Nb2001 02

Cornelis Vreeswijk Nieuwsbrief. Verschijnt 1 keer per kwartaal. No 5 Jaargang 2. Zomer 2001 In dit nummer: Concert in Stockholm

2

De Torline-trip

4

In memoriam

4

Cornelis op internet

5

Mijn herinnering aan..

6

Onvergetelijke ervaring

7

Monument in Nederland 7 Column Jules Croiset

8

Het sprookje van Nalan

9

Vraag en aanbod

10

Leden naar Stockholm

10

Uit de oude doos

11

Van de voorzitter

12

Grandioos Cornelisfeest op de Nederlandse ambassade in Stockholm Op 26 mei vond een concert plaats op de binnenplaats van de Nederlandse ambassade te Stockholm.

Een aantal leden van het Genootschap waren getuige van een daverend concert met o.a. Jack Vreeswijk, Tonny Bik-Vreeswijk, Jules Croiset en Ibo Bakker. Lees verder op pagina 2.

Conny Söderlund, Tonny Bik-Vreeswijk en Owe Gustavsson

5e Cornelisdag in september !

Op 8 september 2001 is het zover. De 5e CVG-dag wordt dan in het Koningstheater te ‘s Hertogenbosch gehouden. Dit keer wordt de dag niet alleen opgeluisterd door Nederlandse artiesten, maar komen Andreas Kidmo en Tony Lesse over uit Zweden.

Andreas en Tony treden op onder de naam “Blueboys” en hebben vorig jaar tijdens de Ẳngbåtsblues trip, de muzikale boottocht langs de Zweedse Scherenkust, de muzikale omlijsting voor hun rekening genomen. Lees meer op pagina 8.

Andreas Kidmo

De Troubadour van IJmuiden een groot succes Dit is een uitgave van het Cornelis Vreeswijk Genootschap. Het CVG is een vereniging voor liefhebbers van Cornelis Vreeswijk, en wil de herinnering aan Vreeswijk in Nederland levend houden. Het CVG organiseert bijeenkomsten, geeft een nieuwsbrief uit, onderhoudt een internetsite en steunt projecten die bijdragen aan de doelstellingen.

Het lidmaatschap bedraagt f 25,(€ 11,35) per jaar, over te maken op gironummer 8309238 ten name van Rutger Vahl, Gouda, ovv CVG. Cornelis Vreeswijk Genootschap De Savornin Lohmanlaan 5-III 6823 BD Arnhem tel. 026-3518500 genootschap@cornelisvreeswijk.nl www.cornelisvreeswijk.nl

Kleur en inhoud geven in een theaterstuk aan het leven en werk van Cornelis moet toch wel de droom zijn van elke ware Cornelisfan. Jules Croiset mocht in de première van het stuk “De Troubadour van IJmuiden” die droom waarmaken.

En het werd met verve gedaan. Onder de begeleiding van Ibo Bakker, Peter van der Zwaag en Jan van Olfen werd een nostalgische sfeer neergezet.

Het kleine theatertje in Bellevue met zijn intieme sfeer zorgde voor een perfecte entourage voor dit bijzondere optreden. Een enkele bank en een vloer met tijdschriften vormden het decor. Meer over deze voorstelling vindt u op pagina 5 van deze Nieuwsbrief.

Pagina 2 Op 24 mei 2001 vertrokken Lourdes Boasman, René Hasper en Carolien van Heuven naar Stockholm omdat de Nederlandse ambassade aldaar een happening organiseerde rond Cornelis. Zweedse en Nederlandse artiesten zouden werk van de Meester vertolken op de binnenplaats van het ambassadegebouw..

Grandioos Cornelisfeest op de Nederlandse ambassade in Stockholm

Door Carolien van Heuven De reis verliep vlekkeloos en in ons hotelletje aangekomen troffen we daar Ibo Bakker, die de avond ervoor aangekomen was. Hij is muzikant/troubadour en in het Theaterstuk “De Troubadour van IJmuiden” één van de begeleidende musici en in dit geval uitverkoren om Jules Croiset te begeleiden tijdens het optreden bij de ambassade. Hij had die dag in de oude stad van Stockholm op straat staan spelen (o.a. Nederlandse liedjes van Cornelis) en net genoeg geld verdiend om de trein terug naar het hotel te kunnen betalen.

Met z’n vieren gingen we weer terug naar het centrum, want we hadden een afspraak met leden van het Zweedse Genootschap (Sällskapet) bij de vertrekplaats van het veerpontje naar Djurgården, een eiland met veel vertier, musea en horeca. Per-Albin Hansson (sekretaris) en Mats Forsberg (webmaster) stonden al op ons te wachten en aan de overkant troffen we AnnChristin Wennerström, beter bekend als Ann Katarin uit de liedjes. Zij werkt in het Cornelis museum. Het werd een gezellige avond. Na het eten bezochten we nog enkele horecagelegenheden, Ibo speelde en zong in Zum Franciskaner, waar we allemaal 10 kronen moesten betalen om onze jassen op één gezamenlijk hangertje te laten hangen. Dit werd één van vele rode draadjes door ons verblijf.

De volgende ochtend hadden we een koffie afspraak op de ambassade. We werden ontvangen door Evelien Hedenström, die ons meenam naar de kamer van Jeroen van Rijckevorsel en daar werd gezamenlijk het gebeuren voor de volgende dag doorgenomen. Was alles geregeld, moesten we nog ergens achteraan enz. enz., maar eigenlijk was het gewoon heel gezellig en de opwinding over de aanstaande happening groeide. De binnenplaats van de ambassade leek een ideale plek.

Evelien Hedenström, Jeroen van Rijckevorsel

Daarna liepen we naar Gamla Stan (de oude stad), alwaar AnnChristin het museum speciaal voor ons, maar met name voor Ibo die het nog niet gezien had, opende. Silas Bäckström, voorzitter en manager van CV was er ook en wederom werd het programma doorgenomen, maar nog meer zaken kwamen aan de orde, o.a. uitgebreide samenwerking. Toen we even buiten stonden kwamen er b.v. weer een paar Nederlanders langs, die de naam wel herkenden, maar niet meer precies wisten hoe of wat. We hebben dus besloten ook wat informatie in het Nederlands daar neer te leggen.

Het werd tijd om Jules Croiset te gaan opzoeken in zijn hotel, omdat hij en Ibo het programma toch een beetje moesten aanpassen, lees: inkorten.

Onderweg daar naar toe troffen we Peter Verschoor, eveneens op weg naar Jules, want hij zou in het Zweeds de nummers aan elkaar praten. Zij gingen aan het werk en wij liepen richting Kungsträdgården, waar René en Lourdes de witte houten bank met de naam van Cornelis erop zochten , en vonden.

Aan het eind van de middag verzamelden de optredende artiesten voor de avond zich op de binnenplaats van de ambassade. Het zag er prima uit en het geluid was uitstekend.

Toen Tonny Bik-Vreeswijk binnenkwam met Conny Söderlund(gitarist) en Owe Gustavsson (bassist), de vaste begeleiders van Cornelis, was dat een legendarisch moment. Het is niet te beschrijven hoe bijzonder het was getuige te zijn van deze soundcheck.

Vanaf half zes begon het publiek binnen te druppelen, ruim 350 toeschouwers waren er uiteindelijk. Entree Hfl. 25,- , een uniek concert, gratis hapje en drankje, Evelien Hedenström, Jeroen van Rijckevorsel en de rest van het ambassadepersoneel had het geweldig voor elkaar.

