Willems speurtocht
Fish of the day
Weet jij waar Willem is geweest?
Mail je antwoorden naar dailystarfish@amsterdamfringe.nl en win een meat & beer.
Gezocht: sjoeltafel Wij zijn op zoek naar een Sjoeltafel voor een Fringepartijtje! Heb jij een sjoeltafel op zolder (of ergens anders) liggen die we mogen gebruiken op woensdag 9 September? mail dan naar: willem@amsterdamfringe.nl
Angela's paint-art
'fringe where dreams come true'
issue 4
Slippery fish, slippery fish, sliding through the water, Slippery fish, slippery fish, Gulp, Gulp, Gulp! Oh, no! It’s been eaten by an? Octopus, octopus, squiggling in the water Octopus, octopus, Gulp, Gulp, Gulp! Oh, no! It’s been eaten by a? Tuna fish, tuna fish, flashing in the water, Tuna fish, tuna fish, Gulp, Gulp, Gulp!
Horoscoop : vissen
Nu is het belangrijk dat u actiever wordt, problemen lossen zich helaas niet vanzelf op. De struisvogelpolitiek is nu zeker niet lonend. Men bedoelt het goed, sla advies niet in de wind. Voel u nu niet te goed om hulp van vreemde aan te nemen. Het is belangrijk dat u in een moeilijke positie of vertrouwenspersonen kan terugvallen.geen valse trots, niet veel mensen hebben deze kans U moet de komende tijd wat meer op uw voeding letten. Niet alleen regelmatig eten is belangrijk: ook de kwaliteit van uw voeding kan veel beter. Neem de tijd om te genieten van uw maaltijd. Kijk bijvoorbeeld eens naar de Fringe daghap bij Cafe Lennep en sluit af met een gin-tonic in de main-hub: Het Fringe Theater.
De Daily Starfish heeft in de redactionele stukken geen enkele journalistieke onafhankelijkheid,
Beautytip van de dag ‘Bronzer is bruin, blush is roze!’
y l i a d e h t S FIS
TAR
1. Flikker de minnaars van je moeder buiten! 2. Een mozaïek van polyamorie. Is that milk in your eyes or was I just happy to see you?
maar de reviewers schrijven volledig naar eigen eer en geweten hun stukken.
Final say:
'Le daar en balles bak in die son'
Credit: Polle B. Willemsen
‘Er werd legit getongd!’ CLUB GEWALT zet nu al twee avonden na het Fringe Nachtcafé de stoelen ondersteboven op de tafels en hangt de lichtjes in de lampen. Gisteren hebben onze nachtdieren het wereldrecord Destiny’s Child draaien verbroken, al was er helaas geen afgevaardigde van het Guiness Book of Records aanwezig om de geslaagde poging het keurmerk van een officieel record te geven. Ook gehoord: dat er legit getongd werd. (‘Nee maar echt, in twee hoeken!’) Vanavond is er ook weer moois dan goed is voor een mens in Het Fringe Theater. I Am an Opera van Joseph Keckler beleeft zijn Amsterdamse première en Distraction Is the Devil van Odysseus Finn zorgt voor mini-orgasmes om 19:00. Onbevestigd gerucht: dat er vanavond dj-set van Odysseus Finn in het Fringe Café is. Kom langs om te tongen!
Vanavond spelen de twee Best of South Africa Fringe-voorstellingen Piet se Optelgoed en Tobacco and the Harmfull Effects Thereof voor het eerst. Mogen we even delen uit welke materialen Piet samengesteld is? Ons werd onder meer gevraagd: ‘a set of stairs approximately 2m high, 5 beetroots with their leaves still attached, a 10kg bag of samp (?), a brick, an old paint bucket with sand’ en ‘a very large cooking pot’. Benieuwd wat er met die ingrediënten gekookt gaat worden? Wij zeker! Nog meer goed nieuws uit Zuid-Afrika: Steve Kretzmann is gearriveerd! Wij hopen (voor jou vooral) dat je de stukken van Steve vorig jaar gevolgd hebt, hij schrijft namelijk fantastisch. Steve wordt de page 3 girl in de Daily Starfish, dus je kunt nog veel meer van hem lezen.
H
06-09-2015
Wij hopen dat jij er belang aan hecht om zo veel mogelijk shows te zien en niets te missen. Kijk (om ons niet teleur te stellen) straks even op het programma op onze site (of in de app) om te kijken welke voorstelling vandaag voor het laatst spelen. Pretty please? Overigens, voor wie het bericht ‘Verwarde man op scootmobiel van A28 geplukt’ gelezen heeft op de site van De Telegraaf: dit gaat niet over een Fringe-voorstelling.
