6, Σελίδες: 32 Υπάρχουν μάγισσες σήμερα; Κι αν ναι, πού ζουν; Τι δουλειά κάνουν; Τι τρώνε και πώς ταξιδεύουν; Σε ποια σχολεία πάνε και με ποιους κάνουν παρέα; Το κυριότερο: τι είδους μάγια κάνουν και πού μπορεί να τις συναντήσει κανείς; Μια φορά κι έναν καιρό… δηλαδή χτες ή σήμερα ή και αύριο… Νάνοι και νεράιδες, δράκοι, μάγισσες και βασιλιάδες πάνε κι έρχονται ανάμεσα στα παραμύθια και στην αλήθεια. Δρόμο παίρνουν και δρόμο αφήνουν, φτάνουν στις άκρες του κόσμου κι ύστερα πάλι γυρίζουν πίσω. Και τέλος ζούνε και ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα! Για παιδιά μικρά με μεγάλη φαντασία και για νέους γονείς με πολλή όρεξη! Ιστορίες που διαβάζονται μέσα σε δέκα λεπτά!

2012 7

Aλλεν Γκίνσμπεργκ, Ποιήματα, Μετάφραση Aρης Μπερλής, Σελίδες:160, τιμή: 12,50 € Ένας καλαίσθητος τόμος που περιλαμβάνει το σύνολο των ποιημάτων του βασικού –με το ποίημά του Ουρλιαχτό– εκπροσώπου των Αμερικανών μπητ Αλλεν Γκίνσμπεργκ, ο οποίος εμφανίστηκε στην ψυχροπολεμική Αμερική τη δεκαετία του ΄50. Τη μετάφραση των ποιημάτων έκανε ο Αρης Μπερλής, ο οποίος στην εισαγωγή του κάνει λόγο για τον άνθρωπο και δημιουργό Γκίνσμπεργκ, καθώς και για τις δυσκολίες της μετάφρασής του. Το βιβλίο κλείνει με συνέντευξη του ποιητή σε γαλλικό περιοδικό.

Μάριο Λούτσι, Γοτθικό Τετράδιο και άλλα, Μετάφραση Μαργαρίτα Δαλμάτη, ISBN 960-8264-45-6, Σελίδες: 96, Τιμή: 7,50 € Το Γοτθικό Τετράδιο και άλλα είναι μια ανθολογία ποιημάτων που επιμελήθηκε και μετέφρασε με ιδιαίτερο ζήλο η ποιήτρια και φίλη του Λούτσι Μαργαρίτα Δαλμάτη, και περιλαμβάνει, εκτός από την ομότιτλη συλλογή –που θεωρείται ένα από τα πιο λυρικά κείμενα που γράφτηκαν ποτέ–, αντιπροσωπευτικά ποιήματα από τις περισσότερες συλλογές του ποιητή. Στην εισαγωγή του φροντισμένου τόμου, η μεταφράστρια μας δίνει τις λέξεις-κλειδιά ανάγνωσης της ποίησης του Λούτσι, ενώ η μετάφραση των ποιημάτων συνοδεύεται από το ιταλικό κείμενο.

7 2012

Γεωργία Σάνδη, Ο Φαντέ και το Ιερό Λουλούδι, Eκδόσεις: Ροές, ISBN: 960-283-224-X, Σελίδες: 90, Τιμή: 7,31 € Το βιβλίο μιλά για τον Φαντέ, ένα όμορφο μπουλντόγκ, και το Ιερό Λουλούδι, έναν άσπρο ελέφαντα, για τη ζωή τους και τη σχέση τους με τους ανθρώπους. Η πρωτοτυπία του είναι ότι τις ιστορίες του Φαντέ και του Ιερού Λουλουδιού τις αφηγούνται δύο πολύ σοβαροί κύριοι, οι οποίοι βεβαιώνουν ότι, σε κάποια από τις προηγούμενες ζωές τους, υπήρξαν ο ένας σκύλος κι ο άλλος ελέφαντας...

Θοδωρής Τσαπακίδης, Ο πρίγκιπας της Μένουα, Εκδόσεις: Ροές, ISBN: 960-283-223-1, Σελίδες: 82, Τιμή: 10,45 € Ο φριχτός μάγος Οιδίρηνος, ο βασιλιάς Αδόλφος ο Χαλαρός, ο πρίγκιπας Κάρολος το βουτυρόπαιδο και η ωραία, διπρόσωπη Μαργαρίτα μπλέκουν σε περιπέτειες... Η ιστορία τους τυλίγεται, ξετυλίγεται και συχνά, απροσδόκητα, κουβαριάζεται: ακολουθεί μεν τους κανόνες του κλασικού παραμυθιού, αλλά το κάνει πολύ σκανδαλιάρικα, με ζωντανό, κινηματογραφικό τρόπο. Ο πρίγκιπας της Μένουα, γραμμένος με φαντασία και χιούμορ, είναι ένα παραμύθι για ανήλικα και ενήλικα παιδιά!

2012 7

Στρατής Π. Πανάγος, Βορειανατολικά της γέυσης. Οδοιπορικό στον γαστρονομικό πολιτισμό Λέσβου - Λήμνου, Σελίδες: 362, ISBN: 960-518132-0, Τιμή: 28,00 € Άνθρωπος βαθύτατα δεμένος με τον τόπο του, ο Στρατής Πανάγος έχει πάνω απ' όλα βιώσει την άρρηκτη σχέση με την καθ' ημάς Ανατολή στο πεδίο του πολιτισμού τής Γεύσης. Και έτσι, αγαπώντας από παιδί τις πρώτες ύλες αυτού του πολιτισμού, μάς εισάγει σ' αυτές ως ώριμος πιά ερευνητής στην περιοχή του Βορειανατολικού Αιγαίου. Καλούμαστε να μάθουμε,αλλά και να γευθούμε, όσα μας κομίζει για το λάδι της πατρίδας του της Λέσβου, για τά κρασιά Λέσβου και Λήμνου. Επιπλέον για τη μεγάλη του αγάπη, το ούζο, με τα μικρά και πολύτιμα μυστικά του. Πιστεύοντας στο τρίπτυχο -που συχνά αναφέρει- διάσωση, διατήρηση, διάδοση, μας προσφέρει μιά σειρά τοπικών παραδοσικών συνταγών, που τις ανακάλυψε μία-μία καλά κρυμμένες στο μεράκι γυναικών της Λέσβου, στα αναρίθμητα χωριά της με τα καφενεία και τις κουζίνες τους! Ένα πανέμορφο βιβλίο γεμάτο μυρουδιές και μυστικά.

Μάρκος Καμπάνης, Ζωγραφίζοντας στο Άγιον Όρος, Σελίδες: 136, ISBN: 978-960-518-368-4, Τιμή: 29,00 € Ζωγραφίζοντας στο Άγιον Όρος ο Μάρκος Καμπάνης αποφεύγει τον σκόπελο της προγονολατρείας και καταφέρνει να αναδείξει με μοναδικό τρόπο την αρμονία ανάμεσα στο θείο και το ανθρώπινο, το συμβολικό και το πραγματικό, το αντικειμενικό και το βιωματικό. Στα έργα του Αγίου Όρους, μεταπλάθει το μοναδικό τοπίο αυτής της κιβωτού της βυζαντινής και νεοελληνικής ορθόδοξης παράδοσης σε πίνακες ατμοσφαιρικούς, σε έργα πλασμένα ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα. Καλλιτέχνης με έργο πολύμορφο, με σίγουρη παρουσία σε όλες τις θεματογραφικές περιοχές όπως η αγιογραφία, η χαρακτική, οι ποιοτικές εκδόσεις και οι εικαστικές παρουσιάσεις, κατόρθωσε να προσφέρει υψηλή ποιότητα και ολοκληρωμένες αισθητικά διατυπώσεις σε ό,τι αγαπά, σε ό,τι τον συγκινεί και τον ελκύει. Το λεύκωμα περιλαμβάνει το σύνολο των έργων του Μάρκου Καμπάνη που φιλοτεχνήθηκαν κατά την τελευταία εικοσαετία και είχαν ως θέμα το Άγιον Όρος.