We hadden hem nog niet gezien, maar vlak voor zijn optreden was hij er toch: Jack Vreeswijk. Om iets over zes stond hij op het podium en vertolkte een aantal liedjes van Cornelis op zijn geheel eigen wijze. Tussendoor gaf hij in het Zweeds en het Nederlands korte toelichtingen en op die momenten leek hij wel heel erg veel op zijn vader. Het Dit is zeker voor was de eerherhaling vatbaar. ste keer dat ik hem zag Ik heb enorm genoten, en hoorde.

Het was een maar wie niet op z’n unieke ervaeigen feestje? ring; geweldig en tegeDrs. Rudolf Bekink lijkertijd ook een Ambassadeur beetje onwezenlijk.

Pagina 3 Ik realiseer me dat ik in herhaling val wat alle superlatieven rond dit gebeuren betreft, maar ik kan niet anders.

Na Jack was de beurt aan Jules Croiset, Ibo Bakker en Peter Verschoor.

Tja, dit kenden wij natuurlijk, het werd weer een optreden van hoge kwaliteit en om het in deze entourage te zien gaf nog iets extra’s. Het was hen in die korte tijd gelukt om een boeiende samenvatting te maken van het theaterstuk, Jules was grandioos en Ibo barstte hoorbaar van alle inspiratie die hij had opgedaan. De toelichtingen van Peter waren kort en duidelijk. De Zweden waren zeer onder de indruk en na afloop hebben Jules en Ibo zelfs handtekeningen uitgedeeld.

Voor hen beiden was dit de eerste kennismaking met Zweden en met de mensen rond Cornelis en dat was niet alleen fascinerend, maar op een aantal momenten ook ontroerend.

Na de pauze was de beurt aan Tonny met Conny en Owe. Muzikaal een hoogstandje, Tonny zong geweldig en haar korte praatjes tussendoor (ook in Nederlands en Zweeds) waren behalve geestig ook kleine speldenprikjes, zeer herkenbaar. De vertolking van haar eigen vertaling van Balladen om Herr Fredrik Åkare och Cecilia Lind was prachtig en de oh zo herkenbare begeleiding van die twee muzikale grootmeesters, die jaren niet met elkaar op-

getreden hadden was uniek. Het publiek was doodstil van ontroering en het applaus was overdonderend.

Als uitsmijter waren Janne Åström en zijn band, Medborgarna, uitgenodigd.

Lourdes en René kenden een CD van hem, ik wist van niets. Maar als je dat geweld eens gezien en gehoord hebt vergeet je het nooit meer. Zij presteren het om zelfs van Veronica een exploderend rocknummer te maken.

De vlam sloeg in de pan.

Als afsluiting kwamen alle artiesten op het podium en met z’n allen speelden zij en zongen wij “I natt jag drömde något som” of “vannacht had ik een vreemde droom”.

Bij het napraten bleek dat het lumineuze idee om deze onvergetelijke avond te organiseren van de ambassadeur, Rudolf Bekink, zelf afkomstig was. Dat het zo’n succes zou worden in zo’n warme en intieme sfeer, hadden noch hij, noch Evelien Hedenström en Jeroen van Rijckevorsel verwacht. Dit moet een traditie worden!

Daar waren we het allemaal over eens.

We belandden natuurlijk met een groepje in een kroeg in de buurt en daar bleek dat de vrouw van Janne Åström perfect Nederlands spreekt.

Ze had in Apeldoorn gewoond en Nederlands gestudeerd in Stockholm en Janne op het spoor gezet van Cornelis.

Maar als je dat geweld eens gezien en gehoord hebt vergeet je het nooit meer.

Zij presteren het om zelfs van Veronica een exploderend rocknummer te maken.

De vlam sloeg in de pan.

Hij vertelde dat hij aanwezig was op de avond dat Cornelis als mysterieuze gast optrad tijdens het concert van Ulf Lundell. “Het was magisch” en luidde een nieuwe fase van de carrière van Cornelis in; in één klap had hij de jongere generatie bereikt. Janne maakt rockversies vooral voor de live concerten “Dan kan men thuis rustig met een koptelefoon op naar Cornelis luisteren” en zo werkt het ook. Cornelis heeft zelf veel werk van andere artiesten vertolkt en hen zo “aan het publiek geschonken”, zoals Tonny zo treffend zei en nu doet Janne Åström dat dus weer met Cornelis bij een nieuw publiek.

Toen gebeurde er nóg iets heel bijzonders: Ibo werd uitgenodigd om de volgende dag naar een befaamde club in Stockholm te komen om samen met Janne en zijn band op te treden. Die uitnodiging werd natuurlijk gaarne aanvaard en afspraken werden gemaakt.

Tja, als je eenmaal tot de Cornelis Vreeswijk familie hoort kan alles gebeuren. Helaas konden wij zelf daar niet meer bij zijn, aangezien wij de volgende dag vertrokken.

Dat was op 27 mei, de dag waarop het Genootschap precies één jaar geleden werd opgericht. Vliegend boven Zweden, op weg naar huis, hebben we daar een toost op uitgebracht. Dat dit allemaal binnen een jaar heeft plaatsgevonden konden we nauwelijks bevatten.

Pagina 4

De Tor Line trip van Vreeswijk r eclameplaatje van een tegendraadse bard Als verzamelaar sta je telkens voor verrassingen. Zo stuitte ik onlangs op een blauw flexi-plaatje van de tegendraadse bard Cornelis Vreeswijk, wiens werkjes als 'De nozem en de non' dertien jaar na zijn dood het weer goed doen op de radio. Nog veel populairder was (en is) hij in Zweden en dat maakt dat reclameplaatje zo interessant. Het is namelijk een eenzijdig geperst plaatje, waarin de genoegens van het varen met de Tor Line naar zijn lievelingsland worden bezongen.

Het aardige is dat Vreeswijk het liedje zingt op de melodie van de traditional 'Wreck of the John 'B'. Dat was een sloep die verging in de Caraïben. In 1926 is een aantal schatten uit het wrak opgevist en toen is het lied ontstaan.

Brian Wilson herzag het nummer in 1966 drastisch en het vormt onder de naam Sloop John B. een van de pronkstukken van de elpee Pet Sounds, die net als Vreeswijk nu ook weer zeer in de belangstelling staat. De reclameversie van Vreeswijk moet uit achter in de jaren '70 stammen, aldus Richard Hegt, die op 1 januari 1996 met pensioen ging bij Scandinavian Seaways, de voortzetting van de in 1982 opgeheven Nederlandse vestiging van Tor Line. Helaas zijn, net als sloep John B, de meeste archieven van de Tor Line vergaan.

Maar ze liggen niet in zee, maar in de papierversnipperaar. Hegt weet zich echter te herinneren dat het plaatje, gemaakt door Top Format productions in Haar-

lem, werd meegezonden in een voor die tijd moderne en kleurrijke reisbrochure. Die lag, zoals gewoonlijk rond 15 december, in een oplage van maar liefst 180.000 exemplaren bij de Nederlandse reisbureaus. Het nu zeldzame blauwe plaatje had dus een vier tot vijf keer hogere oplage dan de 40.000 exemplaren, die in 1973 van zijn Phonogram-elpee zijn verkocht en waarvoor Vreeswijk een gouden plaat kreeg. Maar hoeveel zijn er van deze sloep John B. nog over?

Fragment uit Varen met Tor Line

We varen naar Zweden toe en u moest eens weten hoe nu varen we pal noord-west en het bier is weer best kijk eens een fjord, een smørgåsbord hallo bootsman, we gaan naar de noord Voor ma staat de dekstoel klaar en pa zit al in de bar de kinderen lopen rond, de zeelucht is gezond kijk eens een fjord, een smørgåsbord hallo bootsman, we gaan naar de noord Bron: de Smalle, www.smalle.org

Kom dood, kom en baad mij

In memoriam John van Dijk Woensdag 2 mei bereikte ons het droevige bericht dat John van Dijk, een van onze CVG-leden, na een ernstige ziekte op 30 april 2001 is overleden.

