elif-broj-58-februar-2009

“Ti idi pravim putem, kao što ti je naređeno, i nek tako postupe i vjernici koji su uz tebe, i obijesni ne budite, jer On dobro vidi ono što radite” Kur’an

• Podgorica

• godina IX

• broj 58

• februar, 2009.

• viti IX

• numri 58

•shkurt, 2009. 0,50

Zločin u Gazi Tronedjeljna izraelska ofanziva u pojasu Gaze završena je problematičnim primirjem, sa više od 1.300 palestinskih grobova, od kojih su mnogi dječiji, sistematskim razaranjem koje je „šokiralo i alarmiralo” čak i po prirodi funkcije uzdržanog generalnog sekretara UN. Agresija, nepridržavanje konvencijama, nasumična upotreba sile, eksperimenti sa novim oružjima, ratni zločini...

U selu Kuzaa, na jugu Pojasa, prema svjedočanstvu britanskog „Obzervera”, izraelski buldožeri rušili su kuće sa ljudima unutra, ubijali civile koji su pokušavali da pobjegnu držeći bijele zastave, otvarali vatru na ambulantno vozilo koje je došlo da evakuiše ranjene.

Amnesti internešenel direktno optužuje Izrael za korišćenje fosfornih bombi po gusto naseljenom pojasu Gaze, Istraživački komitet novih or-

Stupio na dužnost novi predsjednik SAD, Barack H. Obama:

užja sa sjedištem u Đenovi smatra da je Izrael u ratu sa militantnim pokretom u Gazi eksperimentisao nekonvencionalnim oružjima kakva je koristio prije dvije i po godine tokom rata sa Hezbolahom u Libanu. Sem fosfornih, pominju se termobaričke i klaster bombe, municija sa nuklearnim punjenjem…

Da li je to dovoljno da izraelski političari i komandanti budu optuženi za ratne zločine? M.D.

Pozita dhe e drejta e femrës në Islam

Bićemo bezbjedni koliko smo Intervju sa direktorom Medrese, Mr. Behljuljom Kanaćevićem pravedni Medresa će mijenjati svijest Pomoć za Gazu dr Jusuf el-Karadavi Poruke muslimanskoj omladini u egzilu

Islami ka caktuar disa të drejta fundamentale, universale për njerëzimin në tërësi, të cilat duhen të vështrohet në të gjitha rrethanat. Për të arritur këto të drejta Islami siguron jo vetëm mbrojtje legale, por edhe një sistem moral shumë efikas Faqe 15

Str. 3

Str. 4, 5

Osuđujući stravične prizore u zločinačkom pohodu na jedan nedužni narod, civile - žene i djecu, Mešihat Islamske zajednice u Crnoj Gori, tokom akcije za pomoć Palestini, prikupio je 20.000 eura i 1.500 USD. Sredstva su dostavljena u Gazu preko turskih humanitaraca i zdravstvenih radnika Istanbula.

Str. 2

Str. 22

ELIF

DRUGA STRANA

islamske novine gazetë islame

februar, 2009.

2

Pomoć za Gazu

Proteklih dana, pred očima cjelokupne međunarodne javnosti, na sceni je bio otvoreni zločin nad nemoćnim civilima Palestinaca u Gazi. Dok gledamo te zastrašujuće slike na elektronskim medijima, a i šture izvještaje koje je naša televizija prenosila, pitamo se: da li sa civilima u Gazi ginemo i svi mi? Kada je riječ o genocidu nad Palestincima u Gazi, svjetski ga moćnici tretiraju kao ''krizu na Srednjem istoku'', ''rat u Gazi'', ''humanitarna kriza'', ''konflikt'', ''borba protiv (islamskog) terorizma'' ... Na taj se način prekriva osvajački rat za otimanje tuđe zemlje i višedecenijske genocidne politike prema Palestincima, ubijanje, protjerivanje, rušenje, uništavanje. Nije riječ o krizi na Srednjem istoku, niti ratu u Gazi, ni humanitarnoj krizi, ni konfliktu, ni opasnosti od (islamskog) terorizma, ni strah od Hamasa za opstanak Jevreja, već samo, i prije svega, licemjerstvo i cinizam svjetskih moćnika u prikrivanju udruženog zločinačkog poduhvata u istrebljenju Palestinaca.

Treba biti svjestan činjenice da je zaštita civila, kako Palestinaca (muslimana, hrišćana, i drugih) tako i Jevreja svetinja međunarodnog humanitarnog prava i temeljni princip međunarodne zajednice, čija je šutnja u ovom slučaju primjer selektivne primjene međunarodnog prava. Ovo je zločin nad čovjekom i nad međunarodnim pravom, a ono traje od 1948. godine.

Osuđujući stravične prizore u zločinačkom pohodu na jedan nedužni narod, civile - žene i djecu, Mešihat Islamske zajednice je dao proglas svim odborima na području ove Zajednice u Crnoj Gori da se solidarišu sa narodom Gaze i palim nedužnim žrtvamašehidima u prikupljanju novčane pomoći, pokušavajući da se i na taj način oglasimo i pridružimo njihovim stradanjima.

IZDAVAČ: Mešihat Islamske zajednice u Republici Crnoj Gori GLAVNI I ODGOVORNI UREDNIK: Muharem DEMIROVIĆ

Prikupljena sredstva po odborima: 1. Odbor Islamske zajednice Ulcinj.... 5.224,25. eura i 1.500 USD 2. Odbor Islamske zajednice Bar............ 2.770,oo eura i 150 USD 3. Odbor Islamske zajednice Tuzi............................ 1.300,oo eura 4. Džemat Karabuško Polje........................................ 850,oo eura 5. Odbor Islamske zajednice Dinoša........................... 180,oo eura 6. Džemat Milješ......................................... 325,oo eura i 50 USD 7. Odbor Islamske zajednice Podgorica....... 822,oo eura i 20 USD 8. Odbor Islamske zajednice Bijelo Polje................. 2.352,7o eura 9. Odbor Islamske zajednice Pljevlja.......................... 720,oo eura 10. Odbor Islamske zajednice Berane........................ 500,oo eura 11. Odbor Islamske zajednice Petnjica....................... 566,oo eura 12. Odbor Islamske zajednice Plav................ 1.267,oo i 140 USD 13. Odbor Islamske zajednice Gusinje...................... 400,oo eura 14. Odbor Islamske zajednice Rožaje..................... 6.000,oo eura Ova akcija je sprovedena u svim odborima i džematima, preko glavnih imama, predsjednika odbora, aktivista i pojedinaca, pa je u tu namjenu prikupljeno 23.

276,95 eura i 1.860,oo USA dolara.

Prikupljena sredstva u iznosu od 20.000 eura i 1.500 USD, predata su 22. januara 2009. godine u prostorijama Instituta za Islamsko istraživanje kulture i civilizacije u Istanbulu, a sredstva su dostavljena u Gazi preko turskih humanitaraca i zdravstvenih radnika Istanbula. Sredstva

su predali reis Rifat Fejzić, predsjednik Sabora, Muidin Miljaimi, direktor Medrese Behljulj Kanaćević i sekretar Amer Šukurica, prilikom posjete Muftijstvu u Istanbulu, reisu Turske i drugim vladinim organima i institucijama Republike Turske.

Poslije odlaska delegacije Mešihata za Tursku, neki odbori su uplatili 3.277, eura i 360 USD. Ovoj humanoj akciji priključio se i izvjestan broj pravoslavnih vjernika, posebno u Beranama.

Bajro Agović

Palestinci se zahvalili Palestinsko Ministarstvo zdravlja, sa sjedištem u Gazi, uputilo je, 27. januara, pismo zahvalnosti Mešihatu IZ-e u Crnoj Gori na podršci i pomoći, kao i saosjećanju sa palestinskim narodom.

Saopštenje Islamske zajednice u Crnoj Gori:

Poziv za prekid nasilja u Gazi Podgorica, 14. januara - Imajući u vidu univerzalno i Bogom dato pravo svih ljudi na život, mir i dostojanstvo, Islamska zajednica u Crnoj Gori osuđuje eskalaciju nasilja u Gazi, te apeluje na hitan prekid ratnih dejstava, čije su najveće žrtve civili – kaže se u saopštenju Islamske zajednice povodom nasilja izraelske armije u pojasu Gaze.

- To što proživljava narod Palestine, posebno stanovništvo Gaze, upravo znači - izgubljeni životi, unesrećeni ljudi, razoreni domovi i porodice. A to što zajednica ljudi i zemalja, organizovana u UN, šuti i ne može naći odgovor, znak je da ona ništa ne

znači ili pak ne želi da nešto znači.

- Zaustavite stradanja djece, žena i nemoćnih stanovnika Gaze i počnite pregovore!

Konstantni i dugotrajni pregovori bolji su od jedne minute rata. Učinimo sve da Palestina ne bude država vječite nesreće i patnje. Logično bi bilo da narod nad kojim je u prošlosti izvršen genocid (ne od strane Palestinaca niti muslimana) bude osjetljiv, a ne da baš on to isto radi drugima, kršeći sve međunarodne konvencije i prava.

- Apelujemo na savjest čovječanstva da se zaustave masakri u Gazi, prekine nasilje i pruži djelotvorna pomoć svim ugroženim,

a nažalost ugroženi su svi.

Kompletno stanovništvo Gaze, djeca, žene, starci i nemoćni, nedužne su žrtve ratne eskalacije za koju je nemoguće naći bilo kakvo opravdanje. Blokada pojasa Gaze, sprječavanje dostavljanja humanitarne pomoći, uzrokovalo je veliku nestašicu hrane, ljekova, energenata i drugih potrepština neophodnih za život stanovnika ovog područja.

Na kraju saopštenja, koje je potpisao reis Rifat ef. Fejzić, pozivaju se vjernici da svojim prilozima izraze saosjećanje sa nevinim palestinskim narodom u Gazi.

DIREKTOR: Behljulj Kanaćević REDAKCIJSKI KOLEGIJUM: Zamjenik gl. urednika: Džemo Redžematović; tehnički urednik: Samir Kajošević; članovi: Bajro Agović, Omer Kajoshaj, Enis Burdžović, Rifat Jusufi, Ramiz Luboder; Lektori: Zuvdija Hodžić, Brunilda Brasha "ELIF" izlazi na bosanskom i albanskom jeziku Adresa: "Elif", Gojka Radonjića 42, P.Fah 54, 81000 Podgorica · Tel/fax: 381 81 623 813, fax: 381 81 623 812 · E-mail: redakcijaelif@cg.yu Uplata: Žiro račun za Crnu Goru 55100-672-8-383 Mešihat Islamske zajednice, za inostranstvo: Field 56A: COBADEFF Commerzbank AG Frankfurt, Field 57A: /400876894701 EUR PDBPYU2P Podgorička banka ad Podgorica, Field 59: /22498080-02039257 MESIHAT ISLAMSKE ZAJEDNICE CRNE GORE PODGORICA SERBIA AND MONTENEGRO; sa naznakom "Za Elif" Uvjerenjem Ministarstva Kulture br. 05-2079/2, «Elif» je oslobođen plaćanja poreza na dodatnu vrijednost Štampa: NJP "Pobjeda" · Rukopisi i fotografije se ne vraćaju (105154063)

3

februar, 2009.

AKTUELNO

islamske novine gazetë islame

ELIF

Stupio na dužnost novi predsjednik SAD, Barack H. Obama:

Bićemo bezbjedni koliko smo pravedni “Muslimanskom svijetu poručujemo da tražimo novi način pregovora sa njima, zasnovan na zajedničkom interesu i uzajamnom poštovanju. Liderima širom svijeta, koji traže sukobe ili za nedaće svojih društava krive Zapad, kažemo - znajte da će vas vaš narod procjenjivati po onome što možete da izgradite, a ne po onome što ste u stanju da razrušite”

Obama

Nakon osam godina katastrofalne vladavine Georgea W. Busha, narod Amerike odlučio je da točak istorije okrene u drugom smjeru. Za svog 44. predsjednika prvi put su izabrali Afroamerikanca, Baracka Husseina Obamu. Čovjek koji će naredne četiri godine predvoditi Ameriku potiče od roditelja različitih nacija, rasa i vjere – autentični reprezent šarolike Amerike.

Obama je u inauguralnom govoru podsjetio na gorka iskustva iz perioda sukoba zbog različitosti, u čemu i vidi ispravnost svoje vizije da su svijetu potrebne trajne ljudske vrijednosti – sloboda, mir i pravda.

- Mi smo nacija hrišćana i muslimana, jevreja i hindusa, i ateista. Oblikuju nas jezici i kulture iz svih krajeva svijeta; i baš zato što smo okusili gorak ukus građanskog rata i segregacije, i izdigli se iz tog mračnog poglavlja snažniji i ujedinjeniji, vjerujemo da će stare mržnje jednom prestati, da će granice između plemena nestati, da će se, kako svijet postaje manji, otkriti naša zajednička ljudskost i da će Amerika imati ulogu u dolasku tog novog doba mira.

- Vrijeme je da potvrdimo naš istrajni duh, da izaberemo bolju istoriju, da predamo generacijama koje dolaze taj dragocjeni dar, tu plemenitu ideju koja se prenosi s koljena na koljeno - bogomdano obećanje da smo svi jednaki, da smo svi slobodni i da svi imamo pravo na traganje za srećom.

Ovaj pogled i poziv na humaniji svijet prešao je granice Sjedinjenih Država i povratio nadu da je on moguć. Tim više što to nijesu samo snovi čovjeka „čiji otac prije svega 60 godina ne bi bio uslužen u lokalnom restoranu u SAD zbog boje svoje kože”, već novog predsjednika najuticajnije zemlje na svijetu. Čini se da svijet lakše diše nakon njegovog izbora. Čini se da ljudi ne bi bili ravnodušni prema njemu i da je došao nakon Johna F. Kennedyja, a ne nakon Busha. Sam put Baracka Obame iz anonimnosti do predsjednika SAD potvrđuje njegovu snažnu ličnost, inteligenciju, vjeru u ideale humanosti i hrabrost da se stvara ljepši i pravedniji svijet. U svjetlu tih ideala je i njegovo obraćanje prilikom preuzimanja predsjedničke dužnosti.

Akcenat na kredo „da su svi ljudi stvoreni jednaki“ ukazuje da novi predsjednik želi ići putem koji je, prije četiri ipo decenije, kao jedini ka miru, započeo uzorni borac za ljudska prava, Martin Luther King. I sam Obama kaže da je njegov pogled na svijet inspirisan mislima i djelima Abrahama Lincolna, koji je ukinuo ropstvo u SAD, Johna Kennedyja, koji je ukinuo diskriminaciju nad crncima u SAD i Martina Luthera Kinga, vođom najvećeg pokreta za ostvarivanje ljudskih prava i jednakosti među ljudima različitih rasa, porijekla i vjere. Omaba nije obeshrabren činjenicom da su ove najsvjetlije ličnosti američke istorije ubijene. Čvrsto uvjeren u svoje ideale najavio je obrt i u bezbjednosnoj politici Sjedinjenih Država

i svijeta, tvrdeći da bezbjednost zavisi od pravednosti a ne isključivo od sile.

- Odbijamo lažnu dilemu između bezbjednosti i ideala. Očevi naše nacije, suočeni sa opasnostima koje teško možemo i da zamislimo, sastavili su Povelju kako bi osigurali vladavinu prava i prava čovjeka, Povelju koja je potpisivana krvlju generacija. Ti ideali i dalje predstavljaju svijetlo u tami i mi ih se nećemo odreći zarad koristi.

A svim drugim narodima i vladama koje nas danas gledaju, od najgrandioznijih prijestonica do sela u kojem je rođen moj otac, poručujemo: znajte da je Amerika prijatelj svakog naroda i svakog muškarca, žene i djeteta koji traže mirnu i dostojanstvenu budućnost i da smo ponovo spremni da budemo lideri svijeta.

Sjetite se da su se ranije generacije borile protiv fašizma i komunizma ne samo projektilima i tenkovima nego i čvrstim savezništvima i trajnim uvjerenjima. One su razumjele da nas ne može zaštititi samo sila, niti da nam sila daje pravo da radimo šta hoćemo.

Znali su da naša snaga proizlazi iz njene mudre upotrebe, naša bezbjednost iz praved-

Odnos familijarnosti i poštovanja Tokom predsjedničke kampanje, Barak Obama, u jednom pismu objašnjava odnos prema svom muslimanskom nasljedstvu. U pismu ističe kako je posljednjih sedmica bilo dosta govora u vezi muslimanske istorije njegove porodice, i pored ostalog kaže: “Moj otac je bio musliman i, premda ga ne pamtim dobro, njegova religija i porodica uvijek su bili nešto za što sam se interesovao. Ovaj interes je postao još jači kada se majka preudala za indonezijskog muslimana i, kao dijete, ja sam živio u Indoneziji te pohađao školu s ostalim muslimanskim učenicima. Gledao sam njihove roditelje, majke su bile pokrivene hidžabom, i posmatrao njihove dnevne molitve, te atmosferu u školi koja bi se mijenjala tokom ramazana i proslave Bajrama. Čovjek za kojeg se moja majka preudala nije bio previše religiozan; ali bi kadkad posjećivao džamiju. U kući je imao primjerke Kur'ana na različitim jezicima i knjige koje govore o životu Božijeg poslanika Muhammeda. S vremena na vrijeme bi i citirao islamske fraze poput ovih: "niko uistinu ne vjeruje dok ne želi svome bratu isto što i sebi", "okrutnost je gora od ubistva" i "svi su ljudi jednaki, jedina razlika je u našim djelima".

Iskustvo iz ranog djetinjstva u Indoneziji mi je pomoglo da upoznam muslimane, učim od njih i za mene oni ne predstavljaju ništa strano. Odnosiću se prema muslimanima iz pozicije familijarnosti i poštovanja, što je u ovom periodu istorije naše nacije itekako potrebno”.

nosti naših ciljeva i moći našeg primjera, blagih osobina poniznosti i suzdržanosti.

Cinici kažu da se radi o čovjeku izuzetnih oratorskih sposobnosti ali ne i o nekome ko će se upustiti u teške rezove i promjene. Počeo je da ih demantuje. Donio je odluku o zatvaranju mučilišta Guantanamo, odredio izaslanika za rješenje palestinskog pitanja…

Ako uspije, svijetu će biti lako voljeti Ameriku Baracka Obame!

Muharem Demirović

ELIF

INTERVJU

islamske novine gazetë islame

februar, 2009.

4

Intervju sa direktorom Medrese, Mr. Behljuljom Kanaćevićem

Medresa će mijenjati svijest Behljulj Kanaćević je rođen 9.10.1978. godine u Ostrosu. Tu je završio i osnovnu školu. Godine 1993. ide u Skadar, u Medresu. Nakon završene Medrese upisuje se na Islamski fakultet u Samsunu, koji završava u roku, s najvišim ocjenama. Na istom fakultetu je i magistrirao. Ovih dana je u završnoj fazi doktorske disertacije koju namjerava da uskoro odbrani. Prije stupanja na dužnost direktora Medrese, vršio je funkciju direktora vjersko-prosvjetne službe u Mešihatu IZ-e u Crnoj Gori. Obavlja i funkciju direktora Elifa. Od samog početka Medrese, uspješno vodi ovu za muslimane najznačajniju odgojno-obrazovnu instituciju.

Skoro devedeset godina u Crnoj Gori nije bilo medrese. Koliko se to negativno odrazilo na vjeru i slabljenje duhovnosti kod muslimana?

Govoreći o islamskim obrazovnim institucijama u prošlosti na području Crne Gore, vrijedno je spomena i to da je u Podgorici postojala Medresa do 1878 godine u sastavu Glavatovića džamije, zatim "Hadžihanumina" Medresa u Bijelom Polju do 1912 i "Sadri-esbek Osman-pašina" Medresa u Pljevljima do 1918 godine. Nakon skoro devedeset godina, naš dugo očekivani istorijski trenutak - otvaranje podgoričke Medrese desio se prošle godine. Medresa u Podgorici je velika radost za sve muslimane.

Od svih projekata i aktivnosti koje je Mešihat provodio, izgradnja prve Medrese u Crnoj Gori je bila primarna briga. To, zapravo, nije samo Medresa nego je ujedno i višenamjenski islamski centar. Specifičan projekat daje joj izgled islamskih sveučilišta iz zlatnog doba Ummeta, pa prva medresa u Crnoj Gori podsjeća na škole muslimanske Andaluzije. Osnivanjem ove institucije, muslimanima u Crnoj Gori se predaje najljepši dar za očuvanje i razvoj islama i islamske duhovnosti. Bez Medrese nismo mogli ni očekivati velike pomake u razvoja vjerskog života u Crnoj Gori. Ja sam ubijeđen da će Medresa promijeniti svijest mnogim muslimanima kojima je iole stalo do očuvanja njihovog islamskog identiteta.

Zbog čega Medresa u Crnoj Gori?

Otvaranjem Medrese stvorena je šansa za realizaciju dug-

Behljulj Kanaćević

ogodišnje ideje i osnovne obaveze srednjeg islamskog obrazovanja u Crnoj Gori. Cilj nam je isto tako da odgojimo djecu, koja će na osnovu iskustva iz ove škole dati svoj doprinos na učvršćivanju dobrih odnosa i na zbližavanju međuvjerske i međunacionalne pripadnosti.

U ovoj školi se djeca uče da je najvredniji od svega čovjek, kao najsavršenije Božije biće, a da šarolikost i različitosti u ovoj državi treba doživljavati kao njeno bogatstvo. Persijski tepisi su najzanimljiviji i najskuplji zbog njihove šarolikosti i spektra boja koje imaju na njemu. Tako da sa ovom školom dobijaju ne samo muslimani, već i svi građani u ovoj državi.

Da li ste zadovoljni odzivom učenika za upis u Medresu?

Ove godine je upisana istorijska generacija prvih medresanata, upisana u analima ove institucije u novoj, savremeno opremljenoj i po arhitekturi i sadržaju jedinstvenoj obrazovnoj instituciji na našim prostorima i šire. Broj kandidata za upis u Medresu je bio iznenađujuće veliki,

a primljena su 64 učenika iz raznih krajeva Crne Gore. Međutim, sada se još više povećava interesovanje i samih roditelja koji žele da svoju djecu upišu u Medresu i da ih upute na pravi put i to je pravi pokazatelj da kod nas ima islama i pravih pripadnika koji čine sve kako bi vjeru prenijeli na svoj evlad. U Medresi se djeca uče temeljima islama, ali se isto tako i svestrano obrazuju. Tako da će ti mladi naraštaji stasavati uz Allahove poruke i jačati svoju svijest i svoj intelekt kroz svestrano obimno gradivo koje se izučava u ovoj školi..

Tu će se razvijati i formirati kreativne islamske ličnosti koje će svoj cjelokupni život temeljiti na učenju islama, bez obzira koji posao sjutra budu radili. U njoj su uslovi idealni za kvalitetan rad na ovom planu. Medresa je već od sada postala pravi izazov za mnoge naše mališane, zahvaljujući dobro odrađenom marketingu preko medija i preko lijepih utisaka djece koja već pohađaju ovu školu.

Njena bjelina govori o njenoj čistoti, a njeno prostrano dvorište simbolizuje osjećaj slobode i širine u shvatanju i vrednovanju svih stvari koje su za muslimane u Crnoj Gori plodotvorne i korisne. Medresa je otvorila

vrata svim marljivim i radnim učenicima i pružila ruku svim dobronamjernim ljudima koji iskreno žele da se okupe oko Božije riječi.

Imate li problem sa nastavnim kadrom?

Za sve stručne predmete smo odmah na početku obezbijedili odgovarajući kadar. Istina, par profesora dolazi iz susjednih gradova, ali to je normalno jer nemaju veliki fond časova zato što je ovo početak i ima samo prvi razred. Sastavljen je dobar nastavnički savjet koji će moći ponijeti teret odgoja i obrazovanja. Kadar je školovan uglavnom vani: Egipat, Turska, Saudijska Arabija, BiH, Kosovo, itd. To je visokokvalifikovani kadar. Nijesmo imali ni nekih većih problema kada su u pitanju i svjetovni predmeti. Odgovarajući kadar se može lako naći jer ga, hvala Bogu, ima dovoljno u Crnoj Gori, ali im se za uspješan rad trebaju pronaći i odgovarajući uslovi. Jedno od najvažnijih jeste iznalaženje rješenja za stambeno pitanje. Uprava Medrese je na tom planu uradila ono što je mogla u datom trenutku da bi se to pitanje riješilo. Profesorima koji imaju punu normu u Medresi, Mešihat je je obezbijedio novčana sredstva za plaćanje kirije za stanove.

Mi imamo nijet i izgradnju stanova za profesore u neposrednoj blizini Medrese. To neće ići brzo niti lako, ali mi ćemo se konstantno truditi da se ovo definitivno riješi. Jer je to u uskoj vezi sa kvalitetnim kadrom koji se želi okupiti oko Medrese, te kvalitetnim radom i dobrim rezultatima koji su postavljeni kao cilj ove Medrese.

Da li je nastavni plan usaglašen sa programom ostalih srednjih škola u Crnoj Gori?

Medresa u Podgorici je srednja islamska škola, prva te vrste u Crnoj Gori. U Medresi imamo skoro sve predmete koji se izučavaju u Gimnaziji, a pored njih i vjerskostručne predmete. Kroz četvorogodišnje školovanje u njoj se izučava blizu trideset predmeta, što znači da ova škola ima obimno gradivo i treba dosta uložiti truda da bi se ona uspješno završila. Ja često ponavljam da nam nije cilj da u njoj proizvodimo samo hodže, već i kadrove koji će se preusmjeriti na društvene i prirodne nauke, koji će sa te pozicije puno doprinijeti razvoju Islamske zajednice i biti stalno na usluzi svim ljudima. Od samog početka smo nastojali da program Medrese i ostalih škola u Crnoj Gori bude usaglašen, i tu postoje samo neke minimalne raz-

like, npr. u zastupljenosti jednog ili dva predmeta, te u broju časova. U svakom slučaju, Uprava Medrese je poduzela određene korake kako bi dobili licencu od Ministarstva prosvjete, da bi Medresa bila priznata kao i sve ostale srednje škole.