2 2011

Συνέντευξη: Κωνσταντίνα Γεωργίου

Αθανασία Κανελλοπούλου Όταν ψάχνεις το όνομά της στο ίντερνετ, πάνω-πάνω διαβάζεις: “Ελληνίδα χορεύτρια χορεύει στην ελίτ της Ευρώπης». Η πορεία της συμπεριλαμβάνει ταξίδια, συμμετοχές σε μεγάλα φεστιβάλ, παραστάσεις στα σπουδαιότερα θέατρα της Ευρώπης και όχι μόνο, συνεργασίες με αξιοθαύμαστους, ταλαντούχους χορογραφους και, πιο πρόσφατα το ξεκίνημα μιας σόλο καριέρας. Ένα δημιουργικό ταξίδι που ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, και το οποίο της έδωσε τα εφόδια για μια πολύ σημαντική πορεία στο χώρο του χορού, η οποία τώρα της επιτρέπει να ενταχθεί δυναμικά στον χώρο των

7 2012

νέων Ευρωπαίων χορογράφων. Τον χειμώνα που έφυγε, ταξίδεψε μέχρι τη Μάλτα για να δημιουργήσει μια καινούρια παράσταση. Με αφορμή την καινούργια αυτή παράσταση, 'Penelope-dust in our awakened dreams', βρέθηκα στη Μάλτα στις αρχές Μαρτίου, έχοντας τη τιμή και τη χαρά να παρακολουθήσω τις τελικές πρόβες και τη πρεμιέρα του κομματιού. Σε μια από τις αμεσότερες παραστάσεις που έχω δει μέχρι στιγμής, η Πηνελόπη της Αθανασίας Κανελλοπούλου είναι άμεση, σε πονάει αλλά και σε ηρεμεί, σε τραντάζει να νιώσεις, να βιώσεις, να αποχαιρετήσεις ή να αποδεχτείς.

Μίλησέ μου καταρχάς για την παράσταση που έχει ήδη ανέβει στη Μάλτα και ετοιμάζεται και για ταξίδια..

Τι σημαίνει η «Πηνελόπη» για σένα ? Η Πηνελόπη είναι ένα σύμβολο πίστης, αναμονής, ελπίδαs…είναι ο καθένας από εμάς

Η τελευταία μου χορογραφική δουλειά ‘Πηνελόπη’ είναι μία συμπαραγωγή με την μαλτέζικη καλλιτεχνική κολλεκτίβα Rubberbodies.

που εξακολουθεί να πιστεύει και να ελπίζει σ

Μέσα από την καινούρια αυτή παραγωγή στόχος μου ήταν να ξεκινήσω έναν καλλιτεχνικό διάλογο ανάμεσα στις δυο αυτές χώρες, οι οποίες έχουν μια εξίσου σημαντική πολιτιστική κληρονομιά… Το σόλο συνδυάζει την τέχνη του Χορού με άλλες μορφές τέχνης όπως τα Visual Arts και το σωματικό θέατρο.

ριο, όπως η Πηνελόπη που περίμενε 20 χρόνια

έναν κόσμο , όπου όλα γύρω μας σιγά σιγά εξατμίζονται και σαπίζουν. Είναι ο άνθρωπος που περιμένει και ελπίζει σ ένα καλύτερο αύμε ευλαβική υπομονή, καρτερικότητα και πίστη στον Οδυσσέα να γυρίσει κοντά της. ..είναι ένα νοσταλγικό ταξίδι στα χαμένα και αφυπνισμένα μας όνειρα , σε μνήμες ‘θαμμένες’ στην ψυχή μας που έχουν την ευκαιρία να ακουστούν για μία τελευταία φορά… Μία

2011 2

διαδρομή στον εσωτερικό θησαυρό που κρύβει ο καθένας μας και μερικές φορές έχει ξεχαστεί σε παλιά σκονισμένα μπαούλα. Είναι τελικά πάντα μια προσωπική ιστορία αυτή η δημιουργικότητα του καλλιτέχνη? Λειτουργεί πιστεύεις η τέχνη θεραπευτικά για τον δημιουργό? Η τέχνη και ειδικά ο χορός για μένα είναι ένα μέσο έκφρασης και επεξεργασίας συναισθημάτων, που μετατρέπεται σε δίαυλο επικοινωνίας, όταν αυτό επιτυγχάνεται με απόλυτη ειλικρίνεια και σεβασμό.Πιστεύω στη διαφορετικότητα και μοναδικότητα του κάθε καλλιτέχνη κα σ αυτό που ‘κουβαλά’ ο καθένας στις αποσκευές του. Αυτό συνιστά και την πρώτη ύλη της δημιουργίας, τον πυρήνα της. Στη συνέχεια έρχεται η εξαγνιστική λειτουργία της τέχνης, μέσω της διαρκούς αναζήτησης και δημιουργικής διαδικασίας… Και για το κοινό? Πόσο το αφορά αυτό? Η αλληλοεπίδραση κοινού και καλλιτέχνη καθίσταται εφικτή μονάχα όταν το έργο εκφράζει συγκεκριμένες αλήθειες που αφορούν άμεσα και το κοινό. Άρα αυτού του είδους η διαδραστικότητα αποδεικνύεται και για το κοινό λυτρωτική, στοιχείο πρωταρχικής σημασίας για την ύπαρξη ενός έργου. Έχεις εμπειρία και από συνεργασίες στην Ελλάδα, με φεστιβάλ, στούντιο χορού, χορευτές, αλλά κυρίως έχεις συνεργαστεί με το εξωτερικό. Είναι όντως τόσο αλλιώς να δουλεύεις στην Ελλάδα? Είναι πιο ‘μεσογειακά’… υπάρχει αρκετά

7 2012

μεγάλη διαφορά στον τρόπο σκέψης και ιδιοσυγκρασίας των ανθρώπων. Δεν μ αρέσει να συγκρίνω ανόμοιες καταστάσεις, γιατί οι συνθήκες στο εξωτερικό είναι διαφορετικές και οι ευκαιρίες περισσότερες. Σε γενικές γραμμές δεδομένης της εμπειρίας μου σε χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, στον χώρο του χορού και όχι μόνο τα πράγματα λειτουργούν διαφορετικά, με περισσότερη οργάνωση και μεγαλύτερη συλλογικότητα. Τι θα σε έκανε να επιστρέψεις στην Ελλάδα? Ο ήλιος, το Αιγαίο, τα ηλιοβασιλέματα της Αθήνας ,οι μυρωδιές, «τα μάρμαρα που λάμπουν», οι άνθρωποι, οι φίλοι μου…Πέρα όμως από όλα αυτά, τη δεδομένη χρονική συγκυρία η ανάγκη και ο διακαής μου πόθος να προσφέρω, έστω και κάτι ελάχιστο, στην πολιτιστική εξέλιξη της χώρας. Η συνεργασία σου με μια κολλεκτίβα rubber bodies και το να βρίσκεσαι σε μια μικρή χώρα με περιορισμένη πολιτιστική δραστηριότητα? Όλοι οι συντελεστές της ομάδας είναι νέοι καλλιτέχνες και ο καθένας χαρακτηρίζεται από διαφορετικές καλλιτεχνικές καταβολές. Με αυτό τον τρόπο εκμεταλλευτήκαμε το στοιχείο της διαφορετικότητας με το να συνδυάσουμε διαφορετικές μορφές τέχνης. Είναι η πρώτη φόρα που ζω σε μία τόσο μικρή χώρα, αλλά ίσως αυτό λειτούργησε θετικά στην εξέλιξη του κομματιού. Η Μάλτα, παρότι το μέγεθός της ξεγελά, έχει έντονη πολιτιστική δραστηριότητα κυρίως τους μήνες του

