JINNAH CİNNAH GENÇ YAZARLAR ÖDÜLLERİ YARIŞMASI- JINNAH YOUNG WRITERS AWARDS COMPETITION by Pakistan in Turkey

CİNNAH GENÇ YAZARLAR ÖDÜLLERİ YARIŞMASI 2016/2017 JINNAH YOUNG WRITERS AWARDS COMPETITION 2016/2017

Cinnah Genç Yazarlar Ödülleri Yarışması 2016/2017 Jinnah Young Writers Awards Competition 2016/2017 Yayına Hazırlayan: Abdul Akbar Akçağ Yayınları: 1488 Deneme: 38 ISBN 978-605-342-407-9 İçeriği ile ilgili tüm hukuki sorumluluk hazırlayanına aittir. 1. Baskı / Ankara 2018

Kültür Bakanlığı Yayıncılık Sertifika No: 11382 © Akçağ Yayınları 2018 Fikir ve Sanat Eserleri Yasası gereğince bu eserin yayın hakkı anlaşmalı olarak Akçağ Yayınları’na aittir. İzinsiz kısmen ya da tamamen çoğaltılıp yayınlanamaz. Kapak Baskı: Poyraz Ofset İvedik OSB 2. Mtb. Sitesi 1534 sk. No.: 9 Ankara Tel: (312) 384 19 42

Baskı: HİRA Grup Matbaacılık İvedik Osb Matb. Sitesi 1514 cd. Nu.4 Yenimahalle, Ankara AKÇAĞ BASIM YAYIM PAZARLAMA A.Ş. Cumhuriyet Mahallesi Selçuk İş Merkezi Tuna Cad. No.: 8/1 Kızılay-Çankaya/Ankara Tel. 0312 432 17 98-433 86 51 Fax. 0312 432 28 52 www.akcag.com.tr akcag@akcag.com.tr

CİNNAH GENÇ YAZARLAR ÖDÜLLERİ YARIŞMASI 2016/2017 JINNAH YOUNG WRITERS AWARDS COMPETITION 2016/2017

Yayına Hazırlayan:

ABDUL AKBAR

İÇİNDEKİLER ÖN SÖZ.................................................................................................................15 FOREWORD.........................................................................................................17 SUNUŞ...................................................................................................................19 Preface............................................................................................................20

JINNAH YOUNG WRITERS AWARDS COMPETITION YEAR 2016

CİNNAH GENÇ YAZARLAR ÖDÜLLERİ YARIŞMASI 2016 YILI

Birincilik Ödülü / First Prize...................................................................................25 Emre KARAKUYU................................................................................................25 CİVE CİVE PAKISTAN!.................................................................................25 JEEWAY JEEWAY PAKISTAN!......................................................................28 İkincilik Ödülü / Second Prize . .............................................................................31 Mehmet Furkan ONAY...........................................................................................31 HİMALAYA ETEKLERİNDEN ANADOLU’YA...........................................31 FROM THE FOOTHILLS OF HIMALAYAS TO ANATOLIA......................35 Üçüncülük Ödülü / Third Prize:..............................................................................40 Ebrar Saliha KORKMAZ.......................................................................................40 “BİZ” OLDUK.................................................................................................40 WE BECAME “US”.........................................................................................43 Mansiyon Ödülü / Honorable Mention...................................................................47 Özge ÖZIŞIKLIOĞLU...........................................................................................47 İŞTE DOSTLUK TÜRK KAHVESİ VE SİWAYAN.......................................47 HERE IS FRIENDSHIP TURKISH COFFEE AND SIWAYAN.....................50 Mansiyon Ödülü / Honorable Mention...................................................................53 Mr. Özgür Baran TUÇ............................................................................................53 KARDEŞLİĞİN SENFONİSİ..........................................................................53 THE SYMPHONY OF BROTHERHOOD......................................................55 5

Mansiyon Ödülü / Honorable Mention...................................................................57 Rumeysa AYDIN....................................................................................................57 ŞAİRLERİNİN PALTOLARINDAN ÇIKAN İKİ MİLLET...........................57 TWO NATIONS WHICH CAME OUT OF THE COATS OF THEIR POETS.....................................................................60

İL DÜZEYİNDE YARIŞMAYI KAZANAN MAKALELER 2016 YILI ESSAYS THAT WON COMPETITION AT THE PROVINCIAL LEVEL YEAR 2016 Berkay Çağrı BAŞER.............................................................................................65 DOSTUM.........................................................................................................65 Nidanur SARIKAYA...............................................................................................66 İKİ ÜLKE TEK YÜREK..................................................................................66 Büşra EMER...........................................................................................................68 FIRSATLAR VE GÜÇLÜKLER.....................................................................68 Muhammet Furkan ORUÇ......................................................................................70 PÂK BİR ÜLKE: ‘PAKİSTAN’.......................................................................70 Saim YILDIRIM.....................................................................................................72 ESKİMEYEN DOST PAKİSTAN....................................................................72 Özgür GÖRÜŞ........................................................................................................74 GÖNÜL KÖPRÜSÜ.........................................................................................74 Zeynep PALALI......................................................................................................76 DOST VE KARDEŞ ÜLKE PAKİSTAN.........................................................76 Elif ORAL...............................................................................................................77 KARDEŞLİK KÖPRÜSÜ YIKILIR MI..........................................................77 Betül BIYIKLI........................................................................................................80 GELİN CANLAR BİR OLALIM.....................................................................80 Merve BİÇER.........................................................................................................84 KÜÇÜK ELLER...............................................................................................84 Fatma ERDEN........................................................................................................85 AY – YILDIZ KARDEŞLİĞİ...........................................................................85 Yunus Emre SAYAR...............................................................................................86 DOSTLUK ÇINARI.........................................................................................86 Elif Nur EROL........................................................................................................88 İKİ ÜLKE TEK MİLLET.................................................................................88 Selin KAYA.............................................................................................................90 6 BİR OLMANIN ÜLKÜSÜ..............................................................................90

Cansugül KARAKOYUN.......................................................................................91 TÜRKİYE - PAKİSTAN ARASINDAKİ DOSTLUK.....................................91 Selçuk BİLTEKİN...................................................................................................93 İLİŞKİDEN ÖTE “KARDEŞLİK”..................................................................93 Sezai SÖNMEZ......................................................................................................94 İKİ DOST ÜLKE..............................................................................................94 Sevda ÇOSĞUN.....................................................................................................95 İKİ DEVLET TEK YÜREK.............................................................................95 Saliha DİKİLİTAŞ..................................................................................................97 TARİHE SIĞMAYACAK KADİM DOSTLUK..............................................97 Oğuzhan PARILTAN............................................................................................100 KARDEŞLİK BAĞLARI...............................................................................100 Hatice Nur BABACAN........................................................................................101 DOSTANE İLİŞKİLER..................................................................................101 Hatice GÜRKAN..................................................................................................103 CİVE PAKİSTAN...........................................................................................103 Gizem BOLAT......................................................................................................105 TÜRKİYE DİNAMİĞİ PAKİSTAN..............................................................105 İlker BASAN........................................................................................................107 TÜRKİYE VE PAKİSTAN: ORTAK TARİHTEN ORTAK GELECEĞE....107 Gülşah SÜTÇÜ..................................................................................................... 110 “PAK” KALABİLMEK.................................................................................. 110 Büşra YAVUZ....................................................................................................... 113 İKİ DEVLET BİR MİLLET........................................................................... 113 Kübra KAYIKÇI................................................................................................... 115 KARDEŞTEN ÖTE........................................................................................ 115 Şamil AYDINLI.................................................................................................... 117 PAKİSTAN: DOST, KARDEŞ VE DELİKANLI ÜLKE.............................. 117 Aybürçe Durdu AKSAKOĞLU............................................................................120 DOST ELİ.......................................................................................................120 Esma Nur YILMAZ..............................................................................................122 ÇOCUKLUK ARKADAŞI.............................................................................122 Sena ÇAKMAK....................................................................................................124 İKİ VÜCUT TEK RUH..................................................................................124 Ayşe AKSAN........................................................................................................125 PAKİSTAN DEYİNCE...................................................................................125 Saliha ÖZİNCE.....................................................................................................127 DOST ÜLKE PAKİSTAN..............................................................................127 Fatma Hacer DABAN...........................................................................................129 SELAM OLSUN KARDEŞE.........................................................................129

Ceren BUHARALI...............................................................................................131 PAKİSTAN SEN BENSİN, BEN DE SEN!!!................................................131 Yasemin EV..........................................................................................................133 DÜN VARDIK, BUGÜN VARIZ, YARIN DA OLACAĞIZ.........................133 Burak NACAR......................................................................................................136 İLK EVİM......................................................................................................136 Gül ÖZKAN..........................................................................................................138 PAKİSTAN-TÜRKİYE İLİŞKİLERİ.............................................................138 Samet KAT............................................................................................................140 KADİM DOST...............................................................................................140 Aslıhan DEMİR....................................................................................................143 BİR DEVLET İKİ MİLLET...........................................................................143 Hatice Kübra ASLAN...........................................................................................147 M. KEMAL ATATÜRK VE M. ALİ CİNNAH..............................................147 Ayşe TURGUT......................................................................................................150 TÜRKİYE VE KARDEŞ ÜLKE....................................................................150 Fatma LALE.........................................................................................................151 TÜRK-PAKİ DOSTLUĞU BAKİ..................................................................151 Hatice ŞAHİN.......................................................................................................154 DİYAR-I PAK.................................................................................................154 Harun Fuat GÜVEN.............................................................................................155 SIRT SIRTA....................................................................................................155 Esra KAYA............................................................................................................156 KARDEŞLİK BAĞI.......................................................................................156 Elif COŞKUN.......................................................................................................159 YILLARIN BOZAMADIĞI DOSTLUK.......................................................159 Buğra TOTOR.......................................................................................................161 BİTMEYEN KARDEŞLİK............................................................................161 Sultan KOCA........................................................................................................163 BİR GÖĞÜSTE İKİ CAN; TÜRKİYE İLE PAKİSTAN...............................163 Muhammed Taha KEKEÇOĞLU.........................................................................165 DOST-U BAKİ...............................................................................................165 Muhammet Çağrı GÜZEL....................................................................................167 UZAKLAR KARDEŞLİĞE ENGEL DEĞİL................................................167 Berkay VAR..........................................................................................................169 İKİ DOST ÜLKE............................................................................................169 Özlem ÇAĞDAŞ..................................................................................................171 VEFA..............................................................................................................171 Fatma Nur HÖKELEKLİ......................................................................................173 8 FEDAKAR PAKİSTAN–VEFALI TÜRKİYE...............................................173

Bahar SUMU........................................................................................................175 UZAKTAKİ TÜRKİYE.................................................................................175 Nurcan ALTAY......................................................................................................177 DOST ÜLKE..................................................................................................177 Damla ACAR........................................................................................................178 KARDEŞİZ BİZ.............................................................................................178 Gülenay YENİ.......................................................................................................179 BİR EL............................................................................................................179 İlimnur ÇEVİK.....................................................................................................180 YENİ GELEN MİSAFİRLER........................................................................180 Çınar BEYAZIT....................................................................................................182 KARDEŞ ÜLKE PAKİSTAN........................................................................182 Nagehan BEŞLER................................................................................................183 DOSTLUK GÜNEŞİ......................................................................................183 Sema GÜNER.......................................................................................................185 BİR DOST NEFESİ........................................................................................185 Fatime İrem ÖZALP.............................................................................................187 TÜRKİYE-PAKİSTAN..................................................................................187

JINNAH CİNNAH YOUNG WRITERS GENÇ YAZARLAR AWARDS COMPETITION ÖDÜLLERİ YARIŞMASI YEAR 2017 2017 YILI

Birincilik Ödülü / First Prize.................................................................................193 Ms. Fatma YILDIRIM..........................................................................................193 MUHACİRE ENSAR VATAN PAKİSTAN...................................................193 A LAND THAT WELCOMES GUESTS LIKE . ..........................................196 THE PEOPLE OF MEDINAH.......................................................................196 İkincilik Ödülü / Second Prize..............................................................................199 Ms. Elif KUYUMCU............................................................................................199 KARDEŞ ÜLKE: PAKİSTAN.......................................................................199 BROTHERLY COUNTRY: PAKİSTAN........................................................202 Üçüncülük Ödülü / Third Prize.............................................................................205 Mr. Burak ÇETİN.................................................................................................205 EY YASEMİNLER ÜLKESİ..........................................................................205 HEY! THE COUNTRY OF JASMINE FLOWERS!.....................................208 Mansiyon Ödülü / Honorable Mention.................................................................211 Ms. Ayşe Beyza Nur Mintaş.................................................................................211 SINIRLAR ÖTESİNDEKİ DOSTLUK.........................................................211 FRIENDSHIP BEYOND THE BORDERS...................................................213

Mansiyon Ödülü / Honorable Mention.................................................................216 Mr. Hakan Kemal..................................................................................................216 GEÇMİŞİN IŞIĞIYLA AYDINLIK YARINLARA.......................................216 TOWARDS BRIGHT TOMORROWS WITH THE LIGHT OF THE PAST..........................................................................219 Mansiyon Ödülü / Honorable Mention.................................................................222 Ms. Dilara ALBAYRAK.......................................................................................222 ECDADIN GÖNÜL KÖPRÜSÜ PAKİSTAN................................................222 THE HEART BRIDGE OF OUR ANCESTORS PAKISTAN.......................224

İL DÜZEYİNDE YARIŞMAYI KAZANAN MAKALELER 2017 YILI ESSAYS THAT WON COMPETITION AT THE PROVINCIAL LEVEL YEARS 2017 Safiye Gürcü Karakuş...........................................................................................229 OMUZ OMUZA TÜRKİYE PAKİSTAN......................................................229 Merve EROĞLU . ................................................................................................230 KARDEŞ TÜRKİYE......................................................................................230 Zehra ALİŞAN......................................................................................................231 “İSLAMLA DOSTÇA”..................................................................................231 Ayten GÜNEŞ.......................................................................................................232 TARİH KAVŞAKLARINDA KESİŞEN KADER BİRLİKTELİĞİ PAKİSTAN-TÜRKİYE KARDEŞLİĞİ.........................................................232 Aylin ERİM...........................................................................................................236 PAKİSTAN-TÜRKİYE KARDEŞLİĞİ.........................................................236 Sema Nur CEBECİ...............................................................................................238 DOST VE KARDEŞ ÜLKE...........................................................................238 Merve CENGİZ....................................................................................................240 TÜRK KOKAN VATANIM “PAKİSTAN”....................................................240 Merve YILDIRIM.................................................................................................241 CAN KARDEŞ PAKİSTAN...........................................................................241 Melis ÖZKAN......................................................................................................243 TÜRKİYE PAKİSTAN DOSTLUĞU............................................................243 Sedanur HENNEP.................................................................................................244 TÜRKİYE VE PAKİSTAN KARDEŞİMİZ...................................................244 Zeynep DURSUN.................................................................................................245 10 PAKİSTAN VE TÜRKİYE KARDEŞLİĞİ...................................................245

Merve GÜRLEK...................................................................................................246 EBEDİ DOSTLUK.........................................................................................246 Zülal YAR.............................................................................................................248 VEFALI DOST...............................................................................................248 Hüseyin Talha DURMUŞ.....................................................................................250 KARDEŞ ÜLKEMİZ.....................................................................................250 Elif EGE................................................................................................................251 TÜR-PAK.......................................................................................................251 Pelda BİNGÖL......................................................................................................253 ÖRNEK DOSTLUK.......................................................................................253 Rana EREN...........................................................................................................255 DERİN DOSTLUK........................................................................................255 Sultan Şafak GÜNEY...........................................................................................256 KARDEŞİMİZ P AKİSTAN..........................................................................256 Utku BOZBAY......................................................................................................257 OSMANLI TORUNLARI..............................................................................257 Ecem GÜNEY.......................................................................................................258 TEK DOST: PAKİSTAN................................................................................258 Eda TÜRKER.......................................................................................................259 KARANLIĞA UZANAN EL.........................................................................259 Gülcan YAŞAR ....................................................................................................260 AHDE VEFA’NIN TEMSİLCİLERİ..............................................................260 İlayda KILIÇ.........................................................................................................262 MANEVİ KARDEŞLİK.................................................................................262 Ece AKGÜL..........................................................................................................263 KARDEŞLİK ZAMANI.................................................................................263 Raif Enes AYDIN..................................................................................................265 SEN ÇOK YAŞA PAKİSTAN........................................................................265 Rumeysa Pakize ÖZKAYA...................................................................................267 EZELİ KARDEŞLİK.....................................................................................267 Doğukan KIRMIZIGÜL.......................................................................................269 ORTAK KADER............................................................................................269 Mehtap KUDU......................................................................................................271 PAK YÜREKLİ ÜLKE PAKİSTAN..............................................................271 Merve BAYSAL....................................................................................................273 KADİM DOSTLUK.......................................................................................273 Ceren ÇAĞLAR....................................................................................................275 KARDEŞ ÜLKE PAKİSTAN........................................................................275 Şemse Merve KAYA.............................................................................................277 DOSTLUK ÜLKESİ PAKİSTAN..................................................................277

Melis KATILMIŞ..................................................................................................278 PAK ÜLKE PAKİSTAN.................................................................................278 Canan LALE.........................................................................................................280 DOSTA DOĞRU............................................................................................280 Yusuf EKİN...........................................................................................................282 TÜRKİYE VE PAKİSTAN KARDEŞLİĞİ...................................................282 Eyüp Hasan ŞAHİN..............................................................................................283 TÜRKİYE VE PAKİSTAN’IN KARDEŞLİĞİ..............................................283 Ezgi DALAHMETOĞLU.....................................................................................285 DOSTLUĞU YAŞATABİLMEK...................................................................285 Özge TUNÇ..........................................................................................................287 EZELİ VE EBEDİ KARDEŞLİK..................................................................287 Songül CORTAN..................................................................................................288 DOST ÜLKE YARDIMLAŞTIKÇA..............................................................288 Elif Ezgi YILDIRIM.............................................................................................289 İKİ DEVLET TEK YÜREK...........................................................................289 Mustafa Recep AYYILDIZ...................................................................................291 DOSTTAN ÖTE KARDEŞ............................................................................291 Sultan ERDİN.......................................................................................................292 İKİ DEVLET TEK MİLLET..........................................................................292 Oğuzhan KARAMAN..........................................................................................293 UZAKTAKİ YAKIN ÜLKE... KARDEŞ PAKİSTAN...................................293 Furkan BİLGE......................................................................................................296 UZAKTAKİ KARDEŞ PAKİSTAN...............................................................296 Muhammed BAŞEKİN.........................................................................................298 GÖNÜL BAĞIM............................................................................................298 Nihal GÜDEK.......................................................................................................300 KARDEŞLİK MEDENİYETİ........................................................................300 Songül BAYRAM ................................................................................................303 BİR EFSANEDİR TÜRKİYE-PAKİSTAN KARDEŞLİĞİ...........................303 Tuğba ÇELİK........................................................................................................305 TÜRKİYE PAKİSTAN KARDEŞLİĞİ..........................................................305 Rabia KARA ........................................................................................................307 SEVGİLİ PAKİSTANLI KARDEŞİM İNDULALA.....................................307 Emre AKBULUT..................................................................................................309 AY VE YILDIZ KARDEŞLİĞİ......................................................................309 Rana KAÇAR.......................................................................................................310 TÜRKİYE-PAKİSTAN İKİLİ İLİŞKİLERİ..................................................310

Özgün YÜKSEL...................................................................................................311 UZAK DİYARLARIN YAKIN DOSTLUĞU................................................311 Özgür ÖZ..............................................................................................................314 İKİ KARDEŞ DEVLET.................................................................................314 Zeynep HASTE.....................................................................................................315 DOST VE KARDEŞ ÜLKEMİZE.................................................................315 Dilber KURKUTÇU.............................................................................................316 BİTMEYEN DOSTLUK................................................................................316 Hazal Yonca BİRİNCİOĞLU...............................................................................318 YEŞİL VE KIRMIZININ AY YILDIZLI DOSTLUĞU.................................318 Emin YASİN.........................................................................................................320 İKİ KADİM DOST.........................................................................................320 Gülsüm BAŞ.........................................................................................................322 DOST KARDEŞ ÜLKE.................................................................................322 Selma YILMAZ....................................................................................................324 İKİ DEVLET TEK MİLLET..........................................................................324 Huriye DUYSAK..................................................................................................326 İKİ DEVLET TEK MİLLET..........................................................................326 Seyfettin US..........................................................................................................329 GÖNÜL BAĞIMIZ PAKİSTAN....................................................................329 Sadet Gül KUŞDİL...............................................................................................332 UZAKLARDA BİR KARDEŞ.......................................................................332 Hatice Gamze BAŞBUĞ.......................................................................................333 TÜRKİYE VE PAKİSTAN KARDEŞLİĞİ...................................................333 Esra KARABULUT..............................................................................................335 TEK MİLLET İKİ DEVLET..........................................................................335

ÖN SÖZ Adını Pakistan’ın büyük lideri Muhammed Ali Cinnah’tan alan “Cinnah Genç Yazarlar Ödülü” kompozisyon yarışması geleneksel bir hale getirilerek iki ülke arasındaki kültür ve sanat alanlarındaki dostluğun somut göstergesi olarak gelecek nesillere aktarılacaktır. 2016 yılından itibaren gerçekleştirilen bu yarışmayla Türkiye-Pakistan kardeşliği daha da pekişecek, uluslararası dostluğun önemi anlaşılacaktır. Çünkü dünyada böyle bir dostluk ve kardeşlik ilişkisine sahip ülke sayısı çok azdır. Kardeşliğimizi ve dostluğumuzu yansıtması açısından bu çalışmalarla öğrencilerimiz önemli birikimler elde edecektir. Öğrencilerimiz, yazdıklarıyla iki ülke arasındaki karşılıksız sevgi ve köklü gönül bağının farkına varacaklardır. Bu sayede genç yazarlarımız, iki ülke arasındaki dostluk ve kardeşlik ilişkisini daha derinlemesine öğrenme imkanına kavuşacaklardır. Öğrencilerimiz, müreffeh yarınlar için dostluk ve kardeşlik kavramlarının ihtiva ettiği anlamı kavrayacak ve ona göre bir yaşam modeli oluşturma gayreti içerisinde olacaklardır. Türkiye ile Pakistan tarih boyunca birbirlerine güç vererek pek çok zorluğun üstesinden gelmiştir. Pakistan halkının Türk milli mücadelesine verdiği destek ve dayanışma örneği, unutulmamak üzere zihinlere ve gönüllere kazınmıştır. Bu hatıra, iki ülke kardeşliğinin bir nişanesi olarak muhafaza edilmekte ve nesilden nesile bu tarz çalışmalarla yaşatılmaktadır. Türkiye ile Pakistan arasındaki kadim dostluk ve kardeşlik, gücünü tarihi süreç içindeki gönül birlikteliğinden almaktadır. Ortak inanç, kültür ve çok eskiye dayanan uzun süreli bağların olması iki ülke arasındaki birlikteliğin emareleridir. Ülkeler arasındaki dostluk, menfaat münasebetlerinden, jeopolitik hesaplardan uzak, samimi ve hakiki bir dostluktur. Bu özel ve değerli dostluğa hizmet edecek çalışmalar, iki ülke arasındaki gönül bağının güçlenmesini sağlayacaktır. Bu kardeşlik bağı, halktan halkadır. Hükümetlerin değişmesi ile bu bağ değişmez. “Cinnah Genç Yazarlar Ödülü” de buna destek sağlayacaktır.

Kompozisyonlardan oluşan bu değerli eser, iki ülke arasındaki kardeşliğin ilelebet sürmesine katkı sunacaktır. Bu değerli eserlerden oluşan kitap, Türkiye ile Pakistan’ın kardeşlik ilişkisini geçmişten günümüze kadar anlamamız açısından bizlere kaynak olacaktır. Kompozisyonlarla iki dost ülkenin kardeşlik hikayesi bir kez daha gözler önüne serilecektir. Bugün iki ülke, fikirde birliği harekette birliğe dönüştürmelidir. Bizim görevimiz, tarihi ve kültürel bağlara sahip bu iki ülkenin kardeşlik ilişkisini genç nesillere aktarmaktır. Bu vesileyle “Pakistan-Türkiye Kardeşliği” konulu 2017 yılı “Cinnah Genç Yazarlar Ödülü” kompozisyon yarışmasına katılan tüm öğrencilerimize göstermiş oldukları ilgiden dolayı teşekkürlerimi sunuyor, yarışmanın iki ülke dostluğunun sonsuza kadar sürmesi için katkılar sunmasını temenni ediyor ve emeği geçen herkesi kutluyorum.

İsmet YILMAZ Milli Eğitim Bakanı

FOREWORD â&#x20AC;&#x153;Jinnah Young Writers Awardâ&#x20AC;? essay competition, which takes its name from the great leader of Pakistan Muhammad Ali Jinnah, will become a tradition and transferred to the future generations as a symbol of friendship between the two countries in the cultural domain. With this competition that is held every year since 2016, Turkey-Pakistan brotherhood will be further strengthened and significance of this international friendship will be better understood. Only few countries in the world have similar brotherly and friendly relationship. Reflecting our true friendship and brotherhood, our students will learn important backgrounds of this relationship through these essays. With these essays, our students will become aware of the complimentary ties of love and deeply rooted bonds. This way, our young writers will have a chance to study more deeply about friendly and brotherly relationship between the two countries. Our students will understand the meaning and concepts of friendship and brotherhood contained in these essays. They will adopt this as a model in their life for a better future. Throughout history, Turkey and Pakistan have given strength to each other and they have overcome many difficulties. The example of the support and solidarity that Pakistani nation gave to the Turkish national struggle has been inscribed on the minds and hearts in a way not to be forgotten again. This memory is preserved as a sign of the brotherhood of two countries and it is kept alive with such kind of works from generation to generation. The long-lasting friendship and brotherhood between Turkey and Pakistan takes its strength from the emotional attachment rooted in history. Having a common belief, culture and ties entrenched in history are signs of the unity between these two countries. The friendship between these countries is a sincere and true friendship that is far from material benefits and geopolitical calculations. These essays will serve this special and

valuable friendship and shall help maintain and further strengthen the cordial ties between the two countries. This bond of brotherhood extends from one nation to another. This bond doesn’t change with the change of governments. And “Jinnah Young Writers Award” will provide a support to this cause. This priceless work will contribute the brotherhood between the two countries to last forever. Consisting of valuable essays, the book will serve as a resource for us to understand the brotherly relationship of Turkey and Pakistan from the past till today. With these essays, the story of brotherhood of the two friendly countries will be displayed once more in front of our eyes. Today, the two countries should transform their unity of ideas into unity of actions. Our duty is to transfer the brotherly relationship of these countries that are based in common history and culture to the younger generations. We offer our sincere thanks to all our students who participated in the 2017 competition held under the theme “Pakistan-Turkey Brotherhood” for their interest. I hope that that this competition provides contribution for the friendship of the two countries to last forever. I congratulate everyone who made efforts for participating in this initiative.

İsmet YILMAZ Minister for National Education Republic of Turkey

SUNUŞ Dostça Pakistan-Türkiye ilişkilerinin ardında büyük bir iyi niyet, olağanüstü duygular ve karşılıklı kardeşlik hisleri bulunmaktadır. Biz bu kardeşlik bağlarını bu ilişkiyi yüzlerce yıldır sürdüren atalarımıza borçluyuz. Bu kardeşlik ilişkisini gelecekteki nesillere aktarmamız gereklidir. “Cinnah Genç Yazarlar Ödülleri” bu yönde atılacak olan bir adımdır. Türkiye Cumhuriyeti Milli Eğitim Bakanlığının desteğiyle başlamış olan ve Pakistan’ın Kurucusu Kaid-i Azam Muhammed Ali Cinnah’ın adını alan “Cinnah Genç Yazarlar Ödülleri” Pakistan-Türkiye dostluk çubuğunun genç nesillere aktarılması için anahtar bir girişimdir. İki ülke her zaman ihtiyaç olduğunda ve tüm önemli meselelerde birbirlerinin yanında durmuşlar ve birbirlerini desteklemişlerdir. Bu ilişki sadece zamanın sınamasından geçmekle kalmamış, ama aynı zamanda güçlenerek büyümüştür. 2016’da ve 2017’de, Türkiye’nin 81 ilinden lise öğrencileri Cinnah Genç Yazarlar Ödülleri yarışmasına yakından ilgi göstermiştir. Ben sadece makalelerin yüksek kalitedeki içeriğinden değil ama aynı zamanda bu makalelerin ardındaki tutkudan da çok etkilendim. Bu makaleler her iki ülkenin liderleri tarafından öngörüldüğü gibi Pakistan-Türkiye ilişkisinin sürdürülmesi ve daha da büyümesi için değerli birer katkıdır. Bu yarışmanın iki yıl art arda düzenlenmesi Sayın Funda Kocabıyık ve onun Milli Eğitim Bakanlığındaki çalışma arkadaşlarının yorulmak bilmeyen çabaları olmaksızın mümkün olamazdı. Bütün bu ekibe özel teşekkürlerimi iletirim. Bir kez daha katılan öğrencilerin ruhlarını ve cesaretlerini takdir ederim ve yarışmanın kazananlarına, onlara örnek olan öğretmenlerine ve gurur duyan ailelerine en içten tebriklerimi iletirim. Umuyorum ki, bu benzersiz ve “kalpten kalbe” Pakistan-Türkiye kardeşliği hakkında yazılmış olan her bir makaleyi okumaktan zevk duyarsınız. Yaşasın Pakistan-Türkiye kardeşliği!

Muhammad Syrus Sajjad Qazi Pakistan Büyükelçisi

Preface A huge reservoir of goodwill, emotions and mutual feelings of brotherhood back the fraternal Pakistan-Turkey relations. We owe these bonds to our forefathers who nurtured this relationship for centuries. There is a need to pass on this bond of brotherhood to our future generations. The “Jinnah Young Writers Award” is a step in that direction. Initiated with the support of the National Education Ministry of the Republic of Turkey and named after Quaid-e-Azam Muhammad Ali Jinnah, the founder of Pakistan, the “Jinnah Young Writers Award” is a key initiative to pass on the baton of Pakistan-Turkey friendship to the younger generation. The two countries have always stood by and supported each other in times of need and on all issue of core concern. The relationship has not only withstood the test of time, but has grown from strength to strength. In the 2016 and 2017, High School students from all 81 provinces of Turkey showed keen interest in the Jinnah Young Writers Award competition. I was not only impressed by the high quality content, but also by the passion behind these essays. The essays are a valuable contribution to the sustainability and growth of Pakistan-Turkey relationship as envisioned by the leadership in both the countries. Holding of this competition for two successive years would not have been possible without the tireless efforts of Ms. Funda Kocabiyik and her dedicated team at the Ministry of National Education. My special appreciation for the entire team. I once again commend the spirit and zeal of the participating students and extend my sincere felicitations to the winners, their illustrious teachers, and their proud families. I hope that you would enjoy reading each and every essay about this unique and “heart-to-heart” Pakistan-Turkey brotherhood. Long live Pakistan-Turkey brotherhood!

Muhammad Syrus Sajjad Qazi

Ambassador of Pakistan to Turkey

JINNAH YOUNG WRITERS AWARDS COMPETITION YEAR 2016 The theme of the Competition: “Pakistan-Turkey Relations: A Historical Perspective”

CİNNAH GENÇ YAZARLAR ÖDÜLLERİ YARIŞMASI 2016 YILI Yarışmanın teması: “Tarihi bir Perspektiften: Pakistan-Türkiye İlişkileri”

Photos of 2016 Awards Ceremony 2016 Ödül Töreni Fotoğrafları

Birincilik Ödülü / First Prize Mr. Emre KARAKUYU Okulu/School: Selçuklu Dolapoğlu Anadolu Lisesi, Konya

CİVE CİVE PAKİSTAN! Duvardaki saatin her an zamanı kollayan sesiyle avuçlarımda hissettim geçmişin acıyla yoğrulmuş izlerini. İncecik bir yürek sızı gibi duruyordu gözlerimin sonsuzluğa erişen noktasında. Öylesine yakın bir anın izlerini taşıyordum ki benliğimde; acı dolu günlerin getirdiği gözyaşları henüz toprağa karışmamıştı o merhamet yüklü yüreklerin sahiplerinde. Dertleri kendi acılarını hafifletmek değildi, bir başkasının acısına ortak olmaktı. Değil miydi ki acı paylaştıkça azalır, sevinçler paylaştıkça çoğalırdı? Benim yarama bir ilaç, mutluluğuma ortak bir tek dostum vardı: Pakistan. “Nerede olursa olsun bir sözün ebedî olabilmesi için öncelikle edebî olması gerekir.” diyor bir yazarımız. Bağımsızlığının peşine düşmüş bir milletin insanlarının, söyleyecek sözleri vardır bana göre. Sözü kurtuluştur, sözü bağımsızlıktır, sözü özgürlüktür o insanların. Sözünü özgürce söylemektir onların yegâne gayesi. Kimsenin esaretine düşmeden var olmaktır. Muhtaç olmadan zalime, durmaktır ayakta onların isteği. Yanında dost bildiği, kardeş değeri gördüğü bir başka millet olsun yeter belki de. Şairin ifade ettiği gibi: “Dost sanma şanlı vaktinde dost olanı Dost bil gamlı vaktinde elinden tutanı” Bu minval üzerine yanımızda idi Pakistan, biz zor günlerin pençesinde iken. Tarihçi Azmi Özcan, yazısında şöyle aktarıyor: “Balkan Savaşlarında oluk oluk Osmanlı kanı aktığı zamanlarda Pakistan’da Osmanlı için yardım sandıkları açılmış; herkes ellerinde ne varsa buraya yetiştirme gayretine girmişti. Genç kızlar çeyizliklerini, öğrenciler harçlıklarını, velhasıl herkes ne imkânları varsa onu ‘tek Osmanlı yaşasın’ diyerek Osmanlıya vermişti. O topraklar o zamanlar İngiliz hakimiyetindeydi. Gelişmeleri takip eden

bir İngiliz görevlinin kaleminden rapor edilen şu ifadeler kelimelerin kifayetsiz kaldığı bir vakayı şöyle kaydediyor: “Herkes elindeki her şeyi Osmanlı’ya yardım için getirip bırakıyordu. Bir ara kalabalık telaşlandı; bir hareketlilik görüldü. Kucağında bebek bulunan fakir bir kadın can havliyle, sağa sola koşuşturuyor, ‘Yok mudur bir hayırsever, Allah rızası için bu çocuğumu satın alsın, bedelini Osmanlı’ya göndereyim.’ diyordu. Herkes şaşkın; herkes perişandı. Yürekler parçalanmıştı sanki. Hemdert olmanın bu derecesi mümkün müydü? Neyse ki bir hayır sahibi, kadın adına istediği meblağı yardım sandığına verdi; çocuğu da annesine bıraktı.” Babasını kaybedene yetim, annesini kaybedene öksüz denir de evladını kaybedene bir isim verilememiştir. Evladından vazgeçmeyi göze alan bir annenin gösterdiği fedakârlık tartışmasız çok büyüktür. Ama Pakistan halkının, Pak ülkenin insanlarının bizlere sevgisi öyle büyüktür ki her türlü desteği vermişlerdir. Bir milletin kurtuluşu için bir tane lider çıkar ve o ülkeyi yaşatır. Ülkenin sonsuzluğu için ise bir şair çıkar ve sözüyle ülkesini ebediyete götürür. Pakistan’ı ise sonsuzluğun yolculuğuna çıkaran şair Muhammed İkbal’dir. İngilizlerin sömürgesindeki Müslümanların baş kaldırması ve Pakistan’ın kuruluşundaki büyük tesiriyle önemi hâizdir. Bu yönüyle milli şairimiz Mehmet Akif’e de benzetilir Muhammed İkbal. Hz. Mevlana’dan etkilenmiş ve Türk kültürüne ilgi duyması yönüyle tarih içerisinde Türkiye-Pakistan ilişkilerinde kilit bir isim olmuştur. Anlatılan odur ki Muhammed İkbal, Çanakkale Savaşları’nı yaptığımız dönemde rüyasında Peygamber Efendimiz’i (sav) görür. Peygamberimiz rüyasında sormuştur: “İkbal bana ne getirdin?” Muhammed İkbal’in elinde içi kan dolu bir bardak vardır ve “Müslüman Türk askeri senin için Çanakkale’de savaşıyor Ya Rasulallah” demiştir. Hz Muhammed (sav) bardağı almış ve içindeki kanı eline yüzüne sürmüştür. Sonra da onlar için dua etmiştir. Bunun üzerine Muhammed İkbal uyanır uyanmaz Lahor Meydanı’nda halka bir konuşma yapmış ve Pakistan halkı Türk milleti için yardım elini uzatmıştır. Muhammed İkbal özellikle Trablusgarp ve Çanakkale Savaşları’nda, fikirleriyle bizlerin yanında olduğunu göstermiştir.

Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin kuruluşunda yekvücut olan Türk milleti verdiği Milli Mücadele Destanı ile tüm dünyaya örnek teşkil etmiştir. Türk milletinin kendi azim ve kararlılığı yanında gücüne güç katan en büyük destek uzatılan dost elidir. Pakistan, Türk Kurtuluş Savaşı’nda maddi ve manevi desteğini esirgememiştir. Pakistan halkı kendi zor durumuna

rağmen, bir araya gelmiş ve Ankara hükümetine göndermek üzere para toplamıştır. Pakistan, Milli Mücadelemize destek vermesinin yanında bu bağımsızlık hareketinden etkilenmiş ve kendi bağımsızlığını kazanmak yönünde önemli adımlar atmıştır. Türk milletinin lideri Atatürk için “Bizim aslımız, rengi uçmuş bir kıvılcım iken O’nun bakışıyla cihanı kaplayan ve aydınlatan bir güneş haline geldik!” diyerek İngiliz sömürgesi olmaktan Atatürk’ü örnek alarak kurtulduklarını söylemişlerdir. Farklı bir söyleyişle iki ayrı devlet, iki ayrı bağımsızlık hareketi bir bütün gibi ilerlemiştir. Her iki devletin de dönüm noktası olan özgürlük mücadelesinde birbirleriyle olan ilişkileri, birbirlerine olan destekleri sadece “dostluk” ifadesi ile sınırlandırılamayıp “kardeşlik” boyutuna taşınabilecek bir anlama sahiptir. O günlerin yansıması olarak bugün de bizler Pakistan’ın acısına ortak olmak istiyoruz ve onlar da bizim yaralarımıza merhem olmaya çalışıyorlar. Acı günlerin bir hatırası olarak Pakistan deyince benim dahi aklıma yaşadıkları doğal felaketler geliyor. İlkokul çağımda iken günün birinde eve bir zarf ile gittim. Ne olduğuna o gün anlam verememiş olsam bile bugün kafamda şekilleniyor bazı şeyler. Elimde taşıdığım o zarf ile nice çaresiz yüreklere umut taşımışım. Sadece ben değil, yanımdaki arkadaşlarım, öğretmenlerim, okulum... Kısaca insanı insan olduğu için seven tüm Türk halkı. O gün onlara yardım eli uzatmak istemiş ve tabiri caizse insanların yaralarına ilaç olmak istemiştim. Ben Pakistan’ı böyle tanımış ve sevmiştim. Türk halkı kadar Pakistan halkını seven bir toplum dünya üzerinde sanıyorum mevcut değildir. Bizler kendi milli değerlerine sahip olmayı bilen bir ulusuz. Bunun yanı sıra tüm dünyada insanların dili, dini, ırkı ne olursa olsun sevmeyi ve saymayı biliyoruz. İşte bu anlayışa sahip bir millet olmanın haklı sevincini yaşayan bizler, Atatürk’ün çocuklara bir armağanı olan 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’nda dünya üzerindeki her coğrafyadan çocuklara kucak açıyoruz. Pakistan halkından kardeşlerimizle de bir araya geldiğimiz bu coşkulu günlerin bir hatırası olarak duyduğumuz sözler var. Bizlerin Pakistan için sevgisini şimdilerin büyüğü o günlerin küçükleri olanlar şu kalbi ifadeyle söylüyor: “Cive Cive Pakistan!” Bizler ise bu sözün sahibi neslin evlatları olarak kardeş misali dost bildiğimiz Pakistan’a aynı duygularla sesleniyoruz. “Cive Cive Pakistan!,” “Sen çok yaşa Pakistan!”

English translation:

JEEWAY JEEWAY PAKISTAN! I felt marks of a painful past in my palms with the sound of the wall clock that chases every moment of the time. It was there like a heartfelt twinge at the infinitive point my sight could reach. I was holding marks of a moment within myself so close that the tears of those merciful people brought by painful days had not even mixed in the soil. Their worry was not to lighten their own pain but to become a partner in the pain of someone else. Is it not like, pain diminishes as you share it? I had the only friend who was a remedy to my wounds and partner in my joy: Pakistan. One of our authors says, “Wherever it might be, first of all an expression needs to be literary to be able to become an eternal statement.” To me there are some words to express by the people of a nation chasing their independence. The word is liberation, the word is independence and the word is freedom of those people. Their sole purpose is to say their word freely. It is to exist without falling into someone’s captivity. Their wish is to stand on their feet without being dependent on the oppressor. Perhaps it is enough to have another nation known as their friend deemed as their brother. As the poet says: “Don’t perceive a friend of good times as your friend, think him a friend who holds your hand in your gloomy times” In this way Pakistan was with us while we were in the claws of our hard times.

In his article, historian Azmi Ozcan narrates: “When the Ottoman blood was being spilled in abundance in the Balkans, aid collection boxes were opened in Pakistan to help the Ottomans; with whatever they had in their hands everyone joined the race to send aid. Young girls donated their dowry and students gave their pocket money; briefly everyone gave whatever they had to the Ottomans to save even a single Ottoman if it could. Those territories were under the British rule in those days. A British officer, who was watching the developments, writes an incident in his report like this: ‘Everyone was bringing and leaving it there whatever they had to help the

Ottomans. At one occasion, the crowd gathered at the aid collecting point moved. A poor woman with her baby in her hands came there. She was desperately running right and left, “Isn’t there any charitable person who could buy my child for the sake of God and let me send that money to the Ottomans”, she was saying. Everyone was stunned and desperate. As if hearts were shattered. Was it possible to be such a fellow sufferer? Anyhow, a charitable person donated the money she wanted to the aid collection box and left the baby to her mother.” A person who loses father is called an orphan, a person who loses mother is called a motherless but no title has been given to the one who loses a child. The sacrifice of the mother who took a chance to lose her baby is undisputedly great. However, the love of Pakistani people and the people of the Pak country is so great for us that they have provided us with all kind of assistance. One leader emerges for the liberation of a nation and enables that country to live. A poet emerges for the eternity of the country and eternizes the country with his poetry. Muhammad Iqbal is the poet who took Pakistan to its journey towards eternity. The independence movement of the Muslims in the British colony and the great influence and importance of the establishment of Pakistan is owed to him. He has thus similar status like our national poet Mehmet Akif. Muhammad Iqbal was impressed by the teachings of Maulana Jalaluddin Rumi and he became a key figure in the history of Turkey-Pakistan relations as regards to his interest in the Turkish culture. There is a saying that during the Çanakkale War, Muhammad Iqbal saw Prophet Muhammad (Peace Be Upon Him) in his dream. The Prophet asked him: “Iqbal what have you brought for me?” A glass full of blood is my hands, said Muhammad Iqbal, “Muslim Turkish soldiers are fighting for you in Çanakkale O Prophet of God.” Prophet Muhammad (peace be upon Him) took the glass and poured its blood on his face. Then the Prophet prayed for them. As soon as Muhammad Iqbal woke up, he delivered a speech to the people a Square in Lahore and the people of Pakistan extended a helping hand to the Turkish nation. Muhammad Iqbal especially showed that he was with us with his thoughts in the wars of Tripoli and Çanakkale. The Turkish nation as a single entity set an example for the world with its Saga of National Struggle in the establishment of the Republic of Turkey. The extended friendly hand was the greatest support that added more power to the resolve and determination of the Turkish nation. Pakistan did not withhold its material and moral support during the Turkish

War of Independence. Despite its own difficult position, Pakistani nation got together and collected money and send it to the Ankara Government. Besides rendering their support for our national struggle, Pakistan was inspired by our independence movement and took important steps to achieve its own independence. For the Leader of the Turkish nation Atatürk they said that they got rid of being a British colony taking Atatürk as an example saying, “While our reality was a faded sparkle we became a Sun encompassing and illuminating the whole world with His glance.” In other words, two different states and two separate independence movements advanced as a whole. The turning point of both states is that their mutual relations during their independence movements and their support for each other did not remain limited only to the “friendship” expression but its meanings can be raised to the dimension of a “brotherhood”. As a reflection of those days, we also want to share Pakistan’s pain today while they are striving to become a remedy to our wounds also. As a memory of painful days in Pakistan, those natural disasters also come into my mind. While I was at the primary school, one day I went home with an envelope. Even though I could not give it a meaning that day but it is shaping up in my mind now. With that envelop in my hands, perhaps I had carried a hope to many desperate souls. Not only myself but many of my friends, my teachers and my school also... In short, Turkish people who love human beings because they are human beings. I wanted to extend a helping hand to them and if it is appropriate to say, I wanted to be a remedy to their wounds. This is how I came to know and loved Pakistan.

I think there is no community on the face of the earth who loves Pakistani people as much as Turkish people. We are a nation who owns and preserves its own national values. Besides, we also understand how we should love and respect all peoples of the world regardless of their language, religion and race. With this understanding, we are rightfully living the pleasure of being a nation and we open our arms to the children of all geographies of the world on occasion of the April 23rd National Sovereignty and Children Festival gifted by Atatürk. As a memory of getting together with our brothers from Pakistani people during those exciting days, we have some words heard from them. The adults of present days and children of those days express our love for Pakistan with these heartfelt statements: “Jeevay Jeevay Pakistan!” We as the children of the generation own these words call out to Pakistan whom we know as a brother with the same feelings. “Jeevay Jeevay Pakistan!”, “You Long Live Pakistan!”

İkincilik Ödülü / Second Prize Mr. Mehmet Furkan ONAY Okulu/School: Ankara Atatürk Lisesi, Ankara

HİMALAYA ETEKLERİNDEN ANADOLU’YA “‘Korkma’ narasının şimşeğini. Gene mü‘minin kalbinde yarat” (İkbal) Etraf gergin. İnsanları hallerinden utandıran bir ses yükseliyor kalabalığın arasından. Seslenen sahabelerden Ebu Derda Hazretleri... “Niye birbirinizi sevmiyorsunuz? Niye birbirinize doğru yolu tavsiye etmiyorsunuz? Oysaki Allah’ın dininde birleşmiş kardeşlersiniz! Arzularınızın birbirinden ayrılma sebebi içinizin bozukluğudur, oysa iyilikte birleşseniz birbirinizi severdiniz.” Son yüzyıllarda birbirinden ayrı düşen Müslümanlara önemli bir ihtar, yüzyıllar öncesinden... Ama karşımızda, görüş alanımızda ve tarihimizde iki millet var ki bizi bu hitaptan utanmaya değil, “Ey Peygamber’in dostu! Hitabını duyduk ve hâlimizi düzelttik. Bizler kardeşiz, bizler aynı medeniyetin çocuklarıyız’’ demeye yöneltiyor. Pakistanlılar ve Türkiyeliler... Pakistan... “Pak Ülke”... Medeniyet ortağı kardeşlerimizle dolu. İslamabad gibi “İslam’ın inşa ettiği şehirlere sahip, dava kardeşimiz... İngiliz sömürgesine karşı bağımsızlık bayrağını dalgalandırmayı başaran, halkın gönülden sevdiği kahraman Cinnah ile özgürlüğe adımını atan ülke. Zaten yekvücut imanlı bir kitlenin önünde küfür elbette dağılmaya mahkûmdur. İşte Kaid-i Azam, bu imanlı kitleyi özgürlüğe taşıyan kilit isimdir. Cinnah, bölgenin sadece İngilizler ve Hindulara değil, Müslümanlara da ait olduğunu ispatlamıştır ki devlet olmanın yolunu açmıştır. Bağımsızlık savaşında bir diğer kilit isim ise Allame İkbal’dir. “Son yüzyılın Mevlana’sı” İkbal, Türklerin unutulmayan dostu ve İstiklal Harbini Himalaya eteklerindeki Müslümanlara anlatan şairane sestir. O hikâyeyi hepimiz biliriz. Türkiye’de Kurtuluş Savaşı devam ederken Pakistanlı kadınlar bileziklerini gönderirler ve bu bilezikler Türk Or-

dusu’na adeta ilaç olur. Müslüman dünya bölünmüşken, medeniyet denen canavara karşı zamanında oluşturulan kardeşlik medeniyeti, var olan hikâyemizi yeni bir çehreye dönüştürmemiz için bizi beklemektedir. Ümitvar olunuz ey kardeşler! Biz kendi içimizden yeni İmam-ı Rabbaniler, yeni Cinnahlar, yeni Mevlanalar çıkarabiliriz. Bu amaç belki bizim ortak davamızın tanımıdır. Hakimiyet görüşü asla şahsi veya milli bir gururla değil, ilahi bir emir ve inançla vücut bulmuş; beşeriyeti hakka, adalete, saadete eriştirmek amacıyla oluşmuş bir nizam davası. Bu davayı ilerletmek gençlerimizin; Türkiye, Pakistan ve tüm Müslüman ülke halklarının görevidir. Böyle bir kardeşliği ve ortak paydayı yeniden ve daha güçlü bir şekilde oluşturabileceğimize ben, şahsen eminim. Mekke’de, Kâbe’nin karşısında bir Pakistanlı oturdu yanıma. İkimiz de ihramlıydık. Medeniyetimiz bizi böyle kardeş yapmıştı. Konuştuğum Pakistanlının bir üniversitede hoca olduğunu konuşmamızın sonunda anlamıştım. Maalesef İngilizce konuşarak anlaşabildik. O Pakistanlı bana aramızdaki yaş ve mevkii farkına bakmadan “Kardeşim!” diye sesleniyordu. Ne mi konuştuk? Bana hitap şekli olan kardeşliğimizi konuştuk. Samimiyeti kalplerimizde öyle derinlemesine hissettik ki şimdi hiç tereddüt etmeden kardeşliğimizi, davamızı daha ileriye taşıyacağımıza inanıyorum. Bu dostluğun tüm İslam âlemine, hatta dünyaya yayılmasını temenni ediyorum. “Ya Rab. ... Hicaz vadisinin her zerresini yeniden ışıldat. Yine seyir şevki ver yine ısrar zevki ver. Manzaradan mahrum olana yine görebilen göz ver. Yolunu kaybetmiş ceylanı yine Harem’e doğru götür. Bu şehirliğe çöl genişliği ver. Yalnız olan kalbine yine mahşerî gürültü ver. Boş olan bir taht-ı revana yine Leyla gibi bir güzel ver.

“(Ya Muhammed!) Varlık bahçesinde binlerce gül, lale var Ama ne renk, ne koku... Hepsi de vefasızdır, Yalnız bir şey getirdim, kutlanmıştır tekbirle. Bir şişe kan kî eşi yoktur cennette bile. Bu senin ümmetinin namusu, vicdanıdır, Bu Trablus şehidinin kanıdır...”

Aynı İkbal: “Osmanlı’nın üzerine bir keder dağı yıkılmışsa sen hiç üzülme. Çünkü şafak yüz bin yıldızın kanı dökülmeden sökmez...” Bütün bu ilişkileri tek cümlede ifade etmek istersek, aynı medeniyetin evlatları olduğumuzu süreklilik içinde ispatladık diyebiliriz. Peki, bizim ortak medeniyetimiz nedir? Bunu anlamak için bireyden başlamak gerekir. Sandığımızın aksine bireyler ömürleri boyunca değil, tarihleri boyunca yetişirler. Bir birey, tüm tarihinin yükünü üstlenmiş olarak dünyaya gelir. Bu açıdan baktığımızda, aynı yükle yüklenmiş bireyler topluluğudur Pakistan ve Türkiye. Bu tanımın dışına çıktığımızı fark edersek kendi şahsımızdan başlayarak bulunduğumuz durumu sorgulamalıyız. Gençlerimiz bugün “bir kaza sonucu şuurunu yitirmiş insan” profili çiziyorsa, medeniyetimizi doğru tanımlayamamış. etkili bir biçimde anlatamamışızdır. Bizim medeniyetimiz ruhanidir. Avrupa medeniyeti ise ticaridir. Avrupa medeniyeti ruha değil, akla dayandırmıştır. Bu yüzden şüpheci, çıkarcı ve imansızdır. Bize sürekli bu şüpheci medeniyetin temsilcileri olan Fransız’ın İngiliz’in Alman’ın aklını, siyasetini, idealizmini anlatan aydınlarımız neden Pakistan’ın yüreğinden, Afganistan’ın çilesinden bahsetmez? Medeniyet, eşya gibi ihraç edilecek bir mal değil, aşkın bir cevher ve hakikattir. Türkiye ve Pakistan: bu aşkın cevherini yüzyıllar öncesinden beraber parlatmışlardır. Vakit ise yeni şeyler söylemenin vaktidir. Türkiye ve Pakistan halkı olarak inanmalıyız ki Avrupa’nın hikâyesi sona ermiştir. Asr-ı Saadet ve Osmanlı başkaldırıda iki halk, gönüllerini bir etmiş, aynı hissiyatı taşımışlardır. Bu birlikteliğe ümmet şuuru diyebiliriz. Ümmet; yani ahenk, bir hedefe kilitlenmişlik, bir kıbleye azimet, bir toplum ama durmak ve kalmak için değil, sürekli bir dönüşüm ve hareket için bir toplum... Türkiye penceresinden bakalım. M. Kemal’in komutasındaki Kurtuluş Savaşı’nda Pakistan’ın verdiği desteği unutamayız. Tabi ilişkiler bunlardan ibaret değil; iki ülkenin edebiyatları da bu dostluk ilişkisinin pekişmesine sebep oldu. Tanpınar, bir yazısında ilişkilerin derin tetkike muhtaç olduğunu bildirdikten sonra Pakistan’ı “amber ve bahar rüyası” olarak tanımlar. Ayrıca Esedullah Calib, Salık, Şıblî-i Kurnam gibi birçok Urdu dili şairi mısralarında “Türk” kelimesine “Müslüman olmak, güzel olmak, civan-

mertlik, sevgili” gibi manalar vermişler; Namık Kemal, Mehmet Akif, Hamid, Nazım Hikmet ve birçok Türk kalemi de Pakistan ve Hint Müslümanlarının, İngilizler tarafından uğradıkları zulümleri yüreklerinde hissetmişlerdir. Türkiye, Pakistan’da yaşanan felaketlere ve terör olaylarına duyarsız kalmamış, bütün imkânlarını seferber etmiştir. Dünyayı alt üst eden terör belasından en çok mustarip olan ülkelerden ikisidir Türkiye ve Pakistan. Yani “İslam’ın” sloganlaştırılmasıyla oluşturulan terörden yine en çok zarar gören Müslüman ülkelerdir. Oysa Müslümanların amacı “İslam’ın sadece ismini kullanmak değil. “İslam”ı yani kardeşliği, barışı yaşamak ve yaşatmaktır. Allah’ın kerim kitabı Kur’an’da buyurduğu “...birbirinizi tanıyasınız diye sizleri kabile kabile yarattık” (Hucurat: 13) esası bu iki halk tarafından doğru anlaşılmış, farklı kabileler halinde yaratılmaları onları terörün beslendiği kine yöneltmemiş. Yunus deyişiyle “bir olup, tanış olma”ya sevk etmiştir. Yine biliyoruz ki, Pakistan-Türkiye ilişkileri Gazneliler, Delhi Sultanları. Babürler zamanında başlayıp gelişmiş, Osmanlılar zamanında devam etmiştir. Urduca ve Türkçe yayımlanan Cihan-ı İslam gazetesinde Peşaverli bir kadının Balkan Savaşları’nı yaşayan Türklere yardım toplanılan yere gidip “Bir şeyim yok ki yardım edeyim, elimden gelen şu öksüz oğlumu din kardeşlerim uğruna İsmail gibi feda etmektir.” dedirten, Babür Şah’tan, Tippu Sultan’a; Abdülmecid’in, Sindi Ubeydullah Han’a uzanan bin yıllık gönül bağıdır. Büyük şair İkbal ise Trablusgarp şehitleri için şu dizelerle haykırır. “Hedeflerini yükseklik bakımından Süreyya’ya eşit kıl, Ona ırmağın özgürlüğünü ver!” (İkbal, Dua) Anadolu’nun şafaklarında yüzen al sancaktan Himalaya eteklerindeki “subz Hilali parcham’a” selam olsun...

English translation:

FROM THE FOOTHILLS OF HIMALAYAS TO ANATOLIA “Create again the thunder of the cry ‘Be brave’ in the heart of the believer!” (Iqbal) The atmosphere is very tense. A voice which makes people ashamed of their situation is rising from the crowd. This is the voice is Harat Abu Derda, one of the the Companions of our Prophet Muhammad (PBUH)… “Why don’t you love each other? Why don’t you advice each other the true path? However, you are brothers who have embraced the religion of Allah! The reason that your desires are separated from each other is your inside corruption. However, if you had joined in good, you would love each other.” An important warning to the Muslims given hundreds of years ago, who were alienated from each other in recent years… But in our perspective and history, there are two nations that defy this theory and make us say “Oh, the friend of the prophet! We heard your call and rectified our situation. We are brothers; we are the children of the same civilization!” The people of Pakistan and Turkey… Pakistan… “Pak country”… It is full of our brothers of civilization. Our brothers of the same cause who own “towns built by Islam” like Islamabad… The country which succeeded in waving the flag of independence against British colonialism and which made its step towards freedom with its hero Jinnah whom the public loves from their heart. After all, curse is doomed to split into pieces in front of a public which has a unified belief. Here, Quaid-e-Azam is the key name which carried this believing public to freedom. Jinnah has proved that this region not only belong to the British and Hindus but also to the Muslims and thus he paved the way to establish a state. Another key name in the war of independence is Allama Iqbal. Iqbal who is the “Maulana of the last century” is the unforgettable friend of Turks who informed the Muslims in the foothills of Himalayas about the Turkish War of Independence.

We all know this story. While the Independence War was going on in Turkey, Pakistani women send their wristlets and these wristlets became necessary financing instrument for the Turkish army. While the Muslim world was split up, the brotherhood civilization which was established on time against “the monster named as civilization” was waiting for us to reshape our existing story. Oh my brothers, be hopeful! We may raise up new Imam Rabbanis, new Jinnahs and new Maulanas among us. This objective should define our common cause. A cause of a new order of dominance which has never been shaped by a personal or national pride, but with a holy order and belief and which was shaped to take civilization to justice, rightfulness and happiness. It is the duty of our youth and all people of Turkey, Pakistan and the entire Muslim world to promote this cause. I am personally sure that we may establish such a brotherhood and common domain again in a much stronger manner. In Mecca, a Pakistani brother sat besides me against Kaaba. We were both wearing Ihrams. Our civilization had made us brothers like this. At the end of our conversation, I learned that this Pakistani was a lecturer in the university. Unfortunately, we could only communicate in English. That Pakistani was calling me “My brother!” without caring for the difference of our status and age. But what did we talk about? We talked about our brotherhood which was the characteristic of his attitude towards me. We felt sincerity so deeply in our hearts that now I believe undoubtedly that we will carry forward our brotherhood! I hope that this friendship spreads to the entire Muslim world and even to the entire world. “Oh, Allah… Brighten every piece of the Hedjaz Valley again. Give us again the pleasure of watching, the pleasure of insisting Give seeing eyes again to the one who is away from the scenery. Bring the gazelle which lost its path again to Harem. Give the wideness of a desert to this town. Give a tremendous noise to its lonely heart Give again a beauty like Leyla to this empty palanquin.”

“(Oh Muhammad!) There are thousands of roses and tulips in the garden of existence But what a color, what a smell… And all of them are unfaithful.

But I have brought this chalice here to make my sacrifice; The thing it holds you will not find in all your Paradise. See here, oh Lord, the honour of your people brimming up! The martyred blood of Tripoli, oh Lord, is in this cup.” Iqbal continues to say: “Don’t feel sad if a mountain of sorrow has fallen over Ottomans. Because the dawn doesn’t break until the blood of one hundred thousand stars is shed…” If we want to express all these relationships in one sentence, we may say that we proved consistently that we are the children of the same civilization. But what is our common civilization? In order to understand, we have to start from the individual. Just opposite to what we think, individuals are raised not during their lifetimes but during their history. An individual is born loaded with the entire weight of the history behind him. When we look from this perspective, Pakistan and Turkey are the collection of individuals who are loaded with the same weight. If we notice that we get out of the boundaries of this definition, we should question the condition we are by starting from ourselves. If our young generation draw the profile of “a man who lost his conscience in an accident” today, it means that we couldn’t truly define and tell our civilization. Our civilization is spiritual. Meanwhile, European civilization is commercial. Europe has based civilization to mind instead of soul. So, it is doubtful, selfish and disbelieving. Why don’t our intellectuals who continuously tell the mind, politics and idealism of French, English and Germans who are the representatives of this doubtful civilization talk about the heart of Pakistan and troubles of Afghanistan? Civilization is not a commodity to be exported but it is a transcendent core and reality. Turkey and Pakistan have shined this transcendent core together since centuries. Time is the time to say new things. We should believe as Turks and Pakistanis. The story of Europe is over. The Age of Happiness (Asr-ı Saadet) and the Ottomans are two nations which are rebelling and they united their hearts and carried the same feelings. We may call this unity as the conscience of the Ummah. Ummah, that is to say,

harmony is locking at a target, worshipping towards the same Qiblah; it is a society but a society not for stopping and standing at the same place but in a continuous transformation and mobility. Let’s look from the Turkish perspective. We can never forget the support that Pakistan gave to us in the Independence War under the command of Mustafa Kemal. Of course, relations aren’t composed of only these; the literature of both the countries also caused to strengthen these friendly relations. Tanpinar tells in one of his writing that relations are required to be analyzed deeply and then he defines Pakistan as the “amber and spring dream.” Besides this, many Urdu poets such as Asadullah Ghalib, Salik and Shibli Naumani gave meaning to the word “Turk” in their verses as “Being Muslim, beautiful, friendly, loving, etc.” And many Turkish writers such as Namik Kemal, Mehmet Akif, Hamid and Nazim Hikmet have felt in their hearts the oppression that Pakistan and Indian Muslims experienced under the British colonialism. Turkey has been very responsive to the natural disasters and terrorist events happened in Pakistan and used every means to fight against it. Turkey and Pakistan are two countries of the world which were affected most by the scourge of terrorism that stirred up the world. That is to say, they are the Muslim countries which had the most damage from terror that was unleashed by using the name of Islam. On the contrary, the purpose of Muslims is “not only using the name of Islam” but to live and make people live “Islam”, that is to say, brotherhood and peace. The basis which is put forward in Allah’s Holy Book Quran as “… we created you in tribes to get to know each other. Hujurat 13” is understood correctly by these two people and being created as different tribes didn’t lead them towards hate which feeds terror. As Yunus also says, it made them “to be united and acquainted with each other.”

As we also know, Pakistan-Turkey relations have started and developed with the Ghaznavids, Delhi Sultans, Baburs and they continued during Ottoman times. It is the thousand years of fraternal bonds which made a woman from Peshawar to go to the place where charity boxes were placed to help Turks for the Balkan Wars and say “I don’t have anything at hand to donate, the only thing I can do is to sacrifice my son like Ismaeel for my brothers of religion” which is written in Jihan-ul Islam newspaper published in Urdu and Turkish. It is a bond which comes from Babur Shah to Tippu Sultan and from Abdul Majid to Ubaidullah Khan. Meanwhile, the great poet Iqbal cries for the Tripoli martyrs with the following verses:

“Keep your targets equal to Sureyya star in the view of their heights, Give them the freedom of the river!” (Iqbal, Dua) Greetings from the red flag oscilating in the dawn of Anatolia to the “subz Hilali parcham” in the footsteps of Himalayas... * *

Üçüncülük Ödülü / Third Prize: Ms. Ebrar Saliha KORKMAZ Okulu/School: Sivas Selçuklu Anadolu Lisesi, Sivas

“BİZ” OLDUK “Kötü gün dostu” diyebildiğimiz, sırtımızı gönül rahatlığıyla dayayabildiğimiz az ülke var doğrusu. Tarihin yaprak yaprak takvimlere kazıdığı karanlık günlerimizde “dost” kelimesi zor çıkar olmuştu ağızlardan. İki gerçek dost, Pakistan-Türkiye dostluğu. Yıllanmış ve kökleri sapasağlam bir hikaye bizimkisi.

Kültürel, dini, jeopolitik bağlarla beslenen, birlikte büyüyen iki kardeş gibiydik. Pakistan o yıllarda henüz bağımsız değildi. Ama o özgür kalbiyle yanımızda oldu usanmadan. Kurtuluş Savaşı yıllarıydı. O amansız mücadelede kim kimin düşmanı, kimin yandaşı belli olmuyordu. Güvenmek zordu doğrusu. Arkamızdan hançerleyenleri de gördükten sonra. Açlık, yoksulluk, soğuk... Milli Mücadele’de sadece düşmanla savaşmadık ki biz. Bir destekti beklediğimiz, bir omuzdu başımızı yaslamak istediğimiz. İşte o zaman tam da ihtiyacımız olduğunda üşüyen ellerimize eldiven oldu Pakistan. Koşmak nedir o zaman öğrendi. Emeklemeye çalışırken bizi yarı yolda görünce ayaklandı bir an. Zordu o geçen günler hepimiz için. O yoksullukta ummadığımız anda bulduğumuz bir altındı Pakistan. Ne yaptı ne etti on beş kez yardım parası gönderdi gözlerimizin bulutlarına. Nefes nefese kalana kadar koştu Pakistan. Yardım kampanyaları düzenlendi, defalarca dört bir yanda. Maddi manevi tüm gücünü kullandı en yakını için, yoldaşı için. Takati kesilene kadar çabaladı. Tarih bunları yaşarken onlar bizim için tarihe yardımı ekledi. Tarih bize yılların acısını yaşatırken onlar bizim gözlerimizden o kararmış bulutları silip umudu koydu. Tarih bize sırtımızdan hançerleyenleri acı acı gösterirken onlar bize vefayı öğretti. Güvenmeyi, yan yana durmayı ezberletti. Biz vatanımız için ölümüne mücadele ederken onlar da gönül vatandaşı oldu bizim için. Zaman, mekan, imkan umurlarında mıydı hiç? Hiçbir çıkar yok, bir politika yok, resmilik yok aramızda. Her şey gönül için. Dostluk için. Ezelden gelen kardeşlik için. İki Müslüman ülke dini için birdi işte tam da emredilen gibi. Mazluma kapı açtı ya Pakistan bizim

gönlümüzün kapıları çalındı hiç durmadan. O kapı ne şimdi ne bundan sonra kapanmayacak. Yüzümüzde o yıkım belli olmayacak onların da istediği gibi. Hayat bizleri sürüklese de uçurumun kenarına, elimizden tutacak yine gözlerimizin umudu. Yarenlik böyle bir şeymiş herhalde. Yaşanmadan anlaşılmıyor bazı şeyler. Pakistan hiç yaşamadıklarımızı yaşattı bizimle birlikte tarihe. Tarih yaşanırken böyle gün gün omuz omuza Pakistan 1947 yılında bağımsızlıkla tanıştı. Resmiyete döküldü dostluğumuz. Herkes görsün istedik. Anlasınlar bizim ne denli kardeş olduğumuzu. Baktığımız pencerede, ulaşmak istediklerimizde aynı göz olmaktı niyetimiz. Diplomasi gelişti. Yan yana duran iki bağımsız ülkeydik artık. Amaç neyse ona yönelmek vardı. Bir engel varsa yürüdüğümüz yolda beraber atlatmak vardı. 1947’den beri süren uluslararası politikalar daha da yakınlaştırdı bizi. Teröre ve Batı’ya serpilip büyümekte olan İslam düşmanlığına karşı mücadelede bir bütün olduk. Köklerimizin, bağlarımızın derdindeydik şimdi. Bağımsızlıktan hemen sonra maneviyatta olan dostluğumuz, diplomatik ilişkilerimize de yansıdı. Gerisi bir zincirin halkaları gibi. Uluslararası sorunlarda destektik birbirimize. En ufak bir sorunda gösteriyorduk kendimizi. Sokakta kavga eden çocuğun abisi gibi gözdağı veriyorduk adeta. Yine yan yanayken dünyada nüfusu altmış milyondan fazla olan, sekiz Müslüman ülkenin üyesi olduğu, ortak pazar birliği olan D-8 (Developing Eight) üyesi olduk. Arkasından CENTO’da ortaklık geldi. İran ile birlikte kalkınmak için Bölgesel İş Birliği (RCD)’yi kurduk. Genişleyip bu sevdayı her yere yayabilmek için. Karış karış gezdik biz. Bölgesel olan bu örgütte yanımızda elbette ki tarihin tanık olduğu dostumuz yer alıyordu. Ekonomi takip etti bizi. Ekonomik İş Birliği Teşkilatı (EİT) olarak yeniden canlandık. Tercihli ticaret anlaşmaları, güçlü askeri ilişkiler dostluğumuzu alkışlıyor gibiydi. Herkes ayağa kalkmış bu dostluğun nereden geldiğini soruyordu. Bizimkisi hiç başlamadı ki hep var oldu gönüllerde. Ama açığa çıkarmak önemliydi. Açıktayız artık gözler önünde. En ufak bir sorunda arkada durmakta sınır tanımayan bizler, Pakistan Hava Kuvvetleri subaylarına F-16 filosunun modernize edilmesi konusunda eğitim verdik. Askeri ilişkilerimiz CENTO’da 1945’ten bu yana halkamızın bir parçası oldu. Tarih kendini yeniliyor gibiydi. Yine bir savaş, yine dostumuz ve yine zafer. Kıbrıs Savaşı’nda dünya kamuoyu bizim haklılığımızı bildiği halde sessiz kalmayı tercih ettiler. Peki kimdi ayağa kalkıp konuşmaya, bağırmaya, bize destek vermeye cesaret edebilen? Pakistan hiç korkmadan, yürüdü

bizimle beraber aynı yolda. Hiç değişmedi, değişmeyecek de galiba. Biz onlarla onlar da bizle yan yana... Unutmadık biz geçen yılların borcunu. Pakistan’ın terör olaylarına karşı dayanışmayla bir zamanların vefa borcunu ödeme niyetindeydik. Vefa her zaman karşılıklı gelişen bir güzellikti. Tarihten bugüne gelen bir vefaydı bizimkisi. Türkiye Pakistan’ın Keşmir Davası’nda da güçlü destekçilerindendi. Pakistan’a Hindistan ile savaşı sırasında siyasi ve askeri destek vermiştik. Tıpkı bir zamanlar bizim mücadelemizde olduğu gibi onların da başını yaslayabileceği bir omzu yoktu yanlarında. O omuz tabiki de biz olduk. Takvimin bu günleri gösterdiğinde ise İslam Konferansı Teşkilatı (İKT) üyesi olan iki ülke Şanghay İşbirliği Örgütü üyeliği arzuluyor. Büyük bir şansa sahip olan bu iki dost yan yana olmaktan asla vazgeçmeyecek. Geleceğin yapraklarını beraber çevirmekte inancımız sonsuz gözüküyor. 2005 yılı Pakistan’ın doğal afetlerle sınanması gibiydi. Deprem ve sel felaketi için ülkemiz dostunu yalnız bırakmadı ve yardımlarını en yakınından esirgemedi. Biz terör olaylarında da tek yürekken 2014 yılında Pakistan’da bir okulda terör saldırısı oldu. 134 öğrenci hayatını kaybederken iki ülkeyi de bir matem havası sardı. Hayatını kaybeden bizlerdik aslında. Onlar “Biz” olmuştu artık. Beraber ağladık kardeşimiz için. Canımızdan can gitti. Evladını kaybeden bir anne gibi içimize akıttık damlaları. Pakistan’da üç gün milli yas ilan edilirken Türkiye’de bir günlük milli yasla boğulduk gözyaşlarına. Ne onlar bizsiz kaldı tarihin karanlığında ne de biz onlarsız. Azimde beraberdik. Mücadelede yan yanaydık Hep birlikte ağladık o günlerde. Yeri geldi birlikte yaşadık sevinci adım adım yürüdüğümüz yolda. Bugüne kadar yaşadık biz aramıza hiçbir çatırtı girmeden. “Kötü gün dostunu söyledik biz onlar için. Biz onlarla “Biz” olduk kardeşlik için. Yakın zamanda Türkiye-Pakistan görüşmelerinde de söylendiği gibi; “Türkiye’nin güvenliği Pakistan’ın güvenliği, Pakistan bayrağı Türk bayrağı”ydı bizim için.

English translation:

WE BECAME “US” It is true that there are a few countries which we may say “our friend of bad days” and with whom we may stand together with peace of mind. In our dark days which history scraped to calendars leaf by leaf, it was difficult to spell the word “friend” from our mouths. Two true friends, Pakistan-Turkey friendship. Our story is one which is old and which has very strong roots. We were like two brothers who were fed with the same cultural, religious and geopolitic bonds and who were grown up together. Pakistan wasn’t independent at those years. But it had been with us with its free will. It was the Independence War years. During that fierce struggle, it was not clear who was the enemy of whom and who was the supporter of whom. It was such that trusting someone was difficult. And after we saw those who stabbed us from the back. Famine, poverty and cold... We didn’t only fight with the enemy in the National Struggle. It was a support that we were waiting for, it was a shoulder that we wanted to put our heads on. Just at that time, Pakistan had been the gloves for our freezing hands. It learned what is running at those times. While it was trying to creep, it got on its feet for an instance when it saw us in the half way. Those days were difficult for all of us. Pakistan was a piece of gold we found in an unexpected moment within all that poverty. Whatever it did, it sent charity money fifteen times to the clouds of our eyes. Pakistan ran with us until it was short of breathing. It organized charity campaigns many times in four corners of the country. It used all of its spiritual and material power for the closest friend and comrade. It struggled until it was extremely tired. While history was being written, they added help to the history for us. While history was making us live the pain of all those years, they erased dark clouds from our eyes and placed hope inside. While history was showing us those who stabbed us from the back, they taught us loyalty. It made us memorize trust and standing side by side. While we were fighting for our country fiercely, they became our citizens from their hearts. Did they ever care for time, space

and possibilities? There are no benefits, politics and formality between us. Everthing is for our hearts. For friendship. For brotherhood coming from past eternity. Two Muslim countries were united just like it was demanded from us. Pakistan opened a door for the opressed that the doors of our hearts were knocked ceaselessly. That door will not be closed either now or in the future. The destruction in our faces will not be apparent, just like they also want it to be. Even though life drags us to the side of a ridge, the hopes of our eyes will hold from our hands again. Doubtless, friendship should be something like this, as I guess. Some things arenâ&#x20AC;&#x2122;t understood without experiencing them. Pakistan has made history live what we havenâ&#x20AC;&#x2122;t lived in our lives.

While history was experienced day by day and shoulder to shoulder like this, Pakistan became independent in 1947. Our friendship was now formal . We wanted everybody to see it. They should understand how much we were friends. Our intention was to look from the same eyes to the window we were looking at and to the ones we wanted to reach. Diplomacy was developed. Now, we were two independent countries standing side by side. We had to reach to our aims. If there was an obstacle in the path we walked, we had to overcome it together. International policies since 1947 made us further closer. We united together in the struggle against terror and Islamophobia which was growing in the West. Now, we were thinking of our roots and bonds. Right after our independence, our spiritiual friendship was reflected to our diplomatic relations. The rest was like the rings of a chain. We were supporting each other in our international issues. We were helping each other even in our smallest problems. It was such that we were frightening them like the elder brother of the child in the street. While we were side by side again, we became the member of D-8 (Developing Eight) which eight Muslim countries of the world that had more than sixty million population were also members. Prior to this, we became partners in CENTO. We established Regional Cooperation for Development (RCD) with Iran. This was for extending and spreading love everywhere. We travelled centimeter by centimeter. In this regional organization, our friendship which was witnessed by history was also taking place. Economical issues followed this. We got alive again with the Economic Cooperation Organization (ECO). Preferred trade agreements and strong military relationships were such that they were clapping our friendship. Everybody had stood up and they were asking us how this friendship began. Our friendship has never started but it always existed in our hearts. But it was important to make

it obvious. Now, we are obvious in front of all eyes looking at us. We gave training to Pakistan Air Force officers in the modernization of their F-16 fleet without getting constrained by any bounds to stand behind each other even in our smallest problems. Our military relationships became a part of our ring in CENTO. It was such that history was renewing itself. Another war again and our friend got victory again. Even though the world’s public opinion knew that we were righteous in the Cyprus War, they preferred to remain silent. But who was the one daring to stand up and talk, shout and support us in this issue? Pakistan walked in the same path with us without any fear. It never changed and I guess it will never change too. We are side by side with them and they are side by side with us. We never forget our debts of gratitude for the past years. We had the intention to pay our debt of loyalty by showing solidarity with Pakistan against terror events. Loyalty was a beauty which was developing always mutually. Our loyalty was one which was coming from the history until today. Turkey was a strong supporter of Pakistan in its Kashmir cause. We had given political and military support to Pakistan in its war with India. Just the same in our War of Independence, they also didn’t have a shoulder to put their heads on. Of course, we gave them those shoulders. While the calendars are showing these days, two countries which are members of the Organization of Islamic Cooperation want to be members of the Shanghai Cooperation Otganization. These two friends who have a great chance will never give up standing side by side. Our belief in turning the pages of the future together seems to be eternal. The year 2005 was like Pakistan’s test with natural disasters. For the earthquake and flood disasters, our country didn’t leave its friend alone and didn’t abstain from providing help to its closest friend. While we were also in solidarity in terror events, a terrorist attack was made in Pakistan at a school in 2014. About 134 students lost their lives and a mourning atmosphere covered both countries. In fact, we were the ones who lost their lives. They have become “us”. We cried together for our brothers. Our lives were gone out of our lives. We shed our tears inside of us like a mother who lost her child. When it was declared three days of national mourning in Pakistan, we declared one day of national mourning and we were burst into tears. In the darkness of history, neither they were left away from us

nor we were left away from them. We were together in determination. We were side by side in struggle. We cried all together at those days. When it was time for it, we experienced joy together in the path we were walking step by step. We lived until today without any conflict arising between us. We said “friend of bad days” for them. We became “us” for brotherhood. As it was also said in Pakistan-Turkey meetings recently, “Turkey’s security is Pakistan’s security and Pakistan flag is Turkish flag” for us. * *

Mansiyon Ödülü / Honorable Mention Ms. Özge ÖZIŞIKLIOĞLU Okulu/School: TC Ziraat Bankası Balıkesir Fen Lisesi, Balıkesir

İŞTE DOSTLUK TÜRK KAHVESİ VE SİWAYAN Dost kelimesini “sevilen, güvenilen” diye tanımlamış Türk Dil Kurumu. Benim sevdiğim ve güvendiğim kişiler belli. Onlar benim dostum. Peki, milletçe sevdiğimiz ve güvendiğimiz kim vardır? Bu soru kurcalarken zihnimi, bulduğum cevaplar karşısında hayal kırıklığı yaşadım. Kimi desem elimde kaldı. Üzmüşüz birbirimizi, yaralamışız. Kimi desem çakışmış çıkarlarımız. Günlerce aklımda bu soru, dolandım durdum. Geçenlerde gazeteyi karıştırırken, “Telekomünikasyon Devi Pakistan Pazarından çekiliyor” haberine rastladım. Pakistan, Türk milleti için “dost” olabilir mi? Üzmemişiz Pakistan’la birbirimizi, çıkarlarımız çatışmamış Pakistan’la, yaralamamışız birbirimizi. Aksine birçok tutumumuz ortak olmuş. Nedir bunun sebebi diye düşünüp araştırırken Muhammed Ali Cinnah ismine rastladım. Daha önce duymuştum adını, dedim ya kulak dolgunluğum vardı ama merak uyandırdı bende, onunla ilgili inceleme yapma isteği duydum. İşte o zaman fark ettim, Pakistan’ın ulu önderi Muhammed Ali Cinnah ile Türkiye’nin ulu önderi Mustafa Kemal Atatürk’ün çok benzediğini. Çünkü ikisi de milletlerinin kurtarıcısıydı, lideriydi. Bu benzerlikler üzerine birkaç yazı okuduktan sonra, çocuk yanını hayal etmeye başladı. Dönemleri farklı olsa da Muhammed Ali Cinnah ve Mustafa Kemal Atatürk’ü iki yakın arkadaş olarak hayal ettim. Sohbet ediyorlar birlikte, dünya gündemi hakkında konuşuyorlar hayalimde. Sadece diplomasi değil kitaplar üzerine de konuşuyorlar, kitaplarda önemli bulup altlarını çizdikleri yerleri paylaşıyorlar. Türk kahvesi içip siwayan yiyorlar birlikte, keyifle. Birbirlerine bu kadar benzeyen ve kaderleri de aynı şekilde gelişen iki insanın dostluğunu düşünüyorum. İşte dedim kendi kendime, Pakistan ve Türkiye’nin dostluğudur bu. Birbirine bu kadar benzeyen iki millet, tesadüf odur ki kaderleri de o şekilde gelişiyor. Dostluk bu şekilde oluşur de-

dim, dostluk ortak karakteri ortak kaderi paylaşınca oluşur. Derin bir nefes aldım, rahatladım. Çünkü soruma cevap buldum. Nihayet, Türk milletine gerçekten dost olan bir millet keşfetmiştim. Sımsıcak bir gülümseme kapladı yüzümü. Dostluğun sıcaklığıdır bu. Araştırmalarıma devam ettim. Kitapları karıştırırken ve internette siteden siteye gezerken aklıma bir anekdot geldi. 11. sınıf tarih ders kitabımda, Pakistan’ın Türkiye’ye Kurtuluş Savaşı için yardım yaptığının yazılı olduğunu anımsadım. Tekrar yüzümde gülümseme belirdi, bu sefer daha sıcak. Güçlüyken herkes yanında durmak istermiş, ama gücünü kaybettiğinde çevrendekilerin menfaat kaygısından yalnız kalırmışsın. Hatta düştüğünde değil el uzatıp yerden kaldırmak, aksine kalkmaman için uğraşırmış iyi gün dostların. Çünkü çıkarları bunu gerektirirmiş. Hala hayretle karşıladığım ve yüksek ihtimalle hayatımın hiçbir döneminde alışamayacağım bu dünya düzeninde, Pakistan’ın bizi yaşama döndürmek için çabalaması ve bu uğurda yardım etmesi karşısında gözlerim doldu. Çok duygulandım. 2014’ten kalan bir manşete denk geldim. “Okulda kan donduran terör saldırısı!” Pakistan’daki bir okulda terör saldırısında 134 öğrenci hayatını kaybetmiş. Kanım dondu. Kendime gelemedim. Anlam veremedim yaşıtlarımın eğitim yuvasında kalem tutarken can vermesine. Ellerim titredi. Gazete haberi, “Türkiye’de bir gün milli yas ilan edilmiştir” ifadesiyle sonlanıyor. Gurur duydum ülkemle, bu üzücü olay sonrasında kardeşinin başına geleni duyarlılıkla karşılamasıyla gurur duydum, ama normal karşıladım. Çünkü aksi beklenemezdi, biz dosttuk. Araştırmaya devam ettim bu dostluğu. Eğitim alanındaki ortaklık dikkatimi çekti. Üniversiteleri incelerken, Pencap Üniversitesine rastladım. Kuruluş yılı 1882. Bu tarih çok tanıdık geldi bana. Nerede rastladığımı anımsamaya çalıştım. Tabii ya, üniversite tercihim için İstanbul’da üniversiteleri gezerken Mimar Sinan Üniversitesi’nde rastlamıştım bu tarihe. O da 1882 tarihinde kurulmuş. Mimar Sinan, adının verildiği üniversitenin, kilometrelerce ötedeki “Beş Irmakların Üniversitesi” manasına gelen Pencap Üniversitesiyle aynı tarihte kurulduğunu bilse ne düşünürdü diye hayal ettim. Bilimsel ve kültürel ortaklıkların daha da geliştirilmesini istedim. Dost ve kardeş iki ülkenin üniversiteleri de kardeş olmalıydı.

Çalışmalarım sırasında, D-8 diye bir kurum çıktı karşıma. Baktım ki Developing Eight demekmiş. Türkiye, bu platformda sanayi, sağlık ve çevre alanlarında yürüttüğü işbirlikleriyle bulunuyormuş. Pakistan da tarım ve balıkçılık alanlarında işbirliği içindeymiş. Görüldüğü gibi iki ülke arasında

benzerlik ve ortaklıklar çoktu. Ben bunu geç fark ettiğim için hayıflandım ve aynı zamanda mutlu oldum bu benzerliklere. Sonunda iki ülke için artık dost ifadesini rahatça kullanabilirim artık ve rahatlayabilirim. Çünkü onlarca farklı ten rengine, yüzlerce farklı göz rengine ve binlerce farklı ideolojiye ama aynı gözyaşına ve aynı sevgiye sahip milyarlarca insanların yaşadığı bu gezegende, dost bulmanın ne kadar zor olduğunu biliyorum. O yüzden yazıyorum. Elinde kalemiyle can veren yaşıtlarım adına yazdım. Herkes adına yazdım. Dostlarını iyi seçsinler diye yazdım. Dostlarını bilsinler diye yazdım.

English translation:

HERE IS FRIENDSHIP TURKISH COFFEE AND SIWAYAN Turkish Language Association defines the word friend as “the one who is loved and trusted.” The people I love and trust are obvious. They are my friends. But who is the one we love and trust as a nation? While I was thinking hard on this, I was frustrated by the answers I found. Whoever I thought remained unclear. We disappointed and injured each other with everyone. Whoever I thought, our interests had conflicted. I went around for days with this question in my mind.