Mi imamo primjere u okruženju, u BiH, Kosovu, Makedoniji, Srbiji i Hrvatskoj, gdje postoje Medrese koje su priznate škole od strane tih država. Čak se mnoge od njih finansiraju iz državnog budžeta. Te se stoga nadamo da će nam nadležni organi udovoljiti našem zahtjevu, jer smo ispunili sve standarde i infrastrukturne i kadrovske.

Da li je ostvarena saradnja sa medresama u okruženju?

Naš Mešihat ima izvanredne odnose sa svim Islamskim zajednicama u okruženju. Ti dobri odnosi će nam znatno pomoći da više i sarađujemo sa njihovim medresama. Direktor medrese Gazi Isa-beg iz Novog Pazara je nedavno posjetio našu školu i prenio nam neka njihova iskustva u organizovanju nastave. Posjetom medresama u Tuzli i Mostaru, naši profesori su proširili svoje vizije na kojem konceptu funkcionišu njihove medrese. Ta saradnja će se svakako unaprijediti, samo je za to potrebno vrijeme. Prije svega mislim na povremeno sastajanje i dogovaranje direktora medresa o određenim pitanjima. Prisustvovaćemo na njihovim svečanostima a i mi ih pozivati povodom sličnih prigoda. U okviru ekskurzija organizovaćemo posjete drugim medresama, gdje će se učenici međusobno upoznavati i družiti. Medrese u okruženju organizuju svake godine zajednička sportska takmičenja, na kojima će od ove godine učestvovati i djeca iz naše Medrese. Tu su takođe i međumedresanska takmičenja iz stručnih ali i iz ostalih predmeta. Dakle, saradnje sa ostalim medresama će svakako biti, što će bez sumnje medresantski život učiniti još ljepšim i zanimljivijim.

Da li Medresa ima problema sa finansiranjem?

Poznato je da ovu prvu školsku godinu učenici ništa ne plaćaju. Imali smo puno troškova da bi sve mehanizme pokrenuli. Dosadašnji troškovi su finansirani iz bejtul-mala Mešihata. Za njeno nesmetano funkcionisanje potrebna su nam velika finansijska sredstva.

Uprava škole je formirala Klub prijatelja Medrese, gdje će moći da se učlane svi zainteresovani, kojima je stalo da ova institucija stane na noge i da bi imala siguran i stabi-

5

AKTUELNO

februar, 2009.

lan budžet. A imali smo saradnju sa Tikom, Turskom organizacijom za međunarodni razvoj i saradnju.

I ova saradnja je bila presudna da se od prošle godine pokrene rad u Medresi. Tokom njene izgradnje pomagali su nas mnogi iz Crne Gore ali isto tako i naši džemati iz Amerike, Švajcarske, Luksemburga, Njemačke… Da bi nesmetano funkcionisala zavisi i od nas samih; koliko ovu instituciju budemo prihvatili kao rasadnika islama i prve objavljene Božije riječi. Vjera u Allaha dž.š. i u pomoć prijatelja Medrese najčvršća je garancija da ćemo u ovom, za Islamsku zajednicu i muslimane Crne Gore najprioritetnijem zadatku, inšaAllah, uspjeti. Pomoć i od naših džemata u Crnoj Gori i inostranstvu je od presudnog značaja za njeno nesmetano funkcionisanje.

Imate li planove da u skorije vrijeme otvorite i žensko odjeljenje?

Znamo da žena igra veliku ulogu u društvu i da je njoj možda više potrebno islamsko obrazovanje nego muškarcu, ali je nedostatak odgovarajućeg objekta jedini razlog zbog kojeg nijesmo bili u prilici da istovremeno startujemo i sa ženskim odjeljenjem. Čak je bilo razmišljanja da se zbog nedostatka prostora krene sa ženskom medresom bez internata. Mislim da smo sada našli odgovarajuću lokaciju koja bi odgovarala toj namjeni. Postoji mogućnost da već od naredne godine otvorimo jedno žensko odjeljenje. Kasnije je predviđena izgardnja posebnog objekta za tu namjenu. To, svakako, iziskuje vrijeme i velika materijalna ulaganja pa je neizvjesno kada će se to uspjeti realizovati. U Upravi naše Medrese planirano je da vremenom, uz dogovor sa novopazarskim Mešihatom, u našu nadležnost pređe i ženska medresa u Rožajama, koja od 2002. godine radi kao istureno odjeljenje novopazarske Gazi Isa-beg medrese. Šta žaelite reći na kraju ovog razgovora?

Na kraju želim da se još jednom zahvalim svim dobrim ljudima koji su dali svoj doprinos u novcu za njenu izgradnju i oni koji su uvakufili i iskazali i jednu lijepu riječ o Medresi. Ona će predstavljati i trasirati svim dobrim ljudima put ka dobru, opominjaće njene učenike na povratak Gospodaru, na poštovanje prema čovjeku, pozivaće ih stidu, dobročinstvu, humanosti i karakteru, a odvraćaće ih od pokvarenosti, lijenosti, zlobe i razvrata. Ona će svojim prelijepim izgledom svjedočiti o lju-bavi naših vjernika prema dinul islamu, ali isto tako biće im u amanet da se moraju brinuti i starati o njoj.

Razgovarao: Džemal Dacić

islamske novine gazetë islame

ELIF

Hronika izglednog samoubistva:

Slučaj Izrael IMANUEL VOLERSTIN Država Izrael proklamovala je svoju nezavisnost u ponoć 15. maja 1948. godine. Ujedinjene nacije su glasale za uspostavljanje dvije države tamo gde je bila Palestina pod britanskom vlašću.

Grad Jerusalim trebao je da bude međunarodna zona pod jurisdikcijom UN. Rezolucija UN imala je široku podršku, a posebno podršku SAD i Sovjetskog Saveza. Sve arapske države glasale su protiv.

Za šezdeset godina svog postojanja, država Izrael je zavisila, u svom bitisanju i širenju, od zaštitne strategije kombinovane od tri elementa: mačo militarizam, geopolitički savezi i propaganda.

Mačo militarizam (sadašnji premijer Ehud Olmert nazvao ga je »gvozdena ruka«) postao je moguć zahvaljujući nacionalističkom žaru izraelskih Jevreja i eventualnoj, vrlo snažnoj podršci jevrejskih zajednica svuda u svijetu.

Geopolitički, Izrael je najprije napravio savez sa Sovjetskim Savezom (što je bilo kratko, ali ključno), zatim sa Francuskom (što je potrajalo duže i omogućilo Izraelu da postane nuklearna sila), i konačno (i najvažnije) sa SAD. Ovi saveznici koji su, tak-ođe, bili pokrovitelji, nudili su ono što je najvažnije -vojnu podršku kroz snabdijevanje oružjem.

Ali su, takođe, nudili političku podršku a, u slučaju SAD, i značajnu ekonomsku pomoć.

Propaganda je imala za cilj da postigne saosećajnu podršku svjetskog javnog mnjenja, zasnovanu, prvih godina, na portretu Izraela kao Davida protiv retrogradnog Golijata, a u posljednjih četrdeset godina na krivici i sažaljenju nad masovnim nacističkim uništavanjem evropskih Jevreja za vrijeme Drugog svjetskog rata.

Svi ovi elementi izraelske strategije dobro su radili od 1948. do 1980-ih godina. I bili su sve efektivniji. Ali negde 1980-ih godina upotreba svake od ove tri taktike počela je da biva kontraproduktivna. Izrael je sada ušao u fazu naglog propadanja svoje strategije. Možda je prekasno da uvede neku alternativnu strategiju, a ako je tako on će počiniti geopolitičko samoubistvo. Hajde da vidimo kako su tri eleme-

nta strategije bila u interakciji, najprije za vrijeme uspješnog zamaha, a zatim za vrijeme laganog opadanja izraelske moći.

Za vrijeme prvih dvadeset pet godina svog postojanja, Izrael je vodio četiri rata s arapskim državama. Prvi je bio rat 1948. 1949. za uspostavljanje jevrejske države. Izraelska deklaracija o nezavisnoj državi nije se slagala sa palestinskom deklaracijom za uspostavljanje države. Brojne arapske vlade objavile su rat Izraelu. Izrael je u početku vojno bio u nevolji. Međutim, izraelska vojska je bila mnogo bolje izvježbana od vojski arapskih zemalja, s izuzetkom Transjordana. I ono što je ključno, dobijala je oružje od Čehoslovačke, kao posrednika Sovjetskog Saveza.

U vrijeme primirja 1949. disciplina izraelske vojske, kombinovana sa češkom vojnom opremom, omogućila je Izraelcima da osvoje veliku teritoriju, koja nije bila uključena u predloge UN-a o podjeli, uključujući i zapadni Jerusalim. Druga područja su bila pripajana osvajanjem teritorija arapskih država. Brojni palestinski Arapi napuštili su, ili su bili prisiljeni da napušte područja pod kontrolom Izraelaca i izbjegli u susjednim arapskim zemljama, gdje njihovi potomci, uglavnom, i dalje žive kao izbjeglice.

Sovjetski Savez se ubrzo okanio Izraela. To se vjerovatno desilo zato što su se sovjetski lideri uplašili uticaja stvaranja države na sovjetske Jevreje, koji su izgledali previše oduševljeni i zato potencijalno opasni sa Staljinovog gledišta. Izrael je, sa svoje strane, napustio bilo kakvu simpatiju za socijalistički tabor u hladnom ratu i jasno je pokazao svoju jaku želju da bude smatran potpunim članom zapadnog svijeta, politički i kulturno.

Francuska je u to vrijeme bila suočena sa pokretima za nacionalno oslobođenje u tri sjevernoafričke kolonije i vidjela je u Izraelu korisnog saveznika. I to posebno nakon što su Alžirci započeli rat za nezavisnost 1954.

Francuska je počela da pomaže izraelsko naoružavanje. Francuska koja je razvijala svoje nuklearno naoružanje (uprkos željama SAD) pomogla je Izraelu u toj oblasti. Godine 1956. Izrael se pridružio Francuskoj i Velikoj

Britaniji u ratu protiv Egipta.

Nažalost po Izrael, ovaj rat je vođen uprkos protivljenju SAD koje su prisilile sve tri sile da ga završe.

Pošto je Alžir stekao nezavisnost 1962. Francuska je izgubila interes za veze sa Izraelom, koje sada smetaju njenim pokušajima da obnovi tješnje odnose sa tri, sada nezavisne sjevernoafričke države. U tom trenutku SAD i Izrael su se okrenuli jedni drugima i učvrstili tijesne veze. Godine 1967. ponovo je izbio rat između Egipta i Izraela. Druge arapske zemlje su se pridružile Egiptu. U ovom, takozvanom ratu od šest dana, SAD su prvi put dale vojno naoružanje Izraelu.

Izraelska pobjeda 1967. izmijenila je osnovnu situaciju na mnogo načina. Izrael je pobijedio u ratu okupirajući sve one djelove Palestine koji su bili pod britanskom upravom, koje je osvajao i ranije, plus egipatsko Sinajsko poluostrvo i sirijske Golanske visoravni. Pravno, sada je to bila država Izrael, plus izraelske okupirane teritorije. Izrael je odmah započeo politiku podizanja jevrejskih naselja na okupiranim teritorijama.

Izraelska pojbeda izmijenila je stav Jevreja u svijetu, koji su sada savladali svoje rezerve prema stvaranju države Izrael. Oni su se veoma ponosili sposobnošću Izraela i započeli velike političke kampanje u SAD i zapadnoj Evropi za političku podršku.

Slika krčenja Izraela, bila je napuštena u korist naglašavanja holokausta kao osnovnog opravdanja za svjetsku podršku Izraelu.

Godine 1973. arapske države su nastojale da poprave vojnu situaciju u tzv. Jom-Kipur ratu. I ovaj put je Izrael pobijedio, sa vojnom podrškom SAD. Rat iz 1973. označio je kraj centralne uloge arapskih država.

Izrael je možda mogao da nastavi da pokušava da dobije priznanje od arapskih država i to bi, eventualno, uspio sa Egiptom i Jordanom, ali je sada za to bilo i suviše kasno.

Upravo u to vrijeme nastao je ozbiljan palestinsko-arapski politički pokret, Palestinska organizacija za oslobođenje (PLO), koja je sada ključni protivnik Izraelu, sa kojim se Izrael mora sporazumijevati. Dugo je Izrael odbijao da pregovara sa PLO i njenim

liderom Jaserom Arafatom, cijeneći više gvozdenu ruku. U početku, to je bilo vojno uspješno.

Granice gvozdene ruke pokazale su se u prvoj intifadi, spontanom ustanku palestinskih Arapa unutar okupiranih teritorija, koja je počela 1987. i potrajala šest godina. Osnovno postignuće intifade bilo je dvostruko. Ona je prisilila Izraelce i SAD da razgovaraju sa PLO kroz dugi proces koji je vodio do tzv. Oslo sporazuma 1993., koji je obezbijedio stvaranje palestinske vlasti u dijelu okupiranih teritorija.

Oslo sporazumi na dugi rok su bili geopolitički manje značajni od uticaja intifade na svjetsko javno mnjenje. Prvi put DavidGolijat slika počinje da se preokreće. Prvi put nastaje ozbiljna podrška u zapadnom svijetu za tzv. dvodržavno rješenje. Prvi put počinje ozbiljna kritika izraelske gvozdene ruke i njegovih postupaka prema arapskim Palestincima.

Izrael je uvijek bio jedan korak iza. Kada je mogao da pregovara sa Naserom, nije htio. Kada je mogao da pregovara sa Arafatom, nije htio. Kada je Arafat umro i kada ga je naslijedio nedjelotvorni Mahmud Abas, borbeniji Hamas je pobijedio na palestinskim parlamentarnim izborima 2006. Izrael je odbio da razgovara sa Hamasom.

Sada je Izrael okupirao Gazu u nastojanju da uništi Hamas.

Ako uspije, koja organizacija dolazi sljedeća? Ako, što je vjerovatnije, ne uspije da uništi Hamas, da li će biti moguće rješenje dvodržavlja? I Palestinci i svjetsko javno mnjenje okreću se prema jednodržavnom rješenju. I ovo je, naravno, kraj cionističkog projekta.

Strategija tri elementa Izraela se dekomponuje. Gvozdena ruka više ne uspijeva, kao ni ona Dž. Buša u Iraku. Da li će veza sa SAD ostati čvrsta? Sumnjam. I da li će svjetsko javno mnjenje nastaviti da gleda Izrael saosećajno? Ne izgleda tako. Može li Izrael sada da uključi alternativnu strategiju pregovaranja sa militantnim predstavnicima Palestinaca kao sastavnim konstituentom Bliskog istoka? Izgleda da je za to prekasno. Otud, hronika izglednog samoubistva.

Preveo: M. Demirović

ELIF

islamske novine gazetë islame

KUR’ANSKA NAUKA

februar, 2009.

6

Dimenzije značenja kur'anske sure El-kewther (II) Piše: DR ALMIR FATIĆ

međusobne povezanosti djelova Kur'ana.

U ime Allaha, Svemilosnog, Samilosnog!

Tako El-Qâdî Ebű Bekr Ibnu'l-'Arebî (u. 453/1148.) u svome djelu Sirâdţu'l-murîdîn kaže: ''Djelovi Kur'ana su međusobno povezani tako da oni izgledaju kao jedna riječ; njegova značenja su tijesno nanizana; njegove tvorbe (mebânî) su također date u jednom harmoničnom poretku. To je veličanstvena nauka! Ovo je uvidio samo jedan učenjak koji se zadubio u suru El-Beqare pa je Uzvišeni i nama otvorio ova vrata. Inače, nijesmo našli nekog drugog ko se bavio ovom teškom naukom mada smo se upoznali sa velikanima tefsira. Ta nauka stoji između nas i Uzvišenog Allaha, a mi se uvijek vraćamo ovom našem učenjaku!''

1. Mi smo tebi, zbilja, mnogo dobro podarili, 2. pa, klanjaj radi Gospodara svoga i kurban kolji, 3. zbilja, mrzitelj će tvoj bez ikakva spomena ostati!

Povezanost sure El-Kewther sa surama poslije nje Znacenjska i sadržinska povezanost sure El-Kewther prelijeva se i na sure poslije nje u mushafskom rasporedu. O kakvoj vrsti povezanosti je ovdje riječ? Er-Râzî zapaža da je sura ElKewther „poput osnove ili temelja surama poslije nje”.1 Znamo da nakon sure El-Kewther slijedi sura El-Kâfirűn. Ali kako znacenjski povezati ove dvije sure? Odgovor na ovo pitanje pretpostavlja još jedno pitanje koje je logicki nastavak onog našeg prvog pitanja, čiji je odgovor kako smo vidjeli, podastrt u drugom ajetu sure El-Kewther. Naime, zar da čovjek ne poziva i ne upućuje druge ljude ka dobru ili dobrima svoga Gospodara pa da se i oni time okoriste? Na početku sure El-Kâfirűn Uzvišeni naređuje Vjerovjesniku, s.a.w.s., da pozove sve nevjernike i da im kaže: Reci: O, vi nevjernici! / ja se neću klanjati onima kojima se vi klanjate (1-2). Dakle, Vjerovjesniku, s.a.w.s., je izričito naredeno da obznani kako on ne prihvata njihovu doktrinu i vjeru.

Poznato je da su ljudi više osjetljiviji i uznemireniji kada se ospori njihova doktrina, vjera ili ideologija nego, recimo, njihov način odijevanja ili nešto drugo.

Ovdje se upravo o tome radi:

Vjerovjesnik, s.a.w.s., osporava nevjerničku ideologiju! U tom slučaju, i njihova reakcija protiv njega je žešća i veća, odnosno, on postaje njihov smrtni neprijatelj. Da li to onda znaci da ce Vjerovjesnik, s.a.w.s., možda strahovati zbog njihove mržnje i neprijateljstva! (Kao što se Musa, a.s., uplašio faraona i njegove armije). Apsolutno ne, jer prije ove njegove obznane nevjernicima u prvom ajetu sure ElKewther Uzvišeni otklanja i najmanji mogući strah iz Poslanikova, a.s., srca riječima: Mi smo tebi, zbilja, mnogo dobro podarili, koje prema Er-Râziju, između ostaloga,2 mogu značiti: a) podarili smo ti mnogo dobro na ovome svijetu i u vjeri, tako da ove riječi predstavljaju obećanje Uzvišenoga da će pomoći i čuvati Svoga Vjerovjesnika, kao što je On npr. rekao: O, vjerovjesnice, Allah je dovoljan tebi,3 ili: A Allah ce te od ljudi štititi.4 A onaj koga Uzvišeni Allah stavi pod Svoju zaštitu, on se više nikoga ne boji; b) podarili smo ti dobra ovoga i onoga svijeta, ali dobra ovoga svijeta nijesu prispjela Vjerovjesniku, s.a.w.s., dok je on boravio u Mekki! ''Nemoguće je da u Allahovom Govoru bude kontradiktornosti - kategoričan je Er-Râzî i nastavlja - ''Nužno je da će Vjerovjesnik, prema Allahovoj mudrosti, ostati na ovome svijetu sve dok ne stekne ta dobra. Rije-

či Mi smo tebi, zbilja, mnogo dobro podarili djeluju kao blagovijest i obećanje da nevjernici neće ubiti Muhammeda, a.s., da ga neće savladiti niti će ga stići njihovo lukavstvo. Zapravo, njegova će misija sve više napredovati i jačati''.5 Realizacija Allahovog, dž.š., obećanja sadržanog u prvom ajetu sure El-Kewther ostvarena je, kako dalje navodi Er-Râzî, i mnođtvom sljedbenika Muhammeda, a.s., tj. da ăe ljudi u skupinama u Allahovu vjeru ulaziti, kako se veli u suri EnNasr, ciji sam naslov govori o Allahovoj pomoci Vjerovjesniku, s.a.w.s.

Nakon što je u suri En-Nasr obznanio završetak Vjerovjesnikove misije i pobjedu šeri'ata, Uzvišeni potom u Svojoj Knjizi objašnjava ono što se odnosi na stanja ljudskih srca i njihove nutrine. Naime, ima ljudi koji žude i tragaju samo za dobrima ovoga svijeta kao i onih koji žude i tragaju za dobrima Ahireta. One koji su iskljucivo posveceni ovome svijetu, na kraju, ceka propast i poniženje, tj. njihov završetak je u Džehennemu; i to je intencija sure El-Leheb ili Tebbet, tvrdi Er-Râzî. A što se tice onih koji žude za Ahiretom, njihov najveci stepen pociva u tome da ''njihove duše postanu poput ogledala na koje se urezuju forme egzistirajucih stvari''6 .

1 Mafâtîh al-gayb, XVI, 120.

2 Ar-Râzî u svome tefsiru (XVI, 125-128) navodi i naširoko objašnjava sljedećih petnaest značenjskih mogućnosti riječi el-kewther: 1) rijeka u Džennetu (najraširenije mišljenje); 2) Poslanikovo vrelo, havd; 3) djeca Muhammeda, a.s.; 4) ulema, učenjaci Muhammedova, a.s., ummeta; 5) vjerovjesništvo; 6) Kur'an - čijem dobru nema kraja; 7) islam – kao dobro dunjaluka i Ahireta; 8) mnoštvo sljedbenika; 9) mnoštvo vrijednosti; 10) visok spomen Muhammeda, a.s.; 11) znanje; 12) lijepo ponašanje; 13) mjesto hvale vrijedno, tj. šefa'at; 14) sura El-Kewther – jer iako je kratka ona sadrži sva dobra dunjaluka i Ahireta; 15) sve blagodati date Muhammedu, a.s.

3 Al-Anfâl, 64.

Racionalnim spoznajama ustanovljeno je da ljudi svoga Stvoritelja spoznaju na dva nacina: a) putem spoznavanja samoga Stvoritelja, a zatim ta spoznaja posluži kao sredstvo spoznaje Njegovih stvorenja – što je put ili metod odabranih; i b) obrnutim putem – što je put ili metod vecine ljudi.

Uzvišeni Allah završava Svoju plemenitu Knjigu tako što prvo navodi časniji put spoznaje spominjući Svoje atribute i objašnjavajući Svoju veličanstvenost u suri El-Ihklâs (Qul Huwallâhu ehad), a potom spominje razine Svojih Stvorenja u suri El-Feleq te, na samom karaju, spominje razine ljudske duše (u suri En-Nâs).

Nakon što je iznašao navedene značenjske i sadržinske veze između sure El-Kewther sa njoj prethodnim surama kao i onima poslije nje, koje se samo Božansko Pero moglo tako skladno i harmonično nanizati i utkati, Er-Râzî veli: Neka je slavljen Onaj koji je naputio razume na spoznaju ovih časnih tajni pohranjenih u Njegovoj plemenitoj Knjizi.7

Zaključak Kao zaključak ovoga teksta najbolje nam mogu poslužiti riječi muslimanskih autoriteta o važnosti i značaju poznavanja

Đejh Ebu'l-Hasan eđ-Đehrâbânî veli: ''Prvi ko je u Bagdadu izlagao'ilmu'l-munâsebât bijađe imam Ebű Bekr enNejsâbűrî kod koga smo prvo sluđali ovu nauku. On je imao obilno znanje u đeri'atu i književnosti; sjedio je na ćursu i tu učio ajet po ajet i pitao: Zašto je ovaj ajet metnut do ovog ajeta? Kakva se mudrost nalazi u stavljanju ove sure do ove sure? – Rezilio je bagdadsku ulemu što se nimalo nije bavila el-munâsebâtom''.

Ez-Zerkeđî također navodi da je jedan od njegovih šejhova rekao sljedeće: ''Prije nego se počne istraživati bilo koji ajet u njegovoj cjelovitosti, potrebno je najprije vidjeti šta se nalazi ispred njega pa onda, posmatrajući ga odvojeno, tražiti vezu između njega i onoga što stoji ispred njega. To je jedna široka naučna oblast, jer se na ovaj način trebaju tražiti veze između svih sura i način kako su one raspoređene u svom unutarnjem tkivu''.8

4 Al-Mâ'ida, 67.

5 Mafâtîh al-gayb, XVI, 121.

6 Ar-Râzî ovdje ima na umu da su duđe takvih očiđăene od grijeha tako da one poprimaju realne forme egzistirajuăih stvari kao đto ih poprima i ispolirano ogledalo.

7 Mafâtîh al-gayb, XVI, 122.

8 Az-Zarkađî al-Burhân, I, 36-37. Ovdje se uočava da je tefsirska disciplina 'ilmu'l-munâsebât vrlo bliska jednoj drugoj tefsirskoj disciplini pod naslovom 'ilmu'l-wudţűhi we'n-nezâ'ir, koja se bavi izučavanjem riječi u kur'anskome kontekstu. Ali ovo je zasebna tema koja prevazilazi okvire ovoga rada.

7

februar, 2009.

HUTBA

islamske novine gazetë islame

ELIF

HUTBA

Međusobni odnosi muslimana Cijenjeni džemate, Neka je hvala Allahu dž.š. na svim nimetima i blagodatima sa kojima nas je počastio, neka je salavat i selam na Vjerovjesnika i miljenika Muhammeda a.s. na njegovu porodicu i Njegove ashabe.

