Real Matters by Artists Studios Art Cube Gallery

/ Real / Matters

/ /

The Artists’ Studios Art Cube Gallery, Jerusalem 26 Ha’oman St., 4th floor, Talpiot Industrial Zone, Jerusalem Tel: 02-6797508 (during gallery hours) Gallery hours: Thurs. 16:00-20:00; Fri. 11:00-14:00; Sat. 11:00-15:00 ‫‏‬artiststudiosjlm.org

The exhibition offers moments in which the representation of reality materials entails the dissolution of common associations of images, while producing a political effect. The works summon a viewing experience during which acts of representations charged with certain social and political meanings disintegrate. Through a series of small gestures posed at the center of the works emerges a poignant criticism of the role images and objects play in the production of false social truths. At the same time, by stressing the illusory qualities of those images and objects, the works point at the liberating power they hold, and at the potential of these images and objects to become more than mere signifiers and transcend any attempt to enforce the limits of their meaning. Through the juxtaposition of the works, the exhibition seeks to act as a site that accommodates, if for a moment, the manifestations of the gaps between the image and semantic meanings to which it was attached, between cause and effect, and between

prejudice and emotion. At the same time it allows an examination and pause in the space that stretches between image and the means that produce its intelligibility, and the ways it is deciphered in the confines of hegemonic regimes of meaning. Ferhat Özgür’s video work, Metamorphosis Chat (2009) portrays an event in which two women, their long friendship apparent, change into one another’s clothes in front of the camera while engaging in casual conversation. One is dressed in traditional clothes and dons a tight headscarf, as her friend is dressed in a secular manner. Thus, the event is not merely a portrayal of disrobing and swapping personal taste and style, but rather becomes a moment in which one social dictate is replaced by another. The innate arbitrariness of the construction of a collective identity, particularly a female one, is stressed in this work in a pointed and moving manner. The video focuses on the relations between images, objects and human beings – the exchange taking

place between them as part of the procedures of constructing identity, the way the traces of their encounters are imprinted on one another. At the same time it also opens a window to a rethinking of their possibility to split and remove one another from their respective contexts. The work, which initiates an act of external transformation in front of the camera, invites a reflection on the boundaries differentiating the private from the political, identity from disguise and stereotype from image. Ori Levinâ&#x20AC;&#x2122;s Nothing to Write Home About (2012) offers a sequence of scenes in which the artist attempts to disappear in the domestic environment, while simultaneously place the objects at the center of the frame. Her employment of slapstick gestures and the association of comic effect with the blurring of the boundaries between subject and object are evocative of early silent cinema. The work is composed of eight monitors, each featuring a different room, which add up to an

apartment. The frame presented to the viewer adopts the point of view of a security camera monitoring suspicious movements. The series of efforts to freeze the human movement offers a real, plastic, experience in an attempt to consciously address a person as an object and an object as a person. By refraining from any use of technological effects in the creation of the transformation, the work stresses the deceptive, at times absurd, dimension involved with the attempts to produce such mental leaps. Maha Abo-Hossen’s Slowly the Horses Climb (2012) is comprised of a collection of photographs in which the artist appears in her house's yard or with her children, as well as photographs of domestic interiors, a table set for dinner and a decorated hallway. The photographs focus on the scenes commonly acted out in the creation of a family album by copying a series of prevalent conventions of representation: the staging of “self ”, “family” and “home” before a camera. Thus, the dominant norms of representation

entrusted with the preservation of familial memories and the individual’s past, suddenly become the platform for a performance examining the role of the individual in the theater of the social. Against a myriad gestures that make an individual – formal and representative, an arrangement of objects – astonishing, and nature – thrilling, the works pose a series of questions concerning the way a person becomes an individual in the face of social norms. The works manifest the power of colors, images, signifiers and actions to change a symbolic form and gain the ability to reformulate possibilities of freedom. Maayan Amir