A few days ago, while I was checking out the newspapers, I saw a news saying “Telecommunications giant is leaving the Pakistan market”. Can Pakistan be a “friend” for the Turkish nation? We never hurt each other, our benefits never conflicted with Pakistan and we never hurt each other. On the contrary, we have many commonalities. While I was thinking and searching the reason of this, I saw the name of Muhammad Ali Jinnah. I had heard his name before, as I told you. I had acquired this information by listening before but it aroused my interest and I felt the necessity to make research on him. Then I realized that Pakistan’s great leader Muhammad Ali Jinnah and Turkey’s great leader Mustafa Kemal Atatürk are very similar to each other because both were the liberators and leaders of their countries. After reading a few articles on these similarities, my child side began to dream. Although their periods are different, I dreamt of Muhammad Ali Jinnah and Mustafa Kemal Atatürk as two close friends. They were talking in my dreams and talking about the world agenda. They were talking not only on diplomacy but also on books and they were finding important lines in the books and underlining them. They were drinking Turkish coffee and eating siwayan (a popular sweet noodles) together with pleasure. I was thinking the friendship of two persons who were very similar to each other and whose destinies were developed in the same way. I said to myself, here, this is the friendship of Pakistan and Turkey. These two nations which

are so similar to each other have a common destiny. I said to myself that friendship is developed like this, the common character of friends and their common destiny are shaped when they are shared. I took a deep breath and relaxed. Because I found an answer to my question. Finally, I had discovered a nation which was really a friend of Turkish nation. A warm smile covered my face. This is the warmness of friendship. I continued my research. While I was looking at books and surfing from one site to another on the Internet, I remembered an anectode. I remembered that in my 11th grade history book, it was written that Pakistan helped Turkey for its Independence War. A smile appeared on my face again, this time it was even warmer. When you are strong, everyone wants to be on your side but when you lose your power, you are left alone to face the worries of those around you to benefit from you. Even more, when you fall down, your good day friends don’t hold you and raise you up but they want you to stay on the ground. Because their interests would demand them to do so. In this world order which I still look at in wonder and which I will not get used to in any part of my life, my eyes became wet seeing that Pakistan struggled to return us back to life and to help us in this manner. I was very emotional. I saw a newspaper headline remaining from 2014. “Horrific terror attack at a school!” 134 students lost their lives in a terror attack on a school in Pakistan. I couldn’t get over from this. I could see no meaning in my fellow students to be killed while they were holding pencils in their hands at the school. My hands were shaken. The news ends with saying “One day of national mourning is declared in Turkey.” I got proud of my country, I was also proud that it received with sensitivity what happened to its brothers after this sorrowful event but I thought that this was normal. Because the opposite of this couldn’t be expected as we were friends. I continued to search for this friendship. The partnership in the field of education attracted my attention. While I was examining universities, I saw Punjab University. Date of establishment of it was 1882. This date came very familiar to me. I tried to remember where I saw this date before. Of course, when I was visiting universities in Istanbul for my choice of schools for the university examination, I saw this date in Mimar Sinan University. It was also established in 1882. I dreamed what would Mimar Sinan think if he knew that the university established under his name was established at the same date with the Punjab University which means “University of Five Rivers”

which is thousands of kilometers away. I wanted scientific and cultural partnerships to be developed more. The universities of friendly and brotherly countries should also be friends and brothers. During my research, I saw an organization named as D-8. I saw that this means Developing Eight. Turkey was in this platform with cooperations it makes in the fields of industry, health and environment. And Pakistan was cooperating in fields of agriculture and fishing. As it can be seen, the similarities and partnerships between two countries are many. I regretted that I discovered this late and I was happy for these similarities at the same time. Finally, I can use the expression friends for these two countries anymore and I can relax. Because I know how difficult it is to find a friend in this planet where billions of people live who have tens of different skin colors, hundreds of different eye colors and which has thousands of different ideologies but which has the same tears and love. I am writing for this reason. I wrote on behalf of my brothers who lost their lives with pencil in their hands. I wrote on behalf of everyone. I wrote for them to choose their friends in a better way. I wrote for them to know who are their true friends. * *

Mansiyon Ödülü / Honorable Mention Mr. Özgür Baran TUÇ Okulu / School: Necip Fazıl Kısakürek Anadolu Lisesi, Gaziantep

KARDEŞLİĞİN SENFONİSİ Geçmiş en umulmadık geleceklere ev sahipliği yapıyordu bir zamanlar. Geç fark edilmişti bu bizim tarafımızdan. Öğrenilmeliydi, öğretilmeliydi herkese. Gülünmeliydi dostlarla... Gülüşler boşlukları doldurmalı, yaraları kapatmalıydı hissettirmeden. Dünyayı sarsan bir yarenliğin keskin senfonisi yankılanıyordu kulaklarda. Birkaç basit nota ancak değeri sayfalarca... Sahi kardeşliğin temeli hangi kaybolan kara çukurda? Kardeşlik sadece kan bağında mıydı? Gönüllerde yer eden sevginin cenneti ne kadar uzaktı bize? Umut ne kadar yol almıştı kapitalist sistemin egemenliğinde ya da emperyalizme başkaldıran Mustafa Kemal’in ruhu hangi Pakistanlının yüreğinde? Farklı coğrafyalar arasına kurulu bir kardeşlik köprüsü görüntüleniyordu manevi dünyada. Tarihi Gazneli Mahmutlara, Babürlere dayanan... Kan bağı olmasa da damarlara sıkıştırılmış bir dostluğun çığlığı sarsıyordu tarihi, yazılıyordu kağıtlara anbean. Umman Denizinden Akdeniz’e ulaşan kanın kokusu duyuluyor muydu 1947’de? Hissediliyor muydu İngiltere’ye başkaldırmış, Hindistan’dan kopup gelen piyade? Bize öğretilen Kurtuluş Savaşı’nda ölen binlerce yiğit Türk, düşecek miydi acaba Altıkıta Müslümanları’nın üzerinden nankör kürk? Şeytanın savaş denen silahla kendine kurban aradığı bu dünyada barış ne kadar yakındı ki? Neredeydi yeri? Ulaşılması güç müydü ya da yapabildiği tek şey aramızdan göç müydü? Düşmanlığın aldığı darbelere nicelerini eklerken Türkiye ile Pakistan, dostluk besleniyordu kültür, din ve jeopolitik bağlardan. Kara bir salı günüydü. İpekyolu’nun yoruculuğuna güzellik katan Peşaver kanlı bir güne uyanmıştı. Ölüm vurmuş gençliği kaderin kuytu köşesinde, yine sessiz kalmamış o an siyahlara bürünen gözü yaşlı Türkiye. 134 evladını hayalleriyle beraber toprağa gömmüştü, Pakistan. Hey sen insan bak! İnsanlık boğuluyor bilinmezlik denizinde, yok mu kurtaran? Mehran’dan gelen Rabia’ya sahip çıkabiliyorsa İstanbul’daki Müslüman, ne dininden şüphe et ne de

insanlığından. Türkiye toprakları sarsıldığında hayasızca yerin dibinden, Pakistanlının yüreğindeki merhametin kilit taşı oynadı yerinden. Muhammed İkbal savaşta bizim için yardım toplarken, umut daha parlaktı gökteki yıldızdan, aydan, güneşten... Pakistan sokaklarındayım adımlarım sessiz, Hasan’la karşılaştım gözlerinde gördüğüm savaş ruhu hissiz. Kim olduğum aklını kurcalayan bir soru şimdi. Ben kim miyim? Ben Pakistan’daki Atatürk Caddesi’yim. Ben kardeşlik ruhunu yüreğinde hisseden Ishaq’ım, Elif’im, Ali’yim. Ben gökyüzünde barışı taşıyan güvercin, ben Pakistan ile Türkiye arasında dolaşan sevgi rüzgarıyım. Ben dünyaya barışı getirecek, savaşa hayır dedirtecek, değerlerine sahip çıkmanı öğretecek olanım. Ben insanım, kaybolan insanlığım. Peki ya sen kimsin? Gökyüzümün karanlığında boğulacak olan mısın, beni süsleyecek yıldız mı? Rüzgarımda dağılacak olan mısın yoksa beyazlara bürüdüğüm karayeli, kasırgaya çevirecek olan mı? Sana, bana, bize kalan: Evreni aynı barış nara ve nidalarıyla inletmek şimdi. Kardeşliği sevinç çığlıklarıyla bütünleştirmek, legalleşen sömürgeciliğin, inadına önce insan diyerek tepki koymak belki. Biraz Pakistan, biraz Türkiye olabilmek. Muhammed Ali Cinnah’ın şairimsi birliğini, inanarak yaymak Ortadoğu’ya. Gazneli Mahmut’un İslami hoşgörüsünü aşılamak insanlığa. “Birlik, disiplin, güven!” sloganını aynı ağızdan söylemek haykırarak. Dedim ya “ Özgür bir gökyüzü altında, özgür bir kardeşlik ruhuyla biraz umutla ve en çokta insanca...”

English translation:

THE SYMPHONY OF BROTHERHOOD Once upon a time, the past was hosting the most unexpected futures. We noticed this very late. It should have been learned and taught to everyone. We should have laughed with our friends. Laughs should have filled up voids and cure our wounds without making us feel it. The sharp symphony of a friendship which was shaking the world was echoing in our ears. Just a few simple musical notes but its value is full of pages. But really in which lost dark ditch does the basis of brotherhood lie? Does brotherhood only exist in blood relations? How far was the heaven of love to us which takes place in our hearts? How far hope took a way under the domination of the capitalist system or in which Pakistaniâ&#x20AC;&#x2122;s heart does Mustafa Kemalâ&#x20AC;&#x2122;s soul who revolted against imperialism lie? In the spiritual world, a bridge of brotherhood was seen which was built between distinct geographies. Its history was based on Ghaznevids, Mahmoods and Baburs. Even though there were no blood ties, the cry of a firendship squeezed into our veins was shaking up history and it was instantly written in the annals of history. Was the smell of blood which reached from the Arabian Sea to the Mediterranean felt in 1947? Were the troops who uprooted the English and who came from India felt by us? We were taught about thousands of gallant Turks who died in the Independence War but would the ingrateful fur fall down from the shoulders of subcontinent Muslims? How close was peace to us in this world where satan wants sacrifices to himself with the weapon named as war? Where was peace? Was it difficult to reach it or was the only thing it could do was to emigrate? While Turkey and Pakistan were hitting new blows to their enemies, friendship was feeding from cultural, religious and geopolitical ties. It was a dark Tuesday. Peshawar which was adding beauty to the boredom of the Silk Route had waken up to a bloody day. Death had hit young people in a secluded corner of destiny but Turkey was not silent again with tearful eyes and in blacks full of mourning. Pakistan had

given its 134 children buried in the soil together with their dreams. Hey, you human beings, look at it please! Humanity is drowning in the sea of unknowns, is there anybody to save it? If a Muslim in Istanbul can protect Rabia coming from Mehran, you shouldn’t doubt from your religion or humanity. When the soils of Turkey were shaken from the depths of the earth, the key stone of the mercy in the heart of Pakistanis moved from their places. While Muhammad Iqbal was collecting money for our wars, hope was even brighter than the stars, the moon and the sun in the sky. I walk in the streets of Pakistan silently. I see Hasan but his eyes have no spirit of emotions. Now, it is a question that makes me think, who am I? But who am I? I am the Atatürk Avenue in Pakistan. I am Ishaq, Elif, Ali who feels the soul of brotherhood in his or her heart. I am the pidgeon which carries peace in the sky, I am the wind of love blowing between Pakistan and Turkey. I am the one who will bring peace to the world, who will say no to war and who will teach to protect our values. I am a human, I am the lost humanity. But who are you? Are you the one who will drown in the darkness of the sky or the star which will decorate me? Are you the one who will disperse in my wind or the one who will convert the wind I decorated in white to a storm? What you, I and we have to do is: Making the universe cry with the same screams for peace now. May be it is to unify brotherhood with cries of love and reacting the stubborn legal colonialism by saying humanity first. Being some of Pakistan, some of Turkey. Spreading the poetic unity of Muhammad Ali Jinnah to the Middle East with belief. Impregnating the Islamic tolerance of Mahmood Ghaznavi to the humanity. Crying the slogan “Unity, discipline, trust!” from all mouths. As I say, “Under a free sky, with a free brotherhood spirit, with some hope and mostly with humanity.” * *

Mansiyon Ödülü / Honorable Mention Rumeysa AYDIN Okulu / School: Yalova Anadolu İmam Hatip Lisesi, Yalova

ŞAİRLERİNİN PALTOLARINDAN ÇIKAN İKİ MİLLET Dünya coğrafyasında var olan milletler değişik nedenlerden dolayı zaman zaman birbirlerine yakınlık duymuş, dostane ilişkiler geliştirmişlerdir. Kimi zaman da milletler farklı coğrafyalarda bulunmalarına rağmen aynı kaderi yaşamak zorunda kalmışlardır. Bunun en bariz ve en yakın örneği Anadolu ve Hindistan coğrafyalarında yaşayan Müslümanların aynı eksende yaşamış oldukları ıstıraplarıdır. Pakistan ve Türkiye inanç, iman, hürriyet ve mücadele kavramlarını aynı duygularla yaşamış iki devlettir. Bu kavramların kazanılması, tekrar elde edilmesi için yıllarca büyük bedeller ödeyerek millet olma şuurunu pekiştirmiş bu iki ülke, köklerinden gelen bağımsızlık ateşi ile bugün kendi kıtalarında milyonlarca yapraktan oluşan iki koca çınar olmuşlardır. Bu ağaçların heybeti düşmana korku salarken, dostlar bu ağacın meyvelerinden yiyip gölgelerinde serinliyorlar. Şimdi bu iki ağaç el ele, gönül gönüle, kendi köklerinden aldıkları güçle, birbirine yoldaş olmuş, kaderin birbirine benzettiği iki candır. Bu iki canı besleyen şairler, yazarlar ve nice devlet adamları olmuştur. Türkiye ile Pakistan arasındaki manevi köprünün bir ucunda Mehmet Akif, diğer ucunda Muhammed İkbal duruyor. Mehmet Akif ve Muhammed İkbal kendi milletlerinin uyanmasında rol oynamış iki abide şahsiyettir. Toplum minberinden yükselen bu iki şairin sesi, yankısını millette bulacak büyük bir aksiyonun kıvılcımları olmuştur. Onlar milletlerinin mücadele dönemlerinde onların sesi, soluğu ve temsilcisi olan bayrak isimlerdir. Bu bayrak isimler mazlum milletlerinin dünyaya haykıran sesleridir. İşte Mehmet Akif Ersoy ve Muhammed İkbal aynı dönemlerde mazlum iki milletin haykırışı, ses bayrağı olmuşlardır. Bu iki şahsiyet gerek nutuktan gerekse şiirleriyle tükenmeye yüz tutmuş ümitten yeniden diriltmiş, cepheye su ta-

şıyan saka misali yürekleri ferahlatmış, yangınları söndürmüştür. Onların duruşları öyle bir duruş ki yüzyıllar boyu iki ülke halkının gönüllerini beslemiş, dertlerini hafifletmiştir. Mehmet Akif ve Muhammed İkbal, Türkiye ve Pakistan’da hürriyet ve istiklal aşkını imanlı coşkun şiirleriyle anlatan iki büyük şairdir. Bu iki şairin de yaşadığı yüzyıl Batı dünyasının ekonomik, askeri, siyasi olarak neredeyse dünyaya meydan okuduğu, emperyalist anlayışla yeni topraklar ve bu toprakların zenginliklerini elde etme yarışında oldukları bir dönemdir. Mehmet Akif Anadolu insanının hürriyet mücadelesini gören, bu mücadeleyi gerek vaazlarıyla gerekse şiirleriyle destekleyen, milli uyanışta adeta “şok dalgaları” meydana getiren vatanperver hatip-şairdir. Akif “Asım”a yüklediği misyonla, insanımızın kurtuluş reçetesini verir. Muhammed İkbal de modern Pakistan’ın kuruluşunda şiir, nutuk ve demeçleriyle etkili olmuş bir şahsiyettir. O da tıpkı Akif gibi hem şair hem de fikir adamıdır. Fikir zembereğini iman coşkusuyla hareket ettiren İkbal, gelecek adına ümitlidir. İkbal’in vatanı olan Hindistan İngilizlerin elinde; Akif’in vatanı Osmanlı ise ölmesi beklenen bir “hasta adam”dır. Her iki coğrafya da stratejik öneme sahiptir. İkbal’in, Osmanlı’nın farklı milletleri bünyesinde barındıran devlet anlayışıyla halkını yüzyıllarca hiçbir etnik ayrıma büyük bir ilgisi vardı, bu sevgi ve ilgi öylesine büyüktü ki ülkemizin karşılaşmış olduğu birçok savaşta ve zorluklarda hep yanımızda oldu. Türk’ün kara günlerinde, dünya Türk’ün varlığından ümidi kestiği anlarda köklü tarihimizi bilerek, Türk kahramanlığına hayran olarak, ona güvenerek bu imanı kendi milletine aşılayan Pakistan’ın büyük milli şairi ve düşünürü, Hint bağımsızlık savaşlarının şairi, Türk milletinin istiklali ile yakından ilgilenerek, Türk milletinin acı ve tatlı anlarını, zaferlerini paylaşmıştır.

Muhammed İkbal belki kilometrelerce uzaktaydı ama ülkesinde Türklere yardımcı olmak için mitingler yaptı, Türkler için şiirler yazdı. Kurtuluş Savaşı’nda ülkemizin düşmanlarla olan mücadelesinde Muhammed İkbal, bir kurban bayramı günü insanlara ülkemiz için dua etmelerini istedi. İkbal, aynı zamanda bir Mustafa Kemal Atatürk hayranıydı ve Atatürk’ün kahramanlıklarını halkına anlattı. O, aynı zamanda bir Mevlana Celaleddin Rumi hayranıydı, Mevlana’ya öyle bir bağlıydı ki adeta et ve tırnak gibiydiler. Aynı zamanda İkbal, İstiklal şairimiz Mehmet Akif Ersoy ile sıkı bir dosttu. Dostlukları boyunca şiirlerini birbirlerine gönderdiler. Türk’ün kara günlerinde, bütün dünyanın Türk’ün varlığından ümidi kestiği anlarda kök-

lü tarihimizi bilerek, Türk kahramanlığına hayran olarak, ona güvenerek bu imanı kendi milletine aşılamıştır. Öyle ki İstiklal şairi Mehmet Akif arkadaşından ödünç aldığı bir paltoyla gittiği mecliste milletinin refahını düşünürken Muhammed İkbal sahip olduğu tek ceketini Kuvayi Milliyecilere bağışlamıştır. Bu sebepledir ki darlığa düşmeden dara düşenin halini anlayan, elindeki bütün imkanları seferber eden bu iki millet, kendi şairlerinin paltolarından çıkmıştır. Bugün de Pakistan ve Türkiye aynı kaderi yaşamış iki yoldaş gibi, aynı paltoyu giyinip “iki devlet tek millet” düşüncesiyle birbirine yoldaşlık edecek kadar yakındır. Pakistan’ın Mehmet Akif’i bir şiirinde: “Ne Afganlıyız, ne Türk, ne de başkası/ Çayırın çocuğuyuz ve bir tek daldanız/ Renk ve koku ayrımcılığı bize haramdır/Çünkü biz ilkbaharın yetiştirdikleriyiz.” der. Türkiye’nin Muhammed İkbal’i gibi etnik kökenleri bir kenara iter, çağları aşacak bir sırrı yüreğimize yeniden üfler. Dünya döndükçe Pakistan ve Türkiye aynı bahçenin gülleri olarak dünyaya gül kokuları yaymaya devam edecektir.

English translation

TWO NATIONS WHICH CAME OUT OF THE COATS OF THEIR POETS Nations of the world geography felt themselves closer to each other time after time due to various reasons and they developed friendly relations. And sometimes even though these nations exist at different geographies, they were forced to experience the same destiny. The most clear and close example of this is the pain that Muslims of the Anatolian and Indian geographies experienced in the same axis. Pakistan and Turkey are two nations which experienced the concepts of strong belief, freedom and struggle with the same emotions. These two countries which empowered the conscience of being a nation by paying big prices for many years to obtain these concepts again became today two huge plane trees composed of millions of leaves in their continents with the fire of independence rising from their roots. While the grandness of these trees are causing fear among their enemies, their friends are eating its fruits and enjoy its shadows. Now, these two trees are two lives which became comrades of each other hand to hand, heart to heart with the strength they receive from their own roots and which destiny made them similar to each other.

There has been many poets, writers and statesmen who fed these two lives. In one end of the spiritual bridge between Turkey and Pakistan, there is Mehmet Akif and at the other end, there is Muhammad Iqbal. Mehmet Akif and Muhammad Iqbal are two monumental personalities who played a role in the awakening of their nations. The voice of these two poets which was raised from the pulpit of the society have been the sparks of a big action that would find its echo in their nations. They are flag bearers who were the voice, breath and representative of their nations in their struggling times. These flag bearers are the crying voices of oppressed nations to the world. Here, Mehmet Akif Ersoy and Muhammad Iqbal have been the cry and voice emblem of the two oppressed nations in the same period.

These two personalities resurrected hopes which were about to extinguish both with their speeches and poems. They relieved many hearts just like a sparrow carrying water to the war fronts and they have extinguished many fires. Their standing is such a situation that it fed the hearts of the people of two countries for centuries and relieved their problems. Mehmet Akif and Muhammad Iqbal are two great poets who tell the love of freedom and independence in Turkey and Pakistan with their lyric poems full of belief. The century that these two poets lived is a period when the Western countries declared war at the world economically, with their military and politically and when they were competing with each other for new lands which were bestowed with immense natural resources. Mehmet Akif is the patriotic rhetorical-poet who foresaw the independence struggle of the Anatolian people, who supported this struggle both with his speeches and poems and who almost created “shock waves” in national awakening. Akif gives the recipe of saviour of our people with the mission he entrusts to “Asim”. And Muhammad Iqbal is a personality who was instrumental in the establishment of Pakistan through his poems, speeches and statements. Just like Akif, he is also both a poet and a thinker. Iqbal who operated the spring of ideas with the excitement of belief is hopeful of the future. The homeland of Iqbal, India was in the control of the British and Akif’s homeland Ottoman Empire was a “sick man” who was expected to die soon. Both geographies have a strategic importance. Iqbal had a big interest in that Ottomans were directing their people with an understanding of a state keeping many nations in its body without giving a priority to ethnic separation for centuries and this love and interest was so big that he always stood side by side in many wars and difficulties that our country faced. Pakistan’s great poet and thinker and the poet of Indian Independence Wars was aware of our deep-rooted history by admiring the heroism of Turks. He trusted Turks and was trying to infuse the same spirit among his own nation. He was closely interested in the independence of the Turkish nation as he shared the sweet and sour memories and victories of the Turkish nation. May be Muhammad Iqbal was thousands of kilometers away but he organized public meetings in his country to help Turks. He wrote poems for Turks. In the struggle of our country with its enemies during the Independence War, he asked his people to pray for Turkey on an Eid-ul-

Adha day. Iqbal was also a fan of Mustafa Kemal Atatürk and he told the heroism of Atatürk to his nation. He was also a fan of Maulana Jelaleddin Rumi. He was so tied to Maulana that they were like flesh and nails. At the same time, Iqbal was a close friend of our independence poet Mehmet Akif Ersoy. They sent their poems to each other throughout this friendship. In the dark days of Turks, at instances when the entire world lost their hopes for the existence of Turks, he impregnated this belief to his own nation by knowing our deep-rooted history and admiring the heroism of Turks. It is such that, while Independence poet Mehmet Akif was thinking of the welfare of his nation at the Grand National Assembly where he went with a coat he borrowed from his friend, Muhammad Iqbal donated the single jacket he had to Turkish national forces (Kuvay-i Milliye). For this reason, these two nations who understand the condition of the people in draught without falling in draught itself and who facilitated all possibilities they have at hand came out of the coats of their own poets. And today, Pakistan and Turkey are so close to each other just like two comrades of the same destiny who wore the same coat and who were comrades of each other with the idea of “Two states one nation”. * *

İL DÜZEYİNDE YARIŞMAYI KAZANAN MAKALELER 2016 YILI

ESSAYS THAT WON COMPETITION AT THE PROVINCIAL LEVEL YEAR 2016

Berkay Çağrı BAŞER Okulu: Hakkı Bolat Anadolu İmam Hatip Lisesi, Adana

DOSTUM Yedi renkte, yedi dilde dost olmayı hiç düşündünüz mü? Dost olmak yalnız aynı sırayı paylaştığını, aynı sokaklarda koşturup hep aynı yollarda yürüdüğün değil bir şeyi duymadan, görmeden, konuşmadan, öğrenmeden, bilmektir. Varlığını, sıcaklığını, yandaşlığını, arkadaşlığını hissetmektir, dost olmak. Uzaklarda da olsa dostlar hep kalptedir. Dostluk; acı, tatlı anların ve en güzel düşlerin olduğu bir kavramdır. İnsanın etnik kökeni ne olursa olsun dini, dili, rengi ne olursa olsun bir başka insana sadece insan olduğu için sevmelidir ve merhamet göstermelidir. Unutulmamalıdır ki merhamet de yanında olan acısını acısı bilen, elini ilk tutandır. Pakistan bizim en vefalı dostumuzdur. Evet belki harita da yerini göstermekte zorlandığımız, dilini ve rengini bilmediğimiz; uzaklarda Pakistan adında bir dostumuz var. Tarihte iki ülke sık sık ziyaretlerle dostluk ilişkilerini geliştirirken en zor zamanlar da birbirlerine destek olmuşlardır. 2005 ve 2008’de yaşanan depremler 2010 yılında meydana gelen sel felaketi sonrasında ülkemizin sağladığı yardımlar ile Pakistan halkının Türkiye’ye karşı duygu duyduğu kardeşçe hisleri daha da kuvvetlendirmiştir. Pakistan’ın Türkiye için her zaman özel bir yeri olmuştur. Bizler için Pakistan hep “kardeş” ülkedir. Üstelik bu kardeşlik statüsü Pakistan’a Türk Cumhuriyeti’nde en önce verilmiştir. Bu duygular elbette ki karşılıklıdır. Yeryüzünde Türkiye’yi belki de en çok seven ülke Pakistan’dır. Bu sevginin, bu dostluğun, hatta kardeşliğin nedenini düşününce akla ilk yalnızlık geliyor. Hindistan, İran, Afganistan ve Çin arasına sıkışmış bu çok özel bir ülke olan yeryüzünde büyük bir yalnızlık yaşamaktadır. Türkiye’nin yalnızlığı kendine hastır tıpkı Pakistan’da olduğu gibi. Fakat Pakistan’ı bu konuda anlayacak en iyi ülke Türkiye’dir. Bir kalpte tek kardeşlik varsa mesafeler, renkler ve diller hiçbir zaman dostluk gibi değerli duygulara engel değildir. Yeter ki fikirler, acılar bir olsun. Dostluk hep daim olur…

Nidanur SARIKAYA Okulu: Adıyaman Anadolu Lisesi, Adıyaman

İKİ ÜLKE TEK YÜREK Somut bütün kavramların, aradaki kilometreleri ifade eden sayısal rakamların, günümüzde birçok yardımlaşmanın temeli olan çıkarın, yüz ölçümleri ile uğraşan coğrafyanın ötesinde bir dostluktur Türkiye ve Pakistan dostluğu. Nasıl ki iki kardeş birbirini koruyup kollarsa; bu iki ülke de kardeş ülke oluvermişlerdir. Hiçbir ekonomik kaygıyı, hiçbir siyasi çıkarı; hiçbir sosyal farkı düşünmeden sevginin ve güvenin kilometreleri katedebildiğini ispatlamışlardır. Türkiye’de canından olan her şehit, Pakistan’da da yakmıştır yürekleri. Pakistan’ın kana bulanan günleri, yas kabul edilmiştir Türkiye’de. İki koca ülke, tek yürek olmuşlardır kardeşlik için köylüsüyle, kentlisiyle Türkiye ve Pakistan kardeşliğinin en somut ispatıdır, sokaklarda gezinen çocuklara soracağınız ‘kardeş ülke’ sorusu. Bu sorunun cevabıdır, iyi günde de, kötü günde de yanınızda olan; doğrunuzda yanlışınızda sizi savunan; çaresizliğinizde pişmanlığınızda sizinle ‘acıya boğulan... Bu sorunun cevabı Pakistanlıya,Türk; Türk’e Pakistanlıdır. Türkiye’nin ekonomik krizlerinde Pakistan milli şairinin halka konuşmalar yapıp Pakistanlının Türkiye için yardıma koşma çağrıları her şeyin ötesindedir elbette. Budur Pakistanlıyı Türk’e kardeş saydıran, Türkü Pakistanlı’ya yaklaştıran. Bu kardeşliğin temelinde en önemli etkendir Keşmir sorunu... Keşmir sorununda Türkiye’nin Hindistan ile arasının bozulmasına önem vermeden Pakistan’a açık destek sunmasıdır iki ülkeyi birbirine daha da sıkı bağlayan...

Pakistan için de Türkiye için de acı ve buhran dolu felaketlerden birisidir, Pakistan depremi. 2005 yılında yaklaşık 75.000 kişiyi canından eden o apansız Pakistan depremi günü; Türkiye için de kapkara bir gün olmuştur. Bu kara günde de kendini göstermiştir Türkiye, Pakistan kardeşliği... Tür-

kiye el ele, omuz omuza, sırt sırta Pakistan’a destek vermek için seferber olmuştur. Türkiye, Pakistan’a fener olmuştur deprem karanlığında. Türkiye Pakistan’a ekmek, olmuştur, göçük altında. Türkiye, Pakistan’a yuva olmuştur, yuvasız kaldığında Pakistan ise yuva saymıştır Türkiye’yi, kardeş bilmiştir her Türk ferdini... Beş duyu organının algılayamayacağı, hiçbir deney ve gözlemin ispatlayamayacağı bir dostluktur, Türkiye ve Pakistan. İki ayrı ülke, kocaman bir yürek dünyasıdır birlikte. Pakistan Türkiye’ye destek; Türkiye Pakistan’a umuttur en karanlık günlerde... Türkiye başkadır, Pakistan başka; Türkiye ve Pakistan birlikte bambaşka bir dünya...

Büşra EMER Okulu: Dazkırı Anadolu Lisesi, Afyon

FIRSATLAR VE GÜÇLÜKLER Pakistan, stratejik coğrafyası ile dünya siyasetinin önemli ülkelerinden birisidir Türkiye gibi. Orta Doğu, Orta Asya ve Güney Asya’nın kesişme noktalarında yer alan Pakistan’ın stratejik önemi son yıllarda komşu bulunduğu coğrafyaların Dünya siyasetindeki ağırlığına paralel olarak sürekli artmaktadır. Ayrıca Pakistan nükleer güç olan Hindistan ile yaşanan sınır gerilimleri, öte yandan Afganistan sınırında süreklilik arz eden çatışmalar ve Taliban’ın varlığı Pakistan’ı dünya gündeminin üst sıralarına taşımaktadır. Bütün bunlara rağmen Pakistan ülkemizde yeterince tanınmamaktadır. Haklı olarak her fırsatta Türk ve Pakistan halkları arasında tarihi köklere dayanan iyi niyet ve dostluk vurgulansa da bu tarihsel bağlar henüz siyasi, ekonomik ve kültürel ilişkilerde yeterince gelişmemiştir. Pakistan-Türkiye ilişkileri, Pakistan ve Türkiye arasında 1947’den beri süregelen uluslararası politikalarının içeriği, iki ülkede yaşayan halkların birbirleriyle olan ilişkileri bu iki ülkenin kuruluşlarından öncesine dayanmaktadır. 1920’lerde Pakistan’da yaşayan Müslüman halk Türk Kurtuluş Savaşı’nda Anadolu halkına hem maddi hem de manevi yardımlarda bulunmuştur. Pakistan’ın Milli Şairi Muhammed İkbal’in Lahor’da büyük bir kalabalığa hitaben yaptığı “Türk kardeşlerimize yardım etmeliyiz” içerikli konuşması sonunda. Pakistanlı kadınlar kollarındaki bilezikleri vermişler, ciddi yardım toplanmış, hatta bu toplanan paranın bir kısmının İş Bankasının kurulmasında sermaye olarak kullanıldığı belirtiliyor. Pakistan 1947’de bağımsızlığını kazandıktan sonra Türkiye-Pakistan ilişkileri resmi olarak başlamıştır.

Türkiye-Pakistan ilişkilerinde kardeşliği besleyen bir unsur da askeri darbeler olmuştur. Özellikle 12 Eylül darbesinden sonra Avrupa’da dışlanan Kenan Evren yönetimi Arap Dünyası, Romanya ve Pakistan gibi birkaç ülkeyi ziyaret edebilir hale gelmiştir. Elbette Pakistan içinde benzeri bir

durum söz konusu. Pakistan ne yaparsa yapsın darbe olsun, sivil idare olsun Ankara’nın kapıları Pakistan’a hep açık olmuştur. Tüm Pakistan gönül rahatlığı ile Türkiye’yi ziyaret etmiştir. Türkiye-Pakistan ilişkilerinde dostluğu pekiştiren bir diğer ana neden Keşmir sorununda Türkiye’nin Pakistan’a verdiği açık destektir. Hatta bu destek nedeniyle Türkiye-Hindistan ilişkilerinde bozulmalar yaşanmıştır. Günümüze kadar iki ülke arasında askeri ve ekonomik alanda birçok anlaşma imzalandı. İki ülke de Dünya’da nüfusu 60 milyondan fazla olan 8 Müslüman ülkenin üyesi olduğu ortak Pazar birliği olan D-8 (Developing Eight) üyesidir. Türkiye Cumhuriyeti Devleti, Pakistan Devleti’nin arkasında her konuda durarak Pakistan’da bu terör olaylarına karşı ortak dayanışma da bulunmuştur. Türkiye Pakistan’ı uluslar arası sorunlarda sürekli desteklemektedir, 2014 yılında olan Pakistan’daki bir okulda terör saldırısıyla 134 öğrenci hayatını kaybetmiştir. Türkiye terör müdahalesinde son derece karşı çıkarak Pakistan’ı desteklemiştir. Pakistan’da 3 gün, Türkiye’de 1 gün milli yas ilan edilmiştir. Özetle Türkiye-Pakistan arasında süregelen ve birbirini destekleyen bir dostluk vardır, iki ülkedeki stratejik konumları yüzünden dikkatleri üzerine çekmektedir.

Muhammet Furkan ORUÇ Okulu: Afyon Karahisar İmam Hatip Anadolu Lisesi, Afyon

PÂK BİR ÜLKE: ‘PAKİSTAN’ Pakistan, coğrafyası ve bulunduğu bölge itibariyle biz Türkler ile iletişim halinde bulunmuştur. Bu iletişim, birbirimizle kaynaşmaya ve kültürel etkileşime yol açmıştır. Öyle ki Gaznevîyyûn Devleti, Pakistan coğrafyasında İslam’ın tebliğinde büyük görev üstlenmişti. Resmi rakamlar bugün Pakistan’da 173.000.000 Müslüman yaşadığını gösteriyor. Bizler bu sebepten bu ülkeye hiç gitmesek, haritada yerini gösteremesek bile Pakistan denince ‘dost ülke’ olarak zihinlerimizde yer buluyor. Bu Allah Teâlâ’nın bir lütfudur ki değişik kavimlerdeıı insanlar, sadece ‘İslam’ ile kardeş olabiliyor. Bu kardeşlik bir anneden olmaktan da öte bir sevgi, bir muhabbet doğuruyor. Pakistan bizler için büyük önem taşıyor. Aynı şekilde, Türkiye ve Osmanlı’da Pakistan halkı için bir sevgi kaynağı olarak karşımıza çıkıyor. Türkiye ve Pakistan ilişkilerine binaen Milli Mücadele yıllarını anlatmadan olmaz. Söz konusu dönemde Osmanlı Devleti, çok zor zaman geçiriyordu. Hatta 15 aydır subayların maaşı ödenemiyordu. İşte tam burada Pakistan halkı İslam’ın son kalesi olan Osmanlı’nın yardımına yetişti. Pakistan’ın yetiştirdiği ender şahsiyetlerden olan Muhammed İkbal, büyük rol oynadığı Osmanlı’ya yardım toplama görevinde dişini tırnağına takarak çalıştı. Sonuçta Osmanlı Devleti’nin savaş için gerekli olan meblağı toplandı. Aslına çeken Türkler de Pakistan’ın yaptığı bu bağlılığın vefasını yerine getirmek adına, yaşanan deprem ve sel felaketlerinde Pakistan’a cömert yardımlarda bulundular. Elbette bu karşılıklı yardımlaşmalar ilişkileri güçlendirdi. Dostluğumuzu ve aramızdaki muhabbeti perçinledi. İşte bu müminler arasındaki sevgi ve kardeşlik. İçimizdeki ve dışarıdaki düşmanlara ‘İstediğinizi alamayacaksınız!’ mesajını çok net bir şekilde veriyor. 70

Allâme İkbal. Pakistan’ın zihni ve fikri gelişmesinde, ayrıca İngiliz sömürgesinden kurtulmasında büyük tesiri olan adamdır. Onun bu cihetiyle Mehmed Akif Ersoy’a benzediği söylenmiştir. Bağımsız Pakistan fikrini ilk ortaya atan da İkbal olmuştur. Ve elbette Muhammed Ali Cinnah, Bağımsız Pakistan’ın kurucusu. Bu manada Allâme İkbal’in bir sözü hatırımıza gelir: ‘Devletler şairlerin kalbinde doğar, politikacıların ellerinde büyür ve ölürler.’ Gerçekten de öyle oldu. Bir şairin kalbinde doğdu Pakistan, bir politikacının elinde kuruldu büyüdü. Ama Pakistan’ı öldürmeğe ne İngilizin gücü yetebilecek ne de Budistin! İşte tam burada Siz’lerin, Ben’den çıkıp özde Biz’e dönmemiz gerekir. Biz’lerin Dirilip yeniden Ümmet-i Muhammed olduğumuz bilincine varmamız gerekir. Bunu da Pakistan ve Türkiye, dünyaya ve âlem-i İslam’a örnek teşkil edecek derecede başarıyor. Bu örneğin tüm İslam coğrafyasında vuku bulması temennimiz. Hûda vaadi haktır. Er geç olacaktır deriz, buna iman ederiz. ‘Tuzak kuranların en hayırlısı Müminleri tuzaklardan korusun’ dileğimiz...

Saim YILDIRIM Okulu: Türk Telekom Sosyal Bilimler Lisesi, Ağrı

ESKİMEYEN DOST PAKİSTAN Uluslararası ilişkilerde genel kabul; ülkelerin ebedi dost ve düşmanlarının olmadığı, menfaatlerle şekillenmiş bir dış siyasetin geçerli olduğuna ilişkindir. Dünyada bunun istisnası olan kadim dostlukların başında, Türkiye ile Pakistan’ın dostluğu gelmektedir. Bu dostluğun kaynağını iki ülkenin tarihinde aramak mümkündür. Dostlukların sınandığı zor dönemlerdir, Osmanlı’nın son dönemleri. Sadakatleri ile anılan ve yıllarca birlikte yaşadıkları milletlerin bile Osmanlı’ya birer birer isyan ettikleri bir dönemde, Güney Asya’da, henüz doğmamış, ebedi dostumuz Pakistan Osmanlı’ya koşulsuz, şartsız tam bir bağlılık göstermiştir. Anadolu’ya saldırırken onca devlet, suskunken hilafet çatısı altındaki birçok Müslüman ülke, Pakistan’da “Türk kardeşlerimize yardım etmeliyiz” feryatları yükselmiştir. Dindaşlarına yardım uğruna altın ve bileziklerini feda etmiş Pakistanlı analar ve kızları unutmak mümkün müdür? Karşımızda dururken bir cihan, Pakistan; “Biz sizi destekleriz, haklı da olsanız, haksız da. Çünkü siz Türkiye’siniz.” demiştir. Bu anlamda her iki ülkenin de yakın tarihlerinde bağımsızlık adına gerçekleştirdikleri kurtuluş mücadeleleri birbirleri ve çevre ülkeler için ilham oluşturacak niteliktedir.

İlk kuruluş yıllarında Türkiye ve Pakistan’a dış ilişkilerde bilinçli olarak yaşatılan yalnızlık politikaları bu iki ülkeyi daha da yakınlaştırmış ve dostluğu perçinlemiştir. Hindistan, İran, Afganistan ve Çin arasına sıkıştırılmış Pakistan ile Avrupa, Asya ve Orta Doğu sarmalında sıkışmış Türkiye düşünüldüğünde her iki ülkeyi birbirinden daha iyi anlayabilecek başka ülke de yok gibidir. Söz konusu bu yakınlaşma benzerliklerinin daha da ön plana çıkmasını sağlamıştır. İki ülkenin kurucusu M. Kemal Atatürk ile Muhammed Ali Cinnah, yine iki ülkenin büyük şairleri olan M. Akif Ersoy ile Muhammed İkbal, Adnan Menderes ile Zülfıkar Ali Butto, Kadın Başbakanlar Tansu Çiller ile Benazir Butto’nun benzerlikleri bu babda olup,

coğrafi benzerlikleri ile İstanbul - Islamabad, Lahor - Ankara, Karaçi Konya, Burban - Ardahan şehirleri benzer acı, hüzün ve sevinçlerin yakınlaştırdığı mekânlardandır. Bu benzerlikleri çoğaltmak o kadar kolaydır ki... Zaman içinde kökenleri farklı da olsa (biri etnik, diğeri dini kökenli olan) uluslararası gizli politikalarla desteklenen terör sorunları da iki ülkeyi tek beden yekvücut ettirmiş, sıkı sıkıya bağlamıştır. Diğer taraftan Pakistan Türkiye’nin Kıbrıs davasını kendi Keşmir davasına eşdeğer görmüş, Türkiye de Hindistan’a rağmen Pakistan’a Keşmir konusunda tam destek olmaktan çekinmemiştir. Rejimlerinden kaynaklı yaşadıkları siyasi ayrılıklar dahi bu dostluğa zarar verememiştir. Türkiye’nin laikliği, Pakistan’ın ise İslam’ı temel alması iki ülke arasındaki bugüne kadar olan ilişkilerde herhangi bir sorun yaratmamış, gelecek içinse bu sürecin olağanüstü bir durum olmadığı sürece herhangi bir şekilde bozulmayacağı her fırsatta dile getirilmiştir. Yine yakın zamanda, önce Türkiye’de yaşanan Marmara depremi ve sonrasında Pakistan’da da tecrübe edilen benzer felaket ve acı iki ülkeyi yakınlaştırmış, iki acılı millet birbirlerinin acılarına merhem olmak adına insanüstü bir gayret göstermiştir. Yaşanan tüm bu tecrübeler sonucunda artık “Pakistan Türkiye’dir, Türkiye de Pakistan.” Güzel olan bu dostluk, dayanışma, birlik ve beraberliğin menfaatsiz, resmi anlaşma ve imzalara dayalı olmamasıdır. Türkiye’nin Türkiye, Pakistan’ın ise Pakistan olmasının yeterli olduğu, neredeyse gözü kapalı böylesi bir bağlılık içeren dostluğun, iyi değerlendirildiğinde her iki ülkenin gelişmesine sunacağı katkı ise göz ardı edilemez. Gelinen noktada, her iki ülke de kuruldukları ilk yılların sadece tarıma dayalı ekonomiye mahkûm toplumları olmanın ötesine geçmiş, gelişmekte olan ekonomileri ile dikkat çekecek konumlardadırlar. Bu yönlerini daha etkin bir şekilde birbirleri ile kuracakları siyasi, ekonomik ve sosyal ilişkilerle daha üst seviyelere taşımaları mümkündür. Her iki ülkenin söz konusu alanlarda yetkin kişilerinin bu dostluğa dair duyarlılık düzeyleri sürecin işlemesinde belirleyici rol oynayacaktır. Diğer ülkelerle değişik alanlarda kurulacak işbirliğinin devamı için, taraf ülkelerin sahip olmaya can atacakları içtenlik ve samimiyet temelli ilişkiler, Türkiye ve Pakistan için doğal bir zemin olup, her iki ülkeyi söz konusu alanlardaki işbirliğinde zaman açısından avantajlı bir konuma getirmektedir. Bu iki kadim dost ülkenin bu gerçekliklerinin farkında, kendi güçlü oldukları alanlarda dostunun eksiklerini tamamlayacak tarzda işbirliğine açık yürütecekleri dış politika ile uluslararası platformlarda güç kazanacakları gibi, iç siyasetlerinde de kendi halklarının desteklerini yanlarında hissedecekleri açıktır. Bu bakış açısıyla güçlü bir Pakistan, Türkiye için güçlü bir dost demektir ve vazgeçilmezdir.

Özgür GÖRÜŞ Okulu: Abide Hatun Anadolu Lisesi, Amasya

GÖNÜL KÖPRÜSÜ Ben Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı bir gencim. Ülkemin emperyalizme karşı verdiği kurtuluş mücadelesinde yanımızda yer almış dost insanların ülkesi Pakistan. Bu konuda yazmaya karar verdiğimde ilk olarak minnet duygumu dile getirerek başlamak isterim sözlerime...

Aslında dostluk ilişkilerimiz çok eski zamanlara dayanıyor.Türk milletinin bağımsızlığını geri kazanmak amacıyla verdiği kurtuluş mücadelesini Pakistan en başından beri destekleyen ülkelerden biri olmuştur. Her iki ülke de İngiliz sömürgesi altındaki Hindistan, Mahatma Gandhi ve Muhammed Ali Cinnah ile bağımsızlık mücadelesi vermiş ve özgür Pakistan’ı kurmuş, yine İngiliz ve Fransız işgali altındaki Osmanlı Devleti, Mustafa Kemal Atatürk önderliğinde kurtuluş mücadelesi vermiş bağımsız Türkiye Cumhuriyeti’ni kurmuştur. Gelişmekte olan her ülke gibi Pakistan da kendi özgürlüğü ve huzuru için mücadele veren bir ülkedir ve bu yüzden karşılıklı birbirimizi en iyi anlayan ülkeyiz. Belirli zamanlarda her iki ülkede de askeri darbeler yaşanmış, demokratikleşme süreci ciddi olarak gecikmeye uğramıştır. Her iki ülkede de halklar bu süreçleri sancılı geçirmiş ve geçirmektedir. Yine her iki ülkede terörizm önemli sorun haline gelmiştir, iki dost ülke birbirini bu konuda hep terörizme karşı desteklemiştir. Bu yüzden kardeş olmak için kan bağına gerekli olmadığını düşünenlerdenim. Yaşanılan olaylar ve paylaşımlar da insanları kardeş yapmaya yeterli. îki ülke halkının da Müslüman olması ülkelerin din kardeşi olarak yakınlığına sebep olmuştur. Bu saydığımız olaylar iki ülkeyi her zaman yakın tutmuş ve dostça ilişkiler kurulmuştur. Bu dostluk zaman zaman ülkeler arası faaliyetler ile pekişmektedir. Üniversitelerin yapmış olduğu “Öğrenci Değişim Programları” iki ülke arasındaki dostluk bağlarını güçlendirmiş ve bu sayede iki farklı kültürün kaynaşması sağlanmıştır. Ev sahipliğini Türkiye’nin yapmakta olduğu birçok değişik fuara Pakistan da destek ol-

muştur. İki kardeş ülke arasında ticari anlaşmalara önem verilmiş, ülkelerin gelişmesi için çeşitli ürünlerin ithalatına, ihracatına sürekli yer verilmiştir. Ülkeler arasında yapılan karşılıklı yatırımlar ekonomik işbirliğinin gelişmesini sağlamıştır. Özellikle iki ülke arasındaki askeri ilişkiler üst düzeydedir. Her zaman Pakistan ve Türkiye terörle mücadele konusunda birbirinin destekçisi olmuştur.Ortak düzenlenmekte olan askeri eğitim programları, iki ülkenin hava kuvvetlerinin düzenlediği tatbikatlar, her iki ülke ordusunun güçlenmesini sağlamış, teröre karşı daha güçlü konuma gelmelerine zemin hazırlamış ve dostluk ilişkilerini tazelemiştir. Aynı zamanda son günlerde artmakta olan terör olaylarını durdurmak amaçlı her iki ülkeyi birbirine daha da yaklaştırmış, ortak hedefleri karşısında dayanışma içerisinde hareket etmelerini sağlamıştır. Sınır komşularımız dururken neden Pakistan’la dayanışma? Ülkeler arası ilişkiler bazen ülke çıkarlarından ibarettir. İyi veya kötü ilişkilerin temeli çıkarlara dayanır. Çoğu ülke sınır komşularıyla bu yüzden fikir ayrılığına düşer. Pakistan ve Türkiye arasındaki çıkar ilişkileri bunun dışında kalmıştır kanımca. Geçmişte kurulan iyi ilişkiler şu anda devam etmektedir. Karşılıklı üst düzey ziyaretler de, Türkiye ile Pakistan arasındaki ilişkilerin gelişmesine önemli katkı sağlamaktadır. Her iki ülke de birbirinin kara gün dostu olmuştur. Türkiye de olan doğal afetlere Pakistan, Pakistan’da olan doğal afetlere Türkiye yardım yollamıştır. Van depreminde Pakistan tarafından gönderilen yardımlar depremzedelere ulaştırılmış, bir nebze de olsa insanların acısı paylaşılmıştır. Aynı şekilde Pakistan’da yaşanan depremlere Türkiye de kayıtsız kalmamış, depremzedelerin hayatını sürdürebilmesi için birçok yardımda bulunmuştur. Pakistan’ı düşündüğümde aklıma gelen ilk şeylerden birisi de okullara yönelik yapılan terör saldırıları... Pakistan da yaşanan bu olaylar sonrasında ülkemizde bir günlük yas ilan edilmiş ve 9, 14 yaş arası çocukların, öğretmenlerinin öldürülmesi ülkedeki ailelerin acısı bizim de acımız olmuştur. Masum insanların hele de çocukların bir vahşetin içinde olması çok acı. Ben okuluma gidip dışarıda rahatça oynar, gezerken yaşıtlarımın korku ve belirsizlik içinde hayatta kalma savaşı vermesi ne kadar adildir ki? Uluslar arası ilişkiler ve dengeler benim şu an çokta anlayabildiğim şeyler değil. Ben yazmak istedim. Yüreğimin sizlerle olduğundan haberiniz olsun istedim.

Zeynep PALALI Okulu: Fettah Tamince MTAL Gemi Yapımı, Antalya

DOST VE KARDEŞ ÜLKE PAKİSTAN Türkiye-Pakistan dostluğu halktan halka geçen bir dostluktur. Öyle bir dostluktur ki güneşin ışığında kaybolan, kötü günde yeniden yeşeren bir dostluk... Pakistan ve Türkiye arasındaki dostluk köprüsü yıllar önce kurulmuştur. Kurtuluş Savaşı zamanında yurdumuzu işgal eden düşmanlarla savaşırken diğer yandan da yoklukla savaşıyorduk. İşte o zaman bir dost yardım etti; o yardım 2005 yılında büyük bir depremin acısıyla boğulan Pakistan halkıydı. Pakistan, Avrupa siyasi yapısının ona karşı önyargıları nedeniyle uzunca bir süre yalnız kaldı. Bu dışlanmışlığın sıkıntısını iliklerinde hissetti. Aynı önyargıların ve dışlanmışlıkların kurbanı olarak, Pakistan’ı anlayacak en iyi ülke Türkiye’dir. Pakistan halkı kaderlerini Anadolu Türkleriyle adeta bir saymıştır.. Bu durum dostluğumuzu ve kardeşliğimizi perçinlemiştir. Kardeşliği besleyen ana nedenlerden biri de Keşmir sorununda Türkiye’nin Pakistan’a verdiği açık destektir. Hatta bu destek nedeniyle Hindistan’la ilişkilerinde bozulmalar yaşanmıştır. Fakat Türkiye yine de destek vermiştir çünkü demişlerdir ki: “Siz Pakistansınız....” Yaklaşık 75.000 kişinin hayatını kaybettiği 2005 depreminde Türkiye Pakistan’a yardımda bulunmuştur, Türkiye depremden sonra ülkeyi terk etmemiş, yardımlarına devam etmiştir. Deprem sonrası ilk bayram namazında Eidgahah Cami’sinde İmam Abdullah “Pakistan Türkiye’dir; Türkiye Pakistan’dır.” demiştir. Tarih boyunca uzanan bu dostluk elleri ve ilgi hala devam etmektedir. Pakistan’ın da dediği gibi: 76

“Sizi destekleriz çünkü siz Türkiyesiniz.”

Elif ORAL Okulu: İbni Sina Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, Artvin

Osmanlılann üzerine bir keder dağı yıkılmışsa sen hiç üzülme, Çünkü şafak yüz bin yıldızın kanı dökülmeden sökmez! Muhammet İkbal

KARDEŞLİK KÖPRÜSÜ YIKILIR MI O gün sabah ezanı okunurken günlerdir kafamı kurcalayan düşünce ile uyanmıştım. Yüreğim onların yanındaydı ama nafile elimden bir şey gelmiyordu. Keşke gidebilmek mümkün olsa da Türk kardeşlerimin yanında bağımsızlık mücadelesine katılabilsem, keşke Çanakkale’de, Sakarya’da olabilsem ama nafile. Türk tarihinde Pakistan’ın çok özel ve önemli bir yeri vardır. Osmanlı Devletinin son zamanlarında ve Milli Mücadele döneminde Türklerin çekmiş olduğu sıkıntıları Pakistanlılar yüreklerinde hissetmiş ve Türklere yardımcı olabilmek için her yolu denemişlerdir. Osmanlı Devleti’nin ve Türkiye’nin zor günlerinde Pakistan’dan Türkiye’ye bir kardeşlik ve dostluk köprüsü kurulmuştur, Pakistanlılar Türklerin zor durumda olduğunu öğrendikleri zaman ülkeleri İngîlizler tarafından işgal edilmişti. Kendi durumlarını düşünmemişler ve önce Türkiye önce İslam’ın son kalesi diyerek hiçbir fedakârlıktan kaçınmamışlardır. Hint Müslümanlarının lideri Muhammed Ali Cinnah, Türkiye’nin Milli Mücadelesine katkıda bulunmak için, Hint Hilafet Komisyonunu kurmuş, Türkiye için ilaç, silah, yiyecek, para, mühimmat ve giyecek yardımı toplamıştır. Toplanılan yardımlar Sovyet Rusya üzerinden Türkiye’ye göndermiştir. Pakistan’dan gelen yardımlar Türkiye için o dönemde çok önemlidir. Ortaokulda tarih öğretmenim Pakistanlı kadınların Türklerin zor durumda olduğunu duyduklarında kulaklarındaki küpeleri kulak etlerinin kopmasını düşünmeden çekmek suretiyle yardım sandıklarına attıklarını söylediği zaman çok duygulanmıştım. Bir kadın düşünelim ki bizim yaşadığımız sıkıntıları kalbin-

de hissetmiş ve Türklere yardımcı olabilmek için elindeki son parayı da hiç tereddüt etmeden yardım sandığına atmış, o kadın vefalı ve sevgi dolu yüreğiyle o an canından, evlatlarından feragat ederek din kardeşi Türklere yardım etmiştir. Ne kadar kutsal bir sevgi ve kardeşlik örneğidir, Pakistanlı annelerin çocukları Birinci Dünya Savaşı’nda Osmanlı ordusuyla beraber savaşmıştır ve savaşa giden Pakistanlıların hiç birisi geri dönememiştlr. Eli öpülesi cefakâr ve vefalı Pakistan kadınları Türk milletini kendi canından ve kanından bilmişlerdir, bizim sıkıntılarımızı kendi sıkıntıları bilmişlerdir. Milli Mücadele döneminde İngilizlerin Ege’yi Yunanlılara vermek istemesi üzerine Pakistan’da büyük protestolar yapılacaktır ve kardeşlik hukukumuz yeniden dünyaya duyurulacaktır. Pakistanlılar hilafetin merkezi olan İstanbul’un işgali sırasında da aynı hassasiyeti göstermişlerdir. Türkiye’yi canından çok sevdiklerini dile getirirken hiçbir dünya devletinden çekinmemişlerdir. Muhammet İkbal Türk dostu bir yazar. Türklere olan sevgisi o kadar büyüktür ki Pakistan’da milli mücadele için mitingler düzenlemiş ve şiirler yazmış bir şahsiyettir, İkbal ’Mustafa Kemal Destanı’ adlı şiirine şöyle başlamaktadır: Bir millet var biz onun varlığıyla ulaştık İlahi kanunların gizli gerçeklerine, Bir bakışla yön verdi bizlere dağlar aştık Dünya güneşi olduk bir kıvılcım yerine... diyerek Mustafa Kemal’in yol göstericiliğinden ve doğu toplumlarının kaderini nasıl değiştirdiğinden bahsetmektedir. Doğu toplumlarının da birer kurtarıcı ve yol göstericisi olması gerektiğinden bahseden İkbal, Türk Kurtuluş Savaşı’nın tüm esaret altındaki millete örnek olmasını vurgulamıştır. Doğu toplumlarının kurtuluşunun anahtarının Türk milletinin kurtuluşunda aranması gerektiğinin altını çizen büyük yazar aynı şiirinde: Bir zamanlar ayları taşırdı atlarımız Şimdi avlanan bizi, kırık pusatlarımız,.. Koş Mustafa Kemal koş! Alın çatlayana dek Bizi tedbir mat etti, sana tedbir ne gerek...

İslam coğrafyasının bir zamanlar ne kadar güçlü olduğundan bahsetmekte sonra İslam dünyasının içine düştüğü kötü durumu anlatmakla ve Türk’ün kurtuluşunun anahtarının Mustafa Kemal ve Türk milletinde olduğuna işaret etmektedir. Anadolu’dan yanan bağımsızlık ateşine Pakistanlı dostlarının emek verdiği inkâr edilemez bir tarihi gerçektir. Avrupa’nın

yıldırımı İslam coğrafyasının sinesinde söndürülecek ve bir bağımsızlık ağacı kök salacaktır yeniden Anadolu’da Rumeli’de. Türk’ün bağımsızlık türküsüdür Millî Mücadele ama bu türküyü tek başına mı söylemiştir? Ya da Anadolu bu türküyü söylerken yalnız mı kalmıştır? Asla bu türkünün bestesinde ve güftesinde Pakistanlı kardeşlerimizin emeği ve alın teri vardır. Bu bağımsızlık türküsü bütün İslam coğrafyasında tüm Müslümanların ağzından söylenmelidir. Muhammet İkbal’in istediği gibi söylenmelidir. Bu türküye tüm Anadolu Müslümanları ve Pakistanlı Müslümanlar eşlik etmiştir. Kimi kılıçla kimi kulağından çıkardığı küpesiyle kimi dualarıyla bağımsızlık için tek yürek olmuştur. Bıı dostluk ve kardeşlik hukukunun yaşatılması ve geliştirilmesi iki ülke için de çok önemlidir. Tarihin iki devlete de gösterdiği bu yolda yürünmelidir. Pakistanlı kardeşlerimiz bizim için her türlü fedakârlığı yapmıştır. Ahde vefa Türk milletinin en belirgin özelliklerinden birisidir ki Pakistanlı kardeşlerine her zaman sahip çıkmıştır. Tarihi sorumluluk birbirimizin dertleriyle dertlenmeyi işaret etmektedir. İki devlet geçmişte olduğu gibi bugün de birbirinin dertleriyle dertlenmektedir. Türkiye tüm Müslüman devletler için umut ve örnektir. Türkiye Müslüman devletlerin yanında olmalıdır. Türk milleti Pakistanlı kardeşlerini her zaman şükranla anmıştır ve anmaya da devam edecektir. Bir dedenin torununa anlattığı kahramanlık hikâyesi şöyledir: Türkiye’nin savaş döneminde Pakistanlı bir dede torunlarının geleceği olan son iki altınını hiç düşünmeden Türkiye’ye göndermiştir. Bu kardeşlik temelli bir sadakat ve dostluk antlaşmasıdır. Gün doğdu ve ben yatağımdan kalkıp sobanın yanına oturdum. Annem Anadolu’daki mücadeleden bahsediyordu ve beraber dua ediyorduk ki sokaktan gelen sesler dikkatimizi çekti. Şehir meydanında miting olduğunu söylüyordu tellal, Türkler bağımsızlık mücadelesini kazanmıştı. Mutluluğumuzun tarifi imkânsızdı. Dualarımız kabul olmuştu. Mazlumların ikinci vatanı İslam’ın son kalesi kurtulmuştu. Şimdi sıra bizim bağımsızlık mücadelemizdeydi ve artık herkes inanıyordu ki bir gün gelecek bütün İslam coğrafyası bağımsız olacaktı.

Betül BIYIKLI Okulu: Aydın Sosyal Bilimler Lisesi, Aydın

GELİN CANLAR BİR OLALIM “Birlikte rahmet, ayrılıkta azap vardır.” Hadis-i Şerif Muhammed Ali Cinnah tarafından, büyük sıkıntılar ve bölücülük ithamlarıyla kurulan Pakistan’dan bahsedilince akla ilk gelen ifade, kardeş ülkedir. Mevlana’nın “Aynı dili bilenler değil aynı duyguları paylaşanlar anlaşabilir.” sözü bu iki ülke arasındaki ilişkiyi çok güzel ifade etmektedir. Çünkü geçmişten günümüze aynı inanç ve doğrulan benimseyerek ilerlemiş, yadsınamaz benzerliklere ve eş düşmanlara sahip bu iki millet düşmanlara ve zorluklara omuz omuza göğüs germişlerdir. Pakistan’la Türkiye tarih boyunca benzer süreçler yaşamıştır. îki ülke arasında farklılıklardan ziyade benzerlikler mevcuttur. Benzerlikler de ay ve yıldızdan ibaret değildir. Ülkemizdeki geçmiş ve mevcut birçok lider, devlet adamı ve aydınlar Pakistan’ın ileri gelenleriyle özdeşleşmiş durumdadır. Buna ilk örnek Mustafa Kemal Atatürk ile Pakistan’ın Kaid-i Azam’ı (Büyük önder) Muhammed Ali Cinnah’tır. Cinnah, İslam dünyasının son asırda yetiştirdiği en büyük devlet adamlarındandır. Hindistan Müslümanlarının kurtuluşa kavuşması için çok çetin şartlarda sürdürdüğü mücadeleden yüz milyon Müslüman’ın hürriyetiyle çıkmıştır. 1947 yılında onun ileriyi gören siyasi dehası bugünkü hür Pakistan’ın kurulmasını sağlamıştır. Ulu önder Atatürk ise kurtuluşumuz ve milli bağımsızlığımız adına göz ardı edilemeyecek fedakârlıklar yapmış ve ömrü boyunca milletimiz için mücadele etmiştir. Bu iki büyük lider de milletlerinin coşkun bağlılık, sevgi ve şükran duygulan içinde hayata gözlerini yummuştur.

Bu iki lider hiç bir arada bulunmamalarına rağmen Cinnah, Atatürk’ü bir rehber ve örnek olarak seçmiştir. Siyasetten elini eteğini çekip Londra’da oturduğu zamanlarda Atatürk’ü konu alan “Grey Wolf’ adlı kitabı

iki günde bitirmiş ve kızına da okutmuştur. Kitap, Cinnah’ın kızını o kadar etkilemiştir ki küçük Cinnah, babasına “bozkurt” diye hitap etmeye başlamıştır. Cinnah, ayrıca Atatürk hakkında “O, Türkiye’yi kurtarmakla Müslümanların, bütün dünya milletlerine seslerini duyuracak kudrette olduğunu ispat etti.” demiştir. Atatürk gibi Cinnah da çaresiz bir yığından yepyeni bir millet oluşturmuştur. Bir başka benzerlik de kalabalığı coşturan millet bilincinin akıllara kazınmasını sağlayan iki büyük şair arasında mevcuttur. Bunlar, Mehmet Akif Ersoy ve Allame Muhammed İkbal’dir. İkisi de bağımsızlık ve özgürlük sevdalısıydı. 1930’dan başlayarak büyük şair Muhammed İkbal ve Çavduri Rahmet Ali gibi önderler Hint Müslümanlarının ayrı bir vatanı olması gerektiğini söylemişlerdir. Bu görüş, Cinnah’ın ellerinde yoğrularak Pakistan’ı doğurdu. İkbal’in sadece Pakistanlılara değil Türklere de çok faydası dokunmuştur. İtalyanlar Trablusgarp’a saldırdıklarında İkbal, Hint Müslümanlarına öyle coşkulu ve duygulu şiirler okumuştur ki bazı Müslümanlar sırtındaki gömleği çıkarıp Türklere yardım için göndermiştir. Bir konuşmasında: “Dua edelim kardeşlerim, o bayrak o burçlardan kıyamete kadar düşmesin, İslam’ın güneşi kararmasın. Allah, Müslümanları Hristiyanlara karşı savunan büyük lider Mustafa Kemal’e yardım etsin. İslam’ın son askerini muzaffer kılsın.” Konuşma sonrasında Hint Müslümanları, Türk kardeşlerine büyük maddi destek sağlamıştır. Mehmet Akif de bu büyük şairin farkına varmış ve Safahat’ını dostları aracılığıyla Dr. İkbal’e göndermiştir. Pakistan ile Türkiye yakınlığına ilklerden devam edersek karşımıza iki müstesna bayan çıkmaktadır: Benazir Butto ve Tansu Çiller. Kendisine ve ailesine yöneltilen haksız suçlamalarla ve suikastlerle çalkantılı bir hayat yaşayan İslam dünyasının ilk kadın başbakanı Benazir Butto, babası gibi siyasete yönelmiş, iki kez başbakan olmuştur. Lakin babasının başına gelen onun da başına gelmiş ve bir miting esnasında öldürülmüştür. İki ülke kadın başbakanları Esenboğa Havalimanında yaptıkları konuşmada Müslüman dünyasında iki kadın başbakanının önemini vurgulamışlardır. Çiller, kendisinin ve Butto’nun İslam’ın yüce vasıflarını ve çağdaşlığını temsil ettiklerini, bundan özellikle Batı dünyasının alması gereken dersler bulunduğunu söylemiştir. Pakistan, Türkiye’nin geçirmiş olduğu tarihi süreci, bir boy aynasındaymışçasına eş zamanlı geçirmiştir. 2009 yılı Ekim’inde Pakistan Başbakanı Yusuf Ziya Gilani, dönemin başbakanı Recep Tayyip Erdoğan’a dini

aşırılıkların önlenmesi amacıyla ülkelerinde imam hatip okulları açmak ve örnek olarak Türkiye’deki imam hatip okullarını incelemek istediklerini söylemiştir. İki ülke, ortak sorunlarına kendi iç gerçekliklerini de dikkate alarak tecrübe paylaşımıyla eğilmiş, bundan sonra da eğilecektir. Pakistan’ın önemli bir meselesi olan Keşmir meselesi, Türkiye’nin Kıbrıs meselesi ile benzerdir. Batı dünyası Keşmir ve KKTC’de Türklere ve Pakistanlılara kendi kaderlerini tayin yetkisi vermemiştir; Keşmir, Hindistan ve Pakistan’ı 1947’den beri üç kez savaşa sürüklemiş ciddi bir sorundur. Keşmir’in çoğu Müslüman’dır ancak sorun bir türlü Pakistan lehine çözüme kavuşamamıştır. Çözümsüzlükteki etken Keşmir’deki ayrılıkçı hareketler ve Pakistan ile birleşme talepleri karşısında Hindistan’ın tavrıdır. Nitekim Hindistan, Keşmir’de ciddi boyutlarda insan hakları ihlalleri gerçekleştirmiş, Hindistan’ın işgaline karşı çıkan ve bağımsızlık isteyen Keşmirlilere 700000 kişilik orantısız bir güçle baskı uygulamıştır. Bu baskılar sonucunda da yetmiş binin üzerinde Keşmirli şehit edilmiş bir buçuk milyondan fazla Keşmirli mülteci haline getirilmiştir. Keşmir sorununun günümüzde diplomatik yollarla çözülmesi kalıcı barışı sağlayabilecektir. Pakistan ve Hindistan’ın Keşmir nedeniyle bir kez daha savaşması zaten sağlam temeller üzerinde durmayan Güney Asya’da tamiri zor yaralar açabilir. İstikrar sona ererse bölge daha da karışabilir. Bu noktada Türkiye, Pakistan’ın yanında olmalıdır. Tarih boyunca kardeş olan iki ülke arasındaki bağların günümüz şartlarına uygun bir şekilde güçlendirilmesi, dostluğun fiiliyatta güçlendirilmesi gerekmektedir. Keşmir meselesinden önce de sonra da yanlarında olduğumuz, istikbalde de olmaya devam edeceğimiz kardeş ülkemizle terörle mücadelede de işbirliği yapılmalıdır. Pakistan’la Türkiye’nin çıkarları tarih boyunca kesişmemiştir. İki ülke oyuna gelmemek için dikkatli olmalıdır. Kardeşliğimizi sadece din kardeşliğine bağlamak çok sığ düşünmek olur. Dünya üzerinde, birçok Müslüman ülke mevcuttur ama hiçbiriyle münasebetimiz Pakistan’la olan kardeşlik muhabbetimizin seviyesine gelememiştir. Bu güçlü bağa rağmen coğrafî uzaklıktan dolayı ticari ilişkilerimiz zayıftır. Pakistan’ın gelişmesi Türkiye açısından çok önemlidir. Çünkü güçlü bir Pakistan güçlü bir kardeş demektir. Bu durum Pakistan için de geçerlidir.

Tarihte ve günümüzde yaşananlar bu iki ülkenin kardeşliğinde etkendir. Her şeyden önce düşmanlarımız aynıdır. Düşmanlarımız; emperyalizm, te-

rör, etnik ayrımcılık, radikal İslam, fakirlik, cehalet... Bunlarla mücadele etmek kardeşlik bağımızı daha da güçlendirecektir. İki ülke siyasi alanda ve savunma alanında iş birliğinde büyük gelişmeler kaydetmiştir. Aynı başarıyı hatta daha fazlasını ekonomik iş birliği alanında gerçekleştirmelidir. Coğrafi uzaklıktan doğan mevcut zafiyeti gidermeye yönelik çözümler üretilmelidir. Pakistan Başbakanı Gilani, bizimle ilişkisini 21. yüzyıl ortaklığına dönüştürmek istediğini ifade etmiştir. “Birlikte bir Rönesans yolculuğu başlatarak kitlelerimizi ayağa kaldıracak sosyo-ekonomik bir gelişim başlatmamız gerekmektedir.” diyerek, iki ülkenin istikbaline dönük önemli fikirler sunmuştur. Türk ve Pakistan halklarının refahı için kardeş ülke Pakistan’ın istikrara kavuşması şarttır.. Türkiye’nin ve Pakistan’ın geleceğine ve birliğine kastedenlere karşı Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Pakistan’ı ziyaretinde söylediği gibi; “Pakistan halkı olarak bu birliğinizi, beraberliğinizi asla bozmayınız. Bunu bozmak isteyenlere fırsat vermeyiniz. Pakistan’ın zayıf düşmesi birilerini sevindirir. Herhalde o birilerinin kimler olduğunu anlıyorsunuz. Onlar, bizim için de aynıdır, sizin için de. Güçlenmeye mecburuz. Güç toplamaya mecburuz. El ele vereceğiz, omuz omuza vereceğiz. Daha güçlü bir Pakistan, daha güçlü bir Türkiye diyeceğiz!”

Merve BİÇER Okulu: Burdur İbni Sina Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, Burdur

KÜÇÜK ELLER Kurtuluş Savaşı yılları… Hindistan’ın kuzeybatısında bir Müslüman mahallesi… Küçük bir çocuk oyuncak almak için dışarı çıkacağı sırada kapı çalar. Kapıyı açar ve gelen kişiyi bir süre dinlendikten sonra annesini çağırmak için içeriye gider. Annesiyle birlikte döndüğünde de elinde bir miktar altın ve para vardır. Ellerindekini ve cebindeki oyuncak parasını adama verip sadece şunu söyler: “Allah Türklerin yardımcısı olsun.” 40’lı yaşlarının sonunda bir adam… Ülkesi Pakistan, kilometrelerce ötedeki Türkiye’nin bağımsızlık savaşıyla güç bulup özgürlüğünü ilan etmiş. Kucağında yeni doğmuş torunuyla bunun sevincini yaşıyor. Yıllar önce vazgeçtiği oyuncağıyla torununun geleceğini inşa etmekten dolayı gururlu… küçücük elleri ve küçücük kalbiyle oluşturduğu bu bağ sadece bağımsızlık mücadelesi yardımıyla sınırlı kalmıyor tabii. Yıllarca sürecek bir dostluğun temeli atılıyor Türkiye ile Pakistan arasında bu eller üzerine. Yıllar geçiyor ve Pakistan’ın bağımsızlığıyla birlikte doğan küçük çocuk da büyümüş, önce yıkıcı bir deprem felaketi yaşıyor. Enkaz altından kurtuluyor. Soğuk gecelerde sarıldığı sıcacık battaniye Türkiye’den gelmiş. Sonra da büyük bir sel felaketi yaşıyor. Onda da küçük kızına, oyuncak gelmiş. Bu desteklerle ayakta kalmayı başarıyor. Battaniyeyi ve oyuncağı gönderen eller her ne kadar büyük güç verse de küçücük eller oluyor yine 2 milyonu olan ve yarısını yardım için gönderen minik Merve’nin elleri bunlar… Günahsız, tertemiz ellerle inşa edilmiş bir bağ vardır. Pakistan ve Türkiye arasında başka ülkelere nasip olmamış ve olamayacak olan bir bağ… Bunun sonsuza dek sürmesi ve minik ellerin neşeyle hep oyuncak oynaması dileğiyle… 84

Fatma ERDEN Okulu: Bursa Büyükorhan ÇPAL, Bursa

AY – YILDIZ KARDEŞLİĞİ Pakistan, Himalaya Dağlarının yeşil tepeleriyle çevirdiği başkenti İslambad olan bir ülkedir. Tarihi, tarihimiz gibi acılarla, mücadelelerle ama aynı zamanda da başarılarla doludur. “Türkler onlar için her zaman kıymetli ve değerli olmuştur. Onlar da Türkler için varlığı uzakta ama sevgisi yakında, içimizde olan kardeşler olmuştur. Bu bağlı gücü kılan şüphesiz ortak değerlerdir. Bunların en başında da din kardeşliği gelir. Çünkü Pakistan nüfusunun büyük çoğunluğu Müslüman olan bir ülkedir. Bu yüzden Hindistan’dan birçok yönde zulüm görmüş ve dışlanmıştır. Yeni kurulmuş olsa bile tarihi verdiği bu mücadelelerle doludur. Onların en zor zamanlarında dertlerine ortak olan uzakta bir abi gibidir. Türkiye ülkeleri deprem geçirince hemen yanıbaşında bizi bulmuşlardır. Daha sonraki dönemlerde Benazir Butto suikastıyla sarsılan ülkelerin yanında olan yine Türk yöneticilerdir. Pakistan da Türkiye de yıllarca terörle mücadele etmiş. Aşırı dinci insanlarla uğraşmıştır. Ülkemiz tarihinde de Pakistan tarihinde de çok sayıda darbe olayı vardır. Pakistan’ın kullandığı dili olan Urdu dilinin isminin bile Osmanlı ordusundan öğrendiği dile verdikleri isimden geldiğini biliyoruz. Ordu dili zamanla değişmiş Urdu dili olmuştur. Bu bile aradaki saygıyı, hatırayı anmak için yeterli bir sebeptir. Bunun dışında Pakistan halkının giyim kuşamı yaşam tarzları da Türk yaşamına benzer yıllarca yaşadığı Hindistan’dan bile destek görmeyecek ayrılan bu ülkeye en çok Türkiye destek çıkmıştır. Bu dostluğa örnek vermek için, Pakistan Ankara Büyük Elçisi Seyid iftihar Hüseyin Şah’ın Uşak’ta verdiği bir konferansta “Biz sizi destekleriz, haklı da olsanız, haksız da, çünkü siz Türkiye’siniz cümlesini kullanması bile yeterliydi. Kardeşliğin nişanesi olarak bayraklarındaki ay yıldız bile yeter. Umarım bundan sonra da Pakistan geçmişinin karanlık izlerinden kurtulup bayrağı gibi yemyeşil umutların çiçek açtığı bir ülke olur. Tabi bu ülkede Türk kardeşliğinin de filizlenmesi umudumuzdur.

Yunus Emre SAYAR Okulu: Işıklar Askeri Hava Lisesi, Bursa

DOSTLUK ÇINARI Yeleleri gümüşten bir at şahlandı karşıdaki tepeleri titretircesine. Onun da gözleri ateş saçıyordu tıpkı efendisi gibi. Bir an için duraksadı ve gelecek o emri beklemeye koyuldu. Derin bir sessizlik hâkimdi şimdi vadide. Tüm cihan biraz sonra gelecek tarihi ana şahitlik edecekti. Gazneli Mahmut kurmaylarına baktı ve tüm heybetiyle çekti kılıcını. Tok bir ses bozmuştu derinlemesine sessizliği. “Kardeşlerim! Yıllardır beklenen o gün sonunda geldi. Nice er meydanında zalimlerle sırt sırta vuruştuğunuz silah arkadaşlarınıza son defa bakın. Birbirinizden helallik isteyin. Benden yana tüm haklarım sizin gibi kutlu savaşçılara helal olsun. Bizler asırlar sonra bizim destanımızla büyüyecek torunlarımız için bir dostluk ve kardeşlik köprüsü kuracağız. Şimdi bu gaye uğrunda benimle şehadete koşmaya var mısınız?” O gün Gazneli Mahmut ve arkasındaki binlerce fedai, canları pahasına düşmanla savaştı. Elde edilen bu büyük zaferle Hint yurdu İslâmiyet’le tanıştı ve bugün Hindistan’ın batısında bulunan Pakistan devletinin temelleri atıldı. Türk ordusunun bu topraklara ektiği dostluk tohumu yeşerdi ve dalları arşa değen ulu bir çınara dönüştü. Yıllar her ne kadar bu kardeşliğin öncüsü Türkleri gayeleri uğruna batıya yönlendirse de, gönüllerdeki sevgi köprüsü hiçbir zaman yıkılmadı. Öyle ki iki kardeş devlet de asırlar sonra birbirlerinin en çetin zamanlarında kol kola vereceklerdi.

Asırlara şahitlik etmiş sevgi çınarı Türkler üzerine çöken kasvetli sonbaharla beraber yaprak dökmeye başlamıştı. Yirminci yüzyılın çelikten orduları toplanıp Türk topraklarına hiddet ve kan kusuyorlardı. Pakistan halkı bu acı haberlerle sarsılmış ve derhal işe koyulmuştu. Anadolu’da başlayan kurtuluş ateşinin sönmemesi için yapmaları gereken her şeyi yapacaklardı. Gönüllerdeki dostluk bağını unutamayan bu vefalı insanlar, ellerinde avuçlarında ne varsa kardeşlerine feda edeceklerdi. Pakistan’dan gelen bu

yardımların da katkısıyla Türk milleti dünyada emsali görülmemiş bir zafer elde etti. Hatta bu mücadele zor günlerinde Türklere gönülden destek veren Pakistan halkına yakın zamanda verecekleri bağımsızlık mücadelesinde sönmez bir meşale olacaktı. Dostluğun verdiği sonsuz kudret kalplerde yeni bir umut ateşi yakacaktı. Öyle de oldu. 1947 yılında Pakistan özgürlük adına başlattığı kıyasıya mücadelesini zaferle sonuçlandırdı. Orta Asya’da filizlenen yeni bir devlet vardı şimdi: Pakistan İslam Cumhuriyeti.

Elif Nur EROL Okulu: Çorum Fen Lisesi, Çorum

İKİ ÜLKE TEK MİLLET İtalyanlar yerel halkın savunması karşısında şaşkına dönmüştü. Trablus- Bingazi onlar için kolay bir cephe olmalıydı. Bir direniş bekliyorlardı, evet, ancak bekledikleri direniş ile karşılaştıkları arasında disiplin ve taktik gibi önemli farklar vardı. “Birkaç Arap” olarak adlandırdıkları yerlilerden beklemiyorlardı. Mustafa Kemal ve birkaç gönüllü asker Kuzey Afrika’ya, bu sıcak topraklara, savunma amaçlı gelmiş ve yerli halkı eğitmişti. İtalyanları şaşırtan başka bir şey ise halkın güçlü İtalyan savunması karşısındaki cesaretli ve kararlı savunmasıydı. Bu bir eğitimden fazlası, inancın ve beraberliğin göstergesiydi. Gerek Kuzey Afrika çevresi olsun, gerek Anadolu olsun, gerek Trakya olsun halkın savaşlara karşı maddi olarak uzatâmadığı elini manevi olarak uzatma çabasının sonucuydu. Bu ellerden biridir ki çok uzaklardan ileride ebedî dostluk ve gerçek kardeşliğin mücadele dolu 20. asırdaki ilk işareti olmuştur.

Güney Asya’nın Hindu, Müslüman ve şaşırtıcı bir şekilde Moğol mimarisinin İngiliz sömürgesiyle beraber Avrupai mimariyle harmanlanan şehri Lahor,... Sömürge olmasıyla beraber hızla gelişmiş, halkın bir kısmının ayak uyduramadığı bir ritim yakalamış ye kendisini kendi insanlarından soğutuyordu. İnsanları birbirleriyle iyi anlaşsalar da şehirleriyle iyi anlaşamıyorlardı. Halkı şehirde belki, de en çok memnun eden insan “millî şair” Muhâmrned İkbal’di. Yurtdışındaki tahsilinden sonra geldiği Lahor’da bir kalabalıkla karşılanmış, davranışlarındaki mütevazı hava halkı memnun etmişti. Sömürge yaşamını, özerkliği, kendine kabullendiremeyen birisiydi İkbal. Bağımsızlık savaşı için ileride çok öveceği Türklerin Trablus’ta, Bingazi’de çektiği cefayı kendi vatanıymış gibi yaşamış ve anlatmıştır. “Peygamberimize, Efendimize bir kâse sunuyorum ki içindeki cennetle bile bulunmaz,” diye başlamıştı. “Bunun içinde milletin namusu parlıyor. Trablus şehitlerinin kanları onun içindedir.” sözleri halkı bilinçlendirmiş,

Güney Asya’dan Anadolu Türklerine gelen tarihî yardımlardan ilkini toplamıştı. Anadolu minnettardı. Yaklaşık on yıl sonra Anadolu’nun kutsal bağımsızlık mücadelesi kırılma noktalarından birisini yaşıyordu. Yunan ordusu adım adım başkente yaklaşıyor, TBMM, meclisi geri çekme teklifleriyle çalkalanıyordu. Mustafa Kemal Paşa bir beyânname yayınlayarak açık bir yardım çağrısı yapıyordu: “Bütün İslâm yüreklerinin bir olması için kendini perişan eden Türk mîlletine yardımcı olun.” Bu yardım çağrısı bir Kurban Bayramı namazında Lahor’da, Badşahi Camii’nde 250 bin kişiye karşı yine, yeniden, Muhammed İkbal tarafından seslendirilir. Sözlerine devam eder İkbal: “Dua edelim o bayrak o burçlardan kıyamete kadar düşmesin. İslâm güneşi kararmasın. Allah, Müslümanları Hristiyanlara karşı savunan Büyük Lider Mustafa Kemal’e yardım etsin. Allah İslâm’ın son askerlerini muzaffer kılsın.” Bu sesleniş Hint Yarımadası’ndan Ankara hükümetine 1,5 milyon sterlin gibi rekor bir yardımla sonuçlanır. Bıı sıralarda Muhammed İkbal bizim millî şairimiz Mehmet Akif Ersoy gibi eserlerinde Türklerin bağımsızlık mücadelesini işliyordu: “Osmanlıların üzerine bir keder dağı yıkılmışsa sen hiç üzülme. Çünkü şafak yüz bin yıldızın kanı dökülmeden sökmez!” Ne yazık ki Muhammed İkbal, ülkesinin bağımsızlığını göremeden vefat etti. 1947’deki bağımsızlık ilanından sonra, Türkiye, Pakistan’ı adeta bir kardeş gibi desteklemeye başladı. Uluslararası arenada Pakistan’a hep destek olan Türkiye, kuruluşunda büyük etkisi olan Pakistan’ın her türlü derdine derman olmaya çalıştı. Devletler birbirinin en zor gününde birbirlerinin yaralarını sararak, ortak yaslar ilan ederek, kara gün dostu olduklarını göstererek Lahor’da başlayan dostluklarının sonsuzluğa doğru attığı adımları sıklaştırmıştır. Ne zaman Lahor’da, Kâbil’de bir kardeşimin ayağına diken batsa bilinsin ki İstanbul’daki, Ankara’daki, Konya’daki Türk’ün canı yanar.

Selin KAYA Okulu: Keşan Mehmet Akif Ersoy Anadolu Lisesi, Edirne

BİR OLMANIN ÜLKÜSÜ Aynıdır insanlar, farkındalık insanlıktadır. Aynı göğün çocuklarıyken, göğe yeşeren tohumlarımız farklı. Aynı güneşin, ayrı ülkelerini taşırız yüreğimizde. Birbirinden farklı olan dallarda yeşerirken milletler, yarını yarın kılan ufkun ötesinde görmek midir gün yüzünü? Ülküler doğar yüreklere; yarınların meşaleleri onlardır.Farklı ülkülerden ışır gözler; yarınlara, umuda her milletten bin bir pencere açılırken umudumu bölüştüğüm ülkedir Pakistan. İstikbali göklerde yorulmaksızın aradığım adımdan önce, bağımsızlığımı andığım, bayrağımın dalgalandığı göklerde yarınları kucakladığım, ülkülerimin gölgesinde nefes aldığım, vatanımın yürek dostu Pakistan! Tarihin derinliğinde kaderleri ortak yazılmış bir toprakta iki kök salmış koca çınar... Aydınlık ufkun savaşıdır bu. Karanlıklarda yitip gitmemek bizi biz kılan öz benlikten geçer. İnandığın değerler uğruna umut ettiğin yarınlara gözün kapalı yürümek... Savaşım neye karşı olursa olsun bağımsızsam varım dünyada! Farklı coğrafyalardan, farklı seslerden, farklı dillerden çıkan aynı türkünün haykırışıdır bu doğan güne! Ben de varım türküsü aydınlanmak için karanlıkta yürüyen iki milletin destanlaşan yüreklerinden diriliş gerçeğini yazar tarih. Zira, yarına kalmak için direnden nice düşman ortaktır. Ortaktır aydınlanma yolunu aydınlatan meşaleleri yakan fikirlerde. Bu farklı coğrafyaların aydınlık yolunu kuranlar: Gazi Mustafa Kemal ve Muhammed Ali Cinnah’ın fikirleri... Hür yarınların bayraklarını dalgalandıran rüzgardır, yüzyıllar boyu aynı şeyleri hedefler, aynı ülküde yürürler bağımsızlıktır ışığında bir olmaktır tek hedef...