John was niet alleen in hart en nieren een grote fan van Cornelis Vreeswijk, maar is ook de initiator geweest voor het plaatsen van een beeldje van Cornelis in IJmuiden. Door zijn grote inzet is inmiddels door de gemeente

Velsen toestemming verleend voor het plaatsen van dit monument.

De crematie heeft plaatsgevonden op zaterdag 5 mei 2001.

Namens de leden van het Cornelis Vreeswijk Genootschap willen wij de moeder van John en de overige familieleden heel veel sterkte toewensen in deze moeilijke tijd.

Kom dood, kom en baad mij Was mij teder en liefdevol schoon Wrijf mijn knekels wit als sneeuw Lok mij, verleid mij en daag me uit Mijn kleed af te leggen, mijn graf in te gaan Geen schoonheid zo lieflijk als dijn Maar niets maakt zo nietsontziend rein Badend, badend, de tijd verradend Uurwerkraderen verdraaiend Jij bent de tijd Ik ben een eeuw Wrijf mijn knekels Wit als sneeuw Vertaling: Carolien van Heuven

Pagina 5

Première van “De Troubadour van IJmuiden” in theater Bellevue De sfeer werd goed ingeleid door het gelegenheidsorkest.

Een improvisatie die door de zaal goed werd opgepakt. Allengs werd het stiller en op het moment dat Jules opkwam was de zaal bereid in de voorstelling mee te gaan. Jules Croiset bekend van vele toonaangevende theaterproducties heeft in de première in Bellevue op ingetogen wijze vorm gegeven aan het stuk “De Troubadour van IJmuiden”. Deze theaterproductie komt oorspronkelijk uit Zweden. Peter Verschoor en Jules Croiset hebben het geheel herschreven voor een Nederlandse uitvoering. Uitverkocht was de zaal in Westwoud en ook de 10 latere voorstellingen waren allemaal vol. Eens te meer werd duidelijk dat velen Cornelis gekend en bewonderd hebben. Naast de wonderschone uitvoering van de ballade van Don Quichotte sprak vooral de warme en bijna tedere uitvoering van het nummer Cecilia Lind de toehoorders enorm aan.

De emotionele spanning werd voelbaar in het theater bij de uitvoering van dit verhaal over het jonge meisje en de oude man. De anekdotes over drank en misverstanden en de monologen over zijn liefdes en zijn wilde leven waren soms grappig maar meestal vertederend. Jules Croiset gaf op fraaie wijze blijk van invoelingsvermogen en levenservaring in moeilijke omstandigheden door deze weergave van het leven van Cornelis.

Hoe geweldig de samenwerking was tussen leden van het Genootschap en de mensen van deze theaterproductie bleek na de voorstelling. René Hasper, onze webmaster, had als geschenk een gelegenheids CD samengesteld onder de titel “De Troubadour van IJmuiden”. Deze CD met bijzonder werk van Cornelis was in een beperkte oplage van 3 stuks gemaakt voor Jules Croiset, Peter Verschoor en Evert de Vries en werd aan het eind van de voorstelling in de afterparty uitgereikt.

Sponsors gezocht Over sponsoring gesproken....

Door René Hasper en Frits Bouwens Zou hij zich niet omdraaien in het graf, als hij wist dat voor sommige fans de website de reden is geweest om zich op de digitale snelweg te begeven en een door hem zo vermaledijde computer aan te schaffen? Toch is het zo dat erg veel wetenswaardigheden te vinden zijn op het internet over zijn leven en zijn werk en zeker is, dat hij niet zo gedeeld zou kunnen worden over de gehele wereld als er niet zoiets als internet was. Zelfs in Duitsland is een initiatief ontstaan om een site aan hem te wijden. Dus binnenkort kunnen we onze Duitse vrienden en Cornelisfans begroeten.

Waar heel veel informatie is te vinden is op de Zweedse site: www.cornelis. nu. Op de site www.cornelis.just.nu van Mats Forsberg staat ook veel informatie (ook in het Engels). Naast de fantastische discografie vindt u daar ook veel mooie foto’s van Cornelis.

Ook foto’s van zijn latere dagen waarin een Cornelis verschijnt die wij niet echt gekend hebben. Gemaltraiteerd door het leven.

Bent u op zoek naar zweedse Cornelis CD’s dan is een heel goed adres: www. cornelisvreeswijk.nl/cdon.

U kunt daar CD’s bestellen voor heel schappelijke prijzen. Tevens steunt u met uw aankopen het Genootschap omdat dit een kleine commissie ontvangt voor uw bestelling.

Verder kunt u natuurlijk op zoek naar Cornelis spullen op de internetveilingen op sites als: www.ibazar.nl, www. ebay.com en www.ibazar.se.

Op www.cornelisvreeswijk.nl is een downloadpagina waar je een pictogram en Cornelisachtergronden kunt verkrijgen en zelfs een telefoonlogo voor een Nokia mobiele-telefoon.

Het was een jaar geleden nog ondenkbaar, maar de groei en de activiteiten van ons Genootschap hebben zo'n vaart genomen, dat we wel met de stroom mee moeten en dus ook denken aan sponsoring. De samenwerking en de contacten met Zweden zijn geweldig en hebben de behoefte aan wederzijdse bezoeken vergroot. Hiermee bedoelen we zeker niet "snoepreisjes" van het bestuur en andere actievelingen (dat gaat op eigen kosten), maar het uitwisselen van artiesten, om zowel de Zweedse als de Nederlandse kant van Cornelis aan beider fronten hoorbaarder en zichtbaarder te maken.

De reacties op het concert bij de ambassade in Stockholm waren zo enorm positief, dat een poging om meer festiviteiten met deelname van artiesten uit beide landen zeer gerechtvaardigd is. We hebben al een brochure geschreven en die naar enkele bedrijven doen uitgaan en hopen op gunstige reacties. Mocht U nog suggesties hebben op dit gebied, dan houden we ons warm aanbevolen.

Pagina 6 Een paar weken geleden verraste mijn dochter Edith mij met een hoop muziek van Cornelis Vreeswijk en ook informatie over het Genootschap. Het was het mooiste cadeau, dat ik in jaren gehad heb. Mijn dochter weet, hoeveel de muziek van Cornelis Vreeswijk in mijn leven (maar ook in haar leven) heeft betekend.

Door Wim van Kooten In 1966 woonde en werkte ik het grootste deel van het jaar in Zweden: praktisch werk gedurende mijn studie.

Daar hoorde ik voor het eerst over Cornelis Vreeswijk. Hij trad daar toen al op in “Tolkets Parken". (Eerlijk gezegd, heb ik hem daar helaas nooit zien optreden, maar soms schep ik wel eens een beetje op, en vertel ik aan mijn vrienden, dat ik hem daar wel heb gezien).

Ik zal U vertellen, op welke manier ik voor het eerst van hem hoorde. Ik liftte toen in de weekends wel eens van en naar Stockholm, 420 km verwijderd van de plaats, waar ik werkte. Op een zondag, terugkerend van Stockholm kreeg ik toen een lift van een mijnheer wiens naam ik nooit vergeten ben: Rune Ehn. Ehn was vertegenwoordiger van in Nederland gemaakte piano's, hij had dus veel interesse in Nederland en in muziek. Hij vertelde me van die troubadour van Nederlandse afkomst, die hij vergeleek met Evert Taube. "Ik kende toch Evert Taube wel ?" en hij begon het een en ander te zingen. En ook van Cornelis Vreeswijk. Hij troonde me mee naar het Stora Hotellet, in Linköping geloof ik, en voorzag me daar van een goede maaltijd en er kwam ook veel drank op tafel want behalve de Zweedse muziek moest ik ook de Zweedse aquavit leren kennen.