Allah dž.š. kaže u Kur'anu u suri Ali'Imran, 103, ajetu: Bismillahi-rrahmani-rrahim VATESIMU BIHABLI-LLAHI DŽEMI'AN VE LA TEFERREKU...

"Svi se čvrsto Allahovog užeta držite i nikako se ne razjedinjujte!''

Zatim Allah dž.š. u suri EL-Bekare 208.aj.

JA EJJUHE-LLEZINE AMENU-DHULU FI-SSILMI KAFFETEN VE LA TETEBI 'U HUTUVATI-SSEJTANI INNEHU LEKUM ADVUN MUBIN. "O vjernici, živite svi u miru i ne idite stopama šejtanovim, on vam je, zaista neprijatelj otvoreni!''

Ovi ajeti, mnogobrojni hadisi koje ćemo navesti daju nam smjernice i upute kako treba da živimo, radimo i kakve odnose treba da imamo među sobom - zajednicom.

Da li je baš tako i koliko na nas utiču Božje poruke i rječi Muhammeda a.s. u vremenu u kojem živimo?

Zasigurno ne!

Problem što su muslimani danas razjedinjeni i poniženi nije u drugima već u nama. Dok su se muslimani držali Kur'ana i Suneta, bili su prvi u nauci i svim oblastima života. Ovu konstataciju slušamo od tako reći svih alima i onih što nešto znače u Islamu, ali šta činimo da se to stanje pomjeri s mrtve tačke u 21.vijeku, nauke i tehnike?

Kada su muslimani izgubili one osobine koje krase vjernike-sljedbenike Islama, izgubili su zajedništvo, ljubav i slogu, te poremetili međusobne odnose.

Današnje stanje muslimana moglo bi se okarakterisati da su žestoki među sobom a ponizni pred drugima.

Muslimani danas kao da osjećaju kompleks niže vrijednosti, kao da sve što je tuđe to je "naprednije" modernije.

Nema selameta dok mi muslimani ne osjetimo ponos što smo muslimani.

Muslimana je brojčano najviše na svijetu, ali kakva korist od toga kada su kao mulj-pjena, razjedinjeni i nesložni, na takvo stanje mi za sada samo jadikujemo, a to nije rješenje, problem je u nama, u našoj pojedinačnoj promjeni pogotovo duhovnoj i obrazovnoj.

Kada govorimo o obrazovnoj prom-

jeni, treba reći da u 57 zemalja u muslimanskom svijetu postoji 500. univerziteta. Dok u Americi ima 5.758. a u Indiji ima 8.407. Nijedan od petsto univerziteta u muslimanskom svijetu nije na gornjoj listi najboljih univerziteta u svijetu. Pismenost u kršćanskom svijetu je 90% a u muslimanskom 40%. Kada neko govori o stanju muslimana, djeluje kao da svi drugi ne valjaju, a da samo on valja.

Niko ne priča i ne pokušava da odstrani od sebe ono što ne valja. Mnogi ne govore sa rođenim bratom, a pitaju se što se muslimani ne ujedine. Zar nam Allah dž.š. ne poručuje u Kur'anu ''Allah neće izmijeniti stanje jednog naroda dok taj narod ne promijeni sebe."

Muhammed a.s. kaže: "Ko se ne brine za opće poslove - stanje muslimana, taj i nije musliman" (Taberani).

Kada je nacija postala prioritetnija od Islama, muslimani su izgubili islamsko bratstvo, solidarnost, osjećaj jedan prema drugom. To nam najbolje govori odnos prema palestinskom narodu, koji živi u patnjama toliko godina, a da islamske zemlje ništa ne poduzimaju, a sličnih primjera ima više u svijetu.

Drugi problem koji razara islamsko bratstvo jeste nepovjerenje. Nema autoriteta među muslimanima - niko nikoga ne sluša.

Treći problem koji razara islamsko biće jeste zavidnost, kao da se i do današnjih dana muslimani teško oslobađaju toga.

Još za vrijeme Musa a.s. priča se kada je Musa a.s. pošao na brdo Turi Sina da primi naređenja od Allaha dž.š., sreo ga je jedan siromah i zamolio ga da pita Allaha dž.š. zašto je on siromah i zašto mu Allah ne da bolje uslove za njegov život, nego pati. Musa a.s. je pitao Allaha dž.š.. Allah dž.š. je odgovorio Musau a.s. kada se vratiš reci mu da njegov komšija ima jednu kravu, pa neka on /zavidnik/ zamoli Mene da njegovom komšiji dadnem još jednu kravu, pa ću Ja onda i njemu dati lakši život. Kada se Musa a.s. povratio i kada je tom siromahu kazao da mu Allah dž.š. obećava bolji i lakši život, ali pod uslovom da čini dovu Allahu dž.š. da njegovom komšiji koji ima jednu kravu, dadne još jednu, tada siromah reče: "Ja sam toliko vremena dovu činio i molio Allaha da mu i ona jedna crkne, a ti hoćeš da ja sada molim Allaha da mu još jednu dadne!" Šta reći na ovo, osim kao da se danas dešava. Četvrti problem je u tome što da-

nas među muslimanima ima malo ljubavi u ime Allaha dž.š. Danas su ljubavi i veze među muslimanima samo iz interesa a ta prijateljstva nestaju čim nestane interesa-dunjalučkog, a ne bi trebalo biti tako.

Muhammed a.s. kaže: "Ko radi neki posao koji doprinosi jedinstvu muslimana i u tome uspije-Allah će mu to primiti, ako pogriješi Allah će mu oprostiti.

Ko, pak, radi neki posao, iako je dobar, ali sa njime može razjediniti muslimane-Allah mu to neće primiti i biće kažnjen Džehenemom". (Taberanii, Tirmizi).

Ko cijepa džemaat i pravi frke i umre u takvom stanju, umire smrću džahilijeta, ne dakle, smrću vjernika muslimana, nego džahila nevjernika" (Tirmizi).

Kaže Muhammed a.s.: "Nijedan od vas neće biti vjernik, dok ne bude želio svome bratu ono što želi samome sebi" (Buhari i Muslim).

Ko hoće da mu Allah dž.š. dadne što želi, neka samo te želje usmjeri svome bratu, ne da se to nama, jer nam duše nijesu čiste. Ništa nas to ne bi koštalo parama, samo da zaželimo iskreno. Nije rečeno ko bude dijelio sa svojim bratom, nego samo ko bude želio svome bratu što i sebi želi.

Mnogima je kad gube u životu drago čuti da i drugi gube, iako od toga nemaju nikakvu dobit ni korist. Ali zato ima prokletstvo.

Koliko je dobro pomoći jedan drugome to nam kaže Muhammed a.s.: " Ko pomogne svome bratu kada mu zatreba bolje mu je nego 10. godina boraviti u itikjafu" (Tirmizi i Bejheki).

Muhammed a.s. je rekao": "Musliman prema muslimanu je kao tijelo.

Ako jedan dio tijela oboli, čitav organizam osjeća bol. (Buharija i Muslim) Hasan el-Basri je rekao: "Za sve će čovjek biti pitan što podijeli, jedino ga Allah neće pitati za ono što je podijelio svome bratu u vjeri".

Sada ćemo navesti par primjera iz života ashaba, povijesti islama, naše tradicije i hadisa Muhameda, a.s., iz kojih trebamo crpiti poruke i pouke i, koliko god možemo, sprovoditi ih u djelo, kako bi prvo sebe mijenjali pa i druge i tako dali doprinos opštem stanju muslimana barem na ovim našim prostorima.

Nekadašnji muslimani su imali običaj zapostiti nafilu pa bi pred iftar dolazili nekom svom bratu na vrata, da im da čašu vode kako bi iftarili, kako bi i on imao nagradu postača.

Kada je bila bitka na Bedru, jedan ashab je došao da obiđe ranjenike. Kada je čuo jeku prvog ranjenog, priđe da mu da vode, a on veli: Eno tamo moj brat, daj njemu, možda je on teže ranjen! Kada je stigao do trećeg, on je ispuštao dušu. Vratio se prvom, kad i on preselio. Došavši do drugog vidje da je i on preselio, te se vode nije niko napio, jer su računali da je onaj drugi preči. To je bratska islamska ljubav.

Priča se kako je jedan mušterija u davna vremena otišao u dućan da kupi ulja i šećera i kazao prodavcu: Daj im dvije litre ulja i dva kg. šećera; prodavac mu je dao dvije litre ulja a nije mu dao šećer. Kupac je ponovo tražio šećer, a on mu je rekao da nema. Kako nema - eno na rafu – odgovorio je kupac. Ima, znam, ali nedam – reče prodavac. Zašto? – upitao je kupac, a prodavac mu odgovori: Ima do mene dućan i tamo ima šećer pa kupi. Ovaj ga opet upita zašto, a on mu je rekao: Pa nek i on zaradi a ne samo ja.

Koliko bi od nas tako postupilo da smo u sličnoj situaciji.

Svima je znano da Jevreji idu ako treba stotinama kilometara kako bi trgovali jedan kod drugoga.

Muhameed a.s. je kazao: " Nemojte jedan drugome zavidjeti, nemojte jedan drugog varati, nemojte jedan drugoga mrziti, nemojte jedan drugome leđa okretati, nemojte se jedan na drugoga u prodaji nametati i budite Allahovi robovi, prava braća. Musliman je brat muslimanu. Neće mu nasilje učiniti, neće ga napustiti, neće lagati, neće ga poniziti. Pobožnost je ovdje (u prsima) ovo je ponovio tri puta. Dosta je za jednog čovjeka zla da ponizi svoga brata muslimana. Jednog muslimana je haram drugome muslimanu sve, njegov život, njegov imetak i njegova čast". (Muslim) U vašem radu neka vam islam i opšti interesi budu uvijek iznad vas i vaših interesa.

Završiću ovu hutbu riječima Božjeg Poslanika, a.s., sa oprosnog hadža.: "O ljudi poslušajte što vam kažem i dobro zapamtite: Ja vam ostavljam Božju knjigu Kur'an koja će vas ako se nje budete pridržavali uvijek čuvati da ne zalutate sa pravog puta, sa staze pravde i istine."

Neka ova hutba bude podsticaj svima nama da se okrenemo dobru prosperitetu ljubavi uzajamnom poštovanju prema svim ljudima ovoga svijeta.

Amin!

Sinan ef. Latić, Plav, 2009.g.

ELIF

REPORTAžA

islamske novine gazetë islame

februar, 2009.R

8

Iz dnevnika

Susret sa svetim mjestima Ove godine je u organizaciji Mešihata islamske zajednice Crne Gore, na hadž pošlo 57 hodo?asnika iz Crne Gore, a iz Pljevalja ih je bilo ?etvoro - koliko ih nije bilo zabilježeno u poslednjih 150 godina. I ja sam bio jedan od njih.

Polazak na hadž je planiran za 1. decembar i utvrđena je šema putovanja: Pljevlja, Tuzi, Bar, Ulcinj, Tirana i dalje avionom za Džedu – grad u Saudijskoj Arabiji.

U Tuzima, iz kojih smo krenuli, priređen je veličanstven ispraćaj.

Nakon dolaska na aerodrom u Tirani i obavljene putne procedure, dobili smo hadžijsku odjeću (ihrame).

Poslije ponoći smo pošli iz Tirane, zatim sletjeli na Krit radi uzimanja goriva, a u Džedu smo sletjeli u 9 časova izjutra po lokalnom vremenu. Inače let od Tirane do Džede bez zaustavljanja traje oko 4 sata. Na oko 40 minuta prije slijetanja u Džedu, vođa crnogorskih hadžija, mr Suad Ukošata je obavijestio hadžije da se bližimo mikatu i da trebamo obući hadžijsku odjeću – ihrame i zanijetimo umru, jer oblačenje ihrama i preuzimanje hadžijske obaveze je određeno vremenom i mjestom i ima svoj vremenski i mjesni termin (mikat). Na putu do Meke ima nekoliko takvih mjesta (mikata) prije kojih je potrebno obući hadžijsku odjeću, kao iz pravca Medine, Egipta, Iraka, Nedžda i Jemena. Ako bi stanovnik Meke htio da obavi hadž, on mora izaći na jednu od ovih granica, obući ihrame i vratiti se u ponovo Meku da bi nastavio sa vršenjem hadžskih obreda.

U Meku smo stigli oko 22 sata i smjestili se u hotel Merkur, u gradskom kvartu Azizija. Bili smo zadovoljni hotelskim smještajem.

Sobe su bile trokrevetne, sa kupatilom i svim potrebnim uslovima.

Nakon smještaja, vođa crnogorskih hadžija mr. Suad Ukošata, imam iz Ulcinja, obavijestio nas je da trebamo biti spremni izjutra u 4 i 30 sati kako bi pošli do Kabe i obavili obrede umre, s obzirom da smo na sebi imali hadžijsku odjeću - ihrame.

Sjutradan smo sa nekoliko kombija pošli do Kabe i nakon dolaska smo obavili sabah-namaz, potom smo obavili obilazak oko Kabe, koji se sastoji od sedam krugova koji počinju od vrata Kabe od lijevog ćoška u koji je uzidan crni kamen (hadžerul-esved) i završavaju se na istom mjestu. Obilazak se vrši suprotno od smjera kazaljke na satu, sa desne na lijevu str-

anu.

Prije obavljanja hadžskih obreda podijeljeni smo u pet grupa iz praktičnih razloga, da se brže upoznamo i da se neko ne izgubi u masi kod vršenja određenih obreda. Vođe grupa su bili: mr Suad ef. Ukošata, Mirsad ef. Mučaj, muftija Jusuf ef. Đoković, Mujdin ef. Miljaimi i Ramiz ef. Luboder.

Nakon izvršenog prvog obreda, obilaska oko Kabe (tavaf), obavezni smo bili obaviti i drugi obred „saj“, a to je ubrzano hodanje između dva stjenovita brežuljka udaljenih oko 50 metara od Kabe i zovu se Safa i Merva, a međusobno su udaljeni oko 375 metara. I ovu razdaljinu treba preći sedam puta, a na odeđenim mjestima treba malo potrčati. Hodanje između Safe i Merve podsjeća hod-očasnike na Hadžeru, majku Ismaila a. s. koja je ostavljena u pustinji sa djetetom, trčala između ova dva brežuljka tražeći vodu da napoji žednog sina, dok Svemogući Bog nije dao da se pojavi vrelo ZemZem, čiji izvor poslije toliko vremena nije nikad presušio, niti se u njemu voda smanjila, bez obzira što u pustinji kiša ne pada i po nekoliko godina.

Sa ovim smo završili obavezne umre i nakon što smo malo skratili kosu, vratili smo se u hotel i skinuli ihrame.

Narednih pet dana smo proveli odlazeći na namaze u harem Kabe i upoznajući grad.

Sedmog decembra u nedelju, ili devetog Zul-hidžeta po hidžri, dan uoči Bajrama, u jutarnjim časovima smo ponovo obukli hadžijsku odjeću i autobusima pošli na visoravan Arefat, udaljen od Meke oko 22 km. Izlazak na Arefat pruža nesvakidašnji prizor. Na ovom prostoru postavljeno je više od sto hiljada šatora, posebno za mušk-arce i žene, sa besprijekornim mokrim čvorovima, a čitav prostor je zasađen niskim zelenilom.

Sve hadžije, bez obzira ko su i odakle su, deveti dan Zul-hidžeta moraju boraviti na Arefatu. Čak i ako bi se hodočasnik razbolio, morao bi se na Arefat donijeti u bolesničkoj postelji. Arefat je mjesto koje na ovaj dan pruža najbližu i najsličniju sliku Sudnjeg dana prema Kur’anskom kazivanju o Sudnjem danu. Naime oko 3,5 miliona hadžija, koliko su pro-

cijenili lokalni mediji, u istoj odjeći u bijelim ihramima, okren-uti su prema Brdu milosti (mjestu gdje su se sreli Adem i Hava i cijeli dan spominju, slave i veličaju Svevišnjeg gospodara, moleći Ga za oprost, uputu na pravi put i ostale blagodati.

Pod našim šatorom u podnevsko vrijeme, tradicionalno predavanje o značaju ovog događaja održao je Ahmed ef. Kalaja, imam iz Tirane, a obzirom da je u ovoj grupi bilo nas 12 Bošnjaka, prevodio nam je naš vođa mr.

Suad Ukošata.

Obilazeći Arefat slučajno sam došao do šatora gdje su bili smj-ešteni bosanske hadžije, a privukao me je glas reisu-l-uleme Mustafe ef. Cerića, koji je u tom trenutku držao predavanje preko razglasnog sistema. Govor reisu-l-uleme me ja jako dojmio, pored toga što sam ga razumio, predavanje je bilo puno duha i još nečeg meni neobjašnjivog. U ovom “bosanskom” naselju nisam mogao dugo ostati, s obzirom da sam daleko otišao od šatora gdje smo bili smješteni i vratio sam se da ne bih svojim vođama pravio problem zbog odsustvovanja.

Prije akšamskog vremena predavanje pod našim šatorom je održao muftija Jusuf ef. Đoković, a na bosanski jezik su nam prevodili mr. Suad Ukošata i prof. Dževahir Arifaj.

U večernjim časovima smo autobusima prevezeni na oko 11 km udaljeno mjesto Muzdelifu, gdje smo trebali provesti noć pod otvorenim nebom. Za ovu priliku smo ranije kupili po jedno ćebe i komad prostirke, za svaki slučaj ako bi noć bila hladna. Nemoguće je

povjerovati kako je za dva sata sa Arefata na Muzdelifu prevezeno 3,5 miliona ljudi u oko 50.000 autobusa i to bez semafora ili saobraćajne policije. Po dolasku na ovo mjesto obavili smo spojeno dva namaza – akšam i jaciju, koje je predvodio muftija crnogorski Jusuf ef. Đoković.

U ranim jutarnjim časovima, na dan Bajrama, trebalo je poći na mjesto Mina, gdje je trebalo obaviti još jedan propis hadža - simbolično bacanje sedam kamenčića na veliko džemre. Kamenčiće smo veličine manjeg lješnika prije polaska sakupili na Muzdelifi, a to smo mogli učiniti i na drugom mjestu.

Mjesto Mina se nalazi na oko 5 km od Meke, a naš hotel u kojem smo smješteni nalazio se u tom reonu, tako da je moja grupa pošla u hotel, kako bi ostavili višak stvari, a nakon toga smo pješice pošli na Minu, bacili kamen-čiće i tim činom naše obaveze su bile završene.

Potom smo morali izvršiti skraćivanje kose, nakon čega smo mogli skinuti hadžijsku odjeću, jer smo izvršili glavne obaveze. Na putu od Mine do Meke postavljen je bio ogroman broj punktova na kojima se vršilo šišanje, a mi smo otišli u jedan salon u centru Meke, gdje smo skratili kosu po našoj želji, što nas je koštalo oko 8 eura.

Inače šišanje na ulici je koštalo 1 euro.

Nakon toga smo skinuli ihrame, međusobno čestitali Bajram na naš tradicionalni način.

Drugi i treći dan Bajrama izvršili smo posljednje bacanje kamenčića na Mini, a zatim smo obavili još jedan obavezni obilazak oko

Kabe (tavaf-ifadu). Četvrti dan Bajrama, u ranim jutarnjim časovima, obavili smo posljednji obilazak oko Kabe (oprosni tavaf), nakon čega smo bili dužni napustiti Meku i preći u Medinu. Nakon obavljenog oprosnog tavafa, svratili smo u “Mek Donaldsov” restoran, gdje je našu grupu počastio Ševko Ćulahović, hadžija iz Pljevalja.

Boravak u Medini ne spada u obrede hadža, ovo je jednostavno posjeta poslanikovoj džamiji i drugim znamenitostima.

Put do Medine trebalo je preći za nekih 7 sati, a za cijelo vrijeme putovanja imali smo predavanja koja su na smjenu vršili: Suad ef. Ukošata, Mirsad ef. Mučaj, Mujdin ef. Miljaimi i Dževahir ef.

Arifaj.

Za vrijeme boravka u Medini najveći dio vremena smo provodili u poslanikovoj džamiji, a posjetili smo mezarove Muhameda a. s. i njegovih prvih sljedbenika i halifa, Ebu Bekra i Omera i nekih članova poslanikove porodice. Posjetili smo i prvu napravljenu džamiju u istoriji islama, MesdžidulKuba.

U povratku smo posjetili i kraljevsku štampariju Kur’ana koja je sagrađena 1984 godine. Domaćin nam je rekao da se štamparija prostire na 235 hiljada metara kvadratnih i zapošljava 1800 radnika.

Godišnje izađe iz štampe oko 10 miliona Kur’ana, a do danas je odštampano oko 250 miliona Kur’ana na mnogo jezika.

U Medini smo proveli obaveznih osam dana i nakon isteka predviđenog vremena, sa medinskog aerodroma smo se vratili nazad, Jakub Durgut kući.

9

ZIJARETI

februar, 2009.

islamske novine gazetë islame

ELIF

Posjeta muftijstvu Fatih u Istanbulu Na osnovu dogovora o saradnji između Muftijstva Fatih iz Istanbula i Odbora Islamske zajednice Podgorica, koju su sačinjavali predsjednik Odbora Zahit Ličina, glavni imam Džemo ef.

Redžematović, sekretar Odbora Esad Merulić i član Odbora Adem Fetić, u pratnji Fatiha Kaplana iz Istanbula, posjetila je Muftijstvo Fatih, i muftiju, gospodinu Ismaila Ipeka. Posjeta je raealizovana od 15 do 18. 01.

2009. godine.

Prve impresije pri susretu sa ljepotama Istanbula nisu nas napuštale tokom cijelog boravka u ovom gradu. Za to je zaslužan naš vodič i terdžuman, Fatih ef.

Kaplan, koji nam je stalnom pažnjom, usmjeravanjem, brigom o našem smještaju, prevođenjem i pokazivanjem institucija i znamenitosti, mnogo pomogao da upoznamo ovaj grad, na čemu smo mu posebno zahvalni.

Prvi prijem bio je u učilištu Sefakoj gdje smo naišli na topli prijem glavnog upravnika, Muamera efendije.

Prvog dana boravka sređivali smo utiske uz svjetlom ozarene munare Aja Sofije i čuvene Plave džamije, te uz topao prijem domaćina.

No, pored atraktivnih noćnih prizora ljepote Istanbula jed-

Delegacija iz Podgorice sa domaćinima

va smo čekali sutrašnju džumu namaz (16.01. 2009.) godine, u Sultan Ahmetovoj džamiji gdje smo klanjali pod svodovima i kupolama prelijepe džamije koja je remek-djelo osmanlijskih građevinara i neimara, u kojoj vam je teško vidjeti kraj safa i nazrijeti njihov broj.

Tog popodneva smo bili ugošćeni od muftije, gospodina Ismaila ef. Ipeka, u čijem smo sjedištu muftijstva Fatih imali vrlo prijatne razgovore i informisali uvaženog muftiju o radu Odbora islamske zajednice Podgorica te o planovima razvoja, kako na izgradnji objekata za potrebe vjernika islama u Podgorici tako i na polju unapređenja vjeronauke i zaštite kulturne baštine musli-

mana ovog kraja.

Muftija Ismail ef. Ipek prihvatio je poziv da sa svojim saradnicima i kulturnim djelatnicima posjeti naš Odbor.

Bliska saradnja ovog Muftijstva i Odbora Islamske zajednice Podgorica će biti nastavljen u cilju podrške unapređenja sadržaja i aktivnosti Odbora islamske zajednice Podgorica a time i Islamske zajednice u Crnoj Gori.

U subotu 17. 01. 2009. godine, obišli smo Obrazovni islamski centar Kirklar Kur'an kursu gdje smo upoznati sa njegovim programom i sadržajima.

Istog dana navečer bili smo gosti Sulejman Akduluta u Obrazovnom islamskom Centru u Tekirdađu nadomak Istanbula

Susret sa hafizom Omerom Eserom Tokom posjete Muftijstvu Fatih, u holu hotela u kojem smo boravili, sreli smo mladog hafiza Omera Esera koji je prije nekoliko godina boravio u našim džematima. Hafiz nas je, kako nam je rekao, ugledao kroz staklo i nije mogao da povjeruje da opet vidi svoje prijatelje iz Podgorice. Dotrčao je u hol i poselamio se sa nama, pozivajući nas da klanjamo akšam namaz u njegovoj džamiji. Te noći, on je u društvu jednog studenta medicine iz Novog Pazara, bio naš gost, presrećan što može da čuje habere o Podgorici i Tuzima.

Pričao nam je o svom boravku u našim džematima i to da ne može nikada zaboraviti ljude koji su ga pazili kao niko do tada i izražavali veliko poštovanje prema njemu kao hafizu, bilo da se radi o starima ili mladima, muškarcima ili ženama.

Sve što sam poželio to sam i imao. Jednom sam rekao da volim šipak , pa su mi svake noći donosili pune kese šipaka. Veli nam hafiz.

Muslimani u Crnoj Gori, prema njegovim utiscima, imaju izrazito veliko vjerovanje iako žive u manjini.

Omer se raspitivao za mnogo ljudi iz Tuzi i zamolio nas da im prenesemo najtoplije selame. Nama je, pored ostalih utisaka u Istanbulu, ovaj susret bio posebno drag.

Esad Merulić gdje nam je priređen vrlo svečan doček i prigodan program uz razmjenu međusobnih iskustava i izraženu želju domaćina za daljom saradnjom.

Pamtim i slučajan, ali vrlo prijatan, susret sa mladim hafizom Omer ef. Eserom koji je za vrijeme Ramazana boravio u Podgorici i Tuzima kao ramazanski im-

Sa posjete Odboru IZ-e u Tivtu

am, koji nas je zamolio da prenesemo selam našim džematima odakle on nosi najbolje uspomene i sjećanja.