The Artists’ Studios Art Cube Gallery, Jerusalem April 2013

Maha Abo-Hossen Ferhat Özgür Ori Levin

‫סדנאות האמנים‪ ,‬גלריה ת(א)עשייה‬ ‫ירושלים‪ ,‬אפריל ‪2013‬‬

‫متسع الفنون‬ ‫ورشات الفنانني‪ ،‬صالة عرض ّ‬ ‫القدس‪ ،‬نيسان ‪2013‬‬

‫מהא אבו‪-‬חוסיין‬

‫مها أبو حسني‬

‫פרהט אוזגור‬

‫فرهت اوزجور‬

‫אורי לוין‬

‫أوري لفني‬

The Artists’ Studios Art Cube Gallery, Jerusalem Exhibition Real Matter Maha Abo-Hossen, Ori Levin, Ferhat Özgür April – June 2013 Curator: Maayan Amir Management: Lee He Shulov Programming consultant: Leah Abir Production: The Artists’ Studios Mounting: Hanani Horovitz Catalogue Graphic design: Noa Segal Hebrew editing and English translation: Maya Shimony Arabic translation: Yasmeen Daher The photographs in the catalogue are courtesy of the artists Measurements are given in cm, height X width Art Cube Gallery was founded thanks to the generous support of the Georges and Jenny Bloch Foundation, the Dr. Georg and Josi Guggenheim Foundation, and the Adolf and Mary Mil Foundation, and operates at the Artists' Studios with the continued support of the Lloyd Foundation, through the Jerusalem Foundation The exhibition is made possible thanks to the kind support of the Culture Department of the Jerusalem Foundation

‫סדנאות האמנים‬ ‫גלריה ת(א)עשייה‪ ,‬ירושלים‬

‫ورشات الفنانني‬ ‫متسع الفنون‪ ،‬القدس‬ ‫صالة عرض ّ‬

‫תערוכה‬ ‫יש לדברים שחר‬ ‫מהא אבו‪-‬חוסיין‪ ,‬פרהט אוזגור‪ ,‬אורי לוין‬

‫معرض‬ ‫أمور حقيق ّية‬ ‫فرهت اوزجور‪ ،‬أوري لفني‪ ،‬مها أبو حسني‬

‫אפריל ‪ -‬יוני ‪2013‬‬

‫نيسان ‪ -‬حزيران ‪2013‬‬

‫אוצרת‪ :‬מעין עמיר‬

‫أمينة املعرض‪ :‬معيان أمير‬

‫ניהול‪ :‬לי היא שולוב‬ ‫יועצת אמנותית‪ :‬לאה אביר‬ ‫הפקה‪ :‬סדנאות האמנים‬ ‫תלייה‪ :‬חנני הורוביץ‬

‫إدارة‪ :‬لي هي شولوف‬ ‫إنتاج‪ :‬ورشات الفنانني‬ ‫تعليق‪ :‬حناني هوروفيتش‬

‫קטלוג‬ ‫עיצוב‪ :‬נועה סגל‬ ‫עריכה עברית ותרגום לאנגלית‪ :‬מאיה שמעוני‬ ‫תרגום לערבית‪ :‬יסמין דאהר‬

‫الك ّراس‬ ‫تصميم‪ :‬نوعا سيجال‬ ‫ترجمة لإلجنليزية‪ :‬ماية شمعوني‬ ‫لغوي للعبر ّية‪ :‬ماية شمعوني‬ ‫حترير‬ ‫ّ‬ ‫ترجمة للعربية‪ :‬ياسمني ظاهر‬

‫תצלומי העבודות בקטלוג באדיבות האמנים‬

‫الصور في الك ّراس بلطف من الفنانني‬

‫מידות בס”מ‪ ,‬רוחב ‪ X‬גובה‬

‫املقاسات بالسم‪ ،‬عرض × طول‬

‫גלריה ת(א)עשייה נוסדה הודות לתמיכתן‬ ‫הנדיבה של קרן ג’ורג’ וג’ני בלוך‪ ,‬קרן ד”ר גאורג‬ ‫וג’וזי גוגנהיים‪ ,‬וקרן אדולף ומרי מיל ופועלת‬ ‫בסדנאות האמנים בסיוע קרן לויד‪ ,‬באמצעות‬ ‫הקרן לירושלים‬

‫سخي من‬ ‫صالة عرض متسع الفنون أقيمت بدعم‬ ‫ّ‬ ‫صندوق جورج وجيني بلوخ‪ ،‬صندوق د‪.‬جورج‬ ‫وجوسي جوجنهامي‪ ،‬صندوق أدولف وماري ميل‬ ‫وتنشط الصالة في ورشات الفنانني مبساهمة من‬ ‫صندوق لفيد من خالل مؤسسة صندوق القدس‬