Farklı zamanların ortak paydasında buluşur bu iki millet. 1920’de Kurtuluş çemberimde elimden tutan Pakistan 1947’de bağımsızlık çığlığından yankılanan Pakistan’ın değişmez dost gücü Türkiye farklı topraklarda tüten benzer acılar birbirinin acılarından birbirine yeten kardeşten öte iki millet aynı aminler biter dudaklarda artık aydınlık göğü avuçlarken bugün yaşasın yüzyıllar boyu varolacak olan bağımsız Pakistan bağımsız Türkiye!

Cansugül KARAKOYUN Okulu: Edirne Mrk. Serhat İMKB Mes.ve Tek. Anadolu Lisesi, Edirne

TÜRKİYE - PAKİSTAN ARASINDAKİ DOSTLUK Bu iki ülke arasındaki ilişkiden çok etkilendiğimi söylemek istiyorum. İki ülke arasındaki ilişkilerde böylesi bir ilişkiye daha rastlanamaz. Bu nasıl bir güven, bu nasıl bir sevgi, bu nasıl bir kardeşliktir ki ben bu konuyu araştırırken hayran kaldım. Pakistan ile Türkiye arasındaki ilişki Pakistan’ın bağımsızlık ilan etmesinden hemen sonra başlamış. İkili arasındaki ilişki çok uzun zamana dayanmakla birlikle, bu zaman içerisinde birbirlerine yardım etmeleri ve her koşulda destek çıkmaları ile de hiç bozulmamış aynı sevgi, saygı ve kardeşlik çerçevesinde devam etmiştir. İki ülkenin başkanları düzenli olarak görüşmekte ve gelecek hakkında planlamalar yapmaktadır. İki ülke başkanıyla birlikte halkta bu şekilde kardeşlik içerisindedir. Pakistan ile Türkiye aynı hedefler için çalışmakla ve bu çalışmalarda ortak hareket etmektedir. Türkiye ile Pakistan ikilisi kültürel, siyasi, askeri alanlarda başarılar göstermişken ekonomik alanda bu başarıları gösterememişlerdir. İkili ekonomik alanda da başarılı olabilmek için çalışmalarını sürdürmektedir. Askeri alanda çok güçlü bağlara sahiptirler. Pakistan ile Afganistan ilişkisinde, Türkiye Pakistan’a destek vermiş ve ikili arasındaki gerginliği büyük ölçüde azaltmıştır. Pakistan ile Türkiye birçok açıdan birbirine benzer. İki ülkede gelişmekte olan ülkelerdir. Yaşam tarzları, yaşadıkları problemlere kadar benzerlikleri vardır. İki ülkede birbirine çok destek vermiş bu desteklerinin karşılığı, aralarındaki ilişkinin güçlenmesinde görülmüştür. Türkiye Pakistan’a deprem, sel olaylarında büyük destek vermiş ve kötü gün dostu olduğunu göstermiştir. Bu sayede iki ülke arasındaki güven bağı, daha da güçlenmiştir, İki ülkede D-8 örgütünün üyesidir. Ticaret alanında çalışmalar yapmak için birlikte hareket etmektedir.

İki ülke arasındaki dostluk çok eski zamanlardan gelmekte ve hala devam etmektedir. Birçok başarıya ortak imza atmış ve bu başarıları paylaşmış olan iki ülke arasında gerginlik yaşanmamış. Bu zamanda böyle ilişki gerçekten çok zor bulunur ama biz iki ülke bunu yürütmeyi başarmış ve hala yürütebiliyor olmamızda birbirimize ne kadar güveniyor olduğumuzun kanıtıdır. Türkiye, benim yaşadığım ülke, vatanım, milletim, her şeyimdir. Benim ülkeme bu kadar destek vermiş, bu kadar sevgi göstermiş bir ülkede benim vatanım, milletimdir. Türkiye’ye nasıl her koşulda destek veriyorsam, Pakistan’a da aynı şekilde destek veriyorum. İki ülkenin bu kardeşliğinin sonsuza dek sürmesini istiyorum ve her türlü bedellerine de ulaşabileceklerine inanıyorum. Çok eski zamanlardan gelen bu dostluk, bu zamanlarda ve gelecekte de devam edecektir, buna inanıyorum ve görebiliyorum. Türkiye ve Pakistan her anlamda birbirine destek verebilecek iki ülke olarak aralarındaki dostluğu devam ettirecek ve bunu tüm dünyaya gösterecekler.

Selçuk BİLTEKİN Okulu: Uzunköprü İmam Hatip Lisesi, Edirne

İLİŞKİDEN ÖTE “KARDEŞLİK” Müslüman, Müslüman kardeşine sürekli yardımcı olmalı. Dinimizin gereği de budur. Çünkü insanın bir uzvu rahatsız olursa diğer uzuvları da bu rahatsızlığı hisseder. Bir bedende olan organlar gibidir Türkiye ve Pakistan ihtiyaç anlarında birbirlerinin yardımına bir itfaiye evi misali koşarak yangınlarını söndürmeye çalışmışlardır. İtilaf Devletleri, Birinci Dünya Savaşı sonunda Anadolu’nun kapılarını zorlarken Pakistan vatandaşlar ellerinden geldiğince hem maddi hem de manevi desteği eksik etmemiştir. Ellerindeki bir bardak suyla dahi olsa Anadolu’nun bağrına düşen bu ateşi söndürmeye çalışmışlardır. Yine benzer bir fedakarlık çok uzak bir geçmiş olmayan 2005 yılında Pakistan’da yaşanan büyük depremde Türkiye tarafından gösterilmiş. Yardım elini uzatmakta oldukça cömert davranılmıştır. Yani başında Müslüman kardeşi sıkıntı içindeyken rahat uyuya bilimiydi Türkiye? Nasıl ki Kurtuluş Savaşı’nda Pakistanlı kardeşleri uyuyamadıysa Türkiyelilerde uyuyamazdı. Ortak değerleri paylaşan iki ülke de gelişmekte olan 8 ülke (D8) olarak bilinen uluslar arası bir kuruluşun üyelerdir. Başlangıçta sadece ekonomik bir topluluk olan bu kuruluş zamanla sosyal hayatıyla ilgili yapılanmaya giderek ülke ülkeler arasında kültürel etkileşimi arttırmaya başlamıştır. Türkiye – Pakistan ilişkileri de bu yola artarak devam etmektedir. Birbirlerine bu denli sıkı kenetlenen iki devlet arasında ilişkiden mi yoksa kardeşlikten mi söz edilir ? Tabi ki kardeşlik.

Sezai SÖNMEZ Okulu: Alacakaya Mermerler Cemil Yaşlı ÇPAL, Elazığ

İKİ DOST ÜLKE Türkiye ile Pakistan arasında kökleri geçmişe dayanan güçlü dostluk ilişkileri bulunmaktadır. 1947’den beri devam eden Türkiye-Pakistan dostluğu iyi ve kötü günlerde artarak devam etmiştir. Din birliği bu iki ülke arasında sıcak bir yakınlaşmanın başlamasını sağlamıştır. Her iki ülke arasında geçmişten günümüze kadar birbirlerinden etkilenerek kendi içlerinde bir nevi devrim niteliği taşıyan gelişmelere imza atmıştır. Örneğin Pakistan’ın bağımsızlığını elde etmesinde Türk Kurtuluş Savaşı’ndan etkilenilmiş ve Türk milletinin azminden ilham alınmıştır. Bir yanda bağımsızlık ilhamı, bir yanda ise iki ülke ilişkilerini daha da güçlendirmiştir. İki ülke arasındaki mükemmel düzeyde süregelen ekonomik, sosyal, siyasi ve kültürel etkileşimlerin yansıması son derece olumlu olmuştur. Türkiye ve Pakistan uluslararası alanda bu ve bunun gibi birçok alanda tıpkı bir kardeş gibi yardım eden bu iki dost ülke ilişkilerinin olumluluğu iki devletin baskıları tarafından dile getirilmektedir. İslam faaliyetinin giderek arttığı bu dönemde Müslüman iki ülke olarak birbirimizi desteklemeli ve birbirimize destek olmalıyız. Biz böyle kardeş gibi yaşarsak, İslam sancağının da sonsuza kadar dalgalanacağını görürüz.

Sevda ÇOSĞUN Okulu: Mustafa Doğan Anadolu Lisesi, Erzincan

İKİ DEVLET TEK YÜREK Tarih her zaman acının tutanağı değildir elbette. Nice zaferlerin imzası vardır tarihte. İnançlı insanların başarısını ve kardeşliğin üstünlüğünü yazan tarih sayfaları, oldukça dikkate değer. Okumaya başlıyorum bu tarih sayfalanın ve kendimi bir anda savaşlardan yıpranan Türk topraklarında buluyorum. Henüz Başkomutanlık Meydan Muharebesi başlamamış ve uzun süren savaşlar sonunda ordu dağınık, ülke iflasın eşiğinde. Bir yandan toparlanmaya, diğer yandan da yeni bir savaşın hazırlığı için çalışıyordu Türk halkı. Bu savaş kurtuluşumuza imza atacak, aynı zamanda başka kurtuluşlara, başka bağımsızlıklara ilham kaynağı olacaktı. Türk halkı vatanı uğruna varını yoğunu vermiş lâkin artık halkın elinde maneviyatından başka bir şeyi kalmamıştı. Olumsuzluklara rağmen kimse yılmıyor, yüreğindeki bağımsızlık ateşini söndürmüyordu. Ve bizden uzaklarda, bizim için kaygılanan birileri vardı. O tarihte henüz bağımsızlığını kazanamamış olan Pakistan halkı arasında Türk milletinin içinde bulunduğu zor durum konuşuluyordu. Türklerin durumunu en iyi bilenlerden biri olan Muhammed İkbal, Pakistan halkını bilinçlendiriyor, bu zengin yürekleri yardıma çağırıyordu. Ve zaten Türk halkına, Türk halkının mücadele ruhuna hayran olan bu millet, ciddi yardımlarda bulunmuştu. Kendileri de zor durumdaydı, yoksulluk çekiyorlardı. Belki aç yatıyorlardı ama paylaşmaktan asla vazgeçmiyorlardı. Kardeşlik de zaten bu değil miydi? Milli mücadele için gerçekten büyük bir para toplanmıştı ve bu para İkbal aracılığıyla Ankara’ya gönderilmişti. Bizim için maddi değerden çok manevi değer taşıyan, dualarla süslenmiş olan bu para kurtuluşumuz için unutulmaz bir yardım olmuştu. Muharebeden hakkıyla çıkan Mustafa Kemal ve askerlerinin inancı, bitmeyen vatan sevdası en güzel şekilde yazılmıştı tarih kitaplanna Pakistan’la beraber. Aradan birkaç yıl geçtikten sonra Pakistan halkı da çabalamaya başlamıştı bağımsızlık için. İnançlarımız ortaktı, bizim mücadelemiz örnek olmuştu bu yardımsever halka. 14 Ağustos 1947’de Mu-

hammed Ali Cinnah’in büyük çabaları en güzel sonuçlarını gösteriyordu. Ve kardeş ülke bağımsızlığın zaferini kutluyordu... Temeli o günlerde atılan bu benzersiz kardeşlik günümüze kadar iki bayrağın ortak ay yıldızı gibidir. Büyük zorluklarla başa çıkan, aşılamaz denen yıkıntıların enkazını beraber toplayıp el ele ayağa kalkan iki devletin kardeşliği... Geçmiş zamanda atılan bir adım, paylaşılan bir lokma ekmek, geçen zamana inat hatıraların vefalı hafızası olmuştur. Türkiye tarihinin büyülü sayfalarına kardeşliği altın harflerle yazan Pakistan, yine o sayfaların başköşesinde yer alacaktır.

Saliha DİKİLİTAŞ Okulu: Nurettin Canikli Anadolu İmam Hatip Lisesi, Giresun

TARİHE SIĞMAYACAK KADİM DOSTLUK Türkiye ile Pakistan arasında tarihin nesnel anlatımına sığdırılamayacak köklü bir dostluk vardır. Bu dostluk sayesinde aşılan zorlukların, bu dostluğu gün geçtikçe artırdığı da aşikârdır. Türkiye ile Pakistan arasındaki dostluk ülke kuruluşlarının da öncesine dayanmaktadır. Gazneli Mahmut, Hindistan’a 17 sefer düzenlemiştir. Bu seferlerin amaçlarından biri de Hindistan’ı Müslümanlaştırmaktır. O dönemde Pakistan diye bir devlet yoktur. Pakistan halkı Hindistan’a bağlı olarak yaşamaktadır. Yani Türk ve Pakistan halkının ataları yüzyıllar boyu sürecek olan Türkiye ve Pakistan dostluğunun temellerini o dönemde atmışlardır. Türkiye ve Pakistan arasındaki dostluğu Müslümanlığın temelini oluşturan kardeşlik ilkesi oluşturmaktadır. İslam kardeşliği, din bağına dayalı olan bir kardeşliktir. “Müminler ancak kardeştirler. Öyleyse kardeşlerinizin arasını düzeltin ve Allah’tan korkun ki merhamet olunasınız.” ayeti de bunu doğrular niteliktedir. Müslümanın nazarında en üstün bağ da din bağıdır. Bu yüzden din kardeşliği kan kardeşliğinden bile üstündür. Bundan dolayı Türkiye ve Pakistan arasında görülmese dc çok kuvvetli iplerle bağlı kardeşlik bağı vardır. Pakistan tarihi boyunca her ülke gibi birçok konuda zorluklarla karşılaşmıştır. Bunun temelinde jeopolitik konumu ve Müslüman bir toplumdan oluşması yatmaktadır. Pakistan’ın gelişmesini istemeyen ülkeler tarihi boyunca Pakistan’ın başka ülkelerle dostluğunun bozulmasını istemiştir. Pakistan’la karşı karşıya getirdiği ülkelerin genelini ise Müslüman çoğunluğuna sahip ülkeler oluşturmaktadır. Günümüzde bile hâlâ devam eden Keşmir meselesi de bu olayı kanıtlar niteliktedir. Bu koşullarda yardıma muhtaç duruma düşen Pakistan’ın ise Türkiye her zaman arkasında dur-

muş. Pakistan’a her türlü yardımda bulunmuştur. Pakistan Müslümanları da 1920’lerde Türkiye Kurtuluş Savaşı’nda Türklere maddi ve manevi yönden çok önemli yardımlarda bulunmuştur. Bu yardımlar Pakistanlı İslam Âlimi Muhammed İkbal, Pakistan’ı Türk halkının milli mücadelesine destek vermek için örgütlemiş ve milli mücadelede kullanılmak üzere 1,5 milyon sterlin toplayıp Ankara hükümetine yollatmıştır. Bu yardımın zengin bir ülke için bile önemi büyükken Pakistan için önemi tartışılmaz niteliktedir. İşte bu şartlar altındayken bile yardımını ülkemizden esirgemeyen, zor günlerimizde yanımızda olan dostumuz olarak Türk halkının aklına kazınmıştır. Bunun Türk halkı üzerinde çok büyük bir etkisi olmuştur. Hem maddi anlamda hem de manevi anlamda bu etki büyük önem teşkil etmektedir. Yapılan bu yardımların içinde çocukların biriktirdikleri harçlıkları bile vardır. Üzerlerindeki ziynet eşyalarını dahi çıkarıp yollayan Pakistanlılar, Türklerin gözünde kardeşliklerini bir kez daha kanıtlamışlardır. Türkiye’nin bağımsızlık mücadelesi ve modern bir devlet kurma başarısı da Pakistan halkı için esin kaynağı olmuştur, Bu kaynaklardan bir tanesi de Çanakkale Savaşı’nda ortaya çıkmıştır. Batılı ülkeler sömürge haline getirdikleri ülkelerde “Beyaz insan öldürenler tanrı tarafından cezalandırılacaklardır.” düşüncesini aşılamışlardır. Buna bağlı olarak da sömürge altındaki milletler beyaz insanın öldürülemeyeceğine inanmışlardır. Ama Çanakkale Savaşı bu anlayışın yıkılmasını sağlamıştır vc Pakistan’la ilişkilerimizi kuvvetlendirmiştir. Çünkü bu konuda Pakistan’ın bir nevi gözünü açan Türkler, bağımsızlık mücadelesiyle onlara örnek olmuştur.

Türkiye’nin Pakistan’la ilişkileri, Pakistan’ın bağımsız bir devlet olarak kurulduğu 14 Ağustos 1947 tarihinden itibaren yakın dostluk ve kardeşlik anlayışı temelinde şekillenmiştir. Pakistan’ın kuruluşunun ardından, yüksek düzeyli ziyaretlerle dostluk ilişkileri geliştirilirken, iki ülkenin doğal afetler gibi en zor zamanlarında birbirlerine destek olmaları, bu yakın ilişkilerin halklar seviyesinde de tesis edilmesini sağlamıştır. Günümüze kadar iki ülke arasında askeri ve ekonomik alanda birçok anlaşma imzalanmıştır. Bu anlaşmaların imzalanmasının temelinde dostluğun korunması ve kardeşlik bağını her alana yayma düşüncesi vardır. Geniş bir yelpazede imzalanan bu anlaşmalar, çok yönlü ilişkilerimizin bir ifadesi olduğu kadar, bu ilişkilerin kurumsal ve ahdi bir zemine oturtularak etkin bir şekilde geliştirilmesi yönündeki ortak iradeyi de ortaya koymaktadır. Karşılıklı üst düzey ziyaretler de, Türkiye ile Pakistan arasındaki ilişkilerin gelişmesine önemli katkı sağlamaktadır. Son dönemlerde de karşılıklı ziyaretleri, iki ülke arasındaki işbirliğine ivme kazandırmıştır.

Dünya’da nüfusu 60 milyondan fazla olan Müslüman nüfusunun temelini bu iki kadim dost oluşturur. Türkiye, Pakistan’ın her konuda arkasında durarak Pakistan’daki terör olaylarına karşı ortak dayanışmada bulunmuştur. Türkiye, Pakistan’ı uluslararası sorunlarda sürekli desteklemekledir. 2014’te Pakistan’da bir okula yapılan terör saldırısında 134 öğrenci hayatını kaybetmiştir. Türkiye, terörle mücadelede Pakistan’ı desteklemiştir. Pakistan’da 3 gün, Türkiye’de ise 1 gün milli yas ilan edilmiştir. Kökleri tarihe, geleceği ise dostluklarına dayanan bu iki millet ortak hayaller kurmaktadır. Yakın gelecekte bu hayaller tüm dünyanın menfaatine olacaktır. Türkiye ve Pakistan dostluğunu yılların eskitmek yerine daima güçlendirdiğini tarih bize göstermiştir. Türkiye ve Pakistan halkı arasında resmiyet dışına taşan bir kardeşlik ilkesi bulunmaktadır. Bu ilke bağlamında ülkelerin her zorlukta birbirlerinin yanlarında olacaklarının sinyalleri verilmektedir. Her zorluğun sonunda bir refah vardır ama önemli olan bu zorluğu zararı en asgari seviyede yaşayarak birlik ve dostluk içinde atlatıp refaha ermektir.

Oğuzhan PARILTAN Okulu: Şehit Tamer Özdemir Anadolu Lisesi, Gümüşhane

KARDEŞLİK BAĞLARI Pakistan ve Türkiye arasındaki samimi dostluk ilişkisi geçmişten günümüze kadar sağlam bağlarını koruyarak günümüze kadar gelmiştir. Bu samimi ilişki Türkiye’nin Milli Mücadele sürecinde Pakistan’ın ülkemize yaptığı maddi ve manevi yardımlar ile daha da güçlenmiştir. Bu dost iki devletin Müslümanlık gibi birçok ortak noktası vardır. Pakistan için büyük bir önem taşıyan Muhammet Ali Cinnah, Pakistan’ın bağımsızlığı için Mustafa Kemal’in gerçekleştirmiş olduğu Mili Mücadeleyi örnek almış, bu süreç Pakistan’ın Hindistan’dan ayrılıp bağımsızlığını kazanmasında etkili olmuştur. İki kardeş devlet olan Pakistan ve Türkiye dostluğunu ortaya koymak için Kurtuluş Savaşı yıllarında Pakistan’ın milli şairi Muhammed İkbal’in söylediği şu sözleri manidardır: “Türk kardeşlerimize yardım etmeliyiz.” Bu sözler üzerine Pakistan halkı cebindeki son parasına, gelinlerin kulağındaki küpesine kadar toplayabildikleri ne varsa milli mücadele sürecine katkıda bulunmak için yardım kampanyaları düzenlemişlerdir. Pakistan, uluslararası ilişkilerde “Kıbrıs sorunu” ve “Terör örgütü ile mücadele” gibi konularda her daim Türkiye’nin yanında olmuştur. Pakistan’ın demokratikleşme sürecinde Türkiye’yi model alan Benazir Butto Pakistan için modernleşme anlamında birçok gelişmeye imza atmış, bu süreçte Türkiye - Pakistan ilişkileri daha da yoğunlaşmıştır. Ancak 2007 yılında uğradığı bombalı saldın sonucu öldürülen Benazir Butto’nun hayali yarım kalmıştır. Pakistan Türkiye’nin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk’ün yapmış olduğu inkılapları örnek almış çağdaşlaşma sürecinde Türkiye ile İslâm dünyasına örnek devletler arasına girmiştir.

100

Kaderde iki kardeş devlet olan samimi dost Pakistan ile Türkiye geçmişte olduğu gibi günümüzde de birlikteliklerini sürdürmeye devam edecek ve duygu birliği artarak devam edecektir.

Hatice Nur BABACAN Okulu: Habib-i Neccar Kız Anadolu İmam Hatip Lisesi, Hatay

DOSTANE İLİŞKİLER Bir ağacın temeliyle başlıyorum sözlerime: toprak: Evet toprak diyorum tek başına fayda etmez ki sulamazsan kurur gider. Tam da burada başlıyor bizim hikayemiz. Birbirine sevgi ve saygıyla kenetlenmiş iki ülke, Türkiye ve Pakistan! İlk başlarda toprağa benzetiyorum. Temelimiz ne kadar iyi olursa bağlarımız da o kadar kuvvetli olur. Sonra adım adım ilerliyorum. Muhammet İkbal geliyor aklıma. Onun da yardımlarını olarak Kurtuluş Savaşı’nda beraberliğin tohumlarını serpiyorum bu topraklara. Bağlarımız gittikçe kuvvetlenmeye başlıyor. İki ülke birbirleriyle sürekli etkileşim haline giriyorlar. Zaman ilerledikçe bağlarımız düğümlenip kenetlenmeye başlıyor. Bu da bizlere şunu gösteriyor; özenle suladığımız tohumlar artık yeşerip filizlenmeye başlıyor. Tam da bu noktada Muhammet İkbal’in şu sözünü hatırlıyorum. “Harekette birlik olmazsa, fikirde birlik faydasızdır.” Nasıl da bir cümle de bütün anlatmak istediğimi vurguluyor bizlere öyle değil mi? İki ülke teröre ve Batı’da serpilip büyümekte olan İslam düşmanlığına karşı kolektif olarak mücadele etme gereği konusunda mutabık oluyorlar. Bu noktada da şunu gözlemliyorum, yeşermekte olan filizlerim artık çiçek açmaya başlıyor. Zaman içerisinde unutup bağları koparmak yerine, gelişip birbirimizi kuvvetlendirerek koruyoruz bu kardeşlik bağımızı. Türkiye-Pakistan diyoruz. Evet! İki ülke ama tek kalp gibi yaşıyoruz. Nabzımız beraber akıyor. Biz biriz, biz bütünüz, biz ayrı iki devlet değil iki isim altında toplanan tek bir bedeniz. Bir ağaç misali, topraktık tohumlarımızı serptik, suladık, besledik bütün olup yeşerdik. Fikir aldık, birlikte hareket ettik çiçek verdik. Şimdi de ağaç olma zamanı. Uzun süre zaman içerisinde geliştik, genişledik ve devrilmez bir ağaç haline geldik. Bir olmasını, tutunmasını bilen genç bireyler haline gelerek meyvelerimizi vermeye başladık. Meyvelerimizi verirken de

101

hiç unutmadık Çanakkale’de bize olan yardımlarını, o büyük desteklerini Kardeşlik demek bu olsa gerek! Kardeşlik demek Türkiye-Pakistan demek. Bu kardeşlik bağlarımızın ebediyete kadar kuvvetlenerek devam etmesini Türk halkı olarak temenni ediyoruz.

102

Hatice GÜRKAN Okulu: Isparta Anadolu Lisesi, Isparta

CİVE PAKİSTAN Pakistan ile Türkiye’nin dostluğu, sıradan iki halkın dostluğu değildir, iki kardeş halkın 1920’lerden beri süregelen dostluğudur. Türk milleti, Pakistan Müslümanlarının Kurtuluş Savaşı’nda kendisine yaptığı maddi ve manevi yardımları asla unutmaz. Pakistan halkı bütün imkanlarıyla kardeş Türk halkının yardımına koşmuş, Kurtuluş mücadelesinin kazanılmasında büyük pay sahibi olmuştur. 1947’de Pakistan bağımsızlığını kazanmasından sonra Pakistan-Türkiye ilişkileri resmi olarak başlamıştır, iki kardeş halkın oluşturduğu iki güzide cumhuriyet, büyük bir istekle ekonomik ve sosyal alanlarda birçok anlaşma imzalamıştır. Dost ve kardeş iki ülke önce İran’la birlikte Cento adıyla bir pakt kurmuştur. Bu oluşumun merkezi Ankara’da açılmıştır. Günümüzde iki ülke, sekiz Müslüman ülkenin üyesi olduğu D-8 Ortak Pazar Birliği’nin üyesidir. Türkiye Pakistan’ı uluslararası sorunlarda sürekli desteklemektedir. Aynı desteği kardeş Pakistan’da Türkiye’ye sağlamaktadır. 2005-2008 yıllarında Pakistan’da yaşanan depremler sonrasında Türk milletinin Türk Kızılay’ı yoluyla sağladığı yardımlar iki ülke dostluğunu daha da pekiştirmiştir. 2010 yılında Temmuz ve Eylül döneminde de meydana gelen sel felaketi sonrası Türkiye hem Pakistan halkına yardım etmiş, hem de uluslararası yardım çağrılarında öncü rol oynamıştır. İki ülke arasındaki ilişkiler Yüksek Düzeyli İş Birliği Konseyi yoluyla yapısal bir işleyişe kavuşturulmuştur. İki ülke arasında yapılan ziyaretler iş birliğinin gelişmesine ve kardeşliğimizin pekişmesine önemli katkı sağlamaktadır.

103

23-24 Aralık 2013’te Başbakanımız Pakistan’ı ziyaret etmiştir. Pakistan Başbakanı Navaz Şerif, Türkiye -Afganistan - Pakistan üçlü zirve toplantısı dolayısıyla Şubat 2014’te ülkemize ziyarette bulunmuştur. Bu ziyaret başta ekonomi olmak üzere ilişkilerimizin gelişmesine önemli katkıda bulunmuştur. Pakistan’da yaşanan terör olayları Türk milletini de derinden yaralamaktadır. 2014 yılında Pakistan’da bir okulda yaşanan terör saldırısında yüz otuz dört öğrenci hayatını kaybetmiştir. Türkiye bu terör olayına şiddetle karşı çıkarak Pakistan devletini desteklemiştir. Türk-Pakistan dostluğunun bir göstergesi olarak Türkiye’de de bir günlük yas ilan edilmiştir. Türkiye ve Pakistan, bölgelerinde güvenlik ve istikrarın temel taşı olan iki ülkedir. Bu iki kardeş ülke arasındaki dostluk biz genç kuşaklarında yardımıyla sonsuza kadar sürecektir. Yaşasın Türk-Pakistan dostluğu!..

104

Gizem BOLAT Okulu: İsa Öner ÇPAL, İçel-Mersin

TÜRKİYE DİNAMİĞİ PAKİSTAN İki ülkede yaşayan halkların dostluk ve kardeşlik dayanışı, ülkenin kuruluşlarından öncesine dayandığı gibi, Türkiye’nin bağımsızlık mücadelesi, Pakistan için esin kaynağı olmuş: iki ülkenin de doğal afetler gibi en zor zamanlarında birbirlerine verdikleri destekler temelinde şekillenmiştir. Bu ülkeler arasında imzalanan belge sayısı 40’ı aşmış: Pakistan’ın kuruluşunun ardından yüksek düzeyli ziyaretlerle dostluk ilişkileri geliştirilirken, iki ülke arasındaki ilişkiler 2009 yılında ileri bir düzeye taşınarak Yüksek Düzeyli İşbirliği Mekanizmasıyla, yapısal bir işleyişe kavuşmuştur. Türkiye ve Pakistan yaşam tarzlarından. liderlerinden, problemlerinden daha birçok nedene kadar pek çok benzerliklere sahiptir. Her fırsatta birbirlerini desteklemişler ve 1951 yılında “Türkiye - Pakistan Kültür Derneği” kurulmuştur. Bu dernek sayesinde iki ülkeye de sosyal ve kültürel alanda birçok katkılar sağlanmış ve 1953-1989 yılma kadar “Pakistan Postası” adlı bir dergi, çıkarmıştır. Bu dergide, ülkeler arasında ne yaşanıyorsa anlatılmış, ne olmuşsa yansıtılmıştır. Dergi, Pakistan Büyük Elçiliği tarafından 2010 yılında eksikliği hissedildiğinden yeniden yayınlanmaya başlanmıştır. Bu dergi sayesinde biz vatandaşlar, bizim ülkemiz, ve kardeş ülkeye karşı sevgi besini oluşturmuş. iki ülke arasındaki işbirliğine destek sağlamışızdır. Ayrıca dergi, iki ülkenin uzun yollar boyu olan dostluklarına şahitlik yaparak ilişkilerinin gelişmesine aynı zamanda yardımcı olmuştur. Türkiye ve Pakistan arasındaki bu ilişkiye en büyük katkı Atatürk’e olan hayranlığından Muhammed Ali Cinnah’tan olmuştur. Cinnah, Atatürk’ü kendine örnek olarak seçmiş ve Atatürk gibi milletine yeni bir dünya görüşü vermiştir. Tarih boyunca Türk milletiyle yakın ilişkiler içinde olan Pakistan milleti M. Kemal Atatürk’ün önderliğindeki Kurtuluş Savaşı’na dünyada belki de en büyük desteği vermiş ve Türkiye Cumhuriyeti’nin son 77 yılda ekonomi, sanayi, eğitim, bilim teknoloji, ulaştırma, iletişim, kültür ve sanatla

105

kaydettiği gelişmeler ve halkının refahı ve mutluluğu için harcadığı çabaları takdir ve sevinçle karşılamıştır. Kemal Atatürk gibi devletini demokrasi ve adalet üzerine kurmak isteyen M. Ali Cinnah gerçekçi olup Pakistan milliyetçiliğinin temelini attı. Mustafa Kemal Atatürk ve Muhammed Ali Cinnah; ülkelerinin vatandaşlarına ayrım yapmaksızın eşit haklar verdi. Bu haklar hem milletimizle, hem de kardeş ülkenin birlik ve beraberlik açısından bizlere kolaylık sağlamıştır. Bu sayede biz vatandaşlara birçok haklar tanınmış, daha demokratik bir hayata geçiş sağlanmıştır. Böylece Atatürk’ün “Övün, çalış, güven” sözü Cinnah’ın “İnanç, birlik, disiplin” sözüne dönüştü. Bu sayede iki ülke arasındaki dostluk, birlik, beraberlik, kardeşlik ve anlayış içindeki ilişkilerinin sembolünce Mahanımed Ali Cinnah şunları söyledi: “Tarihte devlet adamlarınızın birçok alanlardaki başarıları, komutanlarınızın savaş alanlarındaki zaferleri, inkılaplarınızın giderek rayına oturmaları, Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün doğuşu ve mücadelesi, eşsiz devlet adamlığı, cesareti ve basiretiyle milletinizi şahlandırması, bütün bu heyecan verici gelişmeleri Pakistan halkı iyi bilmektedir. Gerçekte bu Alt Kıtanın Müslümanlarında siyasi bilinç başladığı günden beri ülkenizin kaderi tarafından derin sempati ve ilgiyle izlenmiştir. Onun için Ekselansları, sizi temin ederim ki Pakistanlı Müslümanlar ülkenize karşı büyük bir hayranlık duymaktadır ve artık iki özgür, egemen ve hacimsiz devlet olarak Türkiye ile Pakistan, aralarındaki bağları daha da güçlendireceklerdir.” Tarihin her döneminde ülkemize olan ilgisini ve muhabbetini muhafaza ederek bunu her fırsatla dile getirmişlerdir. Onların bu dostluk ve dayanışma dolu bu sözleri, hizler için kıvançtır. M. Ali Cinnah başta olmak üzere Müslümanlar diğer liderleri ve halk. 10 Kasım 1938’de Büyük Atatürk’ün hayata gözlerini yumması üzerine üzüntüye ve yasa boğuldu. İşte bu kederli günlerde, kürsüye Muhammed Ali Cinnah çıkıyor ve üzüntüsünden söz ettirdikten sonra şöyle diyordu:

106

“Aramızdan ayrılan başka bir şahsiyet, dünya çapında tanınan devlet adamı Mustafa Kemal Atatürk’tür. Onun ölümü, İslam Dünyası için büyük bir kayıptır. O Müslüman Doğu’nun ileri gelen bir şahsiyetiydi. İran’da, Afganistan’da, Mısır’da ve tabii ki Türkiye’deki nüfusu ile Müslümanların nelere kadir olduğunu göstermiştir. Mustafa Kemal Atatürk’ün şahsında İslâm Dünyası büyük bir kahramanı kaybetmiştir. Önlerinde böylesine ilham veren bir örnek dururken Hint Müslümanları bataklıkta kalmaya devam mı edeceklerdir?”

İlker BASAN Okulu: Prof. Dr. Mümtaz Turhan Sos. Bil. Lisesi, İstanbul

TÜRKİYE VE PAKİSTAN: ORTAK TARİHTEN ORTAK GELECEĞE Tarih, insanoğlunun dünya üzerindeki yürüyüşünde ona rehber olacak bir pusuladır. İnsanlar, halklar, milletler ve devletler; varlık bilinçlerini ancak tarih okuyarak ve tarih hakkında tefekkür ederek kazanabilirler. Ünlü şair T.S. Elliot tarih ile alakalı “Tarih şuuru sadece ‘geçmişin’ ‘geçmişliğini’ bilmek değil, onun ‘halde de’ var olduğunu anlamak demektir.” der. Kendi tarihini ve insanlık tarihini iyi okuyamayanlar, tarihsel varoluşlarının kendilerine çizdiği tekerrür levhalarını da göremeyeceklerdir. Bugün Türkiye ve Pakistan ilişkilerini incelemek istersek, bunu iki ülkenin ve milletlerinin ortak tarihini bilmeden yapmamız olanaksızdır. Çünkü bu iki milletin birbirine olan bağlılıklarını ne siyaset bilimi ne ekonomi bilimi ne de sosyoloji bilimi açıklayabilir. Bu iki milletin tarihi, birbirlerine bağlılıklarını gösteren ve bugün dahi hepimizi derinden etkileyen pek çok hatıra, pek çok şeref vesikası ile doludur. Türkiye ve Pakistan ilişkileri hem Türkiye hem de Pakistan devletinin tarihinden de daha eskiye dayanan bir ilişkidir. Bu iki millet her zaman birbirlerini dost ve kardeş olarak görmüşler, varlık mücadelelerinde tüm dünyaya karşı her zaman sırt sırta durmuşlardır. Türk Kurtuluş Savaşı bu ilişkinin ne denli kuvvetli olduğunu gösteren olaylar ile doludur. 1. Dünya Savaşından sonra Anadolu’nun işgal edilmesine hiçbir Müslüman toplum Pakistan toplumu kadar ses çıkarmamıştır. O yıllarda henüz devletleri dahi bulunmamasına, Hindistan’da azınlık olarak yaşamalarına ve onlarca yıldır İngiliz işgalinin altmda bulunmaktan dolayı büyük zorluklar çekmelerine rağmen kardeşleri olarak gördükleri Türkiye’ye yardım etmek için müthiş bir gayretle seferber olmuşlardır. “Devletler şairlerin kalbinde doğar, politikacıların ellerinde büyür ve ölürler.” sözünün sahibi, Pakistan’ın Milli Şairi Muhammed İkbal, Türkiye’ye bu mücadelesinde destek vermek için en çok

107

uğraşanlardandır. Türkiye Devleti o yıllarda adeta o büyük şairin kalbinde doğmuş, kalbindeki ateş ile Hint Müslümanlarını Türkiye’deki İstiklal Mücadelesine yardım etmek için örgütleyenlerin başını çekmiştir. Lahor’daki Bedşahi Cami’inde Kurban Bayramı namazı için toplanmış olan yüz binlerce kişiye, tarihi bir konuşma yapan İkbal, onlara şu şekilde seslenmiştir. “Dua edelim kardeşler, o bayrak o burçlardan kıyamete kadar düşmesin. İslâm’ın güneşi kararmasın. Allah, Müslümanları Hristiyanlara karşı savunan Büyük Lider Mustafa Kemal’e yardım etsin. İslâm’ın son askerlerini muzaffer kılsın.” Tüm yokluklarına, acılarına, zor durumlarına rağmen 1,5 Milyon Sterlin gibi büyük bir para toplamayı başarmış ve parayı Anadolu’daki İstiklal savaşçılarına ulaştırmışlardır. Nitekim İstiklal Mücadelesi’nin kazanılması sadece Türk milletinin zaferi olmamış, başta Pakistan milleti olmak üzere tüm mazlum milletlerin bir zaferi olmuştur. Pakistan’ın kurucusu ve bağımsızlık mücadelesi önderi Muhammed Ali Cinnah’ın şu sözleri bunu kanıtlar niteliktedir: “Biz Hint Müslümanları, daima, onların kazanması için dua ettik. Dualarımız kabul oldu. Ve şimdi de, çok şükür, kazandığı için hamd ediyoruz Allah’a. Ama şunu biliniz ki bu zafer sadece Mustafa Kemal Paşa’nın zaferi değildir. Bu büyük zafer bütün müessirler dünyasının zaferidir. Ben buradan, Türk askerini mazlum milletler adına şükranla selamlıyorum; ve karşısmda saygıyla eğiliyorum.” 1947 senesinde Pakistan’ın bağımsızlığını kazanması ile Türkiye ve Pakistan arasında resmi ilişkiler başlamıştır. Türkiye, Pakistan’ı bağımsız bir devlet olarak tanıyan ilk ülkelerden olmuş, 1948 senesinde Pakistan’a atanan ilk Türk Büyükelçisi ise büyük şair Yahya Kemal Beyatlı olmuştur. Türkiye ve Pakistan ilişkilerinde açılan bu yeni boyut ile alakalı Cinnah, Yahya Kemal’e şunları söylemiştir: “Artık iki özgür, egemen ve bağımsız devlet olarak Türkiye ile Pakistan aralarındaki bağları daha da güçlendireceklerdir.”

108

Zaman, Cinnah’ı haklı çıkartmıştır. Türkiye ve Pakistan o zamandan bu zamana kadar da hep birlikte durmaya, güçlü bağlar kurmaya gayret etmiş; o zamandan sonra da yaşanan tüm hadiselerde bu iki devletin halkları adeta tek millet gibi durabilmeyi başarmıştır. Kıbrıs Harekatı’nda tüm dünya Türkiye’ye ambargo uygulamasına rağmen Pakistan Türkiye’nin yanında durmuş, 17 Ağustos 1999 Depremi’nde de Türk milletine yardım edebilmek için Pakistan halkı seferber olmuştur. Buna karşılık 8 Ekim 2005’te

Pakistan’ı vuran deprem felaketinde de Türk halkı seferber olmuş, tarih boyunca her zaman yanlarında olan Pakistanlı kardeşlerinin yaralarını sarmak için büyük çaba sarf etmişlerdir. 2010 senesinde yaşanan sel felaketinde de Pakistan’a en büyük yardımı yapan ülke Türkiye olmuştur. Pakistan ile Türkiye arasındaki ilişkilerin aslında ne denli kuvvetli olduğunu bize gösteren olaylardan bir tanesi 2005 senesinde Pakistan’ı vuran deprem felaketi sırasında vuku bulmuştur. O yıl Türkiye’de düzenlenen yardım seferberliği sırasında Pakistan’a Türkiye’den adı bilinmeyen bir çocuk tarafından gönderilen ve Pakistan Cumhurbaşkanlığı sitesinde yayınlanan mektupta şunlar yazılıdır: “Ben fakir bir evin oğluyum. Babam yok, annem hasta. İki lira ekmek paramız vardı bunu size bir lirasını gönderiyorum. Çünkü ben bugün çöpte ekmek buldum. Akşam iftarı onunla, yapacağız. Bu bir lirayla depremdeki çocuklara ekmek alın. Bu para helaldir. Pul parası da vereceğim için paramın hepsini gönderemedim. Özür dilerim.” Bu meçhul küçük kahramanın satırları, bu iki milletin ilişkisinin ne siyaset bilimi, ne diplomasi bilimi, ne sosyoloji ve ne de psikoloji ile açıklanabilecek bir ilişki olmadığını tekrar ve tekrar hepimize hatırlatmaktadır. Bu çocuk adeta 90 yıllık bir borcu ödemiştir. Ve bu çocuk o gönderdiği son parası ile; onlarca yıl önce Türkiye’nin varlığı için yaptıkları maddi manevi tüm yardımlar için Büyük Lider Cinnah’a, Büyük Şair İkbal’e ve tüm Pakistan milletinin manevi ruhuna Türk milleti adına şükranlarını sunmuştur. Bugün Türkiye ve Pakistan, maalesef acıların, savaşların ve ölümlerin hakim olduğu İslam coğrafyasının kaderini tayin edebilecek dirayette iki ülkedir. Daha önce de olduğu gibi bundan sonra da bölgenin barışı, güvenliği ve refahının temini için iki ülkenin ayrılmaz bir bütünlük ve uyum içinde çalışacağından herkes emindir. Kültürel, ekonomik, askeri ve diğer pek çok alandaki birlikteliğimiz hem iki ülkeye hem de bölge coğrafyasına ortak bir gelecek inşa etmektedir. Bununla birlikte unutulmaması gereken bir husus vardır; Türkiye ve Pakistan bu ortak geleceği var etmek için ortak tarihlerini iyi bilmek zorundadır. Ortak acılarını, ortak sevinçlerini, ortak mücadelelerini ve ortak kaderlerini okudukları zaman; bu iki millet kanları ile yazdıkları tarih sayfalarının tekerrürlerinde, her zamanki gibi yan yana ve sırt sırta güzel bir yarına doğru ilerleyecektir. Ve bu güzel yarın, merhum İkbal’in özlemini “İslâm’ı tekrar buraya getirecek aşkın tufan gibi ordusu sert canlı /Hangi duraklarda, hangi konaktadır, nerede kaldı” dizeleriyle dile getirdiği güçlü, barış içinde ve huzurlu bir İslam coğrafyası için tüm mazlum milletlere umut olacaktır.

109

Gülşah SÜTÇÜ Okulu: Karabağlar Naci Şensoy Anadolu Lisesi, İzmir

“PAK” KALABİLMEK Pakistan,Güney Asya’da bulunan ve şimdiki Cumhurbaşkanı Mamnoon Hussain olan bir İslam ülkesidir. Başkenti Islamabad’dır. Türkiye, Avrupa ve Asya’nın kavşak noktasında yer alır. Şimdiki Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan olan ülkedir. Başkenti Ankara’dır. Bu iki ülkenin ortak noktalarından biri hassasiyetleridir diyebiliriz. Türkiye jeolojik yapısı bakımından önemli bir güce sahiptir. Bu nedenle geçmişte birçok zorluklarla karşılaşmış ve birçok ülkeyle karşı karşıya kalmıştır. Kimi ülkeler yanımızda bulunurken kimi ülkeler çıkar elde etme çabasına girmişlerdir. Kurtuluş Savaşı’ndan bahsedecek olursak, durumumuz bir hayli zora düştüğünde halk mağdur ve bütçede açık gittikçe artarken ne yapılacağı ile ilgili endişeler, zorluklar artmıştır. O dönemde de Hindistan-bugünkü Pakistan, Bangladeş ve Hindistan-Müslümanları bu durumu dert etmiş ve büyük şair Muhammed İkbal önderliğinde Hindistan’ın birçok şehrinde yardım kampanyaları düzenlemişlerdir, İstiklal Savaşı boyunca on beş kez yardım parası göndermişlerdir. Bu para muhafaza edilip en zorda kalınan durumda çekilmiş ve Büyük Taarruzun kazanılmasına en büyük desteği oluşturmuştur. Hele ki o pak insanların, yüreği açık kadınların yaşadığımız buhranlar sonucunda kayıtsız kalmayıp da altınlarını yollaması ayrıca kendileri de refah içine yaşamıyorken! Sizce bunun adı ne?

110

Türkiye’de olan her türlü deprem ve benzeri felaketlerde Pakistan yine bizi yalnız bırakmamıştır. Bence bunun en büyük sebebi ise Türk halkında olan ve onlarında bağlandığı, değer verdiği vatan, millet aşklarıdır. Pakistan halkının vatan, millet sevgisi, yardımseverliği, hassasiyetleri ve güçlülüğü Türkiye’nin yanında olmasının sebepleridir. Türk halkı da bu yardımseverliği elbette ki unutmayacak ve 2005 yılında Pakistan’da olan o

büyük deprem felaketinde de o mağdur insanların yanında olacaktır. Evet, Pakistan o felaketi yaşarken neredeyse bazı köyler tamamen yıkılmıştır. Böyle bir durumda Pakistan halkını yalnız bırakmak yakışmayacağı için bizler uğraşıp, yardım toplayıp ülkeye göndermeyi başarmışızdır, Şöyle diyebiliriz ki Türkiye-Pakistan kardeşliği çıkar ilişkisinden ziyade dostluk ilişkisidir. Çünkü dost, kara günde belli olur demiş atalarımız. Tıpkı kara günlerde birbirimizin yanında olabildiğimiz gibi bu en güzel örneklerden biridir. Palastan halkı çok zengin olmamasına rağmen fedakarlık edip “insanlık” görevlerini yerine getirmiştir. Biz de o “insanlığı” asla unutmadık. Elimizden geldiğince her yıl kurban ve yardım ulaştırılmaktadır kardeşlerimize. Sadece bununla kalmayıp eğitim desteği de verilmektedir, yani kopmayan bir dostluk ilişkisi mevcuttur. Türkiye ve Pakistan arası mesafe yakın olmamasına rağmen bu dostluğun temelinde ne yatıyor olabilir? Şöyle diyebiliriz ki: Türkiye’nin bağımsızlık mücadelesi ve modern bir devlet kurma başarısı Pakistan halkı için bir ışık olmuştur ve Pakistan 14 Ağustos 1947 tarihinden itibaren yakın dostluk ve kardeşlik anlayışı temelinde şekillenmiştir. Pakistan ile Türkiye arası ilişkiler çok gündemde olmamıştır, bu nedenle bizler geniş yelpazeyle bu ilişkilerden bazı zamanlar bihaber olmuşuzdur. Oysa iki ülkenin doğal afetler gibi sıkıntılı zamanlarında birbirine destek olmaları, bu yakın ilişkilerin halklara yansımasını sağlamıştır, Pakistan savunma bakanı Muhammed Asıf Havaca Türkiye ve Pakistan’ın “her şeyi paylaşan” iki dost ülke olduğunu belirtmiştir. Fazla söze ne hacet? Size bir de bu dostluğun başka bir örneğini göstermek, hatırlatmak istiyorum. Van’da “Pakistan-Türkiye Dostluk Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi” bu kardeşliğin bir göstergesidir ve gerçek nesillerinde bu zihniyetle yetiştirilmesi gönül bağının kopmamasını sağlayacaktır. Kalpler hep yumuşak kalacaktır. Sesimizi bu kadar uzaktayken birbirimize duyurabilmemiz, ellerimizi tutabilmemiz... Kurtuluş Savaşı’ndaki perperişanlığımız ve aynı topraklarda kardeşçe yaşadığımız, kardeş bildiğimiz milletlerin bu zorluğu fayda bilip bizi çürütme çabaları,Ve işte Pakistan’ında maddi ve manevi yaralarımıza sarmaya çalışması... Kardeşliğin başlaması böyle gerçekleşmiştir. Pakistan her zaman iyiliğin iyilik doğuracağının farkında olan bir ülkedir. Türkiye de Pakistan’da gerçekleşen 7.9 şiddetindeki depremde hemen elini uzatmıştır. Yani büyük felaketler yüce dostlukları da beraberinde getirmiştir. Deprem sonrası bir cuma günü Eidgahah Cami’sinin İmamı Abdullah: “Pakistan Türk’tür, Türkiye Pakistan’dır. “der ve bu muhabbet

111

bağına imzayı atar. Bizim ve Pakistan’ın ortak özelliği buhranlı zamanlarda komşu ülkelerin kurt kesilip bizi avlamaya çalışmasıdır ve bu noktamızda birbirimizle, Nazım Hikmet’in dediği gibi “bir orman gibi kardeşçesine” yaşamamıza ön ayak olmuştur. Sonuç olarak; onca yazacak şey varken dilden dökülenler sınırlıdır. Bu gerçekleri, günümüz Türkiye’sinde Pakistan ile olan münasebetimizi yeni yetişen nesillere aktarmalı ve unutturmamalıyız. Bilmeliyiz ki insanlık olmazsa ülke, ulus, millet de yeşil, mavi bir huzurdan uzak taşlaşmış bir yığın gibidir.

112

Büşra YAVUZ Okulu: Kastamonu Göl Anadolu Lisesi, Kastamonu

İKİ DEVLET BİR MİLLET İlham. Bir medeniyetin inşasına yön veren en yüce sır, en yüksek makama getiren kutlu düşünce. Her medeniyet altyapısını oluşturan engin denizlerin birer ürünüdür. Gücünü o düşünceden alır, geleceğini ve geçmişini o düzenler. O düşünce ki bazı medeniyetleri birbirinden koparırken bazılarını ise adeta görünmez bir zırhla birbirine yaklaştırır, korur ve “bir” yapar. Bugün bizden biri düştüğünde Pakistan’ın canı yanıyorsa bunun temelinde medeniyetimizi oluşturan ilhamın Pakistan’ı oluşturan ilhamla bir olmasıdır. Bizi bize dost yapan aziz değerler, diğer milletlere karşı güçlü kılandır. Öyle ki bize bizden başkası düşmandır. Türkiye ve Pakistan düşmanlık kalelerini bir bir yıkıp burçlarına dostluğun inkar edilemez rozetini takan iki medeniyettir. Zor dönemde savaş halindeyken Osmanlı’ya yardım toplanması üzerine bir çocuğun annesine “Unlardan birini bıraksaydın bari, kardeşlerim açlıktan ölecek.” demesine karşılık annenin “Evladım biz ölürsek biz ölürüz. Osmanlı’ya bir şey olursa İslam ölür.” demesidir dostluk. Yeryüzünde çıkar ilişkisi gütmeden birbirine sımsıkı sarılan bir millettir Türkiye ve Pakistan. Aynayı evvela kendi içine tutmayı bilmişlerdir çünkü. Komşu komşunun külüne muhtaç olmadan kardeş ona can olmuştur. Hiç olsa bile eldeki, kalpteki sevgi bizi birbirimize yaklaştırmıştır ve böylece Akifçe, yürekler toplu vurmuştur haine, düşmana karşı. Cinnah kurarken Pakistan’ı, bu sevgi bağından ilham almış, öyle inşa etmiştir medeniyeti. Her dönemde topluma yol gösterenler vardır. Bizde Mehmet Akif ise Pakistan’da Muhammed îkbal’dir. Akif in gönlüne yansıyan neyse İkbal’in de odur. Bu iki vatan sevdalısı şair birbirlerini görmedikleri halde kalubeladan tanışmış iki dosttur adeta. Büyük Türk dostu İkbal’in Pakistan’ın Lahor kentinde yaptığı çağrı da biz Türklerin Pakistan halkına ve İkbal’e

113

büyük vefa borcumuz olduğunu gösterir. “İki devlet, bir millet’’tir Türkiye ile Pakistan, dosttur ve dahi kardeştir. Günümüzde Pakistan’ın depremde enkazına can olan, felaketine yardımını esirgemeyen bir Türkiye varsa bu dostluğumuzdan ve ahde vefamızdandır. İki ülke arasındaki ilişki gerek kültürel gerek dini ve jeopolitik olmak üzere güçlü ortak kader bağlarına sahiptir. “Devletler şairlerin kalbinde doğar.” diyor İkbal. Ortadoğu’nun yanık yüreğine merhem. İslam dinine muhafız, Müslümanlara yarının müjdecisi olan iki devlet : Pakistan ve Türkiye. Bir yanımız Mehmet Akif, diğer yanımız Muhammed İkbal oldukça bu eşsiz coğrafyanın üzerinde ne toprağın kana ihtiyacı ne de ebabil kuşlarının kafire taarruzuna gerek kalacaktır. İşte o zaman Akif in “Ya Rab, bu uğursuz gecenin yok mu sabahı?” mısrasındaki hüzünlü ve umutsuz geceyi geride bırakıp sabaha erişeceğiz. Sezai Karakoç’un da dediği gibi artık, kaç kardeşsiniz diye sorduklarında bir buçuk milyar diyebileceğiz.

114

Kübra KAYIKÇI Okulu: Kastamonu Göl Anadolu Lisesi, Kastamonu

KARDEŞTEN ÖTE Türkiye ve Pakistan bir uzaklık değildir haritadaki. Kilometrelerin önemli olmadığı kardeşliğin uzaklıklarla boy ölçüşemeyeceği iki gönüldaş ülkedir. Aynı gökyüzü altında aynı amaca göz kırpmaktır. Kurtuluş Savaşı’nda, sel felaketinde elindeki 2 liranın 1 lirasına pul alıp geri kalan bir lirayı da depremzedelere gönderen ilkokul ikinci sınıf öğrencisinin yardımseverliğidir. Bir dilim ekmeği paylaşmanın mutluluğudur gözümüzdeki. Elli kuruşa gofret alıp beş arkadaş paylaşıp daha mutlu olmaktır. Komşusu kadar, Pakistan’daki yahut Türkiye’deki kardeşinin de aç yattığını düşünüp dua etmektir, umut etmektir. Bir mahzun duadır savaştayken. Küçük bir çocuğun avucuna sığdırılmış yüreğinin en büyük duasıdır. Düştüğünde canı yanan bir çocuğun yüreğinin acımasını öğrenmesidir. Türkiye ve Pakistan olmak aynı acıyı ayrı yüreklerde paylaşmaktır. “Toplu vurdukça yürekler onu top sindiremez!” demişti ya Akif, o toplu yüreklerin en bağlı kollarından biridir Türkiye ve Pakistan olmak. Urduca ve Türkçe arasındaki ortak kelimelerin en güzeli olan dostluğu nakış nakış işlemektir şiirlere ve yüreklere. Depremde, acıda, selde birleşen gönüllerdir Türkiye ve Pakistan. Türkiye’de yemek yerken Pakistan’ı düşünüp lokmanın boğaza takılmasıdır. Daha ikinci, üçüncü sınıftaki çocuğun öğretmenine “Benim iki kalemim var, birini onlara gönderelim mi?” demesi, diyebilecek kadar koca yürekli olmasıdır. Aynı dilde “Allah azze ve celle” diyerek ellerini semaya açmaktır Türkiye ve Pakistan olmak. Amaçların en temeline en ortağı koymaktır. İçin-

115

den gele gele dua etmektir kardeşin için. Ayrı coğrafyalarda olsa da aynı gökyüzüne huzurla bakmaktır. İkbalin en güzel sözüdür: “Fakat imanın şevki tutuştuğu zaman bütün zamanlar parça parça olurdu.” Ve iki devlet tek yürek olmaktır Pakistan ve Türkiye olmak. Yüreğinin diğer yarısını, duanın en hayırlısını, nimetin en helalini kardeşinle pay etmektir. El uzatmaktır herkes çekildiği zaman. Yarasını sarmaktır kimse olmadığı zaman. Kucak açmaktır. Ve dahi Türkiye ve Pakistan olmak kardeşten öte kardeş olmaktır.

116

Şamil AYDINLI Okulu: Prof. Dr. Saime İnal Savi Sos. Bil. Lisesi, Kastamonu

Eğer korkuyorsan, bittin demektir. Ya kahramanca savaş, ya da çek git Muhammed Ali CİNNAH

PAKİSTAN: DOST, KARDEŞ VE DELİKANLI ÜLKE Dünyada var olan bütün ülkelerin bulundukları konumları, önemli özellikleri, devletlerarası görüşmelerde öne çıkan çıkar çatışmaları yıllardır ilgimi çekmiş, basın yayın organlarında bu konularda bir haber metni yayımlandığında büyük bir dikkatle okumuşumdur. Tarihi perspektiften Pakistan-Türkiye ilişkileri konusu hakkında yazılı bir fikir beyanı istendiğinde aklıma ilk gelen “Dost ve Kardeş Ülke” ifadesi olmuştur. Çünkü yıllardır Pakistan ile ülkemiz arasında gerçekleştirilen bütün resmî temaslarda benim en çok dikkatimi çeken cümle budur: ‘Dost ve Kardeş Ülke’. Gerçekten de Pakistan, benim hafızamda adı gibi pak, tertemiz, halkı Müslüman, modernizmin psikolojik baskısına rağmen kültürel değerlerine sahip çıkan, bunları koruyan, özü sözü bir ‘delikanlı’ bir ülkedir. Türkçede sözüne sadık, güvenilir, içi dışı bir insanlar için halk arasında kullanılan kelimelerden birisidir delikanlı. Delikanlı Pakistan! Her söz muhatabına yakışmaz. Ama bu kelime Pakistan’a çok yakıştı. Bundan sonra ‘Dost ve Kardeş’ ülke hitabına haklı olarak delikanlıyı da ekleyeceğiz. Dost, Kardeş ve Delikanlı Pakistan! 14 Ağustos 1947 tarihinde Muhammed Ali CİNNAH liderliğinde bağımsız bir devlet tarih sahnesindeki yerini alır. Ancak Türk insanı ile Pakistan halkının tanışmaları, birbirlerinin gıyabında yaptıkları dualar, yüz yıl öncesine, 1. Dünya Savaşı yıllarına kadar uzanır.

117

Tarihin gördüğü en etkileyici imparatorluklardan birisi olan Osmanlı Devleti o eski ihtişamlı günlerini aramaktadır. Devleti Âliye birçok cephede, yıllardır yüzüne gülüp arkadan iş çeviren ve asla delikanlı olamayacak ülkelere karşı bütün asaletiyle, onuruyla mücadele vermektedir. Bir var olma yok olma durumu söz konusudur. Böyiesine kritik bir zamanda binlerce kilometre uzaktan elde avuçta ne var ne yoksa hiç düşünmeden İslam’ın son kalesi olarak görülen Osmanlı’ya bir dost eli uzanır. Milli Şair Muhammed İKBAL’in öncülük yaptığı Pakistan halkının ‘maddi ve manevi, her şeyimizle Osmanlı’nın, yanındayız’ mesajı, bu destansı davranışı aradan yıllar geçse de unutulmayacak, İnşallah kıyamete kadar sürecek bir dostluğun temeli olacaktır. Pakistan’ın bağımsız bir devlet olarak ortaya çıkmasından sonra da her iki ülke halkının kendilerini derinden sarsan büyük olaylarda derhal harekete, geçip yardımlaşması, dayanışma içerisinde olması, ülke yöneticilerinin resmî ziyaretlerde düşman çatlatan duruşları Pakistan Türkiye hattındaki gönül köprülerini her türlü sarsıntılara karşı sağlamca inşa etmektedir. Devlet yöneticilerimizin kameralar önünde gerek davranışlarıyla. gerek sözleriyle verdikleri mesajlar beriki ülke halkına da yansımış, bugün uluslararası organizasyonlarda, spor karşılaşmalarında kendiliğinden oluşan gönül birlikteliği halkların kaynaşmasını, birbirlerine sempatiyle bakmasını sağlamıştır. Ben şahsen Pakistan’ın bilimde, sanatta, sporda kısacası her alanda ileri seviyede olmasını halkının ülkesiyle gurur duyduğu, düşmanlarının korkudan titrediği bir ülke olmasını her zaman isterim. Dostlukları uzun yıllara dayanan iki Müslüman ülkenin bazen protokol kurallarını devre dışı bırakıp gösterdikleri samimi, sıcak davranışlarının Müslüman ülkelere örnek teşkil etmesini çok isterdim. İslam ülkeleri arasındaki birlik beraberliğin sağlanması içte ve dışta bilerek veya bilmeyerek kutsal dinimize leke sürmeye çalışan karanlık zihniyetlere, onların faaliyetlerine engel olunmasını, İslam coğrafyasında akan kanların durdurulmasını çok isterdim.

118

Sömürgeci güçlere karşı siyasal birlik kurma, Hint Yarımadası’na özgürlük getirme gibi büyük hedeflerle yola çıkan ve ’‘İmkansız bir ifade değildir, bir cesarettir.” diyen Muhammed Ali CİNNAH. karşılaştığı onca güçlüğe rağmen asla pes etmez. Büyük davalar, büyük adamların omuzlarında yükselir. Kutsal davasına bir süre ara vermek zorunda kalan Muhammed Ali CİNNAH, Londra dönüşü yeniden kaldığı yerden devam eder. En

nihayetinde bağımsız bir Pakistan’ın temelleri atılmış olur. Dost Kardeş ve Delikanlı Pakistan’ın kurucusu Muhammed Ali CİNNAH ile Türkiye Cumhuriyetinin kurucusu Mustafa Kemal ATATÜRK’ün siyasal birliktelik sağlama, mensubu oldukları halkları özgürleştirme, başka milletlerin boyunduruğu altında sokmama gibi çabaları ortak özellikleri olarak öne çıkmaktadır. Allah sevdiği ülkelere tarihin her döneminde lider vasıflı, sanatçı ruhlu, insanların umut bağladıkları kahramanlar göndermiştir. Pakistan’ın yetiştirdiği en önemli insanlardan olan ve Hint Yarımadası’ndaki Müslümanların bağımsızlık mücadelesini ilk defa dile getiren Muhammed İKBAL’e (Allame İkbal) değinmezsek bu yazdığımız eksik kalırdı. Türkiye’nin Mehmet Akif’i ne kadar önemliyse; Pakistan’ın Muhammed İKBAL’i de o kadar önemlidir. İki ülkenin geçmişine, hangi badirelerden geçtiğine, yetiştirdiği kahramanlara baktığımızda birçok ortak noktaların olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Şu düşüncemizi de belirterek yazımızı toparlayalım. Müslümanlar kardeştir. Müslüman ülkeler de kardeş olmalıdır. Türkiye ile Pakistan gibi. Allah dost ve kardeşliğimizi daim etsin.

119

Aybürçe Durdu AKSAKOĞLU Okulu: Talas Anadolu Lisesi, Kayseri

DOST ELİ Uzak diyarlardaki kardeş ülke Pakistan’ın Türkiye’de ve Türk milletinde çok ayrı, çok özel bir yeri vardır. Milletimiz haritada yerini gösteremese bile Pakistan’a büyük bir muhabbet duyar. Türk milletinin Pakistan halkı ile olan dostluğu sadece dindaşlık duygusuna değil, kurtuluş mücadelemiz sırasında büyük şairleri Muhammed İkbal’in öncülüğünde gönderdikleri yardımın sonunda duyduğumuz minnet duygusuna da dayanır. Aziz dostumuz Pakistan halkı bize derinden, yüce bir güven besliyor. Uluslararası Stratejik Araştırmalar Kurumu (UŞAK) Başkanı Prof. Dr. Sedat LAÇİNER’in 01.04.2008 tarihli “Türkler Pakistan’ı Neden Sever?” başlıklı bir makalesinde anlattığı bir hatıra bize karşı duyulan güvenin en büyük kanıtlarından biridir. Pakistan’ın Ankara Büyükelçisi Seyit İftihar Hüseyin ŞAH, UŞAK’ta verdiği bir konferans esnasında biz hangi meseleyi açsak “biz sizi destekliyoruz” diyordu. “Kıbrıs” diyorduk, “destekleriz” diyordu. “Terör” diyorduk, düşünmeden “elbette destekleriz” diyordu. Bir diplomatın bu kadar hızlı ve bu kadar hesapsız yanıtlar vermesi şaşırtmıştı. Bunun üzerine büyükelçinin yanıtlarını sorgulamaya kalkınca Hüseyin Şah “Biz sizi destekleriz, haklı da olsanız, haksız da. Çünkü siz Türkiye’siniz. Kıbrıs’ta da, Ortadoğu’da da, her yerde ama her yerde tam ve koşulsuz bir destek. Çünkü biz Türk milletiydik. Yıllarca alem-i İslam’ın sancaktarlığını yapmıştık. Mazluma yunus, zalime yavuz olmuştuk. Yüzyıllarca savaşın, kanın hakim olduğu bölgelere bizimle beraber huzur gelmişti. Yüce dost Pakistan halkı bu bağlamda bize derinden sonsuz bir görev besliyor, teveccüh gösteriyordu. 120

İki ülke arasındaki dostane ilişkiler milli mücadele yıllarında iyice sıklaşmıştı. Uzak coğrafyalarda darda OLAN Türk milletinin ulusal bağım-

sızlık mücadelesi için yardıma ihtiyacı vardır. Pakistan’ın bağımsızlığında şiirleriyle ateşleyici etkiler yaratan, Pakistan’ın Mehmet Akif ERSOY’u olarak tanınan büyük şair Muhammed İkbal’in öncülüğünde gelinlik kızlar gelinlik paralarını, yaşlı kadınlar ak sakallı dedeler kefen paralarını, iki bileziği olan birini milli mücadeleye destek olmak amacıyla göndermişlerdir. Bu yardımın neticesinde gönderilen paraların bir kısmı Türkiye’nin en büyük ticari yatırımlarından biri olan İş Bankasının temel sermayesini oluşturmuştu. 1947 yılında Muhammet Ali CİNNAH önderliğinde Hindistan’dan ayrılma kararı olan ve Pakistan İslam Cumhuriyeti adını alan yeni devleti ilk tanıyanlardan biri de Türkiye Cumhuriyeti’dir. Zor günlerimizde yanımızda olan Pakistan İslam Cumhuriyeti’ne uluslararası arenada destek olmak bizim için bir borçtur. Pakistan İslam Cumhuriyeti’ne ve onun kurucusu Muhammed Ali CİNNAH’a büyük saygı duymaktayız. Bu saygının dışa vurumu olarak başkentimizin en büyük caddelerinden birine onun adını vermiş bulunmaktayız. “Cive Pakistan”. Çok yaşa Pakistan. Çok yaşa uzaklardaki dost eli.

121

Esma Nur YILMAZ Okulu: Kocaeli Sabancı Mes.ve Tek. Anadolu Lisesi, Kocaeli

ÇOCUKLUK ARKADAŞI Bazı coğrafyaların dinmeyen acıları vardır, kabuk tutmayan yaraları. Barış ödülünü alan genç Malala ile Peşaver’de yakılan öğretmenin ortak hayali neydi sizce? Karanlık zihniyetlerin ateşlediği kör kurşunlar, insanları sanki yüzlerce hayatları varmış gibi yok ederken bir yangının komşu eve sıçraması gibi bir diğer coğrafyanın da kaderini değiştiriyordu. 1920’lerde Kurtuluş Savaşı ile başlayan Türkiye Pakistan kardeşliği, yılların temellendirdiği daha güçlü bağlar üstünden bugün yine küresel, tehditlere karşı durmaktadır. İlişkilerin askeri, ekonomik ve siyasi boyutunun dışında bir de insanlık boyutu vardır ki yarınki kuşakların hayatta kalmasında bu her şeyden daha, önemlidir. 1920’lerde İtilaf Devletleri blokunda kendini gösteren bu tehdit bugün küresel bir terör tehdidi olarak Türkiye Pakistan gibi Ortadoğulu ya da yarı Orta Doğulu, tüm devletlerin kapısını çalmaktadır. Terör saldırılarından Pakistan’da ölü taklidi yaparak kurtulan çocuklar, Ege sahilinde kıyıya vurmuş, Ankara’da barış mitinglerinde, vurulup düşmüş ve daha uzak bir coğrafyada bir konser salonunda can vermiştir. Nasıl ki Pakistan Anadolu halkının kurtuluş mücadelesine destek olmakta kayıtsız kalmamış, nasıl ki Ankara Peşaver’de Pakistanlıların yasını tutmuş ise bugün bu örnek dostluğun yaratacağı etki ve bölgesel bir birlik ve beraberlik duygusuyla terörün önünü kesmek mümkündür. Çünkü var olduğumuz bu yeryüzünde kendi toplumumuz kadar dünya toplumlarına karşı da ahlaki ve vicdani sorumluluklarımız var. Evet, bu çok sofistike bir algı gibi durabilir ancak Dünya tarihi, yapılan onca savaş ekonomik rekabet ve bugün gelinen nokta, bize başka çıkış yolu olmadığını göstermektedir. 122

Köklü ve güzel bir dostluk, masum bir çocukluk arkadaşlığının yıllar sonrasında bir yaşam ortaklığına dönüşmesi gibi Türk-Pakistan ilişkileri

de Ortadoğu’nun kaderini yeni baştan şekillendirebilir. Çünkü denizlerin balıklara, parkların çocuklara kalması ancak ortak bir barış hayaliyle mümkündür. İşte Malala’yla Peşaver’de yakılan genç öğretmenin, uzak coğrafyadan da olsa, yaşam süren ya da bir terör kurşunuyla can veren her insanın ortak ve ölümsüz hayali budur.

123

Sena ÇAKMAK Okulu: Deniz Yıldızları Mes. ve Tek. And. Lisesi, Kocaeli

İKİ VÜCUT TEK RUH Türkiye; dünyamın temeli, bağımsızlığımın yurdu. Yıl 1920’ler. Türkiye Kurtuluş Savaşı başlamış, Anadolu’nun çaresiz, perişan ama hala yılmamış. Hani insan zor duruma düşer de elini tutan bir tek dostu olurmuş ya, işte o misal Anadolu’nun elini tutan, bir dost misali Pakistan olmuştur. Türkiye ve Pakistan dostluğu aslında uzun zaman öncesine dayanan bir dostluktur. Her iki tarafta birbirlerine zor zamanlarında karşılıksız yardım etmiş, birbirlerinin acılarını kendi acıları misali benimsemişlerdir. Türkiye’nin kötü gün dostu olmuş ve Pakistan’ın arkasında durup, onu desteklemiştir. Örneğin Pakistan’daki terör olaylarına karşı ortak dayanışmada bulunmuştur. Ayrıca Türkiye halkı, uluslararası sorunlarda da sürekli Pakistan’ı desteklemiştir. Bu dostluk her ne kadar eski gibi görünüp, yok sayılıyor sanılsa da (okunmuyor) değildir. Hani et tırnaktan ayrılmaz da tırnağı keserken en ufak hatada etin canı acır ya işte o misal. 2014 yılında Türkiye’nin canı acımıştı. Pakistan’daki bir okula terör saldırısı düzenlenmiş. 134 öğrenci, tazecik, fidan, hayatını kaybetmişti. Pakistan’ın yüreği bir ana gibi yanmış, koru Türkiye’mi de sarmış ve de Türkiye’m de yanmıştı. Ülkelerimizin yanı sıra kurucularımız ve belki de en büyük kahramanlarımızda birer dosttu. Türkiye’nin yegane kurucusu Atatürk ve Pakistan’ın kurucusu Cinnah. Her ikisi de ideallerine sadık, zeki ve en önemlisi her ikisi de görülmemiş birer liderdi. Atatürk yıpranmış ve tükenmiş bir ülkeden hayal üstü bir azamete sahip Türkiye’yi kurmuştu. Her ikisinin de amaçları aynı doğrultudaydı. O anlar yere göğe sığmayan sadık, birer liderken, ülkeleri bir yapının iki anahtarıydı.

124

Türkiye ve Pakistan unutulmaz dost ülkeler. Belki de cihanın tedarikçi veliahtları. Her ne olursa olsun, sorun yaşansa da, engeller olsa da dostlar birbirlerine sahip çıkar ve korurlar. Türkiye’nin kardeş ülkem Pakistan bunun bilincindedirler.

Ayşe AKSAN Okulu: Deniz Yıldızları Mes. ve Tek. And. Lisesi, Kocaeli

PAKİSTAN DEYİNCE Pakistan deyince aklıma Cinnah gelir, ikbal gelir, dost gelir, Müslüman halk gelir. Osmanlı, İstanbul, Anadolu... Bunlar bir Pakistanlı için uğruna feda edilebilecek çok şeyin olduğu değerlerdir. Türkiye ve Pakistan’da yaşayan hakların birbirleri ile ilişkileri ülkelerin kuruluşlarından öncesine dayanmaktadır. 1920’lerde Pakistan Müslümanları Türk kurtuluş savaşında Anadolu halkına hem maddi hem manevi yönden yardımlarda bulundu. Bu iki ülke arasında bir kardeşlik bağı vardır ki her konuda birbirlerinin yanında olurlar. Pakistan Müslümanlarının Türk kurtuluş savaşına verdiği destek zihinlerde ayrı bir yer tutmaktadır ve yardımlaşmalar bundan da ibaret değildir. 17 Ağustos depreminde Türkiye’ye büyük yardımlar yapmıştır. Türk Kurtuluş Savaşı’nda Pakistan’ın yardımları orada yaşayan ihtiyar kimseler hala bu hüzünlü ve onurlu hadiseyi gururlar anlatırlar. Olayın yaşandığı yeri bile göstererek o günü ve dedelerinin hatıralarını şöyle anlatıyorlar: biri çıkmış meydana bağırıyor, Ey ümmeti Muhammed yetişin! İslam’ın son kalesi, son temsilcisi Osmanlı zor durumda, halifelik makamı zor durumda, bütün küffar birleşmiş İslamın son kalesine saldırıyor. Türk kardeşlerimize yardım edin. Bir kaynaşma bir uğultu şehrin bütün sokaklarına yayılıyor. Herkesi bir telaş kaplıyor, evlere girip çıkılıyor, kulaktan kulağa hüzünlü fısıltılar yayılıyor. Gözyaşları dökülüyor. Kadınlar kollarındaki bilezikleri, parmaklarındaki nikâh yüzüklerini, çeyizlik kumaşlarını ellerindeki avuçlarındaki her şeyi çıkarıyor koyuyor ortaya. Bazı kadınlar öyle heyecanlanmış ki küpe kulağının etiyle beraber düşmüş yardım sandığına. O şuada bir ana oğlun konuşması dikkatleri çekiyor, çocuk annesine; anneciğim bari un çuvallarından birini bize bıraksaydın kardeşlerim

125

açlıktan ölecek. Annesi oğluna; oğlum biz ölürsek biz ölürüz, Osmanlı’ya bir şey olursa İslam ölür. Bu konuşma hem yürekleri burkmuş hem de yardımları daha teşvik etmiş. Kadının biri ortaya çıkarak alın oğlumun parasını Osmanlı’ya göndereceğim diye haykırıyor. Tıp eğitimi gören Pakistanlı Müslüman gençler eğitimlerini yarıda bırakarak Anadolu’ya koşuyorlar ve cephe hastanelerinde görev alarak kardeşlerini kurtarmak için mücadeleye atılıyor. Gözyaşları içinde kalan yaşlı adam konuşmasını bitiriyor. İşte kardeş böyle olur dedirtecek bir olaydı bu. Dost ülke, kardeş ülke yüreği kocaman ülke biz Türk gençleri olarak Pakistan halkının kurtuluş savaşımızı sırasında dedelerimize ekmeğinden arttırarak gönderdiği yardımları hiçbir zaman unutmadık, unutmayacağız.

126

Saliha ÖZİNCE Okulu: Selçuklu Konevi Anadolu Lisesi, Konya

DOST ÜLKE PAKİSTAN “Aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguları paylaşanlar anlaşır.” düşüncesinin şekil almış halidir bence Türkiye-Pakistan dostluğu. Dini, siyasi, ekonomik, iç sıkıntılar açısından da kaderleri benzerlik gösteren, zor günlerde birbirlerini kardeş edasıyla kucaklayıp, birbirlerine yardımı bir an olsun eksik etmeyen iki devlet kardeşliği. Pakistan bundan 68 yıl önce Muhammet Ali Cinnah tarafından yıllardır süren İngiliz sömürgeciliğine karşı verdikleri özgürlük mücadelesiyle devlet olmayı başarabilmiş Müslüman bir ülkedir. Bu öyle bir devlettir ki diğer dostlarımız (!) gibi değil. Hani derler ya “Türk’ün Türk’ten başka dostu yoktur.” Benim de hak verdiğim bu sözün aslında her zaman geçerli olmadığım kanıtlayan ülke. Milli mücadelede bizler yokluk ve zorluklar içinde özgürlük savaşı verirken, bizden çok da farklı olmayan o zamanki Hindistan Müslümanları hiç düşünmeden bizlere yardım eden insan topluluğudur, Pakistan. Tarihçi Azmi Özden bir yazısında şunu aktarır: “Balkan Savaşlarında oluk oluk Osmanlı kanı aktığı zamanla Pakistan’da Osmanlı için yardım sandıkları açılmış; herkes elinde ne varsa buraya yetiştirme gayretine girmiş. Genç kızlar çeyizlerini, öğrenciler harçlıklarım, velhasıl herkes ne imkanı varsa ‘tek Osmanlı yaşasın’ diyerek Osmanlı’ya vermiş. Bir İngiliz görevli gördüklerini şöyle anlatır: Herkes elindeki her şeyi Osmanlı’ya yardım için getirip bırakıyordu. Bir ara kalabalık telaşlandı. Kucağında bebek bulunan fakir bir kadın can havliyle sağa sola koşuşturuyor, ‘Yok mudur bir hayırsever, Allah rızası için çocuğumu satın alsın, bedelini Osmanlı’ya göndereyim’ diyordu. Neyse ki bir hayır sahibi, kadın adına istediği meblağı yardım sandığına verdi, çocuğu annesine bıraktı. Hemdert olmanın bu derecesi mümkün müydü?”

127

Yine milli mücadele yıllarında evindeki bütün un çuvallarını Osmanlı’ya yardıma gönderen Pakistanlı anneye evladının “Çuvallardan biri bize kalsın anne.” demesine karşılık “Oğlum, biz ölürsek; biz ölürüz. Osmanlı ölürse İslam ölür.” diyecek kadar fedakar, vefakar bir ülke. Omzundaki tek ceketini Kuvayi Milliyecilere verip kapı kapı müslüman kardeşleri için yardım toplayan, “Galip et Ya Rab, çünkü bu son ordusudur İslamın!” diye haykıran yine Pakistanlı şair Muhammed İkbal’dir. Aslında bu kadar geriye gitmeye de gerek yok dostluğumuzu anlatmak için. Pakistan depreminde Türkiye’nin yardımı ardından ülkenin büyük camilerinden birinin imamı ilk bayram namazında “Pakistan Türk’tür, Türkiye Pakistan’dır” demiştir. Bu cümle bile iki ülkenin dostluğunun ne kadar samimi olduğunun göstergesidir. Çoğumuz haritada yerini bilmesek bile hepimiz için kardeş ülkedir Pakistan. Dostluğu fedakarlığa ve benzer geçmişe dayanan Türkiye-Pakistan ilişkileri gururun, kardeşliğin ve samimiyetin ders alınması gereken tablosudur. Allah bu tabloyu daim ve salim kılsın.

128

Fatma Hacer DABAN Okulu: Akşemseddin Kız Anadolu İmam Hatip Lisesi, Kütahya

SELAM OLSUN KARDEŞE Mühim iştir dostluk. Öyle herkese nasip olmaz. Aramakla bulunmaz, kolay da kurulmaz. Emek gerekir, vefa gerekir, fedakarlık gerekir. İyi günde koluna giren değil kötü günde sırtına dayanak olandır dost. Kendi derdini unutup derde derman olandır. Tüm dünya birlik olup karşı taraftan nefret çığlıkları atarken, kulağına eğilip: “Ben varım, yanındayım.” diyendir dost. Bizim deyimimizle ‘bulunmaz Hint kumaşı’dır dost. Afganistan’dır, Azerbaycan’dır, Pakistan’dır... Muhammed İkballer, Ebulfez Elçibeyler, Ali Cinnahlardır dost. Lise sıralarından öğrencileri alıp siperlere gönderdiğimiz vakitlerde dört binden fazla gencini Gelibolu’ya takviye gönderen ve eksiksiz hepsinin şehit olduğu haberine “Vatan sağolsun!” diyebilendir. Elinin emeğini, gözünün nurunu, geleceğe dair hayallerini harmanlayıp da işlediği çeyizlik kumaşlarını; hiç tanımadığı askerlere “sargı bezi olarak kullanırsınız” diye gönderenlerdir. Yara sarandır, yâr gibi sarandır. Halkı, sömüren devletlerin zülmü altında ezilirken bile kapı kapı dolaşıp yardım toplayandır dost. Nişan yüzüğünü, kolundaki bileziği, kumbarasındaki parayı, evindeki bir dilim ekmeği, yüreğini, sevgisini, duasını esirgemeyendir. Secdeye vardığında merhamet gözyaşlarıyla Allah’a “Galip et yâ Râb! Bu son kalesidir İslam’ın.” “Galip et yâ Râb! Kandili sönmesin İslam’ın.” nidalarıyla yalvarandır. Kıbrıs Barış Harekâtı’nı başlattığımız sırada, sayısı yüzü geçmeyen uçak filosunu; “Tüm uçak filomuz Türk Silahlı Kuvvetleri’nin emrindedir” yürekliliğiyle ortaya koyandır. Pakistan, “Ülkelerin Pâk’ı” sıfatını taşıyan ve buna hakkınca layık olandır. Halkını Hakk’ın yanından ayırmayandır. Ermeni Soykırımı iftirasını bir çamur gibi üzerimize atmaya çalışanların karşısında kararlılıkla durup: “Hayır! Türkiye asla soykırım yapmamıştır.” deme cesaretini gösteren ve bunu gerek halkıyla gerek yöneticisiyle benimseyendir.

129

Yorgunluğumuzdan istifade eden İngiltere’nin; “Lozan’ı iptal edip Türkiye’ye savaş açacağız” tehditleri üzerine derhal bir komisyon kurup elli bin kişilik silahlı ordusunu, altı yüz altmış altı bin sterlinlik maddi yardımı bizim için hazır hale getiren dost kimdir bilir misiniz? Evet evet, Pakistan... Yurdun neredeyse yarısının yıkıntı haline geldiği on yedi ağustos felaketinde ekmek almak için annesinden aldığı parayı “sizin daha çok ihtiyacınız var” diyerek tanımadığı insanlara gönderen koca yürekli küçük çocuğun ülkesi... Tüm ülkesi sular altında boğulurken yardım çığlıklarına kulak tıkayanlara inat, minnet ve vefa duygusuyla yardım eli uzatandır dosttur Pakistan. Dünya; hırs, kin ve nefret bataklığında boğulurken; birbirini çıkar gözetmeksizin Allah için sevenlerin yüzdüğü berrak bir ırmaktır dostluk... Ve bu ırmağın iki sadık yüzücüsüdür Türkiye ile Pakistan. Var mıdır dünyada birbirine bu kadar benzeyen iki dost, iki kader, ayla yıldızın yan yana geldiği iki bayrak? Umudumuz ve dileğimiz tarihin dahi unutmaktan utanacağı bu dostluğun ilelebet devam etmesidir. Selam olsun payidar kaderdeşe, selam olsun payidar kardeşe ve selam olsun payidar kardeşliğe.

130

Ceren BUHARALI Okulu: Kütahya Anadolu Lisesi, Kütahya

PAKİSTAN SEN BENSİN, BEN DE SEN!!!! Seni haritalarda boşuna aramışım Pakistan meğer sen hep içimdeymişsin. Dost ülke, kardeş ülke Pakistan... Binlerce kilometre uzağımdasın benim topraklarımdan, aynı zamanda nasıl da benden, bizden duruyorsun... Pakistan ile yakınlaşmamız Orta Asya tarihinden bugüne dek gelmekte aslında. Türk boylarının Hindistan’a düzenlediği seferlerle ilk karşılaşmalar başlamış, ardından Anadolu Beylikler dönemi ve son olarak Osmanlı İmparatorluğu’nda doruğa çıkan bir dostluğun hikayesidir bu. Dünya üzerinde nadir- görülen belki de hiç görülmemiş iki milletin can dostluğu kurma hikayesidir- Pakistan ile aramızda olan kardeşlik.... En güçlü bağlar hilafet döneminde atıldı. Öyle ki hilafet kalktığı zamanlarda bunun uzun süre bir İngiliz yalanı dedikodusu olduğunu bile düşündüler. Sonraki zamanlarda yaşanıyor ve görülüyor ki hilafet olsun ya da olmasın biz onlardanız, onlar da bizden... Kurtuluş Savaşı’nda ve Osmanlı Devleti’nin son dönenimde en güçlü şekilde uzatıyor elini bize Pakistan. Elbette o zamanki hali ile Hindistan’daki Müslüman halk. Çalışanlar, köylüler, kadınlar çoluk çocuk demeden işgal zamanlarında, vatanımın toprağına namahrem eli değme tehlikesine karşılık çok büyük yardım kampanyaları yapılıyor o zamanlar.. Ve Kurtuluş mücadelemizde o insanların gönüllerinden kopan, kıymeti biçilmez yardımlarla belki de ilk özgürlük, bağımsızlık tohumlarımız ekiliyor bu topraklara.... Pakistan ile dostluğumuz sırf aynı dini paylaşmamız olmasından kaynaklanıyor dersek haksızlık etmiş oluruz bu iki halka. Elbette manevi değerlerimiz ortak ve çok güçlüdür ancak asıl olarak düşmanlarımız bir idi bu halkla bizim. Emperyalist güçler, terör, etnik ayrım ve fakirlik. Yoktan var olma mücadelesi... Bağımsız ve güçlü olarak bu dünyada bizde varız deme mücadelesi.... Onurlu bir yaşam savaşıdır, adaletle hükmetme yönetme ve yönetilme arzusudur aynı zamanda ortak değerlerimiz...