Posjeta je bilo vrlo prijatna i ako Bog da hajirli i korisna za Odbor Islamske zajednice Podgorica, te nas očekuje dalja prisna saradnja sa našom braćom iz Istanbula.

Adem Fetić Sa imamom i džematlijama

Očekuju podršku U Boki i Budvi živi oko 2,500 hiljade pripadnika islamske vjeroispovijesti. Tivat je od-abran za sjedište džemata za te četiri opštine iz razloga što su u njemu muslimani najbrojniji i što se nalazi u centralnom dijelu tog regiona. Za Islamsku zajednicu i muslimane ovoga kraja, 21. januar će ostati istorijski, jer je tog dana prije tri godine formiran ovaj džemat.

Sredinom prošlog mjeseca imao sam zadovoljstvo obići IZu za Boku Kotorsku i Budvu sa sjedištem u Tivtu. Ovaj Odbor je u najnezavidnijem položaju u okviru Mešihata IZ-e u Crnoj Gori, kako zbog poteškoća u organizovanosti, jer se krenulo praktično od „ničega“, tako i zbog nebrige i zapostavljenosti od strane lokalnih relevantnih državnih institucija kada je u pitanju odobrenje parcele za groblje

kao i odobrenje na već postojećoj lokaciji izgradnje džamije za taj region.

Nemoguće je i nepotrebno ovdje opisati sve prijatne trenutke i predivne ljude koje sam susreo iz tog džemata. Vrijedi međutim zabilježiti nekoliko utisaka i opažanja. Džumu-namaz smo obavili u mesdžidu, ispunjenom do posljednjeg mjesta, mada je prostorija za klanjanje manje kvadrature. Mesdžid se nalazi nedaleko od centra grada, u jednoj kući, koju su iznajmili od samog početka formiranja džemata.

Bio sam prijatno iznenađen brojem džematlija i relativno stabilnim stanjem tog novoformiraniog Odbora. Omladina koju sam sreo na džumi obećava da će požrtvovanošću i angažmanom osloboditi svoje sugrađane islamske vjeroispovijesti višedecenijskog staha od svog imena i

identiteta, a da će svojim lijepim ponašanjem izgraditi pozitivno mišljenje kod priripadnika drugih religija. Zasluga za do sada postignuto pripada svakako imamu Ademu ef. Emroviću i vođstvu džemata, kao i Mešihatu IZe u Crnoj Gori za najveću novčanu podršku. Predsjednik Odbora, Samir Serdanović, izrazio je zadovoljstvo što se pojavio donator koji će dati cjelokupan materijal za izgradnju spomenutog objekta, za prvu grubu fazu, rekavši: „To nas je puno ohrabrilo da nastavimo sa realizacijom zacrtanih ciljeva. Mi gradimo taj objekat zbog potrebe i po mjeri naših vjernika, zato očekujemo više razumijevanje i od lokalne samouprave, ako ne može više, makar da nas ne koči u njegovoj izgradnji.“ U tom objektu će najveću površnu zauzimati mesdžid. Pored mesdžida, planirana je izgr-

adnja i nekoliko stanova, zatim čajdžinica, abdesthana, gasulhana, haternama i sl. Plac su nedavno kupili u naselju Gradiošnica, površine 506 m kvadratnih., zašta su izdvojili 50,000 eura.

Muslimani u Boki su zaslužili da im svi pomognu. To je jedan mali, ali ambiciozni džemat, kojem nedostaje naša moralna, ali i materijalna pomoć, da bi se izborili za svoje osnovno ljudsko pravo - pravo na vjeru.

Oni se zahvaljuju i na dosadašn-

joj pomoći svim džematima u Crnoj Gori, koji su putem serdžada omogućili da kupe spomenutu parcelu. One koji imaju halal imetak i koji su u mogućnosti da pomognu izgradnju ovog objekta obavještavamo da novčane priloge mogu uplatiti na žiro-račun: 520-475730-46 Hipotekarna banka AD Podgorica, ekspozitura Tivat Džemal Dacić

shkurt, 2009.

10

Solidarizim me Gazën Si rrufe u përhap lajmi për ndërhyrjen ushtarake të ushtrisë çifute mbi popullatën e Gazës. Pas një bllokade të gjatë prej gati një viti e gjysmë të ushtruar nga shteti çifut si dhe të ndihmuar nga fqiu një tjetër që fatkeqësisht është vend me shumicë muslimane, udhëheqësia e Gazës që vjen nga radhët e Hamasit (që i fitoi zgjedhjet e 25 janarit të vitit 2006 të mbajtura në frymën demokratike), duke qenë totalisht e izoluar nga Izraeli, vendosi të mos e vazhdojë armëpushimin e arritur me shtetin hebrej.

Gjatë kësaj periudhe të armëpushimit, mbi 1,5 milion banorë të Gazës, ishin të shkëputur nga çdo pjesë e botës. Kjo u bë si pasojë e restrikcioneve të papara që i bëri Izraeli ndaj territorit të Gazës, duke u nisur edhe nga ato më elementare si ndihmave humanitare duke përfshirë bukën dhe ujin, veshjet, mjeteve mjekësore, e kështu me radhë. Gjatë kësaj periudhe, sipas një mediumi të këtij rajoni, me qindra pacient të shtruar nëpër spitalet ekzistuese të këtij rajoni vdiqën si rezultat i mungesës së mjeteve mjekësore, 40 % të ambulancave ekzistuese kanë qenë në pamundësi të japin ndihmën e parë si rezultat i mungesës së naftës dhe benzinës për makinat e tyre të ndihmës së shpejtë, 75 % të fëmijëve të Gazës kanë vuajtur dhe vuajnë nga malnutricioni. Gjithashtu gjatë kësaj periudhe ishin të ndaluara që të depërtojnë në territorin e Gazës edhe kamionët me miell dhe gjëra elementare ushqimore të Organizatës së Kombeve të Bashkuara.

Me tejkalimin e afatit të armëpushimit, udhëheqësia e Gazës vendosi që të ndërpresë "vdekjen e ngadaltë" që padyshim sillte izolimi total i kësaj krahine palestineze.

Në kohën e këtij armëpushimi që u arrit me ndërmjetësimin e Egjiptit, popullata e Gazës, që bie në grupin e ter-

Gaza

ritoreve më të dendura në botë, ishte e sjellë në situatë të katastrofës humanitare, duke u ballafaquar me mungesë të nevojave elementare për jetesë si ujit, bukës, ilaçeve, mjeteve higjienike e kështu me radhë. Prandaj, duke e ditur gjendjen e deri para disa ditëve në Rripin e Gazës, aspak nuk na habit hapi i guximshëm dhe i arsyeshëm i udhëheqësisë së Gazës.

Plot gjak dhe lot ishte fundi i vitit Hixhri dhe fillimi i vitit të ri për palestinezët

dhe gjithë muslimanët e botës. Lajmet e dhimbshme mbuluan çdo medium botërorë, por dridhen edhe çdo zemër që sado pak ka mëshirë dhe ndjenja humane.

Fëmijë, gra, burra e pleq të masakruar nga breshëritë e bombave dhe raketave, si dhe ambulanca dhe spitale të bombarduara ishte bilanci i vikendit të shkuar, me një fjalë holokaustit të vërtetë mbi territorin e Gazës këtyre ditëve.

Ajo që më shtyu të shkruaj këtë shkrim pa dyshim

është solidarizimi me vëllezërit tanë dhe motrat tona, pa dallim, që sot gjinden nën breshëritë e raketave dhe bombave qyqare çifute që po ushtrojnë gjenocidin dhe masakrat e paparë në fytyrën e tokës.

Përveç kësaj ka edhe shumë arsye tjera që më detyruan të marr një hap të tillë e që normalisht janë në planin e dytë, por me rëndësi esenciale për rastin. Si hap i papritur dhe gjithashtu qyqare ishte një pjesë e reagimit të presidentit palestinez Mah-

mud Abas, ku edhe pas mbi 340 viktimave dhe mbi 1450 të plagosurve në anën e popullatës të cilës ai i përket, ai prapë gjeti "takat" që ta akuzojë Hamasin për nxitjen e këtij incidenti.

"Margaritarë" i këtij rasti prapë është edhe bashkësia ndërkombëtare e cila gjithmonë ka toleruar gjenocidin dhe masakrat mbi popullin e shumëvuajtur palestinez.

Ne gjithë e dimë se për "botën perëndimore" Izraeli paraqet një "lloj i mbrojtur (lexo i rrezikuar)" por gjithashtu janë po ata zotërinj që çdo ditë mundohen të na e shpërlajnë trurin me "të drejtat dhe liritë elementare njerëzore", e drejta ndërkombëtare, e drejta e luftës, të drejtat e gruas dhe fëmijëve, të drejta që po këto shtete i kanë ngritur në nivel deklaratash ndërkombëtare, konventa dhe ligje. Prandaj të gjitha këto me rastin e Palestinës bien në ujë. Sepse të gjitha janë thyer me mijëra herë dhe për to shkaktari i tyre asnjëherë nuk është marrë në përgjegjësi po gjithmonë ka qenë i stimuluar dhe i shpërblyer me fonde të majme dhe avancim ndërkombëtar.

Duke qenë i prekur shpirtërisht dhe moralisht, me këtë situatë, besoj se është rast i fundit ky që i gjen në një pozitë kaq të nënçmuar muslimanët. Frikësohem se dënimi i Allahut do të jetë i ashpër për të gjithë ata por edhe neve që po i mbyllim sytë para një holokausti të tillë.

Allahu ua lehtësoftë vuajtjet gjithë popujve të botës të cilët përjetojnë dhunë dhe padrejtësi, e gjithashtu edhe popullit të Gazës. Allahu i shkatërroftë gjithë ata që shkaktojnë zullume dhe çrregullime mbi tokë. Allahu ua bëftë të lehta këto ditë asaj popullate që po e përjeton ferrin e kësaj bote, e që pa dyshim është turpi më i madh që i ka ndodhur botës së shekullit XXI. Milazim Mustafa

11

NE NË KOHË

shkurt, 2009.

islamske novine gazetë islame

ELIF

Kujt po i pengon shamia?

(Shkas: Tentimi për largimin e nxënëses së mbuluar nga Shkolla e Mesme Ekonomike “8 Shtatori” në Tetovë) Nuk është hera e parë që një pseudo-arsimtar apo pseudodrejtor në shoqërinë shqiptare të trevave tona në tranzicion merr guximin që të provokojë, diskriminojë, nënçmojë, kanos apo përjashtojë ndonjë nxënëse nga kolektivi që e përfaqëson, duke u thirrur herë në ndonjë të ashtuquajtur “rregullore interne” të shkollës që e përfaqëson, herë në emër të “patriotizmit” dhe “ideve përparimtare”, e herë në emër të “emancipimit” dhe nevojës së “evropeizmit” të shoqërisë sonë shqiptare!

Fjala “rregullore interne” të përkujton “rregulloret interne” famëkeqe nëpër institucionet e ndryshme gjatë kohës së ish-sistemit i cili na thithi gjakun përgjatë gjysmë shekulli, rregullore këto të cilat vlenin vetëm për palën shqiptare, dhe të cilat, për fat të keq, realizoheshin nga vetë shqiptarët. Madje, disa shqipfolës bënin gara në mes veti se cili do t’i përmbahet më në përpikëri “rregullores” në fjalë, duke shpresuar në ndonjë metalik më tepër, ndonjë privilegj më të mirë, apo së paku “nderin” e të qenurit komunist shembullor!

Kështu, dje, ishin mësuesit dhe drejtorët komunistë shqiptarë ata të cilët detyronin nxënësit që agjërojnë ta prishin agjërimin, apo dënonin nxënësin për ndjekjen e mektebit, duke iu shkaktuar telashe edhe prindërve të tij...! Madje, ishin disa shqipfolës ata të cilët nxitën dhe realizuan vendimet e Partisë Komuniste të asaj kohe për heqjen e ‘havales’, prishjen e mureve dhe shkurtimin e dyerve të shqiptarëve...

Ndërsa sot, janë disa arsimtarë apo drejtorë “demokratë” shqiptarë të cilët marrin guximin të përjashtojnë nga ora e mësimit, madje edhe nga shkolla, ndonjë nxënëse të sjellshme dhe të suksesshme për shkak se është e veshur konform bindjes së saj fetare...

‘Sa shumë i ngjanë e sotmja të djeshmes’, thotë populli.

Në qoftë se “rregullorja interne” e SH.M. Ekonomike në

fjalë me të vërtetë ngërthen në vete ndalimin e vijimit të mësimit nga nxënëset e mbuluara, shtrohet pyetja: kush janë ata të cilët e kanë formuluar një rregullore të këtillë kaq “famoze”, e cila përreth faktit që nuk është ‘shkrim i shenjtë’, ajo është tejet skandaloze, pasi bie në kundërshtim me çdo normë, qoftë ajo njerëzore, kombëtare, fetare, e në veçanti me frymën kushtetuese të Maqedonisë (sidomos Neni 19 i Kushtetutës së Republiës së Maqedonisë, ku garantohet liria e besimit fetar si dhe shprehja e lirë dhe publike e fesë) si dhe me liritë dhe të drejtat themelore të njeriut të garantuara me ligj ndërkombëtarë (siç është Neni 18 i Deklaratës Universale të të Drejtave të Njeriut që ka të bëjë me ‘të drejtën e manifestimit të bindjes fetare në praktikë’; si dhe Neni 26 i të njëjtës Deklaratë që ka të bëjë me ‘të drejtën e çdokujt për arsimim’)?!

Madje, a thua vallë shkollat tona, me theks të veçantë ato të mesme, i kanë punët aq në dyzen sa që e vetmja çështje e cila iu ka mbetur pa zgjidhur është qërimi i hesapeve me ndonjë nxënëse e cila është e mbuluar si rezultat i bindjes dhe dëshirës personale! Pse vallë, drejtorëve dhe arsimtarëve të këtij kalibri nuk ju pengon veshja “allafrënga” e disa nxënëseve që shkojnë në shkollë ‘si nuse’?! Pse vallë këta pseudo intelektualë “modernistë” nuk po merren me trajtimin e shumë anomalive destruktive të cilat janë prezentë në shkollat tona të mesme, duke filluar nga rënia drastike e nivelit të mësimit, dhuna në mes nxënësve, amoraliteti i skajshëm, pornografia celulare, flirtet dhe ‘dashuriçkat’ në raportet mësimdhënës/e - nxënës/e dhe duke mbaruar me probleme të natyrës shkatërruese, siç është konsumimi i madh i duhanit si dhe alkoolit nga ana e nxënësve në moshë të mitur e deri te konsumimi i narkotikëve dhe psikosedativëve të ndryshëm?!

Një nga motivet tjera të veprimeve të këtilla non sens, me të cilin disa edhe mburren dhe rrahin gjoks, është pikërisht motivi i shfajësimit dhe gjetjes së ‘fajtorit kujdestar’, motiv ky i cili manifestohet në emër të

“patriotizmit” dhe “ideve përparimtare”, duke u thirrur në ato parullat e stërvjetëruara të “ideologëve” tanë të devalvuar, të cilët deri dje e mbanin të hipnotizuar popullatën shqiptare duke pretenduar se ‘feja na ka lënë mbrapa’; ‘mjaft më me shami e ferexhe’; ‘femra shqiptare duhet emancipuar’, ‘duhet të shkojmë përpara dhe të hyjmë në Evropë’, etj., e që koha, realiteti dhe faktet vërtetuan se shqiptarit nuk ia ka fajin askush, por është ai vet i cili ia bëri dhe vazhdon t’ia bëjë ‘sherrin’ vetvetes...

Zërat e këtillë arritën që në masë të madhe ta zhveshin femrën shqiptare, por bashkë me të u zhvesh edhe maska e demagogëve tanë të degjeneruar, politikanëve tanë të korruptuar si dhe intelektualëve tanë të harxhuar.

Kështu, kur erdhi koha që të mbrohen interesat e vërteta të këtij kombi, duke përfshirë themelimin e institucioneve të arsimit të lartë (siç ishte rasti me UT-në e dikurshme, USHTnë e sotme), ishin bijtë dhe bijat e këtij populli (shumë prej tyre vajza dhe gra të mbuluara, e pjesa më e madhe e tyre bijë dhe bija të grave të mbuluara, të cilat për disa nga pseudo intelektualët tanë konsiderohen “të prapambetura”, duke harruar faktin se në mesin e atyre të “prapambeturave” është nëna, gjyshja apo ndonjë anëtar i familjes së tyre) ata të cilët dolën në mbrojtje të këtyre institucioneve, duke dhënë kontributin e tyre moral dhe material, bile duke derdhur edhe gjak, në kohën kur pseudo-intelektualët e llojit të lartpërmendur ishin ‘ikajl’ që të vendosnin shami e ferexhe për të pretenduar gjoja se janë gra, në kohën kur kërkoheshin burra!

Lloji i këtillë i njerëzve, në momentet kur ju harxhohen ‘bateritë’ patriotike përkitazi me shumë çështje dhe se nuk gjejnë dot guxim apo mbulesë morale për t’i plasuar idetë e tyre të kalbura në tregun e popullatës shqiptare e cila shkon duke u vetëdijesuar, në këto momente ata tentojnë të kapen për flamurin e kaltër evropian, me shpresë se do të ju sigurojë mbulesë për turpin dhe bëmat e ty-

re, duke pretenduar se çdo gjë që thonë dhe bëjnë, e bëjnë në funksion të “evropeizmit” të shoqërisë shqiptare, duke pretenduar se “Evropa e civilizuar është gati të na pranojë në gjirin e saj, por pengesa e vetme është përkatësia fetare e kësaj popullate si dhe mënyra e veshjes së nënave dhe motrave tona”! Mirëpo, komunistët e dikurshëm, që sot hiqen si demokratë, harrojnë faktin se, në Evropën e sotme, njerëzit nuk shikohen me dioptrinë e skolastikës krishtere të mesjetës, por ajo që ‘ha bukë dhe pi ujë’ në tregun evropian janë vlerat e mirëfillta demokratike, funksionimi i shtetit të së drejtës si dhe respektimi i të drejtave dhe lirive themelore të njeriut. Madje, Evropa që moti i ka tejkaluar këto çështje parimore, dhe se në shtetet evropiane, vajza apo gruaja jo vetëm që ka të drejtë të shkojë në shkollë apo në punë me mbulesë, të del në fotografi (për dokumentet e identifikimit) me mbulesë, por tashmë në rrugët e disa shteteve evropiane do të hasësh edhe në police femra me mbulesë (siç është rasti me Anglinë), gjë që të jep të kuptosh se nuk është me rëndësi se si je i/e veshur dhe kush/çfarë je, por me rëndësi është funksionimi i ligjit dhe parimeve të së drejtës.

Por, pseudo-intelektualëve tanë mediokër, të cilët shumë pak dinë se kah shkon bota, e të cilët nuk shohin përtej hundës së tyre dhe ‘po bëjnë ishsh aty ku nuk ka pula’, siç thotë populli, duket se u është ndal ora diku në shekullin 20’të, kur shqiptarët ishin sharrëxhinj, ndërsa pseudo-intelektualët ishin të respektuarit e popullit, raport ky i llojit ‘Në mbretërinë e të verbërve respektohet edhe ai me një sy’, siç do të thoshte Esad Mekuli, dhe harrojnë faktin se tashmë kjo popullatë e përvuajtur ka filluar të vetëdijesohet dhe të mësoje prej gabimeve dhe se nuk ulet më në vendin ku e ka kafshuar gjarpri disa herë me radhë.

Argument më i mirë për vetëdijesimin e kësaj popullate janë reagimet e shpejta dhe konstruktive të të gjitha shtresave dhe institucioneve relevante si dhe ngritja e zërit të arsyes ndaj një skandali të këtillë.

Dashtë Zoti që reagimet e këtilla konstruktive të jenë çdo herë prezente ndaj çdo padrejtësie dhe kurthi që orvatet ta përdhosë identitetin fetarë dhe atë kombëtarë të këtij populli, nga kushdo qoftë dhe kudo qoftë, e me theks të veçantë ndaj atyre të cilët e flasin të njëjtën gjuhë dhe thirren me të njëjtat emra!

Identiteti fetar, sikurse edhe ai kombëtar, tek të gjithë popujt e përparuar, paraqet vijë të kuqe dhe shenjtëri që nuk preket; madje, i tërë potenciali i çdo populli, në krye me elitën e saj intelektuale vendohet në shërbim, kultivim dhe mbrojtje të këtij identiteti. Bile-bile, të shumtë janë ata popuj të cilët mundohen të krijojnë identitet të tyre fetar dhe kombëtar, sado artificial që është, duke marrë parasysh rëndësinë e tij në të kaluarën, të tashmen dhe të ardhmen e çdo populli.

Ndërsa, për fat të keq, një pjesë e shqiptarëve, këtë identitet të tyre, me gjitha ato vlera që i ngërthen në vete nocioni identitet kombëtar dhe fetar, kanë vendosur ta nëpërkëmbin dhe asgjësojnë, saqë, një pjesë bukur e madhe e elitës sonë intelektuale shqiptare (nëse ekziston) ia ka vënë për detyrë vetes që ta luftojë këtë identitet, e me theks të veçantë atë fetar, duke menduar se në këtë mënyrë do ta ngrejë vetveten dhe do të duket “më i qytetëruar” dhe “më evropian”, duke harruar faktin se ‘ai që del prej lëkurës së tij dhe tenton të marr një pamje tjetër është i gjykuar të dështojë, me ç’rast do të mbetet lakuriq, i zhveshur nga çdo lloj identiteti, ndaj edhe do të izolohet në vetvete, duke u braktisur prej çdokujt, pasi, ‘një njeri që e injoron vetveten, ai nuk mund të dojë askënd tjetër’! Është ky paradoks i hidhur i llojit të vet alla-shqiptarçe, i shndërruar në ndjenjë të inferioritetit dhe urrejtjes së skajshme, me përmasa të vetë shkatërrimit, si dhe një grupi të njerëzve të cilët ‘paradite e urrejnë vetveten, ndërsa pasdite fillojnë ta urrejnë gjithë botën’.

Ruana Zot beterit!

Sali Shasivari

ELIF

GJURMIME

islamske novine gazetë islame

shkurt, 2009.

12

Disa prej xhamive në Malit të Zi që dokumentohen në dosjet e arkivit shtetëror të Stambollit Po ti hedhim një vështrim katalogëve të arkivit shtetëror të Stambollit do të vërejmë lloje nga më të ndryshme regjistrash dhe dosjesh, duke filluar nga ato të pronave, vakfëve, zyrtarëve të lartë të shtetit dhe të tjera, e deri tek dosjet e ndryshme të xhamive gjatë periudhës otomane. Por kësaj radhe ne do të ndalemi vetëm në disa prej xhamive të Malit të Zi që ruhen në dosjet e arkivit shtetëror të Stambollit.

misë së Ibrahim Pashës. Për këtë imamit të xhamisë i është dashur disa herë të shkonte në Shkodër për zgjidhjen e këtij problemi. Gji-thashtu është bërë kërkesë edhe me shkrim autoriteteve të asaj kohe për vazhdimin si më parë. Dokumenti edhe pse bën fjalë për magazinat që ishin vënë në dispozicion të xhamisë, përsëri ka rëndësi të madhe sepse na tregon për ekzistencën më parë të xhamisë së Ibrahim Pashës në Ulqin.

Xhamia në Guci

Deri më tani punimet e bëra në lidhje me xhamitë e Malit të Zi janë për tu numëruar me gishta, si brenda shtetit ashtu edhe jashtë tij, dhe në asnjërin prej tyre nuk janë përdorur dokumente në osmanishte nga arkivi shtetëror i Stambollit. Për këtë shkak e pamë të arsyeshme shkrimin e një artikulli të tillë.

Duke shfletuar dosjet në këtë arkiv, vërejmë se një pjesë e mirë e këtyre xhamive nuk kanë arritur ta ruajnë ekzistencën e vet deri në ditët e sotme. Disa prej tyre janë prishur vetvetiu si shkak i mospranisë së muslimanëve në ato troje, kurse disa të tjera me pretekstin se nuk janë në vendin e duhur ose ngritjen e ndërtesave dhe parqeve të ndryshme në vend të tyre.

Në dosjet e mëposhtme nganjëherë flitet për rikonstruksionet, emërtimet e nëpunësve të rinj, apo ndërtimin e tyre nga fillimi, dhe për këtë data e ndërtimit të ndonjërës prej këtyre xhamive mund të jetë më e hershme se vet dokumentet në fjalë. Edhe pse ndonjëra prej dokumenteve bën fjalë në mënyrë indirekte për këto xhami, përsëri ato kanë rendësi të veçantë sepse tregojnë të paktën për ekzistencën e këtyre xhamive më parë.

Xhamia e Ibrahim Pashës në kazanë e Ulqinit (Ülgün) : Dokumenti që bën fjalë për këtë xhami është i përkthyer

nga departamenti i përkthimit pranë Portës së Lartë në vitin 1890. Kjo xhami është ndërtuar nga Pashai i Shkodrës Ibrahim nga i cili merr edhe emrin. Me këtë rast ai i dhuroi xhamisë të Kalaja e Ulqinit

ardhurat e katër magazinave që gjendeshin në pazarin e Shkodrës më qëllim shpenzimin e nevojave. Por nga ky moment nëpunësit e vakëfit ia vononin të ardhurat që vinin nga këto magazina xha-

Xhamia e Sultan Selimit në Kalanë e Ulqinit (Ülgün): Dokumenti i parë që bën fjalë për këtë xhami është ai i vitit 1104/1692. Më pas vijnë ato të viteve 1106/1695, 1109/1697, 1110/1698, 1118 /1706 etj. Pothuajse në të gjitha këto dokumente bëhet fjalë për emërimin e imamëve, predikuesve, muezinëve, pastruesve të xhamisë etj.