‫התערוכה הופקה בתמיכתה האדיבה של‬ ‫המחלקה לתרבות של הקרן לירושלים‬

‫سخي من قسم الثقافة‬ ‫لقد مت إنتاج املعرض بدعم‬ ‫ّ‬ ‫في صندوق القدس‬

‫מהא אבו‪-‬חוסיין‪ ,‬לאט עולים סוסיי‪ ,2012 ,‬מיצב צילום‬ ‫مها أبو حسني‪ ،‬على مهل تنطلق أحصنتي‪ ،٢٠١٢،‬عمل إنشائي تصوير‬ ‫‪Maha Abo-Hossen, Slowly the Horses Climb, 2012, photographs installation‬‬

‫פרהט אוזגור‪ ,‬מטמורפוזה‪ ,2009 ,‬וידאו‬ ‫فرهت اوزجور‪ ،‬ميتامورفوزس‪ ،٢٠09 ،‬فيديو‬ ‫‪Ferhat Özgür, Metamorphosis Chat, 2009, video‬‬

‫ מיצב וידאו‬, 2012 ,Nothing to Write Home About ,‫אורי לוין‬ ‫ فيديو عمل إنشائي‬،٢٠١٢ ،Nothing to Write Home About ،‫أوري لفني‬ Ori Levin, Nothing to Write Home About, 2012, video installation

‫סדנאות האמנים‬ ‫גלריה ת(א)עשייה‪ ,‬ירושלים‬ ‫רח’ האומן ‪ ,26‬קומה ‪,4‬‬ ‫אזור התעשייה תלפיות‪ ,‬ירושלים‬ ‫טל׳‪( 02-6797508 :‬מענה בשעות הפתיחה)‬ ‫שעות פתיחה‪ :‬יום ה' ‪;20:00-16:00‬‬ ‫ו׳ ‪ ;14:00-11:00‬שבת ‪15:00-11:00‬‬

‫ورشات الفنانني‬ ‫متسع الفنون‪ ،‬القدس‬ ‫غاليري ّ‬ ‫شارع هأومان ‪ ،٢٦‬الطابق الرابع‪،‬‬ ‫املنطقة الصناعية تلبيوت‪ ،‬هاتف رقم‪٠٢-٦٧٩٧٥٠٨ :‬‬ ‫صالة العرض مفتوحة‬ ‫أيام اخلميس ‪;20:00-16:00‬‬ ‫الثالثاء ‪ ;14:00-11:00‬السبت ‪15:00-11:00‬‬

‫‪artiststudiosjlm.org‬‏‬

‫יש‬ ‫‪ /‬أمور ‪/‬‬ ‫לדברים‬ ‫‪ /‬حقيق ّية ‪/‬‬ ‫שחר‬

‫והחלפה של טעם אישי וסגנון‪ ,‬אלא הופך לרגע בו ציווי חברתי אחד‬ ‫מוחלף באחר‪ .‬השרירותיות שטמונה בהבניית זהות קולקטיבית בכלל‪,‬‬ ‫ונשית במיוחד‪ ,‬מתעוררת כאן באופן חריף ומרגש‪.‬‬ ‫העבודה מתמקדת ביחסים שבין דימויים‪ ,‬אובייקטים ובני אדם ‪ -‬יחסי‬ ‫החליפין שמתנהלים ביניהם כחלק מהליכים של הבניית זהות‪ ,‬האופן בו‬ ‫עקבות המפגש ביניהם נרשמים אלו באלו ‪ -‬לצד פתיחת צוהר למחשבה‬ ‫מחדש על האפשרויות שלהם להתנתק האחד מהשני ולהוציא זה את זה‬ ‫מהקשר‪ .‬העבודה‪ ,‬שיוזמת פעולה של שינוי חיצוני אל מול המצלמה‪,‬‬ ‫מאפשרת להרהר בגבולות המפרידים את הפרטי מהפוליטי‪ ,‬זהות‬ ‫מהתחפשות וסטריאוטיפ מדימוי‪.‬‬

‫מיצב הווידאו של אורי לוין ‪Nothing To Write Home About‬‬ ‫(‪ ,)2012‬מציע רצף של סצנות במהלכן מנסה האמנית להעלם בתוך‬ ‫הסביבה הביתית‪ ,‬ותוך כדי כך להעמיד במרכז הפריים את האובייקטים‪.‬‬ ‫השימוש שהיא עושה במחוות של סלפסטיק והקשר בין יצירת אפקט‬ ‫קומי לטשטוש הגבולות בין סובייקט לאובייקט מהדהדים את ראשית‬ ‫הקולנוע האילם‪.‬‬ ‫המיצב כולל שמונה מסכי טלוויזיה‪ ,‬אשר כל אחד מהם מציג חדר שונה‬ ‫ויחד הם מצטרפים לכדי דירת מגורים‪ .‬הפריים המוצג בפני הצופה‬ ‫מאמץ את נקודת המבט של מצלמת אבטחה התרה אחר תנועה חשודה‪.‬‬ ‫סדרת הניסיונות להקפיא את התנועה האנושית מציעה התנסות‬