131

Emperyalist güçlerin her türlü kirli oyununa, Osmanlı İmparatorluğu’nu ve İslam’ı vahşice yok etme çabalarına karşın yeni bir Türk Devleti, (Türkiye Cumhuriyeti) kuruluyor tarihte bir kez daha. Bir kez daha Anadolu uygarlığın beşiği, adil bekçisi olan bu bayrağın dalgalandığı topraklar olarak kalıyor. Oysa Pakistan halkının boynu bükük, Hindistan içinde İngiltere baskısı altında acılar içinde ve bağımsızlık ateşi yanmakta yüreklerinde onların da.... Ve ilk bağımsızlık nüvesi Muhammed Ali Cinnah tarafından ekildi yüreklere... uzun yıllar süren, çok çetin, büyük devletlerin yıllarca engellemeye çalıştığı bir mücadeleden o topraklardaki ismi ile Kaid-i Azam önderliğinde Pakistan kuruldu ve bağımsızlığını ilan etti. Kaid-Azam sıfatını o bölgenin halkları verdi Muhammed Ali Cinnah’a, büyük önderimiz dedi... Allah rahmetini artırsın.... Fakir bir ülke Pakistan. Bunda yıllardır yaşadıkları savaşlar, etraflarında dönen emperyalist oyunlar ve doğal afetler çok etkili olmuş. Ancak ne zaman ki Pakistan’ın tutulacak bir ele ihtiyacı olmuş, Anadolu’dan da sımsıcak bir kardeş eli uzanıvermiş o halka.. Sevgiyle kardeşçe...17 Ağustos’ta gönüller yıkıldı ülkemizde, canlar gitti toprak altına... Yine Pakistan tutuverdi bizim elimizi, gönlünden elinden ne koparsa paylaştı milletimizle hiç düşünmeden, beklemeden.. .Ondan değil midir ki zaten halkının arasında Türkiye Pakistan’dır, Pakistan da Türk’tür söylemi dilden dile asırlardır akıp gider hep.... Onların ordusunda peygamber ocağında bizim Mehmetçiğimiz ekmek yer, bizim ordumuzda onların evladı eğitim görür yıllardır. Ancak bir türlü iki ülke arasındaki ilişkiler istenildiği kadar güçlü olamamıştır. Aramızdaki gönül bağı kadar güçlü ticari ekonomik bağlar bir türlü büyüyememiş. Son on yıldır bu can ülke ile aramızdaki her türlü ilişkide gözle görülür bir gelişme ilerleme var artık... Pakistan... Bayraklarımız dahi nasıl da bir aslında... Al değil de yeşil üzerine dalgalanan bir ay yıldızdır o da... Tevhidi anlatır sanki... Neden mi tevhid ? Ay yıldız Türk İslam inancında tevhidin ta kendisidir çünkü... Ay ile yaratan, yıldız ile Peygamberimiz (sav) remzedilir hep...

132

Bundandır Pakistan’ın elleri nasır tutmuş, yüzünde yılların yorgunluğunu okuyabildiğimiz o güzel yüzlü insanlarında Anadolu’ya dair bitmek tükenmek bilmez bir sevgi, bir aşk vardır hep.... Bundandır bende ki aşkta... Pakistan sen bensin, ben de senim... İlkemiz, doğrularımız, adalete ve bağımsızlığa olan düşkünlüğümüz, Yaratana olan aşkımız... Pakistan sen bensin, ben de sen....

Yasemin EV Okulu: Hekim Sinan MTAL/Hemşirelik, Kütahya

DÜN VARDIK, BUGÜN VARIZ, YARIN DA OLACAĞIZ Bundan yaklaşık 4 yıl önceydi Pakistan’la tanışmam. Arkadaşımın önerdiği bir Hint filmi olan 3 Idiot’u izlemiştim. Filmin başrol oyuncusunu çok sevdim ve onun oynadığı tüm filmleri izlemeye başladım. Daha sonra eski filmlerinden biri olan Eart 1947’de Pakistan’ın bağımsızlığını nasıl kazandığı, Hindistan’dan nasıl ayrıldığı dramatik bir şekilde anlatılıyordu. Bunun doğru olup olmadığını merak ettim. Gerçekten Pakistan bağımsızlığını kazanırken bu kadar acılar yaşamış mıydı? Acaba filmlerdeki gibi miydi Lahor ve Keşmir’de yaşanan kanlı mücadeleler, yoksa sadece basit bir abartı mıydı? Günler sonra kendimi araştırmalar yaparken, kitapların arasında buldum.. Araştırdıkça gördüm ki tarihte daha fazlası varmış.Tarih konusunda pek bir bilgiye sahip değilimdir açıkçası. Ancak Hindistan’ın tarihinde Pakistan’ı bulmam beni hayli şaşırtmıştı. Öğrendiklerim karşısında donup kalmıştım adeta. Öyle acılar çekmişlerdi ki... Bir an kendimi onların yerine koydum. Nasıl hissettiğimi anlatsam da anlayamazsınız. Ama belki okursanız biraz hissedebilirsiniz. İnternet üzerinden Pakistan’ı okuyordum. Ama Pakistan’ı okurken Türkiye’yi buldum. Türkiye ile Pakistan arasındaki dostluk taa Osmanlı zamanlarına dayanıyormuş meğer. O dönemlerde Pakistan, Hindistan’ın bir parçası olarak İngiliz sömürgesindeymiş. Yani aslında Pakistan diye bir şey yokmuş diyebiliriz. Bağımsızlığını 1947’de kazanmış Pakistan. Zorlu bir savaş olsa da, binlerce askeri toprağa verseler de, vazgeçmemişler. Savaşmaya devam etmişler. Onlarda biz gibi özgürlüğüne düşkün bir toplummuş. Bunu anladım araştırdıklarımdan. Ancak bağımsız bir devlet değilken bile bize oldukça yardımları dokunmuş. Ya da şöyle demeliyim Kurtuluş Savaşı’nda Türkiye’ye en büyük yardımı yapan halkmış Pakistan. 133

Araştırırken tarih kitaplarının arasındaki bazı satırlar çekti dikkatimi. “Pakistan-Hindistan müslümanları İngiliz sömürüsünün pençesinde inliyorlardı.Yüz yıl süren ticari, siyasi, politik sömürü Pakistan halkını aç ve açıkta bırakmıştı. Osmanlı zor durumda, Halife-i müslimin darda denilince kimin neyi varsa toplayıp zamanın komünist Rusya’sı üzerinden Türkiye’ye ulaştırdılar. Hem de ne yardım... Özellikle Pakistan’ın Lahor kentinde vuku bulan hadiseler gerçekten kayda değerdir. Tarihe bir kardeşlik vesikası olarak zaptolan bu olaylar hem Osmanlı-Türkiye devlet arşivlerinde hem de o zamanın şartlarıyla Pakistan arşivlerinde mevcuttur. Pakistan’ın pek çok bölgesinde yaşayan ihtiyar kimseler hala bu hüzünlü ve onurlu hadiseyi gururla anlatırlar. Olayın yaşandığı yeri bile göstererek dedelerinin hatıralarını anlatıyorlar bize; Biri meydana çıkmış bağırıyor; Ey ümmeti Muhammed yetişin! İslam’ın son kalesi son temsilcisi Osmanlı zor durumda halifelik makamı zor durumda.Bütün küffar birleşmiş İslam’ın son kalesine saldırıyor. Allah aşkı için, Muhammed aşkı için, Türk kardeşlerimize yardım edin... Bir kaynaşma, bir uğultu şehrin bütün sokaklarına yayılıyor. Herkesi bir telaş kaplıyor. Evlere girilip çıkılıyor. Kulaktan kulağa hüzünlü fısıltılar yayılıyor. Kadınlar kollarındaki bileziği, kulaklarındaki küpeyi çıkarıyorlar.Bazı kadınlar öyle heyecanlanmış ki küpe kulağının etiyle düşmüş yardım toplanan sandığa. Mahallelerde yardım toplayanlar anlatıyor. -Şehrin fakir mahallelerinden bir evde anasıyla oğlu konuşuyor. Çocuk annesine, -Anneciğim bari unlardan bir çuvalını bize bıraksaydın. Kardeşlerim açlıktan ölecek. -Oğlum! Evladım! Biz ölürsek, biz ölürüz. Osmanlı’ya bir şey olursa, İslam ölür.

134

Ama beni Türkiye-Pakistan kardeşliğinde en çok ne etkiledi biliyor musunuz? Uluslar arası Stratejik Araştırmalar Kurumunun (UŞAK) resmi sitesinde, Pakistanla yapacakları 8 günlük gezi öncesinde yayınladıkları bir yazıydı beni etkileyen. “Biz neden Pakistan’ı seviyoruz?” Hiç düşündünüz mü bunu? “Haritadaki yerini dahi bilmese de sokaktaki Türk için, Pakistan hep ‘kardeş ülke’dir” diyor Sedat Laçiner. Ve yazısına şu sözlerle devam ediyor;

“Pakistan’da güney kıyısındaki Karaçi’den en kuzeyde Burban’ kadar 5 şehir gezdik, neredeyse 2.000 km katettik. Pek çok sorun gördük, üzüldük. Fakirliğin böylesi, gelir adaletsizliğinin bu kadarı hem şaşırttı, hem kalbimizi yaraladı. Fakat Pakistan’ı ziyaret eden hiçbir kalp ve mantık sahibinin reddedemeyeceğini bir kez daha tespit ettik. Yeryüzünde Türkiye’yi belki de en çok seven ülke Pakistan. Pakistan’ın Ankara Büyükelçisi Seyid İftihar Hüseyin Şah USAK’ta verdiği bir konferans esnasında biz hangi meseleyi açsak “elbette destekleriz” diyordu. “Kıbrıs” diyorduk, “destekleriz diyordu, “terör” diyorduk, düşünmeden “elbette destekleriz” diyordu. Bir diplomatın bu kadar hızlı ve bu kadar hesapsız yanıtlar vermesi şaşırtmıştı. Bunun üzerine büyükelçinin yanıtlarını sorgulamaya kalkınca Hüseyin Şah “Biz sizi destekleriz, haklı da olsanız, haksız da. Çünkü siz Türkiye’siniz” demişti. Tam anlamıyla gözü kapalı bir destekti bu. AB’de de, Kıbrıs’ta da, Ortadoğu’da da, her yerde ama her yede tam ve koşulsuz bir destek.” 17 Ağustos depreminde onlar bize destek olurken, 2005 Pakistan depreminde ise biz onlara destek olmaya çalıştık. Hem maddi hem manevi yanlarındaydık. Bugüne kadar yaptıkları için, bir teşekkürdü belki de bizimkisi. Bu saydıklarım iki ülke arasındaki dayanışmanın ufak bir göstergesi sadece. Biz biliyoruz ki Türkiye de, Pakistan da her zaman birbirini kollayacak iki kardeş ülke. Bir filmle başlayan Pakistan maceram, artık yüreğimde sevgiyle bir tahta sahip. Onların bize göstermiş oldukları kardeşlik duygularına, bir Türk genci olarak ben de sahibim artık. Şimdiye kadar olanlardan habersizdim, bilinçsizdim belki ama artık vatanımdan sonra sevgi beslediğim, kardeşlik duyguları beslediğim ikinci bir “kardeş vatan” var yüreğimde... Şimdiye kadar büyüklerimiz varmış sizin yanınızda, şimdiden sonra bizler olacağız. Çünkü biz atalarımızın çocuklarıyız. Onlar sizi, bize kardeş olarak tanıttılar. Biz de evlatlarımıza böyle anlatacağız. Ey Pakistan Halkı! Türk halkı sizin kardeşinizdir. Bu yıllardır böyle gelmiş, bizlerle ve evlatlarımızla böyle devam edecektir. Afetlerde, savaşlarda, iyi günde, kötü günde, maddi veya manevi, dün vardık, bugün varız, yarın da olacağız...

135

Burak NACAR Okulu: Malatya Lisesi, Malatya

İLK EVİM Aylar önce okuduğum bir gazetede Başbakan’ımızın Pakistan ziyareti sırasında söylediği: “Burası ikinci evim, hatta ilk evim...” sözü zihnimde yer etti, Milletimiz için ev kutsal ocaktır, mahremiyeti vardır, baba ocağıdır, Gördüğümüz rüyalar bile doğup büyüdüğümüz evde geçer, Türkiye Cumhuriyeti Başbakanına bu duyguları hissettiren bu ülkeyi tanımak istedim ve tanıdıkça kardeşine yıllar sonra kavuşmuş bir genç olduğumu hissettim. Milletimiz var olmak için Kurtuluş Savaş’ına girdiğinde Pakistan halkı ile beraber Türkiye için ellerini semaya kaldırıp Allah’a dua eden Muhammed İkbal aynı zamanda kendi milletinin bağımsızlık ateşini de yakmış oluyordu. Muhammed İkbal, Pakistan halkını Türkiye’nin kurtuluşu için maddi ve manevi desteğe davet ederek iki ülke arasında yıkılmayacak bir köprü kurmuştur, Kurtuluş Savaşından zaferle çıkan Türkiye sonraki yıllarda Pakistan’ın bağımsızlığını kazanması için çalışmış vc başarılı olmuştur, Kırmızı ve yeşil rengin bağı dostluktan öteye geçmiştir. Pakistan’ın I947’de bağımsızlığını kazanmasının ardından iki üike uluslararası pek çok alanda ortak hareket etmeye başlamış, fikir ve hedef birliği yapmıştır. Türkiye her alanda Pakistan’a örnek ve esin kaynağı devlet konumunda olmuştur. Tarihi, askeri, kültürel, dini vc jeopolitik bağlarla beslenen iki ülke arasındaki yakınlık, başka devletler arasında görülmemektedir.

136

Kader birliği yapmış olan Türkiye ve Pakistan dünya barışı, terörle mücadele, fakirlik, geri kalmışlık, eğitimsizlik gibi konularda dünya kamuoyu önünde beraber hareket etmektedirler. Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyini daha etkili çalışmaya zorlamaktadırlar. Bölgesel örgütlenmelere giderek Orta Doğu ve İslam coğrafyasına huzurun gelmesi için çalışmaktadırlar.

Türkiye’nin en önemli sorunlarından biri olan terör, Pakistan’ın da en önemli sorunudur. Yemekleri, renkli kıyafetleri, süslü arabaları ve arabaların camlarından sarkan neşeli insanları ile turistlerin ilgisini çeken Pakistan’ın canı terör ile yanmaktadır. Türkiye, Pakistanlı çocukların terör kurbanı olmaması için özellikle Afganistan ve Hindistan ile ilişkilerini genişletmiştir. Pakistan ve Hindistan arasında önemli bir sorun olan pek çok insanın ölümüne yol açan Keşmir davasında Türkiye kardeşini desteklemiş, Kıbrıs sorunu ortaya çıktığı gün de Pakistan kardeşinin yanında yer almıştır. Dünya devletlerinin tamamının ayrı ayrı hedefleri vardır, İslam Konferansı Teşkilatı’na üye olan Türkiye ve Pakistan, dünya Müslümanlarının kaygıları ve sorunları için çalışan iki önder ülke olarak başarıya ulaşacaktır. Orta Doğu’da akan kan ve gözyaşı belki bu sayede duracaktır, İstiklal Marşı’mızın şairi Mehmet Akif Ersoy ve büyük düşünür, şair Muhammed İkbal arasındaki dostluk ve mektuplaşmalar belki de daha güzel yarınların habercisidir. Selçuklu Devleti’nin sembollerinden olan çift başlı kartal benzeri Türkiye’nin bir yüzü Batı’ya diğer yüzü Doğu’ya dönüktür. Gelişen, modernleşen model ülke olarak Türkiye Pakistan’ın Batılılaşmasını ve modernleşmesini sağlayıp dünya devletleri ile bütünleştirecektir. Pakistan ise konumu, nüfusu ve gönül bağı ile Türkiye’nin Doğu’daki hedeflerine beraber yürüyecektir. Pakistan’dan başka memleketlere çeşitli sebeplerle giden göçmenlerin, mültecilerin dramlarına her gün tanık olmaktayız. Onlara sesleniyorum: Ne olursa olsun vatanınızı terk etmeyin ama memleketinizden ayrıldıysanız gurbet acısı, memleket özlemi dolmasın içinize Türkiye’ye gelin. Burası sizin ikinci eviniz, hatta ilk eviniz.

137

Gül ÖZKAN Okulu: Şehzadeler Gediz Anadolu Lisesi, Manisa

PAKİSTAN-TÜRKİYE İLİŞKİLERİ Eminim ki Pakistan’ı bilmeyenimiz yoktur. Peki hepimiz bizim için çok önemli ye değerli olan bu ülkeyle olan ilişkilerimizi ve ortak değerlerimizi biliyor mu? Büyük ihtimalle aklınıza bir çok ortak nokta geliyordur. Gelin hep birlikte düşünelim. Öncelikle Pakistan, Türklerin önceki zamanlarında yaşadığı Asya’da bir ülkedir. Türklerin her zaman kardeş gibi bağlı olduğu gibi Pakistan halkı da Türk halkına derin duygular beslemektedir. Bu iki güzel ülke birbirine tarihten beri bağlıdır. Ve bu etkileşim gün geçtikçe artmaktadır. Belki de Pakistan’ın bağımsızlık mücadelesindeki en büyük örneği Türk halkının eşsiz mücadelesidir. Türk halkı bu mücadeleyi verirken Pakistan’ın ünlü şairi. Muhammed İkbal halkına şu sözleri söylemiştir ‘zaman Anadolu insanına yardım zamanıdır’. Ayrıca Muhammed İkbal, Atatürk için şu sözleri söylemektedir ‘Bizim aslımız rengi uçmuş bir kıvılcım iken, Onun bakışı ile cihanı kaplayan ve aydınlatan bir güneş haline geldik’ demiştir. Pakistan’ın kadın lideri Benazir Butto diktatörlükten demokrasiye geçiş ve kadın haklarının büyük bir savunucusu olmuştur. Tıpkı Halide Edip Adıvar, Halime Çavuş, Kara Fatma, Şerife Bacı gibi önder ve lider olmuştur.

138

Bu iki ülke birbirine olabildiğince yardım etmektedir. Pakistan’da olan depremlerde o bölgelere yardım taşıyan Türkiye, bu sayede Pakistan halkının bir kez daha sevgisini kazanmıştır. En önemlisi de acının dili, dini, ırkı yoktur. Pakistan’da olan 2014 yılında meydana gelen okul terörünü kınamak ve halkın acısını paylaşmak için ülkemizde bir gün yas ilan edilmiştir. Her zaman yardımım esirgemeyen bu iki ülke birbirine hep kucak açmıştır. Halkının çoğu Müslüman olan Pakistan, bu sayede Türkiye ile daha bir ortak özellik göstermektedir. Müslümanların birbiriyle kardeş gibi olabilmesine en güzel örneklerden biri bu iki ülkenin birbiriyle olan ilişkileridir. Bir tek bu değil. Kültür yakınlıkları da belki de her iki ülkenin

halkının çoğunluğunun İslamiyet’i kabul etmesinden kaynaklıdır. Ve bu kültür ortaklığı bizi birbirimize yakınlaştırır. Mesela yeni doğan çocukların kırkının çıkarılması, sünnet törenleri, düğünlerimiz birbirine benzer. İki ülkenin bayrağında da ay ve yıldızın bulunması belki de en büyük ortaklığımızdır. Sürekli birbirine ziyaretler düzenleyen Pakistan ve Türkiye bu sayede arasında olan bağı kat ve kat arttırmaktadır. Türkiye Pakistan’ı her konuda desteklediği gibi onun barış ve hürriyet tutumunda her zaman arkasında olan ülkelerden biridir. Birbirlerine olan bu destekleri bazı güzel sonuçları da doğurmaktadır. Bu iki ülke sürekli birbiriyle ticaret yapmakta ve bu sayede ekonomik ilişkilerini de geliştirmektedir. İşte bu yüzden bu iki ülke her zaman etkileşim içindedir. Dağlık ülkenin kardeş insanlarıyız. Biz kardeş ülke ile büyük bir aileyiz. Ve eminim ki ilerideki zamanlarda ülkelerin arasındaki uzaklık yakın olmasa da aralarındaki gönül bağı hiçbir zaman kopmayacaktır.

139

Samet KAT Okulu: Manisa Lisesi, Manisa

KADİM DOST İki devlet arasındaki iletişimi, etkileşimi incelemek istersek, öncelikle bu devletlerin köklerinin nerelere kadar uzandığını, nelerden beslendiğini bilmemiz gerekir. Bunları bildikten sonra bu köklerin birbirleriyle temas ettiği, çakıştığı noktaya ulaşırsak, o zaman iki devletin ilişkilerinin kaynağını, başlama zamanını kolayca tespit edebiliriz. Bu bağlamda, Türkiye’nin yani bizim tarihteki serüvenimize bakacak olursak. Bu serüvenin Orta Asya’dan, alanı daha da daraltırsak Ötüken’den başladığını görürüz. Sırasıyla Asya Hun, Göktürk, Uygurlar ve Karahanlı devletleri kurulmuştur. Kurulmuştur fakat... Tam da Karahanlı devletine gelindiğinde hem dünya hem de Türkiye Müslümanlığı için olağanüstü bir gelişme yaşanmıştır. Karahanlı hanlarından Satuk Buğra Han Müslüman olmuş ve bu olayla birlikte zaten henüz fırlatılmış bir ok gibi Müslümanlaşan Türklerin hızına biraz daha hız eklenmiştir. Bu zamana kadar gelen İslam tarihi artık Türk-İslam tarihi olmuş ve bundan sonra silsileler halinde Orta Asya’da olsun Orta Doğu’da olsun peşi sıra Türk-İslam devletleri kurulmaya başlamıştır. Bahsettiğimiz Türk-İslam devletlerinden bizim için en önemlisi, Hint yarımadasıyla, Türkler ve Müslümanlar arasında köprü oluşturan, Samamoğullannın doğurduğu Gazneli Devleti’dir. En önemli hükümdarıysa İslam halifeleri dışında ilk kez “sultan” unvanını alan ve yaptığı on yedi seferle Hint yarımadasının içlerine kadar sarkıp, en ücra köşelere kadar İslamiyet’i ulaştıran Gazneli Sultan Mahmut’tur. İşte tam bu olay Türkiye-Pakistan ilişkilerinin en derin dayanak noktası sayabileceğimiz olaydır zaten Türkiye-Pakistan ilişkilerini bir bina sayıp bu binanın temeline İslamiyet’i koymazsak o bina yerle yeksan olur.

140

Anlattıklarımızın yanında Sultan Mahmut’un Hint yarımadasına getirdiği bir şey daha vardır. Urduca... Bir diğer anlamıyla “Orduca”, ordu dili. Birçok Türk-İslam devletinde olduğu gibi Gazneli Devleti’nin de ordu

dili, Türkçeydi. Yarımadaya geldiğinde Arapça, Farsça, Moğolca kelimeler de barındıran Urduca’yı İslamiyet ile birlikte yarımadada yaygınlaştırmıştır. Bunun konumuz için asıl önemi, Urduca’nın dünyada milyonlarca kişi tarafından konuşulması ve Pakistan ile birlikte Hindistan’da resmi dil olarak kabul edilmiş olmasıdır. Tarihi açıdan bakacak olursak kültür ortak kümemizin içindeki en önemli sayı olarak Urduca’yı gösterirsek pek de yanılmış, sayılmayız. Unutmadan bu dilin Pakistan için önemini kavramak istersek yine Pakistan kelimesine bakmamız yeterli... Pak-istan pak, temiz ülke anlamına gelmektedir ve yine Urduca kökenli bir kelimedir. Yüzyıllar birbirini kovalarken birçok devletin kurulduğu Hint yarımadasında bir devlet daha kurulmuştur. Yarımadaya Gaznelilerin attığı İslamiyet tohumlan artık büyümüş, fidan olup filizlenmeye başlamıştır. Bu fidanın ismiyse Babür İmparatorluğudur. Hint yarımadasının neredeyse tamamını elinin altına alan bir imparatorluk... Aynı zamanda yanmadanın kuzeydoğusundaki bugünkü Pakistan’da, Babürlülerin hükmü altındadır. Buraya değinmemizdeki amaç mimari ve siyasi alandaki kültür alışverişinin bu dönemde de devam ettiğini belirtmektir. Bunun en büyük kanıtı da ünü tüm dünyaya yayılmış, Şah Cihan’ın çok sevdiği eşi Mümtaz Hatun için yaptırdığı Tac Mahal’dir. Günümüzde ne kadar Hindistan sınırları içinde yer alsa da Osmanlı-Türk ve Hint-İslam kültürünün sentezlenmesiyle oluşan bir eser olduğu şüphesizdir. Sebebiyse Şah Cihan’ın Osmanlı İmparatorluğu’ndan getirttiği ünlü mimar ve hattatlardır. Bu mimarlar ki Osmanlı mimarbaşısı, on altıncı yüzyılın en ünlü mimarlarından Mimar Sinan’ın talebelerinden Mehmet İsmail Efendi ve Mehmet İsa Efendi ve kendi alanında en az onlar kadar hünerli Hattat Serdar Efendi’dir. Tüm bu devletlerin yanında Hint yarımadasının tarihi gelişimini etkileyen bir devlet daha vardır fakat bu devlet ötekilerden farklı olarak bir keneye benzemektedir. Yapıştığı yerin kanun emdikçe şişen fakat ne kadar şişerse şişsin bir türlü doymayan bir keneye... Bu devletin adıysa İngiliz Sömürge İmparatorluğu. Güneydoğu Asya’da Baharat Yolu paranın temel kaynağını oluşturur, parayı Doğu’dan Batı’ya bir nehir gibi akıtan bu yola İngilizler bir set çekip, tıpkı sette biriken suyu kendi tarlasına akıtan aç gözlü bir çiftçi gibi burada biriken tüm parayı kendi ülkesine aktarmıştır. Ülkeyi birkaç asır boyunca kendi çıkarları doğrultusunda durmaksızın sömürmüştür. Ta ki iki büyük önder, Gandhi ve Muhammed Ali Cinnah ortaya çıkana kadar. Memleketinin yıllardan beri sömürüldüğünü gören Gandhi ile birlikte Hindistan Müslümanları lideri Muhammed Âli Cinnah, sömürüyü durdur-

141

mak için direnişe başlar, uzun yıllar süren, ve birçok yurttaşın yitirildiği direnişin nihayetinde, İngiltere pes eder, ve istila ettiği toprakları gerçek sahiplerine iade eder. Bundan sonra iki ayrı devletin oluşma süreci başlamıştır. Hindistan bağımsızlığının önderlerinden Gandhi ne kadar iki ülkenin ayrılmasını istemese de olası bir iç savaş ihtimaline karşı bölünmeyi mecburen kabul etmiştir. Tam bu noktadan sonra Muhammed Ali Cinnah önderliğindeki Pakistan’dan söz edebiliriz. Hint yarımadasında tüm bunlar cereyan ederken, Anadolu emperyalizm canavarının pençeleri arasında sıkışıp kalmış, başında akbaba sürülerinin kol gezdiği bir diyar durumundadır. Art arda savaşlar yapılmış, zaferler kazanılmış, yenilgiler alınmış; tekâlif-i milliye emirleri çıkartılmıştır ve sırada son savaş... Bir ulusun “ölüm-kalım savaşı” Dumlupınar Savaşı. Herkes hazırdı fakat her şey değil. Göğsünde imanıyla, Balkan Savaşlarımdan beri cephede olan Türk ordusunun hâzinesi artık dibi görmüştür. Savaş yine yapılacaktır ama asker mermi değil, süngü sallayacaktır; pabuç değil, çarık giyecektir. Dolu gibi başımıza bela yağdığı bu zamanda yine binlerce kilometre uzaktaki dindaşlarımız kendi müşküllerini unutup, ellerinde şemsiye ile yardımımıza koşmuşlardır. İstiklal savaşı boyunca on yedi kez yardım göndermişlerdir, Dumlupmar Savaşının giderlerinin üçte biri Hindistan Müslümanlarından bugünkü Pakistan ve Bangladeş’teki dindaşlarımız tarafından yollanmıştır. Tarihte kaderimizin zaman zaman birleştiği, Pakistanlı dindaşlarımızla hala birbirimizi unutmuş değiliz, çok değil on altı sene evvel ülkemizin altını üstüne getiren binlerce kişinin hayatını sona erdirip, binlerce kişiyi yaralayan depremde yardım elini yine ilk uzatanlardan olmuşlardır. Ayrıca Pakistan ile hala dünyanın en fazla müslüman nüfusa sahip sekiz ülkesinin yer aldığı D-8 zirvesinde politik işbirliği yapmaktayız. Her iki devletin de şu an bulundukları konumda olmalarım sağlayan, onları maharetli bir bahçıvan gibi budayıp, son şeklini veren iki önderinden bahsetmemek olmaz. Onlardan biri, bir ekim günü bizlere cumhuriyeti bahşeden Mareşal Mustafa Kemal Paşa, diğeriyse Pakistan’ın “Kaydi Azam”ı, kurucusu Muhammed Ali Cinnah’tır.

142

Yaşadıkları toprakların bağımsızlığını sağlamış iki büyük önderi ve bu önderlerin peşinde vatanlarını kurtarmak için canlarım feda eden kahraman erlerimizi şükranla, minnetle ve saygıyla anıyorum! Ne mutlu Pakistan kardeşliğini sürdürenlere...

Aslıhan DEMİR Okulu: Manisa Atatürk Anadolu Lisesi, Manisa

BİR DEVLET İKİ MİLLET Türkiye ile Pakistan arasında eşine az rastlanan dostça ve kardeşçe ilişkiler vardır. Soğuk savaşın başlangıç döneminde kurulan Pakistan, Endonezya ve Bangladeş’ten sonra en kalabalık üçüncü, nükleer silaha sahip tek İslam ülkesidir. Sınır komşusu olmamasına rağmen ilişkilerin gelişmesinde iki ülke halkları arasında tarihten gelen dini-kültürel bağların etkisinin büyük olduğu görülmektedir. Öyle ki, bu yakın ilişkiler çoğu kez “iki devlet, bir millet” olarak ifade edilmiştir. Himalaya eteklerindeki Müslümanlar hiçbir zaman Türkiye ile içtenlikle bezenmiş bağlılıklarını koparmamışlardır. Bu bağlılık 16.yy’da önce Portekiz daha sonra da diğer batılı sömürgeci devletlerin saldırılarına karşı Osmanlı Devleti’ni yardımına gelmesiyle kurulmuştu. Birinci Cihan Harbi’nin sonunda parçalanan Osmanlı İmparatorluğu’nun Anadolu topraklarında yeni bir devlet kurmaya çalışan Mustafa Kemal ve arkadaşlarının sesine ilk kulak veren, ümit bağlayanlar da Hint Yarımadası’ndaki Müslümanlardı. Türk’ün kara günlerinde, dünya Türk’ün varlığından ümidi kestiği anlarda bağımsızlık mücadelemiz köklü tarihimizi bilen ve ona güvenen Hint Müslümanlarına da esin kaynağı olmuştur, iki devlet her zaman acı ve tatlı anlarını paylaşmışlardır. Esasında iki ülkenin tarihinde de ortak izler vardır. Kurtuluş Savaşı’nın önderi Mustafa Kemal Atatürk ile Pakistan’ın kurucusu Muhammed Ali Cinnah’ın halklarına yaptıkları önderlik, Pakistan’ın Milli şairi Muhammed İkbal ile Türk milli marşının yazarı Mehmet Akif Ersoy arasında da büyük paralellik ve benzerlik vardır. Doğum ve ölüm yılları birbirine yakın olan bu iki şair, istiklal ve hürriyetin âşıklarıydılar, ikisi de coşkun ruhlu, imanlı ve korkusuzdular. Yazdıkları ateşli şiirler ile bağımsızlık meşalesini yakmışlardır. İslam dünyasının ilk kadın başbakanları olan Tansu Çiller ile Benazir Butto’nun aynı dönemlerde ülkelerini yönetmeleri ve yıllardır bitmeyen Türkiye’nin Kıbrıs Sorunu ile Pakistan’ın Keşmir sorunu aslında iki ülkenin de kaderlerinde ortak olduğunu bize gösterir.

143

144

1950’li yıllarda iki ülke arasında yüksek düzeyde siyasi ilk ilişkiler kurulurken doğal afetler gibi en zor zamanlarda birbirlerine verdikleri destek ise halklar seviyesinde dostlukların da önünü açmıştır. İki ülke arasında ilişkilerin artmasında bir diğer faktör ise ortak güvenlik politikasıdır. Her ikisi de Sovyetler Birliği’nin liderliğindeki Sosyalist bloktan tehdit algılayan Türkiye ve Pakistan, ABD’nin öncülüğündeki Batı bloku ile iş birliğine giderek komünizmin etkisinin Ortadoğu ve Güney Asya’da yayılmasına karşı set olmuşlardır. 24 Şubat 1955’te kurulan Bağdat Paktı kısa ömürlü olsa da bu politikanın kurumsal altyapısını sağlamıştır. 1960’ların başında Batı bloğunun güvenlik politikaları çerçevesinde hareket eden Türkiye ve Pakistan, 1960’ların ortalarından itibaren kendi aralarında daha bağımsız ikili ilişkiler kurmaya başlamışlardır. Kıbrıs sorunu nedeniyle 1964 Johnson Mektubu ile Türkiye’nin ABD ile ilişkileri bozulurken, Pakistan da 1965 Hindistan Savaşı’nda ABD’nin kendisini yalnız bıraktığını düşünmüştür. Türkiye, Sosyalist blok ve Üçüncü Dünya ülkeleriyle ilişkilerini geliştirirken, Pakistan da özellikle Çin’le yakınlaşmaya başlamıştır. 1970’li yıllar Türkiye ve Pakistan açısından iki uluslararası krize sahne olmuştur. İlk olarak, 1971 Pakistan-Hindistan Savaşı sonrasında Doğu Pakistan, Bangladeş adıyla bağımsızlığını kazanmıştır. Ankara bu süreçte diplomatik ve hatta askeri olarak Pakistan’ı desteklemiş ve Pakistan tanıyana kadar Bangladeş’in bağımsızlığını tanımamıştır. Kıbrıs sorununda Türkiye, 1974 yılında adaya askeri müdahalede bulunmak zorunda kalmıştır. Kıbrıs askeri harekatı sırasında Pakistan, Türkiye’ye askeri lojistik ikmal yaptığı gibi uluslararası alanda Türk tezlerine tam destek veren neredeyse tek ülke olmuştur. Dolayısıyla 1970’li yıllarda Türkiye ve Pakistan kendi ulusal güvenlikleri açısından doğrudan birbirlerine destek olmuşlardır. 1980’li yıllarda Türkiye-Pakistan ilişkileri tıpkı 1950’li yıllarda olduğu gibi Batı ittifakı çerçevesinde güvenlik politikaları açısından önem kazanmıştır. Bunda iki önemli olay etkili olmuştur. Sovyetler Birliği’nin 1979’da Afganistan’ı işgali, Varşova Paktı’nın etkisinin Hint Okyanusu’na kadar uzanabilme riskini ortaya çıkarmıştır. Ayrıca 1979 İran Devrimi ile Tahran’ın geleneksel müttefiki ABD ile ilişkilerini tamamen koparması, Batılı ülkelerin bölgesel çıkarlarını tehlikeye sokmuştur. Bu açıdan hem Sovyetler Birliğinin daha güneye inmesinin engellenmesi hem de İran’daki Humeyni rejiminin etkilerinin sınırlandırılması için Türkiye-Pakistan ittifakı çok önemli hale gelmiştir. Üstelik 1977’de darbeyle iktidara gelen Genelkurmay Başkanı Ziya-ül Hak’ın ardından, 1980’de Türkiye’de darbeyle Genelkurmay Başkanı Kenan Evren’in işbaşına gelmesi ve bu askeri yönetimlerin ABD ile

çok sıcak ilişkiler kurması, Türkiye-Pakistan ilişkilerini özellikle 1980’lerin ilk yarısında küresel güvenliğin merkezine oturtmuştur. General Ziya Ül Hak’ın ülkemize yaptığı her ziyarette içten mesajları sıcak gülüşü Türk milletinin gönlünde unutulmaz hatıralar bırakmıştır. Onun bir uçak kazasıyla ölümünü şüpheli karşılayarak şehit kabul edip arkasından gıyabi namazlar kılmıştır. Amerikan destekli Türkiye-Pakistan güvenlik iş birliği Sovyetler Birliği’nin Afganistan işgali bitene kadar devam etmiştir. 1990’lı yıllarda ise ikili ilişkilerde bir gevşeme görülmektedir. Bunda uzun yıllar boyunca tüm yoğun siyasi iş birliğine rağmen ekonomik ortaklığın bir türlü kurulamamasının payı büyüktür. Ankara ayrıca 1990’lı yıllarda önceliğini daha çok Balkanlar ve Avrasya coğrafyasında Yugoslavya ve Sovyetler Birliği’nin dağılması sonrası ortaya çıkan dost ve akraba ülkelere vermiştir. Pakistan ise Sovyet işgali sonrası Afganistan’ın istikrarının sağlanması politikalarına öncelik vermiştir. 2000’li yıllarda Türkiye-Pakistan ilişkilerinin ana gündemini NATO’nun müdahalesinin ardından Afganistan’ın istikrarı oluşturmuştur. NATO’nun 2001’deki Afganistan müdahalesi Pakistan’ın hassas dini ve etnik yapısını derinden sarsmıştır. Türkiye bu süreçte Pakistan’ın iç istikrarına da katkı yapmaya çalışmış ve ayrıca 2007 yılında başlattığı girişimle Afganistan ve Pakistan arasında arabuluculuk faaliyetlerine başlamıştır. Türkiye 2000’li yıllarda gelişen ekonomisine paralel olarak Hindistan ile Pakistan’dan daha bağımsız ilişkiler geliştirmeye başlamıştır. Her ikisi de G20 üyesi olan Türkiye ve Hindistan, küresel siyasi ve ekonomik konularda ortak gündem belirlemek için daha sık görüşür olmuşlardır. Tüm bu süreçte görüldüğü gibi Türkiye’nin Pakistan politikasında dini kültürel yakınlıktan oluşan ortak kimliğin esas belirleyici unsur olduğu görülmektedir. Yine küresel ve ulusal güvenlik kaygıları noktasında her iki ülke arasında ağırlığı ve çerçevesi dönemsel olarak değişen bir iş birliği anlayışı yerleşmiştir. Ancak tüm gayretlere rağmen ikili ilişkilerin ortak ekonomik çıkarlar üzerine inşa edilemediği görülmektedir. Gözden ırak olan gönülden de ırak olur diye bizde bir atasözü vardır. İki ülkenin en kısa zamanda tekrar bir araya gelerek her alanda ortak politikalar belirlemesi gerekmektedir. Aksi halde kurulan siyasi iş birliği güçlü ve kalıcı olması mümkün olmamaktadır. Afganistan’ın bir türlü istikrara kavuşamaması Taliban gibi dinci radikal örgütlerin açtığı terör sorunu komşusu Pakistan’ın gelişmesinde önünde en büyük bir engel olarak durmaktadır. 2000’li yıllarda Türkiye ekonomik açıdan kalkınıp, siyasi açıdan güçlenirken, Pakistan’ın iç siyasi istikrarı bozulduğu gibi ekonomisi de iflasın eşiğine gelmiştir. Bu durum

145

ikili ilişkileri eşit bir ortaklık çerçevesinden çıkartıp Türkiye’yi Pakistan’ın siyaseten bölünmesini ve ekonomik olarak çökmesini engellemeye çalışan destekçi bir ülke konumuna sokmuştur. Pakistan ile Türkiye arasında iş birliğine dayalı olarak kurulacak güçlü ilişkiler, Müslüman ülkeler arasında iş birliği ilişkilerinin geliştirilmesi ve Müslüman topluluklara karşı artan yabancı düşmanlığı ve dine hakaret gibi küresel düzeyde Müslüman ülkeler için kaygı sebebi olan konulara çözüm bakımdan da büyük önem arz etmektedir. Küresel düzeyde inançlar arası uyumu teşvik için artan bir uzlaşmanın olduğu bir ortamda iki ülke, belki de BM nezdinde, bütün ülkelerin diğer dinlere saygı gösterilmesini sağlamaları konusunda bağlayıcı bir karar çıkartılması ve dince kutsal şeylere hakaretin BM Şartı’na alınması için bir girişimin başlatılmasının öncülüğünü üstlenebilir. Bu konu hâlen Müslüman ülkeler ile Batı arasındaki ilişkilerde gerginlik yaratan en önemli meseledir ve temel amacı barış ve güvenliği desteklemek olan BM iki kamp arasında dostluk yaratmakta üstüne düşen rolü oynamak zorundadır.

146

Hatice Kübra ASLAN Okulu: Aslanbey Ortaokulu 5/D, Kahramanmaraş

M. KEMAL ATATÜRK VE M. ALİ CİNNAH İki halk kahramanı olan M.Kemal Atatürk ve M.Ali Cinnah’tan söz edeceğiz. 19.yy. çeyreğinde doğup yetişen ve 20.yy. hemen hemen yarısına kadar yaşayan devletler kuran koşturan çalışan yarışan çalışan halk kahramanı değerlendireceğiz. Büyük önder M. Kemal Atatürk’ün eseri olan Türkiye Cumhuriyeti’ni yıkmaya çalışan dünyayı saran gezici ve terörist akımlarının faaliyetleri ele alındığı zaman onun dehası ve uzak görüşlülüğü bir kez daha önümüze serilmiş oluyor. Tarih boyunca Türk milletiyle yakın ilişki kuran Pakistan milleti Kurtuluş Savaşı’na en çok yardım eden, destek veren ülkedir. Son 77 yılda kaydettiği gelişmeler ve halkın vefa ve mutluluğu için harcadığı çabaları Türk milleti takdir ve sevinçle karşılamıştır. Hint-Pakistan Müslümanları Atatürk’ü örnek aldığı bir gerçektir. Türk Kurtuluş Savaşı ve Cumhuriyeti’n kurulmasının her aşamasını örnek alıyorlar. İngilizce ve Urduca kitap, makale, yorum, şiir gibi şeyler kaleme alınmıştır. Bunların bir bölümü Hamdard Üniversty Press, Karaçi tarafından 1987’de yayımlanan 110 sayfalık “Türkiye Bibliyografisi”nda yer almıştır. Kitapların bazıları şunlardır: Urduca: “Atatürk”, “İnkılab-i Türki”, “Türkiye-Bir Ulusun Yeniden Doğuşu”, “M.Kemal Atatürk” Türkiye ve Pakistan tarihinin birçok dönemlerinde birbirine çok benzemiş ve bazen de ayrıldığı noktalar olmuştur. Kazandıkları zafer değişik kahramanların birçok yönüyle benzetmektedir. Bu hususta aklımıza gelen Dr. Muhammet İkbal ve M. Akif Ersoy’unkidir. Ölüm ve doğum yılları birbirine yakındır. Birinci derecede iyi olan liderler, M. Kemal Atatürk ve

147

M. Ali Cinnah’tır. Türk ve Pakistan milletlerinin önder ve kurucularından benzerlikleri, farklılıklarından çoktur. Doğum tarihleri birbirine yakın sayılarıdır. M. Ali Cinnah 1876’da, Mustafa Kemal ise ondan 5 yıl sonra doğdu. 1938’de vefat etti. Cinnah ise yaklaşık 10 yıl sonra 1948’de vefat etti. Atatürk bir asker olup, Türk milletinin zor anında liderliğini üstlendi. Cinnah ise Batı kültürü ile yetişmiş bir avukatken siyasete atılmıştır. Atatürk, Osmanlı Devleti’nin enkazından T.C.’ni kuran, çökmüş bir ülkeden güçlü bir devlet meydana getiren siyasetçiydi. Cinnah ise Hintli Müslümanları birleştiren, çağın en güçlü sömürgecisi olan İngiliz İmparatorluğu’na karşı savaşan ve zamanın en büyük İslam Devleti’ni kuran bir devlet adamıydı. Atatürk, Cumhuriyet’in kurulmasından sonra temelini ilke ve inkılaplarla sağlamıştır. Cinnah ise yeni kurulan Pakistan Devleti toparlanamadan ebediyete intikal etti. İki liderin görüşleri farklıydı. Atatürk demokratik bir Cumhuriyet kurmuşken, Cinnah Pakistan İslam Devleti olarak dünya haritasında yer almasını istiyordu. Bu farklılıkları bir yana bırakırsak, arasındaki benzerlik bir hayli fazladır. Bir kere M. Ali Cinnah Atatürk’ün hayranıydı. Cinnah, Atatürk’ü bir rehber ve örnek olarak seçmiştir. Cinnah’ın nasıl Atatürk’ü örnek aldığım İngiliz yazar Hector Bolitha: “Pakistan’ın yöneticisi Cinnah” adlı biyografisinde dile getirdi. Anlattıklarına göre bir ara siyasetten elini eteğini çekip,Londra’da oturduğu 1930’ların başında kısa bir süre önce Türkçeye çevrilen ve tartışmalara yol açan Atatürk’ü konu alan “Bozkurt” adlı kitabını iki gün elinden bırakmadan okudu. Daha sonra kızına: “Bunu oku, güzel bir kitap” dedi. Evet “Bozkurt” gibi Cinnah’ta yepyeni bir millet yaratacaktır. Mustafa Kemal az çok Cinnah’ın çağdaşıydı. Cinnah da okulun diğer öğrencileriyle Kemal gibi samimi olmayan öğrencisiydi. “Bozkurt” adlı kitap ve Mustafa Kemal’in parlak başarıları da siyasete çıkmasını teşvik etmiş olabilir. Hector Bolitha’ya göre Atatürk’ün bazı sözleri, toprak bütünlüğünü vurgulamak amacıyla iç ve dış düşmanlara yaptığı uyarısı Cinnah’ı çok etkilemiş olabilir. Cinnah onun gibi, Devlet’in temelini demokrasi ve siyasetin üzerine kurmak istedi. Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra İstanbul İngiliz ve Fransızlar tarafından işgal edilmiştir. 148

Türk Kurtuluş Savaşı’nın en umutsuz yaşandığı 1921 yılında Yunanlılar Ankara yakınına kadar gelmiştir. Yunanlıların bu saldırıları karşısında M.

Kemal İslam Dünyası’nı ayağa kaldırıp bir beyanname kaleme almıştır. Bu beyannameleri Kurban Namazı için 250 bin kişinin toplandığı zaman Dr. Muhammet İkbal bir konuşma yaptı. Son derece üzüntülü ve öfkeli olan Müslümanlar Sevr Antlaşması’nın iptal edilmesini ve Yunanlıların topraklarından atılmasını istiyordu. Tam olarak destekliyorlardı. Ayaklanmadan rahatsız olan İngiliz Hükümeti 21 Mart’ta Müslümanlardan bir heyeti Londra’ya davet etti. Heyet üyeleri 14 Mart 1921’de Ankara Hükümeti ile bir toplantı yaptı. 23 Haziran 1921’de Londra’da Yunanlıların katliamı protesto etmek için toplantı düzenledi. Temmuz 1923’te imzalanan Lozan antlaşması ile Türk ve Hintlilerin istekleri kabul edildi. M. Ali Cinnah başta olmak üzere Müslümanlar Atatürk’ün önderliğindeki hükümeti yakından izliyorlardı. 10 Kasım 1938’de Atatürk’ün vefatı ile herkes yasa boğuldu. Türkiye ve Pakistan arasında artan dostluk ve iş birliği, hepimiz için bir gurur ve kıvanç vesilesiydi.

149

Ayşe TURGUT Okulu: Mehmet-Fatma Edip Yüksel Anadolu Lisesi, Mardin

TÜRKİYE VE KARDEŞ ÜLKE Türkiye, dostluk ve kardeşlik ilişkileriyle bağlı olduğu Pakistan’ı güven ve istikrarın temsilcisi gibi görür. Türkiye ile Pakistan arasında kökleri geçmişe yol alan derin dostluk ilişkileri bulunur. Alt kıta Müslümanlarının Türkiye’nin Kurtuluş Savaşı’na verdiği destek, zihinlerin yanı sıra gönüllerde ayrı bir yer tutar. Türkiye’nin bağımsızlık mücadelesi ve modern devlet kurma başarısı, 1947’de bağımsızlığını kazanan Pakistan için bir esin kaynağı olmuştur. İki ülke de birbirlerini sık sık ziyaret etme içindedirler. En zor zamanlarında birbirlerine destek olmuşlardır. 2005 ve 2008 yıllarında Pakistan’da deprem yaşanması sonucunda, ülkemizin sağladığı yardımla Pakistan halkının Türkiye’ye duyduğu kardeşlik hissini daha da yoğunlaştırmıştır. 2010 yılının Temmuz – Eylül aylarında yaşanan sel felaketi sonunda Türkiye’nin, felaketzedelerin ihtiyaçlarına göre sağlanan insani ve nakdi yardım yapması ve uluslararası yardım çağrılarında öncü olması, Pakistan tarafından Türkiye’nin gerçek bir kara gün dostu olduğu bir kez daha benimsenmiştir. Türkiye Pakistan arasında siyasi ve insani alanlarda çok iyi düzeyde devam eden ilişkilerinin uluslararası toplantılarda yansıması da son derece olumludur. Ayrıca bu ilişkilerin ekonomik alana yeterince yansımadığı görülür. Karşılıklı üst düzey ziyaretler ise iki ülkenin ilişkilerinin gelişmesinde önemli rol oynamıştır. Pakistan ile Türkiye; liderlerinin üstesinden gelmek zorunda oldukları problemlerden, yaşam tarzlarına kadar birçok benzerliğe sahiptir. Geçmişten günümüze hep iki dost ülke olmuşlardı. Her fırsatta birbirlerini desteklemiştir. 150

Fatma LALE Okulu: Nevşehir Merkez Anadolu Lisesi, Nevşehir

TÜRK-PAKİ DOSTLUĞU BAKİ İslamın Güney Asya’da kitlesel yayılışı 1l. yy’da Türk devleti olan Gazneliler, Devleti’nin kurulmasıyla başlamıştır. Sultan Gazneli Mahmut 1000-1026 seneleri arasında yaptığı akınlarla İslamiyet’i şu anki Pakistan topraklarına ait Pencap’a götürmüş ve bu bölgede İslamiyet’in yayılmasına katkıda bulunmuştur. Belki ilk Türk-Paki kitlesel ilişkisi olduğu düşünülen bu olaydan bu yana Türkiye-Pakistan dostluğu her daim özenle korunmuş, korunmaya çalışılmış bir dostluktur. Türkiye Cumhuriyeti ile Pakistan Devleti’nin ilişkileri Pakistan’ın bağımsızlığını kazandığı 14 Ağustos 1947 tarihinden itibaren, her iki devletin tarihinin getirdiği o sıcaklık, dostlukla pekişerek devam etmiştir. Osmanlı, İstanbul, Anadolu... Bunlar bir Pakistanlının uğrunda çok şeyi feda edebileceği değerlerdir. Keza Türk milleti Anadolu’da yedi düvele karşı topraklarını, milletini, halkını, bayrağını dahası ortak paydamız İslam’ı koruma çabasında iken Hindistan Müslümanlarının daha doğru bir ifadeyle şimdiki Pakistan halkının bize yaptığı maddi ve manevi yardımlar ne güzel ahde vefa örneğidir. O dönemde Pakistan halkı İngiliz sömürgesinin o doymak bilmeyen midesi uğruna kırılıyor, inim inim inliyordu. İngilizlerin onlarca yıl süren ticari, siyasi, askeri sömürüsü Pakistan halkım aç ve açıkta bırakmıştır. Ama ulaklar gelip de “Osmanlı zor durumda, halife darda kaldı.” deyince, ellerinde avuçlarında ne varsa zamanın komünist Rusya’sı üzerinde trenle Anadolu’ya göndermişlerdir. Dönemin anlatıldığı ve yazarının belli olmadığı bir anı defterinde bir olay şöyle naklediliyor; “Bir ulak meydana çıktı bağırıyordu: “Ey Muhammed’in ümmeti! Yetişin, Osmanlı zor zamanda. Bütün küffar birleşmiş Osmanlı’ya hücum ediyor. Allah aşkı için, İslam kardeşliği için Türk kardeşlerimize yardım edin!” Şehrin tüm sokaklarına bu uğultu yayılıyor,

151

insanlar evlerine girip çıkıyor, küçük çocuklar bile koşarak meydana erzak bırakıyor. Hatta şehirde öyle bir telaş var ki kadınlar kadınlar küpelerini çıkarayım derken etlerini koparıyorlar. Mahalledeki yardım toplayanlar anlatıyor: “Şehrin fukara mahallelerinde bir çocuk anası ile konuşuyor: -Anneciğim, tüm unları verdin. Bari bir çuval bize bıraksaydın. Kardeşim açlıktan ölecek! Annesi dik duruşuyla cevap verir: -Evladım, biz ölürsek, sadece biz ölürüz. Anadolu’ya bir şey olursa İslam ölür. Şu kopan fırtına Türk ordusudur Yarabbi! Senin uğrunda ölen ordu budur Yarabbi! Ta ki yükselsin ezanlarla müeyyed namın Gaalib et, çünkü bu son ordusudur İslam’ın! Bu dizeler 600 senelik çınarın kaderinin tekrar yazıldığı bir dönemde, savaşı nefis sezgisiyle idrak etmiş Yahya Kemal Beyatlı’nın dizeleridir. O gün Türk milleti sadece kendi topraklarını korumak amacı ile değil asırlardır çok geniş bir coğrafyada dalgalandırdığı İslam bayrağını da müdafaa etmek için onlarca devlete göğüs germiştir. Madden Anadolu’da yaşanan bu zafer mücadelesi manevi olarak tüm İslam aleminin kalbine kor ateş gibi düşmüştür. Pakistan halkı 2.500.000 sterlin yardımda bulunup sadece madden değil 3000 kişilik kolluk kuvvetleri ile de savaşa katılmış ve Anadolu’da birçok Pakistanlı şehitlik mertebesine ulaşana kadar, kanın son damlasına kadar savaşmıştır. 1947’de bağımsızlığını kazanmış olan Pakistan, Kurtuluş mücadelesinde ve modern bir toplum kurma konusunda Türkiye Cumhuriyeti’ni örnek almıştır. Günümüze kadar iki ülke de birçok askeri, siyasi ve ekonomik antlaşma yapmıştır.

152

İki ülkenin doğal afetler gibi zor zamanlarda da birbirlerine destek oldukları bilinmektedir. Özellikle 8 Ekim 2005’te Pakistan’da büyük bir yıkıma yol açan ve 75.000 kişinin can verdiği depremde tüm dünyadan uzanan yardım elinin yanı sıra Türkiye’den de maddi ve manevi yardımlar gönderilmiştir.

O dönemde iki halkı etkileyen olaylardan biri de fakir bir Türk çocuğunun Pakistan halkına 1 TL yardımda bulunması ve yanında bir mektup yazmasıdır. Mektubun içeriği şu şekildedir: “Ben fakir bir evin oğluyum. Babam yok. Annem hasta. 2 TL ekmek paramız vardı. Bunun size 1 TL gönderiyorum. Çünkü ben bugün çöpten ekmek buldum akşam iftarı onunla yapacağız. 1 TL ile depremdeki çocuklara ekmek alın. Bu para helaldir. Pul parası da vereceğim için paramın hepsini gönderemedim. Özür dilerim.” Dönemin Pakistan Cumhurbaşkanı Pervez Müşerref mektubu önce kendi okumuş sonra ise kendi sitesinde yayınlamıştır. İki ülke de nüfusu 60.000.000’dan fazla olan sekiz Müslüman ülkenin üye olduğu ortak Pazar D-8’e üyedir. Şu an Pakistan ile Türkiye arasında imzalanmış olan anlaşma sayısı kırkın üzerinde olup üst düzey devlet yetkilileri sürekli ziyaretler halinde iyi ilişkilerde bulunmaktadır. İki ülke uluslar arası sorunlarda da sürekli sırt sırta durmaya özen göstermektedir. 2014 yılında Pakistan’daki bir terör saldırısında yüz otuz dört öğrenci hayatını kaybetmiştir. Türkiye Cumhuriyeti terör saldırısına hat safhada karşı çıkarak Pakistan’ı desteklemiştir. Ayrıca Türkiye bir gün Pakistan ise üç gün yas ilan etmiştir. Sözün özüne gelirsek Türkiye Cumhuriyeti’nin Pakistan ile ilişkileri hiçbir sıfatın yeteri kadar niteleyebileceği bir ilişki değildir. Tarihin engin sayfalarında sürekli Türk-Paki Dostluğu pekişmiş bu birbirine uzak iki medeniyet sürekli tozlu ellerini birbirinin sırtlarına koymuşlardır, koymaya çalışmışlardır. KAYNAK: Akbaş, İsmail Dr.; Geçmişten Geleceğe Türkiye-Pakistan İlişkileri Tekin, Harun; Uzaktaki Yakın Ülek Pakistan https://tr.rn.wikipedia.org/wiki/pakistan

153

Hatice ŞAHİN Okulu: Hüseyin Avni İncekara Fen Lisesi, Nevşehir

DİYAR – I PAK Ağustostu. Günlerden on dördü. Yıl 1947 ve işte Asya’dan bir melodi. Ve işte dostum. Ve işte güneşim. Günlü pak, insanı pak, diyar-ı pak: Pakistan. Zordu. Zor yıllardı. Dokuz yaşındaki bir kız çocuğunun cepheye gittiği zamanlardı. Zamanlardan bir zamandı. Şerife Bacılar vardı; vatanın bekasına kundaktaki yavrusunu feda eden. Sütçü İmamlar, Şahin Beyler vardı. Ve dört bir yandan saldıran düşmanlar. Zor günlerdi. Başımızı ne yöne çevirsek düşmandı. Çocukların göreceği düşlere düşmanlardı. Eşitliğe, adalete, özgürlüğe düşmanlardı. Ak güvercini kana bulayan onlardı. Zeytin dalını daha yaşken eğen ve kıran onlardı. Zamanlardan bir zamandı, uzak diyarlardan mesafelere meydan okuyan dostumuz vardı. “Türk kardeşlerimize yardım etmeliyiz.” diyen kardeşimiz vardı. Muhammed İkbal ismi güzel, gönlü güzel kardeşim… Dostunun karanlık geleceğine razı gelir miydi? Elbet gelmezdi. Karanlık gökyüzünde parıldayan yıldızımızdı, Pakistan. Göçüğün altında kalan binlerce can. Yıkık taşlar arasında kalan binlerce an. Yetim kalan yüzlerce çocuk. 75,000 can, 75,000 hayat. Yapraklar düştü dalından. Hüzün siyaha boyandı o gün. Sustu sözler, durdu diller. Gözyaşları konuştu her lisanda. Işıklar söndü o gün. Yıldızını Pakistan elbet sönmez ışığın. Dostum Pakistan, Kardeşim, gelebildik mi, yetişebildik mi? Ağlayan çocuğun eline şeker verebildik mi? Susuzluktan dudağı çatlamış naneme su verebildik mi? Üşümemek için birbirine sarılan iki yetime battaniye verebildik mi? Yetmez, bizde sarıldık mı onlara? Eğer yapmadıysak affetmez bizi Pakistan. Dostum Pakistan, yıldızım Pakistan.

154

Kardeşim Pakistan, gözle uzak yoktur. Mesafeler girmiş araya, saatler girmiş araya ama yetmez. Hiçbiri bitiremez dostluğumuzu. Kardeşim Pakistan, asla kopmayan sevgi bağından bağlandık. Vefa hamuruyla yoğrulduk. Kardeşlik ateşiyle piştik. Kader kardeşim, din kardeşim, kardeşim. Ötesi var mı?

Harun Fuat GÜVEN Okulu: Tesan Anadolu Lisesi, Nevşehir

SIRT SIRTA Yıllar sonra konuştuğumuzdan şu an bunun adı “Tarih” ve Tarih’ten başka konuşacak bir şeyimiz kalmadığından bu biraz da hüsran. Bence geçmişimize dair ne varsa hepsi dostluktan doğma. Yanmdakinden,bir diğerinden,sırt sırta verdiğinden kalbine dolan ne varsa işte odur bugün ki zenginliğimiz. Ben mesela şimdi sorsalar; “Eskiden ne vardı?” derim ki;Küslük değil,arkadaşlık vardı ve en önemlisi menfaat değil bağlılık vardı. Zor günler bağladı bizi sırt sırta verdiğimiz can dostlarımıza hem de uzak coğrafyalarken adı umut olan bağlarla. Pakistan öyle bir dostumuz oldu ki bizim ahde vefayı bir daha unutmamak üzere hatırlattı bize. Cihanla savaş ettik,yorgun düşmüştük işte o an bir el uzandı uzak topraklardan. Maddiyatı boşver o kadar güzel bir şey olmalıydı ki uzaklardan, hiç beklemediğin yerlerden birilerinin sana el uzatmış olması. Henüz bir devlet bile değilken hatta,hatta bağımsız değilken,zor durumdayken... Öyle ki Kurtuluş Savaşı’nda, bizim Milli Mücadelemiz’de bizim için savaşan tek millet oldu onlar. Zincirlere birlikte göğüs gerdik yıllarca ve sonrasında gerçek kardeşlik gerçekliğini ispatladı. 1947’de Pakistan bağımsızlığını ilan etti. Artık kardeşler gibi birlikte hareket etmenin, gerçek dostlar gibi hissetmenin vakti gelmişti. Bu dostluk bize birlikte hareket etmeyi öğretti. Biz İslam’ın birleştirici gücünü gördük yıllarca muhafızlığını ederek. Diğerkamlılığı öğrendik topraklarımızda baş gösteren her soruna aynı hassasiyetle göğüs gererek. Biz hep bir olduk hep birlikte. Doğru olanı hakkı savunduk. Yeri geldi canımızdan feragat ettik dostluğumuz uğruna,yeri geldi İslam Sancağı uğruna katettik hep birlikte kilometreleri. Mevlana olduk “gel” dedik misafirlerimize, Muhammed İkbal olduk. Galip et Ya Rab çünkü bu son İslam Ordusu’dur dedik bu manevi birliğimize.

155

Esra KAYA Okulu: Cahit Zarifoğlu Anadolu Lisesi, Ordu

KARDEŞLİK BAĞI Tarih milletlerin kaderini etkileyen büyük olaylarla doludur. Bu olaylar bazen milletleri birbirine yüzlerce yıl düşman ederken bazen onları ebediyen minnet ve sevgi bağlarıyla bağlar. Pakistan ve Türkiye arasındaki ilişkiler ebedi dostluk, sevgi ve minnetin hikayesidir. Karanlık yıllar... Bir mum ışığı kadar olan umudu ile geleceği görmeye çalışan, ayakta durmaya çalışan bir millet. Dininden, vatanından vazgeçmektense ölmeyi tercih eden hiç bir gücün zincir vurmaya gücü yetmeyen bir millet ... Hasta adam olarak nitelendiren Osmanlı Devleti ölüm döşeğine gelmiş, yıllarca sevgi, huzur ve kardeşlik bağlarıyla birbirine kenetlenen milletler artık birbirlerini sırtından bıçaklamaya başlamıştır. Üç yanı denizlerle dört bir yanı ve hatta içi düşmanlarla çevrilmiştir anık ülkemizin. Koca okyanusta sürüklenmekte olan bir kayık misali ufukta bir umut, bir kurtuluş arıyorduk. Başka milletlere esir olmaktansa şerefimizle ölmek için. Beşikteki bebeğe bu cennet vatanı, miras bırakabilmek için. 19 Mayıs 1919. Bir vapur yaklaştı karaya. İçinde san saçlı, mavi gözlü, kurt misali çevik, geleceğimize ışık saçan bir paşa vardı. Bu vapur milletimizin kurtuluşuna açıları kapıydı. Ve Kurtuluş Savaşı, başladı kadınıyla, erkeğiyle, yaşlısıyla, genciyle Elifiyle Seyit Onbaşısıyla. Kimisi yaşlı anasını bıraktı geride kimisi eli kınalı gelinini, kiminin beşikte bebeği, kiminin gözü yaşlı nişanlısı vardı. Savaşa gidemeyenler ise ellerindeki var’ı da gönderdiler yok’u da...

156

Bu. büyük bir savaştı ve sadece Anadolu’nun savaşı değildi. Bu savaş ayrıca dünya üzerinde emperyalizmin soğuk nefesini ensesinde hisseden, yıllarca bu sömürünün etkisiyle benliğini kaybetmeye başlayan milletlerin

de savaşıydı. Dünya üzerindeki emperyalist güçlere karşı yapılan belki de ilk savaştı. Türkler kurtuluş mücadelesi veriyordu Atatürk’ün önderliğinde. Yalnız değildik. Kendi kaderimize terk edilmememiz gerektiğini düşünen dost ve kardeş milletler vardı. Azerbaycan. İran. Pakistan Türk milletinin muzaffer olması, bu bayrağın kıyamete kadar burçlarda dalgalanması ve İslam’ın güneşinin batmaması için kurtuluş savaşımızı tüm kalpleriyle benimsemiş, maddi, manevi yanımızda olmuşlardır. Onların yapmış olduğu ekonomik yardımlar Kurtuluş Savaşımızın başarıya ulaşmasında çok önemlidir. Ve emperyalizme karşı verilen ilk savaş büyük bir başarıyla noktalanmıştır. Mustafa Kemal Atatürk’ün kurduğu Türkiye Cumhuriyeti artık ezilen ve sömürge altında yaşayan tüm devletler için bir örnek bir ideal olarak tarîki sahnesindeki yerini almıştır. Dost, ve kardeş ülke Pakistan da kendi mücadelesini vererek bağımsızlığını kazanmıştır. Temeli Kurtuluş Savaşı’mız yıllarında atılan bu dostluk. Pakistan özgür bir ülke olduktan sonra her alanda gelişerek devam etmiştir. Pakistan’daki, Türklere ve bağımsızlık mücadelemizin önder ismi Atatürk’e olan sevgi her zaman fark edilir seviyede olmuştur. Öyle ki şair Muhammet İkbal’in ‘Atatürk ve Türk’lerin aklı ve hikmeti sayesinde biz İlahi takdirin gizil sırlarına ermişiz. Sönmüş bir kıvılcım iken müslürnan Mustafa Kemal’in bir bakışı ile. Bir güneş olduk ki düşmana yaman. Aşkı öğretti bize de kurtulduk köle olmaktan. Bahar rüzgarında acı olmuştuk. O estirdi ovanın seri yellerini. Dünya bilecek elbet değerini. Sen kurtardın nice tutsağı.özgürü, ... Atın nereye kadar giderse ‘EY MUSTAFA KEMAL ORAYA KADAR YÜRÜ!’ dizeleri hepimizin kalbinde ayrı bîr yurt teşkil eder. Pakistanlı dostlarımızın bizi zor günlerimizde yalnız bırakmadığını hiç unutmadık. İhtiyaç duyduklarında onları yainız bırakmayacağımızı unutturmadık. Bu köklü ve zor coğrafya içindeki iki dost ülkenin çağdaşlaşma,

157

daha iyiye yol alma, halklarını huzur ve refah içinde yaşatma, demokratikleşme, terörle mücadele etme, ekonomik sorunları çözme gibi pek çok noktada birbirine destek vermesi ve yol göstermesi gerekmektedir. Dayanışma duygularıyla hareket ederek bu kardeş ülkeler el ele geleceğin dünyasının parlak iki güneşi olabilir.

158

Elif COŞKUN Okulu: Yeni Doğuş Anadolu Lisesi, Samsun

YILLARIN BOZAMADIĞI DOSTLUK Her ülkenin kendine özgü kültürel, ahlaki ve milli değerleri vardır. Ülkelerin tarihleri bu değerler temelinde şekillenir. Ülkeler kendi tarihlerini oluştururken, diğer ülkelerin tarihi oluşumun da katkıda bulunur, her milletin birbirlerinin tarihte önemli yeri olmuştur. Bu yer de ancak ülkeler arası ilişkiler ve etkileşimle sağlanabilir. İki ülke arasındaki ilişkiler de kültürel, dini ve jeopolitik bağlarda beslenir ve gelişir. Bu ilişkilerin dostça ya da düşmanca olup olmayacağını tarihin gidişini belirleyecektir. Türk tarihine baktığımızda daimi dost, müttefik ve kardeş ülke olarak gördüğümüz ülkelerden biri de şüphesiz Pakistan’dır. Türkiye ve Pakistan tarih boyu iyi ilişkiler içinde olmuş ve en zor zamanlarında birbirlerinin yardımına koşmuşlardır. Türklerin Milli Mücadelesinde, Kurtuluş Savaşı’nda, Anadolu halkına maddi ve manevi destek veren, Pakistan’dır. İki ülke arasındaki dostça diyalog Milli Mücadele yıllarına, yani Pakistan bağımsızlığını elde edip kurulmadan öncesine dayanmaktadır. Türklerin Kurtuluş Savaşı’ndan yaklaşık 20 – 30 yıl sonra Pakistan halkının bağımsızlık mücadelesinde Türkiye kardeş ülkesinin bu mücadelesini desteklemiştir. Pakistan’ın bağımsızlığını kazanmasında, sonra iki ülke arasındaki ilişki daha da gelişmiştir. Pakistan’ın bağımsızlık fitilini ateşleyen Muhammed Ali Cinnah tıpkı Atatürk gibi halkının yol göstericisidir. Muhammed Ali Cinnah’ın önderliğine duyulan saygı ile Ankara’da bir sokağa onun adı verilmiştir, hala “Muhammed Ali Cinnah Sokağı” Ankara Çankaya’da bulunmaktadır. Pakistan ile Türkiye arasındaki dostluk, tarihinin tanıklık ettiği çok güçlü bir dostluktur. Diplomatik ilişkilerin ötesinde iki ülke halkının gönül bağıyla birbirine bağlandığı su götürmez bir gerçektir. Türk halkı Pakistanlı kardeşlerinin kötü günlerinde onların zor durumda kalmasına ve orada yaşanan drama göz yumamaz, yummamıştır. Yaşanan felaketler karşısında

159

içi sızlayan Türk halkı maddi ve manevi olarak kardeş ülkesinin yanında olmuştur. Pakistan halkı, Türklerin dostane tavrını ve insani yardımlarını göz ardı etmemiş, Türkleri siyasi olarak yalnız bırakmamıştır. 1970’li yıllarda Kıbrıs sorunu tartışılırken, KKTC’yi taşıyan ilk ülke Pakistan’dır. Milli Mücadele yıllarında başlayan müttefik ilişki o yıllardan günümüze aynı politikaya gelmiştir. Bu durumun bozulmada, korunabilmesine kuşkusuz ortak dini, kültürel ve ahlaki değerlerinin bağının bir payı vardır. İslam dünyasına mensup bu iki ülkeyi İslam kültürü ve ortak din tarihi de birbirine bağlar. Tüm bu değerler çerçevesinde oluşan kardeşlik ilişkisi zor zamanlarda da birbirinin yanında olmayı gerektirmiştir. Örneğin 2005’te yaşanan Pakistan depreminde Türkiye insani yardımda ön safhalarda yer almıştır. Türk halkı çorbada bizim de tuzumuz olsun diyerek Pakistan o zor günleri atlatırken desteğini esirgememiştir. Acılı günlerin yaraları birlikte sarılmıştır. Türkiye – Pakistan ilişkileri yardımlaşma ve insani dayanışmanın yanı sıra kültürel ilişkiler de içerir. Türkçe olimpiyatları ile Pakistan ile diller arasında bir etkileşim yaşanıyordu. Kültürel etkileşimin temel taşlarından dil etkileşimi bu şekilde gerçekleşiyordu. Bir başka örnek ise 2014’te Türkiye – Pakistan kültür yılı ilan edilmiştir. Bu kültür yılı için yapılan etkinliklerde tasavvuf müziğinden örnekler sunulmuştur. Çünkü Türkiye ile Pakistan’ın ortak kültürel değerlerinden biri tasavvuftur. Bu ve bunun gibi kültürel etkinlikler dost iki ülkeyi bir araya getirmekte ve anlamındaki bağı güçlendirmektedir. Tüm bunlara ve tarihe bakılarak söylenebilecek tek bir şey vardır: Türkiye ve Pakistan her zaman dostane diyaloglar sürdüren ülkeler olmuşlardır. Tarih penceresinden bakıldığında görülen gerçek iki ülkenin her zaman, her durumda müttefik kaldığıdır.

160

Buğra TOTOR Okulu: Gerze Ş. Nurullah Saraç Anadolu Lisesi, Sinop

BİTMEYEN KARDEŞLİK Kardeş kime denir? Birinin kardeşin olduğunu nasıl anlarsın? Bunları öğrenmek için düştüğün durumlar önemlidir. Pakistan île Türkiye’nin yakın ve samimi ilişkiler İçinde, olduğunu söylemek asImda kardeşliklerini anlatmaya yetmez. İki ülke halkları arasmda onlarca yıl önceye dayanan kültürel. dini ve jeopolitik bağlarla beslenen yakınlık, devletler arasındaki ilişkiler tarihinde neredeyse eşi benzeri olmayan bir olgudur. İki ülke arasındaki ilişkilerin tarihine de göz atmak gerekir. Pakistan ile Türkiye halkı birbirlerine karşı, tarihi yirminci yüzyılın başlarında meydana gelen gelişmelere kadar geri giden güçlü sevgi ve saygı besliyor. Peki neden bu kadar kuvvetli bir bağ var? Nedeni basit, ne zaman birinin başı belaya girse diğeri hep yanında oldu tıpkı bir kardeş gibi... Türkiye-Pakistan maddî değil manevî bir bağ ile bağlıdır. Kurtuluş Savaşı’nda bizi en çok kim destekledi? Kim her zaman yanımızdaydı? Herkes imkansız olarak görürken kim en çok bize inandı? Tabi ki Pakistan. Peki ülkemizi kasıp kavuran depremde kim uzattı ilk elini? Ülkemizde yaşanan doğal afetlerde çok can kaybettik, acılarımız büyük. Depremde çok zarar gördü bu ülke ama Pakistan tuttu elimizden, yardım etti, ayağa kaldırdı bizi. Pakistan bunları yaparken, biz ne yaptık? Ülkelerinde yaşanan terör olaylarına sessiz kalmadık. Yüz otuz dört masum çocuğu katlettikleri o terör saldırısında susmadık„ ağladık, acı çektik, kendi çocuğumuz ölmüş gibi yas tuttuk. Bu süreçte Pakistan’ın hep yanında olduk. Böylece Türkiye, Pakistan’ın arkasında her konuda durarak Pakistan’daki terör olaylarına karşı ortak dayanışmada bulunmuştur. Türkiye Pakistan’ı uluslararası sorunlarda da sürekli desteklemektedir. Bizim ülkemizdeki terör saldırılarında da Pakistan yanımızda olmuştur. Bu benzerlikler birbirimizi daha iyi anlamamızı sağlamıştır. Pakistan ile Türkiye arasındaki benzerliklerden biri de dînin toplumsal hayattaki rolüdür; Pakistan başarılı olmak isteyen bir devlet ola-

161

rak bizimle beraber yürümektedir. Pakistan ile Türkiye; liderlerinden, üstesinden gelmek zorunda oldukları problemlerden yaşam tarzlarına kadar birçok benzerliklere sahiptir. Pakistan da Türkiye gibi birçok kez askeri darbe tecrübesi yaşamıştır, Türkiye ile Pakistan geçmişten günümüze kadar hep iki dost ülke olarak kalacaklardır. Kardeş kime denirmiş anladınız mı? Türkiye-Pakistan ilişkisi söz değil, birbirinin elini hiç bırakmayan ve bırakmayacak olan iki kardeşin ilişkisidir.

162

Sultan KOCA Okulu: Dikmen Ercüment Türkmen ÇPL, Sinop

BİR GÖĞÜSTE İKİ CAN; TÜRKİYE İLE PAKİSTAN Ülkemiz geçmişten günümüze dünyanın gözlerini ayıramadığı bir konumdadır. Gerek üç kıtanın kalbinde bulunmamız gerek burada güçlü devletler kurmamız gerekse doğu ve batı kültürü arasındaki köprü olma görevimiz buna neden olan sebeplerden bazılarıdır. Her zaman sorumluluğumuz bu sebeple fazlayken, küçülen dünya ile birlikte güvenlik sorunlarımızda artmıştır. Türkiye’nin elbette birçok müttefiki de vardır. Fakat bu müttefiklerden öyle bir isim ön plana çıkar ki ilişkileri çıkar ilişkileri olarak değil tamamen kardeşlik üzerine kurulmuştur; Pakistan. Zor ve karanlık günlerimizde bizi aydınlığa çıkarma çabası gösteren Pakistan ile siyasi, sosyal ve kültürel olarak ortak özelliğe sahibiz. Bu Osmanlı hayranı, kuruluşu 1947’de Atatürk’ün çağdaş Türkiye modelini kendisine örnek alan ülke, her daim Türk milletinin yanında olmuştur. Kurtuluş mücadelemiz sırasında, Pakistanlı annelerin gösterdiği üstün fedakârlıklar bunun en güzel örneğidir. Onlar bizlere kardeşlerine yardım için boyunlarına inancı, bileklerine kardeşliği takmışlardır. Bir göğüste iki can olan Türkiye ile Pakistan, 1947’den bu yana ülke düzeyi ziyaretler sonucu dosttuk ilişkilerini geliştirip en zor zamanlarda birbirlerine destek olmuşlardır. 2005 ve 2008 yıllarında yaşanan depremler sonucunda Türkiye tarafından gönderilen yardımlar sonucunda Pakistan halkı Türkiye’ye karşı duyduğu minnet ve karşılıklı sevgi daha da güçlenmiş Türkiye’nin kara gün dostu olduğunu her fırsatta dile getirmişlerdir. Pakistan ve Türkiye’nin iki Müslüman ülke oluşu, terör mağduriyetleri ve terör konusundaki kararlı ve samimi duruşları da onları doğal olarak yaklaştıran unsurlardır. Ortaokul eğitimini Türkiye’de tamamlamış olan

163

General Müşerref’in 2004 yılındaki ziyaretinde özellikte askeri ilişkilerde yeni temeller atılmıştı. Tabii ki ulusal silah sanaymizi geliştirmede güvenilir ve samimî bîr dostla yapılan iş birliği yarınlarımız içinde bize güven vermektedir. Bu ilişkilerin yanı sıra uluslararası terörizmle, organize suç örgütleriyle mücadelede ve bankacılık ile sağlık konularında da işbirliği anlaşmalarımız vardır. Bu birliktelik aynı zamanda dünyaya karşı Ortadoğu’daki radikalcilerin kara lekelerine beyaz bir örtüdür. Bu birlikteliklerden başka iç sorunumuz olan PKK’ya karşı aldığımız tutumda yanımızda, dış ülkelerin imajımızı zedelemek için, sürekn önümüze atıyor olduğu ’’Soykırım” iddialarının gündeminde de çarşı pazar ve meydanlarında bayrağımızı dalgalandırarak her konuda yanımızda olduğunu göstermiştir. Dün, bugün ve yarın kardeşliğimizin aynı samimiyetle devam edeceğinden şüphem yoktur.

164

Muhammed Taha KEKEÇOĞLU Okulu: Şarkışla İH Anadolu Lisesi, Sivas

DOST-U BAKİ Yaşayan, canlı tutulabilen dostluklar var mıdır? Dostluklar çıkar ilişkisine mi dayalıdır? Bu soruları ülkeler için sormuş olsaydık çoğu dostluklar gelip geçici ve çıkar ilişkisine dayalıdır yanıtını alırdık. Söz konusu bu ülke Pakistan olursa elbette ki durum değişir, hiç düşünmeden hemencecik yüzümüzde tatlı bir gülümseme belirirdi. Pakistan hep özeldi bizim için. Yoldan geçen birini çevirip sorsanız Pakistan kardeşimizdir der. Çünkü Pakistan Türkiye’nin kadim dostudur. Peki, onlarda aynı şeyi düşünüyorlar mı? Elbette düşünüyorlar. Ne zaman, nerede ve ne olursa olsun yanımızdaydı Pakistan. Ne desek bir an bile düşünmeden sizinleyiz diyordu. Kardeşler arasında damıtılmış,saf ve ahenkli bir yaklaşım sergileniyordu tüm dünya ülkelerinin gözlerine. Bu sıkı bağ nereden geliyor? Çok eskilere dayanıyor aslında, Osmanlıya kadar. Ama bir nedeni de Pakistan’ın yalnızlığıdır. Komşularıyla ne kadar ilişki içerisinde olsa da yeryüzünde büyük bir yalnızlık yaşamaktadır. Komşularıyla bir birliktelik sağlayamamıştır Pakistan. Mazlumun elinden tutmak sözü var ya işte Türkiye bunu somutlaştırıyor. Zor bir coğrafyada yer alan iki kardeş ülke zorlukları umutla aşmanın heyecanını her daim yarınlara taşıyor. Peki ama neden Türkiye Pakistan’ın elinden tutuyor. Çünkü Pakistan’ı en iyi anlayacak ülke Türkiye’dir. Evet, Türkiye’nin yalnızlığı Pakistan’ınkinden çok farklı ama kendi dünyasını kurmaya başlayan Türkiye yine Pakistan’ı anlayan tek ülke konumundadır. Sadece bu mu? Hayır. Peygamber efendimiz (s.a.v.) “Müslüman Müslüman’ın kardeşidir.” buyuruyor. Evet, onlar Müslüman kardeşlerimiz. Dahada somutlaştıracak olursak eskiden beri Pakistan’ın Türkiye’yi sevmesi Osmanlılar dönemindeki hilafete de dayanıyor.

165

İki ülkenin kendi içlerinde yaşanan askeri darbeler de ilişkilerin artmasına sebep olmuştur. Türkiye’de yaşanan darbelerde Pakistan, Pakistan’da yaşanan darbelerde Türkiye birbirlerine sahip çıkmıştır. Ne zaman başı sıkışsa PakistanTürkiye’nin kapısını hiç çekinmeden çalmıştır. Aynı şekilde de Türkiye zaten hep kapıları açık olan Pakistan ile kapalı kapılarda değil açık yüreklerde erdemli beraberliğini sürdürmüşlerdir. Peki, son dönemde birbirimiz için neler yaptık? Son dönemde Pakistan doğal afetlerden dolayı çok sıkıntı çekti. Peki, kardeşlerimiz orada açken susuzken yatacak yerleri yokken perişan haldeyken biz burada rahat edebilecek miydik? Tabii ki hayır. Yardımlarda bulunarak az da olsa yaralarına merhem olmaya çalıştık. Küçüğünden tutun da büyüğüne kadar kimi maddi kimi manevi olarak yardım ederek oradaki kardeşlerimize umut olduk. Bize karşı hep samimi olan kardeşimiz yoldaşımız olan bir ülke için yaptıklarımız çok mu? Kardeşler arası bu kadar güçlü bir samimiyet bağıyla adeta ilmek ilmek dokunan bu kilimde nakış olmak ne güzel bir duygudur.

166

Muhammet Çağrı GÜZEL Okulu: Selçuklu Anadolu Lisesi, Sivas

UZAKLAR KARDEŞLİĞE ENGEL DEĞİL Kardeş olmak, birlik olmaktır. Sevinçleri birlikte yaşayıp birbirinin derdine ortak olmaktır. Mesafeler hiçbir zaman kardeşliğe engel değildir. Hepimiz çok iyi biliyoruz ki bizim için kardeş denince akla gelen ülkelerden biri de Pakistan olacaktır. Her şeyden önce maziye dayanan bu dostluğumuzun altında din kardeşliğimiz de bizi birbirimize bağlayan kuvvetli bağlardan biridir. Ve bugün hala canımızdan bir parça, can kardeşimizdir Pakistan. Kurtuluş Savaşı yıllarında büyük sıkıntılar çekiyor, cepheden cepheye koşuyor ve bağımsızlık için mücadele ediyorduk. Kanımızın oluk oluk aktığı, binlerce şehidimizin olduğu bu zamanda en çok erzak ve para sıkıntısı çekiyorduk. İşte kara gün dostu o anda sahneye çıkıyordu. Pakistan Müslümanları’ndan zengini fakiri, genci yaşlısı neyi var neyi yok yardım için veriyordu. Kolundaki bileziği, ayağındaki ayakkabıyı, evindeki yorganı... Yine para sıkıntısı çektiğimiz bu zamanlarda Büyük Taarruz’dan önce TBMM iflas bayrağını çekmişti. Mecliste bu durum için çareler aranırken Atatürk’ün emri ile Osmanlı Bankası’ndaki Hindistanlı ve Pakistanlı Müslüman kardeşlerimizin gönderdiği paralar çekildi ve bu paralar Milli Mücadele’yi kazanmamızda büyük rol oynadı. Her şey kardeşleri, dindaşları, yoldaşları içindi. Ve o dönemin şartlarına göre bir yerden bir yere gitmek çok zor iken Türkiye’ye kardeşlerinin istiklali uğruna omuz omuza savaşmaya birçok Pakistanlı kardeşimiz geldi. Bizim askerlerimizle birlikte onlar da alınları tertemiz bir şekilde şahadet şerbetini tattılar. Sonsuza kadar Türk kardeşleri ile birlikte olacaklar. Ruhları şad olsun. Bu ülkenin kurtuluşa ermesinde büyük emeği bulunan kardeşlerimizin zor günlerinde yanlarında olmamak vefa borcumuz gereği tabi ki olmaz. Kalbimizdeki sevgiyi, kardeşlerimiz ile paylaşmak her zaman boynumuzun borcu olmuştur. Gönül köprüsü kurduğumuz bu dost ülkenin nazarımızda

167

ayrı bir yeri vardır. Bu yüzden topladığımız her yardımda önceliklerimizden biri de Pakistanlı kardeşlerimizdir. “Komşusu açken tok yatan bizden değildir.” diyen bir peygamberin ümmeti olarak Pakistan’da kimsesiz ve yoksul kardeşlerimize elimizden geldiğince yardım etmeye çalışıyoruz. “Kurtuluş Savaşı’ndaki yardımlarınızı hiçbir zaman unutmayacağız!” Türkiye ve Pakistan arasındaki desteklerin bir bölümü de siyasal sorunlarında birbirlerine verdiği destekler gelir. Pakistan’ın Kıbrıs sorununda bizlere verdiği destek yadsınamaz bir dostluk örneğidir. Biz de buna karşılık dostlarımıza Keşmir sorununda sonuna kadar destek olmaya çalışıyoruz. Dostluk sadece para veya erzak yardımıyla da sınırlı değildir. Dostluk demek her konuda desteğini esirgememek demektir. Kardeş olmak, birlik olmaktır. Sevinçleri birlikte yaşayıp birbirinin derdine ortak olmaktır. Mesafeler hiçbir zaman kardeşliğe engel değildir. Pakistan her zaman kardeşimiz olacaktır ve öyle kalacaktır.