Gjithashtu në këto dokumente bëhet fjalë edhe për emërimin e mësuesve të rinj në shkollën fillore pranë kësaj xhamie. Një dokument i vitit 1189/1775 bën fjalë për ardhjen e rrogave të nëpunësve

të xhamisë, ku predikuesi i kësaj xhamie kishte vdekur dhe për këtë është kërkuar që rroga e tij t`i jepej një personi të quajtur Mehmet.

Xhamia e Ali Pashë Gucisë (Gosine): Dokumenti që bën fjalë për këtë xhami i përket vitit 1316/1901. Në këtë dosje gjendet një telegram i dërguar nga veliu i Kosovës Hafiz Mehmeti. Ndërsa tjetri është shkruar pranë Divan-i Humajunit nga Sadrazami. Dokumenti bën fjalë për rënien e një zjarri gabimisht natën e premte në kasabanë e Gucisë. Si pasojë e këtij zjarri janë djegur dyqind e tetë dyqane, tre hane, njëmbëdhjetë kafene, gjashtë shtëpi, xhamia e Ali Pashës dhe një xhami tjetër se bashku me telegrafhanen. Në këtë dokument kërkohet që të bëhet kompensimi nga shteti si shkak i dëmeve të shkaktuara nga zjarri. Nga ky dokument vërtetohet se ekzistojnë dy xhami; xhamia e Ali Pashës dhe një tjetër që dokumenti nuk e emërton.

Xhamia Fethije në Bijelo Pole (Akova): Ky dokument i përket vitit 1316/1901 dhe është i shkurtër. Në këtë dokument nuk flitet për xhaminë, vetëm bëhet fjalë për emërimin e një hatibi, predikuesi të ri në këtë xhami, me urdhër të udhëheqësit drejtuar organeve kompetente që caktonin nëpunësit e xhamive.

Xhami në Plevlë (Taslica): Kjo dosje që bën fjalë për këtë xhami i përket vitit 1290/1874 dhe ka vetëm një faqe. Këtu bëhet fjalë për riparimin e xhamisë, mektebit/shkollës dhe ujësjellësit në Plevlë që në atë kohë administrohej nga sanxhaku i Novi Pazarit/Yeni Pazar. Shpenzimet për riparimin e këtyre janë paraqitur para vakf-i humajunit dhe është menduar që të jenë rreth shtatëdhjetë e tetë mijë e nëntëqind e katërmbëdhjetë groshë.

13

GJURMIME

shkurt, 2009.

Rrëmajat e xhamisë në Gollobovcë

Një xhami në Gollobovcë (Golobovçe): Kjo dosje i përket vitit 1290/1873 dhe numëron tetë faqe. Në këtë dokument tregohet për vënien e zjarrit nga ana e disa personave të panjohur një xhamie të lagjes Beraz të Gollobovcit që i përkiste kazasë së Podgoricës. Si shkak i kësaj të nesërmen mbrëma po nga disa persona të panjohur ishte vënë zjarr kishës së asaj lagje. Në këto dokumente thuhet se janë vënë në dyshim gjashtë persona të besimit Islam dhe tetë të atij krishterë dhe për këtë është vendosur që të dërgohen në Shkodër për tu marrë në pyetje. Nuk kemi për qëllim të zgjatemi në shpjegimin e kësaj ndodhie, por ajo çka na intereson neve tani dëshmon për ndodhjen e një xhamie në Beraz të Gollobovcit, por dokumentet në fjalë nuk e emërojnë me ndonjë emër.

Dy xhami në kazanë e Tuzit (Tuz): Dokumenti i parë që bën fjalë për njërën nga xhamitë i përket vitit 1309/1891 dhe ka një faqe të shkruar me llojin e shkrimit rika. Në këtë dosje bëhet fjalë për urdhrin e dërguar për ndërtimin e një xhamie dhe pazarin, por në qendër të kajmakamit nuk kishte më tepër se pesëdhjetë shtëpi. Si shkak i kësaj është kërkuar që kjo xhami të mos ndërtohej përkohësisht, por në vend të saj të ri konstruktohet një xhami tjetër për ushtarët dhe popullsinë muslimane të Tuzit me rrethinë. Sipas kësaj sipërfaqja e xhamisë duhej të zgjerohej dhe t’i ndërtohej një minare prej druri.

Ndërsa dokumenti tjetër i përket një viti më vonë gjithsej ka tre faqe dhe bën fjalë për rindërtimin e disa mektebeve në kazatë e Shkodrës,

Lezhës, Tuzit si dhe disa fshatra të Malësisë dhe Mirditës.

Shpenzimet për rikonstruktimin e këtyre shkollave ishin menduar të qenë njëzet e shtatëmijë e nëntëqind grosh.

Kurse rroga mujore e mësuesve ishte njëqind e njëzet e pesë grosh. Në këtë dosje tregohet edhe për rëndësinë dhe ndërtimin e menjëhershëm të dhjetë xhamive në vendet që kemi përmendur më sipër, njëra prej të cilave edhe në kazanë e Tuzit.

Xhamia e Sulltan Fatih Mehmedit në kalanë e Podgoricës (Podgoriçe): Dokumentet që flasin për këtë xhami u përkasin viteve 1131/1718 dhe 1173/1759. Gjithashtu ekziston edhe një regjistër ku jepen emrat e punonjësve dhe pensionistëve të vakëfit të Sultan Mehmedit në Podgoricë dhe disa vendeve të tjera. Dokumenti i vitit 1759 bën fjalë për mosdhënien e hakut të punës punëtorëve që kishin riparuar vakfin e kësaj xhamie dhe urën e Sulltan Muradit.

Xhamia në lagjen Garud të Kasabasë së Nikshiqit (Nik?ik): Kjo dosje i përket vitit 1280/1863 dhe ka vetëm një faqe. Në të thuhet se xhamia ka mbetur e shkretë që para dymbëdhjetë vjetësh dhe si shkak i kësaj personat si Bekir Jusufi, Mujo Ali Aga etj. që shfrytëzonin të ardhurat e dyqaneve të vakëfit të xhamisë ishin detyruar të jepnin të holla për rikonstruktimin e kësaj xhamie.

Ndërtimi i një xhamie në Mojkovac (Moykovaç): Ky dokument i përket vitit 1326/1908 dhe në të bëhet fjalë për ndërtimin e një xhamie dhe medreseje në nahijen e Mojkovacit. Arsyeja ishte se në atë vend nuk kishte as

shkollë, as xhami, kur dihej se 9/10-tat e popullsisë së vendit i përkiste besimit Islam, ndërsa malazezët që jetonin në anën tjetër të lumit Tara posedonin një kishë dhe shkollë të madhe që ishte ndërtuar para disa viteve. Gjithashtu thuhet se për ndërtimin e saj janë të mjaftueshëm njëzetmijë kurush. Kërkesa për ndërtimin e kësaj xhamie i është dërguar ministrisë së punëve të brendshme si nga autoritetet e Mojkovacit, ashtu edhe nga valiu i Kosovës.

islamske novine gazetë islame

ELIF

Nuk ka moment në tokë pa ezan

Xhamia e Sulltan Mehmedit në Kalanë e Kollashinit (Kolasin): Ky fond i përket vitit 1119/1707 dhe ka një faqe. Në të bëhet fjalë për kërkesën që bëjnë shërbëtorët e kësaj xhamie për rinovimin e vërtetimit të punës me rastin e ardhjes në pushtet të sulltanit.

Sipas një dokumenti tjetër të dërguar ministrisë së punëve të jashtme nga Cetina thuhet se shërbëtorët e xhamive të Nikshiqit (Nikşik), Shpuzit (Işpuzi) dhe Kolashinit (Kolaşin) nuk posedonin asnjë vërtetim pune nga ana e shtetit. Ky dokument i përket vitit 1887 dhe është i përkthyer nga zyra e përkthimit dhe numëron dy faqe.

Në këtë arkiv gjenden edhe dosje të tjera që bëjnë fjalë për ekzistencën e disa xhamive në kalanë e Tivarit (Bar) si ajo e Sulltan Selimit (1102/1690; 1187/1764); Sulltan Muradit (1122/1710; 1211/1796), Plevles (Taşlica) si ajo e Gazi Hysejnit (1320 /1904); Berane (1319/1901) ku tregohet për imamin e kësaj kasabaje Jusuf Efendiun, si dhe vendet e tjera që sot i përkasin Republikës së Malit të Zi. Ali BARDHI (Marrë nga arkivi shtetëror i Stambollit: Fondi: Í..MF.. Gömlek: 1 Dosya; 1310/M-3; Fondi: HR.TO 49/5; Fondi: Í..HUS: 66/1316/Ra/093; Fondi: Í.TAL. 255/1319-Ca-O35; Fondi: Í..DH..

1265/99437; Fondi: TR.TO. 47/53; Fondi: Í..DH.. 710/49673; Fondi: C.EV.. 590/29780; Fondi: C.EV..

94/4667; Fondi: Y.A.HUS. 388/29; Fondi: Y..MTV 312/136; Fondi: A.MKT.MHM. 461/23; Fondi: C..EV..

272/13876; Fondi: TŞR.BNM. 7/90; Fondi: C.EV.. 137/11802)

Shikoni hartën e botës. Në pjesën lindore do të vëreni Indonezinë. Vendet më të mëdha në Indonezi janë: Java, Sumatra, Borneo dhe Saibili.

Posa fillon agimi në pjesën e lindjes së Saibilit, në 5:30 sipas kohës lokale, dëgjohet ezani i sabahut. Me mijëra muezinë e thirrin ezanin. Duke kaluar minutat, thirrja e sabahut përhapet kah perëndimi. Gjysmë ore pasi që thërret ezani në Saibil, fillon në Xhakartë e pastaj në Sumatra.

Dhe para se të përfundojë ezani i sabahut në Indonezi, ai fillon në Malajzi e pastaj në Birmani.

Një orë pas ezanit në Xhakartë, ezani i sabahut dëgjohet në Dakë, kryeqytetin e Bangladeshit. Përderisa ezanët të përfundojnë në Bangladesh, fillojnë në Indi. Nga Kalkuta deri te Bombai, nëpër tërë Indinë dëgjohen thirrjet e sabahut. Dhe përderisa ezanët ushtojnë nëpër Indi, muezinët pakistanezë fillojnë të thirrin njerëzit në sabah. Brenda 40 minutave ezani i sabahut udhëton nëpër Pakistan dhe nuk vjen në fund kur fillon në Afganistan dhe Muskat.

Dallimi kohor në mes Muskatit dhe Bagdatit është një orë. Për këtë kohë ezani përcillet drejtë Hixhazit, ku janë Meka dhe Medina, Jemeni, Emiratet, Kuvajti dhe Iraku.

Dallimi kohor në mes Bagdatit dhe Aleksandrisë në Egjipt është përsëri një orë.

Gjatë kësaj ore ezani dëgjohet në Siri, Egjipt, Somali dhe Sudan. Në tërë Turqinë ezani kryhet për një orë e gjysmë.

Dallimi kohor në mes Aleksandrisë dhe Tripolit është një orë, dhe thirrja e ezanit vazhdon nëpër tërë Afrikën Veriore.

Ezani i sabahut që fillon në Indonezi arrin te brigjet e Atlantikut pas nëntë orë e gjysmë. Dhe para se të arrijë brigjet e Atlantikut, në lindje të Indonezisë fillon ezani i drekës. Dhe përderisa ezani i drekës fillon në Bangladesh, në Saibil muezinët përgatiten për ezanin e ikindisë, e pastaj akshamit dhe jacisë. Përderisa muezinët nëpër tërë Indonezinë thirrin ezanin e sabahut, muezinët në Afrikë e thirrin ezanin e jacisë.

Ky fenomen na sjellë në një konkluzion mahnitës, nuk kalon asnjë moment në rruzullin tokësor, e që qindra mijëra muezinë nëpër tërë botën nuk thirrin ezanin.

Dhe mu tani, derisa lexoni këta rreshta të jeni të sigurt që mijëra njerëz mu në këtë moment thirrin dhe dëgjojnë ezanët.

Prim. Dr .med. sc.

Ali F. Iljazi

ELIF

NGA MEDIAT

islamske novine gazetë islame

shkurt, 2009.

14

Intervistë e kryeministrit turk, Rexhep Tajjip Erdogan, dhënë revistës javore amerikane News Week

Erdogani në „News Week” Në intervistën dhënë News Week, kryeministri turk Erdogan flet për Gazën, Hamasin, Obamën, raportet në mes Izraelit, Sirisë dhe Turqisë. Gjatë mbajtjes së Forumit ekonomik ndërkombëtarë në Davos, tensionet të cilat me javë po shtoheshin në mes Izraelit dhe Turqisë më në fund eksploduan para opinionit. Pas diskutimit të ashpër, me kryetarin Izraelit Shimon Peres, kryeministri turk Taip Erdogan lëshoi sallën dhe tha se nuk do të kthehet në Davos. Pasojnë pjesë të intervistës dhënë News Weekut.

News week: Keni drejtuar shumë kritika ndaj operacionit të mëparshëm izraelit në Gazë. Disa thonë se kjo ishte arsyeja që kryeministri izraelit Ehud Olmert ishte në Turqi pak para fillimit të operacionit dhe nuk ju ka informuar se operacionet në ndërkohë do të fillojnë. Pse marrëdhëniet në mes Turqisë dhe Izraelit i keni sjellë deri te këto tensione?

Erdogan: Nëse shikoni ndaj këtyre ngjarjeve si sjellje e raporteve të tensionuara në mes Turqisë dhe Izraelit ju ndani pikëpamje të gabuar.

News week: Atëherë, cila është pikëpamja e drejtë?

Erdogan: Me kërkesën e Sirisë kemi hyrë në fazën e punës së përbashkët me Izraelin dhe Sirinë, në mënyrë indirekte të bisedonin njëri me tjetrin. Ne jemi ndërmjetësues në këtë proces. Kjo është një shembull se sa i kushtojmë rëndësi paqes në Lindjen e Mesme. Të njëjtën gjë më herët e kemi bërë edhe me Izraelin dhe Pakistanin.

News week: Është e njohur se Izraeli ka marrëdhënie të fshehta me Pakistanin, a kanë marëdhënie të hapëta këto dy shtete?

Erdogan: Gjatë mandatit të Pervez Musharafit, i kemi sjellë së bashku në Stamboll:

Erdogani

ministrin e punëve të jashtëm të Izraelit dhe ministrin e punëve të jashtëm të Pakistanit.

News Week: Dhe çka ka ndodhur?

Erdogan: Gjatë këtyre bisedimeve së paku kemi filluar procesin e ofrimit. Të dyja palët kanë shprehur dëshirën për të zhvilluar takime, dhe një gjë të tillë ia mundësuam. Takimet janë mbajtur në fshehtësi para dy viteve. Gjithashtu, kemi marrë pjesë në bisedimet e paqes në mes Izraelit dhe Palestinës.

News Week: Do të thotë në mes Izraelit dhe Fatahut, apo Hamasit?

Erdogan: Flas për administratën Palestineze dhe kryetarit Palestinez Mahmud Abasit. Më 23 dhjetorë kishim takim me kryeministrin izraelit z. Olmertin në Ankara. Atë ditë kishim raundin e pestë të bisedimeve jo zyrtare në mes Izraelit dhe Sirisë.

Atë natë kishim biseda diplomatike shumë intensive nëpërmes telefonit. Kam biseduar me anë të telefonit me kryetarin Sirian z. Bashar el – Asadin dhe kam biseduar personalisht me z. Olmertin, si dhe me ministrin e punëve të jashtme të Sirisë.

News Week: Lidhur me çka keni biseduar?

Erdogan: Rreth bisedimeve me Sirinë dhe Izraelin.

News Week: A keni tentuar ta drejtoni procesin drejt bisedimeve direkte në mes Izraelit dhe Sirisë?

Erdogan: Po. News Week: A është pajtuar me këtë Esedi?

Erdogan: Beshar el – Esedi që nga fillimi kishte qëndrim shumë pozitiv ndaj këtyre bisedimeve. Atë natë ishim shumë afër marrëveshjes në mes të dyja palëve. Është arritur në ujdi që të bisedohet deri në fund të asaj jave në mënyrë që të arrijnë deri te rezultatet pozitive.

News Week: Kjo do të thotë se ju keni ndier se marrëveshja është afër?

Erdogan: Bisedat atë mbrëmje kanë zgjatur pesë ose gjashtë orë. Atë mbrëmje i kam thënë në Ankara kryeministrit izraelit z. Olmertit që në bisedimet palestinezo – izraelite nuk është mirë të përjashtohet Hamasi. Hamasi ka marrë pjesë në Palestinë dhe ka fituar shumicën parlamentare. Mirëpo Olmerti më ka thënë se nuk mundë ta pranoj një gjë të tillë.

Për më tepër, gjatë bisedimeve, i kam thënë Olmertit se besoj se do të kemi sukses në lirimin e ushtarit izraelit të kidnapuar Gilada Shalita.

News Week: A keni kërkuar nga Izraeli që diçka të lëshoj pe për Hamasin (në rast se e liron ushtarin izraelit)?

Erdogan: I kam thënë Olmertit se nëse dëshiron të ndërmjetësojmë për ta liruar ushtarin izraelit, këtë mundë ta bëjmë dhe besoj se në këtë drejtim do të bëjmë diçka.

Mirëpo në anën tjetër, sapo të lirohet ushtari, Izraeli është i detyruar t'i lirojë anëtarët e parlamentit nga Hamasi që janë në burgjet izraelite.

News Week: Pse mbani lidhje aq të ngushta me Hamasin, që konsiderohet dorë e zgjatur e Iranit dhe të cilën e drejton Halid Mesh'ali që jeton në Damask?

Erdogan: Mos e ndërroni temën. Atë që duhet pasur parasysh, Hamasi nuk është dorë e zgjatur e Iranit. Hamasi ka marrë pjesë në zgjedhje si parti politike. E tërë bota Hamasit i ka dhënë mundësi që të bëhet pjesë e lojës politike, ndoshta edhe ata nuk do të ishin në një situatë të këtillë pas zgjedhjeve të cilat i fituan. Bota nuk ka respektuar vullnetin politik të popullit palestinez. Nga njëra anë, mbrojmë demokracinë dhe tentojmë ta mbajmë demokracinë në Lindjen e Mesme, ndërsa në anë tjetër, nuk respektojmë rezultatin e zgjedhjeve. Palestina sot

është burg në qiellin e hapur.

Vetëm paramendoni: burgosni zëdhënësin, ministrat dhe anëtarët e parlamentit të një vendi dhe pastaj pritni që të ulen të nënshtruar?

News Week: Si duket ju dhe kryeministri Olmert ishit shumë afër që të arrini rezultate në bisedimet në mes Izarelit dhe Sirisë?

Erdogan: I ndajë mallëngjimet e mia me juve.

News Week: Izraelitët ishin të frustruar pse nuk mundë të bisedonin me Sirinë.

Erdogan: Tentonim të ishim shpresa e tyre. Fjalia e fundit e z. Olmertit (derisa po shkonte) ishte: "Sa po të kthehem do të konsultohem me kolegët dhe do t'iu lajmëroj". Duke pritur përgjigjen e tij, u njoftova se më 27 Dhjetorë filluan të bien bombat mbi Gazën. Që nga fillimi i ndërprerjes së zjarrit në qershor të vitit 2008, nuk kishte incidente në Izrael.

Izraelitët pohojnë se raketat janë hedhur prej Gazës. E kam pyetur z. Olmertin, sa njerëz janë vrarë në Izrael nga këto raketa? Prej 27 Dhjetorit, në Gaza janë vrarë 1300 njerëz, 6000 janë plagosur, infrastruktura është shkatërruar, ndërtesat janë rrënuar, gjithçka është shkatërruar. Gaza tani është në kaos të plotë. Gjithçka është e burgosur, nën rrethim të plot. Këshilli i Sigurimit i Kombeve të Bashkuara, merr vendimin të cilin Izraeli nuk e pranon. Nuk them se Hamasi është organizatë e mirë që nuk ka bërë gabime.

Kanë gabuar, por unë e vlerësoj rezultatin final.

News Week: Si e shikoni rolin e Turqisë tani? Kishte zëra se trupat turke do të dërgohen si pjesë e forcave paqësore në Gazë.

Erdogan: As që bëhet fjalë për këtë. Ndoshta vetëm si vëzhgues. Do të ishte gabim i madh për neve të dërgonim forca të sigurisë.

Disa po tentojnë të vërteto-

15

FEMRA ISLAME

shkurt, 2009.

jnë se jam anti semit apo kundër popullit hebre për shkak të qëndrimi tim ndaj sulmeve të Izraelit në Gazë.

News Week: Edhe disa hebre amerikan janë shumë të brengosur për këtë.

Erdogan: Unë në të vërtet jam shumë i brengosur për ta. Duke filluar prej hebrejëve që jetojnë në vendin tim, ata janë dëshmitarë të qëndrimit tim ndaj hebrejëve. Si individ, gjithmonë kam folur se antisemitizmi është krim ndaj njerëzimit.

Si kryeministër, gjithmonë kam qenë kundër anti – semitizmit. Frustrimi im ka të bëj me qeverinë aktuale izraelite sepse neve nuk na trajtojnë drejt.

News Week: Por kemi parë shenja anti semite më herë në Turqi…

Erdogan: Janë raste dhe incidente individuale të izoluara.

News Week: Megjithatë, janë shumë ekstreme. Kanë sulmuar konsullatën izraelite. Ishte e tmerrshme.

Erdogan: Janë mbajtur protesta demokratike … Kishte protesta edhe në SHBA, madje edhe në Izrael. Për gjithçka që po flasim është kundër qeverisë izraelite, jo kundër hebrejëve. Në fjalimet e mia, shumë qartë e kam thënë së ai që mendon të bëjë diçka kundër hebrejëve në Turqi do të më takoj mua para vetes. Por nuk do të pyes z. Olmertin se si t'i shkruaj fjalimet e mia.

News Week: Marrëdhënia e juaj me Izraelin a është përmbyllur?

Erdogan: Ne kemi shumë marrëdhënie serioze. Ajo që do të duhet të bëjë qeveria aktuale izraelite është ta rishikoj veprimin e vet. Nuk duhet të përfitojë nga kjo çështje poena politik para fushatës para elektorale.

News Week: A po pritni se Barak Obama do të ndërmarr një rol të drejt në mes Palestinezëve dhe Izraelitëve?

Erdogan: Nuk ka drejtësi deri tani. Po pres drejtësi nga tash.

Burimi: News week.

Përktheu nga boshnjakishtja: Nexhmedin Ademi

islamske novine gazetë islame

ELIF

Pozita dhe e drejta e femrës në Islam “Nëse dëshiron ta ngritësh popullin tënd atëherë mësoje të mendojë mirë”

(El-Bekare:228). Ky urdhër vjen për të gjitha kohërat, Islami është ai kur femra ishte në një humnerë dhe fare nuk kishte të drejta, e nxori nga errësira në dritë dhe i dha të drejtat e saja merituese, në shkollim, punësim, trashëgimi etj.

Islami ka caktuar disa të drejta fundamentale, universale për njerëzimin në tërësi, të cilat duhen të vështrohet në të gjitha rrethanat. Për të arritur këto të drejta Islami siguron jo vetëm mbrojtje legale, por edhe një sistem moral shumë efikas. Prandaj, çka do që e shpien njeriun në atë që është e dobishme, si edukimi, ruajtja e moralit, ngritja e diturisë është e mirë, kurse çka do që është e dëmshme si mos edukimi, amoraliteti, padituria është e keqe për shoqërinë.

Muslimanët sot janë dëshmitar të së vërtetës për shoqërinë e sotme. Jetojmë në një kohë ku femrën muslimane e hasim ndërmjet dy rrymave kontradiktore dhe që të dyja janë të gabuara: ndërmjet rrymës që i mbështetet fanatizmit ku me këtë nënkuptojmë duke mos i lënë të drejtë femrës në shkollim, punësim, dalja jashtë shtëpisë, mos marrja pjesë në tubime të ndryshme, duke mos iu lejuar të shprehin idetë dhe vizionet e tyre, si the rryma tjetër që asaj ia hap dyert e i jep liri absolute ku do të thotë vepron çfarë të dojë si droga, alkooli, prostitucioni, ndikohet prej një shoqërie e cila nuk ka baza të forta morale duke mos ia dit pasojat e saja.

Mjerisht që të dy rrymat për një shoqëri të pastër janë të gabuara. Zgjidhja reale do të ishte përmirësimi i pozitës së femrës muslimane në shoqëri, në punë si dhe në familje. Të lartësohen aspiratat nga gjërat formale në aspirata të larta ideale, me qëllim që çdo femër muslimane të merret si shembull i përkryer, besnike e këtij Ymeti. Nëna e besimtareve Hatixheja r.a. gruaja e cila e shoqëroi Pejgamberin a.s. njëzet e pesë vite të plota, femër e cila e shoqëroi atë në misionin e Tij të gjatë e përforcoi atë me pasuri, u vu në mbrojtjen e Tij me çdo gjë, fjalë e vepër. Me të u fut në dhimbje e sakrificë, u bë durimtare dhe e kënaqur, nga ajo nuk rrodhën djersët e frikës.