Aan tafel leerde hij me al meer liedjes van Evert Taube en van Cornelis Vreeswijk, eerst zachtjes, naarmate de tijd vorderde wat harder (maar dat gaf niet, want ze kenden hem in dat hotel) en hoewel mijn kennis van het Zweeds nog maar erg gering was, begon ik hoe langer hoe beter mee te doen.

In de auto, verder naar Stockholm ging het gezang luidkeels verder, we werden hoe langer hoe enthousiaster. "Ni

Mijn herinnering aan de kennismaking met de muziek van Cornelis sjörer bil som helvete" zingt Cornelis in een van zijn liedjes, nou dat deed Rune Ehn ook. Als ik die avond had meegedaan aan een Soundmixshow en Evert Taube had geïmiteerd, had ik zeker gewonnen (maar van Hennie Huisman hadden we in die tijd nog niet gehoord en die show bestond toen nog niet !). De volgende ochtend, na de koffie en de aspirientjes, was ik alweer aardig wat vergeten. Pas toen ik terugkwam in Nederland, kreeg ik zijn LP in handen, waarschijnlijk zijn eerste. Omdat ik toen een emigratie naar Canada aan het voorbereiden was, was er een lied dat me op dat moment bijzonder aansprak.

På grund av emigration Blir snart en kanimare fri Det år ingen lyx salong Men dugger at sova i Mitt rum har båd' golv och tak Och dörr och fönster därtill Men spisen är ett sjabrak

Vreeswijk net was overleden. Zijn moeder werd daarbij ook geïnterviewd. Ik was hierdoor diep getroffen en het enige wat ik kon doen, is zijn muziek spelen, en nog eens spelen. Ik dacht dat hij in Nederland in de vergetelheid raakte en vond ‘t jammer dat zijn Zweedse muziek hier niet bekender was. Ik ben dan ook blij verrast om te vernemen, dat Cornelis Vreeswijk niet alleen in Zweden maar nu ook in Nederland wordt geëerd en herinnerd. En dat weet ik dus dankzij dochter Edith, die behalve de muziek, ook informatie over het Genootschap meebracht. Gelukkig hoorde ik op tijd van 'De Troubadour van IJmuiden’, waarvan ik inmiddels de try-out in Westwoud heb gezien. Vanavond, op de laatste dag, ga ik het weer zien.

Samen met Edith, dat is mijn cadeautje aan haar. Een fantastische voorstelling, mijn complimenten aan vooral Jules Croiset.

Vaggvisa

Niet alleen was dit lied toepasselijk vanwege de op handen zijnde emigratie, Maar ook de conditie van de kamer waarin ik woonde (in Delft) werd uitstekend beschreven ! Ik vroeg me dan ook af hoe Cornelis wist, hoe mijn kamer eruit zag !

Later, in Canada, kreeg ik twee mooie dochters, en die zijn grootgebracht met het slaapliedje “Sov min lille prinsen min”, dat moet ik wel zo'n duizend keer gezongen hebben, en dochter Edith heeft daar dan ook de beste herinneringen aan. Veel later heeft zij (na een reis naar Zweden) dit lied eens uit haar herinnering opgeschreven, en door een Zweedse kennis laten nakijken, die de tekst voor haar "Verzweedst" heeft, en Edith heeft daar een vertaling aan toegevoegd. Die kreeg ik van haar, nu zo'n 12 jaar geleden. Dat ik die vertaling van haar nog steeds bewaard heb, had Edith zelf misschien niet eens verwacht. Veel later - ik had inmiddels vele jaren in andere landen gewoond - kwam ik weer in Nederland te wonen en hoorde ik in een lang radioprogramma, dat Cornelis

Sov nu, lille prinsen min, när jag släcker ljuset.

Far ska gå till sin maskin, mor ska vakta huset.

Sov nu prinsen, du som kan.

Far går till fabriken han.

Jobbar hårt som katten hela långa natten.

Månen lyser gul och hel uppå himlarundan.

Livet är ett penningspel, ingen slipper undan.

Klaga hjälper ej, kamrat!

Banderoller och plakat kan man inte äta.

Det ska prinsen veta.

Koppla av nu, lille prins, tid har du ju gott om.

Använd den när chansen finns, sedan blir det bråttom.

Sedan blir det bråk och strid om ackord och övertid. Än är ingen fara, ta det lugnt du bara.

Sov nu, lille prinsen min, när jag släcker ljuset.

Far ska gå till sin maskin, mor ska vakta huset.

Här hos mor har du det bra, mor har allt det du vill ha.

För det kan jag lova, nu ska prinsen sova.

Pagina 7 Toen ik elf maanden oud was, verhuisde ik met mijn ouders naar Toronto. Daar spraken mijn ouders Nederlands tegen mij, maar alle andere mensen spraken Engels. Ik had dus vroeg het besef dat er meerdere talen op de wereld werden gesproken.

Door Edith van Kooten Toen ik drie jaar was, vroeg mijn vader mij, terwijl ik in bed lag, of hij een liedje mocht zingen. Nou, daar had ik wel oren naar. Hij zong het liedje en zei daarna dat het in een vreemde taal was ... Zweeds. Hij had daar een tijdje gewoond, zei hij. Vanaf die dag zong hij dat liedje elke avond voor het slapen gaan. Op een dag vroeg hij mij of hij mij het liedje zou leren. Toen zong hij me voor: "Sov min lille prinsen min ..." en ik aapte hem na zo goed ik kon. Later, toen ik er een zus bij had, zong hij hetzelfde liedje voor haar.

We bleven niet in Toronto wonen, maar verhuisden naar Nederland in 1973 en drie jaar later naar Ghana. Het lied bleef ons bij, hoewel het een tijdje naar de achtergrond verdween. In 1983 zat ik in Nederland op kostschool terwijl mijn ouders nog in het buitenland woonden.

Een deel van de zomervakantie bracht ik bij kennissen van mijn vader door.

Met deze kennissen ging ik naar Zweden, want de vrouw, een Zweedse, zocht meestal rond deze tijd haar ouders, familie en kennissen op. De man zat vroeger bij dezelfde studentenvereniging als mijn vader. Er was een klein kind bij. Voor haar werden slaapliedjes gezongen.

Op een gegeven moment herinnerde ik me dat liedje, dat ik in het Zweeds had leren zingen en toen praatte ik er met die kennissen over. Ik begon het te zingen en de man herkende het liedje. Hij kon me de naam van de zanger noemen ... Cornelis Vreeswijk! De man had een elpee waar het liedje op stond en nam het voor mijn vader op een cassettebandje op, tezamen met andere liederen van dezelfde zanger. Of mijn vader dat bandje nog heeft, weet ik niet; hij is ook vaak verhuisd.

In de tussentijd kwam het hele gezin weer naar Nederland toe. Jaren later waren mijn ouders gescheiden. Mijn vader hertrouwde met een vrouw uit het

Een onvergetelijke ervaring buitenland. Deze vrouw overleed bijna anderhalf jaar geleden. Er werd een rouwceremonie gehouden volgens de cultuur van haar land bij mijn vader thuis. Ik was erbij gedurende dat weekeinde. Toen ik vertrok, wilde mijn vader nog even "Sov min lille prinsen min" samen met mij zingen.

Ik zag, hoeveel dat hem deed.