168

Berkay VAR Okulu: Süleymanpaşa Kumbağ Mes.ve Tek. Anadolu Lisesi, Tekirdağ

İKİ DOST ÜLKE Aslında iki ülkenin ilişkileri ülkeler kurulmadan öncesine dayanıyor. 1920’lerde kurtuluş savaşı yıllarında Pakistan Müslümanları, Anadolu halkına hem maddi hem de manevi anlamda büyük destekte bulunmuştur. 1947’de Pakistan’ın bağımsızlığını kazanmasıyla ikili ilişkiler tam anlamıyla başladı. İki ülke arasında hem ekonomik hem askeri alanlarda bir çok anlaşma imzalandı. Her iki ülkede Dünya’da nüfusu 60 milyondan fazla olan 8 müslüman ülkenin üyesi olduğu ortak pazar birliği olan D-8 (Developing Eight) üyesidir. Türkiye Pakistan’ın her konuda arkasında durarak Pakistan’da yapılan terör olaylarına ortak dayanışmada bulunmuştur. Ayrıca ülkemiz uluslar arası sorunlarda da Pakistan’a yardımcı olmaktadır ve acıları paylaşmaktadır. 2014 yılında Pakistan’da bir okula yapılan saldırıda 134 öğrenci ölmüştür, buna karşılık Pakistan’da 3 gün Türkiye’de ise l gün milli yas ilan edilmiştir. Acılar yüreklerde ortak hissedilmiştir. Pakistan bağımsızlık savaşını verirken bu fikri ve cesareti Türkiye’den aldığını da belirtmiştir. İki ülke halkları arasında onlarca yıl önceye dayanan kültürel, dinî ve jeopolitik bağlarla beslenen yakınlık, devletler arasındaki ikili ilişkiler tarihinde neredeyse eşi benzeri olmayan bir olgudur. İki ülke BM Güvenlik Konseyini daha temsili, daha demokratik, daha şeffaf, daha etkin ve hesap verebilir hâle getirme ihtiyacı konusunda, teröre ve Batı’da serpilip büyümekte olan İslam düşmanlığına karşı kolektif olarak mücadele etme gereği konusunda mutabıktır. Türkiye bulunduğu bölgenin önemli bir askeri ve ekonomik gücüdür ve bölgemizdeki barışı desteklemekle beraber Pakistan ile Afganistan arasındaki yakınlaşmayı sağlamak ve birbirlerine güven teşkil etmeleri konularında bu politikayı sonuna kadar desteklemekte ve yardımcı olmaktadır.

169

Ayrıca bu yapılan üçlü güvenlik zirvesi 2014 yılında sonuç vermiş ve Pakistan ile Afganistan bölgedeki terörle mücadeleye beraber devam etmek yolunda anlaşmıştırlar. Pakistan ile Türkiye halkı birbirlerine karşı, tarihi yirminci yüzyılın başlarında meydana gelen gelişmelere kadar geri giden güçlü bir sevgi ve saygı besliyor. Pakistan ile Türkiye arasında iş birliğine dayalı güçlü ilişkiler, Müslüman ülkeler arasında iş birliği ilişkilerinin geliştirilmesi ve Müslüman topluluklara karşı artan yabancı düşmanlığı ve dine hakaret gibi küresel düzeyde Müslüman ülkeler için kaygı sebebi olan konulara çözüm bulunması bakımından da çok önemlidir.

170

Özlem ÇAĞDAŞ Okulu: Akçakale Anadolu Lisesi, Şanlıurfa

VEFA Ülkemizin gelişmesini istemeyen bazı güçler, Türkiye’nin bencilce davranıp halkını bile düşünmediğinden bahsetmektedir. Türkiye bazı haberlerle gündemde tutulup Türkiye’nin prestij kaybetmesi için uğraşılmaktadır. Bu da Türkiye’nin etrafına ışık saçmasından rahatsız olduklarını göstermektedir. Yanlış mıyım? Diye düşünmeden de edemiyorum. Çünkü Türkiye’nin tarihte etrafına saçtığı ışıktan aydınlanan nice insan var. Böylece tarihin derinliklerinden bu güne kendinden ödün vererek insanlık için çaba gösterdiği bir sürü örnek bulunmaktadır. Bu, Türkiye’nin söylendiği gibi bencil olmadığının yazılı, tarihi kanıtlarıdır. Türkiye-Pakistan ilişkileri Türkiye’nin söylenenin aksine yardımsever, vefalı bir ülke olduğunun örneğidir. Öyle ki Türkiye Pakistan arasında yaşanan yardımlaşma, vefa ve insanlık örnekleri tarihin tozlu raflarından bize gülümsemektedir. Türkiye’nin yardımsever ve vefalı yönünü Pakistan ile ilgili olaylarda görmüş olduk. Türkiye hem vicdan hem hak hem hukuk konusunda daima mağdur insanların yanında olduğunu göstermiştir. Pakistan 2005 ve 2008 yıllarında yaşadığı deprem felaketleri sonucunda hem nakdi hem insani olarak önemli yardımlarda bulunmuştur. Bu olay sonrasında Pakistan halkının Türkiye’ye olan kardeşlik, dostluk ve vefa duygusunu daha çok güçlendirmiştir. Zor zamanlarda bu iki ülke birbirlerine destek olmuşlardır. Kurtuluş Savaşı esnasında Pakistan halkının Türkiye’ye verdiği destek gönüllerde ve akıllarda ayrı bir yer tutmaktadır. Türkiye’nin bağımsızlık mücadelesi ve devlet kurma başarısı Pakistan için önemli bir esin kaynağı olmuştur. Bunların ardından Pakistan’ın 2010 yılında yaşadığı sel felâketi sonrasında büyük çaplı maddi ve manevi yardımlarda bulunulmuştur. Türkiye o zor günlerde dünyaya Pakistan’a yönelik yardım çağrılarında bulunup diğer ülkelere öncülük etmiştir. Böylelikle Türkiye vefalı ve kara gün

171

dostu olduğu yönündeki algıyı pekiştirmiştir. O dönemlerde yerli halkın kadınları kollarındaki bilezikleri bile yardım çadırlarına bırakmışlardır. Türkiye ve Pakistan sadece felaketlerde değil ekonomik ilişkilerin geliştirilmesi hususunda da sıkı bir ilişki içerisindedir. Türkiye-Pakistan arasındaki ticaret de siyasi alanlarda uluslararası platformlara yansıması açısından son derece olumludur. Türkiye ve Pakistan uluslararası forumlarda da birbirlerine destek vermektedir. Tek dileğimiz bu dostluğun sadece kötü günlerde değil iyi günlerde de sürmesi ve hem iyi günde hem de kötü günde bu iki ülke halkının birbirlerinin elini tutmasıdır.

172

Fatma Nur HÖKELEKLİ Okulu: Halide Edip Mes.ve Tek And. Lisesi, Yozgat

FEDAKAR PAKİSTAN – VEFALI TÜRKİYE Bazen hayat, aynı kaderi farklı insanlara yaşatır. Bazen de bir kaderi iki ülke paylaşır. Türkiye için her zaman bir ayna oldu Pakistan. Ona bakınca kendini gördü, dost gördü, kardeş gördü… Daha ülkeler kurulmadan başladı iki ülke arasındaki kardeşlik bağları. Biz onları milli mücadele yıllarında sırtındaki ceketi, kolundaki bileziği satıp bize yardım etmesinden hatırlıyor ve dar günümüzde yardıma koşan Pakistan’ı hiç unutmuyoruz. Arada hiçbir maddi bağ yokken iki ülke birbirine dost gözüyle bakmış ve bu bağ gittikçe kuvvetlenmiştir. Temeli sağlam atılan bu iki kardeş ülke arasında zamanla birçok benzerlik boy göstermiştir. Ülke içerisinde yaşanan sorunlar, liderler ve yaşayışları birçok benzerliğe sahiptir. Ecdatları ecdadımıza benzeyen bir ülkedir Pakistan. Her iki ülke de bağımsızlık için topraklarını ecdatlarının kanı ile sulamış ve sonunda bağımsızlıklarını ilan etmişlerdir. Bizde Mustafa Kemal Atatürk ve Mehmet Akif Ersoy ne ise, onlarda da Muhammed Ali Cinnah ve Muhammed İkbal odur. İki ülkenin halkı da hem cesur hem inançlıdır. İslamiyet’e olan inanç iki ülkenin yakınlaşmasında büyük rol oynamıştır. Mezhep olarak Pakistan’ın % 97’si Müslümandır, zaten Pakistan Müslüman olma ideali ile kurulmuş bir devlettir. 1947 yılında kanlı bir mücadele sonrası İngiliz sömürgesi altında bulunan Hindistan’dan ayrılarak Muhammed Ali Cinnah liderliğinde 14 Ağustos 1947 yılında kurulan Pakistan İslam Devleti, eyaletlerin birleşmesi ile

173

bağımsızlığını ilan etmiş ve bugünden sonra Türkiye ile resmi ilişkiler başlamıştır. İki ülke arasında birçok anlaşma imzalanmış, birbirlerini uluslar arası sorunlarda desteklemişlerdir. Geçmişten gelen tarihi bağlar halen devam etmektedir. Bundan sonraki nesillerde de inanan Müslüman ülkelerin birlik ve beraberlik içerisinde bulunup, ilişkilerini karşılıklı hoşgörü ile sürdürmelerini temenni ederim.

174

Bahar SUMU Okulu: Batman Merkez Kız Anadolu İHL, Batman

UZAKTAKİ TÜRKİYE Pakistan, 1947 yılında Muhammed Ali Cinnalı önderliğinde kuruldu. Kuruluşundan bu yana sevdik seni Pakistan. Evet, ben bir Türk’üm. Ama yüreğimde bir Pakistan, bin Pakistanlı kardeşim var yüreğimde. Birçok yönden benzerlikleri olan ve Türkiye ile sürekli ilişki içinde olan ülkesin. Kardeş saydığımız, dost bildiğimiz, Pakistan’sın. Bir tek adı Pakistan’dı. Merhameti, dostluk bağlan, kültürü ve birçok yönden Türkiye denebilecek, Türkiye diye sevilebilecek bir ülkeydi. Türkiye’den uzakta olan bir diğer Türkiye idi Pakistan! En zor zamanlarda senin de ellerin uzanmıştı bana. 2005-2008 yılında felaketler yağmıştı yurduna Türkiye sana koştu karşılıksız koştu. Geçmişi unutmamıştı, yalnızlıkları unutmamıştı Türkiye. Kardeşlik ve dostluktan öte sevmiştik seni, candan sevdiğimiz, sürekli ilişki içinde olduğumuz sana, Pakistan’a koştuk. Unutma ki senin derdin Türkiye’nin derdi, senin sevincin Türkiye’nin sevincidir. Pakistan’ım..! Her türlü oturumda, forumda bana destek verensin “Siz Türk’sünüz” diyerek hep durdun arkamda, hep oldun yanımda. “Siz Türk’sünüz” diyerek kayıtsız-şartsız düşünmeden koştun yardımıma. Kardeşliğimizi besleyen, dostluğumuza güç veren ana neden ise Keşmir sorunudur. Pakistan’a verdiği destek Hindistan ile Türkiye ilişkilerinde bozulmalara sebep olduysa da, Pakistan’a destek vermekten vazgeçmedi Türkiye. “Siz Pakistanlısınız!” dedi. Dostluk ve ilişkileri tarihe dayanan Pakistan’a destek verdi. Evet, “Siz Pakistanlısınız!” ama ayrımız gayrımız yok, sizlere karşı Türk yurdunda. Yurdunun her kesiminde, her yerinde, “Sizi destekleriz çünkü siz Türk’sünüz!” denildiğinin haberleri geldi kulaklarımıza. “Pakistan’ım” diyorum sana. “Pakistan’ım”. Teşekkürlerimiz sana Pakistan’ım. Bizleri içten destekleyen yurttaşlarına. “Neden Seviyorduk Seni, neden”

175

demeye gerek yoktu. Pakistan ile kardeş ve dost ülke olmak için sayısızca benzerlik vardı. Dostluktan doğmuş bir güven vardı, her iki tarafta. Mesafeler dostluğa ve kardeşliğe sebep değildir. Coğrafyanı, haritadaki yerini bilmesek de sen gönül coğrafyamızdasın, Pakistan’ım. Sen mi bana benziyorsun, ben mi sana benziyorum? Sen bana benziyorsun ben ise sana benziyorum. Dostluğumuz duygusal ve tarihsel gerekçelerle sınırlı değildir. Geçmişten bugüne olan ilişkilerimiz dostluk ve kardeşliğimiz sürecek. Böylesi bir dünyada bu saf, temiz, narin dostluğun yetiyor biz Türk dostuna. Gönülden sevdiğimiz kardeş ülkeyi Pakistan’ı ve Türkiye ile ilişkilerini anlatmaya cümleler yetmez. Cümleler tükenmese de sayfalar yetmez. Türkiye’den selam ve sevgilerimiz var sana. Çalacak bir kapıya ihtiyacı olursa kapılarımız sonuna kadar açıktır Can Pakistan’a. Türkiye ile Pakistan ilişkileri sürecek Sonsuza Dek İnadına!

176

Nurcan ALTAY Okulu: Feride Karabacak Mes. ve Tek. Anadolu Lisesi, Ardahan

DOST ÜLKE Dostluklar, arkadaşlıklar kara günde, zor günde belli olur… Tıpkı Pakistan’la olan dostluğumuz, kardeşliğimiz gibi. Pakistan’la olan ilişkilerimiz henüz Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin kurulmadığı, Türk milletinin en zorlu sınavını verdiği Kurtuluş Savaşı yıllarına dayanıyor: O zorlu, sancılı yıllarda dost Pakistan bize yardım elini uzatmış, bize destek olmuş göç vermiştir. Bu zorlu, sancılı; dört bir yandan düşman işgaline ve saldırısına uğradığımız yıllarda; neredeyse tüm dünya karşımızda bize diş bileyip, bizi yok etmeye çalışırken Pakistan bize maddi ve manevi destek olmuş, varlığıyla göç vermiştir. O yokluk, yoksulluk içinde gelecek en ufak bir yardım dahi çok önemliydi. İşte bu sebepten kardeş Pakistan’ın yaptığı iyilikler ve yardımlar asla unutulmayacaktır, unutulmamıştır da. Biz de onların acısını kendi acımız bilip, onlarla beraber üzüldük. 2014 yılında Pakistan’da yaşanılan terör saldırısında hayatını kaybeden kurbanlar için biz de bir günlük yas ilan ettik. Sembolik de olsa acılarını paylaştığımızı göstermeye çalıştık. Yalnız bu örnekler değil tarih boyunca Türk ve Pakistan devletleri acıda, yoklukta, sevinç de birbirine destek oldu, yardım etti. Acısını acı, sevincini sevinç bildi. 1947 yılında Pakistan’ın bağımsızlığını kazanmasıyla Türkiye ve Pakistan ilişkileri tamamen resmiyet kazandı. Böylece iki devlet acısındaki ilişkiler kopmaz bağlarda bağlandı. Dostluğumuzun ve kardeşliğimizin daim olması dileğiyle.

177

Damla ACAR Okulu: Nurettin Yılmaz Mes. ve Tek Anadolu Lisesi, Ardahan

KARDEŞİZ BİZ Pakistan, Kurtuluş Savaşı’ndan beri bizim yanımızda dostluğunu, yardımını hep hissettiğimiz bir ülkemizdir. Türkiye’mizin de Pakistan’ımızın da zor günleri olmuştur. Böyle zamanlarda bir dost eline ihtiyaç olduğunu biliyoruz. Bu günler için bizi yargılamadan yanımızda olmuş bir devlet, millet olması ne güzel kardeşlik her zaman çok önemlidir. Yardımlaşma, paylaşma, hoşgörü ne güzel şeyler ihtiyacı olana bir el olmak, herkes düşünemez bunları fakat Pakistan – Türkiye arasındaki tamda böyle bir şey kardeşliğin üst sıralara taşındığı bir ilişki bizimki “komşusu açken, tok yatan bizden değildir.” Demiş, Hz. Peygamber Efendimiz zorluk çeken insanlar olduğunu bilip umursamayan insanlar değil onlar. Paylaşarak mutluluğun arttığına inanan insanlar. Bu yüzden dost olmuşuz Pakistan’la zorluklara hep beraber göğüs germişiz biz. Bu yüzden. TEŞEKKÜRLER PAKİSTAN…

178

Gülenay YENİ Okulu: Nurettin Yılmaz Mes. ve Tek. Anadolu Lisesi, Ardahan

BİR EL Pakistan, Hindistan’dan 1947 yılında İngilizlerin işgaliyle ayrılmıştır. Müslüman olan bir ülkedir. Türkiye ile iyi ilişkileri olan ülkelerden biridir Pakistan. Türkiye ile Pakistan arasında bir bağ vardır. Bu bağ Pakistan’ın da Müslüman bir ülke olmasıdır. Aynı zamanda siyasi, ekonomik ve askeri alanda da ilişkileri vardır. Örneğin; askeri alanda ortak tatbikat bile yapılmıştır. Ülkeler arası ithalat ve ihracat yapılır. Türkiye NATO’ya üye olduğu için Asya’ya açıldığı zamanda Pakistan Türkiye’ye destek olacak. Türkiye ile Pakistan ilişkilerimiz Osmanlı’ya kadar dayanmaktadır. Bu da Türkiye Pakistan ilişkilerinin köklü bir geçmişi olduğunun bir göstergesidir. Türkiye ile Pakistan arasındaki bu ilişkiler devamlılığını sürdürdükçe birlik ve beraberlik bozulmayacaktır.

179

İlimnur ÇEVİK Okulu: Iğdır Spor Lisesi, Iğdır

YENİ GELEN MİSAFİRLER Bir zamanlar, bütün duyguların üzerinde yaşadığı büyük bir ada varmış mutluluk, bilgi, üzüntü ve tüm diğer duygular, aşk da dahil bu adanın ismi Avrupa Birliğiymiş. Bu ada 18 Nisan 1951’de kurulmuştur.

180

Bu adaya çeşitli yerlerden aileler gelirmiş. Bu adaya gelenler hep çok mutlu olurlarmış. Adaya yeni bir aile gelmiş. Bu ailenin fertleri çok zeki ve çok saygılı insanlarmış. Bu ailenin gelmesiyle adaya yeni bir bahar gelmiş, Adanın gelişmesi ve büyümesi için ellerinden geleni yapıyorlarmış. Onlar adaya geldikten sonra barış ve mutluluk daha da artmış herkes onların gelmesinden memnun kalmış. Günler günler geçmiş adanın en “Zengin’i” bu aileyi kıskanırmış, onların yaptıkları iyiliklere kızarmış artık “Zengince insanlar itibar etmez olmuşlar. “Zengin” bu durumu yeni gelen aileden bilmiş ve onları adadan sürmeye karar vermiş. “Zengin” bu aileye kötülük yapmaya başlamış adadaki huzur kaybolmuş. Mutluluk yerini üzüntüye, sevinç Öfkeye, bahar ise kışa dönmüş adada. Artık adada kötü günler yaşanmaya başlamış. Ada halkı birbirinden kopmuş ortak hiçbir değerleri kalmamış,”Zengin” amacına ulaşmış ve bu yeni gelen aileye karşı diğer insanları düşman etmiş. Bir gün bu adanın batmakta olduğu haberi duyulmuş, insanlar telaşa kapılmışlar. Sokaklarda halk ne yapacağını bilmeden koşuşturmaya başlamış. Herkesin aklında bu adayı terk etmek varmış. Sandallar yapılmış, insanlar evlerini terk etmeye başlamışlar. Bir tek bu yeni gelen aile adanın batmaması için çalışıyormuş, Bu aile son ana kadar beklemeye adayı kurtarmak için çalışmaya devam edeceklerine dair birbirlerine söz vermişler ve bu yeni evlerinden vazgeçmemişler. Sokaklarda insanlara hep bir ağızdan “gelin birlik olalım, tek vücut olup adamızı kurtaralım” diye bağırırlarmış. Yeni aile adayı tek başlarına kurtaramayacaklarını anlamış ve diğerlerinden yardım istemişler insanlar onlara bir umut olarak bakmışlar, sözlerine güvenmişler ve yardım etmeye karar vermişler. “Zengin” ise

büyük bir gemi yapmış ve adayı ilk terk eden olmuş. Yanına hiç kimseyi almadan kaçmış. Ada halkı hep birlikte el ele verip adayı kurtarmışlar. Adaya yeni gelen bu ailenin adı Türkiye’ymiş, Adaya gelip insanlara refah, huzur getirmişler, batmakta olan bir adayı kurtarmışlar. Bu günden itibaren ada halkı hep mutlu mesut yaşamışlar. Türkiye’yi çok sevmişler. Türkiye adaya gelerek gerçek mutluluğun bir aile olarak, karşılıklı sevgi, saygı, paylaşma ve yardımlaşmadan geçtiğini tüm adaya kanıtlamış.

181

Çınar BEYAZIT Okulu: Aralık Mes.ve Tek. Anadolu Lisesi, Iğdır

KARDEŞ ÜLKE PAKİSTAN Pakistan, Güney Asya Müslümanlarının ülkesi olmak amacıyla 1947 yılında kurulmuş bir ülkedir. Pakistan yaşadığı olaylar, liderleri, yaşam tarzları, politika anlayışları gibi bir çok ortak özelliği olan kardeşimizdir. Kurulduğu günden bu güne kadar iki ülke arasında hiçbir sorun yaşanmamış, hep dost kalmayı başarmışlardır. Askeri, siyasi ve kültürel yönden hep birbirlerini desteklemişlerdir. Ekonomik alanda da ilişkileri geliştirmek amacıyla aralarına Afganistan’ı da olarak ekonomik tanım kurmuşlardır. Sık sık üçlü zirve toplantıları yapmışlar, ilişkileri her daim sıcak tutmaya çalışmışlardır. Yazımın başlığında da belirttiğim gibi Pakistan kardeş ülkemizdir. Neden derseniz, her iki ülkenin geçmişte ve günümüzde yaşadığı sorunlar, terör olayları ve tabii ki din birliğimizdir. Ben doğunun sınır ilçesi Aralık’ta yaşıyorum. Yaşadığım ilçenin etnik farklılıklarını aynen Pakistan’a benzetiyorum. Biz ülkemizde nasıl bir arada mutlu ve huzurlu yaşıyorsak, aynı durum Pakistan için de geçerlidir. Umarım bu kardeşlik hiç bitmez ve ekonomik alanda da başarılı ilişkiler ortaya koyabiliriz.

182

Nagehan BEŞLER Okulu: Yalova Anadolu İmam Hatip Lisesi, Yalova

DOSTLUK GÜNEŞİ İnsanlığın yalnızlaştığı, bireyselliğin övüldüğü yüzyılımızda iki milletin dostluğu ışıldıyor göklerimizde: Pakistan-Türkiye dostluğu, kardeşliği... Bu iki ülkenin halkları ülkelerinin kuruluşlarından çok daha önce birbirlerine manevi halkalarla bağlanmışlardır. Pakistan’ın ortaya çıkışında Türkiye’nin büyük rolü vardır aslında. Gazneli Malımud’un Hindistan’a yaptığı 17 sefer bu rolü üstlenir. Seferler sonucunda oluşan Babür Devleti İslamiyet’i Türkler sayesinde tanımıştır. Yıllar önce Pakistan’ın doğmasında Türk etkisinin bulunmasıdır, aramızda ki kardeşliğin tohumlarının atılmasının asıl sebebi. Bu kardeşliğin ilerlemesiyle tohumların filizlenmesi... 1920’de Pakistan’ın Kurtuluş Savaşında gerek devlet adamlarının gerekse Pakistan’ın duyarlı halkının verdiği sonsuz desteği kim unutabilir ki? Türk halkının birçoğunun Pakistan’ı ziyaret etmemiş, görmemiş belki de haritada Pakistan’ı gösteremeyecek olmasına rağmen “Kardeş Ülke” diye dilinde zikretmesi bu sebepledir. Türkiye’nin Pakistan’ın her zaman her konuda arkasında durması da bir vefa örneğidir. Gerek terör olaylarında yanında durması gerek zor günler yaşadığı deprem ve sel afetlerinde verdiği yardımlar... İşte tam da iki kardeşe yakışacak davranışlar sergilemesi, kardeşin kardeşe ihtiyacı olduğu her durumda kardeşine yardım eli uzatarak kötü günlerde, dikenli yollarda omuz omuza yürümesi... İki devlet gibi görünen fakat birbirlerine içten bir şekilde “kardeş” diyebilecek kadar tek devlettir aslında Pakistan ile Türkiye. Bu kardeşlik tüm dünya ülkelerine örnek olacak türden bir bağdır. Türkiye’ye her konuda destek veren Pakistan halkına nedeni sorulduğunda “Sizi destekleriz çünkü siz Türksünüz” “Sizi seviyoruz çünkü siz Türksünüz” cevabını vermesi aradaki bağın ne denli kuvvetli olduğunun

183

da bir kanıtıdır. Nedensiz sevginin bağlarıyla bağlıyız birbirimize aslında. Bu muazzam dostluk ilişkisi gelecek nesilleri aydınlatacak olan öğrencilere aşılanıp bir zincir misali geleceğe ulaşmasıyla ebediyete kadar sürekliliği sağlanabilir. Hangi Türk öğrencinin yanında bir Pakistanlı arkadaşı var ki? Yahut hangi Türk öğrenci Pakistan’a sırf oranın kültürünü öğrenip, özümseyip bu kültürü hayatına geçirmek amacıyla gidiyor? Belki bu olmayan durumları olağan duruma getirirsek bu kardeşlik benliğimize daha fazla işleyecek daha fazla unutulmaz hale gelecek... Böylelikle Türkiye ve Pakistan halkı arasındaki dostluk güneşi yüzyıllar boyunca içimizi ısıtmaya devam edecek. Bu dostluğun köklenmesi, gelişmesi ileriki nesillere ulaşması her kardeş ülke aşığının gözlerinde ışıldaması için kardeşimizin elini bir an olsun bırakmayacağız.

184

Sema GÜNER Okulu: Yalova Anadolu İmam Hatip Lisesi, Yalova

BİR DOST NEFESİ Yüzyıllardır kökleri birbirine sarıldıkça büyüyen, yeşeren; ortak tarih ve yazgısıyla birbirini kucaklayan iki ülke: Pakistan-Türkiye... Afganistan’da kurulan ve Türk olan Gaznelilerin İslamiyet’i yaymak amacıyla Hindistan’a yaptığı on yedi sefer ile Hindistan coğrafyasında kurulmuş olan Babür Devleti; bugünkü Müslüman Pakistan’ın ortaya çıkışını sağlamıştır. Yani Pakistan’ın doğumuna Türkler ebelik yapmıştır. Dolayısıyla Pakistan’la aramızdaki kardeşlik bağı adeta bir göbek bağı gibi başlangıçtan beri vardır. Pakistan kendi coğrafyasında; Hindistan, İran, Afganistan ve Çin arasına sıkışmış yalnız bir ülke... Türkiye’nin ise bulunduğu coğrafyada kendine has bir yalnızlığı var. Birbirlerine uzak gözüken coğrafyalarda bulunan halk birbirlerine gerçek anlamda “dost” gözüyle bakıyorlar, “Türk” deyince sizin onlara kalbinizin ısındığı gibi onlarda size gönül kapılarını açıyorlar. Birbirimize karşılıksız olarak duyduğumuz bu sevgiyi bir çiçek gibi sulamış, beslemiş ve büyütmüşüzdür. Öyle ki Türkiye’nin Keşmir konusunda Pakistan’a verdiği destek, Pakistan’ın da Kıbrıs konusu başta olmak üzere Türkiye’nin yanında olması iki ülke arasındaki dostluğun lıarcını sağlam temeller üzerine atmıştır. Siyasilerden başlayan bu dostluk halk arasına yayılınca bugün artık, temelleri dış güçler tarafından sarsılmayacak, yüzyıllardır süren bir dostluk kuruluvermiştir Türkiye ile Pakistan arasında... Her millet, tarihi farklı olaylarla yaşar. Ancak bu olaylar kimi zaman yoklukla, kimi zaman acıyla, kimi zaman çile ile yaşanır. İşte Pakistan ve Türkiye’nin tarihi, yazgısı da böyle şekillenmiştir. Ne zaman biri dara düşse diğeri darlığını unutmuş, kardeşine koşmuş; ne zaman birinin yüreği sıkılsa, diğeri ona nefes olmuş... Öyle ki bu iki kardeş ülke kurtuluş mücadelesi sırasında birbirlerini yalnız bırakmamıştır. Maddi ve manevi yardım-

185

lar esirgenmemiştir. Pakistanlı kadınlar bileziklerini bozdurup Türkiye’ye yollamış, Pakistan’dan bir çocuk kumbarasındaki paraları hiç saymadan tüm masumluğuyla göndermiş Mehmetçiğe... Türkiye’nin de eğitimden, sağlığa savunmaya kadar birçok alanda Pakistan’a yaptığı yardımlar, ortak duyguların daha da güçlenmesini; pekişmesini sağlamıştır. İki milletin hiçbir zaman birbirlerini unutmayacağı ve zor durumlannda gereken yardımlardan çekinmeyecekleri aşikârdır. Tarihin son sayfalarında dostluğumuzu, birlikte omuz omuza duruşumuzu pekiştiren önemli olaylardan biriside acı depremlerimizdir... 17 Ağustos depreminde tüm gücüyle yanımızda duran Pakistan için ahde vefanın en güzel örneklerinden biri olmuşuzdur. 8 Ekim 2005’te meydana gelen Pakistan depremini düşünün... Pakistan kimin omzuna başını dayayıp ağlamıştı? - Türkiye’nin! Öyleyse Pakistan’a karşı tutumumuz hiçte farklı olmamıştır. İçimizdeki bu Pakistan sevgisi, beklentisiz bir aşk hikâyesi gibidir. Milletçe dost ülkenin acılarıyla kederlenir, tebessümleriyle mutlu oluruz. Hiç gitmediğimiz, görmediğimiz bu yurdu anayurdumuz kadar sıcak ve yakın hissederiz kendimize. Ülkeler de insanlar gibidir; dost arar; kardeş arar; yoldaş arar. “Orada bir ülke var uzakta/Gitmesek de görmesek de o ülke dostumuzdur biliriz.” Dost sesini nereden gelse tanırız. Pakistan ve Türkiye bağımsızlık sevdasına yakılmış türkülerle doludur. Pakistan’ın Muhammed İkbal’i ile Türkiye’nin Mehmet Akif’i nasıl dost idiyseler, bu iki millet de dost, kardeş milletler olarak yaşamaya devam edecektir.

186

Fatime İrem ÖZALP Okulu: Kilis M. H. ve Ö. C. Mes. ve Tek. Anadolu Lisesi, Kilis

TÜRKİYE-PAKİSTAN Dostluk, sevgi, saygı, bağlılık sadece bireyler arasında gerçekleşmez. Bireylerin oluşturduğu toplumlar; toplumların oluşturduğu milletler de dost olabilir, saygıyla, sevgiyle bağlanabilir, Bu bağlılık resmi boyutlara da ulaşabilir. Türkiye ve Pakistan örneğinde olduğu gibi. Devletlerin birbirleriyle dost olmaları çok zorlu bir süreçtir. Çoğu ülke, çıkarları doğrultusunda ilişkilerine yön vermektedir. Çıkarlarının aksine bir şey olunca ilişkiler gerginleşip bazen iplerin kopmasına kadar gidebilir. Yıllarca dost kalabilmiş devletler bile ufak olaylar yüzünden dostluklarını bitirmişlerdir. Bu durum hem ekonomilerine hem de insanların birbirleri ile olan ilişkilerine zarar vermiştir. Türkiye’nin de yakın tarihte ilişkilerinin bozulmasına engel olamadığı pek çok ülke bulunmaktadır. Çıkarlarını iyi niyetlerinin önüne koyan devletlerin er ya da geç bu durumu yaşamaları doğaldır. Ancak ne olursa olsun ilişkilerimizin bozulmadığı iyi niyetli, dost ülkeler de bulunmaktadır. Bunlardan en önemlilerinden biri Pakistan’dır. Uzun yıllardır devam eden dostluğumuz özellikle kötü günlerde kendini göstermiştir. İki ülke de kötü zamanlarda hep destek olmak için dostunun yanında durmuştur. Yakın zamanda Pakistan’da 134 öğrencinin öldürüldüğü olayda Türkiye’de yas ilan edilmişti. Deprem ve sel felaketlerinde Türkiye, Pakistan’ın yanında hem maddi hem de manevi anlamda yer almıştı. Türkiye’nin başına gelen kötü olaylarda ise dünya gözlerini kapatırken Pakistan hep yanımızda olmuş, acılarımızı acıları gibi görmüştü. Türkiye-Pakistan ilişkileri “Müslüman, Müslüman’ın kardeşidir.” sözünün vücut bulmuş hali olmuştur. Pakistanlılar geçmişte de yanımızda olan bir millettir. Kurtuluş Savaşı’nda bize destek veren ülkelerin başında yer almıştır. Pakistan’ın kurucusu Muhammed Ali Cinnah, Atatürk’ün diğer Müslüman devletlere örnek olduğunu dile getirmiştir. Türkiye de bu

187

dostluğun göstergesi olarak Ankara’da bir caddeye “Cinnah” ismini vermiştir. Türk milletinin Kurtuluş Savaşı’nda gösterdiği iman gücü ve üstün başarı 14 Ağustos 1947’de Pakistan’ın kurulmasına esin kaynağı olmuştur. Türkiye ve Pakistan hem ekonomik hem siyasi hem de toplumsal anlamda iyi ilişkilere sahip olan iki devlettir. Temennimiz, odur ki bu ilişkiler gelişerek devam etsin. Aramızdaki dostluk bağı hiç kopmasın. Araya nifak tohumları serpenlere karşı hep dik durup birbirimizin hep yanında duralım, her zorluğa beraber göğüs gerelim.

188

JINNAH YOUNG WRITERS AWARDS COMPETITION YEAR 2017 The theme of the Competition: “Pakistan-Turkey Brotherhood in the light of Recent Developments”

CİNNAH GENÇ YAZARLAR ÖDÜLLERİ YARIŞMASI 2017 YILI Yarışmanın teması: “Son Gelişmeler Işığında Pakistan-Türkiye Kardeşliği”

Photos of 2017Awards Ceremony 2017 Ödül Töreni Fotoğrafları

Birincilik Ödülü / First Prize Ms. Fatma YILDIRIM Okulu/School: Malatya Sedrettin Konevi Anadolu İHL, Malatya

MUHACİRE ENSAR VATAN PAKİSTAN Saniyeler dakikalar, dakikalar da saatleri kovalarken vefa ile aralanmış seneler karışıyor zemheri geceme. Bohçalarında merhamet yüklü seneler, gönlümün hududuna fesleğen ekiyor tane tane. Kilometreleri aşıp baharı taşıyor huzur yüklü bulutlarıma. Aşınıyor, dost kokusu hücum eden kelimelerim artıyor sevincim, azalıyor kederim. Ardından aheste aheste diziliyor mürekkebime, asırlara uzanan iki kelime: Pakistan ile Türkiye. Lügatlarda “insani karşılık beklemeden yakın ilgi, dostluk, şefkat, bağlılık gösterme yönelten ve fedakarlıkları göze aldıracak kadar güçlü olabilen duygu” olarak tarif edilen sevgi, iki ülkenin göz bebeklerine mıhlanmış bir hazineyi andırıyor yirmi birinci yüzyılda paha biçilemez bir değer, bir muhabbet… “Sevmek, insanların birbirlerine bakmaları değildir, birlikte aynı yöne doğru bakmalarıdır” diyor yazar Andre Gide. Ortak değerlerimiz inancımız ve yıllardır verdiğimiz mücadeleler ile gelecek günlere umutla baktığımız yegane dostumuzdur Pakistan. Zorlu anlarımızda maddi ve manevi destekleriyle hep yanımızda olmuştur. Tarihin izbe vakalarını arşınlayacak olursak, tarihe altın harflerle kazınmış Çanakkale Zaferine rastlayabiliriz. Zannımca uzun ve imkânsızlıklarla dolu bir yol olacaktır çıktığımız bu yola çalan bir gökyüzü “boğazımıza” kadar dolmuş düşmanlarla taşacaktır. Zihinlerimiz bizleri yakıp kavuracak bu ateşli gecelerden asude sabahlara çıkaracak dostumuz ise İngiliz sömürgesi altında olan Müslüman kardeşlerimiz olacaktır. Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan’ın da ifade ettiği gibi “Pakistan bizim kara gün dostumuzdur.” 193

Pakistan İstanbul Başkonsolosu Yusuf Cüneyd gözlerde minnet buğuları oluşturacak bir anısından şöyle söz ediyor: “Ben yaklaşık yedi sekiz yaşlarında bir çocukken, bir gün ninemin kucağında oturuyordum. Baktığımda kulağında bir kesik olduğunu, etinin ikiye ayrıldığını gördüm dikilmemişti. Nineme bunun ne olduğunu sordum. “Önemli değil” dedi. Meraklı bir çocuk olarak ben de üsteledim. O da “gençliğimde Türkiye ve dünyanın geri kalanı arasında bir savaş oldu. O zamanlar hilafeti Osmaniye dediğimiz Osmanlı İmparatorluğu’nun başı dertteydi. Bugün Pakistan dediğimiz altı kıtada bulunan bizler de Türkiye’deki kardeşlerimizi destekliyorduk. Bize Türkiye’nin para, silah, cephane ve hatta askere dahi ihtiyacı olduğu söylendi. Mümkün olan her şekilde yardımcı olmaya karar verdik. Çok zengin olmadığımız için de verecek çok bir şeyimiz yoktu. Yalnızca bir çift altın küpem vardı. Bazen yoldan Osmanlı İmparatorluğu’na destekleyici sloganlar atan bir grup geçerdi yollara beyaz çarşaflar sererlerdi. İnsanlarda para altın gümüş ne varsa o çarşafların içersine bırakırlardı. Bende küpelerimi bağışlamak istedim. Küpelerimi uzun zamandır taktığım için kulaklarıma yapışmışlardı. Çıkmayınca hızlıca çektim ve kulağımdaki yara öyle oluştu. Nineme neden böyle bir şey yaptığını sorduğumda “Büyüdüğünde kardeşliğin ve İslam’ın ne demek olduğunu daha iyi anlarsın” demişti. Kardeş olmak için kan bağına gerek yok, gönül bağı yetiyor. Pakistan ile ilişkilerimizi bu denli derin, bu denli köklü olan bir hilal uğruna döktüğümüz kanlar ve bizi birbirimize kenetleyen sevgi dolu gönül bağımızdır. Öyledir ki kulağını Osmanlı hilafetine kurban edecek bir kadın kadar güçlüdür, bu bağ. Bir o kadar da fedakar. Georg Wilhelm’in de ifade ettiği gibi “Bir insanın sana neler verebileceği değil, senin için nelerden vazgeçeceği önemlidir.” Osmanlı İmparatorluğu uğruna gül rayihalı çeyizlerinden vazgeçmişti genç kızlar tahtadan kurma oyuncaklarından Pakistanlı çocuklar. Kördüğüm misali olan bu kardeşlik. Menfaat gözetmeksizin kalplere dokunacak güçte. Yazgısı benzer olan bu iki kardeş ülkenin verdiği mücadele de bir, çektiği çile de…

194

Milli mücadele dönemimizde verdiğimiz mücadeleler Pakistan halkına örnek teşkil etmiş ve Pakistan’ın bağımsızlığını kazanmasında etkili olmuştur. Türkiye’nin Mehmet Akif’i olarak nitelendirilen İstiklal şairi Muhammed İkbal de bu konudaki övgülerini çeşitli manzumelerinde önderimiz Mustafa Kemal Atatürk’e sunmuştur. Şu mısralarda gezinen minnet duygusuna bir bakın:

Bir millet var, biz onun varlığıyla ulaştık İlahi kanunların gizli gerçeklerine Bir bakışta yön verdi bizlere dağları aştı Dünya güneşi olduk bir kıvılcım yerine Koş Mustafa Kemal koş atın çatlayana dek Bize tedbir mat etti sana tedbir ne gerek? Her geçen gün iki ülke arasındaki kardeşlik tohumları bölünerek güçlenmektedir. Karşılaşılan her zorluk ve geçen her zamanı bu kardeşlik daha da perçinlenmektedir. Izdırap yüklü gecelerin sancılı doğuyor sabahları… Temmuz’un kör sıcağında öyle elemli, öyle karanlık bir geceydi yaşadığımız iki yüz kırk dokuz ara makber atan bağrımız oluk oluk kanıyordu. “Yarasına taze kan olan gönül ehline, dostların yükünü görmek merhem gibidir.” diyor bir dizesinde Mevlana işte bu minval misali Temmuz’un on beşinci gecesi yaralarımızı sarıyordu. İslam’la yoğrulmuş mayası mahrem, hoyrata harmanlanmış ruhu merhem, muhacire ensar olan dost vatanımız Pakistan…. Asırlardır yaptıkları yardımlarla Türk halkının gönlünü fethetmiş Pakistan halkı hep acı dolu karelerle hatırlanır. Yaşadığı felaketler gelince aklıma çehremi bir hüzün sarar. Çocukluk zamanlarıma denk gelen sarı zarfları, içerisine yerleştirdiğim üzüntülerimi anımsarım. Ardı sıra Pakistanlı kardeşlerimiz için dilimizden düşürmediğimiz dizeler dolanır dilime: “Mecnun değilim dost Lakin çağırırsan çöllere gelirim…”

195

English translation:

A LAND THAT WELCOMES GUESTS LIKE THE PEOPLE OF MEDINAH While seconds run after minutes and minutes follow hours, years which are half-opened with faithfullness are interfering my dark night. Years which are loaded with pity plant flowers to the borders of my heart one by one. They travel kilometers and carry springtime to my clouds loaded with sorrow. My words are worn out which smell like my brothers. My joy increases and my sorrow decreases. Then two words that reach beyond centuries are ordered in my pen slowly: Pakistan and Turkey Love which is described as the emotion “which leads people to show close interest, friendship, compassion and loyalty and which may be as strong as making them afford self-sacrifices” seems like a treasure which is stuck at the eye balls of the two countries in the twenty-first century. Sincerity with priceless value. Famous writer Andre Gide says that “Loving is not just people to look at each other, it is people looking at the same direction together.” Pakistan is our only friend that we look at the future days together with our common values, belief and struggle which we give undertaken together for years. Pakistan has always been side by side with us in our hard times with its material and spiritual support. If we walk on the damp and dirty streets of history, we will see Çanakkale Victory that is written with golden letters. I think that it will be a long path full of impossibilities, which we began walking on. Our minds will burn out with a sky turning red and with a lot of enemies. Meanwhile, our friends who will take us out of these burning nights to bright and clear mornings will be our Muslim brothers under the rule of the British Empire. As our president Erdoğan also says “Pakistan is our friend in need.” 196

Pakistan’s Consul General in Istanbul Yousaf Junaid shared his memories as follows: “When I was a child seven or eight years old, I was sitting in the lap of my grandmother one day. When I looked at her, I saw that there was a cut in her ear and her flesh was separated into two. It was not stitched. I asked my grandmother what this was. She said “It is not important.” As a curious child, I asked once more. And she said “When I was young, there was a war between Turkey and the rest of the world. Ottoman Empire, which we called as Hilafet-i Osmaniye, was in trouble. And we were supporting our brother in Turkey from our homeland in the Sub Continent that we call Pakistan today. We were told that Turkey needed money, weapons, ammunition and even soldiers. We decided to help in the utmost manner. As we were not very rich, I didn’t have too much to give. I only had a couple of golden earrings. Once, a group was passing from the road shouting slogans to support the Ottoman Empire. They were placing white sheets on the road. And people were putting money, gold, silver, etc. I wanted to donate my earrings and put it on these sheets. As they were on my ears for a long time, they were stuck in my ears. When I pulled them out, they didn’t come out so I pulled fast and the wound in my ear opened.” When I asked my grandmother why she did this, she said: “When you grow up, you will undertand what is brotherhood and Islam.” To be brothers, it is not necessary to be tied by blood. A bond of hearts is sufficient. It is the blood we shed for the crescent and our heart bond full of love, which makes our relationship with Pakistan such deeply rooted. It is a relationship that is as strong as a woman sacrificing her ear for the Ottoman Caliphate. And it is also very self-sacrificing. As Georg Wilhelm also said: “It is not important what a person may give to you but what he may give up for you.” Young girls had given up their rose smelling doweries for the sake of Ottoman Empire. And Pakistani children gave their wooden toys. This brotherhood, which resembles a Gordion Knot, has the strength to touch our hearts without looking for any benefits. The struggle and difficulties of the two countries, which have the same destiny, are common. The struggle that we offered during our Independence War has been exemplary to Pakistani people and it was motivational for Pakistan to gain its independence. Poet of independence Muhammad Iqbal who is named as the Mehmet Akif of Pakistan has expressed his praise for our leader

197

Mustafa Kemal Atatürk in this respect. Look at the gratefulness in these verses: There is a nation that we reached with their existence To the secret truths of holy laws With only a single look, he gave us direction, opened the mountains We became the sun of the world instead of a spark Run Mustafa Kemal run until your horse dies Caution mated us, but you don’t need any caution Everyday, the roots of the brotherhood seeds are getting stronger between two countries. This brotherhood is further strengthened with every difficulty faced and with passing time. Th mornings of painful nights are difficult. In the heat of July, we had such a painful and dark night. Our breasts were bleeding which were tombs for two hundred and forty-nine lives. Mevlana says in a verse that “It is like a medicine to see the faces of friends for the men of heart whose wounds are bleeding.” Just like in these verses, our friendly country Pakistan whose core was molded with Islam, whose souls were blended like a medicine and which was a land that welcomes its guests like Medinah was curing our wounds. Pakistani people who have won the hearts of the Turkish people with the help they are offering for centuries are always remembered with views full of pain. When the disasters they undergone come to my mind, I feel sorrow. I remember the yellow envelopes in my childhood and I remember my worries that I placed inside them. After this, I say these verses in my lips for our Pakistani brothers: “I am not Mejnoon my friend; But if you call me, I will come to the deserts for you...” * *

198

İkincilik Ödülü / Second Prize: Ms. Elif KUYUMCU Okulu/School: Etimesgut Şehit Velit Bekdaş Anadolu Lisesi, Ankara

KARDEŞ ÜLKE: PAKİSTAN Hayat bazen derin çizikler atar insanın yüreğine, geçmişin acıyla perçinleşmiş çizgileridir onlar. Hayatın bu kara bulutları altında gözler arayışlar içindedir. Kimsesiz zamanların yalnızlığında bir ışık arar o mahkûm gözler. Hayat bazen siyah, bazen beyaz, bazen de rengârenk olur. İşte hayatın bu her biri farklı olan zamanlarında bir dosta ihtiyacı vardır; gerçek bir dosta. Arka bahçede varlığını sezdirmeden, mütemadiyen dikilen vefalı bir ağaç gibi köklenmeli hayatında. Sen, her daim onun orada durduğunu hissetmelisin. Üzüntülü günlerinde gövdesine yaslanabilmeli, mutlu günlerinde beraber tatmalısın o sevinci. Elbette bizim de bir dostumuz vardı; yaramıza merhem, sevincimize ortak bir dostumuz: PAKİSTAN. Pakistan, hiç kuşkusuz Türkiye’nin gerçek dostudur. Her iki ülke birbirine en zor zamanlarında yardımcı olmuş, tek amaçları olan bağımsızlık yolunda birbirlerine hep destek olmuşlardır, Türkiye’nin, adından da anlaşılacağı üzere Kurtuluş Savaşı sonucunda ereceği bağımsızlık yolunda Pakistan’ın gerek maddi gerek manevi katkısı çok büyüktür. Prof. Azmi Özcan yazısında şöyle aktarıyor: “O Pakistan ki nice yıllardır tarihi paylaştığımız, ecdadımızın dilini Urduca konuşan bir ülkedir. Halkı en sıkıntılı günlerimizde hep yanımızda olmuş, gün gelmiş yürekleri kendi dertlerini unutup bizim için çarpmış, gün gelmiş kendilerini Türkiye’nin bir vilayeti olarak takdim edecek kadar bizimle olmuş, hatta belki de yeryüzünde eğer varsa bizi bizden daha çok sevebilmiş, dostluğun, kardeşliğin, kadirşinaslığın, vefanın, fedakârlığın dünya durdukça parlayacak en mümtaz misallerini sergilemiş çilekeş bir halktır.” Aynen de böyledir Pakistan. Osmanlı-Rus Harbi’nde Pakistanlılar topladıkları 125 bin Osmanlı lirası değerindeki parayı İstanbul’a ulaştırmışlardır. O dönemde muazzam bir paradır bu... Üstelik bu yardımın yapıldığı sırada Hindistan’da kuraklık ve açlık söz konusudur.

199

Şairimizin de dediği gibi biz, gamlı vaktimizde elimizden tutanı dost bildik. Trablusgarp, Balkan Savaşları, Milli Mücadele ve daha birçok yerde hep yanımızda oldular. Peki ya o Muhammet İkbal’e ne demeli? Bizim kahramanlık destanımızın ozanı nasıl ki Mehmet Akif Ersoy ise onlarda da hiç kuşkusuz Muhammet İkbal idi. İkbal’in Trablusgarp, Balkan Savaşları ve Milli Mücadele için yazdığı şiirlerini hiç unutabilir miyiz? Milli Mücadele’nin başkomutanı için ’”Atın nereye kadar giderse oraya atıl, düşünme” diye seslenen İkbal değil miydi? 1922’de yazdığı “Tulu-i İslam” adlı manzumesinde Anadolu’nun verdiği kurtuluş nıücadelesini “İslam’ın Zaferi” diye alkışlayan da yine İkbal idi. Bakın Pakistanlı aydınlardan Zafer Aydın Aybek ne anlatıyor: “Sene 1912... Trablusgarp Harbi’nin getirdiği felaketten sonra Balkan Harbinin faciaları Türk ve İslam dünyasına kan ağlatıyordu. Pakistan’ın Lahor şehrini çevreleyen ‘Gül Bahçe’sinde bir toplantı yapılacağı, Türkiye’ye Pakistan Müslüman halkı tarafından bir Kızılay heyeti gönderileceği ve birçok meşhur şahsiyetin şehir ahalisine hitap edecekleri haberi üniversite muhitinde duyulunca, sınıf arkadaşlarımla birlikte ben de bu mitingde bulunmak üzere talebe yurdumdan yola çıkmıştım. Halk, şehrin caddelerinden toplantı yerine doğru sel gibi akıyordu. Meydanda zor yer bulduk. Uzun boylu, beyaz tenli ve sağlam yapılı bir zat kürsüye çıktı. Alkış tufanı arasında “İkbal Zindebat” (Yaşasın İkbal) sesleri duyuldu, işte Dr. Muhammed İkbal’i ilk defa burada gördüm. Otuz beş, otuz sekiz yaşlarında olgun bir zat idi. Burada Trablusgarp Harbi hakkındaki manzumesinde İkbal kendisinin Peygamberin huzuruna çıktığını ve Peygamberin kendisine ümmetinden ne gibi müjdeler getirdiğini sorması üzerine elinde bulundurduğu şişeyi göstererek sualine şu cevabı verdiğini belirtiyordu: “Ben efendimize ancak bu şişeyi getirdim fakat bu şişenin içinde bulunan şey Cennette yoktur. Bu şişenin içinde senin ümmetinin şeref ve haysiyeti bulunmaktadır. Zira burada Trablusgarp’taki Türk ve Müslüman şehitlerinin istiklalleri uğrunda bir kaç damla kan var.” Aslında görüyorum ki Akif’in de İkbal’in de mısraları ayın kalpten dökülmüş gibidir. Akif ne için gözyaşı dökmüşse İkbal de aynı şeyler için gözyaşı dökmüştür. Ankara’da Milli Mücadele için vaaz verirken Akif, İkbal de binlerce kilometre öteden mısraları ile destek veriyordu.

200

Buradan da görüldüğü gibi bizim bağımsızlık savaşımızda Pakistan’dan giden yardımlarda İkbal’in rolü büyüktür. Kadın, çoluk çocuk demeden,

genç kızlar çeyizlerini, küçük çocuklar harçlıklarını feda ederek sırf biz ayakta kalalım diye yardımlarını hiç esirgememişlerdir. Ama istilacılar bunu fark edince halka baskı yapmıştır. Kadınlar bu sefer halı, kilim dokuyarak ve dokuduklarını satarak yardım etmişlerdir. Böyle bir dostluk ne görülmüş ne de duyulmuştu. Türkiye de elbette ki her daim Pakistan’ın yanındaydı. Özellikle de Pakistan’daki 8 Ekim depremi... O korkunç felakette Türk hükümeti ve özel sektörü deprem sebebiyle Pakistan’a 200 milyon doları aşkın yardım yapmış ve Türk Kızılay örgütü de 3 hastanede depremden etkilenen yörelerde etkin bir şekilde çalışmıştır. Peki ya Türk tarihinin en karanlık sahnelerinden biri olan 15 Temmuz’da... Hiç kuşkusuz bu gece Türk milletinin azmi ve birlik olması kazandı. Bu kâbus geceden sonra Pakistan ile Türkiye lideri bir araya geldi ve her iki taraf da halkın ve hükümetlerin arasındaki ortak kültürel ve dini miraslarına derinlemesine nüfuz etmiş, fevkalade sağlam iyi niyet, karşılıklı güven ve anlayış bağlarıyla örnek teşkil eden, tarihin sınamalarından geçmiş, köklü ve daima gelişen kardeşlik bağlarını ve geleceğe yönelik ortak vizyonlarını vurgulamışlardır. Söz konusu sıcak ve samimi ilişkiyi güçlü bir stratejik ortaklığa dönüştürmeye yönelik olarak kaydedilen gelişmeye ilişkin memnuniyetlerini belirtmiş ve yeni işbirliği alanları geliştirilmesi ile her iki ülkenin yararına olacağı yinelenmiştir. 15 Temmuz’daki hain darbe girişimi kınanmıştır. Demokrasiyi savunmak adına karanlık güçlere karşı, barış ve refahın savunulmasında birbirlerine güçlü desteği devam ettirme kararı almışlardır. Tarih boyu Pakistan-Türkiye dostluğu hiç sarsılmamıştır. Çünkü bizim dostluğumuz gerçek dostluktur. Çukurda biriken yağmur misali değildir bizim dostluğumuz, güneş vurunca kurusun. Bizim dostluğumuz deniz misalidir, buhar, aşsa da yağmur misali geri döner, iyi ki varsın PAKİSTAN...

201

English translation:

BROTHERLY COUNTRY: PAKİSTAN Sometimes life draws deep scratches in the hearts of humans; these are lines of the past, which are fixed with pain. Under these dark clouds of life, eyes are in search of something. Those prisoned eyes look for a light in the loneliness of time. Life sometimes becomes black, sometimes white and sometimes colorful. So, in these different times of life, you need a friend, a real brother. This friend should lay its roots in your backyard without letting you notice, just like a faithful tree that was planted regularly. You should always feel that it stands with you there. You should be able to lean to its body in your sad days and you should feel that joy together in your happy times. Of course, we have such a friend, a friend who shares our pleasures and sorrows: PAKISTAN. Without any doubt, Pakistan is the true friend of Turkey. Both countries helped each other in their hardest times and they always supported each other in the path for freedom. Both material and spiritual contributions of Pakistan to Turkey are enormous on its path for freedom, which reached Turkey during Indepenence War.

202

Prof. Azmi Özcan says that: “Pakistan is a country that speaks Urdu language which is also the language of our forefathers. We shared with them history for many years. The people of Pakistan have always been with us in our bad days. Their hearts beat for us, forgetting their own problems. For sometime, they even presented themselves as a province of Turkey. And even more than this, they loved us more than we love ourselves. Pakistani nation is a suffering nation which displayed the most promising examples of friendship, brotherhood, faithfullness and sacrifice.” And Pakistan is just like he tells us. Pakistanis have sent 125,000 Ottoman Golds to Istanbul during the Ottoman-Russian war. This is an enormous amount of money at those times. Moreover, when this money was sent, there was famine in India.

As our poets said, we gave value to the friendship of those who hold our hands during our times of sorrow. Pakistanis have been with us in Tripoli War, Balkan Wars, and National Struggle and in many other places. But what could be said about Muhammad Iqbal? If the poet of our heroic saga is Mehmet Akif Ersoy, theirs is Muhammad Iqbal. We can never forget the poems of Muhammad Iqbal for Tripoli, Balkan Wars and National Struggle of Turkey. Wasn’t it Iqbal who told to our chief commander “Go where your horse can ever go, never think before.” He wrote this poem in year 1922 under the title “Tulu-i-Islam” and congratulated on the Anatolian War of Independence as the “Victory of Islam”. Look what does one of the Pakistani intellectuals Zafer Aydin Aybek tells: “It is year 1912... After the disaster of Tripoli War, the disasters of Balkan War were bleeding in the heart of the Muslim World. When it was heard in my university that there will be a meeting at the “Rose Garden” of Lahore, that a Red Crescent delegation will be sent to Turkey from Pakistan and many famous figures will address the people of the town, I also went there with my friends from the dormitories of the university. The people were flowing like a flood from the streets of the town to the meeting area. We hardly found a place in the square. A long, white skinned and strong person started to speak to the public. Everybody was clapping and shouting “Iqbal Zindabad!” And I saw Dr. Muhammad Iqbal for the first time in my life there. He was a mature person 35-38 years old. In his poem about Tripoli War, Iqbal said that he went to the courtesy of our Prophet Muhammad S.A. and he said that our prophet asked him what he brought to him and he showed the bottle in his hands to him:” “I only brought to you a bottle which even the Paradise have no equal of what is indside this bottle. In this bottle, there is the pride and honor of your Ummah. It contains the blood of the Turkish and Muslim martyrs of Tripoli in this bottle.” In fact, I see that the verses of both Akif and Iqbal have dropped from the same heart. Whatever Akif has shed tears for, Iqbal also shed tears for the same thing. While Akif was giving a speech in Ankara for the National War, Iqbal was supporting him with his verses from thousands of kilometers away. As it can also be seen here, the share of Iqbal in the material support that originated from Pakistan for us is great. Women, children, young brides

203

gave their doweries and little children gave their pocket money just for us to stay alive. But the colonialists suppressed people when they realized that Pakistanis helped Turkey. This time, women weaved carpets and rugs and they helped us by selling these. Such a friendship has never been seen or heard. Of course, Turkey was with Pakistan in its hard times, especially during the 8 October earthquake in Pakistan. In that terrible disaster, Turkish government and private sector has helped Pakistan with more than 200 million dollars and Turkish KÄązÄąlay worked actively by establishing three field hospitals in Pakistan. But what about 15 July which is one of the darkest times of the Turkish history? Without any doubt, that night the strength and unity of the Turkish nation won the battle. After this dreadful night, Pakistan and Turkish leaders came together. Both sides highlighted their brotherhood ties and their common vision of the future, which is deeply, entrenched in the common cultural and religious heritage of their nations, exemplified by very strong ties, mutual trust and understanding, which withstood the test of history. They expressed their satisfaction at the developments relating to transforming this warm and sincere relationship into a strong strategic partnership. They riterated the commitment to identify new areas of cooperation which will be in the interest of both the countries. The heinous 15 July coup attempt was condemned. They took the decision to continue strong support to each other for protecting democracy, peace and prosperity against dark forces. Pakistan-Turkey friendship has never been shaken throughout the history. This is because our friendship is genuine. Our friendship isnâ&#x20AC;&#x2122;t like the rainwater that accumulates in a pond, so that it dries under the sun. Our friendship is like oceans, no matter it vaporizes, it returns back with the rain again. May God bless you Pakistan. * * *

204

Üçüncülük Ödülü / Third Prize: Mr. Burak ÇETİN Okulu/School: Konya Karatay Dolapoğlu Anadolu Lisesi, Konya

EY YASEMİNLER ÜLKESİ Bir huzursuzluk kapladı içimi. Bahar yorgunluğunun kasvetini temizlemeye çalışan nisan yağmurlarından yüz bularak uyandım bu sabah. Güçbela sıyrılmaya çalışırken üzerime bir karabasan gibi çökmüş umutsuzluk denizinden, neden bir anda huzurla dolmuştu şu benim biçare biricik kalbim. Derken gözlerim hayat penceremi süsleyen boynu bükük yasemine takıldı. Utandım kendimden, dertlerimden, bencilce kurduğum düşlerimden bile utandım. O gül yüzlü kardeşlik kokan çocuklar geldi aklıma. Göz pınarlarımdan bir yaş usulca döküldü yaseminin toprağına. Bükülen boynu doğruldu, Pakistan’ın sembolü mis kokulu yaseminin. Sonra da haykırdım maziye tüm cesaretimle. Mazi demişken size bir anımı anlatayım. Bu öyle bir anı ki hayatımın resmen dönüm noktası diyebilirim. Pakistan’da iken Abdullah diye bir arkadaşım vardı. Lahor’un fakir sokaklarında dolaştığımız zamanlardan birinde yavaş adımlarla ilerlerken, bakışları beni fazlasıyla rahatsız eden bir adam gördüm. Sanki cehennem vardı gözlerinde. Nefretle, kinle ve ben kötü biriyim diyen duruşuyla dikkat etmemek mümkün değildi. Sonra baktım ki adamı takip etmeye başlamışım. Sanki ayaklarım benden bağımsız hareket ediyordu. En sonunda kalabalık bir meydana çıktık. Ve adamı takip etmem zorlaştı ama vazgeçmedim. Yolda ilerlerken küçük bir çocuk gömleğimi çekiştirdi ve nedense gülümsedi. Genelde böyle durumlara hazırlıklı olduğumdan cebimdeki şekeri ona uzattım. Gözlerindeki ışığı hayal bile edemezsiniz. Takip ettiğim o karanlık adam meydanın tam ortasında durdu ve bağırmaya başladı. Bir anda ortalık mahşer yeri gibi oldu. Kadınlar örtülerini sımsıkı tutup kaçışırken çocuklar çoktan çığlığı basmışlardı. Ne yapacağımı bilmiyordum. Daha geçen ay konsolos olarak geldiğim bu memlekette böyle bir şey yaşamayı beklemiyordum. Haberlerde okumak gibi olmuyormuş dedim kendi kendime. Ve tekrar o ruhsuz adama baktım.

205

Üzerinde bomba olduğunu gördüğüm zaman heyecanım ve şaşkınlığım fazlasıyla artmıştı. Bir yandan insanlara sakin olmaları gerektiğini söylerken bir yandan başkent İslamabad’da bulunan arkadaşım Selim’i aradım ve o da başkonsolosa haber verdi. Neden böyle bir şey yaptığımı hala bilmiyorum. Meydan çok kalabalıktı ve bombacı fazlasıyla ciddi görünüyordu. Derken gözüm bir çocuğa takıldı. Bu çocuk az önce gömleğimi çekiştiren çocuğun ta kendisiydi ve bombacının olduğu yere birkaç metre uzakta bir kaldırım taşında oturuyor, her şeyden habersiz az önce ona verdiğim şekerin tadını çıkarıyordu. Çocuğun bu kadar kalabalık bir meydanda ne işi var diye düşündüm. Ben bunu düşünürken çocuk bir anda bombacı adama yaklaşmaya başladı. Allah’ım dedim beni bu çocukla sınama. Bunları söylerken nereden geldiğini bilmediğim bir cesaretle bombacıya doğru koşmaya başlamışım. Hatırladığım son şey ise çocuğu kucağıma aldığım sırada kulağımdaki acı sessizlik. Uyandığımda hastanedeydim. Ve yanımda o küçük çocuk oturuyordu. Ama sanki bir şeyler eksikti, o an sebebini bilmediğim bir eksiklik. Ne olursa olsun Pakistan aklıma her geldiğinde şunlar geçer içimden. Ey pak gönüllerin memleketi, sen ki biz yedi düvel tarafından kuşatıldığımız vakit, yanımızda duransın. Bu toprağın insanı açken uyuyamam deyip kolundaki bileziğinden kulağındaki küpesine kadar Anadolu’ya gönderen güzeller güzeli gelin kızların, cebindeki harçlığı hiç düşünmeden yardım sandığına koyan minicik yüreklerin, bastonunu satıp yollayan ihtiyar delikanlıların memleketisin. Biz yalnızlık çölünde kururken bize vaha olansın. Biz ümitsizlik denizinde boğulurken oradan çekip kurtaransın. Sen Pakistan’sın. Ancak durum eskisi gibi değil artık. O kutsal vazifeyi yerine getirme sırası bizde, ahde vefa yoludur bize görünen. Aynı bu güzelim topraklarda olduğu gibi o toprakları da sarmıştı terör belası. Bunun yanı sıra üst üste gelen doğal afetlerin meydana getirdiği acı bilanço canını sıkmaya yetiyordu kardeşlerimizin. Bu yüce devlet de boş durmadı elbet. Aynı onların bize yaptığı gibi, aynı ruhla, imanla ve inançla biz de onlar için yardım kampanyaları, fonlar, etkinlikler hazırladık. Elimizden geldiğince şu koca dünyanın körebe oyununa inat onların yaralarını sarmaya çalıştık.

206

Pakistan halkı tüm bunların yanı sıra çağdaşlaşma ve ilerleme gayemizde de bize kardeş oldu. Bizden kilometrelerce uzak olmalarına rağmen bizimle tek yürek oldular. Zira bunun en büyük göstergesi iki devletin de bayrağını ay ve yıldızın süslemesi.

Ayrıca dünya basınının bize yansıttığı barbar, gaddar ve zalim Pakistan imajının bu yazdıklarımla taban tabana zıt olması hem pek çok şeyi açıklamaya yetiyor hem de bizi derinden yaralıyor. Umarım bir gün herkes bir ülkenin terör örgütleriyle önünün kesilmeye çalışılmasının asıl nedeninin o devletin ne yüce bir devlet, halkının ise ne yüce bir halk olduğundan kaynaklandığını anlayabilir. Pakistan halkı şunu bilsin ki Pakistan’ın bizim için yaptıklarını asla ve asla unutmayacak ve unutturmayacağız. Onlar bizim için dosttan kardeşten öte candır. Bunu sakın unutmasınlar ve Türk halkının desteğini her daim arkalarında hissetsinler. Biz onların yanında her daim kök salmış bir çınar gibi dimdik duracağız. Onlar ki Asya’nın ortasında bir mühür misali duran İslam sancağı, onlar ki şefkatin yeryüzündeki yansımaları, onlar tüm bu yaşadıkları olumsuzluklara karşı direnen cesur insanlar. Onlar ki Pakistanlılar. Benim şahsi görüşüm Türk halkı kadar Pakistan halkına sevgi ve hürmet besleyen bir millet daha olmadığı yönünde. Aynı şekilde iki devlet arasında yaşananlar gösteriyor ki Pakistan halkı da bizim için aynı duyguları paylaşıyor. Abul Asar Hafeez Jullunduri’nin kaleme aldığı Pakistan Milli Marşında yazan şu dizeler adeta Türk milletinin Pakistan halkına olan sevgi ve kardeşlik hislerinin büyüklüğünün tercümanı niteliğindedir. Mutluluklar kutsal yurda Mutluluklar bereket ülkesine Ben içimden bunca şeyi geçirirken o sabah yazmaya yeltendiğim hikâye için yanımdaki masaya koyduğum kâğıt uçuvermiş. Ancak onu almam için önce tekerlekli sandalyemi birinin getirmesi gerekiyor. Ha bu arada o eksikliğini hissettiğim şey bacaklarımmış. Öyle söylemişti doktor. Ancak bu durum umurumda bile değil. Belki bacaklarımı kaybettim ama her cuma ‘cumanız mübarek olsun konsolos’ diyen birçok pak insan kazandım.

207

English translation:

HEY! THE COUNTRY OF JASMINE FLOWERS! I was feeling very unrest. I woke up this morning feeling good for the April rains which try to clear the dullness of spring fatigue. While I was trying to get rid of the sea of hopelessness hardly, my exhausted heart was filled out with peace. Then my eyes were stuck to the jasmine which lowered its head in my window. I was ashamed of my pains, my selfish dreams and myself. Those children with beautiful faces who smell brotherhood came to my mind. A drop of tear fell slowly from my eyes to the soil of the jasmine. Its lowered neck straightened just like the symbol of Pakistan. Then I cried to the past with all my courage.

208

Let me share with you my memory. This is such a memory that it is really a turning point in my life. When I was in Pakistan, I had a friend named Abdullah. When we were once walking streets of Lahore in a poor locality, I saw a man whose looks were disturbing me very much. It was such that there was hell in his eyes. It was impossible not to notice him with his hate and his impression that said I am a bad man. Then I began to follow this man. It was such that my feet were moving independent from me. Finally, we arrived at a crowded square of the town. And it was harder for me to follow the man but I didn’t give up. While I was walking on the road, a little child pulled my shirt and smiled at me. Normally, I was used to such situations and I gave the candies in my pocket to him. You can’t imagine the light in his eyes. That dark man I was following stood in the middle of the square and started to shout. Suddenly, the square was emptied. While women were running away, children were screaming. I didn’t know what to do. I was not expecting to experience such a condition in the country where I came last month as a consul. I told to myself that this is not like reading the news from the newspaper. And I again looked at that insensitive man. When I saw that there was a bomb on him, I was very surprised. While I was telling people to calm down, I called my friend Selim in Islamabad and he notified the Consul General about this situation. I still don’t know why I

did such a thing. The square was very crowded and the suicide bomber was looking very serious. Suddenly I saw a child. This was exactly the child who pulled my shirt a while ago and he was sitting down on the alley a few meters away from the bomber. I thought what was this child doing in this crowded square. While I was thinking of this, the child suddenly began to get closer to the bomber. I said to myself, my God please don’t test me with this child. While I was telling this, with a sudden courage I started to run towards the child. The last thing I remember was the painful silence in my ears when I catched the child. When I woke up, I was in the hospital. And this little child was sitting besides me. But there was something missing. Whatever it happens, these thoughts pass in my mind when I remember Pakistan. Hey! The country of clean hearts! While the armies of the Western world surrounded us, you were the one who stood besides us. You are the country of beautiful brides who say that I can’t sleep when the people of my land are hungry and who sent their wristlests and earclips to Anatolia. You are the land of children who sent their pocket money to Turkey. You are the land of old men who sold their walking sticks and sent its money to Anatolia. While we were getting lost in the desert of loneliness, you are the one who offered us an oasis. You are the one who saved us from the sea of hopelessness. You are Pakistan. But the situation is not the same as it was before now. Now it is our turn to perform this holy task of helping. Just it was in our beautiful land, Pakistan’s land was also struggling with the scourge of terrorism. Besides this, our Pakistani brothers were depressed because of many natural disasters. Just the same way they helped me at our difficult times, so did we prepared aid campaigns, funds, activities for them. Against the blindman’s bluff game of this world, we tried to heal their wounds. The people of Pakistan became our brothers in the path of modernization and development. Even though they were thousands of kilometers away from us, they became one heart with us. The best indicator of this is that both countries’ flags are covered with the crescent and the star. Besides this, the image of Pakistan created by the world media such that Pakistan is barbarian and cruel is totally against the ones I wrote here. This condition is enough to explain many things and it hurts us very deeply. I hope that one day everybody understands that the reason of terror in a country is that country is a great country and its people are great.

209

Pakistani people should understand that we will never forget what Pakistan did for us and we will not let our children forget the same. They are beyond friends and brothers for us. They should never forget this and always feel the support of Turkish people with them. We will stand like a tree near them laying our roots to the ground. They are the flag of Islam standing in the middle of Asia like a seal. They are the reflections of compassion on the earth. They are brave people who resist all the negative effects they experience. They are Pakistanis. My personal opinion is such that there is not any other nation in the world which loves and respects Pakistanis like Turks. In the same way, what is experienced between two states shows us that Pakistani people also share the same feelings with us. These verses of the Pakistan National Anthem written by Abdul Asar Hafeez Jullunduri are telling the greatness of the Turkish people’s feelings of love and brotherhood towards Pakistani people: Happiness to the holy land Happiness to the country of abundance While I was passing from my inside all these things, the paper I put on the table to write that story flew away. But someone has to bring my wheel chair first to get that paper again. Meanwhile, the missing thing here were my legs. The doctor told me so in Lahore. But I don’t care about this either. May be I lost my legs but I gained the friendship of many “Pak people” who say “Mubarak Friday Prayers” to me every Friday. * * *

210

Mansiyon Ödülü / Honorable Mention Ms. Ayşe Beyza Nur Mintaş Okulu / School: Kemalpaşa Şehit Halil Kantarcı Anadolu İmam Hatip Lisesi, İzmir

SINIRLAR ÖTESİNDEKİ DOSTLUK Kurtuluş Savaşı... Bir milletin destanı... İmanın silah gücüne galip geldiği ender savaşlardan biri... Ve bu savaşı, Anadolu coğrafyasındaki Türkler, Kürtler, Çerkezler, Lazlar vermedi sadece. Okuduğum kitaplarla, göz attığım yazılarla ve izlediğim videolarla daha iyi kavradım Millî Mücadele ruhunun Anadolu’dan taşıp Pakistan’a kadar ulaştığını... Milli Mücadele’nin bilinmeyen ruhuymuş Pakistanlılar... Kim kolundaki bileziğini, koynundaki gerdanlığını, altındaki evini arabasını satıp, sınırlar ötesinde hiç görmediği insanlara, belki de hiç ayak basmadığı topraklara yollar ki? Geceler boyu uykusuz kalıp, dualar eder tanımadığı kahramanlara. Pakistan, 14 Ağustos 1947’de bağımsızlığını ilan etmiş ve özgürleşmiş. Ama bu tarihten yaklaşık 20-25 yıl kadar önce gerçekleşen Milli Mücadele’ye, sömürü ve baskı altında oldukları halde tam destek vermişler, ellerinden geleni yapmışlar, Pakistan halkı Milli Mücadele Dönemi’nde, 1.5 Milyon Sterlin toplayıp, Ankara Hükümeti’ne yollamış; analar oğullarını “Türk halkı için elinizden geleni yapın, gerekirse canınızı bile verin.” diyerek, dillerinde dualar, gözlerinde yaşlarla, hem mallarını hem de can parçalarını göndermişler Anadolu topraklarına... Yine, Balkan Savaşlarında “Tek Osmanlı Yaşasın!” diyerek, tüm Pakistan halkı seferber olmuş, yardıma koşmuş. Tarihi açıdan köklü ve çok derin ilişkileri bulunan iki devletin, ilerleyen süreç içerisinde iktidara gelen zihniyetlerin anlayışlarına bağlı olarak, zaman zaman dalgalanmalar vuku bulmuştur. Fakat bu dönemleri atlatmayı başaran iki devletin, ne ilişkileri zarar görmüş, ne de araları açılmıştır. Bilakis ortak inanç, din ve kültür bağları güçlenmiş, birbirlerinin acılarına, sevinçlerine ortak olmuş ve iki devlet, bir millet olabilmişlerdir. l. Dünya Savaşı’ndan sonra kurulan yeni dünya düzenine karşı, alternatif bir dünyanın temelleri atılması sırasında, bu taşın altına ellerini koymuş;

211

yine Türkiye’nin yanında, olmuşlardır. Hem Türkiye’miz hem de Pakistan Developing-8’e üyedir. Yakın tarihte, 2005’te Pakistan’da yaşanan deprem ve sel felaketlerine, TİKA ve Kızılay koşarak yardıma gitmiştir. Bu hareketleri sebebiyle de Pakistan Halkının gönüllerini fethetmişlerdir, 2014’te Pakistan’daki bir okula düzenlenen terör saldırısında, 134 öğrenci hayatını kaybetmiştir. Bu sebeple, Pakistan’da 3, Türkiye’de ise l gün süreyle Milli Yas ilan edilmiştir. Tüm bu fedakarlıkları yapmamızı sağlayan şeye gelecek olursak, Hucurât Suresi 10. ayete bakmamız kafi olur. “Mü’minler ancak kardeştirler...” Bizleri aramızda ülkeler de olsa, bir ve beraber kılan şey, İslam kardeşliğidir. Öyle bütün olmuşuz ki birbirimizin derdiyle dertlenip mııtluluklarımızı paylaşmışız. Bayraklarımızın benzemesinden midir bilmem ama bütün varlığımızla sahiplenmişiz birbirimizi. Hem savaş hem de barış zamanlarında birbirimizin yanında olmuşuz. Hem derttaş hem yoldaş olmuşuz, bu ahirete giden gemide birbirimize. Bu öyle bir dostluk olmuş ki Pakistan’ın kurucusu olan Muhammed Ali Cinnah’ın adını vermişiz başkentimizin bir caddesine... Öyle ki; “İstanbul Meydanı” demiş Pakistanlı kardeşlerimiz en işlek meydanlarından birine ve Türk Bayrağını asmışlar oraya. Pakistan İstanbul Başkonsolosu Yusuf Cuneyd’den şu cümleleri duyuyoruz bir röportaj esnasında, “Yabancı olarak geldiğim bu ülkenin, kendi vatanım olduğunu fark ettim...” Ne din, ne dil, ne ırk, ne de o ülkenin; bu ülkenin vatandaşı olmak önemli değilmiş.. Asıl önemli olan bütün bu farklılıklara rağmen, bir olabilmek, kardeş olabilmekmiş... Bunu bir kez daha anladım... Koşulsuz şartsız “Sizi destekliyoruz çünkü siz Türksünüz.” diyorlardı. “Sizi seviyoruz; çünkü siz Türksünüz.” Biz “Kıbrıs Barış Harekatı” diyorduk. Onlar “Sizi destekliyoruz.” diyorlardı. “Terörü lanetliyoruz.” diyorduk. Onlar “Arkanızdayız.” diyorlardı. Biz de bütün bu fedakarlıklara karşı onlara Keşmir’de, destek veriyor; “Çünkü siz Pakistanlısınız,” diyorduk. Bu kardeşlik öylesine, sıradan, iki ülkenin kendi menfaati üzerine kurulmuş bir kardeşlik değildi. Bu kardeşlik öyle bir kardeşlikti ki; ne malın mülkün, ne canın cananın, ne de yaşamanın bir önemi kalıyordu. Biz inanıyoruz ki bu kardeşlik gelecek olan tüm nesiller ve çağlar boyu sürecek, bu kardeşliğin mirasçıları Türk halkı ve Pakistan halkı olacaktır.

212

Bir insanın en zor ve sıkıntılı zamanlarında yanında olan biri varsa o da dostudur. Bizim de Türkiye olarak hem sıkıntılı zamanlarımızda hem de mutlu zamanlarımızda yanımızda olan dostumuzdur Pakistan. Bu dostluğun baki kalacağına tüm kalbimizle inanıyoruz. Mevlana’nın da dediği gibi, “Dostluk illa yan yana, diz dize olmak değildir. Asıl can cana, kalp kalbe olmaktır.”

English translation:

FRIENDSHIP BEYOND THE BORDERS Independence War... The episode of a nation... One of the few wars where human power has won against the power of weapons... And this war was not only fought by Anatolian Turks, Kurds, Cherkesses and Lazes. I understood better with the books I read, articles I saw and videos I watched that the spirit of the national struggle ran over from Anatolia and reached to Pakistan. It seems that Pakistanis were the unknown spirit of our independence war. Who would send the wristlet in her wrist, necklace on her neck and sell his house and car and send its money to people beyond their borders and to lands they never stepped on? Who would remain sleepless for nights and pray for heroes whom he never knew before? Pakistan has gained its independence on 14 August 1947 and it became free. But they helped our National War 20-25 years before this date even though they were under dominance and exploitation of others. The people of Pakistan collected 1.5 million Sterling in the period of National Struggle and sent to the Ankara government. Mothers sent their sons to Anatolian soil with prayers in their tongues, tears in their eyes and sent both their properties and their most beloved ones by saying “Do whatever you can for the Turkish people, even sacrifice your lives for them…” Again in Balkan Wars, the entire Pakistani people gathered together and went for help by saying “Only Ottomans live!” With the passage of time as the time progressed, some changes occurred between these two states which have very deep rooted and strong relations entrenched in history. But neither the relationships of these two states were damaged nor they were offended by each other, as they were able to overcome these difficult periods. On the contrary, their shared bonds of belief, religion and culture got stronger, they shared their pains and pleasures and they could be two states one nation.

213

During the establishment of the foundation of a new world order established after the World War I, they put their hands under the stone and they were side by side with Turkey again. Both Turkey and Pakistan are members of the Developing-8. TİKA and Kızılay rushed to help the earthquake and flood disasters experienced in Pakistan recently in 2005. With their support, they won the hearts of the Pakistani people. 134 students lost their lives in a terrorist attack ar a school in Pakistan in 2014. Pakistan declared national mourning for 3 days while Turkey also declared a day of mourning in solidarity. If we look at what maintained us to do all these sacrifices, it is sufficient to have a look at Sura Hujurat, 10th verse. “Believers are only brothers…” What makes us together and united is the Brotherhood of Islam although countries between us separate us. We are so united that we were sorry for our problems and shared our happiness. I don’t know if it is due to that our flags are similar with each other but we have embraced each other with our entire presence. We have been side by side both in times of peace and war. We have been comrades in this ship sailing towards eternity. This has been such a friendship that we gave the name of Pakistan’s founding father Muhammad Ali Jinnah’s name to an avenue of our capital city while our Pakistani brothers named one of their most busy squares as “Istanbul Square” and they raised the Turkish flag there.

214

During an interview, we hear the following sentences from Pakistan’s Consul General in Istanbul Yousaf Junaid: “I noticed that this country which I arrived as a stranger is my own countr.” It is not important what is your country of citizenship or what is your religion and race. What really important is to be united and brothers in spite of all these differences. I understood this once more. They were saying that “We support you” unconditionally because you are Turks. “We love you because you are Turkish.” We were saying “Cyprus Peace Operation”. They were saying “We are supporting you.” We were saying “We are condemning terror.” They were saying “We are backing you.” And upon all these sacrifices, we were giving support to them in Kashmir and saying “Because you are Pakistanis…” This brotherhood was not an ordinary one, which was based on the benefits of two countries. This brotherhood was such a brotherhood that neither properties and money nor our lives were important. We believe that this brotherhood will last for all the coming generations and ages and the inheritors of this brotherhood will be the Turkish and Pakistani people.

If there is someone who is with a person in his/her most difficult and problematic times, that is his/her true friend. And Pakistan is our friend who was with us in both our testing as well as happy times. We believe from our heart that this friendship will remain eternal. As Maulana also said, â&#x20AC;&#x153;Friendship is not only being side by side, knee to knee. In fact, it is being life to life, heart to heart.â&#x20AC;? * *

215

Mansiyon Ödülü / Honorable Mention Mr. Hakan Kemal Okulu / School: Kahramankazan Akıncı Anadolu Lisesi, Ankara

GEÇMİŞİN IŞIĞIYLA AYDINLIK YARINLARA Uluslararası alanın aktörleri olan ülkelerin birbirleriyle siyasi, ekonomik, kültürel ilişkileri vardır. Ülkeler ilişkilerini, belirledikleri dış politika esaslarına ve evrensel hukuk kurallarına göre yürütürler. Bu ilişkilerde ilk olarak güven ortamı sağlanmalıdır. Çünkü, güven olmadan ilişkiler sağlam bir zemine oturtulamaz. Ünlü bir söz vardır “İnsanların gerçek yüzlerini; işlerin kötüye gitmesi, menfaattin bitmesiyle görürsünüz.” Ülkeler arasındaki güvenin pamuk ipliğiyle mi çelik halatlarla mı bağlı olduğunu da zor günlerde görürüz. Millet olarak pek çok ülke ile işbirliği içinde olsak da bir ülkeyi diğer ülkelerden ayrı tutarız. İş birliği yaptığımız herhangi bir ülke değildir Pakistan. Pakistan bizim için dost hatta daha da fazlası kardeştir. Acı dolu günlerin, dökülen gözyaşların son bulmadığı, toprağın kana doymadığı günlerde acımızın ortağı olmuştur Pakistan. Bizler o günlerde, büyük şair İsmet ÖZEL’in dediği gibi yerimizde sayamazdık, ya felaketimize ya da şahadetimize doğru yürüyecektik. Onurlu Türk halkı şahadeti seçti ve arkasında duran yüreği güzel, vefalı Pakistan halkıyla hürriyete yürüdü.