Një ndër femrat muslimane e cila dha kontribut të madh në transmetimin e haditheve është

Është e drejtë e femrës muslimane të shkollohet dhe të edukohet me qëllim që të kontribuoj në edukimin e brezave të ardhshëm. Këtë e argumentojnë edhe të gjitha urdhëresat në Kuran ku nënkuptojnë mashkullin dhe femrën. Të mendimit janë të gjithë komentuesit e Kuranit. Po ashtu edhe hadithi i Pejgamberit a.s. ku thotë: “Kërkimi i diturisë është obligim për çdo mashkull dhe për çdo femër”.

Aisheja r.a. e cila merret si shembull për ngritjen e diturisë tek femrat. Po ashtu edhe gratë e tjera sikurse Rabije Adevije një nga gratë e njohura sofiste nga Basra, dhe bashkëshortet e halifeve sikur Ummu Selame dhe Aruje të cilët kanë bërë ndikim të madh intelektual.

Femra ishte ajo e cila e para iu përgjigj thirrjes së të Dërguarit të Allahut s.a.v.s. Zëri i parë që iu përgjigj Muhammedit a.s. ishte zëri i gruas, ishte zëri i Hatixhes r.a. gruas së tij të parë.

Tek e cila erdhi pasi i kishte zbritur Xhibrili dhe kishte lexuar ajetin e parë në Kur’an: “Lexo me emrin e Zotit tënd, i cili krijoj (çdo gjë)””......( El-ahlak: 1). Ai erdhi tek ajo me frikë dhe zemër të dridhur duke i thënë: “Më mbuloni, më mbuloni.”

Ishte ai zëri i Hatixhes r.a. e cila ju përgjigj në prag të thirrjes pejgamberike, e cila e përforcoi zemrën e Tij dhe iu drejtua me fjalë të shkëlqyera dhe me plot urtësi: “Mos u frikëso Zoti yt nuk të dëshpëron, sepse ti i mban të afërmit, i mbron të dobëtit, i jep atij që është i nevojshëm , i nderon musafirët, e flet të vërtetën dhe bën mire kur mundesh”.

Hatixheja me natyrën e saj të pastër dhe me mendjemprehtësinë që posedonte, e kishte të qartë se Allahu i Madhëruar nuk do ta dëshpëron një njeri me virtyte të larta, siç ishte Muhammedi a.s..

Edhe gjaku i parë që u derdh në rrugë të Allahut dhe dëshmorja e parë në Islam ishte femër. Ajo ishte Sumeja të cilën Ebu Xhehli e goditi me shigjetë në gjoks dhe e shtriu të vrarë në tokë. Allahu në Kur’an thotë: “Zoti i tyre iu përgjigj lutjes së tyre (e tha) ; Unë nuk ia humbi mundin asnjërit prej jush mashkull qoftë apo femër. Ju jeni njëri nga tjetri”.

Islami erdhi për të gjithë për meshkuj dhe femra, andaj nuk mund të paramendohet që kjo fe bën trajtim të pa drejtë ndaj femrave e ti ngrejë meshkujt. Zoti ka caktuar të drejta plotësuese për njëri–tjetrin e jo të drejta për të shtyrë dhe sulmuar njëri-tjetrin.

Secila palë ka rolin e vet që tjetra nuk mund ta kryej e varet prej natyrës së tyre.

Kurani deklaron: “Dhe gratë duhet të kenë të drejtat e ngjashme me të kundërtit e tyre”

Fitoni dituri sepse ajo ju ndihmon të dalloni të mirën nga e keqja, ajo është mik në shkretëtirë, shok në vetmi, prijës në fat, ndihmës në urrejtje. Është e drejtë e femrës muslimane që të vishet me modesti, me veshje islame dhe të refuzojë të zhvishet për ekspozim.

Të drejtat e femrës janë të drejta të merituara, të drejta të dhënë nga Zoti i pamvarur ( Sovran). Ato nuk janë bamirësi apo mirësi të dhuruara nga ndonjëri, jo, por ato janë të drejta që u takojnë të gjithëve muslimaneve në shoqëri Islame, pa dallim race apo ngjyre, shoqëri të pasur apo të varfër. Në këto të drejta janë të barabarta të gjitha femrat si ajo që jeton në kasolle me atë që jeton në ndërtesën shumëkatëshe. Sistemi i Islamit e ngrit lart çështjen dhe nderin e femrës. Sistemi i tillë, femrës muslimane i dhuroi sigurimin, mbrojtjen dhe qetësinë, me qëllim që të realizojë sa më mirë rolin e saj të rëndësishëm në rindërtimin e gjeneratave të ndryshme.

Muslimania nëse zbaton ligjet dhe rregullat Islame ngrihet gjithnjë e më shumë dhe bëhet më e zonja në të gjitha sferat e jetës, bëhet më e zonja në shkollim, në ruajtjen e nderit, në zgjidhjen e bashkëshortit, në organizimin e familjes dhe në jetën shoqërore.

Sahiba Goga Daciq

ELIF

islamske novine gazetë islame

IZ VJERSKOG žIVOTA

februar, 2009.

16

Predstavnici Islamske Temeljita sanacija zajednice u posjeti Turskoj „Škanjevića”

Visoka delegacija Islamske zajednice u Crnoj Gori, u januaru ove godine boravila je u zvaničnoj posjeti Turskoj. Delegaciju su činili: reis islamske zajednice u Crnoj Gori Rifat ef Fejzić, predsjednik Sabora Islamske zajednice, Muidin ef. Milaimi, direktor Medrese u Podgorici, mr Behlul Kanaćević, sekretar Medrese, Amer Šukurica i profesor u Medresi, Mirsad Ademović.

Od mnogobrojnih posjeta koje je delegacija imala, posebnu pažnju zavređuje posjeta vrhu Islamske zajednice Turske na čelu sa uvaženim peisom prof. dr Alijem Bardakogluom. On je delegaciji priredio poseban doček i nakon razgovora o saradnji dveju islamskih zajednica, za musafire priredio poslovni ručak, na kome su, pored reisa, prisustvovali i njego-

vi saradnici: pomoćnik reisa prof. dr Mehmet Gormez, dr Fikret Karaman, direktor Ureda za kontakte sa inostranstvom prof. dr Ali Dere i direktor odsjeka za saradnju sa Evroazijskim islamskim zajednicama Hakki Kilič. Druga važna posjeta bila je Ministarstvu zaduženom za međunarodnu saradnju i razvoj, Islamsku zajednicu i dijasporu na čelu sa ministrom prof. dr Saidom Yaziciogluom. Ministar je izrazio zadovoljstvo radom Medrese u Podgorici, čijem otvorenju je prisustvovao, te obećao nastavak saradnje i dalju nesebičnu pomoć. Ministar je, takođe, prilikom posjete Crnoj Gori, posjetio i Bar gdje ga je predsjednik Odbora IZ-e Bar, upoznao sa radovima na islamskom Centru pa je on prilikom prijema naše delegacije izrazio spremnost

da pomogne izgradnju Centra.

Nakon džume namaza koju su klanjali u prelijepoj džamiji Kodžatepe u Ankari, predstavnici Islamske zajednice pošli su u posjetu generalnom direktoru Vladine organizacije za međunarodni razvoj i saradnju “TIKA”, dr Musi Kulaklikayu. Kako je ova organizacija većinski donator izgradnje Medrese u Podgorici, delegacija je direktoru prenijela zahvalnost za pomoć koju su pružili pri izgradnji Medrese.

Pri povratku iz Ankare delegacija je posjetila Institut za islamsko istraživanje, kulturu i civilizaciju u Istanbulu gdje je direktor Instituta, dr Halit Eren, musafirima priredio doček i upoznao ih sa bogatstvom ovog Instituta. Od posebnog značaja bili su i susreti sa predstavnicima udruženja koja okupljaju ljude porijeklom iz naših krajeva a koji su oduvijek vezani za svoju domovinu i muslimane koji u njoj žive. Na kraju posjete poseban doček je priređen od strane muftijstva “FATIH” u Istanbulu. Tom prilikom je uvaženi muftija, Ismail Ipek sa saradnicima, izrazio srdačnu dobrodošlicu i priredio prijem, te našu delegaciju upoznao sa nekoliko ljudi koji su pomogli rad Medrese. Ova posjeta i prijem, dokaz su jakih veza između ove dvije Islamske zajednice i njihovih predstavnika.

A.Š.

Iz džemata u Nikšiću

U pripremi izgradnja gasulhane U Nikšiću, u posljednjih nekoliko godina, uz podršku Mešihata i Odbora Islamske zajednice Podgorica kome pripada ovaj džemat, osjetno su poboljšane aktivnosti na stvaranju uslova i realizaciji projekata od interesa za vjerski život. Urađen je ogradni kameni zid oko džamije, čiji je donator Faruk Osmanagić iz Nikšića i Mešihat Islamske zajednice u Crnoj Gori; harem je proširen za 100 kvadrata koje je zemljište Mešihat otkupio od Opštine Nikšić; urađena je fasada džamije, postavljeni oluci, a sanirana je i munara od donacija džematlija iz Nikšića, odnosno iz Luksemburga. U dogovoru Mešihata sa gradonačelnikom opštine

Nikšić i njenim službama, o trošku Opštine prošireno je i ograđeno betonskim blokovima muslimansko groblje pored rijeke Bistrice, postavljene dvije kapije, a džematlije Nikšića su očistili korov ovog mezarja, tako da ono više nije ni nalik na ono ranije mezarje.

Ovih dana na groblju Bistrica započeli su radovi na izgradnji gasulhane sa pratećim sadržajima, koju je projektovao arhitekta Irfan Ramčilović. Radi se na dovodu vode i struje. Time će se stvoriti dobri preduslovi da se sahranjivanje muslimana u Nikšiću obavlja kao i u drugim razvijenijim džematima. U svim ovim akcijama imamo razumijevanje

nadležnih opštinskih službi i pomoć njihove administracije.

Ove aktivnosti u nikšićkom džematu sprovodi Mirsad Agović, mutevelija; kao i potpisnik ovih redova, imam hadži Ismailove džamije u Nikšiću.

Danas u Nikšiću živi oko 300 muslimanskih porodica, a u posljednjih nekoliko godina mnoge su se porodice iselile iz Nikšića i nastanile u Baru, Podgorici i drugim mjestima. Iseljavanje je uslijedilo najviše iz ekonomskih razloga, jer su mnoge firme zatvorene. Naravno da je iseljavanje umanjilo brojčanost ovog džemata, ali ne i aktivnosti koje se sprovode.

Edin Agović

džamije u Baru

„Škanjevića” džamija nekad i sad

Bar, 23. januara 2009. godine, - Poslije klanjanja džume namaza u Omerbašića džamiji u Starom Baru, sa članom Sabora, hadži Šemsudinom Bećovićem, obišao sam ''Škanjevića'' džamiju koja je u završnoj fazi teme-ljite sanacije. Škanjevioća džamija je izgrađena polovinom XVIII vijeka.

Nosi ime po svom graditelju, Ahmed-begu Škanjeviću, jednom od najvećih bogataša u Baru toga vremena koji je ostavio jedan od najvećih vakufa. Bio je poznati dobrotvor.

Prema natpisu koji se na munari nalazio, istu je izgradio ili obnovio Hasećija Ali-aga 1234 /1819. godine. Džamija se nalazi u mjestu Brbot, u blizini bedema Starog grada. Nije poznata godina gradnje ove džamije jer je sva dokumentacija izgorjela u toku rata 1878. godine. Temeljitu sanaciju munare finansirao je poznati donator Zeko Šabović, iz Bara nastanjen u SAD. Radovi na munari su završeni 5. avgusta 2005. godine.Tim povodom je organizovana svečanost. Kako je džamijski dio ostao u ruševnom stanju, plemenitost Zeka Šabovića pokazala se posebno u želji

da u cjelosti finansira i sanaciju Škanjevića džamije sa pratećim objektima: abdesthanu, gasulhanu, musafirhanu, fontanu i apartman sa kuhinjom.

Radovi na ovim objektima su u završnoj fazi, i oni se odvijaju u svemu prema projektnoj dokumentaciji i orjentalnom stilu.

Nadzor nad radovima je povjeren poznatom barskom arhitekti, Omeru Peročeviću iz Bara.

Prema do sada izvedenim radovima, donator je uložio preko 180.000 hiljada eura. Završetkom ovog velelepnog zdanja izvršiće se uređenje harema Škanjevića džamije i mezaristana u neposrednoj blizini džamije. Posmatrao sam ljepotu ovih objekata sa bedema Starog grada i zaista su oni izmijenili sliku ovog dijela varoši, i uljepšali njenu okolinu.

Svečano otvorenje se očekuje u toku ljeta tekuće godine. Šta reći poslije ovog gesta velikog sahibi hajrata Zeka Šabovića? On je dao najljepši poklon svome gradu i sugrađanima i vječno utemeljio svoje ime u hajratima koje je sagradio, baš kao nekada Ahmed-beg Škanjević i Omer – baša.

Bajro Agović

17

IZ VJERSKOG žIVOTA

februar, 2009.

Uskoro nastavak radova na Husein-pašinoj džamiji

Potpisan ugovor za nastavak radova Predsjednik Odbora za sanaciju Husein-pašine džamije, Đorđe Džuverović, predsjednik Islamske zajednice Pljevlja Bahrija Brahić, gradonačelnik Pljevalja dr Filip Vuković i direktor sarajevske firme „Sikra“, Nedim Stambol, potpisali su novi ugovor za nastavak radova na sanaciji Husein-pašine džamije, konkretno na izradi haremskog zida i uređenja okolnog prostora u dvorištu džamije. Projekat je uradila sarajevska firma „Studio Restauro“, a ovjeren je od Zavoda za zaštitu spomenika kulture Cetinje. Vrijednost kompletnih radova je 370.000 eura,

a zbog obimnosti posla, radovi će se izvoditi po fazama, odnosno kako budu pristizala finansijska sredstva. Ugovorena je prva faza radova, izgradnje kamenog

zida u glavnoj ulici od čaršije, u dužini od 83 metra sa izradom glavne kapije, na istom mjestu gdje je bila i prije rušenja 1959 godine.

Vrijednost ugovorenih radova je 81.705,10 eura, a odnosi se na pripremu terena, rušenje starog dijela, izrade novog temelja sa temeljnim kamenim zidom, zidanje ogradnog zida od kamena sa svim završnim radovima, pokrivačkim, bravarskim i stolarskim. Nakon posljednje sanacije Husein-pašine džamije 1888 godine, ovo je jedan od najvećih poduhvata koji je urađen na džamiji od njenog posto-

janja. Projekat je bio izazov za arhitekte, umjetnike i izvođače radova.

Pripremne aktivnosti i izrada projekata za sanaciju Huseinpašine džamije traju u kontinuitetu od 2001 godine, a radovi na posljednjoj sanaciji džamije su trajali dvije godine i za to je utrošeno 632.000 eura.

Husein-pašina džamija, zadužbina Husein-paše Boljanića, sagrađena je 1569 godine, a od 1961 godine je upisana u registar Zavoda za zaštitu spomenika kulture Crne Gore kao nepokretno dobro Prvog reda.

Jakub Durgut

Ograda za džamiju na Karabuškom Polju U toku su radovi na izgradnji velelepne ograde za džamiju na Karabuškom Polju. Odbor za izgradnju džamije, predvođen predsjednikom, Bajramom Ramovićem, u zajedničkoj akciji sa vrijednim džematlijama do sada su obavili značajan dio posla, ali, da bi se ograda završila, potrebno je još sredstava. Svi koji su zainteresovani da pomognu ovaj projekat, sredstva mogu uplatiti na žiro-račun kod Podgoričke banke br. 550-9472-88, s naznakom: Za Islamski kulturni centar, ili lično u džamiji na Karabuškom Polju.

Izgradnja džamije na Karab-

uškom Polju počela je 1998. godine. Danas ova džamija okupl-

U Plavu održan skup podrške Palestincima Udruženje Ilmijje Islamske Zajednice Sandžaka, u saradnji s Odborom IZ-e Plav-a, 19. januara, u sali Doma kulture u Plavu, održali su skup pod nazivom “Podrška, pomoć i dova za muslimane Gaze”.

I pored velike hladnoće odaziv je bio dobar.

Skup je započeo Sead ef. Jasavić učenjem Kur'ana, koji je i vodio program. Nakon uvodnog ašereta i recitala otpočela je video-projekcija o historijatu Palestine i Izraela, koju su vodili Sead ef. Islamović i Semir Rebronja, koji su dirnuli prisutnu masu puštanjem određenih slaj-

dova i potresnih slika koje su nam približile stanje i situaciju koju preživljavaju naša braća u Gazi i Palestini. Zanimljivi su bili i detalji koje je Sead ef. iznio vezano za al-Kuds džamijiu, treće sveto mjesto Islama i muslimana. Nakon video-projekcije, učenice «Gazi Isa-beg» medrese iz Novog Pazara su izvele određene pozorišne komade sa palestinsko-islamskom tematikom, prikazujući kako se jedna muslimanka iz Palestine nosi sa svim nedaćama koje je snalaze dok na Allahovom putu gubi svoje najbliže. Nakon pozorišnog komada, Nedžad ef. Hasanović, direk-

ja veliki broj džematlija. U početku je u njoj volonterski imam-

io Selman Ljačević, koji je i začetnik vjerske pouke u njoj. Danas džamija ima stalnog imama, mekteb i knjižaru-biblioteku.

Zahvaljujući aktivnim džematlijama, u njoj se odvija veoma bogat vjerski život. Među aktivnostima i druženjima mekteblija, česti su izleti i ekskurzije na kojima djeca, pored šetnje i razonode, upoznaju svoju vjeru i vršnjake iz drugih krajeva. Za takve prilike preduzeće Alivadić-Baston iz Podgorice, vlasnika Jusufa Alivodića, ustupa besplatan prevoz i ostalu finansijsku podršku.

Džihad Ramović

Sa skupa u Plavu

islamske novine gazetë islame

ELIF

REAGOVANJE Povodom propusta u tekstu “Kadrovi za bolju budućnost”, u Elifu broj 56/57, reagovala je grupa čitalaca iz Ulcinja

Medresu pohađaju i Ulcinjani Čitajući Elif - jedine islamske novine u Crnoj Gori, u broju 56/57, u tekstu urednika “Kadrovi za bolju budućnost” uočili smo propust zbog kojeg, iako nevoljno, moramo reagovati.

Zaista je ovaj tekst za pohvalu, imajući u vidu da prenosi da Medresu pohađaju učenici iz cijele Crne Gore, ali ono što je nas dotaklo jeste da se u njemu ne pominju i učenici iz ulcinjske opštine koji pohađaju Medresu, što vi dobro znate.

Možda niste upoznati da je u Medresu upisano pet učenika iz Ulcinja i da je najbolji učenik, koji je već određen za nagradu, upravo iz Ulcinja.

Bili bi veoma zadovoljni ako ovaj propust izostavljanja učenika iz ulcinjske opštine nije bio namjeran.

Grupa čitalaca Elifa iz Ulcinja

tor novopazarske medrese, održao je prigodno predavanje, podsjećajući prisutne na to da se Palestina i ummet pomažu direktno ali i indirektno – upućujući svoju djecu na pravi put i školujući ih po islamskim školama i medresama. Na kraju, nakon dersa, hafiz Abdurrahman ef. Kujević je proučio dovu, moleći

Allaha dž.š., da olakša našoj braći diljem svijeta a pogotovo u Palestini. U organizaciji Odbora Islamskih Zajednica Plava i Gusinja prikupljena je simbolična pomoć od oko 3.000 eura koja je preko Mešihata Podgorice i Novog Pazara, upućena našoj braći u Gazi.

S. Jasavić

*** Veoma sam zahvalan grupi čitalaca iz Ulcinja na reagovanju u kojem iznose tačne činjenice. Po izlasku Lista iz štampe i sam sam uočio navedeni propust za koji sam se, uvidom u izvorni tekst, uvjerio da je nastao prilikom prelamanja Lista tehničkom greškom, tzv. hibernacijom teksta.

Objektivno informisanje predstavlja osnovnu orjentaciju Lista, čemu sam, lično i u svojstvu glavnog urednika, u potpunosti posvećen.

M. Demirović

ELIF

OKO NAS

islamske novine gazetë islame

februar, 2009.

18

Iz intervjua reisa Islamske zajednice Crne Gore, Rifata ef. Fejzića, datog agenciji MINA:

Vratiti oduzetu imovinu Vjerske zajednice nipošto ne bi trebalo isključiti iz prava na restituciju, dok bi država trebalo da im pomogne da pronađu dokumentaciju o oduzetoj imovini, ocijenio je reis IZCG, Rifat ef. Fejzić.

On je kazao da je Islamskoj zajednici potrebna „zdrava“ saradnja sa državom, dodajući da vjeruje da bi ti odnosi bili prilično olakšani „ako bi imali adresu sa koje treba počinjati odnose sa državom“. „Ovdje prvenstveno ukazujem na poteškoću koju prouzrokuje nedostatak ministarstva vjera. Vjerujem da bi ono mnogo olakšalo funkcionisanje vjerskih zajednica i države“, kazao je Fejzić.

On je podsjetio da su vjerske zajednice u Crnoj Gori posjedovale mnogo nepokretne imovine.

Priznati Medresu „Država je na potezu i na dobrom putu da prizna ove godine otvorenu Medresu u Podgorici, i da time potvrdi svoj doista tolerantan stav prema našoj Zajednici. Integrisanjem u evropske tokove i odnose koje oni regulišu, vjerujem da će vjerske zajednice dobiti potpuniju formu svojih prava, ali shodno tome i svojih obaveza koje proizilaze iz dozvoljenih im prava“, rekao je Fejzić.

Fejzić

„Ono što je prvenstveno potrebno učiniti jeste napraviti jedinstven registar koji će na nivou države pobrojati oduzetu imovinu vjerskim zajednicama, kao i analizirati okolnosti pod kojim je imovina prestala biti vlasništvo vjerske zajednice“, rekao je on.

Fejzić tvrdi da je Islamska

zajednica sačinila kompletan registar o oduzetoj imovini i ta dokumentacija je data na uvid Ministarstvu finansija. „Mislim da vjerske zajednice nipošto ne treba isključiti iz prava na restituciju, odnosno povraćaj nepravedno oduzete imovine. Najveći dio imovine Islamske zajednice oduzet prije je Drugog svjetskog rata. Bilo bi nepravedno da restituciju vežemo od Drugog svjetskog rata pa naovamo“, smatra on.

Reis uručio Samiru Kajoševiću književnu nagradu portala “Bošnjaci net”

Prošlost kao pouka Reis Islamske zajednice Crne Gore Rifat ef. Fejzić kazao je da mlade treba afirmisati da pišu o muslimanima sa prostora bivše Jugoslavije i da ne zaboravljaju svoju prošlost. Prilikom svečanog uručivanja književne nagrade web magazina Bošnjaci net, drugonagrađenom Samiru Kajoševiću, Fejzić je ocjenio da muslimani ne smiju zaboraviti stradanja muslimana na ovim prostorima, ali da to ne smije biti prepreka za popravljanje odnosa sa komšijama.

“Godine iza nas nosile su stradanje i patnju, ali i nadu u Allaha da će biti bolje. Božija pomoć došla je nakon iskušenja i nadajmo se da smo iz ratova na prostoru bivše Jugoslavije, izvukli pouku. Rane su ostale, ali nas one ne smiju vući nazad. Treba graditi dobre odnose sa komšijama, ali se ni istorija ne smije zaboraviti”, ocijenio je Fejzić, uručujući nagradu.

Na internacionalnom književnom takmičenju web portala za kratku priču na temu “Bošnjakinja”, prvu nagradu "Srebrenica", osvojila je književnica iz Živinca Anisa Trumić sa pričom "Azemina", dok je Kajoševićeva priča “Uspavanka” osvojila drugo mjesto.

Reis uručuje Kajoševiću nagradu

Osim Kajoševića, drugu nagradu dobili su Adisa Muhamedagić iz Pećigrada, za priču “Muhadžirke”, kao i Armin Behlulović iz Sarajeva, autor priče “Bošnjakinja”.

Književni konkurs je upriličen povodom obilježavanja 13. godišnjice genocida nad Bošnjacima Srebrenice, a organizator je web magazin Bošnjaci.net iz New Yorka.

Prema riječima organizatora, na konkurs je stiglo preko 70 priča, a njihove teme obuhvataju širok dijapozon iz života Bošnjakinje, od rođenja do smrti, od života u miru do ratnih strahota, od radosti do tuge. Organizatori tvrde da je literarni

kvalitet većeg dijela priča opravdao njihove namjere.

“Time se doprinosi njegovanju i očuvanju digniteta Bošnjakinje čiji je lik i u literaturi bio umnogome zapostavljen ili sveden na stereotipne predrasude”, tvrde organizatori.

Sve priče elektronskim glasanjem ocjenjivao je šestočlani žiri, zbog čega su njihove odluke bile međusobno potpuno nezavisne. Članovi žirija bili su književnica Munire Ćoškun, ugledni bošnjački pisac Isnam Taljić, istoričar i kolumnistkinja Indira Kučuk-Sorguč, novinarka Drita Haziraj, urednica NTV Hayat Arduana Kurić i publicista Željko Milićević.

O.K.

Fejzić tvrdi da bi država trebalo da bude na pomoći vjerskim zajednicama u pronalaženju dokumentacije o oduzetoj imovini.

Fejzić je rekao da je Islamska zajednica proteklih godina potvrdila spremnost da bude faktor stabilnosti i podstrekivač međusobnog razumijevanja.

On je naveo da je ubijeđen da je država svjesna obaveze da bude tolerantna prema vjerskim zajednicama i omogući im slo-

bodu vjeroispovijesti, i da je to jedan od preduslova čije je ispunjenje bitno za ulazak u evrointegracije.