καλοκαιριού λόγω των διαφόρων φεστιβάλ (κάποιων εξ αυτών αρκετά αναγνωρισμένων). Το γεγονός αυτό συμβάλει στο να μην αισθάνεται κάποιος αποκλεισμένος από την υπόλοιπη Ευρώπη τη στιγμή που ζει σε ένα μέρος περιτριγυρισμένο από θάλασσα. Ξεκινώντας μια σόλο καριέρα με βάση τα δικά σου βιώματα και εμπειρίες τί είναι αυτό που πρέπει να έχεις συνεχώς στο μυαλό σου? Μετά από πολυετείς συνεργασίες με καταξιωμένες ομάδες του εξωτερικού, η σόλο δημιουργία φαντάζει ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα. Το βάρος που επωμίζεται ένας καλλιτέχνης σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ μεγαλύτερο από το αντίστοιχο βάρος το οποίο επιμερίζεται σε μία συλλογική δουλειά. Αναμφίβολα τα δικά μου βιώματα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν επαρκή για τη δημιουργία

ενός έργου. Για το λόγο αυτό, είναι πολύ σημαντική η διαρκής εξέλιξη μέσω της συνεχούς επικοινωνίας και ανταλλαγής ιδεών με άλλους καλλιτέχνες. Πρόσφατα ξεκίνησες να διδάσκεις στο τμήμα χορού του πανεπιστημίου της Μάλτας. Απόφαση ανάγκης, ή η διδασκαλία είναι κάτι που επιδίωκες και είχες πάντα στο μυαλό σου? Η διδασκαλία είναι αναπόσπαστο μέρος της δουλειάς μου. Απολαμβάνω πολύ τη συνεργασία με νέους ανθρώπους και την ανταλλαγή ιδεών μαζί τους. Ειλικρινά μαθαίνω πολλά από αυτούς και ελπίζω να μαθαίνουν και αυτοί αρκετά από εμένα… Κι ένα όνειρο για το μέλλον? Να επιστρέψει η ‘Πηνελόπη’ στις ρίζες της….

2011 2

Συνέντευξη: Νεφέλη Καριοφύλλη

Ελένη Τσαπραλή

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην

…Just for you…by Eleni Tsap

Καλαμάτα Μεσσηνίας. Ήρθα στην Αθήνα για να σπουδάσω

Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι επαγγελματικά με το κόσμημα?

οδοντοτεχνίτης.Ασχολήθηκα επαγγελματικά για 3-4 χρονια

Επαγγελματικά ασχολούμαι εδώ και

περίπου.Τελικά τα παράτησα και

δύο χρόνια.Συμμετέχω τακτικά σε εκθέ-

μέτα από άλλη μια τετραετία

σεις , bazaar και παράλληλα συνεργάζο-

επαγγελματικής

μαι με κάποια καταστήματα.

αποφάσισα ότι αυτο που αγαπώ

Περιέγραψε μας λίγο τις δημιουρ-

αναζήτησης,

είναι το κόσμημα.

γίες σου… Θα έλεγα πως τα κοσμήματά μου είναι απλά και χαρούμενα.Μου αρέσουν τα έντονα χρώματα,τα φυσικά υλικά και τα γεωμετρικά σχήματα. Ποιά υλικά χρησιμοποιείς? Έχω πειραματιστεί με πολλά υλικά

Ποιό είναι το αγαπημένο σου κόσμημα? Δεν ξεχωρίζω κανένα,όλα τα αγαπάω πολύ. Που μπορούμε να βρούμε τη δουλειά σου?

αλλά αυτά που χρησιμοποιώ περισσό-

Έχω σταθερή παρουσία στο meet

τερο αυτό τον καιρό είναι το ξύλο καθώς

market που είναι μια μηνιαία υπαίθρια

και ο φλοιός του, το χαρτί, το μέταλλο

αγορά όπου συμμετέχουν πολλοί δημι-

και το δέρμα.

ουργοί.Επίσης κοσμήματά μου βρίσκετε

Από που εμπνέεσαι?

σε επιλεγμένα καταστήματα στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις.

Εμπνέομαι από απλές καθημερινές ει-

κόνες που μου δημιουργούν πολλές σκέ-

Επικοινωνία: Facebook:Eleni Tsap

ψεις και συναισθήματα.

Τηλέφωνο: 6939961998

7 2012

Συνέντευξη: Η ομάδα του καφέ σκύλου

Putumayo World Café: οι μουσικές του κόσμου μέσα από ένα φλιτζάνι καφέ... One of the most unique Bars in the region of Attica, established in 2006 in a classic two story residence, provides you carefree hours, tasty cocktails and unique servings. You can try our exotic cocktails for just 6€ every day from 6-9, or have a rich lunch/dinner with very low prices for a complete menu, starting from just 11€. On sunny days you can enjoy your coffee, drink or food outside by having a seat in our garden tables. 92

7 2012

Κείμενο, Φωτ.: Μυρτώ Φοίφα

Αγρόκτημα Φυσικής Καλλιέργειας Φοίφα Ένα περιαστικό αγρόκτημα που επιμένει σε μια άλλη ηθική ριν από πολλά πολλά χρόνια, υπήρξε στη Καλαμάτα μια περιοχή με πορτοκαλιές που λεγόταν Γουλιμίδες και μια αγροτική έκταση που λεγόταν Γεωργικός Σταθμός. Στον Γεωργικό σταθμό ερχόντουσαν αγρότες και όσοι λλοι ενδιαφερόμενοι προκειμένου να ενημερωθούν πάνω στις νέες τότε καλλιέργειες και στα νέα σποροφυτα , όπως επίσης και να προμηθευτούν

7 2012

σπόρους για την νέα τους παραγωγή. Βέβαια τότε ήταν μια εποχή που δεν υπήρχε ο τρόμος του ελέγχου πάνω στην διατροφή, που υπάρχει σήμερα. Δεν υπήρχαν προιόντα φυσικά , λαχανικά και φρούτα με ταμπέλες που να γράφουν επάνω "απαγορεύεται η φύτευση" και δεν υπήρχε ακόμα η προσπάθεια για πλήρη έλεγχο της διατροφής μας από καποιες εταιρείες , οπως συμβαίνει σήμερα.

Και επιπλέον σε εκείνο το μέρος γινόταν και κάτι άλλο ...Υπήρχαν αποθήκες με σπόρους από διάφορες ποικιλλίες που συλλέγονταν από τους ίδιους τους αγρότες και διατίθεντο για τις νέες καλλιέργειες. Με άλλα λόγια υπήρχε μια διαδικασία αυτάρκειας πάνω στην αγροτική παραγωγή, καθώς αυτό συνόδευε την ίδια την κοινωνια. Στην πορεία των χρόνων ο ΓΕΩΡΓΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ στην Καλαμάτα, μαράζωσε, μίκρυνε , απόκτησε και μια εθνική δο καθώς και ένα απειλητικό πολεοδομικό σχέδιο μπάζωσης της ευρύτερης περιοχής, με αποτέλεσμα να αλλάξει η μορφολογία και ο χαρακτήρας της ευρύτερης περιοχής, όμως ΟΧΙ και οι προθέσεις μιας νεότερης γενιάς που πάσχιζει να ζήσει με αξιοπρέπεια, αυτάρκεια και όρεξη για μια ζωή φυσική και εναρμοσνισμένη με την φυσική ροή των πραγμάτων. Ετσι πλέον σε μέρος της έκτασης του πρώην Γεωργικού Σταθμού επιβίωνει ,σε πείσμα των καιρών, ενα μικρό οικοσύστημα, ένα αγρόκτημα με πορτοκαλιές, μανταρινίες, ελιές, λεμονιές, πέυκα, καζουαρίνες, αροκάριες, ακακίες , λεύκες, πλατάνους, βότανα και αγρια χόρτα ,με λαχανόκηπο από παραδοσιακές ποικλλίες, με βοτανόκηπο με θεραπευτικά βότανα και άνθη, και μια θεματική γωνιά φυσικής κομποστοποίησης.