216

Biliyoruz ki, Balkan Savaşlarında, oluk oluk Osmanlı kanı aktığı zamanlarda, Pakistan halkı Osmanlı için yardım sandıkları açmış, yedisinden yetmişine herkes ellerinde ne varsa Osmanlı için feda etmiştir, Genç kızlar çeyizini, öğrenciler harçlıklarını Osmanlı Devleti yaşasın diyerek bağışlamıştır. Hatta o günlerde İngiliz sömürgesinde olan kardeş ülke Pakistan’da bir İngilizin raporunda şu içler acısı sözler yazılıdır: “Kucağında bebek bulunan fakir bir kadın can havliyle sağa sola koşuşturuyor, ‘Yok mudur bir hayırsever, Allah rızası için bu çocuğumu satın alsın, bedelini Osmanlı’ya göndereyim’ diyordu. Herkes şaşkın, herkes perişandı. Yürekler parçalanmıştı sanki. Hemderd olmanın bu derecesi mümkün müydü? Neyse ki bir

hayırsever, kadın adına istediği meblayı yardım sandığına verdi de, çocuğu da annesine bıraktı.” Bu annenin gösterdiği fedâkârlığı anlatmaya kalkarsak kelimeler kifayetsiz kalır, anlamlarını yitirmeye başlar. Kardeş Pakistan yalnızca o günlerde değil Milli Mücadele yıllarında da Türk halkını kaderine terk etmemiştir. Pakistan halkının zor şartlardayken dahi bizlerle tek yürek olup aralarında para toplayıp Ankara Hükümetine göndermesi menfaatlerden uzak kardeşliğimizin nişanelerindendir. Pakistanlı İslam alimi, şair, filozof ve politikacı Allame İKBAL bir diğer adıyla Muhammed İKBAL Kurtuluş Savaşı için şunları yazmıştır: “Anadolu’da Milli Mücadele yıllarıdır. Osmanlı zor durumdadır. Müslüman ülkeler “Osmanlı’ya nasıl yardımcı olabiliriz?” sorusuna, içinde bulundukları o zor şartlara rağmen cevap aramaktadır. Bu amaçla Pakistan’ın Lahor kentinde, binlerce kişinin katıldığı Osmanlı konulu bir toplantı yapılır. Toplantıda Pakistan’ın kurucusu Muhammed İkbal şunları söyler: “Bir rüya gördüm. Bu dünyadan göçmüştüm. Melekler beni rahmet ayetinin sahibi Hz. Peygamber’in huzuruna çıkardı. Hz. Peygamber buyurdu: “Ey Hicaz bahçesinin bülbülü, senin her goncan senin terennümünün aşkı ile ısındı; senin gönlün aşk şarabıyla coşkundur. Senin coşkunluğun Allah’a secde ve niyazda bulunmaktır. Dünyanın alçaklığından göklere doğru uçtuğun zaman melekler sana yüksekliğin sırrını öğretti, cihan bahçesinden çıkıp bana bir koku gibi yaklaştın; söyle, bana ne gibi bir hediye getirdin.’ Ben de, ‘Ya Muhammed (sas) varlık aleminde binlerce gül, lale var, ama renk de koku da vefasızdır. Yalnız bir şey getirdim: bir şişe kan ki eşi yoktur cennette bile. Bu senin ümmetinin namusu, vicdanıdır. Bu, şehid Mehmetçiğin kanıdır.’ dedim.” Pakistan, Türk halkının verdiği mücadeleden etkilenmiş olup kendilerinin de bu kudrete sahip olduğunun farkına varıp bağımsızlıkları için mücadele etmiştir. Atatürk, Osmanlı Devleti’nin enkazından Türkiye Cumhuriyetini kuran; harabe halindeki bir ülkede güçlü bir devlet meydana getiren büyük bir siyasetçiydi. Muhammet Ali Cinnah ise parçalanmış; esaret içindeki Hintli Müslümanları birleştiren, çağın en güçlü sömürge gücü İngiliz İmparatorluğu’na karşı savaşan ve zamanın en büyük İslam Devletini kuran bir devlet adamıydı. Büyük önder Mustafa Kemal ATATÜRK’e “Bizim aslımız, rengi uçmuş bir kıvılcımken onun bakışıyla cihanı aydınlatan güneş haline geldik.” diyerek İngiliz sömürgesinden onun yolundan giderek kurtulduklarını dile getirmişti; bir diğer deyişle iki ayrı millet iki farklı bağımsızlık mücadelesi yaşamış ve bunu bütün gibi iletmişlerdi. İki ülkenin birbirine verdiği destek sadece ülkeler arası resmi çıkar politikasından ibaret

217

olmamasıyla birlikte sanki abi-kardeş yardımlaşmalarına benzemektedir. O günlerden beri biz Pakistan’ın acılarına ortak olmaya çalışmakla beraber Pakistan halkı da bizim yaralarımıza merhem olmak istemektedirler. Pakistan ile aramızda kardeşçe ilişkiler geçmişte olduğundan daha sıkı bir şekilde günümüzde de devam etmektedir. Pakistan’ın Peşaver kentinde terör örgütü Taliban tarafından askeri okula yapılan saldırıda çoğu öğrenci olmak üzere 148 can yitirilmiştir. Kadın Öğretmenler, öğrencilerinin gözü önünde yakılmıştır. Pakistan’ın tarihine en kanlı terör saldırısı olarak geçen bu katliam için Pakistan üç günlük yas ilan ederken ülkemiz 1 günlük yas ilan ederek kardeşlerimizin acısına ortak olmaya çalışmıştır. Pakistan’da teknik bir hata sonucu Pakistan rupisine basılan ay yıldız, kırmızı zeminde çıkınca bu yanlışlıktan ötürü şikayetler gelmiş, yetkililer bu hatayı açıkladıklarında ve bunun Türk bayrağı olduğunu söylediklerinde de şikayetler kesilmişti; hatta “Biz Türk Bayraklı yeni para istiyoruz” talepleri gelmiştir Pakistan halkından. Türkiye 2005 depremi ve 2010 sellerinde zor durumda kalan Pakistan halkına TİKA ve KIZILAY aracılığıyla yardımlar götürerek her zaman onların yanında olduğunu göstermiştir. TİKA, yardımların uzun vadeli olması için Pencap’ta Recep Tayyip Erdoğan adıyla modern bir hastane inşa ettirmiş, bununla da yetinmeyip Çocuk Hastanesi Kemik İliği Nakil Merkezinin onarımını üstlenmiştir. Bunlar Türkiye’nin, Pakistan halkının gönlündeki yerini pekiştirmiştir. 2000’lerin başında Pakistan-Türkiye arasındaki ticari ilişkiler artmış ve siyasi ilişkiler paralelinde ticari ilişkilerin daha da artması iki ülkenin de beklentisi haline gelmiştir. Kardeşliğimizin nişanelerinden biri de Pakistan’a gittiğimizde Atatürk Caddesi’nde yürümemiz ya da Türkiye’de Cinnah Caddesi’nde gezmemizdir. Sanıyorum ki Pakistan halkını Türk halkı kadar seven bir halk daha dünya üzerinde bulunmamaktadır, Pakistan halkı da vermektedir; bunu hem maddi hem manevi yönden her zaman göstermiştir. İnanıyoruz ki aramızdaki bağ dünya varoldukça güçlenerek devam edecektir.

218

English translation:

TOWARDS BRIGHT TOMORROWS WITH THE LIGHT OF THE PAST Countries that are the actors of the international arena have political, economic and cultural relations with each other. Countries conduct these relationships according to the foreign policy principles they determine and universal rules of law. In these relationships, first of all an environment of trust should be maintained. Without trust, relationships can’t be established on astrong base. There is a famous saying: “You see the true faces of people when jobs go towards the worse and when benefits are exhausted.” And we see whether the trust between countries hand on a thread or a steel rope at hard times. Even though we are in cooperation with many countries as a nation, we keep one country separate from the others. This country we cooperate is not any other country, it is Pakistan. Pakistan is our friend, more than this it is a brother. Pakistan has shared our pain when painful days didn’t ever end, sheding tears didn’t stop and when the soil was not thirsty for more blood. At those days, we couldn’t have stay at the same place we were as great poet İsmet ÖZEL also says, we would either walk towards our catastrophe or towards our martyrdom. Graceful Turkish people chose martyrdom and walked towards freedom with the good hearted and loyal Pakistani people who stood behind them. As we all know, at times when plenty of Ottoman blood was shed during the Balkan Wars, Pakistani people opened charity boxes for the Ottomans and from age 7 to 70, everybody sacrificed whatever they had in their hands for the Ottomans. Young girls donated their dowries; students gave their pocket money for the Ottoman state to live. Even more, at those days, these heart breaking words are written in the report of a British official in brotherly country Pakistan which was a British dominion at those days: “A poor woman who had a baby in her arms was rushing around desperately and she was saying ‘Isn’t there a charitable person here, let him purchase

219

my child for God’s sake, I will send the money to Ottomans’. Everybody was bewildered, everyone was desperate. It was such that hearts were torn apart. Was it possible such a degree of sharing troubles? Fortunately, a charitable person gave the amount that the woman wanted to the charity box that he left the child to his mother.” If we try to tell the amount of sacrifices of this mother, words will not be enough and they will be meaningless. Brother Pakistan didn’t leave Turkish people to their fate not only in those days but also in the years of Independence War. Pakistani people were one heart with us even in the hardest conditions and they collected money and send to the Ankara government. These are among the signs of our brotherhood that is far from benefits. Pakistani Muslim scholar, poet, philosopher and politician Allama Iqbal or with his other name Muhammad Iqbal wrote the following lines for our Independence War: “In Anatolia, it is the years of the national struggle. Ottomans are in a difficult condition. Muslim countries are looking for an answer to the question “How can we help the Ottomans?” in spite of the difficult conditions they are in. For this purpose, a meeting is held in Lahore, Pakistan with the subject of Ottomans where thousands of people attended. In the meeting, the founder of Pakistan Muhammad Iqbal says: “I saw a dream. I had passed away from this world. Angels took me to the courtesy of our Prophet Muhammad, the owner of the verse of mercy. Our prophet Muhammad commanded: “Oh, the mocking bird of Hejaz Garden, each rosebud of you got heated with the fire of your singing; your heart is enthusiastic with the love of wine. Your enthusiasm is to grovel to God and pray. When you fly to the skies from the lower world, angels taught you the secret of the heights. You went out of the world’s garden and reached me just like a smell; tell me, what a present you brought to me? And I said “Oh Muhammad, there are thousands of roses and tulips in the universe of existence but both color and smell aren’t loyal. I brought only one thing: it is a bottle of blood that there is no similar even in heaven. This is the honor and conscience of your Ummah. This is the blood of Turkish martyrs.”

220

Pakistan was influenced by the struggle that Turkish people gave and they realized that they also have the same strength and they fought for their freedom. Atatürk was a great politician who established Turkish Republic from the wreckage of the Ottoman Empire and who made a strong country out of a country that was like a ruin. And Muhammad Ali Jinnah was a statesman who joined Indian Muslims who were divided and enslaved, who fought against the most powerful colonial power of the world, the British Empire, and who established the greatest Islamic country of his

times. He told our great leader M. Kemal Atatürk that “While our origin was a pale spark, we became a sun lightening the world with one look of him” and he expressed that they saved themselves from British colonialism by following his path; in other words, two different nations experienced two different independence struggles and they transmitted this as a whole. The support that both countries give each other is not based on any benefits policy between countries but it is just like a brother helping his brother. Since those days, while we are trying to share Pakistan’s pains, Pakistani people also want to cure our wounds. The brotherly relations between Pakistan and Turkey continue today even in a more closely than it was in the past. In the attack made at a military school by Taliban at Peshawar, Pakistan, 148 lives were lost most of them who were students. Woman teachers were burnt in front of their students. For this massacre which was recorded in the history of Pakistan as the bloodiest terrorist attack, Pakistan declared three days of national mourning and our country declared one day of national mourning and we have tried to share the pain of our brothers. Due to a technical error, when the crescent and star printed on Pakistan rupee was on a red base, there were complaints to the officials and when officials explained this error and said that it was the Turkish flag, all complaints ended. Even more, Pakistani people demanded, “We want a new money with the Turkish flag.” Turkey brought aids to Pakistani people through TİKA and Kızılay for the 2005 earthquake and 2010 flood disasters and it has shown that they are always side by side with them. TİKA has built a modern hospital named as Recep Tayyip Erdoğan in Punjab for its support to be long-term and moreover it has repaired Children’s Hospital Bone Marrow Transplantation Center. These projects have placed once more deepened the imprint of Turkey in the hearts of the Pakistani people. In the beginning of 2000’s, commercial relations between PakistanTurkey started to increase. Enhancing trade relations commensurate with political relations has become an expectation by both countries. Another sign of our brotherhood is that we walk in the Atatürk Avenue when we go to Pakistan or walk in the Jinnah Avenue in Turkey. I think that there is no other nation in the world that loves Pakistan as the Turkish nation. Pakistan nation also loves Turkish nation the same way, it has always shown this both materially and spiritually. We believe that the bond between us will continue by strengthening as long as the world exists. *

221

Mansiyon Ödülü / Honorable Mention Ms. Dilara ALBAYRAK Okulu / School: Çayırova Şehit Er Mücahit Okur Anadolu Lisesi, Kocaeli

ECDADIN GÖNÜL KÖPRÜSÜ PAKİSTAN Pakistan İslam Cumhuriyeti, Güney Asya’da bir ülkedir. İngiliz sömürgesindeki Hindistan’dan yaşanan kanlı bir mücadele sonrası ayrılarak 14 Ağustos 1947’de Muhammed Ali Cinnah tarafından kurulmuştur. Müslüman Birliği ve Pakistan bağımsızlık mücadelesinin önderi ve ilk devlet başkanıdır Cinnah. Hür insanlar olarak yaşayabilmek adına kurulmuş bir devlet. Pakistan, yüzyıllardır tarihe birlikte şahitlik ettiğimiz, ecdadımızın dilini Urduca konuşan bir ülke. Biz ne zaman darda olsak Pakistan’ı yanımızda bulmuşuz tarih boyunca. Birbirlerine büyük ölçüde benzeyen, birbirlerine gönülden bağlı olan iki devlet, tek millet. Türkiye ve Pakistan terörle mücadele karşısında adeta kaderdaş bir haldedir.

222

Türkiye’nin başı ağrıdığında Pakistan’ın da başının ağrıdığını söylüyor Pakistan’daki kardeşlerimiz. Pakistanlılardaki Türkiye sevgisinin en somut nedeni olarak İslami şuur gösterilmiştir. Pakistanlıların sadece kalpleri değil elleri de bizimle olmuştur tarih boyunca. Bu dostluk Kurtuluş Savaşı döneminden gelen ve kendini ispat eden bir dostluktur. O dönemde Pakistan diye bir devlet yoktu elbet. İngiliz sömürgesindeki Hindistan’daki Müslümanlar ümmet bilinci ile hareket ederken kollarındaki bileziklere kadar altınlarını göndermişlerdir. Bu yardımdaki en büyük pay ise Pakistan’ın Akif’i Muhammed İkbal’indir. Pakistan’in manevi kurucusu olan büyük İslam şairi, mütefekkir, Muhammed İkbal gerek yaptığı konuşmalar, gerek kapı kapı dolaşmaları ile Türkiye’ye yüklü miktarda yardım toplanmasını sağlamıştır. Kendileri açken, dişlerinden tırnaklarından artırıp kötü gün için bir kenara koydukları paraları, savaş döneminde Türk halkının ihtiyaçları karşılansın diye göndermişlerdir. Günümüzde ise Pakistan’ın yaptığı bu yardımlar çok kolay unutulmuş ve birileri “Bizim ne işimiz olacak, biz kendi ülkemize yardım edelim.” şeklinde yorumlar yaparak ensar-muhacir ruhuna zarar verecek sözlerle vicdanları kanatmışlardır. Çok acı! O dönem-

de sömürgede olan Pakistan halkı ölüm kalım savaşı vermekteydi. Kötü gün için sakladıkları paralarını Türk halkına yardım olarak vermişlerdi. Pakistan’ın bize yaptığı yardımlar unutulmaması, unutturulmaması gereken hadiselerdendir. “Müminler birbirini sevmede, birbirine acıma ve şefkat gösterme hususunda bir vücut gibidir. Vücudun bir uzvu rahatsızlanırsa, diğer uzuvlar da uykusuzluk ve ateş ile onun acısına ortak olurlar.” (Buhari, Müslim) hadisi ile hareket eden bir devlet Pakistan. Bizi çıkarsız seven bir ülke desek yanlış olmaz. Onların çıkar olarak değil de belki bir umut olarak gördükleri ve ellerinde avuçlarında neleri varsa verdikleri şey Muhammed İkbal’in Türk ordusu için milyonlarca kişiye yaptırdığı şu duada gizli belki de: “Galip et ya Rab, çünkü bu son ordusudur İslam’ın.” Görüyoruz ki İstiklal şairimiz olan Akif, hangi dava uğruna savaş verdiyse Muhammed İkbal de aynı dava uğruna savaş vermiştir. Pakistan halkı yalnızca kurtuluş savaşı döneminde yardım etmemiştir bize. 17 Ağustos 1999 depreminde de maddi ve manevi bize en fazla desteği veren ülkedir aynı zamanda. İşin maddi boyutundan çok manevi boyutuna değinmek lazım. Pakistan halkı 17 Ağustos’u kendi ülkelerinde milli yas olarak ilan etmiş, bizim derdimiz ile dertlenmiş şerefli bir devlettir. Müslüman kardeşinin derdi ile dertlenmek ancak dürüst müminlere layık olan bir durumdur. “Dünyada gerçekten mutlu olanlar ancak başkalarına yardım eli uzatanlardır.” demiştir Muhammed İkbal. Ve biz görüyoruz ki İkbal’in torunları biz her dara düştüğümüzde bizimle. 8 ay önce bölücü terör örgütü Fetö’nün yaptığı haince darbe girişiminde İkbal’in torunları yine Türk milletinin yanında yer alıp, iki ülkenin gönülden bağlılığını bir kez daha göstermiştir. Bu bağlılığın sıradan bir bağlılık olduğuna inanmıyorum. Bu kardeşlik Hz. Ömer’den rivayet edilen Hz. Peygamberin söylediği şu sözlere dayanıyor olmalı: “Müslüman müslümanın kardeşidir. Ona zulmetmez ve onu zalimlere teslim etmez. Kim kardeşinin yardımında bulunursa Allah da ona yardım eder. Kim bir müslümanın sıkıntısını giderirse Allah da onun kıyamet gününde ayıplarını örter.” Bize yaptığınız yardımların, iyiliklerin, çıkarsız sevginizin karşılığım öteki dünyada çokça alacaksınız inşallah. Desteklerini esirgemeyen Muhammed İkbal’in ve İslam’ı özgürce yaşayabilme uğruna bir Pakistan’ı kuran Muhammed Ali Cinnah’ın ruhları şad olsun. Bize her defasında bu dostluğun öyle sıradan bir dostluk olmadığını, bunun bir İslam kardeşliği olduğunu gösteren İkbal’den ve İkbal’in torunlarından Allah razı olsun inşallah.

223

English translation

THE HEART BRIDGE OF OUR ANCESTORS PAKISTAN The Islamic Republic of Pakistan is a country in South Asia. It separated from India under the dominancy of British after a bloody struggle and it was established in 14 August 1947 by Muhammad Ali Jinnah. Jinnah is the leader and first president of the Muslims League and Pakistan’s independence struggle. A state that was founded to live as free and independent people. Pakistan is a country with which we witnessed history together for centuries and which speaks the language of our ancestors i.e. Urdu. When we were in trouble throughout the history, we found Pakistan side by side with us. Two states one nation which are similar to each other very much and which are tied to each other by heart. Turkey and Pakistan have almost the same policy against terrorism.

224

Our Pakistani brothers say that whenever Turkey has a problem, Pakistan also has a problem. Islamic conscience was shown as the most concrete reason of the love of Turkey in Pakistanis. Not only hearts of Pakistanis but also their hands have been with us throughout the history. This friendship is a friendship which comes from the period of the Independence War and which proves itself since then. Of course, there was not a state named as Pakistan in that period. Muslims in India have sent their gold including the wristlets in their wrists while they were acting in the consciousness of an Ummah. The greatest share in this help is by Pakistan’s Akif - Muhammad Iqbal. Muhammad Iqbal who is the founder of the idea of Pakistan, a great poet of Islam and thinker provided a huge amount of aid to be collected for Turkey either with his speeches or with knocking every door in Pakistan. While they were hungry by themselves, they sent the money which they saved in difficulty for their bad days for the needs of Turkish people met during the war. And today the help that Pakistanis made has been forgotten easily and some people made comments such as “What will we do with their help, we better help ourselves” and they made consciences bleed with words harming the ansar-muhajir spirit. This is critical! Pakistani

people who were under dominancy those days were offering a life and death struggle. They gave the money which they saved for bad days to the Turkish people as help. The aids that Pakistan made to us shouldn’t be forgotten and shouldn’t be made others forget it. Pakistan is a state that acts with according to Hadith “Believers are like a body in loving each other and in having mercy and showing tenderness to each other. If an organ of the body gets ill, other organs share its pain with sleeplessness and fever.” (Buhari, Muslim). It is not wrong if we say it is a country that loves us without seeking for any benefits. May be it is hidden in this prayer that Muhammad Iqbal has read with millions of people for the Turkish army what they saw as hope but not as a benefit and for what they donated everything in their hands: “Make it victorious my God, because this is the last army of Islam.” As we see, for which case our poet of freedom Akif made a war, Muhammad Iqbal also made a war for the same cause. Pakistani people not only helped us in our Independence War, it is the country which gave the most material and spiritual support to us in 17 August 1999 earthquake. We have to touch the spiritual dimension of this instead of its material dimension. Pakistani people are honored to declare 17 August as a national mourning and to feel sorry for our troubles. Sharing grief with his troubled Muslim brothers is only worthy of honest believers. Muhammad Iqbal said “The ones who are really happy in this world are the ones who give a helping hand to others.” And we see that Iqbal’s grandchildren are together with us every time we are in trouble. Iqbal’s grandchildren were side by side with us again during the heinous coup attempt of FETO terrorist organization 8 months ago and they proved the ties of both countries by heart again. I don’t believe that these bonds are ordinary bonds. This brotherhood should be based on these following words said by our Prophet which is narrated by Caliph Omar: “A Muslim is the brother of the other Muslim. He doesn’t oppress the other and he doesn’t give him to the oppressors. Whoever helps his brother, God also helps him. Whoever helps a Muslim’s problem, God forgives his sins on the Day of Judgement.” We hope that you will receive the prize for the help, goodness and love without benefit you showed to us in the next world. May God bless the souls of Muhammad Iqbal who did not abstained to give his support and Muhammad Ali Jinnah who established a Pakistan for Islam to live Islam. May God be pleased from Iqbal and Iqbal’s grandchildren who showed to us every time that this friendship is not an ordinary one and that this is a brotherhood of Islam.

İL DÜZEYİNDE YARIŞMAYI KAZANAN MAKALELER 2017 YILI

ESSAYS THAT WON COMPETITION AT THE PROVINCIAL LEVEL YEARS 2017

Safiye Gürcü Karakuş Okulu / School: Yumurtalık ÇPL, Adana

OMUZ OMUZA TÜRKİYE PAKİSTAN Ortak tarih, kültürel ve kader bağlarına sahip iki ülke: Türkiye-Pakistan... Bu sebepledir ki Pakistan’ın 1947’de verdiği bağımsızlık mücadelesinde esin kaynağı verdiği şüphesiz Türkiye olmuştur. Türkiye ise gerek Kurtuluş Savaşı’nda gerekse tüm zor zamanlarda Müslüman halkların kendisine yardımını hiçbir zaman unutmamıştır. Bir damla su için bir yığın insanın katledildiği, siyasi çıkarların her şeyin üstünde tutulduğu ve neredeyse dünyanın üçte birinin savaşta olduğu bu dönemlerde Türkiye ile Pakistan hep birbirine destek olmuştur. Pakistan böyle bir zamanda Türkiye’nin her zaman güvenebileceği Türkiye ise Pakistan’ın sırtını yaslayabileceği dağ durumundadır. Bu ülke insanı tehlikelere karşı omuz omuza verdiği gibi doğanın getirdiği felaketlerinde de birbirini yalnız bırakmamıştır. Pakistan’da meydana gelen deprem ve sel felaketlerinde Türkiye hem maddî hem de manevi anlamda Pakistan’ın yanında olmuştur. Felaketlerde çatışmalarda birbirini yalnız bırakmayan bu iki ülke ticari ve ekonomik anlamda da birbirini destekleyerek gelişimlerine katkıda bulunmuşlardır. Günümüzde Türkiye’nin Pakistan için öncelikli hedefî Pakistan’ın yer aldığı bölgenin barış ve güvenlik içinde yaşamasına katkıda bulunmaktır. Böylece Pakistan’da huzur ve refah içinde olacaktır. Türkiye her zaman aktif ve yapıcı bir devlettir. Ve tüm dünya ülkelerine bakış felsefesi barış ve huzur içinde yaşamak ve yaşatmaktır.

229

Merve EROĞLU Okulu / School: Lokman Hekim MTAL, Adana

KARDEŞ TÜRKİYE İlk kardeş ülke denince akla ilk gelenler arasında Türkiye ve Pakistan devletleri yer almaktadır. Bunun nedeni ne olabilir? Bu kardeşlik bağı neneden gelmektedir? Çok eski yıllara dayanmaktadır aslında. Daha bu devletler arasındaki kardeşlik bağının varlığı, Pakistan halkının Kurtuluş Savaşı dönemi ve sonrası çok zor zamanlar yaşayan; ekonomik sosyal ve siyasi alanlarda pek çok sıkıntılar çeken Türkiye’nin yanında olması, bu kardeşliği daha da güçlendirmiştir. Pakistan halkı yeri geldi elde avuçta ne varsa topladı. Türk Müslüman kardeşi için, bağış yaptı. Canından daha değerli varlıklardan, gözü gibi bakıp büyüttükleri, uğruna canlarını verecekleri evlatlarından vazgeçtiler. Bu demek oluyor ki: Müslüman kardeşlerinin refah ve mutluluğu kendi canlarından daha değerliydi. Evet gözünün nurunu feda eden yüce gönüllü kardeşimizden bir yüce gönüllü daha vardı; yavrusunu babasına bir kere daha atarak Müslüman Türk kardeşini refaha kavuşturan. Seviyorlardı biz Türkleri. Her koşulda maddi ve manevi yanımızdalardı. Bu koca fedakarlık bundandı. Bunun nedeni ise; Türklerin içinde bulunduğu Kurtuluş Savaşı bir iç savaştı onlar için. Çünkü Türk Müslüman halkı her zorlukta ve darlıkta daima kardeşiydi Pakistan’ın.

230

Zehra ALİŞAN Okulu / School: Lokman Hekim MTAL, Adana

“İSLAMLA DOSTÇA” Bilindiği üzere Türkiye, Müslüman bir ülkedir. Türkiye Müslümanları bir devlet olduğu gibi Müslüman komşulara da sahiptir. Türkiye’nin Müslüman bir devlet olan Pakistan ile ilişkilerini 1947’de Pakistan’ın bağımsızlığını kazanması ile resmileşmiştir. Türkiye, Pakistan’ı her konuda arkasında durarak desteklemiştir. Pakistan Müslümanları, Türk Kurtuluş Savaşı’nda Anadolu halkına hem maddi hem manevi yönden yardımlarda bulundu. Tabi ki Pakistan’ın bu davranışlarını Türkiye de karşılıksız bırakmadı. Türkiye de, Pakistan’ı uluslararası sorunlarda sürekli desteklemektedir. Pakistan’da üç gün, Türkiye’de ise bir gün milli yas ilan edilmiştir. Sonuç olarak Türkiye yardım sever bir ülkedir. Bunun yanında Pakistan’ın Müslüman bir devlet olması, Türkiye’nin yardım etmesine daha çok alt yapı oluşturmuştur. Ülkeler arasında barış ve dostluk bağı güçlenmiştir.

231

Ayten GÜNEŞ Okulu / School: Kahta BİST Anadolu Lisesi, Adıyaman

TARİH KAVŞAKLARINDA KESİŞEN KADER BİRLİKTELİĞİ: PAKÎSTAN-TÜRKİYE KARDEŞLİĞİ İletişim çağı olarak adlandırılan günümüzde tüm dünya devletleri birbirleriyle daha yoğun veya daha düşük düzeyde siyasi, sosyal ve ticari ilişkiler gibi karşılıklı çıkara dayalı ilişkiler içerisindedir. Uluslararası ilişkilerde genel kabul edilen görüş de ülkeler arası ilişkilerde esas olan, dostluk veya düşmanlıktan öte çatışan/çakışan çıkarlara dayalı değişken ilişkilerdir. Şüphesiz Türkiye-Pakistan ilişkileri bunun aksini gösteren en nadir istisnalardandır. Pakistan ile Türkiye arasında var olan dostluk bağları sosyoloji veya siyaset biliminin kalıplaşmış ilkeleriyle açık1anamayaeak kadar sıra dışı bir çizgidedir. Salim Çevîk’in de dikkat çektiği gibi, “Türklerle Hindistan Müslümanlarının sadece din birliği dolayısıyla değil, aynı zamanda tarih, kültür, gelenek ve yaşama düzeninde görülegelen yakınlık sebebiyle yekdiğerine karşı beslemekte oldukları sevgi ve takdir duyguları, asırlar boyunca hiç eksilmemiş, gölgelenmemiştir. ” Nitekim Hindistan Müslümanlarının I. Dünya Savaşı’nda Türkiye’ye tüm imkanlarını zorlayarak yardımda bulunmaları hu iddianın en canlı delilidir. Günümüz gelişmeleri ışığında Pakistan-Türkiye ilişkilerini değerlendirmeye geçıneden önce Türkiye-Pakistan ilişkilerinde dikkati çeken üç nokta üzerinde özellikle durulmalıdır. Bunlardan ilki; her iki ülkenin de tarihlerinin kırılma çizgilerindeki benzer süreç, ikincisi; yüzleşmek zorunda kaldıkları sorunların aynılığı, üçüncüsü ise; sorunlara süreç içerisinde verdikleri tepkinin benzerliğidir. Pakistan-Türkiye ilişkilerini günümüz açsından değerlendirebilmek ve geleceği birlikte inşa ederken daha emin adımlarla ilerleyebilmek adına bu üç olguyu analiz edebilmek gerekir. 232

Kaderin Remzi: Siyam İkizi Bir Tarih Pakistan kuruluş aşamasında hayati bir tercihte bulunmak zorunda kalmış, ilk olarak Muhammed İkbal’in ifade ettiği, Muhammed Ali Cînnah’ın ise önderliğini yaptığı, yüzlerce yıl bir arada yaşadıkları Hindulardan ayrılarak ve İngilizlerin de esaretini yırtarak hür bir vatan kurma girişimidir. Türkiye ise kuruluş aşamasında alınması ve uygulanması yine çok zor bir karar olan altı yüz yıllık büyük bir imparatorluğun bakiyesi üzerinden Mustafa Kemal önderliğinde genç bir cumhuriyet yükselmiştir. Bu nedenle her iki ülke de SETA’nın hazırladığı raporda denildiği gibi, “Dünya devletler topluluğu müstakil siyasi hüviyeti ile yeni fakat kültür, medeniyet ve tarih kökleri de uzun asırlara uzanan önemli bir üyedir.” Pakistan’ın büyük şairi Muhammed İkbal. Türkiye’nin ölüm-kalım savaşını yakından takip etmiş ve Mustafa Kemal şahsında Türk’ün milli mücadelesine övgüler dizmiştir. Ayrıca Hindistanlı Müslümanlar tarihte eşine ender rastlanan bir şekilde imkanlarının üstünde bir gayretle Ankara’ya maddi imkânlar sunmuştur. Türkiye de Pakistan’ın kuruluşunu yakından takip etmiş, kendi milli şairleri Mehmet Akif’le Muhammet İkbal’i bir tutmuştur. Yakın bir zamanda Pakistan, alevler içindeki komşusu Afganistan’dan göç etmek zorunda kalan muhacirlere ensar olmak durumunda kalmış, komşusunu saran ateşle mücadele etmek zorunda kalmıştır. Türkiye ise özellikle Suriye iç savaşından kaçıp gelen muhacirlere ev sahipliği yapmak ve komşunun evini sarmış olan ateşi söndürmek çabasındadır. Bu nedenle Pakistan’ın bu anlamda deneyimlerinden faydalanmak ve önlemlerini en iyi bir şekilde almak zorundadır. Çünkü aynı tepkileri veren, aynı inançlara sahip insanların sorunlarının benzerliği karşılıklı deneyimlerden istifade edilmesini gerekli kılar. Mülteci sorunu bir ülkeyi şekillendirdi, diğerini ise şekillendirmektedir. Muhacirler konusunda Türkiye’nin, Pakistan’ın deneyimlerine ihtiyacı varken, askeri vesayetin kırılması noktasında ise Pakistan’ın Türkiye’nin deneyimlerine İhtiyacı vardır. Benzer şekilde her iki ülkenin “nüfus mübadelesi” deneyimi de ülkenin bilincine damga vuran önemli birer tarihi olaydır. Hindıı zulmünden kaçan milyonların sorunlarıyla boğuşan Pakistan ile milyonları bulan muhacirleri kuruluş aşamasında ülkede barındırmak zorunda kalan Türkiye acıların birleştirdiği sağlam bir kardeşliği paylaşmaktadır. 233

Kardeşliğin En Keskin Nişanesi: Tepkilerin Benzerliği “Türkiye ile Pakistan’ı birbirine bağlayan nedir?” diye sorulursa “Pakistan ile Hindistan’ı birbirinden ayıran ne ise; Pakistan ile Türkiye’yi birbirine bağlayan odur.” denilebilir. İki ülke şiirde, kaderde, tarihte, düşmanda, dostta, tehlike ve tehditte ortak paydalara sahiptir. Üstelik Türkiye ile Pakistan arasında başka hiçbir bağ bulunmasa bile Muhammed İkbal bu iki ülkenin birbirlerine kenetlenmesi için yeterli olacaktır. Samimi duyguların tercümanı olan şairlerin aynı hisleri taşıdığı ve aynı gayeyi terennüm ettiği ülkeler hiçbir maddi bağın, hiçbir menfaatin bağlayamayacağı manevi bağlarla birbirlerine bağlanmış, aynı kadere kendilerini mecbur kılmışlardır. Mehmet Akif ile Muhaınmed İkbal’in şiirleri kıyaslandığında milletlerinin tercümanları olan bu şair ve mütefekkirlerin aynı anlamı, aynı vasıtayla farklı dillerle söylediği görülür. Ülkelerinin ferahı, inançlarının gereği ve müminlerin kardeşliği şiirlerinden damlayan pırlantalardır. Büyük mütefekkir İkbal’e göre de Mehmet Akif’e göre de Müslümanları birbirinden ayıran sınır yoktur. Buradan hareketle bizler kendimizi Pakistan’ın, Pakistanlılar da kendilerini Türkiye’nin doğal vatandaşı kabul etmelidirler, İki ülke arasında birbirinin yansıması olan pek çok noktadan bazıları da şunlardır: Türkler gibi Hintlilerin de İslam’ı kabulü kılıçla olmamıştır. Aynı sultanlar gönüllerinde taht kurmuştur. Dostlukları hükümetler bazında değil, halklar bazındadır... Acıya Tuz Basmak: Pakistan-Türkiye İlişkileri Üzerine

234

Pakistan’ı gezen Refik Özdek, “Pakistan’da Türk olduğunuzu söylemek, size bütün kapıların açılması için kafidir.” dedikten sonra Pakistan’da çok yaygın olan bir mısraı aktarır; “Benim sevdiğim Türk’tür ama yazık ki ben Türkçe bilmem.’’ Bu iki söz art arda Türkiye- Pakistan ilişkilerinin mahiyetini öz şekilde ele vermektedir, Nitekim SETA’nın hazırladığı raporda denildiği gibi; “Haklı olarak her fırsatta Türk ve Pakistan halkları arasında sarihi köklere dayanan iyi niyet ve dostluk vurgulansa da bu tarihsel bağlar henüz siyasi-ekonomik veya kültürel ilişkilerle yeterince desteklenmemiştir. ” Güvene, dostluğa ve sevgiye dayalı ilişkilere rağmen gelişmemiş ilişkilerin mevcudiyeti “Benim sevdiğim Türk’tür ama ne yazık ki ben Türkçe bilmem.’’ mısrasını acı bir terennüme dönüştürmektedir, Bu acı terennüm yoğun ticari, siyasi ve sosyal projelerle yıkmak zorunluluğu gelişen dünya olayları karşısında kendini dayatmaktadır.

Bu dostluğun çeşitli bağlarla desteklenmesi gerekmektedir. Gönül bağı gönül elçileriyle devam ettirilmelidir. Bu devamı sağlayacak sağlam bağlar başta ticaret olmak üzere çeşitli sosyal, siyasal, askeri ve ekonomik anlaşmalar üzerine bina edilmelidir. Kültürel bir sanat çalışmasından ziyade tarihî bir çarpıtma ve algı yönelimine dayanan Hint filmlerinin bilinçlere yerleştirdiği kurguların etkilerini yok etmek de yapılması gerekenlerdendir. Pakistanlı şair, düşünür ve devlet adamlarının Türkiye’de tanınmasını sağlayacak etkinlikler, karşılıklı misafirlikle desteklenen dostluklara dönüştürülmelidir Pakistan ile Türkiye iki ayrı coğrafyada teşekkül etmiş tek bir bedenin, tek bir ideal ve inancın parçalarıdır. Buna uygun ilişkiler geliştirmek zorundadırlar. Küresel sistemin yutmak istediği devletleri parçalara ayırmadan boğazına götüremediği, izole etmeden parçalayamadığı ve birilerini yutmadan da var olamadığı bir dönemde Pakistan ile Türkiye birbirlerine her zamankinden daha fazla muhtaçtır. İkbal, “Ay ışığı, hayat eseri göstermeyen insanlarla ilahi bir toprak üzerinde dönüp dolaşmaktan şikayet ediyor.” dedikten sonra ekliyor; “Yarabbi, diyor bu toprak, ay ve güneşe layık değildir. Çünkü can nurumdan haberi yok. Ya beni bu vazifeden affet, yahut bu topraktan yeni bir insan yarat.” Gelişen dünya olayları karşısında iki ülke daha aktif bir birliktelik geliştirmezse; bu topraklar, üstündeki insanları yutmak zorunda kalacaktır.

235

Aylin ERİM Okulu / School: Evciler Şehit Uzman Onbaşı Atakün Birgül ÇPAL, Afyon

PAKİSTAN – TÜRKİYE KARDEŞLİĞİ Pakistan’ın Türkiye için her zaman yerinin ayrı olduğu kesin olarak bilinmektedir. O denli ki hangi Türk vatandaşına sorulursa sorulsun koşulsuz, Pakistan hep “kardeş ülkedir” yanıtını alırız. Bu cevabı almamızın nedenleri neydi peki hiç düşündük mü? Bunları kısaca anlatmaya çalışalım.

236

Pakistan – Türkiye ilişkileri bugün ile sınırlı olmadığını II. Aldülhamit’in çabalarıyla İslam dünyasında artan hilafet ve birlik fikri işgal altındaki ülkelerden “Hint Müslümanlığı” adı altında organize olan Pakistan’ın Balkan Savaşları yıllarında maddi manevi yardım etmesi I. Dünya Savaşı başladığında, İngiltere’de eğitim alan Pakistanlı tıp öğrenciler eğitimleri yarıda bırakarak Osmanlı cephesinde doktorluk yapması en önemlisi de Kurtuluş mücadelesinde de yine yardıma ilk koşan Pakistanlı kardeşlerimizin geçmişten gelen bir tarih ile bağlı olduğumuzun en güzel göstergelerinden bazılarıdır. Öyle ki Pakistan’da “Hint Hilafet Komitesi” kurarak büyük mitingler ve yardım kampanyaları düzenleyerek yardımcı olan Pakistanlı kardeşlerimiz o dönemde İngiliz işgali altındaydı. Bu nedenle de halk fakirleşmiştir. Herşeye rağmen çok büyük fedakarlıklar yapmış evlerinde yiyecek un bırakmaksızın yeni evli çiftler değerli ziynet eşyalarını göndererek yardım etmişlerdir. Bu olaylar yüzünden İngilizler mitingleri durdursalar da 1923’e kadar yardımları engelleyememişlerdir. Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk bankası olan İş Bankasının ana sermayesinde de bu yardımların yeri olduğu bilinmektedir. Kardeşliği besleyen bir unsur da şüphesiz askeri darbelerdir. Özellikle 12 Eylül darbesinde dışlanan Türkiye Pakistan tarafından yine tam destek sağlamıştır. Elbette Pakistan için de benzeri bir durum söz konusu Pakistan ne yaparsa yapsın darbe sivil idare olsun Ankara hep Pakistan’ın arkasında koşulsuz durmuştur. Bunların yanında Keşmir sorununda da Pakistan’a verdiği tam destek gözardı edilmemelidir. Günümüzde de hala ve her daim devam eden, Pakistan’la ilişkilerimizde

Pakistan’ın Pencap Eyaleti Başkanları Şahbaz Şerif, Pakistan halkının Türkiye’nin kardeşliğini ve samimiyetini her zaman hatırlayacağını 2010’daki sel felakatinde ve diğer birçok yardımlarda Pakistan’a gösterdiği desteğin hiçbir zaman unutulmayacağını ifade etmiştir. Kısacası; Büyük Ortadoğu’da büyüyen sorunlar nedeniyle Pakistan ve Türkiye gibi her şeye rağmen ayakta kalmaya çalışan ülkelerin birbirine hiçbir şey beklemeden ve koşulsuz bağlılıkları da buna en güzel örnek olmuştur. Bu olaylara sebep olan ABD ve diğer bazı ülkelerin bu ülkelere yanlış tutumlarının da bu yakınlaşmaya etkisi olduğu da bilinmektedir. Bu şekilde birçok nedenler olsa da Pakistan – Türkiye kardeşliğinin bugünlük değil çok eskiye dayanarak geldiğini ve her zaman böyle devam edeceğini görmekteyiz. Çünkü biz koşulsuz ve şartsız iki kardeş ülkeyiz.

237

Sema Nur CEBECİ Okulu / School: Atatürk Anadolu Lisesi, Amasya

DOST VE KARDEŞ ÜLKE Büyüklerimizden öğrendiğimiz “bizi seven ülke” diye duyduk Pakistan’ı. Aslında pek bir şey bilmiyorduk. Haritada yerini bile çok sonradan öğrendik. Niçin bizi seviyorlar diye sorduğumuzda aldığımız cevaplar da yeterli değildi. Ortak kültürümüz, inancımız, bir dönem aynı coğrafyada komşu olduğumuz Pakistan, tarihi ve kaderi ile bize benzer bir Asya ülkesiymiş. Okudukça öğrendik. Bizi örnek aldıklarını gördük. Gerçek dost olduğunu kavradık. Tarih boyunca Türk milletiyle yakın ilişkiler içinde olan Pakistan halkı, M. Kemal Atatürk’ün önderliğindeki Kurtuluş Savaşı’na, dünyada belki de en büyük desteği vermiştir. Türkiye Cumhuriyeti’nin ekonomi, sanayi, eğitim, bilim-teknoloji, ulaştırma ve sanatta kaydettiği gelişmeler ve halkının mutluluğu için harcadığı çabaları takdir ve sevinçle karşılamıştır. Pakistan Müslümanlarının Türk Kurtuluş Savaşı’ndan ilham aldığı ve Atatürk’ü örnek olarak kabul ettiği yeterince anlatılamamış bir gerçektir. Türk Kurtuluş Savaşı ve Cumhuriyet’in kuruluşunun her aşaması ve Türkiye Cumhuriyeti’nin bugüne kadar geçtiği bütün siyasî ve ekonomik evreler Güney Asya Müslümanlarının basın ve yayın araçlarına yansımıştır. Türkiye ve Pakistan tarihin birçok dönemlerinde birbirine çok benzemiş ve bazen de ayrıldığı noktalar olmuştur. Yabancı egemenliklere karşı kazandıkları zafer değişik zamanlara rastlamıştır, Örneğin, Türk milleti Cumhuriyetini 1923’te, kurarken Pakistan Devleti 1947’de kurulmuştur. Ancak Türk ve Pakistan Millî Mücadelelerinin kahramanları birçok yönleriyle birbirine benzemektedir.

238

Bu konuda ilk akla gelen isimler Millî Şairler Muhammed İkbal ve Mehmet Akif Ersoy’unkidir. Bu iki İslam Şairi, yüreğimizi iman, şevk ve heyecanla doldurmuş, bize istiklale giden yolu göstermiştir.

Bundan sonra birinci derece önemli olan liderler Mustafa Kemal Atatürk ve Muhammed Ali Cinnah’tır. Türk ve Pakistan milletlerinin bu eşsiz önder, kurucu ve kurtarıcılarının arasındaki benzerlikler, farklılıklardan daha çoktur, Muhammed Ali Cinnah, Atatürk’ün büyük bir hayranıydı. Cinnah, Türk milletinin Kurtuluş Mücadelesini ve Atatürk’ü kendine bir rehber ve örnek olarak seçmişti. İngiliz yazar Hector Bolitho, Cinnah’ın Atatürk’ün hayatı ve yaptıklarından nasıl etkilendiğini, “Pakistan’ın Yaratıcısı Cinnah” adlı biyografisinde dile getirmiştir. Pakistan’ın Kurucusu Muhammed Ali Cinnah Müslüman ülkeler ile diplomatik ilişkilerin kurulmasına büyük özen gösterdi. Türkiye ile diplomatik ilişkilerin Pakistan ile Türk halkı arasında yüzyıllardan beri süregelen dostça ve kardeşçe ilişkilerin bir sembolüydü. Pakistan’a atanan ilk Türk Büyükelçisi, ünlü şair Yahya Kemal Bayatlı idi. Pakistan’ın da Türkiye’ye atadığı ilk Büyükelçi, Müslüman Birliğinin önde gelen bir politikacısı ve tanınmış bir edebiyatçı olan Mian Beşir Ahmet idi. 4 Mart 1948’de Yahya Kemal’in güven mektubunu kabul ederken Muhammed Ali Cinnah şunları söyledi: “Tarihte devlet adamlarınızın birçok alanlardaki başarıları, komutanlarınızın savaş alanlarındaki zaferleri, inkılaplarınızın giderek rayına oturmaları, Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün doğuşu ve mücadelesi, eşsiz devlet adamlığı, cesareti ve basiretiyle milletinizi şahlandırması, bütün bu heyecan verici gelişmeleri Pakistan halkı iyi bilmektedir. Gerçekte bu Alt Kıtanın Müslümanlarında siyasi bilinç başladığı günden beri ülkenizin kaderi tarafımızdan derin sempati ve ilgiyle izlenmiştir. Onun için, Ekselansları, sizi temin ederim ki Pakistanlı Müslümanlar ülkenize karşı büyük bir hayranlık duymaktadır ve artık iki özgür, egemen ve bağımsız devlet olarak Türkiye ile Pakistan aralarındaki bağları daha da güçlendireceklerdir.” Türkiye-Pakistan dostluğu, birkaç sayfa yazı ile anlatılacak kadar basit değildir. Bu büyük dostluğun ebedi yaşaması iki ülke halkının ortak dileğidir.

239

Merve CENGİZ Okulu / School: Mustafa Hakan Güvençer Fen Lisesi, Ankara

TÜRK KOKAN VATANIM “PAKİSTAN” Gerek gazete ve dergilerde gerekse yazarların makale ve kompozisyonlarında az değindiği gerçek kardeşlik ruhunu taşıyan Pakistan için aldım kalemi elime… selam olsun. Ey Pakistan, kalabalıklar içinde Türkiye’nin gölgesi gibi nefes alan çaresiz vatanım. Vatanım diyorum sana çünkü Türklüğün dalgalandığı, zikredildiği ve yaşatıldığı her toprak vatanımdır benim. Bizim kan kırmızı bayrağımızda dalgalandırdığımız ay yıldızı sen yeşilliğinde - tıpkı umudun gibi- yaşatırsın. Ey merhamet dolu kırılacak kalbim… Pakistan. Kalbim diyorum çünkü sen en güzel ona benzersin. Göğsümde atışını hissederim, hala duyarım kulaklarımda “siz Türksünüz” diyen vatan evlatlarının yüce devleri uyandıracak cesur seslerini. Hala sezerim ezelde bağlanan yüreklerimizi. Ey çığlıklar arasında sessizce kanayan yaram… Pakistan. Acizim, dökülen yaşlarınızı silemiyorum. Kardeşlikle ısınan sıcacık kucağınıza varamıyorum. Hala kanayan yaralarınızı soramıyorum. Ey Türk kokan vatanım.. Pakistan. Bizi seven yüreklerinize sığabiliyor muyuz acaba? Hak ediyor muyuz bizim için çırpınan yüreklerinizi? Ey ayrı düştüğüm kardeşim, affet. Hala farkında değiliz bize sarılan ellerinizin. Kalemimin feryatları Pakistan’ı bulması dileğiyle.. Sadece farkındalık, gerçeklik, kardeşlik, Türklük için akan mürekkebimin Pakistan’a akması dileğiyle.. Affet bizi ey kardeş vatanım…

240

Merve YILDIRIM Okulu / School: Alanya Kız Anadolu İHL, Antalya

CAN KARDEŞ PAKİSTAN Türkler, yol boyunca, tarih boyunca çevresindeki devletlerle dostane ilişkiler içine girmiştir. Ve belki de bunu çıkarsız olarak yapabilmiş tek ırktır yeryüzünde. İslamiyet’ten önce bulunan at-avrat-silah kutsalı çevre obalarla çevre obalarla dost ilişkileri ve vefaya dair yürütülen politikadır. Türklerin bu özelliğinin çok önceden bile bulunduğunu gösterir. Nitekim İslam, Türklerin sinesine ve fikrine nakşettiği zaman Türklerin, devletlerle ilişkileri taşın gediğe oturması gibi düzen buluyor ve bu meziyet İslam’la çelikleşiyor. Ve İslam, Kayı boylarına “Kardeşi açken tok yatan bizden değildir.” anlayışını benimsetmiştir. Ve bu benimseyişle atına binip Anadolu yolunu alan Türk gençliği her yerde ayak bastığı her toprakta barışın ülküsünü dünyaya yaymıştır. Diğer devletler, bir kurt sofrası haline gelmiş uluslararası ilişkiler hususunda çekingenlik ve çıkarcı bir tavır sergilerken Akşemsettin’den icazet alan Fatih’in İstanbul’a girerken “yabancı halka; “Artık size zorlama yoktur” deyişine tabi anlam veremediler. Ama etkilenmişlerdi. Onlar bu etkiyi çoğu zaman çıkar için kullansalar da, aynı tepkiyi vermeyenler de vardır. Bunların bayrağında ay yıldız bulunuyordu. Türklerin tarih boyunca kardeş saydığı devletlerden biri ve en önemlisi de Pakistan’dır. Peki Pakistan Türkiye’yi neden sever? Bizim gönlümüzde Pakistan’ın hep özel bir yeri olmuştur. Bazılarımız Pakistan’a hiç gitmemişizdir, bazıları dilini bilmez ama, 7’den 70’ine kadar herkes Pakistan’ı kardeş bilir. Kardeş kelimesini kullanmanın önemli bir esprisi vardır. Kardeşiz, hakiki kardeş. Yollarımız Asya’da Hazar’da bir bütündü. Sonra Kızıldeniz gibi ayrılmış ama büyümüşüz de. Üstelik bunun yanında Pakistan ile başka kardeşliğimiz de mevcut. Pakistan bugün pek çok sorunu bünyesinde bulunduruyor. Açlık, sefalet,

241

adaletsizlik baş göstermiş. Fakat bu durumda bile yakın zamanda terör desek, Kıbrıs desek, Hüseyin Şah desek hiç tereddüt etmeden elini kaldırıp “Biz sizi destekliyoruz.” dediler. Her yerde tam ve koşulsuz destek. Gözü kapalı sana candan bir destek. Bugün çıkıp Pakistan’a giderseniz, yabancı bir aileye gitmenin hissini çok yaşamazsınız. Sokakta, camide, merkezde Türk olduğunuzu duyan Pakistanlı tarih kadar eski bir tebessümle karşılar sizi. Minnet ve şükran tam anlamını bulur... Pakistan’ın Cumhuriyetimizin kuruluşundaki katkısı elbette de yadsınamaz. Zor geçen Kurtuluş Savaşı günlerinde kadınlarımız bileziklerini, erkeklerimiz zor gün paralarını çıkarıp Türkiye’ye yollamıştır. Bu yardım Pakistan’ın milli şairi Muhammet İkbal’in Lahor’da büyük bir kalabalığa hitaben yaptığı “Türk kardeşlerimize yardım etmeliyiz” çağrısı üzerine başlamış. Muhammed İkbal dedik,.. Onun ismi geçince uzunca bir zaman, minnetle düşünmek gerek. Şair olmak yanında gerek önemli bir İslam düşünürü, filozof ve şairdir İkbal. Bir şair olarak İkbal siyaseti şöyle tanımlıyordu: Siyaset, çalışmak, izzet ve şerefe davet etmektir. Bu anlayışı ve mücahit tutumu tam da Pakistan’ın kuruluşunda önemli bir yer tutmuştur. Mehmet Akif gibi, gibisi fazla. Akif’ti; Akifçeydi İkbal. Türk adına, adalet adına, yaşamak adına ne varsa kardeşlik sesini gür sesiyle ve şair mizacıyla söyledi, Söylemedi, haykırdı, 1934’te bu ses kırıldı, önce sesini kaybetti İkbal sonra gırtlak kanserine yakalandı. Günden güne zayıfladı. Ve 21 Nisan 1938’de Lahor’da vefat etti. Biz biliyoruz kardeşlik türkümüzü Biz biliyoruz Pakistan’ı O ülkenin Gönlü güzel insanlarını. Toprak uğruna can alıp, toprağa bırakılan canları bilmezdik, anlayamadık hiç... Yeryüzünde eminiz ki İkbal’i dahi anlayamamış insanoğlunun yersiz hırsını. Toprağın derinliklerinde tohuma can veren kim, deniz dalgalarında bulutları göğeren kim, Ey toprak ağası bu topraklara bir borç senin, mi ki, değil. Babanın tapusuz malı değil, benim değil, bilirim kimdir kim... Akif olup tanımlara sığdırabilirsek anlatalım Pakistan’ı. 242

Şarkın şarka küsmüş evladını...

Melis ÖZKAN Okulu / School: Yusuf Önertoy MTAL, Antalya

TÜRKİYE-PAKİSTAN DOSTLUĞU Türkiye ve Pakistan ülkelerinin halklarının birbirleriyle ilişkisi, bu ülkelerin kurtuluş öncesine dayanmaktadır. 1920’lerde Pakistan Müslümanlarının Türk Kurtuluş Savaşı’nda Türk halkına verdiği destek ve maddi manevi yardımlarla başlayan bu iki ülkenin dostluğu 1947’de Pakistan’ın bağımsızlığını kazanmasıyla resmi ikili ilişkiler şeklinde devam etmiştir. Bu iki Müslüman ülke D-8 ülkelerinin içinde de beraber bulunurken, Türkiye her koşulda daima Pakistan’ın arkasında durmuştur. Pakistan’daki terör eylemlerinin ardından ve 2015’teki büyük Pakistan depreminden sonra da Türkiye Pakistan’a maddi manevi her türlü yardımı yapmıştır ve hala daha yapmaktadır. Devletlerarası ilişkilerde duygusallığa yer olmadığı bilinse de adeta bu iki ülke ve millet arasında bir kan bağı varmışcasına sıcak, güvenilir ve samimi ilişkilerin olması tüm dünya basınının da dikkatini çekmektedir. Umarım bu iki ülke ve milletlerarası dostluk ilişkileri tüm dünyaya örnek olur. Böylece de dünya bir olur, her koşulda birlik olur.

243

Sedanur HENNEP Okulu / School: Mustafa Mürüvet Alaaddin Anadolu Lisesi, Antalya

TÜRKİYE VE PAKİSTAN KARDEŞİMİZ Türkiye ve Pakistan birbirine “kan kardeşim” diyebilecek ülkeler. Hatta bu kardeşliği Pakistan Cumhurbaşkanı röportajında şöyle dile getirmiştir. “Bizim ilişkilerimiz köklü ve çok derin bunun sebebi ise ortak inancımız, dinimiz, kültürümüz ve çok eskiye dayanan uzun süreli bağlarımızın olmasıdır.” Bu iki ülke arasındaki bu yakınlık bizim Kurtuluş Savaşımız: Pakistan’ın ise Hindistan’dan ayrılıp bağımsız olma mücadelesine kadar eskiye dayanmaktadır ve bu bağlar bugüne kadar pek çok antlaşma ile sağlanmıştır. Kardeşliğinde gerektirdiği düştüğünde kaldırma, battığında çıkarma, kavgada arkanda durma gibi Türkiye Pakistan’a, Pakistan Türkiye’ye böyle destek olmuştur. Bu bağların güçlü olmasında ortak inancımız, benzer kültürlerimiz, bayrak benzerliğimiz ve sembollerin yakın anlamları etkili olmuştur. Gözden uzak olan gönülden de ırak olur, derler.. ya! Bildiğiniz gibi coğrafi olarak Türkiye-Pakistan arası mesafe fazla olsa da aralarındaki dostluk sağlamdır. Gerek diplomatların ülkeler arası ziyaret, gerek ülkelerin yardımlaşma ve birbirine destek sağlaması bu iki ülke arasındaki yakınlık da ilişkinin düzeyini belirlemektedir. İslam işbirliği teşkilatının parçasıdır. Yakın zamandaki görüşmeler sonucunda iki ülke arasında yolcu treninin olacağına dair bir umut söz konusudur. Bu projenin icraata geçmesi dileği ile: Eğer bu fikir geçekleşirse iki ülke arasındaki ziyaretler artacak, misafir öğrenci projesi hayata geçecek ve ülkeler birbirlerinin kültürünü tanıma fırsatı kazanacaktır. Bu dostluğun devamının diğer ülkelere örnek teşkil etmesi dileğiyle…

244

Zeynep DURSUN Okulu / School: İskender Paşa ÇPAL, Artvin

PAKİSTAN VE TÜRKİYE KARDEŞLİĞİ Halkıyla ve devlet kurumlarıyla iki kardeş ülke; Türkiye ve Pakistan. İki ülkenin kaderleri, bağımsızlık süreçleri, demokrasileri birbirine çok benzer daha doğrusu Türkiye ve Pakistan kardeştir. Bu tarihi süreçte Türkiye söz konusu olduğunda kardeşler o kadar çoktur ki ama Pakistan’ın ayrı bir yeri ve önemi vardır. Pakistan’ın kuruluşunun ardından, yüksek düzeyli ziyaretlerle dostluk ilişkileri geliştirilirken, iki ülkenin doğal afetler gibi en zor zamanlarda birbirlerine destek olmaları, bu yakın ilişkilerinin halklar seviyesinde de tesis edilmesini sağlamıştır. Türkiye’nin bağımsızlık mücadelesi ve modern bir devlet kurma başarısı da, Pakistan halkı için esin kaynağı olmuştur. Türkiye ve Pakistan uluslararası platformlarda da birbirlerini desteklemektedir. Karşılıklı üst düzey ziyaretler de, Türkiye ile Pakistan arasındaki ilişkilerin gelişmesine önemli katkı sağlamaktadır. Türkiye Devleti, Pakistan ülkesinin arkasında her konuda durarak Pakistan’daki terör olaylarına karşı ortak dayanışmada bulunmuştur. Türkiye, Pakistan’ı uluslararası sorunlarda sürekli desteklemiştir. Türkiye-Pakistan kardeşliği arttıkça düşmanlara karşı daha güçlü ve dirençli bir duruş sergileyeceğiz. Her daim yan yana olmalı ve desteğimizi sürdürmeliyiz.

245

Merve GÜRLEK Okulu / School: Karacasu Kırçiçeği Anadolu Lisesi, Aydın

EBEDİ DOSTLUK Duvardaki saatin her an zamanı kollayan sesiyle avuçlarımda hissettim geçmişin acıyla yoğrulmuş izlerini. İncecik bir yürek sızı gibi duruyor gözlerimin sonsuzluğa erişen noktasında. Öylesine bir anın izlerini taşıyordum ki benliğimde; acı dolu günlerin getirdiği gözyaşları henüz toprağa karışmamıştı o merhamet yüklü yüreklerin sahiplerine. Dertleri kendi acılarını hafifletmek değildi, bir başkasının acısına ortak olmaktı, Değil miydi ki acı paylaştıkça azalır, sevinçler paylaştıkça çoğalırdı? Benim yarama bir ilaç, mutluluğuma ortak bir tek dostum vardı: Pakistan. “Nerede olursa olsun bir sözün ebedi olabilmesi için öncelikle edebi olması gerekir.” diyor bir yazarımız. Bağımsızlığının peşine düşmüş bir milletin insanlarının söyleyecek sözleri vardır bana göre. Sözü kurtuluştur, sözü bağımsızlıktır, sözü özgürlüktür o insanların. Sözünü özgürce söylemektir onların yegane gayesi. Kimsenin esaretine düşmeden var olmaktır. Muhtaç olmadan zalime, durmaktır ayakta onların isteği. Yanında dost bildiği, kardeş değeri gördüğü bir başka millet olsun yeter belki de. Şairin ifade ettiği gibi: “Dost sanma şanlı vaktinde dost olanı dost bil gamlı vaktinde elinden tutanı.” Bu yol üzerinde yanımızda idi Pakistan, biz zor günlerin pençesinde iken.

246

Ünlü tarihçiler yazılarında şöyle anlatıyor: “Balkan Savaşı’nda oluk oluk Osmanlı kanı aktığı zamanlarda Pakistan’da Osmanlı için yardım sandıkları açılmış, herkes elinde ne varsa buraya yetiştirme gayretine girmişti. Genç kızlar çeyizliklerini, öğrenciler harçlıklarını, herkes ne imkanları varsa onu tek Osmanlı yaşasın diyerek Osmanlı’ya vermişti. O topraklar o zaman İngiliz hakimiyetindeydi. Gelişmeleri takip eden bir İngiliz görevlinin kaleminden rapor edilen şu ifadeler kelimelerin kifayetsiz kaldığı bir

vakayı şöyle kaydediyor: Herkes elindeki her şeyi Osmanlı’ya yardım için getirip bırakıyordu. Bir ara kalabalık telaşlandı; bir hareketlilik görüldü. Kucağında bebek bulunan fakir bir kadın can havliyle sağa sola koşuyor, “Yok mudur bir hayırsever, Allah rızası için bu çocuğumu satın alsın, bedelini Osmanlı’ya göndereyim.” diyordu. Herkes şaşkın, herkes perişandı. Yürekler parçalanmıştı sanki, hemdert olmanın bu derecesi mümkün müydü? Neyse ki bir hayırsever sahibi, kadın adına istediği meblağı yardım sandığına verdi; çocuğu da annesine bıraktı.” Babasını kaybedene yetim, annesini kaybedene öksüz denir de evladını kaybedene bir isim verilmemiştir. Evladından vazgeçmeyi göze alan bir annenin gösterdiği fedakârlık tartışmasız çok büyüktür. Ama Pakistan halkının, pak ülkenin insanlarının bizlere sevgisi öyle büyüktür ki her türlü desteği vermişlerdir. Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin kuruluşunda tek vücut olan Türk milleti verdiği milli mücadele destanı ile tüm dünyaya örnek teşkil etmiştir. Türk milletinin kendi azim ve kararlılığına güç katan en büyük destek, uzatılan dost elidir. Pakistan, Türk Kurtuluş Savaşı’nda maddî ve manevi desteğini esirgememiştir. Pakistan halkı kendi zor durumuna rağmen bir araya gelmiş ve Ankara hükümetine göndermek üzere para toplamıştır. Pakistan, milli mücadelemize destek vermesinin yanında bu bağımsızlık hareketinden etkilenmiş ve kendi bağımsızlığını kazanmak yönünde önemli adımlar atmıştı. Önderimiz Atatürk için “Bizim aslımız, rengi uçmuş bir kıvılcım iken onun bakışıyla cihanı kaplayan ve aydınlatan bir güneş haline geldik.” diyerek İngiliz sömürgesi olmaktan Atatürk’ü örnek alarak kurtulduklarını söylemişlerdir. Türk halkı kadar Pakistan halkını seven bir toplum dünya üzerinde mevcut değildir. Bizler kendi değerlerine sahip çıkmayı bilen bir ulusuz. Bunun yanı sıra tüm dünyada insanların dili, dini, ırkı ne olursa sevmeyi ve saymayı biliyoruz. İşte bu anlayışa sahip bir millet olmanın haklı sevincini yaşayan bizler, çocuklara bir armağan olan 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramında dünya üzerindeki her coğrafyadan çocuklara kucak açıyoruz. Pakistan halkından kardeşlerimizle de bir araya geldiğimiz o coşkulu günlerin bir hatırası olarak okuduğumuz sözler var. Bizlerin Pakistan için sevgisini şimdilerin büyüğü o günlerin küçükleri olarak şu kalbi ifadeyle söylüyor: “Cive cive Pakistan!” bizler ise bu sözün sahibi neslin evlatları olarak kardeş misali dost bildiğimiz Pakistan’a aynı duygularla sesleniyoruz.” Cive cive Pakistan!”, “Sen çok yaşa Pakistan!” 247

Zülal YAR Okulu / School: Kuvayi Milliye Anadolu Lisesi, Balıkesir

VEFALI DOST Hepimizin yaşamında dost ve dostlukları vardır. Ama ben iyi günde çevremizde olan dosttan bahsediyorum. En zor günde yanımızda bitiveren yaramıza merhem olan yanan yüreğimize su serpen vefalı dostlardan bahsediyorum. İşte Pakistan insanının Türk insanına yaklaşımı bu VEFALI DOSTLUK. Kurtuluş Savaşı ile ilgili destansı hikayeler, şiirler, ağıtlar duymuşsunuzdur. Bunlarla duygulanmış ağlamışsınızdır. O zor günler dile gelirken ben en çok Pakistanlı mübarek bir kadının belki hayatının en değerlisi olan bileziklerini hiç düşünmeden bileğinden çıkarıp zor durumda olan Türk insanına göndermesi. Rabbim; bu ne büyük ruh yüceliği ne anlamlı sadakat ne coşkulu TÜRKİYE SEVDASI bunu hep içimde düşünmüşümdür. Bu sorunun cevabını aradığımda yanıtı tarihin tozlu sayfalarında buldum. Biz aynı coğrafyanın insanıyız. Acılarımız, sevinçlerimiz, inancımız, kültürümüz bir. Geçmişte Orta Asya’da kıtlığı gördük, savaştık zaferi gördük, göç ettik umudu gördük. Biz Oğuzlar Anadolu’ya geldik, burayı yurt edindik, vatan bildik. Ama bir parçamız o coğrafyada kaldı. Birde dünya döndükçe içimizden çıkmayacak nesilden nesile aktarılacak birbirimize olan bağlılığımız.

248

Bu bağlılık sözde kalan bir ifade değil. 2014 yılında Pakistan’daki bir okulda terör saldırısında 134 öğrenci hayatını kaybetmişti. O gün ben 14 yaşındaydım. Ülkemizde bir günlük yas ilan edildi. O öğrencilerin annelerinin yaşadığı acıyı içimde lıissettim. Üzüldüm, üzüldüm ve ağladım. İşte o zaman bu bağlılığın adını koydum. KARŞILIKSIZ SEVGİ... 2005 yılında Pakistan’da yaşanan deprem ve 2010 sellerinde meydana gelen doğal afetler sonucunda zor günler yaşayan Pakistan halkına TİKA ve Kızılay aracılığıyla devletimizin ulaştırdığı yardımlar Pakistan insanının Türkiye

sevdasının karşılıksız olmadığını devlet ve millet olarak gösterdik. Biz iki devlettik ama tek millettik. Bu yüzden devletim ve milletim adına mutluyum, gururluyum. İlköğretim 4. sınıftayken Pakistan bayrağı ile bayrağımızın ne kadar benzediğini fark ettim. Büyüklerime sorduğumda her iki ülkenin İslam’ın sembolü olan hilal ve yıldızı kullandığını öğrendim. Çok şaşırmıştım. Yıllar geçtikçe her iki ülkenin insanının birbirine olan yardımları, vefası, dostluğu bayrakların benzer olmasının çok anlamlı ifadesiydi benim için. Bugün 17 yaşındayım en büyük iki hayalim hukuk fakültesi kazanmak bir diğer hayalim ise Pakistanlı bir kız arkadaşımın olması. Neden mi? Çünkü ona anlatacağım çok şey var. Pakistan insanına olan sevgimi, minnetimi, güvenimi anlatacağım. Onu yaşadığım şehir olan Balıkesir’e davet edip şehrimin güzelliklerini paylaşacağım. Pınarımda suyumu paylaşacağım. tir.

Pakistan ve Türkiye arasındaki samimi ilişkiler ilelebet devam edecek-

249

Hüseyin Talha DURMUŞ Okulu / School: Edremit Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, Balıkesir

KARDEŞ ÜLKEMİZ Kardeş, kan bağıyla birbirine bağlı olan kimseye denir ancak bazı kardeşlikler vardır, kan bağına gerek kalmadan oluşur. Aradaki mesafeler bile kardeşliği pekiştirir, arttırır. Bu durum sadece iki insan arasında geçerli değildir. Bazı ülkelerde de aynı kardeşliği yaşayabilir. Tıpkı Pakistan ile Türkiye gibi. “Pakistan nere Türkiye nere?” diyecekseniz. Evet, iki ülke arasında 3794 km. mesafe var. İran, Afganistan gibi iki ülke var. Haklısınız ama mesafeler bazen uzaklığı yakın eder. İki ülke arasında ne kadar uzaklık olursa olsun insanları birbirine her zaman yakın olmuştur. Pakistan ile aramızdaki dostluk çok eski zamanlara dayanır. Müslüman kardeşlerimiz Kurtuluş Savaşı’mıza destek vermişlerdir. Bizlerin kazandığı bağımsızlık mücadelesi ise Pakistan halkına esin kaynağı olmuştur. Hatta Pakistanlı kardeşlerimiz ellerinde avuçlarında olanı salarak gelirini bizlere göndermişlerdir. Pakistan 1947 yılında Muhammed Ali Cinnah önderliğinde İngiliz idaresindeki Hindistan’dan ayrılarak kurulmuştur. Pakistan ile Türkiye birçok benzerlikleri olan iki ülkedir. Bu benzerlikler de iki ülkenin kardeşliğini, yakınlığını daha da arttırmaktadır. İki ülke doğal afet zamanlarında hep birbirinin yanında olmuştur. Pakistan 1999 depremi ve 2011 Van depreminde Türkiye’den desteğini esirgememiştir. Türkiye ise 2005 Keşmir depreminde Pakistan’a yardım etmiştir. Bu yardımlaşma ile Pakistan-Türkiye dostluğu iyice perçinlenmiştir. 2010’da yaşanan selde KIZILAY, Pakistan halkına oldukça yardım etmiş ve bu yardımlarımız Pakistan halkının gönüllerini fethetmiştir.

250

Türkiye ile Pakistan tarihte, birbirlerinden desteklerini esirgememiş iki ülkedir, Her zaman da öyle kalacaktır, Pakistanlıların da dediği gibi “iki ülke tek yürek”.

Elif EGE Okulu / School: Kuvayi Milliye Anadolu Lisesi, Balıkesir

TÜR-PAK Türkiye ile Pakistan arasındaki pozitif ilişkiler 1947’den beri uluslararası politikalar içerir. Aslında bu pozitif ilişkiler ülkelerin kurtuluşundan önceye dayanır, Pakistan’daki Müslüman kardeşlerimiz Kurtuluş Savaşı’nda Türk Milletine gerek maddi gerek manevi yönden destekte bulunmuştur. Bir kadın düşünün, takılarını, altınlarını çok seven bir kadın, o kadın Kurtuluş Savaşı’nda takılarını, gözünü kırpmadan verdiğini, böyle bir geçmişten bahsediyorum. Bunlar sadece buz dağının görünen tarafı. Sonrasında Pakistan 1947’de bağımsızlığını ilan edince ikili ilişkiler formal olarak devam etmiş. Bu yüzden Türkiye ile Pakistan için iki devlet tek millet denmiştir. Bugünlere kadar iki ülke arasındaki ilişkiler hem askeri hem ekonomik alanda devam etmiş ve anlaşmalar imzalanmıştır. Yani Türkiye ile Pakistan arasındaki stratejik, işbirliği giderek artmıştır. Pakistan ne zaman sıkıntıya düşse arkasına dönüp baktığında görebileceği ilk adres Türkiye’ydi. Türkiye Pakistan’a uluslararası sorunlarda sürekli arka çıkmıştır. Terör olaylarına karşı dayanışmada bulunmuştur. Pakistan’da bir terör olayında 134 öğrenci hayatını kaybedince Türkiye’de de 1 gün yas tutulmuştur. Türkiye ve Pakistan uluslararası platformlarda da birbirlerini desteklemektedir. Zamanındaki başbakanımız ve Pakistan’daki mevkidaşının birbirlerine ziyaretleri de ilişkilerin gelişmesine önemli katkı sağlamıştır. Türkiye ile Pakistan arasında 4.sü gerçekleşen Yüksek Düzeyli Stratejik İşbirliği Konseyi’nin ardından iki ülke arasında 11 anlaşma imzalandı. Bu YDSK kapsamında Pakistan’la imzalanan belge sayısı 51 olmuştur. Bununla birlikte Türkiye-Pakistan ikili ticaret hacmi 2013 yılında için 726 milyon dolar seviyesinde gerçekleşmiştir. Bu gelişmelerde pozitif ilişkilerin arttığı akıllara kaydedilmiştir. Aynı şekilde Türkiye, TİKA ve Kızılay ile 2005 depremi, 2008 depremi ve 2010 selinde meydana gelen doğal afet-

251

lerin sonucunda perişan olan Pakistan’a ulaştırdığı yardımlarla Pakistan halkının gönüllerini fethetti. Ayrıca depremzedelere ve selzedelere pek çok sayıda ev yaptırarak büyük yardımda bulunmuştur. Bu ikili ilişkiler o kadar kayda değerdir ki iyice akıllara kazınması için 2013 yılında Dr. İsmail Akbaş tarafından kitaba dökülmüştür. Aramızdaki ilişkiler saymakla bitmez ve bunların hiçbiri paha biçilemez. İki devletin de bayrağında ayyıldız bulunmasının sebebi de bu pozitif ilişkilerin bir parçasıdır. Ay dostluğu, yıldız da geleceğimizi temsil eder. Bu iki ülke arasındaki dostluğun devam etmesini temenni edip tüm dünyaya örnek teşkil etmesini umuyorum.

252

Pelda BİNGÖL Okulu / School: Karlıova Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, Bingöl

ÖRNEK DOSTLUK Türk Pakistan dostluk ve kardeşliğinin geçmişi çok eskilere dayanır, dostluk bağı gücünü yüzyıllardan almaktadır. Türkiye-Pakistan kardeşliğini sırf dün kardeşliğine bağlamak yanlış olur, dünya ülkelerinde bir çok Müslüman ülke mevcut. Bunların hiçbiriyle olan ilişkilerimiz Pakistan’la olan dostluk ve muhabbetin seviyesine yaklaşmamıştır. Kaldı ki zaman zaman bazı Müslüman ülkelerle düşmanlıklar bile yaşıyoruz. Bu bağlamda Pakistan’la Türkiye arasındaki dostluğun en büyük nedenlerinden biri din olmakla birlikte; tarihte ve günümüzde yaşananlar bir o kadar bu iki ülkenin kardeşliğine etmendir. Türkiye dostluk ve kardeşlik ilişkileriyle bağlı olduğu Pakistan’ı bulunduğumuz bölgenin güven ve istikrarının kilit taşı olarak görmektedir. İki ulus arasındaki bağların bu kadar güçlü ve sürekli oluşuna insanlık tarihi boyunca çok az rastlanmıştır. Pakistan’la ilişkilerimiz, bağımsızlığını kazandığı ve devletini kurduğu 14 Ağustos 1947’den bu yana dostluk ve kardeşlik temelinde şekillenmiştir. Pakistan halkıyla ilişkimiz sadece bununla sınırlı değildir. Müslümanların Kurtuluş Savaşı’nda bize verdiği destek zihnimizde ve Türk halkının gönlünde özel bir yere sahiptir. Her iki ülke milletlerinin ilişkileri Orta Asya Türk devletlerinin Hindistan üzerine yapmış olduğu seferlerle başlamış, ardından Anadolu’da kurulan Türk devletleriyle devam etmiştir. Osmanlı İmparatorluğu döneminde Hint Müslümanları ile karşılıklı elçi ve heyet ziyaretleri gerçekleşmiştir. Türk milletinin Anadolu’da vermiş olduğu Kurtuluş Savaşı yıllarında Hint müslümanları her alanda ortaya koyduğu destekle Türk Milletinin gönlünü sonsuza dek fethetmiştir. “Pakistan Postası” dergisinin özünü de bu geçmiş oluşturmaktadır. “Pakistan Postası” her sayfasında iki ülkeden bir şeyler ortaya koyarken, dini birinci plana almamışlardır. Din faktörü üzerinden gidilerek yazılan yazılar çok azdır. Zira çok şeyimiz ortaktır. Her şeyden önce, düşmanlarımız aynıdır. Emperyalizm, terör, etnik ayrımcılık, radikal İslam, fakirlik, cehalet…

253

Göremediğimiz nefes alamadığımız o karanlık günlerimizde yüzünde nefes alabileceğimiz, yaşayabileceğimiz bir ana toprakdaşı ararken, hiç hesapta yok iken Pakistan bir seçenek olarak gelivermişti önümüze. İçinde bulunduğumuz dönemde Pakistan’ın bulunduğu siyasi yönden yapılanma sürecini başarıyla tamamlamak, demokratikleşme sürecini ilerletmesi Türkiye açısından çok önemlidir. Güçlü Pakistan, Türkiye için güçlü dost demektir.

254

Rana EREN Okulu / School: Merkez Atatürk Anadolu Lisesi, Çorum

DERİN DOSTLUK Halk olarak, devlet olarak geçmişten günümüze kardeş olan iki ülke: Türkiye ve Pakistan... Türkiye ile Pakistan arasında kökleri tarihe dayanan dostluk ilişkileri bulunmaktadır. Türk Kurtuluş Savaşı yıllarında bizlere verdikleri hem maddi hem manevi destek gönüllerde ayrı bir yere sahiptir. 1947 yılında Pakistan’ın bağımsızlığından sonra iki ülke arasındaki ilişkiler resmileşmiştir. Günümüze kadar iki ülke arasında askerî ve ekonomik alanda da birçok anlaşmalar imzalanmıştır. Her iki ülke afet zamanlarında birbirlerine, gerek maddi gerekse manevi desteklerde bulunarak kardeşçe hislerini daha da güçlendirmiştir. İki ülkenin liderlerinden tutun da şairlerine, problemlerine ve yaşam tarzlarına kadar benzerlikler göstermektedir, Pakistan ve Türkiye ilişkileri her zaman karşılıklı dostluk, işbirliği ve destek yönünde olmuştur. Birçok jeopolitik, anlaşmazlıkta ülkemiz ile Pakistan daima birbirlerine destek vermişlerdir. İki ülke ilişkileri güçlendirmek maksadıyla, anlaşmalar yapmış, dostluk dernekleri ve kültür dernekleri kurmuşlardır. 1951 yılında kurulmuş “Türkiye-Pakistan Kültür Derneği” kültürel ve sosyal alanda büyük katkılar göstermiş derneklerden biridir. Her iki ülkenin kardeşliğine büyük katkılar sağlamış bu dernek 1953 yılından 1989 yılına kadar “Pakistan Postası” adında bir dergi çıkarmıştır. Dergi iki ülke arasındaki ilişkileri de yansıtmıştır. Geçmişten geleceğe bu saygı, sevgi ve kardeşliği gelecek nesillere bizler taşıyacağız. Hiç şüphem yok ki, tarihin derinliklerine, kökten kazınmış bu dostluğun kalplerden ve hafızalardan silinmesi pek mümkün değildir. Türkiye ve Pakistan aynı duyguları paylaşarak bu zamana kadar gelmiş iki kardeş ülkedir. Temennim bu dostluğun uzun yıllar boyu da devam etmesidir. 255

Sultan Şafak GÜNEY Okulu / School: Çardak Çok Programlı Anadolu Lisesi, Denizli

KARDEŞİMİZ PAKİSTAN Tarih, insanlara gerçeğin iyi veya kötü yüzünü daima göstermiştir. Kimin dost, kimin düşman olduğunu görebilmek için zamana ve tarihe bakmalıyız. Türkler Orta Asya’dan Anadolu’ya gelip yerleştiklerinde Türkler ile diğer halkları birleştiren İslamiyet’ti. Bu birleşme zamanla olumlu ve olumsuz yönlere gitti. Selçukluların ardından kurulan Osmanlı Devleti üç kıtada hoşgörüyle hüküm sürmüştür. Gerek Türklerdeki hoşgörü gerekse İslamiyet’in inananları kardeş kılması Osmanlı Devleti’yle birçok dost ve kardeş ulusun oluşmasını sağlamıştır. Bu dostluk ve kardeşliğin bir parçası da geçmişten günümüze ulaşan Türkiye-Pakistan kardeşliğidir. Biz gençler ne yazık ki bu dostluğun pek farkında değiliz. Yüzümüzü Batı’ya döndüğümüz için Doğu’daki bu dostluğun tarihini unuttuk. Ancak tarihin ışığında küçük bir araştırmayla Pakistan ile dostluğumuzun bitmediğini görürüz. Birinci Dünya Savaşı yıllarında Osmanlı padişahının cihat çağrışına uyan tek dişi kalmış Batı’nın İslam’ın son ordusuna yaptığı hücuma Türklerle birlikte göğüs germiş Pakistanlı dostlarımızın, savaşmaya gücü yetmeyenlerin camilerde, evlerinde Osmanlı için dua eden kardeşlerimizin adını anmıyoruz. Kurtuluş Savaşı yıllarında İstiklal için, Batı’nın işgalini engellemek için halkımız elinde neyi var neyi yoksa ordumuza verirken yine Pakistanlı kardeşlerimiz Tekalif-i Milliye Emirleri kendilerine verilmiş gibi ellerinde ne var ne yoksa ordumuza göndermiştir. Yeni devletimizi kurduğumuz ilk an devletimizi devlet, bizi bir millet olarak kabul eden yine Pakistanlı kardeşlerimiz olmuştur. “Müslüman, Müslüman’ın kardeşidir.” düsturunca bizlere karşı kardeşçe davranan Pakistan’a şükran ve teşekkür borcumuz çok büyüktür. 15 Temmuz Darbe girişimi sırasında ikinci bir Kurtuluş Savaşı veren halkımızın yanında yine dualarıyla yer alan Pakistanlı kardeşlerimize borcumuz bir kat daha artmıştır.

256

Tarih, insanlara gerçeği gösteren bir aynadır. Bizler bu aynaya baktığımızda Türk-Pakistan dostluğunu, kardeşliğini çok açık görüyoruz. Bizlere kardeşliklerini esirgemeyen aziz Pakistan’a kardeşçe dostça teşekkür ederiz.

Utku BOZBAY Okulu / School: Çardak Çok Programlı Anadolu Lisesi, Denizli

OSMANLI TORUNLARI Pakistan, Osmanlı Devleti’nden günümüze kadar bu yolda yeni İslam dininin her zaman arkasından yürümüştür. Bu yolda yanımızda olarak Müslümanlığın daha da ileriye gitmesini sağlamıştır. Osmanlı zamanında Pakistan Osmanlı’ya yardım ederek İş Bankasını Türkiye’nin kurmasında büyük bir payı olmuştur. Pakistan ve Osmanlı milletinin her zaman daha iyi bir düzeye gelmesi için Osmanlı ile her zaman içli dışlı olmuştur. Artık bizim dinimizde vatan ikinci plana atılmış birinci planda ise İslam mücadelesi olmuştur. Bir Müslüman çamura batmış ise elimizdeki bütün imkânları kullanarak o insanı tekrar dine, vatana, millete kazandırmak olmuştur. Pakistan bizim yavru vatanımız değil kardeşimizdir. Müslümanlık ırklara ayrılmıştır. İnsanların ırklarına bakarak yargılanması devletine bakarak yargılanması çok yanlış bir şeydir. Hepimiz bir çatı altında toplanmasak da aynı yolda yürüyerek birbirimize yardım ederek elbet bir gün zafer bizim olacak. Türkiye ve Pakistan güçsüz bir ülke değildir. Aksine çok güçlü ülkelerdir. İnançlarının sonuna kadar arkasındadırlar. Eğer Pakistan ve Türkiye güçsüz bir ülke olsaydı şu an Amerika’nın ya da Rusya’nın sömürgesi altında olurdu. Bu da Müslüman ülkeleri çok kötü etkilerdi. Biz öyle bir neslin evlatlarıyız ki ekmek satarız su satarız ama bizim yanımızda duran kardeşlerimizi asla satmayız. Bu vatan için can verenleri ve bu bayrak için hala ayakta kalıp mücadele edenleri satmayız. Alnımız her zaman akbaşımız her zaman dik bu yolda yürüyeceğiz. Mehmet Akif in de dediği gibi; “Girmeden tefrika bir millete, düşman giremez; Toplu vurdukça yürekler, onu top sindiremez. Bırakın eski hükümetleri meydandakiler Yetişir, şöyle bakıp ibret alan varsa eğer. İşte Fas, iste Tunus, işte Cezayir gitti! İşte Irak’ı da taksim ediyorlar şimdi.”

257

Ecem GÜNEY Okulu / School: Çardak Çok Programlı Anadolu Lisesi, Denizli

TEK DOST: PAKİSTAN Türk Kurtuluş Savaşı’nda hem maddi hem manevi yönleri ile bize sonsuz yardımları dokunan bir millettir Pakistan. Dünyada her millet birbirinin arkasından vurmakla uğraşırken Pakistan bizim her an elimizden tutmuş ve yardım etmiştir. Osmanlı döneminde Müslüman milletlerden Osmanlı’ya bağlı olan Pakistan; I. Dünya Savaşı’nda “Cihat Çağrısı”na hiç düşünmeden katılmış ve bizim arkamızda olmuştur. Cumhuriyet döneminde ise bu destekleri bitmemiş, gönülden bize bağlarını sürdürmüşlerdir. En son kara günümüzde bile Pakistan’ın desteğini hissettik. Kara gün... 15 Temmuz darbe girişimi... Tüm dünyanın canlı olarak izlediği ve hiçbir şey yapmadığı o kalkışma. Bize destek olmaktan korkan büyük devletler... Ve yine Pakistan... Hiç düşünmeden o gece bize dualarla manevi destek olan bu yüce gönüllü millet, bizim şehitlerimiz için gözyaşı dökmüşlerdir. Bu ülkede kendi ülkesine ihanet edenler varken, bizi kendilerinden fazla düşünen Pakistan halkı dünyadaki tüm devletlere bedeldir. Bu yüzden bu iki dost millet, Müslüman kardeşlerimiz Pakistan ile tüm olumsuzluklara birlikte göğüs germeyi ve dünyadaki tüm o güçlü fakat yüreksiz, korkak devletlere karşı bir olmalıyız. İşte o zaman tüm dünyaya Müslümanlığın, kardeşliğin ne demek olduğunu gösterebiliriz.

258

Eda TÜRKER Okulu / School: Ergani Anadolu Lisesi, Diyarbakır

KARANLIĞA UZANAN EL Pakistanlı küçük Amber’in hayatında Türkler neden bu kadar önemli ki diye merak edenlere... Pakistan’ın Keşmir bölgesine bağlı bir dağ köyünde yaşayan küçük bir kız çocuğuyum. Bir gece korkunç bir sallantıyla uyandık o anda duyduğum tek ses annemin bir saniyelik çığlıyıydı o anda her şey sonsuz bir karanlığa gömüldü o uçsuz bucaksız, soğuk ve acımasız karanlıkta ölümü ensemde hissederek ne kadar kaldığımı bilmiyorum. Kocaman umutlarımı taş yığınının altında birer birer kaybetmek üzereyken; dipsiz karanlığıma ışık doğuran bir Türk eliydi. Beni o karanlıktan kurtaran, umutlarımı tekrar kazandıran, tüm ihtiyaçlarımızı karşılıksız karşılayan, bana ve aileme sıcak bir yuva veren bu yardım eli başka kimin olabilirdi ki;? Haritada yerimizin bile bilinmediği; İran, Hindistan ve Çin arasına sıkışıp kalmış ve sürekli sömürülen yardıma muhtaç ülkemize yardım elini uzatan onurlu Türklerden başkası olamazdı. Yeryüzündeki bütün insanlara bir an bile düşünmeden karşılık beklemeden yardıma koşan Türkleri bu yüzden çok seviyorum. Yaşadığım o kötü olayın bana kazandırdığı tek şey Türklerin yardımseverlik ilkesini tüm benliğimle benimseyip bir an bile unutmadan insanlığa kazandırmak oldu.