‘There was legitFrenching going on! CLUB GEWALT has been putting the chairs upside down on top of the tables and hanging the sparks in the lights at the Fringe Café for two nights in a row now. Yesterday night they have broken the world record in spinning Destiny’s Child, although unfortunately no representative from the Guiness Book of Records could be found to record this event officially and for posterity. Overheard: that there was legit Frenching going on. (‘No really, in two separate corners!’) Tonight we have more great stuff than you can handle at The Fringe Theater. I Am an Opera by Joseph Keckler has its Amsterdam premiere and Distraction Is the Devil will be
causing mini orgasms at 19:00. Unconfirmed ru-
mour: that there will be an Odysseus Finn dj set at the Fringe Café tonight. Drop by to do some legit Frenching of your own! Also today we have opening nights for two Best of South Africa Fringe shows, Piet se Optelgoed and Tobacco and the Harmfull Effects Thereof. From the prop list for Piet: ‘a set of stairs approximately 2m high, 5 beetroots with their leaves still attached, a 10kg bag of samp (?), a brick, an old paint bucket with sand’ and ‘a very large cooking pot’. Curious as to what they will be cooking out of these ingredients? We are for sure! More good news from South Africa: Steve Kretzmann has arrived! Steve will be the Daily Starfish’s page 3 girl, so you’ll be reading lots more from him, and we bet you’ll love it! Afraid of missing shows? Please relieve some stress and check our programme online or in the Fringe app to see which shows will play their last dates today. Oh, by the way, for those who have read the report ‘Confused man in 3-wheeled scooter taken off highway’ on the site of De Telegraaf: this is not about a Fringe show.
clowns en kijken
Door Bram de Ridder
Hoe leg je uit dat een voorstelling over twee, getroebleerde, aan de drank geraakte clowns die elkaar constant proberen te overtroeven met onder andere flauwe goocheltrucs, toch geslaagd kan zijn? Barrera is Tom Waits meets Laurel and Hardy in clownskostuum. Quintijn Relouw en Alësha Ovsiannikov (Q&A) zetten een voorstelling neer die nooit aan spanning inboet en waarin je gaandeweg mededogen krijgt met de clowns en hun tragikomische pogingen er iets van te maken. Hun dynamische spel wordt ondersteund door goed gekozen muziek en afgewisseld met prachtig beeldmateriaal. En o ja; de clowns hebben ook één geslaagde truc in petto. Van een heel andere orde is het even vervreemdende als bevrijdende locatietheaterstuk Klapvee van Als de Beren Komen in samen werking met Inge Wannet. Klapvee is een fascinerend luister- en kijkspel dat je in een prettig soort verwarring brengt. Ben je nu de voorstelling of het publiek? En wie doen er allemaal mee? Tamelijk virtuoos wordt er gebruik gemaakt van de locatie. Naast een ode aan de Stadsschouwburg is Klapvee bovenal een theatraal monument voor het kijken, een betoverend monument. Na deze voorstelling kijk je werkelijk even met andere ogen naar wat je ziet.
Barrera is nog te zien op 10, 11 en 12 september, Klapvee op 7, 8, 10 en 11.
Credit: Polle B. Willemsen
Mist
Door Mirjam van Ansem
Het is kil in De Bovenkamer van DansSpelFilmEnsemble Meli Kuhn. De nacht huilt, de mist vult het zwart. Zes bruine houten stoelen. Zes mensen. Drie mannen, drie vrouwen. Zij zijn de demonen die steeds weer terug komen. Ze zijn de stemmen in je hoofd. Ze zijn goed en kwaad. Het zijn zes verschillende mensen. Ze hijgen, drukken, blazen, kijken, draaien, duwen, kussen, trekken, vallen en staan weer op. En nog eens. En nog eens. Ze missen, kruipen, dansen, hebben lief en verdwalen. In De Bovenkamer van choreografe Mehli Kuhn geven de spelers hun innerlijk weer, hun donkere kant. Wat speelt daar, wil ik weten. Flarden van gebeurtenissen. Ontrafelen. Herkennen. Tegelijkertijd zie ik mijzelf voorbijkomen. En nog eens. En nog eens. Blijf hier. Ga weg. Hou me vast. Laat los. Ik mis je zo. Ergens stelt het me gerust. Ik ben niet alleen. Ook zie ik ze bewegen, deze zes mensen. Worstelen welhaast. Maar ook zwieren en rollen en zwaaien. Alles in de kille mist. Beelden die raken. Wordt het warmer? Op die drie golven speelt deze voorstelling zich af. Het is de liefde die hen bindt. Bovenal de liefde. Oh, liefde. Golf mee. Wij zijn niets en wij zijn alles. De donkerte kruipt weg. Lijven grijpen. Mensen kijken. Het is helder in mijn hoofd. Een oranje gloed. De mist trekt op.