Επιπλέον κάπου στην άκρη μαρτυρούν την παλία τους ζωή, τα ερείπια ενός μικρού κεραμοποιείου που λειτουργούσε με υδροκίνηση. Στο αγρόκτημα αυτό λειτουργεί και μια τράπεζα σπόρων από παραδοσιακές ποικιλλίες της περιοχής και όχι μόνο. Οσοι ενδιαφερόνται για την παραδοσιακή φυσική καλλιέργεια και επιθυμούν να γίνουν και αυτοι "σποροφύλακες" της βιοποικιλλότητάς μας, μπορούν να επισκεφτούν το αγρόκτημα και να προμηθευτούν μια μικρής ποσότητας ποικιλλίας σπόρων της περιοχής , να τους καλλιεργήσουν με αγάπη στον κήπο τους και να επιστρέψουν λίγο σπόρο πίσω. Στην ανταλλαγή σπόρων δεν υπάρχει διαμεσολάβηση χρημάτων. Ίσα, ίσα στο αγρόκτημα πιστέυουμε ότι οι σπόροι την φύσης, περιέχουν πληροφορίες για εμάς , για την ιστορία μας, για την πορεία μας στο χρόνο και το μέλλον μας , τόσο σημαντικές και απαραίτητες για την φυσιολογική εξέλιξη και επιβίωση μας σε αυτόν τον πλανήτη γι αυτό και χρειάζεται και πρέπει να διακινούνται ελεύθερα. Οι σπόροι ανήκουν σε όλους και κανείς δεν έχει δικαίωμα για όποιον λόγο και να επικαλείται να τους καταστήσει αντικείμενα ελέγχου και εξουσίας σε βάρος της ανθρώ-

2012 7

πινης κοινωνίας. Σε αυτό λοιπόν το μέρος γίνεται η προσπάθεια δημιουργίας ένος σχολείου Φυσικής Εκπαίδευσης! Τι σημαίνει αυτό? Δεν ξέρω αν ε ναι νεολογισμός, αλλά σίγουρα σημαίνει μια καινούρια ανάγκη...την αναγκη επανεκμάθησης, επαναβίωσης της φυσικής κατάστασης του ανθρώπου και αποκατάστασης της σχέσης του με τη φύση,και την φυσική καλλιέργεια μέσα από βιώματα και καθημερινές επαναλαμβανόμενες πρακτικές. Είναι μια προσπάθεια πρόσβασης σε αυτό που ονομάζεται ευρύτερα "συλλογική γνώση." Ακόμη πιο σπάνια για την εποχή μας , της κατατετμημένης εξειδίκευσης, είναι η κατανόησή του γεγονότος οτι υπάρχει αλληλοσυσχέτιση όλων των όψεων της ανθρώπινης κοινωνίας και της φύσης. Η φυσική γεωργία στηρίζεται στην άμεση κατανόηση ότι πολιτισμός και γεωργία είναι ένα και το αυτό και ανατρέπει προκαταλήψεις και λογικές απλοποιήσεις του κόσμου για να μας δείξει τις ρίζες ενός υγιειούς και πλήρους τρόπου ζωής. Η φυσική γεωργία τόσο σαν μέθοδος αλλά και σαν αντίληψη στηρίζεται στην κα96

7 2012

τανόηση και τον σεβασμό της φυσικής παραγωγικής δραστηριότητας και αποτελεί ένα μια οδό προσιτή σε όλους Το Χτήμα Φυσικής Καλλιέργειας Φοίφα είναι επισκέψιμο, διοργανώνει εργαστήρια για παιδά και μεγάλους, εκδηλώσεις και επιπλέον διαθέτει ένα πωλητήριο βιολογικών προιόντων. Θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντική την αξία της εκπαίδευσης σε μια βιώσιμη κοινωνια γι αυτό και πιστεύουμε ότι μέσα από τις επισκέψεις των σχολείων στο αγρόκτημα Φυσικής Καλλιέργειας Φοίφα, οι μαθητές αλλά και οι εκπαιδευτικοί μπορούν να ενημερωθούν για ζωτικά θέματα όπως η αειφορία στις καλλιέργειες, η σχέση του σύγχρονου ανθρώπου με τη φύση και την διατροφή του, η ανακύκλωση των «άχρηστων» υλικών και ουσιαστικά το χτίσιμο μιας ατομικής και συλλογικής φιλικής περιβαλλοντικής συνείδησης. Για το σκοπό αυτό οι άνθρωποι του χτήματος ,οι παιδαγωγοί και οι εθελοντές της ομάδας ετοιμάζουμε εκπαιδευτικά προγράμματα βασισμένα στην απόκτηση γνώσεων μέσα από βιωματικές δραστηριότητες για μαθητές όλων των ηλικιών (νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο).. με θε-

ματικά εργαστήρια γύρω από την φυσική καλλιέργεια, την κομποστοποίηση, την αναγνώριση των θεραπευτικών βότανων και εδώδιμών φυτών και τις χρηστικές ιδιοκατασκευές από «σκουπίδια». Στο αγρόκτημα Φυσικής Καλλιέργειας Φοίφα ένας άλλος κόσμος γεννιέται και

διεκδικεί το δικαίωμα του στην ζωή και στην δημιουργία. Αγρόκτημα Φυσικής Καλλιέργειας Φοίφα Ηρώων Πολυτεχνείου, Νέα Είσοδος, Καλαμάτα Τ.Κ 24100 επικοινωνία: 2721022505, 6972755079 mirtofifa7@gmail.com

2012 7

Κείμενο: : Ευα Χιλαδάκη, Φωτ.: Αλέξανδρος Γερασίμου

ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΟ άνω στην συζήτηση, που είχαμε με τον αρχιφύλακα, περνώντας από τον εσωτερικό έλεγχο των Γυναικείων Φυλακών Θήβας, σχετικά με το τι περνάει και τι δεν περνάει [όχι κορδέλες πάνω από ένα συγκεκριμένο μάκρος, όχι κούφιες χάνδρες, βελόνες για πλέξιμο μόνον πλαστικές, βαμβάκι και μαλλί μόνον για κρατούμενες με ειδική άδεια κτλ.] με ρώτησε μεταξύ άλλων: «Εάν δηλαδή μια κρατούμενη σας ζητήσει να της φέρετε κάτι να πιεί να ξεχάσει τον καημό της, θα της το φέρετε;» Του απάντησα αρνητικά, τέτοια πράγματα δεν φέρνω. Μια κρατούμενη δύσκολο να ξεχάσει τον καημό της. Λίγο ίσως να ξεχνιέται με το ράψιμο, με το να δημιουργήσει κάτι δικό της. Το πρόγραμμα «Λόγος και Ύφασμα» της Άρσις λειτουργεί από το 2001 στις Γυναικείες Φυλακές, αρχικά στον Κορυδαλλό και αργότερα στην Θήβα, όπου έχουν μετακομίσει οι φυλακές. Στον Κορυδαλλό πηγαίναμε κάθε Τρίτη, τώρα τελευταία στην Θήβα πάμε δύο φορές τον μήνα, λόγου της μεγαλύτερης απόστασης. Πάμε με δυο τσουβάλια υλικά (ρετάλια από υφάσματα, βαμβάκι για γέμισμα, μαλλί, δαντέλες, χάνδρες, πούλιες κτλ.) και γυρνάμε συνήθως με δύο τσουβάλια κούκλες και άλλα. Τις δύο ώρες, που έχουμε