On smatra i da mjesto vjeronauke u obrazovnom sistemu ni u kom slučaju ne može biti sporno, niti kontraproduktivno.

Komentarišući pokret vehabija, Fejzić je kazao da se u Islamskoj zajednici trude da učenja islama i njegovu praktičnu primjenu institucionalizuju. „Dakle, podizanjem nivoa znanja o vjeri, o temeljnim intencijama plemenitog šerijata, zatvaramo put pokušajima da se islam tumači van okvira svoje misije. To je, ujedno, jedina preventiva koju Islamska zajednica može preduzeti protiv bilo kakvih tumačenja islama, koja nijesu u skladu sa onim što predstavlja metodu islamske misije kroz vjekove“, objasnio je on.

Priznanje krivice odlika velikih zemalja Podgorica, 27. decembra 2008. - Reis Islamske zajednice u Crnoj Gori, Rifat ef. Fejzić, ocijenio je veoma pozitivnom odluku Vlade da isplati obeštećenje porodicama stradalih bosanskohercegovačkih muslimana, prilikom deportacije iz Crne Gore u maju 1992. godine.

- Islamska zajednica u Crnoj Gori i ja lično, više puta smo upozoravali da je to pitanje koje se mora riješiti. Ipak, sama odluka Vlade Crne Gore je izuzetno pozitivna iz više razloga.

- Crna Gora je priznala krivicu, to je odlika velikih zemalja.

To pitanje je sada skinuto sa dnevnog reda, a ranije je opterećivalo odnose Crne Gore i BiH, i

narod islamske vjeroispovijesti dviju država. Takođe, to će biti satisfakcija porodicama koje su izgubile svoje najmilije u tom nesrećnom činu - naglasio je Fejzić.

Reis Fejzić je izrazio očekivanje da će crnogorska Vlada “nastaviti s donošenjem hrabrih odluka poput ove, i riješiti sva sporna pitanja, koje opterećuju njene odnose sa susjedima”.

- Ipak, poznato je da ima mnogo manje spornih pitanja ove vrste, u odnosu na druge države bivše Jugoslavije - naveo je Fejzić.

On nije želio da komentariše iznos novca koji je Vlada izdvojila za sudsko poravnanje, ističući da nema novca kojim se mogu nadoknaditi izgubljeni životi. (Vijesti)

Pritvorena četvorica optuženih za deportaciju Službenici Uprave policije Crne Gore priveli su, 23. januara, Branka Bujića, Sretena Glendžu, Milorada Šljivančanina i Božidara Stojovića, optužene za deportaciju muslimana, i sproveli ih u Istražni zatvor u Spužu, prenijele su podgoričke Vijesti.

Privođenja optuženih policija je sprovela tokom ponoći i u ranim jutarnjim satima.

Prema optužnici Lidije Vukčević, zamjenika specijalnog tužioca, Boško M. Bojović, MilisavMića M. Marković, Radoje B. Radunović, Duško D. Bakrač, Božidar J. Stojović, Milorad M. Ivanović, Milorad D. Šljivančanin, Branko I. Bujić i Sreten Lj. Glendža izvršili su krivično djelo ratni zločin protiv civilnog stanovništva.

19

OKO NAS

februar, 2009.

islamske novine gazetë islame

ELIF

Članstvo 20 eura

Osnovan „Klub prijatelja medrese” Grupa pripadnika Islamske zajednice Crne Gore osnovala je "Klub prijatelja medrese", udruženje koje treba da promoviše vrijednosti prve vjerske škole muslimana u Crnoj Gori, kazao je direktor Ureda za kontakte s javnošću i inostranstvom, Omer Kajošaj.

On je objasnio da je primarni cilj osnivača udruženja podizanje svijesti muslimana o važnosti medrese za obrazovanje njihove djece, ali i očuvanje duhovnih vrijednosti.

- Nakon 100 godina čekanja, muslimani u Crnoj Gori dobili su obrazovnu ustanovu u kojoj će se njihova djeca učiti naučnim i moralnim vrijednostima. Ogromno interesovanje za upis u prvu generaciju medrese,

pokazalo nam je koliko je muslimanima sa ovih prostora bila potrebna takva ustanova. Nadamo se da i ostali građani Crne Gore shvataju da je medresa ukras crnogorske multikulturalne slike, i mjesto u kojem će se obrazovati budući uzorni građani ove države - kazao je Kajošaj.

- Iako se član kluba postaje uplatom 20 eura za školsku godinu, prevashodni cilj udruženja nije finansijska pomoć medresi.

Namjera nam je da učlanjenjem proširimo mrežu ljudi koji će biti vezani za medresu, i pratiti dešavanja u njoj. Članovi kluba biće obavještavani o radu medrese, rezultatima, ali i problemima.

Na taj način će se muslimani u Crnoj Gori i njihova dijaspora na

Članovi kluba Gokčen Kalkan, Rifat Fejzić, Behlul Kanaqi, Omer Kajoshaj, Rahman Kačar, Ali Bardhi, Muidin Milaimi, Amer Šukurica, Enis Burdzović, Ramiz Luboder, Dzemal Dacić, Rifat Jusufi, Fadil Kajoshaj, Fikret Lulanaj, Mirsad Ademović, Almir Avdić, Sadat Avdić, Salko Husović, Asmir Pepić, Emir Dacić, Enver Dacić, Alija Bralić, Ejup Nurković, Ismet Hadzić, Enes Kurpejović, Zahit Ličina, Osman Ceni, Bajram Kollari, Ahmet Sadiku, Refik Goran, Mehmet Lika, Isa Aloshi, Hydajet Aloahi, Salih Bajri, Xhemal Gjelushi, Vahid Nikaj, Rexhep Veliq, Naim Demiri, Ilmi Lleshi, Sulejman Demiri, Agim Demiri, aktivniji način uključiti u rad ove obrazovne ustanove, i podići će se njihova svijest o medresi. Ka-

Evropski parlament donio Rezoluciju o Srebrenici

Evropski parlament (EP) je na ovogodišnjem prvom plenarnom zasjedanju, 15. januara, u Strasburu, donio rezoluciju o Srebrenici, kojom EP poziva države članice EU i države zapadnog Balkana, da obilježe 11. jul danom sjećanja na genocid u Srebrenici. U rezoluciji, koju su zajedno predložile sve političke grupacije u EP, naglašeno je da je potrebno podsjetiti se i prikladno se pokloniti svim žrtvama zločina, počinjenim za vrijeme ratova na Balkanu.

Rezolucija je donesena tačno tri mjeseca od kada je u Briselu bila delegacija „Udruženja majki Srebrenice i Žepe“, koja je potpredsjednici Evropskog parlamenta, Diani Wallis iz političke grupacije Liberala i Demokrata za Evropu (ALDE), uručila prijed-

log rezolucije o Srebrenici u prisutnosti slovenskog poslanika u EP Jelka Kacina (LDS/ALDE).

Diana Wallis je prošle godine zajedno sa slovenskim poslanikom u Evropskom parlamentu, Jelkom Kacinom, prisustvovala komemoraciji u Potočarima (Srebrenica). Uručivanju prijedloga rezolucije u EP prisustvovao je i vrhovni poglavar muslimana u Bosni i Hercegovini, reisu-l-ulema dr.

Mustafa Cerić.

U obrazloženju predloga rezolucije slovenski poslanik u EP, Jelko Kacin, između ostalog je rekao: „Srebrenica je i zataškavanje zločina i uništavanje masovnih grobnica. Srebrenicu moramo ugraditi u naše zajedničko historijsko pamćenje i u temelje proširenja EU na područje zapadnog Balkana. Ne

smijemo pristajati na diskriminatorne i isključive stereotipe o pojedinim narodima, boriti se moramo protiv kolektivne krivice. Odgovorni za genocid u Srebrenici moraju u Haag, na sud, u zatvor, mi moramo zajednički pomoći graditi i omogućiti evropsku budućnost za Srebrenicu, za tamošnje ljude i cijelu Bosnu i Hercegovinu. Posebno bih se zahvalio Konferenciji predsjednika, koja je jednoglasno podržala prijedlog, da mlade Bošnjake i Srbe iz Srebrenice zajedno, svake godine, pozovemo u EP, da bi izvan Srebrenice, bez pritisaka i stresova domaće sredine, razmišljali, planirali i gradili zajedničku i ljepšu budućnost za Srebrenicu i cijelu BiH. Ova Rezolucija nije namijenjena prošlosti. Iako govori i o mrtvima, namijenjena je živima i njihovoj boljoj budućnosti.“ Kao što je zapisano, u donesenoj Rezoluciji, genocid u Srebrenici dogodio se u julu 1995. godine, kada su srpske snage pod komandom generala Ratka Mladića, koji je neposredno bio podređen tadašnjem predsjedniku Republike Srpske, Radovanu Karadžiću, ubile preko 8.000 bosanskih muslimana (Bošnjaka) prije svega muškaraca i dječaka te deportovale skoro 25.000 žena, djece i starijih.

Tako je počinjen najveći ratni zločin u Evropi poslije završetka Drugog svjetskog rata.

Hasan Mucaj, Sadmir Hadžijić, Irfan Hasanović, Mirsad Burdžović, Nijaz Mušović, Safet Franca, Muradif Grbović, Nuro Burdžović, Almin Ćatović, Suad Šemović, Zaim Bećovoić, Rexhep Lika, Nexhat Lika, Mustafa Canka, dr. Zulfikar Krtana, Samir Kadribašić, Mehmed Durgut, Jakub Durgut, Erol Pita, Ferid Osmanagić, Nermin Ljaić, Skender Dacić, Adis Kučević, Izerin Hodžić, Adil Novalić, Huso Šabović, Džavid Šabović, Enes Pejčinović, Mersad Kalajdžić, Ramiz Jadadić, Edo Kojić, Kenan Pepić, Dževahir Arifaj, Muharem Mulabećiri, Faruk Buzuku, Abdullah Hajdarović i Isa Mujić.

da budu redovno obavještavani o stanju u medresi, shvatiće da je ona i njihova svojina i obaveza -

rekao je Kajošaj.

Za predsjednika kluba izabran je Rahman ef. Kačar.

Počela gradnja sjedišta Rijaseta na Kovačima u Sarajevu

Sarajevo, 5. februar 2009.

(MINA) - Na Kovačima u Sarajevu svečano je obilježen početak radova na izgradnji sjedišta Rijaseta Islamske zajednice u BiH. Svečanosti su prisustvovali reisu-l-ulema dr. Mustafa Cerić, zamjenik reisu-l-uleme hafiz Ismet ef. Spahić, predsjednik Sabora IZ Edhem Bičakčić, generalni sekretar Muhemned Salkć, muftije, glavni i imami Medžlisa IZ Sarajevo, projektant akademik Zlatko Ugljen, predstavnici privrednika inicijatora gradnje ovog objekta, predstavnici građevinske firme Ans Drive i brojni drugi uglednici.

Reisu-l-ulema BiH, Mustafa ef. Cerić se zahvalio privrednicima - inicijatorima i ostalim ljudima zaslužnim za ovaj projekat.

- Rijaset Islamske zajednice je glavni investitor, ali se nikada ne bi odlučio na ovakav projekat da nije imao poticaj od privrednika rekao je reisu-l-ulema i dodao: - Ova zgrada Rijaseta će biti simbol ne samo muslimana BiH, nego i muslimana na Balkanu, a posebno Bošnjaka u Sandžaku, Hrvatskoj, Sloveniji, Evropi, Australiji i Americi. Ova zgrada je vakuf, kao što je Vakuf Gazi Husrevbega. Oni koji su inicirali izgradnju su prvi vakifi.

Bit će zlatne, srebrene, bronzane i počasne vakufname. Bit će ispisana i knjiga vakifa koja će biti stalno izložena, tako da će svi koji budu dolazili i u narednim generacijama moći pročitati imena svojih djedova koji su u 2009./1430. postali vakifi.

ELIF

islamske novine gazetë islame

OD MAŠRIKA DO MAGRIBA

februar, 2009.

20

U Meki održana konferencija o fetvi Trodnevna konferencija o „Značenju i značaju fetve u islamu“ završena je, 20. januara, u Mekki.

U organizaciji Rabite (Muslimanske svjetske lige), konferencija je održana pod pokroviteljstvom Čuvara dvaju harema, kralja Abdullaha bin Abdulaziza AlSauda, u prisustvu visokih muslimanskih dostojanstvenika, kao što su vrhovni muftija Kraljevine Saudijske Arabije, Šejh Abdulaziz Al-Šejh, Jusuf Qaradavi, kojeg smatraju jednim od najvećih muslimanskih autoriteta današnjice, zatim vrhovni muftija Libanona, al-Qabbani, vrhovni muftija Egipta, al-Džum'ah, te veliki broj učenjaka iz Indije,

Pakistana, Turske, Sirije, Malezije, Indonezije, Sjeverne Afrike, itd.

Riječ je o do sada najvećem

Veliko istraživanje Gallupa: Mediji lažu, muslimani ne maštaju o "Svetom ratu", a nemuslimani više cijene nasilje nego muslimani

Muslimani su miroljubivi Tipični musliman ne mašta o "svetom ratu", kako džihad nazivaju zapadni mediji, nego o dobrom radnom mjestu, pokazalo je veliko istraživanje Instituta Gallupa.

Isto istraživanje pokazalo je da se, primjera radi, muslimani u Londonu, uz sve značenje koja vjera ima u njihovom životu, identifikuju s državom u većoj mjeri nego nemuslimani.

Muslimani imaju više povjerenja u demokratske institucije i smatraju da nasilje nije dopušteno kao sredstvo u nekom cilju.

"Vjerski i nacionalni identitet uzajamno se nadopunjuju i ne stoje u prepreci jedan naspram drugome", izjavio je Henry Hogger, bivši britanski diplomata, komentarišući rezultate istraživanja za austrijski list Der Standard.

Muslimanima na Zapadu kao i u islamskom svijetu, na prvom je mjestu islam, ali to ne znači da nisu lojalni državi.

Hogger je upozorio da u Sjedinjenim Državama, 50 posto nemuslimana takođe stavljaju vjeru ispred države i niko ne kaže da su zbog toga loši građani. Istraživanje je dovelo do niza zanimljivih, dijelom iznenađujućih spoznaja.

Između ostalog, londonski muslimani u većem broju nego

nemuslimani odbacuju nasilje kao političko sredstvo. Dok 81 posto muslimana odbacuje nasilje, među nemuslimanima takvih je 72 posto. Razlog tome mogao bi se potražiti u sudjelovanju britanskih snaga u ratu u Iraku, smatra Hogger.

Međutim, među stanovnicima Berlina ta je razmjera još veća. Nasilje kao političko sredstvo odbacuje čak 94 berlinskih muslimana, naspram 75 nemuslimana.

Muslimani nisu mišljenja da je Zapad monolitna zajednica i prave razliku između politika različitih država. Upitani za prednosti Zapada, muslimani se dive istim stvarima kao i Amerikanci. Cijene demokratiju i tehnologiju a kritikuju moralno srozavanje i nestanak tradicionalnih vrijednosti.

I Amerikanci i muslimani u istoj mjeri odbacuju napade na civile, a muslimanke se zauzimaju za jednakopravnost i za jaču ulogu vjere u društvu na isti način kao i žene na Zapadu.

Istraživanje je sprovedeno u vremenskom razdoblju od šest godina i temelji se na više od 50.000 razgovora u 40 muslimanskih zemalja, odnosno zemalja u kojima žive muslimani. Istraživanje je reprezentativno za muslimansku svjetsku populaciju, saopštio je Gallup.

(HINA)

skupu muslimanske uleme na jednom mjestu, među kojima je i veliki broj nezavisnih istraživača i učenjaka. Na konferernciji

su prisustvovali i reisu-l-ulema BiH, dr. Mustafa ef. Cerić, muftija zagredački Ševko ef. Oberbašić i muftija sandžački Muamer ef. Zukurlić.

Nakon trodnevne rasprave o tome šta je fetva i ko je kompetentan da izdaje fetve u ime islama, te kako se suočiti sa ekstremizmom kojeg neki šire u ime islama, Mekkanska konferencija je usvojila Rezoluciju o značenju i značaju fetve, o uvjetima za muftiju, o ekstremnim fetvama koje nisu u duhu islama, te najavila da će Rabita (Muslimanska svjetska liga) uložiti sve što je u njezinoj moći da koordinira pojedince i institucije u svijetu, koje se bave fetvama, da svoje fetve usklada sa temeljnim izvo-

rima islama – Kur'anom i Sunnetom, kao i da uvaže uvjete u kojima muslimani danas žive bez „pretjeranosti i nedotjeranosti“.

Prihvaćen je princip da se „fetve mijenjaju prema zahtjevima ili promjenama vremena i mjesta“, ali je, isto tako upozoreno da to „ ne smije ohrabriti neodgovorne da haram proglašavaju halalom, kao ni da halal proglašavaju haramom. Islam je srednji put u svemu pa tako i u vjeri. Islam je ravnoteža između ovozemaljskog i onozemaljskog života, a to znači da čovjek treba da traži sreću ovdje i treba da vjeruje u spas tamo na drugom svijetu“ – zaključuje se u Mekkanskoj rezoluciji o fetvi.

Britanski list o Obaminom zatvaranju Gvantanama i tajnih zatvora, i zabrani mučenja

Demontiranje Buša London (Beta-AP/FoNet) Londonski "Fajnenšel tajms" piše da je Barak Obama, odlukom da zatvori tamnicu u Gvantanamu i tajne zatvore CIA te zabrani mučenje pritvorenika, zapravo razmontirao osnovne elemente rata Džordža Buša protiv terorizma.

Obama je istovremeno, kako prenosi londonski list, imenovanjem novih izaslanika za Bliski istok, Avganistan i Pakistan, nagovijestio vrlo različite prioritete svoje u odnosu na spoljnu politiku prethodnika.

Očigledno je, smatra list, da Obama namjerava da se aktivno uključi u bliskoistočni mirovni proces, dok je imenovanje Ričarda Holbruka, koji je poznat kao "diplomatski buldožer", jasan znak novog i mnogo oštrijeg stava prema avganistanskom predsjedniku Hamidu Karzaiju zbog neefikasnosti i endemske korupcije u Kabulu.

"Fajnešel tajms" konstatuje

Buš

Fejzić

da će, po svemu sudeći, od sada američku spoljnu politiku voditi Stejt department, a ne Pentagon.

List piše da novi državni sekretar Hilari Klinton, u namjeri da poveže diplomatske kontakte sa američkom finansijskom pomoći drugim zemljama, planira da preuzme kontrolu nad američkim programima za razvoj drugih zemalja, o kojima je u vrijeme Buša odlučivao njegov prvi

ministar odbrane, Donald Ramsfeld.

Ovo, međutim, ne znači da će i Obamina administracija "patiti od tradicionalnog rivalstva" između Pentagona i Stejt departmenta pošto je i novi stari ministar odbrane, Ričard Gejts, takođe kritički govorio o "postepenoj militarizaciji" američke spoljne politike, zaključuje "Fajnenšel tajms".

Hidžab postaje dio uniforme britanske policije Hidžab, marama koju nose žene muslimanske vjeroispovijesti, postaće sastavni dio uniforme Kraljevske policije.

Kako prenosi thisleicestershire.co.uk, policija ovim činom otvara vrata muslimankama koje žele postati članice britanske policije.

Marama će biti jednostavna - crne boje, od neza-

paljivog materijala, a preko nje će policajke nositi i standardnu policijsku kapu.

Britanska policija ima oko 23 posto žena, od čega je njih šest posto iz azijskih i crnačkih zajednica.

Ovim činom će, nadaju se, povećati udio žena u policiji, koje su do sada bile nezainteresovane zbog strogih pravila o odijevanju.

21

OD MAŠRIKA DO MAGRIBA

februar, 2009.

islamske novine gazetë islame

ELIF

Turski premijer uvrijeđen napustio Davos

Erdogan: Vi ste ubili ljude U toku panela o Gazi na Svjetskom ekonomskom forumu u Davosu, održanom 29. januara, turski premijer Redžep Tajip Erdogan i izraelski predsjednik Šimon Peres razmijenili su oštre riječi a Erdogan je i napustio skup. Peres se kasnije telefonom izvinio Erdoganu koji je na povratku u Tursku na aerodromu dočekan kao heroj.

Tokom debate o Bliskom istoku, Peres je pasionirano branio napad njegove zemlje na Gazu, govoreći vrlo glasno, mašući prstom i pitajući Erdogana: “Šta bi uradilla bilo koja druga zemlja? Šta biste vi uradili da na Istanbul pada desetine ili stotine raketa svake noći? Izrael ne želi da ubija. Za nas su djeca najvažnija.”

Turski premijer Erdogan je neposredno prije nego što je napustio skup, jer nije dobio dovoljno vremena da odgovori Peresu, rekao:

Erdogan

“Gospodine Peres, stariji ste od mene i imate prilično prodoran glas. Možda se osjećate krivim i možda ste zbog toga jaki na riječima i govorite toliko glasno. Vi ste ubili ljude.

Sjećam se ubijene djece na plaži."

Međutim, Erdogan je prekinut na kraju sesije. Moderator, koluminista Vašington posta, Dejvid Ignatijus rekao je da je vrijeme već probijeno.

Ahmedinedžad na 30. godišnjici "Islamske revolucije"

Iran proglasio svjetskom silom Iranski predsjednik Mahmud Ahmadinedžad kazao je, 10. februara, u govoru povodom 30. godišnjice iranske islamske revolucije da je njegova zemlja sada svjetska sila.

"Ovdje zvanično proglašavam da je Iran postao svjetska sila, ali mi ćemo koristiti našu moć samo za mir, bratstvo i pravdu", izjavio je Ahmadinedžad u govoru na kraju masovnog skupa u Teheranu kojim je obilježena godišnjica revolucije iz 1979. koja je uspostavila Islamsku Republiku Iran, javila je DPA. Izjavio je da je njegova zemlja preživjela godine sankcija, pa čak i vojnih prijetnji od drugih i da je sada stabilnija nego ikada.

"Islamska revolucija moćnija je nego 1979. Ona ja sada živahna kao 15-godišnjak i ust-

rajna kao 60-godišnjak", izjavio je Ahmadinedžad "Islamska revolucija nije samo donijela zemlji slobodu i nezavisnost nego joj je takođe vratila njen islamski identitet", kazao je.

Ahmadinedžad je još izjavio da prijetnje Zapada, u obliku sankcija ili vojnih napada, više neće donositi nikakvu štetu i da iranski narod njima neće biti zaplašen.

Sudeći po državnim medijima, milioni ljudi širom zemlje i stotine hiljada u prijestonici okupili su se na mitinzima obilježavanja godišnjice revolucije.

Iranska vlada smatra skupove obilježavanja godišnjice znakom narodnog otpora Zapadu, posebno Sjedinjenim Državama, i znakom njegove spremnosti da nastavi putem nezavisnosti.

(FENA)

Erdogan: "Izvinite..."

Ignatijus: "Gospodine premijeru, ja se izvinjavam gospodine Erdogan..."

Erdogan: "Jedan minut, jedan minut, jedan minut..."

I moderator je pristao na jedan minut, što je propraćeno aplauzom u sali. No, nakon tog minuta kolumnista Vašington posta opet je prekinuo Erdogana: “Izvinite gospodine premi-

jeru, ne možemo da započnemo debatu iznova, molim vas.

Mi zaista nemamo vremena.”

Na to je Erdogan počeo da govori na turskom i Ignatijus je uz izvinjenje rekao da gosti zaista treba da krenu na večeru.

Turski premijer je tada napustio forum uz riječi: "Za mene, od danas Davos je završen. Ne želim da se vratim u Davos poslije ovoga. Vi mi nijeste dozvolili da govorim. Izraelski predsjednik Peres govorio je 25 minuta, a meni ste omogućili samo 12 minuta.

To je neprihvatljivo."

Nekoliko sati nakon što je napustio panel, na svjetskom ekonomskom forumu u Davosu, turski premijer primio je telefonski poziv u kome mu se predsjednik Izraela izvinio.

"Mi ne želimo sukob sa Turskom. Mi smo u sukobu sa Palestincima", rekao je Peres novinarima u Davosu.

Erdogan je u Istanbulu dočekan kao heroj po povr-

atku iz Davosa. Na aerodromu je bilo hiljade ljudi sa turskim i palestinskim zastavama, koji su uzvikivali da su ponosni na njega. "Mi ništa ne zamjeramo izraelskom narodu ili Jevrejima. Sve naše zamjerke su protiv izraelske administracije", rekao je Erdogan u Ankari.

Turska koja ima bliske veze i sa Izraelom i sa arapskim svijetom jako je kritikovala Izrael zbog ofanzive u Gazi. Lale Saribrahimoglu, politički i vojni analitičar, rekla je za turske novine da je Erdogan bio pod snažnim pritiskom u zemlji da smanji nivo diplomatskih odnosa sa Izraelom: "Ulične demonstracije, prilično masovne i rasprostranjene u cijeloj zemlji bile su sa zahtjevima da se obustavi sporazum iz oblasti odbrane sa Izraelom, od kojih je posljednji potpisan dva dana prije izraelskih vazdušnih napada na Gazu."

Hillary Clinton: Cilj je „životvorna” palestinska država Sjedinjene Američke Države žele pomoći u osnivanju "životvorne" palestinske države na Zapadnoj obali i u Gazi, izjavila je, 3. februara, američka državna sekretarica, Hillary Clinton, pozivajući Hamas da prekine raketirati Izrael. Šefica američke diplomatije, koja se sastala sa specijalnim izaslanikom za Bliski istok Georgeom Mitchellom, nakon što se vratio iz svoje prve informativne misije u regiji, izjavila je da će on tamo otići "prije kraja mjeseca", prenio je AFP. "Pokušavamo raditi sa svim stranama kako bismo pomogli napredovanje prema sporazumu postignutom pregovorima koji bi okončali sukobe između Izraela i Palestinaca, koji bi stvorio nezavisnu državu na Zapadnoj obali i u Gazi i donio Izraelu sig-

Clinton

urnost koju traži", kazala je Hillary Clinton.