De Bovenkamer is nog te zien op 9 september.
Credit: Polle B. Willemsen
Contact! Jonge hippe vrouw in mooie jurk zoekt: spontane, lieve, sportieve, welbespraakte, ondernemende, creatieve, ingetogen, zelfstandige, intelligente, zachtaardige, stoere man met humor. Leuke hobby’s zijn een pre. Ben je of ken je zo iemand? Dan zou ik je graag ontmoeten. Je kunt me vinden in de voorstelling Was het leven maar een kostuumdrama op 6, 7, 8, 11 en 12 september.
Credit: Polle B. Willemsen
Why is travel so hard? It makes me want to cry
‘Try not to be sad.’ De kapitein van ons schip leest een gedicht voor. ‘Vinden jullie het mooi?’ vraagt hij. ‘Ik heb het zelf geschreven.’ Hij noemt zichzelf een non-native speaker van het Engels, en vervolgt, ‘zijn we dat niet allemaal?’ Onze kapitein controleert onze paspoorten en vraagt ons streng zijn instructies op te volgen, maar toont ons de nooduitgangen en de brace-houding (in the unlikely event of an emergency..) met het pathos van een balletdanser. Hij neemt het publiek als medeplichtigen mee op reis. Hear, hear! Wanna go home? gaat over naar huis willen maar niet kunnen aankomen, alleen dichterbij misschien. De reis is ontwrichtend, de kapitein probeert zijn kinderen te kalmeren met een lief lied en het volgende moment vertelt hij hoe hij zich met geweld en bedrog meester maakte van zijn vrouw Europa (niet toevallig met Duits accent), wat ze hem betaald zette door hun zoons van hem weg te nemen. De zee is woest of mis-
schien helemaal niet aanwezig, ik weet niet welk van de twee erger is, de gouden sterren van Europa zijn onvindbaar. Try not to be sad. We willen ergens heen, zoveel is duidelijk, en een groot deel van de reis voert ons naar het verleden. Maar het verleden, daar kun je natuurlijk niet zomaar naar toe. Het lijkt alsof de eenzame figuur op die de grote scheepswerf (het stuk speelt in Museumwerf ’t Kromhout) vooral op zoek is naar een toekomst, maar twijfelt aan de mogelijkheid daarvan. Het opgeven van een toekomst is niet alleen een uiterst melancholisch gegeven op zichzelf, maar in hoeverre is het mogelijk een heden te hebben zonder toekomst? Ik moet denken aan een artikel dat ik deze week las, waarin iemand beweerde dat we moesten begrijpen dat het voor vluchtelingen simpelweg niet mogelijk is om in Syrië te blijven, dat zelfs wanneer alle boten die proberen mensen Europa binnen te smokkelen tot zinken zouden worden gebracht ze alsnog zouden gaan. Is dat
wat het is om geen toekomst te hebben? De dood in elke richting te vinden? De nieuwsbeelden van afgelopen maanden spoken door mijn hoofd terwijl ik kijk hoe de kapitein, die steeds minder autoritair en steeds fragieler is geworden, een klein roeibootje opblaast en erin gaat liggen. De mens die we voor ons op het toneel zien vertrekt toch, ook zonder toekomst. Hij wil zijn zoons redden, maar weet dat ze al geesten geworden zijn, opgelost in de lucht. Reizen is vreselijk moeilijk, en aankomen lijkt er niet in te zitten. Het cliché dat de reis belangrijker is dan de bestemming is, werkt alleen bij de gratie van het bestaan van de bestemming: het heden wordt aangevreten door een gebrek aan toekomst, en wat kun je dan doen? Verdrietig zijn en proberen niet verdrietig te zijn, aan het verleden denken en aan je lievelingsdingen. Het publiek wordt constant aangesproken, als vrienden, medeplichtigen en lotgenoten van de speler, maar toch
door Hannah van Binsbergen lijdt het geen twijfel dat hij volstrekt alleen is, je vergeet je eigen aanwezigheid en ziet een eenzame figuur op open zee. Aan het slot neemt het stuk een onverwachte wending. Onze kapitein/ drenkeling maakt zich op om afscheid van ons te nemen, en doet dit met een verwijzing naar The Tempest van Shakespeare: ‘Our revels now are ended.’ In deze monoloog herinnert Prospero zijn publiek eraan dat niet alleen het toneel een illusie is, maar de wereld buiten het theater evengoed vluchtig is. De kapitein is misschien fictief, maar wij zijn niet veel beter af. Toch zijn wij er nog als het licht aangaat, en hij niet. Zijn verhaal is gestrand, en wij vertellen onszelf dat wij wel een toekomst hebben.
Hear, hear! Wanna go home? is nog tot en met 13 september te zien.