Toen hij vorig jaar jarig was, was ik in het buitenland. In de zomer vorig jaar kreeg ik ineens een idee. Voor zijn verjaardag zou ik hem liederen van Cornelis Vreeswijk cadeau doen.

Ik vond de internetsite van Cornelis Vreeswijk en kwam in contact met de voorzitter Lourdes Boasman. Mijn vader heeft thuis geen CD-speler, maar wel een cassettespeler. Lourdes heeft verschillende liederen van Cornelis Vreeswijk opgenomen op cassettebandjes en naar mij opgestuurd.

Toen ik ze mijn vader had overhandigd, zei hij vol verbazing: "nee!"

Hij is nog steeds onder de indruk dat er mensen zijn die zonder hem te kennen, deze moeite hebben genomen om hem deze verrassing te bezorgen. Voor hem was dit een onvergetelijke ervaring. Bij deze mijn hartelijke dank aan Lourdes. Het Genootschap heeft er gelijk twee leden bij. Ter afsluiting toon ik hier de reactie van mijn vader weer toen hij eindelijk zijn tong weer gevonden had: "Dit is het mooiste verjaardagscadeau dat ik in dertig jaar heb gekregen!"

Wiegeliedje vertaling: Carolien van Heuven juni 2001

Ga maar slapen, kleine prins, ga maar lekker dromen.

Doe je oogjes dicht mijn prins, tot ik terug zal komen.

Vader moet weer naar de baas, in die rotfabriek, helaas.

Hij werkt lange nachten en moeder blijft hier wachten.

Zie die gele, volle maan aan de hemel prijken.

Op (de) aarde staan wij achteraan en worden nooit De Rijken.

Klagen helpt niet, kameraad.

Een pamflet of een plakkaat kan je echt niet eten, dat moet mijn prins wel weten.

Kleine prins, rust nu maar veel, daar heb jij de tijd voor.

Straks is werken ook jouw deel en dat gaat altijd door.

Dan is er conflict en strijd om lonen en om arbeidstijd.

Nu mag jij nog rusten, prinsje, welterusten.

Ga maar slapen, kleine prins, ga maar lekker dromen.

Doe je oogjes dicht mijn prins, tot ik terug zal komen.

Hier bij moeder is het goed, zij geeft wat jij hebben moet.

Nog één keertje gapen en dan lekker slapen.

Monument in Nederland Zoals u allen hebt kunnen vernemen via de media is er toestemming voor het plaatsen van een monument in IJmuiden. Hetty Litjens is bezig met vormgeving van het beeldje. In de volgende Nieuwsbrief hopen we wat meer informatie te hebben over de voortgang rondom dit eerbetoon aan Cornelis. Wat in ieder geval vaststaat is, dat het beeldje geplaatst zal worden op een steen, die afkomstig is uit Lidingö, de vroegere woonplaats van Cornelis in Zweden). Door bemiddeling van Ida Leuhusen en Tonny Bik-Vreeswijk, de zusjes van Cornelis, zal de steen worden overgebracht naar Nederland.

Pagina 8

Column door Jules Croiset

Athene, 25 mei 2001 Op ’t nieuwe vliegveld van Athene, vanwaar ik naar Stockholm zou vertrekken, nam ik de proef op de som en vroeg ik aan ’n Zweeds echtpaar: “Heeft U wel eens van Cornelis Vreeswijk gehoord?”. Het antwoord was overtuigend: “Natuurlijk, welke Zweed niet?”. ’n Nederlands echtpaar stelde ik vervolgens dezelfde vraag, maar hun antwoord kwam veel aarzelender, en niet nadat ik eerst “De nozem en de non” ter sprake had gebracht, tot stand. Ondergetekende meenden ze overigens wél van de televisie te herkennen, want zoals mij zo vaak in mijn leven overkomt, vroegen ze: “Bent U niet Fred Benavente….?”. Ik heb ’t maar toegegeven, per slot van rekening wordt Fred ook vaak voor mij aangezien. Maar ’t verschil tussen Nederlanders en Zweden komt wel meteen pijnlijk aan ’t daglicht: Zweden koesteren hun helden, in Nederland is heldendom vergankelijk, uitgezonderd uiteraard bij de leden van het Cornelis Vreeswijk Genootschap, op wiens uitnodiging ik toch van mijn vakantieadres naar Zweden vertrok, om mee te werken aan een concert ter ere van onze “troubadour van IJmuiden”.

Stockholm, 26 mei 2001 Deze eerste voorzichtige lentedag in de Zweedse hoofdstad, alle terrasjes waren op deze Zaterdag open en de mensen genoten van het prille zonnetje, zou voor mij een onvergetelijke dag worden. En niet alleen vanwege mijn bijdrage aan het concert op de binnenplaats van de Nederlandse ambassade, temidden van een aantal oude getrouwen uit eigen land: mijn gitarist Ibo Bakker, mijn vriend en inspirator voor het theaterprogramma “De Troubadour

van IJmuiden” Peter Verschoor, de ook altijd zo inspirerende aanwezige Lourdes Boasman, om er slechts ’n paar te noemen, nee, ’t werd zo onvergetelijk door de aanwezigheid van de andere medewerkers: zoon van Cornelis, Jack, zuster Tonny, die ik weliswaar al in Amsterdam ontmoet had op de première, maar die ik nu leerde kennen in haar andere hoedanigheid, als gitarist en zangeres van prachtige ballades, begeleid door Cornelis’ vaste musici, Conny Söderlund (gitaar) en Owe Gustavsson (bas) en, last but not least, werd de dag, of eigenlijk de avond, zo uitzonderlijk, omdat ik AnnChristin mocht ontmoeten.

Z’n geliefde AnnChristin, waar Cornelis altijd zo overtuigend over zong; dat ik naast haar mocht zitten luisteren naar Tonny; dat ik, toen het wat killer werd ’s avonds, mijn jasje om haar schouders kon leggen, en, als alle herinneringen, door het concert opgeroepen, haar soms even teveel werden zij tastend mijn hand zocht tot steun.

Dat en nog zoveel andere beelden, het enthousiasme van ’t Zweedse publiek, de geuren van de barbecue, het pop-concert (op thema’s en liedjes van Cornelis) waar de avond mee eindigde, de gastvrijheid van de ambassadeur Rudolf Bekink en zijn vrouw, die zelfs voor mij ’n verrukkelijke fles van mijn geliefde “krassie aspro” (Grieks voor witte wijn) had gezorgd, al deze beelden en herinneringen zullen voor altijd in mijn geheugen staan gegrift.

Stockholm, 27 mei 2001 Op Zondag, de dag na het concert, bezocht ik het kleine Cornelis Vreeswijk museum. Ik was op dat moment de enige bezoeker. Ik ging zitten in een stoel en liet de ruimte om mij heen op me af komen en ik sloeg aan ’t mijmeren. “ ’t Is toch merkwaardig,” dacht ik bij mijzelf, “een half jaar geleden was Cornelis Vreeswijk voor mij niet meer dan ’n vage herinnering aan de jaren-60, nu heb ik als ’t ware postuum kennis met hem gemaakt en ben ik van hem gaan houden. Cornelis is Kees voor me geworden”.

Athene, 28 mei 2001 Ik stap ’t vliegtuig uit, de zinderende hitte van de Griekse zon slaat me tegemoet. Wat ’n cultuurschok, de overefficiency van het Stockholmse vliegveld Arlanda en de aangename chaos van het nieuwe vliegveld in Athene. Groter nog was de temperatuurschok. Toen ik ’s ochtends mijn hotel in Stockholm verliet wees de thermometer 5° Celsius aan, in Athene 31° C. in de schaduw.