Na pitanje novinara o mogućnosti dijaloga s Hamasom, Clinton je izjavila kako je jasna politika prema Hamasu.

Podsjetila je da Hamas mora odustati od nasilja, priznati Izraelu pravo na posto-

janje, poštovati prethodne sporazume između Izraela i Palestinaca, kao što to zahtijeva bliskoistočni kvartet u kojem su SAD, EU, Rusija i UN. "Hamas zna šta treba raditi", kazala je ona. "Hamas zna da treba prestati s raketiranjem. To nije novo". (FENA)

ELIF

SA MINBERE

islamske novine gazetë islame

februar, 2009.

22

DR JUSUF EL -KARADAVI

Poruke muslimanskoj omladini u egzilu Mladost je period snage koji je smješten između dvije slabosti i to slabosti djetinjstva i slabosti starosti. To nam Allah, dž.š., kaže: «Allah je taj koji vas nejakim stvara, i onda vam, poslije nejakosti, snagu daje, a poslije snage iznemoglost i sijede vlasi; On stvara što hoće; On sve zna i sve može."

Mladost je etapa snage i nabujale živahnosti, te je zbog nje odgovornost najveća. Svakom čovjeku će biti postavljena četiri pitanja od kojih će dva biti predviđena za život u globalu, a dva za mladost posebno: «Neće se pomaknuti ispred svoga Gospodara sin Ademov na Sudnjem danu dok ne bude upitan za četiri stvari: za život i kako ga je proveo, za mladost i na šta ju je potrošio, za imetak i kako ga je stekao i kako ga je potrošio i šta je radio kad bi nešto naučio.»

Mladići su nosioci Božjih poziva. Pristalice Musa, a.s., su bili mlada generacija: «Nije tako» - reče Jakub - «u dušama vašim je ponikla zla misao, i ja se neću jadati, nadam se da će mi ih Allah sve vratiti; uistinu, On sve zna i mudar je.»

Stanovnici pećine kojima je Allah, dž.š., ovjekovječio spomen u Njegovoj Knjizi, također su bili momci: «Ispričat ćemo ti povijest njihovu -onako kako je bilo. To su bili momci, vjerovali su u Gospodara svoga, a Mi smo im ubjeđenje još više učvrstili.»

Kada je Ibrahim, a.s., odlučio porušiti kipove bio je mladić: «Čuli smo jednog momka kako ih huli», - rekoše -« ime mu je Ibrahim.»

Kada je Ismail, a.s., položio svoj vrat iz poslušnosti prema Allahu, dž.š., i Njegovoj naredbi, također je mladić bio: «I kad on odraste toliko da mu poče u poslu pomagati, Ibrahim reče: «O sinko moj, u snu sam vidio da treba da te zakoljem, pa šta ti misliš?» - «O oče moj», - reče «onako kako ti se naređuje postupi; vidjećeš, ako Bog da, da

ću sve izdržati.»

Jusuf, a.s., je bio momak kada se susreo sa dva velika iskušenja i opasnosti koji su bili danonoćni. To iskušenje je bila fitna strasti. Fitna žene koja je samu sebe ponudila i koja se nije zadovoljila jasnim iskazivanjem namjere i planiranja čina: «I poče ga na grijeh navodi ona u čijoj je kuci bio, pa pozaključa sva vrata i reče: «Hodi!» - «Sačuvaj Bože!» -uzviknu on -, «vlasnik me moj lijepo pazi; a oni koji dobro uzvrate zlim Neće nikad uspjeti.»

Ona ga je predstavila ženama grada i zaprijetila: «E, to vam je onaj zbog koga ste me korile»- reče ona. «Istina je da sam htjela da ga na grijeh navratim, ali se on odupro. Ako ne učini ono što od njega tražim, biće sigurno u tamnicu bačen i ponižen.» Jusuf, a.s., se tada nalazio između dva iskušenja: iskušenja dunjaluka i iskušenja vjere.

Dunjalučko iskušenje je bilo da bude zatvoren i prezren, kako mu je to zaprijetila žena koja je imala utjecaja i vlasti, a vjersko iskušenje se sastojalo u činjenju bluda i pripajanju grješnicima. Mladi vjernik Jusuf sin Ja'kuba, a.s., je odabrao položiti ispit vjere, a pasti na ispitu dunjaluka, poštujući kodeks kojem nas je Poslanik, a.s.,podučio: «Bože moj, ne daj da podlegnemo iskušenjima u našoj vjeri...»

On je odabrao tamnicu prizivajući Gospodara riječima: «Gospodaru moj,» - zavapi on «draža mi je tamnica od ovoga na što me one navraćaju? I ako Ti ne odvratiš od mene lukavstva njihova, ja mogu prema njima naklonost osjetiti i lakomislen postati.»

Drugovi Poslanika, a.s.,su također bili mladići.

Najstariji među njima je bio Ebu Bekr, r.a.. Bilo je i onih koji nisu navršili ni deset godina života kao na primjer Ali Ibn Ebi Talib.

Bili su to momci koji su po-

digli vjeru islam i pristigli u pomoć Poslaniku, a.s., i bili uz njega protiv staraca koji nisu htje-li napustiti putove kojima su koračali njihovi očevi, već su govorili: «Zatekli smo pretke naše kako ispovijedaju vjeru i mi ih slijedimo u stopu.»

MUSLIMANSKA OMLADINA AMERICI

U

Nije čudo što većinom danas omladina nosi zastavu islama. Nije čudo da se danas sastajemo sa omladinom ovog područja i što živimo Allahove, dž.š., dane, dane islama, što živimo sa muslimanskom omladinom i to gdje?! U srcu Amerike! Nije čudo što živimo sa ovim uzdignutim glasovima, tekbirima, ovlaženim jezicima koji spominju Allaha, dž.š., sa srcima napunjenim ljubavlju i strahom prema Allahu, dž.š. Nije bizarno što se klanjaju namazi, što se uči Allahova, dž.š., Knjiga u srcu ove države.

Ko je sve to omogućio?

To su omogućili momci-muslimani. To je obezbijedila omladina koja nosi islamski poziv više od pola vijeka.

Planovi o uništenju ove omladine su već bili gotovi. Bilo je isplanirano da se omladina ostavi u bezvjerstvo tako što će im se njihova vjera prikazivati stranom, tako što će ih udaljavati od islama, tako što će deformirati njihovo razmišljanje, vjeru, običaje na način što će učiniti da žive u ummetu sa arapskim, istočnim ili muslimanskim imenom, ali sa razumom i srcem nemuslimana.

Tako su željeli, ali je Allah, dž.š., podario Svojoj vjeri i objavama živahnu omladinu koja će nositi breme misionarstva.

Allah, dž.š., ih je iskušao onim čime je iskušao druge ljude u raznim krajevima, tamo gdje se mač zario u meso i gdje se ono vatrom peklo. Ali uprkos tome ova omladina je ostala vjernička. Došla je nova potpora i nova omladina koja će nositi zastavu

islama. Nju nisu uplašila dešavanja svojoj braći koji su bili prije njih.

Nju nisu uplašili mačevi, niti vatra. Oni su postali mladići mudžahidi, među koje ubrajamo i ovu omladinu koja radi za svoju vjeru tamo gdje islam nije nikao niti se začeo.

Iz milosti i blagodati Allaha, dž.š., našli smo muslimansku omladinu na Istoku i Zapadu.

Našao sam one koji su zagrijani da sa islamom i za islam žive.

Našao sam one koji žele umrijeti na Njegovom putu. Doista su oni islam. Konstantnost ove vjere i mu'džiza Muhammeda, a.s., koja je stalna i vječna jeste da ostane onaj koji će ovu vjeru čuvati, onaj koji će u svojoj glavi nositi jasnu misao i onaj koji će nositi čvrstu vjeru i ubjeđenje u srcu, dobar moral među ljude, dobro djelo u životu i poslanicu kojom će pozivati cio svijet da iziđe iz tmine na svijetlo, koračajući pod zastavom Muhammeda, a.s.

DUžNOSTI ZAPADNOG MUSLIMANA Omladino,vas se tiču sljedeće dužnosti: 1) Čuvanje muslimanskog identiteta Vaša prva dužnost i obaveza jeste da očuvate muslimanski identitet. Zapadni mladiću, čuvaj svoju islamsku bit. Nemoj biti u ovom društvu indolentan, pa da upropastiš sebe i izgubiš svoju bit. Šta ti znači da dobiješ naučna priznanja, a da pri tom izgubiš priznanje kod Allaha, dž.š.? Šta ti znači da dobiješ diplomu, odnosno svjedočanstvo, a da pri tom izgubiš dva svjedočanstva: svjedočanstva da nema drugog boga osim Allaha, dž.š., i svjedočanstva da je Muhammed Božji rob i Božji Poslanik? Šta ti znači da pribaviš dunjaluk a da izgubiš vjeru, kao što se nekima u ovom i drugom

mjestu već dogodilo. Oni su zaradili novac, a izgubili sebe, da nas Allah, dž.š., toga sačuva. Šta ti to sve predstavlja?

Ako ne pričuvaš islamski identitet, klanjajući, dajući zekat, posteći, udaljavajući se harama, ne prekoračujući Allahove, dž.š., granice, pridajući pažnju vjeri ma gdje bio, to ti neće ništa predstavljati: «A Allahov je istok i zapad; kuda god se okrenete, pa - tamo je Allahova strana. - Allah je, zaista, neizmjerno dobar i On sve zna.»

Allah, dž.š., se u svakoj zemlji treba obožavati. «Boj se Boga ma gdje bio» Ovo je poruka Muhammeda, s.a.v.s., tebi muslimanu, ma gdje se nalazio; na Istoku, Zapadu, u Americi, Evropi, bio ti u Japanu, u Rusiji, Africi ili Australiji.

Ma gdje bio boj se Boga. Živi sa islamom i čuvaj islam.

Muslimanu, to ti je prvi zadatak i prva dužnost; živijeti sa islamom ponosan i gord, podignute glave, jer te je Allah, dž.š., počastio islamom.

Nemoj se skrivati zato što si musliman. Ne! Ti si jedini koji posjeduješ dragocjenu nebesku poruku koju nije zadesilo korigiranje, niti permutiranje. Ti posjeduješ Kur'ani-Kerim. Ti si jedini koji posjeduješ umjerenu metodu kojom ćeš usrećiti svijet. Posjeduješ islam koji sastavlja dunjaluk sa ahiretom, koji ujedinjuje srce i razum, koji miješa dušu sa tijelom, koji veže nebo i Zemlju, koji spaja prava i obaveze i koji misli na zajednicu i pojedinca.

To je pravedan put za pravednu zajednicu. To je pravedni put za pravedni narod: «I tako smo od vas stvorili pravednu zajednicu da budete svjedoci protiv ostalih ljudi, i da Poslanik bude protiv vas svjedok.»

Iz knjige „Džumanski biseri“ Preveo: Džemo Redžematović

23

MOZAIK

februar, 2009.

islamske novine gazetë islame

Umro Uzeir Bećović U Pljevljima je poslije kraće i teške bolesti, u sedamdeset trećoj godini preminuo Uzeir Bećović, jedan od najplodnijih kulturnih stvaralaca na prostoru Crne Gore.

Bećović je rođen 8. aprila 1936 godine u Lever Tari - Pljevlja, gdje je završio osnovno školovanje. Gimnaziju je završio u Pljevljima, a više obrazovanje stekao u Zagrebu i Beogradu. Obavljao je značajne funkcije u mnogim društveno-političkim, sportskim i kulturnim organizacijama u Pljevljima, CrnojGori i šire. Dvadeset godina je bio direktor Međurepubličke zajednice za kulturno-prosvjetnu djelatnost u Pljevljima.

Bio je predsjednik i član raznih komisija i žirija u oblasti kulture i umjetnosti, član i počasni član mnogih organizacija i udruženja na području bivše Jugoslavije.

Dobitnik je preko 60 društvenih priznanja i nagrada.

Objavio je 25 knjiga i jednu kao koautor, sa tematikom iz

Uzeir Bećović

kulturne baštine i aktivnosti vezanih za mlade, kao i putopisa i monografija.

Objavio je i trinaest separata i oko 2500 novinarskih i drugih tekstova. U ime izdavača (MRZ Pljevlja) objavio je i potpisao 103 broja časopisa za kulturu, umjetnost i društveni život „Mostovi“ i 374 knjige, od isto toliko autora.

Važnija su mu djela: Susreti na Jabuci, Pljevlja – tragom vre-

Prelazak Njemaca u islam Posljednjih godina više od 20.000 Njemaca prešlo je u islam. Ta pojava je dobila na učestalosti, pa se već procjenjuje da će godišnje taj prelazak zahvatati po 4.000 osoba. U medijima se ova pojava objašnjava prije svega ulaskom u mješovite brakove, ali je sve više i onih koji i bez toga mijenjaju vjeru i postaju muslimani.

Navodi se primjer advokata iz Hamburga, Nilsa fon Bergnera (36) koji je prešao u Islam, uzeo ime Ahmed Isa i šokirao svoju suprugu Njemicu Elen.

"U početku mi je smetalo kad je on prije svitanja skakao iz kreveta radi molitve, ali sad sam već navikla i uspijevam bez problema dalje da spavam", rekla je ona.

Advokat je objasnio svoj prelazak u islam time da je kao hrišćanin bio nezadovoljan svojom vjerom i odnosom prema njenom ispovijedanju. "Činilo mi se da Bog previše čini za mene, a da mu ja ničim ne uzvraćam", izjavio je ovaj Njemac koga su potom njegovi turski prijatelji lako ubijedili da pos-

tane musliman.

Odveli su ga u džamiju i poklonili mu svetu knjigu Kur'an.

Poslije višemjesečnog iščitavanja, advokat je riješio da se odrekne svoje vjere i pređe u islam.

Sada ide svakog petka u džamiju, a u svojoj advokatskoj kancelariji ima sedžadu na kojoj se moli.

PRODAJU CRKVE MUSLIMANIMA Dok Katolička i Evangelistička crkva u Njemačkoj ne pristaju ni po koju cijenu da svoje napuštene crkvene objekte prodaju ili iznajme muslimanima, drugima to ne pada teško. Prije dvije godine je Nova apostolska crkva upravo to učinila sa svojim crkvama u berlinskim četvrtima Nojkeln i Tempelhof, jer su godinama bile prazne. One će uskoro biti pretvorene u džamije, piše list “Tagešpigel”.

Istovremeno, katolici i evangelisti bi, zbog nedovoljnog broja vjernika, mogli uskoro da ponude širom Njemačke cak 10.000 crkvi na prodaju ili u najam.

Preveo: Enis Hasic

mena, Kultura ne zna granice, Kulturna panorama Pljevalja (XX vijek) – Ko je ko u kulturi Pljevalja XX vijeka, Husein-pašina džamija u Pljevljima, tek dovršeno djelo: Kulturna baština Bošnjačko-muslimanskog stanovništva pljevaljskog kraja (koautor) i dr.

Tekstovi su mu prevođeni na više jezika. Dao je značajan doprinos na promovisanju kulturnih osobenosti stanovništva pljevaljskog kraja. Bio je i predsjednik „Bošnjačko-muslimanskog kulturnog kruga Pljevlja“ i čan Upravnog odbora „Bošnjačkog Kulturnog Centra“ Crne Gore. Bio je član Odbora za sanaciju Husein-pašine džamije i zadužen za izradu monografije o Husein-pašinoj džamiji, koja je trebala da bude urađena nakon potpune sanacije.

Bećović je sahranjen 22. 12. na porodičnom groblju u Lever Tari.

Iza sebe je ostavio suprugu Sabahetu i sinove Armana i Zlatka.

Jakub Durgut

ELIF

Ribery i Altintop posjetili Mekku Fudbalske zvijezde njemačkog Bayerna, Franck Bilal Ribery i Hamit Altintop, iskoristili su pripreme u Arabiji i tako posjetili islamsko sveto mjesto Mekku. Pošto su već na poluvremenu protiv Al-Whede (3:1) završili radni dan, oba igrača su se uz odobrenje trenera i uprave uputili ka Mekki. Poznato je da je obilazak Mekke obaveza svakog muslimana, ukoliko je u mogućnosti (finansijski i zdravstveno) to da obavi.

Tamo su sedam puta obišli mjesto gdje je nastao islam, piše njemački dnevnik "Bild".

"Obučeni u tradicionalnu bijelu odjeću, Hamit i Bilal su se na aerodromu priključili ostalim kolegama, koji su čekirali povratne karte za Minhen. Ovim postupkom je veliki klub iz bavarske prijestonice pokazao da poštuje vjerske slobode i svojim primjerom potpomaže integraciju u njemačko društvo", dodaje dnevnik "Bild".

Ribery

Pored Riberya i Alitintopa, poznati muslimani u Bundesligi su Serdar Tasci (Stuttgart), Halil Altintop (Schalke), Mohamed Zidan, Nuri Sahin (oboje Dortmund), Ümit Özat (Köln), Aschkan Dejagah (Wolfsburg), Patrick Ebert (Hertha), Vedad Ibišević, Sead Salihović (obojica Hoffenheim).

Enis Hasić

Pomoć za Medresu „Pa tko bude uradio koliko trun dobra, vidjet će ga“ (Kur’an, 99:7) Internacionalni Naučni Centar iz Tuzi donirao je fond Medrese sa 1.000 eura, određenom količinom hrane za učenike, kao i sredstvima za higijenu. Raznim prehrambenim artiklima doprinos su dali i pojedinci: Redžep ef. Lika, Mirsad - Mico Kajošević, Hamdi i Dželo Pe-

pić, Osman i Arslan Mani.

Safet Erden, u ime fondacije Prijatelja BiH iz Istanbula, predao je u fond Medrese 500 eura. Njegov primjer slijedili su Nezih Ogur, sa 200 eura, i Ahmed Aktaš, sa 100 eura.

Ovim putem se najsrdačnije zahvaljujemo svim institucijama i pojedincima koji na razne načine pomažu rad Medrese.

B. Kanaćević

P OEZIJA

Naš Poslanik Hej ptice selice prenesite glas Muhamed je miljenik pejgamber naš Odletite do neba i zvijezda Tamo đe je zasrta Ademova sedžda Sa istoka ka zapadu ezani bruje La –illahe-ilellah-aršom odjekuje Teču vode bistre mirišu ruže Niz mubarek lice kaplju ašik suze U safove stoje poređani meleci Hej brate mumine amanet prenesi On je amber iz mekanskog vrta I svjetlost siratul mustekima puta Hej ptice selice prenesite glas Muhamed je miljenik prosvetitelj naš Selman Ljačević

Palestina Allahu Ekber samo reci Uz vas smo, braćo Palestinci Vaše pogibije, progoni, muke Naše su rane, bol, očaj, tuge Gospodin Vizel, Nobelovac, ćuti Gleda, uživa kako vojska tutnji Ruši, ubija, ćera, kolje Svetinje pali, Kur’ani gore Krše zavjete, Sveta pisma Gaza je zgarište, gazi je čizma Planu i besjeda na Sinaj Gori Aron Isusa mučeći umori Udara se majka o prsa, čupa kosu Na rukama mrtvo dijete nosi Pa ga miluje, ljubi čelo, lice U kaburu spustiše šehidsko tijelo Selman Ljačević

ELIF

ZADNJA STRANA

islamske novine gazetë islame

februar, 2009.

24

KULTURNA BAŠTINA

O turbetima u Crnoj Gori (VII) Turbeta u Baru HASAN DEDINO TURBE BARU

U

Prema kazivanju dugogodišnjeg mujezina “Omerbašića “ džamije, Nedžib efendije Ibrišimovića, koji je čuo od Sada Seferovića iz Velembusa, turbe je podignuto 1075. godine po hidžri, odnosno, kako on navodi 1655. Godina 1075. ne odgovara godini 1655. već godini 1664. Dalje navodi da je na mjestu gdje se danas nalazi turbe postojala berbernica-brijačnica.

Priča se da je Hasan Deda, dok ga je berber brijao, rekao ''Stani '' i odmah pao u nesvijest. Berber je pomislio da je Hasan Deda umro. No, nakon kraćeg vremena, Hasan Deda je došao svijesti, rekavši berberu: ''Nastavi brijanje''. Berberin ga je upitao: ‘’Šta ti bi’’ ?, a on mu je odgovorio: ‘’Podigni mi okovratnik košulje što prije ‘’.

Berber je to učinio i vidio na njegovom tijelu, između lopatice, otisak konjske kopite.

Berberin je upitao: '' Šta je to '', a Hasan Deda mu je odgovorio: ''davljaše se u vodi jedan putnik

sa konjom, pođoh mu u pomoć, i na mojim leđima izvadih konja i spasih davljenika ''. Čim je to izgovorio, pao je mrtav.

Sahranjen je tu gdje je i umro, a na mjestu berbernice podig-

nuto mu je turbe. Nedžib efendija je ispričao da je od svoga oca čuo da su, za vrijeme turske uprave, došli sedam Francuza koji su željeli na prevaru da uđu u Stari grad, ali im

DJEVOJAČKO TURBE, PODGRAD - BAR U mezarju kod džamije u Podgradu, nalazi se ženski nišan (iz XIX vijeka ), izuzetne ljepote, neobičnog stila, sa uklesanim slovima pisanim lijepim nesh pismom. To, u stvari, označava turbe koje je podignuto nepoznatoj djevojci, koja je, prema legendi, nekim svojim podvigom pomogla Osmanlijama da odbrane grad.

Bajro Agović 1 - Arhiv Mešihata, K.br.35. za 1947. godinu.(Kulturno-istorijski spomenici).

Dokument br. 134/66. od 23. juna 1966. godine, Starješinstvo Islamske zajednice Narodne Republike Crne Gore dostavilo je Zavodu za zaštitu spomenika kulture SRCG na Cetinju, u kome se daju istorijski podaci o “Omerbašića” džamiji i turbetu koje se nalazi u haremu džamije, kako bi se, ovaj kompleks stavio pod zaštitu države. U dokumentu su dati iskazi dugogodišnjeg mujezina ove džamije Nedžib-efendije Ibrišimovića onako kako ih je on prenio, a koje u cjelosti u ovom tekstu objavljujemo.

2 - Željko Milović, Suljo Mustafić, Knjiga o Baru,Bar, 2001. godine

U Turskoj pokrenut muslimanski google

Kanoute kažnjen zbog podrške Palestini Disciplinska komisija Španskog fudbalskog saveza kaznila je napadača Seville, Frederica Kanoutea, sa 3.000 eura zbog majice na kojoj je pisalo "Palestina". Reprezentativac Malija je u susretu španskog Kupa protiv Deportiva (2:1) postigao drugi pogodak za Sevillu i proslavio ga podizanjem dresa ispod kojeg je bila majica sa natpisom "Palestina" na nekoliko jezika.

Kanoute je odmah dobio žuti karton, ali je sudija nakon utakmice izjavio da ga je kaznio samo zbog dizanja dresa preko glave. Palestinski ambasador u Španiji podržao je potez napadača Seville, dok je izraelski ambasador izjavio kako Kanouteov potez prelazi sportske okvire.

Kanoute je rođen u Francuskoj i prešao je na islam. Nakon dolaska u Sevillu dugo je vreme-

je Hasan Deda pokazao svoj štap i počeo glasno da govori : '' Udrite, šta čekate ”? Mještani su čuli, poziv Hasan Dedin i poubijali svu sedmoricu Francuza, koje su zakopali na kraj bunar-hamama. I drugi put je Hasan Deda pokazao znak za šehide, kad je neki čobanin iz Bara, tajno ušao u turbe s namjerom da ukrade turski bajrak koji se čuvao u turbetu pokraj groba Hasan - Dedinog i Muhammedov a.s. sakali – šerif (dlaku). Taj čobanin, Novica Bracov, čim je prišao bajraku poludio je, pa nije znao ni kako je izašao iz turbeta. Kao takav ostao je čitavog života.1 Turbe se nalazi sa desne strane na ulazu u harem Omerbašića džamije. Kvadratne je osnove, sa kupolom koja izranja direktno iz krova. Uz turbe je sa istočne strane prizidana manja prizemna zgrada, koja je jednim dijelom služila kao stambeni objekat, a u drugom dijelu kao ostava ili gasulhana. Na turbetu se razaznaju nekoliko faza dogradnji. Kompleksu je pridodata i džamijska kuća, a isti je ograđen kamenim zidom.2

Kanoute

na iz vjerskih razloga odbijao nositi reklamu kockarnice na klupskoj majici.

Međutim, nakon silnog pritiska sponzora na upravu Sev-

ille, pristao je na reklamu, ali uz uslov da novac zarađen od reklame ide u fond jedne islamske humanitarne organizacije.

Enis Hasić

U Turskoj je nedavno pokrenut novi Internet pretraživač namijenjen isključivo islamskim vjernicima. Prema pisanju lista "Hurijet", sajt w w w. m u s l i m g o o g l e . c o m koristi bazu podataka pretraživača Google ali filtrira tražene riječi u skladu sa učenjem islama.

Pretraživač jednostavno cenzuriše pojedine izraze.

Prva riječ koja se nudi prilikom otvaranja sajta je reč "islam".

Na homepage stranici dominira zelena boja a zarada od reklama objavljenih na sajtu, uplaćuje se u fond za pomoć Palestini.