‫התערוכה מציגה רגעים בהם הייצוג של חומרי מציאות מוביל לפירוקן‬ ‫של אסוציאציות מוכרות של דימויים‪ ,‬תוך שהיא מייצרת אפקט פוליטי‪.‬‬ ‫מתוך שורה של מחוות קטנות הנמצאות במוקד העבודות בתערוכה‬ ‫עולה ביקורת נוקבת לגבי חלקם של דימויים ואובייקטים ביצירת‬ ‫אמיתות חברתיות כוזבות‪ .‬בה בעת‪ ,‬דווקא באמצעות הדגשת האיכויות‬ ‫האשלייתיות של אותם דימויים ואובייקטים מצביעות העבודות על‬ ‫הכוח המשחרר שהן מציעות‪ ,‬ועל הפוטנציאל של דימויים ואובייקטים‬ ‫לחרוג מהיות מסמנים בלבד ולהתקיים מעבר לכל ניסיון לאכוף את‬ ‫גבולות המשמעות שלהם‪.‬‬ ‫התערוכה מבקשת להוות אתר שבו מופיעים הפערים בין הדימוי לבין‬ ‫המשמעויות הסמנטיות שהוא משמש להן עוגן‪ ,‬בין סיבה לתוצאה‪ ,‬ובין‬ ‫דעה קדומה לרגש‪ .‬תוך כדי כך מתאפשרת בחינה והשתהות במרחב‬ ‫שנפרש בין הדימוי לאמצעים המקנים לו מובן ולאופני התפענחותו‬ ‫בתוך משטרי משמעות הגמוניים‪ .‬העבודות אינן מסתפקות בהצגת‬ ‫פעולה של הזרה‪ ,‬כלומר הצגתו של דבר כלשהו כמנוכר מהמשמעות‬ ‫המיידית שלו‪ ,‬אלא מבקשות להציג את המנגנונים המאפשרים לחוות‬ ‫דבר במונתק מההשפעה שלו על המציאות‪.‬‬ ‫עבודת הווידאו של פרהט אוזגור מטמורפוזה (‪ ,)2009‬מציבה במרכזה‬ ‫אירוע ובו שתי נשים‪ ,‬שניכר כי קיימת ביניהן חברות ארוכה‪ ,‬מחליפות‬ ‫זו עם זו את תלבושתן אל מול המצלמה בעודן מנהלות שיחה יומיומית‪.‬‬ ‫בעוד האחת לבושה בלבוש מסורתי וחובשת מטפחת ראש הדוקה‪,‬‬ ‫לבושה חברתה באורח חילוני‪ .‬כך האירוע אינו מסתכם בהתפשטות‬

‫ממשית‪ ,‬פלסטית‪ ,‬המבקשת להתייחס באופן מודע לאדם כאל חפץ ואל‬ ‫חפץ כאדם‪ .‬דווקא באמצעות ההימנעות משימוש באפקטים טכנולוגיים‬ ‫לצורך יצירת הטרנספורמציה‪ ,‬מדגישה העבודה את הממד האשלייתי‪,‬‬ ‫ולרגעים גם המגוחך‪ ,‬הכרוך בניסיונות לייצר קפיצות מחשבה כאלו‪.‬‬ ‫הסדרה לאט עולים סוסיי (‪ )2012‬של מאהה אבו‪-‬חוסיין מורכבת‬ ‫מאוסף תצלומים בהם מופיעה האמנית בחצר ביתה או עם ילדיה‪ ,‬לצד‬ ‫תצלומים של פנים בית‪ ,‬שולחן ערוך לקראת ארוחה או מסדרון עטור‬ ‫חפצים‪ .‬התצלומים במקבץ משחזרים את אותן סצנות שנהוג לגלם‬ ‫לצורך יצירת אלבום משפחתי דרך חזרה על קונבנציות ייצוג מקובלות‪:‬‬ ‫העמדות של "עצמי"‪" ,‬משפחה" ו–"בית" לפני המצלמה‪ .‬כך‪ ,‬נורמות‬ ‫הייצוג הדומיננטיות שאמונות על שימור של זיכרון משפחתי ועבר של‬ ‫יחידים‪ ,‬הופכות בבת אחת לבמה עבור הופעה בה נבחן תפקידו של‬ ‫הפרט בתיאטרון של החברה‪.‬‬ ‫נוכח שלל מחוות דרכן הופך הפרט לייצוגי‪ ,‬סידור של חפצים במרחב‬ ‫למעורר התפעלות‪ ,‬וטבע למפעים‪ ,‬מציבות העבודות שורה של שאלות‬ ‫על הדרכים בהן האחד הופך לאינדיבידואל אל מול נורמות חברתיות‪.‬‬ ‫העבודות מנכיחות את יכולתם של צבעים‪ ,‬דימויים‪ ,‬מסמנים ופעולות‬ ‫לשנות צורה סימבולית‪ ,‬ולהפוך למי שיכולים לנסח מחדש אפשרויות‬ ‫של חופש‪.‬‬ ‫מעין עמיר‬