Cornelisdag op 8 september (vervolg) Het programma begint om 13.00 uur met een ledenvergadering en een verkiezing; het Bestuur zal rekenschap afleggen over haar reilen en zeilen, en de leden van het CVG zullen in staat worden gesteld om het Bestuur te (her) formeren. Binnenkort ontvangt u per separate post nadere informatie over de verkiezing.

Na een korte pauze wordt het programma om 14.00 uur vervolgd met zang en muziek.

Leden worden verzocht zich via webmaster (René Hasper) of CVG-secretaris (Thijs Belgers) aan te melden.

Het Koningstheater is op 10 minuten loopafstand vanaf station Den Bosch.

Adres: Vlymenseweg 2 5223 GW ‘s Hertogenbosch Tel. 073 – 6249929 Toegangsprijs: Leden: Niet leden:

fl. 10,-fl. 15,--

Het Sprookje van Nalen Er was eens, niet eens zo heel erg lang geleden een jonge muzikant die met een gitaar in zijn linker en een koffertje in zijn rechterhand door de straten van Stockholm liep. Af en toe zette hij zijn bagage neer en pakte hij een rafelige plattegrond uit zijn binnenzak. Hij staarde naar het kruisje dat de voorgaande avond ergens rechtsboven met een fineliner was neergezet. Zijn ogen zochten de meest korte en minst zigzaggende route naar de aangegeven plek.

Door Ibo Bakker Terwijl hij een brede winkelstraat inliep dacht onze

muzikant aan de voorgaande avond, die hij op de binnenplaats van de Nederlandse ambassade had doorgebracht. Op het stukje Nederlandse grond in Zweden hadden jonkheren, freules, troubadours, zakenlieden, hippies, directeuren, politici, prinsessen en andere luisteraars zich verzameld om te ondergaan hoe verschillende artiesten liederen van Cornelis Vreeswijk vertolkten. Ook de jonge bard greep naar zijn gitaar en begeleidde een bevriend acteur in zijn rol van Cornelis en zong zelf ook een tweetal liederen. De avond werd donker en eindigde boven de glazen. Samen met muzikanten, dichters, zangers en vrienden –die allen hun liefde voor Cornelis deelden- hief hij het glas tot de zon knipoogde en met zijn vroege stralen over de daken streelde. Dat was een teken om de dromen tussen de lakens te gaan zoeken.

Nu liep hij op een stenen trap door een stad die hem had ontvangen met al haar schoonheid. Talloze eilanden waartussen het zilvere water glinstert, de oude stad met kleine zwierende straatjes die altijd weer beneden uitkomen op een kade. Een aan het water opgegroeide troubadour voelt zich er snel thuis. Bovenaan de trap zette hij zijn instrument en zijn koffertje even neer en pakte zijn notitieboekje waarin het adres van het muziekpaleis Nalen stond geschreven. Een van de Zweedse artiesten genaamd Janne had de Nederlandse minnezanger uitgenodigd te gast te zijn in zijn show.Steile stenen trappen bestijgen is geen prettige bezigheid, maar kastelen en paleizen liggen nu eenmaal vaak op grote hoogtes en hij zou deze uitnodiging niet graag in de wind gooien. Op de plattegrond was de trap aangegeven als een reeks kleine streepjes, alsof er afgepelde boomstammen op de straat zouden liggen. Nog even rechtuit en de poort van het muziekpaleis zou zichtbaar worden.

Met een bonzend hart in de keel bereikte hij de Regeringsgatan, de straat waar het moest zijn. Aan de overkant van de straat liep een jongeman met een donkere bos krullen. Een gitaarkoffer zwiepte aan zijn stevige rechterarm mee in de maat van zijn tred. Onze minnezanger besloot de als rockster uitziende muzikant te volgen. Hij was er van overtuigd dat deze gids hem naar de juiste plaats zou leiden.

De rockster belde aan en een onopvallende deur zwaaide open.-` Zou dit de befaamde plek zijn?` Nog net wist hij de deur nadat de rockster naar binnen was gegaan met zijn schouder op te vangen. Er bleef nog een kier open, wat genoeg was om de poort te openen en het paleis der Zweedse muziek te betreden. Toen de poort met een doffe klap achter hem in het slot viel liep hij voorzichtig een donkere gang in. Haast alsof hij een ongenode gast was liep hij sluipvoets over het zachte velours richting troonzaal. Als zijn gids betrouwbaar was, had hij hem geleid naar de plek waar hij diende te zijn. In de zaal werd hij verwelkomd door de

Pagina 9 gierende en jankende tonen die de krulharige rockster annex gids uit zijn gitaar wrong. Bij iedere snerpende toon kromp zijn gezicht ineen tot een waar rimpellandschap. Toen hij de laaglandse zanger zag staan stopte hij resoluut met spelen. Zijn mond viel open en zijn wenkbrauwen klommen vijf centimeter omhoog. Doodstil was het in de zaal. Vanuit verschillende hoeken van de ruimte stonden een aantal lakeien en een handjevol muzikanten naar de minstreel te staren. Net toen de vreemdeling zich wilde voorstellen, kwam gastheer Janne binnen, die hem begroette als een goede vriend. Janne introduceerde de Nederlandse gast aan de anderen en het ijs was gebroken. Onze minnezanger ging aan een rond tafeltje zitten, waarop in het midden een vlammetje in een blauw glaasje danste.

De hele artistieke hofhouding druppelde langzamerhand binnen, en hij bekeek de andere gasten terwijl hij nipte aan het gouden bier dat hem door een mede muzikant was toegeschoven. Eerst kwamen er twee dames binnen, waarvan er één een cello onder haar arm droeg. De dame zonder cello kwebbelde in een stuk door zonder een keer adem te halen. Daarna sloop er een jongeman binnen die, nadat hij aan een tafeltje was gaan zitten, ineens hoge tonen uitbracht. In horten en stoten kwamen ze uit zijn keel rollen, terwijl hij om zich heen keek als of hij de tranen uit elke porie van zijn lichaam wilde persen. Daarna betrad een jonge blonde vrouw de ruimte, die heupwiegend een catwalk rond de tafeltjes maakte. Haar ogen glinsterden net zo triomfantelijk als de glittertjes op haar wangen. Toen ze langs hem liep en met haar wimpers zwaaide keek de minstreel verlegen naar de belletjes die op zijn bier lagen.` Dit zal wel een prinses zijn`, dacht hij stilletjes.

Plots stond de hele artistieke hofhouding op, en liepen ze achter elkaar de zaal uit. De minnezanger volgde de bonte stoet die naar een aangrenzende muziekkamer ging.` De deuren van het paleis worden opengezet voor het publiek ´, verklaarde ceremoniemeester Janne, terwijl hij hartstochtelijk door zijn grote muziekboek bladerde. Hier en daar werden er voorzichtig instrumenten beroerd en stembanden gerekt. Onze minstreel haalde uit zijn koffertje een flesje rode wijn (met schroefdop) dat hij uit zijn geboorteland had meegenomen.` En wat ga jij deze avond zingen? `, vroeg Janne aan de Hollander.`Twee liedjes van Cornelis in het Nederlands.`Oké, perfect! De show kon beginnen.

Of het nu kwam door de zinnenstrelende oogwenken van de prinses of de werking van de geïmporteerde wijn is tot op heden onduidelijk gebleven, maar de rest van de avond beleefde de minnezanger als in een roes. Het publiek danste en zwierde op de golfslag van de muziek en het bier schuimde tot over de randen van de glazen. De Nederlandse gast sloop enigszins schoorvoetend het podium op nadat hij was aangekondigd. Terwijl hij in de richting van de microfoon liep dacht hij er eventjes aan hoe het zou zijn om opgegeten te worden door een hongerig publiek.