100

1 2011

στην διάθεση μας, τις περνάμε με το να κόψουμε σχέδια για ΑρρΙigue ή σώματα και ρούχα για κούκλες, γιατί μόνον ελάχιστες κρατούμενες έχουν ειδική άδεια για ψαλίδι και έτσι τα τέσσερα ψαλιδάκια μας (νηπιαγωγείου, μετριούνται κάθε φορά όταν μπαίνουμε και όταν βγαίνουμε) κυκλοφορούν ασταμάτητα, για να προλάβει η κάθε μια να ετοιμάσει την δουλειά της, να έχει να ράψει μέχρι την επόμενη φορά, για να περνάει η ώρα που λένε, αλλά και να έχει την δυνατότητα να βγάλει κάποια χρήματα, να τα έχει στο όνομα της στο λογιστήριο, να μπορεί να παραγγέλνει από τον μπακάλη ή να στείλει στους δικούς της. Κόβουμε ανθρωπάκια, ζώα, λουλούδια, τοπία, σκηνές από τον έξω κόσμο, άλλα και από την καθημερινότητα των φυλακών. Στα γραφεία της Άρσις έχουμε ένα Patchwork σκακιέρα, όπου στα άσπρα κομμάτια έχει θέματα από τον ελεύθερο κόσμο και στα μαύρα από την φυλακή. Εντύπωση μου έχουν κάνει τα δυο κομμάτια, που είχε ράψει η Γ. από το Σεφίρι, έναν άσπρο γάτο στο μαύρο κομμάτι και έναν μαύρο γάτο στο άσπρο, tale guale δηλαδή. [Και δεν είχε δει την ταινία, γιατί την ρώτησα.] Την περασμένη φορά κάναμε το πορτραίτο του Ανδρέα, ενός εθελοντή της Αρσις, δεν βρήκαμε καφέ κουρελάκι και έτσι του κάναμε ένα ροζ μούσι. Θύμισε

λίγο Van Gogh. Καμιά φορά βγαίνουν πιο ενδιαφέροντα αποτελέσματα, όταν σου λείπουν κάποια πράγματα. Η ιδέα με τις κούκλες ήταν της Μαιρηβής. Πριν κάναμε πιο πολύ Patchwork και ΑρρΙigue, που κάποια από αυτά γίνονται μαξιλάρια και τα πουλάμε στο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς. Το 2006 η Μαιρηβή ήρθε μαζί μας στην Χριστουγεννιάτικη γιορτή στις φυλακές. Γνωρίστηκε με τις κρατούμενες. Της δείξανε τις κούκλες που φτιάξανε και αυτή τους μίλησε για το εργαστήρι της στο Μεταξουργείο. Έτσι γεννήθηκε το «Επισκεπτήριο», μια έκθεση κούκλας, που γίνεται τακτικά πλέον στο «Εργαστήρι Μαιρηβή». Για τις κρατούμενες είναι ένα άνοιγμα προς τον έξω κόσμο. Όταν φεύγουν οι κούκλες τους από την Θήβα, είναι σαν και αυτές να αποφυλακίζονται συμβολικά. Τώρα τελευταία οι κούκλες έχουν φτάσει βέβαια και πιο μακριά, μέχρι την Ζυρίχη, όπου εγκαταστάθηκαν σε ένα κεντρικό βιβλιοπωλείο, και το Αννόβερο, όπου ταξίδεψαν με την έκθεση της ΑΦΗ μέχρι την HANDWERKSFORM. Τον Μάιο θα πάνε Βερολίνο. Έχουν γίνει πια κοσμοπολίτισσες. Λογικό είναι, αφού και οι «μαμάδες» τους δεν είναι μόνον από την Ελλάδα, αλλά από άλλες χώρες κοντινές και μακρινές. Είναι και αρκετές τσιγγάνες, από την Ελλάδα και αλλού. Υπάρχει μεγάλος πλούτος από διάφορες κουλτούρες και έτσι με λίγη καλή θέληση μια μοναδική ευκαιρία, να μαθαίνουμε

ο ένας από τον άλλον, όχι μόνον τεχνικές χειροτεχνίας, αλλά και άλλα πράγματα. Βέβαια, με τις συνθήκες που υπάρχουν στις φυλακές, η συμβίωση τόσο πολλών γυναικών με τόσο διαφορετικές συνήθειες σε πολύ περιορισμένο χώρο μπορεί να γίνει προβληματική. Για παράδειγμα το τσιγάρο: όταν το χειμώνα με κλειστά παράθυρα οι μισές γυναίκες καπνίζουν μέρα, νύχτα και οι άλλες μισές δεν το αντέχουν, δύσκολο να υπάρχει μια αρμονική ατμόσφαιρα. Υπάρχουν όμως και άλλες αμέτρητες παρεξηγήσεις λόγου γλώσσας ή λόγου διαφορετικής νοοτροπίας. Θαυμάζω τις γυναίκες, που μέσα σε αυτό το χάος επιβιώνουν με αξιοπρέπεια. Κάποιες το καταφέρνουν, έχουν βρει τρόπο να είναι φιλικές, να βοηθούν και τις άλλες όσο γίνεται, να κρατάνε μια ισορροπία μέσα στις παρέες, δημιουργώντας μικρά λιμάνια μέσα στην φουρτούνα. Αυτός είναι και ο στόχος του προγράμματος της Άρσις «Λόγος και Ύφασμα», στο οποίο εκτός από μένα δουλεύουν και ένας ψυχολόγος συντονιστής και εθελοντές, φοιτήτριες και φοιτητές της ψυχολογίας και της νομικής, που κάνουν την πρακτική τους στην Αρσις, αλλά και άλλοι. Μεγάλη χαρά μας είναι, όταν συναντάμε κάποια από το εργαστήρι των φυλακών στα γραφεία της Άρσις - για τα πρώτα βήματα μετά την αποφυλάκιση - η στο «Επισκεπτήριο» για να επισκεφτεί την κούκλα που είχε φτιάξει σε μια προηγούμενη ζωή.

2012 7

101

Κείμενο, φωτογραφία: Νίκος Πάλλης

Το ακονίζειν εστί αδιαφορείν… ...όταν οι καλεσμένοι σου είναι χορτοφάγοι (χμμμ, διαγράφεται ως μη politically correct), όταν οι καλεσμένοι σου δεν είναι κρεοφάγοι, για ποιο λόγο να ακονίσεις μαχαίρια? Το φιλοσοφείς, λοιπόν, και αποφασίζεις να επιτεθείς στους γευστικούς τους κάλυκες με βασιλικό, δυόσμο, πράσινο πιπέρι,

104

7 2012

πράσινη πιπεριά (όχι, δεν πρασσειν άλογα, άκου με, ξέρω τι σου λέω) ντομάτες, κρεμμύδια, μανιτάρια και μακαρόνια, αυτά τα ψιλά, που οι ξένοι τα λένε σπαγγέτι, κοντολογίς, με μια μακαρονάδα με μανιτάρια. Για να το κάνεις, θα χρειαστείς ένα πακέτο μακαρόνια, ότι νούμερο θέλεις, το σπαγγέτι