259

Gülcan YAŞAR Okulu / School: Necip Fazıl Kısakürek Anadolu Lisesi, Diyarbakır

“AHDE VEFA”NIN TEMSİLCİLERİ Tarih 1919-1922 yılları arası. Milli Mücadele Dönemi’nin en zor günlerinden biriydi. Herkes canla başla mücadele ederken, bu millet düşman namlusuyla burun buruna gelirken, kendisinin başka dostu olmadığını düşünürken, döküldü Muhammed İkbal’in dilinden kardeşliğimize yol açacak en büyük etken: “Biz burada bayramı kutlarken buradan uzaklarda bir yerlerde kardeşlerimiz Devleti Ali Osman’dan kalan son kaleyi korumak için oluk oluk kan akıtmaktadırlar. Onlara ne bayram vardır ne sevinç! Tüm ülke hem vücut olmuş siperlere akmakta, kadınlar cephe arkasında mermi yapmakta, top doldurmakta, silah taşımaktadırlar. Kardeşlerim! Eğer Türkiye düşerse ne hilafet kalır ne namus. Biliniz ki eğer orası düşerse tüm İslam coğrafyası küffar askerlerin botları altında ezilecektir.” demişti şair. İçindeki merhameti en üst düzeyde boşaltan halk, yardım sandıklarını doldurmaya başladı. Kimi para verdi, kimi tabak, kimi tencere, kiminin elinden ne geliyorsa... Kadınlar kulak memelerini yırtıp sırf bir milletin ayakta durabilmesi için küpelerini Anadolu topraklarına feda ediyordu.

260

İşte böyle bir sevgiydi Pakistan halkının yüreğindeki kardeşlik. Türk milleti Pakistan’ın yaptığı fedakârlığı hiçbir zaman unutmayacaktır, onların müşkül durumunda her türlü yardımı sağlayacaktır. Peki, bu ülkenin Türkiye’ye bu kadar fedakâr olmasındaki etken nedir? Türkiye’den daha gelişmiş ülkeler olmasına rağmen neden Türkiye? Müslüman bir ülke olduğumuz için mi? Etrafta daha nice Müslüman ülke var. İki ülkenin birbirine benzeyen toplumsal kültür ve değerleri, iki ülkenin birbirlerine olan bağlılığında güzel rol oynuyor diyebiliriz. Birbirine benzeyen iki ülke arasındaki köprüyü oluşturan en önemli etken ise ülkelerin birbirleri için yaptığı fedakârlıklardır muhakkak. Nice zor dönemler yaşanmış olmasına rağmen birbirleriyle asla bu bağı koparmamış, aksine daha da güçlendirmek için çabalar sarf etmişlerdir. Ülkeler arası toplumsal meseleleri konuşmak için

yapılan konferanslarda hangi konuyu açsak Pakistan “Biz sizi destekleriz.” diyerek hiçbir yargıda bulunmaksızın gözü kapalı destek vermeye hazır olduklarını dile getirmiştir. “Kıbrıs” dedik “Destekleriz” dediler. “Terör” dedik “Elbette destekleriz” dediler. Bir ülke için hiç düşünmeden direkt karar vermek elbette ki zor bir şeydir. Ama Pakistan düşünme gereği bile duymadan bize bu yolda destek olduğunu açıkça beyan etmiştir. Peki neden? Nedeni sorulunca: “Çünkü siz Türkiyesiniz.” diye bir yanıt aldık. Bu cevap kesinlikle Pakistan’ın Türkiye’ye olan büyük sevgisini ve kardeşliğini göstermektedir. Türkiye ise her zaman Pakistan ile arasındaki o kuvvetli bağın incelmemesi için elinden geleni yapmıştır, iki dost ülkenin de birbirlerinden ayrılmak gibi bir niyeti olmadığı kesindir. Yıllardan beri süregelen bu dostluk esintilerinin tatlı yönleri ülkelere katkıda bulunmuş, her koşulda yardıma koşacak kahraman ülkeler kazanmışlardır. Kurtuluş Savaşı’nda harcadığımız o emek, döktüğümüz o kanlar Pakistan’ın bize olan hayranlığını arttırmış. Türkiye ise her daim Pakistan’ı kardeş ülke olarak görmüş, her yönden destek vermiştir ve iki ülkenin dostlukları yıllar boyunca devam etmiştir. Pakistan’dan gelen bazı insanlar Türkiye’de eğitim görür, sonra ülkelerine geri dönerlerdi. Bu bile Pakistan’ın ileri düzeydeki ülkelere nazaran bizi daha çok benimsediğini çok açık bir şekilde kanıtlar. Pakistan ve Türkiye ilişkileri zedelenmesin diye her daim bir iletişim içerisinde olup, ticari ve siyasal yönlerden birbirlerine destek olmuşlardır. İşte bu ülkelerin dostluğu, dostluktan ötedir, kardeşliktir, bağlılıktır. Ve bu bağ ülkelerin yüreklerindeki sevgiyle her geçen gün daha da kuvvetlenmektedir.

261

İlayda KILIÇ Okulu / School: Ergani Anadolu Lisesi, Diyarbakır

MANEVİ KARDEŞLİK Türkiye, bölgenin önemli bir ülkesidir. Değerli bir askeri ve ekonomik güçtür. Pakistan fakir ve İslamiyet’e büyük önem veren bir ülkedir. Bu iki ülkenin arasındaki bağ yıllar öncesine dayanan kültürel, dini ve politik bağlarla beslenen bir yakınlık vardır. Bu iki ülkenin arasındaki bağ Kurtuluş Savaşı ve Ecevit dönemine kadar dayanır. Kurtuluş Savaşı’nda Pakistan halkının Türkiye’ye yardım etmesi ve onları desteklemesi ile aralarında manevi bir bağ oluşmuştur. O zamandan bu günlere kadar birbirlerini destekleyen iki ülke oldular ve bu bağ başka yerlerde pek rastlanmayan bir durumdur. Güçlü askeri ilişkileri de vardır. Türkiye Pakistan Hava kuvvetleri subaylarına F16 filosunu modernize edilmesi konusunda eğitim verdi. Türkiye Keşmir davasının güçlü bir destekleyicisidir. Pakistan’a Hindistan ile savaşı sırasında siyasi ve askeri destek de vermiştir. Pakistan’da 2005 depremi ve daha sonra art arda meydana gelen sel felaketleri sırasında Türkiye, cömert yardımlarda bulunmuş iki devlet arasındaki bu bağ ve işbirliği Müslüman ülkelerinin ilişkilerinin güçlenmesine, dine hakaret edenlere ve yabancı düşmanlığa karşı çözüm bulunması bakımından çok önemlidir. Her anlamda baktığımızda bu iki ülke gerek iyi gerekse kötü durumlarda birbirlerinin yanında olmuştur. Birbirlerine destek çıkmışlarıdır. Böyle güzel saygı ve sevgi içinde olunması her iki ülkenin halkları içinde çok sevindirici bir birlik ve beraberliktir. Tek temennimiz bu bağın hiç bozulmaması ve manevi bağın daha da kuvvetlenmesidir.

262

Ece AKGÜL Okulu / School: Keşan Mehmet Akif Ersoy Anadolu Lisesi, Edirne

KARDEŞLİK ZAMANI Bazı değerler vardır ki, uğrunda feda edilen her ne varsa onlardan kalan yegâne mirastır. Bu miras her zaman bir kalıt değil bazen bir yazgı bazen de ortak bir uygarlığın farklı dallarındaki tarihsel mirastır. Tıpkı Türkiye ve Pakistan gibi. Her milletin varlık mücadelesi, tarihin sahnesinde farklı temaşalar oluşturmuştur. Öyle milletler vardır ki, ‘İstiklal ne demek?’ diye sorsanız acılarla, savaşlarla, direnişlerle kendi göbeğini kendi kesmenin verdiği bilmişlikle dile gelir şanlı tarihleri: ‘İstiklal, var olmaktır!’ Hangi taşını kaldırsanız azimli bir ruh görürsünüz, hangi mozaiğe baksanız yüzyıllar ötesinden gelen kadimlik, dokunulmazlık, büyüleyicilik... Velhasıl anlarsınız ki bunlar millet olmamış, millet doğmuşlardır. Farklı coğrafyaların yazgı birliği yapan iki kardeş ülkenin, Türkiye ve Pakistan’ın ortak tanımıdır bu söylenenler işte. Toprağını İslami köklerle bağlayan iki Müslüman ülkenin bir koldaki iki damar gibidir birliktelikleri. 20.yy verdikleri bağımsızlık mücadeleleri bu ülkelerin yazgısal birlikteliklerinin temeli olmuştur. Dünya genelinde sahip oldukları nüfus potansiyelleri, yüklendikleri vizyon ve misyonlar, coğrafyalarında güçlü birer ülke olmalarını sağlamıştır. Gerek dış politikada gerekse iç politikalarında daima birbirini seven, destekleyen ve saygı duyan iki kardeş ülkenin temelleri her geçen gün daha da sağlamlaşmaktadır. Farklı zamanlarda benzer olaylar yaşayan bu iki ülke sadece tarihsel birliktelik değil, politik ve diplomatik ilişkilerinde de birbirlerine yakın tutumlar benimseyerek ortak projeler ve kuruluşlar içinde yer almışlardır. Böylece bölgelerinde stratejik bir güven ve huzur ortamı oluşması için birçok noktada buluşmuşlardır.

263

Yine iki milletin yakın zamanda benzer terör olaylarına maruz kalmaları, aynı acı paydasında buluşmalarına sebep olurken birliklerinin pekişmesine de yardımcı olmuştur. Bu acılarla bir millet olmanın ne demek olduğunu dünyaya birlikleriyle veren bu iki ülkenin benzer şeyler yaşaması daha da yakınlaşmalarına yardımcı olmuştur. Diplomatik girişimlerle ekonomi, askeri, eğitim gibi alanlardaki atılan her bir adım iki kardeş ülkenin art bölge oluşturmasına böylece tarihi, dini ve kültürel mozaiğin daha da genişlemesine ve birlikteliğin heterojen yapısına katkıda bulunmuştur. Tarihin derinliklerinde gizli olan kültürel birliktelik göndere çekilmiş, her iki ülkenin üzerinde kardeşlik bayrağı dalgalanmaya başlamıştır. Tarihleri boyunca toprak bütünlüklerine yönelik birçok kalkışmaya göğüs geren bu iki millet, son yaşanan olaylarla birlikte bağımsızlıklarına daha çok sahip çıkarak ‘Yurtta barış, cihanda barış’ ilkesini daha çok benimseyerek sosyal mesajlarını dünyaya göstermişlerdir. Tarihin derinliklerindeki kadim iki devletin yapacakları yeni adımlarla dünyaya verdikleri mesaj: ‘Türkiye ve Pakistan’ın kardeşlik zamanı’ olmuştur, olacaktır. İki devlet tek bir ağacın göğe uzanan dallarında sonsuzluğa tutunacaktır.

264

Raif Enes AYDIN Okulu / School: Harput Anadolu Lisesi, Elazığ

SEN ÇOK YAŞA PAKİSTAN “Dost sanma şanlı vaktinde dost olanı, dost bil gamlı vaktinde elinden tutanı.” Yazıma bu güzel sözle başlamak istedim. Çünkü çok yakın bir tarihte, gamlı günlerimizin bizleri derinden yaraladığı, güzelim ülkemizin, sömürgeci güçlerin ellerine düşmesine ramak kaldığı bir döneme tanıklık etti. Tarihin kirli ama bir o kadar kahraman sayfalarından bahsetmeden geçemeyeceğim. 1. Dünya Savaşı tüm dünyayı etkilediği gibi, cennet ülkemizi de derinden sarsmış, Osmanlı topraklarında yaşayan tüm bu halkları etkisi altına almıştı. Sömürge güçlerinin (İngiltere, Fransa, İtalya, ABD, Rusya, Almanya... v.b.) ham madde ve pazar arayışları, çirkin bir savaşı başlatıp, kadim imparatorlukların yıkılmasına neden olduğu gibi yeni yeni küçük devletlerin kurulmasına da sebebiyet vermişti. Osmanlı İmparatorluğu da yıkılmış ve sömürge pazarı haline gelmişti. Halkımızı zor günlerin beklediği, cennet Anadolu’yu karanlığa boğacak günlerin yaklaştığı gün gibi aşikârdı. Türkiye gizli odalardaki masalarda, sömürgeci güçler tarafından çoktan pay edilmişti. Bu durum Türk halkının kabul edemediği, sindiremediği bir durumdu. İşgallere karşı yer yer halk kendi oluşturdukları birliklerle karşı koyuyor ki bu durum azda olsa sömürgeci devletleri yavaşlatmış; Kurtuluş Savaşı’nın Mustafa Kemal öncülüğünde başlamasına ve düzenli birliklerin kurulmasına zemin oluşturmuştu. Bu güzel vatan, Türk halkının eşsiz direnişiyle sömürgeci devletlere cehennem olmuştur. İşte tam da bu zor zamanda Türk halkına dostluk elini uzatan öyle bir halk var ki, gamlı ve zorlu vaktimizde, kendi gücünün sınırlarını zorlayarak daha devlet olmadığı halde ve sömürgeci canilerin sömürgesi olduğu halde, kapı kapı dolaşıp, hilafeti kurtarmak adına gerek maddi gerekse manevi desteğini sunan bir halk, o dönem Hindistan topraklarında yaşayan tutsak Pakistan halkının, Türk halkına desteği, tarihin sayfalarında çoktan yerini almış ve bu davranışlarıyla tüm dünyaya insanlık dersi vermişlerdir. Türkiye Cumhuriyeti’nin kurulmasındaki halk destanı, tüm dünyaya örnek olduğu gibi,

265

Pakistan halkına da örnek olmuştu. Milli mücadelemizin özgürlük hareketinden etkilenen ülkelerin başında gelen devletlerdendir. Pakistan özgürlük hareketi, özgürlük mücadelemizde “Türk halkının müthiş direnişini ve Mustafa Kemal Atatürk’ü örnek aldık.” sözleri iki halk arasında ki bağı en güzel şekliyle ifade etmektedir. Pakistan ve Türkiye aralarında yapılan antlaşmalarda bu iki devletin birbirlerini ne kadar çok sevdiklerini ve desteklediklerini göstermektedir. Gamlı günlerimizin dostu, zorda olupta, zorda olana koşan kardeş ülke, Jamiluddin Aali Jami’ninde dediği gibi (cive cive Pakistan) Sen Çok Yaşa Pakistan.

266

Rumeysa Pakize ÖZKAYA Okulu / School: Atatürk MTAL, Erzincan

EZELİ KARDEŞLİK Evrendeki en nadide duygudur kardeşlik. Kardeş olmanın verdiği güveni, huzuru başka hangi duygu böyle ifade edebilir ki? Kardeş demek başın sıkıştığında sana uzanan el demektir, seni kollayan güç demektir, insan bir kardeşin verdiği mutluluğu, güveni başka nerede bulabilir ki? Bu kardeşliğe verebileceğim en güzel örnektir Türkiye-Pakistan kardeşliği. Belki de doğru düzgün haritadaki yerini bile bilmiyoruz. Buna rağmen Türk halkı için Pakistan hep kardeş ülkedir Aramızdaki bu kardeşlik bağı her seferinde daha da güçlü bir ilişki kurmamız için öncülük etmiştir. Pakistan’ın Ankara Büyükelçisi “Seyid İftihar Hüseyin Şah” Uşak’taki konferansında biz hangi konuyu açarsak açalım hep yanımızda olduğunu söylemiş ve bizi desteklemiştir. Aslında bu sıkı bağ ve bize olan duygular kafamı karıştırmıyor değil. Ama bir bakımdan da Pakistan halkının kimsesiz, yalnız oluşu aşikârdır. Hindistan, İran, Afganistan olsa da çevresinde kalabalık içinde yalnızlık yaşayan bir ülkedir. Pakistan’ın bize karşı beslediği bu saf ve temiz kardeşlik duygusu insanı gururlandırmıyor değil. Başka bir pencere de hilafete açılıyor. Zaten Osmanlı bu topraklara uzun bir süre dokunmamıştır. Aksine Osmanlı buralarda yaşayan ulusları her zaman kalkındırmaya gayret etmiş ve bunu bir insanlık görevi saymıştır kendine. Türkiye-Pakistan dostluk ve kardeşliği yüzünü Kurtuluş Savaşı yıllarında bir kez daha göstermiş ve Pakistanlı Müslüman kardeşlerimiz karanlık ve zor günlerimizde bizi yalnız bırakmamıştır. Anadolu topraklarının kurtarılması için ellerinden gelen her türlü maddi ve manevi yardımı yapmışlardır. Öyle ki Pakistanlı kadınların kulaklarındaki küpeleri, parmaklarındaki yüzükleri sırf kardeşlerini kurtarmak için Kemal Paşaya gönderdikleri bizlere hep hikâye edilerek anlatılmıştır. Durum bundan ibaretken bizim de bu kardeşlerimizi her zaman desteklememiz şarttır. Özellikle Hindistan-Pakistan arasında sorun olan “Keşmir” bölgesinin Pakistan’a ait olduğu ve bu

267

toprakların kurtarılması için de “Türk Siyası Gücünün” her platformda bu sorunu dile getirilmesi bir kardeşlik sorumluluğudur. Özetleyecek olursak Pakistan’la kardeş olmak için birçok neden vardır. Elbette sınırları tam olarak test edilmedi fakat böylesine bir evrende, böylesine saf, güzel duygular barındırmak bile gelecek için ve aramızdaki kardeşlik bağının güçlenmesi için ümitlenmeye ve sevinmeye yetiyor.

268

Doğukan KIRMIZIGÜL Okulu / School: Odunpazarı Yunusemre MTAL - Eskişehir

ORTAK KADER Bebekler ikiye ayrılır. İngiltere’de doğan bebek, Ortadoğu’da ölen bebek... İlkine dünya tutkun, diğerine yeryüzü suskun... Hristiyanların ortak paydada birleştiği tek nokta Müslümanların yok edilmesi olmuştur. Bunun en net örneği Haçlı Seferleri’nde görülmüştür. Haçlı Seferleri 1096-1272 yılları arasında Avrupa Katolik Hristiyanlarının, Papa’nın talebi ve çeşitli vaatleri üzerine Müslümanların elindeki Ortadoğu toprakları üzerinde askeri ve siyasi kontrolü sağlamak için düzenlenmiştir. Haçlı Seferlerinin asıl amacı İspanya ve Portekiz’den başlayarak Müslümanları yok etmektir. Ama şunu bilmiyorlar ki bu zamana kadar boşa kürek sallıyorlar. Müslüman hiçbir zaman yenilmez! Müslümanların içindeki vatan sevgisi imandandır. Müslümanlar yeryüzünde oldukça ve iman ettikçe iman dolu göğüsleri yere gelmeyecektir. Tarihteki bir önemli örnek de Hocalı katliamıdır. Müslümanlara karşı yapılan acımasız bir katliamdır. Yüz altısı kadın, seksen üçü çocuk olmak üzere toplam altı yüz on üç Müslüman Azeri hayatını kaybetmiştir. Bir diğer önemli olaysa yakın zamanda İdlib’de yapılan kimyasal saldırıdır. Yüzlerce küçük çocuk, genç henüz hayatının baharını yaşayamadan katlediliyor. Oysaki her birinin hayalleri ve hedefleri vardı, onların tek suçu bu kahpe düzenin hedefinde olmalarıdır. Halbuki Müslümanlar her zaman ‘Müslüman, Müslümanın öz kardeşidir.’ sözü ile yola çıkmış bugün de koca yürekli iki ülke Türkiye ve Pakistan bu anlayışla yola devam etmektedir. Bir yanda sınırında olan savaşları her ülke gibi umursamamazlıktan gelmeyen cennette ordusu olan, vatanı için cihat eden, Allah yolundan ayrılmayan, her daim Müslümanları koruyan, gözünü kırpmadan şahadet şerbetini içmeye hazır olan, Türkiye; diğer yandaysa bugün ülkesinde Müslüman birliği başta olan Pakistan. Bu iki ülke arasındaki dostluk çok çok öncelere dayanmaktadır. Ahde vefanın en güzel örneklerinden birini Pakis-

269

tan Kurtuluş Savaşı’nda yaptığı yardımlarla göstermiştir. Milli mücadele yıllarında Hindistan’ın bir parçası olan Pakistan ümmet bilinciyle hareket ederek kollarındaki bilezikleri altınlara kadar göndermiştir. Bu yardımda en büyük pay şüphesiz ki Muhammed İkbal’indir. Neredeyse tüm ülkede kapı kapı gezip Türkiye’ye 2.5 milyon sterlin yardım toplayıp göndermiştir. Muhammed İkbal, Türk ordusu için milyonlarca kişiye ‘Galip et, ya Rabb! Çünkü bu son ordusudur İslam’ın. diye dua ettirmiştir. Ruhun şad olsun. Pakistan 17 Ağustos depreminde de Türkiye’ye büyük yardımlar etmiştir. Müslümanlık böyle güzel bir dindir, mazlumun yanında afette yardım bekleyene yardım edendir. Tüm bunlar gösteriyor ki Pakistan bizi karşılıksız sevendir. Onun gönderdiği yardımlarla bugünkü Türkiye İş Bankasının temelleri atılmıştır. Bu banka 2005 Pakistan depreminde yaptığı maddi yardımlarla ve manevi desteğiyle vefa borcunu yerine getirmiştir. Banka çalışanları bu ülkeye yardım ve desteklerini hala devam ettirmektedir. Kardeş olduğumuz Pakistan yavru vatanımızda yaşanan Kıbrıs Harekatında yine yardımını göstermiş onlarca uçak filosunu Türk Silahlı Kuvvetlerine açmıştır. Türkiye ile Pakistan arasında böyle daha birçok yardımlaşma ve on bir tane anlaşma vardır. 15 Aralık 2015’te İslam Ordusu İttifakı kurulmuştur. Amacı ise canımızı yakan, küçücük bedenlerin hayatlarını söndüren, Müslümanlığı hedef alan örgütleri etkisiz hale getirmektir. Bu ittifakın en güçlü devletlerinden olan bu iki ülke; Pakistan ve Türkiye iki farklı ülke olabilir ama tek yürektir. Bir çatı altında olduğumuzu tüm dünya duymalıdır. Bu kardeşliğimiz Müslümanlık sancağımız ilelebet ayakta duracaktır. Yazımı Muhammed İkbal’in Tulu-ı İslam yani İslam’ın Doğuşu adlı şiirinden bir bölüm ile tamamlamak istiyorum. Müslümanın bazusunın kuvvetini kim ölçebilir ki onun bir bakışı kaderleri değiştirir. Velilik, padişahlık ve madde ilminde cihangirlik, bütün bunlar nedir: Bunlar bir iman nüktesinin de tebşirlerinden başka bir şey değildir. Rabbim eskimeyen bu dostluğu, iki ülkenin kardeşliğini baki eyle! Rabbim sen Müslümanları vatansız, bayraksız ve ezansız bırakma! Amin.

270

Mehtap KUDU Okulu / School: Şehit Tamer Özdemir Anadolu Lisesi, Gümüşhane

PAK YÜREKLİ ÜLKE PAKİSTAN Pakistan’ın Türkiye için her zaman önemli bir yeri olmuştur. Fakat haydi şu haritadan Pakistan’ın yerini gösterin, desek. İşte o zaman zor anlar yaşayabiliriz. Amma velakin haritada yerini bile bulamayan bizler için, Türkiye Cumhuriyeti için Pakistan hep “kardeş ülke” unvanını üstlenmiştir. Hatta kardeş olma statüsüne Türki cumhuriyetlerden önce sahip olmuştur. Pakistan-Türkiye kardeşliği, bundan yıllar öncesine dayanmakta olup 1947 yılından beri birlik ve beraberlik içerinde devam etmektedir. İki farklı ülke ve milletin devam etmekte olan dostluğu henüz ülkeler bağımsız olmadan önce başlamıştır. Bu iki kardeş ülke arasında her zaman ekonomik ve siyasal anlaşmalar gerçekleştirilmiştir. Bunun en iyi örneği Kurtuluş Savaşı’mızda bizlere verdikleri maddi ve manevi destektir. Pakistan bu esnada Türk halkına yapmış olduğu maddi ve manevi destek göz ardı edilmemekle beraber Pakistan halkı bu desteği sağlayabilmek adına kendi şahsına ait olan altın, mücevher gibi değerli ziynetlerini Türk halkına göndermiştir. Bu yardımların miktarı bugün çok önem arz etmeyebilir ama o gün bir milletin geleceği için var oluşu için karşılığı ödenmesi zor bir yardımdı. Türkiye için yapılan bu yardım dostluğun, kardeşliğin, karşılıksız sevginin temeli olmuştur. Pakistan’daki terör olayları, bir okulun bombalanması ve on üç genç masum bedenin hayatını kaybetmesine neden olan terör olayları, Türk halkının da üzülmesine neden olmuştur. Türk halkı bu gibi olaylarda kardeşini yalnız bırakmamıştır. Yaşanan bu olay nedeniyle bir günlük milli yas ilan edilmiştir. Altını çizerek söylüyorum “milli yas”. Büyük devletlerin diğer devletleri işgal etmesi, halkların birbirlerine olan kinleri, dünyanın her yerinde meydana gelen patlamalar, intihar saldırıları milletleri yakınlaştıracağı yerde birbirinden uzaklaştırmaktadır. 271

Pakistan Devlet Başkanı Şerif şöyle diyor: “Türkiye’nin düşmanlarının aynı zamanda Pakistan’ın da düşmanı olduklarını belirtmek istiyorum, bu yüzden Türkiye’nin terörle mücadelesine destek veriyoruz.” Düşünsenize bunun kadar onur verici bir şey olabilir mi? Hele hele Avrupa’da birçok ülke teröre destek verirken. Bize destek olan, kendi halkımız kadar yanımızda olan bir ülke var ve adı Pakistan ve Pakistan’ın “pak yürekli” halkı. Çıkarlar doğrultusunda oluşan devlet dostluklarının yanında karşılıksız bir kardeşlik... Bir lisemiz var Van’da Pakistan-Türkiye Dostluk ve Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi. Eğitim alanında da birbirimizi desteklediğimiz kardeş ülke ile 26 Mart 2017’de Pakistan-Türkiye dostluğu sağlık alanında da buluştu. Öyle bir bağ kurulmuş ki “dost ve kardeşiz” Pakistan bölgenin parlayan yıldızı, Türkiye’nin ebedi kardeşi.

272

Merve BAYSAL Okulu / School: Kırıkhan Kız Anadolu İHL, Hatay

KADİM DOSTLUK Pakistan-Türkiye ilişkilerinin başlangıcı bu iki ülkenin Müslüman ülke olması sebebiyle çok eskidir. Türkiye-Pakistan dostluğu Kurtuluş Savaşı yıllarında çok gelişmiştir. Günümüzde ise bu dostluk çok ileri düzeylere getirilmiştir. Pakistan halkı Kurtuluş Savaşı’mız sırasında milletçe Türkiye’ye yardım için seferber olmuştur. Bir kadının en çok değer verdiği şeylerden biri ziynet eşyasıdır. Pakistanlı kadınlar bileziklerini, altınlarını yardım amacıyla Türkiye’ye göndermişlerdir. Kıbrıs Barış Harekatı’nda Pakistan bize yine yardım etmiş, bununla da kalmayıp dünyada Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’ni tanıyan ilk ülke olmuştur. Diğer bütün düşman ülkelere karşı Pakistan ile Türkiye birlik, bütünlük ve dayanışma halinde hareket etmişlerdir. Pakistan halkı Türkiye’yi Osmanlı Devleti’nin devamı olarak ve İslamiyet’in temsilcisi olarak görmüştür. Pakistan Türkiye’ye yardımlarını hiçbir zaman esirgememiştir. Her iki ülkenin birbirine yaptığı ziyaretler kardeşlik bağlarını güçlendirmektedir. Pakistan’ın gerek sosyal gerek siyasal alanda yaptığı yardımlar her iki ülkenin birbirine olan bağlılığını artırmaktadır ve güven duygusunu ön plana çıkarmaktadır. Sınırlarımız birbirine pek yakın olmasa da birbirimize duyduğumuz sevgi ve inanç; aynı kutsala iman, kardeşliğimizin adeta bir simgesidir. Dinimiz, bayrağımız ve kültürümüz birbirimize olan yakınlığımızın ve kardeşliğimizin birer numunesidir. Pakistan’ın Kurtuluş Savaşı yıllarında yaptığı destekler günümüzde de terörle mücadelede hala devam etmektedir. Kardeşliğimiz böylece gelecek nesillere örnek olacaktır ve yıllarca devam edecektir. Pakistan’ın Türkiye’ye yardımcı olduğu kadar Türkiye de Pakistan’a her konuda yardımcı olmuştur. 2005-2008 yılları arasında olan depremde ve sel felaketinde barınma ihtiyaçları için yeterli sayıda battaniye ve beslenmeleri için yeterli sayıda kuru gıda yardımı yapılmıştır. İçten gelen

273

derin sevgi sayesinde sınırlarımızın uzaklığı bu yardımlaşmaya engel olamamıştır. Türk vatandaşları yardım malzemelerini dağıtmak için bizzat Pakistan’a gitmişlerdir ve tek tek dağıtmışlardır. Böylece hem kara gün hem iyi gün dostu olmuşlar, taşın altına birlikte el koyarak sevinçlerini birlikte yaşamışlardır. Hem maddi hem de manevi yönden yapılan yardımlar iki ülkenin birlikteliğini taçlandırmıştır ve dosttan ziyade kardeş olmuşlardır. İki ülke arasında inanılmaz bir bağ vardır. Birbirlerini en çok ortak yönleriyle sevmişlerdir. Diğer ülkelerle kurulan ilişkiler belki karşılıklı çıkarlar üzerine bina edilmiş olabilir; ancak Pakistan-Türkiye dostluğu ve kardeşliği kesinlikle bir menfaat üzerine kurulmamıştır. Birbirleriyle karşılıklı olarak her konuda fikir alışverişinde bulunmuşlar ve ortak karar alarak iki ülkenin huzur ve refahını sağlamaya çalışmışlardır. Bugüne kadar iki dost hatta iki kardeş birbirine nasıl yardım ederse öylece yardımlaşmış ve hem iyi gün hem de kötü gün dostu olmuştur Türkiye ve Pakistan. Türkiye-Pakistan dostluğu sağlam temeller üzerine kurulduğu için ilelebet sürecek; sağlam temeller üzerine kurulan bu köprü asla yıkılmayacaktır. Bu köprünün ortak değerler üzerine kurulmuş olduğunu gören, bu değerlerle donanmış olarak yetişen yeni nesil, bu dostluğun teminatı olacaktır.

274

Ceren ÇAĞLAR Okulu / School: Antakya Habibi Neccar Kız Anadolu İHL, Hatay

KARDEŞ ÜLKE PAKİSTAN Pakistan, Türkiye için her zaman özel bir yer olmuştur. Birçok Türk Pakistan’ın haritadaki yerini bile bilmeyebilir. Ama Pakistan bizim için her zaman “Kardeş ülke” diye benimsenmiştir. Acaba biz Pakistan’ı neden seviyorduk? Karşı tarafta aynı sevgi var mıydı acaba? Pakistan’a olan sevgi derinliklerini içeren bir yazı yazmaya karar verdim. İsim olarak birçok kardeş ülkesi vardır Pakistan’ın. Fakat işin içeriğine bakılacak olursa yalnız bir ülkeden bahsediyoruz. Hindistan, Afganistan, Çin... Kardeş ülkesi çoktu Pakistan’ın ama ciddi anlamda bir yardım söz konusu değildi. Ya etrafındaki ülkelerinde yardıma ihtiyacı vardı, ya da bu ülkeler Pakistan’la birlikteliğe uzaktı. Türkiye ile Pakistan arasındaki bağ her zaman farklıydı. İki ülkenin de kendine özgü yalnızlıkları vardı. Türkiye’deki akrabalıkların zayıflığı, dindaşların cehaleti ve içinde bulunduğu Avrupa siyasi sorunları nedeniyle Türkiye uzun süren bir yalnızlık yaşadı. Bu yalnızlık çok derinden hissedildi. Türkiye kendini toplayan bir ülke olarak o yalnızlığın altından başarıyla kalktı. Fakat Pakistan’ı bu konuda en iyi anlayabilecek ülke oldu. Aradaki “Kardeş ülke” kavramı buradan doğdu. Kardeşliğimizi besleyen unsurlar vardı. Askeri darbelerde, özellikle 12 Eylül darbesinde bize kapılarını sonuna kadar açmıştır. Elbette aynı şey Pakistan içinde geçerli oldu. Türkiye, Pakistan’a karşı hiçbir zaman yan gözle bakmadı. Her zaman yardımlarıyla desteğini gösterdi. “Kardeş ülke” kavramını doğrulayacak davranışlarda bulundu. Kardeşliği ayakta tutan unsurlardan bir tanesi de Keşmir sorunudur. Hindistan’la aramızın bozulacağını bile bile verdiğimiz bu destek göz ardı edilmemiştir. Açık açık yapılan yardımlar üzerine “Siz Pakistan’sınız” sözünü ülkemiz öne sürmüştür. Pakistan’la neden kardeşsiniz sorusuna verilebilecek birçok yanıt vardır.

275

Bir ülkenin bir ülkeye kardeşliği böylesine zor yaşanılan bir dünyada barışı, temiz duyguları, güzelliği devam ettireceğimizi gösteriyor. Türkiye Pakistan ilişkilerinin başlamasında ve gelişmesinde önemli katkıları olan Muhammed İkbal’i de unutmamak gerek. Onu rahmetle anıyor ve şükranlarımızı sunuyoruz. Kardeş ülke Pakistan’la olan ilişkilerimizin Muhammed İkbal’in açtığı yoldan çok daha ilerilere götürülmesini temenni ediyoruz. Zaten gelinen noktada bu hedef doğrultusunda ilerlendiğini gönül rahatlığıyla söyleyebiliriz.

276

Şemse Merve KAYA Okulu / School: Antakya Habibi Neccar Kız Anadolu İHL, Hatay

DOSTLUK ÜLKESİ PAKİSTAN Türkiye-Pakistan ilişkileri Pakistan bağımsız bir devlet olduktan sonra başlamıştır. Pakistan, bağımsız bir devlet olduktan sonra iki ülkenin doğal afetlerde birbirlerine destek olmaları zor zamanlarında ülkelerinin birbirlerinin yardıma koşması Pakistan ve Türkiye arasındaki ilişkiyi güçlendirmiştir. Pakistan ile Kurtuluş Savaşı yıllarında dostluğumuzu pekiştiren birçok olay yaşadık. Pakistan bölgesinin yükselen yıldızıdır ve bizimde ebedi dostumuzdur. Türkiye ile Pakistan dostluğu bugünden ya da dünden başlamamıştır bu dostluk Osmanlı zamanından kalmaktadır. Bunlardan biri ise Balkan Savaşı’ndayken çok fazla kaybımız ve cephanemizin yetersizliğinden dolayı Pakistan Osmanlı Devleti için yardım sandıklarını açmış ve ellerinde ne varsa Osmanlı Devleti’ne göndermişlerdir. Sırf Osmanlı’nın yıkılmaması için herkes ellerinden gelenleri ardına koymuşlardır. Bu yardımları gören bir İngiliz görevli şöyle anlatmaktadır: Herkes elindeki her şeyi Osmanlı’ya yardım için getirip bırakıyorlardı. Bir ara kalabalık çoğaldı; bir hareketlilik görüldü. Kucağında bebek bulunan fakir bir kadın can havliyle sağa sola koşturup “Yok mudur bir hayırsever, Allah rızası için çocuğumu alsın, bedelini Osmanlı’ya göndereyim diyordu.” Herkes şaşkın ve perişandı yürekler parçalanmıştı. Bu kadar köklü bir ilişkimizin sebebi böyle olaylara dayanmaktadır. Dinimiz, kültürümüz, ortak inancımız, halkımız ve insanlarımızdır. Aramızdaki bu bağ daha da kuvvetlenmektedir. Pakistan ile olan dostluğumuzu iki ülkenin farklı parti anlayışı bozamaz çünkü Pakistan ile Türkiye arasındaki dostluğumuz siyasi manada değildir dostluğumuz halka hitap etmektedir. 277

Melis KATILMIŞ Okulu / School: Anamur Tekmen MTAL, İçel – Mersin

PAK ÜLKE PAKİSTAN Türkiye’nin ahde vefası... Güney Asya’nın İslam Cumhuriyeti. 14 Ağustos 1947’de temelleri atılmış topraklarının en önemli mirası... Muhammed Ali Cinnah, Pakistan’ın fikir okyanusu Muhammed İkbal’e ev sahipliği yapmış, yemyeşil satenin üzerine hilali ve yıldızı kazıyan pak ülke Pakistan... Bir ucu Umman Denizi’nin güney kıyı şeridine Belucistan’ı veren, Hint Okyanusu’nun kıyısına eyaletlik yapan Sind Eyaleti bir yandan, İslam Cumhuriyeti’nin başkenti İslamabat’tan, Himalayalar’ın batı ucunun güney vadisine ev sahipliği yapan Keşmir’e dayanır. Kuzey bölgeleri Urduca’ya, Burusaski’ye, Peştuca’ya anlam yükler Pakistan. Batısında Afganistan’a, İran’a yer veren, kuzeyine Çin Halk Cumhuriyeti’ni alan, doğusuna Hindistan’a konut sağlayan yeşil bayrak, Pakistan... Tüm Hindistan Müslüman Birliği ve Pakistan Bağımsızlık Mücadelesinin önderi, aynı zamanda Pakistan’ın kurucusu, Pakistan Genel Valisi ve ilk devlet başkanı, aynı zamanda mavi gözlü Türk devi Ata’nın da sevdalısı Muhammet Ali Cinnah... Pakistan - Türkiye kardeşliği Türk dostu, İslam dünyasının hür ve engin sesi Pakistan’ın milli ve ebedi şairi... Fikirleri ile her zaman Türkiye Cuınhuriyeti’nin yanında durmuş. Kurtuluş Savaşı’nda milli mücadelede kullanılmak üzere Pakistan halkından yardım toplayarak, kadınların kollarındaki bileziklere kadar sattıran,Türkiye Cumhuriyeti’ne 2,5 milyon sterlin bağış gönderen vefalı, yardım sever, kara gün dostu Muhammed İkbal... Ruhu Şad Olsun! Pakistan’ın büyük ve merhum şahsiyeti...

278

Muhammed İkbal, Trablusgarp ve Çanakkale Savaşları sırasında da Türk milletine tam destek sağlamıştır. Elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışmıştır. Türk milleti emperyalizm belasıyla boğuşurken Muhammed İkbal, dizelerinde ve dualarında “Galip et, Ya Rab! Çünkü bu son ordusu-

dur İslam’ın” demiştir. Türk milletine saygı ve sevgide de kusur etmeyen Muhammed İkbal, Türkiye Cumhuriyetine gelirken, bindiği uçağın Türk Hava sahasına girmesi üzerine hemen ayağa kalkmış, bir müddet saygı duruşunda bulunmuş, bunun sebebini araştıranlara şu cevabı vermiştir: “Bu topraklar Hazret-i Mevlana’nın kabrinin bulunduğu mübarek topraklardır. Ve bu mukaddes topraklarda yaşayan millet de öyle bir millettir ki yıllarca İslam’ın muhafızlığını yapmıştır. Eğer Türk milleti olmasaydı; İslam Arap Yarımadasına hapsolunurdu.” diyerek aziz Türk milletinin dostu olduğunu ve Türk milletine sevgisini içtenlikle ifade etmiştir. Gizli kahraman, fedakâr insan... Ne gariptir ki 1938’de vefat etmiş, Atam’la aynı anda ebediyete uğurlanmışlardır. Işıklar yoldaşı olsun... Türkiye Cumhuriyeti’nin Mehmet Akif Ersoy’u ile Pakistan’ın Muhammed İkbal’i adeta kan kardeşi gibidir, ölümsüzlük ve sonsuzluğa uğurlanmış iki milli şair... Muhammed Ali Cinnah, Pakistan için her şeyi baştan yaratan, yeni bir devlet kurma fikri ile düşünce, inanç ve yapmak istedikleriyle Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’le aynı özellikleri taşımaktadır. Kan çeker, derler ya, Pakistan ve Türkiye Cumhuriyeti ilişkileri hep bu anlayış ile yürümüştür. Her zaman ve her yerde iyi ilişkiler kurmuşlardır. Pakistan devleti “Kıbrıs Barış Harekâtında da uçak filosunu Türk Silahlı Kuvvetlerine açmış, tüm uçak filomuz Türk Silahlı Kuvvetlerinin emrine amadedir,” demiştir. Türkiye Cumhuriyeti için her zaman biricikliğini koruyacak olan Pakistan ve devletin kurucusu Muhammed Ali Cinnah asla unutulmayacaktır. Dost eli hiç bir zaman yalnız bırakılmayacaktır. Muhammed Ali Cinnah, Muhammed İkbal den 10 yıl sonra l l Eylül 1948’de vefat etmiştir. Mekânı cennet olsun. Türkiye Cumhuriyeti için dost ve kardeş ülkelerin başını çeken Pakistan, sen aziz kal. Türkiye Cumhuriyeti’nin hatırbilir gençliği, Pakistan devletini hiç bir zaman yalnız bırakmayacak ve her zaman dost kalmaya özen gösterecektir. 1953’te imzalanan Kültür İşbirliği Antlaşması buna işarettir. Devletlerarası birlik ve beraberlik kuşkusuz sürdürülecektir. Pakistan ve Türk milletinin dostluğu ilelebettir ve ilelebet kalacaktır. Allah, Pakistan ve Türkiye Cumhuriyetlerinin bayraklarını ilelebet dalgalandırsın ve bu canım ülkeleri her zaman hür kılsın. Dostluğu yaşayan ve yaşatabilenlerin anısına ... “Jive Pakistan, Jive Türkiye, Yaşasın Pakistan, Yaşasın Türkiye.”

279

Canan LALE Okulu / School: Çakmaklı Cumhuriyet Anadolu Lisesi, İstanbul

DOSTA DOĞRU Sessiz ol... Sessiz ol ve dinle. Kana, savaşa kaynak eden çıkar dünyasının mırıldandığı vahşeti. Gör, bitmeyen oyunlarını seyrederken yüzdeki vahşeti, tebessümü. Her yer şaaşaa, her yer Rönesans, her yer tek dişli canavar. Aldanma, yanılma, özünü kör etme. Çünkü burası Pakistan. Burası dost, burası memleket. Felakete dualarla destek olan, bayrağını ayla yıldızı gelin eden, ezanlarla güç kazanan dost topraklar... Bihaber olma tarihinden, unutturmalarına izin verme, senin için istiklal mücadelesinde ev ev, sokak sokak dolaşıp can toplayan hilafet hareketinin varlığını. Zihninden çıkarma Muhammed Ali’yi, Şevket Ali’yi. Susmadı Pakistan, durmadı milli mücadelemizde. Bayrağını, bayrağıma eş tuttu, dinimizi sebep gördü, gözetti. Emek verdi vatanıma. Elimden gitmesin diye kan kattı kanımıza, kardeş kıldı. Ve biz kardeşiz... Kardeşliğimizi yaşantımıza, sorunlarımıza, lider ve darbelerimize kattık. Yaşadığımız deprem felaketlerimize yaptığımız yardımları ekledik. Biz kardeşiz... Hindistan, İran, Çin arasında sıkışmış yalnızlığında sadece Türk’ü kucaklamasında Büyükelçinin: ‘Biz sizi destekleriz. Haklı da olsanız haksız da. Çünkü siz Türkiye’siniz.’ cümlesinde. Ve Türkiye’nin Keşmir sorununda ‘Siz Pakistan’sınız.’ diyen destek cümlesinde. Görelim... 280

Bu birliği, sevgiyi, inancı Türk evladı olarak tanıyalım. Sorgusuzca bağlılığa gark olan bu milleti türküsüyle, ordusuyla, inancıyla bilelim. Gö-

zümüze, aklımıza indirilen perdeleri bize sadakat sunan bir milletin varlığından ümitlenip güçlenelim. Bilmeliyiz ki bizi güçlü kılan medeniyetler, medeniyet dostlukları değildi. Biz inancımızla, cesaretimizle güçlü olduk. Ve ancak böyle bir millet bize dost olabilir. İşte bu yüzden Pakistan...

281

Yusuf EKİN Okulu: Gaziosmanpaşa Kardelen MTAL, İstanbul

TÜRKİYE VE PAKİSTAN KARDEŞLİĞİ Birbirini çıkarsız seven ve birbirine destek veren iki ülke arıyorsanız çok uzağa gitmenize gerek yok. Bunun için Türkiye ve Pakistan’a bakmanız yeterlidir. Bu ülkeler arasındaki ilişki, iki kardeş arasındaki ilişkiye benzer. İki ülkenin birbirini desteklemesi, fedakârlıklarda bulunması, kardeşliğin pekişmesini sağladığı gibi onu her zaman da canlı tutmuştur. İki ülke arasındaki uluslararası politika 1947’de başlar. Ancak kardeşliklerinin temelleri çok uzun yıllar öncesine dayanır. Kurtuluş Savaşı’nda Pakistan’ın Türkiye’ye destek vermesiyle Pakistan Devleti, Türk insanının kalbinde ayrı bir yere sahip olmuştur. Türkiye ve Pakistan: askeri, siyasi, ekonomik alan gibi pek çok alanda ortak hareket etmiştir. 2005 yılında Pakistan’da şiddetli bir deprem meydana gelmiş, Türkiye hemen harekete geçerek Pakistan’ın yaralarını sarmaya çalışmıştır. 2014 yılında Pakistan’daki bir okulda terör saldırısı yaşanmış ve bunun neticesinde maalesef 134 öğrenci hayatını kaybetmiştir. Türkiye yaşananlara sessiz kalmayı tercih etmemiş, Pakistan’ı desteklemiştir. Pakistan’da üç gün, Türkiye’de ise bir gün milli yas ilan edilmiştir. 15 Temmuz 2016’da gerçekleşen hainlerin darbe girişimi sonrası Başbakanımız Binali Yıldırım ile Pakistan Başbakanı Navaz Şerif, Çankaya Köşkü’nde görüşmüşler, sonra düzenledikleri basın toplantısında, terör örgütü FETÖ’nün Pakistan’da hayat alanı bulamayacağını belirtmişlerdir. Pakistan Devleti, bu konuda da Türkiye Cumhuriyeti’nin yanında olduğunu göstermiştir. Kısacası, Mevlana’nın “Aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguları paylaşanlar anlaşabilir.” cümlesi belki de Türkiye ile Pakistan arasındaki ilişkiyi anlatacak en güzel cümledir. 282

Eyüp Hasan ŞAHİN Okulu / School: B. Çekmece Gürpınar İMKB MTAL, İstanbul

TÜRKİYE VE PAKİSTAN’IN KARDEŞLİĞİ Türkiye ile Pakistan ilişkileri Osmanlı’nın 1. Dünya Savaşı’nda zor duruma düştüğü zamana kadar dayanır. Osmanlı maddi, anlamda çöküşteyken büyük bir çabayla yaptığı yardımların karşılığını vermek zor olduğu gibi bu iyimser ilişkiler günümüzde halen daha ticari, siyasi, askeri, sanayii gibi alanlarda karşılıklı olarak sürmektedir. Torunu olduğumuz Osmanlı Devleti’nin zor durumda olduğu bir vakitte, Pakistan daha kendi sorunlarıyla boğuşurken, kendi bağımsızlığını bile ilan edememişken etrafını düşmanların sarmış olduğu Osmanlı’ya İngilizlerin baskısı altında yaptığı fedakâr bağışlarını bugün bile ödemek gerçekten zor. Bunun bir örneği bu seferberliği fark eden bir İngiliz görevlinin raporundan şu şekilde yansımıştır: “Herkes elindeki her şeyi Osmanlı’ya yardım için getirip bırakıyordu. Bir ara kalabalık telaşlandı; bir hareketlilik görüldü. Kucağında bebek bulunan fakir bir kadın can havliyle sağa sola koşuşturuyor, ‘Yok mudur bir hayırsever, Allah rızası için bağrımdaki çocuğu satın alsın, bedelini Osmanlı’ya göndereyim’ diyordu. Herkes şaşkın; herkes perişandı. Yürekler parçalanmıştı sanki. Neyse ki bir hayır sahibi, kadın adına istediği meblağı yardım sandığına verdi; çocuğu da annesine bıraktı.” Bunun da dâhil olduğu belgelerin Hindistan arşivinde bulunmasının sebebi bariz şekilde, o zamanlar daha henüz bağımsızlığını kazanamayıp Hindistan sınırlarında İngiltere sömürgeliğinde olmasıdır. Tabii bu durum ilerleyen tarihlerde zor mücadeleler ve Türkiye’nin de verdiği destekle bağımsızlığını kazanmasıyla değişecektir. İngilizler o zamanın Hintli Müslümanlarını Hilafeti elinde tutan Osmanlı’ya karşı savaşmaya zorlamışlardır ama bunu kabul etmeyenler Filistin cephesinde İngilizler tarafından 4 yıl gibi hapis cezalarına çarptırılmışlardı. Pakistan, sadece Filistin’de değil, Balkan ve Çanakkale cephelerinde de birçok yardımlarda bulunmuştu.

283

Pakistan’ın Emir Ali başkanlığında kurduğu Hilafet Komitesinin 26 Aralık 1921’den 12 Ağustos 1922 tarihine kadar 675.494 Türk Lirası ve 156 bin İngiliz sterlini topladığı para doğrudan İtalyan bankalarından Mustafa Kemal Atatürk’ün hesabına yatırılmıştı. Osmanlı’nın çökmesi demek Hilafetin kalkacağı anlamına geldiği içinde ayrı bir önem taşısa da Pakistan’ın bu yardımı Kurtuluş Savaşı’nda büyük taarruzda maaşları yatmamış olan subay ve askerlerin maaşlarında ve diğer harcamalarda kullanılarak gereken 5 milyon Türk Lirasının 1.5 milyon Türk Lirasını karşılayarak savaşın kaderini değiştirdi. Pakistan büyük başarılarla ülkesini kalkındırırken ulu Önder Atatürk’ün büyük çabalarıyla kurulan Türkiye, Pakistan’ın bu yardımını unutmayıp bu dostluğun büyümesi amaçlı yatırımlarında Pakistan’a da büyük önem vermiştir. Pakistan’ın Türklere karşı beslediği bu sevecen tavrının bir sebebi de Keşmir sorununda açıkça Pakistan’ın yanında durmasıdır. Türklerin Pakistanlı Müslüman kardeşlerine olan bu karşılıklı saygı, sevgi anlayışı 1920’li yıllara kadar dayanmaktadır. Bugün de karşılaştıkları sorunlarda birbirlerini desteklemeye devam etmektedir, örneğin yakın zamanda artış gösteren terör olaylarında Avrupa, Pakistan ve Türkiye’yi yalnız bırakırken bu iki ülke birbirlerini desteklemeye ve yardımlarını esirgememeye devam etmektedir.

284

Ezgi DALAHMETOĞLU Okulu / School: Göl Anadolu Lisesi, Kastamonu

DOSTLUĞU YAŞATABİLMEK Nedir kardeş olmak? Dikenler eline batmışken gülü gösterip tebessüm mı? Yağmur yüzünden siyah beyaz olmuşken gökkuşağını ona göstermek mi? Ya da ne değildir kardeş olmak? Mesela o, ay ışığından mahrum geceyle sarhoşken onu kendiyle başbaşa koymamak mı? Kardeş olmak Türkiye ve Pakistan olmaktır. Acıda, mutlulukta, selde, depremde el ele tutuşabilmektir. Harita üzerinde araya kilometreler girse bile gönüllerin bir olmasıdır. Masum bir çocuğun en sevdiği ayakkabıyı verebilmesi, yaşlı bir teyzenin içten bir duasıdır savaştayken. Aynı acıyı ayrı yüreklerde hissedebilmektir. Dünyanın yerlerinde başını secdeye koyup aynı duyguları hissedebilmek, elleri açıp sohbet edebilmektir Türkiye ve Pakistan olabilmek. Gökyüzünün ortaklığında huzura paylaşabilmektir. Türkiye ve Pakistan kardeşlik zirvesine birlikte tırmanmış iki devlettir. Sıkıca sarılarak “bir” olmuşlardır. Biri düştüğünde diğeri onunla düşmektense onu kaldırmanın kıymetini anlayabilmektedir. Zamanında savaş halindeyken Osmanlı’ya yardım toplanması üzerine bir çocuğun annesine: “Unlardan birini bıraksaydın bari, kardeşlerim açlıktan ölecek!” demesine karşılık: “Biz ölürsek biz ölürüz. Osmanlı’ya bir şey olursa İslam ölür!” cevabını duymasıdır kardeş olabilmek. Sen ve aynı kasenin içinde karıştırıp “biz” yapabilmektir mesele. O kadar başarılı bir aşçı olabilmektir kardeş olmak. Her şeyden önemli sevgiyi armağan edebilmektir birbirine. Böylece birbirine yakınlaşıp kardeş olunur. Yürekler sevgi ışığında aydınlanıp karanlığa karşı korkmadan yürüyebilirler. Akifçe söylersek, düşmana yürekler toplu vurmuş olur. 285

İkbal ve Akif’in gönlünün birliğini yansıtabilmektir. Bir yanın İkbal, bir yanın Akif olması Türkiye ve Pakistan’ı en güzel “biz” yapacak, en koyu karanlıkların çabucak geçmesini sağlayacak, duaları ve umutları asla dindirmeyecektir. Sezai Karakoç’un da dediği gibi “Kaç kardeşsin?”, “Bir buçuk milyar!” diyebileceğiz. Türkiye ve Pakistan olmak dost olmaktır, iki milletin dilleri ortak kelimelerin en manalısı ‘dostluğu’ yaşatabilmektir aslolan.

286

Özge TUNÇ Okulu / School: Tavşanlı Hayme Ana METAL, Kütahya

EZELİ VE EBEDİ KARDEŞLİK Dün olduğu gibi bugünde ve her an Yüce Türk milletinin yanında olan dostluğunu, kardeşliğini hiç eksik etmeyen bir ülke. Türkleri malını, mülkünü, canını feda edecek kadar çok seven bir halk ve bizim ezeli ve ebedi dostumuz kardeşimiz Pakistan halkı. Balkan Savaşı döneminde “Tek Osmanlı yaşasın” diyerek tüm Pakistan halkı Osmanlı’ya yardım elini uzattı. Oluk oluk Osmanlı kanı aktığı o dönemde Pakistanlı kardeşlerimiz ellerinde avuçlarında ne varsa yardım sandıklarına getirmiş. Genç kızlar çeyizliklerini, öğrenciler harçlıklarını tereddütsüz bağışlamışlardır. Enteresan olan o dönemde Pakistan, İngiliz hakimiyetindedir. Bir İngiliz görevlinin kaleminden rapor edilen şu ifadeler kelimeleri kifayetsiz bırakmaktadır. “Herkes elindeki her şeyi Osmanlı”ya yardım için getiriyordu. Bu esnada kucağında bebek bulunan fakir bir kadın “Yok mudur bir hayırsever, Allah rızası için bu çocuğumu satın alsın, bedelini Osmanlı’ya göndereyim.” diyordu. Hemdert olmanın bu derecesi mümkün müydü? Kurtuluş Savaşı’nda da 1.5 milyon sterlin toplayıp Ankara hükümetine göndermişti Pakistan halkı. Dahası Ermenistan’ı devlet olarak tanımayan, Hocalı soykırımını resmi olarak kabul eden devlettir Pakistan. Bugün de 15 Temmuz hain FETÖ saldırılarında kara gün dostu olduğunu göstermiştir. Pakistan’ın bu dostluğunu, kardeşliğini ahde vefa olarak hiçbir zaman unutmayacağız. “Yüce Pakistan halkına selam olsun.”

287

Songül CORTAN Okulu / School: Akhisar Cumhuriyet Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, Manisa.

DOST ÜLKE YARDIMLAŞTIKÇA Pakistan ve Türkiye geçmişten günümüze iyi ilişkileri-olan iki dost ülkedir. İki ülke arasında kültürel, dini ve jeopolitik bağlar bulunmaktadır. Başarılı ilişkilerini ekonomik alanda da göstermişlerdir. Türkiye ve Pakistan kendilerini kardeş ülkeler olarak göstermektedir. Muhammed Ali CİNNAH önderliğinde, Hindistan’daki Müslüman Hindular ayrılarak 14 Ağustos 1947 tarihinden itibaren bağımsız bir devlet olarak Pakistan kuruldu. Müslümanların Kurtuluş Savaşı’nda verdiği destek zihinlerde yer etti, Türkiye’nin bağımsızlık mücadelesi ve modern bir devlet kurma aşamasında olması, Pakistan halkının esin kaynağı olmuştur. İki ülke dostluk ilişkilerini yüksek düzeyli ziyaretlerle geliştirirken, ülkenin doğal afetler gibi en zor zamanlarında birbirlerine destek çıkmaları, halkın daha da çok yardımlaşmaya davet etmesini sağladı, örneğin. Türkiye 2005 depremi ve 2010 sellerinde meydana gelen doğal afetler sonucu perişan düşen Pakistan halkına Kızılay aracılığıyla büyük yardımlar ulaştırmıştır. Böylelikle Türkiye ve Pakistan uluslararası platformlarda da birbirlerini desteklemişlerdir. Şimdi ise hocamızın bizlere anlattığı kısa bir hikâyeden bahsedeceğim. Kurtuluş Savaşı’nda yardım etmek için Pakistan halkı Türkiye için yardım sandığı düzenlemişler, sandığa para, altın vb. eşyalar atılacakmış. Tüm halk seferber olmuş yardım için ellerindeki varı yoğu atmışlar sandığa, ufacık bebeği olan bir kadın ise sırf yardımda bulunmak için bebeğini zengin bir aileye 2 bilezik karşılığında vermiş. Aile merak içinde olduğundan hizmetçilerinden birini göndermişler kadının peşinden, kadının yardım sandığına gittiğini gören hizmetçi kalabalık dağılırken kadının yanına gidip kulağına hanımım ve beyim sizi çağırıyor demiş. Kadın ve hizmetçi evin yolunu tutmuşlar. Hanım ve Bey duydukları karşısında mutlu olup bebeğini kadına geri verip hep yardımda bulunmuşlar... 288

BİRLİKTEN KUVVET DOĞAR

Elif Ezgi YILDIRIM Okulu / School: Nusaybin Özel Atasay Uğur Temel Lisesi, Mardin

İKİ DEVLET TEK YÜREK Hayat tek renk bir tablo değildir. Bazen siyah, bazen beyaz, bazen gri, bazen de rengarenk olur. İşte hayatın bu her biri farklı olan, inişli çıkışlı ruh hallerinde her zaman bir dosta ihtiyaç duyarız. Dostluk bir mum ateşi gibidir, önümüzü göremediğimizde yolumuzu aydınlatır. Ülkemizin belki de en yakın dostudur Pakistan. Örneğin Osmanlı tarihinden günümüze kadar uzanan bir bütündür Pakistan ve Türkiye dostluğu. Yeri geldiğinde bir annenin yavrusunun yarasını sardığı gibi iki ülke de birbirinin yaralarını sarmıştır. Birinci Dünya Savaşı zamanında İngiltere’de eğitim alan Pakistanlı tıp öğrencileri eğitimlerini yarıda bırakarak Osmanlı cephesinde doktorluk yapıp cephelerdekilerin yaralarına merhem olmuşlardır. Kader Osmanlı’yı bir “kurtuluş” mücadelesi vermek zorunda bıraktığında da ilk yardımımıza koşan Pakistan olmuştur. Bu savaşta kadın, erkek, genç herkes taşın altına elini koymuş herkes bu uğurda canını vermeye hazır olmuştur. Kadınlar cephe arkalarında mermi yapmaktayken daha 15 yaşına gelmemiş, bıyıkları bile terlememiş sabiler vatan için kara toprağa düşmekteydi. Pakistan’ın önde gelen liderleri kurtuluş mücadelesinde halkın yanında yer aldı. O kişilerden biri de Muhamed İkbal idi. İçinde dolu dolu Türkiye sevdası olan Muhammed İkbal, Pakistan halkından kıtlığa rağmen topladığı bir miktar parayı mücadelemize destek olabilmek için Türkiye’ye gönderdi. Yiyecek bir lokma ekmeği zor bulan Pakistan halkı evde kendilerine 1 gram un bırakmayana kadar yiyeceklerini getirmişlerdir. Yeni evli çiftler çeyizlerini ve altınlarını gözlerini kırpmadan koca yürekleriyle birlikte Türk halkına bağışlamıştı. Türkiye de aynı şekilde Pakistan’ın düştüğü zamanlarda elinden tutup kaldırmıştır. Pakistan’daki sel felaketinde yardıma koşanların başında Türkiye de gelmekteydi.

289

Hayatlar, emekler, kazançlar, hatta ve hatta hayaller bile suya kapılıp giderken Türkiye de o sulara set çekmişti. İki ülke de birbirinin sığındığı liman olmayı geçmişten günümüze kadar başarabilmiştir. Kırmızıyı en güzel yeşil tamamlardı. Sadece bayrak olarak değil, yürek olarak da iki ülke birbirine benziyordu. İki ülke de birbirine bu kara günlerde sıkı sıkı bağlıydı. Hazan bitmişti kazanan ise dostluktu. Kaderdi biraz da bu zaferler sabırla beklenilmişti, alınmıştı. En güzel de İstiklal Marşı özetlenmişti. “Doğacaktır sana va’dettiği günler Hakk’ın...Kim bilir belki yarın, belki yarından da yakın”

290

Mustafa Recep AYYILDIZ Okulu / School: Midyat Telkari METAL, Mardin

DOSTTAN ÖTE KARDEŞ Türkiye-Pakistan ilişkisi ne dünü ne bugünü ne de yarını kapsayacak bir olgudur. Aynı kültürel değerleri, aynı dini paylaşan kardeş iki halkın ebedi dostluğudur. Bu dostluk ki iki ülkeyi birbirine bağlayan değerlerin bütünüdür. Aynı ailenin fertleri olan iki halkın menfaatsiz birlikteliği günümüzde de samimi duygularla devam etmektedir. Bu birlikteliğin kaynağı ise tarihin eski dönemlerine kadar dayanmaktadır. Kurtuluş Savaşı yıllarımızda Pakistan’ın halkıyla birlikte yanımızda olduğunu bizim acılarımızla üzüldüğünü, dertlerimizle dertlendiğini, başımıza gelen kötü şeyleri kendi başına gelmiş gibi karşıladığını görürüz. Bununla birlikte Türkiye de Pakistan’ın bağımsızlık mücadelesinde onun yanında olmuş ve her türlü desteği sağlamıştır. Tarihten gelen bu olgular kardeşimize olan sevgi ve muhabbetimizi arttırmış ve arttırmaya da devam etmektedir. İki ülke arasındaki bu kardeşlik ilişkisi günümüzde daha da yakınlaşmayı beraberinde getirmiştir. Türkiye ve Pakistan’ın bu durumu siyasî ve ekonomik alanlardaki yakınlığı da beraberinde getirmiştir. Bunu da günümüzde iki ülke arasındaki samimi ilişkiden anlayabiliriz. Partiden partiye, başkandan başkana değişmeyen bu tarihi dostluk güce ve çıkara dayanmaz, iki halkın güven ve yakınlığına dayanır. Dosttan öte olan bu kardeşlik ebediyete giden yolda hiç bitmeyecek, bu iki kardeş ülke halklarıyla birlikte hep beraber ve yan yana olacaklardır.

291

Sultan ERDİN Okulu / School: Mazıdağı Anadolu İHL, Mardin

İKİ DEVLET TEK MİLLET Osmanlı’dan bu yana Pakistan tarihinde birçok Türk devleti vardı. Pakistan’ın sokağında yürürsek Türkçe bilen insanlara rastlarız. Sokağında Nasrettin hoca heykeli vardır. Törelerinde Türk kültürü vardır. Pakistan’ı sevmemizin en büyük sebeplerinden biri Pakistan’ın dost bir ülke olmasıdır.

292

Pakistan’ın geçirdiği o üzücü deprem yüzünden birçok insanın şehri telef olmuştur. Ancak biz Türkiye olarak onları yalnız bırakmadık. O dönem ki Başbakanımız Recep Tayyip Erdoğan kısa süre sonra Pakistan’a ziyarete giderek onlarm acılarına ortak olup acılarını paylaşmıştır. Yardım eli uzatmak için illa kardeş olmanın, akraba olmanın, aynı ülkeden olmanın gerekmediğini anladık. Ramazan aylarında yardım topladık. Kızılay yardımları sivii toplum örgütleri yardımlarına koşarak onları mutlu etmişlerdir. Biz ne kadar unutsak da tarihte Pakistan da bize yardımda bulunmuştur. Hatta tarihçi Azmi Özcan şöyle demiştir: Balkan savaşlarında oluk oluk Osmanlının kanı akarken Pakistan da Osmanlı yardım sandıkları açmış, ellerinde ne varsa yardım gayretine girmiştir. Genç kızlar çeyizlerini, öğrenciler harçlıklarını ne var ne yoksa Osmanlı yaşasın diye Osmanlı’ya vermiş. Bir ingiliz görevlinin raporunda şu vardır: Bir ara Osmanlı’ya getirip bırakırken Pakistanlılar bir telaş yaşadı. Kucağında bir bebek bulunan fakir bir kadın can havli ile sağa sola koşuyordu. Yok mudur bir hayırsever Allah rızası için bu çocuğumu satın alsın, bedelini Osmanlı’ya göndereyim diyordu. Kaç anne ciğerini sökebilir ki başka bir ülke için. Türkiye, Pakistan’a 200 milyon dolar yardımda bulunmuştur. Bununla ilgili Pakistan büyükelçisi Seyit İftihat Hüseyin şöyie bir konuşma yapmıştır: Biz Türkiye’yi, Kıbrıs’ta, Balkan’da destekleriz, haklı da haksız da olsalar destekleriz. Sizi seviyoruz çünkü Türkiye’siniz. Sizi destekliyoruz çünkü Türk’sünüz demiştir. Anlamamız gereken şu ki: iki devlet tek millet...

Oğuzhan KARAMAN Okulu / School: Şehit Ersoy Yorulmaz METEM, Muğla

UZAKTAKİ YAKIN ÜLKE... KARDEŞ PAKİSTAN Pakistan’ın Türkiye için her zaman özel bir yeri olmuştur. Tüm ülkelerden önce “kardeş ülke ilan ettiğimiz bir ülkedir. Yeryüzünde Türkiye’yi belki de en çok seven ülke Pakistan’dır. Pakistan ile kader birliği yapmış bir ülkeyiz, Osmanlı’dan günümüze kadar bu kader birliği hep devam etmiştir. Birçok Türk’ün yaşadığı bu coğrafya, bize uzak olabilir ama gönüllerimiz çok yakındır. Uluslararası her platformda bizleri destekleyen tek ülkedir diyebiliriz. Pakistanlı diplomatlar, konuşmalarında, “Sizi destekleriz çünkü siz Türk’sünüz.” derler. Bu dostluğun, hatta kardeşliğin nedeni, belki de onların da bizler gibi yalnız olmalarıdır. Hindistan, İran, Afganistan ve Çin arasına sıkışmış bu çok özel ülke komşularından çok şeyler alsa da, hatta bir anlamda onların karması olsa da yeryüzünde büyük bir yalnızlık yaşamaktadır kardeş Pakistan. Çevresindeki ülkeler ya çok zayıf ya da Pakistan ile birliktelik oluşturmaya çok uzak. İngiliz gitmiş, Hindistan’ın ‘büyük ağabeylik’ sevdaları başlamış. İran deseniz ezelden beri Pers İmparatorluğu arayışından ve belki de kibrinden kurtulamamış. Kendine özgü din/mezhep anlayışını yayma gayretleri ise cabası. Afganistan belki en çok benzeyen ülke ama orası da hep bir ateş topu olmuş. Yanına yaklaşmak çok zor. Çin, Hindistan’a karşı Pakistan’ın yanında, bu nedenle de çok seviliyor. Ancak Çin’de çok doğuda, ayrıca bir Çinli ile bir Pakistanlı, Türkler ile kıyaslandığında tüm çabalarına rağmen ne kadar kardeş olabilir ki? Ne dil birliği var aralarında, ne kültür birliği; hatta tarih birliği bile yok. Kendine özgü bir yalnızlıktır Türkiye’nin yalnızlığı. “Türk’ün Türk’ten başka dostu yoktur.” sözü bu kendine özgü yalnızlığı ifade ediyor bence. Pakistan’ın yalnızlığı sanırım bizden biraz farklı. Türkiye akrabalarının za-

293

yıflığı, dindaşlarının cehaleti ve içinde bulunduğu Avrupa siyasi yapısının ona karşı önyargıları nedeniyle uzunca bir süre yalnız kaldı, bunun sıkıntısını adeta iliklerinde hissetti. Pakistan da buna benzemese yalnız bir ülkedir. Yeni yeni kendi dünyasını kurmaya başlamışsa da hala Pakistan’ı bu konuda anlayacak en iyi ülke. Yalnızlığın ötesinde Pakistanlılardaki Türkiye sevgisinin en önemli somut nedeni olarak hilafet gösteriliyor. Osmanlı uzunca bir süre bu bölgeden uzak durmuşsa da II. Abdülhamit’in halifelik çalışmalarının da katkısıyla Hindistan Müslümanları kendilerini İstanbul’a çok yakın hissetmişler. Kaderlerini Anadolu Türkleri ile adeta bir saymışlar, öyle ki sadece Hindistan Müslümanları değil, Hindistan’ın diğer ezilen halkları dahi Osmanlı Türklerini müttefik saymış. Bu nedenle Cumhuriyet kurulup da Halifelik kaldırılınca buna kimse inanamamış. Uzunca bir süre halifeliğin kaldırıldığı haberi ‘İngilizlerin yalanı’ olarak bilinmiş. Gerçek anlaşıldığında elbette çok üzülmüşler fakat anlamaya da çalışmışlar. Üzülenler arasında şaşırtıcı bir şekilde Hindistan bağımsızlığının öncüsü Gandi de varmış. Hilafetin kaldırılışı Hindistan Müslümanlarını üzmüşse de kardeşliği bitirmemiş. Gerek Kurtuluş Savaşı’nda, gerekse Cumhuriyet’in kuruluşunda bu insanların katkısı büyük olmuş. Kadınlar kollarındaki bilezikleri vermişler. Pakistan’ın milli şairi Muhammed İkbal’in Lahor’da büyük bir kalabalığa hitaben yaptığı “Türk kardeşlerimize yardım etmeliyiz.” içerikli konuşması sonunda ciddi bir yardım toplanmış. Hatta bu toplanan paranın bir kısmının İş Bankasının kurulmasında sermaye yapıldığı belirtiliyor. Kısacası Pakistan’ın dostluğu, kardeşliği sözde kalmamış. Kara gün dostu olmuşlar.

294

Kardeşliği besleyen bîr unsur da şüphesiz askeri darbeler olmuş, özellikle 12 Eylül darbesinden sonra Avrupa’da dışlanan Kenan Evren yönetimi Arap dünyası, Bulgaristan, Romanya ve Pakistan gibi birkaç ülkeyi ziyaret edebilir hale geldi. Elbette Pakistan için de benzeri bir durum söz konusu. Pakistan, ne yaparsa yapsın, darbe olsun, sivil idare olsun Ankara’nın kapıları Pakistan’a hep açık olmuş. Türkiye, Pakistan’a hiçbir dönem yan gözle bakmamış. Tüm Pakistan liderleri gönül rahatlığıyla Türkiye’yi ziyaret etmişler, nasıl karşılanırım endişesini hiçbir zaman duymamışlar. Kardeşliği besleyen ana nedenlerden biri de Keşmir sorununda Türkiye’nin Pakistan’a verdiği açık destek. Hatta bu destek nedeniyle Hindistan’la ilişkilerde bozulmalar dahi yaşanmış. Fakat Türkiye yine de destek vermiş. Çünkü demiş “siz Pakistanlısınız”. Bu noktada biraz tartışmalı da olsa değinmeden

geçilemeyecek bir diğer husus da Pakistan halkının etnik mayası. Ülke arasına sıkıştığı ülkelerin dilinden, dininden, kültüründen ve daha birçok özelliğinden bir şeyler almış. Yemeği, müziği neredeyse her şeyi bir tür karma. Fakat öze bakıldığında Türklük çok açık bir şekilde görülüyor. Yer yer fiziksel olarak da Türkler ile fiziksel benzerlikleri seçebiliyorsunuz. Urdu dili ‘ordu dili’ demek. Yani Türkçe kökenli. Üstelik bunu tüm Pakistanlılar biliyor. Türk olduğunuzu öğrendiklerinde ilk söyledikleri dillerinin anlamının ‘’ordu” olması geliyor. Yakın bir zamanda bilim dünyası Pakistanlıların genlerinden vs. elde ettikleri kanıtlar ile herkesi daha fazla şaşırtabilir. Kan çekiyor yani Pakistan ve Türk halkını birbirine. Son dönemlere gelindiğinde ise dostluğu, kardeşliği pekiştiren en önemli gelişme Pakistan’ın yaşadığı büyük deprem ve Türkiye’nin olanca gücüyle Pakistan’a yardım edişi. Üst düzey olsun, sokaktaki adam olsun kiminle konuşsanız Türkiye’nin depremde yaptıklarını minnetle anıyorlar. Her doğal afet, özellikle depremlerde Türkiye her şeyiyle Pakistan’ın yanında yer almış. Üstelik Türkiye depremden sonra hemen ülkeyi terk etmemiş. Yardımlarım sürdürmüş, ilgi halen de devam etmekte. Bu durum Pakistanlıları öylesine duygulandırmış ki deprem sonrasında ilk bayram namazında Eidgahah Camisi’nde konuşan İmam Abdullah “Pakistan Türk’tür, Türkiye Pakistan’dır.” demiş. “Kardeşliği pekiştiren” bir diğer önemli gelişme ise Başbakan Tayip Erdoğan’ın depremin hemen ardından ülkeyi ziyaret eden ilk yabancı lider oluşu. Erdoğan’ın bu kadar kısa sürede Pakistan’a koşması ve Pakistan’da yaptığı konuşmalar Pakistanlıları yardımlar kadar etkilemiş. Bu da diplomaside zamanlamanın ne kadar önemli olduğunu bir kez daha bizlere gösteriyor. Erdoğan, Türkiye-Pakistan ilişkilerine nasıl bir katkı yaptığının ne kadar farkındadır bilemiyoruz ancak görülen o ki onun ziyareti kardeşlik duygularını çok güçlendirmiş. Özetle Pakistan’la kardeş olmak için nedenler az değil. Üstelik “Büyük Ortadoğu”da büyüyen sorunlar iki ülkeyi daha da yakınlaştırıyor. ABD’nin hoyrat ve bölge gerçeklerini ile çoğu kez uyuşmaz tutumunun bedelini Türkiye ve Pakistan gibi ülkeler ödüyor. İki ülke terörle mücadele ve dinci radikalizm karşısında da adeta kaderdaş bir hale geliyorlar. Bizler dostluğa önem veren bir milletiz; bizden dostluğunu esirgemeyen en dar zamanlarda kolundaki tek bileziğini bize gönderen anaların çocukları olan Pakistanlıları hep dost, kardeş ve bizden biri olarak gördük ve görmeye de devam edeceğiz. Çünkü biz kardeşiz. 295

Furkan BİLGE Okulu, School: Nevşehir Lisesi, Nevşehir

UZAKTAKİ KARDEŞ PAKİSTAN Bir kardeşi olmalı insanın, düştüğünde elinden tutup yeniden ayağa kaldırmak için her şeyi yapacağına inandığımız; ayakta durduğumuzda ortalıkta görünmese de düşmeyelim diye göz ucuyla bir köşede hep bizi kollayan, varlığını hep yanımızda hissettiğimiz bir kardeş. Aynı Pakistan gibi. “Türk’ün Türk’ten başka dostu yoktur.” sözü, nasıl da anlamını yitiriverir söz konusu olan Pakistan ise. Çünkü yediden yetmişe hepimiz biliriz ki ayaktayken dimdik yanımızda duran, düştüğümüzde bizi kaldırmak için el uzatacak bir Pakistan vardır. Pakistan dosttan öte kardeştir Türkiye’mize. Her ne kadar Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşu 1923, Pakistan İslam Cumhuriyeti’nin kuruluşu 1956 olsa da iki devletin dostluğu halkları için çok daha eskilere dayanmaktadır. Pakistan Müslümanları henüz Hindistan’a bağlıyken halifeliği elinde bulunduran Osmanlı Devleti zamanında başlayan yakın ilişkiler Kurtuluş Savaşımız sırasında taçlanmıştır. Hindistan Müslümanlarının yani bugünkü Pakistan halkının çok zor koşullar içerisinde topladıkları yardım paralan milli mücadelemizde can simidi olmuştur bize. Türk halkının emperyalizme karşı verdiği bağımsızlık mücadelesi Pakistan halkı için örnek olmuştur. Bu mücadeleyi örnek alan Pakistan I947’de bağımsızlığını kazanmıştır. Türkiye kuruluşundan bu güne birçok afet ve savaş yaşayan Pakistan’a ilk önce ve en çok yardım eden ülke olmuştur. Ayrıca Türkiye, Keşmir meselesinde uluslararası platformda kardeşimiz Pakistan’a Hindistan’la aramızı açmak pahasına desteğini daima sürdürmüştür.

296

İki kardeşin birbirine benzemesinden daha doğal ne olabilir ki? Bayraklanmızdaki ay-yıldız sembolleri. İki devletin kurucuları Mustafa Kemal ile Muhammet Ali Cinnah. Milli şairlerimiz Mehmet Akif ile Muhammet İkbal, iki devletin idam edilen önemli devlet adamları Adnan Menderes ve Zülfikar Ali Butto. kadın başbakanlarımız Tansu Çiller ile Benazir Bhutto...

İki kardeşin kaderi, dostu-düşmanı da birbirine benziyor çoğu zaman. Her iki ülkenin de başına askeri darbeler, ekonomik krizler, terörizm musallat edilerek bu, devletlerin kalkınmasının önüne geçilmeye çalışılmıştır. Bağımsızlıklarına engel olamasalar da bu iki ülkeyi hep kendi güdümleri altında tutmak isteyen odaklar bu ülke halklarına dost görünüp en derin düşmanlıkları sergilemişlerdir. Bunca kader birliği içerisinde Türkiye ve Pakistan’ın kardeşliği sadece din kardeşliği olarak tarif edilemez. Öyle ya, dünya üzerinde Müslüman olan kaç ülkeyle ilişkilerimiz Pakistan’la olan boyuttadır. Pakistan’la o kadar benzer tarafımız var ki. Pakistan yıllar yılı Keşmir meselesi yüzünden Hindistan’la savaşırken Türkiye önce Kıbrıs, son kırk yıldır da terör meselesiyle uğraşmak zorunda bırakılmıştır. Bu mücadeleler sırasında iki devlet de güçlü ekonominin, askeri milli sanayinin önemini çok iyi anlamış; dost gibi görünen düşmanların gerçek yüzünü kavramıştır. Pakistan, düşman komşusu Hindistan’ın nükleer silaha sahip olması sonucu büyük sıkıntılara katlanarak büyük devletlerin baskısına rağmen ünlü fizikçi Abdülkadir Han sayesinde 1998 yılında nükleer güce kavuşmuştur. Türkiye ise önce Kıbrıs’ta sonra terör mücadelemizde dostlarımızın(!) tavrı karşısında, özellikle son yıllarda, askeri sanayide kendi kendine yeter bir ülke olma yolunda ilerlemektedir. Türkiye ve Pakistan arasındaki yakınlık düşmanlarımızı ürkütmektedir. Çünkü onlar bilmektedir ki Türkiye’nin olan Pakistan’ın; Pakistan’ın olan Türkiye’nindir. Türkiye ve Pakistan yöneticileri de birbirini halklar gibi kardeş olarak bilmiştir. Ziya Ül-Hak’ın yakınları “Türkiye’ye çok sık gidiyorsun hatta birkaçında davet bile edilmedin.” dediklerinde “İnsan kardeşinin evini davetiye ile mi ziyaret eder.” sözünü Pervez Müşerref’in “Beşiktaş taraftarlığını” hangimiz bilmeyiz? 2010 yılında Pakistan’da yaşanan sel felaketi sırasında halkımız sanki Türkiye’de bir yerde yaşanan felaketi atlatmak için seferber olmuştu. İki halk, iki devlet dost değil kardeştir. İki devleti ve halkı Müslümanlığın yanında ortak düşmanlar bu kadar yakınlaştırmıştır. O zaman düşmana karşı kardeşliğimizi pekiştirmekten başka yol yoktur. Güçlü Türkiye güçlü Pakistan demektir; güçlü Pakistan güçlü Türkiye demektir. Bize düşen bu kardeşliği daha kuvvetlendirip bilimle, sanayiyle, eğitimle, tarımla güçlenerek dosta güven ve destek; düşmana korku vermektir. Güçlü düşmanların karşısında güçlü dost ve kardeş gerek. İYİ Kİ VARSIN KARDEŞ PAKİSTAN!!!

297

Muhammed BAŞEKİN Okulu / School: Şehit Fazıl Doğruöz MTAL, Niğde

GÖNÜL BAĞIM Milletleri birbirine bağlayan en önemli husus tarihtir. Türkiye ile Pakistan arasından da tarihten gelen böyle bir bağımız vardır. Pakistan’la olan dostluğumuz daha 11. yüzyılda Gazneli Mahmut dönemine kadar gider. 11.yy.daki bu ilişkimizle beraber Pakistan’la olan bir ortak yönümüz daha ortaya çıkmıştır. Dindaşlık bu noktada önemlidir çünkü zor şartlar altında ortak ve güçlü bir düşmanla mücadele halindeyken kurulan dostluklar, ilişkiler elbette güçlü olacaktır. Kastedilen düşman elbette medenilik kılığı altında bütün vahşetini sergilemekte tereddüt etmeyen maddeci çıkarcı zihniyeti olan batının sömürgeci devletleridir. Tıpkı Osmanlı Devleti’nde olduğu gibi Pakistan’ı da sömürmek, kanını emmek uğruna türlü türlü oyunlar oynanmıştır. Böyle olunca da iki devletin vatandaşları arasında bir gönül birliği kurulmuştur. Pakistan’la olan bir başka ilişkimiz de Yavuz Sultan Selim’le halifeliğin Osmanlı Devletine geçmesiyle ortaya çıkan Halife-Müslüman Devlet ilişkisidir. Zira halife tüm Müslüman devletlerin başıdır oradan gelen bir vefa borcu olmalı ki Pakistan Kurtuluş Savaşı’nda bize finansal yardımda bulunan ülkeler içerisinde yer almış, ondan gelen yardımla Büyük Taarruz finanse edilmiştir. Kısaca Pakistan’la olan münasebetimiz boyunca hiçbir zaman hilafa düşmemişiz aksine hilafet makamı aramızda birleştirici unsur olmuştur. Türkiye Cumhuriyeti’nin Pakistan’la ilişkisi ise Pakistan’ın bağımsız bir devlet olarak kurduğu 1947’ye dayanır. Pakistan’ın Türkiye’nin sömürgeci devletlere karşı yaptığı bağımsızlık savaşındaki bize yaptığı destek inkar edilemez, diğer taraftan Türkiye de diğer pekçok devlete olduğu gibi Pakistan’a da modern bir devlet kurmada model olmuştur. 298

Günümüze kadar Pakistan’la Türkiye arasında pek çok askeri ve ekonomik antlaşmalar imzalanmıştır. Ayrıca terörle mücadele konusunda her iki

ülke de birbirine destek olmuştur. Malum olduğu üzere terör meselesi emperyalist güçlerin gelişmekte olan devletlerin doğal kaynaklarını sömürebilmek adına suni olarak oluşturulan bir beladır. Bu noktada maalesef Türkiye ile Pakistan kader birliği de yapmıştır. Zorluklar altında kurulan dostluklar daha uzun ömürlü olur. Kader ortaksa din ortaksa bahsedilen dostluk ve kardeşlikse çekilen acı da ortak olur. Zira 2014 yılında Pakistan’daki bir okulda gerçekleştirilen bir terör saldırısında 134 fidanın Hakk’a yürüdüğü saldırı da biz Türkler de bu olaydan çok derin üzüntü duymuşuz, hatta devlet tarafından milli yas ilan edilmiştir. Türkiye’nin bölgede güçlü bir devlet olmasını istemeyen, onun tarihinden korkan pek çok unsur vardır. Bundan olsa gerek, bu şer odakları bizim aleyhimize olan her şeye tam destek vermekte, adeta gerçek yüzlerini bize göstermektedirler. İnsanın zor anlarında kendine destek olacak birisine ihtiyaç duyması gibi devletlerin de zor anlarında kendisini destekleyecek bir kardeş devlete ihtiyacı vardır. Zira günümüzde yaşananlar baz alınırsa Türkiye bir gün bazı sömürü zihniyeti ile politika geliştiren devletlerin işine gelmediği için uluslararası platformda yalnız bırakılmaya çalışılmıştır. 15 Temmuz 2016’da yukarıda bahsettiğim şer odakları tarafından desteklenen darbe girişiminde, bu fitneciler bir sırtlan misali darbenin başarılı olması halinde daha da fazla kan akıtmak için pusuda beklemiş, başarısız olunca da uluslararası ortamlarda hep bizim aleyhimizde olmuşlardır. Bu noktada Pakistan’ın tavrı net olmuş, darbe girişiminin hemen ardından Türkiye’nin yanında olduğunu belirtmiştir. Din bir, tarih bir, çekilen acılar bir, üzerimizde oynanan oyunlar bir, Allah bir... Her iki devlet de çok şükür mazlum; zalim değil. Çünkü Allah gariplerle beraberdir.