‫التي تسمح لنا بتناول هذه التجربة مبعزل عن تأثيرها على‬ ‫الواقع‪.‬‬ ‫في مركز عمل الفيديو لفهرت اوزجور ميتامورفوزس‬ ‫(‪ ،)٢٠09‬حدث فيه امرأتني‪ ،‬من الواضح أن هناك صداقة‬ ‫طويلة جتمعهما‪ ،‬يقمن بتغيير مالبسهن أمام الكاميرا وهن‬ ‫يحدثن حول أشياء يوم ّية تدور في حياتهما‪ .‬بينما ترتدي‬ ‫ّ‬ ‫احداهن مالبس تقليدية وتضع غطاء وثيقا على رأسها‪،‬‬ ‫"علماني"‪ .‬وهكذا ال يتلخص‬ ‫فإن صديقتها ترتدي زي‬ ‫ّ‬ ‫احلدث بقلع وتبادل ذوق شخصي واسلوب حياة‪ ،‬وإمنا‬ ‫حلظة يتم فيها اإلستعاضة عن واجب اجتماعي معني‬ ‫بواحد آخر‪ .‬التعسف املتأصل في بناء الهوية اجلمع ّية‬ ‫بشكل عام‪ ،‬والهو ّية النسائية بشكل خاص‪ ،‬يطرح نفسه‬ ‫هنا بشكل حاد ومثير‪.‬‬ ‫يتمحور العمل حول العالقات ما بني الصور واألشياء‬ ‫والبشر – العالقات املتبادلة فيما بينها كجزء من إجراءات‬ ‫بناء الهوية‪ ،‬وكيف تترسخ آثار لقاءها الواحدة باالخرى‬ ‫– إلى جانب فتح نافذة إلعادة التفكير في خياراتها‬ ‫لالنفصال عن بعضها البعض وإخراج كل منها من‬ ‫سياقها‪ .‬العمل الذي يبادر إلى فعل تغيير خارجي أمام‬

‫يتناول املعرض حلظات‪ ،‬يؤدي فيها متثيل الواقع‪ ،‬إلى‬ ‫تفكيك التداعيات املعروفة واملرتبطة بإستعارات ذهن ّية‬ ‫لينتج عن هذ الفعل أثر سياسي‪.‬‬ ‫سلسلة من اإلمياءات الصغيرة املوجودة في مركز‬ ‫توج ُه نقد ًا الذع ًا على دور‬ ‫األعمال املشاركة في املعرض‪ِ ،‬‬ ‫الرموز واألشياء في إنتاج حقائق إجتماعية كاذبة‪ .‬في‬ ‫ذات الوقت‪ ،‬وعلى وجه التحديد فإن التأكيد على اجلودة‬ ‫الوهم ّية لهذه الرموز‪ ،‬يشير إلى القوة املحُ ررة التي‬ ‫تستبطنها‪ ،‬وعلى قدرة الرموز واألغراض على اإلبتعاد‬ ‫عن لعب دور الداللة‪ ،‬وقدرتها على أن تنشط بعيدا عن أية‬ ‫محاولة لفرض حدود ملعانيها‪.‬‬ ‫يسعى املعرض‪ ،‬بواسطة دمج األعمال سويا‪ ،‬ان يتواجد‬ ‫كموقع تظهر فيه الفجوات جل ّية ما بني الصورة واملعاني‬ ‫الداللية التي تصبو إليها‪ ،‬ما بني السبب والنتيجة‪ ،‬وبني‬ ‫التح ّيز والعاطفة‪ .‬وهكذا تتاح إمكان ّية تقييم وألي في‬ ‫الفضاء الذي انفرج ما بني األيقونة واألدوات التي متنحها‬ ‫املعنى ووسائل تفسيرها في أنظمة معان مهيمنة‪ .‬ال تسعى‬ ‫األعمال إلى إقتراح عملية تغريب‪ ،‬أي عرض الشيء وكأنه‬ ‫غريب عن معناه الفوري فحسب‪ ،‬بل إلى عرض اآلليات‬