είναι δική μου προτίμηση, δεν είναι δεσμευτικό για την επιτυχία της συνταγής. Θα χρειαστείς ένα κουτί αποφλοιωμένες ντομάτες κονκασέ (κομματάκια) και ένα κουτί ελαφρά συμπυκνωμένο χυμό ντομάτας, ένα κρεμμύδι μέτριο ξερό, λίγο βασιλικό και, προαιρετικά, λίγο δυόσμο, ένα κουτί μανιτάρια (φρέσκα, μη χαλάσει η γεύση από τα συντηρητικά), δυο πιπεριές πράσινες, όχι από τις καυτερές, λάδι, αλάτι, ζάχαρη, ούζο, καμιά εικοσάρια μπαλάκια πράσινο πιπέρι και, φυσικά, την τέχνη σου. Θα πλύνεις και θα κόψεις τα μανιτάρια και τις πιπεριές σε μεγάλα κομμάτια. Θα ψιλοκόψεις το κρεμμύδι και θα το σωτάρεις έτσι, λιγάκι, για να αρχίσει να βγάζει τα αρώματά του σε (τέχνης έκφραση νο 1) λίγο φρέσκο βούτυρο. Θα βάλεις λίγο αλάτι τώρα, και θα προσθέσεις τα κομμένα μανιτάρια. Θα κλείσεις για λίγο το καπάκι της κατσαρόλας σου, για να δουλέψει ατμο- σωτάρισμα και, όταν αρχίσουν να βγαίνουν οι χυμοί των μανιταριών, θα προσθέσεις τα δέκα μπαλάκια από το πιπέρι. Ίσως να χρειαστεί να συμπληρώσεις λίγο βούτυρο, φρέσκο, έτσι? Θα βάλεις λίγο αλάτι ακόμα, και θα περιμένεις να μικρύνουν τα μανιτάρια λιγάκι. Όταν μυρίζουν πολύ όμορφα, θα ρίξεις μισό ποτηράκι ούζο (το άλλο μισό μπορείς να το πιεις, θα ενεργοποιήσει την τέχνη σου έτσι κι αλλιώς) και θα αφήσεις τα μανιτάρια να «σβήσουν» με αυτό. Μετά, ρίχνεις τις πιπεριές και την ντομάτα, λίγο αλάτι ακόμα, λίιιγο βασιλικό και λίιιγο δυόσμο, λαδάκι, λίγο νερό, λίγη ζάχαρη και σκεπάζεις την κατσαρόλα σου. Αφήνεις τη σάλτσα σου να σιγοβράζει και πίνεις άλλο ένα (μισό) ποτηράκι ούζο. Οι καλεσμένοι σου θα ζηλέψουν (τέχνης έκφραση νο 2), οπότε θα τους κεράσεις και αυτούς, ανοίγοντας τους

έτσι, αβίαστα, την όρεξη. Μέχρι να πείτε κάνα δυο «γεια μας», η σάλτσα σου θα είναι σχεδόν έτοιμη, οπότε θα προσθέσεις το υπόλοιπο πιπέρι, τον υπόλοιπο βασιλικό και τον υπόλοιπο δυόσμο, θα ανακατέψεις και θα ξανασκεπάσεις την κατσαρόλα σου. Μετά, θα βάλεις, σε μια άλλη κατσαρόλα, νερό μέχρι τη μέση της περίπου, κάμποσο αλάτι, θα δυναμώσεις τη φωτιά και θα συνεχίσεις την ιστορία που έλεγες στην παρέα σου, μέχρι να βράσει το νερό. Θα προσθέσεις τα μακαρόνια, θα τα ανακατέψεις λίγο, στην αρχή, για να μην κολλήσουν, και θα ρίξεις μια ματιά (αν θέλεις, δοκιμάζεις κι όλας) στη σάλτσα σου, που πρέπει να είναι έτοιμη. Αν είναι αραιή, θέλει «δέσιμο», άρα δυναμώνεις τη φωτιά και βγάζεις το καπάκι. Προσέχεις (τέχνης έκφραση νο 3) να μη σου «αρπάξει», ανακατεύοντας συχνά τη σάλτσα. Όταν τα μακαρόνια είναι έτοιμα (συνήθως, στο πακέτο αναγράφεται ο χρόνος βρασίματος, τόσο για «al dente” όσο και για καλοβρασμένα, διαλέγεις και παίρνεις), τα κατεβάζεις από τη φωτιά και τα σουρώνεις (οοόχι, δεν κερνάς και τα μακαρόνια ουζάκι, τους φίλους σου κερνάς, τέχνης έκφραση νο 4, τα μακαρόνια τα αδειάζεις σε ένα σουρωτήρι). Στο σούρωμα δεν ρίχνεις πολύ κρύο νερό, για να γλυτώσεις το «κάψιμο» με βούτυρο ή λάδι. Αφού είναι ζεστά, βάζεις λίγες μπουκίτσες βούτυρο και, επειγόντως, λίγο φρέσκο βασιλικό ακόμα (τέχνης έκφραση νο 5) και ανακατεύεις μέχρι να λιώσει το βούτυρο. Η σάλτσα είναι έτοιμη και αυτή, οπότε, ξέρεις, πιάτα, τυράκι τριμμένο (τέχνης έκφραση νο 6), μακαρόνια, τυράκι τριμμένο, σάλτσα, τυράκι τριμμένο, ένα πράσινο φύλλο για στόλισμα, μια καλή πρόποση και… απάνω τους, φίλοι συνδαιτυμόνες!

2012 7

105

Φωτογραφία: Κική Μουρατίδου

Έκθεση κούκλας από τις κρατούμενες των Φυλακών Θήβας στο Εργαστήρι Μαιρηβή

108

7 2012

Κείμενο: Δημήτρης Επικούρης-Μαρία Καστανή-Θεόφιλος Μπαγιάστας

ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΟ ΚΑΙ ΜΠΛΟΥΖ Αφιερωμένο σε όλους τους φίλους που πραγματικά αγαπούν τα μπλουζ και αφιλοκερδώς προσπαθούν να τα αναδείξουν όπως οι υπογράφοντες το παρακάτω άρθρο. Παρακαλούνται οι γιαλαντζί και ακούσιοι «μάνατζερς» μπλουζ σχημάτων και λοιποί μπλουζοκάπηλοι να το αγνοήσουν μιας και τέτοιου είδους θέματα δεν άπτονται των ενδιαφερόντων τους. ****************** I don’t want you to be no slave I don’t want you to work all day I don’t want you to be true I just want to make love to you I don’t want you to wash my clothes I don’t want you to keep my home I don’t want your money too I just want to make love to you Well I can see by the way that you switch and walk And I can tell by the way that you baby talk And I know by the way that you treat your man I wanna love you baby, it’s a cryin’ shame I don’t want you to bake my bread I don’t want you to make my bed I don’t want you cause I’m sad and blue I just want to make love to you΄. Willie Dixon, (τραγουδισμένο από τον Muddy Waters). Συνεχίζεται…

120

7 2012

Κείμενο: Κατερίνα Κυρμιζή

Ένας μικρός Τιτανικός... ρχόμενη σε επαφή τις τελευταίες μέ-

ρες με μουσικούς, καλλιτέχνες και πάσης φύσεως παράγοντες της ελ-

ληνικής μουσικής βιομηχανίας δε μπορώ να μην αναρωτηθώ σε ποια πραγματικότητα άραγε ζουν. Δε λέω, αναγνωρίζουν το γεγονός της κρίσης και στη μουσική αλλά επιφανειακά, χωρίς αυτοκριτική, χωρίς προβληματισμό για απόδοση ευθυνών… Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να έχεις «το τραγούδι», το χιτ, αυτό που θα σε κάνει να ξεχωρίσεις σε ένα τσίρκο τεράτων. Όποιος προλάβει να αιχμαλωτίσει την προσοχή του κοινού, κέρδισε. Οι παράγοντες σαν μπακάληδες μετρούν την πίτσα με το μέτρο, λένε ότι δεν έχει πέραση το προσωπικό τραγούδι, (άραγε υπάρχει τραγούδι που δεν είναι προσωπικό;), περιμένουν πριν το πρώτο λεπτό να ακουστεί το ρεφρέν με μια φράση τσίχλα, (αν το τραγούδι δε έχει την παραδοσιακή δομή κουπλέ-ρεφρέν-κουπλέρεφρέν-ρεφρέν σε κοιτούν σαν αμαρτωλό που μόλις έχασες τον παράδεισο), θέλουν beat και μάλιστα από 110 έως 120 bpm, έχουν άποψη για την τονικότητα που θα τραγουδήσεις, δεν καταλαβαίνουν τίποτα από ότι κάνεις αλλά επιμένουν να σου λένε τι πρέπει να κάνεις, και με ύφος αυθεντίας σου δίνουν παραγγελιές τύπου : «Φτιάξε μια μπαλάντα, ερωτική, σε μίντιουμ τέμπο που θα αναδεικνύει τη βασιλική υπεροχή της φωνής σου, τα φαλτσέτο σου…» Κάνεις δεν τολμά να αναλογιστεί την αλήθεια και τις ευθύνες του για τα χάλια μας. Κα-