299

Nihal GÜDEK Okulu / School: Çaybaşı Anadolu Lisesi, Ordu

KARDEŞLİK MEDENİYETİ “Mü’minler birbirlerini sevmede, birbirlerine merhamet ve şefkat göstermede tıpkı bir organ rahatsızlığından da diğer organlarda uykusuzluk ve yüksek ateşle bu acıyı paylaşan bir bedene benzer.” Müslüman kardeşimiz olan Pakistan, biz Anadolu’ya hem maddi hem de manevi yönden yardımda bulunmuştur.. Tarih şuurumuza ekmek, yolumuz kandiline ışık olmuştur. Zor günlerde beraber ıslattığımız çehreler, gün gelecek çehrelerimizin yanaklarına konmuş küçük bir tebessüm olarak kalacak. Hakikat yolunda yürüyen bütün Müslümanlar kardeştir. Müslüman kardeşimiz olan Pakistan’la tarihimiz yıllar önce Gazneli Devleti’yle kenetlenmiş gönül birliği kurmuştur. Yıllar geçip yol ayrımı olsa da gönül ayrımı olmamıştır. Bunun en güzel örneği olan Türk Kurtuluş Savaşı’nda Pakistan hiçbir yardımını esirgememiş, bize her türlü yardımda kucak açmıştır. Bir başka kardeşlik örneği de “Nerdesin ey insanlık?” diyebileceğimiz 1999 depremi ve 2011 Van depreminde Türkiye’den desteğini esirgememiş, aynı zamanda Türkiye de 2005 Keşmir depreminde Pakistan’a yardım paketi sağlamıştır. Gönül fatihleri ile yedi iklim cihanda ve üç kıtada sevgisizlikten çöl olmuş gönüllere “kardeşlik tohumları” ekmişti. Pakistan’ın Türkiye ile ilişkileri her zaman karşılıklı dostluk, işbirliği ve destek yönünden olmuştur. Aynı yolda yürüyen bu iki devlet yaşadıkları her sorunda bugünün yâri, yarının yarasında, yaşadığımız her acıya ortak hislerin birleştiği, bir olalım, iri olalım, diri olalım anlayışıyla kördüğüm olmuşlardır.

300

Türkiye, Pakistan’ın her konuda yanında durarak Pakistan’daki terör olaylarına karşı ortak bir dayanışmada bulunmuş, uluslararası sorunlarda da desteklemiştir. Alt kıta Müslümanlarının Kurtuluş Savaşı’mızda verdiği

omuzla zihinlerde diri olarak kalmıştır. Türkiye’nin bağımsızlık meşalesi ve modern devlet kurma başarısı da Pakistan’a ışık olmuştur. Zincirlerle bağlı olan yollarımızın tek telafisi semaya açtığımız ellerimiz olsa da birleşen gönüllerimizi bir araya getiren anlaşmalar yaşadığımız acıları ortak bir yoia çıkartarak yol kardeşliğimizin temellerini güçlendiriyor, bu da bağımsızlık kapımızın kilit taşını oluşturuyordu. Arı kardeşliğin aşk öğretisiyle filizlenen gönüllere düşen muştuyla yeşeren kardeşliğin devamı için edep kahramanlığını, kardeşlik medeniyetini yaşamak için bir ağaç gibi tek hür ve bir orman gibi kardeşçesine gönül erleri olalım. Birlik için, barış için, özgürlük için hak ve adalet için aynı gök kubbenin altında yaşamıyor muyuz? Türkiye ve Pakistan aralarındaki bağları koparmamak “Bölünürsek yok oluruz, bölüşürsek tok oluruz.” Anlayışıyla birbirlerini her daim ziyaret etmeyi unutmamışlardır. Zaten Müslüman, din kardeşini ziyarete gittiğinde dönünceye kadar cennet bahçesi içindedir. Reddedilmeyen dualar içindedir, mü’minin mü’min kardeşine yanında yokken yaptığı duadır. “Kardeşlik Müslümanların birbirlerine cenneti sunma gayretidir.” Pakistan’la bu ilişkinin kökleri Hindistan’daki İngilizlerin uyguladığı kuralların zamanına dayanmaktadır. O zamanlar Hindistan Müslümanları İngilizlere karşı Osmanlılarla işbirliği yapmış tekbir vücut olmuştur. Buna karşın ingilizler Osmanlıyı parçalamak istemişler fakat ittifak bunu önlemeye çalışmıştır. Türkler ve Pakistanlılar arasında kültürel bağlar vardır. Gönül çırasını kardeşlik kibriti ile tutuşturduğumuz Pakistan, Türk-Moğol kültüründen etkilenmiş özellikle Urduca ve Türkçeden etkilenmiştir “Urdu” sözcüğü Türkçede Ordu modern Türkiye’deki adı ise asker demektir. Ekonomik açıdan da Pakistan’la güçlü bağlarla ve kopmaz zincirler birlik sağlamıştır. Düşmanlarımızı hilal ve yıldız meşalesiyle savuşturduğumuz sevda gemisiyle gönül ülkesine gelip “Gül Ülküsü”ne selam verelim. Pakistan enerji sektörü projelerine özellikle de kömür bazlı elektrik üretimine yatırım yapmak için Türk şirketlerini davet etmiştir. Pakistan’ın Keşmir sorununda Türkiye kardeş ülkemizin her zaman yanında olmuş Keşmir’in Pakistan’ın parçası olduğunu kabul etmiştir. Pakistan da karşılıksız kalmayarak Kuzey Kıbrıs sorununda Türkiye’ye destek vermiştir. Sahip oldukları bu ilişki ekonomi, enerji, iletişim ve savunma alanlarında ortaklığa dönüşmüştür. Gönül erleri gibi yürek fethine koştuğumuz gönül tellerini titreten mızrak olalım. Dört mevsim dört dörtlük kardeşlik içinde yaşayan Pakistan ve Türkiye şükretmeyi bilen kalplere sunulan sevgi ile büyüttüğü

301

kardeşliği; dünyanın koyu bir cehaletine, ötekileştirmesine, güvensizliğine, nefret ve fitnesine en güzel kardeşlik örneği olmuştur. Yakın dönemlerde Pakistan ve Türkiye kendi ülkeleri içerisinde farklı yönlerden gelen istikrarsızlık durumu ve tehditlerle ilgilenmektedir. Aynı zamanda her iki ülkede politik sorunlarla karşılaşmaktadırlar. Bu sebeple ikili ilişkilerin sağlıklı ve derin bir şekilde olması ve bölgede güvenliği sağlamak için kolektif bir işbirliğine girmesidir. Tevhidin ışığıyla aydınlanıp vahyin ebedi soluğuyla soluklandığımız vatanda birlik goncalarını açtırmak en önemli meselemiz, sorumlu, edepli, erdemli, dengeli, sağlıklı ve kardeşlik medeniyetine uğramış gençlik yetiştirmektir. Ayrıca Çin’in büyümesi ve projelerinin etki göstermesiyle Türkiye’nin Çin ile müttefik olması büyük önem teşkil eder. Pakistan’ın Çin ile samimi ilişkileri Türkiye’nin Çin ile yakınlaşmasında köprü görevini üstlenir. Kapitalizm, ateizm, materyalizm, komünizm, nihilizm, hedonizm, pragmatizm gibi insan tabiatına aykırı sistemlerin çarklarında madden ve manen ezilip bunalan ülkelerin çatışmaları arasından sıyrılan insanlığın ezilip büzülen hallerinden yararlanmak isteyen fırsatçıların arasında ülkelerin huzur veren insanlar lazım. Yaşam enerjimi sömüren insanlar değil. Edep ya Hu! “Güneşi ceketinin astarı içinde kaybetmiş” olduğu için ışığı Doğu’da değil de Batı’da arayan kendine yabancılaşmışlarla kozmopolit bir kültürün yetiştirmiş olduğu “arafta kalmış” nesiller, en büyük trajediyi yaşıyor. Nurettin Topçu’nun dediği gibi: Kendiniz dışında koştuysak gurbette kaldık. Bu yüzden bizim kendi kardeşlerimizden başka dostumuz yoktur.” Biz öz benliğimizin çehresiyle aşk Peygamberinin aşk medeniyetine aşık bir millet olarak birlik ve dirlik yolunda ilerleyen Fatih’in evlatlarıyız, insan ve kâinat kitabının aşkla okuyup gönlüne işleyen gençlik yetiştirmek Yahya Kemal’in deyişiyle “Kökü mazide olan âti”yi inşa edebilmek ve Necip Fazıl’ın ifadesiyle “bir gençlik yetiştirmek hakkı bilen ve hakkın peşinden koşan iyiliği emredip kötülüğü savuşturan bir gençlik” yetiştirmektir amacımız velhasıl kelam “Sanma ey hâce ki senden zer ü sim isterler, yevme lâyenfeu da kalb-i selim isterler.” 302

Songül BAYRAM Okulu / School: Senai Yediyıldız Anadolu İHL, Ordu

BİR EFSANEDİR TÜRKİYE-PAKİSTAN KARDEŞLİĞİ “Dost kara günde belli olur.” sözüne uygun dostlar ister insan. Devletler de kara günler yaşar ve o günlerde gerçek dostlar arar. Yükünü hafifletecek, ona destek çıkacak kardeşlere ihtiyaç duyar devletler de. Türk milletinin de aradığı dostlar, kardeşler her dönemde olduğu gibi gene Doğu’dan çıkmıştır. Doğu, evliyalar yurdudur, dost yatağıdır. Türk milletinin Anadolu’da vermiş olduğu Kurtuluş Savaşı yıllarında Hint Müslümanları, her alanda ortaya koyduğu destekle Türk milletinin gönlünü ebediyen kazanmıştır. Önümüzü göremediğimiz, nefes alamadığımız o karanlık günlerde yeryüzünde bir nefes alabileceğimiz, yaşayabileceğimiz bir avuç toprak parçası ararken, hiç hesapta yok iken Pakistan da bir seçenek olarak önümüze gelmiştir. Bu gelişmeler sonucunda Osmanlı İmparatorluğu Döneminde Hint Müslümanları ile karşılıklı elçi ve heyet ziyaretleri gerçekleşmiştir. Milli Mücadele yıllarında kardeş Pakistan hep yanımızda oldu. O günlerde başladı bu güzel kardeşlik. 2014 yılında, Pakistan’da çıkan olaylarda bir okulda 134 öğrenci hayatını kaybetmiştir. Türkiye terör mücadelesine son derece karşı çıkarak Pakistan devletini desteklemiştir. Pakistan’da 3 gün, Türkiye’de ise l gün milli yas ilan edilmiştir. Pakistan’ın Türkiye ile ilişkileri her zaman karşılıklı dostluk, işbirliği ve destek yönünde olmuştur. Birçok jeopolitik anlaşmazlıkta dahi her zaman birbirleriyle dayanışma halinde olmuşlardır. Türkiye ve Pakistan sadece din alanında değil her alanda birbirleriyle dayanışma kurmuşlardır. Hatta bugün de Ankara’da birçok Pakistan askerine rastlayabiliriz. Pakistan’da da Türkiye’de olduğu gibi birçok askeri darbe yaşanmıştır. Pakistan ve Türkiye liderlerinden yaşandıkları problemlerden ve yaşam tarzları gibi yönlerden birbirlerine benzerlik göstermişlerdir.

303

İki ülkenin kurucusu M. Kemal ATATÜRK ile Muhammed Ali CİNNAH, yine iki ülkenin büyük şairlerinden olan M. Akif ERSOY ile Muhammed İKBAL, Adnan MENDERES ile Zülfikar Ali BUTTO, kadın basbakanlar Tansu ÇİLLER ile Benazir BUTTO zaman zaman birbirlerine benzetilmiştir. Pakistan’ın kuruluşunun ardından, yüksek düzeyli ziyaretlerle dostluk ilişkileri geliştirilirken, iki ülkenin doğal afetler gibi en zamanlarında birbirlerine destek olmaları, bu yakın ilişkilerin halklar seviyesinde de tesis edilmesini sağlamışlardır. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip ERDOĞAN, çeşitli temaslarda bulunmak üzere Pakistan’a gitti. Pakistan Başbakanı Navaz ŞERİF tarafından resmi törenle karşılanan Erdoğan, Pakistan Cumhurbaşkanı Memnun HÜSEYİN ile görüştü. Görüşmelerde iki ülke ilişkilerinin yanı sıra ekonomik işbirliği, terörle mücadele ve bölgesel meseleler ele alındı. Türkiye-Pakistan arasındaki güçlü kardeşlik bağlarına işaret eden Cumhurbaşkanı Erdoğan iki ülke arasındaki ilişkilerin ileriki dönemde daha da artacağına vurgu yaptı. Erdoğan’ın Pakistan’a gerçekleştirdiği resmi ziyareti, iki ülke arasındaki güçlü kardeşlik bağlarının perçinlenmesine vesile oldu. Pakistan’ın 15 Temmuz Darbe girişiminde Türkiye’ye tam destek vermesi kardeşlik bağlarını daha da güçlendirmiştir. Kardeş Pakistan her zaman gerçek dostluğun gereğini yapmış, aynı şekilde ülkemizden de kardeşçe muamele görmüştür. İki ülke arasındaki bu güzel ilişki başka devletlere de örnek olmaktadır. Bu kardeşlik sonsuza dek sürecektir.

304

Tuğba ÇELİK Okulu / School: Korgan Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, Ordu

TÜRKİYE-PAKİSTAN KARDEŞLİĞİ Ülkeler arasında kökleri eskilere dayanan ve devam edegelen düşmanlıklar olduğu gibi mazisi çok eski, büyük dostluklar da kurulabilir. Bu durumun oluşması öyle kısa zaman dilimlerinde gerçekleşmez. Zamanla ve yavaş yavaş gerçekleşir. Dostluk kurulan ülke ya çok zor bir anımızda yardımımıza koşmuş bizi sevindirmiş ya da tarih boyunca aramızda herhangi bir sorun yaşamamışızdır. Bazen de devletleri daha doğrusu milletleri birbirine bağlayan ortak kültür özellikleri, toplumsal yaşam şekillerindeki benzerlikler, din, dil gibi unsurlar belirleyici olabilir. Bizim Pakistan ile olan dost ilişkilerimizde çok yönlülük vardır. Birinci Dünya Savaşı yıllarında Türkiye’ye yaptığı destekler halen zihinlerde yerini korumaktadır. Devamında yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti de 1947 kurulan Pakistan’a örnek olmuş Pakistan halkı için esin kaynağı olmuştur. Bunların dışında Pakistan ve Türkiye doğal afetlerde de birbirini yalnız bırakmamış zor anlarında karşılıklı olarak birbirlerine yardım etmişlerdir. Yine Pakistan ve Türkiye uluslararası birçok toplantıda birbirlerine hep destek olmuşlardır. Ayrıca iki ülke devlet başkanları her fırsatta birbirlerini ziyaret etmektedir. Pakistan’dakiler Türkiye’yi, Türkler de Pakistan’ı sevmeyebilirdi. Bu sevgiyi belirleyen unsurlar zamanla ve sabırlı bir şekilde gerçekleşmiş ve bugünkü son şeklini almıştır. Pakistan ve Türkiye halkları arasında bazı benzerlikleri de belirtmek gerekir: Bayraklarında bile bu benzerliği görmek mümkün. Ayrıca aynı dine sahip olmaları kültürlerinin şekillenme aşamasında önemli bir etken olmuştur. Türkiye’nin 28 Şubat’taki ve daha pek çok geçirmiş olduğu darbe olaylarının bir benzerine Pakistan’da da rastlamak mümkündür. Bu nedenle

305

Türkiye dostluk ve kardeşlik ilişkileriyle bağlı olduğu Pakistan’ı bulunduğu bölgenin güven ve istikrarının kilit taşı olarak görmektedir. Türkiye ve Pakistan 2005 ve 2008 yıllarında yaşanan depremler sonrası ülkemizin sağladığı yardımlar, Pakistan ve Türk halklarının karşılıklı duyduğu kardeşçe hisleri daha da güçlendirmiştir. Bir efsanedir Türkiye Pakistan kardeşliği, sloganlarından ve söylemlerinden öte bu dostluk samimi ve köklüdür. Bu dostluğun güzel, örneklerine defalarca, bizzat kendimiz de yaşamış şahit olmuşuzdur. Gerek maddi gerek manevi bakımdan her daim yanımızda olan Pakistan bu kardeşliği muhafaza etmeye de özen göstermektedir. Belki nicelik açısından yüksek değerlere sahip olmayan bu yardımseverlik nitelikli olmuş ve dayanışma adına milletçe o acılı günlerde yardımımıza koşan Pakistanlı kalplerde yüceltmiştir. Bizlere düşen geçmişten bugüne taşınan ve dostça başlayıp kardeşliğe ulaşmış bu güzelliklerin devamını sağlamaktır.

306

Rabia KARA Okulu / School: Vali Mustafa Büyük Kız Anadolu İHL, Sakarya

SEVGİLİ PAKİSTANLI KARDEŞİM İNDULALA Seninle tanışmış olmak beni gerçekten çok mutlu etti. İsminin telaffuzu çok güzel ve beni anlamı hakkında meraklandırıyor. İsmin “ay ışığı” anlamına geliyormuş. Seninle konuşmaya başladıktan sonra ülken ile ilgili araştırma yaptım ve çok ilginç bilgiler öğrenelim. Tarih boyunca Türkiye ve Pakistan etkileşim halindelermiş. Mesela Pakistan hakkında öğrendiğim bazı bilgiler şunlar: Pakistan’ın ana dili Urduca ve İngilizceymiş. Pakistan dünya üzerinde konum ve nüfus bakımından önemli bir ülke durumundaymış. Buna rağmen dünya gündeminde olan bir ülke değil, özellikle kadın Başbakanı Benazir Butto döneminde dünya tarafından tanınmaya başlamış. Daha öncelerden Afganistan ülkesine bağlıymışsınız ama 1947 yılında Afganistan’dan ayrılmışsınız. Size bu bağımsızlığı kazandıran kişi Muhammed Ali Cinnah imiş. Hatta biliyor musun İndulala Türkiye’nin Ankara ilinin çok bilinen caddeleri arasında olan Cinnah Caddesi ismini bu kişiden almış. Bu da demek oluyor ki bu iki kardeş ülke yıllardır birbiriyle etkileşim ve iletişim içerisinde. Türkiye’de konum bakımından önemli bir rol üstlenmektedir. Asya ve Avrupa’yı birbirine bağlayan köprü görevini görür. Türk insanları misafirperver ve sıcakkanlıdırlar. Misafir ağırlamayı seven ve ikramlarda bulunmayı seven bir milletizdir. Her damak tadına uygun yemeklerimiz vardır ve aynı anda 4 mevsimi de yaşadığımızdan verimli topraklara ve zengin bir meyve sebze kültürümüz vardır. Eminim Türkiye’ye geldiğinde yemek konusunda zorluk çekmezsin. Pakistan mutfağında ağırlıklı olarak baharatlı yiyecekler varmış. Hint mutfağı rüzgârları esen zengin bir yemek kültürünüz var. Dedim ya İndulala Türkiye ve Pakistan’ın tarihi çok eskilere dayanmakta. Anadolu’nun milli mücadele yıllarıdır ve Osmanlı zor durumdadır. Başta Pakistan olmak üzere birçok Müslüman ülke Osmanlı’nın kurtuluşu için çok zor şartlarda dahi çözüm bulmaya çalışmışlar. Pakistan’ın Lahor kentinde binlerce kişinin katıldığı bir toplan-

307

tıda Pakistan’ın kurucusu Muhammed İkbal şunları söyler: “Bu dünyadan göçmüştüm. Melekler beni rahmet ayetinin sahibi Hz. Peygamberin (sav) huzuruna çıkardı. Hz. Peygamber buyurdu: ‘Ey Hicaz bahçesinin bülbülü. Senin her goncan senin terennümünün ateşi ile ısındı; senin gönlün aşk şarabıyla coşkundur. Senin coşkunluğun Allah’a secde ve niyazda bulunmaktır. Dünyanın alçaklığından göklere doğru uçtuğun zaman melekler sana yüksekliğin sırrını öğretti. Cihan bahçesinden çıkıp bana bir koku gibi yaklaştın; söyle, bana ne gibi bir hediye getirdin?’ Ben de ‘Ya Muhammed (sav) varlık aleminde binlerce gül, lale var ama renk de koku da vefasızdır. Yalnız bir şey getirdim: Bir şişe kan ki eşi yoktur cennette bile. Bu senin ümmetinin namusu, vicdanıdır. Bu. şehit Mehmetçiğin kanıdır.’ dedim.” Osmanlı en zor zamanlarını yaşarken Pakistan’da Osmanlı için binlerce yardım eli uzanmış, gelinlik çağındaki kızlar çeyizlerini, gençler ellerindeki paralarını ve canlarını vermekte, tereddüt etmemiş. Velhasıl herkes imkânlarını madden ve manen sonuna kadar kullanmış Hindistan arşivinden okuduğum ve tüylerimi diken diken eden bir olayı da yazdıktan sonra mektubumu sonlandıracağım. O zamanlar o topraklar İngiliz hâkimiyetinde iken gelişmeleri takip eden bir İngiliz görevlinin kaleminden şöyle bir şey rapor edilmiş: “Herkes elindeki her şeyi Osmanlı’ya yardım için getirip bırakıyordu. Bir ara kalabalık telaşlandı; bir hareketlilik görüldü. Kucağında bebek bulunan fakir bir kadın can havliyle sağa sola koşuşturuyor, yok mudur bir hayırsever, Allah rızası için bu çocuğumu satın alsın, bedelini Osmanlı’ya göndereyim, diyordu. Herkes şaşkın; herkes perişandı. Yürekler parçalanmıştı sanki. Hemdert olmanın bu derecesi mümkün müydü? Neyse ki bir hayır sahibi kadın adına istediği meblayı yardım sandığına verdi; çocuğunu da annesine teslim etti.” Bunu her okuduğumda tüylerim diken diken oluyor Indulala. Osmanlı zor durumdayken Pakistan insanları kanıyla, canıyla, kundaktaki yavrusuyla “Yeter ki Osmanlı’ya bir şey olmasın.” düşüncesiyle bize çok yardımcı oldunuz. Bu iki kardeş ülkenin birbirinden ayrı düşünülmesi imkansız. Sana ve tüm Pakistan halkına ülkem adına teşekkür ederim. Yaptıklarınız ve hala daha kardeş ülke olarak herhangi bir olay karşısındaki tutumlarınızdan dolayı da tekrar teşekkür ederim. Pakistanlı bir arkadaş edinip tekrar ve tekrar kardeş ülke olduğumuzu ve tarih boyunca olan etkileşimimizi hatırladığıma ve iliklerime kadar hissettiğime çok mutluyum. Umarım sen de benim gibi düşünüyorsundur. Burada mektubuma son vermek istiyorum. Seninle tanıştığım için çok mutluyum. Mektubunu bekleyeceğim. Tekrar görüşmek dileğiyle, 308

Türk kız kardeşin Rabia...

Emre AKBULUT Okulu / School: Sapanca Anadolu Lisesi, Sakarya

AY VE YILDIZ KARDEŞLİĞİ İki farklı ırkın, iki farklı devletin kardeşliği nasıl olabilir ki? Tarihleri mi yoksa dinleri ve bayrakları mı? Tabii ki evet. Karanlık gecedeki ıssız yolda bayraklarındaki ayın ışığıyla buldular birbirlerini. İkisi de halsizdi, ikisi de hastaydı, ikisinin de özgürlük hakları ellerinden alınmıştı. Kardeşler bu zamana kadar birbirlerini görmeseler de kanları ısınmıştı birbirlerine. Birinin adı Türkiye, diğerinin adı ise Pakistan’dı. Özgürlükleri için tek yumruk oldular. İlk Türkiye’yi çıkardılar bataklıktan Kurtuluş Savaşı’yla. Sonra sıra Pakistan’daydı. İngiliz sömürgesindeki Hindistan’dan ayrılıp kanlı bir mücadele ile yeniden dirildiler. Düşmanları ortaktı, hedefleri ortaktı. Düşman bir kez daha çetin sefere hazırlanıyordu. Hedef yine kardeş ülke Pakistan’dı. Savaş sonrası bölündüler ama mutlak bir özgürlük, ebedi bir kardeşlik için daha da güçlendiler. İki ülke nesillerce torunlarına aşıladı bu kutsal kardeşliği. Aralarına tek bir kin ve küslük girmedi. Çünkü onlar yıllar önce kan kardeşi olmuşlardı. Omuz omuza vererek yıllarca çalıştılar, çalıştılar, çalıştılar ve en sonunda birisi Güneydoğu Asya’nın incisi, diğeri ise Orta Doğu’nun incisi oldu. Halkları, kültürleri birbirleriyle sıkıca bağlanmış ve etkilenmişti. Artık bu iki pehlivanın sırtı çimen görmeyecekti. İki millet inandı birbirlerine, dinlerine, bayraklarındaki hilal aşkına inandılar, birleştiler, dirildiler ve yükseldiler, yedi düvele haykırdılar. Milyonlarca kilometre ötede olsa bile bu kutsal kardeşlik ay ve yıldız yan yana olduğu sürece devam edecektir. “İttihat, Tanzim, Yakin-i Muhkem” ile sonsuza dek.

309

Rana KAÇAR Okulu / School: Karapürçek Mehmet Akif Ersoy ÇPAL, Sakarya

TÜRKİYE-PAKİSTAN İKİLİ İLİŞKİLERİ Türkiye ile Pakistan arasında kökleri tarihe dayanan derin bir dostluk ilişkisi bulunmaktadır. İki ülke arasında siyasi ve insani alanlarda mükemmel düzeyde bir ilişki bulunmaktadır. Pakistan ve Türkiye uluslararası alanda da birbirine destek olmaktadır. İki ülke sık sık yapılan ziyaretlerle dostluk ilişkilerini geliştirirken en ‘zor’ zamanlarında da birbirine destek olmuşlardır. Pakistan’da meydana gelen depremden sonra Türkiye’nin yardım elini uzatması Türkiye - Pakistan kardeşliğini güçlendirmiştir. Ayrıca Temmuz - Eylül döneminde meydana gelen sel felaketi sonrasında da Türkiye yardımlarını esirgememiştir. Pakistan, Türkiye’nin kara gün dostu olduğuna kanaat getirmiştir. Kardeşliği besleyen bir unsur da şüphesiz askeri darbeler olmuştur. Pakistan ne yaparsa yapsın; darbe olsun, sivil sorunlar olsun Ankara’nın kapıları Pakistan’a hep açık olmuştur. Türkiye Pakistan’a hiçbir dönem yan gözle bakmamıştır. Tüm Pakistan liderleri Türkiye’yi ziyaret etmişler, nasıl karşılanırım endişesini hiçbir zaman taşımamışlardır. Pakistan halkı, etnik yapı olarak da dil, din, kültür, yemek, müzik ve birçok şeyde Türkiye’den fazlasıyla etkilenmiştir. Ayrıca iki ülke, ilişkilerini geliştirmek maksadıyla, tarihin akışı içinde, anlaşmalar yapmışlar, dostluk ve kültür dernekleri kurmuşlardır. Özetle Türkiye - Pakistan kardeştir ve hep kardeş kalacaktır.

310

Özgün YÜKSEL Okulu / School: İlkadım İlçesi İbrahim Tanrıverdi Sosyal Bilimler Lisesi, Samsun

UZAK DİYARLARIN YAKIN DOSTLUĞU Yıl 1921. Düşman, İslam’ın asırlık sancağı Anadolu’yu yok etmek üzeredir. Direniyordu Büyük Türk Ordusu... Şairin dediği gibi ordumuz “yürüyordu düşman üstüne yüceden yüceden.” Önde ordu ardında millet mücadele veriyordu hak için, Hak için. Barut kokularının, çelik zırhlı duvarların arasından iman yükseliyor göğe ve haykırıyor şair; Ruhumun senden ilahi şudur ancak emeli Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli Bu ezanlar ki şehadetleri dinin temeli Ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli Öylesine güçlüydü ki bu mısralar, öylesine etkileyiciydi ki ulaştı dünyanın dört bir yanına. Bu mısralar yükselirken Ankara’dan, aynı ruhla şu çağrı yükseldi Lahor’dan: “Dua edelim kardeşler; o bayrak o burçlardan kıyamete kadar inmesin. İslam’ın güneşi kararmasın. Allah, Müslümanları Hristiyanlara karşı savunan Büyük Lider Mustafa Kemal’e yardım etsin. İslam’ın son askerlerini muzaffer kılsın.” Dost kara günde belli oluyordu gerçekten. Şair İkbal’in bu çağrısına kulak verdi binlerce Pakistanlı. Varını yoğunu verdi. İslam Sancağı Anadolu’nun düşman ellere geçmemesi için. Cebindeki son parasını, kulağındaki küpesini ve hatta en değerli varlığını, evladını göndermeye kalkanlar oldu. Anadolu halkının derdine ortak oldu Pakistan. Din kardeşlerine sahip çıkmasını bildi. Bu dönemde atılan dostluk tohumları, dalları bugüne ve geleceğe uzanan bir ağaca dönüştü. Dostluğumuzun gelişmesi yakın bir zamana tekabül etse de aslında kültürel bağlarımız çok daha eskiye, Türklerin Orta Asya’da olduğu yıl-

311

lara uzanmaktadır. Türkler, Orta ve Güney Asya’nın engin topraklarında egemen olduğu dönemde yerel halk üzerinde hüküm sürmüşlerdir ve yüzyıllarca süren kültürel bir etki bırakmışlardır. Bu halklardan biridir Pakistan. Öyle ki Pakistan, Türkçe konuşan bir ülke olmamasına rağmen Urduca Türkçe dilinden etkilenmiştir; “Urdu” sözcüğü Türkçe bir sözcük olup “Ordu” kelimesinden gelmektedir. Dilini dahi etkilediğimiz bu coğrafyada ne denli sevildiğimizi gösteren bir anekdotu Sedat Laçiner şöyle aktarıyor: “Yeryüzünde Türkiye’yi belki de en çok seven ülke Pakistan. Pakistan’ın Ankara Büyükelçisi Seyid İftihar Hüseyin Şah, Uşak’ta verdiği bir konferans esnasında biz hangi meseleyi açsak “Biz sizi destekliyoruz.” diyordu. “Kıbrıs” diyorduk, “Destekleriz.” diyordu, “terör” diyorduk, düşünmeden “Elbette destekleriz.” diyordu. Bir diplomatın bu kadar hızlı ve bu kadar hesapsız yanıtlar vermesi şaşırtmıştı. Bunun üzerine büyükelçinin yanıtlarını sorgulamaya kalkınca Hüseyin Şah “Biz sizi destekleriz, haklı da olsanız, haksız da. Çünkü siz Türkiye’siniz.” demişti. Tam anlamıyla gözü kapalı bir destekti bu. AB’de de, Kıbrıs’ta da, Ortadoğu’da da, her yerde ama her yerde tam ve koşulsuz bir destek.” Bu anekdot, bana kalırsa, hem Pakistanlılarca ne kadar sevildiğimizi anlamak açısından hem de bu sevginin ilişkilerimize ne denli yansıdığını fark etmek açısından çok kıymetlidir. Bizi asırlardır bu kadar seven, bize saygı duyan ve destek olan bir devletin bunları yapmasının tek nedeni yazının başında vurgulanan din kardeşi olmamız mıdır? Zannederim ki hayır. Bu ilişki çok boyutlu bir ilişkidir. Söz konusu çok boyutluluğun daha iyi anlaşılması bakımından yakın dönem Türkiye-Pakistan ilişkileri önem arz etmektedir. Ülkemiz politik sahada her zaman Pakistan’a destek olmuştur. Örneğin Keşmir Sorunu. Sorun 5 Ağustos 1965 tarihinde cereyan ettiğinde Türkiye Pakistan’ı desteklemiş; beş milyon dolar değerinde askeri malzeme ve silahı Pakistan’a göndermiştir. Nitekim Pakistan da, Kıbrıs konusunda Türklerin ateşli bir savunucusu olur. KKTC’yi Türkiye’den sonra destekleyen ikinci devlet Pakistan’dır. Politik ortaklıklar anlamında ise her iki ülke de Merkezi Antlaşma Teşkilatı(CENTO) ve İslam İşbirliği Teşkilatı üyesidir. Ve bu kurumlar aracılığıyla ikili ilişkileri daha da güçlendirmektedir.

312

İkili ilişkilerimizin bir diğer yönü de terörle mücâdeledir. 1990-1993 yılları arasında Türkiye Cumhuriyeti’nin terörle mücadele adına birtakım askeri teçhizat desteğini Pakistan Ordusu’nun envanterinden karşıladığını görürüz. Bu ilişkinin diğer boyutunda ise Pakistan’ın Taliban Örgütü mer-

kezli terör sorunu vardır. Ki bu büyük bir sorundur. Pakistan’ın Taliban Örgütü’nün tehditlerine maruz kalması bir yana, bu örgütün yok edilmesi adına yapılan uluslararası saldırılar, ülkeyi adeta savaş sahası haline getirmiştir. Türkiye Cumhuriyeti bölgeyi terörizmden kurtarmak adına girişimde bulunmuş, Türkiye-Afganistan-Pakistan Üçlü Zirveleri’nin düzenlenmesini sağlamıştır. Bu adımıyla Türkiye, bölge istikrarını garanti altına almıştır. Türkiye-Pakistan ilişkilerinin güçlü bir ekonomik boyutu da mevcuttur. 1964-1995 aralığında Pakistan ile imzalanan 8 adet ekonomik antlaşma vardır, ilerleyen süreçte ise şu gelişmelerin olduğu görülür: Konya Ticaret Odası’nın verilerine göre 2003 yılı sonu itibari ile Türkiye’de 23 adet Pakistan menşeili firma bulunmaktadır. Yatırım anlamında bir diğer gelişme ise 14 Ağustos 2009 tarihinde İslamabad’dan İstanbul’a hareket eden bir konteyner treni yatırımının gerçekleşmesidir. Dışişleri Bakanlığı verilerine göre 2004-2013 yıllarında Pakistan’a yapılan kalkınma yardımlarının toplam miktarı 724.48 milyon ABD Dolarıdır. Ayrıca yapılan yatırımların izlenebilmesi adına İslamabad’da TİKA bünyesinde bir ofis bulunmaktadır. Bütün bunların dışında ikili ilişkilerimizin, ülkeler arası dostluğumuzun en net biçimde okunabildiği an, birbirimize zor zamanda yardım ettiğimiz anlardır. Yardımlaşma anının en güzel ve yakın örnekleri 1999 istanbul, 2005 Keşmir ve 2011 Van depremleridir. İki ülke zor zamanlarında birbirlerinin yarasına merhem olmayı bilmiştir. Türkiye Cumhuriyeti yukarıda sözü edilen deprem felaketlerinde desteklerini esirgemeyen Pakistan’a 2005 yılında yüklü miktarda yardımda bulunmuştur. Özetle, kuruluşunda Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ten, ilerleyişinde Türkiye’nin hedeflerinden ilham alan Pakistan, bugün saygıdeğer ve de vefalı bir ortaktır. Öyle ki Kurtuluş Savaşı’nda Türkiye için verdiği çabayı bugün de vefasıyla sergilemiş, gerçekleştirilen stratejik ortaklıklarla vefasını pekiştirmiş, saygıdeğer olduğunu göstermiştir. İlişkilerimizde meydana gelen gelişmeler gösteriyor ki 1921’de hatta daha öncesinde bulunan kardeşlik ruhu bugün daha da kuvvetlidir ve gelecekte de kuvvetli olacaktır. Bunun işaretini Şair İkbal, Türkler’i kastederek, söylediği şu ifadelerle dile getirir: “Bir millet var, biz onun varlığıyla ulaştık İlahi kanunların gizli gerçeğine.”

313

Özgür ÖZ Okulu / School: Havza Besim Kazar MTAL, Samsun

İKİ KARDEŞ DEVLET “Korkma” diye başladı bir dostluk. Şair Mehmet Akif Ersoy’un vatan evlatlarına yazdığı bu marşı nice devletler bir çağrı bildi. Ürkmüş, korkak bedenler bir uyanış içerisine girdiler ve bizim mısralarımızla direnişe geçtiler. Bağımsız bir devlet kurdular bu özgürlük uğraşında. Pakistan’ın bağımsız bir devlet olmaya başladığı 14 Ağustos 1947’den beri süregelen ilişkiler zamanla güçlendi. İki dosttu Türkiye ile Pakistan. Doğdukları anda birbirine sarılan kardeş gibi, düşenin elinden tutan vefakar birer dostluk bağı vardı aralarında. Dost dediğin dostunun derdini dert edinirdi. İkisinin derdi de yıllar boyu birdi. İkisi de birer Müslüman ülkeydi. Yıllar boyu İslam’ı karalama propagandalarına karşı bir olup gerçek İslam’ı, hoşgörü ve ahlakı dünyaya büyük bir tevazu içinde gösterme gayretindeydiler. İki ülke de Dünyada nüfusu 60 milyondan fazla olan 8 Müslüman üyesi olduğu ortak pazar birliği olan D-8 (Developing Eight) üyesidir. Dinimizi ve güzelliğini dünyaya gösterme, kendilerinden güçsüz olan Müslüman devletlere kol kanat germe gayretindeydiler. Kendileri birçok dostluk anlaşmaları ile siyasi ilişkilerini güçlendirip karşılıklı dostluk bağlılıklarını sağlamlaştırıyorlardı. İkisinin de bir İslam ülkesi olması bu bağlılıklarını güçlendiren önemli bir etkendi. İslam devleti olmalarından ötürü büyük bir düşmanları vardı: Terör!

314

Dünya kamuoyunda İslam adını lekeleme amaçları güden çeşitli terör örgütleri, güçlü bir Orta Doğu İslam devleti olan Türkiye ile Asya İslam devletlerinden Pakistan’ı ilerlemek istedikleri yolda büyük bir caydırıcı güç olarak görüyorlar. Bu iki devlet nice şehit vermelerine karşın bu uğraştan vazgeçmek yerine inançlarına ve vatan toprağına sahip çıkarak düşmanlarını bulundukları bu bağlılık ile şaşırtmaktan öte korkutarak düşmanların zihinlerinde: “Ey düşman! Kork böyle birlik olmuş vatan evlatlarından...” diye canlanan mısralarla karşılarındaki kardeşlik duygularının göz ardı edilemeyeceği artık kabullenilmiş, sadece yazıya geçirilip pes edilmemiş bir gerçektir.

Zeynep HASTE Okulu / School: Çok Programlı Anadolu Lisesi, Tekirdağ

DOST VE KARDEŞ ÜLKEMİZE Pakistan ve Türkiye birbirine çok benzeyen iki ülke. Dini değerler ve kültürel özellikler bakımından iki ülkenin birçok ortak noktası var. Bu yüzden ülkemiz insanlarının büyük çoğunluğu Pakistan’a karşı sevgi duyar. Ülkemizin zor zamanlarında, yardım edecek bir el aradığımızda, Kurtuluş Savaşı’mızda, afet zamanlarında Pakistan bizlere kucak açmıştı. O günden beri Pakistan’la Türkiye’nin kardeşliği daha da arttı. Ülkeler arasındaki kardeşliğin artması, dünyanın diğer ülkelerinde de aynı kardeşliğin yaşanması en büyük dileğimizdir. İnsanlar bencilce davranmazsa, güçlü olanlar güçsüzleri sömürmezse, başkalarının yerine koyarak hareket ederse tüm dünyada barış sağlanacaktır. Bunu gerçekleştirebilmek için insanlar arasındaki dostluk ve sevgi bağlarını güçlendirmeye çalışmalıyız. Ne yazık ki günümüzde dünya bu hayalimizden çok uzak. Açgözlü devletler doymak bilmeden dünyayı sömürüyor. Bu yüzden dünyanın birçok yerinde savaşlar, açlık ve sefalet yaşanıyor. Bu acıları dindirmenin yolu hoşgörü, yardımseverlik ve dayanışmadır. İşte bu noktada Türkiye-Pakistan dostluğu tüm dünyaya örnek olmalı, bu dostluk tüm dünyaya yayılmalıdır.

315

Dilber KURKUTÇU Okulu: Çorlu Anadolu Lisesi, Tekirdağ

BİTMEYEN DOSTLUK Geçmişten günümüze uzanan bazı kavramlar vardır, hayata tutunmayı sağlayan. Her kavram kadar dostluk kavramı da hayatımıza yeni bakış açıları getiriverir. Bazen küçük bir taşı ifade etmek için bile cümleler kurarken, dostluğu anlatacak sözler bulmak zor olmalı insanlar için. Aslında en büyük dostluk, toprak uğruna, vatan uğrana kurulan ebedi dostluklardır. Geçmişe dönüp bakıyorum da birçok ülkeden darbeler almışız. Türk milleti olarak yıllarca, farklı cephelerde, vatan topraklarımızı savunduk. Tarihimizin en zor dönemlerinden geçerken bir dost elin uzanıp: “Biz yanınızdayız.” cümlesinden güç aldık. Nedense bize dost görünenleri hep karşı cephede bulduk. Tarihin kanlı sayfaları arasında bize sımsıcak dost elini uzatan ülkeleri istesek de unutamayız. Pakistan’ın bize uzattığı dostluk elini, Türk milleti olarak takdirle karşıladık her daim. Bizim bu bitmeyen dostluğumuz Kurtuluş Savaşı döneminden gelen özel bir dostluktur. Şöyle geçmişe doğru bir yolculuk yapacak olursak; 1920’lerde, Pakistan Müslümanları, Türk’ün ölüm kalım savaşı yıllarında maddi-manevi desteklerini esirgemediler bizlerden. Türk milleti, bu dost elin de desteğiyle bir kez daha küllerinden yeniden doğmayı başardı. Biz Türk milletinin kadim ananelerinde güzel bir adetimiz vardır: Komşunuz size bir tas çorba getirmişse, o tas sahibine dolu olarak iade edilir. Aynı şekilde Pakistan’ın sımsıcak, dolu olarak verdiği tası Türkiye iki katı kadar doldurarak geri verdi. Her zaman lanetlediğimiz, karşısında olduğumuz terör olaylarında Pakistan kadar biz de acı duyduk, üzüldük. Onların kara günlerinde, biz de onlara kardeşlik elimizi uzattık, dostça.

316

Dostluk kavramının uzun soluklu olduğunu ve asla bitmeyeceğini 2014 yılında Pakistan’daki bir okulda terör saldırısı olduğunda Türkiye, ‘bir günlük’ yas ilan ederek göstermiş oldu. Dünyada belki de Türkiye’yi en çok seven ülke Pakistan’dır. Bu cümleyi kurabilmek için birçok olaya tanık

olduk: En güzel ve en kısa örneği; Pakistan’ın Ankara Büyükelçisi Seyit İftihar Hüseyin Şah Uşak’ın sözlerinde yer alır. Sayın Büyükelçi verdiği konferansta: “Biz sizi her konuda destekleriz.” diyordu. ‘Kıbrıs’ diyorduk. ‘Destekleriz.’ diyordu. ‘Terör’ diyorduk. ‘Düşünmeden destekleriz.’ diyordu. Bu kadar hızlı ve hesapsız yanıtlar vermesi doğrusu epey şaşırtmıştı bizleri. Bizler Sayın Büyükelçi’nin yanıtlarını sorgulamaya başlayınca, Hüseyin Şah: “Biz sizi haklı da haksız da olsanız destekleriz; çünkü siz Türkiye’siniz.” diyordu, dostça gülümseyerek. Tarih birçok olayı kaydeder ama Türkiye-Pakistan dostluğunun sanırım iki ülke için de onursal bir değeri var. Bu değer biz genç kuşaklarla daha da pekiştirilip geliştirilecektir.

317

Hazal Yonca BİRİNCİOĞLU Okulu / School: Ortahisar Kanuni Anadolu Lisesi, Trabzon

YEŞİL VE KIRMIZININ AY YILDIZLI DOSTLUĞU Dünya sahnesi ilk çağlardan bu yana birçok savaşa ve barışa tanıklık etmiştir. Savaşın verdiği yıkımdan hem fiziksel hem de ruhsal darbeler alan insanoğlu barış için attığı adımlarla yaralarını sarmaya ve ayakta kalmaya çalışmıştır. Bir anlaşmazlığın diğerine sürüklediği kargaşa ortamında karanlığa batmamak için çırpınırken bir el, güvenebileceği bir dost aramıştır. Bu arayışı derinden hissederek birbiriyle buluşan ülkelerden ikisi vardır ki yaşam sürdükçe unutulmayacak minnettarlıklardan iz taşır: Türkiye ve Pakistan. Coğrafi konumuyla uzak fakat manevi konumuyla birbirine yakın iki ülkedir Türkiye ve Pakistan. Tarih boyunca birbirlerinin yaralarını saran, sıkıntılarda desteğini esirgemeyen insanlardan oluşur. Sevginin, barışın kalplere sıcaklık getireceğinin bilincinde olan insanları barındırır sınırlan içinde, parlak zihinleri yaşatır. “Devletlerin politik çıkarları vardır, dostlukları yoktur.” sözündense “Yurtta sulh, cihanda sulh.” ilkesini benimseyerek dünya barışını korumak adına çabalamıştır Türk insanı. Vücudundaki onca yara bereye yüreğindeki millet sevgisiyle dayanmış ve bin bir zorlukla bağımsızlığını kazanmış bu bireylerin bu mücadelede elinde tutan ise bir Pakistanlıdır. Birlikte aydınlık geleceğe, huzura ve barışa yürüyebilmek adına birlikte çabalayan iki dosttur onlar, iki kardeş.

318

Kendi bayrağındaki ay yıldızı Pakistan milletinin gözlerinden yansırken görür Türk insanı. Yeşilini kırmızıya katar ve birlikte durur beyazın en çabuk kirlenen renk olduğu bu dünyada. Sevgidir çünkü önemli olan, dostluktur. Doğduğu topraklar farklıdır ama gönüller memleketlidir bu iki ayrı coğrafyanın insanında. Birbirinin gözünden akan yaş diğerinin yüreğine damlar. Biri kanını akıtır toprağa Milli Mücadele’de; diğeri onun yardımı-

na koşar, elinde avucunda kalan ne varsa feda eder dostluk uğruna. Kalbinde, kilometrelerce uzaktaki insanların acısını hisseder. Sevinci, umudu paylaşacağı günler için duayla kıpırdar dudakları, söz konusu kendi bağımsızlığıymış gibi. Öyle samimiyetle, öyle sevgiyle açar ellerini gökyüzüne. Savaşlar, acılar, yoksulluk ve perişanlık değil de sevgi ve dostluk baki kalır zihinlerde. Nefret tarihin tozlu sayfalarından silinemez belki ama yeni, bembeyaz kağıtlara barışı dökmek mümkündür. Taze zihinlerde yeşeren umutlar, geleceğimize daha iyi dünya bırakmak mümkündür. Yalnız iki insanın farklılıklarına rağmen birbirini sevmesiyle, birbirine saygı duymasıyla bile dünya barışına atılabilecek büyük bir adım, iki dost ülkenin dostluğa uzanan elleriyle daha ileriye götürebilir. Yeter ki insan kalbinde sevgiyle harmanlayabilecek saygıyı bulsun. Yeter ki daha aydın, daha az kirlenmiş bir dünya için çabalayan bireyler, bu bireylerin topraklarında nefes aldığı iki ülke olsun. “Bir insanı sevmekle başlar her şey.” diyor Sait Faik Abasıyanık. Onun bu sözüne inanarak bir olan kalplerin dünyayı daha güzel bir yer yapacağına inanalım, inanalım ki genç, pırıl pırıl gözlerdeki umut sönmesin. İnanalım ki ayaklarımızın altındaki toprağı yıkamış kanlar yeniden gözyaşımızla birleşmesin. Dünyada dostluk, sevgi ve barış adına dimdik ayakta duralım, yan yana olalım yeter.

319

Emin YASİN Okulu / School: Kayalar Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, Trabzon

İKİ KADİM DOST Türkiye ile kadim dostu Pakistan’ın dostluğu, kuruluşlarından öncesine dayanır. Bu iki millet birlik ve beraberlik göstermiş, kimin başı sıkıştıysa diğeri yardımına koşmuştur. Birbiriyle sırt sırta vermişlerdir. Ender anlar vardır ki bazen anneyle, bazen babayla ya da kardeşle paylaşılamayanlar dostla paylaşılır. Bazen dostun kardeşinden de erken ulaşır yanına. Bundandır ki herkese dost sıfatı verilmez. En başta sonsuz güvenmek gerekir. Türn yaralarını açarsın dostuna sıkılmadan utanmadan. Düştüğünde elinden tutup kaldıranındır dostun. Hayatta hep güzellikler yok maalesef. Zor zamanları da oluyor insanın. Ülkeler de aynı insanlar gibi... İyi günleri de var kötü günleri de. Bizim iyi günlerimiz oldu fakat bunları hep zor zamanlarımıza borçluyuz. Bu zamanlarda yanı başımızda Pakistan hep vardı. İyi ki de vardı. Aynı şekilde biz de dostumuzun yanında durmaya çalıştık. Ülkeleri tehdit eden terör saldırılarında da desteğimizi birbirimizden hiç esirgemedik. 2014 yılında Pakistan’da bir okula yapılan terör saldırısında 134 öğrenci hayatını kaybetmiştir. Bunun üzerine Pakistan’da üç gün yas ilan edilirken Türkiye’de de bir gün yas ilan edilmiştir. Dost ağlarken gülmek olmazdı çünkü. Bu iki dost karşılaştığı doğal afetlerin de üstesinden birbirine destek olarak gelmiştir. Hangisi düşmüşse diğeri onu kanatlan altına almıştır. Bu iki fedakar devletten. Pakistan’da gerçekleşen deprem neticesinde dostu Türkiye hemen yardıma, koşmuştur. Yiyecek, içecek, barınma ihtiyacını karşılayacak yardımlarda bulunmuştur. Sadece bin tane battaniye yardımında bulunmuştur Türkiye. Hainler bu yardımları saldırılarıyla engellemeye çalışmışlardır. Asker eşliğinde dahi olsa yardımlar yerine ulaşmıştır. Dost iki eli kanda olsa da gelendir. O yüzden ne pahasına olursa olsun her zaman dostumuzun yardımına koşmuşuz. 320

1920’lerde gerçekleşen milli mücadele yıllarımızda Pakistan Müslümanları maddi ve manevi bütün imkanlarıyla yanımızda olduklarını göstermişlerdir. Öyle ki eşinin kolundaki bileziği çıkarıp göndermek gibi yüce bir gönüllülük göstermişlerdir. O yıllarda askerimizin zorlu koşullarda verdiği mücadeleye yürekleriyle destekçi olmuşlardır. Pakistan’daki Müslüman kardeşlerimizin yüreği bizimle birlikte atmıştır. Günümüze kadar bu iki Müslüman dost arasında askeri, siyasi, ekonomi alanlarında birçok anlaşma imzalanmıştır. Birlikten güç doğar ilkesiyle birlikte küffara karşı ikisi de sekiz Müslüman ülkenin bünyesinde birleştiği ve ortak pazar birliği olan D8 birliğine üyedir. Dostluklarını büyüttükleri gibi ekonomilerini de beraberce büyütmüşlerdir. Türkiye’de yüzden fazla Pakistanlı firma varken aynı şekilde Pakistan’da da bir bu kadar Türk firma mevcuttur. Bu iki ülke ellerinden geldiğince sırt sırta vererek zalime muhtaç olmadan ayakta kalmanın mücadelesini vermiştir. Kültürlerimiz birbirinden farklı olsa da iki ülke milletinin damarlarında Müslüman kanı dolaşmaktadır. İkisi, de mazlumu zalime karşı korumayı görev bilmiştir. Ve bu dostluk, bu iki devlet var olduğu sürece ebediyen devam edecektir. Damarlarında dolaşan Müslüman kanı kurumadıkça bu dostluğun kuruması da mümkün değildir.

321

Gülsüm BAŞ Okulu / School: Maçka Anadolu İHL, Trabzon

DOST KARDEŞ ÜLKE Pakistan kelimesini hiç tek başına kullanmadığımı veya duymadığımı düşündüm, bu yazıyı kaleme almadan önce. Hep “Dost kardeş Ülke Pakistan” diye duymuştum. Öğretmenim, bana “Bu konuyu inceleyelim mi?” diye sorup, Harun ÇELİK’in “Uzaktaki Yakın Ülke Pakistan” kitabını hediye edince kardeş ülkeyi tanımaya başlamıştım. Ülke olarak zora düştüğümüzde yanınızdayız mesajı yayınlayan ve yardımlarını bizden esirgemeyen bu ülkeyi, niye daha iyi tanımadığımı düşünürken, resmi dilinin İngilizce olduğunu öğrendim ve kafamdaki sorulara cevaplar aramaya başladım. Pakistan 20.yy başlarında kurulmuş genç bir ülkedir. 1923 yılında yeni bir yasanın kabul edilmesiyle Pakistan bundan sonra “Federal İslam Cumhuriyeti” adını aldı. 1956 yılında Cumhuriyet oldu. Pakistan en çok Müslüman nüfusa sahip ikinci ülkedir. Nüfusunun %95’ten fazlası Müslüman olan Pakistan’a İslam 7.yy başlarında gelmiştir. Gazneli Mahmut bölge halkının müslüman olmasında en önemli yere sahip isimlerin başında gelir. Bunun yanında Muhammet Ali Cinnah’ta Müslüman Kardeşlik, düşmesin diye tutmak. Kardeşlik, bırakmayacağını bilerek dayanmaktır. Bu tanıma çok yakışan Pakistan’ın Türkiye için her zaman önemli bir yeri vardır. Belki de birbirlerine en çok benzeyen ülkelerdendir, Türkiye ve Pakistan. İki ülkenin de bayrağının ay yıldızlı olması buna bir örnek olabilir. Türkiye’nin çok zor günler geçirdiği zamanlarda yardım elini uzatmıştır. İşte bu yüzden Pakistan’la aramızda çok kuvvetli bir bağ vardır.

322

1920 Kurtuluş Savaşı yıllarında hem maddi hem de manevi yönden birçok yardım yapmıştır. Kolundaki bileziğini gönderen, evde yiyecek ekmeği kalmasa da bütün erzağını Türkiye’ye gönderen insanları hep okuduk. Kurtuluş Savaşı’nda bize yaptıkları yardımlar göz ardı edilemeyecek kadar önemlidir. Kurtuluş Savaşı demişken, oranın Mehmet Akif’i olarak bilinen

Muhammet İkbal’i anmadan geçmeyelim. Çünkü İkbal kurtuluş savaşı yıllarında Pakistan halkını Türk Milli Mücadelesine destek vermek için örgütlemiş toplanan yardımların Ankara Hükümetine yollanmasına öncülük etmiştir. Ve Türk milleti için tarihe geçmiş şu cümleyi kurmuştur. “Eğer Türk milleti olmasaydı İslam Arap Yarımadasına hapsolurdu.” Aynı zamanda Türkiye’nin de Pakistan’a çok büyük ve önemli yardımları olmuştur. 2005 yılında Pakistan’da yaşanan bir depremde ve 2010 yılında yaşanan selde Türkiye’nin Pakistan’a önemli yardımları olmuştur. 2014 yılında Pakistan’da bir okula yönelik yapılan terör saldırısında 134’e yakın öğrenci hayatını kaybetmiştir. Türkiye bu saldırı karşısında hem maddi hem de manevi yönden çok yardım olmuştur. Pakistan’ın yanında Türkiye’de yas ilan edilmiştir. Her iki ülkenin de birbiri üzerindeki yardımları küçümsenmemelidir. Hem Türkiye’nin hem de İslam dininin bu kadar gelişip saygınlık görmesinde Pakistan’ın duruşu bizim için oldukça anlamlıdır. Pakistan başkanı Türkiye’ye olan minnetini şu sözleriyle ifade eder. “Türkiye çok büyük ve çok vefalı bir ülke. Böyle bir milletin bizimle aynı inancı paylaşması kardeşimiz ve dostumuz olması bizim için çok onur verici.” Birçok kişi haritadaki yerini bilmese de kime sorarsanız sorun kardeş ülke olarak bilir. Harun Çelik diyor ki kitabının bir bölümünde; “Havaalanından ayrılırken, valizimi aramakla görevli personel Türk olduğumu öğrenince, biz Türkleri aramayız diyerek kardeşliğimizi belirtti.” diyor. İki ülke de bu kadar vefalı ve yardımsever olduğu sürece bu dostluk ebedi kalacaktır. İnşallah önümüzdeki süreçte de kardeş olmanın sorumluluklarını yerine getiren iki ülke oluruz ve Pakistanlı kardeşlerimizin daha olumlu şartlarda hayat sürmesine yardımcı oluruz.

323

Selma YILMAZ Okulu / School: Şöhrettin Duygu Anadolu Lisesi, Yozgat

İKİ DEVLET TEK MİLLET Türkiye-Pakistan kardeşliğini anlatsak destan olur. Kelimelere sığmaz bu kardeşlik. Tarihte ikinci kez ensar-muhacir kardeşliği başladı. Kardeşlik adına yeniden tarih yazıldı. İki devlet tek millet oldu. Türkiye Pakistan kardeşliği yıllar öncesine dayanır. Balkan Savaşı’nda, Kurtuluş Savaşı’nda ve FETÖ Darbesi’nde kardeş Pakistan hep bizimleydi. Balkan Savaşı’nda Osmanlı zor zamandayken Pakistan’da Osmanlı için yardım sandıkları açılmış; genç kızlar çeyizliklerini, öğrenciler harçlıklarını “Tek Osmanlı Yaşasın” diye vermişlerdir. Kurtuluş Savaşı’nda da Pakistan çok büyük destek sağlamış hatta kadınlar kollarındaki bilezikleri satıp göndermişlerdir. Kesin olmasa da Pakistanlı bir kadının Osmanlı’ya yardım edebilmek için yeni doğmuş çocuğunu satmak istediği ve aldığı parayı da Osmanlı’ya göndermek istediği de anlatılır. İşte bu iki devletin nasıl tek can, tek yürek, tek millet olduklarının göstergesidir. Bakıldığında iki ayrı devlet gibi gözüksek de aslında tek milletizdir.

324

15 TEMMUZ Gecesi Türkiye üzerine çöken o kara bulutlar hiç dağılmayacakmış gibi bir acı verdi. O kara günde güneşin doğmasına en ihtiyaç duyduğumuz zamanda Pakistan Devleti yanımızda olmuştur. Bu devletin ekmeğini yiyen daha sonrada vatan hainliği yapanlara Türkiye gereken cevabı vermiştir. Pakistan Devleti de Türkiye’yi desteklemiştir. Kardeş Pakistan, FETÖ’ye ait 103 öğretmenin aileleriyle birlikte ülkelerini terk etmelerini istemiştir. 15 TEMMUZ’da Pakistan,Türkiye’nin kara gün dostu olduğunu göstermiş. Pakistan’ın bu duruşunu ve iyi niyetini asla unutmayacağız. Türkiye, Pakistan’ı sürekli destekler ve bu kardeşliği bütün dünyada eşi benzeri az rastlanacak bir şekilde gösterir. Bunun en güzel örneği şudur ki kardeş Pakistan’da bir okulda terör saldırısından dolayı Pakistan’da üç, Türkiye dc bir gün milli yas ilan edilmiştir. Türkiye’nin kardeş Pakistan’la, ilişkileri çok iyidir. Hatta Pakistan’ın kurucusu olan Muhammed Ali Cin-

nah’ın ismi Türkiye’de bir caddeye verilmiştir. Ayrıca Pakistanlı birçok siyasi ve askeri lider Türkiye’de eğitim görür. Kardeş Pakistan da bizim gibi eğitime önem verir ve anayasalarında ücretsiz eğitim sağlamak devletin sorumluluğudur, 1996’da cehaletin ortadan kalkması ve bütün çocukların okur yazar olması için çalışmalar başlatıldı Pakistan’da. Ayrıca birçok dile de ev sahipliğî yapar, Pakistan 60’dan fazla dilin konuşulduğu bir ülkedir. Türkiye gibi Pakistan da bir İslam devletidir, dünyada Müslümanların en çok olduğu 2. ülkedir Pakistan. Pakistan devletinin bayrağında yeşil zemin İslamiyet’i sembolize eder. Pakistan Urdu dilinde ve Fars dilinde “pak ülke anlamına gelir.” Pakistan’la kardeşliğimiz hiç şaşmayan saat gibi işleyecektir. 2 devletin başına gelen kötü olaylarda bile tek millet olacak, birleşecektir. En karanlık gecenin sonunda bile bizim kardeşliğimiz güneşin yeniden doğmasını sağlayacaktır. “İKİ DEVLETİZ AMA TEK MİLLETİZ”...

325

Huriye DUYSAK Okulu, School: Alaplı Anadolu İHL, Zonguldak

İKİ DEVLET TEK MİLLET Kalabalık içerisinde telaşlı bir kadın... Kucağında bu bebekle bu fakir kadın can havliyle sağa sola koşuşturmakta: “Yok mudur bir hayırsever. Allah rızası için bu çocuğumu satın alsın, bedelini Osmanlı’ya göndereyim?” Balkan Savaşı’nın yaşandığı yıllarda Osmanlı için kurulan yardım sandıklarına elinde ne var ne yoksa vermek isteyen birçok Pakistanlıdan sadece biri olan bu kadının haykırışlarını duyan yürekler paramparça... “Yeter ki Osmanlı yaşasın, yeter ki hilafet kurtulsun.” diyerek herkes seferber, herkes bir gayret içerisinde... Kardeşlik sadece aynı anne babadan olan kişiler arasında mı olur? Aynı şehirde ya da aynı ülkede yaşayan insanlar arasında mı olur? Elbette hayır! Kardeşlik; yoklukta, varlıkta, savaşta, barışta, depremde, selde, darbede, demokraside, her zaman kalpleri birbiri için atan dünyanın herhangi bir yerindeki kişiler arasında da olduğu sürece güzeldir, anlamlıdır. İşte bu anlamda bir kardeşlik, bir dostluk abidesidir Türkiye-Pakistan ilişkileri. Müslüman müslümanın kardeşidir anlayışıyla dünya coğrafyası üzerinde sınır tanımayan kökleri bundan yüz yıl öncesine dayanan kuvvetli bir bağdır Türkiye-Pakistan ilişkileri. Sınırlar farklı, ırklar farklı diller farklı belki ama gönülde yanan ateş, dilde edilen dua, gözde beliren umut hep aynı olmuştur kardeş Pakistan’la Türkiye arasında.

326

Aynı dayanışma, aynı kardeşlik Kurtuluş Savaşı’nda da görülür. Pakistan’ın milli şairi Muhammed İkbal büyük bir kalabalığa seslenerek: “Türk kardeşlerimize yardım etmeliyiz” diye hitap eder ve Anadolu halkına hem maddi hem manevi yardımda bulunmak için büyük bir yardım kampanyası başlatır. Aynı zamanda Hindistan’da da bir hareket başlatılıp para ve yardım toplanır. Hilafeti kurtarmak adına gerekirse canlarımızı feda ederiz diyen bu kahramanlar Pakistan-Türkiye dostluğunun gönül mimarlarından olur. Pakistan halkının gerek Balkan Savaşı’nda gerekse Kurtuluş Sava-

şı’nda göstermiş olduğu fedakarlıklar Pakistan’la olan ilişkilerimizin ne denli köklü ve derin olduğunu göstermektedir. Aramızdaki bu dostluk, gün geçtikçe kuvvetlenmiş ve kardeşliğe dönüşmüştür. Kardeşlik sanıldığı gibi sadece kan bağına dayanmaz. Kardeşlik ortak tarih ve kültür birliğidir. Kardeşlik zor gününde birbirine destek olmaktır. Tıpkı 2005 Pakistan depreminde yaklaşık 75.000 kardeşini yitiren Türkiye’nin sivil toplum örgütleriyle, yardım kuruluşlarıyla Pakistan’ın yanında yer alması gibi. Tıpkı 2010 selinde perişan bir hale düşen Pakistan’ın TİKA ve KIZILAY aracılığıyla dost elini uzatması gibi. O dönem başbakan olan Recep Tayyip ERDOĞAN depremin ardından en kısa sürede Pakistan’a koşmuş hem maddi hem manevi destekte bulunmuştur. Yine TİKA, Pencap Eyaletinde Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan adında modern bir hastane inşa ettirmiştir. Ayrıca kız okulu, Lahor Çocuk Hastanesi, Kemik İliği Nakil Merkezi gibi saymakla bitmeyecek yardımlarda bulunarak perişan ve felaketzede Pakistan halkının hep yanında olarak onların gönüllerini fethetmiştir. Türkiye depremzedelere ve selzedelere çok sayıda ev yaptırarak Pakistan halkının en çok ihtiyaç duyduğu anlarda yanında olmuştur. Çünkü “Pakistan Türkiye, Türkiye Pakistan’dır.” Kardeşlik aynı zamanda birbirine yan gözle bakmamaktır. Türkiye, Pakistan’a hiç bir zaman yan gözle bakmamıştır. Türkiye, Keşmir sorununda Hindistan’la arasının açılmasına dahi aldırmadan Pakistan’a tam destek vermiştir. Kardeşlik, belirli değerler çevresinde buluşmak, bir gelecek etrafında kenetlenmektir. Terörle ve darbeyle mücadelede aynı kaderi paylaşan bu iki ülke, birbirlerinin arkasında durarak ortak dayanışmada bulunmuştur. Türkiye 2014 yılında Pakistan’daki bir okulda terör saldırısında hayatını kaybeden 134 çocuk için bir gün yas ilan etmiştir. 15 Temmuz darbe girişiminin ardından ise dünya bu olaya suskun kalmayı tercih ederken Pakistan FETÖ’yü lanetleyen ve Türkiye’nin yanında olduğunu belirten ilk ülkelerden olmuştur. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Pakistan ziyareti öncesi ülkede FETÖ’ye ait 23 okulda çalışan 108 öğretmenin aileleriyle beraber 20 Kasım’a kadar ülkeyi terk etmesini istemiş ve ziyaret öncesi tüm yollara “Ortak Kader”, “İki Devlet, Tek Millet” gibi vurgularla billboardlar hazırlayarak Türkiye’nin dostu olduğunu bir kez daha kanıtlamıştır. Çünkü Pakistan Türkiye’yi hep kırmızı çizgisi olarak görmüştür: Kendi toprak bütünlüğünü Türkiye’nin toprak bütünlüğüyle bir görmüştür. 327

Kardeşlik işte tam da budur. Karşılık olmaksızın sevmek, birbiri için özel bir yere sahip olmak. Haritadaki yerini dahi bilmese de sokaktaki Türk için Pakistan hep kardeş ülkedir. Yeryüzünde Türkiye’yi belki de en çok seven ülke Pakistan’dır. İki ülkenin bayrağının ay yıldızlı olması adeta bu iki ülkenin sanki ezelden gelip ebediyete gidecek olan kardeşliğinin, dostluğunun bir sembolü, tescili mahiyetindedir. Pakistan Cumhrbaşkanı Memnun Hüseyin de bu noktada şöyle der: “Biz ayı, İslam’ın sembolü olarak bizi tanıttığını düşünüyor, yıldızınsa parlaklığın ve gelişmenin sembolü olduğuna inanıyoruz. Ay yıldızımızın Türkiye ve Pakistan bayraklarında yer almasını da ilişkilerimizin gelişmesinde Allah’ın rızası olarak görüyorum.” Bu sözler de gösteriyor ki Türkiye-Pakistan ilişkileri hiçbir zaman tesadüf olmamıştır. Ortak inancımız, dinimiz, kültürümüz ve çok eskiye dayanan uzun süreli bağlarımız bu köklü geçmişin hep bir işareti olmuştur. Türkiye-Pakistan dostluğunu tüm dünyanın örnek alması gerekir. Özellikle de günümüzde Türk ve Müslüman coğrafyasının bu dostluğu çok daha iyi anlaması gerekir. Dünya üzerinde emperyalist güçlerin çıkarları için dışarıda hiçbir kanun, anlaşma tanımadan masum yavruların üzerine en acımasız silahlarıyla saldırıp bomba yağdırdığı bir dönemde, yine üst akıldan emir alarak Fetö terör örgütünün ülkemiz içerisinde emperyalist güçlerin amaçlarına hizmet ettiği bir zamanda kalkıştıkları darbe girişimi karşısında bu dostluğun daha iyi anlaşılması, daha iyi perçinlenmesi gerekir. Dünyadaki güçlerin en ufak bir toprak parçası için sayısız savaşlar, yıkımlar yaptığı bir dönemde aralarında kilometrelerce uzaklık bulunan bu iki ulusun insanı insan olarak sevmesi, toprak bütünlüğüne ve yaşama hakkına saygı göstermeleri gerçekten de günümüzde çok iyi anlaşılması ve korunması gereken bir olgudur.

328

Seyfettin US Okulu / School: Kanuni Anadolu İHL, Aksaray

GÖNÜL BAĞIMIZ PAKİSTAN Bir insan düştüğünde veya zor durumda kaldığında kendine uzanan bir el arar her zaman. Kendisiyle birlikte üzülen, yüreği kendisi gibi içten içe sızlayan, her zaman, yüreklendirecek ve ayağa kaldıracak olan teselli sözleri olan, yeri geldiğinde malını ve canını ortaya kayacak olan bir el... Tıpkı ezeli ve ebedi yürekten bir dost bir kardeş olan Pakistanlı eli gibi... Belki kan bağı bir kardeşlik değil ama daha ötesi, kardeşlikten de öte bir kardeşlik bu. Bir efsanedir Türkiye-Pakistan kardeşliği... Sloganlardan ve kalıplaşmış sözlerden çok daha öte bir kardeşliği vardır bu iki ülkenin. Sorsanız haritadaki yerini dahi bilmeyen sokaktaki bîr Türk vatandaşı için Pakistan daima “kardeş ülke”dir. Aynı dili de konuşmasak, aynı milletten de olmasak, aynı topraklarda da yaşamasak biz Türkler ve Pakistanlılar aynı dinin mensupları olarak Batılı devletler gibi hiçbir menfaat gözetmeksizin acımızı ortak, sevincimizi ortak yaşayıp her daim birbirimizin en büyük destekçisi olmuşuzdur. Evet, insan nasıl iyi gününde de kötü gününde de derdini paylaşacak samimi bir dost, candan bir arkadaş ararsa milletler de devletler de zor zamanlarında kendisine destek olacak, her zaman maddi ve manevi yardım edecek ülkeler arar. Türkiye olarak içinde bulunduğumuz şu zor günlerde etrafımızdaki savaş çemberinin gittikçe daraldığı, ihanet şebekelerinin gece gündüz iş başında olduğu, komşularımızdan dostluk yerine düşmanlık gördüğümüz sıkıntılı zamanlarımızda içimizi ferahlatan destek yine kardeş ülkeden yani Pakistan’dan geldi. Her zaman olduğu gibi... İki ülke arasındaki kardeşlik üç yıllık beş yıllık bir mevzu değil, ta 1920’lere dayanır. 1920’lerde Osmanlının son demlerini yaşadığı, dört bir taraftan kuşatıldığı, karanlık güçlerin iştahla parçalayıp kendine pay biçtiği, içten ve dıştan yalnız bırakılarak tüm değerlerin ayaklar altına alındı-

329

ğı o zor günlerimizde maddi ve manevi bize destek veren en önemli ülke Pakistan’dı. İslam’ın yıllarca bayraktarlığını yapmış olan bu yüce milletin ayaklar altına alınarak parçalanmasına ve yok edilmesine vicdanı el vermeyen kardeş Pakistan halkı yardımda sınır tanımamış maddî ve manevi her konuda yardıma koşmuştur. Bu durumu Tarihçi Azmi ÖZCAN bir yazısında şöyle anlatır: “Osmanlının zor günlerinde “Pakistanlı genç kızlar kolundaki bileziklerini, sandığındaki çeyizliklerini satarak; öğrenciler cebindeki harçlıklarını vererek velhasıl herkes neleri varsa hiç düşünmeden bağışlayarak “Yeter ki Osmanlı yasasın.” deyip Osmanlıdaki kardeşlerine göndermiştir. Bu kardeşliğin oluşmasında Pakistan’ın milli şairi Muhammet ÎKBAL’m üstün çabasının, kapı kapı dolaşıp halka gerçekleri anlatmasının, hatta halka meydanlarda yaptığı konuşmasında İslam’ın son kalesi olan Anadolu’nun küffar saldırısından korunması gerektiğini halka anlatmasının büyük rolü olmuştur. Hatta 1974 Kıbrıs harekatında 110 uçağını Türkiye’nin emrine vererek, kardeşliğini bir kez daha göstermiştir. O günden beri devam eden ilişkilerde iki ülke kardeşlikte birbirinden hiç ayrılmamış, en zor günlerinde daima, birbirlerine yardımcı olmuşlardır. Acıları ortak, acıları sevinçleri ortak sevinç olmuştur. İki ülke her konuda birbirine destek olmuş, özellikle Kıbrıs sorununa, terör olaylarına ve uluslararası sorunlara karşı daima tam bir dayanışma içerisinde olmuşlardır. Bağımsızlık mücadelesi veren Pakistan’ın 1947’de Hindistan’dan ayrılarak bağımsızlığını ilan ettiğinde onları tanıyan ilk ülke yine kardeş ülke Türkiye olmuştur. Pakistan’da 2005 ve 2010 yıllarında meydana gelen depremlerde kardeş ülke Pakistan’ın yaralarının bir an önce sarılması ve ayağa kalkması için Türk halkı adeta seferber olmuş: maddi ve manevi her türlü yardımı kardeşlerinden esirgememiştir. Türk milleti onları kardeşleri, dostları, aileleri gibi görmüşler ve sevmişlerdir. Depremden sonra ülkeyi ziyaret eden yine o dönemin başbakanı günümüzün Cumhurbaşkanı Recep Tayyip ERDOĞAN olmuştur. Yine Pakistan’da 2014 yılında 134 öğrencinin hayatını kaybettiği terör saldırısında kardeş ülke Pakistan’ın yanında olmuş ve Pakistan’da üç gün yas ilan edilirken Türkiye’de de bu acıya ortak olmuş bir gün milli yas ilan etmiştir.

330

Son olarak Türkiye’nin bir kara gecesi olan 15 Temmuz darbe girişiminde Pakistan sonuna kadar demokrasiden yana olan Türk milletinin yanında olmuş, darbecilerin karşısında dimdik durmuştur. Yine bir zor gününde daha Türkiye’nin yanında yer alarak, kara gün dostu olduğunu

göstermiştir. Pakistan Başbakanı Navaz Şerif: “Türk halkı gerçek bir asker. Cumhurbaşkanının bir sözüyle halk meydanlara çıkmış ve vatan, millet, dîn aşkına tanklara karşı duvar örmüşlerdir. Allah her mîllete böyle bir cesaretli halklar nasip etsin.” diyerek Türk milletinden övgüyle ve gururla bahsetmiştir. İki ülke arasında ilişkiler zamanla her alanda çok ilerlemiş ve aralarındaki kardeşliği pekiştirmek amacıyla askerî ve ekonomik alanlarda birçok anlaşma imzalanmış, birbirinin kalkınmasına da yardımcı olmuşlardır. Pakistan Başbakanı Navaz ŞERİF ve Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip ERDOĞAN yaptığı açıklamalarda Türkiye’nin düşmanlarının Pakistan’ın düşmanları olduğunu, Pakistan’ın düşmanlarının da Türkiye’nin düşmanları olduğunu belirtmişlerdir. Her iki lider de yaptıkları ziyaretlerde birbirlerinin ülkelerini “ikinci evi” olarak nitelemişlerdir. Bu da iki ülke arasındaki ilişkilerin ne kadar ileri boyutlarda olduğunun en iyi göstergesidir. Bütün bu olanlar, bu dayanışma ve bu destek gösteriyor ki ne kan bağı, ne millet bağı, ne sınır bağı olmayan Türkiye ve Pakistan arasında öyle bir gönül bağı, öyle bir kardeşlik bağı var ki hiçbir güç bu bağı asla koparamayacak, asla bu iki kardeş ülkeyi ayıramayacaktır. Her şeye rağmen sonsuza kadar Pakistan - Türkiye kardeştir ve hep kardeş kalacaktır.

331

Sadet Gül KUŞDİL Okulu / School: Çayırköprü Köyü Aydıntepe ÇPAL, Bayburt

UZAKLARDA BİR KARDEŞ Pakistan ve Türkiye, konum olarak birbirlerine çok uzak iki ülkedir ama Pakistan bizlere Suriye’den Ermenistan’dan manevî olarak daha yakındır. Müslüman Pakistan ülkesi ile ilişkilerimiz; çok eskilere dayanıyor, Tarih boyunca hangimiz tökezlesek diğerimiz onun yanında olmuştur. Bizler biyolojik kardeş olmasak da yürekte kardeşiz. Bu kardeşliğimiz bayraklarımızda bellidir. Bu bayraklar bizim birbirimize nasıl bağlı olduğumuzu, nasıl birbirimizin arkasında durduğumuzu bilmeleri için düşmanlarımıza birer mesajdır. Kurtuluş Savaşı’yla başlayan bu kardeşlik hala devam etmektedir. Bütün dünyayı etkileyen bu kanlı katliam sırasında Osmanlı yorgun düşmüştü. Kardeş ülkemiz Pakistan, erzak, para hatta asker takviye etti. Bu sevgi, bu bağlılık iki millet arasında öyle derindir ki şu olay bize her şeyi anlatmaktadır. Malı olmayan bir kadın çocuğunu satıp, parasını Türkiye’ye bağışlamaya çalışmıştır. Bu yardımı yapan bir ülke bizim kardeşimiz olamaz ancak canımızdan bir parça olabilir. Türkiye’nin bağımsız olması biraz da Pakistan sayesindedir. Kurtuluş Savaşı’nda dünyada 7 milyon erkek öldü. Gidenler geri dönmeyi düşünmediler, ölmeye gittiler. Savaşta Osmanlı’ya destek olmak için kaçak olarak topraklarımıza akın ettiler. Bu dönemde Osmanlı’ya para gerekliydi. Hindistan ve Pakistan henüz birlikteyken sokaklara beyaz çarşaflar serilirdi. Halk ellerinde olan varı yoğu o çarşaflara atardı ve böylece Osmanlı’ya 2 milyon Sterlin gönderildi. Türkiye Pakistan’ın bu yardımlarına karşılık hastane ve kız okulları yaptırdı. Pakistan’da meydana gelen sel ve deprem felaketi sonrasında Türkiye Kızılay olarak yardım etti bu ülkeye. Bu bağlarımızı güçlendirdi ve hala da güçlenmeye devam etmektedir. 332

Hatice Gamze BAŞBUĞ Okulu / School: Hacı Hidayet Doğruer Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, Kırıkkale

TÜRKİYE VE PAKİSTAN KARDEŞLİĞİ Ülkeler, bir toplumu oluşturan fertler gibidirler. Nasıl ki bir aile, içerisinde bulunduğu toplumdan ve komşularından soyutlanamaz ise, ülkeler de diğer dünya ülkelerinden, özellikle çevresindeki komşularından bağımsız değildir. Çevresindeki dost ve güvenilir ülke sayısı arttıkça o ülkenin geleceği ve bekası için önemli bir zemin oluşmuş demektir. Birinci Dünya Savaşı ve onu takiben Kurtuluş Savaşı sürecinde ülkemiz zor günler yaşamış, tam anlamıyla bir bağımsızlık ve istiklal mücadelesi vermiştir. İşte bu zor günlerde Hindistan Müslümanları Türkiye’ye tüm varlıklarıyla destek vermiş, Türk halkının o zor ve çetin günlerinde hep yanında olmuştur. Hindistan Müslümanları arasında yetişen ünlü düşünür Muhammed İkbal, Müslümanları Türkiye’ye yardım etmeleri konusunda bilinçlendirme çalışmaları yapmış, Müslümanların samimi olarak topladıkları yardımlar Türkiye’ye gönderilmiştir. 1947 yılında Pakistan bağımsızlığını ilan edip Hindistan’dan ayrıldıktan sonra da ülkemizin zor dönemlerinde dost ve kardeş ülke Pakistan ve Pakistan Müslümanları ülkemizin yanında yer almıştır. Türkiye ile Pakistan, uluslararası düzeyde her zaman dayanışma içerisinde olmuşlardır. İki ülke de Dünya’da nüfusu 60 milyondan fazla olan 8 Müslüman ülkenin üyesi olduğu ortak pazar birliği olan D-8 (Developing Eight) üyesidir. Türkiye Devleti, Pakistan ülkesinin arkasında her konuda durarak Pakistan’daki terör olaylarına karşı ortak dayanışmada bulunmuştur. Türkiye, Pakistan’ı uluslararası sorunlarda sürekli desteklemektedir. 2014 yılında olan Pakistan’daki bir okulda terör saldırısında 134 öğrenci hayatını kaybetmiştir. Türkiye, terör müdahalesine son derece karşı çıkarak Pakistan Devleti’ni desteklemiştir. Pakistan’da 3 gün, Türkiye’de ise l gün milli yas ilan edilmiştir.

333

Günümüzde devletler arası terör ve diplomatik sorunların yaşandığı bu dönemde Türkiye Cumhuriyeti olarak güvenebileceğimiz, toplumlar düzeyinde birbirini benimseyen dost ve kardeş ülkelere ihtiyacımız her zamankinden daha fazladır. Tarihi dostluk ve kardeşlik bağlarımızın bulunduğu Pakistan ile her alanda işbirliği içerisinde olmamız, adeta tarihimizin bize yüklediği bir misyondur. Yakın tarihimiz ve günümüz olayları Türkiye Cumhuriyeti’nin coğrafi komşuları olan Avrupa ve Ortadoğu’da çok dostunun olmadığını göstermiştir. Bu nedenle ülkeler için kriz dönemlerinde, ve ülkenin zor günlerinde dostluk elini uzatan devletler, dostlukta içtenlik ve samimiyet testini başarıyla geçen nadir ülkelerdir. Üstelik Pakistan, büyük bir Müslüman nüfusa sahip bulunmaktadır. Küreselleşmenin kaçınılmaz olduğu, ülkelerin ekonomi ve kalkınma planlarını dünyadaki devletlerle olan ilişkilerine göre şekillendirdikleri günümüz dünyasında Pakistan ve benzeri samimi ülkelerle dostluk ilişkilerini her alanda güçlendirmek ülkemiz geleceği için önem arzetmektedir.

334

Esra KARABULUT Okulu / School: Ömer Seyfettin Akdoğan Kız Anadolu İHL, Düzce

TEK MİLLET İKİ DEVLET Bugün günlerden 18 Mart Cumartesi sabah namazı sonrası bir demlik çay ve hafifçe, sırtımın arkasından kayan yastığı düzelterek sağ yana kayıp anlatmaya başladım: Geçenlerde “Çanakkale Zaferi ve Müttefikler” adlı bir kitap okudum. Kitapta bir devlet çok dikkatimi çekti. Çünkü asırlardır süren dostluğun günümüze kadar hala aynı samimiyetle devam edebilmesi şaşırtıcı gelmişti. Evet, belki bugün birçok genç ve daha düne kadar ben de dahil olmak üzere bilmiyorduk, bilinmesi gereken onca şeyi. Yıl 18 Mart 1915, çeşitli cephelerde göğüs göğüse muharebelerimiz oluyor. Havada kuş yerine mermiler uçuşuyor, 568.000 düşman askerine karşı 315.000 Mehmetçik vatan müdafaası yapıyor. Şartlar günümüze dair “imkânsız” dedirttirebilecek durumda. Çanakkale’ye yardım yapıyor. Pakistan, Müslümanlara sahip çıkmak için çırpınıyor, dedemden işitrniştim. Pakistan’ın cömertliğine, davasına olan bütünlüğünü ve Türklere olan sevgisini 7’den 70’e kadar, kadınıyla erkeği ile dimdik duruşu, Pakistanlı kadınların koca yürekleri yüreğimi dağlamıştı. Yeni evlenen kadınların, yastık altında zor günler için biriktirilen, koca yürekli Pakistanlı analarımızın mücevherleri, altınları, kollarındaki bilezikleri zamanında hepsi Mehmetçiğe zor günler için gönderildi. Çarık, çorap, içlik belki de Mehmetçiğin içini bir nebze de olsa ısıtabilmek için gönderilmişti. Bugün bunları telaffuz edebilmek de kolay. Fakat o günlerde kendisinin de hasta olmasına rağmen, ölmek üzere olan bir devlete nasıl sahip çıkılacağının en büyük tevazu örneğini göstermiştir. Sadece o günlere dair kalmamış olan ondan önce de iki devletin kuruluş tarihinden öncelere dayanan günümüzde de bir hayli süren dostluk merdivenleri iki devletin cumhurbaşkanları ile zirveye ulaşmış bir şekilde Recep Tayyip Erdoğan ve Cinnah dostluğu. Türkiye devletinin zor ve ihanetin bedelini ağır geçirmiş

335

olan milletini zayi bırakmayıp yanında yine dava şuuru ile olmaya devam etmiştir. Hainlerin izlerini unutamayacak olan bu nesil sözde İslamiyet adı altında bazı safsatalarla açılmış okullarının kötü niyetli emellerini asker yetiştirmek için, kendi devletine düşman asker, açılan her biri İslamiyet adına Pakistan sınırları dahilinde de olan bu okulları tek bir gecede Türk milletine olan bu ihaneti sert bir şekilde reddederek faaliyet gösteren bu apaçık vatan hainliğini Pakistan Devleti okullarını kapattırarak sonlandırmış ve Türk milletinin kalbini fethetmiştir. Bu kadar maneviyatı ölçülmeyecek olan bu iyilikler karşılıksız kalmamıştır nitekim. Öyle de oldu. Pakistan’ın şimdilerde başı dertte, dertler bitse de ne İslam düşmanlığı ne de terörist bitiyor. Ama onların bilmedikleri bir şey var: Dava kardeşliği iki Müslüman bir olunca dünya karşısında diz çöker, kâfirler istemese de Allah nurunu tamamlayacaktır. Elimizden, yüreğimizden, çabalarımızdan kumbaralarımızdan geldikçe son durağa kadar Pakistanlıyız gençlerimizle, okullarımızda başlattığımız farklı projelerle “Sende Sahip Çık, Bir Yetim de Senin Olsun!’ gibi türlü türlü başlıklar altında il genelinde toplanan yardımlar Pakistanlıyız diyor. Sözlerimi noktalamaya çalışırken beni dinleyenlerin yaşlı, gurur dolu ve minnettar bakışlarını üzerimde hissettim. Çay bitmişti hızla ayağa kalkıp çayı tazeledim. Devletimizin Pakistan’a ekser memleketin ekser halkına yardım amaçlı kurduğu Toplu Konut İdaresi Başkanlığının kurduğu binaların birinden karşı okula bakakaldım. Belliydi, yarın okula daha çok huzur ve eğitim aşkıyla gidecektim. * * *

336