Hij zette ` Waar ga je heen ` in, en de band volgde de muzikale loop van dit lied. Terwijl hij stond te zingen worstelde zich in een paar seconden een koude rilling door zijn ruggenmerg. ` Wat maak ik nu weer voor wonderlijks mee`, dacht de zanger terwijl hij de eerste tonen van Jantje´s Blues uit zijn gitaar liet ontsnappen. Na dit lied klonk een ovatie en boog hij voor het publiek zoals een nar voor de koning buigt.

Na talloze druppels zweet en de laatste druppel wijn werd het tijd te vertrekken. Onze vriend bedankte Janne en de rest van de artistieke hofhouding voor deze heugelijke avond. Bij de deur stond toevallig de prinses te telefoneren. Toen de minstreel naar buiten ging gaf de prinses een knipoog.` Die is voor Cornelis!` dacht hij hardop.

Pagina 10

Vraag en Aanbod Hier kunnen leden gratis miniadvertenties plaatsen. Opgave met vermelding van e-mail adres en/of telefoonnummer via de site of het secretariaat.

Gevraagd — De volgende singles: De nozem en de non Metronome J 45-694.

De nozem en de non Metronome mep 9138.

Veronica 538 Fontana 6013 024 Teddybeer, Ik wil 't niet pikken, Philips 6012 501.

En de LP Het beste van Cornelis Vreeswijk

Gevraagd — Ik ben op zoek naar Zweedse boeken van en over Cornelis.

Corneliscd@zonnet.nl

Gevraagd — De flexidisc van Cornelis getiteld de Tor-line.

Hmztwente@hetnet.nl

hasper@chello.nl Tel 0511 431712

“Polaren Pär” speelt Cornelismuziek op uw feesten en partijen.

Gevraagd — oude muziekbladen met artikelen over Cornelis Vreeswijk tegen elke redelijke prijs. Eventueel ruilmateriaal beschikbaar.

Polaren@cornelisvreeswijk.nl lourdes.boasman@wxs.nl

Leden bezoeken Stockholm tijdens Cornelisreis Het zijn er inmiddels dertien die straks in Stockholm de Cornelis Vreeswijk festiviteiten mee gaan maken. Met vliegtuig en auto zullen zij de reis volbrengen om straks in de Guldene Freden, het stamcafé van Cornelis een potje te drinken.

Ook de “Cornelisdagen” in Mosebacke zal worden bezocht en eer zal worden bewezen middels een bezoek aan het graf van Cornelis. Natuurlijk staat een bezoek aan het museum ook op het programma en wat dacht u van een stadswandeling langs de Cornelisroute onder leiding van een Zweedse Cornelis kenner. Heel bijzonder zal de ontmoeting zijn met de leden van het Zweedse Genootschap en de picknick in het Cornelis Vreeswijkpark. Een aantal Zweedse en Nederlandse artiesten zullen optreden o.a.

Polaren Pär, Ibo Bakker en Andreas Kidmo.

Helaas, boeken kan niet meer, maar zeker zult u middels website en de Nieuwsbrief op de hoogte worden gesteld van de belevenissen.

Wij willen de nieuwe leden van harte welkom heten Berg, W.J. van den Drachten Biezen, Herman van Hoevelaken Boef, R. den St. Maartensvlotburg Broek, H Den Haag Castell, Astrid USA Corné – van Heuven, Helen Laren Croiset, Jules Amsterdam Dekker, Henk Emmen Delfsma, Rob Oudorp Gomes, R IJmuiden Gustavsson, Ronnie Zweden Hof-Kaam, J. IJmuiden Hökberg, Anders Eersel Hork, H.C. v.d.

Santpoort Zuid Johannsen, Magnus Zweden Klöters, Jacques Amsterdam Kooten, Edith van Nieuwegein Kooten, Wim van Amsterdam Lakerveld, Hans van Leeuwarden Mennen, Saskia Noorwegen Metz, Hans & Niesthoven, Addie Haarlem Poot, J.C. Nieuw Vennep Prins, Ph. J Heerenveen Roffel, J Amsterdam Roffel, J Wognum Rotte, Merlijn Eindhoven Ruiter, Dennis de Baarn Slopsma, R IJmuiden Törnborn, Patrik Zweden Vis, Peter Hoogland Vreeswijk, Ellen Den Helder Vries, Evert de Amsterdam Warbroek, Mattijs Groningen Zwart, Joost Suawoude

Pagina 11

Uit de oude doos Door Veronica gaan Neerlands ogen voor Cornelis open Veronicagids 23 sept 1972 Toen ik die middag op het zonnige terras van het Hilversumse Hof van Holland al drie kwartier op Cornelis Vreeswijk zat te wachten, hoorde ik ineens de stem van de telefoniste die liet omroepen: “Wil de journaliste die een afspraak heeft met Cornelis Vreeswijk zich in verbinding stellen met Radio Veronica”. Toen ik daar onmiddellijk op reageerde veronderstelde ik dat de terras-bezoekers wel zouden opkijken. Vreeswijk was net twee dagen ervoor in “Zomaar een zomeravond”geweest, maar tot mijn grote verbazing keek niemand op. De nieuwsgierigheid naar de persoon rondom Cornelis bleek dus niet groot.

Waar zit die Zender nou ?

“Gek”, dacht ik, op weg naar Radio Veronica,”onze Zweedse vrienden uit Baarn hebben het al jaren over Cornelis Vreeswijk. Linda van Dijck, Ardi Struwer, om maar een paar “Zweden” te noemen, kennen hem uitstekend maar Nederlanders in Nederland kennen hem niet.”

De man die zijn afspraak niet kon nakomen, zo bleek later, zat in cel1 bij Radio Veronica. Hij had jaren geleden een liedje geschreven dat hij Veronica noemde.

Het gaat over een vrouw die haar liefste kwijt is. Maar Radio Veronica zag in dit liedje het medium om de luisteraars attent te maken dat zij met ingang van 1 oktober van de 192 meter naar 538 meter

Nieuw uitgekomen materiaal En zo zat Cornelis in groen ribfluwelen broek en windjack aan, te zingen van Veronica, Veronica, waar zit die zender nou…

Ruim twee uur later in het zelfde Hof van Holland: Cornelis Vreeswijk, 100 kg, wilde haardos, zwarte baard en ruige snor, met naast hem -onafscheidelijk— zijn tweede Zweedse vrouw Bim Warne (34). Precies twee jaar geleden, op de zelfde tijd hebben zij elkaar voor het eerst ontmoet op een party in Zweden.

Hij (gescheiden) en zij (gescheiden), besloten een jaar later met elkaar te trouwen. Ze zeggen het uitstekend met elkaar te kunnen vinden.

Een bevrijdende minstreel Vreeswijk, die in Zweden niet alleen optreed voor studenten, “ook rechtse arbeiders kopen mijn platen”, vindt het niet zo vreemd dat hij in Zweden beter bekend is dan in Holland. “Logische zaak, je zingt daar, je wordt daar beroemd, nou ja… maar in Holland geen we er nu ook wat aan doen. Phonogram heeft een plaat van me opgenomen. Ik ben weer eens voor de VARA geweest en niet te vergeten vanmiddag voor Veronica, lekker liedje hè. Het lijkt wel of Nederland de ogen opent voor Cornelis Vreeswijk”.

Zegt Cornelis vanachter een cognacje en een kopje koffie: “Dat is toch leuk, Bim en ik hebben het er nog over gehad om een paar maanden van het jaar in Nederland te komen wonen. We wachten eerst maar even af of die plaat hier goed gaat lopen”.