126

7 2012

νείς δεν αναγνωρίζει τη βαθιά αλλοτρίωση που έχουν υποστεί όλοι όσοι καλώς ή κακώς ανέπνευσαν τον σάπιο αέρα των γραφείων των δισκογραφικών εταιρειών τις προηγούμενες δεκαετίες. Κανείς δε μιλά. Υπάρχει μια Ομερτά, ένα «Μεταξύ μας Mεταξά», και σφυρίζουν αδιάφορα καθώς βυθίζεται αύτανδρο το καράβι της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας- λέμε τώρα, γιατί μάλλον με οικογενειακή βιοτεχνία μοιάζει, παρέα με το καράβι του πολιτικού μας συστήματος. Προσπαθώ, από την πρώτη μέρα που μπήκα σε ένα τέτοιο γραφείο και έθεσα τον εαυτό μου στην κρίση τους, να μου πουν δηλαδή αν είμαι άξια να φτιάχνω τα τραγούδια μου και να τα τραγουδάω (!), για να «επενδύσουν» σε εμένα σαν άλογο κούρσας, (!!) να καταλάβω τι στο καλό συμβαίνει. Βλέπετε τότε, το 1996 οι εταιρείες έπαιζαν μπάλα μόνες τους, δεν υπήρχε στον ορίζοντα η τεράστια απελευθέρωση του διαδικτύου και η ανεξάρτητη διαδρομή που σήμερα πλέον έχει αξιώσεις. Από τότε ακούω συνέχεια το ίδιο πράγμα: Κοπελιά, ωραία φωνούλα έχεις, αλλά τα τραγούδια σου δεν είναι αυτό που “πρέπει”. Βάψε τα μαλλιά σου ξανθά, φόρα άλλα ρούχα, πούλα μούρη και στρώσου στη δουλειά δηλαδή στο νυχτοκάματο. Έντεχνο, λαϊκό, ροκ, αδιάφορο, έτσι έχουν τα πράγματα! Αν θες να δεις “προκοπή”. Τους ίδιους παράγοντες συναντώ ακόμα, αυτοί αποφασίζουν ποιοι θα μπουν στη λίστα των ευπώλητων, στο πολιτιστικό «ψηφοδέλτιο» δηλαδή και θα διεκδικήσουν «σταυρό» και λαϊκή

εντολή, δηλαδή αποδοχή. Οι Καλλιτέχνες έρχονται φεύγουν, αποθεώνονται ή τους τρώει η μαρμάγκα μα αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις μένουν. Κάπως μουδιασμένοι βέβαια τώρα, σαν γριές που έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα, με ένα παρωχημένο σκεπτικό και ακόμα πιο απαρχαιωμένη στρατηγική, αφού συμβαίνουν πράγματα έξω από τη λογική και τη σφαίρα επιρροής τους. Κι αντί να μας απαλλάξουν από την βλαβερή παρουσία τους, με τη βλαβερή συνεισφορά τους στο ελληνικό τραγούδι, κάθονται και μου πουλάνε άποψη για το τι πρέπει να κάνω εγώ προσωπικά αλλά και όλοι οι υπόλοιποι βαφτισμένοι από αυτούς «καλλιτέχνες».

Να φύγετε κυρίες και κύριοι να πάτε αλλού, ο κόσμος σας γύρισε την πλάτη, ελάχιστα από όσα μας πουλήσατε φτουράει. Να φύγετε ή κάντε μια υπέρβαση, αλλάξτε μυαλά, αλλά αλλάζει ο λύκος προβιά; Αφήστε μας να γράψουμε τα τραγούδια μας και να τα τραγουδάμε ελεύθεροι από την κακή σας μπακαλίστική επιρροή. Τρείς το λάδι, τρείς το ξύδι, άντε και πλατινένιο! «Ότι μπορεί να μετρηθεί δεν είναι ζωντανό Ότι δεν είναι ζωντανό δεν είναι τέχνη Ότι δεν είναι τέχνη δεν είναι αληθινό Και ότι δεν είναι αληθινό να πάει στο διάολο…» ι.ι. κάμιγκς (e.e. cummings)

2012 7

127

Κείμενο: Η ομάδα του Medasset

Εκστρατεία περιβαλλοντικής ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης «Πάρε Μέρος και Καθάρισες» Το ΜΕDASSET από το 1988 συνεργάζεται επιτυχώς με τον επιχειρηματικό κόσμο με τελικό αποδέκτη τη βιοποικιλότητα των θαλασσών μας. Με συνεχή παρουσία και με την πραγματοποίηση δράσεων σε συνεργασία με ευαισθητοποιημένες σε θέματα περιβάλλοντος εταιρείες, όπως η Coca-Cola Τρία Έψιλον, (3E), στοχεύει να διαδώσει το μήνυμα για καθαρές ακτές σε όλο και περισσότερα σχολεία και το ευρύ κοινό σε όλη την Ελλάδα, μέσω της ενεργούς συμμετοχής και της συλλογής στοιχείων σχετικά με τη φύση των απορριμμάτων που ρυπαίνουν τις ελληνικές ακτές, σε μια προσπάθεια να μειωθεί και να καταπολεμηθεί η προέλευση και η παραγωγή τους. Θεωρούμε ότι για την διατήρηση ενός υγιούς πλανήτη, απαιτείται να αλλάξει ριζικά η νοοτροπία και οι ενέργειες όλων μας. Κερδισμένοι είναι το φυσικό περιβάλλον, όλες οι μορφές ζωής του πλανήτη μας και για εμάς ειδικά, η προστα-

132

7 2012

σία των θαλάσσιων χελωνών, των παραλιών ωοτοκίας τους και της θάλασσας όπου διαβιώνουν. Στο πλαίσιο του περιβαλλοντικού προγράμματος «Αποστολή Νερό» του Συστήματος της Coca-Cola στην Ελλάδα (Coca-Cola Τρία Έψιλον & Coca-Cola Hellas) το MEDASSET πραγματοποιεί την εκστρατεία περιβαλλοντικής ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης «Πάρε Μέρος και Καθάρισες» που περιλαμβάνει δράσεις εθελοντικού καθαρισμού ακτών σε επιλεγμένες παραλίες σε 87 περιοχές της Ελλάδας. Σκοπός της εκστρατείας είναι η διάδοση του μηνύματος για την προστασία των ακτών και των παράκτιων οικοσυστημάτων. Στόχος είναι η ενημέρωση του κοινού για τις επιπτώσεις των απορριμμάτων στην θαλάσσια ζωή και η ενίσχυση του εθελοντισμού στην πράξη. Σύμμαχοι στην προσπάθειά μας είναι εθελοντές της μαθητικής κοινότητας,

