6
10
4
7
5
bruikt bovendien oude modellen uit het atelier, waar hij nieuwe mallen van laat maken. Hij maakt gebruik van de binnen handbereik voorradige tegelglazuren. Daarnaast worden ‘bestaande’ vazen voorzien van nieuwe glazuren en decoraties; iets wat vóór hem ontwerper W.J. Rozendaal ook al op uitgebreide schaal had gedaan (afb. 4 en 5). In mei 1948 wordt in kunsthandel H. de JongBergers een tentoonstelling geopend met ‘Potterie’ naar ontwerp van Wim Visser, ‘vervaardigd in het Kunstatelier der N.V. De Sphinx’. In een krantenartikel wordt het werk van Visser als volgt omschreven: ‘In zijn blauw werk handhaaft hij zekere traditie met Delfts en ook met Keulse potten; het overige werk toont verwantschap met ander modern kunstaardewerk in voorname tinten. Vormgeving en kleur zijn vrijgehouden van experimenten. De vraag naar handgedraaide artikelen vermindert kort na deze periode sterk vanwege de veranderende smaak – concurrent Fris zet in die tijd de toon – en men gaat in Limmel over op gietwerk van onder andere theepotten en serviesonderdelen met decoraties van gestileerde dieren, korenaren, mensen en lijndecors. Ondanks het succes op diverse grote beurzen in het buitenland, zoals de Frankfurter Herbstmesse in 1955, wordt het atelier eind 1956 gesloten. Vermeldenswaard zijn Vissers inspanningen om de werknemers ook op een andere wijze te omringen met kunst en dan vooral toegepast kunstaardewerk. In de werkruimten zijn muurdecoraties
aangebracht en voor de kantine (schaftlokaal) in Limmel ontwerpt Visser een groot tegeltableau (afb. 6). Ook de Sphinxkantine annex ontspanningszaal krijgt een enorm tableau met als thema ‘De vier levens8 seizoenen van de mens’ (afb. 7). Vissers artistieke drive komt ook buiten de werkvloer tot ontplooiing. Hij is lid van etscollectief ‘De Moet’ en schildert in zijn schaarse vrije tijd. Al bij de voordeur van huize Visser-Koenen werd duidelijk dat artisticiteit hoog in het vaandel stond. Het huisnummer, evenals een houten versiering op de voordeur, waren door Visser zelf gemaakt (afb. 8). De vrouwenfiguur in het huisnummer is in stijl nauw verwant aan een type dat hij zowel voor het wandtableau in de Sphinxkantine toepaste als bij 9 de decoratie van een van de bordjes voor chocolademerk Kwatta gebruikte (afb. 9).
koffie- theeservies en een eetservies (afb. 12). Het was meestal in één kleur geglazuurd, 11 in een enkel geval handgedecoreerd. Het servies is volgens Pierre Ackermans, oud-werknemer van De 12
13
14
Madelon De vroegst te dateren objecten naar ontwerp van Visser zijn twee gebakstellen uit 1941. Deze zijn voorzien van een drukdecor met opglazuur inschildering (afb. 10 en 11). De in die tijd zeer populaire communieset is handgeschilderd en kon besteld worden met opschrift van naam, datum en dergelijke. Wim Visser heeft een servies ontworpen met de naam Madelon. Het betreft een
Sphinx, nauwelijks in omloop gebracht en dus nogal zeldzaam. In de Sphinxcollectie bevindt zich een aantal stukken die enig idee geven van de kleurvariaties die zijn gebruikt (afb. 13 en 14).
11