Geboren:

Cornelis Vreeswijk dubbele cd:

Het CVG feliciteert Frederieke & Kick van der Veer van harte met de geboorte van hun tweeling Willem en Ivo. De knulletjes maakten van hun entrée een vrolijk gebeuren, want ze werden geboren op 30 april j.l.

(Koninginnedag), en bouwden dus meteen hun eerste feestje.

Cornelis Vreeswijk dubbele cd: De voorbereiding voor het uitbrengen van de nieuwe dubbele Cornelis Vreeswijk is in volle gang. Begin September a.s. vindt de opname plaats.

De cd zal medio november 2001, rond de sterfdag van Cornelis Vreeswijk, uitkomen.

Tijdens een feestelijke bijeenkomst zullen diverse artiesten hun liedje ten gehore brengen. Over de datum en de locatie wordt gecommuniceerd, zodra hier meer over bekend is.

In april is de CD “Cornelis och Tre damer på Bacchi Wapen” uitgekomen.

Dit is de geluidsregistratie van een TV show uit 1978. Cornelis begeleid door Anita Strandell, Diana Nuñez en Inger Öst met prachtstukken als “Getinghonung Provençalen” en “Halvböj blues”; zeker de aanschaf waard.

Ook in april is de CD “Bellman, Taube och lite galet”verschenen. Deze CD is voor de liefhebber van Bellman werken een aanrader. Voor de prijs hoeft u het zeker niet te laten.

Niet helemaal nieuw maar wel nieuw in het assortiment van het Zweedse genootschap is Cornelis Bästa.

Een boek met 24 songteksten inclusief akkoorden en noten.

Cornelis och Tre damer, Fl. 37,Bellman, Taube och lite galet Fl. 15,Cd's via www.cornelisvreeswijk.nl/cdon Cornelis Bästa, 110 SEK (Fl. 27,50) via www.cornelis.nu

Pagina 12

Van de voorzitter Inmiddels is het alweer een goed jaar geleden, dat het Cornelis Vreeswijk Genootschap opgericht is. Alhoewel dit heuglijke feit min of meer in stilte gepasseerd is, hebben enkele leden deze eerste verjaardag niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Op 27 mei jl. vierden we, hoog in de lucht, dat het CVG precies op die dag een jaar geleden officieel van start ging. Met z’n drieën waren we een dag eerder in Stockholm getuige van een grandioos Zweeds-Nederlands concert, geheel in het teken van Cornelis Vreeswijk.

Gezeten aan de wijn keken wij terug op een Cornelis Vreeswijkjaar; een goed jaar. Er is dan ook veel gebeurd, waarvan gerust kan worden gesteld, dat het merendeel bestaat uit goed nieuws.

Om te beginnen is het aantal doelen voor dit eerste jaar, die het bestuur voor ogen had, zo goed als bereikt. Het belangrijkste, Cornelis Vreeswijk en zijn erfgoed weer terug te brengen in de herinnering van het Nederlandse publiek, is absoluut gelukt. Via radio, televisie en zelfs theater is Cornelis voor het publiek uit de vergetelheid weggerukt en het is de meeste Nederlanders (weer) duidelijk, dat Nederland met Cornelis Vreeswijk een troubadour van omvang heeft voortgebracht.

Een van de middelen om dit doel te bereiken was, en is!, nog steeds de website. Grote dank gaat dan ook uit naar René Hasper, die als webmaster van de site, onverdroten voortgaat met het ontwikkelen en verder op- en uitbouwen van de site.

Na een bezoek aan de site zal het een ieder duidelijk zijn, dat hier niet alleen een professional aan het werk is, maar vooral een fan pur sang.

Wat is eigenlijk allemaal bereikt? Ten eerste heeft de vereniging een stabiele basis gekregen. Alhoewel het van meet af aan duidelijk was, dat het CVG, qua ledenaantal, nooit tot de grotere verenigingen zal gaan behoren, mogen we meer dan gelukkig zijn met het aantal leden van het eerste jaar. Dit stelde ons in staat om naar buiten te treden, niet alleen als een groep enthousiaste liefhebbers van de muziek van een reeds lang overleden zanger, maar ook behept met de mogelijkheden om het draaien van de muziek van Cornelis op de radio weer onder de aandacht te brengen; immers: een groeiende schare radio-makers bevindt zich onder de liefhebbers van CV. En het zijn er meer dan u denkt!

Tevens krijgt het project rond de uit te brengen CD hoe langer hoe meer vorm. De artiesten, en hun bijdrage, zijn inmiddels alle bekend en de opnamen zullen spoedig van start gaan.

Een extra stimulans voor de bekendheid van Cornelis was wel het theaterstuk “De Troubadour van IJmuiden”. Toen dit (van oorsprong Zweedse) stuk vorig jaar, bij een bezoek van een aantal bestuursleden van het CVG aan de Sällskapet in Stockholm, door de Zweedse voorzitter Silas Bäckström aan hen ter beschikking werd gesteld, konden we niet bevroeden wat het gevolg daarvan zou zijn. Peter Verschoor, met zijn contacten als journalist, wist wel raad met het manuscript, met het inmiddels bekende gevolg. Een prachtige Cornelis, weer op de planken gezet en vorm gegeven door Jules Croiset met een aantal begeleiders, ondermeer de ons al bekende Ibo Bakker.

Juist door dit theaterstuk heeft de troubadour Cornelis Vreeswijk zich het afgelopen jaar mogen verheugen in een regelmatige stroom van belangstelling van de zijde van radio-, televisie- en krantenmakers.

Wat absoluut ook de belangstelling van de zijde van de media heeft gestimuleerd is het beeldje van Cornelis Vreeswijk. En dat brengt ons tevens bij een droevig punt. Want helaas heeft het CVG afscheid moeten nemen van een lid, die al lang voor het CVG opgericht werd, actief was voor Cornelis Vreeswijk: John van Dijk. John heeft zich al ettelijke jaren bezig gehouden met de muziek van Vreeswijk. In feite was het zijn grote passie, naast de muziek van Elvis Presley en de politiek (hij was fractievoorzitter van Groen Links in Velsen). De laatste paar jaar echter, werd zijn inzet geremd door een slopende ziekte; ondanks diverse operaties werd het begin dit jaar duidelijk, dat John niet lang meer te leven had, en niet meer van zijn ziekbed zou opstaan. Het is dan ook met dankbaarheid aan de gemeente Velsen, dat John, enkele weken vóór zijn overlijden, van de locoburgemeester, Mevrouw A. Korf de mededeling kreeg, dat het beeldje (zíjn beeldje) van Cornelis geplaatst zou worden in IJmuiden. Grote dank hiervoor gaat ook uit naar Marius Spekman en Annemieke Schoen die actief bezig zijn geweest om de toestemming van het gemeentebestuur van Velsen te verkrijgen.

Ook de plaats waar het beeldje komt te staan is vastgesteld namelijk op het duin, nabij het strandpaviljoen Zuidpier, waar Cornelis altijd kwam als hij in Nederland was.

Tot slot nog dit: het mag duidelijk zijn, dat de behaalde successen v.w.b. de doelstellingen van het Genootschap niet het werk van een enkeling is, maar meerdere mensen onder u hebben zich, als leden en liefhebbers, intensief ingezet, om van het CVG een succes te maken.

Namens het CVG-bestuur wil ik u allen hiervoor danken en hoop voor het volgende Vreeswijkjaar wederom op uw enthousiasme te kunnen rekenen.

Lourdes Boasman Voorzitter Cornelis Vreeswijk Genootschap