σύλλογοι και ομάδες, Δήμοι και φορείς αλλά και πολίτες κάθε ηλικίας στις κατά τόπους κοινωνίες. Για το σκοπό αυτό ενώνουμε τις δυνάμεις μας για να αφυπνίσουμε συνειδήσεις και να μετατρέψουμε μικρές αλλά αποτελεσματικές ενέργειες και σωστές συνήθειες σε γιγαντιαίο όφελος για το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Οι δράσεις εθελοντικού καθαρισμού του 2011 ολοκληρώθηκαν με μεγάλη επιτυχία. Στις συνολικά 15 δράσεις που διεξήχθησαν σε 12 παραλίες, ευαισθητοποιήσαμε το κοινό αναφορικά με περιβαλλοντικά θέματα, κινητοποιήσαμε περισσότερους από 4.001062 εθελοντές μαθητές και εκπαιδευτικούς από 60 σχολεία, εργαζόμενους και εκπροσώπους ΟΤΑ από 9 Δήμους της χώρας, τοπικές εθελοντικές ομάδες και συλλόγους, ευαισθητοποιημένους πολίτες και πιστοποιημένους σε καθαρισμούς βυθού δύτες, κα-

θαρίσαμε 21,4 χιλιόμετρα ακτών και συλλέξαμε πάνω από 3 τόνους ανακυκλώσιμαων υλικάών και περισσότερα από 1 τόνο βαριά αντικείμενα και μη ανακυκλώσιμα υλικά. Η επιτυχία που σημειώθηκε το 2011 μας κάνει ιδιαίτερα υπερήφανους και χαρούμενους και μας δίνει το κίνητρο να συνεχίσουμε την κοινή προσπάθεια και το 2012, με τον ίδιο ενθουσιασμό και προσήλωση στο έργο μαςμας. Με τη δράση επαναληπτικού καθαρισμού της παραλίας Αμμουδάρα στο Ηράκλειο Κρήτης τον Οκτώβριο ολοκληρώθηκε με επιτυχία για το 2011 το πρόγραμμα εθελοντικών καθαρισμών ακτών «Πάρε Μέρος και Καθάρισες», που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «Αποστολή Νερό» του συστήματος Coca Cola Τρία Έψιλον. Στις συνολικά 14 δράσεις καθαρι-

Τα δέκα υλικά που βρέθηκαν σε μεγαλύτερες ποσότητες/ τεμάχια και ανέρχονται στο 69% των συνολικών υλικών που συλλέχθηκαν στο πλαίσιο της εκστρατείας «Πάρε Μέρος και Καθάρισες» του έτους 2011

2012 7

133

σμού που έγιναν σε όλη την Ελλάδα συμμετείχαν περισσότεροι από 4.000 εθελοντές μαθητές και εκπαιδευτικοί από 60 σχολεία, εργαζόμενοι και εκπρόσωποι ΟΤΑ, τοπικές εθελοντικές ομάδες και σύλλογοι, ευαισθητοποιημένοι πολίτες και πιστοποιημένοι σε καθαρισμούς βυθού δύτες. Οι εθελοντές καθάρισαν συμβολικά 16 χλμ. ακτογραμμής και περισυνέλεξαν πάνω από 3 τόνους ανακυκλώσιμων υλικών και περισσότερα από 1 τόνο βαριά αντικείμενα και μη ανακυκλώσιμα υλικά. Παράλληλα ενημερώθηκαν σχετικά με τα οφέλη που απορρέουν από την επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση των υλικών, καθώς και τις επιπτώσεις των σκουπιδιών στην πανίδα της θάλασσας. Θερμά ευχαριστούμε όλους τους συμμετέχοντες για την πολύτιμη συμβολή τους στη διεξαγωγή των δράσεων σε όλη την Ελλάδα. Τι βρήκαμε! Tα αποτσίγαρα με ποσοστό 29,34% καταγράφηκαν στην πρώτη θέση όλων των υλικών που συγκεντρώθηκαν, ενώ στη δεύτερη θέση, και με αρκετή διαφορά, ήταν τα πλαστικά καπάκια, με ποσοστό 8,22%. Τα δεδομένα μας επιβεβαιώνουν πορίσματα από αντίστοιχες εκστρατείες καθαρισμού ακτών τόσο στην Ελλάδα όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ ανησυχη-

134

7 2012

τική είναι η συνεχής εξάπλωση του φαινομένου της ρύπανσης ακόμη και των πιο απομονωμένων ακτών, με αρνητικές περιβαλλοντικές και οικονομικές επιπτώσεις, καθώς και επιδράσεις στην ανθρώπινη υγεία, τα ζώα της θάλασσας και τα πουλιά. Highlights της εκστρατείας «Πάρε Μέρος και Καθάρισες» του 2011 Τα περισσότερα αποτσίγαρα (7.765 τεμάχια) συγκεντρώθηκαν στην παραλία Δημορρηγόπουλου, στην Πάτρα! Τα περισσότερα πλαστικά καπάκια μπουκαλιών (1.863 τεμάχια) συγκεντρώθηκαν στην παραλία Αλυκής, στο Αίγιο! Τα περισσότερα πλαστικά μπουκάλια (1.650 τεμάχια) συγκεντρώθηκαν στην παραλία Αμμουδάρα, στο Ηράκλειο, Κρήτης! Η περιοχή με τη μεγαλύτερη συμμετοχή εθελοντών μαθητών ήταν η Πάτρα! Η περιοχή με τη μεγαλύτερη συμμετοχή σχολείων ήταν το Ηράκλειο, Κρήτης! Η μεγαλύτερη σε ηλικία εθελόντρια ήταν 68 ετών συμμετείχε στον καθαρισμό του υγροτόπου της Βραυρώνας συνοδευόμενη από τη μητέρα της 82 χρονών. Η μικρότερη σε ηλικία εθελόντρια ήταν 5 χρονών, από το Κέντρο Προσχολικής Εκπαίδευσης Γεώρμα, στην Πάτρα.

Προγραμματισμένες δράσεις για τον Μάιο του 2012

& Δήλεσι), Παρασκευή 11 Μαΐου στις 10 π.μ.

Το MEDASSET επιδιώκει να πραγματοποιήσει ανάλογες δράσεις και το 2012, με στόχο την ευαισθητοποίηση και ενημέρωση περισσότερων ατόμων σχετικά με το πρόβλημα των θαλάσσιων απορριμμάτων αλλά και τους τρόπους αντιμετώπισής του.Η εκστρατεία «Πάρε Μέρος και Καθάρισες» που από φέτος πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Περιβαλλοντικού Προγράμματος του ΟΗΕ (UNEP/MAP), ξεκινά με οργανωμένες δράσεις μεγάλης κλίμακας εθελοντικούς καθαρισμούς ακτών σε κάθε περιοχή, με τη συμμετοχή της μαθητικής κοινότητας, για να ενθαρρύνει την ανάληψη πρωτοβουλίας από μικρότερες ομάδες που θέλουν να διοργανώσουν το δικό τους καθαρισμό στις κατά τόπους περιοχές.

• Δήμος Βόλου, Άναυρος, Παρασκευή 18 Μαΐου στις 10 π.μ.

• Δήμος Θερμαϊκού, Θεσ/νίκη, Ποταμός Επανομή, Πέμπτη 10 Μαΐου στις 10 π.μ.

• Δήμος Αιγαιαλείας, Αλυκή, Πέμπτη 24 Μαΐου στις 10 π.μ. • Δήμος Πατρέων, Δημορηγόπουλου, Παρασκευή 25 Μαΐου στις 10 π.μ. • Δήμος Μαρκοπούλου, Υγρότοπος Βραυρώνας, Τετάρτη 30 Μαΐου στις 10 π.μ. • Δήμος Ηρακλείου, Αμμουδάρα (Παγκρήτιο Στάδιο), Παρασκευή 8 Ιουνίου στις 10 π.μ. Το MEDASSET παρέχει υποστήριξη και υλικό και καλεί όλους όσους ενδιαφέρονται να οργανώσουν τη δική τους δράση εθελοντικού καθαρισμού ακτής να επικοινωνήσουν με τα γραφεία μας τηλεφωνικά στο 210 3613572 ή με email στην ηλεκτρονική διεύθυνση medasset@medasset.gr .

• Δήμος Τανάγρας, Σχηματάρι (Πλάκα

2012 7

135