‫يؤكد على البعد الوهمي واحيانا املثير للسخرية املرتبط‬ ‫مبحاوالت إلنتاج تغيير بالوعي من هذا النوع‪.‬‬ ‫أعمال الفنانة مها ابو حسني على مهل تنطلق أحصنتي‬ ‫(‪ ،)٢٠١٢‬مركبة من مجموعة صور تظهر فيها الفنانة‬ ‫في ساحة بيتها او مع اوالدها‪ ،‬إلى جانب صور داخل‬ ‫البيت‪ ،‬طاولة مهيأة لوجبة الطعام او ممر مزين باألغراض‪.‬‬ ‫تتمركز في مجموعة الصور ذات املشاهد والتي من‬ ‫املعتاد إلتقاطها في كل البوم عائلي من خالل العودة على‬ ‫قائمة من أعراف التمثيل املقبولة‪ :‬متركز "األنا"‪" ،‬العائلة"‬ ‫و"البيت" أمام الكاميرا‪ .‬هكذا‪ ،‬فان معايير التمثيل املهيمنة‪،‬‬ ‫والتي من مهمتها احلفاظ على ذكرى العائلة وماضي‬ ‫االفراد‪ ،‬تتحول فجأة إلى منصة لعرض يتم التمعن خالله‬ ‫بدور الفرد في املسرح االجتماعي‪.‬‬ ‫إلى جانب اإلمياءات الالنهائ ّية التي يتح ّول من خاللها‬ ‫الفرد إلى منوذجي؛ فترتيب األغراض في الفضاء يصبح‬ ‫مثير ًا لإلعجاب‪ ،‬والطبيعة تصبح عرض ًا‪ ،‬تتسائل األعمال‬ ‫حول السبل التي ميكن فيها للمرء ان يصبح فرد ًا متميزا‬ ‫أمام األعراف االجتماعية‪ .‬األعمال تُخلّد قدرة األلوان‪،‬‬ ‫الدالالت‪ ،‬الصور واألفعال‪ ،‬على تغيير شكل الرمز ّية‪ ،‬ملن‬ ‫بوسعه أن يعيد صياغة إمكانات احلرية‪ | .‬معيان أمير‬

‫الكاميرا‪ ،‬يسمح في التفكير باحلدود التي تفصل بني‬ ‫اخلاص والسياسي‪ ،‬الهوية عن التنكر والصورة النمطية‬ ‫عن التمثيل‪.‬‬ ‫عمل أوري لفني بعنوان ‪Nothing To Write Home About‬‬

‫(‪ُ ،)٢٠١٢‬يق ِّدم سلسلة من املشاهد التي حتاول خاللها‬ ‫الفنانة أن تختفي في البيئة املنزلية‪ ،‬وبذلك أن تضع‬ ‫األشياء في قلب الفرمي بد ًال منها‪ .‬استخدامها للكوميديا‬ ‫التهريجية‪ ،‬والعالقة ما بني خلق تأثير هزلي لطمس احلدود‬ ‫بني الذات واملوضوع يعيد إلى االذهان صدى بدايات‬ ‫السينما الصامتة‪.‬‬ ‫يتكون العمل اإلنشائي من ثمانية شاشات تلفزة‪ ،‬تعرض‬ ‫كل شاشة غرفة مختلفة‪ ،‬وكل الشاشات سوية تعرض‬ ‫البيت بأكمله‪ .‬اإلطار املعروض للمشاهد يعتمد على وجهة‬ ‫نظر كاميرا األمن التي تبحث عن حتركات مشبوهة‪.‬‬ ‫التمعن في سلسلة من احملاوالت لتجميد احلركة البشرية‬ ‫يقدم جتربة حقيقية‪ ،‬بالستيكية‪ ،‬في محاولة واعية للتعامل‬ ‫مع االنسان كجماد ومع اجلماد كإنسان‪ .‬وبالتحديد‬ ‫فإن جتنب استخدام اآلثار التكنولوجية خللق التحول‪،‬‬